Οι Αποστρατιωτικοποιήσεις και το Φυσικό Δικαίωμα της Νόμιμης Άμυνας: Η Περίπτωση των Νησιών του Αιγαίου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6iRuM9-5KHciZy7_xyDuSnTgpXf57t3EPS0mqJmHL9R3X-VX-qfXTMvJpNWNIaYsUxdGVzYxbheyepREMtC809SvkyPn9b1MqWc8A68AgS-eqFP_eaWGjHj7M7nPjZPWB9Dl0WtJdHloc/s1600/%25CE%259F%25CE%25B9+%25CE%2591%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25AE%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25A6%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%259D%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2586%25CE%25BC%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2582.+%25CE%2597+%25CE%25A0%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%259D%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%258E%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6iRuM9-5KHciZy7_xyDuSnTgpXf57t3EPS0mqJmHL9R3X-VX-qfXTMvJpNWNIaYsUxdGVzYxbheyepREMtC809SvkyPn9b1MqWc8A68AgS-eqFP_eaWGjHj7M7nPjZPWB9Dl0WtJdHloc/s640/%25CE%259F%25CE%25B9+%25CE%2591%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25AE%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25A6%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%259D%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2586%25CE%25BC%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2582.+%25CE%2597+%25CE%25A0%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%259D%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%258E%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Στυλιανός Πολίτης</b><br /> <br /> Η υποχρέωση κάθε Κράτους – Μέρους των Ηνωμένων Εθνών για άσκηση του φυσικού δικαιώματος της νόμιμης άμυνας υπερισχύει κάθε άλλης υποχρέωσης του που έχει αναληφθεί από οποιαδήποτε άλλη διεθνή συμφωνία. Ο μονομερής περιορισμός των στρατιωτικών δυνάμεων σε μια εύφλεκτη περιοχή δεν εδραιώνει την ειρήνη. Αντίθετα μάλιστα την απειλεί. Μια τέτοια περιοχή είναι και το Αιγαίο όπου με διάφορες Διεθνείς Συμφωνίες έχουν επιβληθεί μέτρα αποστρατιωτικοποίησης. Τα μέτρα αυτά αφορούν τα ανατολικά νησιά του Αιγαίου και μέχρι μια εποχή τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη. Σήμερα δεν υπάρχει κανένας περιορισμός για την εγκατάσταση στρατευμάτων στις νήσους Λήμνο και Σαμοθράκη. Οι περιορισμοί που ίσχυαν με τη Σύμβαση της Λοζάννης για τα Στενά καταργήθηκαν με τη Σύμβαση του Μοντρέ της 20ης Ιουλίου του 1936. Με τη Συνθήκη Ειρήνης της Λοζάννης της 24ης Ιουλίου 1923, αφού ελήφθη πολύ σοβαρά υπόψη η ασφάλεια των Ελληνικών νησιών από ενδεχόμενη Τουρκική απειλή επεβλήθησαν περιορισμένης έκτασης μέτρα αποστρατιωτικοποίησης στις νήσους Λέσβο, Χίο, Σάμο και Ικαρία με σκοπό τη διατήρηση της ειρήνης. Η εγκατάσταση των αναγκαίων στρατιωτικών δυνάμεων για προετοιμασία της άμυνας αυτών των νησιών δεν αποτελεί παράβαση του διεθνούς δικαίου και είναι επιβεβλημένη στο πλαίσιο των υποχρεώσεων της Ελλάδας για άσκηση του δικαιώματος της νόμιμης άμυνας. <br /> <a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>Τέλος η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947 επιβάλλει μέτρα αποστρατιωτικοποίησης για την περιοχή των Δωδεκανήσων. Τα μέτρα αυτά ισχύουν έναντι των Κρατών – Μερών, στα οποία όμως δεν συγκαταλέγεται η Τουρκία. Διαμαρτυρίες της Τουρκίας για παράβαση της Συνθήκης από την Ελλάδα δεν μπορούν να έχουν καμία έννομη συνέπεια. Πέρα όμως απ’ αυτό, η Ελλάδα έχει υποχρέωση να είναι έτοιμη για να ασκήσει και εκεί το φυσικό δικαίωμα της νόμιμης άμυνας ενόψει του κινδύνου από την Τουρκία.<br /> <br /> Η ειρήνη αποτελεί φυσική κατάσταση στην κοινωνική ζωή του ανθρώπου. Ο άνθρωπος πάντα προσπαθούσε να βρει τρόπους για την εξασφάλισή της. Βασική του προσπάθεια η αποτροπή του πολέμου με τον περιορισμό όσο είναι δυνατόν των αιτίων που τον προκαλούν. Συμπληρωματικό μέτρο ο περιορισμός των στρατιωτικών δυνάμεων εκεί που η παρουσία τους θα μπορούσε να απειλήσει την ειρήνη. Η ορθή εκτίμηση της κατάστασης και η ορθή λήψη των μέτρων φέρνει ανάλογο αποτέλεσμα, ενώ η εσφαλμένη εκτίμηση οδηγεί στην καταστροφή. Ο μονομερής περιορισμός των στρατιωτικών δυνάμεων σε μια εύφλεκτη περιοχή δεν εδραιώνει την ειρήνη. Αντίθετα μάλιστα την απειλεί. Μια τέτοια περιοχή είναι και το Αιγαίο όπου με διάφορες Διεθνείς Συμφωνίες έχουν επιβληθεί μέτρα αποστρατιωτικοποίησης. Η ισχύς των μέτρων αυτών πρέπει να μελετηθεί με βάση το διεθνές δίκαιο και παράλληλα να εξετασθεί η δυνατότητα αμυντικού εξοπλισμού των Ελληνικών νησιών για την προστασία τους από την Τουρκική απειλή που τόσο προκλητικά εκδηλώνεται καθημερινά ειδικά μετά την εισβολή του Τουρκικού Στρατού στην Κύπρο και με το επεισόδιο των Ιμίων.<br /> <br /> Έννοια της Αποστρατιωτικοποίησης<br /> <br /> Η αποστρατιωτικοποίηση σαν επιβολή μέτρων περιορισμού της δύναμης των ενόπλων σωμάτων, του οπλισμού και της υλικής υποδομής τους σε συγκεκριμένες περιοχές, εμφανίζεται μέσα σε διάφορα κείμενα διεθνών συνθηκών για εξασφάλιση της ειρήνης . Ο περιορισμός της παρουσίας ενόπλων σωμάτων μπορεί να αναφέρεται σε στρατιωτικές δυνάμεις ή και σε άλλες δυνάμεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για στρατιωτικούς σκοπούς π.χ. σε δυνάμεις αστυνομίας ή χωροφυλακής κ.λ.π. Μπορεί να αφορά τον οπλισμό τους ή ακόμα και την υποδομή τους δηλαδή οχυρωματικά έργα, αεροδρόμια, ναυτικές και επικοινωνιακές ευκολίες καθώς και κάθε άλλου είδους εγκατάσταση που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για στρατιωτικούς σκοπούς.<br /> <br /> Η αποστρατιωτικοποίηση εφαρμόζεται όπως είπαμε σε συγκεκριμένη περιοχή, η οποία μπορεί να είναι χερσαία ή και θαλάσσια. Τα μέτρα αποστρατιωτικοποίησης μάλιστα μπορούν να επεκτείνονται και στον εναέριο χώρο πάνω από μια αποστρατικοποιημένη περιοχή ή και στον υποθαλάσσιο χώρο σε περίπτωση θαλάσσιας περιοχής. Είναι όμως αυτονόητο ότι όσον αφορά τις θαλάσσιες περιοχές αποστρατιωτικοποίηση μπορεί να ισχύσει μόνο σε εσωτερικά, αρχιπελαγικά και χωρικά ύδατα.<br /> <br /> Σκοπός των Αποστρατιωτικοποιήσεων<br /> <br /> Σκοπός των αποστρατιωτικοποιήσεων είναι η εδραίωση της ειρήνης μετά από πολεμικές συγκρούσεις και η μεταπολεμική διατήρηση της. Οι αποστρατιωτικο-ποιήσεις επιβάλλονται πάντα με διεθνείς συνθήκες. Σύμφωνα με το άρθρο 31-1 της Σύμβασης της Βιέννης «περί του Δικαίου των Συνθηκών»  κάθε συνθήκη πρέπει να ερμηνεύεται «καλή τη πίστει … και υπό το φως του αντικειμένου και του σκοπού της». Με γνώμονα αυτή τη γενική αρχή, οι αποστρατιωτικοποιήσεις θα πρέπει να θεωρούνται σαν μέτρο ενίσχυσης του αισθήματος ασφαλείας και προτροπής των Κρατών να στρέψουν την ενεργητικότητα τους σε ειρηνικά έργα . Γι΄ αυτό τα καθεστώτα αυτά μπορούν να διατηρηθούν αποκλειστικά και μόνο rebus sic stantibus, μέσα στο πλαίσιο ενός αυστηρά ειρηνικού περιβάλλοντος. Όταν παύσουν να υπάρχουν τέτοιες προϋποθέσεις τα μέτρα αποστρατιωτικοποίησης αντί να εδραιώνουν την ειρήνη τη θέτουν σε κίνδυνο. Σ’ αυτή την περίπτωση δηλαδή βρισκόμαστε μπροστά σε μια θεμελιώδη αλλαγή των περιστάσεων.  Το γεγονός αυτό αποτελεί τη νομική βάση για οχύρωση περιοχών που αποστρατιωτικοποιήθηκαν με σκοπό την προετοιμασία για νόμιμη άσκηση του «φυσικού δικαιώματος ατομικής και συλλογικής αμύνης» σύμφωνα με το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Το δικαίωμα αυτό με τον jus cogenes  χαρακτήρα του σαν αναγκαστικός κανόνας του γενικού Διεθνούς Δικαίου παράγει όλες τις συνέπειες που συνεπάγονται από αυτή την ιδιότητα που ταυτόχρονα το καθιστούν υποχρέωση . Υποχρέωση η οποία απορρέει από το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών που σύμφωνα με το άρθρο 103 του, προέχει κάθε άλλης προερχόμενης από οποιαδήποτε άλλη διεθνή συμφωνία.<br /> <br /> Ισχύς των Διατάξεων για Αποστρατιωτικοποιήσεις.<br /> <br /> Επειδή η αποστρατιωτικοποίηση εκτελείται μόνο με διεθνή συνθήκη, για να εφαρμοσθεί το καθεστώς αυτό πρέπει η συνθήκη που το επιβάλλει και ειδικότερα οι διατάξεις της για αποστρατιωτικοποίηση να βρίσκονται σε ισχύ κατά το άρθρο 24 της Σύμβασης της Βιέννης. Πρέπει δηλαδή η συνθήκη να έχει τεθεί σε ισχύ και να μην έχει λήξει ρητά ή και σιωπηρά ολόκληρη ή το μέρος της που αφορά αυτούς τους περιορισμούς σε εφαρμογή των διαλαμβανομένων στο Τμήμα 3 της προαναφερόμενης Σύμβασης. Ειδικότερα μάλιστα σύμφωνα με το άρθρο 59, πρέπει να μην έχει συνομολογηθεί νέα συνθήκη από την οποία να προκύπτει πρόθεση των συμβαλλομένων μερών για δημιουργία ενός νέου καθεστώτος που θα διέπει αυτό το αντικείμενο ή οι διατάξεις της μεταγενέστερης συνθήκης να είναι ασυμβίβαστες με τις αντίστοιχες της προγενέστερες. Υπάρχει όμως και άλλη μια περίπτωση. Όταν ένα συμβαλλόμενο μέρος παραβιάσει ουσιωδώς μια συνθήκη τότε σύμφωνα με το άρθρο 60 της Σύμβασης της Βιέννης παρέχεται στο κράτος που εθίγει το δικαίωμα να επικαλεσθεί την παραβίαση σαν λόγο ολικής ή μερικής αναστολής της εφαρμογής της συνθήκης στις σχέσεις του με το κράτος που την παρέβη. Δίνει επίσης το δικαίωμα σε οποιοδήποτε άλλο μέρος, εκτός αυτού που παραβίασε τη συνθήκη, το δικαίωμα να επικαλεσθεί την παραβίαση σαν λόγο αναστολής ολικής ή μερικής εφαρμογής της συνθήκης σε ό,τι το αφορά εφόσον η φύση της συνθήκης είναι τέτοια που μια ουσιώδης παραβίασης των διατάξεων της από ένα μέρος μεταβάλει ριζικά την θέση εκάστου μέρους σε σχέση με την παραπέρα εκτέλεση των υποχρεώσεων του.<br /> <br /> Είναι γνωστό ότι κάθε συνθήκη δεσμεύει τα συμβαλλόμενα σ’ αυτή μέρη. Pacta sunt servanta. Γι’ αυτό και οι διατάξεις κάθε συνθήκης δημιουργούν δικαιώματα και υποχρεώσεις μόνο για Κράτη Μέρη. Pacta tertiis nec nocent nec prosunt. Για τρίτα κράτη οι διατάξεις αυτές είναι res inter alios acta. Εξαιρούνται μόνο τα αναφερόμενα στο Τμήμα 4 της Σύμβασης της Βιέννης περί του Δικαίου των Συνθηκών. Σύμφωνα μ’ αυτό για να δημιουργηθεί υποχρέωση σε τρίτο κράτος απαιτούνται δύο προϋποθέσεις. Πρώτη είναι η σχετική πρόθεση των συμβαλλομένων κρατών και δεύτερη η ρητή και έγγραφη αποδοχή της υποχρέωσης από το τρίτο κράτος. Δικαίωμα σε τρίτο κράτος δημιουργείται εφόσον με διάταξη συνθήκης τα συμβαλλόμενα επιδιώκουν την εκχώρηση του σε τρίτο κράτος και το κράτος αυτό συγκατατίθεται.<br /> <br /> Η Συνδιάσκεψη της Λοζάννης<br /> <br /> Από 22 Νοεμβρίου 1922 έως 24 Ιουλίου 1923 πραγματοποιήθηκε στη Λοζάννη μια μεγάλης σημασίας Συνδιάσκεψη. Σκοπός της ήταν η ρύθμιση των συνεπειών του μεγάλου πολέμου που είχε προηγηθεί. Ανάμεσα στα κράτη που συμμετείχαν ήταν η Τουρκία και η Ελλάδα. Η Συνδιάσκεψη κατέληξε σε σημαντικές Πράξεις: Ανάμεσα τους η Σύμβαση για το Καθεστώς των Στενών και η Συνθήκη Ειρήνης. Με τα κείμενα αυτά καθορίσθηκε το καθεστώς των Στενών όπως αυτό ίσχυσε μέχρι τη Συνθήκη του Μοντρέ (Montreux) στις 20 Ιουλίου του 1936 και ρυθμίσθηκαν διάφορα άλλα θέματα. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν και οι αποστρατιωτικοποιήσεις. Οι διατάξεις για αποστρατιωτικοποίηση της Σύμβασης για το Καθεστώς των Στενών εκφράσθηκαν με πολύ αυστηρό ύφος. Ο καθορισμός των περιοχών στο άρθρο 4 αρχίζει με τη φράση «Ουδετεροποιούνται αι κατωτέρω οριζόμεναι ζώναι και νήσοι:». Άμεση είναι η σχέση τους με το βασικό αντικείμενο της Σύμβασης, δηλαδή με την ελευθεροπλοΐα από τον Ελλήσποντο. Γι’ αυτό και αφορούν τόσο τα υπό Τουρκική κυριαρχία παράλια, όσο και όλα τα νησιά των προσβάσεων στα Στενά είτε αυτά βρίσκονται υπό Τουρκική είτε υπό Ελληνική κυριαρχία. Αυτό φαίνεται καθαρά μέσα από την πρόταση της υποεπιτροπής εμπειρογνωμόνων που υπεβλήθηκε στη Συνδιάσκεψη στις 28 Νοεμβρίου 1922. Όσον αφορά στα υπόλοιπα νησιά (Λέσβος, Χίος, Σάμος και Ικαρία) επιβλήθηκαν με τη Συνθήκη Ειρήνης μέτρα αποστρατιωτικοποίησης. Η αρμόδια υποεπιτροπή είχε αποφανθεί ομόφωνα για τη Λήμνο, Σαμοθράκη και αντίστοιχα την Ίμβρο και Τένεδο ότι το καθεστώς τους θα πρέπει να εξετασθεί μαζί με το καθεστώς των Στενών. Για τη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάμο και την Ικαρία αποφάνθηκε υπέρ της αποστρατιωτικο-ποίησης η οποία όμως δεν θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια αυτών των νησιών, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά ότι «…. πλέον εκτεταμένοι περιορισμοί, κινδυνεύοντας να θέσουν τα ελληνικά νησιά στην διάκριση (a la merci) της Τουρκίας, θα απαιτούσαν την εφαρμογή επί του εδάφους της Ανατολίας αναλόγων περιορισμών».  Η απόφαση αυτή ήταν κατά πλειοψηφία. Αρνητική ήταν μόνο η ψήφος του Τούρκου αντιπροσώπου ο οποίος δεν ήθελε να υποστηρίξει μια πρόταση που παρά την προσπάθεια της να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της Τουρκίας δεν άφηνε τα Ελληνικά νησιά τελείως απροστάτευτα.<br /> <br /> Σύμβαση της Λοζάννης της 24ης Ιουλίου 1923 για το Καθεστώς των Στενών.<br /> <br /> Η εφαρμογή των αποστρατιωτικοποιήσεων της Σύμβασης για το Καθεστώς των Στενών αφορά όπως προαναφέραμε και Ελληνικό και Τουρκικό έδαφος. Το αποστρατιωτικοποιημένο μάλιστα Τουρκικό έδαφος είναι πολύ μεγαλύτερης έκτασης από το αντίστοιχο Ελληνικό και περιλαμβάνει περιοχές συγκριτικά μεγαλύτερης στρατηγικής σημασίας. Σε αυτό σύμφωνα με το άρθρο 4 της Σύμβασης περιλαμβάνονται οι δύο ακτές του Στενού του Ελλησπόντου και του Βοσπόρου , όλα τα νησιά της Προποντίδας εκτός από την Καλόλιμνο και τα νησιά του Αιγαίου: Ίμβρο, Τένεδο και Λαγούσες ή Μαυρυές. Στην Ελληνική αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή περιλαμβάνονται μόνον τα νησιά Λήμνος και Σαμοθράκη. Το άρθρο 6 της Σύμβασης της Λοζάννης για τα Στενά στη συνέχεια καθόρισε επακριβώς τους περιορισμούς καθώς και κάποιες εξαιρέσεις. <br /> Η Τουρκία τότε δεν είχε μείνει ικανοποιημένη από τη Σύμβαση σε ό,τι αφορά το καθεστώς της ελευθεροπλοΐας από τα Στενά. Περίμενε λοιπόν την κατάλληλη στιγμή επιδιώκοντας διαφοροποίηση του. Αυτό το πέτυχε στις 20 Ιουλίου του 1936 με την αναθεώρηση του καθεστώτος ελευθεροπλοΐας των Στενών της Σύμβασης του Μοντρέ (Montreux) . Η νεώτερη Σύμβαση αναφέρει χαρακτηριστικά στο προοίμιο της ότι οι Αρχηγοί των συμβαλλομένων Κρατών  «Αποφάσισαν να υποκαταστήσωσι (de substituer) την παρούσαν Σύμβασην εις την Σύμβασην την υπογραφείσαν εν Λωζάννη τη 24η Ιουλίου 1923 …». Με αυτό τον τρόπο η νέα Συνθήκη καταργεί ρητά την προγενέστερη της με το ίδιο αντικείμενο, δηλαδή το καθεστώς των Στενών . Η σύναψη της Σύμβασης αυτής απετέλεσε το θρίαμβο των Τουρκικών αλλά και των Σοβιετικών συμφερόντων . Παρ’ όλα αυτά δεν αναφέρεται στις αποστρατιωτικοποιήσεις. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι οι περιορισμοί αυτοί καταργήθηκαν.<br /> <br /> Η κατάργηση των αποστρατιωτικοποιήσεων χαιρετίστηκε τότε με μεγάλο ενθουσιασμό από Ελλάδα και Τουρκία σαν ένα καλό δείγμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Πέρα απ’ αυτό αντανακλούσε και την αισιοδοξία όλων των Κρατών Μερών που την περίοδο αυτή ευελπιστούσαν στην έναρξη μιας καλύτερης συνεργασίας της Τουρκίας σε διεθνές επίπεδο. Λίγες μέρες μετά την υπογραφή της Σύμβασης, στις 31 Ιουλίου του 1936, στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση γεμάτος χαρά ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Rustu Aras είχε δηλώσει: «Οι διατάξεις οι οποίες αναφέρονται στις νήσους Λήμνος και Σαμοθράκη, που ανήκουν στην γειτόνισσα και φίλη Ελλάδα και που ήταν αποστρατιωτικοποιημένοι, με βάση τις σχετικές διατάξεις της Σύμβασης της Λοζάννης, καταργούνται και αυτές από την Σύμβαση του Montreux…… ».<br /> <br /> Δυστυχώς όμως τα πράγματα άλλαξαν! Από το 1965 η Τουρκία προσπαθεί να επιτύχει μέσα από το Ν.Α.Τ.Ο. τον αποκλεισμό των νήσων Λήμνου και Σαμοθράκης καθώς και του Αγίου Ευστρατίου, από τον στρατηγικό σχεδιασμό της Συμμαχίας . Όσο για το νομικό μέρος της υπόθεσης, η Τουρκία ισχυρίζεται ότι μπορεί να καταργήθηκε ρητά η Σύμβαση της Λοζάννης, δεν καταργήθηκαν όμως οι περιορισμοί που αφορούν την αποστρατιωτικοποίηση των υπό Ελληνική κυριαρχία νησιών γιατί ο σκοπός των διατάξεων αυτών ήταν η προστασία της Τουρκίας και διότι αυτό δεν το αναφέρει πουθενά η νεότερη. Το επιχείρημα αυτό είναι επιστημονικά αβάσιμο. Η Σύμβαση του Μοντρέ, χωρίς καμμία απολύτως επιφύλαξη, χωρίς να σημειώνει καμμία απολύτως εξαίρεση ή περιορισμό καταργεί ρητά ολόκληρη τη Σύμβαση της Λοζάννης για τα Στενά. Αναφορά σε κάθε μία από τις καταργούμενες διατάξεις ή σε μερικές απ’ αυτές δεν έγινε διότι αυτό θα ήταν άσκοπο και περιττό.  Τέλος, πρωταρχικός σκοπός της Σύμβασης, όπως φαίνεται στο προοίμιο της είναι η εξασφάλιση της ελευθεροπλοΐας από τα Στενά και όχι η προστασία της Τουρκίας.  Με τις παραπάνω απόψεις δεν διαφωνεί και ο Νομικός Σύμβουλος του Ν.Α.Τ.Ο., σε γνωμοδότηση του στις 2 Νοεμβρίου 1978 όπου αναφέρεται στο νομικό καθεστώς της Λήμνου και σημειώνει: «… η σωστή ερμηνεία είναι πως η Σύμβαση της Λοζάννης αντικαταστάθηκε από την Σύμβαση του Μοντρέ και γι΄ αυτό δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στη Λήμνο, όπου μπορεί να τα ασκεί όπως νομίζει καλύτερα».<br /> <br /> Συνθήκη Ειρήνης της Λοζάννης της 24ης Ιουλίου 1923.<br /> <br /> Με το άρθρο 13 της Συνθήκης Ειρήνης της Λοζάννης επιβλήθηκαν μέτρα μερικής αποστρατιωτικοποίησης στα νησιά Λέσβος (που στο κείμενο αναφέρεται Μυτιλήνη), Χίος, Σάμος και Ικαρία. Ο σκοπός των μέτρων αυτών φαίνεται από την πρώτη φράση του άρθρου που είναι πολύ χαρακτηριστική: «Προς εξασφάλισιν της ειρήνης …». Τα μέτρα αυτά αφορούν στον περιορισμό της στρατιωτικής υποδομής των νήσων, δηλαδή την απαγόρευση εγκατάστασης ναυτικής βάσης ή την ανέγερση οχυρωματικού έργου, την απαγόρευση υπέρπτησης της ελληνικής στρατιωτικής αεροπλοΐας πάνω από την Ανατολία ενώ ισχύει και αντίστοιχη απαγόρευση για την Τουρκική αεροπλοΐα που απαγορεύεται να πετά πάνω από τα προαναφερόμενα νησιά και τον περιορισμό των στρατιωτικών δυνάμεων οι οποίες δεν μπορούν να ξεπεράσουν «τον συνήθη αριθμόν των δια την στρατιωτικήν υπηρεσίαν καλουμένων, οίτινες δύνανται να εκγυμνάζονται επί τόπου, ως και δύναμιν χωροφυλακής και αστυνομίας ανάλογον προς την εφ’ ολοκλήρου του ελληνικού εδάφους υπάρχουσαν τοιαύτην».<br /> <br /> Η Συνθήκη Ειρήνης της Λοζάννης βρίσκεται μέχρι σήμερα σε ισχύ. Για την εφαρμογή της οφείλουμε να ακολουθήσουμε τους γενικούς κανόνες του διεθνούς δικαίου σύμφωνα με τους οποίους κάθε συνθήκη πρέπει να ερμηνεύεται «καλή τη πίστει … … και υπό το φως του αντικειμένου και του σκοπού της»  . Ποιος είναι ο σκοπός των μέτρων που προαναφέραμε; Η εξασφάλιση της ειρήνης. Αυτό αναφέρεται ρητά στη πρώτη φράση του σχετικού άρθρου. Πέρα απ’ αυτό όπως ήδη έχουμε αναφέρει, η υποεπιτροπή που πρότεινε τις αποστρατιωτικοποιήσεις στη Συνδιάσκεψη έλαβε πολύ σοβαρά υπόψη της την ασφάλεια αυτών των Ελληνικών νησιών από ενδεχόμενη Τουρκική απειλή. Μέσα σ΄ αυτό  το πνεύμα διαμορφώθηκαν και οι σχετικές διατάξεις που τις χαρακτηρίζει μια πρωτοφανής αοριστία. Δεν είναι δυνατόν να προσδιορισθεί το τι ακριβώς σημαίνει «συνήθης αριθμός» για τις στρατιωτικές δυνάμεις ούτε αυτά που αναφέρονται για τη χωροφυλακή και την αστυνομία. Αναφέρεται σε ναυτικές βάσεις όχι όμως σε αεροπορικές και ακόμα περισσότερο δεν έχει ληφθεί υπόψη όπως σε άλλες συμφωνίες ότι η ισχύς μιας στρατιωτικής δύναμης εξαρτάται όχι μόνο από την ποσότητα του προσωπικού της, αλλά και από άλλους παράγοντες, όπως είναι η ποιότητα του εξοπλισμού της.<br /> <br /> Όπως γνωρίζουμε καθημερινά σημειώνονται παραβιάσεις του Ελληνικού Εθνικού Εναέριου Χώρου από Τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη.  Οι παραβιάσεις αυτές εκδηλώνονται συνήθως στο Ανατολικό Αιγαίο και μάλιστα στις νήσους Λέσβος, Χίος, Σάμος και Ικαρία, πάνω δηλαδή από τα νησιά που η Συνθήκη το απαγορεύει. Η ίδια Συνθήκη με το άρθρο 12 αφήνει στην Τουρκική κυριαρχία τα νησιά που βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των τριών μιλίων από την ασιατική ακτή. Η Τουρκία έχει παραιτηθεί ρητά και ανεπιφύλακτα από κάθε διεκδίκηση σε άλλα νησιά. Τι θα μπορούσε να απαντήσει η Τουρκία στο σημείο αυτό για ότι έκαμε στην Κύπρο το 1974 ή στα Ίμια το 1996;  Τι θα μπορούσε να απαντήσει για τις απειλές πολέμου που εκτοξεύει καθημερινά και μάλιστα με αφορμή τη δυνατότητα άσκησης από τη μεριά της Ελλάδος του νομίμου δικαιώματος της για αύξηση της χωρικής της θάλασσας στα δώδεκα ναυτικά μίλια;   Δηλαδή έχουμε μια Τουρκία που συνεχώς παραβιάζει τη Συνθήκη Ειρήνης ενώ ταυτόχρονα διαμαρτύρεται ότι δήθεν την παραβιάζει η Ελλάδα με τον εξοπλισμό των νησιών της. Οι υπάρχουσες σήμερα στρατιωτικές δυνάμεις στα νησιά αυτά είναι οι απόλυτα αναγκαίες για την προστασία τους. Η εγκατάλειψη των νησιών μας στο έλεος των βλέψεων της γειτονικής μας χώρας δεν θα ήταν μόνο παράλογο, αλλά και αντίθετο στις διεθνείς μας υποχρεώσεις. Πρέπει υποχρεωτικά να υπερισχύσει το δικαίωμα της άμυνας και να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε χρήση του γιατί όπως αναφέραμε ήδη αυτό είναι και υποχρέωση μας λόγω του jus cogenes χαρακτήρα του. Μια υποχρέωση που σύμφωνα με το άρθρο 103 του Χάρτη, προέχει οποιασδήποτε άλλης υποχρέωσης προερχόμενης από κάθε άλλη διεθνή συμφωνία ακόμα και από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λοζάννης του 1923!<br /> <br /> Πρέπει επίσης να θυμηθούμε ότι το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης εγκαταστάθηκε με μια Συνθήκη Ειρήνης σε μια περίοδο που όλοι πίστευαν στον τερματισμό της Ελληνοτουρκικής διαμάχης. Κανένας στην Λοζάννη το 1923 δεν υποπτευόταν τις σημερινές επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας στο Αιγαίο! Ποιος περίμενε την εισβολή της στην Κύπρο και το επεισόδιο των Ιμίων; Βρισκόμαστε αναμφίβολα μπροστά σε μια θεμελιώδη αλλαγή των περιστάσεων που μπορεί να αποτελέσει άλλη μια νομική βάση της Ελλάδας για την αμυντική οχύρωση των νησιών μας. . Τέλος, ακόμα και αν ήταν δυνατό να δεχθούμε ότι ο εξοπλισμός των νησιών δεν είναι νόμιμος, πάλι θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε σαν αντίποινα χωρίς να παραβαίνουμε τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, αφού οι απειλές και η χρήση της βίας δεν προέρχονται από τη Χώρα μας που τηρεί καθαρά αμυντική θέση, αλλά από την Τουρκία που απειλεί συνεχώς και έχει κάνει ήδη το «πρώτο της βήμα στο Αιγαίο» με την εισβολή της στην Κύπρο. <br /> <br /> Συνδιάσκεψη των Παρισίων<br /> <br /> Η Συνδιάσκεψη των Παρισίων άρχισε στις 29 Ιουλίου 1946 και διήρκεσε μέχρι τις 15 Οκτωβρίου του ιδίου έτους. Η Συνδιάσκεψη λαμβάνοντας υπόψη ότι τα Δωδεκάνησα ήταν Ελληνικά από αρχαιοτάτων χρόνων  καθώς και τη σημαντική συμβολή της Χώρας μας στην τελική νίκη των συμμάχων κατά του Άξονα, αποφάσισε την εκχώρηση αυτού του νησιωτικού συμπλέγματος στην Ελλάδα. Όπως είναι γνωστό τα Δωδεκάνησα βρισκόντουσαν κάτω από Ιταλική κυριαρχία. Οι Ιταλοί είχαν εγκαταστήσει εκεί επίλεκτες στρατιωτικές δυνάμεις και είχαν αναπτύξει σημαντικές στρατιωτικές βάσεις ανάμεσα σ’ αυτές η πιο αξιόλογη, η αεροναυτική βάση της Λέρου. Η εκχώρηση έγινε με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων που υπογράφηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1947, ενώ η επίσημη ενσωμάτωση έγινε στις 6 Μαρτίου 1948.<br /> <br /> Στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων σημειώθηκαν έντονα φαινόμενα διαμάχης Ανατολής - Δύσης. Στην αντιπαράθεση αυτή δεν μπορούσε να μη ληφθεί υπόψη η στρατηγική σημασία των Δωδεκανήσων, καθώς επίσης και η αμφίβολη κατάσταση που επικρατούσε τότε στο εσωτερικό της Ελλάδας. Αν νικούσε ο Στρατός η Ελλάδα θα παρέμενε στη Δύση και αν νικούσαν οι Κομουνιστές θα περνούσε στο άλλο Μέρος. Το ενδεχόμενο χρησιμοποίησης των Δωδεκανήσων σαν στρατιωτική βάση είτε από τον ένα είτε από τον άλλο, ενέπνευσε δικαιολογημένη ανησυχία. Αποτέλεσμα, η απόφαση για την αποστρατιωτικοποίηση αυτών των νησιών.  Τα κίνητρα που οδήγησαν στην απόφαση αυτή φαίνονται καθαρά στη συνέχεια. Η Ε.Σ.Σ.Δ. έδειξε έντονο ενδιαφέρον για την τήρηση των αποστρατιωτικοποιήσεων. Το ενδιαφέρον αυτό εκδηλώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του `40 με έντονες διαμαρτυρίες για τις επισκέψεις Πολεμικών Πλοίων του 6ου Στόλου των Ηνωμένων Πολιτειών στα Δωδεκάνησα. Στις διαμαρτυρίες αυτές απάντησε ο Αμερικανός τότε Υπουργός Εξωτερικών Μάρσαλ διαμηνύοντας στις 29 Ιουλίου του 1948 στην Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα, ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να υποκύψει στις Σοβιετικές πιέσεις. Παρεμπιπτόντως μάλιστα είχε επισημάνει ότι η Χώρα μας «έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει στρατιωτικές εγκαταστάσεις  … για να υπερασπισθεί τα σύνορα της». Υπογραμμίζουμε στο σημείο αυτό, την αναγνώριση του δικαιώματος της νομίμου άμυνας από ένα τόσο επίσημο πρόσωπο, ενάμιση περίπου χρόνο μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Παρισίων .<br /> <br /> Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947.<br /> <br /> Με το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων η Ιταλία εκχώρησε τη Δωδεκάνησο στην Ελλάδα. Η Συνθήκη αναφέρει την Αστυπάλαια, τη Ρόδο, τη Χάλκη, την Κάρπαθο, την Κάσο, την Τήλο, τη Νίσυρο, την Κάλυμνο, τη Λέρο, την Πάτμο, τη Λειψό, τη Σύμη, την Κω, το Καστελόριζο και τις «παρακείμενες νησίδες» . Σύμφωνα με τη δεύτερη παράγραφο του ίδιου άρθρου: «Αι ανωτέρω νήσοι θα αποστρατιωτικοποιηθώσι και θα παραμείνωσι αποστρατιωτικοποιημέναι». Το Παράρτημα ΧΙΙΙ της Συνθήκης μας εξηγεί τι σημαίνει «αποστρατιωτικοποίηση» και «αποστρατικοποιημένος». <br /> <br /> Η Συνθήκη των Παρισίων είναι πολύ αυστηρότερη από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λοζάννης, χωρίς όμως να λείπουν και εδώ οι ασάφειες. Η Συνθήκη των Παρισίων βρίσκεται σε ισχύ και δεσμεύει την Ελλάδα έναντι των άλλων συμβαλλομένων Κρατών. Όχι έναντι της Τουρκίας. Η Τουρκία δεν είναι μέρος της Συνθήκης. Οι διατάξεις της Συνθήκης γι’ αυτή είναι res inter alios acta. Κατά συνέπεια pacta tertiis nec nocent nec prosunt η Τουρκία δεν μπορεί να αντλήσει κανένα δικαίωμα απ’ αυτή. Παρ’ όλα αυτά διαμαρτύρεται ισχυριζόμενη ότι η Ελλάδα έχει εγκαταστήσει στρατιωτικές δυνάμεις στα νησιά του Δωδεκανησιακού συμπλέγματος και προσπαθεί να μας πείσει ότι η αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων που αναφέρεται σε συνθήκη στην οποία αυτή δεν είναι Μέρος, έχει αντικειμενική υπόσταση και κατά συνέπεια ισχύει erga omnes έναντι όλων των κρατών, άρα και της Τουρκίας. Όσο αφορά το επιχείρημα της, δηλαδή τη γενική ισχύ των διατάξεων της Συνθήκης, έχουμε να σημειώσουμε ότι αυτό είναι τελείως αστήρικτο. Όπως αναφέραμε οι αποστρατιωτικοποιήσεις στη Δωδεκάνησο είναι αποτέλεσμα διαμάχης Ανατολής και Δύσης. Δεν τέθηκαν από τα συμβαλλόμενα μέρη με σκοπό την εκχώρηση δικαιωμάτων στα τρίτα κράτη και ειδικά μάλιστα στην Τουρκία. Πουθενά δεν φαίνεται να είχαν κάποια τέτοια πρόθεση. Πέρα απ’ αυτό η Ελλάδα όπως και στην περίπτωση της Λέσβου, της Χίου, της Σάμου και της Ικαρίας, έχει υποχρέωση να ασκήσει το φυσικό της δικαίωμα της νόμιμης άμυνας ενόψει του κινδύνου από την Τουρκία. Τα Μέρη της Συνθήκης των Παρισίων δεν έχουν εκφράσει αντιρρήσεις. Οι μόνοι που διαμαρτύρονται είναι οι Τούρκοι.<br /> <br /> Οι διαμαρτυρίες όμως ενός κράτους που δεν είναι μέρος στην Συνθήκη δεν μπορούν να έχουν καμία έννομη συνέπεια. Εκτός αυτών πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το 1954, η Ιταλία που είναι Κράτος Μέρος της Συνθήκης, είχε δηλώσει ότι λόγω μεταβολής των περιστάσεων έπαυσε να θεωρεί ότι είναι δεσμευμένη από τις διατάξεις της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του 1947 που είναι σχετικές με αποστρατιωτικοποίηση των νησιών της Αδριατικής.  Επειδή σύμφωνα με το άρθρο 60 της Σύμβασης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών, η ουσιώδης παραβίασης πολυμερούς συνθήκης μπορεί να προκαλέσει λόγο μερικής ή ολικής αναστολής εφαρμογής της όπως ήδη αναφέραμε, η Ελλάδα έχει αποκτήσει από τότε το δικαίωμα απαλλαγής από τις αντίστοιχες υποχρεώσεις της στα Δωδεκάνησα. <br /> <br /> Το προηγούμενο της εισβολής στη Κύπρο, το επεισόδιο των Ιμίων, οι απειλές της Τουρκίας για παρεμπόδιση ασκήσεως του δικαιώματος επεκτάσεως της χωρικής μας θάλασσας στα δώδεκα μίλια, οι συνεχείς παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου πάνω από την ειδικά καθορισμένη για την αεροπλοΐα χωρική μας θάλασσα και η αμφισβήτηση της υφαλοκρηπίδας των νησιών μας δείχνουν ότι η κατάσταση στο Αιγαίο εξακολουθεί και σήμερα να εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους. Η στρατιωτική θωράκιση των νησιών αυστηρά μέσα στο πλαίσιο της αναγκαίας προετοιμασίας τους για άσκηση του δικαιώματος της αμύνης είναι επιβεβλημένη και όπως είδαμε μπορεί κάλλιστα να δικαιολογηθεί με βάση το διεθνές δίκαιο.<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Οι Αποστρατιωτικοποιήσεις και το Φυσικό Δικαίωμα της Νόμιμης Άμυνας: Η Περίπτωση των Νησιών του Αιγαίου

Στυλιανός Πολίτης Η υποχρέωση κάθε Κράτους – Μέρους των Ηνωμένων Εθνών για άσκηση του φυσικού δικαιώματος της νόμιμης άμυνας υπερισχύει...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι τόνοι χαμηλώνουν στο Αιγαίο, αλλά ο κίνδυνος παραμένει: Η αμερικανική παρέμβαση…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTKW1jfHcG_yJp_cwjwh_xz7FlucHEUazqASy_MPTByDysC_RFj8nx1XBY7LKkRVTeRsF-RIm5gkLwI3ktY0uO1xmn0nL5ew8Yq_W2dw9Yj_jOVfWA-0nslWJqLA6ST0azbZ3W5UT3SD2y/s1600/%25CE%259F%25CE%25B9+%25CF%2584%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CF%2587%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25BB%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%252C+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC+%25CE%25BF+%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTKW1jfHcG_yJp_cwjwh_xz7FlucHEUazqASy_MPTByDysC_RFj8nx1XBY7LKkRVTeRsF-RIm5gkLwI3ktY0uO1xmn0nL5ew8Yq_W2dw9Yj_jOVfWA-0nslWJqLA6ST0azbZ3W5UT3SD2y/s640/%25CE%259F%25CE%25B9+%25CF%2584%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CF%2587%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25BB%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%252C+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC+%25CE%25BF+%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9.jpg" width="640" /></a></div> <strong><br /></strong> <strong>Tου Σταύρου Λυγερού</strong><br /> Αν και η Τουρκία φροντίζει να συντηρεί το κλίμα έντασης στο Αιγαίο με διάφορους τρόπους, οι υψηλοί τόνοι της προηγούμενης εβδομάδας έχουν πέσει και στις δύο πλευρές. Αιτία είναι η αμερικανική παρέμβαση. <span id="more-198894"></span><br /> <br /> Όπως αποκαλύψαμε πριν οκτώ ημέρες, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών έκανε διάβημα στο Στέητ Ντηπάρτμεντ, προειδοποιώντας με τεκμηριωμένο τρόπο ότι η Αθήνα θα αντιδράσει δυναμικά εάν οι Τούρκοι παραβιάσουν τις κόκκινες γραμμές. Το ίδιο μήνυμα έχει σταλεί προς όλες τις κατευθύνσεις. Ας σημειωθεί ότι τις επόμενες ημέρες ο Κοτζιάς θα πάει στην Ουάσιγκτον για να συναντηθεί με τον Αμερικανό ομόλογό του Τίλερσον, ενώ αναμένεται να ακολουθήσει και επίσκεψη του υπουργού Άμυνας.<br /> <br /> Μπορεί οι ΗΠΑ να κινήθηκαν στη γνωστή γραμμή των ίσων αποστάσεων, αλλά το μήνυμά τους για αυτοσυγκράτηση βρήκε απήχηση στην Άγκυρα. Όχι μόνο λόγω της προσπάθειας του Ερντογάν να διαμορφώσει προνομιακή σχέση με την κυβέρνηση Τραμπ. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, η αμερικανική σύσταση προς την Τουρκία συνοδεύθηκε και από στοιχεία που δείχνουν πως οι προειδοποιήσεις του Κοτζιά και του Καμμένου δεν ήταν κουβέντες χωρίς αντίκρισμα.<br /> <br /> Το γεγονός αυτό υποχρέωσε την Άγκυρα να κάνει δεύτερες σκέψεις. Η αρχική εκτίμηση των νεοοθωμανών ότι ίσως θα μπορούσαν να προκαλέσουν ένα είδος θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο, με σκοπό να εξασφαλίσουν μία εύκολη συμβολική νίκη χωρίς αξιόλογο κόστος για την Τουρκία και τους ίδιους έχει κλονιστεί. Ο Ερντογάν θέλει μία τέτοια νίκη για να ενισχύσει τις ελπίδες του να κερδίσει το δημοψήφισμα του Απριλίου που έχει ως ερώτημα την αναγόρευσή του σε πρόεδρο-σουλτάνο. Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν θέλει να διακινδυνεύσει μία ελληνοτουρκική στρατιωτική σύγκρουση, ειδικά αυτή την περίοδο για τους εξής λόγους:<br /> <ul> <li>Πρώτον, επειδή έχει ανοικτό στρατιωτικό μέτωπο στη Συρία και η προσπάθειά του να απομονώσει τους Κούρδους δεν βρίσκει ανταπόκριση ούτε στην Ουάσιγκτον ούτε στη Μόσχα.</li> <li>Δεύτερον, επειδή οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις είναι σε μεγάλο βαθμό αποδυναμωμένες και με πεσμένο ηθικό, λόγω των εκτεταμένων εκκαθαρίσεων και του εμφυλιοπολεμικού κλίματος.</li> <li>Τρίτον, επειδή ούτε και μετά τις εκκαθαρίσεις εμπιστεύεται τους αξιωματικούς. Φοβάται πως εάν τα πράγματα οδηγηθούν σε ελληνοτουρκική σύγκρουση, οι στρατηγοί εκ των πραγμάτων θα αποκτήσουν μεγάλη αυτονομία κινήσεων, την οποία ενδεχομένως να εκμεταλλευθούν για να τον ανατρέψουν.</li> <li>Τέταρτον, επειδή το κλίμα για τη νεοοθωμανική Τουρκία είναι πιο αρνητικό παρά ποτέ και στην Ευρώπη και τουλάχιστον στη γραφειοκρατία του Στέητ Ντηπάρτμεντ και του Πενταγώνου.</li> <li>Πέμπτον, επειδή η ελληνοτουρκική σύρραξη εκ των πραγμάτων θα διευρύνει τα περιθώρια της αντάρτικης δράσης του PKK, αλλά και τα περιθώρια για τρομοκρατικές επιθέσεις των τζιχαντιστών.</li> </ul> Για όλους αυτούς τους λόγους, το σενάριο πρόκλησης ελληνοτουρκικής σύρραξης δεν είναι στην ατζέντα του Τούρκου προέδρου. Πολύ περισσότερο εν όψει του δημοψηφίσματος. Το σενάριο ότι ενδέχεται οι Τούρκοι να προκαλέσουν θερμό επεισόδιο τον Ιούνιο, όταν θα αρχίσει η γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ δεν μπορεί να αποκλεισθεί, αλλά ούτε να προβλεφθεί. Το πιθανότερο είναι ότι θα έχουμε επανάληψη των προκλήσεων αφενός με την έξοδο του ερευνητικού σκάφους “Μπαρμπαρόσσα”, αφετέρου με επίδειξη ισχύος και παρενοχλήσεις από τουρκικές φρεγάτες.<br /> <br /> Εάν ο Ερντογάν θελήσει να δημιουργήσει τετελεσμένο, είναι πιθανότερο να προχωρήσει σε προσάρτηση των Κατεχομένων από το έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την TOTAL και κατ’ επέκτασιν με τη Γαλλία. Η προσάρτηση θα προκαλούσε σημαντικές διπλωματικές παρενέργειες για την Τουρκία, αλλά δεν έχει το ρίσκο που θα είχε ένα θερμό επεισόδιο.<br /> <br /> Προς το παρόν, πάντως, οι νεοοθωμανοί χρησιμοποιούν την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας ως πολιτικό όπλο, όπως και οι κεμαλιστές προκάτοχοί τους. Η Άγκυρα θα συνεχίσει με συστηματικότητα να προωθεί τις μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις της στο Αιγαίο. Πρόκειται για στρατηγική, την οποία δρομολόγησε το μετακεμαλικό καθεστώς το 1973 και συνεχίζουν να την εφαρμόζουν οι νεοοθωμανοί. Στο επίπεδο αυτό, άλλωστε, είχε εξαρχής δημιουργηθεί μία όσμωση μεταξύ των δύο μεγάλων ιδεολογικοπολιτικών ρευμάτων της Τουρκίας.<br /> <br /> Αυτή δεν ήταν εκ πρώτης όψεως ορατή, επειδή τα προηγούμενα χρόνια οι νεοοθωμανοί απέφευγαν να υψώνουν πολύ τους τόνους στο ελληνοτουρκικό μέτωπο. Η συγκρατημένη εκείνη στάση τους είχε ανοήτως δημιουργήσει στην Αθήνα τον μύθο για τον “καλό Ερντογάν” και τους “κακούς στρατηγούς”. Στην πραγματικότητα, οφειλόταν στο γεγονός ότι η νεοοθωμανική κυβέρνηση βρισκόταν σε εμφύλιο πόλεμο με το βαθύ κράτος των κεμαλιστών. Πιο συγκεκριμένα φρόντιζε να κρατάει χαμηλά τη θερμοκρασία στο Αιγαίο, επειδή φοβόταν μήπως οι στρατηγοί προκαλέσουν κάποιο θερμό επεισόδιο, με σκοπό να την ανατρέψουν.<br /> <br /> Το κρίσιμο ζήτημα σ’ αυτή τη φάση, ωστόσο, δεν είναι εάν η Άγκυρα θα συνεχίσει να προβάλει τις μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις της. Όπως προαναφέραμε, αυτό είναι δεδομένο και τις προηγούμενες ημέρες φάνηκε με την τουρκική αντίδραση για ελληνική άσκηση στη Σαμοθράκη. Το κρίσιμο ζήτημα είναι εάν ο Ερντογάν θεωρεί ότι η τωρινή συγκυρία του δίνει την ευκαιρία να προκαλέσει χωρίς μεγάλο κόστος κάποιου είδους θερμό επεισόδιο με στόχο:<br /> <ul> <li>Πρώτον, να εξυπηρετήσει τη συγκυριακή ανάγκη του για μία εύκολη συμβολική νίκη προς προπαγανδιστική χρήση εν όψει δημοψηφίσματος.</li> <li>Δεύτερον, για να επιχειρήσει ένα ποιοτικό άλμα στο επίπεδο της πάγιας τουρκικής επεκτατικής στρατηγικής.</li> </ul> Για τους λόγους που προαναφέραμε, το σημείο-κλειδί είναι το “χωρίς μεγάλο κόστος”. Μετά τα Ίμια έχει δημιουργηθεί η εντύπωση στην Άγκυρα πως το ελληνικό πολιτικό σύστημα, αν και έχει ακόμα τη δυνατότητα στο στρατιωτικό επίπεδο, δεν έχει τη βούληση να απαντήσει δυναμικά κατά τρόπο που να προκαλέσει τουλάχιστον ισοδύναμο κόστος στην Τουρκία. Η εντύπωση αυτή έχει διαβρώσει την αξιοπιστία της ελληνικής αποτρεπτικής στρατηγικής.<br /> <br /> Πρόκειται για εξαιρετικά επικίνδυνο γεγονός, επειδή ωθεί την Άγκυρα να προχωρήσει παραπέρα στον δρόμο του τυχοδιωκτισμού. Ένα θερμό επεισόδιο, όμως, έχει την τάση να κλιμακωθεί σε σύρραξη. Με άλλα λόγια, εάν ο Ερντογάν υπερβεί ένα όριο κινδυνεύει να προκαλέσει αυτό που στην πραγματικότητα δεν επιθυμεί.<br /> <br /> Όλα αυτά, ωστόσο, ισχύουν υπό την προϋπόθεση ότι θα επικρατήσουν ορθολογικά κριτήρια. Αυτό είναι το πιθανότερο, αλλά όχι και 100% δεδομένο. Δεν είναι μόνο η προαναφερθείσα ανάγκη του Ερντογάν για μία εύκολη συμβολική νίκη προς προπαγανδιστική χρήση εν όψει δημοψηφίσματος, που θολώνει τον ορθολογισμό του. Υπάρχει και έτερος συγκυριακός λόγος που τον ωθεί προς την ίδια κατεύθυνση.<br /> <br /> Η απόφαση του Αρείου Πάγου να δοθεί άσυλο στους “οκτώ” εξόργισε τους νεοοθωμανούς, επειδή αντιλαμβάνονται το Κράτος Δικαίου ως πρόσχημα και όχι ως ουσία. Σαν να μην έφθανε αυτό, προέκυψε και η περίπτωση των δύο Τούρκων κομάντος που προ ημερών εισήλθαν παρανόμως στην Ελλάδα. Εάν επιβεβαιωθεί ότι είναι τα δύο ασύλληπτα μέλη της ομάδας που στο πραξικόπημα εστάλη να δολοφονήσει τον Τούρκο πρόεδρο, η υπόθεση προσλαμβάνει και προσωπικό χαρακτήρα.<br /> Η απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης να δώσει άσυλο στους “οκτώ” με το επιχείρημα ότι δεν θα έχουν δίκαιη δίκη στην Τουρκία, έχει στο νομικό επίπεδο δημιουργήσει θετικό προηγούμενο και για την αίτηση ασύλου των δύο κομάντος. Από πολιτικής απόψεως, όμως, οι δύο περιπτώσεις είναι πολύ διαφορετικές. Ακόμα και εάν οι “οκτώ” έλαβαν μέρος στο πραξικόπημα ήταν περιφερειακοί παράγοντες. Αντιθέτως, οι δύο είχαν κεντρικό και έντονα φορτισμένο ρόλο.<br /> <br /> Η Ελλάδα είναι Κράτος Δικαίου, αλλά δεν έχει κανένα λόγο να επιβαρύνει τις ήδη τεταμένες ελληνοτουρκικές σχέσεις με ένα πρόσθετο φορτίο. Πολύ περισσότερο που και η κυβέρνηση και η κοινωνία αντιπαθούν τους πραξικοπηματίες και πολύ περισσότερο τους επίδοξους φονιάδες εκλεγμένου ηγέτη. Αυτός είναι ο λόγος που σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες οι αρμόδιες αρχές αναζητούν λύση που θα απαλλάξει την Ελλάδα από αυτό το φορτίο και εν μέρει θα ικανοποιήσει την Άγκυρα.<br /> <br /> Για να κατανοηθεί πλήρως η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο, στα ανωτέρω πρέπει να συνυπολογισθούν και οι εξελίξεις στα νοτιοανατολικά σύνορα της Τουρκίας. Κεντρικός παίκτης εκεί είναι ο κουρδικός αλυτρωτισμός, ο οποίος βιώνεται και από τους νεοοθωμανούς και από τους κεμαλιστές ως απειλή για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας τους. Η αμφισβήτηση από τον Ερντογάν της συνθήκης της Λωζάννης είναι ένα μήνυμα προς τις μεγάλες δυνάμεις ότι εάν ρευστοποιηθούν τα γεωπολιτικά δεδομένα στη Συρία και στο Ιράκ θα ρευστοποιηθούν και στα δυτικά, στο Αιγαίο.<br /> <br /> Ειδικά μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, ο Τούρκος πρόεδρος θεώρησε ότι στο πλαίσιο της κυοφορούμενης νέας τάξης πραγμάτων στην περιοχή μεθοδεύεται και ο δυνάμει ακρωτηριασμός της χώρας του. Είναι ξεκάθαρο, άλλωστε, πως το Κουρδικό ζήτημα έχει για τα καλά μπει στη γεωπολιτική ατζέντα και είναι μάλλον απίθανο να διαγραφεί.<br /> <br /> Ο Ερντογάν έχει διαμορφώσει θέση και την εκφράζει σαφώς. Δεν περιορίζεται στη νεοοθωμανική ρητορική του Νταβούτογλου πως η Τουρκία πρέπει να ενδιαφέρεται για τους “αδελφούς” της στον ευρύτερο μουσουλμανικό-σουνιτικό κόσμο. Ούτε έμεινε στη δήλωση πως «<em>Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία</em>». Έκανε ένα βήμα παραπέρα. Όπως είπε, «<em>όταν αλλάζουν τα πάντα, δεν μπορούμε να βρισκόμαστε στο σημείο που βρεθήκαμε τότε</em> (στα σύνορα που χάραξε η συνθήκη της Λωζάννης)». Και για να μην αφήσει καμία αμφιβολία, μιλώντας στους υπουργούς του είπε χαρακτηριστικά: «<em>η Τουρκία ή θα χάσει ή θα κερδίσει εδάφη</em>», προσθέτοντας ότι ο ίδιος είναι αποφασισμένος να αγωνισθεί για να κερδίσει εδάφη.<br /> <br /> Η τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα από μία άποψη διευκολύνει τη φιλοδοξία του Ερντογάν να αναδειχθεί σε πρόεδρο-σουλτάνο. Δεν είναι αρκετό να αποδομήσει τον κεμαλισμό ως θεμέλιο ιδεολογικό λίθο της Τουρκικής Δημοκρατίας. Ο ίδιος αυτοπροβάλλεται ως ο ηγέτης που κλείνει την κεμαλική παρένθεση και που μέσω του νεοοθωμανισμού επαναφέρει στο προσκήνιο το άτυπο αυτοκρατορικό όραμα των Τούρκων. Δικό του σημείο αναφοράς είναι ο Μωάμεθ ο Πορθητής κι όχι ο Κεμάλ.<br /> <br /> Για να αναδειχθεί σε εθνικό ηγέτη δεν αρκούν η εκτεταμένη καταστολή και οι μαζικές εκκαθαρίσεις του κράτους από κάθε είδους αντιφρονούντες. Χρειάζεται και ένα ιδεολογικό όχημα. Για να συσπειρώσει γύρω του την κρατική γραφειοκρατία και κυρίως τους στρατιωτικούς, οι οποίοι δέχθηκαν ισχυρό πλήγμα λόγω της απόπειρας πραξικοπήματος, ο Τούρκος πρόεδρος, παραλλήλως με το ισλαμικό χαρτί, παίζει δυνατά και το χαρτί του εθνικισμού-επεκτατισμού. Αυτός, άλλωστε, είναι ο πυρήνας της τουρκικής κρατικής ιδεολογίας και ως εκ τούτου ο κοινός παρονομαστής του τουρκικού πολιτικού συστήματος.<br /> <br /> Στο Αιγαίο και στη Θράκη οι κεμαλιστές προκάτοχοί του έχουν καλλιεργήσει το έδαφος από το 1973, με σημείο-καμπή την κρίση στα Ίμια το 1996. Είναι ενδεικτικό ότι η κεμαλική αξιωματική αντιπολίτευση, που χαρακτήρισε απαράδεκτη την αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάννης, έσπευσε να πλειοδοτήσει σε εθνικισμό-επεκτατισμό για το Αιγαίο με την εξής δήλωση: «<em>Ας κοιτάξει (ο Ερντογάν) τα 16 νησιά που επί της εποχής του παραδόθηκαν και όπου υψώθηκε ελληνική σημαία</em>»! Οι κεμαλιστές κατηγορούν τον Ερντογάν ότι δεν διεκδίκησε με αποφασιστικότητα τα ελληνικά νησιά που η Άγκυρα θεωρεί “γκρίζες ζώνες”.<br /> <br /> Η ιστορία μας διδάσκει πως όταν η Άγκυρα προσθέτει μία νέα μονομερή διεκδίκηση στο καλάθι των ελληνοτουρκικών δεν την ξεχνάει. Την καλλιεργεί με επιμονή και συστηματικότητα, ώστε να την εγγράψει στη συνείδηση του διεθνούς συστήματος ως υπαρκτή διαφορά που χρειάζεται επίλυση μέσω συμβιβασμού.<br /> <br /> Η ευθεία αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάννης από τον Ερντογάν, λοιπόν, δεν είναι πυροτέχνημα. Ειπώθηκε για να μπει με κάποιον τρόπο στο τραπέζι. Το γεγονός, μάλιστα, ότι στα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου έχουν εγκλωβισθεί πολλές χιλιάδες μουσουλμάνων προσφύγων-μεταναστών μεσομακροπρόθεσμα δημιουργεί ευνοϊκές προϋποθέσεις για τον τουρκικό επεκτατισμό. Το είχε πει προφητικά πριν από 25 χρόνια ο μακαρίτης Οζάλ.<br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Οι τόνοι χαμηλώνουν στο Αιγαίο, αλλά ο κίνδυνος παραμένει: Η αμερικανική παρέμβαση…

Tου Σταύρου Λυγερού Αν και η Τουρκία φροντίζει να συντηρεί το κλίμα έντασης στο Αιγαίο με διάφορους τρόπους, οι υψηλοί τόνοι της προηγού...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανατροπή σκηνικού στη Λιβύη- Δυνατοί παίκτες ανακατεύουν την τράπουλα, με την ΕΕ θεατή…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIC_2cy0HIuSwT-8cFw06tOlPOp1Ltl0UObfjn9nFpcpfUrdoQ_HmfFL6j8vvrF0dQ5RhDgD7nEZyWr0b8TX6w75ceMMII6qFQTCW1zmKLI3UheSygbaECQ3xlMpLESQD4f7L3ZzyL-AuP/s1600/%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25AE+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%259B%25CE%25B9%25CE%25B2%25CF%258D%25CE%25B7-+%25CE%2594%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%258D%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25B1%252C+%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%2595+%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AE%25E2%2580%25A6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIC_2cy0HIuSwT-8cFw06tOlPOp1Ltl0UObfjn9nFpcpfUrdoQ_HmfFL6j8vvrF0dQ5RhDgD7nEZyWr0b8TX6w75ceMMII6qFQTCW1zmKLI3UheSygbaECQ3xlMpLESQD4f7L3ZzyL-AuP/s640/%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25AE+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%259B%25CE%25B9%25CE%25B2%25CF%258D%25CE%25B7-+%25CE%2594%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25AF+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%258D%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25B1%252C+%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%2595+%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AE%25E2%2580%25A6.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Βασίλη Κοψαχείλη*</b><br /><br />Η νεοϊδρυθείσα Λιβυκή στρατιωτική οργάνωση, που αποκαλείται Benghazi Defence Brigades (BDB), ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο, φιλοδοξώντας να ανατρέψει τις ισορροπίες που είχαν διαμορφωθεί στη χώρα, τους τελευταίους μήνες. Στο παρασκήνιο διαφαίνεται πως, ενδεχομένως και για διαφορετικούς λόγους, καταλύτες στην ανατροπή του σκηνικού είναι η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία, σε ένα γεωστρατηγικό παιχνίδι για πολύ δυνατούς παίκτες, αντοχές και νεύρα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση - αναμενόμενο μεν, δυστυχώς δε - έχει χάσει πλέον το παιχνίδι που λέγεται γεωστρατηγικές ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ όντας εγκλωβισμένη στον εφιάλτη του μεταναστευτικού, αδυνατεί να εκπονήσει τουλάχιστο ένα βιώσιμο σχέδιο αντιμετώπισης του προβλήματος, παρκάροντας εκατοντάδες χιλιάδες Αφρικανών μεταναστών στις νότιες ερήμους της εύθραυστης Λιβύης.<br /><b><br />Το σκηνικό των τελευταίων μηνών</b><br /><br />Τους τελευταίους μήνες η κατάσταση στην Λιβύη έδειχνε να έχει σταθεροποιηθεί. Πολιτική και στρατιωτική τάξη δεν υπήρχε, όμως τα πράγματα έδειχναν πως κινούνται προοδευτικά σε μια «ομαλοποίηση», θα λέγαμε καλύτερα σταθερότητα, σε σχέση με το εντελώς ρευστό σκηνικό των προηγούμενων ετών.<br /><br />Στην πρωτεύουσα Τρίπολη έχει εγκατασταθεί, κατόπιν αμφιλεγόμενης πολιτικής συμφωνίας και ευλογίας του ΟΗΕ, μια κυβέρνηση αποτελούμενη κυρίως από μετριοπαθείς Ισλαμιστές των φυλών στα δυτικά της χώρας (όπου ζει σχεδόν το 70% του Λιβυκού λαού). Η κυβέρνηση αυτή στερείται λαϊκής εντολής, ωστόσο νομιμοποιείται ως προϊόν του διεθνούς παράγοντα και εκφράζει τη Λιβυκή αρχή στο εξωτερικό. Εκτός από την μεγάλη στήριξη του ΟΗΕ, η κυβέρνηση της Τρίπολης δεν έχει άλλα οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά ερείσματα και είναι εξαιρετικά αδύναμη ώστε να κερδίσει τους τζιχαντιστές και να επιβάλλει την τάξη στη χώρα.<br /><br />Από την άλλη, υπάρχει το δημοκρατικά εκλεγμένο κοινοβούλιο της χώρας που έχει μετακινηθεί στα ανατολικά στην πόλη Βεγγάζη και το οποίο έχει πολιτικά ανταγωνιστικές σχέσεις με την κυβέρνηση στην Τρίπολη. Υπό τις εντολές του βρίσκεται ο Εθνικός Λιβυκός Στρατός (LNA) με αρχηγό τον χαρισματικό και πολιτικά φιλόδοξο στρατηγό Khalifa Haftar. Με την ανοιχτή υποστήριξη της Αιγύπτου και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, καθώς και με την υψηλή επιστασία και συμφωνία της Ρωσίας, τους τελευταίους μήνες ο στρατηγός Haftar κατάφερε να ελέγξει μεγάλο τμήμα στα κεντρικά της χώρας, όπου βρίσκονται τα κυριότερα λιμάνια και εγκαταστάσεις εξαγωγής πετρελαίου της Λιβύης, και έτσι να αυξήσει και εκείνος το ειδικό πολιτικό του βάρος στο μελλοντικό μεταπολεμικό σκηνικό της χώρας. Σε μία κίνηση καλλιέργειας ενωτικού προφίλ, όταν οι δυνάμεις του LNA κατέλαβαν πριν από 7 μήνες στρατηγικούς λιμένες εξαγωγής πετρελαίου, ο στρατηγός Haftar παρέδωσε τις εγκαταστάσεις στη Libyan National Oil Corporation η οποία τελεί υπό την δικαιοδοσία της κυβέρνησης στην Τρίπολη, με την οποία ο στρατηγός Haftar διατηρεί ανταγωνιστικές σχέσεις, προκειμένου να ξαναρχίσει η παραγωγή και οι εξαγωγές πετρελαίου και να μπουν στα ταμεία της χώρας χρήματα και κυρίως πολύτιμο συνάλλαγμα, αναγκαίο για την χρηματοδότηση της ανοικοδόμησης της χώρας.<br /><br />Τα κίνητρα στήριξης της Αιγύπτου στο στρατηγό Haftar έχουν καθαρά χαρακτήρα εμπέδωσης της ασφάλειας και της σταθερότητας στην περιοχή – στοιχείο που «καίει» τον Αιγύπτιο πρόεδρο Αλ Σίσι, ενώ η υποστήριξη του Ρωσικού παράγοντα στον Λίβυο στρατηγό κρύβουν την Ρωσική στρατηγική επιλογή για τον έλεγχο της ενεργειακά πλούσιας χώρας και των εγκαταστάσεών της, με το στρατηγό σε ρόλο προσωπικού ασφαλείας, τώρα και στο μέλλον.<br /><br /><b>Ανατροπή σκηνικού</b><br /><br />Την περασμένη Παρασκευή είχαμε μια σημαντική εξέλιξη στη Λιβύη που ίσως ανατρέπει πολλά από τα δεδομένα των τελευταίων μηνών στη χώρα. Οι πληροφορίες για κατάληψη του σημαντικού εξαγωγικού λιμένα πετρελαίου του Es Sider από δυνάμεις του νεοϊδρυθέντα στρατού που αποκαλείται Benghazi Defence Brigades (BDB) έχει μικρή τακτική αξία αλλά πολύ μεγαλύτερη σημασία σε επίπεδο σημειολογίας και πολιτικής ουσίας για το μέλλον του στρατηγού Khalifa Haftar και των μελλοντικών πολιτικών ισορροπιών στη χώρα.<br /><br />Ο BDB ιδρύθηκε μόλις στα τέλη του 2016, με στόχο την ανακατάληψη περιοχών στα ανατολικά της χώρας που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των δυνάμεων του στρατηγού Haftar. Η ταυτότητα αυτής της νέας στρατιωτικής δύναμης πραγματικά σηκώνει πολλές ερμηνείες. Οπότε, ο ασφαλέστερος τρόπος να δούμε τους σκοπούς της, είναι η διερεύνηση και πιθανολόγηση του ποιους τελικά εξυπηρετεί η δράση της.<br /><br />Ο αιφνιδιασμός ημέρα Παρασκευή (ημέρα προσευχής για τους Μουσουλμάνους) και η έστω προσωρινή στρατιωτική ήττα των δυνάμεων του στρατηγού Haftar (αργότερα ανακοινώθηκε ότι οι δυνάμεις του Λιβυκού στρατού έθεσαν εκ νέου μέρος του λιμένα υπό τον έλεγχό τους, αλλά ωστόσο κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα ποιος κατέχει τι) ήταν ισχυρό πλήγμα στην εικόνα του στρατηγού ως απόλυτου και ισχυρού άνδρα στην εμπέδωση της τάξης και της ασφάλειας στη χώρα, στοιχείο που του προσέδιδε μεγάλη λαϊκή απήχηση. Ήταν τυχαίο γεγονός ή καμπανάκι για το μέλλον του;<br /><br /><b>Το παιχνίδι της Ρωσίας</b><br /><br />Την ώρα που πριν ένα μήνα η Ρωσία καλούσε για τρίτη φορά τον στρατηγό Haftar επί εδάφους της - ακόμη και αν επρόκειτο για το αμφιλεγόμενης ικανότητας μίνι αεροπλανοφόρο της στη Μεσόγειο - και του υποσχόταν υλικοτεχνική βοήθεια, την ίδια ώρα και υπογείως, η Ρωσική διπλωματία έριχνε γέφυρες προς την κυβέρνηση της Τρίπολης, δηλώνοντας πολιτική στήριξη και διάθεση συνεργασίας και βοήθειας. Γιατί αυτό το διπλό παιχνίδι;<br /><br />Είναι πλέον φανερό πως η Ρωσία έχει φιλοδοξίες και επιδιώξεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου που ξεπερνούν κατά πολύ την διάθεση αποκατάστασης των παλαιών της διαύλων και επιρροών στη Λιβύη ή τη Συρία. Όμως γνωρίζει καλά, ότι αν προσπαθήσει να καλύψει μόνη της και χωρίς διεθνή νομιμοποίηση τις φιλοδοξίες της αυτές, τότε πολύ απλά θα αναλωθεί. Έτσι λοιπόν, επαναλαμβάνει στην περίπτωση της Λιβύης το ίδιο στρατήγημα που προσπάθησε να επιβάλλει και στο Κυπριακό στις πρόσφατες συνομιλίες στη Γενεύη. Να θέσει δηλαδή, τον ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ασφαλείας ως νομιμοποιητικά όργανα λύσεων βολικών προς τον Ρωσικό παράγοντα στις περιοχές αυτές. Γι’ αυτό και ρίχνει γέφυρες προς την νόμιμη και από τον ΟΗΕ υποστηριζόμενη κυβέρνηση της Τρίπολης, αντί να στηρίζει μονόπλευρα το άστρο του φιλόδοξου και όχι αναγκαστικά δεδομένου στρατηγού Haftar. Αντικειμενικός σκοπός της Ρωσίας είναι πάντα η αποκατάσταση της τάξης στη χώρα σε σχέση με τα πετρελαϊκά της συμφέροντα εκεί, τον έλεγχο των εξαγωγικών λιμένων και των μελλοντικών ενεργειακών αγωγών προς την Ευρώπη.<br /><br /><b>Τα ενεργειακά συμφέροντα της Σαουδικής Αραβίας στην Λιβυκή εξίσωση;</b><br /><br />Στην προσπάθεια να απαντηθεί το ερώτημα, «αφού τα χρήματα από την εξαγωγή πετρελαίου στη χώρα τελικά πάνε στο ταμείο της κυβέρνησης στην Τρίπολη, γιατί να θέλουν εσωτερικές δυνάμεις την διακοπή των ενεργειακών εξαγωγών της χώρας;», μία ενδεχόμενη απάντηση μπορεί να προέρχεται από μία άλλη σημαντική παγίδα στην οποία έχει εγκλωβιστεί η Σαουδική Αραβία και δίνει αν θέλετε και μια απάντηση στο ποιος ωφελείται από την διακοπή των Λιβυκών εξαγωγών πετρελαίου.<br /><br />Από τις αρχές της χρονιάς που αποφασίστηκε μεταξύ ΟΠΕΚ και Ρωσίας η μείωση της παραγωγής πετρελαίου προκειμένου να αυξηθεί η τιμή του στις διεθνείς αγορές, έφτασε η Σαουδική Αραβία να έχει επωμιστεί, σε πολύ μεγάλο ποσοστό, μείωση της δικής της παραγωγής, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να χάσει σημαντικά μερίδια αγοράς από τους κύριους ανταγωνιστές της που είναι οι παραγωγοί σχιστολιθικού πετρελαίου της Βόρειας Αμερικής. Παράλληλα, η Σαουδική Αραβία βλέπει χώρες όπως είναι το Ιράκ, με την σχεδόν πλέον ανεξάρτητη Αυτόνομη Περιοχή του Βορείου Ιράκ ή τη Λιβύη να αυξάνουν την παραγωγή τους, και εκείνη να μην νομιμοποιείται να ζητήσει τη συμμόρφωσή τους σε χαμηλότερα επίπεδα, διότι χωρίς εξαγωγή πετρελαίου και συνάλλαγμα θα χαθεί κάθε έννοια και προοπτική σταθερότητας σε αυτές τις περιοχές.<br /><br />Άρα βλέπει να έχει εγκλωβιστεί σε μια παγίδα που μόνο η καταφυγή σε στρατηγήματα αναγκαστικής διακοπής της παραγωγής θα μπορούσαν να της δώσουν ανάσα στους γεω-οικονομικούς σχεδιασμούς της. Ως εκ τούτου, η Σαουδική Αραβία θα μπορούσε να είναι ένας πιθανός παίκτης που θα έβλεπε με καλό μάτι την ανατροπή του υφιστάμενου σκηνικού στη Λιβύη και την διακοπή, έστω και προσωρινή, των ενεργειακών εξαγωγικών φορτίων από τη χώρα προς τις αγορές. Μία πρόσθετη παράμετρος επίσης είναι η αύξηση του κόστους μεταφοράς, μέσω της αύξησης του κόστους των ασφαλίστρων των πλοίων λόγω της αυξημένης επικινδυνότητας και του ρίσκου που ενέχουν τα φορτία από τους Λιβυκούς λιμένες. Βλέπετε, το παιχνίδι των τιμών του πετρελαίου έχει πολλές παραμέτρους…<br /><br /><b>Η στρατηγική έκλειψη της ΕΕ από την Ανατολική Μεσόγειο</b><br /><br />Και ενώ το παραπάνω σκηνικό αφορά ευθέως την ΕΕ και τα συμφέροντά της, εν τούτοις η στρατηγική έκλειψη της Ένωσης από την περιοχή είναι οριστική και εκκωφαντική!<br /><br />Δυστυχώς η ΕΕ βλέπει με καθυστέρηση μπροστά της μόνο ένα πρόβλημα, αυτό του μεταναστευτικού. Προσπαθεί δυο χρόνια τώρα να καταλήξει σε ένα σχέδιο στρατηγικής αντιμετώπισής του, αλλά μάταια. Μέχρι να καταλήξει κάπου, αυτό που κάνει είναι να χρηματοδοτεί δράσεις ώστε ο μεγάλος όγκος των μεταναστών να κρατείται πίσω από την Βόρειο-αφρικανική Μεσογειακή ακτή. Και το πρόβλημα συσσωρεύεται και διογκώνεται, και γίνεται ακόμη πιο εκρηκτικό στις ερήμους της εύθραυστης Λιβύης.<br /><br />Εκτός του μεταναστευτικού, η ΕΕ δεν μπορεί να αντιληφθεί το γεωπολιτικό και το γεωοικονομικό παιχνίδι που παίζεται στην περιοχή ή ακριβέστερα να το δει έξω και πέρα από το συμβατικό πλαίσιο που θα το έβλεπε και το λογιστήριο μιας μικρομεσαίας βαλκανικής επιχείρησης.<br /><br />Μακροπρόθεσμα, η στρατηγική έκλειψη της ΕΕ από την περιοχή θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για την Ευρώπη, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που καλύτερα μπορούν να μας την διηγηθούν οι μελετητές της Μεσαιωνικής Ιστορίας!<br /><b><i><br />*Ο κ. Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος, Γεωστρατηγικός Αναλυτής.</i></b><div> <br /><a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ανατροπή σκηνικού στη Λιβύη- Δυνατοί παίκτες ανακατεύουν την τράπουλα, με την ΕΕ θεατή…

Του Βασίλη Κοψαχείλη* Η νεοϊδρυθείσα Λιβυκή στρατιωτική οργάνωση, που αποκαλείται Benghazi Defence Brigades (BDB), ήρθε δυναμικά στο προσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κορυφώνεται η Τούρκικη προκλητικότητα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyjRfY2Q9QRCf8GGDYAp9mE_TNpBDC73n7e1TMwCYkReRqjj3Mow33QdjvcSS5mNrXw7lQrhCFhmawp2-PZqx0ROJVM2Zl1WZKnokQ1SgF9La20vL-QOPzrV1xQe8JaaXWg5DQGpdkHhwH/s1600/%25CE%25A4%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyjRfY2Q9QRCf8GGDYAp9mE_TNpBDC73n7e1TMwCYkReRqjj3Mow33QdjvcSS5mNrXw7lQrhCFhmawp2-PZqx0ROJVM2Zl1WZKnokQ1SgF9La20vL-QOPzrV1xQe8JaaXWg5DQGpdkHhwH/s640/%25CE%25A4%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" width="640" /></a></div> <h3 style="text-align: center;"> Τουρκικό ΥΠΕΞ: Ο κ. Παυλόπουλος δεν γνωρίζει διεθνές δίκαιο</h3> Απάντηση με γραπτή ανακοίνωση δίνει το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών στις δηλώσεις από την Ψέριμο του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου για τα Δωδεκάνησα και υποστηρίζει εκ νέου ότι τα νησιά του Αιγαίου θα πρέπει να είναι αποστρατικοποιημένα. <br /><br />Ειδικότερα, η ανακοίνωση του τουρκιού ΥΠΕΞ αναφέρει ότι «Είμαστε ευχαριστημένοι για το γεγονός ότι ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος επιθυμεί να αναπτύξει φιλικές σχέσεις με τη χώρα μας. Παρ' όλα αυτά, παρατηρούμε με ανησυχία και έκπληξη ότι οι δηλώσεις του κρύβουν σοβαρή έλλειψη γνώσεων για τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου». Και συνεχίζει επαναλάμβανοντας την πάγια θέση της Τουρκίας περί αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου. <br /><br />«Η συνθήκη της Λωζάνης προβλέπει την αποστρατικοποίηση του Αιγαίου, κάτι που ορίστηκε λαμβάνοντας υπόψη τις ανησυχίες της Τουρκίας. Μετά τη συνθήκη της Λωζάνης, η Συνθήκη των Παρισιών όρισε περαιτέρω και καθόρισε το στάτους στο Αιγαίο... Είναι θεμελιώδες δικαίωμά μας να αντιδράσουμε στη στρατιωτική δραστηριότητα της Ελλάδας στο Αιγαίο. Είναι δικαίωμα μας στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου αλλά και χρέος μας για να διατηρηθεί η ειρήνη και η σταθερότητα στην περιοχή». <br /><br /><b>Απάντηση ΥΠΕΞ</b><br /><br />«Το να γνωρίζεις το διεθνές δίκαιο σημαίνει πάνω από όλα να το σέβεσαι και να μην το παραβιάζεις», διαμηνύει το υπουργείο Εξωτερικών, απαντώντας στην ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ<br /><br />Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε δηλώσει την Τρίτη από την ακριτική Ψέριμο, την οποία επισκέφθηκε για τον εορτασμό της 70ής επετείου της Ενσωμάτωσης, ότι η Ελλάδα επιθυμεί την ανάπτυξη καλών σχέσεων με την Τουρκία αλλά ότι επιπλέον είναι αποφασισμένη με βάση το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο να υπερασπιστεί στο ακέραιο τα σύνορα και την εδαφική της ακεραιότητα. <br /><br />Ειδικότερα ο κ. Παυλόπουλος είχε τονίσει: <br /><br />«Στέλνουμε το μήνυμα της ειλικρινούς φιλίας, της καλής γειτονίας, της συμπόρευσης σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς» συμπληρώνοντας «ταυτοχρόνως, όμως, στέλνουμε το μήνυμα ότι είμαστε εδώ για να υπερασπισθούμε, σεβόμενοι και εφαρμόζοντας το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό δίκαιο στο σύνολό τους. Ιδίως τη Συνθήκη της Λωζάννης, την κυριαρχία, τα σύνορα και, βεβαίως, την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, που είναι ταυτοχρόνως -αφού η Ελλάδα είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης- σύνορα, κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».<div> <br /><a href="http://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Κορυφώνεται η Τούρκικη προκλητικότητα

Τουρκικό ΥΠΕΞ: Ο κ. Παυλόπουλος δεν γνωρίζει διεθνές δίκαιο Απάντηση με γραπτή ανακοίνωση δίνει το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών στις δη...

Διαβάστε την συνέχεια

Η μυστική αντζέντα του Ερντογάν (Μέρος πρώτο)

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm2vJsup1W-YCdWLtXggB_3LjrobKDTBYoJp7IB3Jk-IQICnevx1cR7u0YhGbpRCJgQ5Sf02ljYttskjP95I2g2mZ8XtYZDhDachN30bFC19AIovoSWil7QUZGcvduzGhbLwJXp7DMfYJF/s1600/%25CE%2597+%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25AD%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm2vJsup1W-YCdWLtXggB_3LjrobKDTBYoJp7IB3Jk-IQICnevx1cR7u0YhGbpRCJgQ5Sf02ljYttskjP95I2g2mZ8XtYZDhDachN30bFC19AIovoSWil7QUZGcvduzGhbLwJXp7DMfYJF/s640/%25CE%2597+%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25AD%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="color: #444444;">Η στρατηγική ανασυγκρότηση του Οθωμανισμού και η κρυφή ατζέντα Ερντογάν.</span></span></h3> <b>Πάνος Ιγνατίου</b><br /> Μόσχα<br /><br />Στην πραγματικότητα δεν είναι μυστικό ότι η Τουρκία με βάση την ιδεολογία του Α. Νταβούτογλου και την πολιτική τεχνολογία πρακτικής εφαρμογής της από τον ταλαντούχο και παμπόνηρο Ερντογάν άρχισε τα τελευταία χρόνια την αποκατάσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτή η πολιτική που χαρακτηρίζεται από διεθνείς αναλυτές ως Νέο- Οθωμανισμός ή Νέο Χαλιφάτο με τους ανάλογους χαρακτηρισμούς ως Σουλτάνο στον Ερντογάν έχει επίσης αποδείξει ότι πρόκειται για μια διασπαστική ιδεολογία στον 21ο αιώνα. <br /><br /> Οι υποστηρικτές μουσουλμάνοι αυτής της ιδεολογίας επαινούν την συγκεκριμένη πολιτική για να επιστρέψει η Τουρκία στις ρίζες της ( Back to the basics ) με De facto θρησκευτική επίδραση στην διακυβέρνηση της χώρας που θα τροφοδοτήσει τον μεγάλο στόχο για να μετατραπεί σε Μεγάλη Δύναμη. Ωστόσο, η πολιτική του Νέο- Οθωμανισμού συνέβαλε άμεσα στη Συρία, στη Λιβύη και αλλού ως απόδειξη ότι αυτή η πολιτική επέφερε πολλά δεινά, παρά βελτίωση και ότι στην πραγματικότητα επέφερε τον θάνατο του Νέο- Οθωμανισμού. <br /> <br /> Αυτό που έχει σημασία όμως είναι πως η Τουρκία λογίζεται ως ένας από τους πλέον σημαντικούς παίχτες που καθορίζουν το μέλλον της Μέσης Ανατολής και αυτό μπορεί να στραφεί είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. <br /> <br /> Προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα. Θα μετατραπεί η Τουρκία στο μεγαλύτερο Χαλιφάτο στον κόσμο με θρησκευτικούς προσανατολισμούς αναπροσαρμόζοντας την διοίκηση της στην μεταμοντέρνα Δυτική πραγματικότητα και τον Νέο- Οθωμανισμό; Αυτή η προσαρμογή θα είναι πιο επιρρεπής σε ξένη επιρροή και συνεργασία με έντονα τα χαρακτηριστικά που Νεοφιλελευθερισμού. <br /> <br /> Η κινητήρια δύναμη αυτής της εξέλιξης είναι η Μουσουλμανική Αδελφότητα η οποία κρυφά ενσωματώθηκε σχεδόν σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας στην Μέση Ανατολή και στην Βόρεια Αφρική και έχει αναλάβει δράση ως μια «επαναστατική» δύναμη και προπομπός του Νέο- Οθωμανισμού. Στην Αίγυπτο ξεσηκώθηκαν πρώτα οι Άραβες εναντίον του Μουμπάρακ αλλά η Μουσουλμανική Αδελφότητα έπεισε τους ψηφοφόρους που ανέδειξαν το Μόρσι σε πρόεδρο της χώρας και άρχισαν τις σφαγές μέχρι που τον ανέτρεψε ο Αλ- Σίσι. Οι γενικότερες αποτυχίες αυτής της Αδελφότητας έδειξαν ότι δεν διαθέτει την επάρκεια για να επεκτείνει την Τουρκική επιρροή. <br /> <br /> Αμέσως η Τουρκία, με την διαπίστωση αυτή, αποφάσισε να αλλάξει πορεία δράσης και να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερες πηγές ενέργειας από τις γύρω χώρες για να εδραιωθεί ως ανεξάρτητος παίκτης απαλλαγμένος από την εξάρτηση του ρωσικού φυσικού αερίου και των ρωσικών πόρων, αλλά ταυτόχρονα να θέσει τις οικονομίες όλων των γύρω χωρών σε οικονομική εξάρτηση με την δική της αγορά. Πρόκειται για ένα σημαντικό σχέδιο προμηθειών, τροφοδοσίας και αλληλεξάρτησης που πρέπει να το δούμε προσεκτικά. Ταυτόχρονα, αρχίζει μια προσπάθεια να ανεξαρτητοποιηθεί στην κατασκευή οπλικών συστημάτων. <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGlp92zkxktRZLPj3EvXH5Sgm5DLzzCBv32K2Oho2m-WPOmfh6xbSZlZUPOqAKhpLtorBhJGmJak6RkzVmgJzf44GblRyRYqlgfJmXW-6L0N9apTiQktYZhN0E8nOEqIPML4_BauvFtTo/s1600/images.jpg"><img border="0" height="346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGlp92zkxktRZLPj3EvXH5Sgm5DLzzCBv32K2Oho2m-WPOmfh6xbSZlZUPOqAKhpLtorBhJGmJak6RkzVmgJzf44GblRyRYqlgfJmXW-6L0N9apTiQktYZhN0E8nOEqIPML4_BauvFtTo/s640/images.jpg" width="640" /></a><br /><br /><b> Τα δυο ιερά τζαμιά. </b><br /><br />Ο Νέο- Οθωμανισμός βρίσκεται στην Ιστορική μνήμη των Τούρκων ως Οθωμανισμός – Χαλιφάτο και είναι πολύ δημοφιλής στην τουρκική κοινωνία που αναπολεί αυτό το ένδοξο παρελθόν, ενώ έχει οπαδούς σε άλλες αραβικές χώρες στην Μέση Ανατολή, στην Βόρεια Αφρική και αλλού. Στη Συρία πχ όπου υπήρχε κατοχή από το Χαλιφάτο για δεκάδες αιώνες υπάρχουν -παρά την κοσμικότητα του κράτους- πληθυσμοί που ερμηνεύουν τον Νέο- Οθωμανισμό σε σχέση με την Τουρκία, όπως και στα Βαλκάνια στις περιοχές των Σέρβων και άλλων Βαλκανικών χωρών εμφανίζεται αυτό το φαινόμενο. <br /><br />Τα πολύ θρησκευόμενα άτομα είναι επίσης πολύ πιστοί στην Ummah – την αναπροσαρμογή της πολιτικής διοίκησης και υλοποίηση της ως προς την τουρκική ηγεσία του Οθωμανισμού- και από αυτούς αναμένει ο Ερντογάν να συλλέξει τους διεθνείς υποστηρικτές του καθώς σήμερα παρακολουθούμε την νέα ρητορική του για «τα σύνορα της καρδιάς του», ενώ σε άλλη περίπτωση είπε ότι η Τουρκία είναι άδικο να ζει σε αυτά τα 800 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα των συνόρων της χώρας του. <br /><br />Σε αυτές τις χώρες, όπου επικράτησε η Οθωμανική Αυτοκρατορία και άφησε έντονα τα σημάδια της, υπάρχουν σοβαρές αμφισβητήσεις για τη φύση της τουρκοκρατίας στο πέρασμα των αιώνων και αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στις φιλοδοξίες της Τουρκίας και για αυτό το λόγο προσπαθεί να διαφοροποιήσει την εθνική τους καταγωγή και ταυτότητα ως αποκλειστική ταυτότητα χώρας και να τους συμπεριλάβει χωρίς θρησκευτικούς αποκλεισμούς ως «μουσουλμάνους αδελφούς». Στην Κύπρο αναφέρει χαρακτηριστικά τα αδέλφια μας οι Τουρκοκύπριοι, όπως και στη Θράκη και το ίδιο κάνει σε άλλες χώρες για όλους τους μουσουλμάνους του κόσμου. Η υποστήριξη του Ερντογάν στην Μουσουλμανική Αδελφότητα αποτελεί το όχημα και αποκτά διαφορετική έννοια, αποτελεί μέρος του ανοίγματος προς την Μέση Ανατολή, την Βόρεια Αφρική και αποτελεί σημείο θρησκευτικής σύγκλισης με τους Μουσουλμάνους που δεν είναι Τούρκοι. Έστω και αν αυτή η ομάδα δεν είναι ισχυρή στην πλειοψηφία των μουσουλμάνων, είναι υπολογίσιμη σε αντικυβερνητικές δράσεις στον συγκεκριμένο διαπεριφερειακό χώρο και παραδίδει στον Ερντογάν το διαβατήριο και τα διαπιστευτήρια ώστε η Τουρκία να βρίσκεται ανάμεσα στους συντηρητικούς μουσουλμάνους. <br /><br />Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα φιλοδοξεί να ανατρέψει τα δυο κοσμικά κράτη Ουαχάμπι και να επικρατήσει η δική της Ισλαμική διακυβέρνηση και δεν έχει σημασία η άποψη, αν θα είναι προς το καλύτερο ή το χειρότερο, αλλά ότι επιδιώκει να οδηγήσει πρώτα τις δυο χώρες, Τουρκία και Σαουδική Αραβία, σ' αυτό το δρόμο. Εμφανίζεται ως «επαναστατική» οργάνωση, λειτουργεί δομικά στη βάση της αλληλεγγύης των μελών της και επαναλαμβάνει στον 21ο αιώνα την λειτουργία του κομμουνιστικού κόμματος του προηγούμενου αιώνα, με την έννοια ότι επιδιώκει να αντικαταστήσει την υφιστάμενη πολιτική τάξη με μια νέα «ενωμένη δημοκρατική ιδεολογία». Κάτω από αυτό το φως πρέπει κάποιος να προσεγγίσει τις κινητοποιήσεις της «Αραβικής Άνοιξης». Στην Αίγυπτο ξεσηκώθηκαν αρχικά οι Άραβες και απαιτούσαν κάθαρση από τη διαφθορά της δυναστείας Μουμπάρακ, αλλά η Μουσουλμανική Αδελφότητα «έκλεψε» την εξέγερση τους. Έτσι έπεισαν τον υπόλοιπο λαό να εκλέξει τον Μόρσι στην εξουσία που με τους συνεργάτες τουςάρχισαν τις σφαγές των Αράβων. Αυτός ήταν ο στόχος της Αδελφότητας να εφαρμόσουν μια γρήγορη διαδοχή πραξικοπηματικά και να θέσουν το ιδεολογικό και πολιτικό θεμέλιο προκειμένου στη συνέχεια να δημιουργήσουν ένα δίκτυο δορυφορικών κρατών που θα βρίσκονταν κάτω από την διοίκηση του κράτους που θα έχει την υψηλότερη επιρροή στον Μουσουλμανικό κόσμο. <br /><br />Αρχικά, προσπάθησαν να αναλάβει το ρόλο αυτό το Κατάρ, αλλά απέτυχαν λόγω του μεγέθους της χώρας. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα στη συνέχεια επέλεξε την Τουρκία που είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με την ιδεολογία της και που έχει τεράστια εμπειρία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία για τη διαχείριση του Νέου Χαλιφάτου. <br /><br />Οι ΗΠΑ συνειδητά επέλεξαν Γεωπολιτικά να αντικαταστήσουν την υπάρχουσα τάξη στη Μέση Ανατολή και να δώσουν στην Τουρκία αυτό το ρόλο, να ελέγχει, δηλαδή, το δίκτυο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Πρόκειται για μια επιχείρηση όπου κράτη τίθονται κάτω από τον έλεγχο του Οθωμανικού Χαλιφάτου, μιας παναραβικής συμμαχίας των Σουνιτών που στρέφεται εναντίον των Σιιτών του Ιράν και θα ασκεί πίεση στη Σαουδική Αραβία και στα Βασίλεια του Κόλπου. Η Σ Αραβία τρομάζει σ' αυτή την ιδέα, ότι μπορούν να απονεκρώσουν το Βασίλειο της και να αναλάβουν και εκεί την εξουσία, για αυτό κινείται εναλλάξ. Μία υποστηρίζει την Τουρκία εναντίον του Άσαντ και μετά υποχωρεί και δεν αναλαμβάνει δράση μαζί της. Αυτές οι τάσεις ενσωμάτωσης παρατηρούνται και σε άλλους οργανισμούς στον κόσμο, όπως η ΕΕ αλλά και αλλού με διαφορετική ιδεολογία. <br /><br />Η Ουάσιγκτον ήθελε την Τουρκία να είναι ο ηγέτης σε αυτό το χώρ,ο ως πληρεξούσιος των ΗΠΑ αφού έχει τις αυθεντικές μουσουλμανικές πιστοποιήσεις με τον Ερντογάν σε σύγκριση με τον Αμερικανό πρόεδρο και με αυτό τον τρόπο θα κέρδιζε την νομιμότητα ανάμεσα στους πληθυσμούς ως προστάτης της ιδεολογίας τους. Αυτή ήταν η βασική ιδέα, αλλά δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα και αυτό φάνηκε από όλες τις επισκέψεις Ερντογάν σε αυτές της περιοχές αλλά και την γενικότερη ρητορική του που συνδέεται με την Μουσουλμανική Αδελφότητα. Αυτή η ιδεολογία είναι το όχημα με το οποίο θα ασκήσει την επιρροή του στις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Ο Ερντογάν πίστεψε πως επικράτησε η «Αραβική Άνοιξη» και άρχισε το 2011 την περιοδεία του ως Ροκ Σταρ στην Μέση Ανατολή η οποία έμοιαζε ως η «περιοδεία της Νίκης» <br /><br />Ωστόσο, διαφάνηκε ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα δεν έχει την ίδια ισχύ και εξουσία στις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, όσο έχει η Σαουδική Αραβία στην παγκόσμια Ummah. Ο Βασιλιάς της Σ Αραβίας αναγνωρίζεται ως ο επιστάτης πάνω στα δυο ιερά τζαμιά και αυτό του προσδίδει τεράστιο κύρος σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο. Η σταθερή υποστήριξη του Βασιλείου στην Uahhambism προσφέρει μεγάλη υποστήριξη στην Ummah καθώς αναγνωρίζεται από τους μουσουλμάνους ως ριζικά συντηρητική ιδεολογία. Όταν όμως συγκεντρώθηκαν οι θρησκευτικοί ηγέτες των Σουνιτών στην Τσετσενία πριν ένα χρόνο αυτό το μήνυμα δεν είχε καθολικούς αποδέκτες και φαίνεται ότι η Σ Αραβία διατήρησε την επιρροή της εξαιτίας των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων πετροδολαρίων που μοιράζει για δεκαετίες στις χώρες για προσηλυτισμό. <br /><br />Η διαφοροποίηση που θέτει η Τουρκία είναι η ιστορική κληρονομιά της διοικητικής πολιτικής Ummah και έχει σχέση με την δήθεν μετριοπαθή ισλαμική διακυβέρνηση, όπως υποστηρίζει η Μουσουλμανική Αδελφότητα. Στον ευρύ ιδεολογικό χώρο μπορεί να φαίνεται η Μουσουλμανική Αδελφότητα λιγότερο ριζοσπαστική από τους Ουαχάμπι και αυτό προσδίδει ένα προβάδισμα της Τουρκίας πάνω από τους Σαουδάραβες. Εξάλλου, η Σ Αραβία καταχώρησε την Μουσουλμανική Αδελφότητα στις τρομοκρατικές οργανώσεις γιατί είναι αυτοί που ιδεολογικά επιδιώκουν να αντικαταστήσουν τον Βασιλιά ως τον επιστάτη των δυο ιερών τζαμιών. Αν επεκτείνουμε το σενάριο, ο Ερντογάν μπορεί να αποκτήσει την τεράστια εξουσία πάνω από όλους τους θρησκευτικούς ηγέτες της Ummah και να πέσουν στην θρησκευτική αγκαλιά του. <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy88hWs7RtICTrtqBAsvG5OwWAjzOrG13fDwsvdIni9fs-UtieJnXN_uFTAelkNl_Z_esTxboo2UB3H7faQM9bxD408iXG1-FhL4HkZAz3gk5YQS9HnAiv_c3PlYUyytVCMTRxSvBIti4/s1600/images+%25281%2529.jpg"><img border="0" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy88hWs7RtICTrtqBAsvG5OwWAjzOrG13fDwsvdIni9fs-UtieJnXN_uFTAelkNl_Z_esTxboo2UB3H7faQM9bxD408iXG1-FhL4HkZAz3gk5YQS9HnAiv_c3PlYUyytVCMTRxSvBIti4/s640/images+%25281%2529.jpg" width="640" /></a><br /><br /><b> Το στρατηγικό σχέδιο.</b> <br /> <br /> Μέχρι τώρα δεν έχουν εκδηλωθεί τάσεις ανατροπής της τάξης στην Σ Αραβία, αλλά αν πετύχουν ένα τέτοιο στόχο με άλλους τρόπους, τότε ο Ερτογάν θα μετατραπεί σε ένα νέο- δυτικό χαλίφη της μεταμοντέρνας Νέο- Οθωμανικής διοίκησης στο σταυροδρόμι Ευρασίας και Αφρικής. Αυτό θα προσδώσει στην Τουρκία εντυπωσιακή γεωπολιτική επιρροή στην παγκόσμια σκηνή. Αυτό ακριβώς επιδιώκει και πρέπει να συνεχίσει την μάχη σε αυτή την περιοχή πρώτα. Αυτό το όραμα δεν είναι καθόλου εύκολο να το πετύχει ο Σουλτάνος, αλλά όταν πετύχει να ελέγξει οικονομικά και πολιτικά τις 4 κατασκευασμένες χώρες από τη Συμφωνία Σάικς- Πικό, Συρία, Ιράκ, Λίβανο, Ιορδανία, είναι πιθανόν να θέσει ισχυρές βάσεις. Είναι, όμως, πιθανόν η Μουσουλμανική Αδελφότητα, την οποία χαρακτηρίζει η πολιτική πονηριά, να εκμεταλλευτεί το χάος στην περιοχή και να αποσταθεροποιήσει την Σ Αραβία, που άρχισε να αντιμετωπίζει εσωτερικά διοικητικά και οικονομικά προβλήματα. Τυχόν αποσταθεροποίηση στη Σ Αραβία θα δώσει την ευκαιρία σε ριζοσπαστικοποιήσεις στον πληθυσμό κατά των Σιιτών να αναλάβουν ενεργότερο ρόλο στη χώρα. <br /> <br /> Το σενάριο αυτής της ιδέα ακούγεται ελκυστικό, αλλά για να το πετύχει η Τουρκία πρέπει να έχει σταθερότητα εντός της χώρας ώστε να πείσει τις υπόλοιπες μουσουλμανικές χώρες για την αξιοπιστία της και την συνεργασία της. Οι χώρες αυτές έχουν αποσταθεροποιηθεί σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, από τη Λιβύη μέχρι τη Συρία, αλλά αυτό ήταν το Σχέδιο των ΗΠΑ και του Ισραηλινού Yinοn με στόχο να διασπάσουν και να απομακρύνουν όλους τους μουσουλμάνους κατά μήκος της περιφέρειας του Ισραήλ. Ο Ερντογάν έκρινε ότι θα μπορούσε σε αυτή τη περίοδο να χρησιμοποιήσει την Μουσουλμανική Αδελφότητα δίπλα στα σύνορα του και να επεκτείνει την επιρροή του στον Αραβικό κόσμο. Αν το πετύχαινε θα ήταν δυνατή η κατασκευή του αγωγού από το Κατάρ και τη Σ Αραβία με τη δημιουργία σουνίτικου κράτους από τα δυτικά του Ιράκ (διαμελισμός ) και τα Ανατολικά της Συρίας (διαμελισμός), αλλά με αυτό το σχέδιο διαφώνησε ο Άσαντ και άρχισε ο πόλεμος. Η Τουρκία θέλει να καταλάβει τη Ράκα και να επιβάλει τη δημιουργία σουνίτικου κράτους με άλλες εθνότητες στην περιοχή μέχρι τα σύνορα της, αλλά είναι ακόμα άγνωστο αν θα το πετύχει. <br /> <br /> Ο πόλεμος στη Συρία αποδείχθηκε ότι είναι αποτυχημένο εγχείρημα για όλους τους ενόχους και ιδιαίτερα για την Τουρκία, που πίστεψε έντονα μετά από επιμονή της Δύσης ότι θα επιστρέψει στην Μέση Ανατολή μετά από 100 χρόνια. Ο Τούρκος ακαδημαϊκός Can Erimtan προειδοποίησε στα τέλη του 2013 ότι η Τουρκία όπως εκφράζεται από τη δήλωση πολιτικής του ΑΚΡ Hedef 2023 έχει στόχο να μετατρέψει το έθνος κράτος της Τουρκίας σε Ομοσπονδία Μουσουλμανικών Εθνοτήτων και Ανατολική Ομοσπονδία και αυτό συνδέεται με την αναβίωση του Χαλιφάτου. Με την προσέγγιση αυτή, η Τουρκία θα μετατραπεί σε σπίτι διαφορετικών μουσουλμάνων με αποκλίνουσα εθνική καταγωγή. Αυτό σημαίνει όμως ότι θα δώσει την ευκαιρία και την ευελιξία στην Τουρκία να αρχίσει να ενσωματώνει εδάφη με την αποκέντρωση του τουρκικού κράτους σε Ομοσπονδία που θα αποτελούν παράρτημα του, αλλά θα κατοικούνται από πληθυσμούς με ξεχωριστή εθνική ταυτότητα με απώτερο στόχο να δημιουργήσει το μεταμοντέρνο Χαλιφάτο. Στην πραγματικότητα, θα ανοίξει το δρόμο για να γίνουν μέρος της Τουρκίας εδάφη της Συρίας ή του Ιράκ με σουνίτικα θρησκευτικά χαρακτηριστικά ή ακόμα και οι σουνίτες του Κουρδιστάν. Αν προχωρήσουν στην Ομοσπονδοποίηση του Ιράκ και της Συρίας, θα υπάρχουν εσωτερικά σύνορα, καθώς τα ενωμένα κράτη δεν σημαίνει ότι είναι και ενιαία κράτη. Ένα κράτος σουνιστάν στη Συρία και το Ιράκ θα καταλήξει να υπάγεται στον έλεγχο της Άγκυρας. Το ίδιο θα προσπαθήσει ο Ερντογάν να επιτύχει και στην Κύπρο, αλλά ακόμα έχει προβλήματα με την ΕΕ. <br /> <br /> Αν εγκριθούν οι τροποποιήσεις του Συντάγματος θα αντιστρέψει την κληρονομιά του Κ. Ατατούρκ καθώς θα αφαιρέσει όλα τα προηγούμενα συστατικά στοιχεία του Συντάγματος. Θα μπορούσε να πουλήσει στους πολίτες της χώρας του την ιδέα την Ομοσπονδίας ως συμβιβασμό με τους Κούρδους, αλλά στην πραγματικότητα θα τους ξεγελάσει και θα είναι η ένταξη του σουνιστάν της Συρίας και του Ιρακινού Κουρδιστάν στο Νέο- Οθωμανικό Χαλιφάτο. Αν επιτύχει τη στενή σύνδεση με την Ιορδανία και τη Σ Αραβία, τότε ανοίγει ο δρόμος να μετατραπεί σε παγκόσμια δύναμη, που θα εξαναγκάσει τους γείτονες να συνεργαστούν μαζί της, αλλά θα αρχίσει ο ανταγωνισμός με όλους τους μεγάλους παίκτες στην περιοχή. Με αυτές τις χώρες ήδη έχει εμπορικές και οικονομικές σχέσεις. Με αυτό τον τρόπο θα κερδίσει τον σεβασμό των υποστηρικτών της Ummah για να θέλουν μετά να είναι μέλος του Νέου Χαλιφάτου. Όμως, θα πρέπει πρώτα να αλλάξει το Σύνταγμα και να διατηρήσει μια επίφαση από τον ρεπουπλικανισμό για να ελέγχει την Μουσουλμανική Αδελφότητα και να έχει ανοιχτές τις πόρτες στον Νεοφιλελευθερισμό. <br /><br /><b> Το BIG GAME της ενέργειας.</b><br /> <br /> Για μια στιγμή η Τουρκία έχασε τον Γεωπολιτικό της ρόλο και ο Ερντογάν φόρτωσε τις ευθύνες στον στενό του συνεργάτη Α. Νταβούτογλου αλλά η ιδεολογία τους παραμένει η ίδια και τώρα προσπαθεί να ανακτήσει αυτό το ρόλο και να επιτύχει την μεγαλύτερη δυνατή ευελιξία στην εξωτερική του πολιτική, για να επιτύχει τον μεγαλύτερο του στόχο. Εκτός από την ιδεολογική του προσέγγιση στην περιοχή με το Νέο -Οθωμανισμό πρέπει να εξασφαλίσει σταθερή πρόσβαση στην ενέργεια, με πόρους τους οποίους μέχρι τώρα έχει από τη Ρωσία, αλλά θέλει να διαφοροποιήσει τις προμήθειες του, καθώς γνωρίζει ότι η εξάρτηση από ένα μόνο προμηθευτή είναι επικίνδυνη πολιτική. Η πολιτική της Ρωσίας μέχρι τώρα αποδείχθηκε αναποτελεσματική να επηρεάσει τις επιλογές του Χαλίφη. Την ίδια πολιτική ακολουθεί και η Κίνα, που αγοράζει ενέργεια από πολλούς προμηθευτές για να διατηρήσει τον έλεγχο. Φαίνεται ότι με την ενθάρρυνση των δυτικών δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να σταματήσει την Τουρκία να προμηθευτεί ενέργεια από διάφορες χώρες ακόμα και παράνομα από τη Συρία ή το βόρειο Ιράκ, αλλά έχει σαφείς βλέψεις σε άλλες χώρες για την ενεργειακή της ασφάλεια.<br /> <br /> Έστω και αν ακόμα η Ρωσία δεν πέτυχε να θέσει την Τουρκία κάτω από την ενεργειακή της εξάρτηση, έχει ασφαλή και αξιόπιστη πρόσβαση με τα υφιστάμενα προγραμματιζόμενα έργα και ακόμα και η διαφοροποίηση της σε άλλες αγορές δεν σημαίνει απαραίτητα εχθρική ενέργεια προς τη Ρωσία, αλλά αντίθετα μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τις επιλογές της. Για τους ίδιους γεωστρατηγικούς λόγους που η Ρωσία έχει ανάγκη την διαδρομή τον Βαλκανίων την έχει ανάγκη και η Τουρκία. Αυτή η βάση δημιουργεί τις προϋποθέσεις για συνεργασία στην επίλυση των 3 σοβαρών προβλημάτων στα Βαλκάνια, την Βοσνία, την FYROM και το Κοσσυφοπέδιο. Η γεωπολιτική φύση των Βαλκανίων, τα δημογραφικά δεδομένα και οι στρατηγικές επιδιώξεις φέρνουν την Ρωσία, την Τουρκία, την Γερμανία και τις ΗΠΑ μέσω του ΝΑΤΟ να παίζουν σημαντικό ρόλο στον Νέο Ψυχρό Πόλεμο. Η συνεχής επιδείνωση των σχέσεων την οποία φαίνεται ότι επιδιώκει ο Τ Ερντογάν με τη Γερμανία, ευνοεί τη Ρωσία να συνεργαστεί μαζί του και να αντικαταστήσει το Βερολίνο στα Βαλκάνια. Αν μαζί καταφέρουν να επιλύσουν τα προβλήματα των Βαλκανίων, η συνεργασία θα ανοίξει νέα εποχή και δεν θα τεθούν σε κίνδυνο τα ενεργειακά σχέδια των δυο χωρών. Το τουρκικό ρεύμα συμφωνήθηκε για να εξασφαλίσει η Τουρκία πρόσβαση στην ενέργεια, αλλά και για να εμβαθύνει την στρατηγική εταιρική σχέση Μόσχας – Άγκυρας. Πως θα αντιδράσουν οι ΗΠΑ και οι άλλες χώρες της ΕΕ απομένει να δούμε στην πορεία. Αυτά τα έργα εξυπηρετούν τα σχέδια της Ρωσίας, αλλά ούτε η Δύση ακόμα δεν είπε ότι θα ήθελε να μην εξυπηρετηθούν τα σχέδια του Ερντογάν. Τα Γεωπολιτικά συμφέροντα της Τουρκίας στα Βαλκάνια είναι όμως αντίθετα με τα Γεωπολιτικά συμφέροντα της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή, και είναι πολύ πιθανόν ότι η Ρωσία θα τραβήξει το χαρτί της ενέργειας για τη Τουρκία αν αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις.<br /> <br /> Τέλος Πρώτου Μέρους .....<a href="http://www.geopolitics.com.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η μυστική αντζέντα του Ερντογάν (Μέρος πρώτο)

Η στρατηγική ανασυγκρότηση του Οθωμανισμού και η κρυφή ατζέντα Ερντογάν. Πάνος Ιγνατίου Μόσχα Στην πραγματικότητα δεν είναι μυστικό ότ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΡΩΣΙΑ-ΒΑΛΚΑΝΙΑ: Άρχισε το παιχνίδι στη σκακιέρα των Βαλκανίων( Μέρος Β΄)

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ5psAD5PU_yUUrxNlOGMJYgOQJ8n52jEKbI9UG6_Af8JOPthnMKVOJbcELIdSDnipmN_8gQSiVsC7HnAvdlic732C7B9NPHha7xUAd9ZaUtm8r0krUw84V0BQngW8NOkHVcALK64HgAOO/s1600/%25CE%25A1%25CE%25A9%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%2591-%25CE%2592%25CE%2591%25CE%259B%25CE%259A%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2591.+%25CE%2586%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25B5+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B1+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AF%25CF%2589%25CE%25BD+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="418" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ5psAD5PU_yUUrxNlOGMJYgOQJ8n52jEKbI9UG6_Af8JOPthnMKVOJbcELIdSDnipmN_8gQSiVsC7HnAvdlic732C7B9NPHha7xUAd9ZaUtm8r0krUw84V0BQngW8NOkHVcALK64HgAOO/s640/%25CE%25A1%25CE%25A9%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%2591-%25CE%2592%25CE%2591%25CE%259B%25CE%259A%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2599%25CE%2591.+%25CE%2586%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25B5+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B9+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B1+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AF%25CF%2589%25CE%25BD+.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Πάνος Ιγνατίου </b>Μόσχα<br /> <span style="color: #666666;">(Το πρώτο μέρος <a href="https://elladasimera.blogspot.gr/2017/03/blog-post_61.html">ΕΔΩ</a>)</span><br /><br /><b>Εστίες ανάφλεξης.</b><br /> <br />Στα Βαλκάνια υπάρχουν τρεις εστίες πιθανής ανάφλεξης που απειλούν να πυρπολήσουν ολόκληρη την περιοχή. Η πρώτη είναι η διάλυση της εύθραυστης ειρήνης στη Βοσνία, η οποία απειλείται με διάλυση. Η δεύτερη είναι η Αλβανία στο κατεχόμενο Κόσοβο από το ΝΑΤΟ, περιοχή της Σερβίας, και η τρίτη είναι οι απειλές και η φιλοδοξία των Αλβανών να δημιουργήσουν την « Μεγάλη Αλβανία» οι οποίοι θέλουν να καταπιούν και την FYROM. Έχετε ακούσει δηλώσεις από Βρετανούς αξιωματούχους και άλλους δυτικούς, οι οποίοι εξέφρασαν την πρόθεση τους για αναδιάρθρωση στα Βαλκάνια που θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξάλειψη της Βοσνίας και της FYROM από το χάρτη και, βεβαίως, αυτά υποδηλώνουν την ανταλλαγή εδαφών της Σερβίας με το Κοσσυφοπέδιο ως προϋπόθεση για ειρήνη. Είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει η άποψη στη Δύση για αναδιάρθρωση στα Βαλκάνια που θα ανατρέψει τις ισορροπίες δυνάμεων είτε μέσω πολέμου είτε μέσω της διπλωματίας. Μπροστά σε αυτό η Ρωσία έχει περιορισμένες δυνατότητες να αντιδράσει στα συγκεκριμένα σχέδια, εφόσον προσπαθήσουν να τα υλοποιήσουν το επόμενο διάστημα. <br /><br />Η Ρωσία φαίνεται ότι θα κινηθεί με τις πρωτοβουλίες της σε συνεργασία με τους περιφερειακούς παίχτες για να κατασβήσει αυτές τις πυρκαγιές με τη διπλωματία, αν αναλάβει ηγετικό ρόλο στην περιοχή. Στη Βοσνία θα μπορούσε να επεξεργαστεί ένα σχέδιο για να μεσολαβήσει μεταξύ Banjia Luka ( Rebublica Sarpska ), Σαράγεβο ( Βοσνία ), Βελιγράδι, Ζάγκρεμπ προκειμένου να δημιουργηθεί μια τρίτη Ομοσπονδιακή Οντότητα για τους Κροάτες της Βοσνίας. <br /><br />Η Ρωσία θα μπορούσε θεωρητικά να προτείνει στη Σερβία - νοουμένου ότι θα υποστηρίξει στις εκλογές τον Βούσιτς – να αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο νομικά «ως ανεξάρτητο κράτος» και, αργότερα, η Σερβία να τροποποιήσει το Σύνταγμα της και να συμπεριλάβει πιθανές εδαφικές αναπροσαρμογές ή ανταλλαγή εδαφών μεταξύ των δυο οντοτήτων – το βόρειο Κοσσυφοπέδιο με την κοιλάδα Πρέσεβο – ως προϋπόθεση για υλοποίηση της συμφωνίας. Αυτή η πρόταση, όμως, θα είχε σοβαρές αναταράξεις στην Γεωπολιτική, αλλά κάτω από το βάρος της σιωπηρής επιθυμίας των ΗΠΑ να αναδιαρθρώσουν τον χάρτη της περιοχής, η Ρωσία θα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες και να βελτιώσει τις σχέσεις της με την Κροατία καθώς είναι ένας από τους εγγυητές της συμφωνίας του Ντέιτον και πρέπει να υπάρχει αποτέλεσμα στις σχέσεις των δυο χωρών. Η Κροατία,όπως φαίνεται, είναι θετική στη δημιουργία ομοσπονδιακής οντότητας Κροατών στην Βοσνία. Αν δεν μπορεί να υλοποιηθεί αυτή η δύσκολη διπλωματική πρόταση, τότε θα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία το Βελιγράδι για να βρεθεί πολιτική λύση με το Κοσσυφοπέδιο. Η Μόσχα δεν μπορεί να αντιταχθεί στον ιστορικό της σύμμαχο σε αυτό το ευαίσθητο θέμα της κυριαρχίας της Σερβίας και θα συσπειρώσει αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας. Αν το Βελιγράδι καταλήξει σε απόφαση να συνομιλήσει με το Κοσσυφοπέδιο, τότε θα ανοίξει και ο δρόμος για παρόμοια πρόταση στην FYROM. <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivEAdek182TN3a7y_B1wgp8Lb-jU0gl7RHx980Lw6b99ApsRx_-t-iMRN7aBpi-X0obZeYrR_bJ87LubQqm2QHdQqllFW_pPXZYH34vt_47yC0zBXhcEaQd4ttkd8_CdhS7w5XadQdS5o/s1600/serbia.png"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivEAdek182TN3a7y_B1wgp8Lb-jU0gl7RHx980Lw6b99ApsRx_-t-iMRN7aBpi-X0obZeYrR_bJ87LubQqm2QHdQqllFW_pPXZYH34vt_47yC0zBXhcEaQd4ttkd8_CdhS7w5XadQdS5o/s640/serbia.png" width="640" /></a><br /><br />Οποιαδήποτε συμφωνία της Σερβίας με το Κοσσυφοπέδιο θα διευκολυνθεί μέσω της σιωπηρής υποστήριξης ή της ενθάρρυνσης και, θεωρητικά, θα καταστεί ευκολότερη για τους Σλάβο-μουσουλμάνους της FYROM ώστε να εξασφαλίσει η Αλβανική μειονότητα ορισμένες παραχωρήσεις στη χώρα αυτή, προκειμένου να λυθεί το δημογραφικό και διχαστικό κλίμα, νοουμένου, όμως, ότι θα αποδεχτούν την εδαφική ακεραιότητα της FYROM. Με αυτό τον τρόπο, η Ρωσία πετυχαίνει να αυξήσει την επιρροή και όχι να τις θέσει υπό τον έλεγχο της, αφού είναι χώρες μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ενώ άλλες αναμένουν να ανάψει το πράσινο φως για την ένταξη τους. <br /> <br /> Ωστόσο, η Ρωσία δεν θα πιέσει ή στηρίξει αυτό που λένε κάποιοι «Διάσκεψη των Βαλκανίων» για να αρχίσει η αναδιάρθρωση της περιοχής και να σβήσουν από το χάρτη κάποιες χώρες. Αν οι εκπρόσωποι όλων των πλευρών αναλάβουν πρωτοβουλίες και συμφωνήσουν σε δικές τους ρυθμίσεις, τότε δεν συμφέρει τη Ρωσία να αντιταχθεί και να εμποδίσει την πρόοδο, αλλά θα είναι καλύτερα να βελτιώσει τις σχέσεις της για να μην τα χάσει όλα. Για αυτό προσδίδει ιδιαίτερη έμφαση στην περιφερειακή ηγεσία και μιλά για «τοπικής ιδιοκτησίας λύσεις». Έχει σαφώς ενδιαφέρον να διατηρηθεί η πολιτική και περιφερειακή βούληση όλων των πλευρών, προκειμένου να καταλήξουν σε συναινετικές λύσεις με ρωσική διευκόλυνση για να σβήσουν τυχόν πυρκαγιές. Η στάση αυτή θα ενισχύσει τα κεντρικά Βαλκάνια και τον χώρο του Αγίου Στεφάνου. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργήσει μια σταθερή υποδομή και θα ανοίξει το δρόμο για επενδύσεις που θα αποδώσουν αργότερα την μεγάλη στρατηγική της Βαλκανικής εξισορρόπησης. <br /> <br /> Η Ρωσία ενδιαφέρεται για την ειρηνική συνεννόηση και σταθερότητα στα Βαλκάνια σε συνεργασία με όλες της παγκόσμιες δυνάμεις, αλλά έχει ένα επιπλέον κίνητρο προκειμένου να είναι βιώσιμος ο αγωγός από τη Ρωσία στην Τουρκία και στη συνέχεια στα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη, όπου θα αναπτυχθούν πολλές άλλες επενδύσεις. Είναι αναγκασμένη να προχωρήσει σε αυτό το Μπαι Πας καθώς έχει κλείσει ο δρόμος από την Ουκρανία, όταν οι Ευρωπαίοι και οι ΗΠΑ έριξαν στην χώρα αυτή την ενεργειακή θηλιά και την τελωνειακή ένωση σε μια αγορά των 45 εκατομμυρίων. <br /> <br /> Στόχος της Ρωσίας είναι να δημιουργήσει τον Βαλκανικό δρόμο, αλλά και να διαρρήξει το τείχος που έχουν δημιουργήσει οι δυτικοί. Η Γερμανία πάντα ήθελε να διατηρήσει ως Εθνική της Οδό την διαδρομή Βερολίνο, Βαλκάνια, Τουρκία μέχρι και το Ιράκ. Η ανάσταση του αγωγού South Stream θα γίνει παράλληλα με την δημιουργία του Silk Road, με το σιδηροδρομικό έργο υψηλής ταχύτητας της Κίνας από το Λιμάνι του Πειραιά μέχρι την κεντρική Ευρώπη και τη Μόσχα. Η Κίνα ζητά από την ΕΕ να ανοίξει τις αγορές της για τα δικά της προϊόντα και στη συνέχεια να ανοίξει τη δική της αγορά για τα προϊόντα της Ευρώπης, που σήμερα οι εξαγωγές στην Κίνα από τις χώρες μέλη της ΕΕ φτάνουν μόλις το 12%. Αυτή η κίνηση θα προσδώσει στην Γερμανία και άλλες αναπτυγμένες χώρες τεράστιο κίνητρο για βελτίωση της παραγωγής και των εξαγωγών. Σε αυτό τη σημείο βρίσκεται και το κλειδί που θα ξεκλειδώσει τις μελλοντικές αποφάσεις της Γερμανίας που, είτε θα στραφεί στη συνεργασία με την Ευρασία είτε θα στραφεί στην συνεργασία με τις ΗΠΑ. Να σημειώσουμε, επίσης, ότι ο Silk Road θα περάσει από την Διώρυγα του Σουέζ και υπάρχουν δυο ενδιαφερόμενοι για συνεργασία με την Κίνα, όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος. Οι συνέπειες μιας τέτοια απόφασης από την Γερμανία αποτελούν αντικείμενο άλλης ανάλυσης. Είναι κατανοητό ότι υπάρχει πολύ ισχυρό γεωστρατηγικό υπόβαθρο πίσω από το σοβαρό ενδιαφέρον της Ρωσίας και της Κίνας. Ο αγωγός South Stream δεν είναι όμως η μοναδική επιλογή της Ρωσίας. Με μια πολιτική αλλαγή στην Ουκρανία, που οι πολίτες διαπιστώνουν πλέον τις απώλειες, ανοίγει ξανά τον δρόμο για την Ευρώπη, ενώ παραμένει ανοιχτή η διαδρομή από τη Βουλγαρία. <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA-YQUmQNyb1VVDPzBAATyRynCtsBq9MxcZD7As3lpKfzkmgL-9n9k4MTEKIoAy7pMftJtJ8PNlxdLuJHY8AIfuwBTk8ahSQofdMLfL-8Ce-xsTXzGYK1fkQ58Z0gE5QiMJ-lktZNoHm0/s1600/1026582987.jpg"><img border="0" height="339" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA-YQUmQNyb1VVDPzBAATyRynCtsBq9MxcZD7As3lpKfzkmgL-9n9k4MTEKIoAy7pMftJtJ8PNlxdLuJHY8AIfuwBTk8ahSQofdMLfL-8Ce-xsTXzGYK1fkQ58Z0gE5QiMJ-lktZNoHm0/s640/1026582987.jpg" width="640" /></a><br /><br /> Η Ρωσία θέλει να περάσει τον αγωγό από την Τουρκία, την Ελλάδα, την FYROM και τη Σερβία και θέλει να ελέγξει τις πυρκαγιές που πιθανόν να ξεσπάσουν στην μέσα από πολεμικές συγκρούσεις αυτή περιοχή. Αν δεν πετύχει αυτή η προσπάθεια η Ρωσία θα αναζητήσει άλλη διαδρομή σε συνεργασία με την Κίνα. Η αρχική ιδέα ήταν να περάσει ο αγωγός από την Βουλγαρία, αλλά οι πολιτικές πιέσεις από τη Δύση στο πλαίσιο του Νέου Ψυχρού Πολέμου απέτρεψαν το έργο. Σε αυτή την περίπτωση αν συμφωνήσει η Βουλγαρία, τότε η Ελλάδα και η FYROM θα βρεθούν εκτός του σχεδίου. Οι ΗΠΑ, πολύ πιθανόν, αν οι χώρες καταλήξουν σε συμφωνία με τη Ρωσία να πυροδοτήσει σειρά έγχρωμων εξεγέρσεων σε όλες τις χώρες από τις οποίες θα περάσει ο αγωγός. Ήδη έχουμε διαπιστώσει τα σημάδια της προτροπής. Ακόμα είναι πιθανόν να ενωθεί ο ρωσικός αγωγός με τον Trans Adriatic Pipeline- TAP. Η προσέγγιση με την Κροατία πιθανόν να βοηθήσει σε αυτή την συνεργασία. Φαινομενικά όλα δείχνουν να έχει αρκετές επιλογές η Ρωσία, αλλά δεν είναι έτσι. Όλες οι επιλογές εξαρτώνται από την καλή θέληση των Βρυξελλών που επιμένει στο τρίτο ενεργειακό πακέτο με στόχο να θέσουν, στην πραγματικότητα, υπό τον έλεγχο τους τις δυνατότητες εξαγωγών της Ρωσίας και τον έλεγχο των ενεργειακών της πηγών. Ο μοναδικός τρόπος που υπάρχει είναι να επιτευχθεί μια νέα ύφεση με τους δυτικούς στον Νέο Ψυχρό Πόλεμο. Τα βήματα που άρχισε η Ρωσία είναι ένα μέρος του παζλ. Προϋποθέτει και μια συμφωνία στην Ουκρανία. Η πολιτική του χώρου του Αγίου Στεφάνου, όπως τον χαρακτηρίζουν οι αναλυτές, είναι συνδεδεμένη με την ευρύτερη στρατηγική. Τα Βαλκάνια όμως είναι το κατώφλι πριν φτάσουν σε συμφωνία για την Ουκρανία. Αν η Δύση επιμένει, τότε είναι πολύ πιθανόν Ρωσία και Κίνα να επιλέξουν να δώσουν την μεγάλη μάχη μαζί και να παίξουν όλα τα χαρτιά τους στη Βαλκανική αποσταθεροποίηση, που προφανώς την πρόκληση θα επιλέξει η Δύση. Πιθανόν, όμως, όλες οι κινήσεις της Ρωσίας να μην ξεπερνούν σε αυτό το στάδιο τα διερευνητικά πλαίσια και τα σενάρια να είναι μόνο κινδυνολογία. Αν θα συνομιλήσει η Δύση με τη Ρωσία θα πρέπει να αναγνωρίσει την επανένωση της Κριμαίας είτε De Facto είτε De Jure για να σώσουν τα προσχήματα. Πρώτα, όμως θα πρέπει να συμφωνήσουν στα Βαλκάνια και να σπάσουν το τείχος και μετά στην περιοχή της Ανατολικής Ουκρανίας. Σε μια τέτοια διαδικασία το πιθανότερο είναι ότι οι δυο πλευρές θα διανύσουν τη μισή απόσταση ο καθένας για να συναντηθούν στη μέση. <br /> <br /> Θα είναι αδύνατον να κερδοσκοπήσει η μια πλευρά σε βάρος της άλλη με ακρίβεια και, φαίνεται, ότι αν επέλθει η συνεργασία θα επικεντρωθεί στα Βαλκάνια και στις τρεις εστίες πιθανών αναφλέξεων στην περιοχή. Η Ρωσία έκανε σαφές ότι δεν αναγνωρίζει τις Λαϊκές Δημοκρατίες που ανακήρυξαν οι αντάρτες στην Ανατολική Ουκρανία αλλά είναι ξεκάθαρη για την Κριμαία. Η Μόσχα θα ήθελε στην Ουκρανία ομοσπονδοποίηση της χώρας με διευρυμένες εξουσίες στις περιφέρειες, αλλά η Ρωσία θα μπορούσε να υποχωρήσει και σε αυτό και να εφαρμοστούν οι Συμφωνίες του Μινσκ, που δεν προβλέπουν διευρυμένη αυτονομία των περιφερειών αλλά συμμετοχή στην Κεντρική διοίκηση. Αναμένει ότι αυτό θα ήταν αρκετό για να αρθούν οι κυρώσεις. <br /> <br /> Αν επιλυθεί το πρόβλημα στην Ουκρανία με κεντρική διοίκηση, τότε η Ρωσία αναμένει ότι η παρουσία του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη θα αποκλιμακωθεί και σε συνδυασμό με την άρση των κυρώσεων θα πετύχει την πολική των αγωγών στα Βαλκάνια. Αυτά όλα μπορεί να αποδειχτούν ευσεβείς πόθοι της Ρωσικής Πολιτικής αλλά η προσπάθεια για αυτή την παράθεση των αναλύσεων γίνεται για να εξηγήσει γιατί η προσέγγιση με τη Κροατία σε σχέση με τα υπόλοιπες χώρες είναι μέρος μιας ευρύτερης σημαντικής στρατηγικής. <br /><br /><b> Ποια είναι τα εμπόδια ; </b><br /> <br /> Για την υλοποίηση αυτής της στρατηγικής υπάρχουν σοβαρά εμπόδια που πρέπει ξεπεραστούν και εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για την ρωσική πολιτική. Είναι κατανοητό ότι οι μεγάλες δυνάμεις, τη στιγμή των μεγάλων κρίσεων, θα λάβουν τις μεγάλες αποφάσεις και την ανάλογη δράση για να εφαρμόσουν την πολιτική και να διεκδικήσουν τα συμφέροντα τους. Αν η Ρωσία συνυπολογίζει τους κινδύνους, τότε δεν έχει άλλη επιλογή από το να βρεθεί στα Βαλκάνια ως ήπια και ειρηνική δύναμη για να ενισχύσει την περιοχή και να ωθήσει όλες τις επίσημες πλευρές να συνεργαστούν μεταξύ τους. Δεν σημαίνει ότι όλα αυτά θα υλοποιηθούν ή θα ανατραπούν. Σημασία έχει ο προβληματισμός γύρω από την εύφλεκτη πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων και ο προβληματισμός πρέπει να αναπτυχθεί γύρω από όλες τις γωνίες των δεδομένων. <br /> <br /> Αυτή η στρατηγική της Ρωσίας όπως διαφαίνεται να εξελίσσεται- μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ και της Γιουγκοσλαβίας με τους τελευταίους Βαλκανικούς πολέμους -που μετέτρεψε τα Βαλκάνια σε πλακάκια του μπάνιου- ακόμα δεν έχει απτά αποτελέσματα. Ο πόλεμος των κυρώσεων συνεχίζεται και το ΝΑΤΟ επεκτείνει τα στρατεύματα του στην Ανατολική Ευρώπη και κανένας από τους εταίρους ή επαμφοτερίζοντες συνεργάτες της Ρωσίας δεν έχει κάποια ουσιαστική επίδραση στις εξελίξεις καθώς ακολουθούν εντολές. Ακόμα και οι σχέσεις της Μόσχας με την Ουγγαρία και την Τσεχία, που είναι εταίροι της, δεν έχουν επιτύχει κάτι δραματικό. Οι σχέσεις είναι συμβολικές και χρήσιμες αλλά δεν έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που θα προκαλέσουν φυσικές αλλαγές. <br /> <br /> Χρειάζονται ακόμα χρόνο για να ωριμάσουν αυτές οι σχέσεις συνεργασίας. Ωστόσο, η Ρωσία επιμένει να δημιουργήσει μια θετική και ρεαλιστική συμμαχία εταίρων εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που θα την βοηθούσε να ελέγξει την ισορροπία μέσα στα μπλοκ αλλά και να αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο την αντί- ρωσική πολιτική που επιβάλλουν άλλοι. Είναι αμφίβολο, όμως, αν θα μπορούσε ακόμα να επηρεάσει την πολιτική της Κροατίας και πόσο μάλλον την πολιτική της Γερμανίας και τη Γαλλίας και ακόμα επιπλέον των ΗΠΑ. Δεν είναι όμως κακό να έχει φιλικούς εταίρους στα αντίπαλα στρατόπεδα, αλλά βρίσκεται μπροστά στον ρεαλισμό όταν συνομιλεί με μικρούς παίχτες στο μεγάλο παιχνίδι. <br /><br /><b> Ο Άγιος Στέφανος… του Χάους. </b><br /><br /> Η ενίσχυση των σχέσεων της Ρωσίας με την Ουγγαρία και την Κροατία θα μπορούσε να σχηματίσει αυτό που λένε οι αναλυτές χώρο του Αγίου Στεφάνου, ο οποίος θα ήταν εφικτό να αντιστρέψει τα δεδομένα δραματικά και να δημιουργήσει ένα ισχυρό μπλοκ στην περιοχή. Θα ήταν δυνατό να ξεκινήσει αργότερα την πολιτική για την αποκατάσταση των συνόρων που αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν νομικά με το ΒΠΠ ως μέρος της Συμφωνίας Τριανόν. <br /> <br /> Ο Ασκός του Αιόλου θα μπορούσε να ανοίξει μεταξύ της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας και της Ρουμανίας που έχουν διαφορές από τον ΒΠΠ και εκδηλώνονται αλυτρωτικές διεκδικήσεις της Βουδαπέστης ή ακόμα και ανοιχτή επιθυμία για να επανενώσει την διασπορά που απέμειναν βίαια εκτός των συνόρων του Έθνους - κράτους . Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτή η σύγκρουση γα την ΕΕ και το ΝΑΤΟ; Οι κυνικοί θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν αυτή τη σύγκρουση, προκειμένου η Ρωσία να εφαρμόσει την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» και να υπονομεύσει από μέσα την μονοπολική πολιτική των δυτικών. Αλλά οι ορθολογιστές θα διαβλέψουν ότι μια τέτοια κρίση θα συμπαρασύρει και τη Σερβία, λόγω της ιδιαιτερότητας της στην περιοχή της Βοϊβοντίνα. Αν η Ουγγαρία ενθαρρυνθεί από τις σχέσεις της με την Κροατία και προχωρήσει σε ένα τέτοιο σενάριο με δεδομένη την σχέση της με τη Ρωσία, τότε η Μόσχα πολύ εύκολα θα βρισκόταν υπό κατηγορία ότι άναψε το πράσινο φως για την αποσταθεροποίηση για να προκαλέσει το Χάος. Ωστόσο, οι Ρώσοι αναλυτές διαβλέπουν αυτούς τους κινδύνους και ξέρουν πως η χώρα τους θα βρεθεί να είναι ο « ένοχος», αν κάτι πάει στραβά σε αυτό το πλέγμα των συνεργασιών. Αυτό θα προκαλούσε μεγάλη ζημιά στην ρώσικη πολιτική και ακόμα νωρίτερα θα ενθάρρυνε τους εθνικιστές στην Ουγγαρία να αναλάβουν την εξουσία στη χώρα και να απαιτήσουν επίσημα πλέον αυτά τα σχέδια, τα οποία η Ρωσία απορρίπτει κατηγορηματικά και ούτε τον Όρμπαν θα ήθελε να οδηγήσει σε αυτή την κατεύθυνση σύγκρουσης με τους γείτονες του. <br /> <br /> Εκτός από τα θετικά που θα προκύψουν από την προσέγγιση της Ρωσίας με τις χώρες της περιοχής είναι πιθανόν να οδηγήσει και σε απώλεια του πιο πολύτιμου συμμάχου της, που είναι η Σερβία, καθώς είναι πιθανόν να εισπράξουν την προσέγγιση με την Κροατία ότι στρέφεται εναντίον των δικών τους συμφερόντων. ( Το ίδιο αισθάνονται και οι Αρμένιοι σε σχέση με το Ναγκόρνο – Καραμπάχ και το Αζερμπαϊτζάν, οι Κύπριοι από την προσέγγιση της με τη Τουρκία και οι Έλληνες που επικαλούνται το παρελθόν και τους στόχους της Ρωσίας να κατέλθει σε ζεστή θάλασσα και θέλει να τους χρησιμοποιήσει). Αν χάσει η Ρωσία ένα ιστορικό της σύμμαχο, όπως είναι η Σερβία, τότε θα δεχτεί τεράστιο πλήγμα στην Βαλκανική της πολιτική και θα μπορούσε ακόμα το Βελιγράδι να αρνηθεί τη συμμετοχή του σε ενεργειακά προγράμματα. Ακόμα και εάν η Μόσχα αποφασίσει να εμπλακεί σε οποιαδήποτε εδαφική αναδιοργάνωση των Βαλκανίων με τις καλύτερες προθέσεις για τη δημιουργία κροατικής ομοσπονδίας στην Βοσνία, Σέρβικης στο Κοσσυφοπέδιο (με ανταλλαγή γης πριν το Βελιγράδι αναγνωρίσει την Πρίστινα ως «κράτος» και επιλύσει τα προβλήματα της Αλβανίας με την FYROM) θα ήταν πολύ πιθανόν όλοι αυτοί οι διαμεσολαβητές να εξαπατήσουν τη Ρωσία και να την οδηγήσουν σε πλήρες αδιέξοδο. Αυτό έπαθε και ο Ρώσος αριστοκράτης πολιτικός Αλέξανδρος Ιζόφσκυ όταν ξεγελάστηκε από την Αυστρία για να ενωθεί η Βοσνία με την Αυστρία σε αντάλλαγμα να εξασφαλίσουν διαβεβαιώσεις, για να βοηθήσει ο Τσάρος να αποκτήσουν απεριόριστη πρόσβαση στα Στενά του Βοσπόρου από τους Οθωμανούς. Η Ρωσία αποδέχτηκε τη πρόταση για την Βοσνία αλλά η Βιέννη αποδείχτηκε ότι δεν είχε προθέσεις να ακολουθήσει μια τέτοια συμφωνία. <br /> <br /> Είναι αρκετά δύσπιστη η Ρωσία όταν πρόκειται να συνομιλεί με τους δυτικούς εταίρους των Βαλκανίων και να συνάπτει συμφωνίες, καθώς δεν είναι αξιόπιστοι, έστω και αν τη ρώσικη πολιτική χαρακτήριζε κάποτε η «ρώσικη αφέλεια» ή ακόμα επειδή βρίσκεται σε απόγνωση των πιέσεων και θέλει να φτάσει σε μια νέα ύφεση για να αποφύγει τα χειρότερα. Η Ρωσία γνωρίζει πως αν προτείνει μια κροατική ομοσπονδία στη Βοσνία, αυτό μπορεί να προκαλέσει μεγάλο πόλεμο και οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες και θα γυρίσει μπούμερανγκ στην πολιτική της. <br /> <br /> Μέσω αυτής της πολιτικής προσέγγισης η Ρωσία μπορεί να πιστεύει ότι θα εξισορροπήσει την Βαλκανική πολιτική, αλλά γνωρίζει ότι οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ έχουν την δυνατότητα να προκαλέσουν μεγάλο υβριδικό πόλεμο και να αποτελέσουν το κλειδί για πλήρη αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων. Επίσης, κανένας δεν θα μπορούσε να σταματήσει τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, πίσω από την πλάτη του Ν Τραμπ, να ενεργοποιήσουν το Daesh σε διάφορες περιοχές και να γυρίσουν τη μια χώρα εναντίον της άλλης, για να εξασφαλίσουν την σύγχυση και να προκαλέσουν το Χάος. Αυτό σημαίνει ότι τα Βαλκάνια δεν θα παραμείνουν ποτέ σταθερά στο ορατό μέλλον και η Κίνα όπως και η Ρωσία γνωρίζουν πως δεν θα διασφαλίσουν την βιωσιμότητα του οράματος τους, για αυτό το λόγο δεν θα παίξουν στην σκακιέρα των Βαλκανίων όλα τα πιόνια τους για να χάσουν εντελώς την συνεργασία με την Ευρώπη. <br /> <br /> Οι δηλώσεις του προέδρου της Κροατίας μπορεί να είναι ενθαρρυντικές όπως ενθαρρυντικές είναι και οι δηλώσεις μέρους της ηγεσίας της Βουλγαρίας και της Ελλάδας, αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι δεν θα εμφανιστούν οι ΗΠΑ και να τους «μαζέψουν όλους στο μαντρί» με ασφυκτικές πιέσεις. Σε μια τέτοια περίπτωση η Ρωσία θα αναγκαστεί να αρχίσει μονομερείς παραχωρήσεις και αυτό μπορεί να εξαπλωθεί από τα Βαλκάνια στη Συρία και στην Ουκρανία και θα είναι το χειρότερο σενάριο για τη ρωσική πολιτική. <br /> <br /> Η στρατηγική αναδιοργάνωση του Πλανήτη σε ένα μονοπολικό κόσμο βρίσκεται σε εξέλιξη μέσα από τον αναδυόμενο πολύ- πολικό κόσμο της παγκόσμιας τάξης, με την νέα ύφεση και από αυτή την αναδιοργάνωση θα καθοριστούν οι διεθνείς σχέσεις του μέλλοντος. Σε αυτή την πολιτική του νεο-ρεαλισμού αν, όντως εφαρμοστεί, με την νέα ύφεση όπως φαίνεται να την προτείνει η Μόσχα, βλέπει ότι θα δεχτεί πλήγμα ως ήπια δύναμη αλλά δεν μπορεί να συμπεριφέρεται με παρόμοιο τρόπο όπως οι δυτικοί συμφοιτητές της στην νέα προοπτική του νέου κόσμου τους οποίος επικρίνει συχνά για τις ίδιες ενέργειες. <br /> <br /> Επιστρέφοντας πίσω στην σχέση Κροατίας – Ρωσίας είναι φανερό ότι η Σέρβοι μπορεί να αισθανθούν αηδία για αυτή την πολιτική, αλλά είναι πολύ πιθανόν ότι αυτή η προσπάθεια δεν θα αποδώσει και ίσως μείνει στην Ιστορία ως μια επική αποτυχία ή χαμένη ευκαιρία για την ειρήνη και την σταθερότητα, για αυτό θα πρέπει να επικρατήσει συγκρατημένη αισιοδοξία σε αυτό το πολιτικό πρότζεκτ. Επιπλέον, σε αυτό το παιχνίδι δεν είναι μόνο η Ρωσία αλλά ακολουθεί σιωπηλά και η Κίνα. Στην ουσία, αν η Σερβία καταφέρει να αποτελέσει το αντικείμενο του υγιούς ανταγωνισμού ανάμεσα στους δυο στρατηγικούς παίχτες των μεγάλων δυνάμεων της Ευρασίας, τότε είναι πιθανόν να διαδραματίσει στο μέλλον πολύ πιο σημαντικό ρόλο στα Βαλκάνια σε συνεργασία με τους γείτονες της.<br />   <span style="font-family: georgia, "times new roman", serif;">    </span><br /> <a href="http://www.geopolitics.com.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

ΡΩΣΙΑ-ΒΑΛΚΑΝΙΑ: Άρχισε το παιχνίδι στη σκακιέρα των Βαλκανίων( Μέρος Β΄)

Πάνος Ιγνατίου Μόσχα (Το πρώτο μέρος ΕΔΩ ) Εστίες ανάφλεξης. Στα Βαλκάνια υπάρχουν τρεις εστίες πιθανής ανάφλεξης που απειλούν να πυρπολ...

Διαβάστε την συνέχεια