Νέο σοβαρό επεισόδιο στη Μ. Θάλασσα με Ολλανδία.

<div><img height="428" src="https://pbs.twimg.com/media/E5Dyw3hWEAI4Btj?format=jpg&name=medium" width="640" /></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">20 (!) Ρωσικά Su-30SM και Su-24 κύκλωσαν φρεγάτα και διεξήγαγαν εικονικές προσβολές επί 5 ώρες!<br />"Mπορούσαμε να δούμε τους πιλότους</span>"</h3><b>Βασίλης Καπούλας</b><br />Νέο σοβαρό επεισόδιο σημειώθηκε στη Μαύρη Θάλασσα, όταν ρωσικά μαχητικά Su-30SM και Su-24 προχώρησαν σε διαδοχικές εικονικές προσβολές εναντίον της ολλανδικής φρεγάτας HNLMS Evertsen επί 5 ώρες!<br /><br />Σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες, ο κυβερνήτης της φρεγάτας HNLMS Evertsen,<br />George Pastoor, αποκάλυψε πως το πλοίο του δέχτηκε εικονικές προσβολές από 20(!) συνολικά ρωσικά μαχητικά μερικά εκ των οποίων πλησίασαν σε απόσταση 100 μέτρων σε 50 πόδια ύψος.<br />Το περιστατικό συνέβη 40-70 ν.μ. από την Κριμαία.<div><br />Η ανακοίνωση των Ολλανδών<br /><br />Οι Ολλανδοί σε κατάσταση πανικού ανακοίνωσαν πως οι Ρώσοι προχώρησαν σε εκτεταμένο ηλεκτρονικό πόλεμο ενώ τα ρωσικά μαχητικά πετούσαν διαρκώς πολύ επικίνδυνα και πολύ χαμηλά περνώντας ξυστά από τη φρεγάτα ακόμη και στα διεθνή χωρικά ύδατα.<br /><br />Τα ρωσικά μαχητικά προκάλεσαν «μια επικίνδυνη κατάσταση» κοντά σε ένα ολλανδικό πολεμικό πλοίο στη Μαύρη Θάλασσα σύμφωνα με το Υπουργείο Άμυνας της Ολλανδίας.<br /><br />Η επίθεση των ρωσικών μαχητικών ξεκίνησε στις 3:30 pm τοπική ώρα και συνεχίστηκε μέχρι τις 8:30 pm. Το επεισόδιο σημειώθηκε την περασμένη Πέμπτη.<br /><br />Οι Ολλανδοί καταγγέλλουν ότι τα ρωσικά μαχητικά ήταν οπλισμένα με βόμβες και αντιπλοϊκούς πυραύλους προχωρώντας σε εικονικές προσβολές.<br /><br />“Mπορούσαμε να δούμε τους πιλότους”<br /><br />Ο πλοίαρχος της ολλανδικής φρεγάτας HNLMS Evertsen τόνισε πως:<br /><br /><i>«Δεν υπήρχε κανένας λόγος για τόση επιθετική συμπεριφορά από την πλευρά της Μόσχας. Βρισκόμασταν στα διεθνή χωρικά ύδατα.<br />Δεν ένοιωσα ποτέ ξανά τόσο ανασφαλής.<br />Τα ρωσικά μαχητικά πέταξαν σε ύψος 50 ποδιών και 100 μέτρα κοντά μας. Αυτό είναι ασυνήθιστα κοντά.<br />Μπορούσαμε να δούμε τους πιλότους. Πρόκειται για βήμα κλιμάκωσης.</i><br /><br />Πέντε μαχητικά ήρθαν πολύ κοντά. Ταυτόχρονα ακολούθησαν εικονικές προσβολές από 12 μαχητικά από διαφορετικές κατευθύνσεις!<br /><br />Οι Ρώσοι προχώρησαν σε εικονικές προσβολές για ώρες επιδεικνύοντας ανεύθυνη και μη ασφαλή συμπεριφορά. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για όσα έκαναν.<br /><br />Η συμπεριφορά της Μόσχας αυξάνει τον κίνδυνο ατυχήματος. Θα προχωρήσουμε σε διάβημα εναντίον της Ρωσίας”.<br />“Εμείς δεν στέλνουμε οπλισμένα F-16 εναντίον τους”<br /><br />“Οταν ρωσικά πλοία διασχίζουν την βόρεια Θάλασσα, πράγμα το οποίο συμβαίνει πολύ συχνά, συνοδεύονται από μακριά από ολλανδικά-βελγικά ή βρετανικά πλοία.<br />Αλλά δεν στέλνουμε οπλισμένα F-16 να πετούν από πάνω τους για ώρες.<br /><br />Προσπαθήσαμε να έρθουμε σε επαφή με τους Ρώσους πιλότους αλλά ήταν μάταιο.” ανέφερε ο εκπρόσωπος του Ολλανδικού ΥΠΑΜ.<br /><br />Αξιοσημείωτο είναι πάντως πως η ολλανδική φρεγάτα De Evertsen δεν συμμετέχει στην μεγάλη ΝΑΤΟϊκή άσκηση Sea Breeze.<div><br />Στρατιωτική άσκηση Sea Breeze<br /><br />Τις τελευταίες μέρες το θερμόμετρο ανεβαίνει στη Μαύρη Θάλασσα καθώς ξεκίνησε η ετήσια στρατιωτική άσκηση Sea Breeze του ΝΑΤΟ. Η ετήσια στρατιωτική αυτή άσκηση ξεκίνησε τη Δευτέρα στο βορειοδυτικό τμήμα της Μαύρης Θάλασσας, με το ρωσικό ναυτικό να παρακολουθεί την κίνηση των συμμετεχόντων πλοίων.<br /><br />Μάλιστα, η Ρωσία πραγματοποίησε εκπαίδευση ανίχνευσης στόχων για να δοκιμάσει την ετοιμότητα των συστημάτων αεράμυνας της S-400 που αναπτύχθηκαν στην Κριμαία.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι στην ίδια θαλάσσια περιοχή, την περασμένη εβδομάδα, ρωσικό πολεμικό πλοίο προχώρησε σε προειδοποιητικά πυρά κατά αντιτορπιλικού του Βρετανικού Ναυτικού.<br />Σύμφωνα με το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας, το βρετανικό σκάφος παραβίασε τα ρωσικά θαλάσσια σύνορα στη Μαύρη Θάλασσα.<br /><br /><img height="454" src="https://pbs.twimg.com/media/E5EcvQiWEAI6Grt?format=jpg&name=large" width="640" /><br /><br /><img height="461" src="https://pbs.twimg.com/media/E5Dl5ouXoAE8P9p?format=jpg&name=large" width="640" /><br /><br /><img height="484" src="https://pbs.twimg.com/media/E5Dl5ouXwAAXZzP?format=jpg&name=medium" width="640" /><br /><br /><img height="417" src="https://pbs.twimg.com/media/E5Dl5orX0BI7lrw?format=jpg&name=medium" width="640" /><br /><a href="https://news.google.com/publications/CAAqBwgKMIS4pAswx8K8Aw?oc=3&ceid=GR:el"></a><br /><div><a href="https://warnews247.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div></div>

Νέο σοβαρό επεισόδιο στη Μ. Θάλασσα με Ολλανδία.

20 (!) Ρωσικά Su-30SM και Su-24 κύκλωσαν φρεγάτα και διεξήγαγαν εικονικές προσβολές επί 5 ώρες! "Mπορούσαμε να δούμε τους πιλότους &quo...

Διαβάστε την συνέχεια

Κορυφαίο ισραηλινό think-tank: "Ανεξαρτητοποίηση της Τουρκίας . Μόσχα-Άγκυρα έχουν εισάγει πολυπολικό Μοντέλο Συμμαχίας στην Ευρασία"

<div><a href="https://24h.com.cy/wp-content/uploads/2019/09/AP_18094401650207.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="505" data-original-width="800" height="404" src="https://24h.com.cy/wp-content/uploads/2019/09/AP_18094401650207.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">"Διμερή συνεργασία σε περιφερειακά προβλήματα χωρίς τη συμμετοχή τρίτων</span>"</h3><b>Βασίλης Καπούλας</b><br />Για ένα νέο μοντέλο “Συμμαχίας στην Ευρασία” μεταξύ Ρωσίας-Ιράν-Τουρκίας κάνει λόγο το κορυφαίο ισραηλινό think tank BesaCenter με στενούς δεσμούς με την MOSSAD.<br /><br />Oι ισραηλινοί μιλούν για ένα νέο μοντέλο “Ευρασιατικής Συμμαχίας” που σκοπό έχει τον αποκλεισμό των ΗΠΑ από περιοχές στις οποίες οι τρεις χώρες-Ρωσία-Τουρκία-Ιράν- έχουν ζωτικά συμφέροντα.<br /><br />Υπό το πρίσμα αυτό, οι Ισραηλινοί καταλήγουν στο συμπέρασμα πως η συμμαχία Ρωσίας-Τουρκίας έχει προχωρήσει με το βλέμμα σε ένα πολυπολικό κόσμο. Κατά συνέπεια η ανεξαρτητοποίηση της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας από ΝΑΤΟ-Δύση θα συνεχιστεί και ο έλεγχος πάνω στην Άγκυρα είναι πολύ δύσκολος-αν όχι αδύνατος- να επιτευχθεί.<br />Νέο μοντέλο σχέσεων Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν<br /><br />Ιράν, Τουρκία και Ρωσία δημιουργούν ένα νέο μοντέλο διμερών δεσμών. Χωρίς εμπόδια από επίσημες συμμαχίες, η τριμερής αυτή συμμαχία δείχνει ότι μπορεί να συνεργαστεί για να περιορίσει τη δυτική επιρροή αποφεύγοντας παράλληλα την υπερβολική αλληλεξάρτηση.<br /><br />Αυτό το μείγμα συσχετιζόμενων και αντιφατικών συμφερόντων, που χαρακτηρίζει το νέο ευρασιατικό μοντέλο διμερών σχέσεων, είναι προϊόν της μεταβαλλόμενης παγκόσμιας τάξης.<br /><br />Οι αναλυτές και οι ειδικοί έχουν χαρακτηρίσει εσφαλμένα τη συνεχιζόμενη συνεργασία Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν ως συμμαχία. Αυτό υποτιμά και υπερεκτιμά την αλληλεπίδραση μεταξύ των τριών κεντρικών κρατών της Ευρασίας.<br /><br />Οι χώρες αυτές δεν έχουν σχηματίσει συμμαχία. Στην πραγματικότητα, συμβαίνει το αντίθετο. Συνεργάζονται, ανταγωνίζονται, αναζητούν τη βοήθεια του άλλου και γυρίζουν την πλάτη τους ο ένας στον άλλο, όπως κρίνουν κατάλληλο.<br /><br />Αυτό το είδος αλληλεπίδρασης μοιάζει πολύ με ότι συνέβαινε με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις το 19ο αιώνα όπου υπήρχε μεν μεγάλη δυσπιστία αλλά οι χώρες ήθελαν ωστόσο να βρουν κοινό έδαφος όπου ήταν απαραίτητο προκειμένου να επιτύχουν μια ισορροπία και να αποφευχθεί η επιβολή της βούλησης μιας δύναμης στις άλλες.<div><br />Τί επιδιώκουν Ιράν-Τουρκία-Ρωσία<br /><br />Το Ιράν επιδιώκει μια πλήρη αναθεώρηση, καθώς οι γεωπολιτικές προοπτικές του έρχονται σε αντίθεση με την παγκόσμια τάξη υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Η Ρωσία είναι επίσης μια ρεβιζιονιστική δύναμη, αλλά οι απαιτήσεις της για θεμελιώδεις αλλαγές είναι λιγότερο ριζοσπαστικές, καθώς λαμβάνει κάποια πλεονεκτήματα μέσω της φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης.<br /><br />Η Τουρκία επιδιώκει να ισορροπήσει μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Αυτό έχει γίνει μια από τις πιο σημαντικές πτυχές της πολιτικής της Άγκυρας σε Μέση Ανατολή και Μεσόγειο. Η Τουρκία υποστηρίζει ότι στην εξελισσόμενη παγκόσμια τάξη, θα πρέπει να είναι ανεξάρτητη να συνεργάζεται με οποιονδήποτε παγκόσμιο παράγοντα ανάλογα με τα συμφέροντά της, αλλά καμία από αυτές τις σχέσεις δεν πρέπει να θεωρείται σταθερή.<br /><br />Σημαντικά, Ρώσοι, Τούρκοι και Ιρανοί έχουν μια παρόμοια ιστορική εμπειρία του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα.<br />Πιστεύουν ότι η «Ευρασία» μπορεί να προσφέρει μια εναλλακτική λύση στην πολιτιστική, ιστορική, πολιτική και οικονομική κυριαρχία της Δύσης.</div><div><br />Δόγμα της «περιφερειακής ιδιοκτησίας»<br /><br />Οι τρεις χώρες προωθούν επίσης το δόγμα της «περιφερειακής ιδιοκτησίας», η οποία δίνει προτεραιότητα στη διμερή συνεργασία σε περιφερειακά προβλήματα χωρίς τη συμμετοχή τρίτων.<br /><br />Με αυτόν τον τρόπο, η Τουρκία και η Ρωσία επιδίωξαν ένα κοινό όραμα στη Μαύρη Θάλασσα και συνεργάστηκαν στον Νότιο Καύκασο μετά τον Δεύτερο Πόλεμο του Καραμπάχ.<br /><br />Καταβλήθηκαν επίσης προσπάθειες στη Λιβύη, και παρόμοιες ιδέες εκφράστηκαν (τουλάχιστον ρητορικά) σχετικά με την πρόσφατη κρίση μεταξύ του Ισραήλ και της οργάνωσης της Χαμάς.<br /><br />Το Ιράν έχει παρόμοιες φιλοδοξίες με τη Ρωσία όσον αφορά την Κασπία Θάλασσα. Δεν επιτρέπονται ξένες δυνάμεις στην περιοχή και μικρότερα κράτη με πρόσβαση στη Θάλασσα πρέπει να αναγνωρίσουν τα ζωτικά συμφέροντα της Τεχεράνης και της Μόσχας.</div><div><br />Παρακάμπτουν την Δύση<br /><br />Η φιλοδοξία των τριών αυτών χωρών να παρακάμψουν τη Δύση είναι ορατή σε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Οι συνομιλίες της Astana δεν είναι παρά μια προσπάθεια προώθησης ενός εναλλακτικού οράματος στο συριακό πρόβλημα. Παρόμοιες προσπάθειες έγιναν στον Νότιο Καύκασο, όταν η Τουρκία και το Ιράν πρότειναν και υποστήριξαν την ιδέα της δημιουργίας ενός περιφερειακού συμφώνου για την ασφάλεια και τη συνεργασία στο οποίο η Δύση δεν έχει θέση.<br /><br />Η Ρωσία φιλοδοξεί από καιρό να βελτιώσει τους δεσμούς με την Τουρκία και το Ιράν. Ακόμα και στη σοβιετική περίοδο, η Μόσχα προσπάθησε περιοδικά να προωθήσει μια μορφή συνεργασίας με αυτές τις δύο χώρες που θα απέκλειε τη Δύση. Και τα δύο κράτη εμφανίστηκαν σταδιακά ως πυλώνες των μετα-σοβιετικών φιλοδοξιών της Ρωσίας για μια πιο ενεργή εξωτερική πολιτική στη Μέση Ανατολή και επαναδιαμόρφωση την υπάρχουσας παγκόσμιας τάξης.<br /><br />Ενώ τα ρεύματα τόσο σε περιφερειακό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο ενώνουν αυτές τις τρεις χώρες, αυτό δεν σημαίνει ότι τα μέρη θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν μια επίσημη ομάδα με επίσημες υποχρεώσεις συμμαχίας. Αυτό τους ξεχωρίζει από τη Δύση.</div><div><br />Δεν θέλουν “επίσημη Συμμαχία”<br /><br />Το Ιράν, η Ρωσία και η Τουρκία βλέπουν την απουσία επίσημης συμμαχίας ως ευλογία. Τους επιτρέπει να κάνουν ελιγμούς, να ισορροπούν και να τιμούν ο ένας τον άλλον όσον αφορά τις ζωτικές σφαίρες επιρροής.<br /><br />Αυτή η τάση εξεύρεσης κοινού εδάφους χωρίς επίσημες υποχρεώσεις είναι χαρακτηριστική του πολυπολικού κόσμου. Η Ρωσία και η Κίνα αρνούνται επίσημα τη συμμαχία τους, ισχυρίζονται ότι μια συμμαχία θα υπονόμευε τις υποτιθέμενες καλοπροαίρετες προθέσεις τους μεταξύ τους.<br /><br />Αυτή η συμπεριφορά αποτελεί μέρος μιας αναδυόμενης τάσης στην οποία τα κράτη της Ευρασίας προτιμούν τον ελιγμό από τα δεσμά των επίσημων υποχρεώσεων.<br /><br />Για τη Ρωσία, η εντατική συνεργασία με την Τουρκία και το Ιράν είναι επωφελής στο βαθμό που παρέχει έλεγχο πάνω στη Δύση και επιτρέπει στη Μόσχα να λύσει κρίσιμα προβλήματα στις περιοχές του Εύξεινου Πόντου, του Καυκάσου και της Κασπίας, καθώς και στη Συρία.</div><div><br />Η Ρωσία δεν θέλει να βγει η Τουρκία από ΝΑΤΟ<br /><br />Με αυτή την στρατηγική, είναι αμφίβολο κατά πόσο η Ρωσία θέλει η Τουρκία να διακόψει εντελώς τους δεσμούς της με το ΝΑΤΟ. Κατά κάποιο τρόπο, η θέση της Τουρκίας ως μέλους της συμμαχίας – αυτή που δημιουργεί συνεχείς ενδο-συμμαχικές εντάσεις – ωφελεί τη Ρωσία περισσότερο από μια αδέσμευτη Τουρκία.<br />Το τελευταίο σενάριο θα διευκολύνει τα εσωτερικά προβλήματα του ΝΑΤΟ και ίσως ακόμη και να μειώσει τη σημασία της Τουρκίας στον γεωπολιτικό λογισμό της Ρωσίας.<br /><br />Όσον αφορά το Ιράν, η Ρωσία επιδιώκει να εξαρτήσει την Ισλαμική Δημοκρατία από τη διπλωματική της επιρροή. Μια μακροπρόθεσμη λύση στο πυρηνικό αδιέξοδο του Ιράν είναι το λιγότερο επιθυμητό σενάριο του Κρεμλίνου. Αυτό θα δημιουργούσε πρόβλημα κα στις ρωσικές εταιρείες που έχουν διεισδύσει στην αγορά του Ιράν καθώς τυχόν λύση θα φέρει πιο ανταγωνιστικές δυτικές επιχειρήσεις. Μια στενότερη αλληλεπίδραση πέρα ​​από τη συνεργασία δεν είναι επίσης επιλογή για τη Ρωσία.<br /><br />Για τη Μόσχα, η διατήρηση της Άγκυρας και της Τεχεράνης είναι ένα περιοριστικό γεωπολιτικό βάρος, αλλά και η απομάκρυνση τους θα ήταν επιζήμια. Η Ρωσία προσπαθεί να διατηρήσει μια λεπτή ισορροπία με τους δύο.<br /><br />Η Τουρκία και το Ιράν έχουν φυσικά τις δικές τους ατζέντες. Ο καθένας παίζει τη ρωσική “κάρτα” για να πάρει παραχωρήσεις από τη Δύση. Η Τουρκία κατανοεί ότι ενώ η υπερβολική εξάρτησή της από τη Δύση ως ισορροπία ενάντια στη Σοβιετική Ένωση κατά την εποχή του Ψυχρού Πολέμου ήταν δαπανηρή για την Άγκυρα, η εξάρτησή της από τη Ρωσία ως ισορροπία εναντίον των ΗΠΑ θα μπορούσε να είναι εξίσου ανησυχητική. Το Ιράν, επίσης, δεν θέλει να δεσμευτεί αποκλειστικά με τη Μόσχα.</div><div><br />Τουρκία: Iσορροπία μεταξύ Δύσης, Κίνας και Ρωσίας<br /><br />Η ισορροπία μεταξύ Δύσης, Κίνας και Ρωσίας είναι αναμφισβήτητα η καλύτερη επιλογή.<br />Αυτό το μείγμα διαφορετικών συμφερόντων καθιστά την αλληλεπίδραση μεταξύ των τριών χωρών ακόμη πιο εκπληκτική.<br /><br />Όμως, οι τρεις χώρες μοιράζονται παρόμοιους στόχους, και η κάθε μια χρειάζεται τις άλλες δύο για να την βοηθήσουν να κάνει ελιγμούς στις σχέσεις της με τη Δύση.<br /><br />Οι τρεις χώρες έχουν εισαγάγει ένα νέο μοτίβο δεσμών που καθοδηγείται από μακροπρόθεσμα κοινά ενδιαφέροντα χωρίς “επίσημες διατυπώσεις και συμμαχίες”.<br /><br />Αυτό το μοντέλο της Ευρασίας είναι ένα υποπροϊόν μιας εξελισσόμενης παγκόσμιας τάξης στην οποία κάθε κράτος με γεωπολιτική επιρροή αναβαθμίζει τους δεσμούς της εξωτερικής πολιτικής. </div><div><br /></div><div><a href="https://warnews247.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Κορυφαίο ισραηλινό think-tank: "Ανεξαρτητοποίηση της Τουρκίας . Μόσχα-Άγκυρα έχουν εισάγει πολυπολικό Μοντέλο Συμμαχίας στην Ευρασία"

"Διμερή συνεργασία σε περιφερειακά προβλήματα χωρίς τη συμμετοχή τρίτων " Βασίλης Καπούλας Για ένα νέο μοντέλο “Συμμαχίας στην Ευρ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Αν ήμουν Τούρκος”: Όμως η ζωή επέλεξε να γεννηθώ από Έλληνες γονείς, και να δεχθώ ελληνική παιδεία…

<img height="448" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2018/10/6448e7dd-xristodoulou-gea-haf.jpg" width="640" /><br /><br />Του <b>ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ*</b><br />Το 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάνης δημιουργήθηκε το κράτος που λέγεται Δημοκρατία της Τουρκίας, ενώ παράλληλα τελείωσε οριστικά η Οθωμανική Αυτοκρατορία.<br /><br />Από την επόμενη μέρα της υπογραφής της, υπήρξαν φωνές από πλευράς Τουρκίας, αντίθετες με όσα η Συνθήκη όριζε, αφού όπως έλεγαν, αφού περιόριζε σημαντικά τη χώρα τους (στα σύνορα του σήμερα). Οι φωνές αυτές όχι μόνο δεν έπαψαν να υπάρχουν, αλλά στο διάβα του χρόνου πολλαπλασιάστηκαν εκθετικά.<br /><br />Ακόμη, είδαμε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο την Τουρκία να κρατάει αρχικά στάση υπέρ του Άξονα, στη συνέχεια να δηλώνει ουδετερότητα (πράγμα που στην πράξη δεν έκανε) και στο τέλος αφού τελείωσε το «κακό» να κηρύσσει τον πόλεμο στον ηττημένο. Επιπλέον, από την ένταξη της στο ΝΑΤΟ (1952) και μετά, βλέπουμε να καταστρώνει συστηματικά ένα σχέδιο ανατροπής της Συνθήκης της Λωζάνης, με μικρά βήματα στην αρχή, λόγω ψυχρού πολέμου, αλλά και με δυναμικό τρόπο, όταν εύρισκε την κατάλληλη ευκαιρία.<br />Σκεπτόμενος αυτά λοιπόν, είπα «τι» θα έκανα αν ήμουν Τούρκος από το 1923 και μετά. Το πρώτο πράγμα που έρχεται στην σκέψη είναι το ελληνικό στοιχείο.<br /><br />Θα έκανα λοιπόν διώξεις με όποιο πρόσχημα εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, του Πόντου και όπου αλλού είχαν απομείνει μετά τον ξεριζωμό του 1922.<br /><br />Θα δημιουργούσα συνεχώς προβοκάτσιες και ένταση στην Κύπρο.<br /><br />Θα ενίσχυα με κάθε τρόπο τους μουσουλμάνους στην δυτική Θράκη, ώστε να αποκτήσουν «τουρκική συνείδηση».<br /><br />Θα αμφισβητούσα με κάθε τρόπο την αμυντική οχύρωση των νήσων του Αιγαίου, ακόμη και αν δεν μου έπεφτε λόγος (Συνθήκη Παρισίων 1947).<br /><br />Θα αμφισβητούσα τα όρια του FIR Αθηνών και τον εναέριο χώρο στα 10ΝΜ της Ελλάδας (έστω και αν δεν είχα φέρει αντίρρηση το 1953).<br /><br />Δεν θα υπέγραφα και δεν θα στήριζα το δίκαιο της θάλασσας (Mondego Bay 1982) που αφορά στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.<br /><br />Θα κήρυσσα casus belli σε περίπτωση επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων πέραν του ορίου των 6 ΝΜ.<br /><br />Θα διεκδικούσα εντός του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου δικαιώματα Έρευνας και Διάσωσης.<br /><br />Θα δημιουργούσα «γκρίζες ζώνες» κυριαρχίας ελληνικών νησιών στο Αιγαίο και γύρω από την Κρήτη.<br /><br />Δεν θα αναγνώριζα υφαλοκρηπίδα στα νησιά του συμπλέγματος του Καστελλόριζου, αλλά και σε Ρόδο, Κάρπαθο, Κάσο, Κρήτη, όπως και στην Κύπρο.<br /><br />Θα ανακάλυπτα το όραμα της «γαλάζιας πατρίδας»(!) και θα υπέγραφα συμφωνίες και συνεργασίες όπως πχ με Λιβύη για κοινή ΑΟΖ.<br /><br />Θα ενίσχυα το Σουνιτικό στοιχείο και τη μουσουλμανική αδελφότητα, στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.<br /><br />Θα εκβίαζα στον πόλεμο του Ιράκ το ΝΑΤΟ, για περισσότερα ανταλλάγματα και επιρροή στην περιοχή.<br /><br />Θα εξόντωνα με κάθε τρόπο τις εσωτερικές αντίθετες φωνές.<br /><br />Θα εύρισκα μια νομιμοφανή δικαιολογία να εισβάλλω στη Συρία με κάθε τρόπο, και θα κατέρριπτα ρωσικό μαχητικό εάν έμπαινε στον δικό μου εναέριο χώρο, έστω και για 1,7 ΝΜ, με σκοπό να εκβιάσω το ΝΑΤΟ.<br /><br />Θα συμμαχούσα, όμως, με Ρωσία και Ιράν, όταν τα συμφέροντα μου το απαιτούσαν.<br /><br />Θα επενέβαινα στα εσωτερικά γειτονικών κρατών και όχι μόνο, ώστε να επηρεάζω τις χώρες αυτές.<br /><br />Θα ανέπτυσσα σφαίρα επιρροής σε όλα τα μουσουλμανικά κράτη όπου ζουν έστω και κατ’ επίφαση ομοεθνείς μου και θα δήλωνα:<br />«Τα 300 εκατομμύρια Τούρκων μπορούν να αντιληφθούν τις δυνατότητες που έχουν, δηλαδή οι Κοζάκοι, Ουζμπέκοι, Τουρκμένοι, Τσετσένοι, οι αδερφοί μας που είναι μέλη της Τουρκικής Διασποράς και όλοι αυτοί που θέλουν να συνταχθούν μαζί μας, όπως Πακιστάν, Αφγανιστάν, Λιβύη κλπ».<br /><br />Θα μετέτρεπα την Αγιά Σοφιά σε τζαμί.<br /><br />Θα αγνοούσα τις Διεθνείς Συνθήκες, νομολογίες και αποφάσεις, και θα αδιαφορούσα για τους Διεθνείς Οργανισμούς πχ ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, Διεθνή Δικαστήρια κλπ, εκτός εάν ικανοποιούσαν τα συμφέροντα μου.<br /><br />Θα επέκτεινα τα χωρικά μου ύδατα στα 12 ΝΜ άσχετα αν δεν αποδέχομαι το υφιστάμενο δίκαιο της θάλασσας και θα έκανα έρευνες, καθώς και εξόρυξη Φυσικού Αερίου και πετρελαίου, σε όσες περιοχές ήθελα.<br /><br />Θα έκανα έρευνες σε ξένες υφαλοκρηπίδες, όταν οι πραγματικοί ιδιοκτήτες δεν αντιδρούν.<br /><br />Θα έκανα εκκαθαρίσεις των εχθρών μου, ακόμη και σε εδάφη που ανήκουν σε άλλες χώρες.<br /><br />Θα μιλούσα για εφαρμογή του διεθνούς δικαίου έχοντας σε κατοχή 48 χρόνια, χώρα μέλους της ΕΕ.<br /><br />Θα ανέπτυσσα πυρηνικά εργοστάσια με απώτερο σκοπό να γίνω πυρηνική δύναμη, έστω και για… «ειρηνικούς» σκοπούς, «υπερασπίζοντας» όμως λεκτικά… το φυσικό περιβάλλον.<br /><br />Θα δημιουργούσα De Facto καταστάσεις στην περιοχή, σύμφωνα με τα συμφέροντά μου.<br /><br />Θα συνομιλούσα με όλους τους εταίρους για ανθρωπιστικά δικαιώματα, ώστε να αποσπάσω δις ευρώ από την ΕΕ, θέτοντας κάθε φορά νέες απαιτήσεις και διεκδικήσεις με πρόσχημα το προσφυγικό πρόβλημα.<br /><br />Θα φρόντιζα να αποτύχουν οι συνομιλίες με ευθύνη του συνομιλητή μου και θα κουνούσα το δάκτυλο σε όσους με αμφισβητούν, λέγοντας τους ότι δεν έχουν το ανάστημα ή το βάρος που έχω εγώ, απειλώντας ότι εάν δεν συμμορφωθούν προς τις υποδείξεις θα πληρώσουν το ανάλογο τίμημα…<br /><br />Θα εκπαίδευα το λαό μου με τέτοιο τρόπο ώστε να του γίνει κτήμα ότι η χώρα του θα αναβιώσει την πάλαι ποτέ αυτοκρατορία, αφού η Γηραιά Ήπειρος παραγέρασε, οι λοιπές μεγάλες δυνάμεις ζουν το δικό τους δράμα και δεν έχουν μέλλον στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, ενώ εμείς είμαστε τόσο κοντά στις πηγές ενέργειας, έχουμε την πίστη στον «Θεό» και έχουμε το θάρρος και τη δύναμη της νιότης.<div><br />ΤΟΥΤΩΝ ΔΟΘΕΝΤΩΝ<br />Αυτά λοιπόν και πολλά ακόμη περισσότερα θα έκανα στο χθες, στο σήμερα και στο μέλλον, αν ήμουν Τούρκος. Όμως η ζωή επέλεξε να γεννηθώ από Έλληνες γονείς (οι οποίοι γεννήθηκαν σε χωριό που τώρα ανήκει στην Τουρκία, λόγω της συνθήκης της Λωζάνης, στο Κρυόνερο Αν. Θράκης).<br /><br />Επιπλέον δε, η ζωή επέλεξε να δεχθώ ελληνική παιδεία και να αποκτήσω ευρωπαϊκή συνείδηση. Μέσα από την ελληνική ιστορία 4.500 ετών διδάχθηκα παραδείγματα θυσίας, αυταπάρνησης, προσφοράς και πολλές ακόμη αρετές, που με κάνουν πολύ υπερήφανο. Πλούσια ιστορία που δυστυχώς, όμως, έχει και πολύ δύσκολες και σκοτεινές στιγμές που χαμηλώνουν πολύ τον πήχη της αισιοδοξίας.<br /><br />Στο τρέχον έτος γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της ελληνικής δημοκρατίας, ξεχνώντας όμως ότι αφού δώσαμε τα πάντα το 1821 για την ελευθερία του έθνους, αμέσως την επόμενη χρονιά μπήκαμε σε εσωστρέφεια για κατανομή του «πλούτου» και των κερδών της Επανάστασης, αγνοώντας ότι το μόνο που υπήρχε τότε ήταν ένα κράτος φτώχιας και ανέχειας.<br /><br />Δυστυχώς και σήμερα στην πολύ σύγχρονη εποχή μας, κάνουμε τα ίδια λάθη, ζούμε τα ίδια φαινόμενα και καταστάσεις όπως είναι ο ενδοτισμός, ο φόβος, η υστεροβουλία, το συμφέρον του εγώ, η διχόνοια, καθώς και όλα τα κακά που δεν μας επέτρεψαν ποτέ να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, ώστε η χώρα αυτή να συνεχίσει στον δρόμο που χάραξαν οι πρόγονοί μας, δηλαδή να παράγει αρετές, δημοκρατία, και πολιτισμό.<br /><br />Βλέπουμε συχνά ανθρώπους που επιλέχθηκαν να υπηρετήσουν την πατρίδα από πολύ υψηλά πόστα, να αγνοούν τους δύο βασικούς πυλώνες στην άσκηση Εξωτερικής Πολιτικής, δηλαδή την ιστορία και την γεωγραφία και να τοποθετούνται ή και να υπογράφουν σε βάρος των εθνικών συμφερόντων, ασκώντας κρυφή και προσωπική ατζέντα, παρουσιάζοντας μάλιστα υποχωρήσεις σε γραμμές που έχουν τεθεί εδώ και δεκαετίες, ως μεγάλες επιτυχίες.</div><div><br />ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΊΔΙ <br /><br />Το τελικό συμπέρασμα είναι και ας το καταλάβουν οι έχοντες την ευθύνη ότι: η Τουρκία δεν επιθυμεί καμιά ειρηνική συνύπαρξη. Επιθυμεί αλλαγή συνόρων σε βάρος της Ελλάδας, το δηλώνει ξεκάθαρα σε κάθε ευκαιρία. Επιθυμεί αρπαγή κυριαρχικών δικαιωμάτων σε αέρα, θάλασσα και ξηρά σε όσο μεγαλύτερο βαθμό γίνεται, μέσω πιέσεων αποφεύγοντας όμως τη χρήση βίας αν και την επικαλείται, αφού δεν έχει κανένα νομικό έρεισμα για να το πράξει.<br /><br />Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να εργαστούμε με όλες μας τις δυνάμεις με στόχο την αύξηση της ισχύος της χώρας, η οποία προσδιορίζεται από τη σχέση ως εξής:<br /><br /> ΙΣΧΥΣ = (ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ + ΕΔΑΦΟΣ + ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ + ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ) X (ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ + ΒΟΥΛΗΣΗ)<br /><br />Παράγοντες όπως η οικονομία, οι ένοπλες δυνάμεις, σε συνδυασμό με την σταθερή στρατηγική στα εθνικά θέματα και με σταθερή βούληση στην προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων, είναι αυτοί που θα λειτουργήσουν ως πολλαπλασιαστές και αντιστάθμισμαστον πληθυσμό και στην έκταση της χώρας μας.<br /><br /><b><i>*Ο κ. Χρήστος Χριστοδούλου είναι Πτέραρχος εα, τέως ΑΓΕΕΘΑ ετ.</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Αν ήμουν Τούρκος”: Όμως η ζωή επέλεξε να γεννηθώ από Έλληνες γονείς, και να δεχθώ ελληνική παιδεία…

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ* Το 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάνης δημιουργήθηκε το κράτος που λέγεται Δημοκρατία της Τουρκίας, ενώ παράλληλα τελεί...

Διαβάστε την συνέχεια

“Μεγάλη η συμφωνία που συζητούν ΗΠΑ-Τουρκία για το Αφγανιστάν”! Ποιος είναι “απομονωμένος”;

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/biden_erdogan_2021-06-14-nato-122.jpg"><img height="438" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/biden_erdogan_2021-06-14-nato-122-696x476.jpg" width="640" /></a><br /><br />Εβδομάδες πριν από το “κρίσιμο ραντεβού” Μπάϊντεν-Ερντογάν, κάποιοι μετέδιδαν πολλά και όλα κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι ο Αμερικανός πρόεδρος θα “τραβούσε για τα καλά τ΄ αυτιά” του Τούρκου ομόλογου του.<br /><br />Η έγκυρη εφημερίδα New York Times πάλι, δημοσειεύει ρεπορτάζ σύμφωνα με το οποίο ΗΠΑ και Τουρκία διαπραγματεύονται μια “μεγάλη συμφωνία που έχει να κάνει με το αεροδρόμιο της Καμπούλ” και την ανάληψη ευθύνης της ασφάλειας του από τουρκικές δυνάμεις.<br /><br />“Οι διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη με την Άγκυρα για τη διασφάλιση του αεροδρομίου που είναι η κύρια πύλη προς το Αφγανιστάν πραγματοποιούνται καθώς οι Ταλιμπάν επελαύνουν σε ολόκληρη τη χώρα”, γράφουν οι NY Times προσθέτοντας ότι ” η αποτυχία επίτευξης συμφωνίας θα μπορούσε να έχει τρομερές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης πρόσβασης στη χώρα από ομάδες βοήθειας και διπλωμάτες των ΗΠΑ”.<br /><br />Το ρεπορτάζ της εφημερίδας συνεχίζει:<br /><br />“Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συζήτησε τα σχέδια της Άγκυρας για το αεροδρόμιο με τον Αμερικανό ομόλογό του Τζο Μπάιντεν στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες , μετά την οποία ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Τζ. Σάλιβαν δήλωσε ότι έχει επιτευχθεί συμφωνία χωρίς να δοθούν περαιτέρω λεπτομέρειες.<br /><br />Ωστόσο, παραμένουν ερωτήματα σχετικά με τη βιωσιμότητα της τουρκικής ανάπτυξης στρατιωτικών δυνάμεων χωρίς συνεχή αεροπορική υποστήριξη των ΗΠΑ.<br /><br />“Χωρίς ένα ασφαλές αεροδρόμιο, η ικανότητα διεξαγωγής διπλωματικών επιχειρήσεων σε μια μεγάλη χώρα όπως το Αφγανιστάν, μειώνεται σημαντικά », δήλωσε ο απόστρατος ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης,πρώην ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη”.<br /><br />“Εκτός από την προσωπική ασφάλεια και την ικανότητα εκκένωσης σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, χρειάζονται αεροπλάνα για τη μετακίνηση διπλωμάτων των ΗΠΑ, εργαζομένων , αξιωματικών πληροφοριών και προσωπικού υποστήριξης σε όλη τη χώρα”, πρόσθεσε. «Χωρίς αυτή τη θεμελιώδη ικανότητα, η αποστολή της αμερικανικής πρεσβείας θα αποτύχει».<br /><br />Το ρεπορτάζ καταλήγει:<br /><br />«Μετά από δύο δεκαετίες πολέμου και αποτυχημένων στρατηγικών, η τύχη του αεροδρομίου της Καμπούλ προσλαμβάνει σημαντική σημασία για την παρουσία των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν».<br /><br />Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η Τουρκία έχει πολλά να παζαρέψει με τις ΗΠΑ και όπως φάνηκε και στις Βρυξέλλες όσο κι αν “έχει εκνευρίσει την Ουάσινγκτον”, παραμένει “ένας πολύτιμος σύμμαχος”, όπως συχνά πυκνά μας υπενθυμίζουν όλοι οι “φίλοι και σύμμαχοι” μας. Καλό θα είναι να αντιμετωπίσουμε αυτή την πραγματικότητα και να κλείσουμε τ΄ αυτιά μας σ΄ όσους ύποπτα πλέον προσπαθούν να παρουσιάσουν στους πολίτες μια “εικονική πραγματικότητα” για όσα συμβαίνουν στα ελληνοτουρκικά, έχοντας και την πλήρη ασυλία από το ΥΠΕΘΑ και το ΓΕΕΘΑ.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Μεγάλη η συμφωνία που συζητούν ΗΠΑ-Τουρκία για το Αφγανιστάν”! Ποιος είναι “απομονωμένος”;

Εβδομάδες πριν από το “κρίσιμο ραντεβού” Μπάϊντεν-Ερντογάν, κάποιοι μετέδιδαν πολλά και όλα κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι ο Αμερικανός πρόεδρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Απόρρητα έγγραφα των ΗΠΑ αποκαλύπτουν πως η Τουρκία θέλει πυρηνική βόμβα από το 1966

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-02/%CE%A0%CF%85%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1.jpeg?itok=csTnp6Jt" width="640" /><br /><br /><b>Γιάννης Αναγνωστόπουλος</b><br />Το ότι η Τουρκία και ειδικά ο Ερντογάν επιθυμεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα δεν είναι κάτι καινούργιο. Η συνεργασία του με το πυρηνικό Πακιστάν είναι ένα από τα συστατικά που θα τον βοηθήσουν σε κάποια φάση να το κάνει πραγματικότητα.<br /><br /><br />Φορέας αυτών των πυρηνικών είναι πολύ πιθανό να είναι οι πύραυλοι που έχουν δυνατότητα να βγουν στο διάστημα και οι οποίοι κατασκευάστηκαν από την τουρκική βιομηχανία.<br /><br />Στις 4 Σεπτεμβρίου του 2019, ο Ερντογάν μιλώντας σε μέλη του κόμματός του AKP, δήλωνε πως είναι απαράδεκτο να μην επιτρέπετε στην Τουρκία να έχει πυρηνικά.<br /><br />Στρατιωτικός αναλυτής είχε δηλώσει σχετικά πρόσφατα σε τηλεοπτική εκπομπή:<br /><br /><i>«Η Τουρκία επιδιώκει, χωρίς να το κρύβει, να αναπτύξει πυρηνικές ικανότητες έτσι ώστε να καθιερώσει τη θέση της ως αυτόνομος πόλος ισχύος ευρασιατικού βεληνεκούς, που είναι και ο απώτερος γεωπολιτικός της στόχος. <br />Και για να λειτουργήσουν οι πυρηνικές ικανότητες στην υπηρεσία αυτού του στόχου χρειάζονται και μέσα που θα επιτρέπουν την προσβολή στόχων σε μεγάλες αποστάσεις στην ευρασιατική σκακιέρα. Και παρόμοιες ικανότητες προσφέρουν μόνον οι βαλλιστικοί πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς.»</i><br /><br />Για να αποδώσουμε βέβαια σε αυτό το σημείο «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», η φιλοδοξία για απόκτηση πυρηνικών όπλων δεν είναι μια επιθυμία μόνο του Ερντογάν, αλλά σύμφωνα με μέχρι πρότινος αποχαρακτηρισμένα απόρρητα έγγραφα της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Άγκυρα, από το 1966 οι Τούρκοι ενδιαφέρονταν για πυρηνικά όπλα.<br /><br />Τα έγγραφα αυτά μετέφεραν μια ανησυχητική, όπως χαρακτηριζόταν, συνομιλία της Clarence Wendel, της ακολούθου υπεύθυνης για θέματα ορυκτών, που είχε με έναν «αξιόπιστο» Τούρκο επιστήμονα σχετικά με τις πυρηνικές φιλοδοξίες της Τουρκίας.<br /><br />Το υπόμνημα, ενός από τα 20 συνολικά αποχαρακτηρισμένα έγγραφα με ημερομηνία 1966, αναφέρει πως αξιωματούχοι από την Γενική Διεύθυνση Έρευνας και Εξερεύνησης Ορυκτών ζητούσαν συνεργασία με έναν στρατηγό με το όνομα Ρεφίκ Τούλγκα και έναν καθηγητή του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Μέσης Ανατολής, Ομέρ Ινονού, στο πλαίσιο της ανάπτυξης μιας «Ατομικής Βόμβας».<br /><br />Και αν όλα δείχνουν πως η επιθυμία αυτή υπήρχε στην Άγκυρα από την δεκαετία του ’60, στο Δελτίο Ατομικών Επιστημόνων, σύμβουλος αμερικανών γερουσιαστών είχε δημοσιεύσει προ καιρού ένα άρθρο με τίτλο: «Η συμβατική σοφία λέει ότι η Τουρκία δεν θα γίνει πυρηνική. Αυτό μπορεί να είναι λάθος.»<br /><br />Αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Ρωτήστε 10 εμπειρογνώμονες στην τουρκική πολιτική εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να ανησυχούν για τις φιλοδοξίες πυρηνικών όπλων της Άγκυρας και πιθανότατα θα ακούσετε 10 αρνήσεις. Προχωρήστε πέρα από την «ζώνη της Ουάσιγκτον» και θα έχετε κάτι διαφορετικό. <br /><br />Οι Ισραηλινοί ανησυχούν ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πλησιάζει πολύ ένα οπλισμένο με πυρηνικά Πακιστάν που του αρέσει να μοιράζεται την πυρηνική τεχνολογία. Οι Τούρκοι περιβαλλοντολόγοι επισημαίνουν ότι το μη οικονομικό και περιττό πρόγραμμα πυρηνικής ενέργειας του Ερντογάν μπορεί να δημιουργήσει κινδύνους διάδοσης. Οποιαδήποτε ορθή προσέγγιση των ΗΠΑ στην Τουρκία απαιτεί από τους Αμερικανούς αξιωματούχους να ακούσουν αυτές τις ξένες φωνές.»<br /><br />Στο άρθρο του ο αμερικανός αναλυτής επισημαίνει τρία γεγονότα που καταδεικνύουν πως ο Ερντογάν θέλει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα:<br /><br />1. Την δική του εκπεφρασμένη θέληση<br /><br />2. Κατά μήκος της μεσογειακής ακτής της Τουρκίας, οι Ρώσοι κατασκευάζουν τέσσερις μεγάλους μη στρατιωτικούς πυρηνικούς αντιδραστήρες στην πυρηνική εγκατάσταση Akkuyu. Ο Ερντογάν ελπίζει ότι οι Ρώσοι θα ολοκληρώσουν τον πρώτο αντιδραστήρα έως το 2023, εγκαίρως για τις γιορτές της ίδρυσης της σύγχρονης Τουρκίας πριν από έναν αιώνα. <br /><br />Η Άγκυρα λέει ότι χρειάζεται πυρηνική ενέργεια για να μειώσει την εξάρτησή της από τις εισαγωγές φυσικού αερίου από αναξιόπιστους εταίρους - Ρωσία και Ιράν - και για να καλύψει τη ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτή η ζήτηση αυξήθηκε με τον υψηλότερο ρυθμό όλων των χωρών του ΟΟΣΑ από το 2005.<br /><br />Αλλά η περίπτωση της Άγκυρας για πυρηνική ενέργεια δεν συνάδει. Η εγκατάσταση Akkuyu δεν κάνει την Τουρκία λιγότερο εξαρτημένη από ξένες δυνάμεις. Η Ρωσία θα κατέχει και θα εκμεταλλεύεται την εγκατάσταση και είναι αποδεδειγμένο ότι η Μόσχα χρησιμοποιεί όλα τα ενεργειακά της περιουσιακά στοιχεία - όχι μόνο ορυκτά καύσιμα - για εξαναγκασμό. Στην πραγματικότητα, το εργοστάσιο Akkuyu είναι μια κακή επένδυση. <br /><br />Ενώ η Rosatom, η κρατική εταιρεία πυρηνικής ενέργειας της Ρωσίας, πληρώνει το λογαριασμό για τον πρώτο αντιδραστήρα, δεν θα κάνει το ίδιο για τους άλλους τρεις αντιδραστήρες της Akkuyu. Παρά τα χρόνια αναζήτησης, οι Ρώσοι δεν βρήκαν ούτε έναν ιδιώτη επενδυτή για το έργο. Για να ολοκληρώσει το Akkuyu, η τουρκική κυβέρνηση θα πρέπει να το χρηματοδοτήσει μέσω δημόσιου χρέους ή να εξασφαλίσει ολοένα και πιο σπάνιες ξένες επενδύσεις.<br /><br />3. Ο Ερντογάν συνεργάζεται στρατιωτικά με ένα πυρηνικά οπλισμένο Πακιστάν, μια χώρα που δεν βρίσκεται κοντά στα σύνορα της Τουρκίας. Για δεκαετίες, οι τουρκο-πακιστανικές σχέσεις ήταν ζεστές αλλά επιφανειακές. Από το 2018, ο Ερντογάν ενίσχυσε σημαντικά τους δεσμούς. Φέτος μίλησε σε κοινή σύνοδο του κοινοβουλίου του Πακιστάν για τέταρτη φορά, υποστηρίζοντας παθιασμένα τη θέση του Πακιστάν στη διαμάχη του Κασμίρ. Όχι μόνο ο Ερντογάν ξαφνικά ενδιαφέρθηκε έντονα για το Κασμίρ, αλλά παρέχει στον στρατό του Πακιστάν εξελιγμένα όπλα.<br /><br /><br />Με όλα αυτά τα δεδομένα λοιπόν αλλά και πολλά άλλα που πιθανότατα δεν θα δουν ποτέ το φως της δημοσιότητας, κάνουν τους αναλυτές στο δυτικό κόσμο να ανατριχιάζουν από την ισλαμική στροφή που κομίζει ο Ερντογάν, καθώς διαπιστώνουν αργά αλλά σταθερά πως μέσα στον κόρφο του ΝΑΤΟ εκκολάπτεται ένα «δυτικό Ιράν».<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-06/_________________1__1_.jpeg"><img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-06/_________________1__1_.jpeg?itok=pRqsW5rZ" /></a><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-06/_________________2__1__720.jpeg"><img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-06/_________________2__1__720.jpeg?itok=FwifjZCM" /></a><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-06/_________________3__1__720.jpeg"><img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-06/_________________3__1__720.jpeg?itok=GvYQAzLD" /></a><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-06/_________________4__1__720.jpeg"><img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-06/_________________4__1__720.jpeg?itok=8BIQSTlK" /></a><br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Απόρρητα έγγραφα των ΗΠΑ αποκαλύπτουν πως η Τουρκία θέλει πυρηνική βόμβα από το 1966

Γιάννης Αναγνωστόπουλος Το ότι η Τουρκία και ειδικά ο Ερντογάν επιθυμεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα δεν είναι κάτι καινούργιο. Η συνεργασία τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στη δημοσιότητα η συμφωνία Κατάρ-Τουρκίας: Οι ΤΕΔ υπό τον έλεγχο της Ντόχα

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-06/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%202021-06-30%2C%201.29.48%20%CE%BC%CE%BC.png?itok=icyXUajh" width="640" /><br /><br /><b>Ανδρέας Μουντζουρούλιας</b><br />Στη δημοσιότητα τα επίσημα έγγραφα της συμφωνίας Κατάρ-Τουρκίας. Μία συμφωνία η οποία δεν είναι τόσο απλή και δεν έχει κωδικοποιηθεί σωστά από Έλληνες αναλυτές. <br /><br />Το ''ζουμί'' βρίσκεται στο ότι πλέον οι Καταριανοί αναλαμβάνουν τον έλεγχο της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Μίας αεροπορίας που όχι μόνο έχει ξεμείνει από πιλότους, αλλά και από μαχητικά F-16, τα οποία δεν έχουν αναβαθμιστεί. <br /> <br />Εν τω μεταξύ όπως αναφέραμε νωρίτερα, τα γαλλικά ΜΜΕ κάνουν εκτενή αφιερώματα για την εν λόγω συμφωνία και αφού αναλύουν το παρασκήνιο πίσω από το deal Τουρκίας-Κατάρ, αναφέρουν στο τέλος:<div><br /><i>''Η Καταριανή Πολεμική Αεροπορία θα πρέπει πρώτα να ζητήσει την άδεια την κατασκευαστικής εταιρείας (Dassault) για να αναπτύξει τα γαλλικά μαχητικά στη Τουρκία. Επίσης θα πρέπει να πάρει την άδεια για να κάτσουν στο πίσω κάθισμα οι Τούρκοι, οι οποίοι θέλουν να εκπαιδευτούν στα γαλλικά μαχητικά. Εξάλλου πάντα υπάρχει αυτός όρος από την Γαλλία. Το Κατάρ δεν έχει στείλει αίτημα και δεν νομίζουμε ότι το Παρίσι θα δώσει το πράσινο φως στο Κατάρ''</i>, αναφέρουν οι Γάλλοι! <br /><br />Τι αναφέρουν τουρκικές πηγές:<br /><br />Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, 36 μαχητικά αεροσκάφη και 250 στρατιώτες του Κατάρ θα τοποθετηθούν σε στρατιωτικές βάσεις, περιοχές και αεροδρόμια της Τουρκίας για 5 χρόνια. Θα χρησιμοποιούν τον τουρκικό εναέριο χώρο για "πολεμικές προετοιμασίες και εκπαίδευση''.<br /><br />Οι Τούρκοι βέβαια ''βάπτισαν'' με άλλους τίτλους τις εν λόγω συμφωνίες. Ο τίτλος «Ιατρική εκπαίδευση για φοιτητές από το Κατάρ», προφανώς και προκαλεί γέλια.<br /><br />Η επίσημη ονομασία της συμφωνίας είναι «Τεχνική ρύθμιση μεταξύ της κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Τουρκίας και της κυβέρνησης του κράτους του Κατάρ σχετικά με την προσωρινή ανάπτυξη στρατιωτικών αεροσκαφών του Κατάρ και προσωπικού υποστήριξης στην επικράτεια της Τουρκικής Δημοκρατίας».<br /><br />Ωστόσο, αν εξετάσουμε ενδελεχώς τις ρήτρες συμφωνίας, θα δούμε ότι το Κατάρ αναλαμβάνει τον έλεγχο των ΤΕΔ.<br /><br />''Πρώτα απ 'όλα, η εν λόγω ρύθμιση μπορεί να θεωρηθεί ως ένα είδος αποικισμού του τουρκικού στρατού'', αναφέρουν Τούρκοι δημοσιογράφοι. Τα αεροπλάνα του Κατάρ θα μπορούν να χρησιμοποιούν τον τουρκικό εναέριο χώρο και τα αεροδρόμια χωρίς περιορισμούς. <br /><br />Mάλιστα σύμφωνα με τις τουρκικές πηγές, τα καταριανά μαχητικά θα κάνουν ''εκπαιδευτικές'' πτήσεις όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά και στην Ανατολική Θράκη κάτι που θα σημάνει συναγερμό στην Ελλάδα.<br /><br />Για παράδειγμα, το άρθρο 9 αναφέρει: ''Το Κατάρ, θα μπορεί να πετάει τα μαχητικά του εντός της Τουρκίας και να πραγματοποεί αποστολές μέσω Τουρκίας σε άλλες χώρες.''<br /><br />Με την εν λόγω συμφωνία, τα αεροδρόμια και ο εναέριος χώρος της Τουρκίας ανοίγουν εντελώς στο Κατάρ. <br /><br />Τι αναφέρουν άλλες τουρκικές πηγές:<br /><br />''Η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία, η οποία υπέστη μια μεγάλη κρίση με τις εκκαθαρίσεις μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, έχει σοβαρές ελλείψεις σε πιλότους και λόγω των συστημάτων αεροπορικής άμυνας S-400 που αγοράστηκαν από τη Ρωσία, έφθασε στο σημείο να χάσει τα F-35.<br /><br />Τα F-16, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, έχουν σοβαρά προβλήματα. Με άλλα λόγια, οι Καταριανοί στοχεύουν να καλύψουν αυτό το κενό. Η Τουρκία αποικίζεται από το Κατάρ με την εν λόγω συμφωνία. Ο εναέριος χώρος και τα λιμάνια της Τουρκίας ανήκουν πλέον στο Κατάρ. Λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετική σχέση μεταξύ του Κατάρ και του καθεστώτος Ερντογάν, αυτή η συμφωνία θα οδηγήσει τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να ελέγχονται από το Κατάρ'', αναφέρουν Τούρκοι δημοσιογράφοι. <br /><br /><br /><br />Δείτε τα έγγραφα<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-06/_________________________2021-06-30__12.53.35______720.jpg"><img height="556" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-06/_________________________2021-06-30__12.53.35______720.jpg?itok=SgVtPTi-" width="640" /></a><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-06/_________________________2021-06-30__12.53.58______720.jpg"><img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-06/_________________________2021-06-30__12.53.58______720.jpg?itok=GZR4YEeL" /></a><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-06/_________________________2021-06-30__12.54.22_____.jpg"><img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-06/_________________________2021-06-30__12.54.22_____.jpg?itok=gh0WuiD2" /></a><br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στη δημοσιότητα η συμφωνία Κατάρ-Τουρκίας: Οι ΤΕΔ υπό τον έλεγχο της Ντόχα

Ανδρέας Μουντζουρούλιας Στη δημοσιότητα τα επίσημα έγγραφα της συμφωνίας Κατάρ-Τουρκίας. Μία συμφωνία η οποία δεν είναι τόσο απλή και δεν έχ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πατριωτισμός και εθνικό συμφέρον

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/06/irodotos_slpress.jpg" width="640" /><br /><br /><i>«Εμείς έχουμε χρέος να συγκρουόμαστε και σε κάθε άλλη κρίσιμη ώρα και προπάντων τώρα για το ποιος από τους δύο μας προσφέρει πολυτιμότερες υπηρεσίες στην πατρίδα.»</i><br />(Ηρόδοτος,VII, 79)<div><br /><b>Γιαννακόπουλος Ηλίας</b><br />Οι εκάστοτε κομματικές αντιπαραθέσεις και πολιτικές διαμάχες αναδεικνύουν με ενάργεια τόσο την ποιότητα των πολιτικών επιχειρημάτων και των ιδεολογικών θέσεων όσο και το πολιτικό ήθος των ταγών της εξουσίας και των προσώπων που κοινωνούν τις θέσεις των κομμάτων. Κατεξοχήν, όμως, εκείνο που αναδείχτηκε στις μέρες μας (πανδημία, ελληνοτουρκικά και παλιότερα η συμφωνία Ελλάδας και FYROM) είναι το πώς αντιλαμβάνονται τα κόμματα και ιδιαίτερα οι φορείς τους (πολιτικοί αρχηγοί, βουλευτές) το περιεχόμενο και την προτεραιότητα του εθνικού συμφέροντος.<br /><br />Πολλοί θεωρούν πως οι πολιτικές διενέξεις συνιστούν υγιές στοιχείο της δημοκρατίας μας και αναδεικνύουν τη ζωτικότητα του πολιτικού μας συστήματος. Θα ήταν περίεργο να επικρατούσε μία απόλυτη ή σχετική ομοφωνία γύρω από ένα θέμα που ταλανίζει τη χώρα μας. Θα ήταν ανησυχητικό, επίσης, αν τα πολιτικά κόμματα και οι εκπρόσωποί τους επέλεγαν τον ίδιο τρόπο προάσπισης των εθνικών δικαίων. Η απουσία διαφωνιών και οι πολιτικές ταυτίσεις χαρακτηρίζουν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.<br /><br />Ωστόσο, η πολιτική πολυφωνία όταν δεν καταλήγει σε μια ελάχιστη σύγκλιση και αναλώνεται σε μία φλύαρη και άγονη ιδεολογική διαπάλη, τότε μοιραία διαβρώνει τους πυλώνες της δημοκρατίας και υπονομεύει το καλώς εννοούμενο εθνικό συμφέρον. Υπάρχει, δηλαδή, πάντα ο κίνδυνος πολιτικοί και πολίτες να διαποτιστούν από διχαστικά σύνδρομα με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται η τόσο αναγκαία στις μέρες μας εθνική συνεννόηση και σύμπραξη.<br /><br />Μία συνεννόηση που μπορεί να συμβάλει θετικά τόσο στην άμβλυνση των εθνοκτόνων κομματικών “δογμάτων” όσο και στην ενίσχυση της ψυχικής ένωσης των πολιτών.<br />Εξάλλου ο κομματικός ανταγωνισμός –αν δεν μπορεί να μετριαστεί– τουλάχιστον να γονιμοποιεί κατά δημιουργικό τρόπο τις ιδέες και τους τρόπους θετικής έκβασης των εθνικών θεμάτων. Οι προσωπικές φιλοδοξίες, οι ατομικές εχθρότητες και τα ιδιοτελή κίνητρα δεν πρέπει και δεν μπορούν να δηλητηριάζουν τον κοινό αγώνα για προώθηση των εθνικών δικαίων.<br /><br />Το πολιτικό ήθος του Αριστείδη<br /><br />Ο πρώτος διδάξας την υπερτέρηση του εθνικού συμφέροντος έναντι των προσωπικών ωφελημάτων είναι ο δίκαιος Αριστείδης που αν και «εόντα μεν εαυτώ ου φίλον, εχθρόν δε μάλιστα» έσπευσε να βοηθήσει τον Θεμιστοκλή για τη σωτηρία της Αθήνας. Θεώρησε, δηλαδή, πως οι προσωπικές και πολιτικές διενέξεις θα πρέπει να διακονούν, όχι προσωπικές στρατηγικές, αλλά το καλό της πατρίδας: «Εμείς πρέπει να μαλώνουμε και σε άλλες περιστάσεις και προ πάντων τώρα, ποιος θα κάνει μεγαλύτερο καλό στην πατρίδα».<br /><br />Το «οκότερος ημέων πλέω αγαθά την πατρίδα εργάσεται» προσδιόριζε το πολιτικό ήθος των μεγάλων ανδρών της αρχαίας Αθήνας. Ούτε και τότε εξέλιπαν οι πολιτικές υπερβολές και οι προσωπικές βλέψεις. Ο ίδιος ο Αριστείδης υπήρξε ένα από τα χαρακτηριστικότερα δείγματα θυματοποίησης μέσα από το σκληρό νόμο του οστρακισμού. Ωστόσο, όταν το επέβαλαν οι συνθήκες βρήκαν τρόπους συμφιλίωσης και συνεννόησης.<br /><br />Αποτέλεσμα οι νίκες των Αθηναίων σε πολλά επίπεδα (οικονομικό, πολιτιστικό). Γιατί καμία πολιτεία, καμία πατρίδα δεν μπορεί να ευδοκιμήσει χωρίς το ανάλογο ήθος των πολιτικών, αλλά και των πολιτών. Κι αυτό γιατί το ήθος των πολιτών (αλλά και των πολιτικών) βρίσκεται σε μία συναρτησιακή σχέση με το ήθος της πολιτείας. Ο ίδιος ο Αριστοτέλης θεωρούσε πως το ήθος των πολιτών και η ηθική διαπαιδαγώγησή τους αποτελεί το θερμοκήπιο μέσα στο οποίο επωάζεται και το ήθος της πολιτείας «Πάντοτε το καλύτερο ήθος γίνεται η αιτία για καλύτερο πολίτευμα (χώρα)».<br /><br />Η σχέση ηθικής και πολιτικής<br /><br />Βέβαια η σχέση ηθικής και πολιτικής αποτελεί διαχρονικό θέμα συζήτησης χωρίς ορατά σημεία σύγκλισης μεταξύ των μελετητών. Αν και κινούνται σε διαφορετικά πεδία-επίπεδα αλληλοδιαμορφώνονται και επηρεάζουν καταλυτικά την πολιτική σκέψη και συμπεριφορά των πολιτών. Ιδιαίτερα σε θέματα που υπερβαίνουν την καθημερινότητα των ατόμων η σύζευξη ηθικής και πολιτικής θεωρείται αναγκαία.<br /><br />Εάν στο δίπολο «Ηθική-Πολιτική» προσθέσουμε και τον ορθολογισμό, τότε μπορούμε να μιλάμε για την ανώτατη μορφή πολιτείας, όπου ο πολιτικός διάλογος θα διεξάγεται με άλλους όρους και θα είναι προσανατολισμένος στην υπεράσπιση του λογικού, του πραγματικού και του κοινού καλού.<br /><br />Όταν οι δημόσιες πολιτικές αντιπαραθέσεις ακολουθούν τους βασικούς όρους του πολιτικού διαλόγου, τότε και ο διάλογος ως διαδικασία προάγεται αλλά και το συμφέρον της πατρίδας υπηρετείται αποτελεσματικότερα. Τα συναισθήματα υποχωρούν, η προπαγάνδα αδυνατίζει και ισχυροποιείται το μέτρο και η λογική. Ο Πρωταγόρας όρισε το διάλογο ως: «Το σωφρόνως δούναι και δέξασθαι λόγον».<br />Εθνικά θέματα και λεκτικές ύβρεις<br /><br />Κάθε φορά, λοιπόν που τα εθνικά θέματα τίθενται σε δημόσια συζήτηση και πιέζουν για λύση, δεν είναι υποχρεωτικό οι πολιτικοί να οδηγούνται σε λεκτικές υπερβολές ή σε προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Τα επίθετα «προδότες» και «πατριώτες» (ένας ανούσιος μανιχαϊσμός) πολλές φορές αποκαλύπτουν την ένδεια επιχειρημάτων, αλλά το ήθος όλων εκείνων που τα εκφέρουν. Έτσι δίνουν επιχειρήματα στον «αντίπαλο» και καλλιεργούν το φανατισμό και τον εθνικισμό. Ο κίνδυνος δεν προέρχεται εξ ανάγκης πάντοτε από τον «απέναντι», αλλά πολλές φορές από τα δικά μας λάθη. «Φοβάμαι περισσότερο τα δικά μας λάθη, μπαρά τα σχέδια των αντιπάλων μας»<br />(Περικλής).<br /><br />Η ιστορία δικαιώνει εκείνους τους πολιτικούς που θυσιάζοντας ενδεχομένως το πολιτικό τους μέλλον υπηρέτησαν με σθένος και διορατικότητα τα εθνικά δίκαια. Αντίθετα το παρόν “στεφανώνει” τους λαϊκιστές και όσους συνθηματολογούν. Γι’ αυτό στον πολιτικό διάλογο, στο όνομα της διατύπωσης της συμφερότερης λύσης για τα εθνικά θέματα, προέχει όχι η κριτική αυτή καθεαυτή, αλλά η προβολή των θετικών αντιπροτάσεων. Οδηγός κάθε κριτικής ή κάθε πολιτικής πράξης θα πρέπει να είναι η προτροπή του Επίκτητου. «Για κάθε πράξη να εξετάζεις αυτά που την συνοδεύουν και την ακολουθούν κι έτσι να έρχεσαι (κάνεις) σε αυτήν».<br /><br />Επομένως οι πολιτικές φιλονικίες και οι προσωπικές ύβρεις «ημέας στασιάζει…» μικρή σημασία έχουν, αν δεν συνοδεύονται από την αγαθή προαίρεση της διακονίας του συμφέροντος της πατρίδας: «Οκότερος ημέων πλέω αγαθά την πατρίδα εργάσεται».<br />Συνιστά πολιτικό τυχοδιωκτισμό να επενδύουν οι πολιτικοί στον άδολο πατριωτισμό των πολιτών και να διαχειρίζονται με δόλο και υστεροβουλία τις φοβίες και ανασφάλειές του.<br /><br /></div><div>Πώς παρασύρονται οι πολιτικοί<br /><br />Υπάρχει ο κίνδυνος να διαμορφωθεί το ήθος ενός λαού πάνω στη βάση του φόβου, της αυτοϋποτίμησης ή της αυτοϋπερεκτίμησης. Εξάλλου οι πολιτικοί λειτουργούν και ως ηθικοποιητικοί παράγοντες του λαού: «Το της πόλεως ήθος ομοιούται τοις άρχουσι»<br />(Ισοκράτης).<br /><br />Το πολιτικό ήθος πρέπει να είναι συμβατό με την διακονία εκείνων των αξιών που προβιβάζουν και διαπαιδαγωγούν τους πολίτες. Ο Μακιαβέλι στον “Ηγεμόνα” του συμβουλεύει πως: «Οι ηγεμόνες πρέπει να φαίνονται προικισμένοι με όλες τις αρετές που θαυμάζει το πλήθος, ακόμη και εάν δεν τις έχουν».<br /><br />Βέβαια πολλές φορές οι πολιτικοί παρασύρονται από τη μάζα που αρέσκεται σε κολακείες και υπεραπλουστεύσεις. Αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας είναι η προπαγάνδα, ο λαϊκισμός και η ιδεολογική επένδυση στο θυμικό του λαού. Σύμφωνα με τον Le Bon:<br />«Πάντα έτοιμη να ξεσηκωθεί ενάντια σε μία αδύναμη εξουσία, η μάζα σκύβει με δουλοπρέπεια μπροστά σε μία εξουσία ισχυρή».</div><div><br />Η διακονία του εθνικού συμφέροντος<br /><br />Γι’ αυτό η διακονία του εθνικού συμφέροντος απαιτεί έναν άλλο πολιτικό πατριωτισμό. Σύμφωνα με αυτόν το εθνικό συμφέρον πρέπει να υπηρετείται από την αλήθεια αλλά και από την εθνική αυτογνωσία. Οι υπερβολές και οι ακρότητες γεννούν ανεκπλήρωτα οράματα και θέτουν σε δοκιμασία ακόμη κι αυτά τα “εθνικά κεκτημένα”.<br /><br />Γι’ αυτό η γνώμη του Εβραίου ποιητή Αμικάϊ είναι πάντα επίκαιρη και δίνει το στίγμα του πολιτικού πατριωτισμού: «Είναι σπουδαίο να αγαπάς τον τόπο σου, τον πολιτισμό, το κλίμα, την ιστορία του, αλλά είναι μεγαλύτερο δείγμα πατριωτισμού το να αντιπαρατίθεσαι στους δικούς σου όταν νομίζεις ότι έχουν άδικο».<br /><br />Χωρίς να αναπολώ και να εξιδανικεύω το παρελθόν πιστεύω πως θα ήταν εθνικά ωφέλιμο και παιδαγωγικά θετικό στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας να τίθενται και θέματα πολιτικού και εθνικού ενδιαφέροντος, αφού πλέον οι 18χρονοι είναι ψηφοφόροι. Ενδεικτικά παραθέτω το θέμα Έκθεσης που εξετάστηκα το 1971, για την εισαγωγή στα ΑΕΙ:<br /><br />«Εκθέσατε τάς κρίσεις καί τά συναισθήματά σας εκ του επεισοδίου της συναντήσεως του εξοστρακισθέντος Αριστείδου και του πολιτικού του αντιπάλου Θεμιστοκλέους ολίγον πρό της εν Σαλαμίνι ναυμαχίας, καθ’ ό ο πρώτος φέρεται ειπών: “Ημέας (ημάς) στασιάζειν χρεόν εστί εν τε τω άλλω καιρώ και δή και εν τώδε περί του οκότερος (οπότερος) ημέων (ημών) πλέω αγαθά την πατρίδα εργάσεται”».</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/i">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πατριωτισμός και εθνικό συμφέρον

«Εμείς έχουμε χρέος να συγκρουόμαστε και σε κάθε άλλη κρίσιμη ώρα και προπάντων τώρα για το ποιος από τους δύο μας προσφέρει πολυτιμότερες υ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα τουρκικά drones της Αλβανίας περικυκλώνουν την Ελλάδα

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/06/turkia_albania_slpress.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Πρωτόπαπας Γιώργος</b><br />Τα τουρκικά drones εξελίσσονται σε μέσο ενδυνάμωσης των αμυντικών συμφωνιών που έχει υπογράψει η Άγκυρα με χώρες, που επιδιώκουν να ενισχύσουν τις στρατιωτικές τους δυνατότητες. Η Αλβανία δεν αποτελεί εξαίρεση του κανόνα, αφού ο Έντι Ράμα είναι στενός σύμμαχος του Ταγίπ Ερντογάν και μετατρέπει τη χώρα του σε τουρκικό προτεκτοράτο.<br /><br />Η έγκριση για την αγορά έγινε μετά το ταξίδι στην Τουρκία του Αλβανού υπουργού Εσωτερικών Μπίλνταρ Κούτσι, ο οποίος με τη συνοδεία στρατιωτικών επισκέφτηκε τη μονάδα παραγωγής των Bayraktar στην Κωνσταντινούπολη. Δημοσίευσε και βίντεο της συνάντησής του με εκπροσώπους της εταιρείας. Τελικά, η Αλβανία θα διαθέσει το ποσό των 8,2 εκατομμυρίων ευρώ για την αγορά των drones.<br /><br />O κυβερνητικός προϋπολογισμός τροποποιήθηκε στις 22 Ιουνίου για να διαθέσει το χρηματικό ποσό στο υπουργείο Άμυνας για το συγκεκριμένο σκοπό. Επισημαίνεται, ότι η Αλβανία έγινε και η πρώτη χώρα που αγόρασε το 2020, τουρκικής παραγωγής σύστημα άντι-drone που αναπτύχθηκε από την εταιρεία National War Technologies Defense Systems Inc. Τα ραντάρ του συστήματος έχουν τη δυνατότητα να εντοπίσουν και να αποτρέψουν στόχο από 5.000 μέτρα.<br /><br />Οι αμυντικές σχέσεις Τουρκίας και Αλβανίας χρονολογούνται από τον Ιούλιο του 1992, τότε που υπέγραψαν στρατηγική συνεργασία, η οποία έδωσε τη δυνατότητα στην Άγκυρα να ανοικοδομήσει την αλβανική ναυτική βάση στον Αυλώνα και παραχώρησε στο τουρκικό ναυτικό το δικαίωμα να τη χρησιμοποιεί. Η συμφωνία περιλάμβανε, ακόμα, εκπαίδευση και κατάρτιση προσωπικού, συνεργασία στην παραγωγή όπλων, κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, ανταλλαγή αντιπροσωπειών και κοινές επιτροπές για την επέκταση των στρατιωτικών δεσμών.<br /><br />Ένα μήνα μετά την υπογραφή της συμφωνίας, τουρκικό πολεμικό πλοίο κατέπλευσε στο Δυρράχιο. Οι δύο χώρες έχουν πραγματοποιήσει κοινές ναυτικές ασκήσεις στην Αδριατική, στα ελληνικά νώτα. Η Τουρκία είχε ρόλο στην αναδιάρθρωση του αλβανικού στρατού και έχει εκπαιδεύσει Αλβανούς αξιωματικούς και καταδρομείς.<br /><br />Βάση drones<br /><br />Η συνεργασία των δυο χωρών ενισχύθηκε περαιτέρω, τον Φεβρουάριο του 2020, όταν υπέγραψαν το Σχέδιο Αμυντικής Συνεργασίας για να αναπτύξουν περισσότερο τις σχέσεις στους τομείς της ασφάλειας και την άμυνας. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους, επικύρωσε το αλβανικό κοινοβούλιο τη Συνεργασία, που ορίζει ότι η Αλβανία θα αγοράζει οπλικά συστήματα τουρκικής παραγωγής.<br /><br />Το τουρκικά drones Bayraktar TB2 χρησιμοποιήθηκαν από το Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και του έδωσαν τη νίκη, αναγκάζοντας την Αρμενία να συνθηκολογήσει. Τα drones αλλάξαν τη διεξαγωγή του πολέμου με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί μεταμοντέρνος. Η Τουρκία το εκμεταλλεύθηκε με αποτέλεσμα να προωθήσει το προϊόν της και να διαφημίσει την αποτελεσματικότητά του.<br /><br />Ο Ερντογάν έχει αποδείξει και στο παρελθόν ότι χρησιμοποιεί την Αλβανία για να πιέσει την Ελλάδα. Η ναυτική βάση του Αυλώνα μπορεί να γίνει και βάση Bayraktar TB2 και να απειλήσει αν πάσα στιγμή την Ελλάδα. Το κίνδυνο που εγκυμονεί τον έχουν αντιληφθεί στο ελληνικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας, που ανακοίνωσε τη δημιουργία φυλακίου ειδικών δυνάμεων στους Οθωνούς. Αναμένονταν να ήταν έτοιμο μέχρι το Μάρτιο του τρέχοντος έτους, όμως αυτό δεν έγινε. Οι Οθωνοί βρίσκονται κοντά στην Κέρκυρα και είναι απέναντι από την Αλβανία.<br /><br />Τα μηνύματα<br /><br />Την πρόθεση του ελληνικού στρατού για τη δημιουργία του φυλακίου είχε επικρίνει και ένας Αλβανός αντιστράτηγος, δηλώνοντας ότι είναι «σοβαρή πρόκληση και ανοησία η εγκατάσταση ελληνικού στρατού στους Οθωνούς». Επισημαίνεται, ότι Αλβανία και Ελλάδα αποφάσισαν να παραπέμψουν την οριοθέτηση της ΑΟΖ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, κάτι που αποτελεί προτεραιότητα. Ενδεχομένως να υποθέσουμε ότι μια ενέργεια που μπορεί να θεωρηθεί πρόκληση μπορεί να χαλάσει τη συμφωνία.<br /><br />Η αγορά drones από την Αλβανία στέλνει μηνύματα και προς την ελληνική πλευρά, η οποία έχει μείνει πίσω στο συγκεκριμένο θέμα και πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες. Οι ελληνικές δυνάμεις πρέπει να αφυπνιστούν και να προμηθευτούν drones ώστε είναι έτοιμες να ανταποκριθούν με αποτελεσματικότητα σε αυτό το είδος του νέου πολέμου, που ενδέχεται να κυριαρχήσει.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα τουρκικά drones της Αλβανίας περικυκλώνουν την Ελλάδα

Πρωτόπαπας Γιώργος Τα τουρκικά drones εξελίσσονται σε μέσο ενδυνάμωσης των αμυντικών συμφωνιών που έχει υπογράψει η Άγκυρα με χώρες, που επι...

Διαβάστε την συνέχεια

Υποβρύχια: Ακαταμάχητοι φονιάδες ή πεταμένα λεφτά;

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/06/papanikolis.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Τα υποβρύχια είναι οι κορυφαίοι θηρευτές σε μια θαλάσσια σύγκρουση. Χρησιμοποιούν μια ποικιλία εξαιρετικά θανατηφόρων όπλων, συνήθως χωρίς προειδοποίηση. Τα υποβρύχια μπορούν να τοποθετήσουν νάρκες γύρω από τα εχθρικά λιμάνια και στις θαλάσσιες οδούς, να βυθίσουν πλοία επιφανείας με τορπίλες ή με αντιπλοϊκούς πυραύλους και βέβαια να εκτοξεύσουν πυραύλους εναντίον χερσαίων στόχων.<br /><br />Επίσης μπορούν να εισάγουν και να ανακτήσουν ομάδες ειδικών δυνάμεων για αποστολές αναγνώρισης ή επιδρομές μικρής κλίμακας στην ξηρά. Μπορούν επίσης να λειτουργήσουν ως συλλέκτες πληροφοριών, πλέοντας έξω από την ακτή ενός αντιπάλου για να ακούσουν τις κινήσεις του εχθρού και να παρακολουθήσουν το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα για εχθρικά σήματα και μεταδόσεις αισθητήρων.<br /><br />Τα υποβρύχια λειτουργούν μόνα τους, αλλά παίζουν σημαντικούς ρόλους σε άλλες θαλάσσιες επιχειρήσεις. Μπορούν να πραγματοποιήσουν αναγνώριση πριν η δύναμη επιφανείας εισέλθει σε μια περιοχή, χρησιμοποιώντας τους δικούς τους αισθητήρες για να επιβεβαιώσουν ότι είναι μακριά από αντίπαλες μονάδες και ασφαλείς για την προβλεπόμενη επιχείρηση. Μπορούν να λειτουργήσουν ως εμπόδιο, το οποίο ο εχθρός πρέπει να υπερβεί για να επιτεθεί στους στόχους του. Μπορούν να παρέχουν εκ των προτέρων προειδοποίηση για τις κινήσεις του εχθρού όταν βρίσκονται έξω από την ακτή του αντιπάλου όχι μόνο για εχθρικά πλοία αλλά και για αεροσκάφη.<br /><br />Στο κατάλληλο χρόνο, οι δικές τους επιθέσεις όχι μόνο μπορούν να αποδυναμώσουν ή ακόμη και να σταματήσουν τις εχθρικές επιχειρήσεις εντελώς, αλλά και να αναγκάσουν τον εχθρό να εκτρέψει δυνάμεις μακριά από τις αρχικές επιθετικές επιχειρήσεις του. Η ικανότητά τους να επιχειρούν κρυφά επιτρέπει στα υποβρύχια να πραγματοποιούν αυτές τις αποστολές. Επειδή παραμένουν κάτω από την επιφάνεια και επειδή οι θάλασσες και οι ωκεανοί είναι ένα εξαιρετικά σύνθετο και δυναμικό περιβάλλον, τα σκάφη είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν και σχεδόν εξίσου δύσκολο να ανιχνευθούν μόλις εντοπιστούν.<br /><br />Τα σύγχρονα υποβρύχια, ιδίως όσα έχουν συστήματα αναερόβιας πρόωσης (όπως τα Type 214 του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού) πλέουν σχεδόν πάντα κάτω από την επιφάνεια και εμφανίζονται μόνο για να μπουν σε λιμάνι. Σπάνια μεταδίδουν στον ασύρματο και σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιούν ενεργό ραντάρ ή σόναρ, κάτι που μπορεί να αποκαλύψει τη θέση τους. Είναι πιο αποτελεσματικά όταν έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες και δεδομένα αισθητήρων από άλλες πηγές. Αυτό τους επιτρέπει να τοποθετηθούν για να εντοπίσουν και να καταστρέψουν τους στόχους τους.<br /><br />Θα γίνει “διαφανής” η θάλασσα;<br /><br />Κάποιοι διατείνονται ότι τα υποβρύχια ενδέχεται να ξεπεραστούν μέχρι τα μέσα αυτού του αιώνα, καθώς πιστεύουν ότι ο ωκεανός μπορεί να γίνει “διαφανής”. Ακόμα κι αν αυτό συμβεί δεν θα συμβεί σύντομα και ούτε ξαφνικά. Είναι πιθανό μελλοντικά ότι οι εξελίξεις στην τεχνητή νοημοσύνη (AI), στα συστήματα ανίχνευσης και στην επεξεργασία σήματος, σε συνδυασμό με τα σμήνη αυτόνομων μη επανδρωμένων συστημάτων, να καταστήσουν ουσιαστικά αδύνατο για τα υποβρύχια να διατηρήσουν κρυφή την παρουσία τους.<br /><br />Για παράδειγμα, συστήματα κβαντικής ανίχνευσης ικανά να συλλέγουν εξαιρετικά λεπτά μαγνητικά σήματα θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σε μεγάλο αριθμό μη επανδρωμένων επιφανειακών σκαφών, όλα δικτυωμένα μεταξύ τους για να παρέχουν έναν ουσιαστικό χάρτη σε πραγματικό χρόνο του μαγνητικού πεδίου σε μια εκτεταμένη θαλάσσια περιοχή. Η χρήση ηχητικών κυμάτων για τον εντοπισμό και την αναγνώριση αντικειμένων κάτω από την επιφάνεια παραμένει ο κύριος τρόπος με τον οποίο πλοία και αεροσκάφη κυνηγούν υποβρύχια.<br /><br />O ανθυποβρυχιακός πόλεμος έχει να κάνει με τον διαχωρισμό έγκυρων πληροφοριών από σήματα που στέλνει το περιβάλλον. Αυτός μπορεί να βελτιωθεί με μια αναβάθμιση λογισμικού σε ένα ψηφιοποιημένο σύστημα, πράγμα το οποίο εξελίσσεται συνεχώς. Οι αναβαθμίσεις λογισμικού μπορούν να δώσουν νέα ζωή στα υπάρχοντα συστήματα και να προσφέρουν έναν προσιτό τρόπο στα πλοία επιφανείας να συμβαδίζουν με τις αντίστοιχες προόδους στις δυνατότητες των υποβρυχίων.<br /><br />Εξελιγμένα σόναρ<br /><br />Υπάρχουν σόναρ που βελτιώνονται συνεχώς, βασιζόμενα στην αυξημένη δυνατότητα επεξεργασίας των μικροσκοπικών ψηφιακών στοιχείων. Το Σόναρ Συνθετικού Διαφράγματος (Synthetic Aperture Sonar) μετρά τις μικρές διαφορές σε μια δέσμη ακουστικών “ping” από την ίδια τοποθεσία για να μαζέψει λεπτομέρειες σχετικά με το τι βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια.<br /><br />Μια άλλη νέα τεχνική χρησιμοποιεί σόναρ χαμηλής συχνότητας (λιγότερο από 1000 Hz) για να αυξήσει το εύρος του συστήματος (αν κι αυτό σημαίνει ότι θυσιάζεται η ακρίβεια που προσφέρουν ηχητικά κύματα μικρότερης εμβέλειας και υψηλότερης συχνότητας. Οι εξελίξεις στην επεξεργασία υπολογιστών θα ενισχύσουν αυτές τις πληροφορίες για τους στόχους, με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο μπορούν να βελτιωθούν οι φωτογραφίες. Αυτό πιθανότατα θα κάνει το σόναρ LF χρήσιμο ως ανθυποβρυχιακό αισθητήρα τακτικού ή επιχειρησιακού επιπέδου.<br /><br />Εάν η προβολή δύναμης κατά του υποβρυχίου (και η άρνηση θαλάσσιας περιοχής) δεν μπορεί να γίνει από την επιφάνεια, τότε πρέπει να γίνει από το διάστημα, από τον αέρα ή και κάτω από την επιφάνεια. Το γεγονός ότι δεν εντοπίζεται εύκολα καθιστά το υποβρύχιο πολύτιμο όπλο. Από την άλλη πλευρά, τα υποβρύχια δεν έχουν χρησιμότητα σε μη-πολεμικές επιχειρήσεις και δεν έχει νόημα να έχει κανείς υποβρύχια, χωρίς αυτά να διαθέτουν υψηλές δυνατότητες μάχης.<div><br />Υποβρύχια drones<br /><br />Ακόμη και αν οι τεχνολογικές τάσεις δεν οδηγήσουν σε μία επανάσταση όσον αφορά τις δυνατότητες του υποβρυχίου, θα αλλάξουν τον τρόπο λειτουργίας τους. Τα υποβρύχια του μέλλοντος πιθανότατα θα χρησιμοποιούν το δικό τους σμήνος μη επανδρωμένων υποβρύχιων οχημάτων-drones (UUV), τα οποία συλλέγουν δεδομένα, εκτοξεύουν τορπίλες και ενεργούν σαν δολώματα, δημιουργώντας μαγνητικές και ακουστικές υπογραφές που γεμίζουν το περιβάλλον και περιπλέκουν τη ζωή όσων διεξάγουν ανθυποβρυχιακή επιχείρηση.</div><div><br />Το υποβρύχιο drone θα είναι η λύση για επιχειρήσεις σε περιοχές με σημαντικό κίνδυνο, όπως σε κλειστά θαλάσσια ύδατα, περάσματα και στενά, όπου ο αντίπαλος μπορεί να εστιάσει τις ανθυποβρυχιακές δυνάμεις του. Οι μεγάλοι κίνδυνοι για τα υποβρύχια θα ξεπεράσουν κάθε όφελος που θα μπορούσαν να προσφέρουν επιχειρώντας σε τέτοιες θαλάσσιες περιοχές.<br /><br />Εάν τα υποβρύχια drones επωμίζονται το βάρος επιχειρήσεων σε επικίνδυνα μέρη, γιατί ένα Πολεμικό Ναυτικό να μην φτιάξει έναν στόλο από αυτά και να παρακάμψει τα υποβρύχια εντελώς; Αυτό ίσως να καταστεί δυνατό στο μέλλον. Ένα αυτόνομο σκάφος με δυνατότητα τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσε να λάβει όσες πληροφορίες και οδηγίες χρειάζεται για την αποστολή του πριν ξεκινήσει. Αλλά, η ανάγκη για μεγάλη εμβέλεια και για υψηλή αντοχή σε επιχειρησιακές ταχύτητες, απαιτούν πολλά καύσιμα. Αυτό σημαίνει μεγάλα drones. Αν πρέπει να φέρουν οπλισμό ή κάποιο άλλο ωφέλιμο φορτίο αυτό αυξάνει περαιτέρω το απαιτούμενο μέγεθός τους.<br /><br /></div><div>Υποβρύχια και υποβρύχια drones<br /><br />Έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε τα drones ως σχετικά μικρές μηχανές, αλλά αν θέλουμε να δρουν ως υποβρύχια πρέπει έχουν σχεδόν το μέγεθος υποβρυχίου, ιδίως αν θέλουμε να εκτελούν ένα ευρύ φάσμα εξελιγμένων επιχειρήσεων. Παρόλο που απέχει πολύ από το να είναι ισοδύναμο με ένα μη επανδρωμένο υποβρύχιο όσον αφορά τα αποτελέσματα που μπορεί να προσφέρει, το Echo Voyager UUV της Boeing έχει μήκος πάνω από 15 μέτρα και ζυγίζει 50 τόνους.<br /><br />Εάν δεν θέλουμε να θέσουμε το ακριβό επανδρωμένο υποβρύχιο σε κίνδυνο από βελτιωμένες ανθυποβρυχιακές τεχνολογίες, για τον ίδιο λόγο δεν θα θέλουμε να θέσουμε σε κίνδυνο και μεγάλα, εξελιγμένα και επομένως ακριβά υποβρύχια drones. To ανθρώπινο πλήρωμα είναι ένας παράγοντας που συνυπολογίζεται, ο άλλος είναι το κόστος. Η επιτυχία μίας αποστολής θα μπορούσε πιθανότατα να προέλθει από την ικανότητα κορεσμού ανιχνευτών και ανθυποβρυχιακής άμυνας σε μία περιοχή με μια δέσμη υποβρύχιων drones χαμηλού κόστους και ουσιαστικά αναλώσιμων. Θα πετύχαιναν την αποστολή τους μέσω του αριθμού τους και όχι με την ικανότητα καθενός ξεχωριστά.<br /><br />Μικρά μη-επανδρωμένα υποβρύχια οχήματα μπορούν να το κάνουν αυτό. Το μικρό τους μέγεθος θα βοηθούσε στην αποφυγή της ανίχνευσης, αλλά θα περιορίσει επίσης τις αποστάσεις, από τις οποίες θα εκκινήσουν. Χρειάζεται μια πλατφόρμα “μητρικού πλοίου” που να είναι αρκετά μεγάλη για να φτάσει φορτωμένο στο επιθυμητό σημείο και να είναι αρκετά κρυφό για να αποφύγει τον εντοπισμό. Οπότε το συμβατικά μεγάλο υποβρύχιο έχει ακόμα μέλλον. Φυσικά, το μητρικό πλοίο μπορεί κάποια ημέρα να είναι ένα μεγάλο μη επανδρωμένο υποβρύχιο.</div><div><br />Αργεί το τέλος του υποβρυχίου<br /><br />Αν και αναδυόμενες τεχνολογίες θα αυξήσουν τις πιθανότητες ανίχνευσης υποβρυχίων, δεν έχουν ακόμη απειλήσει την ικανότητα των σύγχρονων, αθόρυβων υποβρυχίων να λειτουργούν κρυφά. Τα σύγχρονα υποβρύχια έχουν σχεδιαστεί ώστε να έχουν τη μικρότερη δυνατή υπογραφή σε όλο το ακουστικό φάσμα, σε σημείο που να είναι “σιωπηλά” σε χαμηλή ταχύτητα. Η ικανότητα των υποβρυχίων, μάλιστα, να αποκτήσουν τα δικά τους υποβρύχια drones θα τους δώσουν νέες επιλογές με μειωμένο κίνδυνο για τον εαυτό τους. Οι δυνατότητές τους ως υποθαλάσσιων φονιάδων, λοιπόν, παραμένουν υψηλές.<br /><br />Η αναδυόμενη τεχνολογία αντιτορπιλικών συστημάτων, δηλαδή τορπίλες που θα εκτοξεύονται από πλοία ή υποβρύχια για να αναχαιτίσουν εχθρικές τορπίλες θα περιορίσουν την αποτελεσματικότητα των υποβρυχιακών επιθέσεων. Η θυγατρική της ThyssenKrupp Marine Systems subsidiary, Atlas Elektronik δοκίμασε ένα τέτοιο σύστημα με επιτυχία το 2017. Παρ’ όλα αυτά, το υποβρύχιο θα παραμείνει ένα πολύ αποτελεσματικό οπλικό σύστημα στο ορατό μέλλον, ιδίως για μικρότερες ναυτικές δυνάμεις με περιορισμένους προϋπολογισμούς.<br /><br />Υ.Γ.: Όσον αφορά τις ναρκοθετικές ικανότητες των υποβρυχίων, φωτογραφίες που δημοσίευσε ο 6ος Αμερικανικός Στόλος δείχνουν ότι πριν μερικές μέρες το επιθετικό υποβρύχιο USS Montpelier διεξήγαγε ασκήσεις με ομοίωμα νάρκης Mk 67 (Submarine Launched Mobile Mines ή SLMM) στη Μεσόγειο. Οι ασκήσεις SLMM πραγματοποιήθηκαν από το USS Montpelier στον κόλπο της Σούδα.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Υποβρύχια: Ακαταμάχητοι φονιάδες ή πεταμένα λεφτά;

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Τα υποβρύχια είναι οι κορυφαίοι θηρευτές σε μια θαλάσσια σύγκρουση. Χρησιμοποιούν μια ποικιλία εξαιρετικά θανατηφόρων ...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέα εποχή στις σχέσεις Ισραήλ - Εμιράτων: Εγκαινιάστηκε το πρώτο ισραηλινό προξενείο στο Ντουμπάι

<img height="360" src="https://i1.prth.gr/images/963x541/files/2021-06-30/lapid_uae.jpg" width="640" /><br /><br /><div>Μίνα Αγγελίνη<br />Τα εγκαίνια πραγματοποιήσε ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ Γιαίρ Λαπίντ - «Το νέο προξενείο συμβολίζει την ικανότητά μας να αλλάζουμε τον κόσμο» τόνισε ο Ισραηλινός πρώην τηλεστάρ<br />Μία νέα εποχή ανατέλλει στις σχέσεις Ισραήλ - Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων με τον Ισραηλινό υπουργό Εξωτερικών, Γιαΐρ Λαπίντ, να εγκαινιάζει σήμερα το πρώτο προξενείο της χώρας του στο Ντουμπάι.<br /><br />Φορώντας μάσκα, ο πρώην τηλεστάρ του Ισραήλ έκοψε την κορδέλα ανοίγοντας προξενείο στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, άλλοτε εχθρό της κυβέρνησης του Τελ Αβίβ.<br /><br />«Είμαστε εδώ για να μείνουμε», δήλωσε ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών και πρόσθεσε: «(Η κίνησή μας αυτή) συμβολίζει την ικανότητά μας να αλλάζουμε τον κόσμο».<br /><br />Σύμφωνα με τους Times του Ισραήλ, ο Λαπίντ τόνισε ότι το ισραηλινό προξενείο στο Ντουμπάι είναι ένα κέντρο διαλόγου και συνεργασίας. «Αυτό που ανοίγουμε σήμερα δεν είναι μόνο ένα προξενείο, αλλά και το κέντρο της συνεργασίας μας», είπε και πρόσθεσε: «Αυτό το μέρος συμβολίζει την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε μαζί, να αλλάζουμε τον κόσμο μαζί».<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="331" src="https://www.youtube.com/embed/Z0DYvDrE9xU" width="636" youtube-src-id="Z0DYvDrE9xU"></iframe><br /><br />Ο Ισραηλινός υπουργός υπογράμμισε επίσης ότι η ειρήνη μεταξύ των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και του Ισραήλ «δεν είναι μεταξύ κυβερνήσεων και ηγετών, αλλά μεταξύ ανθρώπων και εθνών».<br /><br />Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, μαζί με το Μπαχρέιν, το Σουδάν και το Μαρόκο άρχισαν να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ πριν ένα χρόνο, στο πλαίσιο των «Συμφωνιών του Αβραάμ» που συνήφθησαν με τη μεσολάβηση του τέως προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.<br /><br />Οι συμφωνίες αυτές σηματοδότησαν μια στρατηγική σύσφιξης των σχέσεων των χωρών της Μέσης Ανατολής έναντι του Ιράν.<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί ότι η διήμερη επίσκεψη του Λαπίντ στο Ντουμπάι (βρίσκεται από χθες στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), είναι η πρώτη σε κράτος του Κόλπου από έναν εν ενεργεία Ισραηλινό υπουργό μετά την υπογραφή των Συμφωνιών του Αβραάμ, τον Σεπτέμβριο του 2020.<br /><br />«Το Ισραήλ επιθυμεί ειρήνη με τους γείτονές του -με όλους τους γείτονές του. Δεν πρόκειται να πάμε πουθενά. Η Μέση Ανατολή είναι το σπίτι μας», δήλωσε χθες ο Λαπίντ.<br /><br />Από την πλευρά του, ο πρόεδρος των Παλαιστινίων, Μαχμούντ Αμπάς, χαρακτήρισε χθες τις Συμφωνίες του Αβραάμ ως μια «ψευδαίσθηση», σύμφωνα με το επίσημο παλαιστινιακό πρακτορείο ειδήσεων WAFA.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.protothema.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Νέα εποχή στις σχέσεις Ισραήλ - Εμιράτων: Εγκαινιάστηκε το πρώτο ισραηλινό προξενείο στο Ντουμπάι

Μίνα Αγγελίνη Τα εγκαίνια πραγματοποιήσε ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ Γιαίρ Λαπίντ - «Το νέο προξενείο συμβολίζει την ικανότητά μας να ...

Διαβάστε την συνέχεια