Το νέο γεωπολιτικό παζλ στην Ανατολική Μεσόγειο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC2GU3NPPH1CTEqXNJFlU8RvngmOxvlqaS_IkNm8Ky_ul9Xh6rlNmvLnbIrMcxOPFD69vUI_S00V-OUOf6Bo_EZpUOvhPFD5hr56D1sNsvBETz0FkxWH-r6om-wE2tVGwQs-je9bCkhH8/s1600/Mike_Pompeo_Trump.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC2GU3NPPH1CTEqXNJFlU8RvngmOxvlqaS_IkNm8Ky_ul9Xh6rlNmvLnbIrMcxOPFD69vUI_S00V-OUOf6Bo_EZpUOvhPFD5hr56D1sNsvBETz0FkxWH-r6om-wE2tVGwQs-je9bCkhH8/s640/Mike_Pompeo_Trump.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Κώστας Βενιζέλος</b><br /> Οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, που βαδίζουν σε τεντωμένο σχοινί έτοιμο να κοπεί, οι κινήσεις διαφόρων δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο με επίκεντρο την ενέργεια, οι νέες συμμαχίες-συνεργασίες, διαμορφώνουν ένα νέο παζλ στην ευρύτερη περιοχή. Είναι σαφές πως βιώνουμε μια προσπάθεια ανακατανομής ισχύος και αυτό σημαίνει πως τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο γίνονται πολλές κινήσεις. <br /> <br /> Ελλάδα και Κύπρος είναι μέρος αυτού του παζλ και καλούνται πρωτίστως να αξιοποιήσουν τις συγκυρίες και να κεφαλαιοποιήσουν κέρδος. Ενέργειες και κινήσεις γίνονται, αλλά χρειάζεται βαθιάς πνοής σχεδιασμός και μεθοδικότητα. Είναι προφανές πως σε αυτή τη φάση, σε αυτή τη συγκυρία, Αθήνα και Λευκωσία πρέπει να έχουν ρόλο και όχι να είναι κομπάρσοι.<br /> <br /> Η σύναξη της Ιερουσαλήμ, στις 20 Μαρτίου, με τη συμμετοχή της Ελλάδος, της Κύπρου και του Ισραήλ, και παρουσία του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, έβγαλε ειδήσεις ως προς τα επόμενα βήματα. Ήταν, ωστόσο, παράλληλα και μια σύναξη ενίσχυσης του Βενιαμίν Νετανιάχου ενόψει των εκλογών στο Ισραήλ. Και σε αυτό το παιχνίδι στήριξης του Ισραηλινού πρωθυπουργού, ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με σκάνδαλα στο εσωτερικό της χώρας του, μπήκαν χωρίς προφανώς να το θέλουν (ή να το αντιληφθούν) οι Τσίπρας και Αναστασιάδης. <br /> <br /> Είναι προφανές πως οι Αμερικανοί, στα πλαίσια της ανακατανομής ισχύος στην περιοχή, επιχειρούν διά της ενίσχυσης του Ισραήλ, να δημιουργήσουν ένα άξονα, που θα περιλαμβάνει Ελλάδα, Κύπρο, Αίγυπτο και να φτάνει μέχρι και τα Βαλκάνια, τα οποία σε μεγάλο βαθμό ελέγχουν. Οι Αμερικανοί κινούνται τόσο στο γεωπολιτικό πεδίο, διά του ελέγχου της περιοχής όσο και στα ενεργειακά. Αυτά βαθμηδόν φαίνεται ότι θα κυριαρχήσουν με την επέκταση της συνεργασίας τους με την Κύπρο, όπως και με άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. <br /> <br /> Αμερικανοί ειδικοί έχουν σε δυο δόσεις επισκεφθεί την Κύπρο και επιθεώρησαν τα αεροδρόμια, προφανώς για μελλοντική χρήση (και για το ΝΑΤΟ). Επί τούτου πρέπει να σημειωθεί πως έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να στείλουν κλιμάκιο ειδικών και οι Γερμανοί, που συνδέουν την παρουσία τους στην περιοχή μέσω του ευρωπαϊκού μηχανισμού PESCO. Τέλος, οι Γάλλοι ζητούν μόνιμη ναυτική παρουσία στο νησί. Κρατική εταιρεία είναι έτοιμη να κατασκευάσει ναύσταθμο στην περιοχή Μαρί, μεταξύ Λεμεσού και Λάρνακας.<br /> <br /> Ο Μάικ Πομπέο, κατά τη σύντομη παραμονή του στην Ιερουσαλήμ, συναντήθηκε φυσικά με τον Νετανιάχου και επέλεξε να δει και τον Πρόεδρο της Κύπρου, Νίκο Αναστασιάδη. Δεν συναντήθηκε κατ’ ιδίαν με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, παρόλο που υπήρξε αίτημα από την Αθήνα. Επικαλέστηκε πίεση χρόνου! <br /> Τι συζητήθηκε <br /> <br /> Στη συνάντηση Αναστασιάδη-Πομπέο τέθηκαν τα εξής ζητήματα: <br /> <br /> Πρώτον, αναμένεται επέκταση των δραστηριοτήτων της ExxonMobil σε άλλα τεμάχια της κυπριακής ΑΟΖ. Την ίδια ώρα, τόσο οι ΗΠΑ όπως και η Κυπριακή Δημοκρατία θέτουν ως προτεραιότητα την κατασκευή βιομηχανίας υγροποίησης φυσικού αερίου (LNG). Πολλά θα εξαρτηθούν, ωστόσο, από την ποσότητα των ανακαλύψεων φυσικού αερίου. Είναι, πάντως, ξεκάθαρο πως το LNG δεν θα τροφοδοτείται μόνο από το φυσικό αέριο που θα εξαχθεί από την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και από κοιτάσματα από άλλες χώρες, όπως το Ισραήλ. Είναι σαφές πως οι μέχρι τώρα ανακαλύψεις στην κυπριακή ΑΟΖ δεν δικαιολογούν την κατασκευή τερματικού. Με το LNG, η Κύπρος θα καταστεί ενεργειακός κόμβος. <br /> <br /> Δεύτερον, η κατασκευή του αγωγού East Med, αν και φαντάζει τεχνικά και οικονομικά δύσκολη, παραμένει στο προσκήνιο. Το Ισραήλ είναι ο πιο ένθερμος υποστηρικτής αυτής της λύσης, ενώ θα εξυπηρετεί και την Ελλάδα, ειδικά εάν γίνουν έρευνες στην περιοχή της Κρήτης, αν και ούτως ή άλλως θα περνά από την ελληνική θάλασσα. Οι Ιταλοί σε αυτή τη φάση φαίνεται ότι κάνουν δεύτερες σκέψεις. Είναι προφανές πως ούτε και οι Αμερικανοί θεωρούν πως αυτή η επιλογή είναι προτεραιότητα. Αντιμετωπίζουν, ωστόσο, θετικά την προοπτική αυτή, εάν και εφόσον επιλεγεί. <br /> <br /> Ο Πομπέο, ο οποίος υποσχέθηκε στον Αναστασιάδη να διευθετήσει συνάντηση με τον Τραμπ, δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το Κυπριακό. Είναι, όμως, προφανές πως στην Ουάσινγκτον δεν θα έλεγαν όχι εάν θα απαλλάσσονταν από ένα πονοκέφαλο, που ενδεχομένως θα επηρεάζει τους σχεδιασμούς τους. Πιθανόν, το Κυπριακό όπως και το 2004, να δοθεί ως δώρο στην Τουρκία, μέσα στα πλαίσια ομαλοποίησης των σχέσεων τους με τον Ερντογάν. Εάν και εφόσον φθάσουν σε αυτό το σημείο. <br /> Παιχνίδι με κινδύνους <br /> <br /> Σημειώνεται συναφώς, πως το παιχνίδι ενίσχυσης του Νετανιάχου δημιουργεί πολλούς κινδύνους και σοβαρό προηγούμενο νομιμοποίησης κατεχόμενων περιοχών και επιβολής τετελεσμένων, που επιβάλλονται διά της ισχύος. Αυτό συνιστά η αναγνώριση από τις ΗΠΑ των Υψωμάτων Γκολάν ως έδαφος ισραηλινής κυριαρχίας. Η απόφαση αυτή της κυβέρνησης Τραμπ είναι συνέχεια της απόφασης αναγνώρισης της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του εβραϊκού κράτους. <br /> <br /> Είναι πρόδηλο ότι ο Τραμπ παρουσιάζεται αποφασισμένος να προχωρεί σε μονομερείς αποφάσεις, που παραβιάζουν διεθνείς κανόνες, αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών, δημιουργώντας ένα νέο κόσμο, αυτό των ΗΠΑ και των συμμάχων ή δορυφόρων της Ουάσινγκτον. Η κίνηση Τραμπ προκαλεί ανησυχία. Κυρίως στην Κύπρο γιατί ο αστάθμητος Αμερικανός πρόεδρος μπορεί ανά πάσα στιγμή να προβεί σε ανάλογη ενέργεια και σε άλλες περιοχές, που βρίσκονται υπό κατοχή. <br /> <br /> Μία τέτοια περιοχή είναι η κατεχόμενη από την Τουρκία Κύπρος. Εάν για παράδειγμα, η κυβέρνηση Τραμπ τα ξαναβρεί με το καθεστώς Ερντογάν, δεν αποκλείεται στα πλαίσια της ομαλοποίησης των σχέσεων να υπογράψει διάταγμα αναγνώρισης των κατεχομένων. Υπερβολή; Μπορεί. Με τον Τραμπ, όμως, όλα μπορεί πλέον κανείς να τα αναμένει. <br /> Στην αντιπέρα όχθη <br /> <br /> Στην αντιπέρα όχθη, η Τουρκία λόγω των εξελίξεων αυτών εκπέμπει νευρικότητα. Είναι σαφές πως οι σχέσεις με τις ΗΠΑ είναι χειρότερες παρά ποτέ, αλλά δεν πρόκειται να σπάσουν οριστικά. Κανάλια επικοινωνίας θα υπάρχουν. Είναι, ωστόσο, προφανές ότι η Ουάσινγκτον δεν πρόκειται να ανεχθεί παραλαβή από τους Τούρκους των ρωσικών S-400. <br /> <br /> Αυτό θα βαθύνει την κρίση και το τεντωμένο σχοινί που βαδίζουν θα κοπεί. Ποια θα είναι η επόμενη ημέρα κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Η αμερικανική αντίδραση θα είναι προφανώς χωρίς όρια, ενώ οι Τούρκοι, εάν παραλάβουν το πυραυλικό σύστημα από τη Ρωσία, σημαίνει πως θα κάνουν σοβαρή στρατηγική στροφή. <br /> <br /> Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, η Τουρκία παραπέμπει για τον Ιούνιο. Είναι, όμως, σαφές πως κίνηση θα κάνει μόνο εάν ικανοποιηθεί πλήρως. Και στα ενεργειακά και σε ό,τι αφορά την εσωτερική δομή στη μετά τη λύση εποχή στην Κύπρο. Ο στρατηγικός έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου είναι ο μόνιμος στόχος της Άγκυρας. Αύριο αναμένεται στο νησί η απεσταλμένη του ΟΗΕ ,Τζειν Χολ Λουτ για επαφές, χωρίς ωστόσο, να υπάρχουν αισιόδοξα μηνύματα για τις προοπτικές αυτής της προσπάθειας.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το νέο γεωπολιτικό παζλ στην Ανατολική Μεσόγειο

Κώστας Βενιζέλος Οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, που βαδίζουν σε τεντωμένο σχοινί έτοιμο να κοπεί, οι κινήσεις διαφόρων δυνάμεων στην Ανατολική...

Διαβάστε την συνέχεια

Σφάζονται οι Ιταλοί στην ποδιά Κύπρου και Ελλάδας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjfAyHbSRzruZPicT8q7qngbBXFVpghHSs_ZIboLYPuGB85D4BHtXB9jP4DcCo5-n5XKU_rIdy41KjtlShOM20evlITdkSbiWKIhiglNQjkE3oaY_dlzmeItrHvHpNve0hxtaQMNa7XfE/s1600/italia_eastmed.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjfAyHbSRzruZPicT8q7qngbBXFVpghHSs_ZIboLYPuGB85D4BHtXB9jP4DcCo5-n5XKU_rIdy41KjtlShOM20evlITdkSbiWKIhiglNQjkE3oaY_dlzmeItrHvHpNve0hxtaQMNa7XfE/s640/italia_eastmed.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Δημήτρης Δεληολάνης</b><br /> Νέο αντικείμενο αντιπαράθεσης προέκυψε στους κόλπους της ιταλικής κυβέρνησης. Αυτή τη φορά αφορά άμεσα και την Ελλάδα και την Κύπρο, καθώς η διαμάχη αφορά τα ενεργειακά αποθέματα της ανατολικής Μεσογείου και την εκμετάλλευση τους. Στα ιταλικά μέσα ενημέρωσης δεν διέφυγε η απουσία της Ιταλίας από την πρόσφατη τριμερή συνάντηση Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ, παρουσία του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο. <br /> <br /> Τα ιταλικά ΜΜΕ σχολίασαν επικριτικά την απουσία αυτή και αναρωτήθηκαν εάν τελικά η κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε προτίθεται να αλλάξει την προηγούμενη πολιτική της Ρώμης επάνω στο θέμα και να αποσύρει την Ιταλία από τα ενεργειακά της περιοχής. Υπενθυμίζεται ότι τον Δεκέμβριο του 2017, στην ιταλική πρωτεύουσα, ο τότε υπουργός Ανάπτυξης Κάρλο Καλέντα είχε υπογράψει, μαζί με τους ομολόγους της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ, το μνημόνιο συναντίληψης για την κατασκευή του αγωγού EastMed.<br /> <br /> Η ιταλική πλευρά είχε δείξει τότε ενδιαφέρον τόσο για το κομμάτι του αγωγού που θα ένωνε την Ελλάδα με την Ιταλία όσο και για την γενικότερη παρουσία ιταλικών ενεργειακών επιχειρήσεων στην περιοχή. Τώρα η απάντηση που έλαβαν τα ερωτήματα των δημοσιογράφων είναι σαφής μόνο σε ο,τι αφορά το εξής: ότι στην ιταλική κυβέρνηση δεν υπάρχει κοινή απόφαση ή σχέδιο για τα ενεργειακά αποθέματα της ανατολικής Μεσογείου. <br /> <br /> Τα δυο κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού ακολουθούν εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις. Είτε σε ο,τι αφορά τη συμμετοχή στον σχεδιασμό και την κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού EastMed, είτε αναφορικά με τα προγράμματα εξερεύνησης του ιταλικού ενεργειακού κολοσσού ΕΝΙ στην κυπριακή ΑΟΖ. <br /> <br /> Την περασμένη εβδομάδα, μιλώντας σε συνέδριο με θέμα τα ενεργειακά, ο υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως Τζανκάρλο Τζορτζέτι (Λέγκα) θέλησε να τονίσει με ιδιαίτερη έμφαση ότι «είναι απαραίτητο να μην αδρανήσουν οι ενέργειες μας που αποσκοπούν στην κατασκευή υποδομών μεταφοράς αερίου σε θέση να διασυνδέουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στον EastMed», διευκρίνισε.<br /> <br /> Η Μεσόγειος, συνέχισε ο υφυπουργός, «απέκτησε εκ νέου στρατηγική σημασία στη διεθνή γεωπολιτική. Κι επειδή η Ιταλία διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη Μεσόγειο, επανέκτησε κι εκείνη μια γεωπολιτική σπουδαιότητα την οποία εμείς πρέπει να είμαστε σε θέση να επαυξήσουμε και να διαχειριστούμε. Δυστυχώς, όπως συμβαίνει υπερβολικά πολλές φορές, κάποια σχέδια ιδιαίτερης σημασίας για τη χώρα μας, όπως ο EastMed, κινδυνεύουν εξ αιτίας προκαταλήψεων». <br /> Είναι πολύπλοκο το θέμα <br /> <br /> Εκείνοι που αντιμετωπίζουν τον αγωγό με «προκαταλήψεις» δεν είναι άλλοι, βεβαίως, παρά το Κίνημα 5 Αστέρων, οι εταίροι της Λέγκας στην κυβέρνηση. Οι εκπρόσωποι του Κινήματος δεν αρνήθηκαν τις επιφυλάξεις τους. Μιλώντας στην εφημερίδα La Stampa, ανώνυμες πηγές της ηγετικής ομάδας του Κινήματος ήταν σαφείς: «Δεν θα υπογράψουμε τη διακυβερνητική συμφωνία με την Κύπρο, την Ελλάδα και το Ισραήλ. Αυτή είναι η απόφαση που πήρε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Ανάπτυξης Λουίτζι Ντι Μάιο. Τουλάχιστον έως τις ευρωεκλογές, αυτή η απόφαση δεν θα αλλάξει. Δεν μας συμφέρει εκλογικά να εμπλακούμε σε νέα περιπέτεια σχετιζόμενη με το αέριο», κατέληξαν οι πηγές του Κινήματος 5 Αστέρων. <br /> <br /> Τις πληροφορίες επιβεβαιώνουν και πηγές του υπουργείου Ανάπτυξης, που ελέγχεται εξ ολοκλήρου από το Κίνημα 5 Αστέρων: «Ο φάκελος με το ενεργειακό στην περιοχή αυτή πρέπει ακόμη να μελετηθεί σε βάθος, καθώς είναι θέμα πολύπλοκο και επάνω σε αυτό ασκούνται πολύ μεγάλες πιέσεις». <br /> <br /> Σίγουρα ανάμεσα σε αυτούς που ασκούν τις μεγαλύτερες πιέσεις είναι και η ΕΝΙ. Ο κρατικός ενεργειακός όμιλος της Ιταλίας από το Φεβρουάριο του 2018 κρούει επί ματαίω τις θύρες της εκτελεστικής εξουσίας. Μετά το παταγώδες φιάσκο της προηγούμενης κυβέρνησης του Πάολο Τζεντιλόνι να προστατεύσει το ιταλικό γεωτρύπανο Saipem 2000 από τις τουρκικές κανονιοφόρους, ο πρόεδρος της ΕΝΙ Κλάουντιο Ντεσκάλτσι προσπαθεί αγωνιωδώς να εισπράξει κάποια επίσημη κάλυψη στις έρευνες της ιταλικής εταιρείας στα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ που εξασφάλισε έναντι υψηλού αντιτίμου. Χωρίς αποτέλεσμα. <br /> <br /> Αυτή η διστακτική στάση του κόμματος του Μπέπε Γκρίλο και η διχόνοια στους κόλπους της κυβέρνησης διαφαίνεται και στο προσχέδιο περί ενεργειακής πολιτικής και κλίματος που κατετέθη πριν λίγες ημέρες στο Κοινοβούλιο. Το προσχέδιο εξακολουθεί να εντάσσει τον αγωγό EastMed μεταξύ των έργων στα οποία «η Ιταλία συμμετέχει με σκοπό να ενισχύσει τη διαφοροποίηση των πηγών αερίου». Αμέσως μετά όμως διευκρινίζει ότι αυτός ο αγωγός «ενδέχεται να μην αποτελεί προτεραιότητα καθώς οι προσπάθειες να περιοριστεί η χρήση άνθρακα μπορούν να επιτευχθούν χάρη στις ήδη υπάρχουσες ενεργειακές υποδομές και τον αγωγό ΤΑΡ». <br /> Το μεγάλο πρόβλημα για το Κίνημα 5 Αστέρων <br /> <br /> Αυτή η αναφορά στον αγωγό ΤΑΡ αποκαλύπτει το μεγάλο πολιτικό πρόβλημα που ταλανίζει το Κίνημα 5 Αστέρων. Προεκλογικά και ο Γκρίλο προσωπικά αλλά και οι εκπρόσωποι του Κινήματος στην Περιφέρεια Απουλίας είχαν τοποθετηθεί εναντίον της κατασκευής του αγωγού, που, όπως είναι γνωστό, προβλέπεται να μεταφέρει μεγάλες ποσότητες αερίου από το Αζερμπαϊτζάν στην Ιταλία μέσω Τουρκίας και Ελλάδας. Το κίνημα εναντίον του ΤΑΡ στην Απουλία αφορούσε εν μέρει την επιλογή για την κατασκευή του τερματικού της τοποθεσίας Άγιος Φωκάς, κοντά σε τουριστικές παραλίες, κι εν μέρει το ίδιο το σχέδιο, το οποίο χαρακτηρίστηκε «μη αναγκαίο». <br /> <br /> Μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης συνασπισμού, το Κίνημα 5 Αστέρων άλλαξε στάση απέναντι στον ΤΑΡ. Αποδέχτηκε την κατασκευή του αγωγού και εισέπραξε την έντονη κριτική των ψηφοφόρων του. Τώρα φαίνεται να επαναλαμβάνεται το ίδιο σενάριο με τον EastMed. Στα τέλη Μαρτίου τριάντα περίπου περιβαλλοντολογικές οργανώσεις έστειλαν επιστολή στον πρωθυπουργό Κόντε, τον υπουργό Ανάπτυξης Ντι Μάιο και τον υπουργό Περιβάλλοντος Σέρτζο Κόστα (Κ5Α). <br /> <br /> Η επιστολή επικεντρώνεται στα δυσμενή επακόλουθα που θα έχει για το υποθαλάσσιο περιβάλλον η κατασκευή του μεγάλου αυτού αγωγού, καθώς και το τεράστιο κόστος (υπολογίζεται από 5 έως 7 δισεκατομμύρια ευρώ) . Αλλά δεν παραλείπει να αναφέρει και το γεγονός ότι η μεταφορά ικανής ποσότητας αερίου είναι αβέβαιη εξ αιτίας των «τουρκικών διεκδικήσεων στα κυπριακά κοιτάσματα», με ρητή υπενθύμιση «της εχθρικής χειρονομίας εναντίον της ΕΝΙ τον Φεβρουάριο του 2018».<br /> <br /> πηγή <br /> <br /> <br />  Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Σφάζονται οι Ιταλοί στην ποδιά Κύπρου και Ελλάδας

Δημήτρης Δεληολάνης Νέο αντικείμενο αντιπαράθεσης προέκυψε στους κόλπους της ιταλικής κυβέρνησης. Αυτή τη φορά αφορά άμεσα και την Ελλάδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν μεταξύ του αμερικανικού αετού και της ρωσικής αρκούδας…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmThWjT2iaTBIuvn-TlKUIBGR499yRIpe1lhujjC_K7_DOH9Mg0TWI5vwi-HYwfOTbFmUGC-hm7ytg3K-WFW6kX1KEyJrUzLXpAfJryBKUfzWLqVoGoyrxMw6j4yIiqsR6w5C_t9yyfKY/s1600/skitso+gkumas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="418" data-original-width="750" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmThWjT2iaTBIuvn-TlKUIBGR499yRIpe1lhujjC_K7_DOH9Mg0TWI5vwi-HYwfOTbFmUGC-hm7ytg3K-WFW6kX1KEyJrUzLXpAfJryBKUfzWLqVoGoyrxMw6j4yIiqsR6w5C_t9yyfKY/s640/skitso+gkumas.jpg" width="640" /></a></div>     <i>σκίτσο Κυριάκου Γκούμα</i><br /> <h3> <span style="font-weight: normal;">Η Δύση θα επαναφέρει την Τουρκία στο δυτικό μαντρί με κάθε τρόπο </span></h3> του <b>Σάββα Ιακωβίδη* </b><br /> Οι δημοτικές εκλογές της περ. Κυριακής, 31.3.2019, στην Τουρκία, συνιστούν ήττα και εξευτελισμό του Ταγίπ Ερντογάν. Ταυτόχρονα είναι και ενδεικτικές μίας νέας κατάστασης πραγμάτων στη χώρα. Ο τέως δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, είχε διακηρύξει προεκλογικά πως, «όποιος κερδίσει την Κωνσταντινούπολη, κερδίζει την Τουρκία». Ο υποψήφιος της συνασπισμένης αντιπολίτευσης, Εκρέμ Ιμάμογλου, αναδείχθηκε ως νέος δήμαρχος της Πόλης, κερδίζοντας τον ευνοούμενο του σουλτάνου και επικεφαλής της συμμορίας-«φαμίλιας» Ερντογάν, πρωθυπουργό και εφοπλιστή, Μπιναλί Γιλντιρίμ. <br /> <br /> Η αντιπολίτευση κέρδισε και το Δήμο της Άγκυρας ενώ διατηρεί τον έλεγχο της Σμύρνης. Να εννοηθεί, συνεπώς, ότι η αντιπολίτευση κέρδισε την Τουρκία; Το κόμμα ΑΚΡ διατηρεί την πλειοψηφία αλλά τα ποσοστά του μειώθηκαν. Το αποτέλεσμα των εκλογών ενδέχεται να επηρεάσει καθοριστικά τις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση και, φυσικά, συναρτώνται προς τις εποχικές λυκοφιλίες του σουλτάνου με τη Ρωσία και το Ιράν και τα παιγνίδια τους στη Συρία και στη Μέση Ανατολή. <br /> Από την άλλη, το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών στέλνει ηχηρά μηνύματα προς την Ελλάδα και την Κύπρο. Ας μη νομισθεί ποτέ ότι, τυχόν πολιτική αποδυνάμωση του Ερντογάν θα σημάνει και άμβλυνση της τουρκικής επιθετικότητας ή ηπιότερες πολιτικές συμπεριφορές στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο-Κύπρο. <br /> <br /> Οι εκλογές στην Τουρκία μπορούν να αξιολογηθούν και να αναλυθούν σε τέσσερις άξονες: <br /> <br /> <b>Πρώτον</b>, οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ. <br /> <br /> Οι σχέσεις των δύο χωρών βρίσκονται σχεδόν στο ναδίρ, ειδικά μετά την απόφαση της Άγκυρας να προμηθευτεί τους ρωσικούς πυραύλους S-400. Είχε προηγηθεί η σύγκρουση για τον πάστορα Μπράνσον τον οποίο, τελικά, ο Ερντογάν άφησε ελεύθερο αφού ένα τουίτ του προέδρου Τράμπ ήταν αρκετό για να κατρακυλήσει η τουρκική οικονομία. Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ από το 1952. Η αγορά και εγκατάσταση του ρωσικού πυραυλικού συστήματος, το οποίο δεν είναι συμβατό με το ΝΑΤΟϊκό οπλισμό, αποτελεί τη χειρότερη πρόκληση προς τη Συμμαχία και κυρίως προς τις ΗΠΑ. <br /> <br /> Τον περ. Φεβρουάριο, το αμερικανικό Κογκρέσο πάγωσε τη μεταφορά και παράδοση στην Τουρκία μαχητικών αεροσκαφών F-35. Λίγο πριν από τις τουρκικές εκλογές το Πεντάγωνο προχώρησε σε ακόμα ένα βήμα. Σε δήλωση του Εκπροσώπου του διατυπώνονται οι ξεκάθαρες αμερικανικές θέσεις-αξιώσεις έναντι της Τουρκίας: <br /> <br /> «Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καταστήσει σαφές ότι η απόκτηση του συστήματος S-400 από την Τουρκία είναι απαράδεκτη (…). Λυπούμαστε πολύ για την τρέχουσα κατάσταση που αντιμετωπίζει η εταιρική σχέση μας με την Τουρκία για τα F-35 (…). Ο σημαντικός μας διάλογος για το θέμα αυτό θα συνεχιστεί, ωστόσο, μέχρι να παραιτηθούν από την παράδοση του S-400, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αναστείλει τις παραδόσεις και τις δραστηριότητες που σχετίζονται με την αντανάκλαση της επιχειρησιακής ικανότητας της Τουρκίας F-35. Σε περίπτωση που η Τουρκία προμηθευθεί το S-400, η συνεχιζόμενη συμμετοχή της στο πρόγραμμα F-35 κινδυνεύει». <br /> <br /> Ο εκβιασμός των ΗΠΑ προς τον Ερντογάν είναι ξεκάθαρος: Είτε ακυρώνει την προμήθεια-εγκατάσταση των S-400 και παραμένει στο δυτικό-ΝΑΤΟϊκό μαντρί είτε η Τουρκία θα υποστεί βαρύτατες συνέπειες. Οι ΗΠΑ αξιώνουν από τον Ερντογάν να εγκαταστήσει το προηγμένο πυραυλικό σύστημα Πάτριοτ, αξίας 3,5 δισεκ. δολαρίων ώστε να δικαιούται να πάρει και τα υπερσύγχρονα αεροπλάνα F-35. <br /> <br /> Οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας βρίσκονται σε οριακό σημείο. Ο Ερντογάν θα αποτολμήσει έξοδο από το ΝΑΤΟ και τελική σύγκρουση με τις ΗΠΑ; Ή στο τέλος θα υποκύψει και θα πουλήσει τους Ρώσους; Κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη επειδή και ο πρόεδρος Τραμπ και ο Ερντογάν είναι άκρως απρόβλεπτοι ενώ ο παράγων Πούτιν δεν πρέπει να υποτιμάται. Όμως υπάρχουν κάποια δεδομένα τα οποία δεν μπορεί να παραγνωριστούν. <br /> <br /> 1.- Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να αποδεχθούν ήττα στη σύγκρουσή τους με το σουλτάνο. <br /> <br /> 2.- Η Τουρκία, παρά τα αφόρητα προβλήματα που δημιουργεί στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, είναι πολλαπλώς πολύτιμη και κρισίμως χρήσιμη για τη Δύση. <br /> <br /> 3.- Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να παραδώσουν την Τουρκία στον πρόεδρο Πούτιν. Θα συνιστούσε περιφανή νίκη μεγατονικών προεκτάσεων για τη Ρωσία και ασύλληπτων στρατηγικών επιπτώσεων στην περιοχή με δραματική αναδιανομή συσχετισμών ισχύος, συμφερόντων, συμμαχιών και πολιτικής. <br /> <br /> 4.- Η σύγκρουση ΗΠΑ-Τουρκίας ουσιαστικά είναι η προέκταση της ψυχροπολεμικής αναμέτρησης ΗΠΑ-Ρωσίας μετά την Κριμαία και τις δραματικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. <br /> <br /> 5.- Η βάση του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία, σε απόσταση αναπνοής από τη Μ. Ανατολή, είναι εξαιρετικά σημαντική για τη Δύση αφού εκεί είναι αποθηκευμένα και πυρηνικά όπλα. <br /> <br /> 6.- Αν η Τουρκία εμμείνει μέχρι τέλους στην προμήθεια και εγκατάσταση των S-400, αυτόματα και ήδη αποκλείεται από την προμήθεια των F-35 και άλλων 100 μαχητικών. Και για έναν άλλο, πολύ σοβαρό λόγο: Οι Ρώσοι ενδέχεται να έχουν πρόσβαση στην υψηλή τεχνολογία των F-35, πράγμα που για τους Αμερικανούς «αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την εθνική και την παγκόσμια ασφάλεια», όπως δήλωσε Δημοκρατικός γερουσιαστής. <br /> <br /> Εξάλλου, όπως επισημαίνει και ο άριστα ενημερωμένος εκλεκτός συνάδελφος, Μιχ. Ιγνατίου («Το τέλος της σχέσης των ΗΠΑ και της Τουρκίας έφτασε: Οι S-400 καίνε τον Ερντογάν, εκτός αν…», 30.3.2019), «ομάδα Αμερικανών βουλευτών, με επιστολή τους στην επιτροπή Προϋπολογισμού της Βουλής απαιτούν να μην δοθεί κανένα ποσό για τη μεταφορά των F-35 στην Τουρκία έως ότου ο υπουργός Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, λάβει ξεκάθαρες διαβεβαιώσεις για την ακύρωση της συμφωνίας παραλαβής του ρωσικού συστήματος S-400. <br /> »Στην επιστολή υπογραμμίζεται πως, ‘η Τουρκία εξακολουθεί να απειλεί τα συμφέροντα και τους συμμάχους της Αμερικής στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των αμερικανικών δυνάμεων στη Συρία, των δυνάμεων του Κουρδικού YPG, της Ελλάδας, του Ισραήλ και της Κύπρου’. Η τελευταία φράση δείχνει και τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται στην περιοχή». <br /> <br /> 7.- Οι ΗΠΑ θα προχωρήσουν και σε άλλες βαριές κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Εκτός και αν στο τέλος, υπάρξει ανατροπή του σκηνικού. Τίποτε δεν αποκλείεται, αν λάβουμε υπόψη πως, μία ημέρα μετά την ανακοίνωση του Πενταγώνου, ο εκτελών χρέη αν. υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ, Σιάναναν, δήλωσε, σύμφωνα με το πρακτορείο «Ρώυτερς» ότι αναμένει να επιλυθεί η κρίση στις σχέσεις με την Τουρκία εξαιτίας των S-400. <br /> <br /> «Αναμένω», είπε, «ότι θα επιλύσουμε το πρόβλημα ώστε (οι Τούρκοι) να έχουν τον ανάλογο αμυντικό εξοπλισμό από τους (πυραύλους) Πάτριοτ και τα F-35». Χθες Τετάρτη, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Μάικ Πενς, προειδοποίησε την Τουρκία ότι θα έχει συνέπειες αν προχωρήσει με την εγκατάσταση των S-400, λίγες ώρες μετά που ο Τούρκος ΥπΕξ, Τσαβούσογλου, δήλωσε ότι η συμφωνία έκλεισε. «Κάναμε ξεκάθαρο», είπε ο Πενς, «ότι δεν θα παραμείνουμε απαθείς ενώ σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ αγοράζουν όπλα από τους αντιπάλους μας, όπλα τα οποία απειλούν τη συνοχή της Συμμαχίας». <br /> <br /> <b>Δεύτερον</b>, οι σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας <br /> <br /> Τόσο ο Ερντογάν όσο και ο υπουργός Εξωτερικών, σε επανειλημμένες δηλώσεις τους υπογράμμισαν: «Υπογράψαμε μια συμφωνία με τη Ρωσία. Αυτή η συμφωνία ισχύει και συζητάμε πότε θα γίνει η παράδοση. Αυτή η συμφωνία έχει κλείσει». <br /> <br /> Η στρατηγική συνεργασία Άγκυρας-Μόσχας διατηρείται προς το παρόν επειδή τα συμφέροντα και των δύο χωρών αυτή τη χρονική συγκυρία εξυπηρετούνται για διαφορετικούς λόγους. Η Τουρκία, όπως ο Νταβούτογλου ήδη το ανέλυσε στο γνωστό βιβλίο του: «Στρατηγικό Βάθος. Η Διεθνής Θέση της Τουρκίας», για να αποκτήσει καθεστώς περιφερειακής και ίσως παγκόσμιας δύναμης, πρέπει να απαγκιστρωθεί από τη Δύση, να συγκρουστεί με το Ισραήλ και να αναδειχθεί σε ηγήτορα του ισλαμικού κόσμου. <br /> Οι νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες της, όμως, αντιπαρατίθενται προς τη ισχύ του Ισραήλ, προς τον αυτοκρατορικό ηγεμονισμό του Ιράν και την απέχθεια του αραβικού κόσμου προς αυτήν αλλά βολεύουν και εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς της Μόσχας στην αντιπαράθεσή της με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. <br /> <br /> Η Τουρκία έχει σφοδρά παράπονα από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, ιδιαίτερα για τη στήριξή τους στους Κούρδους. Και φυσικά απαιτεί ανένδοτα την παράδοση του ιμάμη Γκιουλέν, τον οποίο θεωρεί ως τον ιθύνοντα νουν του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 κατά του Ερντογάν. Από την άλλη, με τον εναγκαλισμό του σουλτάνου η Ρωσία: <br /> <br /> <br /> <ul> <li>Επιδιώκει διάρρηξη της συνοχής και αποδυνάμωση του ΝΑΤΟ, κυρίως μετά την παρασπονδία των ΗΠΑ να μη προεκτείνουν τη Συμμαχία μέχρι την εξώπορτα της Ρωσίας (Ουκρανία, Βουλγαρία, Ρουμανία) και τις κυρώσεις εναντίον της από την ΕΕ και τις ΗΠΑ για την υπόθεση της Κριμαίας. </li> </ul> <br /> <br /> <ul> <li>Μείωση του στρατηγικού ρόλου των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή και αναδιάταξη του ισοζυγίου ισχύος μεταξύ των δρώντων (Τουρκία, Ιράν) υπέρ της Μόσχας ώστε να έχει η ίδια καθοριστικό ρόλο στην περιοχή. Όμως, η ανακάλυψη φυσικού αερίου στη Λεκάνη της Λεβαντίνης από την Κύπρο, την Αίγυπτο και το Ισραήλ καθώς και η ενεργός εμπλοκή αμερικανικών, γαλλικών και ιταλικών εταιρειών πετρελαιοειδών, ενισχύουν την ενεργειακή, οικονομική και στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ και της Δύσης και αναδιατάσσουν ξανά το παίγνιο στη σκακιέρα της περιοχής. Και φαίνονται να υποβαθμίζουν τη ρωσική επιρροή. </li> </ul> <br /> <br /> <ul> <li>Σύμπηξη μιας σταθερής συνεργασίας Μόσχας, Άγκυρας, Τεχεράνης, η οποία να ενεργεί ως ισχυρό αντίβαρο στις επιδιώξεις και στοχεύσεις των ΗΠΑ που μορφοποιούνται με τις τριμερείς συνεργασίες Ελλάδος, Κύπρου, Ισραήλ, με τη σύμπραξη της Αιγύπτου, της Ιορδανίας, ενδεχομένως και του Λιβάνου. Η πρόσφατη συμμετοχή του Αμερικανού ΥπΕξ, Πομπέο, στην τριμερή Σύνοδο της Ιερουσαλήμ και η σχετική αναφορά του για την αντιμετώπιση των «κακών επιρροών στην περιοχή», είναι ενδεικτική της απόφασης των ΗΠΑ να μη χαρίσουν την Αν. Μεσόγειο και την Ευρύτερη Μ. Ανατολή στη Ρωσία. Ούτε και την Τουρκία. </li> </ul> <br /> <b>Τρίτον</b>, η αντιδυτική υστερία Ερντογάν<br /> <br /> Πριν από το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016, το κλίμα στην Τουρκία ήταν έκδηλα αντιδυτικό και αντιαμερικανικό. Ο άλλοτε δήθεν «δημοκράτης» και «light ισλαμιστής Ερντογάν, όπως τον χαρακτήριζαν δυτικά ΜΜΕ και, δυστυχώς, μερικοί ανιστόρητοι ηγέτες στην Κύπρο και στην Ελλάδα, εστράφη κατά της Δύσης και ειδικά των ΗΠΑ. Ισχυρίζεται ότι ευθύνονται, μαζί με τον αυτοεξόριστο ιμάμη Γκιουλέν, άλλοτε στενό φίλο και συνεργάτη του, για το πραξικόπημα εναντίον του. <br /> Η υπόθεση του πάστορα Μπράνσον κορύφωσε την κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας αλλά, τελικά, ο σουλτάνος υπέκυψε και τον ελευθέρωσε. Η αντιδυτική υστερία του Ερντογάν πυροδοτείται από θρησκευτικά, πολιτικά και άλλα ελατήρια, τα οποία συναρτώνται προς τους εθνικιστές συνεργάτες του όπως και τους λεγόμενους ευρωασιατιστές στρατιωτικούς, σε αντιπαράθεση προς τους ευρωατλαντιστές. <br /> <br /> Ο Τούρκος καθηγητής, Mehmet Efe Çaman, επισκέπτης στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Μεμόριαλ (Καναδάς), σε πρόσφατη ανάλυσή του (14.3.2019, «Ποιος κρατάει τον Ερντογάν στην εξουσία;»), υποστηρίζει πως τρεις παράγοντες εμπόδισαν και ματαίωσαν μία τάση εκδημοκρατισμού και φιλοδυτικής, ευρωπαϊκής προσέγγισης της Τουρκίας: <br /> <br /> 1.- Ένα σκάνδαλο μεγάλης κλίμακας διαφθοράς το 2013. <br /> <br /> 2.- Η αποφυλάκιση και επαναφορά όλων των αξιωματικών του βαθέως κράτους που πρόσκεινται στο κίνημα των Ευρασιατιστών (αντίποδας των Ατλαντιστών). <br /> <br /> 3.- Μια απόπειρα πραξικοπήματος το 2016. <br /> <br /> «Αυτά τα τρία γεγονότα», υποστηρίζει ο Τούρκος καθηγητής, «άλλαξαν σημαντικά τα δεδομένα στον τουρκικό στρατό και ως εκ τούτου ο Ερντογάν και ο στενός του κύκλος έπρεπε να εγκαταλείψουν την επιτυχή διαδικασία διαπραγματεύσεων για μια πολιτική λύση στο Κουρδικό, τον φιλοδυτικό προσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής και τη διαδικασία εκδημοκρατισμού της δημόσιας ζωής. <br /> <br /> »Αυτή η νέα κατάσταση τελικά κατέληξε στην ποινικοποίηση όλων των πρώην συμμάχων του Ερντογάν: Φιλελεύθεροι, Κούρδοι και Γκιουλενιστές. Η αντιδυτική φατρία του τουρκικού στρατού ισχυροποιήθηκε και απομάκρυνε μεγάλο αριθμό στρατιωτικών όλων των βαθμών μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016». <br /> <br /> Και θέτει τον εξής προβληματισμό: «Στα δυτικά ΜΜΕ, οι αναλυτές δυσκολεύονται να εξηγήσουν γιατί ο Ερντογάν γύρισε την πλάτη στους δυτικούς συμμάχους του, τερμάτισε τη διαδικασία πολιτικής λύσης με τους Κούρδους, ανέστειλε το Σύνταγμα και άλλαξε την κρατική δομή. Δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί συνέλαβε ή φυλάκισε περίπου 500.000 άτομα, φυλάκισε 11 δημοκρατικά εκλεγμένους Κούρδους βουλευτές, περισσότερους από 100 Κούρδους δημάρχους από το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών και περισσότερους από 160 δημοσιογράφους ενώ απάλλαξε από τα καθήκοντά τους 170.000 δημόσιους υπαλλήλους και 8.000 ακαδημαϊκούς». <br /> Και ο Τούρκος καθηγητής καταλήγει: «Αυτοί οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι η Τουρκική Δημοκρατία έχει αντικατασταθεί από ένα άλλο κράτος». Αυτό το «άλλο κράτος» είναι εξόφθαλμα ισλαμιστικό και έκδηλα αντιδυτικό, αντιαμερικανικό, αντιευρωπαϊκό, αντισημιτικό, άκρως επιθετικό. Οπτασιάζεται εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς οι οποίοι… συνωμοτούν κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Τουρκίας. <br /> <br /> <b>Τέταρτον</b>, η επιθετικότητα της Τουρκίας κατά της Ελλάδος και της Κύπρου <br /> <br /> Μεταξύ των εχθρών της Τουρκίας συγκαταλέγονται, φυσικά, η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία. Μόλις πριν από λίγες ημέρες (26.3.2019), σε μια φρενίτιδα ανθελληνισμού και μισελληνισμού, ο Ερντογάν υποσχέθηκε στα θρησκόληπτα και καθυστερημένα πλήθη ότι, μετά τις εκλογές, η Αγία Σοφία θα γίνει τζαμί! Είχε προηγηθεί (6.1.2019) η απαγγελία στίχων ενός τραγουδιού: «Όμορφη Σμύρνη, δεν φεύγει ο καπνός… Η αλεπού δεν μπορεί να μπει στο κρεβάτι του λιονταριού. O ποταπός Έλληνας δεν θα τα καταφέρει. Θα ρίξω τους Έλληνες στη θάλασσα»! <br /> Αθήνα και Λευκωσία ας μη παρασυρθούν από ευσεβείς πόθους και ανεδαφικές προσδοκίες ότι ενδέχεται η Τουρκία να επιδείξει ηπιότερη και πιο συναινετική πολιτική στο Αιγαίο και στο Κυπριακό. Η αποδυνάμωση του Ερντογάν δεν είναι ευκαιρία για… πανηγυρισμούς. Αντίθετα απαιτείται άκρα επιφυλακτικότητα, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη η απόφανση του λόρδου Πάλμερστον. Ότι δηλ. δεν υπάρχουν αιώνιοι εχθροί, τα συμφέροντα είναι αιώνια. <br /> <br /> Ας προσεχθούν δύο πιθανά σενάρια: <br /> <br /> Πρώτον, ο σουλτάνος, παρά τις ηχηρές φωνασκίες, τις ύβρεις και τους λεονταρισμούς κατά πάντων, τελικά ακυρώνει την αγορά και εγκατάσταση των S-400, παραμένει στο δυτικό-ΝΑΤΟϊκό μαντρί, εγκαθιστά τους Πάτριοτ, παίρνει τα F-35 και άλλα 100 αεροσκάφη και αρχίζει μια αργή αλλά σταθερή ομαλοποίηση των σχέσεων της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. <br /> <br /> Δεύτερον, αν ισχύσει το πιο πάνω σενάριο, σημαίνει ότι, Α) ο Ερντογάν πουλά τον Πούτιν με τις εντεύθεν σοβαρές επιπτώσεις στις τουρκο-ρωσικές σχέσεις και με κατάρρευση του «άξονα του κακού» Ρωσίας, Ιράν, Τουρκίας. Μια τέτοια εξέλιξη θα συνιστούσε όχι μόνο βαθύτατη κρίση μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας αλλά και θανατηφόρο χτύπημα στην ήδη ασθμαίνουσα και καταρρέουσα τουρκική οικονομία: Η λίρα έχει κατρακυλήσει, η ανεργία είναι διψήφια, ο πληθωρισμός καλπάζει και τα τουρκικά νοικοκυριά στενάζουν από την άνοδο του κόστους ζωής. <br /> <br /> Β) Κατά τη γνωστή, πάγια και διαχρονική τουρκική πρακτική, ο Ερντογάν θα απαιτήσει από τις ΗΠΑ και την ΕΕ σοβαρά, ξεκάθαρα και απτά ανταλλάγματα για να αντισταθμίσει τη διάρρηξη των σχέσεων με τη Μόσχα και για να παραμείνει φρόνιμος στο δυτικό μαντρί. Ποιοι θα πληρώσουν τα σπασμένα ενός τέτοιου πιθανού σεναρίου; <br /> Μα, πρώτες η Ελλάδα και η Κύπρος. Ας σημειωθούν οι πρόσφατες εξωφρενικές δηλώσεις του πρώην ΥπΕξ, Ν. Κοτζιά ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να είναι «μοναχοφάηδες» όσον αφορά το φυσικό αέριο στην Αν. Μεσόγειο. Και η δήλωση Κατρούγκαλου στην Αττάλεια, διά της οποίας αναγνώρισε «δικαιώματα» της Τουρκίας στους υδρογονάνθρακες της Αν. Μεσογείου. Αν προστεθούν σε αυτές τις δηλώσεις και θέσεις δικών μας πολιτικών για εμπλοκή της Τουρκίας στους υδρογονάνθρακες, αντιλαμβάνεται ο καθένας ποιος θα πληρώσει τον Τούρκο χάροντα. <br /> <br /> Σύμφωνα με τα πιο πάνω σενάρια, αν ισχύσουν, η αμοιβή του Τούρκου σουλτάνου θα γίνει στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Δεν είναι τυχαία η τελευταία αναφορά των Τούρκων για τη «Γαλάζια Θάλασσα» που ξεκινά από τη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και φτάνει στην Αν. Μεσόγειο ούτε οι διεκδικήσεις τους για μοιρασιά των υδρογονανθράκων. Όμως ας προσεχθούν δύο τινά : <br /> <br /> 1.- Ο σουλτάνος προκαλεί αδίστακτα τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ επειδή γνωρίζει ότι έχουν ανάγκη την Τουρκία. Αυτή, όμως, είναι και η αχίλλειος πτέρνα του, μετά τη βροντώδη κατάρρευση του γνωστού Νταβουτόγλειου δόγματος περί «μηδενικών προβλημάτων» της Τουρκίας που μετεξελίχθηκε σε προβλήματα με όλους τους γείτονές της. <br /> <br /> 2.- ΗΠΑ και ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να χαρίσουν την Τουρκία στη Ρωσία. Ο σουλτάνος ξεπέρασε προ πολλού τα επιτρεπτά από τους ισχυρούς, όρια. Η αλαζονεία και η ύβρις του δεν έχουν όρια. <br /> Ας θυμηθούμε: Την ίδια συμπεριφορά επέδειξε και ο Σάνταμ Χουσέιν του Ιράκ. Είναι γνωστή η τύχη του. Ο Ερντογάν δεν μπορεί πια να παίζει και με τον αμερικανικό αετό και με τη ρωσική αρκούδα. Η Δύση θα επαναφέρει την Τουρκία στο δυτικό μαντρί με κάθε τρόπο. Η ελπίδα είναι όπως η Κύπρος και η Ελλάδα μη καταβάλουν τίμημα. Αντίθετα, οι σημερινές συγκυρίες είναι τέτοιες ώστε τους επιτρέπουν να αντισταθούν στον τουρκικό συσφιγκτήρα βόα.<br /> <br /> <a href="https://www.apopseis.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br />  Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο Ερντογάν μεταξύ του αμερικανικού αετού και της ρωσικής αρκούδας…

    σκίτσο Κυριάκου Γκούμα Η Δύση θα επαναφέρει την Τουρκία στο δυτικό μαντρί με κάθε τρόπο του Σάββα Ιακωβίδη* Οι δημοτικές εκλογές τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο άγνωστος πόλεμος της Τουρκικής ΜΙΤ με τον Τούρκικο στρατό

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi58Ru-yjMQGDWCcci5M4uWhwmzHj3IbPYYBgHpLdKimap3qP0WLhx47pTFPlCiidP-58okcHZ1zR5mnVGOTStSQai7d-j90Fz-MPZG0m_GDk9duj3G15GEHuY2su9vdNqNzxGAnow8aS0/s1600/mit_polemos.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="289" data-original-width="690" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi58Ru-yjMQGDWCcci5M4uWhwmzHj3IbPYYBgHpLdKimap3qP0WLhx47pTFPlCiidP-58okcHZ1zR5mnVGOTStSQai7d-j90Fz-MPZG0m_GDk9duj3G15GEHuY2su9vdNqNzxGAnow8aS0/s640/mit_polemos.png" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης<br /> Τα τελευταία χρόνια ειδικά μετά το αποτυχόν πραξικόπημα του 2016 εξελίσσεται ένας άγνωστος εσωτερικός «πόλεμος» της τουρκικής ΜΙΤ με τον Γενικό Επιτελείο της Τουρκίας και με αντικείμενο τον έλεγχο όλων των πληροφοριών που συγκεντρώνονται από τις μυστικές υπηρεσίες. Το θέμα έχει πολύ ενδιαφέρων και το παρουσιάζομε για πρώτη φορά.<br /> <br /> Σύμφωνα με τον δημοσιογράφος-αρθρογράφο Abdulkadir Selvi της Χουριέτ, υπάρχει εδώ και καιρό θέμα διαξιφισμών για το αν ΜΙΤ έχει την δυνατότητα πρόσβασης πληροφοριών μέσα στις ένοπλες δυνάμεις. Το θέμα άνοιξε με ένα «μυστικό» (gizli) έγγραφο της ΜΙΤ στις 1 Ιουνίου, με το οποίο η ΜΙΤ ζητούσε να ξεκαθαριστεί αν υπάρχει παλαιότερο έγγραφο που απαγόρευε από το παρελθόν την πρόσβαση της στον τομέα πληροφοριών του τουρκικού στρατού και ποιος το είχε εκδώσει.<br /> <br /> Η αιτία για το άνοιγμα αυτού του θέματος είναι ότι σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της ΜΙΤ, στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 2016 η ΜΙΤ δεν είχε από πριν καμία πληροφόρηση από το Γενικό Επιτελείο και αυτό αποδόθηκε σε έγγραφο που απαγόρευε την πρόσβαση της στο τομέα πληροφοριών των ενόπλων δυνάμεων. Τότε διατυπώθηκαν κατηγορίες αλλήλων για ολιγωρία αντίδρασης στο πραξικόπημα.<br /> <br /> Σύμφωνα με την ΜΙΤ, υπάρχει ένα παλαιότερο έγγραφο του Γενικού Επιτελείου με τον κωδικό, «MY 114-1(C)», με το οποίο απαγορεύεται η δραστηριότητα της ΜΙΤ στον τουρκικό στρατό. Το ποιος το υπέγραψε αυτό το έγγραφο αναφέρθηκε πως δεν είναι γνωστό. Πιο παλιά η ΜΙΤ υποστηρίζει πως είχε ελευθέρα αυτή την δυνατότητα.<br /> <br /> Πως έχει όμως η πραγματικότητα σύμφωνα με τον Abdulkadir Selvi :<br /> Το έγγραφο αυτό με τον κωδικο MY 114-1(C) όπως αναφέρεται παραπέμπει στην ημερομηνία 28 Νοεμβρίου του 2011 όταν είχε έρθει στην επικαιρότητα. Τότε ήταν αρχηγός του Γενικού Επιτελείου ο στρατηγος Necdet Özel. Ο Necdet Özel, είχε γίνει αρχιστράτηγος στις 4 Αυγούστου του 2011 μετά από την παραίτηση του διεκδικούντος την θέση αρχηγού του Επιτελείου Στρατού, στρατηγού Işık Koşaner και μιας σειράς άλλων επιτελών για να προωθηθεί αυτός στην θέση του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου «πηδώντας» στην ιεραρχία τους άλλους στρατηγούς μετά από επιθυμία του ίδιου του Ερντογάν. Την περίοδο εκείνη είχαν ξεσπάσει οι υποθέσεις συνομωσίες για την ανατροπή του Ερντογάν, γνωστές σαν Ergenekon και Balyoz.<br /> <br /> <img src="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2019/04/image001144.jpg" /><br /> <br /> Στις 28 Νοεμβρίου του 2011 ο Necdet Özel’ υπέγραψε την απόφαση : «İSTH:2200-2386-11/İKK και Güv.D.İKK.Ş.2» η οποία ήρε την παλαιότερη απόφαση του έγγραφου MY-114-1(B) από το 2001, του τότε αρχηγού του Γενικού Επιτελείου στρατηγού Χουσεΐν Κιβρίκογλου, με την οποία η ΜΙΤ απαγορεύονταν να δραστηριοποιείται στις ένοπλες δυνάμεις.<br /> <br /> <img src="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2019/04/k1USccL9_400x400.jpg" /><br /> <br /> Ο Κιβρίκολγου, όπως αναφέρεται, ήταν αρχηγός του Γενικού Επιτελείου σε μια εποχή «δύσκολη» με πολλές ομάδες και χούντες στον στρατό. Ο ίδιος ήθελε να κάνει μια «εκκαθάριση» και όπως φαίνεται δεν ήθελε να έχει την ΜΙΤ «στα πόδια του» και για τον λόγο αυτό είχε υπογράψει αυτή την εντολή σύμφωνα με μια υπόθεση.<br /> <br /> Παρ’ όλα αυτά όπως τονίζεται το θέμα το αν έχει τελικά την δυνατότητα η ΜΙΤ να έχει πρόσβαρη στον τομέα πληροφοριών των ενόπλων δυνάμεων, είναι ένα ζήτημα που και μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου ακόμα δεν έχει λυθεί κυρίως εξ αιτίας της έντονης αντίδρασης κάποιων στρατιωτικών παραγόντων που επιμένουν στο «άβατο» των πληροφοριών του Γενικού Επιτελείου και θα πρέπει το ζήτημα αυτό να ξεκαθαριστεί. Δηλαδή τέθηκε θέμα ακόμα και εμπιστοσύνης.<br /> <br /> Το όλο ζήτημα που προέκυψε, εκτιμάται ότι παραπέμπει σε παλαιότερη ζητήματα εσωτερικής διαμάχης των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών που αναζωπυρώθηκαν μετά το αποτυχόν πραξικόπημα.<br /> <br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br />  Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο άγνωστος πόλεμος της Τουρκικής ΜΙΤ με τον Τούρκικο στρατό

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Τα τελευταία χρόνια ειδικά μετά το αποτυχόν πραξικόπημα του 2016 εξελίσσεται ένας άγνωστος εσωτερικός «πόλεμος...

Διαβάστε την συνέχεια

Καμπανάκια προειδοποίησης. Δεύτερο Κόσοβο σχεδιάζει η Τουρκία στη Θράκη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJTO-F_imATxaVfgdV2SgQPvTp9K9G4O5lP5LxT11P4KmPgEcxZsiJsIy9qQXdsX8qVdS1ebxktLfn_LtJRxdZ0in7Ks6cN-d7D8dBHBgtmV_WNuy00ob61MX64IMiPAyaxnsiev3Jkq4/s1600/kosovo_thraki.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="548" data-original-width="827" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJTO-F_imATxaVfgdV2SgQPvTp9K9G4O5lP5LxT11P4KmPgEcxZsiJsIy9qQXdsX8qVdS1ebxktLfn_LtJRxdZ0in7Ks6cN-d7D8dBHBgtmV_WNuy00ob61MX64IMiPAyaxnsiev3Jkq4/s640/kosovo_thraki.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Αναστάσιος Λαυρέντζος* </b><br /> Όσες φορές η ελληνική Θράκη έρχεται στο επίκεντρο της ειδησεογραφίας, αυτό συνήθως γίνεται εξαιτίας των δηλώσεων ή της επίσκεψης σε αυτή κάποιου Τούρκου πολιτικού. Μέσα από αυτές τις σποραδικές αναφορές ο μέσος Έλληνας έχει μια μάλλον θολή εντύπωση για το τί συμβαίνει στην Θράκη. Στο πλαίσιο λοιπόν των γενικότερων εξελίξεων είναι ενδιαφέρον να αναρωτηθούμε: τί ακριβώς συμβαίνει στη Θράκη; Τί επιδιώκει η τουρκική πολιτική στην περιοχή και τί έχει επιτύχει όλα αυτά τα χρόνια; <br /> <br /> Η «ιδιαιτερότητα» της Θράκης έγκειται στο ότι διαθέτει μια ευάριθμη μουσουλμανική μειονότητα. Η ύπαρξη μουσουλμανικών πληθυσμών στην περιοχή είναι αποτέλεσμα των ρυθμίσεων της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία από την ανταλλαγή πληθυσμών που η ίδια επέβαλε, εξαίρεσε αμοιβαία τους μουσουλμάνους της Θράκης και τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Σημειώνουμε ότι αναφερόμαστε σε «μουσουλμάνους της Θράκης» διότι οι σχετικοί πληθυσμοί που παρέμειναν στην περιοχή ήταν εξαρχής ετερογενείς, διακρινόμενοι σε τουρκόφωνους, Πομάκους και Αθίγγανους.<br /> <br /> Αντίστοιχα μιλάμε για «Έλληνες της Τουρκίας», όχι από μεροληψία, αλλά διότι οι «Ρωμιοί» που έμειναν στην Τουρκία είχαν θρησκευτική και γλωσσική ομοιογένεια, διέθεταν θεσμούς (Πατριαρχείο), σημαντικά εκπαιδευτικά ιδρύματα και είχαν βαθιές ιστορικές αναφορές. Επί πλέον, από τους ελληνορθόδοξους που κρίθηκαν μη ανταλλάξιμοι, οι 30.000 ήταν Έλληνες υπήκοοι, κάτοικοι Κωνσταντινουπόλως και οι 8.200 ήταν Έλληνες κάτοικοι των νησιών Ίμβρου και Τενέδου. <br /> <br /> Υπενθυμίζουμε ότι τα ελληνικά νησιά Ίμβρος και Τένεδος, παραχωρήθηκαν με τη Συνθήκη της Λωζάνης στην Τουρκία για λόγους ασφαλείας των Στενών. Αυτό ωστόσο έγινε με τη ρητή απαίτηση (Άρθρο 14) ότι οι πληθυσμοί τους θα διατηρούσαν την αυτονομία τους. Η δέσμευση αυτή ποτέ δεν τηρήθηκε από την Τουρκία, η οποία με σειρά ενεργειών πέτυχε τον εξανδραποδισμό των ελληνικών πληθυσμών και από τα δύο αυτά νησιά. <br /> <br /> Οι τουρκικές επιδιώξεις <br /> <br /> Πριν ακόμη υπογραφεί η Συνθήκη της Λωζάνης, η Τουρκία έθεσε ως στόχο την ανατροπή της. Η επιδίωξη αυτή στο ένα σκέλος της σήμαινε την εκδίωξη της ελληνικής ομογένειας από την Τουρκία. Στο άλλο σκέλος της σήμαινε την χρησιμοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης ως εργαλείου υπονόμευσης της ελληνικής κυριαρχίας στην περιοχή. Τις προθέσεις της για τη Θράκη η Τουρκία μας τις δήλωσε ρητώς ήδη από το 1920 στον εθνικό όρκο (Misak-I Milli): «Σκοπός μας είναι η Δυτική Θράκη να παραμείνει στα τουρκικά χέρια, σαν ενιαίο σύνολο, και σε κατάλληλο χρόνο και ευκαιρία να ενωθεί με τη Μητέρα Πατρίδα. Εμείς δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την απαλλοτρίωση του τουρκικού αυτού τμήματος. Οι αδελφοί μας της Δυτικής Θράκης, σε πρώτο βήμα, πρέπει να αγωνιστούν για να κερδίσουν την αυτονομία της Δυτικής Θράκης.» <br /> <br /> Η εκδίωξη της ελληνικής μειονότητας <br /> <br /> Ο εξανδραποδισμός της ελληνικής ομογένειας από την Τουρκία ξεκίνησε πριν ακόμη υπογραφεί η Συνθήκη της Λωζάνης. Μέσω της απαίτησης για αριθμητική ισορροπία των μη ανταλλάξιμων πληθυσμών, η τουρκική πολιτική πέτυχε οι 280 χιλιάδες Έλληνες που είχαν απομείνει το 1924 στην Τουρκία να μειωθούν σε μόλις 111 χιλιάδες. Στη συνέχεια θα ακολουθούσε ο διωγμός της ελληνικής ομογένειας σε κάθε ευκαιρία (φόρος verlik vergisi, απαγόρευση λειτουργίας ελληνικών συλλόγων, αποκλεισμός Ελλήνων υπηκόων από την άσκηση συγκεκριμένων επαγγελμάτων κλπ). Το αποκορύφωμα αυτών των πρακτικών ήταν το βίαιο πογκρόμ των «Σεπτεμβριανών» (1955) και οι αθρόες απελάσεις Ελλήνων από το 1964 και μετά. Αντίστοιχους διωγμούς υπέστησαν και οι Έλληνες της Ίμβρου και της Τενέδου, οι οποίοι μετά τις απαλλοτριώσεις των περιουσιών τους και την ίδρυση ανοικτής αγροτικής φυλακής για βαρυποινίτες στην Ίμβρο υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες. Σήμερα η ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης έχει πρακτικά εξαλειφθεί και τα ελληνικά νησιά Ίμβρος και Τένεδος έχουν πλήρως εκτουρκιστεί. <br /> <br /> Επόμενος στόχος: η κοσοβοποίηση της Θράκης <br /> <br /> Οι διακηρύξεις και τα πεπραγμένα της τουρκικής πολιτικής στη Θράκη δείχνουν ότι οι στρατηγικοί της στόχοι είναι: <br /> <br /> 1. Ο μετασχηματισμός των μουσουλμανικών πληθυσμών της Θράκης σε τουρκική εθνική μειονότητα και η χρησιμοποίησή της ως εργαλείο πολιτικής στο πλαίσιο της συνολικής αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων ανατολικά του 25ου γεωγραφικού μεσημβρινού. <br /> <br /> 2. Η σταδιακή αποδόμηση της ελληνικής κυριαρχίας στη Θράκη και η δημιουργία προϋποθέσεων που θα καταστήσουν εφικτή τη μελλοντική της απόσχιση κατά το πρότυπο του Κοσσυφοπεδίου ή με εφαρμογή των πρακτικών που ακολουθήθηκαν στην Κύπρο. <br /> <br /> Προκειμένου η τουρκική πολιτική να υλοποιήσει τους παραπάνω στόχους, «χτίζει» μέσω των μηχανισμών που διαθέτει στη Θράκη παράλληλες δομές, οι οποίες αφορούν όλες τις πτυχές της κοινωνικής, οικονομικής και θρησκευτικής ζωής της μουσουλμανικής μειονότητας. Μέσω αυτών των ενεργειών επιδιώκει: <br /> <ul> <li>Να ποδηγετήσει την κοινωνική ζωή της μειονότητας μέσω της ίδρυσης και λειτουργίας πολυάριθμων «τουρκικών συλλόγων». </li> <li>Να ελέγξει την οικονομική ζωή της μειονότητας μέσω της λειτουργίας στην περιοχή της τουρκικής Ziraat Bank. </li> <li>Να περιχαρακώσει μορφωτικά και γλωσσικά τη μειονότητα μέσω της μειονοτικής εκπαίδευσης η οποία βασίζεται σε ένα εκπαιδευτικά παρωχημένο μειονοτικό σχολείο-γκέτο. </li> <li>Να ελέγξει τη θρησκευτική ζωή της μειονότητας με την πραξικοπηματική ανακήρυξη παράτυπων Μουφτήδων («ψευδομουφτήδες») δίπλα στους νόμιμους Μουφτήδες που ορίζει η ελληνική πολιτεία. </li> <li>Να ομογενοποιήσει πολιτισμικά τη μειονότητα καταπιέζοντας και ποδηγετώντας τις μειονότητες εντός της, είτε είναι θρησκευτικές (Αλεβίτες) είτε είναι εθνοτικές (Πομάκοι, Αθίγγανοι). </li> <li>Να προβάλλει μέσω διαφόρων ενώσεων «Τούρκων Δυτικής Θράκης» σε χώρες της ΕΕ (Γερμανία) την εικόνα μιας τουρκικής μειονότητας που καταπιέζεται από την Ελλάδα. </li> <li> Να ασκήσει επιρροή μέσω των αυτοδιοικητικών δομών και να μεγιστοποιήσει τον αριθμό μειονοτικών βουλευτών στην ελληνική Βουλή. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των εκλογών του 2015 στον νομό Ροδόπης, όπου και οι τρεις έδρες καταλήφθηκαν από μουσουλμάνους βουλευτές, με συνέπεια το χριστιανικό στοιχείο της περιοχής να μείνει χωρίς εκπροσώπηση. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των επιλογών λίστας συγκεκριμένων κομμάτων και της προσεκτικής κατανομής των μειονοτικών ψήφων. </li> </ul> <br /> Βασικό ρόλο στις περαιτέρω εξελίξεις θα παίξουν οι δημογραφικές μεταβολές στη Θράκη. Σχετικά αναφέρεται ότι ο ρυθμός γεννήσεων της μουσουλμανικής μειονότητας είναι ελαφρά υψηλότερος από εκείνον της χριστιανικής πλειονότητας. Αυτό σε ένα βάθος χρόνου οδηγεί σε ανατροπή των σημερινών συσχετισμών. Οι κυριότερες ανατροπές όμως θα συμβούν νωρίτερα, εξαιτίας πληθυσμιακών μετακινήσεων. Για παράδειγμα, η οικονομική κρίση ωθεί τον χριστιανικό πληθυσμό στη μετανάστευση. Από την άλλη πλευρά η εγκατάσταση επιχειρήσεων τουρκικών συμφερόντων στη Θράκη, δίνει στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της νότιας Βουλγαρίας (μέλος της ΕΕ) δυνατότητες απασχόλησης και εγκατάστασης στη Θράκη. Σημαντικό ρόλο επίσης μπορούν να παίξουν και οι μεταναστευτικές ροές που περνούν από τον Έβρο στην Θράκη. Στον βαθμό που έστω και ένα μικρό ποσοστό παράνομων μεταναστών (στην πλειονότητά τους μουσουλμάνοι) θα παρέμενε στη Θράκη, αυτό θα μπορούσε να αλλάξει άρδην τους πληθυσμιακούς συσχετισμούς.<br /> <br /> Νέες επιτυχίες της τουρκικής πολιτικής στη Θράκη <br /> <br /> Εν τω μεταξύ η Τουρκία συνεχίζει με μικρά βήματα να προωθεί τους στόχους της στη Θράκη. Το πιο πρόσφατο επίτευγμά της ήταν η προσχώρηση της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης στην τουρκική απαίτηση για λειτουργία δίγλωσσων και όχι ελληνόγλωσσων νηπιαγωγείων στη Θράκη. Με αυτό τον τρόπο χάθηκε ίσως η τελευταία ευκαιρία των μουσουλμανοπαίδων να εξοικειωθούν με τα ελληνικά πριν ξεκινήσουν το σχολείο, στοιχείο ιδιαίτερα σημαντικό για τη γνωστική τους εξέλιξη. <br /> <br /> Το επόμενο και πολύ σημαντικό βήμα είναι η απαίτηση της Τουρκίας για εκλογή Μουφτήδων στη Θράκη. Σημειώνεται ότι το φαινομενικά δημοκρατικό αυτό αίτημα συνιστά μια καταχρηστική απαίτηση, αφού πουθενά στον μουσουλμανικό κόσμο δεν εκλέγονται Μουφτήδες, ούτε και στην ίδια την Τουρκία. Στη Θράκη βεβαίως μια τέτοια κίνηση θα είχε τεράστια πολιτική σημασία, αφού «εκλεγμένοι» θρησκευτικοί ηγέτες θα αποτελούσαν εργαλείο ύψιστης χρησιμότητας για τις μετέπειτα τουρκικές μεθοδεύσεις στην περιοχή. <br /> <br /> <b><i>*Ο Αναστάσιος Λαυρέντζος είναι συγγραφέας των βιβλίων "Η Θράκη στο μεταίχμιο" και "Σιωπηρή άλωση"</i></b><br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br />  Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Καμπανάκια προειδοποίησης. Δεύτερο Κόσοβο σχεδιάζει η Τουρκία στη Θράκη

Αναστάσιος Λαυρέντζος* Όσες φορές η ελληνική Θράκη έρχεται στο επίκεντρο της ειδησεογραφίας, αυτό συνήθως γίνεται εξαιτίας των δηλώσεων ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα Προβλήματα της Τουρκίας θα Αλλάξουν. Τα Νέα Δεδομένα και στο Μέτωπο του Ιντλίμπ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL0CMljjSUfcSmdU9UYPYeAJ3XLwexEuyEUm6-JB7cIOw7fJHu-9ad2uUW3PwsE0EPyGPo9Spbbs-rm7LAP9_drbxLj-Ty0EBKu9OoiwERQLy1Y8b__wAFCy3CvQogkwYFL-Tpx1gc-0A/s1600/%25CE%2599%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BC%25CF%2580+.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="412" data-original-width="640" height="412" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL0CMljjSUfcSmdU9UYPYeAJ3XLwexEuyEUm6-JB7cIOw7fJHu-9ad2uUW3PwsE0EPyGPo9Spbbs-rm7LAP9_drbxLj-Ty0EBKu9OoiwERQLy1Y8b__wAFCy3CvQogkwYFL-Tpx1gc-0A/s640/%25CE%2599%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BC%25CF%2580+.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Moon of Alabama</b><br /> [Το κατωτέρω άρθρο -ενός πάντοτε καλά πληροφορημένου και νηφάλιου αμερικανικού δελτίου ελεύθερης ενημέρωσης- αποδεικνύει ότι το θέμα των τελευταίων τουρκικών εκλογών δεν έχει εξαντληθεί, αναδεικνύοντας άγνωστα χαρακτηριστικά της ακτινογραφίας τους και προβαίνοντας σε οξυδερκή και εύστοχη προβολή των εσωτερικών και εξωτερικών συνεπειών και προεκτάσεών τους. Είναι επομένως ένα διαφωτιστικό και χρήσιμο βοήθημα για κάθε γείτονα της Τουρκίας.]<br /> <br /> Παρουσίαση: <b>Μιχαήλ Στυλιανού </b><br /> Στις τοπικές εκλογές της Τουρκίας την περασμένη Κυριακή τα κόμματα της αντιπολίτευσης <a href="http://www.hurriyetdailynews.com/secim/31-mart-2019-yerel-secimleri/secim-sonuclari">κέρδισαν</a> στις τρείς μεγαλύτερες πόλεις, Κωνσταντινούπολη, Άγκυρα και Σμύρνη. Το κατόρθωσαν συγκεντρώνοντας τις δυνάμεις τους. Το κουρδικό κόμμα HDP δεν κατέβασε υποψηφίους σε πόλεις όπου το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης , το Κεμαλικό CHP είχε ήδη ισχυρή βάση. Οι ψηφοφόροι του ψήφισαν τους υποψηφίους του Κεμαλικού κόμματος και έτσι του εξασφάλισαν την πλειοψηφία. Αλλά και το Κεμαλικό CHP έπραξε το ίδιο στα εκλογικά οχυρά του HDP, και έτσι επέτρεψε στον υποψήφιό του να νικήσει στο Ντιγιαρμπακίρ. <br /> Οι εκλογές δείχνουν ότι η Τουρκία δεν είναι δικτατορία (ακόμη) και ότι οι ψηφοφόροι μπορούν ακόμη να μεταβάλουν την πολιτικήν εικόνα. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης επέδειξαν επίσης <a href="https://www.cgpolicy.org/articles/not-the-end-of-history-for-turkey/">μιαν ασυνήθιστη ελαστικότητα</a> και πρότειναν υποψηφίους που ήσαν αποδεκτοί από ένα ευρύτερο εκλογικό σώμα.<br /> <br /> Οι νικητές στην Κωνσταντινούπολη και στην ΄Αγκυρα, Εκρέμ Ιμάμογλου και Μανσούρ Γιαβάς δεν είναι οι αντιπροσωπευτικοί φανατικοί Κεμαλιστές, που περιφρονούν τις γυναίκες με μαντήλα και οτιδήποτε επιδεικτικά θρησκευτικό, στάση που αποδιώχνει τον μέσο Τούρκο. Τελείως αντίθετα, ο Γιαβάς είναι ένας πολιτικός της εθνικιστικής Δεξιάς και ο Ιμάμογλου (που το επίθετό του σημαίνει γιος του Ιμάμη) είναι μια ασυνήθιστη περίπτωση στην παράταξη του, που μπορεί να απαγγέλλει στο Τζαμί το Κοράνι , εις μνήμην των θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης στην Ισλανδία. Αυτές οι ενέργειες έφεραν κέρδη στο θρησκευτικό πεδίο, που ο Ερντογάν εκμεταλλεύθηκε για πάρα πολύ καιρό.<br /> <br /> Η απώλεια της Κωνσταντινούπολης, με πολύ μικρή διαφορά, αντιμετωπίζεται σαν προσωπική απώλεια του Ερντογάν, ο οποίος άρχισε προ 25ετίας την πολιτική σταδιοδρομία του ως δήμαρχος αυτής της πόλης. Συνολικά το κόμμα του ΑΚΠ και τα συνεργαζόμενα κόμματα απέσπασαν το 51,63% της εθνικής ψήφου. Οι δημαρχίες στην Τουρκία εξαρτώνται από την επιδότηση της εθνικής κυβέρνησης. Καθώς ο Ερντογάν ελέγχει τον κρατικό μπεζαχτά, μπορεί εύκολα να στύψει τις πόλεις που κέρδισε η αντιπολίτευση. Οι επόμενες γενικές εκλογές δεν θα γίνουν πριν το 2022, γεγονός που του δίνει τον χρόνο να επιδοθεί σε άλλα προβλήματα και να αναπληρώσεις τις απώλειες.<br /> <br /> Υπάρχουν πολλά προβλήματα που απαιτούν την προσοχή του. Η πιστωτική φούσκα της Τουρκίας, που επέτρεψε στον Ερντογάν να κερδίσει την Προεδρία, σκάει τώρα. <br /> <br /> Τα επιτόκια της Τουρκίας παρέμειναν σε χαμηλά επίπεδα από το 2009 ως το 2018, γεγονός που προκάλεσε τον εκτροχιασμό του πιστωτικού φορτίου της χώρας. Η περίοδος των χαμηλών επιτοκίων στην Τουρκία έληξε το 2018, όταν η κεντρική τράπεζα αύξησε τα επιτόκια από 8% σε 24%. Απότομη άνοδος των επιτοκίων κάνει να σκάσουν οι πιστωτικές φούσκες, κατάσταση που οδηγεί σε υφέσεις.<br /> <br /> Το τουρκικά ΑΕΠ μειώθηκε κατά το τελευταίο εξάμηνο. Η χώρα βρίσκεται σε οικονομική ύφεση. Ο πληθωρισμός πλησιάζει το 20%, πράγμα που δεν αφήνει περιθώρια για μείωση των επιτοκίων. Πριν από τις εκλογές της Κυριακής η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας ενίσχυσε την Λίρα. Τώρα είναι υποχρεωμένη να το σταματήσει, επειδή αλλιώς θα μειώσει τα συναλλαγματικά αποθέματα της Τουρκίας. Μετά την μακρά διόγκωση της πιστωτικής φούσκας θα απαιτηθούν χρόνια για να επιστρέψει η οικονομία σε μια σταθερή κατάσταση. <br /> <br /> Η απόφαση του Ερντογάν να γίνει πιο ανεξάρτητος από το ΝΑΤΟ έχει επίσης το δικό της κόστος. Η αγορά του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400 εξασφαλίζει την Τουρκία από ενδεχόμενη αμερικανική επίθεση, αλλά επίσης σημαίνει το τέλος για την πρόσβαση της Τουρκίας σε «Δυτικά» όπλα. Η Γερμανία έπαψε την συνεργασία για την παραγωγή ενός νέου τουρκικού τανκ, πριν ακόμη προκύψει το ζήτημα των S-400. Σήμερα οι ΗΠΑ σταμάτησαν όλες τιςπαραδόσεις στην Τουρκία και την εκπαίδευση στα μαχητικά αεροπλάνα F-35 . Αυτό θα είναι απώλεια και για τις δύο πλευρές, αλλά θα προσθέσει στα οικονομικά προβλήματα της Τουρκίας.<br /> <br /> Επειδή η Τουρκία δεν είναι απλώς ο αγοραστής του F-35 αλλά και βιομηχανικός εταίρος, η ακύρωση της παράδοσής τους αποτελεί μια σημαντική κλιμάκωση από τις ΗΠΑ, αφού απειλεί να επιφέρει σημαντικό κόστος και στις δύο πλευρές. <br /> Το Ρώυτερ μετέδωσε την περασμένη εβδομάδα ότι η Ουάσιγκτον εξετάζει εάν μπορεί να αφαιρέσει την Τουρκία από την παραγωγή του F-35 . Η Τουρκία κατασκευάζει τμήματα της ατράκτου, του συστήματος προσγείωσης και του πιλοτηρίου. Πηγές που γνωρίζουν την περίπλοκη διαδικασία διεθνούς παραγωγής του F-35 και των αμερικανικών σκέψεων επί του θέματος έλεγαν την περασμένη εβδομάδα ότι ο ρόλος της Τουρκίας μπορεί να αντικατασταθεί.<br /> <br /> Η Ρωσία θα είναι ευτυχής να εφοδιάσει την Τουρκία με μαχητικά αεροπλάνα Su-35. Φέρονται να είναι καλύτερα από τα F-35 και πιθανώς φτηνότερα. Αλλά θα έχουν και ένα πολιτικό τίμημα.<br /> <br /> Τζιχαντιστές υποστηριζόμενοι από την Τουρκία εξακολουθούν να κατέχουν συριακές επαρχίες στο Ιντλίμπ και πρέπει να εκδιωχθούν. Ο Ερντογάν προσπάθησε να τους κάνει «μετριοπαθείς αντάρτες», αλλά απέτυχε. Η Ρωσία πιέζει από καιρό την Τουρκία να είναι πιο δραστήρια στο Ιντλίμπ και να συμμετέχει σε περισσότερες ρωσο-τουρκικές περιπολίες. Αυτές εξοργίζουν τους τζιχαντιστές, μερικοί από τους οποίους αρχίζουν να βλέπουν την Τουρκία σαν εχθρό. Η Ρωσία προτίθεται να κάνει ότι μπορεί για να παροξύνει αυτό το αίσθημα, ενώ παροτρύνει την Τουρκία να λύσει επί τέλους αυτό το πρόβλημα.<br /> <br /> Οι ΗΠΑ πάντοτε θέλουν μιαν αλλαγή καθεστώτος στην Συρία και θα κρατήσουν το βόρειο-ανατολικό τμήμα υπό τον έλεγχό τους. Η ιδέα του Τραμπ να πείσει τον Ερντογάν να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας στα βόρεια σύνορα θάφτηκε από τα γεράκια στην κυβέρνησή του. Ενώ αυτό μπορεί να ανακουφίζει τους Κούρδους της Συρίας, συμμάχους των ΗΠΑ, θα απομακρύνει ακόμη περισσότερο την Τουρκία. Η απομάκρυνση των αμερικανικών δυνάμεων από την Συρία εξελίσσεται γρήγορα σε κοινό στόχο Τούρκων, Ρώσων και Σύρων. <br /> <br /> Μια χώρα που απορρίπτεται από τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ, που οργίζεται με τις αμερικανικές κινήσεις στα νότιά της και τελεί υπό οικονομική πίεση θα είναι ευκολότερο να πειστεί να ακολουθήσει την συμβουλή της Ρωσίας σχετικά με την Συρία. Μπορούμε κατά συνέπεια να περιμένουμε ότι οι τάσεις στο μέτωπο του Ιντλίμπ θα αρχίσουν σύντομα να αλλάζουν.<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br />  Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τα Προβλήματα της Τουρκίας θα Αλλάξουν. Τα Νέα Δεδομένα και στο Μέτωπο του Ιντλίμπ

Moon of Alabama [Το κατωτέρω άρθρο -ενός πάντοτε καλά πληροφορημένου και νηφάλιου αμερικανικού δελτίου ελεύθερης ενημέρωσης- αποδεικνύει...

Διαβάστε την συνέχεια

Μήνυμα ΗΠΑ σε Τουρκία: Εξετάζουν την πώληση F-35 στην Ελλάδα και άλλες 4 χώρες

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIlmmWjmCOCJYyPzYhy5012YBund4lolRipQSmyuXxSLyvDkALOTM_GxD9-xHQl07z5tXrMmwolxD0yg-e3xtyCVETueRKcW76PLT8oO6dNKEWENtSHtI4rBDC3QA-n0hb4lKUi5DXBzU/s1600/F-35.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="370" data-original-width="630" height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIlmmWjmCOCJYyPzYhy5012YBund4lolRipQSmyuXxSLyvDkALOTM_GxD9-xHQl07z5tXrMmwolxD0yg-e3xtyCVETueRKcW76PLT8oO6dNKEWENtSHtI4rBDC3QA-n0hb4lKUi5DXBzU/s640/F-35.jpg" width="640" /></a></div>    <i> Handout via Getty Images</i><br /> <h3> <span style="font-weight: normal;">Την ώρα που σκληραίνει η κόντρα Ουάσιγκτον - Αγκυρας για τους S-400</span></h3> Δύο 24ωρα μετά τις αποκαλύψεις για το «πάγωμα» της αποστολής εξοπλισμού για τα F35 στην Τουρκία και μόλις λίγες ώρες μετά την έντονη αντιπαράθεση Τσαβούσογλου - Πομπέο και για τα πρακτικά από τη συνάντησή τους για τους S-400, ανώτερος αξιωματικός ενημέρωσε την Πέμπτη το αμερικανικό Κογκρέσο πως η κυβέρνηση των ΗΠΑ εξετάζει το ενδεχόμενο να προχωρήσει σε πωλήσεις του μαχητικού F-35 σε πέντε νέες χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Ελλάδας, της Ρουμανίας και της Πολωνίας.<br /> <br /> Στην κατάθεσή του που υπεβλήθη γραπτώς στο αμερικανικό Κογκρέσο, ο αντιναύαρχος Μαθάιας Γουίντερ, επικεφαλής της υπηρεσίας του αμερικανικού Πενταγώνου που είναι αρμόδια για το F-35, σημειώνει ότι δυνητικά, πωλήσεις του προηγμένου μαχητικού θα μπορούσαν να γίνουν στο μέλλον «στη Σιγκαπούρη, στην Ελλάδα, στη Ρουμανία, στην Ισπανία και στην Πολωνία, καθώς οι σύμμαχοι της Ουάσινγκτον αυξάνουν τις αμυντικές τους δαπάνες την ώρα που η Ρωσία ενισχύει τις δικές της ένοπλες δυνάμεις, <br /> <br /> Η είδηση καταγράφεται εν μέσω της έντασης ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία, χώρα που συμμετέχει στη συμπαραγωγή του μαχητικού, εξαιτίας των σχεδίων της Αγκυρας να αγοράσει το ρωσικής κατασκευής αντιπυραυλικό σύστημα S-400.<br /> <br /> Οι πωλήσεις στρατιωτικού εξοπλισμού όπως το μαχητικό F-35 εγκρίνονται κατόπιν διαπραγματεύσεων μεταξύ των κυβερνήσεων, με το Πεντάγωνο να ενεργεί ως ενδιάμεσος ανάμεσα στους κατασκευαστές και ξένες κυβερνήσεις. Υπάρχουν και άλλες χώρες-σύμμαχοι των ΗΠΑ, ανάμεσά τους η Φινλανδία, η Ελβετία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που θα ήθελαν να αποκτήσουν το εξελιγμένο μαχητικό.<br /> <br /> Στη γραπτή κατάθεσή του, που αναμένεται να δοθεί στη δημοσιότητα πιθανόν ακόμη και σήμερα Παρασκευή, ο Γουίντερ διαβεβαιώνει ότι το Πεντάγωνο θα απαντήσει σε όλα τα αιτήματα ξένων κυβερνήσεων για ενημέρωση σχετικά με το αεροσκάφος. Πέρυσι, το Βέλγιο έγινε η πρώτη χώρα στην οποία εγκρίθηκε η εξαγωγή F-35 έπειτα από χρόνια, αφού οι Βρυξέλλες το επέλεξαν αντί του Eurofighter Typhoon για να αντικαταστήσουν τον στόλο των παλαιότερων F-16 της βελγικής πολεμικής αεροπορίας, υπογράφοντας συμφωνία ύψους 4 δισεκατομμυρίων ευρώ (4,55 δισεκ. δολαρίων) με την Ουάσινγκτον.<br /> <br /> Η Λόκχιντ, ο βασικός κατασκευαστής του αεροσκάφους, αναπτύσσει και κατασκευάζει τρία μοντέλα του νέου μαχητικού για τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και των υπολοίπων δέκα χωρών που έχουν συμφωνήσει να το αποκτήσουν ― της Βρετανίας, της Αυστραλίας, της Ιταλίας, της Τουρκίας, της Νορβηγίας, της Ολλανδίας, του Ισραήλ, της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας και του Βελγίου. Το ημερολογιακό έτος 2018 παραδόθηκαν στις ΗΠΑ και στους συμμάχους τους 91 μαχητικά F-35.<br /> <br /> Οι πωλήσεις στρατιωτικού εξοπλισμού των ΗΠΑ σε ξένα κράτη αυξήθηκαν 13% στα 192,3 δισεκατομμύρια δολάρια το οικονομικό έτος που ολοκληρώθηκε την 30ή Σεπτεμβρίου, γνωστοποίησε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ τον Νοέμβριο.<br /> <br /> Η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ συνεχίζει να προωθεί την εκστρατεία «Buy American» («αγοράστε αμερικανικά προϊόντα»), έχει χαλαρώσει αισθητά τους περιορισμούς στις εξαγωγές και ενθαρρύνει τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού των ΗΠΑ να διαδραματίζουν πιο ενεργό ρόλο στο εξωτερικό για να εξασφαλίζονται μεγαλύτερες πωλήσεις της αμερικανικής αμυντικής βιομηχανίας.<br /> <b>ΑΠΕ</b><br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br />  Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μήνυμα ΗΠΑ σε Τουρκία: Εξετάζουν την πώληση F-35 στην Ελλάδα και άλλες 4 χώρες

    Handout via Getty Images Την ώρα που σκληραίνει η κόντρα Ουάσιγκτον - Αγκυρας για τους S-400 Δύο 24ωρα μετά τις αποκαλύψεις για το...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρεαλισμός ή ρίσκο; Οι επιλογές Ερντογάν μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxZRIUEnvR4TARN4a0XQpgoGjdyCi1jBK7uobJGhyphenhyphenPOoUobE_eBw_NZ6g7nZVwE0_8o86p3owFSI4k9MYXBr_TxZZ-k-m5lY0QDwAjnoXhhM_wvpbm34CVaPG7D2sI4wOsdJpHdqgLE60/s1600/erdogan_gildirim.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="419" data-original-width="630" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxZRIUEnvR4TARN4a0XQpgoGjdyCi1jBK7uobJGhyphenhyphenPOoUobE_eBw_NZ6g7nZVwE0_8o86p3owFSI4k9MYXBr_TxZZ-k-m5lY0QDwAjnoXhhM_wvpbm34CVaPG7D2sI4wOsdJpHdqgLE60/s640/erdogan_gildirim.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">H έλλειψη ανοχής και η άρνηση αποδοχής των σφαλμάτων του (του Ερντογάν) δεν θα φέρουν καλά νέα για την επόμενη μέρα.</span></h3> Μετά από μια δύσκολη εκλογική ημέρα τα προκαταρκτικά αποτελέσματα των τουρκικών αυτοδιοικητικών εκλογών άρχισαν να επιβεβαιώνουν αυτό που αναμενόταν από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ότι δηλαδή το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης δεν είναι πλέον η επιλογή των Τούρκων ψηφοφόρων. Παρά την εικόνα αυτή, η απώλεια της Κωνσταντινούπολης από τα χέρια του Ερντογάν δεν υπήρχε ούτε στις πιο αισιόδοξες προβλέψεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Ήταν για όλους μεγάλη έκπληξη. Μετά από αυτό το σοκ, μπορούμε να πούμε ότι η Τουρκία σίγουρα δεν θα είναι όπως ήταν πριν από αυτές τις εκλογές. Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι ο αντίκτυπός τους δεν θα είναι σημαντικός, αφού το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης έχει διατηρήσει με τη μία ή την άλλη μορφή τη σταθερή μάζα των υποστηρικτών του. Όμως, καθώς ήταν η Κωνσταντινούπολη που καθόριζε συνήθως τον ηγέτη της Τουρκίας, αυτό είναι ένα σημάδι. Φεύγοντας από την κυριαρχία του Ερντογάν μετά σχεδόν δύο δεκαετίες μπορούμε να πούμε ότι η 30η Μαρτίου είναι μια ιστορική ημέρα που θα προσδιορίσει την τουρκική εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Για να καταλάβουμε τι μέλλει γενέσθαι, θα πρέπει να καταλάβουμε τί προηγήθηκε.<br /> <br /> Πριν από την 31η Μαρτίου<br /> <br /> Αρχικά πρέπει να εξετάσουμε την εσωτερική κατάσταση της Τουρκίας με μια πιο προσεκτική ματιά στην πτώση της δημοτικότητας του ΑΚΡ που φυσικά σχετίζεται με περιφερειακές και διεθνείς κινήσεις, που την επηρέασαν άμεσα οικονομικά, ψυχολογικά και στρατιωτικά. Οι ψηφορόροι υποστήριξαν το ΑΚΡ κυρίως λόγω της οικονομικής επιτυχίας του, στη συνέχεια για το κλίμα εσωτερικής ασφάλειας και ηρεμίας που δημιούργησε και τέλος το διεθνές βάρος που προσέφερε ο Ερντογάν και το κόμμα του στην Τουρκία μετά από δεκαετίες στασιμότητας από κάθε άποψη. Παρά τη συνεχιζόμενη οικονομική ανάπτυξη, η Τουρκία βίωσε το περασμένο έτος την πτώση του τουρκικού νομίσματος που ήταν ένα από τους λόγους που ο λαός δεν υποστήριξε το AKP σε αυτές τις εκλογές. Επίσης, οι επιλογές του Ερντογάν και του κόμματός του σε πρόσωπα που δεν έχουν το χάρισμα ή την λαϊκή υποστήριξη για να τους εκπροσωπήσουν στις πιο σημαντικές πόλεις, κυρίως στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, επηρέασαν αρνητικά τα εκλογικά αποτελέσματα σε αυτές. Υπάρχουν, όμως, και άλλοι λόγοι γι’αυτές τις απώλειες. Οι συμμαχίες που έκαναν ο Ερντογάν και το κόμμα του στις φετεινές εκλογές στέφθηκαν με πλήρη αποτυχία. Από την άλλη πλευρά τα κόμματα της αντιπολίτευσης πέτυχαν πολύ καλύτερες συνεργασίες. Πέρα από τα παραπάνω, η πιο σημαντική αιτία της αποτυχίας του ΑΚΡ ήταν η τουρκική περιφερειακή και διεθνής πολιτική που εμπεριείχε επιθετικότητα, κινδύνους και έλλειψη πραγματισμού, στοιχεία που έδωσαν στους ψηφοφόρους την αίσθηση της αστάθειας και της πιθανότητας στρατιωτικών, πολιτικών και οικονομικών συγκρούσεων, σπρώχνοντάς τους προς πιο ασφαλείς και ήρεμους υποψηφίους, μακριά από τους υψηλούς τόνους του Ερντογάν και της κυβέρνησής του στην περιοχή και διεθνώς.<br /> <br /> Μετά την 31η Μαρτίου<br /> <br /> Στο πλαίσιο αυτού του τεταμένου σκηνικού, που επιβεβαιώθηκε από την συγκρατημένη ρητορική του Ερντογάν με την άφιξη των πρώτων εκλογικών αποτελεσμάτων, η επόμενη περίοδος θα καθορίσει την έκβαση των επικείμενων βουλευτικών και προεδρικών εκλογών. Αυτή είναι η πραγματικότητα βάσει της οποίας ο Ερντογάν θα πρέπει να επιλέξει προσωπικά την εσωτερική και διεθνή κατεύθυνσή του, η οποία είτε θα τον οδηγήσει σε μεγαλύτερες απώλειες ή θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει τα μελλοντικά εμπόδια. Άρα ή θα επιλέξει τον δρόμο του πραγματισμού ή αυτόν του ρίσκου όπως έκανε πριν την 31η Μαρτίου.<br /> <br /> Εσωτερικά η ρεαλιστική οδός για τον Ερντογάν απαιτεί να κάνε σημαντικά βήματα στην αλλαγή δομής της ηγεσίας του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, μακριά από την ευνοιοκρατία και τους ιστορικούς συνοδοιπόρους του. Η επιλογή του Μπινάλι Γιλντιρίμ, παρά τη μεγάλη εμπιστοσύνη που του έχει ο Ερντογάν, είχε σαφή αντίκτυπο στις επιλογές των ψηφοφόρων στην Κωνσταντινούπολη λόγω της ιστορίας του ως πρωθυπουργός και επικεφαλής του κοινοβουλίου. Μια απλή καταγραφή των απόψεων που κυριαρχούν στους τουρκικούς δρόμους αποδεικνύει ότι η απομάκρυνση από σημαντικές προσωπικότητες με λαϊκή αποδοχή, όπως για παράδειγμα ο καθηγητής Αχμέτ Νταβούτογλου, ο Αμπντουλάχ Γκιουλ και ο Αλί Μπαμπατζάν, συνδέθηκε με την αυξημένη αλαζονεία του Ερντογάν. Επομένως, βρίσκεται μπροστά στην ανάγκη να οικοδομήσει ξανά την προσωπική του σχέση με αυτούς.<br /> <br /> Διεθνώς, ο Ερντογάν είναι αναγκασμένος να παραμείνει όσο το δυνατόν μακριά από τη σύγκρουση με τις διεθνείς δυνάμεις, δηλαδή την Ουάσιγκτον, τη Μόσχα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συμφωνία για τους S-400, στην ​​οποία επιμένει, μπορεί να σύρει την Τουρκία σε οικονομικά προβλήματα, όπως φάνηκε από την προειδοποίηση Τραμπ για την επιβολή κυρώσεων εάν τελικά προχωρήσει. Ως εκ τούτου, η τουρκική κυβέρνηση, λογικά, θα πρέπει να παραιτηθεί και να ακυρώσει τη συμφωνία έτσι ώστε να επέλθει ηρεμία με την Ουάσιγκτον. Από την άλλη πλευρά, η Άγκυρα, εάν επιλέξει την ρεαλιστική οδό, οφείλει να μην έρθει σε σύγκρουση με τον Ρώσο εταίρο σε σχέση με τον φάκελο του Ίντλιμπ. Η αντιπαράθεση με τη Μόσχα σε αυτό το σημείο σημαίνει διατάραξη των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, κάτι που θα επηρεάσει σοβαρά την τουρκική οικονομία, δεδομένης της σχέσης μεταξύ τους σε πολλούς τομείς, ειδικά στην ενέργεια και τη γεωργία. Ο Ερντογάν, από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να αναδιαμορφώσει το όραμά του όσον αφορά στην ΕΕ, έτσι ώστε να είναι πιο ανοιχτός να δεχτεί τις ευρωπαϊκές απόψεις σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα.<br /> <br /> Η επιμονή του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στην εσωτερική και διεθνή πολιτική του, η έλλειψη ανοχής και η άρνηση αποδοχής των σφαλμάτων του δεν θα φέρουν καλά νέα για την επόμενη μέρα. Η συνεχιζόμενη αντιπαράθεση της Τουρκίας με την Ουάσιγκτον, η ισότιμη διαχείριση της Μόσχας και η σύγκρουση με την Ευρώπη, όπως πριν από την 31η Μαρτίου, θα οδηγήσουν σίγουρα στην γρήγορη αναπόφευκτη πτώση του Ερντογάν. Παρά τη συζήτηση ότι η τουρκική αντιπολίτευση, που αισθάνεται νικήτρια στη μάχη των δήμων, είναι πιθανό να επιδιώξει πρόωρες κοινοβουλευτικές και προεδρικές εκλογές, τα δεδομένα δεν δείχνουν τη δυνατότητα να υλοποιηθεί αυτό το βήμα προς το παρόν.<br /> <br /> Τα αποτελέσματα της εκλογικής αναμέτρησης της 31ης Μαρτίου ήταν ένα σκληρό χαστούκι για τον Ερντογάν σε μια πολύ ευαίσθητη στιγμή τόσο εσωτερικά όσο και διεθνώς. Είτε θα επηρεάσει τις αποφάσεις του αρνητικά ή θα είναι ένα χτύπημα που θα τον κάνει πιο ισχυρό. Η επιλογή βρίσκεται αποκλειστικά στο χέρι του. Τις επόμενες εβδομάδες το σκηνικό θα ξεκαθαρίσει περισσότερο. Είτε θα είναι η αρχή του τέλους ή η αρχή μιας νέας φάσης για το κυβερνών κόμμα.<br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ρεαλισμός ή ρίσκο; Οι επιλογές Ερντογάν μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές

H έλλειψη ανοχής και η άρνηση αποδοχής των σφαλμάτων του (του Ερντογάν) δεν θα φέρουν καλά νέα για την επόμενη μέρα. Μετά από μια δύσκολ...

Διαβάστε την συνέχεια