Ο κύβος ερρίφθη: Επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια Νότια και Δυτικά της Κρήτης – Τουρκία: Είναι “αιτία πολέμου”.

<a href="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2022/10/kriti-xorika-ydata.jpg"><img height="320" src="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2022/10/kriti-xorika-ydata-1140x570.jpg" width="738" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τουρκικά ΜΜΕ: "Το Προεδρικό Διάταγμα είναι έτοιμο"!</span></h3>«Στο τραπέζι» βρίσκεται πλέον η επέκταση των χωρικών υδάτων νότια και δυτικά της Κρήτης στα 12 ναυτικά μίλια, κάτι που πρόκειται να υλοποιηθεί αρκετά σύντομα καθώς η Τουρκία κινείται ολοταχώς προς την υλοποίηση του τουρκολιβυκού Μνημονίου.<br /><br />Αυτό αποδεικνύει η υπογραφή της νέας συμφωνίας Άγκυρας – Τρίπολης που υπογράφηκε την περασμένη εβδομάδα και αφορά την εκχώρηση αδειών στην τουρκική εταιρεία ΤΡΑΟ για έρευνες σε περιοχές που κατά την Λιβύη της ανήκουν.<br /><br />Ακόμα και αν αρχικά οι εκτιμήσεις – καθώς και οι δηλώσεις του επικεφαλής της προσωρινής κυβέρνησης της Λιβύης, Ντμπέιμπα – κάνουν λόγο για έρευνες στα χωρικά ύδατα της Λιβύης, η συμφωνία δεν παύει να είναι, τουλάχιστον, μία ηχηρή προειδοποίηση της Άγκυρας στην Αθήνα, για μελλοντική ενεργοποίηση του τουρκολιβυκού μνημονίου του 2019 περί ορισμού θαλασσίων ζωνών Άγκυρας – Τρίπολης.<br /><br />Ο Ερντογάν αναφέρθηκε στο νέο τουρκολιβυκό μνημόνιο, λέγοντας ότι πρόκειται για μία συμφωνία που αφορά έρευνες εντός της υφαλοκρηπίδας της Λιβύης. Ωστόσο η Τρίπολη δεν έχει οριοθετήσει θαλάσσιες ζώνες με την Ελλάδα και θεωρεί ότι υπάρχει σημαντική διαφορά στις διεκδικήσεις. Με τον Ντμπέιμπα να ξεκαθαρίζει ότι σε αυτό το ζήτημα «δεν πρόκειται να κάνει πίσω».<br /><br />Το ζήτημα της επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια νότια και ανατολικά της Κρήτης έχει μπει στο τραπέζι, από Μέγαρο Μαξίμου και ΥΠΕΞ ήδη από την επικύρωση της απόφασης για την επέκταση των 12 ναυτικών μιλίων στο Ιόνιο. Και οι αρμόδιες υπηρεσίες επεξεργάζονται το κλείσιμο των κόλπων και τη χάραξη των γραμμών βάσης.<br /><br />Και αν η επέκταση νότια της Κρήτης θα μπορούσε να αφήσει την Άγκυρα αδιάφορη, δεν συμβαίνει το ίδιο και με το ανατολικό κόμματι.<br /><br />Σημαντικό ρόλο στις αντιδράσεις θα παίξει και η Γαύδος, αφού ανάλογα με το πώς θα χρησιμοποιηθεί, μπορεί να ενοχλήσει την Τουρκία αλλά και την Λιβύη.<div><br />“Το όπλο βγήκε από το συρτάρι”<br /><br />Η ελληνική κυβέρνηση έχει ένα νέο «όπλο» απέναντι στην Τουρκία και αυτό είναι η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, όπως αποκάλυψε η δημοσιογράφος Χριστίνα Κοραή, στην εκπομπή Live News.<br /><br />«Το όπλο βγήκε από το συρτάρι και μπήκε ξανά στο τραπέζι, ενώ θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σύντομα ανάλογα με τις ανάγκες», αναφέρει η δημοσιογράφος. Συγκεκριμένα, η επέκταση αυτή αφορά τα νότια και τα δυτικά της Κρήτης, ακολουθώντας την υπογραφή του παράνομου τουρκο-λιβυκού μνημονίου, που αγνοεί εντελώς την ύπαρξη των ελληνικών νησιών της Κρήτης, της Καρπάθου και της Ρόδου.<br /><br />Σημείο-κλειδί είναι και η συνάντηση του Έλληνα ΥΠΕΞ, Νίκου Δένδια, με τον Αιγύπτιο ομόλογό του, κατά την οποία συζητήθηκε σοβαρά η οριοθέτηση «μερικής ΑΟΖ» ανάμεσα στις δύο χώρες, σύμφωνα με την κ.Κοράη.<br /><br />Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, «τα πράγματα με την Τουρκία δεν είναι καθόλου απλά», με τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Δένδια να επισημαίνει σε κάθε δήλωσή του πως θα χρησιμοποιήσουμε κάθε διαθέσιμο μέσο για να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.<br /><br />Σχετικά με το εάν θα ενημερωθούν οι σύμμαχοι της Ελλάδας, η κυβέρνηση απαντά πως δεν υπάρχει κανένας λόγος καθώς αποτελεί μια μονομερή ενέργεια της χώρας και όταν τα προεδρικά διατάγματα είναι έτοιμα θα κατατεθούν απευθείας στον ΟΗΕ, ανέφερε η δημοσιογράφος.<br /><br />Ελλάδα και Αίγυπτος έχουν συμφωνήσει αυτή τη στιγμή για μερική ΑΟΖ. «Η Αίγυπτος έχει αυτή τη στιγμή θέμα σε ό,τι αφορά τα ανατολικά της Κρήτης» τόνισε η δημοσιογράφος.<br />Οργή στην Τουρκία: “Αιτία πολέμου” – Αυτή τη φορά η Ελλάδα παίζει με τη φωτιά! <br /><br />Άμεση ήταν η απάντηση από την Άγκυρα. Τουρκικά ΜΜΕ σημειώνουν πως το “διάταγμα για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια είναι έτοιμο”. <br /><br />Και προσθέτουν:<br /><br />“Ανεβαίνει εδώ και λίγη ώρα η ένταση στη γραμμή Άγκυρα – Αθήνα. <br /><br />Η Ελλάδα, που προχώρησε σε προκλητικές ενέργειες κατά της Τουρκίας με τη δύναμη που έλαβε από τα αμερικανικά όπλα, ετοιμάζεται να προχωρήσει σε μια ακόμη κίνηση που θα αυξήσει την ένταση.<br /><br />Ελληνικά ΜΜΕ έγραψαν ότι η Αθήνα συζήτησε μια κίνηση που θεωρεί η Τουρκία ως «αιτία πολέμου». Σύμφωνα ελληνικά ΜΜΕ η Ελλάδα σχεδιάζει να αυξήσει τα χωρικά ύδατα της παράκτιας περιοχής νότια της Κρήτης από 6 μίλια σε 12 μίλια.<br /><br />Η Τουρκία είχε χαρακτηρίσει παλαιότερα την αύξηση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας πέραν των 6 μιλίων ως «αιτία πολέμου». Τα ελληνικά ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα δεν έχει καμία υποχρέωση να ενημερώσει τους συμμάχους της για αυτή την απόφαση.<br /><br />Η Ελλάδα είχε προηγουμένως γεμίσει με όπλα τη Λέσβο και τη Σάμο και η Τουρκία είχε μια σκληρή αντίδραση.<br /><br />Τα προεδρικά διατάγματα είναι έτοιμα και ότι μπορούν να παρουσιαστούν απευθείας στον ΟΗΕ.<br /><br />Στην είδηση ​​που αφορά και τη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης, τονίστηκε επίσης ότι η Αθήνα μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτή την απόφαση ως ατού.<br /><br /><a href="https://warnews247.gr/">πηγή</a></div><div><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο κύβος ερρίφθη: Επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια Νότια και Δυτικά της Κρήτης – Τουρκία: Είναι “αιτία πολέμου”.

Τουρκικά ΜΜΕ: "Το Προεδρικό Διάταγμα είναι έτοιμο"! «Στο τραπέζι» βρίσκεται πλέον η επέκταση των χωρικών υδάτων νότια και δυτικά τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τούρκος αναλυτής: “Θα επεκταθεί το Casus Belli & θα δοθεί τελεσίγραφο αποχώρησης των ελληνικών δυνάμεων από τα νησιά”

<a href="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2021/12/ellinikos-stratos.jpg"><img height="384" src="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2021/12/ellinikos-stratos.jpg" width="733" /></a><br /><br />Εξόχως αποκαλυπτικός είναι ο “λαγός” του Ρ.Τ.Ερντογάν απόστρατος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αϊδινίου Ναΐμ Μπαμπούρογλου. Σε συνέντευξη του στην τουρκική εφημερίδα Sozcu αποκαλύπτει πώς θα κλιμακωθεί η κατάσταση από εδώ και πέρα στα ελληνοτουρκικά.Η Τουρκία θα επεκτείνει την “αιτία πολέμου” ώστε εκτός από την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, να συμπεριλάβει και την αποστρατικοποίηση των νησιών.<br />Στην συνέχεια θα δοθεί χρονικό τελεσίγραφο αποχώρησης των ελληνικών δυνάμεων από τα νησιά αυτά.<div><br />Η Τουρκία θα ενημερώσει ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ<br /><br />Στη συνέντευξη που έχει τίτλο: «Ο πιο θερμός κίνδυνος ελληνικός κίνδυνος: Λέσβος, Σάμος και Αλεξανδρούπολη», σημειώνεται μεταξύ άλλων ότι «τα μέτρα που ελήφθησαν κατά την κρίση των Ιμίων το 1996 είναι διπλωματία εξαναγκασμού. Η Τουρκία θα πρέπει τώρα να λάβει κάποια παρόμοια μέτρα σε αυτά τα νησιά».<br /><br />Όπως ισχυρίζεται μεταξύ άλλων ο Μπαμπούρογλου:<br /><br />«Η Ελλάδα παραβίασε μονομερώς το αποστρατιωτικοποιημένο καθεστώς, όχι μόνο διατηρώντας στρατεύματα αλλά και μετατρέποντάς τα [σσ. νησιά] σε αποθήκες όπλων. Υπάρχει η Λέσβος, η Σάμος, για τα οποία συζητάμε αυτή τη στιγμή.<br /><br />Εδώ έχουν αποβιβαστεί τεθωρακισμένα οχήματα που έχουν δωρίσει οι ΗΠΑ. Υπάρχει μια μεραρχία στη Λέσβο, που σημαίνει ότι υπάρχουν 7.500 στρατιώτες. Υπάρχει μια ταξιαρχία στη Σάμο».<br /><br />Ανέφερε δε ότι:<br />«Τα νησιά έχουν εξοπλιστεί από το 1960 και το καθεστώς τους έχει επιδεινωθεί. Αλλά ειδικά τα τελευταία 10-15 χρόνια, το καθεστώς έχει αρχίσει να επιδεινώνεται ραγδαία».</div><div><br />Αυξάνεται η εχθρική στάση της Ελλάδας<br /><br />Ο εξοπλισμός των νησιών κατά το ν Μπαπούρογλου, συμβαίνει μπροστά στα μάτια της Τουρκίας και η «η εχθρική στάση της Ελλάδας έχει αυξηθεί με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ».<br /><br />Για να προσθέσει τασσόμενος υπέρ των αντιποίνων και ασκώντας έμμεση κριτική στην κυβέρνηση Ερντογάν ότι «η Τουρκία είχε επί μακρόν μια παραδοσιακή πολιτική! Οι εχθρικές ενέργειες της Ελλάδας θα αντιμετωπίζονταν με αντίποινα. Εκτός από τα 23 νησιά, υπάρχουν 152 νησιά, νησίδες και βράχοι που δεν έχουν παραχωρηθεί στην Ελλάδα με συνθήκες.<br /><br />Τα Ίμια είναι ένα από αυτά! Η Τουρκία τα κληρονόμησε από τους Οθωμανούς. Έδειξαν την ελληνική σημαία, η Τουρκία την κατέβασε αποφασιστικά και ύψωσε την τουρκική σημαία. Στη στρατιωτική βιβλιογραφία αυτό το λέμε ‘αντίποινα’. Αυτή είναι η βάση των διεθνών σχέσεων».<br />Οι ΗΠΑ δεν τηρούν τους όρους των συμβάσεων<br /><br />«Οι ΗΠΑ έχουν δωρίσει τεθωρακισμένα επιχειρησιακά οχήματα στην Ελλάδα. Μια χώρα δωρίζει και πωλεί στρατιωτικά οχήματα σε μια άλλη χώρα. Υπάρχουν όροι για τη χρήση τους στις πρόσθετες συμβάσεις. Ειδικά οι όροι χρήσης των δωρηθέντων οχημάτων καθορίζονται από τον δωρητή.<br /><br />Ο δωρητής λέει: ‘Δεν θα χρησιμοποιηθούν κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, κατά παράβαση διεθνών συμφωνιών’. Οι ΗΠΑ δεν το λένε αυτό… Η απόσταση μεταξύ Λέσβου και Τουρκίας είναι 5,5 χιλιόμετρα. Οπότε είναι εντός εμβέλειας. Πού αλλού πήγαν αυτά τα τεθωρακισμένα οχήματα; Στο νησί της Σάμου.<br /><br />Το νησί της Σάμου απέχει 1575 μέτρα από το Κουσάντασι. Μπορούν να πυροβολήσουν με τυφέκιο πεζικού. Δεν γνωρίζουν οι ΗΠΑ ότι τα οχήματα που δώρισαν μπορούν να θεωρηθούν πράξη πολέμου; Πώς εξήγησαν οι ΗΠΑ αυτή τη δωρεά; ‘Τα οχήματα που δωρίζουμε χρησιμοποιούνται για τα εθνικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών’. Τι σημαίνει αυτό; Η ανάπτυξη και η αποβίβαση ενός οχήματος που δώρισαν οι ΗΠΑ σε αυτά τα νησιά με αποστρατιωτικοποιημένο καθεστώς (Λέσβος, Σάμος, κ.λπ…) και η απειλή που αντιπροσωπεύει για την Τουρκία είναι σύμφωνη με τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ» ανέφερε χαρακτηριστικά.<br /><br />Σχολιάζοντας το τι θα πρέπει να γίνει ο Μπαμπούρογλου υποστήριξε:<br /><br />«Θα πείτε: φύγετε από την Αλεξανδρούπολη, τη Σάμο, τη Λέσβο, τα νησιά που εξοπλίσατε. Η Εθνοσυνέλευση θα πάρει μια απόφαση. Θα πει: ‘Αυτό είναι πράξη πολέμου’. Θα δοθεί στην Ελλάδα ένας εύλογος χρόνος. Θα γράψει [σσ. η Τουρκία] στον ΟΗΕ, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ και θα ανταποδώσει με το ίδιο νόμισμα».<br /><br />Στη συνέντευξη δημοσιεύεται και σχετικός χάρτης με τα νησιά που Ελλάδα και ΗΠΑ έχουν εξοπλίσει, όπως υποστηρίζεται από την Άγκυρα.<br /><br /><img src="https://warnews247.gr/wp-content/uploads/2022/10/%CE%BC%CE%B1%CF%801.jpg" /><br /><br /><a href="https://warnews247.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τούρκος αναλυτής: “Θα επεκταθεί το Casus Belli & θα δοθεί τελεσίγραφο αποχώρησης των ελληνικών δυνάμεων από τα νησιά”

Εξόχως αποκαλυπτικός είναι ο “λαγός” του Ρ.Τ.Ερντογάν απόστρατος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αϊδινίου Ναΐμ Μπαμπούρογλου. Σε συνέντευξη τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ελληνική πολιτική ηγεσία και ο Ερντογάν.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/03/THEOD-3-A.jpg"><img height="463" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/03/THEOD-3-A.jpg" width="713" /></a><br /><br /><b>Aλέξανδρος Μαλλιάς</b><br />Αμέσως µετά την εκλογική νίκη του ΑΚΡ τον Νοέμβριο του 2002, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε στις 18 του ίδιου μήνα την Αθήνα. Συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη στο Μέγαρο Μαξίμου. Λόγω «θεσμικής» –κατά το ισχύον τότε κεμαλικής κοπής σύνταγμα– παρέμβασης του στρατιωτικού κατεστημένου δεν μπορούσε να αναλάβει ως πρωθυπουργός μέχρι άρσης από το τουρκικό Κοινοβούλιο των «κωλυμάτων», όπερ και έγινε τον Μάρτιο του 2003. Πρωθυπουργός είχε αναλάβει ο Αμπντουλάχ Γκιουλ.<br /><br />Διερωτώμαι πώς θα εξηγούσε ο ίδιος ο Ερντογάν τη σημερινή του εχθρική διάθεση και στάση αν τα πρακτικά των συνομιλιών αυτών και άλλων που ακολούθησαν με πρωθυπουργούς της Ελλάδος δοθούν στη δημοσιότητα. Τρεις ήσαν οι στόχοι του τον Νοέμβριο του 2002. Να πείσει ότι: α) Ξεκινάει περίοδος εκδημοκρατισμού της Τουρκίας, β) δίνει απόλυτη προτεραιότητα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και γ) θεωρεί την Ελλάδα ως τον προνομιακό εταίρο και γέφυρα της Τουρκίας προς την Ευρώπη. Λέξη για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών, αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, απειλές πολέμου. Χάσμα προσωπικότητας και πολιτικής με τον σημερινό Ερντογάν.<br /><br />Θυμίζω ότι η ενίσχυση των δυνατοτήτων άμυνας –αυτοάμυνας, κατά το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών– των ελληνικών νησιών του Αιγαίου εντάθηκε μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και τις ευθείες περί επιθετικής ενέργειας απειλές ήδη από τον Ιανουάριο του 1975. Ο,τι ισχύει σήμερα ίσχυε και το 2002.<br /><br />Ο Ερντογάν, ως πρόεδρος ή πρωθυπουργός, έχει επανειλημμένως συναντηθεί με τους έξι διαδοχικούς πρωθυπουργούς της Ελλάδος, Κ. Σημίτη, Κ. Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου, Αντ. Σαμαρά, Αλ. Τσίπρα, Κ. Μητσοτάκη, ενώ είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Λ. Παπαδήμο. Επί εικοσαετία έχει συζητήσει όλο το φάσμα των σχέσεών μας. Επίσης, σε διαφορετικούς ανάλογα με την εποχή τόνους και χρωματισμούς έχει εγείρει τα γνωστά ενοχλητικά τουρκικά θέματα, ενώ έχει ακούσει και καλώς γνωρίζει τις ελληνικές θέσεις, επιχειρήματα και αιτιάσεις.<br /><br />Ερμηνεύουμε ότι το πραξικόπημα του 2016 σηματοδοτεί τη μεταβολή της στάσης του Ερντογάν απέναντι και στην Ελλάδα. Δύσκολα όμως έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε ότι στις 7 Δεκεμβρίου του 2017 πραγματοποίησε την «ιστορική» μεν αμφιλεγόμενη δε πρώτη επίσκεψη προέδρου της Τουρκίας στην Ελλάδα. Σημείο και αυτό των αντιφάσεων που διακρίνουν την ολοένα μη γραμμική πορεία των σχέσεών μας και τον συγκυριακό, κατά το μάλλον ή ήττον, χαρακτήρα των διμερών συναντήσεων κορυφής.<br /><br />Οι δύο πλευρές μοιάζει να συμπίπτουν στην αξιολόγηση ότι δεν καταλήγουν εις «παίγνιον μηδενικού αθροίσματος». Οσο πιο προσγειωμένες είναι οι προσδοκίες τόσο μικρότερη είναι και η πιθανότητα ζημίας, αν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει κέρδος. Προκύπτει, όμως, εντέλει ότι και για τις δύο πλευρές το οριακό όφελος είναι μεγαλύτερο της ζημίας που προκαλεί η οξυνόμενη κρίση και ένταση.<br /><br />Δυσανάλογα μεγάλη η εισαγωγή. Ας ενοχλήσω. Το απαιτούν και το επιβάλλουν οι κρίσιμες αυτές μέρες. Είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι ως εάν τίποτα δεν συμβαίνει στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, στην παγκόσμια σφαίρα, στην Ευρώπη που παλινωδεί την επομένη κάθε κρίσης, οι πολιτικοί μας ταγοί θεωρούν ότι δεν έχουν διάθεση να καθίσουν να συζητήσουν.<br /><br />Αυτή είναι η επώδυνη αλήθεια. Καλώς πράττουν και συζητούν διαδοχικά και θεσμικά όλοι με τον Ερντογάν. Δυσανεξία έχουν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να συζητήσουν, να συμφωνήσουν, να διαφωνήσουν και να συμφωνήσουν ότι μπορούν να διαφωνούν χωρίς να γίνονται δυσάρεστοι, τουλάχιστον πίσω από τις κλειστές πόρτες.<br /><br />Εύχομαι και ελπίζω να με διαψεύσετε. Ουδέποτε εδώ και πολλά χρόνια –κάμποσες δεκαετίες– έχει συνέλθει σε επίπεδο Προέδρου Δημοκρατίας ή πρωθυπουργού οποιοδήποτε θεσμικό ή μη όργανο για να συζητήσουμε τις σχέσεις μας με την Τουρκία. Με τη συμμετοχή των πολιτικών αρχηγών, ίσως και πρώην πρωθυπουργών που εκλήθησαν να διαχειριστούν κρίσεις στο κατώφλι πολεμικής σύγκρουσης.<br /><br />Την πικρή αυτή γεύση μού αφήνουν οι μέρες αυτές.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ελληνική πολιτική ηγεσία και ο Ερντογάν.

Aλέξανδρος Μαλλιάς Αμέσως µετά την εκλογική νίκη του ΑΚΡ τον Νοέμβριο του 2002, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε στις 18 του ίδιου μήνα τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αμερικανικός εφιάλτης για τον Ερντογάν. Τι φοβάται η Τουρκία.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/10/AP22279668597080-1-1-768x480-1.jpg"><img height="400" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/10/AP22279668597080-1-1-768x480-1.jpg" width="725" /></a><br /><br />Του <b>Βασίλη Νέδου</b><br />Μέτωπο με τις ΗΠΑ μέσω Ελλάδας – Η αγωνία για την πολεμική της αεροπορία αλλά και η παράκαμψη των Στενών προκαλούν νευρική κρίση στην Τουρκία<br /><br />Η τεχνητά ανέμελη βόλτα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο Σέντραλ Παρκ πριν από λίγες ημέρες, με τους υποτιθέμενους θαυμαστές του να ξεπροβάλλουν μπροστά στον δήθεν έκπληκτο, αλλά πάντα έτοιμο, ηγέτη ήταν, όπως φαίνεται, δείγμα μιας ακόμη απελπισμένης προσπάθειας των επιτελών του στο Λευκό Παλάτι να προβάλουν μια εικόνα φιλική προς το δυτικό κοινό. Επρόκειτο, βέβαια, για μία ακόμη αποτυχία του πολυπλόκαμου επικοινωνιακού μηχανισμού του Τούρκου προέδρου. Ακολούθησαν οι γνωστές ευθείες επιθέσεις κατά της Ελλάδας από το βήμα του ΟΗΕ, σε ένα κρεσέντο ρητορικής κλιμάκωσης που είχε, βέβαια, ξεκινήσει αρκετά νωρίτερα – από την κατά γενική ομολογία επιτυχημένη επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον τον περασμένο Μάιο.<br /><br />Από όλα όσα έχουν εκτυλιχθεί αυτή τη μακρά περίοδο καθίσταται σαφές ότι πέρα από τις υφιστάμενες και γνωστές δυσκολίες στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η ατμόσφαιρα παροξύνεται από την προσπάθεια του Ερντογάν να σύρει την Ελλάδα στην προσπάθειά του να αναθερμάνει τις σχέσεις του με την Ουάσιγκτον. Οι λόγοι για τη σπουδή του Ερντογάν δεν είναι αμιγώς εκλογικοί. Αν και τα εξαπτέρυγα του ΑΚΡ στο εσωτερικό της Τουρκίας σπεύδουν να «ευλογήσουν» την απόφαση του Βλαντιμίρ Πούτιν να προσαρτήσει τέσσερις κατεχόμενες επαρχίες της Ουκρανίας ως έναρξη της εποχής αλλαγής συνόρων, στο Λευκό Παλάτι η αρνητική τροπή που έχει πάρει ο πόλεμος για τη Ρωσία προκαλεί ανησυχίες. Ακόμη και ο ρόλος του «διαμεσολαβητή» μεταξύ Ρωσίας και Δύσης έχει αδυνατίσει και, αντιθέτως, πλέον ο Ερντογάν βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιεστική ανάγκη να προχωρήσει σε κάποιες κυρώσεις. Εν ολίγοις, η βολική «πίσω πόρτα» προς τις διάφορες ευρασιατικές ενώσεις που έδινε ο Πούτιν στον κατά συνθήκη εταίρο του Ερντογάν, αρχίζει σιγά σιγά να κλείνει. Η Ρωσία δεν είναι πια εναλλακτική.<br /><br /><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/10/alexandroupoli-1.jpg"><img height="373" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/10/alexandroupoli-1-1024x597.jpg" width="696" /></a><br /><br />Σε πιο πρακτικό επίπεδο, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και πολύ περισσότερο η τουρκική αεροπορία, εξοπλισμένες με νατοϊκά συστήματα, βρίσκονται αντιμέτωπες με σοβαρότατες ελλείψεις. Η πλέον πιεστική κατάσταση αφορά τα F-16 της τουρκικής αεροπορίας. Οπως είναι γνωστό, η Αγκυρα ήδη έχει καταθέσει αίτημα για αγορά 40 νέων F-16 Viper και αναβάθμιση 80 F-16 από όσα ήδη διαθέτει, αίτημα που θα παραμείνει εκκρεμές για αρκετό καιρό. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στο γεγονός ότι το εμπάργκο εξαγωγών το οποίο έχει υποστεί η Αγκυρα λόγω της επιμονής Ερντογάν στους ρωσικούς S-400, μειώνει και τη ροή ανταλλακτικών, με αποτέλεσμα οι διαθεσιμότητες της τουρκικής αεροπορίας να είναι πολύ χαμηλές. Κάποιοι εκτιμούν ότι βρίσκονται πολύ χαμηλότερα από το 50% του πολύ θεωρητικού αριθμού των 260 F-16 που διαθέτει η Τουρκία, γεγονός που ίσως εξηγεί και γιατί πλέον το έργο των παραβιάσεων στο Αιγαίο έχουν αναλάβει σχεδόν κατά κανόνα τουρκικά UAV.<br /><br />Το πρόβλημα αυτό επικάθεται στο ήδη υφιστάμενο ξεδόντιασμα της τουρκικής αεροπορίας από το 2016 και μετά, καθώς θεωρήθηκε ως το προπύργιο των πραξικοπηματιών γκιουλενιστών. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι και η μείωση της ικανότητας, με πλέον πρόσφατο παράδειγμα την απολύτως λανθασμένη εκτίμηση χειριστή τουρκικού F-16, ο οποίος στη διάρκεια εικονικής αερομαχίας στο Αιγαίο θεώρησε ότι τον «λόκαρε», όχι κάποιος πιλότος ελληνικού μαχητικού που τον καταδίωκε, αλλά οι… S-300 που βρίσκονται χρόνια τώρα αποθηκευμένοι στην Κρήτη.<br /><br />Το ζήτημα των F-16 μπορεί να μοιάζει παρεμπίπτον, αλλά δεν είναι. Μια χώρα με τις περιφερειακές φιλοδοξίες και την επιθετικότητα της Τουρκίας δεν μπορεί να μη διαθέτει αεροπορία. Υπενθυμίζεται ότι μόλις πριν από πέντε χρόνια, όταν ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωνε μαζί με τον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο την –αργοπορημένη για δέκα χρόνια– απόφαση για αναβάθμιση 85 F-16 στη διαμόρφωση Viper, με σκοπό μια κάποια προσπάθεια εξισορρόπησης του χάσματος που άνοιγε στον τομέα της αεροπορικής ισχύος στο Αιγαίο, η Τουρκία μετρούσε ανάποδα τον χρόνο για την παράδοση των πρώτων F-35 – μάλιστα με την αμυντική βιομηχανία της ως συμπαραγωγό του υπερσύγχρονου μαχητικού πέμπτης γενιάς.<br /><br />Το πιο ηχηρό μήνυμα από την Ουάσιγκτον προς την Αγκυρα είναι η ραγδαία αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης.<br /><br />Η αμυντική συμφωνία<br /><br />Το δεύτερο στοιχείο, που αποτελεί… «κάρφος εν τω οφθαλμώ» του Ερντογάν είναι η διαρκώς μεγεθυνόμενη παρουσία των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων στην Ελλάδα (Σούδα, Αλεξανδρούπολη, Στεφανοβίκειο, Λάρισα κ.ά.) και, κυρίως οι επενδύσεις που γίνονται σε υποδομές, οι οποίες αιτιολογούνται πλέον λόγω του πολυετούς χαρακτήρα της συμφωνίας αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας (MDCA). Η παράλληλη μείωση του αμερικανικού αποτυπώματος στο Ιντσιρλίκ και αλλού επιτείνει ένα σύνδρομο το οποίο τελεί εν υπνώσει –ούτως ή άλλως– στο τουρκικό πολιτικό σύστημα, εκείνο της περικύκλωσης της Τουρκίας: γνωστό και ως σύνδρομο των Σεβρών. Αυτό το σύνδρομο είναι ολοφάνερο και στο Λευκό Παλάτι, όπου ολοένα και λιγότεροι τολμούν να πουν ανοιχτά τη γνώμη τους στον πρόεδρο της Τουρκίας.<br /><br />Το πλέον ηχηρό μήνυμα από την Ουάσιγκτον προς την Αγκυρα είναι η ραγδαία αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης, διά της οποίας παρακάμπτονται πλέον τα –κλειστά στα πολεμικά– Στενά, με στρατεύματα και οπλικά συστήματα να μεταφέρονται στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ αλλά και την Ουκρανία.<br /><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία έκανε τον ρόλο της Αλεξανδρούπολης προφανή, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά στο σύνολο των συμμάχων του ΝΑΤΟ οι οποίοι έχουν κάνει χρήση των διευκολύνσεων που παρέχονται εκεί. Η απόφαση για εκβάθυνση του λιμανιού, που αποκάλυψε πρόσφατα η «Κ», αποτελεί μια ακόμη ένδειξη ότι οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται την παρουσία τους εκεί σε μακρύ χρόνο. Αρκετοί στην Ουάσιγκτον, όπως η «Κ» έχει επανειλημμένως επισημάνει σε ρεπορτάζ της, επιθυμούν, βεβαίως, την επαναπροσέγγιση με μια Τουρκία που είναι –με τις ιδιαιτερότητές της– αξιόπιστος σύμμαχος, θεωρούν ωστόσο πως πρέπει να διασφαλιστούν στο ενδεχόμενο μιας απόφασης του Ερντογάν να διαρρήξει τις σχέσεις του με τη Δύση.<br /><br />Αν και κανένας διεθνής αναλυτής δεν θεωρεί ότι μια τέτοια επιλογή είναι βιώσιμη για την Τουρκία, όλα όσα ακούγονται τους τελευταίους μήνες από την άλλη πλευρά του Αιγαίου δεν μπορεί παρά να λαμβάνονται τοις μετρητοίς. Ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται και το διεθνές κύρος του Πούτιν και της Ρωσίας έχει υποστεί σοβαρότατο πλήγμα, το τελευταίο που θα ήθελαν στην Ουάσιγκτον να δουν είναι μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο συμμάχους του ΝΑΤΟ. Και ο Ερντογάν το γνωρίζει καλά αυτό.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αμερικανικός εφιάλτης για τον Ερντογάν. Τι φοβάται η Τουρκία.

Του Βασίλη Νέδου Μέτωπο με τις ΗΠΑ μέσω Ελλάδας – Η αγωνία για την πολεμική της αεροπορία αλλά και η παράκαμψη των Στενών προκαλούν νευρική ...

Διαβάστε την συνέχεια

Διπλή «μαχαιριά» για Λιβύη-νησιά Αιγαίου από τον μυστικοσύμβουλο Ροζάκη!

<a href="https://www.defencenet.gr/sites/default/files/styles/article_primary/public/2022-01/rozakis.jpg?itok=QvHUmjFM"><img border="0" height="363" src="https://www.defencenet.gr/sites/default/files/styles/article_primary/public/2022-01/rozakis.jpg?itok=QvHUmjFM" width="744" /></a><div><br /></div><div>Αμφισβητεί τό ελληνικό επιχείρημα περί προληπτικής αμύνης μέ βάση τόν καταστατικό χάρτη τού ΟΗΕ γιά τήν στρατιωτικοποίηση τών νησιών καί θεωρεί έγκυρο τό τουρκο-λιβυκό μνημόνιο περί ΑΟΖ Υιοθετεί τόν πυρήνα τών θέσεων τής τουρκικής εξωτερικής πολιτικής!<br /><br />Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι συνήθως αυταπόδεικτη. Ακόμη καί όταν έχουμε νά κάνουμε μέ νομοθεσίες ή μέ διεθνείς συμφωνίες καί καταστάσεις. Πεπλεγμένοι συλλογισμοί επάνω σέ ζητήματα πού κατά τήν κοινή λογική είναι ξεκάθαρα, μάς εμβάλλουν σέ υποψίες.<br /><br />Σκεπτικισμό μάς δημιουργούν τά όσα υποστηρίζει, μέ άρθρο του στήν «Καθημερινή», ο καθηγητής Χρήστος Ροζάκης, ο οποίος λαμβάνει θέσεις πού αμφισβητούν τήν ουσία τής ελληνικής πολιτικής τόσο γιά τό Αιγαίο καί τό καθεστώς στρατιωτικοποιήσεως τών ακριτικών νησιών όσο καί γιά τήν εγκυρότητα τών τουρκολιβυκών μνημονίων. Πράγματι, μέ πεπλεγμένους συλλογισμούς, αμφισβητεί τήν ανάγκη γιά «προληπτική άμυνα» καί απορρίπτει τήν στρατιωτικοποίηση τών νησιών τήν οποία χαρακτηρίζει «οχύρωση». Λές καί η οχύρωσις είναι κάτι διαφορετικό από τήν άμυνα! Από τήν άλλη δέ, παραδέχεται τήν ύπαρξη τής 4ης τουρκικής Στρατιάς (τής επιλεγομένης Στρατιάς τού Αιγαίου) χωρίς νά θεωρεί ότι η ύπαρξίς της δημιουργεί τήν ανάγκη γιά αμυντική θωράκιση τού Αιγαίου. Καί νά σκεφθεί κανείς πώς αυτός ο άνθρωπος υπήρξε μέλος τής ελληνικής Κυβερνήσεως. Υφυπουργός Εξωτερικών υπό τόν Κώστα Σημίτη. Ευτυχώς μόνον γιά τέσσερεις μήνες (από τίς 25 Σεπτεμβρίου 1996 έως τίς 3 Φεβρουαρίου 1997)<br /><br />Υποστηρίζει λοιπόν ο κ. Ροζάκης:<br /><br />«Θά πρέπει νά τονιστεί ότι η ελληνική επιχειρηματολογία ότι η στρατιωτικοποίηση τών νησιών αποτελεί προληπτική άμυνα (preemptive self defence) δέν ανταποκρίνεται πλήρως στή λειτουργικότητα τού όρου. Ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί γιά νά δικαιολογήσει ένοπλη επέμβαση από κράτος σέ βάρος τρίτου κράτους πρίν επίθεση από τό τελευταίο. Δεδομένου ότι τό Άρθρο 51 τού Καταστατικού Χάρτη τού ΟΗΕ προβλέπει ότι τό δικαίωμα τής άμυνας προκύπτει από τή στιγμή πού ένα κράτος δεχτεί επίθεση από ένα άλλο. Στήν περίπτωση τής Ελλάδας η πραγματικότητα είναι πώς υπάρχουν προπαρασκευαστικές ενέργειες, μέ δεδομένη τήν ύπαρξη τής 4ης Στρατιάς στήν άλλη πλευρά τού Αιγαίου, μέ αποβατικές δυνατότητες, πού φαίνεται ότι θά ενισχυθούν περαιτέρω. Δέν πρόκειται πάντως γιά προληπτική άμυνα, αλλά γιά ενέργειες πού κατατείνουν στήν οχύρωση τών νησιών, γιά νά αντιμετωπίσουν μιά ενδεχόμενη επίθεση από τή γείτονα».<br /><br />Όσο γιά τά τουρκολιβυκά μνημόνια, υποστηρίζει ότι μόνον η Ελλάς τά θεωρεί παράνομα καί ανυπόστατα, επικαλούμενος ότι έχουν πρωτοκολληθεί στόν ΟΗΕ. Λές καί αυτό συνιστά νομιμοποίηση. Αγνοεί παντελώς τό γεγονός ότι υπεγράφησαν τό 2019 καί τό 2022 από τήν κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας, η εντολή τής οποίας είχε λήξει ήδη από τό 2017. Υποστηρίζει λοιπόν ο κ. Ροζάκης:<br /><br />«Τό πρωτογενές Τουρκολιβυκό μνημόνιο θεωρείται από τήν Αθήνα παράνομο καί ανυπόστατο, καθώς αφορά καί περιοχή πού βρίσκεται μέσα στή δυνητική ελληνική υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Παρά ταύτα έχει πρωτοκολληθεί από τόν ΟΗΕ, καί λειτουργεί, τουλάχιστον ανάμεσα στά συμβαλλόμενα μέρη, απολύτως έγκυρα. Σέ ορισμένα τοπικά σημεία πού συγχέεται μέ τήν Ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, αλλά λόγω τού γεγονότος ότι καί οι δύο συμφωνίες έχουν μέν νομικά οριστικοποιηθεί, αλλά δέν έχουν τεθεί σέ εφαρμογή στήν πράξη (μέ ενέργειες εξερεύνησης ή εκμετάλλευσης τών πλουτοπαραγωγικών πηγών τής περιοχής), δέν υπήρξε έως σήμερα πρόβλημα πραγματικής σύγκρουσης. Γιά πρώτη φορά, λοιπόν, μέ τό νέο μνημόνιο μεταξύ Τουρκίας-Λιβύης δημιουργούνται οι προϋποθέσεις μιάς σύγκρουσης στίς κοινές περιοχές τών δύο συμφωνιών, όπως επίσης καί η αμφισβήτηση τής διεκδικούμενης ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ. Γιατί άν τό νέο μνημόνιο τεθεί σέ εφαρμογή, μπορεί νά αφορά περιοχές πού είτε συμπίπτουν μέ τήν ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία είτε βρίσκονται στίς υπό ελληνική διεκδίκηση περιοχές. Πράγμα πού σημαίνει αύξηση τών εντάσεων ανάμεσα στήν Ελλάδα καί τήν Τουρκία». [...]<br /><br /></div><div><a href="http://estianews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Διπλή «μαχαιριά» για Λιβύη-νησιά Αιγαίου από τον μυστικοσύμβουλο Ροζάκη!

Αμφισβητεί τό ελληνικό επιχείρημα περί προληπτικής αμύνης μέ βάση τόν καταστατικό χάρτη τού ΟΗΕ γιά τήν στρατιωτικοποίηση τών νησιών καί θεω...

Διαβάστε την συνέχεια

Στα μαρμαρένια αλώνια περιμένουμε τον Ερντογάν!

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/10/alon2.jpg" width="738" /><br /><br /><b>Αϋφαντής Γιώργος</b><br />Από το “πού το πάει ο Ερντογάν;” των πρωινάδικων της τελευταίας διετίας, πλέον ανακουφιζόμαστε υπόρρητα κάθε πρωί, που δεν ήλθε χθες το βράδυ. Διότι εμείς έχουμε Rafale (έξι), των οποίων αυτός στερείται! Και επιπλέον δύο F-16 Viper! Διότι έχουμε ισχυρούς συμμάχους –πιο ισχυρούς δεν γίνεται– που δεν τον αφήνουν να έλθει!<br /><br />Διότι διεθνοποιήσαμε τις “προκλήσεις” και όλοι πια στην Πράγα κατάλαβαν ποιος προκαλεί. Και θα του επιβάλουν κυρώσεις –αυτοματοποιημένες τις θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ– που ο κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τις τρέμει! Όμως εάν, παρά ταύτα, τολμήσει (για εσωτερικούς βεβαίως λόγους!) να έλθει, εμείς θα τον αντιμετωπίσουμε “με όλα τα διαθέσιμα νόμιμα μέσα“, δήλωσε στο Κάιρο ο υπουργός μας επί των Εξωτερικών κ. Νίκος Δένδιας.<br /><br />Είναι νόμιμο να πυροβολήσουμε αν σκάψει στα επτά μίλια από την Παλαιόχωρα Χανίων; Πρώτοι;! Δηλαδή, να καταστρέψουμε την συνοχή του ΝΑΤΟ που επιτάσσει πανστρατιά κατά της Μόσχας; Να περισπάσουμε τον μείζονα πόλεμο με την Ρωσία –στον οποίο ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός μάς δήλωσε εθελοντές– με ενδο-οικογενειακούς καυγάδες; Τόση μικρότητα και ιδιοτέλεια; Να πέσουμε στο επίπεδο του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν;<br /><br />Η Ελλάς ανέκαθεν, από πάππου προς πάππον, πορεύεται με το Ευαγγέλιο του Διεθνούς Δικαίου! Και δεν τσιμπάει στις τουρκικές προκλήσεις! Θα τον ταράξουμε στη νομιμότητα τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Συμβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο, Ευρωκοινοβούλιο και Κομισιόν στις Βρυξέλλες, Συμβούλιο Ασφαλείας στη Νέα Υόρκη, Διεθνές Δικαστήριο στη Χάγη και Ειδικό Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας στο Αμβούργο!<br /><br />Ιδού τα μαρμαρένια αλώνια της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών! Εκεί –και όχι βεβαίως στην Κίναρο, την Κανδελιούσα και όποια άλλη ελληνική νησίδα, αν είναι δυνατόν!– θα παραταχθούμε και θα περιμένουμε τους Τούρκους του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Μέρα μεσημέρι! Έχουμε τους καλύτερους νομικούς και διπλωμάτες στον κόσμο! Ας τολμήσει κι ας κοπιάσει!<br /><br />Στο μεταξύ, “οι Έλληνες μπορούν” –κατά τον Αρχηγό ΓΕΣ– «να κοιμούνται ήσυχοι, διότι οι Ένοπλες Δυνάμεις αγρυπνούν». Η σύσταση προς τον ελληνικό λαό για ήσυχο ύπνο (προδήλως του δικαίου) προέρχεται από αρμόδιο να ηγηθεί του Στρατού, να κάνει επιστρατευση, να εμπνεύσει τους ένοπλους πολίτες και να τους οδηγήσει στη νίκη.<br /><br />Σήμερα, άλλωστε, οι πόλεμοι (βλέπε Ουκρανία) παλεύονται και κερδίζονται μήπως από απαίδευτους επιστράτους (και δη εννιάμηνης θητείας), ή από επίλεκτους επαγγελματίες, φουσκωτής –κατα προτίμησιν– διάπλασης; Μια γαλλική παροιμία λέει πως δεν υπάρχουν χειρότεροι κουφοί από εκείνους που δεν θέλουν να ακούσουν. Και το μεν αθηνοκεντρικό σύστημα εξουσίας έχει από καιρό επιλέξει να μην ακούει την βοή των επερχομένων γεγονότων! Οι Έλληνες, όμως;<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στα μαρμαρένια αλώνια περιμένουμε τον Ερντογάν!

Αϋφαντής Γιώργος Από το “πού το πάει ο Ερντογάν;” των πρωινάδικων της τελευταίας διετίας, πλέον ανακουφιζόμαστε υπόρρητα κάθε πρωί, που δεν ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τί δεν έμαθε η Αθήνα από την θυσία του Ηλιάκη

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/10/iliakis-kostas.jpg" width="747" /><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Το συγκλονιστικό βίντεο με την δολοφονία του σμηναγού Κώστα Ηλιάκη, έφερε στο προσκήνιο την τραγωδία που συνέβη το 2006 στον εναέριο χώρο της Καρπάθου. Ας θυμηθούμε το περιστατικό. Τα ελληνικά ραντάρ είχαν εντοπίσει τα ίχνη του τουρκικού φωτογραφικού Φάντομ και των δύο F-16 που το συνόδευαν. Επειδή περίπου κάθε μήνα οι Τούρκοι πραγματοποιούσαν αυτού του είδους την κατασκοπευτική επιχείρηση φωτογράφισης με σκοπό να ελέγχουν και το βαθμό ετοιμότητας των ρωσικών αντιαεροπορικών πυραύλων S-300, το ελληνικό Κέντρο Επιχειρήσεων γνώριζε την τουρκική αποστολή.<br /><br />Γι’ αυτό και δόθηκε εντολή σ’ ένα ζεύγος ελληνικών F-16 να πάει στην περιοχή για αναγνώριση, καθ’ ότι τα τουρκικά πετούσαν στο FIR Αθηνών χωρίς να έχουν υποβάλλει σχέδιο πτήσης. Πραγματική αποστολή των ελληνικών F-16 ήταν να αποτραπεί η είσοδος στον ελληνικό εναέριο χώρο των τουρκικών και η φωτογράφιση από κοντινή απόσταση. Όταν ο αρχηγός της ελληνικού ζεύγους Κώστας Ηλιάκης πλησίασε το τουρκικό φωτογραφικό για αναγνώριση (και για να διαπιστώσει το είδος του φωτογραφικού εξοπλισμού), όπως είχε δικαίωμα, το ένα τουρκικό F-16 με το φτερό συνέτριψε την καλύπτρα του ελληνικού F-16 με αποτέλεσμα τα δύο μαχητικά να καταπέσουν, ο Ηλιάκης να σκοτωθεί, ενώ ο Τούρκος να διασωθεί πέφτοντας με αλεξίπτωτο.<br /><img src="" /><br /><br />Το δεύτερο ελληνικό F-16, ενώ είχε κλειδώσει τα δύο άλλα τουρκικά και μπορούσε να τα καταρρίψει, έλαβε αντίθετη εντολή. Στα αρχεία της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας υπήρχαν πολλές εκθέσεις, οι οποίες επιβεβαίωναν ότι Τούρκοι πιλότοι πραγματοποιούσαν κατά την διάρκεια εμπλοκών τέτοιους άκρως επικίνδυνους επιθετικούς ελιγμούς. Ως εκ τούτου, η ελληνική πλευρά όφειλε να είχε προετοιμάσει σενάριο αντίδρασης.<br /><br />Όταν έγινε γνωστό το επεισόδιο στα δύο αρχηγεία, οι Τούρκοι σήκωσαν τρία ζεύγη F-16 για να τα στείλουν στην περιοχή με σκοπό να αποκτήσουν πλεονέκτημα. Το ίδιο ήταν έτοιμη να πράξει και η ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Μεσολάβησε, όμως, η επικοινωνία αφενός του αρχηγού ΓΕΕΘΑ ναυάρχου Χηνοφώτη με τον Τούρκο ομόλογό του στρατηγό Οζκιόκ, αφετέρου των υπουργών Εξωτερικών Αμπντουλάχ Γκιούλ και Ντόρας Μπακογιάννη, στις οποίες αποφασίσθηκε να δοθεί τέλος και να τηρηθούν χαμηλοί τόνοι. Μπορεί και οι δύο πλευρές να έχασαν από ένα αεροσκάφος, αλλά η ελληνική είχε ένα νεκρό. Όπως αποδεικνύει και το βίντεο, Ηλιάκης κυριολεκτικά δολοφονήθηκε από τον Τούρκο πιλότο, ο οποίος, όταν οι Έλληνες τον πλησίασαν στο πλαίσιο της επιχείρησης διάσωσης, έβγαλε το πιστόλι του και τους απείλησε!<div><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="385" src="https://www.youtube.com/embed/YqPkbbsDXOw" width="702" youtube-src-id="YqPkbbsDXOw"></iframe><br /> <br />Το φοβικό σύνδρομο<br /><br />Εάν προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε την ελληνική αντίδραση σ’ εκείνο το επεισόδιο, οι κατάλληλες λέξεις είναι φόβος και πάλι φόβος. Την πρώτη ημέρα, η κυβέρνηση ήταν τόσο φοβισμένη κι αμήχανη, που είχε αποφύγει επιμελώς κάθε καταγγελία και της κατασκοπευτικής επιχείρησης που πραγματοποιούσαν οι Τούρκοι με φωτογραφικό αεροσκάφος και του επιθετικού ελιγμού με το γνωστό τραγικό αποτέλεσμα.<br /><br />Κι όχι μόνο αυτό. Μαρτυρά έλλειμμα εθνικού αυτοσεβασμού το γεγονός ότι την ώρα που είχε χαθεί ο Ηλιάκης πάνω στην εκτέλεση του καθήκοντός του, οι επίσημες δηλώσεις είχαν έναν αυτοεπαινετικό, σχεδόν θριαμβικό χαρακτήρα! Ο ισχυρισμός ότι με υπεύθυνους χειρισμούς απετράπη η επαπειλούμενη κρίση(!) ήταν θλιβερό. Στην πραγματικότητα, οι πιθανότητες να προέκυπτε ευρύτερο θερμό επεισόδιο ήταν εξαρχής αμελητέες.<br /><br />Η Άγκυρα δεν χαρακτηρίζεται από τυχοδιωκτισμό, ούτε αντιδρά σπασμωδικά. Συντηρεί την ένταση για πολιτικούς λόγους, αλλά ευρύτερη κρίση προκαλεί μόνο όταν το έχει σχεδιάσει για να εγείρει επεκτατικές διεκδικήσεις και να εγγράψει σχετικές πολιτικές υποθήκες. Τέτοιες περιπτώσεις ήταν και η κρίση του 1987 και –με διαφορετικό τρόπο– η κρίση στα Ίμια το 1996. Το επεισόδιο στην Κάρπαθο, αντιθέτως, ήταν αποτέλεσμα της τουρκικής επιθετικότητας, αλλά όχι προσχεδιασμένο. Γι’ αυτό και Αθήνα-Άγκυρα δεν δυσκολεύθηκαν καθόλου να συμφωνήσουν.</div><div><br />Ο Ηλιάκης κι ο αυτοεγκλωβισμός της Αθήνας<br /><br />Η άμεση συνεννόηση για αποτροπή κλιμάκωσης ήταν επιβεβλημένη, αλλά θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα εάν το δεύτερο ελληνικό F-16 θα είχε καταρρίψει το δεύτερο τουρκικό. Το πρόβλημα, λοιπόν, βρίσκεται στο γεγονός ότι υπό το κράτος του φοβικού συνδρόμου της, η Αθήνα αυτοεγκλωβίστηκε –όπως συνεχίζει να αυτοεγκλωβίζεται– σ’ ένα πολιτικοψυχολογικό κλίμα, το οποίο συρρικνώνει την γκάμα των ρεαλιστικών επιλογών της και την καθιστά απελπιστικά εύκολο αντίπαλο στις τουρκικές επεκτατικές πιέσεις.<br /><br />Η Άγκυρα άκουγε και ακούει με ειρωνικά χαμόγελα τις επαναλαμβανόμενες ανούσιες κι αμήχανες ελληνικές παροτρύνσεις να αλλάξει πολιτική. Είναι αλήθεια ότι η τουρκική συμπεριφορά δεν συνάδει με την ιδιότητα της υποψήφιας προς ένταξη χώρας κι ότι έρχεται σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή αρχή των σχέσεων καλής γειτονίας. Δεν παράγεται, όμως, πολιτικό αποτέλεσμα με διαπιστώσεις, ακόμα και τότε που ο Ερντογάν επεδίωκε πραγματικά την ένταξη στην ΕΕ.<br /><br />Όταν η τότε κυβέρνηση Καραμανλή είδε ότι η προσπάθεια υποβάθμισης του θέματος δεν είχε περάσει στην κοινή γνώμη, είχε διαφοροποιήσει την ρητορική της. Έστω και με καθυστέρηση, ο πρωθυπουργός είχε αφήσει να αιωρείται η απειλή ότι η Ελλάδα ενδέχεται να σταματήσει να υποστηρίζει την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας. Επειδή, όμως, παρόμοιες προειδοποιήσεις διατυπώνονταν κάθε φορά που εκδηλώνονταν τουρκικές προκλήσεις, είχαν χάσει την πολιτική τους εμβέλεια. Ηχούσαν σαν λόγια χωρίς αντίκρισμα. Εκτός κι αν θεωρηθεί ότι στόχο είχαν όχι να στείλουν μήνυμα στην Άγκυρα, αλλά να κατευνάσουν την ελληνική κοινή γνώμη.<br /><br />Εξαγορά της ύφεσης<br /><br />Η ελληνική πολιτική ελίτ δεν έχανε ευκαιρία να δηλώνει ότι είναι στρατηγικός της στόχος η πλήρης εξομάλυνση των σχέσεων με την Τουρκία. Η επιδίωξη αυτή, όμως, λειτουργούσε ως υποκατάστατο πολιτικής. Για τη βελτίωση των διμερών σχέσεων δεν αρκεί η πρόθεση της μιας πλευράς. Απαιτείται και η βούληση της άλλης. Και εκεί ακριβώς ήταν και παραμένει το κρίσιμο έλλειμμα. Η Άγκυρα συνέχισε την εξαναγκαστική της διπλωματία, συστατικό στοιχείο της οποίας είναι οι προκλήσεις.<br /><br />Οι καλές σχέσεις είναι προς όφελος και των δύο κρατών κι όχι μόνο της Ελλάδας. Η επισήμανση έπρεπε να είναι αυτονόητη, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Ορισμένοι πολιτικοί, δημοσιογραφικοί και ακαδημαϊκοί κύκλοι έχουν την τάση να θεωρούν ότι η Αθήνα πρέπει να εξαγοράζει την ύφεση και να προωθεί την προσέγγιση, προσαρμοζόμενη στις τουρκικές απαιτήσεις, με φαινομενικά ανώδυνες υποχωρήσεις.<br /><br />Η πολιτική αυτή επικαλείται ένα μεταμοντέρνο ιδεολόγημα για τις διεθνείς σχέσεις, που έχει ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα. Επί της ουσίας, υποδηλώνει ότι οι υποστηρικτές της αντιλαμβάνονται τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με όρους ανισοτιμίας. Κι ακριβώς γι’ αυτό –όπως με αναμφισβήτητο τρόπο έχουν όλα αυτά τα χρόνια αποδείξει τα γεγονότα– το μόνο αποτέλεσμα είναι η όξυνση της τουρκικής επιθετικότητας, η οποία με την σειρά της καθιστά πιθανότερη την κρίση. Ο Ηλιάκης, λοιπόν, σκοτώθηκε χωρίς η θυσία του να έχει πολιτικό αντίκρισμα.</div><div><br />Η “εξημέρωση του θηρίου”<br /><br />Το επεισόδιο στην Κάρπαθο πριν 16 χρόνια μπορεί να ήταν κατά μία έννοια στατιστικώς αναμενόμενο, αλλά έφερε με δραματικό τρόπο στο προσκήνιο το χρόνιο πρόβλημα των τουρκικών προκλήσεων και κυρίως το υφιστάμενο έλλειμμα στον τρόπο αντιμετώπισής τους εκ μέρους της Ελλάδας. Επιβεβαίωσε για μία ακόμα φορά τότε πόσο λάθος ήταν το τότε δόγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ότι η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Tουρκίας θα αποτελούσε την αφετηρία μίας διαφοροποίησης στην συμπεριφορά της. Κι αυτή η επιβεβαίωση συνεχίζεται μέχρι σήμερα.<br /><br />H αλήθεια είναι ότι η Άγκυρα δεν έκρυψε ποτέ τις προθέσεις της. Στόχος της ήταν τότε να διανύσει την ενταξιακή της πορεία μ’ όλες τις επεκτατικές διεκδικήσεις της στο τραπέζι. Eπειδή, όμως, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, το ελληνικό πολιτικό σύστημα παρέμενε στην ίδια γραμμή πλεύσης, διακατεχόμενο από τον ίδιο φόβο και την ίδια αμηχανία. Σε τέτοιο σημείο, μάλιστα, που παραβίαζε το άλφα-βήτα των διεθνών σχέσεων: η Αθήνα είχε δεσμευθεί εκ των προτέρων και χωρίς λόγο να υποστηρίξει ενθέρμως και άνευ όρων την τουρκική ένταξη! Το ελληνικό “ναι” τον Δεκέμβριο 2004, μάλιστα, δεν είχε διασυνδεθεί ούτε καν με την άρση της απόφασης του τουρκικού Κοινοβουλίου να χαρακτηρίσει casus belli (αιτία πολέμου) την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων!<br /><br />Όπως είναι γνωστό, η στρατηγική της ¨”εξημέρωσης του θηρίου” είχε δρομολογηθεί και εφαρμοσθεί πρώτα από το δίδυμο Κώστας Σημίτης-Γιώργος Παπανδρέου. H κυβέρνηση Καραμανλή δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να την συνεχίσει με τον δικό της τρόπο, εγκαταλείποντας, όμως, την αμφιλεγόμενη πρόβλεψη περί διαπραγμάτευσης και παραπομπής στη Χάγη των “συνοριακών διαφορών” που υπήρχε στην απόφαση του Ελσίνκι (Δεκέμβριος 1999).<br /><br />O απολογισμός εκείνης της πορείας αποδείχθηκε στην πράξη πενιχρός. Aκόμα και οι θερμοί υποστηρικτές εκείνης της πολιτικής δεν μπορούσαν να το αρνηθούν. Γι’ αυτό και σύστηναν υπομονή, παραπέμποντας στις θετικές αλλαγές, οι οποίες θα προκύψουν στο μέλλον. Tο μέλλον, άλλωστε, έχει το πλεονέκτημα ότι δεν διαψεύδει εκ των προτέρων καμία προσδοκία! Κάπως έτσι φθάσαμε στο σήμερα. Κανείς βεβαίως δεν ποντάρει πλέον στις παγωμένες ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας, αλλά η Αθήνα φροντίζει να βρίσκει κάποια άλλη προσχηματική δικαιολογία κι αν δεν βρίσκει ούτε τέτοια να βολεύεται με έναν κραυγαλέο κατευνασμό που οδηγεί βεβαίως στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Τί δεν έμαθε η Αθήνα από την θυσία του Ηλιάκη

Λυγερός Σταύρος Το συγκλονιστικό βίντεο με την δολοφονία του σμηναγού Κώστα Ηλιάκη, έφερε στο προσκήνιο την τραγωδία που συνέβη το 2006 στον...

Διαβάστε την συνέχεια

H γεωοικονομία του λιθίου.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/10/lithium-ge9d227406_640-1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="550" height="400" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/10/lithium-ge9d227406_640-1.png" width="653" /></a></div><div>Γράφει ο <b>Νάσος Πετράκης</b></div>Καθώς η παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων αυξάνεται σε όλο τον κόσμο, η ζήτηση για λίθιο, βασικό συστατικό του πιο ευρέως χρησιμοποιούμενου μοντέλου μπαταρίας, αυτού των ιόντων λιθίου, εκτοξεύεται. Ωστόσο, η παραγωγή αυτής της πρώτης ύλης δεν συμβαδίζει με τις ανάγκες. Ο κίνδυνος είναι ότι θα γίνει ένα ολοένα και πιο πολιτικό ζήτημα στον ανταγωνισμό μεταξύ χωρών για την τοπική παραγωγή μπαταριών για ηλεκτρικά οχήματα, μια ευκαιρία για να προωθηθεί η εκβιομηχάνιση.<br /><br />Η ενεργειακή κρίση που βιώνει η Ευρώπη έχει επιβάλλει μια ενεργειακή μετάβαση. Τη μετάβαση από την εξάρτηση από τους υδρογονάνθρακες σε αυτήν από στρατηγικά μέταλλα, η οποία θα μπορούσε να αποδειχθεί πιο δύσκολη από ό,τι περίμεναν οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις. Για παράδειγμα, η προσφορά λιθίου προβλέπεται να είναι περίπου 4% χαμηλότερη από την προβλεπόμενη ζήτηση το 2030 και 24% χαμηλότερη το 2035, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι όλα τα νέα έργα εξόρυξης που θεωρούνται επί του παρόντος πιθανά από τη βιομηχανία, θα υλοποιηθούν, παράλληλα με μια σημαντική επέκταση των έργων ανακύκλωσης λιθίου.<br /><br />Ο ανεπαρκής εφοδιασμός θα μπορούσε να καθυστερήσει σημαντικά την ενεργειακή μετάβαση. Επιπλέον, οι καταστάσεις σπανιότητας επιδεινώνουν τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, όπως φάνηκε με τις μάσκες ή τα εμβόλια κατά τη διάρκεια της πανδημίας ή με το ρωσικό αέριο σήμερα.<br /><br />Καθώς το λίθιο έχει γίνει στρατηγική πρώτη ύλη, οι κυβερνήσεις θα παρέμβουν στην παραγωγή και την προμήθειά του. Η παραγωγή θα τριπλασιαστεί από τώρα έως το 2031, με μέση ετήσια αύξηση 13,6%. Η Αυστραλία, ο μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο, αναμένεται να τριπλασιάσει την παραγωγή της κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και αναμένεται να αντιπροσωπεύει μερίδιο 35% της παγκόσμιας αγοράς, την επόμενη δεκαετία. Η Χιλή και η Κίνα αναμένεται επίσης να διπλασιάσουν την παραγωγή τους σε αυτά τα 10 χρόνια, ενώ η Βραζιλία θα τριπλασιάσει την παραγωγή της. Από την πλευρά της, η Αργεντινή αναμένεται να εξαπλασιάσει την τρέχουσα παραγωγή της.<br /><br />Έχουν εντοπιστεί περίπου 129 εκμεταλλεύσεις λιθίου, συμπεριλαμβανομένων 25 μόνο στον Καναδά. Από αυτές τις 129 δραστηριότητες, οι 105 βρίσκονται στα χέρια μεσαίου μεγέθους εταιρειών εξόρυξης. Η περιορισμένη παρουσία των κύριων παγκόσμιων μονοπωλίων εξόρυξης, θέτει σε κίνδυνο την εκτέλεση των επί του παρόντος προγραμματισμένων έργων και θέτει υπό αμφισβήτηση την ικανότητα εξόρυξης λιθίου σε επαρκή ποσότητα μακροπρόθεσμα.<br /><br />Ταυτόχρονα, η παγκόσμια ζήτηση αναμένεται να τριπλασιαστεί έως το 2031, κυρίως λόγω των αυξημένων πωλήσεων ηλεκτρικών οχημάτων, οι οποίες θα ανέλθουν από 11,4 εκατομμύρια σε 30,3 εκατομμύρια μονάδες. Μόνο οι μπαταρίες των ηλεκτρικών οχημάτων θα αντιπροσωπεύουν το 80% της ζήτησης λιθίου, σε σύγκριση με το 40-45% σήμερα.<br /><br />ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ<br /><br />Στην Ευρώπη, εκτός από τα μέτρα που εγκρίθηκαν από κάθε κράτος μέλος, το σχέδιο Next Generation είχε ήδη στόχο την προώθηση της ενεργειακής μετάβασης πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία και την τρέχουσα ενεργειακή κρίση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν επίσης να μειώσουν την εξάρτησή τους από τις κινεζικές αλυσίδες εφοδιασμού.<br /><br />Και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, οι μεγάλες δυνάμεις εκμεταλλεύονται την ενεργειακή μετάβαση για να δημιουργήσουν νέους βιομηχανικούς τομείς και πράσινες επιχειρήσεις, οι οποίες ενισχύονται συνεχώς χάρη στις δημόσιες επιδοτήσεις.<br /><br />Ο ανταγωνισμός θα αναδιοργανώσει τις αλυσίδες εφοδιασμού. Η τοποθεσία παραγωγής των μπαταριών θα επηρεάσει τη γεωγραφική ζήτηση για λίθιο. Αν και η Κίνα θα συνεχίσει να είναι ο κορυφαίος κατασκευαστής μπαταριών στον κόσμο τα επόμενα 10 χρόνια, με το 80% της παραγωγικής ικανότητας, άλλες χώρες παραγωγής όπως η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ουγγαρία θέλουν να καλύψουν τη διαφορά. Νέοι παίκτες όπως η Γερμανία, η Πολωνία, η Σουηδία, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ταϊλάνδη και η Ινδονησία αναμένεται να εισέλθουν γρήγορα στην αγορά. Για την εξασφάλιση των αναγκών λιθίου αυτών των χωρών, η Αυστραλία και ο Καναδάς είναι πιθανό να είναι οι κύριοι ωφελούμενοι λόγω της πολιτικής συμμαχίας τους με τις Ηνωμένες Πολιτείες και της ικανότητάς τους να παράγουν μεγάλες ποσότητες λιθίου.<br /><br />Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα ποσό 370 δισεκατομμυρίων δολαρίων του νόμου Μπάιντεν Inflation Reduction Act είναι αφιερωμένο στην ανάπτυξη της βιομηχανίας κατασκευής μπαταριών και στην εξασφάλιση της εφοδιαστικής αλυσίδας. Σύμφωνα με τον IRA, για να δικαιούνται φορολογικές ελαφρύνσεις, οι κατασκευαστές νέων ηλεκτρικών οχημάτων (NEV) πρέπει να ολοκληρώσουν τη συναρμολόγησή τους στις Ηνωμένες Πολιτείες και να προμηθευτούν ένα σημαντικό ποσοστό των κύριων εξαρτημάτων της μπαταρίας, συμπεριλαμβανομένων μετάλλων όπως το λίθιο, το νικέλιο και το κοβάλτιο, στη χώρα ή σε χώρες με τις οποίες έχει συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών. Η Κίνα, ο μεγαλύτερος παραγωγός αυτών των ζωτικών συστατικών στον κόσμο, δεν έχει τέτοια συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, σε αντίθεση με τον Καναδά και το Μεξικό.<br /><br />Στο Πεκίνο θεωρούν, ότι αυτή η πολιτική έρχεται σε αντίθεση με τη βιομηχανική πολιτική της Κίνας, σύμφωνα με την οποία όλοι οι κατασκευαστές νέων ηλεκτρικών οχημάτων, ανεξάρτητα από την προέλευσή τους, όπως η Tesla, δικαιούνται να λαμβάνουν βιομηχανικές επιδοτήσεις εφόσον συμμορφώνονται με τα νομικά πρότυπα. Η Κίνα φοβάται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επαναλάβουν με τους παραγωγούς κυψελών λιθίου και μπαταριών την καταστολή που άσκησαν κατά των κατασκευαστών ηλιακών συλλεκτών στην αυτόνομη περιοχή Ξινγιάνγκ, στα βορειοανατολικά της χώρας, τους οποίους η Ουάσιγκτον κατηγόρησε ότι υπέβαλαν τους εργαζομένους τους σε «αναγκαστική εργασία» ως δικαιολογία για τον αποκλεισμό τους από την αγορά της Βόρειας Αμερικής.<br /><br />Οι ειδικοί του κλάδου δεν είναι τόσο αισιόδοξοι. Σύμφωνα με ορισμένους από αυτούς, ο νέος νόμος θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλη ζημιά στις ΗΠΑ, καθώς και στην παγκόσμια βιομηχανία NEV και να αυξήσει περαιτέρω τον πληθωρισμό της, ενώ η δύναμή του να επηρεάσει τους Κινέζους κατασκευαστές NEV είναι σχετικά μικρή.<br /><br />Υπάρχουν εκτιμήσεις ότι είναι σχεδόν αδύνατο για οποιαδήποτε χώρα της Δύσης να καλύψει το κενό της Κίνας σε πρώτες ύλες για λίθιο έως το 2024, σε σχέση με τη ζήτηση NEV στις ΗΠΑ. Οι κορυφαίοι Κινέζοι κατασκευαστές μπαταριών, όπως η CATL και η BYD, αντιπροσωπεύουν από κοινού περίπου το ήμισυ του παγκόσμιου μεριδίου αγοράς. Για τις αυτοκινητοβιομηχανίες των ΗΠΑ, της Ευρώπης, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας όπως η Tesla, η BMW, η Toyota, η Kia και η Hyundai, η διακοπή των σχέσεων με τους Κινέζους προμηθευτές σημαίνει αύξηση του κόστους κατά σημαντικό ποσοστό.<br /><br />Από την πλευρά της, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει σχηματίσει την Ευρωπαϊκή Συμμαχία Μπαταριών, η οποία περιλαμβάνει μέτρα για την εξασφάλιση του λιθίου και άλλων μετάλλων που είναι απαραίτητα για την ενεργειακή μετάβαση.<br /><br />ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΟΣΜΟ<br /><br />Αυτό το είδος δημόσιας στήριξης που εφαρμόζεται στη Δύση, εμφανίζεται και σε αναδυόμενες οικονομίες. Η Ινδία προσφέρει οικονομικά κίνητρα μόνο σε έργα παραγωγής μπαταριών που ενσωματώνουν μέρος εξαρτημάτων τοπικής παραγωγής.<br /><br />Ο ανταγωνισμός επιδεινώνεται επίσης από χώρες που παράγουν πρώτες ύλες. Έχουν ήδη τα ορυχεία και θέλουν να αναπτύξουν ολοκληρωμένες βιομηχανίες στην αλυσίδα παραγωγής: εξόρυξη, μεταποίηση και διύλιση, που αντιπροσωπεύουν ένα ποσοστό μεταξύ 25 και 30%.<br /><br />Στην Ινδονησία, μια κοινοπραξία δημόσιων εταιρειών, συμπεριλαμβανομένης μιας εταιρείας εξόρυξης με πρόσβαση σε σημαντικό μέρος των αποθεμάτων νικελίου της χώρας, υπέγραψε μνημόνιο κατανόησης με την εταιρεία κατασκευής μπαταριών της Νότιας Κορέας LG Energy Solution για επένδυση 9 δις δολαρίων για τη διύλιση μετάλλων και την κατασκευή καθόδων και μπαταριών. Η Τζακάρτα έχει επίσης υπογράψει μνημόνιο κατανόησης με την κινεζική εταιρεία Contemporary Amperex Technology (Catl), η οποία, μαζί με δύο τοπικές εταιρείες, θα αναπτύξει ένα ολοκληρωμένο έργο παραγωγής μπαταριών 6 δις δολαρίων. Τον Μάρτιο, η LG Energy Solution υπέγραψε συμφωνία με τη Stellantis για την παραγωγή μπαταριών στον Καναδά με κεφάλαιο άνω των 4 δις δολαρίων.<br /><br />Υπάρχει επίσης ανταγωνισμός μεταξύ μεμονωμένων κεφαλαίων, ιδίως κατασκευαστών εξοπλισμού αυτοκινήτων, για την εξασφάλιση των προμηθειών τους. Η αμερικανική Tesla υπέγραψε τριετή συμφωνία με την κινεζική Ganfeng, έναν από τους κορυφαίους παραγωγούς εξαρτημάτων λιθίου στον κόσμο. Η Volkswagen σκοπεύει να δημιουργήσει ένα δίκτυο προμηθευτών, από την εξόρυξη λιθίου έως τη συναρμολόγηση μπαταριών στην Ισπανία. Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία υπέγραψε συμφωνία με τη γερμανοαυστραλιανή εταιρεία Vulcan Energy Resources για την εξόρυξη λιθίου στην κοιλάδα του Άνω Ρήνου στη Γερμανία. Η Renault και η Stellantis αναμένεται να προμηθευτούν λίθιο από τη Vulcan. Η αμερικανική Ford θα αγοράζει 25.000 τόνους λιθίου ετησίως από μια τοποθεσία στην Αργεντινή που εκμεταλλεύεται η αυστραλιανή εταιρεία εξόρυξης Lake Resources.<br /><br />Η επιχείρηση διύλισης είναι ακόμη πιο συγκεντρωμένη. Η Χιλή εξάγει το 66% της παγκόσμιας προσφοράς ανθρακικού λιθίου, το οποίο εξάγει από εξατμισμένη άλμη. Η Κίνα καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης προσφοράς χρησιμοποιώντας μια διαφορετική μέθοδο: διύλιση ανθρακικού λιθίου από μετάλλευμα σποδουμένης, κυρίως από την Αυστραλία. Η Κίνα ελέγχει περισσότερες από τις μισές παγκόσμιες εξαγωγές υδροξειδίου του λιθίου.<br /><br />Οι εντάσεις στην αγορά λιθίου αντανακλώνται στις τιμές του ορυκτού. Οι τιμές των ανθρακικών και των υδροξειδίων θα παραμείνουν στα πολλαπλάσια των προπανδημικών επιπέδων τους σε πραγματικούς όρους μέχρι το 2025, όταν θα υποχωρήσουν αλλά θα παραμείνουν υψηλές. Σε σύγκριση με την περίοδο πριν από την πανδημία, οι τιμές είναι αυξημένες περισσότερο από 500%.<br /><br />Ο πόλεμος λιθίου μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων έχει ξεσπάσει. Στις Ηνωμένες Πολιτείες λείπει ο λευκός χρυσός και η Κίνα έχει μόνο το 20% του ορυκτού που εμφανίζεται στον πλανήτη. Το τρίγωνο που σχηματίζεται από την Αργεντινή, τη Βολιβία και τη Χιλή, συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα παγκόσμια αποθέματα. Αργά ή γρήγορα, οι μεγάλες δυνάμεις θα επέμβουν σε αυτό. Χωρίς την ενοποίηση των παραγωγικών διαδικασιών μεταξύ των τριών χωρών και την ανάπτυξη των δικών τους τεχνολογιών που επιτρέπουν την πρόοδο στις αλυσίδες παραγωγής κυψελών και μπαταριών, η λεηλασία αυτής της περιοχής θα είναι αναπόφευκτη.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

H γεωοικονομία του λιθίου.

Γράφει ο Νάσος Πετράκης Καθώς η παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων αυξάνεται σε όλο τον κόσμο, η ζήτηση για λίθιο, βασικό συστατικό του πιο ευρέως...

Διαβάστε την συνέχεια

Όλο το παρασκήνιο και η αλήθεια για τα τουρκικά F-16! Υπάρχει «βέτο Μενέντεζ»;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="362" src="https://www.youtube.com/embed/a0pvtsqRpn0" width="681" youtube-src-id="a0pvtsqRpn0"></iframe></div><br /><div>Τι πραγματικά έγινε με τον εκσυγχρονισμό των τουρκικών F-16 από τις ΗΠΑ;</div><br />Πως φθάσαμε από το σίγουρο «κόψιμο» του εκσυγχρονισμού στο «προχωράμε χωρίς όρους»;<br /><br />Έπαιξε ρόλο η συνάντηση Σάλιβαν- Καλίν στην Κωνσταντινούπολη; <br /><br />Και τελικά υπάρχει βέτο του γερουσιαστή Μενέντεζ ή όχι;<br /><br />Ο δημοσιογράφος Κώστας Μαρδάς απαντά με ακλόνητα στοιχεία σε όλα τα ερωτήματα και οι απαντήσεις του μπορεί να μην είναι ευχάριστες αλλά αποτυπώνουν την αλήθεια! <br /><br />Δείτε την άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη του.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όλο το παρασκήνιο και η αλήθεια για τα τουρκικά F-16! Υπάρχει «βέτο Μενέντεζ»;

Τι πραγματικά έγινε με τον εκσυγχρονισμό των τουρκικών F-16 από τις ΗΠΑ; Πως φθάσαμε από το σίγουρο «κόψιμο» του εκσυγχρονισμού στο «προχωρά...

Διαβάστε την συνέχεια

Μήπως βιάζονται να πανηγυρίσουν οι Τούρκοι; Χωρίς Μενέντεζ F-16 ΓΙΟΚ.

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/07/220705090740_ROBERT-MENENDEZ-SENATE05-1024x683.jpg" width="742" /><br /><br />Οι τροπολογίες που επέβαλαν προϋποθέσεις στην Τουρκία για την αναβάθμιση των F-16 τέθηκαν εκτός του νομοσχεδίου της Γερουσίας για τον αμυντικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ (NDAA).<br /><br />Ανεξαρτήτως του νομοσχεδίου NDAA (προϋπολογισμός του Πενταγώνου) ο γερουσιαστής Μενέντεζ διατηρεί το δικαίωμα ως πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας να προβάλει βέτο στην έγκριση αμυντικών συμβάσεων.<br /><br />Ο γερουσιαστής έχει δηλώσει ότι θα καταθέσει βέτο και δεν θα επιτρέψει την πώληση των F-16 στην Τουρκία. Σημειώνουμε επίσης ότι ο κ. Μενέντεζ ΔΕΝ βρισκόταν στην Ουάσιγκτον όταν συζητήθηκε το θέμα, ενώ απουσίαζαν και άλλοι σημαντικοί νομοθετες λόγω της εκλογικής περιόδου.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες, η αναίρεση των εν λόγω τροπολογιών έγινε εξαιτίας της απόφασης να αφαιρεθούν όλες οι τροπολογίες που δεν είχαν εξασφαλίσει ευρεία συναίνεση, καθώς ο πρόεδρος της Επιτροπής Αμυντικών Υποθέσεων της Γερουσίας υποστήριξε ότι ήθελε το τελικό κείμενο της Γερουσίας να περιλαμβάνει μόνο τις τροπολογίες για τις οποίες δεν υπήρχαν διαφωνίες.<br /><br />Επιπλέον, ρόλο για την τροπή που πήραν τα πράγματα σχετικά με τις τροπολογίες για τα F-16 φαίνεται ότι έπαιξαν οι επιφυλάξεις που εξέφρασαν οι Ρεπουμπλικάνοι συμπρόεδροι των Επιτροπών Διεθνών Σχέσεων και Άμυνας στη Γερουσία.<br /><br />Μάλιστα σε αυτές τις επιφυλάξεις ήρθε να προστεθεί και η παρασκηνιακή πίεση που άσκησε ο Λευκός Οίκος, ο οποίος επιθυμεί να μην περιορίζονται οι διαθέσιμες επιλογές του από τέτοιες δεσμευτικές τροπολογίες.<br /><br />Ωστόσο, η ανάλογη τροπολογία για τα F-16 που κατατέθηκε από τον βουλευτή Κρις Πάπας έχει ήδη περάσει στην εκδοχή του νομοσχεδίου της Βουλής των Αντιπροσώπων.<br /><br />Αξίζει να τονιστεί ότι η αντίστοιχη τροπολογία του Κρις Πάπας παραμένει στην εκδοχή της Βουλής. Το τελικό κείμενο του αμυντικού προυπολογισμού θα αποφασιστεί μετά από διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δυο Σώματα.<br /><br />Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η τύχη των τροπολογιών θα αποφασιστεί κατά την διαπραγμάτευση που θα γίνει μεταξύ της Βουλής και της Γερουσίας για την τελική εκδοχή του NDAA.<br /><br />Σε σχέση με την τροπολογία Μενεντεζ ειδικότερα, εξέφρασαν επιφυλάξεις οι Ρεπουμπλικάνοι συμπρόεδροι των Επιτροπών Διεθνών και Άμυνας της Γερουσίας, σύμφωνα όμως με πληροφορίες υπάρχουν και παρασκηνιακές πιέσεις από την κυβέρνηση για να μην περάσουν οι τροπολογίες, όχι απαραίτητα για να προχωρήσει στην πώληση των Φ16 στην Τουρκία αλλά για να μπορεί να έχει τον τελικό λόγο σε τέτοιου είδους αποφάσεις.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μήπως βιάζονται να πανηγυρίσουν οι Τούρκοι; Χωρίς Μενέντεζ F-16 ΓΙΟΚ.

Οι τροπολογίες που επέβαλαν προϋποθέσεις στην Τουρκία για την αναβάθμιση των F-16 τέθηκαν εκτός του νομοσχεδίου της Γερουσίας για τον αμυντι...

Διαβάστε την συνέχεια