Ο Ιππότης έγινε… απατεώνας. O Zelensky έτοιμος να θυσιάσει τον Yermak για να σωθεί. Πρώτη πράξη εμφυλίου στην Ουκρανία.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/7a1076f69fcc19dea2508b63e258516d_XL.jpg?v=2" width="698" /><br /><br /><div>H ουκρανική Βουλή ενέκρινε με 331 ψήφους το προεδρικό νομοσχέδιο για την αποκατάσταση των εξουσιών των NABU, SAP - Υπό έλεγχο... και η πρωθυπουργός Svyrydenko;<br /><br />Η ημέρα που ο Volodymyr Zelensky θα χάσει τα πάντα συμπεριλαμβανομένης, πιθανώς, της ελευθερίας του πλησιάζει ραγδαία, οπότε ο απολογισμός της... δικτατορίας του μπορεί να γίνει ήδη τώρα.<br />Έγιναν πολλά λάθη.<br /><br />Τα τρία βασικά λάθη<br /><br />Τρία είναι τα βασικότερα.<br /><br />Πρώτον, δεν επιδίωξε συμφωνία με τη Μόσχα μετά την έναρξη της ρωσικής Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης, ποντάροντας σε μια αναμενόμενα χαμένη στρατηγική για στρατιωτική συντριβή της Ρωσίας.<br />Δεύτερον, μπήκε άσκοπα στην πολιτική – ενώ θα μπορούσε να κρίνει το KVN στη Jurmala (σ.σ το KVN είναι ένα πολύ δημοφιλές τηλεοπτικό show που άρχισε επί ΕΣΣΔ και συνεχίζεται ακόμα σε διάφορες χώρες, η Jurmala είναι πόλη της Λετονίας).<br />Η πολιτική καριέρα του Zelensky υπήρξε μία από τις κύριες αιτίες της σύγκρουσης.<br />Τέλος, έκανε τραγικό λάθος όταν επιχείρησε να υποτάξει το NABU (Εθνικό Γραφείο για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς στην Ουκρανία) και τη SAP (Ειδική Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς) – εργαλεία επιρροής της Ουάσιγκτον (που κατέχει τον έλεγχο) και, σε μικρότερο βαθμό, του Λονδίνου.<br />Τέτοια κατσάδα από τη Δύση δεν είχε ξαναδεχτεί ποτέ ο Zelensky (σ.σ. σήμερα 31/7 η ουκρανική Βουλή ενέκρινε με 311 ψήφους το προεδρικό νομοσχέδιο για την αποκατάσταση των αρμοδιοτήτων του NABU και της SAP).<br /><br />Προσωποπαγής δικτατορία<br /><br />Ακόμα και τα λυσσαλέα ρωσοφοβικά ΜΜΕ της Βρετανίας ανακάλυψαν ξαφνικά ότι στην Ουκρανία έχει εγκαθιδρυθεί προσωποπαγής δικτατορία.<br />Ακόμη και η πάντοτε συγχωρητική Ursula von der Leyen έβαλε το Κίεβο σε «νηστεία» μέχρι να διορθώσει την κατάσταση.<br /><br />Ο Zelensky, τρομοκρατημένος, θα το διορθώσει: την ερχόμενη Τρίτη, η ουκρανική Βουλή πρέπει να ψηφίσει νόμο για το NABU που θα αναιρεί αυτόν που εγκρίθηκε την προηγούμενη εβδομάδα.<br /><br />Η νέα… βάπτιση<br /><br />Μέσα σε αυτήν την εβδομάδα, η Ευρώπη πρόλαβε να «ξεβαφτίσει» τον Zelensky από ιππότη σε απατεώνα, το ταμπού των διαδηλώσεων στον δρόμο στην Ουκρανία ήρθη, και – το σημαντικότερο – η εξουσιαστική πυραμίδα άρχισε να διαλύεται.<br />Ακόμη και ο πανίσχυρος επικεφαλής του Προεδρικού Γραφείου Andriy Yermak, φημολογείται ότι επίκειται η απομάκρυνσή του.<br />Για τον Zelensky, αυτό ισοδυναμεί με απώλεια δεξιού χεριού, ποδιού και κεφαλιού…<br /><br />To bromance… τελείωσε<br /><br />Ο Yermak είναι ο αρχιτέκτονας του συστήματος εξουσίας της Ουκρανίας – μέσω αυτού περνάνε σχεδόν όλα, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης.<br />Ότι το «bromance» μεταξύ Zelensky και Yermak έχει τελειώσει, το λένε πηγές από πολλά ΜΜΕ αλλά και από υπηρεσίες πληροφοριών.<br />Η Ρωσική Υπηρεσία Εξωτερικής Πληροφόρησης (SVR), για παράδειγμα, ισχυρίζεται ότι ο Yermak δήλωσε πρόθυμος στους Αγγλοσάξονες να συμμετάσχει στην επιχείρηση αντικατάστασης του «αποτυχημένου» Zelensky από τον εχθρό του – τον πρώην αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων και νυν πρέσβη στο Λονδίνο, Valery Zaluzhny.<br />Αν ισχύει, η αποπομπή του Yermak για τον Zelensky είναι ζήτημα επιβίωσης.<br />Αλλά είναι δύσκολο: ο Yermak γνωρίζει πολλά.<br /><br />Ήττα και ντροπή<br /><br />Στη δυτική δημοσιογραφία κυκλοφορεί άλλη εξήγηση.<br />Η ανάγκη να κάνει πίσω στο θέμα του NABU είναι για τον Zelensky και ήττα, και ντροπή, και κηλίδα στο προφίλ του.<br />Χρειάζεται λοιπόν αποδιοπομπαίος τράγος – κάποιος να του φορτώσουν την ευθύνη για το εσωτερικό και το εξωτερικό κοινό.<br />Όμως η κατάσταση έχει ξεφύγει τόσο, που μόνο ο Yermak κάνει για τον ρόλο αυτόν: αυτός υλοποίησε την επιχείρηση που εξόργισε τους πάντες.<br />Φυσικά, όχι με δική του πρωτοβουλία, αλλά με εντολή του Zelensky – αλλά ο δεύτερος ελπίζει ότι αυτό μπορεί να ξεχαστεί.<br /><br />Αποδιοπομπαίος τράγος<br /><br />Το ότι ο Yermak προορίζεται για αποδιοπομπαίος τράγος, το υπαινίσσεται και το δημοσίευμα της Washington Post, η οποία τον παρουσιάζει ως υπεύθυνο για όλες τις υπερβολές του καθεστώτος Zelensky.<br />Και η WP δεν είναι απλώς το πιο «φιλοουκρανικό» μεγάλο ΜΜΕ των ΗΠΑ, αλλά και γνωστός «αγωγός διαρροών» της CIA – άρα σε τέτοια θέματα θεωρείται έγκυρη.<br /><br />Θανάσιμη αποπομπή για το Κίεβο<br /><br />Ωστόσο, η αποπομπή του ανθρώπου στον οποίο βασίζεται το καθεστώς, ίσως αποδειχθεί θανάσιμη για το ίδιο το καθεστώς: δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο Zelensky, χωρίς τον διαχειριστή του, μπορεί να ελέγξει τις ελίτ που ο Yermak είχε «καθαρίσει» υπέρ του.<br />Αυτοί που συμβουλεύουν τον Zelensky να απομακρύνει τον Yermak, ίσως ενεργούν ενάντια στον ίδιο ή τουλάχιστον ενάντια στο σύστημά του.<br />Αυτό μας φέρνει πίσω στις πληροφορίες της SVR ότι η απόφαση αντικατάστασης του αρχιστρατήγου της Ουκρανίας είχε ληφθεί από τη Δύση πολύ πριν το σκάνδαλο με το NABU.<br />Είτε ο Yermak συνωμότησε είτε όχι, αυτή είναι η πιο απλή και πειστική εξήγηση για όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία.<br /><br />Ξεπέρασε τις «κόκκινες γραμμές»<br /><br />Με την απόπειρά του να ελέγξει το NABU και τη SAP, ο Zelensky ξεπέρασε τις «κόκκινες γραμμές» και προκάλεσε την οργή της Δύσης, η οποία θεωρεί αυτές τις αρχές κρίσιμα εργαλεία ελέγχου της ουκρανικής ελίτ για πολλούς λόγους.<br />Αλλά πήρε αυτό το ρίσκο αμυνόμενος: οι ερευνητές του NABU είχαν στραφεί εναντίον του στενού του κύκλου – και συνεπώς και εναντίον του ιδίου.<br />Με δική τους πρωτοβουλία, οι γερμανικές αρχές έκαναν έρευνες στον πρώην αναπληρωτή επικεφαλής του προεδρικού γραφείου, Rostyslav Shurma.<br />Κατηγορίες ασκήθηκαν στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Oleksiy Chernyshov και – σύμφωνα με διαρροές – ετοιμάζονταν και για τον Tymur Mindich.<br />Ο τελευταίος φημολογείται ότι είναι το «πορτοφόλι του Zelensky» και του αποδίδεται η ιδιοκτησία χρυσής τουαλέτας (υπάρχουν ήδη φωτογραφίες στο διαδίκτυο).<br /><br />Τα αφεντικά αντιδρούν<br /><br />Αν οι ερευνητές, που λογοδοτούν στις δυτικές δομές, πέρασαν αυτό το όριο, τότε μάλλον η Δύση αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Zelensky με κάποιον πιο ικανό και πρόθυμο – το αργότερο μέχρι τα τέλη της άνοιξης.<br />Η επίθεση κατά του περιβάλλοντός του έγινε από το NABU τον Ιούνιο και Ιούλιο – στην περίπτωση του Chernyshov, ξέθαψαν μια παλιά υπόθεση που περίμενε την κατάλληλη στιγμή.<br />Ο Zelensky πίστευε ότι μπορούσε να σταματήσει αυτήν την πίεση, φέρνοντας το NABU και τη SAP υπό τον έλεγχο της Γενικής Εισαγγελίας.<br />Η αντίδραση των «αφεντικών» δεν του άφησε άλλη επιλογή από μια ντροπιαστική υποχώρηση.<br /><br />Δεν παραδίδεται<br /><br />Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι παραδόθηκε, αποδέχτηκε τη μοίρα του και δεν θα προσπαθήσει να αναβάλει το τέλος του.<br />Για παράδειγμα, ο ερευνητής του NABU Ruslan Magomedrasulov, που ερευνούσε μεταξύ άλλων και την υπόθεση Mindich, συνελήφθη με κατηγορίες για εσχάτη προδοσία και διακίνηση κάνναβης στο Νταγκεστάν.<br />Ο επικεφαλής της SAP, Oleksandr Klymenko, δήλωσε στους Financial Times ότι η καθυστερημένη υποχώρηση ήρθε πολύ αργά: «η ζημιά έγινε», «η δουλειά ουσιαστικά σταμάτησε» και σχεδόν όλοι οι πληροφοριοδότες σταμάτησαν να συνεργάζονται – φοβούνται διαρροές και αντίποινα από την εξουσία.<br /><br />Η ουκρανική εκδοχή του… Παιχνιδιού του Καλαμαριού<br /><br />Και είναι βέβαιο ότι υπάρχει κάτι για να φοβηθεί κανείς: όποιος στριμώχνεται στη γωνία γίνεται επικίνδυνος.<br />Ο Zelensky πρέπει να έχει την πλήρη αίσθηση ότι βρίσκεται στη γωνία, προδομένος, εκτεθειμένος και υπό προετοιμασία για θυσία.<br />Αν όλα αυτά ισχύουν, η ουκρανική εκδοχή του Παιχνιδιού του Καλαμαριού (σ.σ. κορεατική τηλεοπτική σειρά) πλησιάζει στο τέλος της.<br />Οι φιναλίστ του – επίσης – θα προσπαθούν να ανατρέψουν ο ένας τον άλλον, αλλά αυτή είναι η μοναδική τους ομοιότητα με το κορεατικό πρωτότυπο.<br />Στην ουκρανική εκδοχή, τα «καλαμάρια» είναι ο Zelensky και ο Yermak, των οποίων τα πλοκάμια είχαν πνίξει ολόκληρη τη χώρα – και τώρα γραπώνονται από άκρες, κλαδιά και παρακλάδια για να μη γκρεμιστούν στο κενό.<br /><br />«Μύλος» στη Βουλή <br /><br />Η ουκρανική Βουλή ενέκρινε το προεδρικό νομοσχέδιο (Νο 13533) για την αποκατάσταση των εξουσιών του Εθνικού Γραφείου για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς (ΝΑΒU) και της Ειδικής Εισαγγελίας για τη Διαφθορά (SAP).<br />Η Βουλή ενέκρινε επί του συνόλου το νομοσχέδιο και το παρέπεμψε για υπογραφή στον πρόεδρο Zelensky.<br />To νομοσχέδιο υπερψήφισαν 331 βουλευτές.<br />Πάντως ο βουλευτής Dmitry Kostyuk ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κυβερνώνοντος κόμματος «Υπηρέτης του Λαού», αναφέροντας πως οι βουλευτές εξαναγκάστηκαν να ψηφίσουν υπέρ του νομοσχεδίου για την αφαίρεση των εξουσιών από NABU και SAP υπό την απειλή ποινικών υποθέσεων.<br /><br />Υπό έλεγχο και η πρωθυπουργός Yulia Svyrydenko<br /><br />Εν τω μεταξύ, πληροφορίες αναφέρουν πως το Εθνικό Γραφείο Καταπολέμησης της Διαφθοράς διεξάγει ποινική έρευνα για κατάχρηση εξουσίας από την πρωθυπουργό Yulia Svyrydenko.<br />Όπως αναφέρεται, η υπόθεση σχετίζεται με κοινά αεροπορικά ταξίδια της Svyrydenko, όταν κατείχε τη θέση της πρώτης αναπληρώτριας πρωθυπουργού, μαζί με τον επικεφαλής του Γραφείου του Προέδρου, Andriy Yermak.<br />Η Svyrydenko, σε αντίθεση με τον Yermak, σύμφωνα με τη θέση της, έχει δικαίωμα χρήσης κρατικών αεροσκαφών.<br />Ωστόσο, σύμφωνα με την εκδοχή των ανακριτών, κάποια από τα κοινά ταξίδια της με τον Yermak δεν υπαγορεύονταν από υπηρεσιακή ανάγκη για την ίδια, αλλά οφείλονταν στην επιθυμία του επικεφαλής του Προεδρικού Γραφείου να ταξιδεύει με κρατικό αεροπλάνο με κρατικά έξοδα.<br />Το NABU θεωρεί ότι πρόκειται για αξιόποινη πράξη και ότι προκλήθηκε ζημία στον κρατικό προϋπολογισμό.<br /><br />Στόχος και ο Yermak<br /><br />Σύμφωνα με πηγές του Γραφείου, η υπόθεση αυτή ενδέχεται να προχωρήσει μέχρι και στην απαγγελία κατηγοριών κατά της Svyrydenko - εάν η Βουλή εγκρίνει και ο πρόεδρος υπογράψει το νομοσχέδιο για την επαναφορά των εξουσιών του NABU, κάτι που έγινε μόλις σήμερα.<br />Οι ίδιες πηγές δεν αποκλείουν ότι κατηγορίες μπορεί να απαγγελθούν και στον ίδιο τον Yermak.<br /><br />Svyrydenko (πρωθυπουργός Ουκρανίας): Άμεση και υπεύθυνη απάντηση στους Ουκρανούς και στην Ευρώπη<br /><br />Η πρωθυπουργός της Ουκρανίας, Yulia Svyrydenko, δήλωσε ότι το νομοσχέδιο που εγκρίθηκε σήμερα από το ουκρανικό κοινοβούλιο αποτελεί «άμεση και υπεύθυνη απάντηση στις προσδοκίες της ουκρανικής κοινωνίας και των Ευρωπαίων εταίρων μας».<br />«Επιβεβαιώνει τη δέσμευση της Ουκρανίας στη δημοκρατική διακυβέρνηση, στο κράτος δικαίου και στην θεσμική ωριμότητα.<br />Ως κυβέρνηση, θα επικοινωνήσουμε αυτό το σημαντικό βήμα σε όλους τους διεθνείς εταίρους μας.<br />Η ενίσχυση του κράτους δικαίου παραμένει κεντρική προτεραιότητα στην ατζέντα των μεταρρυθμίσεών μας και για το ευρωπαϊκό μέλλον της Ουκρανίας», σημείωσε η πρωθυπουργός της Ουκρανίας.<br />Από την πλευρά του ο υπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας, Andrii Sybiha αφού ανέφερε ότι «το διορθώσαμε», τόνισε ότι η Ουκρανία παραμένει προσηλωμένη στις μεταρρυθμίσεις και στον αγώνα κατά της διαφθοράς στην πορεία μας προς την ΕΕ και το ΝΑΤΟ».<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο Ιππότης έγινε… απατεώνας. O Zelensky έτοιμος να θυσιάσει τον Yermak για να σωθεί. Πρώτη πράξη εμφυλίου στην Ουκρανία.

H ουκρανική Βουλή ενέκρινε με 331 ψήφους το προεδρικό νομοσχέδιο για την αποκατάσταση των εξουσιών των NABU, SAP - Υπό έλεγχο... και η πρωθυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέα μεγάλη εξέλιξη .Στο μικροσκόπιο της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας τα funds κόκκινων δανείων στην Ελλάδα.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/6fe912b759a5dfa4beead573ea3ba265_XL.jpg?v=2" width="710" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις έχουν υπάρξει καταγγελίες για την διαχείριση ορισμένων κόκκινων δανείων υπονοώντας μίζες και παράνομες πρακτικές.</span></h3>Μετά το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, των συσσιτίων στο υπουργείο Μετανάστευσης, των σπιτιών της ανακύκλωσης και του υπουργείου Περιβάλλοντος που είναι μπλεγμένοι μέσα δήμοι, περιφέρειες και κυβερνητικοί (καθώς και εκδοτικά κέντρα που στήριζαν σαν τρελά τα σπιτάκια), η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία εξετάζει και ένα άλλο σκάνδαλο, εξίσου σοβαρό.<br />Αυτό της διαχείρισης των κόκκινων δανείων, το οποίο θα σκάσει σε λίγο καιρό και θα πάρει σβάρνα κάποιες από τις υπάρχουσες εταιρείες.<br /><br />Mίζες και παράνομες πρακτικές<br /><br />Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις έχουν υπάρξει καταγγελίες για την διαχείριση ορισμένων κόκκινων δανείων υπονοώντας μίζες και παράνομες πρακτικές.<br />Με βάση ορισμένες ενδείξεις, έχουν υπάρξει καταγγελίες από νομικά πρόσωπα κυρίως αλλά και φυσικά πρόσωπα στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για τα funds κόκκινων δανείων εμπλέκοντας μάλιστα και μεγάλα δικηγορικά γραφεία... υπεράνω υποψίας αλλά και funds με έδρα στο εξωτερικό όπου στην πράξη είναι απάτη, ανύπαρκτα.<br />Οι πληροφορίες του BN είναι αξιόπιστες ως προς το σκέλος της έρευνας που ξεκινάει αλλά θα έχει ενδιαφέρον να δούμε που θα καταλήξει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για τα funds κόκκινων δανείων<br />Και είμαι πολύ περίεργος να δω ποιοι κυβερνητικοί έχουν μπλέξει με αυτό.<br />Πάντως, είναι ξεκάθαρα η κυβέρνηση των σκανδάλων.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Νέα μεγάλη εξέλιξη .Στο μικροσκόπιο της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας τα funds κόκκινων δανείων στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις έχουν υπάρξει καταγγελίες για την διαχείριση ορισμένων κόκκινων δανείων υπονοώντας μίζες και παράνομες πρακτι...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα πλημμύρισε με 5.000 ανεμογεννήτριες και πάει για 25.000.Τρομερό εθνικό έγκλημα, έχει στηθεί μεγάλη απάτη

<img height="338" src="https://www.bankingnews.gr/image/ANEMOGENNTRIES.jpg" width="707" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ας αναλογιστούμε ότι 25 τόνοι μετάλλου σε κάθε ανεμογεννήτρια σημαίνει 25 τόνοι Χ 25.000 ανεμογεννήτριες = 625.000 τόνοι μετάλλων στα ελληνικά βουνά.</span></h3>Ενώ στις ΗΠΑ και ορθά ο Trump ο αμερικανός Πρόεδρος προειδοποιεί ότι οι ανεμογεννήτριες είναι καταστροφή, δεν εξασφαλίζουν ενεργειακή επάρκεια, προέρχονται σχεδόν οι περισσότερες από την Κίνα και μολύνουν το περιβάλλον άπαξ και η κάθε μια αποτελείται από 25 τόνους μέταλλο… στην Ελλάδα έχουμε βαλθεί να αυξήσουμε τις ανεμογεννήτριες από 5.000 σε 25.000.<br />Κάθε ανεμογεννήτρια κοστίζει σε μέσους όρους 3,8 με 4 εκατ – υπάρχουν κατηγορίες κόστους αλλά μιλάμε για μέσους όρους –<br />25.000 ανεμογεννήτριες σημαίνει 25.000 Χ 3,8 εκατ ευρώ = 95 δισεκ. ευρώ ή 76 δισεκ για τις επιπλέον 20.000 ανεμογεννήτριες που θα κατασκευαστούν…<br /><br />Τρομερό εθνικό έγκλημα, έχει στηθεί μεγάλη απάτη<br /><br />1)Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το επιχείρημα περί καθαρής ενέργειας είναι προσχηματικό αφού είναι παραπλανητικό.<br />Ας αναλογιστούμε ότι 25 τόνοι μετάλλου σε κάθε ανεμογεννήτρια σημαίνει 25 τόνοι Χ 25.000 ανεμογεννήτριες = 625.000 τόνοι μετάλλων στα ελληνικά βουνά.<br />Δηλαδή αντικαθιστούμε τα δάση για να εγκατασταθούν 625.000 τόνοι μετάλλου που όταν σκουριάσουν θα δημιουργήσουν ένα απέραντο νεκροταφείο παλιοσίδερων…<br />Μην βλέπετε μόνο το σήμερα… δείτε και τι θα συμβεί σε λίγα χρόνια.<br /><br />2)Εάν δει κανείς τι συμβαίνει σε πολλές περιοχές της Ελλάδος όπως Εύβοια ή Μάνη ή Τρίπολη έχουν προκαλέσει βιβλική καταστροφή.<br />Ας είμαστε ρεαλιστές.<br />Για να περάσει μια ανεμογεννήτρια ανάμεσα σε ένα δάσος χρειάζονται πολλές επενδύσεις που οι εταιρίες των ανεμογεννητριών δεν θέλουν να πληρώσουν.<br />Οι φωτιές λοιπόν που καταστρέφουν τα δάση, μειώνουν το κόστος εγκατάστασης ανεμογεννητριών…<br />Αν και δεν έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει διασύνδεση μεταξύ πυρκαγιών και εγκατάστασης ανεμογεννητριών εντούτοις… ο μόνος ευνοημένος από τις πυρκαγιές είναι… η εταιρία των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας που εγκαθιστά τις ανεμογεννήτριες…<br /><br />Είναι σύμπτωση θα πουν πολλοί αλλά όταν μετά από πυρκαγιές φυτρώνουν αντί δέντρα.. ανεμογεννήτριες παύει να είναι σύμπτωση αλλά είναι δόλος.<br />Σκεφθείτε ότι στις συμβάσεις που υπογράφουν οι εταιρίες Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, υποχρεούνται να αποκαταστήσουν το φυσικό περιβάλλον κατά την διάνοιξη δρόμων για να περάσουν οι ανεμογεννήτριες και ειδικά των δασών, μιλάμε για κόστη έως 10 εκατ για κάθε διάνοιξη δρόμων. <br />Μετά τις καταστροφικές φωτιές... αυτή η υποχρέωση παύει να υπάρχει... όλως τυχαίως...<br /><br />3)Σε πολλές περιοχές της Ελλάδος οι εταιρίες εγκατάστασης ανεμογεννητριών εξαγοράζουν δημάρχους και τοπικούς φορείς, εξαγοράζουν ανοχή ή σιωπή.<br />Γιατί λοιπόν για ένα τόσο δήθεν πράσινο έργο χρειάζονται πολλά εκατομμύρια για την εξαγορά των πολιτών;<br /><br />4)Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι όταν το σύστημα παροχής ενέργειας μιας χώρας στηρίζεται σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή ολική κατάρρευση μπορεί να συμβεί ανά πάση στιγμή… όπως στην περίπτωση της Ισπανίας ή στο παρελθόν του Τέξας.<br />Δεν διερωτόμαστε γιατί ο Trump υποστηρίζει τις παλιές τεχνολογίες και όχι τις ανεμογεννήτριες;<br />Θα πουν κάποιοι γιατί τον στηρίζουν οι εταιρίες πετρελαιοειδών;<br />Αυτό όμως δεν αναιρεί μια αντίληψη ότι θα μπορούσαν να συνδυαστούν αλλά ο Trump είναι απόλυτος… οι ανεμογεννήτριες καταστρέφουν την φύση και έχει 100%.<br /><br />5)Οι ανεμογεννήτριες δεν επέφεραν μείωση της τιμής ρεύματος στις τοπικές κοινωνίες.<br />Ας δώσουμε ένα παράδειγμα στην Μέσα Μάνη μεταξύ Πύργου και Μίνας έχουν εγκατασταθεί στα Βουνά ανεμογεννήτριες.<br />Οι κάτοικοι είδαν μείωση τιμής ρεύματος;<br />Όχι καμία αλλαγή είδαν αύξηση.<br />Οι κάτοικοι για αυτό το έκτρωμα στα Βουνά της Μάνης είχαν κάποια ωφέλεια;<br />Όχι καμία ωφέλεια.<br />Ποιοι ωφελήθηκαν;<br />Οι εταιρίες εγκατάστασης ανεμογεννητριών και όσοι πληρώθηκαν για να μην αντιδρούν.<br />Όχι αυτό δεν λέγεται επένδυση αλλά αποτελεί έγκλημα κατά της Ελληνικής φύσης χωρίς κανένα ανταποδοτικό ωφέλημα στην τοπική κοινωνία.<br /><br />Συμπέρασμα<br /><br />Οι ανεμογεννήτριες δεν είναι καθαρή ενέργεια… είναι η πιο βρώμικη ενέργεια που υπάρχει γιατί για να κατασκευαστεί ένας πυλώνας με τον έλικα συνολικά 25 τόνων απαιτούνται τόνοι μετάλλων…<br />Οι ανεμογεννήτριες απλώς μεταφέρουν την βρωμιά σε άλλο μέρος και η φαύλη κατάσταση συνεχίζεται.<br />Οι ανεμογεννήτριες αποτελούν καλοστημένο σχέδιο κομπίνας και απάτης, ελάχιστοι κερδίζουν εις βάρος των πολλών…<br />Το BΝ προφανώς και δεν στηρίζει το σχέδιο εγκατάστασης ανεμογεννητριών στην Ελλάδα…<br />Από άγνοια ορισμένοι πιστεύουν στην παραπλάνηση… περί καθαρής ενέργειας… ωστόσο το βρώμικο της προσωπείο το έχουν κρύψει καλά οι εταιρίες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.<br />Επίσης κατά μια σύμπτωση γιατί μετά από καταστροφικές πυρκαγιές φυτρώνουν ανεμογεννήτριες… κάποιοι χαίρονται, ικανοποιούνται… πέραν από τους άρρωστους πυρομανείς και οι εταιρίες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.<br />Λυπούμαστε αλλά δεν το υποστηρίζουμε…<br />Θεωρούμε το σύστημα που έχει δημιουργηθεί περί των ανεμογεννητριών πολύ βρώμικο, πολύ αισχρό… αυτό που συμβαίνει στα ελληνικά βουνά είναι εθνικό έγκλημα…<br />Σκεφθείτε και κάτι άλλο παράγεται ενέργεια… που δεν αποθηκεύεται από τις ανεμογεννήτριες οπότε μεγάλο μέρος της παραγόμενης ενέργειας πάει χαμένο…<br />Αλλά αυτό είναι μια παρενέργεια… πίσω από το σύστημα των ανεμογεννητριών υπάρχει πολύ βρωμιά και ακόμη μεγαλύτερη διαφθορά.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Η Ελλάδα πλημμύρισε με 5.000 ανεμογεννήτριες και πάει για 25.000.Τρομερό εθνικό έγκλημα, έχει στηθεί μεγάλη απάτη

Ας αναλογιστούμε ότι 25 τόνοι μετάλλου σε κάθε ανεμογεννήτρια σημαίνει 25 τόνοι Χ 25.000 ανεμογεννήτριες = 625.000 τόνοι μετάλλων στα ελληνι...

Διαβάστε την συνέχεια

Στήνεται παγίδα θανάτου στην Ανατολική Μεσόγειο. Το Ισραήλ θέλει να σύρει Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία σε μεγάλη σύγκρουση.

<img src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/4a737b7bdddef21fdd0c001a67ed067d_XL.jpg?v=2" /><br /><br /><div>Η απειλητική σκιά του Ισραήλ πάνω από την περιοχή: Από τη Γάζα και τον Λίβανο έως το Ιράν και την Τουρκία…<br /><br />Η Μέση Ανατολή, ένα αδιάκοπο πεδίο μάχης για την εξουσία, είναι και πάλι μάρτυρας της ανάδυσης μιας νέας και επικίνδυνης αντιπαλότητας.<br />Ενώ το Ιράν θεωρούνταν για χρόνια το επίκεντρο των στρατηγικών απειλών προς το Ισραήλ, σήμερα η Τουρκία, με τη φιλόδοξη πορεία της προς την περιφερειακή ηγεμονία, έχει τραβήξει την προσοχή του Τελ Αβίβ.<br />Η αυξανόμενη πολιτισμική, οικονομική και στρατιωτική επιρροή της Άγκυρας την έχει καταστήσει έναν ανταγωνιστή που το Ισραήλ δεν μπορεί πλέον να αγνοεί.<br />Αυτή η αντιπαράθεση, η οποία εξελίσσεται στα σκοτεινά επίπεδα της διπλωματίας, της οικονομίας και του μιλιταρισμού, δεν έχει απλώς διαβρώσει τις διμερείς σχέσεις, αλλά έχει και υπονομεύσει την ήδη εύθραυστη σταθερότητα της περιοχής.<br />Το πρόσφατο πλήγμα του Ισραήλ σε συριακό έδαφος είναι το τελευταίο σύμβολο της ανεξέλεγκτης τόλμης του να αποσταθεροποιήσει τη Μέση Ανατολή.<br /><br />Μια πολυεπίπεδη αντιπαλότητα<br /><br />Όπως επισημαίνει ο αραβικός ιστότοπος Middle East Monitor, το τελευταίο έτος, η Μέση Ανατολή έχει βιώσει βαθιές μεταμορφώσεις στην περιφερειακή κατανομή ισχύος.<br />Η επιρροή του Ιράν έχει μειωθεί λόγω των οικονομικών κυρώσεων, της διπλωματικής απομόνωσης και των στρατιωτικών προκλήσεων, αφήνοντας χώρο για την εμφάνιση νέων δρώντων.<br />Η Τουρκία, αξιοποιώντας τη μοναδική γεωπολιτική της θέση, την ιδιότητα μέλους στο ΝΑΤΟ και τη δυναμική της οικονομίας της, έχει αναδειχθεί σε σουνιτική δύναμη με λόγο όχι μόνο στην περιοχή αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.<br /><br />Από τη Λιβύη έως τον Καύκασο, τα Βαλκάνια έως τον Περσικό Κόλπο, η επιθετική διπλωματία και η στρατιωτική παρουσία της Άγκυρας της έχουν προσδώσει μια ασυναγώνιστη θέση.<br />Όμως αυτή η ταχύτατη άνοδος έχει σημάνει συναγερμό στο Ισραήλ.<br />Το Τελ Αβίβ, το οποίο επί χρόνια επικεντρωνόταν στην ανάσχεση του Ιράν, τώρα αντιμετωπίζει έναν αντίπαλο που όχι μόνο δεν έχει ιδεολογική ταύτιση μαζί του, αλλά ανταγωνίζεται και στα οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτισμικά πεδία. Αναγνωρίζοντας αυτήν τη νέα απειλή, το Ισραήλ έχει αναπροσαρμόσει τις στρατηγικές του και έχει διευρύνει το πεδίο δράσης του πέρα από την αντιπαράθεση με το Ιράν.<br />Αυτή η στρατηγική στροφή έχει εγκαινιάσει μια νέα φάση γεωπολιτικού ανταγωνισμού σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.<br />Για να διατηρήσει την περιφερειακή του ηγεμονία, το Ισραήλ χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό ήπιας και σκληρής ισχύος.<br /><br />Σε διπλωματικό επίπεδο, το Τελ Αβίβ έχει ενισχύσει τις σχέσεις του με χώρες όπως η Ελλάδα, η Κύπρος και ακόμη και με ορισμένα κράτη του Κόλπου, σχηματίζοντας ένα άτυπο μέτωπο κατά της Τουρκίας.<br />Αυτές οι συμμαχίες, που βασίζονται κυρίως στη στρατιωτική και οικονομική συνεργασία, αμφισβητούν άμεσα τα συμφέροντα της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο.<br />Για παράδειγμα, οι ενεργειακές συμφωνίες μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας για εξαγωγές φυσικού αερίου προς την Ευρώπη όχι μόνο υπονομεύουν την οικονομική θέση της Τουρκίας, αλλά και απειλούν τις φιλοδοξίες της να εξελιχθεί σε περιφερειακό ενεργειακό κόμβο.<br />Σε στρατιωτικό επίπεδο, το Ισραήλ εκμεταλλεύεται την τεχνολογική του υπεροχή για να διατηρεί ενεργό ρόλο σε ευαίσθητες περιοχές όπως το Ιρακινό Κουρδιστάν.<br />Αναφορές κάνουν λόγο για συνεργασία πληροφοριών και στρατιωτική σύμπραξη μεταξύ του Τελ Αβίβ και ορισμένων κουρδικών ομάδων, μια εξέλιξη που θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει τα τουρκικά σύνορα.<br />Επιπλέον, οι κυβερνοδυνατότητες του Ισραήλ, από τις πιο προηγμένες παγκοσμίως, αποτελούν μια αόρατη αλλά σοβαρή απειλή για την ψηφιακή υποδομή της Τουρκίας και άλλων περιφερειακών κρατών.<br />Αυτά τα μέσα, μαζί με μυστικές επιχειρήσεις και πολιτική διείσδυση, αποκαλύπτουν το βάθος των στρατηγικών προσπαθειών του Ισραήλ να περιορίσει τους αντιπάλους του.<br /><br />Ανατολική Μεσόγειος: Ένα νέο πεδίο μάχης<br /><br />Ένα από τα κύρια μέτωπα της αντιπαλότητας Ισραήλ–Τουρκίας είναι η Ανατολική Μεσόγειος, που έχει εξελιχθεί σε γεωπολιτικό επίκεντρο λόγω των αποθεμάτων φυσικού αερίου και της στρατηγικής της σημασίας.<br />Οι τουρκικές θαλάσσιες διεκδικήσεις και οι προσπάθειες ενίσχυσης της ναυτικής επιρροής της Άγκυρας τη φέρνουν σε αντιπαράθεση με τον άξονα Ισραήλ - Ελλάδας - Κύπρου.<br />Μέσω της υποστήριξης έργων όπως ο αγωγός EastMed, το Ισραήλ επιδιώκει όχι μόνο να αποδυναμώσει την οικονομική θέση της Τουρκίας, αλλά και να οικοδομήσει ένα αντιτουρκικό μπλοκ που θα απομονώσει γεωπολιτικά την Άγκυρα.<br />Ο ανταγωνισμός στην Ανατολική Μεσόγειο δεν περιορίζεται στην οικονομία.<br />Η αυξανόμενη στρατιωτική παρουσία του Ισραήλ, περιλαμβανομένων κοινών ασκήσεων με την Ελλάδα και την Κύπρο, στέλνει ένα σαφές μήνυμα προς την Τουρκία: η ισραηλινή πλευρά είναι έτοιμη να αντιδράσει αποφασιστικά σε οποιαδήποτε τουρκική κίνηση.<br />Οι ενέργειες αυτές, που υποστηρίζονται σιωπηρά από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, απειλούν άμεσα τις φιλοδοξίες της Τουρκίας για κυριαρχία στη Μεσόγειο.<br />Πέρα από τα στρατιωτικά και οικονομικά εργαλεία, το Ισραήλ αξιοποιεί και τη «ήπια ισχύ» για να διαβρώσει την επιρροή της Τουρκίας.<br />Υποστηρίζοντας ισχυρά δίκτυα επιρροής στη Δύση, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, η κυβέρνηση του Τελ Αβίβ επιχειρεί να παρουσιάσει την Τουρκία ως αναξιόπιστο και αποσταθεροποιητικό παράγοντα.<br />Οι ενέργειες αυτές, που περιλαμβάνουν εκστρατείες στα μέσα ενημέρωσης και διπλωματικές πιέσεις, στοχεύουν στη μείωση της διεθνούς στήριξης προς την Άγκυρα.<br />Επιπλέον, η ενίσχυση των σχέσεων του Ισραήλ με ορισμένα αραβικά κράτη –ιδίως μετά τις Συμφωνίες του Αβραάμ– αποσκοπεί στη δημιουργία ρήγματος μεταξύ Τουρκίας και αραβικού κόσμου.<br />Η στρατηγική αυτή υπονομεύει όχι μόνο την πολιτιστική και πολιτική επιρροή της Τουρκίας στην περιοχή, αλλά και τις φιλοδοξίες της για ηγετικό ρόλο στον ισλαμικό κόσμο.<br />Η πολύπλευρη στρατηγική του Ισραήλ αποκαλύπτει ότι στόχος του δεν είναι μόνο να περιορίσει στρατιωτικά και οικονομικά την Τουρκία, αλλά να αποδυναμώσει τη θέση της στη συλλογική φαντασία, τόσο σε περιφερειακό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.<br /><br />Διευρυνόμενες περιφερειακές επιπτώσεις<br /><br />Η εντεινόμενη αντιπαλότητα Ισραήλ–Τουρκίας έχει συνέπειες που υπερβαίνουν κατά πολύ τις διμερείς σχέσεις.<br />Θα μπορούσε να προκαλέσει αποσταθεροποίηση σε περιοχές όπως το Κουρδιστάν, η Ανατολική Μεσόγειος και ακόμη και ο Καύκασος.<br />Για παράδειγμα, η υποστήριξη του Ισραήλ σε ορισμένες κουρδικές ομάδες στο Ιράκ μπορεί να οξύνει τις εσωτερικές εντάσεις στην Τουρκία, ενώ η αντιπαράθεση στην Ανατολική Μεσόγειο θα μπορούσε να πυροδοτήσει περιορισμένες αλλά δαπανηρές στρατιωτικές συγκρούσεις.<br />Άλλοι περιφερειακοί παίκτες, όπως η Αίγυπτος, ο Λίβανος και ακόμη και το Κατάρ, ίσως βρεθούν παγιδευμένοι ανάμεσα στα πυρά.<br />Ενώ το Ισραήλ χτίζει αντιτουρκικές συμμαχίες, η Τουρκία επιχειρεί να τις εξουδετερώσει μέσω ενεργητικής διπλωματίας. Το αποτέλεσμα είναι μια Μέση Ανατολή ολοένα και πιο ευάλωτη στην ένταση και την αστάθεια.<br />Ο εντεινόμενος, φανερός και υπόγειος ανταγωνισμός Ισραήλ–Τουρκίας αποτελεί σαφή προειδοποίηση προς όλα τα κράτη της περιοχής.<br />Το Ισραήλ, μέσω των στρατιωτικών, οικονομικών και διπλωματικών του εργαλείων, δεν επικεντρώνεται μόνο στην ανάσχεση του Ιράν, αλλά και στον παραγκωνισμό κάθε ανερχόμενου αντιπάλου – και ειδικά της Τουρκίας.<br />Η πολυδιάστατη αυτή απειλή, από συμφωνίες φυσικού αερίου και στρατιωτικά σύμφωνα έως κυβερνοεπιχειρήσεις και πολιτική επιρροή, αντανακλά τις βαθιές στρατηγικές φιλοδοξίες του Τελ Αβίβ για διατήρηση της περιφερειακής του ηγεμονίας.<br />Η Τουρκία και άλλα κράτη της Μέσης Ανατολής οφείλουν να αντιδράσουν με εγρήγορση και συντονισμό.<br />Σε έναν κόσμο όπου οι μεγάλες δυνάμεις συγκρούονται στις σκιές, μόνο οι έξυπνες στρατηγικές και η ενότητα μπορούν να διασφαλίσουν τη σταθερότητα στην περιοχή.<br />Είναι η Μέση Ανατολή έτοιμη για αυτή τη νέα σύγκρουση ή οδεύει προς ακόμη ένα κεφάλαιο αναταραχής;<br /><br />H Τουρκία προετοιμάζεται…<br /><br />Πάντως, με φόντο τις αυξανόμενες εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, μια νέα έκθεση του τουρκικού κυβερνητικού think tank SETA (Ίδρυμα Πολιτικών, Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών), το οποίο διατηρεί στενούς δεσμούς με τον πρόεδρο Tayyip Erdogan και τις τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την αεροπορική ισορροπία ισχύος στην περιοχή.<br />Σύμφωνα με την ανάλυση του ειδικού σε θέματα άμυνας Murat Aslan, η Τουρκία οφείλει να ενισχύσει επειγόντως τις δυνατότητες της πολεμικής αεροπορίας, της αντιαεροπορικής άμυνας και των διαστημικών της υποδομών, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί σε δύο ταυτόχρονες απειλές: το Ισραήλ και την Ελλάδα, οι οποίες –όπως επισημαίνει η έκθεση– υποστηρίζονται ενεργά από δυτικές συμμαχίες και υπερσύγχρονη τεχνολογία.<br />Το κύριο συμπέρασμα της έκθεσης είναι ότι η σημερινή τουρκική αεροπορία, που βασίζεται ακόμα σε στόλο F-16 της δεκαετίας του 1980, δεν επαρκεί πλέον για να εξασφαλίσει αποτροπή και στρατηγική ανεξαρτησία. Η SETA προειδοποιεί ότι χωρίς άμεση προμήθεια νέων μαχητικών και επενδύσεις σε εγχώρια αμυντικά προγράμματα, η Άγκυρα κινδυνεύει να μείνει πίσω έναντι των ανταγωνιστών της.<br />Η έκθεση δημοσιοποιήθηκε λίγες ημέρες μετά την προκαταρκτική συμφωνία της Τουρκίας για την αγορά μαχητικών Eurofighter Typhoon, ένα βήμα που κρίνεται καθοριστικό μετά τον αποκλεισμό της από το πρόγραμμα F-35, εξαιτίας της αγοράς των ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων S-400. Η απόφαση αυτή πυροδότησε ένταση με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους του ΝΑΤΟ, οδηγώντας στην αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα, παρά το γεγονός ότι είχε ήδη πληρώσει για τα πρώτα αεροσκάφη.<br />Η SETA αναγνωρίζει ότι μια ενδεχόμενη επιστροφή της Τουρκίας στο πρόγραμμα των F-35 θα επαναφέρει το ποιοτικό της πλεονέκτημα, αλλά μέχρι τότε η συμφωνία για τα Eurofighter αποτελεί αναγκαία «γέφυρα» για την κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών.<br />Η ανάλυση θέτει την Ελλάδα και το Ισραήλ ως τα βασικά σημεία σύγκρισης για τις αεροπορικές ικανότητες της Τουρκίας. Η Ελλάδα εκσυγχρονίζει τον στόλο των F-16 στην προηγμένη εκδοχή Viper, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει τις στρατηγικές της σχέσεις με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ.<br />Το Ισραήλ, από την πλευρά του, διαθέτει έναν υπερσύγχρονο στόλο F-15I και F-35I Adir, με περισσότερα από 36 μαχητικά πέμπτης γενιάς ήδη σε υπηρεσία.<br />Η SETA τονίζει ότι η Τουρκία οφείλει να δημιουργήσει έναν στόλο τουλάχιστον 500 μαχητικών έτοιμων για μάχη, ικανό να υποστηρίζει ταυτόχρονες επιχειρήσεις σε διαφορετικά μέτωπα.<br /><br />Το βλέμμα στην επόμενη γενιά: Eurofighter και KAAN<br /><br />Η έκθεση δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο Eurofighter Typhoon, υπογραμμίζοντας την ικανότητά του για αποστολές εναέριας υπεροχής και δράσης σε μεγάλα υψόμετρα. Αν αποτύχει η συμφωνία, η Τουρκία οφείλει να βρει εναλλακτικό μαχητικό για την κάλυψη επειγουσών επιχειρησιακών αναγκών.<br />Παράλληλα, η έκθεση αναφέρεται στο εγχώριο μαχητικό πέμπτης γενιάς KAAN, το οποίο αναπτύσσεται από την Turkish Aerospace Industries και αναμένεται να ενταχθεί στην υπηρεσία μετά το 2028.<br />Το KAAN σχεδιάζεται ώστε να ενσωματώνει τεχνολογίες stealth και να λειτουργεί σε συνδυασμό με μη επανδρωμένα drones όπως τα ANKA-3 και Kizilelma.<br />Η SETA δεν περιορίζεται μόνο στα μαχητικά. Ζητεί συνολική αναβάθμιση της αντιαεροπορικής άμυνας και των συστημάτων ραντάρ της Τουρκίας, ιδιαίτερα για την αντιμετώπιση stealth απειλών. Η ενσωμάτωση ραντάρ AESA, ηλεκτρονικού πολέμου και εγχώριων πυρομαχικών θεωρείται καθοριστική για την επίτευξη στρατηγικής αυτονομίας.<br />«Η Τουρκία πρέπει να είναι σε θέση να αμύνεται, να αποτρέπει και –αν χρειαστεί– να χτυπά, χωρίς εξαρτήσεις από εξωτερικές άδειες ή τον φόβο εμπάργκο», αναφέρει χαρακτηριστικά η έκθεση.<br /><br />Η διπλή απειλή και η γεωπολιτική απομόνωση<br /><br />Η έκθεση κλείνει με σαφή προειδοποίηση για τη γεωπολιτική απομόνωση που απειλεί την Τουρκία, λόγω της εμβάθυνσης της συνεργασίας Ελλάδας–Ισραήλ–ΗΠΑ–ΕΕ. Το συνδυασμένο εναέριο δυναμικό Ελλάδας και Ισραήλ –με την υποστήριξη της Δύσης– συνιστά διπλή πρόκληση, στην οποία η Τουρκία οφείλει να απαντήσει με συνδυασμό εξοπλισμών από το εξωτερικό και εγχώριας καινοτομίας.<br />Το τουρκικό think tank αναγνωρίζει ότι η επιστροφή στο πρόγραμμα των F-35 θα ήταν κομβική για την ποιοτική υπεροχή της χώρας. Μέχρι τότε όμως, τα Eurofighter και τα αναβαθμισμένα F-16 είναι οι μόνοι διαθέσιμοι μοχλοί ισχύος.<br />Τέλος, η έκθεση προτείνει τη στρατηγική ενσωμάτωση τεχνητής νοημοσύνης σε επιχειρήσεις μάχης και παρακολούθησης, καθώς το μέλλον των συγκρούσεων –όπως αναφέρει– θα εξαρτηθεί από διασυνδεδεμένες πλατφόρμες και όχι μεμονωμένα οπλικά συστήματα.<br />Η προειδοποίηση είναι ξεκάθαρη: Χωρίς εναέρια υπεροχή, η Τουρκία κινδυνεύει να χάσει την πρωτοβουλία σε κρίσιμες περιφερειακές εξελίξεις.<br />Ο αγώνας για τους αιθέρες δεν είναι μόνο στρατιωτικός – είναι βαθιά γεωπολιτικός.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Στήνεται παγίδα θανάτου στην Ανατολική Μεσόγειο. Το Ισραήλ θέλει να σύρει Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία σε μεγάλη σύγκρουση.

Η απειλητική σκιά του Ισραήλ πάνω από την περιοχή: Από τη Γάζα και τον Λίβανο έως το Ιράν και την Τουρκία… Η Μέση Ανατολή, ένα αδιάκοπο πεδί...

Διαβάστε την συνέχεια

Σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ: Ευτελισμός και τέλος εποχής για την κυβέρνηση.

<img height="465" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/07/apoxrosisi-bouli-proanakritiki-opekepe-skandalo-SLpress-825x600.jpg" width="698" /><br /><br /><b>ΓΚΟΥΤΖΑΝΗΣ ΣΠΥΡΟΣ</b><br />H χθεσινή κοινοβουλευτική οπερέτα ήταν το αποκορύφωμα του μεθοδευμένου ευτελισμού των θεσμών που ακολούθησε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην προσπάθειά του να αποφύγει την Προανακριτική για τους Μάκη Βορίδη και Λευτέρη Αυγενάκη και τον έλεγχο για τα πεπραγμένα της περιόδου 2019-2022, όπως ζητούσε η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία.<br /><br />Η κατάληξη της διαδικασίας έδειξε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι όχι μόνο πολιτικά απομονωμένος αλλά και αποσταθεροποιημένος και στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Είναι ενδεικτικό ότι η ηγεσία της κυβέρνησης κατέληξε στην επιστολική ψήφο που αναιρεί την μυστικότητα, προκειμένου να ποδηγετήσει τους βουλευτές της. <br /><br />Η ΝΔ δεν έμεινε να ψηφίσει με φυσική παρουσία των βουλευτών γιατί πολύ απλά θα υπήρχαν διαρροές, σε αριθμό που θα έθεταν από ουσιαστική άποψη αν και όχι τυπική, ζήτημα δεδηλωμένης. Σε κάθε περίπτωση όμως η στάση των βουλευτών της ΝΔ συνιστά σαφή αποδοκιμασία της ηγεσίας της κυβέρνησης και των μεθοδεύσεων που ακολούθησε. Ο πρωθυπουργός φάνηκε αδύναμος να ελέγξει τους βουλευτές του, κάτι που θα ήταν αδιανόητο μέχρι και έναν χρόνο πριν. <br /><br />Η χθεσινή διαδικασία ήταν όμως και μία άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να αποδώσει δικαιοσύνη όπως ζητούσε η Ευρωπαϊκή θεσμική τάξη, στην οποία κατά τα άλλα ομνύει. Εν ολίγοις στην πράξη εφαρμόστηκε η θέση Γεωργιάδη: “Διαθέτουμε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και παραπέμπουμε ή αθωώνουμε όποιον θέλουμε”.<br /><br /><img height="427" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/07/30606738.jpg" width="640" /><br /><br />Στην περίπτωση του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ η κυβέρνηση επέλεξε να μην παραπέμψει τους δύο υπουργούς γιατί πολύ απλά η ενοχή θα έφθασε στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εάν δεν έχει εμπλοκή που να φθάνει μέχρι ποινικές ευθύνες, ήταν σε γνώση των χειρισμών και έχει την πολιτική ευθύνη για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.<br /><br />Η όλη μεθόδευση, η πολιτική απομόνωση και η εσωτερική αποδυνάμωση καταρρίπτουν τον ισχυρισμό του πρωθυπουργού ότι εκπροσωπεί την πολιτική σταθερότητα. Η αστάθεια που επικαλείται προέρχεται από την ολοένα και μεγαλύτερη απονομιμιμοποίησή του. <br /><br />Η δυσαρέσκεια των βουλευτών του αναζητά πλέον τρόπο να μορφοποιηθεί πολιτικά και θα εκφραστεί ανοικτά και σε άλλα πεδία πολιτικής. Είναι ενδεικτικό ότι στην χθεσινή διαδικασία απέτυχαν οι άλλες μορφές πειθαναγκασμού που ακολούθησε το Μέγαρο Μαξίμου.<div>  <br />Σε αποσύνθεση η κυβέρνηση <br /><br />Η χθεσινή κατάληξη του σκανδάλου του ΟΕΠΚΕΠΕ ενισχύει την προϊούσα αποσύνθεση στο εσωτερικό της κυβέρνησης, αυξάνει την ανασφάλεια των βουλευτών και επαναφέρει τις συζητήσεις και τις σχετικές ζυμώσεις μεταξύ των κορυφαίων παραγόντων για αλλαγή ηγεσίας εν κινήσει. Από την άλλη η εμφανής πλέον απαξίωση και απονομιμοποίηση αναδεικνύει εκ των πραγμάτων το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών.<br /><br />Θα μπορούσε να είναι και η καταφυγή του Κυριάκου Μητσοτάκη, ωστόσο η συγκεκριμένη επιλογή δεν υποστηρίζεται από τα στοιχεία των κυλιόμενων δημοσκοπήσεων που δείχνουν ταχεία πτώση της ΝΔ σε ποσοστά κάτω από 20% στην πρόθεση ψήφου, και κάτω από το 25% ακόμη και στην αμφιλεγόμενη εκτίμηση. Με αυτά τα ποσοστά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει την απαραίτητη συναίνεση για να συνεχίσει να κυβερνά αλλά ούτε και την βασική προϋπόθεση για να πάει σε εκλογές ευελπιστώντας σε μία καθαρή πρώτη θέση που θα του επιτρέψει να είναι ρυθμιστής των εξελίξεων την επόμενη ημέρα. Ακόμη και το σενάριο του εκβιασμού με συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, αναιρείται. <br /><br />Το να πετύχει μία συνολική ανάταξη με το μεγάλο πακέτο παροχών της ΔΕΘ, χωρίς να αποκλείεται, γίνεται όλο και πιο δύσκολο, προϊόντος του χρόνου. Η οικονομική κατάσταση για την πλειονότητα των Ελλήνων, που δεν μπορούν να κάνουν διακοπές, είναι πλέον αμείλικτη και εξανεμίζει τα περιθώρια κινήσεων του Μεγάρου Μαξίμου. Και φυσικά υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να έλθει μία ακόμη Δικογραφία από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία που θα δώσει την χαριστική βολή. </div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ: Ευτελισμός και τέλος εποχής για την κυβέρνηση.

ΓΚΟΥΤΖΑΝΗΣ ΣΠΥΡΟΣ H χθεσινή κοινοβουλευτική οπερέτα ήταν το αποκορύφωμα του μεθοδευμένου ευτελισμού των θεσμών που ακολούθησε ο πρωθυπουργός...

Διαβάστε την συνέχεια

Από τη Συμφωνία Σάικς–Πικό στη λύση των δύο κρατών… Η «παλιά» Ευρώπη διαμορφώνει τη νέα Μέση Ανατολή;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYrm7ZCYevyRnIuyuKsl89BZDt4vLaGk7CIA&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="358" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYrm7ZCYevyRnIuyuKsl89BZDt4vLaGk7CIA&s" width="684" /></a></div><div><br /></div> Η Γαλλία και η Βρετανία συμμετέχουν στη λύση των δύο κρατών και πιέζουν για την ανακήρυξη ενός παλαιστινιακού κράτους, σε μια σκηνή που θυμίζει την κατάστασή τους πριν από αιώνες, όταν ήταν οι ηγέτες της Ευρώπης και του κόσμου διπλωματικά, οικονομικά και στρατιωτικά, και στον ανταγωνισμό για την προσάρτηση περισσότερων αποικιών σε όλες τις ηπείρους.<br /><br />Το μήνυμα που θέλουν να δώσουν…<br /><br />Είναι οι σκηνές των ανθρώπων στη Λωρίδα της Γάζας που κινητοποιούν το Παρίσι και το Λονδίνο να προετοιμαστούν για την ανακήρυξη ενός παλαιστινιακού κράτους ή μήπως πρόκειται για κοινή γαλλο-βρετανική επιθυμία να πουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία, την Κίνα και άλλους ότι οι δύο χώρες που χώρισαν τη Μέση Ανατολή σύμφωνα με τη Συμφωνία Sykes-Picot κατά τη διάρκεια και μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο εξακολουθούν να τα πηγαίνουν καλά και ότι όποιος σκέφτεται να τις υποβιβάσει στα βιβλία ιστορίας ίσως δεν έχει γεννηθεί ακόμη;<br /><br />Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ υπαινίχθηκε επανειλημμένα ότι ο χρόνος της Ευρώπης τελείωσε.<br /><br />Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν πιστεύει ότι μπορεί να καταπιεί την Ευρώπη μέσω της Ουκρανίας.<br /><br /> Η Κίνα πιστεύει ότι μπορεί να αγκαλιάσει την Ευρώπη «φθηνά» εάν η Ουάσινγκτον αποστασιοποιηθεί συστηματικά από τους Ευρωπαίους.<br /><br />Νέο γεωπολιτικό σχέδιο εν μέσω αδυναμίας Αράβων<br /><br />Έχει γίνει το παλαιστινιακό κράτος ένα γαλλο-βρετανικό σχέδιο που αναδιαιρεί τη Μέση Ανατολή με νέο γεωπολιτικό σχέδιο, σύμφωνα, μάλιστας, με νέες αρχές;<br /><br />Η γαλλο-βρετανική διαίρεση της περιοχής κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου απορρίφθηκε από τους Άραβες.<br /><br /> Εν τω μεταξύ, οι Άραβες του 2025 δεν μπορούν να προωθήσουν τη λύση των δύο κρατών και ένα παλαιστινιακό κράτος σήμερα χωρίς την ευρωπαϊκή υποστήριξη, πρώτα και κύρια τη βρετανο-γαλλική, παρόλο που ένα σημαντικό ποσοστό αυτών (των Αράβων) έχει πειστεί ότι η Μέση Ανατολή είναι η νέα Ευρώπη.<br /><br />Ωστόσο, η πραγματικότητα δείχνει ότι η νέα Ευρώπη (η Μέση Ανατολή) είναι ανίκανη να εγκαθιδρύσει ένα παλαιστινιακό κράτος χωρίς τη βοήθεια της παλιάς ηγεμονικής Ευρώπης, με επικεφαλής το Λονδίνο και το Παρίσι.<br /><br />Η ιστορία του ‘Divide et impera’<br /><br />Θα επαναληφθεί η ιστορία σήμερα, δίνοντας στη Γαλλία και τη Βρετανία την κορυφαία θέση στη Μέση Ανατολή, αυτή τη φορά με την αραβική έγκριση, περισσότερα από 100 χρόνια μετά τη Συμφωνία Sykes-Picot, η οποία απορρίφθηκε από τους Άραβες εκείνη την εποχή;<br /><br />Σε ποιο βαθμό μπορεί η ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους, δηλαδή η διαίρεση μιας ενιαίας μικρής γεωγραφικής περιοχής μεταξύ δύο λαών που είναι διαφορετικοί από κάθε άποψη, Ισραηλινών και Παλαιστινίων, υπό βρετανική και γαλλική πίεση, να ανοίξει το δρόμο για το άνοιγμα της διχοτόμησης στη Μέση Ανατολή γενικότερα, και για την ίδρυση κρατών με βάση τα κριτήρια των διαφορετικών εθνοτήτων, αιρέσεων και δογμάτων στην περιοχή, εξαλείφοντας έτσι τα κράτη των διαιρέσεων Sykes-Picot υπέρ νέων διαιρέσεων;<br /><br />Σημαίνει αυτό ότι δεν υπάρχει περιθώριο για τους Άραβες και τους Μεσανατολίτες να ξεφύγουν από τη Γαλλία και τη Βρετανία, αφού δεν υπάρχει περιθώριο να επιτευχθεί τίποτα χωρίς αυτούς, είτε σε μια εποχή της παγκόσμιας ισχύος τους, είτε σε μια εποχή φθίνουσας διεθνούς θέσης, όπως συμβαίνει τώρα;<br /><br />Ο τελικός λόγος…<br /><br />Μια διπλωματική πηγή επιβεβαίωσε ότι «το ζήτημα βασίζεται στο μέγεθος. Η Γαλλία και η Βρετανία δεν απολαμβάνουν πλέον το διεθνές κύρος που είχαν πριν από 100 χρόνια ή κατά τους προηγούμενους αιώνες».<br /><br />Σε συνέντευξή του στην Akhbar Al-Youm, τόνισε ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έχουν τον τελευταίο λόγο στο Συμβούλιο Ασφαλείας.<br /><br />Αυτό που συμβαίνει τώρα σχετικά με το παλαιστινιακό ζήτημα και η πίεση για μια λύση δύο κρατών είναι μέσα πίεσης στο Ισραήλ».<br /><br />Ευρωπαϊκό ζήτημα;<br /><br />Η πηγή σημείωσε ότι «οι Ευρωπαίοι προσπαθούν τώρα να παίξουν αυτό το χαρτί με τη δεξιά κυβέρνηση στο Ισραήλ, καθώς δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να πιέσουν την κυβέρνηση Νετανιάχου να συμμετάσχει στην ευρωπαϊκή πολιτική σχετικά με τον πόλεμο στη Γάζα, εκτός από το να χρησιμοποιήσουν το χαρτί της αναγνώρισης ενός παλαιστινιακού κράτους».<br /><br />Κατέληξε: «Η Ευρώπη αναζητά μόχλευση στη σχέση της με το Ισραήλ. Το ζήτημα της Παλαιστίνης και του πολέμου στη Γάζα, μακριά από οτιδήποτε σχετίζεται με τη Χαμάς, έχει γίνει εσωτερικό ζήτημα στις ευρωπαϊκές χώρες, όχι ζήτημα της Μέσης Ανατολής, λόγω της παρουσίας πολλών Μουσουλμάνων και Αράβων στην Ευρώπη.<br /><br />Αυτό προστίθεται στην πίεση που δημιουργείται από τα φιλελεύθερα κινήματα σε αυτό το πλαίσιο και εκεί.<br /><br />Αυτό έχει σημαντικό αντίκτυπο στη λαϊκή βάση του Εργατικού Κόμματος στη Βρετανία και στα πολιτικά κόμματα στη Γαλλία, ειδικά επειδή υπάρχει ένας ευρωπαϊκός δρόμος που απορρίπτει τη συνέχιση του πολέμου».<div><br /></div><div><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Από τη Συμφωνία Σάικς–Πικό στη λύση των δύο κρατών… Η «παλιά» Ευρώπη διαμορφώνει τη νέα Μέση Ανατολή;

Η Γαλλία και η Βρετανία συμμετέχουν στη λύση των δύο κρατών και πιέζουν για την ανακήρυξη ενός παλαιστινιακού κράτους, σε μια σκηνή που θυμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Bayraktar ακόμα και στην Αλβανία. Χωρίς οπλισμένα UAV παραμένει η Ελλάδα.

<img src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2025/07/TB3-BAYRAKTAR-SARIKAS-4-750x375.jpg" /><br /><br /><div>Του <b>Κώστα Σαρικά</b><br />Ακόμα και η Αλβανία, μια χώρα με περιορισμένες στρατιωτικές δυνατότητες και εξοπλιστικά κονδύλια σαφώς μικρότερα από της Ελλάδας, διαθέτει πλέον στο οπλοστάσιό της τουρκικής κατασκευής οπλισμένα UAV τύπου TB2 Bayraktar, τα οποία ήδη πραγματοποιούν τις πρώτες τους πτήσεις. Και δεν είναι η μόνη.<br /><br />Από τη Λιβύη και το Κατάρ, μέχρι το Κοσσυφοπέδιο, την Ουκρανία, το Αζερμπαϊτζάν και φυσικά τον βασικό χρήστη, την Τουρκία, δεκάδες κράτη έχουν εντάξει στο δόγμα τους τα μη επανδρωμένα οπλισμένα αεροσκάφη, μετατρέποντάς τα σε κρίσιμο εργαλείο επιχειρησιακής υπεροχής και στρατηγικής αποτροπής.<br /><br />Bayraktar: Το τουρκικό best seller <br /><br />Το TB2 Bayraktar είναι ίσως το πιο εμβληματικό και πολυχρησιμοποιημένο τουρκικό UAV. Με 20+ ώρες αυτονομία, ικανότητα μεταφοράς έξυπνων πυρομαχικών MAM-L και ενσωμάτωση σε δίκτυο διοίκησης και ελέγχου, αποτέλεσε το «όπλο-βιτρίνα» της Τουρκίας σε πολέμους από το Ναγκόρνο Καραμπάχ μέχρι την Ουκρανία.<br /><br />Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι η Αλβανία έχει ήδη αποκτήσει Bayraktar, με πλήρη επιχειρησιακό πακέτο και οπλισμό. Όταν χώρες των Βαλκανίων εντάσσουν οπλισμένα UAV στο στρατηγικό τους οπλοστάσιο, η απουσία της Ελλάδας γίνεται ακόμα πιο ανησυχητική.<br />Η Ελλάδα και τα UAV<br /><br />Η Ελλάδα δεν διαθέτει ακόμα οπλισμένα UAV και έως τώρα έχει πραγματοποιήσει κινήσεις μόνο στο πεδίο των μη επανδρωμένων εναέριων μέσων. Συγκεκριμένα το ελληνικό οπλοστάσιο διαθέτει:<br /><br />1. Heron (Israel Aerospace Industries) – Πολεμική Αεροπορία<br /><br />Δύο UAV τύπου Heron 1 τα οποία επιχειρούν μέσω leasing από την IAI, με δυνατότητες μακράς διάρκειας πτήσης, επιτήρησης και συλλογής πληροφοριών. Είναι αναβαθμισμένα με αισθητήρες και συστήματα που καλύπτουν το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />2. Patroller (Safran) – Στρατός Ξηράς<br /><br />Η Ελλάδα παραλαμβάνει τέσσερα UAV τύπου Patroller από τη γαλλική Safran, μέσω ΕΑΣ. Το σύστημα εντάσσεται στον εξοπλισμό του Στρατού Ξηράς και προσφέρει μεγάλη αυτονομία πτήσης (πάνω από 15 ώρες), ραντάρ και αισθητήρες ημέρας/νύχτας, ενώ υποστηρίζει και διασύνδεση με πυροβολικό.<img height="427" src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2025/06/PATROLLER-UAV-REUTERS-1200x800.jpg" width="640" /></div><div><i>UAV τύπου Patroller / REUTERS / Benoit Tessier</i><br /><br />3. Sperwer (Sagem/SAFRAN) – Στρατός Ξηράς<br /><br />Ο ελληνικός Στρατός Ξηράς διαθέτει από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 UAV τύπου Sperwer, τα οποία είχαν αποκτηθεί για την υποστήριξη πυροβολικού και αποστολές επιτήρησης. Παρότι παλαιάς τεχνολογίας, παραμένουν επιχειρησιακά διαθέσιμα, κυρίως για εκπαιδευτικούς και περιορισμένους τακτικούς σκοπούς.<br /><br />4. Πήγασος ΙΙ (ΕΑΒ) – Πολεμική Αεροπορία<br /><br />Το ΠΗΓΑΣΟΣ ΙΙ αποτελεί το πρώτο ελληνικό UAV που κατασκευάστηκε από την ΕΑΒ σε συνεργασία με την ΠΑ, για αποστολές αναγνώρισης και επιτήρησης. Βασίζεται σε αρχικό σχεδιασμό της ΕΑΒ και αναβαθμίστηκε με νέα ηλεκτρονικά και μεγαλύτερη αυτονομία.<br /><br />Παραμένει σε περιορισμένη επιχειρησιακή χρήση από την Πολεμική Αεροπορία, κυρίως για αποστολές εντός ηπειρωτικής χώρας, και έχει χρησιμοποιηθεί και σε πυρκαγιές. Παρότι παλαιότερης τεχνολογίας, αποτελεί εγχώρια βάση τεχνογνωσίας στον τομέα των UAV.<br /><br />5. UAV δωρεάς Ιδρύματος Λασκαρίδη<br /><br />Οι Ένοπλες Δυνάμεις διαθέτουν UAV που παρελήφθησαν ως δωρεά από το Ίδρυμα Αθανασίου Λασκαρίδη. Πρόκειται για UAV τύπου V-BAT, τα οποία επιχειρούν από τα πλοία και την ξηρά για περιπολίες στο Αιγαίο. Εξυπηρετούν αποστολές επιτήρησης, εντοπισμού στόχων και ελέγχου θαλάσσιας κυκλοφορίας.<img height="427" src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2025/05/V-BAT-DRONE-ASDEN-MITSOTAKIS-EUROKINISSI-1-1200x800.jpg" width="640" /><i>Ελληνικό UAV τύπου V-BAT / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ / EUROKINISSI</i><br /><br />6. GRYPAS (ΕΑΒ – ΑΠΘ) – υπό ανάπτυξη UCAV<br /><br />Το πρόγραμμα GRYPAS αφορά την ανάπτυξη ελληνικού οπλισμένου UAV (UCAV) τύπου MALE. Το project αναπτύσσεται από ΕΑΒ και Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, με ορίζοντα ολοκλήρωσης μετά το 2028. Προβλέπεται να φέρει ελληνικά όπλα και προηγμένα συστήματα πλοήγησης, αλλά βρίσκεται ακόμα σε ερευνητικό στάδιο.<br /><br />7. ARCHYTAS – Το ελληνικό VTOL UAV<br /><br />Αναπτύσσεται από ΕΑΒ, Δημόκριτο και Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Είναι κάθετης απογείωσης/προσγείωσης (VTOL), για αποστολές επιτήρησης και παρακολούθησης. Έχει κατασκευαστεί λειτουργικό πρωτότυπο.<br /><br />8.SARISA – Τακτικά UAV και περιφερόμενα πυρομαχικά<br /><br />Η ελληνική εταιρεία SARISA έχει σχεδιάσει μικρά UAV με δυνατότητα μεταφοράς οπλισμού, καθώς και loitering munitions. Το ΠΝ και ο ΣΞ έχουν δοκιμάσει τα προϊόντα, αλλά δεν έχει γίνει ακόμα επίσημη παραγγελία.<br />Η Τουρκία προπορεύεται – Με UCAV σε υπηρεσία<br /><br />Η Τουρκία διαθέτει:Bayraktar TB2 (σε πάνω από 200 μονάδες),<br />Anka – Anka-S,<br />Akinci (βαρέως τύπου μη επανδρωμένο αεροσκάφος με δυνατότητα cruise βλημάτων),<br />Kızılelma (μη επανδρωμένο τζετ αεροσκάφος) σε πειραματικό στάδιο και<br />δεκάδες τύπους περιφερόμενων πυρομαχικών (KARGU, ALPAGU).<br /><br />Το τουρκικό δόγμα βασίζεται στην ενσωμάτωση UAV σε κάθε πεδίο επιχειρήσεων, με χρήση για αναγνώριση, κρούση, υποστήριξη πυροβολικού και ναυτική επιτήρηση. Η Ελλάδα, αντίθετα, εξακολουθεί να μην διαθέτει ούτε ένα επιχειρησιακό οπλισμένο UAV.<br /><br />Στο ερώτημα, γιατί η Ελλάδα έχει μείνει πίσω η απάντηση είναι ιδιαίτερα σύνθετη και επικεντρώνεται κυρίως στους εξής παράγοντες:Απουσία εθνικής στρατηγικής UAV μέχρι πρόσφατα.<br />Γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και πολιτική διστακτικότητα για χρήση UCAV.<br />Εστίαση σε «μεγάλες πλατφόρμες» (πλοία, μαχητικά), αντί σε ασύμμετρους πολλαπλασιαστές ισχύος.<br />Απουσία fast-track διαδικασιών για παραγωγή ή εισαγωγή οπλισμένων UAV.</div><div><br /></div><div><img height="427" src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2024/05/GERMANY-DEFENCE-Heron-TP-3-1200x800.jpg" width="640" /></div><div><i>UAV τύπου Heron</i><br /><br /></div><div>Σύμφωνα με τις προτάσεις των Επιτελείων απαιτούνται άμεσα:<br /><br />– Απόκτηση έστω και μικρού αριθμού οπλισμένων UAV, ακόμα και προσωρινά (leasing ή διακρατική συμφωνία).<br /><br />– Άμεση ενεργοποίηση εθνικών προγραμμάτων όπως GRYPAS και SARISA, με ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα και σταθερή χρηματοδότηση.<br /><br />– Θεσμοθέτηση δόγματος UCAV, με συντονισμό ΠΑ – ΠΝ – ΣΞ.<br /><br />– Διασύνδεση UAV με υπάρχοντες αισθητήρες και οπλικά συστήματα, ώστε να αποκτήσουν ρόλο σε αποτροπή και κρούση.<br /><br />Τα UCAV αποτελούν πλέον βασικό πολλαπλασιαστή ισχύος στον σύγχρονο πόλεμο. Η Τουρκία τα χρησιμοποιεί καθημερινά, ακόμα και η Αλβανία τα εντάσσει στο δόγμα της, και η διεθνής τάση είναι αδιάψευστη το μέλλον είναι μη επανδρωμένο και οπλισμένο.<br /><br />Η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμείνει στάσιμη. Ο εξοπλισμός με οπλισμένα UAV δεν είναι επιλογή παρά επιτακτική ανάγκη και κάθε μέρα καθυστέρησης είναι ένα βήμα πίσω στον αγώνα δρόμου για Ένοπλες Δυνάμεις με αποτρεπτική ισχύ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.onalert.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Bayraktar ακόμα και στην Αλβανία. Χωρίς οπλισμένα UAV παραμένει η Ελλάδα.

Του Κώστα Σαρικά Ακόμα και η Αλβανία, μια χώρα με περιορισμένες στρατιωτικές δυνατότητες και εξοπλιστικά κονδύλια σαφώς μικρότερα από της Ελ...

Διαβάστε την συνέχεια

O Τραμπ ανατρέπει τα πάντα. Στρέφει… υπογείως την Ευρώπη στο φυσικό αέριο της Ρωσίας.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/07/Trump-Putin.jpg"><img src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/07/Trump-Putin-696x391.jpg" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Μεθοδικά και χωρίς τυμπανοκρουσίες, ο Ντόναλντ Τραμπ ανατρέπει τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς στην ενέργεια.</span></h3>Παρά την επίσημη ρητορική περί απομόνωσης της Μόσχας, η Ευρώπη δείχνει να στρέφεται παρασκηνιακά ξανά προς το ρωσικό φυσικό αέριο, υπό την ανοχή –αν όχι την καθοδήγηση– της Ουάσιγκτον. Το αμερικανικό LNG, που μέχρι πρότινος εμφανιζόταν ως η μοναδική ασφαλής εναλλακτική, βρίσκεται πλέον υπό πίεση, καθώς οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι βιομηχανικοί κολοσσοί επαναξιολογούν το ενεργειακό τους μέλλον με το βλέμμα στη Μόσχα.<br /><br />Πως η Ευρώπη αγάπησε το αμερικανικό LNG<br /><br />«Οι συμμαχίες μερικές φορές ξεκινούν τυχαία. Και μερικές φορές τελειώνουν έτσι. Ειδικά όταν εμπλέκεται ο Ντόναλντ Τραμπ» αναφέρεται σε εκτενές δημοσίευμα του Politico με τίτλο «Η Ευρώπη έμαθε να αγαπά το αμερικανικό LNG. Έτσι το καταστρέφει ο Τραμπ».<br />Το φθινόπωρο του 2013, ο <a href="https://lngallies.com/fhh-bio/">Fred H. Hutchison</a> βρισκόταν σε μια κοινωνική εκδήλωση στην πρεσβεία της Λιθουανίας, που βρίσκεται μέσα στον τελευταίο πύργο ενός μερικώς γκρεμισμένου αρχοντικού, λίγα χιλιόμετρα βόρεια του Λευκού Οίκου. Μετά από δεκαετίες ως λομπίστας στην Ουάσινγκτον, ο Hutchison είχε ξεχάσει περισσότερες τέτοιες εκδηλώσεις απ’ όσες οι περισσότεροι άνθρωποι θα δουν ποτέ. Αλλά αυτή τη συγκεκριμένη την θυμάται. Καθώς προχωρούσε η βραδιά, άκουσε έναν διπλωμάτη να διαμαρτύρεται για τον αυστηρό έλεγχο των ΗΠΑ στις τεράστια, πρόσφατα αξιοποιημένα, αποθέματα σχιστολιθικού αερίου. Άρχισαν να συζητούν.<div><br />Ο διπλωμάτης αποδείχθηκε να είναι ο αναπληρωτής επικεφαλής της λιθουανικής αποστολής, ο Simonas Šatūnas. Η Λιθουανία εξαρτιόταν πλήρως από τη Ρωσία για το αέριο, είπε. Ήθελε η κυβέρνηση Obama να «μοιραστεί την αγάπη», είπε στον Hutchison, και να εγκρίνει τις εξαγωγές αερίου προς την Ευρώπη.<br />«Σκέφτηκα, “Καλά, αυτό μοιάζει με μια πιθανή ευκαιρία για λόμπι“», θυμάται ο Hutchison όταν τον συνάντησε το Politico σε ένα ξενοδοχείο στο Λονδίνο τον Ιούνιο.<br />Ενθαρρυμένος από τον Šatūnas και τις διπλωματικές του διασυνδέσεις, ο Hutchison δημιούργησε μια ομάδα πίεσης από περίπου δώδεκα πρεσβείες της Ουάσινγκτον -όλες από την ανατολική και κεντρική Ευρώπη- που θα συνεργάζονταν με τη βιομηχανία αερίου των ΗΠΑ με ένα στόχο: να φέρουν περισσότερο υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Αυτές οι μετασοβιετικές χώρες δεν είχαν την πεποίθηση, που υπήρχε σε άλλα μέρη της Ευρώπης, ότι οι διαθέσεις του Βλαντιμίρ Πούτιν θα μπορούσαν να κατευναστούν με το πολυδισεκατομμυρίων ευρώ ενεργειακό εμπόριο με την Ευρωπαϊκή Ένωση.<br />Τότε δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι σύντομα θα παρασυρόταν σε μια ιστορική ενεργειακή στροφή που θα αναμόρφωνε τη σχέση ΗΠΑ-Ευρώπης, θα έστρεφε τα αμερικανικά συμφέροντα προς την ανατολική Ευρώπη και θα επέτρεπε στην ήπειρο να αντικαταστήσει το ρωσικό αέριο με αμερικανικό μετά την εισβολή της Μόσχας στην Ουκρανία.</div><div><b><a href="https://economico.gr/o-trab-anatrepei-ta-panta-strefei-ypogeios-tin-evropi-sto-fysiko-aerio-tis-rosias-to-amerikaniko-lng-ypo-poliorkia/">ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ</a></b></div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

O Τραμπ ανατρέπει τα πάντα. Στρέφει… υπογείως την Ευρώπη στο φυσικό αέριο της Ρωσίας.

Μεθοδικά και χωρίς τυμπανοκρουσίες, ο Ντόναλντ Τραμπ ανατρέπει τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς στην ενέργεια. Παρά την επίσημη ρητορική περί...

Διαβάστε την συνέχεια

BBC: «Η αλήθεια για την ανθρωπιστική βοήθεια δεν έχει σημασία, μόνο η ενοχή του Ισραήλ».

<img height="359" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2019/06/bbc-630x359.jpg" width="704" /><br /><br />Σάλος έχει ξεσπάσει μετά τη διαρροή εσωτερικού υπομνήματος του BBC, το οποίο αποκαλύπτει ότι ο οργανισμός καθοδηγεί τους δημοσιογράφους του να παραβλέπουν την πραγματική έκταση της ανθρωπιστικής βοήθειας που φτάνει στη Λωρίδα της Γάζας, καθώς και τις ενέργειες της Χαμάς που εμποδίζουν τη διανομή της, εστιάζοντας αποκλειστικά στην ενοχοποίηση του Ισραήλ.<br /><br />Σύμφωνα με δημοσίευμα του Spectator, το οποίο αναδημοσιεύτηκε την Τρίτη 29/07 από το <a href="https://europeanconservative.com/articles/news-corner/bbc-reporters-instructed-to-blame-israel-for-gaza-hunger/">European Conservative</a>, το υπόμνημα, που στάλθηκε την περασμένη Παρασκευή 25/07, καλεί τους δημοσιογράφους να μην ασχολούνται με ερωτήματα όπως το μέγεθος της βοήθειας που εισέρχεται στη Γάζα ή ο τρόπος διανομής της, αλλά να υιοθετούν εξαρχής την άποψη ότι το Ισραήλ φέρει ευθύνη και ενεργεί με κακοπιστία, ενώ το Ανθρωπιστικό Ταμείο για τη Γάζα χαρακτηρίζεται ανεπαρκές.<br /><br />Παράλληλα, το υπόμνημα προτρέπει τους δημοσιογράφους να παρουσιάζουν ως δεδομένο ότι το Ισραήλ «κατέχει» τη Λωρίδα της Γάζας από το 2005, αγνοώντας το γεγονός ότι δεν υπήρχαν ισραηλινές δυνάμεις στην περιοχή από τότε μέχρι την επανεισβολή του IDF μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου.<br /><br />Η ισραηλινή κατοχή της Λωρίδας της Γάζας, με την έννοια της φυσικής παρουσίας ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων και εποίκων, έληξε επίσημα το 2005.<br /><br />Το Σεπτέμβριο του 2005, το Ισραήλ αποσύρθηκε μονομερώς από τη Γάζα, απομακρύνοντας όλους τους ισραηλινούς οικισμούς και τις στρατιωτικές του δυνάμεις από την περιοχή, στο πλαίσιο του σχεδίου αποχώρησης (Disengagement Plan) υπό την ηγεσία του πρωθυπουργού Αριέλ Σαρόν.<br /><br />Από τότε, δεν υπήρχαν ισραηλινές δυνάμεις ή έποικοι εντός της Λωρίδας της Γάζας μέχρι την επανεισβολή του Ισραηλινού Στρατού (IDF) μετά την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023.<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

BBC: «Η αλήθεια για την ανθρωπιστική βοήθεια δεν έχει σημασία, μόνο η ενοχή του Ισραήλ».

Σάλος έχει ξεσπάσει μετά τη διαρροή εσωτερικού υπομνήματος του BBC, το οποίο αποκαλύπτει ότι ο οργανισμός καθοδηγεί τους δημοσιογράφους του ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία και Ηνωμένο Βασίλειο: Ο νέος αμυντικός άξονας της Ευρώπης.

<img height="368" src="https://i0.wp.com/echedoros.blog/wp-content/uploads/2025/07/%CF%84%CE%BF%CF%81%CF%853%CE%B5%CF%82%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%82%CE%B85%CF%84%CE%B967%CE%B6%CE%B6.jpg?resize=640%2C368&ssl=1" width="703" /><br /><br />Κωνσταντινούπολη<br />Ο Κλάους Γιούργκενς, Διευθυντής του Economyfirst στο Λονδίνο, έγραψε για το τουρκικό πρακτορείο Anadolu μια ανάλυση που αναφέρεται στις εξελισσόμενες σχέσεις Τουρκίας-Ηνωμένου Βασιλείου και τον πιθανό αντίκτυπο που θα μπορούσε να έχει αυτή η εξέλιξη στην ευρωπαϊκή αμυντική αρχιτεκτονική.<br /><br />«Βρισκόμενη στο σταυροδρόμι της Μαύρης Θάλασσας, του Καυκάσου, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, η Τουρκία είναι απαραίτητη για τα συμφέροντα ασφαλείας της Βρετανίας στην Ευρώπη και στα πλευρά του ΝΑΤΟ».<br /><br /> Είναι αυτή η δήλωση, που προέρχεται από τη Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας του Ηνωμένου Βασιλείου για το 2025, μια δήλωση που αποσκοπεί στην ενίσχυση των διμερών σχέσεων ενόψει της επίσκεψης του Υπουργού Εξωτερικών Ντέιβιντ Λάμι στην Τουρκία ή μήπως είναι πραγματικά το θεμέλιο για στενότερους δεσμούς;<br /><br />Η στρατηγική τριάδα του Λονδίνου: Σύγκρουση, ανταγωνισμός, συνεργασία<br /><br />Η Εθνική Στρατηγική Ασφάλειας 2025, που παρουσιάστηκε στο Κοινοβούλιο από τον Βρετανό πρωθυπουργό Κιρ Στάρμερ τον Ιούνιο του 2025, σκιαγραφεί το στρατηγικό πλαίσιο και τον οδικό χάρτη της χώρας. Εν ολίγοις, το Λονδίνο τονίζει την ανάγκη του να πλοηγηθεί σε μια εποχή ριζικής αβεβαιότητας.<br /><br />Ο πρωθυπουργός δηλώνει ευθαρσώς ότι «η ρωσική επιθετικότητα απειλεί την ήπειρό μας», ενώ παράλληλα χαρακτηρίζει τους ηγέτες της Μόσχας ως «τυράννους όπως ο Πούτιν».<br /><br />Αντίθετα, το έγγραφο περιγράφει λεπτομερώς μη αντιπαραθετικούς στόχους, πολλοί από τους οποίους αντιπροσωπεύουν ένα σταθερό σημείο εκκίνησης για την εμβάθυνση της υπάρχουσας και γενικά θετικής σχέσης μεταξύ Λονδίνου και Άγκυρας.<br /><br />Ενώ το Λονδίνο, αφενός, σχεδιάζει να ενισχύσει την εθνική του κυριαρχία, αφετέρου υποστηρίζει ότι αυτά τα κυρίαρχα κράτη είναι ισχυρά μόνο όταν ενώνονται από ένα κοινό όραμα και σκοπό. Σας φαίνεται αυτό αντίφαση; Θα επανέλθουμε σε αυτό το ερώτημα αργότερα σε αυτό το άρθρο.<br /><br />Οι τυφώνες είναι καθ’ οδόν<br /><br />Επιστρέφοντας στην αρχική μας παρατήρηση, το επίσημο έγγραφο της βρετανικής κυβέρνησης αναφέρει:<br /><br /> «Βρισκόμενη στο σταυροδρόμι της Μαύρης Θάλασσας, του Καυκάσου, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, η Τουρκία είναι κρίσιμη για τα συμφέροντα ασφαλείας του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρώπη και στα πλευρά του ΝΑΤΟ. Με την ισχυρή στρατιωτική ολοκλήρωση και τη συνεργασία της στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, η Τουρκία παραμένει βασικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ και διμερής εταίρος για το Ηνωμένο Βασίλειο».<br /><br />Σε αυτή τη δήλωση, μπορεί να προστεθεί η δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών Ντέιβιντ Λάμι στο Λονδίνο, μια ημέρα πριν από την αναχώρησή του για την Άγκυρα:<br /><br />«Σε έναν ολοένα και πιο ασταθή κόσμο, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Τουρκία παραμένουν οι στενότεροι φίλοι και εταίροι. Εργαζόμαστε μαζί για να βρούμε ειρηνικές λύσεις στις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή και στην παράνομη κατοχή της Ουκρανίας από τη Ρωσία. Η σχέση μας ωφελεί άμεσα τους Τούρκους και Βρετανούς πολίτες: το εμπόριο μεταξύ των χωρών μας δημιουργεί χιλιάδες θέσεις εργασίας, ενώ οι δεσμοί μας στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας προστατεύουν την ασφάλεια των λαών μας».<br /><br />Τα Eurofighter Typhoon<br /><br />Για παράδειγμα, η συμφωνία για την εξαγωγή Eurofighter Typhoon στην Τουρκία είναι ένα απτό αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών.<br /><br /> Μόλις λίγες εβδομάδες μετά την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών, Λάμι, οι Υπουργοί Άμυνας των δύο χωρών υπέγραψαν μια νέα συμφωνία στην Κωνσταντινούπολη.<br /><br />Σύμφωνα με την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, η συμφωνία αυτή ενισχύει την κοινή αποτρεπτική ικανότητα του ΝΑΤΟ και προωθεί την πολυετή αμυντική συνεργασία και την εμβάθυνση των βιομηχανικών δεσμών μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Τουρκίας.<br /><br />Μόνο το πρόγραμμα Typhoon παρέχει 20.000 θέσεις εργασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο και οι εξαγωγές αναμένεται να δημιουργήσουν χιλιάδες περισσότερες θέσεις εργασίας και να συμβάλουν στο «Σχέδιο για Αλλαγή» της κυβέρνησης.<br /><br />Το σχετικό Μνημόνιο Συνεργασίας υπεγράφη από τον Υπουργό Άμυνας Τζον Χίλι (John Healey) και τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ (Yaşar Güler) στη Διεθνή Έκθεση Αμυντικής Βιομηχανίας στην Κωνσταντινούπολη.<br /><br />Η αμυντική συνεργασία αυξάνεται, όπως και το διμερές εμπόριο<br /><br />Η εστίαση αποκλειστικά στην άμυνα συσκοτίζει την πλήρη εικόνα. Ο όγκος των διμερών εμπορικών συναλλαγών μεταξύ Τουρκίας και Ηνωμένου Βασιλείου σε όλους τους τομείς έφτασε τα 28 δισεκατομμύρια λίρες (37,57 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ) το 2024.<br /><br />Από αυτό το ποσό, τα 15,29 δισεκατομμύρια δολάρια θα αφορούν τουρκικές εξαγωγές προς το Ηνωμένο Βασίλειο. Με άλλα λόγια, το εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών φαίνεται σχεδόν ισορροπημένο. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η Τουρκία έχει από καιρό απαλλαγεί από την άδικη εικόνα της ως «φτηνού κατασκευαστή ανταλλακτικών» και έχει μετατραπεί σε έναν παγκοσμίως αναγνωρισμένο παραγωγό τελικών προϊόντων υψηλής ποιότητας και ποιότητας, ιδιαίτερα από την αρχή της νέας χιλιετίας.<br /><br /> Το εμπορικό ισοζύγιο Ηνωμένου Βασιλείου-Τουρκίας είναι ένας από τους ισχυρότερους δείκτες αυτού του μετασχηματισμού.<br /><br />Εκτός από τα προϊόντα και τις υπηρεσίες υψηλής ποιότητας σε σχεδόν κάθε τομέα, η συνεχώς αυξανόμενη εγχώρια παραγωγική ικανότητα της αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας θα μπορούσε να την καταστήσει σημαντικό αγοραστή για τις εξαγωγές αμυντικού και αεροδιαστημικού εξοπλισμού, οι οποίες αναμένεται να φτάσουν τα 8 δισεκατομμύρια δολάρια στο εγγύς μέλλον (στοιχεία 2024: 7,154 δισεκατομμύρια δολάρια, που αντιπροσωπεύουν αύξηση 29% σε σύγκριση με το 2023).<br /><br /> Η συμφωνία Typhoon, που αναφέρθηκε προηγουμένως, δημιουργεί ή διατηρεί 20.000 θέσεις εργασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο.<br /><br />Η αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας απασχολεί σήμερα περίπου 100.000 άτομα, με 3.500 εταιρείες να δραστηριοποιούνται στον τομέα .<br /><br />Πώς θα επηρεάσουν αυτές οι εξελίξεις τις θεμελιώδεις πολιτικές ασφάλειας και άμυνας της Ευρώπης —ακόμα και την καθυστερημένη εδώ και δεκαετίες ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ;<br /><br />Οι διμερείς σχέσεις συχνά πιστώνονται ότι άνοιξαν το δρόμο για ευρύτερες πολιτικές της ηπείρου.<br /><br /> Σήμερα, η Άγκυρα και το Λονδίνο φαίνονται έτοιμα για αυτό. Αλλά όπως αναρωτηθήκαμε στην αρχή, μήπως πρόκειται απλώς για μια συμβολική κίνηση; Απολύτως όχι.<br /><br />Αυτή είναι η Realpolitik 2.0, ένα κίνημα που εφαρμόζεται από δύο φίλες χώρες που αγκαλιάζουν τους πολιτισμούς, τις αξίες και τις παραδόσεις τους, καθοδηγούμενες από μια ακλόνητη δέσμευση για ειρήνη και ασφάλεια πολύ πέρα από τα σύνορά τους.<br /><br />Και τέλος, ας επιστρέψουμε στο παράδοξο ερώτημα που θίξαμε παραπάνω:<br /><br />Μπορούν τα κυρίαρχα κράτη να συνεργαστούν πραγματικά χωρίς να θυσιάσουν την ανεξαρτησία τους;<br /><br /> Φυσικά, μόνο όταν συναντώνται με ισότιμους όρους και σε αμοιβαίο σεβασμό.<br /><br /> Ένα ισχυρό Ηνωμένο Βασίλειο, που διατηρεί στενές σχέσεις με την Ευρώπη, παρόλο που βρίσκεται εκτός ΕΕ· μια ισχυρή Τουρκία, η οποία κάποια μέρα θα πάρει τη θέση της εντός της ΕΕ και μια εξίσωση που επιπλέον διατηρεί τους στενούς δεσμούς της Τουρκίας με το Ηνωμένο Βασίλειο. Ένα πιο ισχυρό πολιτικό και αμυντικό τρίγωνο είναι αδιανόητο.<div><br /></div><div><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τουρκία και Ηνωμένο Βασίλειο: Ο νέος αμυντικός άξονας της Ευρώπης.

Κωνσταντινούπολη Ο Κλάους Γιούργκενς, Διευθυντής του Economyfirst στο Λονδίνο, έγραψε για το τουρκικό πρακτορείο Anadolu μια ανάλυση που ανα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Έβρος πεθαίνει για την Ελλάδα, βουλγαρικός και τουρκικός επικοισμός.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSxY0hvvbZwIhjOY8dMMMxUKr6FElfwuubmGQ&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="377" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSxY0hvvbZwIhjOY8dMMMxUKr6FElfwuubmGQ&s" width="685" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Έβρος γηράσκων και μειούμενος: Παρουσιάζει ένα από τα χειρότερα ισοζύγια γεννήσεων-θανάτων στην Ελλάδα, με τους θανάτους να είναι πολλαπλάσιοι των γεννήσεων</span></h3><div>Tου <b>ΘΕΟΦΑΝΗ ΜΑΛΚΙΔΗ</b><br />Παρότι διαβάζεται και ως πλεονασμός, θα πρέπει να επαναληφθεί ότι το δημογραφικό πρόβλημα της πατρίδας μας είναι ένα από τα πιο σοβαρά και σύνθετα ζητήματα, με σημαντικές επιπτώσεις στην οικονομία, στην κοινωνία.<br /><br />Το γενικό και δυσοίωνο πλαίσιο<br /><br />Η Ελλάδα εμφανίζει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά γεννήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση (αλλά και παγκοσμίως) με δείκτη γονιμότητας πολύ πιο κάτω από το όριο αναπαραγωγής του πληθυσμού, που είναι τα 2,1 παιδιά ανά γυναίκα.<br /><br />Το 2023, οι γεννήσεις ήταν κάτω από 82.000, ενώ το 1980 ήταν 145.000. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και το ζήτημα της φυγής των νέων προς το εξωτερικό, που σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Κομισιόν αφορά υπερδιπλάσιο αριθμό (1.300.000) σε σχέση με αυτόν που λεγόταν για πολλά χρόνια (600.000).<br /><br />Ταυτόχρονα με το ζήτημα που αφορά την μείωση των γεννήσεων των Ελληνίδων και των Ελλήνων, εμφανίζεται ταχεία γήρανση του πληθυσμού, με την αναλογία των ατόμων άνω των 65 ετών να αυξάνεται συνεχώς.<br />Μάλιστα εκτιμάται ότι το 2030, ένας στους τρεις Έλληνες θα είναι άνω των 60 ετών και το 2050 το ποσοστό των ατόμων άνω των 65 ετών θα φτάσει το 40,8% του πληθυσμού.<br /><br />Σε όλα τα παραπάνω δεν έχει υπολογισθεί το μεγάλης σημασίας ζήτημα της νόμιμης και παράνομης μετανάστευσης προς την Ελλάδα. Και ενώ οι εισροές έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια (που αντισταθμίζουν στατιστικά τη φυσική μείωση του πληθυσμού), το φαινόμενο της φυγής των νέων Ελληνίδων και Ελλήνων συνεχίζεται.<div><br />«Θα σε στείλω στον Έβρο»<br /><br />Οι παλαιότεροι θυμούνται το γνωστό απειλητικό μήνυμα προς τους ανεπιθύμητους, προς τους μη αρεστούς, τότε που ο ακριτικός νομός αποτελούσε τόπο εξορίας: «Θα σε στείλω στον Έβρο» ήταν η μόνιμη απειλή. Είτε από το 1920, από την εποχή της Ένωσης με την Ελλάδα, είτε μεταπολεμικά και μεταπολιτευτικά, η πράξη αυτή αφορούσε μία αναγκαστική μετακίνηση δημοσίων υπαλλήλων και στρατιωτικών, που ήταν αντίθετοι με το εκάστοτε καθεστώς, σε ένα νομό που έσφυζε από ζωή. Σε αντίθεση με το τώρα.<br /><br />Το δημογραφικό πρόβλημα στον Έβρο, όπως αναλύθηκε και προηγουμένως και σε όλη την Ελλάδα, είναι ιδιαίτερα οξύ και αποτελεί ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα για την περιοχή. Ο Έβρος έχει υποστεί σημαντική πληθυσμιακή συρρίκνωση και η πρόσφατη απογραφή του 2021, επιβεβαιώνει τη συνεχιζόμενη μείωση του μόνιμου πληθυσμού, ενώ ιδιαιτέρως δραματική είναι η κατάσταση στους δήμους του βόρειου Έβρου, όπως η Νέα Ορεστιάδα, το Διδυμότειχο και το Σουφλί, όπου κάποια χωριά τους καταγράφουν ακόμη και μηδέν κατοίκους.<br /><br />Ακόμη όμως και στην πρωτεύουσα του νομού Αλεξανδρούπολη, η μείωση του πληθυσμού δεν είναι τόσο έντονη σε σχέση με τους παραπάνω δήμους, εντούτοις υπολογίζεται ότι μέχρι το 2030 επτά χωριά της θα εξαφανιστούν από τον χάρτη, αφού ο νεότερος σήμερα σ’ αυτά είναι 75 ετών!<br /><br />Ο Έβρος παρουσιάζει ένα από τα χειρότερα ισοζύγια γεννήσεων-θανάτων στην Ελλάδα, με τους θανάτους να είναι πολλαπλάσιοι των γεννήσεων. Σε δήμους όπως το Διδυμότειχο, έχουν καταγραφεί περιπτώσεις όπου ο αριθμός των θανάτων ήταν τριπλάσιος από τις γεννήσεις, ενώ στην Ορεστιάδα σχεδόν 2,6 φορές μεγαλύτερος.<br /><br />Επιπλέον λόγω της υπογεννητικότητας και της φυγής των νέων, ο πληθυσμός του Έβρου γηράσκει με ταχείς ρυθμούς. Ήδη από το 1971, παρατηρείται συρρίκνωση της βάσης των ηλικιακών πυραμίδων και ο νομός χαρακτηρίζεται ως ο πιο γηρασμένος της Θράκης και ένας από πιο γηρασμένους στην Ελλάδα.<br /><br />Όπως και σε όλη τη χώρα, έτσι και στον Έβρο, η οικονομική κρίση και η έλλειψη ευκαιριών οδήγησαν σε σημαντική φυγή νέων, μορφωμένων ατόμων προς αστικά κέντρα της Ελλάδας ή/και το εξωτερικό. Σε συνδυασμό με την απομόνωση και την έλλειψη επενδύσεων, έχουν περιοριστεί οι θέσεις εργασίας, ιδίως για νέους με υψηλά προσόντα και η συνεχιζόμενη αστικοποίηση ωθεί τους νέους προς τις πόλεις.<br /><br />Έτσι ο Έβρος ως ακριτική περιοχή εμφανίζει πληθυσμιακή συρρίκνωση με επιπτώσεις στην εθνική ασφάλεια και άμυνα. Μειώνεται η κατανάλωση, η παραγωγικότητα και η επενδυτική δραστηριότητα. Πολλά χωριά και περιοχές ερημώνουν, χάνοντας τη ζωντάνια τους και την παραγωγική τους βάση.<br /><br />Μαζί με όλα τα παραπάνω πρέπει και το τονιστεί και το εξής που ανέφερε πριν λίγο καιρό ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης: «Επίκειται ένας αθόρυβος εποικισμός. Με την αγορά μόλις με 10.000, 15.000 ευρώ παρατημένων κατοικιών στα χωριά του Έβρου, από Βουλγάρους Ευρωπαίους πλέον πολίτες, αλλά ακόμα πιο επικίνδυνο σημείο η αγορά αυτών των κατοικιών από εταιρείες τουρκικών κεφαλαίων και συμφερόντων.<br /><br />Που με την σύσταση τους κατά το εμπορικό δίκαιο στη χώρα μας, την εγγραφή τους στο τοπικό Επιμελητήριο και την έκδοση απλώς ενός ΑΦΜ, αγοράζουν ότι θέλουν, όπου θέλουν, κατά μήκος του ποταμού Έβρου. Σε αντίθεση με τα φυσικά πρόσωπα που απαγορεύεται ή ορθότερα επιτρέπεται κατόπιν ειδικής άδειας».</div><div><br />Τι πρέπει να γίνει ή «θα σε στείλω στον Έβρο» για καλό….<br /><br />Η αντιμετώπιση του δημογραφικού (και ) στον Έβρο απαιτεί άμεσες, συντονισμένες και στοχευμένες ενέργειες.<br /><br />-Κίνητρα για νέες επιχειρήσεις και στήριξη των υφιστάμενων, εφαρμογή ευνοϊκού φορολογικού καθεστώτος για την προσέλκυση επενδύσεων και τη στήριξη των επιχειρήσεων στην περιοχή. Βελτίωση του δικτύου και των συνδέσεων για την άρση της απομόνωσης.<br /><br />-Ειδικά επιδόματα γέννησης και τέκνων στον Έβρο πέρα από τα γενικά μέτρα (π.χ., αύξηση αφορολόγητου, επιδόματα μητρότητας, εφάπαξ βοήθεια 10.000 ευρώ για όσους εγκατασταθούν στους Δήμους Νέας Ορεστιάδας, Διδυμοτείχου και Σουφλίου κλπ).<br /><br />-Επέκταση και εκσυγχρονισμός παιδικών/βρεφονηπιακών σταθμών αξιοποίηση του Τουρισμού και του Αγροτικού Τομέα, αφού ο Έβρος έχει σημαντικό φυσικό πλούτο και ιστορική κληρονομιά.<br /><br />-Στήριξη και εκσυγχρονισμός της αγροτικής παραγωγής, ειδικά κίνητρα (φορολογικά, επαγγελματικά) για Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό και θέλουν να επιστρέψουν και να εγκατασταθούν στον Έβρο με βοήθεια στη στέγαση και προσιτά δάνεια.<br /><br />Το δημογραφικό ζήτημα του Έβρου πρέπει να ενταχθεί σε μια ευρύτερη εθνική στρατηγική για την ακριτική Ελλάδα, έχοντας υπόψην τον γεωπολιτικό ρόλο του νομού. Η αντιμετώπιση του δημογραφικού είναι επιτακτική όχι μόνο για την ευημερία των κατοίκων του, αλλά και για τη διαφύλαξη του εθνικού ρόλου της περιοχής. Το «θα στείλω στον Έβρο», σε αντίθεση με το παρελθόν, ας μετατραπεί τώρα για κάτι ουσιαστικό και ωφέλιμο για την πατρίδα μας!</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div></div>

Ο Έβρος πεθαίνει για την Ελλάδα, βουλγαρικός και τουρκικός επικοισμός.

Έβρος γηράσκων και μειούμενος: Παρουσιάζει ένα από τα χειρότερα ισοζύγια γεννήσεων-θανάτων στην Ελλάδα, με τους θανάτους να είναι πολλαπλάσ...

Διαβάστε την συνέχεια

F-35 σε Τουρκία, Κατάρ, Σ. Αραβία; Το Ισραήλ αντιδρά και “βλέπει” F-47.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.geostratigika.gr/wp-content/uploads/2025/03/f47.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1200" height="384" src="https://www.geostratigika.gr/wp-content/uploads/2025/03/f47.jpg" width="685" /></a></div><div><br /></div>Το Ισραήλ παρακολουθεί στενά το αυξανόμενο ενδιαφέρον από χώρες της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένων της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και της Τουρκίας, για την απόκτηση του προηγμένου stealth μαχητικού F-35.<br /><br />Αξιωματούχοι ασφαλείας προειδοποιούν ότι οποιαδήποτε πιθανή πώληση θα μπορούσε να επηρεάσει το ποιοτικό στρατιωτικό πλεονέκτημα των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) στην περιοχή. Το 2020, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ζήτησαν επίσημα να αγοράσουν το F-35 μα η συμφωνία σταμάτησε για διάφορους λόγους. Το Μαρόκο, η Αίγυπτος και το Μπαχρέιν έχουν επίσης εκφράσει ενδιαφέρον για την απόκτηση του αεροσκάφους.<br /><br />Οι συζητήσεις παραμένουν σε εξέλιξη, αλλά οποιαδήποτε πώληση θα απαιτήσει έγκριση από την Ουάσινγκτον. Μόλις η κυβέρνηση των ΗΠΑ δώσει το πράσινο φως, η χώρα αγοραστής πρέπει στη συνέχεια να υποβάλει επίσημο αίτημα για έγκριση από το Κογκρέσο.<br /><br />Ισραηλινοί αξιωματούχοι προειδοποιούν ότι εάν οι ΗΠΑ προχωρήσουν στις πωλήσεις F-35 σε περιφερειακά έθνη, «το Ισραήλ μπορεί να χρειαστεί να επανεκτιμήσει τη στρατηγική του». Οι ανησυχίες πηγάζουν από την πιθανή διάβρωση της στρατιωτικής υπεροχής του Ισραήλ σε μια περιοχή που είναι ολοένα και πιο εξοπλισμένη με τεχνολογίες αιχμής.<br /><br />Παρά τις πιθανές πωλήσεις, το Ισραήλ διατηρεί ένα σημαντικό πλεονέκτημα μέσω της ενσωμάτωσης των δικών του συστημάτων στο F-35. Αυτά τα ισραηλινά συστήματα ραντάρ και πληροφοριών προσφέρουν βελτιωμένες δυνατότητες φονικότητας και συλλογής πληροφοριών που δεν είναι διαθέσιμες σε άλλες εκδόσεις του αεροσκάφους.<br /><br />Ισραηλινοί ειδικοί στον τομέα της άμυνας σημειώνουν ότι τυχόν εξαγόμενα F-35 σε αραβικά κράτη ενδέχεται να υπόκεινται σε περιορισμούς που επιβάλλονται από τις ΗΠΑ. Αυτοί οι περιορισμοί θα μπορούσαν ενδεχομένως να διατηρήσουν το πλεονέκτημα του Ισραήλ, αν και η έκταση αυτών των περιορισμών παραμένει ασαφής.<br /><br />Εν τω μεταξύ, το Υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ παρακολουθεί στενά την ανάπτυξη του μαχητικού αεροσκάφους F-47, ενός αεροσκάφους έκτης γενιάς που βρίσκεται επί του παρόντος σε συμβόλαιο με την Boeing. Οι ΗΠΑ χορήγησαν στην Boeing συμφωνία 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων και το αεροσκάφος αναμένεται να τεθεί σε επιχειρησιακή λειτουργία μεταξύ 2027 και 2029.<br /><br />Μια καλλιτεχνική απεικόνιση του F-47 κυκλοφόρησε μετά την ανάθεση της σύμβασης στην Boeing από τον πρώην Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Το αεροσκάφος, που προορίζεται να αντικαταστήσει το F-22, αναμένεται να ξεπεράσει τις δυνατότητες του F-35. Το F-47 θα έχει προβλεπόμενη εμβέλεια 1.800 χιλιομέτρων και ταχύτητες άνω των Mach 2. Θα ενσωματώνει τεχνολογία stealth επόμενης γενιάς, τεχνητή νοημοσύνη και ένα διευρυμένο φάσμα συστημάτων όπλων.<br /><br />Κάθε μονάδα F-47 αναμένεται να κοστίζει περίπου 170 εκατομμύρια δολάρια ανά μονάδα, αν και το αεροσκάφος βρίσκεται στη φάση των δοκιμών. Μέχρι στιγμής δεν έχουν αποκαλυφθεί επίσημες προδιαγραφές ή σχέδια εξαγωγής.<br /><br />Το Ισραήλ προετοιμάζεται επίσης για το επόμενο μνημόνιο ασφαλείας των ΗΠΑ αξίας 38 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει δηλώσει ότι η επερχόμενη συμφωνία «μπορεί να περιλαμβάνει αλλαγές που δεν είναι απαραίτητα ευνοϊκές για το Ισραήλ».<br /><br />Ο στόλος F-35 της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας έχει αποδειχθεί κρίσιμος για τη διατήρηση της αεροπορικής υπεροχής σε επτά θέατρα επιχειρήσεων. Έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην αποτροπή των αντιπάλων, συμπεριλαμβανομένου του λεγόμενου «τρίτου κύκλου» πέρα από τους άμεσους γείτονες του Ισραήλ.<br /><br />Η διατήρηση αυτού του τεχνολογικού πλεονεκτήματος θα αποτελέσει κεντρική απαίτηση στις μελλοντικές αμυντικές συμφωνίες ΗΠΑ-Ισραήλ. Καθώς η περιοχή συνεχίζει να εξοπλίζεται με εξελιγμένα όπλα, το Ισραήλ επιμένει ότι η αεροπορική υπεροχή παραμένει απαραίτητη για την εθνική του ασφάλεια.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

F-35 σε Τουρκία, Κατάρ, Σ. Αραβία; Το Ισραήλ αντιδρά και “βλέπει” F-47.

Το Ισραήλ παρακολουθεί στενά το αυξανόμενο ενδιαφέρον από χώρες της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένων της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και...

Διαβάστε την συνέχεια