Τι μας ετοιμάζουν οι Τούρκοι με “έρευνες εκτός 6 μιλίων”; Πως θα αντιμετωπίσουμε τη πίεση και τι είχαμε κάνει το 2018

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoGuZpImQCqZB8pRHGyOnWvqeqJErsp2UGO6nY6lVg1rMFEJPpr5o7fQfdlMVkZX-SETt0-pvuL7w1cLM8Djj2E4iNeRYcfizNcofD2KN3rgMQtLdoFUIkqGkpvuv8KLEfhd2HjZ21L4A/s1600/stolos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="900" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoGuZpImQCqZB8pRHGyOnWvqeqJErsp2UGO6nY6lVg1rMFEJPpr5o7fQfdlMVkZX-SETt0-pvuL7w1cLM8Djj2E4iNeRYcfizNcofD2KN3rgMQtLdoFUIkqGkpvuv8KLEfhd2HjZ21L4A/s640/stolos.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Οι Τούρκοι ετοιμάζονται να φέρουν σε δύσκολη θέση την Ελλάδα η οποία θα “πληρώσει” την επιλογή της να μην έχει λάβει εδώ και χρόνια αποφάσεις. Να μην κινηθεί πρώτη και να παραμένει σε ρόλο θεατή των τουρκικών ενεργειών. Οι όποιες εξαιρέσεις υπήρξαν απλά επιβεβαίωναν αυτόν τον κανόνα. Τα όσα διαρρέονται από την Τουρκία από χθες, δείχνουν ότι η Τουρκία θα εκμεταλλευθεί δύο γεγονότα:<br /> <br /> <ul> <li>Ότι η Ελλάδα δεν επέλεξε να προχωρήσει ποτέ στην επέκταση των 12 ναυτικών μιλίων και</li> <li>Δεν προχώρησε ποτέ στον καθορισμό της ΑΟΖ της.</li> </ul> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/06/xartis_turkey.png"><img height="206" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/06/xartis_turkey-1920x620.png" width="640" /></a><br /> <br /> Τι ετοιμάζεται να κάνει τώρα η Τουρκία; Θα φέρει κάποιο ερευνητικό σκάφος της λίγο έξω από τα 6 μίλια ,στη Ρόδο, στην Κάρπαθο ,το Καστελόριζο ή όπου αλλού. Τι θα κάνει η Αθήνα σ’ αυτή τη περίπτωση όπου με το “γράμμα του νόμου’ δεν παραβιάζεται κυριαρχικό της δικαίωμα; Η Τουρκία θα ζήτησει την ελληνική άδεια για να το κάνει;<br /> <br /> Συμπτωματικά το βράδυ της Παρασκευής στην εκπομπή του Γιώργου Σαχίνη ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ στο Crete tv, ο πρώην ΥΕΘΑ και Επίτιμος Α/ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Ευ.Αποστολάκης είχε αναφερθεί ακριβώς σ΄ αυτό το ενδεχόμενο, υπενθυμίζοντας τι είχε γίνει όταν οι Τούρκοι έστειλαν το Barbaros στο Καστελόριζο το 2018. Έχει πολύ ενδιαφέρον τι λέει , γιατί όπως φαίνεται από τις μέχρι στιγμής κινήσςεις της Τουρκίας κάτι ανάλογο θα αντιμετωπίσουμε και τώρα. Τι θα κάνει η σημερινή κυβέρνηση σ΄ αυτή τη περίπτωση;<br /> <br /> <iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="360" src="https://player.vimeo.com/video/424580060" style="box-sizing: border-box; height: 391.5px;" width="100%"></iframe><br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τι μας ετοιμάζουν οι Τούρκοι με “έρευνες εκτός 6 μιλίων”; Πως θα αντιμετωπίσουμε τη πίεση και τι είχαμε κάνει το 2018

Οι Τούρκοι ετοιμάζονται να φέρουν σε δύσκολη θέση την Ελλάδα η οποία θα “πληρώσει” την επιλογή της να μην έχει λάβει εδώ και χρόνια αποφά...

Διαβάστε την συνέχεια

Αυτός είναι ο χάρτης των ερευνών των Τούρκων μεταξύ Κρήτης-Κύπρου! Όλα στο “κόκκινο”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKvj1UXbdFU3SgIhPgy2aPFTOaW_dOFLY52Q2xe9bsnViPyaNua13akTiBjPS4NiEj8rL1OU0I8G0HLDblBJnN3bvYNuW1wVc0lxn0z08aPm0uzvN4B7aTOm7HZYFLOZ0l71TCOguEs6s/s1600/xartis_trao2.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="421" data-original-width="768" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKvj1UXbdFU3SgIhPgy2aPFTOaW_dOFLY52Q2xe9bsnViPyaNua13akTiBjPS4NiEj8rL1OU0I8G0HLDblBJnN3bvYNuW1wVc0lxn0z08aPm0uzvN4B7aTOm7HZYFLOZ0l71TCOguEs6s/s640/xartis_trao2.png" width="640" /></a></div> <br />Όσο στην Αθήνα κάποιοι -κυρίως κυβερνητικοί βουλευτές- “φαντασιώνονται” την “απομόνωση” του Ερντογάν και της Τουρκίας… <br /><br />Όσο ελπίζουν ότι αν η Τουρκία τολμήσει να αμφισβητήσει ευθέως ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, θα κληθεί να αντιμετωπίσει μια “ευρωτουρκική κρίση”, γιατί “οι Ευρωπαίοι θα αντιδράσουν…<br /><br />Όσοι πιστεύουν ότι η Τουρκία θα αφεθεί να καταρρεύσει οικονομικά και γι΄ αυτό δεν θα προχωρήσει στα σχέδια της εναντίον της Ελλάδας…<br /><br />Όσοι νομίζουν ότι αρκεί το διεθνές δίκαιο αρκεί για να εξασφαλίσει τα ελληνικά συμφέροντα… <br /><br />Καλό θα ΄ναι όλοι αυτοί να ρίξουν μια ματιά στον επίσημο χάρτη που έχει υποβάλλει η κρατική εταιρεία πετρελαίων της Τουρκίας, η ΤΡΑΟ , για τις περιοχές που σκοπεύει να κάνει έρευνες! <br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/06/xartis_trao.png"><img height="432" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/06/xartis_trao.png" width="640" /></a> <br /><br />Ο “συναγερμός” τον οποίο συχνά οι δημοσιογράφοι χρησιμοποιούμε σε τίτλους ειδήσεων για τα ελληνοτουρκικά ,θα ΄πρεπε να ΄χει σημάνει εδώ και καιρό. Έστω και τώρα, ελπίζουμε ότι κάποιοι θα ακούσουν τα τελευταία καμπανάκια και θ΄ αλλάξουν ρότα και τακτική στα ελληνοτουρκικά. Η Άγκυρα δείχνει να ΄χει πάρει τις αποφάσεις της. Εμείς;<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αυτός είναι ο χάρτης των ερευνών των Τούρκων μεταξύ Κρήτης-Κύπρου! Όλα στο “κόκκινο”

Όσο στην Αθήνα κάποιοι -κυρίως κυβερνητικοί βουλευτές- “φαντασιώνονται” την “απομόνωση” του Ερντογάν και της Τουρκίας… Όσο ελπίζουν ότι αν...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς «ροκανίζει» την Αγιά Σοφιά ο Ερντογάν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkSXfHxjT3QiMcwFgAEmXVhRaKYqVFTDB9DHPCFOTHkd78qZbuPgSCm7YBeA1QyHMBPIdDf5y-tESYatjde_yOAIt-BYdqlNd3pZ2gwQNy1cEYkDjW0U5VoRGzqths1faXPg1yxXVR5kk/s1600/erdogan_emine.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="523" data-original-width="900" height="370" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkSXfHxjT3QiMcwFgAEmXVhRaKYqVFTDB9DHPCFOTHkd78qZbuPgSCm7YBeA1QyHMBPIdDf5y-tESYatjde_yOAIt-BYdqlNd3pZ2gwQNy1cEYkDjW0U5VoRGzqths1faXPg1yxXVR5kk/s640/erdogan_emine.png" width="640" /></a></div> <div> <b><br /></b></div> <b>Νίκος Μελέτης </b> <br />Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας λαϊκιστής συντηρητικός, βαθιά θρησκευόμενος πολιτικός οποίος πλέον δεν κρύβει την ατζέντα του που στηρίζεται σε έναν ιδιότυπο ισλαμοτουρκισμό, και εμπνέεται από την επιρροή και τον επεκτατισμό της δεσποτικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br /><br />Η Αγιά Σοφιά αποτελεί για τον ίδιο και «καημό» και εργαλείο άσκησης πολιτικής και αυτή η αντίληψη έχει τις ρίζες της στα χρόνια ακόμη της Δημαρχίας του στην Κωνσταντινούπολη όταν η απαγγελία των στίχων για τους «μιναρέδες που είναι οι λόγχες του Ισλάμ» τον οδήγησαν στη φυλακή και στη στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, τα οποία ανέκτησε αφού ήδη το κόμμα του ΑΚP είχε κερδίσει τις εκλογές. <br /><br />Η βαθιά επιθυμία και επιδίωξη του Ταγιπ Ερντογάν είναι να βάλει την σφραγίδα του σε μια Ερντογανική Τουρκία που θα αφήσει για πάντα πίσω την Κεμαλική Τουρκία και θα κατορθώσει να διαγράψει αυτό που θεωρεί ως βαρίδι της Κεμαλικής κληρονομιάς, δηλαδή την Συνθήκη της Λοζάνης. Και σε επίπεδο ύψιστου συμβολισμού να καταργήσει την απόφαση του Κεμάλ το 1935 να μετατρέψει το πολυτιμότερο μνημείο της Χριστιανοσύνης σε Μουσείο, στην προσπάθεια του τότε να επιβάλει τον κοσμικό χαρακτήρα του νέου κράτους. <br /><br />Ο Ταγίπ Ερντογάν ήδη από το 2015 καλλιεργεί στους οπαδούς του συντηρητικούς θρησκευόμενους και στους εθνικιστές την προσδοκία ότι σύντομα θα «ολοκληρωθεί η κατάκτηση της Πόλης» με την μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τέμενος. <br /><br />Το 2015 ενθαρρυμένοι από τον ίδιο τον Ερντογάν, χιλιάδες πιστοί ακολούθησαν τα κηρύγματα των ιμάμηδων έκαναν ολονυχτία έξω από την Αγιά Σοφιά, προσευχόμενοι και ζητώντας να γίνει και πάλι τζαμί. Ένας ιμάμης διάβασε το Κοράνι για πρώτη φορά τα τελευταία 85 χρόνια. Τα επόμενα δυο χρόνια η Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας, οργάνωσε όχι μόνο την ανάγνωση του Κορανίου αλλά και την τηλεοπτική μετάδοση της μέσω ειδικού προγράμματος της κρατικής ραδιοτηλεόρασης . <br /><br />Ήταν η εποχή που ο Ερντογάν σχημάτιζε με τα δάκτυλα του το σύμβολο της «ρουμπίας», ανοίγοντας τις συζητήσεις για το εάν πράγματι μετά τον Μόρσι στην Αίγυπτο, έχει αναδειχθεί ο ίδιος ως ο ηγέτης των Αδελφών Μουσουλμάνων, ενός κινήματος που εκφράζει σε όλη την Μέση Ανατολή, την Αίγυπτο και την Σ .Αραβία ένα ιδιότυπο κράμα λαϊκού ισλαμικού εθνικισμού. <br /><br />Το 2017 σε απευθείας σύνδεση από την TRT στην εκπομπή «Αγιά Σοφιά - Η ώρα της αφθονίας» το αφιέρωμα ήταν στην «Νύχτα της Αποκάλυψης του Κορανίου» όπου όπως μετέδιδε τότε το Ανατολού «θα υψωθεί η φωνή του Κορανίου και του εζανίου μέσα στην Αγία Σοφία» και μαζί με τους επικεφαλής της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων Γκιορμέζ, Ατές και Μπαρτάκογλου, οι σπουδαιότεροι αναγνώστες του κορανίου μαζί με διεθνώς βραβευμένους αναγνώστες κορανίου, ανέγνωσαν το Κοράνι. Η εκπομπή είχε ολοκληρωθεί με το κάλεσμα των πιστών για προσευχή (εζάνι) από δυο μουεζίνηδες από την Αγιά Σοφιά. <br /><br />Το 2019 ο Ερντογάν σε συνέντευξη του στα κανάλια Kanal 7, TVNET και Ülke TV για την 104η επέτειο της μάχης των Δαρδανελίων ερωτάται για την μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί. Και η απάντηση του είναι αποκαλυπτική, καθώς δείχνει ότι έχει πλήρη επίγνωση του τι θα προκαλέσει μια τέτοια απόφαση: «το κόστος ίσως υπερτερεί του οφέλους και μπορεί μια τέτοια απόφαση να θέσει σε κίνδυνο χιλιάδες τουρκικά τζαμιά στο εξωτερικό». Όμως ως γνήσιος... Ερντογάν έσπευσε να κλείσει το μάτι στους οπαδούς του λέγοντας ότι «έχει τις δικές του σκέψεις για το θέμα οι οποίες δεν μπορεί να ειπωθούν «δημόσια» και υπενθύμισε ότι η κυβέρνηση του «έχει ήδη ανοίξει μερικώς την Αγιά Σοφιά για μουσουλμανική προσευχή». <br /><br />Για τον Ταγιπ Ερντογάν ο πειρασμός κάθε χρόνο να πριονίζει το χαρακτήρα της Αγιάς Σοφιάς ως Μνημείο του Παγκόσμιου πολιτισμού, με τέτοιου είδους ισλαμοεθνικιστικές φιέστες και με μικρές, εντεινόμενες συμβολικές παραβιάσεις του καθεστώτος που διέπει το πανανθρώπινο Μνημείο όπως είναι η ανάγνωση αποσπασμάτων του κορανίου εντός του Ναού, θα είναι μεγάλος. Πολύ περισσότερο όσο πλησιάζει το 2023 που θέλει να δηλώσει με κάθε τρόπο την επανίδρυση της Ερντογανικής πλέον Τουρκίας, που αφήνει πίσω της την κληρονομιά του Κεμάλ. <br /><br />Όμως ο Τ.Ερντογαν δεν είναι ανόητος. Γνωρίζει ότι με την Αγιά Σοφιά παίζει με λεπτές κόκκινες γραμμές. Που δεν αφορούν μόνο την Ελλάδα αλλά όλη τη χριστιανική Δύση, την παγκόσμια Κοινότητα αλλά και το 50% του τουρκικού λαού που βλέπει την προσπάθεια μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς σε τέμενος ως το μεγάλο συμβολικό βήμα για την εγκατάλειψη του κοσμικού κράτους και την μετατροπή της Τουρκίας σε μια «Ισλαμική (αυταρχικού τύπου) Δημοκρατία».<br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πώς «ροκανίζει» την Αγιά Σοφιά ο Ερντογάν

Νίκος Μελέτης Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας λαϊκιστής συντηρητικός, βαθιά θρησκευόμενος πολιτικός οποίος πλέον δεν κρύβει την ατζέντα του...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Οι σχέσεις με Ισραήλ και Αίγυπτο - Προσδοκίες και πραγματικότητα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz-2xMEBZYltbR1ptv4ID9AKNhhXiHEyElJ1XscZC9EnwTzmQ-7UCHF9m0ILuRBIt2NtBvvcTnXMuJqnVjxkbPHXDrwEDLKeE8hcXcW2ZLQeJjWB1Kma4LmO43LGOZ0PHrQd8oKtlfeFU/s1600/33354699.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz-2xMEBZYltbR1ptv4ID9AKNhhXiHEyElJ1XscZC9EnwTzmQ-7UCHF9m0ILuRBIt2NtBvvcTnXMuJqnVjxkbPHXDrwEDLKeE8hcXcW2ZLQeJjWB1Kma4LmO43LGOZ0PHrQd8oKtlfeFU/s640/33354699.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Νίκος Μελέτης </b> <br />Αντιφατικά μηνύματα και συγκεχυμένη εικόνα επιχειρείται να δημιουργηθεί τις τελευταίες ημέρες σχετικά με την προοπτική και την επιδίωξη αποκατάστασης των σχέσεων Τουρκίας με Ισραήλ και Αίγυπτο, καθώς η Άγκυρα θέλει να σπάσει τον «άξονα» που έχει δημιουργηθεί στα νότια σύνορά της και συγχρόνως να αποκλείσει οριστικά την Ελλάδα και την Κύπρο από την Ανατολική Μεσόγειο, βάζοντας συγχρόνως παρακαταθήκη και για λύση στο Αιγαίο με τουρκική σφραγίδα. <br /><br />Το πρώτο μεγάλο βήμα η Τουρκία το έχει κάνει με το Τουρκολυβικό Σύμφωνο, αλλά όσο υπάρχει στο τραπέζι η προοπτική οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών της Ελλάδας με την Αίγυπτο, η ισχυρή στήριξη του Ισραήλ προς την Τριμερή συνεργασία και στον αγωγό East Med, και όσο τα φόρουμ περιφερειακής συνεργασίας έχουν σταθερό μέτωπο έναντι των μονομερών επεκτατικών κινήσεων της ,η επιδίωξη της για κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο θα μένει στον αέρα. <br /><br />Καθώς επισήμως δεν έχει υπάρξει κάποια κίνηση, στοχευμένα δημοσιεύματα και διαρροές αφήνουν να διαμορφώνεται κλίμα περί υπόγειων διαδρομών για την αποκατάστασή των σχέσεων της Τουρκίας με Ισραήλ και Αίγυπτο. <br /><br />Για όσο καιρό στην ηγεσία των τριών χωρών παραμένουν οι Τ. Ερντογάν , Μπ. Νετανιάχου και Αλ Σίσι, θεωρείται εξαιρετικά απίθανο να υπάρξει εξομάλυνση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, καθώς οι είναι βαθιά δηλητηριασμένες και υπάρχει τουλάχιστον καχυποψία, εχθρικότητα και ανταγωνισμός. Όμως καθώς οι Συμμαχίες δεν είναι παντοτινές, η Αθήνα πρέπει να επιδιώξει οι Τριμερείς να αποκτήσουν πρακτικό ουσιαστικό περιεχόμενο όσο είναι καιρός. Και ειδικά με την Αίγυπτο πρώτο δείγμα γραφής δεν είναι άλλο από την υπογραφή της Συμφωνίας οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών... με κάθε κόστος. <br /><br />Τι ακριβώς όμως συμβαίνει <br /><br />Σε ό,τι αφορά στο Ισραήλ η δημόσια συζήτηση ξεκίνησε με αφορμή ανάρτηση στην επίσημη ιστοσελίδα του Ισραήλ με την οποία εκφράζονταν «υπερηφάνεια για τις διπλωματικές σχέσεις με την Τουρκία και η ελπίδα για ενίσχυση των σχέσεων στο μέλλον», καθώς και με άρθρο στην ιστοσελίδας Middle East Eye και του ανταποκριτή της στην Τουρκία Ragip Soylou, ο οποίος παρουσίασε ένα ολόκληρο σενάριο αποκατάστασης των σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών στηριζόμενος σε «δήλωση ισραηλινού αξιωματούχου» που επέμενε στην ανάγκη ανοίγματος των πρεσβειών των δυο χωρών που είναι κλειστές από το 2018. Ως ενισχυτικό στοιχείο των σεναρίων αυτών προβλήθηκε το γεγονός ότι το Ισραήλ δεν συμμετείχε στην Πενταμερή που στην κοινή διακήρυξη της καταδίκασε τις προκλήσεις της Τουρκίας. <br /><br />Βεβαίως οι λόγοι ήταν εντελώς διαφορετικοί, καθώς η συμμετοχή του Ισραήλ στη συνάντηση θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στην εικόνα των ΗΑΕ και της Αιγύπτου στον αραβικό κόσμο. Εξάλλου, το Ισραήλ έχει καταδικάσει και σε διμερές επίπεδο και στις Τριμερείς την προκλητική στάση της Τουρκίας στην Κυπριακή ΑΟΖ, ενώ έχει αποδοκιμάσει και το τουρκολυβικό Μνημόνιο οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών. <br /><br />Όμως το άρθρο του επιτετραμμένου του Ισραήλ στην Τουρκία Roey Gilad στην ιστοσελίδα halimiz.com στις 21 Μαΐου, πυροδότησε εκ νέου τα σενάρια. <br /><br />«Οι σχέσεις Τουρκίας -Ισραήλ υποφέρουν από την έλλειψη πολιτικού διαλόγου και από την υπερβολική «Διπλωματία μεγάφωνων» . Όμως η Τουρκία και το Ισραήλ δεν χρειάζεται να συμφωνήσουν σε όλα….». Και το άρθρο συνεχίζει: <br /><br />«Λίγες ημέρες πριν μια νέα κυβέρνηση σχηματίστηκε στην Ιερουσαλήμ. Δύο χρόνια πριν η Τουρκία απέλασε τον ισραηλινό πρεσβευτή επειδή υπήρχαν διαφωνίες στο Παλαιστινιακό. Αυτές οι διαφωνίες δεν πρόκειται να εξαλειφθούν… Η μπάλα είναι στην τουρκική πλευρά». <br /><br />Ο κ. Galid παρουσιάζει στην τουρκική πλευρά τα πλεονεκτήματα που θα έχει από την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με το Ισραήλ, με μια μόνο προϋπόθεση: να αποδεχθεί τη διαφορετική θέση των δυο χωρών στο παλαιστινιακό και να μπει στο ράφι το θέμα χωρίς να απασχολεί τις διμερείς σχέσεις. <br /><br />Η επιστολή αυτή όμως του ισραηλινού διπλωμάτη δημοσιεύθηκε ενώ είχαν κορυφωθεί στην Τουρκία σε ανώτατο επίπεδο, με δηλώσεις του ίδιου του Ταγίπ Ερντογάν και του Ιμπραήμ Καλίν, οι αντιδράσεις εναντίον του Ισραήλ για το σχέδιο εποικισμού της Δυτικής όχθης που περιλαμβάνεται στις προγραμματικές δεσμεύσεις της νέας κυβέρνησης. <br /><br />Στο Ισραήλ ταυτόχρονα δημοσιεύματα προβάλαν ως... δέλεαρ για τη συνεργασία με την Τουρκία, την εξόντωση της Χεζμπολάχ, στη βάση της εμπειρίας που έχει αποκτήσει η Τουρκία στην αντιμετώπιση της Χεζμπολάχ στο Ιντλίμπ. <br /><br />Όμως ο Ταγίπ Ερντογάν έχει αυτοχρισθεί ο «προστάτης των Παλαιστινίων» και με όχημα το Παλαιστινιακό επιχειρεί να κυριαρχήσει πολιτικά στην Μέση Ανατολή, στον Αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο. Με την αντισημιτική ρητορική του και τις συνεχείς επιθέσεις εναντίον της ισραηλινής ηγεσίας κλείνει ουσιαστικά κάθε δυνατότητα συνεννόησης με το Ισραήλ, ενώ διεκδικώντας ηγεμονικό περιφερειακό ρόλο για την Τουρκία θεωρεί ότι δεν μπορεί αυτός να είναι συμπληρωματικός με τον ρόλο του Ισραήλ, όπως ήταν για δεκαετίες. <br /><br />Εξάλλου με τον Νετανιάχου να επιμένει ότι η προσάρτηση της Δυτικής Όχθης είναι «ιστορική ευκαιρία» για εδαφική επέκταση του Ισραήλ (και για τον ίδιο προσωπικά ένα σημαντικό όπλο στην δύσκολη περίοδο που περνά με την έναρξη της δίκης με κατηγορίες περί διαφθοράς), είναι απίθανο να υπάρξει συνεννόηση με τον Τ. Ερντογάν ο οποίος μόνο νέα Τζιχαντ δεν έχει απειλήσει για το θέμα αυτό. <br /><br />Με την Αίγυπτο <br /><br />Ένα άρθρο του διευθυντή έκδοσης της Al Ahram Μοχάμεντ Σαμπρίν (στην ιστοσελίδα uwidata.com) με τίτλο «Προτάσεις για ομαλοποίηση των σχέσεων Τουρκίας - Αιγύπτου» θεωρήθηκε ότι επρόκειτο περί έμμεσης πρότασης του Καΐρου προς την Άγκυρα. <br /><br />Ο πρώην υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Γιασάρ Γιακίς, ο οποίος έχει υπηρετήσει στο παρελθόν και ως πρεσβευτής στο Κάιρο, με την ευκαιρία αυτή έγραψε άρθρο για το πόσα έχουν να κερδίσουν Αίγυπτος και Τουρκία από την αποκατάσταση των σχέσεων τους. <br /><br />Αφού θίγει ακροθιγώς το μείζον ζήτημα που είναι η υποστήριξη της Τουρκίας στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, την κυβέρνηση των οποίων είχε ανατρέψει ο πρόεδρος Αλ Σίσι, εμφανίζει ως μεγάλο δέλεαρ για την Αίγυπτο την προοπτική «εκ νέου οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών στην Μεσόγειο». Όπου φυσικά θέτει στο τραπέζι την επαναδιαπραγμάτευση της Συμφωνίας της Αιγύπτου με την Κύπρο, και συμφωνία Τουρκίας - Αιγύπτου με τη θέση ότι τα νησιά, ακόμη και η Κύπρος και η Κρήτη, δεν έχουν θαλάσσιες ζώνες εκτός των χωρικών υδάτων τους, ώστε η Ανατολική Μεσόγειος να διαμοιρασθεί μεταξύ της Τουρκίας και της Αιγύπτου. <br /><br />Για τον πρόεδρο Αλ Σίσι η στήριξη που προσφέρει ο Ερντογάν στους Αδελφούς Μουσουλμάνους συνιστά απειλή για την ίδια την επιβίωσή του, ενώ ως η μεγαλύτερη Αραβική χώρα δεν μπορεί να αποδεχθεί τον ηγεμονικό ρόλο που επιδιώκει και στον Αραβικό Κόσμο ο Τ. Ερντογάν. <br /><br />Τις προηγούμενες ημέρες και εν μέσω των σεναρίων αυτών ο Κυρ. Μητσοτάκης είχε τηλεφωνικές συνομιλίες με τον Μπ. Νετανιάχου και τον Αλ Σίσι, όπου εξετάσθηκαν και η ενεργειακή συνεργασία, με τον ισραηλινό πρωθυπουργό να υποστηρίζει και πάλι τον East Med (η Τουρκία δηλώνει ότι «δεν θα επιτρέψει τον αγωγό να περάσει από την - υποτιθέμενη - ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα της»), ενώ με τον Αιγύπτιο πρόεδρο εκφράσθηκε και η αντίθεση στις έξωθεν παρεμβάσεις και δη στην τουρκική στην Λιβύη. Και στις δυο περιπτώσεις επιβεβαιώθηκε ο στρατηγικός χαρακτήρας των σχέσεων των δυο χωρών με την Ελλάδα. <br /><br />Η εξίσωση των σχέσεων Τουρκίας με το Ισραήλ και την Αίγυπτο δεν είναι καθόλου εύκολη ούτε απλή. Προφανώς τρεις ισχυρές χώρες της περιοχής δεν μπορεί να μην έχουν τις στοιχειώδεις διπλωματικές ακόμη και εμπορικές σχέσεις και πιθανόν να υπάρξουν κινήσεις σε αυτή την κατεύθυνση. <br /><br />Όμως διαφορετικά στρατηγικά συμφέροντα και κυρίως ο βουλιμικός νεοθωμανικός ηγεμονισμός του Ταγίπ Ερντογάν έχουν ανοίξει ένα χάσμα που δύσκολα μπορεί να γεφυρωθεί πλήρως.<br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τουρκία: Οι σχέσεις με Ισραήλ και Αίγυπτο - Προσδοκίες και πραγματικότητα

Νίκος Μελέτης Αντιφατικά μηνύματα και συγκεχυμένη εικόνα επιχειρείται να δημιουργηθεί τις τελευταίες ημέρες σχετικά με την προοπτική και...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αμερικανική πολιτική και ο Γόρδιος Δεσμός της Λιβύης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPBfS88c4dDP-HyIBMgcH4IIRzNU2iKoOYcUjoi9b9rmYJGU-8rL_Izyj7XxiBOplCQfz0CR_nmpArMxC_GmCq3GelkYSNBkO0Z_5XUZ9ZRegbK99LaFMUe4VzYxUfxmZA65WMywV6ME8/s1600/845971664711.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPBfS88c4dDP-HyIBMgcH4IIRzNU2iKoOYcUjoi9b9rmYJGU-8rL_Izyj7XxiBOplCQfz0CR_nmpArMxC_GmCq3GelkYSNBkO0Z_5XUZ9ZRegbK99LaFMUe4VzYxUfxmZA65WMywV6ME8/s640/845971664711.png" width="640" /></a></div> <br />Στο έργο του ''Τα Επόμενα 100 Χρόνια'' ο Τζωρτζ Φρίντμαν εξηγεί τους λόγους για τους οποίους η πολιτική επικοινωνία που ασκείται από τους εκάστοτε Αμερικανούς αξιωματούχους περί σταθερότητας στην Ευρασία και στη Μέση Ανατολή, δεν ευθυγραμμίζεται με την πραγματικότητα. Κατά τον Φρίντμαν, οι ΗΠΑ έχουν κάθε συμφέρον να μην είναι ομογενοποιημένη και συνεκτική η περιοχή που βρίσκεται στην Περίμετρο (Rimland). Η αστάθεια δεν αποτρέπει μόνο την ενοποίηση (πχ μια ενοποίηση του ισλαμικού κόσμου) αλλα ταυτόχρονα, δίνει ρόλο έντιμου διαμεσολαβητή στις ΗΠΑ (honest broker) χωρίς οι Αμερικανοί να σπαταλούν πόρους (ανθρώπινους και υλικούς) όπως έκαναν σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Η Λιβύη είναι ένα έξοχο παράδειγμα για το πώς οι ΗΠΑ ασκούν εξωτερική πολιτική σε εστίες ανάφλεξης στην περιοχή της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Η αμερικανική πολιτική στη Λιβύη θα δικαιωθεί, έστω και αν αυτή τη στιγμή η κατάσταση μοιάζει ανεξέλεγκτη. Πολλές φορές τόσο στην στρατηγική όσο και στην πολιτική, το να μην κάνεις τίποτε είναι κάτι παραπάνω από αδράνεια.<br /><br />Πριν από λίγους μήνες το State Department καταδίκασε τον πόλεμο δι' αντιπροσώπων που λαμβάνει χώρα στο λιβυκό έδαφος ως ''τοξικές εξωτερικές παρεμβάσεις'' (toxic foreign interferrence) και πρότεινε τη δημιουργία μιας Λιβύης η οποία θα είναι κυρίαρχη και που δε θα διεξάγονται στο έδαφός της εξωτερικές παρεμβάσεις. Εκτός από μια τυπική μορφή διπλωματικής γλώσσας, μπορούμε να δούμε μια αλλαγή των ΗΠΑ σε σχέση με αυτό που λέμε βεστφαλιανό σύστημα αξιών. Το 1648 ουσιαστικά δημιουργήθηκαν οι ρήτρες εκείνες οι οποίες θα έφερναν μια ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη. Η μη επέμβαση στα εσωτερικά ενός κράτους, έγινε η βασικός κανόνας της διεθνούς πολιτικής. Οι ΗΠΑ κατά την κρίση της Γιουγκοσλαβίας (και μετέπειτα στο Κόσοβο) σύμφωνα με τον Κίσινγκερ απώλεσαν την αρχή της μη επέμβασης στα εσωτερικά άλλου κράτους, χάρη της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Για τον Κίσινγκερ αυτή ήταν μια επικίνδυνη παρέκκλιση για την αμερικανική εξωτερική πολιτική. <br /><br />Σήμερα οι ΗΠΑ στη Λιβύη βλέπουν το GNA και το LNA να ερίζουν για την εξουσία της Λιβύης. Παρατηρούν επίσης τη Ρωσία μέσω ενός ιδιωτικού στρατού (Wagner) αλλά και την Τουρκία να καθορίζουν τις εχθροπραξίες. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αλλά και η Αίγυπτος έχουν κάθε συμφέρον να στηρίζουν τον LNA του Χαλίφα Χάφταρ. Όλα τα παραπάνω, τα αναφέρει η έκθεση του Christopher Blanchard, ειδικού σε θέματα Μέσης Ανατολής που έγινε για χάρη της Υπηρεσίας Έρευνας του Κογκρέσου (Congressional Research Service) και εκδόθηκε στις 13 Απριλίου 2020. Η αμερικανική εξωτερική πολιτική για τη Λιβύη, χαράσσεται από την Αμερικανική Πρεσβεία στην Τυνησία μέσα από το Εξωτερικό Γραφείο για τη Λιβύη (Libyan External Office). <br /><br />H Ρωσία φαίνεται να στηρίζει περισσότερο πλέον τον Σάλεχ παρά τον Χάφταρ και η συνύπαρξη Ρωσίας και Τουρκίας στη Λιβύη, φαίνεται να χρησιμοποιεί την εμπειρία της αντίστοιχης συνύπαρξής τους στη Συρία. Οι ΗΠΑ ανέφεραν πως η Ρωσία έστειλε 14 μαχητικά αεροσκάφη στην περιοχή τα οποία δεν είχαν εθνικό έμβλημα και είχαν βαφτεί στη Συρία. Το εμπάργκο όπλων στη Λιβύη που έχει αποφασίσει ο ΟΗΕ βρίσκεται στον αέρα. Γιατί η Λιβύη είναι σημαντική; Τι περιμένουν λοιπόν οι ΗΠΑ; <br /><br />Η Λιβύη διαθέτει μια τεράστια ακτογραμμή και μια εξαιρετικά νευραλγική γεωγραφική θέση καθώς βρίσκεται στο κέντρο της Βόρειας Αφρικής. Συνδέεται με την Αίγυπτο η οποία είναι το κρηπίδωμα του αραβικού κόσμου και αν ποτέ τα πράγματα στο Σουδάν ξεφύγουν από την συνηθισμένη και ανεκτή πλέον αστάθεια, αποτελεί προγεφύρωμα για την όποια επιχείρηση χρειαστεί να λάβει χώρα. Ο Χαλίφα Χάφταρ, μολονότι δεν υποστηρίζεται επίσημα από τις ΗΠΑ και τον δυτικό κόσμο, υποστηρίζεται από συμμάχους των ΗΠΑ όπως είναι τα ΗΑΕ, η Γαλλία, η Σαουδική Αραβία, η Ιορδανία και η Αίγυπτος. Σουδανοί στρατιώτες αλλά και στρατιώτες από το Τσαντ και από τον Νίγηρα, βοηθούν τον Χάφταρ ο οποίος χάρη στον ρωσικό οπλισμό και τα drones που πήρε από τα ΗΑΕ, κατέλαβε αρκετά προάστια της Τρίπολης, χωρίς όμως να καταφέρει να ελέγξει την προωτέυουσα της Λιβύης η οποία είναι το κέντρο του GNA. <br /><br />Παρόλα αυτά, στη νότιο-ανατολική Λιβύη, ο Χάφταρ είναι ο κυρίαρχος ελέγχοντας πολύ πλούσια σε πετρέλαιο εδάφη. Η Λιβύη μέχρι να σταματήσει την παραγωγή πετρελαίου, παρήγε εν μέσω πολέμου, περίπου 1,3 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου την ημέρα. Οι αμερικανικές ανησυχίες σχετικά με τη Λιβύη αφορούν τον έλεγχο των όπλων που χρησιμοποιούνται στις εχθροπραξίες, που μπορεί να μην είναι συμβατικά αν δεν υπάρχει έλεγχος στο τι οπλικά συστήματα εισέρχονται στο λιβυκό έδαφος. Η απρόσκοπτη παραγωγή πετρελαίου είναι επίσης ένα σημαντικό ζήτημα για τις ΗΠΑ καθώς δε θέλουν η ρωσική οπλοποίηση-εργαλειοποίηση της ενέργειας να επιτρέπει στη Μόσχα να αυξάνει τον ενεργειακό της ρόλο. <br /><br />Η καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας είναι επίσης πολύ σημαντική για την Ουάσινγκτον αλλά και για την Ε.Ε. Μια δεύτερη Συρία είναι ο εφιάλτης της Δύσης τόσο για το προσφυγικό όσο και για μια πιθανή επάνοδο του ΙΚ. Μην ξεχνάμε οτι η Τουρκία μετέφερε 2 χιλιάδες πολεμιστές από τη Συρία οι οποίοι ασπάζονται ριζοσπαστικές και ακραίες θέσεις. Με άλλα λόγια οι ΗΠΑ θα θέλαν να υποστηρίξουν τον Χάφταρ ο οποίος είχε στενούς δεσμούς με τη CIA αλλά στηρίζεται από τη Ρωσία (η Ρωσία πλέον τον στηρίζει λιγότερο). Πρακτικά, μόνο η Τουρκία ενισχύει την πλευρά του Σάρατζ η οποία έχει τυπικά τη νομιμοποίηση του ΟΗΕ. <br /><br />Η Μεσόγειος αποκτά ένα ολοένα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τις ΗΠΑ καθώς τόσο ο έλεγχος τριών Στενών (Γιβραλτάρ, Βόσπορος και Σουέζ) όσο και η μείωση της επιρροής άλλων μεγάλων δυνάμεων (Ρωσία και Κίνα) δε γίνεται να επιτευχθούν χωρίς την αμερικανική προσπάθεια. Η Ε.Ε βρίσκεται σε εσωστρέφεια και η μόνη δύναμη που μπορεί από πλευράς δυτικού κόσμου να πραγματοποιήσει αποφασιστικές κινήσεις στην περιοχή είναι οι ΗΠΑ. Παρόλα αυτά, η αμερικανική εξωτερική πολιτική και η αδράνεια που την χαρακτηρίζει τόσο στη Λιβύη όσο και στη Συρία, φαίνεται να είναι σχεδιασμένη. Η πανδημία εξαφάνισε ουσιαστικά την αξία της παραγωγής φυσικών πόρων και χώρες όπως η Ρωσία, δεινοπαθούν καθώς δεν έχουν διαφοροποιημένη παραγωγική δραστηριότητα. Στους πολέμους, δεν έχει τόσο σημασία η νίκη ή ο έλεγχος κάποιας επικράτειας αλλά το κόστος συντήρησής της. <br /><br />Οι χώρες που ερίζουν εντός της Λιβύης, είναι η Ρωσία και η Τουρκία. Και οι δύο είναι από οικονομικής άποψης σε δεινή θέση. Η φθορά τους σε πολλά μέτωπα τις οδηγεί σε συνεχή οικονομική αιμορραγία και αυτό συμφέρει τις ΗΠΑ. Επιπρόσθετα, η Ε.Ε δε δείχνει ούτε την ικανότητα αλλά ούτε και την πολιτική βούληση να επέμβει στη Λιβύη. Ίσως η Γαλλία να το κάνει αλλά μόνο αν δημιουργηθούν καταστάσεις που θα την αποκλείσουν από την περιοχή. Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ έχουν μεγάλο συμφέρον από την ανυπαρξία ενιαίας ευρωπαϊκής φωνής για τη Λιβύη καθώς εκείνος που αναλαμβάνει τα βάρη είναι εκείνος που θα χαράξει και πολιτική. Ο Blanchard αναφέρει στην έκθεση πως η Γαλλία στηρίζει τον LNA και η Ιταλία τον GNA. Αυτό φανερώνει την έλλειψη ομοφωνίας ακόμη και ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες της Μεσογείου. Είναι δεδομένο πως η Ελλάδα συντάσσεται με τη Γαλλία, όμως ο East Med έχει εντός των πλάνων του την Ιταλία οπότε ο Γόρδιος Δεσμός είναι εμφανής. Η Ιταλία είναι θεωρητικά σύμμαχος της Τουρκίας και του Κατάρ στη Λιβύη, καθώς οι τρεις χώρες στηρίζουν τον GNA του Σάρατζ. <br /><br />Καμία χώρα, για διαφορετικούς λόγους δεν μπορεί να επιβάλλει πολιτική στη Λιβύη. Η όποια επόμενη μέρα της Λιβύης, θα χρειαστεί τεράστια χρηματικά ποσά για να αγγίξει την εξομάλυνση και τη σταθερότητα. Αυτά τα χρήματα δεν τα έχει ούτε η Ρωσία, ούτε η Τουρκία. Οι ΗΠΑ έχουν επίσης βάσιμες ελπίδες οτι η τουρκική εσωτερική πολιτική, θα έχει σύντομα εξελίξεις και οτι αν υπάρξει επόμενος ηγέτης στην Τουρκία, θα ακολουθεί κατά γράμμα τις αμερικανικές πολιτικές αλλά και αυτές του ΝΑΤΟ. Με άλλα λόγια, η ρήξη μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας είναι θέμα χρόνου και έτσι οι ΗΠΑ θα μπορούν να διαδραματίζουν τον ρόλο του έντιμου διαμεσολαβητή στην περιοχή. Η καλή εξέλιξη για την Ουάσινγκτον, είναι οτι ο Turkish Stream φαίνεται να έχει το μέλλον του Nord Stream 2 και μια τέτοια εξέλιξη, θα καθιστούσε την Τουρκία ανίκανη να εκβιάσει τη Δύση στο ενεργειακό παιχνίδι της περιοχής. <br /><br />Προς το παρόν, το ορατό μέλλον της Λιβύης είναι αρκετά θολό. Αναμένουμε μεγαλύτερη ένταση και προσπάθεια συνεννόησης μεταξύ Πούτιν και Ερντογάν στη Λιβύη καθώς τόσο τα οικονομικά δεδομένα των χωρών τους, όσο και η πιθανότητα ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων στην Τουρκία, φέρνουν επιτακτική την ανάγκη για μια ''πρόχειρη'' συμφωνία στην περιοχή. Η μεγάλη εικόνα πάντως δείχνει ότι τα όποια κοιτάσματα της περιοχής της Μεσογείου, ίσως αθροιστούν για να μειωθεί η ενεργειακή ομηρία της Ε.Ε από τη Ρωσία. Μια συνεργασία όλων των μεσογειακών χωρών, ευρωπαϊκών, μεσανατολικών και βορειοαφρικανικών, θα ήταν ιδανική για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως η Τουρκία επιθυμεί διακαώς να έχει μερίδιο επιρροής στη Λιβύη, για τρεις κυρίως λόγους. Πρώτον, γιατί η Turkish Petroleum ψάχνει διακαώς ρόλο. Δεύτερον, γιατί η Τουρκία επιθυμεί να επιφέρει αστάθεια στην Αίγυπτο και μέσα από τη Λιβύη, θα μπορούσε να δώσει έρεισμα στη Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου και τρίτον, η Τουρκία προσπαθεί να εμποδίσει τον αγωγό East Med. <br /><br />Αντίθετα με τους τουρκικούς μαξιμαλισμούς, οι ΗΠΑ αναζητούν τη μεγαλύτερη δυνατή συνεργασία των χωρών της Μεσογείου χωρίς να αποκλειστεί κάποια χώρα από το ενεργειακό παιχνίδι, πέραν της Ρωσίας για την οποία οι ΗΠΑ στοχεύουν σε μείωση της επιρροής της. Με βάση όλα τα παραπάνω, μπορούμε να αντιληφθούμε πως η Ελλάδα και η Κύπρος οφείλουν να στοχεύουν στη συνεχή επαγρύπνηση γιατί η κλεψύδρα υπαγορεύει στην Τουρκία να κάνει τώρα κινήσεις εξαιρετικά αυξημένου πολιτικού ρίσκου. Η αμερικανική εξωτερική πολιτική στη Λιβύη ακολουθεί μια στρατηγική κατατριβής τρίτων και δεν είναι πιθανό να εμπλακούν σε εχθροπραξίες, πιστεύοντας πως η φθορά όλων των εμπλεκόμενων, στο τέλος θα έχει οφέλη για την Ουάσινγκτον η οποία θα συντονίσει τις περιφερειακές συνεργασίες της περιοχής.<br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η αμερικανική πολιτική και ο Γόρδιος Δεσμός της Λιβύης

Στο έργο του ''Τα Επόμενα 100 Χρόνια'' ο Τζωρτζ Φρίντμαν εξηγεί τους λόγους για τους οποίους η πολιτική επικοινωνία που ασ...

Διαβάστε την συνέχεια

Υβριδικός πόλεμος της Μόσχας στη Λιβύη… ο στρατιωτικός ρόλος της

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrKe6vsutDyXIlqKm8hrSiZmY6UEZJ6kmFJJznj0Wfw9Iec5r3SsZVahqCiah1wVvwaSdGZzt_KM2SpMKAT62-DDb0veaHzAwzHtiTLsBC06tQmri5vvCIbfL9qlkT0AuU0HspDsSlmRo/s1600/Russian_mercenaries_Syria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrKe6vsutDyXIlqKm8hrSiZmY6UEZJ6kmFJJznj0Wfw9Iec5r3SsZVahqCiah1wVvwaSdGZzt_KM2SpMKAT62-DDb0veaHzAwzHtiTLsBC06tQmri5vvCIbfL9qlkT0AuU0HspDsSlmRo/s640/Russian_mercenaries_Syria.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Στις αρχές της εβδομάδας ο επικεφαλής των αμερικανικών δυνάμεων στην Αφρική (Africom) Στέφεν Τάουνσεντ ενημέρωνε τη διεθνή κοινή γνώμη μέσω Twitter ότι «ρωσικά μαχητικά στην πτήση τους προς τη Λιβύη έκαναν στάση στη Συρία, όπου και βάφτηκαν για να συγκαλυφθεί η προέλευσή τους». Κατά την εκτίμηση του Αμερικανού αξιωματούχου η Ρωσία θέλει να στρέψει προ όφελός της τις εξελίξεις στη Λιβύη. Σήμερα πια δεν μπορεί να αρνηθεί ότι έχει ανάμειξη στα όσα συμβαίνουν εκεί, καταλήγει ο επικεφαλής της Africom. Από την πλευρά της η Μόσχα αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες κάνοντας λόγο για fake news. Ο αντιπρόεδρος της ρωσικής βουλής Αντρέι Κρασόφ δήλωσε μάλιστα στο πρακτορείο Interfax ότι «πρόκειται για μια ακόμα προσπάθεια της Ουάσιγκτον να διασπείρει ανυπόστατες ιστορίες”. <br /> <br /> Oι σχέσεις Ρωσίας και Λιβύης ανάγονται στα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο τότε σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν προσπάθησε ανεπιτυχώς στη διάσκεψη του Πότσνταμ να διασφαλίσει ρόλο στην ευρύτερη περιοχή γύρω από την πρωτεύουσα Τρίπολη. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1969, η Μόσχα στήριξε με αποστολές όπλων το νέο τότε καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι. Το 2000 οι σχέσεις Ρωσίας και Λιβύης γίνονταν στενότερες. Έντεκα χρόνια αργότερα όμως ο άρχων του Κρεμλίνου Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είχε να αντιτάξει τίποτα όταν το ΝΑΤΟ έβαζε τέλος στη μονοκρατορία του Μουαμάρ Καντάφι. <br /> <br /> Στο πλευρό του Χαφτάρ η Μόσχα <br /> <br /> Όταν το 2014 ο Χαλίφα Χαφτάρ αναλάμβανε τη διοίκηση των δυνάμεων της εξόριστης κυβέρνησης στο Τομπρούκ, η Μόσχα είδε στο πρόσωπό του τον κατάλληλο εταίρο για να προωθήσει τα συμφέροντά της στη Λιβύη. Αρχικά η Ρωσία απέφυγε ένα πιο ενεργό ρόλο στον εμφύλιο. Το 2017 ωστόσο περιέθαλψε τραυματίες από τον στρατό του Χαφτάρ και ένα χρόνο αργότερα απέστειλε πρώτες δυνάμεις ιδιωτικών εταιριών στη Λιβύη. <br /> <br /> Έτσι ο πόλεμος στη χώρα αυτή της βόρειας Αφρικής απέκτησε νέες διαστάσεις. Εκτός από τη Ρωσία στο πλευρό του Χαλίφα Χαφτάρ, πολέμιου του πολιτικού Ισλάμ, τάχθηκαν αραβικές χώρες, όπως η Αίγυπτος και ο πρόεδρός της Αλ Σίσι, αλλά και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Από κοινού με τα Αραβικά Εμιράτα ο αιγύπτιος πρόεδρος είναι ορκισμένος αντίπαλος της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης του Αλ Σαράτζ, η οποία ελέγχει ένα μικρό τμήμα της Λιβύης και εξαρτάται στο κοινοβούλιο της χώρας από τους βουλευτές διαφόρων ισλαμιστικών πολιτικών ομάδων. <br /> <br /> Τουρκία και Ρωσία: Αντίπαλοι και στη Λιβύη <br /> <br /> Επόμενο ότι η αιγυπτιακή κυβέρνηση είναι πλήρως αντίθετη με την εμπλοκή της Τουρκίας υπέρ του Αλ Σαράτζ, τον οποίο στηρίζει μεταξύ άλλων με μισθοφόρους από τη Συρία. Τον Ιανουάριο μάλιστα το Κάιρο ανακοίνωσε ότι ο ρόλος της Τουρκίας στη γειτονική Λιβύη έχει άμεσες επιπτώσεις στην εθνική ασφάλεια της Αιγύπτου. Μέσα ενημέρωσης της χώρας έκαναν μάλιστα λόγο για «νεοοθωμανικές φιλοδοξίες» του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν. <br /> <br /> Η Τουρκία όμως δεν ενδιαφέρεται μόνο για τη Λιβύη, αλλά και για μέρος των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη Μεσόγειο, τα οποία θέλουν να αξιοποιήσουν Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και Αίγυπτος. Και η Λιβύη διεκδικεί κομμάτι της πίτας, στο οποίο θέλει να έχει ρόλο και λόγο και η Άγκυρα με την υποστήριξη της κυβέρνησης του Αλ Σαράτζ. Κατά συνέπεια Τουρκία και Ρωσία δεν είναι μόνο αντίπαλοι στη Συρία, αλλά και στη Λιβύη. Και οι δύο χώρες ωστόσο αποφεύγουν μια απευθείας αντιπαράθεση. <br /> <br /> Η «υβριδική στρατηγική» της Ρωσίας <br /> <br /> Μέχρι σήμερα η Ρωσία παρεμβαίνει μόνο έμμεσα στη διένεξη στη Λιβύη μέσω ιδιωτικών εταιριών, τις λεγόμενες Private Military Companies PMC. Με τον τρόπο αυτό, εκτιμά η δεξαμενή σκέψης Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον για την Πολιτική στην Εγγύς Ανατολή, είναι δύσκολο να εξακριβωθεί ποιός κρύβεται πίσω από αυτές τις δυνάμεις. Σύμφωνα με το αμερικανικό think tank η «υβριδική στρατηγική» έχει πολλά πλεονεκτήματα για το Κρεμλίνο. Επισήμως μπορεί να αναλάβει ρόλο διαμεσολαβητή χωρίς να παραιτηθεί από την αποστολή μισθοφόρων. Την ίδια στιγμή έχει τη δυνατότητα να συντηρεί τη διένεξη στη χώρα, έως ότου βρεθεί μια συμφέρουσα για τη Ρωσία λύση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. <br /> <br /> Η κατηγορία ότι η Ρωσία παρεμβαίνει μέσω ιδιωτικών εταιριών στον εμφύλιο της Λιβύης δεν προέρχεται μόνο από τη Ουάσιγκτον, αλλά και από το Λονδίνο. Σε παρόμοιο συμπέρασμα καταλήγει και έκθεση του ΟΗΕ. Η Μόσχα ωστόσο μιλά για «κατασκευασμένες κατηγορίες». Η αλήθεια είναι ωστόσο ότι τέτοιες κατηγορίες εκφράζονται και κατά άλλων χωρών που παρεμβαίνουν στη Λιβύη, όπως η Τουρκία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Γεγονός πάντως είναι ότι το εμπάργκο όπλων, στην ουσία, δεν τηρείται και ότι η διένεξη στη Λιβύη περιπλέκεται όλο και περισσότερο.<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Υβριδικός πόλεμος της Μόσχας στη Λιβύη… ο στρατιωτικός ρόλος της

Στις αρχές της εβδομάδας ο επικεφαλής των αμερικανικών δυνάμεων στην Αφρική (Africom) Στέφεν Τάουνσεντ ενημέρωνε τη διεθνή κοινή γνώμη μέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αφόρητα μακιαβελική και φιλοτουρκική, μα κοντόφθαλμη ρωσική εξωτερική πολιτική…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfcsGefxqdTvp4vg0AHqJZDUMitUwUrnVq7Cev0IS9uwC9TToqm8aVA1LIj1_KaMEkZh1w7t3nZmskrWMAfQ2tZLwudhaxTZ7DqPW23cY7tgcovrPhc-Vx9thU1UCmqscf5wDcxi2Vu4Q/s1600/Rwsia%252Ctoyrkia+flag.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="720" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfcsGefxqdTvp4vg0AHqJZDUMitUwUrnVq7Cev0IS9uwC9TToqm8aVA1LIj1_KaMEkZh1w7t3nZmskrWMAfQ2tZLwudhaxTZ7DqPW23cY7tgcovrPhc-Vx9thU1UCmqscf5wDcxi2Vu4Q/s640/Rwsia%252Ctoyrkia+flag.jpg" width="640" /></a></div> <div> <br /></div> Δεν χρειάζεται να γεμίσουμε… “σεντόνια” όπως λέγεται στη δημοσιογραφία για να αποδείξουμε την ορθότητα του τίτλου που επελέγη στην ανάρτηση. Ούτε ασφαλώς στόχος του σχολίου είναι να καταδικάσει τη ρωσική εξωτερική πολιτική σε… ηθικές βάσεις. Όποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι στη διπλωματική τους κουλτούρα οι χώρες έχουν κάποια χαρακτηριστικά που συνδέονται με το περιθώριο που αφήνουν στην εξωτερική τους πολιτική να “μολύνεται” από ηθικού περιεχομένου υπολογισμούς, είναι απλά αφελής. <br /><br />Στη δε εξωτερική πολιτική, η οπτική γωνία είναι αμιγώς το αν εξυπηρετείται ή όχι το ρωσικό εθνικό συμφέρον. τελεία και παύλα. Το Κρεμλίνο είναι έτοιμο να συμμαχήσει και με τον ίδιο τον διάβολο εάν κριθεί ότι αυτό εξυπηρετεί τους στόχους της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής. <br /><br />Εάν μια επιλογή ενισχύει τη ρωσική εθνική ασφάλεια, όπως την ορίζει τουλάχιστον η ελίτ της χώρας. Επαναλαμβάνουμε και τονίζουμε: Επειδή η εξωτερική πολιτική δεν αφορά… κήρυκες του Ευαγγελίου, αρέσει ή δεν αρέσει, δεν υπάρχει περιθώριο καταδίκης. Τόσο απλά. Κριτικής όμως για υποκρισία υπάρχει… ενδεχομένως και λίγης ειρωνείας. <br /><br />Τι συνέβη στη Μόσχα που θέλει να παριστάνει τον προστάτη των απανταχού Ορθοδόξων Χριστιανών και γενικότερα της ορθόδοξης χριστιανικής κληρονομιάς. Της Μόσχας που ως κέντρο της ορθοδοξίας κατακεραύνωνε την (γεω)πολιτικού περιεχομένου παρέμβαση της CIA διά του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Εκκλησία της Ουκρανίας. Μην ξεχνάμε και το DP έχει λάβει θέση επικριτική για τα της Ουκρανίας και όχι μόνο εξετάζοντας το ζήτημα από τη θρησκευτική σκοπιά… <br /><br />Θα πρέπει όμως να συμπεράνουμε μάλλον, ότι δεν έφτασε το ταχυδρομικό περιστέρι στη ρωσική πρωτεύουσα για να τους εξιστορήσει όσα συνέβησαν στην Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, για την προκλητική ανάγνωση του Κορανίου εντός ενός ναού – συμβόλου του ορθοδόξου κόσμου. <br /><br />Ότι διαφημίστηκε η Άλωση της Κωνσταντινούπολης και δόθηκε υπόσχεση για περισσότερες κατακτήσεις. Και τέλος, ότι ο… επιληπτικός φίλος του Πούτιν, ο Ερντογάν, αποκάλεσε “δικαίωμα” τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, αφού η Πόλη καταλήφθηκε, αλώθηκε. <br /><br />ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΘΕΜΑΤΑ ΑΡΧΗΣ ΣΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;<div> <br /> Τα νέα δεν έφτασαν στη Μόσχα. Ακόμη τουλάχιστον. Εκτός κι αν έφτασαν, αλλά στη ρωσική εξωτερική πολιτική δεν υπάρχουν κάποια θέματα που είναι πέρα και πάνω από τακτικές συμμαχίες. Κάποια θέματα που πραγματικά είναι υπεράνω των τακτικών συμμαχιών της “Αγίας Ρωσίας” με το ένα ή το άλλο κράτος. <br /><br />Θέματα που θα φανέρωναν συνέπεια και θα θεμελίωναν δικαίωμα – διεκδίκηση πραγματικού ηγέτη του χριστιανικού κόσμου. Ασχέτως του τι λέει ο δυτικός κόσμος, ασχέτως του αν είσαι φίλος ή αντίπαλος του ΝΑΤΟ. Διότι το ζητούμενο είναι να κερδίσεις τις καρδιές και το μυαλό του απλού κόσμου. Hearts and minds… Κι εδώ δε φθάνει μονάχα η μυθολογία του ξανθού γένους. <br /><br />Στο συγκεκριμένο θέμα, κατά την υποκειμενική μας άποψη, η ρωσική διπλωματία “μετρήθηκε” και βρέθηκε λειψή. Δεν κατάφερε να αντιληφθεί ότι το συγκεκριμένο θέμα έπρεπε να αντιμετωπιστεί πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα από τη διένεξη του Πατριαρχείου της Μόσχας με το Οικουμενικό της Κωνσταντινούπολης. <br /><br />Να εμφανιστεί ότι σε κάποια θέματα η Μόσχα ανησυχεί γνήσια για την Ορθοδοξία και πάει πιο πέρα από τη χρήση της “θρησκευτικής – εκκλησιαστικής διπλωματίας” ως κρίσιμου βραχίονα της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής. Έχει κάποιες αρχές που δεν αλλάζουν από την τακτική συγκυρία.<br /><br />Έπρεπε να πάρει θέση, έστω με τη μορφή φιλικής παραίνεσης προς το καθεστώς Ερντογάν, ασχέτως εάν είναι ορθή, μερικώς ή καθόλου, η ερμηνεία που προκρίνει την ανάγκη του Τούρκου ηγέτη να χειραγωγήσει το ισλαμικό θυμικό των πάλαι ποτέ ψηφοφόρων του στην Πόλη, μπας και τους προσεγγίσει εκ νέου. <br /><br />Να μην το έκανε καν επιδιώκοντας να βρει τρόπο “να την πει” στον Ερντογάν για τους συνήθειες άκομψους χειρισμούς του στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ουκρανία και για τους Τατάρους της Κριμαίας. Πιστεύει κανένας ότι π.χ. ο Αλί Μπαμπατζάν και άλλοι πιο διπλωμάτες Τούρκοι εγείρουν ενστάσεις για τα της Άλωσης; <br /><br />Όχι, απλά είναι περισσότερο διπλωμάτες… και αξιοπρεπείς. Κερδίζουν συμπάθειες στο εξωτερικό. Τους προτιμούν για συνομιλητές, καθώς καλλιεργούν εικόνα συνεννοήσιμου πολιτικού και διπλωμάτη. Έτοιμους να συζητήσει σε λογικές βάσεις και κάπου να βρεθεί μια χρυσή τομή. Ή τουλάχιστον να εκτονωθούν οι εντάσεις. <br /><br />ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ…</div> <div> <br /> Αυτά είναι προβλήματα για τους Ρώσους ειδικούς για να τα σκεφτούν. Να διατυπώσουν τις αντιρρήσεις τους, στο βαθμό που έχουν την ελευθερία να το κάνουν, χωρίς να υποστούν τις οποιεσδήποτε συνέπειες. Το θέμα είναι ο τρόπος που σκέπτεται η ρωσική εξωτερική πολιτική. Διότι πριν λίγο μας πρόσφερε ένα ακόμα παράδειγμα. <br /><br />Διαβάζουμε στο ρωσικό Sputnik ένα αφιέρωμα για την επέτειο του επεισοδίου με το “Μαβί Μαρμαρά” το 2010, το πλοίο των δήθεν ακτιβιστών, που προσέγγιζαν τη Γάζα και αρνήθηκαν να σταματήσουν στα σήματα των Ισραηλινών. Και ακολούθησε ρεσάλτο, με αποτέλεσμα να καταστραφούν οι σχέσεις Ισραηλινών και Τούρκων. <br /><br />Έλα όμως που πλέον υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι ο Ερντογάν κάνει ένα βήμα πίσω και χωρίς να εγκαταλείψει την κριτική του προς το Ισραήλ, ακόμα και με κραυγές, διότι έτσι τον συμφέρει εσωτερικά και… πανισλαμικά, όπως με την Αγία Σοφία, και επιδιώκει να διαθέτει ένα επίπεδο συνεννόησης με το Ισραήλ! <br /><br />Αυτό δεν άρεσε στους Ρώσους! Ήθελαν κι εδώ αποκλειστικότητα στις παρασκηνιακές συνεννοήσεις. Και δεν άργησαν να το δείξουν. Τίτλος της ανάρτησης – αφιερώματος: “<a href="https://sputniknews.com/analysis/202005311079474105-mavi-marmara-ten-years-on-final-nail-in-coffin-of-israel-turkey-relations/">Mavi Marmara Ten Years on: Final Nail in Coffin of Israel-Turkey Relations</a>” (Μαβί Μαρμαρά μετά από δέκα χρόνια: Το τελικό καρφί στο φέρετρο των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας)! <br /><br />Εμάς μας μοιάζει ως μήνυμα προς την πλευρά του Ερντογάν. Υπενθύμιση ότι αυτή η ενέργεια θα μπορούσε να έχει συνέπειες. Οι Ρώσοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια εξέλιξη που μπορεί να επηρεάσει το μέτωπο της Συρίας -αυτό κυρίως απασχολεί τη Μόσχα- αλλά και αυτό της ανατολικής Μεσογείου. <br /><br />Δεν χρειάζεται περισσότερη ανάπτυξη. Το μεγάλο ερώτημα είναι. Μήπως η ρωσική εξωτερική πολιτική χρήζει επανεξέτασης και ενδεχομένως αναθεώρησης, τουλάχιστον όταν έχει απέναντι έναν ηγέτη που γνωρίζουν καλά στη Μόσχα ότι δεν τους “αγάπησε” ποτέ, από όποια οπτική γωνία και να το εξετάσουν; <br /><br />Ασφαλώς το ξέρουν. Όπως ξέρουν όμως ότι η προδιάθεση είναι πολύ πιο θετική απέναντί τους σε χώρες που μπορεί αν ανήκουν στο αντίπαλο μπλοκ και αντιμετωπίζουν συγκεκριμένο “περιβάλλον περιορισμών” στην πολιτική τους. Η στάση της ρωσικής διπλωματίας και δεν επιτυγχάνει τους στόχους της με τον αιώνιο αντίπαλο σε στρατηγικό επίπεδο και διώχνει πιο μακριά τον θετικά προδιατεθειμένο. Τόσο απλά.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αφόρητα μακιαβελική και φιλοτουρκική, μα κοντόφθαλμη ρωσική εξωτερική πολιτική…

Δεν χρειάζεται να γεμίσουμε… “σεντόνια” όπως λέγεται στη δημοσιογραφία για να αποδείξουμε την ορθότητα του τίτλου που επελέγη στην ανάρτ...

Διαβάστε την συνέχεια