ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Εφοπλιστάν: H λάθος εξωτερική πολιτική συνεχίζεται

Ellada simera 0 Εξωτερική Πολιτική 16:54

<img align="left" alt="SamarasTAPL" border="0" height="340" src="http://lh6.ggpht.com/-TYac2DuOpD0/U5-nuC3mViI/AAAAAAABXfQ/pktIGgeTl8E/SamarasTAPL_thumb%25255B2%25255D.jpg?imgmax=800" style="background-image: none; border-width: 0px; display: inline; float: left; margin: 7px 15px 7px 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;" title="SamarasTAPL" width="630" /> 
 
Tου Καθ.Δρ.Γ.Ζουγανέλη 
Είναι αστείο να κρίνει κανείς την εξωτερική πολιτική μιας κυβέρνσης που δεν σέβεται το σύνταγμα. Η Ελληνική κυβέρνηση πέρα απο τα λάθη που έχει κάνει στις αποφάσεις της δεν έχει επιλύσει κανένα απολύτως πρόβλημα με τους γείτονές της Μετά χρόνια πολτικής ανυπαρξίας μετέφερε το πρόβλημα της ανακήρυξης της ΑΟΖ της στην ΕΕ και δεν πήρε καμμία απόφαση σχετική με την ανάπτυξη (αύξηση της παραγωγής και εξαγωγές) και την άμυνα. Δεν μπορείς να στηρίξεις εξωτερική πολιτική χωρίς οικονομία, R&D και άμυνα. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν έχει κάνει τίποτα για αυτό. Αντίθετα απο το πρωί ως το βράδυ ασκεί μια πολιτική προσωπικών αντιπαραθέσεων σε θέματα άνευ ουσίας για τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις. 
H παρουσία Βενιζέλου στο υπ. Εξωτερικών και του Σαμαρά στη κυβέρνηση, αποτελούν εγγύηση για ότι κακό πρόκειται να χτυπήσει τη χώρα. 
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" name="more"></a> Και η αντιπολίτευση όμως δεν έχει να αντιπαραθέσει πολτικό λόγο και σοβαρά προγράμματα ανάπτυξης και ευημερίας. Κανείς βασικά αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να δώσει λύσεις σε τίποτα. Η διαχείριση του πολτικού λόγουε έχει αφεθεί στα ΜΜΕ, τα οποία έχουν αναλάβει το χειρισμό της κοινωνίας, μιας κοινωνίας με πολλά ενδογενή προβλήματα και με μια δικαιοσύνη που λειτουργεί με τηλεφωνήματα. Χωρίς τη λειτουργία της δικαιοσύνης δεν μπορεί να υπάρξει ανανέωση σε αρχική φάση του πολτικού συστήματος. Η κακή λειτουργία των θεσμών δείχνει κακή λειτουργία της δημοκρατίας κοκ. 
Η Ελλάδα χρειάζεται ταχύτητα αποφάσεων. Στην Ελλάδα τις αποφάσεις τις παίρνουν άλλοι, δέιχνοντας πλήρως την ανικανότητα και το χαμηλό επίπεδο του πολιτικού συστήματος. ¨Ενα εύκολο reforming στο πολιτικό σύστημα μπορεί να προκύψει με αλλαγή των αρχηγών των πολτικών κομμάτων απο πρόσωπα με πολλές γνώσεις και εμπειρίες σε επίπεδο κοινωνίας, οικονομίας και τενχολογίας. Η ανάπτυξη βασίζεται στην αντίληψη και εμπειρία της τεχνολογίας. Στη Βουλή o καλύτερος δεν γνωρίζει τί είναι WiFi, δεν αντιλαμβάνεται τεχνολογικά θέματα και θέματα ορυκτού πλούτου, δεν αντιλαμβάνεται τίποτα απο γεωστρατηγική και γεωοικονομία, δεν μπορεί να διαχειρισθεί πρότυπα με πολλαπλές ανάγκες κοκ. Αυτή η δυσκολία οδηγεί το πολιτικό σύστημα σε λάθος προβλέψεις και σε εκτιμήσεις καταστάσεων αλλά το κυριότερο σε χάσιμο χρόνου. 
Για μια χώρα χωρίς ανταγωνιστικότητα, χωρίς παραγωγή ο χρόνος είναι αποφασιστικής σημασίας για το μέλλον της. Η ανταγωνιστικότητα μιας χώρας δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στη  διόρθωση των δημοσιονομικών. Η επιμονή σε ένα μοντέλο ανταγωνιστικότητας που έχει σαν αποτέλεσμα  7,000 αυτοκτονίες, χωρίς ρήτρες ανάπτυξης, χωρίς αλλαγή της πολιτκής νοοτροπίας, χωρίς αλλαγή στο τρόπο αποφάσεων, χωρίς νέες προσεγγίσεις και νέα μοντέλα διοίκησης, χωρίς αλλαγή προσώπων στην εξουσία, χωρίς οργανογράμματα και τόσα άλλα που θα χρειάζονταν να αναφερθούν για να εξηγήσω πόσο αρχαίο και αντιπαραγωγικό παραμένει το παρόν πολιτικό σύστημα θα οδηγήσει την Ελλάδα σε αφανισμό απο τα διεθνή όργανα αποφάσεων, σε διάλυση στις περιφέρειες της για δήθεν καλύτερη διοίκηση αλλά με στόχο τη φτηνότερη εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογοναθράκων, του ορυκτού της πλούτου αλλά και των κάθε είδους πλουτοπαραγωγικών πηγών της, σε φτηνότερο εργατικό δυναμικό μέσα αοι τη δημιουργία θυλάκων που θα είναι και θα συμπεριφέρονται σαν ΕΟΖ και γνεικότερα σε επιστροφή στο 1960. 
Σε ένα μακρόκοσμο που αλλάζει με τρόπο που δεν ακολουθεί την ιστορία του χτές, σε ένα μικρόκοσμο όπου ένα σύστημα απόφασης-διαφήμισης-δημοσκοπήσεων δεν οδηγεί σε σωστές προβλέψεις για όσες γεωστρατηγικές αλλαγές πρόκειται να γίνουν στη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου πρέπει να είναι κανείς πολύ προσεκτικός. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει σχεδιασμό για οτιδήποτε, όχι μόνο δεν μπορεί να κάνει προβλέψεις, όχι μόνο δεν αντιλαμβάνεται τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω της αλλά ναρκοθετεί το μέλλον της χώρας με αποφάσεις που θα μπορούσαν να της στερήσουν μελλοντικά λύσεις. 
Ο Βενιζέλος και Σαμαράς αποτελούν την απόλυτη πολιτική γελοιότητα. Στο αφορολόγητο συνεχίζουν να είναι οι εφοπλιστές δημιουργώντας προβλήματα στη λειτουργία των θεσμών της ΕΕ και της Ελληνικής Δημοκρατίας, δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνισμό και εμπόδια στην ανάπτυξη της Ελλάδας αφήνοντας ελεύθερα προς ανάπτυξη μόνο τον χιλιομασημένο τουρισμό και τις μεταφορές υδρογονανθράκων. 
Η Ελλάδα προσαρμόζοντας την εξωτερική της πολιτική μόνο σε όσα επιζητούν οι πάτρωνες των κομμάτων σε ατομικό και κομματικό επίπεδο σίγουρα δεν μπορεί να ατενίσει το μέλλον έχοντας πάντα στά χέρια της μεγάλο αριθμό πολιτικών και οικονομικών επιλογών. 
Δυστυχώς ο πολτικός λόγος αυτόυ του επιπέδου, προβλέπει την ύπαρξη μιας δεοντολογίας στην Ελληνική βουλή που δεν υπάρχει. Όλοι μιλούν ακατάπαυστα χωρίς να προτέινουν λύσεις και συνήθως σε προσωπικά ζητήματα, σε θέματα χιλιοειπωμένα και ξεχασμένα άλυτα ή λαβωμένα στο χρονοτούλαπο της ιστορίας. Λείπουν δηλαδή και τα πρότυπα πέρνα των λύσεων. 
<a href="http://zcode-gr.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Εφοπλιστάν: H λάθος εξωτερική πολιτική συνεχίζεται

Tου Καθ.Δρ.Γ.Ζουγανέλη Είναι αστείο να κρίνει κανείς την εξωτερική πολιτική μιας κυβέρνσης που δεν σέβεται το σύνταγμα. Η Ελληνική κυβέρν...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Χαλιφάτο της Τρομοκρατίας και της Δύσης

Ellada simera 0 Αραβικός κόσμος 16:39

<img alt="isis" class="wp-image-159 size-full" height="507" src="http://kalenteridis.files.wordpress.com/2014/06/isis.jpg?w=640" width="640" /> 
 
Το σύμβολο-σημαία των ισλαμιστών της ISIS (μουτζαχεντίν της Aλ Κάιντα) 
 
«Στρατιώτες του Χαλιφάτου σηκωθείτε. Ξαναζωντανέψτε τη δόξα μας. 
Και επιστρέψτε την κορώνα στην κεφαλή του Έθνους μας (Ummah), σηκωθείτε. 
Καταστρέψτε όλους τους απίστους (Taghut). Ανάψτε την καυτή φωτιά σας. 
Εκπαιδεύστε στρατιώτες με κάθε τρόπο. Αναπνεύστε με κάθε τρόπο». 
– Πολεμικό τραγούδι της οργάνωσης ISIS 
 
Μετά από μια δεκαετία πολέμου και βίας που επέφερε η παράνομη επίθεση και κατοχή των Η.Π.Α. στο Ιράκ, η ιστορική χώρα της Μεσοποταμίας απειλείται σήμερα με εμφύλιο πόλεμο και de facto τριχοτόμηση. 
Στο επίκεντρο των εχθροπραξιών βρίσκεται η στρατιωτική και τρομοκρατική οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε» (ISIL/ISIS, Islamic State of Iraq and the Levant/ Syria) η οποία δραστηριοποιείται στο Ιράκ και τη Συρία. Η εν λόγω οργάνωση προέρχεται από τους κόλπους μιας άλλης ομάδας Σουνιτών πολεμιστών, του «Μετώπου Αλ Νούσρα» (JN, Jabhat al-Nusra ) το οποίο δημιούργησε η Αλ Κάιντα για να πολεμήσει το καθεστώς Ασάντ στη Συρία. Το 2013 και εν μέσω του πολέμου στη Συρία, η ISIS διακήρυξε την ανεξαρτησία της και απορρόφησε την πλειοψηφία των πολεμιστών της Αλ Νούσρα (όσοι δεν ακολουθούν τη «συνένωση» εκτελούνται). Προσπαθώντας να αποτρέψει τον εμφύλιο μεταξύ των ισλαμιστών – ουαχαμπιστών, ο ηγέτης της Αλ Κάιντα, Αιμάν αλ Ζαουάχρι, καλεί την άμεση διάσπαση των δύο οργανώσεων. Τη στιγμή όμως αυτή έχει ήδη αναδειχθεί μια νέα ηγετική φυσιογνωμία στις τάξεις των ισλαμιστών: ο Άμπου Μπακρ αλ Μπαχνταντί, ένας αιμοσταγής και αιμοχαρής Ιρακινός, ο οποίος με μια πρωτοφανή κίνηση θα αγνοήσει τις διαταγές του αλ Ζαουάχρι και θα ξεκινήσει να υλοποιεί το όραμα της δημιουργίας του «Ιερού Σουνιτικού Χαλιφάτου», δηλαδή μιας νέας Ισλαμικής χώρας στη Μέση Ανατολή. 
Τον Ιανουάριου του 2014 η ISIS, κάτω από την ηγεσία του Μπαχνταντί, καταλαμβάνει την Ιρακινή πόλη Φαλούτζα και ξεκινάει να ασκεί πλήρη διοίκηση στην πόλη σαν κανονική κατοχική δύναμη (βλέπε φωτογραφίες). Αξίζει να σημειωθεί πως η ISIS, όπως άλλωστε και η Αλ Κάιντα, χρηματοδοτείται άμεσα από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ με σκοπό τον περιορισμό της επιρροής των Σιιτών στην περιοχή (Ιράν, Συρία). Συγκεκριμένα, οι Σαουδάραβες στρατολογούν φτωχούς Σουνίτες από όλη την περιοχή, υποσχόμενοι χρήματα για τις οικογένειές τους και μεταθανάτια ανταμοιβή για τους ίδιους. Για να τους εντυπωσιάσουν, μάλιστα, πολλούς από τους υποψήφιους στρατιώτες τους φιλοξενούσαν μέχρι και πρόσφατα σε πολυτελή ξενοδοχεία της νότιας Τουρκίας (με τη συγκατάθεση της ίδιας της χώρας η οποία και υποστηρίζει τον Σουνιτικό – τρομοκρατικό άξονα). 
<div class="wp-caption alignleft" id="attachment_161" style="width: 310px;">
<a href="https://kalenteridis.files.wordpress.com/2014/06/enhanced-buzz-21447-1381601536-10.jpg" sl-processed="1"><img alt="enhanced-buzz-21447-1381601536-10" class="wp-image-161 size-medium" height="214" src="http://kalenteridis.files.wordpress.com/2014/06/enhanced-buzz-21447-1381601536-10.jpg?w=300&h=214" width="300" /></a> 
<div class="wp-caption-text">
Κατάληψη διοικητικών κτιρίων από την ISIS</div>
</div>
Στις αρχές του Ιουνίου (2014),  ο Μπαχνταντί αγγίζει το όνειρο του Χαλιφάτου όταν κατακτά τη Μοσούλη – τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ. Σε μια κίνηση «ματ» η ISIS διαλύει κάθε πιθανή αντίδραση του Ιρακινού στρατού και της αστυνομίας (οι Ιρακινοί από τον τρόμο τους βιάστηκαν να πετάξουν τις στολές τους για να μην τους εκτελέσουν οι ισλαμιστές). Η ευκολία της επιχείρησης βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην υποστήριξη που δέχθηκε η ISIS από τους τοπικούς Ιρακινούς σουνίτες φύλαρχους τους οποίους κακομεταχειρίζεται για χρόνια η σιιτική κυβέρνηση του Νουρί αλ Μαλίκι από τη Βαγδάτη. Στη βιασύνη τους να ενθρονίσουν έναν πιστό τους ακόλουθο οι Αμερικανοί διόρισαν τον αντιδημοκράτη και τυραννικό Μαλίκι ο οποίος από την πρώτη στιγμή της πρωθυπουργίας του κινήθηκε εκδικητικά κατά των σουνιτών που για δεκαετίες επιβουλεύονταν τους σιίτες της χώρας και τους απέκλεισε οικονομικά και πολιτικά. Προφανώς και ο Μαλίκι δεν έχει ιδέα από δημοκρατικές αρχές όπως ακριβώς δεν έχουν ιδέα οι Αμερικανοί Ολιγάρχες που επέλεξαν κάποιον ικανό να διαχειριστεί τον πετρελαϊκό πλούτο του Ιράκ αλλά όχι και τους πολίτες του. Ως αποτέλεσμα των εγκλημάτων του Μαλίκι, το Ιράκ έχασε τη Μοσούλη, οι Κούρδοι κατέλαβαν το πετρελαϊκό κέντρο του Κιρκούκ και η ISIS συνέχισε να προελαύνει ανενόχλητη στη χώρα με την υποστήριξη Ιρακινών σουνιτών, Μπααθιστών και πρώην αξιωματικών του Σαντάμ Χουσεΐν. Ίσως και όχι τόσο παράπλευρη απώλεια ήταν και η ομηρία 49 τούρκων στο προξενείο της Μοσούλης (μεταξύ αυτών και ο Τούρκος γενικός πρόξενος). 
<div class="wp-caption alignright" id="attachment_163" style="width: 310px;">
<a href="https://kalenteridis.files.wordpress.com/2014/06/enhanced-buzz-27591-1381603622-2.jpg" sl-processed="1"><img alt="enhanced-buzz-27591-1381603622-2" class="wp-image-163 size-medium" height="225" src="http://kalenteridis.files.wordpress.com/2014/06/enhanced-buzz-27591-1381603622-2.jpg?w=300&h=225" width="300" /></a> 
<div class="wp-caption-text">
Περιπολικό όχημα της ISIS</div>
</div>
Μέσα σε λίγες μέρες η ISIS έχει καταλάβει και το Τικρίτ ενώ τη στιγμή που γράφεται το παρόν, οι ισλαμιστές πολιορκούν την πόλη Σαμάρα, 130 χιλιόμετρα βόρεια της Βαγδάτης. Ταυτόχρονα καθίσταται σαφής ο θρησκευτικός χαρακτήρας του πολέμου μιας και η ISIS φαίνεται πλέον να βάζει στο στόχαστρο τις ιερές πόλεις της Σιιτικής πίστης. Συγκεκριμένα, δια στόματος του εκπροσώπου της ISIS (Άμπου Μοχάμεντ αλ Αντνανί), επόμενοι στρατιωτικοί στόχοι είναι «η βρωμερή πόλη Καρμπάλα και η Νατζάφ, η πόλη του πολυθεϊσμού». Από την άλλη πλευρά ο Μαλίκι φαίνεται ανίσχυρος να αντιδράσει και καθώς οι πολιτικοί μαλώνουν μεταξύ τους στη Βαγδάτη, η «Ρώμη καίγεται». Ως ήταν αναμενόμενο, οι στρατιωτικές νίκες των ακραίων Σουνιτών πολεμιστών προκάλεσαν την έξαρση των Σιιτών πιστών, τους οποίους ο Μεγάλος Αγιατολάχ του Ιράκ Αλί Σιστανί κάλεσε να πάρουν τα όπλα και να σχηματίσουν πολιτοφυλακές αντίστασης. 
Προς υπεράσπιση της κυβέρνησης του Ιράκ φαίνεται να κινείται και η Αμερικανική πολιτική ηγεσία, η οποία δηλώνει έτοιμη να βοηθήσει. Ύποπτη όμως φαίνεται η απόφαση του Προέδρου Ομπάμα να μην στείλει στρατεύματα αλλά να εξετάσει ένα πιθανό και μελλοντικό ενδεχόμενο αεροπορικών βομβαρδισμών. Ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον προκάλεσε η πρωτόγνωρη ανάμειξη του Ιρανικού στρατού. Λίγες ώρες μετά την κατάληψη της Μοσούλης, ο Υποστράτηγος  Κασίμ Σουλεϊμανί, διοικητής της επίλεκτης Qods Force κατέφθασε στη Βαγδάτη. Ο Σουλεϊμανί, έχοντας μαζί του 500 επίλεκτους στρατιώτες της Ιρανικής Επαναστατικής Φρουράς, έσπευσε να έρθει σε συνεννόηση με Ιρακινούς αξιωματούχους για να βοηθήσει το Σιιτικό καθεστώς του Μαλίκι απέναντι στη Σουνιτική απειλή. 
Τα δεδομένα λοιπόν φαίνεται να είναι τα εξής: Η ISIS θέλει να ιδρύσει ένα νέο κράτος στην περιοχή. Οι Σαουδάραβες και το Κατάρ τους χρηματοδοτούν για να περιορίσουν την επιρροή των Σιιτών και να αυξήσουν τη δική τους παραγωγή πετρελαίου. Οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί, γνωρίζοντας πλήρως τις κινήσεις της  ISIS, επιτρέπουν στους Σαουδάραβες να παίξουν το παιχνίδι τους, παρόλο που αυτό κοστίζει στον Ομπάμα για την απόφασή του να απομακρύνει τα Αμερικανικά στρατεύματα από ένα «σταθερό» πλέον Ιράκ. Οι Ιρανοί προέβησαν σε ένα πρωτόγνωρο βήμα με την αποστολή ειδικών δυνάμεων στη Βαγδάτη, κάτι το οποίο αποδεικνύει πως θίγονται βασικά τους συμφέροντα στην περιοχή. 
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_164" style="width: 650px;">
<a href="https://kalenteridis.files.wordpress.com/2014/06/1530421_573033479445693_545603124_n.jpg" sl-processed="1"><img alt="1530421_573033479445693_545603124_n" class="wp-image-164 size-full" height="340" src="http://kalenteridis.files.wordpress.com/2014/06/1530421_573033479445693_545603124_n.jpg?w=640&h=488" width="640" /></a> 
<div class="wp-caption-text">
Το Χαλιφάτο και η απομόνωση του Ιράν</div>
</div>
Η τριχοτόμηση του Ιράκ (κουρδικό, σουνιτικό, σιιτικό κράτος) εθεωρείτο από πολλούς κάτι το αναμενόμενο. Τα νέα όμως δεδομένα αποδεικνύουν πως η «Δύση» φαίνεται να επιθυμεί τη δημιουργία ενός σουνιτικού Χαλιφάτου από τους ίδιους ουαχαμπιστές τρομοκράτες (Αλ Κάιντα) τους οποίους φαινομενικά πολεμά. Το νέο ενδεχόμενο που εξετάζουν οι Η.Π.Α. να μην επέμβουν καν στην περιοχή αλλά απλώς να υποστηρίξουν το έργο των Ιρανών (!) επιβεβαιώνει το εν λόγω σενάριο. Το Χαλιφάτο της Τρομοκρατίας και της Δύσης (βλέπε χάρτη) αποκόπτει το Ιράν από τους ζωτικούς του συμμάχους: Συρία και Χεζμπολά (Λίβανο). Το Ιράν είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των δυτικών (Η.Π.Α.), ισραηλινών και σουνιτικών (Σ. Αραβία, Κατάρ, Τουρκία) δυνάμεων στην περιοχή. Οι Σουνίτες και οι Ισραηλινοί φαίνονται ανίκανοι ή/και διστακτικοί να επιχειρήσουν στρατιωτικά και μονομερώς να περιορίσουν την Τεχεράνη. Από την άλλη οι Η.Π.Α. ακολουθούν τον δρόμο της διπλωματίας για να ελέγξουν τις πυρηνικές δραστηριότητες του Ιράν, αλλά ταυτόχρονα αποζητούν αφενός τις εναλλακτικές επιλογές και αφετέρου να αποκόψουν τον Ασάντ (Συρία) και τον Νασραλά (Λίβανο) από τα πολύτιμα χρήματα και όπλα που τους παρέχει το Ισλαμικό καθεστώς. Η μεγάλη «ήττα» της εκλογής Ρουχανί στην Ιρανική προεδρεία στοίχισε στους αντιπάλους του Ιράν μιας και πλέον απαιτείται η παρασκηνιακή δράση μέσω αντιπροσώπων (βλέπε ISIS) και αυτό διότι ο Ρουχανί παρουσιάστηκε στην διεθνή κοινή γνώμη ως φιλειρηνικός και διαλλακτικός – και όχι ως εχθρός της δύσης. Αξίζει να θυμηθεί κανείς τους πανηγυρισμούς των Ισραηλινών για την εκλογή Αχμεντινετζάντ το 2005 και την μετέπειτα απογοήτευσή τους το 2013. 
Το Χαλιφάτο αυτό λοιπόν αν καρποφορήσει θα απομονώσει και θα αποδυναμώσει το Ιράν ανεπανόρθωτα. Η συμμαχία, Σουνιτών, Ισραηλινών και δυτικών πολύ πιθανό να καταφέρει εν καιρώ να εξολοθρεύσει τις απειλές της Χεζμπολά και του Ασάντ ενώ το Ιράν θα αναγκαστεί να επιστρέψει στην επιθετική ρητορική και να σκληρύνει τη στάση του. Ταυτόχρονα όμως, το εν λόγω μόρφωμα θα είναι πιθανώς το πλέον εγκληματικό, σκοταδιστικό και οπισθοδρομικό κρατίδιο/περιφέρεια στον πλανήτη. Η επιβολή της Σαρίας (Ισλαμικό Δίκαιο) θα είναι δρακόντεια και απόλυτη – κάτι το οποίο αποδεικνύεται από τον απάνθρωπο τρόπο διοίκησης των περιοχών που τελούν ήδη υπό την κατοχή των ισλαμιστών στο Ιράκ και τη Συρία. Η εγκληματική πολιτική της δύσης στην περιοχή φαίνεται να συνεχίζεται δυστυχώς ακάθεκτη από την εποχή των απεχθών αποικιοκρατικών δυνάμεων (Αγγλία, Γαλλία) έως και σήμερα. Από ελληνικής πλευράς, η πολιτική ηγεσία φαίνεται για ακόμα μια φορά να είναι και ανίδεη αλλά και ανίκανη για να συμμετέχει στις εξελίξεις. 
 
<div class="wp-caption alignright" id="attachment_166" style="width: 310px;">
<a href="https://kalenteridis.files.wordpress.com/2014/06/ie3gtta8m4fq.png" sl-processed="1"><img alt="ie3gTta8m4FQ" class="wp-image-166 size-medium" height="259" src="http://kalenteridis.files.wordpress.com/2014/06/ie3gtta8m4fq.png?w=300&h=259" width="300" /></a> 
<div class="wp-caption-text">
Ο ενεργειακός χάρτης του Ιράκ</div>
</div>
Σημείωση: Τα πετρελαϊκά αποθέματα του Ιράκ είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στην εξίσωση για την περιοχή. Αν και η τιμή του αργού πετρελαίου ήδη παρουσίασε μια άνοδο της τάξεως των 3 δολαρίων (από $109 σε $112 το βαρέλι) λόγω της αποσταθεροποίησης μετά την κατάληψη της Μοσούλης, και παρόλο που διακρίνεται η επιδείνωση της κατάστασης, η τιμή του πετρελαίου παραμένει μακροπρόθεσμα σταθερή. Και αυτό διότι η προσφορά του πετρελαίου στην παγκόσμια αγορά παραμένει εξίσου σταθερή. Εγγυητές αυτής της σταθερότητας δεν είναι άλλοι βέβαια από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ οι οποίες δεσμεύθηκαν ενώπιον των υπολοίπων κρατών-μελών του ΟΠΕΚ να αυξήσουν την ημερήσια παραγωγή τους και να καλύψουν μια πιθανή μείωση της παραγωγής του Ιράκ. Οι ίδιες δυνάμεις δηλαδή που με τα πετροδολάριά τους χρηματοδοτούν τους φτωχούς πολεμιστές της Αλ Κάιντα και της ISIS και τους οδηγούν σε τζιχάντ. Ακόμα και αυτή η περίπτωση όμως φαντάζει απίθανη μιας και οι Αμερικανοί μπορεί να είναι διατεθειμένοι να επιτρέψουν τη δημιουργία του Χαλιφάτου αλλά δεν πρόκειται να δεχτούν τον περιορισμό εξαγωγής του πετρελαίου του νότιου Ιράκ από την πόλη της Βασόρας. Αντιθέτως, θα μπορούσε κανείς να προβλέψει μια αύξηση στην παραγωγή του πετρελαίου στα βόρεια της χώρας κατά την πιθανή ενεργοποίηση του αγωγού Κιρκούκ-Σειχάν από τους Κούρδους, αλλά και γενικότερα λόγω της μεγάλης αυτονομίας που θα απολαμβάνει πλέον ο Κουρδικός λαός από την κυβέρνηση της Βαγδάτης για την εξόρυξη και εξαγωγή του Κουρδικού πετρελαίου. 
 
<a href="http://kalenteridis.wordpress.com/" target="_blank">πηγή</a>

Το Χαλιφάτο της Τρομοκρατίας και της Δύσης

Το σύμβολο-σημαία των ισλαμιστών της ISIS (μουτζαχεντίν της Aλ Κάιντα) «Στρατιώτες του Χαλιφάτου σηκωθείτε. Ξαναζωντανέψτε τη δόξα μας. ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο χάρτης στη Μέση Ανατολή

Ellada simera 0 Μέση Ανατολή 16:28

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.grafida.net/images/cmsmodules/pages/196104_30021.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="http://www.grafida.net/images/cmsmodules/pages/196104_30021.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
 </div>
<div>
Σάββας Καλεντερίδης</div>
Η επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου», που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1991 ως απάντηση της διεθνούς κοινότητας στην εισβολή του Σαντάμ Χουσεΐν στο Κουβέιτ έξι μήνες νωρίτερα (2 Αυγούστου 1990), μπορεί να θεωρηθεί η θρυαλλίδα που πυροδότησε σειρά εξελίξεων, οι οποίες θα οδηγούσαν στην αλλαγή του χάρτη της περιοχής. 
 
Τότε στην ουσία μπήκαν τα θεμέλια του κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ, με το ψήφισμα του ΟΗΕ για τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων βορείως του 36ου παραλλήλου και του σιιτικού κράτους στο νότιο τμήμα της χώρας, με τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων νοτίως του 32ου παραλλήλου. Η ανατροπή του Σαντάμ το 2003 και η ψήφιση νέου συντάγματος το 2005, από τη μια πλευρά, καθιέρωσαν το ομόσπονδο κράτος του Κουρδιστάν και από την άλλη έδωσαν τη δυνατότητα στη σιιτική πλειοψηφία να πάρει την εξουσία στα χέρια της στη Βαγδάτη, οδηγώντας στο περιθώριο τη σουνιτική μειοψηφία, η οποία έχει μια επιπλέον ατυχία, να μη διαθέτει σχεδόν καθόλου πετρελαιοφόρα κοιτάσματα στις περιοχές όπου είναι πλειονότητα. 
 
Οσο περνούσαν τα χρόνια, οι σιίτες της Βαγδάτης, υπό τον Αλ Μαλίκι, ισχυροποιούσαν τη θέση τους οικονομικά λόγω των εσόδων από τα πετρέλαια, ενώ πολιτικά προσπαθούσαν να ισορροπήσουν μεταξύ Τεχεράνης και Ουάσινγκτον. Το ίδιο διάστημα οι Κούρδοι έχτιζαν το δικό τους κράτος, προσδοκώντας τη σταδιακή απεξάρτηση από τη Βαγδάτη και την πλήρη ανεξαρτησία, όταν ήταν κατάλληλες οι συνθήκες, ενώ οι σουνίτες οδηγούνταν στο περιθώριο. Ενα επιπλέον πρόβλημα μεταξύ των Κούρδων της Ερμπίλ, των σιιτών του Μαλίκι και των σουνιτών της Αλ Αμπάρ, που θεωρείται η επαρχία προπύργιό τους, ήταν ο έλεγχος της Περιφέρειας Κιρκούκ, που έχει και τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου. 
 
Με βάση το σύνταγμα του 2005, η τύχη του Κιρκούκ θα κρινόταν με δημοψήφισμα, που έως σήμερα δεν έγινε, μη επιτρεπούσης και της Ουάσινγκτον, υπό τον φόβο ότι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε γενική ανάφλεξη στο Ιράκ. 
 
Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στο ιστορικό του τρίχρονου εσωτερικού πολέμου στη Συρία και στην εμφάνιση μιας επικίνδυνης οργάνωσης, που έχει τη δυναμική να ανατρέψει τα δεδομένα, το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε (ISIL/ISIS, Islamic State of Iraq and the Levant/ Syria). Η οργάνωση αυτή, σύμφωνα με δικές μας πληροφορίες από την περιοχή, εκτός από την ενίσχυσή της στελεχιακά από την Αλ Κάιντα, έχει ενσωματώσει αξιωματούχους του καθεστώτος Σαντάμ καθώς και ανώτερους και κατώτερους αξιωματικούς από τις επίλεκτες μονάδες του σουνίτη δικτάτορα, ενώ έχει και πολιτική αλλά και κάθε είδους υποστήριξη μεγάλων σουνιτικών φατριών (aşiret) του Ιράκ. Αυτό την καθιστά πολύ πιο ισχυρή από την Αλ Νούσρα, η οποία στέκεται στα πόδια της λόγω της υποστήριξης που έχει από την Τουρκία, με αποτέλεσμα η ISIL/ISIS να απειλεί πλέον ανοιχτά όχι μόνο την ενότητα της Συρίας αλλά και του ίδιου του Ιράκ. 
 
Ηδη από μηνών ελέγχει την επαρχία Αλ Αμπάρ, που κατοικείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από σουνίτες, ενώ την Τρίτη 10 Ιουνίου κατέλαβε τη Μοσούλη και το σύνολο της Περιφέρειας Νινευή, με τις δυνάμεις του ιρακινού στρατού να μην προβάλλουν καμία αντίσταση και τους αξιωματικούς να διαφεύγουν στην Ερπίλ, του αυτόνομου Κουρδιστάν. 
 
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (Πέμπτη, 12 Ιουνίου) ο στρατός του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και το Λεβάντε στρέφεται προς τις πόλεις και τις κωμοπόλεις της Περιφέρειας Κιρκούκ, με στόχο αφού τις καταλάβει να περικυκλώσει και να καταλάβει το Κιρκούκ, που αποτελεί το μήλον της Εριδος όχι μόνο μεταξύ των φυλών του Ιράκ, αλλά και μεταξύ Τεχεράνης, Αγκυρας, Ριάντ, Ουάσινγκτον και Μόσχας... 
 
Το σημαντικό της υπόθεσης είναι ότι ο πρωθυπουργός Αλ Μαλίκι, που γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν ότι ο μόνος αξιόμαχος στρατός στο Ιράκ είναι οι 250 χιλιάδες πεσμεργκά του στρατού των Κούρδων, ζήτησε τη βοήθεια του προέδρου του αυτόνομου Κουρδιστάν Μεσούτ Μπαρζανί για να αντιμετωπίσει τους ενόπλους του ISIL/ISIS. 
 
Εχοντες ιδίαν αντίληψη των πραγμάτων πληροφορούμε τους αναγνώστες μας ότι οι πεσμεργκά του στρατού του Κουρδιστάν, αφ' ενός μεν για λόγους τιμής δεν εγκαταλείπουν ποτέ τις θέσεις τους και δεν αυτομολούν, και αφ' ετέρου είναι εμπειροπόλεμοι αλλά και αποφασισμένοι να υπερασπιστούν το Κιρκούκ και τις άλλες κουρδικές πόλεις που βρίσκονται υπό την απειλή των ισλαμιστών του ISIL/ISIS. 
 
Μάλιστα, παράγοντες από την περιοχή με τους οποίους συνομιλήσαμε μας διαβεβαίωσαν ότι οι ταξιαρχίες των πεσμεργκά έχουν ήδη οχυρώσει το Κιρκούκ αλλά και τις άλλες κουρδικές πόλεις της περιοχής, ενώ άφησαν να εννοηθεί ότι στο τέλος αυτού του κύκλου των επεισοδίων ίσως θα είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να ενσωματώσουν το Κιρκούκ στην κουρδική επικράτεια. 
 
<a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο χάρτης στη Μέση Ανατολή

Σάββας Καλεντερίδης Η επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου», που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1991 ως απάντηση της διεθνούς κοινότητας στην ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η κρίση στο Ιράκ υπό το πρίσμα κάθε χώρας ξεχωριστά

Ellada simera 0 κόσμος 16:23

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/middle-east-map.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-104866" height="340" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/middle-east-map.jpg" title="middle-east-map" width="640" /></a></div>
 
Η διαφαινόμενη επικράτηση, έστω και προσωρινή, των φανατικών σουνιτών ισλαμιστών στο Ιράκ έχει επιπτώσεις και εκτός των συνόρων του Ιράκ. Η διαλυτική διαδικασία του κράτους του Ιράκ, η οποία ξεκίνησε μετά την ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν, θα ενταθεί. 
Του Παντελή Καρύκα 
Η αυτονομία των Κούρδων του Ιράκ είναι πλέον γεγονός και οι ίδιοι αποτελούν σημαντικό παίκτη στην περιοχή. Αν η προώθηση των σουνιτών συνεχιστεί, θα οδηγήσει στην δημιουργία ενός αυτόνομου, σουνιτικού, μορφώματος στην περιοχή, ενώ το νότιο Ιράκ μπορεί με ευκολία να περιέλθει υπό τον έλεγχο του Ιράν. Με τα δεδομένα αυτά το Ιράκ θα εξελιχθεί σε «εξαγωγέα τρομοκρατίας»… και ίσως αντικαταστήσει την Ισλαμική Δημοκρατία που κάνει βήματα επανόδου στη διεθνή κοινότητα και η κρίση αυτή ίσως ανοίξει μεγάλη ευκαιρία… 
Όλες οι γειτονικές του Ιράκ χώρες, όπως και οι ΗΠΑ, ανησυχούν για τα άμεσα, αλλά και τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα των πρόσφατων εξελίξεων. Η εξασθένιση της ιρακινής κεντρικής εξουσίας στις διάφορες επαρχίες της χώρας, μπορεί να εξυπηρετήσει τελικά την επέκταση της επιρροής του Ιράν, στο βόρειο Ιράκ, τη Συρία, μέχρι και τις ελεγχόμενες από τη Χεζμπολάχ περιοχές του Λιβάνου. Ωστόσο, η επικράτηση των σουνιτών, αποτελεί παράλληλα εφιάλτη για την Τεχεράνη, αφού η σιιτική κυβέρνηση της Βαγδάτης είναι ατύπως προστατευόμενή της. Και όχι μόνο για τον λόγο αυτό. 
Η Τουρκία αντιμετωπίζει επίσης με προσοχή τις εξελίξεις στο Ιράκ. Ο έλεγχος συνοριακών περιοχών από ισλαμιστές τρομοκράτες, επιτείνουν το πρόβλημα ασφαλείας στα νοτιοανατολικά σύνορα της Τουρκίας. Το πρόβλημα ασφαλείας επεκτείνεται πλέον σε μέρος της Συρίας και του Ιράκ, γεγονός που ίσως υποχρεώσει την Άγκυρα να αναλάβει στρατιωτική δράση. 
 
Η σουνιτική Τουρκία, μπορεί να αναγκαστεί να καλύψει τα σύνορά της από τυχόν διείσδυση σουνιτών ισλαμιστών, ή απλούστερα, να αντιδράσει στην υπέρμετρη ισχυροποίηση των Κούρδων του Ιράκ, που παρά τις καλές σχέσεις με την Άγκυρα πάντα ως προτεραιότητα έχουν την ίδρυση κουρδικού ανεξάρτητου κράτους. 
Η Ιορδανία, η οποία ήδη έχει κατακλυστεί από πάνω από ένα εκατ. Σύρους πρόσφυγες, έχει κάθε λόγο επίσης, να φοβάται τις εξελίξεις. Στην Ιορδανία υπάρχουν ακόμα 250.000 Ιρακινοί πρόσφυγες, οι περισσότεροι από το 2003. Μετά την προέλαση των ισλαμιστών ο αριθμός αυτός αναμένετε να αυξηθεί ραγδαία. Ωστόσο, αυτό αποτελεί τον μικρότερο φόβο των Ιορδανών. 
Η επιτήρηση των εκτεταμένων συνόρων της χώρας, με την Συρία και το Ιράκ, είναι ιδιαίτερα δύσκολη και θα εντείνει, στο έπακρο, τις δυνατότητες του στρατού και των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας. Όλα αυτά, με τη σειρά τους, θα επιτείνουν τους κινδύνους εσωτερικής ασφάλειας, αλλά και θα επιβαρύνουν, ιδιαίτερα, οικονομικά, την Ιορδανία. Οι απειλές για την ασφάλεια του βασιλιά Αμπντάλα έχουν ήδη εκτοξευθεί από την ISIL… 
Οι χώρες του Κόλπου, επίσης, αντιμετωπίζουν με προσοχή τις εξελίξεις στο Ιράκ και τις εδαφικές προόδους των φανατικών ισλαμιστών, οι οποίοι δεν ελέγχονται από κανέναν και δεν ενθουσιάζονται όταν οι Άραβες εθίζονται σταδιακά σε κυβερνήσεις που δεν είναι… ελέω Θεού μοναρχίες. Η εξασθένιση της σιιτικής κυβέρνησης της Βαγδάτης, αντιμετωπίζεται με ανησυχία, καθώς τον έλεγχο της περιοχής κερδίζουν οι ανεξέλεγκτοι ισλαμιστές, την ώρα μάλιστα που το αμερικανικό ενδιαφέρον για την περιοχή δείχνει να έχει περιοριστεί. 
Είναι ακόμα νωρίς για να αξιολογηθεί η επίπτωση του ελέγχου του ιρακινού πετρελαίου από τους ισλαμιστές, αν και αναμένεται ότι θα υπάρξουν επιπτώσεις στις ιρακινές εξαγωγές και κατά συνέπεια στις τιμές του πετρελαίου. Ο περιορισμός της προσφοράς, συν τη γεωπολιτική αστάθεια, θα οδηγεί σε άνοδο τις τιμές και αυτό βολεύει το Ιράν και κάθε άλλον τροφοδότη της διεθνούς αγοράς. 
Βάσει των ανωτέρω, φαίνεται ότι σχηματίζεται ένας ετερόκλητος συνασπισμός από χώρες που έχουν μόνο ένα κοινό, να σταματήσουν την εδαφική επέκταση των ισλαμιστών. Στο Ιράκ, οι Κούρδοι Πεσμεργκά συνεργάζονται με τον Ιρακινό Στρατό, για να αναχαιτιστεί η προέλαση των ισλαμιστών, παρά την πρόσκληση της ISIL να μην ανακατευθούν και σε αντάλλαγμα να μην στραφούν εναντίον τους οι ισλαμιστές αντάρτες. 
Όσον αφορά τις ΗΠΑ, το βασικό ερώτημα που τίθεται ενώπιόν τους αφορά τον οπλισμό που είχαν διαθέσει στον Ιρακινό Στρατό και τώρα έχει πέσει στα χέρια των ισλαμιστών. Ήδη, το ερώτημα αν οι Αμερικανοί έπρεπε ή όχι να διαθέσουν σύγχρονα όπλα στους αντάρτες της Συρίας, έχει ξεπεραστεί από τα γεγονότα. Στην ομιλία του στου Γουέστ Πόιντ, στις 28 Μαΐου, ο Αμερικανός πρόεδρος, σωστά ανέφερε, ότι πλέον ο κίνδυνος δεν προέρχεται από μια συγκεντρωτικά δρώσα αλ Κάιντα, αλλά από τα αποκεντρωμένα παρακλάδια της οργάνωσης. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/US_soldiers_-Iraq.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-104867" height="243" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/US_soldiers_-Iraq.jpg" title="US_soldiers_ Iraq" width="400" /></a> 
Αν και οι ΗΠΑ δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο πολεμικής εμπλοκής, αν οι σύμμαχοί τους κινδυνεύσουν, μάλλον θα προτιμούσαν να δράσουν σε συνεργασία και με άλλες δυνάμεις της περιοχής, ακόμα και το Ιράν. Ωστόσο, οι Αμερικανοί θα πρέπει να εξετάσουν και το αν θα πρέπει να παραχωρήσουν προηγμένα όπλα στους συμμάχους τους και ειδικά στους Ιρακινούς, τα οποία, θα μπορούσαν να καταλήξουν και αυτά στα χέρια των ισλαμιστών. 
Ένας ακόμα πονοκέφαλος για τους Αμερικανούς είναι το Ιράν, το οποίο θα μπορούσε σε κάποιο μελλοντικό χρονικό σημείο, να επιχειρήσει να σαμποτάρει μια κοινή προσπάθεια, αν δεν κέρδιζε σοβαρά ανταλλάγματα, όπως ελάφρυνση, τουλάχιστον, των εναντίον του κυρώσεων, ή περισσότερη «κατανόηση» επί του πυρηνικού του προγράμματος, για να μην πούμε την επιρροή επί του σιιτικού τμήματος του Ιράκ… 
Τυχόν συμμετοχή του Ιράν πάντως, σε έναν τέτοιο συνασπισμό υπό φυσιολογικές συνθήκες θα φάνταζε αδύνατη, με δεδομένη την εμπλοκή της χώρας αυτής στη συριακή κρίση, στο πλευρό του Άσαντ και τη συνεργασία της με τη Χεζμπολάχ. Εξάλλου και οι χώρες του Κόλπου, δεν θα έβλεπαν μια συμμαχία με το Ιράν με καλό μάτι. Εκτός κι αν η διαφαινόμενη επικράτηση του Άσαντ και η επάρκεια της στρατιωτικής βοήθειας της Χεζμπολάχ στο καθεστώς του, συν την ενδεχόμενη πλέον, έστω και σιωπηρά, αναθεώρηση της δυτικής πολιτικής στη Συρία, αφού η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που ασκήθηκε, έχει αλλάξει τους υπολογισμούς. 
Οι νίκες των ισλαμιστών στο Ιράκ αποτελούν ορόσημο για την ιστορία της Μέσης Ανατολής. Η επιτυχία της Χεζμπολάχ να καταστεί η κορυφαία πολιτική δύναμη του Λιβάνου ή της Χαμάς να κερδίσει τον έλεγχο στη Λωρίδα της Γάζας, αποτελούν σημαντικούς προπομπούς της επιτυχίας αυτής των ισλαμιστών, αφού σουνίτες ή σιίτες, αφέθηκαν εν πολλοίς ανεξέλεγκτοι. Ο φόβος ότι οι νίκες αυτές μπορούν να δημιουργήσουν ένα νέο, σταθερό status quo στην περιοχή, είναι πάντως κοινός για όλους, των ΗΠΑ συμπεριλαμβανομένων. 
<div style="text-align: center;">
Αν όμως οι χώρες της περιοχής κινητοποιηθούν κατά των ισλαμιστών, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, τα πράγματα θα δυσκολέψουν ιδιαίτερα για τους ισλαμιστές. Ενδεχομένως και διότι οι κρατικοί δρώντες του διεθνούς συστήματος, προτιμούν ως αντίπαλο ένα κράτος, παρά μια ένοπλη οργάνωση, χωρίς «διεύθυνση και τηλέφωνο», να μην υπόκειται στους άγραφους «νόμους» της αποτροπής (deterrence)…</div>
 
Το Ισραήλ επίσης ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να αντιμετωπιστούν οι φανατικοί ισλαμιστές, σε όλη τη Μέση Ανατολή. Αν και, μέχρι τώρα, οι ισλαμιστές δεν έχουν στραφεί, άμεσα, κατά του Ισραήλ, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στρατηγικός στόχος των ισλαμιστών αποτελεί, εν δυνάμει, η καταστροφή του Ισραήλ. Σε τακτικό επίπεδο βέβαια, το να βλέπει ισλαμιστές να αλληλοεξουδετερώνονται δεν το αφήνει και αδιάφορο. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η κρίση στο Ιράκ υπό το πρίσμα κάθε χώρας ξεχωριστά

Η διαφαινόμενη επικράτηση, έστω και προσωρινή, των φανατικών σουνιτών ισλαμιστών στο Ιράκ έχει επιπτώσεις και εκτός των συνόρων του Ιράκ....

Διαβάστε την συνέχεια

Το ξεχασμένο Ανατολικό Ζήτημα ως υπόστρωμα των γεγονότων στο Ιράκ

Ellada simera 0 κόσμος 16:22

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/map_of_eurasia_and_the_middle_east.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-104871" height="340" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/map_of_eurasia_and_the_middle_east.jpg" width="640" /></a></div>
 
Τα τρομαχτικά και συγχρόνως εντυπωσιακά που λαμβάνουν χώρα στη Μέση Ανατολή με κέντρο – αυτή τη στιγμή – το Ιράκ και την Συρία επιβεβαιώνουν όλα αυτά που γράφουμε τόσο καιρό συνδέονται αναπόσπαστα με δύο τρεις βασικές παραδοχές… 
Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη 
Πρώτον, ο υδάτινος άξονας Μαύρη Θάλασσα-Στενά-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μία ενιαία γεωπολιτική χωρική οντότητα όπου οτιδήποτε συμβαίνει μέσα σε αυτόν, έχει άμεση συνέπεια στην συνολική κατανομή και ισορροπία ισχύος με αποτέλεσμα να υπάρχουν «αντίρροπες» – «εξισορροπητικές» κινήσεις σε μία άλλη γωνία του σημαντικότερου άξονα της Ευρασίας. 
Με βάση τη συγκεκριμένη παρατήρηση θα υπενθυμίσουμε τα γραφόμενά μας με το ξέσπασμα της κρίσης στην Ουκρανία, όπου επιστήσαμε την προσοχή στο ότι το πιθανότερο σενάριο θα είναι η κρίση αυτή να αναζωπυρώσει το μέτωπο της Μέσης Ανατολής, αφού οι όροι του παιχνιδιού στη στέπα της Ουκρανίας είναι «σκανδαλωδώς» υπέρ της Μόσχας. Με άλλα λόγια, εκεί, η «Δύση» (αγγλοσαξονική και γερμανική) παίζουν στην ουσία «εκτός έδρας». 
Και ω του θαύματος, βλέπουμε η προσοχή της διεθνούς κοινότητας να στρέφεται σταδιακά αλλά σταθερά, πρώτα στη Συρία – την οποία από τη συμφωνία του Σεπτεμβρίου του 2013 την είχαμε «όγδοη είδηση», κάτι που αλλάζει μετά τον Μάρτιο του 2014 και την ενσωμάτωση της Κριμαίας στην Ρωσία, ενώ τώρα επιστρέφουμε στη Μέση Ανατολή. 
 
Δεύτερον, η κατάσταση στη Συρία βαίνει όλο και περισσότερο υπέρ των δυνάμεων της Δαμασκού, ενώ οι ισλαμοφασίστες του ISIL και όλων των άλλων «ευαγών ιδρυμάτων» που συντηρούσαν την κατάσταση επί του εδάφους χάνουν συνεχώς έδαφος. 
Μπροστά στο φάσμα την ολοκληρωτικής ήττας στην Συρία, εκτιμούμε ότι το ISIL προβαίνει σε μία κίνηση η οποία μπορεί και να ανατρέψει τις ισορροπίες και να ανακατέψει την τράπουλα σε τέτοιο σημείο, ώστε από ένα σημείο και μετά να αρχίσει να δρέπει ακόμα και καρπούς επιτυχίας: H κίνηση των δυνάμεών του να καταλάβουν στην ουσία ολόκληρη την περιοχή με σουνιτική πλειοψηφία στο Ιράκ, δηλαδή τις δυτικές περιοχές και τις κεντρικές, μόνο ως εντυπωσιακή αλλά και καλά μελετημένη και σχεδιασμένη μπορεί να χαρακτηριστεί. 
Ακόμα και η υπόνοια πως θα εγκατασταθεί στην περιοχή της Νινευή και της πλούσιας σε πετρέλαιο Μοσούλης, ενώ θα απειληθεί και η ίδια η Βαγδάτη μόνο «ανατριχίλα» μπορεί να φέρει σε όλους τους εμπλεκόμενους, αλλά και να θέσει σε κίνηση όλες τις δυνάμεις που συγκρούονται σε έναν πόλεμο «όλων εναντίον όλων» στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. 
Τρίτον, το τι θα μπορούσε να συμβεί στην ευρύτερη περιοχή μπορεί να γίνει αντιληπτό μόνο εάν κάποιος κατανοήσει ότι η περιοχή προσιδιάζει την Ευρώπη του μεσαίωνα, όπου στον πόλεμο για την εξουσία λάμβαναν μέρος εθνικοί δρώντες (έθνη-κράτη, Γαλλία, Βουλγαρία, Ουγγαρία), υπερεθνικά κράτη (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Αγία Ρωμαίκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους) και θεσμοί (Καθολική εκκλησία και Πάπας, Ορθόδοξοι και Πατριάρχης), υποεθνικοί σχηματισμοί και δομές (διάφοροι αριστοκράτες με τους προσωπικούς τους στρατούς, φεουδάρχες, μοναστικά τάγματα «Σταυροφόροι»), ενώ την όλη εικόνα συμπλήρωναν και εξωγενείς παράγοντες όπως επιδρομείς τουρκογενών φίλων από την Ασία, οι Σκανδιναβοί, οι Μογγόλοι κ.λπ. 
Με άλλα λόγια η όλη κατάσταση στην περιοχή προσιδιάζει των χειρότερων εποχών της γνωστής σε εμάς ιστορικής περιόδου. Όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν, ο όρος έχει αναφερθεί από τον μεγάλο στοχαστή και καθηγητή Χέντλεϊ Μπουλ και λέγεται «Νέο-Μεσαιωνισμός» (neo-Medievalism), δηλαδή οδηγούμαστε σε μία περίοδο όπου υποεθνικές, εθνικές, μεταεθνικές, υπερεθνικές και άλλες μορφές εξουσίας θα δημιουργήσουν ένα χαοτικό πλέγμα, το οποίο όταν θα συγκρουστεί, θα οδηγήσει σε μία κατάσταση πλήρους αναρχίας και ενός πολέμου «όλων εναντίον όλων». 
Για να το «ελαφρύνουμε ολίγον τι, κάτι δηλαδή παρεμφερές με το… «Game of Thrones», όπου ο τηλεθεατής βλέπει στον «φανταστικό» κόσμο του έργου και της σειράς να αλλάζουν οι ισορροπίες και οι πρωταγωνιστές με έναν καταιγιστικό ρυθμό – οι αποχωρούντες φυσικά δεν το κάνουν εκούσια, αλλά επειδή κάποιο μέλος του σώματός τους αποχωρίζετε το υπόλοιπο! 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/decline_Ottoman_map.gif"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-104872" height="348" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/decline_Ottoman_map.gif" title="decline_Ottoman_map" width="500" /></a> 
Γυρνώντας στην πραγματική κατάσταση, το «Game of Thrones» της Ευρασίας λαμβάνει αυτή τη στιγμή χώρα στον υδάτινο άξονα Μαύρη Θάλασσα-Στενά-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος και το «παιχνίδι» στην πραγματική ζωή ονομάζεται «Ανατολικό Ζήτημα», το οποίο όπως έχουμε σημειώσει από παλιά ποτέ δεν έκλεισε παρά απλά κινήθηκε μέσα στον κόσμο του Ψυχρού Πολέμου σε πολύ οριοθετημένα και απλά όρια του δίπολου «εμείς» και οι «άλλοι». 
Σήμερα, σε έναν κόσμο ο οποίος μπορεί να χαρακτηριστεί ως πολιτικά πολυπολικός και οικονομικά παγκοσμιοποιημένος, μοιάζει πολύ με την «νέο-μεσαιωνική» οπτική του Χ. Μπούλ και το Ανατολικό Ζήτημα έχει επανέλθει στην πολυπλοκότητα του 18ου και 19ου αιώνα. 
Με βάση τις παραπάνω παρατηρήσεις μπορεί να γίνει κατανοητό πως οι εξελίξεις στο Ιράκ και την Συρία θα φέρουν σε άμεση επαφή (συγκρουσιακή ή/και συνεργατική) δυνάμεις όπως: Σιιτική Κυβέρνηση του Ιράκ, Κούρδοι του Βορείου Ιράκ, Σουνίτες του Ιράκ, ISIL, κάθε εκδοχή ισλαμικού εξτρεμιστικού… τάγματος κάθε δόγματος, τους Κούρδους της Συρίας, την Δαμασκό, την Τεχεράνη, την Άγκυρα (η οποία από τη μία βοήθησε και εξέθρεψε τους δολοφόνους του ISIL από την άλλη ζητάει τώρα μέτρα εναντίον τους), και φυσικά σε έναν δεύτερο κύκλο, το Ισραήλ, τον Λίβανο, την Ιορδανία, την Σαουδική Αραβία και τα σουλτανάτα του Κόλπου καθώς φυσικά και τις ΗΠΑ, την Ρωσία την Κίνα και την ΕΕ. 
Το πώς θα «σταυρώσουν» τα διάφορα από αυτά τα «ζευγάρια» και το πώς θα δημιουργηθούν οι συμμαχίες θα το δούμε στο άμεσο μέλλον, ενδιαφέρον θα έχει φυσικά να δούμε τι θα γίνει στην περίπτωση που επίλεκτες δυνάμεις του Ιράν εμπλακούν στον πόλεμο κατά του ΙSIL και για αεροπορική υποστήριξη σπεύσουν μαχητικά από το αεροπλανοφόρο George W. Bush! Όπως μπορεί να γίνει κατανοητό κάτι τέτοιο θα αποτελούσε σενάριο επιστημονικής φαντασίας, όμως εάν λάβουμε τοις μετρητοίς όσα δημοσίως λέει ο καθένας, τότε οι ΗΠΑ και το Ιράν σε αυτή την υπόθεση δείχνουν να βρίσκονται στην ίδια πλευρά… 
<div style="text-align: center;">
Εδώ βέβαια να θυμίσουμε πως εάν κάτι τέτοιο συνέβαινε, μόνο ως τακτική κίνηση θα μπορούσε να εκληφθεί με τα σημερινά δεδομένα. Υπενθυμίζουμε, ότι στους Βαλκανικούς Πολέμους η Βουλγαρία δέχτηκε την Ελλάδα στην συμμαχία θέλοντας να εκμεταλλευτεί το Ναυτικό της, ενώ εκτιμούσε ότι μας είχε «του χεριού της» στον δεύτερο γύρο που θα ακολουθούσε για το μοίρασμα των εδαφών της Μακεδονίας. Άρα, ενώ λίγα χρόνια πριν σκοτωνόμασταν στην λίμνη των Γιαννιτσών, για έξι μήνες πολεμήσαμε μαζί τον κοινό εχθρό και μετά γυρίσαμε στα ίδια…</div>
Το επιχείρημα, με άλλα λόγια είναι πως οι συμμαχίες επί του πεδίου θα διαμορφωθούν σε σχέση με το που θα «σκάσει» πρώτα η ιστορία. Δηλαδή, άλλο θα συμβεί εάν οι Κούρδοι για παράδειγμα αφού ελέγχουν το Κιρκούκ το συμπεριλάβουν στην αυτόνομη περιοχή τους και κηρύξουν ανεξαρτησία και άλλο θα συμβεί εάν οι Κούρδοι σε αγαστή συνεργασία με τη Βαγδάτη χτυπήσουν αποφασιστικά το ISIL. H Τουρκία για παράδειγμα θα έχει μεγάλο πρόβλημα στην πρώτη περίπτωση αφού θα αναγκαστεί να θεωρήσει ως πρωτεύοντα κίνδυνο του Κούρδους και όχι το ISIL, ενώ στην δεύτερη περίπτωση θα της είναι πιο εύκολο να ενισχύσει τους Κούρδους σε σχέση με το ISIL. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/ISIL_IRAQ.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-104874" height="271" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/ISIL_IRAQ-1024x556.jpg" title="ISIL_IRAQ" width="500" /></a> 
Οι ΗΠΑ τι θα κάνουν σε περίπτωση που η Βαγδάτη καλέσει τους Φρουρούς της Επανάστασης από την Τεχεράνη (εννοούμε επίσημα και με τις σημαίες τους) για να χτυπήσουν το ISIL; Θα βομβαρδίσει τους ισλαμοφασίστες βοηθώντας τη Βαγδάτη και το Ιράν; Θα βομβαρδίσει και το ISIL και τους Ιρανούς μαλώνοντας την Βαγδάτη; Θα τους βομβαρδίσει… όλους; Οι ισορροπίες είναι ήδη εξαιρετικά ευαίσθητες. 
<div style="text-align: center;">
Μπορούμε να απαριθμήσουμε δεκάδες σενάρια και «ζευγαρώματα» (μιας και είμαστε και σε εποχή Μουντιάλ), αυτό όμως το «ζευγάρι που δεν πρόκειται να το δούμε να συνεργάζεται με τίποτα είναι οι Σιίτες με το ISIL και οι Κούρδοι με το ISIL, όλα τα άλλα μπορούμε να τα δούμε…</div>
Κλείνουμε το σημείωμα αυτό, με ένα ακόμα «σίγουρο», το οποίο εάν κάποιος τα αντιλαμβάνεται – θα προετοιμαστεί κατάλληλα, έτσι ώστε «να πάει ταμείο» και όχι στον «κουβά»: To Ανατολικό Ζήτημα, εξ ορισμού σημαίνει αλλαγή συνόρων στην περιοχή και στην εμπλοκή εξωτερικών παραγόντων σε έναν προαιώνιο εσωτερικό πολιτισμικό πόλεμο, τον οποίο και θα φουντώσουν για τα δικά τους συμφέροντα. 
 
<div style="text-align: center;">
Θα πρέπει λοιπόν ως χώρα, έστω και την δωδεκάτη ώρα, να αντιληφθούμε ότι η περιοχή μας είναι έτοιμη να τιναχτεί στον αέρα συνολικότερα, αφού κι εμείς στον υδάτινο χώρο Μαύρη Θάλασσα-Στενά-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος βρισκόμαστε και μάλιστα ακριβώς στο κέντρο του. Εμείς μαζί με την Τουρκία, της οποίας η πολεμική εμπλοκή στο ζήτημα της Συρίας-Ιράκ είναι πλέον θέμα χρόνου να συμβεί.</div>
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το ξεχασμένο Ανατολικό Ζήτημα ως υπόστρωμα των γεγονότων στο Ιράκ

Τα τρομαχτικά και συγχρόνως εντυπωσιακά που λαμβάνουν χώρα στη Μέση Ανατολή με κέντρο – αυτή τη στιγμή – το Ιράκ και την Συρία επιβεβαιών...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Υποψήφιος έκπληξη κόντρα στον Ρ. Τ. Ερντογάν!

Ellada simera 0 Τουρκία 16:19

<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/ihsano%C4%9Flu-erdo%C4%9Fan.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-104878" height="340" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/ihsano%C4%9Flu-erdo%C4%9Fan-300x168.gif" title="ihsanoğlu-erdoğan" width="620" /></a> 
 
Η λογική θα έλεγε, ότι για να μπορέσει – θεωρητικά πάντα μιλώντας – να διεκδικήσει μέρος των ψηφοφόρων του Ερντογάν η αντιπολίτευση, χρειαζόταν ισχυρά ισλαμικά διαπιστευτήρια, αναγνωρισιμότητα και γενικότερα μια προσωπικότητα που θα «ακτινοβολεί». 
Εκ πρώτης όψεως, το εγχείρημα φαινόταν μάταιο. Και όμως, ίσως και να τα κατάφερε η αντιπολίτευση, αφού ο προεδρικός υποψήφιος – έκπληξη που ανακοινώθηκε, είναι ο πρώην (μέχρι πρόσφατα) επικεφαλής του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης (OIC: Organization of Islamic Conference), Δρ. Εκμελεντίν Ιχσάνογλου! Ο οποίος, εκτός των τουρκικών, ομιλεί απταίστως την αγγλική και την αραβική, ενώ αντιλαμβάνεται επαρκώς τα γαλλικά και τα περσικά. Σίγουρα είναι ισχυρή και καταξιωμένη προσωπικότητα. 
Για όποιον ξεχνά, ο εν λόγω έχει και «εθνικά» διαπιστευτήρια, αφού είναι το πρόσωπο που προώθησε και κατάφερε επί των ημερών του να περάσει στον Οργανισμό, ψήφισμα στο οποίο η Τουρκία προσπαθεί να ανοίξει στην Ελλάδα «τουρκικής μειονότητας» στη Ρόδο και την Κω! Μένει να φανεί, εάν ο υποψήφιος θα κάνει «γκελ» στον μέσο Τούρκο ψηφοφόρο, ή παραείναι… διανοούμενος για να τον επιλέξει, έναντι του λαϊκιστή Ερντογάν. 
 
Ο Ιχσάνογλου είναι ακαδημαϊκός και διπλωμάτης, γεννημένος μάλιστα στο Κάιρο το 1943, οπότε είναι ενδεχόμενο να μπορέσει, εάν εκλεγεί, να εξομαλύνει μερικώς τις σχέσεις Άγκυρας και Καΐρου. Ως επικεφαλής του OIC εξελέγη το 2004 (με ψηφοφορία, για πρώτη φορά), πιθανότατα λόγω του συνεπούς του έργου στον τομέα της προσέγγισης μεταξύ πολιτισμών και θρησκειών, κυρίως του Ισλάμ και της Δύσης. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>