Οι Κούρδοι βαδίζουν προς τη δική τους Βάρκιζα; Άραγε γνωρίζουν το "δρόμο";

<center> <img border="0" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3NtXSK0MG9DFa74slnDTjz35WWNxz-FxIgfzhfgH2zAWspcAOYFtdLRRI7WAkwSa4UdwEToSuq3HgshonlPPKe34PqyUGXxoMMmY_GW69zgID2cLjfD8lbRn-hGo36IkfwU74497SC093/s400/%25CE%25A4%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BC%25CF%258E%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2582%25CE%2597%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%25823.JPG" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; border: 1px solid rgb(239, 239, 239); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative;" width="400" /></center> <br /> του Σάββα Καλεντερίδη.<br /> <br /> <b>Η υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας. Χρήσιμο θα ήταν οι Κούρδοι να ενημερωθούν από τους εν Ελλάδι "συντρόφους" τους για τις εμπειρίες που είχαν από την πολιτική διαχείριση της ανάγκης για πολιτική λύση του δικού τους ζητήματος, που κατέληξε στη Συμφωνία της Βάρκιζας!!! Καλό θα τους κάνει...</b><br /> <br /> Μπορεί το Όσλο να βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Βάρκιζα, όμως η διαδικασία εξεύρεσης πολιτικής λύσης στο κουρδικό πρόβλημα μέσω διαπραγματεύσεων μεταξύ Τουρκίας-ΡΚΚ, που ξεκίνησε με την ευγενή διαμεσολάβηση του Ηνωμένου Βασιλείου, στη συνήθως παγωμένη πρωτεύουσα του σκανδιναβικού κράτους από το 2009, έχει πολλές ομοιότητες με τις διαδικασίες που προηγήθηκαν της υπογραφής της Συμφωνίας της Βάρκιζας, στις 12 Φεβρουαρίου 1945, μεταξύ της Κυβέρνησης του Πλαστήρα και του ΕΑΜ. Τη Συμφωνία αποτελούσαν εννέα άρθρα που προέβλεπαν:<br /> <br /> <b>Tη δημιουργία μιας δημοκρατικής πολιτείας με πλήρεις πολιτικές ελευθερίες.<br /> Την άρση του στρατιωτικού νόμου.<br /> Την αμνηστία των πολιτικών αδικημάτων (αλλά με την εξαίρεση των κοινών αδικημάτων), που πραγματοποιήθηκαν μετά τις 3 Δεκεμβρίου 1944.<br /> Την πλήρη απελευθέρωση των συλληφθέντων από τον ΕΛΑΣ.<br /> Τη δημιουργία ενός νέου Εθνικού Στρατού.<br /> Την αποστράτευση του ΕΛΑΣ και τον πλήρη αφοπλισμό του.<br /> Την εκκαθάριση των δημοσίων υπηρεσιών.<br /> Την αντίστοιχη εκκαθάριση σωμάτων ασφαλείας, και<br /> Τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το πολιτειακό ζήτημα και εκλογών με συμμετοχή διεθνών παρατηρητών.</b><br /> <br /> Το ρόλο που έπαιξε η ως άνω συμφωνία στην τελική κατάληξη του ένοπλου αγώνα που ακολούθησε στους επόμενους γύρους, δεν αποτελεί αντικείμενο του παρόντος άρθρου, όμως σε γενικές γραμμές είναι γνωστό.<br /> <br /> Το ενδιαφέρον, όμως, είναι ότι, αν και τα δυο ζητήματα παρουσιάζουν ουσιώδεις διαφορές, ακριβώς οι ίδιες διαδικασίες ακολουθούνται για την εξεύρεση «συμβιβαστικής» λύσης μεταξύ του τουρκικού κράτους και του Απελευθερωτικού Κινήματος του Κουρδιστάν, γνωστού ως ΡΚΚ, και πάλι με αρχιτέκτονα τις ...αρμόδιες υπηρεσίες του Ηνωμένου Βασιλείου.<br /> <br /> Όπως αναφέραμε<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/01/blog-post_6050.html#.UOgThG996cY"> στο άρθρο της Παρασκευής</a>, <b>η «φωνή της Ουάσιγκτον»</b> δια Πήτερ Γκαλμπρέηθ, δείχνει το δρόμο στην Τουρκία, λέγοντας ότι από τη μια πλευρά <b>θα πρέπει να συμβάλλει στη δημιουργία του ανεξάρτητου Κουρδιστάν και να αποδεχτεί ένα αυτόνομο κουρδικό καντόνι στη Συρία, και από την άλλη θα πρέπει να οδηγηθεί στην πολιτική λύση του δικού της Κουρδικού, παραχωρώντας γενική αμνηστία στα μέλη του ΡΚΚ και πολιτικά δικαιώματα στους Κούρδους του Βορείου Κουρδιστάν, ήγουν της ΝΑ Τουρκίας.</b><br /> <br /> Μάλιστα, ο Γκαλμπρέηθ, για να διασκεδάσει τις ανησυχίες που υπάρχουν για ενδεχόμενο διαμελισμό της Τουρκίας και την ένωση όλων των κουρδικών τμημάτων σε ενιαίο Μεγάλο Κουρδιστάν, <b>φέρνει ως παράδειγμα την Αυστρία, η οποία αν και έχει γερμανικούς πληθυσμούς, δεν θέλει να ενωθεί με τη Γερμανία, όπως και το ιταλόφωνο καντόνι της Ελβετίας (Ticino), που το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε, είναι να ενωθεί με την Ιταλία.</b><br /> <br /> Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν οι Τούρκοι «κατάπιαν» το ως άνω σκεπτικό της «φωνής της Αμερικής», όμως είναι πλέον γνωστό ότι το τουρκικό κράτοςαπό το Νοέμβριο του 2012 διεξάγει συνομιλίες με τον έγκλειστο ηγέτη των Κούρδων, Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, με στόχο την εξεύρεση -υποτίθεται- πολιτικής λύσης στο Κουρδικό Ζήτημα. Και όταν λέμε πολιτική λύση, <b>εννοούμε την παράδοση των όπλων από όλους τους αντάρτες, τη διάλυση όλων των στρατιωτικών δομών που διατηρεί το ΡΚΚ στο όρος Κανδήλι και στο Νότιο Ιράκ, και την αναχώρηση όλων των υψηλόβαθμων στελεχών του Απελευθερωτικού Στρατού του Κουρδιστάν για χώρες της Ευρώπης και ίσως την Αυστραλία.</b><br /> <br /> Η πρώτη συνομιλία του τελευταίου κύκλου συνομιλιών, που άρχισε μετά τη μεσολάβηση του Άπο για τη λήξη της απεργίας πείνας των Κούρδων πολιτικών κρατουμένων, έγινε το Νοέμβριο, στην οποία το τουρκικό κράτος εκπροσωπούσε ο υποδιοικητής της ΜΙΤ.<br /> <br /> <b>Η δεύτερη συνομιλία έγινε στις 16 Δεκεμβρίου, με τη συμμετοχή του ίδιου του διοικητή της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, ο οποίος, σημειωτέον, συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις του Όσλο, ως σύμβουλος του πρωθυπουργού Ερντογάν, τότε.</b><br /> <br /> Λεπτομέρειες για τις συνομιλίες που έγιναν μεταξύ Οτζαλάν-Φιντάν δεν έγιναν γνωστές, όμως υπάρχουν στη διάθεσή μας δηλώσεις του <b>Ρεμζί Καρτάλ</b>, ανώτατου πολιτικού στελέχους του Κουρδικού Απελευθερωτικού Κινήματος στην Ευρώπη, και του <b>Μουράτ Καραγιλάν</b>, Προέδρου τη Ένωσης Κοινοτήτων του Κουρδιστάν, που αποτελεί πολιτικό οργανισμό ο οποίος στεγάζει το σύνολο των οργανώσεων του ΡΚΚ που υπάρχουν σε όλα τα τμήματα του Κουρδιστάν αλλά και στην Ευρώπη.<br /> <br /> Ο μεν πρώτος μιλάει για την ανάγκη συμμετοχής στις συνομιλίες όλων των συνιστωσών, δηλαδή των οργανώσεων της Ευρώπης, των (στρατιωτικών) δομών του Κανδηλίου και του Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP), που εκπροσωπείται στην τουρκική βουλή, ο δε δεύτερος, απαντώντας σε δήλωση του Ερντογάν, που έλεγε ότι "Όποιο στέλεχος του ΡΚΚ αφήσει τα όπλα, μπορεί να πάει σε άλλη χώρα", είπε: <b>«Ο Ερντογάν μας λέει 'ή θα εκτουρκιστείτε και αποδεχτείτε ότι υπάρχει ένα μόνο έθνος ή να φύγετε να πάτε όπου θέλετε'. Κι εγώ του απαντώ: Εσείς τι ζητάτε στη πατρίδα μας; Εδώ είναι Κουρδιστάν. Είναι η χώρα μας, η πατρίδα μας. Αυτός που πρέπει να φύγει από εδώ, από την πατρίδα μας, είστε εσείς. Να τσακιστείτε και να φύγετε από την πατρίδα μας.»</b><br /> <br /> Το θέμα δεν είναι απλά μεγάλο, αλλά τεράστιο. Εμείς σας παρουσιάσαμε τη μεγάλη και τη μικρή εικόνα, που είναι απαραίτητα για την παρακολούθηση του θέματος. <br /> <br /> Κλείνοντας αυτήν την ανάλυση σημειώνουμε ότι θα ακολουθήσουν δύσκολες ημέρες για τους Κούρδους της Τουρκίας, όμως τονίζουμε ότι ο χρόνος δουλεύει εις βάρος της Τουρκίας και υπέρ των Κούρδων.<br /> <br /> Απλά καλούμε τους Κούρδους να μελετήσουν πολύ καλά τη νεώτερη ελληνική ιστορία και κυρίως τα πριν και τα μετά της Συμφωνίας της Βάρκιζας!<br /> <br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/">πηγή</a></span>

Οι Κούρδοι βαδίζουν προς τη δική τους Βάρκιζα; Άραγε γνωρίζουν το "δρόμο";

του Σάββα Καλεντερίδη. Η υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας. Χρήσιμο θα ήταν οι Κούρδοι να ενημερωθούν από τους εν Ελλάδι "συντρό...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα τουρκικά αδιέξοδα και η Ελληνική ραγιαδοσύνη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicE-WLmWAJLHOYs8jzSKLd0uNBIze1gdlqexSD6KZBHaEWduTMisDtNTNY8I3I_pjNxq4Omv8V23busVI4BD8pzlv6epRYRs8nJxnNNM7ocvIbTUngXweVNf7Go9kvce_doirkAIeDdrE/s640/CWS0c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicE-WLmWAJLHOYs8jzSKLd0uNBIze1gdlqexSD6KZBHaEWduTMisDtNTNY8I3I_pjNxq4Omv8V23busVI4BD8pzlv6epRYRs8nJxnNNM7ocvIbTUngXweVNf7Go9kvce_doirkAIeDdrE/s400/CWS0c.jpg" width="460" /></a></div> <br /> Σε ένα εντυπωσιακό και μακροσκελές άρθρο του ο γνωστός Τούρκος αρθρογράφος, Ali Birand, στην τουρκική εφημερίδα Hürriyet, στις 2/1, αναφερόμενος στις προοπτικές του 2013 για την Τουρκία, ούτε λίγο ούτε πολύ παραδέχτηκε ότι η χώρα του κάθεται πάνω σε ένα ηφαίστειο, ενώ οι περισσότερες χώρες που την περιτριγυρίζουν βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση. Ο κίνδυνος οι φλόγες αυτών των ενόπλων συγκρούσεων να κατακάψουν και τη ίδια την Τουρκία, αντανακλάται στο μεγάλο άγχος που έχει αρχίσει να κατατρέχει την τουρκική πολιτική ηγεσία καθώς το φάσμα του διαμελισμού αρχίζει να διαγράφεται αυτή την φορά πολύ πιο έντονο από το παρελθόν.<br /> <br /> Συγκριμένα, σύμφωνα με τον Birand, η Τουρκία θα πρέπει να προετοιμαστεί τάχιστα για ένα μεγάλο και πολυμέτωπο πόλεμο, δηλαδή για ένα πόλεμο σε πολλά μέτωπα καθώς το περίγραμμα της Μέσης Ανατολής είναι πιο εκρηκτικό παρά ποτέ και οι φλόγες της ανάφλεξης άρχισαν και τσουρουφλίζουν τα σύνορα της χώρας του. Ειδικά για τις γειτονικές χώρες ανέφερε τα εξής χαρακτηριστικά : <br /> <br /> α) Στη Συρία ο εμφύλιος συνεχίζεται χωρίς αποτέλεσμα και όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο έμπειρος Τούρκος αρθογράφος, ακόμα δεν έχει σκάσει ο «δυναμίτης», αλλά αυτό θα γίνει αργά η γρήγορα και κανείς δεν ξέρει τι συνέπειες θα έχει όταν σκάσει αυτή η μεγάλη ωρολογιακή βόμβα που λέγεται Συρία και ποιους θα παρασύρει στον όλεθρο, <br /> <br /> β) Στο Ιράκ διαγράφεται έντονα η προοπτική της διάσπασης μεταξύ Σιΐτών, Σουνιτών και Κούρδων, μια προοπτική την οποία τρέμει η Τουρκία και μόνο στην σκέψη της, γιατί είναι έντονος ο φόβος ότι θα προκαλέσει διασπαστικές τάσεις στην ίδια την Τουρκία, <br /> <br /> γ) Στο Ιράν συνεχίζεται το αδιέξοδο και ο φόβος ενός βομβαρδισμού πλανάται επικίνδυνος. Mια τέτοια εξέλιξη σίγουρα θα βάλει φωτιά σε όλη την περιοχή καθώς θα συμπαρασύρει τους Σιΐτες του Ιράκ, την Χεζμπολάχ του Λιβάνου, ενώ και εδώ είναι το επίμαχο σημείο, διαγράφεται και η προοπτική να ξεσηκωθούν οι Αλεβήτες στην Τουρκία που είναι καταπιεσμένοι από τον Ερντογάν, υπέρ του Ιράν, προκαλώντας χάος και μέσα στην Τουρκία, <br /> <br /> δ) Στην Αίγυπτο η κατάσταση εκτραχύνεται μεταξύ λαϊκών και ισλαμιστών, μια διαμάχη που αντανακλάται και μέσα στην ίδια την Τουρκία καθώς η λαϊκή παράταξη αισθάνεται ότι καταπιέζεται με αυταρχικό τρόπο από τους Ισλαμιστές του Ερντογάν και περιμένει μια ευκαιρία για να πάρει την ρεβάνς και, σε όλα αυτά παραμένει και το, <br /> <br /> ε) Παλαιστινιακό, σαν μόνιμη εστία έντασης ενώ με τα σχέδια του Ισραήλ για νέους εποικισμούς στα κατεχόμενα αυξάνεται η ένταση με απροσδιόριστες συνέπειες.<br /> <br /> Εκείνο βεβαία που δεν τολμά να αναφέρει ο παλαίμαχος Τούρκος αρθρογράφος στο άρθρο του, είναι το κουρδικό ζήτημα. Tο μεγάλο αδιέξοδο που έχει προκαλέσει το κουρδικό με συνεχή αιματοχυσία έχει φέρει στο σημείο τους ίδιους τους Τούρκους να συνομιλούν με τον Οτσαλάν για κάποια κατάπαυση του πυρρός προτείνοντας στους Κούρδους να… φύγουν σε κάποια εξορία. Ο ίδιος όμως ο αρχηγός του κουρδικού αντάρτικου, Murat Karayılan, σε δηλώσεις του στην κουρδική εφημερίδα, Özgür Politika, στις 2/1, απαντώντας στις προτάσεις του Ερντογάν του αντιπρότεινε να… φύγει αυτός και οι στρατοχωροφύλακες του από το Κουρδιστάν, δηλαδή από τη νοτιοανατολική Τουρκία, γιατί, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, δεν… έχουν καμία δουλειά στα κουρδικά εδάφη.<br /> Όλο αυτό το ηφαιστειακό περίγραμμα για το οποίο ευθύνεται σε μεγάλο μέρος και η ανεύθυνη νεοοθωμανική πολιτική των Ερντογάν – Νταβούτολγου, έχει παρασύρει την Τουρκία σε μια φοβική ξέφρενη εξοπλιστική κούρσα. Όπως αναφέρεται στην Άγκυρα, επιβάλλεται να ισχυροποιηθούν ακόμα περισσότερο οι ένοπλες δυνάμεις για να είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν πολλαπλή εξωτερική, αλλά και εσωτερική απειλή. Χαρακτηριστικό του κλίματος που έχει επικρατήσει στην τουρκική πρωτεύουσα, είναι και το εκτενές άρθρο του γνωστού Τούρκου δημοσιογράφου και τηλεπαρουσιαστή, Murat Birsel, στην τουρκική εβδομαδιαία επιθεώρηση, «Aksyon», με τον τίτλο, «Türkiye komşularla savaşa hazır olmalı», δηλαδή «Η Τουρκία πρέπει να προετοιμαστεί για πόλεμο με τους γείτονες της.<br /> <br /> Και ενώ οι Τούρκοι έχουν ανοιχτά τόσα πολλά μέτωπα, ενώ το φάσμα της διάσπασης της Τουρκίας επανεμφανίζεται ακόμα πιο ισχυρό, στην Αθήνα δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Η ανιστόριτη κλίκα που κυβερνά την Ελλάδα ετοιμάζεται να επισκεφτεί δια του πρωθυπουργού της την Άγκυρα και αφού θα καταθέσει για άλλη μια φορά στεφάνι στον σφαγέα του Ελληνισμού, Μουσταφά Κεμάλ, θα εκλιπαρεί τους Τούρκους να μας… δείξουν «συμπόνια» και να μην… μας πειράζουν. Ούτε τουρκική προκλητικότητα, ούτε συνεχείς παραβιάσεις και απαξιωτικές δηλώσεις για την Ελλάδα από Τούρκους αξιωματούχους. Που θα έβρισκε ο Ερντογάν πιο καλά τσιράκια από την ελληνική τρικομματική πολιτική τρόικα ; Άλλωστε ο Σουλεϊμάν έχει καταγοητέψει τους Έλληνες. Ακόμα και οι Πόντιοι έφτασαν στο σημείο να ψέλνουν τα κάλαντα στον… Κουβέλη και στην Ρεπούση, που όταν ακούν για ποντιακή γενοκτονία βγάζουν σπυράκια. Αίσχος !<br /> <br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://kostasxan.blogspot.gr/">πηγή</a></span>

Τα τουρκικά αδιέξοδα και η Ελληνική ραγιαδοσύνη

Σε ένα εντυπωσιακό και μακροσκελές άρθρο του ο γνωστός Τούρκος αρθρογράφος, Ali Birand, στην τουρκική εφημερίδα Hürriyet, στις 2/1, αναφε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αποτροπή της άνευ όρων Ένωσης με την Ελλάδα από τον Μακάριο και οι κυπριακές εκλογές

<center> <a href="http://www.antibaro.gr/wp-content/uploads/2013/01/General_Cyprus_map.gif"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-6995" height="290" src="http://www.antibaro.gr/wp-content/uploads/2013/01/General_Cyprus_map-300x202.gif" title="General_Cyprus_map" width="460" /></a></center> <br /> Το παρακάτω κείμενο επιχειρεί να απαντήσει στον Παναγιώτη Ήφαιστο και στο άρθρο του «Συμπληγάδες διζωνικής παράκρουσης και πολιτικού ανορθολογισμού: Προεδρικές εκλογές στην Κύπρο». Ο προσεκτικός αναγνώστης θα παρατηρήσει, ενδεχομένως, την πραγμάτευση στο παραπάνω άρθρο δύο φαινομενικών ασχέτων μεταξύ τους θεμάτων: Των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο και του λεγόμενου σχεδίου Άτσεσον του 1964. Το γιατί συμβαίνει αυτό, θα γίνει κατανοητό στη συνέχεια.<br /> <br /> <b>Περί σχεδίου Άτσεσον</b><br /> Είναι σήμερα ευρέως κρατούσα άποψη ότι το σχέδιο Άτσεσον εξελίχθηκε σε δύο φάσεις: Στην πρώτη του φάση, ο τότε απεσταλμένος των ΗΠΑ, Dean Acheson, πρόσφερε ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα με αντάλλαγμα την εκχώρηση στρατιωτικής βάσης επί της Κύπρου στην Τουρκία, ίσης με το 5% περίπου του κυπριακού εδάφους. Στη δεύτερη φάση του, ο Acheson παρήλλαξε το αρχικό του σχέδιο από πλήρη εκχώρηση στην Τουρκία σε ενοικίαση εδάφους της Κύπρου ως στρατιωτικής βάσης της Τουρκίας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και οι δύο αυτές μορφές του Σχεδίου Άτσεσον έμειναν στην ιστορία (κυρίως βέβαια η πρώτη) ως διχοτομικές και ως μη εξυπηρετούσες πλήρως τα συμφέροντα του Ελληνισμού.<br /> <div style="text-align: justify;"> Ασχέτως όμως της μετά το 1974 παραφιλολογίας σε Κύπρο και Ελλάδα περί σχεδίου Άτσεσον ως «χαμένης» ευκαιρίας υπό τις δύο ανωτέρω διχοτομικές μορφές του, αποδεικνύεται σήμερα ότι το σχέδιο Άτσεσον έλαβε και μια τρίτη, πολύ ουσιώδη παραλλαγή: Χωρίς να αποσύρει επισήμως την πρόταση για ενοικίαση κυπριακής στρατιωτικής βάσης στην Τουρκία, ο Άτσεσον πρότεινε στην ελληνική κυβέρνηση στις 19 Αυγούστου 1964 να κηρύξει καταρχάς την Ένωση, και να ξεκινήσει μετά συνομιλίες για τα ανταλλάγματα που η Τουρκία θα ελάμβανε για να αποδεχθεί Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.</div> <div style="text-align: justify;"> Είναι προφανές ότι, με το πολιτικό κλίμα που επικρατούσε εκείνη την εποχή σε Ελλάδα και, κυρίως, σε Κύπρο, θα ήταν πρακτικά πολιτικώς αδύνατον για οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση να προβεί σε οποιαδήποτε μεταγενέστερη παραχώρηση έναντι της Τουρκίας, μάλιστα δε <strong>αφού ο Ελληνισμός είχε πίσω του το κεκτημένο της πλήρους Ενώσεως</strong>. Η πραγματικότητα αυτή ήταν αναμφίβολα γνωστή στους Αμερικανούς και στον ίδιο τον Άτσεσον, ο οποίος φαίνεται ότι διατύπωσε έτσι την πρότασή του, ώστε να πάρει η Ελλάδα την πλήρη Ένωση χωρίς να δώσει τίποτε στην Τουρκία, όμως αυτό να μην το χρεώσουν οι Τούρκοι στους Αμερικανούς, αλλά στην Ελλάδα που θα «αθετούσε» εκ των υστέρων μια συμφωνία που δεν είχε ποτέ την πρόθεση να τηρήσει. Άλλωστε, η παρουσία της πανίσχυρης ελληνικής Μεραρχίας αποτελούσε εγγύηση ότι καμία τουρκική επέμβαση εναντίον της Κύπρου δεν ήταν δυνατόν να είχε την παραμικρή στρατιωτική τύχη.</div> <div style="text-align: justify;"> Πώς ματαιώθηκε αυτή η εξαιρετικά συμφέρουσα πρόταση για τον Ελληνισμό, που προφανώς οδηγούσε σε πλήρη επίλυση του Κυπριακού μέσω της άνευ όρων Ένωσης; Αυτός που υπονόμευσε κατάλληλα το κλίμα εναντίον της Ενώσεως εκείνες τις κρίσιμες ημέρες, δεν ήταν άλλος από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, ο οποίος απέρριψε και αυτήν ακόμη την τροποποιημένη πρόταση του Άτσεσον για κήρυξη <strong>πρώτα</strong> της Ένωσης και μετά να συζητηθούν με τους Τούρκους ανταλλάγματα, σε συνάντηση που είχε με τον τότε Υπουργό Άμυνας της Ελλάδας, Π. Γαρουφαλλιά, στη Λευκωσία στις 20 Αυγούστου 1964, ο οποίος είχε μεταβεί εκεί εσπευσμένα κατ’ εντολή του Έλληνα πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου, προκειμένου να μεταφέρει προς τον Μακάριο τη νέα αμερικανική πρόταση. Ο Μακάριος φαίνεται ότι έφερε ασήμαντα προσχήματα για το «όχι» του. Οι Αμερικανοί δεν πτοήθηκαν και πρότειναν στις 23 Αυγούστου 1964 στον Γ. Παπανδρέου να κάνει την Ένωση αντίθετα στη θέληση του Μακάριου. Η ελληνική κυβέρνηση επέδειξε τότε διστακτικότητα, η οποία έδωσε στους Άγγλους τον χρόνο που χρειάζονταν για να αντιδράσουν και να επισημάνουν εγγράφως προς τους Αμερικανούς, στις 25 Αυγούστου 1964, το προφανές: <strong>Ότι δηλαδή η νέα πρότασή τους «κινδύνευε» να δώσει άνευ όρων Ένωση στην Ελλάδα, χωρίς οι Τούρκοι να πάρουν απολύτως τίποτε!</strong></div> <div style="text-align: justify;"> Από εκεί και πέρα, αφού οι Άγγλοι ξαναμπήκαν στο παιχνίδι, μετά την κρίσιμη, όσο και σκόπιμη, ολιγοήμερη κωλυσιεργία του Μακαρίου, το παράθυρο ευκαιρίας για ατόφια Ένωση έκλεισε, με τους Αμερικανούς να προσχωρούν σταδιακά πλήρως στις βρετανικές θέσεις. Πράγμα που έφερε έκτοτε και τα όσα δεινά υπέστη έκτοτε ο Ελληνισμός (χούντα στην Ελλάδα, διχασμό στην Κύπρο με ίδρυση της ΕΟΚΑ Β΄ από τον στρατιωτικό αρχηγό της ΕΟΚΑ Α΄, Γρίβα-Διγενή, χουντικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και τέλος εισβολή της Τουρκίας και όσα δεινά επακολούθησαν).</div> <div style="text-align: justify;"> Ο κ. Ήφαιστος, ενώ ασχολείται με το τουρκικό έγγραφο της 28ης Αυγούστου 1964, αποφεύγει να αναλύσει στο άρθρο του την τεράστια σημασία των εγγράφων της 23ης και της 25ης Αυγούστου 1964 (αμερικανού και αγγλικού, αντίστοιχα) για την ιστορική ερμηνεία που πρέπει να δοθεί σήμερα στο σχέδιο Άτσεσον, αλλά και στις ιστορικές συνέπειες της επιλογής του Μακαρίου να απορρίψει χωρίς σοβαρό λόγο (πέραν από την προσωπική του εξουσιομανία) την εξαιρετικά ευμενή αμερικανική πρόταση. Πέραν αυτών, ο κ. Ήφαιστος αποφεύγει πλήρως να ασχοληθεί με αυτό που προσωπικά θα ονόμαζα «σχέδιο Άτσεσον 3», δηλαδή, την κήρυξη Ένωσης με μόνη τη δέσμευση της Ελλάδας ότι θα συζητούσε για ανταλλάγματα με την Τουρκία <strong>αφού</strong> ολοκληρωνόταν η Ένωση.</div> <div style="text-align: justify;"> Πρέπει δε σημειωθεί ότι το σύνολο των λοιπών ενδείξεων δείχνει ότι οι Αμερικανοί κανένα πρόβλημα δεν θα είχαν εάν τελικά η Ελλάδα υπαναχωρούσε και δεν έδιδε κανένα αντάλλαγμα στην Τουρκία. Δεν αποκλείεται βέβαια επισήμως και για τα μάτια των Τούρκων να «αποδοκίμαζαν» την «ελληνική αδιαλλαξία», αφού όμως η ατόφια Ένωση θα ήταν ήδη τετελεσμένο γεγονός!</div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <strong><span style="text-decoration: underline;">Οι κυπριακές εκλογές του Φεβρουαρίου 2013</span></strong></div> <div style="text-align: justify;"> Ποια όμως η σχέση των ανωτέρω ιστορικών γεγονότων με τις σημερινές κυπριακές εκλογές; Η σχέση αυτή είναι δύσκολο να εντοπιστεί από εμάς τους Ελλαδίτες, με δεδομένο ότι δεν γνωρίζουμε καλά το κυπριακό πολιτικό σκηνικό.</div> <div style="text-align: justify;"> Στην Κύπρο, τα πολιτικά κόμματα αντλούν πολιτική νομιμοποίηση ως εξής: Από τη μια οι κληρονόμοι της αντιμακαριακής παρατάξεως, ο Δημοκρατικός Συναγερμός, η οποία θεωρεί εαυτήν ως συνεχίστρια του οράματος της Ενώσεως. Στην παράταξη αυτή βρήκαν στέγη πολλοί υποστηρικτές της ΕΟΚΑ Β΄ και υποστηρικτές του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974. Επειδή η παράταξη αυτή βασίστηκε στην καπηλεία της αγάπης για την Ελλάδα, έφθασαν στο σημείο πολλοί Κύπριοι να συνδέουν ασυναίσθητα την Ελλάδα με την ΕΟΚΑ Β΄, το αντιμακαριακό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου κλπ. έως σήμερα, στο πρόσωπο του κόμματος του Δημοκρατικού Συναγερμού. Από την άλλη, βρίσκεται το ΑΚΕΛ, που βασίστηκε στην καπηλεία της πίκρας απέναντι στην Ελλάδα που δημιούργησε στην Κύπρο η προδοσία του 1974 και η (πολιτική, αλλά όχι στρατιωτική) αδυναμία της Ελλάδας να αμυνθεί κατά της τουρκικής εισβολής. Στη μέση, οι κληρονόμοι της μακαριακής παρατάξεως, ΔηΚο και ΕΔΕΚ, που κρατούν μια επαμφοτερίζουσα στάση απέναντι στην Ελλάδα του τύπου «και μαζί και χώρια» και που αντλούν πολιτική νομιμοποίηση κατεξοχήν από την παλιά μακαριακή παράταξη.</div> <div style="text-align: justify;"> ΔηΚο και ΕΔΕΚ, λοιπόν, παραδοσιακά συντάσσονταν με το ΑΚΕΛ ως προς την άντληση πολιτικής νομιμοποίησης από τον Μακάριο ως κατεξοχήν υπερασπιστές του στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Αντιθέτως, ο ΔηΣυ, όσο και εάν φραστικά καταδικάζει σήμερα το πραξικόπημα κλπ., στην πράξη είχε ανέκαθεν «ανοικτές αγκάλες» για τους υποστηρικτές της ΕΟΚΑ Β΄ και του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου.</div> <div style="text-align: justify;"> Μια ιστορική δικαίωση, λοιπόν, του αντιμακαριακού μένους των υποστηρικτών του ΔηΣυ, μέσω της κατάδειξης των σαφών μακαριακών ευθυνών για την αποτυχία της ατόφιας Ένωσης το 1964, αποτελεί, για τα κυπριακά πολιτικά δεδομένα, ηθική δικαίωση της ΕΟΚΑ Β΄ και, ενδεχομένως, ακόμη και μερική ηθική δικαίωση του εγκληματικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου. Όσο και εάν αυτά τα ζητήματα φαίνονται ενδεχομένως σε εμάς τους Ελλαδίτες ως «ψιλά γράμματα», για τους Κυπρίους είχαν ειδικά κατά τις περασμένες δεκαετίες, τεράστια πολιτική σημασία.</div> <div style="text-align: justify;"> Η σε χρόνο ενεστώτα, λοιπόν, ιστορική καταδίκη της όλης πολιτικής του Μακαρίου (που φαίνεται, πάντως, αδιαμφισβήτητη σε σχέση με την εκ μέρους του σκόπιμη υπονόμευση της ατόφιας Ενώσεως, κατά τον Αύγουστο του 1964) δρα σήμερα πολιτικά, για τα κυπριακά δεδομένα, υπέρ της υποψηφιότητας Αναστασιάδη.</div> <div style="text-align: justify;"> Η διασύνδεση αυτή είναι ασφαλώς εσφαλμένη, ευεξήγητα μεν εσφαλμένη, αλλά πάντως εσφαλμένη. Καταρχάς, η ελκυστικότητα της υποψηφιότητας Λιλλήκα εδράζεται κυρίως πάνω στη σαφή απόρριψη από τον τελευταίο του σχεδίου Ανάν, την ίδια στιγμή που ο Ν. Αναστασιάδης γινόταν ο μαχητικότερος υπερασπιστής τού σχεδίου. Μπορεί οι απώτερες αιτίες του σχεδίου Ανάν να βρίσκονται όντως στις αδιάσειστες μακαριακές ευθύνες πριν, μετά και κατά τη διάρκεια του 1964, όμως αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι σήμερα πρέπει να προτιμηθεί ο Ν. Αναστασιάδης έναντι του Γ. Λιλλήκα. Σήμερα, που οι άμεσοι κίνδυνοι για τον κυπριακό Ελληνισμό και την Κύπρο είναι, επί αμέσου πάντοτε επιπέδου, διαφορετικής υφής σε σχέση με το παρελθόν.</div> <div style="text-align: justify;"> Ακόμη σοβαρότερο, όμως, είναι ακόμη ένα λάθος που διαπράττει έμμεσα ο Π. Ήφαιστος: Η ανάγκη υποστήριξης της υποψηφιότητας Λιλλήκα (υπέρ του οποίου τάσσεται και ο ίδιος ο υποφαινόμενος) δεν πρέπει να αναιρέσει επ’ ουδενί την ανάγκη πλήρους αποκάλυψης της ιστορικής αλήθειας για τον Αύγουστο του 1964 και τις αδιάσειστες, όσο και τεκμηριωμένες, μακαριακές ευθύνες για την υπονόμευση και την αποτυχία της άνευ όρων Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα. Εξέλιξη, που θα απέτρεπε όλα τα μεταγενέστερα δεινά του κυπριακού και του όλου Ελληνισμού.</div> <div style="text-align: justify;"> Δεν θα πρέπει, τέλος, να μας διαφεύγει, ότι δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού θα επιτευχθεί μόνον όταν η Κύπρος κατανοηθεί εκ νέου ως αναπόσπαστο τμήμα του όλου Ελληνισμού. Η ευθύνη για τη δημιουργία αυτής της ιδεολογικής και πολιτικής απόστασης μεταξύ Κύπρου και Ελλάδος βαραίνει και πάλι την πολιτική Μακαρίου και των υποστηρικτών του. Όμως το ζήτημα αυτό αποτελεί εντελώς διαφορετικό κεφάλαιο, που δεν μπορεί να αναλυθεί εκτενώς στο παρόν περιορισμένο σημείωμα.</div> <div style="text-align: justify;"> Γεώργιος Ι. Μάτσος</div> <div style="text-align: justify;"> Δ.Ν., Δικηγόρος</div> <br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://www.antibaro.gr/">πηγή</a></span>

Η αποτροπή της άνευ όρων Ένωσης με την Ελλάδα από τον Μακάριο και οι κυπριακές εκλογές

Το παρακάτω κείμενο επιχειρεί να απαντήσει στον Παναγιώτη Ήφαιστο και στο άρθρο του «Συμπληγάδες διζωνικής παράκρουσης και πολιτικού ανορ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το τουρκικό λάθος και οι δικές μας ανησυχίες

<center> <img border="0" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg0l27O8nrRRYXNwxRLrYidA2rsxb7wpAI-xR6LDoq2g8loPg7FJ8TJo314C2p2rjMACfhUoZRLGNJWkQkTSB6KLQP2gJRT6Wftn5joRyR-5xaM2aQzWBhKEsFveDtO-D_MLPMeZAQuMwn/s640/9hi59y.png" width="460" /></center> <br /> Το γεγονός ότι η τουρκική κυβέρνηση ξεκίνησε συνομιλίες με τον φυλακισμένο ηγέτη του PKK, Αμπντουλάχ Οτζαλάν, οι οποίες ως βασικό στόχο έχουν τον αφοπλισμό των ανταρτών, αποδεικνύει την παραδοχή της Άγκυρας ότι η στρατιωτική επικράτηση επί των ανταρτών του PKK είναι αδύνατη. Το Μάιο του 2011, ο πρώην Αρχηγός των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, İlker Başbuğ, έκδωσε το βιβλίο του με τίτλο “Terör Örgütlerinin Sonu” (το τέλος των τρομοκρατικών οργανώσεων).Ορισμένα αποσπάσματα από το βιβλίο του είδαν ήδη το φως της δημοσιότητας στον τουρκικό τύπο.<br /> <br /> Σύμφωνα λοιπόν με αυτά που γράφει, το γεγονός πως η Τουρκία απέρριψε τελικά τη πρόταση των ΗΠΑ για στρατιωτική συνεργασία των δύο χωρών όσον αφορά την επιχείρηση στο Ιράκ, ήταν ένα μεγάλο σφάλμα και πως με αυτή της την απόφαση έχασε τη μοναδική ευκαιρία που είχε, να περιθωριοποιήσει τους Κούρδους του PKK.<br /> Η τελική απόφαση, να αρνηθεί στο αίτημα των ΗΠΑ,πάρθηκε τότε μετά από σχετική ψηφοφορία στη βουλή της Τουρκίας. Στη περίπτωση που η πρόταση των ΗΠΑ είχε γίνει τότε αποδεκτή, εξηγεί στο βιβλίο του ο İlker Başbuğ, θα έδινε τη δυνατότητα στη Τουρκία να επιτρέψει στα αμερικανικά στρατεύματα να χρησιμοποιήσουν τα τουρκικά εδάφη για να ανοίξουν το βόρειο μέτωπο στο Ιράκ, ενώ σε αντάλλαγμα τα τουρκικά στρατεύματα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια ειδική ζώνη ασφαλείας αρκετών χιλιομέτρων στα εδάφη του βορείου Ιράκ ώστε να αποτρέπεται η διείσδυση μελών του PKK στα τουρκικά εδάφη.<br /> Παράλληλα όπως εξηγεί στο βιβλίο του, η απόφαση της Τουρκίας έφερε «ζάλη» τότε στις ΗΠΑ με συνέπεια οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών να περάσουν μια από τις χειρότερες περιόδους τους.<br /> Σύμφωνα με τον İlker Başbuğ, ο τελικός στόχος των Κούρδων είναι να δημιουργήσουν ένα μεγάλο και ενιαίο Κουρδιστάν. Σε αυτό, θα περιλαμβάνονται οι Νοτιοανατολικές περιοχές της Τουρκίας, ορισμένα τμήματα των Ιράκ και Ιράν και ένα τμήμα από τη Συρία.<br /> <br /> Και αναλύει:<br /> Ο συγκεκριμένος στόχος περιλαμβάνει τέσσερα βήματα/στάδια:<br /> Το πρώτο είναι η αναγνώριση των Κούρδων σε όλες τις περιοχές/χώρες. Το δεύτερο η δημιουργία μιας αυτόνομης διοίκησης σε κάθε μία από αυτές, το τρίτο η τελική δημιουργία πολλών μικρών κουρδικών κρατιδίων στις προαναφερθείσες περιοχές και το τέταρτο η ενοποίησή τους με τελικό αποτέλεσμα το ενιαίο και παράλληλα μεγάλο Κουρδιστάν.<br /> Τέλος, χαρακτηρίζει γενικότερα την όλη πολιτική των Κούρδων όλα αυτά τα χρόνια ως «καλότυχη» μιας και διαχρονικά λόγω συγκυριών έχουν βοηθηθεί αρκετά από εξωτερικούς παράγοντες (άλλες χώρες).Διαβάζοντας μερικά από τα οποία έγραψε στο βιβλίο του ο πρώην Αρχηγός των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, İlker Başbuğ, καλό είναι να θυμηθούμε, πως σύμφωνα με στοιχεία που διέρρευσαν από τη WikiLeaks τότε, οι ΗΠΑ είχαν τότε υποσχεθεί (μέσα σε πολλά άλλα) στη Τουρκία οικονομική βοήθεια 5,5δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη συμμετοχή της στην ανατροπή του Σαντάμ, καθώς και ξεκάθαρες εγγυήσεις για την μη ίδρυση Κουρδικού κράτους.<br /> Παράλληλα οι ΗΠΑ είχαν προειδοποιήσει …πως σε περίπτωση που η Τουρκία απέρριπτε την αμερικανική πρόταση (όπως και τελικώς έκανε) τότε δεν θα μπορούσαν να εγγυηθούν τίποτα όσον αφορά τις εξελίξεις στο μέλλον καθώς κανένας δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει το τι θα επακολουθούσε στο Ιράκ, πάντα σε σχέση με την πορεία του Κουρδικού.<br /> Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαιτέρως είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν χρήσει την Τουρκία «χωροφύλακα» της περιοχής και ενδεχόμενα ανταλλάγματα στην περίπτωση του Κουρδικού, ίσως έχουν σχέση και με τα ελληνοτουρκικά.<br /> <br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://geopoliticsdailynews.blogspot.gr/">πηγή</a></span>

Το τουρκικό λάθος και οι δικές μας ανησυχίες

Το γεγονός ότι η τουρκική κυβέρνηση ξεκίνησε συνομιλίες με τον φυλακισμένο ηγέτη του PKK, Αμπντουλάχ Οτζαλάν, οι οποίες ως βασικό στόχο έ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αν στους νεοταξίτες επέτρεπαν να διαλύσουν μόνο ένα έθνος, τους Έλληνες θα διέλυαν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj68W22j2Fpr80jb5STLYjxvOU01gILeIoZFR6vMqs3-CL3wyUf2Ewmqkr7JgMOsqk36oe019iiExNVDJ4wNGmL5MYd3LMhSpam1uCwXvdYIowlpUEn07mknNqWEOgET0j_BGCphetxpc25/s1600/akropoli.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj68W22j2Fpr80jb5STLYjxvOU01gILeIoZFR6vMqs3-CL3wyUf2Ewmqkr7JgMOsqk36oe019iiExNVDJ4wNGmL5MYd3LMhSpam1uCwXvdYIowlpUEn07mknNqWEOgET0j_BGCphetxpc25/s1600/akropoli.jpg" width="460" /></a></div><br /> Η Νέα Τάξη των Πραγμάτων περνά μέσα σε όλα τα κράτη όποιους νόμους θέλει και έχει σκοπό να φέρει μια παγκόσμια δικτατορία.<br /> <br /> Δια στόματος του υπερυπουργού τους, του Κίσσινγκερ, είχαν πει ότι οι Έλληνες είναι ο επικίνδυνος <br /> <a href="" name="more"></a>εχθρός, <b>διότι όταν διαβάζουν ιστορία τρελαίνονται, παίρνουν τα μυαλά τους αέρα.</b> Γι’ αυτό πρέπει - λένε - <b>να εξαφανίσουμε την ιστορία τους, τη γλώσσα τους, που τους κάνει να παίρνει στροφές το μυαλό τους, τη θρησκεία τους, που τους ενώνει και τότε καθαρίσαμε και μ’ αυτούς.</b><br /> <br /> Εδώ και 30 και πλέον χρόνια γίνεται μία πολύ μεγάλη και συντονισμένη προσπάθεια να πέσει χαϊβανίτιδα στην Ελλάδα. Να αισθάνονται οι Έλληνες ότι δεν αποτελούν έθνος, να μην αγαπούν την πατρίδα τους. Αλλά το μέρος εδώ είναι ανέκαθεν τόσο ευλογημένο και ιερό, που ακόμα κι αυτοί που ήρθαν σαν οικονομικοί ή άλλοι μετανάστες το αγαπούν.<br /> <br /> Τι έχει αυτός ο τόπος μέσα του; Έχει κάτι ιδιαίτερο. Αν έχετε διαβάσει τα βιβλία μου «Γιατί και πώς ζουν ανάμεσά μας», θα καταλάβατε σε τι αναφέρομαι. Αυτός ο τόπος λέγεται Ελ-λας. «Λας» σημαίνει στην πανάρχαια γλώσσα, που ομιλείτο στην περιοχή, η έδρα, η βάση. Ελ ήταν το γένος, που διοικούσε όλη την υφήλιο με έδρα τον Όλυμπο. «Ελ-λάς», λοιπόν, είναι η έδρα, η γη των Ελ. Αυτό το μέρος έχει μερικά πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.<b> Είναι εκείνο, που μας δίνει αυτόν τον ξεσηκωμό, που έχουμε μέσα μας. Και έρχεται και η ιστορία που μαθαίνουμε – η έστω παραχαραγμένη – που κάνει όλα αυτά τα πράγματα να μας ξεσηκώνουν, να μη μας αφήνουν να δεχθούμε ότι πρέπει να το βουλώνουμε και να μην αντιδρούμε σε τίποτα.</b><br /> <br /> Τι είναι, επομένως, εκείνο, που περιλαμβάνει η ιστορία του ελληνικού έθνους, το οποίο οι νεοταξίτες δεν θέλουν να μαθαίνουν τα παιδιά μας;<b> Η ιστορία του ελληνικού έθνους περιλαμβάνει κοινούς αγώνες, όχι αγώνες ποδοσφαιρικούς ούτε σκακιστικούς ούτε χαρτοπαιχτικούς, αλλά αγώνες για το δικαίωμα να υπάρχουμε και να πιστεύουμε ό,τι θέλουμε, σωστό ή λάθος.</b> «Μαγκιά» μας να πιστεύουμε ό,τι θέλουμε. Περιλαμβάνει τους αγώνες για την ελεύθερη και ανεξάρτητη σκέψη, για την αυτοδιάθεση. Αυτούς τους αγώνες δεν πρέπει να τους ξέρουν τα ελληνόπουλα, γιατί όταν βλέπουν τόσους αγώνες που έγιναν χιλιάδες χρόνια πριν, σιγά μην κάτσουν να δεχθούν τι λένε τα τσιράκια της Νέας Τάξης!<br /> <br /> Αυτό το πράγμα, ακόμα κι αν μας βάλουν σε ένα λάκκο δεμένους χειροπόδαρα, ακόμα κι αν μας βασανίζουν, ακόμα κι αν μας σταυρώνουν, υπάρχει μέσα στην καρδιά και στο μυαλό μας. <b>Και την κατάλληλη στιγμή πάντα φουντώνει και τότε αρχίζει να απελευθερώνεται η Ελλάδα. Αυτή η διαδικασία, βέβαια, της απελευθέρωσης της Ελλάδας είναι μια διαδικασία, που δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ.</b><br /> <br /> Διότι η απελευθέρωση της Ελλάδος σημαίνει ότι <b>απελευθερώνονται οι καρδιές των ανθρώπων σε όλη τη γη - σε μεταφυσικό, βέβαια, επίπεδο. </b>Η απελευθέρωση της Ελλάδος θα συνεχίσει να πραγματοποιείται, μέχρις ότου όλοι οι άνθρωποι να απελευθερωθούν και να ζουν με τις αυτονόητες αξίες, όπως το «αγάπα τον πλησίον σου», που ήταν γραμμένο στη μεγαλύτερη ιατρική σχολή της Ελλάδος, το «μηδέν άγαν» (σε τίποτα να μην υπερβάλλεις) και το «μέτρον άριστον», που ήτανε γραμμένα στον ναό του Φοίβου Απόλλωνα στους Δελφούς.<br /> <br /> Οι αυτονόητες αυτές αξίες θα αντικαταστήσουν το καρακιτσαριό, που έχει έρθει με την νοοτροπία του Κρόνου, τα μεγαλεία, τις ξετσιπωσιές και τις ηλιθιότητες, τα οποία όποιος τα καυτηριάζει τώρα χαρακτηρίζεται οπισθοδρομικός. Κάποια στιγμή πρέπει ο καθένας μας να ομολογήσει στον εαυτό του το δικαίωμά του να έχει αντίρρηση στην καρακιτσαρία. Και αν το ομολογήσετε στον εαυτό σας, τότε θα αρχίσετε να το συζητάτε και μεταξύ σας.<br /> <br /> Και αν αρχίσουν όλοι οι άνθρωποι να το συζητούν μεταξύ τους, τότε θα αρχίσουμε όλοι μαζί να απελευθερωνόμαστε.<br /> <br /> <b>Μέχρι τότε σας εύχομαι ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!</b><br /> <br /> <a href="http://www.triklopodia.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a><br />

Αν στους νεοταξίτες επέτρεπαν να διαλύσουν μόνο ένα έθνος, τους Έλληνες θα διέλυαν

Η Νέα Τάξη των Πραγμάτων περνά μέσα σε όλα τα κράτη όποιους νόμους θέλει και έχει σκοπό να φέρει μια παγκόσμια δικτατορία. Δια στόματος τ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΟΖ. Σε Τουρκικό μήκος κύματος η Λιβύη, σε ¨τυχοδιωκτικό¨η Αθήνα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.elkeda.gr/images/stories/east21.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/east21.jpg" width="460" /></a></div> <br /> του <strong>Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου</strong><br /> Την εξωφρενική θέση ότι η Τουρκία έχει λόγο στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης υιοθέτησε, σύμφωνα με απολύτως αξιόπιστες και εξακριβωμένες πληροφορίες, η λιβυκή πλευρά στις πρόσφατες συνομιλίες με την ελληνική κυβέρνηση. Η Τρίπολη θεωρεί ότι το θέμα των θαλασσίων ζωνών στη Μεσόγειο πρέπει να λυθεί σε «περιφερειακό επίπεδο» και όχι διμερώς και με τις διαδικασίες που προβλέπει η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Ταυτόχρονα, μοιάζει να οδεύει προς επιτυχία η αμερικανική προσπάθεια επαναπροσέγγισης Ισραήλ και Τουρκίας, διαψεύδοντας οικτρά διάφορους εγχώριους, αυτοσχέδιους «Μέτερνιχ» και «Κλαούζεβιτς», που θεώρησαν ότι η σύγκρουση Τελ Αβίβ και ‘Αγκυρας είναι ένα σίγουρο στήριγμα... <br /> Για να καταδείξουν ότι αντιμετωπίζουν, με τη βοήθεια του εβραϊκού κράτους, προβλήματα που δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν στηριγμένοι στις εθνικές δυνάμεις. Επιδιώκοντας έτσι να πετύχουν με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια: να εμφανίζονται «εθνικά ρωμαλέοι» και να τάχουν καλά με τους «πλούσιους και ισχυρούς» τoυ κόσμου.<br /> Ο «λιβυκός αιφνιδιασμός» της Αθήνας θα μπορούσε, θεωρητικά, να λειτουργήσει και ως «μηδέν κακόν αμιγές καλού», δηλαδή να χρησιμεύσει στην κυβέρνηση για να συνειδητοποιήσει το εθνικά επικίνδυνο, αν όχι τυχοδιωκτικό της όλης «ΑΟΖολογίας» και «πετραιολολογίας», στις οποίες ενεπλάκη, άνευ του παραμικρού πιθανού εθνικού ωφέλους. Ο «λιβυκός αιφνιδιασμός» υποδεικνύει ότι, πέραν του κινδύνου μιας τελείως ανεπιθύμητης, ειδικά τώρα, ελληνο-τουρκικής έντασης, υφίσταται και ένας ακόμα: ο πρακτικός «διαμελισμός» της χώρας, του ορυκτού πλούτου και της γεωπολιτικής της «υπεραξίας» σε μια ζώνη ισραηλινών και μία τουρκικών συμφερόντων. Ιδίως αν υιοθετηθεί η, τουλάχιστον παράδοξη, ιδέα της μερικής επέκτασης των χωρικών υδάτων και της μερικής ανακήρυξης ΑΟΖ. Η διαδικασία έκπτωσης του ελληνικού έθνους-κράτους κινδυνεύει να οδηγήσει σε συμφωνίες διαφόρων «νταβατζήδων» επί του σώματος της χώρας.<br /> Υπενθυμίζουμε ότι, όπως υποστηρίξαμε - και μαζί όλοι ανεξαιρέτως οι ‘Ελληνες ειδικοί στο διεθνές και το δίκαιο της θάλασσας - η ανακήρυξη ΑΟΖ ουδόλως είναι απαραίτητη στη διεκδίκηση της κυριότητας και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων (επαρκεί η υφαλοκρηπίδα, φυσικό δικαίωμα των κρατών, άρθρα 74 και παραπέρα της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ). Επιπλέον, ο διεθνής θόρυβος που ξεσηκώσαμε για τους υδρογονάνθρακες μπορεί να στοιχίσει στον ελληνικό λαό έως εκατό δις, αν χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για να μη κουρευτεί το χρέος.<br /> Σήμερα, ο ελληνικός ορυκτός και λοιπός εθνικός πλούτος δεν κινδυνεύει τόσο από την Τουρκία ή άλλες χώρες. Κινδυνεύει κυρίως από εξωτερικό καταναγκασμό αποπληρωμής μη βιώσιμου χρέους, σε συνδυασμό με τις πρωτοφανείς στην ιστορία της ανθρωπότητας (Κασιμάτης) αποικιακές δανειακές συμβάσεις. Σε αυτό το ζήτημα οφείλουν να στρέψουν την προσοχή τους οι πατριώτες. <br /> Ελπίζουμε ότι ο Πρωθυπουργός θα επανεξετάσει το όλο θέμα από μηδενική βάση, καλώντας όλους τους ειδικούς επιστήμονες και όχι διάφορους αυτόκλητους ειδικούς-φωστήρες. Όπως επίσης θα δώσει άμεσα εντολή για τη στελέχωση και περαιτέρω ανάπτυξη της Αρχής Υδρογονανθράκων, η οποία θεσμοθετήθηκε πέρυσι, αλλά έμεινε στα χαρτιά, ελλείψει προσωπικού. Πως είναι δυνατόν να παίρνονται αποφάσεις και να χαράσσονται πολιτικές επί τόσο κεντρικών θεμάτων και να μην υπάρχει ούτε ένας κρατικός φορέας να ασχολείται, επίσημα και υπεύθυνα, με τους υδρογονάνθρακες; Πως γίνεται να παίρνονται αποφάσεις σε βαρύνοντα εθνικά θέματα και να μην ζητείται η γνωμοδότηση της Νομικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Εξωτερικών και των αρμόδιων διευθύνσεών του, όπως και του Υπουργείου Ενέργειας, ή η συμφωνία του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής; Φοβούμεθα ότι διάφορες «ιδέες» που εξετάζονται τώρα στο Μαξίμου, μεταξύ άλλων μια «μπάσταρδη» μορφή μισο-ανακήρυξης ΑΟΖ, χωρίς ουσιαστικές νομικές συνέπειες, δια της ανακοινώσεως συντεταγμένων ερευνών και διάφορα άλλα, δεν είναι σοβαρά σχέδια και συχνά επηρεάζονται από εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες, που δεν θάπρεπε να έχουν καμμιά επιρροή στην εξωτερική-αμυντική πολιτική.<br /> Υψηλόβαθμος διπλωμάτης, που διαφωνεί με την ακολουθούμενη στο ζήτημα των θαλασσίων ζωνών πολιτική, υποστηρίζει: «Καταφέραμε το ακατόρθωτο. Και λάθος πολιτική να υιοθετούμε και λάθος να την εφαρμόζουμε!» Κατά τον ίδιο αξιωματούχο, η πολιτική άμεσης ανακήρυξης ΑΟΖ είναι μια πολιτική που ενθαρρύνεται κυρίως από το Τελ Αβίβ για δικούς του λόγους. Αν την υιοθετήσει η Αθήνα, θα έπρεπε, τουλάχιστο, να συνεννοηθεί επαρκώς με την αμερικανική και ισραηλινή διπλωματία, ώστε να μην αιφνιδιάζεται εδώ κι εκεί. ‘Ισως όμως νομίζει ότι έχει συνεννοηθεί (όπως ο κ. Παπανδρέου νόμιζε ότι Μέρκελ και Σαρκοζί συμφωνούσαν με το δημοψήφισμα, ενώ διαφωνούσαν και τον απέλυσαν!). «Στην Ελλάδα, εκτός από τη θεωρία της συνωμοσίας, υπάρχει και η συνωμοσία της βλακείας», υπογραμμίζει - χρησιμοποιώντας άλλη λέξη - κορυφαίος πολιτικός παράγων, με τεράστια πείρα σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. <br /> Η μετατόπιση στο εξωφρενικό των λιβυκών θέσεων αντανακλά τη δραστηριοποίηση της τουρκικής διπλωματίας στην οποία έχει ανοίξει νέους «διαδρόμους» τόσο η πτώση των αραβικών στρατιωτικο-εθνικιστικών καθεστώτων, όσο και η ελληνο-ισραηλινή και κυπρο-ισραηλινή προσέγγιση. ‘Οχι τόσο αυτή καθ’ εαυτή, όσο με τον υποτελή, αδιάκριτο και επιπόλαιο τρόπο που οργανώθηκε. Μεσο-μακροπρόθεσμα, υποστηρίζουν καλοί γνώστες των ελληνο-αραβικών σχέσεων, η κατάσταση αυτή διευκολύνει τη δράση της τουρκικής διπλωματίας σε όλη την περιοχή, στερεί Ελλάδα και Κύπρο από στρατηγικής σημασίας συμπάθειες, που τις προστάτευσαν στο παρελθόν και διευκολύνει τη σύμπηξη «σουννιτικής ημισελήνου», με τη συμμετοχή της Τουρκίας, στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /> <br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://www.elkeda.gr/">πηγή</a></span>

ΑΟΖ. Σε Τουρκικό μήκος κύματος η Λιβύη, σε ¨τυχοδιωκτικό¨η Αθήνα

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου Την εξωφρενική θέση ότι η Τουρκία έχει λόγο στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συντεταγμένες για ΑΟΖ η κυβέρνηση στον ΟΗΕ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/styles/deftera/public/GALLERY/SMapGreeceAthens.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="290" src="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/styles/deftera/public/GALLERY/SMapGreeceAthens.jpg" width="460" /></a></div> <br /> <strong>Μέσα στο 2013 μπορεί να γίνει η κατάθεση συντεταγμένων για την υφαλοκρηπίδα. Πόσο έχουν προχωρήσει οι διαδικασίες. Γιατί απορρίπτεται η μονομερής ανακήρυξη της ΑΟΖ.</strong><br /> <strong><br /> </strong> Το ενδεχόμενο να καταθέσει συντεταγμένες στα Ηνωμένα Έθνη για τα εξωτερικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, εξετάζει η κυβέρνηση, κάτι που μπορεί να γίνει τους πρώτους μήνες του 2013.<br /> Σύμφωνα με το "Βήμα της Κυριακής", ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στηρίζει μια τέτοια κίνηση, κάτι που φάνηκε και από την αναφορά στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του.<br /> Στο τραπέζι έχει πέσει και η ιδέα της μονομερούς ανακήρυξης, η οποία όμως προς το παρόν δεν κερδίζει έδαφος, καθώς θα μπορούσε να προκαλέσει θερμό επεισόδιο με την Τουρκία και αντιδράσεις άλλων χωρών.<br /> Στις κινήσεις της Αθήνας, μεγάλο ρόλο παίζουν και οι εξελίξεις στο μέτωπο των ερευνών για υδρογονάνθρακες, που διεξάγονται σε περιοχές του Ιονίου και νότια της Κρήτης, από το σκάφος της νορβηγικής εταιρείας PGS.<br /> Το ζήτημα του καθορισμού των συντεταγμένων, ανέλαβε η αρμόδια Υδρογραφική Υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού.<br /> Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η υπηρεσία έχει ολοκληρώσει το έργο της και αυτή την περίοδο, βρίσκονται σε εξέλιξη συζητήσεις μεταξύ των αρμοδίων διευθύνσεων του υπουργείου Εξωτερικών όσον αφορά τη νομική επεξεργασία της πρωτοβουλίας αυτής και την κατάθεσή της στη Διεύθυνση Ωκεανικών Υποθέσεων και Δικαίου της Θάλασσας των Ηνωμένων Εθνών.<br /> Υπάρχουν ωστόσο και αντιρρήσεις για την κατάθεση συντεταγμένων, καθώς υπάρχει ο φόβος για κατάρρευση των διερευνητικών επαφών με την Τουρκία, ενώ αντιδρούν και τρίτες χώρες, που τάσσονται κατά των μονομερών ενεργειών.<br /> Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αθήνα και το Κάιρο, διεξάγουν συνομιλίες εδώ και 7 χρόνια, σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων με στόχο την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Η Αίγυπτος προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες στην περιοχή και πρόσφατα κάλεσε εταιρείες για έρευνες στην ευρύτερη περιοχή. Θολή είναι η εικόνα και με τη Λιβύη, η οποία βρίσκεται σε μεταβατική φάση αυτή την περίοδο.<br /> <br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://www.defencenet.gr/">πηγή</a></span>

Συντεταγμένες για ΑΟΖ η κυβέρνηση στον ΟΗΕ

Μέσα στο 2013 μπορεί να γίνει η κατάθεση συντεταγμένων για την υφαλοκρηπίδα. Πόσο έχουν προχωρήσει οι διαδικασίες. Γιατί απορρίπτεται η μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Δέκα Τούρκοι αξιωματικοί συνελήφθησαν αιχμάλωτοι στην Συρία - ονόματα

<center> <img border="0" height="290" src="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/styles/xl/public/GALLERY/TurkishSoldL.jpg" width="460" /></center> <br /> <strong>Επιβεβαιώνεται και από τουρκικής πλευράς ότι συνελήφθησαν Τούρκοι αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων στην Συρία και η σύλληψή τους αναμένεται να προκαλέσει θύελλα.<br /> Οι Τούρκοι συνελήφθησαν ενώ εκτελούσαν απόστολή στοχοποίησης του αεροδρομίου του Χαλεπίου.</strong><br /> Σύμφωνα με τον Μετίν Λουτφί Μπαϊντάρ του κόμματος CHP, οι Τούρκοι αξιωματικοί και αξιωματούχοι της ΜΙΤ που συνελήφθησαν είναι οι: Σμηναγός Γιασίν Κ., υποσμηναγοί Σιναν Τ. , Φουάτ Γ. , Μουσταφά Χ, και οι υπολοχαγοί Χασάν Γ. ,Ταρίκ Τ., Ιμπραήμ Μ., Γιουσούφ Τ., Μουράτ Γ., και Χαρούν Μ. Δηλαδή συνολικά είναι δέκα οι συλληφθέντες αντί των αρχικά τεσσάρων αξιωματικών της Αεροπορίας που είχε διαρρεύσει ότι είχαν συλληφθεί.<br /> <strong>οι τέσσερις πρώτοι συνελήφθησαν τη νύχτα της 31 ης Δεκεμβρίου από μονάδα προστασίας του αεροδρομίου ενώ είχαν πλησιάσει την περίμετρο, προφανώς εκτελώντας αποστολές στοχοποίησης.</strong><br /> Την είδηση μετέδωσε και η συριακή εφημερίδα Αλ Βατάν όπως επίσης και το κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua, καθώς και το Voice of Russia.<br /> Υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι στο υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας με δηλώσεις στους στη Χουριέτ δεν επιβεβαίωσαν την πληροφορία, αλλά φαίνεται ότι οι Τούρκοι την ... "πάτησαν" όπως και με το μαχητικό-αναγνωριστικό RF-4E που καταρρίφθηκε στις 22 Ιουνίου και διέψευδαν ότι είχε καταρριφθει.<br /> Οι Τούρκοι είχαν ενταχθεί σε ειδική ομάδα ισλαμιστών ανταρτών, η οποία είχε αναλάβει να καταστρέψει το αεροδρόμιο του Χαλεπίου ή τουλάχιστον να το απενεργοποιήσει ώστε να μην είναι δυνατή η χρήση του από την συριακή Αεροπορία.<br /> <strong>Η συριακή Αεροπορία είναι ο κρίσιμος παράγων που μέχρι στιγμής κάνει την διαφορά της μάχης υπέρ του καθεστώτος, και μέχρι τώρα έχει είτε αποτρέψει ήττες κυβερνητικών είτε έχει βοηθήσει τα μέγιστα στις επιτυχίες του συριακου στρατού, και για αυτό το λόγο οι βάσεις τους αποτελούν κύριο στόχο των ισλαμιστών ανταρτών και των μισθοφόρων.</strong><br /> Η διαρροή των ονομάτων και των βαθμών των συλληφθέντων δεν αφήνει πολλά περιθώρια άρνησης, πλέον, στις τουρκικές αρχές...<br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://www.defencenet.gr/">πηγή</a></span>

Δέκα Τούρκοι αξιωματικοί συνελήφθησαν αιχμάλωτοι στην Συρία - ονόματα

Επιβεβαιώνεται και από τουρκικής πλευράς ότι συνελήφθησαν Τούρκοι αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων στην Συρία και η σύλληψή τους αναμένετ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποκαλύπτουμε γιατί κυβερνά ο Ερντογάν: Για να εφαρμόσει τις πολιτικές των ΗΠΑ στο Κουρδικό

<center> <img border="0" height="290" src="http://www.biologie.uni-hamburg.de/checklists/lichens/middle-east/kurdistan_1.gif" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; border: 1px solid rgb(239, 239, 239); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative;" width="460" /></center> <br /> <i><b>Oι Κουρδικοί πληθυσμοί εκτείνονται σε μια ευρύτατη περιοχή, από την Άγκυρα μέχρι τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία και τη Βασόρα. Να γιατί οι Κούρδοι αναδεικνύονται στον πιο σημαντικό ρυθμιστικό παράγοντα στην περιοχή!</b></i><br /> <div class="MsoNormal"> <br /> <i>Του Σάββα Καλεντερίδη</i></div> <div class="MsoNormal"> Αν και το έχουμε αναφέρει και πάλι σε άλλο μας άρθρο, είναι σκόπιμο να υπενθυμίσουμε ότι ο κύριος λόγος της υποστήριξης που παρείχε και συνεχίζει να παρέχει η Ουάσιγκτον στο νεοϊσλαμιστικό καθεστώς της Τουρκίας, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και στον ίδιο τον Ερντογάν, απέναντι στους κεμαλιστές και τους στρατιωτικούς, είναι η στήριξη της νέας κάστας εξουσίας της Άγκυρας στην πολιτική της Ουάσιγκτον που οδηγεί στην ίδρυση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ-Νότιο Κουρδιστάν.</div> <a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" name="more"></a>Η στρατηγική των ΗΠΑ από τη δεκαετία του ’80 προέβλεπε την ίδρυση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στην περιοχή που θα συμπεριλαμβάνει και τη ‘χρυσοφόρο’ περιφέρεια του Κιρκούκ, το οποίο για να καταστεί βιώσιμο, θα πρέπει απαραιτήτως να έχει την ενεργό στήριξη της Άγκυρας και του τουρκικού κράτους.<br /> <div class="MsoNormal"> <o:p></o:p></div> <div class="MsoNormal"> Όταν τα τέλη του 1990, παραμονής της Επιχείρησης «<b><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CF%8C%CE%BB%CF%80%CE%BF%CF%85" style="color: #8c8c8c; text-decoration: initial;" target="_blank"><span style="color: red;">Καταιγίδα της Ερήμου</span></a></b>», ο <b>Τουργκούτ Οζάλ, </b>που ήθελε των ένωση της Τουρκίας με το Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), πίεσε τον τότε αρχηγό του τουρκικού Γενικού Επιτελείου,<b> Νετζίπ Τορουμτάι</b>, να προετοιμάσει τα απαραίτητα σχέδια για την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στο Βόρειο Ιράκ, εκείνος παραιτήθηκε, τονίζοντας ότι <b>μια τέτοια κίνηση θα οδηγήσει στην ίδρυση κουρδικού κράτους και στη συνέχεια στο διαμελισμό της Τουρκίας</b>.<o:p></o:p></div> <div class="MsoNormal"> Τότε, παρά την παραίτηση του αρχηγού των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, υπερίσχυσε η άποψη του στρατού, που είναι ο κύριος φορέας που <b>παράγει πολιτική και στρατηγική σκέψη στην Τουρκία, οι μηχανισμοί του οποίου θεωρούνται υπεύθυνοι για τη δολοφονία του Οζάλ, το 1993, όταν αποπειράθηκε και πάλι να ευθυγραμμιστεί με την πολιτική της Ουάσιγκτον, αποπειρώμενος την έναρξη διαπραγματεύσεων με το ΡΚΚ, με σκοπό την εξεύρεση πολιτικής λύσης για το Κουρδικό</b>.<o:p></o:p></div> <div class="MsoNormal"> Η άποψη αυτή ήταν κυρίαρχη στις δομές του τουρκικού κράτους και σε όλες τις τουρκικές κυβερνήσεις μέχρι τις αρχές του 21^ου αιώνα, όταν η κυβέρνηση Ετζεβίτ, βλέποντας τις προετοιμασίες των ΗΠΑ για ανατροπή του καθεστώτος Σαντάμ και ισχυροποίηση του αυτόνομου κουρδικού κράτους που λειτουργούσε από τότε που ολοκληρώθηκε η επιχείρηση "<b>Καταιγίδα της Ερήμου</b>", δήλωσε με κάθε επισημότητα ότι «<b>η Τουρκία δεν πρόκειται να δεχτεί ποτέ την ίδρυση κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ και αν ποτέ συμβεί κάτι τέτοιο, αυτό θα αποτελέσει<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2009/03/casus-belli.html#.UOa90G996cY" style="color: #8c8c8c; text-decoration: initial;" target="_blank"> <span style="color: red;">αιτία πολέμου</span></a></b>».<o:p></o:p></div> <div class="MsoNormal"> Και επειδή το κεμαλικό κράτος είχε αντιληφθεί ότι η Ουάσιγκτον ετοίμαζε την εναλλακτική πολιτική λύση στην Τουρκία, η οποία θα ευθυγραμμιζόταν με την πολιτική της Ουάσιγκτον και θα αποδεχόταν την ίδρυση κουρδικού κράτους, προχώρησε στην εθνικοποίηση και ριζοσπαστικοποίηση των μηχανισμών της Γκλάντιο, δημιουργώντας την πανίσχυρη ένοπλη τρομοκρατική οργάνωση «<b><a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2008/05/2008.html#.UOa-Km996cY" style="color: #8c8c8c; text-decoration: initial;" target="_blank"><span style="color: red;">Εργενεκόν</span></a></b>», η οποία θα εξουδετέρωνε με τη δράση της την απειλή ανατροπής του κεμαλικού καθεστώτος.<o:p></o:p></div> <div class="MsoNormal"> Όμως, παρά τη συντονισμένη δράση του κεμαλικού βαθέος κράτους και των παρακρατικών και παραστρατιωτικών μηχανισμών της Εργενεκόν, στις εκλογές, το 2002 <b>οι νέοι εκλεκτοί της Ουάσιγκτον, ήγουν, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και ο Ερντογάν</b>, κατέλαβαν την εξουσία και παρά το «ΟΧΙ» στο νομοσχέδιο της 1^ης Μαρτίου 2003, που προέβλεπε τη χρησιμοποίηση των λιμανιών και του εδάφους της Τουρκίας, για την εισβολή του αμερικάνικού στρατού από Βορρά στο Ιράκ, βήμα προς βήμα έβαλαν ως στόχο το ξήλωμα της Εργενεκόν και των άλλων μηχανισμών του κεμαλικού βαθέως κράτους, για να εξουδετερωθούν οι αντιστάσεις.<o:p></o:p></div> <div class="MsoNormal"> Το 2009, όταν η διαδικασία αυτή έφθασε σε ικανοποιητικό επίπεδο, όταν δηλαδή ξηλώθηκαν οι μηχανισμοί της Εργενεκόν και αποδυναμώθηκε σημαντικά ο κεμαλικός παράγοντας,<b> η κυβέρνηση Ερντογάν άρχισε να προσαρμόζει την πολιτική της Τουρκίας στο ζήτημα του Βορείου Ιράκ σε εκείνη της Ουάσιγκτον, για να φθάσουμε σήμερα να μιλούμε για απόλυτη σύμπλευση, αφού η Τουρκία, όπως κατήγγειλε πρόσφατα ο πρωθυπουργός του Ιράκ, Νουρί αλ Μαλίκι, έδωσε εντολή στους Τουρκομάνους του Κιρκούκ να στηρίξουν τον Μπαρζανί και το κουρδικό κράτος στο δρόμο για την ανεξαρτησία</b>.<o:p></o:p></div> <div class="MsoNormal"> Το κερασάκι στην τούρτα το έβαλε πρωτοχρονιάτικα ο επικεφαλής του κουρδικού λόμπι στην Ουάσιγκτον,<b><a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/01/blog-post_6050.html" style="color: #8c8c8c; text-decoration: initial;" target="_blank"><span style="color: red;"><span lang="EN-US">Peter</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Galbraith</span></span></a></b>, πρώην γερουσιαστής και στενός συνεργάτης του νέου υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρρυ, που δήλωσε στην εφημερίδα Χουρριέτ ότι «<b>Έφθασε η στιγμή να αποκτήσουν οι Κούρδοι ένα ανεξάρτητο κράτος και ότι αυτό θα γίνει με συναινετικό διαζύγιο, κατά τα πρότυπα του Σουδάν, όπου το Νότιο Σουδάν αποσχίσθηκε από το Βόρειο και κέρδισε την ανεξαρτησία του</b>.»<o:p></o:p></div> <div class="MsoNormal"> Και ο Αμερικανός πρώην γερουσιαστής συνεχίζει: «<b>Η εξέλιξη αυτή δεν σημαίνει ότι θα οδηγήσει στο διαμελισμό της Τουρκίας, η οποία μπορεί να παίξει έναν θετικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ερμπίλ-Βαγδάτης.... όσον αφορά το ΡΚΚ, αυτό πρέπει να το λύσει μόνη της η Τουρκία. Το ΡΚΚ τι ζητάει; Γενική Αμνηστία, συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα, πολιτικά δικαιώματα στους Κούρδους. Αυτά είναι πράγματα που μπορεί να κάνει η Τουρκία....</b>»</div> <br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/">πηγή</a></span>

Αποκαλύπτουμε γιατί κυβερνά ο Ερντογάν: Για να εφαρμόσει τις πολιτικές των ΗΠΑ στο Κουρδικό

Oι Κουρδικοί πληθυσμοί εκτείνονται σε μια ευρύτατη περιοχή, από την Άγκυρα μέχρι τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία και τη Βασόρα. Να γιατί ο...

Διαβάστε την συνέχεια