Προσπαθούν να επιβάλουν στην Ρωσία λύση για το Ουκρανικό. Γιατί ο Putin θα απορρίψει την πρόταση Trump ως ανούσια.

<img height="402" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/9f7aae2f3d6f57d20424ce3f2feea948_XL.jpg" width="744" /><br /><br /><div>Σε μια κατάσταση όπου η Ρωσία κερδίζει, νικάει (ηθικά, οικονομικά, εδαφικά), όσοι προσφέρουν μια «συμφωνία» δεν πρέπει να φανταστούν ότι η Μεγάλη Ρωσία θα επιστρέψει στην αφέλειά της... δεν θα πάρει ότι προσφέρεται απαιτεί μία λύση που ανακοίνωσε ο Putin να παραδώσουν Donbass, Zaporizhia και Kherson οι Ουκρανοί και να δηλώσουν ότι φεύγουν από ΝΑΤΟ<br /><br />Ο νεοεκλεγμένος, ο αποδυναμωμένος και ο ληγμένος συναντήθηκαν στο Παρίσι για να πραγματοποιήσουν την Επιχείρηση «παραπλανήστε ξανά την Ρωσία» για την κατάσταση στην Ουκρανία.<br />Ο νεοεκλεγμένος είναι ο Donald Trump<br />Ο αποδυναμωμένος είναι ο Emmanuel Macron<br />Ο ληγμένος Πρόεδρος είναι ο Vladimir Zelensky<br />Όπως αποκαλύπτεται ο Trump δεν ήθελε να συναντηθεί με τον Zelensly: τον έφεραν με λιμουζίνα, δεν ήθελαν να τον συναντήσουν, μετά τον κατηγόρησαν (μέσω του ίδιου τύπου) ότι «δεν φορούσε καλά ρούχα».<br /><br />Αλλάζουν τεχνηέντως την ρητορική<br /><br />Ο Macron και ο Zelensky καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι θα πρέπει να αλλάξουν την ρητορική τους.<br />Οι πανταχού παρόντες New York Times ανέφεραν ότι « η Ουκρανία επεκτείνει τις διπλωματικές προσπάθειες για να φέρει την κυβέρνηση Trump στο παιχνίδι για να επηρεάσει τη Ρωσία και να διασφαλίσει ότι ο μελλοντικός κόσμος θα λάβει υπόψη τα συμφέροντα του Κιέβου».<br /><br />Ουκρανοποίηση της συνείδησης<br /><br />Σε αυτό μπορεί να οδηγήσει η Ουκρανοποίηση της συνείδησης - σε πλήρη άρνηση κάθε πολιτικής, στρατιωτικής, κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας.<br />Είναι δύσκολο να πούμε τι επηρέασε τον Trump αλλά έγραψε στα κοινωνικά δίκτυα ότι «Η Ουκρανία είναι έτοιμη για μια συμφωνία.<br />Η Ουκρανία έχασε γελοία 400.000 στρατιώτες».<br />Παραδόξως πριν από μερικές μέρες η Ουκρανία είχε έναν εντελώς διαφορετικό, τέσσερις φορές μικρότερο αριθμό για τις Ουκρανικές απώλειες.<br /><br />Συζητούν χωρίς την Ρωσία<br /><br />Το αμήχανο διπλωματικό άλμα του Macron ήταν ένα μήνυμα προς το Κρεμλίνο ότι, εδώ στο Παρίσι συζητήσαμε οι τρεις μας και αποφασίσαμε να σας προσφέρουμε μια συμφωνία.<br />Ως εκ τούτου, ο Zelensky ο ληγμένος κλήθηκε στο Παρίσι με αφορμή την Παναγία των Παρισίων.<br />Και για άλλη μια ολόκληρη μέρα, το επιτελείο του Macron προσπάθησε να πείσει τους συμβούλους του Trump να κανονίσουν μια συνάντηση μία φορά, αλλά «για τρεις», αντί για δύο, η οποία ήταν ήδη καταχωρημένη στο πρωτόκολλο.<br /><br />Τι απέδειξε το θέατρο;<br /><br />Η συλλογική Δύση δεν έχει σημαντικές προτάσεις, δηλαδή αυτές που αλλάζουν άρδην τα δεδομένα.<br />Δεν υπάρχουν πιο αποδεκτοί όροι από αυτούς που υποβλήθηκαν επανειλημμένα από τη Ρωσία στη Δύση για την Ουκρανία με στρατιωτική και με διπλωματική έννοια.<br />Προκειμένου η Ρωσία σήμερα, σε συνθήκες στρατιωτικής κυριαρχίας στην Ανατολική Ουκρανία, με εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη, καθώς και αξιοζήλευτη πολιτική και κοινωνική σταθερότητα, να αποφασίσει ακόμη και για προκαταρκτικές συζητήσεις, οι παγκοσμιοποιητές και τα μέλη του ΝΑΤΟ θα πρέπει να προσπαθήσουν πολύ σκληρά, εγκαταλείποντας τις γεωπολιτικές τους ιδέες για την πιθανότητα να επιφέρουν μια στρατηγική ήττα στην Ρωσία.<br /><br />Το ΝΑΤΟ πρέπει να αναγνωρίσει την ήττα του και η Ουκρανία να συνθηκολογήσει<br /><br />Το ΝΑΤΟ… πρέπει να αποδεχθεί επίσημα αυτό που συμβαίνει στην πρώτη γραμμή.<br />Για τους παγκοσμιοποιητές, τα μέλη του ΝΑΤΟ και τα μέλη της ΕΕ, αυτό σημαίνει αναγνώριση της Ρωσικής νίκης.<br />Και, φυσικά, την συμμετοχή τους στην ήττα.<br />Και αυτό δεν λέγεται διαπραγμάτευση.<br />Υπάρχει ένα εντελώς διαφορετικό όνομα για μια τέτοια ισορροπία δυνάμεων στην πολιτική: συνθηκολόγηση.<br />Είναι η συμπεριφορά των ηττημένων παρόμοια με αυτή που βλέπουμε στη Δύση, η οποία έχει χάσει κάθε ντροπή;<br />Προφανώς όχι.<br />Άλλωστε, η Δύση συνεχίζει να μιλάει για νέες παραδόσεις - αυτή τη φορά για σχεδόν 800 εκατομμύρια ευρώ ( Γερμανία ) - στρατιωτικού εξοπλισμού.<br />Από την Δύση έρχονται πληροφορίες για μια νέα κλοπή των περιουσιακών στοιχείων (50 δισεκατομμύρια δολάρια, από κοινού από τις ΗΠΑ και την ΕΕ ), τα οποία αποφασίστηκαν να δοθούν στο Κίεβο.<br />Και από την Δύση, ξανά - μια νέα δόση βοήθειας ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων ετοιμάζεται να σταλεί στο Κίεβο.<br />Μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να χαρακτηριστεί με οποιονδήποτε τρόπο - από εκβιασμό εναντίον της Ρωσίας έως άμεσες απειλές - αλλά όσοι είναι έτοιμοι να δηλώσουν το λάθος της παρελθούσας στρατηγικής τους, δεν συμπεριφέρονται έτσι.<br /><br />Το διπλό ή και τριπλό παιχνίδι της Δύσης<br /><br />Η Δύση δεν μπορούσε παρά να παίξει ένα διπλό ή και τριπλό παιχνίδι κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Ουκρανία.<br />Για τόσες πολλές δεκαετίες προσπαθώντας να δημιουργήσουν ένα χάσμα μεταξύ αδελφικών λαών, οι άνθρωποι της Δύσης έχουν μάθει να λένε ψέματα και να παραπλανούν.<br /><br />Η Ρωσία απλά δεν εμπιστεύεται<br /><br />Τώρα που η Ρωσία έπαψε να εμπιστεύεται οποιεσδήποτε υποσχέσεις, προφορικές, ακόμη και υπογεγραμμένες, είναι απίθανο να έχει έρθει η ώρα για μια «δεύτερη ευκαιρία».<br />Σε μια κατάσταση όπου η Ρωσία κερδίζει, νικάει (ηθικά, οικονομικά, εδαφικά), όσοι προσφέρουν μια «συμφωνία» δεν πρέπει να φανταστούν ότι η Μεγάλη Ρωσία θα επιστρέψει στην αφέλειά της... δεν θα πάρει ότι προσφέρεται απαιτεί μία λύση που ανακοίνωσε ο Putin να παραδώσουν Donbass, Zaporizhia και Kherson οι Ουκρανοί και να δηλώσουν ότι φεύγουν από ΝΑΤΟ.<br />Θα ήταν καλύτερα να αφιερώσουν χρόνο δουλεύοντας πάνω στα δικά τους λάθη.<br />Και επιτέλους να καταλάβουν ότι οι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, είναι αποτέλεσμα της συλλογική τους συνείδηση.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Προσπαθούν να επιβάλουν στην Ρωσία λύση για το Ουκρανικό. Γιατί ο Putin θα απορρίψει την πρόταση Trump ως ανούσια.

Σε μια κατάσταση όπου η Ρωσία κερδίζει, νικάει (ηθικά, οικονομικά, εδαφικά), όσοι προσφέρουν μια «συμφωνία» δεν πρέπει να φανταστούν ότι η Μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σοκ από την πρωτοφανή θεσμική εκτροπή στη Ρουμανία, μετά την ακύρωση των εκλογών. Καταρρέει η εμπιστοσύνη στη δημοκρατία.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/aad1b52b58525475b874bd49a5a8ddf4_XL.jpg" width="724" /><br /><br /><div>Με την επανεκκίνηση της εκλογικής διαδικασίας, το αν θα συμμετάσχουν οι ίδιοι υποψήφιοι παραμένει αβέβαιο.<br /><br />Η ακύρωση των προεδρικών εκλογών της Ρουμανίας την Παρασκευή (6 Δεκεμβρίου) προκάλεσε ανάμεικτες αντιδράσεις, επιβεβαιώνοντας την αυξανόμενη απώλεια εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς της Ρουμανίας.<br />Η ανακοίνωση ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρουμανίας ακύρωσε τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών και διέταξε πλήρη επανεκκίνηση που εμπόδισε τη διεξαγωγή του δεύτερου γύρου της Κυριακής (8 Δεκεμβρίου) προκάλεσε ευρύτατο σοκ και φόβους για θεσμική διάβρωση, σημειώνει η Euractiv.<br />"Η κρίση αυτή προέκυψε από την αναποτελεσματικότητα πολλαπλών θεσμών.<br />Όχι μόνο δημιούργησε σύγχυση αλλά και ενίσχυσε την αβεβαιότητα, πολώνοντας βαθιά την κοινωνία", δήλωσε στο Euractiv Romania η πρόεδρος και συνιδρύτρια της ΜΚΟ Funky Citizens, Elena Calistru.<br />"Αυτή τη στιγμή, η εμπιστοσύνη στη δημοκρατική διαδικασία της Ρουμανίας κρέμεται από μια κλωστή", πρόσθεσε η Calistru.<br />Η οργάνωσή της και άλλοι έχουν ζητήσει εξηγήσεις σχετικά με τις ενέργειες του Συνταγματικού Δικαστηρίου, του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου και των μυστικών υπηρεσιών.<br />Σύμφωνα με την Calistru, η ανάγκη για διαφάνεια είναι πλέον υψίστης σημασίας, υποστηρίζοντας ότι οι Ρουμάνοι πρέπει να καταλάβουν γιατί οι υποψίες σχετικά με την εκστρατεία του Călin Georgescu εμφανίστηκαν "τόσο αργά."<br />Ο Georgescu, ένας ακροδεξιός υποψήφιος με φιλορωσικές συμπάθειες, ξεπέρασε τις δημοσκοπήσεις και κέρδισε τον πρώτο γύρο στις 24 Νοεμβρίου.<br />Στον δεύτερο γύρο της Κυριακής επρόκειτο να αντιμετωπίσει την Elena Laskoni του φιλελεύθερου, φιλοευρωπαϊκού κόμματος Save Romania Union (USR).<br /><br />Το σκεπτικό της απόφασης<br /><br />Το Συνταγματικό Δικαστήριο δημοσίευσε το σκεπτικό της απόφασής του να ακυρώσει το βράδυ της Παρασκευής.<br />Η απόφαση του δικαστηρίου αναφέρει ότι η εκλογική διαδικασία αποτέλεσε αντικείμενο "χειραγώγησης των ψήφων των ψηφοφόρων και στρέβλωσης των ίσων ευκαιριών μεταξύ των εκλογικών ανταγωνιστών" μέσω της αδιαφανούς και παράνομης χρήσης των ψηφιακών τεχνολογιών και της τεχνητής νοημοσύνης κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.<br />Σε δελτίο Τύπου της 25ης Νοεμβρίου, η ρυθμιστική αρχή επικοινωνιών της Ρουμανίας Ancom ισχυρίστηκε παρατυπίες στον χειρισμό της παραπληροφόρησης από την TikTok στην πλατφόρμα της κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.<br />Η απόφαση αναφέρει επίσης ότι ο Georgescu χρηματοδότησε την εκστρατεία του, συμπεριλαμβανομένων των διαδικτυακών συνιστωσών της, χρησιμοποιώντας αδήλωτες πηγές.<br />Η Γενική Εισαγγελία και η Διεύθυνση Διερεύνησης του Οργανωμένου Εγκλήματος και της Τρομοκρατίας στο Βουκουρέστι (DIICOT) ξεκίνησαν πρόσφατα έρευνες σχετικά με τη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του Georgescu και την πιθανή ρωσική εμπλοκή στην εκλογική διαδικασία.<br /><br />Πολιτικές αντιδράσεις<br /><br />Σε ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμα που δημοσιεύτηκε στο Χ μετά την απόφαση του δικαστηρίου, η Laskoni δήλωσε ότι το ρουμανικό κράτος "καταπάτησε τη δημοκρατία" και καταδίκασε την απόφαση ως "παράνομη, ανήθικη και προσβολή της ίδιας της ουσίας της δημοκρατίας - της ψήφου".<br />Υποστήριξε ότι θα έπρεπε να γίνει σεβαστή η βούληση του λαού και να επιτραπεί η συνέχιση της ψηφοφορίας.<br />Από την Παρασκευή, η ψηφοφορία μεταξύ της διασποράς της Ρουμανίας βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη.<br />Μέχρι τη στιγμή που το Κεντρικό Εκλογικό Γραφείο (BEC) σταμάτησε τη διαδικασία ψηφοφορίας στο εξωτερικό, περισσότεροι από 50.000 Ρουμάνοι είχαν ήδη ψηφίσει.<br />Η Laskoni άφησε να εννοηθεί η πρόθεσή της να κατέβει υποψήφια στις επαναπρογραμματισμένες εκλογές.<br />Στο άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος, ο George Simion, ηγέτης της ακροδεξιάς Συμμαχίας για την Ένωση των Ρουμάνων (AUR), χαρακτήρισε την ακύρωση ως "πραξικόπημα", κατηγορώντας το δικαστήριο ότι ανέτρεψε την προηγούμενη επικύρωση των εκλογών.<br />Ο George Simion, υποψήφιος ο ίδιος στον πρώτο γύρο, είχε υποστηρίξει τον Georgesku για τον δεύτερο γύρο.<br />Ωστόσο, ο Simion κάλεσε σε ψυχραιμία σε μήνυμα που ανήρτησε στο Facebook μετά την ακύρωση.<br />Είπε: "Οι άνθρωποι δεν πρέπει να ενεργούν βίαια.<br />Αυτή η κατάχρηση πρέπει να τιμωρηθεί δημοκρατικά από τους πολίτες."<br />Ωστόσο, τα φιλελεύθερα (PNL, ΕΛΚ) και σοσιαλδημοκρατικά (PSD, S&D) κόμματα της Ρουμανίας χαιρέτισαν την ακύρωση.<br />"Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου ήταν πολύ αναγκαία, δεδομένου του μεγέθους της ρωσικής παρέμβασης στην εκλογική διαδικασία", δήλωσε ο ευρωβουλευτής του PNL Siegfried Mureșan.<br /><br />Πρωτοφανής κατάσταση<br /><br />Το ρουμανικό Σύνταγμα δεν παρέχει σαφείς οδηγίες σχετικά με τη λήξη της θητείας ενός προέδρου.<br />Ορίζει μόνο ότι η θητεία του προέδρου είναι πενταετής και συνεχίζεται μέχρι την ορκωμοσία του νεοεκλεγέντος προέδρου.<br />Ο πρόεδρος Klaus Iohannis, του οποίου η θητεία λήγει στις 21 Δεκεμβρίου, ανακοίνωσε ότι θα παραμείνει στη θέση του μέχρι να εκλεγεί νέος πρόεδρος.<br />Ωστόσο, ο Calistru δήλωσε στη Euractiv ότι, όπως απαιτείται από τους συνταγματικούς κανόνες, ο πρόεδρος της Γερουσίας θα πρέπει να αναλάβει την προσωρινή προεδρία μετά τις 21 Δεκεμβρίου.<br />Το νέο Κοινοβούλιο, που εξελέγη το περασμένο Σαββατοκύριακο, εξακολουθεί να συγκαλείται στις 20 Δεκεμβρίου.<br />Η διοργάνωση νέων προεδρικών εκλογών θα διαρκέσει περίπου 90 ημέρες και ο πρόεδρος Iohannis ανακοίνωσε το βράδυ της Παρασκευής ότι η νέα κυβέρνηση θα καθορίσει το χρονοδιάγραμμα.<br />Η θητεία της σημερινής κυβέρνησης Ciolacu λήγει την ημερομηνία επικύρωσης των βουλευτικών εκλογών.<br />Ο Ciolacu θα παραμείνει στη θέση του ως υπηρεσιακός αξιωματούχος μέχρι να ορκιστεί η νέα κυβέρνηση.<br />Οι κυβερνητικές διαπραγματεύσεις αναμένεται να είναι σκληρές και είναι πιθανό το USR να μην επιθυμεί πλέον να συμμετάσχει στην κυβέρνηση.<br />Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια κυβέρνηση χωρίς άνετη πλειοψηφία, αποτελούμενη από το PSD, το PNL και τη συντηρητική Δημοκρατική Ένωση των Ούγγρων της Ρουμανίας (UDMR), με υποστήριξη στο κοινοβούλιο από την ομάδα των εθνικών μειονοτήτων.<br /><br />Θα θέσει εκ νέου υποψηφιότητα ο Georgescu;<br /><br />Με την επανεκκίνηση της εκλογικής διαδικασίας, το αν θα συμμετάσχουν οι ίδιοι υποψήφιοι παραμένει αβέβαιο.<br />Ενώ η ακροδεξιά ευρωβουλευτής Diana Șoșoacă αποκλείστηκε από την υποψηφιότητα λόγω εμπρηστικών δημόσιων δηλώσεων, η περίπτωση της Georgescu παρουσιάζει ένα διαφορετικό σενάριο.<br />"Δεδομένων αυτών των νέων εξελίξεων, δεν μπορούμε να αφήσουμε τα πράγματα να μείνουν χωρίς συνέπειες.<br />Όλα αυτά τα ζητήματα πρέπει να διερευνηθούν διεξοδικά", δήλωσε ο εμπειρογνώμονας Calistru.<br />Ο Georgescu μίλησε το βράδυ της Παρασκευής, προτρέποντας τις αρχές να αγνοήσουν την ακύρωση.<br />Δήλωσε ότι αν και "η απόφαση του CCR είναι νομικά δεσμευτική", δεν υπάρχει "καμία ποινή για τη μη εφαρμογή της".<br /><br /></div><div><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Σοκ από την πρωτοφανή θεσμική εκτροπή στη Ρουμανία, μετά την ακύρωση των εκλογών. Καταρρέει η εμπιστοσύνη στη δημοκρατία.

Με την επανεκκίνηση της εκλογικής διαδικασίας, το αν θα συμμετάσχουν οι ίδιοι υποψήφιοι παραμένει αβέβαιο. Η ακύρωση των προεδρικών εκλογών ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί κανείς δεν έσωσε τον Assad. Η εκ των έσω κατάρρευση έσπασε το σχέδιο της «σιιτικής ημισέληνου».

<img height="361" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/0129bd4f59dc79109f4fca3f2f5eb84a_XL.jpg" width="735" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το κράτος Assad πέθανε πολύ πριν παραδοθεί η Δαμασκός</span></h3>Μετά την πτώση του Οίκου Assad, το παιχνίδι των θρόνων στη Συρία δεν τελείωσε, ούτε και ο πόλεμος.<br />Η ταχύτητα με την οποία έπεσε, όμως, είναι εκπληκτική.<br />Οι ανησυχίες ότι η κατάληψη της πόλης Χομς θα χώριζε τη Συρία του Assad σε δύο μέρη (η πρωτεύουσα Δαμασκός στη μία πλευρά του μετώπου, η παράκτια Λατάκια με ρωσικές στρατιωτικές βάσεις στην άλλη) διαλύθηκαν το Σάββατο: η Δαμασκός παραδόθηκε μόλις λίγες ώρες μετά Χομς, χωρίς αντίσταση.<br />Κατά τη διάρκεια της νύχτας, οι εικασίες για το εάν ο Assad θα μπορούσε να είχε μετακομίσει στη Λατάκια, το προπύργιο των Αλαουιτών, την πατρίδα του πατέρα του και την κληρονομιά της φυλής, όπου πάντα υποστηριζόταν η εξουσία του, επίσης ξεπεράστηκαν.<br />Τώρα το σχέδιο του συριακού κράτους θα προσπαθήσει να αποκαταστήσει τον Abu Muhammad al-Julani - τον de facto ηγέτη των περισσότερων ανταρτών.<br />Τον ενδιαφέρει ο έλεγχος σε ολόκληρη την επικράτεια της χώρας, αλλά δήθεν χωρίς εξωτερική επέκταση, δηλαδή διεκδικήσεις στα εδάφη των γειτόνων και συμμετοχή στην παγκόσμια ισλαμική επανάσταση.<br />Το αν θα πετύχει ή όχι είναι ένα ανοιχτό ερώτημα, αλλά το έργο του για τη Συρία νίκησε το σχέδιο του Assad.<br />Ακριβώς λόγω της κατάρρευσης αυτού του σχεδίου δεν τέθηκε το ζήτημα της σωτηρίας του καθεστώτος Assad από κανέναν επίσημο και άτυπο σύμμαχό του.<br />Δεν έχει νόημα να σώσουν την εξουσία κάποιου εάν το ίδιο το κράτος έχει πεθάνει.<br /><br />Ο ρόλος των Αλαουιτών<br /><br />Σε αντίθεση με τον δημοφιλή μύθο, στο πρώτο στάδιο του συριακού πολέμου, που συνεχίζεται από το 2011, κανείς δεν έσωσε ούτε τον Assad - ούτε η Ρωσία, ούτε το Ιράν , ούτε άλλοι εξωτερικοί παίκτες, επειδή είναι παίκτες και όχι υπηρεσία διάσωσης για τους καταδικασμένους.<br />Γλύτωσε τον εαυτό του δείχνοντας τη βιωσιμότητα του κρατικού εγχειρήματος των «Αλαουιτών».<br />Για τους Σιίτες, των οποίων το προπύργιο είναι το Ιράν, οι Αλαουίτες είναι αδελφοί μουσουλμάνοι.<br />Για τους Σουνίτες, που αποτελούν την πλειοψηφία εντός των δηλωμένων συνόρων της Συρίας, είναι περισσότερο αίρεση.<br />Τόσο υπό την Οθωμανική Αυτοκρατορία, όσο και υπό τη Γαλλική Κυριαρχία, και στην ανεξάρτητη Συρία μετά το 1941, οι Αλαουίτες υπέστησαν διακρίσεις.<br />Σχεδόν ο μόνος κοινωνικός ανελκυστήρας γι' αυτούς ήταν ο στρατός, όπου οι Αλαουίτες κατέλαβαν τελικά τις περισσότερες από τις βασικές θέσεις.<br />Η Συρία, όπως τη γνωρίζαμε μέχρι χθες, είναι το παιδί του στρατιωτικού πραξικοπήματος των Αλαουιτών και οι Assad είναι η φυλή που κέρδισε τον εσωτερικό τους αγώνα.<br /><br />Οι αντιδράσεις των Σουνιτών<br /><br />Για τους Σουνίτες, η κατάληψη της εξουσίας από τους «σεχταριστές» ήταν μια πρόκληση.<br />Ο πρεσβύτερος Assad - ο Hafez, ο πατέρας του Bassar - επέζησε από την εξέγερση των ισλαμιστών τη δεκαετία του 1970.<br />Ξεκίνησε πέντε χρόνια αφότου έγινε πρόεδρος, διήρκεσε έξι χρόνια και απέτυχε λόγω τριών παραγόντων - του συριακού στρατού, της υποστήριξης της Μόσχας και του σχηματισμού ενός είδους συνασπισμού μειονοτήτων γύρω από τους Αλαουίτες.<br />Πρόκειται για Σιίτες, Χριστιανούς, Κούρδους, Δρούζους, Γεζίντι, άθεους, κομμουνιστές και άλλες εθνικοπολιτικές και θρησκευτικές κοινότητες «άλλων» που απειλήθηκαν με εξόντωση υπό την κυριαρχία των ισλαμιστών.<br />Το ίδιο περίπου συνέβη το 2011, όταν ο σουνιτικός δρόμος επαναστάτησε εναντίον του Assad Junior.<br />Αυτό έγινε μέρος μιας διαδικασίας που έμεινε στην ιστορία ως «Αραβική Άνοιξη»: λόγω της αύξησης των τιμών των σιτηρών και της μαζικής ανεργίας, οι επαναστάσεις άρχισαν να βράζουν στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.<br />Σε ορισμένα μέρη, οι κυβερνήσεις έπεσαν μέσα σε λίγες εβδομάδες, σε άλλα μέσα σε λίγους μήνες. Ο Bassar Al Assad κράτησε σχεδόν 15 χρόνια.<br /><br />Νέοι «παίκτες»<br /><br />Υπήρχαν σημαντικά περισσότεροι εξωτερικοί παίκτες από ό,τι επί Hafez, και οι Κούρδοι ξεκίνησαν το δικό τους παιχνίδι, αλλά οι Σιίτες, αυτή τη φορά στενά υποστηριζόμενοι από το Ιράν, Χριστιανοί, Δρούζοι και άλλες μειονότητες τάχθηκαν ξανά στο πλευρό της ελίτ των Αλαουιτών.<br />Ταυτόχρονα, τα καλύτερα αποτελέσματα δεν έδειξαν τμήματα των «επίσημων» συριακών Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά από την τοπική πολιτοφυλακή στην άμυνα και τις ιδιωτικές στρατιωτικές εκστρατείες στην επίθεση.<br />Στο πρώτο στάδιο του πολέμου, ο κύριος αντίπαλος του ετερόκλητου συνασπισμού που συγκεντρώθηκε γύρω από τον Assad ήταν οι δυνάμεις που η Δύση χαρακτήρισε «μετριοπαθείς» (αν και δεν ήταν μετριοπαθείς).<br />Το 2014, εκμεταλλευόμενοι τη μερική ήττα των «μετριοπαθών» και τις διαιρέσεις μεταξύ τους, ήρθαν στο προσκήνιο οι αφανείς κανίβαλοι από το ISIS, την Al-Qaeda και άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις που ήταν απαγορευμένες στη Ρωσία.<br />Τον Σεπτέμβριο του 2014, με πρόσχημα την καταπολέμηση του αυτοαποκαλούμενου «χαλιφάτου» των ισλαμιστών, αεροσκάφη των ΗΠΑ και των συμμάχων μπήκαν στον πόλεμο, σκοπεύοντας ταυτόχρονα να επιτύχουν ένα σημείο καμπής υπέρ των δυνάμεων που είναι πιστές στον εαυτό τους.<br />Μόλις ένα χρόνο αργότερα, η Ρωσία εντάχθηκε στη σύγκρουση, στόχος της οποίας, αντίθετα, ήταν η καταστροφή του «χαλιφάτου» να ανατρέψει τη ζυγαριά στο πλευρό του Assad, ειδικά από τη στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πέτυχαν στον αγώνα κατά των εξτρεμιστών και αυτό έγινε ένα πρόβλημα για όλο τον κόσμο.<br />Μέχρι εκείνη τη στιγμή, τα απομεινάρια του τρομοκρατικού υπόγειου στον Βόρειο Καύκασο είχαν ορκιστεί πίστη στο ISIS και η ισχύς του Assad είχε αποδείξει τη σταθερότητά του.<br />Από την πλευρά της Ρωσίας, αυτό ήταν ένα στοίχημα για τον νικητή, ή, πιο συγκεκριμένα, μια επένδυση σε αυτόν: αν παρέμενε η Συρία του Assad, η Ρωσία θα λάμβανε μόνιμη χρήση των στρατιωτικών βάσεων στο Tartus και στο Khmeimim , ζωτικής σημασίας για την υλικοτεχνική υποστήριξη των επιχειρήσεων στην Αφρική.<br /><br />Μέσα σε 4 ημέρες<br /><br />Έτσι, πέρασαν τεσσεράμισι χρόνια από την έναρξη του πολέμου μέχρι την ημέρα που οι ρωσικές αεροδιαστημικές δυνάμεις εξαπέλυσαν τα πρώτα τους πλήγματα σε στόχους στη Συρία.<br />Για τεσσεράμισι χρόνια, το κράτος Assad αντιστάθηκε με επιτυχία και κέρδισε.<br />Και το 2024 κατέρρευσε σε τεσσεράμισι μέρες.<br />Μέλη των προηγούμενων συνασπισμών είτε δήλωναν ουδετερότητα είτε κλωτσούσαν αυτόν που έπεφτε.<br />Το κράτος του Assad κατέρρευσε από μέσα, αφού οι ελίτ θεωρούσαν δεδομένη τη νίκη τους -όχι οριστική, αλλά φαινομενικά αποφασιστική και πέτυχε με τη συμμετοχή της Ρωσίας.<br />Οι υποσχέσεις για συνταγματική μεταρρύθμιση και ανακατανομή της εξουσίας έπεσαν στην άμμο, η οικονομία σταμάτησε λόγω κυρώσεων και απωλειών κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι ένοπλες δυνάμεις δεν εκσυγχρονίστηκαν λόγω έλλειψης κεφαλαίων και επιθυμίας.<br />Η μοίρα μιας από τις διάσημες μονάδες της περιόδου των νικών, της «Τίγρης», είναι ενδεικτική.<br />Ήταν μικρό και αρχικά ιδιωτικό, αλλά κατά τη διάρκεια του πολέμου ο διοικητής του Suhel Al-Hasan έγινε θρύλος: είπαν γι 'αυτόν ότι δεν έχασε μάχες και προτιμούσε τις τακτικές της «καμένης γης».<br />Το ήδη σχετικά ήρεμο έτος του 2019, οι Tigers αναδιοργανώθηκαν και συγχωνεύτηκαν στις Συριακές Ένοπλες Δυνάμεις.<br />Ο Suhel παρέμεινε στην εξουσία, αλλά κρύφτηκε από το κοινό επειδή θεωρούνταν πιο δημοφιλής από τον Assad.<br />Τον Απρίλιο του 2024, ο Suhel απομακρύνθηκε από τη σύνταξη, αντικαθιστώντας ταυτόχρονα τη διοίκηση στρατιωτικών μονάδων στο Idlib, τη Χάμα και το Χαλέπι.<br />Μετά την επανέναρξη των εχθροπραξιών, αυτές οι μονάδες έγιναν πρωταθλητές.<br /><br />Ο ρόλος της Τουρκίας<br /><br />Ο εχθρός ήρθε από όπου υποτίθεται ότι προερχόταν - από την Idlib.<br />Με τα χρόνια των μαχών υπό την τουρκική κηδεμονία, είχε αναπτυχθεί εκεί αυτό που ονομαζόταν «απόθεμα καλικάντζαρων»: στα μέλη διαφόρων ομάδων που εγκαταστάθηκαν στις πόλεις προσφέρθηκε μια εναλλακτική λύση αντί του θανάτου με τίμημα την καταστροφή της πόλης - να καταθέσουν τα όπλα, και με τις οικογένειές τους να αναχωρήσουν για την Idlib.<br />Στα χρόνια της σχετικής ειρήνης στο Idlib, υπήρχε μια αυστηρή φυσική επιλογή, στην οποία οι άνθρωποι του al-Julani έγιναν νικητές.<br />Διαπραγματεύτηκε με επιτυχία την υποστήριξη με την Τουρκία και σχεδόν κατέστρεψε τους πιο ριζοσπαστικούς ανταγωνιστές από το ISIS και την Al-Qaeda, οι οποίοι σε διαφορετικές χρονικές στιγμές λειτουργούσαν ως εργοδότες του.<br />Ωστόσο, το κύριο επίτευγμα ήταν η οικοδόμηση ενός κράτους εντός κράτους: έχοντας κερδίσει το πάνω χέρι στην εσωτερική αντιπαράθεση, ο al-Julani οργάνωσε τη ζωή στο Idlib με τέτοιο τρόπο που η σύγκριση δεν ήταν υπέρ των Assad.<br />«Λιγότερη διαφθορά, περισσότερες ανέσεις» - τέτοιες, για παράδειγμα, είναι οι κριτικές των κατοίκων της Συρίας του Assad για τη ζωή στη Συρία.<br />Μη θέλοντας να αλλάξει τίποτα και στηριζόμενη στις δάφνες της, η Δαμασκός έχασε την κούρσα.<br />Ακόμη και ο προηγούμενος φόβος για τον ριζοσπαστισμό της σουνιτικής πλειοψηφίας δεν έπαιξε κανένα ρόλο αυτή τη φορά.<br />Τις ώρες που η προέλαση από την Idlib μπορούσε ακόμη να σταματήσει, τουλάχιστον θεωρητικά, όλοι οι εσωτερικοί σύμμαχοι απομακρύνθηκαν από τον Assad, μετά την οποία οι εξωτερικοί σύμμαχοι δεν είχαν τίποτα να σώσουν.<br /><br />Η επόμενη ημέρα<br /><br />Το Ιράν θα χάσει περισσότερα: η κατάρρευση του αλαουιτικού καθεστώτος σπάει την κορυφή της «σιιτικής ημισέληνου» - ένα γεωπολιτικό σχέδιο για τη δημιουργία μιας ζώνης επιρροής από τον Λίβανο έως την Υεμένη με τους Χούτι.<br />Το κύριο συμφέρον της Ρωσίας είναι η διατήρηση των βάσεων στο Tartus και στο Khmeimim, που θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγματεύσεων με τις αρχές του νέου συριακού κράτους, το οποίο τώρα αναδύεται από τα ερείπια του παλιού.<br />«Απλώς πέρασε την ημέρα του και πέθανε», ανέφερε ο al-Julani για το καθεστώς Assad, σαν να αποποιείται την ευθύνη.<br />Και είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς μαζί του σε αυτό: το κράτος Assad πέθανε πολύ πριν παραδοθεί η Δαμασκός.<br />Ο al-Julani και ο Τούρκος πρόεδρος Rejep Tayip Erdogan το παρατήρησαν πριν από οποιονδήποτε άλλον.<br /><br /><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Γιατί κανείς δεν έσωσε τον Assad. Η εκ των έσω κατάρρευση έσπασε το σχέδιο της «σιιτικής ημισέληνου».

Το κράτος Assad πέθανε πολύ πριν παραδοθεί η Δαμασκός Μετά την πτώση του Οίκου Assad, το παιχνίδι των θρόνων στη Συρία δεν τελείωσε, ούτε κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται! – Συρία, Γεωργία και Ρουμανία.

<img height="417" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/12/asteroessa-georgia-diadilosi-ukrania-russia-SLpress--825x621.jpg" width="720" /><br /><div><br /><b>ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ</b><br />Πριν από πολλούς πολλούς μήνες, όταν ξεκινούσε, με την ρωσική εισβολή, ο πόλεμος στην Ουκρανία, είχαμε γράψει σ’ αυτόν τον ιστότοπο, ότι πρόκειται για έναν από τους πολέμους που «δεν μπορούν να τελειώσουν». Δεν μπορεί να τελειώσει ο πόλεμος γιατί τα διακυβεύματα που τον προκαλούν δεν βρίσκονται αποκλειστικά και μόνο στην περιοχή όπου μαίνονται οι επιχειρήσεις, αλλά αποτελούν μέρος ευρύτερων αντιθέσεων. Γεννιόνται και προέρχονται από αυτές.<br /><br />Οι πόλεμοι του είδους αυτού δεν μπορούν εύκολα να τελειώσουν, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι στατικοί, ότι δεν παράγουν μια δυναμική, η οποία μπορεί να κλιμακώσει την τρέχουσα σύγκρουση ή ακόμα και να δημιουργήσει νέες εστίες αντιπαράθεσης. Ο πόλεμος δηλαδή μπορεί να μεταφερθεί αλλού, να συνεχιστεί αλλού ή και να δώσει νέους πολέμους κοντά ή μακριά στη φλεγόμενη ενεργή εστία. Εξυπακούεται ότι όσο μεγαλώνει η διάρκεια της κεντρικής αναμέτρησης, όσο μεταβάλλονται τα χαρακτηριστικά της και οι συσχετισμοί που διαμορφώνονται, όσο πληθαίνουν τα αδιέξοδα, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος μετάστασης.<br /><br />Η Ουκρανία είναι το κεντρικό πεδίο μάχης της τρέχουσας αναμέτρησης. Σε αυτό το πεδίο οι τύχες του πολέμου χαμογελούν, εδώ και πολλούς μήνες, στην πλευρά της Ρωσίας. Μετά από χίλιες ημέρες πολέμου η τελευταία πλησιάζει τους βασικούς στόχους της: Τον στρατιωτικό και πολιτικό έλεγχο των επαρχιών που έχει ήδη προσαρτήσει στο ρωσικό έδαφος και την αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, μέσα από την καταστροφή του ουκρανικού στρατού. Αυτή τη στιγμή ο ρωσικός στρατός ελέγχει το 99,07% του εδάφους του Λουχάνσκ, το 66,41% του Ντονέτσκ, το 72,90% της Ζαπορίζιε, το 72,11% της Χερσώνας, το 3,29% του Χαρκόβου και το 0,56% του Μικολάεφ. Η Κριμαία ανήκει στην Ρωσία εδώ και καιρό σε ποσοστό 100%. Πρόκειται για την μία πλευρά του λόφου.<br /><br />Η άλλη πλευρά είναι πολύπλοκη και, σε μεγάλο βαθμό, δυσδιάκριτη. Ο σχεδόν τριετής πόλεμος είχε έντονες πολιτικές επιπτώσεις στο μετασοβιετικό πολιτικό καθεστώς της Ρωσίας: Το άλλαξε, χωρίς η κατεύθυνση των αλλαγών να τείνει ξεκάθαρα προς την μία ή την άλλη πλευρά. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, το ζήτημα της κεντρικής εξουσίας. Η τελευταία είχε προπολεμικά υποφέρει, καθότι η ισχύς των βαρόνων του κεφαλαίου όχι μόνο είχε εντυπωσιακή οικονομική επιφάνεια –συναγωνιζόμενη τις οικονομικές δυνατότητες του Κράτους– αλλά και είχε διεισδύσει σε τυπικά κρατικές αρμοδιότητες.<br /><br />Οι ιδιωτικοί στρατοί και οι συνακόλουθες εταιρείες –όπως η Βάγκνερ– ήταν το πιο εμφανές παράδειγμα. Ο πόλεμος περιόρισε ή και κατέστρεψε αυτούς τους επικίνδυνους για την κεντρική εξουσία σχηματισμούς. Ταυτόχρονα, όμως, ο ίδιος ο πόλεμος έπληξε τον επαγγελματικό πυρήνα του στρατεύματος, δημιουργώντας ένα επικίνδυνο κενό στην εργαλειοθήκη της κεντρικής εξουσίας. Παραμένει ανοικτό το ερώτημα του ποιος και με ποιον τρόπο θα γεμίσει αυτό το κενό.<br />Η δυτική αντεπίθεση στην Συρία<br /><br />Η φθορά και η συρρίκνωση των δυνατοτήτων του στρατιωτικού σκέλους του ρωσικού καθεστώτος περιόρισε εξάλλου την ευρύτερη παρουσία της Ρωσίας ως μεγάλης δύναμης. Το κόστος των επιτυχιών στην Ουκρανία άνοιξε τον δρόμο για την μεγάλη αντεπίθεση του Δυτικού συνασπισμού στη Μέση Ανατολή και πιο ειδικά στη Συρία. Η τελευταία απειλεί να εξοβελίσει την ρωσική παρουσία από τη Συρία και –πολύ πιο σοβαρή εξέλιξη αυτή– από την Μεσόγειο. Εάν αυτό συμβεί, θα πρόκειται για την πιο σοβαρό πλήγμα στην ρωσική ισχύ στην μετασοβιετική περίοδο. Οπωσδήποτε η κατάκτηση 700 περίπου τετρ. χλμ στην ισοπεδωμένη Ουκρανία (Νοέμβριος του 2024) δεν μπορεί να ισοσκελίσει σε σημασία το τέλος της ρωσικής παρουσίας στη Συρία και τη Μεσόγειο.<br /><br />Ας μου συγχωρήσετε σε αυτό το σημείο μια παρέμβαση πάνω σε ζήτημα που αφορά άμεσα την δική μας χώρα και την Κύπρο. Η αιχμή του δόρατος της Δυτικής αντεπίθεσης στη Συρία είναι η Τουρκία. Το γεγονός εκτοξεύει το κύρος, ακόμα περισσότερο τη χρησιμότητα, της Άγκυρας στο ευρύτερο πλαίσιο του Δυτικού συνασπισμού. Επικυρώνει δε την ανάδειξη της χώρας σε καθοριστικό παράγοντα των εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή. Μένει να δούμε εάν το κενό που θα αφήσει πίσω της η τυχόν αποχώρηση των Ρώσων από την περιοχή θα καλυφθεί, όπως είναι και το πιθανότερο, από την Τουρκία.<br /><br />Σε μια τέτοια περίπτωση η Άγκυρα θα αναδειχθεί σε κυρίαρχο στην Ανατολική Μεσόγειο και στη συριακή ενδοχώρα. Η επιρροή του Ιράν θα περιοριστεί στα ανατολικά, σε ασφυκτικό ίσως βαθμό, ενώ το Ισραήλ θα υποχρεωθεί να συνδιαλλαγεί με το νέο, μοναδικό ισχυρό της γειτονιάς του. Η σημασία αυτών των πιθανών εξελίξεων για την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελλάδα είναι προφανής. Και είναι λυπηρό, ως και εγκληματικό το γεγονός ότι και η Αθήνα και η Λευκωσία συνέδραμαν τα μέγιστα σε αυτές τις εξελίξεις.<br /><br />Γεωργία και Ρουμανία<br /><br />Με την εξέλιξη των γεγονότων να είναι ανοικτή, είναι ίσως πρόωρο να μιλήσουμε για αντεπίθεση της Δύσης. Παράπλευρα στοιχεία, όμως, δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Ας ανθολογήσουμε μερικά από αυτά. Στην Γεωργία η εκλογή ενός μη επιθυμητού πρωθυπουργού –οπαδού της προσέγγισης με τη Ρωσία– δρομολόγησε εκρηκτικές καταστάσεις. Στην κορυφή της εξουσίας πρώτα όπου η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Γαλλίδα υπήκοος και πρώην πρέσβειρα της Γαλλίας στη χώρα, απέρριψε το αποτέλεσμα των εκλογών και αρνείται να παραδώσει, βάσει συνταγματικής υποχρέωσης, την εξουσία.<br /><br />Στους δρόμους εμφανίστηκαν οι γνωστοί από το ουκρανικό προηγούμενο πάνοπλοι διαδηλωτές – πάνοπλοι με όπλα ειδικά φτιαγμένα για την περίσταση, εκτοξευτές φονικών φωτοβολίδων. Στις δε Δυτικές πρωτεύουσες ξεκίνησαν οι γνωστές αιτιάσεις περί ρωσικής ανάμιξης –υβριδικής– και αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος. Οι ομοιότητες με το Μαϊντάν του Κιέβου είναι εντυπωσιακές. Να σημειώσουμε ότι το κόμμα που κέρδισε τις εκλογές πήρε 53% των ψήφων και η αντιπολίτευση 37%!<br /><br />Στη Ρουμανία το προβάδισμα του εξηντάχρονου υποψηφίου, Καλίν Γκεοργκέσκου, στις προεδρικές εκλογές προκάλεσε την ακύρωση της εκλογικής διαδικασίας από το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας με επιχείρημα ότι οι εκλογές επηρεάστηκαν από αναρτήσεις στο Χ και στο Telegram, αναρτήσεις που καθοδηγούσε η Ρωσία! Η αμαρτία του Γκεοργκέσκου ήταν η κριτική του στάση απέναντι στο ΝΑΤΟ και την προοπτική εμπλοκής της χώρας του στον πόλεμο της Ουκρανίας. Αυτά ήταν αρκετά για να χαρακτηριστεί “λαϊκιστής” και οπαδός της “σκληρής Δεξιάς” στις δυτικές πρωτεύουσες, οι οποίες και ενθάρρυναν την με κάθε τρόπο απαγόρευση της ανόδου του στην εξουσία.<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί ότι στον πρώτο γύρο των εκλογών ο υποψήφιος είχε πάρει το 23% των ψήφων, ερχόμενος πρώτος στις προτιμήσεις των Ρουμάνων, και θα ήταν ο ένας εκ των δύο υποψηφίων στον δεύτερο γύρο στις 9 Δεκεμβρίου. Ο δεύτερος γύρος δεν θα γίνει ποτέ – τουλάχιστον όχι μέχρι να ευθυγραμμιστούν υποψήφιοι και ψηφοφόροι με τις επιταγές της Δύσης.</div><div><br />Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται!<br /><br />Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ανάλογες παρεμβάσεις του δυτικού παράγοντα ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ σε κάθε χώρα και κυβέρνηση, ακόμα και σε εκείνες των πιο ισχυρών συμμάχων. Ας μην πάμε όμως μακριά: Η “δεσποτική” επίσκεψη του κ. Πάϊατ στην Αθήνα πριν λίγες εβδομάδες όπου υπαγόρευσε τις βουλές της κυβέρνησής του όχι στους αρμόδιους υπουργούς ή τον πρωθυπουργό, αλλά στους ολιγάρχες του χρήματος και των καπιταλιστικών ομίλων ήταν ενδεικτική. Η Δύση επιτίθεται και οι πάντες οφείλουν να στοιχηθούν πίσω από αυτήν.<br /><br />Τα γεγονότα αυτά είναι ψηφίδες του ίδιου σκηνικού: Το στρατιωτικό πλεονέκτημα της Δύσης πρέπει να αξιοποιηθεί πριν είναι αργά. Σε ένα <a href="https://armyrecognition.com/focus-analysis-conflicts/army/analysis-defense-and-security-industry/focus-chinas-strategic-blueprint-to-become-worlds-leading-naval-power-by-2050">εφιαλτικό δημοσίευμα</a> εντύπου που εκφράζει το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ, διατυπώθηκε η θέση ότι, με την παρούσα κατάσταση, στα 2050 περίπου, το Πολεμικό Ναυτικό της Κίνας θα μπορεί να προβάλει την ισχύ του 10.000 ναυτικά μίλια μακριά από τις ακτές της Κίνας, ως την διώρυγα του Παναμά ή την Κούβα. Το άρθρο ήταν σάλπισμα πολέμου: Το Ναυτικό των ΗΠΑ, οι ΗΠΑ, δεν θα αφήσουν ποτέ να συμβεί αυτό!<br /><br />Ας προσθέσουμε κάτι τελευταίο. Η βιτρίνα του επερχόμενου πολέμου είναι η Γάζα. Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που υπήρξε η “βιτρίνα” των επερχόμενων στα 1937 – τον βομβαρδισμό της Γκουέρνικα. Εδώ πρόκειται για την προκλητική επίδειξη ενός ολοπαγούς εγκλήματος που αποσκοπεί στην ολοκληρωτική εξαφάνιση λαών, κοινωνιών. Τα εκεί συμβαίνοντα δημιουργούν μια νομολογία, μία νέα κατηγορία “Δικαίου”. Η μαζική εξόντωση ανθρώπων, η πολύμορφη αποσάθρωση των κοινωνιών τους επιτρέπεται, είναι στοιχείο του νέου πολέμου. Βρισκόμαστε πολύ πίσω από τις Συμβάσεις της Χάγης του 1899 ή του 1907. Δεν είναι ο καλύτερος οιωνός για τους λαούς του κόσμου.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται! – Συρία, Γεωργία και Ρουμανία.

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Πριν από πολλούς πολλούς μήνες, όταν ξεκινούσε, με την ρωσική εισβολή, ο πόλεμος στην Ουκρανία, είχαμε γράψει σ’ αυτόν το...

Διαβάστε την συνέχεια

«Η Ελλάδα κράτος υπό κατοχή μετά από τη δολοφονία Καποδίστρια αλλά ο ελληνισμός αντέχει».

<img height="405" src="https://i.ytimg.com/vi/_O1XLr-UTnI/hqdefault.jpg" width="716" /><br /><br />Συζήτηση για τον ελληνισμό και την μεγάλη δύναμη του…Αυτή που του επέτρεψε να επιβιώσει επί 5 αιώνες καταπίεσης. Υπάρχουν ακόμη αποθέματα αυτής της δύναμης για να αντιμετωπιστεί η παρακμή την οποία βιώνουμε σε όλα τα επίπεδα; Ο Γιώργος Παύλος στο στούντιο του militaire channel, μιλά για το μεγαλείο του ελληνισμού που επιβιώνει παρά τις τεράστιες δυσκολίες που συνεχώς καλείται να αντιμετωπίσει. «Η Ελλάδα μετά από την δολοφονία του Καποδίστρια, η Ελλάδα είναι κράτος υπό κατοχή…Ο Κίσινγκερ δεν είπε τυχαία ότι για να υποτάξουμε τους Έλληνες πρέπει να τους «χτυπήσουμε» στην Παιδεία, στην γλώσσα, στην πίστη. Αυτό το έκαναν πράξη και σήμερα ο λαός δεν ξέρει από που του έρχονται τα χτυπήματα», λέει .<br /><br />Ο κ.Παύλος παρουσιάζει τη «Διακήρυξη της Ρωμιοσύνης», ένα κείμενο που συνυπογράφει με τον Γιώργο Δασκαλούλη, με τίτλο «Η Διακήρυξη της Ρωμιοσύνης- Ένας οδικός χάρτης προς την Εθνική Ενότητα». Τι περιλαμβάνει αυτό το κείμενο; «Ανιχνεύουμε το ελληνικό πρόβλημα και τη λύση του και επισημαίνουμε ότι πρώτα απ΄ όλα πρέπει να θεραπευθεί το πνεύμα των Ελλήνων», εξηγεί ο κ.Παύλος. Δεν αποφεύγει να σχολιάσει όσα συμβαίνουν σήμερα στην χώρα και είναι πολύ αιχμηρός, μιλώντας με ονόματα. Ασκεί σκληρή κριτική στις επιλογές που έχει κάνει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, υποστηρίζοντας ότι οι γεωπολιτικές συνέπειες θα είναι πολύ άσχημες. Μιλά για το Αιγαίο και το παιχνίδι των ελληνικών κυβερνήσεων που θα οδηγήσει , όπως λέει στη διχοτόμηση του. «Το Αιγαίο δεν ήταν ανέκαθεν ιστορικός χώρος του ελληνισμού και έχουμε φθάσει να ακούμε από την κυρία Μπακογιάννη, ότι δεν είναι ελληνική λίμνη», προσθέτει.<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="395" src="https://www.youtube.com/embed/_O1XLr-UTnI" width="695" youtube-src-id="_O1XLr-UTnI"></iframe></div><br /><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

«Η Ελλάδα κράτος υπό κατοχή μετά από τη δολοφονία Καποδίστρια αλλά ο ελληνισμός αντέχει».

Συζήτηση για τον ελληνισμό και την μεγάλη δύναμη του…Αυτή που του επέτρεψε να επιβιώσει επί 5 αιώνες καταπίεσης. Υπάρχουν ακόμη αποθέματα αυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αλλόκοτη μακαριότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη.

<img height="360" src="https://www.omegapress.gr/images/SYRIA.jpg" width="702" /><div><br /></div><div>Του <b>Σωτήρη Σιδέρη</b><br />Αντί η Ελλάδα να “ χαιρετίζει την πτώση του αυταρχικού καθεστώτος Ασαντ στη Συρία” , όφειλε να διαφοροποιηθεί, γιατί πάγια θέση της χώρας είναι η μη ανάμειξη στα εσωτερικά άλλων χωρών και κυρίως, όταν υπάρχει ανατροπή με πολεμικές επιχειρήσεις που ενορχηστρώθηκαν από άλλες χώρες με επικεφαλής την Τουρκία. Υπό αυτή την έννοια δεν έχει κανένα νόημα να λέει το ελληνικό ΥΠΕΞ ότι <<Θα πρέπει, ωστόσο, άμεσα να διασφαλιστεί η ειρήνη στη χώρα και η ομαλή μετάβαση εξουσίας σε μια δημοκρατικά νομιμοποιημένη κυβέρνηση, με βάση την απόφαση 2254 του Συμβουλίου Ασφαλείας>>.<br /> <br /> Δηλαδή με εκλογές. Δεσμεύθηκαν οι τζιχαντιστές με εκλογές και ο λαός τώρα θα απολαύσει τη δημοκρατία; όπως στο Αφγανιστάν; ή μήπως η αναφορά του ΥΠΕΞ ότι θα συνεργαστεί με άλλες αραβικές χώρες έχει ίχνος αξιοπιστίας όταν όλες οι αραβικές χώρες έχουν επίσης δικτατορικά καθεστώτα; Μετά τον Σαντάμ διαλύθηκε το Ιράκ, μετά τον Καντάφι η Λιβύη, μετά τον Άσαντ η Συρία. Απλά οι ΗΠΑ και η Δύση θέλουν βολικούς δικτάτορες , εγκληματίες και αποβράσματα να κάνουν τη δουλειά τους και η Ελλάδα πειθήνια ακολουθεί, ενώ η γεωπολιτική ανασφάλεια πλησιάζει στα σύνορά της. Την ίδια στιγμή ο Μητσοτάκης με τα αλλόκοτα αφηγήματά του περί ιδανικής διακυβέρνησης στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική, είναι εκτός λογικής.<br /> Οι Έλληνες διπλωμάτες αποχωρούν από τη Δαμασκό, ενώ η Ιταλία ζήτησε από την Άγκυρα την προστασία της πρεσβείας της, επιβεβαιώνοντας τον ρόλο της Άγκυρας! Η Ελλάδα είναι απούσα και μοιάζει διπλωματικά απομονωμένη από τις έντονες γεωπολιτικές ζυμώσεις που οδηγούν και σε νέα σύνορα και χάρτες στην εύφλεκτη περιοχή μας.<br /><br />Νέες ισορροπίες<br /><br />Η Ελλάδα επί Μητσοτάκη ανήκει πλέον στο κλαμπ των κρατών που υιοθετούν τυχοδιωκτικές πολιτικές και αναθέτουν σε εγκληματίες, μισθοφόρους, φασίστες και πάσης φύσεως αποβράσματα να κάνουν την δική τους δουλειά. Αυτό ακριβώς έγινε στην Συρία. Η οικογένεια Άσαντ ήταν δικτατορική, καμία αμφιβολία. Άλλο αυτό, άλλο η βοήθεια σε αντιπολίτευση να κινητοποιήσει τον λαό για την αλλαγή και άλλο να κάνουν πολεμική επιχείρηση με σκοτεινούς τζιχαντιστές.<br /> Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι παγιδευμένος στην υποτέλειά του και τη θεωρεί ιδανική πολιτική. Το ίδιο παγιδευμένος είναι ο Ζελένσκι, το ίδιο ήταν η Χεζμπολάχ στο Ιράν, ο Άσαντ στην Συρία, αλλά δεν είχαν καλό τέλος . Η Τουρκία είναι παρούσα πλέον εκτός από το Ιράκ , τώρα και στην Συρία, είναι προ πολλού στην Λιβύη , διαθέτει τεράστιες βάσεις και πάνω από 40.000 στρατό στην κατεχόμενη Κύπρο και απειλεί ευθέως την Ελλάδα, ενώ έχει επιρροή στα βαλκάνια και το Νότιο Καύκασο.<br /> <br />Η Ελλάδα εισέρχεται σταδιακά σε περίοδο γεωπολιτικής ανασφάλειας που οφείλεται, τόσο στις αρρυθμίες που προκαλούν στην περιοχή οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Τουρκία , το Ιράν και η Ρωσία, όσο και επειδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη , αντί να έχει μια εθνική στρατηγική πυξίδα, έχει εκχωρήσει το μέλλον της ασφάλειας της χώρας στις ΗΠΑ, που δεν έχει ίχνος αξιοπιστίας.<br /><br /> Έμμεσα προς το παρόν, επιβεβαιώνονται οι αρχικές εκτιμήσεις για τον αμφιλεγόμενο ρόλο της Μόσχας. Η Ρωσία οργάνωσε το σχέδιο διαφυγής του Άσαντ και της οικογένειάς του , ενώ πήρε και τις πρώτες διαβεβαιώσεις των τζιχαντιστών, ότι δεν θα πειραχθούν οι ρωσικές βάσεις. Αλλά αν οι μεγάλοι παίχτες πάντα έχουν πολλούς τρόπους να λύνουν τα προβλήματά τους, δεν συμβαίνει το ίδιο με τη χώρα μας.<br /><br />Περί τυφλότητας...<br /><br />Η κυβέρνηση, έχοντας δώσει διαπιστευτήρια υποτέλειας στις ΗΠΑ και τις μεγάλες χώρες της ΕΕ, έχει χορηγήσει μεγάλες ποσότητες οπλικών συστημάτων , αλλά και οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία, χωρίς το παραμικρό σχέδιο ή αντάλλαγμα. Ταυτόχρονα, οι περισσότεροι ηγέτες της ΕΕ, ακόμη και οι ΗΠΑ έχουν μόνιμους διαύλους επικοινωνίας με την Ρωσία, πλην της Ελλάδας. Ο στόχος του Ισραήλ και των ΗΠΑ για ακρωτηριασμό της επιρροής του Ιράν φαίνεται ότι επιτυγχάνεται προς το παρόν τουλάχιστον, γιατί μετά τη Χαμάς και την Χεζμπολάχ, ανατράπηκε και το καθεστώς Άσαντ που πρόσφερε γη και ύδωρ στην Τεχεράνη και τη Μόσχα για να διατηρηθεί στην εξουσία.<br /><br />Πόσο καλά ενορχηστρωμένο είναι το σχέδιο για την μετά Άσαντ εποχή, θα φανεί σύντομα. Αυτό που προκαλεί και πάλι προβληματισμό είναι το γεγονός ότι η Δύση πανηγύρισε την πτώση του Άσαντ , αλλά τον διαδέχονται επικηρυγμένοι τζιχαντιστές, όπως πανηγύρισαν την πτώση της Βαγδάτης και αναδύθηκε ο ISIS, όπως πανηγύρισαν την Αραβική Άνοιξη και βρέθηκαν μπροστά στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, την πτώση του Καντάφι και βρέθηκαν μπροστά στο πολυετές χάος της Λιβύης. Περί τυφλότητας ο λόγος δηλαδή….<br /><br />Άδεια καρέκλα<br /><br />Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποσυρθεί από το 2019 από κάθε διαπραγμάτευση σε όλα τα επίπεδα , τοπικό , περιφερειακό, διεθνές. Το υπουργείο Εξωτερικών είναι επίσης πλήρως αποστασιοποιημένο και εμφανίζει συμπτώματα διπλωματικής παραζάλης , με εξαίρεση την μόνιμη προθυμία να υπηρετήσει τα σχέδια των ΗΠΑ και μόνο και να στηρίξει το Ισραήλ, άνευ όρων. Υπό αυτό το πρίσμα , αποτελεί μείζον πολιτικό πρόβλημα η απόσυρση της Ελλάδας από κάθε βήμα ενδοσυμμαχικών διαπραγματεύσεων, που είναι και οι πλέον βασικές για τη θέση της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και συνδέονται άμεσα με τα καλώς νοούμενα εθνικά συμφέροντα.<br /><br />Όλες οι χώρες του κόσμου και ιδιαίτερα η Τουρκία το κάνει με μεγάλη επιτυχία, διαπραγματεύονται εντός της Δύσης για να κερδίζουν στην βαθμίδα επιρροής. Η γεωπολιτική αστάθεια σήμερα , πέρα από τους κινδύνους που κρύβει , αποτελεί ταυτόχρονα και μια τεράστια διπλωματική σκακιέρα όπως συμβαίνει πάντα στις μεγάλες κρίσεις. Και σε αυτό το πεδίο η Αθήνα είναι ανύπαρκτη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποσύρει από όλα τα διεθνή φόρα την πάγια θέση της χώρας για την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, την απειλή πολέμου και την διαρκή παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Η ισχυρή θέση ότι η πολιτική της Τουρκίας στο Αιγαίο είναι ευρωτουρκικό πρόβλημα, έχει εξαφανιστεί από την πολιτική ορολογία του Κυριάκου Μητσοτάκη.</div><div><br />Η Ελλάδα, απειλείται και δεν θέτει το πρόβλημα πουθενά. Συνέπεια και αυτής της στάσης είναι η απογείωση του περιφερειακού ρόλου της Τουρκίας. Η Τουρκία είναι εκείνη που έχει απομονώσει την Ελλάδα επικαλούμενη πότε το νεκρό Πρωτόκολλο της Βέρνης, πότε το τουρκολιβυκό σύμφωνο, πότε τη Γαλάζια Πατρίδα για να αδρανοποιήσει την Ελλάδα και το έχει πετύχει. Πόθεν νομιμοποιείται η Τουρκία να καθοδηγεί στρατό τζιχαντιστών για την ανατροπή του Άσαντ, προφανώς δεν έχει απασχολήσει την Αθήνα. Επόμενο, η Άγκυρα να μην νοιώθει την παραμικρή πίεση ούτε στο Κυπριακό, ούτε στο Αιγαίο…<br /> <br />Φαίνεται ότι τον ίδιο δρόμο παίρνει και η Κυπριακή Δημοκρατία με το μύθευμα περί ένταξης στο ΝΑΤΟ. Η Κύπρος είναι η βάση της Δύσης όσο διαρκεί ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή και αφορά την ασφάλεια του Ισραήλ. Η πρόσκληση του Νίκου Χριστοδουλίδη από τον Μπάιντεν και το φλερτ της Λευκωσίας με τις ΗΠΑ αφορά την χρησιμοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως βάσης για την ασφάλεια, τις προμήθειες και τις διευκολύνσεις των δυτικών για την στήριξη του Ισραήλ. Η επιλογή αυτή γίνεται γιατί και η Λευκωσία δεν διαπραγματεύεται τίποτα, όπως και ο Μητσοτάκης και αυτό ικανοποιεί τους δυτικούς πρωταγωνιστές και το Τελ Αβίβ. Αντίθετα,η Τουρκία για κάθε τι που κάνει απαιτεί πολλαπλάσια ανταλλάγματα και συνήθως παίρνει πολλά. Απόδειξη η Συρία…<br /><br />Είναι θέμα χρόνου να έχουμε περισσότερες εντάσεις στην περιοχή. Η αναδίπλωση του Ιράν πιθανόν να οδηγήσει το Ισραήλ σε περισσότερες επιθετικές κινήσεις και ο Τραμπ είναι γνωστό ότι αντιπαθεί την Τεχεράνη, ίσως και να μην θέλει την ύπαρξή της. Οπότε είναι φανερό, πως αυτή την στιγμή, οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι η Τουρκία, αλλά και οι Κούρδοι , όσο απολαμβάνουν την προστασία των ΗΠΑ. <br />Η Τουρκία του Ερντογάν ζει το όνειρό της. Η Ρωσία χάνει σε επιρροή , αλλά η προσοχή της είναι στραμμένη στην Ουκρανία, όπου δεν πρόκειται να κάνει εκπτώσεις. Ο άξονας όμως Ρωσίας -Τουρκίας -Ιράν έχει ραγίσει και το σκηνικό αλλάζει. Το Αιγαίο δεν είναι μακριά από την Συρία και όσο η Άγκυρα παίζει τον τυχοδιωκτικό της ρόλο, τόσο πιο απαραίτητη θα γίνεται στη Δύση...</div><div><br /></div><div><a href="https://www.omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η αλλόκοτη μακαριότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Του Σωτήρη Σιδέρη Αντί η Ελλάδα να “ χαιρετίζει την πτώση του αυταρχικού καθεστώτος Ασαντ στη Συρία” , όφειλε να διαφοροποιηθεί, γιατί πάγι...

Διαβάστε την συνέχεια

ΣΥΡΙΑ: Ένα Αφγανιστάν στην Μεσόγειο.

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2024/12/ASSADend-930x550.jpg" width="714" /><br /><br /><b>Σπύρος Σουρμελίδης</b><br />Είναι και πάλι πολλοί αυτοί που πανηγυρίζουν για την πτώση του καθεστώτος Ασαντ και την διάλυση της Συρίας. Μόνο που οι δυνάμεις οι οποίες κυριαρχούν, καταλαμβάνοντας την Δαμασκό, είναι οι τζιχαντιστές και διάφορες άλλες ριζοσπαστικές θρησκευτικές ομάδες. Ισραηλινοί, αμερικανοί, ευρωπαίοι θέλουν κάποιους να κάνουν τη βρώμικη δουλειά, αδιαφορώντας για την συνέχεια και τις συνέπειες. Ετσι έγινε στο Αφγανιστάν έτσι έγινε και στην Λιβύη. Το καθεστώς Άσαντ είναι σάπιο εδω και χρόνια, η Συρία είναι μια χώρα διαλυμένη απο το 2011 και μετά, η Μέση Ανατολή βρίσκεται σε ενα νέο κύκλο αίματος με τον Νετανιάχου να πρωτοστατεί και στην γενοκτονία των παλαιστινίων και στην διάλυση. Ενω ο Ερντογάν μπήκε για τα καλά στην μοιρασιά με τον δικό του τρόπο.<br /><br />Η κάθοδος των τζιχαντιστών της Ισλαμιστικής Επαναστατικής Ομάδας Hayat Tahrir al-Sham (HTS) απο το Χαλέπι προς την Δαμασκό, ξύπνησε όλες τις αντικαθεστωτικές ομάδες που ελέγχουν διάφορες περιοχές της Συρίας, ακόμα και στα περίχωρα της Δαμασκού. Η Hayat Tahrir al-Sham υπο τον Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολάνι, είναι καλά εξοπλισμένη, οι στρατιώτες της φέρουν σύγχρονο οπλισμό, οι στολές τους είναι καινούργιες και μοιάζουν κάπως με αυτές που έχουν και οι ουκρανικές δυνάμεις. Η εμφάνιση τους, θυμίζει τους τζιχανιστές απο το Ιράκ, το Ισλαμικό Κράτος (ISIS), που το 2014 απείλησαν να δημιουργήσουν Χαλιφάτο σε Ιράκ, Συρία και Λίβανο. Ηταν και εκείνοι καλοντυμένοι και καλά εξοπλισμένοι.<div><br />Διπλό μέτωπο για τη Μόσχα<br /><br />Η ενασχόληση των Ρώσων στο ουκρανικό μέτωπο, η προσπάθεια τους να καταλάβουν όσα εδάφη θέλουν στην ανατολική και νότια Ουκρανία, πριν απο την εγκατάσταση του Τράμπ στον Λευκό Οίκο, δεν τους δίνει δυνατότητα να στηρίξουν και τον Ασαντ. Μένει να δούμε αν οι Ρωσοι θα μπορέσουν να κρατήσουν τα δύο λιμάνια της Συρίας Λατάκια και Ταρτούς υπο τον έλεγχο τους.<br />Για τον Ασαντ η αποδυνάμωση της Χεζμπολάχ είναι επίσης μεγάλη απώλεια, οπως και η αποδυνάμωση ολων των φιλικών δυνάμεων του ΙΡάν στην ευρύτερη περιοχή. Το ίδιο το Ιράν αλλωστε απασχολείται με την αντιμετωπιση του Ισραήλ. Η συγκυρία λοιπόν αποδυνάμωσε ακόμα περισσότερο το ήδη ασθενές καθεστώς Άσαντ.<br />«Όταν μιλάμε για στόχους, ο στόχος της επανάστασης είναι να ανατρέψουμε αυτό το καθεστώς. Έχουμε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουμε όλα τα απαραίτητα μέσα για να πετύχουμε αυτόν τον στόχο», δήλωσε ο Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολάνι, η ηγέτης των τζιχαντιστών.<br />Σχεδόν το ⅓ της Συρίας (βορειοανατολικά) ελέγχεται απο τους Κούρδους, ενω βορειοδυτικά στις περιοχές του Ιντλίμπ και του Χαλεπίου, ο έλεγχος ήταν στις δυνάμεις που στήριζε η Τουρκία.<br />Η γενίκευση των πολεμικών συγκρούσεων απο το Ισραήλ, οδήγησε στην εγκατάλειψη του Ασαντ απο τους συμμάχους του.<br /><br />Ο επιτήδειος Ερντογάν<br /><br />Ο Ερντογάν έδειξε ότι ήθελε να συμφωνήσει με τον Ασαντ, χωρίς όμως να εγκαταλείψει τα εδάφη που κατέχει εδω και χρόνια στην βορειοδυτική Συρία. Ο Ασαντ απο την πρώτη στιγμή (2011) υποστηρίζει ότι η βασική αιτία των προβλημάτων του είναι η Τουρκία. Η εκπεφρασμένη διάθεση του Ισραήλ να στηρίξει την δημιουργία ενός κουρδικού κράτους και στην βόρεια Συρία, οπως και ο σχεδιασμός του Νετανιαχου για την επαναχάραξη των συνόρων στην Μέση Ανατολή, κινητοποίησαν τα αντανακλαστικά του Ερντογάν. Αρχή του είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει καμία νέα μοιρασιά χωρίς να έχει μερίδιο και η Τουρκία. πόσο μάλλον που σταθερός εχθρός της Τουρκίας είναι οι Κούρδοι, η διάθεση τους να αποκτήσουν κράτος σε περιοχή. Και μιλάμε για σχεδόν 50 εκατομμυρια κούρδους σε Συρία, Ιράκ, Τουρκία και Ιράν. Η αλλαγή ηγεσίας στις ΗΠΑ, είναι ενα ακόμα κίνητρο για τον Ερντογάν, να δημιουργήσει συνθήκες επαναδιαπραγμάτευσης, να αποκτήσει νέα “οπλα” στο παζάρι με αμερικανούς, ρώσους, ιρανούς και ευρωπαίους. Γιατί ο Ερντογάν έχει δει γρήγορα ότι ξεκινάει ενα νέο παζάρι και στην περιοχή και παγκοσμίως.<br /><br />Οι ακίνητοι ευρωπαίοι, οι επικίνδυνοι βρετανοί, οι αμετανόητοι αμερικάνοι<br /><br />Λίγες εβδομάδες πριν τελειώσει η θητεία του Τζο Μπάιντεν, η κατάσταση βγαίνει εκτός ελέγχου. “είναι τρελή” οπως την χαρακτήρισε μάλιστα ο …Τραμπ, μιλώντας με τον Μακρόν, στα θυρανοίξια της Παναγίας των Παρισίων.<br /><br />Οι αμερικανοί για μία ακόμα φορά ενισχύουν δυνάμεις επικίνδυνες, ριζοσπαστικές, θρησκευτικά φανατικούς, για να ανατρέψουν τις ισορροπίες, για να δυσκολεψουν τον Πούτιν. Επαναλαμβάνουν τα όσα έκαναν στο Αφγανιστάν, το οποίο τελικώς το εγκατέλειψαν στους απίστευτους Ταλιμπάν, που με τη σειρά τους σφάζουν το λαό τους. Κάνουν το ίδιο που έκαναν μαζί με τους γάλλους στη ΛΙβύη. Η οποία έχει μείνει μια μαύρη τρύπα στον χάρτη, ενα μη κράτος. Φωνάζουν γάλλοι, ιταλοί, έλληνες και λοιποί ευρωπαίοι για το μεταναστευτικό, αλλά δεν ομολογούν το έγκλημα της διάλυσης της Λιβύης. Κα εκεί το σύνθημα ηταν να ανατραπεί ο Καντάφι. Τωρα δεν υπάρχει Λιβύη. Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται και στην Συρία. Ενα κράτος όπου συμβίωναν ολες οι θρησκείες. Αλλά τώρα έρχονται φανατικοί φασίστες με την στήριξη των …δημοκρατικών δυνάμεων της Δύσης και του Ερντογάν. Οι βρετανοί πρωτοστατούν στον σχεδιασμό, ενω την ίδια ώρα οι ευρωπαίοι κοιτάνε ανήμποροι να σχεδιάσουν και να παρέμβουν.</div><div><br />Ο Μακρόν, δεν μπορεί να σώσει καν τον Λίβανο για τον οποίο υποτίθεται ότι έχει ενδιαφέρον. Αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι μία ακόμα διάλυση της Μέσης Ανατολής, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες. Οι επιπτώσεις για την Ευρώπη θα είναι μόνο αρνητικές για την Ελλάδα ιδιαιτερως. Και ας παριστάνει τον ψύχραιμο ο κ. Μητσοτάκης.<br /><br />ΥΓ: Μένει να δούμε αν θα επισκεφθεί τελικώς τον Λίβανο ο Έλληνας πρωθυπουργός και το Ισραήλ η κα Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

ΣΥΡΙΑ: Ένα Αφγανιστάν στην Μεσόγειο.

Σπύρος Σουρμελίδης Είναι και πάλι πολλοί αυτοί που πανηγυρίζουν για την πτώση του καθεστώτος Ασαντ και την διάλυση της Συρίας. Μόνο που οι δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Ιράν είχε ενημερώσει τον Άσαντ, εμπιστεύθηκε την Τουρκία…

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/12/BASHAR-AL-ASSAD-720x400.jpg" /><br /><br />΄”Το Ιράν προειδοποίησε τον Άσαντ πριν από δύο μήνες ότι το HTS ετοιμαζόταν να κάνει μια κίνηση, αλλά απέρριψε την απειλή”, ανέφεραν Ιρανοί αξιωματούχοι.<br /><br />“Έτσι ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών έδωσε διαβεβαιώσεις ότι δεν θα γίνει τίποτα, κάτι που αποδείχθηκε ψέμα. Μετά την είσοδο του HTS στο Δυτικό Χαλέπι, το Ιράν περίμενε ότι ο Άσαντ θα ζητούσε στρατιωτική βοήθεια και ήταν πλήρως προετοιμασμένο να τον στηρίξει με στρατεύματα και ό,τι άλλο χρειαζόταν – αλλά δεν ήρθε τέτοιο αίτημα.<br /><br />“Μετά την πτώση του Χαλεπίου, έγινε σαφές ότι ο Άσαντ δεν είχε πραγματικές προθέσεις να παραμείνει στην εξουσία, έτσι το Ιράν άρχισε να συμμετέχει σε διπλωματικές συνομιλίες με την αντιπολίτευση και κανονίσε την ασφαλή έξοδο των στρατευμάτων του από τη Συρία. Εάν ο συριακός στρατός δεν πολεμά, το Ιράν δεν θα διακινδυνεύσει τις ζωές των στρατιωτών του. Η Ρωσία και τα ΗΑΕ κατάφεραν να τον πείσουν να παραιτηθεί, οπότε δεν μπορούσε να να κάνει τίποτα το Ιράν».<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το Ιράν είχε ενημερώσει τον Άσαντ, εμπιστεύθηκε την Τουρκία…

΄”Το Ιράν προειδοποίησε τον Άσαντ πριν από δύο μήνες ότι το HTS ετοιμαζόταν να κάνει μια κίνηση, αλλά απέρριψε την απειλή”, ανέφεραν Ιρανοί ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα πρώτα ασφαλή συμπεράσματα από τη Συρία για όλους, εκπλήσσουν.

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/12/US-SPECIAL-FORCES-SYRIA-790x400.jpg" width="723" /><br /><br /><div>Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Το καθεστώς Άσαντ είναι πλέον παρελθόν. Πρόκειται για μια εξέλιξη που θα καταλάβει περίοπτη θέση στην πολυτάραχη ιστορία της Μέσης Ανατολής. Μπορεί η ταχύτητα με την οποία ξετυλίχθηκαν τα γεγονότα να εξέπληξε. Το στρατηγικό περιβάλλον όμως ήταν δεδομένο. Άρα, η έκπληξη αυτή πρέπει να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία και σύνεση. Σε μια προσπάθεια κατανόησης κάποιων βασικών παραμέτρων της όλης εξίσωσης, θα καταφύγω στη συνήθη μέθοδο. Αυτή της διάκρισης ανάμεσα στο στρατηγικό και το τακτικό επίπεδο.<br /><br />Καταρχάς, θεωρώ ότι οι εξελίξεις δικαιώνουν πλέον πέραν πάσης αμφιβολίας την αρχική τοποθέτηση αμέσως μετά τα γεγονότα της 7 Οκτωβρίου 2023, που ξεκίνησαν τον νέο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Δηλαδή, την ξεκάθαρη σύνδεση των μετώπων Ουκρανίας και μέσης Ανατολής. Το ρωσικό συμφέρον εξυπηρετείτο σαφέστατα από την επιβολή πολέμου στο Ισραήλ. Τα πράγματα εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι. Η ανάγκη στήριξης του εβραϊκού κράτους, αποφόρτισε το μέτωπο της Ουκρανίας και συνέβαλλε τα μέγιστα στην πρόοδο των επιχειρήσεων των ρωσικών δυνάμεων. Για το πως όμως υποδαυλίστηκε αυτό το μέτωπο μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν.<br /><br />Τούτου λεχθέντος όμως, συνεπάγεται αυτόματα ότι οι εξελίξεις των προηγούμενων ημερών που πιθανότατα θα καταλήξουν στον εξοβελισμό της Ρωσίας από την ανατολική Μεσόγειο, διά της απώλειας της ναυτικής βάσης στο Ταρτούς και της αεροπορικής Χμέιμιμ στη Λατάκεια, πιθανότατα συνιστούν στρατηγικό δυτικό «τιμωρητικό πλήγμα». Δηλαδή, έστρεψαν στο κατάλληλο χρόνο εναντίον της Μόσχας, το όπλο που παρασκηνιακά βοήθησε να ενεργοποιηθεί στη Μέση Ανατολή. Και το τίμημα είναι ιδιαιτέρως βαρύ.<br /><br />Επίσης στο στρατηγικό επίπεδο, η απουσία αντίδρασης από ρωσικής και ιρανικής πλευράς στις εξελίξεις στη Συρία, φαίνεται να προσφέρει ένα επιχείρημα σε όσους έχουν υποστηρίξει, ότι η υπερβολική έμφαση στα μη συμβατικά -κυρίως πυρηνικά- οπλοστάσια, υποκρύπτει υστέρηση στο συμβατικό πεδίο. Κι αν αυτό θεωρείται δεδομένο στην περίπτωση του Ιράν που τελεί υπό το καθεστώς αποκλεισμού από την υψηλή τεχνολογία, στην περίπτωση της Ρωσίας έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Οι ρωσικές αδυναμίες έχουν φανεί στο μέτωπο της Ουκρανίας. Στην ίδια κατηγορία των χωρών που ποντάρουν στα πυρηνικά ανήκει και η Βόρεια Κορέα.<br /><br />Άλλη μια στρατηγική περιπλοκή κινείται σε βάρος των συμφερόντων της Δύσης, η οποία επισήμως διαφωνεί με αυτό το συμπέρασμα: Οι εξελίξεις στη Συρία και τα προαναφερθέντα, καθιστούν μονόδρομο τη στενή συνεργασία ανάμεσα σε Ρωσία – Κίνα. Αυτό θα επηρεάσει καθοριστικά τις παγκόσμιες ισορροπίες προσεχώς, αν και στην παραδοσιακή αγγλοσαξονική γεωπολιτική λογική, η συνεργασία δυο μεγάλων δυνάμεων της Ευρασίας αποτελούσε ανάθεμα. Με τα σημερινά δεδομένα, η αναβίωση ενός Ψυχρού Πολέμου μοιάζει με νομοτέλεια. Αναζητούμε το εάν και πότε θα υπάρξει ξανά μια… «χαρτοπετσέτα» στην επόμενη Γιάλτα, όπου οι ισχυροί του κόσμου θα χαράξουν τις νέες ζώνες επιρροής.</div><div><br />Τακτικό επίπεδο<br /><br />Αυτή είναι όμως η μεγάλη παγκόσμια σκακιέρα. Περνώντας στο τακτικό επίπεδο, που παράγει όμως στρατηγικά αποτελέσματα στη Μέση Ανατολή, μπορούν να γίνουν οι ακόλουθες παρατηρήσεις: Αρχικά, ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή που ξεκίνησε με το μακελειό που ακολούθησε την εισβολή της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7/10/2023, έδωσε την ευκαιρία στο εβραϊκό κράτος να επιχειρήσει ριζική αλλαγή του τοπίου που επηρεάζει καθοριστικά την ισραηλινή ασφάλεια.<br /><br />Όλα έδειχναν εξ αρχής, ότι ο τρόπος αντίδρασης ήταν διαφορετικός ποιοτικά. Δηλαδή, δεν θα αρκούσε η «αγορά» κάποιων ετών αποτροπής, στο οποίο θα επανεξοπλιζόταν, θα προσάρμοζε τα δόγματά του και θα ανοικοδομούσε την οικονομία του. Το εβραϊκό κράτος έμοιαζε εξ αρχής αποφασισμένο να «ξεριζώσει» το πρόβλημα, αν και ο τρόπος με τον οποίο αυτό θα γινόταν εφικτό έμοιαζε πολύ δύσκολος.<br /><br />Ωστόσο, το παγκόσμιο στρατηγικό περιβάλλον επέτρεψε στους Ισραηλινούς να «ανεβάσουν το στοίχημα» και να αναλάβουν συνειδητά μεγαλύτερο ρίσκο. Λίγο οι αμερικανικές εκλογές που τότε πλησίαζαν, λίγο οι εκτιμήσεις των υπηρεσιών πληροφοριών περί σοβαρού συμβατικού μειονεκτήματος του κύριου αντιπάλου, οδήγησαν στο μέχρι τότε αδιανόητο της απευθείας σύγκρουσης με το Ιράν, σε δυο μάλιστα δόσεις.<br /><br />Το εβραϊκό κράτος αποδέχθηκε το πλήγμα στον μύθο του ανίκητου και πολυστρωματικού «θόλου» αεράμυνας, αλλά ταυτόχρονα και την «διαφήμιση» του στρατηγικού του μειονεκτήματος λόγω της μικρής εδαφικής έκτασης και διακήρυξε προς κάθε κατεύθυνση ότι είναι έτοιμο για οποιαδήποτε θυσία. Παράλληλα όμως τα χρησιμοποιούσε και ως απόδειξη του ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή από την απόλυτη κλιμάκωση για οριστικό ξεκαθάρισμα της υπόθεσης, προτού η Τεχεράνη αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο.<br /><br />Εν όψει βέβαια των αμερικανικών εκλογών, είχε φροντίσει να εξασφαλίσει τις «πλάτες» των ΗΠΑ, ενώ εμφανιζόταν να υποτάσσεται με δυσκολία στις επιθυμίες της Ουάσινγκτον. Στο τέλος όμως, η αμερικανική αδυναμία αποτροπής της Τεχεράνης να μην επαναλάβει το πλήγμα στο Ισραήλ μετά την αεροπορική επιδρομή της ισραηλινής Αεροπορίας, λειτουργούσε προς όφελος της Ιερουσαλήμ. Η ανάγκη αποκατάστασης της αξιοπιστίας των ΗΠΑ, οδηγούσε αργά αλλά σταθερά στην εγκατάλειψη του αμυντικού χαρακτήρα της εμπλοκής τους στην περιοχή.<br /><br />Ισραήλ και Τουρκία<br /><br />Η πυροδότηση του μετώπου στη Συρία, μοιάζει να βολεύει πολλούς. Σίγουρα είναι ευθυγραμμισμένη όμως με τον κεντρικό ισραηλινό στόχο της καταστροφής του χερσαίου διαδρόμου επανεξοπλισμού της Χεζμπολάχ, μέσω του σιιτικού Ιράκ. Η πυροδότηση αυτή βόλευε και τους Τούρκους όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων. Προς το παρόν κινείται μόνο στο επίπεδο της υποψίας το αν το ζήτημα της Συρίας βρισκόταν στην ατζέντα της συνάντησης του Ιμπραήμ Καλίν της MIT με τον Ρόνεν Μπαρ της ισραηλινής αντικατασκοπείας Shin Bet, πρόσφατα στην Τουρκία.<br /><br />Στο ζήτημα όμως των Κούρδων, ανατολικά του Ευφράτη, τα συμφέροντα ΗΠΑ-Ισραήλ με αυτά της Τουρκίας δεν συμπλέουν. Θα πρέπει πρώτα να περιμένουμε να δούμε εάν η Συρία θα παραμείνει ενιαίο κράτος στο πλαίσιο του οποίου οι Κούρδοι θα πετύχουν τον στόχο της αυτονομίας, ή η χώρα θα κατατμηθεί σε επιμέρους κράτη. Σε αυτή την περίπτωση μένει να αποδειχθεί με ποιον τρόπο θα διαχειριστεί η Άγκυρα την αμερικανική και ισραηλινή «ασπίδα» στους Κούρδους, καθώς ίσως επιχειρήσει να αμφισβητήσει στην πράξη της αξιοπιστία και το εύρος της.<br /><br />Προσωπική εκτίμηση του γράφοντος, είναι πως οι εκτιμήσεις που θέλουν τις ΗΠΑ να έχουν υποκύψει στις απαιτήσεις της Άγκυρας πρόωρες. Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς σε αυτή τουλάχιστον τη φάση, την πλήρη επιστροφή της Τουρκίας στο δυτικό μαντρί, με εγκατάλειψη των ευρασιατικών βλέψεων, με ρόλο που θα τη φέρει σε μετωπική σύγκρουση με τις Ρωσία και Κίνα στις τουρκόφωνες κεντροασιατικές χώρες.<br /><br />Σε πρώτη φάση όμως, αυτό που δεν είναι δυνατόν να ισχύσει έτσι απλά, είναι η αναβάπτιση των πάλαι ποτέ αιμοσταγών τζιχαντιστών σε απλούς… αντάρτες. Μέρος του επικοινωνιακού αφηγήματος επίσης, είναι και το ότι καλώς έπεσε το «κακό – τυραννικό» καθεστώς Άσαντ. Η ιστορική οικογένεια που ήλεγχε τη Λιβύη επί δεκαετίες, όσο και να προσπαθούσε, δεν θα κατάφερνε ποτέ να πετύχει τα «δημοκρατικά διαπιστευτήρια» των τζιχαντιστικών δυνάμεων που έκοβαν κεφάλια με την παραμικρή αφορμή. Τη δε «τυραννία των Άσαντ» οι Σύροι πιθανότατα θα την αναπολήσουν σύντομα, εάν η περιοχή όπου ζουν κυβερνηθεί με βάση τον ισλαμικό νόμο, τη «σαρία».<br /><br />Να προστεθεί εδώ ότι η Τουρκία θα πρέπει να διαχειριστεί την ευθύνη που της αποδίδει η Μόσχα για τον εξοβελισμό της από τη Συρία και ευρύτερα από τη Μέση Ανατολή. Το πως θα μοιάζει η Συρία την επόμενη ημέρα, θα κρίνει και τον έλεγχο της περιοχής του παραλιακού μετώπου της Συρίας που βρίσκονται οι ρωσικές βάσεις. Εάν υποτεθεί ότι υπάρχει ένα ελάχιστο περιθώριο να διατηρηθούν, τότε η Τουρκία θα εξασφάλιζε ενισχυμένη διαπραγματευτική θέση απέναντι στη Μόσχα.<br /><br />Επιθυμεί όμως την παραμονή τους η Δύση; Θεωρητικά, θα μπορούσε να το αξιοποιήσει ως διαπραγματευτικό χαρτί για τον περιορισμό των στόχων της Ρωσίας στο τραπέζι για τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία. Όμως ας αναμείνουμε το τι θα συμβεί τελικά, διότι δεν είναι σαφές του ποια προτεραιότητα θα προκριθεί.</div><div><br />Η στάση της Ελλάδας<br /><br />Στις διεθνείς σχέσεις, ένας γενικά παραδεκτός κανόνας, είναι το ότι για να κερδίσεις θα πρέπει να αναλάβεις ρίσκα και να διεκδικήσεις. Με αυτό ως μέτρο, η Τουρκία δείχνει κερδισμένη στην πρώτη φάση της σύγκρουσης στη Συρία, που οδήγησε στην κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ. Η Τουρκία το πράττει ανοικτά και εγγράφει καταρχήν κέρδη. Το εάν τα ρίσκα που ανέλαβε ήταν ορθώς υπολογισμένα, μένει να αποδειχθεί.<br /><br />Προφανώς και η κινούμενη άμμος της Συρίας μπορεί να παρασύρει την Άγκυρα. Εξίσου προφανές είναι, ότι εάν της δοθεί η ευκαιρία, θα δραστηριοποιηθεί εκ νέου αποσταθεροποιητικά στην άμεση γειτονιά μας. Η Λιβύη είναι βασική υποψήφια, ενώ και η Ελλάδα που θεωρεί πως έχει την πολυτέλεια του χρόνου να κάνει ελάχιστα στους εξοπλισμούς να και εξαγγέλλει ρητορικά σχεδόν τα πάντα, δεν θα αποτελέσει εξαίρεση.<br /><br />Άλλο αυτές οι παρατηρήσεις όμως και άλλο οι προβλέψεις με τη σιγουριά Νοστράδαμου, ότι η Τουρκία παρότι κερδίζει πραγματοποιεί νομοτελειακό βήμα προς τη διάλυσή της. Όχι ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Είναι όμως απλά ένα σενάριο εξελίξεων. Και παρά την νεοθωμανικού αυτοκρατορικού τύπου αλαζονεία και υπεροψία που επιδεικνύει σε κάθε ευκαιρία, η Άγκυρα έχει αποδείξει ότι είναι πολύ σοβαρός γεωπολιτικός δρων, που αξιοποιεί και την παραμικρή ευκαιρία.<br /><br />Όσοι κρύβονται στο καβούκι τους κρύβοντας τη συνήθη φοβικότητα πίσω από τον ισχυρισμό της δήθεν μη εμπλοκής για την προάσπιση κεκτημένων, στο τέλος θα κινδυνεύσουν να απωλέσουν συμμαχίες που αποτελούν μέρος της εγγύησης της ασφάλειάς τους. Η στρατηγική αμηχανία και η άσκηση εξωτερικής πολιτικής με βάση ιδεοληψίες, αποτελούν καταστροφική συνταγή.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τα πρώτα ασφαλή συμπεράσματα από τη Συρία για όλους, εκπλήσσουν.

Του  Ζαχαρία Μίχα Το καθεστώς Άσαντ είναι πλέον παρελθόν. Πρόκειται για μια εξέλιξη που θα καταλάβει περίοπτη θέση στην πολυτάραχη ιστορία τ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Μεταβολές» στον χάρτη του ΝΑΤΟ!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2024/12/nato-696x392.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="392" data-original-width="696" height="392" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2024/12/nato-696x392.jpg" width="696" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Αναψε φωτιές η δήλωση του Χριστοδουλίδη για μελλοντική ένταξη της Κύπρου στη Βορειοατλαντική Συμμαχία. Σε πανικό ο Τατάρ.</span></h3><div><b>Νικ. Σταυρουλάκις</b><br /></div>Συζήτηση έχει αρχίσει για «μεταβολές» στον χάρτη του ΝΑΤΟ, συνεπεία αυτών που συμβαίνουν στον γεωγραφικό χάρτη της περιοχής μας. Η διατυπωθείσα πρόταση του Προέδρου της Κύπρου Νίκου Χριστοδουλίδη ότι στο μέλλον η Κύπρος θα μπορούσε να ενταχθεί στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο ακούστηκε σαν πυροτέχνημα, ενώ ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στο εσωτερικό της Μεγαλονήσου αλλά και στην ίδια την Αγκυρα.<div><br />Σε πρώτη ανάγνωση και χωρίς εμβάθυνση στις ένθεν κακείθεν απόψεις και μόνο το γεγονός της παραπάνω διαπιστωμένης σύμπτωσης απόψεων της αντιπολίτευσης του ΑΚΕΛ και της Αγκυρας υποδηλώνει ότι η πρόταση Χριστοδουλίδη τάραξε τα λιμνάζοντα νερά, προκαλώντας αμηχανία, για διαφορετικούς λόγους, στα διάφορα κέντρα, ως προέκταση των γεωπολιτικών επιπτώσεων, στις οποίες μία τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να επιφέρει σεισμούς πολλών Ρίχτερ, στη γεωπολιτική αρχιτεκτονική στην ανατολική Μεσόγειο, ταράζοντας τις ευαίσθητες τεκτονικές ισορροπίες που επικρατούν στις μέρες μας.<br /><br />Δύο παράλληλα θέματα ζυμώνονται πλέον, με τον διεθνή παράγοντα να εκφράζεται ευμενώς σε μία τέτοια προοπτική:<br /><br />1. Η όξυνση των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων και η ευθεία διατύπωση από παράγοντες του επίσημου Ισραήλ και προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ για αποπομπή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ. Το ισραηλινό lobby έχει αρχίσει να υποσκάπτει τη θέση της Τουρκίας στο βορειοατλαντικό σύστημα ασφάλειας. Δεν πρόκειται για επινόηση του Ισραήλ από το πουθενά, αλλά εδράζεται στην εύλογη ανησυχία μετά τη στάση που έχει άρει η Τουρκία τόσο στην κρίση της Μέσης Ανατολής όσο και στον ρωσοουκρανικό πόλεμο.<br /><br />2. Συζήτηση για μελλοντική συνεργασία της Κύπρου με το ΝΑΤΟ, με ορίζοντα την ένταξη. Η συζήτηση άρχισε μετά την προσεκτική και διπλωματικά σταθμισμένη δήλωση του Προέδρου Χριστοδουλίδη περί βολιδοσκόπησης των ΗΠΑ «για το πώς μπορεί η Κυπριακή Δημοκρατία να αξιοποιήσει ευκαιρίες έτσι ώστε, όταν όλα είναι στη θέση τους (sic), η Κύπρος να μπορεί να γίνει κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ». Η δήλωση ήρθε σε στιγμή που οι αμερικανοκυπριακές σχέσεις βρίσκονται στο απόγειο.<br /><br />Η πρόταση έθεσε ήδη την Κύπρο στη δίνη έντονης εσωτερικής αντιπαράθεσης ΔΗ.ΣΥ. – ΑΚΕΛ, ενώ γεννά σειρά ερωτημάτων:<br /><br />– Ποια η θέση της Αθήνας;<br />– Πώς σχετίζεται η λύση αυτή με το Κυπριακό;<br />– Πώς το αντιμετωπίζει η Αγκυρα;<br /><br />Η αντίδραση του Ερσίν Τατάρ στην πρόταση Χριστοδουλίδη αποκαλύπτει την ισχύ της. Το ΝΑΤΟ δεν είναι Ε.Ε., η «μητέρα πατρίδα Τουρκία που δεν θα επιτρέψει αυθαίρετες πολιτικές αποφάσεις» ανέφερε ο κατοχικός ηγέτης, επικρίνοντας τον Νίκο Χριστοδουλίδη ότι προσπαθεί να δημιουργήσει νέα ατζέντα, προκειμένου «να κερδίσει τη χαμένη στήριξη του ελληνοκυπριακού λαού».<br /><br />Ποια «χαμένη στήριξη» ανακάλυψε ο Τατάρ μόνο αυτός γνωρίζει. Να σημειωθεί ότι τη δήλωση αυτή ο Τουρκοκύπριος ηγέτης επέλεξε να διατυπώσει γραπτώς, ενώ το γεγονός ότι επικαλέστηκε, μεταξύ άλλων, το στοιχείο μιας δήθεν χαμένης στήριξης, χαρακτηρίζεται εύκολα ως θέση πανικού. Ο τουρκοκυπριακός Τύπος αναφέρει ότι ο Ε. Τατάρ στη δήλωσή του πρόσθεσε: «Η συμβουλή μου προς τον Ελληνοκύπριο ηγέτη είναι να σταματήσει να εξαπατά τον ίδιο του τον λαό, να εσωτερικεύσει τις πραγματικότητες επί του εδάφους και να ανταποκριθεί θετικά στις εκκλήσεις μας για συνεργασία που θα ωφελήσει τα δύο κράτη, τους δύο λαούς και την περιοχή μας».<br /><br />Πρόσθεσε ότι ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τη συνάντησή του με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, αλλά επειδή σε εκείνη τη συνάντηση δεν βρήκε την ανταπόκριση που επεδίωκε, άρχισε τώρα να μιλά για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Οπερ έδει δείξαι… Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρόταση Χριστοδουλίδη είναι απολύτως ευθυγραμμισμένη με τις νέες απόψεις που διατρέχουν τους διαδρόμους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ενώ έχει και την πλήρη στήριξη της Αθήνας.<br /><br />Την ίδια στιγμή η Λευκωσία βυθίζεται στη δίνη μιας άσκοπης εσωτερικής αντιπαράθεσης. Η δήλωση του Προέδρου Χριστοδουλίδη περί μελλοντικής ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ έγινε αφετηρία για σφοδρή σύγκρουση μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων ΔΗ.ΣΥ. και ΑΚΕΛ, όχι πρωτόγνωρη, καθώς και στο παρελθόν η πολιτική σκηνή στη Μεγαλόνησο χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις των δύο ισχυρών πολιτικών πόλων όταν θίγονται συμφέροντα εκτός Κύπρου.<br /><br />Η επίκληση από το ΑΚΕΛ του γνωστού ιδεολογικού προτάγματος της Αριστεράς δεν πείθει κανέναν. Η εκδήλωση αυτή είναι διαχρονική στην Κύπρο και σχετίζεται με τον διεθνή προσανατολισμό της χώρας και όχι διότι η Αριστερά υποστηρίζει την ειρήνη, ενώ το ΝΑΤΟ είναι μιλιταριστική μηχανή της Δύσης.<br /><br />Η πρόεδρος του ΔΗ.ΣΥ. Αννίτα Δημητρίου μίλησε για ευκαιρία συμπόρευσης με τις δυτικές χώρες και το ΝΑΤΟ και κάλεσε τον πρόεδρο Χριστοδουλίδη να προχωρήσει με συνέπεια και αξιοπιστία. Από την άλλη πλευρά το κόμμα της Αριστεράς, ΑΚΕΛ, κάλεσε την κυβέρνηση και τον ΔΗ.ΣΥ. να αναλογιστούν ποιες επιπτώσεις θα έχει η οριστική διάρρηξη των σχέσεων της Κύπρου με δύο μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, τη Ρωσία και την Κίνα.</div><div><br />Σφοδρές αντιδράσεις από την Αγκυρα<br /><br />Οπως ήταν αναμενόμενο, η δήλωση Χριστοδουλίδη περί ΝΑΤΟ έφερε αντιδράσεις τόσο στην Τουρκία όσο και στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Το τουρκικό υπουργείο Αμυνας, μέσω του φιλοκυβερνητικού Τύπου, σημείωσε ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουν αιτηθεί για ένταξη στο ΝΑΤΟ, τονίζοντας ωστόσο ότι ακόμα και η προσπάθεια για ένταξη θεωρείται απαράδεκτη για την Τουρκία, γιατί θα διασαλευτεί η ευαίσθητη ισορροπία στο νησί και θα επηρεαστεί αρνητικά το Κυπριακό. Πρόκειται για μια πάγια θέση της Τουρκίας, η οποία και σήμερα, όπως και στο παρελθόν, τονίζει ότι ενδεχόμενη ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ είναι αδύνατη χωρίς τη συγκατάθεση της Αγκυρας.<br /><br />Εννοείται ότι όσο η Τουρκία παραμένει μέλος στο ΝΑΤΟ, η Κύπρος δεν «πλησιάζει τη Βορειοατλαντική Συμμαχία, εκτός εάν τα γεράκια της Αγκυρας επινοήσουν λύση του Κυπριακού εντός του ΝΑΤΟ, εξέλιξη η οποία δεν μπορεί να μην ανησυχεί όσους αναγνωρίζουν την αναθεωρητική τακτική της Τουρκίας.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

«Μεταβολές» στον χάρτη του ΝΑΤΟ!

Αναψε φωτιές η δήλωση του Χριστοδουλίδη για μελλοντική ένταξη της Κύπρου στη Βορειοατλαντική Συμμαχία. Σε πανικό ο Τατάρ. Νικ. Σταυρουλάκις ...

Διαβάστε την συνέχεια

Εμπαιγμός! Δύο χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη, ο ΟΣΕ θυμήθηκε ότι έχει και άλλα βίντεο.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2024/12/tempi-696x399.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="696" height="367" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2024/12/tempi-696x399.jpg" width="711" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Προκλητική καθυστέρηση από τον ΟΣΕ που άφησε κρίσιμα στοιχεία να χαθούν και έστειλε.. λάθος βιντεοληπτικό υλικό.</span></h3>Δύο χρόνια μετά το έγκλημα με 57 νεκρούς στα Τέμπη, ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος που δεν έστειλε τα κρίσιμα βίντεο από το σταθμό όπου φόρτωσε η εμπορική αμαξοστοιχία, τώρα θυμήθηκε ότι έχει στη διάθεσή του και άλλα στοιχεία! Οι συγγενείς των θυμάτων που καταγγέλλουν σκοπιμότητες στο μπάχαλο, τονίζοντας ότι δεν πρόκειται για ανικανότητα αλλά για εσκεμμένη προσπάθεια συγκάλυψης, επιβεβαιώνονται για άλλη μια φορά.<br /><br />Παρά το γεγονός ότι σημαντικά βίντεο όπου καταγράφουν την φόρτωση της εμπορικής αμαξοστοιχίας, η οποία όπως αποκάλυψαν οι τεχνικοί σύμβουλοι των συγγενών, φέρεται να μετέφερε παράνομες εύφλεκτες ουσίες, δεν παραδόθηκαν ποτέ στις αρχές και πλέον έχουν σβηστεί, ο ΟΣΕ με έγγραφο προς τον εφέτη ανακριτή Λάρισας υποστηρίζει ότι θέλει να παραδώσει υλικό από τις κάμερες, το οποίο δεν είχε δοθεί μετά το δυστύχημα.<br /><br />Στην τρισέλιδη επιστολή που εστάλη στις 22 Νοεμβρίου από την εταιρεία διαχείρισης υλικού από τις κάμερες, αναφέρεται σύμφωνα με τα «Νέα»: «Πληροφορούμενοι την επιστολή σας της 11ης Νοεμβρίου 2024 αντιλαμβανόμενοι την προσπάθειά σας να συγκεντρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία από τη συνολική πορεία κίνησης της εμπορικής αμαξοστοιχίας από την εκκίνησή της έως το σημείο της τραγικής σύγκρουσής της, αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και σας ενημερώνει ότι υπάρχουν και περαιτέρω σημεία κατά μήκος της γραμμής Θεσσαλονίκης μέχρι και τη Σήραγγα του Πλαταμώνα στα οποία έχουν εγκατασταθεί κάμερες, μερικές εκ των οποίων έχουν πλάνα προς τη σιδηροδρομική γραμμή ανόδου και καθόδου».<br /><br /><img src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2024/12/ose_eggrafo.jpg" /><br /><br />«Η εταιρεία μας δηλώνει διά της παρούσης ότι προτίθεται και εφόσον κρίνετε να εξάγει τα κατά τόπους καταγραφικά και άλλων σημείων, τα οποία δεν έχουν ζητηθεί μέχρι σήμερα να δοθούν οι σκληροί δίσκοι τους και εν συνεχεία να τους παραδώσει», σημειώνεται επίσης.<br />«Υποκριτικό έγγραφο» λένε οι συγγενείς<br /><br />Από πλευράς τους οι συγγενείς των θυμάτων κάνουν λόγο για ένα «έγγραφο με υποκριτικό και εν των υστέρων ενδιαφέρον», τονίζοντας μάλιστα ότι το υλικό από τις κάμερες δεν μπορεί να αξιοποιηθεί διότι «το εμπορικό τρένο πέρασε από αυτούς τους σταθμούς με μεγάλη ταχύτητα κι έτσι δεν θα είχε αποτυπωθεί ευκρινής εικόνα του φορτίου του».<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι το υλικό που είχε στείλει ο ΟΣΕ κατά τη διάρκεια των ερευνών, διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν αυτό που είχε ζητηθεί.<br />Προκλητική η καθυστέρηση<br /><br />Την εξέλιξη αυτή σχολίασε και ο τομεάρχης Υποδομών και Μεταφορών του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Καραμέρος τονίζοντας: «Δύο χρόνια και ένα αίτημα του εφέτη ανακριτή της Λάρισας χρειάστηκε για να επιδείξει καθυστερημένα ο ΟΣΕ καλή θέληση στην αποστολή βιντεοληπτικού υλικού από την φόρτωση της εμπορικής αμαξοστοιχίας στη Θεσσαλονίκη τη μοιραία βραδιά, όπως αποκαλύπτει δημοσίευμα της εφημερίδας “Τα Νέα”. Τα δεδομένα, ωστόσο, και η διαπιστωμένη καθυστέρηση -σε βαθμό πλημμελούς διαχείρισης- του βιντεοληπτικού υλικού από τον Οργανισμό προκαλούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα ως προς τις προσπάθειες των δημόσιων διοικητικών αρχών να συμβάλλουν στη διαλεύκανση της υπόθεσης και θέτουν ερωτήματα για τις πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης» ανέφερε και πρόσθεσε:<br /><br />«Ο ρόλος του ΟΣΕ είναι να διευκολύνει εξαρχής το έργο των δικαστικών αρχών και χωρίς καθυστέρηση να παράσχει τα απαραίτητα στοιχεία για να αποδοθούν δίκαια οι ευθύνες και να υπάρξει μια σαφής απάντηση σε όσα βιώνουν οι συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ συνεχίζει να αγωνίζεται μέχρι κάθε πτυχή αυτής της υπόθεσης να έρθει στο φως. Η κυβέρνηση συμβάλλει στην αδιαφάνεια και τον κατακερματισμό της πληροφορίας. Νίπτει τας χείρας της, παραπέμποντας στη Δικαιοσύνη, ξεχνώντας τις ευθύνες της ως προς τα εμπόδια που έχουν προκύψει όσο διαρκούν οι έρευνες. Δεν θα την αφήσουμε να κρυφτεί πίσω από ατελείς διαδικασίες και καθυστερήσεις» κατέληξε ο κ. Καραμέρος.<div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Εμπαιγμός! Δύο χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη, ο ΟΣΕ θυμήθηκε ότι έχει και άλλα βίντεο.

Προκλητική καθυστέρηση από τον ΟΣΕ που άφησε κρίσιμα στοιχεία να χαθούν και έστειλε.. λάθος βιντεοληπτικό υλικό. Δύο χρόνια μετά το έγκλημα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέα εποχή: Η Μέση Ανατολή στρέφεται όλο και περισσότερο στην Ασία. Σαστίζει η Δύση!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.dealnews.gr/wp-content/uploads/2024/12/mesi-anatoli.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="585" data-original-width="988" height="379" src="https://www.dealnews.gr/wp-content/uploads/2024/12/mesi-anatoli.jpg" width="693" /></a></div><div><br /></div>Ρέουν άφθονα τα δολάρια και τα πετροδόλαρα – «Σπριντάρει» το εμπόριο Κόλπου-Ασίας, το οποίο θα ξεπεράσει αυτό με τη Δύση έως το 2027 – Οι κίνδυνοι και ο «παράγοντας» Τραμπ<br /><br />Το «Middle East Pivot to Asia» (σ.σ. δηλαδή η στροφή της Μέσης Ανατολής προς την Ασία), είναι η κορωνίδα των ετήσιων εκδόσεων του think tank <a href="https://asiahouse.org/research_posts/the-middle-east-pivot-to-asia-2024-growing-gulf-asia-cooperation-in-a-new-era/">Asia House</a>, που παρακολουθεί τις αυξανόμενες οικονομικές και πολιτικές διασυνδέσεις μεταξύ του Κόλπου και της Ασίας.<br /><br />Η έκθεση του 2024 παρουσιάζει την τελευταία έρευνα του Asia House σχετικά με τις τάσεις του εμπορίου και των επενδύσεων μεταξύ των χωρών του Κόλπου και της Ασίας.<br /><br />Η «στροφή» αυτή λοιπόν, θα ενισχυθεί το 2025, παρά την πτώση της αξίας του εμπορίου κατά 12% το 2023, λόγω κυρίως των απότομα χαμηλότερων τιμών του πετρελαίου.<br /><br />Αυτή η έκθεση παρέχει τις πιο πρόσφατες πληροφορίες για τις βασικές διμερείς σχέσεις που οδηγούν στην νέα εποχή, συμπεριλαμβανομένων των συνεργασιών Σαουδικής Αραβίας–Κίνας, ΗΑΕ–Ινδίας, Χονγκ Κονγκ–Κόλπου και Κόλπου–ASEAN (Ένωση Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας: Βιετνάμ, Ινδονησία, Καμπότζη, Λάος, Μαλαισία, Μπρουνέι, Μιανμάρ, Σιγκαπούρη, Ταϊλάνδη, Φιλιππίνες).<br /><br />Προσφέρει επίσης λεπτομερή ανάλυση της συνεργασίας Κόλπου-Ασίας, της σύναψης συμφωνιών και επενδύσεων σε κρίσιμους μη πετρελαϊκούς τομείς, όπως η τεχνητή νοημοσύνη (AI), οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι προηγμένες τεχνολογίες, οι κατασκευές και οι υποδομές κατά το παρελθόν έτος.<br /><br /><img height="388" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2024/08/middle_east_map.jpg" width="640" /><br /><br /><div>Η νέα εποχή<br /><br />Το εμπόριο μεταξύ της Μέσης Ανατολής και της Κίνας αυξάνεται ταχύτερα από το συνολικό εμπόριο μεταξύ της περιοχής του Κόλπου και της Δύσης και το εμπόριο Κόλπου-Κίνας πρόκειται να επισκιάσει το εμπόριο της Μέσης Ανατολής με τη Δύση το 2027.<br /><br />«Υποθέτοντας ότι και οι δύο εμπορικές σχέσεις συνεχίσουν να επεκτείνονται με ρυθμούς 2010-2023, το εμπόριο Κόλπου-Κίνας θα ξεπεράσει το εμπόριο Κόλπου-Δύσης το 2027», έγραψαν οι συντάκτες της έκθεσης στην προοπτική τους.<br /><br />Η ανάπτυξη του εμπορίου μεταξύ των χωρών του Κόλπου και των αναδυόμενων αγορών στην Ασία, υπερβαίνει την ανάπτυξη του εμπορίου μεταξύ της Μέσης Ανατολής και των προηγμένων οικονομιών, για περισσότερο από μια δεκαετία.<br /><br />Εάν μάλιστα η ανάπτυξη του εμπορίου ανάμεσα σε Αναδυόμενη Ασία και χώρες του Κόλπου συνεχίζει με μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 7,1% που παρατηρήθηκε μεταξύ 2010 και 2023, θα επεκταθεί από 451 δισεκατομμύρια δολάρια το 2023, σε περίπου 682 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2030.<br /><br />Η ανάπτυξη του εμπορίου Κόλπου-Κίνας θα συνεχίσει να ξεπερνά αυτή με τη Δύση. Υποθέτοντας ότι και οι δύο εμπορικές σχέσεις θα συνεχίσουν να επεκτείνονται με ρυθμούς 2010-2023, το εμπόριο Κόλπου-Κίνας θα ξεπεράσει το εμπόριο Κόλπου-Δύσης το 2027.<br /><br />Οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων και οι ηγέτες των επιχειρήσεων του Κόλπου και της Ασίας αναγνωρίζουν ολοένα και περισσότερο τη γεωπολιτική και γεωοικονομική σημασία της στροφής της Μέσης Ανατολής στην Ασία και επιδιώκουν να την αξιοποιήσουν.<br /><br />Το 2024, υπεγράφησαν σημαντικές συμφωνίες, διμερείς πολιτικές ανταλλαγές υψηλού επιπέδου, περαιτέρω επενδύσεις από τα κρατικά επενδυτικά ταμεία του Κόλπου (SWF) στην Ασία και περισσότερες ασιατικές εταιρείες επεκτείνονται στον Κόλπο.<br />Οι μη πετρελαϊκοί τομείς στις χώρες του Κόλπου, ειδικότερα, δέχονται αυτήν την επένδυση, ενισχύοντας τις μελλοντικές προοπτικές ανάπτυξης.</div><div><br />«Ναι μεν, αλλά» για τη Δύση<br /><br />Το χάσμα μεταξύ του εμπορίου της Αναδυόμενης Ασίας με τις χώρες του Κόλπου και του εμπορίου του Κόλπου με τις Προηγμένες Οικονομίες έχει μειωθεί από 193 δισεκατομμύρια δολάρια το 2010, σε 82,3 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ το 2022.<br /><br />Όμως, παρά το γεγονός ότι η Δύση (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο και Ευρωζώνη) εξαρτάται λιγότερο από τους υδρογονάνθρακες του Κόλπου από ότι η Ασία, το εμπόριο του Κόλπου με τις Προηγμένες Οικονομίες αποδείχθηκε ανθεκτικό.<br /><br />Μειώθηκε μόνο κατά 2,1% μεταξύ 2022 και 2023, σε σύγκριση με πτώση 12% στο εμπόριο με την Αναδυόμενη Ασία, διευρύνοντας το χάσμα στα 131 δισεκατομμύρια δολάρια.<br /><br />Ωστόσο, οι μακροπρόθεσμες τάσεις ανάπτυξης, ευνοούν το εμπόριο της Αναδυόμενης Ασίας με τις χώρες του Κόλπου, καθώς οι μεγαλύτερες οικονομίες και στις δύο περιφέρειες απολαμβάνουν καλές άμεσες και μακροπρόθεσμες προοπτικές.</div><div><br />«Τρώει τη σκόνη τους»<br /><br />Η οικονομική διαφοροποίηση του Κόλπου οδηγεί σε ανάπτυξη εκτός του πετρελαίου, δημιουργώντας ευκαιρίες για ασιατικές εταιρείες στον τομέα των κατασκευών, των υποδομών, της τεχνολογίας, της βιωσιμότητας και των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.<br /><br />Οι οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις των κρατών του Κόλπου συνεχίζονται με ρυθμό, προσελκύοντας ασιατικές επενδύσεις, εταιρείες και ταλέντα. Νέα αεροπορικά δρομολόγια μεταξύ του Κόλπου και της Ασίας, θα ενισχύσουν τον τουρισμό και την επιχειρηματική συνδεσιμότητα.<br /><br />Για αυτούς τους λόγους, σχολιάζει το think tank στην έκθεσή του, το εμπόριο της Αναδυόμενης Ασίας με τις χώρες του Κόλπου θα συνεχίσει να αυξάνεται και βρίσκεται σε καλό δρόμο για να φθάσει τα 682 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2030, εάν συνεχίσει με τον μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 7,1% που παρατηρήθηκε μεταξύ 2010 και 2023.<br /><br />Το Asia House αναμένει επίσης ότι η ανάπτυξη του εμπορίου Κόλπου-Κίνας θα συνεχίσει να ξεπερνά το εμπόριο Κόλπου-Δύσης.<br /><br />Οι προβλέψεις δείχνουν ότι το εμπόριο Κόλπου-Κίνας θα ξεπεράσει το εμπόριο Κόλπου-Δύσης το 2027, αυξάνοντας από 225 δισεκατομμύρια δολάρια το 2023, σε 325 δισεκατομμύρια δολάρια.<br /><br />Οι κίνδυνοι και ο «παράγοντας» Τραμπ<br /><br />Όπως σημειώνεται όμως στην έκθεση του think tank, παρά τη γενική θετική τάση, υπάρχουν ορισμένοι κίνδυνοι από τη νέα εποχή της συνεργασίας της Μέσης Ανατολής με την Ασία.<br /><br />Η αστάθεια των τιμών του πετρελαίου, η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή και οι εντάσεις ΗΠΑ-Κίνας θα μπορούσαν όλα να επηρεάσουν το εμπόριο και τις επενδύσεις.<br /><br />Η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή έχει επιδεινωθεί σημαντικά τον περασμένο χρόνο και εξαπλώθηκε από τη Γάζα στον Λίβανο, το Ιράν και την Υεμένη.<br /><br />Ενώ οι εμπορικές σχέσεις Κόλπου-Ασίας δεν έχουν επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό μέχρι στιγμής, η σύγκρουση είναι γεγονός ότι δημιουργεί αβεβαιότητα στην περιοχή.<br /><br />Η επερχόμενη κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ θα μπορούσε ενδεχομένως να επηρεάσει τη στροφή με διάφορους τρόπους.<br /><br />Οι δασμοί που προτείνει ο εκλεγμένος Αμερικανός Πρόεδρος στις κινεζικές και παγκόσμιες εισαγωγές, ενδέχεται να υπονομεύσουν το παγκόσμιο εμπόριο, αλλά μπορεί επίσης να ενθαρρύνουν στενότερους οικονομικούς δεσμούς μεταξύ του Κόλπου και της Ασίας.<br /><br />Υπάρχει, ωστόσο, ο κίνδυνος η κυβέρνησή του να πιέσει τις χώρες του Κόλπου να μειώσουν τη συνεργασία με την Κίνα, ιδιαίτερα στον τομέα της τεχνολογίας. Επιπλέον, μια επιστροφή της προηγούμενης εκστρατείας «μέγιστης πίεσης» του Τραμπ εναντίον του Ιράν, θα μπορούσε να εντείνει τις περιφερειακές εντάσεις.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Νέα εποχή: Η Μέση Ανατολή στρέφεται όλο και περισσότερο στην Ασία. Σαστίζει η Δύση!

Ρέουν άφθονα τα δολάρια και τα πετροδόλαρα – «Σπριντάρει» το εμπόριο Κόλπου-Ασίας, το οποίο θα ξεπεράσει αυτό με τη Δύση έως το 2027 – Οι κί...

Διαβάστε την συνέχεια