Εκεχειρία στη Συρία και Δίκες στην Τουρκία - Υπάρχει ελπίδα για ειρήνη;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh34E8eFJW85IQ8oc4B7T3VO7A1oYClgASu_lwsYSy9hmXEz8tsupn4T5U0RZllhQYuyVylt9RSKi0W7nTOa0vethbLhyieHARlG8xxBYrd2FdEojTqoegNx3ZesN6N_Z6f6iGhXZsAU4qT/s1600/%25CE%2595%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25A3%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%2594%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+-+%25CE%25A5%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CE%25BB%25CF%2580%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B7%253B+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh34E8eFJW85IQ8oc4B7T3VO7A1oYClgASu_lwsYSy9hmXEz8tsupn4T5U0RZllhQYuyVylt9RSKi0W7nTOa0vethbLhyieHARlG8xxBYrd2FdEojTqoegNx3ZesN6N_Z6f6iGhXZsAU4qT/s640/%25CE%2595%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25A3%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%2594%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+-+%25CE%25A5%25CF%2580%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CE%25BB%25CF%2580%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B7%253B+.jpg" width="640" /></a></div> <br /> του Μουράτ Γετκίν*<br /> <strong>Στη διάρκεια του συριακού εμφύλιου πολέμου, υπήρξαν απόπειρες και μάλιστα συμφωνίες για μια κατάπαυση του πυρός, όμως αυτή είναι η πρώτη φορά που το καθεστώς του αλ-Άσαντ λέει πως θα συμμορφωθεί σε μία απ' αυτές. </strong>Τέτοια είναι η επιρροή που ασκεί στη Δαμασκό ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν. Αν η Ρωσία δεν είχε συγκεντρώσει τη στρατιωτική δύναμή της στη Συρία, τώρα μπορεί να μην υπήρχε καθεστώς Άσαντ, όπως η Τεχεράνη είχε προσπαθήσει να πείσει τη Μόσχα το πρώτο εξάμηνο του 2015. Και χωρίς τη ρωσική υποστήριξη, ο αλ-Άσαντ πιθανόν να μην είχε μπορέσει να ανακτήσει το Χαλέπι, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας, από τις δυνάμεις που μάχονται εναντίον του καθεστώτος του. Η Τούρκο-ρωσική προσέγγιση ήταν αυτή που κατέστησε δυνατή μια εκεχειρία στο Χαλέπι, που με τη σειρά της κατέστησε δυνατή την απομάκρυνση των παγιδευμένων αμάχων από την πόλη. Και χωρίς την εκεχειρία στο Χαλέπι, οι ανακοινώσεις που έγιναν την Πέμπτη δεν θα είχαν καταστεί δυνατές.<br /> <br /> Εξακολουθεί εντούτοις να είναι πολύ εύθραυστη. Και υπάρχει ένας αριθμός οργανώσεων που δεν θα επωφεληθούν από την κατάπαυση του πυρός στη Συρία. Όμως, εφόσον η Ρωσία και η Τουρκία είχαν ανοικτά συμπαραταχθεί με τα εμπόλεμα μέρη στη Συρία, μπορεί να υπάρχει εδώ μια ευκαιρία.<br /> <br /> <strong>Αν κρατήσει η εκεχειρία, το συριακό καθεστώς θα συναντήσει τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης στην Αστάνα, όπου τη συνάντηση θα φιλοξενήσει ο πρόεδρος του Καζακστάν Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ υπό τις εγγυήσεις της Τουρκίας, της Ρωσίας και του Ιρ</strong>άν, καθώς υπάρχουν ένοπλες οργανώσεις που είναι πιστές στο Ιράν που μάχονται σ' όλη τη διάρκεια του πολέμου. Η Τουρκία υποστηρίζει την παρουσία του ΟΗΕ στις συνομιλίες της Αστάνα ώστε η κατάπαυση του πυρός να επεκταθεί σε συνομιλίες για μια πολιτική διευθέτηση. Και, αν υπάρξει βελτίωση στην Αστάνα, η Τουρκία και η Ρωσία (ενδεχομένως και το Ιράν) θα πάνε το αποτέλεσμα στις συνομιλίες της Γενεύης για το μέλλον της Συρίας, που είναι προγραμματισμένες για τον Φεβρουάριο.<br /> <br /> Αυτό είναι καλό. Παρ' όλες τις ανθρώπινες τραγωδίες των πλέον πέντε τελευταίων ετών, αν υπάρχει ελπίδα για ειρήνη, αυτή θα πρέπει να υποστηριχθεί.<br /> <br /> <strong>Όμως τα νέα από το εσωτερικό της Τουρκίας δεν είναι τόσο καλά, ιδιαίτερα όσον αφορά τη διακυβέρνηση σε συνθήκες κατάστασης έκτακτης ανάγκης, η οποία κηρύχθηκε μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου.</strong><br /> <br /> Η συγγραφέας Ασλί Ερντογάν και η γλωσσολόγος Νετσμιγέ Αλπάι εμφανίσθηκαν ενώπιον δικαστηρίου για πρώτη φορά στις 29 Δεκεμβρίου, κατά την 132η ημέρα της σύλληψής τους, επειδή συμμετείχαν στη συμβουλευτική επιτροπή της εφημερίδας Ozgur Gundem, την οποία έκλεισε η κυβέρνηση κατηγορώντας την ότι προπαγάνδιζε την τρομοκρατία για λογαριασμό του εκτός νόμου Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK). Πραγματοποιήθηκαν εκστρατείες σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο για την απελευθέρωση των δύο γυναικών.<br /> <br /> <strong>Ίσως εξαιτίας των εκστρατειών αυτών, ο εισαγγελέας ζήτησε να απελευθερωθούν αμφότερες, με αποτέλεσμα να υπάρξει αργά το βράδυ της Πέμπτης απόφαση για την αποφυλάκισή τους.</strong><br /> <br /> Όμως η ημέρα άρχισε με τη σύλληψη ενός άλλου δημοσιογράφου, του Αχμέτ Σικ, εξαιτίας μηνυμάτων του για την κυβέρνηση και το τουρκικό κράτος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πριν από λίγα χρόνια, είχε συλληφθεί εξαιτίας ενός βιβλίου που είχε γράψει, αλλά το οποίο δεν έχει ακόμη εκδοθεί. Αποκάλυπτε σ' αυτό το δίκτυο του Φετουλάχ Γκιουλέν, όταν ο Γκιουλέν υποστήριζε τις κυβερνήσεις του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), αλλά τώρα θεωρείται υπεύθυνος για την απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του. Ο Σικ απελευθερώθηκε αφού πέρασε σχεδόν δύο χρόνια στη φυλακή, η υπόθεση σε βάρος του μπήκε στη συνέχεια στο αρχείο και οι εισαγγελείς και<strong> οι δικαστές που έκλεισαν τον Σικ στη φυλακή βρίσκονται τώρα οι ίδιοι στη φυλακή, έχουν απολυθεί από τη δουλειά τους ή έχουν δραπετεύσει στο εξωτερικό λόγω των φερόμενων σχέσεών τους με τον Γκιουλέν.</strong><br /> <br /> * Ο Μουράτ Γετκίν, είναι Διευθυντής της Hurriyet Daily News-αγγλόφωνης έκδοσης της εφημερίδας Χουριέτ.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Εκεχειρία στη Συρία και Δίκες στην Τουρκία - Υπάρχει ελπίδα για ειρήνη;

Ellada simera 0 17:19

του Μουράτ Γετκίν* Στη διάρκεια του συριακού εμφύλιου πολέμου, υπήρξαν απόπειρες και μάλιστα συμφωνίες για μια κατάπαυση του πυρός, όμως αυτή είναι η πρώτη φορά που το καθεστώς του αλ-Άσαντ λέει πως … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο κόσμος το 2017 καζάνι που βράζει! Η Ελλάδα,η Τουρκία και οι μεγάλες δυνάμεις

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLLpkdCTkbM07WxpMXhaBrtgUhj15ZhtaNXINs8uV3_z0uobqUHZALxmyXRu7C2Qe_4tk6M-dGVUxDy5RXjOFhFAh1BW3SvzpCm-jWF0W99_5x23EXWw9piInbx1zIn9lJISAqOWZ9dfqb/s1600/%25CE%259F+%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF+2017+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B6%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B9+%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B6%25CE%25B5%25CE%25B9%2521+%25CE%2597+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%252C%25CE%25B7+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25AC%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLLpkdCTkbM07WxpMXhaBrtgUhj15ZhtaNXINs8uV3_z0uobqUHZALxmyXRu7C2Qe_4tk6M-dGVUxDy5RXjOFhFAh1BW3SvzpCm-jWF0W99_5x23EXWw9piInbx1zIn9lJISAqOWZ9dfqb/s640/%25CE%259F+%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF+2017+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B6%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B9+%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25B6%25CE%25B5%25CE%25B9%2521+%25CE%2597+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%252C%25CE%25B7+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25AC%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br />Γράφει ο Παναγιώτης Υφαιστος*<br />Λιτά και σύντομα θα υπογραμμιστούν κάποιες πτυχές του έτους που φεύγει και τις τάσεις όπως εισερχόμαστε στο 2017. Για να αποφευχθούν οι συνήθεις πιθανολογίες θα σταθώ σε πιο πάγια χαρακτηριστικά, τάσεις και προσανατολισμούς. Το έτος που εκπνέει ήταν ένας σημαντικός κρίκος στην μεταψυχροπολεμική αλυσίδα μιας μεταβατικής φάσης που οδηγεί στον πολυπολικό κόσμο των πολλών μεγάλων δυνάμεων. Το πολυπολικό σύστημα δεν είναι ακόμη ώριμο αλλά αναδύεται και ενόσω αναδύεται οι εντάσεις θα είναι ολοένα και περισσότερες. Αυτό άρχισε ήδη την δεκαετία του 1980 και επιταχύνθηκε μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.<br /><br />Όπως εισερχόμαστε στο έτος 2017 πολλές καταστάσεις ωρίμασαν, τα νήματα κάποιων διεθνών γεγονότων ενώνονται και κύριο χαρακτηριστικό της περιφέρειας της Ελλάδας είναι το ολοένα και πιο εκρηκτικό καζάνι της Τουρκίας το οποίο κοχλάζει δίπλα στα πολλά άλλα γειτονικά της καζάνια άλλων κρατών που και αυτά κοχλάζουν.<br /><br />Τα ζητήματα της μεταψυχροπολεμικής εποχής αναλύονται διαρκώς και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε εδώ αναλύοντας επί μέρους γεγονότα. Θα σταθούμε σε δύο ζητήματα.<br /><br />Αφενός να υπενθυμίσουμε την τυπολογία των ηγεμονικών ανταγωνισμών.<br /><br />Αφετέρου να υπογραμμίσουμε το πασίδηλο και πασιφανές, ότι δηλαδή σε μια περιφέρεια όπου πολλά καζάνια κοχλάζουν κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες εάν οι νεοέλληνες οδεύσουν ταχύρρυθμα και μεθυσμένα μέσα στο μεγαλύτερο καζάνι, το Τουρκικό. Γιατί αυτό θα σημαίνει η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η δημιουργία ενός πολιτειακά διαστρεμμένου κρατιδίου εξαρτημένου από την Άγκυρα (μέσω του συνιστώντος τουρκικού κράτους στην εκλιπούσα ΚΔ), εξέλιξη που θα αφήσει έωλους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Πρώτον, για όσους εφησυχάζουν καλό είναι να υπενθυμίσουμε το πώς καταμαρτυρείται διαχρονικά ότι διεξάγεται η ηγεμονική διαπάλη. Αν κάποια διαφορά υπάρχει με προγενέστερες εποχές είναι η αναμενόμενη πολύ μεγαλύτερη ένταση των συγκρούσεων στα περιφερειακά υποσυστήματα όπου και τα πεδία των αδιάλειπτων ηγεμονικών ανταγωνισμών. Η πυρηνική ισχύς, επίσης, είναι μια ακόμη σημαντική διαφορά.<br /><br />Όσον αφορά την τυπολογία των ηγεμονικών ανταγωνισμών αρκεί να υπενθυμίσουμε συντομογραφικά μερικές πτυχές της αριστουργηματικής ανάλυσης του <a href="https://www.facebook.com/tragwdia.mearsheimer/">John Mearsheimer (Η Τραγωδία της πολιτικής μεγάλων δυνάμεων)</a>. <br /><br />Πάγια και αδιάλειπτα ο μείζων στόχος του κάθε ηγεμονικής δύναμης είναι να μεγιστοποιήσει το μερίδιο του επί της παγκόσμιας ισχύος – δηλ. απόκτηση συντελεστών ισχύος εις βάρος άλλων κρατών. Ηθικά διλήμματα δεν τίθενται για τους στρατηγιστές των μεγάλων δυνάμεων, γιατί καθολικά εκτιμούν όλοι πως αυτό που διακυβεύεται είναι το έσχατο συμφέρον της εθνικής επιβίωσης, λογική στην οποία όλα τα άλλα υποτάσσονται. Η πολιτική ηθική στην διεθνή πολιτική, όπως έχουμε εξάλλου εξηγήσει σε άλλη περίπτωση, είναι μηδενική [ΗΘΙΚΗ και ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ, Η μη θεσπισμένη ισχύς στην διεθνή πολιτική. Πολιτική θεολογία versus πολιτική θεωρία και η σημασία της αξιολογικά ελεύθερης περιγραφής και ερμηνείας των διεθνών φαινομένων ­– <a href="http://wp.me/p3OlPy-1bH">http://wp.me/p3OlPy-1bH</a> – <a href="http://wp.me/p3OqMa-13c">http://wp.me/p3OqMa-13c</a>]. Όποιος δεν το γνωρίζει υιοθετεί ανορθολογικές διπλωματικές στάσεις και αποφάσεις.<br /><br />Έτσι, κύριος παράγων για τις μεγάλες δυνάμεις είναι η ανά πάσα στιγμή κατανομή ισχύος, οι ανακατανομές ισχύος που ήδη συντελέστηκαν ή επίκεινται, και η προβολή των τάσεων στο μέλλον. Εκτιμώντας την δική τους ισχύ και των άλλων, «… αγωνίζονται για την αυτοσυντήρησή τους και μαζί αναγκαστικά, για τη διεύρυνση της ισχύος τους. Γι’ αυτό συναντώνται ως φίλοι ή ως εχθροί και αλλάζουν φίλους και εχθρούς ανάλογα με τις ανάγκες του αγώνα για την αυτοσυντήρησή τους και τη διεύρυνση της ισχύος τους» (Κονδύλης Ισχύς και απόφαση 1991, σ. 213).<br /><br />Στην διεθνή πολιτική σε όποιο κράτος τρέφονται και κυριαρχούν λάθος εκτιμήσεις ως προς τούτο ή άγεται και φέρεται από κράχτες φλούδας ελπίδας περί ανθόσπαρτων διεθνών ή περιφερειακών πεδίων και από φαντασιόπληκτους τσαρλατάνους της διεθνούς πολιτικής ή προπαγανδιστές, οι κίνδυνοι γι’ αυτό είναι μεγάλοι. Όπως ξανά υποστηρίχθηκε η ανάλυση διεθνών σχέσεων είναι η ιατρική της διεθνούς πολιτικής. Λάθος διάγνωση σημαίνει λάθος θεραπείες και πολλούς θανάτους.<br /><br /> Οι μεγάλες δυνάμεις διατηρούν επιθετικές δυνάμεις –οι ΗΠΑ με δυνατότητα πλανητικής προβολής ισχύος, ενώ οι άλλες ηγεμονικές προσβλέπουν σε αυτό– ενώ μεγάλο αγκάθι που ταυτόχρονα δημιουργεί κινδύνους πλην ταυτόχρονα προκαλεί αυτοσυγκράτηση, είναι η κατοχή πυρηνικής ισχύος. Οι μεγάλες δυνάμεις, εξάλλου, γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να καταλάβουν και ελέγξουν τον πλανήτη ή να νικήσουν στρατιωτικά μια άλλη μεγάλη δύναμη.<br /><br />Γι’ αυτό κύρια μέριμνα είναι να αποτρέψουν το ενδεχόμενο μιας παγκόσμιας ηγεμονίας μιας άλλης μεγάλης δύναμης (οποιασδήποτε, εξ ου και εναλλαγές εξισορροπητικών συμμαχιών) με το να παρεμποδίζουν αλλήλους να γίνουν περιφερειακοί ηγεμόνες. Η παρεμπόδιση άλλων ηγεμόνων να κυριαρχήσουν στις περιφέρειες είναι κύριο γνώρισμα της στρατηγικής των μεγάλων δυνάμεων με αποτέλεσμα η αντιπαλότητά τους να μεταφέρονται στα περιφερειακά πεδία όπου και στήνονται Συμπληγάδες διενέξεων.<br /><br />Κύρια εισροή στην στρατηγική των μεγάλων δυνάμεων είναι υπολογισμοί κόστους – οφέλους εναλλακτικών στάσεων και αποφάσεων και ο φόβος μη επιβίωσης.<br /><br />Καταγράφονται οι εξής στρατηγικές προσεγγίσεις ως πάγια χαρακτηριστικά της εθνικής στρατηγικής των μεγάλων δυνάμεων:<div> <ol> <li>Προσπάθεια μεγιστοποίησης το μέγιστου πλούτου που βρίσκεται υπό τον έλεγχό τους </li> <li>Μεταφορά βαρών: προσπάθεια ανάληψης αναχαίτισης από τρίτον όχι κατ’ ανάγκη «σύμμαχο», ενώ το ίδιο παραμένει θεατής Ενθάρρυνση, υποκίνηση … Μεθόδευση … </li> <li>Εξισορρόπηση: Δέσμευση αναχαίτισης επιτιθέμενου αντιπάλου κατόπιν διακρατικής συμμαχίας και εμπράκτων μέτρων και δεσμεύσεων. </li> <li>Εκβιασμός: απειλή χρήσης βίας (μπλόφα ή μέτρα για κόστος κατά μικρών και αδυνάμων …) </li> <li>Πρόκληση πολέμου για κατατριβή τρίτων: εξασθένιση «εχθρών» και/ή «φίλων» με πρόκληση μακροχρόνιων συρράξεων και πολέμων </li> <li>Κατατριβή τρίτων: Μέριμνα ούτως ώστε εμπλοκή κάποιου αντιπάλου σε πόλεμο θα οδηγήσει σε μακροχρόνια κατατριβή και αποδυνάμωση. </li> <li>Αποτροπή περιφερειακής ηγεμονίας άλλων μεγάλων δυνάμεων στην δική τους περιφέρεια (υπερπόντια εξισορρόπηση …) </li> <li>Μεγιστοποίηση του ελεγχόμενου πλούτου και των αναπτυξιακών πόρων (Οικονομική δύναμη είναι η βάση της στρατιωτικής δύναμης). </li> <li>Παρεμπόδιση άλλων μεγάλων δυνάμεων να έχουν πρόσβαση σε πλουτοπαραγωγικούς πόρους </li> <li>Προσπάθεια πυρηνικής υπεροχής ή τουλάχιστον πυρηνικού μονοπωλίου. </li> <li>Απόκτηση ισχύος με πόλεμο. </li> <li>Διευκόλυνση διείσδυσης με αποδυνάμωση του φρονήματος άλλων κοινωνιών και της πίστης τους στην κυριαρχία του κράτους τους </li> <li>Προσωρινή παραχώρηση ισχύος σε αυριανούς εχθρούς για να ρυθμιστεί η κατανομή ισχύος (Βοήθεια ΕΣΣΔ Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο …) </li> <li>Κατάκτηση και προσωρινός έλεγχος πόρων </li> </ol> Αυτό είναι το διεθνές σύστημα και όσοι είναι αιθεροβάμονες ή αναλώνουν προπαγανδιστικό ιδεολογικό σανό, περπατούν μέσα στο πιο πάνω ναρκοπέδιο ηγεμονικών συγκρούσεων χωρίς να το γνωρίζουν. Το ίδιο και όσοι περπατούν στα σύννεφα νομίζοντας ότι δεν υπάρχουν σύνορα, όσοι νομίζουν ότι οι αισθητικές σχέσεις παράγουν αποτελέσματα (ζεϊμπέκικα, κουμπαριές, χοροποπηδήματα κάθε είδους υποκινούμενα από ΜΚΟ κτλ) και όσοι δεν κατανοούν ότι οι διεθνείς θεσμοί είναι εξαρτημένες μεταβλητές εξ ου και ενώ συμφέρει να προσκολλάται κανείς στις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου δεν πρέπει να αφήνει τους υπαλλήλους των διεθνών θεσμών να τους ποδογετούν (μερικοί νεοέλληνες ούτε που το γνωρίζουν, δεν έχει παρά να παρακολουθήσει τις ειδήσεις ένα βράδυ στα κυπριακά κανάλια).<br /><br />ΤΟΥΡΚΙΑ. Δύσκολα η Τουρκία θα μπορούσε να επιβιώσει στην παρούσα της μορφή. Οι εσωτερικές και εξωτερικές αντιθέσεις, σχοινοβασίες και διαφοροποιήσεις είναι καταιγιστικές εξ ου και συχνά μιλήσαμε για τρελό λεωφορείο. Η Τουρκία εσωτερικά γίνεται ολοένα και πιο κοσμοθεωρητικά σχιζοφρενής μιας και στις σχιζοφρένειες ισλαμιστές – κεμαλικοί, τούρκοι-κούρδοι προστίθεται το ερντογανιστές ισλαμιστές – γκιουλενιστές ισλαμιστές (με τον Νταβούτογλου να βρίσκεται κάπου ενδιάμεσα). Και βάλε σχιζοφρένειες αν συνεκτιμήσουμε τους Κούρδους και άλλες μειονότητες, γεγονός που σημαίνει πως εάν ο Ερντογάν χάσει τον έλεγχο και εκραγεί το καζάνι που κοχλάζει ή ταυτόχρονα με μια τέτοια έκρηξη εκραγούν και άλλα γειτονικά κρατικά καζάνια διαιρεμένων και ή κατειλημμένων κρατών, η περιφέρειά μας θα μοιάζει ολοένα και περισσότερο με ένα Ηφαίστειο σε ενέργεια.<br /><br />Λογικά και ορθολογιστικά σκεπτόμενοι η δημιουργία κουρδικών κρατών μπορεί να θεωρηθεί ως αναπόφευκτη. Το πότε θα μπορούσε να υπάρξει μια τέτοια εξέλιξη δεν γνωρίζουμε γιατί οι μεταβλητές είναι πολλές. Οπότε Ανατολικά της Άγκυρας το ακόμη μεγαλύτερο καζάνι έχει μέλλον συν βέβαια τα εκατομμύρια Κούρδοι που ζουν διάσπαρτοι στην Τουρκία και κυρώς στην Πόλη.<br /><br />Όπως συχνά έχουμε διερωτηθεί, ένα εύλογο ερώτημα είναι τι έχουν πάθει οι Νεοέλληνες για να κινούνται τόσο αυτοκτονικά στην εξωτερική πολιτική και πρωταρχικά με τον γοργό βηματισμό προς την κατεύθυνση διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και παγίδευσης εκατοντάδων χιλιάδων στους νεότουρκους.<br /><br />Τέλος, τα λάθη των «δημοκρατικών» με τις «Αραβικές Ανοίξεις» και τις άκριτες διαλύσεις κρατών από την Βόρειο Αφρική μέχρι τον Καύκασο παρ’ ολίγο και το Ιράν και την Αίγυπτο (ίδωμεν) δημιουργούν μια πολύ αβέβαιη κατάσταση στο περιφερειακό υποσύστημα στο οποίο ανήκει η Ελλάδα.<br /><br />Ακόμη και εάν ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ υιοθετήσει πιο ορθολογιστικές προσεγγίσεις τα πράγματα δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα. Δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα για ένα ακόμη λόγο, δηλαδή το γεγονός ότι το αναδυόμενο πολυπολικό σύστημα φουντώνει και παρά την συνεχιζόμενη υπεροχή των ΗΠΑ τα πράγματα δεν θα είναι όπως τα τελευταία 25 χρόνια.<br /><br />Στην Ρωσία έχουμε ένα προσεκτικό πρόεδρο αλλά γνωρίζουμε ότι η υπερεπέκταση των μεγάλων δυνάμεων υπό ορισμένες περιστάσεις είναι σύνδρομο-ασθένεια που γεννιέται από λάθος υπολογισμούς που τελικά αποδεικνύονται αναπόφευκτοι. Ένα σημείο για το οποίο οι νεοέλληνες δεν πρέπει να τρέφουν αυταπάτες, πάντως, είναι οι σχέσεις της Ρωσίας με την Τουρκία: Η Ρωσία γνωρίζει πολύ καλά τους περιορισμούς να καταστεί περιφερειακός ηγεμόνας ή ίση δύναμη των ΗΠΑ στην περιφέρειά μας σε όλο το φάσμα των διενέξεων και των ελέγχων και εξισορροπήσεων. Γι’ αυτό, ο μόνος λογικός και ορθολογιστικός τρόπος εκτίμησης της Ρωσικής στάσης στην Τουρκία (και στο Κυπριακό όπου διόλου τυχαία μιλά για διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία!! ενώ δεν μπορεί να μην γνωρίζει πως δεν είναι βιώσιμη λύση) είναι τα σημεία a–n πιο πάνω του Mearsheimer, ιδιαίτερα το b για τις πρακτικές κατατριβής των αντιπάλων.<br /><br />Μια Τουρκία που θα καταρρέει και η Ρωσία θα κινείται εκεί γύρω και μια Κύπρος όπου θα οι συνιστώσες εθνικές κοινότητες θα πρέπει να ρίχνουν νόμισμα κορώνα-γράμματα για να ληφθούν αποφάσεις, η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη ή θα έρχεται όποτε το κρίνει σκόπιμο η Άγκυρα. Κάτι τέτοιο για μια μεγάλη δύναμη που μονίμως βρίσκεται σε γεωπολιτική αντιπαράθεση με τις άλλε δυνάμεις δεν μπορεί παρά να θεωρεί αυτές τις καταστάσεις ως ευνοϊκές για τα συμφέροντά της. Η πρακτική της Μόσχας να σπέρνει ζιζάνια στο στρατόπεδο των ανταγωνιστών της δεν είναι κάτι νέο. Την ίδια στιγμή όπως ήδη υπογραμμίσουμε γνωρίζουν ότι δεν έχουν δυνατότητα προβολής πλανητικής ισχύος και ότι οι επιλογές τους είναι περιορισμένες. Ακόμη ένας λόγος για μεγάλη προσοχή στο Κυπριακό ζήτημα, κάτι που δεν παρατηρείται.<br /><br />Δυτική Ευρώπη. Όσον με αφορά εδώ και 25 χρόνια σταθερά γράφω ότι δημιουργήθηκε ήδη το μεγαλύτερο στρατηγικό καζάνι. Μέσα σε αυτό το καζάνι που κοχλάζει ολοένα και περισσότερο βρίσκονται όλοι με κύριο παράγοντα την Γερμανία. Η ΟΝΕ αρχές της δεκαετίας του 1990 απλά επιτάχυνε μια γνωστή κατάσταση με το να δημιουργήσει τις οικονομικές προϋποθέσεις άνισης ανάπτυξης στην Δυτική Ευρώπη. Τις συνέπειες τις ζούμε και είμαστε ακόμη στη αφετηρία.<br /><br />Κύριοι παράγοντες που όλοι συνεκτιμούν ως προς τούτο είναι η ισορροπία με την Ρωσία γιατί αφορά καίρια τις ευρύτερες ευρασιατικές ισορροπίες (ιστορικά στις σχέσεις Ρωσίας-Γερμανίας είχαμε πολλές κυμάνσεις μεταξύ κατευνασμού και αντιπαράθεσης ή και εισβολών). Η απάντηση για το πώς κινούνται τα πράγματα το έχουμε αναλύσει επανειλημμένα και δεν χρήζει να επεκταθούμε εδώ.<br /><br />Ολοκληρώνοντας και σε αντίθεση με την κυρίαρχη άποψη στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ ναι μεν εξελέγη νέος πρόεδρος με πολλές θέσεις για τις οποίες αναμένουμε εμπράγματες αποφάσεις, πλην τα πράγματα επηρεάζονται από πολλούς. Αναφέρομαι κυρίως στην γιγαντιαία πυραμοειδή και ταυτόχρονα Πενταγωνική δομή παρακολούθησης, ανάλυσης, στάθμισης, εκτίμησης, χάραξης εναλλακτικών αποφάσεων και σύνδεσής τους με το διακηρυγμένο Αμερικανικό Εθνικό Συμφέρον τοπικά, περιφερειακά και πλανητικά.<br /><br />Δεν είναι μόνο οι κρατικοί λειτουργοί αλλά και αναρίθμητοι φορείς επιστημονικών τίτλων που πάγια κινούνται μεταξύ Πενταγώνου, Πανεπιστημίων και Δεξαμενών σκέψης. Οι τελευταίες, σε αντίθεση με αντίστοιχες ξεπεσμένων κρατιδίων δεν υπηρετούν ξένα συμφέροντα και είναι έμμεσα ή άμεσα συνδεδεμένες με το όλο σύστημα.<br /><br />Στο τέλος ο εκάστοτε πρόεδρος, πάντως, μαζί και οι Σύμβουλοι Εθνικής Ασφαλείας έχουν μπροστά τους εναλλακτικά σενάρια οπότε και υπεισέρχονται διαφορετικά κριτήρια ανάλογα με την κοσμοθεωρία και τους στρατηγικούς προσανατολισμούς κάθε προέδρου.<br /><br />Αυτών λεχθέντων, και χωρίς να υπάρχει ανάγκη να περιγράψουμε το φαινόμενο της τρομοκρατίας ή τα προσφυγικά ρεύματα, είναι χρήσιμο να αναφερθεί ότι με δεδομένο το χάος που δημιούργησαν οι «ανθρωπιστικές» εισβολές των προηγούμενων προέδρων –ναι αυτές που συνάδελφοί μου έβλεπαν ως κοσμογονία που οδηγεί σε … υπερεθνικό διεθνές δίκαιο–, πολλοί αναλυτές στις ΗΠΑ στο πρόσφατο παρελθόν επιδίδονται στην ανάλυση σεναρίων για εκρηκτικές μελλοντικές καταστάσεις.<br /><br />Για παράδειγμα για την πιθανότητα μεγάλων εκρήξεων από τα Βαλκάνια μέχρι την Ινδία, για την ενδεχόμενη εσπευσμένη αποχώρηση των ΗΠΑ και για σενάρια πιθανής «μαύρης τρύπας» μέσα στην οποία θα μπορούσαν να υπάρξουν και πυρηνικές εκρήξεις. Μια τέτοια μαύρη τρύπα, υποστηρίζεται, θα πρέπει να υπάρχει δυνατότητα να περικυκλωθεί και απομονωθεί. Ασταμάτητοι εμφύλιοι, δεκάδες εκατομμύρια νεκροί ή και πολύ περισσότεροι. Παρανοϊκό ή όχι είναι ένα πράγμα και άλλο απίθανο. Είναι ένα πράγμα να είναι εκτός λογικής (επειδή δεν εκπληρώνει τον παραμικρό πολιτικό σκοπό) και άλλο να το αποκλείσουμε. Ιδιαίτερα, λέμε με νόημα εάν εκραγεί το προαναφερθέν Τουρκικό καζάνι και εάν στην συνέχεια οι μεγάλες δυνάμεις εν μέσω χάους κλιμακώσουν την αντιπαράθεσή τους ή και τις μεταξύ τους άμεσες συγκρούσεις.<br /><br />Τώρα, κάπου ενδιάμεσα είναι το Ισραήλ το οποίο έχει ικανότητα, κάποιοι ισχυρίζονται, να διεξάγει κάπου 3.5 πολέμους με όλα τα κράτη της περιοχής απέναντί του. Συν βέβαια το γεγονός ότι όχι μόνο διαθέτει πυρηνικά όπλα αλλά και σύνδρομα Σαμψών να υποβόσκουν ως ύστατη και έσχατη στάση εάν κινδυνέψει η επιβίωση του Εβραϊκού κράτους.<div> <br />Στο σύντομο κείμενο που προηγήθηκε έγινε προσπάθεια μιας αδρής περιγραφής και μια προσπάθεια καταγραφής τάσεων και προσανατολισμών. Ένα είναι βέβαιο, ότι ο πλανήτης μας δεν είναι ανθόσπαρτος και ότι γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνος. Ερασιτεχνισμοί δεν χωρούν και λανθασμένες αποφάσεις σημαίνουν θάνατο. Όποιο κράτος θέλει να επιβιώσει ιδιαίτερα στο ταραχώδες περιφερειακό υποσύστημα της Ελλάδας, απαιτείται να μαζέψει τις δυνάμεις του και να βαδίσει πάρα πολύ προσεκτικά. Αντί αυτού, Ελλάδα και Κύπρος χέρι-χέρι μπαίνουν από την μια παγίδα στην άλλη με τους Τούρκους να χαίρονται για την απερισκεψία μας. Όχι πως θα κερδίσουν κάτι πλην στην κατάσταση που βρίσκονται όσα περισσότερα πλεονεκτήματα αποκτήσουν τόσο περισσότερα χαρτιά θα έχουν στην δύσκολη τροχιά στην οποία έχουν εισέλθει. Ποιος και πως θα ανακόψει αυτό τον κατήφορο.<br /><br /><b><i>*Καθηγητής διεθνών σχέσεων-Στρατηγικών Σπουδών στο Τμήμα διεθνών και ευρωπαϊκών σπουδών Πανεπιστήμιο Πειραιώς</i></b><br /><a href="http://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div> </div>

Ο κόσμος το 2017 καζάνι που βράζει! Η Ελλάδα,η Τουρκία και οι μεγάλες δυνάμεις

Ellada simera 0 17:15

Γράφει ο Παναγιώτης Υφαιστος*Λιτά και σύντομα θα υπογραμμιστούν κάποιες πτυχές του έτους που φεύγει και τις τάσεις όπως εισερχόμαστε στο 2017. Για να αποφευχθούν οι συνήθεις πιθανολογίες θα σταθώ σε … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Το κρυφό τέλος του νεο-οθωμανισμού: Ελέγχει ο κ. Ερντογάν την κατάσταση στη χώρα του; Ελέγχει τους “δικούς” του;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJL4-7gspWUQoPibbd7E7T4bG9Hfj-ntWybpnNX1nTuv6ndyoRybzupMmbjF9hrYCMWFRGvFlWglGzPM1iD6Bn9MxxECBxlu54kes5Uh8LmIBpcxT4GJrpa7Xa-vNgJgzJu3ryXuMzF2CA/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%25BA%25CF%2581%25CF%2585%25CF%2586%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25BF-%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%258D.+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25B3%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25BF+%25CE%25BA.+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CF%2587%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%253B+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25B3%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25E2%2580%259C%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2582%25E2%2580%259D+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%253B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJL4-7gspWUQoPibbd7E7T4bG9Hfj-ntWybpnNX1nTuv6ndyoRybzupMmbjF9hrYCMWFRGvFlWglGzPM1iD6Bn9MxxECBxlu54kes5Uh8LmIBpcxT4GJrpa7Xa-vNgJgzJu3ryXuMzF2CA/s640/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%25BA%25CF%2581%25CF%2585%25CF%2586%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25BF-%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%258D.+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25B3%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25BF+%25CE%25BA.+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CF%2587%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%253B+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25B3%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25E2%2580%259C%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2582%25E2%2580%259D+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%253B.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ομολογουμένως για την Τουρκία το σύστημα αυτό έχει γερές ιστορικές βάσεις, τουλάχιστον από τη θέαση που το προσέγγισε στο “Στρατηγικό Βάθος” ο Αχμέτ Νταβούτογλου – είναι δύσκολο για έναν πολίτη μιας ευρωπαϊκής Δημοκρατίας να κατανοήσει το πόσο αλληλένδετες είναι οι εξελίξεις στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.<br /> <br /> <b>Γράφει ο Ανδρέας Μπελεγρής</b><br /> “Εμείς δεν δύναται να φυλακιστούμε σε 780 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα. Άλλα είναι τα φυσικά και άλλα τα σύνορα της καρδιάς μας. Τα αδέλφια μας στη Μουσούλη, το Κιρκούκ, στα Σκόπια μπορεί να είναι εκτός των φυσικών μας συνόρων, αλλά είναι εντός των συνόρων της καρδιάς, στο επίκεντρο της καρδιάς μας”.<br /> <br /> Τα λόγια αυτά του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που ειπώθηκαν μόλις τον περασμένο Νοέμβριο, θα μπορούσαν να αποτελέσουν το επίγραμμα ενός βιβλίου για το όραμα του νεο-οθωμανισμού που έχει λανσάρει σε διάφορες εκδοχές από τον πρώτο καιρό ακόμα που βρισκόταν στην εξουσία. Τόσο η εσωτερική όσο και η εξωτερική πολιτική που έχει ασκήσει όλα αυτά τα χρόνια σκιαγραφούν τον επανακαθορισμό του ρόλου της Τουρκίας με την ισλαμοποίηση της δημόσιας ζωής και την εγκαθίδρυση ενός κράτους – μητρόπολη στον νεο-οθωμανικό κόσμο. Αυτά τα δύο πάνε μαζί απαραίτητα στο ιδεολογικό – πολιτικό σύστημα που έχει προτείνει κερδίζοντας όλες τις εκλογές στις οποίες έχει συμμετάσχει.<br /> <br /> Ομολογουμένως για την Τουρκία το σύστημα αυτό έχει γερές ιστορικές βάσεις, τουλάχιστον από τη θέαση που το προσέγγισε στο «Στρατηγικό Βάθος» ο Αχμέτ Νταβούτογλου – είναι δύσκολο για έναν πολίτη μιας ευρωπαϊκής Δημοκρατίας να κατανοήσει το πόσο αλληλένδετες είναι οι εξελίξεις στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Ο Ταγίπ Ερντογάν όλα αυτά τα χρόνια καλλιέργησε και περιέθλαψε ένα σκοτεινό σύστημα στο εσωτερικό της χώρας το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει απάντηση στο βαθύ κράτος των κεμαλιστών και να τον διασώσει από απόπειρες ανατροπής του. Πρόκειται για μια γενιά ανθρώπων που γαλουχήθηκαν στον νέο μεγαλοϊδεατισμό της Άγκυρας, ο οποίος όταν δεν θα επικρατεί θα λογαριάζεται ως ήττα, ακόμα και αν δεν αλλάζει τίποτα στα σύνορα ή στην επιρροή της Τουρκίας.<br /> <br /> Μετά την αποτυχία να αναδειχθεί στην ηγέτιδα ισλαμική δύναμη της περιοχής χάνοντας τις “ευκαιρίες” της Αραβικής Άνοιξης, ο κ. Ερντογάν οδηγεί τη χώρα του μακριά από τη Δύση, αποκεμαλοποιεί την σχεδόν ενός αιώνα πολιτική της χώρας του και μετατοπίζεται προς τα ανατολικά, στο δίπολο Ρωσίας – Κίνας. Στο πλαίσιο αυτό μόνο ως μεγάλη τοπική δύναμη θα μπορούσε να συνεχίσει το αφήγημά του. Αντίθετα όμως μετά την ανακατάληψη του Χαλεπίου από τις δυνάμεις του Άσαντ σε συνεργασία με τη Ρωσία και το Ιράν, η Άγκυρα πια στην καλύτερη περίπτωση δίνει μια εικόνα προσκόλλησης στη Μόσχα, αν όχι εικόνα ακυβέρνητου πλοίου. Σε κάθε περίπτωση το νεο-οθωμανικό δόγμα υπό τις παρούσες συνθήκες δεν μπορεί να αποτελέσει την απάντηση στη νέα κατάσταση, αλλά το χειρότερο απ’ όλα, φαίνεται ότι η αναγκαστική εγκατάλειψή του μπορεί να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας για τους γείτονες.<br /> <br /> Σήμερα τα βασικό στήριγμα του κ. Ερντογάν δείχνει να είναι ο ορθόδοξος Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος έχει κηρύξει τον πόλεμο σε κάθε τζιχαντιστικό στοιχείο στηρίζοντας τον Άσαντ. Η σφαίρα από το όπλο ενός ακραίου νεαρού ισλαμιστή, που ανδρώθηκε στο καταρρέον νεο-οθωμανικό περιβάλλον, που πήγε και βρήκε τον πρέσβη της Ρωσίας στην Άγκυρα, λογίζεται ως απάντηση στο Χαλέπι. “Θα πληρώσετε για το Χαλέπι”, φώναξε πριν πέσει νεκρός ο Τούρκος αστυνομικός που δολοφόνησε τον Αντρέι Καρλόφ.<br /> <br /> Άραγε ο κ. Ερντογάν ελέγχει την κατάσταση στη χώρα του; Ελέγχει τους “δικούς” του; Αν ναι, το στοίχημα γι’ αυτόν είναι να εξακολουθήσει να το κάνει, δηλαδή να κατορθώσει να συγκρατήσει τους απογοητευμένους οπαδούς, να καλύψει στο εσωτερικό τις ήττες του και να συντηρήσει την ορμή του παλιού εαυτού του. Τουλάχιστον μέχρι το επικείμενο δημοψήφισμα το πρώτο εξάμηνο του 2017, το οποίο ευελπιστεί να τον καταστήσει έναν σύγχρονο σουλτάνο.<br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το κρυφό τέλος του νεο-οθωμανισμού: Ελέγχει ο κ. Ερντογάν την κατάσταση στη χώρα του; Ελέγχει τους “δικούς” του;

Ellada simera 0 17:05

Ομολογουμένως για την Τουρκία το σύστημα αυτό έχει γερές ιστορικές βάσεις, τουλάχιστον από τη θέαση που το προσέγγισε στο “Στρατηγικό Βάθος” ο Αχμέτ Νταβούτογλου – είναι δύσκολο για έναν πολίτη μιας … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Άδειασμα Τραμπ στον Ομπάμα & σκηνές από «ταινία προσεχώς»;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtPI10SCAbAuCkdRkpKK250AesV7gd1-QSFhu40ZpxAxBgWTawAs_29aMp9HttHJLoK_DZZLUuT-_uBdS7gL6KYi5-bIUaISZVhqbWdssDxgRucSGLsizjmKkewCPQUVdjkWv-MmI_Moor/s1600/%25CE%2586%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%259F%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25BC%25CE%25B1+%2526+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25C2%25AB%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25B5%25CF%2587%25CF%258E%25CF%2582%25C2%25BB%253B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtPI10SCAbAuCkdRkpKK250AesV7gd1-QSFhu40ZpxAxBgWTawAs_29aMp9HttHJLoK_DZZLUuT-_uBdS7gL6KYi5-bIUaISZVhqbWdssDxgRucSGLsizjmKkewCPQUVdjkWv-MmI_Moor/s640/%25CE%2586%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CE%25A4%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%259F%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25AC%25CE%25BC%25CE%25B1+%2526+%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25AD%25CF%2582+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25C2%25AB%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25B5%25CF%2587%25CF%258E%25CF%2582%25C2%25BB%253B.jpg" width="640" /></a></div> <br />Δεν έχει προηγούμενο η στάση που τηρεί ο νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ απέναντι στον απερχόμενο Μπάρακ Ομπάμα, αφού παρά τα περί «εξαιρετικής συζήτησης» που γίνεται από καιρού εις καιρόν τηλεφωνικώς στο πλαίσιο της ενημέρωσης του νέου προέδρου, όλα δείχνουν ότι ο Τραμπ έχει αρχίσει ήδη να βάζει νέους κανόνες στο «παιχνίδι», με έναν τόσο δραστικό τρόπο, που εγείρει μεγάλες απορίες για τον τρόπο αντίδρασης μιας εθισμένης γραφειοκρατίας, ενός ισχυρού «συστήματος», αυτό της Ουάσιγκτον.<br /><br />Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ<br /><br />Το τελευταίο και πιο ηχηρό άδειασμα του νέου προέδρου προς τον παλαιό, ήταν η προσυπογραφή των επιλογών του Ρώσου προέδρου, με την απάντηση Τραμπ στον Πούτιν, διά του ιστοχώρου κοινωνικής δικτύωσης Twitter, όπου ανήρτησε σχετικά με την απόφαση μη αντίδρασης στην απόφαση απέλασης των 35 Ρώσων διπλωματών, μεταξύ των οποίων και… του σεφ της ρωσικής πρεσβείας (!) γιορτιάτικα: Είπε, «έξοχη κίνηση» και «πάντα γνώριζα ότι είναι πολύ έξυπνος»!<br /><br />Όταν επικροτείς έναν ξένο ηγέτη για μια απόφασή του, προφανώς εγγράφεις υποθήκες για τη σχέση που θα δημιουργηθεί όταν αναλάβεις τα ηνία. Όμως, όταν η απόφαση που επαινείς είναι ταυτοχρόνως απορριπτική απάντηση στον πρόεδρο που αποχωρεί, ίσως να μην μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη προσβολή και πιο ηχηρό σνομπάρισμα, όσο και να ψάξει. Το Tweet του Τραμπ το «τσίμπησε» αμέσως η ρωσική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον και το αναμετέδωσε, κάνοντας την προσβολή ακόμα χειρότερη.<br /><br />Και να μη θέλει κανείς, η σύγκρουση αυτή Ομπάμα και Τραμπ, κυρίως όμως οι τελευταίες ενέργειες της κυβέρνησης Ομπάμα, τρεις μόλις εβδομάδες προτού αποχωρήσει από τον Λευκό Οίκο, δεν μπορούν παρά να ερμηνευθούν ως απόπειρα να προσδιοριστεί ένα πλαίσιο αμερικανικής πολιτικής απέναντι στη Ρωσία, από το οποίο να μη μπορεί να ξεφύγει εύκολα ο νέος πρόεδρος, ο οποίος όμως απαντά με «βιαιότητα», διαβιβάζοντας στο «σύστημα» το μήνυμα ότι αυτός κάνει κουμάντο από εδώ και πέρα και σε όποιον αρέσει.<br /><br />Τις επόμενες ημέρες εκκρεμεί η ενημέρωση του Ντόναλντ Τραμπ από τη CIA για όλα τα μεγάλα ζητήματα εθνικής ασφαλείας. Οι πληροφορίες που θα περιέλθουν σε γνώση του νέου προέδρου, όσο «σοκαριστικές» και να είναι, εκτιμάται ότι δεν θα αλλάξουν ιδιαίτερα τις διαθέσεις του νέου ενοίκου του Λευκού Οίκου, αφού και λόγω ιδιοσυγκρασίας, πέραν της προδιάθεσης, είναι σφόδρα πιθανόν να πει… αν δεν το αναρτήσει και στο Twitter, «εγώ θα έκανα χειρότερα εάν μου φέρονταν έτσι».<br /><br /> Με βάση τη διαφαινόμενη σύγκρουση του κατεστημένου εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της Ουάσιγκτον με τον νέο πρόεδρο, θα πρέπει κανείς να αναμένει λογικά μεγάλο «μαχαίρι» στα ηγετικά κλιμάκια όλων των πυλώνων εξουσίας στον τομέα της εθνικής ασφάλειας, καθώς ο ολίγον παρορμητικός κ. Τραμπ δεν έχει κρύψει την ενόχλησή του με πολλά που ακούει και μαθαίνει, ή απλώς διαπιστώνει, το τελευταίο διάστημα.<br /><br />Όλα δείχνουν ότι σε μια ειλικρινή συζήτηση ανάμεσα στον Τραμπ και τον Πούτιν, είναι πιθανό ο Ρώσος ηγέτης να κάνει… φροντιστήριο στον Τραμπ για τις εκατέρωθεν αβρότητες στο επίπεδο των υπηρεσιών πληροφοριών και όχι μόνο, λέγοντάς του «Ντόναλντ, αυτά γίνονται μεταξύ των εθνών, εσείς τα κάνετε, εμείς τα κάνουμε, οι Κινέζοι, οι Βρετανοί, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί οι Αρειανοί…» για να του πετάξει στη συνέχεια ένα «δόλωμα» που θα έχει την ίδια στιγμή δόλο αλλά και ουσία, λέγοντάς του «πάμε μαζί να αλλάξουμε τον κόσμο»! <br /><br />Δόλος υπό την έννοια της επιθυμίας να παρασύρει τον νέο Αμερικανό πρόεδρο σε ενέργειες οι οποίες εξυπηρετούν το ρωσικό εθνικό συμφέρον, με πρώτη και καλύτερη την απόσυρση των κυρώσεων… πώς θα ήταν δυνατόν να αλλάξουν τον κόσμο όταν ο ένας έχει βάλει θηλιά στον λαιμό του άλλου. Ελλάδα είναι η Ρωσία να εναγκαλίζεται τις ΗΠΑ με ένα αντίστοιχο του casus belli να επικρέμεται πάνω από το κεφάλι της; Υπάρχει και αυτοσεβασμός… αλλού.<br /><br />Ουσία, διότι ποτέ δεν έκρυψε το Κρεμλίνο την επιθυμία σύστασης ενός διευθυντηρίου για τη συνδιαχείριση των θεμάτων της υφηλίου, κάτι σαν την… Ιερά Συμμαχία, ια περίοδο που είχε γοητεύσει τον καινούργιο -αλλά τόσο παλιό- σύμβουλο του Τραμπ, τον Χένρι Κίσιντζερ, ο οποίος πάντα αποθέωνε την ισορροπία ισχύος (balance of power) και μισούσε τα κηρύγματα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα ο Πούτιν να τον κάνει προσωπικό του φίλο!<br /><br />Εν ολίγοις, προσδεθείτε για να απολαύσουμε τη συνέχεια. Το που θα καταλήξουμε δεν μπορεί να το γνωρίζει κανείς… από μια ειρήνη πολλών δεκαετιών, έως παγκόσμιο πόλεμο και όλα τα ενδιάμεσα. Διαλέγετε και παίρνετε. Ίσως να μην το έχουμε συνειδητοποιήσει ιδιαίτερα ακόμα, αλλά η περίοδος που ζούμε θα απασχολήσει σε πολλές χιλιάδες σελίδων τους ιστορικούς του μέλλοντος και τους διεθνολόγους, ίσως και άλλες επιστημονικές ειδικότητες. <br /><br />Το αν η ελληνική πλευρά έχει προβεί στις δικές της αξιολογήσεις και γνωρίζει ποιο είναι το συμφέρον της μένει να αποδειχθεί. Χθες, υπενθυμίσαμε ότι προϋπόθεση γεωστρατηγικής υποβάθμισης της Τουρκίας είναι οι καλές σχέσεις ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και τη Μόσχα. Επίσης, ότι η καλή κατάσταση της ρωσικής οικονομίας βοηθά ώστε τα ελληνικά προϊόντα να απορροφούνται από τη ρωσική αγορά. Σήμερα ας το πάμε ένα βήμα παρακάτω, με μια πάλι «θεμελιακή» ή μάλλον διευκρινιστική τοποθέτηση…<br /><br />Εξ ορισμού, όταν ο οποιοσδήποτε ηγέτης δεν έχει τίποτα ως αντίπαλο δέος, ο πειρασμός να καθίσταται ανεξέλεγκτος είναι πολύ ισχυρός και σε αυτές τις περιπτώσεις οι πιο μικροί σε μέγεθος και αδύναμοι, πάσχουν από τις αυθαιρεσίες οι οποίες συνήθως ακολουθούν.<br /><br />Κατά συνέπεια, ασχέτως του «ανήκουμε εις τη Δύση», το ελληνικό συμφέρον εξυπηρετείται καλύτερα από μια Ρωσία όπως η σημερινή και καθόλου όταν είναι απαξιωμένη, όπως την περίοδο μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Και ποτέ μην ξεχνάμε, ότι είμαστε σε μια γειτονιά όπου έχουμε να αλληλεπιδράσουμε και με περιφερειακούς -ανεξέλεγκτους- δρώντες, όχι μόνο τους παγκόσμιους.<div> <br /><a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Άδειασμα Τραμπ στον Ομπάμα & σκηνές από «ταινία προσεχώς»;

Ellada simera 0 16:58

Δεν έχει προηγούμενο η στάση που τηρεί ο νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ απέναντι στον απερχόμενο Μπάρακ Ομπάμα, αφού παρά τα περί «εξαιρετικής συζήτησης» που γίνεται από καιρού ε… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια