Το Κυνηγητό του Ντεμιρτάς στην Τουρκία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL9vHXPPA79m60YFtvv76_Y07QBrZZ6mxcDtYb4wicbrP-GliULwD1Gm5ABODE47QRnkDE03rqrCnATc1YjbZKWS0xdQ-emY4M3HLyBwNf2a_GVz15ORGltlTifFk4ZWurkYvxTm28zsA/s1600/o+dromos+toy+petrelaioy+apo+irak%252Ciran+kai+azerbaitzan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL9vHXPPA79m60YFtvv76_Y07QBrZZ6mxcDtYb4wicbrP-GliULwD1Gm5ABODE47QRnkDE03rqrCnATc1YjbZKWS0xdQ-emY4M3HLyBwNf2a_GVz15ORGltlTifFk4ZWurkYvxTm28zsA/s1600/o+dromos+toy+petrelaioy+apo+irak%252Ciran+kai+azerbaitzan.jpg" /></a></div><br /> Ο Sellahatin Demirtas είναι ο επικεφαλής του Κουρδικού κόμματος HDP στην Τουρκία, ενός κομμουνιστικού κόμματος που υποστηρίζεται από την Ρωσία στο εξωτερικό, και από Κούρδους της Τουρκίας, αλλά και αριστερούς Τούρκους στο εσωτερικό της Τουρκίας. Οι Ερντογάν και Νταβούτογλου τον στέλνουν στον εισαγγελέα, και σιγά σιγά το πάνε το κόμμα για κλείσιμο. Κακά τα ψέματα είναι δύσκολο από την πλευρά των Τούρκων να μην δούνε σαν προδότη κάποιον που συνεργάζεται με τους Ρώσους, και που θα ήθελε να δει το Κουρδιστάν της Τουρκίας ανεξάρτητο. Στο παρακάτω άρθρο θα δείτε ότι ο Demirtas πήρε το μέρος της Ρωσίας όταν η Τουρκία έριξε το Ρωσικό αεροσκάφος.<br /> <br /> Ένα από τα οφέλη της πτώσης του Ρωσικού αεροσκάφους για τους Τούρκους Ισλαμιστές, είναι ότι η χειροτέρευση των σχέσεων Τουρκίας-Ρωσίας θα κάνει πιο έντονη και πιο φανερή την συμμαχία της Ρωσίας και των Κούρδων της Τουρκίας, κάτι που θα δώσει στους Ισλαμιστές πάτημα για να τους στοχοποιήσουν.<br /> <br /> Πάντως στο θέμα του Demirtas δύο δρόμους έχει η ζωή. Ή δίνουν ελευθερίες στους Κούρδους της Ανατολικής Τουρκίας, και τους δίνουν και λόγο στην Τουρκική ενεργειακή πολιτική, αφού από εκεί περνάει το φυσικό αέριο και πετρέλαιο του Ιράν, του Ιράκ και του Αζερμπαϊτζάν, ή τους κατηγορούν για προδοσία και τους χτυπούν. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Οι Ερντογάν και Νταβούτογλου έχουν προφανώς επιλέξει τον δεύτερο, και μάλλον η κόντρα τους με την Ρωσία, η οποία τώρα θα ενισχύει ακόμη περισσότερο τους Κούρδους της Τουρκίας, θα κάνει τους Τούρκους Ισλαμιστές ακόμη πιο επιθετικούς απέναντι στους Κούρδους.<br /> <br /> Το πρόβλημα με τους Ερντογάν και Νταβούτουγλο δεν είναι ο Demirtas. Πες ότι ο Demirtas είναι ένας Κούρδος που είναι διατεθειμένος να συνεργαστεί με οποιονδήποτε εχθρό της Τουρκίας, και τον κατηγορούν για προδοσία. Άσχετα αν από την πλευρά των Κούρδων αυτά που κάνει είναι σωστά. Μιλάω για το πως τον βλέπουν οι Τούρκοι. Το πρόβλημα με τους Ερντογάν και Νταβούτογλου είναι ότι μπουζουριάζουνε όποιον τους ασκεί ακόμη και πατριωτική κριτική.<br /> <br /> <a href="http://iakovosal.blogspot.gr/">πηγή</a>

Το Κυνηγητό του Ντεμιρτάς στην Τουρκία

Ο Sellahatin Demirtas είναι ο επικεφαλής του Κουρδικού κόμματος HDP στην Τουρκία, ενός κομμουνιστικού κόμματος που υποστηρίζεται από την Ρω...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Στρατηγική του Ερντογάν στο Θέμα του Ναυτικού Αποκλεισμού της Γάζας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj32-yLv0SvIy1QhlRVnimVruHJv5vvlZEl_DkGQ40nhotoHjF_mNopPlc39bDh0IMGf5AAqried2XzoU2wTy8vJ-FgbYgGL63td_fn0K8PUUjPHapGnlPQDgJGpL9yyabcIL0TX2vYjBg/s1600/gaza.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj32-yLv0SvIy1QhlRVnimVruHJv5vvlZEl_DkGQ40nhotoHjF_mNopPlc39bDh0IMGf5AAqried2XzoU2wTy8vJ-FgbYgGL63td_fn0K8PUUjPHapGnlPQDgJGpL9yyabcIL0TX2vYjBg/s1600/gaza.jpg" /></a></div> <br /> <br /> Όπως μπορείτε να διαβάσετε στο  άρθρο της <a href="http://www.todayszaman.com/diplomacy_govt-insists-on-lifting-blockade-on-gaza-to-normalize-ties-with-israel_407654.html" target="_blank"><b>Today’s Zaman</b></a>, η Τουρκία επιμένει στην άρση του ναυτικού αποκλεισμού της Γάζας προκειμένου να δεχθεί την πλήρη εξομάλυνση των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ. Η Zaman είναι μία από τις μεγαλύτερες Τουρκικές εφημερίδες, και πολύ έγκυρη.<br /> <br /> Το θέμα είναι τι σημαίνει αυτή η επιμονή της Τουρκίας για την άρση του ναυτικού αποκλεισμού της Γάζας, αφού οι Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά, ότι οι Ισραηλινοί δεν πρόκειται να δεχτούν κάτι τέτοιο για να πουλήσουν καμιά 15 δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου στην Τουρκία. Δεν μιλάμε για καμία τεράστια ποσότητα, και σε καμία περίπτωση δεν συμφέρει τους Ισραηλινούς η άρση του ναυτικού αποκλεισμού της Γάζας ως αντάλλαγμα, κάτι που θα επιτρέψει στην Τουρκία, το Ιράν και το Κατάρ να μετατρέψουν την Χαμάς στην Γάζα σε μία νέα Χεζμπολάχ, αφού θα μπορούν πλέον να την εξοπλίζουν με την άνεση τους από την θάλασσα.<br /> <br /> Επομένως είναι δεδομένο ότι οι Τούρκοι δεν πιστεύουν ότι οι Ισραηλινοί θα δεχτούν τον ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας για να πουλήσουν φυσικό αέριο, εξαγριώνοντας ταυτόχρονα τους Ρώσους. Άστε που οι Ισραηλινοί θα εξαγρίωναν και τους Αιγύπτιους αν έκαναν κάτι τέτοιο, αφού και για τους σοσιαλιστές Αιγύπτιους η Γάζα αποτελεί κίνδυνο θάνατο. Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι οι Ισραηλινοί πίστευαν ότι οι Τούρκοι δεν θα συμμετείχαν στην προμήθεια της Χαμάς, που δεν νομίζω ότι το πιστεύουν, θα μπορούσαν να εξοπλίσουν την Χαμάς το Ιράν και το Κατάρ, αλλά και άλλες Μουσουλμανικές χώρες πχ Σουδάν κλπ. <br /> <br /> Άρα γιατί το λένε αυτό οι Τούρκοι, αφού ξέρουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αποδεκτό από τους Ισραηλινούς? Είναι πολύ συγκεκριμένες οι απαντήσεις που μπορούν να δοθούν. Η πρώτη είναι ότι υπό την πίεση των ΗΠΑ να τα βρουν οι δύο σύμμαχοι τους, Ισραήλ και Τουρκία, οι Τούρκοι θέλουν να δείξουν ότι έχουν την διάθεση να το κάνουν, παίζοντας εκ του ασφαλούς, αφού γνωρίζουν ότι οι Ισραηλινοί δεν θα δεχθούν την άρση του ναυτικού αποκλεισμού της Γάζας. Αλλά οι ΗΠΑ γνωρίζουν την κατάσταση, άρα δεν νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση να τσιμπήσουν. Επομένως δεν δίνω σε αυτήν την περίπτωση μεγάλες πιθανότητες.<br /> <br /> Η δεύτερη περίπτωση είναι να θέλουν οι Τούρκοι να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι υπάρχει η περίπτωση να τα βρουν με τους Ισραηλινούς, και έτσι να ξεφορτωθούν έναν αντίπαλο, για να το χρησιμοποήσουν για εσωτερική κατανάλωση, μιας και οι Τούρκοι πολίτες είναι λογικό να ανησυχούν για το που βαδίζει η Τουρκία με τόσο πολλούς εχθρούς. Ούτε και αυτό μου φαίνεται όμως πολύ πιθανό.<br /> <br /> Η τρίτη περίπτωση είναι να θέλουν οι Τούρκοι να παραμείνουν παγωμένες οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ, να εξακολουθεί δηλαδή η Τουρκία να χτυπάει το Ισραήλ μέσω της Γάζας μαζί με το Κατάρ, αλλά να έχουν αυτήν την εμπορική συνεργασία στον τομέα του φυσικού αερίου, μιας και οι Ισραηλινοί έχουν κάτι που θέλουν να πουλήσουν, και οι Τούρκοι θέλουν να αγοράσουν αυτό που θέλουν να πουλήσουν οι Ισραηλινοί. Strictly business που λέμε.<br /> <br /> Αυτό θα μπορούσε να γίνει, και έχουμε δει αντίστοιχα παραδείγματα, αν δεν υπήρχε η Ρωσία στην μέση. Οι Ισραηλινοί δεν θα θελήσουν να εξαγριώσουν την Ρωσία, στέλνοντας αέριο στην Τουρκία, και να έχουν για εχθρό εκτός από την Τουρκία και την Ρωσία. Αυτό ταιριάζει και με την δήλωση που έκανε ο ηγέτης του ISIS σήμερα, δηλώνοντας ότι η Παλαιστίνη θα γίνει ο τάφος των Εβραίων. Προφανώς ήθελε να θυμίσει στους Ισραηλινούς ότι ο ISIS δεν έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με το Ισραήλ, αλλά θα μπορούσε να το κάνει, και άρα οι Ισραηλινοί δεν θα πρέπει να ανησυχούν μόνο για την Χεζμπολάχ στον Νότια Λίβανο, και την υποστήριξη της από την Ρωσία, αλλά και για τον ISIS στην Συρία, και την υποστήριξη του από την Τουρκία. Ενδεχομένως οι Τούρκοι λένε στους Ισραηλινούς ότι το αντάλλαγμα θα είναι να μην ασχοληθεί μαζί τους ο ISIS από την Συρία, αλλά να συνεχίσουν να τους χτυπάνε από την Γάζα. Να μην χειροτερέψουν δηλαδή τα πράγματα στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ ακόμη περισσότερο. Αυτή η περίπτωση ακούγεται η πιο πιθανή.<br /> <br /> Ανακεφαλαίωση. Με δεδομένο ότι οι Τούρκοι επιμένουν στην άρση του ναυτικού αποκλεισμού της Γάζας, τρεις περιπτώσεις βλέπω, και σίγουρα υπάρχει περίπτωση να μου ξεφεύγει κάποια.<br /> <br /> Η πρώτη είναι να κάνουν οι Τούρκοι αυτές τις κινήσεις για επικοινωνιακούς λόγους όπως είπα, λόγω της πίεσης των ΗΠΑ στις δύο χώρες να τα βρούνε. <br /> <br /> Η δεύτερη είναι να κάνουν αυτές τις κινήσεις οι Τούρκοι επίσης για επικοινωνιακούς λόγους, για το διεθνές ακροατήριο και το εσωτερικό τους, ώστε να πουν ότι προσπαθούν να βρουν μία λύση με τους Ισραηλινούς. Και οι δύο περιπτώσεις δεν μου φαίνονται πιθανές.<br /> <br /> Η τρίτη περίπτωση, που μου φαίνεται πιο πιθανή, είναι να καλούν οι Τούρκοι τους Ισραηλινούς σε μία καθαρά εμπορική συνεργασία, που δεν θα αλλάξει την μεταξύ τους έχθρα, αφού οι Τούρκοι θέλουν να αγοράσουν κάτι που οι Ισραηλινοί θέλουν να πουλήσουν. Σε περίπτωση που οι Ισραηλινοί δεν συμφωνήσουν υπό την πίεση των Ρώσων, οι Τούρκοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν την πίεση τους ISIS από την Συρία, αφού η δύναμη πυρός της Χαμάς, λόγω του ναυτικού αποκλεισμού της Γάζας, είναι κάτι που μπορεί να αντιμετωπιστεί από τους Ισραηλινούς. Δεν νομίζω όμως ότι τους συμφέρει τους Ισραηλινούς να χαλάσουν τις σχέσεις τους με τους Ρώσους, χωρίς προηγουμένως να υπάρξει πλήρης αποκατάσταση στις σχέσεις τους με τους Τούρκους.<br /> <br /> Το τελευταίο είναι ένα σενάριο που μου φαίνεται πιθανό με τα όσα έχω ακούσει μέχρι τώρα, αλλά το λέω με πολύ μεγάλη επιφύλαξη, και θέλω να δω πως θα εξελιχθεί αυτή η ιστορία. Αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο.<br /> <br /> Αν όντως η Τουρκία επιθυμούσε την πλήρη αποκατάσταση των σχέσεων της με το Ισραήλ, δεν θα ζητούσε την άρση του ναυτικού αποκλεισμού της Γάζας, αφού ξέρει ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.<br /> <br /> <a href="http://iakovosal.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Στρατηγική του Ερντογάν στο Θέμα του Ναυτικού Αποκλεισμού της Γάζας

Όπως μπορείτε να διαβάσετε στο  άρθρο της Today’s Zaman , η Τουρκία επιμένει στην άρση του ναυτικού αποκλεισμού της Γάζας προκειμένου να...

Διαβάστε την συνέχεια

Η πυριτιδαποθήκη της Μέσης Ανατολής σε 15 χάρτες που εξηγούν γιατί ρέει τόσο αίμα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF8nL2PQimLlu2travGey0sSKOPPAz7YNs4VqWAZKoODyUZm2nBhJM3K2iGHnGK_YFhlnoCLvCV-pNIA1KHw4jJ1bbBVtY5FbDDgRB1LrNu1teHNi12Z4BD82pCrS48rQdlJy4hncOTbI/s1600/h+pyritidapothiki+tis+mesis+anatolis+se+15+xartes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF8nL2PQimLlu2travGey0sSKOPPAz7YNs4VqWAZKoODyUZm2nBhJM3K2iGHnGK_YFhlnoCLvCV-pNIA1KHw4jJ1bbBVtY5FbDDgRB1LrNu1teHNi12Z4BD82pCrS48rQdlJy4hncOTbI/s1600/h+pyritidapothiki+tis+mesis+anatolis+se+15+xartes.jpg" /></a></div> <br /> Η βίαιη αποσταθεροποίηση στη Μέση Ανατολή το τελευταίο διάστημα έχει βγάλει στην επιφάνεια κάθε είδους χάρτες που θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί, που υποτίθεται ότι επιχειρούν να αποτυπώσουν πως η περιοχή κατέληξε σε αυτήν την κατάσταση.Διαβάστε πώς ένας αρθρογράφος της ιστοσελίδας The Atlantic, παραθέτει, με αρκετή δόση χιούμορ, 15 χάρτες που μάλλον περισσότερο προκαλούν σύγχυση παρά βοηθούν τον αναγνώστη… επειδή δεν αποτυπώνουν κάποια σταθερά δεδομένα που αφορούν την περιοχή, αλλά αντίθετα, δίνουν μια πιο ρευστή οπτική της μέσης Ανατολής. Αυτό πάντως που όλες αυτές οι απόπειρες χαρτογράφησης παρουσιάζουν τελικά είναι πως κανένας χάρτης και καμία σειρά χαρτών δεν μπορεί να περιγράψει ικανοποιητικά την σύνθετη ιστορία και τα πολιτικά χαρακτηριστικά της περιοχής της Μέσης Ανατολής.<br /> <br /> 1. Η Φαντασιακή Οριοθέτηση μεταξύ Ανατολής και Δύσης<br /> <img alt="" height="288" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2015/12/01_vX4eL5F.jpg" width="600" /><br /> Ο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ κάποτε έγραψε ότι «η Ανατολή είναι Ανατολή και η Δύση είναι Δύση και ποτέ οι δυο τους δεν θα συναντηθούν.” Όταν επιχειρήσει πάντως κάποιος να χαρτογραφήσει πού ακριβώς διαχωρίζονται ακριβώς η Ανατολή με τη Δύση, το όριο εμφανίζεται να μετατοπίζεται διαρκώς!<br /> Οι αρχαίοι Έλληνες καθόρισαν την διάκριση Δύσης-Ανατολής μεταξύ των ίδιων και των Περσών κατά μήκος μιας νοητής γραμμής ανάμεσα στο Αιγαίο πέλαγος και στο μέσο της χερσονήσου της Ανατολίας, (στην Μικρά Ασία και φυσικά πέρα από τις ελληνικές αποικίες που στήριζαν οικονομικά την ηπειρωτική Ελλάδα). Καθώς όμως το Ισλάμ εξαπλώνεται τον έβδομο αιώνα, πολλοί Ευρωπαίοι ταυτοποίησαν την αντίστοιχη διάκριση μεταξύ των δυο αυτών πολιτισμών με τη διάκριση μεταξύ ισλαμικού κόσμου και χριστιανοσύνης. Αργότερα, πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η αντίληψη των Ευρωπαίων για τα δυτικά όρια της Ανατολής ταυτιζόταν με τα σύνορα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όλα αυτά άλλαξαν ξαφνικά με την έλευση του Ψυχρού Πολέμου, όταν ένα νέο νοητό σύνορο δημιουργήθηκε ανάμεσα στην κομμουνιστική Ανατολή και την καπιταλιστική Δύση. Αν έχει υπάρξει επομένως κάποιο σταθερό χαρακτηριστικό στο ζήτημα της διαίρεσης μεταξύ Ανατολής και Δύσης κατά τη διάρκεια των αιώνων, αυτό είναι η επιθυμία μας να χαράξουμε μια υπαρκτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ αυτών των δυο πολιτισμών.<br /> <br /> 2. Η Χαρτογράφηση των Συγκρούσεων κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών<br /> <br /> <img alt="" height="266" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2015/12/02_506f959ab.jpg" width="600" /><br /> <br /> Σε μια εποχή που οι Σταυροφορίες εξακολουθούν να λειτουργούν ως ιστορική αφετηρία για πολλά διακυβεύματα της σύγχρονης Μέσης Ανατολής, ο χάρτης προσφέρει μια οπτική του πώς αυτοί οι χαώδεις μεσαιωνικοί πόλεμοι έγιναν σημείο αναφοράς για τις συγκρούσεις Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Στον παραπάνω χάρτη παρουσιάζονται οι γεωγραφική προέλαση των Νορμανδών και των Σελτζούκων, των λαών που προήλθαν από τη Σκανδιναβία και τις στέπες της Κεντρικής Ασίας αντίστοιχα και κατέκτησαν τους χριστιανικούς και τους μουσουλμανικούς κόσμους, πριν συγκρουστούν μοιραία, κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών. Υπό το πρίσμα της απομακρυσμένης προέλευσης τους, οι Νορμανδοί και οι Σελτζούκοι θεωρήθηκαν αρχικά απολίτιστοι και βάρβαροι από τους πολιτισμούς που κατάφεραν να κυριαρχήσουν. Και οι δύο φυλετικές ομάδες αγκάλιασαν με ζήλο τις θρησκείες των νέων υπηκόων τους προκειμένου να ισοσκελίσουν τις διαφορές τους. Έτσι, όταν οι Νορμανδοί και οι Σελτζούκοι ήρθαν αντιμέτωποι τον 11ο αιώνα, η ρητορική του θρησκευτικού πολέμου βοήθησε την κάθε πλευρά να αποδείξει με τρανταχτό τρόπο τη θρησκευτική πίστη της. Η ίδια ρητορική χρησιμοποιείται με παρόμοιο τρόπο και στις μέρες μας.<br /> <br /> 3. Η Χαρτογράφηση των Συμμαχιών κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών<br /> <br /> <img alt="" height="272" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2015/12/03_2aa8b3959.jpg" width="600" /><br /> <br /> Η επιδίωξη της εξουσίας οδήγησε σε πληθώρα βίαιων περιστατικών μεταξύ Μουσουλμάνων και Χριστιανών κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών, αλλά προώθησε παράλληλα διαπολιτισμικές συνεργασίες. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα είναι αυτός ο χάρτης του 12ου αιώνα, ενός Άραβα γεωγράφου που εργάστηκε για λογαριασμό ενός σταυροφόρου βασιλιά.<br /> Αφού οι Νορμανδοί κατέκτησαν τη Σικελία, που έως τότε κατείχαν οι μουσουλμάνοι Σαρακηνοί, ο βασιλιάς Ρότζερ Β’ χρησιμοποίησε τη χαρτογραφία ώστε να επεκτείνει την εξουσία του, προσλαμβάνοντας τον περίφημο άραβα χαρτογράφο Μουχάμεντ αλ-Ιντρίσι (Muhammad al-Idrisi) με σκοπό να απεικονίσει για λογαριασμό του τον τότε γνωστό κόσμο. Το αποτέλεσμα της εργασίας είναι γνωστό ως “Tabula Rogeriana” στα λατινικά και “Kitab Rujar» στα αραβικά (ή ως το «βιβλίο των ευχάριστων ταξιδιών σε τόπους μακρινούς»). Ο χάρτης βασίστηκε σε κλασικές ελληνικές πηγές, αλλά ήταν προσανατολισμένος ανάποδα, με τον Νότο στο πάνω μέρος, όπως συνηθιζόταν τότε στους περισσότερους χάρτες του αραβικού κόσμου εκείνην την εποχή. Έτσι, βλέπουμε το Δέλτα του Νείλου στην κορυφή, τον Περσικό Κόλπο στην επάνω αριστερή γωνία, την Ελλάδα κάτω δεξιά, και την Κύπρο, την Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου στο κέντρο.<br /> <br /> 4. Η γερμανική Μικρά Ασία και η γερμανική Αραβία<br /> <br /> <img alt="" height="535" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2015/12/04_3c20bd78c.jpg" width="570" /><br /> <br /> Πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται τι θα μπορούσε να συμβεί στην Παλαιστίνη, εάν, μετά την εξαφάνιση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Βρετανοί δεν είχαν προχωρήσει στον αποικισμό της. Κατά πάσα πιθανότητα, οι Γάλλοι θα την είχαν αποικίσει αντ’ αυτών. Γενικότερα, αν οι Γάλλοι και οι Βρετανοί δεν είχαν κατανείμει τη Μέση Ανατολή μεταξύ τους, οι Γερμανοί θα ήταν απόλυτα διαθέσιμοι να αποικίσουν την περιοχή, και μάλλον θα το είχαν πράξει, εφόσον είχαν καταφέρει να νικήσουν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο χάρτης αυτός δείχνει το γερμανικό ιμπεριαλιστικό φαντασιακό των τελών του 19ου αιώνα. Εμφανίστηκε ως μέρος ενός έργου του 1897, από τον Adolf Guyer-Zeller, έναν Ελβετό μεγιστάνα των σιδηροδρόμων. Σε αυτόν τον χάρτη, ο Guyer-Zeller φαίνεται ενδιαφέρεται έντονα για το ενδεχόμενο η αυτοκρατορική Γερμανία να δημιουργούσε ένα νέο δίκτυο σιδηροδρομικών δίκτυο – πέρα από την περίφημη σιδηροδρομική σύνδεση Βερολίνου-Βαγδάτης που οι Γερμανοί είχαν ξεκινήσει να κατασκευάζουν από το 1903, αλλά και νέες συνδέσεις από το -πολύπαθο σήμερα- Χαλέπι της Συρίας έως τη Μόσχα και μια ακόμη ανατολική σιδηροδρομική γραμμή προς την Ινδία. Η “Γερμανική” Αραβία βεβαίως θα ήταν πολύ διαφορετική από την σημερινή Αραβία που επί χρόνια δέχθηκε τον γαλλικό και βρετανικό έλεγχο, αλλά είναι μάλλον απίθανο ότι οι κάτοικοι της να ήταν περισσότερο ευτυχισμένοι, σε μακροπρόθεσμη βάση, υπό γερμανική επιρροή.<br /> <br /> 5. Η Οθωμανική Χαρτογραφία της Μέσης Ανατολής<br /> <br /> <img alt="" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2015/12/05_08abc3951.jpg" /><br /> <br /> Είναι εύκολο να ισχυριστούμε ότι τα σύνορα της σύγχρονης Μέσης Ανατολής αγνοούν παντελώς τους εθνικούς διχασμούς της περιοχής, αλλά είναι δύσκολο να διακρίνει κάποιος ποιες είναι αυτές οι εθνολογικές διαιρέσεις. Πολλοί σύγχρονοι χάρτες χαράσσουν σαφείς διαχωριστικές γραμμές μεταξύ Αράβων και Κούρδων ή σουνιτών και σιιτών, αλλά συμβαίνει το ίδιο με τους παλαιότερους χάρτες από εκατό χρόνια πριν; Εδώ είναι ένας χάρτης από τα τέλη της οθωμανικής περιόδου κατά τη διάρκεια του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου, με μερικές αρκετά άγνωστες εθνολογικές κατηγορίες. Το πιο εντυπωσιακό είναι, ότι χωρίζει τις ακτές της Μεσογείου, ανάμεσα σε συριακές περιοχές (κόκκινες οριζόντιες γραμμές) και περιοχές που έλεγχαν Άραβες νομάδες (μοβ κάθετες γραμμές). Ο χάρτης σημειώνει διακριτά τις τουρκόφωνες περιοχές σε Τούρκους (κόκκινες κάθετες γραμμές) και νομάδες Τουρκμένους (πράσινα σύμβολα).<br /> <br /> 6. Η Διεκδίκηση της Μοσούλης<br /> <br /> <img alt="" height="692" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2015/12/06_70ccb318c.jpg" width="600" /><br /> <br /> Αντίπαλες δυνάμεις διεκδικούσαν την πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή που περιβάλλει την πόλη της Μοσούλης πολύ πριν οι σουνίτες τζιχαντιστές αποσπάσουν τον έλεγχο της πόλης από το Ιράκ. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Τούρκοι εθνικιστές δημιούργησαν αυτόν τον εθνογραφικό χάρτη για να προωθήσουν το αίτημά διεκδίκησης αυτής της πρώην οθωμανικής επαρχίας. Ο θρύλος χωρίζει έξυπνα τον πληθυσμό της επαρχίας σε «Άραβες» και «μη-αραβικό πλην όμως μουσουλμανικό πληθυσμό”. Με αυτόν τον τρόπο παρέκαμπταν την προβληματική για τους ίδιους διάκριση μεταξύ Τούρκων και Κούρδων, αποφεύγοντας ταυτόχρονα να τους ταυτίσουν. Σήμερα, η τοπική κυβέρνηση του Κουρδιστάν ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της πρώην επαρχίας της Μοσούλης, ενώ το Ισλαμικό Χαλιφάτο κατέχει την ίδια την πόλη. Στην Τουρκία ωστόσο, το ζήτημα του πώς μπορούν να συμβιβαστούν η κουρδική εθνότητα με την τουρκική υπηκοότητα παραμένει ένα καυτό θέμα συζήτησης. Ο χάρτης είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα της δημιουργικότητας των χαρτογράφων όταν καλούνται να κάνουν το αδύνατο: να χαράξουν μια ξεκάθαρη συνοριακή γραμμή σε μια σύνθετη δημογραφική πραγματικότητα όπως είναι η Μέση Ανατολή.<br /> <br /> 7. Το Βασίλειο των Αράβων<br /> <br /> <img alt="" height="911" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2015/12/07_beed01f00.jpg" width="570" /><br /> <br /> Αυτός ο χάρτης αποτυπώνει τη διακήρυξη του βασιλιά Φεϊζάλ για τη σύσταση ενός βραχύβιου αραβικού βασιλείου στην Δαμασκό το 1920. Ο Φεϊζάλ, γνωστός για τον ρόλο του κατά την Αραβική Εξέγερση με τον Λόρενς της Αραβίας, καθώς έχασε το βασίλειο του στη Συρία από τον γαλλικό στρατό, ανακηρύχθηκε βασιλιάς του, ελεγχόμενου από τους Βρετανούς, Ιράκ σε αντιστάθμισμα και ως επιβράβευση της πίστης του σε αυτούς.<br /> Αυτός ο χάρτης παρουσιάζει το δελεαστικό όραμα μιας ενωμένης Μέσης Ανατολής υπό αραβική κυριαρχία, αν δεν υπήρχε ο παράγοντας της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας. Όμως, οριοθετώντας τα σύνορα του βασιλείου του Φεϊζάλ ( με τις διακεκομμένες γραμμές), αναδεικνύονται κάποια αναπόφευκτα προβλήματα που επιφέρει το όραμα αυτό. Πρώτον, η Τουρκία, η οποία ως διάδοχο κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έχοντας απρόθυμα εγκαταλείψει την κυριαρχία της επαρχίας της Μοσούλης στους Βρετανούς μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, σε καμία περίπτωση δεν θα παραχωρούσε ειρηνικά και το έδαφος που ο Φεϊζάλ ισχυριζόταν ότι άνηκε στους Άραβες. Επίσης, οι χριστιανοί Μαρωνίτες του Όρους του Λιβάνου θα έβλεπαν με ανάμεικτα συναισθήματα το να συμπεριληφθούν σε ένα ακόμη μουσουλμανικό βασίλειο, για να μην αναφέρουμε τους Σιωνιστές που είχαν ήδη εγκατασταθεί στην Παλαιστίνη. Πόσο μάλλον που τα μέλη της φυλής που άνηκε ο Φεϊζάλ, οι Χασεμίτες, αποδείχθηκαν αντιδημοφιλείς στη Μέση Ανατολή. Μέσα σε μια δεκαετία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Χασεμίτες εκδιώχθηκαν από τους Σαουδάραβες από το αρχέγονο έδαφος τους, την ιερή Μέκκα, και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κληρονόμοι του Φεϊζάλ, ο οποίος είχε αναλάβει την ηγεσία του Ιράκ, καθαιρέθηκαν κατά τη διάρκεια ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος που είχε την στήριξη του λαού.<br /> <br /> 8. Η Νέα Ασσυρία και 9. Η Νέα Παλαιστίνη<br /> <br /> <img alt="" height="781" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2015/12/08_88e447689.jpg" width="600" /><br /> <img alt="" height="881" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2015/12/09_c0f3d8606.jpg" width="600" /><br /> <br /> Η περίοδος των ανακατατάξεων μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας παρήγαγε μια σειρά από καινοτόμες ιδέες για νέα κράτη. Ορισμένες από αυτές, όπως η νέα Ασσυρία (1916), είναι δημιουργήματα της φαντασίας που αποτυπώθηκαν στο σχεδιαστήριο. Ο χάρτης δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε μια εθνικιστική εφημερίδα των Ασσυρίων. Αντιπροσωπεύει το μάλλον φιλόδοξο όραμα, Χαλδαίων, Νεστοριανών, και Συριακών μειονοτήτων στη Μέση Ανατολή, για μια κοινή εθνική ταυτότητα με βάση τις θρησκευτικές ομοιότητες και την κοινή ιστορία ως αφετηρία για μια δική τους νέα πολιτική επικυριαρχία. Άλλες προτάσεις, όπως ήταν αυτός ο χάρτης της Παλαιστίνης (1917), υλοποιήθηκαν, έστω και σε μια ελαφρά τροποποιημένη μορφή. Στο άρθρο που συνόδευε την έκδοση αυτού του χάρτη, ο γεννημένος στη Ρωσία σιωνιστής Isaac Don Levine υποστήριξε τη δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους επονομαζόμενου Παλαιστίνη, τα σύνορα του οποίου θα περιλάμβαναν τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και το νότιο Λίβανο. Ο Λεβίν πίστωσε αιώνες χριστιανικής καταπίεσης για να επιδείξει την αντοχή στο χρόνο της εβραϊκής οντότητας, υπογράμμισε την εβραϊκή οικονομική υποστήριξη προς τον Τζορτζ Ουάσιγκτον και την Αμερικανική Επανάσταση, και στη συνέχεια κατέληξε στο συμπέρασμα ότι με τη ρωσική επανάσταση και την ανατροπή του τσάρου, ο αντισημιτισμός βρισκόταν (κατά το 1917) “σε ύφεση.” Κατ’ αυτόν, ένα εβραϊκό κράτος ήταν επιβεβλημένο καθαρά για λόγους εθνικής αυτοδιάθεσης.<br /> <br /> 10. H Διαίρεση της Συρίας<br /> <br /> <img alt="" height="417" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2015/12/10_b776bc7bc.jpg" width="600" /><br /> <br /> Οι Βρετανοί συχνά κατηγορούνται ότι με κυνικό τρόπο δημιούργησαν το Ιράκ ως ένα τεχνητό, ανέφικτο κράτος με το να ενώσουν περιοχές που κατοικούνται από Σιίτες, Σουνίτες και Κούρδους . Στη Συρία, οι Γάλλοι αντιμετώπισαν κάποτε την αντίθετη κατηγορία. Καθώς συζητάμε τώρα το ενδεχόμενο διαχωρισμού της Συρίας σε μικρότερους εθνοτικούς θύλακες, αξίζει να θυμηθούμε ότι οι Γάλλοι πρότειναν αρχικά μια παρόμοια διαίρεση. Ελπίζοντας να προλάβουν την εμφάνιση του αραβικού εθνικισμού, μέσω της δικής τους κυνικής πολιτικής του διαίρει και βασίλευε, οι Γάλλοι, όπως αυτός ο χάρτης του 1922 παρουσιάζει, προγραμμάτιζαν να διασπάσουν τη σημερινή Συρία σε μίνι-κράτη Αλεβιτών και των Δρούζων, παράλληλα μεχωριστές αυτόνομες περιοχές, κυρίως Σουνιτών, στα βόρεια και νότια εδάφη της χώρας, που θα κυβερνιόνταν από το Χαλέπι και τη Δαμασκό. Εγκατέλειψαν τελικά την αρχική ιδέα, ενόψει διαμαρτυριών από ντόπιους Άραβες εθνικιστές, οι οποίοι απαίτησαν ένα μεγαλύτερο, πολυεθνικό κράτος.<br /> <br /> 11. Η Γαλλική Εθνογραφία της Συρίας<br /> <br /> <img alt="" height="900" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2015/12/11_e4d232e97.jpg" width="600" /><br /> <br /> Στη δεκαετία του 1930, οι γαλλικές αποικιακές αρχές κατέληξαν στη δική τους εθνογραφική χαρτογράφηση των ακτών της Ανατολικής Μεσογείου. Μερικές από τις κατηγορίες σε αυτόν τον χάρτη είναι οι ίδιες με αυτές που οι Οθωμανοί χρησιμοποίησαν, ενώ άλλες μειονότητες είναι διαφορετικές. Αλλά αυτό που αναδεικνύεται σε αυτόν τον χάρτη είναι μια απουσία. Σύμφωνα με τη γαλλική πολιτική του διαίρει και βασίλευε, μια ομάδα ήταν αισθητά απούσα από τις 18 θρησκευτικές και εθνοτικές ομάδες που περιλαμβάνονται στην κατανομή: οι Άραβες.<br /> <br /> 12. Η καθημερινή διατροφή στην Ανατολική Μεσόγειο<br /> <br /> <img alt="" height="429" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2015/12/12_a260c5c68.jpg" width="600" /><br /> <br /> Αν παρακάμψουμε τους πολέμους και τις συρράξεις, μπορούμε να δούμε τον παραπάνω χάρτη που παρουσιάζει πού απαντώνται τρόφιμα γνωστά στις ΗΠΑ ως “μεσογειακά” ή “Ανατολίτικα”. Αυτή η κουζίνα, γεφυρώνει θρησκευτικά, εθνικά και γλωσσικά όρια. Η πρακτική του ”ελληνικού καφέ”, για παράδειγμα, ξεκινάει από τα Βαλκάνια και φτάνει μέχρι τη Βόρεια Αφρική. Το χούμους, όμως, είναι σχετικά σπάνιο στην Ελλάδα και την Τουρκία. Όπως τα φαλάφελ, το πιάτο εξαπλώνεται συμπίπτει με τις περιοχές όπου ομιλείται η αραβική γλώσσα. Το τσίπουρο με γλυκάνισο τώρα, καταναλώνεται με μια σειρά ονομάτων -ούζο, τσίπουρο, αράκ, σε όλη την περιοχή της Μεσογείου. Στην πόλη της Σμύρνης, μπορείτε να φάτε ψητό χταπόδι που έχει πανομοιότυπη γεύση με το χταπόδι που βρίσκουμε και στη Χίο. Αλλά στη Σμύρνη μπορείς να βρεις μια σειρά από πιάτα, όπως είναι οι σιγκ κεφτέδες (πικάντικοι ωμοί κεφτέδες) που είναι άγνωστοι στην Ελλάδα. Αυτά τα τρόφιμα μεταφέρθηκαν στη Σμύρνη από την νοτιοανατολική Τουρκία με την εσωτερική οικονομική μετανάστευση.<br /> <br /> 13. Η Μέση Ανατολή Κινείται Δυτικά και… 14. Βόρεια<br /> <br /> <img alt="" height="323" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2015/12/13_5a7a36740.jpg" width="600" /><br /> <img alt="" height="399" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2015/12/14_d62274d12.jpg" width="400" /><br /> <br /> “Μέση Ανατολή” πρόκειται για έναν όρο που αντικατοπτρίζει τη δυτική προοπτική. Ο πρώτος πρωθυπουργός της Ινδίας, ο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού, παρατήρησε κάποτε ότι η περιοχή έπρεπε μάλλον να ονομάζεται Δυτική Ασία. Οι κάτοικοι της Μέσης Ανατολής χρησιμοποιούν παρόμοια ορολογία με βάση τη δική τους οπτική γωνία, εξ ου υπάρχουν λέξεις στα Αραβικά όπως π.χ. η περιοχή Μαγκρέμπ, που σημαίνει «Δύση» που αναφέρεται στο δυτικό κομμάτι της Βόρειας Αφρικής που βρίσκονται Άραβες.<br /> Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, η αγγλική ορολογία για την περιοχή άλλαζε παράλληλα με τα εκάστοτε γεωπολιτικά συμφέροντα της βρετανικής και της αμερικανικής πολιτικής. Μέχρι και τον 19ο αιώνα, οι Βρετανοί καθόριζαν με τον όρο Εγγύς Ανατολή τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο και η Μέση Ανατολή ήταν η περιοχή από το Ιράν μέχρι τον Περσικό Κόλπο. Η κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έκανε τους Ευρωπαίους να θεωρήσουν ως Δύση ένα μεγάλο μέρος της πρώην Εγγύς Ανατολής, συμπεριλαμβανομένων των Βαλκανίων και μερικών περιοχών της Ανατολίας. Επίσης, έφεραν ένα μεγάλο μέρος της πρώην Εγγύς Ανατολής υπό βρετανική αποικιοκρατία, οι οποίοι ήταν κυρίαρχοι και για τη Μέση Ανατολή. Ως εκ τούτου, ο όρος «Μέση Ανατολή» άρχισε να εφαρμόζεται και σε αποικίες όπως ήταν η Παλαιστίνη, που κάποτε θεωρούνταν κομμάτι της Εγγύς Ανατολής. Οι Αμερικανοί αργότερα υιοθέτησαν και εκείνοι αυτή την νέα χρήση του όρου “Μέση Ανατολή” τόσο κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου όπως και κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.<br /> Ακόμη πιο πρόσφατα, μετά το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης, ο όρος “Μέση Ανατολή” έχει και πάλι επεκταθεί από τους Αμερικανούς και πλέον συμπεριλαμβάνει και το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και χώρες της Κεντρικής Ασίας, καθώς αυτά τα μέρη συνδέονται σε μια χαώδη στρατηγική με κοινό παρανομαστή το Ισλάμ. Σήμερα, τα ΜΜΕ στις ΗΠΑ φαίνεται να έχουν καταλήξει σε μια ελαφρά σαφή, αν και όχι πάντα συνεπή, προσέγγιση που βασίζεται σε μια κλιμακωτή κατανόηση του τι είναι σίγουρα η Μέση Ανατολή (σκούρο πράσινο στον παραπάνω χάρτη), τι μάλλον είναι Μέση Ανατολή (πράσινο ) και ίσως και να είναι Μέση Ανατολή (ανοιχτό πράσινο).<br /> <br /> 15. Οι Σύμμαχοι και οι Εχθροί των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή<br /> <br /> <a href="http://www.theatlantic.com/international/archive/2014/07/15-maps-that-dont-explain-the-middle-east-at-all/375350/"><img alt="" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2015/12/4c97d4a4f.gif" /></a><br /> <br /> Αυτός είναι ένας χάρτης που ο αρθρογράφος σχεδίασε για να ιντριγκάρει τους λάτρεις του ίντερνετ και τους διεθνείς αναλυτές. Ο χάρτης αυτός λειτουργεί υπερ-απλουστευτικά χωρίζοντας τις χώρες της Μέσης Ανατολής ανάλογα με τις διμερείς σχέσεις που έχουν με τις ΗΠΑ, σε υπέρ των ΗΠΑ(μπλε) και κατά των ΗΠΑ (κόκκινο). Αυτή ήταν μια δημοφιλής διχοτόμηση τόσο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου όσο και πρόσφατα, κατά τη διάρκεια του “Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας” όπως τον αποκαλούν οι Αμερικανοί. Τα σύμβολα δείχνουν τους λόγους για τους οποίους οι χώρες έχουν αλλάξει κατηγορίες κατά τη διάρκεια των ετών. Αυτοί οι λόγοι περιλαμβάνουν στρατιωτικό πραξικόπημα (όπλο ), εισβολή (δοχείο ), εκλογές (σημάδι ελέγχου), συνθήκη (στυλό), λαϊκή εξέγερση (τύπος με σημαία). Ο αρθρογράφος προειδοποιεί ότι ο χάρτης αποτυπώνει μια υπερ-απλουστευμένη πραγματικότητα αλλά επισημαίνει με αρκετή δόση μαύρου χιούμορ ότι, όπως παρατήρησε, όπου χώρες μετά από δημοκρατικές εκλογές μετέβησαν από την μια κατάσταση (φιλική προς τις ΗΠΑ) σε εχθρική κατάσταση, στη συνέχεια ακολούθησε κάποιο στρατιωτικό πραξικοπήματα, φιλικό προς τις ΗΠΑ, βάφοντας και πάλι τον χάρτη μπλε!<br /> <br /> Στην καλύτερη περίπτωση , οι χάρτες μπορεί να αποσαφηνίσουν πολύπλοκες παγκόσμιες δυναμικές, κάνοντάς τες να δείχνουν απλές. Έτσι, ίσως φαντάζει παράλογη η χρήση της χαρτογραφίας για τον αντίθετο σκοπό: να κάνει τον κόσμο να φαίνεται να είναι ακόμη πιο περίπλοκος από ό, τι θεωρούσαμε ότι είναι. Αλλά αν αυτοί οι χάρτες χρησιμεύουν σε κάτι είναι να μας υπογραμμίσουν ότι οι επιμέρους χάρτες δεν μπορούν να ακριβώς να αποτυπώσουν, και αυτός είναι ένας μείζονας λόγος για να τους μελετήσουμε καλά.<br /> <br /> <a href="http://piotita.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η πυριτιδαποθήκη της Μέσης Ανατολής σε 15 χάρτες που εξηγούν γιατί ρέει τόσο αίμα

Η βίαιη αποσταθεροποίηση στη Μέση Ανατολή το τελευταίο διάστημα έχει βγάλει στην επιφάνεια κάθε είδους χάρτες που θα μπορούσε κάποιος να ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η διασύνδεση των πολέμων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiNRe2zeunkLLfkcitD6kL1DINAo6h68pi-DktTsvM9Se-MU-6HmVnr7s657GZQjng0jMRqJVc0C6NwwyqqYq_0AgM23ofabcxVkHc-BOSaQ_h23AzT7F_jh15GepkOC5PGZyrD_BUAss/s1600/h+diasyndesi+twn+polemwn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiNRe2zeunkLLfkcitD6kL1DINAo6h68pi-DktTsvM9Se-MU-6HmVnr7s657GZQjng0jMRqJVc0C6NwwyqqYq_0AgM23ofabcxVkHc-BOSaQ_h23AzT7F_jh15GepkOC5PGZyrD_BUAss/s1600/h+diasyndesi+twn+polemwn.jpg" /></a></div> <br /> <blockquote class="tr_bq"> <i>Όταν η Τουρκία κατέρριψε το ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος το Νοέμβριο του 2015, η εικόνα του αεροπλάνου που έπεφτε, έγινε viral. Φωνές για εκδίκηση ξέσπασαν σε όλα τα ρωσικά media και στο διαδίκτυο. Οι διαδηλωτές έριξαν πέτρες και αυγά στην τουρκική πρεσβεία στη Μόσχα. Και ο υψηλού κύρους παρουσιαστής του βασικού πολιτικού τηλεοπτικού σόου συνέκρινε την κατάρριψη του αεροσκάφους με την δολοφονία το 1914, του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου που προκάλεσε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οπότε, πώς ο πολεμοχαρής Ρώσος ηγέτης, Vladimir Putin, ανταποκρίθηκε στις κραυγές πολέμου του λαού του;</i></blockquote> <b><a href="http://www.ecfr.eu/europeanpower/geoeconomics" target="_blank"><span style="color: #990000;">European Council of Foreign Relation</span></a></b><br /> Του <b>Mark Leonard</b><br /> <br />Υπέγραψε ένα διάταγμα με το οποίο διακόπτει τις εισαγωγές φρούτων και λαχανικών από την Τουρκία, απαγόρευσε τις πτήσεις τσάρτερ και την πώληση ταξιδιωτικών πακέτων, και κατάργησε το καθεστώς ελεύθερης βίζας με τη χώρα. Προειδοποίησε ακόμη για πιθανή κλιμάκωση που να περιλαμβάνει τις εισαγωγές ενέργειας, ενώ τα media κάνουν σπέκουλα για επιθέσεις στον κυβερνό-χώρο (η Μόσχα είχε χρησιμοποιήσει αυτό το μέσο στην Εσθονία το 2007, στη Γεωργία στη διάρκεια του πολέμου το 2008, και ξανά εναντίον της Ουκρανίας καθώς προσάρτησε την Κριμαία το 2014). Το πιο σημαντικό πεδίο μάχης αυτής της σύγκρουσης δεν θα είναι στον αέρα ή στο έδαφος, αλλά μάλλον οι διασυνδεδεμένες δομές της παγκόσμιας οικονομίας: παρεμπόδιση του εμπορίου και των επενδύσεων, του διεθνούς δικαίου, του διαδικτύου, της συγκοινωνίας και της κυκλοφορίας των ατόμων. Καλώς ήρθατε στους <b>διασυνδεδεμένους πολέμους.</b><br /><br />Αυτή η μορφή του πολέμου δεν είναι μόνο ρωσική –το αντίθετο μάλιστα. Καθώς ο Putin υπέγραφε το διάταγμα για τις κυρώσεις, η τουρκική κυβέρνηση συμμετείχε σε μια σύνοδο κορυφής με την ΕΕ για το προσφυγικό. Ο πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan έχει συνειδητοποιήσει ότι η ροή προσφύγων στην Ευρώπη αλλάζει τη δυναμική της ισχύος του με την ΕΕ. Χρησιμοποιώντας την ικανότητά του να ελέγχει τη ροή των προσφύγων ως όπλο, ο Erdogan έχει περάσει από το να ικετεύει για την ένταξη στην ΕΕ, να αποτελεί έναν δυνατό παίκτη που μπορεί να αποσπάσει χρήματα και πολιτικές χάρες.<br /><br />Η ΕΕ είναι εξίσου έμπειρη στο να χρησιμοποιεί την οικονομική αλληλεξάρτηση για γεωπολιτικούς σκοπούς. Όταν η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία, δεν έστειλε στρατό για να υπερασπιστεί το ουκρανικό έδαφος. Αντιθέτως, εισήγαγε σειρά κυρώσεων, μεταξύ των οποίων και απαγόρευση της βίζας και πάγωμα περιουσιακών στοιχείων έναντι στοχευμένων ατόμων, καθώς και εμπορικά μέτρα που στόχο έχουν συγκεκριμένους παίκτες της ρωσικής οικονομίας, όπως τη χρηματοδότηση της εξερεύνησης της ενέργειας. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν επίσης χρησιμοποιήσει τις κυρώσεις για δεκαετίες, και οι ΗΠΑ έχουν αναμορφώσει την ίδια την φύση του οικονομικού πολέμου, από την έναρξη του Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας.<br /><br />Ενώ οι κυρώσεις είναι προτιμότερες από τον συμβατικό πόλεμο από ανθρωπιστικής πλευράς, η ευκολία με την οποία οι χώρες χρησιμοποιούν ως όπλα τις δομές του διεθνούς συστήματος, εγείρει δυσοίωνους οιωνούς για την τρέχουσα παγκόσμια τάξη. Το 1914, η παγκοσμιοποίηση κατέρρευσε διότι τα πιο ισχυρά κράτη στον κόσμο πήγαν σε πόλεμο. Εκατό χρόνια αργότερα, είναι η απροθυμία των μεγάλων δυνάμεων να εμπλακούν σε έναν ολομέτωπο πόλεμο που θα μπορούσε να επιταχύνει ένα νέο εκτροχιασμό της παγκόσμιας οικονομίας.<br /><br />Ορισμένοι μπορεί να πουν ότι αυτό είναι υπερβολή: οι κυρώσεις υπάρχουν από τον καιρό των Πελοποννησιακών πολέμων, και η μερκαντιλιστική συμπεριφορά είναι τόσο παλιά, όσο και το κράτος. Γιατί είναι τόσο επικίνδυνο αυτό το φαινόμενο;<br /><br />Η σύντομη απάντηση είναι: υπερβολική συνδεσιμότητα. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η παγκόσμια οικονομία αντικατόπτριζε την παγκόσμια τάξη –περιορισμένοι μόνο δεσμοί υπήρχαν σε όλο το Σιδηρούν Παραπέτασμα και το εμβρυακό διαδίκτυο χρησιμοποιούνταν μόνο από την αμερικανική κυβέρνηση και τα πανεπιστήμια. Αλλά με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ένας διαιρεμένος κόσμος που ζούσε στη σκιά του πυρηνικού πολέμου, έδωσε τη θέση του σε έναν κόσμο διασύνδεσης και αλληλεξάρτησης. Ορισμένοι χαιρέτισαν το τέλος της ιστορίας. Ο κόσμος ήταν σε μεγάλο βαθμός ενωμένος στο να προωθεί τα συμφέροντα της παγκοσμιοποίησης. Υπήρξε συζήτηση για μια εξέλιξη win-win, καθώς οι δυτικές πολυεθνικές κατέγραψαν κέρδη-ρεκόρ και οι αναπτυσσόμενες οικονομίες άνθισαν. Το εμπόριο, οι επενδύσεις, οι επικοινωνίες και άλλοι δεσμοί μεταξύ των κρατών, πολλαπλασιάστηκαν. Και αυτοί οι διακρατικοί δεσμοί έχουν ενισχυθεί περαιτέρω από τους δεσμούς μέσω των ανθρώπων που ενισχύονται από την τεχνολογία: μέχρι το 2020, το 80% των κατοίκων του πλανήτη θα έχει smartphones με την επεξεργαστική ισχύ των υπερυπολογιστών του χθες. Σχεδόν όλη η ανθρωπότητα θα είναι συνδεδεμένη με ένα ενιαίο δίκτυο.<br /><br />Αλλά σε αντίθεση με το τι ήλπιζαν πολλοί, αυτή η άνθιση των διασυνδέσεων μεταξύ των χωρών, δεν έχει θάψει τις εντάσεις μεταξύ τους. Παραμένει η διαμάχη για την εξουσία της γεωπολιτικής εποχής, αλλά σε μια νέα μορφή. Στην πραγματικότητα, αυτά τα ίδια πράγματα που συνέδεσαν τον κόσμο, τώρα χρησιμοποιούνται ως όπλα –αυτά που μας έφεραν κοντά, τώρα μας χωρίζουν. Τα κράτη, χωρίς να είναι διατεθειμένα να χάσουν την πρόσβαση στα λάφυρα της παγκοσμιοποίησης, προσπαθούν αντί αυτού να εξοπλίσουν το ίδιο το παγκόσμιο σύστημα, αξιοποιώντας την διακοπή των διαφόρων συνδέσεων ως όπλο. Η αμοιβαία εξασφαλισμένη διακοπή, είναι το νέο MAD.<br /><br />Η αλληλεξάρτηση, που κάποτε θεωρούνταν ως εμπόδιο στη σύγκρουση, έχει μετατραπεί ως ένα νόμισμα της εξουσίας, καθώς οι χώρες προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις ασυμμετρίες στη σχέση τους. Πολλοί έχουν συνειδητοποιήσουν ότι το μυστικό είναι να κάνεις τους αντιπάλους σου να εξαρτώνται από εσένα παρά εσύ από αυτούς –και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσεις αυτή την εξάρτηση για να χειραγωγήσεις τη συμπεριφορά τους.<br /><br />Όπως όταν ένας γάμος πάει λάθος, είναι οι αμέτρητες συνδέσεις και εξαρτήσεις που καθιστούν κάθε πόλεμο των ρόδων αποτελεσματικό –και επώδυνο. Πολλά από τα μέσα φαίνονται γνωστά σε αυτούς που έλαβαν μέρος στην παγκοσμιοποίηση της δεκαετίας του ‘1990, αλλά ο στόχος τους είναι διαφορετικός.<br /><br />Στο καθεστώς του παγκόσμιου εμπορίου, κάποτε ένα εργαλείο για την ολοκλήρωση, έχουν κυριαρχήσει οικονομικές και χρηματοπιστωτικές κυρώσεις. Ομοίως, τα παγκόσμια πολυμερή θεσμικά όργανα τίθενται όλο και πιο πολύ στο περιθώριο από μια νέα γενιά ανταγωνιστικών ενώσεων φιλίας. Αντί να χρησιμοποιούν τις υποδομές και την κατασκευή φυσικών συνδέσεων υποδομής ως ένα μέσο για τη μεγιστοποίηση κερδών, οι Κίνα και ΗΠΑ τις χρησιμοποιούν ως ένα εργαλείο για την πρόβλεψη ισχύος. Και ακόμη και το internet χρησιμοποιείται ως ένα όπλο, και κατακερματισμένο εξαιτίας των ανησυχιών για το απόρρητο και την ασφάλεια.<br /><br />Αυτό σημαίνει ότι οι χώρες που δεν εξαρτώνται πάρα πολύ από καμία άλλη μεμονωμένη χώρα (με μια διαφοροποιημένη οικονομία, ικανή να εισάγει ενέργεια από πολλά μέρη), θα προστατεύεται από τις περισσότερες γεωοικονομικές επιθέσεις. Λίγες χώρες θα ακολουθήσουν τη Βόρεια Κορέα σε έναν κόσμο αυταρχισμού –αλλά αντιδρώντας στην εκμετάλλευση των αλληλεξαρτήσεών τους, θα προσπαθήσουν να χαράξουν τις σφαίρες της ανεξαρτησίας. Οι ΗΠΑ είναι σε αναζήτηση για την ενεργειακή της ανεξαρτησία, η Κίνα μετατοπίζεται προς την εσωτερική κατανάλωση, διαφοροποιεί τις ξένες συμμετοχές της μακριά από το δολάριο, και αναπτύσσει μια εναλλακτική στο σύστημα πληρωμών SWIFT. Η Ρωσία κατασκευάζει αγωγούς στην Ασία για να μειώσει την εξάρτησή της από τις ευρωπαϊκές αγορές.<a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η διασύνδεση των πολέμων

Όταν η Τουρκία κατέρριψε το ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος το Νοέμβριο του 2015, η εικόνα του αεροπλάνου που έπεφτε, έγινε viral. Φωνές για ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως επιλέγονται και εγκρίνονται οι έμπιστες και αφοσιωμένες «μαριονέτες»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHYjsfwbJHXiIC-Bz9jWeQgvUkqoASoQ0Fl-ENxPpTnmgKI48EECO_JIZ1syF_tL4dFlqN3F-Ezv4DHeN_yzGGlgoDSN_LNXUrWzWsrCwCAeDjq5mh7wo0FmH_5dvuLCxDLAC4LQyDusA/s1600/politikes_marionetes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHYjsfwbJHXiIC-Bz9jWeQgvUkqoASoQ0Fl-ENxPpTnmgKI48EECO_JIZ1syF_tL4dFlqN3F-Ezv4DHeN_yzGGlgoDSN_LNXUrWzWsrCwCAeDjq5mh7wo0FmH_5dvuLCxDLAC4LQyDusA/s1600/politikes_marionetes.jpg" /></a></div> <br /> Η στρατηγική και οι προσπάθειες των μεγάλων δυνάμεων για τον απόλυτο έλεγχο καίριων κυβερνητικών και υπηρεσιακών θέσεων στην Ελλάδα <br /> <br /> Του <b>Σπύρου Νάννου </b><br /> <br /> Η διεθνής πολιτική μοιάζει με κουκλοθέατρο στο οποίο οι μεγάλες δυνάμεις κινούν τα νήματα σε πολλές «μαριονέτες» που έχουν στις υπό έλεγχο πιο αδύναμες και μικρές χώρες – συμμάχους. Φυσικά η προσπάθεια αυτή να κινούν «μαριονέτες» - πολιτικούς ή στελέχη της κρατικής μηχανής επεκτείνεται σε κράτη που ανήκουν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Έτσι γινόταν πάντα! Στον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά και τώρα που ζούμε έναν δεύτερο ψυχρό πόλεμο με την αντιπαράθεση Δύσης και Ρωσίας.<br /> <br /> Έχει τεράστιο ενδιαφέρον το πω προκρίνονται, επιλέγονται, εγκρίνονται, προσεγγίζονται και ελέγχονται τα πολιτικά πρόσωπα που καταλαμβάνουν καίριες θέσεις στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες μικρές χώρες.<br /> <br /> Υπάρχουν κάποιες θέσεις – «κλειδιά» στην κυβερνητική μηχανή όπου για να τοποθετηθεί ένα πρόσωπο πρέπει να έχει ουσιαστικά την απόλυτη έγκριση των συμμάχων μας. Ας πούμε στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας δεν μπορεί να τοποθετηθεί υπουργός έτοιμος να συνεργαστεί με τη Μόσχα ή με εχθρικές προς τις ΗΠΑ και την ΕΕ κυβερνήσεις. Είτε είναι επάνω ο Καραμανλής, είτε ο Παπανδρέου, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα. Κάθε φορά που σχηματίζεται μία κυβέρνηση, οι πρεσβείες των χωρών – μελών του ΝΑΤΟ, με πρώτη την Αμερική, ενημερώνονται για τις προθέσεις του νέου πρωθυπουργού και τα πρόσωπα που πρόκειται να ορκιστούν υπουργοί ή επικεφαλής στο Άμυνας, στο Προστασίας του Πολίτη, στο Εξωτερικών, στην ΕΥΠ και στην Αστυνομία.<br /> <br /> Η CIA, η NSA, h MI6, όσο και οι υπόλοιπες υπηρεσίες ξεσκονίζουν τα προφίλ των υποψηφίων να καταλάβουν αυτές τις θέσεις, εξετάζουν τους φακέλους τους και όλες τις δυνατότητες επιρροής και ελέγχου που μπορούν να έχουν πάνω τους. Άλλωστε, πρέπει να γίνει σαφές ότι οι πάντες επιδιώκουν (όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες ευαίσθητες χώρες), να έχουν «δικούς τους ανθρώπους» σε καίριες θέσεις, στις οποίες οι τοποθετούμενοι κα κατέχοντες μπορούν να λάβουν κρίσιμες αποφάσεις και να προβούν σε ενέργειες, οι οποίες πιθανόν να πλήξουν κάποιους ή να ωφελήσουν κάποιους άλλους λιγότερο ή περισσότερο. Αυτές είναι οι λεγόμενες «θέσεις κλειδιά», που λίγο – πολύ είναι οι ίδιες σε όλες τις κυβερνήσεις, δημοκρατικές ή όχι, και κυρίως έχουν σχέση με την άμυνα της χώρας, την εξωτερική πολιτική της, την ασφάλεια και τάξη στο εσωτερικό της, ενώ εκείνες στον οικονομικό τομέα μπορεί να είναι σημαντικές, αλλά οι σχετικές αποφάσεις και ενέργειες είναι αποκλειστικά συλλογικές. Οι διαφορές αυτών των θέσεων, από χώρα σε χώρα, εντοπίζονται περισσότερο στους αριθμούς αυτών, που είναι οπωσδήποτε μικτές και μάλλον ουδόλως ουσιαστικά διαφοροποιούν την όλη γενική αντίληψη και σημασία τους.<br /> <br /> Η ουσιαστική διαφορά που υπάρχει σε αυτές τις θέσεις και μεταξύ των διαφόρων χωρών είναι ότι στις μεγάλες χώρες – δυνάμεις οι συγκεκριμένες επιλογές αποφασίζονται από τις κυβερνήσεις τους ή από τυχόν εσωτερικούς παράγοντες και τα πιθανά κέντρα που επηρεάζουν τις επιλογές και τις κατευθύνσεις της χώρας, ενώ στις μικρότερες χώρες και ειδικότερα σε εκείνες που σύρονται πίσω από τα άρματα μεγάλων στρατιωτικών συμμαχιών ή ελέγχονται οικονομικά από μεγάλα παγκόσμια κέντρα, οι επιλογές και οι τοποθετήσεις σε αυτές τις θέσεις ελάχιστα αποτελούν ανεπηρέαστες και αποκλειστικές αποφάσεις της κυβέρνησης.<br /> <br /> Η Ελλάδα, όπως είναι φυσικό, εντάσσεται προφανώς στη δεύτερη κατηγορία – περίπτωση, οπότε κάποιες κρίσιμες αποφάσεις για τοποθετήσεις και διορισμούς σε συγκεκριμένες θέσεις επηρεάζονται ή επιβάλλονται από άλλες χώρες, μεγάλες δυνάμεις ή ξένα κέντρα συμφερόντων. Αυτό συνέβαινε πάντοτε στις μεταπολεμικές ελληνικές κυβερνήσεις, άλλοτε σε μεγάλο και απόλυτο βαθμό και σε κάποιες άλλες χρονικές περιόδους κάπως περιορισμένα και με κάποιον διακριτικό τρόπο.<br /> <br /> Δυστυχώς για τη χώρα μας, εδώ και μερικά χρόνια και στη διαδρομή της οικονομικής μας κατάρρευσης, οι κυβερνήσεις μας μάλλον άβουλα και μοιρολατρικά αποδέχονται υποδείξεις και απαιτήσεις και για πολλά άλλα πέραν των συγκεκριμένων θέσεων θέματα από διάφορους εξωτερικούς ισχυρούς παράγοντες.<br /> <br /> Επιχειρώντας μία συγκεκριμένα αναφορά, αποκάλυψη και κριτική επί αυτών των διαχρονικών κυβερνητικών επιλογών αυτών των θέσεων και τοποθετήσεων στη χώρα μας, θα πρέπει να τις συγκεκριμενοποιήσουμε και να τις αξιολογήσουμε, ως προς τη σημασία και την αξία που διαθέτουν και ενδιαφέρουν.<br /> <br /> <b>Υπουργείο Εξωτερικών</b><br /> <br /> Η θέση του υπουργού Εξωτερικών αποτελεί σίγουρα μία ενδιαφέρουσα περίπτωση, αφού είναι το πρόσωπο που συζητά και διαπραγματεύεται σοβαρά θέματα σχέσεων και διεθνών πολιτικών αποφάσεων και ενεργειών, οι απόψεις και οι εισηγήσεις του οποίου επηρεάζουν καθοριστικά τις σχετικές κινήσεις και θέσεις της κυβέρνησης επί μεγάλων διεθνών προβλημάτων, τις οποίες οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες και γενικά οι δυτικοί σύμμαχοί μας επιθυμούν να ταυτίζονται πλήρως με τις δικές τους. Επομένως, είναι φυσικό να διαβιβασθούν, εντέχνως και μέσω διακριτικών γραμμών και διαθέσιμων μέσων και επαφών, οι σχετικές εισηγήσεις των ενδιαφερομένων προς τον όποιον Έλληνα πρωθυπουργό ή πρόσωπο του στενού περιβάλλοντός του, σε χρόνο που συζητείται και αποφασίζεται η σύνθεση της κυβέρνησης ή κάποια αλλαγή στο κυβερνητικό σχήμα.<br /> <br /> Επιπρόσθετα, προς την κατεύθυνση υλοποίησης των συγκεκριμένων επιδιώξεων επιστρατεύονται και χρησιμοποιούνται κατάλληλα πρόσωπα του εγχώριου πολιτικού και επιχειρηματικού χώρου, καθώς και διεθνείς προσωπικότητες που συμβαίνει να διατηρούν σχέσεις και θετική αναγνωρισιμότητα σε ανάλογους ελληνικούς κύκλους.<br /> <br /> Για τη συγκεκριμένη επιλογή και τοποθέτηση, το πλέον έντονο ενδιαφέρον επιδεικνύεται κυρίως από τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, για να εξασφαλίζεται πρωτίστως η κοινή γραμμή της ΕΕ σε καίρια διεθνή ζητήματα, και συγχρόνως να εξασφαλίζεται η προώθηση των σχετικών πολιτικών θέσεών της, μέσα από τις όποιες διεθνείς επαφές του και ακόμα τις οποιεσδήποτε τοποθετήσεις και δηλώσεις του, ενώ οι πέραν του Ατλαντικού μεγάλοι σύμμαχοί μας δεν φαίνεται να αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα στη συγκεκριμένη θέση.<br /> <br /> <b>Υπουργείο Εθνικής Άμυνας </b><br /> <br /> Η επιλογή του Έλληνα υπουργού Άμυνας ενδιαφέρει, επίσης, ιδιαίτερα μεγάλες χώρες και, βεβαίως, τη μεγάλη στρατιωτική συμμαχία στην οποία ανήκει και η χώρα μας. Ο υπουργός Άμυνας επηρεάζει σημαντικά, αν όχι κατευθύνει σε απόλυτο βαθμό, τον τρόπο συμμετοχής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε διάφορες ασκήσεις, περιπολίες, πάσης φύσεως στρατιωτικές συνομιλίες και συνεργασίες με άλλες χώρες και κυρίως εντός του ΝΑΤΟ, όπου επιβάλλεται να λαμβάνονται ομόφωνες αποφάσεις και να αποφεύγονται οποιεσδήποτε αντιρρήσεις, διαφωνίες ή αμφισβητήσεις.<br /> <br /> Επίσης, είναι ο βασικός εισηγητής για ελληνική συμμετοχή ή όχι στις διάφορες στρατιωτικές αποστολές της συμμαχίας και των Ηνωμένων Εθνών, σε πολλές χώρες και σε σημεία του πλανήτη. Ξεχωριστό στοιχείο ενδιαφέροντος επικεντρώνεται στο πρόσωπο του υπουργού Άμυνας, επειδή και πάλι αποτελεί τον κύριο εισηγητή για όλους τους εξοπλισμούς και τις προμήθειες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, που ανέκαθεν αποτελούσε δελεαστική αποστολή για κάθε χώρα παραγωγής και εμπορίας στρατιωτικών όπλων, υλικών και προμηθειών, για εύλογους και άκρως επικερδείς ως προς το μέγεθος και της όλης σημασίας τους λόγους, που κυρίως λόγω των σχετικών μεγάλων οικονομικών μεγεθών – κερδών και αντίστοιχων πλεονεκτημάτων αποτέλεσε και αποτελεί σε πολλές περιπτώσεις αντικείμενο και πεδίο ερίδων κα απροκάλυπτων αντιπαραθέσεων μεταξύ μεγάλων συμμαχικών χωρών – δυνάμεων.<br /> <br /> Στην περίπτωση του Έλληνα υπουργού Άμυνας, η τοποθέτησή του ενδιαφέρει κατά πολύ περισσότερο τους αμερικανούς, αφού αποτελούν την μεγάλη δύναμη της συμμαχίας, την οποία επιθυμούν να ελέγχουν απόλυτα και να την κατευθύνουν προς εξυπηρέτηση των πολλών και μεγάλων στρατηγικών συμφερόντων τους, αποδίδοντας, βεβαίως, την ανάλογη σημασία και το ενδιαφέρον τους στον ξεχωριστό στόχο και το μεγάλο γενικό πλεονέκτημα των ελληνικών εξοπλιστικών προγραμμάτων και στρατιωτικών προμηθειών.<br /> <br /> <b>Υπουργείο Δημόσιας Τάξης </b><br /> <br /> Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης θεωρείται, επίσης, μία πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση για όλες τις μεγάλες χώρες, που έχουν και διατηρούν ικανές παρουσίες στη χώρα μας και τις οποίες επιθυμούν να διατηρούν ασφαλείς. Για να επιτευχθεί η αποστολή αυτών των επισήμων ή όχι παρουσιών τους στη χώρα μας, απαιτείται η ασφαλής διαβίωση και δραστηριοποίηση των προσώπων και των εγκαταστάσεων που τις συγκροτούν, επιδίωξη που κυρίως εξασφαλίζεται μέσω των ελληνικών αρχών ασφαλείας και ειδικότερα των υπηρεσιών της ελληνικής αστυνομίας, οι οποίες υφίστανται και λειτουργούν κάτω από τον έλεγχο κα την αποδεδειγμένη επιρροή του προϊσταμένου τους υπουργού. Πιο συγκεκριμένα και όσον αφορά τις μεγάλες δυτικές χώρες και πρωτίστως τις ΗΠΑ, οι όλες τους εκπροσωπήσεις και αποστολές ανέκαθεν παρουσίαζαν μία ξεχωριστή σημασία και διακρίνονταν από μία πρόσθετη ευαισθησία, κυρίως επειδή κάποιες από αυτές έχουν στοχοποιηθεί, πληγεί και συνεχίζουν να απειλούνται από οργανώσεις, ομάδες και κινήσεις, που φαίνεται ότι εξακολουθούν να υπάρχουν και να δημιουργούνται, ακόμα και μετά τη 17Ν και τον ΕΛΑ, που ιστορικά αποτέλεσαν την μεγάλη τους σχετική απειλή. Για λόγους ασφαλείας, λοιπόν, ο Έλληνας υπουργός Δημόσιας Τάξης αποτελεί σημαντικό στόχο προσέγγισης και επηρεασμού από πολλές μεγάλες δυτικές χώρες και το Ισραήλ, οι οποίες πέραν των ποικίλων προσπαθειών τους για προώθηση της δικής τους επιλογής κατά την αρχική τοποθέτησή του, που φροντίζουν στη συνέχεια και εξαντλώντας κάθε δυνατότητα για την προσέγγισή του και τον μετέπειτα επηρεασμό του προς την επιθυμητή γ αυτές κατεύθυνση.<br /> <br /> Ένας δελεαστικός τρόπος επίτευξης της πρώτης επαφής, που χρησιμοποιείται συχνά από τους Βρετανούς και περισσότερο από τους Αμερικανούς, είναι η προβαλλόμενη προσπάθεια οργάνωσης παροχής ενδιαφερουσών πληροφοριών γύρω από θέματα ασφάλειας στον ελληνικό χώρο και η ανάλογο βοήθεια με τεχνικά μέσα προς αυτήν την κατεύθυνση, χρησιμοποιώντας κυρίως τους προϊσταμένους των εδώ σταθμών και κλιμακίων των υπηρεσιών πληροφοριών τους (CIA – MI6), προσπάθεια και ενέργεια που μάλλον σίγουρα εξασφαλίζει την πρώτη επαφή μαζί του. Οι προμήθειες της Ελληνικής Αστυνομίας και του πυροσβεστικού σώματος, σε μέσα και υλικά, αποτελούν επίσης σοβαρούς λόγους επιλογής προσώπου της αρεσκείας τους.<br /> <br /> Οι Αμερικανοί στην περίπτωση του υπουργού Δημόσιας Τάξης φέρονται να ενδιαφέρονται περισσότερο για την προσέγγισή του, ενώ θα πρέπει να τονισθεί ότι αποδεδειγμένο θεωρείται το σχετικό ενδιαφέρον των Βρετανών και των Ισραηλινών.<br /> <br /> Πέρα από τις υπουργικές θέσεις, υπάρχουν και μερικές υπηρεσιακές θέσεις που επίσης ενδιαφέρουν πολλούς υψηλόβαθμους ξένους αξιωματούχους δυτικών πρωτίστως χωρών, που θεωρούνται ικανές να διευκολύνουν σημαντικά τις επίσημες παρουσίες και πολλαπλές δραστηριότητές τους στη χώρα μας.<br /> <br /> Μία από αυτές είναι εκείνη του αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, για την τοποθέτηση του οποίου, όμως, δεν εκδηλώνεται μία τόσο άμεση και έντονη προσπάθεια σχεδόν από καμία πλευρά κατά τον χρόνο επιλογής του, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις έχουν εντοπισθεί έμμεσες ενέργειες ξένων, μέσω πολιτικών προσώπων και μεγαλοεπιχειρηματιών, για επιλογή συγκεκριμένων προσώπων. Επίσης, έχει διαπιστωθεί ότι πρέσβεις και επικεφαλής κλιμακίων υπηρεσιών πληροφοριών δυτικών χωρών κατά καιρούς προσπάθησαν πλαγίως και εντέχνως, μέσα από συζητήσεις που φρόντισαν να έχουν με τους αρμόδιους υπουργούς Δημόσιας Τάξης, κατά την κρίσιμη χρονική περίοδο των επικείμενων κρίσεων – αποφάσεων, να αναφερθούν κολακευτικά για πρόσωπα της αρεσκείας τους ή απαξιωτικά για κάποια άλλα, κατά τέτοιον τρόπο που ουσιαστικά έφερναν σε δύσκολη θέση τους συνομιλητές τους υπουργούς, τόσο ως προς την ουσία και κατεύθυνση της όλης συζήτησης όσο κυρίως και ως προς τις σχετικές αποφάσεις τους.<br /> <br /> Στις περισσότερες, πάντως, περιπτώσεις προσπάθειας για προσέγγιση και επηρεασμό του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. εκ μέρους κάποιων δυτικών αξιωματούχων, η σχετική επιχείρηση οργανώνεται και αρχίζει να εκδηλώνεται αρκετό χρόνο πριν από τις μάλλον χρονικά προκαθορισμένες κρίσεις και όταν στοχοποιούνται οι μνηστήρες και επίδοξοι αρχηγοί στις προηγούμενες θέσεις τους, στα ανώτερα ιεραρχικά επίπεδα του αστυνομικού σώματος. Η προσέγγιση και η καλή γνωριμία μαζί τους, όταν αυτοί ευρίσκονται σε χαμηλότερες θέσεις, είναι εύκολη υπόθεση για πολλούς δυτικούς αξιωματούχους, κυρίως υπηρεσιών πληροφοριών, μέσα από διάφορες σχετικές ευκαιρίες (συναντήσεις εργασίας, εορταστικές εκδηλώσεις, κοινή συμμετοχή σε διάφορες ασκήσεις, επισκέψεις ξένων αποστολών ομόλογων υπηρεσιών, κοινά συμπτωματικά ή μεθοδευμένα ταξίδια στο εξωτερικό κ.λ.π.).<br /> <br /> Η συγκεκριμένη μέθοδος - επιχείρηση οργανώνεται στοχεύοντας τρία ή τέσσερα πρόσωπα, ένα από τα οποία εκτιμάται ότι θα επιλεγεί ως αρχηγός, ενώ το αποτέλεσμα στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απόλυτα θετικό, τουλάχιστον προς τη δημιουργηθείσα γνωριμία και καλή επαφή με το νέο αρχηγό. Το όφελος του κάθε ξένου αξιωματούχου από μία καλή γνωριμία με τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. είναι ευνόητο και έχει σχέση με την επιθυμητή σε αριθμούς, μέσα και χρόνο ασφάλεια εγκαταστάσεων και προσωπικού της ξένης χώρας, καθώς και με τη δυνατότητα που διαθέτει ο εκάστοτε αρχηγός να υποστηρίξει και να προωθεί προμήθειες τεχνικών μέσων και οπλισμό από συγκεκριμένες χώρες και αγορές. Ως δελεαστικά στοιχεία σε αυτού του είδους τις προσεγγίσεις και επαφές τους, οι συγκεκριμένοι μεθοδικοί δυτικοί αξιωματούχοι χρησιμοποιούν και την παροχή πληροφοριών που σχετίζονται με τα θέματα εσωτερικής ασφάλειας κα αστυνόμευσης απέναντι στα οποία δελεάζεται και είναι δύσκολο να αδιαφορήσει κάθε υψηλόβαθμος και ευσυνείδητος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ.<br /> <br /> Οι Αμερικανοί και απέναντι στην προσέγγιση και καλή επαφή με τον Έλληνα αρχηγό της αστυνομίας εμφανίζονται ανέκαθεν να εκδηλώνουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τους άλλος δυτικούς, ίσως επηρεαζόμενοι και από την έντονη και απόλυτα δικαιολογημένη επιθυμία τους για να αντιμετωπισθούν οι διαχρονικές ενέργειες και απειλές σε βάρος τους στο ελληνικό έδαφος.<br /> <br /> Άλλη σημαντική και κρίσιμη θέση, για την οποία επίσης ενδιαφέρονται οι δυτικοί αξιωματούχοι, είναι αυτή του αρχηγού του Λιμενικού Σώματος. Η καλή συνεργασία τους με τον τελευταίο εξασφαλίζει την καλύτερη ενημέρωση επί της ναυσιπλοΐας στις ελληνικές θάλασσες, ενώ συγχρόνως διευκολύνονται κινήσεις δικών τους σκαφών και θαλάσσιες επιχειρήσεις τους. Παράλληλα, δημιουργείται η έμμεση δυνατότητά τους να ελέγχουν οποιοδήποτε σκάφος κινείται σε ελληνικά ύδατα ή προσεγγίζει ελληνικές ακτές. Παραδοσιακά, οι Αμερικανοί είχαν πάντοτε εξασφαλισμένη τη μόνιμη καλή γνωριμία και σχετική επιρροή τους επί του εκάστοτε αρχηγού του Λιμενικού Σώματος.<br /> <b><br /> Διεύθυνση αντιμετώπισης ειδικών εγκλημάτων βίας </b><br /> <br /> Η θέση του διευθυντή της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας (ΔΑΕΕΒ) αποτελεί, επίσης, μία υπηρεσιακή θέση που ενδιαφέρει πολλούς δυτικούς και όχι μόνο ξένους αξιωματούχους, κυρίως εκείνους των υπηρεσιών πληροφοριών και ασφάλειας.<br /> <br /> Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον τους για τη συγκεκριμένη υπηρεσία της ΕΛ.ΑΣ., που υπάγεται απευθείας στον αρχηγό, δικαιολογείται απόλυτα από το γεγονός ότι αυτή ασχολείται με την οποιασδήποτε μορφής τρομοκρατία και γενικότερα βίαιης ενέργειας στο ελληνικό έδαφος, ενώ αποδεικνύεται από το γεγονός ότι υπάρχουν και πολλοί αξιωματούχοι – σύνδεσμοι πολλών υπηρεσιών ασφάλειας στην Αθήνα, ειδικά για τις απαιτήσεις συνεργασίας τους με τη ΔΑΕΕΒ.<br /> <br /> Η συνεργασία εντοπίζεται, κυρίως, στην ανταλλαγή σχετικών πληροφοριών, αναλύσεων και εκτιμήσεων, ενώ σε πολλές περιπτώσεις επεκτείνεται και σε κοινές επιχειρήσεις, στα οποίες οι όποιοι ξένοι συμμετέχουν παρακολουθώντας και χωρίς να αναλαμβάνουν ουδεμία δράση. Η καλή συνεργασία των συγκεκριμένων ξένων αξιωματούχων (συνήθως οργάνων ξένων υπηρεσιών πληροφοριών και ασφάλειας) με τη ΔΑΕΕΒ είναι εύλογα συνδεδεμένη με τον υψηλόβαθμο αξιωματικό διευθυντή της, με τον οποίο όλοι επιθυμούν και επιδιώκουν προσέγγιση, καλή γνωριμία και ανάλογη εκμετάλλευση.<br /> <br /> Την καλύτερη συνεργασία με τον διευθυντή της ΔΑΕΕΒ, και γενικότερα ε ολόκληρη τη συγκεκριμένη αστυνομική υπηρεσία, φρόντιζαν ανέκαθεν να διατηρούν οι αμερικανοί της CIA και του FBI, ενώ ακολουθούν οι Βρετανοί και πιο πίσω οι Ισραηλινοί, οι Ρώσοι (FSB), οι Γάλλοι, οι Τούρκοι κ.α.<br /> <br /> <b>ΕΥΠ</b><br /> <br /> Η θέση του διοικητή της παλαιάς ΚΥΠ και σημερινής ΕΥΠ παραμένει μακράν η περισσότερο ενδιαφέρουσα υπηρεσιακή θέση, η οποία ενδεχομένως ξεπερνά και αντίστοιχες υπουργικές. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της οφείλεται στην όλη αποστολή της, αφού, ως η κύρια και μοναδική υπηρεσία πληροφοριών και ασφάλειας της χώρας, διαχειρίζεται μεγάλο όγκο εξαιρετικά ευαίσθητων και κρίσιμων πληροφοριών. Ως εκ τούτου, η ό,ποια σχέση και επαφή με το προσωπικό της και ιδιαίτερα με τον διοικητή της, αποτελεί τον πρώτο στόχο κάθε αξιωματούχου ξένης υπηρεσίας πληροφοριών που βρίσκεται στη χώρα μας.<br /> <br /> Η τυπική σχέση και υπηρεσιακή επαφή με τον διοικητή και κάποια συγκεκριμένα στελέχη της επιτρέπεται, προβλέπεται, επιβάλλεται και πραγματοποιείται εκ μέρους πολλών αξιωματούχων ξένων υπηρεσιών πληροφοριών που υπηρετούν στην Ελλάδα, με βάση τα σε κάθε περίπτωση προβλεπόμενα πρωτόκολλα συνεργασίας και προς αμοιβαίο όφελος. Όμως, το μεγάλο ενδιαφέρον και πλέον σημαντικό όφελος για όλους τους ενδιαφερομένους βρίσκεται πέρα από τα όρια της τυπικής και επιβεβλημένης συνεργασίας και πιθανόν μπορεί να προκύψει μόνον ως προέκταση της άριστης σχέσης και του ξεχωριστού κλίματος της εκατέρωθεν καλής διάθεσης και φιλίας που μπορούν να αναπτυχθούν μόνο μεταξύ του επικεφαλής του κλιμακίου της ξένης υπηρεσίας με τον διοικητή της ΕΥΠ. Η δυνατότητα να καλλιεργηθεί και να αποδώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα μία τέτοια σχέση και επαφή θεωρείται εξαιρετικά περιορισμένη, κυρίως λόγω του γεγονότος ότι είναι δύσκολο να παρασυρθεί ο οποιοσδήποτε διοικητής να ξεπεράσει τα προβλεπόμενα όρια συνεργασίας, ακόμα και απέναντι σε παραδοσιακούς συμμάχους μας.<br /> <div> <br /></div> <div> Γι αυτούς τους λόγους, οι μεγάλες υπηρεσίες πληροφοριών, που δραστηριοποιούνται και επενδύουν πολλά στη χώρα μας, εξαντλούν κάθε δυνατή προσπάθειά τους τόσο προς την κατεύθυνση μίας ελεγχόμενης επιλογής όσο και στην προσπάθεια επηρεασμού με κάθε μέσο και τρόπο του κάθε διοικητή της ΕΥΠ. Αμερικανοί και Βρετανοί φέρονται να είχαν εμπλοκή σε κάποιες σχεδιαζόμενες ή πραγματοποιηθείσες επιλογές και τοποθετήσεις στην κορυφή της ΕΥΠ, παρά τις προσπάθειές τους να μην αποκαλυφθούν οι ενέργειες και οι επιδιώξεις τους. Κάποιες άλλες φορές, δεν προέκυψε σχετικό ενδιαφέρον από καμία πλευρά, ενώ σε ελάχιστες περιπτώσεις απαιτήθηκαν, με ικανή δόση θράσους, μάλιστα, συγκεκριμένες επιλογές και τοποθετήσεις τόσο στη σύνθεση της διοίκησης όσο καις ε ενδιαφέρουσες διευθυντικές θέσεις.<br /> <br /> Η προσπάθεια των μεγάλων δυτικών δυνάμεων προς αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα γι αυτές κατεύθυνση ουσιαστικά αρχίζει με την ορκωμοσία της ό,ποιας νέας κυβέρνησης, την οποία συνήθως ακολουθεί η αντικατάσταση της διοίκησης της ΕΥΠ, μέσα σε λίγες ημέρες. Αν έχει ήδη υπάρξει γνωριμία ή προσέγγιση με τον πρωθυπουργό ή το νέο αρμόδιο υπουργό, η προσπάθεια και η όλη σχετική επιχείρηση απλουστεύεται και κατά κανόνα επιτυγχάνει το πολυπόθητο αποτέλεσμα, δηλαδή την επιλογή προσώπου της δικής τους αρεσκείας και επιρροής, όπως συνέβη αρκετές φορές. Στην περίπτωση που δεν έχει ευοδωθεί η προσπάθεια έγκαιρης και ουσιαστικής προσέγγισης με τον πρωθυπουργό ή τον αρμόδιο υπουργό, επιστρατεύεται τυχόν γνωριμία ή σχέση με το νέο υπουργό Εξωτερικών ή εκείνον της Άμυνας, από τους οποίους απαιτείται η σχετική παρέμβασή τους. Εξυπακούεται ότι συγχρόνως εξαντλείται και κάθε ανάλογη και σχετική προσπάθεια από κυβερνητικά στελέχη της μεγάλης δυτικής χώρας. </div> <div> <br /></div> <div> Αν, τελικά, με κανέναν τρόπο δεν εξασφαλισθούν οι ουσιαστικές προσβάσεις, η ευθύνη μεταφέρεται στους τοπικούς υπευθύνους και η αποστολή θεωρείται άκρως αποτυχημένη, με αποτέλεσμα τα κορυφαία τουλάχιστον μέλη των κλιμακίων των υπηρεσιών πληροφοριών να αντικαθίστανται, με τους αντικαταστάτες τους να προσπαθούν, έστω και καθυστερημένα, να εξεύρουν τρόπους προσέγγισης κα επηρεασμού του διοικητή της ΕΥΠ. Σε κάθε περίπτωση και εκ μέρους όλων σχεδόν των μεγάλων υπηρεσιών πληροφοριών, με πρώτους πάντοτε τους Αμερικανούς, καταβάλλεται μία συνεχής προσπάθεια διείσδυσης στην ελληνική μυστική υπηρεσία, με σκοπό τον έντεχνα σχεδιασμένο επηρεασμό βασικών επιχειρησιακών κυρίως στελεχών, προς τους επιθυμητούς στόχους και κατευθύνσεις.<br /> <br /> Ως προς τους Αμερικανούς, θα πρέπει να επισημανθεί ότι στη μεταπολεμική Ελλάδα και περίπου μέχρι τη δεκαετία του ’90, μέσω των στενών σχέσεων και διασυνδέσεών τους στους κόλπους των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, κατάφερναν να επηρεάζουν τη στελέχωση της ΚΥΠ – ΕΥΠ, προωθώντας δικές τους επιλογές σε κρίσιμες θέσεις της υπηρεσίας. Ένα άλλο στοιχείο, που φέρονται να εκμεταλλεύονται πάντοτε οι Αμερικανοί είναι η τυχόν ικανή παραμονή και διαβίωση στις ΗΠΑ του οποιουδήποτε διοικητή της ΕΥΠ, αφού φέρονται να προβάλλουν, να ισχυρίζονται και να διαρρέουν, πάντοτε με κάποια διακριτικότητα, ότι διαθέτουν πάντοτε στοιχεία που θα έπειθαν ή θα υποχρέωναν τον οποιονδήποτε σε συνεργασία και χειραγώγηση.<br /> <br /> Γενικά, η ΕΥΠ γα όλες τις μεγάλες υπηρεσίες πληροφοριών και ιδιαίτερα για τους Αμερικανούς θεωρείται σημαντικός και μάλλον αναγκαίος χώρος – στόχος για διείσδυση και επηρεασμό, ενώ πολλά από τα παραπάνω επαληθεύονται μέσα από τις αποκαλύψεις των Wikileaks. Πέρα από τις μεγάλες δυτικές χώρες και δυνάμεις, οι Σοβιετικοί και στη συνέχεια οι Ρώσοι επεδίωκαν πάντοτε να δημιουργήσουν επαφές και γνωριμίες με πρόσωπα που κατείχαν τις παραπάνω αναφερόμενες κυβερνητικές και υπηρεσιακές θέσεις, χωρίς ουσιαστικά ουδέποτε να επιτύχουν κάτι το ιδιαίτερο και ουσιαστικό.<br /> <br /> Ειδικότερα, απέναντι στην παλαιά ΚΥΠ και μετέπειτα ΕΥΠ, οι Σοβιετικοί και οι Ρώσοι απέτυχαν σε όλες τις προσπάθειες προσέγγισης και διείσδυσης στους κόλπους της, όπως επίσημα έχουν εκτιμήσει και μέχρι κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή αρμόδιοι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ, περίπτωση μοναδική για όλες τις υπηρεσίες πληροφοριών στους κόλπους της συμμαχίας.<br /> <br /> Αντίθετα, οι Ισραηλινοί έχουν κατά καιρούς καταφέρει να προσεγγίσουν κάποιους από τους ευρισκόμενους στις θέσεις αυτές, τους οποίους όμως, επηρέασαν μόνο μερικώς και ως προς συγκεκριμένες και περιορισμένης έκτασης κατευθύνσεις.<br /> <br /> Περιοδικό <a href="http://www.crashonline.gr/">Crash </a></div> <a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>

Πως επιλέγονται και εγκρίνονται οι έμπιστες και αφοσιωμένες «μαριονέτες»

Η στρατηγική και οι προσπάθειες των μεγάλων δυνάμεων για τον απόλυτο έλεγχο καίριων κυβερνητικών και υπηρεσιακών θέσεων στην Ελλάδα Του...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα στο «δίχτυ» προστασίας των ισραηλινών γεωτρήσεων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL9_FLJjiJHLFPGjJGQL3R0gxWybkznWeupX2bYtV7RVOSxQOLPUdCiIXb2sl64GP2z6e9koJkdaz-cyFo34wfSybhAT_AMGz4wKUWIipaa6Div4evHqLvAfuBgMEOwv04L8nlcppv6SE/s1600/leviathan+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL9_FLJjiJHLFPGjJGQL3R0gxWybkznWeupX2bYtV7RVOSxQOLPUdCiIXb2sl64GP2z6e9koJkdaz-cyFo34wfSybhAT_AMGz4wKUWIipaa6Div4evHqLvAfuBgMEOwv04L8nlcppv6SE/s1600/leviathan+.jpg" /></a></div> <br /> Αγώνα δρόμου για την αντιμετώπιση των ασύμμετρων απειλών που καθιστούν ευάλωτες τις υπό κατασκευή υπεράκτιες εγκαταστάσεις στην Ισραηλινή ΑΟΖ, έχει ξεκινήσει το Ισραήλ καθώς, όπως αποκαλύφθηκε, έχει ήδη εκδηλωθεί μια πρώτη προσπάθεια επίθεσης σε πλατφόρμα φυσικού αερίου.<br /><br />Καθώς την επόμενη τριετία θα υπάρξει πραγματικός «οργασμός» σε ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, η εξασφάλιση των κατάλληλων μέσων και δυνατοτήτων σε στρατιωτικό επίπεδο, αλλά και η δημιουργία πλαισίου συνεργασίας και ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των χώρων της περιοχής, αποκτά κρίσιμη σημασία για την προστασία των εγκαταστάσεων άντλησης των τεράστιων ποσοστών του φυσικού αερίου.<br /><br />Ο Γιόσι Κοεν πρώην επικεφαλής του Συμβούλιου Εθνικής Ασφαλείας του Ισραήλ και Επικεφαλής πλέον της Μοσάντ, καταθέτοντας στην ειδική επιτροπή της Κνεσέτ, θέλοντας να δικαιολογήσει το μεγάλο κόστος προστασίας των εγκαταστάσεων άντλησης φυσικού αερίου, αποκάλυψε ότι το καλοκαίρι του 2014 τρομοκρατική οργάνωση (η Χαμάς) επιχείρησε να προκαλέσει σαμποτάζ σε παράκτια πλατφόρμα του Ισραήλ, αλλά ο πύραυλος που χρησιμοποίησε δεν ηταν αρκετά εξελιγμένος ώστε να επιτύχει τον στόχο του.<br /><br />Ο επικεφαλής της Μοσάντ παραδέχτηκε ότι οι τρομοκρατικές οργανώσεις έχουν πλέον πρόσβαση σε πολύ εξελιγμένα οπλικά συστήματα που καθιστούν ευάλωτο ακόμη και το Ισραήλ.<br /><br /><b>Ο ρόλος της Ελλάδας</b><br /><br />Ο Ισραηλινός αξιωματούχος κάλεσε την Κνεσετ να αντιληφθεί την ανάγκη κατάστρωσης σχεδίου αντιμετώπισης των απειλών, που δεν θα αφορούν μόνο την αμυντική θωράκιση των εγκαταστάσεων, αλλά και την ανάπτυξη των σχέσεων με τις γειτονικές χώρες «ιδιαίτερα την Αίγυπτο, την Ιορδανία, την Κύπρο, την Ελλάδα και την Τουρκία».<br /><br />Η αποκάλυψη του ισραηλινού αξιωματούχου «ομολογεί» τις εσπευσμένες κινήσεις του Ισραήλ για να εξασφαλίσει τα αναγκαία αμυντικά μέσα που θα προστατεύουν τις ισραηλινές εγκαταστάσεις, μέχρι ότου παραληφθούν το 2019 τα νέα πολεμικά σκάφη που έχουν παραγγελθεί στην Γερμανία.<br /><br />Σε μια πρώτη κίνηση οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις ετοιμάζονται να εγκαταστήσουν το περίφημο αντιπυραυλικό σύστημα Iron Dome στα ισραηλινά σκάφη, ώστε να μπορεί αποτελεσματικά να επιτηρεί μια θαλάσσια περιοχή 23.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.<br /><br />Μέχρι να παραδοθούν τα τέσσερα σκάφη που έχουν παραγγελθεί στην Γερμανία, τύπου “Saar 6” που θα φέρουν πύραυλους Barak-8, την προστασία των εγκαταστάσεων έχουν αναλάβει σκάφη τύπου “Saar 5” εξοπλισμένα με το αντιπυραυλικό σύστημα Barak 1.<br /><br />Το ισραηλινό ναυτικό έχει ήδη ξεκινήσει δοκιμές για την εγκατάσταση πυραύλων από συστοιχίες Iron Dome στα σκάφη Saar 5. Το σύστημα αυτό, που χρησιμοποιείται κυρίως για την ανάσχεση ρουκετών που εκτοξεύονται από την Γάζα και τον Λίβανο εναντίον κατοικημένων περιοχών του Ισραήλ, έχει σημαντικά ποσοστά επιτυχίας που φθανουν το 90%.<br /><br />Σύμφωνα με την Hareetz, το Ισραηλινό ναυτικό απλώνει και «δίχτυ» συλλογής πληροφοριών και ηλεκτρονικής επιτήρησης και, στο πλαίσιο αυτό μάλιστα, θα αγοράσει χρόνο από ιδιωτικούς δορυφόρους για να αυξήσει τις δυνατότητές του στον τομέα αυτό.<br /><br />Η αποτελεσματική άμυνα όμως και η αντιμετώπιση των ασύμμετρων απειλών στις υπεράκτιες εγκαταστάσεις δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την αποτελεσματική συνεργασία με την Κύπρο και, τελικά, και με την Αίγυπτο, καθώς οι εγκαταστάσεις στην πλήρη ανάπτυξή τους θα απλώνονται στις ΑΟΖ και των τριών χωρών και μάλιστα, σε μερικές περιοχές, σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους.<br /><br />Επίσης όποια επιλογή γίνει τελικά για την εξαγωγή του φυσικού αερίου, θα είναι αναγκαία η διαμόρφωση ενός περιφερειακού συστήματος προστασίας των εγκαταστάσεων, των αγωγών, των σταθμών LNG ή ακόμη και των πλωτών μονάδων FLNG, του οποίου ο δυτικός πυλώνας θα είναι η Ελλάδα.<div> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Η Ελλάδα στο «δίχτυ» προστασίας των ισραηλινών γεωτρήσεων

Αγώνα δρόμου για την αντιμετώπιση των ασύμμετρων απειλών που καθιστούν ευάλωτες τις υπό κατασκευή υπεράκτιες εγκαταστάσεις στην Ισραηλινή...

Διαβάστε την συνέχεια

Προσφυγικό και ελληνοτουρκικά: Ένας γόρδιος δεσμός για το 2016

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfqgXjC_KH5Bk4fpqzBWBMcGOklm_46ypUr9aVHEufk0e17eB0RZdhbwP4dSt3WE2kCxoeoHt1kbBAI9bXxtc-3aHCin3QB52e4T4bQ9IUJ2OEPJrlLvHABgnWXONei61UBoW8FPDN0Ts/s1600/PROSFIGIKO%252C.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfqgXjC_KH5Bk4fpqzBWBMcGOklm_46ypUr9aVHEufk0e17eB0RZdhbwP4dSt3WE2kCxoeoHt1kbBAI9bXxtc-3aHCin3QB52e4T4bQ9IUJ2OEPJrlLvHABgnWXONei61UBoW8FPDN0Ts/s1600/PROSFIGIKO%252C.jpg" /></a></div> <br /> <br />Η προσφυγική κρίση και η διαχείρισή της ήταν το 2015 -και θα παραμείνει και το 2016- το μείζον θέμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, καθώς επηρεάζει βαθύτατα και μέχρι τώρα αρνητικά, την σχέση της χώρας με τους υπόλοιπους 27 της Ευρωπαϊκής Ένωσης - σε βαθμό ίδιο, ίσως και μεγαλύτερο, από την κρίση του grexit τον περασμένο Ιούλιο. Η προσφυγική κρίση όμως μπερδεύει ακόμα περισσότερο της ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό, που χάνουν το μέχρι τώρα πλεονέκτημα της άσκησης μόνιμης πίεσης στην Τουρκία στις διαπραγματεύσεις της με την ΕΕ.<br /><br />Της <b>Κύρας Αδάμ</b><div> <br />Η ελληνική κυβέρνηση, προσπαθώντας να κρατήσει τα ρουθούνια της έξω από το νερό, φορτωμένη ένα βαρύ μνημόνιο ύστερα από την καταστροφική μη-διαπραγμάτευση με την ευρωζώνη μέχρι τον περασμένο Ιούλιο, ουδόλως μπόρεσε να εκτιμήσει και πολύ περισσότερο να διαχειριστεί την προσφυγική κρίση, που κτύπαγε τα ελληνικά παράλια από το καλοκαίρι με ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς, μέχρι τις 800.000 και πλέον πρόσφυγες που πάτησαν το ελληνικό έδαφος μέσα στον χρόνο.<br /><br />Οι υπερφίαλες και ανόητες μέσα στην άγνοια υπουργικές δηλώσεις της πρώτης περιόδου ( από το ανέκδοτο με τους πρόσφυγες που λιάζονται και μετά εξαφανίζονται μέχρι την «απειλή» ότι η Ελλάδα θα στέλνει τζιχαντιστές στο Βερολίνο, αν οι εταίροι δεν «υπέκυπταν» στους ελληνικούς όρους της διαπραγμάτευσης στο eurogroup), κάθε άλλο πάρα βελτίωσαν τις βαριά διαταραγμένες σχέσεις εμπιστοσύνης ανάμεσα στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες, με αποτέλεσμα καμία από τις δυο πλευρές να μην επιδιώξει μια στοιχειώδη αλληλοκατανόηση και συνεργασία στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης- με πρώτο και μεγάλο θύμα σε ευρωπαϊκό έδαφος την ίδια την Ελλάδα.<br /><br />Η κυβέρνηση Τσίπρα μέσα σε ελάχιστο χρόνο βρέθηκε αντιμέτωπη με δυο ξεχωριστές περιπτώσεις διαχείρισης κρίσης. Την πρώτη, την οικονομική, την επιδίωξε μόνη της και απέτυχε. Την δεύτερη, την προσφυγική, δεν την προκάλεσε, της έπεσε κυριολεκτικώς στο κεφάλι, αλλά και σ αυτήν απέτυχε.<br /><br />Στο βωμό της πάση θυσία λεκτικής ιδεολογικής διαφοροποίησης από τους πάντες και τα πάντα, η Αθήνα όλο αυτό το διάστημα προέβαλε κατά κόρον και σε αντιδιαστολή με άλλα ευρωπαϊκά κράτη, τα ανθρωπιστικά κίνητρα της και την αλληλεγγύη της προς τους πρόσφυγες, προβάλλοντας αριθμούς και πράξεις ηρωικές στη διάσωση προσφύγων, που αξίζουν όλο τον σεβασμό και την επιβράβευση, αλλά δεν αρκούν και δεν αποτελούν διαχείριση κρίσης πανευρωπαϊκού επίπεδου.<br /><br />Στον αντίποδα, οι ευρωπαίοι εταίροι, πανικόβλητοι και ψοφοδεείς οι ίδιοι απέναντι στο τεράστιο προσφυγικό πρόβλημα που τους προέκυψε, δεν θέλησαν ούτε στο ελάχιστο να συνεργαστούν με την Αθήνα για την διαμόρφωση της πανευρωπαϊκής διαχείρισης κρίσης.<br /><br />Κράτησαν την Αθήνα μακριά και εν πολλοίς στο σκοτάδι για τα σχέδια τους να «καλοπιάσουν» την Τουρκία, μήπως και αυτή συγκρατήσει τις προσφυγικές ροές, έναντι αδρών οικονομικών και πολιτικών ανταλλαγμάτων. Αλλά και η Αθήνα δεν έδειξε καμία διάθεση να απαιτήσει τη συμμετοχή της στην διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής για το προσφυγικό, τουναντίον φαίνεται να σνομπάριζε ανοιχτά τέτοιες ενέργειες.<br /><br />Έτσι, από τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν ο υπερδραστήριος και αγχωμένος Πρόεδρος της Επιτροπής Ζαν Κλωντ Γιούνκερ άρχιζε να ετοιμάζει την προσέγγιση με την Τουρκία για το προσφυγικό, η ελληνική κυβέρνηση, (με προτροπή ή όχι του αρμοδίου Επιτρόπου κ Αβραμόπουλου να παραμένει μυστήριο), ούτε αντέδρασε ούτε ζήτησε την συμμετοχή της στις διαβουλεύσεις αυτές- κάτι που όφειλε να είχε κάνει :<br /><br />α) γιατί ο πρώτος σταθμός των προσφύγων από την Τουρκία είναι το ελληνικό έδαφος και β) λόγω των ήδη περίπλοκων και δύσκολων ελληνοτουρκικών σχέσεων σε ότι αφορά σε θαλάσσια σύνορα αλλά και θαλάσσια έρευνα και διάσωση.<br /><br />Έτσι ερήμην της Ελλάδας διαμορφώθηκε ένα δυσμενέστατο για τα ελληνικά συμφέροντα και τις διεθνείς αρμοδιότητες της, Σχέδιο Δράσης ΕΕ- Τουρκίας, το οποίο η Αθήνα κατάπιε αμάσητο και υπερψήφισε στην ενδιάμεση Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου. Η κυβέρνηση Τσίπρα έδειχνε ακόμα και τότε να αισθάνεται καλά στο ελληνικής κοπής αφελές δόγμα της ότι οι πρόσφυγες απλώς πατούν σε ελληνικό έδαφος και μετά σκορπίζονται στην Ευρώπη.<br /><br />Όμως σ εκείνη τη Σύνοδο του Οκτωβρίου οι ευρωπαίο εταίροι απήλλαξαν την ελληνική κυβέρνηση από τις αυταπάτες της. Απαίτησαν και πήραν χωρίς αντιστάσεις και χωρίς καμία εναλλακτική πρόταση, την απόλυτη δέσμευση της Ελλάδας να φτιάξει και να λειτουργήσει τα hot spots στα νησιά μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου, ώστε να γίνεται η καταγραφή και διαχωρισμός προσφύγων από μετανάστες- ανάχωμα στις προσφυγικές ροές προς τα Βαλκάνια και την κεντρική Ευρώπη, καθώς η μια μετά την άλλη οι χώρες της περιοχών αυτών ύψωναν φράχτες και τοίχους στις μεταναστευτικές ροές.<br /><br />Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση και χωρίς κανένα αντάλλαγμα της προκοπής, (π.χ. άμεση διασφάλιση της επαναπροώθησης μεταναστών στην Τουρκία), όχι μόνον δέχθηκε τα hot spots, αλλά δεσμεύτηκε χωρίς προϋποθέσεις και όρους στην αναθέρμανση των ευρωτουρκικών σχέσεων και στην ανάπτυξη της ευρωπαϊκής δύναμης φύλαξης συνόρων και ακτοφυλακής.<br /><br />Η απραξία της ελληνικής κυβέρνησης φάνηκε καθαρότατα στο τέλος Νοεμβρίου όταν αποδέχθηκε την πλήρη αναθέρμανση των πολιτικών σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας, στη διαβούλευση της οποίας ούτε πήρε μέρος η Ελλάδα, ούτε και της ζήτησε κάνεις να το κάνει.<br /><br />Και όμως η δεσμευτική πολιτική αναθέρμανσης των ευρωτουρκικών σχέσεων θα έχει άμεσες και βαριές επιπτώσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες θα διογκώνονται μέσα στο 2016 όσο θα βαθαίνουν και οι δεσμεύσεις της ΕΕ στην Τουρκία, προκειμένου η Άγκυρα να «συγκρατεί» κατά το δοκούν πρόσφυγες και μετανάστες στο έδαφος της.<br /><br />Αντιθέτως αυξήθηκε κατακόρυφα η ενορχηστρωμένη διεθνής «κατακραυγή» σε βάρος της Ελλάδας να τηρήσει τις υποσχέσεις της και να λειτουργήσει τα hot spots, με αποτέλεσμα να θεωρείται πλέον δεδομένη για τους ευρωπαίους η ανάγκη «αποκατάστασης των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ», σε σημείο μάλιστα, να αναπτυχθεί και ευρωπαϊκό λόμπυ για την έξοδο της Ελλάδας από το Σένγκεν λόγω ανικανότητας στην αποτελεσματική διαχείριση της κρίσης..<br /><br />Επί ματαίω και κατόπιν εορτής η κυβέρνηση Τσίπρα άρχισε να ψελλίζει την ανάγκη μεταφοράς των hot spots σε τουρκικό έδαφος, την οποία ουδείς εταίρος έχει ενστερνιστεί μέχρι σήμερα.<br /><br />Το 2016 παραλαμβάνει από το 2015 την σκυτάλη της φύλαξης των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ που θα υλοποιηθεί μέσα στο επόμενο διάστημα επί ολλανδικής προεδρίας. Τα περιθώρια να ξεφύγει η Ελλάδα από την «υψηλή εποπτεία» της ευρωπαϊκής δύναμης στα χωρικά ύδατα των 6νμ, που ξαφνικά βαφτίστηκαν και εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, είναι πολύ μικρή, ενώ, ανάλογα και με την τελική διατύπωση, εγείρεται η πιθανότητα η συμφωνία αυτή να απαιτεί κύρωση και από τη Βουλή.<br /><br />Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Η εξέλιξη του προσφυγικού επέφερε μια ξαφνική, αλλά πολυδιάστατη ανατροπή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό. Η πορεία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας εξαρτάτο ευθέως από την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αυτό το πολιτικό και διπλωματικό μέσο πίεσης προς την Άγκυρα, με το βέτο στο άνοιγμα των ενταξιακών κεφαλαίων διαπραγμάτευσης, έχει μετατραπεί τώρα σε πιστόλι στον κρόταφο Αθήνας και κυρίως Λευκωσίας, καθώς και αυτές συναίνεσαν πλήρως στην απόλυτη σύνδεση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας με το προσφυγικό και μόνον.<br /><br />Πρόκειται δηλαδή για μια εκ βάθρων αλλαγή στην ελληνική και κυπριακή πολιτική απέναντι στην Άγκυρα, προς όφελος της τελευταίας.<br /><br />Οι εξελίξεις μέχρι το τέλος του πρώτου 6μηνου του 2016 προβλέπονται ραγδαίες και στο Κυπριακό, με όλους τους εξωγενείς παράγοντες να προεξοφλούν ότι η λύση είναι προ των θυρών, καθώς η Τουρκία παίζοντας άψογα το άνοιγμα και κλείσιμο κατά το δοκούν της στρόφιγγας των προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη δεν θα αφήσει να πάει χαμένη η ευκαιρία για την εξουδετέρωση των κυπριακών αντιστάσεων.<div> <br /><a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a></div> </div>

Προσφυγικό και ελληνοτουρκικά: Ένας γόρδιος δεσμός για το 2016

Η προσφυγική κρίση και η διαχείρισή της ήταν το 2015 -και θα παραμείνει και το 2016- το μείζον θέμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, κ...

Διαβάστε την συνέχεια