Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Ποιά φιλία;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfyOFtb4MmQQIXmug9wf0yWyymUMqtWYx_1-sgZx8uRVuAU9jvdnKL9slulVH2EmcBIE9f29npbNgAwZeRZJYqonrCOvlg56cTM1kPVphW8o-wwIxQ30KEZjVtlw5Qa6te8HlXfW4MFXU4/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF507.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfyOFtb4MmQQIXmug9wf0yWyymUMqtWYx_1-sgZx8uRVuAU9jvdnKL9slulVH2EmcBIE9f29npbNgAwZeRZJYqonrCOvlg56cTM1kPVphW8o-wwIxQ30KEZjVtlw5Qa6te8HlXfW4MFXU4/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF507.jpg" /></a></div>
 
του Δημήτρη Παπαγεωργίου 
Το παρακάτω απόσπασμα είναι από κείμενο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Ζαν Κοέν (<a href="http://www.cohen.gr/">www.cohen.gr</a>) και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον εάν συνδυαστεί με άλλες πληροφορίες που είδαν πρόσφατα το φώς της δημοσιότητας και οι οποίες συνδέουν τις εξελίξεις στο Κυπριακό με τις αλλαγές στους σχεδιασμούς για την μεταφορά του φυσικού αερίου του Ισραήλ και της Κύπρου μέσω Τουρκίας αντί μέσω Ελλάδας. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι τώρα ακριβώς αναθερμαίνεται η προσέγγιση Τουρκίας Ισραήλ και ο περίφημος "άξονας Αθήνας-Λευκωσίας- Τέλ Αβίβ" καθίσταται αν μη τι άλλο προβληματικός, καθώς "ουδετεροποιούνται" οι δυο τελευταίες πρωτεύουσες. Το Τελ Αβίβ μέσω της εξομάλυνσης των σχέσεών του με την Τουρκία, και η Λευκωσία μέσω του "τυριού" των διαπραγματεύσεων και της ομοσπονδοποίησης του νησιού. 
Μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια αδιεξόδου εξαιτίας του θανατηφόρου περιστατικού στο Mavi Marmara τον Μάιο του 2010, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Ahmet Davutoglu δήλωσε την Κυριακή [9 Φεβρουαρίου] ότι οι Τουρκο-Ισραηλινές σχέσεις είναι πιο κοντά από ποτέ στην εξομάλυνση. 
Επισημαίνοντας ότι οι δύο χώρες μείωσαν τις διαφορές τους στον τελευταίο γύρο των συνομιλιών αποζημίωσης που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2013, ο Davutoglu είπε: "Η αποζημίωση δεν είναι σημαντική μόνο για τη χρηματική της αξία αλλά κι επειδή αποτελεί μια σημαντική ένδειξη ότι προσέχουμε τα νόμιμα δικαιώματα των πολιτών μας. Οι συνομιλίες για την οριστικοποίηση της συμφωνίας συνεχίζονται. Με την καταβολή της αποζημίωσης, θα έχει γίνει ένα ακόμη βήμα προς την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα και την Παλαιστίνη. Η συγνώμη ήταν ένα ιστορικό βήμα. Ήταν μια ιστορική επιτυχία. Με την καταβολή της αποζημίωσης θα γίνει ένα ακόμη σημαντικό βήμα. Είμαστε στο κοντινότερο σημείο της εξομάλυνσης των σχέσεων με το Ισραήλ"... 
Για να μη μακρηγορούμε, μια Τουρκία που πλασάρεται στην περιοχή με μια φιλοδοξία επιβεβαίωσης της παλιάς Οθωμανικής επιρροής της, δεν είναι αυτό που οι χώρες με αποθέματα υδρογονανθράκων θέλουν να δουν ως εταίρο και να μετατρέψουν σ' ενεργειακό κόμβο. Η Τουρκία χρειάζεται απεγνωσμένα μια πιο ισορροπημένη και διαφοροποιημένη προσέγγιση για ν' ασκήσει την ήπια δύναμή της όχι μόνο για να προωθήσει καλύτερα τα συμφέροντά της στην περιοχή αλλά και την περιφερειακή σταθερότητα. Μπορεί όμως να είναι απλώς αφελές να δέσει την εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ με την προσδοκία να της δώσει το Ισραήλ τον βασικό ρόλο στην παροχή φυσικού αερίου στις διεθνείς αγορές. 
Πολλά μεσολάβησαν όσο οι δύο πλευρές διατηρούσαν ισχυρούς τους εμπορικούς δεσμούς τους αλλά οι υδρογονάνθρακες αποτελούν βασικό παρονομαστή για την εθνική ασφάλεια και αυτές οι χώρες πρέπει να κοιτάξουν τα συμφέροντά τους. Εν κατακλείδι, θα ήταν συνετότερη η ξεχωριστή προσέγγιση αυτών των δύο θεμάτων ενώ εικάζουμε ότι το Ισραήλ θα περιμένει μέχρι να ολοκληρωθούν οι εκλογές στην Τουρκία προτού πάρει την τελική απόφασή του για έναν αγωγό για τους υδρογονάνθρακές του. Ας αρχίσουν πρώτα με την αμοιβαία εκπροσώπησή τους σ' επίπεδο πρεσβευτών. 
Το επόμενο ενδιαφέρον κείμενο, προέρχεται από την ιστοσελίδα του Σάββα Καλεντερίδη infognomon και έχει και αυτό την ιδιαίτερη δικιά του σημασία: “Η αντίστροφη μέτρηση για να μετατραπεί το όραμα ελληνοϊσραηλινής συμμαχίας σε εφιάλτη άρχισε με το τηλεφώνημα που έκανε ο Νετανιάχου στον Ερντογάν, το Μάρτιο του 2013, όταν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός φέρεται να πιέστηκε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, να ζητήσει συγνώμη, πράξη αδιανόητη -μέχρι τότε- για έναν πρωθυπουργό του Ισραήλ. Και η αντίστροφη μέτρηση φαίνεται ότι θα τελειώσει το 2104 ή το πολύ το 2015. 
Ακριβώς επειδή έχουν αρχίσει να λειτουργούν τα χρονοδιαγράμματα της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων της κυπριακής ΑΟΖ, ο διεθνής παράγων και οι εταιρείες που εμπλέκονται στην εκμετάλλευσή τους, επιζητούν την άμεση επίλυση του Κυπριακού, για να εξαλειφθεί κάθε πιθανό εμπόδιο που θα μπορούσε να εμφανιστεί στο μέλλον και να διαταράξει την ασφαλή εξόρυξη και μεταφορά του φυσικού αερίου στις διεθνείς αγορές. Εκτός αυτού, επιζητούν και τη φθηνότερη λύση που θα επιτρέψει τη μεταφορά του στην ενεργοβόρο αγορά της Ευρώπης. Εδώ ακριβώς αρχίζει ο εφιάλτης. Είχαμε γράψει πριν από μήνες ότι τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα εξισλαμισμένων εβραίων της Τουρκίας είναι σε επαφή με ενεργειακούς κολοσσούς στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ και διαπραγματεύονται την κατασκευή αγωγού που θα μεταφέρει το φυσικό αέριο του Ισραήλ και της Κύπρου στην Τουρκία, όπου ένα μέρος θα καταναλώνεται και το υπόλοιπο θα μεταφέρεται στην Ευρώπη. 
Τώρα βλέπουμε ότι εκπρόσωποι των εταιρειών Noble Energy και Delek, που έχουν την άδεια εκμετάλλευσης του Οικοπέδου "Αφροδίτη", μετέβησαν πριν λίγες ημέρες στην Κωνσταντινούπολη, για επαφές με στελέχη των εταιρειών Zorlu Holding, Enka Holding, TurcasPetrol AS και CalikHolding. Σκοπός της συνάντησης είναι η διερεύνηση της δυνατότητας μεταφοράς του ισραηλινού αερίου στην Ε.Ε. μέσω ενός αγωγού από το Ισραήλ στην Τουρκία. Συνδυάζοντας κανείς τις πληροφορίες του πρώτου άρθρου, με τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες στην Τουρκία, με τις αποκαλύψεις κατά Ερντογάν που μπορεί να προκαλέσουν ακόμη και πτώση της κυβέρνησής του, καταλαβαίνει κανείς ότι το σημαντικότερο εμπόδιο στην αναθέρμανση των σχέσεων Ισραήλ – Τουρκίας, μπορεί σύντομα να ανήκει στο παρελθόν. 
Και στο ίδιο ακριβώς σημείο του παρελθόντος θα ανήκει και ο περίφημος άξονας συμμαχίας μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ. Με μία σημαντική διαφορά. Κατά την μικρή περίοδο που... κράτησε αυτός, Ελλάδα και Κύπρος έβαλαν τους Ισραηλινούς ως... νταβατζήδες εμπλέκοντάς τους στα εσωτερικά τους από επίπεδο μυστικών υπηρεσιών, μέχρι κοινών ασκήσεων και επιτελικού σχεδιασμού. Ποιός δεν θυμάται άραγε τις ελληνο-ισραηλινές ασκήσεις στο Αιγαίο, όπου μάλιστα χρησιμοποιήθηκαν και οπλικά σύστημα αιχμής από πλευράς της πατρίδας μας.  Οι δε Κύπριοι τους έβαλαν ακόμη και πάνω στις πλατφόρμες τους. 
Φαντάζεστε τι αξία θα έχει σε περίπτωση αναθέρμανσης των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας αυτός ο όγκος πληροφοριών που σίγουρα έχουν “αποθηκεύσει” οι Ισραηλινοί; 
Η δε Κύπρος, όπως προείπαμε πλέον δεν θα αποτελεί καν πόλο, καθώς η πολιτική εξουσία δείχνει να πηγαίνει 50%-50% μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων κάτι που θα την καταστήσει αν μην τι άλλο διπλωματικά και πολιτικά “φινλανδοποιημένη”. 
Είναι σαφές ότι η πολιτική Παπανδρέου – Βενιζέλου, που συνεχίστηκε υπό το κυβερνητικό δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου όχι απλά ήταν αποτυχημένη, αλλά δημιουργεί τεράστια μειονεκτήματα και κινδύνους για το άμεσο μέλλον της χώρας μας. Η δε “ισραηλομανία” που είχε καταλάβει αρκετούς επώνυμους του “πατριωτικού χώρου” δεν δικαιώνεται σε καμία περίπτωση. Αναρωτιέται κανείς εάν όλοι οι παραπάνω θα κληθούν κάποια στιγμή να απολογηθούν για τις μεθοδεύσεις τους... 
<a href="http://www.elkeda.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ποιά φιλία;

του Δημήτρη Παπαγεωργίου Το παρακάτω απόσπασμα είναι από κείμενο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Ζαν Κοέν ( www.cohen.gr ) και έχει...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελλάδα-Κύπρος, προδομένες πολιτείες

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα, Ελλάδα, κυπρος 12:38

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/untitled-11823.jpg" style="float: center;" width="620" /></div> 
του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου* 
 
Οι ιδέες καθυστερούν εν σχέσει με το είναι, έγραφε ο Μαρξ πριν από 150 χρόνια. Καθυστερούν λόγω διανοητικής «αδράνειας», αυτοπροστασίας του ψυχισμού, όταν είναι να αφομοιώσει δυσάρεστες, καταστροφικές ειδήσεις, ιδιοτέλειας. Όταν η πραγματικότητα είναι πολύ άσχημη, η καταστροφή μοιάζει πλήρης, η προοπτική μαύρη, δεν θέλουμε να την παραδεχτούμε, «ελίτ» και κοινωνία. Ζούμε μια εποχή καταστροφής του ελληνισμού, που μπορεί να οδηγήσει στο τέλος της ύπαρξής μας ως συγκροτημένου έθνους, της ελευθερίας μας, των δύο κρατών μας (Ελλάδας και Κύπρου), ούτε θέλουμε όμως, ούτε μπορούμε να το πιστέψουμε. Κυττάω τον ηλικιωμένο κύριο που μαζεύει μεταλλικά κουτιά από τους κάδους στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής, και τον άλλο που με κυττάει βουρκωμένος από ένα παγκάκι, σαν παιδί που ζητάει αποκούμπι και βοήθεια. Θυμάμαι την εποχή που παρακολουθούσα την κατάρρευση της Σοβιετικής ‘Ενωσης και το «κοινωνικό ολοκαύτωμα» που τη συνόδευσε... 
Και τότε κανείς δεν πίστευε ότι μια τόσο ισχυρή, παρά τα όποια προβλήματά της, υπερδύναμη, διαλυόταν μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας. Το γεγονός ότι κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορούσε όντως να διαλυθεί η ΕΣΣΔ, ήταν ένας βασικός λόγος που τελικά διαλύθηκε. Από την άποψη αυτή είναι προτιμότερος ο «καταστροφισμός» από μια ανόητη και αβάσιμη αισιοδοξία, υπό τον όρο βέβαια ότι καταλήγει σε δράση για να αποφύγει κανείς το κακό. 
 
Θυμάμαι το ραντεβού πού' χα με έναν πολιτικό της αριστεράς, το καλοκαίρι του ‘12. Περίμενα μαζί με έναν συνεργάτη του για να του μιλήσω. Αυτός σιγοσφύριζε ένα τραγουδάκι. Γύρισα και τούπα: «Καλά, τι είναι αυτό με τις αυτοκτονίες; Πάλι βούτηξε ένας δικηγόρος στην Απόλλωνος, στην Πλάκα». Με κύτταξε, σταμάτησε προς στιγμήν να σφυρίζει, δεν είπε τίποτα. Μισό λεπτό αργότερα ξανάρχισε το σιγοσφύριγμα. Στον κόσμο της, η πολιτική μας τάξη διαλέγει να ζει στην πραγματικότητα που την βολεύει, δεν «θέλει να διαχειρισθεί μια καταστροφή», αλλά το τι διαχειρίζεται κανείς δεν μπορεί να το διαλέξει. 
 
Να δείτε τον έξοχο «Ομάρ» από την Παλαιστίνη στους κινηματογράφους. Είναι ένα καταπληκτικό μάθημα για το πώς υπάρχει πάντα, και στις δυσκολότερες καταστάσεις, τουλάχιστον μία αξιοπρεπής διέξοδος. Λαοί που διατηρούν την αξιοπρέπειά τους δεν χάνουν, και στις δυσκολότερες συνθήκες, το δικαίωμα να αποκτήσουν κράτος. Λαοί με κράτος, αλλά χωρίς αξιοπρέπεια, χάνουν στο τέλος και το κράτος τους, στη χειρότερη περίπτωση το παραδίδουν μόνοι τους. 
 
Πλησιάζουμε τώρα, ο ελληνικός λαός, το ελληνικό έθνος, σε Ελλάδα και Κύπρο, ένα από τα κρισιμότερα σημεία της εθνικής μας ύπαρξης στα νεώτερα χρόνια. Η «παγκοσμιοποίηση», δικτατορία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου και των εθνών που κυριαρχούν επ’ αυτού, μας ζητάει να αυτοκτονήσουμε. Να αυτοκτονήσουμε οικονομικά και κοινωνικά, συνεχίζοντας την πορεία των Μνημονίων και των Δανειακών που ακολουθούμε στην Ελλάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια και στην οποία μπήκε ήδη και η Κύπρος. Να αυτοκτονήσουμε γεωπολιτικά, υπογράφοντας οι ίδιοι την αυτοκατάλυση του κράτους μας στην Κύπρο, παραιτούμενοι δηλαδή οικειοθελώς και τυπικά από το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, στην αυτοκυβέρνηση, από το θεμελιώδες δικαίωμα που διακήρυξε η νεώτερη εποχή μετά την αγγλική, την αμερικανική, τη γαλλική, την ελληνική επανάσταση και μετά τη νίκη επί του Χίτλερ, το 1945, και τις επαναστάσεις των αποικιών που ακολούθησαν. Να αυτοκτονήσουμε τέλος ηθικά και «ιδεολογικά», γιατί όλα αυτά καλούμεθα να τα αποδεχθούμε οικειοθελώς, να μετατραπούμε μόνοι μας σε δούλους. 
 
Δεν είναι του παρόντος η αναζήτηση των αιτίων που μας έβαλαν σε αυτή τη θέση. Τα όσα συμβαίνουν με τον ελληνικό λαό υπερβαίνουν κατά πολύ τη σημασία της Ελλάδας και της Κύπρου καθ’ εαυτών. Σχετίζονται με παγκόσμιας σημασίας διακυβεύματα, όπως το μέλλον του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους και της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, ο έλεγχος της Μεσογείου, της Νότιας Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής από τις «ναυτικές δυνάμεις», όπως επίσης και η επιδίωξη μιας μείζονος, «πολιτιστικής» νίκης του Χρήματος επί του Ανθρώπου, προάγγελου ενός νέου ολοκληρωτικού «τεχνομεσαίωνα», μπροστά στον οποίο θα ωχριούν οι μυστικές αστυνομίες του Χίτλερ ή του Στάλιν. Συνιστούν ένα δεύτερο κύμα «παγκόσμιας αντεπανάστασης», μετά τη διάλυση της Σοβιετικής ‘Ενωσης και του γραφειοκρατικού «σοσιαλισμού» της, προς όφελος όχι κάποιας «δημοκρατίας», αλλά της κυριαρχίας μιας μαφιόζικης μετακομμουνιστικής Ολιγαρχίας. 
 
Μια κατάσταση όπως αυτή που ζει σήμερα ο ελληνικός λαός σε Ελλάδα και Κύπρο επιβάλλει μια εθνική παλιγγενεσία για να αντιμετωπισθεί, αλλά χρειάζεται ταυτόχρονα και ισχυρές διεθνείς συμμαχίες, που προϋποθέτουν βαθειά κατανόηση της σημασίας όσων συμβαίνουν. Γεγονός είναι πάντως ότι τα ψέμματα τελείωσαν. ‘Η ο ελληνικός λαός θα αγωνιστεί σοβαρά, και με ότι απαιτεί αυτός ο αγώνας, εναντίον της προοπτικής του «θανάτου» του, ως συγκροτημένου έθνους με κρατικές υποστάσεις,  ή θα γνωρίσει το τέλος του νεώτερου εθνικού παραδείγματος, όπως κάποτε τέλειωσαν η αρχαία και η μεσαιωνική Ελλάδα ή ο μικρασιατικός ελληνισμός, θα γίνει ο «πιλότος» της εισόδου σε ένα μετανεωτερικό, ολοκληρωτικό «τεχνο-Μεσαίωνα». Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. 
 
Το γράψαμε αρκετές φορές από τις στήλες των «Επικαίρων». Το διακύβευμα στην Κύπρο δεν είναι καν η σωτηρία του κυπριακού κράτους, είναι η επιβίωση των Ελλήνων στο νησί, γιατί οι ‘Ελληνες δεν θα επιβιώσουν χωρίς στοιχειώδη κρατική προστασία, σε συνθήκες μεταμοντέρνου προτεκτοράτου όπως αυτό που προέβλεπε το σχέδιο Ανάν. Είναι επίσης το μέλλον της μητροπολιτικής Ελλάδας, που πλήττεται ήδη άγρια από Μνημόνια και Δανειακές, την άνευ προηγουμένου οικονομική και κοινωνική καταστροφή που σημειώθηκε τα περασμένα τέσσερα χρόνια, χωρίς καν σαφή και άμεση προοπτική ανόρθωσης και δύσκολα θα αντέξει επιπλέον και την αφομοίωση των γεωπολιτικών, διεθνοπολιτικών και ηθικοπολιτικών συνεπειών μιας καταστροφής του κυπριακού ελληνισμού. 
 
Να τονίσουμε ακόμα μια φορά, στο σημείο αυτό, ότι, προβλέποντας την απόλυτη ισότητα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και των δύο συνιστώντων κρατών τους και απαγορεύοντας τον σχηματισμό οποιασδήποτε πλειοψηφίας, το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη-‘Ερογλου αναγκαστικά οδηγεί είτε σε μη κυβερνήσιμο «ζουρλομανδύα», όπως αυτόν που προέβλεπαν οι συγκλίσεις Χριστόφια-Ταλάτ (προϋπόθεση βοσνιοποίησης ή κοσοβαροποίησης), είτε σε ξένους επιδιαιτητές, που θα ασκούν την έμμεση, αλλά πραγματική εξουσία στο νησί. Οδηγούμεθα δηλαδή, σε κάθε περίπτωση, σε απώλεια του διεθνώς αναγνωρισμένου, ανεξάρτητου, κυρίαρχου και δημοκρατικού χαρακτήρα της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπό την οποία διαβιούν σήμερα οι Ελληνοκύπριοι (82% του νόμιμου κυπριακού πληθυσμού). Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι δεν θα «κλείσουμε», θα ξανανοίξουμε το κυπριακό υπό πολύ χειρότερες όρους και στη χειρότερη – και για οικονομικούς λόγους – δυνατή συγκυρία. 
 
Σε μια ομοσπονδία υπάρχει ο κανόνας της ισοτιμίας μεταξύ των ομοσπόνδων υποκειμένων, υπάρχει όμως και ο κανόνας της ισότητας όλων των πολιτών, όπως στις ΗΠΑ, όπου με τη μία μέθοδο συγκροτείται η Βουλή των Αντιπροσώπων και με την άλλη η Γερουσία. Αντίστοιχα εφαρμόζονταν στην ΕΣΣΔ με το Σοβιέτ των Εθνοτήτων. Το ανακοινωθέν δεν εκφράζει άλλωστε παρά την πραγματικότητα δύο εθνοτήτων, τα αμοιβαία αισθήματα των οποίων κυμαίνονται από την πιο απόλυτη δυσπιστία, στην καλύτερη περίπτωση, έως την αβυσσαλέα εχθρότητα, στη χειρότερη, εθνοτήτων που δίνουν ψεύτικους δημόσιους όρκους πίστης η μία στην άλλη. Υπό παρόμοιες συνθήκες συνιστά επικίνδυνη διαστρέβλωση της πραγματικότητας να μιλάμε για προωθούμενη ενοποίηση του νησιού και μάλιστα με τόσο προβληματικές νομικές ακροβασίες. Ακόμα και η καλύτερη συμφωνία, θέλει σημαντικά αποθέματα καλής πίστης και διάθεσης για να εφαρμοστεί. Όχι η πιθανώς χειρότερη στον κόσμο! 
 
Στο παρελθόν, η κατάλυση της κυριαρχίας και ανεξαρτησίας ενός κράτους γινόταν με τη μέθοδο της εισβολής, των πραξικοπημάτων κλπ. Στην ιστορία της Κύπρου καθόλου δεν έλειψαν και εισβολές, και πραξικοπήματα και εθνοκαθάρσεις. Το κυπριακό προκάλεσε την επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα το 1967 και την πτώση της το 1974. Τώρα όμως δοκιμάζεται μια καινούρια μέθοδος, όπως και στην Ελλάδα, η «υποβοηθούμενη αυτοκτονία» δηλαδή, με την κεντρικής σημασίας συνδρομή της εγχώριας ελίτ, εν προκειμένω εκπροσωπούμενης από τον Νίκο Αναστασιάδη, που παίζει τώρα στη Μεγαλόνησο τον ίδιο καταστροφικό της «πατρίδας του» και των «συμπατριωτών» του ρόλο που έπαιξε στην Ελλάδα ο Γιώργος Παπανδρέου. Για το θέμα αυτό, των ιδιοτήτων της κυπριακής ελίτ, όπως και του ψυχολογικού πολέμου κατά των Κυπρίων πολιτών, θα επανέλθουμε σε επόμενο άρθρο, γιατί είναι πολύ ουσιώδεις παράμετροι της κατάστασης. 
 
<a href="http://%20konstantakopoulos.blogspot.com/">πηγή</a>

Ελλάδα-Κύπρος, προδομένες πολιτείες

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου * Οι ιδέες καθυστερούν εν σχέσει με το είναι, έγραφε ο Μαρξ πριν από 150 χρόνια. Καθυστερούν λόγω διανοητικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στο Πακιστάν ολοκληρώνεται το τόξο αναταραχών στην περιοχή.

Ellada simera 0 κόσμος 12:30

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-SPgIg3M1hJs/UUM4fi9yxCI/AAAAAAAAhGM/w12_JRKAbxg/w800-h800/pakistan-flags.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="http://3.bp.blogspot.com/-SPgIg3M1hJs/UUM4fi9yxCI/AAAAAAAAhGM/w12_JRKAbxg/w800-h800/pakistan-flags.jpg" width="640" /></a></div>
 
Αλέξανδρος Νίκλαν 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-SPgIg3M1hJs/UUM4fi9yxCI/AAAAAAAAhGM/w12_JRKAbxg/w800-h800/pakistan-flags.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
 
Η πληροφόρηση που έχουμε από διάφορες πηγές και πληροφοριοδότες, είναι πως στην χώρα του Πακιστάν , υπάρχει αυξανόμενη ένταση , με μια αστάθεια που προκαλεί ανησυχία , κυρίως λόγω των πυρηνικών εγκαταστάσεων. 
 
Ενώ η κυβέρνηση εκεί προσπαθεί να ανακτήσει τον έλεγχο των ένοπλων δυνάμεων στην περιοχή του Waziristan όπου οι Ταλιμπάν κυριαρχούν, οι αντιδράσεις και απο τις δύο πλευρές κλιμακώνονται. Μάλιστα υπάρχει μια νεο-σχηματισμένη συμμαχία με ομάδες απο Αφγανιστάν και Πακιστάν, σε μια νέα οργάνωση ονομαζόμενη ώς Shura-e-Murakeba.<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a> 
 
Η κλιμάκωση είναι εμφανή απο τον τρόπο που εκτελούνται οι αιχμάλωτοι στρατιώτες από τις παραπάνω ομάδες των Ταλιμπάν , με την μέθοδο του αποκεφαλισμού, που θεωρείται απο τις πιό σκληρές αλλά και πιο προσβλητικές για το Ισλάμ. 
 
προσοχή.. το βίντεο περιέχει πολύ σκληρές σκηνές.  
(σχ. πηγή: <a href="http://www.tracterrorism.org/article/beheading-pakistans-peace-negotiations">http://www.tracterrorism.org/article/beheading-pakistans-peace-negotiations </a>) 
 
 
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="//www.youtube.com/embed/5InqPnAz4OU" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;" width="480"></iframe> 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<param name="movie" value="https://youtube.googleapis.com/v/5InqPnAz4OU&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /></div>
<div style="color: #333333; line-height: 18px; margin: 10px 0px 20px !important; overflow: hidden; padding: 2px 0px 5px 10px !important; text-transform: uppercase;">
          ταλιμπαν με σωματα αποκεφαλισμενων αιχμαλωτων στρατιωτων πακιστανικου στρατου</div>
 Η θέση της χώρας του Πακιστάν , μέσα σε ένα τόξο της Νότιας Ασίας , μαζί με την περιοχή του Κόλπου, την χώρα του Αφγανιστάν και την Ινδία, αποτελούν ένα νέο επίκεντρο προσοχής συμφερόντων που αφορούν την διακίνηση αγαθών εμπορίου δια ναυτικών οδών αλλά και έλεγχου αγωγών ενέργειας. Ειδικά το Πακιστάν και το Αφγανιστάν που θεωρούνται χώρες του δογματικού Ισλάμ , μαζί με αυτές του Κόλπου, είναι υπό συνεχή οπτική των υπηρεσιών πληροφοριών , αφού η αστάθεια τους , είναι δυνατό να προκαλέσει μεγάλο πρόβλημα παγκοσμίως , κυρίως για την κατοχή πυρηνικών όπλων που διαθέτει. Αυτό είναι γνωστό και στις ομάδες Ταλιμπάν που από το 2012 έχουν δηλώσει ανοιχτά πως θέλουν τον έλεγχο τους (Omar Khalid 2012):  
  "First of all, we aim to counter the Pakistani government, its intelligence agencies, and its army, which are each against Islam and have oppressed the mujahideen and their families,avenge the oppression of the mujahideen in the tribal and urban areas as well as the humiliation of the mujahideen in Pakistani prisons. Our second objective is to seek the safe release of Pakistani and foreign mujahideen in Pakistan, replace the English system of democracy with Islamic Shariah as the Pakistani system has nothing to do with Islam." "Another objective of Tehrik-e-Taliban Pakistan is to use Pakistan's strengths including the atomic bomb, army, and other resources, to guide other Muslim countries and for the survival of Islam. Pakistan's soil, Pakistan's people and Pakistan's mujahideen must not be used to serve American interests, but must be used for the survival and integrity of Islam." Our objectives are as clear as the orders in the Qur'an, which is our constitution. Allah said in the Qur'an: 'Fight against hypocrites and apostates till there is no more fitna [sedition],'So, until Islam is implemented in Pakistan and Afghanistan, and the Caliphate is established across the world, our jihad will continue. This is our first and foremost objective."  
 
πηγή: <a href="http://www.longwarjournal.org/archives/2012/03/taliban_commander_wa.php#ixzz2ubF9ry2a">http://www.longwarjournal.org/archives/2012/03/taliban_commander_wa.php#ixzz2ubF9ry2a</a>  Ο προβληματισμός που έχει προκαλέσει το παραπάνω θέμα αποδεικνύεται από τις δηλώσεις των αξιωματούχων των ισχυρών δυνάμεων. J. Kerry: "I know there are issues of sovereignty that are raised. I would simply remind all of our friends that somebody like Al Qaeda leader Ayman al Zawahiri is violating the sovereignty of this country,"  
 
 Η περιοχή του Πακιστάν δείχνει να συμπληρώνει ή και να επεκτείνει μια κατάσταση προβλήματος που ξεκινάει από την χώρα της Λιβύης, περνάει απο την Αίγυπτο και το Ιράκ, εκτυλίσσεται ακόμα στην Συρία και κλείνει το τόξο στο Πακιστάν. Όλως τυχαίως είναι χώρες όλες τους, που "φιλοξένησαν" την Αραβική Άνοιξη και όλως τυχαίως, πάλι, έχουν πλούσιους πόρους σε ορυκτό πλούτο και μια σημαντική γεωστρατηγική θέση. 
 
 Αλέξανδρος Νίκλαν Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας. 
 
<a href="http://www.geopolitics.com.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Στο Πακιστάν ολοκληρώνεται το τόξο αναταραχών στην περιοχή.

Αλέξανδρος Νίκλαν Η πληροφόρηση που έχουμε από διάφορες πηγές και πληροφοριοδότες, είναι πως στην χώρα του Πακιστάν , υπάρχει αυξανόμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Και πτωχευμένοι τους αγοράζουμε

Ellada simera 0 Τουρκία 12:19

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhfhrbi6UcsIz-6cIwfb-ejgWIdVCY5zX0QDiuMhIooS_-iZQdlRFnWsI8VWfOdsBp28pd5CLnWd94bqd2z-PpVNSA4JteJzf4gUS4Cf6OkxfI4RuZBTot7Sace8PhxmvVa0ybviHZt6WljhSQR2FsMvm54ugIeOmypulMCvn2YZgolWHUhm-DaK0iuPTpZDfSEuG0qKHpP2MZL3HKo-axKaMNAwsR0=" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" height="370" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/ELLINOTOYRKIKA/KONSTANTINOUPOLI/cache/poli-630x370.jpg" width="630" /></a></div>
 
 4οι οι Έλληνες σε αγορές ακινήτων στην Τουρκία! 
 
Επιμέλεια : Λ. ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ  
Τέταρτοι (!) σε αγορές ακινήτων στην Τουρκία κατά το 2013 είναι οι Έλληνες! Το εντυπωσιακό αυτό στοιχείο περιλαμβάνεται σε ρεπορτάζ του τουρκικού τύπου με βασικό θέμα, από τουρκικής πλευράς, ότι γενικά το 2013 η πώληση ακινήτων στους ξένους έφθασε στο ανώτατο επίπεδο των 11 τελευταίων ετών με πωλήσεις ακινήτων ύψους 3 δις δολαρίων. Οι ξένοι, αναφέρεται, αγόρασαν περισσότερο ακίνητα στην Αττάλεια (με 30%),στα Μούγλα  (14%) , στην  Κωνσταντινούπολη ( 11%) και στο Αϊδίνιο  ( 11%),  ενώ οι Γερμανοί βρίσκονται στην πρώτη θέση μεταξύ αυτών. 
 
 Συγκεκριμένα η εφημερίδα Birgun αναφέρει ότι την πρώτη θέση στις αγορές έχουν οι Γερμανοί με 51%, ακολουθούν οι Βρετανοί με 10%, οι Αυστραλοί με 10%, στο δε 5%  παίρνουν σειρά οι Έλληνες. 
H Birgun που έχει τον τίτλο «Εντός 11 ετών πουλήθηκαν στους ξένους ακίνητα αξίας ύψους 25 δις δολαρίων», γράφει ότι ενώ το σύνολο των πωλήσεων ακινήτων, κατά την περίοδο διακυβέρνησης από το κόμμα ΑΚΡ του  κ. Ερντογάν έφθασε τα 25 δις δολάρια, οι δαπάνες των ξένων για τον τουρισμό έφθασαν το 13%. 
 
 Τονίζεται ακόμα ότι με τις διευκολύνσεις που έγιναν στις διαδικασίες για τις πωλήσεις, αυξήθηκε ο αριθμός αυτών που αγοράζουν ακίνητα. Οι πωλήσεις, που είχαν περάσει σε στασιμότητα το 2009, άρχισαν να αυξάνονται το 2010. Οι πωλήσεις μειώθηκαν και πάλι κατά το 2011, ενώ έφθασαν στο αποκορύφωμά τους το 2013, περνώντας τα 3 δις δολάρια. 
 
Παρατηρήθηκε ότι το 2013 οι πωλήσεις ακινήτων στους ξένους αυξήθηκαν ακόμα περισσότερο κατά τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο. 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Και πτωχευμένοι τους αγοράζουμε

4οι οι Έλληνες σε αγορές ακινήτων στην Τουρκία! Επιμέλεια : Λ. ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ Τέταρτοι (!) σε αγορές ακινήτων στην Τουρκία κατά το 201...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκική λίρα και χρηματιστήριο – θύματα Ερντογάν & Ουκρανίας

Ellada simera 0 Τουρκία 11:34

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/02/turkish_lira.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-96877" height="320" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/02/turkish_lira-300x200.jpg" title="turkish_lira" width="600" /></a></div>
 
 
Καθίζηση σημειώθηκε χθες στην τιμή της τουρκικής λίρας, η οποία έφτασε και πάλι στην ισοτιμία των 2.50 δολαρίων ή 2.40 ευρώ, λόγω των φόβων των αγορών για γεωπολιτική ανάφλεξη στη Ουκρανία. Πτώση σημείωσε και ο γενικός δείκτης του τουρκικού χρηματιστηρίου. 
Υπενθυμίζεται, ότι λίγες εβδομάδες πριν, η τουρκική λίρα είχε σημειώσει ακόμα μεγαλύτερη πτώση και χρειάστηκε η διάθεση πολύτιμων συναλλαγματικών αποθεμάτων, αλλά και δραματική αύξηση των διατραπεζικών επιτοκίων για να στηριχτεί. 
Λίγο όμως τα σκάνδαλα, λίγο το προεκλογικό ξύλο, λίγο οι φήμες για την υγεία του Ερντογάν, λίγο οι εξελίξεις στην Κριμαία που εμπλέκει τους «συγγενείς» Τατάρους και η εν γένει γεωπολιτική αβεβαιότητα, έπληξαν σοβαρά και πάλι την τουρκική οικονομία. 
 
«Τα σημάδια δείχνουν ότι η πολιτική ένταση θα αυξηθεί μέχρι τις τοπικές εκλογές του Μαρτίου», ανέφερε Αμερικανός οικονομικός αναλυτής, προβλέποντας δυσοίωνες επιπτώσεις στην τουρκική οικονομία. Ανάλογα αποτελέσματα έχει η κρίση της Ουκρανίας και για το ρούβλι, το οποίο έπεσε σε ιστορικό χαμηλό πενταετίας, έναντι του δολαρίου και σε ιστορικό χαμηλό όλων των εποχών, έναντι του ευρώ. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τουρκική λίρα και χρηματιστήριο – θύματα Ερντογάν & Ουκρανίας

Καθίζηση σημειώθηκε χθες στην τιμή της τουρκικής λίρας, η οποία έφτασε και πάλι στην ισοτιμία των 2.50 δολαρίων ή 2.40 ευρώ, λόγω των φό...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανία και η τεκμηριωμένη διπλωματική ανεπάρκεια της Δύσης

Ellada simera 0 κόσμος 11:31

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/02/us_russia_ukraine.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="size-full wp-image-96893 alignright" height="340" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/02/us_russia_ukraine.jpg" title="us_russia_ukraine" width="630" /></a></div>
 
Η σημερινή Ουκρανία είναι στην ουσία μια σύνθεση ανομοιογενών επαρχιών και υπολειμμάτων παλαιών αυτοκρατοριών όπως της Ρωσικής, της Αυστριακής, της Πολωνικής, της Λιθουανικής και της Οθωμανικής. Το πολυφυλετικό και πολυπολιτισμικό αυτό αμάλγαμα ενώθηκε κάτω από την σκέπη της Σοβιετικής Ένωσης σε μια «Σοβιετική Δημοκρατία» με το όνομα Ουκρανία. Τα σύνορα της σημερινής Ουκρανίας χαράχθηκαν από τον Χρουστσόφ μόλις το 1953, εποχή που περιέλαβαν και την αμιγώς ρωσικού πληθυσμού Κριμαία, στα πλαίσια πάντα της Σοβιετικής Ένωσης. 
Η «ουκρανική εθνικότητα» είναι μια πολύ αμφισβητήσιμη έννοια. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της (πάνω από 20%) το οποίο βρίσκεται στα ανατολικά είναι εθνικά Ρώσοι και Ορθόδοξοι. Ένα αντίστοιχο ποσοστό στα δυτικά είναι Ουνίτες καθολικοί και μέχρι τον Β’ ΠΠ ένα μεγάλο μέρος μιλούσε και γερμανικά ή ουγγρικά σε περιοχές προερχόμενες από εδάφη της Αυστροουγγαρίας. Το δυτικό της τμήμα είχε επίσης ένα πολύ μεγάλο ποσοστό Εβραίων μέχρι τον Β’ ΠΠ και την γερμανική εισβολή, ποσοστό που σε μερικές πόλεις έφτανε ακόμα και το 40%. 
 
Ακόμα και στον Β’ ΠΠ, στην Ουκρανία είδαμε ταυτόχρονα το μεγαλύτερο μέρος του δυτικού ουκρανικού πληθυσμού να τάσσεται με τους Γερμανούς και τον υπόλοιπο με τους Ρώσους. Η Ουκρανία είχε συνεισφέρει μια ολόκληρη μεραρχία 82.000 ανδρών στα Waffen SS (την 14η, γνωστή και ως Galician) ενώ το έμβλημα της 2ης μεραρχίας των Waffen SS το βλέπουμε σήμερα στα χέρια και τις σημαίες των Ουκρανών εθνικιστών (και παλαιότερα και σαν πρώτο έμβλημα της δικής μας Χρυσής Αυγής). 
Δεν θα έπρεπε λοιπόν να μας εκπλήσσει η ροή των πραγμάτων στην Ουκρανία και θα έπρεπε η Δύση να γνωρίζει καλά ότι μια χώρα με τόσο λεπτές ισορροπίες, διασπάται πιο εύκολα από ότι αλλάζει προσανατολισμό. 
Δύση vs. Ρωσίας στην ουκρανική κρίση 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/02/Ukraine_currency.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-96891" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/02/Ukraine_currency.jpg" title="Ukraine_currency" width="400" /></a>Οι δυτικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ, οι οποίες αμέσως εξέφρασαν την απερίφραστη υποστήριξη τους στην ουκρανική «αντιπολίτευση», μετά την πτώση της κυβέρνησης Yanukovich βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο. Αντιλαμβανόμενες την κρισιμότητα της κατάστασης, παρατηρούν τα γεγονότα με αμηχανία θα έλεγε κανείς. 
Βλέπουν πια, ότι οι κατάσταση φεύγει από τον έλεγχο και αντιθέτως ίσως με ότι υπολόγιζαν αρχικά, αντιλαμβάνονται ότι οι Ρωσία δεν θα αφήσει μεν την Ουκρανία να αλλάξει χέρια τόσο εύκολα, αλλά από την άλλη δεν χρειάζεται να κάνει και κάτι ιδιαίτερο για να πετύχει τον σκοπό της αυτό. 
Η Ρωσία με μεγάλη ευκολία «άδειασε» τον Yanukovich κρατώντας τις αποστάσεις της από την διεφθαρμένη κυβέρνηση του, αλλά παράλληλα απέσυρε και την μέχρι τώρα πρόταση της για οικονομική βοήθεια ύψους 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων αφήνοντας της χρεοκοπημένη Ουκρανία στον αέρα και πετώντας το μπαλάκι στους δυτικούς. 
Προς έκπληξη όλων, ο υπουργός Οικονομικών της Ρωσίας Anton Siluanov, πρότεινε στην Ουκρανία να πάρει χρηματοδότηση από το ΔΝΤ, μια κίνηση που όπως δήλωσε θα τη βοηθήσει κιόλας να προχωρήσει σε μεγάλες δομικές αλλαγές. Της ευχήθηκε καλή επιτυχία σε αυτή την προσπάθεια και γρήγορη σταθεροποίηση. Έτσι απλά. 
Ο Siluanov όμως γνωρίζει πολύ καλά, ότι το ΔΝΤ έχει απορρίψει στο πρόσφατο παρελθόν τη βοήθεια προς την Ουκρανία, όταν η χώρα δεν δέχθηκε να μειώσει τους μισθούς και τις συντάξεις και να αυξήσει τις τιμές στην ενέργεια. Γνωρίζει επίσης, ότι κάθε δυτική βοήθεια, αντιθέτως με τη ρωσική, θα συνδέεται αναγκαστικά με μέτρα λιτότητας κατά την πάγια τακτική του ΔΝΤ και της ΕΕ τα τελευταία χρόνια ακόμα και για χώρες μέλη της ΕΕ. Μέτρα που καμιά ουκρανική κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει στη σημερινή συγκυρία. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/02/IMF-Ukraine.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-96892" height="234" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/02/IMF-Ukraine.jpg" title="IMF-Ukraine" width="400" /></a> 
Η Ρωσία λοιπόν έχει περισσότερα όπλα στην φαρέτρα της από ό,τι υπολόγιζαν οι δυτικοί και δείχνει να βρίσκεται ένα βήμα μπροστά σε αυτή την αντιπαράθεση και πάντα σε θέση ισχύος. Έχει την άνεση να μείνει παρατηρητής και να αφήσει την κατάσταση να κυλήσει στο χάος, παίζοντας και με τα νεύρα των αντιπάλων της, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να παρέμβει, ή ακόμα και να ζητήσει την παρέμβασή της – ας μη μας κάνει εντύπωση… – η ίδια η Δύση! 
Το έργο αυτό το είδαμε πρόσφατα και στην Αίγυπτο, όπου οι ένοπλες δυνάμεις άφησαν την μουσουλμανική αδελφότητα να κατρακυλήσει τη χώρα στο οικονομικό χάος, το ΔΝΤ δεν μπόρεσε να συμφωνήσει για προσφέρει μια κάποια λύση και κάποια στιγμή 30 εκατομμύρια Αιγύπτιοι βγήκαν στους δρόμους, ουσιαστικά φέρνοντας τους στρατιωτικούς στην εξουσία, οι οποίοι αυτοί με τη σειρά τους επανέφεραν την ηρεμία στην χώρα με σαουδαραβικά – και όχι μόνο – χρήματα. Αυτή η αποτυχία της Δύσης στην Αίγυπτο φαίνεται να φέρνει μεγάλα εξοπλιστικά και εμπορικά συμβόλαια στην Ρωσία. 
Η Δύση βρίσκεται λοιπόν σε ένα αδιέξοδο κι αν επιθυμεί να ασκήσει πραγματική επιρροή στην Ουκρανία θα πρέπει να βρει τουλάχιστον τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια άμεσα, για να την ανακουφίσει (βλ. εξαγοράσει). Το ΔΝΤ δεν μπορεί να δώσει αυτά τα χρήματα, ιδίως χωρίς – οικονομικούς – όρους όπως οι Ρώσοι. Η ΕΕ από την άλλη πλευρά, βρίσκεται εδώ και αρκετά χρόνια σε μεγάλη κρίση και ύφεση, ενώ ήδη πολλές χώρες της δέχονται εσωτερική κριτική για τα ανοίγματα προς χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και τη μεγάλη ροή οικονομικών μεταναστών από αυτές, κάτι που δεν βοηθάει την όποια κίνηση βοήθειας προς την Ουκρανία. 
Φυσικά, ακόμα κι αν η ΕΕ μπορούσε να προσφέρει βοήθεια, με δεδομένη τη μέχρι τώρα στάση της για χώρες-μέλη όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία, μια τέτοια βοήθεια θα συνοδευόταν και αυτή με πολύ αυστηρή λιτότητα σε επίπεδα απαγορευτικά για την ουκρανική κοινωνία. 
Στην άλλη μεριά τους Ατλαντικού τώρα, οι ΗΠΑ βρίσκονται και αυτές σε δυσχερή οικονομική κατάσταση, με συνεχείς περικοπές και μειώσεις και η όποια βοήθεια προς την Ουκρανία φαντάζει μάλλον ουτοπική για τα σημερινά τους δεδομένα. Άλλη μια φορά λοιπόν, βλέπουμε την ανεπάρκεια της Δύσης σε διπλωματικό και γεωπολιτικό επίπεδο, καθώς επίσης και την αναγκαστική της αναδίπλωση απέναντι σε μια Ρωσία που δείχνει να έχει πολύ καλύτερα αντανακλαστικά και στρατηγικό σχεδιασμό. 
Το καλό, το κακό και το άσχημο σενάριο για την Ουκρανία 
Τι μένει λοιπόν στην Δύση να κάνει τώρα και τι θα ήταν καλύτερο και για την Ουκρανία; Αν θεωρήσουμε ότι η Ρωσία τηρεί την παραπάνω στάση και δεν κάνει κάποια αψυχολόγητη και αυτοκαταστροφική κίνηση, τότε έχουμε τις παρακάτω τρεις εκδοχές για την Ουκρανία. 
Το «καλό» σενάριο είναι, η Δύση να αναλάβει πρωτοβουλία για τη διενέργεια δημοψηφίσματος στην Ουκρανία, το οποίο θα κρίνει το αν η χώρα θα παραμείνει ως έχει, θα ομοσπονδιοποιηθεί ή θα διασπαστεί, με βάση το αποτέλεσμα. Ακόμα καλύτερα θα ήταν να αρχίσει να «σπρώχνει» προς την διάσπαση και η κινητοποίηση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων μαζί με την εξέγερση των πολιτών στην Κριμαία δρουν θετικά σε κάτι τέτοιο. 
Η διάσπαση θα μπορούσε να θεωρηθεί ενδεχομένως ακόμη και ως η καλύτερη και η μόνη αναίμακτη λύση για την Ουκρανία. Θα οδηγήσει σε δύο πιο αμιγείς πληθυσμιακά κοινότητες, η Ρωσία θα είναι ικανοποιημένη με την ανεξαρτητοποίηση – δορυφοροποίηση, ή ακόμα και την πρόσκτηση της Κριμαίας, η Δύση θα έχει επιρροή στο δυτικό τμήμα και θα μπορεί να παρουσιαστεί σαν ισορροπιστής και εγγυητής, και σίγουρα το οικονομικό βάρος θα μοιραστεί ανάμεσα στους δύο πόλους και οι συνθήκες θα εξομαλυνθούν γρήγορα. Φυσικά, το να συμβεί «δημοκρατικά» η πιθανότητα είναι από μικρή έως ελάχιστη, καθώς κανείς δεν είναι έτοιμος να κόψει ένα σημαντικό κομμάτι από το έδαφός του, επειδή θα το επιδίωκε μια μειονότητα. 
Το κακό σενάριο είναι η Δύση να συνεχίσει να υποστηρίζει μια ενωμένη Ουκρανία υπό τον έλεγχο της «αντιπολίτευσης», χωρίς όμως να μπορεί να της παρέχει την οικονομική βοήθεια που χρειάζεται. Κάτι τέτοιο πολύ γρήγορα θα οδηγήσει σε εμφύλιο πόλεμο και μοιραία στην παρέμβαση της Ρωσίας (ακόμα και με δυτική πρόσκληση) και τη βίαιη διχοτόμηση της χώρας. Η Ρωσία θα είναι ο μόνος κερδισμένος σε μια τέτοια συγκυρία, ο ουκρανικός λαός ο μεγάλος χαμένος και η Δύση, η προσωποποίηση της αναξιοπιστίας και της στρατηγικής αποτυχίας. 
Τέλος, το πραγματικά άσχημο σενάριο είναι, η Δύση να καταφέρει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να προσφέρει στην Ουκρανία την οικονομική βοήθεια που χρειάζεται και να υποστηρίξει την όποια προσπάθεια της δυτικά προσκείμενης ουκρανικής ηγεσίας στο να κρατήσει την Ουκρανία ενωμένη, το οποίο όμως συνεπάγεται πολλά περισσότερα από απλή οικονομική βοήθεια… 
 
Θα πρέπει να θεωρείται ως δεδομένο, ότι ο εθνικά ρωσικός πληθυσμός της ανατολικής Ουκρανίας δεν θα δεχθεί κάτι τέτοιο, όπως και η Ρωσία που έχει ζωτικά συμφέροντα στην Κριμαία. Αυτό το σενάριο θα οδηγήσει σε άμεση επέμβαση της Ρωσίας, βίαιη διάσπαση της Ουκρανίας και θα φέρει την Δύση μπροστά στο δίλημμα του να εμπλακεί με τη Ρωσία σε πραγματική σύγκρουση μεγάλου επιπέδου και με καταστροφικά αποτελέσματα για όλα τα μέρη. Ας ελπίσουμε ότι αυτό οι νουνεχείς δεν το επιθυμούν, καθώς παραδοσιακά, η Ουκρανία αποτελούσε κράτος-μαξιλάρι (buffer state) ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ουκρανία και η τεκμηριωμένη διπλωματική ανεπάρκεια της Δύσης

Η σημερινή Ουκρανία είναι στην ουσία μια σύνθεση ανομοιογενών επαρχιών και υπολειμμάτων παλαιών αυτοκρατοριών όπως της Ρωσικής, της Αυστ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πρόβα τζενεράλε πριν τη ρωσική επέμβαση - 2 αεροδρόμια ελέγχουν στη Κριμαία ρωσικές δυνάμεις

Ellada simera 0 κόσμος 11:19

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img alt="" height="340" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/STRATOSDIETHNI/RUSSIA/cache/soldiers%20army%201280x800%20wallpaper_www.wallpaperto.com_51-630x393.jpg" width="630" /></div>
 
 
Επίδειξη δύναμης ή μήπως  η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία άρχισε;   Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται ένα θρίλερ καθώς ρωσικές δυνάμεις φέρονται να έχουν υπό τον έλεγχό τους δυο αεροδρόμια της Κριμαίας, ένα εκ των οποίων το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Σεβαστούπολης.  Σύμφωνα με το πρακτορείο Ίντερφαξ, Ρώσοι στρατιώτες με κράνη, αλεξίσφαιρα και υποστηριζόμενοι από τεθωρακισμένα, αναπτύχθηκαν στην περίμετρο του στρατιωτικού αεροδρομίου της πόλης. 
 
Το πρακτορείο επικαλείται στρατιωτικές πηγές στην περιοχή σύμφωνα με τις οποίες οι στρατιώτες αναπτύχθηκαν στο στρατιωτικό αεροδρόμιο Μπελμπέκ για να αποτρέψουν την άφιξη "μαχητών". 
 
Νωρίτερα, ενόπλοι χωρίς διακριτικά, ανέλαβαν τον έλεγχο του αεροδρομίου της πρωτεύουσας της Κριμαίας, της Συμφερούπολης. 
 
Ο υπουργός Εσωτερικών της Ουκρανίας κατηγόρησε τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις για ένοπλη εισβολή και κατοχή. Όπως είπε ο Αρσέν Αβάκοφ μέσω της σελίδας του στο Facebook δεν σημειώθηκαν συγκρούσεις ούτε υπήρξαν θύματα όταν ομάδα ενόπλων, που κατά τον ίδιο ήταν μέλη των ρωσικών ναυτικών δυνάμεων ανέλαβαν τον έλεγχο του στρατιωτικού αεροδρομίου της Σεβαστούπολης όπου βρίσκεται η βάση του ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας. 
 
"Θεωρώ ότι αυτό που συνέβη είναι μία ένοπλη εισβολή και κατοχή που παραβιάζει όλες τις διεθνείς συμφωνίες και τους κανόνες", είπε ο Αβάκοφ περιγράφοντας την κατάληψη ως ένοπλη πρόκληση και κάνοντας έκκληση για διάλογο. 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>