Θα επιβιώσουν της διαμάχης οι Τουρκία-ΕΕ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinyY7H6tepqC2dmY0rIfYhiTiCRcXg6mEZhwc25Z2ExT4Pvg902L8b2EpfyeR3TV9M0XRgQC6B4r6rxRNY5Gi-_fPpLPe89PQagz_RKo-9-BRwaLxt9vqlTKyuWMLf3nLA9kEbgNeE9yWm/s1600/toyrkia+flag.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="308" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinyY7H6tepqC2dmY0rIfYhiTiCRcXg6mEZhwc25Z2ExT4Pvg902L8b2EpfyeR3TV9M0XRgQC6B4r6rxRNY5Gi-_fPpLPe89PQagz_RKo-9-BRwaLxt9vqlTKyuWMLf3nLA9kEbgNeE9yWm/s1600/toyrkia+flag.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>του Marc Pierini</b><br /> <br /> Ο τωρινός τόνος μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας -ορισμένοι έχουν μιλήσει ακόμη και για έναν πόλεμο των λέξεων- αντανακλά μια ασυμβατότητα μεταξύ των πολιτικών επιλογών του προέδρου Recep Tayyip Erdogan στο εσωτερικό μέτωπο και των οικονομικών χρηματοπιστωτικών και συμφερόντων ασφαλείας της Τουρκίας στη διεθνή σκηνή.<br /> <br /> Η κατάσταση δεν πρόκειται να ηρεμήσει σύντομα.<br /> <br /> Είναι πιθανό ο Τούρκος πρόεδρος -ο πρώτος που εξελέγη άμεσα από τους ψηφοφόρους- να παραμείνει δυναμικά στη διεθνή σκηνή, καθώς αυτή εξυπηρετεί τον ίδιο και το κόμμα του στην κάλπη.<br /> Οι δυτικοί σύμμαχοι της Τουρκίας θα συνεχίσουν να εκπλήσσονται, και κάποιες φορές να εξοργίζονται, από μια τουρκική αφήγηση που φαίνεται να βρίσκεται σχεδόν τέλεια σε αντίθεση με τις υπάρχουσες συνεργασίες της χώρας, συμπεριλαμβανομένου του ΝΑΤΟ, και της φιλοδοξίας της, για ένταξη στην ΕΕ.<br /> <br /> Αυτή η θλιβερή κατάσταση θα δώσει δικαιολογία σε ορισμένους εχθρούς της Τουρκίας στη Δύση, να την επικαλεστούν ότι να διευρυνθεί η απόσταση μεταξύ αυτών και του συγκεκριμένου, “ανήσυχου” εταίρου των.<br /> <br /> Ωστόσο, αυτό θα σήμαινε ότι όλοι ξεχνούν πολύ γρήγορα τους πολλούς Τούρκους πολίτες που ελπίζουν σε αληθινή δημοκρατική διαδικασία και σεβασμό της διαφορετικότητας, καθώς και το στρατηγικό συμφέρον της ΕΕ σε μια σταθερή και δημοκρατική Τουρκία.<br /> <br /> Δεδομένου του ισχύοντος διεθνούς τοπίου, η ΕΕ είναι πιθανό να γίνει όλο και περισσότερο διεκδικητική με την Τουρκία, σε τρία τουλάχιστον σημεία.<br /> <br /> <br /> <ul> <li>ΘΑ συνεχίσει να υπερασπίζεται τις θεμελιώδεις ελευθερίες και το κράτος δικαίου.</li> </ul> <br /> <br /> <ol> <li>Θα συνεχίσει να πιέζει για την απαίτηση να κλείσουν τα σύνορα Τουρκίας-ISIS και να προωθηθεί η αντιτρομοκρατική συνεργασία ενάντια σε μια απειλή για την κοινή ασφάλεια.</li> </ol> <br /> <br /> <ul> <li>Τέλος, θα δρλασει για την υπεράσπιση ενός υγιούς προτύπου οικονομικής ανάπτυξης στην Τουρκία, διότι και οι δύο έχουν συμφέρον σε μια υγιή τουρκική οικονομία, μία που είναι ήδη πλήρως ενσωματωμένη στην ΕΕ σε ό,τι αφορά την βιομηχανική παραγωγή και παραμένει μια μεγάλη και δυναμική αγορά.</li> </ul> <br /> <br /> Οι ισχυρισμοί σχετικά με κατηγορίες για διαφθορά, καταστολή των αντιφρονούντων ή “μαθήματα ελευθερίας”, δεν θα κρύψουν τα θεμελιώδη: η τουρκική οικονομική άγκυρα είναι και θα παραμείνει η ΕΕ, ενώ η αγκυρά της στην ασφάλεια είναι και θα παραμείνει το ΝΑΤΟ.<br /> <br /> Όλες οι προσπάθειες να ταξιδέψει σε μια άλλη κατεύθυνση στη διάρκεια των περασμένων ετών, έχει οδηγήσει σε αδιέξοδα. Η νέα ρητορική για μια οικονομική συνεργασία Τουρκίας-Ρωσίας, είναι απίθανο να κρατήσει πολύ επίσης.<br /> <br /> Υπάρχουν πέντε βασικοί τομείς όπου η ΕΕ και η Τουρκία μπορούν να εργαστούν από κοινού για να διατηρήσουν σε τροχιά τη σχέση τους.<br /> <br /> <ul> <li>Πρώτον, η συνεργασία στην αντιτρομοκρατία πρέπει να παραμείνει μια απόλυτη προτεραιότητα, ιδιαίτερα αναφορικά με τους ευρωπαίους τζιχαντιστές και τους λαθρέμπορους πετρελαίου (οι ΗΠΑ είναι επίσης μέρος αυτής της προσπάθειας).</li> <li>Δεύτερον, η ΕΕ και η Τουρκία θα πρέπει να εκσυγχρονίσουν την τελωνειακή ένωση και να κοιτάξουν τρόπους σύνδεσης της Τουρκίας υπό τις κατάλληλες συνθήκες, με την Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συνεργασία (ΤΤΙΡ).</li> <li>Τρίτον, οι όποιες κινήσεις προς τα εμπρός θα πρέπει να γίνονται στη βάση της διαδιακσίας διευκόλυνσης παροχής visa και εφαρμογής της συμφωνίας επανεισδοχής που καλύπτει τους παράτυπους μετανάστες από τρίτες χώρες.</li> <li>Τέταρτον, τόσο η Τουρκία όσο και η ΕΕ θα πρέπει να συνεργαστούν πλήρως για την άμβλυνση της τραγωδίας των προσφύγων της Συρίας και του Ιράκ, συμπεριλαμβανομένου και του ζητήματος των ημί-μόνιμων επανεγκαταστάσεων.</li> </ul> <br /> Για το λόγο αυτό, η ΕΕ και η Τουρκία θα πρέπει να προωθήσουν την σύγκληση ενός διεθνούς συνεδρίου μαζί με την UNHCR, ύστερα από την γερμανική πρωτοβουλία τον Οκτώβριο.<br /> <br /> Τέλος, ενώ η διαδικασία ένταξης της Τουρκίας είναι ουσιαστικά σε αναμονή μέχρι η χώρα να επιστρέψει σε μια φυσιολογική αρχιτεκτονική του κράτους δικαίου, μια σημαντική εξαίρεση θα μπορούσε να γίνει από την ΕΕ (δηλαδή από την Κύπρο) να αφήσει τις συζητήσεις για τα κεφάλαια 23 και 24 (που αφορούν το κράτους δικαίου) να προχωρήσουν, με αμοιβαίο συμφέρον.<br /> <br /> Αυτό δεν είναι μια επανάσταση της πολιτικής της ΕΕ και είναι κάτι λιγότερο από μια αποστασιοποίηση από την Τουρκία.<br /> <br /> Πρόκειται για μια αναδιάταξη των προτεραιοτήτων που απαιτείται από την τρέχουσα διεθνή κατάσταση, συμπεριλαμβανομένων των εσωτερικών προβλημάτων της Τουρκίας και των συμφερόντων εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ. Μια πιο δυναμική σχέση με την Τουρκία βρίσκεται κάπου κρυμμένη. Και η αυτοπεποίθηση είναι και από τις δύο πλευρές.<br /> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Θα επιβιώσουν της διαμάχης οι Τουρκία-ΕΕ

του Marc Pierini Ο τωρινός τόνος μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας -ορισμένοι έχουν μιλήσει ακόμη και για έναν πόλεμο των λέξεων- αντανακλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι θέλει στ΄ αλήθεια η Ρωσία στο Ιράν;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1mSt5X4OdwOeVPgQvGR2dBG4kvK8riOZh9tkY_zWUclENp30oXNM5gvCq11Efe058cr7Ieq4ohEqZhC5LmBhd7ayZBQHvAfruehn1I1gkVWTGnU08ePkM71l7vfLFqA1gC5A8BMSzV-Gp/s1600/rwsia+iran.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1mSt5X4OdwOeVPgQvGR2dBG4kvK8riOZh9tkY_zWUclENp30oXNM5gvCq11Efe058cr7Ieq4ohEqZhC5LmBhd7ayZBQHvAfruehn1I1gkVWTGnU08ePkM71l7vfLFqA1gC5A8BMSzV-Gp/s1600/rwsia+iran.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>του<span style="color: #990000;"> Petr Topychkanov</span></b><br /> <br /> Μια σειρά αντικρουόμενων εκτιμήσεων αναφορικά με τον ρόλο της Ρωσίας στις διαπραγματεύσεις για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, έχουν ανακύψει τις τελευταίες ημέρες. Ορισμένοι εμπειρογνώμονες δηλώνουν ότι η Ρωσία έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο, ενώ άλλοι θεωρούν πως ήταν παθητικός. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η Ρωσία ενδιαφέρεται στο να παρατείνει τις διαπραγματεύσεις, άλλοι υποστηρίζουν ότι θέλει να ολοκληρωθούν, ενώ άλλη μια ομάδα εκτιμά πως το Κρεμλίνο θέλει να τις εκτροχιάσει. Αυτές είναι οι απόψεις που εκφράζονται από Ρώσους, Ιρανούς και Δυτικούς αναλυτές.<br /> <br /> Η συζήτηση για τον ρωσικό ρόλο σε αυτές τις διαπραγματεύσεις, ορισμένες φορές παραβλέπει τα κατεστημένα συμφέροντα της Ρωσίας.<br /> <br /> <ul> <li>Πρώτον, δεν είναι προς το συμφέρον της Ρωσίας να αποκτήσει το Ιράν πυρηνικά όπλα ή την ικανότητα να τα αναπτύξει.</li> </ul> <br /> <br /> <ul> <li>Δεύτερον, η Ρωσία έχει γνώση των απειλών που τίθενται από την πιθανή εμπλοκή του Ιράν στην διάδοση πυρηνικών τεχνολογιών και υλικών.</li> </ul> <br /> <br /> <ul> <li>Τρίτον, η Ρωσία αντιτίθεται κατηγορηματικά στην χρήση βίας για την επίλυση του ιρανικού πυρηνικού προβλήματος. Είτε μέσω αεροπορικών ή πυραυλικών επιθέσεων, σαμποτάζ, κυβερνοεπιθέσεων ή άλλν μέσων.</li> </ul> <br /> <br /> <ul> <li>Τέταρτον, η Ρωσία δεν υποστηρίζει μονομερείς ή πολυμερείς κυρώσεις εναντίον του Ιράν και θα ήθελε να τις έβλεπε να αίρονται.</li> </ul> <br /> Με λίγα λόγια, τα συμφέροντα της Ρωσίας βρίσκονται στο να ενισχύσει το καθεστώς μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων, να προάγει την περιφερειακή σταθερότητα και να αναπτύξει την πολύπλευρη συνρργασία με το Ιράν. Ωστόσο, η προηγούμενη εμπειρία αποδεικνύει ότι ενώ αυτές οι ομάδες μπορεί να επηρεάζουν την θέση της Μόσχας αναφορικά με το Ιράν, δεν την καθορίζουν. Εκτός αυτού, η Ρωσία πρέπει να αναλογιστεί τα συμφέροντα άλλων περιφερειακών παικτών, κυρίωςσ του Ισραήλ, με το οποίο, όπως το έθεσε ο Ρώσος πρόεδρος. η Ρωσία δεσμεύεται με “ισχυρούς δεσμούς φιλίας”.<br /> <br /> Η προκληθείσα από την Ουκρανία κρίση στις σχέσεις της Ρωσίας με την Δύση επηρέασε την στάση του Κρεμλίνου στο Ιράν; Ασφαλώς και το έκανε, αλλά όχι στο βαθμό που φοβούνταν πολλοί. Η ωσία δεν προστάτεψε το Ιράν, ούτε το έκανε να δράσει ως spoiler στις διαπραγματεύσεις. Αυτή η συμπεριφορά εξηγεί την δυτική ικανοποίηση και την ανοιχτή δυσαρέσκεια του Ιράν και την ποιότητα της ρωσικής συμμετοχής στις διαπραγματεύσεις.<br /> <br /> Η Ρωσία δεν έχει εγκαταλείψει τα συμφέροντά της αναφορικά με το Ιράν ως αποτέλεσμα της τρέχουσας γεωπολιτικής κρίσης. Αλλά η κρίση έχει γίνει ένας από τους δύο λόγους για την ανάπτυξη τόσο διμερών όσο και πολυμερών πρωτοβουλιών συνεργασίας με την Ισλαμική Δημοκρατία.<br /> <br /> Η πιο πολυσυζητημένη εξέλιξη στις διμερείς σχέσεις ήταν η επέκταση της συνεργασίας για την ειρηνική χρήση της ατομικής ενέργειας. Στις 11 Νοεμβρίου, η Ρωσία και το Ιράν υπέγραψαν το πρωτόκολλο διακρατικής συμφωνίας του 1992, το οποίο περιλαμβάνει την συνεργασία για την κατασκευή οκτώ WWER εργοστάσιων πυρηνικών αντιδραστήρων, καθώς και ένα συμβόλαιο για τη δημιουργία του β΄ σταδίου του εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας Bushehr, μεταξύ 2-4 αντιδραστήρων. Η Ρωσία διευρύνει επίσης τη συνεργασία της με το Ιράν σε άλλους τομείς όπως το εμπόριο, οι μεταφορές, η εξερεύνηση διαστήματος και η στρατιωτική τεχνολογία.<br /> <br /> Ο δεύτερος λόγος για την ανάπτυξη της ρωό-ιρανικής συνεργασίας είναι η επικείμενη ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για το ιρανικό πυρηνικό πρόβλημα. Προφανώς, η Μόσχα αντιλαμβάνεται ότι οι κυρώσεις εναντίον του Ιράν μπορεί να αρθούν στο εγγύς μέλλον. Η Ρωσία επομένως προσπαθεί να ενισχύσει στο μέγιστο τη θέση της στην ιρανική αγορά πριν από την εμφάνιση νέων παικτών στην σκηνή.<br /> <br /> Η τρέχουσα κατάσταση που περικλείει το Ιράν, μοιάζει με την κατάσταση στην Ινδία πριν από αρκετά χρόνια. Όταν, με τη βοήθεια της κυβέρνησης του George W. Bush, η Ινδία άρχισε να αναδύεται από τη μερική διεθνή απομόνωση που δημιουργήθηκε ύστερα από τις δοκιμές για πυρηνικά όπλα το 1998, η Ρωσία ενέτεινε τις ήδη ενεργές επαφές της με την Ινδία. Ως αποτέλεσμα, οι ρωσικές επιχειρήσεις ήταν σε θέση να υπογράψουν σειρά συμβολαίων με την Ινδία, αμέσως μετά τη συμφωνία του 2008 με την ΙΑΕΑ.<br /> <br /> Η ρωσική συμμετοχή στις συνομιλίες για τα πυρηνικά έχει αποδείξει ότι παρά το βάθος της ουκρανικής κρίσης και τις υπάρχουσες διαμάχες μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης, δεν υπάρχουν λόγοι για να θεωρήσει την Ρωσία μια καθαρά καταστροφική δύναμη που είναι αποφασισμένη να πλήξει την Δύση. ΤΑ τρέχοντα ζητήματα στην παγκόσμια πολιτική και οικονομική σκηνή έχουν υποχρεώσει τη Ρωσία να υιοθετήσει μια πιο πραγματιστική θέση, αν και καλυμμένη κάτω από τον μανδύα της προπαγανδιστικής ρητορικής. Αυτή η θέση επιδιώκει να αποτρέψει μια περαιτέρω κλιμάκωση των διαφωνιών σε μια ακόμη πιο έντονη αντιπαράθεση με τη Δύση. Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής, η Ρωσία προσπαθεί να αναπτύξει μεγάλης κλίμακας συνεργασία με άλλες παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις, μεταξύ των οποίων και το Ιράν.<br /> Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: <span style="color: #990000;"><b><a href="http://carnegie.ru/eurasiaoutlook/?fa=57571">http://carnegie.ru/eurasiaoutlook/?fa=57571</a></b></span><br /> <br /><span style="color: #990000;"></span> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τι θέλει στ΄ αλήθεια η Ρωσία στο Ιράν;

του Petr Topychkanov Μια σειρά αντικρουόμενων εκτιμήσεων αναφορικά με τον ρόλο της Ρωσίας στις διαπραγματεύσεις για το ιρανικό πυρηνικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς το 1204 μ.Χ. "προφητεύει" το ...μέλλον μας!...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiitIN4gun-EXMmYWuqlyqV031MhW3fmoJtoBy3ILHITi0UZLF8vyQn4nbgDtJxYQfasOuCzZGxhL-NPKCxIDEWKUW3jGW9x3-nysSAZPkC48Vyzj5_ZxF4V_Dku8W8imR0EkR0dUI1yMIL/s1600/1204+kai+simera.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiitIN4gun-EXMmYWuqlyqV031MhW3fmoJtoBy3ILHITi0UZLF8vyQn4nbgDtJxYQfasOuCzZGxhL-NPKCxIDEWKUW3jGW9x3-nysSAZPkC48Vyzj5_ZxF4V_Dku8W8imR0EkR0dUI1yMIL/s1600/1204+kai+simera.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;"> <span style="background-color: #f3f3f3; color: #666666; font-size: large;">Αν κανείς διαβάσει, τί προηγήθηκε πριν την απόλυτη καταστροφή του 1204 στην Κωνσταντινούπολη από τους προγόνους των σημερινών δυτικοευρωπαίων, θα ανατριχιάσει από τις ομοιότητες του σήμερα...</span></blockquote> <b>Γράφει ο <span style="color: #990000;">Γιώργος Θαλάσσης</span></b><br /> <br /> Μέσα από την έρευνα μας εντοπίσαμε ομοιότητες, που μόνο τυχαίες δεν είναι. Πραγματικά οι εχθροί του Γένους μας στερούνται φαντασίας, αφού το ίδιο ακριβώς σχέδιο των προγόνων τους εφαρμόζουν για τον αφανισμό μας.<br /> <br /> Την ώρα, που αυτοί εκτελούν επιτυχώς τα σχέδιά τους, εμείς κακώς επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη των Βυζαντινών πατέρων μας του 1204.<br /> <br /> Τότε, οι Βυζαντινοί πρόγονοί μας, προκειμένου να λυτρωθούν από την τυρρανική εξουσία του πρωτοσέβαστου Αλεξίου, έστρεψαν τις ελπίδες τους στον λάθος άνθρωπο, που κατέστρεψε το Βυζάντιο και που ο βίος του ταιριάζει τρομακτικά με αυτόν του Ανδρέα Παπανδρέου.<br /> <br /> Ο Ανδρόνικος Κομνηνός εκμεταλλεύτηκε την οργή του λαού κατά των πλουσίων, της αριστοκρατίας και του κρατικού (δεξιού θα λέγαμε στη εποχή του Παπανδρέου) κατεστημένου και με λαϊκιστικά συνθήματα και υποσχέσεις πρωτόγνωρες στα Βυζαντινά χρονικά υπέρ του λαού και κατά της Δύσης (ΕΟΚ και ΝΑΤΟ θα λέγαμε στην εποχή του Παπανδρέου), πήρε την εξουσία και μέσα σε 2 χρόνια αποσάθρωσε την κρατική, στρατιωτική και κοινωνική δομή του Βυζαντίου. Μία - μία οι Βυζαντινές επαρχίες άρχισαν να ανεξαρτητοποιούνται και άλλες να χάνονται από τους εχθρούς (Θεσσαλονίκη), αφού οι ένδοξοι Βυζαντινοί στρατηγοί, που θα μπορούσαν να αμυνθούν με αποτελεσματικότητα, είχαν δολοφονηθεί ή φυλακιστεί από τον Ανδρόνικο, που φοβόταν μην τυχόν και χάσει το θρόνο από τον στρατό.<br /> <br /> Όταν τελικά ο λαός εξεγέρθηκε απηυδισμένος από τις εθνικές συμφορές και τις πολιτικές δολοφονίες για παραδειγματισμό (δεν χρειαζόταν η 17Ν ή άλλα προσχήματα για να υπάρχει φόβος στους πολιτικούς αντιπάλους) και η βασιλεία του Ανδόνικου Κομνηνού έλαβε τέλος φρικτότερο από του Καντάφι, ο λαός έκανε το ίδιο λάθος ξανά και σαν τους σημερινούς νεοέλληνες της μεταπολίτευσης, που μία πίστευαν το ΠΑΣΟΚ μία τη ΝΔ, στήριξαν τις ελπίδες τους και έστεψαν Αυτοκράτορα τον πρώτο, που βρήκαν διαθέσιμο αντίπαλο του Ανδρόνικου, χωρίς να αναρωτηθούν τί άνθρωπος είναι ή αν έστω είναι κατ' ελάχιστο ικανός.<br /> <br /> Ο Ισαάκιος Άγγελος, ο νέος Αυτοκράτορας, αποδείχτηκε άσχετος και παντελώς ανίκανος. Στις μέρες του η καταστροφή, που είχε επιφέρει ο προκάτοχός του, έφερε καρπούς(ό,τι ακριβώς συνέβει στην σημερινή μας δεκαετία του '90 και την μετά-Ανδρέα εποχή). Οι Ρωμιοί άλλαξαν, ο στρατός το ίδιο.<br /> <br /> Τώρα πια δεν υπήρχε η μαχητικότητα, η αγωνιστικότητα και η γενναιότητα στον λαό και στον στρατό. Επιπλέον ο λαός με τα παραδείγματα των αρχόντων του κυλίστηκε στην αμαρτία, μιμούμενος την ανηθικότητά τους (ο Ανδρόνικος, όπως και Ανδρέας, ήταν τρομερά γυναικάς) και μέσα σε λίγα χρόνια μεταμορφώθηκε στην χειρότερη ίσως ποιότητα λαού, που γέννησε το Έθνος μας.<br /> <br /> Η ανικανότητα του Ισαάκιου Άγγέλου έδωσε την αφορμή στον ίδιο τον αδερφό του, τον Αλέξιο Άγγελο, να κλέψει τον θρόνο και αφού τυφλώσει τον αδερφό του Ισαάκιο να τον κλείσει στην φυλακή μαζί με τον μικρό του γιο και διάδοχο του θρόνου.<br /> <br /> Αν ο Ισαάκιος υπήρξε άσχετος, ο Αλέξιος Γ' Άγγελος, ο νέος Αυτοκράτορας,αποδείχτηκε ο χειρότερος Βυζαντινός βασιλιάς όλων των εποχών. Στην εποχή του τα σκάνδαλα και η αποδόμηση του πριν από λίγο ισχυρότερου κράτους του κόσμου γιγαντώθηκαν.Τώρα πια το μόνο, που ενδιέφερε τους κρατικούς αξιωματούχους και την αλλοτριωμένη (εκσυγχρονισμένη θα λέγαμε) κοινωνία, ήταν η υλική ευμάρεια, ο πλουτισμός και οι αρπαχτές απο τα σκάνδαλα. <br /> <br /> Όπως έλεγε και ο αγαπημένος μας Γέροντας Παΐσιος... Θέλετε να χαλάσετε έναν λαό; Δώστε στο λαό πλούσια τα υλικά αγαθά και θα ξεχάσουν και τον Θεό και τα πάντα...<br /> <br /> Τί και αν φώναζαν οι λιγοστοί και οι ικανοί Πατριώτες της εποχής εκείνης για τον επερχόμενο κίνδυνο, η κρατική εξουσία της εποχής εκείνης (όπως και αυτή της μεταπολίτευσης) θεωρούσε τις φωνές αυτές γραφικές...<br /> <br /> Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αντίδραση του Αλεξίου Γ' Αγγέλου στις ικεσίες ενός πατριώτη αξιωματικού, που τον παρακαλούσε να δοθεί άδεια ξυλείας προκειμένου να φτιαχτούν μεγάλα πολεμικά πλοία για την άμυνα της Πόλης.<br /> <br /> Ο εγκληματικός αυτός Αυτοκράτορας με δυσκολία έδωσε τελικά την άδεια, αλλά την πήρε πίσω, όταν ο δασάρχης της περιοχής διαμαρτυρήθηκε, ότι θα ζημιωθεί το κυνήγι της περιοχής!<br /> <br /> Χαρακτηριστικό παράδειγμα οικονομικού σκανδάλου, που θα το ζήλευε και ο Τσοχατζόπουλος και που ταιριάζει με το σύγχρονο σκάνδαλο των υποβρυχίων, είναι αυτό του Βυζαντινού αρχιναύαρχου, που παίρνοντας την εντολή (μετά από πιέσεις στον Αλέξιο των λίγων πατριωτών) να σουλουπώσει κάπως τα εναπομείνατα μεγάλα πολεμικά του άλλοτε πανίσχυρου στόλου, κατάκλεψε το κράτος αποδομώντας τα εξαρτήματα από διάφορα πλοία με σκοπό να τα αναπληρώσει σε άλλα.<br /> <br /> Το αποτέλεσμα ήταν:<br /> <br /> 1ον. Να απομείνουμε μόνο με δυο-τρία αξιόπλοα πλοία, που παρατημένα στα ναυπηγεία του Κεράτιου (σαν και τα σημερινά υποβρύχια) δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν σε καμμία περίπτωση τα πολυάριθμα και νεότερα βενετσιάνικα.<br /> <br /> 2ον. Οι τσέπες του ...Τσοχατζόπουλου της εποχής εκείνης να φουσκώσουν απότομα, αφού κάποια εξαρτήματα πλοίων πουλήθηκαν κρυφά επιφέροντας στον Αρχιναύαρχο, παράνομο πλουτισμό εις βάρος της Πατρίδος...<br /> <br /> <b>Σημείωση Ιστολογίου</b>: Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή στους περισσότερους Ελληνες... Η απόλυτη παρακμή και στο τέλος η κατάληψη της Κων.πολης απο τους Σταυροφόρους Φράγκους, οι οποίοι και ...βρήκαν την απίστευτη γι αυτούς ευκαιρία να καταλάβουν (εκτός των άλλων) και την Πόλη των Πόλεων με απίστευτη ευκολία (χωρίς να ανοίξει...μύτη!), μιας και δεν υπήρχε πλέον ουτε στρατός, ούτε στόλος, ούτε τίποτα! Να το υπενθυμίσω για άλλη μια φορά ή θα με πούν πάλι γραφικό;<br /> <br /> <a href="http://yiorgosthalassis.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a>

Πώς το 1204 μ.Χ. "προφητεύει" το ...μέλλον μας!...

Αν κανείς διαβάσει, τί προηγήθηκε πριν την απόλυτη καταστροφή του 1204 στην Κωνσταντινούπολη από τους προγόνους των σημερινών δυτικοευρω...

Διαβάστε την συνέχεια

Κεμάλ, ο εμπνευστής του Χίτλερ… λέει Γερμανός συγγραφέας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLKLrYhHpSyt86bMxdMKVQs4CMk_DrEPXl2Ug1Yp2RVlEG2WcO5LS2Xr_NRbHA6pzSgnhAJmDQyACCbpwSASZ6abFVSlA4K1ssNb1gYELZTgCwUgwqhdhbW2H06C_qqoOl_P2F9ntz1cZt/s1600/KEMAL+XITLER.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="516" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLKLrYhHpSyt86bMxdMKVQs4CMk_DrEPXl2Ug1Yp2RVlEG2WcO5LS2Xr_NRbHA6pzSgnhAJmDQyACCbpwSASZ6abFVSlA4K1ssNb1gYELZTgCwUgwqhdhbW2H06C_qqoOl_P2F9ntz1cZt/s1600/KEMAL+XITLER.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Οργή έχει προκαλέσει στην Τουρκία ένα νέο βιβλίο Γερμανού συγγραφέα Στέφαν Ίχριγκ, που κυκλοφόρησε από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, με τίτλο «Ο Ατατούρκ, στη φαντασία των Ναζί». Στο βιβλίο του συγγραφέας, όχι άδικα μάλλον, υποστηρίζει πως ο διαβόητος Κεμάλ υπήρξε πηγή έμπνευσης για τον άλλο μεγάλο εγκληματία του περασμένου αιώνα, τον Χίτλερ. </strong><br /> Ο συγγραφέας υποστηρίζει πως <strong>ο Χίτλερ είχε μελετήσει τη δράση του Κεμάλ κατά τον Μικρασιατικό πόλεμο</strong> και είχε επηρεαστεί δραματικά από τον τρόπο με τον οποίο ο σφαγέας του Ελληνισμού – και όχι μόνο – <strong>«καθάρισε» κάτι ενοχλητικές μειονότητες</strong> που ζούσαν, επί δεκάδες αιώνες στα εδάφη που σήμερα ανήκουν στην Τουρκία. Όπως αναφέρει ο συγγραφέας <strong>Χίτλερ και Γκέμπελς θαύμαζαν τον Κεμάλ</strong> για την ικανότητά του να καταστήσει πραγματικότητα το «εθνικιστικό όνειρο».<br /> Οι <strong>στενοί στρατιωτικοί δεσμοί μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο,</strong> έπαιξαν επίσης τον ρόλο τους, όπως και η κοινή μοίρα των ηττημένων που υπέστη τόσο η Γερμανία, όσο και η Τουρκία, μετά το πέρας του πολέμου αυτού.<br /> Έτσι στα μάτια των υπέρ-εθνικιστών Γερμανών, η νίκη των Τούρκων κατά των Ελλήνων και η τακτική της εθνοκάθαρσης που ακολούθησε ο Κεμάλ, αποτελούσαν οδηγό, <strong>καθοδήγηση για το πώς και αυτοί όφειλαν να κινηθούν</strong> στην προσπάθεια αποκατάστασης του πρότερου μεγαλείου.<br /> <blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;"> <strong><span style="background-color: #f3f3f3; color: #666666;">Η ναζιστική εφημερίδα «Völkischer Beobachter», έγραφε το 1921: «Σήμερα οι Τούρκοι είναι το πιο ζωντανό έθνος. Το γερμανικό έθνος δεν έχει άλλη επιλογή από το να αντιγράψει τις τουρκικές μεθόδους, μια μέρα». «Έτσι», αναφέρει ο συγγραφέας, «οι Γερμανοί άρχισαν να λένε, αφού αν ανατράπηκε η Συνθήκη των Σεβρών γιατί δεν μπορεί να ανατραπεί και η Συνθήκη των Βερσαλλιών;».</span> </strong></blockquote> <blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;"> Ένα δε από τα πολλά σημεία σύγκρισης Χίτλερ και Κεμάλ ήταν<strong> η θεωρία της φυλετικής καθαρότητας </strong>και η εκκαθάριση των «παρασιτικών» μειονοτήτων. Ο <strong>Χίτλερ </strong>δεν έκρυψε ποτέ τον θαυμασμό του για την <strong>γενοκτονία </strong>των Αρμενίων και των Ελλήνων της Ιωνίας και του Πόντου που διέπραξαν οι Τούρκοι.</blockquote> Όχι τυχαία, ο συγγραφέας <strong>μελετά συγκριτικά τις γενοκτονίες </strong>που διέπραξαν οι Τούρκοι, με πρωτεργάτη τον Κεμάλ, με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τον Χίτλερ και <strong>καταλήγει στο συμπεράσματα πως τα κοινά σημεία είναι υπερβολικά πολλά </strong>για να αγνοηθούν.<br /> Επίσης, <strong>ο Κεμάλ αποτέλεσε τον πρώτο «φύρερ» του 20ου αιώνα,</strong> πριν καν ο Χίτλερ φανταστεί, καν, πως θα μπορούσε να φέρει τον τίτλο. Ο ίδιος έλαβε τον τίτλο ατατούρκ (πατέρας των Τούρκων), ο οποίος είναι σαφώς <strong>παραπλήσιος </strong>με τους αντίστοιχους τίτλους του Χίτλερ και του Μουσολίνι.<br /> Ο ίδιος ο Χίτλερ, μιλώντας στις αρχές της δεκαετίας του 1920, περιγράφει τον Κεμάλ ως ένα «<strong>φωτεινό αστέρι στο σκοτάδι της εποχής μας</strong>». Το 1938 έλεγε: «Ο Κεμάλ ήταν ο δάσκαλος. Ο Μουσολίνι ήταν ο πρώτος του μαθητής και εγώ ο δεύτερος».<br /> <!-- /metas --> <br /> <blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;"> <strong><span style="background-color: #f3f3f3; color: #666666;">Ο Γερμανός καθηγητής δεν σφάλει καθόλου στα συμπεράσματά. Ο 20ος αιώνας είδε πράγματι τέσσερις μεγάλους εγκληματίες, τον Χίτλερ, τον Στάλιν, τον Πολ Ποτ και τον Κεμάλ. Αυτό είναι γεγονός αναμφισβήτητο, είτε αρέσει στους Τούρκους, είτε όχι. </span></strong></blockquote> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Κεμάλ, ο εμπνευστής του Χίτλερ… λέει Γερμανός συγγραφέας

Οργή έχει προκαλέσει στην Τουρκία ένα νέο βιβλίο Γερμανού συγγραφέα Στέφαν Ίχριγκ, που κυκλοφόρησε από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, με τ...

Διαβάστε την συνέχεια