Politico: Η Ελλάδα γύρισε την πλάτη στη Ρωσία και στράφηκε στις ΗΠΑ - To «μάθημα» με τον EastMed

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/ffec5440187341936bfc0d2f4e1a6bce_XL.jpg" width="736" /><br /><br />Η στροφή της Ελλάδας προς τις ΗΠΑ -προς απογοήτευση της Ρωσίας- υπογραμμίζεται σε δημοσίευμα του Politico, με αφορμή τις στρατιωτικές βάσεις αλλά και την αγορά ενέργειας. Ωστόσο, η περίπτωση του EastMed και το γεγονός ότι οι ΗΠΑ απέσυραν τη στήριξη τους, θα έπρεπε να αποτελέσει ένα... μάθημα για την ελληνική πλευρά.<br /><br /><div>«Χρειάστηκαν αρκετές δεκαετίες, αλλά τελικά η Ελλάδα τελικά καλωσόρισε τις ΗΠΑ, εις βάρος της Ρωσίας.<br />Πριν από σχεδόν 40 χρόνια, οι Έλληνες πολίτες διαδήλωναν κατά των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων. Τα πανό έγραφαν: "Έξω οι βάσεις του θανάτου". Στη χώρα, οι έρευνες δείχνουν ότι οι περισσότεροι Έλληνες ένοιωθαν πιο κοντά στη Ρωσία, ένα ομοθρήσκο Ορθόδοξο έθνος που είχε βοηθήσει τους Έλληνες να καταπολεμήσουν την Οθωμανική κυριαρχία το 1821, παρά με τις ΗΠΑ. Ακόμη και τη δεκαετία του 2000, οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις παρέμειναν ψυχρές. Η Αθήνα φλέρταρε με την ενίσχυση των δεσμών της με τη Μόσχα» αναφέρεται στο δημοσίευμα και υπογραμμίζεται ότι «όλα αυτά άλλαξαν».<br /><br />Η σύσφιξη των ελληνοαμερικανικών σχέσεων<br /><br />Σύμφωνα με το Politico, τα τελευταία χρόνια, αξιωματούχοι και των δύο πλευρών υποστηρίζει ότι Ελλάδα και ΗΠΑ έχουν κοντά περισσότερο από ποτέ. «Και το μεγαλύτερο μέρος αυτής της συνεργασίας έχει επηρεάσει άμεσα της Ρωσία» επισημαίνεται.<br />Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η Ελλάδα έχει παραχωρήσει στις ΗΠΑ απεριόριστη πρόσβαση σε τέσσερις βασικές στρατιωτικές βάσεις, απογοητεύοντας τη Ρωσία. Έχει αρχίσει να λαμβάνει υγροποιημένο φυσικό αέριο από τις ΗΠΑ σε λιμάνι κοντά στην Αθήνα, ως εναλλακτική λύση απέναντι στη Ρωσία.<br />Και την ίδια στιγμή, οι αμερικανικοί κολοσσοί έχουν καθιερώσει την Ελλάδα ως περιφερειακό κόμβο –η JP Morgan Chase, η Microsoft, η Pfizer, η Amazon, η Cisco, η Tesla και η Deloitte έχουν κάνει σημαντικές κινήσεις στη χώρα πρόσφατα.<br />«Αυτό το έρεισμα των ΗΠΑ έχει γίνει ολοένα και πιο σημαντικό καθώς η Μόσχα απειλεί την Ουκρανία με συσσωρεύσεις στρατευμάτων στα σύνορα, ωθώντας την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της να καταρτίσουν σχέδια στρατιωτικής απάντησης. Αυτά τα σχέδια αναπόφευκτα διέρχονται από την Ελλάδα» αναφέρει το Politico.<br /><br />Οι στρατιωτικές βάσεις<br /><br />«Δεν είναι λες και οι ΗΠΑ δεν είχαν στρατιωτική παρουσία στην Ελλάδα πριν τα τελευταία χρόνια» σχολιάζει το Politico.<br />Ειδικότερα, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ μοιράζεται τη χρήση μιας ναυτικής βάσης στη Σούδα της Κρήτης από τη δεκαετία του 1950. Και από το 1990, μια αμοιβαία αμυντική συμφωνία επέτρεψε στις αμερικανικές δυνάμεις να εκπαιδεύονται και να επιχειρούν σε ελληνικό έδαφος.<br />Ωστόσο, το 2019, οι δύο πλευρές αναβάθμισαν αυτή την αμοιβαία αμυντική συμφωνία για να παραχωρήσουν στις ΗΠΑ πρόσβαση σε τρία επιπλέον στρατιωτικά σημεία. Και το 2021, η συμφωνία παρατάθηκε επ' αόριστον, αναδιαρθρώνοντας πλήρως την παρουσία της Αμερικής στην περιοχή.<br />Οι νέες περιοχές είναι όλες κρίσιμοι στρατιωτικοί κόμβοι. Υπάρχει η Αλεξανδρούπολη, που διαθέτει αεροδρόμιο, λιμάνι και στρατόπεδο. Εν συνεχεία υπάρχει η αεροπορική βάση της Λάρισας, που χρησιμεύει ως σταθερό σταθμό για την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Και τέλος, υπάρχει η Στρατιωτική Βάση Στεφανοβίκειο, όπου οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και της Ελλάδας διεξάγουν τακτικά κοινές ασκήσεις.</div><div><br />Τη δυσαρέσκεια της Ρωσίας για παρουσία των ΗΠΑ στην Ελλάδα έχει εκφράσει και ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνο, Dmitry Peskov, ο οποίος -μιλώντας στον Ant1 τον Δεκέμβριο- δήλωσε: «Το πρόβλημα είναι πολύ απλό, όλο και περισσότερα στρατεύματα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ συγκεντρώνονται στην περιοχή σας. Εκατοντάδες, χιλιάδες μονάδες στρατιωτικού εξοπλισμού μεταφέρονται μέσω της Αλεξανδρούπολης και ούτω καθεξής. Αυτό μας ανησυχεί. Πρέπει να μας καταλάβετε».<br /><img height="575" src="https://www.bankingnews.gr/images/Politico_1.JPG" width="640" /><br />Αντιπαράθεση με τη Ρωσία<br /><br />Πράγματι, η αυξημένη στρατιωτική πρόσβαση των ΗΠΑ στην Ελλάδα έδωσε στην Ουάσιγκτον την ευκαιρία να ελέγχει τις ναυτικές δραστηριότητες της Ρωσίας στην περιοχή, καθώς και τη δυνατότητα ταχείας στάθμευσης και μεταφοράς αμερικανικών δυνάμεων στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία - δύο βασικές τοποθεσίες για τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ.<br />«Αυτά τα γεγονότα έχουν κάνει την αυξημένη παρουσία των ΗΠΑ στην Ελλάδα έμμεσο μέρος της αντιπαράθεσης μεταξύ της Ρωσίας και των δυτικών συμμάχων σχετικά με την Ουκρανία» επισημαίνει το Politico. Η Μόσχα έχει αρνηθεί να απομακρύνει πάνω από 100.000 στρατιώτες από τα ουκρανικά σύνορα εκτός εάν το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ ικανοποιήσουν ορισμένες από τις απαιτήσεις της. Μεταξύ των αιτημάτων: Οι δυτικοί σύμμαχοι πρέπει να αποσύρουν τις δυνάμεις τους από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.<br />Αυτό το αίτημα -και πολλά άλλα- θεωρούνται μη υλοποιήσιμα, γεγονός που έχει αυξήσει τις πιθανότητες για σύγκρουση στην περιοχή. Σε μια τέτοια περίπτωση, οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Ελλάδας θα διαδραμάτιζαν κρίσιμο ρόλο.<br /><br />Το μέλλον του εμπορίου<br /><br />Οι ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι οι στρατιωτικές κινήσεις είναι μόνο μέρος του συνολικού οράματος για περιοχές όπως η Αλεξανδρούπολη και το βόρειο τμήμα της Ελλάδας.<br />Αλλά η Ρωσία παραμένει μέρος της εξίσωσης. Στο παρελθόν, Ρώσοι επιχειρηματίες επιθυμούσαν τις ίδιες συμφωνίες, που τώρα διεκδικούν οι ΗΠΑ. Στη πόλη της Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα, το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της Ελλάδας πέρασε το 2018 σε μια κοινοπραξία όπου συμμετέχει και ο Ελληνορώσος επιχειρηματίας, Ιβάν Σαββίδης.</div><div><br />Οι τοπικές Αρχές χαιρέτισαν τη συμφωνία, υποστηρίζοντας ότι προμηνύει μια περίοδο μεγαλύτερης οικονομικής ζωτικότητας για την περιοχή.<br />«Η Αλεξανδρούπολη -λόγω της προνομιακής γεωγραφικής της θέσης, που βρίσκεται στην άκρη της Ευρώπης- μπορεί να γίνει κόμβος μεταφορών, εμπορίου και ενέργειας», δήλωσε ο Χρήστος Μέτιος, περιφερειάρχης της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. «Δεν είναι μόνο η βάση, είναι οι αγωγοί ενέργειας, το λιμάνι, ο σιδηρόδρομος. Γίνεται σοβαρή προσπάθεια αναβάθμισης των υποδομών» συμπλήρωσε.</div><div><br />Στον αντίποδα, κάποιοι αναλυτές ανησυχούν ότι οι ΗΠΑ δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες. Άλλωστε, μόλις τον περασμένο μήνα, οι ΗΠΑ απέσυραν τη στήριξη τους για τον αγωγό φυσικού αερίου EastMed, ένα έργο 6 δισ. ευρώ που θα μπορούσε να έχει αποφέρει έσοδα στην Ελλάδα, αφού ενεπλάκη σε μια διαμάχη για το αν ο αγωγός θα διέρχεται μέσω της Τουρκίας.<br />«Το μάθημα είναι: Αν και είναι λογικό για την Ελλάδα και τις ΗΠΑ να είναι φίλοι τώρα, η φιλία μπορεί πάντα να ξεθωριάζει» καταλήγει το δημοσίευμα του Politico.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Politico: Η Ελλάδα γύρισε την πλάτη στη Ρωσία και στράφηκε στις ΗΠΑ - To «μάθημα» με τον EastMed

Ellada simera 0 16:53

Η στροφή της Ελλάδας προς τις ΗΠΑ -προς απογοήτευση της Ρωσίας- υπογραμμίζεται σε δημοσίευμα του Politico, με αφορμή τις στρατιωτικές βάσεις αλλά και την αγορά ενέργειας. Ωστόσο, η περίπτωση του EastM… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο πρώην διευθυντής της Μοσάντ στην «Κ»: Πιθανή η εμπλοκή Ελλάδας – Τουρκίας.

<img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2022/02/a271dac89e633faacea62a844c41bdfa_Stigmiotupo-2022-02-03-9.19.24-mm-768x480.jpg" width="716" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Ιστορικά, όταν ανακατεύεις τη θρησκεία και την πολιτική, δεν βγαίνει κάτι θετικό», λέει ο κ. Σάμπταϊ Σαβίτ.</span></h3><b>ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΤΣΙΚΙΔΗΣ</b><br />«Στη Mοσάντ είτε ξεπερνάς τον φόβο είτε φεύγεις», λέει στην «Κ» ο Σάμπταϊ Σαβίτ, μία από τις ηγετικές φυσιογνωμίες του χώρου των πληροφοριών. Ο κ. Σαβίτ διετέλεσε έβδομος διευθυντής της Μοσάντ (1989-1996), ενώ την περίοδο του πολέμου του Γιoμ Κιπούρ (1973) και της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο (1974) υπηρετούσε ως επικεφαλής της Διεύθυνσης Επιχειρήσεων. Με πάνω από 32 χρόνια εμπειρίας στο πεδίο των πληροφοριών και έχοντας βιώσει γεγονότα που άλλαξαν τη ροή της Ιστορίας διεθνώς και στη Μέση Ανατολή («Πρώτη Ιντιφάντα», πτώση του Τείχους στο Βερολίνο, κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, καθώς και τη σύναψη συμφωνίας ειρήνης Ιορδανίας – Ισραήλ) τον συναντήσαμε στο Ισραήλ και μας παραχώρησε μια αποκλειστική συνέντευξη, στο πλαίσιο της οποίας δηλώνει ότι δεν αποκλείει την πιθανότητα στρατιωτικής αντιπαράθεσης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας.<br /><br />– Πώς ενταχθήκατε στο Ινστιτούτο Πληροφοριών και Ειδικών Αποστολών, δηλαδή στη Mοσάντ;<br /><br />– Στις σπουδές του λυκείου μάς διδάσκουν ένα μάθημα κορμού, την Αραβική Λογοτεχνία και την Ιστορία του Ισλάμ και ένα επόμενο μάθημα κορμού σχετικά με την εξοικείωσή μας με την αραβική ιστορία του Ισλάμ. Μετά τη στρατιωτική μου θητεία πήγα να σπουδάσω στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Αραβικής Λογοτεχνίας και Μέσης Ανατολής.<br /><br />– Πόσο εύκολο ήταν να πάρετε την απόφαση για την ένταξή σας;<br /><br />– Μετά την αποφοίτησή μου ήταν φυσικό να ψάξω για δουλειά σε αυτόν τον τομέα, δεν ήταν εύκολο να ενταχθώ στη Mοσάντ και προσλήφθηκα μέσω γνωριμίας με τρίτο πρόσωπο.<br /><br />– Μεταξύ 1973 και 1976 ήσασταν επικεφαλής του Τμήματος Επιχειρήσεων της Mοσάντ. Τον Οκτώβριο του 1973 η Αίγυπτος και η Συρία αποφάσισαν να εισβάλουν στο Ισραήλ. Οι περισσότεροι από τους επικριτές του πολέμου (Γιομ Κιπούρ) ισχυρίζονται ότι ο τομέας των πληροφοριών απέτυχε να προβλέψει και να ενημερώσει την ηγεσία σχετικά με την επερχόμενη επίθεση. Ηταν πραγματικά μια αποτυχία του κλάδου των πληροφοριών;<br /><br />– Η έγκαιρη προειδοποίηση ερμηνεύτηκε εσφαλμένα από τον διευθυντή της Υπηρεσίας Στρατιωτικών Πληροφοριών. Η Υπηρεσία ήταν υπόχρεη για την έγκαιρη προειδοποίηση. Το καθήκον της Mοσάντ αφορούσε μόνο τη συλλογή πληροφοριών και όχι τη βαθύτερη ανάλυση. Η Mοσάντ συνέλεξε και έδωσε τις πληροφορίες στη Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών για βαθύτερη διερεύνηση και αξιολόγησή τους.<br /><br />– Τον Ιούλιο του 1974 οι Τούρκοι εισβάλλουν στην Κυπριακή Δημοκρατία. Η Υπηρεσία σας διέθετε ενημέρωση σχετικά με την επικείμενη επίθεση;<br /><br />– Το έργο μας δεν περιελάμβανε την έγκαιρη προειδοποίηση σχετικά με την Τουρκία και την Κύπρο, αλλά μόνο ό,τι αφορούσε το Ισραήλ και τους γείτονές του, και όχι για να εντοπίσει τις τουρκικές προθέσεις ή ένα επικείμενο ξέσπασμα πολέμου. Ηταν αναμενόμενο να συμβεί κάποιο περιστατικό λόγω των τουρκικών διεκδικήσεων που αφορούσαν τους κατοίκους στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Οι Τούρκοι δεν είχαν κρύψει τις διεκδικήσεις τους στη γειτονιά σχετικά με τα δικαιώματά τους, δεν ήταν δηλαδή κρυφό μυστικό.<br /><br />– Τον Δεκέμβριο του 1987 ξεσπάει στο Ισραήλ η Πρώτη Ιντιφάντα, η εξέγερση των Παλαιστινίων, μέσω της οποίας αναδείχθηκε η Χαμάς. Πώς αξιολογήσατε την κατάσταση;<br /><br />– Η Πρώτη Ιντιφάντα αναλύθηκε με βάση την τακτική του αντιπάλου και όχι τη στρατηγική του. Ο διαχωρισμός των δύο στοιχείων σηματοδότησε το τέλος της διαδικασίας της κλιμάκωσης. Σε ορισμένη χρονική στιγμή, οι παραβιάσεις των πολιτικών δικαιωμάτων μετατράπηκαν σε στρατιωτικές πράξεις. Αυτά τα γεγονότα ήταν μικρής σημασίας μέχρι το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’70 όπου πλέον έπρεπε να αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία, η οποία ήταν εκκοσμικευμένη, είχε δηλαδή τη φύση του πολιτικού κινήματος και όχι θρησκευτικού αγώνα με στόχο την εθνική ταυτότητα. Για πρώτη φορά εμφανίστηκε το θρησκευτικό κίνημα της Χαμάς. Ηταν ένα νέο φαινόμενο. Ιστορικά, όταν ανακατεύεις τη θρησκεία και την πολιτική δεν βγαίνει κάτι θετικό.<br /><br />– Κατά τη διάρκεια της θητείας σας ως διευθυντής της Υπηρεσίας συνέβη η πτώση του Τείχους του Βερολίνου (1989) και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης (1991). Είχατε προβλέψει ή είχατε πληροφορίες σχετικές με κάποιο από αυτά τα γεγονότα;<br /><br />Συνεργασία πληροφοριών μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ υπάρχει και τώρα, υπήρχε και κατά την περίοδό μου.<br /><br />– Ηταν μια αρκετά μακρά διαδικασία μέσα στον χρόνο. Η Σοβιετική Ενωση δεν ήταν ο πρωταρχικός μας στόχος. Οταν συλλέγαμε πληροφορίες έπρεπε να ασχοληθούμε με το σοβιετικό δόγμα του πολέμου όπως και τον στρατιωτικό εξοπλισμό της ΕΣΣΔ. Το ΝΑΤΟ ακολουθούσε τους Σοβιετικούς, επικέντρωναν τις προσπάθειές τους στους εχθρούς τους. Ηταν μια πολύ μακρά πολιτική διαδικασία που μπορούσε να την αξιολογήσει ο κάθε μαθητής σχολείου και που απέτυχε να γίνει μεγαλύτερη απειλή. Ολα τα σημάδια υπήρχαν στον αέρα.<br /><br />– Ποιος είναι ο στόχος της συλλογής πληροφοριών;<br /><br />– Η συλλογή πληροφοριών για τους αντιπάλους. Η συλλογή πληροφοριών βασίζεται σε δύο επίπεδα: 1. Ποιες είναι οι προθέσεις των εχθρών απέναντί ​​σου (ειρήνη ή πόλεμος) και να έχεις λάβει μια απάντηση όταν έρθει η στιγμή. 2. Οι δυνατότητες του εχθρού. Μόλις αποφασίσεις ότι οι προθέσεις είναι αρνητικές απέναντί ​​σου και ο σκοπός τους είναι να σε πολεμήσουν, πρέπει να δεις τις δυνατότητες/μέσα του εχθρού και τις απαιτήσεις για να αντιμετωπίσεις την εκάστοτε πρόκληση. Οταν συγκεντρωθούν οι προθέσεις και οι δυνατότητες, έχουμε τον ορισμό της συλλογής πληροφοριών (Intelligence).<br /><br />– Ποιο είναι το στρατηγικό σημείο του αιφνιδιασμού;<br /><br />– Το κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι ξυπνάς και βρίσκεσαι σε πόλεμο. Η αποτυχία του Ρεζά (πρώην βασιλιάς του Ιράν) αποτέλεσε έκπληξη για τους Αμερικανούς, γιατί ήταν σίγουροι ότι είχε τις δυνατότητες να αντιμετωπίσει και να καταστείλει την κατάσταση και αυτός το έσκασε στην Αίγυπτο. Ηταν κάπως έκπληξη.<br /><br />– Προβλέπετε έναν νέο πόλεμο στη Μέση Ανατολή ή έναν πόλεμο μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας, ή ακόμα έναν πιθανό πόλεμο στην Κύπρο;<br /><br />– Δεν μπορώ να αποκλείσω την πιθανότητα στρατιωτικής αντιπαράθεσης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Ασφαλώς είναι πολύ δύσκολο να δούμε με βεβαιότητα τη μεσοπρόθεσμη κατάσταση. Από την άλλη πλευρά είναι πολύ δύσκολο να προβλέψουμε τo ίδιο μέλλον για την Κύπρο. Σε κάθε περίπτωση και οι δύο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ (Ελλάδα – Τουρκία), ενώ η Ελλάδα συμμετέχει στον συνασπισμό των τεσσάρων (Ελλάδα, Ισραήλ, Κύπρος και Αίγυπτος)· ασφαλώς αυτός ο συνασπισμός θα αποτρέψει την Τουρκία από το να τρελαθεί. Οταν αναλύεις την τουρκική ιδεολογία και την ιστορία εστιάζοντας στα τωρινά – μελλοντικά κύρια συμφέροντα, ακόμη και αν φαίνεται περίεργο, αυτά είναι μεταξύ των σουνιτών της Τουρκίας και του σιιτικού Ιράν για την κυριαρχία της Μέσης Ανατολής. Πρωταρχικός τους στόχος ήταν να κατακτήσουν τη Μέση Ανατολή όπως αυτή είχε διαμορφωθεί με τους Οθωμανούς και πριν με την περσική αυτοκρατορία, ιστορικά δηλαδή πολέμησαν μεταξύ τους.<br /><br />– Υπήρχε συνεργασία των Υπηρεσιών Πληροφοριών της Ελλάδας και του Ισραήλ;<br /><br />– Συνεργασία πληροφοριών μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ υπάρχει και τώρα, υπήρχε και κατά την περίοδό μου.<br /><br />– Είχατε φοβηθεί ποτέ για τη σωματική σας ακεραιότητα;<br /><br />– Κατά τη διάρκεια των ετών στη Μοσάντ, είτε ξεπερνάς τον φόβο είτε φεύγεις. Οταν αξιολογείς τον φόβο, είτε παίρνεις προφυλάξεις είτε αποχωρείς.<br /><br />– Ποια θα ήταν η συμβουλή – προτροπή σας προς τους νέους;<br /><br />– Η απλή και ευθεία συμβουλή μου στους νεότερους είναι να παραμένουν αισιόδοξοι. Η ιστορία της ανθρωπότητας πηγαίνει πάνω-κάτω. Το μέλλον θα είναι πιο λαμπρό από τώρα. Το να λέμε ότι πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι είναι η καλύτερη επιλογή από το να είμαστε απελπισμένοι και απαισιόδοξοι, με στόχο να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο. Σήμερα ο κόσμος δεν είναι πολλά υποσχόμενος. Μπορείτε να εντοπίσετε πολλές περιπτώσεις μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, τον νέο Ψυχρό Πόλεμο, τον Πούτιν που προσπαθεί να πάρει πίσω την παγκόσμια ηγεμονία και να χρησιμοποιήσει τις αξίες της για να καταστρέψει και όχι για να οικοδομήσει. Η φύση μας, ο κόσμος, το περιβάλλον δεν οδεύουν προς την καλύτερη κατεύθυνση, αλλά προχωρούν στη χειρότερη, στην αρνητική κατεύθυνση από αυτήν που χρειαζόμαστε για να δημιουργήσουμε περισσότερη αρμονία και όνειρα.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο πρώην διευθυντής της Μοσάντ στην «Κ»: Πιθανή η εμπλοκή Ελλάδας – Τουρκίας.

Ellada simera 0 16:47

«Ιστορικά, όταν ανακατεύεις τη θρησκεία και την πολιτική, δεν βγαίνει κάτι θετικό», λέει ο κ. Σάμπταϊ Σαβίτ.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΤΣΙΚΙΔΗΣ«Στη Mοσάντ είτε ξεπερνάς τον φόβο είτε φεύγεις», λέει στην «Κ» ο Σάμπτα… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Και όμως η Γερμανία δίνει όπλα σε εμπόλεμες περιοχές: Tα παραδείγματα της Αιγύπτου και της Τουρκίας [διάγραμμα].

<br /><img height="429" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/02/220209125046_CNA_T49b5c16c3b03400db28bd370e097172b-1.jpg" width="754" /><br /><br />Το στρατιωτικό σκηνικό είναι γνωστό. Στην ουκρανική μεθόριο έχουν συγκεντρωθεί πάνω από 100.000 Ρώσοι στρατιώτες και η Ουκρανία ζητά από τη Γερμανία να συνδράμει στέλνοντας όπλα και πολεμικό υλικό.<br /><br />Όμως, η νέα κυβέρνηση υπό τον Σοσιαλδημοκράτη Όλαφ Σολτς αρνείται επικαλούμενη την κυβερνητική συμφωνία με τους άλλους δύο εταίρους του, σύμφωνα με την οποία η Γερμανία δεν στέλνει όπλα σε χώρες που εμπλέκονται σε στρατιωτικές κρίσεις ή παραβιάζουν τα θεμελιώδη και ανθρώπινα δικαιώματα. Η υπουργός Άμυνας Κριστίνα Λάμπρεχτ υποσχέθηκε 5.000 στρατιωτικά κράνη. ”<br /><br />Δεν φτάνει” ήταν η απάντηση από το Κίεβο. “Χρειαζόμαστε αμυντικά όπλα”. Αλλά και πάλι η απάντηση από τον καγκελάριο και την υπουργό Εξωτερικών Μπέρμποκ ήταν αρνητική. Μόνο σε δικαιολογημένες μεμονωμένες περιπτώσεις, που μπορούν να τεκμηριωθούν δημοσίως, μπορούν να γίνουν εξαιρέσεις, αναφέρεται στην κυβερνητική συμφωνία του SPD με τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους.<br /><br />Πριν αναχωρήσει μάλιστα για την Ουάσιγκτον ο καγκελάριος Σολτς, σε συνέντευξη στο πρώτο δημόσιο κανάλι της γερμανικής τηλεόρασης ARD, επανέλαβε τη γνωστή γερμανική θέση ότι “εδώ και χρόνια η κυβέρνηση χαράσσει καθαρή γραμμή επί του θέματος, δηλαδή σε περιοχές κρίσης δεν κάνουμε εξαγωγές και δεν στέλνουμε θανατηφόρα όπλα στην Ουκρανία”. Πόσο όμως αυτό αληθεύει; Η Deutsche Welle προχώρησε σε επαλήθευση αυτής της θέσης και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.<br /><br />“Μα φυσικά και στο παρελθόν έχουμε στείλει όπλα, αλλά πάντα περιστασιακά” εξηγεί ο Κρίστιαν Μέλινγκ, εμπειρογνώμων σε θέματα άμυνας και ασφάλειας στη Γερμανική Εταιρεία Εξωτερικής Πολιτικής μιλώντας στη DW. „Που σημαίνει ότι στη Γερμανία ισχύει η αρχή του κατά περίπτωση ελέγχου, δηλαδή εξετάζουμε κάθε περίπτωση ξεχωριστά”. Αλλά και ο Πίτερ Βέτσεμαν από το Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI) επιβεβαιώνει στη DW ότι μόλις πρόσφατα η Γερμανία έστειλε όπλα σε περιοχές κρίσης. “Προφανώς και δεν είναι αλήθεια ότι η Γερμανία δεν προμηθεύει όπλα σε χώρες εμπλεκόμενους σε πολεμικές διενέξεις, υπάρχουν πολλά παραδείγματα, που επιβεβαιώνουν ότι έχουν γίνει εξαγωγές γερμανικών όπλων με τη συγκατάθεση της γερμανικής κυβέρνησης, με την ιδιαίτερη υποστήριξή της, ακόμα και από την ίδια την κυβέρνηση”.<div><br />Το παράδειγμα της Αιγύπτου<br /><br /><img height="640" src="https://static.dw.com/image/59989099_7.png" width="640" /><br /><br />Η Γερμανία κατέχει την 5η θέση παγκοσμίως στις εξαγωγές όπλων<br /><br /> Η Αίγυπτος είναι ο 5ος μεγαλύτερος αγοραστής γερμανικών όπλων από το 2019 σύμφωνα με τον δείκτη TIV (Trend Indicator Value) του SIPRI. Μόνο την περίοδο από την 1η Ιανουαρίου του 2021 μέχρις τις 14 Δεκεμβρίου του 2021 εκδόθηκαν άδειες εξαγωγής όπλων αξίας 4,34 δις ευρώ για τη χώρα σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών Υποθέσεων και Προστασίας του Κλίματος.<br /><br />Τα περισσότερα εξ αυτών ενέκρινε η προηγούμενη κυβέρνηση Μέρκελ παρά το ότι η Αίγυπτος εμπλέκεται σε ένοπλες διενέξεις στην Υεμένη και τη Λιβύη και έχει επικριθεί για μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σημαίνει αυτό ότι η Αίγυπτος χρησιμοποιεί γερμανικά όπλα στους πολέμους στην Υεμένη και τη Λιβύη; Ο Πίτερ Βέτσεμαν δεν μπορεί να το αποκλείσει.<br /><br />“Οι προμήθειες γερμανικών όπλων στην Αίγυπτο μπορούν να χωριστούν σε δύο ομάδες. Η πρώτη περιλαμβάνει συστήματα αεράμυνας. Από όσο μπορώ να πω, αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τον πόλεμο στην Υεμένη. Προβληματική θα μπορούσε να είναι η άλλη ομάδα, τα πολεμικά πλοία.<br /><br />Οι φρεγάτες θα μπορούσαν σίγουρα να παίξουν ρόλο στη διένεξη στην Υεμένη, όπου ο ναυτικός αποκλεισμός ήταν σημαντικό μέρος της” φοβάται ο ειδικός από το SIPRI. „Εξ άλλου τόσο μεγάλες προμήθειες όπλων συμβάλλουν στη νομιμοποίηση και την ενίσχυση της στρατιωτικής κυβέρνησης της Αιγύπτου”.<br /><br />Υπάρχουν όμως κι άλλες χώρες που έχουν παρέμβει στρατιωτικά στον πόλεμο της Υεμένης από το 2015 και έχουν λάβει επίσης γερμανικά όπλα, ανάμεσά τους η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κουβέιτ και το Κατάρ.<br /><br />Σύμφωνα με την Έκθεση Εξαγωγής Όπλων του 2020 της γερμανικής κυβέρνησης, έχουν εγκριθεί για το Κατάρ πυρομαχικά για κανόνια, ντουφέκια, καραμπίνες και τμήματα πυρομαχικών για οβιδοβόλα που περιλαμβάνονται στον Κατάλογο Πολεμικών Όπλων, ένα παράρτημα του Νόμου Ελέγχου Πολεμικών Όπλων.<br /><br />Επιπλέον τέλος του 2020 το Βερολίνο ενέκρινε την παράδοση 15 αντιαεροπορικών αρμάτων Gepard στο Κατάρ. Το 2019, έρευνα του ερευνητικού πρότζεκτ #GermanArms έδειξε ότι τα γερμανικά όπλα παίζουν σημαντικό ρόλο στον πόλεμο της Υεμένης. “Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι η χορήγηση εγκρίσεων για ορισμένες προμήθειες όπλων ήταν ένα λάθος” σημειώνει ο Βέτσεμαν, “ή τουλάχιστον έγινε ολοένα πιο σαφές ότι οι κίνδυνοι που συνδέονταν με αυτές τις προμήθειες συνεχώς αυξάνονταν με αποτέλεσμα να διακοπούν.<br /><br />Αυτό συνέβη για παράδειγμα με τη Σαουδική Αραβία, με την οποία υπήρχε μεγάλο ντιλ για παράδοση περιπολικών σκαφών”. Μετά τη δολοφονία του αντικαθεστωτικού Σαουδάραβα δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι στο γενικό προξενείο της χώρας στην Κωνσταντινούπολη πάγωσαν και αργότερα ανακλήθηκαν όλες οι άδειες εξαγωγής προς το Ριάντ. Έκτοτε υπήρξε απαγόρευση εξαγωγής όπλων στη Σαουδική Αραβία ή παρατάθηκε αρκετές φορές.</div><div><br />Η Τουρκία, δύσκολος εταίρος <br /><br />Ένας άλλος ιδιαίτερα αμφιλεγόμενος αγοραστής γερμανικών όπλων και εταίρος στο ΝΑΤΟ είναι η Τουρκία. Η χώρα έχει “αλλάξει σημαντικά” τις προηγούμενες δεκαετίες, σημειώνει ο Κρίστιαν Μέλινγκ, ειδικός στον τομέα άμυνας. “Μπορεί κανείς να διαπιστώσει εκ των υστέρων ότι οι προμήθειες όπλων ήταν λάθος. Μια κυβέρνηση έχει κάθε δικαίωμα να κάνει λάθος στις εκτιμήσεις της, ακριβώς επειδή είναι εκτιμήσεις”.<br /><br />Επί χρόνια η Γερμανία προμήθευε την Τουρκία με πολεμικά πλοία αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, αν και η χώρα έχει επικριθεί για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συγκαταλέγεται από τον ΟΗΕ ανάμεσα στις χώρες που παρεμβαίνουν στον πόλεμο της Λιβύης προμηθεύοντας μια από τις αντιμαχόμενες πλευρές με όπλα. Επιπλέον η τουρκική κυβέρνηση εδώ και δεκαετίες έχει αναλάβει στρατιωτική δράση κατά του κουρδικού PKK, στο εσωτερικό αλλά και στις γειτονικές χώρες. Ιδιαίτερα εκρηκτική έγινε η κατάσταση το 2018 μετά την στρατιωτική επίθεση της Τουρκίας εναντίον της κουρδικής πολιτοφυλακής YPG στη βόρεια Συρία. Δηλαδή γερμανικοί αντιαρματικοί πύραυλοι χτυπούν τώρα γερμανικά άρματα μάχης; αναρωτιόντουσαν εκείνη την εποχή κάποια ΜΜΕ.<br /><br />Αιτία αυτού του ερωτήματος ήταν η γερμανική στήριξη στον αγώνα των Κούρδων Πεσμεργκά εναντίον των πολεμιστών του Ισλαμικού Κράτους στο βόρειο Ιράκ από το καλοκαίρι του 2014. Δεν χορηγήθηκε μόνο εξοπλισμός, όπως κράνη, προστατευτικά γιλέκα και ασύρματοι, αλλά ένα ολόκληρο πακέτο πολεμικού υλικού, που περιελάμβανε ντουφέκια, πολυβόλα όπλα, ρουκετοβομβίδες, αντιαρματικά όπλα και χειροβομβίδες, αξίας σύμφωνα με τη γερμανική κυβέρνηση άνω των 90 εκ. ευρώ.<br /><br />Βέβαια η κουρδική περιφερειακή κυβέρνηση δεσμεύτηκε να χρησιμοποιήσει τα όπλα αποκλειστικά εναντίον της οργάνωσης “Ισλαμικό Κράτος, αλλά δεν υπήρχε κανένας έλεγχος. Μάλιστα και η ίδια η γερμανική κυβέρνηση δεν μπορούσε να αποκλείσει ότι γερμανικά όπλα κατέληγαν στη μαύρη αγορά, όπως στο Β. Ιράκ, σύμφωνα με απάντηση που έδωσε το 2016 στη βουλευτή Ανιέσκα Μπρούγκερ.<br /><br />Ακόμη και οι έλεγχοι μετά την αποστολή τους, δηλαδή επιτήρηση της θέσης των παραδοθέντων όπλων, δεν αποκλείουν τον κίνδυνο αυτά τα όπλα να χρησιμοποιούνται σε συγκρούσεις, όπως τουλάχιστον επισημαίνουν οι ειδικοί στους οποίους απευθύνθηκε η DW. Τόσο ο Μέλινγκ όσο και ο Βέτσεμαν επικρίνουν το γεγονός ότι ενώ από τη μια πλευρά η γερμανική κυβέρνηση ακολουθεί περιοριστική πολιτική στις εξαγωγές όπλων, από την άλλη δεν έχει σαφή πυξίδα στην πολιτική ασφάλειας για τις άδειες παράδοσής τους.<br /><br />Το συμπέρασμα; Η Γερμανία δεν έχει τηρήσει με συνέπεια την αρχή μη χορήγησης όπλων σε περιοχές κρίσης. Επανειλημμένα η γερμανική κυβέρνηση έχει εγκρίνει προμήθειες όπλων σε πλευρές που εμπλέκονται σε κάποια διένεξη ή βρίσκονται σε περιοχές κρίσης.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Και όμως η Γερμανία δίνει όπλα σε εμπόλεμες περιοχές: Tα παραδείγματα της Αιγύπτου και της Τουρκίας [διάγραμμα].

Ellada simera 0 16:41

Το στρατιωτικό σκηνικό είναι γνωστό. Στην ουκρανική μεθόριο έχουν συγκεντρωθεί πάνω από 100.000 Ρώσοι στρατιώτες και η Ουκρανία ζητά από τη Γερμανία να συνδράμει στέλνοντας όπλα και πολεμικό υλικό.Όμω… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Μετωπική Ερντογάν και Τούρκου υπουργού άμυνας- “Δύο βοηθοί του Χουλουσί Ακάρ είναι μέλη της FETO»

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-02/1593328244828-emekli-askeri-hakim-albay-941-2-41.jpg?itok=Elao3Flj" width="720" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τρομερές καταγγελίες από Τούρκο απόστρατο στρατιωτικό δικαστή κατά δύο υφυπουργών του υπουργείου άμυνας δείχνοντας στο βάθος τον Ακάρ ως " πράκτορα της δύσης"</span></h3>Σε συνέχεια της αποκάλυψη πως υπάρχει κόντρα μεταξύ Ακάρ- Ερντογάν αξιοσημείωτες δηλώσεις έκανε ο Τούρκος <a href="https://www.haberyuzdeyuz.com/gundem/hulusi-akarin-iki-yardimcisi-da-fetocu-h33388.html">στρατιωτικός δικαστής Ahmet Zeki Üçok</a>, για τον Τούρκο υπουργό άμυνας, αποκαλύπτοντας ένα μεγάλο παρασκήνιο στο εσωτερικό της τουρκικής κυβέρνησης.<br /><br />Ο Üçok ισχυρίστηκε ότι ο Ακάρ με έμμεσο τρόπο, «ενημερώνει την FETO και τις ΗΠΑ», δείχνοντας τους αναπληρωτές υπουργούς άμυνας Muhsin Dere και Yunus Emre Karaosmanoğlu, σε μια πολύ σοβαρή καταγγελία.<br /><br /><div>Και οι δύο υφυπουργοί του Χουλουσί Ακάρ είναι μέλη της FETO...», δήλωσε ο εν αποστρατεία Τούρκος στρατιωτικός δικαστής Ahmet Zeki Üçok.<br /><br />Ο ίδιος ανέφερε ότι έλαβε πολλές ενημερωτικές πληροφορίες λέγοντας «Στο ενημερωτικό σημείωμα που έλαβα, ο αναπληρωτής υπουργός Muhsin Dere είναι χρήστης του ByLock, οι σύζυγοι των αδελφών του ( με τα αρχικά H.K και R.A) απολύθηκαν από τα δημόσια καθήκοντα. με το υπ’ αριθμ. 672 και 679 διάταγμα, ενώ «υπάρχουν πληροφορίες ότι οι στενοί συγγενείς του σχετίζονται με την FETO. Φαίνεται ότι οι πληροφορίες ανήκουν στην περίοδο πριν από το 2018, όταν ο Μουχσίν Ντερέ διορίστηκε υφυπουργός ως ο υφυπουργός Αμυντικών Βιομηχανιών».<br /><br />«Είναι απίστευτο», συνέχισε ο Üçok με την σειρά του, και συνεχίζοντας τόνισε «αυτές οι πληροφορίες προέκυψαν από έγγραφα που ετοίμασαν οι υπηρεσίες ασφαλείας. Δεν μπορώ να πω κάτι με βεβαιότητα. Ωστόσο, αν έχουν ετοιμαστεί από την κρατική ασφάλεια, τότε έχουμε μια πολύ σοβαρή κατάσταση, λόγω της θέσεως των δύο αξιωματούχων μας.<br /><br />"Πάμε στο άλλο όνομα. Ξέρετε, εγώ και ο Barış Pehlivan μελετήσαμε μαζί έγγραφα του WikiLeaks και γράψαμε το βιβλίο "Famous Turks" στο Leakage WikiLeaks, χρησιμοποιώντας έγγραφα .<br /><br />Σχετικά με τον υφυπουργό άμυνας Yunus Emre Karaosmanoğlu, εξέτασα τα έγγραφα του WikiLeaks. Έχετε δίκιο, το ένα από τα έγγραφα έχει ημερομηνία 26 Ιουλίου 2007 και το άλλο είναι τα τηλεγραφήματα της Αμερικανικής Πρεσβείας με ημερομηνία 24 Οκτωβρίου 2007.<br /><br />Είναι ακατανόητο ότι ο Yunus Emre Karaosmanoğlu, που είναι τώρα Αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας, έγραψε σε τηλεγράφημα με ημερομηνία 26 Ιουλίου 2007, μέσω του ινστιτούτου Yunus Emre, ότι «παρακαλώ προστατέψτε με πολύ γερά».<br /><br />Για ποια προστασία ομιλούσε ο Emre Karaosmanoğlu, και γιατί προς τις ΗΠΑ;”.<br /><br />Ο Τούρκος δικαστής συνέχισε τις δηλώσεις του ως εξής: “από την Πρεσβεία των ΗΠΑ στο τηλεγράφημα που εστάλη σε δεκάδες αρχές, συμπεριλαμβανομένης της CIA, της DIA (Defense Intelligence Agency) και του Υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ, αναφέρεται ότι ο Yunus Emre Karaosmanoğlu και ο Şaban Dişli, είναι «αξιόπιστες επαφές της πρεσβείας μας».<br /><br />Αυτό που γράφεται σε αυτό το τηλεγράφημα με συγκλόνισε. Ο υφυπουργός Yunus Emre Karaosmanoğlu είναι ο έμπιστος σύνδεσμος της Πρεσβείας των ΗΠΑ. Ο Γιουνούς Εμρέ Καραοσμάνογλου προειδοποιεί την Πρεσβεία των ΗΠΑ. Τι σημαίνει αυτό; Τι σχέση υπάρχει τελικά μεταξύ των ΗΠΑ και του Καραοσμάνογλου;<br /><br />Επιπλέον, σε έγγραφα του WikiLeaks που δημοσιεύθηκαν μεταξύ 2006-2016, ο Yunus Emre Karaosmanoğlu, τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες ορίζουν ως «αξιόπιστη επαφή», και ως «πρόσωπο που πρέπει να προστατευθεί», διορίστηκε ως αναπληρωτής του υπουργείου άμυνας, που είναι ο σημαντικότερος θεσμός της τουρκικής πολιτείας”, κατέληξε ο ίδιος.<br /><br />Πρόκειται για σοβαρές καταγγελίες από έναν ανώτατο Τούρκο στρατιωτικό δικαστή, έστω και εν αποστρατεία, που δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα, ανάμεσα σε Ερντογάν και Ακάρ.<br /><br />Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και την κίνηση των 103 Τούρκων εν αποστρατεία Ναυάρχων, που αφορούσε επιστολή για την μη αλλαγή του καθεστώτος των Στενών του Βοσπόρου πριν μερικούς μήνες, τότε η κόντρα στρατού και ισλαμιστών, δεν τελείωσε το 2016 με το γνωστό πραξικόπημα επουδενί.<br /><br />Ο Τούρκος αντιφρονών αξιωματικός ε.α. του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, με το ψευδώνυμο Fatih Yurtsever αποκάλυψε πρόσφατα ότι Ακάρ και Ερντογάν διαφωνούν για την σύμβαση του Μοντρέ και τα Στενά του Βοσπόρου, τα οποία ο Ερντογάν έχει βγάλει προς “διαπραγμάτευση” με την δύση.<br /><br />Ο Fatih Yurtsever, αναφέρει ότι ο Χουλουσί Ακάρ επιβεβαίωσε ναι μεν την πίστη της Άγκυρας στη Σύμβαση του Μοντρέ του 1936, μια από τις ιδρυτικές συνθήκες της σημερινής Τουρκικής Δημοκρατίας, η οποία περιορίζει την πρόσβαση των δυνάμεων των μη παράκτιων κρατών στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά ο Ερντογάν διαφωνεί ουσιαστικά.<br /><br />Εφόσον ο Τούρκος πρόεδρος κινείται με τον δικό του τρόπο, ενώ η χώρα υποφέρει πραγματικά, τότε όλα τα ενδεχόμενα είναι στο τραπέζι, ακόμα και αυτό της απομάκρυνσης του Ερντογάν.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μετωπική Ερντογάν και Τούρκου υπουργού άμυνας- “Δύο βοηθοί του Χουλουσί Ακάρ είναι μέλη της FETO»

Ellada simera 0 16:30

Τρομερές καταγγελίες από Τούρκο απόστρατο στρατιωτικό δικαστή κατά δύο υφυπουργών του υπουργείου άμυνας δείχνοντας στο βάθος τον Ακάρ ως " πράκτορα της δύσης"Σε συνέχεια της αποκάλυψη πως υπάρχει κόντ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ξυπνήσαμε και “τρέχουμε” με ταχύτητα στα ενεργειακά-Ετοιμάζονται έρευνες ΝΔ της Κέρκυρας για υδρογονάνθρακες

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-02/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC%20%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1.jpg?itok=mi6YZZpk" width="719" /><br />Μελανό σημείο η μη διεξαγωγή ερευνών ΝΔ της Κρήτης αφού οι Τούρκοι καραδοκούν να προκαλέσουν στρατιωτικό επεισόδιο<br />Με έναν πραγματικά "μαγικό" τρόπο έως τώρα μπλοκάρονταν όλες οι προσπάθειες εκμετάλλευσης των ελληνικών κοιτασμάτων, αφήνοντας την χώρα μας ουραγό των εξελίξεων στην Α.Μεσόγειο.<br /><br />Με δεδομένη και πιστοποιημένη πλέον την τεράστια ενεργειακή κρίση που μαστίζει την ΕΕ, οι ελληνικές αρχές “ ξύπνησαν” και κινούνται πλέον με μεγάλη ταχύτητα, ώστε να εκμεταλλευθούμε τουλάχιστον τα κοιτάσματα στο Ιόνιο πέλαγος.<br /><br />Έτσι μετά το πέρας των ερευνών στην Δυτική Ελλάδα, πηγές ανέφεραν στην ιστοσελίδα energypress, πως τα ΕΛ.ΠΕ ετοιμάζουν γεωφυσικές έρευνες για την αποτύπωση πιθανών στόχων φυσικού αερίου, σε θαλάσσια έκταση 6.671,13 τετραγωνικών χιλιομέτρων στα ΝΔ της Κέρκυρας, καθώς και απέναντι από την περιοχή των Παξών.<br /><br />Τα ΕΛ.ΠΕ έχουν όλα τα δικαιώματα ερευνών κι εκμετάλλευσης στην περιοχή αυτή, για αυτό και κινούνται προς το ερευνητικό τους πρόγραμμα.<br /><br />Έρευνες υδρογονανθράκων θα έχουμε πιθανότατα σύντομα τόσο στα Ιωάννινα, όσο και σε Αιτωλοακαρνανία, αφού αποτελούν περιοχές στις οποίες υπάρχουν σοβαρότατες ενδείξεις για ενεργειακά κοιτάσματα, οι οποίες σταμάτησαν αιφνιδιαστικά το προηγούμενο διάστημα, προκαλώντας πλήγμα σε ειδικό ελληνικό πρόγραμμα για την εκμετάλλευση φυσικών πόρων εν μέσω της πετρελαϊκής κρίσης.<br /><br />Όλο το προηγούμενο διάστημα είμαστε μάρτυρες ενός τεράστιου υποχθόνιου παιχνιδιού που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας και αφορά τα δικά μας ελληνικά, τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων, τα οποία μέχρι τώρα δεν αξιοποιούσαμε, ενώ η χώρα μας υποφέρει ενεργειακά και αναζητά χρηματοδότηση από το εξωτερικό.<br /><br />“Βρετανία, Αμερική, Ρωσία και Κίνα, προσπαθούν να πάρουν θέσεις στην Ανατολική Μεσόγειο ( για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων). Έχουμε περισσότερα δικαιώματα από αυτούς στην Κύπρο, με ό,τι κάναμε από το 1571, ενώ μαζί μας έχουμε το δίκαιο, τη στρατιωτική μας παρουσία, και την κυριαρχία μας στην Ανατολική Μεσόγειο”, είχε δηλώσει πρόσφατα ο ηγέτης της Τουρκοκυπριακής κοινότητας με εντολή της Άγκυρας, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα το χοντρό παιχνίδι που κάποιοι παίζουν στις πλάτες της Ελλάδος.<br /><br />Έχουμε μια τρομερή ενεργειακή κρίση, και ενώ η χώρα μας παρόλο που υποφέρει, δεν είχε κάνει το παραμικρό για να ξεκινήσει οτιδήποτε στο Ιόνιο Πέλαγος, ξαφνικά όμως, ενεργοποιήθηκαν όλοι οι φορείς για την αναζήτηση υδρογονανθράκων σε πολλές περιοχές της Δυτικής Ελλάδος.<br /><br />Με δυτικά κέρδη 250 δις ευρώ, μόνο από μία μόνο περιοχή της Δυτικής Ελλάδος, οι κυβερνώντας κατανοούν ότι το μέλλον για την χώρα και την ομαλή πολιτική ζωή, οριοθετείται σε αυτές τις περιοχές.<br /><br />Τα οφέλη για την ελληνική οικονομία θα είναι τεράστια, ενώ κάθε προσπάθεια των ξένων να μας επιβάλλουν μνημόνια, δεν πρόκειται να τελεσφορήσει.<br /><br />Το μόνο δυσάρεστο είναι ότι έρευνες «Νοτιοδυτικά και Δυτικά της Κρήτης», θα αργήσουμε να δούμε, αφού η υποτιθέμενη τουρκική ΑΟΖ, διέρχεται κοντά σε αυτές τις περιοχές, για αυτό και η κοινοπραξία Total, ExxonMobil και Ελληνικά Πετρέλαια, σταμάτησαν κάθε κίνηση. <br /><br />Η Τουρκία θα ξεκινήσει σε λίγο στην Μαύρη θάλασσα να εκμεταλλεύεται το κοίτασμα που βρήκε το πλωτό γεωτρύπανο της πριν μερικούς μήνες, για αυτό και σε σύντομο χρονικό διάστημα θα “κατέβει” σε Αιγαίο, αλλά και νότια της Κρήτης, με την πιθανότητα να έχουμε μια άλλου τύπου κατάσταση να είναι πολύ μεγάλη πλέον.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ξυπνήσαμε και “τρέχουμε” με ταχύτητα στα ενεργειακά-Ετοιμάζονται έρευνες ΝΔ της Κέρκυρας για υδρογονάνθρακες

Ellada simera 0 16:16

Μελανό σημείο η μη διεξαγωγή ερευνών ΝΔ της Κρήτης αφού οι Τούρκοι καραδοκούν να προκαλέσουν στρατιωτικό επεισόδιοΜε έναν πραγματικά "μαγικό" τρόπο έως τώρα μπλοκάρονταν όλες οι προσπάθειες εκμετάλλευ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Το φάντασμα του πυρηνικού πολέμου επιστρέφει στην Ευρώπη

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/02/rwsia_pyraulos_pyrinika_SLpress.gr_.jpg" width="726" /><br /><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Στην ανάλυση για το Ουκρανικό ζήτημα σημαντικό ρόλο παίζουν οι αντιλήψεις περί περικύκλωσης της Ρωσίας, που έχει επιβάλλει η επέκταση του ΝΑΤΟ και η οποία μπορεί να γίνει κυριολεκτικά ασφυκτική αν ενταχθεί στη ΝΑΤΟϊκή δομή και η Ουκρανία και να επανέλθει το φάντασμα του πυρηνικού πολέμου στην Ευρώπη. Αυτή ακούγεται ως υπερβολική ή “φιλορωσική” ανάγνωση των τεκταινομένων από πολλούς, ενώ ακόμη και όσοι συνηγορούν υπέρ των ρωσικών ανησυχιών αναφέρονται κυρίως στην “αίσθηση περικύκλωσης” που έχει παραδοσιακά η Ρωσία.<br /><br />Η μετατροπή του άλλοτε Συμφώνου της Βαρσοβίας και τμημάτων της τέως Σοβιετικής Ένωσης (και παλαιότερα της τσαρικής Ρωσίας) σε εχθρικό έδαφος για τη Ρωσία, συνεπάγεται πραγματικούς κινδύνους για τη στρατηγική ασφάλειά της. Δεν είναι απλώς “ψυχολογική αίσθηση ανασφάλειας”. Για να κατανοήσουμε αυτό το πρόβλημα ας εξετάσουμε ένα από τα πιο επικίνδυνα συμβάντα του Ψυχρού Πολέμου.<br /><br />Αυτό της εγκατάστασης στην Ευρώπη το 1983 των περιβόητων βαλλιστικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς (MRBM) Pershing II, ως απάντηση στην ανάπτυξη από πλευράς της ΕΣΣΔ των βαλλιστικών πυραύλων ενδιάμεσου βεληνεκoύς (IRBM) RSD-10 (κωδική ονομασία NATO SS-20 “Saber”) . Οι Pershing ΙΙ είχαν βεληνεκές περίπου 1800 χλμ και μετέφεραν την πυρηνική κεφαλή W85 μεταβλητής ισχύος μεταξύ πέντε και 80 χιλιοτόνων.<br />Ο Pershing II αλλάζει τα δεδομένα<br /><br />Το καινοτόμο, ωστόσο, στοιχείο που αυτοί οι πύραυλοι ενέτασσαν στην πυρηνική αντιπαράθεση ήταν η πρωτοφανής ακρίβεια πλήγματος που επετύγχαναν. Η καθοδήγηση των βαλλιστικών πυραύλων γινόταν κυρίως με αδρανειακά συστήματα ναυτιλίας (INS), υποβοηθούμενα κάποιες φορές από αστρική πλοήγηση. Όμως, τα INS εκείνου του καιρού ήταν πολύ ευαίσθητα. Αν έπεφταν στα γυροσκόπιά τους κόκκοι σκόνης, αόρατοι στο ανθρώπινο μάτι, μπορούσε να προκαλέσει απόκλιση αρκετών χλμ. από τον στόχο.<br /><br />Έτσι, οι πύραυλοι παρουσίαζαν μέσο κυκλικό σφάλμα (CEP) πολλών εκατοντάδων μέτρων, αν όχι χιλιομέτρων. Αυτό σήμαινε ότι πολύ δύσκολα μπορούσαν να χτυπήσουν στόχους υψηλής προστασίας, όπως υπόγειες εγκαταστάσεις και σιλό βαλλιστικών πυραύλων, ακόμη και αν έφεραν πυρηνικές κεφαλές πολλών μεγατόνων. Ο πύραυλος Pershing ΙΙ άλλαξε τα δεδομένα αυτά, βελτιώνοντας δραστικά την ευστοχία.<br /><br />Συγκεκριμένα, στην τελική φάση προσβολής εξαπέλυε το όχημα επανεισόδου με την πυρηνική κεφαλή, το οποίο είχε την ικανότητα διεξαγωγής ελιγμών (MaRV). Ήταν εφοδιασμένο με ένα σύστημα καθοδήγησης με ενεργό ραντάρ της Goodyear Αerospace, το οποίο οποίο εφάρμοζε μεθοδολογία παρόμοια με αυτή του συστήματος DSMAC του πυραύλου cruise Tomahawk. Συγκεκριμένα, είχε στη μνήμη του μια εικόνα της περιοχής που ήθελε να προσβάλει και του επιθυμητού σημείου πρόσκρουσης.<br /><br /><div>Ανεπανάληπτη ταχύτητα<br /><br />Όταν, λοιπόν, έφτανε πάνω από την περιοχή του στόχου, το ραντάρ σκάναρε την περιοχή και δημιουργούσε μια εικόνα του χώρου, την οποία αντιπαρέβαλε με την εικόνα που είχε στη μνήμη του. Ταυτίζοντας τις δύο εικόνες έβρισκε το σημείο που έπρεπε να κατευθυνθεί. Με αυτό τον τρόπο επετύγχανε την πρωτοφανή ακρίβεια των 30 μέτρων, καθιστάμενος έτσι ικανός να προσβάλει σημειακούς στόχους υψηλής προστασίας.<br /><br />Παρενθετικά να πούμε ότι, κατά ειρωνικό τρόπο, η κεφαλή MaRV του Pershing II αποτέλεσε το πρότυπο του οχήματος τερματικής φάσης προσβολής που διαθέτει ο διαβόητος κινεζικός αντιπλοϊκός πύραυλος (ASBM) DF-21D, που τόσο έχει προβληματίσει το Ναυτικό των ΗΠΑ. Το άλλο εξαιρετικά επικίνδυνο χαρακτηριστικό του Pershing II ήταν ο πολύ μικρός χρόνος που χρειαζόταν για να φτάσει στο στόχο του από τη στιγμή της εκτόξευσης.<br /><br />Εκτοξευόμενος από τη Γερμανία θεωρείτο ότι θα προσέβαλε στόχους στη Μόσχα μέσα σε περίπου δέκα λεπτά, μη δίνοντας απολύτως καμία δυνατότητα στη σοβιετική αεράμυνα να απαντήσει ή έστω να προειδοποιήσει την ηγεσία για το τι συνέβαινε. Παρεμπιπτόντως, οι Σοβιετικοί θεωρούσαν ότι ο πύραυλος είχε πολύ μεγαλύτερο βεληνεκές από ό,τι πραγματικά είχε, ότι έφθανε τα 2500 χλμ.<br />Το φάντασμα του πυρηνικού πολέμου<br /><br />Φοβόντουσαν λοιπόν τους χερσαία εκτοξευόμενους πυραύλους cruise (GLCM) ΒGM-109G Gryphon, που επίσης εγκαθίσταντο εκείνη την εποχή στην Ευρώπη και μπορούσαν να διεισδύσουν κρυφά κάτω από το κατώφλι επιτήρησης της σοβιετικής αεράμυνας, πετώντας πολύ χαμηλά. Αυτό το επιβεβαίωσε τέσσερα χρόνια μετά ο δεκαενιάχρονος Γερμανός Ματίας Ρουστ, προσγειώνοντας το μικρό μονοκινητήριο αεροπλάνο του στην Κόκκινη Πλατεία στη Μόσχα χωρίς να γίνει αντιληπτός!<br /><br />Σε συνδυασμό με αυτό, οι Σοβιετικοί φοβόντουσαν ότι ο Pershing II είχε σχεδιαστεί ώστε να διεξάγει αιφνιδιαστική μαζική επίθεση εναντίον της ΕΣΣΔ με σκοπό να “αποκεφαλίσει” την ηγεσία της, να καταστρέψει κέντρα διοίκησης και ελέγχου, καθώς και πυρηνικούς πυραύλους στα σιλό τους, χωρίς να προλάβει να υπάρξει αντίδραση. Φοβόντουσαν δηλαδή μαζικό προληπτικό πυρηνικό πλήγμα με αιχμή του δόρατος τους Pershing II. Υπήρχε δηλαδή το φάντασμα του πυρηνικού πολέμου.<br /><br />Όλα αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν. Όμως, το παρελθόν μπορεί να επιστρέψει ορμητικά. Όπως δείχνουν τα πράγματα οδηγούμαστε ολοταχώς σε έναν οξύ και μισαλλόδοξο νέο Ψυχρό Πόλεμο. Άρα, οι ανησυχίες, οι φοβίες, οι εμμονές και οι παράνοιες του παλαιού Ψυχρού Πολέμου ενδέχεται να επιστρέψουν. Και πιθανώς να επιστρέψουν δριμύτερες. Ας θυμηθούμε λοιπόν ότι η Σοβιετική Ένωση εκείνου του καιρού φοβόταν αιφνιδιαστική επίθεση, έχοντας πολύ μεγαλύτερη έκταση από ό,τι σήμερα.<br /><br />Η Ουκρανία και οι Βαλτικές Δημοκρατίες αποτελούσαν μέρος της, ενώ μεταξύ αυτής και του ΝΑΤΟ μεσολαβούσαν οι χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας, οι οποίες σήμερα είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Η δε ουδέτερη Φινλανδία στον βορρά, τα σύνορα της οποίας φτάνουν δίπλα σχεδόν στην Αγία Πετρούπολη, επίσης θέλει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Άρα, οι δύο αντίπαλοι βρίσκονται επικίνδυνα κοντά σε σύγκριση με τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου κι αυτό προσφέρει ιδανικό έδαφος για να οικοδομηθούν παρόμοια σενάρια αιφνιδιαστικών πληγμάτων.</div><div><br />Τα “μεταπυρηνικά όπλα”<br /><br />Επιπροσθέτως, τα σημερινά όπλα είναι πολύ πιο ικανά από ό,τι στο παρελθόν για παρόμοια πλήγματα. Η ακρίβεια πλήγματος έχει βελτιωθεί δραστικά. Η συνθήκη INF απαγόρευε τους χερσαία εκτοξευόμενους πυραύλους με βεληνεκές μεταξύ 500 και 5.500 χλμ., θεωρώντας τους άκρως επικίνδυνα για τις ισορροπίες στην Ευρώπη. Μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από την εν λόγω Συνθήκη INF, αναπτύσσονται χερσαία εκτοξευόμενοι πύραυλοι πολύ μεγάλου βεληνεκούς και υπερηψηλής ακρίβειας.<br /><br />Αποτέλεσμα είναι ότι για την καταστροφή στόχων της κατηγορίας που φοβόντουσαν οι Σοβιετικοί ότι θα προσέβαλε ο Pershing II, δεν χρειάζονται καν πυρηνικές κεφαλές. Ιδιαίτερα μάλιστα αν την προσβολή αναλάβουν υπέρ-υπερηχητικά (hypersonic) βλήματα αερολίσθησης (HGV) ή πύραυλοι cruise, που χάρη στην πολύ υψηλή τους ταχύτητα μεταφέρουν τεράστια κινητική ενέργεια στον στόχο. Ταυτόχρονα γεφυρώνουν τις αποστάσεις σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Εκτός αυτού, πετάνε σχετικά χαμηλά, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια στον αντίπαλο για αντίδραση ή έστω για έγκαιρη προειδοποίηση.<br /><br />Παρόμοια συστήματα αναφέρονται ως “μεταπυρηνικά υπερόπλα” (Post Nuclear Super Weapons) από Αμερικανούς ειδικούς. Όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο στο SLpress ήδη αναπτύσσονται από την αμερικανική πολεμική μηχανή. Φυσικά, hypersonic συστήματα έχουν τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα, καθιστώντας ακόμη πιο πολύπλοκη την νεοψυχροπολεμική εξίσωση.<br /><br />Άρα, τα σενάρια για τους Pershing II που στοίχειωσαν την Ευρώπη την δεκαετία του 1980 μπορεί να τα ξαναδούμε στο εγγύς μέλλον να αναβιώνουν πιθανώς πιο επικίνδυνα από ποτέ ως φάντασμα του πυρηνικού πολέμου. Θα ήταν, λοιπόν, μάλλον λάθος να εξετάσουμε τα γεγονότα στην Ουκρανία ξεκομμένα από το παρελθόν που τα γέννησε, αλλά και από το μέλλον που αυτά θα γεννήσουν.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το φάντασμα του πυρηνικού πολέμου επιστρέφει στην Ευρώπη

Ellada simera 0 15:44

Γρίβας ΚώσταςΣτην ανάλυση για το Ουκρανικό ζήτημα σημαντικό ρόλο παίζουν οι αντιλήψεις περί περικύκλωσης της Ρωσίας, που έχει επιβάλλει η επέκταση του ΝΑΤΟ και η οποία μπορεί να γίνει κυριολεκτικά ασφ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο τουρκικός επεκτατισμός και οι Έλληνες απολογητές του.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/07/papandreou-karamanlis-tourkia-slpress.gr_.jpg" /><br /><br /><b>Χατζηδημητρίου Δημήτρης</b><br />Εάν έχει επιτύχει κάτι η Τουρκία με την σταθερή προβολή της διεκδικητικής πολιτικής της, αυτό είναι ότι έχει κατορθώσει να πείσει, εκτός από ενίους διεθνείς παράγοντες και ένα τμήμα Ελλήνων δημοσιολόγων, οι οποίοι διαθέτουν μεγάλη πρόσβαση σε εγχώρια ΜΜΕ. Επίσης, διαθέτουν και αξιοθαύμαστη επιμονή, στα όρια της εμμονής, στην προβολή των απόψεων τους ότι η Άγκυρα επιδιώκει τον διάλογο, τον οποίον απορρίπτει η Αθήνα, αν και ορισμένοι πηγαίνουν παραπέρα αποδεχόμενοι όσα προβάλει ο τουρκικός επεκτατισμός!<br /><br />Συναφώς, ως επιτυχία της Άγκυρας καταγράφεται και η κατίσχυση της εντύπωσης ότι μεταξύ των δύο χωρών υφίστανται διαφορές προς επίλυση κι όχι τουρκικός επεκτατισμός, δηλαδή μονομερείς αξιώσεις, επί των οποίων καλείται η Αθήνα να συμφωνήσει πως αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Παρά την περί του αντιθέτου παγιωμένη εντύπωση, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, από το 1974 κι έκτοτε, δοκίμασαν την διαδικασία του διαλόγου και της διαπραγμάτευσης με την Τουρκία, την οποία η τελευταία αντιλαμβάνεται ως μέθοδο επιβολής της ατζέντας της, όπως απέδειξε η ζωή και η πραγματικότητα των διμερών σχέσεων.<br /><br />Τόσο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, στο πολύτομο Αρχείο του, όσο και ο Δημήτριος Μπίτσιος, ως υπουργός Εξωτερικών της περιόδου εκείνης, έχουν γράψει αναλυτικά για τις προσπάθειές τους να δεχθεί η Τουρκία να συζητηθούν και να αχθεί ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και έχουν αναδείξει τις τουρκικές δολιχοδρομίες (π.χ συμφωνία Καραμανλή-Ντεμιρέλ στις Βρυξέλλες και υπαναχώρηση Τσαγλαγιαγκίλ ενώπιον του Μπίτσιου στην Ρώμη).<br /><br />Ομοίως, διάλογος έγινε και κατά την δεκαετία του 1980, με τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, όπως ασφαλώς και στη συνέχεια με τους διαδόχους του Ανδρέα Παπανδρέου (Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου), ενώ σταθερά υπέρ του ελληνοτουρκικού διαλόγου ήταν και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και πιο πρόσφατα ο Αλέξης Τσίπρας. Στο καλόπιστο ερώτημα, «γιατί οι Έλληνες πρωθυπουργοί αποτυγχάνουν να συνεννοηθούν με τους γείτονές τους», η απάντηση προκύπτει από το περιεχόμενο της ατζέντας που επιχειρούν να επιβάλλουν οι Τούρκοι σε έναν διμερή διάλογο, ουσιαστικά όσα διεκδικεί ο τουρκικός επεκτατισμός.<br /><br />Μετά την κρίση στα Ίμια, το 1996, η Άγκυρα διαμήνυσε, με κάθε τρόπο (επισήμως κι ανεπισήμως) ότι σαν ελληνοτουρκικές διαφορές θεωρεί το εύρος των χωρικών υδάτων (6 ή 12 ν.μ), την υφαλοκρηπίδα, τον εναέριο χώρο, το FIR και την περιοχή ελέγχου του, τις επιχειρήσεις Έρευνας-Διάσωσης στο Αιγαίο, τον εξοπλισμό νησιών του ανατολικού Αιγαίου, το καθεστώς κυριαρχίας νησιών του Αιγαίου (γκρίζες ζώνες) και την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Στον κατάλογο έχει προστεθεί τώρα και η Ανατολική Μεσόγειος με φανερή την πρόθεση της Άγκυρας να αποκόψει την Ελλάδα, ένα έθνος κατ’ εξοχήν ναυτικό, από μία περιοχή στην οποίαν οι Έλληνες υπάρχουμε από την αυγή της Ιστορίας.<br /><br />Οι συνθήκες και ο τουρκικός επεκτατισμός<br /><br />Η Άγκυρα επικαλείται, ως έχουσες άμεση ή έμμεση σχέση με το Αιγαίο, τις εξής συνθήκες-συμφωνίες: Την Συνθήκη της Ανδριανούπολης (1829), το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (1830), την Συνθήκη του Λονδίνου (1913), την Συνθήκη των Αθηνών (1913), την Συνθήκη της Λωζάννης (1923), την Συνθήκη του Μοντρέ (1936) και την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων (1947). Παράλληλα, υπενθυμίζει ότι δεν έχει υπογράψει –αν και δεσμεύεται από την εθιμική τους διάσταση– την Συνθήκη της Γενεύης (1958) για τα χωρικά ύδατα και τις παράκτιες περιοχές, την Συνθήκη της Γενεύης (1958) για την υφαλοκρηπίδα και την Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ (1982) για το Δίκαιο της Θάλασσας.<br /><br />Η Άγκυρα επιμένει ότι στο Αιγαίο υπάρχουν πάνω από 2000 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, «που επηρεάζουν άμεσα και καθοριστικά όλα τα προβλήματα του Αιγαίου», με το καθεστώς πολλών από αυτά να είναι ακαθόριστο κι άρα αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Κατηγορεί την Ελλάδα πως «επιθυμεί να εκμεταλλευθεί στο έπακρο τα δικαιώματα που απορρέουν από την κυριαρχία επί των νήσων αυτών που της παραχωρήθηκαν ως δώρο της γεωγραφίας και της Ιστορίας». (Sule Kut, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μαρμαρά).<br /><br />Κατά την Άγκυρα, «το Αιγαίο, κι αυτό είναι βασική θέση, αποτελεί μια ημίκλειστη θάλασσα, η οποία πρέπει να τεθεί υπό ειδικό καθεστώς και στα τυχόν προβλήματα που σχετίζονται με αυτήν να βρεθούν ειδικές λύσεις πέραν των γενικών κανόνων κι αρχών που προβλέπουν οι διεθνείς συνθήκες»(!), (ό.π). Τον ίδιο κατάλογο “διαφορών” προς επίλυση και την ίδια ακριβώς φρασεολογία επαναλαμβάνουν και οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Ερντογάν.<br /><br />Στις αιτιάσεις που έχει εγείρει ο τουρκικός επεκτατισμός έχει απαντήσει με κάθε λεπτομέρεια και με πιστή αναφορά στις διεθνείς Συνθήκες-Συμβάσεις ο αείμνηστος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου (προϊστάμενος της Νομικής Υπηρεσίας του υπουργείου Εξωτερικών), Κωνσταντίνος Οικονομίδης (“Οι νησίδες Ίμια στο Αιγαίο Πέλαγος, μια διαφορά που δημιουργήθηκε με τη βία”, Εκδ. Σάκκουλα 1999). Ο Οικονομίδης υπενθύμισε ότι με την Συνθήκη της Λωζάννης, άρθρο 12, «υπό τουρκική κυριαρχία παραμένουν αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής» κι όλα τα υπόλοιπα νησιά σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο αποδίδονται στην Ελλάδα, «χωρίς καμμιά διάκριση ή περιορισμό».<br /><br />Σημαντικό βοήθημα για την κατανόηση του θέματος είναι και το βιβλίο που συνέγραψαν, ως προϊστάμενοι των Νομικών Υπηρεσιών των υπουργείων Εξωτερικών των δύο χωρών, οι Κωνσταντίνος Οικονομίδης και Χουσεΐν Παζαρτζί, (εκδόσεις ΓΝΩΣΗ 1989), με αντικείμενο το νομικό καθεστώς των νησιών του Αιγαίου. Η Ελλάδα διαθέτει ένα κράτος με ελλείπουσα θεσμική μνήμη, πολίτες που εύκολα διαβουκολούνται και δημοσιολόγους που εύκολα πείθονται από τα “επιχειρήματα” της άλλης πλευράς, πνευματικής οκνηρίας ένεκα.<div><br />Το έγγραφο του 1985<br /><br />Κι όμως, η επικρινόμενη σαν “αδιάλλακτη και απορριπτική Ελλάδα” έχει ανακοινώσει το πλαίσιο του διαλόγου που θα ήταν διατεθειμένη να διεξάγει με την Τουρκία. Δεν αποκαλύπτεται κάποιο εθνικό μυστικό από την υπενθύμιση-κοινολόγηση, τώρα, της διακοίνωσης που επεδόθη στον πρέσβη της Τουρκίας Ναζμί Ακκιμάν, την 14η Νοεμβρίου 1985. Με εκείνη, η Αθήνα αποσαφήνιζε «τα στοιχεία που συναποτελούν το status quo, καθώς και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς πρακτικής που η Ελλάδα θεωρεί ως θέματα μη διαπραγματεύσιμα, δεδομένου ότι οποιαδήποτε μεταβολή θα έθιγε την εδαφική της ακεραιότητα και την εθνική της κυριαρχία». Όπως υπογραμμίζεται στο έγγραφο (πιστό αντίγραφο από το οικείο αρχείο) τα στοιχεία αυτά είναι:</div><div><ul style="text-align: left;"><li>Για τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου το status quo προσδιορίζεται από την Συνθήκη της Λωζάννης της 24ης Ιουλίου 1923, σε συνάρτηση με το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. (σ.σ δικαίωμα στην νόμιμη άμυνα, ενώπιον του οποίου κάμπτονται όλες οι άλλες διατάξεις του Χάρτη).</li><li>Για τη Λήμνο και την Σαμοθράκη το status quo προσδιορίζεται από την Συνθήκη της Λωζάννης, την Σύμβαση της Λωζάννης και την Σύμβαση του Μοντρέ του 1936, σε συνάρτηση με την δήλωση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Αράς ενώπιον της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης και την επιστολή του Τούρκου πρέσβη Εσρέφ, της 6ης Μαΐου 1936 προς τον τότε υπουργό Εξωτερικών Ι. Μεταξά.</li><li>Για τη Δωδεκάνησο, η συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947, σε συνάρτηση με το άρθρο 51 του Χάρτη Ηνωμένων Εθνών.</li><li>Για την Αιγιαλίτιδα Ζώνη, οι διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου σε συνάρτηση με το Άρθρο 3 της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και την επίσημη τουρκική δήλωση, το 1956. (σ.σ. εύρος 12 ν.μ).</li><li>Ιδιαίτερα για την οριοθέτηση, η μέση γραμμή όπως ορίζεται από το Εθιμικό Δίκαιο, την Σύμβαση της Γενεύης του 1958, άρθρο 12, παρ. 1 και την Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας, άρθρο 15.</li><li>Για την οριοθέτηση στα Δωδεκάνησα, οι δύο ιταλοτουρκικές συμφωνίες του 1932, με τις οποίες εφαρμόζεται η μέση γραμμή, διατηρουμένων των συμφωνιών που αποτελούν μέρος του εδαφικού καθεστώτος της Δωδεκανήσου (Σύμβαση του ΟΗΕ του 1978 για την διαδοχή των Κρατών στις Συνθήκες, άρθρο 11).</li><li>Για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, το Εθιμικό Δίκαιο και η Σύμβαση της Γενεύης του 1958, άρθρο 1 και η νέα Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας, καθώς και οι αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου για την υφαλοκρηπίδα της Βόρειας Θάλασσας (που) προσδιορίζουν σαφώς ότι τα νησιά έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα και η οριοθέτηση είναι δυνατόν να νοηθεί μόνον επί τη βάσει της αρχής της μέσης γραμμής. Η Ελλάδα έχει δεχθεί σαν εναλλακτική λύση την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο.</li><li>Εναέριος Χώρος. Το Π.Δ. του Σεπτεμβρίου 1931, καθορίζει το πλάτος των 10 μιλίων. Η διαφορά μεταξύ θαλάσσιου και εναέριου εθνικού χώρου είναι απόλυτα σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο, δεδομένου ότι η Ελλάδα είχε τότε και εξακολουθεί να έχει το δικαίωμα επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης.</li></ul>Άλλο στοιχείο δημιουργίας του status quo είναι η μακροχρόνια παραδοχή εκ μέρους της Τουρκίας, όπως προκύπτει από τις υπάρχουσες διακοινώσεις. (σ.σ. Έλλην καθηγητής Διεθνών Σχέσεων έγραψε ότι είναι ντροπή να προβάλλουμε αυτό το επιχείρημα επικαλούμενοι την άγνοια των Τούρκων!).<br /><br />Ειδικά για τον μερικό αμυντικό εξοπλισμό των νησιών, να υπομνησθεί και το άρθρο 2 παρ. 4 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών περί αντιμέτρων σε περίπτωση απειλής άσκησης βίας κατά της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας.<br />Τέλος, το status quo στο Αιγαίο προσδιορίζεται και από το άρθρο 16 της Συνθήκης της Λωζάννης, με το οποίο η Τουρκία παραιτείται «παντός και οποιουδήποτε δικαιώματος ή τίτλου» έξω από τα σύνορα που της καθορίστηκαν.<br /><br />Η απάντηση της Άγκυρας δόθηκε μέσω καταιγισμού αρνητικών δημοσιευμάτων του ελεγχόμενου τουρκικού Τύπου. Στην διαδρομή των ετών έχει αποδειχθεί περίτρανα πως η Άγκυρα εννοεί σαν διάλογο-διαπραγμάτευση την αποδοχή των απαιτήσεων που εγείρει ο τουρκικός επεκτατισμός, προσαρμόζοντας το διεθνές δίκαιο στις αναθεωρητικές βλέψεις του. Αλλά, αυτό είναι μια μικρή λεπτομέρεια που διαφεύγει από την προσοχή των θιασωτών του πάση θυσία διαλόγου-διαπραγμάτευσης.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο τουρκικός επεκτατισμός και οι Έλληνες απολογητές του.

Ellada simera 0 15:41

Χατζηδημητρίου ΔημήτρηςΕάν έχει επιτύχει κάτι η Τουρκία με την σταθερή προβολή της διεκδικητικής πολιτικής της, αυτό είναι ότι έχει κατορθώσει να πείσει, εκτός από ενίους διεθνείς παράγοντες και ένα τ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκικά UAV που “οργώνουν” το Αιγαίο… Γιατί δυστυχώς, λογικά, είναι μονόδρομος η ΚΑΤΑΡΡΙΨΗ

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/ANKA-S-1068x704-1-790x400.jpg" width="744" /><br /><b><br />Του ΣΤΕΡΓΙΟΥ Δ. ΘΕΟΦΑΝΙΔΗ</b><div>Τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου υπό διαρκή επιτήρηση από τα τουρκικά UAV. Οι ελληνικές ευθύνες και η μοναδική επιλογή… Τα πρόσφατα δημοσιεύματα που αναφέρουν ότι το ΥΠΕΘΑ και το ΓΕΕΘΑ έχουν προβληματιστεί έντονα από την κατακόρυφη αύξηση όχι μόνο των παραβιάσεων του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου αλλά και των υπερπτήσεων των UAV Baytaktar TB-2 και Anka, αποκαλύπτει αν μη τι άλλο την πλήρη απουσία σχεδιασμού ή ακόμα και απλών πρωτοβουλιών-ενεργειών αντιμετώπισης κρίσεων ή ακόμα και καταστάσεων που εμπεριέχουν όλα τα “συστατικά” μίας εκκολαπτόμενης κρίσης.<br /><br />Η απειλή των τουρκικών UAV ως τακτική από την πλευρά της γειτονικής χώρας, φάνηκε από τα αρχικά της στάδια πώς ακριβώς θα εξελισσόταν και σε ποιες καταστάσεις θα οδηγούσε. Η ελληνική πλευρά αρκέστηκε σε πρώτη φάση, όταν το πρόβλημα έκανε την εμφάνισή του, στο να το “κρύψει κάτω από το χαλί”. Αναφερόμαστε στην περίοδο 2018-2019, όταν η “πρώτη φορά Αριστερά” διαπίστωνε μάλλον αμήχανα και χωρίς φυσικά ποτέ να το παραδεχτεί δημόσια, ότι τα ρίσκα που πήρε με την Τουρκία… απέδωσαν καρπούς.<br /><br />Παρά το γεγονός αυτό, αρκέστηκε να διαπιστώσει ότι δεν είναι δυνατόν να αναγνωρίζονται απλά τα μικρά εμβολοφόρα, μη επανδρωμένα τουρκικά UAV, από κανονικά μαχητικά, με κόστος ανά ώρα πτήσης μερικών δεκάδων χιλιάδων ευρώ! Έθεσε το θέμα σε καθαρά οικονομικές διαστάσεις και από εκεί και πέρα το αποσιώπησε και το άφησε να εξελιχθεί…<br /><br />Η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων…</div><div><br />Ακόμα και όταν μετά τις εκλογές του Ιουλίου του 2019 η κυβέρνηση άλλαξε βέβαια, δεν έγινε και πάλι απολύτως τίποτα για να αποτραπούν τα UAV της Τουρκικής Αεροπορίας και του Τουρκικού Ναυτικού, από το να “οργώνουν” όπως χαρακτηριστικά γράφτηκε, καθημερινά τους ουρανούς του Αιγαίου. Και αυτή η καθυστέρηση σε συνδυασμό με την χρόνια αδράνεια ήταν που (όπως θα περίμενε κανείς ως φυσική και αναμενόμενη εξέλιξη…) αποθράσυνε τους Τούρκους.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/toyrkika-uav-poy-quot-orgonoyn-quot-to-aigaio-giati-dystychos-einai-logika-monodromos-i-katarripsi/t-6-texan-ii-kaf"><img height="326" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/T-6-TEXAN-II-KAF.jpg" width="640" /></a><br /><i>Ελληνικό T-6A Texan II NTA, με δύο ατρακτίδια πολυβόλων HMP-400</i><br /><br />Είναι πολλοί αυτοί που θα σπεύσουν να επισημάνουν ότι η κατάρριψη των τουρκικών UAV, δεν είναι απλή υπόθεση. Θα συμφωνήσουμε, καταρχήν, μαζί τους. Δεν είναι για τους παρακάτω λόγους:<br /><br />– Οι ελληνικές δυνάμεις δεν μπορούν να αξιοποιήσουν πυραυλικά αντιαεροπορικά συστήματα για να καταρρίψουν τα τουρκικά UAV. Γιατί ο εναέριος χώρος του Αιγαίου διατρέχεται από δεκάδες αεροδιαδρόμους (…όχι τους διαδρόμους απο/προσγείωσης των αεροδρομίων). Οι αεροδιάδρομοι (airways) είναι νοητές ευθείες πλάτους 10 ναυτικών μιλίων στον ουρανό, επάνω στις οποίες κινούνται τα αεροσκάφη. Στο χώρο του Αιγαίου καλύπτουν σχεδόν όλα τα υψομετρικά επίπεδα και χρησιμοποιούνται ανά ώρα από δεκάδες (το χειμώνα) και εκατοντάδες (το καλοκαίρι) πτήσεις πολιτικών (και στρατιωτικών) αεροσκαφών.<br /><br />– Για τον ίδιο ακριβώς λόγο είναι παρακινδυνευμένη και η χρήση συστημάτων παρεμβολής. Τουλάχιστον εξ όσων γνωρίζουμε. Κατάλληλοι για να απαντήσουν υπεύθυνα στο εάν είναι πράγματι διαθέσιμα τέτοια συστήματα στη διεθνή αγορά και στο εάν η αξιοποίησή τους από την ελληνική πλευρά θα αποτελέσει κίνδυνο ασφαλείας για τις παρακείμενες πολιτικές πτήσεις, δεν είμαστε σίγουρα εμείς. Υπάρχουν πολλοί ειδικοί στην Ελλάδα στων οποίων τις γνώσεις μπορεί να απευθυνθεί το ΥΠΕΘΑ…<br /><br />– Η αξιοποίηση μαχητικών για την κατάρριψη μη επανδρωμένων αεροσκαφών, είναι ενδεδειγμένη και επιβεβλημένη, από τη στιγμή που αυτά εισέρχονται στο FIR Αθηνών χωρίς να έχουν κατατεθεί σχέδια πτήσης. Βάσει των κανονισμών του ICAO (του Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας), ακριβώς όπως για τα πολιτικά και στρατιωτικά επανδρωμένα αεροσκάφη, έτσι και για τα μη επανδρωμένα, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ η κατάθεση σχεδίων πτήσης. Σε αυτά περιγράφεται η διαδρομή που θα ακολουθήσουν, αναφέρεται το ύψος πτήσης τους σε κάθε σκέλος της, καθώς και ο χρόνος παραμονής τους εντός του FIR Αθηνών.<br /><br />– Για λόγους ασφάλειας των πολιτικών πτήσεων (που μπορεί να είναι εμπορικές, ή πτήσεις εκπαιδευτικές, Γενικής Αεροπορίας, ή μεταφοράς VIP κοκ), αλλά και λόγους εθνικής ασφάλειας, οι Υπηρεσίες Ελέγχου Εναέριας Κυκλοφορίας, έχουν το δικαίωμα και την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να απαιτούν την κατάθεση σχεδίων πτήσης. Από ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ εισερχόμενο στο FIR Αθηνών αεροσκάφος.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/toyrkika-uav-poy-quot-orgonoyn-quot-to-aigaio-giati-dystychos-einai-logika-monodromos-i-katarripsi/aegean-airways-high"><img height="412" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/Aegean-airways-High.jpg" width="640" /></a><br /><i>Οι αεροδιάδρομοι μεγάλου ύψους (Upper) του FIR Αθηνών</i><br /><br />Η αξιοποίηση μαχητικών αεροπλάνων κατά συνέπεια, είναι ενδεδειγμένη για την κατάρριψη των τουρκικών UAV. Είτε με τη χρήση των πυροβόλων τους, είτε με τη χρήση πυραύλων αέρος – αέρος μικρής ακτίνας, με κεφαλές αναζήτησης υπέρυθρης ακτινοβολίας (IR). Υπάρχει και η δυνατότητα της χρήσης κατευθυνόμενων ρουκετών APKWS, αλλά δυστυχώς δεν βρισκόμαστε ακόμα εκεί. Για λόγους που έχουν κατ΄ επανάληψη αναλυθεί από το DP.<br /><br />Η χρήση πυροβόλων είναι περισσότερο ενδεδειγμένη σε σχέση με τους πυραύλους, για ευνόητους λόγους. Που δεν είναι σχετικοί μόνο με το κόστος… Επαναλαμβάνουμε, προέχει η ασφάλεια των πολιτικών πτήσεων. Εφόσον οι ελληνικές κυβερνήσεις επιθυμούσαν να καταρρίπτουν τα τουρκικά UAV, πραγματικά “αθόρυβα”, θα μπορούσαν κάλλιστα να αξιοποιήσουν τα T-6A Texan II NTA με τα δύο ατρακτίδια πολυβόλων HMP-400 των 0.50 ιντσών που μπορούν να φέρουν τα αεροπλάνα αυτά. Ο συνδυασμός είναι σε υπηρεσία στην Πολεμική Αεροπορία, εδώ και πολλά χρόνια.<br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/toyrkika-uav-poy-quot-orgonoyn-quot-to-aigaio-giati-dystychos-einai-logika-monodromos-i-katarripsi/aegean-airways-low"><img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/Aegean-Airways-Low.jpg" /></a><br /><br />Οι αεροδιάδρομοι μικρού ύψους (Low) του FIR Αθηνών<br /><br />Στο συγκεκριμένο ζήτημα το DP αναφέρθηκε όχι μία αλλά πολλές φορές. Και επειδή ασφαλώς δεν έχουμε στη διάθεσή μας όλα τα επιχειρησιακά και οικονομοτεχνικά στοιχεία και δεδομένα, αλλά ούτε και διεκδικούμε το “αλάθητο του Πάπα”, θα δεχτούμε ότι δεν υπήρχαν ούτε ο χρόνος αλλά ούτε και τα χρήματα να εκσυγχρονιστούν τα 20 T-6A που έχουν τεθεί εκτός ενέργειας στην 120 ΠΕΑ στην Καλαμάτα…<br /><br />Αυτό που δεν μπορούμε να δεχτούμε είναι ότι για τα υπόλοιπα 25 εν ενεργεία, δεν υπάρχει η δυνατότητα να επανέλθουν ΟΛΑ σε πλόιμη κατάσταση ΑΜΕΣΑ και ότι δεν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν αποτελεσματικά ως κυνηγοί των τουρκικών UAV. Πολύ πιο “αθόρυβα”, πολύ πιο οικονομικά και ίσως και πολύ πιο αποδοτικά σε σχέση με τα μαχητικά…<br /><br />Τα 12 ναυτικά μίλια σε αέρα και θάλασσα και η μοναδική εναλλακτική της ελληνικής πλευράς<br />Σε όλο το κείμενο κάνουμε λόγο για κατάρριψη των τουρκικών UAV. Γιατί αυτή όπως θα δούμε, είναι όντως η μόνη ουσιαστική επιλογή της Ελλάδας, αν θέλει να επιβάλλει την τάξη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Ενδεχόμενη απόφαση της Ελλάδας για ευθυγράμμιση των χωρικών της υδάτων με τον εθνικό εναέριο χώρο, σε κάποια έκταση, π.χ. από τα 8 μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια.<br /><br />Αυτό θα έλυνε πάρα πολλά επιχειρησιακά, και όχι μόνο, προβλήματα. Γιατί θα δημιουργούσε (όπως φαίνεται και στους σχετικούς χάρτες), συμπαγή ελληνικά χωρικά ύδατα, καθώς και ενιαίο εθνικό εναέριο χώρο σε μεγάλες εκτάσεις. Το τουρκικό casus belli αφορά την επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια. Όμως, παρά τη συνεχή αναφορά Τούρκων αξιωματούχων απλά στη διαφορά μεταξύ χωρικών υδάτων και εναέριου χώρου, το παλαιόθεν γνωστό φοβικό σύνδρομο δεν επέτρεψε την ενεργοποίηση των ελληνικών αντανακλαστικών ώστε να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία.<br /><br />Το διεθνές δίκαιο δίνει μονομερώς το δικαίωμα επέκτασης στα 12 ναυτικά μίλια και η Τουρκία επιδιώκει να επιβάλλει την άποψή της περί “ειδικών συνθηκών” στο Αιγαίο, ενώ σε όλη την υπόλοιπη υφήλιο θα ίσχυαν τα 12 ναυτικά μίλια! Η διαφορά μεταξύ 9, 10 και 12 ναυτικών μιλίων δεν αλλάζει πολλά. Ή μια άλλη παραλλαγή… 12 ν.μ. στον ηπειρωτικό κορμό και ρυθμίσεις κατά περιοχή, κοντά σε όσα είχε αποδεχθεί καταρχήν η Τουρκία στις διερευνητικές. Ακόμα κι αν επεδίωκε η Τουρκία να δημιουργήσει κρίση, τα προβλήματα που θα συναντούσε, πέραν των στρατιωτικών θα ήταν μεγάλα. Διότι οι φίλοι και σύμμαχοι θα καλούνταν να λάβουν θέση, για ποιον λόγο κάτι που ισχύει ως μονομερές δικαίωμα σε όλη την υφήλιο θα πρέπει να εξαιρεί την Ελλάδα!<br /><br />Κι επειδή οι Τούρκοι δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοια λάθη ρητορικής, αναρωτιέται κανείς μήπως θα έπρεπε να εξεταστεί και το –έστω υπερβολικό και μικρών πιθανοτήτων– ενδεχόμενο, η ίδια η Τουρκία να μας καλεί να κινηθούμε μονομερώς. Διότι το casus belli και η αμετροέπεια διεκδικήσεων που επιδεικνύει στα ελληνοτουρκικά, της έχουν δημιουργήσει ουκ ολίγα προβλήματα στις διεθνείς της σχέσεις τα τελευταία χρόνια.<br /><br />Όπως ο Ερντογάν “ρίχνει τα μούτρα του” και επιδιώκει με όλους εξομάλυνση (Ισραήλ, Αίγυπτο, ΗΑΕ), έχει ίσως λογική να εξετάσει κανείς το ενδεχόμενο να επιθυμούσε μια “αναίμακτη” επίλυση, ώστε στη συνέχεια και να το επικαλείται ως επιχείρημα τουρκικής μετριοπάθειας – φιλειρηνικής διάθεσης και να το χρησιμοποιήσει για να διεκδικήσει ανταλλάγματα σε άλλα σημεία από την Ελλάδα. Με τις διεθνείς πιέσεις να στρέφονται στην Αθήνα…<br /><br />Αφαιρώντας το επιχείρημα της διαφοράς ανάμεσα στα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν θα μπορούσαν να διεξάγουν ούτε ασκήσεις, αλλά ούτε και να διέλθουν με σχετική ευκολία. Καταθέτοντας απλά σχέδια πτήσης δηλαδή στην περίπτωση των αεροσκαφών. Ακόμα όμως και με δεδομένη την άρνηση της ελληνικής πλευράς να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και να επεκτείνει χωρικά ύδατα και εθνικό εναέριο χώρο, εξακολουθεί να διατηρεί το δικαίωμα ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ των πτήσεων μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Πόσο μάλλον όταν μπορεί να αποδείξει ότι φέρουν ηλεκτροοππτικά συστήματα επιτήρησης και στοχοποίησης εντός του FIR Αθηνών, επικαλούμενη λόγους εθνικής ασφάλειας και ασφάλειας των πολιτικών πτήσεων.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/toyrkika-uav-poy-quot-orgonoyn-quot-to-aigaio-giati-dystychos-einai-logika-monodromos-i-katarripsi/greece-turkey-territorial-sea"><img height="384" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/GREECE-TURKEY-TERRITORIAL-SEA.jpg" width="640" /></a><br /><br />Έχει το απόλυτο δικαίωμα δηλαδή να εκδώσει σχετική απαγορευτική ΝΟΤΑΜ. Ακριβώς όπως έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να απαιτεί την κατάθεση σχεδίων πτήσης από τις τουρκικές Υπηρεσίες ΕΕΚ (Ελέγχου Εναέριας Κυκλοφορίας). Εφόσον σχέδια δεν κατατίθενται, ή εφόσον τα αεροσκάφη για τα οποία έχουν κατατεθεί σχέδια πτήσης, παρεκκλίνουν από τα ίχνη και τα ύψη που αναγράφονται σε αυτά, η ελληνική πλευρά έχει το δικαίωμα να τα καταρρίψει για λόγους εθνικής ασφάλειας και ασφάλειας των πολιτικών πτήσεων.<br /><br />Δεν υπάρχει καμία “παρερμηνεία” ή “έκπτωση” ως προς τα δικαιώματά της αυτά. Αυτό ορίζουν οι κανονισμοί του ICAO και αυτό είναι υποχρεωμένη με βάση τη Συνθήκη του Σικάγο του 1944 να πράττει η Ελλάδα για το FIR Αθηνών. Να παρέχει υπηρεσίες ΕΕΚ και να εξασφαλίζει την ασφάλεια των πτήσεων, εντός των ορίων του. Παράλληλα, δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει νόμος που να της επιβάλλει να το κάνει αυτό, σε βάρος της εθνικής της ασφάλειας…<br /><br />Κατόπιν όλων αυτών θα περιμένουμε να δούμε πώς (και πότε…), θα αντιμετωπιστεί πράγματι η νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο Αιγαίο. Μία κατάσταση που, επαναλαμβάνουμε, φαινόταν από την αρχή πώς θα εξελιχθεί. Η ελληνική πλευρά προτίμησε για άλλη μία φορά να επιδείξει “στρατηγική ψυχραιμία”. Μόνο που αυτή είναι λανθασμένη κυρίως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Τα μη επανδρωμένα δεν είναι μαχητικά. Τα οποία εισέρχονται για περιορισμένο χρόνο και αναστρέφουν τις περισσότερες φορές, χωρίς καν να εμπλακούν με τα ελληνικά μαχητικά που σπεύδουν να τα αναχαιτίσουν.<br /><br />Τα μη επανδρωμένα παραμένουν επί ώρες ολόκληρες (λόγω πολύ μεγάλης αυτονομίας…) εντός του FIR Αθηνών, επιτηρώντας τα ελληνικά νησιά. Καταγράφοντας δηλαδή κάθε κίνηση επάνω σε αυτά. Εάν η Ελλάδα δεν θέλει να παίζει με την εθνική της ασφάλεια λοιπόν, έχει μία μόνο επιλογή. Να επιδείξει τη βούληση και την αποφασιστικότητα να τα καταρρίψει. Το εάν αυτό θα εξοργίσει την Τουρκία, ή θα εκληφθεί από τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ ως ενέργεια κλιμάκωσης δεν βαρύνει περισσότερο από την αμφισβήτηση της κυριαρχίας και των δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτήν. Διότι υπεύθυνοι για τις αρνητικές – καταστροφικές εξελίξεις που θα έρθουν δεν θα είναι ούτε η Τουρκία, ούτε το ΝΑΤΟ…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκικά UAV που “οργώνουν” το Αιγαίο… Γιατί δυστυχώς, λογικά, είναι μονόδρομος η ΚΑΤΑΡΡΙΨΗ

Ellada simera 0 15:28

Του ΣΤΕΡΓΙΟΥ Δ. ΘΕΟΦΑΝΙΔΗΤα νησιά του ανατολικού Αιγαίου υπό διαρκή επιτήρηση από τα τουρκικά UAV. Οι ελληνικές ευθύνες και η μοναδική επιλογή… Τα πρόσφατα δημοσιεύματα που αναφέρουν ότι το ΥΠΕΘΑ και … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η ομάδα που στήριξε τον βομβαρδισμό της Σερβίας στις επάλξεις κατά Ρωσίας;

<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/NATO-SERBIA-790x400.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/NATO-SERBIA-790x400.jpeg" width="752" /></a></div></div><b><div><br /></div>ΜΠΕΡΝΑΡ-ΑΝΡΙ ΛΕΒΙ</b><br />Χιλιάδες Αμερικανοί βρίσκονται σε επιφυλακή σε όχι και πολύ μακρινή απόσταση από τη γραμμή του ουκρανικού μετώπου. Ο Βρετανός πρωθυπουργός ετοιμάζεται να στείλει χερσαία, εναέρια και ναυτική υποστήριξη. Η Γαλλία εργάζεται για την αποκλιμάκωση αλλά την ίδια ώρα στέλνει ένα τάγμα στη Ρουμανία. Η Σουηδία κινητοποιεί το Ναυτικό της απέναντι στις ρωσικές προκλήσεις. Τίποτα δεν έχει κερδηθεί αλλά αυτή είναι η πρώτη καλή είδηση της χρονιάς: ο ελεύθερος κόσμος (ας μη διστάζουμε να τον ονομάζουμε έτσι) αντιδρά στην πιθανότητα ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και ο Πούτιν, όπως αναμενόταν, αρχίζει να υποχωρεί.<br /><br />Η εξαίρεση είναι η Γερμανία, η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή δύναμη. Πρώτα η νέα υπουργός Εξωτερικών, η οικολόγος Αναλένα Μπέρμποκ, απέκλεισε την προσφυγή σε στρατιωτικές λύσεις και άφησε τη συνάδελφό της, την υπουργό Αμυνας Κριστίνε Λάμπρεχτ να προσφέρει στην Ουκρανία 5.000 στρατιωτικά κράνη. Εν συνεχεία, ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Σοσιαλδημοκρατών και άλλοι κομματικοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι «κατανοούν το αίσθημα απειλής» που διακατέχει το Κρεμλίνο εξαιτίας της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ. Μετά, ήρθε η συγκλονιστική ιστορία της Εσθονίας που αποφάσισε να δώσει στο Κίεβο 42 πυροβόλα D-30 προτού το Βερολίνο της υπενθυμίσει ότι αυτά τα όπλα ανήκαν κάποτε στη Γερμανία η οποία δικαιούται να απαγορεύει την εξαγωγή τους. Και φθάσαμε στον επικεφαλής του γερμανικού Ναυτικού, Κέι-Αχιμ Σένμπαχ, ο οποίος υποχρεώθηκε να παραιτηθεί αφού υιοθέτησε την πιο χονδροειδή ρωσική προπαγάνδα, περί ευγενούς Πούτιν που απλά ζητάει σεβασμό από τους κακούς Ουκρανούς γείτονες.<br /><br />Ακόμα χειρότερα, επανεμφανίστηκε η διχογνωμία για τον διάσημο αγωγό αερίου Nord Stream 2 ο οποίος έχει μήκος 1.230 χιλιόμετρα και διασχίζει τη Βαλτική, προμηθεύοντας με ρωσικό φυσικό αέριο τη Γερμανία και μέσω αυτής, την Ευρώπη. Χρειάζεται άραγε να διευκρινίσουμε ότι αυτός ο αγωγός, που καλύπτει την ίδια διαδρομή με τον δίδυμό του, τον Nord Stream 1, δεν φέρνει ενέργεια ούτε φθηνότερη ούτε καλύτερη; Και ότι το μόνο αποτέλεσμα αυτού του φαραωνικού έργου, το οποίο μυστηριωδώς υποστηρίζεται από τις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις των τελευταίων είκοσι χρόνων, είναι η παράκαμψη της Πολωνίας και της Ουκρανίας, οι οποίες στερούνται τα πολύτιμα τέλη διέλευσης;<br /><br />Πρέπει άραγε να επαναλάβουμε ότι για εμάς τους Ευρωπαίους η απόληξη αυτής της περιπέτειας θα είναι η μεγαλύτερη εξάρτηση από μία Ρωσία που θεωρητικά μπορεί ανά πάσα στιγμή να κλείσει τις στρόφιγγες;<br /><br />Για τους Ευρωπαίους η απόληξη της περιπέτειας του Nord Stream 2 θα είναι η μεγαλύτερη εξάρτηση από μία Ρωσία που θεωρητικά μπορεί ανά πάσα στιγμή να κλείσει τις στρόφιγγες.<br /><br />Η διαμάχη λοιπόν επανέρχεται. Το ΝΑΤΟ προτείνει στον Γερμανό καγκελάριο Σολτς να μη θέσει σε λειτουργία τον άχρηστο και παράλογο αγωγό. Αυτός καταλήγει σε αυτή την απόφαση αλλά μόνο αφού αμφιταλαντεύτηκε, αφού δήλωσε ότι πρόκειται για «ιδιωτικό έργο» και κατέγραψε την απροθυμία του «να εμπλέξει στη διαμάχη» αυτόν τον ανθό του γερμανικού βιομηχανικού δαιμονίου. Περίεργο…<br /><br />Οι σύμμαχοι της Γερμανίας μπορούν μόνο να κάνουν υποθέσεις. Κάποιοι επικαλούνται την κληρονομιά της Οστπολιτίκ του Βίλι Μπραντ (απέχει πολύ). Αλλοι επικαλούνται τις παλιές ενοχές της χώρας από την εποχή που, όπως έχει πει ο Πολ Σελάν, «ο θάνατος ήταν ο κυρίαρχος της Γερμανίας». Αλλά γιατί αυτές οι ενοχές να μην ισχύουν και για την Ουκρανία; Κάποιοι τρίτοι βλέπουν την εφαρμογή στην πράξη της ιδεολογίας περί «αλλαγής χάρη στο εμπόριο». Τη θεωρία αυτή διατύπωσε ο Γαλλοαμερικανός Σαμιέλ Πιζάρ στο έργο «Τα όπλα της Ειρήνης» (περιπλέκοντας ακόμη περισσότερο την υπόθεση, ο Πιζάρ τυγχάνει πατριός και μέντορας του Αμερικανού ΥΠΕΞ Τόνι Μπλίνκεν). Και φθάνουμε σε όσους έχουν γερμανοφοβικά αντανακλαστικά, οι οποίοι βλέπουν τον πρώην καγκελάριο Σρέντερ, που εγκαινίασε τον καταραμένο αγωγό, να εξαγοράζεται εν συνεχεία από την Gazprom. Βλέπουν τον νυν επικεφαλής του έργου Ματίας Βάρνιγκ, πρώην αξιωματούχο της Στάζι και συνοδοιπόρο του Βλαντιμίρ Πούτιν στα νιάτα του. Και βλέπουν και τις τρεις εταιρείες που οι ΗΠΑ έχουν βάλει στη μαύρη λίστα ως ύποπτες για τη συμμετοχή από γερμανικό έδαφος στην παρασκευή ρωσικών χημικών όπλων, όπως αυτά που δηλητηρίασαν τον Ναβάλνι.<br /><br />Φίλοι Γερμανοί, μπροστά σε αυτή τη σύγχυση, μόνο μία είναι η λύση.<br /><br />Να επανασυνδεθείτε με το πνεύμα του Κόνραντ Αντενάουερ, του Βάλτερ Χαλστάιν και του Βίλχελμ Ρέπκε, των αντιναζιστών και αντισταλινικών πατέρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Να θυμηθείτε ξανά το Τείχος της Ντροπής, που το διασχίζατε με σφαίρες και που κατέρρευσε υπό τα βέλη του Ροστροπόβιτς όπως το Τείχος της Ιεριχούς κατέρρευσε υπό τους ήχους της σάλπιγγας. Να θυμάστε τη στιγμή μεγαλείου που σας οδήγησε να στήσετε στην καρδιά του Βερολίνου ένα μνημείο στο χρώμα της στάχτης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος. Να μην ξεχνάτε ότι είστε η χώρα του Καντ, του συνταγματικού πατριωτισμού του Χάμπερμας και της ευτυχισμένης νιτσεϊκής γνώσης που αρνείται το βάρος ενός γερμανικού πνεύματος αρρωστημένου από τη δύναμη και από μια ευμάρεια στερούμενη ελπίδας. Και ακούστε προτροπές όπως αυτή: Οι φίλοι της επιστήμης και της φιλολογίας, οι οπαδοί του Χέλντερλιν και του Νοβάλις, οι κληρονόμοι του Τόμας Μαν, του Αντόρνο και της Κοντέσας Ντένχοφ, οι κάτοικοι αυτής της σαγηνευτικής χώρας του νου και του κάλλους αξίζουν περισσότερα από το να γίνουν βάθρο για να σταθεί ο Πούτιν.<br /><br /><b><i>* O κ. Μπερνάρ-Ανρί Λεβί είναι Γάλλος φιλόσοφος.</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ομάδα που στήριξε τον βομβαρδισμό της Σερβίας στις επάλξεις κατά Ρωσίας;

Ellada simera 0 15:21

ΜΠΕΡΝΑΡ-ΑΝΡΙ ΛΕΒΙΧιλιάδες Αμερικανοί βρίσκονται σε επιφυλακή σε όχι και πολύ μακρινή απόσταση από τη γραμμή του ουκρανικού μετώπου. Ο Βρετανός πρωθυπουργός ετοιμάζεται να στείλει χερσαία, εναέρια και … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια