Η μεγάλη ευκαιρία: Τι εννοεί ο Πομπέο όταν ομιλεί για «στρατηγικό διάλογο» με την Αθήνα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbPubUq2JuOS3gOsVBY4Y3tbWEkjbR1t9_77jks7PXpvrBP_5nkbXUxDPqBtfjhziDifQLhPRB2hmD0-EzpjUs5VtTy1fz0NR_ejd34uYyRFSTqLPyowlHXcO39iXpabioKsYtLH613-s/s1600/KOTZIAS-STATE-DEPARTMENT.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="329" data-original-width="750" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbPubUq2JuOS3gOsVBY4Y3tbWEkjbR1t9_77jks7PXpvrBP_5nkbXUxDPqBtfjhziDifQLhPRB2hmD0-EzpjUs5VtTy1fz0NR_ejd34uYyRFSTqLPyowlHXcO39iXpabioKsYtLH613-s/s640/KOTZIAS-STATE-DEPARTMENT.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Μιχάλη Ιγνατίου</b><br /> Την απάντηση στο ερώτημα που θέσαμε χθες, εάν η Ελλάδα θα μπορούσε να αντικαταστήσει στρατηγικά την Τουρκία στην ευρύτερη γειτονιά μας, την γνωρίζουν πλέον ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς και όσοι εκ των συνεργατών του παραβρέθηκαν στη συνάντηση του με τον Αμερικανό ομόλογό του, Μάικ Πομπέο. <br /> Ήταν μία πολύ καλή συνάντηση σε εξαιρετικό κλίμα, όπως είπαν αξιωματούχοι, μία θέση που διατυπώνεται και στο επίσημο ανακοινωθέν του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Βεβαίως, όπως πάντα, οι αναλυτές -ακόμα και ένας του οποίου εκτιμώ τη γνώμη- χλεύασαν την ανακοίνωση και ειδικά το σημείο που αναφέρεται στον στρατηγικό διάλογο. Και αυτό παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν πως ο Μάικ Πομπέο άρχισε ήδη να φέρνει τα κάτω-πάνω στην αμερικανική εξωτερική πολιτική.<br /> <br /> <br /> Εκτός των αναλυτών είχαμε και δημοσιογράφους που ανακάλυψαν σχεδόν «καυγά» μεταξύ των δύο υπουργών. Είναι φρικτό το θέαμα της προσβολής της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, καθώς στη νέα εποχή που ζούμε, ο καθένας γράφει την βλακεία του, και όταν πιέζεται από τα ίδια τα γεγονότα, λέει πως πηγή του είναι π.χ. ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα! Ο οποίος αποκλείεται να έδωσε την ανύπαρκτη «πληροφορία» ότι ο Έλληνας υπουργός, λίγο-πολύ, έφαγε …ξύλο από τον Αμερικανό ομόλογό του.<br /> <br /> Η βασική συζήτηση αφορούσε την κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, όπου διακυβεύονται τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και έγινε ένας εποικοδομητικός διάλογος για τις δυνατότητες που υπάρχουν ώστε να βοηθήσει η Ελλάδα, μαζί με άλλες χώρες της περιοχής, που θα ηγηθούν του νέου αμερικανικού «μετώπου». Επίσης έγινε ανταλλαγή απόψεων για τα ενεργειακά θέματα, με δεδομένο ότι το Ισραήλ, η Αίγυπτος και η Κύπρος, θα μπορούσαν να εξελιχθούν από κοινού και πολύ σύντομα σε ενεργειακές δυνάμεις σε παγκόσμιο επίπεδο.<br /> <br /> Η ασφάλεια της ανατολικής Μεσογείου, στην πολύ πιθανή περίπτωση που κατασκευαστεί και ο αγωγός East Med, είναι το πιο βασικό στοιχείο της συνεργασίας αυτής, που θα εξυπηρετήσει αφάνταστα και την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Ισραήλ είναι διατεθειμένο να αναλάβει αυτό τον νευραλγικό τομέα και η συνεργασία της Αμερικής είναι σίγουρα απαραίτητη.<br /> Οπωσδήποτε, η Ελλάδα δεν δύναται από μόνη της σηκώσει αυτό το βάρος της ασφάλειας, αλλά θα μπορεί να συμμετέχει στο «μέτωπο» του οποίου θα ηγηθεί το Ισραήλ. Άλλωστε, επειδή τα συμφέροντα θα αφορούν την ίδια την Αμερική και τους «άκαπνους» της Ευρώπης, που τα θέλουν όλα έτοιμα στο πιάτο, το αμερικανικό Πεντάγωνο έχει σημαντικό ρόλο να παίξει.<br /> <br /> Θα είναι μεγάλο κέρδος για τη χώρα μας η εδραίωση του στρατηγικού διαλόγου με τις Ηνωμένες Πολιτείες και πρέπει η κυβέρνηση να τολμήσει στο ζήτημα αυτό. Κόστος δεν θα έχει, αντίθετα τα οφέλη θα είναι πάρα πολλά και θα βοηθηθεί και η ταλαιπωρημένη ελληνική οικονομία.<br /> <br /> Όταν ο κ. Πομπέο ομιλεί επίσημα και δημόσια, μέσω της ανακοίνωσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, για τον ηγετικό ρόλο που πρέπει να αναλάβει η Ελλάδα, έχει ιδιαίτερη σημασία. Ούτε Τζον Κέρι είναι, ο οποίος θα μείνει στην ιστορία για το ασήμαντο έργο του, ούτε ο Ρεξ Τίλερσον, ο οποίος ενώ ήταν ο πιο τολμηρός τεχνοκράτης στην Αμερική, στο υπουργείο Εξωτερικών τον χαρακτήριζε η ατολμία. Ο νέος υπουργός Εξωτερικών είναι οδοστρωτήρας.<br /> <br /> Η Αμερική βρίσκεται στο στάδιο των μεγάλων αποφάσεων για τη γειτονιά μας. Περιμένει με αγωνία το αποτέλεσμα των εκλογών στην Τουρκία και απ’ εκεί και πέρα θα δράσει, ιδιαίτερα αν νικητής είναι ο Ταγίπ Ερντογάν. Είναι κάτι που απεύχονται οι Αμερικανοί, αλλά δεν το φωνάζουν για να μην χρησιμοποιηθεί στον προεκλογικό αγώνα.<br /> Εάν ο κ. Ερντογάν δεν αλλάξει και συνεχίσει να προκαλεί με χυδαίο τρόπο την Αμερική και το ΝΑΤΟ, αυτό σημαίνει ότι απαιτούνται δράσεις. Και η καλύτερη δράση για τις ΗΠΑ είναι ένα μέτωπο των χωρών που διατηρούν φιλικές σχέσεις με την Ουάσιγκτον, και οι οποίες θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν χωρίς κανένα κόστος την προβληματική Τουρκία.<br /> <br /> Ο βασικός συνομιλητής της Αμερικής είναι το Ισραήλ, αλλά και η Αίγυπτος, χώρες με τις οποίες η Ελλάδα και η Κύπρος διατηρούν τις καλύτερες των σχέσεων. Με δεδομένο ότι η Ουάσιγκτον χάνει και το Λίβανο, ο οποίος εξελίσσεται σε «όργανο» και «εργαλείο» του Ιράν, οι Αμερικανοί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν τα κουμάντα τους για να προστατεύσουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα, και το Ισραήλ, το οποίο αντιμετωπίζει θανάσιμο κίνδυνο από το Ιράν.<br /> <br /> Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και τα «γεράκια» του, θα κοντράρουν άγρια την Τεχεράνη και περί αυτού ας μην έχουμε την παραμικρή αμφιβολία. Άλλωστε εκφράζει και δημόσια τα «αισθήματά» του για το Ιράν ο πλανητάρχης. Δεν χρειάζεται να τα ακούμε από τους «διαδρομιστές» και τους αναλυτές των Αθηνών. Ομιλούν από μόνα τους τα γραφόμενα του στις επίσημες ανακοινώσεις και στο προσφιλές του Twitter.<br /> <br /> Από τη δημόσια ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, θα κρατήσω και αυτό:<br /> «Οι δύο άντρες (Σ.Σ.: ο κ. Πομπέο και ο κ. Κοτζιάς) συμφώνησαν να παραμείνουν σε στενή επαφή για όλα αυτά και για άλλα διμερή, περιφερειακά και διεθνή ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος και θα συνεργαστούν στενά το επόμενο διάστημα για να διασφαλίσουν την σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο».<br /> <br /> ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Θα είναι αφελής κανείς να πιστεύει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα σταματήσουν τις προσπάθειες να επαναφέρουν στο δυτικό «μαντρί» την Τουρκία. Θα συνεχίσουν ελπίζοντας πως μετά τις τουρκικές εκλογές τα πράγματα θα αλλάξουν. Όμως, την ίδια στιγμή, μία υπερδύναμη σαν την Αμερική, δεν θα περιμένει επ’ άπειρον τον κ. Ερντογάν… Θα προχωρήσει στη σύμπτυξη και ανάπτυξη άλλων συμμαχιών στη γειτονιά μας… Αυτό εξάγεται από την πληροφόρηση που είχα μετά τη συνάντηση του κ. Πομπέο με τον Έλληνα ομόλογό του…<br /> <br /> <a href="https://www.apopseis.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η μεγάλη ευκαιρία: Τι εννοεί ο Πομπέο όταν ομιλεί για «στρατηγικό διάλογο» με την Αθήνα

Του Μιχάλη Ιγνατίου Την απάντηση στο ερώτημα που θέσαμε χθες, εάν η Ελλάδα θα μπορούσε να αντικαταστήσει στρατηγικά την Τουρκία στην ευρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Είναι δυνατή η ειρήνη γύρω από το Ισραήλ;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNAGQh-u9CVAzrUS79LVnWYDR34IV-lnwiEhLrk1mIzDy2qS5eRluS9XUOgeA2cDKqmKEPo46HuR-jlqa7HgixYJ82X4gcomZB6eYq9DxpkNwD58qv2UdB9amXYv6lXo1HKDbkbXl7Lj0/s1600/Voltairenet-org_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="400" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNAGQh-u9CVAzrUS79LVnWYDR34IV-lnwiEhLrk1mIzDy2qS5eRluS9XUOgeA2cDKqmKEPo46HuR-jlqa7HgixYJ82X4gcomZB6eYq9DxpkNwD58qv2UdB9amXYv6lXo1HKDbkbXl7Lj0/s640/Voltairenet-org_.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ο Τζάρετ Κούσνερ έχει ήδη επιλύσει το ζήτημα της υποστήριξης στους τζιχαντιστές και της διαδοχής στη Σαουδική Αραβία. Ο πρόεδρος Τραμπ αναμένεται να αποκαλύψει προσεχώς τις λεπτομέρειες του σχεδίου του για ειρήνη γύρω από το Ισραήλ. <br /> <br /> <b>Τιερί Μεϊσάν </b><br /> Ενώ τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης αντιμετωπίζουν τα γεγονότα στην ευρύτερη Μέση Ανατολή ως αποσπασματικά γεγονότα, ο Τιερί Μεϊσάν τα ερμηνεύει ως διαδοχικά χτυπήματα στην ίδια σκακιέρα. Κατανοεί τις συγκρούσεις γύρω από το Ισραήλ ως ένα οργανικό σύνολο και αμφισβητεί τις δυνατότητες του προέδρου Τραμπ να επιτύχει μια περιφερειακή ειρήνη. <br /> <br /> <div style="text-align: center;"> <b>Δίκτυο Βολταίρος</b> | Δαμασκός (Συρία) | 22 Μαΐου 2018 </div> <div style="text-align: center;"> <a href="http://www.voltairenet.org/article201198.html">عربي</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article201205.html">DEUTSCH</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article201203.html">ΕΛΛΗΝΙΚΆ</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article201199.html">ENGLISH</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article201196.html">ESPAÑOL</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article201177.html">FRANÇAIS</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article201202.html">ITALIANO</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article201204.html">PORTUGUÊS</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article201200.html">РУССКИЙ</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article201201.html">TÜRKÇE</a> </div> <br /> Η Μέση Ανατολή είναι μια περιοχή όπου πολλά συμφέροντα διασταυρώνονται και αλληλεπιδρούν. Η μετακίνηση ενός κομματιού μπορεί να προκαλέσει αντίδραση στο άλλο άκρο της σκακιέρας. Οι προσπάθειες του Ντόναλντ Τραμπ να σπάσει τη στρατηγική του ναύαρχου Cebrowski [ <a href="http://www.voltairenet.org/article201177.html?var_mode=preview#nb1">1</a> ] και να ειρηνεύσει μια ιδιαίτερα τραυματισμένη περιοχή προκαλούν για την ώρα αντιφατικές συνέπειες που τον εμποδίζουν να πετύχει. <br /> <br /> Δεν είναι ρεαλιστικό να αντιμετωπίσουμε προβλήματα τέτοιας πολυπλοκότητας σε όρους συνάφειας και εχθρότητας, ενώ ο κάθε πρωταγωνιστής παλεύει για την επιβίωση του. Αντίθετα, πρέπει να καταλάβουμε τον καθένα και να μην ξεχνάμε κανέναν. <br /> <br /> Όπως και οι προκάτοχοί του, Ρέιγκαν και Μπους πατέρας, ο πρόεδρος Τραμπ παρεμβαίνει ενάντια στο Ιράν ενοχλώντας τους "μεταρρυθμιστές" (ως τη δυτική έκφραση) υπέρ των "συντηρητικών" (δηλ. υποστηρικτών του ιμάμη Χομεϊνί). Ωστόσο, οι τελευταίοι αντιδρούν γράφοντας πόντους στη Συρία, το Λίβανο και τη Γάζα, γεγονός που, με τη σειρά του, εμποδίζει τις προσπάθειες του συμμάχου τους στο Λευκό Οίκο στην Παλαιστίνη. <br /> <br /> Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε την απόσυρση των ΗΠΑ από τη συμφωνία JCPoA, ο πρόεδρος Ροχανί (μεταρρυθμιστής, ήτοι κατά της εξάπλωσης της αντιιμπεριαλιστικής επανάστασης στους γείτονες) αντέδρασε αρχικά από τη μια πλευρά καλώντας τους Ευρωπαίους και, αφετέρου, απειλώντας ορισμένους από αυτούς να εκθέσει τη διαφθορά τους [ <a href="http://www.voltairenet.org/article201177.html?var_mode=preview#nb2">2</a> ]. Ωστόσο, είναι ελάχιστο πιθανό οι Βρυξέλλες να τηρήσουν την υπογραφή τους. Αντίθετα, όλα υποδηλώνουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ενεργήσει όπως το 2012 και θα συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις του αμερικανού κυρίαρχου της. <br /> <br /> Εν τω μεταξύ, οι Φρουροί της Επανάστασης αντέδρασαν πείθοντας τον Σύρο σύμμαχό τους θα ηγηθεί της επιχείρησης ενάντια στις ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών στο κατεχόμενο Γκολάν, στη συνέχεια, βάζοντας την Χεζμπολά να ανακοινώσει ότι αυτή η επιχείρηση σηματοδοτούσε μια αλλαγή της περιφερειακής στρατηγικής, και τελικά να πιέζοντας τη Χαμάς να διοργανώσει διαδήλωση στα ισραηλινά σύνορα ασφαλείας της Γάζας. <br /> <br /> Αν η δυτική κοινή γνώμη δεν καταλάβει τη σχέση μεταξύ αυτών των τριών γεγονότων, το Ισραήλ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι Φρουροί της Επανάστασης ήταν έτοιμοι να επιτεθούν ταυτόχρονα από τη Συρία, το Λίβανο και τη Γάζα. <br /> <br /> Η στρατηγική των Φρουρών της Επανάστασης έχει αποδώσει καρπούς, αφού οι αραβικός, περσικός και ο τουρκικός λαοί καταδίκασαν ομόφωνα την καταστολή των Παλαιστινίων διαδηλωτών (πάνω από 60 νεκρούς και 1400 τραυματίες). Ο Αραβικός Σύνδεσμος - του οποίου πολλά μέλη υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας διατηρούν στενές ανεπίσημες σχέσεις με το Τελ Αβίβ - ξανάρχισε ξαφνικά την αντι-σιωνιστική ρητορική του. <br /> <br /> Στο ιρανικό εσωτερικό μέτωπο, οι Φρουροί της Επανάστασης έδειξαν ότι η συμφωνία JCPoA που υπέγραφε ο σεΐχης Χασάν Ροχανί ήταν ένα αδιέξοδο, και ότι μόνο η πολιτική τους γραμμή λειτουργεί: εγκαταστάθηκαν αποτελεσματικά στο Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη και στη Γάζα, καθώς και στην Υεμένη, τη Σαουδική Αραβία και το Μπαχρέιν. <br /> <br /> Δεν θα είναι δυνατό για τον Ντόναλντ Τραμπ να διαπραγματευτεί την ειρήνη γύρω από το Ισραήλ χωρίς τη βοήθεια των Φρουρών της Επανάστασης. <br /> <br /> Πρέπει να θυμηθούμε ότι κατά τη διάρκεια των 70 χρόνων της ισραηλινής σύγκρουσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν σε θέση να διαπραγματευτούν ειρήνη μεταξύ όλων των πρωταγωνιστών παρά μόνο μία φορά. Ήταν το 1991, μετά από την επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου». Ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους πατέρας και ο Σοβιετικός ομόλογός του, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, συγκέντρωσαν στη Μαδρίτη το Ισραήλ, τους Παλαιστίνιους (αλλά όχι ως ΟΑΠ), την Αίγυπτο, την Ιορδανία, το Λίβανο και τη Συρία. <br /> <br /> Ο Τζορτζ Μπους είχε προηγουμένως δεσμευτεί εγγράφως για την επιστροφή στα σύνορα του 1967 και να εγγυηθεί την ασφάλεια του Ισραήλ, να μην δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος και να αναγνωρίσει την εξουσία της Παλαιστινιακής Αρχής στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα. Θεωρούσε ότι είναι δυνατόν να αναγκάσει όλους να αποδεχθούν τη λύση αυτή, σύμφωνη με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, βασιζόμενος στην εξουσία του συνεταίρου του Χαφέζ αλ-Άσσαντ. Το Συνέδριο της Μαδρίτης πέτυχε. Θεσπίστηκε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης και ένα χρονοδιάγραμμα για την προοδευτική επίλυση των πολλών διαφορών. Αλλά οι επόμενες συναντήσεις απέτυχαν επειδή το Λικούντ διεξήγαγε μια εκστρατεία στις Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον του υπουργού Εξωτερικών James Baker και κατάφερε να αποτρέψει την επανεκλογή του προέδρου Μπους πατέρα. Τελικά, το Ισραήλ συνέταξε χωριστά στις Συμφωνίες του Όσλο μόνο με τον Γιάσερ Αραφάτ. Σχεδίασαν να λύσουν μόνο τα προβλήματα των Παλαιστινίων. Δεν έγιναν ποτέ αποδεκτά από τους άλλους πρωταγωνιστές και επομένως δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. <br /> <br /> Στη συνέχεια, ο πρόεδρος Μπιλ Κλίντον προσπάθησε να διεξαγάγει διμερείς διαπραγματεύσεις με τη Συρία διοργανώνοντας τις διαπραγματεύσεις Μπαράκ-αλ-Άσαντ. Αποτύγχαναν εξαιτίας της αντιστροφής του Ehud Barak, αλλά δεν θα μπορούσαν ούτε να λύσουν το σύνολο των προβλημάτων λόγο της απουσίας των άλλων πρωταγωνιστών. <br /> <br /> 27 χρόνια αργότερα, η κατάσταση είναι ακόμα πιο περίπλοκη. Οι Παλαιστίνιοι χωρίζονται σε δύο στρατόπεδα, οι κοσμικοί της Δυτικής Όχθης και οι ισλαμιστές στη Γάζα. Το Ιράν είναι ένας νέος πρωταγωνιστής που υποστηρίζει τη Χαμάς από τώρα και στο εξής. Τέλος, οι Ηνωμένες Πολιτείες του Μπους του νεώτερου αναγνώρισαν τις προσαρτήσεις του Ισραήλ μετά το 1967, κατά παράβαση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας. <br /> <br /> Οι συγκρούσεις γύρω από το Ισραήλ δεν συνοψίζονται επομένως μόνο στο παλαιστινιακό ζήτημα και δεν έχουν καμία σχέση με την φιτνά μεταξύ σουνιτών και σιιτών. <br /> <br /> Το σχέδιο του Τζάρετ Κούσνερ δεν σκοπεύει παρά μόνο να σταματήσει την ισραηλινή εδαφική εξάπλωση, περισσότερο να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο και, επομένως, να επιστρέψει στα σύνορα του 1967. Υποθέτει ότι οι Άραβες αποδέχονται αυτό που θα γινόταν οι «προηγούμενες ήττες» τους. Είναι ελάχιστο πιθανό. <br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Είναι δυνατή η ειρήνη γύρω από το Ισραήλ;

Ο Τζάρετ Κούσνερ έχει ήδη επιλύσει το ζήτημα της υποστήριξης στους τζιχαντιστές και της διαδοχής στη Σαουδική Αραβία. Ο πρόεδρος Τραμπ αν...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα "μυστικά μνημόνια": Η αρπαγή της ελληνικής γεωπολιτικής υπεραξίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_a0deQAtG-oo2mteSNmat0_iQ-dcAZQinLGEsNdgOOrTYR41SydB1gxEJCJmb2qB1Zhsx_YIVt9fM-bwvJK7L6IZJi7jzyJB0_qoxzqJds4FnOl0ZAxY_VV1MSBl2Kjdf-J9uJ1ImoaE/s1600/ELADA_KIPROS_ANATOLIKI_MESOGIOS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="384" data-original-width="621" height="394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_a0deQAtG-oo2mteSNmat0_iQ-dcAZQinLGEsNdgOOrTYR41SydB1gxEJCJmb2qB1Zhsx_YIVt9fM-bwvJK7L6IZJi7jzyJB0_qoxzqJds4FnOl0ZAxY_VV1MSBl2Kjdf-J9uJ1ImoaE/s640/ELADA_KIPROS_ANATOLIKI_MESOGIOS.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b>Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου *</b><br />Το 2013, ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στην Αμερική. Δύο χρόνια αργότερα, το 2015, ζήσαμε, φοβούμαι, το αποτέλεσμα αυτού του ταξιδιού, την αξιοθρήνητη, αναξιοπρεπή συνθηκολόγηση της κυβέρνησής του και την ποδοπάτηση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου. (1)<br /><br />Τέσσερα χρόνια μετά, το 2017, ως Πρωθυπουργός πλέον, ο Τσίπρας ξαναπήγε στην Αμερική. Αυτή τη φορά τα αποτελέσματα κινδυνεύουν να είναι ακόμα πιο τραγικά από την πρώτη, όπως θα επιχειρήσουμε να δείξουμε στη συνέχεια αυτού του άρθρου.<br /><br />Μετά από το «οικονομικό» μπαίνει τώρα σε εφαρμογή και το «γεωπολιτικό» μνημόνιο. Άλλωστε, όπως έχουμε εξηγήσει πολλάκις, και η πραγματικότητα δυστυχώς το μόνο που κάνει είναι να μας επιβεβαιώνει επί οκτώ χρόνια, είναι ότι οι πολιτικές που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα δεν είναι απλώς σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Είναι πολιτικές καταστροφής του ελληνικού λαού, της δημοκρατίας, του ελληνικού έθνους και αρπαγής του ελληνικού κράτους. Πολύ λογικά, η γεωπολιτική, η δημογραφία, η ψυχολογία και το ηθικό των Ελλήνων, ο πολιτισμός τους (βλ. π.χ. τους ουρανοξύστες στο Ελληνικό και τα Mall στην Ακαδημία του Πλάτωνα), έρχονται να συμπληρώσουν αυτό που άρχισε από την οικονομία και την κοινωνία.<br /><br />Κι αν το οικονομικό Μνημόνιο οδήγησε σε μια από τις μεγαλύτερες οικονομικο-κοινωνικές καταστροφές και λεηλασίες, όχι μόνο στη δική μας ιστορία, αλλά στην ιστορία όλου του καπιταλισμού (σε ειρηνικές τουλάχιστο περιόδους) το γεωπολιτικό μνημόνιο μπορεί να οδηγήσει κατ΄ ελάχιστο σε σοβαρές απώλειες των κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού, κατά μέγιστο σε πόλεμο.<br /><br />Μια πρώτη γεύση πήραμε στα Ίμια, στην Κύπρο και στη Μακεδονία. Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα που καλά-καλά δεν αναφέρονται πια από τα μέσα ενημέρωσης και δεν συζητούνται, παρά ελάχιστα και αν. Από την αποδοχή εγκατάστασης πυρηνικών όπλων στον ‘Αραξο έως την συνειδητή καταστροφή των ελληνορωσικών σχέσεων, από τη δημιουργία αμερικανικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη, που προορίζεται να γίνει η Σούδα της Βόρειας Ελλάδας, εμπλέκοντάς μας, ως χώρα πρώτης γραμμής, σε τυχόν αυριανή πυρηνική σύρραξη, έως την θεαματική αναβάθμιση των αμερικανικών βάσεων στην Κρήτη και τη δημιουργία νέων στην Κάρπαθο.<br /><br />Η Ελλάδα μετετράπη σε οικονομική αποικία της Γερμανίας και της ΕΕ (μαζί τους βέβαια, να μην το ξεχνάμε και η «Διεθνής του Χρήματος», οι μεγάλες διεθνείς τράπεζες δηλαδή και το ΔΝΤ, εμμέσως δηλαδή οι ΗΠΑ).<br /><br />Τώρα μεταβάλλεται, καλύτερα ολοκληρώνει τη μεταβολή της, σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Το κεντρικό δόγμα αυτής της κυβέρνησης είναι «Όλα στις ΗΠΑ (και το Ισραήλ)». (Τα αυτά ισχύουν και για την Κύπρο).<br /><br />Αν ήταν αυτό μια επιλογή πολιτικής θα μπαίναμε στον πειρασμό να τη συζητήσουμε. Αλλά δεν είναι παρά επιλογή υποταγής, άνευ ανταλλάγματος και πλήρης κινδύνων για τη χώρα, αλλά με αντάλλαγμα για τους πολιτικούς της. Τουλάχιστον έτσι νομίζουν, γιατί είναι γνωστό ότι οι Αμερικανοί δεν έχουν καμιά δυσκολία να πετάξουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα, όποιον χρησιμοποιήσουν, όταν ολοκληρώσει τη δουλειά για την οποία τον προορίζουν (2).<br /><br />Αυτή η πολιτική της τυφλής υποταγής στους ξένους δοκιμάστηκε και στο παρελθόν και είναι υπεύθυνη όλων των εθνικών καταστροφών που σημειώθηκαν στη νεώτερη ελληνική ιστορία. Γι’ αυτό και θεωρήσαμε σκόπιμο, στο τέλος αυτού του κειμένου, να υπενθυμίσουμε τις πιο μεγάλες καταστροφές που υπέστη η Ελλάδα όταν οι πολιτικές δυνάμεις της ακολούθησαν τυφλά τους ξένους, όταν η χώρα δεν είχε δικό της μυαλό, δικές της επιδιώξεις, δικό της σχέδιο, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα.<br /><br />Τι θέλουν οι Αμερικανοί από την Ελλάδα και την Κύπρο<br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση <br />Να συνδράμει στην ταχεία μετατροπή της Κύπρου σε αποικία, όπερ και ήδη πράττει με την αποδοχή και τη συμμετοχή της στις διασκέψεις της Γενεύης και του Κραν Μοντανά. Οι διασκέψεις αυτές απέτυχαν μεν προς το παρόν να καταλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία, αυτό όμως έγινε μόνο και μόνο γιατί υπάρχει διαφωνία μεταξύ Αμερικανών, Ισραηλινών και Τούρκων ως προς τα δικαιώματα που θα διατηρήσει η Άγκυρα επί της μελλοντικής αποικίας.<div> <br /> Μπορεί σε αναγνώστες μη εξοικειωμένους με τις λεπτομέρειες του κυπριακού να φαίνεται ως υπερβολικός ο όρος αποικία που χρησιμοποιήσαμε, τους διαβεβαιώνουμε όμως ότι τον χρησιμοποιούμε κατ’ απόλυτη κυριολεξία. Το σχέδιο προβλέπει την εξίσωση πλειοψηφίας και μειοψηφίας που, εκτός από κατάργηση της δημοκρατίας, οδηγεί αναγκαστικά στην εισαγωγή ξένων δικαστών, αξιωματούχων, μεσολαβητών κλπ. που θα παίρνουν αναγκαστικά τις αποφάσεις. Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετεί ο αφοπλισμός του νησιού και η υπαγωγή του στον έλεγχο διεθνούς αστυνομικής δύναμης. Όσο για την πενταμερή (παράνομη) διάσκεψη για το κυπριακό, επιβλήθηκε από την αμερικανίδα αν. Υπουργό Εξωτερικών Νούλαντ, έγινε δεκτή από Λευκωσία και Αθήνα και μονιμοποιήθηκε ως θεσμός με πρόταση του κ. Κοτζιά, προκειμένου να παρακαμφθεί η υποχρέωση τυχόν λύση του κυπριακού να τύχει της έγκρισης του κυπριακού λαού σε δημοψήφισμα (4).<br /> Τυχόν εφαρμογή παρόμοιου σχεδίου, η αφαίρεση δηλαδή της κυριαρχίας στην Κύπρο και των «τίτλων ιδιοκτησίας» του νησιού από τον κυπριακό λαό (82% του οποίου είναι Ελληνοκύπριοι), οδηγεί με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια σε μια νέα, «Κυπριακή Καταστροφή» και στο τέλος της παρουσίας πολλών χιλιετηρίδων των Ελλήνων στην Κύπρο. Πιθανότατα θα αποτελέσει και χαριστική βολή στην ήδη παραπαίουσα Ελλάδα. </div> <div> <br />Στα ελληνοτουρκικά, η πολιτική της Ουάσιγκτων είναι σχιζοφρενής (εδώ αντανακλάται ενδεχομένως και ο «εμφύλιος πόλεμος» που έχει ξεσπάσει στον πυρήνα της Αυτοκρατορίας, μεταξύ δυνάμεων τύπου Ομπάμα, Μακρόν, Μέρκελ και δυνάμεων τύπου Τραμπ και Νετανιάχου).<br /> Σε περίπτωση που Αμερική και Ισραήλ τα βρουν με την Τουρκία, η Ελλάδα θα κληθεί να πληρώσει τμήμα του λογαριασμού, με μεγάλες παραχωρήσεις σε Αιγαίο και Θράκη. Προς αυτή την κατεύθυνση ήδη κινείται και προετοιμάζεται ο Νίκος Κοτζιάς, που ετάχθη ήδη υπέρ της παραπομπής των ελληνοτουρκικών «διαφορών» στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, κάτι που, αν γίνει, θα οδηγήσει πιθανότατα σε απώλεια ελληνικής κυριαρχίας σε ορισμένα νησιά ή βραχονησίδες. Διότι η Τουρκία διεκδικεί ελληνικά εδάφη και όχι η Ελλάδα. Είναι απίθανο μια διεθνής δικαστική απόφαση να δώσει δίκηο 100% στην Ελλάδα και, επιπλέον, είναι αδιανόητο να θέσει η Ελλάδα την εδαφική της ακεραιότητα στην κρίση διεθνούς δικαστηρίου.</div> <div> <br /> Να σημειώσουμε ότι ο κ. Κοτζιάς επανέφερε ως συμβούλους του στο Υπουργείο όλο το τημ της εξωτερικής πολιτικής Σημίτη υπό τον κ. Ροζάκη. Στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη, θυμίζουμε, χρωστάμε, μεταξύ άλλων, τη συμφωνία μη άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στα Ίμια, την ακύρωση της προμήθειας ρωσικών αντιαεροπορικών πυραύλων S-300 από την Κύπρο, την αναγνώριση μη νομίμων αλλά ζωτικών δικαιωμάτων στην Τουρκία με τη συμφωνία της Μαδρίτης, την απαγωγή και παράδοση του ηγέτη των Κούρδων Οτσαλάν στην Τουρκία, το σχέδιο Ανάν για την Κύπρο. Ο σημερινός Υπουργός Εξωτερικών υπήρξε σύμβουλος του Υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης Σημίτη και διετέλεσε επικεφαλής της κύριας δεξαμενής σκέψης, του ΙΣΤΑΜΕ, του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, προτού γίνει Υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ.</div> <div> <br /> Σε περίπτωση όμως που δεν τα βρουν, η Ελλάδα θα κληθεί να παίξει τον ρόλο «χρήσιμου ηλίθιου» για να ανοίξει δεύτερο μέτωπο προς δυσμάς στον Ερντογάν. Από το 2011 επιχειρείται να στηθεί μηχανισμός πρόκλησης σύρραξης με την Τουρκία με προβοκάτσια (όπως η ανακήρυξη ΑΟΖ που δεν προσφέρει απολύτως κανένα πλεονέκτημα στην Ελλάδα, από πλευράς εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, μπορεί όμως να αποτελέσει καταλύτη κρίσης στις σχέσεις με την Τουρκία και ίσως είναι, λόγω ανοήτων δηλώσεων κυβερνητικών στελεχών, μία από τις κύριες αιτίες αύξησης της τουρκικής επιθετικότητας τους τελευταίους μήνες. Διότι όταν έρχεται ο Βίτσας και όχι ο Καμμένος να μιλήσουν για ΑΟΖ, τότε η Τουρκία εκτιμά ότι είναι ο Τσίπρας που έχει προσχωρήσει στην υπέρ της ΑΟΖ άποψη, εν γνώσει του ότι δεν προσφέρει τίποτα εκτός από κινδύνους για την Ελλάδα. Μωραίνει όμως ο Κύριος ον βούλεται απωλέσει). </div> <div> <br />Στα Βαλκάνια, η Ελλάδα καλείται να λύσει επειγόντως και όπως-όπως το πρόβλημα του ονόματος με τα Σκόπια ώστε η χώρα αυτή, κεντρικής σημασίας για τον έλεγχο των Βαλκανίων, να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και ολόκληρη η χερσόνησος να μετατραπεί σε μια ζώνη στενά ελεγχόμενων προτεκτοράτων, με σκοπό την περικύκλωση και ενδεχομένως και τον πόλεμο ακόμα κατά της Ρωσίας. Η Αθήνα καλείται επίσης να προχωρήσει στην επίλυση των διαφορών της με την Αλβανία (πιθανότατα εις βάρος της), ώστε να προχωρήσει και η διεύρυνση της ΕΕ στα Βαλκάνια, ως παραπλήρωμα της ΝΑΤΟϊκής διεύρυνσης, όπως άλλωστε έχει μέχρι τώρα λειτουργήσει πρακτικά. Και η διεύρυνση του ΝΑΤΟ και η διεύρυνση της ΕΕ με τους όρους που γίνεται είναι πολιτικές που στρέφονται ευθέως εναντίον ζωτικών ελληνικών συμφερόντων, αλλά και των συμφερόντων της Ευρώπης και της παγκόσμιας ειρήνης, χωρίς μάλιστα να προσφέρουν τίποτα καλό στους λαούς των υπό ένταξη χωρών. </div> <div> <br />Το σύνολο του ελλαδικού και κυπριακού χώρου καλείται να γίνει μια προωθημένη βάση για τα εξαιρετικά επικίνδυνα, τυχοδιωκτικά πολεμικά σχέδια των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ εναντίον του Ιράν και της Ρωσίας, αν χρειαστεί και κατά της Τουρκίας. <br />Ελλάδα και Κύπρος καλούνται να καταστρέψουν οριστικά τις σχέσεις τους με οποιοδήποτε εναλλακτικό πόλο του διεθνούς συστήματος, όπως ήδη πράττουν συστηματικά από το 1996 και μετά. <br /><br />Οσάκις οι Έλληνες πολιτικοί χρειάστηκαν να υπερασπίσουν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, που κυρίως απειλήθηκαν από τους υποτιθέμενους «εταίρους και συμμάχους», αναγκάστηκαν να στραφούν σε άλλες κατευθύνσεις. Το έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον Ντε Γκωλ κι ο ανηψιός του με τον Πούτιν, τo ‘κανε ο Μακάριος με τους Σοβιετικούς, τους Άραβες και τους Αδέσμευτους, τo ‘kανε ο Ανδρέας Παπανδρέου και με τους Σοβιετικούς, και με την Πρωτοβουλία των Έξι και με τον Αραφάτ, με τους Κούρδους, με τους Αρμένιους και με τους Τριτοκοσμικούς, για να αναφέρουμε μερικούς μόνο.<br /><br />Τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο τα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας να εκδίδουν ανακοινώσεις διεκδικώντας το καθένα ποιο εκφράζει καλύτερα τη σκέψη του Αμερικανού Πρέσβη στην Αθήνα.<br /><br />«Μια μικρή χώρα πρέπει να είναι απρόβλεπτη», διακήρυξε στην πρώτη συνέντευξη που έδωσε ως Πρωθυπουργός στο αμερικανικό Time ο Ανδρέας Παπανδρέου περιγράφοντας την ανάγκη η Αθήνα να μπορεί να στηριχτεί κι αλλού, εκτός παραδοσιακών συμμάχων.<br /><br />Ποτέ η Ελλάδα δεν ήταν τόσο απομονωμένη όσο σήμερα, έχοντας η ίδια καταστρέψει, με τρόπο συχνά αναξιοπρεπή και απάδοντα προς τους αγώνες, την αξιοπρέπεια και την παράδοση της χώρας μας, τις σχέσεις με τους Ρώσους, με τους Κούρδους, με τους Ιρανούς, με μεγάλο τμήμα των Αράβων. Όμως δεν είδαμε τις ΗΠΑ και το Ισραήλ να εκδίδουν έστω και μια ανακοίνωση βρε αδερφέ, όταν η Τουρκία απαγόρευσε στην ΕΝΙ να κάνει γεωτρήσεις, ή όταν οι δυνάμεις της εμβόλισαν ένα ελληνικό σκάφος, ή όταν έγινε η επίθεση κατά των κυπριακών τραπεζών. Τι χρειαζόμαστε άραγε τους φίλους αν εξαφανίζονται σε ώρα ανάγκης (αν δεν είναι και οι ίδιοι πίσω από τις επιθέσεις;)<br /><br />Στη Ρωσία, τη Γαλλία και την Κίνα στηριζόμαστε μια ζωή για να υπερασπιστούμε την Κυπριακή Δημοκρατία όχι μόνο από την Τουρκία, αλλά προπάντων από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία που την επιβουλεύονταν σε όλη της τη ζωή. Στους Άραβες και τους Ιρανούς τρέχαμε μια ζωή για να αποτελέσουν αυτοί ανάχωμα στην Τουρκία στην Ισλαμική Διάσκεψη. Στην ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων συνεισέφερε πολύ περισσότερο το όνομα της Ελλάδας, απ’ ότι το C4I που δεν δούλευε.<br /><br />Με αυτά που κάνουμε, κάποια στιγμή θα τους χρειαστούμε και απλά δεν θα υπάρχουν.<br /><br />Ακόμα και τον ίδιο τον ξάδερφο του Πρωθυπουργού, τον Γιώργο Τσίπρα, που είχε πάρει ορισμένες πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων με την Ευρασιατική Ένωση και με το Ιράν, τον ξωπέταξαν πέρυσι χωρίς πολλές «τζιριτζάτζουλες» από το Υπουργείο Εξωτερικών. Ο κ. Τσίπρας το δέχτηκε αυτό.<br /><br />Την επαύριο της δολοφονίας Λαμπράκη, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αναρωτήθηκε «Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;». Αυτό, το κεντρικό ερώτημα όλης της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, αποκτά στις μέρες μας υπαρξιακή πλέον σημασία για τον ελληνικό λαό και για τα δύο κράτη του.<br /><br />«Τελειώστε τους Έλληνες!»<br /><br />Όλα αυτά θα μπορούσαμε να τα θεωρήσουμε ως απλές εκδηλώσεις μιας απεχθούς έστω και βλαπτικής για τους Έλληνες και τα εθνικά τους συμφέροντα, κλασικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής; Η απάντηση είναι όχι, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω. Δυστυχώς, δεν χρειάζεται να είναι κανείς fun των θεωριών συνωμοσίας, αρκεί να διαθέτει κοινή λογική και απλή αριθμητική για να καταλάβει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα τμήμα ευρύτερου σχεδίου που αποσκοπεί στην αρπαγή του ελληνικού και του κυπριακού κράτους και, προοπτικά, σε μια «Ελλάδα και Κύπρο χωρίς Έλληνες».<br /><br />‘Όχι μόνο η Ελλάδα, όλες οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης πλην της Γαλλίας υπήρξαν, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, προτεκτοράτα των ΗΠΑ, όπως σημειώνει και ο πολύς Μπρζεζίνσκι, μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η συμπεριφορά όμως της ΕΕ και του ΔΝΤ (δηλαδή των ΗΠΑ) στην οικονομική πολιτική, τα σχέδια των ΗΠΑ σε ότι αφορά την εξωτερική και την αμυντική πολιτική πάνε πιο πέρα από τον συνήθη έλεγχο του Ηγεμόνα στα προτεκτοράτα του, είναι σχέδια καταστροφής του ελληνικού κράτους, ως ελληνικού και της ελληνικής δημοκρατίας, κοινωνικής και ηθικής εξασθένισης και δημογραφικής συρρίκνωσης του ελληνικού λαού. Το υπαινίχθηκε άλλωστε ο Τζωρτζ Φρίντμαν, του think tank Stratfor το 2010, όταν έγραψε ότι οι Ελληνες δεν κατάλαβαν ότι μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου δεν τους χρειαζόμαστε. (Κάτι που δεν είναι ακριβές. Τους χρειάζονται και τους παραχρειάζονται, μόνο όμως αν κινδυνεύσουν να τους χάσουν!)<br /><br />Ας εξετάσουμε το παράδειγμα του Μνημονίου και των Δανειακών. ‘Όταν μια μέρα ρώτησα τον Ράιχενμπαχ, τον επικεφαλής του European Task Force, γιατί στην Πορτογαλία δεν είχαμε τα προβλήματα που είχαμε στην Ελλάδα, μου έδωσε μια απλούστατη και σαφέστατη απάντηση: «Στην Ελλάδα αφαιρέσαμε τρεις φορές παραπάνω ζήτηση απ’ ότι στην Πορτογαλία».<br /><br />Δεν επρόκειτο περί λάθους, αλλιώς θα το είχαν διορθώσει. Επρόκειτο περί εγκλήματος. Η πορτογαλική εκδοχή του προγράμματος ήταν σκληρός νεοφιλελευθερισμός. Η ελληνική ήταν καταστροφή χώρας.<br /><br />Ήταν πολύ φυσικό στην Γερμανία και στην ΕΕ, είτε μας αρέσει και συμφωνούμε, είτε όχι, να επιβάλλει ένα πρόγραμμα σκληρών νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων. Αυτό που δεν ήταν φυσικό είναι να προκαλέσουν μια πτώση του ελληνικού ΑΕΠ κατά 27%. Δεν ήταν καθόλου φυσικό η ΕΕ να λειώσει κυριολεκτικά, να τσακίσει ένα μέλος της!<br /><br />‘Ένα τέτοιο ποσοστό πτώσης του ΑΕΠ είναι συγκρίσιμο με αυτό του Μεγάλου Κραχ του 1929 στις Ηνωμένες Πολιτείες και της μεγάλης οικονομικής κρίσης στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης (1929-33), που οδήγησε στην άνοδο του Χίτλερ. Υπερβαίνει ως ποσοστό τις απώλειες της Γαλλίας ή της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ελλάδα γνώρισε περίπου μια δεκαετή ύφεση, που είναι απόλυτο ρεκόρ στην ιστορία του καπιταλισμού παγκοσμίως, εδώ και τρεις αιώνες.<br /><br />Και όλα αυτά έγιναν γιατί υποτίθεται ότι η Ελλάδα χρωστούσε πολλά, το δημόσιο χρέος της είχε φτάσει το 110% του ΑΕΠ. Τώρα, ως αποτέλεσμα του «προγράμματος βοήθειας» που της επιβλήθηκε, χρωστάει το 185% του ΑΕΠ της και έχει πολλαπλασιαστεί και το δημόσιο χρέος προς Έλληνες ιδιώτες και το ιδιωτικό χρέος. Οι ελληνικές τράπεζες, από τις οποίες όλα ξεκίνησαν, συνεχίζουν να είναι προβληματικές, μόνο που πλέον δεν είναι ελληνικές. Ολόκληρη σχεδόν η δημόσια και πλέον και η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων λεηλατείται.<br /><br />Εδώ λοιπόν αγγίζουμε τον πυρήνα του προβλήματος. Δεν είμαστε μπροστά σε μια απλή κρίση του συστήματος ή στην ακραία έστω εκδήλωση των αρνητικών του τάσεων. Είμαστε μπροστά στη μεταβολή του, στο πέρασμα από τον Νεοφιλελευθερισμό στον Καπιταλισμό της Καταστροφής, που ίσως θα τον περιγράφαμε καλύτερα ως μια μεταμοντέρνα, τεχνο-νέο Φεουδαρχία του Χρήματος. Μια Ολοκληρωτική Αυτοκρατορία αναδεικνύεται και αυτή προκαλεί το διαρκές μακελειό στη Μέση Ανατολή (όπου περάσαμε από τον ιμπεριαλισμό της κατάκτησης στον ιμπεριαλισμό της… κατεδάφισης), αυτή οδηγεί στη σύγκρουση με τη Ρωσία στην Ουκρανία, αυτή απειλεί την Κορέα (και εμμέσως πλην σαφώς την Κίνα) με πυρηνικό πόλεμο!<br /><br />Η Ολοκληρωτική Αυτοκρατορία της Παγκοσμιοποίησης (του παγκόσμιου, διεθνοποιημένου Χρηματιστικού Κεφαλαίου και των εθνών που το ελέγχουν), είναι που πειραματίζεται εδώ. Γι’ αυτό αφού αφαίρεσε όλα σχεδόν τα στοιχεία κυριαρχίας στην οικονομική πολιτική, αλλά και τα στοιχεία ιδιοκτησίας και εθνικής ισχύος, συνεχίζει το καταστροφικό της πείραμα επιχειρώντας τώρα να αποσπάσει τα στοιχεία του «σκληρού πυρήνα» της κρατικής κυριαρχίας, το δικαίωμα των Ελλήνων να ασκούν κυριαρχία στην Κύπρο, στο Ανατολικό Αιγαίο, στη Βόρειο Ελλάδα, στην Κρήτη. Μιλάμε για ένα εξαιρετικά φιλόδοξο, ολοκληρωμένο πρόγραμμα καταστροφής ενός έθνους, όχι όμως με βομβαρδισμούς και εισβολές, αλλά με οικονομικά και με ιδεολογικά μέσα. Θέλουν να μας κάνουν να αυτοκτονήσουμε, να ζητήσουμε μόνοι μας να μας δώσουν την χαριστική βολή, όπως ο Κύριος Κ. στην κλασική Δίκη του Φραντς Κάφκα.<br /><br />Το γεωπολιτικό είναι μόνο ένα από τα «μυστικά» μνημόνια. Τα άλλα αφορούν τη δημογραφία, τον πολιτισμό και την ψυχολογία μας. Θα χρειαστεί να επανέλθουμε. Κυρίως όμως, αυτό που πρέπει να γίνει είναι ο ελληνικός λαός, αποκτώντας συνείδηση του τι συμβαίνει και τι μπορεί να του συμβεί, να αναπτύξει εκείνα τα κοινωνικά και πολιτικά εργαλεία αποτελεσματικής αντίστασης, που λείπουν τόσο πολύ, ιδίως μετά την ολοκληρωτική ηθική προπάντων κατάρρευση της δήθεν «Αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ.<br /><br />Τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό απέδειξαν ότι αν το ελληνικό δέντρο έχει σήμερα ξεραθεί, η ρίζα του, ο κορμός του, παραμένει ζωντανός. Αλλά δεν έχει τις ηγεσίες, τις οργανώσεις, τις ιδέες που του χρειάζονται για να οργανώσει τον αγώνα του και είναι ακόμα πολύ μακριά από το να έχει ξεπεράσει το συντριπτικό ηθικό και ψυχολογικό χτύπημα που δέχτηκε το 2015.<br /><br />Αθήνα, 21.2.2017 <br /><br /> <br /><br />ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ<br /><br />Μερικά παραδείγματα εθνικών καταστροφών λόγω Ξενοκρατίας <br />Στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας τον μετέτρεψαν σε εμφύλιο διχασμό, ενεργώντας για λογαριασμό των Γερμανών οι μεν, των Βρετανών οι δε, <br />Καθ’ υπόδειξιν των Αγγλογάλλων η Αθήνα αρνήθηκε τα ανοίγματα του Λένιν και πήγαμε στην Ουκρανία να πολεμήσουμε τους Μπολσεβίκους και στον Σαγγάριο να εμποδίσουμε τον Κεμάλ να πάρει τη Μοσούλη. Σε αντάλλαγμα πήραμε την Μικρασιατική Καταστροφή, <br />Το ΕΑΜ, η μεγαλύτερη, αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας, αντιστασιακή οργάνωση σε όλη την Ευρώπη, που ήλεγχε πρακτικά την Ελλάδα στα τέλη του 1944, πήρε εντολή από τη Μόσχα (που είχε συμφωνήσει σχετικά με το Λονδίνο) να παραδώσει την εξουσία στους Άγγλους και το έπραξε, χωρίς να εξασφαλίσει τουλάχιστον ότι δεν θα οδηγούσε σε σφαγή τους οπαδούς του. Αφού υπέγραψε συμφωνία αφοπλισμού του το 1944, όταν ήταν παντοδύναμο, έκανε εμφύλιο το 1947, όταν ήταν μειοψηφική δύναμη και τον σταμάτησε μόνο του, πιθανώς κατόπιν εντολών πάλι, μετατρέποντας τον ανταρτικό στρατό του σε τακτικό και οδηγώντας τον σε σφαγή στον Γράμμο και στο Βίτσι. Σε μια σύσκεψη αργότερα, ο Ζαχαριάδης θα πει στους συντρόφους του, που τον εγκαλούσαν για την πολιτική του, ότι όλα τα έκανε για το συμφέρον της μεγάλης πατρίδας του σοσιαλισμού <br />Οι Αμερικανοί κάλεσαν τον Σοφούλη το 1946 στην Ουάσιγκτων και του ‘δωσαν εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας και να οργανώσει την πλήρη εκκαθάριση της χώρας από τους κομμουνιστές, γεγονός που οδήγησε την Ελλάδα σε έναν από τους αγριότερους εμφύλιους πολέμους στην Ευρώπη, αφήνοντάς την όχι μόνο οικονομικά, αλλά και ηθικά σμπαραλιασμένη, κάτι που πληρώνει μέχρι τα σήμερα. <br />Πήγαμε στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Κορέα, να πολεμήσουμε τον κομμουνισμό και κάναμε στην Κύπρο ότι ήθελαν από μας να κάνουμε οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί. Σε αντάλλαγμα πήραμε το πογκρόμ των Ελλήνων της Πόλης, καθ’ υπόδειξιν και με συνδρομή στον σχεδιασμό των Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, τη δικτατορία του 1967 και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. <br />Οι κυβερνήσεις Σημίτη και Παπανδρέου έκαναν ότι τους είπαν οι Ευρωπαίοι στην οικονομία να κάνουν και ως αποτέλεσμα η χώρα καταστράφηκε <br />Κύπρος και Ελλάδα έβαλαν όλα τα αυγά τους στο καλάθι των Αμερικανών και των Ισραηλινών για να δουν τώρα αμφότερους να μην κάνουν τίποτα για να εμποδίσουν τις πολεμικές επιχειρήσεις της Τουρκίας στις θάλασσες της Κύπρου και στα Ίμια. <br /><br />Σημειώσεις<br /><br />(1) Αντιμέτωπος, μετά το 2011, με ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα, τι να κάνει με την Ελλάδα των Μνημονίων και των Δανειακών, εξαιτίας των οποίων ήρθε στην εξουσία υποσχόμενος να τα σκίσει, ο ΣΥΡΙΖΑ (και οι Αν.Ελλ.) δεν ασχολήθηκαν με το πως θα το αντιμετωπίσουν. Πήγαν στον Θείο Σαμ από την Αμερική, πήγαν στους Σαχς, τους Σόρος, τους Πέρες και πήραν καθοδήγηση και ορμήνειες. Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν την Ελλάδα εναντίον της Γερμανίας, την εμπόδισαν να κινηθεί προς τη Ρωσία και τελικά «αποσυναρμολόγησαν», χωρίς να σκάσει μύτη, τη δυνητική «βόμβα» της ελληνικής ριζοσπαστικής εξέγερσης. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης ευχαρίστησε μάλιστα δημοσίως την αμερικανική κυβέρνηση για τη συνδρομή της στη συνθηκολόγηση. Ούτε να παραδοθούμε μόνοι μας δεν μπορούμε!<br /><br />Η ελληνική υπόθεση είχε προδοθεί εξ αρχής. Μάχη δεν δόθηκε ποτέ. Ήδη από τις 25.2.15, ένα μήνα μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ο Γιάνης Βαρουφάκης έστειλε ένα γράμμα στο Γιούρογκρουπ, αναγνωρίζοντας ουσιαστικά τη νομιμότητα του ελληνικού χρέους και των συμφωνιών που είχαν υπογράψει οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Στη διάρκεια της υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης βγήκε και δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν θα ζητήσει ποτέ δάνειο από τη Ρωσία. Η Καθημερινή δημοσίευσε στις 15.9.2015 ένα τηλεγράφημα του Έλληνα Πρέσβη στην Ουάσιγκτων, που δεν άφηνε καμμιά αμφιβολία για την έκταση και το βάθος της «καθοδήγησης» της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ από τους Αμερικανούς.<br /><br />Η «διαπραγμάτευση» είχε τελειώσει προτού καλά-αρχίσει. Τώρα ο Βίζερ δηλώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο πιο πιστός εφαρμοστής των Μνημονίων. Η χώρα λεηλατείται, οι συνταξιούχοι της ρίχνονται στην αθλιότητα, οι νέοι εκπατρίζονται ή ψάχνουν για δουλειές σκλάβου, χωρίς κανένα δικαίωμα, των 300 ή 400 ευρώ, κατάσχονται τα σπίτια των ανθρώπων, για να εξυπηρετηθεί το «εξαιρετικά μη βιώσιμο χρέος» (κατά το ΔΝΤ). Οι ελληνίδες μανάδες, οι πιο υπερπροστατευτικές σε όλη την Ευρώπη, που θέλουν τα αγόρια τους μια ζωή στο διπλανό διαμέρισμα, τώρα ονειρεύονται να τα δουν να σταδιοδρομούν στη Μαύρη Αφρική, την Αυστραλία, τα Εμιράτα ακόμα, όπου τέλος πάντως θα μπορέσουνε να βρούνε μια δουλειά.<br /><br />Με σκοτωμένη την ελπίδα του, ο ελληνικός λαός βαδίζει και παραμιλά. Οι αριστεροί που αγωνίστηκαν, που πίστεψαν στην ιδεολογία τους, σκύβουν το κεφάλι και προτιμάνε να μη λένε τίποτα για μια τέτοια ντροπή που ποτέ δεν μπορούσαν στη ζωή τους να φανταστούν.<br /><br />Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της επίσκεψης Τρίπρα στην Ουάσιγκτων το 2013. Ο Τσίπρας ξαναπήγε όμως το 2017. Και τα αποτελέσματα αυτής της επίσκεψης, αν δεν τα σταματήσει ο ελληνικός λαός, θα είναι ακόμα χειρότερα, κινδυνεύουν να είναι απολύτως τραγικά, όπως θα εξηγήσουμε στη συνέχεια.<br /><br />Ο ίδιος ο Πρόεδρος Τραμπ έκανε στον κ. Τσίπρα την (αμφίβολη) τιμή να δώσει μαζί του συνέντευξη στο προαύλιο του Λευκού Οίκου. Τέτοια μεταχείριση δεν είχαν ποτέ επιφυλάξει οι Αμερικανοί σε άλλο Πρωθυπουργό της Ελλάδας.<br /><br />Γιατί άραγε ο περισσότερο ακροδεξιός, παρανοϊκός, πολεμοχαρής και φιλοϊσραηλινός πρόεδρος στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών συμπάθησε ξαφνικά τον αρχηγό της ελληνικής «Ριζοσπαστικής Αριστεράς»; Τι του προσέφερε απλόχερα ο Έλληνες Πρωθυπουργός για να αξίζει μια τέτοια μεταχείριση;<br /><br />(2) Την απόδειξη μας την ξαναπροσκόμισαν με τη συνδρομή του FBI στη θρυλούμενη υπόθεση διαφθοράς της Νοβάρτις, ανεξαρτήτως του κατά πόσον οι κατηγορίες ευσταθούν ή όχι. Η Ουάσιγκτων δεν δίστασε ούτε μια στιγμή να «δώσει» φιλοαμερικανούς πολιτικούς, προφανώς για να εξυπηρετήσει δικές της σκοπιμότητες που εκτιμά ως υπέρτερες και πιθανώς σχετίζονται με το μακεδονικό. Το να θεωρήσει κανείς ότι αυτά γίνονται μόνο από διάθεση συνδρομής στις έρευνες των ελληνικών δικαστικών αρχών πρέπει να θεωρηθεί εξαιρετικά αφελές.<br /><br />(3) Την περιγραφή της επιδιωκόμενης λύσης στο κυπριακό την κάνει με μεγάλη σαφήνεια ο ίδιος ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς στη συνέντευξη που έδωσε στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων DPA τον Ιανουάριο 2017. Στο βιβλίο μας «Η Κύπρος στο Στόχαστρο» (εκδ. Ινφογνώμων) δημοσιεύουμε και μια γνωμοδότηση του κορυφαίου ‘Ελληνα συνταγματολόγου Γιώργου Κασιμάτη για τον παράνομο χαρακτήρα της Πενταμερούς Διάσκεψης για το Κυπριακό.<br /><br /><a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Τα "μυστικά μνημόνια": Η αρπαγή της ελληνικής γεωπολιτικής υπεραξίας

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου * Το 2013, ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στην Αμερική. Δύο χρόνια αργότερα, το 2015, ζήσαμε, φοβούμαι, το αποτέλεσμα...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα αγκάθια στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPRhejvNt_gpBO5mJpDK9o6igA3E_uF6cpMSE7DNiay8Iy-YDrzWSHVxr9BHLiQKGuZLxHk58Se1o-ahyphenhyphen786mklLwVS7ncMDAQA7Frm9b0yvnSRFsSGjJGk3_6G_C3-PPmgPnjzmHx7A0/s1600/USA-TOYRKIA+FLAG.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="625" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPRhejvNt_gpBO5mJpDK9o6igA3E_uF6cpMSE7DNiay8Iy-YDrzWSHVxr9BHLiQKGuZLxHk58Se1o-ahyphenhyphen786mklLwVS7ncMDAQA7Frm9b0yvnSRFsSGjJGk3_6G_C3-PPmgPnjzmHx7A0/s640/USA-TOYRKIA+FLAG.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Της <b>Αντωνίας Δήμου*</b><br /> Η Τουρκία έχει απωλέσει την ελκυστικότητα της ως χώρα ήπιας ισχύος (soft power) λόγω των απολυταρχικών πολιτικών της τουρκικής ηγεσίας ιδιαίτερα έπειτα από την επιβολή κατάστασης έκτακτης ανάγκης ως απόρροια του αποτυχημένου πραξικοπήματος το 2006 καθώς και των αμφιλεγόμενων προτεραιοτήτων στην εξωτερική της πολιτική. Το περίφημο δόγμα για μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες έχει de facto αντικατασταθεί από την πραγματικότητα που καταδεικνύει την ύπαρξη προβλημάτων με όλους τους γείτονες. Παράλληλα, οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία εκτιμάται ότι διανύουν μία δύσκολη περίοδο τη στιγμή που γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί διαμορφώνουν νέα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. <br /> <br /> Βασικά ζητήματα που προκαλούν τριβές στις σχέσεις των δύο χωρών αποτελεί η υπόθεση παραβίασης εκ μέρους της τουρκικής ηγεσίας των αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος του Ιράν, η δίκη αμερικανού προτεστάντη πάστορα στην Τουρκία, η μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, η τουρκική αγορά του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400, και η τουρκική στρατιωτική εισβολή στην πόλη Αφρίν της βόρειας Συρίας. <br /> <br /> Η παραβίαση των αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος του Ιράν με πρωταγωνιστές τον τουρκο-ιρανό επιχειρηματία Ρεζέ Ζαράμπ και τον πρώην τραπεζίτη Χάκαν Αττίλα που διατηρούσε στενές σχέσεις με την τουρκική προεδρεία οδήγησε στη διεξαγωγή δίκης σε ομοσπονδιακό δικαστήριο του Μανχάταν δημιουργώντας τριβή στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας. Και τούτο διότι οι ανωτέρω Τούρκοι πολίτες αποδείχθηκε ότι μετείχαν σε σχέδιο λαθραίας μεταφοράς τουρκικού χρυσού έναντι ιρανικού πετρελαίου που τελούσε υπό την υψηλή εποπτεία της τουρκικής ηγεσίας η οποία φαίνεται να επέβαλε σε δύο τουρκικές τράπεζες να συμμετάσχουν στην υλοποίηση αυτού. O Τούρκος μάλιστα τραπεζίτης καταδικάστηκε σε 32 μήνες φυλάκισης, ενώ ο έτερος επιχειρηματίας συνεργαζόμενος με τις αμερικανικές αρχές στην αποκάλυψη του σχεδίου παραβίασης των αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος του Ιράν δήλωσε ένοχος για τις κατηγορίες της απάτης, της συνωμοσίας και του ξεπλύματος χρήματος. Η συγκεκριμένη υπόθεση έχει δημιουργήσει τριβή στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας καθώς έχει εκληφθεί από την τουρκική πλευρά ως επιχείρηση στοχοποίησης και πολιτικής υπονόμευσης του Προέδρου Ερντογάν. <br /> <br /> Η ένταση στις διμερείς σχέσεις έχει ενισχυθεί έτι περαιτέρω από την απαγγελία κατηγοριών για συμμετοχή στην αποτυχημένη απόπειρα του τουρκικού πραξικοπήματος του αμερικανού προτεστάντη πάστορα Αντριου Μπράνσον ο οποίος διέμενε στη Σμύρνη για περισσότερο από δύο δεκαετίες και βρίσκεται αντιμέτωπος με τον κίνδυνο κάθειρξης 35 ετών. Εκτιμάται ότι η δίκη του Αμερικανού πάστορα αποτελεί μοχλό πίεσης για την ανταλλαγή και έκδοση του ιμάμη Φετχουλλάχ Γκιουλέν ο οποίος από το 1999 ζει στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ και ηγείται του κινήματος των Νουρτζού, τουτέστιν του κινήματος των Πεφωτισμένων, που διαθέτει εκτεταμένο δίκτυο υποστηρικτών τόσο εντός της Τουρκίας όσο και εκτός σε χώρες όπως το Πακιστάν, η Γερμανία κ.α.<br /> <br /> Στο πλαίσιο του επανασχεδιασμού των γεωπολιτικών συσχετισμών στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, η Τουρκία εμφανίζεται να αναδιατάσσει τον προσανατολισμό της απομακρυνόμενη από τις ΗΠΑ και προσεγγίζοντας στρατιωτικά την Ρωσία όπως εμφαίνεται στη υπογραφείσα συμφωνία για αγορά του αντιπυραυλικού συστήματος S-400. Η απόκτηση του εν λόγω συστήματος από την Τουρκία το 2020 ή και νωρίτερα εγείρει ανησυχίες στα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ σχετικά με τις επιπτώσεις που δύναται να ανακύψουν στη διαλειτουργικότητα με την Συμμαχία δεδομένου ότι το σύστημα S-400 δεν είναι συμβατό με τις νατοϊκές και αμερικανικές υποδομές που βρίσκονται επί τουρκικού εδάφους και ως εκ τούτου θα πρέπει να λειτουργήσει σε αυτόνομη βάση. <br /> <br /> Επίσης εξίσου ανησυχητική είναι η πιθανότητα ανταλλαγής διαβαθμισμένων πληροφοριών μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας όσον αφορά τον τρόπο που το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας S-400 λειτουργεί έναντι των μαχητικών αεροσκαφών πέμπτης γενιάς F-35. Η ανταλλαγή διαβαθμισμένων πληροφοριών εκ μέρους της Τουρκίας προς την Ρωσία είναι άκρως απαγορευτική για τις ΗΠΑ καθώς η Μόσχα αξιοποιώντας τις όποιες πληροφορίες είναι δυνατόν να αναπτύξει τεχνολογίες τόσο για την αντιμετώπιση μαχητικών αεροσκαφών 5ης γενιάς όσο και για την παραγωγή αντίστοιχων οπλικών συστημάτων.<br /> <br /> Η αντίδραση των ΗΠΑ στην αγορά των S-400 υπήρξε πολυεπίπεδη αναδεικνύοντας τη διάρρηξη της εμπιστοσύνης με την Τουρκία. Υπό το συγκεκριμένο πρίσμα εξηγείται η εισαγωγή στις 26 Απριλίου 2018 στην επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων της αμερικανικής γερουσίας (US Senate) νομοσχεδίου από τους γερουσιαστές Λάνκφορντ, Σαχίν και Τίλλις που εστιάζει στην αναστολή της μεταφοράς μαχητικών αεροσκαφών F-35 στην Τουρκία. Ειδικότερα το νομοσχέδιο επιτάσσει την μη απόδοση χρηματικών ποσών και γενικότερων δαπανών για τη μεταφορά ή/και τη διευκόλυνση μεταφοράς αεροσκαφών F-35 στην Τουρκία, και απαγορεύει ρητά την μεταβίβαση τεχνικών δεδομένων που σχετίζονται με τη συντήρηση ή την τεχνική υποστήριξη του μαχητικού αεροσκάφους F-35.<br /> <br /> Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, ο αμερικανός πρόεδρος δύναται να παραιτηθεί από τους προβλεπόμενους περιορισμούς μόνο έπειτα από γραπτή πιστοποίηση προς το κογκρέσο που να αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση της Τουρκίας δεν έχει λάβει μέτρα που υποβαθμίζουν τη διαλειτουργικότητα του ΝΑΤΟ, δεν εκθέτει τα αμυντικά μέσα του NATO σε εχθρικές χώρες, δεν υποβαθμίζει την γενικότερη ασφάλεια νατοϊκών χωρών, δεν επιδιώκει την εισαγωγή ή αγορά αμυντικού υλικού από ξένη χώρα στην οποία έχουν επιβληθεί αμερικανικές κυρώσεις, και δεν προβαίνει σε παράνομη κράτηση ενός ή περισσότερων αμερικανών πολιτών. Είναι πασιφανές ότι καμία εκ των προϋποθέσεων που θέτει το νομοσχέδιο για άρση των περιορισμών μεταφοράς των μαχητικών F-35 δεν απαντάται από την Τουρκία.<br /> <br /> Σε ταυτόχρονη τροχιά, εισήχθη εκ νέου στις 16 Μαΐου 2018 στην επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων της αμερικανικής βουλής (US House)παρόμοιο σχέδιο νόμου που απαγορεύει την πώληση μαχητικών αεροσκαφών F-35 στην Τουρκία με την αιτιολογία ότι η τελευταία υποβαθμίζει τη διαλειτουργικότητα του ΝΑΤΟ και την γενικότερη ασφάλεια των νατοϊκών χωρών. Το σχέδιο νόμου εισήχθη από τον βουλευτή Ντέϊβιντ Σίσιλιν και υποστηρίχθηκε διακομματικά από τους Ρεπουμπλικάνους Τεντ Γιόχι, Γκας Μπιλιράκη και Ρόμπερτ Άντερολτ καθώς και από τους Δημοκρατικούς Τζων Σαρμπάνη, Φράνκ Παλόουν Τζούνιορ και Τζιμ Μακγκόβερν.<br /> <br /> Την ίδια στιγμή, η τουρκική στρατιωτική εισβολή στην πόλη Αφρίν έχει φέρει τα τουρκικά στρατεύματα σε απόσταση αναπνοής από τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις στα βόρεια και βορειοανατολικά της Συρίας. Παρότι η Τουρκία εμφανίσθηκε θορυβημένη από την αμερικανική στήριξη για τη δημιουργία σώματος συνοριοφυλακής 30 χιλιάδων ανδρών που θα περιλάμβανε μαχητές της κουρδικής πολιτοφυλακής YPG κατά μήκος των κοινών συρο-τουρκικών συνόρων, η απόφαση για στρατιωτική εισβολή στην βόρεια Συρία επιβλήθηκε από την de facto κατάργηση των συνόρων Syckes Pickot η οποία ενισχύει το περίφημο σύνδρομο της Συνθήκης των Σεβρών που διακατέχει την Άγκυρα.<br /> <br /> Ειδικότερα, η Τουρκία αντιλαμβάνεται ότι οι τρέχουσες γεωπολιτικές συνθήκες προσομοιάζουν με την περίοδο υπογραφής της Συνθήκης των Σεβρών που προέβλεπε τη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους και ως εκ τούτου θεωρεί ότι οφείλει να κινηθεί προς την κατεύθυνση αποτροπής του εν λόγω ενδεχόμενου. Το δε τουρκικό σύνδρομο της Συνθήκης των Σεβρών επιβάλλεται από τον υφιστάμενο θαλάσσιο αποκλεισμό της Τουρκίας λαμβάνοντας υπόψη ότι τα τρία κύρια λιμάνια της Κωνσταντινούπολης, της Μερσίνης και της Σμύρνης δεν εξασφαλίζουν τη ναυτική της διασύνδεση με την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και την Δύση μετατρέποντας την ουσιαστικά σε χώρα/κράτος που ασκεί κυριαρχία επί χερσαίου εδάφους.<br /> <br /> Έχοντας λοιπόν ως εφαλτήριο τη Συρία που έχει χωριστεί σε τέσσερις σφαίρες επιρροής, η Τουρκία αντιστρατεύεται τις ΗΠΑ ως προς την πιθανότητα δημιουργίας ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στην βόρεια Συρία, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει να αποτελέσει υπολογίσιμο παίκτη που στην επαύριο της συριακής κρίσης θα πάρει μερίδιο από τα «λάφυρα» του πολέμου.<br /> Στο γαϊτανάκι των γεγονότων που οξύνουν την ένταση ΗΠΑ-Τουρκίας κορυφαία θέση κατέχει η πρόσφατη απόφαση για μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ. Η αμερικανική απόφαση έρχεται να αποτελέσει βούτυρο στο ψωμί του Τούρκου προέδρου ο οποίος παράλληλα με το νεοθωμανικό οικοδομεί εντέχνως το ισλαμικό προφίλ της Τουρκίας τόσο στο εξωτερικό επιδιώκοντας να αποτελέσει ηγέτιδα δύναμη στον μουσουλμανικό κόσμο όσο και στο εσωτερικό με τη δημιουργία στο υπουργείο Εξωτερικών της χώρας μίας νέας τάξης μη-κεμαλικών πρεσβευτών, οι οποίοι επελέγησαν στη βάση των ισλαμικών-οθωμανικών τους προσόντων, καθώς και μίας παράλληλης επετηρίδας ειδικών για προξενικά θέματα με επίκεντρο τα πολιτιστικά και θρησκευτικά ζητήματα, πάντοτε σε αγαστή συνεργασία με την εκάστοτε πρεσβεία. <br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση, ο επαναπροσδιορισμός των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας είναι προ των πυλών με τον εκτεταμένο αντιαμερικανισμό εντός της τουρκικής επικράτειας να καθιστά όλο και πιο δυσχερή την αποκατάσταση κλίματος αμοιβαίας εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Ο ασκός του Αιόλου φαίνεται να έχει ανοίξει με πρωτοβουλία της Τουρκίας σηματοδοτώντας μία νέα εποχή με απρόβλεπτες συνέπειες για την ίδια και την θέση της στο περιφερειακό και διεθνές στερέωμα.<br /> <br /> <b><i>* Η Αντωνία Δήμου είναι επικεφαλής του Τομέα Μέσης Ανατολής και Περσικού Κόλπου στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Άμυνας και Ασφάλειας (ΙΑΑΑ), Εταίρος στο Κέντρο για την Ανάπτυξη της Μέσης Ανατολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Λος Άντζελες, και στο Κέντρο Στρατηγικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Ιορδανίας.</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τα αγκάθια στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ

Της Αντωνίας Δήμου* Η Τουρκία έχει απωλέσει την ελκυστικότητα της ως χώρα ήπιας ισχύος (soft power) λόγω των απολυταρχικών πολιτικών της...

Διαβάστε την συνέχεια

Ερντογάν στους Τούρκους του εξωτερικού: Λάβετε θέσεις στα ξένα κοινοβούλια

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFZyz8lBdtznJ1AAQHc4Z5y0RY5nOPUdq8qBtrQ__mk2DHAmTNaV9Lmhef8Vry6-ZiLVqhutMMnZCjzcwxn44cPINso2Vq5bV03YvSDoJ1ur3TdNbAkpLfIoiF2BGlgfDNBuLm2Yxwr5A/s1600/erdogan-exwteriko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="378" data-original-width="630" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFZyz8lBdtznJ1AAQHc4Z5y0RY5nOPUdq8qBtrQ__mk2DHAmTNaV9Lmhef8Vry6-ZiLVqhutMMnZCjzcwxn44cPINso2Vq5bV03YvSDoJ1ur3TdNbAkpLfIoiF2BGlgfDNBuLm2Yxwr5A/s640/erdogan-exwteriko.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε τους Τούρκους που ζουν στο εξωτερικό να αναμειχθούν στην πολιτική της χώρας τους κατά την ομιλία του σε προεκλογική συγκέντρωση στο Σαράγεβο, μετά την άρνηση άλλων ευρωπαϊκών χωρών να του επιτρέψουν να διεξαγάγει εκστρατεία στο έδαφός τους. <br /> <br /> «Θέλω να σας ζητήσω να αναλάβετε ενεργό ρόλο στα πολιτικά κόμματα στις χώρες όπου ζείτε», είπε στο πλήθος σε μια ομιλία που διήρκεσε σχεδόν μία ώρα στο πλαίσιο της κινητοποίησης τουλάχιστον τριών εκατομμυρίων Τούρκων ψηφοφόρων της διασποράς, εκ των οποίων το 1,4 εκατομμύριο ζουν στη Γερμανία, πριν από τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές που θα διεξαχθούν στις 24 Ιουνίου. «Πρέπει να λάβετε θέση σε αυτά τα κοινοβούλια.» <br /> <br /> «Αλάχ Άκμπαρ» και «Σουλτάνος Ερντογάν!» φώναζε το πλήθος όταν ο Τούρκος πρόεδρος έφθασε μαζί με τον Μπακίρ Ιζετμπέγκοβιτς, τον Μουσουλμάνο που είναι μέλος της τριμερούς προεδρίας της Βοσνίας στην οποία συμμετέχει επίσης ένας Σέρβος και ένας Κροάτης. <br /> <br /> Ο Ιζετμπέγκοβιτς κάλεσε τον κόσμο να ψηφίσει υπέρ του Ερντογάν, «ενός άνδρα που σας έστειλε ο Θεός». Πολλές χιλιάδες Τούρκοι, που είχαν έρθει από όλη την Ευρώπη, κυρίως από τη Γερμανία, την Αυστρία, τη Γαλλία ή τη Δανία, γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα Zetra, το παγοδρόμιο των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1984, κάτω από τεράστια πορτρέτα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του Ατατούρκ, του πρώτου προέδρου της Τουρκίας. <br /> <br /> Σημαντικά μέτρα ασφαλείας είχαν ληφθεί για τη μοναδική εκλογική συγκέντρωση που έχει προβλεφθεί για τον Τούρκο πρόεδρο εκτός της χώρας του. <br /> <br /> Τον Απρίλιο, οι ολλανδικές αρχές προειδοποίησαν ότι δεν έβλεπαν με καλό μάτι τη διεξαγωγή μιας τέτοιας πολιτικής συγκέντρωσης. Η αυστριακή κυβέρνηση τις απαγόρευσε. <br /> <br /> Πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως η Γερμανία, είχαν εμποδίσει τη διεξαγωγή συγκεντρώσεων υπέρ του Ερντογάν πριν από τα διεξαγωγή του δημοψηφίσματος του Απριλίου του 2017 για την ενίσχυση των προεδρικών εξουσιών.<br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ερντογάν στους Τούρκους του εξωτερικού: Λάβετε θέσεις στα ξένα κοινοβούλια

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε τους Τούρκους που ζουν στο εξωτερικό να αναμειχθούν στην πολιτική της χώρας τους κατά την...

Διαβάστε την συνέχεια

Die Welt: O Ερντογάν λειτουργεί ως αντίπαλος της ΕΕ στα Βαλκάνια

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTIT1hM0PGYb5x_V7E0oFQfZC_K6DcWauV2u4J3AG-EA8SNAtqMa0tEIadkYdJzlZsQ7W2-s7pP8cCKwGVHnPG2PIq7Em_EoGOfuTWSHbVUMge6nYEoLOOITFxPiYf9eyBBq2Urkilj0E/s1600/erdogan_speaking.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTIT1hM0PGYb5x_V7E0oFQfZC_K6DcWauV2u4J3AG-EA8SNAtqMa0tEIadkYdJzlZsQ7W2-s7pP8cCKwGVHnPG2PIq7Em_EoGOfuTWSHbVUMge6nYEoLOOITFxPiYf9eyBBq2Urkilj0E/s640/erdogan_speaking.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Δύναμη στον αγώνα του για το αυτοκρατορικό μεγαλείο, θεωρεί ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν τους Μουσουλμάνους των Βαλκανίων, γράφει η γερμανική εφημερίδα Die Welt, που εκτιμά πάντως ότι «φτάνει τα όριά του στην περιοχή». <br /> <br /> Ο Τούρκος πρόεδρος, μιλώντας σε 15.000 οπαδούς του στο Σαράγεβο, υποστήριξε «ότι υπήρχε ένα σχέδιο δολοφονίας εναντίον μου», αλλά η επίθεση ματαιώθηκε. Υπό το φως του αποτυχημένου πραξικοπήματος εναντίον του Ερντογάν το καλοκαίρι του 2016, είναι αρκετά σαφές ότι υπάρχουν πράγματι δυνάμεις που μπορεί να απειλούν τη ζωή του. Ωστόσο, η χρονική στιγμή των λόγων του, λίγο πριν από τις προεδρικές εκλογές της 24ης Ιουνίου, είναι προφανές ότι συνδέεται με την προεκλογική εκστρατεία, και τη λογική ότι έχει εχθρούς, σημειώνει η εφημερίδα. <br /> <br /> Ο αντιπρόεδρος της Τουρκίας Μπεκίρ Μποζντάγκ δήλωσε, στις 19 Μαΐου, ότι υπήρχαν «κύκλοι» που δεν θα μπορούσαν να αντέξουν «έναν τόσο μεγάλο ηγέτη, έναν άνθρωπο με όραμα», όπως ο Ερντογάν. Η εκτίμηση αυτή είχε ως στόχο τις δυτικές δυνάμεις, καθώς, ακόμη και μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, ο Ερντογάν κατηγόρησε έμμεσα τις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους ότι ήταν πίσω από την απόπειρα πραξικοπήματος ή τουλάχιστον προσέβλεπαν σε αυτό. <br /> <br /> Όλα τα κράτη της ΕΕ απαγόρευσαν στον Ερντογάν να κάνει προεκλογική εκστρατεία στις χώρες τους. Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, όμως, δεν είχε πρόβλημα. Από το Σαράγεβο, απευθύνθηκε στους Τούρκους στην Ευρώπη με ένα… δηλητηριώδες μήνυμα: τους προέτρεψε να «δραστηριοποιηθούν στα πολιτικά κόμματα των χωρών τους». Επειδή «σε αυτά τα κοινοβούλια δεν πρέπει να κάθονται μόνο όσοι προδίδουν τη χώρα τους. Θα πρέπει επίσης να πάρετε θέσεις εκεί. Η τουρκική κοινότητα έχει αυτή τη δύναμη». Ο Ερντογάν αναφερόταν σε «προδότες» για πολιτικούς όπως ο Γερμανός βουλευτής Τζεμ Έζντεμιρ (Πράσινοι), ο οποίος είναι τουρκικής καταγωγής αλλά πολέμιος του Ερντογάν. <br /> <br /> Σε απλή γλώσσα: Όλοι οι Τούρκοι της ΕΕ, οι οποίοι έχουν την ιθαγένεια των αντίστοιχων χωρών τους και μιλούν την τοπική γλώσσα, αλλά που αισθάνονται Τούρκοι, πρέπει να στραφούν στην πολιτική για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της Τουρκίας. <br /> <br /> Με αυτό το πνεύμα, ως πολιτικά κομμάτια σκακιού, ο Ερντογάν προσπαθεί εδώ και πολλά χρόνια να κερδίζει και τους μουσουλμάνους των Βαλκανίων. Λειτουργεί ως αντίπαλος της ΕΕ στην περιοχή, η οποία θεωρείται εκεί ως σταθεροποιητική δύναμη. Σε κάθε περίπτωση που η ΕΕ θέλει να λύσει παλιές διαφορές και να συμφιλιώσει παλαιούς εχθρούς, Σέρβους, Κροάτες και Βόσνιους, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους. Η Τουρκία υπερτονίζει τις διαφορές , θέλωντας να διατηρήσει τις παλιές εχθρότητες. <br /> <br /> Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα, στα μάτια των Μουσουλμάνων των Βαλκανίων είναι σύμβολο της σερβικής σκληρότητας στον εμφύλιο πόλεμο της δεκαετίας του ’90, ενώ στην τουρκική αφήγηση έχει γίνει σύμβολο της χριστιανικής σκληρότητας. Για τους Χριστιανούς «χαμογελάνε όταν τους μιλάμε», είπε κάποτε ο Ερντογάν, «αλλά πιστέψτε με, θα είναι χαρούμενοι αν πεθάνετε». <br /> <br /> Οι πιστοί κατά των άπιστων, είναι το πλαίσιο της πολιτικής του Ερντογάν. Ο ίδιος βλέπει τον εαυτό του ως πνευματικό κληρονόμο των Οθωμανών σουλτάνων και ως προστάτη των Μουσουλμάνων των Βαλκανίων, καθώς όπως δηλώνει: «Πρέπει να είμαστε παντού όπου ήταν κάποτε οι πρόγονοί μας», επισημαίνεται στο δημοσίευμα της Die Welt. <br /> <b>ΑΠΕ-ΜΠΕ</b><br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Die Welt: O Ερντογάν λειτουργεί ως αντίπαλος της ΕΕ στα Βαλκάνια

Δύναμη στον αγώνα του για το αυτοκρατορικό μεγαλείο, θεωρεί ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν τους Μουσουλμάνους των Βαλκανίων, γράφει η ...

Διαβάστε την συνέχεια