Η ιστορία των καινοτόμων «μαφιόζων» του Πολεμικού Ναυτικού που έδωσαν ζωή στα υποβρύχια 214

<img height="426" src="https://media.lawandorder.gr/images/0/800/ypovryhio_katsonis.jpg" width="640" /><br /><br />Άρθρο του <b>Νικόλα Κατσίμπρα*</b> που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή»<br /><br />Θα φανταζόταν ποτέ κανείς ότι αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.) θα έπαιρναν συμβουλές από έναν Ιταλό αρχιμαφιόζο για να ανταποκριθούν σε μία από τις πιο κρίσιμες αποστολές της καριέρας τους; Ή ότι στην προσπάθειά τους να ενεργοποιήσουν τα πιο καινοτόμα ναυτικά μας όπλα, στελέχη του Π.Ν. θα κατάφερναν να βρίσκουν λύσεις σε σοβαρά τεχνολογικά προβλήματα με κόστος λιγότερο από 3% του ποσού που απαιτούσαν οι ξένοι προμηθευτές;<br /><br />Στις 8 Νοεμβρίου 2020, ο συντάκτης της «Καθημερινής» Βασίλης Νέδος περιέγραψε κρίσιμες πτυχές της Οδύσσειας των υποβρυχίων 214 και το πώς κατέληξαν να είναι πλέον τα υπερόπλα στον αγώνα ενάντια της Τουρκίας, ενώ μέχρι πρότινος είχαν λοιδορηθεί ως τα υποβρύχια (Υ/Β) που έγερναν. Στο άρθρο του, ο κ. Νέδος τόνισε ότι μια ξεχωριστή ιστορία θα μπορούσε να γραφεί για τα στελέχη του Π.Ν. που καινοτόμησαν προκειμένου να επιλύσουν τα τεράστια προβλήματα που κρατούσαν τα υποβρύχια αυτά ημιτελή για χρόνια.<br /><br />Αυτό το κείμενο, λοιπόν, είναι η ιστορία αυτής της ιστορικής ομάδας του Π.Ν., η οποία κυριολεκτικά εφάρμοσε παράδοξες και διαφορετικές αρχές μάνατζμεντ που θα ζήλευε και η ίδια η μαφία. Διαπραγματεύθηκε με συνδικαλιστές, έβαλε τα γυαλιά σε αμερικανικούς και γερμανικούς τεχνολογικούς κολοσσούς και πήρε πρωτοβουλίες πρωτοφανείς για τα ελληνικά και παγκόσμια δεδομένα, ώστε να μπορέσει τελικά να ενεργοποιήσει τα Υ/Β 214, εξοικονομώντας δεκάδες εκατομμύρια ευρώ το ελληνικό Δημόσιο.<br /><br />Είναι 2013. Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά είναι κλειστά, τα τρία υποβρύχια 214 και το ένα υπό αναβάθμιση 209 είναι εγκλωβισμένα, ολοκληρωμένα κατά ποσοστά πολύ μικρότερα από το περίπου 80% που ήταν επισήμως γνωστό. Ποσοστό που έχει επιτευχθεί από τα ελληνικά χέρια των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά υπό την καθοδήγηση της γερμανικής κατασκευαστικής εταιρείας HDW. Γερμανικές και αμερικανικές εταιρείες που εμπλέκονται στη ναυπήγηση των τεσσάρων Υ/Β είναι είτε εξαφανισμένες είτε ζητούν δεκάδες εκατομμύρια για να βοηθήσουν. Οι εργαζόμενοι των ναυπηγείων είναι άνεργοι και απλήρωτοι για μήνες και οι συνδικαλιστές πιέζουν για εξωφρενικά ποσά, κυρίως για κάποιους διαλεκτούς, εν μέσω κρίσης.<br /><br />Μέσα σε αυτές τις συνθήκες απόγνωσης, η ηγεσία του Π.Ν. παίρνει την κατάσταση στα χέρια της, με τη σύμφωνη γνώμη της πολιτικής ηγεσίας, και αναλαμβάνει τον έλεγχο των ναυπηγείων ώστε να μπορέσει να ολοκληρωθεί η κατασκευή των Υ/Β. Το βάρος αυτής της ιστορικής αποστολής πέφτει στον τότε διοικητή του ναυτικού κλιμακίου Σκαραμαγκά (ΝΚΣ), έναν φωτισμένο αξιωματικό που αποδείχθηκε ο μάγος της διαχείρισης προσωπικού και πόρων.<br /><br />Από την ίδρυσή του το 1987 και μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο ρόλος του ΝΚΣ ήταν αποκλειστικά η παρακολούθηση της εξέλιξης και υλοποίησης των εξοπλιστικών προγραμμάτων του Π.Ν., σύμφωνα με τις συμβάσεις. Οπότε, μέσα σε μία νύχτα, το ΝΚΣ βρέθηκε από απλός παρατηρητής και επιθεωρητής των ναυπηγείων, διαχειριστής όλων των εργασιών τους και του προσωπικού.<br /><br />Πρώτο μέλημα του τότε διοικητή του ΝΚΣ (Δ/ΝΚΣ) ήταν να επιλέξει μια dream team αξιωματικών και υπαξιωματικών από τη διοίκηση υποβρυχίων, οι οποίοι θα ήταν υπεύθυνοι για την όλη οργάνωση και διαχείριση του προγράμματος ναυπήγησης. Η επιλογή είναι σοφή, καθώς κανείς άλλος δεν ξέρει και δεν πονάει τα Υ/Β περισσότερο από αυτούς που θα ήταν και οι τελικοί χρήστες τους, και η διοίκηση Υ/Β είναι μία από τις πιο απαιτητικές και επαγγελματικά καταρτισμένες του Π.Ν. Αλλωστε και ο ίδιος είναι «υποβρύχιος» και το γνωρίζει αυτό πολύ καλά.<br /><br />Στη συνέχεια, ο Δ/ΝΚΣ και η ομάδα του έπρεπε να εξασφαλίσουν την επαρκή στελέχωση των ναυπηγείων και την επαναπρόσληψη πάνω από 700 απολυμένων διευθυντών, υπαλλήλων και εργατών. Εδώ ωστόσο έχουμε μια σημαντική σύγκρουση κουλτούρας, καθώς οι αξιωματικοί του Π.Ν. έχουν μεγάλη εμπειρία στη διαχείριση ανθρωπίνου δυναμικού, όμως στο πλαίσιο αρχών και κανονισμών του Π.Ν. Πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να διαχειριστούν τους εκατοντάδες συνδικαλιστές και πολίτες των ναυπηγείων;<br /><br />Ο Δ/ΝΚΣ αντιλήφθηκε ότι έχει στα χέρια του ένα πρωτόγνωρο πρόβλημα, το οποίο απαιτούσε και πρωτόγνωρη λύση. Τελικά, η λύση του συμπεριελάμβανε ασυνήθιστες μεθόδους και πρακτικές διοίκησης, παίρνοντας συμβουλές ακόμη και από τη μαφία. Συγκεκριμένα, ο Δ/ΝΚΣ στράφηκε για βοήθεια στο κλασικό βιβλίο διοίκησης επιχειρήσεων με τίτλο «The Mafia Manager», αρχές εταιρικού μάνατζμεντ από έναν αρχηγό της ιταλικής μαφίας στις ΗΠΑ, το οποίο προτεινόταν να μελετηθεί από όλους τους αξιωματικούς της ομάδας. Οι ιστορίες τού πώς εφάρμοσε η ομάδα τις αρχές του βιβλίου είναι μοναδικές και θα ταίριαζαν περισσότερο σε σενάριο ταινίας, παρά σε άρθρο.<br /><br />Πάντως, εκεί που μεγαλούργησε η ομάδα του Π.Ν. ήταν στη διαχείριση των τεχνολογικών προβλημάτων της ναυπήγησης των Υ/Β. Η ομάδα μοιράστηκε σε υποομάδες περίπου 10-20 ατόμων ανά Υ/Β, οι οποίες ήταν υπεύθυνες να καθοδηγούν και να συντονίζουν τα συνεργεία των ναυπηγείων για τις πιο βαριές ναυπηγικές εργασίες. Η ομάδα περιελάμβανε επίσης αξιωματικούς και υπαξιωματικούς που θεωρούνται γκουρού των ηλεκτρονικών, οι οποίοι αναλάμβαναν οι ίδιοι τις πιο ευαίσθητες ηλεκτρονικές εργασίες, ώστε να είναι προσωπικά υπεύθυνοι για τη διαχείριση των πολύπλοκων επιχειρησιακών συστημάτων.<br /><br />Πολύ γρήγορα, η ομάδα του Π.Ν. αντιλήφθηκε ότι υπήρχαν τεράστια προβλήματα υπερχρεώσεων αλλά και καθυστερήσεων στην προμήθεια ανταλλακτικών. Για παράδειγμα, γερμανική εταιρεία ζητούσε 60.000 ευρώ για ένα τροφοδοτικό, το οποίο θα έπαιρνε μήνες για να παραδοθεί. Τελικά, οι τεχνικοί του Π.Ν. κατάφεραν να το κατασκευάσουν μόνοι τους σε μία μόλις ώρα με εφόδια που αγόρασαν από την εγχώρια αγορά με κόστος λιγότερο από 1.500 ευρώ. Μιλάμε, δηλαδή, για μόλις 2,5% της τιμής που ζητούσε ο κατασκευαστής.<br /><br />Υπήρχαν όμως και περιπτώσεις όπου μετά από πολλές παρεμβάσεις σε πολύ ευαίσθητα ηλεκτρονικά, η ομάδα του Π.Ν. χρειάστηκε να ζητήσει τη συνδρομή κορυφαίας αμερικανικής κατασκευάστριας εταιρείας αμυντικού εξοπλισμού. Το πρόβλημα το είχαν λύσει οι δικοί μας τεχνικοί, αλλά δεδομένης της πολυπλοκότητας του εν λόγω συστήματος ήταν σημαντικό να ληφθεί και η γνώμη του κατασκευαστή. Οταν ο τεχνίτης της εταιρείας εξέτασε το εξάρτημα, δεν πίστευε την παρέμβαση που είχαν κάνει οι τεχνικοί του Π.Ν. και πήρε φωτογραφίες ώστε να τις μοιραστεί με τους συναδέλφους του. Μάλιστα, είπε χαρακτηριστικά ότι «δεν υπάρχει αυτό που κάνατε. Είναι η πρώτη φορά που βλέπω αυτό το εξάρτημα ανοιχτό, συνήθως αυτό δεν το ανοίγουμε ξανά αφού φύγει από το εργοστάσιο».<br /><br />Αυτές οι μικρές διαδοχικές επιτυχίες τόνωσαν το ηθικό των στελεχών του Π.Ν., οι οποίοι δούλευαν σε καταιγιστικούς ρυθμούς. Αυτή η προσπάθεια όμως άξιζε, καθώς έβλεπαν καθημερινά πως είχε δημιουργηθεί ένα καλοκουρδισμένο σύστημα που εντόπιζε προβλήματα, τα έλυνε άμεσα, και η εμπειρία αυτή μεταφερόταν για τη γρηγορότερη επίλυση άλλων μελλοντικών κωλυμάτων. Πολλοί περιέγραψαν αυτή την εμπειρία ως τα καλύτερα και πιο «γεμάτα» από ικανοποίηση χρόνια της πολυετούς καριέρας τους στο Π.Ν.<br /><br />Τελικά, αυτή η ομάδα, με την ενεργή συνδρομή των τεχνικών των ναυπηγείων, μπόρεσε να ενεργοποιήσει το πρώτο ελληνικό Υ/Β 214 και το εκσυγχρονισμένο Υ/Β 209 περίπου μέσα σε ένα εξάμηνο, και ακολούθησαν και τα υπόλοιπα λίγο αργότερα, γλιτώνοντας το ελληνικό Δημόσιο κόστος δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.<br /><br />Η διαδικασία αυτή όμως είχε πολλαπλά οφέλη, πέραν των Υ/Β.<br /><br />Αυτή τη στιγμή, η διοίκηση Υ/Β έχει ίσως τους πιο τεχνολογικά καταρτισμένους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, σε αυτό το πάρα πολύ εξειδικευμένο αντικείμενο, παγκοσμίως. Ενας από αυτούς, ο οποίος είναι ακόμη κυβερνήτης ενός Υ/Β, ήταν ο μαέστρος της ενεργοποίησης των ηλεκτρονικών όλων των Υ/Β 214. Ο συγκεκριμένος αξιωματικός και η ομάδα του έλυσαν προβλήματα συνεννόησης όλων των ηλεκτρονικών συστημάτων των Υ/Β που δεν μπορούσαν να λύσουν ούτε οι κατασκευάστριες εταιρείες. Αν ήταν στον ιδιωτικό τομέα, τόσο ο νεαρός αξιωματικός όσο και η ομάδα του, θα είχαν λάβει τεράστια μπόνους αφού ουσιαστικά ήταν αυτοί που πήραν αδρανείς λαμαρίνες δισεκατομμυρίων και τις μετέτρεψαν στον φόβο και τον τρόμο του τουρκικού Π.Ν.<br /><br />Είναι αξιοσημείωτο ότι η αξία όλων των εμπλεκομένων αναγνωρίστηκε από την υπηρεσία. Κάποιοι επιβραβεύτηκαν από τον αρχηγό του Π.Ν., ενώ οι περισσότεροι έλαβαν καίριες θέσεις ώστε να συνεχίσουν να προσφέρουν χρησιμοποιώντας τη γνώση, την εμπειρία, αλλά πάνω από όλα την ευελιξία και την εκτός πλαισίων σκέψη που απέκτησαν το διάστημα της ενεργοποίησης των Υ/Β.<br /><br />Επίσης, η γνώση από αυτή τη μοναδική διαδικασία έχει μεταφερθεί ήδη στα πληρώματα όλων των ελληνικών Υ/Β, αλλά και στη Σχολή Υποβρυχίων, ώστε να γίνει κτήμα όλων των μελλοντικών γενεών που θα επανδρώσουν τα σκάφη μας.<br /><br />Ταυτόχρονα, όμως, η ιστορία αυτή έχει και μια πικρή πτυχή. Υφίσταται η τάση πλέον, ικανά στελέχη του Π.Ν., αλλά και της Πολεμικής Αεροπορία και του Στρατού Ξηράς, να αποφασίζουν να ακολουθήσουν διαφορετικές καριέρες. Ατομα από το πρόγραμμα της ενεργοποίησης των Υ/Β, και όχι μόνο, στρέφονται τόσο στην ιδιωτική εγχώρια όσο και την παγκόσμια αγορά εργασίας. Φυσικά, δεν γνωρίζω ποια θα μπορούσε να είναι η λύση σε αυτό το πρόβλημα. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι τα άτομα αυτά είναι το πυρηνικό όπλο μας απέναντι σε μια ολοένα και πιο επιθετική Τουρκία, οπότε θα έπρεπε να είναι άμεση προτεραιότητα η αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου.<br /><br />Τέλος, αναρωτιέστε τι κάνει σήμερα ο «μαφιόζος» ανώτατος διοικητής του ναυτικού κλιμακίου Σκαραμαγκά, που οργάνωσε αυτό το μικρό θαύμα, του οποίου τους καρπούς δρέπουμε σήμερα; Αφού πήρε όλους τους βαθμούς που του επέτρεπε η υπηρεσία, τερμάτισε ευδοκίμως τη θητεία του ως αντιναύαρχος τον Σεπτέμβριο του 2020. Είναι μόλις 57 ετών. Μήπως να τον βλέπαμε καλύτερα διοικητή κάποιου μεγάλου κρατικού φορέα, αντί να είναι σπίτι του; Ισως η επόμενη αποστολή του να έπρεπε να είναι η ίδρυση και οργάνωση ενός ειδικού κρατικού φορέα που θα αξιοποιούσε στο μέλλον κατάλληλα άτομα, όπως αυτά της dream team των Υ/Β, καθώς αυτοί είναι τα πραγματικά μας υπερόπλα.<br /><br />Η επαναστατική τεχνολογία<br /><br />Τα υποβρύχια (Υ/Β) χωρίζονται σε πυρηνικά και συμβατικά. Τα πυρηνικά έχουν ουσιαστικά απεριόριστη αυτονομία, καθώς η ισχύς τους προέρχεται από πυρηνικό αντιδραστήρα. Μπορούν δηλαδή να παραμείνουν εν καταδύσει για όσο διάστημα είναι επιχειρησιακά αναγκαίο, ακόμη και μήνες ή και, θεωρητικά, χρόνια.<br /><br />Αντιθέτως, τα συμβατικά Υ/Β, όπως τα έξι παλαιότερα ελληνικά Υ/Β 209, χρησιμοποιούν μπαταρίες, οι οποίες πρέπει να φορτίζονται κάθε λίγες ημέρες. Για τη φόρτισή τους, το Υ/Β απαιτείται να είναι σε μικρό βάθος ώστε να μπορέσει να ανυψώσει τον αναπνευστήρα του στην επιφάνεια της θάλασσας για να πάρει αέρα προκειμένου να λειτουργήσουν οι μηχανές που φορτίζουν τις μπαταρίες με τη βοήθεια γεννητριών. Σε αυτή τη φάση, τα Υ/Β είναι ευάλωτα.<br /><br />Τα τέσσερα νεότερα Υ/Β 214, και το ένα αναβαθμισμένο 209, έχουν μια επαναστατική τεχνολογία που τους επιτρέπει να είναι εν καταδύσει πάνω από μήνα, όπως είδαμε στην πρόσφατη κρίση με την Τουρκία. Η τεχνολογία αυτή λειτουργεί ως εξής. Οπως είναι γνωστό, η ηλεκτρόλυση του νερού προκύπτει όταν εφαρμόσουμε ρεύμα σε δύο ηλεκτρόδια διασπώντας το νερό σε υδρογόνο και οξυγόνο. Τα Υ/Β 214 χρησιμοποιούν την αντίστροφη διαδικασία. Συνδυάζοντας υδρογόνο και οξυγόνο παράγουν νερό και ρεύμα, το οποίο φορτίζει τις μπαταρίες τους. Αυτή η διαδικασία είναι αθόρυβη και είναι αναερόβια, δηλαδή δεν απαιτεί το Υ/Β να ανέλθει σε περισκοπικό βάθος ώστε να έχει πρόσβαση σε αέρα για τη λειτουργία μηχανών που φορτίζουν τις μπαταρίες, όπως τα παλαιότερα 209. Ετσι, σε συνδυασμό με τη μαεστρία των πληρωμάτων μας, τα Υ/Β μας παραμένουν ανεντόπιστα.<br /><br /><b><i>* Ο κ. Νικόλας Κατσίμπρας διδάσκει στο πρόγραμμα επίλυσης συγκρούσεων του Πανεπιστημίου Columbia της Νέας Υόρκης, είναι σύμβουλος Διεθνών Σχέσεων και πρώην αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού.</i></b><div><b><i><br /></i></b><a href="https://www.lawandorder.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ιστορία των καινοτόμων «μαφιόζων» του Πολεμικού Ναυτικού που έδωσαν ζωή στα υποβρύχια 214

Άρθρο του Νικόλα Κατσίμπρα* που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» Θα φανταζόταν ποτέ κανείς ότι αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.) θα έ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η χαμένη μνήμη της ... Γερμανίας

<img height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkcWiHpajbrVi0MqruPV1galLoAS_ZVT_HGn4UcI_GfD_gjXdaKbW3N0v3wmixxiHQVoOWCS7tBhzpZLDdJ8UmuSTJ-GShL9dYU0Wv4HV56-LbA-glCt4nzQSJPq1uHLmgV3WTqAEPfHg/w640-h336/mer5.jpg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η χαμένη μνήμη της Τουρκίας και η Γερμανία</span></h3><b>ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ</b><br />Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 υπολογίζεται ότι το 45% του πληθυσμού της Γερμανίας ήσαν μέλη του ναζιστικού κόμματος ή συνδεδεμένων με τους ναζί οργανώσεων. Παρ’ όλα αυτά, όποιος είχε γνωρίσει νεαρούς Γερμανούς τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 θα διαπίστωνε ότι ουδείς παραδεχόταν ότι οι δικοί του άνθρωποι είχαν άμεση εμπλοκή στο τραγικό αυτό κεφάλαιο της γερμανικής ιστορίας και ιδίως στο ολοκαύτωμα των Εβραίων. Οι παππούδες τους είχαν όλοι υπηρετήσει σε βοηθητικές θέσεις στον γερμανικό στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου και (φυσικά) δεν ήταν ναζί. Ο λόγος ήταν η αντίληψη συλλογικής ενοχής που καλλιεργήθηκε από τους συμμάχους (κυρίως από Αμερικανούς και Βρετανούς) στην κατεχόμενη, μεταπολεμική Γερμανία. Η ιστορική μνήμη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είναι ζώσα σήμερα στη Γερμανία διότι κάποιοι ισχυροί εξωτερικοί παράγοντες απαίτησαν από ένα λαό να σταθεί απέναντι στα εγκλήματά του. <div><br />Τα όσα συνέβησαν με την άμεση εμπλοκή της Τουρκίας στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ ξαναφέρνουν στην επιφάνεια τη σημασία της ιστορικής μνήμης για τα κράτη και τους λαούς. Για πολλοστή φορά μετά το 1890 (όταν σημειώθηκαν το πρώτο πογκρόμ) οι Αρμένιοι βρήκαν απέναντί τους την Τουρκία ως τον προαιώνιο σφαγέα τους. Εάν η Γερμανία εξόπλιζε ή καθοδηγούσε το Ιράν για να επιτεθεί στο Ισραήλ, θα σηκώνονταν και οι πέτρες. Αντιθέτως, η διεθνής κοινότητα αντιμετωπίζει με αδιαφορία το γεγονός ότι η χώρα που βαρύνεται για τη γενοκτονία των Αρμενίων επέλεξε για μία ακόμη φορά να επιτεθεί στο συγκεκριμένο έθνος.</div><div><br />Η τουρκική στάση δεν είναι τυχαία. Οφείλεται στον τρόπο που αντιμετωπίσθηκε από τη διεθνή κοινότητα η υπό τραγικές συνθήκες εκκαθάριση όλων των μη μουσουλμανικών πληθυσμών που κατοικούσαν στα εδάφη της σημερινής Τουρκίας μεταξύ 1914-1922. Σύμφωνα με την (προβληματική) οθωμανική απογραφή του 1914, οι μη μουσουλμανικοί πληθυσμοί στις συγκεκριμένες περιοχές ανέρχονταν τουλάχιστον στο 20% του συνολικού πληθυσμού. Μετά το 1922 (και πριν εφαρμοσθεί η συμφωνία περί ανταλλαγής) είχαν μειωθεί στο 2,5%. Η ουδέποτε εφαρμοσθείσα Συνθήκη των Σεβρών του 1920 ζητούσε να παραδοθούν στους Συμμάχους τα πρόσωπα που ήσαν υπεύθυνα για τις σφαγές που έγιναν κατά τη διάρκεια του πολέμου σε εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αντιθέτως, η Συνθήκη της Λωζάννης αδιαφόρησε πλήρως για το συγκεκριμένο θέμα. Γιατί δεν έγινε τίποτα στη Λωζάννη; Διότι επικράτησε η αγγλοσαξονική αντίληψη: «Αυτή είναι η Τουρκία…»</div><div><br />Η εκκωφαντική αυτή σιωπή αποτέλεσε επιβράβευση των νεοτουρκικών πολιτικών για εκκαθαρίσεις και σφαγές Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων στα οθωμανικά εδάφη κατά την περίοδο 1909-1918. Oλα αυτά δίνουν τη δυνατότητα σήμερα σε τουρκικές εφημερίδες (όπως τη στενά συνδεδεμένη με τον Ερντογάν, Yeni Akit) να γράφουν για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ: «Πείτε στους απίστους ότι ο στρατός του Μωάμεθ επιστρέφει».</div><div><br />Πότε συμβαίνουν όλα αυτά; Οταν το κίνημα «Black lives matter» απαιτεί την επανεξέταση όλης της πρόσφατης ιστορίας της Δύσεως μέσα από το πρίσμα του εμπορίου σκλάβων και της αποικιοκρατίας. Οταν ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ μας λέει ότι η μελέτη γενοκτονιών «συνιστά ισχυρή υπενθύμιση προς κάθε γενιά της συνεχιζόμενης υποχρεώσεώς μας να μην ξεχνάμε ποτέ». Γιατί να μην ξεχνάμε; Για να μην το δούμε να επαναλαμβάνεται. Η ρητή αναγνώριση των γενοκτονιών έχει ουσία και δεν είναι μια τυπική πράξη, ένα απλό μνημόσυνο προς τους νεκρούς.</div><div><br />Το θέμα της χαμένης τουρκικής μνήμης δεν είναι κάτι δευτερεύον για να το προσπεράσουμε. Σε αυτό οφείλεται η τουρκική συμμετοχή στον πόλεμο Αζερμπαϊτζάν – Αρμενίας αλλά και η στρατιωτική αποχαλίνωση της Τουρκίας στο συριακό Κουρδιστάν και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η στάση, όμως, πολλών ευρωπαϊκών κρατών μάς γυρίζει εκατό χρόνια πριν: «Αυτή είναι η Τουρκία…» Υπονοούν ότι η Ευρώπη οφείλει να ανέχεται αυτή την κατάσταση λόγω της στρατηγικής θέσεως της Τουρκίας. Δυστυχώς σε αυτά τα κράτη περιλαμβάνεται και η Γερμανία. Αν και είναι η ισχυρότερη χώρα της Ε.Ε., κατά το εξάμηνο της προεδρίας της απέτυχε παταγωδώς στη διαχείριση των εξωτερικών σχέσεων της Ε.Ε. Η Τουρκία κράτησε στο «κόκκινο» την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο επί ένα ολόκληρο τετράμηνο και κατόρθωσε με στρατιωτική επέμβαση να αλλάξει τις ισορροπίες στον Καύκασο.</div><div><br />Η Γερμανία είναι όμως η χώρα που λόγω του παρελθόντος της δεν έχει την πολυτέλεια να αδιαφορεί για τις γενοκτονίες άλλων κρατών που φθάνουν στο σήμερα. Εχει αυξημένη την ευθύνη να βλέπει τις διεθνείς σχέσεις μέσα από το πρίσμα της ιστορικής μνήμης. Το χρέος της έναντι της Ευρώπης (αλλά και του ανθρωπισμού) δεν εξαντλείται στην αναγνώριση των δικών της εγκλημάτων. Οφείλει από την ιστορία της να ηγηθεί των κρατών της Ε.Ε. που θα θέσουν ως όρο στην Τουρκία την αναγνώριση των γενοκτονιών των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής. Αμεσα, το ελάχιστο που μπορεί να κάνει είναι να διακόψει όλους τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς προς την Τουρκία. Για να μην τα ξαναζήσουμε…<br /><br /><a href="www.kathimerini.gr ">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η χαμένη μνήμη της ... Γερμανίας

Η χαμένη μνήμη της Τουρκίας και η Γερμανία ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 υπολογίζεται ότι το 45% του πληθυσμού της Γερμανί...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκικά ΜΜΕ: «Ομολογία βόμβα έκανε ο Έλληνας πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης»

<img height="363" src="https://www.defencenet.gr/sites/default/files/styles/article_primary/public/2020-12/kyriakos-mitsotakis.jpg?itok=m2DmV2bE" width="640" /><br /><br />Τη δήλωση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη πως η Ελλάδα πέτυχε να «μετατρέψει τις ελληνοτουρκικές διαφορές σε ευρωτουρκικές» «κατακεραυνώνουν» τα τουρκικά ΜΜΕ.<br /><br />Συγκεκριμένα στη χθεσινοβραδινή του συνέντευξη στον Alpha, ο πρωθυπουργός έστειλε το μήνυμα πως η συμπεριφορά της Τουρκίας συνιστά απειλή για τη σταθερότητα και ασφάλεια της περιοχής. <br /><br />Σημείωσε ότι αυτό που έχουμε πετύχει είναι να μετατρέψουμε τις ελληνοτουρκικές διαφορές σε ευρωτουρκικές. Αυτό δεν είχε συμβεί στο παρελθόν, συμπλήρωσε και τόνισε ότι χρειάστηκε συστηματική διπλωματική δουλειά.<br /><br />Η συγκεκριμένη αποστροφή του κ. Μητσοτάκη, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην Τουρκία, με τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ να στρέφουν τις βολές τους κατά της χώρας μας, ενόψει και της επικείμενης κρίσιμης Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε.<br /><br />Χαρακτηριστικοί είναι οι τίτλοι ηλεκτρονικών ενημερωτικών μέσων :<br /><ul style="text-align: left;"><li>«Σκάνδαλο από τον Έλληνα πρωθυπουργό» γράφει η Σαμπάχ, σημειώνοντας: «Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης υποστήριξε πως πέτυχε να μετατρέψει τη διαφορά σε σύγκρουση Ε.Ε. – Τουρκίας»</li><li>Το CNN TURK σημειώνει: «Μητσοτάκης για ελληνοτουρκική σύγκρουση. Πετύχαμε να γίνει διαφορά Τουρκίας – Ε.Ε.»</li><li>«Ομολογία του πρωθυπουργού της Ελλάδας για την Τουρκία» ο τίτλος σχετικού δημοσιεύματος της Σαμπάχ.</li><li>«Ομολογία βόμβα από τον Έλληνα πρωθυπουργό. Μητσοτάκης : Μετατρέψαμε την ελληνοτουρκική διαμάχη, σε διαμάχη Ε.Ε. – Τουρκίας» γράφει το haberler.com.</li><li>«Πρωθυπουργός της Ελλάδας : Ομολογία Μητσοτάκη για την Τουρκία» η Ακίτ.</li></ul>«Ανυπόστατη δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού» γράφει το yenimesaj.com.tr. <br /><br />Τις τελευταίες μέρες όλο και περισσότερο ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, αξιωματούχοι και ΜΜΕ, ζητούν από την Ε.Ε. να μην επιτρέψει Ελλάδα και Κύπρο να διαταράξουν τις σχέσεις της με την Τουρκία. Σχετική και η τελευταία δήλωση Ερντογάν, που ζήτησε από την ΕΕ να «μη χειραγωγηθεί από την Ελλάδα και τους Ελληνοκύπριους»<div><br /></div><div><a href="https://www.defencenet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκικά ΜΜΕ: «Ομολογία βόμβα έκανε ο Έλληνας πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης»

Τη δήλωση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη πως η Ελλάδα πέτυχε να «μετατρέψει τις ελληνοτουρκικές διαφορές σε ευρωτουρκικές» «κατακεραυνώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Eμπάργκο όπλων α λα… Κριμαία

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2020/12/emparko-ft.jpg"><img height="335" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2020/12/emparko-ft.jpg" width="640" /></a><br /><br />Του <b>Βασίλη Νέδου</b><br />Στη γραμμή της απόφασης για εμπάργκο εξαγωγής όπλων που μπορεί να χρησιμοποιηθούν από την Τουρκία για να επιφέρουν πλήγματα σε κράτη-μέλη της Ε.Ε. θα επιμείνει την ερχόμενη Πέμπτη, στο προγραμματισμένο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Κύριος στόχος της Αθήνας είναι τα γερμανικής τεχνολογίας υποβρύχια Τ-214, έξι από τα οποία ναυπηγούνται για λογαριασμό της Αγκυρας. Τα μηνύματα για το συγκεκριμένο ζήτημα έχουν αποσταλεί επανειλημμένως και σε ανώτατο επίπεδο από την Αθήνα προς το Βερολίνο, μεταξύ άλλων και κατά τη διάρκεια του πρόσφατου ταξιδιού του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στη Γερμανία. Για την Αθήνα, οι επιφυλάξεις για αναστολές των μεγάλων εξαγωγών όπλων προς την Τουρκία, από χώρες όπως η Γερμανία και η Ισπανία, είναι παντελώς αναιτιολόγητες, καθώς ανάλογες διακοπές συμβολαίων είχαν καταγραφεί και στο παρελθόν.<br /><br />Υπάρχει το καταγεγραμμένο προηγούμενο των δύο γαλλικής ναυπήγησης και τεχνολογίας ελικοπτεροφόρων πλοίων τύπου κλάσης «Μιστράλ», τα οποία είχαν παραγγελθεί από τη Ρωσία το 2010, αλλά το 2015 η παράδοσή τους ακυρώθηκε λόγω της προσάρτησης της Κριμαίας. Τότε, τα δύο πλοία που ναυπηγήθηκαν στο Σεν-Ναζέρ της Γαλλίας δεν παραδόθηκαν ποτέ στη Ρωσία, παρότι είχαν διαμορφωθεί ειδικά για να φιλοξενούν και κάποια ρωσικά συστήματα. Τελικά τα πλοία (αξίας 1,2 δισ. ευρώ) δεν έμειναν στη Γαλλία, καθώς τα αγόρασε, κατόπιν σχετικής συμφωνίας, η Αίγυπτος, η οποία και τα ενέταξε στο Ναυτικό της, αγοράζοντας μάλιστα από τη Ρωσία κάποια ελικόπτερα. Αυτό σημαίνει ότι είναι απολύτως εντός των δυνατοτήτων και της Γερμανίας να διακόψει τη διαδικασία εξαγωγής των υποβρυχίων Τ-214 προς την Τουρκία, και προκειμένου να μην υποστεί βιομηχανική ζημία, να πουλήσει ό,τι έχει κατασκευαστεί σε άλλη χώρα, κάτι που δεν θα είναι δύσκολο, δεδομένης της προστιθέμενης αξίας που έχει το συγκεκριμένο αναερόβιας πρόωσης σύστημα. Αλλωστε και το 2014, λόγω προσάρτησης της Κριμαίας, η Γερμανία είχε αποφασίσει να αποσύρει την προσφορά της για την προμήθεια προς τη Ρωσία ενός συστήματος εξομοιωτών μάχης αξίας 120 εκατ. ευρώ.<br /><br />Αυτό το προηγούμενο είναι, βεβαίως, δυνατόν να χρησιμοποιηθεί και για το ελικοπτεροφόρο «Αναντολού», ισπανικής τεχνολογίας, το οποίο ναυπηγείται στην Κωνσταντινούπολη, με τη Μαδρίτη να έχει παραχωρήσει στην Αγκυρα πλήρη τεχνογνωσία. Οι αντιρρήσεις της Ισπανίας για κάποιου είδους σοβαρές αποφάσεις κατά της τουρκικής προκλητικότητας εδράζονται, βέβαια, στην έκθεση της οικονομίας της, αλλά σε γενικές γραμμές δεν γίνεται κατανοητή ούτε υπό αυτούς τους όρους. Σύμφωνα με τo έγκυρο al-monitor.com, η Ολλανδία, η χώρα με τις περισσότερες και παλαιότερες (από τη δεκαετία του ’40) επενδύσεις στην Τουρκία (άνω των 30 δισ. δολαρίων), με παρουσία γιγάντων όπως η Unilever, η Shell, η Philips και η τράπεζα ING, αποτελεί εκ των υποστηρικτών μιας πιο πιεστικής στάσης της Ε.Ε. έναντι της Αγκυρας. Ως επιχείρημα που ακυρώνει τις δικαιολογίες ορισμένων Ευρωπαίων εταίρων μπορεί να χρησιμοποιηθεί και η πρόσφατη απόφαση του Κογκρέσου να νομοθετήσει την επιβολή κυρώσεων κατά της Τουρκίας για τους ρωσικούς πυραύλους S-400.<br /><br />Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο κ. Μητσοτάκης θα αναδείξει το ζήτημα της εξαγωγής εξοπλισμών ως μείζονος στρατηγικής και ηθικής τάξης. Θα τονίσει ότι οπλικά συστήματα όπως τα υποβρύχια Τ-214 ή το ισπανικό ελικοπτεροφόρο αλλάζουν την ισορροπία δυνάμεων, ενώ τίθεται και θέμα ηθικής τάξης, διότι η Τουρκία θα τα χρησιμοποιήσει για να προωθήσει το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», που έχει ως πρωταρχικό στόχο τη μείωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο κ. Μητσοτάκης έχει συζητήσει για τα συγκεκριμένα θέματα με τον πρόεδρο της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, τον υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας Χάικο Μάας, ενώ τα έθεσε και κατά την πρόσφατη επικοινωνία του με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ. Ο πρωθυπουργός θα ζητήσει, βέβαια, την εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 1ης και 2ας Οκτωβρίου, επικεντρώνοντας πάντως στο ζήτημα του εμπάργκο όπλων.<br /><br />Ως προς την ουσία του προβλήματος, δηλαδή το αν είναι δυνατή η επανάληψη των διερευνητικών επαφών, από την Αθήνα έχει καταστεί σαφές ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει πριν από τον Ιανουάριο του 2021, με μια ορατή απόσταση από τις προκλήσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Ενα δίμηνο μορατόριουμ θεωρείται ρεαλιστικό, σε αντίθεση με προτάσεις περί μονοετούς αναμονής. Βέβαια, όπως φάνηκε και στην πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, η Τουρκία εξακολουθεί να κινείται επιθετικά, ενώ μόλις την Παρασκευή εξέδωσε NAVTEX για ασκήσεις με πραγματικά πυρά που θα γίνουν στις 9 και τις 10 Δεκεμβρίου στα διεθνή ύδατα ανάμεσα σε Ρόδο και Καστελλόριζο. Υπό φυσιολογικές συνθήκες μια τέτοια NAVTEX δεν θα αποτελούσε καν είδηση, ωστόσο σε περίοδο υποτιθέμενης αποκλιμάκωσης αποτελεί άλλο ένα δείγμα της αδυναμίας της Αγκυρας να διαδραματίσει εποικοδομητικό ρόλο.<br />Γρίφος τα «Arleigh Burke»<br /><br />Πέρα από αυτή την εντατική διπλωματική προσπάθεια, η Αθήνα έχει αποδυθεί σε αγώνα για την προώθηση μιας σειράς από εξοπλισμούς απολύτως απαραίτητους για την αναζωογόνηση των Ενόπλων Δυνάμεων. Οπως αποκάλυψε η «Κ» την Τετάρτη, η Αθήνα για πρώτη φορά σε πολιτικό (και όχι στρατιωτικό, τεχνοκρατικό επίπεδο) θα ζητήσει από τις ΗΠΑ, ως πλοίο ενδιάμεσης λύσης, αντιτορπιλικό τύπου «Arleigh Burke». Ο αριθμός δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς, σε περίπτωση θετικής απάντησης, ένα τέτοιο αντιτορπιλικό απαιτεί 300-350 άτομα πλήρωμα, περίπου δηλαδή όσο εκείνο δύο φρεγατών τύπου «S». Τα τελευταία χρόνια ένα τέτοιο ενδεχόμενο ήταν εξαιρετικά δύσκολο, καθώς το αμερικανικό Ναυτικό εργαζόταν για ένα στόχο στόλου 355 πλοίων, κάτι που καθιστούσε την παραχώρηση «Arleigh Burke» ή ακόμα παλαιότερων καταδρομικών «Ticonderoga» εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Υπάρχουν, πάντως, διεργασίες και στις ΗΠΑ. Σε εκδήλωση του Defense Forum Washington, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη και παρακολούθησε η «Κ», ο αρχηγός Ναυτικών Επιχειρήσεων (CNO) του αμερικανικού Ναυτικού, Μάικλ Γκίλντεϊ, μιλώντας για τη μελλοντική «αρχιτεκτονική» του στόλου των ΗΠΑ έκανε ορισμένες ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. <div><br /></div><div>Κατ’ αρχάς επισήμανε ότι «δεν μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά ένα Ναυτικό μεγαλύτερο από περίπου 306 με 310 πλοία, βασισμένοι στη σύνθεση του στόλου που έχουμε σήμερα». Ο κ. Γκίλντεϊ υπογράμμισε ότι ο νέος στόλος των ΗΠΑ χρειάζεται περισσότερα υποβρύχια, λιγότερες μεγάλες μονάδες επιφανείας, περισσότερες μικρές μονάδες, περισσότερα μη επανδρωμένα πλοία, περισσότερα πλοία ανεφοδιασμού και «ένα συνδυασμό για τον νέο αμφίβιο στόλο». Ο κ. Γκίλντεϊ έκανε ξεκάθαρα λόγο για αλλαγή των παλαιότερων, μεγάλων μονάδων επιφανείας με μη επανδρωμένα σκάφη, ενώ σημείωσε ότι εντός της δεκαετίας θα πρέπει να έλθει το «επόμενο DDG» (ο όρος που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί για τα «Arleigh Burke»). Παρότι αυτές οι συζητήσεις είναι ακόμα πρόωρες, υπάρχουν δύο γεγονότα: Η γραμμή παραγωγής των «Arleigh Burke» ολοκληρώνεται οριστικά το 2028 και ενδιάμεσα θα έχει ξεκινήσει εκείνη του διάδοχου πλοίου επιφανείας για το αμερικανικό Ναυτικό. Πάντως, πέρα από τις ΗΠΑ, η Αθήνα θα εξετάσει όποια πρόταση κατατεθεί, συμπεριλαμβανομένης της νέας γαλλικής για τις «Belh@rra», της γερμανικής (Α200) αλλά και της βρετανικής (Type 31 με ενδιάμεση λύση τα Type 23).<div><br />Αίγυπτος, Ισραήλ και Σαουδική Αραβία<br /><br />Την ίδια στιγμή, με βασικό συντελεστή τον υπουργό Εθνικής Αμυνας Νίκο Παναγιωτόπουλο, προχωρούν και οι συζητήσεις με Αίγυπτο και Σαουδική Αραβία. Αυτή την εβδομάδα ο κ. Παναγιωτόπουλος θα επισκεφθεί το Ριάντ, όπου θα οριστικοποιηθεί η μεταφορά μιας πυροβολαρχίας «Πάτριοτ» της Πολεμικής Αεροπορίας στη Σαουδική Αραβία και θα γίνουν συζητήσεις για διεύρυνση της συνεργασίας. Ηδη, στις επαφές που είχε ο κ. Παναγιωτόπουλος με τον πρόεδρο της Αιγύπτου, Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, συμφωνήθηκε η εμβάθυνση της αμυντικής, βιομηχανικής συνεργασίας. Στην πραγματικότητα, το μόνο που λείπει για να εδραιωθεί μια στενή αμυντική, βιομηχανική συνεργασία όχι μόνο με την Αίγυπτο αλλά και με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), είναι μια στιβαρή και λειτουργική ΕΑΒ. Επίσης, το επόμενο χρονικό διάστημα αναμένεται να οριστικοποιηθούν και οι συζητήσεις με το Ισραήλ για μια σειρά από συμφωνίες. Πρόκειται για το Διεθνές Κέντρο Αεροπορικής Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα, αλλά και επιμέρους προγράμματα, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται συστήματα αντιμετώπισης UAV και δύο τύποι πυραύλων: οι αντιαρματικοί Spike NLOS και οι αέρος-εδάφους Rampage.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div></div>

Eμπάργκο όπλων α λα… Κριμαία

Του Βασίλη Νέδου Στη γραμμή της απόφασης για εμπάργκο εξαγωγής όπλων που μπορεί να χρησιμοποιηθούν από την Τουρκία για να επιφέρουν πλήγματα...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί οι ΗΠΑ βλέπουν διαφορετικά την Ελλάδα από την Τουρκία: Η LOR για τις MMCS και τα Arleigh Burke

<img height="426" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/11/201128010510_MMSC.jpg" width="640" /><br /><br />Μπορεί η φετινή γιορτή του Αγίου Νικολάου- προστάτη του Ναυτικού- να μην είχε το δώρο- αλλαγή σελίδας στον Πολεμικό στόλο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν συνεχίζονται διαβουλεύσεις, ώστε να κατατεθεί η πρόταση και ταυτόχρονα ερώτημα προς τις Ηνωμένες πολιτείες για μια λύση «πακέτο» όπως έχουμε γράψει πρόσφατα.<br /><br />Νέες φρεγάτες, εκσυγχρονισμός μέσης ζωής των υφιστάμενων φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ, πλοία ενδιάμεσης λύσης, ναυπήγηση νέων φρεγατών και στην Ελληνική ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και τέλος συμμετοχή στην φρεγάτα του μέλλοντος (FFGX), ένα όπλο που τώρα σχεδιάζεται και θα είναι διαθέσιμο στα τέλη της δεκαετίας για το Αμερικανικό πολεμικό ναυτικό.<br /><br />Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, μαζί με το Επιτελείο και τον επιχειρησιακό χρήστη, δηλαδή την ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού, έχουν διαρκείς συσκέψεις που αφορούν ακριβώς αυτή την αποστολή της LOR προς τις ΗΠΑ και ταυτόχρονα δεν σταματούν να διαβουλεύονται και με Αμερικανούς αξιωματούχους.<br /><br />Οι μέρες αυτές ανήκουν εξ ολοκλήρου στα RAFALE, όμως η μεγάλη εξίσωση και τεράστιος γρίφος είναι τα νέα πολεμικά πλοία.<br /><br />Το βέβαιο είναι ότι τελική απόφαση δεν έχει ληφθεί από το Ελληνικό Επιτελείο για το πλοίο που θα διαθέτει μελλοντικά το Πολεμικό Ναυτικό κι αυτό συμβαίνει σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο, όπου τα πολεμικά πλοία του στόλου έχουν καταπονηθεί ιδιαίτερα, πέντε μήνες σε εν πλω υπηρεσίες απέναντι στην Τουρκική προκλητικότητα την οποία αναγνωρίζουν αισίως και οι Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Και αυτή ακριβώς η αναγνώριση είναι μια σημαντική λαβή για την ελληνική πλευρά ώστε να διαπραγματευτεί όχι μόνο για τις νέες φρεγάτες τύπου MMCS και τη ναυπήγησή τους σε ελληνικά ναυπηγεία, αλλά και για τ’ απαραίτητα πλοία ενδιάμεσης λύσης.<br />Από την περασμένη Κυριακή στη σελίδα μας είχαμε επαναφέρει το θέμα των αντιτορπιλικών «Arleigh Burke» και ότι η ελληνική πλευρά δείχνει πιο αποφασισμένη από ποτέ να θέσει το θέμα αυτό στους Αμερικανούς. Η συζήτηση αυτή και οι διερευνητικές επαφές ήδη γίνονται με το Ελληνικό αίτημα να έχει καταγραφεί μαζί όμως με αρκετά «points» που συνηγορούν στο ενδεχόμενο απόκτησης αυτών των πλοίων.<br /><br />Βεβαίως όλες οι εκθέσεις από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού λένε ότι τα ισχυρά αντιτορπιλικά δεν διατίθενται προς το παρόν από το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό που τα έχει ανάγκη, αλλά στρατιωτικές πηγές επισημαίνουν ότι υπάρχουν πολλά επιχειρήματα που θα μπορούσαν να πείσουν τους συνομιλητές για το αντίθετο.<br /><br />Άλλωστε δεν είναι παράλογο να φέρνει κανείς στην επικαιρότητα την συμπεριφορά της Τουρκίας, όχι μόνο στο επίπεδο των προκλήσεων απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά κι απέναντι σ’ έναν από τους πλέον ισχυρούς παίκτες στην Αν. Μεσόγειο που είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Το «κόκκινο πανί» των S-400<br /><br />Το αντιπυραυλικό σύστημα των Ρωσικών S-400 αποτελεί το ποτήρι που ξεχειλίζει για τις ΗΠΑ οι οποίες όπως φαίνεται για πρώτη φορά βρίσκονται τόσο κοντά σε κυρώσεις προς την Τουρκία την στιγμή που οι αντιδράσεις στο εσωτερικό τους δεν έχουν σταματήσει για την φιλική στάση του προέδρου Τραμπ προς τον Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Η «κόκκινη κάρτα» της αμερικανικής πλευράς δεν αποκλείεται να βγει για την Τουρκία ακόμη και εντός του Δεκεμβρίου, πριν δηλαδή κλείσει αυτή η δύσκολη χρονιά.<br /><br />Όμως η τουρκική «αντιαμερικανική» στάση τα τελευταία χρόνια έχει αρκετά σημεία τα οποία στην γραφειοκρατία των ΗΠΑ δεν τα ξεχνούν…<br />Ο ανεφοδιασμός του C-130 στο FIR Αθηνών<br /><br />Η απειλή αυλαίας για την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ είναι ένα θέμα όπου από το 2016 δεσπόζει στις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την Τουρκία.<br /><br />Μπορεί αυτή την περίοδο να θεωρείται πως το θέμα αυτό έχει ομαλοποιηθεί αλλά οι Αμερικανοί δεν ξεχνούν ότι οι Τούρκοι είχαν εμποδίσει τον ανεφοδιασμό C-130 Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ όταν οι SOF των Αμερικανών είχαν εξουδετερώσει τον Ιρανό Στρατηγό των Φρουρών της Επανάστασης στην Βαγδάτη το 2019.<br /><br />Τότε η Αθήνα είχε δώσει το πράσινο φως για εναέριο ανεφοδιασμό του C-130 Νότια από την Ρόδο σε μια περιοχή «κόκκινο πανί» για την Τουρκία καθώς την θεωρεί αποστρατιωτικοποιημένη.<br /><br />Από την Σούδα είχε απογειωθεί το Αμερικανικό KC-135 και είχε μεταγγίσει καύσιμο στο C-130 εντός του FIR Αθηνών.<br /><br />Τα F-15 βομβάρδιζαν αποθήκες των Αμερικανών SOF για να μην πέσουν στα χέρια Τούρκων<br /><br />Και η «απίθανη» συμπεριφορά της Τουρκίας προς τις ΗΠΑ- ακόμη κι αν οι δυο πρόεδροι έχουν δηλώσει πιστοί φίλοι- δεν σταματά σ’ αυτά.<br /><br />Η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το συριακό έδαφος- τον Οκτώβριο του 2019- εσπευσμένα μάλιστα, μετά την εντολή Τραμπ είχε υποχρεώσει την κεντρική Διοίκηση των ΗΠΑ να δώσει εντολή σε αμερικανικά F-15 να πλήξουν βάση των Ειδικών Δυνάμεων στη Βόρεια Συρία, εκεί οι Αμερικανοί είχαν αποθηκεύσει πυρομαχικά.<br /><br />Τότε οι Αμερικανοί έδειξαν με την καταστροφή της αποθήκης- εργοστασίου, ότι δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση αυτά τα πυρομαχικά να πέσουν στα χέρια του τουρκικού στρατού ο οποίος έκανε προέλαση προς την περιοχή.<br /><br />Άραγε γιατί η Κεντρική Αμερικανική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων δεν ήθελε να πέσουν στα χέρια των τουρκικών χερσαίων δυνάμεων τα πυρομαχικά μιας συμμάχου χώρας;<br /><br />Είναι βέβαιο πως η Αμερική σε τακτικό επίπεδο διαφοροποιείται από την Ουάσιγκτον η οποίο ομιλεί διαρκώς για έναν «αξιόπιστο» σύμμαχο…<br />Ο βομβαρδισμός των Special Forces<br /><br />Άλλωστε οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να ξεχάσουν εύκολα και το γεγονός πως Αμερικανικές Ειδικές Δυνάμεις είχαν πληγεί από πυρά πυροβολικού κατά την προέλαση των Τούρκων μαζί με τους Ρώσους στη Συρία.<br />Η Τουρκία δίπλα στον Σαντάμ<br /><br />Και αν πάμε ορισμένα χρόνια πιο πίσω, στο 2003 η Άγκυρα δεν είχε αφήσει την ανάπτυξη δυνάμεων των ΗΠΑ μέσω της Τουρκίας, ώστε να υπάρξει δημιουργία βορείου μετώπου κατά την εισβολή στο Ιράκ.<br /><br />Φυσικά είχε γίνει ρίψη αλεξιπτωτιστών αλλά σίγουρα οι μονάδες αυτές δεν είχαν το απαραίτητο βάρος των δυνάμεων που ήθελαν οι Αμερικανοί. Το αποτέλεσμα ήταν να μην διασπαστούν οι δυνάμεις του Σαντάμ που είχαν αντισταθεί σθεναρά μέχρι την τελική κατάληψη της Βαγδάτης.<br /><br />Ως «σύμμαχος» των Αμερικανών η Τουρκία κατά την έναρξη της «Καταιγίδας της Ερήμου» το 1991 είχε παρεμποδίσει την χρήση της βάσης του Ιντσιρλίκ.<br /><br />Τότε μάλιστα είχαν απαιτήσει ο εξοπλισμός των αμερικανικών F-15 να έχει αμυντική διαμόρφωση, δηλαδή ο οπλισμός τους να αποτελείται μόνο από βλήματα AIM9. Κατά συνέπεια στην αρχική φάση έναντι του 4ου μεγαλύτερου στρατού σε όγκο, τα F-15 των ΗΠΑ πέταξαν στο Β. Ιράκ υπό- εξοπλισμένα…<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί οι ΗΠΑ βλέπουν διαφορετικά την Ελλάδα από την Τουρκία: Η LOR για τις MMCS και τα Arleigh Burke

Μπορεί η φετινή γιορτή του Αγίου Νικολάου- προστάτη του Ναυτικού- να μην είχε το δώρο- αλλαγή σελίδας στον Πολεμικό στόλο, αλλά αυτό δεν σημ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανακαλύπτοντας αργά το εμπάργκο όπλων κατά της Τουρκίας και οι παράδοξες “κόκκινες γραμμές” μας

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/09/01/kastelorizo.png"><img height="500" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/09/01/kastelorizo.png" width="670" /></a><br /><br />Μετά από μία μακρά περίοδο κατά την οποία η ελληνική κυβέρνηση πίστευε στ΄ αλήθεια ότι “η Μέρκελ θα λύσει το θέμα με την Τουρκία”, ήρθε η ανώμαλη προσγείωση στην σκληρή πραγματικότητα. Η ελληνική κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα ανακάλυψε το εμπάργκο όπλων κατά της Τουρκίας, ως μέσο πίεσης για να συνετιστεί. Να υπενθυμίσουμε ότι όσοι γράφαμε ή λέγαμε για το εμπάργκο όπλων, για τα υποβρύχια που ναυπηγούν οι Γερμανοί για τους Τούρκους και το ελικοπτεροφόρο που φτιάχνουν με τη βοήθεια των Ισπανών , χαρακτηριζόμασταν τουλάχιστον ως …γραφικοί.<br /><br />Η θέση της ελληνικής κυβέρνησης για επιβολή εμπάργκο εξοπλισμών στην Τουρκία είναι 100% σωστή. Μόνο που διατυπώνεται μάλλον πολύ αργά και αφού έχει ήδη απορριφθεί από την Γερμανία. Μακάρι να διαψευστούμε, αλλά όλα δείχνουν ότι θα απορριφθεί ξανά. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που κυκλοφορούν η γερμανοκρατούμενη Ευρώπη προσανατολίζεται στη μεσοβέζικη λύση, να επιβληθούν κάποιες κυρώσεις σε Τούρκους αξιωματούχους “για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων”! Όχι ότι το θέμα της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι σημαντικό, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τα όσα κάνει η Τουρκία στην ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. <br /><br />Θα μπορούσαμε να είχαμε επιβάλλει το θέμα του εμπάργκο εξοπλισμών στην Τουρκία. Πιθανότατα αν το είχαμε αναδείξει πολύ, πολύ νωρίτερα και αν είχαμε επιλέξει μια πιο δυναμική αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας, βάζοντας στο μίγμα της πολιτικής μας περισσότερη στρατιωτική παρουσία, παντού. Επανερχόμαστε έτσι στην λανθασμένη κυβερνητική πολιτική να απορρίψει την ελληνογαλλική αμυντική συνεργασία και να επιλέξει τη λύση…Μέρκελ. <br /><br />Δεν έχει περάσει απαρατήρητο και κάποια στιγμή θα πρέπει να εξηγηθεί η διαφορά έντασης της ελληνικής αντίδρασης από τη πρώτη φάση των τουρκικών προκλήσεων το καλοκαίρι, όταν όλος ο Στόλος ήταν στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο, από τη φθινοπωρινή μάλλον τυπική παρουσία μας. Είχαν μεσολαβήσει οι δηλώσεις “αυτοεγκλωβισμού” μας στις “κόκκινες γραμμές” των 6 ναυτικών μιλίων και αυτές τις ημέρες ακούμε και για “κατακόκκινη” γραμμή του 28ου μεσημβρινού, που είναι το όριο της συμφωνίας μας με την Αίγυπτο. Να υπενθυμίσουμε ότι δυτικά του 28ου υπάρχει το Καστελόριζο! <div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ανακαλύπτοντας αργά το εμπάργκο όπλων κατά της Τουρκίας και οι παράδοξες “κόκκινες γραμμές” μας

Μετά από μία μακρά περίοδο κατά την οποία η ελληνική κυβέρνηση πίστευε στ΄ αλήθεια ότι “η Μέρκελ θα λύσει το θέμα με την Τουρκία”, ήρθε η αν...

Διαβάστε την συνέχεια

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2020-12/stratos%20%281%29%20%281%29.jpg?itok=0mOBAzyE" width="640" /><br /><br />Από τις 10 Αυγούστου οι Τούρκοι εξέδιδαν συνεχώς, με μια μικρή ανάπαυλα ολίγων ημερών, παράνομες NAVTEX για έρευνες επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, όχι, τις περισσότερες φορές, μακριά από ο Καστελόριζο. <br /><br />Το τουρκικό ερευνητικό «Oruc Reis», τα βοηθητικά του πλοία «Ataman» και «Cengiz Han», καθώς και τα τουρκικά πολεμικά που τα συνόδευαν επιχείρησαν πολλές φορές να πλησιάσουν τα 6 ναυτικά μίλια από τη Στρογγύλη, στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Και όμως, μόλις ο τουρκικός στολίσκος πλησίαζε όχι τα 6 ναυτικά μίλια, αλλά τα 8,5 ναυτικά μίλια από το ακριτικό νησί, τον περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη, την οποία θα θυμούνται για πολύ καιρό οι Τούρκοι.<br /><br />Ηταν σαν να εμφανίζονταν ξαφνικά από το πουθενά αόρατοι φρουροί, σαν να ήταν τα πλοία του Πολεμικού μας Ναυτικού σε διατεταγμένη υπηρεσία προκειμένου να δημιουργήσουν μια θαλάσσια ασπίδα γύρω από το Καστελόριζο, ένα τείχος απροσπέλαστο από καθετί, ακόμα και από εχθρικά κατασκοπευτικά drones.<br /><br />Σύμφωνα με τα «ΝΕΑ», όταν τα τουρκικά πλοία επιχειρούσαν να «σπάσουν» τη θαλάσσια οριογραμμή των 8,5 μιλίων, ξαφνικά εμφανίζονταν στην περιοχή οι ελληνικές φρεγάτες, τα ταχύπλοα σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού, τα υποβρύχια με τους κατευθυνόμενους πυραύλους και τα ελικόπτερα ναυτικής συνεργασίας. <br /><br />Δημιουργούσαν έτσι ένα θαλάσσιο ανάχωμα που απέτρεπε κάθε προσπάθεια παραβίασης των εθνικών χωρικών υδάτων. Οι Τούρκοι το επιχείρησαν για τελευταία φορά και την περασμένη Παρασκευή ξημερώματα, προτού ακόμα ο ήλιος ανατείλει, νομίζοντας πως έτσι αξημέρωτα θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητοι τη γραμμή των 6 μιλίων, αλλά τους περίμεναν ως ασπίδα τα ελληνικά πολεμικά.<br /><br />Την ίδια ώρα εμφανίστηκαν (επίσης από το πουθενά) τα μέλη της ομάδας της πλέον επίλεκτης μονάδας των Ενόπλων Δυνάμεων, αυτής της Ζ-ΜΑΚ, με τα φουσκωτά τους με τον εξελιγμένο οπλισμό που διαθέτουν, με τον φούμο στα πρόσωπά τους, παίρνοντας θέση φρούρησης στο λιμάνι του Καστελόριζου. <br /><br />Η Ζ-ΜΑΚ ή η «μονάδα - φάντασμα», όπως την αποκαλούν, είναι η ελίτ των Ενόπλων Δυνάμεων, ποτέ τα μέλη της δεν δείχνουν τα πρόσωπά τους και κανείς δεν γνωρίζει τα ονόματά τους, εκτός από τους αξιωματικούς της μονάδας. Τους βλέπει κανείς με τα φουσκωτά τους σκάφη παντού σε όλο το Αιγαίο, με απίστευτο επαγγελματισμό και με θαυμαστή ακρίβεια στην αποστολή τους, από τη βραχονησίδα Αλιμιά (ανάμεσα στη Ρόδο και στη Χάλκη) έως και το λιμάνι του Καστελόριζου. <br /><br />Σε εγρήγορση η Πολεμική Αεροπορία <br /><br />Την περιοχή «σαρώνουν» τα ιπτάμενα ραντάρ της Πολεμικής Αεροπορίας. Πετούν σε ασφαλές σημείο και έχουν ως αποστολή να σκανάρουν ό,τι πλησιάζει τα ελληνικά χωρικά ύδατα ή ό,τι πλέει επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Είναι τα EMB-145H AEW&C που διαχειρίζεται η 380 Μοίρα ΑΣΕΠΕ (Αερομεταφερόμενο Σύστημα Έγκαιρης Προειδοποίησης και Ελέγχου). <br /><br />Ό,τι πετούσε και ό,τι έπλεε στην περιοχή τα ιπτάμενα ραντάρ τα έβλεπαν και βεβαίως προειδοποιούσαν εκεί που έπρεπε. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι τα ελληνικά ιπτάμενα ραντάρ είναι το «ιπτάμενο μάτι» και για την Πολεμική Αεροπορία και για το Πολεμικό Ναυτικό. Η συγκεκριμένη μονάδα έχει και πολεμική εμπειρία, μιας και οι νατοϊκοί αξιωματικοί αξιολογώντας τις ικανότητές της ανέθεσαν σε αυτήν τη διαχείριση μέρους των θαλάσσιων επιτηρήσεων στην περιοχή της Λιβύης.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Από τις 10 Αυγούστου οι Τούρκοι εξέδιδαν συνεχώς, με μια μικρή ανάπαυλα ολίγων ημερών, παράνομες NAVTEX για έρευνες επί της ελληνικής υφαλοκ...

Διαβάστε την συνέχεια

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/12/201207232536_ISRAEL-NETANIAXOU08-1024x683.jpg" width="640" /><br /><br />Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ<br /><br />«Ο Ερντογάν βρίσκεται σε τόσο δεινή θέση, που για να τα βρει με το Ισραήλ θα αναγνωρίσει και την Ιερουσαλήμ».<br /><br />Η παραπάνω κουβέντα ανήκει σε βετεράνο διπλωμάτη, που έχει υπηρετήσει στην Τουρκία, και ο οποίος στο παρελθόν έχει προβλέψει σωστά μερικές κινήσεις του ισλαμιστή προέδρου της κατοχικής δύναμης.<br /><br />Αν και θα διαφωνήσω μαζί του, διότι πιστεύω ότι ο Ερντογάν δεν θα αποδεχθεί ποτέ την Ιερουσαλήμ ως την πρωτεύουσα του Ισραήλ, δεν μπορώ να κρύψω ότι με προβληματίζει η κουβέντα του βετεράνου διπλωμάτη. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε τις προηγούμενες «κωλοτούμπες» του Τούρκου προέδρου. Εκεί που έφτυνε πήγαινε στη συνέχεια και έγλυφε, με πιο γνωστή και χαρακτηριστική περίπτωση τη συγνώμη στον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν.<br />Πιστεύω, λοιπόν, ότι όποια χώρα αναγνωρίζει την Ιερουσαλήμ, αγοράζει «προστασία» από το Εβραϊκό Κράτος, ενώ δέχεται και βροχή επενδύσεων, όπως συνέβη με τα κράτη της Λατινικής Αμερικής, που έσπευσαν πρώτες -μετά την ανακοίνωση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ- να στηρίξουν τη μεγάλη απόφαση για το Ισραήλ.<br /><br />Σε αυτό που θα συμφωνήσω με τον βετεράνο διπλωμάτη είναι ότι εάν πραγματικά εννοούν ο Ερντογάν και οι λοιποί ισλαμιστές Τούρκοι αξιωματούχοι, όσα αναφέρουν οι διαρροές περί επιθυμίας για βελτίωση των σχέσεων, τότε αυτό θα συμβεί μόνο αν αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ. Δεν έχει κανένα λόγο το Εβραϊκό Κράτος να μην «τεστάρει» τον Ερντογάν, ο οποίος έχει αναδειχθεί στον πλέον αντισημίτη ηγέτη στον κόσμο. Η αντι-ισραηλινή ρητορική του έχει ξεπεράσει και αυτή τη Χαμάς, την οποία -ως γνωστό- υποθάλπει στον τρομοκρατικό «αγώνα» της εναντίον του Ισραήλ.<br /><br />Για να βελτιωθούν οι σχέσεις της Άγκυρας και της Ιερουσαλήμ, ο Ερντογάν πρέπει να κάνει τις μεγαλύτερες ανατροπές στην πολιτική του καριέρα. Το να πουλήσει τη Χαμάς, δεν νομίζω ότι είναι δύσκολο για τον Τούρκο πρόεδρο διότι, ως γνωστό, συχνά χρησιμοποιεί ανθρώπους και οργανώσεις και μετά τους ξεχνά στο βωμό των προσωπικών του συμφερόντων. Βέβαια, η Χαμάς είναι …Χαμάς και δεν χωρατεύει. Και ο Ερντογάν το γνωρίζει. Όταν του ζήτησαν οι Αμερικανοί να τους διώξει από την Κωνσταντινούπολη, τους απάντησε αρνητικά.<br /><br />Το δυσκολότερο για τον Ερντογάν είναι πως θα δικαιολογήσει στους φανατικούς μουσουλμάνους που τον πίστεψαν, την αλλαγή της θέσης του για το Ισραηλ. Αυτό είναι το μεγάλο του πρόβλημα.<br /><br />Με βάση τα παραπάνω, είναι δύσκολο εγχείρημα τα όσα αναφέρονται στις διαρροές των Τούρκων. Το ιδανικό όνειρο του Ερντογάν είναι να βελτιωθούν οι σχέσεις, αλλά να ταπεινωθεί το Ισραήλ, όχι ο ίδιος. Δεν είναι αγνές οι προθέσεις του.<br />Στο ερώτημα αν το γνωρίζουν οι Ισραηλινοί, ότι επιθυμεί βελτίωση αλλά εις βάρος τους, η απάντηση είναι ότι δεν είναι αφελείς. Έχουν αποδείξει το αντίθετο, ότι είναι πιο έξυπνοι και μάγκες από τον Ερντογάν.<br />Ο υπουργός Εξωτερικών, Γκάμπι Ασκενάζι, όταν ρωτήθηκε στο συνέδριο του International Institute for Strategic Studies (IISS), που ολοκληρώθηκε στη Μάναμα του Μπαχρέιν, την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου, είπε:<br /><br />«Δεν βλέπω αλλαγή στη σχέση μας με την Τουρκία. Ελπίζουμε ότι ο Ερντογάν θα αλλάξει την πολιτική του – κυρίως αναφορικά με τη βοήθεια που προσφέρει η Τουρκία στη Χαμάς».<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ «Ο Ερντογάν βρίσκεται σε τόσο δεινή θέση, που για να τα βρει με το Ισραήλ θα αναγνωρίσει και την Ιερουσαλήμ». Η παραπάνω...

Διαβάστε την συνέχεια

Δεν φεύγει από τη Λιβύη η Τουρκία, έστειλε Hisar, α/α Hawk XXI, αλλά και ραντάρ Kalkan

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/12/Watiyah1-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Με αμείωτο ρυθμό συνεχίζεται η παράνομη προσπάθεια της Τουρκίας να εδραιώσει την στρατιωτική της παρουσία στη Λιβύη. Πιο αναλυτικά σύμφωνα με δορυφορικές φωτογραφίες οι οποίες ελήφθησαν πρόσφατα και πιο συγκεκριμένα την περίοδο 30 Νοεμβρίου με 4 Δεκεμβρίου η Τουρκία μετέφερε με μεταγωγικά αεροσκάφη Α400Μ και ανέπτυξε στην αεροπορική βάση Al Watiya τουλάχιστον ένα τουρκικής κατασκευής αντιαεροπορικό σύστημα τύπου Hisar, μία πυροβολαρχία Hawk XXI με 5 εκτοξευτές και ένα ραντάρ αεράμυνας πυροβολαρχίας τύπου Kalkan τουρκικής κατασκευής.<br /><br />Τα παραπάνω συστήματα συνοδεύονται από 26 οχήματα MRAP. Είναι σημαντικό να σημειωθεί όλα τα παραπάνω συστήματα μεταφέρθηκαν παρανόμως στη Λιβύη με τα ευρωπαϊκά μεταγωγικά Α400Μ που αγόρασε η Τουρκία από την ευρωπαϊκή κοινοπραξία Airbus εις γνώση της ΕΕ αφού η ευρύτερη περιοχή παρακολουθείται από τις Ένοπλες Δυνάμεις πολλών Ευρωπαϊκών κρατών συμπεριλαμβανομένων της Ιταλίας και της Γαλλίας.<br /><br />Με απλά λόγια η Τουρκία εν γνώση της ΕΕ χρησιμοποιεί σε παράνομη στρατιωτική επιχείρηση ευρωπαϊκής κατασκευής αεροπορικό υλικό κατά παράβαση της γενικά αποδεκτής πολιτικής της ΕΕ για τη Λιβύη και δεν υπάρχει ούτε μια αντίδραση με εξαίρεση την πρόταση του Γάλλου Προέδρου για την επιβολή κυρώσεων στην Άγκυρα.<br /><br />Εκτιμάται ότι η συγκεκριμένη τουρκική επιχείρηση ενίσχυσης της αεράμυνας της βάσης Al Watiya αποτελεί τμήμα της ευρύτερης στρατηγικής της Τουρκίας να διατηρήσει την στρατιωτική της παρουσία στη Λιβύη ανεξαρτήτως των πολιτικών εξελίξεων στην βορειοαφρικανική χώρα.<br /><br />Όπως είναι γνωστό από παλαιότερες στρατιωτικές εμπλοκές της Τουρκίας σε περιφερειακές συγκρούσεις η Άγκυρα πάντοτε προτιμά να βασίζεται στην ισχύ των όπλων παρά στις διεθνείς συμφωνίες που υπογράφονται και αφορούν τις συγκρούσεις αυτές.<br /><br />Εάν τελικά σε μερικούς μήνες η Τουρκία αναπτύξει στην ανακατασκευασμένη βάση Al Watiya μαχητικά F-16 και μεταγωγικά Α400M ή C-130H αποκτώντας πρόσβαση στον αεροπορικό έλεγχο της περιοχής τότε θα είχε ενδιαφέρον να αναζητηθεί η αντίδραση των μεσογειακών κρατών μελών της ΕΕ που δεν αντέδρασαν δυναμικά σε αυτή την διαφαινόμενη εξέλιξη μόνο που τότε θα είναι αργά για όλη την ΕΕ.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/12/watiuyah2.jpg"><img height="360" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/12/watiuyah2.jpg" width="640" /></a><br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δεν φεύγει από τη Λιβύη η Τουρκία, έστειλε Hisar, α/α Hawk XXI, αλλά και ραντάρ Kalkan

Με αμείωτο ρυθμό συνεχίζεται η παράνομη προσπάθεια της Τουρκίας να εδραιώσει την στρατιωτική της παρουσία στη Λιβύη. Πιο αναλυτικά σύμφωνα μ...

Διαβάστε την συνέχεια