ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Προ των πυλών ο επόμενος «εφιάλτης» με την υπογραφή της Αμερικής:

<img alt="20140902_54054cdf6cc48" class="attachment-large wp-post-image" src="http://i1.wp.com/triklopodia.gr/wp-content/uploads/2014/09/20140902_54054cdf6cc48.jpg?fit=1024%2C1024" /> 
 
 «Δώστε στους Ουκρανούς Νεοναζί τα όπλα που χρειάζονται»! 
Μετά τις επίμονες πιέσεις για τον εξοπλισμό των εξτρεμιστών ισλαμιστών στη Συρία, ο γερουσιαστής Τζον Μακέιν καλεί τώρα την… 
 Ουάσιγκτον να εφοδιάσει με όπλα τις ουκρανικές δυνάμεις, μεταξύ των οποίων οι επικίνδυνοι και φανατικοί Νεοναζιστές του «Δεξιού Τομέα».Κατά τη διάρκεια μίας τηλεοπτικής συνέντευξης στο CBS, ο Μακέιν ρωτήθηκε αν η εισαγωγή περισσότερων όπλων στην περιοχή θα μπορούσε να βελτιώσει ή να επιδεινώσει την κατάσταση. 
«Για όνομα του Θεού, δεν μπορούμε να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, δεν πρόκειται για επιδρομή, αλλά για εισβολή», απάντησε ο γερουσιαστής, ενώ κατηγόρησε τη Ρωσία για «πολεμικές ενέργειες και πράξεις». 
«Είναι μια σύγκρουση που απαιτεί τη συμμετοχή μας όχι μέσω αμερικανικών χερσαίων στρατευμάτων, αλλά μέσω της βοήθειάς μας», υποστήριξε ο Μακέιν, προσθέτοντας: «Δώστε τους τα όπλα που χρειάζονται. Δώστε τους τα μέσα που χρειάζονται. Δώστε τους τη δυνατότητα να πολεμήσουν». 
Ο Δημοκρατικός Robert Mendez, επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, δήλωσε στο CNN: «Θα πρέπει να εφοδιάσουμε τους Ουκρανούς με τέτοια όπλα, ώστε να μπορέσουν να ανακόψουν μία  περαιτέρω επιθετικότητα από την πλευρά του Πούτιν». 
Ο Mike Rogers, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Πληροφοριών, μιλώντας στο Fox News, είπε περίπου τα ίδια: «Εάν δεν δώσουμε λίγα και αποτελεσματικά όπλα τώρα, θα πρέπει να δώσουμε πολλά και πολύ πιο «φονικά» αργότερα». 
Το επιχείρημα του Μακέιν ότι η Λιβύη καταρρέει λόγω έλλειψης μίας παρατεταμένης παρέμβασης των ΗΠΑ είναι ενδεικτικό της παράνοιας που διέπει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, η χώρα καταρρέει εξαιτίας της απόφασης της κυβέρνησης Ομπάμα να χρηματοδοτήσει και να στηρίξει τους τζιχαντιστές, προκειμένου να ανατρέψει τον Καντάφι. 
Αυτή τη φορά, το κάλεσμα του Μακέιν να εξοπλίσουν τις ουκρανικές δυνάμεις, θα έχει ως αποτέλεσμα τον εφοδιασμό των φασιστών και των Νεοναζιστών Ουκρανών με επικίνδυνα όπλα. 
Αυτό που αρχικά χλευάστηκε ως «προπαγάνδα του Κρεμλίνου», το γεγονός δηλαδή ότι οι Νεοναζί υποστηρίζουν αλλά και υποστηρίζονται από το καθεστώς του Κιέβου, είναι πλέον ευρύτατα αποδεκτό. 
Χαρακτηριστικά, η εφημερίδα Telegraph ανέφερε ότι το Κίεβο συνεργάζεται πλέον συστηματικά με τους ένοπλους Νεοναζί, τους άνδρες με τα τατουάζ  των SS στο λαιμό τους, στον «πόλεμο» εναντίον των αυτονομιστών της ανατολικής Ουκρανίας. 
Οι «αγωνιστές» που ο Μακέιν καίγεται να εξοπλίσει είναι οι ίδιοι που παρελαύνουν με τα ναζιστικά διακριτικά, οι ίδιοι που υπερήφανα ασπάζονται την ανωτερότητα της λευκής φυλής, οι ίδιοι που υμνούν τον Χίτλερ και αρνούνται το Ολοκαύτωμα. 
Όταν η ουκρανική κυβέρνηση ρωτήθηκε σχετικά με τη στήριξη αλλά και τη χρήση των Νεοναζί, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Anton Gerashchenko εμφανίστηκε αμετανόητος: «Το πιο σημαντικό πράγμα είναι η πίστη τους και η επιθυμία τους να κάνουν την Ουκρανία ελεύθερη και ανεξάρτητη». 
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη συνεχίζουν να στηρίζουν το καθεστώς στο Κίεβο, στέλνοντας όπλα και άλλες μορφές φονικής βοήθειας», γράφει ο Tony Cartalucci, ενώ συνεχίζει: «Αγκαλιάζοντας τους Ναζί που «αγωνίζονται» για λογαριασμό του Κιέβου και απλά υποστηρίζοντας ότι η Ρωσία είναι «χειρότερη», η Δύση επαναλαμβάνει τη στρατηγική που χρησιμοποίησε στη Συρία, όπου πλέον κατέστη σαφές ότι οι δήθεν μαχητές που πολεμούσαν την κυβέρνηση της Δαμασκού ήταν σκληροπυρηνικοί τρομοκράτες,  καθοδηγούμενοι από εξτρεμιστές ισλαμιστές και σε συνεργασία με την Αλ Κάιντα». 
Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η άνοδος της ISIS μπορεί εν μέρει να αποδοθεί στην πολιτική της Ουάσιγκτον να εξοπλίζει τους εξτρεμιστικές τζιχαντιστές στη Συρία, τότε ο επερχόμενος εξοπλισμός των Νεοναζί της Ουκρανίας ίσως να συνεπάγεται έναν ακόμα εφιάλτη… 
PAUL JOSEPH WATSON 
<a href="http://triklopodia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Προ των πυλών ο επόμενος «εφιάλτης» με την υπογραφή της Αμερικής:

«Δώστε στους Ουκρανούς Νεοναζί τα όπλα που χρειάζονται»! Μετά τις επίμονες πιέσεις για τον εξοπλισμό των εξτρεμιστών ισλαμιστών στη Συρί...

Διαβάστε την συνέχεια

Σε ένα μήνα οι τζιχαντιστές θα χτυπούν μέσα στην Ευρώπη

Ellada simera 0 Ειδήσεις, Ευρώπη, Ισλάμ 15:49

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRFq5uywFmh3jmGnF-pSRENaneFzkhG97sCNYi3nD6LCqpyMk6q8v9IGqq-GnVks-2zJYXr3IyYth0h91bDoQGtCXeyCOg_UQiyIxktSYk7prryKFd25OB4BsWqk5WvQ6YOhpkt4jw0n0/s1600/Recep+Tayyip+Erdogan+the+Sultan+via+Will.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRFq5uywFmh3jmGnF-pSRENaneFzkhG97sCNYi3nD6LCqpyMk6q8v9IGqq-GnVks-2zJYXr3IyYth0h91bDoQGtCXeyCOg_UQiyIxktSYk7prryKFd25OB4BsWqk5WvQ6YOhpkt4jw0n0/s1600/Recep+Tayyip+Erdogan+the+Sultan+via+Will.jpg" width="640" /></a> 
 
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 
 
Σε ένα το πολύ δύο μήνες οι Τζιχαντιστές θα έχουν ετοιμαστεί κατάλληλα και θα είναι σε θέση να μπορούν να αρχίσουν επιχειρήσεις τρομοκρατικών επιθέσεων σε στόχους σε ευρωπαϊκό έδαφος, αποκάλυψε ο ίδιος ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, Αμπντουλάχ Μπεν Αμπντουλαζίζ, σε δηλώσεις που δημοσιευτήκαν και στην τουρκική εφημερίδα, Taraf (1/9). Μάλιστα σύμφωνα με τον Σαουδαράβα ηγέτη οι Τζιχαντιστές με την ορμή που έχουν πάρει και με τις συνεχείς επιτυχίες στο έδαφος, έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο ρεύμα προσέλκυσης οπαδών και νέων μαχητών από ευρωπαϊκές χώρες αλλά και από Αμερική. Πολύ σύντομα θα μπορούν να αρχίσουν δράση σε ευρωπαϊκό, ακόμα και σε αμερικανικό έδαφος, πραγματοποιώντας βομβιστικές και κάθε είδους τρομοκρατικές επιθέσεις εκτός από ευρωπαϊκές χώρες και μέσα στις ΗΠΑ. 
 
Ο Σαουδάραβας βασιλιάς μιλώντας σε συνάντηση που οργάνωσε ο ίδιος παρουσία των ξένων πρέσβεων στην σαουδαραβική πρωτεύουσα, παρουσία του ίδιου του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζων Κέρυ, ο οποίος, όπως φαίνεται, άκουσε με μεγάλο σκεπτικισμό τις διαπιστώσεις του Αμπντουλάχ, επεσήμανε τον μεγάλο κίνδυνο από την ραγδαία εξάπλωση του κινήματος των Τζιχαντιστών. Σύμφωνα με πολλούς παρατηρητές των εξελίξεων το «τέρας» των Τζιχαντιστών που δημιουργήθηκε κατ’ αρχή από αμερικανικές και δυτικές πηγές και στηρίχτηκε και από την Σαουδική Αραβία για να στραφεί εναντίον κάποιων αντιπαθητικών καθεστώτων στην Μέση Ανατολή, τώρα στρέφεται εναντίον των ίδιων των δημιουργών του με όλες τις επικίνδυνες και ανεξέλικτες συνέπειες μιας τέτοιας πραγματικά τρομερής εξέλιξης. 
 
Ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, Αμπντουλάχ Μπεν Αμπντουλαζίζ, ήταν πολύ σαφής στις δηλώσεις του τονίζοντας πως οι τρομοκράτες δεν γνωρίζουν σύνορα ενώ δεν υπολογίζουν τους κινδύνους από τις συνέπειες των τρομοκρατικών τους ενεργειών και τώρα ετοιμάζονται να ανοίξουν καινούργια μέτωπα εκεί όπου κρίνουν ότι πρέπει να διαδώσουν το Ισλάμ με τον δικό τους τρόπο. Μάλιστα ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας φάνηκε πολύ απαισιόδοξος για την αυξανόμενη δράση των Τζιχαντιστών καθώς, όπως τόνισε, δεν έχουν περιορισμούς στη τρομοκρατική τους δράση. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως παραδέχτηκε, μέχρι τώρα δεν έχει εμφανιστεί κάτι πολύ «δυνατό» που να μπορεί να τους σταματήσει με αποτέλεσμα να διευρύνεται συνεχώς η δράση τους και σε άλλες περιοχές και τώρα ετοιμάζονται να αρχίσουν να χτυπούν και σε ευρωπαϊκό έδαφος. Απευθυνόμενος δε στους Ευρωπαίους ηγέτες τους προειδοποίησε ότι πολύ σύντομα θα δουν και μέσα στις δίκες τους χώρες τις επιπτώσεις της ανάπτυξης του εξτρεμισμού κινήματος των Τζιχαντιστών, το οποίο σημειωτέον, έχει στελεχωθεί και με πολλούς Ευρωπαίους που έχουν ασπαστεί το Ισλάμ και έχουν πυκνώσει τις τάξεις τους. 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcBmGGftOdQ0_JEwCq3dsKuxhHDbsriWodRVTH1RlbzrzJY6YpRyZ-XaOytdJZUpqt4EFyRhFOraxjABKDcOZKg3d8t2YFuePDfVeB41oW2nI1SBGYabSUIbfim_PjCeODtjVaFT_m4L8/s1600/BcCSuEFIIAAX8YG.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcBmGGftOdQ0_JEwCq3dsKuxhHDbsriWodRVTH1RlbzrzJY6YpRyZ-XaOytdJZUpqt4EFyRhFOraxjABKDcOZKg3d8t2YFuePDfVeB41oW2nI1SBGYabSUIbfim_PjCeODtjVaFT_m4L8/s1600/BcCSuEFIIAAX8YG.jpg" width="240" /></a></div>
Οι δηλώσεις αυτές του Αμπντουλάχ Μπεν Αμπντουλαζίζ έχουν ιδιαίτερη σημασία γιατί η Σαουδική Αραβία μαζί με το Κατάρ, είχε στηρίξει τους Τζιχαντιστές χρησιμοποιώντας τους για να ανατρέψουν κάποια καθεστώτα της Μέσης Ανατολής, όπως της Συρίας και του Ιράκ, τα οποία είχαν αναπτύξει «ενοχλητικές» σχέσεις με το ανταγωνιστικό προς το Ριαντ καθεστώς του Ιράν. Στη συνέχεια όμως καθώς έβλεπαν πως ο έλεγχος είχε ξεφύγει και πως οι Τζιχαντιστές εξαπλώνονταν συνεχώς με ανεξέλεγκτο ρυθμό, η Σαουδική Αραβία μαζί με την Αίγυπτο διαφοροποιήθηκε από το Κατάρ αλλά και την Τουρκία και σταμάτησε να τους στηρίζει ενώ τώρα καταγγέλλει την ανοιχτά την δράση τους. 
 
Και ενώ όλοι επισημάνουν ότι μεγαλώνει συνεχώς ο κίνδυνος της έμφασης των Τζιχαντιστών πολύ κοντά μας και ενώ κάποιο Ευρωπαίοι άρχισαν να αφυπνίζονται στον κίνδυνο αυτό, ενώ εντωμεταξύ συνεχίζεται η εισαγωγή στην χώρα μας χιλιάδων μουσουλμάνων από ανατολάς, εμείς αντί να ορθώσουμε κάποιες «ασπίδες προστασίας», «βαυκαλιζόμαστε» με αντιρατσιστικά νομοσχέδια και «εκστασιαζόμαστε» με τους διάφορους απερίσκεπτους και επιπόλαιους τουρκολάγνους και ισλαμολαγνους, που δεν διστάζουν να μας κουβαλήσουν όλη αυτή την ισλαμική λαίλαπα ακόμα και μέσα στα σπίτια μας. 
 
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος 
 
<a href="http://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Σε ένα μήνα οι τζιχαντιστές θα χτυπούν μέσα στην Ευρώπη

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Σε ένα το πολύ δύο μήνες οι Τζιχαντιστές θα έχουν ετοιμαστεί κατάλληλα και θα είναι σε θέση να μπορούν να αρχί...

Διαβάστε την συνέχεια

Γερμανικός σχεδιασμός για μια νέα Μεσευρώπη

Ellada simera 0 Ειδήσεις, Ευρώπη 15:38

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNOJS-MVfG5jWWqJLwwU6y-eb9Z8wrLVk88stbw_T2hRYO1aP6Wu3n558M5E4lQOWoRreFThyunJ9N2-6N_kA0AARyKJAJG2S6yvyx5eSY34fbna34BrgxvE5_NgSci1_KwgoZGe9wje6x/s1600/%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1,+%CE%B6%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82+%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%82,+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%BB,+%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7,+Lebensraum,+%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1,+%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE,+pentapostagma.gr.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="370" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNOJS-MVfG5jWWqJLwwU6y-eb9Z8wrLVk88stbw_T2hRYO1aP6Wu3n558M5E4lQOWoRreFThyunJ9N2-6N_kA0AARyKJAJG2S6yvyx5eSY34fbna34BrgxvE5_NgSci1_KwgoZGe9wje6x/s1600/%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1,+%CE%B6%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82+%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%82,+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%BB,+%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7,+Lebensraum,+%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1,+%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE,+pentapostagma.gr.jpg" width="640" /></a></div>
 
Στις 28 Αυγούστου, το Βερολίνο φιλοξένησε τη Συνδιάσκεψη για το Ευρωπαϊκό Μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων, την οποία διοργάνωσε η γερμανική κυβέρνηση. Συμμετείχαν υψηλόβαθμα στελέχη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, της γερμανικής κυβερνήσεως, ο καγκελάριος και δύο υπουργοί της Αυστρίας, η Σλοβενία και η Κροατία ως παρατηρητές (ήδη μέλη της Ε.Ε.) και οι έξι ενδιαφερόμενες χώρες: η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η Σερβία, το Μαυροβούνιο, το Κόσοβο, η Αλβανία και το κράτος των Σκοπίων. Η κυρία Μέρκελ κήρυξε την έναρξη της συνδιασκέψεως τονίζοντας ότι πρέπει να δοθεί προοπτική εντάξεως στην Ε.Ε. για τις έξι αυτές χώρες, με βασικά κριτήρια την πρόοδο της οικονομίας και τη σταθερότητα των δημοκρατικών θεσμών. 
 
Η πρωτοβουλία αυτή της Γερμανίας εξέπληξε πολλούς, οι οποίοι αναρωτήθηκαν πού αποσκοπεί η κυβέρνηση της κυρίας Μέρκελ. Στην Ελλάδα σχολιάστηκε ιδιαιτέρως το κοινό ανακοινωθέν, το οποίο ζητεί να ανοίξει ο δρόμος για την ένταξη των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Πιστεύω ότι πίσω από τη γερμανική πρωτοβουλία δεν κρύβεται απλώς μια φιλοδοξία αναμείξεως και καθοδηγήσεως των βαλκανικών εξελίξεων. Βρίσκεται το όραμα -γεωπολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό- για τη δημιουργία μιας Μεσευρώπης, μιας κεντρικής ευρωπαϊκής ζώνης, μεταξύ Ευρωπαϊκής Ενώσεως και Ρωσίας, η οποία θα βρίσκεται υπό γερμανική επιρροή. Για να θυμηθούμε το ιστορικό παρελθόν, η Γερμανία μαζί με τη γλωσσικά και πολιτιστικά αδελφή της Αυστρία ενδιαφέρονται να ανασυστήσουν μια σύγχρονη μορφή της Αυστρουγγαρίας, της πολυεθνικής αυτοκρατορίας των Αψβούργων, η οποία διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη μετά την ήττα της στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. 
 
Η Αυστρουγγαρία περιελάμβανε λίγο πριν διαλυθεί τη σημερινή Αυστρία, την Ουγγαρία, τη Σλοβενία, την Κροατία, τη Βοσνία, την Τσεχία και τη Σλοβακία, τμήματα της Πολωνίας, της Ουκρανίας και της βορείου Ιταλίας, την Τρανσιλβανία της σημερινής Ρουμανίας, καθώς και τη Βοϊβοντίνα της σημερινής Σερβίας. Η παρουσία του καγκελάριου-πρωθυπουργού και των υπουργών Οικονομικών και Εξωτερικών της Αυστρίας στη Συνδιάσκεψη του Βερολίνου καταδεικνύει την προσπάθεια των δύο γερμανόφωνων κρατών, Γερμανίας και Αυστρίας, να συνεργαστούν στενά για τη νέα Μεσευρώπη (Mitteleuropa), η οποία θα αποτελέσει με άλλα μέσα τον διάδοχο της παλιάς Αυστρουγγαρίας. Η Γερμανία, αν μπει μπροστά, ίσως φοβίσει ορισμένους λαούς, ενώ η Αυστρία, τμήμα του γερμανικού πολιτισμού, γίνεται ευκολότερα αποδεκτή ως εταίρος στην περιοχή των Βαλκανίων. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι από τις βαλκανικές χώρες-μέλη της Ε.Ε. κλήθηκαν μόνο η Σλοβενία και η Κροατία, που υπήρξαν επαρχίες της Αυστρουγγαρίας, ενώ αποκλείστηκαν η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Ρουμανία. 
 
Εκατό χρόνια μετά την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος ξεκίνησε με την εισβολή της Αυστρουγγαρίας στη Σερβία, οι γερμανόφωνοι λαοί προσπαθούν να επαναφέρουν την οικονομική και πολιτιστική επιρροή τους στα Βαλκάνια και στη Μεσευρώπη. Το Βερολίνο και η Βιένη δεν λησμονούν ότι επί αιώνες στη Μεσευρώπη εκατομμύρια άνθρωποι διαφορετικών εθνοτήτων μάθαιναν τα γερμανικά και έγραφαν βιβλία ή θεατρικά έργα στη γλώσσα αυτή. Την επιρροή που έχασαν το 1918, με τη χρήση των όπλων, επιχειρούν σήμερα να αποκαταστήσουν με εργαλεία την οικονομία και τον πολιτισμό. Αυτό επιχείρησε να κάνει και η Ιταλία το 1991-1993 με την Πενταγωνική Πρωτοβουλία και το Αδριατικό Σύμφωνο, αλλά κατέληξε να έχει επιρροή μόνο στην Αλβανία. 
Τα Σκόπια δεν ενδιαφέρουν ως ξεχωριστό κράτος τη Γερμανία, αλλά ως τμήμα της βαλκανικής περιοχής της Μεσευρώπης. Το 1993 υπήρχαν πληροφορίες ότι το -νεογέννητο τότε- κρατίδιο των ψευτομακεδόνων δέχθηκε να φιλοξενήσει πυρηνικά απόβλητα για να αποκτήσει τη γερμανική εύνοια. Η Ελλάς πρέπει να παραμείνει σταθερή στην αρχική θέση της ότι δεν παραχωρούμε το όνομα της Μακεδονίας ούτε σε παράγωγη ή σύνθετη μορφή. 
 
Κωνσταντίνος Χολέβας 
<a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Γερμανικός σχεδιασμός για μια νέα Μεσευρώπη

Στις 28 Αυγούστου, το Βερολίνο φιλοξένησε τη Συνδιάσκεψη για το Ευρωπαϊκό Μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων, την οποία διοργάνωσε η γερμανική ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Ιρανοί ομολογούν: Δεν επιθυμούμε την κουρδική ανεξαρτησία

Ellada simera 0 Ειδήσεις, κόσμος 15:30

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/09/Kurdistan-peshmerge.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-110380" height="388" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/09/Kurdistan-peshmerge.jpg" title="Kurdistan peshmerge" width="640" /></a></div>
 
Το κουρδικό όνειρο της ανεξαρτησίας δεν έφτασε ποτέ πιο κοντά στην υλοποίησή του από τον περασμένο Ιούλιο, όταν το Ισλαμικό Κράτος (IS) κατέλαβε τη Μοσούλη. Το κράτος του Ιράκ φάνηκε εντελώς ανίκανο να αντιμετωπίσει την απειλή και οι Κούρδοι εξασφάλισαν την περιοχή του Κιρκούκ. Ο ηγέτης των Κούρδων, Μασούντ Μπαρζανί, έκανε λόγο τότε για διεξαγωγή δημοψηφίσματος με το ερώτημα της ανεξαρτησίας. 
Του Ali Hashem 
ΠΗΓΗ: <a href="http://www.al-monitor.com/">http://www.al-monitor.com/</a> 
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας 
Οι κατοπινές εξελίξεις όμως και ειδικά η απειλή κατάληψης της κουρδικής πρωτεύουσας Αρμπίλ από το IS, επανέφερε την κουρδική ηγεσία στην πραγματικότητα, πείθοντάς την ότι χωρίς αμερικανική και ιρανική βοήθεια το IS θα καταλάμβανε την αυτόνομη κουρδική περιοχή. Έτσι οι Κούρδοι ζήτησαν βοήθεια την οποία και έλαβαν. Στις 26 Αυγούστου μάλιστα επισκέφτηκε το Αρμπίλ, ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Γιαβάντ Ζαρίφ. 
Η επίσκεψη Ζαρίφ σύσφιξε τις σχέσεις του Αρμπίλ με την Τεχεράνη. «Σήμερα υπάρχει ανάγκη να συνεργαστούμε. Μπορεί να έχουμε πολλές διαφορές για το Α ή το Β ζήτημα, αλλά αυτές δεν πρέπει να μας αποτρέψουν να πολεμήσουμε από κοινού τους εξτρεμιστές τρομοκράτες. Το IS θέλει τη διχοτόμηση της περιοχής και ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσουμε την πρόθεσή τους αυτή είναι να συνεργαστούμε», είπε ο Ιρανός υπουργός σε συνέντευξή του. 
 
Προσβλέπει πράγματι όμως το Ιράν στη σύσφιξη των στρατηγικών του δεσμών με το ιρακινό Κουρδιστάν; «Το ενιαίο Ιράκ αποτελεί την πρώτη μας προτεραιότητα. Οι σχέσεις με το ιρακινό Κουρδιστάν είναι στρατηγικές, αλλά δεν μπορούν να συγκριθούν με το ενδιαφέρον μας για τη Βαγδάτη», δήλωσε Ιρανός αξιωματούχος ανώνυμα, ξεκαθαρίζοντας τις όποιες αμφιβολίες. 
 
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
«Η Τεχεράνη γνωρίζει ότι οι Κούρδοι διατηρούν άριστες σχέσεις με το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και την Τουρκία. Από τις τρεις αυτές χώρες οι δύο αποτελούν στρατηγική απειλή για το Ιράν», δήλωσε Ιρακινός διπλωμάτης. «Οι Κούρδοι ζητούν ανεξαρτησία αλλά αυτό προκαλεί ανησυχία στο Ιράν, καθώς μια τέτοια κίνηση θα επηρεάσει και τους Κούρδους στο ιρανικό Κουρδιστάν. Έτσι αυτό που το Ιράν επιθυμεί είναι ελέγχει την κατάσταση και στο ιρακινό Κουρδιστάν», κατέληξε ο Ιρακινός αξιωματούχος. </div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Από την στιγμή που το IS κατέλαβε τη Μοσούλη, Κούρδοι και Ιρανοί ξεκίνησαν μια πορεία προσέγγισης, η οποία όμως είναι ευκαιριακή και το γνωρίζουν και οι δύο. Η Τεχεράνη όμως, έχει συμφέρον αυτή την στιγμή να βοηθήσει τους Κούρδους, για να κρατήσει με τον τρόπο αυτό το IS μακριά από τα σύνορά της, αλλά και το εσωτερικό της, καθώς πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχουν κινήσεις σουνιτών ισλαμιστών και εντός των ιρανικών συνόρων.</div>
 
Παρηγοριά για την Τεχεράνη αποτελεί πάντως το γεγονός ότι οι Κούρδοι του Ιράκ και οι Κούρδοι του Ιράν δεν διατηρούν και τις καλύτερες μεταξύ τους σχέσεις. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Οι Ιρανοί ομολογούν: Δεν επιθυμούμε την κουρδική ανεξαρτησία

Το κουρδικό όνειρο της ανεξαρτησίας δεν έφτασε ποτέ πιο κοντά στην υλοποίησή του από τον περασμένο Ιούλιο, όταν το Ισλαμικό Κράτος (IS) κ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΤΑΤΟΥΡΚ. Ο τζιχαντιστής που κατέστρεψε τη Σμύρνη

Ellada simera 0 Ειδήσεις, Ιστορία, Πολιτική 12:58

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEj3YQVBpC9Gtx24HWUWrJ14n_7soz06yWPJGRd3XFdKgty2Yw-VaXx9mCWIm3OqqpCWwTbh-00PACi85TyjvtW9S1XjUwYkdH3nuwZevZ-vclhVsj1_qH5BBU3XzIuF9wADPwBLBZlDVpsD8s7tXzt4cuDraTZcaNuDSzI=" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Ο Ατατούρκ ατενίζει τη λεία του. Ενα χολιγουντιανής έμπνευσης και κατασκευής γλυπτό με το πρόσωπο του Μουσταφά Κεμάλ έχει στηθεί πάνω από τη σύγχρονη Σμύρνη" border="0" height="463" src="http://s.enet.gr/resources/2014-08/44-45-1-thumb-medium.jpg" width="640" /></a></div>
 
Κήρυξε με σφοδρότητα τον ιερό πόλεμο κατά των απίστων 
 
Το τέλος του Ελληνοτουρκικού πολέμου τον Αύγουστο του 1922 υπήρξε το επιστέγασμα μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου που ξεκίνησε το 1908 στη Θεσσαλονίκη, με την κατάληψη της οθωμανικής εξουσίας από τη νεοτουρκική ακροδεξιά, και οδήγησε στην αιματηρή μετατροπή του μεγαλύτερου μέρους της Αυτοκρατορίας σε τουρκικό έθνος-κράτος. 
Του ΒΛΑΣΗ  ΑΓΤΖΙΔΗ* 
«Πήγαμε λίγο πιο έξω, φρίκη! Βρεθήκαμε σε μια χαβούζα (σ.σ. μεγάλο ανοιχτό λάκκο). Γύρω γύρω, στα χείλια της χαβούζας σπαρταρούσαν κορμιά, και μέσα η χαβούζα ήταν γεμάτη κεφάλια. Επαιρναν όποιον έπιαναν, τον πήγαιναν στην άκρια της χαβούζας, έκοβαν το κεφάλι και το έριχναν μέσα στη χαβούζα και τα κορμιά τα άφηναν να σπαρταρούν γύρω γύρω. Ηταν φοβερό. Οσοι το είδαν τρελάθηκαν. Το τρελοκομείο γέμισε από τρελούς σαν ήρθαμε. Εκεί σ' αυτό το μέρος χάσαμε και τον πατέρα μου...» Ο Ατατούρκ ατενίζει τη λεία του. Ενα χολιγουντιανής έμπνευσης και κατασκευής γλυπτό με το πρόσωπο του Μουσταφά Κεμάλ έχει στηθεί πάνω από τη σύγχρονη Σμύρνη(Μαρτυρία Ελένης Καραντώνη για τη σφαγή της Σμύρνης -από το δίτομο «Εξοδος» του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών) 
Οι εικόνες από τα κομμένα κεφάλια των «άπιστων» χριστιανών, σιιτών ή γεζίντι από τους φανατικούς σουνίτες του ISIS έχουν προκαλέσει τον αποτροπιασμό του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου. Η οργάνωση αυτή των φανατικών επιχειρεί ήδη την ίδρυση Ισλαμικού Χαλιφάτου στην περιοχή που βρίσκεται μεταξύ Ιράκ και Συρίας και χρησιμοποιεί ακραίες μεθόδους για να επιτύχει την επιβολή του Νόμου του Προφήτη. Ενδιαφέρον όμως έχει η έκπληξη που έχουν προκαλέσει οι μέθοδοι αυτές στους Δυτικούς, αλλά και σε πλήθος Νεοελλήνων. 
Το κόψιμο των κεφαλιών των αντιπάλων υπήρξε μια αγαπημένη μέθοδος που ουδόλως είχε προκαλέσει τέτοια αγανάκτηση σε παλαιότερους καιρούς. Οι Δυτικοί, όπως και οι Σοβιετικοί, με ικανοποίηση είδαν τον Σεπτέμβρη του '22 το αιματηρό -μεσαιωνικού τύπου- τέλος του πολέμου στην Ανατολή, εφ' όσον ικανοποιούσαν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους σχέδια. Ουδεμία αντίδραση υπήρξε για τη σφαγή της Σμύρνης και όλης της ιωνικής παραλίας μετά τη νίκη των κεμαλικών επί του ελληνικού στρατού. Παρόμοια υπήρξε η αφωνία τους για τον αφανισμό των ελληνικών και αρμενικών κοινοτήτων του Πόντου και της Βιθυνίας, που είχε προηγηθεί. Ιδια ήταν και η αδιαφορία τους το 1915, όταν σε λίγους μήνες οι Νεότουρκοι εθνικιστές εξόντωσαν το ιστορικό αρμενικό έθνος. 
Οι ευθύνες των Δυτικών για τις Γενοκτονίες που συνέβησαν στην Ανατολή περιγράφονται ξεκάθαρα από το μητροπολίτη Τραπεζούντος Χρύσανθο και αργότερα αρχιεπίσκοπο Αθηνών: «Με την ένοχη συμμετοχή δύο μεγάλων δυνάμεων της Δύσεως, της Γερμανίας και της Αυστρίας κατά τα έτη 1914-1918, εσφάγη από τους Νεότουρκους ολόκληρον έθνος, το Αρμενικόν, και εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων απεσπάσθησαν βιαίως των εστιών τους και απέθανον εις την εξορία. Με την ένοχη συμμετοχή των συμμαχικών Χριστιανικών δυνάμεων της Δύσεως κατά τα έτη 1919-1922, το εθνικό κίνημα των Τούρκων, υπό τον Μουσταφά Κεμάλ, συνεπλήρωσε το έργο των Νεοτούρκων». 
Οσον αφορά το νεοελληνικό κόσμο και ειδικά το συντηρητικό, η εξοικείωσή του με τα κομμένα κεφάλια των αντιπάλων ήταν παλιότερα δεδομένη. Η πιο χαρακτηριστική επιβεβαίωση ήταν τα κομμένα κεφάλια του Αρη Βελουχιώτη και του Τζαβέλα, κρεμασμένα στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων: «Γύρω από τα κρεμασμένα κεφάλια οι παρακρατικοί βάραγαν νταούλια και κέρναγαν από νταμιζάνες κρασί», γράφει ο Χαριτόπουλος. Η «τεχνική» αυτή κορυφώθηκε την περίοδο της Λευκής Τρομοκρατίας, που οδήγησε στον Εμφύλιο, όταν συγκροτήθηκαν οι παρακρατικές ομάδες των βασιλοφρόνων κυνηγών κεφαλών. 
Ας επιστρέψουμε στην Ανατολή 
Το τέλος του Ελληνοτουρκικού πολέμου τον Αύγουστο του 1922 υπήρξε το επιστέγασμα μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου που ξεκίνησε το 1908 στη Θεσσαλονίκη, με την κατάληψη της οθωμανικής εξουσίας από τη νεοτουρκική ακροδεξιά, και οδήγησε στην αιματηρή μετατροπή του μεγαλύτερου μέρους της Αυτοκρατορίας σε τουρκικό έθνος-κράτος. Τα θύματα αυτής της διαδικασίας ήταν οι χριστιανικοί πληθυσμοί (Ελληνες, Αρμένιοι, Ασσυροχαλδαίοι). 
Κύριος πρωταγωνιστής της τελευταίας φάσης της σύγκρουσης (1919-1922) ήταν ο Μουσταφά Κεμάλ πασά. Ενας ευφυής εθνικιστής στρατιωτικός, μέλος της ακραίας οργάνωσης «Ενωση και Πρόοδος», που ευθυνόταν για τις Γενοκτονίες που είχαν διαπραχθεί την περίοδο του πολέμου. 
Μετά την ήττα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Κεμάλ αποφάσισε να αυτονομηθεί, για να ανατρέψει προς όφελος του τουρκικού εθνικισμού τη μορφή που θα έπαιρνε ο μεταοθωμανικός κόσμος. Η συγκυρία βοήθησε την υλοποίηση των σχεδίων του. Ο φιλονεοτουρκικός αμοραλισμός του Λένιν, η αντιελληνική στάση των Ιταλών, αλλά και της Γαλλίας στη συνέχεια, η απόσυρση των ΗΠΑ από τις ευρωπαϊκές υποθέσεις, συνδυασμένα με τις εσωτερικές συγκρούσεις του ελληνικού κόσμου, τη διάσπαση σε αντιπολεμικούς μοναρχικούς και επιπόλαιους βενιζελικούς, τον ντεφετισμό του παλαιοελλαδικού Κομμουνιστικού Κόμματος και τη ρατσιστική στάση της ελληνικής μοναρχίας απέναντι στους Ελληνες της Ανατολής, οδήγησαν σε μια απρόβλεπτη και συντριπτική Καταστροφή. 
<a href="http://s.enet.gr/resources/2014-08/44-45-2-thumb-large.jpg" rel="shadowbox" title="Εικόνα από την πυρκαγιά της Σμύρνης, όπως φωτογραφήθηκε από τους απαθείς παρατηρητές των Δυτικών πλοίων που ναυλοχούσαν στο λιμάνι"><img alt="Εικόνα από την πυρκαγιά της Σμύρνης, όπως φωτογραφήθηκε από τους απαθείς παρατηρητές των Δυτικών πλοίων που ναυλοχούσαν στο λιμάνι" src="http://s.enet.gr/resources/2014-08/44-45-2-thumb-medium.jpg" /> </a> Εικόνα από την πυρκαγιά της Σμύρνης, όπως φωτογραφήθηκε από τους απαθείς παρατηρητές των Δυτικών πλοίων που ναυλοχούσαν στο λιμάνιΟ κεμαλικός Τζιχάντ 
Ο Μουσταφά Κεμάλ προερχόταν από το χώρο των κοσμικών Τούρκων εθνικιστών, που είχαν αποφασίσει από πολύ νωρίς να καταστρέψουν την πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία και στη θέση της να οικοδομήσουν ένα τουρκικό έθνος-κράτος, απαλλαγμένο από τις μειονότητες. Κατά την αρχική περίοδο της αυτονόμησής του από την Υψηλή Πύλη (Μάιος 1919), οι σουλτανικοί θα τον χαρακτηρίσουν αρνησίθρησκο και αιρετικό και θα τον θέσουν εκτός του νόμου. Σ' όλη την Ανατολία θα ξεσπάσουν αντικεμαλικά κινήματα ως αντίδραση στη σκληρή φορολογία που επέβαλαν οι νέες κεμαλικές αρχές της Αγκυρας. Ως αντίδραση στις εξεγέρσεις αυτές, αλλά και στην απόρριψη από τη σουλτανική εξουσία, ο Μουσταφά Κεμάλ θα ενδυθεί υποκριτικά το ένδυμα του πιστού μουσουλμάνου. 
Ο βιογράφος του Πολ Ντιμόντ αναφέρει: «Υστερα από την άφιξή του στην Ανατολία, προσπαθούσε να εμφανίζεται ως τέλειος μουσουλμάνος και να διατηρεί καλές σχέσεις με τους ανθρώπους της θρησκείας. Δημόσιες προσευχές και ιεροτελεστίες στα τεμένη συνόδευαν καθεμιά απ' τις μεγάλες στιγμές στην επαναστατική του πορεία. Σταδιακά κέρδισε πολυάριθμα στηρίγματα στους κόλπους του μουσουλμανικού ιερατείου...». 
Στις 23 Απριλίου 1920 θα λάβει χώρα η εναρκτήρια συνεδρίαση της αυτοαποκαλούμενης εθνικιστικής Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης στην Αγκυρα. Η αίθουσα της συγκέντρωσης ήταν μακρόστενη, διακοσμημένη με τις πράσινες σημαίες του Ισλάμ και με στίχους από το Κοράνι. Πλάι στην κεντρική αίθουσα υπήρχε αίθουσα προσευχής με αναλόγια και τάπητες στραμμένα προς τη Μέκκα. 
Ο βιογράφος τού Κεμάλ κάνει την εξής περιγραφή: «Πριν από την έναρξη, οι βουλευτές συγκεντρώθηκαν στο τέμενος Χατζή Μπαϊράμ και προσευχήθηκαν. Στη συνέχεια κατευθύνθηκαν προς το κτήριο της Εθνοσυνέλευσης με τις σημαίες και τα ιερά κειμήλια μπροστά. Εκεί παρακολούθησαν την ανάγνωση ολόκληρου του Κορανίου και το κήρυγμα του Μπουχαρί, που αναφερόταν στις παραδόσεις του Προφήτη. Παράλληλα σφάζονταν αρνιά. Ακολούθησε ένα κήρυγμα σχετικά με τη θρησκευτική σημασία του εθνικού αγώνα και στη συνέχεια προσευχές για τη σωτηρία του Χαλίφη και της πατρίδας. Στο τέλος οι βουλευτές παρακολούθησαν τον ύμνο "Μεβλούντ" του Σουλεϊμάν Τσελεμπί, για τη γέννηση του Μωάμεθ. Ο Υμνος αυτός ψάλλεται σ' όλες τις εξαιρετικές περιπτώσεις». 
Ο ευφυής Κεμάλ, αφού κήρυξε Ιερό Πόλεμο (Τζιχάντ-Jihad) κατά των «απίστων», κατάφερε να παρουσιαστεί ως ο μόνος πραγματικός υπερασπιστής του σουνιτικού Ισλάμ. Στη συνέχεια μπόρεσε να σύρει και τους Σοβιετικούς σε μια άνευ όρων βοήθεια προς το εθνικιστικό του κίνημα εκμεταλλευόμενος τις φοβίες του Λένιν, την περιφρόνησή του για τα δικαιώματα των λαών και των μειονοτήτων και το σύνδρομο της διατήρησης της εξουσίας του. Ο Μουσταφά Κεμάλ έλεγε το καλοκαίρι του '20 σε μια γαλλική εφημερίδα: «Εχω ολόκληρο το Ισλάμ πίσω μου κι έχω στο πλάι μου ένα σύμμαχο ακόμα πιο μεγάλο, που μου δίνει το χέρι». Το κεφάλαιο της σοβιετοτουρκικής συνεργασίας, που είναι πολύ μεγάλο και σύνθετο, θα αποτελέσει αντικείμενο ιδιαίτερης διαπραγμάτευσης στις σελίδες Ιστορίας της «Κ.Ε.». 
Ο Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος έκανε «Ιερό Πόλεμο» και πραγματοποιούσε τον ισλαμικό Τζιχάντ κατά των «άπιστων» μειονοτικών Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυροχαλδαίων ανακηρύχθηκε σε Gazi (Γαζί), δηλαδή «Νικητή του Ισλάμ» μετά την πρώτη του νίκη κατά του ελληνικού στρατού τον Αύγουστο του 1921. Τότε είχε καταφέρει με πολύ μεγάλη δυσκολία να αποκρούσει την ελληνική επίθεση προς την Αγκυρα και να περιορίσει τον ελληνικό στρατό στην αριστερή όχθη του Σαγγάριου ποταμού. Ο τιμητικός τίτλος του Gazi είναι η υπέρτατη αμοιβή που αποδίδεται στους γενναιότερους μαχητές του Ισλάμ. 
Η καταστροφή της Γκιαούρ Ιζμίρ 
Ο στόχος του Μουσταφά Κεμάλ ήταν να δημιουργήσει ένα καθαρό τουρκικό εθνικιστικό κράτος, απαλλαγμένο πάση θυσία από τις μειονότητες. Ο Νίκος Ψυρρούκης κατατάσσει το κεμαλικό κίνημα στα φασιστικά κινήματα του μεσοπολέμου. 
Στο πλαίσιο αυτό οργανώθηκε και η εκκαθάριση της ιωνικής παραλίας μετά τη νίκη επί του ελληνικού στρατού. Σύμφωνα με τον Τούρκο δημοσιογράφο Emre Akyoz, ο Μουσταφά Κεμάλ ανέθεσε το έργο αυτό στο σκληρό Νεότουρκο Νουρεντίν πασά, ο οποίος επέτρεψε τη σφαγή του χριστιανικού πληθυσμού και οργάνωσε την πυρπόληση της πόλης. Ο Akyoz υποστηρίζει ότι η εξόντωση των Ελλήνων τον Σεπτέμβρη του 1922 είχε όλα τα χαρακτηριστικά της Γενοκτονίας των Αρμενίων του 1915, δηλαδή προγραμματισμό και άσκηση άμεσης βίας. 
<a href="http://s.enet.gr/resources/2014-08/44-45-3-thumb-large.jpg" rel="shadowbox" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;" title="Χαρακτηριστική εικόνα από τη σφαγή Ελλήνων και Αρμενίων"><img alt="Χαρακτηριστική εικόνα από τη σφαγή Ελλήνων και Αρμενίων" src="http://s.enet.gr/resources/2014-08/44-45-3-thumb-medium.jpg" /> </a> Χαρακτηριστική εικόνα από τη σφαγή Ελλήνων και Αρμενίων Η καλύτερη ομολογία για την ευθύνη των υψηλών κλιμακίων του τουρκικού εθνικισμού στην καταστροφή της Σμύρνης είναι η αναφορά του στελέχους του κεμαλικού εθνικιστικού κινήματος Falih Rifki Atay, ο οποίος στο βιβλίο του «Cankaya» ρωτά σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο: «Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη;». Και απαντά: «Γιατί φοβηθήκαμε ότι αν έμεναν τα κτήρια στη θέση τους, δεν θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από τις μειονότητες...». 
Η εικόνα που έδωσε ο δημοσιογράφος Chater Melville του περιοδικού «The National Geographic» για την τραγωδία της Σμύρνης εκείνες τις μέρες του Σεπτέμβρη του '22 -και ανέδειξε σε άρθρο της η Αρετή Τούντα Φεργάδη- είναι η εξής: «Μπροστά σ' αυτό τον εφιάλτη των 300.000 ψυχών, που ποδοπατιούνταν στην προκυμαία χωρίς ελπίδα διαφυγής απ' τον κλοιό της φωτιάς και της θάλασσας, οι περιγραφές του εμπρησμού της Τροίας ωχριούσαν». 
Οι ελλαδικές ευθύνες για τη σφαγή 
Πρέπει να σημειωθεί ότι το χριστιανικό πληθυσμό της Σμύρνης (ελληνικό και αρμενικό) εγκατέλειψαν συνειδητά στο έλεος του κεμαλικού στρατού οι ελληνικές αρχές κατοχής: «Για να μη δημιουργηθεί προσφυγικό πρόβλημα στην Ελλάδα», όπως ζητούσε ο Δημήτριος Γούναρης, και υλοποιούσε ο αρμοστής της Ελλάδας στην Ιωνία Αριστείδης Στεργιάδης. Ουσιαστικά ο Γούναρης και η κυβέρνησή του παρέδωσαν τον Ελληνισμό της Ιωνίας στα τουρκικά εθνικιστικά στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ και με μια έννοια είναι συνυπεύθυνοι για τη σφαγή που επακολούθησε. 
Της αντιμικρασιατικής και απάνθρωπης αυτής στάσης, είχαν προηγηθεί και άλλα γεγονότα που απεδείκνυαν το μικρό ενδιαφέρον των βασιλικών και του Λαϊκού Κόμματος για τη μοίρα των πολυάνθρωπων ελληνικών κοινοτήτων της Ανατολής: 
* Κατ' αρχάς, η πλήρης εγκατάλειψη του Πόντου και του δυναμικού ελληνικού αντάρτικου που είχε δημιουργηθεί στην περιοχή, αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας τον Νοέμβρη του '20. 
* Η απόρριψη της πρότασης των ηγετών του μικρασιατικού Ελληνισμού (Μικρασιατική Αμυνα) για δημιουργία ντόπιου μικρασιατικού στρατού, με στόχο την προστασία του σαντζακίου Σμύρνης και την ανακήρυξη μικρασιατικού κράτους στα ιωνικά παράλια. 
* Η απαγόρευση δημιουργίας ελληνικών πολιτοφυλακών στην Ιωνία. Και τέλος, 
* Η νομοθετική απαγόρευση εξόδου των πληθυσμών από την περιοχή -που ήδη σκέφτονταν να εγκαταλείψουν- με το νόμο 2870/Ιούλιος 1922. 
Μια ερμηνεία 
Η ακραία συμπεριφορά του τουρκικού εθνικισμού απέναντι στους άμαχους χριστιανικούς πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μπορεί να ερμηνευθεί μόνο με την κατανόηση της ταξικής του θέσης. Ο κεμαλισμός, όπως και οι Νεότουρκοι λίγο πιο πριν, εξέφραζαν τα προαστικά στρώματα της οθωμανικής κοινωνίας -γραφειοκρατικά, μιλιταριστικά και φεουδαρχικά- που βρίσκονταν σε μια θανάσιμη αντιπαράθεση με τα ανερχόμενα προοδευτικά αστικά στρώματα των οθωμανικών πόλεων, τα οποία στο μεγαλύτερο βαθμό απαρτίζονταν από πολίτες που προέρχονταν από τις χριστιανικές οθωμανικές κοινότητες. Παράλληλα, τα προαστικά αυτά στρώματα χαρακτηρίζονταν από ελιτίστικα αντιλαϊκά συναισθήματα, τα οποία ενισχύονταν ακόμη περισσότερο από την ισλαμική υπεροψία και το θρησκευτικό ρατσισμό. 
Ο σημαντικός Τούρκος πολιτικός επιστήμονας Fikret Baskaya αναφέρει για το χαρακτήρα του κεμαλισμού και του κοσμικού τουρκικού κράτους: «Στην πραγματικότητα, η ρεπουμπλικανική Τουρκία αντιμετώπιζε ανέκαθεν τις λαϊκές μάζες με μια αποικιοκρατική οπτική γωνία. Εχουμε δηλαδή να κάνουμε μ' ένα περίεργο φαινόμενο αυτοαποικιοκρατίας. Αν θέλουμε να το πούμε διαφορετικά, έχουμε να κάνουμε με μια ιδιάζουσα αποικιοκρατική διεργασία. Αυτή η αυτοαποικιοκρατία έχει ριζικές διαφορές από τη συνήθη αποικιοκρατία και παρουσιάζει την πρωτοτυπία να έχουν οι αποικιοκράτες την ίδια θρησκεία με τους αποίκους...» 
* Διδάκτωρ Σύγχρονης Ιστορίας, μαθηματικός https://kars1918.wordpress.com/ 
 
<a href="http://www.enet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

ΑΤΑΤΟΥΡΚ. Ο τζιχαντιστής που κατέστρεψε τη Σμύρνη

Κήρυξε με σφοδρότητα τον ιερό πόλεμο κατά των απίστων Το τέλος του Ελληνοτουρκικού πολέμου τον Αύγουστο του 1922 υπήρξε το επιστέγασμα...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι διδάχτηκε η Γερμανία από την ήττα της στον Β΄ Παγκόσμιο; Τίποτα!

Ellada simera 0 Ειδήσεις, Ευρώπη 12:52

<img alt="Image" src="http://www.onalert.gr/image/?w=630&src=/files/Image/ONALERTPHOTOS/HISTORY/WWARII/berlino1945.jpg" width="630" /> 
 
75 χρόνια πριν η Γερμανία αιματοκύλησε για δεύτερη φορά τον πλανήτη. Ηττήθηκε αλλά το ερώτημα είναι αν τελικά έμαθε το μάθημά της. Οι ίδιοι οι Γερμανοί πιστεύουν πως ναι ,όπως θα διαβάσετε στο άρθρο που ακολουθεί. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι και ειδικά εμείς οι “νότιοι” που πολύ γρήγορα μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο συγχωρήσαμε αλλά να ξεχάσουμε δεν μπορούμε, <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> δεν έχουμε την ίδια άποψη. 
 
Ο αρχισυντάκτης της DW στο άρθρο του υποστηρίζει ότι η Γερμανία διδάχτηκε από την ήττα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Κι ένα από τα διδάγματά ,γράφει , είναι ότι τάσσεται πάντα εναντίον του πολέμου! Του διαφεύγει μια σχετικά πρόσφατη ιστορική πραγματικότητα. Ο ρόλος που έπαιξε η χώρα του στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ήταν καταλυτικός. Μπορεί να μην συμμετείχαν γερμανικά στρατεύματα στον εμφύλιο, αλλά η Γερμανία έπαιξε ρόλο βασικού υποκινητή για να φτάσουμε στον πόλεμο και στον διαμελισμό. Που ήταν κα η αρχή της “γερμανικής αυτοκρατορίας” στην Γηραιά ήπειρο. 
 
Όσο γι΄ αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη; Δεν σφυρίζουν σφαίρες γύρω μας. Ακόμη τουλάχιστον.Η ηγεμονική ,εμμονική και αλαζονική γερμανική πολιτική όμως προκαλεί κάθε μέρα θύματα και τραγωδίες . 
 
Ίσως αν ο αρχισυντάκτης της DW έκανε μαι βόλτα από τα μέρη μας , από τη νότια Ευρώπη , θα καταλάβαινε ότι η χώρα του η μεγάλη Γερμανία έχει ένα μεγάλο “κουσούρι”. 
 
Ποτέ δεν μαθαίνει από τα λάθη της. 
 
Το άρθρο του αρχισυντάκτη της DW Aλεξάντερ Κουντάσεφ: 
 
 
Πριν από 75 χρόνια, την 1η Σεπτεμβρίου 1939 το Τρίτο Ράιχ ξεκίνησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τρία διδάγματα έχει αντλήσει από το παρελθόν η χώρα, εκτιμά ο αρχισυντάκτης της DW Αλεξάντερ Κουντάσεφ. 
 
Πριν από 75 χρόνια ξεκίνησε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Γερμανία, το «Τρίτο Ράιχ» εισέβαλε στην Πολωνία, συμπαρασύροντας όλον τον υπόλοιπο κόσμο στον πόλεμο. Ήταν ένας πόλεμος που συντάραξε για έξι χρόνια την Ευρώπη, την Αφρική, την Εγγύς Ανατολή, ακόμα και τον Ειρηνικό, όπου η Ιαπωνία πυροδότησε με τη σειρά της έναν ακόμα πόλεμο. Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ενεπλάκησαν 60 χώρες και πολέμησαν 110 εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ έχασαν τη ζωή τους 60 με 70 εκατομμύρια. Οι Εβραίοι που εξοντώθηκαν κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος ήταν έξι εκατομμύρια. Η Ευρώπη πληγώθηκε. Η Γερμανία ηττήθηκε και διαιρέθηκε. Εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν και άλλοι απελάθηκαν. Και για πρώτη και μοναδική φορά στην παγκόσμια ιστορία χρησιμοποιήθηκαν πυρηνικές βόμβες - στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. 
Την ώρα της κρίσιμης ερώτησης για την απόδοση ευθυνών δεν υπήρξε και δεν υπάρχει μέχρι σήμερα η παραμικρή αμφιβολία – σε αντίθεση με τον ιστορικό διάλογο για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Γερμανία ήθελε και διεξήγαγε αυτό τον πόλεμο. Στο τέλος η Γερμανία όχι μόνο ηττήθηκε αλλά και καταρρακώθηκε. Το Ολοκαύτωμα αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της χιλιετίας, ενώ πάνω από εννέα εκατομμύρια Γερμανοί έχασαν τη ζωή τους, τρία εκ των οποίων ήταν άμαχοι πολίτες. Οι γερμανικές πόλεις ισοπεδώθηκαν από τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων. Η Γερμανία απώλεσε ένα κομμάτι της, στο ανατολικό της τμήμα. Δώδεκα εκατομμύρια Γερμανοί εκτοπίστηκαν. Μετά από αυτόν τον καταστροφικό πόλεμο η χώρα ζούσε πάνω στα συντρίμμια της. 
Καμία μονομερής ενέργεια έκτοτε 
Μεταπολεμικά η χώρα κατάφερε να ορθοποδήσει χάρη στη Δύση. Σε πρώτη φάση οικονομικά και έπειτα πολιτικά. Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ήταν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου κομμάτι της Δύσης. Ακόμη και από στρατιωτική άποψη, από τη στιγμή που η Γερμανία έγινε μέλος του ΝΑΤΟ. Στη συνέχεια έγινε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, που αποτέλεσε τον πυρήνα της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι αυτό ήταν το πρώτο θεμελιώδες δίδαγμα που άντλησε η χώρα από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο: Η Γερμανία ήθελε να είναι μία ευρωπαϊκή Γερμανία, ήθελε να είναι σύμμαχος των δημοκρατικών κρατών, αναζήτησε συμμάχους στην Ευρώπη αλλά και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, τις ΗΠΑ. Οι πολιτικοί μονόδρομοι ήταν πλέον ταμπού. 
 
 
Το δεύτερο μεγάλο μάθημα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου συνοψιζόταν στο σύνθημα: Όχι στον πόλεμο, όχι στη δημιουργία μιας κόλασης επί γης. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ αλλά και ο επακόλουθος επανεξοπλισμός, η εγκατάσταση οπλικών συστημάτων στο πλαίσιο της λεγόμενης «διπλής απόφασης» του ΝΑΤΟ, αντιμετωπίζονταν πάντα από τους Γερμανούς με έντονο σκεπτικισμό ή απλά απορρίπτονταν κατηγορηματικά. Ακόμη και σήμερα – 25 χρόνια μετά την Επανένωση- η πλειοψηφία των Γερμανών τάσσεται συλλήβδην κατά του πολέμου, ακόμη και ως τελικού μέσου για τη διευθέτηση διεθνών διαφορών. Μέχρι σήμερα κάθε φορά που η γερμανική κυβέρνηση πρέπει να συμπορευθεί στρατιωτικά στο πλευρό εταίρων και συμμάχων της – όπως στο Κοσσυφοπέδιο ή το Αφγανιστάν - πυροδοτείται έντονος δημόσιος διάλογος στη Γερμανία με κοινό κάθε φορά αποτέλεσμα: τη λαϊκή απόρριψη τέτοιων μέτρων. 
 
 
Ο λαός δεν θέλει άλλο πόλεμο 
Ως εκ τούτου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι πριν από λίγα χρόνια η Ομοσπονδιακή Γερμανία, περισσότερο ίσως κινούμενη από οικονομικά και όχι από στρατηγικά κίνητρα, κατάργησε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία και έθεσε τα θεμέλια για τη δημιουργία ενός επαγγελματικού στρατού. Δεδηλωμένος στόχος της ήταν ότι έτσι θα συνέβαλλε και η ίδια ως αξιόπιστος σύμμαχος σε στρατιωτικές επιχειρήσεις. Εντούτοις, μέχρι σήμερα, αυτές οι στρατιωτικές επεμβάσεις παραμένουν αμφιλεγόμενες και σε πρακτικό επίπεδο δεν διαθέτουν τη λαϊκή συναίνεση. Αυτό είχε ως συνέπεια, το δεύτερο μεγάλο δίδαγμα από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το «Όχι στον πόλεμο», να καταντήσει για τους Γερμανούς αυταπάτη: Οποτεδήποτε ζητείται η στρατιωτική επέμβαση ανά τον κόσμο, η γερμανική πολιτική ηγεσία αλλάζει τροχιά, υπερτονίζοντας την ανθρωπιστική πτυχή ή τις επαπειλούμενες γενοκτονίες, ώστε οι πολίτες να πεισθούν. Αλλά τις περισσότερες φορές δίχως επιτυχία. 
Πριν από 75 χρόνια η Γερμανία προκάλεσε έναν πόλεμο. Σήμερα η Γερμανία είναι ένας οικονομικός κολοσσός και επιδιώκει να παίξει εκ νέου ρόλο στην παγκόσμια πολιτική. Έναν ρόλο με τον οποίο οι Γερμανοί αισθάνονται άβολα. Στην ιδανική περίπτωση θα ήθελαν να αποτελούν μία «πράσινη Ελβετία». Αλλά οι καιροί αυτοί μοιάζουν να έχουν παρέλθει. Αυτό που οι σύμμαχοι της Γερμανίας περιμένουν είναι να αναλαμβάνει πολιτικό ρόλο αλλά και να συνεισφέρει στρατιωτικά εκεί όπου οι περιστάσεις το απαιτούν. Ταυτόχρονα όμως με μετριοπάθεια. Και ερχόμαστε έτσι στο τρίτο δίδαγμα: Μία μεγαλόστομη, αυταρχική συμπεριφορά εκ μέρους της Γερμανίας δεν είναι σήμερα σε καμία περίπτωση χαρακτηριστικό της γνώρισμα. 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τι διδάχτηκε η Γερμανία από την ήττα της στον Β΄ Παγκόσμιο; Τίποτα!

75 χρόνια πριν η Γερμανία αιματοκύλησε για δεύτερη φορά τον πλανήτη. Ηττήθηκε αλλά το ερώτημα είναι αν τελικά έμαθε το μάθημά της. Οι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ένας Τούρκος κάνει ταινία την Γενοκτονία των Αρμενίων

Ellada simera 0 Ειδήσεις, Εξωτερική Πολιτική, Τουρκία 12:48

<img alt="Image" src="http://www.onalert.gr/image/?w=630&src=/files/Image/ONALERTPHOTOS/ARMY_CULTURE/skinothetis.jpg" width="630" /> 
 
Στην Ελλάδα φοβόμαστε να συμπεριλάβουμε στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ,τις Γενοκτονίες των Τούρκων . Την ίδια ώρα ένας τούρκος σκηνοθέτης τόλμησε να κάνει ταινία για την Γενοκτονία των Αρμενίων. Το “The Cut” , του τούρκου σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> προβλήθηκε <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> στο διαγωνιστικό τμήμα του 71ου κινηματογραφικού φεστιβάλ της Βενετίας κι έγινε δεκτό με θερμά χειροκροτήματα! 
 
Στην πατρίδα του την Τουρκία βέβαια ο Ακίν έχει προκαλέσει αντισδράσεις. Εθνικιστές ετοιμάζονται να τον υποδεχτούν με διαμαρτυρίες υστερικές όπως συνηθίζουν παντού και πάντα οι εθνικιστές. 
 
Μέσα από την ιστορία, ενός άντρα που καταφέρνει να διασωθεί στη διάρκεια των φρικτών πογκρόμ, που το τουρκικό κράτος αρνείται εδώ και χρόνια να παραδεχτεί, ο Ακίν καταγράφει με εικαστικά εντυπωσιακές εικόνες την οδύσσεια του ήρωά του, που ξεκινά από το χωριό του, στην Τουρκία σε αναζήτησή της χαμένης οικογένειας του, σε ένα μεγάλο σε διάρκεια αλλά και σε απόσταση ταξίδι, περνώντας από τη Συρία και τον Λίβανο για να καταλήξει στην Κούβα και από εκεί στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.    Με έμπνευση την ταινία "Αμέρικα, Αμέρικα" του Ηλία Καζάν, αλλά και έργα σκηνοθετών, οπως ο Γιλμάζ Γκιουνέι και ο Τζον Φορντ, με εικόνες άλλοτε φρικτές στον ρεαλισμό τους (ιδιαίτερα στις σφαγές των Αρμενίων από τους τούρκους στρατιώτες) κι άλλοτε λυρικές (ιδιαίτερα στη χρήση των εξωτερικών χώρων, που συχνά θυμίζουν τα γουέστερν του Φορντ αλλά και σκηνές από την ταινία "Ο δρόμος" του Γκιουνέι), με ένα ρυθμό που θυμίζει έπη της λογοτεχνίας, ο Ακίν έφτιαξε ένα συγκλονιστικό, λυρικό φιλμ, που σίγουρα θα είναι στα φαβορί για κάποιο από τα βραβεία της φετινής Μόστρας.     
 
Το τρέϊλερ της ταινίας.  
 
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="//www.youtube.com/embed/khpZ3NtPjTM" width="640"></iframe> 
 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>