Στις 28 Αυγούστου, το Βερολίνο φιλοξένησε τη Συνδιάσκεψη για το Ευρωπαϊκό Μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων, την οποία διοργάνωσε η γερμανική κυβέρνηση. Συμμετείχαν υψηλόβαθμα στελέχη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, της γερμανικής κυβερνήσεως, ο καγκελάριος και δύο υπουργοί της Αυστρίας, η Σλοβενία και η Κροατία ως παρατηρητές (ήδη μέλη της Ε.Ε.) και οι έξι ενδιαφερόμενες χώρες: η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η Σερβία, το Μαυροβούνιο, το Κόσοβο, η Αλβανία και το κράτος των Σκοπίων. Η κυρία Μέρκελ κήρυξε την έναρξη της συνδιασκέψεως τονίζοντας ότι πρέπει να δοθεί προοπτική εντάξεως στην Ε.Ε. για τις έξι αυτές χώρες, με βασικά κριτήρια την πρόοδο της οικονομίας και τη σταθερότητα των δημοκρατικών θεσμών.
Η πρωτοβουλία αυτή της Γερμανίας εξέπληξε πολλούς, οι οποίοι αναρωτήθηκαν πού αποσκοπεί η κυβέρνηση της κυρίας Μέρκελ. Στην Ελλάδα σχολιάστηκε ιδιαιτέρως το κοινό ανακοινωθέν, το οποίο ζητεί να ανοίξει ο δρόμος για την ένταξη των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Πιστεύω ότι πίσω από τη γερμανική πρωτοβουλία δεν κρύβεται απλώς μια φιλοδοξία αναμείξεως και καθοδηγήσεως των βαλκανικών εξελίξεων. Βρίσκεται το όραμα -γεωπολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό- για τη δημιουργία μιας Μεσευρώπης, μιας κεντρικής ευρωπαϊκής ζώνης, μεταξύ Ευρωπαϊκής Ενώσεως και Ρωσίας, η οποία θα βρίσκεται υπό γερμανική επιρροή. Για να θυμηθούμε το ιστορικό παρελθόν, η Γερμανία μαζί με τη γλωσσικά και πολιτιστικά αδελφή της Αυστρία ενδιαφέρονται να ανασυστήσουν μια σύγχρονη μορφή της Αυστρουγγαρίας, της πολυεθνικής αυτοκρατορίας των Αψβούργων, η οποία διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη μετά την ήττα της στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Αυστρουγγαρία περιελάμβανε λίγο πριν διαλυθεί τη σημερινή Αυστρία, την Ουγγαρία, τη Σλοβενία, την Κροατία, τη Βοσνία, την Τσεχία και τη Σλοβακία, τμήματα της Πολωνίας, της Ουκρανίας και της βορείου Ιταλίας, την Τρανσιλβανία της σημερινής Ρουμανίας, καθώς και τη Βοϊβοντίνα της σημερινής Σερβίας. Η παρουσία του καγκελάριου-πρωθυπουργού και των υπουργών Οικονομικών και Εξωτερικών της Αυστρίας στη Συνδιάσκεψη του Βερολίνου καταδεικνύει την προσπάθεια των δύο γερμανόφωνων κρατών, Γερμανίας και Αυστρίας, να συνεργαστούν στενά για τη νέα Μεσευρώπη (Mitteleuropa), η οποία θα αποτελέσει με άλλα μέσα τον διάδοχο της παλιάς Αυστρουγγαρίας. Η Γερμανία, αν μπει μπροστά, ίσως φοβίσει ορισμένους λαούς, ενώ η Αυστρία, τμήμα του γερμανικού πολιτισμού, γίνεται ευκολότερα αποδεκτή ως εταίρος στην περιοχή των Βαλκανίων. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι από τις βαλκανικές χώρες-μέλη της Ε.Ε. κλήθηκαν μόνο η Σλοβενία και η Κροατία, που υπήρξαν επαρχίες της Αυστρουγγαρίας, ενώ αποκλείστηκαν η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Ρουμανία.
Εκατό χρόνια μετά την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος ξεκίνησε με την εισβολή της Αυστρουγγαρίας στη Σερβία, οι γερμανόφωνοι λαοί προσπαθούν να επαναφέρουν την οικονομική και πολιτιστική επιρροή τους στα Βαλκάνια και στη Μεσευρώπη. Το Βερολίνο και η Βιένη δεν λησμονούν ότι επί αιώνες στη Μεσευρώπη εκατομμύρια άνθρωποι διαφορετικών εθνοτήτων μάθαιναν τα γερμανικά και έγραφαν βιβλία ή θεατρικά έργα στη γλώσσα αυτή. Την επιρροή που έχασαν το 1918, με τη χρήση των όπλων, επιχειρούν σήμερα να αποκαταστήσουν με εργαλεία την οικονομία και τον πολιτισμό. Αυτό επιχείρησε να κάνει και η Ιταλία το 1991-1993 με την Πενταγωνική Πρωτοβουλία και το Αδριατικό Σύμφωνο, αλλά κατέληξε να έχει επιρροή μόνο στην Αλβανία.
Τα Σκόπια δεν ενδιαφέρουν ως ξεχωριστό κράτος τη Γερμανία, αλλά ως τμήμα της βαλκανικής περιοχής της Μεσευρώπης. Το 1993 υπήρχαν πληροφορίες ότι το -νεογέννητο τότε- κρατίδιο των ψευτομακεδόνων δέχθηκε να φιλοξενήσει πυρηνικά απόβλητα για να αποκτήσει τη γερμανική εύνοια. Η Ελλάς πρέπει να παραμείνει σταθερή στην αρχική θέση της ότι δεν παραχωρούμε το όνομα της Μακεδονίας ούτε σε παράγωγη ή σύνθετη μορφή.
Κωνσταντίνος Χολέβας
πηγή
Δημοσίευση σχολίου