Σημαντική εξέλιξη. Πώς ο τρομερός Trump έπεισε Ταϊλάνδη. Καμπότζη να κατεβάσουν τα όπλα εκεί που όλα έμοιαζαν κόλαση.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/7e27128d1b525f0a74b488682b4fd6cf_XL.jpg?v=2" width="718" /><br /><br /><div>Μετά την Ταϊλάνδη και η Καμπότζη συμφωνεί με την πρόταση για άμεση και άνευ όρων κατάπαυση του πυρός μεταξύ των δύο δυνάμεων<br /><br />Η Καμπότζη τάσσεται υπέρ μιας άμεσης και άνευ όρων κατάπαυση του πυρός με την Ταϊλάνδη, δήλωσε ο πρωθυπουργός της χώρας, Hun Manet.<br />Η αντίστοιχη δήλωση δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του υπουργικού Συμβουλίου του.<br />«Η Καμπότζη συμφωνεί με την πρόταση για άμεση και άνευ όρων κατάπαυση του πυρός μεταξύ των δύο δυνάμεων», δήλωσε ο Manet.<br />Διευκρινίζεται ότι η απόφαση ελήφθη μετά από τηλεφωνική συνομιλία με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Donald Trump.<br />Μάλιστα όπως έγινε γνωστό οι ηγέτες της Ταϊλάνδης και της Καμπότζης, Phumtham Vechay και Hun Manet, θα έχουν συνομιλίες τη Δευτέρα (28/7/2025) στη Μαλαισία μετά τις ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ των στρατιωτικών στις 24 Ιουλίου στα σύνορα των δύο χωρών.<br />Αυτό δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Μαλαισίας, Mohamad Hassan.<br /><br />Το παρασκήνιο της εκεχειρίας <br /><br />Ο Manet σημείωσε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος είχε μιλήσει μαζί του πριν επικοινωνήσει με τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό της Ταϊλάνδης, Pummam Vechayaky, ο οποίος συμφώνησε με την πρόταση για άμεση σύναψη εκεχειρίας.<br /><br />Συμπερασματικά, ο Manet ευχαρίστησε τον Trump και σημείωσε τη συμβολή του στην πρόληψη των πολέμων.<br />«Αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα θα βοηθήσει πραγματικά στην προστασία της ζωής πολλών στρατιωτών και πολιτών», κατέληξε ο Manet.<br />Η ένταση στις σχέσεις των δύο βασιλείων της Νοτιοανατολικής Ασίας κλιμακώθηκε στις 23 Ιουλίου.<br />Σε μία διαφιλονικούμενη περιοχή οι ένοπλες δυνάμεις των δύο χωρών άνοιξαν πυρ, κατηγορώντας η μία την άλλη για κλιμάκωση.<br />Αναφέρεται ότι μετά την προκαταρκτική συμφωνία των μερών για την ανακωχή, οι μάχες συνεχίστηκαν στην περιοχή του αρχαίου ναού Prasat Ta Khui.<br /><br />Πρώτη συμφώνησε η Ταϊλάνδη<br /><br />Ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης επιβεβαίωσε πρώτος τη συγκατάθεση της Μπανγκόκ για εκεχειρία με την Καμπότζη.<br />Σύμφωνα με τον ίδιο, η Μπανγκόκ συμφωνεί με τη σύναψη εκεχειρίας με την Pnom Penh, αλλά θέλει να δει την «ειλικρινή πρόθεση» της άλλης πλευράς.<br />Σημείωσε ότι εκπρόσωποι της Ταϊλάνδης είχαν συνομιλίες με τον Αμερικανό πρόεδρο Donald Trump, ο οποίος κάλεσε τις χώρες σε ειρήνη.<br /><br />Η πολιτική κρίση στην Ταϊλάνδη και η ανάγκη για «εθνική ανάταση» μέσω εξωτερικού αντιπάλου<br /><br />Η Ταϊλάνδη βρίσκεται σε μια από τις πιο ασταθείς πολιτικές περιόδους της πρόσφατης ιστορίας της.<br />Το στρατιωτικό κατεστημένο, που διατηρεί τον απόλυτο έλεγχο στην πολιτική σκηνή μετά από αλλεπάλληλα πραξικοπήματα και παρεμβάσεις, έχει δει την κοινωνική του νομιμοποίηση να καταρρέει.<br />Σκάνδαλα διαφθοράς, καταστολή της αντιπολίτευσης, αλλά και η αυστηρή εφαρμογή του νόμου περί προσβολής του βασιλιά (lese-majeste) έχουν φέρει τον στρατό αντιμέτωπο με ένα αυξανόμενο κύμα κοινωνικής δυσαρέσκειας, όπως επισημαίνει ο γεωπολιτικός αναλυτής Andrew Korybko.<br />Σε αυτό το πλαίσιο, η δημιουργία ή η προβολή ενός εξωτερικού εχθρού μπορεί να λειτουργήσει ως μηχανισμός συσπείρωσης της κοινωνίας, αλλά και ενίσχυσης του στρατού ως «εγγυητή της εθνικής ασφάλειας».<br />Η Καμπότζη προσφέρθηκε ιδανικά: έχει ιστορική αντιπαλότητα με την Ταϊλάνδη, έχει μικρότερη στρατιωτική ισχύ, και κυβερνάται ακόμη από τον Hun Sen και τον γιο του – πρόσωπα που ήδη έχουν δαιμονοποιηθεί εντός του ταϊλανδέζικου δημόσιου διαλόγου.<br /><br />Από την αμυντική στάση στην επιθετική στρατηγική<br /><br />Αρχικά, η ρητορική της Ταϊλάνδης βασίστηκε στην έννοια της αυτοάμυνας.<br />Όμως, όπως σε πολλές περιπτώσεις ανά τον κόσμο, η στρατιωτική εμπλοκή με μια πιο αδύναμη χώρα εύκολα εξελίσσεται σε παρατεταμένη εκστρατεία, όταν οι στόχοι της επιχείρησης επεκτείνονται πέραν του αρχικού σκοπού.<br />Καθώς οι συγκρούσεις συνεχίζονται και το αφήγημα περί «διαρκούς απειλής από το καθεστώς της Καμπότζης» ενισχύεται, δεν αποκλείεται να προωθηθεί η ιδέα ότι η μόνιμη λύση είναι η αποστρατιωτικοποίηση ή και η ανατροπή του καθεστώτος Hou Sen.<br />Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως «προληπτική ενέργεια για την περιφερειακή σταθερότητα».<br /><br />Η παλιά ρητορική της Δύσης<br /><br />Ο Hou Sen έχει ήδη στο παρελθόν στοχοποιηθεί από τη Δύση.<br />Η φημολογούμενη συμφωνία του με την Κίνα για τη φιλοξενία κινεζικής ναυτικής βάσης στην Καμπότζη, καθώς και η αντιδυτική του διακυβέρνηση, τον κατέστησαν ανεπιθύμητο συνομιλητή για τις ΗΠΑ και την ΕΕ.<br />Σε αυτό το φόντο, μια ταϊλανδική επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος θα μπορούσε να κερδίσει τη σιωπηλή υποστήριξη της Δύσης, ιδίως αν συνοδευτεί από δεσμεύσεις της Ταϊλάνδης ότι το νέο καθεστώς στην Pnom Penh θα απομακρυνθεί από την Κίνα.<br />Δηλαδή, η επέμβαση δεν χρειάζεται να είναι «κατόπιν εντολής της Δύσης» για να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της.<br /><br />Η σιωπή της Κίνας και της Ρωσίας: Στρατηγικός υπολογισμός ή συνένοχη απραξία;<br /><br />Παρ’ ότι η Καμπότζη είναι στενός σύμμαχος της Κίνας και η ρητορική της Ρωσίας υποστηρίζει πολυπολικότητα και σεβασμό στην κυριαρχία των κρατών, καμία από τις δύο υπερδυνάμεις δεν θα ήθελε να συγκρουστεί με την Ταϊλάνδη – έναν πιο ισχυρό και γεωστρατηγικά κρίσιμο εταίρο στην περιοχή.<br />Η Κίνα επενδύει δισεκατομμύρια στην Ταϊλάνδη, από σιδηροδρομικά δίκτυα έως βιομηχανικά πάρκα, και δύσκολα θα ρισκάρει αυτές τις σχέσεις για χάρη της Pnom Penh.<br />Αντίστοιχα, η Ρωσία, που προσπαθεί να ενισχύσει την παρουσία της στην Ασία, ίσως τηρήσει ουδέτερη στάση – ενώ τα δικά της μέσα σπάνια ασκούν κριτική στους στρατηγικούς εταίρους της Μόσχας.<br /><br />Το Βιετνάμ και η ιστορική του επιρροή στην Καμπότζη<br /><br />Το μοναδικό κράτος που δυνητικά θα μπορούσε να αποτρέψει μια ανοιχτή επέμβαση της Ταϊλάνδης είναι το Βιετνάμ – το οποίο ιστορικά είχε ανατρέψει το καθεστώς των Κόκκινων Hmer και στήριξε την άνοδο του Houn Sen.<br />Ωστόσο, οι σχέσεις Βιετνάμ–Καμπότζης είναι περίπλοκες και δεν αποκλείεται το Ανόι να μην δει με κακό μάτι μια μερική «αναδιάταξη» ισορροπιών, εφόσον δεν απειλείται η δική του επιρροή.<br />Το πιο πιθανό είναι το Βιετνάμ να παρακολουθεί σιωπηλά τις εξελίξεις, διατηρώντας το δικαίωμα να επέμβει μόνο αν η κατάσταση ξεφύγει εντελώς από κάθε έλεγχο.<br /><br /><img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/image/6_26.png" width="640" /><br />Ενδοχώρα του Mekong ως σιωπηλό πεδίο συγκρούσεων της νέας εποχής<br /><br />Το πιθανό σενάριο αλλαγής καθεστώτος στην Καμπότζη από την Ταϊλάνδη δεν αφορά μόνο τις δύο χώρες.<br />Είναι ενδεικτικό του πώς τοπικές εντάσεις μπορούν να μετατραπούν σε γεωπολιτικά εργαλεία, είτε για στρατιωτικά καθεστώτα που αναζητούν νομιμοποίηση, είτε για παγκόσμιες δυνάμεις που βλέπουν ευκαιρίες για αναδιάταξη της επιρροής τους.<br />Σε μια εποχή όπου η Δύση αναζητά συμμάχους για να περιορίσει την Κίνα και η Ανατολή προσπαθεί να διατηρήσει την επιρροή της χωρίς να προκαλεί ανοιχτές συγκρούσεις, η σιωπή ίσως αποδειχθεί πιο εύγλωττη από τη φανερή δράση.<br />Η μοίρα της Καμπότζης ενδέχεται να μην κριθεί στα πεδία μάχης της μεθορίου αλλά στα διπλωματικά τραπέζια πίσω από κλειστές πόρτες.<br />Και ο λαός της, όπως τόσες φορές στην ιστορία, μπορεί να βρεθεί ξανά απλός θεατής στις αποφάσεις των ισχυρών.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Σημαντική εξέλιξη. Πώς ο τρομερός Trump έπεισε Ταϊλάνδη. Καμπότζη να κατεβάσουν τα όπλα εκεί που όλα έμοιαζαν κόλαση.

Μετά την Ταϊλάνδη και η Καμπότζη συμφωνεί με την πρόταση για άμεση και άνευ όρων κατάπαυση του πυρός μεταξύ των δύο δυνάμεων Η Καμπότζη τάσσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ένας Λίβυος αναλυτής «μας ανοίγει τα μάτια»… Αυτά τα απλά που δεν θέλουν να καταλάβουν στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://static.euronews.com/articles/stories/09/37/24/32/1536x864_cmsv2_e47b04cb-0574-58b5-9ff1-c930d4b48894-9372432.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="864" data-original-width="1536" height="360" src="https://static.euronews.com/articles/stories/09/37/24/32/1536x864_cmsv2_e47b04cb-0574-58b5-9ff1-c930d4b48894-9372432.jpg" width="689" /></a></div><div><br /></div>Πολύ ενδιαφέρον το δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού <a href="https://www.spiegel.de/ausland/migration-athen-setzt-vor-allem-auf-haerte-a-f1d59b26-c12e-4924-822d-4b1bb729a48d">Spiegel</a>, καθώς για πρώτη φορά διαβάζουμε τη γνώμη ενός αναλυτή από τη Λιβύη, του Jalel Harchaoui, ο οποίος δίνει από μία άλλη οπτική γωνία τη θεώρηση των πραγμάτων μετά από το πρόσφατο μεταναστευτικό κύμα, που «πλημμύρισε» την Κρήτη.<br /><br />Ρωτήθηκε, λοιπόν αν ευθύνεται ο στρατηγός Χαλίφα Χαφτάρ (Haftar) για τις αυξημένες προσφυγικές ροές από τη Λιβύη προς την Κρήτη και απαντά αμέσως ότι η συγκυρία σίγουρα δεν είναι τυχαία:«Ο Haftar θα μπορούσε να τους εμποδίσει αν ήθελε. Ωστόσο δεν έχει να κάνει τόσο με την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) συνολικά, όσο κυρίως με τη διαμάχη της Τουρκίας με την Ελλάδα για τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) στην Ανατολική Μεσόγειο».<div><br />«Η Τουρκία κατάφερε πρόσφατα να προσεταιριστεί τον Haftar. Στην Αθήνα επικρατεί πανικός» σημειώνει ο Harchaoui, τονίζοντας ότι οι 10.000 χιλιάδες μετανάστες που έχει αφήσει μέχρι στιγμής ο Haftar να περάσουν, δεν είναι σημαντικός αριθμός για τη Λιβύη, αλλά αιτία σοβαρής πολιτικής κρίσης για την Ελλάδα.<br /><br />Στη συνέχεια, ο Λίβυος αναλυτής εξηγεί ότι ο ισλαμιστής Πρόεδρος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν (Erdogan) κατάφερε να πάρει τον Haftar με το μέρος του, παρέχοντάς του όπλα, βοήθεια στην εκπαίδευση στρατιωτών και υποστήριξη από τουρκικές εταιρείες στην ανοικοδόμηση τμήματος της χώρας. Ταυτόχρονα ο Haftar ελπίζει και σε βοήθεια για να επεκτείνει την κυριαρχία του και στη δυτική Λιβύη.<br /><br /><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #303030; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px 0px 2rem; padding: 0px;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="281" referrerpolicy="strict-origin-when-cross-origin" src="https://www.youtube.com/embed/kTZ7HJHPQfU?feature=oembed" style="box-sizing: inherit; max-width: 100%;" title="Οι σχέσεις Ελλάδας - Λιβύης και η απάντηση μέσω Chevron" width="500"></iframe></p><ul style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #303030; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; list-style-image: initial; list-style-position: initial; margin-inline-start: 1em; margin: 0px 0px 2rem; padding: 0px;"></ul>Ως εκ τούτου η πρόκληση πολιτικής κρίσης στην Ελλάδα ήταν για τον Haftar ένας εύκολος τρόπος να δείξει την ευγνωμοσύνη του στην Τουρκία, ελπίζοντας και σε ακόμη περισσότερα δώρα από αυτήν.<br /><br />Για την αποτυχία των Ευρωπαίων να διατηρήσουν καλή σχέση με τον Χαφτάρ, o Harchaoui αναφέρει ότι ο Λίβυος ηγέτης εκνευρίστηκε από την προσπάθεια των αξιωματούχων της Ε.Ε., να προσεγγίσουν ταυτόχρονα τους ηγέτες και της Δυτικής και της Ανατολικής Λιβύης.<br /><br />«Σε γενικές γραμμές η Ελλάδα ενεργεί αφελώς. Η Αθήνα έστειλε πολεμικά πλοία στη θαλάσσια περιοχή της Κρήτης και βασίζεται κυρίως στην αυστηρότητα. Αλλά αυτό δεν επιλύει το πρόβλημα από μόνο του. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να προσφέρει και κάτι. Η Ιταλία το κάνει εδώ και χρόνια με επιτυχία» προσθέτει, μεταξύ άλλων, ο αναλυτής.<br /><br />Τα είπε όλα και τα καταλάβαμε. Για το ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών «πέρα βρέχει στην καραμανιά χιονίζει», όπως λένε οι Έλληνες της Κύπρου. Δηλαδή; Συνηθίζουν να αναφέρουν τη φράση όταν ασκούνε κριτική απέναντι στην αδιαφορία που επιδεικνύει κάποιος για ένα θέμα που οι υπόλοιποι πιστεύουν ότι είναι πολύ σημαντικό.<br /><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ένας Λίβυος αναλυτής «μας ανοίγει τα μάτια»… Αυτά τα απλά που δεν θέλουν να καταλάβουν στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών.

Πολύ ενδιαφέρον το δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Spiegel , καθώς για πρώτη φορά διαβάζουμε τη γνώμη ενός αναλυτή από τη Λιβύη, του Ja...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Πούτιν βιάζεται να τελειώνει με το Κίεβο - Ο Κιμ ετοιμάζει χιλιάδες επίλεκτους Βορειοκορεάτες στρατιώτες για το μέτωπο της Ουκρανίας.

<img height="372" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/big_teaser/public/2025-07/putin-kim00-scaled.jpg?itok=2JC0pTLE" width="711" /><br /><br />Η Βόρεια Κορέα φέρεται να σχεδιάζει νέα αποστολή στρατευμάτων στη Ρωσία για συμμετοχή στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας, στο πλαίσιο στρατιωτικής συνεργασίας που περιλαμβάνει ανταλλαγή οπλισμού με τεχνογνωσία σε δορυφορικά και πυραυλικά συστήματα<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες από τη Νότια Κορέα, η Πιονγιάνγκ φέρεται να προετοιμάζει νέα αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων προς τη Ρωσία, με σκοπό τη συμμετοχή στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας, εντός των μηνών Ιουλίου ή Αυγούστου. Οι αποκαλύψεις προέρχονται από ενημέρωση της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών της Νότιας Κορέας (NIS) προς μέλη του κοινοβουλίου, όπως μεταδίδεται από το πρακτορείο Reuters.<br /><br />Η NIS εκτιμά ότι η Ρωσία ενδέχεται να σχεδιάζει ευρείας κλίμακας επίθεση στην Ουκρανία το προσεχές διάστημα, γεγονός που συνδέεται με την πιθανή εμπλοκή επιπλέον βορειοκορεατικών στρατευμάτων. Ο βουλευτής Λι Σουνγκ-κγουόν, μετά από κλειστή ενημέρωση, ανέφερε πως η εκτίμηση βασίζεται σε πρόσφατη επίσκεψη υψηλόβαθμου αξιωματούχου ασφαλείας του Ρώσου προέδρου στην Πιονγιάνγκ, καθώς και σε ενδείξεις για νέα στρατιωτική κινητοποίηση από τη Βόρεια Κορέα.<br /><br />«Η Βόρεια Κορέα ενδέχεται να στείλει επιπλέον στρατεύματα στη Ρωσία για να συμμετάσχουν στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο, και η Πιονγιάνγκ συνεχίζει να προμηθεύει τη Ρωσία με όπλα», δήλωσαν την Πέμπτη Νοτιοκορεάτες βουλευτές, επικαλούμενοι ενημέρωση από την υπηρεσία πληροφοριών.<br /><br />Παράλληλα, η NIS υποστηρίζει ότι η Βόρεια Κορέα συνεχίζει να προμηθεύει τη Ρωσία με πυρομαχικά πυροβολικού και πυραύλους. Σε αντάλλαγμα, η Πιονγιάνγκ φέρεται να λαμβάνει τεχνική υποστήριξη σε θέματα που αφορούν την εκτόξευση δορυφόρων και την καθοδήγηση πυραυλικών συστημάτων.<br /><br />«Η πρόσθετη αποστολή θα μπορούσε να γίνει ήδη από τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο», πρόσθεσε ο Λι, σημειώνοντας ότι η υπηρεσία επικαλέστηκε νέα αποστολή στρατευμάτων από τη Βόρεια Κορέα και πρόσφατη επίσκεψη υψηλόβαθμου αξιωματούχου ασφαλείας του Ρώσου προέδρου στην Πιονγιάνγκ ως βάση για την εκτίμησή της.<br /><br />Μετά από μακρά περίοδο σιωπής, τόσο η Βόρεια Κορέα όσο και η Ρωσία επιβεβαίωσαν την παρουσία βορειοκορεατικών στρατευμάτων και τον ρόλο τους στις επιχειρήσεις της Μόσχας στην Ουκρανία, με στόχο την ανακατάληψη της Περιφέρειας Κουρσκ. Η συνεργασία των δύο χωρών βασίζεται σε διμερή συνθήκη που υπεγράφη τον Ιούνιο του προηγούμενου έτους, η οποία περιλαμβάνει ρήτρα αμοιβαίας άμυνας.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο Πούτιν βιάζεται να τελειώνει με το Κίεβο - Ο Κιμ ετοιμάζει χιλιάδες επίλεκτους Βορειοκορεάτες στρατιώτες για το μέτωπο της Ουκρανίας.

Η Βόρεια Κορέα φέρεται να σχεδιάζει νέα αποστολή στρατευμάτων στη Ρωσία για συμμετοχή στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας, στο πλαίσιο στρατιωτικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο καλός σκακιστής μπορεί να είναι ένας “καρπαζοεισπράκτορας”;

<img height="465" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/07/albania-xartis-mitsotakis-tourkia-SLpress-825x600.jpg" width="718" /><div><br /></div><div><b>ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ</b><br />Με το αλβανικό υπουργείο Άμυνας να παρουσιάζει χάρτη με ελληνικές περιοχές (Κέρκυρα, Ηγουμενίτσα, Άρτα, Ιωάννινα, Πρέβεζα, Γρεβενά) και έπειτα από τα απανωτά χαστούκια που δέχτηκε η χώρα μας μέχρι και από την κυβέρνηση της Τρίπολης στην Λιβύη, εκτιμούμε πως κομίζουμε γλαύκας εις Αθήνας, αν επισημάνουμε ότι μία από τις μεγάλες παθογένειες της Ελλάδας είναι η έλλειψη υψηλής στρατηγικής.<br /><br />Η έλλειψη αυτή εδράζεται σε μια διάχυτη στην κοινωνία φαταλιστική άποψη περί ανύπαρκτης, “τελειωμένης”, Ελλάδας – καταδικασμένης να παίζει ρόλο καρπαζοεισπράχτορα, όσο και αν πρωθυπουργός αυτοχαρακτηρίζεται «σκακιστής», την στιγμή που, για παράδειγμα, δηλώνει πως η ηλεκτρική διασύνδεση με την Κύπρο θα πραγματοποιηθεί όταν το επιτρέψουν οι… «γεωπολιτικές συνθήκες», δηλαδή η Τουρκία!<br /><br />Αυτή η προναφερόμενη αντίληψη περί “τελειωμένης” με τη σειρά της στηρίζεται πάνω σε μια άτυπη αντίληψη περί “τέλους της Ιστορίας”, που κυριαρχεί στις ελληνικές ελίτ. Δηλαδή στην πίστη ότι τα έθνη έχουν παρακμάσει ως διεθνοπολιτικά υποκείμενα και ότι πλέον ο έλεγχος στο παγκόσμιο σύστημα ασκείται και θα ασκείται από τις απρόσωπες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, ή από μεταεθνικά γεωπολιτικά σχήματα, όπως είναι για παράδειγμα η ΕΕ (όσο και αν οι κατά καιρούς ηγεσίες κομπάζουν περί του αντιθέτου0. Άρα, η Ελλάδα καλώς έχει επιλέξει την γεωπολιτική αυτοεξάλειψή της, αφού “αυτό είναι το σωστό”, ή έστω το “αναπόφευκτο”.<br /><br />Όμως, ο πραγματικός κόσμος δεν έχει καμία σχέση με αυτές τις φαντασιώσεις. Το πραγματικό παγκόσμιο σύστημα είναι σκληρά, αδυσώπητα και ανελέητα εθνοκεντρικό και ανταγωνιστικό. Για την ακρίβεια, είναι περισσότερο εθνοκεντρικό και ανταγωνιστικό από ό,τι ήταν στο παρελθόν. Ο ανταγωνισμός μάλλον θα ενταθεί παρά θα κοπάσει, γιατί βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά μεταβατική περίοδο. Αυτή θα αναδείξει τους ηγεμόνες του δεύτερου μισού του 21ου αιώνα και θα προσδιορίσει ποιοι θα επιζήσουν και ποιοι θα περάσουν στην ιστορική μνήμη.<br /><br />Έτσι, αν η Ελλάδα θέλει να επιβιώσει – πολλώ δε μάλλον να ευημερήσει – οφείλει να εναρμονιστεί με τον ιστορικό χρόνο και να αντιληφθεί τον πραγματικό κόσμο, μέσα στον οποίο υπάρχει και λειτουργεί. Όμως, αυτό δεν αρκεί. Μια ακαδημαϊκού τύπου κατανόηση της πραγματικότητας δεν αρκεί για να βγάλει την Ελλάδα από το τέλμα. Χρειάζεται κάτι περισσότερο. Ένα μακρόπνοο στρατηγικό όραμα. Ένας μακρινός ιδεατός στόχος. Μια νέα <a href="https://www.youtube.com/watch?v=SYqb4xYBLwU">Μεγάλη Ιδέα.</a></div><div><br />Μία νέα Μεγάλη Ιδέα<br /><br />Αυτή η νέα Μεγάλη Ιδέα μπορεί να είναι η στόχευση της Ελλάδας να εξελιχθεί σε μια από τις σημαντικότερες χώρες του πλανητικού συστήματος των επόμενων δεκαετιών. Να αποτελέσει, θα μπορούσαμε να πούμε, μέλος ενός άτυπου G20 που θα περιλαμβάνει, όχι τις χώρες με τα μεγαλύτερα ΑΕΠ του πλανήτη, αλλά αυτές με τη μεγαλύτερη επιρροή και σημασία.<br /><br />Βέβαια, είναι αναμενόμενο ότι αυτός ο στόχος θα προκαλέσει θυμηδία και χλευασμό, αν όχι και οργή, των πολυποίκιλων εθνομηδενιστών εν Ελλάδι. Εθνομηδενιστών όλων των πολιτικών αποχρώσεων και κατηγοριών, ιδιαίτερα δε αυτών που ενδύουν τον εθνομηδενισμό τους κάτω από έναν μανδύα “καταγγελτικού εθνικισμού”. Και όμως, δεν είναι ένας στόχος που δεν μπορεί να επιτευχθεί.<br /><br />Η Ελλάδα, με γνώμονα την κρισιμότατη γεωγραφική της θέση στο διαμορφούμενο παγκόσμιο σύστημα, την τεράστια ιστορική και πολιτισμική της παράδοση (την καθιστά μια εν υπνώσει πολιτισμική υπερδύναμη), αλλά και για μια σειρά από δευτερεύοντες παράγοντες, έχει βάση έδρασης, πάνω στην οποία θα μπορούσε να στηρίξει την προσπάθεια της να επιτύχει έναν παρόμοιο στόχο.<br /><br />Βέβαια η επίτευξη αυτού του στόχου δεν είναι αυτοσκοπός. Μια παρόμοια στόχευση μπορεί να λειτουργήσει σαν το γύρισμα του κλειδιού στη μίζα για να επανεκκινήσει η ελληνική γεωπολιτική μηχανή, αλλά και σαν φάρος για να την κατευθύνει προς το μέλλον. Όμως, το ταξίδι είναι αυτό που μετράει περισσότερο, παρά ο τελικός προορισμός. Για να διεκδικήσει μια παρόμοια θέση η Ελλάδα πρέπει να μάθει να ξαναλειτουργεί εθνοκεντρικά.<br /><br />Πρέπει να αναπτύξει κάποια στοιχειώδη υψηλή στρατηγική, έτσι ώστε να μπορεί να ελίσσεται ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις. Να εκμεταλλεύεται τις συνέργειες και τις συνεργασίες μεταξύ τους, αλλά και τα ήρεμα νερά που προκύπτουν μεταξύ των ανταγωνισμών τους. Πρέπει, με δυο λόγια, να μάθει να σκέφτεται για τον εαυτό της. Και το κυριότερο να θυμηθεί ότι πρέπει να προστατεύει τον εαυτό της.<br />Αντίσταση στον τουρκικό ηγεμονισμό<br /><br />Σημείο έναρξης αυτής της μακρόπνοης πολιτικής μπορεί και πρέπει να είναι μια αποφασιστική προσπάθεια της Ελλάδας να υπερασπίσει τη γεωπολιτική της υπόσταση, ακεραιότητα και συνέχεια έναντι της απόπειρας ακρωτηριασμού που δέχεται από την Τουρκία (και όχι μόνο). Κι αυτό, όχι μόνο γιατί το Αιγαίο και η Ανατολική Μεσόγειος είναι από τα πιο κρίσιμης σημασίας σημεία του πλανήτη. Η κυρίαρχη θέση σε αυτά θα αποτελέσει ένα από τα κλειδιά για να εξελιχθεί κάποιος σε σημαντικό παίκτη των διεθνών εξελίξεων στο μέλλον.<br /><br />Η αποφασιστική αντίσταση κατά της Τουρκίας είναι έτσι και αλλιώς θεμελιώδες ζήτημα για την ίδια την επιβίωση της Ελλάδας σε βάθος χρόνου, ανεξαρτήτως του τι διακυβεύεται. Έχουμε φτάσει σε σημείο που αν οδηγηθούμε σε μια οδό “συμβιβασμού” τότε δύσκολα θα βρούμε σύντομα σημείο στήριξης. Θα κινδυνεύσουμε να εγκλωβιστούμε σε έναν ολισθηρό δρόμο “υποχωρήσεων”, “συμβιβασμών” και “επίδειξης ρεαλισμού” που περίπου αναπόφευκτα θα οδηγήσει στη γεωπολιτική εξάλειψη της Ελλάδας.<br /><br />Με άλλα λόγια, έχουμε φθάσει στο σημείο χωρίς επιστροφή. Οφείλουμε να το καταλάβουμε. Αν, όμως, επιδείξουμε μια πολιτική αποφασιστικής και ανυποχώρητης αντίστασης, τότε θα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα σε μια πορεία εθνικής αναγέννησης. Έτσι θα κινηθούμε προς έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή και σημαντικό ρόλο στο παγκόσμιο σύστημα. Η ίδια δε η ύπαρξη της Τουρκίας δίπλα μας, αποτελεί δυνάμει στοιχείο αναβάθμισης της Ελλάδας.<br /><br />Όπως ο γράφων έχει υποστηρίξει σε παλαιότερο άρθρο του στο SLpress, στις διεθνείς σπουδές σήμερα έχει εμφανιστεί μια νέα αντίληψη για το τι σημαίνει Μεσαία Δύναμη (Middle Power). Μια Μεσαία Δύναμη, λοιπόν, δεν αναγορεύεται ως τέτοια χάρη στα μεγέθη της, αλλά για τη θέση που βρίσκεται, για τις ευρύτερες δυνατότητές της και κυρίως για το αν γειτνιάζει με μια φιλόδοξη αναθεωρητική χώρα, της οποίας μπορεί να λειτουργήσει ως ρυθμιστικός παράγοντας. Και η Τουρκία είναι ακριβώς μια τέτοια χώρα.<br /><br />Αδιαίρετη ενότητα Ελλάδα-Κύπρος<br /><br />Και όταν λέμε ότι η Ελλάδα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο και να εξελιχθεί σε μέλος ενός άτυπου γεωπολιτικού G20 του πλανήτη, εννοούμε την “πλήρη” Ελλάδα, αυτήν που προκύπτει από τη σύνθεση των δύο κρατικών συνιστωσών του Ελληνισμού: Του ελλαδικού κράτους και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτά τα δύο, ναι μεν είναι ξεχωριστά κράτη, πλην όμως είναι και τα οργανικά στοιχεία μιας αδιαίρετης γεωπολιτικής ενότητας μεγάλων δυνατοτήτων.<br /><br />Οι απειλές που δέχεται διαρκώς η Κύπρος πρέπει να εκλαμβάνονται ως ξεκάθαρη και αναντίρρητη επίθεση στην Ελλάδα εν συνόλω. Και η αντιμετώπιση της Τουρκίας θα πρέπει να ξεκινήσει από εκεί. Το πώς θα γίνει αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Όμως, αυτό είναι ένα τακτικό πρόβλημα, για το οποίο υπάρχουν λύσεις. Για να εξεταστούν, όμως, αυτές οι λύσεις πρέπει να υπάρχει ένας στρατηγικός στόχος, ένα όραμα, το οποίο οι τακτικές επιλογές θα υπηρετούν. Και αυτό το όραμα μπορεί να είναι η διεκδίκηση από την Ελλάδα ενός πρωταγωνιστικού ρόλου στην ευρύτερη περιοχή μας.<br /><br />Αυτή η προσπάθεια μπορεί να αποτελέσει τον καταλυτικό παράγοντα που θα οδηγήσει στην ανάπτυξη πολιτικών και στρατηγικών εθνικής αναγέννησης και προκοπής σε όλα τα πεδία. Φυσικά, θα είναι μια δύσκολη πορεία και κανείς δεν εγγυάται την επιτυχία της. Όμως, από μόνη της, μια παρόμοια προσπάθεια θα επιτρέψει στην Ελλάδα να διεκδικήσει εκ νέου τον εαυτό της και τον έλεγχο της μοίρας της. Να ανακαλύψει ξανά τις δυνατότητές της και να επενδύσει σε αυτές. Κι αυτά είναι πολύ σημαντικά. Το εν υπνώσει γεωπολιτικό δυναμικό της Ελλάδας είναι τεράστιο και αν έλθουν στην επιφάνεια ακόμη και κομμάτια του, οι θετικές συνέπειες μπορεί να είναι μεγάλες.<br /><br />Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι η διεκδίκηση αυτού του πρωταγωνιστικού ρόλου ενδέχεται να μην είναι πολυτέλεια, αλλά υπαρξιακή αναγκαιότητα για τη χώρα μας στα χρόνια που έρχονται. Κι αυτό, πολύ απλά, γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σε μια τόσο μεγάλης σημασίας περιοχή του διεθνούς συστήματος που μόνο με δύο τρόπους μπορεί να συμμετάσχει στο νέο μεγάλο παιχνίδι για την παγκόσμια ηγεμονία που στήνεται στην ευρασιατική σκακιέρα. Ή ως παίκτης-διεκδικητής ή ως θήραμα. Η επιλογή είναι δική της.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πόσο καλός σκακιστής μπορεί να είναι ένας “καρπαζοεισπράκτορας”;

ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ Με το αλβανικό υπουργείο Άμυνας να παρουσιάζει χάρτη με ελληνικές περιοχές (Κέρκυρα, Ηγουμενίτσα, Άρτα, Ιωάννινα, Πρέβεζα, Γρε...

Διαβάστε την συνέχεια

Πολιτική: εικόνα καθίζησης . Η κρίση ανοίγει χώρο για νέα κόμματα.

<img height="480" src="https://omegapress.gr/images/ARXHGOI.jpg" width="708" /><div><br /></div><div>Του <b>Στράτου Βαλτινού</b><br />Δεν χρειάζονται δημοσκοπήσεις για να γίνει αντιληπτό το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Κόμματα σε ελεύθερη πτώση, κόμματα που δίνουν αγώνα επιβίωσης, κόμματα που δεν μπορούν να εκφράσουν την κοινωνία και τις ανάγκες της. Οι ιλιγγιώδεις ταχύτητες με τις οποίες εφαρμόζονται νέες τεχνολογίες, σε συνδυασμό με τις μεγάλες ανατροπές στον εργασιακό και κοινωνικό βίο και την γεωπολιτική κρίση , έχουν απορυθμίσει κράτη και κοινωνίες, που αναζητούν νέες ιδέες και σχήματα για να εναρμονιστούν με το νέο, σίγουρα ασταθή και γεμάτο αβεβαιότητες κόσμο. <br /><br />Στην Ελλάδα , η τελευταία δημοσκόπηση της GPO, απλά επιβεβαιώνει ότι η κρίση που μέχρι πρόσφατα έπληττε την αντιπολίτευση, τώρα διαλύει και την κυβέρνηση. Αν η πρόθεση ψήφου της ΝΔ , το 23%, από το 41% των εκλογών του 2023, είναι κυριαρχία, τότε χάνεται το νόημα των λέξεων και της πολιτικής. Η αλήθεια δεν βολεύει κανέναν. Και όμως αυτό που αποκαλύπτουν οι δημοσκοπήσεις είναι ότι το πολιτικό σύστημα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της κοινωνίας και αυτό προσφέρει ζωτικό χώρο για την ίδρυση νέων κομμάτων. Οι ανατροπές που συντελούνται στον κόσμο, θα σαρώσουν και την Ελλάδα. Για καλό ή για κακό, δεν γνωρίζουμε ακόμη.</div><div>  <br />Κρίση εμπιστοσύνης<br /><br />Μέχρι την εκλογή Τραμπ είχαμε την διασάλευση της διεθνούς πολιτικής με τους πολέμους, τις διαρκείς εντάσεις και την περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου. Επί Τραμπ έχουμε διασάλευση και της διεθνούς οικονομικής ζωής με τους δασμούς, την ακρίβεια , την ακόμη μεγαλύτερη έξαρση των ανισοτήτων. Η Ελλάδα βιώνει πολλαπλά προβλήματα. Πρόκληση ασφάλειας με επιτιθέμενη την Τουρκία, κρίση εσωτερική με απογείωση της διαφθοράς, του κομματικού κράτους, των σκανδάλων, των ανισοτήτων και της αδυναμίας της χώρας να αναπτυχθεί. Έχουμε δηλαδή πολυεπίπεδη κρίση την οποία η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει ακριβώς επειδή πολλές πτυχές αυτής της κρίσης, τις προκάλεσε η ίδια με τις επιλογές της. Υπό αυτή την οπτική, όλα δείχνουν ότι η σαρωτική κρίση θα επιφέρει ισχυρό χτύπημα στη ΝΔ και κατά τα φαινόμενα θα κλείσει και τον κύκλο του Κυριάκου Μητσοτάκη. <br /><br />Η ύπαρξη και μάλιστα ισχυρή της ακροδεξιάς και της λαϊκίστικης δεξιάς, μάλλον επιδεινώνουν το πρόβλημα του Μητσοτάκη. Γιατί αν η Ελληνική Λύση και τα άλλα κόμματα, δεξιά της ΝΔ, μπορούσαν να δώσουν λύσεις θα ήταν σε τροχιά εξουσίας. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα χαθεί στην πορεία ακριβώς επειδή δεν είναι σε θέση να παρουσιάσει κυβερνητικό πρόγραμμα, παρά το γεγονός ότι κερδίζει ψήφους απογοητευμένων πολιτών. Η ίδια η Κωνσταντοπούλου ευθύνεται για το γεγονός ότι η Πλεύση Ελευθερίας δεν κρίνεται από τις θέσεις της και την ιδεολογική της ταυτότητα, αλλά από την ένταση των αντιΣΥΡΙΖΑ δηλώσεων και τις επιθέσεις της κατά πάντων . <br /><br />Το τοπίο είναι ασταθές από μόνο του και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έπαιξε το χαρτί της σταθερότητας από το 2019. Ήταν ίσως ο πιο τυχερός πρωθυπουργός των τελευταίων δεκαετιών. Γιατί βρήκε ταμεία γεμάτα, σταθερό πολιτικό σύστημα, δρομολογημένη εξωτερική πολιτική. Και όμως τα ακύρωσε όλα στο όνομα των πολλών και σύνθετων συμφερόντων που υπηρετεί. Γι αυτό και αδυνατεί να εμφανίσει ένα στοιχειώδες αφήγημα εδώ και χρόνια. <br />Μάλιστα, εδώ και μήνες ο Μητσοτάκης είτε είναι υπό την πίεση σκανδάλων με τον ίδιο πολιτικά υπεύθυνο, ίσως και νομικά για πολλούς, είτε ανακοινώνει παροχές. Αυτά όμως δεν είναι σχέδιο πολιτικής ανάταξης και γι αυτό η πορεία του είναι συνεχώς φθίνουσα. <br />Σύμφωνα λοιπόν με τη δημοσκόπηση της GPO, h ΝΔ, χάνει άλλο ένα 3% στην πρόθεση ψήφου, σε σχέση με τον Ιούνιο. Ειδικότερα, από το 26% του Ιουνίου, βρίσκεται στο 23% . Ταυτόχρονα, η αντιπολίτευση δεν κερδίζει , αντίθετα πολλά κόμματα χάνουν. Δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ από το 12,7% του Ιουνίου είναι στο 11,2% , η Πλεύση Ελευθερίας, από το 12,5% , στο 10,5%, η Ελληνική Λύση στο 9,4%, το ΚΚΕ 7,2% και ο ΣΥΡΙΖΑ 5%.</div><div>  <br />Ο χρόνος και οι αποφάσεις<br /><br /></div><div>Όλα αυτά είναι απαισιόδοξα. Μια πρώτη ανάγνωση των τάσεων μας οδηγεί την εκτίμηση ότι τα κόμματα στο σύνολό τους αδυνατούν να αναπτυχθούν σε συνθήκες κρίσης όπως αυτή που διανύουμε. Δεν εμπνέουν και δεν είναι σε θέση να ηγηθούν, έστω να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των πολιτών. <br />Η ΝΔ του Μητσοτάκη , παρά τις πομπώδεις επικοινωνιακές καμπάνιες, αδυνατεί να συσπειρώσει τις δυνάμεις και η πτωτική τάση συνεχίζεται. Το ίδιο αφορά και την προοδευτική αντιπολίτευση, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα φαίνεται ότι πιάνουν οροφή, καθώς ούτε αυτά μπορούν να ηγηθούν με πρόγραμμα , θέσεις και ιδέες. <br /><br />Κατά συνέπεια υφίσταται κρίση του πολιτικού συστήματος. Σε τέτοιου είδους φαινόμενα είναι δύσκολο, όχι όμως απίθανο, κάποια από αυτά τα κόμματα ανασυνταχθούν. Πιο δύσκολο είναι το έργο της ΝΔ καθώς η φθορά της οφείλεται στην εξουσία της και υπό αυτή την οπτική, οι ψηφοφόροι ακριβώς σε αυτή την εικόνα της γυρίζουν την πλάτη. <br />Υπάρχει συνεπώς χώρος για νέα κόμματα; παρά το γεγονός ότι η πολιτική σκηνή φαίνεται γεμάτη, υπάρχει χώρος. Και στα δεξιά της ΝΔ και στα αριστερά της. Στα δεξιά της απουσιάζει μια ηγετική προσωπικότητα. Ο Σαμαράς δεν φαίνεται ικανός να απογειώσει αυτές τις δυνάμεις, ο Βορίδης ελέγχεται για το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, άρα ζητείται ηγέτης. Η ΝΔ σύντομα θα έχει ηγετικό πρόβλημα γιατί η επόμενη ημέρα δεν έχει Μητσοτάκη, οπότε και εκεί θα υπάρξει κινητικότητα για πολιτική και ιδεολογική ανασυγκρότηση. <br /><br />Στον προοδευτικό χώρο επικρατεί κινητικότητα από το 2019 που εντάθηκε μετά τις εκλογές του 2023 και τώρα βρίσκεται σε οριακό σημείο. Ή θα υπάρξει μια νέα γενιά πολιτικών που , μαζί με κάποιους πιο έμπειρους θα πάρουν την ευθύνη των νέων πρωτοβουλιών, η θα παραμείνει στον βάλτο της κρίσης. Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό. Να ηγηθεί μιας νέας γενιάς πολιτικών που με την αναγκαία συνδρομή έμπειρων στελεχών θα ανασυγκροτήσει τον χώρο με νέες ιδέες , κινηματικές, κοινωνικές και εθνικές και θα προσελκύσει την κοινωνία. <br /><br />Μια τέτοια διέξοδο φαίνεται να επιζητούν πολλοί ψηφοφόροι και απογοητευμένοι πολίτες. Αν τα τελευταία δύο χρόνια είχε αναδειχθεί ένας νέος ταλαντούχος και ισχυρός ηγέτης, δεν θα συζητούσαμε κανένα σενάριο. Θα είχε ήδη αναδειχθεί η εναλλακτική πρόταση. Ελλείψει όμως ενός τέτοιου ηγέτη, ο μόνος που υπάρχει αυτή την στιγμή και μπορεί να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων, είναι ο Αλέξης Τσίπρας. <br />Ο πολιτικός χρόνος είναι αμείλικτος και η κρίση μεγαλώνει. Οπότε η πολυτέλεια του χρόνου δεν υπάρχει. Ούτε η δικαιολογία ότι δεν είναι ακόμη έτοιμος , γίνεται δεκτή. Όποιος αδρανεί δεν είναι ποτέ έτοιμος...</div><div><br /></div><div><a href="https://omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πολιτική: εικόνα καθίζησης . Η κρίση ανοίγει χώρο για νέα κόμματα.

Του Στράτου Βαλτινού Δεν χρειάζονται δημοσκοπήσεις για να γίνει αντιληπτό το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Κόμματα σε ελεύ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Τεράστια αμυντική συμφωνία Ισραήλ- Ινδίας»

<img height="438" src="https://i0.wp.com/echedoros.blog/wp-content/uploads/2025/07/qwseqatqerqptqwjhy4367.jpg?resize=640%2C438&ssl=1" width="705" /><br /><br />«Walla: Μια τεράστια στρατιωτική συμφωνία μεταξύ Ινδίας και Ισραήλ», γράφει το αραβικό δημοσίευμα, <br />Ισραηλινές και ινδικές πηγές ανέφεραν ότι μια σημαντική στρατιωτική συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών είναι επικείμενη, μετά τις στρατιωτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ Νέου Δελχί και Ισλαμαμπάντ πριν από δύο μήνες.<br /><br />Σύμφωνα με τους εβραϊκούς ιστότοπους Walla και Bahdari Haredim, η συμφωνία θα περιλαμβάνει τα περισσότερα από τα όπλα που χρησιμοποιεί το Ισραήλ στον πόλεμό του εναντίον του Ιράν.<br /><br />Η αναμενόμενη συμφωνία περιλαμβάνει το προηγμένο ατρακτίδιο ηλεκτρονικού πολέμου Scorpius της Israel Aerospace Industries.<br /><br />Αυτή η κάψουλα, που αναπτύχθηκε από το εργοστάσιο της Elta, τοποθετείται εξωτερικά από ένα από τα επιθετικά αεροσκάφη και είναι αρκετά ισχυρή για να προστατεύει τους πάντες, παρέχοντας μια ασφαλή διαδρομή πτήσης για όλα τα επιθετικά αεροσκάφη στο δρόμο τους προς και από τον στόχο.<br /><br /> Εβραϊκές αναφορές ανέφεραν ότι η Ινδία ενδιαφέρεται επίσης να αποκτήσει έναν πύραυλο αέρος-αέρος μεγάλου βεληνεκούς.<br /><br />Η ισραηλινή αμυντική εταιρεία Rafael προσέφερε στους Ινδούς τον πύραυλο Stingsky, έναν πύραυλο έκτης γενιάς που οι Ισραηλινοί περιγράφουν ως επαναστατικό με εξαιρετικό βεληνεκές 250 χιλιομέτρων.<br /><br />Σύμφωνα με την Walla, ο πύραυλος περιέχει έναν αισθητήρα ραδιοσυχνοτήτων για την αναγνώριση στόχου και άλλους αισθητήρες και πιστεύεται ότι είναι άτρωτος στον ηλεκτρονικό πόλεμο.<br /><br />Μέχρι στιγμής, κανένας άλλος ξένος πελάτης δεν έχει ανακοινώσει αγορές αυτού του πυραύλου, ο οποίος θεωρείται σχετικά ακριβός δεδομένων των επιδόσεών του.<br /><br />Οι Ινδοί ενδιαφέρονται επίσης για τον βαλλιστικό πύραυλο αέρος IAI της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας, ο οποίος είναι σχετικά ακριβός, αλλά γρήγορος και δύσκολος στην αναχαίτιση.<br /><br /> Σύμφωνα με ξένα δημοσιεύματα, η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία έχει χρησιμοποιήσει αυτόν τον πύραυλο σε επιθέσεις κατά του Ιράν.<br /><br />Ινδικά δημοσιεύματα αναφέρουν ότι η εμβέλειά του έως και 400 χιλιόμετρα επιτρέπει στην Ινδική Πολεμική Αεροπορία να χτυπήσει οποιαδήποτε πακιστανική αεροπορική βάση από απόσταση.<br /><br />Εβραϊκές πηγές ανέφεραν ότι κατά τη διάρκεια των μαχών μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν πριν από περίπου δύο μήνες, οι Ινδοί έχασαν πέντε αεροσκάφη Dassault Rafale που ανήκαν στην Ινδική Πολεμική Αεροπορία.<br /><br />Η Ινδία κατηγορεί την Κίνα ότι παρείχε «έγκαιρες πληροφορίες» στο Πακιστάν κατά τη διάρκεια του πολέμου.<br /><br /> Αυτό προκάλεσε ανησυχίες στο Νέο Δελχί, ωθώντας το να αναζητήσει οπλικά συστήματα που θα μπορούσαν να αποτρέψουν ένα παρόμοιο περιστατικό. Τα βρήκαν στις εταιρείες Rafael, Israel Aerospace Industries και Elbit Systems στο Τελ Αβίβ και προετοιμάζονται για μαζικές παραγγελίες αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με ινδικά δημοσιεύματα.<br /><br />Η Walla ανέφερε ότι τα ινδικά αεροσκάφη που αγοράστηκαν στη Γαλλία καταρρίφθηκαν από κινεζικά μαχητικά αεροσκάφη που αγόρασε το Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένου του J-10C οπλισμένου με πυραύλους αέρος-αέρος με καθοδήγηση ραντάρ και βεληνεκές περίπου 150 χιλιομέτρων.<br /><br />Το μάθημα της Ινδίας από αυτό είναι να βελτιώσει τις δυνατότητές της στον ηλεκτρονικό πόλεμο και τα όπλα μεγάλου βεληνεκούς, κάτι που πιστεύει ότι θα διασφαλίσει ότι τα αεροσκάφη της δεν θα πλησιάσουν το αποτελεσματικό βεληνεκές των κινεζικών πυραύλων.<div><br /></div><div><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

«Τεράστια αμυντική συμφωνία Ισραήλ- Ινδίας»

«Walla: Μια τεράστια στρατιωτική συμφωνία μεταξύ Ινδίας και Ισραήλ», γράφει το αραβικό δημοσίευμα,  Ισραηλινές και ινδικές πηγές ανέφεραν ότ...

Διαβάστε την συνέχεια

Εκσυγχρονισμός ΜΕΚΟ: Στο στόχαστρο του Πολεμικού Ναυτικού το πυροβόλο Sovraponte.

<img src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2025/07/SOVRAPONTE-MEKO-3-750x375.jpeg" /><br /><br /><div>Του <b>Κώστα Σαρικά</b><br />Μετά από χρόνια στασιμότητας, καθυστερήσεων και αλλαγών σχεδιασμού, το Πολεμικό Ναυτικό κάνει επιτέλους το μεγάλο βήμα για την αναβάθμιση των φρεγατών ΜΕΚΟ κλάσης «ΥΔΡΑ» ώστε να αποτελέσουν για τα επόμενα χρόνια δίπλα στις FDI υπολογίσιμες Μονάδες επιφανείας με σημαντικές επιχειρησιακές δυνατότητες στο σύγχρονο περιβάλλον απειλών.<br /><br />Στο πλαίσιο του πολυαναμενόμενου προγράμματος εκσυγχρονισμού, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του OnAlert.gr, το Ναυτικό Επιτελείο εξετάζει σοβαρά μια καινοτόμο επιλογή στον τομέα του οπλισμού: την τοποθέτηση του υπερσύγχρονου ναυτικού πυροβόλου Sovraponte 76/62 mm στο πρυμναίο τμήμα των φρεγατών, στη θέση που αρχικά προβλεπόταν για το σύστημα CIWS RAM.<br /><br />Πρόκειται για μια απόφαση που εφόσον υλοποιηθεί, αναμένεται να αλλάξει ριζικά τη φιλοσοφία αυτοπροστασίας των ΜΕΚΟ και να δώσει στο Πολεμικό Ναυτικό ένα ακόμη εργαλείο υψηλής τεχνολογίας, ικανό να αντιμετωπίσει πολλαπλές απειλές, τόσο από αέρα όσο και από θάλασσα.<br /><br /><img src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2025/07/SOVRAPONTE-MEKO-10.jpeg" /><br />Sovraponte: Το «έξυπνο» ναυτικό πυροβόλο νέας γενιάς<br /><br />Το Sovraponte είναι προϊόν της ιταλικής Leonardo και μπήκε σε επιχειρησιακή υπηρεσία το 2022-2023. Αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 2010 ως μια πιο ευέλικτη και τεχνολογικά προηγμένη εκδοχή του θρυλικού 76mm Super Rapid, που εξοπλίζει δεκάδες ναυτικά ανά τον κόσμο.<br /><br />Η ονομασία Sovraponte, που σημαίνει «πάνω στο κατάστρωμα» στα ιταλικά, υποδηλώνει τη βασική καινοτομία του συστήματος: δεν απαιτεί καμία διείσδυση στο κύτος, καθώς όλος ο μηχανισμός και η αποθήκευση των πυρομαχικών βρίσκονται πάνω στο κατάστρωμα.<br /><br />Αυτό του επιτρέπει να τοποθετείται σε σημεία του πλοίου που μέχρι σήμερα δεν ήταν εφικτά, όπως το πρυμναίο τμήμα, ακόμη και επάνω από υπόστεγα ελικοπτέρων. Σε αυτή ακριβώς τη δυνατότητα βασίζεται το σκεπτικό του Ναυτικού Επιτελείου, το οποίο εξετάζει το Sovraponte ως εναλλακτικό CIWS, αλλά με πλεονεκτήματα που δεν προσφέρει ούτε το Phalanx ούτε το RAM.<br /><br /><img height="366" src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2025/07/SOVRAPONTE-MEKO-1.jpeg" width="640" /><br /><br />Το Sovraponte βασίζεται στην ίδια κάννη των 76mm/62-cal του Super Rapid και διαθέτει ενσωματωμένο σύστημα αυτόματης επιλογής πυρομαχικών από το απόθεμα των 76 βλημάτων που φέρει.<br /><br />Το σύστημα λειτουργεί πλήρως χωρίς προσωπικό στη βάση του πυροβόλου, βασιζόμενο σε εξωτερικά δεδομένα από ραντάρ ή οπτικά μέσα. Προαιρετικά, μπορεί να φέρει και το Strales, ένα σύστημα καθοδήγησης ραντάρ που παρέχει τη δυνατότητα εμπλοκής ταχέως κινούμενων στόχων με ακρίβεια και μεγάλη ταχύτητα απόκρισης.</div><div><br />Καταστροφική ισχύς με έξυπνα πυρομαχικά<br /><br />Η πραγματική επανάσταση, ωστόσο, κρύβεται στα πυρομαχικά που μπορεί να εκτοξεύσει. Το Sovraponte μπορεί να χρησιμοποιήσει:<br /><br />DART: Κατευθυνόμενα βλήματα για εγγύς άμυνα (CIWS), με δυνατότητα ελιγμών έως και 20G και υψηλή ακρίβεια κατά ταχέως κινούμενων στόχων όπως UAV, αντιπλοϊκοί πύραυλοι ή μικρά σκάφη.<br />Vulcano 76: Μακράς εμβέλειας βλήματα, με ενεργή καθοδήγηση και εμβέλεια που φτάνει έως και 40 χλμ. (ανάλογα με την έκδοση), προσφέροντας ικανότητα προσβολής στόχων πολύ πέρα από το οπτικό πεδίο.<br /><br />Η ευελιξία του συστήματος, σε συνδυασμό με το μικρό του αποτύπωμα και τη δυνατότητα γρήγορης αλλαγής αποστολής (από CIWS σε προσβολή επιφανειακών στόχων ή υποστήριξη χερσαίων επιχειρήσεων), το καθιστούν ένα από τα πιο εξελιγμένα και πολύ-αποστολικά ναυτικά πυροβόλα στον κόσμο.<br /><br />Ποιοι το χρησιμοποιούν<br /><br />Το Sovraponte έχει ήδη επιλεγεί από το Ιταλικό Πολεμικό Ναυτικό και εξοπλίζει τις νέες φρεγάτες πολλαπλών ρόλων Thaon di Revel (PPA), ενώ αποτελεί επιλογή και για τις ολλανδο-βελγικές φρεγάτες ASWF που βρίσκονται υπό παραγγελία. Η Ολλανδία σκοπεύει να τοποθετήσει το Sovraponte και σε υπάρχοντα πλοία, αντικαθιστώντας τα Goalkeeper CIWS στα De Zeven Provinciën και στο Johan de Witt.<br /><br />Αυτό δείχνει ότι η τάση των σύγχρονων ναυτικών πηγαίνει προς πολυλειτουργικά οπλικά συστήματα με καθοδηγούμενα πυρομαχικά και δυνατότητα τοποθέτησης χωρίς μετασκευές στο κύτος, κάτι που το ελληνικό ΠΝ φαίνεται να υιοθετεί.<br />Ο εκσυγχρονισμός των MEKO: Επιτέλους σε τροχιά υλοποίησης<br /><br />Το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ προχωρά μετά από την έγκριση του ΚΥΣΕΑ και στοχεύει στην πλήρη επιχειρησιακή τους αναβάθμιση έως το 2030. Το κόστος του αρχικού πακέτου εκτιμάται σε περίπου 290 εκατ. ευρώ, σημαντικά μειωμένο από τα αρχικά 900 εκατ., έπειτα από ενδελεχή αξιολόγηση των πραγματικών αναγκών.<br /><br /><img src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2025/07/SOVRAPONTE-MEKO-8.jpeg" /><br /><br />Η έναρξη των εργασιών στην πρώτη φρεγάτα τοποθετείται εντός του 2026, με στόχο την ολοκλήρωση της τελευταίας έως το 2030. Η επιλογή του πρώτου πλοίου θα γίνει με βάση επιχειρησιακά και τεχνικά κριτήρια.</div><div><br />Δομή και φάσεις του προγράμματος<br /><br />Ο εκσυγχρονισμός θα υλοποιηθεί σε δύο φάσεις:<br /><br />Φάση 1 – Συστήματα μάχης: Αντικατάσταση του Κέντρου Διοίκησης Μάχης με το TACTICOS II, νέοι αισθητήρες, ραντάρ και συστήματα Ηλεκτρονικού Πολέμου.<br />Φάση 2 – Πλατφόρμα: Αντικατάσταση κινητήρων, συστημάτων πρόωσης, βοηθητικών μηχανημάτων και συνολική αναβάθμιση του μηχανολογικού σκέλους.<br /><br />Στόχος είναι να διατηρηθεί η επιχειρησιακή διαθεσιμότητα των ΜΕΚΟ σε όλη τη διάρκεια των εργασιών, με τα πλοία να παραμένουν εν μέρει ενεργά.<br /><br />Νέα τεχνολογικά συστήματα<br /><br />Κύριο ραντάρ NS-110 AESA (Thales): Με εμβέλεια 280 χλμ. στον αέρα και 80 χλμ. στην επιφάνεια, δυνατότητα ταυτόχρονης παρακολούθησης έως και 1.000 στόχων.<br />TACTICOS II: Ψηφιακή σουίτα μάχης, ενιαίο περιβάλλον λήψης αποφάσεων με πλήρη διασύνδεση αισθητήρων και οπλικών συστημάτων.<br />Ηλεκτρονικός Πόλεμος «ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ» (naval configuration): Ανάπτυξη της ΕΑΒ με επιχειρησιακή εμπειρία από την Ερυθρά Θάλασσα.<br />ESSM Block II: Αντιαεροπορικά βλήματα πολλαπλής καθοδήγησης, με εμβέλεια 30+χλμ. και ταχύτητα >4 Mach.<br /><br />Η εγκατάσταση CIWS, όπως το Phalanx ή το RAM, παραμένει εκτός του βασικού πακέτου και θα προχωρήσει σε επόμενες φάσεις με ξεχωριστά κονδύλια. Εδώ ακριβώς έρχεται η πιθανή επιλογή του Sovraponte, ως μια ενδιάμεση ή ακόμα και μόνιμη λύση CIWS, με πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες και οικονομικό αποτύπωμα.<br /><br /><img src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2025/07/SOVRAPONTE-MEKO-7.jpeg" /><br /><br /></div><div>Η ελληνική συμμετοχή και ο ρόλος του εφοπλιστικού κόσμου<br /><br />Το πρόγραμμα περιλαμβάνει σημαντική ελληνική βιομηχανική συμμετοχή, με τρεις βασικές συμβάσεις:Ναυπηγεία Σκαραμαγκά: Εκτέλεση του κύριου όγκου εργασιών.<br />Thales: Προμήθεια των νέων συστημάτων.<br />SSMART: Πιστοποιημένος ελληνικός integrator.<br /><br />Παράλληλα,  υνεχίζονται οι επαφές με τον Υποναύαρχο ε.α. Παναγιώτη Λασκαρίδη, ο οποίος ηγείται πρωτοβουλίας χρηματοδότησης του μηχανολογικού σκέλους από ιδιωτικούς πόρους, σε συνεργασία με το ΓΕΝ και άλλους εφοπλιστές.<br /><br />Στρατηγική σημασία του εκσυγχρονισμού<br /><br />Οι ΜΕΚΟ αποτελούν πυλώνα του Στόλου εδώ και δεκαετίες. Η αναβάθμισή τους θα επιτρέψει στο ΠΝ να διατηρήσει ικανότητες πρώτης γραμμής, παράλληλα με τις νέες φρεγάτες Belharra και ενδεχομένως τις ιταλικές FREMM.<br /><br />Ο εκσυγχρονισμός δίνει στο ΠΝ ένα πιο ευέλικτο, δικτυοκεντρικό και τεχνολογικά προηγμένο στόλο, ικανό να επιχειρεί σε όλα τα επίπεδα: αεράμυνα περιοχής, αντιπλοϊκές επιχειρήσεις, ανθυποβρυχιακές αποστολές και επιτήρηση.<br /><br />Η ένταξη του πυροβόλου Sovraponte στις MEKO θα αποτελέσει στρατηγική επιλογή για την ενίσχυση της αυτοπροστασίας και της ευελιξίας των φρεγατών, ιδίως εάν υιοθετηθεί ως εναλλακτική λύση CIWS. Μαζί με την ευρύτερη αναβάθμιση των ηλεκτρονικών, αισθητήρων και οπλικών συστημάτων, το Πολεμικό Ναυτικό φαίνεται αποφασισμένο να καλύψει το χαμένο έδαφος και να διασφαλίσει ότι τα επόμενα χρόνια θα παραμείνει παράγοντας ισχύος στην ταραγμένη περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.onalert.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Εκσυγχρονισμός ΜΕΚΟ: Στο στόχαστρο του Πολεμικού Ναυτικού το πυροβόλο Sovraponte.

Του Κώστα Σαρικά Μετά από χρόνια στασιμότητας, καθυστερήσεων και αλλαγών σχεδιασμού, το Πολεμικό Ναυτικό κάνει επιτέλους το μεγάλο βήμα για ...

Διαβάστε την συνέχεια

Άρθρο-ράπισμα για «τη σαπίλα του ελληνικού κράτους»: Διαχρονική μάστιγα της Ελλάδας η δυναστική πολιτική.

<a href="https://img-s-msn-com.akamaized.net/tenant/amp/entityid/AA1JmhzS.img?w=1900&h=1122&m=4&q=84" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1122" data-original-width="1900" height="378" src="https://img-s-msn-com.akamaized.net/tenant/amp/entityid/AA1JmhzS.img?w=1900&h=1122&m=4&q=84" width="704" /></a><br /><br /><div>Ένα άρθρο που στηλιτεύει τη δυναστική πολιτική και την οικογενειοκρατία στην Ελλάδα, διασύροντας ταυτόχρονα όλο το πολιτικό κατεστημένο της χώρας μας, δημοσίευσε το καθημερινό αμερικανικό διαδικτυακό περιοδικό «<a href="https://www.theglobalist.com/greece-dynastic-politics-crony-capitalism-corruption-european-union/">The Globalist</a>».<br /><br />Συντάκτης του άρθρου είναι ο Ντένις Μακσέιν, πρώην Υπουργός Επικρατείας του Ηνωμένου Βασιλείου και αρμόδιος για την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική.</div><div><br />The Globalist: Όλα όσα γράφει στο άρθρο του για την Ελλάδα<br /><br />Πριν από μια δεκαετία, στο αποκορύφωμα της κρίσης της Ευρωζώνης, η Ελλάδα ήταν ο πιο αδύναμος οικονομικός κρίκος της Ευρώπης. Τα τελευταία χρόνια, η χώρα έχει σημειώσει εντυπωσιακή πρόοδο στη βελτίωση της οικονομικής της απόδοσης.<br />Η παράδοση της δυναστικής πολιτικής<br /><br />Το βαλκανικό έθνος είχε ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα το 1979 — μόλις πέντε χρόνια μετά την πτώση μιας βάναυσης στρατιωτικής δικτατορίας.<br /><br />Ωστόσο, ενώ η Ελλάδα άφησε πίσω της τη στρατιωτική κυριαρχία, πάνω από 45 χρόνια αργότερα, δεν έχει ακόμη καταφέρει να αποτινάξει την παράδοση της δυναστικής πολιτικής.<br /><br />Δείτε τα στοιχεία: Τρεις Παπανδρέου — πατέρας, γιος και εγγονός — έχουν ηγηθεί ελληνικών κυβερνήσεων από την αριστερά, από το 1945.<br /><br />Δύο Καραμανλήδες κυβέρνησαν από τη δεξιά. Η οικογένεια Μητσοτάκη, με ρίζες στην Κρήτη του 19ου αιώνα, έχει αναδείξει δύο πρωθυπουργούς — συμπεριλαμβανομένου του νυν, του 57χρονου Κυριάκου Μητσοτάκη και της αδερφής του, πρώην δημάρχου Αθηναίων και Υπουργού Εξωτερικών</div><div><br />Το ευρώ για τη διάσωση;<br /><br />Η ειδικότητα των πολιτικών φατριών είναι να ανταλλάσσουν χάρες, επενδύσεις και θέσεις εργασίας με ψήφους. Αυτό προφανώς δεν αποτελεί συνταγή για οικονομική αποτελεσματικότητα και επίσης παραβιάζει κατάφωρα κάθε δημοκρατικό πρότυπο διαφάνειας.<br /><br />Ελπίζοντας ότι θα μεταμόρφωνε την προβληματική οικονομία της χώρας, ήταν ο Κώστας Σημίτης, ένας μεταρρυθμιστής σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός, που προχώρησε στην υιοθέτηση του ευρώ ως νομίσματος της Ελλάδας το 2001.<br /><br />Ωστόσο, ήταν μια μάταιη ελπίδα ότι η υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος θα μεταμόρφωνε την μη μεταρρυθμισμένη, διεθνώς μη ανταγωνιστική οικονομία της χώρας.<br /><br />Το 2004, η Ελλάδα φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και κέρδισε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Αποκαλύφθηκαν νέες υποδομές και η διπλωματία βελτίωσε τις περιφερειακές σχέσεις.<br /><br />Δυστυχώς, ο Σημίτης επιδίωξε μεταρρυθμίσεις, αλλά απέφυγε να αμφισβητήσει το σύστημα χρηματοδότησης των κομμάτων που ελέγχεται από πολιτικές οικογένειες.<br />Μυωπία, διεφθαρμένα ιδανικά και απόλυτη ανικανότητα που κόβει την ανάσα<br /><br />Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008-2009 έπληξε σκληρά την Ελλάδα. Ο δημοσιογράφος Γιάννης Παλαιολόγος κατέγραψε την εποχή στο βιβλίο του, «Ο 13ος Άθλος του Ηρακλή», περιγράφοντας ένα τοπίο «μυωπίας, διεφθαρμένων ιδανικών και απόλυτης ανικανότητας που κόβει την ανάσα».<br /><br />Μετά το ενδιάμεσο διάστημα με επικεφαλής το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Τσίπρα, το ελληνικό κομματικό σύστημα παρέμεινε κυριαρχούμενο από γνωστά ονόματα.<br /><br />Τα κόμματα της αντιπολίτευσης απέτυχαν να δημιουργήσουν βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις. Η οικονομία παρέμεινε εύθραυστη και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ συνέχισε να υπολείπεται του μεγαλύτερου μέρους της ΕΕ.<br /><br />Παρά τον πλούτο της Ελλάδας σε παγκοσμίως αναγνωρισμένους οικονομολόγους και επιτυχημένους επαγγελματίες της διασποράς, το εγχώριο επιχειρηματικό περιβάλλον παρέμεινε βυθισμένο στον πελατειακό προσανατολισμό και την αδράνεια.<br />Μητσοτάκης ο μεταρρυθμιστής;<br /><br />Το 2019, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέστρεψε στην εξουσία και επανεξελέγη το 2023. Η κυβέρνησή του, αν και δημοφιλής σε ορισμένους κύκλους, έχει αντιμετωπίσει σοβαρά ερωτήματα.<br /><br />Ένα μεγάλο σκάνδαλο ξέσπασε πριν από λίγο καιρό όταν αποκαλύφθηκε ότι το γραφείο του είχε εγκρίνει την παρακολούθηση του αρχηγού του κόμματος της αντιπολίτευσης. Ο αξιωματούχος που επέβλεπε αυτή την επιχείρηση ήταν ο ανιψιός του — υπογραμμίζοντας την επιμονή της δυναστικής διακυβέρνησης.<br />Εκτροχιασμός από ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα που θα μπορούσε να αποφευχθεί<br /><br />Τον Φεβρουάριο του 2023, σημειώθηκε τραγωδία όταν μια μετωπική σύγκρουση μεταξύ ενός επιβατικού τρένου και ενός εμπορευματικού τρένου σκότωσε 57 άτομα, κυρίως φοιτητές. Πάνω από 100 τραυματίστηκαν.<br /><br />Το εμπορικό τρένο μετέφερε επικίνδυνες χημικές ουσίες που δεν δηλώθηκαν, με αποτέλεσμα μια καταστροφική πύρινη σφαίρα. Οι έρευνες αποκάλυψαν ένα εξαιρετικά ξεπερασμένο σύστημα σηματοδότησης.<br /><br />Ο υπουργός Μεταφορών, γόνος μιας άλλης μεγάλης πολιτικής οικογένειας, παραιτήθηκε, μόνο και μόνο για να επανεκλεγεί λίγους μήνες αργότερα.<br /><br />Η δημόσια αγανάκτηση ξέσπασε. Περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι συμμετείχαν σε διαμαρτυρίες σε εθνικό επίπεδο. Οι διαδηλωτές απαίτησαν να μάθουν γιατί ένα τέτοιο επικίνδυνο φορτίο είχε μείνει αδήλωτο.<br /><br />Ταυτόχρονα, στους εργαζόμενους των σιδηροδρόμων είχε νομικά απαγορευτεί να απεργήσουν για λόγους ασφαλείας λόγω προηγούμενης νομοθεσίας.<br /><br />Αν και τελικά ξεκίνησε κοινοβουλευτική έρευνα το 2025, λίγοι αναμένουν ουσιαστική λογοδοσία.<br />Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία<br /><br />Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία κατηγόρησε δύο υπουργούς της ελληνικής κυβέρνησης για «ποινικά αδικήματα».<br /><br />Η υπόθεση αφορά απάτη, στην οποία Έλληνες πολίτες με πολιτικούς δεσμούς που ψήφισαν το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, έλαβαν εκατομμύρια γεωργικά κονδύλια της ΕΕ.<br /><br />Ωστόσο, αυτά τα κεφάλαια τους παρασχέθηκαν για βοσκοτόπια που δεν κατείχαν ή δεν είχαν μισθώσει, ή για γεωργικές εργασίες που δεν εκτέλεσαν ποτέ, στερώντας από τους πραγματικούς αγρότες τα χρήματα που δικαιούνταν.<br /><br />Οι Βρυξέλλες ζήτησαν από το ελληνικό κοινοβούλιο να διερευνήσει αυτήν την ομηρική διαφθορά, αλλά κανείς στην Ελλάδα δεν αναμένει να δει καμία σοβαρή κύρωση εναντίον μιας πολιτικής τάξης, που πιστεύει ότι είναι υπεράνω του νόμου.<br /><br />Τώρα, πέντε υπουργοί αναγκάστηκαν να παραιτηθούν, αλλά ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης εξακολουθεί να αιωρείται πάνω από τη σαπίλα του ελληνικού κράτους που ελέγχει η δυναστεία του από το 2019.<br />Η κεντροαριστερά της Ελλάδας έχει χάσει τη συνοχή και την επιρροή της<br /><br />Λίγο αργότερα, δύο υπουργοί της κυβέρνησης κατηγορήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία ότι συμμετείχαν σε ένα δόλιο σχέδιο που αφορούσε γεωργικά κονδύλια της ΕΕ.<br /><br />Ψηφοφόροι που συνδέονται με το κυβερνών κόμμα φέρονται να έλαβαν πληρωμές για γη που δεν κατείχαν ή για εργασία που δεν εκτελέστηκε ποτέ.<br /><br />Για άλλη μια φορά, οι προσδοκίες για συνέπειες είναι χαμηλές. Παρά τα αυξανόμενα σκάνδαλα, ο Μητσοτάκης φαίνεται σε μεγάλο βαθμό ανεπηρέαστος.<br /><br />Η αντιπολίτευση παραμένει αδύναμη και κατακερματισμένη. Η παραδοσιακή κεντροαριστερά έχει χάσει τη συνοχή και την επιρροή της. Άλλα κινήματα στερούνται συνοχής ή εθνικής εμβέλειας.</div><div><br /></div><div>Όπως έγραψε ο αρθρογράφος Νίκος Κωνσταντάρας, «στην Ελλάδα είμαστε ικανοποιημένοι με μεγαλοπρεπείς δηλώσεις προθέσεων και ατελείωτες γκρίνιες… καλύπτουμε το χάος με ψηφιακό κραγιόν».</div><div><br />Τα δύο μεγάλα ερωτήματα<br /><br />Μπορεί ένα αναζωογονημένο πολιτικό κίνημα να αναδυθεί στην Ελλάδα για να σπάσει τον κλοιό των εδραιωμένων δυναστειών και να ξεκινήσει την εθνική μεταρρύθμιση που είχε καθυστερήσει πολύ;<br /><br />Ή μήπως η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να παραμείνει κολλημένη σε έναν πολιτικό κύκλο που κυριαρχείται από κληρονομημένη εξουσία και θεσμική κόπωση;</div><div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.<br /><br /><br /></div>

Άρθρο-ράπισμα για «τη σαπίλα του ελληνικού κράτους»: Διαχρονική μάστιγα της Ελλάδας η δυναστική πολιτική.

Ένα άρθρο που στηλιτεύει τη δυναστική πολιτική και την οικογενειοκρατία στην Ελλάδα, διασύροντας ταυτόχρονα όλο το πολιτικό κατεστημένο της ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισραηλινοί στρατιώτες κατέλαβαν το πλοιάριο «Χαντάλα» που έπλεε προς τη Γάζα.

<img height="305" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/07/HANDALA-1-630x359.jpg" width="708" /><br /><br />Το Ισραήλ προχώρησε στην κατάληψη του πλοιαρίου «Χαντάλα», μέλους του «Στολίσκου της Ελευθερίας», το οποίο κατευθυνόταν προς τη Λωρίδα της Γάζας με σκοπό την παράδοση συμβολικής ανθρωπιστικής βοήθειας.<br /><br />Το βράδυ του Σαββάτου 26/07, ισραηλινοί στρατιώτες επιβιβάστηκαν στο σκάφος, αναλαμβάνοντας τον έλεγχό του, όπως κατέγραψαν πλάνα που μεταδίδονταν σε πραγματικό χρόνο από την οργάνωση που υποστηρίζει την παλαιστινιακή υπόθεση.<br /><br />Στις εικόνες της ζωντανής μετάδοσης, «σανδαλάκηδες ακτιβιστές», δήθεν αριστεροί, εμφανίζονταν στη γέφυρα του πλοίου, με υψωμένα χέρια, να ψάλλουν το ιστορικό ιταλικό αντιφασιστικό τραγούδι «Bella Ciao», την ώρα που οι στρατιώτες ολοκλήρωναν την κατάληψη.<br /><br /><img src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/07/HANDALA-2.jpg" /><br /><br /><img src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/07/HANDALA-3.jpg" /><br /><br />Λίγα λεπτά αργότερα, τρεις διαδικτυακές ζωντανές μεταδόσεις διακόπηκαν απότομα.<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ισραηλινοί στρατιώτες κατέλαβαν το πλοιάριο «Χαντάλα» που έπλεε προς τη Γάζα.

Το Ισραήλ προχώρησε στην κατάληψη του πλοιαρίου «Χαντάλα», μέλους του «Στολίσκου της Ελευθερίας», το οποίο κατευθυνόταν προς τη Λωρίδα της Γ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κάποιοι γράφουν Ατζέντες, άλλοι ναυπηγούν και πωλούν φρεγάτες.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSZUd2Obbw1H60Z0zFbXM9m-Vs4Mf-WK0TjGg&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="316" height="324" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSZUd2Obbw1H60Z0zFbXM9m-Vs4Mf-WK0TjGg&s" width="709" /></a></div><div><br /></div>ΤΟΥ <b>Xavier Vavasseur</b><br />Η Ινδονησία υπέγραψε συμφωνία με τον τουρκικό ναυπηγικό όμιλο TAIS για την προμήθεια δύο φρεγατών κλάσης I (κλάσης Istif /κλάσης Istanbul) για το Ινδονησιακό Ναυτικό (TNI AL). Η συμφωνία υπεγράφη χθες κατά τη διάρκεια της έκθεσης άμυνας IDEF στην Κωνσταντινούπολη.<br /><br />Η συμφωνία ανακοινώθηκε για πρώτη φορά από την Τουρκική Γραμματεία Αμυντικών Βιομηχανιών (SSB) στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: “Στην IDEF 2025, με τη συμμετοχή του Προέδρου των Αμυντικών Βιομηχανιών, Καθηγητή Δρ. Haluk Görgün, τα Ναυπηγεία TAIS υπέγραψαν συμβάσεις με το Υπουργείο Άμυνας της Ινδονησίας για δύο φρεγάτες κλάσης MİLGEM Istiif”.<br /><br />“Αυτό σηματοδοτεί την πρώτη εξαγωγή πλοίων κατηγορίας MİLGEM από την Τουρκία στην Ινδονησία και αποτελεί ένα σημαντικό ορόσημο στη στρατηγική ναυτική συνεργασία, φέρνοντας υπερηφάνεια στα έθνη μας. Ελπίζουμε ότι αυτή η συνεργασία, που ενσαρκώνει το κοινό όραμα θαλάσσιας άμυνας δύο συμμαχικών εθνών, θα είναι επωφελής για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη”.<br /><br />Οι φωτογραφίες δείχνουν ότι ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Αμυντικών Εγκαταστάσεων του Υπουργείου Άμυνας της Ινδονησίας, Πτέραρχος Γιουσούφ Τζαουχάρι, και ο Υπουργός Άμυνας της Ινδονησίας, Σιάφριε Σιαμσοεντίν, συμμετείχαν στην τελετή υπογραφής. Παρόντες ήταν επίσης οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι της εθνικής ναυπηγικής εταιρείας της Ινδονησίας PT PAL και ο Διευθύνων Σύμβουλος του τουρκικού ναυπηγικού ομίλου TAIS.<br /><br />Οι λεπτομέρειες της συμφωνίας δεν είναι διαθέσιμες. Για την ιστορία, η PT PAL και η TAIS υπέγραψαν Μνημόνιο Συνεργασίας σχετικά με φρεγάτες κλάσης I τον περασμένο μήνα, κατά τη διάρκεια της Indodefence 2025 στην Τζακάρτα. Ωστόσο, είναι πιθανό τα πλοία που θα παραδοθούν στην Ινδονησία να βρίσκονται ήδη σε παραγωγή στην Τουρκία:<br /><br /><div>Αντί να παραδοθούν στο τουρκικό ναυτικό, θα μεταφερθούν απευθείας στην TNI AL, με παρόμοιο τρόπο που έκανε η Fincantieri με δύο πλοία PPA που αρχικά επρόκειτο να παραδοθούν στο ιταλικό ναυτικό. Αυτό επιτρέπει την ταχεία παράδοση στον πελάτη, αλλά δημιουργεί καθυστερήσεις στην ανανέωση του στόλου για το ναυτικό της χώρας πώλησης.</div><div><br />Σχετικά με τις φρεγάτες κλάσης I<br /><br />Το Τουρκικό Πρόγραμμα Φρεγατών κλάσης I αφορά τη ναυπήγηση τεσσάρων φρεγατών που θα αντικαταστήσουν τις παλαιές φρεγάτες κλάσης YAVUZ του Τουρκικού Ναυτικού στα μέσα της δεκαετίας του 2020. Ανεπτυγμένα στο πλαίσιο του εγχώριου προγράμματος πολεμικών πλοίων MILGEM, τα σκάφη της κλάσης Istanbul είναι μια μεγαλύτερη έκδοση της ανθυποβρυχιακής κορβέτας κλάσης Ada. Οι φρεγάτες κλάσης I έχουν περίπου 50% αυξημένη χωρητικότητα καυσίμου και επιχειρησιακή ακτίνα δράσης σε σύγκριση με τις κορβέτες κλάσης Ada.<br /><br />Η φρεγάτα αναπτύχθηκε για ανθυποβρυχιακό πόλεμο και πόλεμο επιφανείας, αεροπορικό πόλεμο, αναγνώριση, επιτήρηση, απόκτηση στόχων, αναγνώριση, ανίχνευση και έγκαιρη προειδοποίηση. Έχει μήκος 113 μέτρα και πλάτος 14,4 μέτρα. Το TCG İSTANBUL ναυπηγήθηκε στο Ναυπηγείο της Κωνσταντινούπολης και εξοπλίστηκε με προηγμένα τουρκικά όπλα, συμπεριλαμβανομένων των αντιπλοϊκών πυραύλων ATMACA και του συστήματος κάθετης εκτόξευσης (VLS) MİDLAS που αναπτύχθηκαν από την Roketsan, του συστήματος εγγύς αεράμυνας Gökdeniz και του ραντάρ Cenk-S AESA που αναπτύχθηκαν από την ASELSAN, και του συστήματος διαχείρισης μάχης ADVENT που αναπτύχθηκε από την HAVELSAN υπό τη διεύθυνση της Διοίκησης Ναυτικών Δυνάμεων.<br /><br />Συνολικά 220 εταιρείες συμμετείχαν στο έργο, συμπεριλαμβανομένων 80 υπεργολάβων που εργάστηκαν για την παράδοση περισσότερων από 150 συστημάτων. Οι εργασίες για τη ναυπήγηση της έκτης, έβδομης και όγδοης πλατφόρμας MİLGEM I Class για το Τουρκικό Ναυτικό, οι οποίες θα είναι αδελφά πλοία της TCG İSTANBUL, της πρώτης εθνικής φρεγάτας της Τουρκίας, ξεκίνησαν σε συνεργασία με την STM και την TAİS το 2023.</div><div><br />Προδιαγραφές φρεγάτας I-class<br /><br />Συνολικό μήκος: 113,2 μέτρα<br />Μήκος στην ίσαλο: 105,2 μέτρα<br />Μέγιστο πλάτος: 14,4 μέτρα<br />Βύθισμα: 4,05 μέτρα<br />Εκτόπισμα: 3.000 τόνοι<br />Μέγιστη ταχύτητα: 29+ κόμβοι<br />Ταχύτητα πλεύσης: 14 κόμβοι<br />Ακτίνα δράσης: 5.700 ν.μ. με ταχύτητα 14 κόμβους<br />Κύρια πρόωση: CODAG (2xMTU κινητήρες ντίζελ + 1xLM2500 αεριοστρόβιλος)<br />2x άξονες και έλικες CPP<br />Παραγωγή ισχύος: 4 x γεννήτριες ντίζελ 560kw CMS: HAVELSAN ADVENT<br /><br />Ηλεκτρονικά συστήματα – αισθητήρες:<br /><br />– Τρισδιάστατο ραντάρ (Πιθανώς Aselsan CENK-S AESA)<br />– Ραντάρ πλοήγησης (Πιθανώς Aselsan ALPER-P LPI)<br />– Ραντάρ ελέγχου πυρός (2xAKR-D ραντάρ ελέγχου πυρός)<br />– Συστήματα EO (Πιθανώς ASELFLIR-300T, PIRI KATS και AHTAPOT)<br />– Σόναρ FERSAH τοποθετημένο στο κύτος<br />– Σύστημα αντιμέτρων τορπιλών HIZIR<br />– Σύστημα προειδοποίησης λέιζερ<br />– Οικογένεια ASELSAN ARES ESM/ECM<br /><br />Όπλα<br /><br />– Εγγενές VLS MIDLAS 16 κυψελών για την εκτόξευση πυραύλων εδάφους-αέρος οικογένειας HISAR<br />– Πύραυλοι κατά πλοίων 4×4 ATMACA<br />– Aselsan Gokdeniz CIWS<br />– Υπερταχύ πυροβόλο 76 mm<br />– 2 x πολυβόλο Aselsan STOP 25 mm<br />– Ελαφριά τορπίλη 2×3 (MK-46 Mod 5 / Roketsan ORKA)<br /><br /><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div></div>

Κάποιοι γράφουν Ατζέντες, άλλοι ναυπηγούν και πωλούν φρεγάτες.

ΤΟΥ Xavier Vavasseur Η Ινδονησία υπέγραψε συμφωνία με τον τουρκικό ναυπηγικό όμιλο TAIS για την προμήθεια δύο φρεγατών κλάσης I (κλάσης Isti...

Διαβάστε την συνέχεια

Το αδιέξοδο του Σαράα, η επέλαση του Ισραήλ και η αγωνία της Τουρκίας.

<img height="432" src="https://cdn.ethnos.gr/imgHandler/875/27fa6a4b-39ff-4b00-812c-ee9057bbd782.jpg" width="720" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Άγκυρα βλέπει πίσω από την ισραηλινή εμπλοκή ένα ευρύτερο σχέδιο γεωπολιτικής αναδιάταξης, που ενδέχεται να οδηγήσει σε νέα εθνοτική και θρησκευτική διάσπαση της Συρίας.</span></h3><div><b>Μαρία Ζαχαράκη</b><br />Αμηχανία και αγωνία προκάλεσε στην Άγκυρα η νέα ανάφλεξη στη Συρία, φέρνοντας σε δύσκολη θέση την τουρκική εξωτερική πολιτική και θέτοντας σε κρίσιμη δοκιμασία τα όρια της επιρροής της στη Δαμασκό.<br /><br />Η σύγκρουση στη Σουέιντα φέρνει στο φως το χάος της συριακής εξουσίας<br /><br />Στις 15 Ιουλίου ξέσπασε αιματηρή σύρραξη στη Συρία, με επίκεντρο την πόλη Σουέιντα, κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ. Ομάδες σαλαφιστών μαχητών, που είχαν προηγουμένως στηρίξει την άνοδο του προσωρινού προέδρου Αχμάντ Αλ Σαράα στην εξουσία, επιτέθηκαν σε περιοχές που ελέγχουν οι Δρούζοι, με αποτέλεσμα σφοδρές συγκρούσεις και πολιορκίες.<br /><br />Ο Σαράα προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από τους δράστες, χαρακτηρίζοντάς τους «φυλές Βεδουίνων», όμως πολλές από τις ομάδες αυτές είτε έχουν ενσωματωθεί στον συριακό στρατό, είτε διατηρούν στενούς δεσμούς με την HTS, την πολιτοφυλακή του Σύρου ηγέτη. Όταν η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο, το Ισραήλ επενέβη αεροπορικά, με το πρόσχημα της υπεράσπισης των Δρούζων, και μαχητικά έπληξαν θέσεις του συριακού στρατού και της συριακής προεδρίας, προκαλώντας μία περιφερειακή κρίση που κράτησε για κάποιες ώρες. Αν και επήλθε συμφωνία μεταξύ Σαράα και Δρούζων, η κατάσταση παραμένει εύθραυστη.<br /><br />Πρόκειται για το δεύτερο περιστατικό τέτοιου τύπου, καθώς πριν από μερικούς μήνες είχε σημειωθεί ανάλογη ένταση από τις ίδιες ομάδες σαλαφιστών στη Λαττάκεια, προπύργιο του αλαουιτικού πληθυσμού.<br /><br />Η κρίση και αυτή τη φορά σταμάτησε με την παρέμβαση Τουρκίας και ΗΠΑ, αλλά αυτό που η νέα αναταραχή ανέδειξε είναι η ρευστότητα που επικρατεί στο συριακό τοπίο. Από τη μια αποκαλύπτεται η αδυναμία του προέδρου Σαράα να ελέγξει πλήρως τις ένοπλες ομάδες, ακόμη κι αυτές που τον στήριξαν, κι από την άλλη υπονομεύεται σημαντικά η πιθανότητα νομιμοποίησης της κυβέρνησής του.</div><div><br />Η τουρκική ανησυχία<br /><br />Η Άγκυρα βλέπει πίσω από την ισραηλινή εμπλοκή ένα ευρύτερο σχέδιο γεωπολιτικής αναδιάταξης, που ενδέχεται να οδηγήσει σε νέα εθνοτική και θρησκευτική διάσπαση της Συρίας. Ο Γκιονούλ Τολ, από το Middle East Institute, τονίζει ότι η ισραηλινή στάση ενθαρρύνει τους Κούρδους στην άρνησή τους να ενταχθούν στον συριακό στρατό, ενώ υποσκάπτει τη δυνατότητα του Αχμάντ Αλ Σαράα να εδραιώσει την εξουσία του. Η Άγκυρα ανησυχεί ότι αυτό θα ενισχύσει τις κουρδικές διεκδικήσεις αυτονομίας ή/και θα εκτροχιάσουν τη διαδικασία ειρήνης με το ΡΚΚ στο εσωτερικό της χώρας.<br />Διάδρομος του Δαβίδ<br /><br />Η Άγκυρα θεωρεί, επίσης, ότι η πρόταση για διάδρομο μεταξύ Σουέιντα και Χασάκα – που τέμνει τη Συρία από νότο προς βορρά – αποτελεί ισραηλινό σχέδιο διεύρυνσης της επιρροής του Τελ Αβίβ έως τον Ευφράτη. Κατά την τουρκική εκδοχή, πρόκειται για ένα σχέδιο που ενώνει γεωπολιτικά το Ισραήλ με τις κουρδικές δυνάμεις και, εμμέσως, με τα αποθέματα ενέργειας της Συρίας. Ο κυβερνητικός εταίρος, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, χαρακτήρισε το διάδρομο αυτό «στοχοποίηση της Τουρκίας».<br /><br />Αναλυτές εκτιμούν ότι το Τελ Αβίβ βλέπει την αστάθεια στη Συρία ως ευκαιρία να καλύψει τα κενά που αφήνει η αποχώρηση Ιράν και Ρωσίας, και να διευρύνει την επιρροή του με τρόπο που περιορίζει την Τουρκία.</div><div><br />Ο Σαράα αποδυναμωμένος, η Άγκυρα εκτεθειμένη<br /><br />Η αποτυχία του Σαράα να ελέγξει τις πολιτοφυλακές του και να διατηρήσει την ενότητα της χώρας δημιουργεί προβληματισμό στην Άγκυρα. Αναλυτές του δελτίου Syria in Transition σημειώνουν ότι η ισραηλινή εμπλοκή γίνεται εις βάρος της τουρκικής επιρροής και ότι το Ισραήλ κατέλαβε θέσεις που στόχευε η Τουρκία.</div><div><br />Ο έπαινος του Τραμπ κρύβει και η βαριά υποθήκη<br /><br />Ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να απέδωσε στην Τουρκία τα εύσημα για την αλλαγή σκυτάλης στη Δαμασκό και την πτώση του Άσαντ, αλλά του φόρτωσε και μια μεγάλη ευθύνη. Για την Ουάσιγκτον, που στήριξε μια ενιαία Συρία, η εικόνα του χάους εκθέτει όχι μόνο τον Σαράα, αλλά και την Τουρκία, που έχει αναλάβει την πολιτική κηδεμονία της Δαμασκού.<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αμερικανός ειδικός απεσταλμένος Τομ Μπάρακ και ο ίδιος ο Τραμπ υποστήριξαν με έμφαση την ανάγκη σταθερότητας και κεντρικού ελέγχου, ενώ μετέφεραν προς τον Νετανιάχου τη δυσαρέσκειά τους για την ισραηλινή εμπλοκή. Στην πράξη, η Ουάσιγκτον δείχνει ότι θέλει με κάθε τρόπο να διασωθεί η εύθραυστη εξουσία του Σαράα, και μάλιστα υπό τουρκική καθοδήγηση — αλλά με ξεκάθαρες προειδοποιήσεις: αν η Συρία ξανακυλήσει στο χάος, η ευθύνη θα βαρύνει την Άγκυρα.<br /><br />Αυτό δημιουργεί ένα παράδοξο. Η Τουρκία επιδιώκει να ανασυγκροτήσει το κράτος της Συρίας για να αποφύγει ένα ανεξάρτητο κουρδικό μόρφωμα στα σύνορά της, ωστόσο αν αποτύχει να ελέγξει τις φατρίες και να διατηρήσει την ενότητα του καθεστώτος, κινδυνεύει να θεωρηθεί υπεύθυνη όχι μόνο από τη Δύση, αλλά και από την ίδια την Ουάσιγκτον που την εμπιστεύθηκε.<br /><br />Ο Ερντογάν, λοιπόν, βρίσκεται εγκλωβισμένος: η επιτυχία του Σαράα είναι πια δικό του στοίχημα και το πολιτικό του κόστος θα είναι τεράστιο, αν η Συρία καταρρεύσει.<br /><br />Η πολιτική επένδυση του Τραμπ στον Ερντογάν δεν ήταν μια λευκή επιταγή. Ήταν ένα τελεσίγραφο με γάντι, σύμφωνα με τον πολιτικό αρθρογράφο, Μουράτ Γετκίν.<br /><br /></div><div>Τα μέτρα της Άγκυρας<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος, σε επικοινωνία με τον Σαράα αλλά και με τον Βλαντιμίρ Πούτιν έδωσε έμφαση στην ανάγκη διατήρησης της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας. Ο υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν δήλωσε ότι η MIT επικοινώνησε με τη Μοσάντ για να εκφράσει τις τουρκικές ανησυχίες, ενώ προειδοποίησε δημόσια τις κουρδικές δυνάμεις SDF να μην επωφεληθούν από την ισραηλινή εμπλοκή.<br /><br />Οι κινήσεις της Άγκυρας και η πλήρης στήριξη στον εύθραυστο Σαράα, ερμηνεύθηκαν ως μήνυμα ότι η Τουρκία δεν θα ανεχθεί «οπορτουνισμούς» και δεν θα αφήσει να χαθεί ο έλεγχος στη Συρία τόσο εύκολα. Παρά τις δυνατότητες που διαθέτει το Ισραήλ να το καταφέρει, τόσο ο Ερντογάν όσο και ο Σάραα, που ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του, επιλέγουν προς το παρόν να απέχουν από μια ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Νετανιάχου, περιορίζοντας την αντίδρασή τους σε μια συγκρατημένη, λεκτική οργή.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.ethnos.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το αδιέξοδο του Σαράα, η επέλαση του Ισραήλ και η αγωνία της Τουρκίας.

Η Άγκυρα βλέπει πίσω από την ισραηλινή εμπλοκή ένα ευρύτερο σχέδιο γεωπολιτικής αναδιάταξης, που ενδέχεται να οδηγήσει σε νέα εθνοτική και θ...

Διαβάστε την συνέχεια