Του Στράτου Βαλτινού
Δεν χρειάζονται δημοσκοπήσεις για να γίνει αντιληπτό το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Κόμματα σε ελεύθερη πτώση, κόμματα που δίνουν αγώνα επιβίωσης, κόμματα που δεν μπορούν να εκφράσουν την κοινωνία και τις ανάγκες της. Οι ιλιγγιώδεις ταχύτητες με τις οποίες εφαρμόζονται νέες τεχνολογίες, σε συνδυασμό με τις μεγάλες ανατροπές στον εργασιακό και κοινωνικό βίο και την γεωπολιτική κρίση , έχουν απορυθμίσει κράτη και κοινωνίες, που αναζητούν νέες ιδέες και σχήματα για να εναρμονιστούν με το νέο, σίγουρα ασταθή και γεμάτο αβεβαιότητες κόσμο.
Στην Ελλάδα , η τελευταία δημοσκόπηση της GPO, απλά επιβεβαιώνει ότι η κρίση που μέχρι πρόσφατα έπληττε την αντιπολίτευση, τώρα διαλύει και την κυβέρνηση. Αν η πρόθεση ψήφου της ΝΔ , το 23%, από το 41% των εκλογών του 2023, είναι κυριαρχία, τότε χάνεται το νόημα των λέξεων και της πολιτικής. Η αλήθεια δεν βολεύει κανέναν. Και όμως αυτό που αποκαλύπτουν οι δημοσκοπήσεις είναι ότι το πολιτικό σύστημα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της κοινωνίας και αυτό προσφέρει ζωτικό χώρο για την ίδρυση νέων κομμάτων. Οι ανατροπές που συντελούνται στον κόσμο, θα σαρώσουν και την Ελλάδα. Για καλό ή για κακό, δεν γνωρίζουμε ακόμη.
Δεν χρειάζονται δημοσκοπήσεις για να γίνει αντιληπτό το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Κόμματα σε ελεύθερη πτώση, κόμματα που δίνουν αγώνα επιβίωσης, κόμματα που δεν μπορούν να εκφράσουν την κοινωνία και τις ανάγκες της. Οι ιλιγγιώδεις ταχύτητες με τις οποίες εφαρμόζονται νέες τεχνολογίες, σε συνδυασμό με τις μεγάλες ανατροπές στον εργασιακό και κοινωνικό βίο και την γεωπολιτική κρίση , έχουν απορυθμίσει κράτη και κοινωνίες, που αναζητούν νέες ιδέες και σχήματα για να εναρμονιστούν με το νέο, σίγουρα ασταθή και γεμάτο αβεβαιότητες κόσμο.
Στην Ελλάδα , η τελευταία δημοσκόπηση της GPO, απλά επιβεβαιώνει ότι η κρίση που μέχρι πρόσφατα έπληττε την αντιπολίτευση, τώρα διαλύει και την κυβέρνηση. Αν η πρόθεση ψήφου της ΝΔ , το 23%, από το 41% των εκλογών του 2023, είναι κυριαρχία, τότε χάνεται το νόημα των λέξεων και της πολιτικής. Η αλήθεια δεν βολεύει κανέναν. Και όμως αυτό που αποκαλύπτουν οι δημοσκοπήσεις είναι ότι το πολιτικό σύστημα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της κοινωνίας και αυτό προσφέρει ζωτικό χώρο για την ίδρυση νέων κομμάτων. Οι ανατροπές που συντελούνται στον κόσμο, θα σαρώσουν και την Ελλάδα. Για καλό ή για κακό, δεν γνωρίζουμε ακόμη.
Κρίση εμπιστοσύνης
Μέχρι την εκλογή Τραμπ είχαμε την διασάλευση της διεθνούς πολιτικής με τους πολέμους, τις διαρκείς εντάσεις και την περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου. Επί Τραμπ έχουμε διασάλευση και της διεθνούς οικονομικής ζωής με τους δασμούς, την ακρίβεια , την ακόμη μεγαλύτερη έξαρση των ανισοτήτων. Η Ελλάδα βιώνει πολλαπλά προβλήματα. Πρόκληση ασφάλειας με επιτιθέμενη την Τουρκία, κρίση εσωτερική με απογείωση της διαφθοράς, του κομματικού κράτους, των σκανδάλων, των ανισοτήτων και της αδυναμίας της χώρας να αναπτυχθεί. Έχουμε δηλαδή πολυεπίπεδη κρίση την οποία η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει ακριβώς επειδή πολλές πτυχές αυτής της κρίσης, τις προκάλεσε η ίδια με τις επιλογές της. Υπό αυτή την οπτική, όλα δείχνουν ότι η σαρωτική κρίση θα επιφέρει ισχυρό χτύπημα στη ΝΔ και κατά τα φαινόμενα θα κλείσει και τον κύκλο του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η ύπαρξη και μάλιστα ισχυρή της ακροδεξιάς και της λαϊκίστικης δεξιάς, μάλλον επιδεινώνουν το πρόβλημα του Μητσοτάκη. Γιατί αν η Ελληνική Λύση και τα άλλα κόμματα, δεξιά της ΝΔ, μπορούσαν να δώσουν λύσεις θα ήταν σε τροχιά εξουσίας. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα χαθεί στην πορεία ακριβώς επειδή δεν είναι σε θέση να παρουσιάσει κυβερνητικό πρόγραμμα, παρά το γεγονός ότι κερδίζει ψήφους απογοητευμένων πολιτών. Η ίδια η Κωνσταντοπούλου ευθύνεται για το γεγονός ότι η Πλεύση Ελευθερίας δεν κρίνεται από τις θέσεις της και την ιδεολογική της ταυτότητα, αλλά από την ένταση των αντιΣΥΡΙΖΑ δηλώσεων και τις επιθέσεις της κατά πάντων .
Το τοπίο είναι ασταθές από μόνο του και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έπαιξε το χαρτί της σταθερότητας από το 2019. Ήταν ίσως ο πιο τυχερός πρωθυπουργός των τελευταίων δεκαετιών. Γιατί βρήκε ταμεία γεμάτα, σταθερό πολιτικό σύστημα, δρομολογημένη εξωτερική πολιτική. Και όμως τα ακύρωσε όλα στο όνομα των πολλών και σύνθετων συμφερόντων που υπηρετεί. Γι αυτό και αδυνατεί να εμφανίσει ένα στοιχειώδες αφήγημα εδώ και χρόνια.
Μάλιστα, εδώ και μήνες ο Μητσοτάκης είτε είναι υπό την πίεση σκανδάλων με τον ίδιο πολιτικά υπεύθυνο, ίσως και νομικά για πολλούς, είτε ανακοινώνει παροχές. Αυτά όμως δεν είναι σχέδιο πολιτικής ανάταξης και γι αυτό η πορεία του είναι συνεχώς φθίνουσα.
Σύμφωνα λοιπόν με τη δημοσκόπηση της GPO, h ΝΔ, χάνει άλλο ένα 3% στην πρόθεση ψήφου, σε σχέση με τον Ιούνιο. Ειδικότερα, από το 26% του Ιουνίου, βρίσκεται στο 23% . Ταυτόχρονα, η αντιπολίτευση δεν κερδίζει , αντίθετα πολλά κόμματα χάνουν. Δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ από το 12,7% του Ιουνίου είναι στο 11,2% , η Πλεύση Ελευθερίας, από το 12,5% , στο 10,5%, η Ελληνική Λύση στο 9,4%, το ΚΚΕ 7,2% και ο ΣΥΡΙΖΑ 5%.
Ο χρόνος και οι αποφάσεις
Όλα αυτά είναι απαισιόδοξα. Μια πρώτη ανάγνωση των τάσεων μας οδηγεί την εκτίμηση ότι τα κόμματα στο σύνολό τους αδυνατούν να αναπτυχθούν σε συνθήκες κρίσης όπως αυτή που διανύουμε. Δεν εμπνέουν και δεν είναι σε θέση να ηγηθούν, έστω να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των πολιτών.
Η ΝΔ του Μητσοτάκη , παρά τις πομπώδεις επικοινωνιακές καμπάνιες, αδυνατεί να συσπειρώσει τις δυνάμεις και η πτωτική τάση συνεχίζεται. Το ίδιο αφορά και την προοδευτική αντιπολίτευση, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα φαίνεται ότι πιάνουν οροφή, καθώς ούτε αυτά μπορούν να ηγηθούν με πρόγραμμα , θέσεις και ιδέες.
Κατά συνέπεια υφίσταται κρίση του πολιτικού συστήματος. Σε τέτοιου είδους φαινόμενα είναι δύσκολο, όχι όμως απίθανο, κάποια από αυτά τα κόμματα ανασυνταχθούν. Πιο δύσκολο είναι το έργο της ΝΔ καθώς η φθορά της οφείλεται στην εξουσία της και υπό αυτή την οπτική, οι ψηφοφόροι ακριβώς σε αυτή την εικόνα της γυρίζουν την πλάτη.
Υπάρχει συνεπώς χώρος για νέα κόμματα; παρά το γεγονός ότι η πολιτική σκηνή φαίνεται γεμάτη, υπάρχει χώρος. Και στα δεξιά της ΝΔ και στα αριστερά της. Στα δεξιά της απουσιάζει μια ηγετική προσωπικότητα. Ο Σαμαράς δεν φαίνεται ικανός να απογειώσει αυτές τις δυνάμεις, ο Βορίδης ελέγχεται για το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, άρα ζητείται ηγέτης. Η ΝΔ σύντομα θα έχει ηγετικό πρόβλημα γιατί η επόμενη ημέρα δεν έχει Μητσοτάκη, οπότε και εκεί θα υπάρξει κινητικότητα για πολιτική και ιδεολογική ανασυγκρότηση.
Στον προοδευτικό χώρο επικρατεί κινητικότητα από το 2019 που εντάθηκε μετά τις εκλογές του 2023 και τώρα βρίσκεται σε οριακό σημείο. Ή θα υπάρξει μια νέα γενιά πολιτικών που , μαζί με κάποιους πιο έμπειρους θα πάρουν την ευθύνη των νέων πρωτοβουλιών, η θα παραμείνει στον βάλτο της κρίσης. Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό. Να ηγηθεί μιας νέας γενιάς πολιτικών που με την αναγκαία συνδρομή έμπειρων στελεχών θα ανασυγκροτήσει τον χώρο με νέες ιδέες , κινηματικές, κοινωνικές και εθνικές και θα προσελκύσει την κοινωνία.
Μια τέτοια διέξοδο φαίνεται να επιζητούν πολλοί ψηφοφόροι και απογοητευμένοι πολίτες. Αν τα τελευταία δύο χρόνια είχε αναδειχθεί ένας νέος ταλαντούχος και ισχυρός ηγέτης, δεν θα συζητούσαμε κανένα σενάριο. Θα είχε ήδη αναδειχθεί η εναλλακτική πρόταση. Ελλείψει όμως ενός τέτοιου ηγέτη, ο μόνος που υπάρχει αυτή την στιγμή και μπορεί να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων, είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο πολιτικός χρόνος είναι αμείλικτος και η κρίση μεγαλώνει. Οπότε η πολυτέλεια του χρόνου δεν υπάρχει. Ούτε η δικαιολογία ότι δεν είναι ακόμη έτοιμος , γίνεται δεκτή. Όποιος αδρανεί δεν είναι ποτέ έτοιμος...
Η ΝΔ του Μητσοτάκη , παρά τις πομπώδεις επικοινωνιακές καμπάνιες, αδυνατεί να συσπειρώσει τις δυνάμεις και η πτωτική τάση συνεχίζεται. Το ίδιο αφορά και την προοδευτική αντιπολίτευση, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα φαίνεται ότι πιάνουν οροφή, καθώς ούτε αυτά μπορούν να ηγηθούν με πρόγραμμα , θέσεις και ιδέες.
Κατά συνέπεια υφίσταται κρίση του πολιτικού συστήματος. Σε τέτοιου είδους φαινόμενα είναι δύσκολο, όχι όμως απίθανο, κάποια από αυτά τα κόμματα ανασυνταχθούν. Πιο δύσκολο είναι το έργο της ΝΔ καθώς η φθορά της οφείλεται στην εξουσία της και υπό αυτή την οπτική, οι ψηφοφόροι ακριβώς σε αυτή την εικόνα της γυρίζουν την πλάτη.
Υπάρχει συνεπώς χώρος για νέα κόμματα; παρά το γεγονός ότι η πολιτική σκηνή φαίνεται γεμάτη, υπάρχει χώρος. Και στα δεξιά της ΝΔ και στα αριστερά της. Στα δεξιά της απουσιάζει μια ηγετική προσωπικότητα. Ο Σαμαράς δεν φαίνεται ικανός να απογειώσει αυτές τις δυνάμεις, ο Βορίδης ελέγχεται για το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, άρα ζητείται ηγέτης. Η ΝΔ σύντομα θα έχει ηγετικό πρόβλημα γιατί η επόμενη ημέρα δεν έχει Μητσοτάκη, οπότε και εκεί θα υπάρξει κινητικότητα για πολιτική και ιδεολογική ανασυγκρότηση.
Στον προοδευτικό χώρο επικρατεί κινητικότητα από το 2019 που εντάθηκε μετά τις εκλογές του 2023 και τώρα βρίσκεται σε οριακό σημείο. Ή θα υπάρξει μια νέα γενιά πολιτικών που , μαζί με κάποιους πιο έμπειρους θα πάρουν την ευθύνη των νέων πρωτοβουλιών, η θα παραμείνει στον βάλτο της κρίσης. Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό. Να ηγηθεί μιας νέας γενιάς πολιτικών που με την αναγκαία συνδρομή έμπειρων στελεχών θα ανασυγκροτήσει τον χώρο με νέες ιδέες , κινηματικές, κοινωνικές και εθνικές και θα προσελκύσει την κοινωνία.
Μια τέτοια διέξοδο φαίνεται να επιζητούν πολλοί ψηφοφόροι και απογοητευμένοι πολίτες. Αν τα τελευταία δύο χρόνια είχε αναδειχθεί ένας νέος ταλαντούχος και ισχυρός ηγέτης, δεν θα συζητούσαμε κανένα σενάριο. Θα είχε ήδη αναδειχθεί η εναλλακτική πρόταση. Ελλείψει όμως ενός τέτοιου ηγέτη, ο μόνος που υπάρχει αυτή την στιγμή και μπορεί να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων, είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο πολιτικός χρόνος είναι αμείλικτος και η κρίση μεγαλώνει. Οπότε η πολυτέλεια του χρόνου δεν υπάρχει. Ούτε η δικαιολογία ότι δεν είναι ακόμη έτοιμος , γίνεται δεκτή. Όποιος αδρανεί δεν είναι ποτέ έτοιμος...
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου