“Κήρυξε τον πόλεμο στην Ρωσία ο Λευκός Οίκος”;Προβληματισμός από τη κλιμάκωση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFooTTn8XXXCMCW0cQOlm0Nm95evjRyPYX5c37vaKQzll9EQ93Ji9KFr0CEtuutO72nPFQYkGUAEbQ4ZGQuyuvwhCyCJ16eBHE3CUgDl_fjN3Fb2nP8G846nhF4PLhtXsUgL6JNJk2aYub/s1600/%25E2%2580%259C%25CE%259A%25CE%25AE%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B5+%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BF+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25BF+%25CE%259B%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%259F%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2582%25E2%2580%259D%253B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFooTTn8XXXCMCW0cQOlm0Nm95evjRyPYX5c37vaKQzll9EQ93Ji9KFr0CEtuutO72nPFQYkGUAEbQ4ZGQuyuvwhCyCJ16eBHE3CUgDl_fjN3Fb2nP8G846nhF4PLhtXsUgL6JNJk2aYub/s640/%25E2%2580%259C%25CE%259A%25CE%25AE%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B5+%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BF+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25BF+%25CE%259B%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%259F%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2582%25E2%2580%259D%253B.jpg" width="640" /></a></div> <br />To καθημερινά σκοτεινότερο φάσμα μιας αμερικανο-ρωσικής σύρραξης, εξελισσόμενης σε πυρηνική αποτέφρωση του πλανήτη, συγκαλύπτεται από πέπλο προπαγάνδας και πολιτικής ή κοινωνικής ασημαντολογίας στα συστημικά ΜΜΕ εκατέρωθεν του Ατλαντικού. Κυριαρχεί όμως στον προβληματισμό και την αφυπνιστική κινητοποίηση των οξύτερων και ευγενέστερων πνευμάτων στις ΗΠΑ. <br /><br />Οργανώσεις συνειδητοποιημένων πολιτών, η ΄Ενωση Τέως Αξιωματούχων των Μυστικών Υπηρεσιών, υψηλόβαθμοι απόστρατοι των Ενόπλων Δυνάμεων και καταξιωμένες προσωπικότητες της πολιτικής και του πνεύματος, με δηλώσεις, αρθρογραφία και αποστολή υπομνημάτων στον Πρόεδρο Ομπάμα, τον καλούν να αναλογισθεί τις συνέπειες του πολεμοχαρούς αφηνιασμού για την ασφάλεια επιβίωσης των ΗΠΑ και της ανθρωπότητας.<br /><br />Από τις δεκάδες σημάντρων που καθημερινά σημαίνουν συναγερμό στα ελεύθερα βήματα κοινωνικής δικτύωσης, αναπαράγουμε το κατωτέρω άρθρο από το μεγάλης απήχησης και εγκυρότητας Zero Hedge, με την ελπίδα προέκτασης της αφυπνιστικής προσφοράς του και στην εδώ επικράτεια της συνταγογραφημένης συσκότισης.<br /><br /><b>Mετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού<br />Zero Hedge, 23-10-16 (από το AntiMedia org.)</b><br /><br />«Την περασμένη εβδομάδα το παλαιότερο και συνεχώς εκδιδόμενο περιοδικό της Αμερικής The Nation (το ΄Εθνος). έθεσε το ερώτημα: Κήρυξε τον πόλεμο κατά της Ρωσίας ο Λευκός Οίκος;<br /><br />Καθώς οι δυο υπερδυνάμεις διασταυρώνουν φραστικά ξίφη για τις συρράξεις στη Συρία και, σ’ ένα βαθμό, για την Ουκρανία, το ερώτημα για το ποιος θα τραβήξει πρώτος την σκανδάλη έχει γίνει πιο κυρίαρχο από ότι ήταν στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου.<br /><br />Ο συνεργάτης του Nation καθηγητής Στέφεν Κοέν έγραψε ότι «η δήλωση του αντιπροέδρου Μπάϊντεν ότι ο Λευκός Οίκος ετοιμάζεται να στείλει στον πρόεδρο Πούτιν ένα «μήνυμα» -πιθανότατα υπό μορφή επίθεσης στον κυβερνοχώρο- ισοδυναμούσε στην εκτίμηση των Ρώσων «με μιαν κήρυξη πολέμου κατά της Ρωσίας». Η απειλή του Μπάϊντεν λέγεται ότι αποτελούσε την απάντηση στους ισχυρισμούς ότι η Ρωσία υπέκλεψε τα ηλεκτρονικά μηνύματα του Δημοκρατικού Κόμματος για να υποσκάψει τις προεδρικές εκλογές.<br /><br />Ο παρουσιαστής της εκπομπής του ΝΒΣ «Συνάντηση με τον Τύπο», Τζακ Τοντ, ρώτησε τον Μπάϊντεν: <i>« Γιατί δεν στείλαμε ένα μήνυμα στον Πούτιν;»<br /><br />Ο Μπάϊντεν απάντησε: « Θα στείλουμε ένα μήνυμα στον Πούτιν…΄Εχουμε την δυνατότητα να το κάνουμε και…»<br /><br />-«Θα το αντιληφθεί;», διέκοψε ο Τοντ.<br /><br />-« Θα το αντιληφθεί Θα είναι την ώρα που θα επιλέξουμε και υπό τις συνθήκες που θα έχει τον μέγιστο αντίκτυπο», απάντησε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ.</i><br /><br />Ποιες είναι οι συνέπειες μιας τέτοιου είδους ρητορικής, όταν πρόκειται για διεθνείς σχέσεις; Τα Δυτικά ΜΜΕ αποφάσισαν να μην δώσουν προσοχή στις δηλώσεις του Μπάϊντεν, αλλά τα λόγια του κατέπληξαν την Μόσχα. Όπως ανέφερε το Nation: <b> «…Η δήλωση του Μπάϊντεν, η οποία σαφώς είχε προγραμματιστεί στον Λευκό Οίκο, δεν θα μπορούσε να είναι πιο απερίσκεπτη και επικίνδυνη -ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπ’ όψιν ότι δεν υπάρχουν ούτε πραγματικά στοιχεία ούτε λογική για τους δυο ισχυρισμούς κατά της Ρωσίας, που φαίνεται να την προκάλεσαν.»</b><br /><br />Τέτοιες δηλώσεις δεν θα έμεναν χωρίς μετρημένη απάντηση από τη Ρωσία. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Προεδρίας Δημήτρη Πεσκώφ, η ρωσική απάντηση προετοιμάζεται:<br /><br />«Το γεγονός είναι ότι συνεχώς αυξάνεται η επιθετικότητα και το απρόβλεπτο των ενεργειών των ΗΠΑ και ότι τέτοιες απειλές εναντίον της Μόσχας και της ηγεσίας της χώρας μας είναι χωρίς προηγούμενο, επειδή η απειλή αναγγέλλεται στο επίπεδο του αντιπροέδρου της χώρας. Φυσικά, ενώπιον μιας τόσο επιθετικής και μη προβλέψιμης τακτικής, είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε μέτρα για να προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας, να αποτρέψουμε με κάποιο τρόπο τους κινδύνους.»<br /><br />Το γεγονός ότι τα αμερικανικά ΜΜΕ αρνούνται να δώσουν προσοχή στους κινδύνους που δημιουργεί το κατεστημένο αυτής της χώρας, στέλνοντας, σε αντιτιθέμενες πυρηνικές δυνάμεις, προειδοποιήσεις στηριζόμενες σε αβάσιμους ισχυρισμούς, δείχνει ότι αυτά -τα ΜΜΕ- παίζουν ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι με τον κόσμο. Η απόπειρα να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια και να μας προετοιμάσουν για μιαν άμεση σύρραξη με τη Ρωσία διακρίνεται καθαρά στη μάχη για το Χαλέπι, στη Συρία.<br /><br />Όπως εύστοχα παρατήρησε το Nation: <br /><br />« Μόλις προ εβδομάδων, ο πρόεδρος Ομπάμα συμφώνησε με τον Πούτιν για μια κοινή αμερικανο-ρωσική εκστρατεία εναντίον των τρομοκρατών στο Χαλέπι. Αυτή η συμφωνία κατέρρευσε, κυρίως λόγω του βομβαρδισμού συριακής δύναμης από αμερικανικά αεροπλάνα. Σύμφωνα με την Ουάσιγκτων και τα συστημικά ΜΜΕ, η Ρωσία και οι Σύροι σύμμαχοι της συνεχίζουν τις αεροπορικές επιθέσεις τους στο ανατολικό Χαλέπι, εναντίον των «ανταρτών» αντιπάλων του ΄Ασαντ.<br /><br /> Και ο καθηγητής Κοέν ερωτά: «που πήγανε οι τζιχαντιστές τρομοκράτες; Διαγράφτηκαν από το αμερικανικό αφήγημα, που τώρα κατηγορεί τη Ρωσία για «εγκλήματα πολέμου» στο Χαλέπι, στην ίδια στρατιωτική επιχείρηση στην οποία η Ουάσιγκτων είχε συμφωνήσει να συμμετάσχει πλήρως.»<br /><br /><b>Που οδεύει λοιπόν αυτή η σύγκρουση; </b><br /><br />΄Ενας κορυφαίος Αμερικανός στρατιωτικός, ο στρατηγός των πεζοναυτών Τζόζεφ Ντάνφορντ, κατέθεσε τον Σεπτέμβριο στην Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας, ότι η επιβολή μιας «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» θα σήμαινε αμερικανικό πόλεμο με τη Συρία και τη Ρωσία. Η Χίλλαρυ Κλίντον έχει πλήρη επίγνωση των επιπτώσεων τέτοιου πολέμου, όπως παραδέχθηκε σε μυστική ομιλία της στη Γκόλντμαν Σακς (που αποκαλύφθηκε τελευταία από την Wikileaks).<br /><br />«Για να επιβάλεις μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων θα πρέπει να έχεις καταστρέψει όλη της αντιαεροπορική άμυνα, μέγα μέρος της οποίας βρίσκεται σε κατοικημένες περιοχές… -Δήλωσε ο στρατηγός Ντάνφορντ.- Οι πύραυλοί μας, ακόμη και αν είναι αποτρεπτικοί για την προστασία των πιλότων μας… θα σκότωναν πολλούς Σύρους αμάχους… ΄Ετσι, αυτή η επέμβαση, για την οποία πολλοί μιλάνε με τόσην ευφράδεια, συνεπάγεται μιαν εμπλοκή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ όπου σκοτώνεις πολλούς αμάχους.»<br /><br />Πρόκειται εδώ για το ίδιο κατεστημένο που κατηγορεί τη Ρωσία για δήθεν εγκλήματα πολέμου στο Χαλέπι, όταν η πρόταση της Κλίντον (για την επιβολή της «ζώνης») θα οδηγήσει σε πολύ περισσότερους νεκρούς και ίσως σε άμεση σύρραξη με τη Ρωσία.<br /><br />Καθώς ο πόλεμος εναντίον της Συρίας προωθείται σε μια πολύ ευρύτερη παγκόσμια σύρραξη, που θα μπορούσε να περιλαμβάνει τις πυρηνικές δυνάμεις Ρωσία και Κίνα, τα μέσα ενημέρωσής μας μάς εξαπατούν, παρουσιάζοντας ανέντιμα τα γεγονότα που οδηγούν στην ενεργοποίηση του χρονομέτρου προς την Αποκάλυψη.<br /><br />Η ιστορία δεν λειτουργεί στο κενό. Όταν οι ΗΠΑ και η Ρωσία βρεθούν αντιμέτωπες χωρίς ενδιάμεσους, αυτό δεν θα είναι εξ αιτίας ενός απλού επεισοδίου στον εναέριο χώρο της Συρίας.<br /><br />Θα είναι επειδή οι δύο πυρηνικές δυνάμεις στέκονται αντιμέτωπες, η μια εναντίον της άλλης, χωρίς αντίσταση από τα ΜΜΕ οικονομικών συγκροτημάτων, που φροντίζουν να μας ψυχαγωγούν και να μας κρατούν απασχολημένους με πολιτικές παντομίμες, κοσμικό κουτσομπολιό και ξεδιάντροπη προπαγάνδα.<br /> <br /> <a href="http://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

“Κήρυξε τον πόλεμο στην Ρωσία ο Λευκός Οίκος”;Προβληματισμός από τη κλιμάκωση

To καθημερινά σκοτεινότερο φάσμα μιας αμερικανο-ρωσικής σύρραξης, εξελισσόμενης σε πυρηνική αποτέφρωση του πλανήτη, συγκαλύπτεται από πέπλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα Βαλκάνια μόνιμη εστία εντάσεων Νο3: Το Κόσσοβο, τα παιχνίδια και ο επικείμενος εφιάλτης της Ελλάδας.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcZ_6P4Bn5QZIuLQK-z7TGMzNlGPWCquE1wbiiCFOT99xGrWtRaVi1QkW84pJv3A3DsruJI8HOTFBZcqtcAkTY6RQKU7Jm55SZFn39fDpJK3WVZFriGmjzCaLqpYDUcAnRqNxZ8gtMx6UF/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%259A%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25BF%252C+%25CF%2584%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2582..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="464" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcZ_6P4Bn5QZIuLQK-z7TGMzNlGPWCquE1wbiiCFOT99xGrWtRaVi1QkW84pJv3A3DsruJI8HOTFBZcqtcAkTY6RQKU7Jm55SZFn39fDpJK3WVZFriGmjzCaLqpYDUcAnRqNxZ8gtMx6UF/s640/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%259A%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25BF%252C+%25CF%2584%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%25CF%2582..jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Η πυρηνική βόμβα του Κοσσόβου Νο1 : εξτρεμιστική πυροκεφαλή</b><br /> O αριθμός των 314 ατόμων που έχουν μεταβεί στη Συρία για να συμμετάσχουν στις συγκρούσεις έχει καταστήσει το Κόσσοβο την βαλκανική περιοχή με τον μεγαλύτερο αριθμό συμμετεχόντων στον εν λόγω πόλεμο.<br /> <br /> Οι πρώτες περιπτώσεις που αφορούσαν τη συμμετοχή Αλβανών του Κοσσόβου στον πόλεμο στη Συρία εμφανίσθηκαν το 2012, ενώ το 2013 και στις αρχές του 2014 καταγράφηκαν οι πιο συχνές αναχωρήσεις για την εν λόγω περιοχή. Ειδικοί δηλώνουν ότι το πρώτο διάστημα του 2014 σηματοδότησε και την περίοδο επιστροφής των περισσότερων μαχητών από τη Συρία, οι οποίοι απογοητεύθηκαν επειδή βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια διαφορετική πραγματικότητα από αυτή που ανέμεναν ή από αυτή που τους είχε παρουσιασθεί.<br /> <br /> Εν τω μεταξύ, η Αστυνομία αρνείται το γεγονός ότι πραγματοποιήθηκαν εκπαιδεύσεις μαχητών στο Κόσσοβο, παρά τις αντίθετες πληροφορίες. Σύμφωνα με την Αστυνομία έχει συμπληρωθεί σχεδόν ένας χρόνος από τότε που δεν υπήρξε περιστατικό που να αφορά πολίτη του Κοσσόβου που να έχει εγκαταλείψει την περιοχή προκειμένου να μεταβεί στη Συρία. Υπήρξαν δύο μόνο προσπάθειες οι οποίες και αποτράπηκαν, σε ένα πληθυσμό όπου η ανεργία και η φτώχεια μαστίζει τη νεολαία. Όταν λοιπόν η αστυνομία ποιεί τη στρουθοκάμηλο σε ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα, ποιος περιμένουμε να λύσει το πρόβλημα ασφαλείας στο Κόσσοβο;<br /> <br /> <b>Η πυρηνική βόμβα του Κοσσόβου Νο2 : ο πυροκροτητής της ανώριμης Δύσης</b><br /> Και φυσικά το πρόβλημα για την ανάληψη πρωτοβουλίας και ευθυνών δεν περιορίζεται στο αρμόδιο Σώμα για την ασφάλεια των πολιτών. Επεκτείνεται και ξεκινάει από την κεφαλή, τους πολιτικούς προϊσταμένους! Τη στιγμή που οι πάντες ασχολούνται με το προσφυγικό πρόβλημα, τις ροές μεταναστών και την παλιννόστηση τζιχαντιστών στα Βαλκάνια Ο Πρόεδρος του Κοσσόβου, H. THACI, προχώρησε σε μία εξαγγελία. Το Κόσσοβο, κατά τον ίδιο, πρέπει να χρησιμοποιήσει το συνταγματικό του δικαίωμα να θεσπίσει ξεχωριστό νόμο και να οργανώσει δημοψήφισμα για την ενοποίηση με την Αλβανία. Πρόκειται για τα αντίποινα προς το πρόσφατο δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας (RS) και έχει ως στόχο να ασκήσει επιπλέον πίεση στη Σερβία.<br /> <br /> Οι βαλκανικοί λαοί και οι χώρες των Βαλκανίων σε καμία περίπτωση δεν διαθέτουν τον έλεγχο των κινήσεων διότι, σε αντίθετη περίπτωση θα επικρατούσε από καιρό ειρήνη στα Βαλκάνια. Η ανακοίνωση ότι το Κόσσοβο θα διεξαγάγει δημοψήφισμα για την ενοποίηση με την Αλβανία ερμηνεύεται σαν κάποιος, εξαιτίας του πρόσφατου δημοψηφίσματος στην “RS”, να έδωσε το «πράσινο φως» για να θέσει το εν λόγω κρατίδιο αυτό το θέμα. Αυτό είναι ένα μόνο από τα θέματα, με το οποίο ασκείται επιπρόσθετη πίεση στη Σερβία και την “RS».<br /> <br /> Η ανακοίνωση αυτή έχει ως στόχο την επιπρόσθετη άσκηση πιέσεων στη Σερβία, ήτοι ότι στόχος είναι να «πειθαρχήσουν» Βελιγράδι και Banja Luka και να φανεί τι μπορεί να συμβεί -ήτοι τι είδους επιπλοκές μπορεί να έχει η Σερβία αν προσπαθήσει να επιλύσει το εθνικό ζήτημα στα Βαλκάνια.<br /> Το δημοψήφισμα δεν αποτελεί επινόηση των Κοσσοβάρων Αλβανών, αλλά παιχνίδι εξουσίας και διπλωματίας με θύματα την ειρήνη και τη σταθερότητα στα Βαλκάνια. Πρόκειται κυρίως για εμπλοκή των ΗΠΑ και της ΕΕ. οι οποίες αποφασίζουν για τις κινήσεις πολλών χωρών στα Βαλκάνια. H εν λόγω ανακοίνωση αποτελεί συνάρτηση απειλών και πιέσεων προς τη Σερβία και την «RS”, εξαιτίας του πρόσφατου δημοψηφίσματος για την «Ημέρα της RS».<br /> <br /> <b>Το παιχνίδι με τα σπίρτα δίπλα στο μπαρούτι των Βαλκανίων</b><br /> Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι αν τεθεί σε εφαρμογή η διαδικασία δημοψηφίσματος για την προσάρτηση του Κοσσόβου στην Αλβανία, η Σερβία δεν θα είχε στη διάθεσή της κανένα νομικό μηχανισμό, δηλαδή δε θα μπορούσε να κάνει σχεδόν τίποτα. Τη στιγμή που η πλειοψηφία των χωρών της πρώην Γιουγκοσλαβίας έχουν λύσει σχεδόν όλα τα εθνικά τους ζητήματα, η Σερβία διαθέτει ακόμα αρκετές ανοικτές πληγές και αυτό επειδή θεωρήθηκε εξαρχής ως ρωσικό προτεκτοράτο, με πληθυσμό καθόλα φίλιο προς τη Μόσχα, ενώ το κέντρο λήψεως αποφάσεων για το μέλλον της περιοχής της πρώην Γιουγκοσλαβίας βρισκόταν αρκετά δυτικότερα.<br /> <br /> Φυσικά τίθεται το ζήτημα αν η Αλβανία θα τολμούσε να συμμετάσχει σε ένα τέτοιο εγχείρημα, ως μέλος του ΝΑΤΟ και βίαια να χαράξει εκ νέου τα σύνορα στα Βαλκάνια, ανεξαρτήτως αν τα Τίρανα αναγνώρισαν το Κόσσοβο ως κράτος. Το ανωτέρω αποτελεί ένα τεράστιο πολιτικό ρίσκο που θα προκαλούσε τεράστια ζημιά και στην πράξη θα αποτύγχανε. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από το γεγονός ότι στο Κόσσοβο υπάρχει ακόμα η παρουσία του ΟΗΕ, μέσω της UNMIK, της EULEX και της KFOR, οι οποίες εφαρμόζουν την απόφαση 1244, η παραβίαση της οποίας δεν αποτελεί ένα τόσο ρεαλιστικό σενάριο, όχι όσο στο Σ.Α. έχουν δικαίωμα βέτο από τη Μόσχα.<br /> <br /> Όπως και στο Κόσσοβο, έτσι και στη Β-Ε η Δύση παίζει ένα επικίνδυνο και ανώριμο παιχνίδι. Διότι με τις ενέργειές τους ή την «ουδετερότητά» τους, επιτρέπουν τη γένεση παραγόντων που προκαλούν την ανάληψη ενεργειών και πρωτοβουλιών περισσοτέρων παικτών. Επί παραδείγματι, εκτός από το παράδειγμα του δημοψηφίσματος για ένωση Κοσσόβου και Αλβανίας υπάρχει και το παράδειγμα Τούρκων και Αράβων, που με την ανοχή της Δύσης επηρεάζουν το πολιτικό σκηνικό στη Β-Ε.<br /> Πιο συγκεκριμένα, ο μουσουλμανικός παράγοντας ενοποιημένος, πλέον, σε αντίθεση με τον ανταγωνισμό του παρελθόντος, χρηματοδοτεί και επηρεάζει τον πολιτικό φορέα «SDA», ο οποίος μέχρι τώρα τασσόταν υπέρ μιας πολυεθνικής Β-Ε. Η Τουρκία και τα ΗΑΕ ζητούν τον διαχωρισμό των Bosjak από τα άλλα έθνη, δηλαδή τη διαίρεση της Β-Ε σε 3 εθνικά-εθνικιστικά και θρησκευτικά επίπεδα και σε αυτή την απαίτηση χρησιμοποιούν ως όργανο προώθησης των σχεδιασμών τους ένα κόμμα, που μέχρι πρότινος πρέσβευε τα ακριβώς αντίθετα! Τέτοιες ενέργειες μπορούν επίσης να επιδεινώσουν την κατάσταση στην περιοχή και να δώσουν νομιμότητα στη ρωσική πολιτική, ώστε να παρέμβει, γεγονός που θα οδηγούσε την Ευρώπη σε κινήσεις στρουθοκαμηλισμού και αναζήτησης αμερικανικής προστασίας….<br /> <br /> <b>Η δημιουργία κρατικών μορφωμάτων είναι η πηγή των προβλημάτων ξανά</b><br /> Ο ισλαμικός ριζοσπαστισμός στα Βαλκάνια θεωρείται ως ένα φαινόμενο με μεγάλες διαστάσεις και ο αριθμός όσων τον έχουν ασπασθεί υπερβαίνει τον αριθμό των νεοσύλλεκτων τζιχαντιστών. Υπάρχουν αρκετές αιτίες που τροφοδοτούν τον ριζοσπαστισμό στα Βαλκάνια\, δύο δεκαετίες μετά την πτώση του κομμουνισμού και των πολέμων της δεκαετίας του ’90, με τη σκιά των συγκρούσεων να μην έχει εγκαταλείψει την περιοχή. Πολλές χώρες των Βαλκανίων εξακολουθούν να μην έχουν ένα σαφές όραμα για το μέλλον. Κοινωνίες, όπως της ΠΓΔΜ, ή αυτή της Βοσνίας, στα Βαλκάνια, έχουν ένα ελαφρώς πιο έντονο πρόβλημα, διότι δεν υπάρχει κοινωνική συνοχή. Αυτή τη στιγμή, που η κοινωνική συνοχή δεν είναι στο επίπεδο που χρειάζεται, ενδεχομένως, τα εξτρεμιστικά στοιχεία δύναται να βρουν μία εστία και να την εκμεταλλευτούν. Ως εκ τούτου, αν δεν υπάρχει μία κοινή γλώσσα, όσον αφορά την αντιμετώπιση του βιαίου εξτρεμισμού, το φαινόμενο αυτό θα επηρεάσει το σύνολο της κοινωνίας.<br /> <b><br /> Ο πανικός ανάσχεσης της ρωσικής επέκτασης</b><br /> H ύπαρξη του βιαίου εξτρεμισμού θέτει σε κίνδυνο την ολοκλήρωση της διαδικασίας ένταξης σε Ε.Ε. και NATΟ για τις χώρες των Βαλκανίων που το επιθυμούν. Η τζιχάντ στα Βαλκάνια θέτει σε κίνδυνο τα αμερικανικά συμφέροντα, ιδιαίτερα σε μια εποχή που οι ευρωατλαντικές φιλοδοξίες αποτελούν ισχυρή εγγύηση που θα κρατήσει αυτές τις κοινωνίες επικεντρωμένες στην Δύση και μακριά από την «κόκκινη αρκούδα». Ακόμα και σε ένα ομοιογενές μέρος από εθνοτική και θρησκευτική άποψη, όπως το Κόσσοβο, η σκιά του πολέμου που εξακολουθεί να αιωρείται, δεν επιτρέπει στην κοινωνία να βρει την πορεία της προς ένα καλύτερο μέλλον. Αν το Κόσσοβο δε μπορεί να ενταχθεί στην Ε.Ε. ή να ενωθεί με τους άλλους Αλβανούς στα Βαλκάνια, θα πρέπει να αναζητηθεί μία άλλη πλατφόρμα για την μετέπειτα πορεία του, διότι το πείραμα των κρατικών μορφωμάτων, που δε διαθέτουν βιώσιμη προοπτική έχει αποδειχτεί πως ανήκει σε εποχές, τουλάχιστον, ενός αιώνα πριν και πλέον έχουν αποτύχει.<br /> <br /> <b>Όταν χτυπιούνται τα βουβάλια (ΗΠΑ-Ρωσία) την πληρώνουν τα βατράχια (Ελλάδα)</b><br /> Οι διεθνείς αναλυτές ανησυχούν ιδιαίτερα για το φαινόμενο του εξτρεμισμού και της ανόδου των εθνικιστικών στοιχείων, γεγονός που επηρεάζει τις εξελίξεις σε διάφορα ζητήματα. Η αίσθηση της Δύσης είναι πως οποιοσδήποτε θέτει εμπόδια, δικαιολογημένα ή μη, στην επίλυση των ανοικτών ζητημάτων στα Βαλκάνια πρέπει να περιφρονηθεί και ένα από αυτά τα ζητήματα είναι και η ονομασία των Σκοπίων, αφού αυτό αποτελεί το μέγιστο εμπόδιο για ένταξη της ΠΓΔΜ σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που τα ζητήματα ΠΓΔΜ και Κοσσόβου τοποθετούνται από τους διεθνολόγους στο ίδιο ράφι.<br /> <br /> Οι λόγοι της αδήριτης αυτής ανάγκης επίλυσης των ζητημάτων είναι και οικονομικοί, σε ένα περιβάλλον παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Οι διεθνείς παράγοντες επιθυμούν να καταστήσουν τις χώρες των Βαλκανίων ικανές να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της ριζοσπαστικοποίησης μόνες τους, χωρίς να χρειάζονται συνεχώς κεφάλαια, από το εξωτερικό. Ο μέχρι σήμερα δρόμος αντιμετώπισης του εξτρεμισμού δημιουργεί σχέσεις εξάρτησης με αμφίδρομη ροή μεταξύ Ευρώπης και Χερσονήσου του Αίμου.<br /> <br /> Η απειλή για τα αμερικανικά συμφέροντα σε μία εποχή που έχουν αναδυθεί φόβοι για διάσπαση της Ε.Ε. εκβιάζει έτι περισσότερο τις εξελίξεις. Η επέκταση του ισλαμικού εξτρεμισμού και η περεταίρω αποσταθεροποίηση της περιοχής σημαίνει ότι οι βαλκανικές χώρες, που δεν περιλαμβάνονται ακόμη στην Ε.Ε., θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να πείσουν την Ένωση να τους αποδεχθεί. H ευρω-ατλαντική ενσωμάτωση των Βαλκανίων είναι προς το άμεσο συμφέρον των ΗΠΑ και αυτό μόνο ανησυχίες μπορεί να προκαλεί για τη χώρα μας, που αποτελεί μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.<br /> <br /> <b>Η μακιαβελική οπτική της Δύσης για την περιοχή μας</b><br /> Μια περιοχή των Βαλκανίων απομονωμένη και ριζοσπαστικοποιημένη θα είναι ένας ακόμη πονοκέφαλος για τη Δύση. Τα Βαλκάνια δεν είναι μόνο των Βαλκάνιων. Τα Βαλκάνια είναι γέφυρα διέλευσης που κατά τους δυτικούς απλά εκμεταλλευόμαστε και υπάρχουν ορισμένες ομάδες, Κυβερνήσεις και συγκεκριμένες χώρες που ενδιαφέρονται να έχουν μεγαλύτερη επιρροή στην περιοχή. Τα αποσταθεροποιημένα Βαλκάνια ή τα Βαλκάνια εκτός της Ε.Ε. δεν είναι μόνο μια ελκυστική περιοχή για την ανάπτυξη του ισλαμικού ριζοσπαστισμού ή του επικίνδυνου εθνικισμού, αλλά και για τη Ρωσία που ενδιαφέρεται να αποδυναμώσει την αμερικανική και ευρωπαϊκή επιρροή παγκοσμίως.<br /> <br /> Τα προβλήματα δεν σταματούν μόνο στη Χερσόνησο του Αίμου, ούτε προέρχονται αποκλειστικά από την Μέση Ανατολή. Οι εξελίξεις ακόμα βορειότερα, όπως θέματα μεταξύ Ρουμανίας και Μολδαβίας ή της Υπερδνειστερίας. Κάθε αλλαγή στο status quo της Ανατολικής Ευρώπης, η οποία ακόμα ταλανίζεται από τις συνέπειες της περιφερειακής πολιτικής της πάλαι ποτέ Οθωμανικής αυτοκρατορίας και του εκτοπισμού εθνοτήτων, θα προκαλέσει γεωπολιτικό ντόμινο εξελίξεων το οποίο σε κάθε σταθμό του θα γιγαντώνεται μέχρι να καταλήξει σε τσουνάμι εξελίξεων στην πιο αδύναμη, από πλευράς ασφάλειας, περιοχή.<br /> <br /> <a href="http://sfairika.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τα Βαλκάνια μόνιμη εστία εντάσεων Νο3: Το Κόσσοβο, τα παιχνίδια και ο επικείμενος εφιάλτης της Ελλάδας.

Η πυρηνική βόμβα του Κοσσόβου Νο1 : εξτρεμιστική πυροκεφαλή O αριθμός των 314 ατόμων που έχουν μεταβεί στη Συρία για να συμμετάσχουν στι...

Διαβάστε την συνέχεια

Παγκοσμιοποίηση ή το τέλος του Δικαίου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI4KT97RsgBRCf7FEciS2nkRPa2KhAXo3dcinaNG6oTQueVfFOxhNbPXArPCUGr367SXIEVoNhjIyh1xXps-k0eK8eZYU_KIPRQX7pezo7RMHop8lMxHNI1XPkwRKQo9Xc5eNZC9dGNsbI/s1600/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25AF%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25AE+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI4KT97RsgBRCf7FEciS2nkRPa2KhAXo3dcinaNG6oTQueVfFOxhNbPXArPCUGr367SXIEVoNhjIyh1xXps-k0eK8eZYU_KIPRQX7pezo7RMHop8lMxHNI1XPkwRKQo9Xc5eNZC9dGNsbI/s640/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25AF%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25AE+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Της Ευαγγελίας Κοζυράκη*</b>Σήμερα συμπληρώνονται 368 χρόνια από τη Συνθήκη της Βεστφαλίας (24/10/1648), της πρώτης Διεθνούς Συνθήκης, που έθεσε τις δύο θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου, την κρατική κυριαρχία και την ελευθερία των θαλασσών (στις οποίες προστέθηκε τρεις αιώνες μετά, μόλις το 1982, η τρίτη αρχή, του διεθνούς βυθού ως κοινής κληρονομιάς της ανθρωπότητας με τη Σύμβαση ΗΕ του Δικαίου της Θάλασσας).<br /> <br /> Η πρώτη θεμελιώδης αρχή του κυρίαρχου Κράτους στη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα συμπορεύτηκε ιστορικά με τις έννοιες της εθνικής ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης των λαών, που διατρανώθηκαν με την Αμερικανική και την Ελληνική Επανάσταση. Ωστόσο, ο ορισμός του «έθνους» πρωτοδόθηκε από τον «πατέρα της Ιστορίας», Ηρόδοτο, τον 5ο π.χ. αιώνα, ο οποίος εστίασε στο τρίπτυχο «ομόαιμον - ομόγλωσσον – ομόθρησκον» και εξακολουθεί να έχει κανονιστική ισχύ μέχρι σήμερα, ερμηνευθείς κατά καιρούς υπό το πρίσμα μεταγενέστερων θεωρήσεων για το «έθνος», πέραν δηλαδή της «κλασσικής του Ηροδότου» αντικειμενικής θεώρησης, της στηριζόμενης στην «κοινή αντίληψη περί παρελθόντος, παρόντος & μέλλοντος» υποκειμενικής και της θεμελιωμένης στον «οικονομικό παράγοντα» μαρξιστικής θεωρίας. Ιδίως ο Κ. Μαρξ απέφυγε να δώσει τον σαφή ορισμό του «έθνους», συνέδεσε όμως την ιστορική ανάγκη για τη δημιουργία εθνικών κρατών με την άνοδο του καπιταλισμού και την πολιτική κυριαρχία της αστικής τάξης.<br /> <br /> Το περίφημο πρόταγμα «laissez faire - laissez passe» του γαλλικού διαφωτισμού, ο ακρογωνιαίος λίθος του Φιλελευθερισμού βρήκε πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθεί, εμπλουτισθεί και επεκταθεί κατά τον προηγούμενο αιώνα εντός της απαρτιζόμενης από εθνικά κυρίαρχα κράτη διεθνούς κοινότητας. Μόνο μετά την πτώση του τοίχους του Βερολίνου τον Νοέμβριο 1989 και τη λήξη του ψυχρού πολέμου άρχισε να κάνει την εμφάνισή του ο όρος Παγκοσμιοποίηση, την πραγματική έννοια και τις αληθείς διαστάσεις του οποίου ελάχιστοι ειδήμονες ήταν σε θέση τότε να συλλάβουν και πάντως στην κοινή συνείδηση ταυτίστηκε επί μακρόν με την «πανελευθερία» στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική οργάνωση.<br /> <br /> Μόλις πρόσφατα με το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αποκαλύφθηκε η πραγματική έννοια της παγκοσμιοποίησης, που δεν είναι άλλη από την ευθεία σύγκρουση με τον κλασσικό φιλελευθερισμό. Συγκεκριμένα, η παγκοσμιοποίηση, ταυτιζόμενη εννοιολογικά με τον χρηματοπιστωτισμό, την τραπεζική παντοκρατορία κατά το κοινώς λεγόμενο, αντιμάχεται τα κοινωνικοπολιτικά επιτεύγματα του φιλελευθερισμού, όπως είναι το κράτος δικαίου, η ελεύθερη οικονομία, η κοινωνική πρόνοια, τα ατομικά δικαιώματα. Στην ουσία, λοιπόν, η παγκοσμιοποίηση πλήττει όχι μόνο την εσωτερική έννομη τάξη των δυτικών κοινωνιών, αλλά και τον ίδιο τον «κρατοκεντρικό πυρήνα» του διεθνούς δικαίου.<br /> <br /> Είναι άραγε η παγκοσμιοποίηση το τέλος της δικαιικής τάξης σε εθνικό και διεθνές επίπεδο; Τα ανεπτυγμένα δυτικά κράτη διαθέτουν μεν επαρκές δικαιικό σύστημα για την υπαγωγή των διαφόρων εκφάνσεων του παγκοσμιοποιητικού φαινομένου σε επιμέρους κανόνες δικαίου, δεν διαθέτουν όμως ανάλογη ιστορική εμπειρία για τη συνολική αντιμετώπισή του, καθόσον ο παγκόσμιος χρηματοπιστωτισμός είναι πρωτοεμφανιζόμενη οικονομική έννοια, μη δυνάμενη να υπαχθεί σε καμία από τις γνωστές μέχρι σήμερα και δοκιμασμένες στην πράξη οικονομικοπολιτικές θεωρίες.<br /> <br /> Προς τούτο, η επιστήμη της Πολιτικής Οικονομίας καλείται κατά κύριο λόγο να αναλάβει δραστικό ρόλο στη διαμόρφωση του κατάλληλου θεωρητικού πλαισίου και ενδεχομένως στην υπόδειξη των γνωστικών εργαλείων για την ενδελεχή μελέτη της παγκοσμιοποίησης με στόχο την αποτελεσματική αντιμετώπισή της σε διακρατικό επίπεδο με συνεργασία των μελών της διεθνούς κοινότητας, πριν η ανθρωπότητα φτάσει στο σημείο «μηδέν» της ιστορίας της.<br /> <br /> <i><b>* Η κ. Ευαγγελία Κοζυράκη είναι Δικηγόρος Αθηνών, Ειδική Επιστήμονας ΣτΚ, τέως Νομική Σύμβουλος ΥΕΘΑ.</b></i><br /> <br /> πηγή<br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Παγκοσμιοποίηση ή το τέλος του Δικαίου

Της Ευαγγελίας Κοζυράκη* Σήμερα συμπληρώνονται 368 χρόνια από τη Συνθήκη της Βεστφαλίας (24/10/1648), της πρώτης Διεθνούς Συνθήκης, που έ...

Διαβάστε την συνέχεια

Επικίνδυνα παιχνίδια στο Αιγαίο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGIo1BUyGCVGxtUsf1CUoi7Pap5c95Yq7ajf8V3qYD2ehrZxyy171IOokjkFjy1hcMpK7f3WUtB3kn5v7ThbjT3me607lJCJL9DwxDVSNTsnX4xE8RYApxoSgFJ5RECcMstEX56UJSRLpR/s1600/%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="352" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGIo1BUyGCVGxtUsf1CUoi7Pap5c95Yq7ajf8V3qYD2ehrZxyy171IOokjkFjy1hcMpK7f3WUtB3kn5v7ThbjT3me607lJCJL9DwxDVSNTsnX4xE8RYApxoSgFJ5RECcMstEX56UJSRLpR/s640/%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> Του <b>Κωνσταντίνου Λουκόπουλου</b><br /> <br /> Αξιόπιστες πηγές υποστηρίζουν ότι η Τουρκία θα ζητήσει μεθαύριο στην Σύνοδο των Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ* (26-27 Οκτωβρίου) τον τερματισμό της νατοϊκής παρουσίας στο Αιγαίο για το προσφυγικό! Αν η Τουρκία προχωρήσει πράγματι σε αυτή την κίνηση, θα πρέπει να διερευνηθούν οι λόγοι για τους οποίους αποφασίζει κάτι τέτοιο, σε μία περίοδο που η ρητορική Ερντογάν έχει ανεβάσει επικίνδυνα το θερμόμετρο στις σχέσεις των δύο χωρών… <br /> <br /> Από την ώρα που ανακοινώθηκε η συγκεκριμένη νατοϊκή επιχείρηση, πολλοί ήσαν εκείνοι που εξέφρασαν τις επιφυλάξεις τους για την σκοπιμότητα της, επισημαίνοντας τους κινδύνους για τα εθνικά μας συμφέροντα. Οι διθυραμβικές χοντράδες που ακούστηκαν ένθεν κακείθεν για το πόσο συνετέλεσαν οι νατοϊκές… περιπολίες στην μείωση των προσφυγικών ροών μόνο γέλια προκάλεσαν. Όπως αποδείχτηκε οι Τούρκοι λόγω της συμφωνίας με την ΕΕ και του χρήματος που διακινείται από τις Βρυξέλλες προς αυτήν, άρχισαν επιτέλους να ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό τα σημεία επιβιβάσεως και έχουν μπλοκάρει τους διακινητές. Άλλο βέβαια που ανά τακτά διαστήματα ανοίγουν «την κάνουλα» για να υπενθυμίζουν στην άνευρη και πλαδαρή ΕΕ και κυρίως στην σαστισμένη Ελλάδα και στην ακόμα πιο σαστισμένη και αμήχανη κυβέρνηση της ποιος κρατάει όμηρο την ίδια και την Ευρώπη στο προσφυγικό!<br /> <br /> Η οκτάμηνη παραμονή της νατοϊκής ναυτικής δύναμης SNMG2 στο Αιγαίο μπορεί να εξυπηρέτησε μέχρι σήμερα οποιονδήποτε άλλο «συμμαχικό σκοπό» (το γεγονός ότι το θέμα θα συζητηθεί στην ενότητα «Projection of Stability» στον Νότο έχει την δική του σημασία) που δεν είναι του παρόντος να αναλυθεί, αλλά η συνεισφορά της στην μείωση των προσφυγικών ροών ήταν μηδαμινή. Αυτή η … επιχείρηση όμως έδωσε στην Άγκυρα την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει για μία ακόμα φορά το ΝΑΤΟ για να επικαιροποιήσει με «Συμμαχικό μελάνι» τις μονομερείς διεκδικήσεις της που πηγάζουν από τον τουρκικό αναθεωρητισμό, την ποιοτική αναβάθμιση του οποίου διαπιστώνουμε τις τελευταίες εβδομάδες με τις συνεχείς αμφισβητήσεις Ερντογάν στο «άδικο» καθεστώς της Συνθήκη της Λωζάνης και την ανάγκη αναθεωρήσεως της.<br /> <br /> Και η Ελλάδα; Η χώρα μας δυστυχώς και σε αυτήν την περίπτωση έγινε κομπάρσος αφού η νατοϊκή επιχείρηση ούτε ανέστειλε τις προσφυγικές ροές αλλά κυρίως ούτε μπόρεσε μέσω αυτής της επιχείρησης να προωθήσει τα συμφέροντα της και να αποκομίσει εθνικά οφέλη. Η νατοϊκή ναυτική δύναμη παρέμεινε βορείως της Χίου κατ’ απαίτηση(!) της Τουρκίας και δεν αναπτύχθηκε σταδιακά όπως σχεδιαστικά προβλεπόταν στην περιοχή Σάμου-Ικαρίας (Περιοχή P1) και Δωδεκανήσων (Περιοχή P2) όπως πολλές φορές μας είχε διαβεβαιώσει ο ΥΕΘΑ κ. Καμμένος που χειρίστηκε αποκλειστικά το όλο θέμα από Ελληνικής πλευράς όταν το ΥΠΕΞ και ο κ. Κοτζιάς προσωπικά ..ουδόλως ενεπλάκη με ότι αυτό σημαίνει! Ας λάβουμε δε υπόψη ότι η τόσο η επίσκεψη του ΓΓ/ΝΑΤΟ κ. Stoltenberg όσο και της Γερμανίδας Υπουργού Άμυνας κ. Ursula von der Leyen, στη γερμανική «ναυαρχίδα» Bonn πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τους όρους της Άγκυρας σε ότι αφορά την μη υποβολή Σχέδιων Πτήσεως για τα Ελικόπτερα και τον μη ελλιμενισμό σε ελληνικά νησιά επιβάλλοντας ντε φάκτο τον γνωστό τουρκικό ισχυρισμό περί αποστρατιωτικοποίησης. Με αυτόν τον τρόπο έδειξε σε όλους ξανά ποιος κάνει κουμάντο στο Αιγαίο. Με δημοκοπικές πομφόλυγες και άλλα λεκτικά τεχνάσματα η Κυβέρνηση προσπάθησε να εξωραΐσει την σκληρή για εμάς πραγματικότητα αλλά εις μάτην!<br /> <br /> Και ερχόμαστε στο σήμερα και στον σοβαρό προβληματισμό μας, τον οποίο δεν γνωρίζουμε αν τελικά τον μοιραζόμαστε με το ΥΕΘΑ και το ΥΠΕΞ. Αφού λοιπόν είχε θετικό πρόσημο για τα τουρκικά συμφέροντα η νατοϊκή ναυτική παρουσία στο Αιγαίο γιατί η Τουρκία επιδιώκει τον τερματισμό της; Μήπως τελικά ενώ προώθησε μέσω της Συμμαχίας τις αναθεωρητικές της θέσεις για το Αιγαίο υπήρχε κάτι άλλο που μηδένιζε το όποιο εθνικό της όφελος; Ή μήπως τελικά το ερντογανικό νεοθωμανικό καθεστώς της Άγκυρας δεν θέλει να υπάρχει επίσημη παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή και συνεπώς «μαρτυρία» της Συμμαχίας για κάτι που ίσως σχεδιάζει να κάνει; Μοιραζόμαστε με τους κυβερνητικούς υπευθύνους και τους αναγνώστες μας αυτούς τους προβληματισμούς όχι για να κινδυνολογήσουμε αλλά για να τεθεί βάση συζήτησης, εκτίμησης και καταλλήλων αποφάσεων και να μην ξανατρέχουμε ασθμαίνοντας πίσω από τα γεγονότα. Τις απαντήσεις βέβαια καλούνται να δώσουν οι αρμόδιες υπηρεσίες αφού η όλη κατάσταση συναξιολογηθεί με την πρόσφατη «συμπεριφορά» της Άγκυρας.<br /> <br />Η αναφορά και η ανάλυση που παρατέθηκε παραπάνω ουδόλως σημαίνει ότι θα πρέπει στο δείπνο εργασίας της 26 Οκτωβρίου όπου θα συζητηθεί το επίμαχο θέμα, να «βγει μπροστά» ο κ. Καμμένος και να ζητήσει την συνέχιση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο! Είναι αστείο να νομίζουμε ότι η ασφάλεια μας απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα εξασφαλίζεται από την παρουσία μίας Ολλανδικής Φρεγάτας και ενός …Αλβανικού πλοιαρίου! Ούτε το ΝΑΤΟ το οποίο καλώς ή κακώς θεωρεί «εαυτόν» αναρμόδιο για την επίλυση των «ελληνοτουρκικών διαφορών» (που όμως η ίδια η Άγκυρα τα δημιουργεί), ούτε η ΕΕ όπως υπονόησε πριν από λίγες ημέρες ο ΑΝΥΕΘΑ κ. Βίτσας θα επιλύσουν το πρόβλημα ασφαλείας της Χώρας που προέρχεται από τον τουρκικό αναθεωρητισμό. Αποδεικνύεται μάλιστα ότι στρατηγική επιλογή της Τουρκίας πλέον είναι η ποιοτική αναβάθμιση του αναθεωρητισμού με το να φωνάζει σήμερα ότι για δεκαετίες «σιγοψιθυριζόταν».<br /> <br /> Με το να λέμε ότι είμαστε νησίδα σταθερότητας και να περιμένουμε όλους τους άλλους να απαντήσουν στην τουρκική επιθετικότητα δείχνουμε ότι είμαστε ένα κράτος αδύναμο και χωρίς αυτοπεποίθηση. Δεν έχουμε απαίτηση από τον κ. Καμμένο και τον κ. Βίτσα να έχουν εμπεδώσει θέματα υψηλής στρατηγικής αλλά αισθάνομαι υποχρεωμένος να τους υπενθυμίσω ότι η ισχύς είναι το κύριο νόμισμα των διεθνών σχέσεων και την δημιουργία της θα πρέπει να επιδιώκουμε. Και μέχρι τότε …αποφυγή ανόητων λεονταρισμών!<br /> <br /> Οι διπλωμάτες και στρατιωτικοί μας που βρίσκονται στο ΝΑΤΟ ξέρουν πολύ καλά την δουλειά τους και ελπίζουμε ότι έχουν κάνει τις σχετικές εισηγήσεις για το θέμα που θίγουμε σε αυτό το άρθρο και δεν απομένει παρά ο κ. Υπουργός να τις υιοθετήσει και να τοποθετηθεί με έξυπνο και διπλωματικό τρόπο εκθέτοντας τον ταραχοποιό γείτονα μας. Επίσης θέλουμε να πιστεύουμε ότι οποιαδήποτε απόφαση ληφθεί από το ΝΑΤΟ (οι αποφάσεις λαμβάνονται με consensus που στην πράξη σημαίνει ομοφωνία ή τουλάχιστον...μη διαφωνία) να μην χρησιμοποιηθεί από την Κυβέρνηση για μικροπολιτική και εσωτερική κατανάλωση.<br /> <br /> Αρκετά πλέον με τα «παιχνίδια στο Αιγαίο», είναι δεν είναι στην μέση το ΝΑΤΟ. Εμείς οι ίδιοι θα πρέπει να είμαστε σε θέση να εξασφαλίσουμε με πράξεις και όχι με λόγια όλα αυτά που συνιστούν την εθνική κυριαρχία και εδαφική μας ακεραιότητα.<br /> <br /> <br /> <i><b>* Στην Σύνοδο Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ της 26-27 Οκτωβρίου πρόκειται επίσης να συζητηθεί ένα ευρύ φάσμα θεμάτων στρατιωτικής φύσεως αλλά με πολιτικές προεκτάσεις όπως η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας της Συμμαχίας στις Βαλτικές Χώρες, η ναυτική παρουσία στην Μαύρη Θάλασσα που αφορά σε μία πρωτοβουλία Ρουμανίας-Βουλγαρίας που δεν καλοβλέπει η Τουρκία και οπωσδήποτε ο πλους της… Ρωσικής αρμάδας με το Αεροπλανοφόρο Kuznetsov προς την Μεσόγειο!</b></i><br /> <br /> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Επικίνδυνα παιχνίδια στο Αιγαίο

Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου Αξιόπιστες πηγές υποστηρίζουν ότι η Τουρκία θα ζητήσει μεθαύριο στην Σύνοδο των Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκικός αναθεωρητισμός --επεκτατισμός: Σεισμικό ρήγμα σε διέγερση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUIvLGZN2oSbcoVS3IiIBQVV6sIbpEpQG91CRSeQMX2ofrlBUdWz1DHsH8QdrneSsRhTLbFi-5GMMYGpwT-1aGpSek6t7gHQGhs9ubdAIkfwMaVxIinThkf0S7gDNcD232k3UUVYoq2WKD/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582+-+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582.+%25CE%25A3%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CF%2581%25CE%25AE%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2583%25CE%25B5+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25AD%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUIvLGZN2oSbcoVS3IiIBQVV6sIbpEpQG91CRSeQMX2ofrlBUdWz1DHsH8QdrneSsRhTLbFi-5GMMYGpwT-1aGpSek6t7gHQGhs9ubdAIkfwMaVxIinThkf0S7gDNcD232k3UUVYoq2WKD/s640/%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B5%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582+-+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582.+%25CE%25A3%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CF%2581%25CE%25AE%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CF%2583%25CE%25B5+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25AD%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Σταύρος Λυγερός</b><br />Το τελευταίο διάστημα ο παραδοσιακός τουρκικός επεκτατισμός θυμίζει σεισμικό ρήγμα σε διέγερση. Οι “δονήσεις” είναι αλλεπάλληλες και η μία ανταγωνίζεται την άλλη σε ένταση όσον αφορά την αμφισβήτηση του στάτους κβο στο Αιγαίο και στη Θράκη. Όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα, η ευθεία αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάννης δεν ήταν ένα πυροτέχνημα του Ερντογάν αποκλειστικά για εσωτερική πολιτική κατανάλωση.<br /><br />Είναι αληθές ότι ο Τούρκος πρόεδρος επιχειρεί να αποδομήσει τον κεμαλισμό ως θεμέλιο ιδεολογικό λίθο της Τουρκικής Δημοκρατίας. Ο ίδιος αυτοπροβάλλεται ως ο ηγέτης που κλείνει την κεμαλική παρένθεση και που μέσω του νεοοθωμανισμού επαναφέρει στο προσκήνιο το άτυπο αυτοκρατορικό όραμα των Τούρκων. Δικό του σημείο αναφοράς είναι ο Μωάμεθ ο Πορθητής κι όχι ο Κεμάλ.<br /><br />Η εσωτερική πολιτική σκοπιμότητα δεν είναι, όμως, η μόνη, όπως αρέσκονται να πιστεύουν πολλοί στην Αθήνα για να παρακάμψουν το πρόβλημα και να υπερβούν την πολιτική αμηχανία τους. Η άλλη όψη του νομίσματος είναι η δεδηλωμένη πρόθεση του Τούρκου προέδρου να ρευστοποιήσει και το εδαφικό στάτους κβο σ’ όλα τα μέτωπα.<br /><br />Αυτό το νόημα έχουν οι αλλεπάλληλες δηλώσεις του, με τις οποίες αμφισβητεί τη συνθήκη της Λωζάννης. Στο ίδιο πλαίσιο εγγράφεται και το ξεθάψιμο του Εθνικού Συμβολαίου, στο οποίο περιγράφονται οι τότε εδαφικοί στόχοι εκείνης της Τουρκίας και εμμέσως πλην σαφώς οι στόχοι της τωρινής νεοοθωμανικής Τουρκίας. Στο καλάθι δεν είναι μόνο η Μοσούλη, το Κιρκούκ, το Αρμπίλ, το Χαλέπι και το Μπατούμ. Είναι και τα νησιά του Αιγαίου, η Θράκη, η Θεσσαλονίκη και η Βάρνα.<br /><br />Για να μην αφήσει, μάλιστα, καμία αμφιβολία, ο Ερντογάν υπερηφανεύθηκε δημοσίως ότι κατάφερε να επαναφέρει στην επικαιρότητα το ξεχασμένο Εθνικό Συμβόλαιο. Προφανώς, δεν κατελήφθη από αιφνίδιο επεκτατικό πυρετό. Εμμέσως πλην σαφώς ξαναβάζει στο τραπέζι παρωχημένες διεκδικήσεις, επειδή έχει συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει τάση γεωπολιτικής ρευστοποίησης των συνόρων που είχαν χαράξει πριν από ένα αιώνα οι Βρετανοί και Γάλλοι αποικιοκράτες.<br /><br />Το γεγονός ότι ο Ερντογάν δεν έθεσε ρητά ζήτημα διεξαγωγής δημοψηφίσματος στη Θράκη δεν είναι παρηγορητικό. Είναι κοινό μυστικό, άλλωστε, ότι η αναφορά της τουρκικής εφημερίδας-ιστοσελίδας Σαμπάχ δεν θα γινόταν εάν δεν είχε το πράσινο φως από την τουρκική προεδρία.<br /><br />Από την άποψη της πολιτικής ουσίας, λοιπόν, η λάθος ανταπόκριση του ΑΠΕ, που προκάλεσε την απόλυση του Άρη Αμπατζή, δεν αλλάζει πολύ τα πράγματα. Έχει, ωστόσο, μεγάλη σημασία στο επίπεδο των χειρισμών. Ειδικά όταν από τα τηλεγραφήματα προκύπτει πως το ίδιο λάθος διέπραξε αρχικά και το Γραφείο Τύπου της ελληνικής πρεσβείας στην Άγκυρα. Θα μπορούσε να είχε παρασύρει την Αθήνα σε διπλωματική γκάφα. Το γεγονός ότι στην έντονη αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών για την επίμαχη ομιλία του Ερντογάν δεν υπάρχει αναφορά σε δημοψήφισμα για τη Θράκη προσδίδει αξιοπιστία στη δήλωση του Κοτζιά ότι λειτούργησαν τα αναγκαία φίλτρα.<br /><br />Ας επιστρέψουμε, όμως, στην ουσία. Ο Τούρκος πρόεδρος διαπιστώνει σωστά ότι η εδαφική εξάπλωση του Ισλαμικού Κράτους σε Ιράκ και Συρία, σε συνδυασμό με την αποτυχία της Δύσης να ανατρέψει το καθεστώς Άσαντ, έχουν εκ των πραγμάτων αποσταθεροποιήσει το υφιστάμενο στάτους κβο. Τόσο οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι όσο και οι Ρώσοι κλιμακώνουν τη στρατιωτική ανάμιξή τους στην περιοχή, επειδή ακριβώς επιδιώκουν να έχουν αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση του νέου χάρτη της περιοχής.<br /><br />Κεντρικός παίκτης σ’ αυτή τη στρατιωτική-διπλωματική διελκυστίνδα είναι ο κουρδικός παράγοντας. Εδώ και πάνω από μία δεκαετία οι Κούρδοι του Ιράκ έχουν δημιουργήσει στις βόρειες επαρχίες της χώρας το δικό τους άτυπο κράτος. Μετά το ξέσπασμα του πολέμου στη Συρία, πρόπλασμα κρατικής οντότητας έχουν δημιουργήσει και οι εκεί Κούρδοι, στους οποίους κυριαρχεί πολιτικά το τοπικό παρακλάδι του PKK. Γι’ αυτό ακριβώς και το γεγονός αυτό βιώνεται από την Άγκυρα σαν γεωπολιτικός εφιάλτης.<br /><br />Μετά την προέλαση των Κούρδων της Συρίας δυτικά του Ευφράτη με πρόθεση να ενώσουν γεωγραφικά τα τρία καντόνια τους (Αφρίν, Κομπάνι και Αλ Τζαζίρα), ο Ερντογάν θεώρησε ότι δεν είχε περιθώρια πλέον να μένει αμέτοχος. Ειδικά μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, θεώρησε ότι στο πλαίσιο της κυοφορούμενης νέας τάξης πραγμάτων στην περιοχή μεθοδεύεται και ο δυνάμει ακρωτηριασμός της χώρας του. Είναι ξεκάθαρο, άλλωστε, πως το Κουρδικό ζήτημα έχει για τα καλά μπει στη γεωπολιτική ατζέντα και είναι μάλλον απίθανο να διαγραφεί.<br /><br />Ο Ερντογάν έχει διαμορφώσει θέση και την εκφράζει σαφώς. Δεν περιορίζεται στη νεοοθωμανική ρητορική του Νταβούτογλου πως η Τουρκία πρέπει να ενδιαφέρεται για τους “αδελφούς” της στον ευρύτερο μουσουλμανικό-σουνιτικό κόσμο. Ούτε έμεινε στη δήλωση πως «Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία». Έκανε ένα βήμα παραπέρα. Όπως είπε, «όταν αλλάζουν τα πάντα, δεν μπορούμε να βρισκόμαστε στο σημείο που βρεθήκαμε τότε (στα σύνορα που χάραξε η συνθήκη της Λωζάννης)». Και για να μην αφήσει καμία αμφιβολία, μιλώντας στους υπουργούς του είπε χαρακτηριστικά: «η Τουρκία ή θα χάσει ή θα κερδίσει εδάφη», προσθέτοντας ότι ο ίδιος είναι αποφασισμένος να αγωνισθεί για να κερδίσει εδάφη.<br /><br />Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η ρητορική εξυπηρετεί παραλλήλως και την επιδίωξη του Ερντογάν να ολοκληρώσει την απόκτηση υπερεξουσιών και στο θεσμικό επίπεδο, με τη μετατροπή του πολιτεύματος σε προεδρικό. Για να αναδειχθεί σε εθνικό ηγέτη δεν αρκούν η εκτεταμένη καταστολή και οι μαζικές εκκαθαρίσεις του κράτους από κάθε είδους αντιφρονούντες. Χρειάζεται και ένα ιδεολογικό όχημα.<br /><br />Για να συσπειρώσει γύρω του την κρατική γραφειοκρατία και κυρίως τους στρατιωτικούς, οι οποίοι δέχθηκαν ισχυρό πλήγμα λόγω της απόπειρας πραξικοπήματος, ο Τούρκος πρόεδρος παίζει δυνατά το χαρτί του εθνικισμού-επεκτατισμού. Αυτό, άλλωστε, είναι ο πυρήνας της τουρκικής κρατικής ιδεολογίας και ως εκ τούτου ο κοινός παρονομαστής του τουρκικού πολιτικού συστήματος.<br /><br />Η νεοοθωμανική ιδεολογία του, άλλωστε, διευκολύνει τον Ερντογάν να υπερβεί τον μετρημένο αναθεωρητισμό-επεκτατισμό του μετακεμαλικού καθεστώτος, όπως τον βίωσε η Ελλάδα τις περασμένες δεκαετίες στο Αιγαίο και στη Θράκη. Τώρα, ανοίγει τη βεντάλια των διεκδικήσεών του με μέτρο την εδαφική επικράτεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και όχι της Τουρκικής Δημοκρατίας! Το είπε ξεκάθαρα: από 2.500.000 τα τουρκικά εδάφη έχουν συρρικνωθεί στα 750.000 τετρ. χλμ! Και για να δώσει έμφαση πρόσθεσε: «ποιοι ήμασταν χθες, ποιοι είμαστε σήμερα».<br /><br />Προφανώς, ο Τούρκος πρόεδρος δεν έχει στόχο την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Θέτοντας, όμως, τόσο ψηλά τον πήχη των διεκδικήσεών του, προσπαθεί να ενισχύσει τη θέση του εν όψει των διαπραγματεύσεων που θα καθορίσουν τις νέες εδαφικές διευθετήσεις στην περιοχή. Επειδή, μάλιστα, έχει συνείδηση ότι για να το καταφέρει δεν αρκούν τα λόγια έστειλε τουρκικές δυνάμεις και στη βόρειο Συρία και στο βόρειο Ιράκ.<br /><br />Πριν μιλήσουμε, όμως, γι’ αυτές τις στρατιωτικές επεμβάσεις, είναι αναγκαίο να εντάξουμε τις σε βάρος της Ελλάδας προκλήσεις του Ερντογάν σ’ αυτό το πλαίσιο. Για να ρευστοποιήσει και εδώ το στάτους κβο, πατάει πάνω στις χρόνιες τουρκικές επεκτατικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο και στην ύπαρξη της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη. Ουσιαστικά στέλνει το μήνυμα ότι εάν επιχειρηθούν αλλαγές, αυτές δεν θα περιορισθούν στα ανατολικά. Θα αγγίξουν και την Ελλάδα και βεβαίως την Κύπρο, όπου οι διαπραγματεύσεις έχουν εισέλθει σε κρίσιμη φάση.<br /><br />Ο διορισμός ιμάμη στην Αγία Σοφία και η απόφαση η προσευχή να ακούγεται πέντε φορές ημερησίως και όχι δύο όπως μέχρι τώρα, είναι ένα μήνυμα που απευθύνεται και στο εσωτερικό και στην Ελλάδα. Στο εσωτερικό, επειδή είναι συμβολική κίνηση επιστροφής στην οθωμανική τάξη πραγμάτων. Στην Ελλάδα για να δείξει ότι όσα ίσχυαν για δεκαετίες δεν είναι καθόλου δεδομένο πως θα συνεχίσουν να ισχύουν. Με άλλα λόγια, επιδιώκει ρευστοποίηση και σ’ αυτό το επίπεδο.<br /><br />Το ενδιαφέρον είναι ότι την ίδια ώρα, η Αθήνα ακολουθεί κατευναστική πολιτική. Μπορεί να αντιδρά στις αλλεπάλληλες προκλήσεις με υψηλών τόνων διαμαρτυρίες, αλλά στην πράξη φρόντισε να απορριφθεί σε πρώτο βαθμό το αίτημα των Τούρκων στρατιωτικών που έχουν ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια, η απαίτηση του “σουλτάνου” βαίνει προς ικανοποίηση.<br /><br />Πυκνά είναι τα σύννεφα και στο κυπριακό μέτωπο. Ο Ομπάμα έρχεται στην Αθήνα με κύριο σκοπό να πιέσει για λύση πριν την επίσημη λήξη της προεδρίας του. Η άσκηση εντονότερης πίεσης στο Βερολίνο για ελάφρυνση του χρέους είναι το “τυράκι” που θα προσφέρει στον Τσίπρα.<br /><br />Για τις εσωτερικές πτυχές του Κυπριακού η Ουάσιγκτον έχει στριμώξει τον πρόεδρο Αναστασιάδη. Από τους Τσίπρα και Κοτζιά θέλει αφενός να μην αντιδράσουν, αφετέρου να κάνουν με κάποιον τρόπο πίσω από την άρνησή τους να συνυπογράψουν μία νέα συνθήκη εγγυήσεων. Χωρίς αυτή, οι Τούρκοι δεν θα μπορούν όχι μόνο να διατηρήσουν στρατό, αλλά ούτε και να έχουν νόμιμα δικαιώματα στη Μεγαλόνησο. Γι’ αυτό και έχουν στείλει το μήνυμα ότι χωρίς συνθήκη εγγυήσεων που να τους δίνει τέτοια δικαιώματα δεν πρόκειται να αποδεχθούν ακόμα και πολύ συμφέρουσα για τους Τουρκοκύπριους λύση του Κυπριακού.<br /><br />Όπως προαναφέραμε, επειδή στην Άγκυρα έχουν συνείδηση ότι δεν αρκούν τα λόγια, έστειλαν στρατό και στη βόρειο Συρία και στο βόρειο Ιράκ. Η τουρκική δύναμη, επικουρούμενη από ισλαμικές πολιτοφυλακές, ελέγχει ήδη μία ζώνη βάθους 20 χλμ. Στόχος της είναι να την επεκτείνει σε βάθος 45 χλμ, καταλαμβάνοντας τη στρατηγικής σημασίας πόλη Αλ Μπάμπ, την οποία σήμερα κατέχει το Ισλαμικό Κράτος. Στόχος των Τούρκων είναι να την καταλάβουν πριν από τους Κούρδους.<br /><br />Γι’ αυτό και τις προηγούμενες ημέρες τουρκικά μαχητικά βομβάρδισαν τις κουρδικές δυνάμεις που από βορειοδυτικά κατευθύνονταν προς την Αλ Μπαμπ, εκδιώκοντας από τα χωριά τους τζιχαντιστές. Μπορεί επισήμως στόχος της τουρκικής δύναμης να είναι το Ισλαμικό Κράτος, αλλά στην πραγματικότητα στόχος της είναι η κατά το δυνατόν στρατιωτική εξουδετέρωση των Κούρδων μαχητών και η αποτροπή της εδραίωσης μίας κουρδικής κρατικής οντότητας στη βόρειο Συρία.<br /><br />Είναι αξιοσημείωτο, ότι όταν η τουρκική δύναμη και οι ισλαμικές πολιτοφυλακές φθάνουν σε πόλη που βρίσκεται στα χέρια του Ισλαμικού Κράτους οι τζιχαντιστές ουσιαστικά την παραδίδουν χωρίς μάχη. Αυτό συνέβη και στη μεθοριακή πόλη Τζαραμπλούς και στην πόλη Νταμπίκ (βόρεια από το Χαλέπι).<br /><br />Οι Τούρκοι έχουν εισβάλει και στο βόρειο Ιράκ. Έχουν εγκατασταθεί στη μεθοριακή πόλη Μπασίκα, επιδιώκοντας να συμμετάσχουν στην επιχείρηση ανακατάληψης της Μοσούλης από το Ισλαμικό Κράτος. Όπως χαρακτηριστικά είπε ο Ερντογάν, θα είμαστε στη μάχη για να είμαστε και στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων. Είναι ενδεικτικό, μάλιστα, ότι παρά τις έντονες αντιδράσεις της Βαγδάτης, οι Τούρκοι αρνούνται να αποσυρθούν από την ιρακινή επικράτεια.<br /><br />Είναι, ωστόσο, σημαντικό ότι δεν έγιναν δεκτοί στο συνασπισμό των δυνάμεων που πολιορκεί τη Μοσούλη. Συνασπισμός που αποτελείται από τακτικές ιρακινές δυνάμεις, σιιτικές πολιτοφυλακές του Ιράκ, Κούρδους πεσμεργκά, Ασσύριους μαχητές και 3.000 Αμερικανούς, Βρετανούς, Γάλλους και Καναδούς κομάντος. Είναι, επίσης, σημαντικό ότι οι Αμερικανοί δεν επέτρεψαν στην τουρκική αεροπορία να βομβαρδίσει στόχους του Ισλαμικού Κράτους στην περιοχή της Μοσούλης. Αυτό σημαίνει ότι οι νεοοθωμανοί μάλλον θα μείνουν χωρίς καρέκλα στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων.<br /><br />Μπορεί ο Ερντογάν να μην επιτυγχάνει πάντα τους στόχους του, αλλά παραμένει δυνατά στο παιχνίδι. Η διπλωματική ακροβασία του μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας μέχρι στιγμής του έχει διευρύνει τα περιθώρια ελιγμών, χωρίς να πληρώσει κόστος. Υπενθυμίζουμε ότι ο τουρκικός στρατός βρίσκεται στη Συρία με την άδεια των Αμερικανών και με την ανοχή των Ρώσων. Επίσης ότι τουρκική δύναμη βρίσκεται στην επικράτεια του Ιράκ παρά την έντονη αντίδραση της Βαγδάτης και χωρίς οι Αμερικανοί να έχουν απαιτήσει την απόσυρσή της.<br /><br />Τέλος, η Άγκυρα απειλεί ευθέως την ΕΕ ότι εάν μέχρι το τέλος του έτους δεν καταργήσει τη βίζα για τους Τούρκους πολίτες η ευρωτουρκική συμφωνία για τους πρόσφυγες/μετανάστες θα καταργηθεί. Μία τέτοια εξέλιξη θα φέρει την Ελλάδα σε απελπιστική θέση, παρότι οι εισροές θα είναι μικρότερες από εκείνες του 2015.<br /><br />Σε αντίθεση με τους μεταμοντέρνους φιλελεύθερους και τους αριστερούς, οι νεοοθωμανοί έχουν συνείδηση της στρατηγικής σημασίας που έχει ο πληθυσμιακός παράγοντας. Θεωρούν βασίμως πως εάν μέσω του μεταναστευτικού ρεύματος διαμορφωθούν στα ελληνικά νησιά μουσουλμανικοί θύλακοι, η Τουρκία θα αποκτήσει δυνάμει γεωπολιτικά ερείσματα.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι ο Οζάλ, ως πρόδρομος των νεοοθωμανών, είχε πριν 25 χρόνια δηλώσει ωμά ότι η Ελλάδα θα καταληφθεί μέσω της διοχέτευσης μουσουλμανικών πληθυσμών. Το γεγονός, μάλιστα, ότι για τους δικούς τους λόγους οι Ευρωπαίοι πιέζουν να μη φύγουν από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου οι εγκλωβισμένοι εκεί πρόσφυγες/μετανάστες αφήνει τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του. Πιο συγκεκριμένα διευκολύνει την αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης των νησιών που βρίσκονται στο στόχαστρο της Άγκυρας.<a href="https://piotita.gr/" target="_blank"><br /></a> <a href="https://piotita.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τουρκικός αναθεωρητισμός --επεκτατισμός: Σεισμικό ρήγμα σε διέγερση

Σταύρος Λυγερός Το τελευταίο διάστημα ο παραδοσιακός τουρκικός επεκτατισμός θυμίζει σεισμικό ρήγμα σε διέγερση. Οι “δονήσεις” είναι αλλεπά...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ακήρυκτος νέος παγκόσμιος πόλεμος

<div class="author_information"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfmeLhL1GrK7A2RuhTgnI3WSAQgh8XNNWv-QcfAtXV94mlAQImagwcYwfm7Ui4OQu4Tjabn2Pw5JC-79MX6hghAkKdAajYUa-NjLyU1Fq0YvLXDZ4YuuevYhCRCTKGQTXrGyQGkgWyNofc/s1600/%25CE%259F+%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="322" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfmeLhL1GrK7A2RuhTgnI3WSAQgh8XNNWv-QcfAtXV94mlAQImagwcYwfm7Ui4OQu4Tjabn2Pw5JC-79MX6hghAkKdAajYUa-NjLyU1Fq0YvLXDZ4YuuevYhCRCTKGQTXrGyQGkgWyNofc/s640/%25CE%259F+%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <div class="author"> <i><b><span class="name"> </span></b></i></div> <div class="author"> <i><b><span class="name">Ψυχάρη Ειρήνη</span></b></i></div> </div> <b>Χαρακτηριστικά ανεξέλεγκτης διεθνούς σύρραξης λαμβάνει η κλιμακούμενη εμπλοκή, στρατιωτική και διπλωματική, στη Μέση Ανατολή, ανακαλώντας στο παρόν ιστορικές αναλογίες του περασμένου αιώνα</b><br /> <br /> Με τις ειρηνευτικές συνομιλίες για τη Συρία να έχουν καταρρεύσει, το Χαλέπι να βρίσκεται στην άβυσσο μιας πρωτόγνωρης ανθρωπιστικής καταστροφής και τις δυτικές δυνάμεις να κατηγορούν τη Ρωσία για εγκλήματα πολέμου στη χώρα, η διεθνής κοινότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα που δεν έχει αποσταθεροποιήσει μόνο την ευρύτερη Μέση Ανατολή, αλλά απειλεί την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια.<br /> <div> <br /> «Πώς η Συρία έγινε ο Νέος Παγκόσμιος Πόλεμος» ήταν ο τίτλος πρόσφατου ρεπορτάζ του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel», το οποίο διερωτάται αν η «proxy» («εκ του σύνεγγυς») σύγκρουση Ηνωμένων Πολιτειών - Ρωσίας και Σαουδικής Αραβίας - Ιράν στη Συρία, θα μπορούσε να γνωρίσει περαιτέρω κλιμάκωση, με την κατάσταση να οδηγηθεί ακόμη και σε μια παγκόσμια ανάφλεξη.</div> <div> <br /> Η σύνοδος κορυφής των ευρωπαίων ηγετών στις Βρυξέλλες, όπου μεταξύ άλλων συζητήθηκαν το πρόβλημα της Συρίας και ο ρόλος της Ρωσίας σε αυτό, δεν απέδωσε - όπως ήταν μάλλον αναμενόμενο - καρπούς. Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) καταδίκασαν τους ρωσικούς βομβαρδισμούς στο Χαλέπι - με εκατοντάδες θύματα πολίτες, μεταξύ αυτών και πολλά παιδιά - αλλά δεν κατάφεραν να καταλήξουν σε συμφωνία για νέες κυρώσεις ενάντια στη Μόσχα. </div> <div> <br /> Γαλλία, Βρετανία και Γερμανία ζήτησαν να ασκηθεί η μέγιστη πίεση προς τη Ρωσία για το θέμα της Συρίας, ωστόσο η επιθυμία τους προσέκρουσε σε εκείνη της Ιταλίας, με τον<b> Ματέο Ρέντσι </b>να υποστηρίζει ότι νέες οικονομικές κυρώσεις προς τη Μόσχα δεν θα είναι εποικοδομητικές, αφού δεν θα την αναγκάσουν να διαπραγματευτεί μια ειρηνευτική συμφωνία. </div> <div> <i><br /> «Επειδή η Ρωσία αποφάσισε να αναμειχθεί στη Συρία, κυρίως εξαιτίας της μακράς ιστορίας ισχυρών δεσμών με το καθεστώς Ασαντ, τώρα παρατηρείται ένας "proxy" πόλεμος των διεθνών δυνάμεων στη Συρία, με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία να υποστηρίζουν η κάθε μία τα συμφέροντά της και τα αντίστοιχα εμπλεκόμενα μέρη στον συριακό εμφύλιο» </i>είπε στο «Βήμα» η <b>Χάιατ Αλβι</b>, καθηγήτρια στη Ναυτική Σχολή Πολέμου των Ηνωμένων Πολιτειών και ειδική σε ζητήματα ασφάλειας της Μέσης Ανατολής. </div> <div> <i><br /> «Εμφύλιοι πόλεμοι έγιναν και στη Λιβύη και την Υεμένη. Ομως δεν βλέπουμε να συμβαίνουν τα ίδια, παρότι οι ΗΠΑ, αλλά όχι η Ρωσία, εμπλέκονται σε αεροπορικές επιθέσεις εκεί.Μπορεί στο ζήτημα του εμφυλίου της Συρίας οι ΗΠΑ να έπρεπε να έχουν επιδείξει μεγαλύτερη στρατηγική ευστοχία αλλά πρόκειται για μια περίπλοκη κατάσταση, χωρίς εύκολη στρατηγική αντιμετώπιση ή λύση» </i>προσέθεσε η καθηγήτρια Αλβι. </div> <div> <a href="http://www.tovima.gr/files/1/2016/10/22/%CE%A3%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%91_%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%97%CE%A3.jpg" target="_blank"><img alt="" src="http://www.tovima.gr/files/1/2016/10/22/%CE%A3%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%91_%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%97%CE%A3.jpg" style="height: 288px; margin: 10px; vertical-align: middle; width: 600px;" /></a><br /> Οπως αναφέρει το ρεπορτάζ του «Spiegel», παρότι οι Σύροι είναι αυτοί που υποφέρουν περισσότερο από τις συνέπειες του πολέμου, η σύγκρουση δεν αφορά πια μόνο το Χαλέπι ή τη Συρία στο σύνολό της. Είναι χαρακτηριστική, γράφει το «Spiegel», <i>«η βαβυλώνια μείξη γλωσσών που ακούγονται στα μέτωπα του πολέμου και στον αέρα πάνω από αυτά». «Εχω την αίσθηση ότι έχουμε γίνει πειραματόζωα για τα ρωσικά, τα ιρανικά και τα συριακά όπλα - και για τα πολιτικά πειράματα της Δύσης»</i> είπε στο γερμανικό περιοδικό ο <b>Σαρίφ Μοχάμεντ </b>από το Χαλέπι.</div> <div> <br /> Αυτό που διακυβεύεται στη Συρία <i>«είναι ο ρόλος που η Αμερική επιθυμεί να διαδραματίσει στον κόσμο - και ο ρόλος που η Ρωσία μπορεί να διαδραματίσει στον κόσμο», </i>υποστηρίζει το δημοσίευμα, χαρακτηρίζοντας στη συνέχεια την εξέλιξη της σύγκρουσης στη Συρία ως <i>«το αδιέξοδο που ο Μπαράκ Ομπάμα ήθελε να αποφύγει με κάθε τρόπο».</i><br /> <i><br /> </i><br /> <div> <b>Το μέλλον της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης του Ιράκ</b><br /> <b>Μοσούλη: μετά την ανακατάληψη, τι;</b><br /> <br /> Η στρατιωτική επιχείρηση του ιρακινού στρατού με τη συμβολή των Ηνωμένων Πολιτειών για την ανακατάληψη της Μοσούλης, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ και προπύργιο του Ισλαμικού Κράτους, μπορεί να είναι το «εύκολο» κομμάτι της υπόθεσης, επισημαίνουν ειδικοί. Οταν το Ισλαμικό Κράτος εκδιώχθηκε από το Ραμάντι, το Τικρίτ και τη Φαλούτζα, οι  πόλεις σχεδόν ισοπεδώθηκαν και η ανθρωπιστική καταστροφή ήταν τεράστια. Αν και η εκστρατεία ενάντια στους τζιχαντιστές στη Μοσούλη είναι δύσκολο να αποτύχει, η διαχείριση της ακόλουθης κατάστασης προκαλεί προβληματισμό. </div> <div> <br /> Παρότι οι υποδομές, οι γραφειοκρατίες και οι θεσμοί της πόλης παρέμειναν σε καλή κατάσταση, ακόμη και υπό το Ισλαμικό Κράτος (για παράδειγμα το Πανεπιστήμιο της Μοσούλης, ένα από τα μεγαλύτερα της Μέσης Ανατολής, εξακολουθούσε να λειτουργεί), τώρα εκφράζονται φόβοι ότι μετά τη μάχη η Μοσούλη θα γίνει μια ισοπεδωμένη πόλη-φάντασμα. Επιπλέον, η επιχείρηση εκκαθάρισης της πόλης από τις βόμβες και τα εκρηκτικά που θα αφήσουν πίσω τους οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους, θα χρειαστεί χρόνο αλλά και χρήμα. </div> <div> <br /> <b>Οπως στο Τικρίτ, στο Ραμάντι και στη Φαλούτζα </b></div> <b></b> <br /> <div> Σήμερα, δέκα μήνες μετά την ανακατάληψη του Ραμάντι από τον ιρακινό στρατό, μεγάλα τμήματα της πόλης δεν είναι κατοικήσιμα εξαιτίας των εκρηκτικών που τοποθετήθηκαν σκόπιμα από τους τζιχαντιστές σε άδεια νοσοκομεία, κατοικίες και σχολεία. Μετά την απελευθέρωση του Τικρίτ, οι περίπου 150.000 κάτοικοι που είχαν αναγκαστεί να το εγκαταλείψουν, επέστρεψαν σε μια ρημαγμένη πόλη χωρίς υποδομές. Το ίδιο συνέβη και στη Φαλούτζα, που απελευθερώθηκε από τους τζιχαντιστές τον περασμένο Ιούνιο. Από τους 90.000 κατοίκους που είχε η πόλη όταν ξεκίνησαν οι μάχες, έχουν επιστρέψει περίπου οι 70.000. </div> <div> <br /> Η ανοικοδόμηση της Μοσούλης μπορεί όμως να είναι πιο δύσκολη τόσο εξαιτίας του μεγέθους της (αφού είναι αρκετά μεγαλύτερη από τις υπόλοιπες πόλεις που είχε καταλάβει το Ισλαμικό Κράτος) αλλά και εξαιτίας της σύστασής της, με χριστιανικές, κουρδικές και σιιτικές μειονότητες. Η πλειοψηφία του περίπου 1,5 εκατομμυρίου κατοίκων της είναι σουνίτες και εκφράζονται φόβοι ότι οι σιίτες μαχητές μπορεί να συμμετέχουν σε αντίποινα ενάντια στους εκτοπισμένους σουνίτες πολίτες. Ηδη χιλιάδες άτομα έχουν εγκαταλείψει την πόλη, αναζητώντας καταφύγιο στον καταυλισμό Αλ Χολ στη Βορειοανατολική Συρία. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, τουλάχιστον 200.000 άνθρωποι αναμένεται να φύγουν από τη Μοσούλη το προσεχές διάστημα. </div> <div> <br /> Προσφυγικοί καταυλισμοί στήνονται γύρω από την πόλη προκειμένου να τους φιλοξενήσουν. Οι τζιχαντιστές κατέλαβαν τη Μοσούλη τον Ιούνιο του 2014. Από εκεί ο ηγέτης του Ισλαμικού Κράτους <b>Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι</b> ανακοίνωσε την ίδρυση του χαλιφάτου του, που περιελάμβανε τμήματα του Ιράκ και της Συρίας. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων, τις ημέρες πριν ξεκινήσει η επιχείρηση για την ανακατάληψη της πόλης, πολλοί ξένοι μαχητές που μέχρι τότε κυκλοφορούσαν ελεύθεροι, εξαφανίστηκαν, αφήνοντας τους ντόπιους μαχητές να πολεμήσουν τις στρατιωτικές δυνάμεις. </div> <div> <br /> Επίσης, οι τζιχαντιστές άρχισαν να ξυρίζουν τις γενειάδες τους προκειμένου να μοιάζουν περισσότερο με πολίτες σε περίπτωση που ο ιρακινός στρατός εισέβαλλε στην πόλη. Οι κάτοικοι της πόλης ζούσαν σε καθεστώς τρόμου, καθώς οι τζιχαντιστές τούς κατηγορούσαν ότι συνεργάζονταν με τον εχθρό, «προδίδοντας το χαλιφάτο». Οπως έγραψε στο BBC ο Μάικλ Νάιτς του Washington Institute for Near East Policy «οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους που τρέπονται σε φυγή πρέπει να διαχωριστούν από τους πολίτες, ο νόμος και η τάξη πρέπει να αποκατασταθεί γρήγορα αλλά με ανθρώπινο τρόπο. Αυτά, μπορεί να αποδειχθούν πιο δύσκολα ζητήματα από την ίδια τη μάχη».</div> <div> <br /> <div> <b><br /> ΕΡΩΤΗΜΑ </b>Για τον Τζέιμς Φίρον, καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ένα από τα μεγαλύτερα αναπάντητα ερωτήματα αυτή τη στιγμή είναι «ποιο είναι το σχέδιο, αν και όταν τερματιστεί ο έλεγχος του Ισλαμικού Κράτους στη Ράκα και τη γύρω περιοχή». «Θα παραδοθεί στον Ασαντ; Αυτό μοιάζει αδύνατο, εκτός και αν υπάρξει κάποια μεγάλη μεταστροφή στην πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που θα έρχεται σε αντίθεση με την πορεία που έχουν πάρει μέχρι τώρα τα πράγματα. Μια ζώνη προστασίας και υποστήριξη προς τη “μετριοπαθή αντιπολίτευση” της Ανατολικής Συρίας; Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε μια τεράστια υπερ-επέκταση της αποστολής εκεί» μας εξήγησε. <b><br /> </b>Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με τον ίδιο, η κατάσταση στη Συρία είναι δύσκολο να εξελιχθεί σε μια πιο σοβαρή σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Αυτό θα συνέβαινε «μόνο σε περίπτωση μιας, ενδεχομένως δι’ αντιπροσώπου, εισβολής της Ρωσίας σε κράτος της Βαλτικής, επηρεάζοντας άμεσα το ΝΑΤΟ και αυξάνοντας τον κίνδυνο μιας πυρηνικής κρίσης. Ομως πρόκειται για εξαιρετικά απίθανο σενάριο».<b><br /> <br /> Αμπντουλραχμάν αλ Μάσρι, δημοσιογράφος και αναλυτής<br /> «Η κυβέρνηση Ομπάμα στοχεύει το ISIS και παραγνωρίζει τις ευρύτερες συγκρούσεις»</b><i><br /> «Μια πολύπλοκη στρατιωτική αντιπαράθεση, όπως αυτή του συριακού πολέμου, μπορεί να εξελιχθεί σε παγκόσμια σύγκρουση, αλλά δύσκολα Ρωσία και ΗΠΑ θα επέτρεπαν κάτι τέτοιο» </i>είπε στο «Βήμα» ο <b>Αμπντουλραχμάν αλ Μάσρι</b>, σύρος δημοσιογράφος και αναλυτής με έδρα τον Καναδά.</div> <div> <br /></div> <div> <b><br /> Θα μπορούσε πραγματικά η σύγκρουση στη Συρία να εξελιχθεί σε έναν παγκόσμιο πόλεμο, όπως έγραψε πρόσφατα το «Der Spiegel»; </b></div> <div> «Είναι μια πολύπλευρη σύγκρουση που περιλαμβάνει στοιχεία μιας δι' αντιπροσώπου αντιπαράθεσης και ενός διεθνούς ανταγωνισμού. Με την άμεση ρωσική στρατιωτική εμπλοκή στη σύγκρουση από τον Σεπτέμβριο του 2015, οι διεθνείς εντάσεις έχουν αυξηθεί σημαντικά. Δεδομένης της αυξανόμενης πολυπλοκότητας της σύγκρουσης και της ποικιλίας της διεθνούς ανάμειξης σε αυτή, μια στρατιωτική αντιπαράθεση, όπως είναι του συριακού πολέμου, μπορεί να εξελιχθεί σε παγκόσμια σύγκρουση. Παρ' όλα αυτά, πιστεύω ότι οι παγκόσμιες δυνάμεις δεν θα επιτρέψουν να συμβεί κάτι τέτοιο, ειδικά η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ούτε η Μόσχα ούτε η Ουάσιγκτον έχουν συμφέρον να έρθουν στρατιωτικά αντιμέτωπες η μία με την άλλη». </div> <div> <br /></div> <div> <b>Πως μια επανάσταση στο πλαίσιο της Αραβικής Ανοιξης έγινε ένας γενικευμένος εμφύλιος πόλεμος που εμπλέκει τουλάχιστον δύο από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες δυνάμεις; Τι λάθη έγιναν;</b></div> <div> «Από την αρχή της σύγκρουσης, η κυβέρνηση Ομπάμα δεν κατάφερε να υιοθετήσει μια πολιτική που θα στόχευε απευθείας στην επίλυση της συριακής κρίσης. Η πολιτική του Λευκού Οίκου για τη Συρία σήμερα επικεντρώνει στην αντιμετώπιση του ISIS και παραγνωρίζει τις ευρύτερες συγκρούσεις στη Συρία. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ενεργήσει διαφορετικά στη Συρία, δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτό το επίπεδο πολυπλοκότητας. Η σιγουριά της Μόσχας και η ικανότητά της να μονοπωλεί τη ροή των γεγονότων μπορεί να μην υπήρχαν σήμερα, αν οι ΗΠΑ δεν είχαν αποφασίσει να παραμείνουν αδρανείς με περιορισμένη παρουσία στη Συρία. Αν όχι η κυβέρνηση Ομπάμα, τότε ίσως ο επόμενος πρόεδρος, πρέπει να υιοθετήσει μια πολιτική που θα λαμβάνει υπόψη τη μεγάλη εικόνα και θα διευθετεί το ζήτημα της αντιτρομοκρατίας στο πλαίσιο της ευρύτερης συριακής σύγκρουσης. Η ρωσική παρουσία έχει περιπλέξει οποιαδήποτε πιθανή λύση. Η ρωσική ισχύς στην περιοχή και συγκεκριμένα στη Συρία πρέπει να περιοριστεί, ειδικά αν είναι να υπάρξει μια δημοκρατική, πλουραλιστική μεταπολεμική Συρία. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ ή η Δύση πρέπει να έρθουν σε ευθεία σύγκρουση με τη Ρωσία ή με τις άλλες διεθνείς δυνάμεις που εμπλέκονται, αλλά μια σθεναρή και πιο σκληρή στάση είναι απαραίτητη προκειμένου να υπάρξει ισορροπία στις επιρροές και στις δυνατότητες».</div> <div> <br /></div> <div> <b>Πώς αναμένεται να επηρεάσει η διαφαινόμενη παρακμή του Ισλαμικού Κράτους την έκβαση του πολέμου;</b></div> <div> «Το Ισλαμικό Κράτος εμφανώς συρρικνώνεται και χάνει εδάφη, τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ. Οσον αφορά στη Συρία, οι ενέργειες ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος από τους άραβες σύρους αντάρτες με την υποστήριξη της Τουρκίας, πηγαίνουν καλά και αυτοί συνεχίζουν την προώθησή τους. Ωστόσο, δεν είναι ξεκάθαρο το πού θα οδηγήσουν αυτά τα στρατιωτικά κέρδη, αφού το Ισλαμικό Κράτος χάσει την Αλ  Μπαμπ στην επαρχία του Χαλεπίου, για παράδειγμα. Οι εντάσεις μεταξύ της Τουρκίας και των αράβων ανταρτών από τη μία και των κουρδικού YPG και SDF από την άλλη, πρέπει να διευθετηθούν ή να συζητηθούν. Επομένως η κατάσταση δεν μπορεί ακόμη να χαρακτηριστεί σταθερή. Ακόμη και αν το Ισλαμικό Κράτος εξαλειφθεί στη Συρία, οι προκλήσεις θα βρίσκονται μπροστά μας. Η διαδικασία των ενδοσυριακών διαπραγματεύσεων και η συμφιλίωση θα πρέπει να λάβουν χώρα παράλληλα με τη μάχη κατά της τρομοκρατίας προκειμένου να προετοιμαστεί το έδαφος για την ειρήνη σε μια μετά - ISIS εποχή». </div> </div> </div> <br /> <a href="http://www.tovima.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο ακήρυκτος νέος παγκόσμιος πόλεμος

  Ψυχάρη Ειρήνη Χαρακτηριστικά ανεξέλεγκτης διεθνούς σύρραξης λαμβάνει η κλιμακούμενη εμπλοκή, στρατιωτική και διπλωματική, στη Μέση...

Διαβάστε την συνέχεια

Καθ. Χρήστος Γιαλλουρίδης: «Η Ελλάδα πρέπει να είναι έτοιμη για να αντιμετωπίσει επεισόδιο μεγαλύτερης κλίμακας από αυτό των Ιμίων στο Αιγαίο!».

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo3Q759wYVKEQb03JSAyrUHICURS7ZwzewQi_TXb6SQF_q1_erK6e289jC7Bo3q-lRhv8m9pecDlUaT4hhuY3x3iiXHVl8HhuoVfm7GP335MbQNfSVHHNrO2PebksLnQRBYGDQ7x9plCuI/s1600/%25CE%2597+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B7+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%258C%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%258D%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2584%25CF%258C+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%2599%25CE%25BC%25CE%25AF%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo3Q759wYVKEQb03JSAyrUHICURS7ZwzewQi_TXb6SQF_q1_erK6e289jC7Bo3q-lRhv8m9pecDlUaT4hhuY3x3iiXHVl8HhuoVfm7GP335MbQNfSVHHNrO2PebksLnQRBYGDQ7x9plCuI/s640/%25CE%2597+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B7+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%258C%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25BB%25CF%258D%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2584%25CF%258C+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%2599%25CE%25BC%25CE%25AF%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2591%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης: Ο Ερντογάν οικοδομεί μια νέα κατάσταση στην Τουρκία, η οποία αποβλέπει στην οικοδόμηση μιας μεγάλης δύναμης στην περιοχή, που να είναι διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και όχι του Κεμαλικού κράτους. Αυτήν την στιγμή η Τουρκία του Ερντογάν διεκδικεί επιρροή τόσο στην Μέση Ανατολή, όσο και επέκτασή της στον Ελλαδικό χώρο. Επέκταση και επιρροή στην Θράκη, αύξηση των πιέσεων για αυτονόμηση του χώρου της Θράκης, σε θέματα όχι μόνο της Θρησκείας, αλλά και της πολιτικής και βεβαίως αμφισβήτηση της Ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, ενδυνάμωση της αμφισβήτησης. Θεωρώ ότι θα έχουμε το προσεχές διάστημα δύσκολες ώρες και μέρες σε σχέση με τον γείτονά μας, χωρίς να αποκλείω και θερμά επεισόδια. <br /> <br /> Αυτή τη φορά (η Τουρκία) βαδίζει βάση σχεδίου. Αυτήν την στιγμή η Τουρκία διεκδικεί χώρο, ζωτικό χώρο στο Αιγαίο και απειλεί στην Θράκη με αυτονόμηση, δηλαδή, η Τουρκία δεν είναι η Τουρκία που ξέραμε, η οποία θα μπορούσε να υποχωρήσει, δεχόμενη πιέσεις από τις ΗΠΑ. <br /> <br /> Εγώ θεωρώ ότι πέραν την εσωτερική κατανάλωση όπου οικοδομεί ένα μεγάλο, ας το πούμε φασιστικό πρότυπο, με την έννοια ότι η μάζα χειροκροτεί και ακολουθεί τυφλά τον ηγέτη, έχει και το σχέδιο της ηγεμόνευσης στην περιοχή, δηλαδή της άσκησης επιρροής ως ηγεμόνα. Που σημαίνει δεν θα κατακτήσει απαραιτήτως εδάφη, (με ίδιο τρόπο) όπως επιχειρεί να κάνει τώρα τον Ιράκ, αλλά θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις της συρρίκνωσης της ανεξαρτησίας των κρατών και της προσαρμογής τους…. <br /> <br /> Η Τουρκία θα επιχειρήσει να γκριζάρει και άλλες περιοχές, γι’ αυτό πρέπει η χώρα να είναι έτοιμη μόνη και με τας συμμάχους, διότι αυτήν την στιγμή έχουμε μια συμμαχία με την Αίγυπτο, την Κύπρο και το Ισραήλ, ή οποία μπορεί να επεκταθεί από ενεργειακή συμμαχία (και) σε αμυντική συμφωνία – αμυντική συμμαχία, ως να μην είμεθα μόνοι και να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε προβοκάτσια επεισοδίου στο Αιγαίο, που να οδηγήσει σε μεγαλύτερα Ίμια από τα προηγούμενα… <br /> <br /> Απόσπασμα από την εκπομπή LIVE U με την Πόπη Τσαπανίδου STAR 21.10.2016<br /> <br /> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/OE8zdmVLsGY" width="620"></iframe><br /> <br /> πηγή<br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Καθ. Χρήστος Γιαλλουρίδης: «Η Ελλάδα πρέπει να είναι έτοιμη για να αντιμετωπίσει επεισόδιο μεγαλύτερης κλίμακας από αυτό των Ιμίων στο Αιγαίο!».

Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης: Ο Ερντογάν οικοδομεί μια νέα κατάσταση στην Τουρκία, η οποία αποβλέπει στην οικοδόμηση μιας μεγάλης δύναμης σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε όλο το σχέδιο Ερντογάν κατάκτησης Χαλεπιού-Μοσούλης – Μετά η δική μας η σειρά

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmfV4alr2EvKa_Ha61Hszxv_43Q_n29th2YutHIeYs4NkEkfGYCbSUDNS0hNWOCTkZPKzK22nbq02nsxomOpXCduY9ztw1FXMYT7MyEomhDeXxvcga32H2dvy8OefjNCiqqIEC3VOFdcnI/s1600/%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmfV4alr2EvKa_Ha61Hszxv_43Q_n29th2YutHIeYs4NkEkfGYCbSUDNS0hNWOCTkZPKzK22nbq02nsxomOpXCduY9ztw1FXMYT7MyEomhDeXxvcga32H2dvy8OefjNCiqqIEC3VOFdcnI/s640/%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Στέφανος Μυτιληναίος</b><br /> <b><a href="http://www.yenisafak.com/en/columns/ibrahimkaragul/the-nujaifi-decision-turkeys-reason-for-intervening-in-tal-afar-2033646">Στο τελευταίο άρθρο</a></b> του, της Παρασκευής, ο αρχισυντάκτης της ερντογανικής εφημερίδας Yeni Safak, Ιμπραήμ Καραγκιούλ, δίνει για μια ακόμη φορά τα «ρέστα» του προσπαθώντας να «εκφράσει» στον τουρκικό ισλαμιστικό όχλο τις γεωπολιτικές μούρλες του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και παράλληλα να μας ενημερώσει για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια της νεο-οθωμανικής αυτοκρατορίας.<br /> <br /> Αφού για μια ακόμη φορά ο Καραγκιούλ κατηγορεί τους Αμερικανούς ότι «έστρεψαν το Ισλαμικό Κράτος ενάντια στην Τουρκία, έστρεψαν την κυβέρνηση της Βαγδάτης ενάντια στην Τουρκία, έστρεψαν το Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (PKK) και το συριακό του παρακλάδι το PYD ενάντια στην Τουρκία», εξηγεί γιατί συμβαίνει αυτό:<br /> <br /> «Συνεχίζουν να χτυπούν την Τουρκία από τη συριακή και την ιρακινή επικράτεια. Μετέτρεψαν τα εδάφη των δύο αυτών χωρών σε αντιτουρκικό χώρο με το Ισλαμικό Κράτος και το PKK/PYD και τους έδωσαν πλήρη έλεγχο στα σύνορά μας… Δεν εξαπολύουν μόνο τρομοκρατικές επιθέσεις από εκεί… Τραβάνε μια αντιτουρκική γραμμή από τη Μεσόγειο μέχρι τα σύνορα του Ιράν και προσπαθούν να μας κλειδώσουν μέσα στην Ανατολία».<br /> <br /> Εδώ βεβαίως γεννιέται μια εύλογη απορία: Αφού η Ανατολία είναι η Τουρκία, δηλαδή πώς προσπαθούν να τους κλειδώσουν; Ας κάτσουν πίσω από τα σύνορά τους όπως κάνει όλως ο πολιτισμένος κόσμος. Αλλά η Τουρκία δεν ανήκει στον πολιτισμένο κόσμο και η «εξωφρενική απαίτηση» να περιοριστεί στα σύνορά της θεωρείται «κλείδωμα».<br /> <br /> Να σημειώσουμε εδώ πως ό,τι γράφει ο Καραγκιούλ τα υπαγορεύει ο Ερντογάν. Αποδεχόμαστε αυτά τα κείμενα ως προσωπικές απόψεις του Ερντογάν που τις υπογράφει ο Καραγκιούλ.<br /> <br /> «Πρωτίστως το Ιράν και οι χώρες της περιοχής είναι μέσα σε αυτό το σχέδιο» του «κλειδώματος» της Τουρκίας στην Ανατολία -σύμφωνα με τον Καραγκιούλ και συνεχίζει:<br /> <br /> «Πρωτίστως οι ΗΠΑ και σχεδόν όλοι οι σύμμαχοί μας εμπλέκονται σε αυτό. Ενώ το Χαλέπι γίνεται σωρός από ερείπια, η Μοσούλη χτυπιέται με τη δικαιολογία μιας οργάνωσης [σ.σ. η «δικαιολογία» για την επίθεση στη Μοσούλη που αναφέρει ο Καραγκιούλ είναι το Ισλαμικό Κράτος], ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι-σχέδιο έχει ενεργοποιηθεί για σεχταριστικό πόλεμο» που αποσκοπεί, λέει παρακάτω, να εξολοθρεύσει όσους είναι κοντά στην Τουρκία, είναι δηλαδή σύμμαχοί της.<br /> <br /> Αναφέρεται στη συνέχεια στον <a href="http://www.tribune.gr/tag/tariq-al-hashimi">Ταρίκ Χασίμι</a>, πρώην αντιπρόεδρο του Ιράκ και τώρα καταδικασμένο σε θάνατο για συμμετοχή σε τζιχαντιστικές τρομοκρατικές ενέργειες, που ζει στην Τουρκία υπό την προστασία του Ερντογάν και στον πρώην κυβερνήτη της επαρχίας Νινευή, τον <a href="http://www.tribune.gr/tag/atheel-al-nujaifi">Αθέελ Νουτζαΐφι</a>, που πριν μερικές ημέρες η ιρακινή κυβέρνηση εξέδωσε ένταλμα σύλληψής του για προδοσία του Ιράκ για λογαριασμό της Τουρκίας. Αυτά τα δύο ισλαμιστικά «μπουμπούκια», που είναι προσκυνημένοι στην Τουρκία, είναι τα θύματα του «κακού» σιιτικού Ιράκ που θέλει να προκαλέσει σεχταριστικό πόλεμο ενάντια στους σουνίτες μουσουλμάνους, στους οποίους η Τουρκία παριστάνει (αυτοχρίστηκε) την προστάτιδά τους. [Πατώντας πάνω στα ονόματά τους οδηγείστε σε ειδησεογραφία που αφορά τον καθένα τους ώστε να τους «γνωρίσετε» και να συνειδητοποιήσετε ποιοι είναι οι «φίλοι» της Τουρκίας].<br /> <br /> «Οι Ηνωμένες πολιτείες κάνουν αυτό το σχέδιο. Η Βαγδάτη κάνει αυτό το σχέδιο. Το Ιράν κάνει αυτό το σχέδιο. Προωθείται ένας χάρτης της Μέσης Ανατολής βασισμένος στη σεχταριστική ταυτότητα [σ.σ εννοεί τη δημιουργία εθνών και κρατών βασισμένα στην κοινή θρησκεία ή εθνότητα και όχι όπως είναι το σημερινό πολυεθνικό χάος] και η Μοσούλη πρόκειται να γίνει το μεγαλύτερο θύμα αυτού του σχεδίου. Επειδή σε όλα τα σενάρια που έχουν παιχθεί μέσω της σεχταριστικής ταυτότητας, νικητές είναι οι ΗΠΑ και το Ιράν. Όλα τα βρόμικα σχέδια πίσω από την επιχείριση της Μοσούλης αποκαλύφθηκαν μόλις η μάχη ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος άρχισε να μετατρέπεται σε μια εξαπάτηση, σε μια θεατρική σκηνή».<br /> <br /> Και τώρα αρχίζει το «παραμύθι Ερντογάν», αυτό που διαβάζουμε και από τα διεθνή πρακτορεία «στρογγυλεμένο», ακολουθεί δίχως «ευγένειες» και «πολιτικές ορθότητες»:<br /> <br /> «Στρατιωτικές επεμβάσεις που θα έχουν στόχο τη Μοσούλη και τους σουνίτες θα εμποδιστούν πολύ δυναμικά. Ως κεντρική χώρα της περιοχής, η Τουρκία οφείλει να απαντήσει τους πολέμους (εθνικής ή θρησκευτικής) ταυτότητας, στους πολέμους πετρελαίου, στους πολέμους διαμοιρασμού στη Συρία και στο Ιράκ, άμεσα και δίχως δισταγμό. Επειδή μόλις καταφέρουν τον στόχο τους, δεν θα έχει απομείνει τίποτα για την Τουρκία να κάνει».<br /> <br /> «Προφανώς το θέμα [της Μοσούλης] δεν έχει να κάνει καθόλου με το Ισλαμικό Κράτος. Είναι εκείνοι που έβαλαν το Ισλαμικό Κράτος εκεί [σ.σ. είναι γνωστό ότι το Ισλαμικό Κράτος κατέλαβε τη Μοσούλη εισβάλλοντας στο Ιράκ μέσα από το έδαφος της Τουρκίας, αυτό φυσικά δεν θα το πει ο Καραγκιούλ], που απέσυραν χιλιάδες Ιρακινούς στρατιώτες από τη Μοσούλη μέσα σε μια νύχτα για να στήσουν το παιχνίδι. Η Μοσούλη θα δεχθεί εισβολή από παραστρατιωτικούς που συνδέονται με το Ιράν και Ιρακινούς στρατιώτες που είναι σιίτες».<br /> <br /> Ο Καραγκιούλ προσπαθεί να δικαιολογήσει παραπάνω γιατί η Τουρκία πρέπει να εισβάλει στη Μοσούλη.<br /> <br /> Εξηγεί ότι οι Άραβες σουνίτες της περιοχής έχουν την ανάγκη «προστασίας» της Τουρκίας από τους σιίτες που θα τους εξολοθρεύσουν.<br /> <br /> «Τι απλό σενάριο, πόσο ερασιτεχνικά προετοιμασμένο έργο», διαπιστώνει μόνος του ο Καραγκιούλ.<br /> Και τώρα στο ζουμί:<br /> <br /> <b>Γιατί η Τουρκία θέλει να καταλάβει Χαλέπι – Μοσούλη</b><br /> <br /> Σύμφωνα με τον Καραγκιούλ η Τουρκία πρέπει να καταλάβει το Χαλέπι και τη Μοσούλη για να μην μεταφερθεί ο πόλεμος στο εσωτερικό της Τουρκίας, στην Ανατολία.<br /> <br /> «…ο πόλεμος θα μεταφερθεί στην Ανατολία. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό. Επειδή ο τελικός στόχος όλων των κρίσεων στην περιοχή είναι η Τουρκία. Ο μεγάλος στόχος είναι η Τουρκία».<br /> <br /> «Για αυτό η Τουρκία χρειάζεται να επεκτείνει τα εδάφη της παρέμβασής της [εισβολής] και ποτέ να μην κάνει πίσω μέχρι όλα τα τρομοκρατικά στοιχεία και τα ξένα στοιχεία στα βόρεια της γραμμής Μοσούλης-Χαλεπιού εξολοθρευτούν [εννοεί κυρίως τους Κούρδους και δευτερευόντως τους σιίτες]. Καμιά διεθνής φόρμουλα, καμιά πολυεθνική συμφωνία δεν θα μας παρέχει ασφάλεια όπως αυτές οι παρεμβάσεις [εισβολές]. Η Τουρκία πρέπει να κάνει στρατιωτικά βήματα κοιτώντας εξ ολοκλήρου τις πραγματικότητες της περιοχής και τα μελλοντικά σενάρια».<br /> <br /> <b>Και συνεχίζει:</b><br /> <br /> «Αφήστε το Διεθνές Δίκαιο να έρθει πίσω μας [με άλλα λόγια το «γράφουν» εκεί που δεν πιάνει μελάνι το Διεθνές Δίκαιο]. Αφήστε τα πολυεθνικά τραπέζια να στηθούν αφού έχουμε παρέμβει. Αφήστε να υπάρχουν απειλές και δηλώσεις ολόγυρα. Αφήστε εκείνους που κλαψουρίζουν στο εσωτερικό λέγοντας: «η Τουρκία σύρεται σε ένα βάλτο». Όποιος κάνει ένα βήμα θα κερδίσει».<br /> <br /> Στη συνέχεια υποστηρίζει ότι αυτό το επιθετικό δόγμα της Τουρκίας θα εξασφαλίσει το μέλλον της για μια χιλιετία.<br /> <br /> Κατηγορεί (ποιους δεν λέει) ότι έχουν σχέδιο να μετατρέψουν όλη τη Μέση Ανατολή, και την Τουρκία μαζί, σε πόλεις κράτη.<br /> <br /> Το σχέδιο των παρανοϊκών της Άγκυρας, σύμφωνα με τον Καραγκιούλ που γράφει ό,τι του λέει ο Ερντογάν, είναι:<br /> <br /> 1. Επέκταση του μοντέλου της επιχείρισης «Ασπίδα του Ευφράτη» από τις ακτές της Μεσογείου μέχρι τα σύνορα του Ιράν.<br /> <br /> 2. Εισβολή στη Συρία στην Εφρίν [κουρδικό καντόνι στη βορειοδυτική Συρία] και εκκαθάριση του κουρδικού PKK/PYD από αυτή την περιοχή.<br /> <br /> 3. Εισβολή στη Συρία ανατολικά του Ευφράτη στην υπό κουρδικό έλεγχο Τελ Αμπιάντ.<br /> <br /> 4. Εισβολή της Τουρκίας στο βορειοδυτικό Ιράκ και κατάληψη της Τελ Αφάρ. Για προστασία των σουνιτών και των Τουρκμένων.<br /> <br /> Και διαβεβαιώνει: «Καμία χώρα δεν είναι ικανή να κάνει πόλεμο ενάντια στην Τουρκία».<br /> <br /> <b>Και ομολογεί:</b><br /> <br /> «Η Τουρκία πρέπει να προωθήσει τον δικό της χάρτη αφού οι χάρτες επανασχεδιάζονται μετά από 90 χρόνια. Κανένα εχθρικό στοιχείο προς την Τουρκία δεν πρέπει να επιτραπεί να εγκατασταθεί μεταξύ Μεσογείου και Ιράν, βόρεια της γραμμής Χαλεπιού-Μοσούλης. Αυτός είναι ο οδικός μας χάρτης».<br /> <br /> Όσοι ζείτε ακόμα με την ψευδαίσθηση ότι ο Ερντογάν μπλοφάρει ελάτε στην πραγματικότητα. Ο Ερντογάν δεν μπλοφάρει. Έχει ήδη εισβάλει στη Συρία και στο Ιράκ.<br /> <br /> Και ήδη προετοιμάζει το «κλίμα» για το Αιγαίο και τη Θράκη.<br /> <br /> Όταν τελειώσει με τη Συρία και το Ιράκ θα έρθει η δική μας η σειρά.<br /> <br /> Αφορμές και ιδεολογήματα δεν έχει πρόβλημα να βρίσκει, τα διαβάσατε παραπάνω στο κείμενο.<br /> <br /> Εάν η Ελλάδα θέλει να είναι ασφαλής ο Ερντογάν πρέπει να χάσει σήμερα στη Συρία και στο Ιράκ.<br /> <br /> Αλλιώς θα ζήσουμε στο κοντινό μέλλον μια «ειρηνοποιό παρέμβαση» στα βορειοανατολικά νησιά μας. Τα προγεφυρώματα έχουν ήδη στηθεί.<br /> <br /> Υ.Γ.: Οι φιλίστορες αντιλαμβάνονται ότι η «πρόβα» όλων των παραπάνω «παίχτηκε» στην Κύπρο το 1974. Ας φροντίσουμε η «αυλαία» του δράματος να μην κλείσει στο βορειοανατολικό Αιγαίο.<br /> <br /> <a href="http://www.tribune.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Διαβάστε όλο το σχέδιο Ερντογάν κατάκτησης Χαλεπιού-Μοσούλης – Μετά η δική μας η σειρά

Στέφανος Μυτιληναίος Στο τελευταίο άρθρο του, της Παρασκευής, ο αρχισυντάκτης της ερντογανικής εφημερίδας Yeni Safak, Ιμπραήμ Καραγκιού...

Διαβάστε την συνέχεια