Η τουρκική απειλή, η ΕΥΠ και τα “βαλιτσάκια” υποκλοπών!

<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="364" src="https://www.youtube.com/embed/APh1FdCMdwg" width="700"></iframe><br /> <br /> Πρέσβης επί Τιμή με θητεία σε κρίσιμες θέσεις,όπως στη διεύθυνση Βαλκανικών υποθέσεων, πρέσβης στην Άγκυρα και στη Σαουδική Αραβία και διοικητής της ΕΥΠ για πέντε χρόνια, ο κ.Ιωάννης Κοραντής μιλά στο Militaire.gr για τον τουρκικό κίνδυνο και τις απειλές στα Βαλκάνια. Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη Θράκη και εξηγεί πως οι Τούρκοι από την εποχή της Συνθήκης της Λωζάνης μέχρι σήμερα δεν έχουν εγκαταλείψει κανέναν από τους στόχους που έχουν θέσει. <br /> <br /> Προτείνει με ψυχραιμία αλλαγή στάσης γενικώς στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Μιλά για ψύχραιμες διπλωματικές ενέργειες που προβλέπονται από το διεθνές δίκαιο. Ενέργειες που θα ΄πρεπε εδώ και χρόνια να έχουν γίνει ώστε να μπει φρένο στην τουρκική επιθετικότητα. <br /> <br /> Εξηγεί ότι οι Τούρκοι “διαβάζουν” την πολιτική κατευνασμού που ακολουθούμε ως αδυναμία και γι΄ αυτό προχωρούν όλο και περισσότερο. <br /> <br /> Διοικητής της ΕΥΠ για μία 5ετία, ο κ.Κοραντής μιλά πολύ ανοιχτά για τα όσα βρήκε και αντιμετώπισε στην υπηρεσία. Μιλά για τις “νόμιμες συνακροάσεις” και εξηγεί τι είναι και πως λειτουργούν τα περιβόητα “βαλιτσάκια” της ΕΥΠ. Μιλά βεβαίως και για τις απρέπειες που έχουν γίνει εναντίον της ΕΥΠ, με άκρως απόρρητα έγγραφα να γίνονται φειγ βολάν σε αίθουσες δικαστηρίων! <br /> <br /> • Ακτινογραφεί την σημερινή Τουρκία και αναλύει το παζάρι που επιδέξια κάνει έναντι της Ελλάδας.<br /> <br /> •Μιλά για τον τρόπο που η Ελλάδα πρέπει και μπορεί να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα. <br /> <br /> • Μιλά για την τουρκοφοβία αλλά και την τουρκολαγνεία που έχει κυριεύσει τα ελληνικά ΜΜΕ. <br /> <br /> • Διερωτάται γιατί είναι τόσο δύσκολο να υπάρξει εθνική στρατηγική για τα μεγάλα εθνικά θέματα. <br /> <br /> • Αναφέρεται στην Αλβανία, τα Σκόπια και την Ελλάδα, χτυπώντας καμπανάκι κινδύνου. Χαρακτηρίζει επάισχυντη τη συμφωνία των Πρεσπών. <br /> <br /> • Μιλάει ανοιχτά για την ΕΥΠ, τις “νόμιμες συνακροάσεις” και τα “βαλιτσάκια”, τους “συνδικαλιστές” της υπηρεσίας, τον τρόπο με τον οποίο προσλαμβάνονται οι υπάλληλοι και τι πρέπει να αλλάξει. Και στην ΕΥΠ αλλά και στον τρόπο με τον οποίο την αντιμετωπίζουμε. Παίρνει θέση για το ενδεχόμενο δημιουργίας στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών.<br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η τουρκική απειλή, η ΕΥΠ και τα “βαλιτσάκια” υποκλοπών!

Πρέσβης επί Τιμή με θητεία σε κρίσιμες θέσεις,όπως στη διεύθυνση Βαλκανικών υποθέσεων, πρέσβης στην Άγκυρα και στη Σαουδική Αραβία και διο...

Διαβάστε την συνέχεια

Εάν ο Ερντογάν επιλέξει Μόσχα και Τεχεράνη θα καταστεί ένας μεγάλος εχθρός για την Αμερική

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOco3AF475vN5eMjLveKOaEDC5U41LVvkVeVH6JpBNiP56hlNYRQh0nxXM0UsmLLG6Ha58J8jr8VgLdjKTNX6JsRwOsJreTgFqQQ008QZh0690Mklh5Ilokybc0Gi4EI3jp6OMqIjydbw/s1600/trump-emine-erdogan-paris.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="422" data-original-width="750" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOco3AF475vN5eMjLveKOaEDC5U41LVvkVeVH6JpBNiP56hlNYRQh0nxXM0UsmLLG6Ha58J8jr8VgLdjKTNX6JsRwOsJreTgFqQQ008QZh0690Mklh5Ilokybc0Gi4EI3jp6OMqIjydbw/s640/trump-emine-erdogan-paris.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Μιχάλη Ιγνατίου</b><br /> Έφθασε στην περιοχή της Κύπρου το υπό βρετανική σημαία γεωτρύπανο Stena IceMax, το οποίο εκμίσθωσε ο αμερικανικός ενεργειακός κολοσσός Exxon Mobil, για να πραγματοποιήσει δύο γεωτρήσεις στο οικόπεδο 10 της κυπριακής ΑΟΖ. Συμμετέχει στο εγχείρημα και η εταιρεία πετρελαίων του Κατάρ, που κατά τα άλλα αποτελεί σύμμαχο της Τουρκίας. Τελικά το γεωτρύπανο έφτασε χθες το βράδυ… <br /> <br /> Είναι μία μεγάλη στιγμή για την Κυπριακή Δημοκρατία, η έλευση των Αμερικανών στην ΑΟΖ του νησιού, που θα μπορούσε να επηρεάσει και τις εξελίξεις για τη λύση του Κυπριακού, αφού εάν τα ευρήματα είναι ικανοποιητικά, η Αμερική θα επιστρέψει θριαμβευτικά στην ανατολική Μεσόγειο, την οποία η σημερινή αμερικανική κυβέρνηση θεωρεί ότι την εγκατέλειψε ο πρώην πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα. <br /> Η πραγματικότητα, είναι βεβαίως ολίγο διαφορετική. Διότι είναι με την ενθάρρυνση των ανθρώπων του Ομπάμα, που η Exxon Mobil εισήλθε στον ταραγμένο κόσμο της κυπριακής ΑΟΖ, για χάρη της οποίας -σύμφωνα με αναλυτές- θα μπορούσε να ξεκινήσει ένας περιφερειακός πόλεμος. <br /> <br /> Αυτό που έχει σημασία αυτή τη στιγμή, είναι ότι η Ουάσιγκτον «βλέπει» μόνο συμμάχους στην ανατολική Μεσόγειο, με εξαίρεση την Τουρκία, η οποία παραμένει προβληματική. Μετά την απελευθέρωση του Πάστορα Άντριου Μπράνσον, και ενώ αναμενόταν μία βελτίωση των τουρκοαμερικανικών σχέσεων, τα μείζονα ζητήματα διχάζουν την Ουάσιγκτον και την Άγκυρα. <br /> <br /> Η επιμονή της Τουρκίας για την ολοκλήρωση της αγοράς των ρωσικών S-400 και η άρνηση του Ταγίπ Ερντογάν να υλοποιήσει τις αμερικανικές κυρώσεις εναντίον του Ιράν, που αποτελεί το μεγαλύτερο «πρότζεκτ» μέχρι τώρα του Αμερικανού Πλανητάρχη, οδηγούν τις δύο χώρες πάλι σε μετωπική σύγκρουση. Αυτή τη φορά η διαφορά δεν θα είναι ένας …Πάστορας, αλλά θα αφορά την προστασία των στρατηγικών συμφερόντων των Ηνωμένων Πολιτειών. <br /> Στην Ελλάδα και την Κύπρο, γίνεται ένα λάθος, το οποίο πρέπει να σταματήσουν να το κάνουν όσοι κυβερνούν ή στοχεύουν να κυβερνήσουν: Η Αμερική θα συνεχίσει την προσπάθεια για να κερδίσει ξανά την Τουρκία. Και για στρατηγικούς λόγους, αλλά και επειδή δεν αντέχει να τη χάσει και να την κερδίσουν η Ρωσία και το Ιράν. Οι ΗΠΑ ξόδεψαν τρομακτικό αριθμό εκατομμυρίων για την Τουρκία. Και αρνούνται να της επιτρέψουν να …φύγει, έτσι για το καπρίτσιο, όπως νομίζουν, του Ερντογάν. <br /> <br /> Άρα δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες. Όμως, από την άλλη μεριά, στην αμερικανική πρωτεύουσα θεωρούν ότι δεν γίνεται να συνεχιστεί το παιγνίδι του κ. Ερντογάν, που «αλλού πίνει και αλλού …προδίδει». Τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι τεράστια, ιδιαίτερα εάν οι ενεργειακοί θησαυροί στο οικόπεδο 10 είναι πραγματικοί, σε σημείο που θα μπορούσε η γειτονιά της Τουρκίας να είναι αυτή που θα ξεκινήσει ένα περιφερειακό πόλεμο. Υπάρχουν αναλυτές στην Αμερική, που πιστεύουν ότι ο πόλεμος δεν θα αρχίσει με ευθύνη της Ρωσίας, της Συρίας και του Ιράν, αλλά της Άγκυρας και του Ερντογάν… Είναι οι ίδιοι που μετά αντιλήφθηκαν νωρίς την επικινδυνότητα του Τούρκου προέδρου. <br /> <br /> Τι πραγματικά σκέφτονται και φοβούνται οι παρατηρητές των τεκταινομένων στην ανατολική Μεσόγειο; <br /> <br /> Την εξής περίπτωση. Ρωτούν: Πότε και που η Τουρκία έχει περισσότερα συμφέροντα; Επιλέγοντας την επιστροφή στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ ή παραμένοντας στη συμμαχία, που δημιούργησε με τη Μόσχα και την Τεχεράνη; Αν η απάντηση δεν είναι η επιστροφή στη Δύση, τότε θα πρέπει (ιδιαίτερα οι Αμερικανοί) να προετοιμαστούν για δυσάρεστες καταστάσεις, έχοντας και ως δεδομένο ότι η λέξη λογική είναι άγνωστη για τον Ταγίπ Ερντογάν. <br /> Πάντως, και ενώ το Stena IceMax πέρασε το σαββατοκύριακο κάτω από την Κρήτη και άγγιξε τα χωρικά ύδατα της Κύπρου, οι Αμερικανοί παραμένουν εκνευριστικά ήσυχοι: Έχουν στείλει τα μηνύματά τους στην Άγκυρα ότι δεν πρόκειται να δεχθούν την παραμικρή πρόκληση στα σημεία όπου θα βρίσκονται το γεωτρύπανο και τα πλοία που το συνοδεύουν. <br /> <br /> Στα επιτελεία του αμερικανικού ενεργειακού κολοσσού στο Τέξας και στην Ουάσιγκτον, και στα αρμόδια γραφεία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου που ανέλαβαν τη «δουλειά» του οικοπέδου 10 της κυπριακής ΑΟΖ, επικρατούσε την περασμένη εβδομάδα η απόλυτη ψυχραιμία. Στο πλαίσιο μίας δεξίωσης αλληλογνωριμίας, με καλό κυπριακό κρασί και ελληνικούς μεζέδες, ουδείς ήθελε να «αγγίξει» το θέμα. Όχι επειδή έκαιγε, αλλά διότι αντιληφθήκαμε από την πρώτη στιγμή ότι έχουν αποφασίσει δύο πράγματα: <br /> Να μην παίξουν το παιγνίδι των απειλών του Ταγίπ Ερντογάν, και <br /> Να απαντήσουν στις απειλές του, εάν αυτές υλοποιηθούν, παραμένοντας στο οικόπεδο 10. Θα απαντήσουν με τον τρόπο που αυτοί θα θεωρήσουν κατάλληλο… <br /> <br /> Η παρουσία της Exxon Mobil στην κυπριακή ΑΟΖ, δεν αποτελεί δραστηριότητα μόνο μίας ιδιωτικής αμερικανικής εταιρείας, όπως τονίζουν επίσημες πηγές, που θέλουν να διαχωρίσουν τις μπίζνες από την γεωστρατηγική. Η επένδυση γίνεται στο πλαίσιο του στρατηγικού σχεδιασμού της υπερδύναμης, και στοχεύει να ενώσει γύρω της όσους περισσότερους συμμάχους μπορεί στη Μεσόγειο, για να αντιμετωπίσει την επέκταση στη θάλασσα της επιρροής της Ρωσίας και του Ιράν μέσω της Συρίας. Μόνο που δεν υπολογίζουν σωστά, πάλι οι Αμερικανοί, αφού ο μεγάλος κίνδυνος για τα συμφέροντά τους στην περιοχή, είναι η Τουρκία και όχι η Ρωσία. <br /> <br /> Εάν ο Ταγίπ Ερντογάν επιλέξει τη Μόσχα και την Τεχεράνη, όπως φαίνεται ότι θα συμβεί, αυτόματα η Τουρκία θα αναδειχθεί στον υπ’ αριθμό ένα εχθρό των Ηνωμένων Πολιτειών. Και άσχετα, βεβαίως, από αυτά που πιστεύει ο κάθε «ψεκασμένος» στην Ελλάδα. Τα στρατηγικά συμφέροντα των χωρών δεν υπολογίζουν ούτε τους ανθρώπους, ούτε τα θρησκευτικά τους πιστεύω…<br /> <br /> <a href="https://www.apopseis.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Εάν ο Ερντογάν επιλέξει Μόσχα και Τεχεράνη θα καταστεί ένας μεγάλος εχθρός για την Αμερική

Του Μιχάλη Ιγνατίου Έφθασε στην περιοχή της Κύπρου το υπό βρετανική σημαία γεωτρύπανο Stena IceMax, το οποίο εκμίσθωσε ο αμερικανικός ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Το σχέδιο των ΗΠΑ για την Κύπρο και την Αν. Μεσόγειο και ο ρόλος της Ελλάδας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6hFkQFxyAxJ1LuCYJgToVTJHqiWZ_uW75_u_Mriwgoso34RNY1OQ29MMXJn-NUuYT08jpjKzFDJ7t0ys_HdbMmhrRr7vAfuIDMetLvhyiKVS7O3QZasWJc0uGeQGt6POm4igaStqlnYQ/s1600/ekpedeysi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="960" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6hFkQFxyAxJ1LuCYJgToVTJHqiWZ_uW75_u_Mriwgoso34RNY1OQ29MMXJn-NUuYT08jpjKzFDJ7t0ys_HdbMmhrRr7vAfuIDMetLvhyiKVS7O3QZasWJc0uGeQGt6POm4igaStqlnYQ/s640/ekpedeysi.jpg" width="640" /></a></div> <i>Οι συνεκπαιδεύσεις ελληνικών και αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων αυξάνονται ραγδαία. Τον Δεκέμβριο αναμένεται να ολοκληρωθεί η άσκηση ειδικών δυνάμεων «Jackal Stone». Στη φωτογραφία, Αμερικανοί κομάντος</i><br /> <br /> <b>Βασίλης Νέδος </b><br /> Ενας οργανισμός συνεργασίας για την ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή με τη συμμετοχή των ΗΠΑ βρίσκεται πλέον σε τροχιά συγκρότησης. Μια τέτοια δομή πιθανώς θα βασιστεί στα τριμερή σχήματα συνεργασίας που έχουν συγκροτήσει τα προηγούμενα χρόνια στην περιοχή η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία με το Ισραήλ, την Ιορδανία και την Αίγυπτο. Ο τομέας της ενέργειας αποτελεί εξ ορισμού πτυχή της ασφάλειας, καθώς συνδέεται με τις γενικότερες προσπάθειες των Αμερικανών να προωθήσουν την ενεργειακή διαφοροποίηση για την Ευρώπη. Οι πρώτες δοκιμές για το αν το συγκεκριμένο, αμερικανικής έμπνευσης, σχέδιο μπορεί να προχωρήσει άμεσα θα φανεί τον επόμενο μήνα, οπότε είναι προγραμματισμένες να πραγματοποιηθούν οι τριμερείς σύνοδοι ανάμεσα σε Ελλάδα, Κυπριακή Δημοκρατία και Ιορδανία (στη Λευκωσία στις 19 Δεκεμβρίου) και στο Ισραήλ (στην Ιερουσαλήμ στις 20 Δεκεμβρίου).<br /> <br /> Οι προσπάθειες που γίνονται αυτήν τη στιγμή αποσκοπούν στην υιοθέτηση μιας ατζέντας των συγκεκριμένων τριμερών συναντήσεων, με επίκεντρο την ασφάλεια, η οποία αφορά κατά προτεραιότητα την Ουάσιγκτον. Εφόσον οι διεργασίες τελεσφορήσουν, τις ΗΠΑ θα εκπροσωπήσει ο υφυπουργός Εξωτερικών για την Ευρώπη και την Ευρασία Γουές Μίτσελ, ο οποίος άλλωστε αποτελεί και τον θεωρητικό των «frontier states» (συνοριακών κρατών γύρω από την Ευρασία) του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Εφόσον προχωρήσει ένα τέτοιο σενάριο, είναι σαφές ότι θα μπορούσε να αναβαθμιστεί άμεσα σε επίπεδο ηγετών, καθώς σε Ελλάδα και Ισραήλ τα πρόσωπα του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών ταυτίζονται.<br /> <br /> Πριν πραγματοποιηθούν οι νέες αυτές συναντήσεις, στην Αθήνα θα υπάρχει μια πολύ καθαρή άποψη για τις προθέσεις των Αμερικανών, καθώς στις 13 Δεκεμβρίου θα πραγματοποιηθεί στην Ουάσιγκτον ο πρώτος στρατηγικός διάλογος Ελλάδας - ΗΠΑ. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα κρίσιμη εξέλιξη, καθώς για πρώτη φορά η Ουάσιγκτον και η Αθήνα ανοίγουν μια θεσμική «ομπρέλα» πάνω από τα ζητήματα που τις συνδέουν. Κατά μείζονα λόγο, πρόκειται για τα ζητήματα ασφάλειας και, ακολούθως για τα ενεργειακά. Η πλέον σημαντική διάσταση για την Αθήνα είναι η στρατηγική. Και τούτο διότι στην Ελλάδα επιθυμούν μια στενότερη σχέση, η οποία θα μπορεί να παρέχει στην Αθήνα διασφαλίσεις για σειρά από πιθανές εξελίξεις στο μέλλον.<br /> <br /> Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η άσκηση κυριαρχίας στις θαλάσσιες ζώνες της με σκοπό την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων και όχι μόνο. Από την πλευρά της Ουάσιγκτον είναι σαφές πως επιθυμεί την ευρύτερη και στενότερη στρατιωτική συνεργασία, κάτι που ήδη εξελίσσεται απρόσκοπτα. Την Ελλάδα θα εκπροσωπεί ο υπουργός αναπληρωτής Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος, ενώ θα συνοδεύεται από τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ Ευάγγελο Αποστολάκη. Εκείνη την ημέρα, ο καθ’ ύλιν αρμόδιος πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών Αλέξης Τσίπρας θα βρίσκεται στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες.<br /> <br /> Αποτελούσε κοινό μυστικό στον περιορισμένο κύκλο όλων όσοι ασχολούνται με την ολοένα και στενότερη ελληνοαμερικανική σύνδεση η ιδιαίτερη προτίμηση και η έντονη στήριξη της Ουάσιγκτον για τα τριμερή και τετραμερή σχήματα συνεργασίας της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια. Για την Ουάσιγκτον, αυτά τα ανοίγματα συμβάλλουν στη σταθερότητα της περιοχής, δημιουργώντας ένα πλέγμα άμεσων και έμμεσων σχέσεων ακόμη και ανάμεσα σε κράτη που δεν έχουν άμεσες σχέσεις, όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος. <br /> <br /> Η βούληση των ΗΠΑ να δημιουργήσουν μια νέα δομή ασφάλειας στην περιοχή είναι συνδεδεμένη με σειρά από παραδοχές οι οποίες μέχρι πριν από λίγα χρόνια δεν ήταν δεδομένες. Σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορεί παρά να υπογραμμιστεί το εξαιρετικά θετικό κλίμα το οποίο συνάντησε στις ΗΠΑ ο υπουργός Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης. Είχε διαδοχικές επαφές με τον ομόλογό του Μάικ Πομπέο, τον Γουές Μίτσελ και τον σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Τζον Μπόλτον. Οι Αμερικανοί αποσαφήνισαν ότι δεν αντιλαμβάνονται πλέον την Κυπριακή Δημοκρατία υπό το πρίσμα των σχέσεών τους με την Τουρκία, ούτε όμως και ως μέρος του κυπριακού προβλήματος. Αντιλαμβάνονται την Κύπρο ως μια χώρα με κομβική σημασία στην Ανατολική Μεσόγειο. Κάτι που, βεβαίως, συνδέεται και με τους σχεδιασμούς ασφάλειας των ΗΠΑ. Αδιαμφισβήτητα, η δήλωση προθέσεων (statement of intent) που υπέγραψε ο κ. Χριστοδουλίδης με τον κ. Μίτσελ παραπέμπει σε αυτόν τον συνειρμό. Οι δύο πλευρές δεν θα μπορούσαν να υπογράψουν μια συμφωνία, καθώς η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ.<br /> <br /> Κόμβος η Κύπρος <br /> <br /> Ο κ. Χριστοδουλίδης έγινε, σύμφωνα με πληροφορίες, δέκτης της αμερικανικής πεποίθησης ότι η Κύπρος μπορεί να αποτελέσει έναν πολύ σημαντικό κόμβο για τη διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας της Ευρώπης. Δεδομένου ότι η Exxon/Mobil ξεκινάει πριν από το τέλος της εβδομάδας τη γεώτρηση στο οικόπεδο 10 της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας, η στήριξη της Ουάσιγκτον στα συμφέροντα των αμερικανικών εταιρειών θα πρέπει να θεωρείται κάτι φυσιολογικό. Εκείνο που μένει να αποσαφηνιστεί είναι εάν θα εξελιχθεί προς θετική κατεύθυνση η άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων που υπάρχει από τις ΗΠΑ προς την Κυπριακή Δημοκρατία.<br /> <br /> Ολη αυτή η κινητικότητα εξελίσσεται γύρω από δύο πολύ συγκεκριμένα, σε σημαντικό βαθμό αλληλένδετα ζητήματα: το Κυπριακό και την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου. Είναι απολύτως σαφές ότι υπάρχουν έντονες πιέσεις προκειμένου να ανοίξει μια νέα διαδικασία διαπραγματεύσεων, με σκοπό, βεβαίως, μια λύση η οποία θα επιτρέψει και την απρόσκοπτη εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Οι ρητορικές επιλογές του προέδρου της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, περί απόρριψης κάθε σεναρίου που αφήνει την Αγκυρα έξω από το ενεργειακό παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι ενδεικτικές μιας διπλωματικής πραγματικότητας σε εξέλιξη. <br /> <br /> Οι συμβολισμοί της «δέσμευσης» των οικοπέδων 4 και 5 της κυπριακής ΑΟΖ για έρευνες από το «Μπαρμπαρός» και η ταυτόχρονη παρουσία του πλωτού γεωτρύπανου «Φατίχ» στον κόλπο της Αττάλειας είναι πιο ουσιαστικοί απ’ ό,τι φαίνεται. Κατ’ αρχάς το «Μπαρμπαρός» πραγματοποιεί ανεμπόδιστα σεισμικές έρευνες στην περιοχή, που έχει δεσμευθεί έως και την 1η Φεβρουαρίου γι’ αυτόν το σκοπό. Ως προς το «Φατίχ», μπορεί αυτήν τη στιγμή να μην είναι σαφές αν πράγματι μπορεί να προχωρήσει σε γεωτρήσεις μεγάλου βάθους, ωστόσο είναι βέβαιο ότι οι Τούρκοι είναι αποφασισμένοι να επενδύσουν προκειμένου να τα καταφέρουν. Εμπειροι παρατηρητές εκτιμούν ότι με βάση τον τρέχοντα βηματισμό των Τούρκων, η συγκεκριμένη τεχνική δυνατότητα θα μπορούσε να αποκτηθεί το αργότερο έως το 2021. Υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι η οικονομική κρίση στην οποία η Τουρκία οδεύει ταχέως, δεν θα επηρεάσει τη δυνατότητά της να επενδύει στους στρατηγικούς τομείς που θεωρεί σημαντικούς, δηλαδή τους εξοπλισμούς και την ενέργεια. <br /> <br /> Η στρατιωτική και ναυτική διάσταση <br /> <br /> Η στρατιωτική διάσταση είναι εύλογα μια κρίσιμη πτυχή στους σχεδιασμούς της επόμενης περιόδου. Η Αθήνα και η Λευκωσία διανύουν ήδη περίοδο στενότατης συνεργασίας με το Ισραήλ, όπως έχει φανεί από τις τελευταίες ασκήσεις. Οι Ισραηλινοί προχωρούν κανονικά στις διαδικασίες δημιουργίας ενός ραντάρ στην Ανατολική Κρήτη, με σκοπό την επέκταση των δυνατοτήτων τους στην περιοχή. Και η συνεργασία Ελλάδας και Ισραήλ σε στρατιωτικό επίπεδο αναμένεται να ενισχυθεί.<br /> <br /> Παράλληλα, οι συνεκπαιδεύσεις των ελληνικών και αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων αυξάνονται ραγδαία. Τον Δεκέμβριο αναμένεται να ολοκληρωθεί η άσκηση ειδικών δυνάμεων «Jackal Stone», ενώ σύντομα θα εξελιχθεί και η εκπαίδευση σε επίπεδο επιθετικών και μεταφορικών ελικοπτέρων. Ωστόσο, εκείνο που βαραίνει την ελληνική πλευρά είναι η ναυτική διάσταση, την οποία έχουν η εκ των πραγμάτων αναβάθμιση και η συμμαχική απαίτηση για διαρκή παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /> <br /> Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε καλή κατάσταση στον τομέα των υποβρυχίων αλλά και των ταχέων σκαφών (οι πυραυλάκατοι τύπου «Ρουσέν» διαθέτουν τεχνολογία που συμβαδίζει με την εποχή), οι απαιτήσεις για παρουσία φρεγατών σε όλο το εύρος της Ανατολικής Μεσογείου ασκεί σημαντική πίεση, καθώς οι φρεγάτες που διαθέτει το Π.Ν. υπολείπονται τεχνολογικά σε σύγκριση με εκείνες της Τουρκίας ή της Αιγύπτου, αλλά και του Ισραήλ, που ναυπηγεί νέες κορβέτες. <br /> <b>Καθημερινή</b><br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το σχέδιο των ΗΠΑ για την Κύπρο και την Αν. Μεσόγειο και ο ρόλος της Ελλάδας

Οι συνεκπαιδεύσεις ελληνικών και αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων αυξάνονται ραγδαία. Τον Δεκέμβριο αναμένεται να ολοκληρωθεί η άσκηση ειδικώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η “ισλαμική αναδιοργάνωση” του τουρκικού στρατού , η διάλυση της αεροπορίας της και η “ιδιωτική πρωτοβουλία”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPo5vUEahxI5RDtuXPZ3zrHHJT0a3ZjpZJOylIqKYPZJfLorqU7sib1wk4KjD5HPGUnyDHoI_TRmzvTt1V6yJ4hZYZDfF1aJaSfJqsGiMB4jkKNC6ByQdoE1GrfU4FaPmjZ_SUNHhM7Ns/s1600/islamiki+anadiorganosi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="159" data-original-width="318" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPo5vUEahxI5RDtuXPZ3zrHHJT0a3ZjpZJOylIqKYPZJfLorqU7sib1wk4KjD5HPGUnyDHoI_TRmzvTt1V6yJ4hZYZDfF1aJaSfJqsGiMB4jkKNC6ByQdoE1GrfU4FaPmjZ_SUNHhM7Ns/s640/islamiki+anadiorganosi.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ο αυτοεξόριστος Τούρκος δημοσιογράφος ,Abdullah Bozkurt, περιγράφει σ΄ ένα κείμενό του στο turkishminute.com, την δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η αεροπορία της γειτονικής χώρας , μετά από το κύμα διώξεων στις οποίες προχώρησε το καθεστώς Ερντογάν. Γενικώς οι διώξεις έχουν προκαλέσει μεγάλη ζημιά στις τουρκικές ΕΔ, αλλά η αεροπορία έχει πληρώσει το βαρύτερο τίμημα. Επιπλέον ο Ερντογάν δείχνει αποφασισμένος να μετατρέψει τον κεμαλικό τουρκικό στρατό σε ισλαμικό και γι΄ αυτό έχει απευθυνθεί στην…ιδιωτική πρωτοβουλία! <br /> <br /> Τούρκοι αξιωματούχοι ζήτησαν από τον Αμερικανό υπουργό Άμυνας Τζέϊμς Μάτις, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Τουρκία, να αναλάβουν οι ΗΠΑ την εκπαίδευση νέων πιλότων. Το αίτημα ακόμη εξετάζεται από τις ΗΠΑ, όπου βέβαια έχει ξεκινήσει η εκπαίδευση Τούρκων που θα πετάξουν τα F-35. <br /> <br /> Το καθεστώς Ερντογάν δεν έδιωξε μόνο “έτοιμους” πιλότους, αλλά προχώρησε σε μαζικές διώξεις ακόμη και στις σχολές της αεροπορίας. Η Ακαδημία Πολεμικής Αεροπορίας λειτούργησε ξανά τον Φεβρουάριο του 2017 ,στο νεοσυσταθέν Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας, αλλά δυσκολεύτηκε να προσελκύσει νέους σπουδαστές. Το Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας, έχει στόχο όπως λένε οι επικριτές του καθεστώτος Ερντογάν να “παράξει” στελέχη-ισλαμιστές για τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Αρκεί να αναφέρουμε ότι εκεί διδάσκει ο ισλαμιστής καθηγητής ιστορίας Erhan Afyoncu, φίλος του καθεστώτος ο οποίος αρθρογραφεί κάθε μέρα στην Sacah. Το τι γράφει δεν περιγράφεται!Γενικώς νοσταλγεί την οθωμανική αυτοκρατορία και ελπίζει στην επανασύστασή της. <br /> <br /> Επιπλέον το καθεστώς Ερντογάν προσέφυγε και στην ιδιωτική πρωτοβουλία για να κάνει την ισλαμιστική…αναδιοργάνωση του στρατού. Προσέλαβε τον απόστρατο ισλαμιστή στρατηγό Adnan Tanrıverdi, στη θέση του επικεφαλής στρατιωτικού συμβούλου του Ερντογάν,τον Αύγουστο του 2016, ένα μήνα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα. Είναι ο άνθρωπος που θα αναλάβει να …αναδιοργανώσει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ, κατευθύνοντας την πολιτική προσλήψεων μέχρι το 2020. Ο Tanrıverdi είναι γνωστός για την ισλαμική του ιδεολογία και συμβούλευε ανεπίσημα τον Ερντογάν για χρόνια. Ο Tanriverdi είναι επικεφαλής της παραστρατιωτικής ομάδας SADAT, μία τουρκική Blackwater. <br /> <br /> Όπως και να ΄χει το έργο της ανασυγκρότητησης ειδικά στην αεροπορία της Τουρκίας θα ΄ναι πάρα πολύ δύσκολο. Αυτή τη στιγμή η αναλογία πιλότων ανά αεροσκάφος έχει πέσει στο 0,8, κάτι που είναι πέρα από κάθε λογική. <br /> <br /> Όλα αυτά δεν πρέπει να προκαλούν εφησυχασμό στην Ελλάδα. Μας δίνουν χρόνο που είναι πολύτιμος, μόνο αν τον εκμεταλλευθούμε σωστά και αποτελεσματικά.<br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η “ισλαμική αναδιοργάνωση” του τουρκικού στρατού , η διάλυση της αεροπορίας της και η “ιδιωτική πρωτοβουλία”

Ο αυτοεξόριστος Τούρκος δημοσιογράφος ,Abdullah Bozkurt, περιγράφει σ΄ ένα κείμενό του στο turkishminute.com, την δραματική κατάσταση στη...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι έχει πετύχει μέχρι σήμερα η Ρωσία με την εμπλοκή της στη Συρία;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA0RJxYGRv1vrxB1ly6AFSqO2uTw_jsqBF71KV_aTgsyR610uPFKakQ22cwDi_hK6YTr7YFZFqI0CWT9o4L6bwBSDtHQl_OZAcD0ICA5kKJxg-B9tQ8VHLOnSMuMAKTBOWxBW2ijGq8BI/s1600/poutin-assad.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="442" data-original-width="625" height="452" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA0RJxYGRv1vrxB1ly6AFSqO2uTw_jsqBF71KV_aTgsyR610uPFKakQ22cwDi_hK6YTr7YFZFqI0CWT9o4L6bwBSDtHQl_OZAcD0ICA5kKJxg-B9tQ8VHLOnSMuMAKTBOWxBW2ijGq8BI/s640/poutin-assad.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Ανδρέα Ματζάκου*</b> <br /> Στις 30 Σεπτεμβρίου 2015, ολιγάριθμες ρωσικές δυνάμεις και μικρός αριθμός μαχητικών αεροσκαφών, ανεπτύχθησαν στην Συρία μετά από επίσημη πρόσκληση της κυβερνήσεως του Άσαντ, όταν η συριακή κυβέρνηση είδε ότι είχε χάσει τον έλεγχο σε μεγάλο τμήμα του εδάφους από τις δυνάμεις της αντιπολιτεύσεως. Η επέμβαση της Ρωσίας υπέρ των κυβερνητικών δυνάμεων άλλαξε την ροή των γεγονότων στον πόλεμο της Συρίας και σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους της Συρίας ελέγχεται από τις κυβερνητικές δυνάμεις. <br /> <br /> Τι πέτυχε όμως η Ρωσία με την εμπλοκή στη Συρία; Γιατί ενεπλάκη σ’ έναν πόλεμο στον οποίο πολλοί θεωρούσαν ότι θα βαλτώσει; <br /> <br /> Η θέση του άρθρου είναι ότι η εμπλοκή της Ρωσίας στην Συρία, επανέφερε την Ρωσία ως βασικό παίκτη στην περιφέρεια της Μέσης Ανατολής, αναγκάζοντας τις ΗΠΑ να λαμβάνουν υπόψιν τα ρωσικά συμφέροντα στους σχεδιασμούς που κάνουν για την περιοχή.<br /> <br /> Στην αρχή του άρθρου θα αναφερθεί ο πολιτικός σκοπός της εμπλοκής της Ρωσίας στην Συρία, στη συνέχεια θα αναλυθούν οι επιτυχίες της Ρωσίας με την συμμετοχή της στον πόλεμο, η επιρροή που έχει επιτύχει να έχει μέχρι σήμερα στους κυρίους συμμετέχοντες στην διαμάχη, τα μέσα που χρησιμοποίησε για να επιτύχει τον σκοπό της, τα οφέλη που η ίδια απεκόμισε σε στρατιωτικό επίπεδο και το άρθρο θα κλείσει με επίλογο. <br /> <br /> Πολιτικός σκοπός της εμπλοκής της Ρωσίας <br /> <br /> Η Ρωσία με την επέμβαση της στη Συρία, ήθελε σε διεθνές επίπεδο, να επανακάμψει στο διεθνές σύστημα ως μια μεγάλη δύναμη, χωρίς την παρουσία της οποίας δεν μπορεί να δίδεται λύση σε διεθνή προβλήματα. Η ανάπτυξη ρωσικών δυνάμεων στην Συρία, ήταν η πρώτη εκτός Ρωσίας μετά την ανάπτυξη των πυραύλων στην κρίση της Κούβας το 1962, την εποχή της ΕΣΣΔ. Η αποκατάσταση του κύρους της Ρωσίας στο διεθνές περιβάλλον λοιπόν, ήταν ο πρώτος στόχος του Πούτιν από το 2000 που ανέλαβε την εξουσία, όπως διατυπώθηκε και στην Στρατηγική Εθνικής Ασφαλείας της Ρωσίας στις 10 Ιανουαρίου του 2000.<br /> <br /> Σε περιφερειακό επίπεδο, ήθελε να δείξει στα κράτη της Μέσης Ανατολής και όχι μόνον, ότι η Ρωσία δεν επεμβαίνει απρόσκλητη για την αλλαγή κυβερνήσεων όπως έγινε από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους των στο Ιράκ, στην Λιβύη και σε άλλες αραβικές χώρες με εργαλείο την αραβική άνοιξη. Άρα δεν ενεργεί μονομερώς και συνεπώς δεν αποτελεί κίνδυνο για την διεθνή ειρήνη.<br /> <br /> Τίθεται όμως το ερώτημα, πέτυχε τον σκοπό της η Ρωσία; Εάν ναι, πως αποδεικνύεται αυτό; <br /> <br /> Επιτυχίες της Ρωσίας στη Συρία <br /> <br /> Η Ρωσία πέτυχε τον πολιτικό σκοπό της αφού:<br /> <br /> - Αμέσως μετά την εμπλοκή της στην νοτιοδυτική πλευρά της Συρίας, οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να αποκαταστήσουν δίαυλο επικοινωνίας μαζί της, προκειμένου να αποφύγουν εμπλοκή των δυνάμεων τους κατά την διάρκεια επιχειρήσεων. Σε όλη την διάρκεια του πολέμου λειτουργεί κόκκινη γραμμή μεταξύ των δυο δυνάμεων, με άκρα την αεροπορική βάση Khmeimim για την Ρωσία και την βάση Al Udeid στο Κατάρ για τις ΗΠΑ. <br /> <br /> - Με την ανάπτυξη των ρωσικών αεροπορικών δυνάμεων στο Khmeimim και την ανάπτυξη πυραύλων S-400 για την προστασία της ναυτικής βάσεως στην Ταρσό, το Ισραήλ αποκατέστησε και αυτό κόκκινη γραμμή με τις ρωσικές δυνάμεις προκειμένου να συντονίζει τις αεροπορικές του επιθέσεις στο έδαφος της Συρίας κατά δυνάμεων του Ιράν και της Χεζμπολά.<br /> <br /> - Η Τουρκία αναγκάστηκε να συνάψει γάμο συμφέροντος μαζί της προκειμένου να έχει την έγκριση για τις επιχειρήσεις της κατά των Κούρδων της Συρίας. Το γεγονός αυτό, συνέβαλε στην συμφωνία των δυο χωρών για την κατασκευή του Turkish Stream και στην πιθανή αγορά του συστήματος S-400. Οι δυο αυτές επιλογές της Τουρκίας, δημιούργησαν αναστάτωση στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ, αλλά και στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ.<br /> <br /> - Η Συρία χωρίστηκε σε δυο βασικές ζώνες επιρροής: στην δυτική όπου δρουν ρωσικές και ιρανικές δυνάμεις και στην ανατολική, όπου δρουν αμερικανικές δυνάμεις. Φυσικό όριο των δυο ζωνών, ο Ευφράτης ποταμός (Χάρτης 1).<br /> <br /> <img height="458" src="https://www.liberal.gr/admin/uploads/1_88.png" width="640" /> <br /> <br /> Επιρροή Ρωσίας σε Ισραήλ - Ιράν - Κούρδους Συρίας <br /> <br /> Το Ισραήλ είδε με ανησυχία το Ιράν να αυξάνει την παρουσία του στον πόλεμο της Συρίας μέσω διαφόρων Σιιτικών ομάδων και να αποκτά άμεσο σύνδεσμο με την Χεζμπολά στον Λίβανο. Το γεγονός αυτό το ανάγκασε να εκτελεί προληπτικά χτυπήματα από αέρος προκειμένου να προσβάλλει τις μεταφορές όπλων από το Ιράν στη Χεζμπολά, που θα μπορούσαν να αλλάξουν την ισορροπία στην περιοχή σε βάρος του. Για το Ισραήλ, οι προσβολές αυτές είναι μείζον ζήτημα ασφαλείας και βεβαίως δεν θα ήταν δυνατόν να γίνονται, χωρίς την άδεια αυτού που ελέγχει τον εναέριο χώρο στην περιοχή. Από το 2012 μέχρι το 2017 το Ισραήλ πραγματοποίησε 100 επιθέσεις, ενώ τους τελευταίους 18 μήνες που το Ιράν εδραίωσε την θέση του στην Συρία, οι προσβολές έφτασαν τις 200. Πλέον αυτού, η Ρωσία ήταν ο βασικός μεσολαβητής προκειμένου το Ιράν να συμφωνήσει τον περασμένο Αύγουστο να αποσύρει σε απόσταση 85 Χλμ μακριά από τα υψώματα του Γκολάν, υποστηριζόμενες από αυτό δυνάμεις με βαρέα όπλα προκειμένου να μην ανησυχεί το Ισραήλ. (Χάρτης 2).<br /> <br /> <img height="448" src="https://www.liberal.gr/admin/uploads/2_75.png" width="640" /> <br /> <br /> Το PYD, πολιτικό κόμμα που εκπροσωπεί ένα μεγάλο μέρος των Κούρδων της Συρίας και έχει υπό τον έλεγχο του το YPG που είναι το στρατιωτικό του σκέλος, άνοιξε γραφείο στην Μόσχα τον Φεβρουάριο του 2016. Από τότε η Ρωσία είναι σε συνεννόηση με τους Κούρδους της Συρίας εξασφαλίζοντας την παρουσία τους στους γύρους συνομιλιών που γίνονται υπό την αιγίδα της στη Αστάνα του Καζακστάν, καίτοι το YPG αποτελεί σύμμαχο των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά του ISIS. Οι σχέσεις Ρωσίας-Κούρδων δεν διαταράχθηκαν, ακόμα και όταν η Τουρκία εξαπέλυσε την επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» για την κατάληψη του δυτικού τους καντονιού στο Afrin, δείγμα του ότι οι Κούρδοι αντιλαμβάνονται ότι στις τελικές συνομιλίες για το καθεστώς της Συρίας, όπου στην ουσία θα καθοριστεί η σχέση τους με την κυβέρνηση της Συρίας, η Ρωσία θα έχει βαρύνοντα λόγο.<br /> <br /> Τέλος το Ιράν, εκτός του ότι έχει αναπτύξει πάνω από 80.000 παραστρατιωτικούς Σιιτες στο έδαφος της Συρίας με την έγκριση της Ρωσίας και ότι απέσυρε μέρος των δυνάμεων του από την περιοχή των υψωμάτων του Γκολάν καθ’ υπόδειξη της Ρωσίας, ελπίζει ότι στο μελλοντικό σύνταγμα της Συρίας μετά τον πόλεμο, θα εξασφαλίσει με κάποιο τρόπο, νόμιμη παρουσία στην Συρία.<br /> <br /> Η Ρωσία για να επιτύχει τους σκοπούς της χρησιμοποίησε ένα συνδυασμό των συντελεστών ισχύος της όπως θα φανεί στην επομένη παράγραφο. <br /> <br /> Μέσα που χρησιμοποίησε η Ρωσία για να πετύχει τον πολιτικό της σκοπό <br /> <br /> Η Ρωσία φρόντισε να προστατεύσει τον Άσαντ, πρώτα από όλα σε πολιτικό επίπεδο. Από το 2011 που άρχισε ο εμφύλιος στην Συρία, έχει ασκήσει βέτο 12 φορές σε ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ) του ΟΗΕ που είτε καταδίκαζαν το καθεστώς, είτε είχαν σκοπό την επιβολή κυρώσεων. Χρησιμοποιώντας αυτήν της την δυνατότητα ως μονίμου μέλους του ΣΑ, η Ρωσία κατέστησε σαφές στην διεθνή κοινότητα ότι πολιτική λύση στο πρόβλημα της Συρίας εντός του ΟΗΕ χωρίς την σύμφωνη γνώμη της, δεν μπορεί να υπάρξει. <br /> <br /> Εκτός της διπλωματικής της ισχύος, η Ρωσία χρησιμοποίησε την στρατιωτική ισχύ αναπτύσσοντας ναυτικές, αεροπορικές και μικρές χερσαίες δυνάμεις προκειμένου να παράσχει εκπαίδευση, στρατιωτικούς συμβούλους, υποστήριξη στην σχεδίαση και εκτέλεση επιχειρήσεων και εγγύς αεροπορική υποστήριξη στις κυβερνητικές δυνάμεις. Όλες οι επιτυχίες των κυβερνητικών δυνάμεων στο έδαφος, οφείλονται στην αεροπορική κυριαρχία της Ρωσίας στον αέρα. Οι ναυτικές της δυνάμεις ναυλοχούν στην ναυτική βάση της Ταρσούς (Βλέπε Χάρτη 1- Ξένες Βάσεις στην Συρία), η οποία από μια εγκαταλελειμμένη βάση διοικητικής μερίμνης μέχρι το 2009, άρχισε να εκμοντερνίζεται για την υποστήριξη συγχρόνων πολεμικών μονάδων από τον στόλο της Μαύρης Θάλασσας. Μέχρι το 2009 η βάση είχε 50 άτομα δύναμη και σήμερα έχει φτάσει τα 1.700.<br /> <br /> Η προεργασία για την επάνοδο της Ρωσίας στην Μέση Ανατολή βέβαια, είχε αρχίσει στον οικονομικό τομέα από το 2005, όταν σε επίσκεψη του Άσαντ στην Μόσχα, ο Πούτιν είχε συμφωνήσει στην διαγραφή του 73% ενός χρέους ύψους 13,4 δις δολαρίων της Συρίας, από την εποχή της ΕΣΣΔ. <br /> <br /> Οφέλη Ρωσίας σε καθαρά στρατιωτικό επίπεδο <br /> <br /> Τον Ιανουάριο του 2017, η Μόσχα επεξέτεινε την μίσθωση της ναυτικής βάσεως στην Ταρσό για 49 χρόνια, χωρίς κόστος. Έτσι η Ρωσία, έχοντας ως βάση την Συρία, έχει την δυνατότητα να προβάλει στρατιωτική ισχύ και να είναι παρούσα σε όλες τις εξελίξεις και τις συμφωνίες που θα γίνουν για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων στην ΝΑ Μεσόγειο.<br /> <br /> Συνολικά για τις ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας, με την περιοδική ανάπτυξη στρατιωτικών μονάδων στο έδαφος της Συρίας ανά τρίμηνο, περισσότεροι από 63.000 Ρώσοι στρατιωτικοί απέκτησαν πολεμική εμπειρία, ενώ δοκιμάστηκαν πάνω από 200 νέα οπλικά συστήματα, όπως είπε ο βουλευτής Vladimir Shamanov στην Δούμα τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους. Αυτό ενισχύει αφ’ ενός την εμπιστοσύνη των Ρώσων στα οπλικά τους συστήματα, αφ’ ετέρου δημιουργεί πελάτες για την πολεμική τους βιομηχανία. <br /> <br /> Επίλογος <br /> <br /> Μετά από τρία χρόνια παρουσίας στην Συρία, η Ρωσία έδειξε ότι αποτελεί μια αξιόπιστη λύση τόσο σε πολιτικό, όσο και στρατιωτικό επίπεδο, τουλάχιστον για τις χώρες εκείνες που δεν έχουν αγαστές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Η επιρροή που ασκεί στο σιιτικό τόξο, Ιράν-Συρία-Χεζμπολά, την φέρνει σε θέση ισότιμου συνομιλητή με τις ΗΠΑ, τουλάχιστον για τα θέματα της Μέσης Ανατολής, αλλά και της δίνουν την δυνατότητα να διαπραγματεύεται ανταλλάγματα σε άλλες περιοχές ενδιαφέροντος της. Ο γάμος συμφέροντος με την Τουρκία λόγω ακριβώς της παρουσίας της στη Συρία, δημιούργησε προβλήματα στην συνοχή του ΝΑΤΟ, ενώ η αναγκαστική συνεργασία του Ισραήλ και του Ιράν με την Ρωσία, έδειξαν στο διεθνές περιβάλλον ότι η Αμερική έπαψε να έχει το μονοπώλιο της διπλωματικής ισχύος στην Μέση Ανατολή.<br /> <br /> Τέλος, ουδείς σώφρον δρων στο διεθνές σύστημα μπορεί να διανοηθεί λύση στο συριακό πρόβλημα, που δεν θα τυγχάνει της εγκρίσεως της Ρωσίας.<br /> <b><i><br /></i></b> <b><i>* Ο Ανδρέας Ματζάκος είναι Απόστρατος Αξκος του ΣΞ και κατέχει MSc στις Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές. Είναι δόκιμος ερευνητής στον Τομέα Αμυντικών Θεμάτων του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου και μέλος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών.</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τι έχει πετύχει μέχρι σήμερα η Ρωσία με την εμπλοκή της στη Συρία;

Του Ανδρέα Ματζάκου* Στις 30 Σεπτεμβρίου 2015, ολιγάριθμες ρωσικές δυνάμεις και μικρός αριθμός μαχητικών αεροσκαφών, ανεπτύχθησαν στην ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο: Οι δύο μεγάλες μάχες του ελληνικού στρατού Ένα σε μεγάλο βαθμό ξεχασμένο κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKk5DRQtFSVRvoHYDdfWJNpJLrrcRnIVddZFtFcD-_5Csm_hN8Jli2iCyTGml1TtdZukFn70ov_daHMNma3rJvCu5EerpZSHlk9B0b94VTgiTvGNWoCYpSMytK-EGjrIse0bYQ6XAPDoY/s1600/ellines+stratiiotes+ston+A+world+war.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="354" data-original-width="630" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKk5DRQtFSVRvoHYDdfWJNpJLrrcRnIVddZFtFcD-_5Csm_hN8Jli2iCyTGml1TtdZukFn70ov_daHMNma3rJvCu5EerpZSHlk9B0b94VTgiTvGNWoCYpSMytK-EGjrIse0bYQ6XAPDoY/s640/ellines+stratiiotes+ston+A+world+war.jpg" width="640" /></a></div> <div>     <i> ΓΕΣ/ΔΙΣ via fww.army.gr </i></div> <br /><b> Κώστας Μαυραγάνης</b><br />Στις 11 Νοεμβρίου 2018 ολοκληρώθηκαν 100 χρόνια από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, με εκδηλώσεις να είναι σε εξέλιξη σε όλη την Ευρώπη, ως υπενθύμιση πως κάποτε η (τόσο «μοντέρνα» και «πολιτισμένη» σήμερα) ήπειρός μας αποτέλεσε θέατρο τρομακτικών συγκρούσεων στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν- και μάλιστα θα τις επαναλάμβανε περίπου 30 χρόνια αργότερα, σε έναν «δεύτερο γύρο», εξίσου καταστροφικό.<br /><br />Η κληρονομιά του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, αν και συχνά επισκιάζεται από αυτήν του Δευτέρου, είναι βαριά από πολλές απόψεις- και κάποιες χώρες τη φέρουν μεγαλύτερη, δεδομένης της συμμετοχής τους. Στην περίπτωση της Ελλάδας, θα έλεγε κανείς ότι είναι σε μεγάλο βαθμό ξεχασμένη (τουλάχιστον, συγκριτικά με αυτήν της Μικρασιατικής Εκστρατείας και Καταστροφής που ακολούθησε, και μετέπειτα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου), ωστόσο ο «Μεγάλος Πόλεμος» επηρέασε βαθύτατα και τη χώρα μας, η οποία είχε βγει νικηφόρα από τους Βαλκανικούς Πολέμους, έχοντας διπλασιάσει τα εδάφη της.<br />Η στάση της Ελλάδας<br /><br />Η Ελλάδα τήρησε ουδέτερη στάση στην αρχή του πολέμου, το 1914 μεταξύ των δυνάμεων της Αντάντ (Entente- Γαλλία, Βρετανία, Ρωσία) και της συμμαχίας των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Ιταλία, η οποία όμως δεν τάχθηκε στο πλευρό των άλλων δύο κατά τον πόλεμο- αντ’αυτού, με τις κεντρικές δυνάμεις συντάχθηκαν η Βουλγαρία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία). Η δολοφονία του διαδόχου του αυστροουγγρικού θρόνου, αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου, και της συζύγου του στο Σεράγεβο, επέφερε την κήρυξη πολέμου της Αυστροουγγαρίας στη Σερβία στις 15/28 Ιουλίου 1914 (η πρώτη ημερομηνία αντιστοιχεί στο παλιό, ιουλιανό ημερολόγιο που χρησιμοποιούσε η Ελλάδα ως το 1923 και η δεύτερη στο δυτικό, γρηγοριανό), και ακολούθησαν η κήρυξη πολέμου από τη Γερμανία στη Ρωσία και τη Γαλλία και μετά από τη Βρετανία στη Γερμανία.<br /><br />Πέραν της ουδετερότητάς της, η Ελλάδα είχε δεσμευτεί προς τη Σερβία ότι θα ενεργοποιούσε την ελληνοσερβική συνθήκη συμμαχίας εάν η Βουλγαρία στρεφόταν εναντίον της. Επίσης, τον Σεπτέμβριο του 1915 αποβιβάστηκαν στη Θεσσαλονίκη αγγλογαλλικά στρατεύματα προς υποστήριξη των Σέρβων, με την Αντάντ να υποστηρίζει, πως είχε, βάσει του ισχύοντος διεθνούς δικαίου, δικαίωμα να στείλει στρατεύματα στο ουδέτερο ελληνικό έδαφος. Ως εκ τούτου δημιουργήθηκε το Μακεδονικό Μέτωπο- και ακολούθως κλιμακώθηκε αυτό που θα γινόταν γνωστό ως Εθνικός Διχασμός, με την Ελλάδα να χωρίζεται σε δύο πλευρές: Αυτή του βασιλιά Κωνσταντίνου, που ήθελε συνέχιση της ουδετερότητας, και του Ελευθερίου Βενιζέλου, που ήθελε η Ελλάδα να περάσει στο πλευρό της Αντάντ.<div> <br />Εν τέλει, δημιουργήθηκαν δύο κυβερνήσεις- της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όπου ο Βενιζέλος εγκατέστησε το 1916, μαζί με τον Παύλο Κουντουριώτη και τον Παναγιώτη Δαγκλή, την Κυβέρνηση Εθνικής Αμύνης και συγκρότησε στρατιωτικές δυνάμεις. Στην αντιπαράθεση αυτή επικράτησε ο Βενιζέλος, ο οποίος επέστρεψε στην Αθήνα και κήρυξε τον πόλεμο στις Κεντρικές Δυνάμεις, με τον Κωνσταντίνο να εκθρονίζεται τελικά το 1917: Είχε προηγηθεί έντονη σύγκρουση του βασιλιά με την Αντάντ, η οποία κορυφώθηκε με αγγλογαλλική επίθεση στην Αθήνα, στο πλαίσιο της οποίας βομβαρδίστηκαν και τα ανάκτορα από τον γαλλικό στόλο- ενώ <a href="http://www.kathimerini.gr/438308/article/epikairothta/ellada/h-voylgarikh-eisvolh-sthn-anat-makedonia">έλαβε επίσης χώρα γερμανοβουλγαρική εισβολή</a> στη Μακεδονία, με παράδοση του οχυρού Ρούπελ κατόπιν εντολής της Αθήνας και παράδοση του Δ′ Σώματος Στρατού, που εστάλη στο Γκέρλιτς της Γερμανίας).<br /><br /> <img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5be576a82100008105ca24a7.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><i> ΓΕΣ/ΔΙΣ via fww.army.gr </i><br /><br />Από τον Σεπτέμβριο του 1916 η προσωρινή κυβέρνηση του Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη είχε οργανώσει τρεις μεραρχίες, τη Μεραρχία Σερρών, τη Μεραρχία Αρχιπελάγους και τη Μεραρχία Κρήτης. Μετά την κήρυξη του πολέμου στις Κεντρικές Δυνάμεις, οι προσπάθειες για την ανασυγκρότηση του Στρατού επιταχύνθηκαν, με αποτέλεσμα το πρώτο εξάμηνο του 1918 η Ελλάδα να έχει παρατάξει στο πλευρό των Συμμάχων δέκα μεραρχίες. Οι συγκεκριμένες μονάδες εντάχθηκαν στις υπόλοιπες συμμαχικές δυνάμεις του Μακεδονικού Μετώπου.Οι κυριότερες μάχες στις οποίες έλαβε μέρος ο Ελληνικός Στρατός κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η Μάχη του Σκρα (17/30 Μαΐου 1918) και η Μάχη της Δοϊράνης (5/18 Σεπτεμβρίου 1918). <br /><br /><a href="https://fww.army.gr/el">Λεπτομερείς περιγραφές των δύο μαχών, αλλά και της γενικότερης συμμετοχής της Ελλάδας στον «Μεγάλο Πόλεμο», υπάρχουν στην ιστοσελίδα του Γενικού Επιτελείου Στρατού για τα 100 χρόνια από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.</a><br /><br /> <br />Μάχη του Σκρα<br /><br />Στις 22 Μαρτίου/4 Απριλίου 1918 ο Αρχιστράτηγος Γκυγιωμά, διοικητής της Συμμαχικής Στρατιάς Ανατολής, διέταξε τον στρατηγό Ζερόμ, διοικητή της 1ης Ομάδας Μεραρχιών, να εκτελέσει ευρεία επίθεση, με σκοπό την αγκίστρωση των εχθρικών δυνάμεων στον τομέα ευθύνης του. Η ζώνη ευθύνης της 1ης Ομάδας Μεραρχιών εκτεινόταν από το χωριό Νότια έως τον Αξιό ποταμό και διέθετε την 122α Γαλλική Μεραρχία και το Σώμα Στρατού Εθνικής Άμυνας. Το ελληνικό Σώμα, υπό τον Αντιστράτηγο Εμμανουήλ Ζυμβρακάκη, αποτελείτο από τη Μεραρχία Αρχιπελάγους, τη Μεραρχία Κρήτης και τη Μεραρχία Σερρών. Απέναντι από τις συμμαχικές δυνάμεις βρισκόταν η η 5η Βουλγαρική Μεραρχία, η οποία αποτελείτο από επτά συντάγματα. Οι εχθρικές θέσεις ήταν οργανωμένες από τον Δεκέμβριο του 1917 και ήταν ενισχυμένες με ανθεκτικά καταφύγια και συρματοπλέγματα.<br /><br /> <img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5be5767b1d00008800313041.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><i> ΓΕΣ/ΔΙΣ via fww.army.gr </i><br /><br />Στόχος της 1ης Ομάδας Μεραρχιών ήταν η <a href="https://fww.army.gr/el/mahi-toy-skra-17-30-maioy-1918">κατάληψη του Σκρα ντι Λέγκεν</a>: Σε πρώτο χρόνο θα καταλαμβανόταν το ύψωμα Σκρα και σε δεύτερο χρόνο θα καταλαμβάνονταν τα υψώματα Τουμουλούς και Σερφ Βολάν. Την κύρια επίθεση εναντίον του Σκρα θα αναλάμβανε η Μεραρχία Αρχιπελάγους, ενώ η Μεραρχία Σερρών θα κάλυπτε το δυτικό πλευρό της Μεραρχίας Αρχιπελάγους και θα καταλάμβανε τη γραμμή Λαγκαδιά-ύψωμα Σαγράδα-ύψωμα Μπλοκ Ροσέ. Η Μεραρχία Κρήτης θα κάλυπτε το δεξιό πλευρό της Μεραρχίας Αρχιπελάγους και θα καταλάμβανε τα υψώματα 789 και 459.<br /><br />Στις 16/29 Μαΐου το συμμαχικό πυροβολικό έπληξε τους αντικειμενικούς σκοπούς της επίθεσης, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας εκτελέστηκαν βολές παρενοχλήσεως και καταστροφής. Την επομένη, στις 0455, εκτοξεύτηκε η κύρια επίθεση από τη Μεραρχία Αρχιπελάγους εναντίον του υψώματος Σκρα, με την υποστήριξη πυρών πυροβολικού. Ο καιρός ήταν νεφελώδης και βροχερός και ευνοούσε την επίθεση, γιατί τύφλωνε τα εχθρικά παρατηρητήρια. Όμως το απόκρημνο έδαφος και οι ισχυρά οργανωμένες εχθρικές θέσεις επέτειναν τις δυσχέρειες της επίθεσης. Η μεραρχία επιτέθηκε υποστηριζόμενη από το συμμαχικό πυροβολικό και μετά από σύντομο αλλά σκληρό αγώνα, τα ελληνικά τμήματα κατάφεραν μέχρι τις 0700 να καταλάβουν τα υψώματα Σκρα, Τουμουλούς και Σερφ Βολάν. </div> <div> <br /></div> <div> Η αντίδραση του εχθρού περιορίστηκε σε εκτέλεση πυκνών φραγμών πυροβολικού επί του Σκρα. Αντεπιθέσεις που εκδηλώθηκαν από τα βουλγαρικά στρατεύματα για την ανακατάληψη των εδαφών, τόσο κατά το απόγευμα όσο και κατά τη διάρκεια της νύχτας, αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία από τα συμμαχικά στρατεύματα. Από την επομένη, 18/31 Μαΐου, άρχισε η οργάνωση των καταληφθέντων θέσεων. Συνελήφθησαν 1.835 Βούλγαροι αιχμάλωτοι και κυριεύθηκε άφθονο πολεμικό υλικό. Οι απώλειες της Μεραρχίας Αρχιπελάγους ανήλθαν σε 24 αξιωματικούς και 314 οπλίτες νεκρούς και 54 αξιωματικούς και 1.723 οπλίτες τραυματίες. Υπήρχαν, επίσης, 2 αξιωματικοί και 162 οπλίτες αγνοούμενοι.<br /><br /> <img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5be576dc1d00008800313043.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /><br /> ΓΕΣ/ΔΙΣ via fww.army.gr <br /><br />Παράλληλα με τη Μεραρχία Αρχιπελάγους, η Μεραρχία Κρήτης εξαπέλυε και αυτή την επίθεσή της: Σε σύντομο χρονικό διάστημα κατέλαβε το ύψωμα 789, με την κατάληψη του υψώματος 459 να ολοκληρώνεται λίγο αργότερα. Συνελήφθησαν 210 Βούλγαροι αιχμάλωτοι, ενώ οι απώλειες της Μεραρχίας ανήλθαν σε 71 νεκρούς και 314 τραυματίες. Η Μεραρχία Σερρών, στο αριστερό, εξαπέλυσε επίθεση στις τα ξημερώματα της 17ης/30ής Μαΐου. Η μεραρχία κατάφερε μέχρι στις 0645 να καταλάβει τη γραμμή Λαγκαδιά-Σαγράδα-Μπλοκ Ροσέ, χωρίς να συναντήσει ισχυρή εχθρική αντίσταση. Συνελήφθησαν δεκαοκτώ Βούλγαροι αιχμάλωτοι και κυριεύτηκε μικρή ποσότητα πολεμικού υλικού. Οι απώλειες της Μεραρχίας ανήλθαν σε 32 νεκρούς και 113 τραυματίες.<br /><br />Η νίκη των ελληνικών δυνάμεων στη μάχη του Σκρα αποτέλεσε την πρώτη σημαντική συμβολή του Ελληνικού Στρατού στη συμμαχική προσπάθεια κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, προκαλώντας ιδιαίτερα θετική εντύπωση στους Συμμάχους.<br />Μάχη της Δοϊράνης<br /><br />Η <a href="https://fww.army.gr/el/mahi-tis-doiranis-5-18-6-19-septemvrioy-1918">μάχη της Δοϊράνης</a> εντασσόταν στο ευρύτερο σχέδιο διάσπασης του Μακεδονικού Μετώπου του αρχιστρατήγου Φρανσέ ντ’ Εσπερέ, διοικητή της Συμμαχικής Στρατιάς Ανατολής.Το σχέδιο προέβλεπε κύρια επίθεση στην περιοχή Ντοπροπόλιε-Βέτερνικ-Κόζιακα και δύο δευτερεύουσες, μία στον τομέα Αξιού-Δοϊράνης και μία στον τομέα του Στρυμόνα.<br /><br />Στον τομέα Αξιού-Δοϊράνης θα δρούσε η Βρετανοελληνική Στρατιά, υπό τον στρατηγό Μιλν, αποτελούμενη από δύο σώματα Στρατού. Στην τοποθεσία αμύνονταν τμήματα της 1ης Βουλγαρικής Στρατιάς. Η περιοχή μεταξύ του Αξιού ποταμού και της Δοϊράνης συνιστούσε μια ισχυρά οργανωμένη τοποθεσία, με πολυάριθμα βαθιά χαρακώματα και πλατιές ζώνες συρματοπλέγματος.<br /><br />Το 12ο Σώμα Στρατού εκδήλωσε την επίθεσή του στις 5/18 Σεπτεμβρίου 1918, με την 22η Βρετανική Μεραρχία αριστερά και τη Μεραρχία Σερρών στα δεξιά, κατά της αμυντικής τοποθεσίας του υψώματος Πυραμίδα (Γκράν Κορονέ). Ο αγώνας υπήρξε σκληρός με βαρύτατες και από τις δύο πλευρές απώλειες. Η Μεραρχία Σερρών κατά την επίθεσή της κατάφερε να προωθηθεί εντός της εχθρικής τοποθεσίας, καταλαμβάνοντας τους πρώτους αντικειμενικούς σκοπούς, δηλαδή τα υψώματα Δοϊράνης, Τέτον και 340. Συνεχίζοντας την επίθεση, το 1ο Σύνταγμα Σερρών επιτέθηκε εναντίον του υψώματος Χιλτ. Όμως η 22η Βρετανική Μεραρχία συνάντησε σθεναρή εχθρική αντίσταση και, παρ’ όλο που ενισχύθηκε με το 3ο Σύνταγμα Σερρών, δεν κατάφερε να προωθηθεί εντός της εχθρικής τοποθεσίας. Τελικά η βρετανική μεραρχία αναγκάστηκε να υποχωρήσει, αφήνοντας ακάλυπτο το αριστερό πλευρό του 1ου Συντάγματος Σερρών, το οποίο συμπτύχθηκε για να μην αποκοπεί. <br /><br /> <img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5be5770b200000c30502915f.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /><br /> ΓΕΣ/ΔΙΣ via fww.army.gr <br /><br />Στις 6/19 Σεπτεμβρίου το 12ο Σώμα Στρατού συνέχισε την επίθεσή του στο δυτικό τμήμα της λίμνης Δοϊράνης, χωρίς όμως επιτυχία. Η Μεραρχία Σερρών, παρά τα συνεχή πυρά του εχθρικού πυροβολικού, κατάφερε να καταλάβει το ύψωμα Χιλτ. Όμως και πάλι η αποτυχία της βρετανικής μεραρχίας αλλά και η ενίσχυση των βουλγαρικών τμημάτων είχαν ως αποτέλεσμα τη συγκέντρωση των εχθρικών δυνάμεων εναντίον του Χιλτ, την ανακατάληψή του από τα βουλγαρικά τμήματα και τη σύμπτυξη της ελληνικής Μεραρχίας. Τελικά το 12ο Σώμα Στρατού διέκοψε τις ενέργειές του και συμπτύχθηκε στις αρχικές θέσεις εξορμήσεως. Οι απώλειες της 22ης Βρετανικής Μεραρχίας ανήλθαν σε 165 αξιωματικούς και 3.155 οπλίτες νεκρούς και τραυματίες και των Ελλήνων σε 173 αξιωματικούς και 2.514 οπλίτες.<br /><br />Παράλληλα, το 16ο Βρετανικό Σώμα Στρατού εξαπέλυσε την επίθεσή του στις 0300 της 5ης/18ης Σεπτεμβρίου, ανατολικά της λίμνης Δοϊράνης κατά του τομέα της Μπλάνγκα Πλάνινα. Την επίθεση ανέλαβε εξ ολοκλήρου η Μεραρχία Κρήτης, καλυπτόμενη από δεξιά από την 84η Ταξιαρχία της 28ης Βρετανικής Μεραρχίας. Η ελληνική Μεραρχία επιτέθηκε με δύο Συντάγματα στην πρώτη γραμμή, το 9ο και το 29ο. Τα ελληνικά τμήματα κατόρθωσαν να διανοίξουν διαδρόμους στα εχθρικά συρματοπλέγματα και να εισχωρήσουν σε μικρό βάθος εντός της εχθρικής αμυντικής τοποθεσίας. Δέχτηκαν όμως σφοδρότατα πυρά πυροβολικού και πεζικού, καθώς και αλλεπάλληλες αντεπιθέσεις, και καθηλώθηκαν. Παρά την ενίσχυσή τους δεν επιτεύχθηκαν σημαντικά αποτελέσματα. Την επομένη επικράτησε ηρεμία στον τομέα και σταδιακά άρχισε η αντικατάσταση των ελληνικών τμημάτων πρώτης γραμμής.<br /><br />Οι απώλειες της Μεραρχίας Κρήτης ανήλθαν σε 10 αξιωματικούς και 96 οπλίτες νεκρούς και 34 αξιωματικούς και 540 οπλίτες τραυματίες, ενώ των Βρετανών ανήλθαν σε 100 νεκρούς και τραυματίες.<br /><br />Η επίθεση της Βρετανοελληνικής Στρατιάς στην περιοχή της Δοϊράνης είχε αποτύχει, αφού οι απώλειες ήταν μεγάλες και τα εδαφικά και τακτικά κέρδη ελάχιστα. Σύμφωνα με το Γενικό Επιτελείο, η κύρια αιτία της αποτυχίας ήταν η ανεπαρκής και αναποτελεσματική υποστήριξη των ελληνικών δυνάμεων από το βρετανικό πυροβολικό.<br />Το τέλος του πολέμου<br /><br />Η συνθηκολόγηση της Βουλγαρίας και της Τουρκίας σήμανε την παύση των εχθροπραξιών στα Βαλκάνια. Ακολούθησε η Συνδιάσκεψη των Παρισίων, κατά την οποία υπογράφτηκαν η συνθήκη των Βερσαλλιών, μεταξύ των Συμμάχων και της Γερμανίας, η συνθήκη του Αγίου Γερμανού, μεταξύ των Συμμάχων και της Αυστρίας, η συνθήκη του Νεϊγύ, μεταξύ των Συμμάχων και της Βουλγαρίας και η συνθήκη των Σεβρών, μεταξύ των Συμμάχων και της Τουρκίας.<br /><br />Με τις συνθήκες Νεϊγύ και Σεβρών επιδικάστηκαν στην Ελλάδα ολόκληρη η Θράκη μέχρι τα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, ενώ παράλληλα της παραχωρήθηκαν κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή της Σμύρνης, στα παράλια της Μικράς Ασίας- υλοποιώντας την πλειοψηφία των ελληνικών διεκδικήσεων, δημιουργώντας προσωρινά την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών.<br /><br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Η Ελλάδα στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο: Οι δύο μεγάλες μάχες του ελληνικού στρατού Ένα σε μεγάλο βαθμό ξεχασμένο κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας

     ΓΕΣ/ΔΙΣ via fww.army.gr  Κώστας Μαυραγάνης Στις 11 Νοεμβρίου 2018 ολοκληρώθηκαν 100 χρόνια από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι πειρατές και το ποντίκι που βρυχάται

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizuY5ZtAIyKtZltQvan3BcRQjibvdDRZSajxsuqyz-KbQJ6wiV0lBx3FMIS5gYJyIPsTxKskHHl1AwUuIVp55P2L3bJ9A3u2Eaw1_mHhMjGPtlao1B6N-eOOPNMeVT4zYxHlgSgkXxH5Y/s1600/fregata_toyrkoi+naytes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="428" data-original-width="630" height="434" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizuY5ZtAIyKtZltQvan3BcRQjibvdDRZSajxsuqyz-KbQJ6wiV0lBx3FMIS5gYJyIPsTxKskHHl1AwUuIVp55P2L3bJ9A3u2Eaw1_mHhMjGPtlao1B6N-eOOPNMeVT4zYxHlgSgkXxH5Y/s640/fregata_toyrkoi+naytes.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Στα μάτια ενός απλού παρατηρητή, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται σήμερα, στο εσωτερικό της Τουρκίας, ισχυρότερος από ποτέ. Στο εξωτερικό όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά <br /> <br /> <b>Λεωνίδας Κουμάκης*</b><br /> <br /> «Δίκαιο», «Ιστορικά δικαιώματα», «συμφέροντα» είναι λέξεις που στολίζουν τις διάφορες Τουρκικές δηλώσεις, ώστε να θολώνουν τα νερά βάζοντας φερετζέ στις αρπακτικές προθέσεις των αυθεντικών πειρατών. <br /> <br /> Η πομπώδης, λεκτική ή πρακτική, «κήρυξη πολέμου» της «Φαμίλιας Ερντογάν» σε ΗΠΑ, Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ, Συρία, Ιράκ, Αίγυπτο, Κουρδικούς πληθυσμούς μέσα στα εδάφη της σημερινής Τουρκίας, η κατάρριψη Ρωσικού στρατιωτικού αεροσκάφους στις 24 Νοεμβρίου 2015 και η θεαματική kolotoumba που ακολούθησε καθώς και οι συνεχείς λεονταρισμοί ύψιστης έντασης όλων των «εκπροσώπων» της Φαμίλας, θυμίζουν έντονα το σατυρικό μυθιστόρημα του Λέοναρντ Γουίμπερλεϊ «Το ποντίκι που βρυχάται», το οποίο μετέτρεψε σε παγκόσμια κινηματογραφική επιτυχία ο Τζακ Άρνολντ, με πρωταγωνιστή τον Πίτερ Σέλερς, το 1959.<br /> <br /> Η μόνη διαφορά με την σκληρή, σημερινή πραγματικότητα είναι το γεγονός πως ο αρχηγός της «Φαμίλιας Ερντογάν», κηρύσσοντας τον πόλεμο στις ΗΠΑ, δεν έχει στα χέρια του κάποιο αποτελεσματικό υπερόπλο, όπως ο ήρωας του μυθιστορήματος.<br /> <br /> Στην χώρα της «Φαμίλιας Ερντογάν» «δεν υφίστανται πλέον νόμος, δικαιοσύνη και ελευθεροτυπία» σύμφωνα με τον αρχηγό των Κεμαλιστών Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος βρίσκεται κυριολεκτικά μουδιασμένος και δίνει την εντύπωση πως φοβάται για την ζωή και την προσωπική του ελευθερία.<br /> <br /> Ο πληθωρισμός καλπάζει (τρέχει με ρυθμό 25% πλέον), η ανεργία αυξάνεται ραγδαία, η υποτίμηση της Τουρκικής λίρας κυμαίνεται στα επίπεδα του 40% μέσα στο 2018, περισσότεροι από 10 Τούρκοι δημοσιογράφοι εξαφανίστηκαν όπως ακριβώς και ο Κασόγκι, 7 δολοφονήθηκαν και 300 τουλάχιστον βρίσκονται στις φυλακές, 190 περίπου Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας σε ολόκληρη την Τουρκία φιμώθηκαν γιατί δεν υποκλίθηκαν στην Φαμίλια, οι ξένοι επενδυτές εγκαταλείπουν την Τουρκία, η «αφομοίωση» του derin devlet (Βαθύ Κράτος των Κεμαλιστών) από τους ισλαμιστές έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, δεκάδες χιλιάδες «αντιφρονούντες» κάθε κατηγορίας (πολιτικοί, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι, δικαστικοί, δημόσιοι λειτουργοί, ακαδημαϊκοί, συνδικαλιστές, απλοί πολίτες) σαπίζουν στις Τουρκικές φυλακές, περισσότεροι από 100.000 Τούρκοι πολίτες απολύθηκαν ακόμα και με απλή υποψία ότι ήταν «αντιφρονούντες».<br /> <br /> Μέσα σε αυτόν τον «παράδεισο» που δημιούργησε η «Φαμίλια Ερντογάν» για τον Τουρκικό λαό με αφορμή το δήθεν «πραξικόπημα» του Ιουλίου του 2016 και εν όψει της άμεσης άφιξης του γεωτρύπανου της Exxon Mobil στην Κύπρο, τα μέλη και οι εκπρόσωποι της Φαμίλιας δίνουν συνεχώς «παραστάσεις» οι οποίες συναγωνίζονται η μία την άλλη, σε ακραίο φανατισμό:<br /> <br /> «Το Τουρκικό έθνος θα λειώσει τα κεφάλια των πειρατών» (Ντεβλέτ Μπαχτσελή, φερέφωνο και υποστηρικτής της Φαμίλιας, Πρόεδρος των Εθνικιστών, 6 Νοεμβρίου 2018), «Δεν θα αφήσουμε κανέναν πειρατή να εκμεταλλευθεί τα συμφέροντά μας σε αυτή την περιοχή» (Αρχηγός της Φαμίλιας, 3 Νοεμβρίου 2018), «Παρενόχληση Τουρκικού πλοίου και θερμό επεισόδιο, θα τελειώσει με μια στρατιωτική καταστροφή για την Ελλάδα» (Γιγίτ Μπουλούτ, σύμβουλος – εξαπτέρυγο της Φαμίλιας, 22 Οκτωβρίου 2018).<br /> <br /> «Όλοι ξέρουμε ποιοι είναι οι πειρατές του Αιγαίου. Οι πειρατές κρίνονται από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Ελλάδα δεν προκαλεί κανέναν και δεν υποχωρεί ούτε χιλιοστό. Τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της ΕΕ». Η αποστομωτική απάντηση της Ελληνικής πλευράς (Υπ. Εθνικής Άμυνας, 5 Νοεμβρίου 2018) έβαλε μεν τα πράγματα στην θέση τους, ουδόλως όμως πτόησε το «σύστημα» της Φαμίλιας.<br /> <br /> Η κορύφωση πάντως του Τουρκικού παραλογισμού προήλθε από τον «συνετισμένο» Χουλουσί Ακάρ που υποδύεται τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας της Φαμίλιας: «Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ οι συνομιλητές μας να παραβιάσουν το δίκαιο, τα ιστορικά δικαιώματα και τα συμφέροντά μας στη γαλάζια πατρίδα μας στη θάλασσα. Πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι δεν θα πετύχει κανένα σχέδιο στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο στο οποίο δεν συμμετέχει η Τουρκία και η βόρεια Κύπρος» (3 Νοεμβρίου 2018).<br /> <br /> Κατά πάγια Τουρκική τακτική ο Χουλουσί Ακάρ δεν μιλάει για «Διεθνές Δίκαιο», απλά για το υποκειμενικό «δίκαιο» των νέο-οθωμανικών φαντασιώσεων της Φαμίλιας. «Δίκαιο», «Ιστορικά δικαιώματα», «συμφέροντα» είναι λέξεις που στολίζουν τις διάφορες δηλώσεις των Τούρκων, ώστε να θολώνουν τα νερά βάζοντας φερετζέ στις αρπακτικές προθέσεις των αυθεντικών πειρατών. Βέβαια, η «παράκαμψη» του Διεθνούς Δικαίου στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο, δεν εμποδίζει καθόλου την επίσημη Τουρκία να επικαλείται το Διεθνές Δίκαιο επιλεκτικά, όπου και όποτε την βολεύει.<br /> <br /> Στα μάτια ενός απλού παρατηρητή, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται σήμερα, στο εσωτερικό της Τουρκίας, ισχυρότερος από ποτέ: Άλωσε τους δύο παραδοσιακούς αντιπάλους της εξουσίας του (στρατό και δικαιοσύνη), φίμωσε τους πολιτικούς του αντιπάλους, απαγόρευσε την ελευθερία έκφρασης «εξαφανίζοντας» ή φυλακίζοντας δημοσιογράφους και κλείνοντας «αντίθετα» ΜΜΕ, χρησιμοποιεί αμείλικτα στρατιωτικά μέσα για την εξολόθρευση Κουρδικών πληθυσμών στην νοτιοανατολική Τουρκία. Με τους τρόπους αυτούς και πολλούς άλλους που έχουν την ίδια ακριβώς νοοτροπία, εδραίωσε την κυριαρχία του στα πρότυπα ενός σύγχρονου «Σουλτάνου».<br /> <br /> Στο εξωτερικό όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά: Η επιθετική, ανοικτή αμφισβήτηση συνθηκών, συμφωνιών, συμμαχιών και συνεργασιών απέναντι σε παραδοσιακούς φίλους και συμμάχους καθώς και η πρακτική «αποκήρυξη» του Διεθνούς Δικαίου με την μονομερή «απαλλαγή» από τις υποχρεώσεις που συνεπάγονται, δημιούργησαν τεράστιες ρωγμές στην εμπιστοσύνη αλλά και στην παραδοσιακή πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας από ολόκληρη την Δύση – και όχι μόνο.<br /> <br /> Δημιούργησαν επίσης την πολύ ισχυρή αίσθηση απομάκρυνσης της Τουρκίας από την Δύση σε μια νεφελώδη κατεύθυνση νέων συμμαχιών (Ρωσία, Περσία, Κατάρ) χωρίς όμως ελάχιστο ίχνος πραγματικής εμπιστοσύνης. Άλλωστε, όπως έχει αποδειχτεί στην πράξη, η συγκυριακή «εμπιστοσύνη» καταρρέει στην πρώτη δυσκολία, στην πρώτη ουσιαστική διαφωνία.<br /> <br /> Συμπέρασμα:Το πλέον ιδανικό «σενάριο» για τα Ελληνικά και Κυπριακά εθνικά θέματα που θεμελιώνονται πλήρως στο Διεθνές Δίκαιο, είναι πλέον η εφαρμογή των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών για την αποχώρηση όλων των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο, η επανένωση της Κύπρου, η ένταξη της στο ΝΑΤΟ, η ανακήρυξη Ελληνικής ΑΟΖ με ταυτόχρονη επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και η απρόσκοπτη εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της Ελλάδος και της Κύπρου, σε αρμονική συνεργασία με όλους τους νόμιμους, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, «συν-δικαιούχους» των φυσικών πόρων όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος και οποιοσδήποτε άλλος.<br /> <br /> Οι γεωπολιτικές συνθήκες που διαμορφώνονται στην περιοχή μας, ευνοούν την εκπλήρωση του παραπάνω «ιδανικού» σεναρίου, περισσότερο από ποτέ. Όχι γιατί η Ελλάδα ή η Κύπρος έχουν την δύναμη που απαιτείται ώστε να το επιβάλλουν, αλλά γιατί όλοι όσοι καθοδήγησαν και επέβαλαν την Τουρκική παρουσία στην Κύπρο, όσοι εξέθρεψαν τις Τουρκικές «απαιτήσεις» στο Αιγαίο ή στην Μεσόγειο, όσοι έδειχναν ακατανόητη «κατανόηση» σε Τουρκικούς παραλογισμούς, έχουν έντρομοι αντιληφθεί πως άνοιξαν το κουτί της Πανδώρας με τα ίδια τους τα χέρια και πως πρέπει να το ξανακλείσουν το ταχύτερο δυνατό, με κάθε τρόπο!<br /> <br /> Η διεφθαρμένη «Φαμίλια Ερντογάν» η οποία ελέγχει σήμερα την Τουρκία, όπως είναι απόλυτα φυσικό, κυριολεκτικά τρέμει μήπως μια αποτυχημένη απόπειρα επιβολής των νέο-οθωμανικών φαντασιώσεων της, οδηγήσει την Τουρκία σε πολύ επώδυνες περιπέτειες και ολόκληρη την «φαμίλια» στην αγχόνη. Συνεπώς μπορεί να φωνάζει συνεχώς, μπορεί να απειλεί, δεν μπορεί όμως να αναλάβει καμιά δράση χωρίς τις πολύ γερές πλάτες που πάντοτε είχε η Τουρκία, όταν αποφάσιζε μια κρίσιμη «πολεμική» ενέργεια.<br /> <br /> Αυτή ακριβώς η πολύ σημαντική προϋπόθεση που απουσιάζει από την σημερινή συγκυρία, περιορίζει την «Φαμίλια Ερντογάν» αποκλειστικά και μόνο σε λεκτικές ακρότητες.<br /> <br /> Σε κάθε αντίθετη περίπτωση, ο διαμελισμός της Τουρκίας και η κρεμάλα για ολόκληρη την Φαμίλια θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ο επίλογος των γεωπολιτικών ανακατατάξεων της ευρύτερης περιοχής μας, ο οποίος θα συμπεριλαμβάνει την δημιουργία Κουρδικού κράτους και την ειρήνευση στην πολύπαθη Συρία…<br /> <br /> <b><i>*Νομικός, Συγγραφέας. Μέλος του International Hellenic Association (IHA) </i></b><br /> <div> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Οι πειρατές και το ποντίκι που βρυχάται

Στα μάτια ενός απλού παρατηρητή, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται σήμερα, στο εσωτερικό της Τουρκίας, ισχυρότερος από ποτέ. Στο εξωτερικό...

Διαβάστε την συνέχεια

Το όνειρο του Ερντογάν και γιατί πρέπει να μας προβληματίζει Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για την Ελλάδα από τον μετασχηματισμό της Τουρκίας;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo4PBrNFgInLBEv7C6yduhs8W5jYvecRSMq0jy4fk7Gv3BRPdOdCP0RLVsBKM_SiImkFlvr72-T7NJafCfKcOz2lf8fdn4sUewb7NZUIFix6Q6ha-EkM3mVoJuBPEFmDVzHbr1AdR_3HU/s1600/erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="960" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo4PBrNFgInLBEv7C6yduhs8W5jYvecRSMq0jy4fk7Gv3BRPdOdCP0RLVsBKM_SiImkFlvr72-T7NJafCfKcOz2lf8fdn4sUewb7NZUIFix6Q6ha-EkM3mVoJuBPEFmDVzHbr1AdR_3HU/s640/erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η Τουρκία του Ερντογάν, αλλάζει ταυτότητα, επισημαίνει στο βιβλίο του «Τουρκία, Ισλάμ, Ερντογάν» (από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ) ο καθηγητής Κωνσταντίνος Φίλης, διευθυντής των ερευνητικών προγραμμάτων του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και τονίζει ότι ο Τούρκος προέδρος επαναφέρει στη χώρα του το βαθιά συντηρητικό και οθωμανοκεντρικό μουσουλμανικό πρότυπο. Ο κ. Φίλης ευγενικά παραχώρησε στη HuffPost Greece αυτούσια αποσπάσματα της 2ης έκδοσης του βιβλίου, η οποία αξίζει να σημειωθεί ότι ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2018 και παρά τα πολύ πυκνά γεγονότα που ακολούθησαν είναι εύστοχη στις περισσότερες προβλέψεις της.<br /> <br /> Στο κείμενο που ακολουθεί περιγράφεται το όραμα και τα φιλόδοξα σχέδια του κ. Ερντογάν για τη χώρα του και όπως ο ίδιος έχει πει στα χρόνια που θα ακολουθήσουν «η Τουρκία ή θα έχει μεγαλώσει ή θα έχει μικρύνει». Έτσι αναπόφευκτα τίθενται τα εξής ερωτήματα: Είναι άραγε ικανή η Άγκυρα να αναθεωρήσει τον στρατηγικό της προσανατολισμό; Πώς θα ανταπεξέλθει των πολλαπλών μετώπων στο εσωτερικό και το εξωτερικό; Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για την Ελλάδα από τον μετασχηματισμό της Τουρκίας; Εντέλει, πώς θα είναι η Τουρκία σε πέντε χρόνια από τώρα;<br /> <br /> Πρόκειται για μια άκρως ενδιαφέρουσα μελέτη για όσους προβληματίζονται για την εξωτερική πολιτική της χώρας μας σε σχέση με το γειτονικό μας κράτος.<br /> <br /> «H Τουρκία του Ερντογάν αλλάζει ταυτότητα και φυσιογνωμία. Ο υπεροπτικός ελιτισμός και η σχολαστική γραφειοκρατία αρχικά των νεότουρκων εθνικιστών και αργότερα των επιγόνων τους, που εκφραζόταν μέσω του πανίσχυρου στρατού (ώστε να διασφαλίζεται η κεμαλική συνέχεια), πρόταξε την υπεροχή του τουρκικού έθνους έναντι της θρησκείας ως αντιστάθμισμα στον ισλαμιστικό κίνδυνο. Με τα ίδια κτητικά χαρακτηριστικά στο σύστημα διακυβέρνησης, ο Ερντογάν επαναφέρει εντέλει την Τουρκία στον ίσιο δρόμο του βαθιά συντηρητικού και οθωμανοκεντρικού μουσουλμανικού προτύπου, με την αυστηρή εφαρμογή των ισλαμικών κανόνων στη δημόσια έκφραση, στη θέση της γυναίκας και στον ρόλο της θρησκείας.<br /> <br /> Προηγουμένως, είχε διαβεί τον κάβο της υπονόμευσης εκ μέρους του κεμαλικού κατεστημένου και των οργάνων του (π.χ. δικαιοσύνη) με την επίκληση της αναγκαιότητας των μεταρρυθμίσεων προς την κατεύθυνση εκδημοκρατισμού της χώρας (2002-2010). Όταν αργότερα απογοητεύτηκε από τη Δύση, άρχισε να αντιπαραβάλλει συστηματικά την ηθική υπεροχή του ισλάμ. Πλέον, η Τουρκία συντηρεί έναν ισλαμοεθνικιστικό λόγο συνοδευόμενο από έντονη αντιδυτική και αντισιωνιστική ρητορική. Η δημιουργία ενός προεδρικού συστήματος χωρίς στοιχειώδη διάκριση των εξουσιών και θεσμικά αντίβαρα, με ποδηγέτηση του κοινοβουλίου και μόνη δημοκρατική επίφαση τις εκλογές, επισφραγίζει την παντοδυναμία του Ερντογάν.<br /> <br /> Ο κυρίαρχος του πολιτικού παιγνιδιού τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έβγαλε από το οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο σημαντική μερίδα της κοινωνίας (ακόμη και αν δεν κατάφερε να απαλύνει καθοριστικά τις ανισότητες), προσέδωσε αυτοπεποίθηση και εθνική περηφάνια με μεγαλομανή νεοοθωμανικά αφηγήματα περί ανεξάρτητης πολιτικής χωρίς δεσμεύσεις και συμπλέγματα κατωτερότητας,* τα οποία εμφατι- κά υποδηλώνουν την τουρκική μοναδικότητα. Το προσωπικό του στοίχημα είναι να βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας το 2023, εκατό χρόνια μετά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, έχοντας πετύχει την πλήρη αναμόρφωσή της, κατά τα δικά του πρότυπα. Μάλιστα, υπάρχει η ανησυχία πως, πλησιάζοντας σε αυτό το χρονικό ορόσημο, η Τουρκία θα γίνεται όλο και πιο αστάθμητος παράγοντας, αφού ο Ερντογάν σκοπεύει να αναμετρηθεί με τον Κεμάλ και να υπερισχύσει. <br /> <br /> Πώς, λοιπόν, φαίνεται να την οραματίζεται;<br /> <br /> Μέλος της G10 των μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη και όσο το δυνατόν περισσότερο αυτάρκη (ακολουθείται ένα μοντέλο προσέλκυσης τεχνογνωσίας ώστε να παράγει και κατόπιν να εξάγει – χαρακτηριστικός είναι ο κλάδος της αυτοκινητοβιομηχανίας, όπου το 2019 αναμένεται να αναπτύξει το δικό της αυτοκίνητο).<br /> <br /> Μεγάλη στρατιωτικήκαι διπλωματική δύναμη ώστε να στηρίζει τις γεωπολιτικές της επιδιώξεις (άραγε, είναι οικονομικά βιώσιμα τόσο φιλόδοξα σχέδια);
<br /> Περιφερειακό πόλο ισχύος, του οποίου ο λόγος θα βρίσκει απήχηση σε μουσουλμανικούς και αραβικούς πληθυσμούς σε τρεις ηπείρους (Αφρική, Ευρώπη, Ασία) ως σημείο ανα- φοράς/ιδεολογικός φάρος. <br /> <br /> Υπολογίσιμο παίκτη με κατασταλαγμένο τον ζωτικό του χώρο (ώστε να αναπνέει γεωπολιτικά), με έμμεση αναγνώριση του δικαιώματος να κινείται με ευχέρεια κινήσε- ων εντός αυτού, απολαμβάνοντας τον ανάλογο σεβασμό. Συγχρόνως όμως εμφανίζεται αποφασισμένη να δώσει απάντηση σε όσους θα αποπειραθούν να δημιουργήσουν αρνητικά τετελεσμένα σε ζώνες υψηλού ενδιαφέροντος. Ο Ερντογάν δείχνει πεπεισμένος ότι η αναδιαμόρφωση του χάρτη της Μέσης Ανατολής περιλαμβάνει και ανακατατάξεις που αφορούν άμεσα την Τουρκία. Έχει αναφέρει χαρακτηριστικά στο υπουργικό συμβούλιο πως «όταν τελειώσει αυτή η ιστορία, η Τουρκία ή θα έχει μεγαλώσει ή θα έχει μικρύνει»<br /> .<br /> Πυρηνική δύναμη (αρχικά για την παραγωγή ενέργειας), που παρότι απέχει χρονικά από την κατασκευή πυρηνικών όπλων προφανώς γοητεύεται από την ιδέα. <br /> Κόμβος διάθεσης υδρογονανθράκων από τη νότια ανατολική ζώνη Κασπίας και Μέσης Ανατολής (ίσως και ανατολικής Μεσογείου) προς τη γηραιά ήπειρο.<br /> <br /> Ασφαλώς, προκειμένου να φτάσει μέχρι εκεί, ο Τούρκος πρόεδρος και η χώρα του έχουν να διανύσουν ένα κακοτράχαλο και ανηφορικό μονοπάτι. Πρέπει η οικονομία πρέπει να αντέξει στις ισχυρές πιέσεις, στα αυξημένα ελλείμματα και κόστη (π.χ. δανεισμού) και στην εξάρτησή της από εισαγωγές και διακυμάνσεις (π.χ. δολαρίου), αλλά και να διαχειριστεί τον υψηλό πληθωρισμό, τις απώλειες ισοτιμίας του εθνικού νομίσματος αλλά και τη στασιμότητα στο κατά κεφαλήν εισόδημα.<br /> <br />  Επίσης, απαιτείται η Άγκυρα να βγει τουλάχιστον αλώβητη κατά την αναδιάταξη του χάρτη της Μέσης Ανατολής, ειδικότερα ως προς το Κουρδικό. Παράλληλα, οφείλει να ανακτήσει τη χαμένη της αίγλη και αξιοπιστία στο διεθνές πολιτικό γίγνεσθαι και να αποκαταστήσει μέρος της εμπιστοσύνης με ισχυρούς δρώντες όπως οι ΗΠΑ και η ΕΕ, και οπωσδήποτε να ανακτήσει τις προσβάσεις της στα κέντρα λήψης αποφάσεων εκεί».<br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το όνειρο του Ερντογάν και γιατί πρέπει να μας προβληματίζει Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για την Ελλάδα από τον μετασχηματισμό της Τουρκίας;

Η Τουρκία του Ερντογάν, αλλάζει ταυτότητα, επισημαίνει στο βιβλίο του «Τουρκία, Ισλάμ, Ερντογάν» (από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ) ο καθηγη...

Διαβάστε την συνέχεια

Έχει ρωσικές “πλάτες” το μεγάλο παιχνίδι της Τουρκίας με τη Λιβύη για την ΑΟΖ;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJzD3aDYw9BUwr84R7dn337bE0ki9nN5EV5iVUx-ORDtXIimfjj9K-GCpigngs8tJY64_oc9hkzsljRIhbiudBAn6IQOmESIR12p2rCx9lS4d7GZNiChz3gjXHbY7x3SYosEpNJNdKJFk/s1600/HAFTAR-GERASIMOV-MOSCOW.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="720" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJzD3aDYw9BUwr84R7dn337bE0ki9nN5EV5iVUx-ORDtXIimfjj9K-GCpigngs8tJY64_oc9hkzsljRIhbiudBAn6IQOmESIR12p2rCx9lS4d7GZNiChz3gjXHbY7x3SYosEpNJNdKJFk/s640/HAFTAR-GERASIMOV-MOSCOW.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Οι Τούρκοι κλιμακώνουν τις ενέργειες αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε μια προσπάθεια να μπλοκάρουν την αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην περιοχή της Μεσογείου. Προβάλουν παράλογες με βάση το ισχύον διεθνές δίκαιο, επιδιώκοντας να πιέσουν στην αλλαγή του, ή να πειθαναγκάσουν την Ελλάδα να αποδεχθεί, όσα κατά Θουκυδίδη επιβάλει η αδυναμία της… <br /> <br /> Γράφει ο <b>Μιχαήλ Βασιλείου</b><br /> <br /> Έτσι, όπως αναφέρει η Yeni Safak, το δημοσιογραφικό όργανο του Ερντογάν, η Άγκυρα διεκδικεί κοινά θαλάσσια σύνορα με τη Λιβύη ως η Ελλάδα να μην υπάρχει! Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ παρουσίασε μάλιστα χάρτες για να αποδείξει ότι η Ελλάδα προσπαθεί να «κλέψει» την τουρκική και την λιβυκή υφαλοκρηπίδα αποτρέποντας τις δύο μουσουλμανικές χώρες στο να αποκτήσουν κοινά σύνορα… <br /> <br /> Η εφημερίδα παρουσιάζει και τους σχετικούς χάρτες που επέδειξε ο Ακάρ σε Λίβυους αξιωματούχους. Σύμφωνα με τον ένα χάρτη που παρουσίασε ο Ακάρ κανένα νησί, ούτε το Καστελόριζο, ούτε καν η Κύπρος και η Κρήτη δεν μπορεί να έχουν πλήρη επήρεια σε θαλάσσιες ζώνες, και συνεπώς μπορεί έτσι να υπάρξουν θαλάσσια σύνορα μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης. <br /> <br /> Με τον τρόπο αυτό εξαφανίζεται ολόκληρη η ελληνική υφαλοκρηπίδα. «Οι Έλληνες κλέβουν την ΑΟΖ της Λιβύης» αναφέρει χαρακτηριστικά η τουρκική εφημερίδα Yeni Safak. Οι τουρκικές ενέργειες όμως δείχνουν να έχουν πιθανώς «ρωσικές πλάτες»… <br /> <br /> Οι προσεκτικοί παρατηρητές θα έχουν εντοπίσει τις επαφές του στρατηγού Χαλίφα Χαφτάρ που αποτελεί τη μία πλευρά της σύγκρουσης στη Λιβύη με τη Μόσχα, από όπου επιδιώκει να εξασφαλίσει υποστήριξη σε πολλαπλά επίπεδα, του στρατιωτικού υλικού συμπεριλαμβανομένου. <br /> <br /> Εκεί βρέθηκε προ τετραημέρου και συναντήθηκε με τον Σεργκέι Σοϊγκού, τον πανίσχυρο υπουργό άμυνας της Ρωσίας και θεωρούμενο βασικό υποψήφιο για τη διαδοχή του Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Χαφτάρ, συνεργάτης του Μουαμάρ Καντάφι στην ανατροπή του βασιλιά Ιντρίς το 1969.<br /> <br /> <iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/kU9TgMTniww" style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto; border: 0px none rgb(34, 34, 34); margin: 0px; max-width: 820px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="560"></iframe><br /> <br /> Μετά τον πόλεμο με το Τσαντ, του οποίου οι δυνάμεις στηρίζονταν από τους Γάλλους (συνελήφθη το 1987μαζί με 300 άνδρες του), οι οποίοι επίσης έχουν ζωτικά συμφέροντα στη Μεσόγειο και βρίσκουν μπροστά τους έναν παλιό γνώριμο, έφυγε εξόριστος στις ΗΠΑ. <br /> <br /> Το ότι ζούσε στην Βιρτζίνια, περιοχή όπου βρίσκονται οι κεντρικές εγκαταστάσεις της CIA (Λάνγκλεϊ), οδήγησε σε πληθώρα σχολίων και εικασιών για τη φερόμενη ως συνεργασία του με την αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών. Στη Λιβύη επανήλθε το 2011 και δραστηριοποιείται στην ανατολική Λιβύη από όπου έλκει την καταγωγή του. <br /> <br /> Οι Τούρκοι, όπως έκαναν επί Καντάφι – την ανατροπή του οποίου αρκετοί συνδέουν και με το «ενεργειακό Ελντοράντο» της Μεσογείου, αμφισβητώντας το καθεστώς της Γαύδου – επιδιώκουν να προσελκύσουν τη Λιβύη στη θεωρία τους ότι οι νήσοι δεν δικαιούνται τίποτα παραπάνω από 6 ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα! Καμία άλλη θαλάσσια ζώνη. <br /> <br /> Αυτό το κάνουν ποντάροντας στο ότι με αυτό τον τρόπο θα αυξανόταν η έκταση των λιβυκών θαλασσίων ζωνών και θα ενισχυόταν το μπλοκ των χωρών που θα αμφισβητούσαν το τρέχων στάτους κβο των ισχυόντων κανόνων διεθνούς δικαίου. <br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/news/echei-rosikes-quot-plates-quot-to-megalo-paichnidi-tis-toyrkias-me-ti-livyi-gia-tin-aoz/turkey-libya-maps-akar-1"><img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/11/Turkey-Libya-maps-Akar-1.jpg" /></a> <a href="https://www.defence-point.gr/news/echei-rosikes-quot-plates-quot-to-megalo-paichnidi-tis-toyrkias-me-ti-livyi-gia-tin-aoz/turkey-libya-maps-akar-2"><img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/11/Turkey-Libya-maps-Akar-2.jpg" /></a> <br /> <br /> Επιπρόσθετα, στην περίπτωση του στρατάρχη πλέον Χαφτάρ που επιχειρεί είτε να αναλάβει τον έλεγχο της Λιβύης, είτε να παίξει κομβικό ρόλο σε περίπτωση που υπάρξει κυβέρνηση εθνικής ενότητας, οι Τούρκοι αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει δυνητικός σύμμαχος προς αξιοποίηση. <br /> <br /> Η αναζωπύρωση του «λιβυκού εθνικισμού» με κάποια βολική αφορμή, όπως αυτή που επιχειρούν οι ίδιοι να αξιοποιήσουν, εξυπηρετεί στην προσπάθεια συσπείρωσης του πληθυσμού γύρω από τον ηγέτη, κάτι που θα τον βοηθούσε να εδραιώσει την εξουσία του, ασχέτως του ποια θα είναι η επιδίωξή του την επόμενη ημέρα. <br /> <br /> Κάπου εδώ υπεισέρχονται και τα ρωσικά συμφέροντα, τα οποία σε γενικές γραμμές περιγράφονται ως ακολούθως: Η Ρωσία δεν θέλει να αποκλειστεί από τα «θερμά νερά» της Μεσογείου, μια πάγια επιδίωξη στο πλαίσιο του γεωστρατηγικού ανταγωνισμού με τις Ηνωμένες Πολιτείες. <br /> <br /> Σε πιο «ειδικό» επίπεδο, οι Ρώσοι παγίως επιδιώκουν να αποκτήσουν πρόσβαση σε ναυτικές βάσης εξυπηρέτησης των αναγκών των πλωτών μέσων του Ναυτικού τους τα οποία στέλνουν στη Μεσόγειο. Πολεμικά πλοία, υποβρύχια, ακόμα και αεροπορικά μέσα υποστήριξης του «ναυτικού έργου», χρειάζονται βάσης ανεφοδιασμού, στοιχειωδών τουλάχιστον επισκευών, κ.λπ. <br /> <br /> Αυτός είναι ένας βασικός πρακτικός λόγος της υποστήριξης του Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία (ναυτική βάση στο Ταρτούς), πέραν της γενικής επιθυμίας παρουσίας και επιρροής στη Μέση Ανατολή και της πιο πρακτικής επιθυμίας αποτροπής ενεργειακών σχεδίων που θα μειώσουν την εξάρτηση της Δύσης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες. <br /> <br /> Με απλά λόγια, στην προκειμένη περίπτωση, οι Ρώσοι υποδαυλίζοντας την κατάσταση στη Μεσόγειο σε ένα ακόμα μέτωπο, δεν έχει σαν στόχο να πλήξει τα ελληνικά συμφέροντα, αλλά διά της πρόκλησης χάους να εξυπηρετήσει τα προαναφερθέντα δικά της… <br /> <br /> Τα όπλα στις δυνάμεις του Χαφτάρ, οι Ρώσοι μισθοφόροι της Wagner, η υποδοχή του Λίβυου «στρατάρχη» στο μοναδικό ρωσικό αεροπλανοφόρο «Κουζνέτσοφ», όταν έπλεε και βρέθηκε στη Μεσόγειο, από όπου συνομίλησε σε ασφαλές δίκτυο με τον Ρώσο υπουργό Άμυνας στη Μόσχαανοίγουν τον δρόμο να ζητηθεί ο ελλιμενισμός ρωσικών πλοίων στη Λιβύη και τη Βόρεια Αφρική. <br /> <iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/AlQyo2RaAwk" style="background-attachment: scroll; background-clip: border-box; background-image: none; background-origin: padding-box; background-position: 0% 0%; background-repeat: repeat; background-size: auto; border: 0px none rgb(34, 34, 34); margin: 0px; max-width: 820px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="560"></iframe><br /> <br /> Αυτό είναι κάτι το οποίο η Μόσχα ψάχνει παγίως και σε άλλες χώρες της περιοχής, όπως για παράδειγμα στην Αλγερία, η οποία διαθέτει αλλά αποκτά και νέα πλοία επιφανείας και υποβρύχια από τη Ρωσική Ομοσπονδία. <br /> <br /> Το ίδιο επεδίωκε να κάνει πάντα και στην Αίγυπτο που επίσης είναι μεγάλος χρήστης ρωσικών κυρίων οπλικών συστημάτων. Να επισημανθεί βεβαίως, ότι και η Κίνα είναι πολύ ενεργή στην προώθηση δικών της ναυπηγικών σχεδίων στο αλγερινό Ναυτικό, με αξιοσημείωτη επιτυχία. <br /> <br /> Κατά συνέπεια, η ελληνική διπλωματία πρέπει να κινηθεί «ζωηρά» προς πολλές κατευθύνσεις, προφανέστατα σε συνεργασία με τις δυνάμεις αυτές των οποίων τα συμφέροντα ευθυγραμμίζονται με τα ελληνικά. <br /> <br /> Ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε και ο ΟΗΕ, μπορούν για πολύ χρόνο να κλείνουν τα μάτια στην αυθαίρετη προώθηση της καινοφανούς τουρκικής θεωρίας ότι οι νήσοι δεν δικαιούνται θαλασσίων χωρών πέραν των χωρικών υδάτων εύρους 6 ναυτικών μιλίων. <br /> <br /> Παράλληλα, η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα στις αρχές Δεκεμβρίου στη Μόσχα, αποκτά ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Το ενδεχόμενο εκδήλωσης μεσολαβητικής πρωτοβουλίας της Μόσχας στα προβλήματα Ελλάδας και Τουρκίας, στόχο θα έχει να εδραιώσει την παρουσία της Μόσχας ως απαραίτητου παράγοντα εξισορρόπησης στη μεσογειακή λεκάνη. <br /> <br /> Αυτό δεν κινείται απαραίτητα σε βάρος των συμφερόντων των ΗΠΑ στην περιοχή, αλλά επιχειρεί να λύσει προβλήματα της Ουάσιγκτον, διαμηνύοντας ότι η παρουσία της Μόσχας δεν αντιβαίνει στα αμερικανικά συμφέροντα, αλλά τα εξυπηρετεί. Όλα αυτά κινούνται στο πλαίσιο της συνεργασίας ου επιδιώκει η Ρωσία με της ΗΠΑ για την από κοινού διαχείριση των προβλημάτων ασφαλείας της υφηλίου. <br /> <br /> Καταληκτικά, τούτων λεχθέντων, η διαμορφούμενη κατάσταση βοηθά να κατανοηθεί το επιχείρημα για το ζωτικό συμφέρον εξωελληνικών δυνάμεων να προωθήσουν και να υποστηρίξουν οποιονδήποτε, με οποιαδήποτε αφορμή και στόχο, επιδιώκουν να μπλοκάρουν την αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. <br /> <br /> Ας μην ξεχνούμε το πώς η διαβόητη σοβιετική υπηρεσία πληροφοριών KGB, επί Ψυχρού Πολέμου, είχε κατορθώσει να διεισδύσει σε κάθε λογής περιβαλλοντικές οργανώσεις στο πλαίσιο των «ενεργών μέτρων» (active measures) φροντίζοντας εκ των έσω να κατευθύνουν με πολλούς τρόπους διακηρύξεις και πράξεις, έτσι ώστε να εξυπηρετούνται οι επιδιώξεις της σοβιετικής εξωτερικής πολιτικής.<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Έχει ρωσικές “πλάτες” το μεγάλο παιχνίδι της Τουρκίας με τη Λιβύη για την ΑΟΖ;

Οι Τούρκοι κλιμακώνουν τις ενέργειες αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε μια προσπάθεια να μπλοκάρουν την αξιοποίηση τω...

Διαβάστε την συνέχεια