Γιατί στην Ελλάδα ΔΕΝ υπάρχει Συνταγματικό Δικαστήριο;;;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.ikypros.com/assets/image/imagearticle/%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="346" src="http://www.ikypros.com/assets/image/imagearticle/%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF.jpg" width="600" /></a></div><br /> <br /> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>«Η εξουσία τείνει να διαφθείρει, και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα», σύμφωνα με την περίφημη ρήση του Βρετανού ιστορικού Lord Acton (1834-1902).</b></span><br /> <br /> Οί έννοιες εξουσία και κράτος είναι για πάρα πολλούς Ελληνες πολίτες παρεξηγημένες και συγχρόνως άγνωστες σε πολλούς “μνηστήρες” της διαχείρισής τους, πολιτικούς “άνδρες”.<br /> <br /> Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, που είναι “τυπικώς” το πολίτευμά μας, για να λειτουργήσει το πολίτευμα, ως τέτοιο, απαιτούνται οι αναγκαίες θεσμικές διασφαλίσεις. <br /> <br /> Στις θεσμικές διασφαλίσεις μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας περιλαμβάνονται τόσο οι νομικοί κανόνες αυξημένης τυπικής ισχύος (το Σύνταγμα) όσο και ο διαχωρισμός των εξουσιών, ώστε να διασφαλίζεται ο αλληλοέλεγχός τους.<br /> <br /> Οι εξουσίες στην κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι η νομοθετική εξουσία, η δικαστική εξουσία και ή εκτελεστική εξουσία.<br /> <br /> Έτσι, για τον αποκλεισμό του ενδεχόμενου αυθαιρεσίας, κατά την άσκηση της εξουσίας, οι θεωρητικοί (νομοθέτες), κατέληξαν, για άλλη μια φορά, αφενός στη θεσμοθέτηση ενός συστήματος κανόνων (Σύνταγμα), αφετέρου στη διάκριση των εξουσιών.<span style="font-weight: bold;">Οι τρεις εξουσίες, η νομοθετική, η δικαστική και η εκτελεστική, οφείλουν να ασκούνται από τρεις διαφορετικούς και ανεξάρτητους θεσμούς διακυβέρνησης</span>.<br /> <br /> Δηλαδή, οι τρεις πόλοι εξουσίας, οι τρεις βασικές λειτουργίες του πολιτεύματος, πρέπει να είναι διαχωρισμένες και ανεξάρτητες μεταξύ τους, να είναι διακριτές η μία από την άλλη. <br /> <br /> Αυτός ο θεσμικός διαχωρισμός της νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας προστατεύει από την αυθαιρεσία των εξουσιών.<br /> Στο πρώτο άρθρο περί σύνταξης της πολιτείας, στο άρθρο 26 του Ελληνικού Συντάγματος, αναφέρεται ότι: «Η νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η εκτελεστική λειτουργία από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την κυβέρνηση. Η δικαστική λειτουργία ασκείται από τα Ελληνικά Δικαστήρια, οι αποφάσεις των οποίων, εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού».<br /> <br /> Όπως έχει ήδη γίνει κατανοητό από την περιγραφή της διάκρισης των εξουσιών, αυτός ο διαχωρισμός δεν υφίσταται στις σύγχρονες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, πολύ δε περισσότερο στην "Ελληνική κοινοβουλευτική δημοκρατία".<br /> <br /> Και δεν είναι ότι προβλέπεται, αλλά δεν εφαρμόζεται λόγω στρέβλωσης του συστήματος, <span style="font-weight: bold;">δεν προβλέπεται κάν</span> !!! <br /> <br /> Δηλαδή, στο ίδιο το Σύνταγμα δεν υπάρχει ο διαχωρισμός των τριών εξουσιών μεταξύ τους. Συγκεκριμένα, η δικαστική εξουσία διαχωρίζεται, αν και όχι πλήρως, από τις άλλες δύο, η νομοθετική και η εκτελεστική διαχέονται η μία μέσα στην άλλη, αλλά δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός.<br /> <br /> Επί της ουσίας, τώρα, η Βουλή και η κυβέρνηση είναι περεταίρω συνδεδεμένες αφού η κυβέρνηση και η πλειοψηφία της Βουλής προέρχονται από το ίδιο κόμμα ή κομματικό συνασπισμό. Συχνά μάλιστα οι υπουργοί είναι και βουλευτές, κι έτσι έχουμε την πιο άμεση συσχέτιση των δυο λειτουργιών που θα μπορούσε να γίνει,<span style="font-weight: bold;"> “οι εκτελεστές είναι και νομοθέτες”</span>.<br /> <br /> Το Σύνταγμα επιτρέπει κάτι τέτοιο, μη απαγορεύοντάς το (κακώς κατά την ταπεινή μου άποψη).<br /> <br /> Σε αυτό το άρθρο μου, θα ασχοληθώ (κατά το δυνατόν, λόγω χώρου), με την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, μιάς και αυτές, εν πολλοίς, σήμερα είναι “υπεύθυνες”, για αυτό το “χάλι” της χώρας. <br /> Είναι ενδεικτικό ότι τα νομοσχέδια προτείνονται από την κυβέρνηση προς τη Βουλή. Κάτι που σημαίνει ότι η κυβέρνηση νομοθετεί και η Βουλή, απλώς επικυρώνει. Άρα, η κυβέρνηση από εκτελεστική εξουσία γίνεται και νομοθετική, και η νομοθετική, αναγορεύεται σε διακοσμητική εξουσία.<br /> <br /> Αυτό το “έργο” το έχουμε δεί πολλές φορές τα τελευταία δύο χρόνια με την κυβέρνηση ΓΑΠ και την κυβέρνηση Λ.Παπαβενιζέλου.<br /> <br /> Η επίκληση της εσωκομματικής πειθαρχίας προς τους βουλευτές από τον πρωθυπουργό, όταν πρόκειται να ψηφιστεί κάποιο σημαντικό και αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο, είναι άλλη μια απόδειξη παραβίασης της αρχής της διάκρισης των εξουσιών. Αυτός είναι και ο λόγος που η Βουλή δεν μπορεί να ελέγξει την κυβέρνηση σε καμία περίπτωση, απλά επικυρώνει αποφάσεις της, με αποτελέσματα δυστυχώς δυσάρεστα για την πατρίδα μας.<br /> <br /> Κάθε φορά κατά την οποίαν ο πρωθυπουργός της χώρας επικαλείται “κομματική πειθαρχία” για την ψήφιση νομοσχεδίου παραβιάζει την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, ουσιαστικά επιβάλλει την “βούλησή” του στην βουλή των Ελλήνων.<br /> <br /> <span style="font-weight: bold;">Κατά αυτόν τον τρόπο ευνουχεί και αφαιρεί απο την νομοθετική εξουσία τόν συνταγματικό της ρόλο, καταστρατηγεί την ουσία της δημοκρατίας μας.</span><br /> Όπως καταλαβαίνει κανείς, όλο το παιχνίδι της εξουσίας και της πολιτικής στο σύστημα της σύγχρονης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας μας, παίζεται ακριβώς εκεί που "κατασκευάζονται" οι νόμοι, την κυβέρνηση (δηλ. τον πρωθυπουργό-πρόεδρο του κόμματος).<br /> <br /> Η οποία, αντί για εκτελεστική εξουσία , παρανόμως και αντισυνταγματικά αντικαθιστά και την νομοθετική εξουσία, ελέγχοντας ουσιαστικά, και την δικαστική μέσα από τον ορισμό της “κεφαλής” της, τον λεγόμενο "πολιτικό έλεγχο".<br /> <br /> Επομένως εν κατακλείδι, η κυβέρνηση δηλαδή ο πρωθυπουργός-πρόεδρος, ελέγχει απολύτως τίς τρείς θεσμικές λειτουργείες της κοινοβουλευτικής μας “δημοκρατίας”, εάν αυτό λέγεται “δημοκρατία” και όχι <span style="font-weight: bold;">πρωθυπουργοκρατία ή άλλως “μοναρχία με επίφαση δημοκρατίας”.</span><br /> <br /> Πολλές φορές εδώ και δύο χρόνια έχω αρθρογραφήσει με ανάλογα θέματα και αντίστοιχους προβληματισμούς, αγγίζοντας τα όρια του συστήματος, όμως είναι η πρώτη φορά κατά την οποίαν νοιώθω την ανάγκη να “φωνάξω” πρός τούς πολιτικούς μας, “ φτιάξτε το κράτος, ακολουθήστε απλούς κανόνες δημοκρατίας, μεταρρυθμίστε αυτό το στρεβλό μόρφωμα της τελευταίας 35ετίας, φτιάξτε ένα σύγχρονο κράτος δικαίου και κοινωνικής αλληλεγύης”.<br /> <br /> Χωρίς νόμους περί ευθύνης υπουργών, και περί "...έσχες", χωρίς νόμους εξυπηρέτησης συντεχνιακών συμφερόντων, πολλάκις δε και πολιτικών, κτλ.<br /> <br /> Μην μας κοροιδεύετε πιά, είναι κρίσιμη ευκαιρία τώρα να “στηθεί” ένα κράτος σωστό και παραγωγικό, κατά τα ευρωπαικά πρότυπα.<br /> <br /> Είναι χρυσή ευκαρία να οργανώσουμε ένα σύγχρονο κράτος. Και όταν λέμε σύγχρονο δέν εννοούμε διαρθρωμένο έτσι, ούτως ώστε να εξυπηρετεί μιά “κάστα” ολίγων ανθρώπων, αλλά να εξυπηρετεί την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων Ελλήνων πολιτών.<br /> <br /> Η μόνη εγγυητική λειτουργία σήμερα, σε αυτό το κράτος, είναι το θεσμικό πλαίσιο της διακαστικής εξουσίας, είναι η Δικαιοσύνη. Η δικαστική εξουσία διατηρεί σχετικά, την αυτονομία και ανεξαρτησία της σε όλα τα θεσμικά επίπεδα.<br /> <br /> Η αναγκαιότητα νέου συντάγματος στην χώρα, είναι πλέον “εμφανής δια γυμνού οφθαλμού”, αποτελεί αδήριτη αναγκαιότητα, περισσότερο απο κάθε άλλη φορά.<br /> <br /> Οι Ισλανδοί, αφού αρνήθηκαν να χρεωθούν τις «τοξικές» επενδύσεις και να αποζημιώσουν τις αγγλικές και ολλανδικές τράπεζες, συμμετέχουν στη σύνταξη του νέου Συντάγματός τους, για μεγαλύτερη διαφάνεια και ανάληψη ευθύνης από τους πολιτικούς αλλά και τους πολίτες.<br /> <br /> Το ισχύον Σύνταγμα της χώρας έχει αλλάξει επτά φορές μετά την ανεξαρτητοποίησή της από τη Δανία το 1944, ωστόσο οι βασικές του αρχές δεν έχουν αλλάξει από το 1874. <br /> <br /> Εδώ και δύο χρόνια είχαν ξεκινήσει οι διαδικασίες για την αναθεώρησή του, ενώ η δημόσια διαβούλευση ξεκίνησε στις 6 Απριλίου 2011, όταν ανέλαβε επισήμως τα καθήκοντά του το "Συνταγματικό Συμβούλιο", μια 25μελής ομάδα πολιτών που εξελέγησαν άμεσα από το λαό και διορίστηκαν από τη Βουλή να μελετήσουν και να παρουσιάσουν το νέο νομοθέτημα.<br /> <br /> Στο κείμενο ρυθμίζονται, με μεγάλη λεπτομέρεια, οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες, στίς οποίες, εισάγονται καινούργια στοιχεία, όπως λόγου χάρη το γεγονός, πως μια πρόταση μομφής εναντίον του πρωθυπουργού (οι πρωθυπουργοί εκλέγονται από το Κοινοβούλιο) θα πρέπει απαραιτήτως να συνοδεύεται από εισήγηση για το πρόσωπο που θα τον αντικαταστήσει. <br /> <br /> Αναφέρεται ακόμη ότι κανένας υπουργός δεν μπορεί να παραμείνει στο ίδιο αξίωμα για περισσότερα από 8 χρόνια, ενώ όποιος γίνεται μέλος της κυβέρνησης θα πρέπει αυτομάτως να εγκαταλείπει τη βουλευτική του ιδιότητα.<br /> <br /> <span style="font-weight: bold;">Δέν συνάδει πολιτικά και θεσμικά η ιδιότητα του βουλευτή (νομοθέτική εξουσία) με το αξίωμα του υπουργού (εκτελεστική εξουσία)</span>.<br /> <br /> Το νέο Σύνταγμα αναγνωρίζει την υποχρέωση της Ισλανδίας να μετέχει σε διεθνείς Οργανισμούς και να υπακούει στους κανόνες τους, ορίζει όμως ρητά ότι στην περίπτωση που το Κοινοβούλιο θέλει να επικυρώσει συνθήκη από την οποία θα απορρέει μεταβίβαση της κυριαρχίας σε οποιονδήποτε Οργανισμό, ο μόνος αρμόδιος για να λάβει αυτή την απόφαση θα είναι ο λαός μέσω δημοψηφίσματος.<br /> <br /> Καθημερινά οι 25 πολίτες, και μέχρι τις 29 Ιουλίου 2011, δέχονταν τα σχόλια και τις προτάσεις των συμπατριωτών τους μέσω ίντερνετ, που έφτασαν τις 3.500 προτάσεις. Το τελικό κείμενο παραδόθηκε στο Κοινοβούλιο και θα υποβληθεί σε δημοψήφισμα πριν επικυρωθεί.<br /> <br /> Τα 9 κεφάλαια και 114 άρθρα, που απαρτίζουν το νέο Σύνταγμα διέπονται από διάθεση για μεγαλύτερη λαϊκή συμμετοχή, διαφάνεια και ανάληψη ευθύνης, από τους πολιτικούς αλλά και τους πολίτες.<br /> Στήν Ελλάδα το σύστημα ελέγχου συνταγματικότητας των νόμων από τα δικαστήρια θεμελιώθηκε ρητά στο Σύνταγμα του 1975 και ειδικότερα στις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 4 και 87 παρ. 2.<br /> <br /> Το γιατί μέχρι σήμερα στην χώρα μας δεν υπάρχει "συνταγματικό δικαστήριο", ας αναρωτηθούν οι Έλληνες πολίτες, όταν όλες ή σχεδόν όλες, οι Ευρωπαικές χώρες διαθέτουν. Γιατί το ΠΑΣΟΚ αρνήτω, δια του ΓΑΠ, την δημιουργία του ;;; <br /> <br /> Ουδείς απο το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας, της δικής μας πατρίδας, όμως, ασχολείται σοβαρά, δεν τούς ενδιαφέρει ή δεν γνωρίζουν, καί στίς δύο περιπτώσεις  όμως το "κακό" είναι μεγάλο για τον τόπο.<br /> <br /> Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, στις οποίες εξάλλου επαφίεται η απόφαση περί ίδρυσης ενός συνταγματικού δικαστηρίου, οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και ενόψει των ολοένα αυξανόμενων διεθνών και Εθνικών προκλήσεων να έρθουν σε ευθεία σύγκρουση με το ίδιο τους το παρελθόν.<br /> <br /> Η εθνική κυριαρχία χάνεται, η απειλή είναι συνολική για την ύπαρξη της Ελλάδας, το χάος ενεδρεύει πλέον, σε όλα τα επίπεδα.<br /> <br /> Ετσι, στην ουσία, η «εθνοσωτήριος» κυβέρνηση των κ.κ.Λ.Παπαδήμου-Ε.Βενιζέλου-Α.Σαμαρά, περιφρονεί βαθύτατα τον ελληνικό λαό, που υποτίθεται ότι, ερήμην του και με την πλήρη διαφωνία του, σώζει.<br /> <br /> Οι κ.κ. Λ.Παπαδήμος, Ε.Βενιζέλος, Α.Σαμαράς, και οι συν αυτώ, οφείλουν να ζητήσουν ευθέως και άμεσα, από τον ελληνικό λαό να τους δώσει την άδεια να κυβερνήσουν, έξω από τα όρια της “κανονικότητας”, και να σταματήσουν να το πράττουν εκ κρυπτώ και στα όρια της συνταγματικής τάξης.<br /> <br /> Διαφορετικά οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε επικίνδυνους "ατραπούς" με πορεία, πολύ φοβούμαι, μη αναστρέψιμη.<br /> <br /> Η ίδια η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ άλλωστε, όπως και όλοι οι νεοφιλελεύθεροι της Ευρώπης, θέτουν πλέον ρητά, κατηγορηματικά, και ανοιχτά το ζήτημα των <span style="font-weight: bold;">"εκτάκτων εξουσιών" </span>για τη συνέχεια, και μάλιστα με πολύ πιο επικίνδυνο τρόπο, απαιτούν να εκχωρηθούν χωρίς καμμία νομική και θεσμική κάλυψη και μάλιστα, απευθείας σε ξένους. Δεν είναι πλέον κρυφό. Το αντίθετο θα έλεγα, απαιτούν την εκχώρηση της Εθνικής κυριαρχίας μας, πρός το παρόν, η κ. Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί.<br /> <br /> <span style="font-weight: bold;">Οδηγούμεθα στο θάνατο της “Ελληνικής δημοκρατίας”, που κανείς και για κανένα λόγο δεν έχει δικαίωμα να τη σκοτώσει!!!</span><br /> <br /> Κάποιοι αυτήν την στιγμή στον τόπο μας γίνονται ακόμη πλουσιότεροι, εκμεταλλευόμενοι καταστάσεις, παρακολουθώντας την βίαιη και ανάλγητη φτωχοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας, όταν το "επίσημο" κράτος αδυνατεί να ελέγξει ή μερικές φορές το ίδιο υποθάλπτει, αυτό το φαινόμενο.<br /> <br /> Στην κρίσιμη αυτή κατάσταση της χώρας, δεν συμμετέχουν "ανάλογα" και "δίκαια" όλοι οι Έλληνες πολίτες.<br /> <br /> Τό "μάρμαρο" για να "βγούμε" απο την κρίση, το πληρώνουν οι ασθενέστερες οικονομικά τάξεις, υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών τους, τα συνήθη "υποζύγια" του Ελληνικού κράτους, οι εργαζόμενοι.<br /> <br /> Πού βρίσκονται σήμερα, οι Εθνικοί εργολάβοι και προμηθευτές ;;;<br /> <br /> Είναι άδικο !!!<br /> <br /> <a href="http://www.aegeantimes.gr/">πηγή</a>

Γιατί στην Ελλάδα ΔΕΝ υπάρχει Συνταγματικό Δικαστήριο;;;

«Η εξουσία τείνει να διαφθείρει, και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα», σύμφωνα με την περίφημη ρήση του Βρετανού ιστορικού Lord Act...

Διαβάστε την συνέχεια

Να γιατί υποστήκαμε την πρόστυχη επίθεση της Bild

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.aegeantimes.gr/images/43717.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="350" src="http://www.aegeantimes.gr/images/43717.jpg" width="600" /></a></div><br /> <span style="color: #444444; font-family: Verdana, sans-serif;"><b>Ομόλογα της Ελλάδας κατέχει η εφημερίδα πρωταθλητής της προστυχιάς!</b></span><br /> <br /> Είχαμε γράψει και παλιότερα, γιατί ορισμένες φυλλάδες κι έντυπα της Γερμανίας -και όχι μόνο- έχουν εξαπολύσει σφοδρή επίθεση εναντίον της Ελλάδας! <br /> <br /> Ενα από αυτά είναι και η Γερμανική Bild!!<br /> <br /> Κάποιοι μάλιστα εδώ στην Ελλάδα, έκαναν και ρεπορτάζ για την συγκεκριμένη εφημερίδα και τα παρουσίασαν στα μέσα όπου εργάζονται!<br /> <br /> «Ξέχασαν» να ρωτήσουν βέβαια οι Ελληνες δημοσιογράφοι, τους συναδέλφους τους στην «λαϊκή» αυτή εφημερίδα, «γιατί ρε παιδιά τόσο μένος»; <br /> <br /> Μήπως υπάρχει και κάτι άλλο που κρύβεται κάτω από την αήθη κριτική της Bild;<br /> <br /> Ουδείς το ρώτησε αυτό.<br /> <br /> Αποκαλύπτουμε λοιπόν σήμερα, ότι πέραν όλων των άλλων «ψυχονευρωτικών συμπλεγμάτων» που διακατέχουν τους Γερμανούς της Bild, υπάρχει και ένας άλλος πιο ... ουσιαστικός λόγος, θα έλεγα!<br /> Ο οποίος μάλιστα προέκυψε -αν και υπήρχαν φήμες που δεν μπορούσαμε να αποδείξουμε- από σημερινή ανακοίνωση της γερμανικής εφημερίδας που έχει τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στη χώρα.<br /> <br /> Η Bild λοιπόν, αρνείται να συμμετάσχει στην ανταλλαγή ελληνικών κρατικών ομολόγων, και το ανακοινώνει στο σημερινό της φύλλο, μία ημέρα πριν από τη λήξη της προθεσμίας που έχει δοθεί προς τους ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας.<br /> <br /> «Ήρθε η ώρα για τους (μικρούς) ιδιώτες πιστωτές να εγκαταλείψουν τμήμα των απαιτήσεών τους. Το ίδιο και για την Bild. Αλλά εμείς λέμε: όχι», διακηρύσσει η εφημερίδα.<br /> <br /> Σύμφωνα λοιπόν με στοιχεία πλέον, τον Δεκέμβριο του 2011, η Bild είχε αγοράσει ελληνικά ομόλογα συνολικής αξίας 4.815 ευρώ και για τη γερμανική εφημερίδα η επιχείρηση απομείωσης του ελληνικού χρέους συνοψίζεται σε μία απώλεια του 38% της επένδυσής της.<br /> Η Bild λέει όχι και απαριθμεί τρεις λόγους. «Διότι πρόκειται για στάχτη στα μάτια: οι ωριμάνσεις που αναμένονται μέχρι το 2042 είναι εκτός πραγματικότητας», «αυτό δεν αρκεί να κάνει την Ελλάδα να ορθοποδήσει», «νέες εκλογές θα διεξαχθούν στην Ελλάδα τον Απρίλιο».<br /> <br /> Και το γερμανικό ταμπλόιντ προσθέτει: Εάν η Bild πρόκειται να έχει κέρδη από τα ομόλογα αυτά , θα τα κάνει δωρεά για φιλανθρωπικό σκοπό». <br /> <br /> Φυσικά δεν βγάζει άχνα, για το γεγονός ότι εδώ και ένα χρόνο περίπου , παρασύρει τους αναγνώστες της σε συμπεράσματα που αφορούν την ίδια και μόνο και όχι τους γερμανούς πολίτες που δεν είχαν αγοράσει ομόλογα.<br /> <br /> Οπως δεν μας λέει, ποια θα ήταν η στάση της αν ΔΕΝ είχε αγοράσει ομόλογα;;;<br /> <br /> Πρόκειται προφανώς, για μια αβανταδόρικη πράξη, που σίγουρα θα καταδικαστεί στην Ευρώπη, μιας και εδώ έχουμε μια καραμπινάτη περίπτωση, όπου μια εφημερίδα, χρησιμοποιεί την δύναμή της όχι με σκοπό να ενημερώσει το κοινό της αλλά για να προστατέψει τα λεφτά της!<br /> <br /> Νόμιμο θα πείτε; <br /> <br /> Πρόστυχο σας απαντώ!<br /> <br /> Τόσο πρόστυχο που αναγκάστηκαν να το παραδεχτούν την τελευταία στιγμή!<br /> <br /> <a href="http://www.aegeantimes.gr/">πηγή</a>

Να γιατί υποστήκαμε την πρόστυχη επίθεση της Bild

Ομόλογα της Ελλάδας κατέχει η εφημερίδα πρωταθλητής της προστυχιάς! Είχαμε γράψει και παλιότερα, γιατί ορισμένες φυλλάδες κι έντυπα της ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Ελλάδα φοβήθηκε να οριοθετήσει την ΑΟΖ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" height="385" src="http://news247.gr/oikonomia/oikonomika/article1679564.ece/ALTERNATES/w620/aoz060312.jpg" title="" width="620" /></div><br /> <b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Διαβάστε τι υποστηρίζει για τη στάση της Ελλάδας σε βιβλίο του, ο Σ. Κασσίνης, ένας από τους πρωτεργάτες της ανακήρυξης της κυπριακής ΑΟΖ.</span></b><br /> <br /> Αποκαλύψεις σχετικά με τη χάραξη της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου, αλλά και την απροθυμία της Ελλάδας να προχωρήσει σε παρόμοια <a class="smartppc" display="intext" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=4744786448641111194" id="smartppcενέργεια0" keyword="ενέργεια" style="border-bottom: #3b5998 1px solid; color: #3b5998; cursor: pointer; text-decoration: underline;" target="_top">ενέργεια</a> από τον Διευθυντή Ενέργειας του υπουργείου Εμπορίου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Σόλωνα Κασσίνη.<br /> <br /> Το NEWS 247 προδημοσιεύει αποκλειστικά αποσπάσματα από το βιβλίο με τίτλο "ΑΟΖ: Από τη στρατηγική κίνηση στην οικονομική λύση", που έγραψε ο κ. Κασσίνης (μαζί με τον Θ. Καρυώτη και τον Ν. Λυγερό) και επιμελείται ο Βασίλης Κικίλιας.<br /> Ο άνθρωπος που έκανε τη θεωρία πράξη, δουλεύοντας για τρεις κυβερνήσεις, αποκαλύπτει πώς έφτασε η Κύπρος στο επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά και γιατί η χώρα μας διστάζει.<br /> <strong>Ο φόβος για το κυπριακό</strong><br /> "Για πολλά χρόνια, η Κύπρος διαδραμάτιζε ρόλο παρατηρητή σε ένα σκηνικό, όπου όλες σχεδόν οι γειτονικές της χώρες προέβαιναν σε ενέργειες εντοπισμού κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο που θα αποτελούσε το εφαλτήριο για την ανάπτυξη δράσεων έρευνας υδρογονανθράκων απουσίαζε αφού δεν αποτελούσε μέρος των πολιτικών προτεραιοτήτων" αναφέρει ο συγγραφέας.<br /> Επιχειρώντας να εξηγήσει το γιατί σημειώνει ότι αυτό συνέβαινε κυρίως "για λόγους που είχαν να κάνουν με τον αρνητικό, όπως πιστευόταν, αντίκτυπο που θα είχαν τέτοιες κινήσεις στην εξεύρεση δίκαιης λύσης στο πρόβλημα της κατοχής του ενός τρίτου του νησιού της Κύπρου, από τις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις. Επιπλέον, κυρίαρχη ήταν η πεποίθηση τόσο στον πολιτικό κόσμο όσο και σε ολόκληρη την κοινωνία ότι η ύπαρξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο θαλάσσιο χώρο της Κύπρου αποτελεί εικασία και ευσεβή πόθο ορισμένων τεχνοκρατών".<br /> "Παρόλα ταύτα", συνεχίζει ο συγγραφέας "τα δεδομένα για την ύπαρξη υποθαλάσσιων αποθεμάτων πετρελαίου ή φυσικού αερίου στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου".<br /> <strong>Η ελληνική ΑΟΖ και το Καστελόριζο</strong><br /> Στο βιβλίο, υπάρχουν και αναφορές-φωτιά σχετικά με τη στάση της Ελλάδας ως προς την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Η Ελλάδα φέρεται να έδειξε απροθυμία φοβούμενη την τουρκική αντίδραση.<br /> "Ωστόσο σε σχετικές βολιδοσκοπήσεις της κυπριακής κυβέρνησης διαφάνηκε η απροθυμία της Ελλάδας να ανταποκριθεί θετικά, λόγω των τουρκικών απειλών. Εξαιρετικά ενδιαφέρον γεγονός, το οποίο υποδηλώνει την γενικότερη στάση της ελληνικής πλευράς στο θέμα της οριοθέτησης ΑΟΖ, είναι η προσέγγιση που ακολουθήθηκε όσον αφορά τον καθορισμό του δυτικότερου σημείο της μέσης γραμμής μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου.<br /> Ύστερα από παραινέσεις της Ελλάδας, επικαλούμενη λόγους αποφυγής έντασης στην περιοχή από <strong>ενδεχόμενη αντίδραση της Τουρκίας</strong>, το σημείο αυτό μετατοπίστηκε περίπου 12-15 χιλιόμετρα ανατολικότερα από την πραγματική του θέση. Δεν θέλησε δηλαδή η ελληνική πλευρά να ληφθεί υπόψη, στην διαδικασία καθορισμού ΑΟΖ Κύπρου και Αιγύπτου, <strong>το Καστελόριζο</strong>", αναφέρει ο συγγραφέας.<br /> Σημειώνει ακόμη ότι η ελληνική πλευρά δεν δείχνει πρόθεση να προχωρήσει σε συμφωνία με την Κύπρο για την ΑΟΖ.<br /> "Έκτοτε και έως σήμερα το ελληνικό κράτος <strong>δεν έχει επιδείξει πρόθεση</strong> να προχωρήσει με την κυπριακή πλευρά σε συμφωνία καθορισμού των αποκλειστικών οικονομικών περιοχών των δύο χωρών, παρά την επανειλημμένως επίσημα δηλωμένη ετοιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας".<br /> <strong>Προχωρά με σταθερά βήματα η Κύπρος</strong><br /> Τέλος ο κ. Κασσίνης, σημειώνει ότι οι έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ θα συνεχιστούν, με την Κύπρο να προχωρά σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες.<br /> "Στην παρόν στάδιο η Κυπριακή Δημοκρατία προβαίνει σε όλες τις απαραίτητες προκαταρκτικές εργασίες προκειμένου να είναι σε θέση να ανακοινώσει στις αρχές του επόμενου έτους την έναρξη του δεύτερου γύρου πρόσκλησης υποβολής αιτήσεων για χορήγηση αδειών έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων.<br /> Η διαδικασία που θα ακολουθηθεί καθώς και οι όροι και προϋποθέσεις που θα τεθούν για συμμετοχή των εταιρειών στο γύρο αδειοδότησης δεν αναμένεται να έχουν ουσιαστικές αλλαγές σε σύγκριση με ότι ίσχυε κατά τον πρώτο γύρο αδειοδότησης.<br /> Η κυριότερη ίσως τροποποίηση αφορά, ύστερα από εισήγηση της Υπηρεσίας Ενέργειας, την εισαγωγή του “R-Factor” (συντελεστής που προκύπτει από τη αναλογία εσόδων και εξόδων της εταιρείας) στην μεθοδολογία επιμερισμού των κερδών σε κράτος/εταιρεία από την πώληση των υδρογονανθράκων".<br /> <a href="http://news247.gr/">πηγή</a>

Γιατί η Ελλάδα φοβήθηκε να οριοθετήσει την ΑΟΖ

Διαβάστε τι υποστηρίζει για τη στάση της Ελλάδας σε βιβλίο του, ο Σ. Κασσίνης, ένας από τους πρωτεργάτες της ανακήρυξης της κυπριακής ΑΟΖ. ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Ελληνικό δημόσιο χρέος κατά τον 19ο αιώνα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.hellasontheweb.org/images/stories/history/metahistory/20120306-hist-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="20120306-hist-01" border="0" height="244" src="http://www.hellasontheweb.org/images/stories/history/metahistory/20120306-hist-01.jpg" width="570" /></a></div><br /> <b>Για όσους πιστεύουν ότι η χώρα μας για πρώτη φορά "χρεοκόπησε" στις ημέρες μας, καλό θα είναι να μελετήσουν το πιο κάτω κείμενο και θα διαπιστώσουν ότι ήταν .σύνηθες το φαινόμενο οι κυβερνήσεις μας να ξοδεύουν πολύ περισσότερα χρήματα από τα διαθέσιμα έσοδα της χώρας.</b><br /> <b><br /> </b><br /> Μετά τη μακραίωνη οθωμανική σκλαβιά στην ήδη ρημαγμένη Ελλάδα παρουσιάσθηκε επιτακτική η ανάγκη πραγματοποίησης των πρώτων μικρών έργων υποδομής, που αναγκαστικά έπρεπε να γίνουν ελλείψει χρημάτων δια μέσου δανεισμού από το εξωτερικό. Ωστόσο όπως αποδείχτηκε στην πορεία, μεγάλο μέρος των χρημάτων πήγαινε για να αποπληρωθούν τα παλαιότερα "δυσβάσταχτα" δάνεια και λιγότερο για να καλυφθούν οι τρέχουσες στρατιωτικές ανάγκες ή τα ελάχιστα απαιτούμενα έργα υποδομής.<br /> <br /> <div style="text-align: justify;">Κατά την Επανάσταση του 1821 τα έσοδα των φόρων των περιοχών που απελευθερώθηκαν δεν επαρκούσαν για να αντιμετωπιστούν τα έξοδα του Αγώνα. Οι ανάγκες οργάνωσης στρατευμάτων και ναυτικού ικανού να αντιμετωπίσει τον στρατό και το ναυτικό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας απαιτούσαν τεράστιες δαπάνες, τις οποίες ήταν αδύνατον να εξασφαλίσουν οι εισπραττόμενοι φόροι. Το 1824 επιτεύχθηκε <strong>δάνειο 800.000</strong> λιρών στερλινών από το χρηματιστήριο του Λονδίνου. Έπειτα από διάφορες κρατήσεις και έξοδα, <strong>348.000</strong> λίρες έπρεπε να αποσταλούν στην Ελλάδα. Η άστατη κατάσταση των πραγμάτων στην Ελλάδα, καθυστέρησαν την παράδοση των χρημάτων και εν τέλει <strong>παραδόθηκαν στην κυβέρνηση μόνο 308.000</strong> λίρες σε μετρητά και πολεμοφόδια αξίας 11.900 λιρών. Δυστυχώς, και τα χρήματα αυτά ξοδεύτηκαν σε εμφυλίους πολέμους και συγκρούσεις.</div><div style="text-align: justify;">Γρήγορα έγινε φανερή η ανάγκη σύναψης και δεύτερου δανείου ύψους<strong> 2.000.000 λιρών</strong> με παρόμοιους με το πρώτο δάνειο όρους. Το δεύτερο δάνειο απέφερε 1.100.000 λίρες. Από το ποσό αυτό δαπανήθηκαν στο χρηματιστήριο του Λονδίνου <strong>496.220 λίρες</strong> για ναυπήγηση πολεμικών πλοίων και άλλες στρατιωτικές προετοιμασίες, 392.600 λίρες για έξοδα των πληρεξουσίων και για άλλα μικρά έξοδα 28.800 λίρες. Έτσι στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης έφθασαν μόνο 232.558 λίρες. Ληστρικές παρακρατήσεις, σπατάλες και καταχρήσεις, αποτυχημένες παραγγελίες πολεμικών πλοίων και οι εμφύλιοι πόλεμοι ήταν οι βασικοί λόγοι για τους οποίους τα δάνεια κατασπαταλήθηκαν χωρίς κανένα ουσιαστικό κέρδος για τη χώρα. Επιπλέον δόθηκαν ως εγγύηση τα <strong>έσοδα του κράτους</strong> και τα <strong>εθνικά κτήματα</strong>.</div><div style="text-align: justify;">Τα πολεμικά ατμόπλοια «Καρτερία», «Επιχείρηση» και «Ερμής» καθώς και η πολύ μεγαλύτερη φρεγάτα «<strong>Ελλάς</strong>» υπήρξαν τα μοναδικά πενιχρά κέρδη του ένοπλου αγώνα από τα δάνεια της ανεξαρτησίας. Από όλα αυτά τα πλοία, μόνο το «Καρτερία» ανέπτυξε αξιόλογη πολεμική δράση. Άδοξο το τέλος και της φρεγάτας «Ελλάς», αφού <strong>ο Μιαούλης</strong>, κατά το κίνημα των Υδραίων εναντίον του Ιωάννη Καποδίστρια, <strong>την πυρπόλησε</strong> ενώ ήταν αγκυροβολημένη στον Πόρο μαζί με άλλα πλοία.</div><div style="text-align: justify;">Το 1826 ελάχιστα γρόσια έχουν μείνει στο δημόσιο ταμείο και το 1827 οι δημοσιονομικές αντοχές εξαντλήθηκαν. <strong>Η χώρα πτώχευσε για πρώτη φορά</strong> και η Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας ανέθεσε στον Ιωάννη Καποδίστρια τη σύναψη νέου δανείου. Έντονες ανάγκες στήριξης των εσόδων εμφανίστηκαν και κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τον Καποδίστρια. Οι προσπάθειες του Καποδίστρια για σύναψη δανείου υπήρξαν ανεπιτυχείς, λόγω και της στάσης της Μεγάλης Βρετανίας. Η σοβαρή οικονομική ενίσχυση από τη Ρωσία και τον φιλέλληνα τραπεζίτη <strong>Εϋνάρδο</strong> αποδείχθηκε τελικά ανεπαρκής αφού οι ανάγκες ενίσχυσης των εσόδων υπήρξαν τεράστιες.</div><h4>Η οθωνική περίοδος</h4><div style="text-align: justify;">Τη διεκδίκηση του ελληνικού θρόνου από τον Λεοπόλδο και την ανάληψη της βασιλείας από τον <strong>Όθωνα</strong> συνόδευσε <strong>νέο δάνειο</strong> ύψους 60.000.000 γαλλικών φράγκων. Το δάνειο αυτό, το οποίο βρισκόταν υπό την <strong>επιτήρηση των τριών </strong> <strong>προστάτιδων δυνάμεων</strong>, δηλαδή της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας, δόθηκε από τον <strong>τραπεζιτικό οίκο</strong> <strong>Ρότσιλντ</strong>. Παρακρατήθηκαν έξοδα, τόκοι, αποζημιώσεις προς την Υψηλή Πύλη και Οθωμανούς υπηκόους <strong>!!!</strong> Στη σύμβαση του δανείου προβλεπόταν ότι από τα έσοδα της χώρας πρώτα θα πληρωνόταν η δόση του δανείου και στη συνέχεια θα πραγματοποιούνταν οι λοιπές πληρωμές και όριζε ότι οι διπλωματικοί αντιπρόσωποι των τριών Αυλών θα επαγρυπνούσαν για την τήρηση αυτού του όρου. Η τελευταία αυτή διατύπωση έδινε νόμιμο δικαίωμα στους πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων να επεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας. Όποτε μια μεγάλη δύναμη θεωρούσε ότι οι στόχοι μιας δαπάνης δεν ήταν σύμφωνοι με τα συμφέροντα της μπορούσε κάλλιστα να θεωρήσει ότι είναι απαράδεκτη η δαπάνη αυτή. Στη συνέχεια απαιτούσε τη μη πραγματοποίηση της δαπάνης αυτής και την πληρωμή των δανείων. Την ανωτέρω στάση τήρησε η Μεγάλη Βρετανία κατά τις επανειλημμένες ρωσοτουρκικές συγκρούσεις. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσε να επιβάλει την ελληνική ουδετερότητα και στήριζε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία απέφευγε τον διμέτωπο αγώνα. Ακολούθησε η ιδιαίτερα αποτυχημένη διαχείριση των δημοσίων οικονομικών από τους Βαυαρούς, οι οποίοι κυρίως την περίοδο της Αντιβασιλείας που σπαταλούσαν τους περιορισμένους πόρους του βασιλείου.</div><div style="text-align: justify;">Μόλις ανέλαβαν οι Βαυαροί απαγόρευσαν με διάταγμα την πληρωμή των προ της αφίξεώς τους χρεών. Το ίδιο <strong>το δάνειο περιλάμβανε όρους που</strong> <strong>έκαναν δυσχερή την εξυπηρέτηση του</strong>. Κυρίως όμως η γενικότερη αδυναμία που εμφάνισε η Ελλάδα κατά τα πρώτα πενήντα έτη της ανεξαρτησίας να συνάψει με επιτυχία, να αξιοποιήσει και να εξυπηρετήσει αποτελεσματικά τις δανειακές της συμβάσεις, οδήγησαν στη χρεοκοπία του 1843. Από το 1835 άρχισαν οι συγκρούσεις δανειστών και Ελλάδας, η οικονομική ανάπτυξη δεν διαφαινόταν και η εξόφληση των δόσεων έγινε προβληματική από το 1840. Επιβλήθηκαν <strong>αντιδημοφιλή μέτρα φορολόγησης</strong> και <strong>περικοπών</strong>. Ως συνέπεια της δεύτερης αυτής πτώχευσης, από το 1843 μέχρι το 1878 η Ελλάδα ήταν <strong>αποκλεισμένη από τις διεθνείς χρηματαγορές</strong>. Για την κάλυψη των δανειακών της αναγκών η χώρα στράφηκε στον εσωτερικό δανεισμό, στον δανεισμό από πλούσιους ομογενείς και στη στήριξη από τον φιλέλληνα τραπεζίτη Εϋνάρδο.</div><div style="text-align: justify;">Κατά την διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου οι αποτυχημένες προσπάθειες των Αγγλογάλλων να επιβάλλουν πειθαρχία στην Ελλάδα, οδήγησαν σε ωμή ξένη επέμβαση και κατοχή. Από τον Μάιο του 1854 στρατεύματα Αγγλογάλλων εγκαταστάθηκαν στον Πειραιά και επέβαλαν την αλλαγή της κυβέρνησης. Η νέα κυβέρνηση Μαυροκορδάτου, το «<strong>υπουργείο Κατοχής</strong>» όπως ονομάστηκε, επέστρεψε στην πολιτική της ουδετερότητας. Οι Αγγλογάλλοι, οι οποίοι εκτός των άλλων ήταν υπεύθυνοι και για την εξάπλωση επιδημίας χολέρας, δεν αποχωρούσαν χωρίς την αποδοχή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου από την ελληνική κυβέρνηση. Έτσι το 1857 επιβλήθηκε για πρώτη φορά διεθνής οικονομικός έλεγχος στη χώρα..</div><h4>Στη πορεία προς την τρίτη χρεοκοπία</h4><div style="text-align: justify;">Η πτώση της μοναρχίας του Όθωνα, όπως ήταν φυσικό, δημιούργησε διοικητική αναστάτωση αλλά και δημοσιονομικές προσδοκίες για φορολογικές ελαφρύνσεις. Έτσι, το 1862 και το 1863 παρουσιάστηκε ισχυρή πτώση των εσόδων από φόρους αλλά και των συνολικών εσόδων. Κάθε χρόνο πλέον εμφανίζονταν όχι μόνο πληρωμές και εισπράξεις δανείων αλλά και νέες συνομολογήσεις και ρυθμίσεις δανείων. Η χώρα δεν αρκέστηκε, όπως στην περίοδο του Όθωνα, στη λήψη και στην εξυπηρέτηση του δανείου Ρότσιλντ, αλλά συναλλάσσεται στην αγορά κεφαλαίων, με στόχο τη βραχυπρόθεσμη ικανοποίηση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα υπέρμετρης αισιοδοξίας η οποία δεν αντιστοιχούσε, βέβαια, στην πραγματική κατάσταση των δημόσιων οικονομικών.</div><div style="text-align: justify;">Η Ελλάδα, όντας αποκλεισμένη από τις διεθνείς αγορές χρήματος και δέσμια της Εθνικής Τράπεζας, προσέφευγε στον εσωτερικό δανεισμό. Οι προσπάθειες για συμβιβασμό με τους δανειστές είχαν αποτύχει μέχρι το 1878. Τότε η ελληνική Κυβέρνηση <strong>συμψήφισε τις παλιές ομολογίες</strong> της Επανάστασης, ύψους 2.800.000 λιρών, και έδωσε καινούργιες αξίας 1.200.000 λιρών, με επιτόκιο 5% ετησίως, χρόνο αποπληρωμής τα 35 χρόνια και ενεχυρίαση των εσόδων, φόρο χαρτοσήμου και τελωνειακά έσοδα. Έτσι, το 1880, τα ελληνικά χρεόγραφα μπήκαν στα διεθνή χρηματιστήρια. Το 1878 οι εκτεταμένες πολεμικές προετοιμασίες ανάγκασαν τη χώρα να ζητήσει το μεγαλύτερο μετά το 1833 δάνειο, ύψους 60.000.000 γαλλικών φράγκων, το οποίο ελήφθη υπό δυσμενείς όρους.</div><div style="text-align: justify;">Τα δάνεια και η μη εξυπηρέτηση τους αποτέλεσαν πρόσφορο μέσο πίεσης για συμμόρφωση με την πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων. <strong>Πολλές φορές μάλιστα χρησιμοποιήθηκαν τα εθνικά προβλήματα ως μέσο είσπραξης των δανείων</strong>. Το επόμενο διάστημα και μέχρι το 1881 εισπράχθηκαν δάνεια επί δανείων πολλών εκατομμυρίων δραχμών. Τεράστια δάνεια εισπράχθηκαν μετά το 1881. Αρχικά το δάνειο των 120.000.000 φράγκων με <strong>ενεχυρίαση των εσόδων</strong> από τον φόρο καταναλώσεως καπνού, τα έσοδα από τις ετήσιες δόσεις των εθνικών γαιών και φυτειών και όσα από τα ήδη ενεχυριασμένα έσοδα των <strong>τελωνείων Αθηνών, Πειραιώς, Πατρών και Ζακύνθου</strong> περισσεύουν από την εξυπηρέτηση άλλων δανείων. Στη συνέχεια εισπράχθηκε μεγάλος αριθμός δανείων, τα μεγαλύτερα από τα οποία ήταν το δάνειο του 1884 ύψους 100 εκατομμυρίων φράγκων, το δάνειο του 1887 ύψους 135 εκατομμυρίων φράγκων και το δάνειο του 1890-91, ύψους 89 εκατομμυρίων. Οι όροι δανεισμού ήταν το ίδιο ληστρικοί με τους όρους δανεισμού της προηγούμενης περιόδου. Το ελληνικό παράδειγμα μας δείχνει ότι η σωρεία χρεοκοπιών κατά τον 19ο αιώνα συνδέεται σαφώς με <strong>τους όρους δανεισμού οι οποίοι καθιστούσαν ανέφικτη την αποπληρωμή των δανείων</strong>.</div><div style="text-align: justify;">Η δημοσιονομική πολιτική του Τρικούπη βασιζόταν υπερβολικά στον δανεισμό. Αρκετά από τα δάνεια διατέθηκαν σε αντιπαραγωγικούς σκοπούς και οι αυξήσεις του ΑΕΠ και των εξαγωγών δεν ήταν οι αναμενόμενες, με αποτέλεσμα οι δαπάνες εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους να αυξηθούν σε τέτοιον βαθμό, ώστε η χώρα να φτάσει στη χρεοκοπία του 1893. Ανάμεσα στα χρόνια 1879 και 1893 το ποσό των εξωτερικών δανείων ανέβηκε σε 639.739.000 φράγκα ονομαστικό κεφάλαιο και 468.358.500 πραγματικό. Η Θεσσαλία, με την παρατεταμένη στρατιωτική κινητοποίηση, που υπήρξε απαραίτητη για την επίτευξη της απόσπασης της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και με την υπανάπτυξη στην οποία την είχε καταδικάσει η οθωμανική διοίκηση, απαίτησε ένα δυσβάσταχτο κόστος για τα ισχνά δημοσιονομικά δεδομένα της Ελλάδας. Η λύση της προσφυγής στον δανεισμό υπήρξε <strong>υπερβολικά δυσμενής</strong> για τα δημόσια οικονομικά, με αποτέλεσμα η αύξηση των εσόδων να μην είναι δυνατόν να εμποδίσουν την πορεία προς την υπερχρέωση, στην οποία βέβαια συνέβαλαν και οι πολιτικές των κυβερνήσεων της εποχής, οι οποίες θα πρέπει να θεωρηθούν σε μεγάλο βαθμό ουτοπικές.</div><div style="text-align: justify;"><span style="text-decoration: underline;">Αποτέλεσμα</span>: Τα έσοδα του κράτους δεν επαρκούν και μαζί με την εξυπηρέτηση των παλαιών δανείων προστίθενται συνεχώς καινούργια και μεγαλύτερα δάνεια. Επιπλέον, η σταφιδική κρίση χτύπησε με σφοδρότητα την ελληνική οικονομία, ιδίως μετά το 1893, αφού η σταφίδα ήταν το κυριότερο εξαγωγικό προϊόν και η αδυναμία πώλησης της στο εξωτερικό σήμανε καθίζηση των εξαγωγών.</div><div style="text-align: justify;">Τη δεκαετία προ του πολέμου του 1897 η επιβάρυνση από την πληρωμή των χρεών και τις στρατιωτικές δαπάνες απομυζά το μεγαλύτερο μέρος των συνολικών πληρωμών. Από καθαρά οικονομική οπτική, οι πτωχεύσεις αυτές συνδέονταν με τον ελάχιστα ή <strong>καθόλου ανταποδοτικό</strong> τρόπο αξιοποίησης των δανείων και τους <strong>τοκογλυφικούς όρους δανεισμού</strong>. Τα κερδοσκοπικά παιχνίδια που παίχτηκαν κατά την περίοδο της κρίσης απέφεραν <strong>τεράστια κέρδη</strong> στους Έλληνες και ξένους κεφαλαιούχους και πολιτικούς.</div><div style="text-align: justify;">Η επαπειλούμενη πτώχευση του 1893 ενέτεινε την ενδημούσα στη χώρα κυβερνητική αστάθεια. Επιβλήθηκαν φορολογίες και περικοπές κρατικών δαπανών ενώ αναπτύχθηκαν κερδοσκοπικά παιχνίδια. Ακόμη και <strong>μετά την πτώχευση</strong> του 1893, <strong>η Ελλάδα συνέχισε να πληρώνει τεράστια ποσά</strong> για το δημόσιο χρέος της, παρά το γεγονός ότι πλήρωνε <strong>μόνο</strong> το 30% των τόκων. Όπως προκύπτει από τα δεδομένα, η πολιτική του Τρικούπη στηρίχθηκε υπερβολικά στον εξωτερικό δανεισμό, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η χώρα στη χρεοκοπία περίπου μια εικοσαετία μετά την επιβλητική παρουσία του στην πολιτική σκηνή. Η πολιτική και η οικονομική ηγεσία της Ελλάδας δεν παρουσιάστηκε ικανή να αντιμετωπίσει τις πολυμήχανες τακτικές των Ευρωπαίων κερδοσκόπων, με αποτέλεσμα η χώρα να εμπλακεί στα γρανάζια της υπερχρέωσης. Τα μεγαλύτερα θύματα ήταν οι απλοί άνθρωποι, που υπέστησαν τη <strong>φορολογική λαίλαπα</strong> η οποία συνόδεψε την υπερχρέωση της χώρας. Όσα από τα ποσά των δανείων έφθαναν στα ταμεία του κράτους επενδύονταν με <strong>μη ανταποδοτικό</strong> τρόπο. Τεράστια ποσά κατευθύνθηκαν στις χώρες στα χρηματιστήρια των οποίων εκδίδονταν τα δάνεια για πληρωμή τεχνικών εταιρειών και βιομηχανιών πολεμικού εξοπλισμού. Η υπερχρέωση διευκόλυνε την παρεμβατική πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων και δυσχέραινε την άσκηση εθνικών στρατηγικών.</div><br /> <a href="http://www.hellasontheweb.org/">πηγή</a>

Το Ελληνικό δημόσιο χρέος κατά τον 19ο αιώνα

Για όσους πιστεύουν ότι η χώρα μας για πρώτη φορά "χρεοκόπησε" στις ημέρες μας, καλό θα είναι να μελετήσουν το πιο κάτω κείμενο κ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΟΖ “ανακηρύσσει” σήμερα ο Α.Σαμαράς – Κρίσιμη προϋπόθεση η ύπαρξη ισχυρών Ε. Δ.

<img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-112244" height="340" src="http://nationalpride.files.wordpress.com/2012/03/samarasaozxl.jpg" style="border-bottom-color: rgb(51, 51, 51); border-bottom-style: solid; border-bottom-width: 1px; border-image: initial; border-left-color: rgb(51, 51, 51); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; border-right-color: rgb(51, 51, 51); border-right-style: solid; border-right-width: 1px; border-top-color: rgb(51, 51, 51); border-top-style: solid; border-top-width: 1px; display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; position: relative;" title="SamarasAOZXL" width="600" /><br /> <br /> <b>Σε ένα από τα ελάχιστα προνομιακά πολιτικά πεδία που του έχουν απομείνει και τον διαφοροποιούν από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, αυτό του κορυφαίου εθνικού ζητήματος της ΑΟΖ, φαίνεται ότι έχει αποφασίσει να επενδύσει δυναμικά ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς.</b><br /> Σήμερα στις 19.00 το απόγευμα θα μιλήσει στο Μέγαρο Μουσικής κατά την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου για την ΑΟΖ που έχει επιμεληθεί ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στην Περιφέρεια Αττικής, ο Βασίλης Κικίλιας με συγγραφείς τον καθηγητή Θόδωρο Καρυώτη, τον Σόλωνα Κασσίνη, και τον Νίκο Λυγερό.<br /> Στην παρουσίαση του βιβλίου, το οποίο περιλαμβάνει και τα αποτελέσματα της σχετικής ημερίδας που είχε διοργανώσει ο Β.Κικίλιας θα μιλήσουν τόσο ο υπουργός Εξωτερικών Σ.Δήμας, όσο και ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος με την ιδιότητα του συνταγματολόγου.<br /> <br /> Ουσιαστικά πρόκειται για μια εκδήλωση στην οποία ο πρόεδρος της ΝΔ θα δώσει έναν, ας πούμε «λόγο τιμής» προς τους Έλληνες πολίτες, ότι από την στιγμή που θα αναλάβει την εξουσία της χώρας, θα διεκδικήσει δυναμικά τα δικαιώματα της χώρας με κατ’αρχήν θέσπιση της ΑΟΖ και εν συνεχεία ανακήρυξή της.<br /> Προκειμένου να καταστεί δυνατή η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην δυτική πλευρά της υποθαλάσσιας Κοιλάδας του Ηροδότου στην Α.Μεσόγειο, αλλά και να αποκτηθούν επιτέλους κοινά σύνορα, έστω και σε επίπεδο ΑΟΖ, με το δεύτερο ελληνικό κράτος (όπως ο ίδιος ο Α.Σαμαράς αποκάλεσε την Κύπρο στο πρόσφατο ταξίδι του στην Μεγαλόνησο) της περιοχής, την Κύπρο.<br /> Το βιβλίο με τίτλο «ΑΟZ: ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ – ΑΠΌ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΛΥΣΗ» από τις εκδόσεις Καστανιώτη, έχει συγγραφεί, ίσως από τους πλέον αρμόδιους και κατάλληλους για να μιλήσουν για το θέμα. Ο Θ.Καρυώτης, εκ των εμπνευστών της έννοιας της ΑΟΖ διεθνώς, ο Σόλων Κασσίνης, διευθυντής του κυπριακού υπουργείου Ενέργειας, είναι ο αρχιτέκτονας της κυπριακής ΑΟΖ και γενικότερα του όλου εγχειρήματος των κυπριακών γεωτρήσεων, και ο στρατηγικός αναλυτής Νίκος Λυγερός.<br /> Αλλά επειδή καλές είναι οι προθέσεις, αλλά στην πράξη είναι που χωλαίνουμε, θα πρέπει να έχει υπ’όψιν του ο πρόεδρος της ΝΔ, ότι για να προχωρήσει σε θέσπιση και ανακήρυξη ΑΟΖ χρειάζεται τα κατάλληλα εργαλεία.<br /> Ήτοι, ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις. Κάτι που τώρα δεν το έχει και η κατάσταση σε ένα ή δυο χρόνια θα είναι απλά τραγική αν συνεχιστούν οι περικοπές και οι ματαιώσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων. Αν θεωρούν ότι μπορούν να επαναλάβουν το εγχείρημα της Κύπρου, πλανώνται πλάνην οικτράν, καθώς τα γεωστρατηγικά δεδομένα είναι τελείως διαφορετικά και οι περιοχές γεωτρήσεων πολύ μακριά από την Τουρκία και πολύ κοντά στο Ισραήλ.<br /> Εδώ υπάρχει ένα Καστελόριζο, υπάρχουν εκατοντάδες νησιά, υπάρχει ένα τεράστιο μέτωπο που πρέπει να προστατευθεί. Πόσοι ξέρουν ότι η συνένωση των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου εξαρτάται από την Στρογγύλη και όχι από το Καστελόριζο;<br /> Ότι ένα μικρό τμήμα Ελλήνων στρατιωτών στη Στρογγύλη φυλά το ενεργειακό μέλλον της Ελλάδας ίσως και την Ευρώπης. Και μπορεί να είναι Έλληνες στρατιώτες, που σημαίνει ότι στο πεδίο της μάχης αξίζουν όσο πέντε Γάλλοι, Γερμανοί ή Τούρκοι, αλλά υπεράνθρωποι δεν είναι για να τα βάλουν μόνοι τους με ολόκληρο τον τουρκικό στόλο.<br /> Μην ξεχνάνε την κρίση του Σεπτεμβρίου, όπου το μοναδικό ελληνικό μέσον που υπήρχε στην Α.Μεσόγειο ήταν μία κανονιοφόρος του ΠΝ στην Ρόδο.<br /> Αν νομίζουν ότι με την κάλυψη των ΗΠΑ μπορούν να προχωρήσουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα χωρίς να δώσουν στις Ένοπλες Δυνάμεις την δυνατότητα να το υπερασπιστούν, αυτό θα είναι καθαρή εθνική αυτοκτονία.<br /> Ειδικά τώρα, που όπως διαμορφώνεται η κατάσταση με την αρρώστια του Ερντογάν, στην Τουρκία θα επικρατήσει ένα εξαιρετικά ρευστό σκηνικό με τον Στρατό και τους κεμαλικούς αποφασισμένους να πάρουν τη ρεβάνς.<br /> Αν ο Α.Σαμαράς, συμφωνεί με την θέση που εξέφρασε χθες ο Δ.Αβραμόπουλος, ότι δεν υπάρχει πρόθεση για επενδύσεις στο χώρο της ασφάλειας της χώρας (εκτός και αν το ήξερε ο αντιπρόεδρος της ΝΔ ότι θα κάνει τέτοια εμφάνιση σήμερα ο Α.Σαμαράς και φρόντισε εκ των προτέρων “να χαλάσει το πάρτι”, αφού ο Β.Κικίλιας μάλον θα είναι υποψήφιος στην Α’Αθήνας, όπου πολιτεύεται και ο Δ.Αβραμόπουλος), τότε η ΑΟΖ ΔΕΝ πρέπει να ανακηρυχθεί.<br /> Είναι εθνικά επικίνδυνο γιατί το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι καταστάσεις τις οποίες η χώρα δεν θα μπορέσει να ελέγξει.<br /> Θα έρθουμε σε μία κατάσταση ανάλογη με αυτή του 1919, όπου με την υποστήριξη των δυτικών δυνάμεων επεκταθήκαμε προς ανατολάς, χωρίς να μπορούμε να υποστηρίξουμε το εγχείρημα (μόνο ο μεγάλος Έλληνας Ιωάννης Μεταξάς, ως επιτελικός αξιωματικός είχε ταχθεί 100% κατά της Μικρασιατικής Εκστρατείας διαβλέποντα τον θανάσιμο κίνδυνο)και μόλις άλλαξαν οι διεθνείς συσχετισμοί, ήρθε η καταστροφή το 1922.<br /> Η ΑΟΖ θέλει μαχητικά αεροσκάφη μεγάλης ακτίνας δράσης, θέλει νέες φρεγάτες FREMM, θέλει νέα υποβρύχια (αλήθεια πόσα μπορούν να επιχειρήσουν αυτή την στιγμή;) θέλει αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, από τα οποία δεν υπάρχει ούτε ένα, θέλει σύστημα επιτήρησης Α.Μεσογείου, θέλει οχυρωμένο τον Έβρο για να μην έχουμε αντιπερισπασμούς και «Βαριοπούλες» (τα Μ113 είναι καλά για το μουσείο, όχι για το πεδίο των επιχειρήσεων), θέλει πολλά.<br /> Ελάχιστα σε σχέση με το κέρδος που θα έχει η χώρα από την ΑΟΖ, αλλά αυτά που θα την κρατήσουν ζωντανή, αν «η άλλη πλευρά του λόφου» δεν μείνει στα λόγια και οι σημερινοί σύμμαχοι για κάποιους λόγους, αρχίσουν να «σφυρίζουν αδιάφορα»…<br /> <br /> <a href="http://www.defencenet.gr/">πηγή</a>

ΑΟΖ “ανακηρύσσει” σήμερα ο Α.Σαμαράς – Κρίσιμη προϋπόθεση η ύπαρξη ισχυρών Ε. Δ.

Σε ένα από τα ελάχιστα προνομιακά πολιτικά πεδία που του έχουν απομείνει και τον διαφοροποιούν από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, αυτό του κορυφα...

Διαβάστε την συνέχεια

Βόμβα μεγατόνων από τους Κινέζους για την ΑΟΖ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.aegeantimes.gr/images/43595.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="366" src="http://www.aegeantimes.gr/images/43595.jpg" width="600" /></a></div><br /> <b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Καθαρίζουν το παιχνίδι και ... "απειλούν" να αγοράσουν τη Noble και την Delek</span></b><br /> <br /> Πρόταση για την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου που βρέθηκε στο οικόπεδο 12 στην ΑΟΖ της Κύπρου κατέθεσε την Παρασκευή ο κινεζικός κολοσσός CNOOC (China National Offshore Oil Corporation), τινάζοντας ουσιαστικά την "μπάνκα" στον αέρα!<br /> <br /> Σύμφωνα με την εφημερίδα «Πολίτης», πολυμελής αντιπροσωπεία, υπό τον αντιπρόεδρο του οργανισμού, ενώπιον της κυπριακής υπουργικής επιτροπής προχώρησε σε λεπτομερή παρουσίαση του έντονου και συγκεκριμένου, πλέον, ενδιαφέροντος να εμπλακούν άμεσα και ουσιαστικά στην επεξεργασία και εμπορική εκμετάλλευση του φυσικού αερίου από το οικόπεδο 12.<br /> <br /> Σύμφωνα με την εφημερίδα, επιθυμούν να αγοράσουν τις εταιρείες Noble Energy και Delek !!!<br /> <br /> Υπογράμμισαν στην κυπριακή πλευρά ότι η CNOOC μπορεί να ολοκληρώσει την πρώτη φάση του τερματικού υγροποίησης εντός 48 μηνών από την έναρξη των κατασκευαστικών έργων την στιγμή που παλαιότεροι υπολογισμοί άλλων εμπλεκομένων ανέβαζαν τον απαιτούμενο χρόνο αποπεράτωσης του τερματικού στα 7 ή 8 χρόνια.<br /> <br /> Καταλάβατε τώρα γιατί ήρθε η Cosco στον Πειραιά, ή ακόμη προσπαθείτε να θυμηθείτε, ποιο site είχε γράψει πρώτο από το 2007 για την στρατηγική των Κινέζων και κατόπιν, ανέπτυξε σε άλλη βάση, την άρνηση του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει στην επένδυση;<br /> <br /> <a href="http://www.aegeantimes.gr/">πηγή</a>

Βόμβα μεγατόνων από τους Κινέζους για την ΑΟΖ

Καθαρίζουν το παιχνίδι και ... "απειλούν" να αγοράσουν τη Noble και την Delek Πρόταση για την εκμετάλλευση του φυσικού αερίο...

Διαβάστε την συνέχεια

Μας φτύνουν και κολυμπάμε...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.elkeda.gr/images/stories/b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="361" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/b.jpg" width="500" /></a></div><br /> του <strong>Κώστα Βενιζέλου</strong>* <br /> <br /> Ο Τoύρκος Υπουργός για θέματα Ε.Ε. Εγκεμέν Μπαγίς, είναι λαλίστατος. Σχεδόν μιλά καθημερινά, προκαλεί, ανάβει φωτιές, δημιουργεί κλίμα έντασης. Όλα όσα αναφέρει αποτελούν μέρος των τουρκικών σχεδιασμών και χρησιμοποιείται ενίοτε ως προπομπός κινήσεων που θα γίνουν. Δοκιμάζουν οι Τούρκοι αντιδράσεις και αντοχές διά του Μπαγίς.<br /> <br /> Η Κομισιόν απέφυγε να σχολιάσει τις δηλώσεις Μπαγίς για το σενάριο προσάρτησης των κατεχομένων στην Τουρκία. Στην πολιτική, η σιωπή θεωρείται ανοχή ή στην ακραία περίπτωση και συναίνεση. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτίμησε να «αγοράσει τον μπελά» με την επανάληψη του γνωστού ποιήματος, που χρησιμοποιείται παντός καιρού και ξοφλούν όλοι: Υποστηρίζουμε επανένωση του νησιού, στη βάση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.<br /> Όπως και να ερμηνεύσουν οι καλοθελητές την τοποθέτηση αυτή, είναι προδήλως μια δήλωση κάλυψης της τουρκικής επιθετικότητας.<br /> Η ένταξή μας στην Ε.Ε. υποτίθεται θα εχρησιμοποιείτο ως καταλύτης για τη λύση του Κυπριακού. Αυτό δεν διαφαίνεται. Αντίθετα, ακόμη και μετά την ένταξή μας στην Ε.Ε. αυτό που κατορθώθηκε είναι να βρισκόμαστε σε ένα συνεχή ανταρτοπόλεμο, σε μια μάχη χαρακωμάτων, για να αποτρέψουμε αναβάθμιση του ψευδοκράτους, να μην εφαρμοσθεί το απευθείας εμπόριο, για να μη μας φτύσει η Τουρκία.<br /> Όλα αυτά,είναι αποτέλεσμα της φοβικής τακτικής που υιοθετείται από τη Λευκωσία. Όταν τόσες πολλές φορές ψηλώσαμε τον πήχη και περάσαμε από κάτω ή άλλοι όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Αυστρία είναι πιο σκληρές έναντι της Τουρκίας από τη Λευκωσία, γιατί να υπάρχει άλλη συμπεριφορά από την Ε.Ε.; Όταν συνεχώς αμύνεται η ομάδα, θα δεχθεί και γκολ. Και στις περιπτώσεις των αδέξιων, και αυτογκόλ.<br /> Υποτίθεται ότι η ένταξη μας στην Ε.Ε. προσφέρει σημαντικά στρατηγικά πλεονεκτήματα. Τούτο στην πράξη δεν γίνεται, και είναι σαφές πως είναι αποτέλεσμα της τακτικής που ακολουθείται. Είναι αποτέλεσμα της φιλοσοφίας που διέπει την πολιτική που υιοθετείται. Μιας πολιτικής που δεν μπορεί να τυγχάνει σεβασμού από τρίτους, όταν όλες οι κινήσεις χαρακτηρίζονται από μια φοβική αμυντικογενή στάση.<br /> Γι’ αυτό και οι υπάλληλοι της Κομισιόν μπορούν να σφυρίζουν αδιάφορα, όταν η υποψήφια για ένταξη Τουρκία απειλεί ανοικτά και απροκάλυπτα ότι θα προσαρτήσει ευρωπαϊκό έδαφος...<br /> <a href="http://www.elkeda.gr/">πηγή</a>

Μας φτύνουν και κολυμπάμε...

του Κώστα Βενιζέλου * Ο Τoύρκος Υπουργός για θέματα Ε.Ε. Εγκεμέν Μπαγίς, είναι λαλίστατος. Σχεδόν μιλά καθημερινά, προκαλεί, ανάβει φωτιέ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Τούρκοι Δ. Θράκης» κατά Ελλάδας σε ΟΗΕ-ΕΕ…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/05/turkey_western_thrace1.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-9798" height="354" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/05/turkey_western_thrace1.png" title="turkey_western_thrace" width="600" /></a></div><br /> Η «Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης», κατέθεσε γραπτή εισήγηση στην 19η Τακτική Συνεδρίαση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών με θέμα «Η ελευθερία ίδρυσης σωματείων (συλλόγων) της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης και το πρόβλημα εφαρμογής των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Ελλάδα». <br /> Στην εισήγηση η Ε.Ο.Τ.Δ.Θ τόνισε το γεγονός της άρνησης της Ελλάδας να εφαρμόσει τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, παρότι ύπαρξης τριών καταδικαστικών αποφάσεων κατά αυτής. Η Ελλάδα είναι απρόθυμη στην εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το 2008, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχε καταδικάσει την Ελλάδα στις υποθέσεις Μπεκίρ Ουστά (35151/05), Εμίν (34144/05) και Τουρκική Ένωση Ξάνθης 26698/05). Το δικαστήριο είχε επιβάλλει στην Ελλάδα, καταβολή αποζημίωσης, επειδή είχε παραβιάσει των δικαίωμα ίδρυσης συλλόγων, των μελών της μειονότητας. <br /> <br /> Μετά τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι τρεις σύλλογοι είχαν απευθυνθεί ξανά στα εθνικά δικαστήρια, ζητώντας την ακύρωση των αποφάσεων διάλυσης, είτε και ζητώντας την εγγραφή όσων είχαν απορριφθεί τα αιτήματα αναγνώρισης εξ’ αρχής. Τον Αύγουστο του 2011, ο βουλευτής Τσετίν Μαντατζή κατέθεσε ερώτηση σχετικά με το θέμα, στην οποία ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απάντησε λέγοντας ότι λόγω μη ύπαρξης καμίας αλλαγής στις συνθήκες βάσει των οποίων είχαν ληφθεί οι αρχικές αποφάσεις των εθνικών δικαστηρίων, δεν υφίσταται ανάγκη ακύρωσης ή διόρθωσης αυτών. <br /> Η Ε.Ο.Τ.Δ.Θ. απαίτησε από την Ελλάδα την εφαρμογή και εναρμόνισή της με το άρθρο 46 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η Ε.Ο.Τ.Δ.Θ ζήτησε επίσης από την Ελληνική Πολιτεία, να εγγυηθεί την ελευθερία ίδρυσης συλλόγων της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης και να εφαρμόσει πλήρως τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.<br /> Την ίδια ώρα η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης, πραγματοποίησε επίσκεψη εργασίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μεταξύ 27 Φεβρουαρίου και 2 Μαρτίου 2012, η διοικούσα θεμάτων Διεθνών Σχέσεων της Ε.Ο.Τ.Δ.Θ, Μελέκ Κιρματζή, πραγματοποίησε μια σειρά από συναντήσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και εξέφρασε τα προβλήματα της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης. <br /> Στο πλαίσιο των εργασιών που πρόκειται να πραγματοποιήσει ή ήδη έχει πραγματοποιήσει η Ε.Ο.Τ.Δ.Θ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Μελέκ Κιρματζή συναντήθηκε με τους βοηθούς των βουλευτών που η Ε.Ο.Τ.Δ.Θ διατηρεί επαφές. Στις συναντήσεις αυτές που αναπτύχθηκαν τα καθημερινά προβλήματα της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης, εκφράστηκαν και απόψεις περί των τρόπων επικαιροποίησης των προβλημάτων της «Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">πηγή</a>

«Τούρκοι Δ. Θράκης» κατά Ελλάδας σε ΟΗΕ-ΕΕ…

Η «Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης», κατέθεσε γραπτή εισήγηση στην 19η Τακτική Συνεδρίαση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Εξαγωγή κρίσης και πλήγμα κατά της Ελλάδας και της Κύπρου…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/03/Erdogan_Turkey.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-39719" height="354" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/03/Erdogan_Turkey.jpg" title="Erdogan_Turkey" width="600" /></a></div><br /> Στις δύσκολες ημέρες που περνάει ο τόπος μας, η παρουσία στα κέντρα λήψης αποφάσεων είναι βέβαιο ότι δίνει άλλες δυνατότητες συλλογής πληροφοριών και διαμόρφωσης μια πιο καθαρής εικόνας, τουλάχιστον από αυτούς που έχουν προ πολλού φροντίσει να απομακρύνουν τις παρωπίδες και να επιζητούν να εντοπίσουν την – έστω υποκειμενική – πραγματικότητα.<br /> <b>Τούτων λεχθέντων, η εμμονή μας να διαβάζουμε – ενίοτε και να μελετάμε – τα κείμενα πολύπειρων ανταποκριτών όπως αυτά του Μιχάλη Ιγνατίου από την Ουάσιγκτον, καθώς επίσης και να τα θέτουμε υπόψη των φίλων μας, δεν είναι τυχαία. Ο «σφυγμός» των εξελίξεων δεν είναι δυνατόν να εντοπιστεί εκ του μακρόθεν, οι εξελίξεις είναι δυναμικές και η κατάσταση δεν αφήνει περιθώρια για στερεοτυπικές πεποιθήσεις.</b> Ποια είναι η αίσθηση που επικρατεί στην Ουάσιγκτον;<br /> <br /> <b>Ακολουθεί το κείμενο του Μιχάλη Ιγνατίου</b><br /> Οι νέες δηλώσεις αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας, εκ μέρους του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου -αυτή τη φορά στόχευσε στο Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι- δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με το γνωστό ελληνικό ωχαδελφισμό, ούτε να εκλαμβάνονται ως ανακοινώσεις ρουτίνας, διότι δεν είναι. Πρόκειται για δημοσιοποίηση πολιτικής και μάλιστα μέσα από την τουρκική Εθνοσυνέλευση, η οποία, όπως και με την περίπτωση των Ιμίων, θα επιδιωχθεί να υλοποιηθεί.<br /> Λόγω της οικονομικής κρίσης, που μαστίζει την Ελλάδα, η Τουρκία είχε κατεβάσει τους τόνους, γνωρίζοντας ότι η χώρα μας δεν είναι απειλή. <b>Αντίθετα οι Αττίλες έστρεψαν τα βέλη προς τη Λευκωσία, η οποία απέδειξε πως γνωρίζει να παίζει στρατηγικά και να παίρνει αποφάσεις ανάλογα με τα συμφέροντά της, και όχι συναισθηματικά</b>.<br /> Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα δεν ήταν απειλή ούτε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά η Τουρκία στήριξε όλη την εσωτερική της πολιτική στο μέγα ψέμα ότι η χώρα μας προετοιμάζεται για να της επιτεθεί. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αναλήθεια από τον αστήρικτο αυτό τουρκικό ισχυρισμό.<br /> Η Τουρκία, και ειδικά ο κ. Νταβούτογλου, που στήριξε το δόγμα του στην πολιτική των μηδενικών προβλημάτων, δεν απειλούνται από την Ελλάδα και την Κύπρο και <b>ο λαλίστατος υπουργός Εξωτερικών δεν δύναται να πείσει ούτε τα νεογέννητα</b>. Ο κίνδυνος βρίσκεται μέσα στην Τουρκία και στα σύνορά της με το Ιράκ και τη Συρία. Όμως, αδυνατεί να αντιμετωπίσει τους εσωτερικούς και εξωτερικούς της εχθρούς και γι’ αυτό βγάζει το μένος της εναντίον της Αθήνας και της Λευκωσίας.<br /> Βέβαια, η τουρκική απειλή εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου είναι δεδομένη και πολλοί αναλυτές αναμένουν κλιμάκωση, όσο διαπιστώνουν να «δένει» πιο σφικτά η στρατηγική σχέση του Ισραήλ με τις δύο χώρες. <b>Η χθεσινή συνάντηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα κάλυψε και τα ενεργειακά θέματα της Μεσογείου και θα έλεγα πως είναι λυπηρό να θέτει και να ενημερώνει το Ισραήλ τον πλανητάρχη γι’ αυτά τα σοβαρά ζητήματα, και όχι η Ελλάδα και η Κύπρος</b>.<br /> Το βασικό ερώτημα-πρόβλεψη είναι τούτο και η απάντηση σε όποιους απευθύνεται αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολη: <b>Θα κτυπήσει η Άγκυρα την Αθήνα και τη Λευκωσία για να εμποδίσει την επιβεβαίωση της στρατηγικής σχέσης Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδος, η οποία ας ελπίσουμε πως θα είναι μία ευχάριστη πραγματικότητα τους επόμενους ολίγους μήνες;</b> Όσο και αν δεν το παραδέχονται οι Τούρκοι και οι Αμερικανοί, υπάρχουν αναλυτές που δίνουν <span style="text-decoration: underline;"><b>θετική</b></span> απάντηση. Δεν αμφιβάλλω ότι <b>οι ΗΠΑ θα τους σταματήσουν, χρυσώνοντας ταυτόχρονα το χάπι με την «γκριζοποίηση» κάποιων νησιών του Αιγαίου, αλλά αυτή τη φορά η Τουρκία πρέπει να σκεφθεί και να ξανασκεφθεί την όποια απόφασή της</b>, διότι εάν υπογραφεί η στρατηγική σχέση Ισραήλ, Ελλάδας και Κύπρου, αυτόματα σημαίνει και στρατιωτική προστασία των συμφερόντων των τριών χωρών.<br /> <b>Οι Τούρκοι είναι επικίνδυνοι</b>, διότι -όπως απέδειξαν οι πρόσφατες δίκες- <b>έχουν αναδείξει σε επιστήμη την προβοκάτσια</b>. Αν και δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία ότι, τούτη την εποχή, οι στρατιωτικές δυνατότητες της Ελλάδας είναι μειωμένες, δεν πρέπει να αποκλείσουμε αυτό που γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους. Άλλωστε, <b>ο σημερινός διοικητής των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, φανατικός ισλαμιστής που φιλοδοξεί να αντικαταστήσει τον ασθενή Ταγίπ Ερντογάν, έχει σχεδιάσει άπειρες προβοκάτσιες…</b><br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">πηγή</a>

Τουρκία: Εξαγωγή κρίσης και πλήγμα κατά της Ελλάδας και της Κύπρου…

Στις δύσκολες ημέρες που περνάει ο τόπος μας, η παρουσία στα κέντρα λήψης αποφάσεων είναι βέβαιο ότι δίνει άλλες δυνατότητες συλλογής πλη...

Διαβάστε την συνέχεια

Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου-ΑΟΖ και "διπλωματία των κανονιοφόρων".

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" height="359" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/PLOIA/cache/FOURTOUNAFOVERO-630x409.png" width="600" /> </div><br /> <br /> <br /> του Ταξχου ε.α Πολυχρόνη Ναλμπάντη<br /> <br /> Το ∆όγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (∆ΕΑΧ), η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και η «∆ιπλωματία των Κανονιοφόρων» («Gunboat Diplomacy») αποτελούν κρίσιμες αλληλοσυνδεόμενες έννοιες για τη στρατηγική ασφάλειας και άμυνας Ελλάδας-Κύπρου, και τη γεωπολιτική -γεωοικονομική διάσταση στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.<br /> <br /> <br /> Το Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας - ΙΑΑΑ, (INSTITUTE FOR SECURITY AND DEFENCE ANALYSIS - ISDA), με το παρόν Κείμενο Εργασίας αναλύει τις παραπάνω παραμέτρους, που αφορούν τον σχεδιασμό του Στρατηγικού Πλαισίου Εθνικής Άμυνας – Ασφάλειας, και εκτιμά ότι στη συνέχεια θα αναπτυχθεί έντονος διάλογος για ανάλυση και σύνθεση μεταξύ της πολιτικής, στρατιωτικής, διπλωματικής και ακαδημαϊκής ελίτ της χώρας, μετά την αποκάλυψη της διαγραφής / αφαίρεσης του ∆όγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (∆ΕΑΧ) από το κείμενο της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ) του 2011, από το ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας (ΥΠΕΘΑ).<br /> <br /> <br /> ∆ΕΑΧ Ελλάδας – Κύπρου και τουρκικές - νατοϊκές αντιδράσεις <br /> <br /> Η γνώση του δόγματος, η κατανόησή του και οι εφαρμογές του βοηθούν τη διαυγή σκέψη μέσα στην ομίχλη, το χάος και την ένταση μιας κρίσης, σύγκρουσης ή και πολέμου. Ο Sir Jullian Corbett το περιγράφει ως «ένα κοινό όχημα έκφρασης και ως ένα κοινό επίπεδο της σκέψης». <br /> Ένα δόγμα καλύπτει πρωτίστως το στρατηγικό και σε ένα βαθμό, το επιχειρησιακό - τακτικό επίπεδο του στρατιωτικού σχεδιασμού, τόσο σε περίπτωση σύγκρουσης (υψηλής ή χαμηλής έντασης), όσο και τη χρήση της στρατιωτικής ισχύος στην ειρήνη. Σε γενικές γραμμές, ο κύριος σκοπός του δόγματος, σε όλα τα επίπεδα είναι να αποφέρει το μεγαλύτερο όφελος στις Ένοπλες ∆υνάμεις, που υποστηρίζουν την Εθνική Πολιτική της χώρας.<br /> Άπαξ και το δόγμα διαμορφωθεί, έχει μια συνεχή επίδραση και επιρροή στις επιχειρήσεις «ρουτίνας» όλων των στρατιωτικών δυνάμεων. Στο στρατιωτικό – στρατηγικό επίπεδο, οι θεμελιώδεις αρχές πιθανώς να μεταβάλλονται πολύ σπάνια. Αντιθέτως, σε τακτικό επίπεδο, το δόγμα επηρεάζεται άμεσα από τρέχουσες προκλήσεις και δυνατότητες. Το τακτικό δόγμα καθορίζεται από την απειλή, το περιβάλλον, τον εξοπλισμό και την τεχνολογία.<br /> <br /> Τα δόγματα δεν είναι στατικά, και δεν πρέπει να είναι, αλλά θα πρέπει να μεταβάλλονται ώστε να αντιμετωπίζονται νέες απειλές ή οποιεσδήποτε άλλες μεταβολές. <br /> <br /> Η στρατιωτική ισχύς ακόμη και αν διατίθεται, εξαρτάται πώς θα χρησιμοποιηθεί από τον τρόπο σκέψης της κορυφής της πυραμίδας που λαμβάνει αποφάσεις, είτε πρόκειται για ένα άτομο ή για μια ευρύτερη γραφειοκρατία. Για παράδειγμα η ελληνική κυβέρνηση των τελευταίων ετών βασίζεται περισσότερο στα διπλωματικά μέσα και λιγότερο στη στρατιωτική δύναμη. <br /> <br /> Επίσης, το δόγμα ορίζει τις θεμελιώδεις αρχές με τις οποίες οι στρατιωτικές δυνάμεις κατευθύνουν τις δράσεις τους για την υποστήριξη των αντικειμενικών σκοπών. Το δόγμα είναι επιτακτικό, αλλά απαιτεί κρίση στην εφαρμογή του, είναι δυναμικό και θα πρέπει να αναθεωρείται συνεχώς για να είναι επίκαιρο. Σε ένα μεταβαλλόμενο στρατηγικό περιβάλλον, απαιτείται να είμαστε έτοιμοι να αντιδράσουμε σε όλο το φάσμα της σύγκρουσης, αναβαθμίζοντας το δόγμα μας ώστε να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις του. <br /> <br /> <br /> Το Νοέμβριο του 1993, διακηρύχθηκε από Ελλάδα και Κύπρο το ∆ΕΑΧ, με κύριο χαρακτηριστικό τον καθαρά αμυντικό του χαρακτήρα και στόχο την αποτροπή ή αντιμετώπιση κάθε επιθετικής ενέργειας, εναντίον του ενός ή και των δύο μερών. Με τη διακήρυξη του δόγματος, υπογραμμίστηκε με έμφαση η δέσμευση της Ελλάδας να θεωρεί ως αιτία πολέμου (casus - belli) οποιαδήποτε τουρκική απόπειρα προέλασης στην ελεύθερη Κύπρο. Η απόφαση των κυβερνήσεων Ελλάδας – Κύπρου, να προχωρήσουν σε αμυντική συνεργασία, ενόχλησε σφοδρά την Τουρκία, τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Γαλλία, και άλλες συμμαχικές χώρες. Η επιχειρηματολογία τους ήταν ότι από ελληνικής πλευράς δόθηκε στρατιωτικός χαρακτήρας στην επίλυση του Κυπριακού με συνέπεια να δυσχερανθούν οι προσπάθειες πολιτικής λύσης. <br /> <br /> Όμως, η ανάγκη ενός δόγματος εκτεταμένης αποτροπής (extended deterrence) για την ασφάλεια της Κύπρου είναι επιβαλλόμενη, λόγω της συνεχούς κατοχής αλλά και των αναβαθμισμένων επιχειρησιακών δυνατοτήτων των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων εισβολής - κατοχής επί της Νήσου. Η Ελλάδα και η Κύπρος, ως δύο ανεξάρτητα κράτη του ΟΗΕ έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να μεριμνήσουν για την ασφάλειά τους, υπογράφοντας μια αμυντική συνεργασία, της οποίας ο χαρακτήρας είναι καθαρά αμυντικός. Αυτή η αμυντική συνεργασία - «αυτοάμυνα» δεν στρέφεται εναντίον ουδενός αλλά αμύνεται κατά παντός.<br /> <br /> <img alt="" height="385" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/GEOPOLITIKA/MAPAOZHELLASCYPRUS.png" width="600" /> <br /> <br /> <br /> Η παραδοσιακή έννοια της αυτοάμυνας στο ∆ιεθνές ∆ίκαιο, θεμελιώθηκε στην υπόθεση Caroline, το 1837, η οποία αντιμετωπίζει μία ένοπλη επίθεση από ένα κράτος – δράστη (όπως το ερμηνεύει σήμερα ο Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών), ενώ θεωρεί οποιαδήποτε απάντηση ως απολύτως απαραίτητη, ανάλογη και άμεση, και κατά συνέπεια νόμιμη. Η υπόθεση Caroline αφορούσε το ομώνυμο πλοίο, που μετέφερε οπλισμό, κατά μήκος του ποταμού Νιαγάρα, για τον εξοπλισμό αντιφρονούντων ανταρτών κατά των Βρετανών,στον Καναδά. Οι βρετανικές δυνάμεις επιτέθηκαν και κατέλαβαν το πλοίο, του έβαλαν φωτιά και το έσπρωξαν στους καταρράκτες του Νιαγάρα. Ήταν μια πράξη αυτοάμυνας για τους Βρετανούς. Παρόλα αυτά, δεν έγινε αποδεκτή από την αμερικανική πλευρά και στις επακόλουθες διπλωματικές διαβουλεύσεις, ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών, Daniel Webster, έθεσε τους όρους του δικαιώματος της αυτοάμυνας: αμεσότητα, αναγκαιότητα και αναλογικότητα. Η επιχειρηματολογία του Webster, που επαναλήφθηκε σε γράμμα του 1841, που απεστάλη στους Βρετανούς, ανέφερε ότι το κριτήριο ήταν «αναγκαιότητα αυτοάμυνας, στιγμιαία και συντριπτική, μη αφήνοντας κανένα περιθώριο και χρόνο αντίδρασης».<br /> <br /> <br /> Σήμερα, η προληπτική αυτοάμυνα είναι απαραίτητη και αναπόφευκτη. <br /> <br /> Βασισμένη στη θεωρία, τη λογική και την αίσθηση της πραγματικότητας είναι αδύνατο να αποφευχθεί η πρόληψη. Το ερώτημα δεν είναι η αποδοχή ή η απόρριψή της. Η πρόκληση είναι να δημιουργηθούν οι καλύτεροι δυνατοί όροι για την έγκαιρη και ικανοποιητική υιοθέτησή της. Η συνεργασία και η πρόληψη είναι δύο διαφορετικά μέρη μιας στρατηγικής, η οποία αναγνωρίζει ότι η πρόβλεψη είναι κεντρικής σημασίας στο περιβάλλον ασφαλείας του 21ου αιώνα. Τούτο συμβαίνει επειδή απαιτείται έγκαιρη δράση από τη φύση της διεθνούς τάξης πραγμάτων και τη συντριπτική πλειοψηφία των συσχετιζόμενων με αυτήν απειλών, οι οποίες θα κλονίσουν τη σταθερότητα του συστήματος ή υποσυστήματος της διεθνούς κοινότητας. Η σταθερότητα διατηρείται καλύτερα μέσω της συνεχούς προετοιμασίας (την προληπτική αυτοάμυνα), παρά μέσω απάντησης σε προκλήσεις, όταν έχει ήδη κλονιστεί η διεθνής τάξη πραγμάτων. <br /> <br /> <br /> Η συνεχής ενόχληση της Τουρκίας για το ∆ΕΑΧ (εκφραζόμενη πάντα σε διμερές και διεθνές επίπεδο), επιτρέπει την ερμηνεία ότι, αφενός μεν με τη στάση της εκτίθεται καθώς παρουσιάζεται ότι υπονομεύει τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αναγκάζοντας την Ελλάδα και την Κύπρο να λάβουν και στρατιωτικά μέτρα. Αφετέρου δε, φαίνεται ότι θέτει ως στόχο τη συρρίκνωση της παρουσίας της Ελλάδας, ενός ναυτικού κράτους, στην Ανατολική Μεσόγειο, προσπαθώντας το Ψευδοκράτος της Βόρειας Κύπρου να τύχει περαιτέρω διεθνούς αναγνώρισης.<br /> <br /> Η σχεδίαση και η εκτέλεση κοινών ελληνο-κυπριακών αεροναυτικών ασκήσεων στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κρήτης – Ρόδου – Κύπρου, στην Ανατολική Μεσόγειο, και η διασύνδεσή τους με καθαρά αμυντικούς αντικειμενικούς σκοπούς έδινε αξιοπιστία στη νέα αυτή διμερή αμυντική συνεργασία. Η ίδια η Τουρκία, αντιμετωπίζει τον Ελληνισμό ως ενιαίο στόχο της, και συνδέει το Αιγαίο με την Κύπρο στους πολιτικούς της σχεδιασμούς εφαρμόζοντας την στρατηγική του εξαναγκασμού, των τετελεσμένων γεγονότων (fait-accompli) και του casus-belli. <br /> <br /> Το ∆ΕΑΧ λειτουργεί σταθεροποιητικά μέσω της αποτροπής στην περιοχή και δεν αποτελεί εμπόδιο στις προσπάθειες εξεύρεσης μίας βιώσιμης, δίκαιης και λειτουργικής λύσης του Κυπριακού, αφού αποτελεί εξωτερική εξισορρόπηση (external balancing) στην υπάρχουσα τουρκική στρατιωτική απειλή. <br /> <img alt="" height="364" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/PLOIA/antitorpilikousa.jpg" width="600" /> <br /> <br /> <br /> <br /> Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι η δυνατότητα υποστήριξης του ∆ΕΑΧ σε επιχειρησιακό επίπεδο, όταν διακηρύχθηκε το 1993, ήταν οριακή από κάθε πλευρά, ενώ σήμερα η κατάσταση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως βελτιωμένη σε ορισμένους κρίσιμους τομείς. Εκεί όμως που εντοπίζεται το πρόβλημα είναι στο ότι οι Ελληνικές Ένοπλες ∆υνάμεις την παρούσα περίοδο έχουν επιχειρησιακή έλλειψη κρίσιμων πλατφορμών μάχης αέρος-θαλάσσης για την επαρκή υλοποίηση του ∆όγματος, ενώ αντίθετα η Εθνική Φρουρά της Κύπρου απέκτησε (τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό) τις κρίσιμες υποδομές και τα μέσα για την εφαρμογή των κοινών επιχειρησιακών σχεδίων. Τελικά όμως το ∆ΕΑΧ απαξιώθηκε σε πολιτικό επίπεδο και από τα δύο κράτη, με τις διμερείς ασκήσεις να διεξάγονται επί χάρτου και το τραγικό - επικίνδυνο για την παρούσα χρονική περίοδο είναι η αφαίρεση του ∆ΕΑΧ από την ελληνική ΠΕΑ του 2011.<br /> <br /> <br /> Η πρόσφατη ματαίωση για μια ακόμα χρονιά της μεγαλύτερης Τακτική Άσκησης Μετά Στρατευμάτων (ΤΑΜΣ) της Εθνικής Φρουράς «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ 2011», καθώς και της τουρκικής άσκησης «TOROS» («Ταύρος») που διεξάγουν οι κατοχικές δυνάμεις, είναι αποτέλεσμα της τρέχουσας πολιτικής και του άτυπου μορατόριουμ που έχει ξεκινήσει από το 2008, μετά από διεθνείς πιέσεις, την περίοδο δηλαδή που ξεκίνησαν για μία ακόμα φορά οι συνομιλίες για την επίτευξη μίας συμφωνίας, η οποία θα τερμάτιζε την κατοχή στη Νήσο. <br /> <br /> <br /> Βέβαια, ο Παναγιώτης Κονδύλης τονίζει στη «Θεωρία του Πολέμου, 1997» τα παρακάτω: «H βαθύτερη αιτία της αύξουσας Τουρκικής πίεσης πάνω στην Ελλάδα δεν είναι ούτε πολιτισμική, ούτε στενά πολιτική και παροδική, αλλά έγκειται στη συνεχή διεύρυνση της διαφοράς ανάμεσα στο γεωπολιτικό δυναμικό των δύο χωρών. Η Ελλάδα μεταβάλλεται σταθερά σε χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα, δηλαδή δικαιώματα των οποίων η κυρίαρχη άσκηση εξαρτάται από τη βούληση και τις αντιδράσεις τρίτων, ενώ παράλληλα η στάση της γίνεται όλο και περισσότερο παθητική ή αντιφατική. Πράγματι, το σημερινό δίλημμα είναι αντικειμενικά τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο: η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεμος σημαίνει συντριβή. Η υπέρβαση του διλήμματος αυτού, η ανατροπή των σημερινών γεωπολιτικών και στρατηγικών συσχετισμών απαιτεί ούτε λίγο ούτε πολύ, την επιτέλεση ενός ηράκλειου άθλου, για τον οποίο η ελληνική κοινωνία, έτσι όπως είναι, δεν διαθέτει τα κότσια. Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους – ίσως να καταρρεύσουν ακόμα και στην περίπτωση όπου θα βρεθούν μπροστά στη μεγάλη απόφαση να διεξαγάγουν έναν πόλεμο γιατί, αν ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής, ποιος πόλεμος θα συνεχίσει μια σπασμωδική πολιτική;»<br /> <br /> <br /> Η Ελλάδα από το 1974 και εντεύθεν ακολούθησε στις ελληνοτουρκικές σχέσεις αρχικά την οδό του ∆ιεθνούς ∆ικαίου και κατόπιν αποτρεπτική πολιτική (1993 – 2002), που στην περίπτωσή μας μεταφράζεται με την υιοθέτηση του ∆ΕΑΧ. Σημειώνεται ότι η πολιτική της αποτροπής αποτελεί μέρος της θεώρησης του Ρεαλισμού, ως σχολής σκέψης των ∆ιεθνών Σχέσεων. Ωστόσο από το 2002 και εντεύθεν εφαρμόστηκε σταδιακά μία ιδεαλιστική πολιτική κατευνασμού της τουρκικής επεκτατικής επιθετικότητας, με κορύφωσή της το έτος 2011, ειδικά με τον προσανατολισμό της στρατηγικής της προς την ευρωπαϊκή κατεύθυνση και ειδικότερα με τη Μόνιμη ∆ιαρθρωμένη Αμυντική Συνεργασία Ελλάδας και Κύπρου.<br /> <br /> <img alt="" height="400" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/AEROPLANA/F16/f16_4%282%29.jpg" width="600" /> <br /> <br /> <br /> <br /> ΑΟΖ – ∆ΕΑΧ vs. Μόνιμης ∆ιαρθρωμένης Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας και Κύπρου <br /> <br /> Η Νέα Σύμβαση για το ∆ίκαιο της Θαλάσσης (UNCLOS – United Nations Convention of Law of the Sea, η οποία υπογράφηκε στο Montego Bay της Τζαμάικα το 1982), προσδιορίζει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ – Exclusive Economic Zone), ως μια νέα ζώνη θαλάσσιας δικαιοδοσίας, με τα αυτονόητα δικαιώματα και υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτή. Η δυνητική ΑΟΖ κάθε κράτους θα μπορεί να φτάσει μέχρι τα 200 ναυτικά μίλια από την Γραμμή Βάσης (delimitation base), και περιλαμβάνει τα ύδατα, την επιφάνεια της θαλάσσης, το βυθό αλλά και το υπέδαφος της περιοχής αυτής. Η υπόψη Σύμβαση του ΟΗΕ για το ∆ίκαιο της Θάλασσας έχει κυρωθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, στις 10 ∆εκεμβρίου 1998, και συνεπώς αποτελεί μέρος του κοινοτικού κεκτημένου. Με άλλα λόγια η κάθε χώρα που φιλοδοξεί να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να αποδεχθεί τη συγκεκριμένη συνθήκη και να την υπογράψει. Στην περίπτωσή μας η Τουρκία για να καταστεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να αποδεχθεί το ∆ίκαιο της Θαλάσσης με ό,τι αυτό προβλέπει για την υιοθέτηση της ΑΟΖ.<br /> <br /> <br /> Την τρέχουσα περίοδο, είναι σαφές, ότι αναπτύσσεται διάλογος στο εσωτερικό της Ελλάδας, σχετικά με τα θέματα της Υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης (ΑΟΖ). Τούτο γίνεται υπό το φως της πρόσφατης Συμφωνίας Καθορισμού Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, η οποία φυσικά προκάλεσε και την έντονη διπλωματική και στρατιωτική αντίδραση της Τουρκίας μέχρι στιγμής. Η ανεύρεση, δε, μεγάλων ενεργειακών αποθεμάτων στην ΑΟΖ του Ισραήλ και της Κύπρου, δημιουργούν στην ανατολική Μεσόγειο νέα δεδομένα, σε συνδυασμό με τη ρήξη στις σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ.<br /> <br /> <br /> Θα πρέπει να επισημανθεί ότι η χώρα μας έχει το δικαίωμα να ανακηρύξει ΑΟΖ και φυσικά κανένα άλλο κράτος ή οργανισμός δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Μέχρι όμως η Αθήνα να εξασκήσει το συγκεκριμένο αυτό δικαίωμα θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως η Ελλάδα δεν διαθέτει ΑΟΖ, με την περιοχή αυτή να θεωρείται ανοιχτή θάλασσα. Η Ελλάδα την περίοδο αυτή βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την Αίγυπτο (πάγωσαν λόγω του συμπλέγματος της Ν. Μεγίστης [Καστελλόριζου] – Ρω – Στρογγύλης), και τη Λιβύη (λόγω Γαύδου). Παράλληλα όμως, δεν έχει καθορίσει ούτε ΑΟΖ ούτε έχει διαπραγματευθεί για την οριοθέτησή της με την Κύπρο και Τουρκία. Έφτασε σε συμφωνία πριν από μερικά χρόνια με την Αλβανία, η οποία όμως έχει «σταματήσει», έπειτα από ακυρωτική απόφαση του εκεί Ανωτάτου ∆ικαστηρίου. <br /> <br /> Η στρατηγική σημασία του συμπλέγματος της Ν. Μεγίστης (Καστελλόριζου) – Ρω - Στρογγύλης, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία, αναβαθμίζεται. ∆ιαθέτει ΑΟΖ γιατί διαθέτει οικονομική δραστηριότητα, και επιπλέον συμπίπτει με την οριοθέτηση της ελληνικής, κυπριακής και αιγυπτιακής ΑΟΖ, γεγονός που η Τουρκία το εκλαμβάνει ως αποκοπή της από την Ανατολική Μεσόγειο. <br /> <br /> <br /> Πιο συγκεκριμένα, η ολοκλήρωση αυτής της οριοθέτησης έχει τα εξής χαρακτηριστικά: <br /> <br /> <br /> α. Εμποδίζει την Τουρκία να έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο . Εκτιμάται ότι η Τουρκία ζήτησε από την Αίγυπτο να μην λάβει υπόψη της στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα το σύμπλεγμα των νήσων Μεγίστης (Καστελλόριζου) - Ρω - Στρογγύλης.<br /> <br /> β. ∆ημιουργεί Ενιαίο Θαλάσσιο Χώρο μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, τον οποίο προτίθεται να αναγνωρίσει το Ισραήλ. Τούτο προσθέτει στο Ισραήλ «ενδοχώρα» (στρατηγικό βάθος – strategic depth), αλλά και αποτελεί σημαντικό διάδρομο για υποθαλάσσιους ενεργειακούς αγωγούς προς τη ∆ύση - Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), μέσω της Ελλάδας. Συνεπώς, η δήλωση του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών (ΥΠΕΞ), Ahmet Davutoglu περί Καστελλόριζου («ανήκει στη Μεσόγειο!»), παραμονές της επίσκεψής του στην Ελλάδα, και οι νευρικές αντιδράσεις, στη συνέχεια, της τουρκικής διπλωματίας με ενέργειες ιταλικού πλοίου καταβύθισης καλωδίων στην ελληνική ΑΟΖ του συμπλέγματος της νήσου Μεγίστης (Καστελλόριζου), προδίδουν την ανησυχία της Τουρκίας και τις πραγματικές της προθέσεις να καθηλώσει τη στρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας σε σχέση με το Ισραήλ, τη Βόρεια Αφρική και τον Ισλαμικό Κόσμο.<br /> <br /> Σύμφωνα με τον Χρήστο Ροζάκη, «η τουρκική άποψη ότι το σύμπλεγμα της νήσου Μεγίστης (Καστελλόριζου) δεν δικαιούται ούτε υφαλοκρηπίδα, ούτε ΑΟΖ, εκτός του ότι την απομονώνει από τα υπόλοιπα ελληνικά γειτονικά νησιά, των οποίων οι ακτές συνιστούν γραμμές βάσης, αγνοώντας τη σωρευτική επίδρασή τους στη διαμόρφωση μιας οριοθετικής γραμμής ανάμεσα στις χώρες στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, στηρίζεται, προέρχεται κατά τα φαινόμενα σε μια διαφορετική ερμηνεία του ∆ιεθνούς ∆ικαίου της Θάλασσας. Πιθανόν, να προέρχεται από μια ατυχή μεταγωγή των διδαγμάτων της διαιτητικής απόφασης των Νησιών της Μάγχης (Channel British Islands Jersey, Guernsey and Alderney, Ηνωμένο Βασίλειο - Γαλλία, 1971), τα οποία αφορούσαν την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία. Στην υπόθεση εκείνη τα βρετανικά νησιά της Μάγχης, που βρίσκονται πλησιέστατα στις γαλλικές ηπειρωτικές ακτές δεν μετέβαλαν, με την παρουσία τους, την εφαρμογή της μέσης γραμμής - γραμμής ίσης απόστασης, που καθορίζεται από τις ηπειρωτικές ακτές των δύο κρατών. Στα νησιά αυτά, το διαιτητικό δικαστήριο, έδωσε απλά μια ζώνη 12 μιλίων από τις ακτές τους, για όλες τις χρήσεις».<br /> <br /> <br /> Η περίπτωση, όμως, του συγκροτήματος της Μεγίστης (Καστελλόριζου) – Ρω - Στρογγύλης είναι διαφορετική . Η νήσος Μεγίστη (Καστελλόριζο) είναι το μόνο ελληνικό έδαφος απέναντι από τις τουρκικές ακτές, και η μόνη ομοιότητά του με τα βρετανικά νησιά είναι ότι βρίσκεται κοντά στο τουρκικό ηπειρωτικό έδαφος. Αλλά αυτό το δεδομένο δεν στερεί από τη νήσο Μεγίστη (Καστελόριζο) το δικαίωμα να απολαμβάνει τις θαλάσσιες ζώνες που δικαιούνται τα νησιά από το ∆ιεθνές ∆ίκαιο. Η Σύμβαση του 1982 για το ∆ίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφος 2)<br /> ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει για την ΑΟΖ τα ίδια επιχειρήματα που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι, δηλαδή, τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι «κάθονται» πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας γιατί η ΑΟΖ δεν έχει κανένα γεωλογικό «παρελθόν». Κατά συνέπεια στην οριοθετική διαδικασία της ελληνικής ΑΟΖ το σύμπλεγμα των νήσων Μεγίστης (Καστελλόριζου) - Ρω - Στρογγύλης θα πρέπει να υπολογιστεί. Όμως μέχρι σήμερα, η Τουρκία αντιτίθεται στην καθιέρωση ΑΟΖ στα ανατολικά και νοτιοανατολικά της Κρήτης και στο νοτιοανατολικό Αιγαίο (μεταξύ Ρόδου, Κρήτης), ενώ εκτιμάται ότι είναι διατεθειμένη να ζητήσει την καθιέρωση ΑΟΖ στη δική της περιοχή στην Ανατολική Λεκάνη της Μεσογείου.<br /> <br /> <br /> Στο πλαίσιο αυτό, η Τουρκία έχει εκδώσει τη ναυτική αγγελία NAVTEX 545/8, το Νοέμβριο του 2008, με την οποία καθόριζε στη δική της δικαιοδοσία ένα μεγάλο ορθογώνιο χώρο νοτίως του συμπλέγματος της Ν. Μεγίστης (Καστελλόριζου) – Ρω – Στρογγύλης, μέχρι και Κύπρου για γεωφυσικές έρευνες, τονίζοντας ότι η Κύπρος αποτελείται από δύο κράτη και η δε αποκαλούμενη «νότιος» Κύπρος έχει μόνο μία περιορισμένη ΑΟΖ. Πρόσφατα δε, προχώρησε σε νέα κοινοποίηση της απόφασής της, να προβεί στη διενέργεια ερευνών φυσικού αερίου- πετρελαίου στην Ανατολική Μεσόγειο, το 2012. Είναι πιθανόν να κινηθεί, εφαρμόζοντας τη «∆ιπλωματία των Κανονιοφόρων» («Gunboat Diplomacy») για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ μεταξύ της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου (ειδικά δυτικά, στη θαλάσσια περιοχή του Ακρωτηρίου Ακάμας - Αρναούτη-Πάφου), κλιμακώνοντας περαιτέρω τη στάση της σε ένα ζήτημα που μπορεί να οδηγήσει σε γενικευμένη ένταση στην ευρύτερη περιοχή. Επισημαίνουμε όμως, ότι η Τουρκία και η Βενεζουέλα είναι δύο κράτη που δεν υπέγραψαν την Σύμβαση για το ∆ίκαιο της Θάλασσας του 1982 και αρνούνται μέχρι σήμερα να προσχωρήσουν σ' αυτήν. Το πρόβλημά τους είναι παρόμοιο γιατί και τα δύο κράτη έχουν μπροστά στις ακτές τους νησιά που δεν τους ανήκουν και τα οποία έχουν δική τους ΑΟΖ, όπως ορίζει το άρθρο 121 της Συνθήκης του ∆ίκαιου της Θάλασσας.<br /> <br /> Οι υπόψη ενέργειες της Τουρκίας αποτελούν πρόκληση εναντίον των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και η βάση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι η ανυπόστατη, με βάση το ∆ίκαιο της Θάλασσας, παραδοχή ότι η περιοχή του συμπλέγματος της Ν. Μεγίστης (Καστελλόριζου) – Ρω - Στρογγύλης δεν δικαιούται Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Το πρόβλημα της Τουρκίας είναι ότι έχει πολύ περιορισμένα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο Πέλαγος, μιας και απέναντι από τις ακτές της υπάρχουν ελληνικά νησιά που διαθέτουν δική τους ΑΟΖ. <br /> <br /> Στο ήδη τεταμένο διπλωματικό και στρατιωτικό κλίμα, οι ΗΠΑ εμπλέκονται πιο αποφασιστικά και κατευναστικά για το ζήτημα, με δήλωση της εκπρόσωπου του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών, στις 9 Σεπτεμβρίου 2011, ότι οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της Κύπρου θα πρέπει να μοιραστούν ισομερώς ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Επιπρόσθετα, η ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Hillary Clinton, κατέστησε σαφές σε όλους τους τόνους ότι η Κύπρος έχει δικαίωμα να αξιοποιήσει το θαλάσσιο πλούτο της. <br /> <br /> Παράλληλα, η επίσκεψη του τότε Έλληνα ΥΠΕΞ, Σταύρου Λαμπρινίδη στις ΗΠΑ (Οκτώβριος 2011), και η συνάντησή του με την ομόλογό του Hillary Clinton αποδεικνύει πως η ισορροπία ισχύος στην περιοχή τείνει να μεταβληθεί. Οι δύο πλευρές διαπίστωσαν μεταξύ των άλλων, ταύτιση απόψεων στο Κυπριακό, με έμφαση στις εξελίξεις στον τομέα των υδρογονανθράκων. Τέλος, η ΥΠΕΞ των ΗΠΑ σε ομιλία της, στις 30 Οκτωβρίου 2011, στο ετήσιο συνέδριο του Αμερικανό - Τουρκικού Συμβουλίου (American-Turkish Council), τόνισε ξανά σχετικά με τις έρευνες της Κυπριακής ∆ημοκρατίας για φυσικό αέριο εντός της ΑΟΖ της, «ότι ενώ αναγνωρίζουμε το δικαίωμα της Κυπριακής ∆ημοκρατίας να διεξάγει έρευνες για φυσικούς πόρους στην ΑΟΖ της, μαζί και με τη βοήθεια αμερικανικών εταιρειών, προσβλέπουμε στο να επωφεληθούν και οι δύο πλευρές από την διανομή των πόρων στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης». <br /> <br /> <br /> Επίσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες (επίσκεψη Προέδρου Barack Obama στην Άγκυρα, Απρίλιος 2009), θεωρούν ότι η Τουρκία διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο σε τέσσερις περιοχές αυξανόμενης στρατηγικής σημασίας: τη Μέση Ανατολή, τον Περσικό Κόλπο, τον Καύκασο – Κεντρική Ασία και την Ευρώπη. Αλλά όμως, σε μια εποχή που το ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις, όπως το Αφγανιστάν, την αστάθεια σε χώρες της Αραβικής Άνοιξης (Αίγυπτος – Λιβύη), τη Συρία και μελλοντικά ίσως στο Ιράν - Νοτιοανατολική Ασία και στο μετά- σοβιετικό χώρο, το τελευταίο πράγμα που χρειάζονται οι ΗΠΑ, είναι μια νέα κρίση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Όλα αυτά, και με τη στροφή της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που ασπάζεται την ιδέα της ανασυγκρότησης της νέο-οθωμανικής ταυτότητας, ενισχύουν την αντίληψη ότι η Τουρκία πιθανόν δεν είναι ένας φυσικός σύμμαχος της ∆ύσης. Υπό αυτή την έννοια, τόσο η Τουρκία όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργούν ερωτηματικά ο ένας προς τον άλλον σχετικά με τις αντίστοιχες ταυτότητές τους, αλλά και τον περιφερειακό και παγκόσμιό τους ρόλο. Συνεπώς, ενισχύεται η αντίληψη περί τουρκικού πολιτικού αινίγματος και ευρωπαϊκής θεσμικής κρίσης.<br /> <br /> Βέβαια, το ζήτημα της Ελληνικής ΑΟΖ είναι άμεσα συνδεδεμένο με μια νέα στρατηγική ιδέα του ελληνικού ΥΠΕΘΑ, τη «Μόνιμη ∆ιαρθρωμένη Συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου» και του ∆ΕΑΧ στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε αυτόν τον όρο αναφέρθηκε σε διεθνές επίπεδο ο πρώην Υπουργός Εθνικής Άμυνας (ΥΕΘΑ), Ευάγγελος Βενιζέλος, κατά την ομιλία του ενώπιον της άτυπης Συνόδου των Υπουργών Άμυνας των κρατών μελών – και υποψηφίων κρατών – της Ε.Ε., στις 16 Σεπτεμβρίου 2010, χωρίς να υπάρξει καμιά αντίδραση ή σχολιασμός ακόμα και από την Τουρκία, η οποία ήταν παρούσα στη Σύνοδο. Βέβαια, την επικαλέστηκε στη Βουλή των Ελλήνων στις 18 Οκτωβρίου 2009, στην Κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων στις 8-10 ∆εκεμβρίου 2009 («......το μείζον ζήτημα της εθνικής μας πολιτικής που είναι το Κυπριακό, αλλά και συνολικότερα για την εθνική μας στρατηγική, για την πολιτική άμυνας, για τον τρόπο με τον οποίο χειριζόμαστε οι δύο χώρες τα ζητήματα της μόνιμης διαρθρωμένης αμυντικής μας συνεργασίας που εκτείνεται στον ενιαίο γεωγραφικό χώρο στον οποίο βρισκόμαστε και που είναι ο χώρος της ανατολικής Μεσογείου, μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως μετά την κύρωση και τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης της Λισαβόνας»), στη συνέντευξή του μετά την παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου 2010 στη Λευκωσία και σε ομιλία του προς τα στελέχη και το προσωπικό της 95 Α∆ΤΕ, στη Ρόδο, την 28η Ιανουαρίου 2011.<br /> <br /> <br /> Η Μόνιμη ∆ιαρθρωμένη Συνεργασία, που περιλαμβάνεται στο Κεφάλαιο της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας της Συνθήκης της Λισαβόνας, προβλέπει, ότι, εφόσον κάποιες χώρες-μέλη επιθυμούν να συνεργασθούν στο τομέα της ασφάλειας και άμυνας, σε βαθμό μεγαλύτερο των όσων προβλέπει η Συνθήκη, μπορούν να το πράξουν κάτω από κάποιες προϋποθέσεις. Οι χώρες που θα συνεργασθούν έχουν πρόθεση να αυξήσουν μέσα από τη συνεργασία τις αμυντικές τους δυνατότητες και η Ε.Ε. θα έχει μια μεγαλύτερη και πιο ισχυρή δεξαμενή άντλησης δυνάμεων και μέσων για τις ειρηνευτικές της επιχειρήσεις. <br /> <br /> <br /> Εκτιμάται ότι η επιστροφή σε μια σχέση υψηλής έντασης, όπως στη δεκαετία του 1990, επίσης δεν θεωρείται ιδιαίτερα πιθανή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί και να αποκλειστεί μια γενικευμένη στρατιωτική σύγκρουση. Όμως δημιουργείται ένας έντονος προβληματισμός για τη δήλωση του πρώην ΥΕΘΑ, Ευάγγελου Βενιζέλου, κατά την ομιλία του προς τους Σπουδαστές και τους Αξιωματικούς της Ανωτάτης ∆ιακλαδικής Σχολής Πολέμου (Α∆ΙΣΠΟ), στις 12 ∆εκεμβρίου 2010, ότι «...δεν πιστεύουμε ότι έχει πιθανότητες εφαρμογής ένα σενάριο γενικευμένης στρατιωτικής σύρραξης Ελλάδας-Τουρκίας στον Έβρο, το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο. Αλλά πρέπει τα θέματα να διευθετηθούν συνολικά για να πάψουμε να έχουμε έναν εθνικό αμυντικό σχεδιασμό που περιλαμβάνει και αυτό το ενδεχόμενο».<br /> <br /> <br /> Επισημαίνουμε ότι στις 4 Ιουνίου 2010, σε ομιλία του πάλι στην Α∆ΙΣΠΟ, τονίζει με έμφαση: «ο στρατηγικός διοικητής πολλές φορές καλείται να αντιμετωπίσει προβλήματα, τα οποία εξελίσσονται σε τακτικό επίπεδο, έχουν επεισοδιακό και σημειακό χαρακτήρα. Και πρέπει η διαχείριση των τακτικών κρίσεων να έχει τεράστιο επιχειρησιακό και στρατηγικό βάθος. ∆ιότι όλα κρίνονται σε πραγματικό χρόνο, με πάρα πολύ μεγάλη συντομία και πάρα πολύ μεγάλη ένταση». Τέλος, σε πρόσφατη ομιλία του και ο πρώην ΥΕΘΑ Παναγιώτης Μπεγλίτης σε ημερίδα του ΥΠΕΞ επανέλαβε ότι «για μας το δόγμα απέναντι στην Τουρκία είναι ένα δόγμα αμυντικό και συγχρόνως αποτρεπτικό. Ένα δόγμα που λειτουργεί ανασχετικά στην όποια προσπάθεια της Τουρκίας να κερδίσει σημεία, γιατί εκτιμούμε και στρατιωτικά ότι η όποια κρίση με την Τουρκία δεν θα πάρει τη μορφή ενός γενικευμένου πολέμου, αλλά θα πάρει τη μορφή, κατά πάσα πιθανότητα, μιας σημειακής κρίσης, μιας σημειακής σύγκρουσης. Άρα, πρέπει να προσαρμόσουμε και το δόγμα μας προς ένα τέτοιο ενδεχόμενο σενάριο». <br /> <br /> Οι παραπάνω θέσεις του πρώην ΥΕΘΑ και νυν Αντιπροέδρου της Ελληνικής Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών φαίνεται ότι αποτέλεσαν τις «Κατευθυντήριες Οδηγίες» για τον σχεδιασμό της νέας ΠΕΑ 2011, της νέας ∆ομής ∆υνάμεων, με αποτέλεσμα τη δραστική περικοπή των οροφών των Κλάδων (ΣΞ, ΠΝ, ΠΑ) σε προσωπικό, υλικό και μέσα, και τελικά τη διεξαγωγή από τις Ελληνικές Ένοπλες ∆υνάμεις αποκλειστικά και μόνο επιχειρήσεων χαμηλής έντασης (Low Intensity Conflict - LIC) και όχι υψηλής έντασης (High Intensity Conflict - HIC). ∆ηλαδή, οι Ελληνικές Ένοπλες ∆υνάμεις, υπό το φάσμα της παρούσης δεινής οικονομικής κρίσης της χώρας και την έλλειψη σοβαρής Πολιτικής Άμυνας-Ασφάλειας, υφίστανται σημαντικό κίνδυνο ώστε να μετασχηματιστούν σε «διευρυμένη Εθνοφυλακή»! <br /> <br /> Από την άλλη πλευρά, ο έγκριτος στρατηγικός αναλυτής και δημοσιογράφος, Μάνος Ηλιάδης, σε πρόσφατη ανάλυσή του τονίζει με ιδιαίτερη έμφαση και καυστικότητα ότι από το τέλος του έτους 2009 παρατηρείται μια συνειδητή πορεία προς κατάργηση του αμυντικού μηχανισμού της Ελλάδας, ή τουλάχιστον απομείωσεώς του, σε βαθμό που οι Ένοπλές της ∆υνάμεις να είναι πλέον πλήρως ανίκανες να υλοποιήσουν την όποια Πολιτική Εθνικής Άμυνας. Βέβαια, οι συνεχείς και χωρίς κανένα προγραμματισμό περικοπές του αμυντικού προϋπολογισμού και ο περίφημος «εξορθολογισμός των αμυντικών δαπανών» από το δίδυμο Βενιζέλου - Μπεγλίτη οδηγούν ταχύτατα τις Ελληνικές Ε∆ στη μετάπτωσή τους προς μια απλή «Εθνοφρουρά», με ανάλογη φυσικά προσαρμογή της ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής της χώρας «επί το ρεαλιστικότερον». Όπως ακριβώς εφαρμόζεται η Ρεαλιστική θεωρεία του Θουκυδίδη! <br /> <br /> Επισημαίνουμε όμως, ότι σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, το ∆ΕΑΧ, έχει διαγραφεί από την ΠΕΑ του 2011, ενώ αυτό υπήρχε στην ΠΕΑ του 2005 αλλά και την προηγούμενη του 1996, και έχει πλέον αντικατασταθεί με τον όρο της Μόνιμης ∆ιαρθρωμένης Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας και Κύπρου. Στη νέα ΠΕΑ 2011, δεν προβλέπεται πλέον ο από βορρά κίνδυνος, ενώ για την υπαρκτή εξ’ ανατολών απειλή δίνει, καταρχήν, τα χαρακτηριστικά σημειακής σύγκρουσης (Αιγαίο – Ανατολική Μεσόγειο), ενώ υπολογίζεται και η ανάγκη των διεθνών συμμετοχών. Φαίνεται ότι αυτό αποτελεί και την ελληνική αντίδραση στο τουρκικό σχέδιο «BALYOZ», στο βόρειο Έβρο, δηλαδή σε μια «σημειακή κρίση - σύγκρουση»! <br /> Συνεπώς, η Ελληνική κυβέρνηση και η (τότε) στρατιωτική ηγεσία, φαίνεται να είχαν αποδεχθεί την εκτίμηση του πρώην ΥΕΘΑ, ότι δηλαδή αποκλείεται να πραγματοποιηθεί υψηλής έντασης ένοπλη στρατιωτική σύγκρουση, παρά μόνο σημειακή –τούτο αναφέρει η ΠΕΑ 2011 την οποία ενέκριναν στο Συμβούλιο Άμυνας (ΣΑΜ)= μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, δύο κρατών - μελών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Φυσικά, έτσι συνέβη και το 1974!<br /> Σύμφωνα όμως και με τη θεωρία των ∆ιεθνών Σχέσεων, οι Κρίσεις διακρίνονται σε:<br /> <br /> -Προσχηματικές κρίσεις, δηλαδή κρίσεις που προκαλούνται από κάποιο κράτος προκειμένου αυτό να δικαιολογήσει την έναρξη εχθροπραξιών τις οποίες έχει ήδη προσχεδιάσει (όπως, η κρίση του διαδρόμου του Ντάντσιχ το 1939). <br /> <br /> -∆ευτερογενείς κρίσεις, δηλαδή κρίσεις με τρίτα μέρη που κάποιο κράτος αντιμετωπίζει ενόσω βρίσκεται σε εχθροπραξίες με τον κύριο αντίπαλό του (όπως, η κρίση του επιβατηγού «Λουζιτάνια» το 1915, και η βύθισή του από το γερμανικό υποβρύχιο U20 επέφερε την είσοδο των ΗΠΑ κατά των Κεντρικών Αυτοκρατοριών). <br /> <br /> -Κρίσεις αμφισβήτησης δεσμεύσεων - δικαιωμάτων, δηλαδή κρίσεις όπου μια δέσμευση που έχει αναλάβει ο αντίπαλος (π.χ. να μην επιτρέψει την εγκατάσταση ορισμένων οπλικών συστημάτων σε μία συγκεκριμένη περιοχή) τίθεται υπό ενεργό αμφισβήτηση, αναμένοντας υποχώρησή του (όπως η κρίση των πυραύλων της Κούβας το 1962). <br /> <br /> Οι ελληνοτουρκικές κρίσεις από το 1974 και ύστερα εντάσσονται στην τρίτη κατηγορία (κρίσεις αμφισβήτησης δεσμεύσεων – δικαιωμάτων). <br /> Όλες αυτές οι κρίσεις ξεκίνησαν με την Τουρκία να θέτει υπό αμφισβήτηση ελληνικά δικαιώματα στο Αιγαίο (υφαλοκρηπίδα, κυριαρχία βραχονησίδων) και να προσπαθεί να εξαναγκάσει την ελληνική πλευρά σε υποχώρηση. Καθώς εκτιμάται ότι η Τουρκική πολιτική των διεκδικήσεων θα συνεχιστεί, θα πρέπει να αναμένουμε την περαιτέρω εμφάνιση τέτοιου είδους κρίσεων.<br /> <br /> Σε στρατιωτικό επίπεδο είναι γνωστό σε όλους μας το «Θερμό Επεισόδιο» όπως αναφέρεται και με τη Νατοϊκή στρατιωτική ορολογία ως «Σύγκρουση Χαμηλής Έντασης» και φυσικά όχι ως Σημειακή κρίση. <br /> <br /> Εκτιμάται ότι, ο «Ενιαίος Χώρος Ελλάδας και Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο», έχει την πρόθεση να ενοποιήσει την Ελλάδα και Κύπρο μέσω των δύο ΑΟΖ, εφόσον η νήσος Μεγίστη (Καστελλόριζο) συμπεριληφθεί, θέτοντας και τις βάσεις για την εκμετάλλευση του υπάρχοντος φυσικού ενεργειακού πλούτου της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής. Όμως αυτό δεν προσθέτει τίποτα περισσότερο στον τομέα άμυνας – ασφάλειας μεταξύ των δύο κρατών-μελών του ΟΗΕ και της Ε.Ε. (Ελλάδας και Κύπρου), και αποτελεί ουτοπία η παραπάνω διατύπωσή του, εφόσον μέχρι τώρα δεν έχει οριοθετηθεί ακόμη η ελληνική ΑΟΖ και δεν έχει επικυρωθεί από τη Βουλή των Ελλήνων. <br /> Η άσκηση ενεργειακής πολιτικής με βάση το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας είναι βέβαιο ότι θα συναντήσει εμπόδια εξαιτίας της εκδήλωσης των τουρκικών διεκδικήσεων, σήμερα μάλιστα που η τουρκική εξωτερική πολιτική τείνει να αυτονομηθεί περισσότερο από την επιρροή της ∆ύσης και που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη το νέο – οθωμανικό πολιτικό πρόγραμμα της Άγκυρας, το οποίο εποφθαλμιά ως σφαίρα επιρροής, τις κτήσεις της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br /> <br /> <br /> Το χωροταξικό πεδίο - κλειδί, το οποίο λειτουργεί προσδιοριστικά για την ανάπτυξη της νέας ενεργειακής πολιτικής της Ελλάδας είναι οπωσδήποτε η περιοχή της Μεγίστης (Καστελλόριζου), μια περιοχή την οποία η επιθετική στρατηγική των τουρκικών διεκδικήσεων τη φέρνει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος<b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"><b style="font-style: italic!important;"> .</b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b></b><br /> <a href="http://www.onalert.gr/">πηγή</a>

Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου-ΑΟΖ και "διπλωματία των κανονιοφόρων".

του Ταξχου ε.α Πολυχρόνη Ναλμπάντη Το ∆όγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (∆ΕΑΧ), η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και η ...

Διαβάστε την συνέχεια

Υποκρισία Ευρωπαίων-ΗΠΑ για τους ελληνικούς εξοπλισμούς και οι "μεσάζοντες"

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" height="353" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/AEROPLANA/F16/cache/f16shadows-474x303.jpg" width="600" /></div><br /> <br /> <br /> Η υποκρισία Ευρωπαίων και Αμερικανών για τα θέματα που έχουν να κάνουν με τους ελληνικούς εξοπλισμούς περισσεύει και εκνευρίζει τους Έλληνες πολίτες,που βλέπουν αυτούς τους ίδιους που μας κουνάνε επιδεικτικά το δάχτυλο,να προσπαθούν ακόμη και τώρα να προωθήσουν τα εξοπλιστικά τους συμφέροντα.<br /> <br /> «H Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν διαθέτει καμία αρμοδιότητα όσον αφορά τις εθνικές αποφάσεις για τις αμυντικές δαπάνες» δήλωσε ο επίτροπος, αρμόδιος για θέματα διεύρυνσης Στέφαν Φούλε, απαντώντας σε ερώτηση του Έλληνα ευρωβουλευτή , Νίκου Χουντή. Το ίδιο θα απαντούσαν προφανώς και οι Αμερικανοί αν τους ετίθετο το ίδιο ερώτημα.<br /> <br /> Κι όμως σε πολυτελή γραφεία πέριξ του ΥΕΘΑ ,όπου στεγάζονται μεγαλοστελέχη ευρωπαϊκών και αμερικανικών αμυντικών κολοσσών οι συζητήσεις για τα επόμενα “εξοπλιστικά” που θέλουν να “ξεφορτώσουν” στην Ελλάδα,έχουν αρχίσει και “φουντώνουν”.Κάποιοι έχουν αρχίσει κι εμφανίζονται σε ραντεβού σε καφέ του Ν.Ψυχικού για τις σχετικές δημόσιες σχέσεις.<br /> <br /> Για να μην παρεξηγηθούμε και για να πούμε ανοιχτά την άποψή μας:η Ελλάδα πρέπει να εξοπλιστεί,αλλά όπως επιβάλουν οι ανάγκες της και τα σχέδιά της κι όχι όπως θέλουν οι δανειστές και οι αμυντικοί κολοσσοί Ευρώπης και ΗΠΑ.<br /> <br /> Ποια είναι τα σενάρια που ήδη κυκλοφορούν;<br /> <br /> •Οι Αμερικανοί πηγαινοέρχονται στο ΥΕΘΑ προσπαθώντας να μας πείσουν ότι πρέπει να εκσυγχρονίσουμε τα F 16 Block 50. Για τα οποία ακόμη δεν έχουμε εξασφαλίσει κινητήρες.Επιπλέον γράφτηκε και δεν διαψεύστηκε ότι ενδέχεται να πάρουμε τρία F 16 για αναπλήρωση απωλειών.Κάτι που δεν είναι κακό αρκεί να μην κοστίσει “ο κούκος αηδόνι”,όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις.<br /> <br /> •Οι Γάλλοι επιμένουν να “σπρώχνουν” μέσω “διαρροών” και “πληροφοριών” ότι το πρόγραμμα των φρεγατών Fremm είναι ακόμη “ζωντανό”. Πρόγραμμα που θα είχε ενδιαφέρον αν υπήρχαν χρήματα -θα πάει 6 έως 7 δις- και αν είχαν λυθεί τα πολλά και σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν στην Πολεμική Αεροπορία.<br /> <br /> •Στον ορυμαγδό των σεναριών κάποιοι “κολλάνε” ,το πρόγραμμα προμήθειας τεθωρακισμένων BMP-3 από τη Ρωσία,το οποίο είχε “ενταφιάσει” επί υπουργίας του ο Ε.Βενιζέλος, δίνοντας “ζωή” βέβαια στη συνέχιση των παραγγελιών γερμανικών υποβρυχίων!<br /> <br /> Η πολύ σοβαρή οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα θα μπορούσε να είναι ευκαιρία και για το θέμα των εξοπλισμών,οι οποίοι έχουν κατηγορηθεί -σε σημείο υπερβολής κι επειδή έκρυβαν …άλλα “πάρτυ”- για την οικονομική κατηφόρα που πήραμε. Θα ήταν και μπορεί να γίνει ευκαιρία αν επιτέλους σοβαρευτούμε και αντιμετωπίσουμε με πραγματικά εθνικά κριτήρια τι και γιατί το αγοράζουμε. Δεν είναι δύσκολο. Αρκεί να απαντήσουν αυτοί που θα κληθούν -όταν θα έρθει η ώρα- σε μερικά απλά ερωτήματα:<br /> <br /> •Από τι κινδυνεύουμε<br /> <br /> •Πως θα αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο<br /> <br /> •Τι μας λείπει και τι μας χρειάζεται για να αντιμετωπίσουμε τις απειλές<br /> <br /> Όλα τ΄ άλλα είναι σενάρια που εξυπηρετούν μόνο όσους θέλουν να “ξεστοκάρουν” τις αποθήκες τους και να όσους περιμένουν της “προμήθειά” τους.<br /> <br /> Ο ΥΕΘΑ Δ.Αβραμόπουλος ,θέλοντας να απαντήσει σε χθεσινό δημοσίευμα είπε μεταξύ άλλων:<br /> <br /> “Όπως έχω δηλώσει και στην Επιτροπή Εξοπλισμών της Βουλής, ουδεμία νέα προμήθεια πρόκειται να γίνει, λόγω της δημοσιονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα. Ούτε λεφτά υπάρχουν, ούτε και πρόθεση.<br /> <br /> Η πολιτική του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας είναι η διασφάλιση του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων και η συντήρηση της υπάρχουσας υποδομής τους. Και για τον σκοπό αυτό έχουμε έγκαιρα φροντίσει».<br /> <br /> Δεν υπάρχει καμία αντίρρηση σ΄ αυτά που αναφέρει στη δήλωσή του ο ΥΕΘΑ. Ελπίζουμε ότι θα τα τηρήσει χωρίς καμία παρέκκλιση όταν θα αρχίσει να δέχεται πολλές και μεγάλες πιέσεις από "συμμάχους","φίλους","δανειστές" και τους "μεσάζοντες" που δεν υπάρχουν ως γνωστόν μόνο ...στη πατάτα και τα πορτοκάλια.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/">πηγή</a>

Υποκρισία Ευρωπαίων-ΗΠΑ για τους ελληνικούς εξοπλισμούς και οι "μεσάζοντες"

Η υποκρισία Ευρωπαίων και Αμερικανών για τα θέματα που έχουν να κάνουν με τους ελληνικούς εξοπλισμούς περισσεύει και εκνευρίζει τους Έλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Άτυπο αφοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων εξήγγειλε ο ΥΕΘΑ Δ.Αβραμόπουλος!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/AvramoMalakiesXL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="356" src="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/AvramoMalakiesXL.jpg" width="600" /></a></div><br /> <b>Σε αυτή τη χώρα, δυστυχώς έχουμε ένα «ταλέντο»: Να ξεφτιλίζουμε όλα τα σοβαρά ζητήματα και θέματα. Και βέβαια, πρωταγωνιστές σε αυτό τον άτυπο διαγωνισμό ξεφτιλίσματος των πάντων, ο οποίος κατέληξε φυσικά στην ουσιαστική υποδούλωση της χώρας σε άγνωστες δυνάμεις (γιατί κανείς δεν ξέρει ποιοι τελικά κρύβονται από πίσω) είναι οι πολιτικοί, οι οποίοι ειδικά στο θέμα της ασφάλειας της χώρας δίνουν πραγματικό ρεσιτάλ. </b><br /> <b>Και πραγματικά, είναι να απορεί κανείς πως με τους υπουργούς Άμυνας των τελευταίων δέκα χρόνων, τα σύνορα δεν έχουν μετακινηθεί προς Δομοκό ή προς Λαμία ή την Μύκονο (για την τελευταία δεν παίρνουμε όρκο γιατί το πεδίο βολής που έχει εγκαταστήσει μόνιμα το τουρκικό Ναυτικό βρίσκεται έξι μίλια από το Τηγάνι στην ανατολική Μύκονο). </b><br /> Το τελευταίο, σημερινό κρούσμα <b>αποστολής εξαιρετικά αρνητικών μηνυμάτων σε εχθρούς και φίλους,</b> έλλειψης πολιτικού θάρρους και πάνω απ’όλα έλλειψης ειλικρίνειας, προέρχεται από το νυν υπουργό Εθνικής Άμυνας, Δημήτρη Αβραμόπουλο, ο οποίος ένιωσε την ανάγκη να απαντήσει σε ένα δημοσίευμα εφημερίδας free press (!), το οποίο τον εγκαλούσε <i>"για πληρωμές στα υποβρύχια και για το πρόγραμμα των φρεγατών FREMM".</i> Ας δούμε κατ’αρχήν τη δήλωσή του: <br /> <i>«Το περιεχόμενο του δημοσιεύματος είναι παντελώς ανακριβές, κακόβουλο, συκοφαντικό, αλλά και ύποπτο ως προς την προέλευση των πηγών ‘πληροφόρησης’.</i><br /> <i>Τόσο εις ό, τι αφορά την πληρωμή των υποβρυχίων, που η προμήθειά τους έχει κυρωθεί με νόμο της κυβέρνησης Παπανδρέου (ν.3885/2010), όσο και για κάθε άλλη προμήθεια αμυντικού υλικού, έχουμε καταστήσει σαφές και με δηλώσεις, αλλά και στη Βουλή, ότι καμία πληρωμή δεν πρόκειται να γίνει χωρίς την έγκριση της Επιτροπής Εξοπλισμών της Βουλής. Και για τα υποβρύχια, που αναφέρονται στο άρθρο, καμία πληρωμή δεν έχει γίνει.</i><br /> <i>Εις ό, τι αφορά τις φρεγάτες, καμία επίσης πληρωμή δεν έχει γίνει, ούτε πρόκειται να γίνει. Όπως έχω δηλώσει και στην Επιτροπή Εξοπλισμών της Βουλής, ουδεμία νέα προμήθεια πρόκειται να γίνει, λόγω της δημοσιονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα. Ούτε λεφτά υπάρχουν, ούτε και πρόθεση.</i><br /> <i>Η πολιτική του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας είναι η διασφάλιση του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων και η συντήρηση της υπάρχουσας υποδομής τους. Και για τον σκοπό αυτό έχουμε έγκαιρα φροντίσει».</i><br /> <b>Έχει καταλάβει αυτός και οι σύμβουλοί του τι έγραψε;</b> Κατ’αρχήν υπάρχουν δηλώσεις του ιδίου στην επιτροπή της Βουλής που διαψεύδουν το σύνολο της ανακοίνωσής του. Για τα δύο νέα υποβρύχια έχει δηλώσει ότι <i><b>«Όταν θα ξεκινήσει η ναυπήγηση θα καταβληθούν τα χρήματα»</b></i> και πολύ ορθώς την έκανε αυτή την δήλωση, τονίζοντας μάλιστα ότι θα αναθεωρηθεί (για τρίτη φορά!) η σύμβαση Neptune II, που αρχικά προέβλεπε τον εκσυγχρονισμό των τριών Type 1200/209 και εν συνεχεία την προμήθεια των δύο νέων  Type 214. <br /> Έχουμε πει επανειλημμένα ότι <b>η σύμβαση του Ε.Βενιζέλου ήταν αποικιακή</b> και καλώς θα αναθεωρηθεί. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι του σημείου να λέμε επί της ουσίας ότι <b>δεν μας ενδιαφέρει να εντάξουμε τα δύο νέα υποβρύχια στην δύναμή μας επειδή <i>«Η πολιτική του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας είναι η διασφάλιση του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων και η συντήρηση της υπάρχουσας υποδομής τους»</i> αυτό είναι εθνικά επικίνδυνο. </b><br /> <b>Αρκετά με τα καραγκιοζιλίκια των διαφόρων «πολιτικών ηγεσιών» που αρχικά υπογράφουν συμβάσεις για τις οποίες θα έπρεπε να πάνε φυλακή τουλάχιστον 50 απατεώνες και εν συνεχεία διαχειρίζονται το ζήτημα, όχι με διάθεση επίλυσης και ενίσχυσης της ασφάλειας της χώρας, αλλά με διάθεση «Εγώ δεν ασχολούμαι με τέτοια ζητήματα». </b><br /> <b>Και ειδικά όταν αυτά τα ρημαδο-υποβρύχια έχουν κοστίσει στη χώρα πάνω από 2 δισ. ευρώ σε τιμές έτους 2000.</b><br /> <b>Και ερχόμαστε στις φρεγάτες. Λέει ο υπουργός: «<i>Εις ό, τι αφορά τις φρεγάτες, καμία επίσης πληρωμή δεν έχει γίνει, ούτε πρόκειται να γίνει. Όπως έχω δηλώσει και στην Επιτροπή Εξοπλισμών της Βουλής, ουδεμία νέα προμήθεια πρόκειται να γίνει, λόγω της δημοσιονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα. Ούτε λεφτά υπάρχουν, ούτε και πρόθεση».</i> </b><br /> <b>Θα ήθελε να του επισυνάψουμε τι δήλωσε για το πρόγραμμα πριν μερικές ημέρες στην Επιτροπή της Βουλής; Δε νομίζουμε. Κάνει κρύο και δεν είναι εποχή για στριπτίζ, ειδικά τώρα που ξεκινάει η προεκλογική εκστρατεία. Και πως να γίνει πληρωμή αφού δεν υπάρχει συμβόλαιο;</b><br /> <b>Από εκεί και πέρα αν <i>«ουδεμία νέα προμήθεια πρόκειται να γίνει, λόγω της δημοσιονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα. Ούτε λεφτά υπάρχουν, ούτε και πρόθεση»,</i> καλό είναι να ξεκινήσουμε να συζητάμε επί νέας βάσεως τις σχέσεις μας με την Τουρκία και αυτό το λέμε με πάση γνώση και αντίληψη του τι λέμε. </b><br /> <b>Από την στιγμή που ο ελληνικός λαός, οι Έλληνες πολίτες επιτρέπουν σε τέτοιες πολιτικές ηγεσίες να διαχειρίζονται κορυφαία ζητήματα ασφάλειας με τέτοιο τρόπο (γιατί το πρόβλημα εν τέλει δεν είναι οι πολιτικοί, αλλά οι πολίτες που δέχονται τέτοιες ηγεσίες), ίσως πρέπει να δούμε πως θα υπάρξει ένας συμβιβασμός με την Τουρκία και τι θα παραχωρήσουμε. </b><br /> <b>Γιατί με τέτοια πολιτική ηγεσία (καλά για την στρατιωτική ηγεσία που βρίσκεται στην εξουσία από την 1η Νοεμβρίου, ας μην μιλήσουμε γιατί δεν είναι ώρα για ανέκδοτα), το μόνο που θα συμβεί όταν έρθει η ώρα (γιατί το μόνο βέβαιο είναι ότι θα έρθει) είναι να χύσουμε άδικα το πολύτιμο ελληνικό αίμα, όπως συνέβη στα Ίμια και στην Κύπρο. </b><br /> <b>Εκτός και αν στείλουμε να πολεμήσουν το ένα εκατομμύριο άνεργους με την λογική ότι έχουμε "φτηνό κρέας". Είναι κι αυτό μια λύση.</b><br /> <b>Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η άμυνα της χώρας είναι χαμηλού κόστους υπόθεση. Ούτε ότι δεν έχουν γίνει - και γίνονται - απάτες με αντικείμενο τις προμήθειες της άμυνας. Όπως κάνουν απάτες οι τράπεζες (αλήθεια, έχει καταλάβει ο ελληνικός λαός ότι θα πληρώσει "ζεστά" 40 δισεκατομμύρια από το πακέτο των 130 δισ. στις ιδιωτικές τράπεζες των οποίων οι ιδιοκτήτες θα πίνουν σε ακριβά ποτήρια σαμπάνιας το αίμα του, επάνω στο ντεκ των θαλαμηγών τους;), κάνουν απάτες οι κατασκευαστές, κάνουν απάτες οι φαρμακέμποροι, οι φαρμακευτικές και οτιδήποτε έχει να κάνει με τις προμήθειες του δημοσίου.</b><br /> <b>Δουλειά των πολιτικών είναι να εγκαθιδρύσουν περιβάλλον νομιμότητας. Δουλειά των πολιτικών ΔΕΝ είναι να εκχωρούν τη χώρα είτε υπογράφοντας Μνημόνια, είτε προκαλώντας τεχνητό έλλειμμα ασφάλειας.</b><br /> <b>Με άρματα χωρίς πυρομαχικά, με ΤΟΜΑ που έχουν θωράκιση και ισχύ πυρός ενός ταξί, αλλά και ταχύτητα κάρου, με τον αρχαιότερο πολεμικό στόλο του ΝΑΤΟ (μέσος όρος ηλικίας φρεγατών, πυραυλακάτων και υποβρυχίων τα 30 χρόνια!), με διαθεσιμότητες περί το 30-50% σε όλα τα μέσα των ΕΔ, με ένα στόλο μαχητικών που σε πέντε χρόνια το 50% θα αποτελεί ένα ωραιότατο στατικό έκθεμα και με 8 ώρες πτήσεις των πιλότων μηνιαίως δεν πολεμάς, ούτε υπερασπίζεσαι. </b><br /> <b>Κάνεις τουμπεκί και παρακαλάς ο αγάς να σε λυπηθεί…</b>   <br /> <a href="http://www.defencenet.gr/">πηγή</a>

Άτυπο αφοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων εξήγγειλε ο ΥΕΘΑ Δ.Αβραμόπουλος!

Σε αυτή τη χώρα, δυστυχώς έχουμε ένα «ταλέντο»: Να ξεφτιλίζουμε όλα τα σοβαρά ζητήματα και θέματα. Και βέβαια, πρωταγωνιστές σε αυτό τον ...

Διαβάστε την συνέχεια