Ο αγών του(Πούτιν), ο αγών τους(Η.Π.Α.) και η αγωνία της ανθρωπότητας

<a href="https://amynageostratigiki.eu/2022/03/04/%ce%bf-%ce%b1%ce%b3%cf%8e%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%80%ce%bf%cf%8d%cf%84%ce%b9%ce%bd-%ce%bf-%ce%b1%ce%b3%cf%8e%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82%ce%b7-%cf%80-%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7/"><img height="526" src="https://i0.wp.com/amynageostratigiki.eu/wp-content/uploads/2022/03/Instagram-Post-Gaming-Question-Survey-for-Gamers-Streamers-Blue-and-Green-Digital-Technological-3d2-1.png?fit=1080%2C1080&ssl=1" width="762" /></a><br /><br />Γράφει ο <b>Γεώργιος Τορνικάντης</b><br />Οτίτλος του άρθρου δεν έχει επιλεχθεί τυχαίως. Συνειρμικά παραπέμπει στο πολύκροτο βιβλίο του Αδόλφου Χίτλερ, του Αυστριακού πρώην δεκανέα που μέσω της πολιτικής του βούλησης, του πάθους του και λοιπών πολιτικών και ιστορικών παραγόντων τον έφεραν στην εξουσία ως απόλυτο αρχηγό του κράτους (Φύρερ – Fuhrer). Το βιβλίο του υπήρξε προφητικό, όχι λόγω της μεταφυσικής του εμπειρίας ή κάποιας επουράνιας αποκαλύψεως αλλά επειδή κατέγραψε και αποκάλυψε εξ’ αρχής τις προθέσεις του, τις επιδιώξεις του και τα οράματα του ως Γερμανός και εκφράζοντας την γεωπολιτική αντίληψη της Γερμανίας. Το γεγονός ότι παρά ολίγον να πραγματοποιηθούν τα σχέδια του για την Μεγάλη Γερμανία και την κατοχή της Ευρασίας ίσως να πρέπει να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι κάποιοι πολιτικοί, φορείς και οργανισμοί είτε δεν πήραν στα σοβαρά τα γραφόμενα του, είτε δεν πίστεψαν ότι θα τα κατάφερνε, είτε είχαν συμφέροντα από την κυριαρχία του τουλάχιστον στην αρχή της πορείας του. Αυτό όμως το οποίο μπορούμε να διδαχθούμε από την ιστορία της ανθρωπότητας και από τέτοια ‘’περισπούδαστα’’ έργα, είναι πως κάθε σε κρίσιμη ιστορική περίοδο που εμφανίζεται και πρόκειται να μεταλλάξει τις ζωές μας, έχει προηγηθεί πριν λίγα χρόνια κάποιος ‘’προφήτης’’ αυτής της αλλαγής ή κάποιος ‘’φιλόσοφος’’ που θέλησε να μας ενημερώσει, προετοιμάσει ή μεταπείσει για αυτή την αλλαγή, είτε αυτό λέγεται πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, είτε μεταναστευτική κρίση, είτε πανδημία και παγκοσμιοποίηση.<br /><br />Κάθε έθνος, κάθε κράτος και κάθε λαός οφείλει να δώσει τον δικό του αγώνα επιβίωσης και επικράτησης στην γεωπολιτική σκακιέρα και στην σφαίρα της ιστορίας ώστε να εξασφαλίσει τον δικό του ρόλο του μέσα σε αυτήν και να μπορέσει να διακριθεί με γνώμονα την ισχύ, την επιρροή, τον πολιτισμό, την παραγωγή και την άμυνα της. Η ειδοποιός διαφορά είναι όταν ο αγώνας αυτός είναι επιβίωσης ή κυριαρχίας, αγώνας εξ’ ανάγκης αμυντικός ή εκ φύσεως επιθετικός, αγώνας για το δίκιο και την ασφάλεια ή αγώνας για το κέρδος και την εξουσία.<br />Εκεί αλλάζει ριζικά και το νόημα του αγώνα και η όλη του εννοιολογική σημασία.<br /><br />Ο Αγών του Πούτιν και η επιβίωση της Ρωσίας<br /><br />Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρωσία πέρασε μία δεκαετία σκληρών δοκιμασιών, εσωτερικών οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων και ισχυρού πολιτισμικού σοκ καθώς απώλεσε την ταυτότητα της και τον ρόλο της στην ιστορία. Ο ρωσικός λαός από ‘’αυτοκρατορικός’’ και από ηγετική δύναμη που ήταν, ανταγωνιζόμενη τις Η.Π.Α. και ελέγχοντας την μισή υφήλιο, είδε να χάνει μέρα με τη μέρα τα μέλη της και μέσα σε μία νύχτα να κοιμάται ως Σοβιετικός νικητής του πολέμου και να ξυπνάει ως Ρώσος ηττημένος του ψυχρού πολέμου. Ο μεγαλύτερος πόνος για την Ρωσία δεν ήταν τόσο οι χώρες της Βαλτικής με τις οποίες δεν συνδέεται εξάλλου γλωσσικά και πολιτισμικά ή Τσεχοσλοβακία αλλά η Ουκρανία, η οποία θεωρείται η γενέτειρα της ρωσικής φυλής και η περιοχή που της δίνει πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα (Εύξεινος Πόντος ελληνιστί).<br /><br />Για την πλειοψηφία των Ρώσων, η Ουκρανία είναι κομμάτι της καρδιάς τους και της ιστορίας τους, θεωρούν πως τα σύνορα τους με την Ουκρανία χαράχθηκαν αυθαίρετα και ύπουλα οριζοντίως της Ρωσίας μετά από παραχώρηση του δυτικόφιλου και αλκοολικού Προέδρου Γέλτσιν, ο οποίος θεωρήθηκε πράκτορας των Η.Π.Α. και τον οποίον πότισαν βότκα για να τα δεχθεί (ρωσική φήμη) και κανένας Ρώσος πολίτης δεν επιθυμεί πόλεμο με την Ουκρανία διότι την θεωρεί κομμάτι του εαυτού της και πως η Ουκρανία είναι θύμα της αμερικανικής πολιτικής της, όπως υπέδειξε και η τελευταία έρευνα του Carnegie Center.<br /><br />Πέρα όμως από τον ‘’αγαθό’’ λαό, τον πολιτισμό και την ιστορία, υπάρχει πάντα η γεωπολιτική και η γεωστρατηγική, η οποία διαπνέεται από τους δικούς της γεωφυσικούς κανόνες και από το δικό της γεωφυσικό δίκαιο, τα υπόλοιπα αποτελούν παράμετροι της γεωπολιτικής και διαστάσεις της γεωστρατηγικής στην σφαίρα επιβίωσης και κυριαρχίας. Η γεωπολιτική θέση της Ρωσίας οριοθετημένη από τον Βρετανό Χάρoλντ Μακίντερ ως Heartland (καρδιά της γης) λόγω της κατοχής ευρείας γης και φυσικών πόρων δίνει την δυνατότητα στην Ρωσία να αποτελεί μια γεωπολιτική δύναμη που πρέπει να παραμένει εγκλωβισμένη και περιορισμένη στο εσωτερικό της ώστε να μην απειλεί τα συμφέροντα των ναυτικών δυνάμεων, των Η.Π.Α. και της Μεγάλης Βρετανίας.<br /><br />Από τη ρωσική πλευρά, ο δρόμος της Ρωσίας έχει αποσαφηνιστεί έναν αιώνα πριν από τον μεγάλο Ρώσο γεωπολιτικό στοχαστή και φιλόσοφο, Νικολάι Ντανιλέφσκι στο ογκώδες και εμβριθές έργο του ‘’Ρωσία και Ευρώπη’’, το οποίο οριοθετεί την θέση και τον ρόλο της Ρωσίας στην ιστορία, στον πολιτισμό, στην οικονομία, στην γεωπολιτική και στην επικράτηση της ως άρχουσα δύναμη. Ακολουθεί τον 21ο αιώνα, ο πρώην στενός σύμβουλος του Πούτιν και εμπνευστής της προσάρτησης της Κριμαίας, Αλεξάντερ Ντούγκιν, ως σύγχρονος φιλόσοφος και γεωστρατηγιστής με το αξιόλογο και δημοφιλές έργο του, ‘’Τέταρτη Πολιτική Θεωρία’’, ο οποίος διατρανώνει διεθνώς πως η Ρωσία έχει επιστρέψει και πως δεν είναι ο ευτελής και ταπεινωμένος εταίρος που συνομιλούσαν οι Αμερικάνοι στα τέλη του 90’ και στις αρχές του 2000, αλλά ο νέος αναγεννημένος και συγκροτημένος Ρώσος, ο οποίος επέστρεψε ώστε να επαναπροσδιορίσει την θέση του στην περιοχή, στον κόσμο και στον τρόπο που τον αντιλαμβάνονται οι άλλοι.<br /><br />Η Ουκρανία για την Ρωσία δεν αποτελεί ένα πεδίο αντιπαράθεσης και ανταγωνισμού, αλλά την καρδιά της Ρωσίας, η οποία χτυπάει γεωπολιτικά και γεωοικονομικά, αφήνοντας τους συναισθηματισμούς και τους ιστορικισμούς στην άκρη η ρωσική ηγεσία και ακολουθώντας την Real Politik πιο πιστά και από τους Γερμανούς επινοητές της. Το Δόγμα Γκερασίμωφ  από έναν Σοβιετικό στρατηγό και στρατηγιστή είναι αρκετό για να μας μυήσει στις θέσεις και στις προθέσεις της ρωσικής ηγεσίας για το ποια είναι τα κίνητρα των κινήσεων των ρωσικών δυνάμεων, ποια είναι τα αδιαπραγμάτευτα συμφέροντα της και ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές της πάλαι ποτέ ‘’κόκκινης’’ Ρωσίας.<br /><br />Ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτν, είναι ένας έμπειρος άνδρας και ένας ψύχραιμος παίκτης της γεωπολιτικής σκηνής, έχει αποδειχθεί εξαιρετικός σκακιστής και έχει δημιουργήσει την φήμη της ισχυρής προσωπικότητας που τον ακολουθεί διεθνώς άνευ αμφιβολίας, αγγίζοντας το κύρος των παλαιών ιστορικών προσωπικοτήτων, όπως του Τσόρτσιλ, του Ντε Γκωλ, του Στάλιν, κλπ. σε αντίθεση με τους προέδρους των δυτικών χωρών, οι οποίες ωχριούν μπροστά του και φαίνεται να αποτελούν απλά μαριονέτες στα χέρια πολυσύνθετων οικονομικών και πολιτικών ομάδων και φορέων μετατρέποντας τους σε τυπικούς διαμεσολαβητές και εκπροσώπους δίχως πυγμή, θέληση και άποψη.<br /><br />Αναντίρρητα, ο Πούτιν είναι μία προσωπικότητα με όλη την σημασία της λέξεως, ανεξαρτήτως θετικής ή αρνητικής χροιάς, ο αγώνας της Ρωσίας στην Ουκρανία και στις ρωσόφωνες περιοχές της είναι αγώνας επιβίωσης και βαθιάς σύνδεσης των δύο χωρών σε ιστορικό, οικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο.<br /><br />Ο Αγών των δημοκρατών και η κυριαρχία των Η.Π.Α.<br /><br />Μετά την εκλογή Μπάιντεν και την επιστροφή των δημοκρατικών στο πολιτικό προσκήνιο των Η.Π.Α. φάνηκε ότι πρόκειται να επιστρέψουμε στο παλιό δόγμα των Αμερικανών περί εκδημοκρατισμού των εθνών, των θεσμών και των οικονομικών συστημάτων τους (διότι αυτή είναι η ουσία του πολιτικού συστήματος) και του μόνιμου, ‘’κακού’’, εθνικού εχθρού της Αμερικής και κατά επέκταση της ανθρωπότητας, την Ρωσία σε αντίθεση με την προηγούμενη κυβέρνηση του Τραμπ, ο οποίος έθετε ως κύριο εχθρό της Αμερικής, την αναδυόμενη και κυρίαρχη Κίνα.<br /><br />Πιστοί στο Δόγμα Μπρεζίνσκι οι δημοκρατικοί Αμερικάνοι έθεσαν ως πρώτη προτεραιότητα τους την επιθετική στρατηγική περικύκλωσης της Ρωσίας μέσω του ΝΑΤΟ και την οικονομική πολιτική κυρώσεων μέσω των οργάνων της, διεθνείς θεσμούς και υποτελή κράτη, με απώτερο σκοπό να αποδυναμώσουν την δυναμικά αναπτυσσόμενη Ρωσία και να της απαγορέψουν την επιστροφή της ως ηγέτιδα δύναμη με ρόλο επιρροής και αντίπαλου δέους. Μετά την επέκταση του ΝΑΤΟ σε όλες τις πρώην ανατολικές σοβιετικές δημοκρατίες παραβιάζοντας τις συμφωνίες μεταξύ Η.Π.Α. και Ρωσίας, την έναρξη πορτοκαλί και άλλων ‘’βελούδινων’’ επαναστάσεων με σκοπό την ανατροπή φιλορωσικών κυβερνήσεων σε γειτονικές χώρες της Ρωσίας, όπως Ουκρανία, Γεωργία, Καζακστάν, κ.α. και τον εμφανή γεωπολιτικό πόλεμο σε ουδέτερες χώρες με αμφότερα συμφέροντα όπως Λιβύη, Συρία, Αρμενία, κ.α. οι Η.Π.Α. αποφάσισαν να δώσουν τον τελικό πλήγμα στην Ρωσία σηματοδοτώντας την αρχή ενός προς το παρών περιφερειακού πολέμου με άγνωστη εξέλιξη μέχρι στιγμής και μελλοντικώς ενός γενικευμένου παγκόσμιου πολέμου με άγνωστες πτυχές.<br /><br />Η Ουκρανία δεν είναι μία απλή γειτονική χώρα, ούτε ένα ακόμη πεδίο σύγκρουσης συμφερόντων αλλά η αυλή της Ρωσίας και ο προθάλαμος της Ρωσίας προς την Ευρώπη. Αρκεί κάποιος να έχει στο μυαλό του τα λόγια του Μπρεζίνσκι για να καταλάβει το μέγεθος της σημασίας της Ουκρανίας και της κίνησης των Η.Π.Α. στην πατρίδα των Κοζάκων:<br />‘’Η Ρωσία χωρίς την Ουκρανία είναι μία μεγάλη χώρα. Η Ρωσία με την Ουκρανία είναι αυτοκρατορία.’’<br /><br />Οι ηγεμονικές τάσεις των Η.Π.Α. και οι γεωπολιτικές και γεωοικονομικές της επιδιώξεις συνεχίζονται στην παγκόσμια σκακιέρα απαρνούμενη τις εσωτερικές της αδυναμίες και τις διχαστικές της αποκλίσεις λόγω της ‘’πανδημίας’’, του τραμπισμού ως πολιτικού φαινομένου και της άρνησης των Αμερικανών να διεξάγουν πολέμους για εκδημοκρατισμό στα πλάτη της κόσμου. Οι Αμερικάνοι πάσχουν από δύο πολύ σοβαρά συμπλέγματα, τα οποία αποκαλύπτουν την εωσφορική τους αλαζονεία και την τελευταία τους επιθετική ενέργεια προς την Ρωσία ως κύκνειο άσμα μιας αυτοκρατορίας που καταρρέει: πρώτον η αδυναμία τους να κατανοήσουν πως έχουμε περάσει σε ένα πολυπολικό κόσμο με αναδυόμενες και επικρατούσες δυνάμεις σε τουλάχιστον περιφερειακό επίπεδο και δεύτερον πως η Ρωσία δεν είναι η αδύναμη και καταρρέουσα χώρα που παρατηρούσε τα γεγονότα της δεκαετίας του 90’ ως παρατηρητής και επικριτής αλλά ένα ισχυρό κράτος, στρατιωτικά και τεχνολογικά, που επέστρεψε για να αναθεωρήσει τη θέση της στον χάρτη του κόσμου.<br /><br />Ο αγώνας των Η.Π.Α. δεν μπορεί να ληφθεί ως αγώνας επιβίωσης, εκτός κι αν αναφερόμαστε σε αγώνα επιβίωσης της ηγεμονίας της στον κόσμο, κάτι το οποίο έχει αποδομηθεί μετά την επικράτηση της Κίνας (11) στον οικονομικό τομέα και την οικονομική αποδυνάμωση των δυτικών δημοκρατιών μετά τα απανωτά lockdowns και τα περιοριστικά μέτρα σε αντίθεση με την Ρωσία, η οποία δεν ακολούθησε τον δυτικό ‘’δημοκρατικό’’ παράλογο τρόπο του κοινωνικού εγκλεισμού και του οικονομικού περιορισμού που εξασθένισαν τους λαούς τους και τις κοινωνίες τους οδηγώντας τους σε μαρασμό και εξουθένωση.<br />Ο αγώνας του αμερικανικού δημοκρατικού πολιτικού συστήματος είναι βαθύτατα επιθετικός και ρεβιζιονιστικός προς διατήρηση των πρωτείων της παγκόσμιας ηγεμονίας και εκτόπισης των αναδυόμενων δυνάμεων με πρόσχημα την δαιμονοποίηση των ηγετών τους και τον αντιδημοκρατισμό των κρατών τους.<br /><br />Η Αγωνία της Ανθρωπότητας<br /><br />Όταν γραφόταν αυτό το άρθρο, τα σύννεφα καπνού του πολέμου είχαν αρχίσει να μαζεύονται πάνω από τον ουρανό της Ουκρανίας, πριν ολοκληρωθεί το άρθρο ξέσπασε η ρωσική εισβολή και έπρεπε να αναθεωρηθεί. Οι Ουκρανοί φαίνονταν να την περιμέναν, οι Ρώσοι να την σχεδίαζαν, οι Αμερικάνοι να την ήλπιζαν και ο απλός λαός που βρίσκεται μπροστά στις οθόνη του καθηλωμένος και εξουθενωμένος από τις ήδη ανατιμήσεις των προϊόντων και της ενέργειας, τρέμει την έναρξη ενός γενικευμένου πολέμου που μπορεί να παρασύρει τη μία χώρα με την άλλη βυθίζοντας την ευρωπαϊκή μας ήπειρο στο σκότος και στο χάος ανασύροντας μνήμες και αναμνήσεις από μία εποχή που γνωρίζαμε από τα βιβλία της ιστορίας και τώρα φαίνεται πως καλούμαστε από την μοίρα να τις γνωρίσουμε και ως βιώματα. Ο φόβος ενός πυρηνικού πολέμου μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων κατακλύζει το μυαλό των ανθρώπων, οι οποίοι γνωρίζουν πως αυτό θα είναι και το τέλος του πολιτισμού μας και του Ανθρώπου της Ευρώπης. Οι περισσότεροι από εμάς και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που καλούνται να μεταδίδουν εικόνες , σκηνές και ειδήσεις από το πεδίο των μαχών, με το γνωστό επιτήδειο και προπαγανδιστικό τους τρόπο ανάλογα το χέρι που τους ταΐζει, ξεχνούν πως η ρωσο-ουκρανική κρίση και σύρραξη είναι η σύγκρουση μεταξύ δύο αδελφών, μεταξύ δυο σλαβικών λαών, δύο ευρωπαϊκών πληθυσμών και δύο χριστιανικών εθνών. Αυτό δυστυχώς διαφεύγει από όλους μας!<br /><br />Οι περισσότεροι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο θέλουν λίγα πράγματα στην ζωή τους για να είναι ευτυχισμένοι και ευγνώμονες, μια καλή δουλειά για να βιοπορίζονται, ένα ζεστό σπίτι για να ξεκουράζονται, μια καλή μόρφωση για να εξελίσσονται, ένα σωστό σύστημα υγείας για να γιατρεύονται και την ευκαιρία να μπορούν να απολαμβάνουν μία ζεστή κούπα καφέ, ένα καλό τραπέζι με εκλεκτά εδέσματα και καλό κρασί, να παρακολουθούν μία θεατρική παράσταση ή ένα κινηματογραφικό έργο και ένα ταξίδι αναψυχής με την γυναίκα ή τον άνδρα τους, έναν καλό φίλο ή την οικογένεια τους είναι αρκετά για να δηλώσουν πως έχουν ένα καλό επίπεδο ποιοτικής ζωής. Οι οικονομικοί ολιγάρχες και οι παγκοσμιοποιητές έχουν άλλη άποψη για το πώς πρέπει να είναι οι ζωές των κοινών ανθρώπων και το πώς μετριέται για αυτούς μία καλή και ικανοποιητική ζωή. Προφανώς συσσωρεύοντας όλα τα κέρδη της γης στον δικό τους τραπεζικό λογαριασμό και έχοντας υπό την κατοχή τους όλα τα οικόπεδα της γης.<br /><br />Η αγωνία, ο φόβος και το βάρος για ακόμη μια φορά από τα νέα κύματα ανατιμήσεων των προϊόντων, του φυσικού αερίου και του πετρελαίου, της φτώχειας και της πείνας, θα κληθούν να τα υποστούν οι λαοί της γης και οι ταλαιπωρημένες από την τεχνητή ‘’πανδημία’’ κοινωνίες. Οι άνθρωποι θα διχαστούν πάλι σε φιλόρωσους και φιλοαμερικάνους και ποιος την έχει μεγαλύτερη την κεφαλή ενώ οι Ρώσοι θα κάνουν παιχνίδι με τους Κινέζους και οι Αμερικάνοι θα πουλήσουν το δικό τους υγροποιημένο αέριο για να καλύψουν το κενό της Ευρώπης. Οι άνθρωποι θα μισήσουν πάλι ο ένας τον άλλον γιατί θα θεωρήσουν τους εαυτούς πιο δημοκρατικούς από τους άλλους επομένως και πιο δίκαιους, ενώ οι πολιτικές ελίτ θα αναζητούν το νέο κρατικό αφήγημα για την χειραγώγηση των πολιτών τους σε δύο στρατόπεδα. Ο πατέρας θα χάνει τον γιο του στο μέτωπο του πολέμου, η μητέρα θα κλαίει το αμούστακο παιδί της, γυναικόπαιδα θα προσφεύγουν σε γειτονικά κράτη, παιδιά θα λιμοκτονούν, άνδρες θα εκτελούνται αλλά ο Ρώσος κυβερνήτης θα μένει ασφαλής στο κόκκινο παλάτι του και ο Αμερικανός πρόεδρος στον λευκό οίκο του πέρα του ατλαντικού, η Ευρώπη θα παρατηρεί μουδιασμένη ενώ διαδραματίζεται μέσα στο σπίτι της και αφορά δύο ευρωπαϊκές χώρες, Ρωσία και Ουκρανία, και η Ελλάδα θα ακολουθεί πάντα πιστά και απερίσκεπτα τους δυτικούς της εταίρους στην νέα τραγωδία της Ευρώπης με κίνδυνο να θυσιαστεί κι αυτή στα συμφέροντα των μεγάλων όπως της δίδαξε το παρελθόν της.<br /><br />Ίσως η Ρωσία να μην είχε άλλη επιλογή. Ίσως η Ουκρανία να έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να το προκαλέσει. Ίσως οι Αμερικάνοι και οι Ρώσοι να έχουν δώσει τα χέρια για να μοιράσουν την Ουκρανία στα δύο, κρατώντας οι Ρώσοι τις ανατολικές περιοχές, όπου είναι ρωσόφωνες στην πλειοψηφία τους, και διατηρώντας το γεωστρατηγικό πλεονέκτημα στον Εύξεινο Πόντο και οι Αμερικάνοι να πάρουν τις δυτικές περιοχές, όπου είναι ουκρανόφωνες και αντιρωσικές σφόδρα και να δημιουργήσουν μία ομοιογενή ανεξάρτητη Ουκρανία ή εντάσσοντας την σε Πολωνία ή Λιθουανία με μηδαμινή στρατηγική σημασία αλλά πλησιάζοντας περισσότερο την Ρωσία και πυροδοτώντας κατά αυτόν τον τρόπο την έναρξη του νέου ψυχρού πολέμου, όπου για μένα πρόκειται καθαρά για την αρχή ενός θερμού πολέμου όπου θα επεκταθεί κλιμακωτά και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης και του κόσμου.<br /><br />Αν οι Ουκρανοί, Ρώσοι και Ευρωπαίοι επιζητούσαν πραγματικά λύση στο ουκρανικό ζήτημα αφήνοντας εκτός τους Αμερικάνους όπου δεν έχουν συμφέρον από την επίλυση τους προβλήματος, θα μπορούσαν να είχαν βρει μία που θα ικανοποιούσε όλες τις πλευρές με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο αλλά απ’ ότι φαίνεται διακυβεύονται πολλά περισσότερα από ιδέες περί ειρήνης, πολιτισμού, αγάπης και άλλων θετικών εννοιών απ’ ότι μπορούμε να διανοηθούμε ως απλοί άνθρωποι του μόχθου και του πόνου, ως Ευρωπαίοι της τιμής και της αξιοπρέπειας και ως Χριστιανοί της παράδοσης και της μετανοίας.<br /><br />Η αγωνία της ανθρωπότητας προβλέπεται να συνεχίζεται και να εντείνεται μέσα στον αιώνα μας μέχρι να τερματιστεί ο αγώνας του ανθρώπου για κυριαρχία επί των άλλων ανθρώπων ή ο αγώνας των ελίτ για περισσότερη γη εις βάρος των άλλων.<div><br /></div><div><a href="https://amynageostratigiki.eu/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο αγών του(Πούτιν), ο αγών τους(Η.Π.Α.) και η αγωνία της ανθρωπότητας

Γράφει ο Γεώργιος Τορνικάντης Οτίτλος του άρθρου δεν έχει επιλεχθεί τυχαίως. Συνειρμικά παραπέμπει στο πολύκροτο βιβλίο του Αδόλφου Χίτλερ, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Ουκρανικό ως επιταχυντής εξελίξεων – Όσα θα πρέπει (σίγουρα) να περιμένουμε

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/03/jnjnuhml.jpg"><img height="379" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/03/jnjnuhml.jpg" width="723" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Είτε τα όπλα σιγήσουν σύντομα, είτε όχι, το Ουκρανικό έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά του.</span></h3><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Παρά τα όσα (ουκ ολίγα) είχαν προηγηθεί σε επίπεδο διαπραγματεύσεων τα περασμένα χρόνια, όχι μόνο μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών (βλ. Μινσκ, Μινσκ 2, φόρμουλα Σταϊνμάιερ) αλλά και μεταξύ Ρώσων και Δυτικών (ανταλλαγές επιστολών, επαφές σε Βιέννη, Γενεύη κ.ά.), οι εμπλεκόμενοι είναι πια σαν να ξεκινούν από την αρχή (από μια κακή αρχή), με τους οιωνούς να διαφαίνονται δυσοίωνοι και πεδίο μπροστά… αχαρτογράφητο. <br /><br />Ακόμη και μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο πρωτοφανών αβεβαιοτήτων, διαφαίνονται ωστόσο παράλληλα και κάποιες βεβαιότητες τις οποίες είναι σαφές ότι θα συνεχίσουμε να βρίσκουμε μπροστά μας στο μέλλον. <br /><br />Η ενεργειακή διαφοροποίηση της Ευρώπης έχει έρθει για να μείνει. Ακόμη και αν κάποια στιγμή αποκατασταθούν μερικώς οι δεσμοί με τους ρωσικούς ενεργειακούς κολοσσούς, οι Ευρωπαίοι θα συνεχίσουν να επιχειρούν να διαφοροποιήσουν τις πηγές του ενεργειακού τους εφοδιασμού, αξιοποιώντας όσα έχουν στη διάθεσή τους (LNG, «πράσινη» πυρηνική ενέργεια κ.ά.) στον δρόμο προς την πράσινη μετάβαση που σαφώς και παραμένει ως στόχος (και που μακροπρόθεσμα δεν συμφέρει καθόλου τη Ρωσία). <br /><br />Άνθρωποι που δραστηριοποιούνται στη Μέση Ανατολή εκτιμούν μάλιστα, μιλώντας στο Α&Δ, ότι ακριβώς λόγω αυτής της κρίσης θα μπορούσε να αποκτήσει νέα ώθηση και το ενδιαφέρον για τα ενεργειακά της Ανατολικής Μεσογείου χωρίς όμως αυτό να σημαίνει και τη «νεκρανάσταση» του αγωγού East Med. <br /><br />Η καχυποψία έχει επίσης έρθει για να μείνει στις σχέσεις Δύσης – Ρωσίας, όπως άλλωστε και η σκληρή ισχύς, είτε πρόκειται για την ισχύ των όπλων (και των εξοπλισμών που είναι πια βέβαιο ότι οδεύουν προς νέες… κούρσες), είτε για την ισχύ των κυρώσεων. <br /><br />Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η στρατιωτικοποίηση έχει επίσης έρθει για να μείνει, όπως άλλωστε και το ΝΑΤΟ που από «εγκεφαλικά νεκρό» που ήταν (ή, πιο ορθά, που έλεγαν ότι είναι) τώρα αποκτά ξανά λόγο ύπαρξης ενισχύοντας μάλιστα την ισχύ του στην ανατολική του πτέρυγα. <br /><br />Ακόμη και αν μέσα από την τρέχουσα κρίση ανακύψουν κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, νέοι κοινά αποδεκτοί συμβιβασμοί μέσα σε νέα διεθνώς συμφωνημένα πλαίσια, η πολεμική ετοιμότητα είναι σαφές ότι θα παραμείνει σε κατάσταση συναγερμού για ένα μεγάλο διάστημα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. <br /><br />Κατά τα λοιπά, από την στιγμή που ένα όπλο βγαίνει στο τραπέζι, έπειτα ξαναβγαίνει πιο «εύκολα». Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας απέδειξαν πως οι Δυτικοί, εάν πιεστούν πολύ, μπορούν και να συντονιστούν αλλά και να «δαγκώσουν». Ακόμη και αν αρθούν κάποια στιγμή οι κυρώσεις ή μέρος τους, το προηγούμενο αυτών των κυρώσεων θα εξακολουθήσει να ρίχνει βαριά τη σκιά του πάνω από τις εξελίξεις. Στο ίδιο πλαίσιο, τα όποια περιθώρια κατευνασμού, όπου και όπως υπήρχαν, έχουν πια μάλλον περιοριστεί. <br /><br />Παράλληλα ωστόσο με όλα τα παραπάνω, παραμένει φυσικά και ο ελέφαντας στο δωμάτιο που στην προκειμένη περίπτωση είναι δράκος και μάλιστα κινεζικός. <br /><br />Το Πεκίνο και οι βλέψεις του θα συνεχίσουν να βρίσκονται στην κορυφή των αμερικανικών ανησυχιών και είναι απλώς ζήτημα χρόνου μέχρι να ξαναδούμε την ένταση να επιστρέφει στις θάλασσες της Ασίας (όχι ότι έφυγε ποτέ, απλώς τώρα τα φώτα είναι στραμμένα αλλού) με σημείο αναφοράς κυρίως την περιοχή της Ταϊβάν. <br /><br />Οι αναθεωρητικές βλέψεις της Τουρκίας επίσης θα συνεχίσουν να είναι μαζί μας για καιρό, ανεξάρτητα από τις πολιτικές εξελίξεις στη γείτονα (εξαιρετικά ενδιαφέρουσες οι πρόσφατες κινήσεις σύμπραξης των «έξι» της τουρκικής αντιπολίτευσης) που έχει ουσιαστικά ήδη μπει σε προεκλογική περίοδο στον δρόμο προς τις επόμενες διπλές κάλπες είτε εκείνες στηθούν το φθινόπωρο του 2022 είτε το 2023 όπως είναι κανονικά προγραμματισμένο. <br /><br />Από αβεβαιότητες, την ίδια ώρα, άλλο τίποτα… Η πορεία των σινορωσικών σχέσεων είναι ένα ζήτημα καθοριστικής σημασίας για τις μελλοντικές εξελίξεις (το Πεκίνο λέγεται πως θα προτιμούσε η Ρωσία να μην είχε εισβάλει στρατιωτικά στην Ουκρανία, πλην όμως θα επιχειρήσει και επιχειρεί να εκμεταλλευτεί προς όφελός του όλη αυτήν τη διεθνή αναστάτωση), ενώ εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει στα καθ’ ημάς και η διαφαινόμενη γεωπολιτική-στρατιωτική κινητοποίηση της ΕΕ που είναι όμως ακόμη υπό διαμόρφωση και που ως εκ τούτου κανείς δεν μπορεί ακόμη να πει με βεβαιότητα που ακριβώς θα οδηγήσει. <br /><br />Όπως κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα που θα οδηγήσουν και οι «ιστορικές» εξαγγελίες στις οποίες προχώρησε το περασμένο Σαββατοκύριακο ο Σοσιαλδημοκράτης Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς περί γερμανικού «επανεξοπλισμού» (λέτε να ήρθε τελικώς η ώρα για ένα νέου τύπου Wiederbewaffnung… με τις «ευλογίες» όμως πια και της Γαλλίας που άλλοτε το αποκήρυσσε;), «απάρνησης» του Nord Stream 2, απεξάρτησης από τη Ρωσία και απομάκρυνσης από τις Ostpolitik καταβολές της μεταπολεμικής Γερμανίας… <br /><br />Αναλυτές όπως ο Νόα Μπάρκιν (Rhodium Group, GMFUS) πάντως προειδοποιούν πως όσα ανακοίνωσε προ ημερών ο Σολτς δεν πρόκειται να γίνουν σε μια μέρα, ενώ το πιο πιθανό είναι πως εκείνα θα βρουν μπροστά τους και ενδογερμανικές αντιδράσεις. <br /><br />Κατά τα λοιπά, με ενδιαφέρον περιμένει βέβαια κανείς να δει πως θα εξελιχθούν και οι σινογερμανικές σχέσεις (υπό το βλέμμα της Ουάσιγκτον), τις οποίες μάλιστα κάποιοι αξιολογούν και ως σημαντικότερες για το Βερολίνο από τις γερμανορωσικές… <div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το Ουκρανικό ως επιταχυντής εξελίξεων – Όσα θα πρέπει (σίγουρα) να περιμένουμε

Είτε τα όπλα σιγήσουν σύντομα, είτε όχι, το Ουκρανικό έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά του. Γιώργος Σκαφιδάς Παρά τα όσα (ουκ ολίγα) είχαν προη...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία.

<div><a href="https://www.pontosnews.gr/files/2022/02/turkye-350x250.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="250" data-original-width="350" height="382" src="https://www.pontosnews.gr/files/2022/02/turkye-350x250.jpg" width="755" /></a></div><br />Ο Δημήτρης Αγάδης, Δημοσιογράφος και ο Σάββας Καλεντερίδης, Γεωπολιτικός Αναλυτής αναλύουν τι θα συναντήσει η Τουρκία την επόμενη ημέρα απο την ουκρανική κρίση στην εκπομπή “Ανιχνεύσεις” που παρουσιάζει ο Παντελής Σαββίδης.<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="384" src="https://www.youtube.com/embed/sOSS9Ju5w0M" width="682" youtube-src-id="sOSS9Ju5w0M"></iframe></div><br /><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a></div><div><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Η Τουρκία μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Ο Δημήτρης Αγάδης, Δημοσιογράφος και ο Σάββας Καλεντερίδης, Γεωπολιτικός Αναλυτής αναλύουν τι θα συναντήσει η Τουρκία την επόμενη ημέρα απο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκική εισβολή στην Κύπρο 1974 – Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία 2022.

<img height="570" src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2022/03/%CE%95%CE%99%CE%A3%CE%92%CE%9F%CE%9B%CE%97.jpg?fit=975%2C1229&ssl=1" width="773" /><div><br /></div><div>Γράφει η Φανούλα Αργυρού<br />Στην αποκλειστική συνέντευξή του στο ΣΙΓΜΑ, και στον αγαπητό Χρύσανθο Τσουρούλη ο Ρώσος Πρέσβης στην Λευκωσία Στανισλάβ Οσάτσι, αρνήθηκε ότι η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία.</div><div><br /></div><div> Αρνήθηκε ότι η Ρωσία κάνει εισβολή σε μια ανεξάρτητη κυρίαρχη χώρα, αλλά ότι κάνει «επιχείρηση για υπεράσπιση των ζωών των ρώσων που μένουν σε αυτό το μέρος» στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ,<br />Ότι τα σχέδια της Ρωσίας δεν περιλαμβάνουν την κατάληψη ουκρανικών εδαφών. ]Η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ είπε, θα απειλήσει τα συμφέροντα της Μόσχας… Και στο γιατί δεν πήραν το ζήτημά τους αν αληθεύουν όσα ισχυρίστηκε στον ΟΗΕ, απάντησε: Και ποίος θα μας ακούσει στον ΟΗΕ;<br /><a href="https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=HY71G5iF6sE">https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=HY71G5iF6sE</a> 28.2.2022</div><div><br />Η εισβολή κύριε Οσάτσι είναι εισβολή. Και δεν μπορεί να βαφτιστεί ως «επιχείρηση» οποιουδήποτε είδους, αλλά μόνο με το ακριβές όνομά της με ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ : ΕΙΣΒΟΛΗ. ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΑΡΧΩΝ, ΚΡΑΤΟΥΣ.Η Μόσχα από τις 24 Φεβρουαρίου 2022 αντιγράφει ακριβώς τόσο σε επιχειρηματολογία όσο και στη πράξη την Τουρκία το 1974. Ακριβώς όπως του έθεσε τα πράγματα ο Χρ. Τσουρούλης. Όπως έγραψε σε κύριο άρθρο της η «Σημερινή» «Μόνο η ΔΥΝΑΜΗ» 27.2.2022. Αμφότεροι Ερντογάν και Πούτιν ονειρεύονται την επανάκτηση ο μεν πρώτος εδαφών της κάποτε οθωμανικής αυτοκρατορίας ο δε δεύτερος της κάποτε Σοβιετικής Ένωσης. Ο σχεδιασμός του «έργου» του ο Δρ. Νιχάτ Ερίμ το 1956 για «επανάκτηση» της Κύπρου!</div><div><br />Η Μόσχα δεν δικαιολογείται με τίποτα. Η αιματηρή της «επιχείρηση» γίνεται με στρατό εδάφους και αεροπορία. Εισβάλει και δολοφονεί αθώους ανθρώπους, νέους γέρους και παιδιά, υπηκόους του ανεξάρτητου κράτους της Ουκρανίας. Σε 5 μέρες έκανε πέραν των 660,000 ανθρώπων πρόσφυγες (μέχρι τώρα που γράφεται το 1.3.2022). Βομβαρδίζει ανελέητα τη χώρα και ανακοινώθηκε ότι χρησιμοποίησε και πυρομαχικά/βόμβες διασποράς (clusterammunition). (Βόμβες ναπάλμ η Τουρκία στην Κύπρο το 1964 και 1974). Τα οποία απαγορεύθηκαν με την Σύμβαση του Δουβλίνου στις 30 Μαΐου 2008, μπήκε σε εφαρμογή την 1 Αυγούστου 2010 και έχουν (Φεβρουάριος 2022) υπογράψει 123 χώρες. Μεταξύ των οποίων το Ηνωμένο Βασίλειο και η Κύπρος αλλά όχι η Ρωσία, η Ελλάδα, η Τουρκία, οι ΗΠΑ…</div><div><br />Καθώς μιλούσε στο Σίγμα ο κ. Οσάτσι, δορυφορικές φωτογραφίες κάνουν το γύρο του κόσμου με πομπή τεθωρακισμένων και στρατιωτικών οχημάτων με στρατιώτες, μήκους 40 μιλίων καθοδόν προς το Κίεβο από τα σύνορα της Λευκορωσίας. Βομβάρδισε μαιευτικό νοσοκομείου στη Buzova… νοσοκομείο παίδων τηλεοπτικές εγκαταστάσεις κτλ κτλ (DailyMail).</div><div><br /><img src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2022/03/Screen-Shot-2022-03-05-at-17.01.55.jpg?resize=844%2C478&ssl=1" /><br />A 40-mile long convoy is seen traveling south from the Belarus border towards Kyiv on Monday. The convoy is composed of tanks and personnel carriers<br /><a href="https://www.dailymail.co.uk/news/article-10562715/Russian-military-convoy-north-Kyiv-stretches-40-miles-Maxar.html">https://www.dailymail.co.uk/news/article-10562715/Russian-military-convoy-north-Kyiv-stretches-40-miles-Maxar.html</a> 1.3.2022</div><div><br />«Η Κύπρος και η ΕΕ πυροβολούν τα πόδια τους με την επιβολή κυρώσεων… οι Ρώσοι τουρίστες τώρα θα πάνε στην Τουρκία» μας είπε ο κ. Οσάτσι.<br />Αυτή η δήλωση ήταν απαράδεκτη εκ μέρους του κ. πρέσβη. Σαφώς μπορεί να ερμηνευθεί ως «εκβιασμός» για την ΚΔ. Η οποία για τα χρήματα των Ρώσων τουριστών έπρεπε να αγνοήσει το διεθνές δίκαιο, τις δημοκρατικές αξίες, τον Χάρτη του ΟΗΕ να κλείσει τα μάτια στις παραβιάσεις των Συνθηκών της Γενεύης για εγκλήματα πολέμου, την δική της 47χρονη τραγωδία με την συνεχιζόμενη τουρκική εισβολή και κατοχή και να υποστηρίξει την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ως «επιχείρηση»!<br />E, τότε είναι κύριε Οσάτσι που θα πυροβολούσε, όχι τα πόδια της, αλλά θανάσιμα το κεφάλι της!</div><div><br /></div><div><img height="461" src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2022/03/Screen-Shot-2022-03-05-at-17.02.11.jpg?resize=628%2C452&ssl=1" width="640" /><br /><i>The Times 1.3.2022</i></div><div><i><br /></i>Για την στάση της Μόσχας το 1974 είπε:<br />«… Τι έγινε, ποιος πρώτος διαμαρτυρήθηκε; Η Σοβιετική Ένωση κατά την εισβολή, ήταν δήλωση της Σοβιετικής κυβέρνησης, σε δύο μέρες μετά την εισβολή γιατί τότε ο Ετσεβίτ μας είπε ότι θέλει να αποκαταστήσει το νομικό καθεστώς μετά το πραξικόπημα…» ( ήταν πρόφαση Χρ. Τ) « μια πρόφαση, καταλάβαμε και αμέσως κάναμε τη δήλωση της Σ.Κ ότι δεν υποστηρίζουμε την εισβολή…»<br />Δηλαδή, όταν ο σφαγέας Ετσεβίτ είχε εξηγήσει λεπτομερώς τόσο στους Βρετανούς στις 17.7.1974 τα σχέδιά του όσο και στον Αμερικανό Τζ. Σίσκο στις 18.7.1974, που μόλις είχε φθάσει στο Λονδίνο, ο κ. Οσάτσι μας θέλει να πιστέψουμε, μας θεωρεί ανεγκέφαλους, ότι ο Ετσεβίτ στη τότε Σοβιετική Ένωση είπε… ψέματα; Και το αστείο ότι η Μόσχα τον πίστεψε ότι θα αποκαθιστούσε την… νόμιμη τάξη;</div><div><br /></div><div><img src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2022/03/Screen-Shot-2022-03-05-at-17.02.23.jpg?resize=630%2C374&ssl=1" /><br /><i>The Sun 5.8.1974</i></div><div><i><br /></i>Έγγραφο της CIAημερ. 22 Ιουλίου 1974:<br />« Οι Σοβιετικοί έχουν εγκρίνει την εισβολή της Τουρκίας στη Κύπρο, αλλά έχουν επίσης τονίσει την αντίθεσή τους σε οποιαδήποτε αλλαγή του πολιτικού στάτους της Κύπρου. Η Μόσχα ανησυχεί ότι η εισβολή θα οδηγήσει στην διχοτόμηση της νήσου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.<br />Ανακοίνωση της Σοβιετικής κυβέρνησης που εκδόθηκε το Σάββατο επέκρινε έντονα την Ελληνική « επιθετικότητα» αλλά δικαιολόγησε την τουρκική επέμβαση ως αναγκαία για την προστασία της Τουρκοκυπριακής κοινότητας. Η δήλωση στόχευε στο να παρουσιάσει την Τουρκία ως να είχε σκοπό να επαναφέρει την κυπριακή ανεξαρτησία και επαναφορά στην «νόμιμη κυβέρνηση». Ο κομματικός αρχηγός Brezhnevεπιβεβαίωσε αυτούς τους στόχους κατά την ομιλία του στη Πολωνία…»</div><div><br /></div><div><img height="354" src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2022/03/Screen-Shot-2022-03-05-at-17.02.33.jpg?resize=864%2C478&ssl=1" width="696" /><br /><i>Το έγγραφο της CIA 22.7.1974 αποδεσμεύθηκε το 2007.</i><br /><br /></div><div>« Η πρώτη τουρκική εισβολή στην Κύπρο ήταν με την συγκατάθεση της Μόσχας. Όταν η Τουρκία αποφάσισε να επέμβει επικοινώνησε με τους Σοβιετικούς και ο πρέσβης της Σ. Ένωσης ρώτησε τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας κατά πόσο μετά την εισβολή η Κύπρος θα παρέμενε μέλος του κινήματος των Αδεσμεύτων. Όταν πήρε θετική απάντηση έδωσε την συγκατάθεσή του για την επέμβαση… Αυτά για την πρώτη εισβολή. Η Αμερική μετά αναμείχτηκε…»είπε μεταξύ άλλων ο πρώην διοικητής της ΤΜΤ , δάσκαλος, συγγραφέας και αρθρογράφος στην εφημερίδα «Αφρίκα» στα κατεχόμενα, Ali HanTahsin(AriHodja). (Από το βιβλίο της γράφουσας « Διζωνική vsΔημοκρατία» 2019.<br />Αυτά μιλούν από μόνα τους…<br />«Ποίος θα μας άκουγε στον ΟΗΕ»;<br />Μα τότε γιατί δεν αποχωρεί η Ρωσία από τον ΟΗΕ. Και επέλεξε να κάνει την εισβολή στην Ουκρανία τώρα που προεδρεύει, για να εξασκεί βέτο στις καταγγελίες και αποφάσεις εναντίον της εισβολής της! Δεν μπορεί όμως να βάλει βέτο στην αλήθεια! Οποιεσδήποτε και να είναι οι διαφορές της όφειλε να τις συζητήσει στον ΟΗΕ. Δεν το έκανε. Γιατί ήθελε να επιβάλει τη θέλησή της διά της βίας των όπλων όπως και η Τουρκία το 1974. Προσβλέποντας προφανώς εκεί μια νέα «ΤΔΒΚ» με εσαεί διαπραγματεύσεις…<br /><br /></div><div>Στις 13.5. 2014ο BalazsJarabikέγραψε το άρθρο « Ο μόνος δρόμος να σωθεί η Ουκρανία: Ομοσπονδοποίηση» τονίζοντας ότι ο «καθαρός στόχος της Ρωσίας είναι η ομοσπονδοποίηση της χώρας».<br /><a href="https://carnegieendowment.org/2014/05/13/only-way-to-save-ukraine-federalization-pub-55581">https://carnegieendowment.org/2014/05/13/only-way-to-save-ukraine-federalization-pub-55581</a></div><div><br />Στις 23.2.2022 o<a href="https://carnegie.ru/experts/1030">AlexanderBaunov</a> στο άρθρο του «Η νοοτροπία των ειδικών επιχειρήσεων του Πούτιν: Τι για τη Ρωσία και την Ουκρανία;»έγραψε ότι η ρωσική αναγνώριση των αυτό-αποκαλούμενων δημοκρατιών του DonetskandLuhanskείναι μια ευκαιρία για την Ρωσία να βγει με σίγουρο αποτέλεσμα γιατί υποχωρώντας με άδεια χέρια θα ήταν καταστροφικό για το κύρος του Κρεμλίνου. –τελικά όλα αυτά είναι μια συνεχιζόμενη μυστική επιχείρηση με στόχο τον κύριο διπλωματικό στόχο της Ρωσίας για την περιοχή, η ομοσπονδοποίηση της Ουκρανίας..<br /><a href="https://carnegiemoscow.org/commentary/86501">https://carnegiemoscow.org/commentary/86501</a></div><div><br />Εν κατακλείδι η αιματοχυσία αμάχων, η προσφυγιά, οι παραβιάσεις, δημοκρατίας, αρχών και αξιών και συμβάσεων συνεχίζονται με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και το αποτέλεσμα θα είναι δυστυχώς η διχοτόμηση της χώρας. Με ένα ψευδοκράτος όπως το έκτρωμα της Τουρκίας στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας… Εξού και καθόλου τυχαία η δήλωση του ρώσου ΥΠΕΞ Σ. Λαβρώφ… Δεν ξέρουμε αν θα υποστηρίξουν και εκεί για τελική λύση μια δι-κοινοτική, δι-ζωνική ομοσπονδία…<br /><br /></div><div><a href="http://i-epikaira.blogspot.com">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκική εισβολή στην Κύπρο 1974 – Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία 2022.

Γράφει η Φανούλα Αργυρού Στην αποκλειστική συνέντευξή του στο ΣΙΓΜΑ, και στον αγαπητό Χρύσανθο Τσουρούλη ο Ρώσος Πρέσβης στην Λευκωσία Στανι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ενέργεια: Η «αχίλλειος πτέρνα» της Ευρώπης

<img height="400" src="https://m.naftemporiki.gr/thumb/1789412/1200/10000/0x0000000001bd260c/1/energeia-times-metoxes-petrelaio-fusiko-aerio.jpg" width="717" /><br /><br /><div>Tου Μιχάλη Ψύλου<br />Βόμβες σε ευρωπαϊκό έδαφος. Η πανδημία συνεχίζεται. Οι τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου έχουν απογειωθεί. Ο λογαριασμός του ρεύματος στα ύψη. Το ίδιο και η ακρίβεια: Ενα σκηνικό πολεμικό από κάθε άποψη, που θα επιδεινώνεται λόγω της ενεργειακής εξάρτησης από τη Ρωσία. Ανεξάρτητα από την έκβαση του ουκρανικού πολέμου. Γιατί το τραύμα γίνεται όλο και βαθύτερο. Το 40-45% του φυσικού αερίου που καταναλώνει η Ευρώπη προέρχεται από τη Ρωσία, η οποία θα μπορούσε να διακόψει την παροχή φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Αν η Ευρώπη δεν το κάνει πρώτα η ίδια.<br /><br />«Το 2021, η Ευρωπαϊκή Ένωση εισήγαγε 155 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου από τη Ρωσία, και λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, η κατάσταση είναι πλέον ιδιαίτερα κρίσιμη», λέει ο εκτελεστικός διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (IEA), Φατίχ Μπιρόλ.<br /><br />«Η Ευρώπη πρέπει να δράσει γρήγορα για να προετοιμαστεί για σημαντικές αβεβαιότητες στις προμήθειες ρωσικού φυσικού αερίου τον επόμενο χειμώνα», προειδοποιεί ο εκτελεστικός διευθυντής του IEA.<br /><br />Το πετρέλαιο και ο άνθρακας από τη Ρωσία μπορούν να αντικατασταθούν πιο εύκολα από άλλες πηγές, αλλά αυτό μάλλον δεν θα είναι πλήρως δυνατό με το φυσικό αέριο. Υπάρχουν εκκλήσεις για παράταση της διάρκειας ζωής των πυρηνικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής. Οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν.<br /><br />Αυξάνονται οι εκκλήσεις για να κάψουμε περισσότερο άνθρακα: Αν είναι απαραίτητο, αφήστε τους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα να λειτουργήσουν παρά την όποια ημερομηνία παύσης λειτουργίας έχει ανακοινωθεί. Παρά το γεγονός ότι είναι επιβλαβές για το κλίμα. Ούτε αυτό είναι καλό σχέδιο. Η κλιματική κρίση θα συνεχίζεται, ακόμα κι αν ο πόλεμος στην Ουκρανία τελειώσει…<br /><br />Κυβερνοεπίθεση στα αιολικά πάρκα<br /><br />Μια παράπλευρη απώλεια του πολέμου στην Ουκρανία, ήταν και οι κυβερνοεπιθέσεις στα αιολικά πάρκα στο Βέλγιο και τη Γερμανία. Όπως λέει η Ματίλντ Φοντέ, αρχισυντάκτρια του επιστημονικού περιοδικού Epsilon, οι κυβερνοεπιθέσεις έχουν αυξηθεί στα αιολικά πάρκα, επηρεάζοντας τις ανεμογεννήτριες. «Περίπου 5.800 ανεμογεννήτριες της γερμανικής κατασκευάστριας Enercon είναι αυτή τη στιγμή χωρίς έλεγχο, λόγω βλάβης στη δορυφορική σύνδεση. Μια αποτυχία που εικάζεται ότι προκλήθηκε από κυβερνοεπίθεση, την ώρα της εισβολής στην Ουκρανία, την Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου.<br />«Αυτές οι ανεμογεννήτριες δεν έχουν σταματήσει να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια. Αντιπροσωπεύουν συνολικά 11 γιγαβάτ.<br /><br />Ωστόσο, ο εκπρόσωπος της Enercon είπε ότι θα πρέπει να τεθούν σε αυτόματη λειτουργία μέχρι να επιδιορθωθεί η βλάβη. Που σημαίνει ότι δεν είναι πλέον προσβάσιμα για απομακρυσμένη παρακολούθηση και έλεγχο…Αυτές οι ανεμογεννήτριες είναι πιθανώς μεταξύ των 30.000 που επλήγησαν από τη δορυφορική επίθεση που υπέστη η εταιρεία Viasat, μια αμερικανική εταιρεία που παρέχει ευρυζωνική κάλυψη σε όλη την Ευρώπη. Η Viasat επιβεβαίωσε ότι αντιμετωπίζει μερική διακοπή δικτύου από τις 24 Φεβρουαρίου. Και είπε ότι η έρευνα για τη διακοπή συνεχίζεται, αλλά υπάρχει υποψία για ένα "κυβερνο συμβάν".<br />Η μονόπλευρη εξάρτηση<br /><br />Όταν τα ρωσικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Ουκρανία, έγινε ξαφνικά σαφές σε όλους τους υπεύθυνους σε ποια ανεύθυνη, ακόμη και επικίνδυνη εξάρτηση έχει βρεθει η Ευρώπη, με την μονόπλευρη εστίασή της στη Ρωσική αγορά ενέργειας.<br /><br />Η ενέργεια είναι η αχίλλειος πτέρνα της Ευρώπης. Υπάρχει πετρέλαιο και φυσικό αέριο στη Βόρεια Θάλασσα, αλλά όχι πάρα πολλά πια. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια υπήρχε ακόμα πολύ φυσικό αέριο στην Ολλανδία, το οποίο τώρα εξαντλείται. Υπάρχουν μεγαλύτερες ποσότητες ορυκτών καυσίμων στη Ρουμανία, φυσικό αέριο κυρίως στα ανοικτά της Μαύρης Θάλασσας.<br /><br />Μόνο η Ιαπωνία, ως μεγάλο βιομηχανικό έθνος, εξαρτάται ακόμη περισσότερο από τις εισαγωγές ενέργειας, από ό,τι η Ευρώπη. Σε αντίθεση με τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Αυστρία, οι οποίες βασίζονται τόσο πολύ στο ρωσικό αέριο, η Ιαπωνία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις προμήθειες υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) λόγω της νησιωτικής της θέσης.</div><div><br />Ειναι άμεση λύση το LNG;<br /><br />Το υγροποιημένο φυσικό αέριο ως ο τεχνικός όρος για το αέριο που μετατρέπεται σε υγρή κατάσταση στους μείον 162 βαθμούς και μεταφέρεται με ειδικά δεξαμενόπλοια, είναι η απόλυτη επιλογή για την Ευρώπη ώστε να μειώσει βραχυπρόθεσμα την εξάρτηση από τις ρωσικές προμήθειες. Θα μπορούσαν όμως πραγματικά να αντικατασταθεί σημαντικά το ρωσικό αέριο;<br /><br />Σύμφωνα με μελέτη της δεξαμενής σκέψης των Βρυξελλών Bruegel, το 2021 το παγκόσμιο εμπόριο LNG ανερχόταν σε 5400 τεραβατώρες (TWh).<br /><br />Με την πρώτη ματιά, το διαπραγματευόμενο LNG είναι αρκετό. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος του είναι σε μακροπρόθεσμα συμβόλαια 10 έως 15 ετών. Και – κάτι που συχνά παραβλέπεται: Το 9% του παγκόσμιου LNG προέρχεται από τη ρωσική παραγωγή, γεγονός που περιορίζει περαιτέρω τις πιθανές ευκαιρίες αγοράς για την Ευρώπη. Οι πιο σημαντικές χώρες εξαγωγής LNG είναι η Αυστραλία, το Κατάρ και οι Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Οι ΗΠΑ έγιναν πέρυσι η μεγαλύτερη χώρα εξαγωγής υγραερίου λόγω των μεγάλων αποθεμάτων φυσικού αερίου fracking και των τεράστιων επενδύσεων σε τερματικούς σταθμούς φόρτωσης. Φέτος, οι ειδικοί αναμένουν ότι η παγκόσμια παραγωγή θα αυξηθεί κατά 63 TWh σε 300 TWh -μια αύξηση 1,2% έως 5,5% σε σύγκριση με το 2021.</div><div><br />Τα σκάφη μεταφοράς και οι τερματικοί σταθμοί<br /><br />Τι γίνεται όμως με τα πλοία που απαιτούνται για τη μεταφορά LNG; Σύμφωνα με έρευνες του Bruegel, υπάρχουν περισσότερα από 600 ειδικά δεξαμενόπλοια που μεταφέρουν φυσικό αέριο σε όλο τον κόσμο. Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (IEA) υπολογίζει ότι οι τιμές ναύλωσης για όγκους υγραερίου που διαπραγματεύονται ελεύθερα στην αγορά θα είναι περίπου 10% κάτω από τον μέσο όρο για το 2021 φέτος, επειδή 50 νέα δεξαμενόπλοια LNG τέθηκαν σε λειτουργία πέρυσι και αναμένονται άλλα 30 εφέτος.<br /><br />Τα πλοία μεταφοράς LNG δεν φαίνεται να είναι το σημείο συμφόρησης, ειδικά από τη στιγμή που πολλά δεξαμενόπλοια που μέχρι πρόσφατα βρίσκονταν ακόμη καθ' οδόν προς την Ασία από τις ΗΠΑ, κατευθύνονται όλο και περισσότερο προς την Ευρώπη. Ο λόγος: η απότομη άνοδος των τιμών στην Ευρώπη και επίσης η χαμηλότερη ζήτηση στην Ασία λόγω του σχετικά ήπιου καιρού. Επειδή η διαδρομή προς την Ευρώπη είναι σημαντικά μικρότερη από την Ασία, διαχειρίζονται περισσότερα φορτία, πράγμα που σημαίνει ότι αυξάνεται η χωρητικότητα.<br /><br />Στην πραγματικότητα,όμως τα δεξαμενόπλοια LNG, τα οποία πρόσφατα κατευθύνονται όλο και περισσότερο προς την Ευρώπη, θα μπορούσαν να ταξιδέψουν σύντομα ξανά στην Ασία, εάν η ζήτηση εκεί αυξηθεί ανάλογα. «Γιατί στην Ασία πάντα πληρώνουν περισσότερα από εμάς γιατί δεν έχουν εναλλακτική λύση», λέει ο ειδικός στον τομέα της ενέργειας Γιοχάνες Μπενίνι.<br />Για να ληφθεί επίσης το LNG στην Ευρώπη, να μετατραπεί σε φυσικό αέριο και να τροφοδοτηθεί σε αγωγούς, απαιτείται κατάλληλη υποδομή κοντά στις ακτές.<br /><br />Σήμερα υπάρχουν περίπου 30 τερματικοί σταθμοί LNG στην Ευρώπη, οι περισσότεροι από αυτούς στην Ισπανία.<br />Η χωρητικότητα όλων των τερματικών σταθμών μαζί ανέρχεται σε περίπου 166 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, τα οποία θα μπορούσαν στην καλύτερη περίπτωση να αντικαταστήσουν το 40% του ρωσικού φυσικού αερίου στην Ε.Ε. βραχυπρόθεσμα.<br />Ωστόσο, η Ευρώπη δεν έχει πολλές εναλλακτικές βραχυπρόθεσμα. Η Ε.Ε. πρέπει να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μια πρόκληση και να την βάλει στο ράφι πριν προκύψει η επόμενη.<br /><br />Η μια κρίση δεν περιμένει την άλλη. Κυρίως δεν είναι ταυτόχρονες, αλλά συνυφασμένες. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε αυτήν την πραγματικότητα.</div><div><br />Άμεσα μέτρα για τον επόμενο χειμώνα<br /><br />Σύμφωνα με τον ΔΟΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να μειώσει τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου εντός ενός έτους με άμεσα μέτρα. Αυτά περιλαμβάνουν τη μη υπογραφή νέων συμβάσεων φυσικού αερίου με τη Ρωσία, την αντικατάσταση των ρωσικών προμηθειών με φυσικό αέριο από εναλλακτικές πηγές, τη θέσπιση ελάχιστων απαιτήσεων για την αποθήκευση φυσικού αερίου και την επιτάχυνση της επέκτασης της ηλιακής και αιολικής ενέργειας.<br /><br />Επίσης στη λίστα των μέτρων περιλαμβάνονται : μεγιστοποίηση παραγωγής βιοενέργειας και πυρηνικής ενέργειας, θέσπιση βραχυπρόθεσμων έκτακτων φορολογικών μέτρων για την προστασία των καταναλωτών ηλεκτρικής ενέργειας από υψηλές τιμές, επιτάχυνση της αντικατάστασης λεβήτων αερίου με αντλίες θερμότητας και επιτάχυνση βελτιώσεων στην ενεργειακή απόδοση σε κτίρια και κτίρια της βιομηχανίας.<br /><br />«Σε συνδυασμό, αυτά τα βήματα θα μπορούσαν να μειώσουν τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά περισσότερα από 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, ή περισσότερο από το ένα τρίτο, μέσα σε ένα χρόνο», εκτιμά ο IEA.<br />«Βραχυπρόθεσμα, ωστόσο, μόνο με μια σειρά μέτρων θα μπορέσουμε να βρούμε εναλλακτικές για τις ρωσικές εισαγωγές», δήλωσε ο Πούκ-Βιν Νγκουγιέν, ερευνητής στο Κέντρο Ενέργειας του Ινστιτούτου Jacques Delors. Ωστόσο, ορισμένα μέτρα, όπως η αποθήκευση αερίου, έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από άλλα.<br /><br />«Εάν συνεχιστεί η τρέχουσα τάση, το επίπεδο αποθήκευσης φυσικού αερίου στην Ευρώπη θα είναι πολύ χαμηλότερο τον Απρίλιο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια», προειδοποίησε η Επίτροπος Ενέργειας της Ε.Ε. Κάντρι Σίμσον και προσθέτει: «Πρέπει να ξεκινήσουμε αμέσως για να εξασφαλίσουμε επαρκείς προμήθειες φυσικού αερίου για τον ερχόμενο χειμώνα»</div><div><br /></div><div><a href="https://m.naftemporiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ενέργεια: Η «αχίλλειος πτέρνα» της Ευρώπης

Tου Μιχάλη Ψύλου Βόμβες σε ευρωπαϊκό έδαφος. Η πανδημία συνεχίζεται. Οι τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου έχουν απογειωθεί. Ο λογα...

Διαβάστε την συνέχεια

Μήπως έχουμε κηρύξει πόλεμο στην Ρωσία;

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/nato6.jpg" width="753" /><br /><br /><b>Γκουτζάνης Σπύρος</b><br />Από την στιγμή που ο πρωθυπουργός κήρυξε την Ελλάδα στην «σωστή πλευρά της Ιστορίας», με την παρασκηνιακή πίεση των νατοϊκών συμμάχων, ένα ολόκληρο επικοινωνιακό σύστημα στρατεύτηκε (αυτοβούλως άραγε;) εναντίον της Ρωσίας και προσωπικά του Πούτιν, ασκώντας όχι απλώς αυστηρή κριτική για την καταδικαστέα ρωσική εισβολή, αλλά πολεμικού τύπου προπαγάνδα, σε βαθμό που αναρωτιέται κανείς μήπως έχουμε κηρύξει πόλεμο στη Ρωσία;<br /><br />Το περίεργο είναι ότι δεν αρκείται στην δαιμονοποίηση του Ρώσου ηγέτη, στην υπενθύμιση παλαιοτέρων εγκλημάτων του και στην υπογράμμιση ότι καίτοι εκλεγμένος, κυβερνά σαν δικτάτορας. Ούτε περιορίζεται στο να καταδικάζει την Ρωσία σαν μόνο και αποκλειστικό υπεύθυνο της κρίσης, παραβλέποντας την ιστορία των τελευταίων 30 χρόνων, μετά δηλαδή την πτώση του σοβιετικού μπλοκ.<br /><br />Πολύ περισσότερο δεν εγκύπτει στις ρωσο-ουκρανικές σχέσεις και βέβαια ξεχνάει την Συμφωνία του Μίνσκ, την οποία δεν εφάρμοσε ποτέ το Κίεβο, με την ανοχή αν όχι την στήριξη των Δυτικών. Το μπλοκ που στρατεύεται «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», δεν στρέφεται μόνο εναντίον των όποιων υποστηρικτών της Ρωσίας. Στρέφεται εναντίον κάθε άποψης που δεν ταυτίζεται πλήρως με τη δική τους.<br /><br />Χαρακτηρίζουν περίπου “όργανα του Πούτιν” ακόμα και όσους καταδικάζουν απερίφραστα την ρωσική εισβολή, αλλά προσπαθούν να προσεγγίσουν κριτικά και ψύχραιμα αυτόν τον πόλεμο, λαμβάνοντας υπόψη τις ιστορικά διαμορφωμένες ελληνορωσικές σχέσεις, συνυπολογίζοντας τις ισορροπίες της επόμενης ημέρας και το πώς αυτές θα επηρεάσουν το ελληνικό εθνικό συμφέρον. Για να μην μιλήσουμε και για το οικονομικό κόστος που θα κληθεί να καταβάλλει η ελληνική κοινωνία, λόγω της ακρίβειας.<br /><br />Επιτίθενται, λοιπόν, σκιά σε όποιον δεν πρωτοστατεί στην πολεμική ρητορική κατά της Ρωσίας. Εν ολίγοις συμπεριφέρονται ωσάν να είναι η Ελλάδα σε πόλεμο με τη Ρωσία, αφού μόνο στο όνομα της υπεράσπισης της πατρίδας δικαιολογείται η καταστρατήγηση σειράς θεμελιακών αξιών. Όποιος καταθέτει ακόμα και ελαφρώς διαφορετική άποψη αυτομάτως κατηγορείται για “ρωσόφιλος” ή “πουτινικός”. Ωσάν να λειτουργεί η αστυνομία σκέψης και να διαπιστώνει κρυφά κίνητρα και υποσυνείδητες συμπάθειες, τα οποία πολλές φορές οι “κατηγορούμενοι” δεν έχουν καν φανταστεί.<br /><br />Σαν να έχουμε κηρύξει πόλεμο στη Ρωσία <br /><br />Κάπως έτσι οι δήθεν φιλελεύθεροι αντιπαρέρχονται την αντιδημοκρατική απαγόρευση του Sputnik και του RT στην Ευρώπη. Δικαιολογούν τον αποκλεισμό των Ρώσων αναπήρων αθλητών από τους Ολυμπιακούς και την απόλυση Ρώσων μουσικών και καλλιτεχνών. Ο κατάλογος είναι μακρύς, αλλά η ουσία είναι ότι πρόκειται για ωμές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για πολεμικές πράξεις, χωρίς η Δύση να έχει κηρύξει τον πόλεμο στη Ρωσία.<br /><br />Στα καθ’ ημάς δικαιολογούν την απαγόρευση πολιτιστικών εκδηλώσεων ρωσικών φορέων που ανακοίνωσε η υπουργός Πολιτισμού. Οι ίδιοι κύκλοι, βέβαια, δεκαετίες τώρα διαχωρίζουν τα εγκλήματα των Ναζί από τον γερμανικό λαό, όπως και τα εγκλήματα του τουρκικού κράτους εναντίον των Κυπρίων από τον τουρκικό λαό που είναι πάντα φίλος! Και βέβαια είναι σε γενικές γραμμές οι ίδιοι κύκλοι που δικαιολόγησαν τους “ανθρωπιστικούς” βομβαρδισμούς της Σερβίας από το ΝΑΤΟ και την απόσχιση-αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου. Και ακόμα είναι οι ίδιοι που “κατάπιαν” την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, υποστηρίζοντας το σχέδιο Ανάν που θα μετέτρεπε και την ελεύθερη Κύπρο σε όμηρο της Άγκυρας.<br /><br />Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα για όσους τολμούν να λένε καθαρά ότι ευθύνες για την σημερινή κρίση, εκτός από τη Ρωσία, έχει και η Δύση. Αυτοί αντιμετωπίζουν κλίμα τρομοκρατίας στα συστημικά ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο παρά την πολεμικού τύπου προπαγάνδα, το ερώτημα παραμένει: Εάν είχαν εφαρμοστεί οι Συμφωνίες του Μινσκ θα είχαμε φτάσει στη ρωσική εισβολή; Αλλά και μετά την ακύρωση των Συμφωνιών, εάν το ΝΑΤΟ δήλωνε ότι δεν θα επεκταθεί στην Ουκρανία θα γινόταν η εισβολή;<br /><br />Εάν το ΝΑΤΟ δεν επιχειρούσε από το 1990 να φτάσει στα σύνορα της Ρωσίας κι ακολουθούσε μία διαφορετική πολιτική ενσωμάτωσης της Ρωσίας στο μεταψυχροπολεμικό σύστημα ασφαλείας στην Ευρώπη, θα είχαμε φθάσει στα πρόθυρα πυρηνικού πολέμου; Νομιμοποιείται κάποιος που έχει αντιπαρέλθει όλες τις επεμβάσεις των ΗΠΑ τα τελευταία 30 χρόνια, να εκφράζει τώρα μόνο “ιερή αγανάκτηση” και να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τον ουκρανικό λαό;<br />Η τελευταία πράξη του δράματος<br /><br />Η πολεμικού τύπου προπαγάνδα απομονώνει την τελευταία πράξη του δράματος: Η Ρωσία επιτέθηκε εναντίον ενός ανεξάρτητου κράτους. Σωστά, επιτέθηκε και γι’ αυτό την καταδικάζουμε. Αλλά και οι ΗΠΑ είχαν επιτεθεί εναντίον σειράς κρατών, αλλά ελάχιστοι τις καταδίκασαν. Όχι, πάντως, αυτοί που σήμερα πρωτοστατούν στην καταδίκη της ρωσικής εισβολής.<br /><br />Στην επίθεση της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας, το δίκιο είναι απερίφραστα με τον ουκρανικό λαό. Αυτό δεν μας εμποδίζει, όμως, να διαπιστώνουμε ότι ο πόλεμος εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της σύγκρουσης ΝΑΤΟ-Ρωσίας, όπου το δίκαιο δεν είναι μόνο με τη Δύση. Είναι δυστυχώς αφελές να προσεγγίζονται οι ανταγωνισμοί των μεγάλων δυνάμεων αποκλειστικά και μόνο μέσα από το πρίσμα του δικαίου και της ηθικής. Ο κόσμος της διεθνούς πολιτικής και πάλι δυστυχώς υπακούει σε άλλους κανόνες.<br /><br />Οι οπαδοί που επαίρονται ότι βρίσκονται στη “σωστή πλευρά της Ιστορίας” ας ανοίξουν τον Θουκυδίδη ή τον Παναγιώτη Κονδύλη. Ειδικά όταν δεν είναι απλοί πολίτες, αλλά βρίσκονται στο τιμόνι της χώρας. Είναι εξίσου αφελές να νομίζει ένας μικρός παίκτης ότι ταυτιζόμενος απολύτως με έναν συνασπισμό, χωρίς να προτάσσει τα εθνικά του συμφέροντα, θα βγει κερδισμένος. Ο Ελληνισμός έχει πικρή πείρα, η οποία δεν επιτρέπει αυταπάτες και αφέλειες. Οι εγχώριοι “αγανακτισμένοι” προπαγανδιστές δεν έχουν ακούσει ότι “όταν παλεύουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια”;<br /><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><div><br /></div><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div></div>

Μήπως έχουμε κηρύξει πόλεμο στην Ρωσία;

Γκουτζάνης Σπύρος Από την στιγμή που ο πρωθυπουργός κήρυξε την Ελλάδα στην «σωστή πλευρά της Ιστορίας», με την παρασκηνιακή πίεση των νατοϊκ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Τι άλλο μπορούσε να κάνει η Ελλάδα «Ψωροκώσταινα» με τα όπλα στην Ουκρανία»;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/ukraine_olmos.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="417" data-original-width="800" height="334" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/ukraine_olmos.png" width="741" /></a></div><h3 style="text-align: left;">   <span style="font-weight: normal;">Ο Δρ Δ.Σταθακόπουλος απαντά!</span></h3><div>Επίκαιρα επιχειρήματα – αντεπιχειρήματα:<br /><br />1. Η Ελλάδα ανήκει στην Ε.Ε και στο ΝΑΤΟ , εξυπηρέτησε τις συμβατικές της υποχρεώσεις.<br /><br />Τι άλλο μπορούσε να κάνει ;<br /><br />α) Να στείλει άμεσα ανθρωπιστική βοήθεια σε Ουκρανούς και Ρώσους των πληγέντων περιοχών δείχνοντας ανθρωπιστική αλληλεγγύη και θετική ουδετερότητα, μεσολαβώντας ( mediator) για άμεση κατάπαυση του πυρός και επίλυση της διαφοράς, όπως κάνει η Γαλλία σε αυτό το θέμα ειδικά, το Ισραήλ και η Τουρκία ( παρότι ανήκει στο ΝΑΤΟ – Δύση, δεν επέβαλε κυρώσεις και πήρε τα εύσημα όλων ).<br /><br />β) Έστω, η Ελλάδα, να έστελνε το Πολεμικό υλικό στο ΝΑΤΟ και αυτό, ας το προωθούσε όπου θέλει. Όχι απευθείας στην μια εμπόλεμη πλευρά, διότι τώρα εκτός από αντίπαλος της Ρωσίας ( λόγω ΝΑΤΟ ) έγινε και εχθρός της Ρωσίας, δηλ. αναβάθμισε τον αντίπαλο ρολό της , με τις όποιες μελλοντικές συνέπειες.<br /><br />γ) Η παραδοχή πως είναι “ψωροκώσταινα” ( τι άλλο να έκανε ; ) την υποβαθμίζει στα μάτια των τρίτων και κυρίως της γείτονος , αφού δείχνει να μην έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της , παρά τις δηλώσεις της, στηριζόμενη μόνο στους ” συμμάχους” , που ουδέν πράττουν. Άλλα δηλώνουμε, άλλα δείχνουμε και εισπράττουν οι “αντίπαλοι/ εχθροί “, αλλά και οι σύμμαχοι ( το καλό παιδί, τζάμπα για όλες οι δουλειές). Τα χρήματα που υποσχέθηκε η κ. von der Leyen, για την συμπόρευση, είναι ελάχιστο όφελος, μπροστά στη βλάβη .<br /><br />2. Η Ελλάδα, με την άμεση υποστήριξή της , θα έχει προνομιακή μεταχείριση από τους συμμάχους της , εάν ό μη γένοιτο χρειαστεί στο μέλλον τη βοήθειά τους στα εθνικά θέματα, Αιγαίο, Κύπρο, ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα και λοιπά αναθεωρητικά ( δόγμα: mavi vatan) της Τουρκίας. <br /><br />α) Οι σύμμαχοι της Ελλάδας ( ΝΑΤΟ ) είναι και σύμμαχοι της Τουρκίας που ομοίως ανήκει στο ΝΑΤΟ. Ουδέποτε της επέβαλαν κυρώσεις παρότι κατέχει παράνομα επί 48 χρόνια, έδαφος χώρας της Ε.Ε ( Κύπρος) και απειλεί με casus belli ( αιτία πολέμου ), άλλη χώρα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, δηλ. την Ελλάδα.<br />Τι μας κάνει να πιστεύουμε πως σε μία κρίση θα σταθούν στο πλάι της Ελλάδας και όχι της συμμάχου Τουρκίας, που κρατά καιροσκοπική στάση, παίρνοντας μάλιστα και εύσημα απ’ όλους ; ή δεν θα πούν βρείτε τα , όπως ήδη λένε διαχρονικά.<br /><br />β) Με την σαφώς εχθρική ( και όχι αποσβεστική) στάση κατά της Ρωσίας , εκτίθενται περίπου 150.000 Έλληνες της περιοχής, θεωρούμενοι πλέον εχθροί της Ρωσίας.<br /><br />γ) Άραγε, πιθανολογείται η αναγνώριση της Β. Κύπρου ως ανεξάρτητης και από τη Ρωσία ; ( με σαφή ανταλλάγματα από την Τουρκία) , ενώ ενδεχομένως η Ρωσία να δείξει ανοχή ή υποστήριξη στους αναθεωρητισμούς της γείτονος, σε Αιγαίο και Συνθήκη της Λωζάνης. Ήτοι, αντι για έναν εχθρό, θα έχουμε πλέον δύο ;<br /><br />δ) Η Τουρκία αναβαθμίστηκε σε ρόλο ωφελημένου απ’ όλους, ισορροπιστή και πρόθυμου δούρειου ίππου της μίας πλευράς κατά της άλλης. Με το αζημίωτο, αφού είχε και έχει ( εκτός των γεωπολιτικών) οικονομικά οφέλη, χρησιμοποιούμενη οικειοθελώς για μεταφορά αγαθών της αποκλεισμένης Ρωσίας, όπως ήδη κάνει με το Ιράν. Ρώσοι τουρίστες θα κατευθύνονται σε αυτή κ.ά . Όλο πτωχεύει, όλο τρώει ” χσστούκια” και τελικά βγαίνει αλώβητη και ωφελημένη πολλαπλώς. Ο άσωτος υιός έφαγε τον μόσχο τον σιτευτό, όχι το καλό παιδί.<br /><br />3) Με τις περιπολίες των ΗΠΑ στο Αιγαίο, η Τουρκία “μαζεύτηκε ” και πλέον δεν κάνει παραβιάσεις , εξασφαλίζοντας έτσι τα σύνορά μας .<br /><br />α) αυτή η διαπίστωση είναι οδυνηρή, διότι είναι σαν η Ελλάδα να δηλώνει αδυναμία φύλαξης, ζητώντας μόνιμο εγγυητή, που μόλις φύγει θα επιστρέψουμε πάλι στην κατάσταση ante ( προτεραία) της αμφισβήτησης.<br /><br />β) Το ΝΑΤΟ ( λέγε ΗΠΑ ) ουδέποτε θα αποτρέψει / χολώσει την Τουρκία όπως δείχνει η ιστορία. Επομένως ουδεμία εγγύηση παρέχει , διότι αν πάρει θέση, ή θα διαλυθεί αφού θα συγκρουστούν μεταξύ τους δύο μέλη του , ή θα γίνει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος που δεν το θέλει ( βλ. Ουκρανία). Αρα είναι συμμαχία που εμπλέκεται μόνο στα εύκολα κατά αδυνάτων, όπως στη Σερβία.<br /><br />γ) Σε περίπτωση γενικού πολέμου , η Τουρκία του Προέδρου Erdoğan , θα πάει με την πλευρά της Ρωσίας, διότι αυτή φοβάται ( λόγω Εύξεινου Πόντου ) ενώ η Ρωσία την μεταμόρφωσε τρεις φορές ( reset) ιστορικά. Τους Δυτικούς τους έχει νικήσει στην Καλλίπολη (1915-16) και δεν τους φοβάται διότι, πλέον των άλλων, ουδέποτε επιβάλλουν κυρώσεις στην Τουρκία. Αυτομάτως αυτό το σενάριο θέτει την Ελλάδα σε βαλλόμενη εχθρό και όχι απλά υπό αναθεώρηση όπως επικαλείται καταχρηστική η Τουρκία.<br /><br />Παράπλευρα:<br />*Διχάστηκε η ελληνική κοινωνία όπως φαίνεται εδω και χρόνια στα social media, σε Ευρωπαϊστές και μη, εμβολιαστές και μη, και πλέον σε Ουκρανόφιλους – Ρωσόφιλους, δίκην άσπρου- μαύρου, σωστό- λάθος, Α ομάδα vs Β ομάδας ( δηλ. οπαδικά ή κομματικά) με γνώμονα τον εγωισμό την άκριτη κομματική/ ιδεολογική οπτική και όχι την μεγάλη εικόνα του Εθνικού συμφέροντος.<br /><br />Δεν υπολογίστηκε καν το γεγονός πως στην Ελλάδα υπάρχουν μικτοί γάμοι/ σχέσεις Ελλήνων με Ουκρανούς- Ρώσους, που είναι χολωμένοι απ’ όλα αυτά και την έλλειψη ευαισθησίας της Ελλάδας στον πόλεμο της Ανατολικής Ουκρανίας, ήδη από το 2014. Δηλ. έλλειψη αντικειμενικής κρίσης και επιλεκτικό ενδιαφέρον, χωρίς αυτό να σημαίνει συναίνεση στην όποια εισβολή, όταν πρώτιστο μέλημα όλων πρέπει να είναι η διπλωματία και η επίλυση διαφορών.<br /><br />** Η ακρίβεια που στηρίζεται στην ενέργεια και τα δημητριακά, ήδη μας “χτυπάει” .<br />*** Ο γενικός και θρησκευτικός τουρισμός από Ρωσία – Ουκρανία θα περάσει κρίση και<br />τα προϊόντα εμπορίου , ομοίως.<br />*** Η ελληνική και ελληνόκτητη Ναυτιλία μεταφοράς υγροποιημένου αερίου LNG θα περάσει άνθιση , λόγω της ζήτησης των ναύλων, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι απτό στην τσέπη του μέσου πολίτη.<br /><br />Δια ταύτα :<br /><br />Όταν λήξει όλο αυτό , ελπίζοντας να μην γενικευτεί , με τυχόν αβέβαιες συνέπειες, οι αντίπαλες πλευρές θα τα έχουν βρει μεταξύ τους , η Ελλάδα θα θεωρείται εχθρός της Ρωσίας, η Τουρκία ο κερδισμένος καιροσκόπος με σύμμαχο ή την ανοχή της Ρωσίας , αλλά και της Ε.Ε – ΝΑΤΟ στις καταχρηστικές απαιτήσεις της, ή την πρόδηλη στήριξή της , ενώ θα έχουμε θιγεί όλοι οι Έλληνες ( πλην ελαχίστων ) οικονομικά , εθνικά ( ό μη γένοιτο ) και διχαστικά, με απώλεια της εθνικής συνοχής προς όφελος τρίτων και των εχθρών μας .<br /><br />Υ.Γ:<br />Δεν ανήκω σε κόμμα ή κομματική ιδεολογία.<br />Δεν αμείβομαι από φορείς που σχετίζονται με το θέμα<br />Δεν αμείβομαι για τα άρθρα/ γνώμες μου στα ΜΜΕ<br />Εχω μικρή πατρογονική περιουσία , είμαι αυτοδημιούργητος και κάνω πόθεν εσχες εδώ και χρόνια .<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

«Τι άλλο μπορούσε να κάνει η Ελλάδα «Ψωροκώσταινα» με τα όπλα στην Ουκρανία»;

    Ο Δρ Δ.Σταθακόπουλος απαντά! Επίκαιρα επιχειρήματα – αντεπιχειρήματα: 1. Η Ελλάδα ανήκει στην Ε.Ε και στο ΝΑΤΟ , εξυπηρέτησε τις συμβατι...

Διαβάστε την συνέχεια

Πιο κοντά πλέον σενάριο εμπλοκής στη σύγκρουση για τον ελληνοτουρκικό γεωγραφικό χώρο;

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/03/UKRAINE-WAR-WITH-RUSSIA-790x400.jpg" width="765" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Η σύγκρουση στην Ουκρανία σταδιακά αποκτά την πιο απεχθή από ανθρωπιστικής απόψεως εκδοχή της. Αυτό είναι αποτέλεσμα των συγκρούσεων επί του πεδίου, όπως θα επιχειρηθεί να αποδειχθεί από την αποκωδικοποίηση του στρατηγικού σχεδιασμού των δυο πλευρών. Τα επίλεκτα τμήματα του ουκρανικού στρατού είχαν συγκεντρωθεί στα νοτιοανατολικά της χώρας, καθώς το επίκεντρο της ρωσικής απειλής ήταν το Ντονμπάς. Λογικό εκ πρώτης όψεως. Ωστόσο, στις αρχές των επιχειρήσεων, ο υπογράφων είχε υπογραμμίσει τον κίνδυνο οι ρωσικές δυνάμεις να επιδιώξουν να μετατρέψουν την Ουκρανία σε “περίκλειστο” (landlocked) κράτος. Το σενάριο αυτό βρίσκεται πλέον σε εφαρμογή και μάλιστα με τρόπο που ανεβάζει πολύ επικίνδυνα το διακύβευμα για Ρωσία και Δύση.<br /><br />Ο Λευκορώσος πρόεδρος Λουκασένκο, στο σουρεαλιστικό τηλεοπτικό σόου του, όπου εξηγούσε στους επιτελείς του καθεστώτος του, “πρόδωσε” μια ακόμα διάσταση του πολέμου από την πλευρά της Μόσχας. Την προοπτική μη περιορισμού της σύγκρουσης εντός της Ουκρανίας, αλλά επέκτασής της στη Μολδαβία. Επειδή τέτοια λάθη δεν συνηθίζονται, η ερμηνεία που υιοθετεί η παρούσα ανάλυση είναι ότι επρόκειτο για σκόπιμη αναφορά.<br /><br />Αυτό που επιδίωκε η Μόσχα ήταν η δια αντιπροσώπου αποστολή μηνύματος στον πραγματικό αντίπαλο, ότι η εύκολη προέλαση του ρωσικού στρατού θα μπορούσε να απειλήσει τη Μολδαβία και συγκεκριμένα την περιοχή της Υπερδνειστερίας, όπου ήδη υπάρχουν ρωσικά στρατεύματα ως ειρηνευτική δύναμη. Το μήνυμα είναι απλό. Εάν δεν εγκαταλείψει τους μαξιμαλιστικούς στόχους η άλλη πλευρά και συνεχίσει να πιέζει σε βαθμό ασφυξίας τη Μόσχα, αυτό που ενδεχομένως θα συμβεί είναι η απόσπαση κι άλλων περιοχών που ανήκαν στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση.<br /><br />Αυτό σημαίνει ότι η Ρωσία θα επιδιώξει στο πλαίσιο του νέου Ψυχρού Πολέμου την επαφή σε περισσότερα μέτωπα με τις χώρες της Ατλαντικής Συμμαχίας. Με δεδομένο ότι η Μολδαβία συνορεύει με τη Ρουμανία, θα μπορούσε κανείς εύκολα να εικάσει ότι πέραν της αποκοπής της Υπερδνειστερίας, απειλή θα μπορούσε να υπάρξει και για την υπόλοιπη χώρα. Εφόσον η λογική του κράτους-μαξιλάρι (buffer-state) ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση δεν αποδίδει στο ουκρανικό μέτωπο, η Μόσχα θα μπορούσε να επιδιώξει την απόκτηση περισσοτέρων “σημείων επαφής”.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Εάν αυτό όμως συνέβαινε, τότε θα εμπλεκόταν άμεσα και η ελληνική ασφάλεια. Διότι μέρος της άμυνας της Ρουμανίας περνά μέσω της ανάπτυξης ναυτικών νατοϊκών δυνάμεων στη Μαύρη Θάλασσα. Σε αυτό το σημείο θα ερχόταν και η ώρα της κρίσης για την τουρκική πολιτική κλεισίματος των Στενών. Ενώ η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να παίξει ενεργό ρόλο στον σχεδιασμό για την άμυνα της Ρουμανίας. Σίγουρα ως διάδρομος προώθησης αμυντικού υλικού για τις χερσαίες δυνάμεις. Όμως, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να απαιτηθεί η μεταστάθμευση ελληνικών μαχητικών από μοίρες πιστοποιημένες από το ΝΑΤΟ, σε προωθημένες αεροπορικές βάσεις στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.<br /><br />Επιστρέφοντας στο μέτωπο των επιχειρήσεων στην Ουκρανία, η πλαγιοκόπηση των πλέον αξιόμαχων ουκρανικών δυνάμεων τόσο από την Αζοφική Θάλασσα όσο και από τη χερσόνησο της Κριμαίας, δίνει τη δυνατότητα μέρος αυτών να κινηθεί υπό τη μορφή “λαβίδας περίσφιξης“. Εάν κάτι προκαλεί εντύπωση είναι το πως δεν αντελήφθησαν αυτό τον ελιγμό οι Ουκρανοί, ώστε να επιχειρήσουν να αποφύγουν την παγίδα. Σε τελική ανάλυση, μεγάλο μέρος του Ντονμπάς είναι χαμένο. Το μεγάλο στοίχημα θα κριθεί μέσα στα αστικά κέντρα.<br /><br />Η δυνατότητα του ρωσικού στρατού να κινηθεί σε όλη την ουκρανική επικράτεια ουσιαστικά ανεμπόδιστος δεν αμφισβητείται. Η ουκρανική στρατηγική είναι να εγκλωβίσει τα ρωσικά στρατεύματα στις μεγάλες πόλεις, προκαλώντας τους μεγάλες απώλειες, ευελπιστώντας ότι θα υπάρξει διαπραγμάτευση με στόχο την κατάπαυση του πυρός. Λογικά, θα έπρεπε να απεμπλέξουν τις δυνάμεις τους από μια χαμένη υπόθεση και να τις αξιοποιήσουν διαφορετικά.<br /><br />Το πραγματικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή στη σύγκρουση είναι η ανάγνωση της κατάστασης από τους δυο πραγματικούς αντιμαχόμενους, τη Μόσχα και την Ουάσιγκτον. Οι Αμερικανοί είναι φανερό ότι εκτιμούν πως οι Ρώσοι βρίσκονται σε δύσκολη θέση, εξαιτίας της δυτικής καταιγίδας και στο επίπεδο της επικοινωνίας-προπαγάνδας και στο επίπεδο των κυρώσεων. Αυτό όμως οδηγεί τη Μόσχα στο να αυξήσει το κόστος στις ΗΠΑ με στόχο να μην οδεύσει σε διαπραγμάτευση από θέση αδυναμίας, η οποία σε τελική ανάλυση δεν θα οδηγήσει σε ειρήνευση υπό τέτοιες συνθήκες.<br /><br />Κατά συνέπεια, εάν Ρώσοι και Αμερικανοί δεν αναζητήσουν από κοινού την απεμπλοκή, κατάπαυση του πυρός και ειρήνευση δεν πρόκειται να υπάρξει. Ελπίδες υπάρχουν από την παρασκηνιακή ψυχρά λογική και στρατηγικά κυνική δραστηριότητα της ισραηλινής διπλωματίας. Διότι με αυτή την οπτική αναζητά λογικό σημείο επαφής, το οποίο θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ισορροπία για να επιτευχθεί κατάπαυση του πυρός, ώστε να δοθεί περιθώριο στη διπλωματία να αναζητήσει τη λύση.<br /><br />Δυστυχώς, αυτό δεν είναι το πιθανότερο σενάριο σε αυτή τη φάση. Η ρωσική απειλή περισσότερης βίας εξυπηρετεί τη στρατηγική των Αμερικανών με δυο τρόπους. Ο πρώτος είναι ο προφανής και σχετίζεται με την βαριά τραυματισμένη εικόνα της Μόσχας διεθνώς, η οποία διαρκώς επιδεινώνεται. Ο δεύτερος είναι η επιθυμία παγίδευσης των ρωσικών δυνάμεων στα αστικά κέντρα.<br /><br />Όλα αυτά όμως προαναγγέλλουν ακόμα περισσότερη βία, όχι αποκλιμάκωση. Και αυξάνει την πιθανότητα γεωγραφικής επέκτασης της σύγκρουσης, με ενδεχόμενη εμπλοκή και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Δηλαδή και τα ελληνοτουρκικά. Μπορεί μια τέτοια εξέλιξη να ελαχιστοποιεί λογικά την πιθανότητα τουρκικής επιθετικής ενέργειας εναντίον της Ελλάδας, αλλά η Ιστορία είναι γεμάτη από παράλογες εκ πρώτης όψεως αποφάσεις που στόχο είχαν να επιτευχθεί αιφνιδιασμός. Οι δε δυνητικές συνέπειες για να αναλυθούν έστω τηλεγραφικά, θα απαιτούσαν ξεχωριστό κείμενο…<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πιο κοντά πλέον σενάριο εμπλοκής στη σύγκρουση για τον ελληνοτουρκικό γεωγραφικό χώρο;

Του Ζαχαρία Μίχα Η σύγκρουση στην Ουκρανία σταδιακά αποκτά την πιο απεχθή από ανθρωπιστικής απόψεως εκδοχή της. Αυτό είναι αποτέλεσμα των συ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΠΡΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Κυρ. Μητσοτάκη με τον Ερντογάν: Με πολύ συγκεκριμένο στόχο ή ξανά με ευσεβείς πόθους;

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/erd3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/erd3.jpg" width="717" /></a><br /><br />Η συνέντευξη του πρωθυπουργού στον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA περιείχε ενδιαφέρουσες αναφορές για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ορθότατα διαπιστώνει ότι «δεν υπάρχει ακροατήριο σήμερα για τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας». Επίσης, όντως «ο αναθεωρητισμός, η προβολή αυτοκρατορικών φιλοδοξιών, δεν είναι σήμερα μια δημοφιλής πολιτική». Το επιχείρημα του Κυριάκου Μητσοτάκη, όμως, έχει κενά.<br /><br />Παρότι η Ελλάδα εγγράφει υποθήκες με στόχο να βρει διαφορετική στάση της Δύσης μελλοντικά απέναντι στον τουρκικό αναθεωρητισμό, αυτό θα το διαπιστώσουμε μόνο εκ του αποτελέσματος. Η ιστορική εμπειρία δεν μας βοηθάει να κάνουμε αισιόδοξη πρόβλεψη. Το πιθανότερο είναι η σημερινή στάση της Δύσης να αλλάξει κάπως, αλλά όχι ποιοτικά.<br /><br />Πώς να περιμένει κάποια σημαίνουσα αλλαγή η ελληνική πλευρά από τους εταίρους και συμμάχους της, όταν ο ίδιος ο Ουκρανός ηγέτης Ζελένσκι επέλεξε να αποθεώσει τον Ερντογάν που τον προμηθεύει με οπλικά συστήματα, κυρίως με τα UAV Bayraktar TB-2; Έφτασε στο σημείο να θεωρήσει τις σχέσεις του με τη Ρωσία χρήσιμες και εποικοδομητικές που θα χρησιμεύσουν όταν καθίσει στο τραπέζι με τον πρόεδρο Πούτιν!<br /><br />Ποια ήταν η ανάλογη αυθόρμητη δήλωση για την Ελλάδα που πέραν του ιατροφαρμακευτικού εξοπλισμού έστειλε χιλιάδες τυφεκίων, πλήθος πυρομαχικών και αντιαρματικών όπλων; Είναι προφανές ότι τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα οι σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας έχουν υποστεί σοβαρό πλήγμα, το οποίο δεν θα ξεπεραστεί εύκολα. Η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει στηριχθεί στα “μπράβο” των εταίρων και συμμάχων, αλλά δεν έχουμε ακόμα καμία ένδειξη ότι το κόστος που πληρώνει και θα πληρώσει η Ελλάδα θα αναγνωριστεί και θα επιβραβευθεί από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.<br /><img src="" /><br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Ποιο κόστος υφίσταται η Τουρκία, η οποία έχει επιλέξει και πάλι τη στάση του “επιτήδειου ουδέτερου”; Προς το παρόν κανένα. Αντίθετα, υπάρχουν ενδείξεις πως η Δύση ενδεχομένως να δώσει ανταλλάγματα στην Άγκυρα για να την προσελκύσει στη δική της πλευρά στο πλαίσιο του νέου Ψυχρού Πολέμου. Τα γράφουμε αυτά, διότι υπήρξαν μεγάλες περίοδοι που οι ευσεβείς πόθοι του πολιτικού συστήματος στην Αθήνα συνέτριψαν μία ορθολογική αντιμετώπιση του χρόνιου προβλήματος εθνικής ασφαλείας που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.<br /><br />Ας δούμε το πρόβλημα από την επικοινωνιακή σκοπιά. Με δεδομένες τις πρωτοφανείς απαξιωτικές αναφορές των δυτικών ΜΜΕ για τον Πούτιν, μήπως υπάρχει καμία ένδειξη ότι κατηγορούν και τον Ερντογάν για τη στάση του, ώστε να αισιοδοξούμε; Κι αυτό, παρ’ ότι η Τουρκία μόνο πιστός σύμμαχος δεν είναι, ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να εφαρμόσει κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας. Άρα, συνετό είναι να κρατά η ελληνική πλευρά, μικρότερο καλάθι και να μην βαυκαλιζόμαστε με ρητορική ότι η Ελλάδα είναι «με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας».<br /><br />Ορθότατα καταδικάσαμε την ρωσική εισβολή, είτε το δει κανείς ηθικά, είτε κυνικά γεωπολιτικά. Το ερώτημα, όμως, που εγείρεται είναι με ποιο κριτήριο ο πρωθυπουργός επιδιώκει συνάντηση με τον Ερντογάν; Με ιδεολογική ή πραγματιστική προσέγγιση; Εάν στόχος είναι να “αγοραστεί” όσο το δυνατόν μεγαλύτερη περίοδος ηρεμίας, προκειμένου να ολοκληρωθεί ο ελληνικός επανεξοπλισμός και να καταστεί απαγορευτικός κάθε τουρκικός τυχοδιωκτισμός, είναι ορθή πολιτική.<br /><br />Επιπρόσθετα, ορθότατα η κυβέρνηση επιχειρεί να εξασφαλίσει ευρωπαϊκή δημοσιονομική ανοχή για να συνεχιστεί ο επανεξοπλισμός της χώρας. Σε τελική ανάλυση αυτός είναι που θα υπηρετήσει την ενίσχυση της διπλωματικής-διαπραγματευτικής ισχύος και αξιοπιστίας της ελληνικής πλευράς. Η διεθνής εικόνα της χώρας και στο επίπεδο των πολιτικών και στρατιωτικών συμμαχιών της, εξυπηρετείται από την επίδειξη ψυχραιμίας και ευελιξίας, αλλά οι ελληνικές κόκκινες γραμμές πρέπει να είναι ξεκάθαρες. Το εθνικό συμφέρον πρέπει πάντα να προηγείται του συμμαχικού, όπως συμβαίνει σε κάθε χώρα που σέβεται τον εαυτό της στη Δύση και οπουδήποτε αλλού.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

ΠΡΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Κυρ. Μητσοτάκη με τον Ερντογάν: Με πολύ συγκεκριμένο στόχο ή ξανά με ευσεβείς πόθους;

Η συνέντευξη του πρωθυπουργού στον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA περιείχε ενδιαφέρουσες αναφορές για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ορθότατα διαπιστ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας: “Ανάσταση” ελληνικής ΑΟΖ & υδρογονανθράκων.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/01/AOZ-EEZ-ANATOLIKH-MESOGEIOS-790x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/01/AOZ-EEZ-ANATOLIKH-MESOGEIOS-790x400.jpg" width="738" /></a></div><div><br /></div>Του<b> ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ</b><br />Και ξαφνικά, out of the blue, όπως θα έλεγαν οι Αμερικανοί φίλοι μας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, βλέποντας τους Ρώσους να εποφθαλμιούν τους υδρογονάνθρακες της Ουκρανίας, αποφάσισε να επιτρέψει τις έρευνες υδρογονανθράκων στις θάλασσές μας.<br /><br />Το μάθαμε από τον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» που έγραψε στις 5 Μαρτίου 2022:<br /><br />«Το φάκελο της έρευνας για τον εντοπισμό πιθανών κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Ελλάδα, βγάζει από το συρτάρι ξανά η κυβέρνηση μετά τις αναταράξεις που προκαλεί ο πόλεμος της Ουκρανίας στην ενεργειακή επάρκεια. Η αναζήτηση νέων πηγών ενέργειας είναι ψηλά στην ατζέντα της κυβέρνησης και ως εκ τούτου, όπως αναφέρουν πηγές, η σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου σηματοδοτεί και μία αναδίπλωση της στάσης της κυβέρνησης απέναντι στις έρευνες υδρογονανθράκων.»<br /><br />Πρόκειται για μια μεγάλη ανατροπή στη θέση της ελληνικής κυβέρνησης. Χάσαμε τεράστιο έδαφος από τη στάση διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων να αγνοήσουν την αξία της ελληνικής ΑΟΖ αντίθετα με την Κύπρο που δεν έπαψε ποτέ να ψάχνει για υδρογονάνθρακες κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες.<br /><br />Η ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΗ ΑΟΖ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ<br /><img height="480" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/03/220302023620_AOZ-ELLADAS-KARYOTHS03.jpg" width="640" />Πηγή: Θεόδωρος Καρυώτης: Η ΑΟΖ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα, 2014.<br /><br />Έτσι ξαφνικά έρχεται στην επιφάνεια ο ξεχασμένος Χάρτης Μανιάτη του 2011. <br /><br />ΧΑΡΤΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗ<img height="476" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/03/220307043105_xarths-maniaths03.jpg" width="640" />Πηγή: Ελληνικό Υπουργείο Ενέργειας, 2011<br /><br />Αυτός ο χάρτης είναι ο μοναδικός επίσημος χάρτης της Ελλάδας που εστάλη στον ΟΗΕ συνοδευόμενος από τις γεωγραφικές συντεταγμένες της υφαλοκρηπίδας και της μελλοντικής ΑΟΖ!<br /><br />Ο Γιάννης Μανιάτης, υπουργός του ΠΑΣΟΚ, υπήρξε ο μοναδικός Έλληνας πολιτικός που δεν σταμάτησε να ασχολείται με τους υδρογονάνθρακες και την αξία της ΑΟΖ. Πρόσφατα έγραψε:<br /><br /><i>«Σε όλα τα πιθανά σενάρια, η Ευρώπη μέχρι το 2030 θα χρειάζεται τις ίδιες με σήμερα ποσότητες αερίου. Ο πλανήτης πολύ περισσότερες από τις δικές του σημερινές, μέχρι το 2050. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Μεσογείου που δεν έχει αξιοποιήσει καθόλου τα δικά της πλούσια κοιτάσματα σε Ιόνιο και νότια Κρήτη. Μπορεί μέσα σε ελάχιστα χρόνια να γίνει ο πραγματικός νέος ενεργειακός κόμβος της Ε.Ε. στην πορεία προς την πράσινη μετάβαση, παράλληλα με την 6η καλύτερη θέση παγκοσμίως που έχει κατακτήσει ήδη από το 2014 στην κατά κεφαλήν παραγωγή πράσινης ενέργειας. Γίνεται αντιληπτή η μεγάλη εθνική ευκαιρία που έχουμε;»</i><br /><br />Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να εισακουστούν οι αναλύσεις των Ελλήνων ειδικών στο θέμα των υδρογονανθράκων. Είναι τραγικό ότι αγνοήθηκαν από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις. Εάν οι ελληνικές κυβερνήσεις τα τελευταία 40 χρόνια ,από την πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μέχρι σήμερα, είχαν προχωρήσει στην έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων των θαλασσών μας, θα είχαμε αποφύγει και τα θανατηφόρα μνημόνια!<br /><br />Διαβάστε τι είχε γράψει ο Ηλίας Κονοφάγος:<br /><br /><i>«Σύμφωνα με εκτιμήσεις που δημοσιεύτηκαν σε τεύχος της Επιτροπής Ενέργειας της Ακαδημίας των Αθηνών, μία συστηματική έρευνα εγχώριων πετρελαιοπιθανών περιοχών θα μπορούσε, σε ορίζοντα 35-45 χρόνων, να αποδώσει στην χώρα μας (50% πιθανότητα) εκμεταλλεύσιμα αποθέματα κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της τάξης των 2,7 τρισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου. Να σημειώσουμε ότι αυτό το μέγεθος αντιπροσωπεύει τις σημερινές ενεργειακές ανάγκες της Ελλάδος για περίπου 100 χρόνια.<br /><br />Οι αναλογικές αυτές στατιστικές εκτιμήσεις μπορούν να θεωρηθούν συντηρητικές, δεδομένου ότι –λόγω έλλειψης επαρκών στοιχείων– δεν έλαβαν υπ’ όψη τους τις δυνατότητες παρουσίας υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υφαλογεννών ασβεστολίθων. Δηλαδή, υπεργιγαντιαίων στόχων κοιτασμάτων φυσικού αερίου (supergiant gas fields) “τύπου Zohr” που βρίσκονται εντός της ελληνικής ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδας.»</i><br /><br />Διαβάστε επίσης τι έγραψε ο Αντώνης Φώσκολος:<br /><br /><i>«Αν συνεχίσουμε αυτή την απαράδεκτη και καταστροφική φιλοσοφία της μη εκμετάλλευσης του Κρητικού/Χανιώτικου φυσικού αερίου θα έχουμε το ακριβότερο ρεύμα στον κόσμο, την ακριβότερη θέρμανση στον κόσμο, πανάκριβα γεωργικά προϊόντα, πληθωρισμό, ακριβή μετακίνηση κοκ. Ο πρωθυπουργός και οι σύμβουλοί του ας μην πιστεύουν ότι οι τιμές του αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου θα μειωθούν. Ήρθαν για να μείνουν και θα μείνουν για πάρα πολλά χρόνια.<br /><br />Η εκμετάλλευση των δικών μας υδρογονανθράκων θα μας βγάλει από το τεράστιο δημόσιο χρέος, θα δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, θα σταματήσει την μετανάστευση και την υπογεννητικότητα, θα βοηθήσει να εξοπλιστούν οι ένοπλες δυνάμεις, θα βελτιώσει πάρα πολύ την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην χώρα μας, θα χρηματοδοτήσει την παιδεία και τα πολιτισμικά μας έργα.»</i><br /><br />Αξιοσημείωτο είναι και αυτό που έγραψε ο Γιάννης Μπασιάς, πρόεδρος της ΕΔΕ:<br /><br />Καθώς θα αυξάνεται η χρήση του φυσικού αερίου, με την παράλληλη απόσυρση του εγχώριου λιγνίτη, η ανεύρεση κοιτασμάτων αερίου καθίσταται επιτακτική. Γι’ αυτό η Ελλάδα, θα πρέπει μέσα στα επόμενα χρόνια να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια παραγωγής φυσικού αερίου από τα δικά της κοιτάσματα ώστε σταδιακά να μπορεί να καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος, ή ακόμα το σύνολο, της κατανάλωσης (5-8 BCM/ ανά έτος).<br /><br />Από γεωπολιτική πλευρά, με τις εν λόγω δραστηριότητες, ενισχύεται η διαπραγματευτική ικανότητα της χώρας με άμεσο θετικό οικονομικό αντίκτυπο. Τα οφέλη από μια μείωση της ενεργειακής μας εξάρτησης συνολικά είναι πολλαπλά, αφού η όλη διαδικασία προϋποθέτει αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων και δημιουργία πολλών νέων θέσεων απασχόλησης, ενώ νομοτελειακά οδηγεί σε μείωση του ιδιαίτερα υψηλού σήμερα ενεργειακού κόστους. Η υψηλή ενεργειακή εξάρτηση της χώρας μας αποτελεί την «αχίλλειο πτέρνα» της οικονομίας, δρώντας ως τροχοπέδη στην ανάπτυξή της και συμβάλλοντας στην αποδυνάμωση της γεωστρατηγικής της θέσης, ενώ εξαρτάται υπέρμετρα από τρίτες χώρες για την ενεργειακή της προμήθεια. Σήμερα, η χρονική συγκυρία για την επιτυχή εξερεύνηση των υδρογονανθράκων στην Ελλάδα είναι ιδανική και μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.<br /><br /> Οι δραστηριότητες έρευνας και εκμετάλλευσης απαιτούν μακροπρόθεσμες επενδύσεις (25 έως 30 έτη), και η Ελλάδα θα χρειαστεί ένα εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό επιπέδου αντίστοιχου με εκείνο των διεθνών εταιρειών για τις εργασίες έρευνας και εκμετάλλευσης πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η ανάπτυξη του τομέα θα αναδείξει νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες για την αναζωογόνηση της ελληνικής βιομηχανίας. Είναι μία από τις τεράστιες προκλήσεις για τα επόμενα χρόνια και η ΕΔΕΥ συμβάλει σε αυτό το κύμα της καινοτομίας.<br />Επίλογος<br /><br />Δεν υπάρχει καλύτερος επίλογος από τις διαπιστώσεις του γεωλόγου Άγγελου Μαυροματίδη:<br /><br /><i>«Το να αρχίσουν οι έρευνες, το να γίνουν γεωτρήσεις και το να μάθουμε τελικά τι κρύβεται στο ελληνικό υπέδαφος, χερσαίο και θαλάσσιο το χρωστάμε όχι μόνον στις επόμενες γενιές αλλά στον Ηρόδοτο (που πρώτος μίλησε γι’ αυτό), το χρωστάμε σε όλους τους ξένους και Έλληνες ερευνητές που ξόδεψαν χρόνο, χρήμα που δούλεψαν σκληρά για να πετύχουν αυτό που όλοι θέλουμε, μια ανακάλυψη, το χρωστάμε ακόμα και στις εταιρείες που ξόδεψαν μεγάλα ποσά για κάποιες μελέτες και γεωτρήσεις.<br /><br />Μια ανακάλυψη που θα ανατρέψει τα πάντα στα ενεργειακά δρώμενα της Ευρώπης, μια ανακάλυψη που θα κάνει την Ελλάδα από εισαγωγέα ή διακομιστή αερίου από την ανατολή σε κυρίαρχο παραγωγό, σε τροφοδότη της Ευρώπης. Μια ανακάλυψη που θα μας βοηθήσει και οικονομικά αλλά και γεωστρατηγικά.<br /><br />Ένα είναι σίγουρο, το να μείνουν “άνθρακες” οι ελληνικοί υδρογονάνθρακες ωφελεί τους εχθρούς μας. Ας σκεφτούμε λίγο πέρα από τον ορίζοντα, η Ελλάδα ας μην παραμείνει χώρα της σαλάτας, της φέτας και του γύρου, ας γίνουμε γνωστοί για κάτι άλλο.»</i><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας: “Ανάσταση” ελληνικής ΑΟΖ & υδρογονανθράκων.

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ Και ξαφνικά, out of the blue, όπως θα έλεγαν οι Αμερικανοί φίλοι μας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, βλέποντας τους Ρώσους να ...

Διαβάστε την συνέχεια