Επιμένει στις προκλήσεις η Τουρκία – Οι νέες απειλές για το Αιγαίο μετά το show Erdogan στην Αγία Σοφία - Σε επιφυλακή παραμένει η Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzbN2a6Jp6NGWbjtNXJNXIjkHhBaZvvsTkCs-I6GgTLLt_SAAlFJ50ykO5dKo2u71Hy6NZS4UA95S4ZPPECCYLc0C2LaUfRBpfydJ1dAZjewG9Jiz1gWcWnqozyOFnQ4jLbggNJHbK0xA/s1600/greece_turkey_flags.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="561" data-original-width="900" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzbN2a6Jp6NGWbjtNXJNXIjkHhBaZvvsTkCs-I6GgTLLt_SAAlFJ50ykO5dKo2u71Hy6NZS4UA95S4ZPPECCYLc0C2LaUfRBpfydJ1dAZjewG9Jiz1gWcWnqozyOFnQ4jLbggNJHbK0xA/s640/greece_turkey_flags.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Με εμπρηστικές δηλώσεις συντηρεί την ένταση η τουρκική ηγεσία - Νέα πρόκληση Erdogan στην Αγία Σοφία - Η πορεία του τουρκικού στόλου στο Αιγαίο<br /> Πιστή στο δόγμα των προκλήσεων η Τουρκία εξαπολύει νέες απειλές κατά της Ελλάδας, μία μέρα μετά το show Erdogan στην Αγία Σοφία και την ιστορική πρόκληση στο μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς την Παρασκευή 24/7/2020.<br /> <br /> Τη σκυτάλη των προκλήσεων παρέλαβε το Σάββατο ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ , Hami Aksoy με ιταμό τρόπο ενώ η τουρκική ηγεσία αλλάζει τους σχεδιασμούς της για την Αγία Σοφία, την οποία θα διατηρήσει ανοιχτή για προσευχή.<br /> <br /> «Τα κακομαθημένα παιδιά της Ευρώπης συνεχίζουν να ζουν σε ψευδαισθήσεις.<br /> Να ξυπνήσει από το όνειρο του Βυζαντίου, (η Ελλάδα) το οποίο βλέπει εδώ και 567 χρόνια, αλλά και να θυμάται τι έπαθαν στο Αιγαίο όσοι δεν σεβάστηκαν την τουρκική σημαία», δήλωσε προκλητικά ο Aksoy σε μία προσπάθεια να αντικρούσει τις διεθνείς αντιδράσεις για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.<br /> <br /> Ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ καταδικάζει την ελληνική κυβέρνηση επειδή «επέτρεψε το κάψιμο της τουρκικής σημαίας στη Θεσσαλονίκη» στη διάρκεια διαδηλώσεων.<br /> Τέλος ο Aksoy αναφέρθηκε και στη «μουσουλμανική - τουρκική μειονότητα στη Θράκη», όπως τη χαρακτηρίζει, υποστηρίζοντας πως υπάρχουν πολλές παραβιάσεις στα δικαιώματά τους.<br /> <br /> Η απάντηση της Αθήνας<br /> <br /> Σκληρή απάντηση στις προκλητικές δηλώσεις του Τούρκου ΥΠΕΞ για «το όνειρο της Ελλάδας να αναβιώσει το Βυζάντιο έδωσε το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών κάνοντας λόγο για παραλήρημα της Τουρκίας.<br /> Η διεθνής κοινότητα του 21ου αιώνα παρατηρεί έκπληκτη τα παραληρήματα θρησκευτικού και εθνικιστικού φανατισμού της σημερινής Τουρκίας. Έχουν καταδικαστεί και είναι ανάξια απάντησης, ενώ εκθέτουν διεθνώς όλο και περισσότερο αυτούς που τα εκστομίζουν και τα υποκινούν».<br /> <br /> Νέα πρόκληση Erdogan στην Αγία Σοφία<br /> <br /> Να μένει ανοιχτό 24 ώρες το 24ωρο το «τέμενος της Αγίας Σοφίας» ζήτησε ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan, όπως αποκάλυψε ο κυβερνήτης της Κωνσταντινούπολης Ali Yerlikaya.<br /> «Ο πρόεδρός μας έδωσε εντολή να είναι ανοιχτή η Αγιά Σοφιά 24 ώρες το 24ωρο για προσευχή, αρχής γενομένης από σήμερα.<br /> Το τζαμί Αγία Σοφιά θα είναι πάντα ανοιχτό 24 ώρες το 24ωρο.<br /> Εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στον πρόεδρό μας» έγραψε ο κυβερνήτης της Κωνσταντινούπολης.<br /> Συνόδευσε την ανάρτησή του με μια φωτογραφία του Erdogan μέσα από την Αγιά Σοφία.<br /> Αξίζει να σημειωθεί, πως οι αρχικοί σχεδιασμοί της τουρκικής ηγεσίας προέβλεπαν να κλείσει για έξι μήνες η Αγία Σοφία ώστε να ολοκληρωθούν οι εργασίες της μετατροπής της σε τέμενος.<br /> <br style="box-sizing: border-box; display: initial; line-height: 20px;" /> <span style="color: #262626; font-family: "arial";"><span style="background-color: #fff1e0; border-color: initial; border-image: initial; border-style: initial; font-size: 15px;"><img alt="Image" class="css-9pa8cd" src="https://pbs.twimg.com/media/Edw7hntXsAMCK0K?format=jpg&name=900x900" style="border: 0px; box-sizing: border-box; margin-bottom: 30px; margin-top: 0px; max-width: 100%; vertical-align: middle;" /></span></span><br /> Τάσεις αποκλιμάκωσης στο Αιγαίο<br /> <br /> Την ίδια ώρα τάσεις αποκλιμάκωσης της έντασης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο βλέπει η Ελλάδα καθώς η Τουρκία παρά την προσχεδιασμένη έντασης στο Αιγαίο δεν έχει προβεί σε άλλες κινήσεις που υποδηλώνουν θερμό επεισόδιο.Ταυτόχρονα φαίνεται ότι υπάρχει και εμπλοκή του Πολεμικού Ναυτικού της Ρωσίας με διαδοχικές NAVTEX τις οποίες χορήγησε η Κύπρος ο ρωσικός Στόλος ενισχύει την παρουσία του στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ Καστελόριζου έως τις ακτές της Συρίας.<br /> <br /> Η ελληνική πλευρά αντιμετωπίζει τις σοβαρές εξελίξεις με ψυχραιμία παρακολουθώντας τις κινήσεις της Τουρκίας, η οποία κλιμάκωσε τις προκλήσεις στο Αιγαίο, αυξάνοντας τα πολεμικά πλοία και τα υποβρύχια, την ώρα που το σεισμογραφικό Oruc Reis ήταν έτοιμο να αποπλεύσει με κατεύθυνση νότια του Καστελόριζου, σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο.<br /> <br /> Η ελληνική κυβέρνηση βλέπει τάση αποκλιμάκωσης μετά το μπαράζ των διεθνών παρεμβάσεων, ωστόσο παραμένει σε επιφυλακή, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, κ. Διακόπουλου.<br /> <br /> Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ συνεχίζουν την στρατηγική Πόντιου Πιλάτου καθώς η Γερουσία υπερψήφισε με 86 ψήφους έναντι 14 κατά το νομοσχέδιο για τον Προϋπολογισμό Εθνικής Άμυνας του 2021, ωστόσο από το κείμενο απουσίαζε η παράγραφος που είχε εγκριθεί από τη Βουλή και ζητά από τον πρόεδρο Trump να επιβάλλει κυρώσεις CAATSA στην Τουρκία για την αγορά των S-400.<br /> H τροπολογία που υπέβαλε ο πρόεδρος της επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων, James Rich απορρίφθηκε από την πλειοψηφίας Mitch McConell, ο οποίος έχει αποτρέψει αρκετά νομοσχέδια εναντίον της Τουρκίας να έρθουν στην Γερουσία.<br /> <br /> Η Τουρκία έχει δεσμεύσει την περιοχή νότια του Καστελόριζου με δύο NAVTEX, προκαλώντας μεγάλη ένταση αλλά και μπαράζ παρεμβάσεων Ευρωπαίων πολιτικών, αξιωματούχων αλλά και του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών που ζητούν άμεσα εκτόνωση της έντασης.<br /> Ταυτόχρονα το τουρκικό Πολεμικό ναυτικό, μεταξύ του Ακσάζ που υπάρχει ναύσταθμος, της Αλικαρνασσού και νότια μέχρι 60 μίλια από το νησιωτικό σύμπλεγμα της Μεγίστης διατηρεί δύναμη 30 πλοίων και υποβρυχίων.<br /> <br /> Επίσης το Oruc Reis, το τουρκικό σεισμογραφικό σχεδιάζει έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ενώ τα τουρκικά δελτία παρουσιάζουν μέχρι και πιθανές διαδρομές που θα ακολουθήσει το πλοίο.<br /> Η «κόκκινη γραμμή» όσον αφορά το Oruc Reis είναι να μην ακουμπήσουν τα καλώδια την ελληνική υφαλοκρηπίδα, καθώς σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές που επικαλείται η Καθημερινή, αν αυτό συμβεί, η Τουρκία θα φέρει ακέραιη και κατ' αποκλειστικότητα την ευθύνη για ότι ακολουθήσει.<br /> Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ στην Αγία Σοφία που μετατράπηκε εκ νέου σε Τζαμί θα πραγματοποιηθεί στις 24 Ιουλίου η πρώτη προσευχή, εξέλιξη που αποτελεί πρόκληση για τον πολιτισμένο κόσμο και τους Χριστιανούς.<br /> <br /> Η Τουρκία με πολιτικούς όρους μιλάει για αποκλιμάκωση αλλά στρατιωτικά κλιμακώνει την ένταση στο Αιγαίο, με την ανησυχία να είναι έκδιση για κορύφωση των προκλήσεων σήμερα 24 Ιουλίου, καθώς δεν αποκλείεται ο πρόεδρος Erdogan να συνδυάσει την πρώτη μουσουλμανική προσευχή στην Αγία Σοφία με τον απόπλου του Oruc Reis.<br /> Επίσης η 24η Ιουλίου είναι η ημέρα υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης, την οποία ο Erdogan θεωρεί αποτυχία του Κeman Ataturk.<br /> Εν τω μεταξύ σημειώθηκαν νέες παρεμβάσεις από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών (State Department), τον Γάλλο Πρόεδρο Macron και τον Josep Borrell, τον ύπατο εκπρόσωπο της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική, με στόχο να αποκλιμακωθεί η ένταση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /> <br /> <a href="https://bankingnews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Επιμένει στις προκλήσεις η Τουρκία – Οι νέες απειλές για το Αιγαίο μετά το show Erdogan στην Αγία Σοφία - Σε επιφυλακή παραμένει η Ελλάδα

Με εμπρηστικές δηλώσεις συντηρεί την ένταση η τουρκική ηγεσία - Νέα πρόκληση Erdogan στην Αγία Σοφία - Η πορεία του τουρκικού στόλου στο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συνθήκη της Λωζάνης: 2 εκ. άνθρωποι μετακινήθηκαν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRf1WBvOoArKitSIzRsadwUuHljjlLdrZ8bPKAHFYD61fyZOhd4rzlAmMQVPfIact_BfJC9-G_EpYAnadBd5RtGMLkWZp9mVwRagvg-e9l5w8EmMqMIBCRItu8K9e7eE64TPM1JGYO5Mc/s1600/benizelos_lozani.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="1024" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRf1WBvOoArKitSIzRsadwUuHljjlLdrZ8bPKAHFYD61fyZOhd4rzlAmMQVPfIact_BfJC9-G_EpYAnadBd5RtGMLkWZp9mVwRagvg-e9l5w8EmMqMIBCRItu8K9e7eE64TPM1JGYO5Mc/s640/benizelos_lozani.jpg" width="640" /></a></div> <br />Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί συνέπεσε με την υπογραφή πριν 97 χρόνια, της Συνθήκης της Λωζάνης που, εκτός των άλλων, προέβλεπε την Ανταλλαγή Πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.<br /><br />Δύο εκατομμύρια άνθρωποι μετακινήθηκαν από τις πατρογονικές τους κατοικίες. Η συνθήκη της Λωζάνης, που έχει αμφισβητήσει πολλές φορές στο παρελθόν ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, καθόρισε τα ελληνοτουρκικά σύνορα και τις διμερείς σχέσεις.<br /><br />Η Συνθήκη της Λωζάνης ήταν συνθήκη ειρήνης που έθεσε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας.<br /><br />Υπογράφηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) και συμμετείχαν στην Συνθήκη των Σεβρών συμπεριλαμβανομένης και της ΕΣΣΔ (που δεν συμμετείχε στην προηγούμενη συνθήκη). Η υπογραφείσα συνθήκη ήταν το αποτέλεσμα της σχετικής διάσκεψης που ξεκίνησε στις 7 Νοεμβρίου 1922 μεταξύ των προαναφερομένων μελών. Στο κείμενο της Συνθήκης συμπεριλαμβάνεται και η Σύμβαση της Λωζάνης που αποτελεί συντομότερο κείμενο και υπογράφηκε νωρίτερα, στις 30 Ιανουαρίου 1923.<br /><br />Ιστορικό<br /><br />Κατήργησε την Συνθήκη των Σεβρών που δεν είχε γίνει αποδεκτή από την νέα κυβέρνηση της Τουρκίας που διαδέχθηκε τον Σουλτάνο της Κωνσταντινούπολης. Μετά την εκδίωξη από την Μικρά Ασία του Ελληνικού στρατού από τον Τουρκικό υπό την ηγεσία του Μουσταφά Κεμάλ, εμφανίστηκε η ανάγκη για αναπροσαρμογή της συνθήκης των Σεβρών. Στις 20 Οκτωβρίου 1922 ξεκίνησε το συνέδριο που διακόπηκε μετά από έντονες διαμάχες στις 4 Φεβρουαρίου 1923 για να ξαναρχίσει στις 23 Απριλίου. Το τελικό κείμενο υπογράφηκε στις 24 Ιουλίου μετά από 7,5 μήνες διαβουλεύσεων.<br /><br />Η Τουρκία ανέκτησε την Ανατολική Θράκη, την Ίμβρο και Τένεδο, μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την Συρία, την περιοχή της Σμύρνης και της Διεθνοποιημένης Ζώνης των Στενών, η οποία όμως θα έμενε αποστρατικοποιημένη και αντικείμενο νέας διεθνούς διάσκεψης. Παραχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία, όπως προέβλεπε και η συνθήκη των Σεβρών, αλλά χωρίς πρόβλεψη για δυνατότητα αυτοδιάθεσης. Ανέκτησε πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα σε όλη της την επικράτεια και απέκτησε δικαιώματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε όλη την επικράτειά της εκτός της ζώνης των στενών.<br /><br />Ένα σημείο διαφωνίας ήταν η καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων από την Ελλάδα, κατί για το οποίο η τελευταία δήλωνε αδυναμία. Τελικά η Τουρκία δέχθηκε να της αποδοθεί το τρίγωνο του Κάραγατς στη Θράκη αντί αποζημιώσεων. Τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με τον όρο ότι θα διοικούνταν με ευνοϊκούς όρους για τους Έλληνες [το 1926 η τουρκική κυβέρνηση ακύρωσε με νόμο αυτή τη διάταξη. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχασε την ιδιότητα του Εθνάρχη και το Πατριαρχείο τέθηκε υπό ειδικό διεθνές νομικό καθεστώς.<br /><br />Σε αντάλλαγμα, η Τουρκία παραιτήθηκε από όλες τις διεκδικήσεις για τις παλιές περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκτός των συνόρων της και εγγυήθηκε τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Τουρκία. Με ξεχωριστή συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών από τις δύο χώρες και η αποστρατικοποίηση (“μη εγκατάσταση ναυτικής βάσεως”) κάποιων νησιών του Αιγαίου (Λήμνος, Σαμοθράκη, Σάμος, Χίος, Λέσβος, Ικαρία). [Αργότερα με τη Συνθήκη του Μοντρέ, στην οποία η Ελλάδα ήταν συμβαλλόμενο μέρος, η Τουρκία ξαναπέκτησε το δικαίωμα στρατικοποίησης των στενών, της Ίμβρου, Τενέδου, και αντίστοιχα η Ελλάδα της Λήμνου και Σαμοθράκης.<br /><br />Η ανταλλαγή μειονοτήτων που πραγματοποιήθηκε προκάλεσε μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών. Μετακινήθηκαν από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη στην Ελλάδα 1.650.000 Οθωμανοί υπήκοοι, χριστιανικού θρησκεύματος και από την Ελλάδα στην Τουρκία 670.000 Έλληνες υπήκοοι, μουσουλμανικού θρησκεύματος. Η θρησκεία και όχι η εθνικότητα αποτέλεσε το βασικό κριτήριο για την ανταλλαγή. Σύμφωνα με το άρθρο 2β της συνθήκης χρησιμοποιήθηκε ο όρος Μουσουλμάνοι και όχι Τούρκοι. Αυτό οφείλεται στο ότι κατά την οθωμανική αυτοκρατορία η θρησκεία μετρούσε πολύ περισσότερο από ότι η εθνικότητα και από την άλλη πλευρά η Τουρκία ήθελε όλοι οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης να παραμείνουν. Στα Βαλκάνια χρησιμοποιείται ο όρος Τούρκος αρκετές φορές ως συνώνυμο με τον μουσουλμάνο επειδή στο σύστημα των Οθωμανικών μιλέτ (ήταν κύριο στοιχείο στην διοίκηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) όλοι οι μουσουλμάνοι ανήκαν σε μια ενιαία κοινότητα.<br /><br />Μεταξύ των ανταλλάξιμων περιελαμβάνονταν επίσης οι Έλληνες του Πόντου, αλλά και τουρκόφωνοι Έλληνες, όπως τουρκόφωνοι Πόντιοι και Καραμανλήδες, καθώς και ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι, όπως Τουρκοκρητικοί και Βαλαάδες της Δυτικής Μακεδονίας[5]. Μαζί με τους Έλληνες, πέρασε στην Ελλάδα και αριθμός Αρμενίων και Συροχαλδαίων. Εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή οι Ρωμιοί κάτοικοι της νομαρχίας της Κωνσταντινούπολης (οι 125.000 μόνιμοι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης, των Πριγκηπονήσων και των περιχώρων, οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι πριν από τις 30 Οκτωβρίου του 1918) και οι κάτοικοι της Ίμβρου και της Τενέδου (6.000 κάτοικοι), ενώ στην Ελλάδα παρέμειναν 110.000 Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης2.<br /><br />Επιπλέον, βάσει του άρθρου 23, η Τουρκία απεμπόλησε πλήρως τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της Κύπρου.<br /><br />Ελληνοτουρκική Σύμβαση της Λωζάνης<br /><br />Στις 24 Ιουλίου 1923 υπογράφηκε η Συνθήκη της Λωζάνης. Έξι μήνες πριν, στις 30 Ιανουαρίου 1923, είχε υπογραφεί η ελληνοτουρκική σύμβαση, η οποία ρύθμιζε την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Προβλεπόταν η υποχρεωτική ανταλλαγή μεταξύ των Ελληνορθόδοξων κατοίκων από την Τουρκία και των Μουσουλμάνων κατοίκων από την Ελλάδα. Αυτή η Σύμβαση θα ίσχυε τόσο για αυτούς που παρέμεναν στις εστίες τους, όσο και για εκείνους που είχαν ήδη καταφύγει στην ομόθρησκη χώρα. Μάλιστα, η ανταλλαγή ίσχυσε αναδρομικά για όλες τις μετακινήσεις που έγιναν από τη μέρα που κηρύχθηκε ο Α’ Βαλκανικός πόλεμος (18 Οκτωβρίου 1912). Από την ανταλλαγή αυτή εξαιρέθηκαν οι Έλληνες ορθόδοξοι από την Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο, καθώς και οι Μουσουλμάνοι από την Δυτική Θράκη. Το θέμα της ανταλλαγής ετέθη από τον Νορβηγό Φρίντγιοφ Νάνσεν, ‘Υπατο Αρμοστή της Κοινωνίας των Εθνών για τους πρόσφυγες στην Εγγύς Ανατολή.<br /><br />Σύμβαση Ανταλλαγής<br />Οι ανταλλάξιμοι, σύμφωνα με τη σύμβαση ανταλλαγής:<br /><br />-θα απέβαλαν την παλιά ιθαγένεια και θα αποκτούσαν την ιθαγένεια της χώρας στην οποία εγκαθίσταντο<br />-είχαν δικαίωμα να μεταφέρουν την κινητή τους περιουσία<br />-είχαν δικαίωμα να πάρουν από το κράτος στο οποίο μετανάστευαν ως αποζημίωση περιουσία ίσης αξίας με την ακίνητη περιουσία που εγκατέλειπαν φεύγοντας<br />-θα διευκολύνονταν στην μετακίνησή τους από τη Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής.<br />Η συμφωνία αυτή για ανταλλαγή πληθυσμών διέφερε από τις προηγούμενες. Καθιέρωνε για πρώτη φορά τη μαζική μετακίνηση πληθυσμών κι είχε υποχρεωτικό χαρακτήρα, ενώ οι μέχρι τότε συμφωνίες προέβλεπαν εθελοντική μετανάστευση κατοίκων κάποιων επίμαχων περιοχών.<br /><br />Όταν έγινε γνωστή η υπογραφή της Σύμβασης και οι όροι της, οι πρόσφυγες που βρίσκονταν στην Ελλάδα αντέδρασαν έντονα. Σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας συγκρότησαν συλλαλητήρια, διατρανώνοντας την απόφασή τους να εμποδίσουν την εφαρμογή της. Η πραγματικότητα όμως, όπως είχε διαμορφωθεί μετά την έξοδο χιλιάδων Ελλήνων από τις πατρογονικές τους εστίες και την άρνηση από πλευράς Τουρκίας να δεχθεί την επιστροφή τους, ανάγκασε την ελληνική αντιπροσωπεία να συμφωνήσει. Εξάλλου, η υπογραφή της Σύμβασης υποβοηθούσε τις βλέψεις των ηγετών των δυο χωρών (Βενιζέλος, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ) για την διασφάλιση και αναγνώριση των συνόρων τους, την επίτευξη ομοιογένειας και την απρόσκοπτη ενασχόληση με την εσωτερική μεταρρύθμιση και ανάπτυξη. Σύμφωνη με αυτή την Σύμβαση ήταν και η Κοινωνία των Εθνών.<br /><br />Με βάση το άρθρο 11 της Σύμβασης της Λωζάνης ιδρύθηκε η Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής με έδρα την Κωνσταντινούπολη. Την αποτελούσαν έντεκα μέλη (4 Έλληνες, 4 Τούρκοι και 3 μέλη-πολίτες ουδέτερων κατά τον Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος κρατών) με αρμοδιότητα τον καθορισμό του τρόπου μετανάστευσης των πληθυσμών και της εκτίμησης της ακίνητης περιουσίας των ανταλλαξίμων.<br /><br />Δείτε το σπάνιο οπτικό υλικό <a href="https://www.ert.gr/featured/eneninta-epta-chronia-apo-tin-ypografi-tis-synthikis-tis-lozanis-spanio-optiko-yliko-video/">ΕΔΩ</a><br /><br /><a href="https://www.apopseis.com/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Συνθήκη της Λωζάνης: 2 εκ. άνθρωποι μετακινήθηκαν

Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί συνέπεσε με την υπογραφή πριν 97 χρόνια, της Συνθήκης της Λωζάνης που, εκτός των άλλων, προέβλεπε τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν εφαρμόζει μοντέλο Κύπρου: Κι όμως η Τουρκία δεν είναι αήττητη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPksixsfZkEQPkhEteE4eKFMC-cplxcGfGxCCJ4DaI2E9FMikQDzdqeMtKounMNI7QKjT2lCKCtzT6oE2Og3yOBbbMY20v9f4iQTvW9YVdtaJsJo7nMrwwmo8l2WqGUhn4iIVVhEFhNcM/s1600/goumas_art.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="1024" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPksixsfZkEQPkhEteE4eKFMC-cplxcGfGxCCJ4DaI2E9FMikQDzdqeMtKounMNI7QKjT2lCKCtzT6oE2Og3yOBbbMY20v9f4iQTvW9YVdtaJsJo7nMrwwmo8l2WqGUhn4iIVVhEFhNcM/s640/goumas_art.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b>ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ</b><br />Το μοντέλο Κύπρου, είναι αυτό που οικοδομεί η Τουρκία την επεκτατική της πολιτική. Με πολύ υπομονή και μεθοδικά -και με την εκ των έσω προδοσία- κατάφεραν να εισβάλουν στην Κύπρο και να δημιουργήσουν διά της ισχύς των όπλων ένα εγκάθετο καθεστώς, κατοχικό και πλήρως εξαρτημένο, το οποίο εποίκισε μετά το εθνικό ξεκαθάρισμα. Με το χρόνο και την υποχωρητικότητα της ελληνικής κυπριακής πλευράς και την «αποστασιοποίηση» της Αθήνας (της μητσοτακικής και άλλης δεξιάς και του σημιτικού λεγόμενου εκσυγχρονιστικού ρεύματος) από τα τεκταινόμενα, βαθμηδόν η Άγκυρα εδραίωνε τα κατοχικά δεδομένα. Έθετε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων κι άλλα ζητήματα. Και κάθε πρωτοβουλία, κάθε διαδικασία διαπραγμάτευσης κέρδιζε και ένα κομμάτι από τις αξιώσεις της. Και ένα δεύτερο, τρίτο και πολλά άλλα, για να επαναρχίσει η διαδικασία του λεγόμενου διακοινοτικού διαλόγου, το απόλυτο βασικά άλλοθι της κατοχικής δύναμης: Διενήργησε εισβολή, κατέχει τμήμα της χώρας αλλά οι συζητήσεις γίνονται μεταξύ των δυο κοινοτήτων για… συνταγματικά ζητήματα.<br /><br />Η εικόνα από το 1974 και εντεύθεν (πολύ πριν για να είμαστε σωστοί) αναδεικνύει, από την μια την Τουρκία με σχέδιο και μεθοδικότητα για επέκταση και πνεύμα κατακτητή και από την άλλη, στην αντίπερα όχθη, η ελληνική πλευρά χωρίς όραμα και σχεδιασμό. Ουρά των εξελίξεων και εκ των υστέρων κινήσεις διαχειριστικού χαρακτήρα.<br />Ούτε μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, την ένταξη στην Ε.Ε. το 2004 άλλαξε κάτι, και η διαχείριση γίνεται με όρους της δεκαετίας του ΄70 ( ακόμη και σήμερα με τις εμμονές στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και την πολιτική του κατευνασμού). Είχε τελειώσει ο «ψυχρός πόλεμος» και το Κυπριακό παρέμεινε ανεπηρέαστο.<br /><br />Η Τουρκία έχει ως μοντέλο την Κύπρο και το χρησιμοποιεί και για άλλες περιπτώσεις, στα πλαίσια της επεκτατικής, ιμπεριαλιστικής της πολιτικής. Μοντέλο, που για να καταστεί εφαρμόσιμο περιλαμβάνει βαθμηδόν υπονόμευση του κράτους, της διεκδίκησης, του γκριζαρίσματος, της κατάκτησης. Και μετά; Ατελείωτες επαναλαμβανόμενες διαδικασίες διαπραγμάτευσης μέχρι να υπάρξει πλήρης παράδοση.<br /><br />Το ίδιο γίνεται και στην κυπριακή ΑΟΖ, όπου η ανενόχλητη δράση της κατοχικής Τουρκίας την έχει αποθρασύνει. Διαχρονικά οι κυβερνήσεις στην Κύπρο δεν δημιούργησαν μια δύναμη αποτροπής. Δεν ενίσχυσαν την άμυνα της, αν και οι πολίτες συνεισφέρουν σε ειδικό ταμείο. Και το γεγονός αυτό δεν αφαιρεί μόνο την αποτρεπτική δύναμη, αλλά στέλνει και μηνύματα. Η κρίση που προκαλεί η Τουρκία με την Ελλάδα έχει κινητοποιήσει κράτη και Διεθνείς Οργανισμού καθώς στο βάθος είναι η σύγκρουση. Στην Κύπρο τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει και γι αυτό δεν ασχολούνται με το «κέντημα», που κάνει η Τουρκία στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και στο έδαφος.<br /><br />Τα όσα βιώνουμε αυτές τις ημέρες είναι απόρροια της μη αντίδρασης στις προκλήσεις στην Κύπρο. Τώρα υιοθετείται η ίδια τακτική στη θαλάσσια περιοχή της Ελλάδος.<br /><br />Η Άγκυρα δοκίμασε τις αντοχές της Αθήνας. Μια και δυο και τρεις φορές και αντελήφθη πως μπορούσε να προχωρήσει. Δίνεται η εντύπωση -και μακάρι να είναι λάθος η εκτίμηση- πως στο αθηναϊκό κράτος, οι σημερινοί πολιτικοί ένοικοι του Μαξίμου και της Βασιλίσσης Σοφίας δεν αντιλαμβάνονται την τουρκική πολιτική. Ενδεχομένως να βόλευε να υποβαθμίζονται οι τουρκικές κινήσεις, βόλευε να θεωρούνται μπλόφα οι εξαγγελίες. Ο Ερντογάν, ό,τι εξήγγειλε τα έχει εφαρμόσει. Στην Κύπρο, τη Συρία, στη Λιβύη. Τώρα έφθασε η ώρα της αλήθειας και για την Ελλάδα. Και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Το γεγονός ότι στον Έβρο δοκίμασε και απέτυχε κι αυτό πρέπει να γίνει και στη θαλάσσια περιοχή. Η Τουρκία δεν είναι αήττητη, φτάνει το πιστέψουν.<br />Η Τουρκία παίζει με τη σημειολογία (η χθεσινή κακόγουστη φιέστα την Αγία Σοφία) και με τους συμβολισμούς. Η Άγκυρα, ωστόσο, κάνει κινήσεις στη σκακιέρα έχοντας υπόψη της τη μεγάλη εικόνα της περιοχής.<br /><br />Τι πρέπει να γίνει; Επιβάλλεται να αναθεωρήσουμε τη στάση μας έναντι της τουρκικής πολιτικής. Μαζί πρέπει να κινηθούν Ελλάδα και Κύπρος, που αντιμετωπίζουν κοινό κίνδυνο. Μαζί στο πολιτικό, διπλωματικό πεδίο αλλά και στο στρατιωτικό. Ο Εμανουέλ Μακρόν, είπε προχθές ενώπιον του Προέδρου της Κύπρου, πως δεν μπορεί να αφεθεί τα ζητήματα της ασφάλειας μας σε άλλους παίκτες. Συνεπώς, χρειαζόμαστε συμμαχίες, που θα περιλαμβάνουν και πολιτική και αμυντική συνεργασία. Ο Μακρόν έκανε λόγο και για κυρώσεις, για τις οποίες κάποια στιγμή έμεινε μόνη η Λευκωσία να τις ζητά.<br /><br /><a href="https://www.apopseis.com/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο Ερντογάν εφαρμόζει μοντέλο Κύπρου: Κι όμως η Τουρκία δεν είναι αήττητη

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Το μοντέλο Κύπρου, είναι αυτό που οικοδομεί η Τουρκία την επεκτατική της πολιτική. Με πολύ υπομονή και μεθοδικά -και μ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Γιατί αυτή η ελληνοτουρκική κρίση θα είναι η σοβαρότερη”!

<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="345" src="https://www.youtube.com/embed/GFiF6TX3ock" width="680"></iframe><br /> <br /> Ο κ.Παναγιώτης Θεοδωρακίδης απόστρατος αξιωματικός και αμυντικός αναλυτής, μιλά για την “εξαναγκαστική διπλωματία” που ασκεί η Τουρκία έναντι της Ελλάδας. Η Άγκυρα προσπαθεί με την απειλή των όπλων να οδηγήσει την Ελλάδα σε μια καταστροφική διαπραγμάτευση.<br /> <br /> Μιλά για την πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης που από τη μία ζητά κυρώσεις για την Τουρκία και από την άλλη “έχει ξεκινήσει έναν μυστικό διάλογο, για τον οποίο μαθαίνουμε από άλλους”.<br /> <br /> Ο κ.Θεοδωρακίδης προτείνει η Ελλάδα να δημιουργήσει μια “κατάσταση υπονόμευσης των κινήσεων της Τουρκίας”. Εξηγεί πως θα μπορούσε να γίνει αυτό.<br /> <br /> Η Ελλάδα προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, εκτιμά αλλά υπάρχει πλέον χρόνος;<br /> <br /> “Αυτή η κρίση είναι σοβαρότερη απ΄ όσες έχουμε μέχρι τώρα ζήσει”, λέει ο κ.Θεοδωρακίδης λόγω της απουσίας των ΗΠΑ από την περιοχή την ίδια ώρα που υπάρχει σοβαρή ανάμειξη της Ρωσίας.<br /> <br /> Προειδοποιεί ότι δεν πρέπει να ΄χουμε αυταπάτες ότι ο Ερντογάν έχει “εσωτερικά προβλήματα” τα οποία δικαιολογούν τις κινήσεις του έναντι της Ελλάδας.<br /> <br /> “Ο πανικός δεν είναι καθόλου καλός σύμβουλος”, επισημαίνει ο κ.Θεοδωρακίδης αποκαλύπτοντας ότι διαπιστώνει ότι το ποσοστό εκείνων που θέλουν να αποφύγουν “με οποιοδήποτε κόστος” μια πιθανή σύγκρουση με την Τουρκία, μεγαλώνει.<br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

“Γιατί αυτή η ελληνοτουρκική κρίση θα είναι η σοβαρότερη”!

Ο κ.Παναγιώτης Θεοδωρακίδης απόστρατος αξιωματικός και αμυντικός αναλυτής, μιλά για την “εξαναγκαστική διπλωματία” που ασκεί η Τουρκία ένα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η νεοοθωμανική επανάσταση του Ερντογάν – Γιατί η Τουρκία έχει χαθεί για τη Δύση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCDqc8MfNuYqC_vPq0rakfX-_Zr1VFz1veC-tAlTarFnVlOrddxbotLosDSNmS4CyKeoUVpe1YNX4cPRN_Zb8wXV_yKU7nKFDfh-hDOLoNIbAPpRs7nSv8n0i7o1wco6fceZE8N99eDC8/s1600/agia-sofia-imamis-xifos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCDqc8MfNuYqC_vPq0rakfX-_Zr1VFz1veC-tAlTarFnVlOrddxbotLosDSNmS4CyKeoUVpe1YNX4cPRN_Zb8wXV_yKU7nKFDfh-hDOLoNIbAPpRs7nSv8n0i7o1wco6fceZE8N99eDC8/s640/agia-sofia-imamis-xifos.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Κάποιοι χαρακτήρισαν τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί τη χαριστική βολή στον κεμαλισμό. Είναι κι αυτό, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Σηματοδοτεί κάτι ευρύτερο. Μετά από 18 χρόνια στην εξουσία, ο Ερντογάν έχει αλλάξει ριζικά την Τουρκία. Με αυτή την έννοια, πρόκειται για πραγματική επανάσταση, έστω κι αν ο τρόπος που αυτή έγινε διαφέρει ποιοτικά από τις κλασικές επαναστάσεις του 20ου αιώνα.<br /><br />Πώς, όμως, είναι δυνατόν η ιδεολογική οπτική και το προσωπικό πολιτικό συμφέρον ενός ηγέτη να μπορούν να επιφέρουν μία τόσο μεγάλη στροφή στον γεωπολιτικό προσανατολισμό μία χώρας; Μετά από δεκαετίες πρόσδεσης στη Δύση, οι οποίες διαμόρφωσαν αντιλήψεις, επιρροές και συμφέροντα, γιατί δεν υπήρξαν ισχυρές αντιστάσεις από τις εκεί παραδοσιακές άρχουσες ελίτ;<br /><br /><br />Το ερώτημα είναι καίριο και για να απαντηθεί πρέπει να ληφθούν υπόψη δύο παράγοντες. Ο πρώτος είναι η παραδοσιακή σχέση της τουρκικής οικονομικής ελίτ με την πολιτική εξουσία, σε συνδυασμό με την ατροφική "κοινωνία των πολιτών" στην Τουρκία. Ο δεύτερος είναι οι τεκτονικές αλλαγές που έχουν συντελεσθεί από το 2002, όταν κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε κυβέρνηση το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.<br /><br />Η επιχειρηματική τάξη<br /><br />Τόσο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, όσο και στη συνέχεια στην Τουρκική Δημοκρατία, οι μεγάλοι επιχειρηματίες ασκούσαν συγκριτικά με τη Δύση πολύ μικρή πολιτική επιρροή. Και στις δύο περιόδους, η πολιτική εξουσία είχε απολύτως το πάνω χέρι, επειδή έλεγχε το κράτος. Στην οθωμανική περίοδο ήταν ο σουλτάνος, που και θεσμικά είχε απόλυτη εξουσία επί των υπηκόων του, ανεξαρτήτως του πλούτου που αυτοί κατείχαν.<br /><br />Μετά την ανακήρυξη της Δημοκρατίας το 1923, την πολιτική εξουσία κατείχε –στο πλαίσιο ενός αυταρχικού καθεστώτος που χαρακτηριζόταν από έντονο κρατισμό– η υπό τον Κεμάλ ομάδα των στρατιωτικών που ηγήθηκε του πολέμου και της ίδρυσης του εθνικού κράτους, το οποίο διαδέχθηκε την αυτοκρατορία. Οι επιχειρηματίες της εποχής δεν είχαν το περιθώριο να διεκδικήσουν μερίδιο επιρροής. Ήταν, άλλωστε, σχετικά αδύναμοι. Αυτό δεν άλλαξε πολύ μεταπολεμικά, όταν, για να προσαρμοσθεί στα δυτικά πρότυπα, η Τουρκία υιοθέτησε τον πολυκομματισμό.<br /><br />Σταδιακά, στη γειτονική χώρα αναπτύχθηκαν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι με μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό ίχνος. Στη διαπλοκή τους με την πολιτική ελίτ, όμως, δεν κατάφεραν ποτέ να πάρουν το πάνω χέρι. Αυτό δεν άλλαξε, στα χρόνια που κυβερνά το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Πολύ περισσότερο, όταν ο Ερντογάν συγκρότησε το δικό του καθεστώς. Φρόντισε, μάλιστα, να εξοντώσει με εμβληματικό τρόπο έναν μεγαλοεπιχειρηματία-μεγαλομιντιάρχη που είχε σταθεί απέναντί του.<br />"Αγαπημένο παιδί" της Δύσης ο Ερντογάν<br /><br />Αρχικά, ο Ερντογάν ήταν το "αγαπημένο παιδί" της Δύσης. Μετατράπηκε σταδιακά σε πρόβλημα, όταν άρχισε να ξεδιπλώνει τη δική του ατζέντα για τον ρόλο της Τουρκίας. Τότε φάνηκε ότι δεν την ήθελε ούτε ακροτελεύτιο κρίκο στο δυτικό σύστημα ασφαλείας, ούτε "γέφυρα" της Δύσης προς τον μουσουλμανικό κόσμο, όπως φαντασιώνονταν η κυβέρνηση Ομπάμα και οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Τότε φάνηκε πως ο Ερντογάν ήθελε την Τουρκία αυτόνομη περιφερειακή δύναμη, η οποία να κάνει παιχνίδι για τον εαυτό της.<br /><br />Ο Ερντογάν ξεδίπλωσε την ατζέντα του από το 2012, μετά την οριστική νίκη του στον δεκαετή άτυπο πόλεμο με το μετακεμαλικό "βαθύ κράτος". Όταν οι Αμερικανοί συνειδητοποίησαν την τάση γεωστρατηγικής αυτονόμησής του, του έστειλαν το απειλητικό μήνυμα με την έρευνα για διαφθορά που διεξήγαγε το ελεγχόμενο από τους ίδιους δίκτυο Γκιουλέν στους μηχανισμούς του τουρκικού κράτους.<br /><br />Αντί, όμως, ο Ερντογάν να σπεύσει να υποκύψει και να προσαρμοσθεί, κήρυξε τον πόλεμο και άρχισε να ξηλώνει το δίκτυο Γκιουλέν και εμμέσως πλην σαφώς την επιρροή των Αμερικανών και Ευρωπαίων στην Τουρκία. Έτσι φθάσαμε στο αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, το οποίο έδωσε τη νομιμοποιητική βάση για μαζικές εκκαθαρίσεις σ' όλο το εύρος των κρατικών μηχανισμών και όχι μόνο.<br /><br />Για να ξηλώσει τα αμερικανικά δίκτυα επιρροής, ο Ερντογάν έπαιξε δυνατά όχι μόνο το χαρτί της συνωμοσίας του Γκιουλέν, αλλά και το –με βαθιές ιστορικές ρίζες στην τουρκική κοινωνία– αφήγημα ότι η Δύση μεθοδεύει τον ακρωτηριασμό της Τουρκίας. Καλλιέργησε αυτό το αφήγημα, επικαλούμενος την αμερικανική υποστήριξη προς τους Κούρδους της Συρίας ως απόδειξη ότι δρομολογείται η δημιουργία κουρδικού κράτους.<div> <br />Το συγκρότημα εξουσίας του Ερντογάν<br /><br />Αποτέλεσμα όλων αυτών και ειδικά του αποτυχημένου πραξικοπήματος ήταν, επίσης, ότι η Τουρκία οδηγήθηκε σε μία δεύτερη μεταπολίτευση. Η πρώτη ήταν η δεκαετής μετάβαση από το μετακεμαλικό καθεστώς στο νεοοθωμανικό. Η δεύτερη ήταν η μετάλλαξη του νεοοθωμανικού καθεστώτος σε ένα καθεστώς, όπου δεσπόζει η προσωπικότητα του Ερντογάν και γύρω της έχουν συσπειρωθεί οι αντιδυτικές δυνάμεις της Τουρκίας.<br /><br />Στο μετακεμαλικό καθεστώς κυριαρχούσε συλλογικά μία πολιτική ελίτ, πλαισιωμένη από μία οικονομική-κοινωνική ελίτ. Στο νεοθωμανικό ρεύμα ο Ερντογάν ήταν ο ηγέτης, αλλά συγκυβερνούσε μία ηγετική ομάδα και ατύπως από κοινού με το δίκτυο Γκιουλέν. Σήμερα το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης είναι πολύ διαφορετικό από ό,τι ήταν πριν 10-15 χρόνια.<br /><br />Ηγετικά στελέχη, όπως π.χ. οι Γκιούλ, Μπαμπατζάν και Νταβούτογλου έχουν περιθωριοποιηθεί και στραφεί εναντίον του Ερντογάν, θεωρώντας όχι αδικαιολόγητα ότι η απομάκρυνση από τη Δύση θα έχει αρνητικές επιπτώσεις για την Τουρκία. Την ανησυχία αυτή συμμερίζονται πολλοί στις παραδοσιακές άρχουσες ελίτ της χώρας, αλλά είναι ανίσχυροι να επηρεάσουν τα πράγματα, φοβούμενοι ότι θα κατηγορηθούν σαν μέρος της "συνωμοσίας" του Γκιουλέν.<br /><br />Ο Ερντογάν, λοιπόν, από ηγέτης ενός ρεύματος έχει μετατραπεί σε άτυπο μονάρχη, σε αιρετό νεοσουλτάνο. Είναι ενδεικτικό ότι κατά κανόνα περιβάλλεται όχι από την παλιά φρουρά των στελεχών του κόμματός του, αλλά από συγγενείς και υποτακτικούς, καθώς και από στελέχη του παραδοσιακού "βαθέος κράτους", τα οποία είναι φορείς αντιδυτικής ιδεολογίας.</div> <div> <br />Η Τουρκία έχει χαθεί για τη Δύση<br /><br />Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα δεν ορίζονται και κατανοούνται συλλογικά από μία άρχουσα ελίτ, αλλά από το νεοσουλτάνο και την αυλή του. Με άλλα λόγια, το προσωπικό συμφέρον του Ερντογάν αναγορεύεται σε εθνικό συμφέρον της Τουρκίας. Είναι πεπεισμένος πως εάν επιστρέψει στο δυτικό "μαντρί" θα γίνει όμηρος. Τα αμερικανικά δίκτυα επιρροής θα ανασυσταθούν και πιθανότατα θα χρησιμοποιηθούν για να μεθοδευθεί η αντικατάστασή του.<br /><br />Με τον τρόπο αυτό προσδίδει ευρύτερες ιδεολογικοπολιτικές διαστάσεις στο τωρινό ρήγμα, το οποίο μόλις και μετά βίας καλύπτει η ιδιότυπη και κατά πολλούς πολιτικά ανεξήγητη σχέση του με τον πρόεδρο Τραμπ. Η αντίθεση δεν είναι πλέον ανάμεσα στο αμερικανικό "βαθύ κράτος" και στον Ερντογάν. Δεν είναι μονοδιάστατα πολιτική. Είναι ταυτοχρόνως και πολιτισμική. Είναι ανάμεσα στη Δύση και στη "βαθιά Τουρκία", έστω κι αν οι Δυτικοί δεν το έχουν πολυσυνειδητοποιήσει.<br /><br />Αυτό φάνηκε καθαρά στην υπόθεση της Αγίας Σοφίας. Η μετατροπή του ιστορικού μνημείου σε τζαμί και όλη η τελετή της πρώτης μουσουλμανικής προσευχής με το ξίφος του ιμάμη παραπέμπουν σε συμβολική αναβίωση των θρησκευτικών πολέμων: από τη μία πλευρά το Ισλάμ κι από την άλλη η χριστιανική Δύση. Ο νεοοθωμανισμός του Ερντογάν, ως ιδεολογία και πολιτικό κίνημα, δεν έχει σκοπό μόνο να κλείσει την ιστορική παρένθεση του κεμαλισμού και να επανασυνδέσει την Τουρκία με το οθωμανικό παρελθόν της. Ήρθε και με τη φιλοδοξία να μετατρέψει την Τουρκία σε ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου σε μία άρρητη, αλλά σαφή αντιδυτική κατεύθυνση.<br /><br />Μπορεί, λοιπόν, η οικονομική κρίση να έχει φθείρει την εικόνα του Ερντογάν, αλλά το ιδεολογικό αφήγημά του συνεχίζει να συγκινεί τη "βαθιά Τουρκία". Κι αυτό δεν θα αλλάξει ριζικά ακόμα κι αν η πολιτική φθορά του Τούρκου προέδρου ενταθεί. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία, όσο τουλάχιστον στο τιμόνι της θα βρίσκεται ο Ερντογάν, έχει ήδη χαθεί για τη Δύση. Και έχει χαθεί όχι μόνο πολιτικά, αλλά βαθύτερα, στο πολιτισμικό επίπεδο.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η νεοοθωμανική επανάσταση του Ερντογάν – Γιατί η Τουρκία έχει χαθεί για τη Δύση

Λυγερός Σταύρος Κάποιοι χαρακτήρισαν τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί τη χαριστική βολή στον κεμαλισμό. Είναι κι αυτό, αλλά δεν είνα...

Διαβάστε την συνέχεια