Ρόλος των Mirage 2000-5 Mk.2 στη στρατηγική κρούση σε ξηρά και σε θάλασσα, ασπίδα για την Κύπρο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZPu996Hvg3XrvArhdj2nKqFsAc0M0VkOg0TP5O2sskarAlxnDUwRQmvl7W_36My3QyXCLdt_GmT0IJaIdAM2KiM-f5H4BBSXuEUBC-4Ffd9_tH02S5OWCSojDUY-FE5zcbV_NBLMM1us/s1600/Mirage2000-5Mk.2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZPu996Hvg3XrvArhdj2nKqFsAc0M0VkOg0TP5O2sskarAlxnDUwRQmvl7W_36My3QyXCLdt_GmT0IJaIdAM2KiM-f5H4BBSXuEUBC-4Ffd9_tH02S5OWCSojDUY-FE5zcbV_NBLMM1us/s640/Mirage2000-5Mk.2.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ο στόλος των Mirage 2000, θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην έκβαση ελληνικών αεροπορικών επιχειρήσεων στην Κύπρο. Ο αριθμός των διαθέσιμων αεροπλάνων του τύπου βέβαια (είτε είναι της έκδοσης –EG, είτε -5Mk.2) είναι πολύ μικρός για ευρείας κλίμακας επιχειρήσεις, αλλά αυτό είναι ένα θέμα που έχουμε ήδη εξαντλήσει. Αν υποθέσουμε ότι θα έχουμε διαθεσιμότητα 100% (πράγμα αδύνατο) και για τις δύο εκδόσεις του Mirage 2000, το πρώτο που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι τα -5Mk.2 θα κληθούν να προκαλέσουν «κορεσμό» της εχθρικής αεράμυνας. <br /> <br /> «Κορεσμός» εχθρικής αεράμυνας σημαίνει πολύ απλά ότι 15 μαχητικά -5Mk.2 που εξαπολύουν ισάριθμους SCALP-EG, είναι 30 στόχοι προς αναχαίτιση και ανάσχεση… Και μάλιστα οι δεύτεροι (SCALP) είναι πολύ δύσκολο να στοχοποιηθούν και να προσβληθούν λόγω του μικρού μεγέθους τους αρχικά και κατ’ επέκταση λόγω του εξαιρετικά μικρού ηλεκτρομαγνητικού τους ίχνους (RCS-Radar Cross Section). <br /> <br /> Δευτερευόντως ο SCALP-EG είναι δύσκολο να ανασχεθεί και λόγω του ιδιαίτερου προφίλ πτήσης του. Terrain Masking σε ύψος μικρότερο των 300 ποδών, χωρίς δυνατότητα παρεμβολής λόγω του εντελώς αυτόνομου συστήματος καθοδήγησής του… Που είναι συνδυασμός αδρανειακού συστήματος ναυτιλίας δακτυλίων λείζερ (IRS), δορυφορικού (GPS) και ψηφιακής βάσης δεδομένων εδαφικής διαμόρφωσης (TERPROM-TERrain PROfile Matching). <br /> <br /> H αυτονομία του όπλου και η αδυναμία παρεμβολής του τέλος, ισχύουν και για την κρίσιμη τελική φάση της ασφαλούς ταυτοποίησης και τελικής καθοδήγησης. Μέσω του αισθητήρα IR που χρησιμοποιεί, παράλληλα με τη φωτογραφική ταυτοποίηση του στόχου… <br /> <br /> Στη συγκεκριμένη περίπτωση στόχοι των SCALP-EG θα είναι ασφαλώς οι σταθμοί ραντάρ του τουρκικού ΣΑΕ (συστήματος αεράμυνας) και τα δύο μεγάλα αεροδρόμια που βρίσκονται απέναντι από την Κύπρο. Του Ικονίου και των Αδάνων (Ιντσιρλίκ). Αυτή η ενέργεια φυσικά θα γίνει λίγο πριν το πρώτο κύμα των ελληνικών F-16 κρούσης φτάσει στις ακτές της Κύπρου… Και βέβαια χωρίς καν να χρειαστεί να πλησιάσουν τους στόχους τους. Στα -5Mk.2 αναφερόμαστε… <br /> <br /> Επιπρόσθετα, μπορούν παράλληλα να λειτουργήσουν ως πλατφόρμες Η/Π, μέσω παρεμβολών από το σύστημα ICMS 2000Mk.3, αλλά και ως μαχητικά εναέριας κάλυψης μέσων-μεγάλων αποστάσεων (BVR), εκμεταλλευόμενα τις δυνατότητες των MICA που θα μεταφέρουν και φυσικά την πολύ μεγάλη ακτίνα αποκάλυψης και εγκλωβισμού ιπτάμενων στόχων του ραντάρ RDY-2. <br /> <br /> Όλοι αυτοί οι λόγοι απαντούν στο ΓΙΑΤΙ το σύνολο των Mirage 2000EG έπρεπε να αναβαθμιστεί σε -5Mk.2. Στο ΓΙΑΤΙ ενώ υπήρχε η δυνατότητα να αγοραστούν άλλα 10-15 τουλάχιστον καινούρια αεροπλάνα της έκδοσης αυτής και να συγκροτηθούν τρεις πλήρεις Μοίρες πολλαπλών ρόλων και στρατηγικού χαρακτήρα, εμείς κάναμε το μεγάλο λάθος να μην ασκήσουμε καν το δικαίωμα προαίρεσης (option) για τις τρεις πρόσθετες μονάδες που περιλαμβάνονταν στη σύμβαση του Αυγούστου του 2000… <br /> <br /> Απαντούν τέλος στο ΓΙΑΤΙ ενώ τα μαχητικά αυτά εντάχθηκαν σε υπηρεσία το Νοέμβριο του 2007, ήταν εγκληματική παράλειψη η μη υπογραφή σύμβασης FOS (Follow On Support) για ανταλλακτικά και υποστήριξη… <br /> <br /> Ξανά στο επιχειρησιακό κομμάτι… Το καύσιμο που φέρουν εσωτερικά τα -5Mk.2 σε σχέση με τα παλαιότερα –EG είναι ακριβώς το ίδιο. 3.976 λίτρα. Εξωτερικά όμως, τα αεροπλάνα της νεότερης έκδοσης μπορούν να μεταφέρουν περισσότερο. Το ίδιο ισχύει και για τα διθέσια. Η εσωτερική χωρητικότητα των οποίων είναι ελαφρά μικρότερη (3.904 λίτρα). <br /> <br /> Τα Mirage 2000EG/BG μπορούν να φέρουν εξωτερικά μία κεντρική (centerline) δεξαμενή τύπου RPL-522 χωρητικότητας 1300 λίτρων (343 US GAL) και κάτω από την πτέρυγα δύο δεξαμενές τύπου RPL-501/502, χωρητικότητας 1700 λίτρων (449 US GAL) έκαστη. Και οι δύο αυτοί τύποι εξωτερικών δεξαμενών καυσίμου, είναι πιστοποιημένοι για πλεύση με υπερηχητικές ταχύτητες. <br /> <br /> Στα μονοθέσια και διθέσια -5Mk.2, έχουν πιστοποιηθεί οι χωρητικότητας 2000 λίτρων (529 US GAL) εξωτερικές δεξαμενές τύπου RPL 541/542, γεγονός που αυξάνει ακόμα περισσότερο την αυτονομία του αεροπλάνου σε σχέση με την παλαιότερη έκδοση, αλλά και με το F-16 αλλά… To Mirage 2000 σε οποιαδήποτε έκδοσή του, δεν «φορά» CFT…. <br /> <br /> Και κάτι τελευταίο… Tα παλαιότερα –EG που θα κληθούν να πλήξουν μονάδες του τουρκικού στόλου με τους αερομεταφερόμενους ΑΜ-39 Exocet γύρω από την Κύπρο, δεν θα φορούν πτερυγικές εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου. Θα έχουν φορτωμένους AM-39 στη θέση τους (αυτούς που θα βυθίσουν το Γιαβούζ). <br /> <br /> Επομένως τόσο τα -5Mk.2, όσο και τα –EG θα χρειαστεί να ανεφοδιαστούν στον αέρα προκειμένου να εξασφαλιστεί επαρκής χρόνος παραμονής τους (Loiter time) πάνω από την περιοχή των επιχειρήσεων. Άρα είναι αναγκαία η αξιοποίηση ιπτάμενων τάνκερ. Δηλαδή <a href="https://www.defence-point.gr/news/air-refueling-mia-fthini-lysi-gia-aeroporiki-kalypsi-tis-kyproy-apo-tin-polemiki-mas-aeroporia">η προμήθεια ατρακτιδίων με hose για τη μετατροπή πέντε τουλάχιστον C-130H, σε ιπτάμενα τάνκερ</a>. <br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/news/air-refueling-mia-fthini-lysi-gia-aeroporiki-kalypsi-tis-kyproy-apo-tin-polemiki-mas-aeroporia/m2000-5mk-2-refuelling"><img height="365" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/11/M2000-5Mk.2-refuelling.jpg" width="640" /></a> <br /> <br /> H Πολεμική Αεροπορία που πρόσφατα γιόρτασε, συμμετέχοντας παράλληλα με επιτυχία στην ισραηλινή πολυεθνική άσκηση αεροπορικών δυνάμεων Blue Flag, έχει στη διάθεσή της το κατάλληλο έμψυχο και άψυχο υλικό για να προστατέψει αποτελεσματικά τον Ελληνισμό όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και στα Βαλκάνια… <br /> <br /> Δεν περιγράφουμε σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Αυτό που χρειάζεται είναι συνέχεια και συνέπεια. Εδώ και δέκα χρόνια η ελληνική Πολιτεία έχει αφήσει την Πολεμική Αεροπορία στην τύχη της. Χωρίς κανένα σχεδιασμό για το παρόν και το μέλλον, χωρίς υποστήριξη και χωρίς καμία επένδυση. <br /> <br /> Αυτά που χρειάζεται να γίνουν είναι πραγματικά πολύ λίγα –σε κόστος κυρίως- σε σχέση με αυτά που έγιναν κατά τη δεκαετία 1998-2008. Το να αποδώσουμε την ικανότητα σε μικρό αριθμό C-130H να λειτουργούν και ως ιπτάμενα τάνκερ (μέσω της προμήθειας μικρού αριθμού ατρακτιδίων!), το να αποκτήσουμε μία πρόσθετη Μοίρα μεταχειρισμένων Mirage 2000 και να τους αποδώσουμε επίσης την ικανότητα να φέρουν Exocet και το να εκσυγχρονίσουμε τα 70 F-16C/D Block 30 και Block 50, είναι τα βασικά και είναι πραγματικά «σταγόνα στον ωκεανό» μπροστά στα κονδύλια που δαπανήθηκαν και την προσπάθεια που καταβλήθηκε τα τελευταία 20 χρόνια. Με όσα «παρατράγουδα» είχε η όλη διαδικασία…<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ρόλος των Mirage 2000-5 Mk.2 στη στρατηγική κρούση σε ξηρά και σε θάλασσα, ασπίδα για την Κύπρο

Ο στόλος των Mirage 2000, θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην έκβαση ελληνικών αεροπορικών επιχειρήσεων στην Κύπρο. Ο αριθμός των διαθ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το «κόμμα της Χάγης»: Πώς χειρίζεται, εσωτερικά και διεθνώς, το ελληνικό πολιτικό σύστημα την τουρκική απειλή;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji2vQH82tzUS41QJhyznxV9CgkVzVfK1hxWaCxoJwKnbkpYZVrYFwRjO_E1E9xq9zmpiSudvstQoneQ_Nq202ydHDRzbMgSqIv47NuF57vO8jPmxmV1MAveNDvy9qj3Zy91xweF38_m9c/s1600/xagi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="527" data-original-width="938" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji2vQH82tzUS41QJhyznxV9CgkVzVfK1hxWaCxoJwKnbkpYZVrYFwRjO_E1E9xq9zmpiSudvstQoneQ_Nq202ydHDRzbMgSqIv47NuF57vO8jPmxmV1MAveNDvy9qj3Zy91xweF38_m9c/s640/xagi.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>ΚΩΣΤΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ </b><br /> Οι εξελίξεις μετά την εμφάνιση του συμφώνου Τουρκίας-Λιβύης εκ των πραγμάτων μας οδηγούν σε μία νέα φάση. Είναι φορτωμένες με πληροφορίες και μηνύματα για όποιον θέλει να σηκώσει το πέπλο της καλλιεργούμενης εθελοτυφλίας. Ιδιαίτερα όσον αφορά την εσωτερική πολιτική πραγματικότητα είναι δηλωτικές κεντρικών χειρισμών, επιλογών, προτεραιοτήτων και προσανατολισμών του πολιτικού συστήματος. <br /> <br /> Κεντρικό θέμα που σημάδεψε τη βδομάδα που διανύσαμε ήταν η συγκροτημένη και ενορχηστρωμένη προβολή μιας πολιτικής θέσης αρθρωμένης γύρω από το δίλημμα «Χάγη ή θερμό επεισόδιο/πόλεμος». Δεν είναι υπερβολή να μιλήσουμε για την ανάδυση ενός «νέου ελληνικού κόμματος», του «κόμματος της Χάγης». <br /> <br /> Ασφαλώς ο προσανατολισμός πίσω από αυτό το δίλημμα κάθε άλλο παρά νέος είναι. Αντίθετα επανεμφανίζεται μετά από κάθε μεγάλη κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Επιπλέον οι γνωστές δηλώσεις Κατρούγκαλου, Κοτζιά, και Τσιρώνη στις αρχές του φετινού καλοκαιριού και βέβαια η τοποθέτηση Σημίτη για την ανάγκη της επιλογής «επώδυνων συμβιβασμών» με την Τουρκία έχουν προετοιμάσει το σχετικό κλίμα. Τώρα όμως τα πράγματα οδηγούνται σε άλλη ποιότητα. <br /> <br /> Πρώτα απ’ όλα λόγω της ριζικής αναβάθμισης των αξιώσεων της Τουρκίας που παγιώνει το σύμφωνο Τουρκίας-Λιβύης. Σε αυτό μεταξύ πολλών άλλων δυσμενών εξελίξεων περιλαμβάνεται η αποψίλωση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων επί τμήματος των Δωδεκανήσων, και επί του ανατολικού μέρους της Κρήτης. Δεύτερο, και στο έδαφος ακριβώς αυτής της εντελώς έμπρακτα πλέον εκδηλωμένης τουρκικής απειλής, εντυπωσιάζει η διακομματική συναίνεση προβολής του παραπάνω διλήμματος (Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ αντιπροσωπεύονται επάξια), με πιο ολοκληρωμένη ίσως πλατφόρμα την τοποθέτηση Βενιζέλου με πρόσφατο άρθρο του στην Καθημερινή, στο πλαίσιο του οποίου συνδέεται άμεσα η προσφυγή στη Χάγη με την ανάγκη επίσπευσης «επίλυσης» του Κυπριακού. Αν μάλιστα εξετάσει κανείς συνολικότερα και πέραν των κομμάτων, τους φορείς διαμόρφωσης και χειρισμού της κοινής γνώμης (ΜΜΕ, εταιρείες δημοσκοπήσεων, πανεπιστημιακοί συγκεκριμένων ρευμάτων σκέψης της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς) καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η πολιτική γραμμή που συνοψίζεταιι στο «Χάγη ή πόλεμος» αρθρώνει αυτή τη στιγμή, τη βασική στρατηγική που συνέχει το πολιτικό σύστημα για τον χειρισμό της εξελισσόμενης όξυνσης της τουρκικής απειλής. <br /> <br /> Είναι αναγκαίο λοιπόν για να κατανοήσουμε την κατεύθυνση προς την οποία κινούνται οι εξελίξεις, να αναδείξουμε συνοπτικά τη σημασία κύριων πλευρών αυτής της πολιτικής. <br /> <br /> Στη Χάγη στη βάση των αξιώσεων της Τουρκίας; <br /> <br /> Πρώτα απ’ όλα, η προσφυγή στο Διεθνές δικαστήριο της Χάγης προϋποθέτει συμφωνία των δύο μερών επί του περιεχομένου της μεταξύ τους διαφοράς που θα κληθεί το δικαστήριο να επιλύσει. Άρα το ουσιαστικό ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσον η ελληνική πολιτική ηγεσία είναι διατεθειμένη να συμφωνήσει με την Τουρκία για την προς κρίση διαφορά, στη βάση των καταστροφικών αξιώσεων για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο που θέτει η τελευταία. Δύο πλευρές αξίζει να σημειωθούν, σχετικές με το πως παρουσιάζεται το όλο ζήτημα στην ελληνική κοινή γνώμη. <br /> <br /> Η ελληνική εξωτερική πολιτική αυτοπεριορίζεται να αξιοποιήσει τις επιφυλακτικές ή αρνητικές τοποθετήσεις πλευρών του διεθνούς συστήματος (Ευρωπαϊκών, Αμερικανικών και Ρωσικών) κυρίως προκειμένου να επιτύχει την καθυστέρηση ή το πάγωμα των ραγδαίων εξελίξεων που δρομολογεί η τουρκική επιθετικότητα, δίνοντας την ίδια στιγμή σε διεθνές επίπεδο μηνύματα ότι είναι διατεθειμένη να αποδεχθεί την προσφυγή σε διαιτησία (αναγκαστικά στη βάση των τουρκικών αξιώσεων). Οι «συμμαχικές» πλευρές του διεθνούς συστήματος άλλωστε παροτρύνουν ή πιέζουν ανοικτά σχεδόν στο σύνολό τους προς αυτή την κατεύθυνση. <br /> <br /> Στο εσωτερικό μέτωπο από την άλλη, ακριβώς επειδή γίνεται αντιληπτό ότι ο ανοιχτός ενδοτισμός μιας αποδοχής της παραπάνω εξέλιξης θα διακινδύνευε την πρόκληση μη διαχειρίσιμης πολιτικής κρίσης, συγκεντρώνεται εντυπωσιακή συναίνεση εντός του πολιτικού συστήματος ως προς την επιδίωξη να εμφανιστεί η διαφορά με την Τουρκία ως αποκλειστικά οικονομικού ενδιαφέροντος (υδρογονάνθρακες) και να υπονοηθεί ότι μπορεί να επιλυθεί με «συνεκμετάλλευση» οπότε και σύμφωνα με αυτό το σχήμα δεν θίγεται τάχα «ο σκληρός πυρήνας της κυριαρχίας μας!». Έτσι το «Χάγη ή πόλεμος» συνοδεύεται πάντοτε απαραίτητα από το «συνεκμετάλλευση ή πόλεμος». <br /> <br /> Η συσσωρευμένη αδυναμία της Ελλάδας <br /> <br /> Τα αίτια της ενδοτικής στάσης που τηρεί το ελληνικό πολιτικό σύστημα έναντι της Τουρκίας πρέπει να αναζητηθούν πέραν της απόδοσής τους σε μία «προδοτική του φύση». Η ακολουθούμενη πολιτική και οι προσπάθειες εκλογικεύσεών της βασίζει τη λογική της στο συσσωρευμένο αδυνάτισμα της θέσης της χώρας σε όλους τους τομείς. Αυτή η συνειδησιακά εμπεδωμένη αδυναμία, βασιζόμενη σε αντικειμενικές «υλικές» αιτίες, άλλωστε εξηγεί και την καθήλωση της ελληνικής κοινωνίας μπροστά στον κίνδυνο εξ Ανατολών. Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται υπό μία διπλή αλληλοτροφοδοτούμενη ασφυκτκή πίεση που θέτει την ύπαρξη της χώρας σε αμφισβήτηση. Οικονομική από τη Δύση και τους οργανισμούς της, που αφορά όλη την αναπαραγωγή της κοινωνικής ζωής, και γεωπολιτική που προκύπτει από τον συνδυασμό των επιδιώξεων των Μεγάλων Δυνάμεων στην περιοχή μας με την τουρκική απειλή. Οποιαδήποτε προσπάθεια να σκεφτούμε μία πολιτική διεξόδου από αυτή την κατάσταση πρέπει πριν απ’ όλα να έχει να πει σοβαρά πράγματα για την αντιστροφή αυτής της βιωμένης αδυναμίας σε όλες τις διαστάσεις της, οικονομικές, πολιτικές, στρατιωτικές, κοινωνικής και εθνικής συγκρότησης. <br /> Το πολιτικό σύστημα χειρίζεται (και δείχνει εγκλωβισμένο στο να χειρίζεται) τα θέματα αυτά ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση. Χρησιμοποιεί την αδυναμία που το ίδιο έχει επισωρεύσει επί δεκαετίες ως κύριο παγιδευτικό παράγοντα των συνειδήσεων του κόσμου. Ξοδεύοντας την ενεργητικότητά του στην προβολή του ανέφικτου αυτόνομων ουσιαστικών αλλαγών και σχεδιασμών μεσομακροπρόθεσμης κλίμακας, ασκεί μία «επιδοματική» εντελώς βραχυπρόθεσμη πολιτική προσαρμοσμένη στους εκλογικούς κύκλους. <br /> <br /> Εμβαλωματικά επιδόματα «για να βγεί το εξάμηνο και βλέπουμε» στο οικονομικό επίπεδο, τακτικισμοί στο γεωπολιτικό επίπεδο (του είδους που αναφέραμε παραπάνω) προκειμένου να συσκοτιστούν οι διαλυτικές εξελίξεις για τη μεσομακροπρόθεσμη προοπτική της χώρας από αυτά που σήμερα δεχόμαστε ή πρόκειται να δεχθούμε. Κινούμενο με μία λογική που έχει κοινά με τον τρόπο του Χότζα στη γνωστή ιστορία που κλήθηκε να διαχειριστεί τη δυσφορία του πιστού για τη στενότητα της κατοικίας του, κάποιες στιγμές το πολιτικό σύστημα δείχνει να εδράζει τις προτεραιότητες και τον προσανατολισμό του στην προσδοκία ότι ο όποιος ισχνός και εν πολλοίς προσχηματικός μετριασμός των ακραίων αξιώσεων της Τουρκίας τυχόν θα προέκυπτε, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί επωφελώς για τη σταθεροποίηση της συναίνεσης έναντι της ασκούμενης πολιτικής. <br /> <br /> Τα όρια αυτής της πολιτικής <br /> <br /> Λαμβάνοντας υπ’ όψη το εξαιρετικά ρευστό διεθνές περιβάλλον, και ακόμα περισσότερο μέσα σε αυτό μία Τουρκία που δείχνει να μην ανακόπτει την επιθετικότητά της, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η εκδήλωση μιας πολιτικής κρίσης εθνικής εμβέλειας. Μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο πρέπει να κατανοηθεί ότι το ουσιώδες δεν είναι η προβολή μιάς πολιτικής πλατφόρμας που εκ των πραγμάτων μέσα στις σημερινές συνθήκες θα προϋπέθετε όρους που δεν υπάρχουν. Σε τέτοιες στιγμές αναγκαστικά οι κοινωνίες ξεκινούν παλεύοντας με τα όπλα που διαθέτουν. Είναι πολύ ουσιαστικότερη συμβολή η προβολή της ανάγκης μιας εθνικής πατριωτικής ενότητας τέτοιας που να μπορεί να σταθεί με αξιώσεις απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα και μία άρχουσα τάξη που για δομικούς λόγους ρέπει προς την εκποίηση της χώρας. Με μία τέτοια πολιτική οι διαχωρισμοί μπαίνουν όχι από ένα αφηρημένο δυαδικό ταξικό σχήμα αλλά από την συγκεκριμένη τοποθέτηση του κάθε μέρους στην υποστήριξη της ύπαρξης της χώρας και της κοινωνίας.<br /> <br /> <a href="https://www.apopseis.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το «κόμμα της Χάγης»: Πώς χειρίζεται, εσωτερικά και διεθνώς, το ελληνικό πολιτικό σύστημα την τουρκική απειλή;

Του ΚΩΣΤΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ Οι εξελίξεις μετά την εμφάνιση του συμφώνου Τουρκίας-Λιβύης εκ των πραγμάτων μας οδηγούν σε μία νέα φάση. Είναι φορ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Να τα βρούμε με τους Τούρκους”; Επικίνδυνες οι προτάσεις για “μοιρασιά”-συνεκμετάλλευση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpSPordxzAaj4FsYpHyjq4nEuyjYD7mEbh0zB7S-m0IZD9sIeSZ1H-d08mhnWOeaexRRqVxWFRgAx0X2CNpNOsy0dK8ejbSxcsUW0r_AKFlVSApF3HkXYGC9NjthRF53wYUZxEdTNfsgQ/s1600/FATIH-MESOGEIOS-KYPROS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="777" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpSPordxzAaj4FsYpHyjq4nEuyjYD7mEbh0zB7S-m0IZD9sIeSZ1H-d08mhnWOeaexRRqVxWFRgAx0X2CNpNOsy0dK8ejbSxcsUW0r_AKFlVSApF3HkXYGC9NjthRF53wYUZxEdTNfsgQ/s640/FATIH-MESOGEIOS-KYPROS.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b>ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΡΙΒΑ*</b><div> Δεν υπάρχει σύγκρουση και έριδα μεταξύ κρατών που να αφήνει χαρούμενο κάποιον. Βέβαια στα πάντα ισχύει το ”ουδέν κακόν αμιγές καλού”.</div> <div> <br />Κάθε φορά που η Τουρκία είναι έτοιμη να κάνει αυτό που σχεδιάζει εδώ και 80 χρόνια, (ακόμη και στην περίοδο της Κατοχής, η κατοχική δύναμη της Κύπρου διαπραγματευόταν με τη Γερμανία νησιά της Ελλάδας) αποδεικνύεται οτι μερίδα της πολιτικής μας αλλά και της κοινωνίας μας είναι ελλιπώς ενημερωμένες αναφορικά με το τι χρειάζεται για να εκτονωθεί μια κρίση και να αποφευχθεί κάποια σύρραξη.</div> <div> <br /></div> <div> Το κύριο επιχείρημα του παρόντος είναι οτι στην Ελλάδα, από την εποχή του Σημίτη μέχρι και σήμερα, δεν έχει δαιμονοποιηθεί το σλόγκαν ”να τα βρούμε με τους Τούρκους” που συνοδεύεται από λέξεις όπως ”μοιρασιά, συνεκμετάλλευση κτλ”. Αντίθετα, έχουν δαιμονοποιηθεί κατά παράλογο και ανεξήγητο συνάμα – λόγο, όλες οι ρεαλιστικές πρακτικές που κανείς μπορεί να βρει στην ιστορία της διεθνούς πολιτικής.</div> <div> <br /></div> <div> Η Ελλάδα και η Τουρκία είναι παγιδευμένες σε ένα γαϊτανάκι παιγνίου μηδενικού αθροίσματος. Με άλλα λόγια, ο ένας κερδίζει αυτόματα αυτό που ο άλλος χάνει και επομένως, σε ένα τέτοιο πλέγμα, είναι εγγενώς πολύ δύσκολη η ”διαπραγμάτευση”. Γιατί; Επειδή η υφή της ελληνοτουρκικής διένεξης είναι αυτή μιας εδαφικής διαφοράς. Η διεθνής βιβλιογραφία δηλαδή, αναφέρεται σε περιπτώσεις σαν την ελληνοτουρκική με τον όρο ”territorial disputes”.</div> <div> <br />Σε μικροεπίπεδο, εκείνοι που κάνουν ”αμάν” για την ιδιοκτησία (και καλά κάνουν) μιλούν για μοιρασιά και συνεκεμετάλλευση μην αναγνωρίζοντας ”ιδιοκτησία” στη χώρα στην οποία κατέχουν τις δικές τους περιουσίες. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, κάνουμε λόγο κυρίως για παραλογισμό και όχι για κάποιον συναισθηματικό ψόγο του ύφους και του ήθους ”προδότες”.Η Ελλάδα επομένως, βάσει της λογικής και των αρχών που διέπουν τη στρατηγική και τη διπλωματία, οφείλει να υπεραμύνεται των θέσεών της ως συντηρητική δύναμη του status quo, έναντι της Τουρκίας η οποία σαν διεθνής και περιφερειακό ταραξίας, επιδιώκει να ακυρώσει την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας, της Κύπρου αλλά και άλλων χωρών, όπως της Συρίας στην οποία εισέβαλε κατά το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου 2019.</div> <div> <br />Δεν είναι κακό να λες τη γνώμη σου, κακό είναι να είσαι αστρατήγητος.Η στρατηγική μας δίνει ορισμένες αρχές. Παρόλο που η στρατηγική είναι περισσότερο τέχνη και λιγότερο επιστήμη, (βασίζεται στην ευρηματικότητα και στην ικανότητα επινόησης σχεδίων) μπορεί να μας εξηγήσει κάποιες συμπεριφορές κρατών (ακόμη και ατόμων).Το προληπτικό πλήγμα, από την μερίδα που προαναφέρθηκε και η οποία ασκεί ιδεολογική ηγεμονία από την εποχή Σημίτη, έχει φορτιστεί αρνητικά (με όρους επικοινωνίας) και έχει ταυτιστεί με ”πολεμοχαρείς και τρελούς ανθρώπους που θέλουν να μας σύρουν σε πόλεμο”. Όχι μόνο ο γράφων αλλά και κάθε εχέφρων και στρατηγικά-διπλωματικά εγγράμματος άνθρωπος, μισεί και περιφρονεί τον πόλεμο καθώς απειλεί ευθέως το ένστικτο της αυτοσυντήρησής του.Η μερίδα της ”όποιας λύσης”, είναι εξόχως επικίνδυνη γιατί προωθεί (άθελά της, καθώς δεν έχει γνώσεις στρατηγικής και διπλωματίας) αυτό που υποτίθεται οτι καταδικάζει. Τον ίδιον τον πόλεμο. Πώς γίνεται αυτό; Το προληπτικό πλήγμα και η εξασφάλισή του, ουσιαστικά συνιστούν μια ολοκληρωμένη θέση άμυνας. Το κράτος που σχεδιάζει ένα προληπτικό χτύπημα, έχει πειστεί από δύο πράγματα:</div> <div> <br />Πρώτον, οτι ο άλλος διακυβεύων δεν έχει σκοπό να υποχωρήσει από τις θέσεις του.<br />Δεύτερον, οτι ο διακυβεύων θα κλιμακώσει και θα αυξήσει τις διεκδικήσεις του καθώς βρίσκεται σε μια τροχιά αύξησης των συντελεστών ισχύος του.</div> <div> <br /></div> <div> Αυτοί οι δύο λόγοι, διαβεβαιώνουν τον λήπτη απόφασης οτι δεν πρέπει να αφήνεται ένα πρόβλημα να χρονίζει γιατί γιγαντώνεται, όπως μας έγραφε ο Νικκολό Μακιαβέλι. Αυτό τι σημαίνει; Πως ο λήπτης απόφασης που δεν είναι επιτιθέμενος και διεθνής και περιφερειακός ταραξίας, πάει για πόλεμο; Όχι. Αντί να γελάμε με ειρωνικά μηδιάματα σε tv και δημόσια βήματα διερωτώμενοι ”και τι να κάνουμε; να βγάλουμε το Στόλο;”, μπορούμε να εξετάσουμε τον πυρήνα της διαχείρισης κρίσης, της διαπραγμάτευσης και της ίδιας της στρατηγικής τέχνης.</div> <div> <br /></div> <div> Η απειλή συνιστά τον πυρήνα τους. Η αξιόπιστη και μετρήσιμη απελή, έσωσε τον κόσμο από πυρηνικό ολοκάυτωμα για 45 έτη στον Ψυχρό Πόλεμο. Η απειλή χρήσης βίας, είναι ο πυρήνας της αποτροπής. Της πραγματικής αποτροπής. Η απειλή κάνει τον επιτιθέμενο, (εν προκειμένω τον περιφερειακό ταραξία που ακούει στο όνομα Τουρκία) να υπολογίζει ξανά και ξανά το προσδοκώμενο όφελος που θα αδράξει από μια πολεμική – επιθετική ενέργεια σε σχέση με το κόστος που θα έχει. Όπως λέει δηλαδή ο μέσος φιλελεύθερος πολίτης, ”μην πάει για μαλλί και βγει κουρεμένος”.Επειδή αυτή η μερίδα διατείνεται οτι κατανοεί μόνο από οικονομία, φόρους κτλ, το cost-benefit analysis αποτελεί τη μία βάση της οικονομίας. Η απειλή είναι καταλύτης και εξασφαλίζει (αν συνετά χρησιμοποιείται) την ειρήνη ή τον μη πόλεμο. Αυτό αποδείχθηκε από τον νομπελίστα οικονομολόγο Thomas Schelling, ιδρυτή της σχολής του στρατηγικού ρεαλισμού στο έργο του ”The Strategy of Conflict”.</div> <div> <br />Η έλλειψη update για τις διεθνείς εξελίξεις από τους θιασώτες του ”ο κόσμος είναι η πατρίδα μας”.Το δεύτερο επιχείρημα που καθιστά δαιμονοποιημένες όλες τις πρακτικές τις ρεαλιστικές και φέρνει στον αφρό -μόνο επικοινωνιακά- εκείνες που είναι εκτός λογικού ελέγχου, αφορά την εξής παραδοξότητα: Το να ασχολείται κανείς με τα διεθνή επειδή παίζει στις αγορές ή επειδή έχει υιοθετήσει συνθήματα υπερ μιας κάποιας ”παγκοσμιοποίησης”, δεν τον καθιστά ενημερωμένο.</div> <div> <br /></div> <div> Την περίοδο που ζητούν άνθρωποι να μη βγάλουμε τον στόλο αν χρειαστεί και να πάμε με Ομηρικό τρόπο στους Τούρκους κατά το ”Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες”, το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ περνά το ένα μετά το άλλο κάποια νομοσχέδια τα οποία μόνο ως ιστορικά μπορούν να χαρακτηρισθούν για τις σχέσεις Ελλάδας- Κύπρου- ΗΠΑ και Ισραήλ. Επομένως, πρόκειται για έναν ακόμη παραλογισμό, για μια έλλειψη ικανότητας συγχρονισμού αυτής της μερίδας με τις εξελίξεις.</div> <div> <br />Ο διεθνής ταραξίας των καιρών μας, η Τουρκία, εισβάλλει ανά μήνα (έμμεσα και άμεσα) σε κράτη όπως είναι η Συρία, η Λιβύη ενώ παράλληλα διεξάγει έρευνες και γεωτρήσεις εντός Κυπριακής ΑΟΖ. Η μερίδα αυτή λοιπόν (άθελά της) επιβραβεύει με αφηγήματα ”μοιρασιάς” τις πρακτικές της Τουρκίας που αν υιοθετηθούν και από άλλα κράτη της διεθνούς κοινότητας, τότε θα ζούμε σε μια πραγματική ζούγκλα και όχι σε κάποια ”παγκοσμιοποίηση κέρδους, αλληλεγγύης και φιλελευθερισμού”.</div> <div> <br />Εσχάτως, η Τουρκία δημιουργεί πρόβλημα σε πολλές χώρες της Μεσογείου. Η μη ορθή αντιμετώπιση της Τουρκίας στο παρελθόν μας έφερε στο να συζητάμε το τι θα μοιραστούμε μαζί της.Ο σχεδιασμός για προληπτικό χτύπημα σε περίπτωση που η Τουρκία κάνει πράξη τις απειλές της (γεώτρηση νοτίως της Κρήτης) δεν είναι μόνο απαραίτητος και αποτρεπτικός. Δεν είναι μόνο καταγεγραμμένο από έναν πνευματικό κολοσσό σαν τον Παναγιώτη Κονδύλη. </div> <div> <br /></div> <div> Είναι υπέρ της διαφύλαξης της ειρήνης η οποία θα απειληθεί σε περιφερειακό επίπεδο, (και η Ελλάδα θα καταστεί μέρος του προβλήματος ενδεχόμενης αποσταθεροποίησης) αν η μερίδα αυτή επικρατήσει επικοινωνιακά. Εθνικό δεν είναι το αληθές.Είναι πρωτίστως το ορθολογικό. Όπως δεν είναι λογική η βαθμιαία εθνική αυτοκτονία, έτσι δεν είναι λογική και στρατηγικά αποδεκτή, η προσέγγιση και ο κατευνασμός της Τουρκίας. Η κλιμάκωση της κρίσης εξαρτάται από την επιτιθέμενη και αναθεωρητική δύναμη. Ακόμη και Υπουργός της κυβέρνησης την εποχή των Ιμίων, δημοσίως σε διάγγελμά του είπε ”Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να ανταποκριθεί σε αυτές τις προκλήσεις”.</div> <div> <br />Όσο η Τουρκία κλιμακώνει, η Ελλάδα οφείλει να λέει ”τα βλέπω”, σα να παίζει πόκερ. Τελικά, τι θα μοιράσουμε και τι θα μοιραστούμε;Ο Jack Kerouac, η καλύτερη πένα της Βοστώνης η οποία σίγουρα αγγίζει πολλές ευαίσθητες χορδές σε αυτήν τη μερίδα που διψά για ”μοιρασιά”, έγραφε: ”Έχω να μοιραστώ, μόνο την σύγχυσή μου”.</div> <div> <br /></div> <div> <b><i>*Ο Αλέξανδρος Δρίβας είναι υποψήφιος Δρ. Διεθνών Σχέσεων, Συντονιστής της Ομάδας Ανατολικής Μεσογείου στο ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ.</i></b><br /><br /><a href="https://www.apopseis.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

“Να τα βρούμε με τους Τούρκους”; Επικίνδυνες οι προτάσεις για “μοιρασιά”-συνεκμετάλλευση

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΡΙΒΑ* Δεν υπάρχει σύγκρουση και έριδα μεταξύ κρατών που να αφήνει χαρούμενο κάποιον. Βέβαια στα πάντα ισχύει το ”ουδέν κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα χρηματοδότησε την κατασκευή 57 ειδικών τουρκικών τεθωρακισμένων -Στον Έβρο τα πρώτα 27

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNooeMhwIE8b1FPL34MPWQ6B7moQNA839GJx9nhCYW6qrGMqieCSyJt8RYbu1ptNAMvxaUjscUlYEYoivj3-XYEsmk91rYRQTV2otc0Nl7l0Eh8Kq5UkY5PBQ1fNt5nSruQYSRNV13auM/s1600/Hizir+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNooeMhwIE8b1FPL34MPWQ6B7moQNA839GJx9nhCYW6qrGMqieCSyJt8RYbu1ptNAMvxaUjscUlYEYoivj3-XYEsmk91rYRQTV2otc0Nl7l0Eh8Kq5UkY5PBQ1fNt5nSruQYSRNV13auM/s640/Hizir+.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Μπορεί να ακούγεται τρελό αλλά είναι απόλυτα αληθινό, η Ελλάδα χρηματοδότησε την Τουρκία για την κατασκευή από την εγχώρια βιομηχανία 57 υπερσύγχρονων τεθωρακισμένων οχημάτων διοίκησης κι ελέγχου εκ των οποίων τα 27 ήδη αναπτύχθηκαν στον Έβρο, ενώ ακολουθούν και τα υπόλοιπα.<br /> <br /> Πρόκειται για τα οχήματα ATEŞ τα οποία είναι τύπου Hizir της Katmerciler με συστήματα επιτήρησης της Aselsan. Η Παραγωγή τους ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2018. <br /> <br /> Η αδιανόητη αυτή εξέλιξη ήρθε ως αποτέλεσμα ενός προγράμματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη προστασία των συνόρων της Τουρκίας και την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης, στο οποίο η Ελλάδα συμμετείχε με εθνικούς πόρους!<br /> <br /> Το κόστος των οχημάτων αυτών καλύπτεται κατά 75%(!) από κονδύλια της ΕΕ. Με λίγα λόγια ο Έλληνας φορολογούμενος χρηματοδοτεί τις... εξοπλιστικές ανάγκες της Τουρκίας.<br /> <br /> Φυσικά η Τουρκία δεν τα χρησιμοποιεί για να επιτηρεί τα σύνορα (αφού εκατοντάδες παράνομοι μετανάστες περνούν καθημερινά από τον Έβρο), αλλά τα προορίζει για να τα χρησιμοποιήσει εναντίον του ελληνικού Στρατού. <br /> <br /> Εκτός αν μας πει κάποιος ότι περιμένουν να δεχτούν πυρά από τους λαθρομετανάστες άρα γι' αυτό έχουν τοποθετήσει με ελληνική συγχρηματοδότηση σύστημα ανίχνευσης προέλευσης πυρών ή περιμένουν οι «δικοί τους» διακινητές να τους βάλουν νάρκες γι' αυτό έχουν βάλει και αντιναρκική προστασία.<br /> <br /> Η Aselsan παρέχει το λογισμικό λειτουργίας του συστήματος, το ραντάρ επιτήρησης, τον ηλεκτροπτικό αισθητήρα, το σύστημα εντοπισμού πυρών, και τα συστήματα επικοινωνιών. Το Hizir είναι όχημα 4 x 4, κατηγορίας MRAP (Mini-Resistance Armor Protected), το οποίο μπορεί να κατασκευαστεί σε διαφορετικές διαμορφώσεις και εκδόσεις. Στην βασική έκδοση μεταφοράς προσωπικού το όχημα μπορεί να μεταφέρει συνολικά εννέα (9) άτομα.<br /> <br /> Είναι εφοδιασμένο με κινητήρα της Cummins, έξι κυλίνδρων, 8.900 κυβικών εκατοστών, συνολικής ισχύος 400 ίππων στις 2.100 στροφές το λεπτό. Επιτυγχάνει μέγιστη ταχύτητα 110 χιλιόμετρα την ώρα και εμβέλεια 700 χιλιόμετρα. <br /> <br /> Η τραγωδία είναι ότι δεν έχει χρηματοδοτηθεί από την ΕΕ ούτε με ένα ευρώ ελληνικό πρόγραμμα που να συνεισφέρει ουσιαστικά κι άμεσα στην άμυνα της χώρας, ενώ στις ΜΚΟ έχουν διατεθεί σχεδόν 2δισ. ευρώ!<br /> <br /> Το να σημειώσουμε ότι ενώ η ΕΕ μπορεί και χρηματοδοτεί την Τουρκία για τέτοια προγράμματα και μάλιστα χρηματοδοτεί την παραγωγή της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, εμείς δεν έχουμε κάνει χρήση αντίστοιχου προγράμματος για την απόκτηση οχημάτων επιτήρηση των δικών μας χερσαίων συνόρων, όχι μόνο στη Θράκη, αλλά και στα βόρεια σύνορα μας (Βουλγαρία, Σκόπια, Αλβανία) είναι μία μικρή λεπτομέρεια.<br /> <br /> <iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/R25BV0YIU-c" width="680"></iframe><br /> <br /> <a href="https://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Ελλάδα χρηματοδότησε την κατασκευή 57 ειδικών τουρκικών τεθωρακισμένων -Στον Έβρο τα πρώτα 27

Μπορεί να ακούγεται τρελό αλλά είναι απόλυτα αληθινό, η Ελλάδα χρηματοδότησε την Τουρκία για την κατασκευή από την εγχώρια βιομηχανία 57 ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σφοδρή επίθεση Τουρκίας σε Ελλάδα-Κύπρο-Ισραήλ: «Δεν θα επιτρέψουμε τον ΕastMed»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjDLOxZaDzGnq9sq7ZIvhpUSmYWzhSqQmJSZ55A71ANynPnVmoQ5uxY0gz_gJzLSJhTVTUPQknDiw1aDkTC5tHUHfKu90ZgGrKGAb_lLa-EbI4MzihDu_PxndV48JJC_VwCgrl79mA0Yw/s1600/erdogan_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="541" data-original-width="963" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjDLOxZaDzGnq9sq7ZIvhpUSmYWzhSqQmJSZ55A71ANynPnVmoQ5uxY0gz_gJzLSJhTVTUPQknDiw1aDkTC5tHUHfKu90ZgGrKGAb_lLa-EbI4MzihDu_PxndV48JJC_VwCgrl79mA0Yw/s640/erdogan_2.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ενοχλήθηκαν οι Τούρκοι μετά τις ραγδαίες εξελίξεις που φέρνει ο EastMed στην Α. Μεσόγειο. Ελλάδα, Κύπρος, Ιταλία και Ισραήλ συμφώνησαν να προχωρήσει ο αγωγός φυσικού αερίου East Med, αναφέρουν κυπριακά ΜΜΕ, που επισημαίνουν ότι στις αρχές του 2020 θα πέσουν και οι σχετικές υπογραφές στην Αθήνα.<br /> <br /> Σύμφωνα με το κυπριακό κανάλι Σίγμα, η συμφωνία Λιβύης – Τουρκίας φέρεται να οδήγησε στην υπέρβαση των προβλημάτων που καθυστερούσαν το project. «Αρχές του χρόνου, στην Αθήνα, θα πέσουν οι υπογραφές στη διακρατική συμφωνία για τον αγωγό EastMed» τονίζει το κυπριακό κανάλι, αναφέροντας ότι είναι σε εξέλιξη διαβουλεύσεις στο ανώτατο δυνατό επίπεδο για μια τελετή – απάντηση στην Τουρκία, που θα έχει και την ισχυρή υποστήριξη των ΗΠΑ.<br /> <br /> Αυτό ενόχλησε την Άγκυρα, που βλέπει πλέον να μένει εκτός παιχνιδιού.<br /> <br /> “Οι διεθνείς φωνές σχετικά με την συμφωνία που υπέγραψε η Τουρκία με την -αναγνωρισμένη από τα Ηνωμένα Έθνη- κυβέρνηση της Λιβύης δεν θα εμποδίσει την τουρκική κυβέρνηση από το να διεκδικήσει την δική της ατζέντα στην ανατολική Μεσόγειο” δηλώνει ο διευθυντής επικοινωνίας της τουρκικής προεδρίας, Fahrettin Altun με την κατάσταση να… αγριεύει.<br /> <br /> Ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας με άρθρο του αναφέρει πως το Μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης, εξασφαλίζει πως η Τουρκία δεν θα κάνει τα… στραβά μάτια σε οποιαδήποτε συμφωνία φέρνει… προ τετελεσμένου την χώρα του στην περιοχή και πως η Τουρκία είναι ένας παράγοντας που δεν θα πρέπει να αγνοηθεί.<br /> <br /> Τονίζει κατηγορηματικά πως η γειτονική χώρα δεν θα είναι, πλέον, απλός παρατηρητής στα τεκταινόμενα χωρίς να παρεμβαίνει και πως δεν θα επιτρέψει οποιαδήποτε παραβίαση στην ανατολική Μεσόγειο, στέλνοντας… μηνύματα για την δράση του PKK στην βόρεια Συρία.<br /> <br /> Ο Fahrettin Altun τονίζει ακόμη πως δεν αποτελεί έκπληξη ότι κάποιες χώρες… ενοχλήθηκαν από της πολιτικές της Τουρκίας “δείχνοντας” φυσικά την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ.<br /> <br /> Ο ίδιος αναφέρει πως η Αίγυπτος, η Ρωσία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υποστήριξαν τον Khalifa Haftar στην Λιβύη, την ώρα που η Τουρκία, σύμφωνα με τον ίδιο, δραστηριοποιείται με γνώμονα την ειρήνη στην περιοχή.<br /> <br /> Πρόσθεσε, τέλος, πως η συμφωνία της Τουρκίας με την Λιβύη θα πρέπει να λογίζεται ως μέρος των σεισμικών δραστηριοτήτων της γειτονικής χώρας στην ανατολική Μεσόγειο και πως κανείς δεν θα πρέπει να απομονώνει την Τουρκία από την ευρύτερη περιοχή.<br /> <br /> Μάλιστα δηλώσεις έκανε και ο Οκτάι, όπου είπε πως σύντομα θα στείλει η Άγκυρα στρατεύματα στη Λιβύη.<br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Σφοδρή επίθεση Τουρκίας σε Ελλάδα-Κύπρο-Ισραήλ: «Δεν θα επιτρέψουμε τον ΕastMed»

Ενοχλήθηκαν οι Τούρκοι μετά τις ραγδαίες εξελίξεις που φέρνει ο EastMed στην Α. Μεσόγειο. Ελλάδα, Κύπρος, Ιταλία και Ισραήλ συμφώνησαν να...

Διαβάστε την συνέχεια

«Βόμβα» πρώην Τούρκου Α/ΓΕΕΔ για το κανάλι της Κων/πολης: «Σε περίπτωση επίθεσης θα χάσουμε την Α. Θράκη»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCP5p92piGWitms4OAgD0UBricOIR7oLSmSVSqHWy6Ju1Fy2IHyQqdmeM1-sWvj_3kS5FYBb4TrqWhY7iwrw4UZ6Q_zpqJxDyETnjZinANf6F2jLW77ZLIwlxQX4-bzL3pJaGWgyVwsyA/s1600/dioriga+marmara.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="622" data-original-width="708" height="562" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCP5p92piGWitms4OAgD0UBricOIR7oLSmSVSqHWy6Ju1Fy2IHyQqdmeM1-sWvj_3kS5FYBb4TrqWhY7iwrw4UZ6Q_zpqJxDyETnjZinANf6F2jLW77ZLIwlxQX4-bzL3pJaGWgyVwsyA/s640/dioriga+marmara.jpg" width="640" /></a></div> <br /> “Λάβρος” κατά του σχεδίου κατασκευής του καναλιού της Κων/πολης είναι πρώην Τούρκος επικεφαλής του τουρκικού Γενικού Επιτελείου στρατηγός ε.α. Ιλκέρ Μπασμπούγ. <br /> <br /> Μιλάμε για το κανάλι που θα χωρίζει την Κωνσταντινούπολη από την Α. Θράκη, το οποίο σε περίπτωση… επίθεσης (ελληνοτουρκική διένεξη), θα απέκοπτε χιλιάδες Τούρκους στρατιώτες στην δυτική πλευρά.<br /> <br /> “Σε περίπτωση επίθεσης κατά της Τουρκίας, υποστήριξε ο Τούρκος πρώην Α/ΓΕΕΔ, “δεν θα μπορούμε να υπερασπιστούμε την Θράκη”.<br /> <br /> «Εμείς υπερασπίζουμε την Θράκη, όπως ακριβώς υπερασπιζόμαστε την Κύπρο», τόνισε ο ίδιος.<br /> <br /> Η αντίδραση Μπασμπούγ ήρθε μετά από τηλεοπτική παραγωγή που παρουσίασε το σχέδιο έναρξης της κατασκευής του καναλιού της Κων/πολης, με τον ίδιο να τονίζει με έμφαση ότι δεν λήφθηκε υπόψιν στον όλο προγραμματισμό «μια στρατιωτική επίθεση στην Τουρκία …από τα δυτικά».<br /> <br /> Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι εάν εφαρμοστεί το πρόγραμμα για το φαραωνικών διαστάσεων έργο, η άμυνα της περιοχής της Θράκης θα εξασθενίσει, λέγοντας:<br /> <br /> «Δεν θα διακινδυνεύσει μόνο η συνθήκη του Montreux; Τα δύο τελευταία άρθρα του Montreux είναι τα άρθρα 28 και 29. Το άρθρο 28 με το έργο αυτό θα καταργηθεί πλήρως, ενώ θα έχουμε ακύρωση της συνθήκης αφού θα δημιουργηθεί το Κανάλι της Κων/πολης, αλλάζοντας τους όρους, αφού θα πρόκειται για μια ξεχωριστή δομή εκτός της συνθήκης του Montreux.<br /> <br /> «Τότε όμως θα έχουμε και μια νέα εξέλιξη η οποία μπορεί να επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, διότι η Θράκη θα χωριστεί στα δύο», συνέχισε ο στρατηγός.<br /> <br /> «Πως θα αντιμετωπίσουμε μια επίθεση τότε; Δηλώνω ότι πρέπει να σκεφτώ και να επεξεργαστώ σενάρια για το εν λόγω σχέδιο. Επαναλαμβάνω πως θα υπερασπιστούμε σε μια επίθεση, την Ανατολική Θράκη;<br /> <br /> Θα υπερασπιστώ το μέλλον της όσο το δυνατόν περισσότερο.» είπε ο ίδιος.<br /> <br /> Εξηγώντας με στρατιωτικούς όρους τις ενστάσεις του ο ίδιος ο στρατηγός ανέφερε: «Αν δημιουργηθεί το κανάλι, τότε η Θράκη θα χωριστεί από την Κωνσταντινούπολη, κάτι που θα επηρεάσει δυσμενώς τα τουρκικά στρατεύματα στο μέλλον, ειδικά την ροή του εφοδιασμού που θα προέρχεται από την Ανατολία ή από την ανατολική πλευρά της Κων/πολης. Πως θα περάσουμε μέσα από τη Θράκη; Αφήνουμε ευαίσθητες περιοχές στα χέρια του εχθρού και της καταστροφής; Αυτό δεν είναι σωστό”.<br /> <br /> Ο Μπασμπούγκ έχει υπηρετήσει ως Αρχηγός Γενικού Επιτελείου για χρόνια και γνωρίζει από στρατιωτικής άποψης τι ακριβώς λέει.<br /> <br /> Σε περίπτωση μελλοντικών πιθανών πολεμικών επιχειρήσεων με την χώρα μας, οι τουρκικές δυνάμεις μπορούν να βρεθούν με την “πλάτη στον τοίχο”, αφού σε περίπτωση ταχείας ελληνικής προελάσεως, οι τουρκικές δυνάμεις θα βρεθούν στριμωγμένες έχοντας πίσω τους δύο κανάλια , το σημερινό των Στενών του Βοσπόρου, με γέφυρες που θα γίνουν στόχος της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας και αυτό του νέου καναλιού της Κων/πολης.<br /> <br /> Νομίζουμε ότι ο Ερντογάν, “παίζει” με την “φωτιά” με το σχέδιο αυτό τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της χώρας, κάτι που όμως βολεύει πραγματικά την χώρα μας.<br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

«Βόμβα» πρώην Τούρκου Α/ΓΕΕΔ για το κανάλι της Κων/πολης: «Σε περίπτωση επίθεσης θα χάσουμε την Α. Θράκη»

“Λάβρος” κατά του σχεδίου κατασκευής του καναλιού της Κων/πολης είναι πρώην Τούρκος επικεφαλής του τουρκικού Γενικού Επιτελείου στρατηγός...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο δυνατός είναι τελικά ο Ερντογάν και η Τουρκία;

<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/Qs8Xkz6sFrI" width="650"></iframe><br /> <br /> Έχει εμπειρία από το ΥΠΕΘΑ, γνωρίζει τις Βρυξέλλες και είναι νομικός. Ο αναπληρωτής καθηγητής Κοινοτικού Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων , έχει μ΄ αυτά τα εφόδια τη δυνατότητα για μια ρεαλιστική προσέγγιση των ελληνοτουρκικών.<br /> <br /> Εξηγεί πως και γιατί ο Ερντογάν λειτουργεί, επισημαίνοντας τα αδύναμα σημεία του, αλλά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχει καταφέρει να παίζει στην περιοχή.<br /> <br /> Μιλά για τη στάση της Ευρώπης έναντι της Τουρκίας, αλλά και της Ελλάδας. Στάση που έχει προβληματίσει την ελληνική κοινή γνώμη.<br /> <br /> Τι κάνει και τι δεν κάνει η Ελλάδα; Τι δεν έχουμε κάνει; Πόσο εύκολο είναι να επιτύχουμε την διπλωματική απομόνωση της Τουρκίας, την οποία επιδιώκουμε;<br /> <br /> Υπάρχει θέμα συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία; Μπορεί να εξαναγκαστούμε να συζητήσουμε με την Τουρκία και τι θα περιλαμβάνει αυτή η συζήτηση; Ο κ.Αδαμίδης λέει ότι μόνο ένα θέμα υπάρχει ,αυτό της υφαλοκρηπίδας.<br /> <br /> Υποστηρίζει ότι δεν αρκεί να λέμε ότι η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης δεν παράγει αποτέλεσμα.<br /> <br /> Τι θα γίνει αν πάμε στη Χάγη; Κάτι θα χάσουμε, όπως κάποιοι υποστηρίζουν;<br /> <br /> Τι συνέβη με τον εξοπλισμό της χώρας; Πως και γιατί μείναμε πίσω; Μπορούμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος;<br /> <br /> <a href="https://www.youtube.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πόσο δυνατός είναι τελικά ο Ερντογάν και η Τουρκία;

Έχει εμπειρία από το ΥΠΕΘΑ, γνωρίζει τις Βρυξέλλες και είναι νομικός. Ο αναπληρωτής καθηγητής Κοινοτικού Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων στη Σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το γεωστρατηγικό βάθος του διακυβεύματος στη Λιβύη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyqkAB9_Lt7aar19X2Z6rC3l_5xT-pMc20H1EszpDX443ePdr_0gGd85yNal2Tywy2P2fW4RrFycBuojqbrmXtreubaTQ12khQ9GCCy8woiDijVPUd92RsetyjfrRwXj6Dh7Yf_blKOMA/s1600/libya.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="375" data-original-width="650" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyqkAB9_Lt7aar19X2Z6rC3l_5xT-pMc20H1EszpDX443ePdr_0gGd85yNal2Tywy2P2fW4RrFycBuojqbrmXtreubaTQ12khQ9GCCy8woiDijVPUd92RsetyjfrRwXj6Dh7Yf_blKOMA/s640/libya.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Δημήτρη Παπαμιχαήλ* </b><br /> Η εξέγερση του 2011 και η πτώση του Μουαμάρ Καντάφι σήμανε το τέλος της Λιβυκής Τζαμαχιρίγια (το «κράτος των μαζών» κατά τον ίδιο τον Καντάφι), μία ιδιότυπη διαδικασία εθνικής συγκρότησης της Λιβύης στην οποία καθοριστικό ρόλο διαδραμάτιζαν τα «λαϊκά συμβούλια». Η διαδικασία αυτή διεμβόλιζε τις παραδοσιακές οικογενειακές και φυλετικές ιεραρχικές δομές που αποτελούσαν έως το 1969 θεμέλιο του νεοσύστατου όσο και υπανάπτυκτου λιβυκού κράτους. <br /> <br /> Ισλαμισμός και εδαφική συγκρότηση των στρατοπέδων στη λιβυκή κρίση <br /> <br /> Το τέλος της Τζαμαχιρίγια συνεπάγονταν την ανάδυση των παραδοσιακών φυλετικών δικτύων και την ανασυγκρότηση των γεωγραφικών συμπλεγμάτων που αποτελούσαν τα κρατίδια του ομοσπονδιακού βασιλείου της Λιβύης πριν το πραξικόπημα του Μουαμάρ Καντάφι. Ήδη το 2014, τα στρατόπεδα των δυνάμεων που επιβουλεύονταν το μέλλον του κράτους είχαν χωριστεί μεταξύ των «Ισλαμιστών» της Τριπολίτιδας και των «Κοσμικών» της Κυρηναϊκής. Οι πρώτοι συγκρότησαν συμμαχία με τις φυλές Τουαρέγκ του Φεζάν και οι δεύτεροι με τις φυλές Τουμπού, στην λογική που υπαγορεύουν οι διάδρομοι επικοινωνίας της ερήμου (βλ. χάρτη). <br /> <br /> Ένα νέο στοιχείο για τη Λιβύη τη τελευταία δεκαετία είναι η εισαγωγή ισλαμιστικών ομάδων από το εξωτερικό, χωρίς ισχυρή σύνδεση στα εγχώρια φυλετικά δίκτυα. Αυτές οι ομάδες, που αποτελούνταν συχνά από ξένους μαχητές (Αλγερινούς, Σύριους και κυρίως Αιγύπτιους), αγκυροβολήθηκαν στη Λιβύη σε μεγάλο βαθμό χάρις την οικονομική συνδρομή του Κατάρ, τη λογιστική υποστήριξη της Τουρκίας καθώς και τη γειτνίαση με τη πολυπληθή Αίγυπτο, στην οποία μεταξύ του 2012 και 2014 κυβερνούσε η Μουσουλμανική Αδελφότητα. <br /> <br /> Ο κίνδυνος ενός συριακού σεναρίου για την Λιβύη, με το Ισλαμικό Κράτος να αναδεικνύεται στη κυρίαρχη στρατιωτική δύναμη της αντιπολίτευσης ενείχε ωστόσο πολλά στοιχεία υπερβολής. Ακριβώς λόγω της ανυπαρξίας ερείσματος στα εγχώρια φυλετικά δίκτυα και με μοναδικό εργαλείο την ιδεολογική πρόσληψη της Σαρία που ερχόταν ενίοτε σε σύγκρουση με το εθιμικό δίκαιο των φυλών (το Ουρφ), τόσο το Ισλαμικό Κράτος όσο και η Αλ-Κάιντα περιορίστηκαν στον έλεγχο συγκεκριμένων σημείων. <br /> <br /> Η επιχείρηση «Μπαρκάν» του γαλλικού στρατού στις Βόρειες περιοχές του Μάλι, του Νίγηρα και του Τσαντ, έχει σαν βασικό στόχο τη δημιουργία μίας κάθετης τομής στους διαδρόμους επικοινωνίας μεταξύ των ισλαμιστικών εστιών της υποσαχάριας Αφρικής (Νιγηρία, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και Σομαλία) και των εστιών που αναπτύχθηκαν στη λιβυκή επικράτεια από το 2011 και μετά. Η αδυναμία εφοδιασμού από το Νότο των ούτως ή άλλως αδύναμων ισλαμιστικών ομάδων στις λιβυκές ακτές, η μεγάλη απόσταση από τη Τουρκία και η ανατροπή του Μόρσι στην Αίγυπτο, διευκόλυναν το έργο του Χαλίφα Χάφταρ, ο οποίος με την επιχείρηση «Αξιοπρέπεια» (2014-2017) αναχαίτισε τις εστίες του Ισλαμικού Κράτους στην ανατολική επικράτεια. <br /> <br /> Στη δυτική επικράτεια, οι δυνάμεις που συγκροτούν τη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας του Φαγέζ Αλ Σαράτζ, προκειμένου να διατηρήσουν τη στήριξη ΟΗΕ και Δύσης, οδηγήθηκαν με τη σειρά τους σε σύγκρουση με το Ισλαμικό Κράτος, απελευθερώνοντας τη Σύρτα το 2017, μολονότι οι αφετηρίες τους είναι σε μεγάλο βαθμό ισλαμιστικές. Εν τω μεταξύ, ο έλεγχος της Σύρτα από το Ισλαμικό Κράτος έως τον Δεκέμβριο 2016 λειτουργούσε ως νεκρά ζώνη μεταξύ των στρατοπέδων Ανατολής και Δύσης και παραδόξως, ενίσχυσε την εσωτερική τους συγκρότηση. Η εξουδετέρωση των ξένων μαχητών άνοιξε τον δρόμο στην ευθεία αντιπαράθεση μεταξύ Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (ΚΕΣ) και του Εθνικού Λιβυκού Στρατού (ΕΛΣ) του Χαλίφα Χαφτάρ. <br /> <br /> <img src="https://media.liberal.gr/images5/650/0/unnamed_38.jpg" /> <br /> <br /> Δυτικές ιδεοληψίες, ανατολική ρεαλπολιτίκ <br /> <br /> Στην αναγνώριση της ΚΕΣ ως νόμιμης κυβέρνησης της Λιβύης από τον ΟΗΕ και τις δυνάμεις της Δύσης έπαιξαν ρόλο δύο βασικοί παράγοντες. Πρώτον, η υποστήριξη του Κατάρ και της Τουρκίας, καθώς αμφότερες έβρισκαν στο όργανο αυτό, έναν θεσμό στον οποίο η ιδεολογία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ήταν αρκετά επιδραστική, αν όχι κυρίαρχη. Η Λιβύη υπό τον έλεγχο της Τρίπολης θα αποτελούσε ένα φιλικό κράτος προς τη Τουρκία και το Κατάρ, με κομβικό ρόλο στους τομείς διακίνηση ενέργειας, ανθρώπων, όπλων, ναρκωτικών και ιδεολογίας, μεταξύ της υποσαχάριας Αφρικής και της Ευρώπης. <br /> <br /> Επιπλέον, εντός ΚΕΣ, η εξουσία που ασκούν εκπρόσωποι των φυλών της Μισράτα – αστικό κέντρο το οποίο διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με την Τουρκία και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι – αποτέλεσε πιθανότατα ένα σημαντικό κίνητρο για τον Ερντογάν προκειμένου να επιλέξει στρατόπεδο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο σημερινός επικεφαλής της ΚΕΣ, πρωθυπουργός Φαγέζ Αλ Σαράτζ, είναι ο ίδιος τουρκικής καταγωγής. <br /> <br /> Δεύτερον, η Δύση, με πρωτοστάτες τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία, στηριζόμενη σε μία ρηχή αφήγηση περί δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βρέθηκε να ακολουθεί το Κατάρ και τη Τουρκία στην τυχοδιωκτική επιχείρηση ανατροπής του καθεστώτος Καντάφι, χωρίς σχέδιο για την επόμενη ημέρα, παρέχοντας στρατιωτική και διπλωματική υποστήριξη στις δυνάμεις που αργότερα δημιούργησαν την ΚΕΣ. Πιθανότατα, σημαντικός παράγοντας για τη λήψη της απόφασης αυτής υπήρξε η μεγάλη εκστρατεία επενδύσεων του Κατάρ στην Ευρώπη, που κατάφερε να ανατρέψει στα τέλη της δεκαετίας του 2000, τις φιλικές σχέσεις που οικοδομούσε επί σειρά ετών το λιβυκό καθεστώς, ιδίως με το Λονδίνο, το Παρίσι και τη Ρώμη. <br /> <br /> Εν τω μεταξύ, ο Χαλίφα Χάφταρ, στηριζόμενος στα παραδοσιακά φυλετικά δίκτυα της Κυρηναϊκής, ευθυγραμμίστηκε με το Κοινοβούλιο του Τομπρούκ εκμεταλλευόμενος αφενός τις διαφωνίες μεταξύ του τελευταίου και της κυβέρνησης Σαράτζ και αφετέρου την επιτακτική ανάγκη καταπολέμησης του Ισλαμικού Κράτους που είχε ανακηρύξει βιλαέτια στη Μπάρκα και τη Σύρτα, με διοικητικό κέντρο τη Ντέρνα. <br /> <br /> Ο Χαλίφα Χάφταρ, μέλος του κινήματος των στρατιωτικών που έφερε στην εξουσία τον Μουαμάρ Καντάφι το 1969, περιθωριοποιημένος από το 1990 και ύστερα, εμφανίζεται ως ο πιο έμπιστος σύμμαχος στην μάχη κατά του ισλαμισμού για τη διεθνή κοινότητα. Διαπιστώνοντας την πλήρη αποτυχία εκδημοκρατισμού μίας κοινωνίας περιχαρακωμένης σε φυλετικά στρατόπεδα και βρισκόμενη ενώπιον του κινδύνου ισλαμιστικής διολίσθησης, οι δυτικές δυνάμεις, τουλάχιστον από το 2015, στρέφονται ανεπίσημα προς τον Χάφταρ. Η αμερικανική του υπηκοότητα, την οποία απέκτησε κατά τη περίοδο εξορίας του στις ΗΠΑ μεταξύ 1990 και 2010, του προσδίδει ένα ακόμα ισχυρό χαρτί στην νομιμοποίησή του ενώπιον των δυτικών συνομιλητών. <br /> <br /> Πιο καθοριστική όμως για τον ίδιο είναι η νομιμοποίηση που διαθέτει από μη δυτικούς παράγοντες. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα εφοδιάζουν υλικά το στρατόπεδο Χάφταρ από τη πρώτη στιγμή για λόγους γεωπολιτικού και ιδεολογικού ανταγωνισμού με το Κατάρ. Η κυβέρνηση Αλ Σίσι στην Αίγυπτο βλέπει στον Χάφταρ ένα πολύτιμο σύμμαχο στην αντιμετώπιση ισλαμιστικών στοιχείων (κυρίως στην εξουδετέρωση των Αδελφών Μουσουλμάνων). Τέλος και ίσως πιο καθοριστικά, η Ρωσία, κερδίζοντας τη σταθεροποίηση του Άσαντ στη Συρία, εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να πραγματοποιήσει προβολή ισχύος στην Αφρική για πρώτη φορά από τον ψυχρό πόλεμο. Έτσι, από τον περασμένο Νοέμβριο, στο πλευρό του Χάφταρ βρίσκονται Ρώσοι στρατιωτικοί σύμβουλοι καθώς και η μισθοφορική «ομάδα Βάγκνερ» η οποία συνδέεται στενά με τον πρόεδρο Πούτιν. <br /> <br /> <img src="https://media.liberal.gr/images5/650/0/unnamed%20(1)_8.jpg" /> <br /> <br /> Οι προοπτικές υπέρβασης της λιβυκής κρίσης και η Ελλάδα <br /> <br /> Η επέλαση του Χάφταρ στη Τριπολίτιδα από τον περασμένο Απρίλιο είναι γεγονός. Η ΚΕΣ έχει πλέον απωλέσει, εκτός από την ηθική της νομιμοποίηση στη Δύση, το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών που ήλεγχε, και κυρίως, τις περισσότερες πετρελαιοπαραγωγικές της πηγές. Ο ίδιος ο πρόεδρος του κοινοβουλίου του Τομπρούκ, Αγκίλα Σαλέχ Ισά, ζήτησε την άρση αναγνώρισης της κυβέρνησης Σαράτζ από τη διεθνή κοινότητα, ενώ καθημερινά, αεροπορικές επιδρομές του ΕΛΣ πλήττουν στρατιωτικούς στόχους στη Τρίπολη. Στο πλαίσιο αυτό, η επίσκεψη Σαράτζ στην Άγκυρα και η σύναψη μνημονίου για τον καθορισμό τον θαλάσσιων συνόρων Τουρκίας-Λιβύης, σε πλήρη ασυμφωνία με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, δεν επαρκεί για να ανατρέψει τα δεδομένα. Ουδείς διεθνής παράγοντας δύναται να πιστεύει αφελώς σε επικράτηση της ΚΕΣ υπό τις παρούσες συνθήκες. <br /> <br /> Η Τουρκία επιχειρεί μία παρέμβαση με πολλαπλούς αποδέκτες. Από τη μία πλευρά, ο Ερντογάν στέλνει μήνυμα στην Ελλάδα ότι η «Γαλάζια Πατρίδα» δεν αποτελεί μόνο σχήμα λόγου. Από την άλλη πλευρά, παρεμβαίνει στον συσχετισμό δυνάμεων εντός της Λιβύης, δίνοντας βάρος σε παράγοντες που θα τον εξυπηρετήσουν σε μία διαπραγμάτευση για το μέλλον της χώρας. Καθώς νικητές και ηττημένοι μίας τέτοιας διαπραγμάτευσης θα κριθούν στις αποχρώσεις του γκρι, η Άγκυρα θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της προκειμένου να διατηρήσει εν ζωή στο λιβυκό πολιτικό σκηνικό τις φίλιες προς αυτήν δυνάμεις. Σε αυτό το σημείο έγκειται η πιο επιτακτική ανάγκη παρέμβασης της ελληνικής διπλωματίας στη λιβυκή κρίση. <br /> <br /> Η ανάδειξη του Αγκίλα Σαλέχ Ισά ως συνομιλητή της ελληνικής κυβέρνησης στη Λιβύη ήταν μία κίνηση ελάχιστου ρίσκου που επαναφέρει έμμεσα την Αθήνα στο παιχνίδι. Ο Αγκίλα Σαλέχ, ως πρόεδρος του λιβυκού κοινοβουλίου στο Τομπρούκ, είναι νομιμοποιημένος πολιτικός παράγοντας, στη βάση της Πολιτικής Συμφωνίας για τη Λιβύη που υπεγράφη τον Δεκέμβριο του 2015 υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Επιπλέον αποτελεί εδραιωμένη προσωπικότητα της Κυρηναϊκής και ευθυγραμμίζεται με τον Χάφταρ, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την αντίθεσή του με τη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας. Ωστόσο, η κίνηση αυτή δεν επαρκεί για να εξισορροπήσει την τουρκική παρεμβατικότητα, που αναμένεται να μεταγραφεί στρατιωτικά. <br /> <br /> Δυστυχώς, η Τουρκία εμβαθύνει τη παρέμβασή της σε πολλά επίπεδα: διπλωματικό, στρατιωτικό, οικονομικό, ιδεολογικό. Εάν η Ελλάδα επιθυμεί να ανασχέσει μεσοπρόθεσμα τον έμπρακτο τουρκικό αναθεωρητισμό όσον αφορά την ΑΟΖ, δεν διαθέτει άλλη επιλογή από το να εμπλακεί στο πλευρό του αντιμαχόμενου στρατοπέδου. Η ανυπαρξία ελληνικής εκπροσώπησης στο πεδίο δεν μπορεί να θεωρηθεί πλέον ορθολογική επιλογή. Η απουσία της Ελλάδας στη Λιβύη από το 2012 συνιστά συσσωρευμένη απώλεια χρόνου και γνώσης του πεδίου. Η ελληνική παρουσία οφείλει κατ’ ελάχιστο να αποκατασταθεί, υπερβαίνοντας ενδεχόμενες επιφυλάξεις σχετικά με την ακεραιότητα των Ελλήνων λειτουργών στις αφιλόξενες συνθήκες της Τρίπολης ή του Τομπρούκ. <br /> <br /> <b><i>*Γεωγράφος με ειδίκευση στη γεωπολιτική της ενέργειας, ιδρυτής του www.cartopsis.com</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το γεωστρατηγικό βάθος του διακυβεύματος στη Λιβύη

Του Δημήτρη Παπαμιχαήλ* Η εξέγερση του 2011 και η πτώση του Μουαμάρ Καντάφι σήμανε το τέλος της Λιβυκής Τζαμαχιρίγια (το «κράτος των μαζ...

Διαβάστε την συνέχεια

7+1 προτάσεις πολιτικής για τις θαλάσσιες ζώνες

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD5WgzACYbxlGE6snbxd2kTG7wzvbzL4v4aG_Uy827YmshmewTW1Dx1sGNvyG__xb1AuLzBDlDFf2m8hoiE0r4VUKD3OXSw08CVOwZZFlqgt-EiXddlbt7KapRzU1MXi3EOP_L_u5IJ8w/s1600/aoz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD5WgzACYbxlGE6snbxd2kTG7wzvbzL4v4aG_Uy827YmshmewTW1Dx1sGNvyG__xb1AuLzBDlDFf2m8hoiE0r4VUKD3OXSw08CVOwZZFlqgt-EiXddlbt7KapRzU1MXi3EOP_L_u5IJ8w/s640/aoz.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Καρυώτης Θόδωρος</b><br />Σε μια ομιλία, που πραγματοποιήθηκε στο Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία στις 16 Δεκεμβρίου 2019, ο Ευάγγελος Βενιζέλος παρουσίασε σημαντικές θέσεις για την γραμμή που πρέπει να ακολουθήσει η εξωτερική μας πολιτική στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αυτές είναι οι κύριες προτάσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου, που πρέπει να τις διαβάσουν προσεκτικά, οι κύριοι Μητσοτάκης και Δένδιας: <br /><br />Πρώτον, η Ελλάδα αναγνωρίζει ως διαφορά με την Τουρκία την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Δεύτερον, να στραφεί η προσοχή μας ταυτοχρόνως στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Η συζήτηση πρέπει να συμπεριλάβει, όχι μόνο την υφαλοκρηπίδα, αλλά και την ΑΟΖ. Η υφαλοκρηπίδα έχει πλεονεκτήματα γιατί λειτουργεί ipso facto και ab initio, ενώ η ΑΟΖ θέλει ανακήρυξη. Επιπλέον, να ζητήσουμε να αποσαφηνιστεί η τουρκική στάση ως προς τον κανόνα αναφοράς, κατά το Διεθνές Δίκαιο. Πρέπει να υπάρχει προετοιμασία εφόσον η οριοθέτηση αχθεί τελικά, ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.<br /><br />Τρίτον, πρέπει να επικαιροποιήσουμε και να ενεργοποιήσουμε τις προτάσεις μας, δηλώνοντας εκ προοιμίου τη βούληση μας να σεβαστούμε την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Οι τάσεις της νομολογίας του είναι μεν γνωστές, αλλά κάθε υπόθεση έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. <br /><br />Τέταρτον, οι ελληνοτουρκικοί δίαυλοι πολιτικής και διπλωματικής επικοινωνίας πρέπει να είναι πάντα ανοικτοί. Να γίνεται κατανοητό ότι η γειτονία της με την Ελλάδα λειτουργεί ευεργετικά για την Τουρκία, ότι λειτουργεί ως μία παράμετρος σταθερότητας σε ένα περιβάλλον πολλαπλών αβεβαιοτήτων. Αυτά υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, του σεβασμού της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, τα οποία η Ελλάδα πρέπει να προστατεύει, όχι μόνο να δείχνει ότι μπορεί να προστατεύει.<br /><br />Πέμπτον, θα ήταν πολύ σημαντικό, αντιστρόφως, να ενταθούν και να ολοκληρωθούν οι διαβουλεύσεις Ελλάδος-Αιγύπτου για την πλήρη και όχι μερική, οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο σημαίνει ότι παραμένει η πλήρης εκκρεμότητα για το Καστελόριζο και το νησιωτικό συγκρότημά του. <br />Όχι κινήσεις μερικού χαρακτήρα <br /><br />Έκτον, κατά την ίδια λογική έχει προφανή σημασία να ενταθούν και να ολοκληρωθούν οι διαβουλεύσεις Ελλάδος-Ιταλίας. Να μετατραπεί η διμερής σύμβαση οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας του 1977, που είναι πολύ φιλική για την Ιταλία, σε σύμβαση οριοθέτησης και της ΑΟΖ. <br /><br />Έβδομον, ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει η ομαλή και ακώλυτη εφαρμογή των συμβάσεων παραχώρησης δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης που έχει συνάψει η Ελλάδα με διεθνείς εταιρείες. Η Ελλάδα, αυτονοήτως, προστατεύει την κυριαρχία της και τα κυριαρχικά της δικαιώματα. <br /><br />'Ογδοον, δεν βοηθούν κινήσεις μερικού χαρακτήρα. Παράδειγμα, η μερική επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο, ή η μερική οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών με την Αίγυπτο που αναδεικνύουν το μη ρυθμιζόμενο ζήτημα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως επιχείρημα υπέρ της ύπαρξης "ειδικών περιστάσεων" π.χ. στο Αιγαίο ή την Ανατολική Μεσόγειο. <br /><br />Κατά την γνώμη μου, το σημείο 8 είναι σημαντικό διότι το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS 82) δεν επιτρέπει μερικές οριοθετήσεις ανακήρυξης και οριοθέτησης ΑΟΖ! Η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια πρέπει να ισχύσει για όλη την επικράτεια. Όχι, λοιπόν, τμηματικές επεκτάσεις στα 8, 10 ή 12 ναυτικά μίλια.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

7+1 προτάσεις πολιτικής για τις θαλάσσιες ζώνες

Καρυώτης Θόδωρος Σε μια ομιλία, που πραγματοποιήθηκε στο Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία στις 16 Δεκεμβρίου 2019, ο Ευάγγελος Βενιζέλος παρουσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο στενός κύκλος του Ερντογάν - Ο ταξίαρχος και η καθηγήτρια

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuNRNyTPj2oUebRIC71wPvzlnxX4U3dmHB7ZT4_eAOgFm55hu1GVzyBWqZv8r_ZE0MfenUEe2gdhO9zowuaYBSf91A9oDkuCw1peF4RdPo_YKuYMlE7HDhBFjnDvcTN-GjQyaqrRpn09Y/s1600/SADAT-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuNRNyTPj2oUebRIC71wPvzlnxX4U3dmHB7ZT4_eAOgFm55hu1GVzyBWqZv8r_ZE0MfenUEe2gdhO9zowuaYBSf91A9oDkuCw1peF4RdPo_YKuYMlE7HDhBFjnDvcTN-GjQyaqrRpn09Y/s640/SADAT-1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Λυγερού Νεφέλη</b><br /> «Ο Ισλαμικός Κόσμος πρέπει να ετοιμάσει εκτός Παλαιστίνης ένα στρατό για την Παλαιστίνη. Το Ισραήλ ας γνωρίζει πως για κάθε βόμβα που ρίχνει στην Παλαιστίνη θα πέφτει μία βόμβα στο Τελ-Αβίβ». Τα λόγια του αυτά δεν μπορούν να προσπεραστούν εύκολα, καθώς αυτός που τα είπε θεωρείται ένας από τους ανθρώπους-κλειδιά στο ζήτημα της εισβολής στη Συρία. Ήταν ο μόνος, χωρίς υπουργικό χαρτοφυλάκιο, που συμμετείχε στις σημαντικότερες συσκέψεις με τον Ερντογάν.<br /> <br /> Ο Τανριβερντί έχει κερδίσει με το σπαθί του αυτόν τον ρόλο. Ο μικρός ιδιωτικός στρατός του, η SADAT, έπαιξε καθοριστικό ρόλο εκείνο το βράδυ του Ιουλίου που εκδηλώθηκε το πραξικόπημα, για να κινητοποιηθούν οι υποστηρικτές του Ερντογάν και με τη μαζική αντίστασή τους να ανατρέψουν τη ροή των πραγμάτων. Έχει υπηρετήσει ως αξιωματικός του πυροβολικού και θεωρείται ειδικός στις επιχειρήσεις ασύμμετρου πολέμου.<br /> <br /> Αξιοσημείωτη είναι η θητεία του και ως επικεφαλής πολιτικής προστασίας στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο. Το 1996 απομακρύνθηκε από το στράτευμα με την κατηγορία του ισλαμιστή. Πρώην αξιωματικός των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων τον χαρακτήρισε «εχθρό του Ατατούρκ». Σήμερα, εκτός από τις υπηρεσίες που προσφέρει στον Ερντογάν, εκτός από τη διεύθυνση της επιχείρησης-ιδιωτικού στρατού που λειτουργεί σαν άτυπος προσωπικός στρατός του Τούρκου προέδρου, αρθρογραφεί σε ημερήσια εφημερίδα και έχει γράψει οκτώ βιβλία!<br /> <br /> Το πρόσωπο του Ερντογάν στο εξωτερικό <br /> <br /> Η Γκιουλνούρ Αιμπέτ (Gulnur Aybet) με μία πρώτη ματιά μοιάζει με την κυρία της διπλανής πόρτας που μπορεί να συναντήσει κανείς στο σούπερ μάρκετ. Στην πραγματικότητα είναι ένας σημαντικός παράγοντας στην Άγκυρα, με ειδικό βάρος στο περιβάλλον του Ερντογάν. Και αυτό, καθώς αποτελεί την επικοινωνιακή βιτρίνα του καθεστώτος στο εξωτερικό και κυρίως στις ΗΠΑ. <br /> <br /> Γνωρίζοντας άριστα αγγλικά, παρεμβαίνει και συμμετέχει σε κάποια από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου, έχοντας, μάλιστα, αντιμετωπίσει με παροιμιώδη ψυχραιμία και τη δημοσιογράφο Κριστιάν Αμανπούρ, κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Συρία. Πρόκειται για πρόσφατη προσθήκη, με μετεωρική άνοδο.<br /> <br /> Είναι Ανώτερος Σύμβουλος του Προέδρου της Τουρκίας, μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Εξωτερικής Πολιτικής και καθηγήτρια Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Yildiz της Κωνσταντινούπολης. Στο παρελθόν έχει εργαστεί σε κορυφαία ακαδημαϊκά ιδρύματα του εξωτερικού (Πανεπιστήμιο του Kent, Nottingham, Johns Hopkins και Οξφόρδη). Πριν επιλέξει να προσδεθεί στο άρμα του Ερντογάν, άλλωστε, είχε χτίσει ένα ισχυρό προφίλ. Το περιοδικό Times έφτασε να την συγκαταλέγει στις είκοσι ισχυρότερες μουσουλμάνες γυναίκες της Βρετανίας. <br /> <br /> Ο επικοινωνιακός στρατός <br /> <br /> Το προσωνύμιο τους είναι Pelicanists και συνδέονται με τον γαμπρό του Ερντογάν και υπουργό Οικονομικών Μπεράτ Αλμπαϊράκ. Λειτουργούν κυρίως μέσω της εφημερίδας Σαμπάχ και το think tank SETA που έχει δεσμούς με την κυβέρνηση, όπως και ένα άλλο που ονομάζεται Bosphorus Global. <br /> <br /> Πληροφορίες θέλουν την ομάδα αυτή να έχει επιτελικό ρόλο στην απομάκρυνση του Νταβούτογλου το 2016, αλλά και στη διεκπεραίωση άλλων δύσκολων αποστολών. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, σκοπός είναι η δημόσια αποδόμηση των στόχων. Εξαπολύουν, λοιπόν, διαδικτυακές επιθέσεις μέσω των σόσιαλ μίντια, αλλά και μέσω των παραδοσιακών ΜΜΕ, έντυπων και ηλεκτρονικών. Για την ακρίβεια, δεν αφήνουν ανεκμετάλλευτη την όποια πλατφόρμα μπορεί να τους εξυπηρετήσει στην αποστολή τους.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο στενός κύκλος του Ερντογάν - Ο ταξίαρχος και η καθηγήτρια

Λυγερού Νεφέλη «Ο Ισλαμικός Κόσμος πρέπει να ετοιμάσει εκτός Παλαιστίνης ένα στρατό για την Παλαιστίνη. Το Ισραήλ ας γνωρίζει πως για κά...

Διαβάστε την συνέχεια