ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

ΣΟΥΝΙΤΕΣ & ΣΙΙΤΕΣ: Ισλαμική αντιπαράθεση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://parisis.files.wordpress.com/2014/06/islam.jpg" sl-processed="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Islam" class="aligncenter wp-image-3864" height="346" src="http://parisis.files.wordpress.com/2014/06/islam.jpg?w=587&h=346" width="587" /></a></div>
 
1-7-2014 
Δρ Ιωάννης Παρίσης 
Οι αιματηρές συγκρούσεις στη Συρία και το Ιράκ έφεραν στο προσκήνιο το ζήτημα των ενδο-ισλαμικών θρησκευτικών αντιθέσεων. Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί σύνοψη του αντιστοίχου κεφαλαίου του πρόσφατου βιβλίου μου <a href="http://parisis.wordpress.com/2013/04/24/%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%af%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%b2%ce%b9%ce%b2%ce%bb%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b8-%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%83-%ce%b8%ce%b1%ce%bb%ce%b1%cf%83%cf%83/" rel="bookmark" sl-processed="1">Η ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑ – Γεωστρατηγική Ανάλυση της Μεσογείου</a>. Περιλαμβάνεται επίσης ως ένθετο στο άρθρο μου “Προς ισλαμικό εμφύλιο; Οι συγκρούσεις στο Ιράκ και το «χαλιφάτο» με τα 16 βιλαέτια” που δημοσιεύεται στο τεύχος Ιουλίου 2014 του περιοδικού ΑΜΥΝΑ & ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ. 
<div style="text-align: justify;">
Η θρησκεία του Ισλάμ κυριαρχεί στο σύνολο του αραβικού κόσμου και επηρεάζει τόσο την κοινωνική ζωή των ανθρώπων όσο και την εσωτερική και εξωτερική πολιτική των αραβικών κρατών. Ωστόσο, χαρακτηρίζεται από μια μεγάλη διάσπαση σε αντίπαλα δόγματα και εκφάνσεις του Ισλάμ, οι οποίες συχνά βρίσκονται σε έντονη αντιπαράθεση μεταξύ τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τα δύο κύρια δόγματα του κόσμου του Ισλάμ είναι ο Σουνιτισμός (Sunni) και οι Σιιτισμός (Shia). Αμφότερα διακρίνονται σε επιμέρους θρησκευτικές ομάδες. Υπάρχει και ένας τρίτος, μικρός σε αριθμό κλάδος, ο Ιμπαντισμός (Ibadhism), που εντοπίζεται κυρίως στο Ομάν.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Σουνιτισμός </div>
<div style="text-align: justify;">
Οι Σουνίτες μουσουλμάνοι εκπροσωπούν το «ορθόδοξο» Ισλάμ και αποτελούν σήμερα το 80% και πλέον του ισλαμικού κόσμου. Είναι το κομμάτι που πιστεύει πως όλοι οι σύντροφοι του Προφήτη ήταν φερέγγυοι και πως ο καλύτερος σύντροφος μετά τον Προφήτη ήταν ο πρώτος χαλίφης Αμπού Μπακρ. Ακολουθεί ο δεύτερος χαλίφης Ομάρ Χατάμπ και στη συνέχεια ο Οθμάν και ο Αλί. Επίσης, ότι τέσσερις ήταν οι μεγάλοι νομοδιδάσκαλοι και θεολόγοι της μουσουλμανικής θρησκείας, των οποίων η γνώμη θεωρείται ότι έχει κύρος νόμου. Ονομάζονται Μεγάλοι Ιμάμηδες και είναι οι Αζάμ Έμπου Χανιφέ, Μαλίκι, Χανμπελί και Σάφιι.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τα ονόματα αυτών των τεσσάρων ιμάμηδων δόθηκαν στις τέσσερις θρησκευτικές ομάδες, από τις οποίες αποτελείται ο Σουνιτικός Ισλαμισμός. Οι ομάδες αυτές ασχολήθηκαν με την ανάλυση όλων σχεδόν των κοινωνικών φαινομένων και συνηθειών του σουνιτικού μουσουλμανικού κόσμου. Κάθε μία ομάδα έχει τον δικό της ανεξάρτητο τρόπο σκέψης.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σουνίτες είναι σχεδόν το σύνολο του αραβικού κόσμου και ειδικώς των χωρών της Βόρειας Αφρικής και της Αραβικής Χερσονήσου. Σημειώνεται ότι στη σουνιτική ομάδα των Μαλίκι ανήκει το σύνολο σχεδόν των Αράβων της Βόρειας Αφρικής. Επίσης, Σουνίτες είναι η πλειονότητα των μουσουλμάνων της Τουρκίας, της Βαλκανικής, της Αφρικής, της Νοτιοανατολικής Ασίας, της Κίνας και της Νότιας Ασίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
Κύρια θρησκευτική σουνιτική οργάνωση αποτελούν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι ή Μουσουλμανική Αδελφότητα (Muslim Brotherhood). Δημιουργήθηκε αρχικά στην Αίγυπτο, έχει όμως εξαπλωθεί και σε άλλες αραβικές χώρες, τόσο της Μέσης Ανατολής (όπως στη Συρία) όσο και στις χώρες του Μαγκρέμπ. Ιδρύθηκε το 1928 στην Ισμαηλία της Αιγύπτου, από τον Χασάν αλ Μπάνα (Hasan al-Banna), έναν 22χρονο δάσκαλο, ως απάντηση στη διάλυση του Ισλαμικού Χαλιφάτου από τον Τούρκο ηγέτη Κεμάλ Ατατούρκ το 1924. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη οργάνωση, έχει καταστεί το ιδεολογικό και θεσμικό κέντρο του σουνιτικού δόγματος στον αραβικό και στον ισλαμικό κόσμο, κυρίως στην Αίγυπτο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Σαλαφισμός αποτελεί άλλη μία, φονταμενταλιστικού τύπου, έκφραση του σουνιτικού Ισλάμ. Ο σύγχρονος Σαλαφισμός βασίζεται σε μια αυστηρή επανερμηνεία του Ισλάμ, που καλεί τους μουσουλμάνους να επιστρέψουν στις αρχικές διδασκαλίες που περιγράφονται στο Κοράνι και στις πρακτικές του Προφήτη Μωάμεθ, όπως κατανοήθηκαν από τους συντρόφους του. Σύμφωνα με τους Σαλαφιστές, μη-ισλαμικές σκέψεις έχουν μολύνει το «αληθινό» μήνυμα του Ισλάμ για αιώνες και οδήγησαν στην απομάκρυνση από τον ισλαμικό τρόπο ζωής. Οι Σαλαφιστές αποτελούν μειοψηφία μεταξύ του παγκόσμιου μουσουλμανικού πληθυσμού, ακόμη και μεταξύ των Ισλαμιστών. Κατά κάποιο τρόπο, ο Σαλαφισμός μπορεί να θεωρηθεί ως απόρριψη της πολιτικής ιδεολογίας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Σιιτισμός</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Σιιτισμός ξεκίνησε ως πολιτική άποψη μετά το θάνατο του Προφήτη Μωάμεθ, το έτος 632 μ.Χ., εκ του γεγονότος ότι μια ομάδα μουσουλμάνων πίστευε πως ο εξάδελφος και γαμπρός του Προφήτη, ο Αλί, είχε το δικαίωμα να γίνει χαλίφης. Ο Σιιτισμός παρουσιάστηκε αρχικά ως ένα πολιτικό κόμμα, καθαρά αραβικό. Στο πέρασμα των αιώνων αναπτύχθηκε αρκετά, φτάνοντας στο σημείο να δημιουργήσει θρησκευτικές ομάδες πολύ πιο απομακρυσμένες από το επίσημο Ισλάμ.Η πολιτική διαφορά έναντι του Σουνιτισμού ενισχύθηκε από ξένα στοιχεία και μετατράπηκε με την πάροδο των χρόνων σε θρησκευτική.</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι Σιίτες πιστεύουν στους δώδεκα Ιερούς Ιμάμηδες. Από το 1979 υπήρξε μια νέα εξέλιξη, η γνωστή ως Ουλάγιατ αλ Φακίεχ, που εμφανίστηκε με τον ερχομό του Αγιατολάχ Χομεϊνί. Παρακλάδια του Σιιτισμού αποτελούν οι Ζαϊδίτες, οι Ισμαηλίτες κ.ά. Ο Σιιτισμός καλύπτει το 10-15% του μουσουλμανικού κόσμου. Σιίτες είναι η πλειονότητα του πληθυσμού στο Ιράν και στο Αζερμπαϊτζάν, ενώ υπάρχουν σημαντικές ομάδες στο Ιράκ, στο Μπαχρέιν και μικρότερες στον Λίβανο και στο Πακιστάν. Η άνοδος του Χομεϊνί στην εξουσία στο Ιράν, μετά το 1979, ενίσχυσε τη θέση των Σιιτών παγκοσμίως, αλλά ταυτοχρόνως προκάλεσε ανησυχία στους μη σιιτικούς πληθυσμούς, ιδιαίτερα στους Άραβες, που αντιπαθούσαν τους Ιρανούς και επέκριναν την ανάμιξη των κληρικών σε πολιτικά ζητήματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η έντονη παρουσία και ο ρόλος των δυναμικών Σιιτών στον Λίβανο αποτελεί σημαντική γεωπολιτική συνιστώσα, κυρίως εξαιτίας της εγγύτητας προς το Ισραήλ. Η εγγύτητα αυτή έθεσε τον σιιτικό πληθυσμό στο προσκήνιο έντονων αντιπαραθέσεων μεταξύ των δύο χωρών και κατέστησε τον κάποτε άγνωστο ορεσίβιο σιιτικό κόσμο του Λιβάνου γνωστό παγκοσμίως με τα ένοπλα κινήματα αντίστασης, ιδίως της Αμάλ και αργότερα της Χεζμπολά.</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι Αλαουίτες ή Νουσαϊρία αποτελούν κλάδο των Σιιτών, αν και έχουν διαφορές μεταξύ τους. Έχουν κι αυτοί μυστικές διδασκαλίες, χωρίς να έχουν το σιιτικό σύστημα που δίνει μεγάλη ισχύ στον ιμάμη και είναι γενικά λιγότερο θρησκευόμενοι. Ιδρυτής τους ήταν ο Μουχάμαντ-μπιν-Νουσάιρ. Διαβιούν ως θρησκευτική κοινότητα στις περιοχές της συριακής ακτής, αποτελώντας μάλιστα το περιβάλλον που στηρίζει το καθεστώς του Σύρου Προέδρου Άσαντ. Μετά την ιρανική επανάσταση, το Ιράν προσέγγισε τους Άραβες Αλαουίτες επιδιώκοντας να τους πείσει ότι είναι πραγματικοί Σιίτες, παρέχοντας υποσχέσεις για σιιτική ιρανική υποστήριξη προς το καθεστώς της Δαμασκού, που στηρίζεται απ’ αυτούς.</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι Αλαουίτες δεν θα πρέπει να συγχέονται με τους Αλεβίτες (Alevis), παρά την ομοιότητα των ονομασιών τους, καθόσον εκπροσωπούν διαφορετικές τάσεις του Ισλάμ. Επιπλέον, οι πρώτοι είναι Άραβες, ενώ οι δεύτεροι είναι Τούρκοι. Η πίστη των Αλεβιτών είναι μια σχετικά αδόκιμη ερμηνεία του Ισλάμ, ανοικτή σε αμφότερα τα γένη, ακόμη και στους μη μουσουλμάνους. Μια πρόσθετη διαφορά μεταξύ των δύο σχεδόν συνώνυμων σεκτών είναι ότι ενώ η πίστη των Αλαουιτών θεωρείται ως παρακλάδι του σιιτικού Ισλάμ, οι Αλεβίτες δεν είναι ούτε Σουνίτες ούτε Σιίτες. Οι Τούρκοι Αλεβίτες έχουν ιστορικά αυτοπροσδιοριστεί ως μειονότητα που έχει υποστεί διωγμούς από την πλειονότητα των Σουνιτών. 
<a href="http://parisis.wordpress.com/" target="_blank">πηγή</a></div>

ΣΟΥΝΙΤΕΣ & ΣΙΙΤΕΣ: Ισλαμική αντιπαράθεση

1-7-2014 Δρ Ιωάννης Παρίσης Οι αιματηρές συγκρούσεις στη Συρία και το Ιράκ έφεραν στο προσκήνιο το ζήτημα των ενδο-ισλαμικών θρησκευτικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Από το casus belli στην αναγνώριση του ανεξάρτητου Κουρδιστάν από την Τουρκία

Ellada simera 0 Κουρδικό, Τουρκία 16:36

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrfmPsRlu1kCAvrmm5qKHRubK2qPP7G1RFGFzMx642pFKrZY5fIqqqDUl8PlgAkdH9kLKm4kgCbWsPCXMdZMfMfyV7KJT1cGI_LtCOXtbNMfVDYFm7Mnv8JwMd2Y9ctE1QzXSehHsqHB8/s1600-h/az-kurd-map.gif" peppycount="4" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" height="380" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5316735809848982450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrfmPsRlu1kCAvrmm5qKHRubK2qPP7G1RFGFzMx642pFKrZY5fIqqqDUl8PlgAkdH9kLKm4kgCbWsPCXMdZMfMfyV7KJT1cGI_LtCOXtbNMfVDYFm7Mnv8JwMd2Y9ctE1QzXSehHsqHB8/s400/az-kurd-map.gif" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center;" width="640" /></a></div>
1-7-2014 
Ένα άγνωστο casus belli της Τουρκίας, που σκόνταψε στην αποφασιστικότητα των Κούρδων και πάει να γίνει "φιλία" 
 
 
Αθήνα, 24 Μαΐου 2009 
Σας παρουσιάζουμε ένα "ιστορικό" έγγραφο που συντάχθηκε για κάποιο υπουργείο της ελληνικής κυβέρνησης, το 2002, με αφορμή την συνεδρίαση του κουρδικού κοινοβουλίου, που οδήγησε στη σφοδρή αντίδραση της Τουρκίας, η οποία μάλιστα χαρακτήριζε ως casus belli την ίδρυση κουρδικού κράτους. 
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more" peppycount="5"></a>Από τότε μέχρι σήμερα η πολυδιαφημισμένη από διάφορους Έλληνες "πατριώτες" τουρκική εξωτερική πολιτική έκανε πολλές "στροφές", με τελευταία, και την πιο απότομη, την αποδοχή του κουρδικού κράτους από πλευράς της Τουρκίας, για να αποδειχτεί ότι οι νταήδες της Άγκυρας "βρίσκουν και τα κάνουν" και εννοούμε την απαράδεκτη απειλή πολέμου που έχει εκτοξεύσει η Τουρκία εναντίον της Ελλάδας, για να αποτρέψει την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ΝΜ, κάτι που είναι νόμιμο και αναφαίρετο δικαίωμά μας. 
<div style="text-align: justify;">
Δεν θέλουμε να αναφερθούμε στην προφανή αξία τέτοιων εγγράφων στη χάραξη της εθνικής πολιτικής, για να μην αρχίσουν κάποιοι να μιλάνε για "καλάμια" και με το δίκιο τους θα λέγαμε. Απλά, εν όψει της επίσκεψης του Μπάρακ Ομπάμα στην Τουρκία, που γίνεται βασικά για τη διευθέτηση του Κουρδικού, που είναι, ίσως, ένα από τα τελευταία κατάλοιπα του Ανατολικού Ζητήματος, με την ευκαιρία της εθνικής μας γιορτής, το θέτουμε σε γνώση και στην κρίση σας.</div>
 
<div style="text-align: justify;">
 
</div>
 
<div style="text-align: center;">
Η συνεδρίαση του κουρδικού κοινοβουλίου στο Βόρειο Ιράκ και η τουρκική αντίδραση</div>
 
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2002 
Του Σάββα Καλεντερίδη 
 
 
Η ιστορική συνεδρίαση 
Την Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2002 συνεδρίασε στην πόλη Ερμπίλ (τα αλεξανδρινά Άρβυλα) του Βορείου Ιράκ το κουρδικό κοινοβούλιο. Το όργανο συστήθηκε το 1992 μετά τις τοπικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν και διαθέτει 105 μέλη, από τα οποία τα 50 ανήκουν στο κόμμα του Μπαρζανί, τα 50 στο κόμμα του Ταλαμπανί και τα 5 στο κόμμα των Ασσυρίων. Το 1996, λόγω διαφωνιών μεταξύ των δύο μεγάλων κουρδικών κομμάτων, του Ταλαμπανί και Μπαρζανί, η λειτουργία του κοινοβουλίου διακόπηκε και ξέσπασαν συγκρούσεις που στοίχισαν τη ζωή σε περίπου 2.500 ανθρώπους. 
<div style="text-align: justify;">
Με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, και εν όψει εξελίξεων που δρομολογούσε η το αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών για το Ιράκ, οι δύο Κούρδοι ηγέτες συναντήθηκαν στην Ουάσινγκτον και στις 17 Σεπτεμβρίου 1998 υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης. Μετά τη συνθηκολόγηση αυτή, άρχισε η κοινή δράση από πλευράς των δύο μεγάλων κομμάτων του Βορείου Ιράκ για τη δημιουργία των βασικών δομών του υπό δημιουργία κουρδικού κράτους. Έτσι συγκροτήθηκε σταδιακά στρατός, αστυνομία, υποτυπώδεις δημόσιες υπηρεσίας, σύστημα υγείας, παιδείας, δημοσίων έργων κλπ. Μετά απ’ όλα αυτά, οι Κούρδοι του Βορείου Ιράκ, αθόρυβα, όλα αυτά τα χρόνια, οδεύουν προς την ίδρυση του κράτους τους. Σαν επιστέγασμα της συντονισμένης αυτής προσπάθειας των Μπαρζανί και Ταλαμπανί, που γίνεται με κινητήριο δύναμη τη βούληση των ΗΠΑ, αλλά και του Ισραήλ, και εν όψει των εξελίξεων που αφορούν την τύχη του καθεστώτος της Βαγδάτης και του ίδιου του Σαντάμ Χουσεΐν, την 4η Οκτωβρίου του 2002 συνήλθε σε πανηγυρική συνεδρίαση το ομόσπονδο κοινοβούλιο του Βορείου Ιράκ. Η συνεδρίαση του κοινοβουλίου πραγματοποιήθηκε ύστερα από έξι χρόνια διακοπής και τα μέλη του ψήφισαν και επικύρωσαν την συμφωνία της Ουάσινγκτον της 17ης Σεπτεμβρίου 1998.</div>
<div style="text-align: justify;">
Στη συνεδρίαση του κοινοβουλίου έστειλε συγχαρητήριο μήνυμα ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ κ. Κόλιν Πάουελ, ενώ συγχαρητήρια μηνύματα έστειλαν διάφοροι πολιτικοί παράγοντες και κόμματα της Ευρώπης. Στη συνεδρίαση παρευρέθηκε και η Ντανιέλ Μιτεράν, η οποία εκφώνησε και λόγο στον οποίο ανέφερε πως οι Κούρδοι μπορούν πια να αυτοδιοικηθούν.</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι δύο Κούρδοι ηγέτες εκφώνησαν τους λόγους τους στην κουρδική γλώσσα, ενώ δήλωσαν πως τάσσονται υπέρ ενός ενιαίου δημοκρατικού Ιράκ, και ευχαρίστησαν την Αγγλία, τις ΗΠΑ αλλά και την Τουρκία για την συμπαράστασή τους.</div>
 
Η αντίδραση της Τουρκίας 
Την ώρα που συνεδρίαζε το κουρδικό κοινοβούλιο, συνεδρίαση που προκάλεσε σοβαρή ανησυχία στην Τουρκία, στην Άγκυρα συγκαλούνταν έκτακτη συνεδρίαση ανώτατων πολιτικών και κρατικών παραγόντων και αξιωματούχων, κάτι σαν πολεμικό συμβούλιο εν καιρώ ειρήνης ας πούμε, για εκτίμηση και αξιολόγηση της κατάστασης. Η συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε στο προεδρικό μέγαρο Τσάνκαγια της Άγκυρας και συμμετείχαν οι εξής: 
1) Πρωθυπουργός Μ. Ετσεβίτ 
2) ΑΓΕΕΘΑ στρατηγός Χιλμί Οζκιόκ 
3) ΥΠΕΞ Σ.Σ. Γκιουρέλ 
4) Υπουργός άμυνας Σ. Τσακμάκογλου 
5) Υφυπουργός εξωτερικών Ουγούρ Ζιγιάλ 
6) Σύμβουλος του πρωθυπουργού και διευθυντής επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ Κιοκσάλ Καράμπαϊ 
7) Διοικητής των μυστικών υπηρεσιών (ΜΙΤ) Σενγκάλ Ατάσαγκουν 
8) Γενικός Γραμματέας της Προεδρίας Κεμάλ Νεχρόζογλου 
9) Διευθυντής Προεδρίας και Σύμβουλος Εξωτερικών Τατζάν Ιλτέμ 
Σε δηλώσεις πολιτικών και κρατικών παραγόντων που έγιναν μετά τη σύσκεψη, τονιζόταν πως η Τουρκία δεν θα ανεχθεί την ανάδειξη μιας ανεξάρτητης κουρδικής κρατικής δομής στο Βόρειο Ιράκ και πως αυτό για την Άγκυρα αποτελεί αιτία πολέμου. 
Η σύσκεψη κορυφαίων διοικητικών παραγόντων τη συγκεκριμένη ημέρα και ώρα, επεδίωκε να δώσει σαφές μήνυμα για την πρόθεση της Τουρκίας να αντιδράσει δυναμικά σε περίπτωση σύστασης κουρδικού κράτους. 
 
Το Πρωτόκολλο Εθνικής Πολιτικής για το Ιράκ 
Παράλληλα συζητήθηκε και το «Πρωτόκολλο Εθνικής Πολιτικής για το Ιράκ» καθώς και το αντίστοιχο «Σχέδιο Δράσης για το Ιράκ». Το εν λόγω κείμενο διαμορφώθηκε με τη συνεργασία τριών δημοσίων φορέων: 
-του τουρκικού ΥΠΕΞ, 
-του ΓΕΕΘΑ και 
-της ΜΙΤ. 
Το κρατικά αυτά έγγραφα, ήτοι, το Πρωτόκολλο και το Σχέδιο Δράσης, περιέχουν σενάρια και τρόπους αντίδρασης σε πιθανές εξελίξεις που είναι πιθανόν να λάβουν χώρα στο Βόρειο Ιράκ και έχει χαρακτήρα απαράβατο και υποχρεωτικό. Οποιαδήποτε ομάδα ή κόμμα αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας υποχρεούται να δραστηριοποιηθεί και να κινηθεί με βάση τις διατάξεις αυτών των κειμένων. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβάλλεται από το κράτος, κυρίως από τις ένοπλες δυνάμεις, μια ενιαία γραμμή από την οποία κανείς δεν μπορεί να παρεκκλίνει. 
Η κίνηση αυτή έγινε με πρωτοβουλία των στρατιωτικών για να αποτραπούν δυσάρεστες πολιτικές ή άλλες πρωτοβουλίες από οποιοδήποτε πρόσωπο ή φορέα που διαχειρίζεται εξουσία στην Τουρκία, υπό το πρίσμα των αρνητικών εμπειριών του Πολέμου του Κόλπου, οπότε ο τότε πρόεδρος Οζάλ, με τις προσωπικές του πρωτοβουλίες και ενέργειες, έθεσε εκτός «μάχης» το ΓΕΕΘΑ και το ΥΠΕΞ και τα απέκλεισε από τις βασικές αποφάσεις για την πολιτική της Τουρκίας στον Πόλεμο του Κόλπου. Σημειώνεται ότι τότε η στάση του Οζάλ, είχε προκαλέσει την παραίτηση του Α/ΓΕΕΘΑ Τορουμτάι και του ΥΠΕΞ Γκιράι. 
Σύμφωνα με το προαναφερθέν Πρωτόκολλο οι βασικές πτυχές της τουρκικής πολιτικής για το Ιράκ συμπυκνώνονται σε 9 άρθρα που περιέχονται στο εν λόγω κείμενο, τα οποία επικεντρώνονται στα εξής: 
1) Βασικός στόχος είναι η δημιουργία ενός Ιράκ που δεν θα έχει προβλήματα με τον ΟΗΕ και τους γείτονές του 
2) Επιβάλλεται η προστασία της εδαφικής ακεραιότητας του Ιράκ 
3) Η αρμοδιότητα και εξουσία της κεντρικής διοίκησης του Ιράκ πρέπει να επανέλθει στο σύνολο της επικράτειας της χώρας. 
4) Οι Τουρκομάνοι του Ιράκ πρέπει να προστατευθούν και να αναδειχθούν ως ισότιμη πληθυσμιακή συνιστώσα του Ιράκ. 
5) Δεν πρέπει να επιτραπεί στις εθνικές ομάδες του Ιράκ να διαμορφώσουν δική τους διοίκηση. Ο ενιαίος χαρακτήρας του κράτους πρέπει να διατηρηθεί και μετά την ανατροπή του Σαντάμ. Θα πρέπει να γίνει επίσης σαφές ότι η ανακήρυξη κουρδικού κράτους πρέπει να θεωρείται αιτία πολέμου (casus beli) από πλευράς της Τουρκίας. 
6) Το Ιράκ δεν πρέπει να συνιστά στρατιωτική απειλή για την Τουρκία. 
7) Το Ιράκ πρέπει να εξαρτηθεί οικονομικά από την Τουρκία, όσο αυτό είναι δυνατό. 
8) Παράλληλα με τις απαραίτητες ενέργειες που πρέπει να γίνουν για τον έλεγχο της λειτουργίας της συνοριακής πύλης Χαμπούρ με τρόπο που να μην πλήττει τα συμφέροντα της Τουρκίας, πρέπει να ανοιχθεί και να λειτουργήσει και δεύτερη συνοριακή πύλη που θα έχει πρόσβαση και θα ενισχύει τους Τουρκομάνους του Ιράκ. 
9) Πρέπει να υποστηριχθούν οι πρωτοβουλίες, οι εξελίξεις και οι λύσεις που μειώνουν την συχνότητα επέμβασης δυνάμεων που βρίσκονται εκτός της περιοχής (εννοεί τις ΗΠΑ, Αγγλία, Ισραήλ κλπ). 
 
Το στρατηγικό αδιέξοδο 
<div style="text-align: justify;">
Οι εξελίξεις στο Βόρειο Ιράκ που είναι πλέον σαφές ότι κινούνται μέσα στο ευκρινές πλαίσιο που όρισε η Ουάσιγκτον από το 1991 και ξανατόνισε με συγκεκριμένες ενέργειες αλλεπάλληλες φορές από το 1998 και εντεύθεν, είναι σαφές ότι κινούνται έξω από τους στρατηγικούς σχεδιασμούς και συμφέροντα της Άγκυρας. Αυτό συνάγεται από τις σπασμωδικές και, πάντως, σοβαρές αντιδράσεις της κυβέρνησης και των λοιπών μηχανισμών εξουσίας της Τουρκίας.</div>
 
<div style="text-align: justify;">
Χαρακτηριστικό της κρισιμότητας της κατάστασης είναι η επίκληση του προσφιλούς στην Τουρκία casus beli, αλλά και δήλωση του πρωθυπουργού Ετζεβίτ (5 Οκτωβρίου 2002) ότι «η Τουρκία δεν πρόκειται να αποδεχθεί τη δημιουργία κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ και ότι θα παρακολουθεί τις εξελίξεις στην περιοχή αυτή με κάθε προσοχή είκοσι τέσσερις ώρες το 24ωρο.»</div>
 
<div style="text-align: justify;">
Η κατάσταση αυτή όπως εξελίσσεται, συνιστά ένα κλασσικής μορφής στρατηγικό αδιέξοδο για την Άγκυρα, αφού είναι αναγκασμένη να έλθει αντιμέτωπη με τις ΗΠΑ, που είναι σε όλους γνωστό ότι αποτελεί στρατηγικό της εταίρο. Μάλιστα, η Τουρκία δεν έρχεται απλά αντιμέτωπη, αλλά προσφεύγει ακόμη και σε απειλή πολέμου, η οποία στην ουσία απευθύνεται στην Ουάσιγκτον, που αποτελεί την κινητήρια δύναμη των εξελίξεων.</div>
 
<div style="text-align: justify;">
 
</div>
Η «εσωτερική» διάσταση του θέματος 
Πέρα από το στρατηγικό αδιέξοδο που συνιστά η κατάσταση στο Βόρειο Ιράκ, υπάρχει και μια άλλη διάσταση στο θέμα, αυτή που έχει σχέση με το εσωτερικό της Τουρκίας. Το KADEK, που αποτελεί συνέχεια του ΡΚΚ, διατηρεί 5.000 μαχητές στο Βόρειο Ιράκ, ενώ δραστηριοποιείται και πολιτικά στην περιοχή αυτή, με την άτυπη συναίνεση του Ταλαμπανί και του Μπαρζανί, κυρίως. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στο KADEK να δραστηριοποιείται πλέον νόμιμα στο Βόρειο Ιράκ ή άλλως Νότιο Κουρδιστάν και να αποτελεί έτσι ένα κόμμα που έχει ταυτόχρονη δραστηριότητα στο Βόρειο (ΝΑ Τουρκία) και στο Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ). 
Την ίδια στιγμή, οι ένοπλες δυνάμεις του KADEK φέρονται να έχουν οργανωθεί στη γραμμή των τουρκοϊρακινών συνόρων για να αντιμετωπίσουν πιθανές επιχειρήσεις των ΤΕΔ στην περιοχή, έχοντας μάλιστα αναπτύξει αντιαεροπορική άμυνα με βαρέα αντιαεροπορικά και με 70-80 κατευθυνόμενα βλήματα τύπου SA-7. Υπάρχουν δε πληροφορίες ότι το KADEK έχει διαθέσει τον τελευταίο μήνα 1.200.000 δολάρια για αγορά οπλισμού από Αρμενία, Ιράν και Ιράκ, επιδιώκοντας μάλιστα την προμήθεια εξελιγμένων φορητών αντιαεροπορικών κατευθυνομένων βλημάτων. Ταυτόχρονα, 500 περίπου εκπαιδευμένοι αντάρτες φέρονται να έχουν εισχωρήσει στο έδαφος της Τουρκίας τις τελευταίες ημέρες, έχοντας ως σκοπό την ενίσχυση των 1000 περίπου ενόπλων που παραμένουν στο τουρκικό έδαφος από την εποχή της σύλληψης Οτσαλάν, οπότε και η συνεχιζόμενη κατάπαυση του πυρός. 
Οι εξελίξεις αυτές που έχουν σχέση με τη δραστηριοποίηση του KADEK, θα πρέπει να εξετασθούν και υπό το πρίσμα της πιθανής αποδοχής, αν όχι έγκρισης από την αμερικανική πλευρά, ως μέσο πίεσης προς την τουρκική πλευρά, η οποία ίσως, υπό το πρίσμα των σοβαρών οικονομικών και πολιτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει, το τελευταίο πράγμα που θα επιθυμούσε, να ήταν η αναζωπύρωση των συγκρούσεων με το KADEK στο δικό της έδαφος. 
 
Εκτιμήσεις-Συμπεράσματα 
Το Κουρδικό ως συνολικό ζήτημα και ιδιαίτερα στις διαστάσεις του που σχετίζονται με τις εξελίξεις στο Βόρειο Ιράκ και το KADEK, είναι μακράν το σοβαρότερο ζήτημα που απασχολεί και θα συνεχίσει να απασχολεί την Τουρκία μέχρι την διευθέτηση και την επίλυσή του. 
Η Τουρκία, που αποτελεί ‘κατασκεύασμα’ της Συνθήκης της Λοζάνης και θεώρησε ότι έκτοτε έλυσε ριζικά τα ζητήματα που αφορούν τις μουσουλμανικές εθνικές ομάδες που διαβιούν στα εδάφη της, καλείται να διαχειριστεί εξελίξεις που αφορούν μια από τις ομάδες αυτές, τους Κούρδους συγκεκριμένα, εξελίξεις που επισυμβαίνουν εκτός των εδαφών της και κινούνται κάπου μεταξύ του πνεύματος της Συνθήκης των Σεβρών και της Συνθήκης της Λοζάνης. 
Στα πλαίσια των εξελίξεων αυτών και της διαχείρισής τους, η Άγκυρα έρχεται αντιμέτωπη με μια κατάσταση που θέτει σε σοβαρότατη δοκιμασία τις σχέσεις της με την Ουάσιγκτον. 
Η ενασχόληση της Τουρκίας στο σοβαρό αυτό ζήτημα και η αγκίστρωσή της στα νοτιοανατολικά της, πλήττει και τις δυνατότητες υποστήριξης των βαλκανικών πολιτικών της Τουρκίας, αλλά και των πολιτικών της που αφορούν την Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη. 
Κατόπιν των ανωτέρω, 
Εκτιμάται ότι 
Η Τουρκία θα υποχρεωθεί να μπει σε μια μακροχρόνια αποδοχή της κουρδικής πραγματικότητας, σε μια λογική που θα κινείται κάπου μεταξύ του πνεύματος αλλά και του γράμματος της Συνθήκης των Σεβρών και της Συνθήκης της Λοζάννης. 
Η κατάσταση αυτή απαιτεί ειδικούς χειρισμούς από πλευράς της Ελλάδας, αφού είναι ενδεχόμενο η αδυναμία χειρισμών να αυξήσει τη νευρικότητα και την επιθετικότητα της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας. 
Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα, το προσεχές διάστημα, με πολιτικές κινήσεις που θα εντάσσονται σε ένα ευρύτερο σχεδιασμό, θα πρέπει διεκδικήσει, να κερδίσει και να διατηρήσει το δικαίωμα και τη δυνατότητα να έχει λόγο στις εξελίξεις στην Ανατολία, αν μη τι άλλο, για να διευκολυνθεί η υποστήριξη των εθνικών μας θέσεων στην Κύπρο και το Αιγαίο. 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Από το casus belli στην αναγνώριση του ανεξάρτητου Κουρδιστάν από την Τουρκία

1-7-2014 Ένα άγνωστο casus belli της Τουρκίας, που σκόνταψε στην αποφασιστικότητα των Κούρδων και πάει να γίνει "φιλία" Αθ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο κόσμος το 2025 σύμφωνα με τις προβλέψεις της Thοmson Reuters

Ellada simera 0 κόσμος 16:31

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg__uip5dkblfRxCzFwQi21Re28LhBEZF90h1kF_28NORsUCe3ftbaBZV7e_0R57SGJuB3SewL1D6rs75YcYGS9Tiyz52ODIhKgV9w1f9LgOUXvXB1o0w9TJVMYyk3dBUy9lsxjz6_tde5h/s1600/4BF00E9149AEB0B07FD9A9EEDBD8AD07.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="402" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg__uip5dkblfRxCzFwQi21Re28LhBEZF90h1kF_28NORsUCe3ftbaBZV7e_0R57SGJuB3SewL1D6rs75YcYGS9Tiyz52ODIhKgV9w1f9LgOUXvXB1o0w9TJVMYyk3dBUy9lsxjz6_tde5h/s1600/4BF00E9149AEB0B07FD9A9EEDBD8AD07.jpg" width="640" /></a> 
 
 
Αναλύοντας ωκεανούς δεδομένων που αφορούν την επιστημονική βιβλιογραφία και τις αιτήσεις για διπλώματα ευρεσιτεχνίας, η εταιρεία ερευνών Thomson Reuters, μητρική του πρακτορείου Reuters, κατέληξε σε μια λίστα δέκα καινοτομιών που υπόσχονται να έχουν μεταμορφώσει τον πλανήτη μέχρι το 2025. 
 
Το τμήμα Πνευματικής Ιδιοκτησίας και Επιστήμης σε πρώτη φάση αναγνώρισαν τους δέκα τομείς της επιστημονικής έρευνας στους οποίους συγκεντρώνονται οι περισσότερες αναφορές στην επιστημονική βιβλιογραφίας. Τα δεδομένα αυτά συνδυάστηκαν με στοιχεία για τους τομείς στους οποίους κατατίθενται τα περισσότερα αιτήματα πατεντών. 
Οι δέκα καινοτομίες του 2025 σύμφωνα με την έκθεση της Thomson-Reuters: 
 
Ενέργεια από τη λιακάδα: Χάρη στην πρόοδο στη φωτοβολταϊκή τεχνολογία, τους φωτοκαταλύτες, τα δίκτυα διανομής και τις μπαταρίες αποθήκευσης ενέργειας, η ηλιακή ενέργεια θα γίνει η κύρια πηγή ενέργειας στον πλανήτη. 
 
Προσωπικό γονιδίωμα: Η βελτίωση των συστημάτων προσδιορισμού γενετικών αλληλουχιών και οι μέθοδοι που επιτρέπουν την εξέταση μεμονωμένων κυττάρων θα επιτρέπουν την ανάγνωση του γονιδιώματος κατά τη γέννηση. 
 
Το τέλος των πλαστικών: Τα μη διασπώμενα πλαστικά από πετρέλαιο θα αντικατασταθούν με βιοδιασπώμενα υλικά κυτταρίνης, τα οποία θα παράγονται με νέες μεθόδους βιοτεχνολογίας. Η μάστιγα της πλαστικής σακούλας θα εκλείψει από τον πλανήτη. 
Το Διαδίκτυο των Πάντων: Χάρη στην ανάπτυξη νέων ημιαγωγών, πυκνωτών από γραφένιο ή νανοσωλήνες άνθρακα και την τεχνολογία 5G, οι ασύρματες επικοινωνίες θα κυριαρχήσουν. Τα πάντα γύρω μας θα είναι δικτυωμένα. 
Παρέμβαση στα ανθρώπινα γονίδια: Η ανάπτυξη θεραπειών που βασίζονται σε μόρια RNA για τη διόρθωση ελαττωματικών γονιδίων σημαίνει ότι το 2025 ο διαβήτης τύπου Ι θα είναι θεραπεύσιμος. 
Θεραπεία για την άνοια: Η ανακάλυψη και κατανόηση των γονιδίων που σχετίζονται με τις νευροεκφυλιστικές ασθένειες θα μειώσουν τον αριθμό των ανθρώπων που ζουν με ασθένειες όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ. 
Τροφή για όλους: Η καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων φυτών σε κλειστούς χώρους, φωτισμένους από LED που εκπέμπουν μόνο τα μήκη κύματος που απαιτεί η φωτοσύνθεση, θα προσφέρει διατροφική ασφάλεια σε όλο τον πλανήτη. Παράλληλα θα εξαλειφθούν οι διακυμάνσεις στις τιμές των τροφίμων. 
Λιγότερο τοξικές χημειοθεραπείες: Ο σχεδιασμός φαρμάκων που στοχεύουν σε συγκεκριμένα μόρια και η εξατομίκευση των θεραπειών θα μειώσουν την τοξικότητα των αντικαρκινικών φαρμάκων και τις βλάβες σε υγιείς ιστούς. 
Τηλεμεταφορά δεδομένων: Χάρη και στην πρόοδο της Φυσικής έπειτα από την επιβεβαίωση της ύπαρξης του μποζονίου του Χιγκς, οι επιστήμονες θα είναι σε θέση το 2025 να δοκιμάσουν τεχνολογίες κβαντικής τηλεμεταφοράς δεδομένων -η τηλεμεταφορά ανθρώπων πάντως δεν φαίνεται στον ορίζοντα. 
Οι ηλεκτρικές μεταφορές απογειώνονται: Η πρόοδος στις μπαταρίες ιόντων λιθίου και η ανάπτυξη ελαφρών σύνθετων υλικών άνθρακα θα οδηγήσουν στην εξάπλωση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων και την ανάπτυξη εμπορικών ηλεκτρικών αεροπλάνων. 
 
Το πλήρες κείμενο της έκθεσης της Thomson Reuters είναι διαθέσιμο εδώ: 
<a href="http://sciencewatch.com/sites/sw/files/m/pdf/World-2025.pdf">http://sciencewatch.com/sites/sw/files/m/pdf/World-2025.pdf</a> 
<a href="http://www.geopolitics.com.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο κόσμος το 2025 σύμφωνα με τις προβλέψεις της Thοmson Reuters

Αναλύοντας ωκεανούς δεδομένων που αφορούν την επιστημονική βιβλιογραφία και τις αιτήσεις για διπλώματα ευρεσιτεχνίας, η εταιρεία ερευνών ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία εγείρει θέμα Κιρκούκ, κοντράρει τους Κούρδους!

Ellada simera 0 Κουρδικό, Τουρκία 16:21

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/07/Iraq-Kirkuk-map.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-105996" height="388" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/07/Iraq-Kirkuk-map.jpg" title="Iraq-Kirkuk-map" width="640" /></a></div>
 
Την ώρα που αποδέχονται την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, την ώρα που κλείνουν ενεργειακές συμφωνίες με τους Κούρδους, οι Τούρκοι, εξακολουθούν να παραμένουν φανατικά Τούρκοι, αδιαφορώντας για τον λόγο και την υπογραφή τους. 
Αφού λοιπόν έπραξαν όλα αυτά, τώρα άλλαξαν τον δίσκο και άρχισαν τα τσαλίμια για το ζήτημα του Κιρκούκ, επί του οποίου, λένε, αρνούνται να αναγνωρίσουν την κυριαρχία μια μόνο εθνικής ομάδας (των Κούρδων), προωθώντας τις θέσεις των ελεγχόμενων από την Άγκυρα Τουρκομάνων. 
«Η τουρκική πολιτική, όσον αφορά το Κιρκούκ, είναι ξεκάθαρη. Η πόλη πρέπει να κυβερνηθεί, με κάποιο τρόπο, από όλες τις εθνοτικές ομάδες του Κιρκούκ. Είμαστε αντίθετοι στην κυριαρχία μιας εθνοτικής ομάδας επί των άλλων στο Κιρκούκ», δήλωσε αξιωματούχος του τουρκικού υπουργείο Εξωτερικών. 
 
Στην ουσία η Τουρκία επιδιώκει ειδικό καθεστώς για το Κιρκούκ, η κατοχή του οποίου, αποτελεί όμως για τους Κούρδους τετελεσμένο. Άλλωστε το Κιρκούκ πρόκειται να αποτελέσει την πρωτεύουσα του υπό ανακήρυξη Κουρδιστάν. Ο ηγέτης της κουρδικής αυτόνομης περιοχής Μασούντ Μπαρζανί, έχει προτείνει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στην περιοχή του Κιρκούκ, όντας σίγουρος για το αποτέλεσμα. 
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
Η ιδέα και μόνο ανακήρυξης ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, αποτελούσε κόκκινο πανί για την Τουρκία. Τα τεράστια λάθη όμως της ίδια της Άγκυρας, οδήγησαν στις γνωστές εξελίξεις σε Συρία και Ιράκ, καθιστώντας τη διάλυση της κρατικής υπόστασης του τελευταίου, σχεδόν, μη αναστρέψιμη. </div>
</div>
 
Η διάλυση του Ιράκ, μοιραία, θα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία κουρδικού κράτους και η Άγκυρα το γνώριζε και το γνωρίζει και φάνηκε να το αποδέχεται. Τώρα όμως ξαναρχίζει τα ανατολίτικα τσαλίμια, εμπνεόμενη, ίσως και από την αιθεροβάμονα πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Τουρκία εγείρει θέμα Κιρκούκ, κοντράρει τους Κούρδους!

Την ώρα που αποδέχονται την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, την ώρα που κλείνουν ενεργειακές συμφωνίες με τους Κούρδους, οι Τούρκοι, εξακολου...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία ευθύνεται για πολλά περισσότερα εκτός της Συρίας…

Ellada simera 0 Τουρκία 16:19

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/07/Turkey_leadership.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/07/Turkey_leadership.jpg" width="640" /></a></div>
 
Η Μέση Ανατολή είναι στις φλόγες. Η ταχεία προέλαση του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Λεβαντίνης (ISIL) έχει συνταράξει Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες. Οι συγκρούσεις Ισραηλινών και Παλαιστινίων έχουν επίσης εντείνει, ακόμα περισσότερο το κλίμα, μετά την απαγωγή των τριών Ισραηλινών εφήβων από τη Χαμάς, ενώ την ίδια ώρα η ιρακινή κρίση καθιστά το Ιράν συνομιλητή της Δύσης, παρά το πυρηνικό του πρόγραμμα. 
Του Jonathan Schanzer 
ΠΗΓΗ: <a href="http://www.defenddemocracy.org/">http://www.defenddemocracy.org/</a> 
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας 
Καμία από αυτές τις εκφάνσεις της μεσανατολικής κρίσης δεν είναι εύκολο να επιλυθεί και όλες τους έχουν, για την ακρίβεια, επιδεινωθεί χάρη στον Τούρκο πρωθυπουργό Ερντογάν. Η κρίση που δημιούργησε στο Ιράκ το ISIL είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την επικίνδυνη και ανεκτική πολιτική ελέγχου των συνόρων της Τουρκίας από την κυβέρνηση Ερντογάν, τα τελευταία δύο χρόνια. 
Όσον αφορά τις ΗΠΑ, μόνο τον τελευταίο χρόνο ο πρόεδρος Ομπάμα στράφηκε κατά του Ερντογάν κατηγορώντας τον ότι «επιτρέπει τη διέλευση μαχητών και όπλων στην Συρία, χωρίς έλεγχο, ακόμα και τελικά τα όπλα και οι ενισχύσεις φτάνουν σε λάθος αντικαθεστωτικές ομάδες τζιχαντιστών που αντιμάχονται και τη Δύση». Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και το Human Rights Watch, η διεθνής οργάνωση που κατηγόρησε επίσης, ανοικτά, την Τουρκία, για τους ίδιους λόγους. 
 
Ο Ερντογάν βέβαια έχει αρνηθεί όλες τις κατηγορίες και ορκίστηκε να σταματήσει την είσοδο τζιχαντιστών στη Συρία. Παρόλα αυτά το ISIL αξιοποίησε την τουρκική πολιτική, ώστε η Τουρκία να είναι σήμερα στη Συρία, ό,τι ήταν το Πακιστάν για το Αφγανιστάν, στη δεκαετία του 1990. 
Η Άγκυρα επίσης μπορεί να αποτελεί μια από τις έδρες της Χαμάς. Το υψηλόβαθμο στέλεχος της Χαμάς Σαλέχ αλ Αρουρί, δρα από την Τουρκία, με την υποστήριξη της τουρκικής κυβέρνησης, σύμφωνα με μαρτυρία Ισραηλινού αξιωματούχου ασφαλείας. Ο Αρουρί είναι ένας από τους κορυφαίους ηγέτες της Χαμάς και είναι υπεύθυνος της οργάνωσης για τα θέματα της Δυτικής Όχθης, τα οποία ρυθμίζει με έδρα την Τουρκία, όπου διαμένει, από το 2012, όπως καταγγέλλουν οι Ισραηλινοί. 
Ο Αρουρί πήγε στην Τουρκία από τη Δαμασκό και μετείχε αντιπροσωπίας που συναντήθηκε με τον Ερντογάν. Αργότερα μετέβη στη Γάζα όπου είχε συνάντηση με τον εμίρη του Κατάρ. Επέστρεψε κατόπιν στη Τουρκία, όπου και κανόνισε συνάντηση ηγετικών στελεχών της Χαμάς με τον Ερντογάν. Οι Ισραηλινοί συνδέουν δε τον Αρουρί με την πρόσφατη τριπλή απαγωγή των τριών παιδιών στη Δυτική Όχθη. Πως λοιπόν η Τουρκία επιτρέπει την παραμονή στο έδαφός της ενός τέτοιου ανθρώπου; 
Ένα ακόμα ενοχλητικό ερώτημα για την Τουρκία αφορά τις διαβόητες πλέον οικονομικές συναλλαγές του με το Ιράν, το οποίο βοήθησε να παρακάμψει τις διεθνείς οικονομικές κυρώσεις που του είχαν επιβληθεί με αφορμή το πυρηνικό του πρόγραμμα. Αν και ο Ερντογάν αρνείται να παραδεχτεί ότι έγινε κάτι παράνομο, η αλήθεια είναι διαφορετική. 
 
<div style="text-align: left;">
Και, οποία παράνοια, η Τουρκία τώρα ζητά βοήθεια από το ΝΑΤΟ για να αντιμετωπίσει την απειλή του ISIL, ενώ ο Ερντογάν καταδικάζει το Ισραήλ για το ανθρωποκυνηγητό που έχει εξαπολύσει στη Δυτική Όχθη, προσπαθώντας να ανακαλύψει τους απαχθέντες εφήβους, αλλά επίσης δεν επιθυμεί να δει το Ιράν πυρηνική δύναμη. Η Τουρκία φέρει ευθύνη για όλα αυτά και πρέπει να δώσει, κάποτε, λογαριασμό. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Η Τουρκία ευθύνεται για πολλά περισσότερα εκτός της Συρίας…

Η Μέση Ανατολή είναι στις φλόγες. Η ταχεία προέλαση του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Λεβαντίνης (ISIL) έχει συνταράξει Ουάσινγκτον ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία ανακινεί ζήτημα μειονότητας στην Ρόδο με θρησκευτικές διαστάσεις.

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα, Τουρκία 16:17

<a href="https://olympiada.files.wordpress.com/2014/06/20140630-172151-62511410.jpg"><img alt="20140630-172151-62511410.jpg" class="alignleft size-full" pxz:uid="1230fd3c616-1" src="https://olympiada.files.wordpress.com/2014/06/20140630-172151-62511410.jpg" /></a> 
 
1-7-2014 
 Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Το γνωρίζουμε και έχουμε προειδοποιήσει επανειλημμένα στο παρελθόν ότι εδώ και χρόνια και ειδικά από τις αρχές του 2002 όταν υπηρετούσε στην Ρόδο σαν Τουρκάλα πρόξενος η περίφημη η Nilufer Feyzioğlu, κόρη του πρώην ηγέτη του Ρεπουμπλικανικού κόμματος της Τουρκίας, Turhan Feyzioğlu και πρωτεργάτη της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, οι Τούρκοι έχουν οργανώσει μια καλοστημένη εκστρατεία ανάδειξης τουρκικής μειονότητας στην νήσο και όχι μόνο. Και όλα αυτά χωρίς καμία ελληνική αντίδραση. Επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια διάφορα τουρκικά τηλεοπτικά συνεργεία έχουν αλωνίσει το νησί για να προβάλουν την ύπαρξη τουρκικής μειονότητας που δήθεν καταπιέζεται από το ελληνικό κράτος. Παράλληλα με καλά οργανωμένες «δημοσιογραφικές» αποστολές, προσπαθούν να εμφυσήσουν εθνικιστική τουρκική συνείδηση στα παιδία των μουσουλμάνων που ζουν στο νησί. Μάλιστα δεν διστάζουν να προβάλουν διεθνώς την άποψη ότι τα μουσουλμανικά μνημεία στη Ρόδο καταρρέουν από την ελληνική αδιαφορία, ενώ αντιθέτως αυτά έχουν τύχει ακόμα και σε καιρούς οικονομικής ένδειας την αμέριστη στήριξη με προγράμματα ανακαίνισης και συντήρηση τους. Τώρα προχωρούν με την ευκαιρία της έναρξης του αποκαλούμενου ιερού μήνα των μουσουλμάνων, το Ραμαζάνι, σε νέες προκλητικές κινήσεις καταγγέλλοντας την «καταπίεση» του θρησκευτικού συναισθήματος των μουσουλμάνων της Ρόδου και γενικά των Δωδεκανήσων που τους υπολογίζουν σε… 6.000, (!!!). Ενδεικτικό των τουρκικών προθέσεων για την πρόκληση ζητήματος είναι και το δημοσίευμα της φιλοκυβερνητικής τουρκικής εφημερίδας, Yeni Şafak, (29/6), που δείχνει την είσοδο ενός μουσουλμανικού τεμένους στη Ρόδο να είναι ενδεικτικά κλειστή με βαριές αλυσίδες στην είσοδο του. Εκτός όμως από αυτό το ζήτημα, μεγάλη δημοσιότητα έχει πάρει ένα καινούργιο θέμα που έχει και πανισλαμικές διαστάσεις και προβάλλετε για τους μουσουλμάνους απανταχού της Γης. Το στοιχείο αυτό είναι ένα Κοράνι της Ρόδου που γράφτηκε το 1401, είναι δηλαδή 613 ετών και προβάλλεται σαν σπάνιο δείγμα Κορανίου με μεγάλη θρησκευτική και προσκύνηματικη αξία. Δεδομένου δε ότι το Κοράνι για τους μουσουλμάνους θεωρείται σαν ο άκτιστος λόγος του ίδιου του Θεού, αντιλαμβάνεται κανείς πόση σημασία δίνεται στην παρουσία και προβολή αυτού του Κορανίου από τα τουρκικά ΜΜΕ. Το Κοράνι αυτό, σύμφωνα με τα τουρκικά δημοσιεύματα, άρχισε να γράφεται το 1401 και τελείωσε το 1454, δηλαδή μετά από 53 ολόκληρα χρόνια. Το 1991 όπως αναφέρεται, είχε κλαπεί αλλά με την επέμβαση της Interpol γρήγορα βρέθηκε και παραδόθηκε με επίσημο τρόπο στην ανακαινισμένη με ελληνικές δαπάνες βιβλιοθήκη, Hafız Ahmet Ağa της Ρόδου όπου και φυλάσσεται. Το ενδιαφέρων είναι η δεδομένη συγκύρια που αποφάσισαν οι Τούρκοι να το προβάλλουν με την έναρξη του ιερού μήνα των μουσουλμάνων, το Ραμαζάνι και μάλιστα να καλούν τον μουσουλμανικό κόσμο να έρθει στην Ρόδο και να το προσκυνήσει ενώ συγχρόνως καταγγέλλουν την Ελλάδα ότι καταπιέζει το θρησκευτικό φρόνημα των Τούρκων μουσουλμάνων της Ρόδου. Μάλιστα στα τουρκικά δημοσιεύματα αναφέρεται με χαρακτηριστική έμφαση, ενδεικτικό των τουρκικών προθέσεων, ότι η Τουρκία είναι ο προστάτης της τουρκικής μουσουλμανικής μειονότητας των Δωδεκανήσων και του ιερού Κορανίου της Ρόδου και θα κάνει τα πάντα για την διεθνή προβολή του σαν αντικείμενο προσκυνήματος!!! Και όλα αυτά την ίδια περίοδο που στην Τουρκία γκρεμίζουν εν ψυχρώ ιστορικές βυζαντινές εκκλησίες, αν δεν τις μετατρέψουν σε τζαμιά, ενώ άλλες τις χρησιμοποιούν για αχούρια και δημόσιες τουαλέτες! ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος<a href="http://olympia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Τουρκία ανακινεί ζήτημα μειονότητας στην Ρόδο με θρησκευτικές διαστάσεις.

1-7-2014 Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Το γνωρίζουμε και έχουμε προειδοποιήσει επανειλημμένα στο παρελθόν ότι εδώ και χρόνια και ειδικά από τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η «μόδα» των νέων εθνών-κρατών έχει φτάσει στα περίχωρα μας

Ellada simera 0 Απόψεις, Γεωπολιτική 16:07

<img border="0" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCqkTJ8OHoTzN7fkQpc2nLNs5iUD6Rm9dCpNsW5fzLKdV0OMmnmav4dyardvSAsYot2cZpMifms5vNXKHlvmSuRi71NslfOZnogHTK9twKpOFBnTVYzOwolpdE6j2U7rxaVTBO2Xv9f3ca/s1600/EU+Expansion+and+Mediterranean+Union+(Nazemroaya).JPG" width="640" /> 
 
Γράφει ο Νίκος Στέλγιας 
1-7-2014 
Στην δυτική και ανατολική Ευρώπη η νέα περίοδος ξεκίνησε αμέσως μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού μπλοκ, στα τέλη της δεκαετίας 80΄. Πρώτα απελευθερώθηκαν από τον σοβιετικό ζυγό τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης. Στην συνέχεια, ο αιματηρός εμφύλιος πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία νέων εθνών-κρατών στα Βαλκάνια. 
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>Το Μαυροβούνιο και το Κόσοβο υπήρξαν οι νεότερες κρατικές δομές, οι οποίες αναδύθηκαν στα Βαλκάνια πριν από λίγα χρόνια. 
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a> 
Στην δυτική Ευρώπη, δυο περιοχές έχουν μπει στην τροχιά του ανεξάρτητου έθνους-κράτους. Σε λίγο καιρό, οι πολίτες της Σκοτίας και της Καταλανίας θα κλιθούν να λάβουν σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον των περιοχών τους. Καιροφυλακτούν οι Βάσκοι και οι Βενετσιάνοι. Το σίγουρο είναι ότι το Ηνωμένο Βασίλειο, η ισπανική μοναρχία και η Ιταλία θα κλιθούν να απαντήσουν σε πολλά ερωτήματα. 
 
Νέα έθνη-κράτη εξακολουθούν να αναδύονται και στις περιοχές της πρώην ΕΣΣΔ. Από την σκοπιά των δυτικών αναλυτών, κρατικές υποστάσεις όπως αυτή της Αμπχαζίας, της Κριμαίας κ.α. δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα «τέχνασμα» της Μόσχας για την επανάκτηση των χαμένων ρωσικών κτήσεων. Δεν αμφισβητούμε την ορθότητα αυτής της θεωρίας. Ωστόσο τονίζουμε ότι παρουσιάζει σημαντικά κενά. Το παράδειγμα της Αμπχαζίας μιλά από μόνο του. Μπορεί την περίοδο 2008-2009, η Ρωσία να ήταν η δύναμη, η οποία άνοιξε τον δρόμο για την «ανεξαρτοποίηση» της, ωστόσο σε αυτή την περιοχή το πείραμα της ανεξαρτησίας βασίστηκε κυρίως στον ιδιόρρυθμο εθνικισμό των Κιρκασίων. 
 
Σήμερα, η «μόδα» των νέων εθνών-κρατών έχει φτάσει στα περίχωρα μας. Στο Ιράκ και στην Συρία νέες κρατικές υποστάσεις δίνουν αγώνα δρόμου για να εμφανιστούν στο πολιτικό προσκήνιο του 21ου αιώνα. 
 
Οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων έδειξαν ότι το Ιράκ βρίσκεται ένα βήμα πριν από την διάλυση. 10 χρόνια μετά την αμερικανική εισβολή και κατοχή, στα εδάφη του Ιράκ αναδεικνύονται de facto τρεις κρατικές δομές. Στον βορρά, το αυτόνομο Κουρδιστάν, το οποίο επεκτείνει τα εδάφη και την ακτίνα δράσης του, βρίσκεται ένα βήμα πριν την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας. Στο κεντρικό Ιράκ, οι σουνίτες, μέσα από το κίνημα της Οργάνωσης Ισλαμικού Κράτους Ιράκ – Δαμασκού έχουν ξεκαθαρίσει την αντίθεση τους με το πολυπολιτισμικό Ιράκ, το οποίο ελέγχεται από τους Σιίτες. Όλα δείχνουν ότι την επόμενη περίοδο, ότι έχει απομείνει από το ομόσπονδο Ιράκ, θα συνεχίσει την πορεία του ως ένα νέο σιιτικό κράτος. 
 
Στην Συρία η εικόνα δεν είναι διαφορετική. Το αναδυόμενο σουνιτικό κράτος έχει βλέψεις για την Συρία. Δια μέσου της ακτίνας δράσης των ισλαμιστών ανταρτών, το σουνιτικό κράτος επεκτείνει τα εδάφη του στην καρδιά της Συρίας. Στα παράλια της χώρας, οι Αλεβίδες έχουν ενισχύσει την εξουσία τους. Στον δε βορρά της χώρας, το κουρδικό αυτονομιστικό κίνημα έχει προχωρήσει στην δημιουργία μιας νέας κρατική δομής. 
 
Νέα έθνη-κράτη; Τι μας διδάσκουν; 
 
 Σε ποια συμπεράσματα μας οδηγούν τα αναδυόμενα έθνη κράτη της περιοχής μας; Πρόκειται για ένα τέχνασμα της Δύσης; Ή συμβολίζουν κάτι περισσότερο; Μια πρωτόγνωρη ιστορική εμπειρία; Κατά την άποψη μας, τα αναδυόμενα έθνη-κράτη της περιοχής μας έχουν ως σημείο εκκίνησης πολυδιάστατες κοινωνικές – πολιτικές ζυμώσεις, οι οποίες άρχισαν να λαμβάνουν χώρα στα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Αντιμέτωπη με την προέλαση του ιμπεριαλισμού της καπιταλιστικής Δύσης, από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, η περιοχή μας αναζητά ένα νέο πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό μοντέλο, το οποίο θα της παρέχει την δυνατότητα να σταθεί πάνω στα πόδια της. Πριν από λίγες δεκαετίες, οι πειραματισμοί του αραβικού εθνικισμού και σοσιαλισμού έδειξαν ότι η περιοχή μας διαθέτει όλες τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την εξασφάλιση της αυτονομίας των κινήσεων της. Σήμερα, οι άρχουσες τάξεις στρέφουν την προσοχή τους στον ίδιο στόχο μέσα από το πείραμα των νέων συνόρων και εθνών – κρατών. Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη ιστορική εμπειρία, την οποία θα πρέπει να παρακολουθήσουμε με μεγάλη προσοχή. 
Θα ακολουθήσει η «ΤΔΒΚ»; 
 
Οι εξελίξεις στην περιοχή μας ενδέχεται να δώσουν νέα ώθηση στην άλλη πλευρά της πράσινης γραμμής στο όραμα της «ανεξάρτητης ΤΔΒΚ». Οι εθνικιστικές πολιτικές δυνάμεις της τουρκοκυπριακής κοινότητας ενδέχεται να εστιάσουν εκ νέου την προσοχή τους σε αυτό το όραμα. Υπογραμμίζουμε ότι σε αντίθεση με τα αναδυόμενα μοντέλα του Κουρδιστάν και του σουνιτικού κράτους, το συγκεκριμένο όραμα –ακόμη και σε περίπτωση που ξεπεραστεί η σφοδρή αντίσταση της ε/κ πλευράς- αντιμετωπίζει δυο σοβαρά προβλήματα: Πρώτον, δίχως την οικονομική υποστήριξη της Άγκυρας, η «ΤΔΒΚ» δεν έχει καμία ελπίδα παρουσίας στον νέο γεωστρατηγικό χάρτη της περιοχής. 
 
Δεύτερον, η τουρκοκυπριακή κοινότητα δεν έχει την κατάλληλη ηγεσία, τους κατάλληλους πολιτικούς και την κατάλληλη τεχνογνωσία για να στελεχώσει μια ανεξάρτητη «κρατική δομή». Δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι, παρά τις μεγάλες αδυναμίες τους, τα τραγικά λάθη τους, τα πελατειακά δίκτυα τους, την απειρία τους, τις προηγούμενες πέντε δεκαετίες, οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί και τεχνοκράτες έδειξαν σε ολόκληρο τον κόσμο ότι είναι σε θέση να στελεχώσουν ένα σύγχρονο κράτος. 
<a href="http://stergiog.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a>

Η «μόδα» των νέων εθνών-κρατών έχει φτάσει στα περίχωρα μας

Γράφει ο Νίκος Στέλγιας 1-7-2014 Στην δυτική και ανατολική Ευρώπη η νέα περίοδος ξεκίνησε αμέσως μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο «Ιμπραήμ» απειλεί (και) την Ελλάδα!

Ellada simera 0 Ισλάμ, κόσμος 15:55

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.dimokratianews.gr/sites/default/files/tzixant852.jpg?1404153369" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="368" src="http://www.dimokratianews.gr/sites/default/files/tzixant852.jpg?1404153369" width="640" /></a></div> 
Αν η Ιστορία είναι ένα σφαγείο, όπως είχε πει κάποτε ο Χέγκελ, όπου θανατώνονται πόθοι και αξίες, ενώ βασίλεια, δυναστείες και κοσμοθεωρίες γεννιούνται μόνον για να πεθάνουν, τότε σε τι «μεταφράζεται» ο διακαής, πλην νοσηρός πόθος των τζιχαντιστών του ΙΚΙΛ να βαδίσουν με ευλαβική συνέπεια στα χνάρια της «νεκρής» πλέον Οθωμανικής Αυτοκρατορίας; Οπως όλα δείχνουν, στην αναβίωση του κομματιασμένου οθωμανικού ονείρου -δηλαδή στην επέκταση των Ισλάμ και την επιβολή του νόμου της σαρίας ακόμα και σε τόπους όπου δεν κυριαρχεί το μουσουλμανικό στοιχείο- μέσα από την αναδιαμόρφωση των συνόρων της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής και της Ευρώπης, με έναν από τους βασικούς σταθμούς απόβασης την Ελλάδα. 
 
Οι ιεροί μαχητές του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και το Λεβάντε, αφού κήρυξαν την ίδρυση χαλιφάτου και κάλεσαν τζιχαντιστικές οργανώσεις από ολόκληρο τον κόσμο να εκφράσουν την πίστη τους σε αυτό, προχώρησαν στην έκδοση ενός χρονοδιαγράμματος του επεκτατικού πολέμου τους. 
 
Σε έναν κόσμο όπου όλα χαρτογραφούνται... διέρρευσε, φυσικά, και ο χάρτης του ιερού πολέμου, αποκαλύπτοντας τις βλέψεις των ιερών μαχητών για την επιβολή του ισλαμικού νόμου: από την Τουρκία και την Κύπρο, την Ελλάδα και τα Βαλκάνια θα περάσουν έως και την Ιβηρική Χερσόνησο. 
 
Σύμφωνα με το πενταετές σχέδιο του επεκτατικού πολέμου των ισλαμιστών, η χώρας, η Βουλγαρία και η Ρουμανία εντάσσονται στο πρώτο μέρος του σχεδίου, ενώ η Ιβηρική Χερσόνησος -όπου το ισλαμικό στοιχείο έχει γράψει τη δική του ιστορία για 700 χρόνια, έως τα τέλη του 15ου αιώνα- προβλέπεται να έχει κατακτηθεί έως το 2020. 
 
Ο χάρτης του ιερού πολέμου είχε «κυκλοφορήσει» νωρίτερα από την τούρκικη ιστοσελίδα Son Dakika, η οποία είχε χαρτογραφήσει τις «βλέψεις» του ΙΚΙΛ. Μετά όμως την κήρυξη του χαλιφάτου από τη σουνιτική οργάνωση των οπαδών του «ιερού πολέμου», η οποία έχει μάλιστα αποκηρυχθεί ακόμα και από την Αλ Κάιντα, ο χάρτης του επεκτατικού ιερού πολέμου αποκτά ειδικό βάρος. Η ανακήρυξη δε του ηγέτη του ΙΚΙΛ Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντισε σε χαλίφη και ηγέτη όλων των μουσουλμάνων και η αλλαγή ονόματος του ΙΚΙΛ σε Ισλαμικό Κράτος προσδίδουν στον «ιερό επεκτατικό πόλεμο» έναν «πανμουσουλμανικό χαρακτήρα», γεγονός που το καθιστά πιο επικίνδυνο. Αν προσθέσουμε σε αυτό ότι ο νέος χαλίφης που «κάνει τον κόσμο να τρέμει», όπως σχολίαζε το γαλλικό περιοδικό «Marianne», δηλώνει ότι επιθυμεί να αποκαλείται στο εξής Ιμπραήμ -όνομα του υιού του Μωάμεθ-, έτσι ώστε να συστηθεί ως διάδοχος και προφήτης, τότε αυξάνει τις πιθανότητές του να κάνει τουλάχιστον τον μουσουλμανικό κόσμο να τον «ακολουθήσει» στο «επεκτατικό όραμά του». Είναι άλλωστε ενορχηστρωτής του πρώτου «ιερού πολέμου» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.Αν λάβουμε, τέλος, υπόψη τους 5.000 Ευρωπαίους και Βορειοαφρικανούς τζιχαντιστές του ΙΚΙΛ, τότε ο κίνδυνος μεγαλώνει, ιδίως αφού «αυτοί οι σε υπαρξιακή κρίση Ευρωπαίοι και Βορειοαφρικανοί» επιστρέψουν στις πατρίδες τους. 
 
Το χαλιφάτο του 21ου αιώνα -91 χρόνια μετά τη διάλυση του τελευταίου χαλιφάτου, εκείνου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας- είναι η «νέα απειλή για τον κόσμο», όπως σχολίαζε το γαλλικό περιοδικό «Nouvel Observateur». 
 
Σε αυτό το σημείο ας ορίσουμε τι είναι χαλιφάτο, το οποίο στα αραβικά σημαίνει διαδοχή. Πρόκειται για ένα ισλαμικό κράτος που περιλαμβάνει το σύνολο των μουσουλμάνων πιστών (ουμά), που βασίζεται στον ισλαμικό νόμο (σαρία) και που κυβερνάται από έναν μοναδικό χαλίφη, που θεωρείται διάδοχος του προφήτη Μωάμεθ.Χαλίφης στη θέση του χαλίφη λοιπόν. Η ατέρμονη επαναλαμβανόμενη φράση του Ιζνογκούντ δεν αφορά αυτή τη φορά φυσικά πρόσωπα αλλά κράτη... Και δεν θα είναι μέρος ακόμα μίας γαλλικής κομεντί, αλλά πιθανόν το επόμενο μεγάλο παγκόσμιο δράμα της ανθρωπότητας. 
 
 
- Ο ΧΑΛΙΦΗΣ ΙΜΠΡΑΗΜ 
 
Κάποιοι τον αποκαλούν «αόρατο σεΐχη», ενώ άλλοι τον αντιμετωπίζουν ως τον «νέο Μπιν Λάντεν». Εκείνος όμως συστήνεται ως χαλίφης Ιμπραήμ -ο διάδοχος του Μωάμεθ και κατ' επέκταση και όλων των μουσουλμάνων- ενώ παράλληλα διατυμπανίζει ότι θέλει να σβήσει από τον χάρτη την Αλ Κάιντα. Και το έχει ήδη καταφέρει, αφού τελευταία κανείς δεν μιλά για το έως τώρα μεγαλύτερο «δίκτυο τρόμου». Ο 43χρονος Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι, ο έως τώρα αρχηγός του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και το Λεβάντε (ΙΚΙΛ) και νυν χαλίφης του Ισλαμικού Κράτους, που ενσαρκώνει το νέο σύμβολο του «σύγχρονου τρόμου», προέρχεται από θρησκευόμενη οικογένεια, είναι κάτοχος διδακτορικού στις Ισλαμικές Σπουδές από το πανεπιστήμιο της Βαγδάτης και επικηρυγμένος από τις ΗΠΑ για 10.000.000 δολάρια. 
 
Δήμητρα Αθανασοπούλου 
<a href="http://www.dimokratianews.gr/">πηγή</a>

Ο «Ιμπραήμ» απειλεί (και) την Ελλάδα!

Αν η Ιστορία είναι ένα σφαγείο, όπως είχε πει κάποτε ο Χέγκελ, όπου θανατώνονται πόθοι και αξίες, ενώ βασίλεια, δυναστείες και κοσμοθεωρίες...

Διαβάστε την συνέχεια

Θρησκευτικός εμφύλιος στο Ιράκ και πιθανές επιπτώσεις

Ellada simera 0 Ισλάμ, Μέση Ανατολή 15:36

<a href="http://www.geostrategy.gr/images/maps/iraq%2020140619_1000.png" target="_blank"><img border="0" height="564" src="http://www.geostrategy.gr/images/maps/iraq%2020140619_280.png" width="640" /></a> 
 
 
 
1-7-2014 
Αναμφισβήτητα, η εσωτερική κατάσταση ασφάλειας στο Ιράκ επιδεινώθηκε αμέσως μετά την εισβολή των αμερικανο-βρετανικών δυνάμεων (2003). Έντεκα χρόνια αργότερα και αφού αποσύρθηκε η Πολυεθνική Δύναμη του Ιράκ (Multi-National Force – Iraq), η κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας χαρακτηρίζεται ως χαοτική, καθώς διεξάγεται ένας διαρκής εθνο-θρησκευτικός εμφύλιος. 
Πριν λίγες ημέρες, τα διεθνή ΜΜΕ επικεντρώθηκαν στα «αναπάντεχα» γεγονότα, που διαδραματίσθηκαν στο βόρειο Ιράκ και συγκεκριμένα στην περιοχή της Μοσούλης. Οι πρώτοι τίτλοι των ΜΜΕ αναφέρθηκαν αφενός στο τεράστιο κύμα εκτοπισμένων Ιρακινών (περίπου μισό εκατομμύριο), που πυροδότησε η κατάληψη 
 
 
της Μοσούλης από τους σουνίτες τζιχανιστές της οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε» (Islamic State in Iraq and the Levant - ISIL ή και Islamic State of Iraq and al-Sham - ISIS), αφετέρου στην αδυναμία της «σιιτικής» κεντρικής κυβέρνησης της Βαγδάτης να αντιμετωπίσει τους σουνίτες τζιχαντιστές. Ήδη, η ISIL αφού επιτέθηκε και συνεχίζει να επιτίθεται σε διάφορες πόλεις του κεντρικού και βόρειου Ιράκ, εμφανίζει συγκέντρωση δυνάμεων πέριξ της Βαγδάτης. Καθόλου απίθανο τις επόμενες ημέρες η ISIL να στοχοποιήσει τόσο την ιρακινή πρωτεύουσα, όσο και τις υπόλοιπες πόλεις (Σαμάρρα, Καρμπάλα, Νατζάφ, κτλ, του κεντρικού Ιράκ). 
 
 
<div align="left">
</div>
 
 
Ποια είναι η ISIL και ποιος ο αντικειμενικός της σκοπός; 
Η ISIL είναι μια οργάνωση τζιχαντιστών, που δραστηριοποιούνται στο Ιράκ και τη Συρία, όπως αναφέρει και η ονομασία της. Ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 2013 και προέρχεται από την Αλ Κάιντα του Ιράκ (al-Qaeda in Iraq - AQI). Το ακριβές μέγεθός της είναι άγνωστο, αν και κάποιες πηγές κάνουν λόγο για έως 5.000 μαχητές (τελευταίες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι η δύναμή της αυξήθηκε και ανέρχεται σε 7.000 μαχητές). Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και ξένοι τζιχαντιστές (περίπου το 80% των τζιχαντιστών από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τον αραβικό κόσμο και τον Καύκασο, οι οποίοι αρχικά μετέβησαν στη Συρία και τάχθηκαν κατά του Άσσαντ, σήμερα δραστηριοποιούνται στο Ιράκ υπό τη διοίκηση της ISIL). Πληροφορίες επίσης αναφέρουν ότι η ISIL υπερέχει της αλ-Κάιντα και αριθμητικά και επιχειρησιακά. Επικεφαλής της φέρεται να είναι ο 43χρονος και ακριβοθώρητος Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάτι, που κατάγεται από τη Σαμάρρα του κεντρικού Ιράκ και ο οποίος τάχθηκε κατά των αμερικανο-βρετανικών δυνάμεων, όταν εισέβαλαν στο Ιράκ τον Μάρτιο του 2003. 
Σε αντίθεση με άλλες ομάδες σουνιτών ανταρτών που δραστηριοποιούνται στη Συρία, η ISIL αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση ενός συρο-ιρακινού ισλαμικού εμιράτου και στην εκδίωξη του Ιρακινού πρωθυπουργού Νούρι αλ-Μαλίκι, ο οποίος σύμφωνα με την οργάνωση μονοπωλεί την εξουσία υπέρ των σιιτών. 
Τον Μάρτιο του 2013, η ISIS σημείωσε την πρώτη της σημαντική στρατιωτική επιτυχία, όταν κατέλαβε την πόλη αλ-Ράκκα της ανατολικής Συρίας. Τον Ιανουάριο του 2014, μετά την ένταση που σημειώθηκε μεταξύ της σουνιτικής ιρακινής μειοψηφίας και της σιιτικής ιρακινής κυβέρνησης, κατέλαβε και τη Φαλούτζα της δυτικής επαρχίας Ανμπάρ του Ιράκ. Επιπρόσθετα, κατάφερε να ελέγξει μεγάλα τμήματα της πρωτεύουσας Ραμάντι της επαρχίας Ανμπάρ και να έχει παρουσία σε αρκετές πόλεις πλησίον της τουρκο-ιρακινής και συρο-ιρακινής μεθορίου. Ωστόσο, η πρόσφατη κατάληψη της Μοσούλης, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης του Ιράκ, προκάλεσε τεράστια εντύπωση, καθώς πρόκειται για άλλη μια σημαντική στρατιωτική επιτυχία της ISIL, που κατάφερε να κατακερματίσει τις επιχειρησιακά αδύναμες ιρακινές ένοπλες δυνάμεις και που τώρα κατευθύνεται προς την περιοχή της Βαγδάτης. 
Ο θρησκευτικός εμφύλιος του Ιράκ αναζωπυρώθηκε τον Φεβρουάριο του 2006, όταν μαχητές της Αλ Κάιντα, μεταμφιεσμένοι σε Ιρακινούς στρατιώτες, ανατίναξαν το σιιτικό τέμενος αλ-Ασκάρι στη Σαμάρρα (125 χλμ βόρεια της Βαγδάτης). Ενώ στη συνέχεια, σιίτες πολιτοφύλακες σκότωσαν χιλιάδες σουνίτες Ιρακινούς, σε αντίποινα. Σήμερα, η προστασία του αλ-Ασκάρι, αλλά και άλλων ιερών χώρων των σιιτών, από μια νέα επίθεση της ISIL συνιστά πρώτη προτεραιότητα για τους Ιρακινούς σιίτες. 
 
 
<div align="left">
 </div>
 
 
<div align="left">
Σιιτική κινητοποίηση για την αντιμετώπιση της ISIL 
Μετά από εντολή του Ιρακινού πρωθυπουργού Νούρι αλ-Μαλίκι, ο ιρακινός στρατός και οι ιρακινές δυνάμεις ασφάλειας, με την υποστήριξη περίπου 1.000 εθελοντών σιιτών πολιτών, αναπτύχθηκαν τόσο στη Σαμάρρα για την προστασία του τεμένους αλ-Ασκάρι, όσο και νότια του Τικρίτ για την ανακατάληψή του από την ISIL. Επίσης, στο βορειο-δυτικό Ιράκ –εκτός των κουρδικών περιοχών- αναπτύχθηκε η 10η Μεραρχία των ιρακινών ενόπλων δυνάμεων. 
Πληροφορίες αναφέρουν ότι οι ιρανικές σιιτικές παραστρατιωτικές δυνάμεις, που μάχονται στο πλευρό του Άσσαντ στη Συρία, έλαβαν και αυτοί την εντολή να επιστρέψουν και να συνεχίσουν πλέον τον αγώνα τους κατά της ISIL στο ιρακινό έδαφος. Για τον ίδιο σκοπό, η «Δύναμη της Ιερουσαλήμ» (Quds Force), η οποία ανήκει στις ιρανικές ένοπλες δυνάμεις (Iranian Revolutionary Guard Corps - IRGC), που ήδη εδώ και αρκετούς μήνες δραστηριοποιείται στο κεντρικό Ιράκ, έχει αναπτύξει δύο τάγματα βόρεια και νότια της Βαγδάτης. 
Πριν μερικές ημέρες, ο διαπρεπής σιίτης κληρικός Μεγάλος Αγιατολάχ Αλί αλ-Σιστάνι κάλεσε όλους ανεξαιρέτως τους Ιρακινούς πολίτες να καταταγούν ως εθελοντές στον αγώνα κατά της ISIL. Η ανταπόκριση των σιιτών Ιρακινών ήταν άμεση και ήδη έχουν καταταγεί δεκάδες χιλιάδες στις Πολιτικές Δυνάμεις Ασφάλειας. Συγκεκριμένα, στη Βαγδάτη ανταποκρίθηκαν χιλιάδες εθελοντές, στην Καρμπάλα 700 άτομα, εκατοντάδες στη σιιτική επαρχία Καντισίγια του κεντρικού Ιράκ, 700 εθελοντές εντάχθηκαν στην αστυνομική δύναμη της σιιτικής επαρχίας Ντι Γκαρ (βόρεια της Βασόρας), ενώ στη Βασόρα η συνολική δύναμη, που απαρτίζεται από τη 14η Μεραρχία, ένα Τάγμα συνοριοφυλάκων και τους εθελοντές, ανέρχεται σε 13.000. 
Ανατολικά της Βαγδάτης, η υποστηριζόμενη από την Τεχεράνη, «Οργάνωση Μπαντρ», ένα μέρος της οποίας μάχεται στο συριακό εμφύλιο, ανέλαβε την ασφάλεια της επαρχίας Ντιγιάλα και ήδη έχει εμπλακεί με μαχητές της ISIL. Επικεφαλής της Μπαντρ είναι ο Ιρακινός υπουργός Μεταφορών, Χάντι αλ-Αμέρι, ο οποίος ανέλαβε και την ευθύνη του συντονισμού μεταξύ των ιρακινών δυνάμεων ασφάλειας και του κουρδικού στρατού (Peshmerga). Πληροφορίες, τις οποίες αρνήθηκε η Τεχεράνη, αναφέρουν ότι στην επαρχία Ντιγιάλα έχουν αναπτυχθεί και 500 στρατιώτες των ιρανικών ενόπλων δυνάμεων. 
Βόρεια της Βαγδάτης, στις επαρχίες Ντιγιάλα και Σαλάχ αλ-Ντιν, αναπτύχθηκαν οι υποστηριζόμενοι από την Τεχεράνη σιίτες πολιτοφύλακες της δύναμης «Κοινωνία του Δικαίου» (Asaib Ahl al-Haq), που εκπαιδεύτηκαν από τη στρατιωτική πτέρυγα της Χεζμπολλάχ και μέχρι πρόσφατα δραστηριοποιούνταν στη Συρία. 
Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχος ο ηγέτης του “Mahdi Army”, σιίτης κληρικός Μοκταντά αλ-Σαντρ, ο οποίος διέταξε τους υποστηρικτές του σε όλες τις ιρακινές επαρχίες να πραγματοποιήσουν στρατιωτικές παρελάσεις, αλλά και να σχηματίσουν τις «Ταξιαρχίες Ειρήνης» (Peace Brigades), με αντικειμενικό σκοπό την προστασία των σιιτικών τεμενών. 
Οι Ιρακινοί Κούρδοι, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την απειλή της ISIL και επιδιώκοντας να ελέγχουν τις αμφισβητούμενες περιοχές του Κιρκούκ, προώθησαν δύο Μεραρχίες του κουρδικού στρατού στην ευρύτερη περιοχή της Τουζ (νότια των πετρελαϊκών κοιτασμάτων του Κιρκούκ). Από την πλευρά τους, και οι Ιρανοί έχουν αναπτύξει επιπρόσθετες δυνάμεις σε μια ζώνη 100 χλμ από τα ιρανο-ιρακινά σύνορα. 
Συμπερασματικά, θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε ότι η ανάπτυξη όλων αυτών των δυνάμεων (ιρακινές ένοπλες δυνάμεις, ιρακινές δυνάμεις ασφάλειας, χιλιάδες σιίτες πολιτοφύλακες, Peshmerga, IRGC, Quds Force και δεκάδες χιλιάδες εθελοντές) κρίνεται ως υπερβολική για το μέγεθος της αντίστοιχης δύναμης της ISIL. Επίσης, εκτιμάται ότι πρώτη προτεραιότητα των Ιρακινών σιιτών είναι η υπεράσπιση των σιιτικών εδαφών, η ασφάλεια των σιιτικών τεμενών (κυρίως του αλ-Ασκάρι στη Σαμάρρα) και φυσικά η Βαγδάτη. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η ISIL δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει τις σιιτικές δυνάμεις στο πεδίο της μάχης, αλλά θα διεξάγει ασύμμετρες επιχειρήσεις σε χρόνο, τόπο και με τρόπο που αυτή θα επιλέξει.</div>
 
 
<div align="left">
</div>
 
 
<div align="left">
Αναμενόμενες επιπτώσεις 
Ένα θέμα που θα πρέπει να ανησυχεί τους Ιρακινούς σιίτες είναι η ανάπτυξη ιρανικών δυνάμεων στο ιρακινό έδαφος. Για πόσο χρονικό διάστημα θα παραμείνουν στο Ιράκ; Τι θα επιδιώξουν μελλοντικά; Προς το παρόν, η Τεχεράνη αφενός αρνείται οποιαδήποτε εμπλοκή των ενόπλων δυνάμεών της στην ιρακινή επικράτεια, αφετέρου τάχθηκε επίσημα κατά «οποιασδήποτε ξένης στρατιωτικής επέμβασης στο Ιράκ». Σε καμιά περίπτωση, οι Ιρανοί δεν θα ήθελαν να δουν και πάλι ανάπτυξη αμερικανικών δυνάμεων στο γειτονικό Ιράκ. Παρόλα αυτά, το αμερικανικό πεντάγωνο διέταξε το αεροπλανοφόρο “USS George H.W. Bush” να κατευθυνθεί στον Περσικό Κόλπο, αλλά στην παρούσα φάση η ανάπτυξη χερσαίων αμερικανικών δυνάμεων εκτιμάται ως απίθανη. Αν όμως η Ουάσιγκτον αποφασίσει άμεσα να εμπλακεί στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά της ISIL, θα το πράξει με δύο τρόπους. Πρώτον, θα χρησιμοποιήσει τα μη επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη (UCAVs). Δεύτερον, θα διεξάγει επιχειρήσεις συλλογής πληροφοριών (που ήδη διεξάγει) και θα συνεργασθεί με γειτονικές χώρες –πιθανόν και με το Ιράν- στην ανταλλαγή πληροφοριών. 
Ουσιαστικά, η όλη κατάσταση στο Ιράκ χαρακτηρίζεται ως επέκταση του συριακού εμφύλιου. Πρόκειται για έναν κλιμακούμενο θρησκευτικό εμφύλιο πόλεμο μεταξύ σουνιτών και σιιτών, ο οποίος δεν αποκλείεται να μετατραπεί σε μια περιφερειακή σύρραξη θρησκευτικού χαρακτήρα, εμπλέκοντας και χώρες όπως το Ιράν, τις σουνιτικές χώρες του Κόλπου και την Τουρκία. Σε κάθε περίπτωση, το αποσταθεροποιημένο Ιράκ βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο πριν την τριχοτόμησή του, την οποία θα σπεύσουν να επωφεληθούν και αρκετοί εξωτερικοί κρατικοί και μη κρατικοί δρώντες, όχι μόνο για θρησκευτικούς λόγους, αλλά και λόγω της ύπαρξης των τεράστιων επιβεβαιωμένων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. 
Αν συνεχισθεί η συνεχώς επιδεινούμενη συγκρουσιακή κατάσταση, τότε, πέρα από την επιδείνωση της περιφερειακής κατάστασης ασφάλειας που προβλέπεται να καταστεί μακροχρόνια, θα πρέπει να αναμένουμε πολλαπλασιασμό των θυμάτων και των προσφύγων, αλλά και επιδείνωση της περιφερειακής ενεργειακής ασφάλειας, με άμεση αύξηση της διεθνούς τιμής του πετρελαίου. Ήδη, την Τετάρτη 11 Ιουνίου, όταν οι αντάρτες της ISIL κατέλαβαν το διυλιστήριο πετρελαίου στο Μπαϊτζί, η τιμή του πετρελαίου αυξήθηκε κατά 4%, γεγονός που δημιούργησε έντονη ανησυχία στις διεθνείς αγορές ενέργειας. Ως γνωστόν, το Ιράκ παράγει περίπου 3,5 εκατ. βαρέλια πετρελαίου την ημέρα, ποσότητα που αντιστοιχεί με το 11% της συνολικής παραγωγής του ΟΠΕΚ και με το 3,5% της συνολικής παγκόσμιας παραγωγής. 
Είναι βέβαιο ότι η παρούσα κατάσταση στη Μέση Ανατολή, σε συνδυασμό με την κλιμάκωση της ουκρανικής κρίσης, προβληματίσει τις Βρυξέλλες και φυσικά την Αθήνα. Στο άμεσο μέλλον, η μείωση της παραγωγής ιρακινού πετρελαίου θεωρείται δεδομένη (κυρίως, από το κουρδικό Ιράκ προς την Τουρκία, και ίσως αργότερα, από την πετρελαιοπαραγωγό περιοχή της Βασόρας, αν επεκταθούν οι συγκρούσεις στο νότιο Ιράκ), όπως δεδομένη θεωρείται και η μείωση της ροής ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, μετά την πρόσφατη απόφαση της Gazprom για διακοπή της τροφοδοσίας της Ουκρανίας. Επιπρόσθετα, η συνεχιζόμενη συγκρουσιακή κατάσταση στην Ουκρανία, τη Συρία και το Ιράκ δημιουργούν τις προϋποθέσεις για σημαντική αύξηση μεταναστευτικών και προσφυγικών ρευμάτων προς τη γηραιά ήπειρο. Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή (Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική και Ανατολική Ευρώπη) κρίνεται αναγκαία αφενός η συνεργασία των χωρών του ευρωπαϊκού νότου για άμεση αναθεώρηση του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ, αφετέρου η λήψη άμεσων μέτρων για την προστασία της ευρωπαϊκής ενεργειακής ασφάλειας. </div>
 
 
<div align="left">
 </div>
 
 
<div align="left" class="xsmall_italics_">
Βασίλης Γιαννακόπουλος</div>
 
<a href="http://www.geostrategy.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Θρησκευτικός εμφύλιος στο Ιράκ και πιθανές επιπτώσεις

1-7-2014 Αναμφισβήτητα, η εσωτερική κατάσταση ασφάλειας στο Ιράκ επιδεινώθηκε αμέσως μετά την εισβολή των αμερικανο-βρετανικών δυνάμεων...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς η συμφωνία Σάικς Πικό πυροδοτεί τη βία στο Ιράκ

Ellada simera 0 Μέση Ανατολή 15:31

<img alt="Image" height="540" src="http://www.onalert.gr/image/?w=630&src=/files/Image/NewOnAlert/ISTORIKA/sykes_picot_map.jpg" width="630" /> > 
 
Οι σουνίτες τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και το Λεβάντε, που ανακοίνωσαν προχθές την ίδρυση "ισλαμικού χαλιφάτου" (<a href="http://www.onalert.gr/stories/kristh-sto-irak-ti-einai-to-xalifato">διαβάστε εδω τι ειναι το χαλιφάτο</a>) στις περιοχές που τελούν υπό τον έλεγχό τους (<a href="http://www.onalert.gr/stories/to-ikil-anakoinwse-thn-egka8idrysh-enos-islamikou-xalifatou">διαβάστε εδω το σχετικό άρθρο και δείτε το βίντεο: 'The end of Sykes - Picot'</a>)  , επιθυμούν να θέσουν τέλος στην συμφωνία Σάικς-Πικό (Sykes-Picot Agreement), της μυστικής γαλλο-βρετανικής συμφωνίας του 1916 για τον καταμερισμό των ζωνών επιρροής στη Μέση Ανατολή μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η γαλλοβρετανική συμφωνία του 1916 αποτέλεσε τη βάση των σχεδιασμών των δύο δυνάμεων στην  Ανατολική Μεσόγειο κατά την μεταπολεμική περίοδο. 
 
Τι προέβλεπε η μυστική αποικιακή συμφωνία Σάικς-Πικό; 
Σύμφωνα με τη συμφωνία αυτή, που πήρε το όνομα της από τον, τότε 36χρονο, Βρετανό συνταγματάρχη Μαρκ Σάικς και τον Γάλλο συνταγματάρχη Φρανσουά Ζορζ-Πικό, η σημερινή Νότια Τουρκία θα ήταν υπό τον έλεγχο της Γαλλίας, η σημερινή Συρία υπό γαλλική επιρροή, το σημερινό Ιράκ και η Ιορδανία υπό βρετανική επιρροή και ένα κομμάτι του σημερινού Ιράν υπό βρετανικό έλεγχο. 
Το 1916,  διατέθηκε στη Βρετανία ο έλεγχος των περιοχών που περιλαμβάνουν την παράκτια λωρίδα ανάμεσα στη θάλασσα και στον Ιορδάνη ποταμό, την Ιορδανία, το νότιο Ιράκ, και μια μικρή περιοχή που επέτρεπε την πρόσβαση στη Μεσόγειο. Η Γαλλία πήρε τον έλεγχο της νοτιο-ανατολικής Τουρκίας, του βόρειου Ιράκ, της Συρίας και του Λιβάνου. Η Ρωσία προβλεπόταν να πάρει την Κωνσταντινούπολη, τα Τουρκικά Στενά και τις οθωμανικά αρμενικά βιλαέτια. Όμως η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού με την "Οκτωβριανή Επανάσταση" του 1917 άλλαξε σημαντικά τα αρχικά σχέδια. 
 
<img align="left" alt="" height="583" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/IRAK-IRAN-ISRAIL-SOMALIA/IRAK/ISIS/BqkOhZ5IYAA1Bi9.jpg" width="400" /> 
 
Στην συμφωνία Σάικς Πικό αναφέρεται και η Κύπρος. Έτσι το 1916, η Βρετανία δεσμεύτηκε να μην ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για την εκχώρηση της Κύπρου σε οποιαδήποτε τρίτη δύναμη χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεση της γαλλικής κυβέρνησης, σε αντάλλαγμα των παραχωρήσεων που της δόθηκαν στην Μέση Ανατολή. 
 
Η συμφωνία για την Κύπρο έγινε σε αντάλλαγμα της χρήση από τους Βρετανούς των στρατηγικών λιμανιών Χάιφα και Άκρα για την εξυπηρέτηση του δια θαλάσσης εμπορίου στην Ανατολική Μεσόγειο, και την διασφάλιση παροχής νερού από τους σημαντικούς ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη που έλεγχε η γαλλική πλευρά. 
 
Όπως διαβάζουμε στο περιοδικό <a href="http://www.ardin.gr/?q=node/1539" target="_blank">Άρδην</a>, έναν χρόνο αργότερα, η Διακήρυξη Μπάλφουρ θέτει τη βάση για «εγκαθίδρυση εβραϊκής εθνικής εστίας στην Παλαιστίνη», δίνοντας τη χαριστική βολή στις προσδοκίες χειραφέτησης των αραβικών πληθυσμών. Οι υποσχέσεις που είχαν δοθεί στους Χασεμίτες για ίδρυση ενός ανεξάρτητου ενιαίου Αραβικού Κράτους εξανεμίζονται, όπως απομακρύνεται και κάθε προοπτική ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. 
 
Παρά τις αλλεπάλληλες εξεγέρσεις που ξεσπούν εναντίον των κατοχικών αρχών σε όλη την περιοχή (1919-1921 στην Αίγυπτο, 1925-1927 στη Συρία, 1931 στην Κύπρο, 1936-1939 στην Παλαιστίνη), θα χρειαστεί άλλος παγκόσμιος πόλεμος, ο Β΄Παγκόσμιος, για να ξαναποκτήσουν οι ντόπιοι πληθυσμοί κάποια ελπίδα απελευθέρωσης από τους κηδεμόνες τους. 
 
Ο αρθρογράφος της Αγγλικής εφημεριδας Times, Αντονι Λόιντ, επικαλούμενος την άποψη ενός, ανώνυμου, αξιωματούχου της συριακής αντιπολίτευσης, γράφει πως «όποιος σχεδίασε τον χάρτη εκείνο του 1916 (φωτο), τελούσε σίγουρα υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών καθώς έβαλε πολλούς ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων κάτω από τη «σκεπή» ενός ενιαίου κράτους». 
 
«Η αποικιοκρατική προχειρότητα υπό την οποία προέκυψε και αυτή η συμφωνία καταδεικνύει πόσο εγκληματικά και κατάφωρα αγνοήθηκαν οι φυλετικές κι εθνοτικές μειονότητες της ευρύτερης περιοχής», σημειώνει ο Γκάρεθ Στάνσφιλντ, καθηγητής Μεσανατολικής Πολιτικής στο βρετανικό πανεπιστήμιο του Εξετερ. 
 
Και καταλήγει: «Η Αραβική Άνοιξη και η απομάκρυνση των δικτατόρων από τις χώρες αυτές, ξέθαψε τα προβλήματα αυτά. Πλέον, έναν αιώνα περίπου μετά τη συμφωνία Σάικς-Πικό, το γεωπολιτικό στάτους κβο αμφισβητείται, μαζί με την εδαφική ακεραιότητα τόσο της Συρίας, όσο και του Ιράκ». 
 
<a href="http://avalon.law.yale.edu/20th_century/sykes.asp" target="_blank">Διαβάστε εδώ, το πρωτότυπο κείμενο της συμφωνίας Σάικς-Πικό, μέσω ιστοσελίδας του Πανεπιστημίου του Yale, στα Αγγλικά.</a> 
 
Αξίζει να σημειώσουμε οτι τα Ηνωμένα Έθνη ανακοίνωσαν σήμερα οτι τουλάχιστον 2.417 άνθρωποι <a href="http://www.onalert.gr/tags/%CE%99%CE%A1%CE%91%CE%9A%20%CE%9A%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%97">σκοτώθηκαν στο Ιράκ </a>τον Ιούνιο--ο μεγαλύτερος αριθμός θυμάτων σε αμάχους αυτό τον χρόνο. Σύμφωνα με την ανακοίνωση των Ηνωμένων Εθνών, ο αριθμός των τραυματιών ανέρχεται σε 2.287. 
Τουλάχιστον 1.531 από τους νεκρούς ήταν άμαχοι, ενώ οι περισσότερες απώλειες--470 νεκροί-- καταγράφηκαν στην επαρχία της Νινευί. 
Τα Ηνωμένα Έθνη επισημαίνουν ότι ο απολογισμός αυτός δεν περιλαμβάνει τα θύματα στην επαρχία Άνμπαρ του δυτικού Ιράκ, το μεγαλύτερο τμήμα της οποίας ελέγχεται από τους τζιχαντιστές του ΙΚΙΛ. 
 
Οι δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και το Λεβάντε (ΙΚΙΛ) κατέλαβαν τμήματα της Άνμπαρ τον Ιανουάριο και πριν από μερικές εβδομάδες κατέλαβαν και την Μοσούλη, πρωτεύουσα της Νινευί. Το ιρακινό κοινοβούλιο πρόκειται σήμερα να συνεδριάσει για πρώτη φορά για να εκλέξει τον νέο πρόεδρο του Σώματος, τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της χώρας. Ο σημερινός πρωθυπουργός Νούρι αλ Μάλικι, ο οποίος είναι σιίτης, αντιμετωπίζει ισχυρή αντίθεση στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει μία τρίτη θητεία. 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>