ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Ταξίαρχος ε.α.: Αν η Πατρίδα επανέλθει στα χέρια των Ελλήνων, δε θα με πείραζε να ζήσω με λιγότερα χρήματα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img alt="army" class="alignnone size-large wp-image-2978" height="312" src="http://freepen.gr/wp-content/uploads/2012/03/army-500x312.jpg" width="500" /></div>
 
ΠΡΟΣ:Συναδέλφους ε.ε. και ε.α. Αξκούς και Στελέχη των Ε.Δ. και Σ.Α. 
Αξιότιμοι Συνάδελφοι, 
Βομβαρδίζομαι αυτές τις ημέρες με e-mail για συμμετοχή σε συγκεντρώσεις Αποστράτων λόγω της μείωσης της σύνταξης και του εμπαιγμού των ε.ε. και ε.α. Αξ/κών από την Κυβέρνηση. 
Είμαι Ταξίαρχος ε.α. (παραιτηθείς με τη δική μου θέληση) και όπως αντιλαμβάνεσθε δεν έχω την καλύτερη σύνταξη αποστράτου Αξιοματικού. Είναι δεδομένο ότι το 50άρικο ή 100άρικο μου λείπει κάπως περισσότερο από κάποιον που λαμβάνει σύνταξη Υπτ/γου ή Αντ/γου. 
Παρά ταύτα, 
Παρακαλώ καλέστε με μόνο όταν θα υπάρχει συγκέντρωση για ανακατάληψη της Πατρίδας. Αυτό διδάχθηκα στη ΣΣΕ και αυτό δίδαξα και τηρώ μέχρι σήμερα. 
<h2>
Αν η Πατρίδα επανέλθει στα χέρια των Ελλήνων, δε θα με πείραζε να ζήσω με λιγότερα χρήματα. Με πειράζει που, σαν Έλληνας, ζω με λιγότερη υπερηφάνεια.</h2>
 
 Με εκτίμηση, 
Άγγελος Βουλόδημος 
Ταξχος ε.α. (ΣΣΕ 1972) 
Γενικός Γραμματέας 
Πατρ.Κιν.Πολ.Καβάλας 
 
<a href="http://freepen.gr/">πηγή</a>

Ταξίαρχος ε.α.: Αν η Πατρίδα επανέλθει στα χέρια των Ελλήνων, δε θα με πείραζε να ζήσω με λιγότερα χρήματα

ΠΡΟΣ :Συναδέλφους ε.ε. και ε.α. Αξκούς και Στελέχη των Ε.Δ. και Σ.Α. Αξιότιμοι Συνάδελφοι, Βομβαρδίζομαι αυτές τις ημέρες με e-mail για...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι μου είπε για το κατοχικό δάνειο ο Ανδρέας Παπανδρέου

Ellada simera 0 κόσμος, Πολιτική 21:38

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img alt="andreas" class="alignnone size-large wp-image-9971" height="333" src="http://freepen.gr/wp-content/uploads/2012/10/andreas-500x333.jpg" width="500" /></div> 
 Ήταν Παρασκευή απόγευμα, 17 Νοεμβρίου 1995, όταν σχημάτιζα τον αριθμό τηλεφώνου της κατοικίας του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. Ήθελα να μιλήσω μαζί του για ένα σοβαρό θέμα: το αναγκαστικό δάνειο που είχε συνάψει η Τράπεζα της Ελλάδος τον Μάρτιο του 1942 με το Γ΄ Ράιχ. 
Η εφημερίδα «Επενδυτής», την οποίαν διηύθυνα, είχε το προηγούμενο Σάββατο αποκαλύψει κατ’ αποκλειστικότητα ότι η ελληνική κυβέρνηση με ρηματική διακοίνωση ζητούσε από την ενωμένη Γερμανία του Χέλμουτ Κολ την επιστροφή του κατοχικού δανείου (38 εκατ. χρυσές λίρες), το οποίο τότε υπολογιζόταν σε 17 δισ. δολάρια ή 4 τρισ. δραχμές με βάση την ισοτιμία δραχμής – δολαρίου εκείνη την εποχή. 
Θυμάμαι τις λεπτομέρειες του τηλεφωνήματος επειδή είχα το θλιβερό προνόμιο να είμαι ο τελευταίος δημοσιογράφος που μίλησε με τον Α. Παπανδρέου πριν εισαχθεί, δύο μέρες μετά, στο Ωνάσειο, που ουσιαστικά σήμανε το πολιτικό και βιολογικό τέλος του αείμνηστου ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. 
Να σημειώσω εδώ ότι εκείνη την περίοδο ο Α. Παπανδρέου ήταν πολιτικά στριμωγμένος λόγω εσωκομματικής αμφισβήτησης από την «ομάδα των 4» (Σημίτης, Πάγκαλος, Β. Παπανδρέου, Παρ. Αυγερινός), σκανδάλων και σκανδαλώδους συμπεριφοράς της «αυλής» του, και ιδιαίτερα της συζύγου του Δήμητρας Λιάνη. 
Η σημείωση είναι απαραίτητη για να μεταφερθείτε στο κλίμα της εποχής και να μπορέσετε να κατανοήσετε στο σύνολό του το τότε κείμενό μου, το οποίο αναδημοσιεύεται αυτούσιο, καθώς -εκτός από ιστορική σημασία- μπορεί να εξηγήσει και τον σημερινό «θόρυβο» γύρω από το κατοχικό δάνειο και τις οφειλόμενες γερμανικές αποζημιώσεις. 
Αποφασισμένος να διεκδικήσει από τη Γερμανία το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο της Τραπέζης της Ελλάδος, ύψους περίπου 4 τρισ. δραχμών, είναι ο πρωθυπουργός, ακόμη και μετά την απόρριψη από το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών της ρηματικής διακοίνωσης της κυβέρνησης. 
Μάλιστα, με δήλωσή του στον «Ε» τονίζει τα εξής: «Το θέμα της επιστροφής του δανείου είναι πολύ σαφές. Δεν υπάρχει κάτι που να θέτει σε αμφισβήτηση τη διεκδίκησή του. Το διαχωρίζουμε από τις αποζημιώσεις, που είναι ευρύτερο και άλλης υφής ζήτημα. Η διεκδίκηση της επιστροφής του κατοχικού δανείου δεν πρέπει να σχετίζεται με τις καλές σχέσεις που έχουμε με τη Γερμανία. Δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε προβλήματα σ’ αυτές τις σχέσεις, όμως το αίτημά μας είναι δίκαιο και θα επιμείνουμε σ’ αυτό». 
Ο κ. Α. Παπανδρέου, όταν του ζήτησα να μου περιγράψει την προ τριακονταετίας συνάντηση που είχε με τον τότε καγκελάριο της Δυτικής Γερμανίας για το θέμα του δανείου, μου είπε: «Πήγα στη Βόννη το 1965 και συνάντησα τον καγκελάριο Λούντβιχ Έρχαρτ προκειμένου να του θέσω, όπως είχα την εντολή από το Υπουργικό Συμβούλιο της κυβέρνησης του πατέρα μου, Γ. Παπανδρέου, το θέμα των επανορθώσεων και της επιστροφής του δανείου. 
 
Ο Έρχαρτ αναγνώρισε το δίκαιο των αιτημάτων μας, αλλά μου είπε ότι δεν μπορούσε να γίνει τίποτε έως ότου υπάρξει συμφωνία ειρήνης. Δεν συμφώνησε ακριβώς να μας επιστραφεί το δάνειο, αλλά αναγνώρισε σαφώς το δίκαιο της απαίτησής μας, την ικανοποίηση της οποίας παρέπεμψε όμως σε μέλλοντα χρόνο, μετά την υπογραφή συμφωνίας ειρήνης, αφού η Γερμανία τότε ήταν χωρισμένη σε Δυτική και Ανατολική. 
Ο πρωθυπουργός, στη διάρκεια της συνομιλίας μας, αφού εξήρε τη στάση του «Ε» να κάνει πρωτοσέλιδο το θέμα του δανείου (ως γνωστόν, ο «Ε» πρώτος και κατ’ αποκλειστικότητα στο προηγούμενο φύλλο του, της 11ης Νοεμβρίου, αποκάλυψε ότι η κυβέρνηση επιδίδει ρηματική διακοίνωση στη Γερμανία με την οποία ζητείται η επιστροφή του κατοχικού δανείου ύψους 4 τρισ. δρχ.), εξέφρασε την πικρία του για τον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζονται τόσο σημαντικά θέματα. 
«Η πολιτική βουλιάζει στην παρακμή. Ασχολείται με τα μικρά, τα ευτελή και τα προσωπικά, αντί να επικεντρώνει το ενδιαφέρον, την ενασχόληση και τις προσπάθειές της στα μεγάλα και σημαντικά προβλήματα των πολιτών και της χώρας. Και το θέμα της επιστροφής του δανείου είναι σημαντικό και εθνικής σημασίας», είπε χαρακτηριστικά, στέλνοντας ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες, και σίγουρα εκείνους που με πράξεις και δηλώσεις τους συντηρούν το κλίμα νοσηρότητας και παρακμής που επικρατεί το τελευταίο διάστημα. 
Ο τρόπος αλλά κυρίως το ύφος με το οποίο ο κ. Α. Παπανδρέου μού διατύπωνε τις απόψεις του μου έκαναν πραγματικά εντύπωση. Μια σταγόνα πίκρας για τη μιζέρια της πολιτικής και μια σπίθα έξαψης για την ουσία του θέματος του δανείου. 
Όσο τον άκουγα, η φωνή μου μπλεκόταν με τη σκέψη μου που ανέτρεχε σε όσα μου είχε πει στενός του συνεργάτης. «Με τον Ανδρέα μπορείς να συζητήσεις επί μακρόν θέματα στρατηγικής και μεγάλα -που αφορούν το σύνολο της χώρας- πολιτικά προβλήματα. Τα καθημερινά και τρέχοντα τον παγώνουν και τον κάνουν τυπικό και μάλλον απόμακρο συνομιλητή». 
Ο συνεργάτης του πρωθυπουργού ίσως και να έχει δίκιο, όμως ποτέ δεν μου έχει δώσει πειστική απάντηση για την ευθύνη του κ. Α. Παπανδρέου στη σημερινή παρακμή και έκπτωση της πολιτικής. Ας είναι. 
Και ας επανέλθω στη διεκδίκηση του κατοχικού δανείου, την πολιτική πτυχή της οποίας φιλοδοξεί να προσεγγίσει το παρόν σημείωμα. Κατ’ αρχάς η απόρριψη -και μάλιστα με χαρακτηριστικό «γερμανικό» τρόπο και ύφος- της ελληνικής νότας μάλλον πανικό δείχνει. Η κυβέρνηση του κ. Χ. Κολ γνωρίζει αρκούντως καλά ότι το αίτημα της κυβέρνησης του κ. Α. Παπανδρέου είναι μια «επιθετική» διπλωματική ενέργεια. 
Οι Γερμανοί -και αν δεν το ξέρουν- εκτιμούν -και σωστά- ότι η Ελλάδα, θέτοντας επισήμως για πρώτη φορά ζήτημα επιστροφής του κατοχικού δανείου, στοχεύει σε πολύ περισσότερα από αυτή καθαυτή την επιστροφή του δανείου. 
Θέλει να μετατρέψει το δάνειο σε «δοκό ισορροπίας» των ελληνογερμανικών σχέσεων. Αναβαθμίζεται εξ αντικειμένου στη διακρατική -και όχι μόνο- σχέση με τη Γερμανία. Μετατρέπεται από νάνος που τρώει κλωτσιές από τον γίγαντα σε εταίρο με τουλάχιστον λόγο και δικαιώματα. 
Εφεξής υπάρχει ένα διαπραγματευτικό ατού που μπορεί να ανασύρεται και να αξιοποιείται. Το εύκολο και ίσως ευκταίο για τη γερμανική διπλωματία θα ήταν να επιστραφεί το δάνειο (μέρος ή όλο σε μετρητά ή με άλλους συμψηφισμούς, δεν έχει σημασία) και να «καθαρίσει» εφάπαξ με την Ελλάδα, στέλνοντάς τη στη θέση που ήταν. 
Όμως αυτό θα άνοιγε τους «ασκούς του Αιόλου» και την όρεξη και των υπολοίπων κρατών που διεκδικούν αποζημιώσεις από τη Γερμανία. 
Το καλύτερο για τους «βόρειους φίλους» μας θα ήταν να υπάρξει μυστική -όπως και με το Βέλγιο- διευθέτηση. Όμως αυτό θα ακύρωνε το διπλωματικό και πολιτικό όπλο της Ελλάδας και θα αποδείκνυε ότι η ενέργεια της ρηματικής διακοίνωσης έγινε χωρίς σχεδιασμό και στρατηγική προβολή στο σύνολο των εφαπτόμενων σχέσεων των δύο χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα Βαλκάνια και τη νοτιοανατολική λεκάνη της Μεσογείου. 
«Το δίλημμα του φυλακισμένου», που φαίνεται να αντιμετωπίζει σ’ αυτή την περίπτωση η Γερμανία, δεν πρέπει όμως να παρασύρει την κυβέρνηση στην «αποκοτιά του υπερφίαλου». Τώρα οι τόνοι πρέπει να πέσουν. 
Οι εντυπώσεις άλλωστε κερδήθηκαν, ενώ η Χάγη, αλλά και στην ακραία περίπτωση το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, πάντα υπάρχουν. Το βήμα έγινε και δεν μπορεί να μείνει μετέωρο λόγω των δημοσίων και «ιδιωτικών» απειλών παραγόντων της γερμανικής πλευράς «για τις εκκρεμότητες της Ελλάδος στην περιοχή της και στην Ευρώπη». Πρέπει να ολοκληρωθεί. Να πατήσουμε σταθερά, και όταν χρειαστεί, κάνουμε και το επόμενο. 
Για την Iστορία σημειώνουμε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι ο μοναδικός πρωθυπουργός που έθεσε και επισήμως, με νότα, το θέμα της επιστροφής του κατοχικού δανείου. 
Με εντολή του ο τότε υπουργός Εξωτερικών και σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρ. Παπούλιας ετοίμασε ρηματική διακοίνωση, την οποίαν ανέλαβε να παραδώσει στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών ο τότε πρέσβης μας στη Γερμανία κ. Μπουρλογιάννης. 
Η νότα απερρίφθη από τον τότε καγκελάριο Χέλμουτ Κολ και οι επόμενοι πρωθυπουργοί, Κ. Σημίτης και Κ. Καραμανλής, δεν ανακίνησαν εκ νέου το θέμα. 
Σήμερα, και υπό τις παρούσες συνθήκες έντασης μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας λόγω της, μέχρι τούδε τουλάχιστον, αρνητικής στάσης των Γερμανών στο «ευρωπαϊκό σχέδιο σωτηρίας» της χώρας μας, είναι επίσης δύσκολο -αν όχι «αυτοκτονικό» πολιτικά- να τεθεί. 
Αργότερα και σε λιγότερο ταραγμένους καιρούς θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να επαναφέρει το θέμα, ευελπιστώντας όχι ίσως στην καταβολή χρημάτων, αλλά στην ικανοποίηση του αιτήματος μέσω κάποιων άλλων μεθόδων. 
Για παράδειγμα, θα μπορούσε ένα τμήμα του να συμψηφισθεί με την ανάληψη από τους Γερμανούς της υποχρέωσης να εκτελούν μεγάλα έργα στη χώρα μας, όπως ο εκσυγχρονισμός του σιδηροδρομικού δικτύου, τον οποίον όμως μάλλον αναλαμβάνουν οι Γάλλοι, η ενίσχυση της πολεμικής μας μηχανής, η αποπληρωμή μέρους του εξωτερικού μας χρέους, το οποίο ειδικά στη σημερινή δημοσιονομική συγκυρία θα ήταν «δώρο Θεού» κ.ά. 
Για την Iστορία επίσης σημειώνουμε ότι πριν από τον Α. Παπανδρέου το θέμα είχε θέσει ο Αντ. Σαμαράς (υπουργός Εξωτερικών της Ν.Δ.) στις 18 Απριλίου 1991, υπό τύπον όμως προφορικού ερωτήματος στον τότε υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας κ. Γκένσερ, στη διάρκεια συνομιλιών στην Αθήνα, και εισέπραξε αρνητική απάντηση. 
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ιστορία του κατοχικού δανείου, καθώς και το ύψος στο οποίο υπολογίζεται σήμερα. Το 1942, και προκειμένου να ενισχυθεί ο Ρόμελ στις επιχειρήσεις του στην Αφρική, οι δυνάμεις κατοχής της ναζιστικής Γερμανίας πήραν από την Τράπεζα της Ελλάδος με αναγκαστικό δάνειο -που υπεγράφη στη Ρώμη στις 14 Μαρτίου 1942- 38 εκατ. χρυσές λίρες (άλλοι υπολογισμοί με βάση το δολάριο αναφέρουν απαίτηση 135,8 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ έτους 1947). 
Για πρώτη φορά ετέθη θέμα επιστροφής του δανείου στη διάσκεψη του Παρισιού (Δεκέμβριος 1945 – Ιανουάριος 1946) από το μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας καθηγητή Ιωάννη Σμπαρούνη. 
Το δάνειο δεν επεστράφη ποτέ, αφού το 1953 με την υπογραφή της Συνθήκης του Λονδίνου η καταβολή των γερμανικών επανορθώσεων ανεβλήθη μέχρι να ρυθμιστεί οριστικά το λεγόμενο «γερμανικό ζήτημα» (η ενοποίηση, δηλαδή, των δύο Γερμανιών). 
Η Ελλάδα, το 1964 και επί κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου, στέλνει στη Βόννη τον καθηγητή Άγγελο Αντωνόπουλο και το 1965 τον τότε υπουργό Συντονισμού Α. Παπανδρέου, προκειμένου να συζητήσουν τη διευθέτηση του προβλήματος. Ο τότε καγκελάριος Λούντβιχ Έρχαρτ απάντησε (όπως αποκάλυψε ο Α. Παπανδρέου στη Βουλή στις 28/5/1991) ότι «το δάνειο θα επιστραφεί μόλις κλείσει το θέμα της Γερμανίας. 
Το Τείχος του Βερολίνου πέφτει, οι δύο Γερμανίες ενοποιούνται, αλλά η κυβέρνηση Κολ αρνείται τη νόμιμη ελληνική απαίτηση με το αιτιολογικό ότι «η συνθήκη των 4+2» (ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία, Βρετανία + Δ. Γερμανία – Α. Γερμανία) που ενοποιεί τις δύο Γερμανίες δεν ισοδυναμεί με συνθήκη ειρήνης. 
Οι δολιχοδρομίες των Γερμανών θεωρούνται όμως αστήρικτες από νομικής πλευράς, όπως έχουν αποφανθεί έγκυροι ειδικοί επιστήμονες. Το ύψος του δανείου που πρέπει σήμερα να επιστρέψει η Γερμανία θα χρειαστεί αρκετούς προϋπολογισμούς για να προσδιοριστεί. 
Η εγκυρότερη εκδοχή πάντως θεωρείται αυτή του καθηγητή Α. Αγγελόπουλου, ο οποίος στις 5/3/1991 το εκτιμούσε στα 15 δισ. δολάρια. Με επιτόκιο 3% το 1995 ανερχόταν στα 16,8 δισ. δολάρια, δηλαδή περίπου 3,7 τρισ. δραχμές. 
Δεν γνωρίζω πόσο μπορεί να αποτιμάται σήμερα, αφού έχουμε αλλαγή ισοτιμιών, ύπαρξη κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος (ευρώ), συχνές αλλαγές επιτοκίων, δεν είναι όμως και δύσκολο να βρεθεί εάν συσταθεί από κοινού μία ομάδα ειδικών προς τούτο. 
Σίγουρα όμως δεν έχει δίκιο ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, αξιότιμος κύριος Αντρέας Πέσκε, όταν υποστηρίζει ότι η Γερμανία έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της έναντι της Ελλάδος. 
Η αλήθεια είναι ότι το θέμα δεν έχει διευθετηθεί και εξακολουθεί να υφίσταται. Είναι διαφορετικό ζήτημα και λάθος τακτική να συσχετίζεται με τη σημερινή οικονομική και δημοσιονομική κρίση της χώρας ή να εντάσσεται στον «θόρυβο» των ημερών ως απάντηση στα αρνητικά δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου. 
Το θέμα πρέπει εν ευθέτω χρόνω να επανεξεταστεί με νηφάλιο τρόπο και με δημιουργική προσέγγιση εκατέρωθεν ώστε να συμβάλει στην περαιτέρω ανάπτυξη των διμερών σχέσεων των δύο χωρών επ’ ωφελεία και των δύο εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας. 
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στον «Κόσμο του Επενδυτή» πριν τρία χρόνια και κάτι, στις 28 Φεβρουαρίου 2010, όταν η τότε κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου είχε αρχίσει τις συζητήσεις για να υπαχθεί η χώρα σε μνημόνιο. Θεωρούσα ότι η χρόνια αυτή εκκρεμότητα και διεκδίκηση της Ελλάδας έπρεπε να μπει στο τραπέζι των συζητήσεων και των διαπραγματεύσεων με την Γερμανία των Μέρκελ-Σόιμπλε ως αντιστάθμισμα των πιέσεων, αλλά και για να υπάρξει ευνοϊκό σχέδιο δανειοδότησης. Νομίζω πως τίποτε περισσότερο δεν έχω να προσθέσω σήμερα που η συζήτηση αποκτά εκ νέου επικαιρότητα. Η συζήτησή μου με τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, πριν περίπου 18 χρόνια, πιστεύω εκτός από ιστορική αξία έχει και πολιτική σημασία για το πώς μπορεί σήμερα να κινηθεί η κυβέρνηση του Αντ. Σαμαρά στο θέμα της διεκδίκησης του αναγκαστικού δανείου και των οφειλόμενων γερμανικών αποζημιώσεων. 
 
<a href="http://freepen.gr/">πηγή</a>

Τι μου είπε για το κατοχικό δάνειο ο Ανδρέας Παπανδρέου

Ήταν Παρασκευή απόγευμα, 17 Νοεμβρίου 1995, όταν σχημάτιζα τον αριθμό τηλεφώνου της κατοικίας του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. Ήθε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ιδιόμορφος ελληνικός καπιταλισμός

Ellada simera 0 οικονομία 18:55

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img alt="plousios" class="alignnone size-large wp-image-17250" height="384" src="http://freepen.gr/wp-content/uploads/2013/02/plousios-500x384.jpg" width="500" /></div>
 
Η σημερινή αθλία κατάσταση της οικονομίας, που διαμορφώνει μια κοινωνία παρακμής και εξαθλίωσης, δεν είναι αποκομμένη από πολιτικές που εφαρμόστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι γνωστό οτι οι αρχές και οι κανόνες του καπιταλισμού διαφοροποιούνται στην εφαρμογή τους ανάλογα με το βαθμό της κοινωνικής ανάπτυξης μιας χώρας. 
του Στέλιου Συρμόγλου 
<img alt="stelios" class="alignleft size-full wp-image-9686" height="77" src="http://freepen.gr/wp-content/uploads/2012/10/stelios.jpg" style="margin: 5px;" width="77" />Το κοινωνικό σύνολο, που η εξέλιξή του εξαρτάται από το βαθμό ελευθερίας και σωστής πληροφόρησης, επηρεάζει αποφασιστικά, θα έλεγα καθορίζει την ποιότητα της πρακτικής εφαρμογής των αρχών και των κανόνων του καπιταλισμού. Η σχέση αυτή φαίνεται καθαρά στη διαφοροποίηση του τελευταίου σε εξελισσόμενη ελεύθερη κοινωνία ενός δεδομένου κράτους διαχρονικά. 
Τι έγινε και τι γίνεται, όμως, στην Ελλάδα; 
Παρά την κοινωνική εξέλιξη των τελευταίων δεκαετιών, οι καπιταλιστικές αρχές και κανόνες εφαρμόστηκαν σχεδόν με πρωτόγονο τρόπο. Η συμπεριφορά του Ελληνα κεφαλαιοκράτη στη χώρα του, δεν διαφέρει απ’ αυτήν του Ελληνα μετανάστη σε κάποια χώρα της Αφρικής. Εννοώ την τάση και συνήθεια ικανών ανθρώπων, κάθε κοινωνικής τάξης, να συμπεριφέρονται στον τόποτους σαν Ελληνες μετανάστες σε υποανάπτυκτη χ’ωρα, που επιδιώκουν κέρδος, δάνεια, παροχές, εκμεταλλέυσεις κρατικών επιχειρησεων, φοροαπαλλαγές, φοροδιαφυγές κλπ, χωρίς να επενδύουν ούτε ένα μέρος από το σύνολο των κερδών τους στον τομέα της δουλειάς τους. 
Αυτή η νοοτροπία δεν αφορά όλους τους εργαζόμενους μιας κοινωνικής τάξης, ούτε μόνο την τάξη των βιομηχάνων ή των βιοτεχνών. Συναντάται μεταξύ των γιατρών, των δικηγόρων, των μηχανικών, των εμπόρων και των αγροτών. 
Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ προσπάθησαν ανεπιτυχώς να μεταλλάξουν τον καπιταλισμό στηνΕλλάδα. Ωστόσο, λύσεις δεν πρέπει να αναζητώνται μέσα από ιδεολογικές θέσεις, μια που το σύστημα είναι ένα, το καπιταλιστικό, και ο στόχος ήταν και είναι ένας: η κατάργηση του αποικιοκρατικού δίνοντας τη θέση του στον υγειή καπιταλισμό. Οι λύσεις διαφαίνονται μέσα από προυποθέσεις και θεσμούς. Οι ουσιαστικότερες προυοθέσεις είναι: 
* Σχηματισμός κυβερνήσεων από τεχνοκράτες υπουργούς με ταυτόχρονο αποκλεισμό των παλαιοκομματικών από κάθε κυβερνητική θέση. 
* Υπευθυνότητα πολιτικών και δημόσιων λειτουργών, ακόμη και για τη σκοπιμότητα των έργων των. 
* Αρνηση στο πολιτικό κόστος για κάθε κυβερνητικό μέτρο. 
* Αυξηση της παραγωγικότητας των δημοσίων υπαλλήλων μέσα από μηχανογράφηση και μέσα από αλλαγή της υπαλληλικής νοοτροπίας. 
Θεσμικές αλλαγές είναι: 
* Κατοχύρωση κάθε ελεύθερου επαγγέλματος με αυστηρές αρχές λειτουργίας, δεοντολογικούς κανόνες και υπευθυνότητα απέναντι στον καταναλωτή. 
* Επαγγελματική αυτοδιαχείριση των υπαλλήλων κάθε κλάδου του δημόσιου τομέα, με ταυτόχρονη αποδέσμευση από κάθε κυβερνητική επιρροή. 
* Μεταβίβαση εξουσιών για την εκπόνηση, προγραμματισμό και εκτέλεση πολυετών κυβερνητικών προγραμμάτων στην κοινωνικοοικονομική επιτροπή, αποτελούμενη από εκλεγμένους εκπροσώπους όλων των επαγγελματικών τάξεων. 
* Σταδιακή αποκρατικοποίηση όλων των προβληματικών επιχείρησεων στο βαθμό και το χρόνο, που επιτρέπεουν οι οικονομικές δυνατότητες της εωτερικής αγοράς, με κατοχύρωση των θέσεων εργασίας στον ίδιο ή άλλο τομέα απασχόλησης. 
* Κοινωνική δικαιοσύνη που να περνά μέσα από την ελαχιστοποίηση της φοροδιαφυγής των Ελλήνων και από την υπευθυνότητα διαχείρισης των φόρων από την εκάστοτε κυβέρνηση. 
Ολα μπορούν να γίνουν. Πολιτική βούληση χρειάζεται και επαρκής πολιτική ηγεσία. Ολα μπορούν να γίνουν, ακόμη και τώρα που φτάσαμε ως κοινωνία και οικονομία στον πλήρη εξευτελισμό, αν όσοι νοιάζονται για τις κοινωνικές κατακτήσεις και τις κοινωνικές ελευθερίες, απαλλαγούν από το σύπλεγμα του κρατισμού οι μεν και οι δε από το μερκελικό σύμπλεγμα της υποταγής και της υποτέλειας. 
Και μπορεί ο δημόσιος τομέας να χαρακτηρίζεται από λειτουργική αθλιότητα και συγκεντρωτισμό, όμως από την άλλη πλευρά ο ιδιωτικός τομέας συντηρεί τη διαφθορά. Τα σκάνδαλα, άλλωστε, δεν είναι σύμπτωμα κάποιας ατυχίας ή κάποιας αποτυχίας στην εκλογή προσώπων. Για όποιον θέλει να διαπιστώνει τα αίτια πίσω από τις εντυπώσεις, τα σκάνδαλα είναι σύμπτωμα ενός τρόπου λειτουργίας της οικονομίας που δίνει τεράστιες δυνατότητες οικονομικής διαχείρισης σε πρόσωπα απρόσιτα στον έλεγχο του πραγματικού ιδιοκτήτη, που υποτίθεται είναι ο λαός… 
Και νομίζω ότι είναι αδήριτη ανάγκη να ανοίξει η συζήτηση για το πρόβλημα της παρακμής της κοινωνίας. Από τη μια ο λαός δεν αντιδρά. Βρίσκεται σε μια επικίνδυνη για τη δημοκρατία απάθεια. Και από την άλλη το αιχμηρότερο στοιχείο της ελληνικής παρακμής είναι η αδιαφορία για το πολιτικό ήθος… 
 
<a href="http://freepen.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο ιδιόμορφος ελληνικός καπιταλισμός

Η σημερινή αθλία κατάσταση της οικονομίας, που διαμορφώνει μια κοινωνία παρακμής και εξαθλίωσης, δεν είναι αποκομμένη από πολιτικές που ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Πού το πάει το Ισραήλ

Ellada simera 0 Ισραήλ 18:50

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.e-afipnisi.gr/img/3c8e2c51453f4d665f1050da871dead6israel.jpg500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/3c8e2c51453f4d665f1050da871dead6israel.jpg500.jpg" /></a></div> 
Του Μάριου Ευρυβιάδη.* 
 
Για την Κύπρο οι αποφάσεις που θα πάρει σύντομα το Ισραήλ για το ζήτημα της χρήσης και διάθεσης του ενεργειακού του πλούτου, είναι ζωτικής σημασίας. Μπορεί οι σχετικές αποφάσεις της Ιερουσαλήμ να κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στη βιωσιμότητα ή μη, σίγουρα του κυπριακού κράτους, και  πιθανόν της κυπριακής κοινωνίας. 
 
Είναι κρίσιμο λοιπόν να κατανοήσουμε το στρατηγικό πλαίσιο της λήψης αποφάσεων στο Ισραήλ και δη αποφάσεων που είναι ζωτικής στρατηγικής σημασίας  και άπτονται της ασφάλειας, δηλαδή της επιβίωσης του εβραϊκού κράτους σ΄ ένα γεωγραφικό χώρο μη φιλικό και εν πολλοίς εχθρικό για το εβραϊκό κράτος. 
 
Βασική αρχή , πυλώνας αι άξονας του Ισραηλινού κράτους είναι η αυτοβοήθεια. Πρέπει δηλαδή μόνο του, παντελώς μόνο του, να υπερασπιστεί την ελευθερία του, την εδαφική του ακεραιότητα και την το αυτεξούσιο των αποφάσεων/επιλογών του. Το Ισραήλ επεδίωξε και εξασφάλισε μία πραγματική στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ που σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στον πόλεμο του 1973, απεδείχθη ζωτική. Αλλά και τότε η μοίρα του Ισραήλ  ήταν στα δικά του χέρια και όχι στο έλεος της Ουάσινγκτον . Το Ισραήλ κατείχε δικλείδα στρατηγικής ασφάλειας. Αυτή ήταν και το ατομικό/πυρηνικό του οπλοστάσιο. Και είχε και ένα δόγμα για τη χρήση του οπλοστασίου αυτού. Ήταν το ‘’Δόγμα Σαμψών’’ . Κάποιοι το ονομάζουν και το ‘’Σύνδρομο Σαμψών’’ ή η ‘’Επιλογή Σαμψών’’. 
 
Όπως μαθαίνουμε από  το μύθο, ο Σαμψών έχασε την υπερφυσική του δύναμη, όταν η Φιλισταία Δαλιδά τον πρόδωσε κόβοντας την πλούσια κόμη του που ήταν η πηγή της δύναμης του. Οι Φιλισταίοι εχθροί του, αφού τον τύφλωσαν, τον αλυσόδεσαν στις κολώνες του ναού τους και τον περιγελούσαν. Με το πέρασμα του χρόνου ξαναμεγάλωσαν τα μαλλιά του, επανέκτησε τη δύναμή του και κατακρήμνισε το ναό σπρώχνοντας τις κολώνες, και λέγοντας ‘’ αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλόφυλων’’.  
 
Το δόγμα, σύνδρομο ή επιλογή Σαμψών αποτελεί την πεμπτουσία της υψηλής στρατηγικής του Ισραήλ όπως αυτή εκφράζεται με τις λέξεις ‘’Ποτέ Ξανά’’, ‘’Νever Αgain’’ ή εβραϊστή Λε ολαμ λο οντ. 
 
Οι εβραίοι του Ισραήλ είναι, ένας ένας ξεχωριστά αλλά και ως κρατική οντότητα, συλλογικά ορκισμένοι να μην επιτρέψουν σε κανέναν να τους ξαναοδηγήσει σαν πρόβατα σε σφαγή όπως συνέβη στα χρόνια του γερμανο-ναζισμού στην Ευρώπη. Και ακριβώς γι ’αυτό το λόγο και προτού καν ανακηρυχθεί το εβραϊκό κράτος στην Παλαιστίνη, αποφάσισαν ότι το νεόκοπο κράτος έπρεπε να αποκτήσει , όσο πιο γρήγορα ήταν εφικτό, το απόλυτο όπλο που ήταν το ατομικό.    
 
Για την ιστορία, ο εθνοπατέρας του Ισραήλ Μπεν Γκουριόν ανέθεσε στο σημερινό Πρόεδρο του Ισραήλ, νεαρό τότε Σιμόν Πέρες,  τον αρχισυντονισμό του εγχειρήματος. 
 
Το Ισραήλ απέκτησε τα πρώτα ατομικά του όπλα, δύο στον αριθμό, πριν τον πόλεμο του 1967 και ήταν έτοιμο να τα χρησιμοποιήσει, αν κάτι πήγαινε πολύ στραβά στον πόλεμο αυτό, γνωστό και ως Πόλεμο των Έξι Ημερών. Δεν προέκυψε τέτοια ανάγκη αφού κατατρόπωσαν τους Άραβες. 
 
Το 1973 όταν δέχτηκε την καθυστερημένη αλλά αναμενόμενη και οργανωμένη αντεπίθεση των Αράβων σε δύο μέτωπα, στο Σινά και τα Υψώματα του Γκολάν, στις πρώτες μέρες του πολέμου το Ισραήλ ήταν στα πρόθυρα της καταστροφής. Η τότε πρωθυπουργός Γκόλντα Μέιρ κάλεσε την πολιτικο-στρατιωτική ηγεσία της χώρας και της ανήγγειλε ότι ‘’καταστρέφεται ο Τρίτος Ναός του Σολομώντος’’, δηλαδή το Ισραήλ. Και δόθηκε η εντολή εφαρμογής της ‘’Επιλογής Σαμψών’’. Οπλίσθηκαν με ατομικά όπλα τα Αμερικανικά Φάντομ και οι πιλότοι περίμεναν στο ακουστικό με αναμμένες μηχανές. Ωστόσο , προτού ανοίξουν οι πύλες της κολάσεως, άλλαξαν δραματικά τα δεδομένα υπέρ του Ισραήλ, πρώτα στο μέτωπο με την Αίγυπτο και μετά σ ’αυτό της Συρίας και έτσι τα ατομικά όπλα ξανακλειδώθηκαν στο  οπλοστάσιο. Εδώ πρέπει να υπογραμμισθεί ότι οι Ισραηλινοί ήταν έτοιμοι να χτυπήσουν ακόμα και τη Σοβιετική Ένωση αν παρέμβαινε υπέρ των Αράβων, απειλώντας έτσι την ύπαρξη του Ισραήλ.      
 
Από τότε το Ισραήλ έχει αποκτήσει ένα τρομακτικό οπλοστάσιο το οποίο σήμερα ξεπερνά τις τετρακόσιες θερμοπυρηνικές κεφαλές και με δυνατότητες χρησιμοποίησης του, με αεροπλάνα και υποβρύχια, σε όλα σχεδόν τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Επί τούτου το πολιτικο-στρατηγικό μήνυμα της ηγεσίας του Ισραήλ, είναι ότι όσες χώρες επιλέγουν να μην κατέχουν πυρηνικά όπλα επιλέγουν να λειτουργούν, μέσα στο αναρχοκρατούμενο διεθνές σύστημα, ως δευτεροκλασάτα κράτη. Η επιβίωση των κρατών αυτών εξαρτάται από τρίτους. Οι τρίτοι παρουσιάζονται ως πάτρωνες και ως μεγαλόψυχοι, αλλά σε τελευταία ανάλυση λειτουργούν και ως στυγνοί εκβιαστές αλλά ακόμη και εκτελεστές. 
 
Έχοντας ως παραδοχές τις παραπάνω στρατηγικές διαπιστώσεις, μπορούμε να κάνουμε ένα άλμα στα σημερινά που μας αφορούν άμεσα. Πού το πάει τελικά το Ισραήλ ως προς τις σχέσεις του με την Τουρκία σε συσχετισμό με την Κύπρο ειδικά, αλλά και με την Ελλάδα; Και ποια πολιτική θα ακολουθήσει αναφορικά με τη διάθεση του ενεργειακού του πλούτου στις αγορές, μετά τη φαινομενική εξομάλυνση των σχέσεων Ιερουσαλήμ-Άγκυρας.  Βομβαρδιζόμεθα καθημερινά από παντού με ειδήσεις, αναλύσεις και δηλώσεις ότι η πιο ‘’οικονομική’’ και ‘’λογική’’ πολιτική είναι να διατεθεί το πλεόνασμα του Ισραηλινού υγραερίου μέσω Τουρκίας προς τις Ευρωπαϊκές αγορές. Μια τέτοια απόφαση θα περιορίσει τις επιλογές της Κύπρου και ακόμα χειρότερα, θα την καταναγκάσει να προσδεθεί και αυτή στο Τουρκικό άρμα, με ότι αυτό συνεπάγεται. 
 
Ας δούμε τα μέχρι στιγμής δεδομένα. Το μόνο σίγουρο που γνωρίζουμε είναι ότι στην πρώτη φάση, που ήδη υλοποιείται, το Ισραήλ αποφάσισε την τροφοδότηση της δικής του εσωτερικής αγοράς. Αυτόματα αυτό του επιτρέπει να απεμπλακεί από την εδώ και τρεις δεκαετίες συμβατική εξάρτηση του από το Αιγυπτιακό αέριο. Πρέπει εδώ να υπογραμμιστεί ότι με την Αίγυπτο και σε αντίθεση με την Τουρκία, το Ισραήλ είναι συμβατικά δεσμευμένο με μια διεθνή  συνθήκη ειρήνης. 
 
Πέραν της απεμπλοκής από την αποδεδειγμένα επισφαλή αιγυπτιακή εξάρτηση, η διάθεση του υγραερίου στην εσωτερική αγορά παρέχει στο Ισραήλ ένα τρομακτικό βιομηχανικά  συγκριτικό διεθνές πλεονέκτημα. Εδώ μπορούμε να κάνουμε έναν άμεσο συσχετισμό με την Κύπρο. Σε τελική ανάλυση, και αν η Κύπρος στριμωχθεί από παντού και παραμείνει χωρίς διεθνείς επιλογές, διατηρεί την δική της τελική επιλογή να διαθέσει το αέριο της στην Κυπριακή αγορά και μόνο. Άμεσα και έμμεσα κάτι τέτοιο μπορεί  να αυξήσει τα δεδομένα της Κυπριακής οικονομίας με ένα ποσό της τάξης των 10 δις ευρώ τουλάχιστον ετησίως. Μπορεί δηλαδή να μηδενιστούν όλα τα ενεργειακά κόστη της κυπριακής οικονομίας και κοινωνίας. Και με τον υφιστάμενο ενεργειακό πλούτο της Κύπρου, αυτό μπορεί να διαρκέσει… εσαεί. Είναι αυτό ένα πραγματικά ασύγκριτο στρατηγικό πλεονέκτημα το οποίο πρέπει να μελετηθεί. 
 
 Επανέρχομαι στο Ισραήλ. Είναι πραγματικά τρομακτικά τα συμφέροντα , κρατικά και ιδιωτικά που σπρώχνουν για διάθεση του Ισραηλινού αερίου μέσω Τουρκίας και εξίσου τρομακτική είναι η συντονισμένη καταιγιστική προπαγάνδα υπέρ της επιλογής αυτής. 
 
Στη βάση των παραδοχών που προανέφερα, της υψηλής ,δηλαδή, στρατηγικής του Ισραήλ για μη εξάρτηση από τρίτους σε υπαρξιακά και ζωτικά ζητήματα, εκτιμώ και τολμώ να προβλέψω ότι η Ιερουσαλήμ δεν  πρόκειται να βάλει όλα τα αυγά της στο όποιο Τουρκικό καλάθι. Δεν πρόκειται δηλαδή να κατασκευαστεί ο περιβόητος και πολυσυζητημένος αγωγός από τα Ισραηλινά κοιτάσματα προς την Τουρκία. Ισραηλινό υγραέριο θα καταλήγει στη Τουρκική αγορά αλλά σε υγροποιημένη μορφή. Έτσι το Ισραήλ διασφαλίζει τις επιλογές του. 
 
Επιπλέον, όσοι παρακολουθούν στοιχειωδώς την παγκόσμια ενεργειακή αγορά γνωρίζουν ότι είναι οι ασιατικές αγορές που αυξητικά κυριαρχούν στη ζήτηση ενέργειας. Η πιο στρατηγικά ορθή κίνηση του Ισραήλ είναι να διαθέσει το αέριο του σε υγροποιημένο μορφή προς την Ασία. Πρακτικά αυτό σημαίνει κατασκευή ενός αγωγού από τα μεσογειακά παράλεια του Ισραήλ προς το λιμάνι Ε΄ι΄λάτ στην Ερυθρά θάλασσα και την κατασκευή εκεί σταθμού υγροποίησης. 
 
Τέλος εκτιμώ ότι, επειδή το Ισραήλ επιδιώκει να αυξήσει την επιρροή του προς την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα παίξει με την Κύπρο υποστηρίζοντας την κατασκευή σταθμού υγροποίησης στην Κυπριακή επικράτεια. Και ακριβώς επειδή η Κύπρος βρίσκεται σε δυσμενέστατη κατάσταση, θα μπορεί το Ισραήλ να εξασφαλίσει πλεονεκτικούς όρους και μάλιστα με ένα κράτος που αποδεδειγμένα μπορεί να έχει φιλικές σχέσεις και  πολιτισμένο διάλογο. Αυτά σε αντίθεση με την Τουρκία. 
 
 Η μόνη σοβαρότατη επιφύλαξη που έχω στο ζήτημα αυτό είναι κατά πόσο θα συνεχίσει να υφίσταται το σημερινό Κυπριακό κράτος, με το οποίο να μπορεί να συναλλάσσεται το Ισραήλ και μαζί του τα υπόλοιπα κράτη. Διότι με την αποδεδειγμένα πλέον ανικανότητα και ανεπάρκεια των πολιτικο-οικονομικών ταγών της Κύπρου και με την εξουσία πλέον στα χέρια των θιασωτών κρατοκτώνων σχεδίων τύπου Ανάν, ο Νίκος Αναστασιάδης μπορεί να καταντήσει ο τελευταίος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μπορεί να περάσει δηλαδή στην ιστορία ως ο άνθρωπος που προήδρευσε της ολικής καταστροφής του τόπου  και του Ελληνισμού της Κύπρου. Εκεί πραγματικά ο Δημήτρης Χριστόφιας θα τον έχει ξεγελάσει. 
 
* Ο Μάριος Ευρυβιάδης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο 
 
<a href="http://www.e-afipnisi.gr/">πηγή</a>

Πού το πάει το Ισραήλ

Του Μάριου Ευρυβιάδη.* Για την Κύπρο οι αποφάσεις που θα πάρει σύντομα το Ισραήλ για το ζήτημα της χρήσης και διάθεσης του ενεργειακού το...

Διαβάστε την συνέχεια

Μιχάλης Ιγνατίου: Η υποκρισία περισσεύει η Ευρωζώνη κινδυνεύει…

Ellada simera 0 Ευρώπη, οικονομία, Πολιτική 18:47

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.e-afipnisi.gr/img/73a69a5c77a7d23172e54d7ce07a638ekipros-ipokrisia.jpg500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/73a69a5c77a7d23172e54d7ce07a638ekipros-ipokrisia.jpg500.jpg" /></a></div>
 
Του Μιχάλη Ιγνατίου. 
 
Οι πρόσφατες αποφάσεις της Ευρωζώνης για την Κύπρο, δεν υπονόμευσαν μόνο την κυπριακή οικονομία αλλά κινδυνεύουν να στραφούν ενάντια στο οικοδόμημα της Ευρώπης. Δεν είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι για 5,8 δις ευρώ θυσιάστηκε μία οικονομία, η οποία για πολλά χρόνια, και μετά την εισβολή του 1974, αν και με δυσκολία ανέκαμψε, αναδιατάχθηκε και κατάφερε να προσφέρει στον κυπριακό λαό ευημερία και ανάπτυξη. 
 
Η αποσταθεροποίηση της κυπριακής οικονομίας δεν οφείλεται, όπως υποστηρίζουν μερικοί ανεγκέφαλοι αναλυτές, στο ότι η Κύπρος έχει υπερτροφικό τραπεζικό τομέα. Γιατί και άλλες χώρες της Ευρωζώνης έχουν περισσότερο υπερτροφικό χρηματοπιστωτικό τομέα απ’ ότι η Κύπρος. Για παράδειγμα στο Λουξεμβούργο είναι 25 φορές από το ΑΕΠ της χώρας, της Μάλτας 7,6 φορές, ενώ ο μέσος όρος της Ενωσης είναι 3,5 φορές. 
 
Το δεύτερο σαθρό επιχείρημα πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η απαράδεκτη απόφαση της Ευρωζώνης, είναι ότι σε αντίθεση με τις άλλες χώρες, που έχουν υπερτροφικό χρηματοπιστωτικό τομέα και δεν ζήτησαν χρηματοδοτική στήριξη από την Ευρωζώνη, η Κύπρος βρέθηκε στην ανάγκη και τη δυσάρεστη θέση να παρακαλέσει για τη συνδρομή των Ευρωπαίων. Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι και στην περίπτωση της Ιρλανδίας, όταν ξέσπασε η τραπεζική κρίση, η Ευρωζώνη στήριξε το ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα παρέχοντας βοήθεια στην κυβέρνηση της χώρας για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες της, χωρίς «κούρεμα» των καταθέσεων. Και μάλιστα όταν οι ιρλανδικές τράπεζες είχαν κατηγορηθεί για υπερβολική έκθεση σε τοξικά μόλογα που προκάλεσαν και την κρίση του τραπεζικού συστήματος στην Ιρλανδία. 
 
Στην περίπτωση της Κύπρου, οι τράπεζες της δεν είχαν εκτεθεί σε τοξικά ομόλογα, παρά μόνο σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, που πριν το κούρεμα τους θεωρούνταν αξιόπιστα από τις αγορές, Παρ’ όλα αυτά, η Ευρωζώνη αρνήθηκε να ανακεφαλαιοποιήσει άμεσα τις κυπριακές τράπεζες που υπέστησαν ζημιές 4 και πλέον δισεκ.. από το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων και επέβαλε για πρώτη φορά στους καταθετες να υποστούν σημαντικές ζημιές στις καταθέσεις τους. Ταυτόχρονα ζήτησε να εκκαθαριστεί μία εκ των δύο μεγάλων κυπριακών τραπεζών που αποτελούσε για πολλά χρόνια ένα από τους δύο οικονομικούς πνεύμονες της κυπριακής οικονομίας. Πρέπει επίσης να υπογραμμιστεί ότι και στην περίπτωση της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, η ανακεφαλαιοποίηση έγινε μέσα από τις κυβερνήσεις και όχι με «κούρεμα» των καταθέσεων. Γιατί λοιπόν εφαρμόστηκαν δύο μέτρα και δύο σταθμά σττις περιπτώσεις αυτές. 
 
Μήν μπορώντας να απαντήσουν στις αντιφάσεις, οι Ευρωπαίοι ειδήμονες στοχοποίησαν την Κύπρο ως κέντρο ξεπλύματος βρώμικου χρήματος όπως έπραξαν και στην περίπτωση της Ελλάδας, την οποία χαρακτήρισαν ως χώρα τεμπέληδων και ανικάνων με την συνδρομή και του τότε πρωθυπουργού. 
 
Μήπως αυτοί οι ειδήμονες δεν βλέπουν γύρω τους; Δεν βλέπουν τα τραπεζικά σκάνδαλα που ξέσπασαν από το 2007 με τα τοξικά δάνεια των τραπεζών, με τις περιπτώσεις τραπεζών που ξεπλένουν βρώμικο χρήμα όπως η HSBC που πρόσφατα καταδικάστηκε να πληρώσει 700 εκ. δολάρια πρόστιμο για ξέπλυμα χρήματος από ναρκωτικά; Και τί να πει κανείς για την Ντόϊτσε Μπάνκ που χάρις στις αμερικανικές αρχές προέκυψε ότι έχει αποκρύψει ζημιές 12 δις. ευρώ; Τα σκάνδαλα των τραπεζών στην Ευρωζώνη και παγκοσμίως είναι καθημερινά. 
 
Είναι υποκρισία να διατείνεται κανείς ότι μόνο στην Κϋπρο υπήρχε ξέπλυμα χρήματος και όχι στη Γερμανία, στο Λουξεμβούργο, στη Μάλτα αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Αδιαφορώντας για τη ζημιά που θα προκαλέσει αυτή η απόφαση, κυρίως λόγω του κλονισμού της εμπιστοσύνης των καταθετών απέναντι στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες θέλησαν να τιμωρήσουν μία μικρή χώρα με περιορισμένο συστημικό κίνδυνο αποδυναμώνοντας την οικονομικά αλλά και πολιτικά προκειμένου να της επιβάλουν ευκολότερα τις απαιτήσεις τους σε ότι αφορά το οικονομικό μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσει η Κύπρος και τους «συμβιβασμούς» που πρέπει να κάνει με την εισβολέα Τουρκία. 
 
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα πλέον τα αποθέματα υδρογονανθράκων της Κύπρου θα αποτελέσουν τη λεία ευρωπαϊκών ίσως και τουρκικών συμφερόντων, μιάς που αποδείχθηκε περίτρανα ότι η Ρωσία δεν είναι διατεθειμένη να θυσιάσει τα γενικότερα συμφέροντά της με τη Γερμανία, προκειμένου να στηρίξει την Κύπρο. 
 
<a href="http://www.mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Μιχάλης Ιγνατίου: Η υποκρισία περισσεύει η Ευρωζώνη κινδυνεύει…

Του Μιχάλη Ιγνατίου. Οι πρόσφατες αποφάσεις της Ευρωζώνης για την Κύπρο, δεν υπονόμευσαν μόνο την κυπριακή οικονομία αλλά κινδυνεύουν ν...

Διαβάστε την συνέχεια

Για κίνδυνο ολοκαυτώματος στην Ευρώπη μίλησε ο Γκιουλ

Ellada simera 0 Τουρκία 18:44

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.e-afipnisi.gr/img/59c3d64cb01cd5ad7fd25246d81a55ffgul-olokautwma.jpg500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/59c3d64cb01cd5ad7fd25246d81a55ffgul-olokautwma.jpg500.jpg" /></a></div>
 
Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια οι Τούρκοι: Και πρεσβεύουν την πολυπολιτισμικότητα της παγκόσμιας διαπλοκής και προωθούν παράλληλα τις δικές τους επιδιώξεις, δηλαδή να παρουσιάζονται ως προστάτες των απανταχού μουσουλμάνων. Αυτό θα πει πολιτική την σημερινή εποχή. Να διαβλέπει μια χώρα τα σχέδια των παγκοσμιοποιητών και να προσπαθεί να ταιριάξει τα δικά της συμφέροντα σ’ αυτό το πλαίσιο. 
 
Συγκεκριμένα ο Γκιουλ, κατά την ομιλία του σε διεθνές συμπόσιο με θέμα «Μετανάστευση, πολυπολιτισμικότητα και το Ισλάμ στην Ευρώπη», απηύθυνε προειδοποίηση προς τις ευρωπαϊκές χώρες ότι θα βρεθούν αντιμέτωπες με νέες τραγωδίες και μαζικές σφαγές (!) εάν, όπως είπε, εξακολουθήσει να αποτυγχάνει να αγκαλιάσει την ανεκτικότητα απέναντι σε διαφορετικούς πολιτισμούς και θρησκείες! Όχι σαν την Τουρκία που «σέβεται» την διαφορετικότητα στα εδάφη της. Ακόμα να αναγνωριστούν οι γενοκτονίες εις βάρος εθνών μεταξύ των οποίων και οι Έλληνες. 
 
Όπως τόνισε ο Γκιουλ, το Ισλάμ και οι μετανάστες αποτελούν μια πραγματικότητα στην Ευρώπη εδώ και αιώνες. «Εφόσον η ευρωπαϊκή ήπειρος δεν προσεγγίσει τις μειονότητες, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη θρησκεία, τότε είναι πολύ πιθανό να δούμε νέα ολοκαύτωματα και περιστατικά που παραπέμπουν στη Σρεμπρένιτσα», επεσήμανε. 
 
Λέξεις της μόδας όπως «ρατσισμός» και «έλλειψη ανοχής απέναντι σε διαφορετικούς πολιτισμούς και τον τρόπο ζωής  τους» δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το λεξιλόγιο του Γκιουλ. 
 
<a href="http://www.e-afipnisi.gr/">πηγή</a>

Για κίνδυνο ολοκαυτώματος στην Ευρώπη μίλησε ο Γκιουλ

Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια οι Τούρκοι: Και πρεσβεύουν την πολυπολιτισμικότητα της παγκόσμιας διαπλοκής και προωθούν παράλληλα τις δικές τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι είχε σχεδιάσει ο Κισινγκερ από το 1983 για την ελληνική κρίση, τα κοιτάσματα και τις γερμανικές αποζημιώσεις!!

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ευρώπη, οικονομία 17:02

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/59c3d64cb01cd5ad7fd25246d81a55ffkissinger.jpg500.jpg" /></div>
 
 
 
Απόρρητη έκθεση της Μοσαντ από ιδιωτική συνομιλία του Χένρυ Κίσινγκερ σε εκπροσώπους της γερμανικών εβραϊκών συναγωγών, κατά την επίσημη επίσκεψη του στη Γερμανία (1983) 
μετάφραση από το αγγλικό κείμενο (το πρωτότυπο ακολουθεί) 
 
“Στις αρχές του 21ου αιώνα το Ισραήλ πρέπει να ελέγχει όλα τα ενεργειακά κοιτάσματα της Αν. Μεσογείου. Από τους συνδικαιούχους μόνο με την Τουρκία πρέπει να διαπραγματευτεί και στην ανάγκη να παραχωρήσει ένα μέρος. Οι Αραβικές χώρες της Μέσης Ανατολής θα είναι απασχολημένες σε εμφύλιες συρράξεις. Η Ελλάδα και η Κύπρος θα μαστίζονται από δρομολογημένη οικονομική κρίση. Η μόνη παρηγοριά για τους Ελληνες ίσως να είναι η δικαίωση τους για την αποπληρωμή των Γερμανικών αποζημιώσεων από το β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Σε αυτή τη δικαστική διεκδίκηση τους πρέπει να τους στηρίξουμε, για να τρωθεί η οικονομική επανάκαμψη και το γόητρο της, πάντοτε επικίνδυνης για μας, Γερμανίας” 
 
Απόρρητη έκθεση της Μοσαντ από ιδιωτική συνομιλία του Χένρυ Κισινγκερ σε εκπροσώπους της γερμανικών εβραϊκών συναγωγών, κατά την επίσημη επίσκεψη του στη Γερμανία (1983) 
 
το πρωτότυπο κείμενο 
 
At the beginning of the 21st century, Israel must succeed in the integral control of the energy deposits, which exist in the maritime area of the East Mediterranean. Concerning the future exploiters, Israel should negotiate only with Turkey and, if circumstances make it necessary, yield to Turkey parts of the deposits. Arab nations in the Middle East will be locked on the vicious circle of civil wars. Greece and Cyprus, will be confronted with directed economic crisis. The only consolation for the Greek people might be receiving the long over due WWII German compensations. In this demanding judiciary struggle, Greece deserve our full support, in order to make vulnerable the ever dangerous for us German prestige, and its economic, future reconstruction. 
 
(CONFIDENTIAL ESSAY, GERMANY, 1983) 
 
<a href="http://www.e-afipnisi.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τι είχε σχεδιάσει ο Κισινγκερ από το 1983 για την ελληνική κρίση, τα κοιτάσματα και τις γερμανικές αποζημιώσεις!!

Απόρρητη έκθεση της Μοσαντ από ιδιωτική συνομιλία του Χένρυ Κίσινγκερ σε εκπροσώπους της γερμανικών εβραϊκών συναγωγών, κατά την επίσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Υπόθεση Μαγκνίτσκι: Πόλεμος ανακοινώσεων μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ και οι ανεπιθύμητοι

Ellada simera 0 κόσμος 16:07

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://webpic.chinareviewnews.com/upload/201206/21/102147007.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://webpic.chinareviewnews.com/upload/201206/21/102147007.jpg" /></a></div>
 
Σε σοβαρή κρίση στις σχέσεις τους οδηγούνται ΗΠΑ και Ρωσία με πόλεμο ανακοινώσεων και μέτρα απαγόρευσης εισόδου πολιτών αλλά και πάγωμα περιουσιακών στοιχείων/ 
Αιτία για αυτή την  επιδείνωση των σχέσεων η γνωστοποίηση εκ μέρους των ΗΠΑ της σύνταξης  «μαύρης λίστας» η οποία περιέχει άτομα τα οποία, σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο  σχετίζονται με παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Ρωσία. 
Αφορμή για την αμερικανική αυτή στάση η υπόθεση του Ρώσου δικηγόρου Sergei Magnitsky ο οποίος βρέθηκε νεκρός σε ρωσική φυλακή το 2009 αφού πρώτα είχε ισχυριστεί ότι είχε αποκαλύψει μεγάλες φορολογικές απάτες από Ρώσους επισήμους. 
Στις 14 Δεκεμβρίου του  2012 ο Αμερικανός πρόεδρος Barack Obama υπέγραψε νόμο ( the Magnitsky act) σύμφωνα με τον οποίο οι ΗΠΑ απαγορεύουν την είσοδο και προχωρούν σε πάγωμα κεφαλαίων σε όσα άτομα σχετίζονται με το θάνατο του Ρώσου δικηγόρου. Η λίστα με τα ονόματα δημοσιοποιήθηκε στις 12 Απριλίου και περιλαμβάνει 18 άτομα (1) τα οποία τίθενται στις τιμωρητέες διατάξεις του νόμου Magnitsky. 
Ο  Sergey Magnitsky δικηγόρος στο επάγγελμα εργαζόταν για μια βρετανική επενδυτική εταιρεία την Hermitage Capital η οποία είχε εμπλακεί σε μεγάλο σκάνδαλο φοροδιαφυγής. Ο Magnitsky ισχυριζόταν ότι μια ομάδα Ρώσων επισήμων βρισκόταν πίσω από την υπεξαίρεση συνελήφθη όμως με την κατηγορία της συνενοχής στη φοροδιαφυγή. 
Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα ο Ρώσος δικηγόρος πέθανε στη φυλακή από καρδιακή προσβολή αναμένοντας τη δίκη του.  Οι υποστηρικτές του ισχυρίζονται πως βασανίστηκε για να του αποσπάσουν την ομολογία του με αντάλλαγμα να αποσύρουν τις κατηγορίες εναντίον του. Το Μάρτιο του 2013 η υπόθεση του θανάτου έκλεισε εξαιτίας έλλειψης στοιχείων αναφορικά με εγκληματική ενέργεια η οποία μπορεί να σχετιζόταν με το θάνατό του. 
Παράλληλα το Κογκρέσο συνέταξε μια ακόμη λίστα έξι ατόμων τα οποία υποτίθεται ότι σχετίζονται με την υπόθεση την οποία όμως δεν έχει δημοσιοποιήσει επιβάλλοντας την «ποινή» απαγόρευσης εισόδου στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τον αμερικανικό Τύπο στα άτομα αυτά περιλαμβάνονται ανώτατοι Ρώσοι κρατικοί λειτουργοί του υπουργείου Εσωτερικών, εισαγγελείς, δικαστές, διευθυντές φυλακών μέχρι και αξιωματούχοι του ρωσικού υπουργείου Οικονομικών αρμόδιοι για φορολογικές υποθέσεις! 
Μάλιστα, χωρίς να διευκρινίζεται σε ποια λίστα, υπάρχουν ονόματα Ρώσων οι οποίοι αν και δεν σχετίζονται με την υπόθεση του Ρώσου δικηγόρου, σχετίζονται με άλλες υποθέσεις παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τσετσενία, ή με τη δολοφονία το 2004 του Paul Klebnikov εκδότη της ρωσικής έκδοσης του περιοδικού Forbes. 
Η αντίδραση της Ρωσίας ήταν άμεση. 
Η Μόσχα δημοσιοποίησε εχθές το βράδυ λίστα με 18  ονόματα Αμερικανών πολιτών στους οποίους απαγορεύθηκε η είσοδος στη χώρα με την κατηγορία της παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 
Ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Aleksandr Lukashevich αναφερόμενος στην λίστα Magnitsky δήλωσε πως η κίνηση αυτή των ΗΠΑ «είναι ένα σοβαρό πλήγμα στην στις διμερείς σχέσεις αλλά και στην αμοιβαία εμπιστοσύνη που θα έπρεπε να υπάρχει μεταξύ των δύο των χώρων» και συνέχισε λέγοντας: 
«Θα θέλαμε πιο ειδικά να σημειώσουμε πως και σε αντίθεση με την αμερικανική λίστα η δική μας λίστα περιλαμβάνει άτομα τα οποία σχετίζονται με παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως τα βασανιστήρια και η παράνομη κράτηση στις φυλακές του Guantanamo Bay συλλήψεις και απαγωγές Ρώσων πολιτών σε τρίτες χώρες, και η παραβίαση στοιχειωδών δικα9ιωμάτων τους». 
Τέλος ο Lukashevich πρόσθεσε: 
«Ο πόλεμος με τις λίστες δεν είναι δική μας επιλογή πρέπει όμως να απαντήσουμε σε ένα ανοικτό εκβιασμό. Έχει έρθει η ώρα για τους πολιτικούς στην Ουάσιγκτον να αντιληφθούν ότι το κρίσιμο σχέσεων με μια χώρα σαν την Ρωσία βασισμένο στο πνεύμα του πατερναλισμού και της δικτατορίας είναι μια απέλπιδα προσπάθεια» 
Στις δηλώσεις του εκπροσώπου του ρωσικού υπουρεγείου Εξωτερικών απάντησε το State Department: «Όπως έχουμε πει πολλές φορές στο παρελθόν, η ορθή αντιμετώπιση από τη Ρωσία στην διεθνή κατακραυγή για το θάνατο του Sergey Magnitsky θα ήταν η η διενέργεια μιας σωστής έρευνας και όσοι είναι υπεύθυνοι για το θάνατό του να συλληφθούν, αντί να αναλώνεται σε ισοσκελισμένα  αντίποινα». 
Η ρωσική λίστα των ανεπιθύμητων στη Ρωσία Αμερικανών περιέχει 4 άτομα με την κατηγορία της «νομιμοποίησης βασανιστηρίων και επ΄ αόριστο κράτησης φυλακισμένων» γνωστή και ως λίστα Guantanamo και 14 άτομα με την κατηγορία «της ανάμιξης Αμερικανών επισήμων σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παραβίασης της ελευθερίας Ρώσων πολιτών στο εξωτερικό». 
Αμερικανοί πολίτες οι οποίοι σχετίζονται με παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων 
1) David Spears Addington, Chief of Staff to Vice President Dick Cheney (2005-2009) 
2) John Choon Yoo, Assistant US Attorney General in the Office of Legal Counsel, Department of Justice (2001-2003) 
3)  Geoffrey D. Miller, retired US Army Major General, commandant of Joint Task Force Guantanamo (JTF-GTMO), the organization that runs the Guantanamo Bay detention camps (2002-2003) 
4) Jeffrey Harbeson, US Navy officer, commandant of Joint Task Force Guantanamo (JTF-GTMO), the organization that runs the Guantanamo Bay detention camps (2010-2012) 
Αμερικανοί πολίτες οι οποίοι σχετίζονται με παραβιάσεις των προσωπικών ελευθεριών Ρώσων πολιτών στο εξωτερικό 
5) Jed Saul Rakoff, Senior US District Judge for the Southern District of New York 
6) Preetinder S. Bharara, US Attorney for the Southern District of New York 
7) Michael J. Garcia, former US Attorney for the Southern District of New York 
8) Brendan R. McGuire, Assistant US Attorney 
9) Anjan S. Sahni, Assistant US Attorney 
10) Christian R. Everdell, Assistant US Attorney 
11) Jenna Minicucci Dabbs, Assistant US Attorney 
12) Christopher L. Lavigne, Assistant US Attorney 
13) Michael Max Rosensaft, Assistant US Attorney 
14) Louis J. Milione, Special Agent, US Drug Enforcement Administration 
15) Sam Gaye, Senior Special Agent, US Drug Enforcement Administration 
16) Robert F. Zachariasiewicz, Special Agent, US Drug Enforcement Administration 
17) Derek S. Odney, Special Agent, US Drug Enforcement Administration 
18) Gregory A. Coleman, Special Agent, US Federal Bureau of Investigation 
Η λίστα Magnitsky με τους Ρώσους πολίτες 
BOGATIROV, Letscha (a.k.a. BOGATYREV, Lecha; a.k.a. BOGATYRYOV, Lecha); DOB 14 Mar 1975; POB Atschkoi, Chechen Republic, Russia (individual) [MAGNIT]. 
DROGANOV, Aleksey O.; DOB 11 Oct 1975; POB Lesnoi Settlement, Pushkin Area, Moscow Region, Russia (individual) [MAGNIT]. 
DUKUZOV, Kazbek; DOB 1974; POB Urus-Martan District, Chechen Republic, Russia (individual) [MAGNIT]. 
KARPOV, Pavel; DOB 27 Aug 1977; POB Moscow, Russia (individual) [MAGNIT]. 
KHIMINA, Yelena; DOB 11 Sep 1953; POB Moscow, Russia (individual) [MAGNIT]. 
KOMNOV, Dmitriy; DOB 17 May 1977; POB Kashira Region, Moscow, Russia (individual) [MAGNIT]. 
KRIVORUCHKO, Aleksey (a.k.a. KRIVORUCHKO, Alex; a.k.a. KRIVORUCHKO, Alexei); DOB 25 Aug 1977; POB Moscow Region, Russia (individual) [MAGNIT]. 
KUZNETSOV, Artem (a.k.a. KUZNETSOV, Artyom); DOB 28 Feb 1975; POB Baku, Azerbaijan (individual) [MAGNIT]. 
LOGUNOV, Oleg; DOB 04 Feb 1962; POB Irkutsk Region, Russia (individual) [MAGNIT]. 
PECHEGIN, Andrey I.; DOB 24 Sep 1965; POB Moscow Region, Russia (individual) [MAGNIT]. 
PODOPRIGOROV, Sergei G.; DOB 08 Jan 1974; POB Moscow, Russia (individual) [MAGNIT]. 
PROKOPENKO, Ivan Pavlovitch; DOB 28 Sep 1973; POB Vinnitsa, Ukraine (individual) [MAGNIT]. 
SILCHENKO, Oleg F.; DOB 25 Jun 1977; POB Samarkand, Uzbekistan (individual) [MAGNIT]. 
STASHINA, Yelena (a.k.a. STASHINA, Elena; a.k.a. STASHINA, Helen); DOB 05 Nov 1963; POB Tomsk, Russia (individual) [MAGNIT]. 
STEPANOVA, Olga G.; DOB 29 Jul 1962; POB Moscow, Russia (individual) [MAGNIT]. 
TOLCHINSKIY, Dmitri M. (a.k.a. TOLCHINSKY, Dmitry); DOB 11 May 1982; POB Moscow, Russia (individual) [MAGNIT]. 
UKHNALYOVA, Svetlana (a.k.a. UKHNALEV, Svetlana; a.k.a. UKHNALEVA, Svetlana V.); DOB 14 Mar 1973; POB Moscow, Russia (individual) [MAGNIT]. 
VINOGRADOVA, Natalya V.; DOB 16 Jun 1973; POB Michurinsk, Russia (individual) [MAGNIT]. 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Υπόθεση Μαγκνίτσκι: Πόλεμος ανακοινώσεων μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ και οι ανεπιθύμητοι

Σε σοβαρή κρίση στις σχέσεις τους οδηγούνται ΗΠΑ και Ρωσία με πόλεμο ανακοινώσεων και μέτρα απαγόρευσης εισόδου πολιτών αλλά και πάγωμα π...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο αλαζόνας Σόιμπλε τρέμει - Οι ελληνικές αξιώσεις δεν έχουν παραγραφεί!

Ellada simera 0 Ευρώπη 16:00

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="300" src="http://images.exelixeis.gr/2012/07/%CE%92%CF%8C%CE%BB%CF%86%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B3%CE%BA-%CE%A3%CF%8C%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%B5-H-%CE%95%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%CE%A5%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CF%8C-%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD.jpg" width="500" /></div>
 
 
Μπορεί το Βερολίνο να «το παίζει» παγερά αδιάφορο και να απορρίπτει κάθε συζήτηση για αποζημιώσεις, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν ανησυχεί για τις συνέπειες ενδεχόμενου αιτήματος. 
Σφοδρή ήταν η αντίδραση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει «καμία ελπίδα» στο θέμα και «το ζήτημα αυτό έχει ξεκαθαριστεί από καιρό». 
«Πολύ πιο σημαντικό από το να οδηγούνται οι άνθρωποι στην Ελλάδα σε εσφαλμένη κατεύθυνση, θα ήταν να τους εξηγήσει και να τους διαφωτίσει κανείς σχετικώς με τον δρόμο προς τις μεταρρυθμίσεις και να τους συνοδεύσει σε αυτή την πορεία» είπε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που χαρακτήρισε ανεύθυνες τις δηλώσεις περί διεκδίκησης αποζημιώσεων. 
Πίσω όμως από το προληπτικό «άδειασμα» της Αθήνας, κυριαρχεί ο γυμνός φόβος. Κι αυτός οφείλεται σε τρεις παράγοντες. 
- Ο πρώτος είναι ότι τυχόν αξιώσεις για αποζημιώσεις θα ανέτρεπαν την ευρωπαϊκή ατζέντα σε μια στιγμή που το Βερολίνο θέλει να επικεντρώσει όλες τις δυνάμεις στην επιτυχία των προγραμμάτων σταθερότητας και λιτότητας. 
- Ο δεύτερος είναι ότι οι αξιώσεις θα άνοιγαν αυτόματα την όρεξη και πολλών άλλων χωρών, καθώς, όπως είχε πει και πράσινος πολιτικός η Γερμανία ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση με 53 χώρες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αν εξαναγκαζόταν σε πληρωμές, αυτό θα ήταν η αιώνια χρεοκοπία της. 
- Και ο τρίτος παράγοντας είναι η «συνεπής» ασυνέπεια της ελληνικής κυβέρνησης. Οι γερμανοί πολιτικοί, έχοντας πλήρη εικόνα της αδυναμίας της, σουφρώνουν με περιφρόνηση τα χείλη τους όταν μιλούν για αυτήν, από την άλλη όμως δεν αισθάνονται ποτέ σίγουροι μαζί της. 
Αποτέλεσμα είναι να έχουν διαμορφωθεί δύο αντιθετικοί πόλοι στη Γερμανία. Ο ένας εκπροσωπείται από την Αριστερά και τάσσεται υπέρ της χωρίς όρους αναγνώρισης των ελληνικών αξιώσεων και της καταβολής «λογικών» αποζημιώσεων. 
Ο άλλος, που είναι και ισχυρότερος, στον οποίο συμμετέχουν τόσο τα κυβερνητικά κόμματα όσο και εκείνα της αντιπολίτευσης, θεωρεί το ζήτημα νομικά αστήρικτο και πολιτικά λήξαν και θέλει να το παρακάμψει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα. Το ζήτημα, όπως αναγνωρίζουν πολλοί γερμανοί πολιτικοί υπάρχει. Κι αυτό δίνει στον φόβο τους ρεαλιστικό υπόστρωμα. 
Μέτωπο κατά της Γερμανίας για το χρέος προς την Ελλάδα 
Στη δημιουργία πρωτόγνωρου μετώπου στην Ελλάδα με την προσδοκία διεκδίκησης διά της νομικής οδού «όσων μας χρωστούν οι Γερμανοί» από τον Πόλεμο, καθώς και στην αντίδραση, με προφανή διάθεση απαξίωσης των ελληνικών συμφερόντων, του γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε οδήγησε το δημοσίευμα του Βήματος για την απόρρητη έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που αφορά τις γερμανικές αποζημιώσεις. 
Το καινούριο στοιχείο είναι ότι στην απόρρητη έκθεση αναφέρεται ρητά ότι η Γερμανία πήρε από την Ελλάδα 13,5 εκατομμύρια χρυσές λίρες με τη δέσμευση ότι «θα τα επιστρέψει μετά το τέλος του πολέμου». Το ποσό αυτό δεν επιστράφηκε ποτέ ενώ στα 79 χρόνια που έχουν περάσει οι τόκοι έχουν εκτοξεύσει την οφειλή στα 60-70 δισ. ευρώ. 
Το ρεπορτάζ της εφημερίδας για την ύπαρξη της έκθεσης των 80 σελίδων η οποία παραδόθηκε από τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών κ. Χρήστο Σταϊκούρα στον υπουργό Εξωτερικών κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο, ο οποίος και την προώθησε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, δημιούργησε ένα μεγάλο διεθνές ζήτημα. 
Το πρώτο μέσο που αναμετέδωσε την είδηση ήταν η ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel», εμπλουτίζοντας μάλιστα το ρεπορτάζ με στοιχεία από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, για να ακολουθήσουν τα βρετανικά μέσα, με ιδιαίτερη έμφαση από τη συντηρητική «The Daily Telegraph», η οποία αφιέρωσε στην ιστοσελίδα της εκτενές ρεπορτάζ. 
Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό, το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα φτάνει τα 162 δισ. ευρώ: 108 δισ. ευρώ για την ανοικοδόμηση κατεστραμμένων υποδομών και 54 δισ. ευρώ (σ.σ. τόσο το υπολογίζουν οι γερμανοί) για το κατοχικό δάνειο που αναγκάστηκε να δώσει η ελληνική κυβέρνηση την περίοδο 1942 – 1944. 
Μετά το «Der Spiegel», που αναδημοσίευσε το άρθρο, την Τρίτη και η «The Daily Telegraph» δημοσίευσε στην ηλεκτρονική της έκδοση κείμενο του Αμπροζ Εβανς-Πρίτσαρντ με τίτλο «Μεγάλες πολεμικές απαιτήσεις από την Ελλάδα κατά της Γερμανίας εκρήγνυνται σαν ωρολογιακή βόμβα», στο οποίο γίνεται εκτενής αναφορά στις πληροφορίες που έφερε στο φως «Το Βήμα» για το πόρισμα της επιτροπής εμπειρογνωμόνων που εξετάζει κατ’ εντολή του υπουργείου Οικονομικών πιθανή αξίωση καταβολής αποζημιώσεων από τη Γερμανία. 
Το άρθρο φιγουράρει μάλιστα ανάμεσα στα δέκα πιο αναγνωσμένα κείμενα της εφημερίδας, ενώ έχει προκαλέσει και το ενδιαφέρον του κοινού, αφού κατέχει την πρώτη θέση των περισσότερο σχολιασμένων δημοσιευμάτων με πάνω από 1.200 σχόλια αναγνωστών, τα περισσότερα επικριτικά για τους Γερμανούς, αλλά και πολλά καυστικά σχόλια για τις ελληνικές διεκδικήσεις. 
Το άρθρο της «The Daily Telegraph» σχολιάζει τη χρονική στιγμή κατά την οποία η ελληνική Πολιτεία επέλεξε να ρίξει φως στο συγκεκριμένo θέμα, ενώ αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η «έκθεση θα εκληφθεί από τους γερμανούς αξιωματούχους ως μία μορφή ηθικού εκβιασμού, καθώς συνεχίζονται οι σκληρές διαπραγματεύσεις για το πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα από την τρόικα». 
Οι διαστάσεις του θέματος προκάλεσαν όπως είδαμε και νωρίτερα την αντίδραση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αλλά και του υπουργού Εξωτερικών, Δημήτρη Αβραμόπουλου, ο οποίος ενημέρωσε τον Κάρολο Παπούλια λέγοντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει κανένας συσχετισμός ανάμεσα στις μεταρρυθμίσεις που γίνονται στην Ελλάδα και στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων. 
Με το μέτωπο κατά Σόιμπλε τάχθηκε όμως και το ΠΑΣΟΚ το οποίο δια της εκπροσώπου του, Φώφης Γεννηματά δήλωσε ότι η χώρα μας δεν πρόκειται να απεμπολήσει τα δικαιώματά της και ότι η ελληνική κυβέρνηση συγκεντρώνει στοιχεία, εργάζεται συστηματικά και θα ασκήσει τα δικαιώματά της όποτε το κρίνει αυτή. 
Πόσο αξίζουν σήμερα οι 13,5 εκατομμύρια χρυσές λίρες 
Η οφειλή της Γερμανίας από το «αναγκαστικό» δάνειο που υποχρεώθηκε να δώσει η Ελλάδα στα στρατεύματα κατοχής ήταν 13,5 εκατ. χρυσές λίρες που χαρακτηρίστηκαν «άτοκες πιστώσεις» με τη ρητή δέσμευση ότι θα επιστραφούν μετά το τέλος του πολέμου. Σήμερα, 79 χρόνια μετά, μαζί με τους τόκους, ανέρχεται σε 60-70 δισ. ευρώ. 
«Δεν έχουν παραγραφεί οι ελληνικές αξιώσεις» 
Την άποψη ότι δεν έχουν παραγραφεί οι ελληνικές αξιώσεις εκφράζει ο γερμανός καθηγητής Δημοσίου Δικαίου Νόρμαν Πέεχ, ο οποίος τονίζει επίσης ότι η συμφωνία του Λονδίνου ήταν ένα είδος μορατόριουμ για τα γερμανικά χρέη που δεν αναίρεσε, απλώς ανέβαλε την αποπληρωμή τους. 
Θεωρεί ακόμη ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να διακηρύξει δημόσια ότι οι ελληνικές αξιώσεις είναι θεμιτές και ότι θα πρέπει να γίνουν αντικείμενο διαπραγματεύσεων με το Βερολίνο. Έτσι θα μπορούσε να παρακάμψει και τη χρονοβόρα δικαστική οδό. 
«Το 1953 είχε συμφωνηθεί στο Λονδίνο να τεθούν στο “ψυγείο” τέτοιες αξιώσεις ως τη μέρα που θα συνομολογηθεί ένα Σύμφωνο Ειρήνης. Ένα τέτοιο Σύμφωνο δεν υπήρξε ονομαστικά, αλλά η γενική άποψη είναι ότι το Σύμφωνο 2+4 που υπογράφηκε το 1990 από τα δύο τότε γερμανικά κράτη και τις νικήτριες δυνάμεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, Βρετανία, Γαλλία) υπέχει ακριβώς θέση Συμφώνου Ειρήνης. Από τότε “αποψύχθηκαν” πάλι οι αξιώσεις. Και δεδομένου ότι ως σήμερα έχουν περάσει μόλις 23 χρόνια, οι αξιώσεις διατηρούν πλήρως την επικαιρότητά τους», τονίζει ο κ. Πέεχ ενώ στο ερώτημα αν ο δρόμος για την έγερση αξιώσεων παραμένει ανοιχτός για την Ελλάδα, απαντά: 
«Αυτό είναι ένα δύσκολο ερώτημα. Όταν πρωτοτέθηκε το θέμα σε συνάρτηση με τις αξιώσεις των θυμάτων στο Δίστομο, η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε να εκτελέσει τη θετική για τα θύματα απόφαση του δικαστηρίου και να κατάσχει γερμανικά περιουσιακά στοιχεία στην Ελλάδα. Το ίδιο έκανε για δεκαετίες σε πολιτικό επίπεδο και για τις άλλες αξιώσεις της. 
Ενδιάμεσα, τα ανώτατα διεθνή δικαστήρια απεφάνθησαν πως το γερμανικό κράτος, λόγω της αρχής της ετεροδικίας, δεν μπορεί να εγκληθεί από αλλοδαπούς. Ο δρόμος αυτός έχει κλείσει λοιπόν οριστικά για τα θύματα. Το πρόβλημα έγινε έτσι τώρα αποκλειστικά πολιτικό. Το ερώτημα είναι μόνο αν η ελληνική κυβέρνηση θα τολμήσει υπό τις σημερινές συνθήκες να θέσει παρόμοια θέματα στο Βερολίνο». 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>