Ο Ερντογάν αγωνιά για το μέλλον του και σχεδιάζει πρόωρες εκλογές – Τι αναφέρει ανάλυση του Bloomberg

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2021/03/erdogan-1-768x506-1.jpg"><img src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2021/03/erdogan-1-768x506-1-696x459.jpg" /></a><br /><br />Την ίδια ημέρα κατά την οποία ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν απέλυσε τον Νατζί Αγκμπάλ, τον τρίτο διοικητή της κεντρικής τράπεζας μέσα σε δύο χρόνια, ανακοίνωνε επίσης την αποχώρηση της Τουρκίας από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, μια συμφωνία του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των γυναικών.<br /><br />Και οι δύο αποφάσεις προκάλεσαν αμέσως διεθνή κριτική, ωστόσο όπως επισημαίνει το Bloomberg, γίνονται καλύτερα κατανοητές εάν ενταχθούν στο πλαίσιο της εσωτερικής τουρκικής πολιτικής – και συγκεκριμένα, της εκστρατείας επανεκλογής του Ερντογάν στο ύπατο αξίωμα.<div><br />Ο Ερντογάν σχεδιάζει πρόωρες εκλογές<br /><br />Η Τουρκία δεν απαιτείται να προσφύγει στις κάλπες πριν το 2023, τόσο για προεδρικές, όσο και για βουλευτικές εκλογές. Ωστόσο, ο τούρκος πρόεδρος φαίνεται να έχει αποφασίσει να πραγματοποιήσει πρόωρες εκλογές προκειμένου να αλλάξει τη δυναμική του πολιτικού τοπίου.<br /><br />Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εξηγήσει κανείς τις πρόσφατες κινήσεις του, συμπεριλαμβανομένης της απόφασης του εισαγγελέα να ζητήσει την απαγόρευση του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών (HDP).<br />Οι προοπτικές για τον Ερντογάν δεν μοιάζουν καλές: οι δημοσκοπήσεις δείχνουν σταθερή πτώση της υποστήριξης προς το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), του οποίου ηγείται. Η τελευταία έρευνα της εταιρίας δημοσκοπήσεων Research Istanbul θέτει το ποσοστό ψήφου του κυβερνώντος κόμματος κάτω από το 30% για πρώτη φορά μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες.<br /><br />Οι αριθμοί αντικατοπτρίζουν μια ολοένα και πιο εδραιωμένη πεποίθηση μεταξύ των Τούρκων ότι ο, εδώ και 18 χρόνια, ηγέτης τους εδώ είναι υπεύθυνος για κακή διαχείριση της οικονομίας. Το κατά κεφαλήν εισόδημα έχει υποχωρήσει από την κορυφή των 12.000 δοαρίων του 2013 στα 7.700 δολάρια το 2020.<br /><br />Η υπερσυγκέντρωση εξουσίας η οποία ήρθε με τη μετάβαση στο προεδρικό σύστημα το 2018 έχει μειώσει την αποτελεσματικότητα της διακυβέρνησης. Η διαδικασία λήψης αποφάσεων έχει γίνει λιγότερο προβλέψιμη, δημιουργώντας αβεβαιότητα για τους οικονομικούς παράγοντες, εντός και εκτός χώρας. Ως αποτέλεσμα, οι ιδιωτικές επενδύσεις έχουν μειωθεί, καθιστώντας πιο δύσκολο για την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη ανεργία.<br /><br />Αλλαγή του στάτους κβο<br /><br />Για να μπορέσει να επεκτείνει χρονικά την εξουσία του σε μια τρίτη δεκαετία, ο Ερντογάν πρέπει να αλλάξει το στάτους κβο – και οι αποφάσεις του οι οποίες ελήφθησαν το περασμένο Σαββατοκύριακο έχουν σχεδιαστεί για να κάνουν ακριβώς αυτό.<br /><br />Ο πρόεδρος κατηγορεί την πολιτική αύξησης επιτοκίων του πρώην κεντρικού τραπεζίτη Αγκμπάλ, η οποία οδήγησε την Τουρκία να υιοθετήσει το δεύτερο υψηλότερο ονομαστικό επιτόκιο στον ΟΟΣΑ μετά την Αργεντινή, για παρεμπόδιση της οικονομικής ανάκαμψης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας και, κατά συνέπεια, της λαϊκής υποστήριξης προς τον πρόεδρο της χώρας.<br /><br />Ο Σαχάπ Καβτσίογλου, ο νέος διοικητής της κεντρικής τράπεζας, είναι πρώην βουλευτής του κόμματός του και πιστός στην οικονομική ανορθόδοξη “ορθοδοξία” του Ερντογάν ότι τα υψηλά επιτόκια προκαλούν πληθωρισμό.<br /><br />Με έναν εύκαμπτο νέο διοικητή στο τιμόνι της κεντρικής τράπεζας, ο Ερντογάν είναι πιθανό να επιστρέψει στην επεκτατική νομισματική πολιτική, διευκολύνοντας τις συνθήκες χορήγησης τραπεζικής πίστης και τις πρακτικές δανεισμού. Κατά την άποψή του, μια τόνωση της πίστης είναι απαραίτητη για την οικονομική ανάκαμψη.<br /><br />Η αγορά κινείται σε ριζικά αντίθετη κατεύθυνση: η τουρκική λίρα και οι μετοχές βυθίστηκαν. Οι επενδυτές πιστεύουν ότι η μεγέθυνση που τροφοδοτείται από την υπερχρεώση βρίσκεται στη ρίζα των υποκείμενων τρωτών σημείων της οικονομίας και αναμένουν κύκλο υποτίμησης του νομίσματος, πληθωριστικών πιέσεων και έλλειψης στις ροές κεφαλαίων. Εάν η λίρα υποστεί έντονη πίεση, η κυβέρνηση θα “στραγγίξει” περαιτέρω τα συναλλαγματικά αποθέματά της για να την στηρίξει.<br /><br />Κατά ειρωνικό τρόπο, εξαναγκάζοντας μια αντιστροφή της νομισματικής πολιτικής και υπονομεύοντας την ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας, ο Ερντογάν πιθανόν να έχει ο ίδιος ήδη θέσει σε κίνδυνο τις προοπτικές επανεκλογής του.</div><div><br />Κλείνει το μάτι στους ακροδεξιούς ισλαμιστές<br /><br />Δεν είναι επίσης καθόλου ξεκάθαρο εάν η απόφασή του να εγκαταλείψει τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης θα δημιουργήσει ρεύμα υπέρ του. Παραδόξως, η συμφωνία ήταν αρχικά πνευματικό τέκνο της Άγκυρας. Η Τουρκία ήταν βασικός υποστηρικτής της στο Συμβούλιο της Ευρώπης και τελικά μετατράπηκε σε πολυμερή συμφωνία στη Σύνοδο Κορυφής του ευρωπαϊκού Οργανισμού, σε σύνοδο η οποία πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 2011.<br /><br />Αποσύροντας την Τουρκία από τη συμφωνία, ο πρόεδρος ελπίζει να ασκήσει πολιτική έλξη στους ακροδεξιούς ισλαμιστές, τους οποίους θεωρεί χρήσιμη δύναμη για την επανεκλογή του και οι οποίοι αντιπαθούν τη σύμβαση για τις διατάξεις που αποσκοπούν στην ενίσχυση της προστασίας του τρόπου ζωής των μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ.<br /><br />Ο Ερντογάν τελευταία επιτίθεται συστηματικά στην κοινότητα των ΛΟΑΤΚΙ σε ομιλίες του. Ωστόσο, υπήρξε μικρή δημόσια υποστήριξη στην απόσυρση από τη συμφωνία, ειδικά σε μια εποχή που η χώρα αντιμετωπίζει και πάλι δυσκολίες στην αναχαίτιση της βίας κατά των γυναικών.<br /><br />Τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας δείχνουν ότι το 38% των γυναικών στην Τουρκία υφίστανται βία από κάποιον σύντροφό τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους, σε σύγκριση με περίπου το 25% των γυναικών στην Ευρώπη. Οι αντίπαλοι του Ερντογάν θα χρησιμοποιήσουν αναμφίβολα την αποχώρησή του από τη σύμβαση στην προσπάθειά τους να αποσπάσουν γυναίκες ψηφοφόρους από τον πρόεδρο και το κόμμα του.<br /><br />Ακόμη και για έναν πολιτικό με τάση προς στρατηγικές υψηλού κινδύνου και υψηλών ανταμοιβών αντίστοιχα, αυτές οι αποφάσεις αντιπροσωπεύουν δύο μεγάλα πολιτικά στοιχήματα, και ρίσκα, για τον Ερντογάν.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ερντογάν αγωνιά για το μέλλον του και σχεδιάζει πρόωρες εκλογές – Τι αναφέρει ανάλυση του Bloomberg

Την ίδια ημέρα κατά την οποία ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν απέλυσε τον Νατζί Αγκμπάλ, τον τρίτο διοικητή της κεντρικής τράπεζας μέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Νατοϊκοί βομβαρδισμοί της Σερβίας: Σαν σήμερα ξεκίνησε η σφαγή που ντροπιάζει την Δύση

<img height="360" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2021/03/4B39DA79-73CE-4BC3-866F-59CD0FE579A5.jpeg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Οι ευθύνες της ελληνικής πλευράς και της τότε κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη</span></h3>Ένα εκπληκτικό γερμανικό τηλεοπτικό ρεπορτάζ με τίτλο <a href="https://www.youtube.com/watch?v=ljEAyryiwsg">«Ξεκίνησε με ένα ψέμα» (It begun with a lie)</a>,τον Απρίλιο του 1999, εν μέσω της εγκληματικής εκστρατείας βομβαρδισμού του ΝΑΤΟ εναντίον όσων είχαν μείνει όρθια στη Γιουγκοσλαβία, αποκάλυπτε πως ο τότε Γερμανός υπουργός Άμυνας Ρούντολφ Σαρπινγκ κατηγόρησε επανειλημμένα τη σερβική πλευρά για εγκατάσταση «στρατοπέδου συγκεντρώσεως» ναζιστικού τύπου στο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Πρίστινα, πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου της Σερβίας. Πιεσμένος από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για απόδειξη, ο Σάρπινγκ ανέφερε «μαρτυρία αυτοπτών μαρτύρων» – την οποία φυσικά δεν προσκόμισε ποτέ στη συνέχεια.<br /><br />Ένα μήνα νωρίτερα, ο ίδιος άνθρωπος, ο Σάρπινγκ δήλωνε ότι «δεν θα είχαμε αναλάβει ποτέ στρατιωτική δράση εάν δεν υπήρχε αυτή η ανθρωπιστική καταστροφή στο Κοσσυφοπέδιο, με 250.000 πρόσφυγες εντός του Κοσσυφοπεδίου και πολύ περισσότερους από 400.000 πρόσφυγες συνολικά, και με έναν αριθμό θανάτωνπου δεν είμαστε καν σε θέση να μετρήσουμε ακόμα».<br /><br />Ωστόσο, βασικές πηγές τον αντέκρουσαν. Ο ΟΑΣΕ ανέφερε «39 θανάτους σε όλο το Κοσσυφοπέδιο— πριν έρθουν τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ». Ο Χάιντς Λοκουάι, Γερμανός στρατηγός που συνδέεται με τον ΟΑΣΕ, δήλωνε ότι «το είδος της ανθρωπιστικής καταστροφής που βάσει του διεθνούς δικαίου, θα δικαιολογούσε την έναρξη των βομβαρδισμών δεν υπήρχε στο Κοσσυφοπέδιο πριν από τον πόλεμο». Και η Νόρμα Μπράουν, διπλωμάτης των ΗΠΑ με τον ΟΑΣΕ, επιβεβαίωνε: «Δεν υπήρχε ανθρωπιστική κρίση μέχρι την αρχή των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ». Όπως αναφέρει κατηγορηματικά το γερμανικό ντοκιμαντέρ, «Δεν βρέθηκε ούτε μια έκθεση για τη βία στο Κοσσυφοπέδιο από τον ΟΑΣΕ που να δείχνει τουλάχιστον μια επικείμενη ανθρωπιστική καταστροφή».<br /><br /><img src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2021/03/FB2ADE3E-C6D0-4B1B-B1E4-723725D0BA47.jpeg" /><br /><br /><div>Παρ’ όλα αυτά, και ενάντια στα πραγματικά περιστατικά, ο Γερμανός πρωθυπουργός Σρέντερ, ο Σάρπινγκ και ο υπουργός Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ και οι Γερμανοί πήραν αυτό που ήθελαν: Όχι μόνο τους βομβαρδισμούς και την μετέπειτα ραδιενεργό μόλυνση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, αλλά και την πρώτη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εμπλοκή των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων σε μια επιθετική στρατιωτική αποστολή!<br /><br />Ο εφιάλτης, αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας διήρκεσε 78 ημέρες με την ρίψη 22.000 τόνων πυραύλων, συμπεριλαμβανομένων απαγορευμένων βομβών διασποράς και πυρομαχικών απεμπλουτισμένου ουρανίου, με την ενεργό συνεργασία με μια τρομοκρατική οργάνωση, τον Αλβανικό KLA αλλά και ισλαμοφασίστες τρομοκράτες, με αποτέλεσμα χιλιάδες άμαχους και στρατιωτικούς νεκρούς και τραυματίες, τον εκτοπισμό εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων και την καταστροφή δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων σε περιουσίες και υποδομές. Μία πραγματική γενοκτονία των σέρβων του Κοσσυφοπεδίου και όχι μόνο.<br /><br />Δύο δεκαετίες μετά, η σημερινή υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Κραμπ-Καρενμπάουερ δημιουργεί έναν νέο εχθρό: «Βλέπουμε μια επιθετική, δυναμική πολιτική να προέρχεται από τη ρωσική ηγεσία», είπε, αναφερόμενη στην επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία το 2014. «Η Ρωσία δεν σέβεται το δικαίωμα αυτοδιάθεσης άλλων χωρών. Ήταν η πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που τα σύνορα άλλαξαν με τη βία»!<br /><br />Μόνο που, όπως αναφέραμε, δεν ήταν… η «πρώτη φορά». Διότι, παρά το ακόμα υπάρχον ψήφισμα 1244του ΟΗΕ , το οποίο επιβεβαιώνει την εδαφική ακεραιότητα του διαδόχου της Γιουγκοσλαβίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, της Σερβίας, εν αναμονή μιας τελικής πολιτικής διευθέτησης, η Γερμανία στέκεται υπερήφανα μεταξύ των κρατών που έχουν αναγνωρίσει τη μονομερή απόσχιση της ιστορικής νότιας επαρχίας της Σερβίας. Δηλαδή του Κοσσυφοπεδίου. Αυτό παρά το γεγονός ότι αυτή η συγκεκριμένη αλλαγή συνόρων είχε προκύψει ως αποτέλεσμα ακριβώς των βίαιων μεθόδων που υποτίθεται ότι αποδοκιμάζει τώρα η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας, ακόμη και όταν η χώρα της τις χρησιμοποίησε και επωφελήθηκε γεωπολιτικά από αυτές.<br /><br />Έχοντας όλα αυτά κατά νου, δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα πρόσφατα λόγια του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, «οι εγκέφαλοι και οι πολιτικοί αναλυτές με στενούς δεσμούς με τη γερμανική κυβέρνηση έχουν αρχίσει ανοιχτά να εργάζονται για μια νέα ανατολική πολιτική», η οποία περιλαμβάνει την κατάργηση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης με τη Ρωσία, η οποία τώρα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εχθρός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Προφανώς, οι υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων στο Βερολίνο κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι καιρός να κάνουν το επόμενο βήμα. Αφού άλλωστε έμειναν ατιμώρητοι για την σφαγή στην Σερβία.<br /><br />Έτσι, κατά την αξιολόγηση του νέου Drang nach Osten της Γερμανίας, είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε ότι η επιθετική συμπεριφορά της γερμανικής πολιτικής ελίτ δεν ξεκίνησε χθες και φυσικά δεν σχετίζεται με περιπτώσεις τύπου Navalny. Αυτό είναι ένα πρόσχημα σαν τα ανύπαρκτα σερβικά «στρατόπεδα συγκέντρωσης» στο Κοσσυφοπέδιο.<br /><br />Αντίθετα, αυτή η εγκληματική πολιτική αναπτύχθηκε μεθοδικά τη δεκαετία του 1990, κατά τη διάρκεια της βίαιης διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας και στιλβώθηκε στην εκστρατεία δαιμονοποίησης του στενότερου Γιουγκοσλαβικού Ρώσου συμμάχου, της Σερβίας. Και, ενώ τα ψέματα και οι υπερβολές των γερμανών πολιτικών ήταν κατάφωρα και θανατηφόρα όσον αφορά τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ, είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε ότι ο αρνητικός γερμανικός ρόλος σε ολόκληρη τη γιουγκοσλαβική κρίση θα μπορούσε να εντοπιστεί, ακόμη περισσότερο, μέχρι τις απαρχές της γιουγκοσλαβικής τραγωδίας.<br /><br />Όπως ανέφεραν οι New York Times τον Ιανουάριο του 1992, η Γερμανία ήταν αυτή που ώθησε τα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη να αναγνωρίσουν τη μονομερή διακήρυξη ανεξαρτησίας των αποσχιστικών δημοκρατιών Σλοβενία και Κροατία. Πότε ακριβώς ήταν που χάθηκε και το παιχνίδι με τα Σκόπια, αφού η Ελλάδα δεν άσκησε βέτο προκειμένου να τελειώσει μια και καλή η καπηλεία του ονόματος «Μακεδονία» από τότε.<br /><br />Ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας Βλάντισλαβ Γιοβάνοβιτς χαρακτήρισε το ρόλο της Γερμανίας «ιδιαίτερα αρνητικό», προσθέτοντας ότι ήταν «πολύ σοβαρό προηγούμενο να ενθαρρυνθεί η μονομερής απόσχιση σε ένα πολυεθνικό κράτος». Ακόμα και τότε, ένα σχόλιο στην κύρια εφημερίδα της Βόννης General-Anzeiger προειδοποίησε ότι «ο φόβος της γερμανικής κυριαρχίας και της ιδιοτέλειας έχει αυξηθεί»!<br /><br />Ο Carl Cavanagh Hodge το αποκάλεσε «μια από τις πιο κρημνώδεις ενέργειες στην Ευρώπη μετά τον Ψυχρό Πόλεμο» με την οποία «η κυβέρνηση της Βόννης στην πραγματικότητα απαρνήθηκε τη νομιμότητα του υπάρχοντος γιουγκοσλαβικού κράτους και πίεσε άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να κάνουν το ίδιο».<br /><br />Στο βιβλίο της «Βαλκανική Τραγωδία», η Σούζαν Γούντγουορντ κατέκρινε την «γερμανική μανούβρα» πιέσεων σε άλλα μέλη της EC να αναγνωρίσουν τη Σλοβενία και την Κροατία, και κατέληξε: «Το προηγούμενο που δημιουργήθηκε από αυτόν τον γερμανικό ελιγμό ήταν ότι η αρχή της «αυτοδιάθεσης» θα μπορούσε νόμιμα να διαλύσει πολυεθνικά κράτη, ότι η εφαρμογή της αρχής αυτής από την ΕΚ ήταν αυθαίρετη, και ότι ο πιο σίγουρος τρόπος για τους πολιτικούς που είναι αποφασισμένοι να επιτύχουν την ανεξαρτησία ήταν να υποκινήσουν έναν αμυντικό πόλεμο και να κερδίσουν διεθνή συμπάθεια και αναγνώριση».<br /><br />Θα ήταν μάλλον αφελές να πιστεύουμε ότι το γερμανικό πολιτικό κατεστημένο δεν γνώριζε τις συνέπειες των πράξεών του. Παρ’ όλα αυτά, το προπαγανδιστικό φράγμα της σχολής του Γκαίμπελς εναντίον των Σέρβων μπορούσε μόνο να αυξηθεί σε ένταση, με τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών Κλάους Κίνκελ να κραυγάζει ότι: «η Σερβία πρέπει να γονατίσει»! Μετά τη διαβόητη «σφαγή του ψωμιού» στο Σεράγεβο, στα τέλη Μαΐου του 1992, για την οποία, μαζί με τους περισσότερους άλλους Δυτικούς διπλωμάτες και ΜΜΕ, κατηγόρησε αμέσως τις Σερβοβόσνιες δυνάμεις, χωρίς στοιχεία, φυσικά.<br /><br />Στην πραγματικότητα, υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις, που εκφράστηκαν σε εμπιστευτικές εκθέσεις του ΟΗΕ, ότι οι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι «έσφαξαν τον λαό τους «προκειμένου να επιρρίψουν την ευθύνη στους Σέρβους και να εξωθήσουν σε παρέμβαση τους νικητές του Ψυχρού Πολέμου. Βολικά, η επίθεση πραγματοποιήθηκε λίγο πριν από συνάντηση πρεσβευτών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας για να εξετάσει το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων στη Σερβία.<br /><br />Σίγουρα ο Kinkel πρέπει να γνώριζε αυτές τις εκθέσεις που διέψευδαν το αφήγημα. Αλλά παρ’ όλα αυτά οργίασε. Και τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης ως επί το πλείστον ακολούθησαν. Φαινόταν ακόμη και τότε ότι η πρόσφατα επανενωμένη πολιτική τάξη της Γερμανίας έψαχνε με λαχτάρα να βρει «Ναζιστές» στο εξωτερικό για να επιδείξει τον φανατικό «εκδημοκρατισμό» της. Ειδικά αν η ετικέτα μπορούσε να καρφωθεί σε έναν από τους λαούς που υπέστησαν τις περισσότερες απώλειες στα χέρια των στρατών του Χίτλερ, τους Σέρβους!<br /><br />Εάν ο στόχος της επανενωμένης γερμανικής ελίτ ήταν από την αρχή να ανακτήσουν το καθεστώς της μεγάλης δύναμης –υπό την κάλυψη της ΕΕ, αν ήταν δυνατόν– τότε ήταν απαραίτητο όχι μόνο να αυξηθεί η δύναμη από οικονομική και στρατιωτική άποψη, αλλά και από την άποψη της «ήπιας δύναμης». Και το τελευταίο συνεπάγεται, μεταξύ άλλων, κάποια πραγματικό ή κατασκευασμένο υψηλό ηθικό ανάστημα.<br /><br />Για τις φιλοδοξίες της επανενωμένης γερμανικής ελίτ, αυτό προφανώς σήμαινε όχι μόνο διαχωρισμό από τη ναζιστική φρίκη –κάτι που η μεταπολεμική Γερμανία είχε κάνει αξιοθαύμαστα μέχρι την πτώση του Τείχους του Βερολίνου– αλλά και την ικανότητα να φορτώσει ένα παρόμοιο είδος ενοχής στους πρώην – και, όπως φαίνεται, στους μελλοντικούς αντιπάλους και στα θύματα της στο παρελθόν. Πρώτα η Σερβία, και τώρα, όλο και περισσότερο, η Ρωσία.<br /><br />Χρειάστηκε η Γερμανία σχεδόν τρεις δεκαετίες για να αισθανθεί ότι έχει αποκτήσει αρκετά υψηλό «ηθικό βάθρο» από το οποίο θα μπορούσε να αισθάνεται αρκετά σίγουρη για να ξεκινήσει την θρασύτατη, χωρίς αποδεικτικά στοιχεία εκστρατεία της.<br /><br />Είναι άλλο πράγμα για μια χώρα με το μέγεθος και τον πλούτο της Γερμανίας να αναζητήσει τη θέση που της αξίζει στον κόσμο. Και είναι κάτι άλλο όταν αυτό γίνεται με τόσο επιθετικό και ανέντιμο τρόπο, γιατί αυτό εγείρει αναπόφευκτα ερωτήματα σχετικά με τα κίνητρα . Εάν μια χώρα υπεύθυνη για δύο παγκόσμιους πολέμους τον περασμένο αιώνα ξεκινήσει μια σκόπιμη εκστρατεία ψεύδους εναντίον προηγουμένων θυμάτων της, είναι ορθό να συμπεράνουμε ότι μπορεί να μπήκε και πάλι σε κίνηση, ή σύντομα θα είναι. Χρησιμοποιώντας άλλα μέσα, αλλά με παρόμοιους στόχους.<br /><br />Οι ευθύνες της ελληνικής πλευράς και ειδικά της τότε κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη είναι κολοσσιαίες. Συνήργησαν σε αυτό το έγκλημα, υπηρετώντας την γερμανική δολοφονική πολιτική, όντας εκβιαζόμενοι από τις μίζες της Siemens, των εξοπλιστικών, με τον Άκη Τσοχατζόπουλο να προκαλεί το πανελλήνιο κάνοντας δηλώσεις ακόμα και μετά την μεγάλη παρέλαση της 25ης Μαρτίου στις οποίες ξέπλενε τους δολοφονικούς βομβαρδισμούς.<br /><br />Σήμερα ξέρουμε γιατί η τότε κυβέρνηση υποτάχτηκε. Και έγινε συνεργός σε ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Το έχουμε όμως καταλάβει;</div><div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Νατοϊκοί βομβαρδισμοί της Σερβίας: Σαν σήμερα ξεκίνησε η σφαγή που ντροπιάζει την Δύση

Οι ευθύνες της ελληνικής πλευράς και της τότε κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη Ένα εκπληκτικό γερμανικό τηλεοπτικό ρεπορτάζ με τίτλο «Ξεκίνησε με...

Διαβάστε την συνέχεια

Η μούτζα του Ροβέρτου Παλάμη για τις φρεγάτες

<img height="386" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2021/03/TRS-4D-LCS17-Indianapolis-780x470.jpg" width="640" /><br /><br /><div>Από <b>Σάββας Δ. Βλάσσης</b><br />Καλώς ή κακώς, με το σημερινό σχόλιο που αργότερα διέγραψε, ο πρώην ΑΚΑΜ των ΗΠΑ στην Αθήνα Ροβέρτος Παλάμης, έδειξε πως μας βλέπουν (και προφανώς πως μας αντιμετωπίζουν) ειδικώς οι Αμερικανοί. Μήπως όμως και οι άλλοι, στους οποίους στρεφόμαστε; Beggars!<br /><br />“Οι ζητιάνοι δεν μπορούν να επιλέγουν” ήταν το σχόλιο του Ροβέρτου Παλάμη.<br /><br /><img src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2021/03/Screenshot-2021-03-23-22.54.21.png" /><br /><br />Ας αναρωτηθούμε όλοι σε τι αναφέρεται. Αν αυτό έχει να κάνει με την επιλογή φρεγάτας ή με την εν γένει στάση της χώρας που τα τελευταία έτη συνάπτει συμμαχίες με ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ, οι οποίες όμως δείχνουν ότι συνδέονται στενά με ένα είδος καταβολής “φόρου”, που σχετίζεται με αναθέσεις συμβάσεων για εξοπλιστικά προγράμματα. Φυσικά δεν υπάρχει κάτι περίεργο ή και μεμπτό, στο να σφυρηλατείς μια σχέση μέσω “δούναι και λαβείν“. Το ζήτημα είναι τι θέτεις εσύ ως απαίτηση από αυτή την σχέση και, ίσως το σημαντικότερο, με ποιον τρόπο το παρουσιάζεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Γιατί όταν πηγαίνεις σε τέτοιες υποθέσεις με “κατεβασμένα σώβρακα”, είναι φυσικό να μην εμπνέεις και ιδιαίτερο σεβασμό.<br /><br />Για να σε αποκαλεί ο άλλος “ζητιάνο”, μάλλον κάτι δεν κάνουν διαχρονικώς οι αρμόδιοι σωστά. Μπορεί όμως να υποθέσει κανείς με σχετική άνεση, ότι αυτό για το οποίο εμφανίζεται να ζητιανεύει η χώρα, 200 έτη από την Επανάσταση για την απελευθέρωσή της, είναι η “προστασία” από κάποιον μεγάλο. Και για να σου αποδίδει ο άλλος τον ρόλο του “ζητιάνου”, σημαίνει ότι του δίνεις να καταλάβει ότι δεν έχεις και καμμιά ιδιαίτερη συναίσθηση αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού, με τον τρόπο με τον οποίο παρακαλάς για βοήθεια.<br /><br />Υπάρχουν υποθέσεις που πρέπει να μας απασχολήσουν;<br />Μήπως “ζητιάνοι”, επειδή οι αρμόδιοι για την εξωτερική πολιτική περιορίζονται σε απλές παρακλήσεις για ένα τηλέφωνο του πλανητάρχη, χωρίς να έχουν θέσει κάποιον συγκεκριμένο ουσιαστικό και μεγάλο στόχο;<br />Μήπως “ζητιάνοι”, επειδή ακόμη και όταν έχουμε να διαπραγματευτούμε για ένα “asset” όπως η Σούδα – MDCA, περιοριζόμαστε σε ανταλλάγματα αερολογιών;<br />Μήπως “ζητιάνοι”, επειδή οι αρμόδιοι περιορίζουν το “λαβείν” σε κατά παραγγελία μαγειρεμένες αναβαθμίσεις της ελληνικής Οικονομίας από αμερικανοϊσραηλινούς οίκους, μόνο και μόνο για το κυβερνητικό αφήγημα;<br />Μήπως “ζητιάνοι”, επειδή αυτοί που έχουν αναλάβει το εξοπλιστικό “δούναι”, έχουν δώσει δείγματα γραφής για “δουλίτσες” και άλλες τέτοιες ωραίες ιστορίες από το παρελθόν;<br /><br />Από την άλλη, θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει τον Ροβέρτο Παλάμη, πως ακριβώς είμαστε “ζητιάνοι”, όταν επί των ημερών του ως ΑΚΑΜ στην Αθήνα την περίοδο 2014-2018, όπως αναφέρει και στο βιογραφικό του, αναθέσαμε συμβάσεις ύψους 2 δισ. $ (αναβαθμίσεις Ρ-3 και F-16) με την χώρα σε Μνημόνια και τώρα ετοιμαζόμαστε να σκάσουμε μερικά δισεκατομμύρια για φρεγάτες. Σήμερα κιόλας, ο Έλληνας πρωθυπουργός επισκέφθηκε το αμερικανικό αεροπλανοφόρο και καμάρωσε τα ελικόπτερα MH-60R που παραγγέλθηκαν με ταχείες διαδικασίες. Μήπως οι πολλές επιλογές αμερικανικού υλικού, έχουν κάτι που μεταφράζεται περίεργα από τους Συμμάχους;<br /><br />Ευκαιρία πάντως είναι να επισκοπήσουν οι αρμόδιοι την κατάσταση, αρχίζοντας από το θέμα της νέας φρεγάτας και της συνεννοήσεως που υπάρχει εδώ και καιρό με την αμερικανική πλευρά. Όπως επιβεβαιώνει ο Ροβέρτος Παλάμης στο δεύτερο δικαιολογητικό σχόλιό του, δεν διαφαίνεται πρόθεση αποδεσμεύσεως αντιτορπιλικών ARLEIGH BURKE ως “ενδιάμεση λύση”. Διευκρίνισε ότι το “Beggars can’t be choosers“, απευθυνόταν σε Έλληνα που σχολίαζε ως ανεπαρκή την ενδιάμεση λύση των Γάλλων και των Αμερικανών για LCS. Είναι σαν να είπε “ξεχάστε το! Πάρτε τα δύο LCS που εξαρχής προτάθηκαν, και πολλά σας είναι, ζήτουλες“!<br /><br /><img src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2021/03/InkedScreenshot-2021-03-23-22.56.47_LI.jpg" /><br /><br />Κι επειδή αυτό είναι καθαρά κομμάτι της αμερικανικής κυβερνήσεως, μάλλον πρέπει τώρα η κυβέρνηση να “σηκώσει” το θέμα στην κυβέρνηση Μπάιντεν, αφού επί Τραμπ το ζήτημα είχε αφεθεί για μετά τις εκλογές. Τυχόν θετική ανταπόκριση εξάλλου, είναι και μια διέξοδος από πολιτικής απόψεως, για την δημοσία προσβολή Ροβέρτου Παλάμη. Ο οποίος ως πρόσωπο σχετιζόμενο με τα συμφέροντα της ΟΝΕΧ, είναι φυσικό να δυσανασχετεί με τον ελληνικό στόχο περί ARLEIGH BURKE, που “απειλεί” την υπόθεση των ναυπηγείων Ελευσίνος.<br /><br />Σε τελική ανάλυση, το ζητούμενο είναι τι κάνουμε εμείς κι όχι τι λέει ο κάθε παλιάτσος. Ας δούμε κατάματα την ανοικτή παλάμη. Το καλό ή “κακό” για τους “ζητιάνους”, είναι ότι έχουν σε εξέλιξη και εκείνον τον “μπελά” που ακούει στο όνομα MDCA. Ας κάνουν λοιπόν ό,τι καλύτερο μπορούν οι αρμόδιοι, για να ανταποδώσουν την μούτζα που έριξε ο Ροβέρτος Παλάμης. Καμμιά φορά δεν είναι κακό να σου μιλάνε σκληρά.</div><div><br /></div><div><a href="https://doureios.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η μούτζα του Ροβέρτου Παλάμη για τις φρεγάτες

Από Σάββας Δ. Βλάσσης Καλώς ή κακώς, με το σημερινό σχόλιο που αργότερα διέγραψε, ο πρώην ΑΚΑΜ των ΗΠΑ στην Αθήνα Ροβέρτος Παλάμης, έδειξε π...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο στρατός του Τουράν και η ανησυχία του Ερντογάν για την επιστροφή της Τουρκίας στη Συνθήκη των Σεβρών

<img height="438" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/03/erdogan-wilders-25102020.jpg" width="640" /><br /><br />Lragir.am- Ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν ακύρωσε πρόσφατα την επίσκεψη εργασίας του στο Καζακστάν προκειμέμου να συμμετάσχει στην άτυπη σύνοδο του Τουρκόφωνου Συμβουλίου Συνεργασίας (Τουρκικό Συμβούλιο).<br /><br />Ο Ρώσος Υπουργός Αμύνης, Σεργκέι Σόιγκου πρόσφατα σε συνέντευξη στο πρακτορείο του Καζακστάν σχολίασε την πρόθεση των τουρκικών κρατών να δημιουργήσουν το «στρατό του Τουράν», λέγοντας συγκεκριμένα, ότι στη Ρωσία ζουν πολλοί τουρκικοί λαοί. Επίσης δεν είναι απολύτως σαφές εναντίον τίνος θα κινηθεί ο στρατός του Τουράν.<br /><br />η Άγκυρα ανακοίνωσε την αποχώρησή της από τη «Συνθήκη της Ιστανμπούλ», προειδοποιώντας έτσι, όπως αναφέρουν οι ειδικοί, ότι εάν ληφθούν «κακές» αποφάσεις στη σύνοδο της ΕΕ, τότε η Τουρκία ενδέχεται να αποσυρθεί από άλλες συνθήκες, συμπεριλαμβανομένης της συμφωνίας μετανάστευσης.<br /><br />Επιπλέον, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν δεν κάλεσε τον Ερντογάν, και στα αμερικανικά ΜΜΕ υπάρχουν όλο και περισσότερες απόψεις ότι στις 24 Απριλίου, ο Πρόεδρος Μπάιντεν ενδέχεται να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων.<br /><br />Στο Αρμενικό Τύπο ακούγονται απόψεις, ότι η Τουρκία θα προσπαθήσει να προσφέρει στην Αρμενία ένα έγγραφο σχετικά με την αναγνώριση των συνόρων και το άνοιγμα των επικοινωνιών πριν από τις 24 Απριλίου για να εμποδίσει τον Μπάιντεν να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων.<br /><br />Επιπλέον, όλο και συχνότερα γίνεται λόγος για την πιθανότητα επίθεσης του συριακού κυβερνητικού στρατού στο Ιντλίμπ, το οποίο είναι το τελευταίο οχυρό της Τουρκίας στη Συρία. Πριν μέρες πληροφορηθήκαμε για την πυραυλική επίθεση στις τουρκικές δυνάμεις. Ο αμερικανικός Τύπος γράφει, ότι η επίθεση έχει πραγματοποιηθεί από τις ρωσικές δυνάμεις. Τα τουρκικά Μέσα Ενημέρωσης κατηγόρησαν τους Κούρδους.<br /><br />Ταυτόχρονα ο Ερντογάν με μήνυμά του προς όλες τις κατευθύνσεις ζήτησε στήριξη, αλλιώς όπως τόνισε η Τουρκία θα βρεθεί σε μια κατάσταση η οποία θα είναι πολύ χειρότερη από τη Συνθήκη του Σεβρών.<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο στρατός του Τουράν και η ανησυχία του Ερντογάν για την επιστροφή της Τουρκίας στη Συνθήκη των Σεβρών

Lragir.am- Ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν ακύρωσε πρόσφατα την επίσκεψη εργασίας του στο Καζακστάν προκειμέμου να συμμετάσχει στην άτυπη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η «αχίλλειος πτέρνα» του «Λουδοβίκου» Ερντογάν

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/10/13/erdogan_letter.png"><img height="427" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/10/13/erdogan_letter-696x464.png" width="640" /></a><br /><br />Του <b>Μιχάλη Ψύλου</b><br />«Το κράτος είμαι εγώ» διακήρυττε με αλαζονεία ο πάλαι ποτέ Βασιλιάς της Γαλλίας ,Λουδοβίκος ο 14ος, ο επονομαζόμενος και «Βασιλιάς Ηλιος». Όπως έλεγε χαρακτηριστικά «η υποταγή ενός μονάρχη στον νόμο του λαού είναι η ύψιστη καταστροφή ου μπορεί να συμβεί σε έναν ευγενή». Αν και πέρασαν πάνω από τρείς αιώνες από τον θάνατό του, ο «βασιλιάς Ηλιος» εξακολουθεί έως σήμερα να εμπνέει αρκετούς ηγέτες, οι οποιοι -αν και εκλεγμένοι- δεν διστάζουν να κυβερνούν ως απόλυτοι μονάρχες. Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι αναμφίβολα από τα επίλεκτα μέλη του «Λουδοβίκιου κλαμπ». Ξυπνά ένα πρωί και δίνει απευθείας εντολή στον εισαγγελέα να θέσει εκτός νόμου το φιλο-κουρδικο κόμμα HDP με ταχύτητα αστραπής. Ξυπνά την επομένη και αφαιρεί τα δικαιώματα 42 εκατομμυρίων γυναικών στην Τουρκία, αποσύροντας τη χώρα από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.<div><br /></div><div> Ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου προχωρά στην καρατόμηση του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας ,τον οποίο είχε διορίσει μόλις πριν τέσσερις μήνες. Μια ενέργεια που προκάλεσε την απότομη υποτίμηση της τουρκικής λίρας έναντι του δολαρίου και του ευρώ. Και όχι μόνο αυτό. Η εφημερίδα Sozcu -από τις ελάχιστες αντιπολιτευόμενες -αποκαλύπτει ότι κάποιοι είχαν ενημερωθεί από πριν για την απόλυση του κεντρικού Τραπεζίτη και επειδή ήξεραν ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ακολουθεί υποτίμηση της λίρας, είχαν σπεύσει να αγοράσουν δολάρια δυο ημέρες πριν. Πόσα δολάρια; Κάπου 450 εκατομμύρια δολάρια ! Μέσα σε μια νύχτα λοιπόν κερδοσκόπησαν απίστευτα, επενδύοντας σε δολάρια. Ποιος γνώριζε ότι ο Ερντογάν θα καρατομούσε τον Τραπεζίτη; Ο ίδιος και δυο τρείς ακόμη στενοί συνεργάτες του, γράφουν τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ . Και ο νοών νοείτω… Ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου το είπε έξω από τα δόντια μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος : «Γνωρίζουμε ποιος είναι. Είναι ο αδελφός της αδικίας, που κυβερνά τη χώρα με μνησικακία και θυμό. Γνωρίζουμε ότι έχει δώσει δισεκατομμύρια δολάρια στους υποστηρικτές του. Γνωρίζουμε επίσης ότι βλέπει την πολιτική ως εργαλείο για να γεμίζουν κάποιες τσέπε…450 εκατομμύρια δολάρια αγοράσθηκαν την Παρασκευή. Είναι άγνωστο ποιοι τα αγόρασαν. Σήμερα, 83 εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται για να πλουτίζει το Παλάτι και μια χούφτα καρχαρίες στο Λονδίνο» είπε ο Κιλιτσντάρογλου.<br /><br /></div><div>«Αν ήταν γιατρός θα είχαμε πεθάνει όλοι»<br /><br />Ο Τούρκος Πρόεδρος αποποιείται φυσικά κάθε ευθύνης. Όπως και στην περίπτωση της πανδημίας που σαρώνει την Τουρκία. «Δεν είμαι γιατρός, ο τομέας μου είναι η οικονομία» είχε πει πρόσφατα για να αποτινάξει από πάνω τις ευθύνες για την φονική επέλαση του κορονοϊού. « Ο Αλλάχ μα λυπήθηκε ευτυχώς και δεν τον έκανε γιατρό. Γιατί αν ήταν γιατρός δεν θα ζούσε κανείς στη χώρα σήμερα» είπε με μπόλικη δόση ειρωνείας ο ηγέτης της Αξιωματικής αντιπολίτευσης.<br /><br />Η Τουρκία είναι ένα κράτος με 83 εκατομμύρια ανθρώπους, που δεν ξέρουν πλέον τι θα συμβεί το πρωί όταν ξυπνάνε. Η χώρα βυθίζεται σε ένα οικονομικό χάος και ουδείς γνωρίζει πλέον ποια θα είναι η επόμενη ημέρα. Η λίρα υποτιμήθηκε μέχρι τώρα κατά 15% μετά την απόλυση του κεντρικού τραπεζίτη που πυροδότησε έναν πραγματικό χρηματοοικονομικό κυκλώνα. «Ο απρόβλεπτος Ερντογάν παραμένει μείζων κίνδυνος. Το σενάριο είναι πολύ ζοφερό σύμφωνα με τους ειδικούς: η τουρκική κεντρική τράπεζα δεν διαθέτει επαρκή αποθέματα συναλλάγματος για να υποστηρίξει τη λίρα για διάστημα περισσότερο από το βραχυπρόθεσμο. Έτσι είτε η κεντρική τράπεζα θα χρησιμοποιήσει τα επιτόκια ως το κύριο εργαλείο πολιτικής για τη μείωση του πληθωρισμού – το οποίο είναι πολύ δύσκολο τώρα – ή θα πρέπει να εισαγάγει ελέγχους κεφαλαίων» γράφει η ιταλική ιστοσελίδα Money.it<br /><br />Για να καθησυχάσει τις αγορές , αλλά κυρίως να καταλαγιάσει την οργή των πολιτών που βλέπουν να εξανεμίζονται τα όποια εισοδήματά τους, ο Τούρκος πρόεδρος αναμένεται σήμερα -στο συνέδριο του κόμματός του να κάνει ανασχηματισμό αλλάζοντας 6-7 υπουργούς, σύμφωνα με το CNN TÜRK. Η εφημερίδα Hürriyet εκτιμά μάλιστα ότι «το νέο υπουργικό συμβούλιο αναμένεται να κυριαρχείται από τεχνοκράτες».<br /><br />Ο Ερντογάν εμφανίζεται πάντως αποδυναμωμένος καθώς με τις δικές του αποφάσεις, η οικονομική κρίση θυμίζει εκείνη του 2000-2001 που τον έφερε στην εξουσία, ενώ στις δημοσκοπήσεις το κόμμα του μόλις πιάνει το 30%, ενώ το συνεργαζόμενο ,ακροδεξιό κόμμα της Εθνικιστικής Δράσης του Ντεβλέτ Μπαχτσελί κινδυνεύει να μείνει εκτός βουλής ,αφού απέχει πολύ από το απαιτούμενο 10%.<br /><br />«Δεν μπορεί να διοικήσει ούτε …μανάβικο»<br /><br />Ο πρώην πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου που σήμερα ηγείται του αντιπολιτευόμενου κόμματος το «Μέλλον» ,λέει ότι «η Τουρκία θα αποτελέσει το αντικείμενο μελλοντικών βιβλίων, δυστυχώς, ως μια ιστορία καταστροφής». Ο Νταβούτογλου ,ο οποίος στήριξε σχεδόν επί μία δεκαπενταετία τον Ερντογάν , αρχικά ως σύμβουλός του και στη συνέχεια ως υπουργός Εξωτερικών και πρωθυπουργός ως το 2016 που καρατομήθηκε, λέει ότι « ο Τούρκος Πρόεδρος οδηγεί τη χώρα σε μια ανείπωτη καταστροφή. «Αυτός είναι ο κ. Ερντογάν, ο οποίος προκάλεσε τη μεγαλύτερη οικονομική χρεοκοπία στη χώρα .Εχει κηρύξει έναν ανοικτό πόλεμο στη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, το δίκαιο, τον λόγο και τις αξίες. Σέρνει την Τουρκία και όλους μας απότομα στο γκρεμό. Με τη γνώση οικονομικών που διαθέτει δεν μπορεί να κυβερνήσει ούτε ένα …μανάβικο».<br /><br />Το κακό για τον Ερντογάν είναι ότι με την αλλοπρόσαλλη πολιτική του χάνει πλέον και τα τελευταία διεθνή στηρίγματά του. Ο Ούλριχ Ακερμαν ,επικεφαλής Εξωτερικού Εμπορίου στην Γερμανική Ένωση Μηχανολογικού Εξοπλισμού (VDMA), εκφράζει την αγωνία του. Το 2020, οι γερμανικές εξαγωγές στην Τουρκία ξεπέρασαν τα 21 δισεκατομμύρια ευρώ , φέρνοντας την Αγκυρα στην 16η θέση των σημαντικότερων πελατών του Βερολίνου. «Η εμπιστοσύνη στην τουρκική νομισματική πολιτική και στην ανεξαρτησία της Κεντρικής Τράπεζας υπέστησαν σοβαρή ζημιά από την απόφαση του Προέδρου Ερντογάν να απολύσει τον κεντρικό τραπεζίτη» σχολίασε ο Τόμας Γκίτζελ , επικεφαλής οικονομολόγος της VP Bank. Με τη χώρα να αντιμετωπίζει ένα τεράστιο όγκο δανείων σε ξένο νόμισμα, η νομισματική αδυναμία γίνεται ένα οξύ πρόβλημα. Καθώς η λίρα καταρρέει, γίνεται όλο και πιο ακριβή η εξυπηρέτηση των δανείων . Και οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες-Γερμανοί, Ισπανοί, Γάλλοι και Ιταλοί που έχουν δανείσει στην Τουρκία πάνω από 110 δισεκατομμύρια ευρώ, η ανησυχία μεγαλώνει. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που έχει αρχίσει πλέον η συζήτηση αν ο Ερντογάν είναι ικανός να αποπληρώσει τα χρέη.<br /><br />Κίνδυνος πραξικοπήματος;<br /><br />Η γερμανική Commerzbank προβλέπει ότι “η επόμενη κρίση της λίρας πλησιάζει” ,εκτιμώντας ότι ως το τέλος του έτους η ισοτιμία με το δολάριο θα έχει υπερβεί τις 10 λίρες. «Οι παράγοντες που πυροδοτούν την επόμενη κρίση της λίρας είναι οι ίδιοι με εκείνους που ξεκίνησαν την κρίση του 2018» λέει ο Τάθα Γκόσε , επικεφαλής οικονομολόγος της Commerzbank σε ένα σημείωμα που έστειλε στους πελάτες της τράπεζας.<br /><br />«Η Τουρκία βρίσκεται επίσης αντιμέτωπη με την προοπτική περισσότερων προβλημάτων στις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες, λόγω της αυξανόμενης αδιαλλαξίας της στο Κυπριακό ,αλλά και της δίκης στην Αμερική της κρατικής τράπεζας Halkbank, που κατηγορείται ότι βοήθησε το Ιράν να αποφύγει τις αμερικανικές κυρώσεις» εκτιμά η τουρκάλα οικονομολόγος Γιουλντέμ Αταμπάι. «Μέχρι τον Μάιο-προσθέτει- θα έχει καταστεί σαφές πώς η Τουρκία θα έχει βρεθεί σε μια τρομερή κατάσταση σε σχέση με τους δεσμούς της με το πιο ισχυρό έθνος του κόσμου».<br /><br />Και ο Ερντογάν; Πως θα αντιδράσει; Εχοντας συγκεντρώσει από το 2017 με τη βοήθεια του ακροδεξιού εταίρου του Ντεβλέτ Μπαχτσελί όλες τις εκτελεστικές εξουσίες στα χέρια του, ο Τούρκος Πρόεδρος χρειάζεται τώρα ακόμη περισσότερες εξουσίες για να διατηρήσει την …εξουσία του όσο μπορεί περισσότερο. Στα βήματα του Λουδοβίκου του 14ου δηλαδή… Μόνο που η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα ,καθώς ο Ερντογάν γίνεται όλο και περισσότερο υποχείριο του ακροδεξιού Μπαχτσελί -του ηγέτη των Γκρίζων Λύκων δηλαδή, που δεν θα διαστάσει ακόμη και να τον ανατρέψει με πραξικόπημα, αν χρειαστεί. Ο Μπαχτσελί έχει άλλωστε ενισχύσει πολύ τον έλεγχό του στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις… Για παράδειγμα, ο Μαχίρ Ουνάλ, εξέχουσα προσωπικότητα στην ηγεσία του κόμματος AKΡ του Ερντογάν , μιλώντας χθες στη Hürriyet, έκανε λόγο για «τον κίνδυνο πραξικοπήματος». Από ποιους άραγε; Και πόση αλήθεια έχουν οι φήμες ότι μπορεί στον ανασχηματισμό να απομακρυνθεί ακόμη και ο πανίσχυρος υπουργός Αμυνας, Χουλούσι Ακάρ; Κοντός ψαλμός αλληλούια…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η «αχίλλειος πτέρνα» του «Λουδοβίκου» Ερντογάν

Του Μιχάλη Ψύλου «Το κράτος είμαι εγώ» διακήρυττε με αλαζονεία ο πάλαι ποτέ Βασιλιάς της Γαλλίας ,Λουδοβίκος ο 14ος, ο επονομαζόμενος και «Β...

Διαβάστε την συνέχεια

Η “ζητιάνα Ελλάδα” με τις παχυλές προκαταβολές για αμερικανικά όπλα και τα δικαιώματα που δώσαμε

<img height="425" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/f16_money-696x462.png" width="640" /><br /><br />Ο πρώην ακόλουθος Άμυνας της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα Ρομπ Παλμ χαρακτήρισε την Ελλάδα “ζητιάνα που δεν μπορεί να διαπραγματευθεί” για τους εξοπλισμούς της!<br /><br />Για να μην πάμε πολύ πίσω στο χρόνο να του υπενθυμίσουμε ότι η “ζητιάνα Ελλάδα” έκανε αγορές από τη χώρα του που βοήθησαν πάρα πολύ την “εταιρεία-κράτος” που πουλάει τα F-16 και το 1999 και το 2005, πληρώνοντας παχυλότατες προκαταβολές και τηρώντας απόλυτα τα χρονοδιαγράμματα πληρωμών.<br /><br />Η “ζητιάνα Ελλάδα” σε πολλές περιπτώσεις “φορτώθηκε” άχρηστο αμερικανικό στρατιωτικό υλικό, το οποίο όχι μόνο δεν “προσφέρθηκε” όπως παρουσιαζόταν αλλά μας κόστισε πολλά χρήματα και δεν είχε και καμία ουσιαστική θετική επίδραση στην επιχειρησιακή αναβάθμιση των ελληνικών ΕΔ.<br /><br />Η “ζητιάνα Ελλάδα” αν και πλήρωνε πάντα καλά και στην ώρα της δεν έλαβε ποτέ θετική απάντηση για οπλικά συστήματα που χρειαζόταν πραγματικά. Τελευταίο παράδειγμα η υπόθεση των αμερικανικών αντιτορπιλικών Arleigh Burke που ζητά εδώ και χρόνια και συνεχίζει να τα ζητά ως “ενδιάμεση λύση” στην περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση επιμείνει να συζητά για τις φρεγάτες που θέλουν να μας πουλήσουν οι ΗΠΑ. Τις οποίες τα αμερικανικά ΜΜΕ προτείνουν ότι είναι καλύτερο να βυθιστούν… Τα Arleigh Burke οι Αμερικανοί δεν μας τα δίνουν για ένα λόγο: δεν θέλουν να στεναχωρήσουν τους Τούρκους.<br /><br />Δεν θα πρέπει βέβαια να αποφύγουμε την αλήθεια, όσο κι αν δεν μας αρέσει. Εμείς -οι κυβερνήσεις μας δηλαδή- έδωσαν το δικαίωμα στον κ. Ρομπ Παλμ αλλά και σε πολλούς άλλους Αμερικανούς να μας θεωρούν “ζητιάνους που δεν μπορούμε να διαπραγματευθούμε” για τους εξοπλισμούς μας…<br /><br />Ποιος Έλληνας πρωθυπουργός τόλμησε να πει “ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε” όταν οι ΗΠΑ συστηματικά έλεγαν όχι σε κάθε αίτημα μας για αγορές εξοπλισμών; Ποιος είπε όχι όταν η Ουάσινγκτον αρνούνταν να εξοπλίσουν πανάκριβα αεροσκάφη με τα όπλα που εμείς θέλαμε κι όχι μ΄ αυτά που εκείνοι ήθελαν να μας δώσουν; Ποιος είπε “θα ψωνίσουμε από αλλού” όταν οι ΗΠΑ μας “υποχρέωναν” να αλλάξουμε την απόφαση μας για τον τύπο αεροσκάφους που θέλαμε να αγοράσουμε; Αναφερόμαστε στην απόφαση για αγορά F-15 που σε μια ημέρα έγιναν…F-16, το 1999 επί κυβερνήσεως Σημίτη.<br /><br />Ποιος τόλμησε να διαπραγματευτεί την υπόθεση των S-300, όπως κάνει τώρα η Τουρκία με τους S-400; Ο Καλία χθες ήταν στα τηλέφωνα με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του Μπάϊντεν κι εμείς πανηγυρίζουμε ,γιατί ο πρωθυπουργός θα μιλήσει αύριο με τον Μπάϊντεν ,αφού έχουμε στείλει LOR στις ΗΠΑ για τις τουλάχιστον αμφιλεγόμενες φρεγάτες που θέλουν να μας πουλήσουν! Κόστος αγοράς αν υλοποιηθεί, 5 δις. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να πούμε ότι τα πλοία που θέλουν να μας πουλήσουν δεν μας κάνουν;<br /><br />Θα μπορούσαμε να γίνουμε πολύ πιο δυσάρεστοι αναφέροντας περιπτώσεις Ελλήνων υπουργών που μετά από αγορές δισεκατομμυρίων από τις ΗΠΑ, πήγαιναν επισκέψεις στην Ουάσινγκτον και το μόνο που έκαναν ήταν να βγάζουν φωτογραφίες, χωρίς να απαιτούν τίποτα…<br /><br />Με λίγα λόγια “με τον παρά μας” -των Ελλήνων φορολογουμένων τον παρά- μας λένε και …ζητιάνους και ουδείς αντιδρά!<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η “ζητιάνα Ελλάδα” με τις παχυλές προκαταβολές για αμερικανικά όπλα και τα δικαιώματα που δώσαμε

Ο πρώην ακόλουθος Άμυνας της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα Ρομπ Παλμ χαρακτήρισε την Ελλάδα “ζητιάνα που δεν μπορεί να διαπραγματευθεί” ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιος σαμποτάρει την ελληνογαλλική συμμαχία

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/makron-mitsotakis.jpg" /><br /><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Είναι σαφές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες “παίζουν τα ρέστα τους” για να κρατήσουν την Τουρκία στη δυτική αρχιτεκτονική και να αποτρέψουν να ελκυστεί από τη βαρύτητα της τεράστιας γεωπολιτικής μάζας που συνθέτει το σχήμα Ρωσίας-Κίνας. Για να αποφύγουν αυτήν την εξέλιξη, μεταξύ των άλλων ενεργειών τους, “πουλάνε” στην Τουρκία μια ελεγχόμενη από την Ουάσιγκτον Ελλάδα, η οποία θα είναι πρόθυμη να συνδιαλλαγεί με τους όρους της Άγκυρας, για τις “διαφορές” των δύο χωρών στο Αιγαίο.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτής της λογικής αντιδρούν εντόνως και στην πιθανότητα δημιουργίας ενός ελληνογαλλικού άξονα, ο οποίος θα επέτρεπε στην Ελλάδα να υπερασπίσει καλύτερα τον εαυτό της, αλλά και να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην περιοχή. Και αυτό γιατί ο χώρος του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου προορίζεται σαν “δώρο” για την Τουρκία, για να παραμείνει στο δυτικό στρατόπεδο.<br /><br />Για να γίνει κάτι τέτοιο η Ελλάδα πρέπει να είναι και στρατιωτικά αδύναμη. Αυτός είναι και ο βαθύτερος λόγος, κατά την άποψη του γράφοντος, για την επίμονη προώθηση στο Ελληνικό Ναυτικό μιας φρεγάτας, η οποία ελάχιστες δυνατότητες αποφασιστικής δράσης θα έχει στο σύνθετο περιβάλλον απειλών που θα κυριαρχεί στο Αιγαίο του κοντινού μέλλοντος, τη στιγμή που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολύ πιο αξιόλογες σχεδιάσεις.<br /><br />Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που αντέδρασε τόσο λυσσαλέα το εγχώριο αμερικανόδουλο (και γερμανόδουλο) παρακράτος στο κείμενο των 45 προσωπικοτήτων που καλούσε για επιλογή νέου πλοίου επιφανείας, με αυστηρά επιχειρησιακά κριτήρια και για προώθηση της ελληνογαλλικής στρατηγικής συνεργασίας με ρήτρα αμυντικής συνδρομής.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποιος σαμποτάρει την ελληνογαλλική συμμαχία

Γρίβας Κώστας Είναι σαφές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες “παίζουν τα ρέστα τους” για να κρατήσουν την Τουρκία στη δυτική αρχιτεκτονική και να απο...

Διαβάστε την συνέχεια

ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ή ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ; Γιατί η ελληνική στάση θα κρίνει το μέλλον Βαλκανίων και της ίδιας της Ευρώπης

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/03/THK-turkish-ait-force-and-turkish-navy-790x400.jpeg" /><br /><br />Ανταπόκριση του δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου από την Ουάσιγκτον, προσφάτως, περιείχε μια σημαντική παρατήρηση: «Ένας από τους πιο σοβαρούς αναλυτές, που έχουμε εδώ, μου έλεγε ότι δεν έχει ξαναδεί άλλο ηγέτη να αλλάζει τόσο γρήγορα αποφάσεις για τα πάντα, εκτός από ένα θέμα: Τις τουρκικές απειλές εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου. Και αυτό πρέπει να απασχολήσει τις ηγεσίες στην Αθήνα και τη Λευκωσία, οι οποίες μερικές φορές αντιμετωπίζουν τον Ερντογάν με ένα φόβο. Με αυτό το φοβικό σύνδρομο που κουβαλούν όλες οι κυβερνήσεις από το 1996, μετά την κρίση των Ιμίων».<br /><br />Των <b>ΣΩΤΗΡΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ*</b> και <b>ΖΑΧΑΡΙΑ Β. ΜΙΧΑ**</b><br /><br />Η διαπίστωση αυτή αποδεικνύει ότι από τους μικρούς και μεγάλους στόχους που έχει θέσει η τουρκική ηγεσία για να επιβάλει μια νεοοθωμανική κυριαρχία, με την ώσμωση ισλαμισμού και εθνικισμού, οι θεμελιακοί είναι δύο: Πρώτον, η καταστολή του κουρδικού κινήματος, που μια ακόμη φάση του βρίσκεται σε εξέλιξη στην Τουρκία, στη Συρία και στο Ιράκ. Δεύτερον, η κατίσχυση έναντι του ελληνισμού στο σύνολό του, δηλαδή σε Ελλάδα και Κύπρο.<br /><br />Το Κουρδικό απειλεί την εσωτερική ενότητα του τουρκικού κράτους από τα γενοφάσκια του. Η δημογραφική αύξηση του κουρδικού πληθυσμού, η αδυναμία να ενσωματωθεί μέσω του τουρκικού πολιτικού Ισλάμ, καθώς και η υιοθέτησή του μερικώς από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, καθιστούν το πρόβλημα ζωτικό για το τουρκικό κράτος.<br /><br />Αντιστοίχως, η ύπαρξη ενός σοβαρού ανταγωνιστή στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως μπορεί να είναι ένας εύρωστος ελληνισμός, καταδικάζει την Τουρκία να παραμένει μια ασιατική δύναμη, την οποία η Ευρώπη θα κρατάει εκτός. Εάν η Ελλάδα είναι ισχυρή κι όχι φινλανδοποιημένη, η Τουρκία δεν μπορεί να ελέγξει τη βαλκανική ενδοχώρα και βέβαια το Αιγαίο. Χωρίς αυτά τα δύο, όμως, δεν μπορεί να γίνει πράξη το νεοοθωμανικό όραμα.<br /><br />Ως εκ τούτου, η ελληνική “διαγωγή” είναι αυτή που μπορεί να κρίνει όχι μόνον το μέλλον των Βαλκανίων αλλά και της ίδιας της Ευρώπης και της ταυτότητάς της. Βαρύ επομένως το καθήκον για τις εγχώριες ηγετικές ελίτ που θα προτιμούσαν ευκολότερες αποστολές. Κατά συνέπεια, είναι δελεαστική ακόμη και η διολίσθηση στην οικειοθελή φινλανδοποίηση, αν και ο όρος είναι μάλλον υπερβολικά γενναιόδωρος σε σχέση με αυτό που η Τουρκία επιδιώκει να επιβάλει τελικώς στην Ελλάδα.<br /><br />Ακόμη κι όταν αυτή η τάση φινλανδοποίησης δεν διατυπώνεται ευθαρσώς, όπως το διατύπωσε προσφάτως Έλληνας καθηγητής, επηρεάζει συμπεριφορές και επιλογές. Και βέβαια δίνει το σήμα στον επιτιθέμενο να γίνει ακόμη πιο απαιτητικός. Το κεντρικό σημείο της αναφοράς μας δεν είναι το φοβικό σύνδρομο.<br /><br />Επ’ αυτού πολλοί γράφουν επί δεκαετίες και η επικράτηση και μόνον του όρου, αποτελεί τρανταχτή απόδειξη ότι περιγράφει μια πραγματικότητα: την ψυχολογική εξάρτηση της ελληνικής ελίτ από την Τουρκία. Μια φοβία η οποία δεν αφορά την αδυναμία της χώρας να αντιδράσει οργανωμένα και να αποτρέψει την επίτευξη των στόχων του αντιπάλου, αλλά τους στόχους της ελληνικής ελίτ.<br /><br />Όταν ένα πολιτικό σύστημα τελεί υπό έλεγχο, είναι έως και λογικό οτιδήποτε απειλεί να αμφισβητήσει αυτό τον έλεγχο, να αντιμετωπίζεται εχθρικά. Ο έλεγχος αυτός έχει δημιουργήσει ένα πλέγμα οικονομικών συμφερόντων, από τα οποία επωφελείται το εγχώριο κατεστημένο. Ο τουρκικός αναθεωρητισμός και ειδικά το ενδεχόμενο κλιμάκωσής του επί το θερμότερο, συνιστά, λοιπόν, απειλή γι’ αυτά τα συμφέροντα. Εξ ου και η τάση κατευνασμού της Άγκυρας.<br /><br />Αυτό σημαίνει, όμως, προσαρμογή του απειλούμενου στη βούληση του απειλούντος με στόχο την προάσπιση των κεκτημένων (τύποις ανεξάρτητο “μαγαζί” η Ελλάς). Στον αντίποδα είναι η στρατηγική αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Φαίνεται ότι στην Ελλάδα μπορούν οι πάντες σχεδόν να μιλούν και να επιχειρηματολογούν υπέρ της ανάγκης αποτροπής, αλλά η συμπεριφορά των εγχώριων ελίτ αποδεικνύει ότι ψυχολογικά η φινλανδοποίηση έχει ήδη συντελεστεί.<br /><br />Εφόσον βασικός παράγοντας για όσα σκέφτεται και πράττει η Ελλάδα είναι η Τουρκία, αυτή η ψυχολογική εξάρτηση αποτελεί de facto φινλανδοποίηση. Για την επισημοποίησή της λείπει μόνο μια στρατιωτική ήττα, έστω και μικρή, ώστε να διευκολύνει την παράδοση όσων απαιτεί η Άγκυρα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αυτό είναι και το ιδανικό σενάριο για την Άγκυρα, η οποία ακολουθεί πιστά τη στρατηγική “να κερδίσεις τον πόλεμο δίχως μάχη“!<br /><br />Για να είμαστε ακριβέστεροι, η κεντρική ιδέα του κορυφαίου Κινέζου στοχαστή της Στρατηγικής Σουν Τσου (544-496 π.Χ.) για την ιδανική στρατιωτική στρατηγική είναι το να χρησιμοποιηθεί η πονηριά, ώστε να κερδηθεί ο πόλεμος χωρίς μάχη! Κι αυτό γίνεται μέσα από την τρομοκράτηση του αντιπάλου στο επίπεδο της κοινωνίας και της πολιτικής του ηγεσίας. Η συνεπής και συνεχής άσκηση πίεσης έχει στόχο να καμφθεί το ηθικό ώστε, η τελική παράδοση, που θα ενδυθεί επικοινωνιακά με συμφωνίες ειρήνης και συνεργασίας, να μη δίνει καν την αίσθηση της ήττας, αλλά μιας win-win συμφωνίας. Σύντομα βέβαια θα αποκαλυφθεί η αλήθεια, αλλά θα είναι πολύ αργά.<br /><br />Αυτό είναι το αποτέλεσμα της συνεχούς και συνεπούς πίεσης δεκαετιών που ασκεί η Τουρκία στην κατεύθυνση της ανατροπής του status quo που κατοχυρώνεται από τις υφιστάμενες συνθήκες και το ισχύον διεθνές δίκαιο. Η Άγκυρα δεν πτοείται από το γεγονός ότι προδήλως οι επιδιώξεις της είναι παράνομες. Αντιθέτως, στην Ελλάδα υπάρχουν φωνές που καλούν “να τα βρούμε-μοιράσουμε” για χάρη της ειρήνης!<br /><br />Κι εδώ ερχόμαστε στο πιο σημαντικό συμπέρασμα από την παρατήρηση της τουρκικής συμπεριφοράς. Όπως τα πάντα στη ζωή, αυτή η συνεπής και συνεχής πίεση στην Ελλάδα προϋπέθετε τη στοίχιση της τουρκικής κοινωνίας πίσω από την τουρκική ηγεσία για την επίτευξη του στόχου. Ουδέν καλόν αμιγές κακού, για να αντιστρέψουμε την αρχαία ρήση με στόχο να επισημάνουμε το πως μία κατάσταση μεταπίπτει στην αντίθεσή της!<br /><br />Στην τωρινή συγκυρία αυτό εξελίσσεται σε αχίλλειο πτέρνα της Τουρκίας του Ερντογάν. Η ανάγκη να εξασφαλιστεί εσωτερική νομιμοποίηση της στρατηγικής για άσκηση πίεσης με σκοπό την κάμψη της Ελλάδας, έχει ως αποτέλεσμα την παγίδευση της τουρκικής ηγεσίας. Ο Ερντογάν δίνει την εντύπωση ότι είναι έτοιμος να κάνει πίσω στα μέτωπα που ο ίδιος άνοιξε με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τις μοναρχίες του Κόλπου, προκειμένου να ξεφύγει από την κατάσταση του “αποσυνάγωγου“, στην οποία έχει περιέλθει. Όχι, όμως, στο μέτωπο με τον Ελληνισμό.<br /><br />Η κρατική προπαγάνδα έχει μπολιάσει την τουρκική κοινή γνώμη με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην υπάρχει επιστροφή. Οι Τούρκοι, στη μεγάλη πλειονότητά τους, θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους να μετατρέψουν την Ανατολική Μεσόγειο σε “τουρκική λίμνη”. Παρόμοια ανορθολογική πεποίθηση επικρατεί ακόμα και για την κυριαρχία ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου. καθώς επίσης και σε οτιδήποτε αφορά την Κύπρο.<br /><br />Τούτων λεχθέντων, προκύπτει αβίαστα ως συμπέρασμα ότι το φοβικό σύνδρομο της ελληνικής ηγετικής ελίτ είναι “κάστρο χτισμένο στην άμμο“! Δεν πρόκειται καν για μια απλή στρατηγική κατευνασμού, αλλά για προϊόν των ευσεβών της πόθων! Όταν προκύπτει εξ αντικειμένου η επί της ουσίας αδυναμία του Ερντογάν να κάνει βήμα πίσω από τις επεκτατικές διεκδικήσεις έναντι Ελλάδας και Κύπρου, καθώς είναι το μοναδικό που δεν θα μπορούσε να “σηκώσει” το εσωτερικό ακροατήριο, πώς αλλιώς αποκαλείται μια τέτοια στρατηγική; Πού εδράζεται;<br /><br />Η Ελλάδα και η Κύπρος δεν έχουν, επομένως, εναλλακτική επιλογή παρά την ενεργό απόκρουση του τουρκικού επεκτατισμού. Σε βάθος χρόνου, με συνέχεια και συνέπεια παρόμοια με την αντίστοιχη της Τουρκίας. Όποτε ολιγωρεί η ελληνική πλευρά, επωφελείται η τουρκική. Είναι ένα κλασικό “παίγνιο μηδενικού αθροίσματος” (zero-sum game).<br /><br />Ας κατανοήσουμε επιτέλους, ότι με τη 15ετή σχεδόν παραμέληση της ισχύος των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων φέραμε μόνοι μας την Τουρκία πιο κοντά από ποτέ στην επίτευξη των στόχων της. Μας διέσωσαν οι “καραμπόλες” της νέας γεωπολιτικής πραγματικότητας στην ευρύτερη περιοχή. Ας αφομοιώσουμε τα διδάγματα από τα σφάλματά μας, αντί να ποντάρουμε στην καλή μας τύχη…<br /><br /><b><i>*Ο Σωτήρης Δημόπουλος είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου & Πτυχιούχος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Κιέβου. Εργάζεται ως Πολιτικός Αναλυτής.<br />**Ο Ζαχαρίας Β. Μίχας είναι Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ή ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ; Γιατί η ελληνική στάση θα κρίνει το μέλλον Βαλκανίων και της ίδιας της Ευρώπης

Ανταπόκριση του δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου από την Ουάσιγκτον, προσφάτως, περιείχε μια σημαντική παρατήρηση: «Ένας από τους πιο σοβαρούς ...

Διαβάστε την συνέχεια