Ο αρχοντοχωριατισμός στους εξοπλισμούς – Η λαγνεία της πολεμικής τεχνολογίας

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/F-35.png" width="640" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Τον περασμένο Φεβρουάριο το Πεντάγωνο παραδέχτηκε, επιτέλους, ότι το πρόγραμμα F-35 (συνολικού ύψους για τον κύκλο ζωής πάνω από 1,7 τρισ. $), δεν ανταποκρίνεται στις αποστολές που πρέπει να εκτελέσει, κυρίως λόγω μεγάλου κόστους. Τώρα η αμερικανική αεροπορία θέλει να σχεδιάσει ένα καινούργιο φθηνότερο αεροσκάφος για να αντικαταστήσει τον τεράστιο στόλο των F-16 που διαθέτει.<br /><br />Αναφέρουμε το πρόγραμμα των F-35 σαν παράδειγμα για τα στραβά στην αμυντική βιομηχανία και στις διαδικασίες προμήθειας οπλικών συστημάτων. Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και η πτώση των σοβιετικού τύπου καθεστώτων επέφερε μια προσωρινή ύφεση στην κατασκευή νέων όπλων. Υπενθυμίζουμε ότι η πτώση της ΕΣΣΔ επήλθε σε μεγάλο βαθμό από την οικονομική αιμορραγία που της προκάλεσε η κούρσα εξοπλισμών στην οποία την είχαν σπρώξει οι ΗΠΑ.<br /><br />Κάποια στιγμή, οι ΗΠΑ, θέλοντας να αναλάβουν ξανά τα ηνία ενός πολυπολικού συστήματος, άρχισαν να σχεδιάζουν νέα όπλα, τα οποία θα τους έδιναν την πολυπόθητη στρατιωτική υπεροχή και πρωτοκαθεδρία. Έτσι γεννήθηκαν ένα σωρό σχέδια οπλικών συστημάτων για όλους τους κλάδους, τα οποία ενσωμάτωναν, ή προσπαθούσαν, την αιχμή της τεχνολογίας.<br /><br />Οι κατασκευαστές υπόσχονται ότι τα προϊόντα τους προσφέρουν τα πλεονεκτήματα που θα καταστήσουν τις δυνάμεις των πελατών τους άτρωτες, ώστε να εξουδετερώσουν τον εχθρό με ελάχιστες δικές τους απώλειες. Γι’ αυτό, κοστολογούν πανάκριβα τις προσδοκίες τους και πωλούν τα προϊόντα τους σε υπέρογκες τιμές. Το παράδειγμα ακολουθήθηκε από ένα σωρό χώρες, που βλέποντας τις ΗΠΑ να φτιάχνουν νέα πιο προηγμένα οπλικά συστήματα θέλησαν και οι ίδιες να μπουν στη κούρσα των εξοπλισμών, σχεδιάζοντας όλο και πιο προηγμένα συστήματα τα οποία έβλεπαν και σαν εξαγώγιμα προϊόντα.<br /><br />Υπέρμετρες φιλοδοξίες<br /><br />Με την άνοδο του Πούτιν, μπήκε και η Ρωσία σε αυτόν τον φαύλο κύκλο. Για όσους δεν έχουν την δυνατότητα να παράγουν οι ίδιοι, οι κατασκευαστές είναι πρόθυμοι να παράσχουν τα δικά τους προϊόντα. Όλοι θέλουν να αποκτήσουν τα πλεονεκτήματα των νέων υπερόπλων, και πληρώνουν συχνά εξωφρενικό τίμημα, παρ’ όλο που σειρά συρράξεων έδειξε ξεκάθαρα ότι, όπλα παλιάς τεχνολογίας έκαναν την ίδια δουλειά με την ίδια επιτυχία όσο και τα πανάκριβα υπερόπλα.<br /><br />Το ISIS δεν σημείωσε τις αρχικές νίκες του με τη χρήση πανάκριβων υπερόπλων, αλλά χρησιμοποιώντας μέσα που δεν ήταν καν στρατιωτικά, αλλά τροποποιήσεις πολιτικών οχημάτων και μέσων. Οι διάφορες ανταρτικές οργανώσεις κατάφεραν να αντρωθούν παρά τις υποκλοπές τηλεπικοινωνιών, τους δορυφόρους και τα πλήγματα με όπλα υψηλής ακριβείας. Ρωσία, ΗΠΑ και άλλοι δυτικοί σφυροκοπούσαν αγροτικά αυτοκίνητα που στοίχιζαν κάτω από 20.000 ευρώ με βλήματα που στοίχιζαν ένα εκατομμύριο το ένα!<br /><br />Το ISIS δεν ηττήθηκε από υπερσύγχρονα όπλα, όπως οι πύραυλοι Tomahawk. Ηττήθηκε σε πολύ σκληρές μάχες ελαφρού πεζικού με τους Κούρδους με υποστήριξη από συμβατικά μέσα: άρματα μάχης του 1950 και 1960, μεσαίους και ελαφρείς όλμους, ελάχιστα πυροβόλα και μεγάλη αποφασιστικότητα. Παρόλα αυτά τα διδάγματα της ζωής έπεσαν σε “ώτα μή ακουόντων”. Οι σχεδιαστές συνέχισαν να πλασάρουν πανάκριβα οπλικά συστήματα και να φορτώνουν με “γκατζετάκια” απλά όπλα που καλούνται να επιτελέσουν βασικές λειτουργίες. Έτσι, οι τιμές διογκώνονταν όχι μόνο σε εξειδικευμένα οπλικά συστήματα, αλλά και σε απλά όπλα και οχήματα.<br /><br />Δεν είναι μόνο το πρόγραμμα F-35<br /><br />Ένα άρμα μάχης Μ-60 το 1962 στοίχιζε σε σημερινές τιμές γύρω στα 4 εκατ.$, ενώ το αντίστοιχο σήμερα Μ-1Α1 στοιχίζει αρκετά πάνω από 10 εκατ.$ χωρίς να προσφέρει κάτι πολύ παραπάνω. Το αντίστοιχο σοβιετικό Τ-62 στοίχιζε το 1962 1,2 εκατ.$ σε σημερινές τιμές. Σήμερα ένα γαλλικό Leclerc στοιχίζει πάνω από 10 εκατ. ευρώ, ενώ το τουρκικό Altay αναμένεται να κοστίσει αρκετά ακριβότερα. Το δε Armata που παράγει η Ρωσία κατέστη τόσο ακριβό που η παραγωγή σταμάτησε στα 14 άρματα!<br /><br />Αλλά, ας πούμε ότι, τα άρματα μάχης έχουν τεράστιο κόστος σε υλικά και όχι τόσο σε συστήματα, αν κι αυτό πλέον δεν είναι αληθές, λόγω των συνθετικών θωρακίσεων που σε μεγάλο ποσοστό έχουν. Παρόλα αυτά, κατασκευαστές φορτώνουν τα άρματα με τεχνολογικά “μπιχλιμπίδια” (αισθητήρες, οπτικά βοηθήματα, αντίμετρα κατά πυραύλων, ραντάρ εδάφους, κ.α.). Αν ένα τέτοιο άρμα βληθεί από πυροβολικό, ακόμη και από όλμους πεζικού, όλα αυτά τα χρήσιμα τεχνολογικά “μπιχλιμπίδια” πιθανότατα θα διαλυθούν κατά την προέλαση, ενώ το ίδιο το άρμα δεν θα πάθει τίποτα. Τα έξτρα εκατομμύρια τα έδωσε ο αγοραστής για συστήματα που έχουν ελάχιστη διάρκεια ζωής στη μάχη.<br /><br />Η άνοδος των τιμών σε συνθήκες ολιγοπωλίου δικαιολογείται εν μέρει σε πολύ εξειδικευμένα οπλικά συστήματα. Φτάσαμε, όμως, ελαφρώς τεθωρακισμένα οχήματα να στοιχίζουν πάνω από 8 εκατ.$! Λες και κάθε όχημα θα πρέπει να έχει ικανότητες διαστημόπλοιου για να μεταφέρει 10 στρατιώτες σε 1000 μέτρα απόσταση. Κι όλα αυτά τα χρήματα ξοδεύονται σε ένα περιβάλλον μάχης, όπου και ο τελευταίος αντίπαλος έχει άφθονα φτηνά αντιαρματικά.<br /><br />Από πού και ως πού τροχοφόρα οχήματα (ούτε καν ερπυστριοφόρα) μεταφοράς προσωπικού, δηλαδή υπερτιμημένα “λεωφορεία”, στοιχίζουν τόσο πολύ; Αυτή η άνοδος τιμής επηρεάζει και άλλα προϊόντα. Πριν μερικά χρόνια οι ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ αγόρασαν λίγες εκατοντάδες οχήματα τύπου Buggy 4×4 για επιχειρήσεις σε αμμώδη περιβάλλοντα, υγρά και ξηρά. Το κόστος πριν δέκα χρόνια, χωρίς τον οπλισμό (πολυβόλα και βομβιδοβόλα) ήταν γύρω στα 250.000 $. Το πραγματικό κόστος κατασκευής ενός τέτοιου οχήματος (αθωράκιστο, κατασκευή σασί από συγκολλημένους ατσαλοσωλήνες και έναν απλό κινητήρα εσωτερικής καύσεως 1200 cc) δεν υπερβαίνει τα 20.000 ευρώ στις τότε τιμές.<br /><br />Φύκια για μεταξωτές κορδέλες<br /><br />Δεν χωράει αμφιβολία ότι, οι φορολογούμενοι πληρώνουν παντού για μεταξωτές κορδέλες και παίρνουν φύκια. Τι απαιτεί το επιχειρησιακό δόγμα των ενόπλων δυνάμεων μίας χώρας; Τι πραγματικά χρειάζονται; Οι περισσότεροι στρατοί σχεδιάζουν την επόμενη σύρραξη με βάση τα μαθήματα της προηγούμενης και απαιτούν συστήματα που σε εκείνες τις συνθήκες θα τους έδιναν την υπεροχή και ταχεία νίκη.<br /><br />Έτσι, οι μεγάλες δυνάμεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σχεδίαζαν συστήματα με βάση τα διδάγματα εκείνου του πολέμου, ενώ οι επόμενες συρράξεις ήταν τελείως διαφορετικοί. Οι εχθροί διεξήγαγαν πολέμους που καθιστούσαν τα νέα οπλικά συστήματα σε μεγάλο βαθμό άχρηστα. Τα χιλιάδες άρματα των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ δεν απέδωσαν σε Βιετνάμ και Αφγανιστάν αντίστοιχα.<br /><br />Τα επιτελεία πείθονται από τους σχεδιαστές νέων οπλικών συστημάτων. Οι σχεδιαστές, όμως, δεν λαμβάνουν υπόψη τις πραγματικές ανάγκες των στρατών επί του πεδίου. Το υπερβολικό κόστος σχεδιασμού και παραγωγής ωθεί τους κατασκευαστές σε εξαγορές και συγχωνεύσεις που προκαλούν καθεστώς μειωμένου ανταγωνισμού. Η προσπάθεια για αύξηση του μεριδίου της αγοράς οδηγεί σε αθέμιτες πρακτικές και πιεστικές συμπεριφορές για αύξηση των πωλήσεων, που επίσης αυξάνουν το κόστος. Ταυτόχρονα προσπαθούν να ενσωματώσουν την τελευταία τάση που αναφαίνεται παγκοσμίως. Αυτό οδηγεί σε καθυστερήσεις, οι οποίες με την σειρά τους ανεβάζουν το κόστος. Όσο μεγαλύτερη η καθυστέρηση, τόσο αυξάνεται το κόστος.<div><br />Πολλά φθηνά ή λίγα ακριβά;<br /><br />Η χρήση νέων μη δοκιμασμένων τεχνολογιών προκαλεί προβλήματα ενσωμάτωσης με τα υπόλοιπα υποσυστήματα, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερη καθυστέρηση και αυξάνοντας ξανά το κόστος. Ταυτόχρονα ενέχει τον κίνδυνο να μην αποδώσει ποτέ όπως πρέπει. Η αυξημένη πολυπλοκότητα των οπλικών συστημάτων σημαίνει επίσης αυξημένα κόστη συντήρησης και εκπαίδευσης. Όσο πολυπλοκότερο είναι ένα σύστημα, τόσο πιο χρονοβόρα είναι η συντήρηση και η επισκευή του, δημιουργώντας επιχειρησιακά κενά.<br /><br />Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το F-35. Το πρόγραμμα ξεκίνησε πριν 20 χρόνια και σημείωσε καθυστερήσεις έξι ετών. Ούτε σήμερα μπορεί να υπερβεί εμπόδια και να τεθεί σε πλήρη παραγωγή, παρά την κατασκευή πάνω από 500 αεροσκαφών. Το εν λόγω πρόγραμμα είχε όλα τα προβλήματα που περιγράψαμε: υπερβολικές φιλοδοξίες, συγκεχυμένη διατύπωση απαιτήσεων, προσπάθειες ενσωμάτωσης τεχνολογιών αιχμής, υπερβολική πολυπλοκότητα, υπερβολικές απαιτήσεις συντήρησης, υπερβολικό κόστος χρήσης, αναντιστοιχία με τις πραγματικές ανάγκες.<br /><br />Τα ερωτηματικά για τα σύγχρονα οπλικά συστήματα δεν εξαντλούνται στο υπερβολικό κόστος, αν κι αυτός είναι καθοριστικός παράγοντας που επηρεάζει την απόκτηση και τη διαθεσιμότητά τους. Η αναντιστοιχία του τί χρειάζεται ένας στρατός και τί πείθεται να αγοράσει, παίζει σημαντικό ρόλο για το αν και πώς θα διεξάγει τις επιχειρήσεις. Η επανεξέταση των αναγκών σε όλα τα επιχειρησιακά επίπεδα θα επιφέρει περικοπή εξόδων, επαναπροσδιορίζοντας το μείγμα δυνάμεων και δυνατοτήτων που είναι αναγκαίο για την επίτευξη των στρατηγικών σκοπών.<br /><br />Η επέκταση ζωής υπαρχόντων συστημάτων, όταν αυτά επιτελούν τον ρόλο τους με επιτυχία, είναι μια παράμετρος μείωσης του κόστους. Το ίδιο και η μετάπτωση οπλικών συστημάτων σε άλλους ρόλους. Αυτό πράττει π.χ. το Ισραήλ. Κρίσιμο ρόλο παίζει η σχέση όσον αφορά το επιχειρησιακό αποτέλεσμα πολλών φθηνών όπλων έναντι λίγων ακριβών. Αυτό το κριτήριο ήταν καθοριστικό στο παρελθόν, αλλά εγκαταλείφθηκε με την πάροδο του χρόνου λόγω της λαγνείας για την τεχνολογία.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο αρχοντοχωριατισμός στους εξοπλισμούς – Η λαγνεία της πολεμικής τεχνολογίας

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Τον περασμένο Φεβρουάριο το Πεντάγωνο παραδέχτηκε, επιτέλους, ότι το πρόγραμμα F-35 (συνολικού ύψους για τον κύκλο ζωή...

Διαβάστε την συνέχεια

Βαριές απώλειες Τούρκων στο ιρακινό Κουρδιστάν – Οι αντάρτες τους σκοτώνουν μόλις κατέβουν από τα ελικόπτερα

<img height="401" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2021/02/turks-kurdistan-630x395.jpg" width="640" /><br /><br />Ενώ το υπουργείο Αμύνης της Τουρκίας παραδέχθηκε τον πρώτο νεκρό Τούρκο στρατιώτη, στη νέα εισβολή – στρατιωτική επιχείρηση του τουρκικού στρατού στο βόρειο Ιράκ, που ξεκίνησε την περασμένη Παρασκευή, οι Κούρδοι αντάρτες του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (PKK) υποστήριξαν στα μέσα ενημέρωσης ότι 19 Τούρκοι στρατιώτες σκοτώθηκαν μέχρι και την Τρίτη 27/4.<br /><br />Σύμφωνα με το κουρδικό δίκτυο Rûdaw υπήρξαν βίαιες συγκρούσεις στις περιοχές Ζεντούρα και Ντεράρε της Μετίνα καθώς και στις περιοχές Μαμρέσο και Μερβάνος του Αβασίν και στο Ζαπ.<br /><br />Στις περιοχές Ζεντούρα και Ντεράρε σκοτώθηκαν 11 Τούρκοι στρατιώτες και άλλοι 12 τραυματίστηκαν.<br /><br />Ενώ στην περιοχή Μερβάνος και Αβασίν σκοτώθηκαν 6 στρατιώτες και άλλοι 2 στο Ζαπ.<br /><br />Μιλώντας στον Rûdaw, ο διοικητής της πόλης Κανιμασί, Σερμπέστ Σαμπρί, δήλωσε Τούρκοι στρατιώτες πήραν θέσεις στον λόφο Κεστέ, 8 χιλιόμετρα από τα σύνορα.<br /><br />Κατά την τουρκική εισβολή, οι περιοχές Μετίνα, Ζαπ και Αβασίν βομβαρδίστηκαν τόσο από το πυροβολικό όσο και από εναέριες δυνάμεις.<br />Αγνοούνται εννέα Τούρκοι στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων<br /><br />Σύμφωνα με τις πληροφορίες τοπικών πηγών από την εμπόλεμη ζώνη, δεν υπάρχουν νέα από τουρκική μονάδα που αποτελείται από 9 στρατιώτες που προσγειώθηκαν στην περιοχή Qela Bêdewê του Zap με ελικόπτερο.<br /><br />Καταγράφηκε ότι ο τουρκικός στρατός ζήτησε βοήθεια από τις δυνάμεις των Κούρδων Πεσμέργκα -στρατιώτες του ιρακινού Κουρδιστάν- στην περιοχή για να φτάσουν στη μονάδα στρατιωτών που δεν έχει σημεία ζωής.<br /><br />Πληροφορίες αναφέρουν ότι Κούρδοι αντάρτες επιτέθηκαν στους στρατιώτες μόλις προσγειώθηκαν στην περιοχή με ελικόπτερα το πρωί και υπήρξαν έντονες συγκρούσεις.<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Βαριές απώλειες Τούρκων στο ιρακινό Κουρδιστάν – Οι αντάρτες τους σκοτώνουν μόλις κατέβουν από τα ελικόπτερα

Ενώ το υπουργείο Αμύνης της Τουρκίας παραδέχθηκε τον πρώτο νεκρό Τούρκο στρατιώτη, στη νέα εισβολή – στρατιωτική επιχείρηση του τουρκικού στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κυπριακό 5μερής: “Βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο της διχοτόμησης”! Κύρα Αδάμ

<center><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="365" src="https://www.youtube.com/embed/eIdCM3-dz8Q" title="YouTube video player" width="690"></iframe></center><br />Η δημοσιογράφος Κύρα Αδάμ σχολιάζει και αναλύει όσα γίνονται στη Γενεύη με την “άτυπη πενταμερή για το Κυπριακό”. Μιλώντας στο Kontra Channel η Κύρα Αδάμ μίλησε για “μία μάζωξη” η οποία επιβλήθηκε από τον Ερντογάν στον ΓΓ του ΟΗΕ.<br /><br />Επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι ο εκλεγμένος πρόεδρος χώρας μέλους της ΕΕ, ο πρόεδρος Αναστασιάδης, προσήλθε σ΄ αυτή τη “μάζωξη” ως “κοινοτάρχης”, την ίδια ώρα που η ΕΕ έχει αποκλειστεί από τη συνάντηση.<br /><br />Η ένταση του εκβιασμού κατά της Κύπρου προκύπτει από τις πληροφορίες που θέλουν τον ΓΓ του ΟΗΕ να καταθέτει την εντολή για το Κυπριακό σε περίπτωση που δεν υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα στη Γενεύη για συνέχιση των συνομιλιών. “Βρισκόμαστε μπροστά στο κίνδυνο διχοτόμησης” επισημαίνει η Κύρα Αδάμ.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κυπριακό 5μερής: “Βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο της διχοτόμησης”! Κύρα Αδάμ

Η δημοσιογράφος Κύρα Αδάμ σχολιάζει και αναλύει όσα γίνονται στη Γενεύη με την “άτυπη πενταμερή για το Κυπριακό”. Μιλώντας στο Kontra Channe...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Τούρκοι ετοίμασαν σχέδιο εκκένωσης της Κωνσταντινούπολης

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-04/1440x810_cmsv2_12a89799-2b51-57b2-92f5-547173ba7ac4-5095406.jpeg?itok=y4r10guJ" width="640" /><br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/authors/panagiotis-nastos">Παναγιώτης Νάστος</a><br />ΗΤουρκία προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο ενός σεισμού μεγέθους 7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που θεωρείται πιθανόν να πλήξει την Κωνσταντινούπολη.<br /><br />Χιλιάδες κατοικίες προβλέπεται να εκκενωθούν σε τέτοια περίπτωση, σύμφωνα με το νέο σχέδιο που δημιούργησε το Υπουργείο Εσωτερικών της Τουρκίας.<br /><br />Η πόλη βρίσκεται στην κορυφή του επικίνδυνου ρήγματος της Βόρειας Ανατολίας και σηματοδοτεί το σημείο σύγκρουσης των πλακών της Ευρασίας και της Ανατολίας, οι οποίες έχουν προξενήσει μερικούς από τους πιο καταστροφικούς σεισμούς του κόσμου στην ιστορία, με θύματα δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.<br /><br />Το σχέδιο, που εκπονήθηκε με τη συνεργασία πολλών δημόσιων φορέων υπό τον συντονισμό του Υπουργείου Εσωτερικών, στοχεύει στη μείωση της απώλειας ζωών, επιταχύνοντας την εκκένωση κατοικιών σε πιθανό σεισμό 7,5 μεγέθους.<br /><br />Μιλώντας στο TRT Haber, ο Συνταγματάρχης Metin Günal, γνωστοποίησε πληροφορίες σχετικά με το σχέδιο εκκένωσης.<br /><br />"Τα θύματα καταστροφών που θέλουν να μεταβούν στις επαρχίες ή στις πατρίδες τους θα μεταφερθούν στις καθορισμένες περιοχές με θαλάσσια, αεροπορικά, χερσαία και σιδηροδρομικά οχήματα", είπε.<br /><br />Σε περίπτωση πιθανής καταστροφής, οι πολίτες θα σταλούν σε συγκεκριμένα σημεία στις ανατολικές και ευρωπαϊκές πλευρές της Κωνσταντινούπολης με αυτοκίνητα.<br /><br />Οι πολίτες με αναπηρία θα έχουν προτεραιότητα, όπως επίσης τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι και οι γυναίκες.<br /><br />Ο Οργανισμός Σχεδιασμού της Κωνσταντινούπολης (IPA), εκτιμά ότι τουλάχιστον 48.000 κτίρια θα υποστούν σοβαρές ζημιές σε σεισμό 7,5 μεγέθους, ενώ άλλα 194.000 θα καταγράψουν τουλάχιστον ζημίες μεσαίας σοβαρότητας.<br /><br />Οι ανωμαλίες στη γραμμή του ρήγματος στην Κωνσταντινούπολη, δείχνουν πιθανότητα σεισμού μεγέθους 7,2 ρίχτερ, που θα επηρεάσει τις περιοχές Silivri-Kumburgaz-Büyükçekmece της πόλης, είχε δηλώσει στο παρελθόν ο διάσημος Τούρκος γεωλόγος Korur.<br /><br />Ο Korur ανέφερε στο Twitter την τελευταία αξιολόγηση από το Παρατηρητήριο Kandilli και το Ινστιτούτο Έρευνας για Σεισμούς, το οποίο επανέλαβε μια προειδοποίηση για σεισμό στην πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της Τουρκίας.<br /><br />"Το τμήμα (της πόλης), που εκτείνεται από τις ακτές του Silivri έως το Büyükçekmece, θα μπορούσε να είναι υποψήφιο για πιθανούς σεισμούς στο μέλλον", δήλωσε το παρατηρητήριο. "Οι αντιθέσεις ταχύτητας δείχνουν πιθανές ρήξεις."<div><br />Ο Görür είπε ότι εδώ και χρόνια, ένα ρήγμα στη Θάλασσα του Μαρμαρά, ήταν το ρήγμα του Kumburgaz, το οποίο βρίσκεται ανάμεσα στις ακτές των περιοχών Silivri και Yeşilköy.<br /><br />"Αναφέρω ότι ο αναμενόμενος σεισμός θα πραγματοποιηθεί σε αυτήν την ενότητα και θα έχει μέγεθος τουλάχιστον 7,2 ρίχτερ", δήλωσε.<br /><br />Η πόλη θα χάσει 120 δισεκατομμύρια λίρες (14,2 δισεκατομμύρια δολάρια) αμέσως μετά από έναν τέτοιο σεισμό, είπε ο Οργανισμός Σχεδιασμού της Κωνσταντινούπολης (IPA), με το ανθρώπινο κόστος να είναι ακόμη υψηλότερο.<br /><br />Το 1999, η Κωνσταντινούπολη αισθάνθηκε τα αποτελέσματα ενός σεισμού μεγέθους 7,4 που έπληξε την πόλη του Izmit (Νικομήδεια), σκοτώνοντας περισσότερους από 17.000 ανθρώπους.<br /><br />Αν και το Izmit (Νικομήδεια) βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 100 χιλιομέτρων (62 μίλια), οι κραδασμοί προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στην Κωνσταντινούπολη.<br /><br />Τον Οκτώβριο, ένας σεισμός μεγέθους 6,9 κατέστρεψε ή προκάλεσε σοβαρές ζημιές σε περισσότερα από 340 κτίρια και σκότωσε 115 άτομα στην πόλη της Σμύρνης.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Τούρκοι ετοίμασαν σχέδιο εκκένωσης της Κωνσταντινούπολης

Παναγιώτης Νάστος ΗΤουρκία προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο ενός σεισμού μεγέθους 7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που θεωρείται πιθανόν να π...

Διαβάστε την συνέχεια

Επανέρχονται οι Γάλλοι στρατηγοί: ''Οι ισλαμιστές δημιουργούν γκέτο''

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-04/1280px-Bastille_Day_Parade_2017%2C_VBCI_of_the_16th_battalion_of_chasseurs.jpeg?itok=Kk2ILDCl" width="640" /><br />Νέο μανιφέστο - ''Ο λαός θέλει τον στρατό να αναλάβει την κατάσταση''<br />Ανδρέας Μουντζουρούλιας<br />Πρώτοι δημοσιοποιήσαμε  την “καυτή” επιστολή με θέμα το ριζοσπαστικό ισλάμ και τους κινδύνους που απορρέουν από αυτό για την Γαλλία, την οποία υπέγραψαν Γάλλοι απόστρατοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί προς τον Μακρόν και η οποία όπως δείχνουν τα δεδομένα, προκάλεσε ''σεισμό'' όχι μόνο στην Γαλλία αλλά σε ολόκληρη την ΕΕ. <br /><br />«Εάν δεν αποτρέψετε το αυξανόμενο χάος, θα υπάρξει εμφύλιος πόλεμος» προειδοποίησαν οι Γάλλοι στρατηγοί το Μακρόν.<br /><br />Μετά το σάλο που προκλήθηκε, έγινε γνωστό ότι ο κύριος εμπνευστής αυτής κίνησης ήταν ο Christian Piquemal, πρώην στρατηγός του γαλλικού στρατού, του οποίου έχουν αφαιρεθεί τα προνόμια, επειδή συμμετείχε σε διαδήλωση κατά των μεταναστών στην χώρα του.<br /><br />Ο Piquemal, 80 ετών, “μπαρουτοκαπνισμένος” Γάλλος πρώην στρατηγός της Λεγεώνας των Ξένων, ηγείται των κίνησης Γάλλων αξιωματικών και υπαξιωματικών.<br /><br />Στον Piquemal, ο οποίος αποστρατεύτηκε το 2000, του αφαιρέθηκε το δικαίωμά να φορά τη στολή του, ενώ του πήραν και την ταυτότητα του αποστράτου στρατιωτικού, αλλά αυτός δεν το βάζει κάτω όπως όλα δείχνουν.<br /><br />Ο ίδιος προσπάθησε σύμφωνα με βρετανική εφημερίδα, να προειδοποιήσει τον γαλλικό κοινό για «τα ισλαμικά γκέτο στα περίχωρα των γαλλικών πόλεων», προειδοποιώντας ότι απαιτείται κρατική “παρέμβαση”.<br /><br />Ουσιαστικά μιλά για αυτόνομες ισλαμικές εγκαταστάσεις κοντά στον οικιστικό ιστό γαλλικών μεγαλουπόλεων, κάτι που είχε διαπιστωθεί και στο Βέλγιο πριν μερικά χρόνια, κατά την καταδίωξη τζιχαντιστή, για τον οποίο απαιτήθηκε η είσοδο ειδικής δύναμης της βελγικής αστυνομίας στο προάστιο των Βρυξελλών Μολενμπίκ (Molenbeek-Saint-Jean).<br /><br />Ο πρώην στρατηγός, ανέφερε στην επιστολή του προς τον Μακρόν περί “αυξανόμενου χάους”, που ενέχει τον κίνδυνο δημιουργίας εμφυλίου πολέμου.<br /><br />Σε όλα αυτά θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και την δράση της Miili Gorus, μιας τουρκικής ισλαμικής οργάνωσης, η οποία απειλεί χώρες που ζει μεγάλος αριθμός Τούρκων πολιτών.<br /> <br />Ο έτερος στρατηγός ήταν ο Emmanuel de Richoufftz, «στρατηγός των προαστίων», απόφοιτος της διάσημης στρατιωτικής σχολής Saint-Cyr, που ιδρύθηκε από τον Ναπολέοντα.<br /><br />Ο de Richoufftz, υπηρέτησε ως σύμβουλος στον Γάλλο πρωθυπουργό Pierre Mauroy από το 1981 έως το 1984.<br />Υπηρέτησε στο Ιράκ, την Αφρική και τη Βοσνία. Είναι γνωστός ως «στρατηγός των προαστίων» αφού έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο “Ένας ακόμη αργοπορημένος πόλεμος”, το 1992.<br /><br />Επίσης ο ίδιος προσπάθησε να προειδοποιήσει την Γαλλία για τα «αληθινά γκέτο στα περίχωρα των πόλεων», ενώ συμμετείχε στο κόμμα της Μαρίν Λεπέν στις τοπικές εκλογές στο Le Grau-du-Roi το 2019.<br /><br />Πέρυσι αποχώρησε από το κόμμα της Λε Πεν, για να συμμετάσχει στο Debout la France («France Arise»), ένα δεξιό ευρωσκεπτικιστικό κόμμα.<br /><br />Επίσης έχουμε τον Jean-Pierre Fabre-Bernadac, πρώην αρχηγό της γαλλικής αστυνομίας και επικεφαλής του ιστότοπου Place Armes, ο οποίος είναι «ανοιχτός σε όλους τους εν αποστρατεία και εν ενεργεία Γάλλους στρατιωτικούς που αγαπούν τη Γαλλία και συνειδητοποιούν ότι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα ενός μεγάλου κινδύνου».<br /><br />Το 2018, συμμετείχε σε διαδηλώσεις των “κίτρινων γιλέκων” κατά της κυβέρνησης του Μακρόν. Σε μια πρόσφατη ραδιοφωνική εκπομπή, ο Fabre-Bernadac μίλησε για «omerta», γύρω από το ζήτημα της μετανάστευσης,υποστηρίζοντας ότι οι δολοφονίες και οι επιθέσεις που διαπράχθηκαν από μετανάστες δεν είχαν κάλυψη από τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης.<br /><br />Ο ίδιος το ονόμασε «φοβερό διπλό πρότυπο». Σε μια άλλη πρόσφατη εμφάνιση των μέσων ενημέρωσης ο Γάλλος πρώην στρατηγός είπε: «Οι Γάλλοι δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς αλλά εμπιστεύονται τον στρατό».<br /><br />Επίσης, έχουμε τον Πτέραρχο ε.α Antoine Martinez, ο οποίος είναι επικεφαλής του ιστότοπου Volunteers for France.Σε ένα βίντεο που γυρίστηκε τον Νοέμβριο του περασμένου έτους για το κανάλι Volunteers for France στο Youtube, ο Martinez περιέγραψε πώς η κρίση του κορονοϊού κάλυψε αυτό που πιστεύει ότι είναι το πιο πιεστικό θέμα και αφορά την ισλαμική ριζοσπαστικοποίηση.<br /><br />«Στην πραγματικότητα, δεν έχει νόημα να στέλνουμε τους στρατιώτες μας σε εξωτερικά θέατρα για να μας προστατεύσουν, διότι θα απαιτηθεί να πολεμήσουν στο έδαφος μας”, δήλωσε ο ίδιος.<br /><br />Οι 20 στρατηγοί που υπόγραψαν την επιστολή στον Μακρόν είναι: Christian Piquemal, Gilles Barrie, François Gaubert, Emmanuel de Richoufftz, Michel Joslin de Noray, André Coustou, Philippe Desrousseaux de Medrano, Antoine Martinez, Daniel Grosmaire, Robert Jeannerod, Pierre Dominique Aigueperse, Roland Duboise, Dominique, Dominique de Cacqueray, Roger Prigent, Alfred Lebreton, Guy Durand και Gérard Balastre.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Επανέρχονται οι Γάλλοι στρατηγοί: ''Οι ισλαμιστές δημιουργούν γκέτο''

Νέο μανιφέστο - ''Ο λαός θέλει τον στρατό να αναλάβει την κατάσταση'' Ανδρέας Μουντζουρούλιας Πρώτοι δημοσιοποιήσαμε  την “κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τορπίλη Τατάρ στην Πενταμερή – Τι ζήτησε επισήμως από τον ΟΗΕ

<img height="336" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/tatar_anastasiadis.png" width="640" /><br /><br />Σε ενέργειες που δυναμιτίζουν την άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη για το Κυπριακό προχώρησε ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, Ερσίν Τατάρ, ο οποίος φέρεται ότι κατέθεσε έγγραφο με το οποίο ζητά απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας για αναγνώριση χωριστής κυριαρχίας στα Κατεχόμενα. Στην πρότασή του, αναφέρει μάλιστα ότι η απόφαση αυτή θα αποτελέσει τη νέα βάση για τη δημιουργία σχέσης συνεργασίας ανάμεσα στα «δύο υφιστάμενα κράτη».<br /><br />Ο ελεγχόμενος από τον Ερντογάν νέος ηγέτης των τουρκοκυπρίων είχε δηλώσει επανειλημμένως ότι θα πάει στην Γενεύη με πρόταση για τη δημιουργία δύο κρατών, μια άποψη την οποία στηρίζει εξ ολοκλήρου η Άγκυρα. Ο ίδιος άλλωστε είχε αναφέρει πολλές φορές ότι πηγαίνει στην άτυπη Πενταμερή με την στήριξη της Τουρκίας. Σύμφωνα με το κυπριακό site philenews, το έγγραφο Τατάρ καταγράφει την πρότασή του για το πως θα δημιουργηθεί αυτή η «σχέση συνεργασίας».<br /><br />Συγκεκριμένα, πρόταση προβλέπει έξι παραμέτρους, αρχής γενομένης από το ότι ο ΓΓ του ΟΗΕ πρέπει να αναλάβει μια πρωτοβουλία, ώστε το Συμβούλιο Ασφαλείας να εγκρίνει ψήφισμα, στο οποίο θα διασφαλίζεται το ισότιμο διεθνές καθεστώς και η κυριαρχική ισότητα των δύο πλευρών. Ως δεύτερο σκέλος αναφέρεται στη συνέχεια ότι, μόλις εξασφαλιστεί το ισότιμο διεθνές καθεστώς και η κυριαρχική ισότητα των δύο πλευρών, θα ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις σε αυτή τη νέα βάση, υπό την αιγίδα του Γ.Γ του ΟΗΕ, για τη δημιουργία μιας ελεύθερης και αμοιβαία αποδεκτής σχέσης συνεργασίας.<div><br />Η νέα πρόκληση Τατάρ<br /><br />Στην τρίτη παράμετρο αναφέρεται ότι οι διαπραγματεύσεις θα επικεντρωθούν στη μελλοντική σχέση των δύο ανεξάρτητων κρατών, τα περιουσιακά δικαιώματα, την προσαρμογή συνόρων και την ασφάλεια, καθώς και στις σχέσεις με την ΕΕ. Παρακάμπτοντας το γεγονός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία έχει ενταχθεί στην Ενωμένη Ευρώπη ως ενιαίο κράτος, ο Τατάρ συνεχίζει την πρόκληση, αναφέροντας ότι οι διαπραγματεύσεις θα υποστηριχθούν από την Τουρκία, την Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο. Αποκλείει έτσι τον οποιονδήποτε ρόλο των Βρυξελλών, κρατώντας για την ΕΕ, στην πρότασή του, την …τιμητική θέση του “κατά περίπτωση παρατηρητή”.<br /><br />Στη σπουδή του να κλείσει το θέμα, ο Ερσίν Τατάρ αναφέρει ως πέμπτη παράμετρο ότι, στο πλαίσιο οποιασδήποτε συμφωνίας, θα υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση των δύο κρατών και ότι οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις θα το υποστηρίξουν. Και για να δώσει και έναν τόνο …δημοκρατικότητας αναφέρει ως έκτη παράμετρο ότι κάθε συμφωνία που θα επιτευχθεί στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με τον τρόπο που προτείνει θα υποβληθεί για έγκριση σε ξεχωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα στα δύο κράτη.<br /><br />Σε δηλώσεις του, μετά την ολοκλήρωση της ολομέλειας των μερών της άτυπης διάσκεψης στη Γενεύη, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης εξέφρασε την μεγάλη απογοήτευσή του για το αίτημα που υπέβαλε γραπτώς η τουρκοκυπριακή πλευρά. «Παραμένουμε σταθεροί στις θέσεις μας ότι θα πρέπει να υπάρξει σεβασμός στις παραμέτρους των ψηφισμάτων, στις Συμφωνίες Κορυφής, στο έργο που έχει παραχθεί μέχρι σήμερα, στη δήλωση της 25ης Νοεμβρίου του 2019 και βεβαίως στην επιστολή του γ.γ. της 26ης Οκτωβρίου που λέει ότι θα πρέπει να εργαστούμε στη βάση της δουλειάς που έχει παραχθεί μέχρι σήμερα» είπε ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /><br />Ο Νίκος Αναστασιάδης είπε επίσης ότι τόνισε στον ΓΓ του ΟΗΕ πως η Λευκωσία προσπάθησε για τη «δημιουργία ενός θετικού κλίματος χωρίς προκλήσεις και χωρίς αναφορές σε όσα απαράδεκτα ακούσαμε» (αίτημα Τατάρ) και πρόσθεσε ότι θα υποβληθούν γραπτώς και οι ελληνοκυπριακές σχέσεις «με επιστημονική τεκμηρίωση και όχι μόνο με την πολιτική θεώρηση των πραγμάτων».<br /><br />Επαφές στο παρασκήνιο<br /><br />Οι διαβουλεύσεις θα συνεχιστούν και το πρωί της Πέμπτης σε νέα σύνοδο της ολομέλειας των συμμετεχόντων στην Πενταμερή. Νωρίτερα πάντως, στο περιθώριο της Διάσκεψης, ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, Νίκος Χριστοδουλίδης, είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Γάλλο ομόλογό του, Ζαν Υβ Λε Ντριάν, στην οποία τον ενημέρωσε λεπτομερώς για την εξέλιξη των συζητήσεων.<br /><br />Όπως μάλιστα αναφέρεται σε επίσημη ενημέρωση από την κυπριακή Προεδρία, ο Γάλλος υπουργός επαναβεβαίωσε τη θέση της Γαλλίας για την ανάγκη επίλυσης του Κυπριακού εντός του συμφωνημένου πλαισίου των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και των αρχών και αξιών της ΕΕ. Οι δυο υπουργοί αντάλλαξαν επίσης απόψεις για το πλήρες φάσμα των ευρωτουρκικών σχέσεων, το μέλλον των οποίων συνδέεται με τις εξελίξεις στο Κυπριακό.<br /><br />Ο Νίκος Χριστοδουλίδης είχε τηλεφωνικές επικοινωνίες και με τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, καθώς και με τον υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδιο για Πολιτικές Υποθέσεις Ντέιβιντ Χέιλ, τους οποίους επίσης ενημέρωσε για την πορεία της Πενταμερούς. Σύμφωνα με την Λευκωσία, οι κ.κ. Λαβρόφ και Χέιλ επανέλαβαν τη στήριξη των χωρών τους στην όλη προσπάθεια για επανέναρξη ουσιαστικών συνομιλιών εντός του πλαισίου που καθορίζεται από τα σχετικά Ψηφίσματα των ΗΕ για την επίτευξη λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.</div><div><br />Οι επαφές Δένδια<br /><br />Επαφές στην Γενεύη είχε και ο Νίκος Δένδιας, ο οποίος συναντήθηκε διαδοχικά με τον ΓΓ του ΟΗΕ και τον Βρετανό ομόλογο του. Κατά τη συνάντηση με τον Αντόνιο Γκουτέρες ο υπουργός Εξωτερικών επανέλαβε την επιθυμία της Αθήνας για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού, εντός του γνωστού πλαισίου. Διπλωματικές πηγές ανέφεραν επίσης ότι ο Νίκος Δένδιας εξέφρασε τον προβληματισμό του για την επίτευξη αυτής της προοπτικής, εξαιτίας της στάσης της Άγκυρας, αλλά και της τουρκοκυπριακής κοινότητας.<br /><br />Διαβεβαίωσε, ωστόσο, τον ΓΓ του ΟΗΕ για την εποικοδομητική στάση της Ελλάδας στο πλαίσιο των Αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και τόνισε ότι η όποια λύση βρεθεί εντός αυτού του πλαισίου θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη την ιδιότητα τής Κύπρου ως κράτους-μέλους της ΕΕ, καθώς και την ανάγκη να διασφαλισθεί η ομαλή λειτουργία της Ένωσης, ειδικά όσον αφορά το ζήτημα της αυτονομίας της στη διαδικασία λήψης αποφάσεων.<br /><br />Στη συνάντησή του με τον Βρετανό ομόλογό του, ο Νίκος Δένδιας παρατήρησε, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ότι η προσήλωση της Μεγάλης Βρετανίας στο πλαίσιο λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας είναι θετική και υποδηλώνει, για άλλη μία φορά, ότι η συντριπτική πλειοψηφία της Διεθνούς Κοινότητας θεωρεί επιβεβλημένη την εξεύρεση της λύσης του Κυπριακού εντός του ανωτέρω πλαισίου. Την θέση αυτή είχε διατυπώσει άλλωστε νωρίτερα και ο Ράαμπ, χαρακτηρίζοντας την Πενταμερή ως «μια σημαντική στιγμή …στην προσπάθεια να εκκινήσει η διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού».</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τορπίλη Τατάρ στην Πενταμερή – Τι ζήτησε επισήμως από τον ΟΗΕ

Σε ενέργειες που δυναμιτίζουν την άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη για το Κυπριακό προχώρησε ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, Ερσίν Τατάρ, ο οποίος φέρετ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Κύπρος, το δώρο της Ιστορίας και η γεωπολιτική τυφλότητα του μικροελλαδισμού

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/02/anat_mesogeios.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Η νεοοθωμανική θεώρηση του Κυπριακού δεν διαφέρει ποιοτικά από την κεμαλική, όπως την εξέθεσα στο προηγούμενο άρθρο μου. Στο βιβλίο του “Το στρατηγικό βάθος” ο Νταβούτογλου είναι σαφέστατος: «Η Κύπρος, που κατέχει μια κεντρική θέση παγκοσμίως από την άπο­ψη της ίσης σχεδόν απόστασης που απέχει από την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική, βρίσκεται μαζί με την Κρήτη πάνω σε έναν άξονα όπου τέμνονται και οι υδάτινες αρτηρίες.<br /><br />»Η Κύπρος… επέ­χει επίσης τόπο μιας σταθερής βάσης και αεροπλανοφόρου που είναι σε θέση να ελέγχει τις περιοχές του Περσικού κόλπου και της Κα­σπίας και τις υδάτινες αρτηρίες του Άντεν και του Ορμούζ, οι οποίες αποτελούν τις σημαντικότερες υδάτινες περιοχές που συνδέουν Ευ­ρασία και Αφρική. Δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει τη στρατηγική θέση της… Μια χώρα που παραμελεί την Κύπρο δεν είναι δυνατόν να έχει έναν αποφασιστικό λόγο στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτι­κές. Δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική στις παγκόσμιες πολιτικές, διότι αυτό το μικρό νησί κατέχει μια θέση που μπορεί να επηρεάσει άμεσα τους στρατηγικούς συνδέσμους μεταξύ Ασίας και Αφρικής, Ευρώπης και Αφρικής και Ευρώπης και Ασίας… Καθίσταται πασιφανές ότι η κεντρική θέση που κατέχει αυτή η περιοχή από την άποψη των ενεργειακών αξόνων της θα αποτελέσει στο μέλλον τη βασικότερη παράμετρο του παγκόσμιου ανταγωνισμού…<br /><br />»Στο πλαίσιο αυτό το Κυπριακό δεν είναι ούτε ένα συνηθισμένο τουρκοελληνικό εθνοτικό ζήτημα ούτε απλώς μια χρονίζουσα τουρκοελληνική διένεξη. Η Τουρκία, που κατέχει μια θέση που επηρεάζεται άμεσα από όλες αυτές τις ισορροπίες, είναι υποχρεωμένη να αξιολογήσει την επί του Κυπριακού πολιτική της έξω από το περιορισμένο πλαίσιο των τουρκοελληνικών σχέσεων. Το Κυπριακό μετατρέπεται με μια συνεχώς και αυξανόμενη ταχύτητα σε ένα ζήτημα Ευρασίας και Μέσης Ανατολής-Βαλκανίων (Δυτικής Ασίας-Ανατολικής Ευρώπης). Η πολιτική επί του Κυπριακού πρέπει να τεθεί σε ένα νέο στρατηγικό πλαίσιο, σύμφωνο προς το ήδη διαμορφωμένο νέο (διεθνές) στρατηγικό πλαίσιο.<br /><br />»Η σημασία του Κυπριακού από την οπτική της Τουρκίας μπορεί να μελετηθεί κατά βάση σε δύο κύριους άξονες: Ο πρώτος προκύπτει από την ιστορική ευθύνη της Τουρκίας για την εμπέδωση της ασφάλειας της μουσουλμανικής τουρκικής κοινότητας της νήσου και είναι ένας άξονας που έχει κοινωνικό χαρακτήρα… Ο δεύτερος σημαντικός άξονας του Κυπριακού ζητήματος είναι η σημασία της γεωγραφικής θέσης του νησιού από γεωστρατηγική άποψη. Ο άξονας αυτός καθαυτόν είναι ζωτικής σημασίας ανεξάρτητα από το ανθρώπινο στοιχείο που βρίσκεται εκεί. Ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα κυπριακό ζήτημα. Καμία χώρα δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη σε ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου».<br /><br /><div>Η τυφλότητα του μικροελλαδισμού<br /><br />Το νόημα των παραπάνω –μάλλον βαρύγδουπων ακαδημαϊκών διατυπώσεων– είναι απλό: η γεωπολιτική σημασία της Κύπρου είναι τόσο μεγάλη (όταν ο Νταβούτογλου έγραφε το βιβλίο του δεν είχαν ανακαλυφθεί τα ενεργειακά κοιτάσματα στην κυπριακή ΑΟΖ) που όποιος την ελέγχει, ή έχει βάλει πόδι, αποκτά πολύτιμο πλεονέκτημα. Όπως πολύ χαρακτηριστικά γράφει ο αρχιτέκτονας της νεοοθωμανικής εξωτερικής πολιτικής, ακόμα και εάν δεν υπήρχε ούτε ένας Τούρκος στη Μεγαλόνησο, η Τουρκία έπρεπε να έχει δημιουργήσει κυπριακό πρόβλημα.<br /><br />Έχει σημασία να συγκρίνουμε την τουρκική θεώρηση (και την κεμαλική και τη νεοοθωμανική) με τον μικροελλαδισμό των ελλαδικών αρχουσών ελίτ. Η μακραίωνη παρουσία του Ελληνισμού στην Κύπρο είναι ένα πολύτιμο δώρο της ιστορίας, το οποίο αναβαθμίζει ποιοτικά τη γεωπολιτική σημασία συνολικά του ελληνικού παράγοντα. Αντί να την δουν έτσι, στην Αθήνα την είδαν παραδοσιακά σαν πρόβλημα, σαν βάρος! Κυριάρχησαν αντιλήψεις του τύπου «η Κύπρος είναι μακριά», «η Ελλάδα πρέπει να απαλλαγεί από το βάρος του Κυπριακού» και «τώρα που εντάξαμε την Κυπριακή Δημοκρατία στην ΕΕ εξοφλήσαμε το χρέος μας από το πραξικόπημα του 1974 και πια η Λευκωσία μπορεί να τραβήξει μόνη τον δρόμο της»!<br /><br />Ο λόγος που οι ελλαδικές άρχουσες ελίτ υιοθέτησαν τέτοια στάση δεν οφείλεται μόνο σε πολιτική μικρόνοια. Οφείλεται και στο παραδοσιακό σύνδρομο εξάρτησής τους, το οποίο τις έκανε συχνά να προτάσσουν την ευθυγράμμιση με την πολιτική των ξένων προστατών από την εξυπηρέτηση ζωτικών εθνικών συμφερόντων. Έτσι, η αναγκαία ανάμειξη του “εθνικού κέντρου” στην Κύπρο εκφυλίστηκε σε παρεμβάσεις που, αντί να υπερασπίσουν τον κυπριακό Ελληνισμό και να τον ενσωματώσουν στον εθνικό κορμό, τον ακρωτηρίασαν και ταυτοχρόνως τραυμάτισαν καίρια το κύρος και τη διεθνή θέση της Ελλάδας.</div><div><br />Ο Ενιαίος Αμυντικός Χώρος<br /><br />Μόνη εξαίρεση ήταν η πολιτική των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου. Στη δεκαετία 1980 επιχείρησε να αντικαταστήσει το δόγμα αποστασιοποίησης “Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται” με το δόγμα της “συναπόφασης-συμπαράταξης”. Αργότερα, στη δεκαετία του 1990 υιοθέτησε το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, σε μία προσπάθεια να ενσωματώσει την ελεύθερη Κύπρο στην ελληνική αμυντική ομπρέλα. Ο Σημίτης άφησε αυτό το δόγμα να εκφυλισθεί.<br /><br />Το τι αντιπροσωπεύει από γεωπολιτικής απόψεως η Κύπρος μας το λένε με λόγια και πράξεις οι Τούρκοι. Μας το δείχνει, όμως, και το Ισραήλ, που τραυματικά συνειδητοποίησε πόσο κρίσιμος παράγοντας ασφαλείας είναι ο έλεγχος του ομφάλιου λώρου που το συνδέει με τη Δύση. Η οδός που το συνδέει με την Ευρώπη πρέπει να είναι σταθερά ανοικτή. Πριν από μερικά χρόνια δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Στις νότιες ακτές της Ανατολικής Μεσογείου δέσποζε η απολύτως συνεργάσιμη Αίγυπτος. Στις βόρειες ακτές δέσποζε η Τουρκία, με την οποία το Ισραήλ είχε συνάψει μία στρατηγική σχέση.<br /><br />Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν για να προωθήσει το νεοοθωμανικό όραμά του, ο Ερντογάν άνοιξε μέτωπο με το εβραϊκό κράτος. Η ρήξη με την Τουρκία υπενθύμισε στους Ισραηλινούς ότι σε αυτή την περιοχή το γεωπολιτικό παιχνίδι επηρεάζεται καθοριστικά από το θρησκευτικο-πολιτισμικό κριτήριο. Αυτός είναι ο καθοριστικός γεωπολιτικός λόγος για τον οποίο στράφηκαν προς τον ελληνικό παράγοντα.<br /><br />Η ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ και η εκλογική νίκη των Αδελφών Μουσουλμάνων ενέτεινε την αβεβαιότητα και ενίσχυσε το συμπέρασμα των Ισραηλινών για την εγγενή αστάθεια των διευθετήσεών τους με μουσουλμανικές χώρες. Το γεγονός ότι στη συνέχεια ο στρατός ανέτρεψε τον πρόεδρο Μόρσι τους προκάλεσε ανακούφιση, αλλά δεν άλλαξε το συμπέρασμά τους.<br />Το Ισραήλ, η Κύπρος και τα τρίγωνα<br /><br />Οι Ισραηλινοί ανακάλυψαν και πάλι την αξία που έχει για την εθνική ασφάλειά τους η ελεύθερη Κύπρος και η Ελλάδα ως ασφαλής οδός προς τη Δύση. Έτσι προέκυψε η τριγωνική συνεργασία, με την οποία η Ελλάδα ουσιαστικά επανήλθε στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό συνέβη με πρωτοβουλία του Ισραήλ και η Ελλάδα ανταποκρίθηκε στο άνοιγμα, επειδή είχε και τις ευλογίες των Αμερικανών.<br /><br />Στη συνέχεια προστέθηκε σε παράλληλο τρίγωνο η Αίγυπτος και αργότερα τα Εμιράτα, η Ιορδανία, η Σαουδική Αραβία και τελευταία ο Λίβανος. Η πικρή αλήθεια είναι ότι για δεκαετίες η Ελλάδα είχε αυτοεγκλωβισθεί στο Αιγαίο. Για την ακρίβεια την ώθησαν οι Τούρκοι να αυτοεγκλωβισθεί ως αντίδραση-άμυνα στην πρωτοβουλία τους να ανοίξουν μέτωπο στο Αιγαίο.<br /><br />Η ανακάλυψη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου προσέθεσε στη γεωπολιτική διάσταση και τη γεωοικονομική. Οι τριγωνικές συνεργασίες στην Ανατολική Μεσόγειο εμμέσως πλην σαφώς αναδιατάσσουν τις γεωπολιτικές και γεωοικονομικές ισορροπίες στην κρίσιμης σημασίας θαλάσσια περιοχή που συνδέει τρεις ηπείρους. Για την ακρίβεια, πρόκειται για στρατηγικού χαρακτήρα αλλαγή, η οποία συντελείται σταδιακά και εκ των πραγμάτων εμμέσως πλην σαφώς απομονώνει την Τουρκία.<br /><br />Όπως προανέφερα, η Κύπρος είναι το πρώτο στρατηγικά κρίσιμο σκαλοπάτι στην οδό του Ισραήλ προς τη Δύση. Η χειρότερη εξέλιξη για τους Ισραηλινούς, λοιπόν, θα ήταν ολόκληρη η Κύπρος να περιέλθει υπό τον έλεγχο της Άγκυρας και πολύ περισσότερο να τουρκοποιηθεί. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το Ισραήλ, όπως και η Αίγυπτος είναι δυνάμει σύμμαχοι του Ελληνισμού στο να αποτρέψει μία τέτοια εξέλιξη. Υπό τον όρο ότι Λευκωσία και Αθήνα κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Όρος που αποδεικνύεται από τα γεγονότα καθόλου αυτονόητος.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Κύπρος, το δώρο της Ιστορίας και η γεωπολιτική τυφλότητα του μικροελλαδισμού

Λυγερός Σταύρος Η νεοοθωμανική θεώρηση του Κυπριακού δεν διαφέρει ποιοτικά από την κεμαλική, όπως την εξέθεσα στο προηγούμενο άρθρο μου. Στο...

Διαβάστε την συνέχεια

Δεν υπάρχει στρατηγική σύμπλευση ΗΠΑ - Τουρκίας... Αμερικανός αναλυτής

<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/05/turkey-usa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/05/turkey-usa.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div>Ο Μαξ Χόφμαν, Διευθυντής Εξωτερικής Πολιτικής του Κέντρου για την Αμερικανική Πρόοδο μίλησε στον ΣΚΑΪ και στον Γιώργο Ευγενίδη.</div><div><br /></div><div>Οι ταραγμένες σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής με την Τουρκία απασχολούν ιδιαιτέρως τους διεθνείς αναλυτές κυρίως ως προς το πως θα διαμορφωθούν οι ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο.</div><div><br /></div><div>Ο Μαξ Χόφμαν, Διευθυντής Εξωτερικής Πολιτικής του Κέντρου για την Αμερικανική Πρόοδο μίλησε στον ΣΚΑΪ και στον Γιώργο Ευγενίδη και αναφέρθηκε στη σημασία που δίνει πλέον η Ουάσινγκτον στην υποχώρηση της Τουρκίας στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και στις μονομερείς ενέργειες στην περιοχή σε σχέση με τους υπόλοιπους συμμάχους στο ΝΑΤΟ.</div><div><br /></div><div>Διαβάστε τη συνέντευξη:</div><div><br /></div><div>Τι μήνυμα θέλει να στείλει ο Πρόεδρος Μπάιντεν στην Τουρκία με όλες τις αποφάσεις του, συμπεριλαμβανομένης και της πρόσφατης αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων;</div><div><br /></div><div>Μαξ Χόφμαν: Νομίζω ότι στις πρώτες 100 μέρες της διακυβέρνησης Μπάιντεν, ως προς την Τουρκία, ο στόχος ήταν να διαμορφωθεί μια "υγιής απόσταση" από τον πρόεδρο Ερντογάν. Η αίσθηση στην ομάδα του Μπάιντεν ήταν ότι, επί ημερών Τραμπ, η σχέση είχε γίνει υπερβολικά προσωπική και χαοτική σε προεδρικό επίπεδο. Και νομίζω πως βλέπετε και με τις αναφορές για τη δημοκρατική υποχώρηση της Τουρκίας, την ανησυχία για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων μια διάθεση να τεθεί η σχέση ΗΠΑ-Τουρκία στις σωστές διαστάσεις. Και να ξεκαθαριστεί ότι, είμαστε σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, έχουμε συμφέροντα που τέμνονται, αλλά έχουμε και μια σειρά ανησυχιών και θα τις εκφράσουμε πολύ ανοιχτά.</div><div><br /></div><div>Στο πρόσφατο τηλεφώνημά τους ο πρόεδρος Μπάιντεν και ο πρόεδρος Ερντογάν συμφώνησαν να συναντηθούν τον Ιούνιο. Θα καταστήσει ο Αμερικανός πρόεδρος ακόμα σαφέστερες τις κόκκινες γραμμές του στον Τούρκο πρόεδρο;</div><div><br /></div><div>Μαξ Χόφμαν: Είναι ενδιαφέρον, γιατί η συνάντηση που αναφέρετε είναι στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ τον Ιούνιο και νομίζω ότι αυτό επελέγη σκόπιμα για να σταλεί το μήνυμα στην Άγκυρα ότι οι ΗΠΑ βλέπουν αυτή τη σχέση σχεδόν αποκλειστικά στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Όλοι οι υπόλοιποι δεσμοί που συνέδεαν τις ΗΠΑ με την Τουρκία έχουν υποστεί ζημιά από τη δεκαετή δημοκρατική υποχώρηση και τις μονομερείς ενέργειες της Τουρκίας στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων της Συρίας και της Ανατολικής Μεσογείου, όπου προέβησαν σε ενέργειες κλιμάκωσης της έντασης. </div><div><br /></div><div>Δεν νομίζω ότι σε αυτή τη φάση υπάρχει στρατηγική σύμπλευση ΗΠΑ-Τουρκίας. Παραδοσιακά, ο βασικός στόχος ήταν η συνεργασία για την αντιμετώπιση της Ρωσίας, αλλά η απόφαση του Ερντογάν για τους S-400, αλλά και η ευαλωτότητα της Τουρκίας στις ρωσικές ενέργειες στη Συρία, σημαίνει ότι η Τουρκία εμφανίζεται συμβιβασμένη στα μάτια των ΗΠΑ. </div><div><br /></div><div>Σε αυτή τη μέθοδο του μαστιγίου και του καρότου που συζητάμε, ώστε οι ΗΠΑ να "τραβήξουν" την Τουρκία πίσω προς τη Δύση και να διαμορφώσουν κάποια σχέση συνύπαρξης, είναι προετοιμασμένη η αμερικανική πλευρά για περισσότερο "μαστίγιο", για παράδειγμα με το βλέμμα στη δίκη της Halkbank που ξεκινά τον Μάιο;</div><div><br /></div><div>Μαξ Χόφμαν: Η δίκη της Halkbank είναι ένας αποσταθεροποιητικός παράγοντας για τη σχέση. Αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι δεν υπάρχει κάτι, στο οποίο ο πρόεδρος Μπάιντεν να μπορεί να παρέμβει. Είναι μια υπόθεση, για την οποία Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν διαμηνύσει επανειλημμένα στους Τούρκους αξιωματούχους ότι ο Λευκός Οίκος δεν μπορεί να παρέμβει σε μια δικαστική διαδικασία. Με δεδομένο το πόσο "πολιτική" είναι η τουρκική δικαστική εξουσία, ο Πρόεδρος Ερντογάν δυσκολεύεται να το πιστέψει, αλλά είναι αλήθεια, ειδικά μετά από τέσσερα χρόνια δημοκρατικής υπαναχώρησης στις ΗΠΑ επί Τραμπ. Σίγουρα ο Ερντογάν θα είναι εξοργισμένος, καθώς η υπόθεση αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για τις τουρκικές τράπεζες. </div><div><br /></div><div><a href=" https://www.skai.gr/">πηγή</a></div></div><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Δεν υπάρχει στρατηγική σύμπλευση ΗΠΑ - Τουρκίας... Αμερικανός αναλυτής

Ο Μαξ Χόφμαν, Διευθυντής Εξωτερικής Πολιτικής του Κέντρου για την Αμερικανική Πρόοδο μίλησε στον ΣΚΑΪ και στον Γιώργο Ευγενίδη. Οι ταραγμένε...

Διαβάστε την συνέχεια