Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015

Το μυστικό της γεωπολιτικής και η Ελλάδα

Ellada simera 0 Γεωπολιτική, Ελλάδα, κόσμος 12:48

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr66AEEreWCSgpckLywzvwWcl-keeDqktp5-J3IwWmZfHMK8iDZRPJtjy1FkCOywPUM-9X-tQkTdgQS7I0hl6t-kc02G4tYmQIEVD6kmeID42zYB3oLrpjcDtcPIFLHa_b6Iy4oFKjF_px/s1600/gewpolitiki+kai+ellada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr66AEEreWCSgpckLywzvwWcl-keeDqktp5-J3IwWmZfHMK8iDZRPJtjy1FkCOywPUM-9X-tQkTdgQS7I0hl6t-kc02G4tYmQIEVD6kmeID42zYB3oLrpjcDtcPIFLHa_b6Iy4oFKjF_px/s1600/gewpolitiki+kai+ellada.jpg" width="640" /></a></div>
 
του Νικόλαου Λάου* Σε μια συζήτηση για τις συνέπειες της πολιτικής λιτότητας στις Βρυξέλλες, στις 22 Απριλίου 2013, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μανουέλ Μπαρόζο παραδέχθηκε τα εξής: «Ανησυχώ βαθιά για τις διαιρέσεις που βλέπουμε να αναδύονται: πολιτικά άκρα και λαϊκισμός διασπούν την πολιτική υποστήριξη και τον κοινωνικό ιστό που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Αναδύεται ένας διαχωρισμός μεταξύ του κέντρου και της περιφέρειας της Ευρώπης. Μια νέα διαχωριστική γραμμή χαράσσεται μεταξύ της Βόρειας και της Νότιας Ευρώπης. Προκαταλήψεις επανεμφανίζονται και ξαναδιχάζουν τους πολίτες, μερικές φορές εθνικές προκαταλήψεις οι οποίες είναι απλώς απαράδεκτες ακόμη και από ηθικής άποψης». Οι προειδοποιήσεις του Μπαρόζο για κοινωνικό διχασμό και κοινωνικές αναταραχές αντηχούν σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Τύπο, ο οποίος αναπαράγει και διαχέει τη «γραμμή Μπαρόζο». Σε μια πρόσφατη ανάλυση για τη μαζική ανεργία στην Ευρώπη, με τίτλο «Και ξαφνικά έγινε το Μπαμ», η εφημερίδα «Süddeutsche Zeitung» παρέθεσε τις απόψεις ενός κοινωνιολόγου ο οποίος επεσήμανε ότι η νότια Ευρώπη «θα αναφλεγεί» όταν οι άνθρωποι αισθανθούν αρκετά αποξενωμένοι-αλλοτριωμένοι από τις κυβερνήσεις τους. Ηγετικοί πολιτικοί παράγοντες της Ευρώπης προσπαθούν να αποτρέψουν την προαναφερθείσα «ανάφλεξη» μέσω ψυχολογικών και ευρύτερα προπαγανδιστικών επιχειρήσεων, που αποσκοπούν στο να διατηρούν τους πολίτες σε ένα οριακά σημαντικό επίπεδο ελπίδας και εξάρτησης από τις υφιστάμενες κυβερνήσεις τους. Γι’ αυτό πολλοί ηγετικοί πολιτικοί παράγοντες της Ευρώπης παίρνουν κατά καιρούς αποστάσεις από την πολιτική λιτότητας της Τρόικας, παίζοντας το κλασσικό ψυχολογικό παίγνιο του «καλού μπάτσου» (κυβέρνηση) και του «κακού μπάτσου» (Τρόικα). Η γεωπολιτική δεν είναι μόνο μια πολύπλοκη επιστήμη. Είναι, κατά κάποιον τρόπο, και μια «μυστική» επιστήμη, υπό την έννοια ότι σοβαρή γνώση της γεωπολιτικής έχει ένα κλαμπ όντως «μυημένων», ενώ, έξω από αυτό το κλαμπ, η γεωπολιτική διδάσκεται, ή διαδίδεται, ή και αποσιωπάται εντελώς κατά έναν στενά χειραγωγούμενο τρόπο, ο οποίος προσδιορίζεται από τα συμφέροντα και τις στρατηγικές που έχουν οι «μεγάλοι μύστες» τής γεωπολιτικής. Γιατί η γεωπολιτική είναι τόσο σημαντική και τόσο επικίνδυνη; Διότι είναι η επιστήμη η οποία εξετάζει, μελετά, αναλύει, ερμηνεύει την αλληλεξάρτηση μεταξύ γεωγραφίας και ανθρώπινων δραστηριοτήτων καθώς και την πολιτιστική σχέση του ανθρώπου με τον φυσικό χώρο. Ο Γερμανός γεωπολιτικός Καρλ Χαουσχόφερ (Karl Haushofer) έχει αναπτύξει μια μεθοδική μελέτη της πολιτιστικής διαίρεσης της υδρογείου. Ο Βρετανός γεωπολιτικός Χάλφορντ Μακίντερ (Halford Mackinder) έχει αναπτύξει μια μεθοδική ανάλυση των θαλάσσιων και των χερσαίων δυνάμεων. Ο Γερμανός πολιτικός φιλόσοφος Καρλ Σμιτ (Carl Schmitt) έχει αναπτύξει μια θεωρία για τη σχέση της γεωπολιτικής με τον πολιτισμό. Ο Ρώσος γεωπολιτικός Αλεξάντερ Ντούγκιν (Alexander Dugin) έχει αναπτύξει μια γεωπολιτική θεωρία για ένα πολυπολικό κόσμο και για έναν αντιφιλελεύθερο (όπως εννοεί η Δυτική ελίτ τον φιλελευθερισμό) διεθνισμό. Ο Αμερικανός γεωπολιτικός Ζμπίγνιεβ Μπρζεζίνσκι και η ομάδα γεωπολιτικών των αμερικανικών think-Tanks Center for Strategic and International Studies και Council on Foreign Relations έχουν επεξεργαστεί διάφορα γεωπολιτικά σενάρια. Ποιος είναι ο ρόλος του Μπαρόζο και της κρατούσας ελίτ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σήμερα μέσα σε όλα αυτά τα θεωρήματα και σχέδια; Η καταπολέμηση και αποσιώπηση της γεωπολιτικής. Γιατί; Επειδή η γεωπολιτική δίνει στους κατόχους της σημαντικά κλειδιά για την άσκηση στρατηγικής πολιτικής και για την κατανομή της δύναμης σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτά τα κλειδιά πρέπει να τα έχουν «οι λίγοι και οι εκλεκτοί». Οι υπόλοιποι διεθνοπολιτικοί παίκτες, ειδικά τα προλεταριακά κράτη (π.χ. νότια Ευρώπη) και οι μη Δυτικές μεγάλες δυνάμεις (Ρωσία, Κίνα, κ.λπ.) πρέπει να μην σκέπτονται γεωπολιτικά και να μην δρουν γεωπολιτικά, αλλά να είναι απλώς μονάδες μιας παγκόσμιας οικονομικής τάξης πραγμάτων, υπαγορευμένης από τη σχολή του φιλελεύθερου διεθνισμού, την οποία εκφράζουν στοχαστές όπως ο Φράνσις Φουκουγιάμα και πολιτικοί όπως ο Μπαρόζο. Το οικονομίστικο πνεύμα, τα μπίζνες ντιλς και ο χρηματοοικονομικός καπιταλισμός προσδιορίζουν το πώς επιτρέπεται και πώς δεν επιτρέπεται να ασκούν πολιτική «οι πολλοί». Η γεωπολιτική είναι το «Δένδρο της απαγορευμένης Γνώσης». Ο Μπαρόζο και οι δυνάμεις του φιλελεύθερου διεθνισμού φοβούνται πάνω από όλα την πολιτική αφύπνιση των κοινωνιών, την επαναϊδεολογικοποίηση της πολιτικής και κυρίως την άσκηση γεωπολιτικής και την όρθωση γεωπολιτικού αντιδόγματος στον προωθούμενο ισοπεδωτικό καπιταλισμό και «οικονομισμό». Ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικά της Ευρωζώνης σήμερα είναι να αποτελεί τον «κέρβερο» που φρουρεί τις θύρες της γεωπολιτικής, ώστε να κρατά τις κοινωνίες μέσα στα πολιτιστικά, πολιτικά και οικονομικά δεσμά του φιλελεύθερου διεθνισμού, όπως τον εννοούν και τον πραγματώνουν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα –η οποία με περισσό θράσσος έχει διακηρύξει τη θεσμική «ανεξαρτησία» της– και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Γι’ αυτό, άλλωστε, χώρες που έχουν παράδοση γεωπολιτικής, τόσο θεωρητική όσο και πρακτική, ασφυκτιούν μέσα στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η Μεγάλη Βρετανία, η οποία δεν είναι μέλος της Ευρωζώνης, η Γερμανία, η οποία έχει μια σχέση αγάπης-μίσους (συχνά αυτοκαταστροφική) με το ευρώ, που της επέβαλλαν ως τίμημα για τη γερμανική ενοποίηση, και η Γαλλία, η οποία προσπαθεί να ασκήσει γαλλική πολιτική δια του οπορτουνισμού. Σήμερα η Ελλάδα έχει μια κυβέρνηση η οποία δεν σκέπτεται και δεν δρα γεωπολιτικά, αλλά «παίζει» κομφορμιστικά με τους όρους του ευρωζωνικού φιλελεύθερου διεθνισμού. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν μέλη αυτής της κυβέρνησης που έχουν επίγνωση του ζητήματος της γεωπολιτικής, όπως λ.χ. ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο οποίος έχει σπεύσει κατά καιρούς να μιλήσει με γεωπολιτικούς όρους του Θουκυδίδη περί ναυτικών δυνάμεων και θαλασσοκρατορίας. Τι ακριβώς συμβαίνει στον ελληνικό πολιτικό κόσμο; Αφενός η μεγάλη μάζα των Ελλήνων πολιτικών δεν γνωρίζει σοβαρά γεωπολιτική, άσχετα αν αρκετοί χρησιμοποιούν τη λέξη. Αφετέρου υπάρχουν ορισμένοι πολιτικοί παράγοντες του κρατούντος συστήματος, όπως λ.χ. ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, που γνωρίζουν γεωπολιτική, αλλά, επειδή είναι προσανατολισμένοι στο ευρωατλαντικό μπλοκ, φροντίζουν, όταν ανοίγει κάποια συζήτηση γεωπολιτικού χαρακτήρα, αυτή η συζήτηση να οδηγεί την Ελλάδα στο μπλοκ των ναυτικών δυνάμεων και συγκεκριμένα στο ευρωατλαντικό μπλοκ, αποσιωπώντας πληρώς και άρον-άρον εναλλακτικούς γεωπολιτικούς τρόπους σκέψης και εναλλακτικά γεωπολιτικά σχέδια. Όμως υπάρχουν εναλλακτικοί γεωπολιτικοί τρόποι σκέψης και εναλλακτικά γεωπολιτικά σχέδια, τα οποία, αν μη τι άλλο, χρήζουν μεθοδικής μελέτης. Η Ελλάδα μπορεί οικονομικά να αναζητήσει τις συμμαχίες και τις αγορές της στην Ευρασιατική Ένωση, αντί να σκέπτεται μονοδιάστατα την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ευρασιατική Ένωση είναι μια ιδέα του Βλαντιμίρ Πούτιν για οικονομική ολοκλήρωση του πρώην σοβιετικού χώρου και ευρύτερα ενός ευρασιατικού πεδίου, μέσω διεθνών εμπορικών συμφωνιών και δημιουργίας ενιαίου εμπορικού χώρου. Άρχισε από τη δασμολογική ένωση μεταξύ του Καζακστάν, της Λευκορωσίας και της Ρωσίας. Σε στρατηγικό επίπεδο η Ελλάδα μπορεί –εξηγώντας τη θέση της στις ΗΠΑ– να αποτελέσει τη βάση της ανάπτυξης της Ρωσίας ως ναυτικής δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο. Μια στρατηγική στρατιωτική συμμαχία Ελλάδας-Ρωσίας θα μπορούσε να καταστήσει τη Ρωσία μείζονα ναυτική δύναμη, με σκοπό να παίξει σταθεροποιητικό γεωπολιτικό ρόλο στην Ευρασία, τόσο από ξηράς (όπως συμβαίνει ήδη) όσο και από την πλευρά της Μεσογείου. Συνεπώς, με την Ελλάδα, η Ρωσία θα μπορούσε να δρα γεωπολιτικά τόσο στην ξηρά, ως ευρασιατική δύναμη, όσο και στη θάλλασα, μέσω της ελληνο-ρωσικής μεσογειακής δύναμης. Αυτό θα μπορούσε να καταστήσει την ελληνο-ρωσική θαλάσσια δύναμη έναν ειρηνευτικό παράγοντα στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, και θα μπορούσε να γίνει σε συνεννόηση με τις φιλειρηνικές πολιτικές δυνάμεις των ΗΠΑ για μια νέα «νέα παγκόσμια τάξη». Σε πολιτικό-πολιτιστικό επίπεδο, η Ελλάδα, στο πλαίσο του ρωσικού ευρασιατικού γεωπολιτικού δόγματος, θα μπορούσε να του προσδώσει μια οικουμενικότερη διάσταση και να φέρει στο ιστορικό προσκήνιο εναλλακτικά αξιακά συστήματα που έχουν να κάνουν με τη βυζαντινο-σλαβική ανθρωπολογία, κοινωνιολογία και θεολογία, με τις πολιτιστικές συνθέσεις που έλαβαν χώρα στη Ρωσία από τον Μέγα Πέτρο και τον λογοτέχνη Πούσκιν, καθώς και με τα ποικίλα εσωτερικά πνευματικά συστήματα της Ευρασίας, που προτάσσουν την εσωτερική καλλιέργεια του ανθρώπου αντί της επιθετικότητας. Επιπλέον η μακρά και πολύπλευρη ιστορική εμπειρία της Ελλάδας ως σημείου διασταύρωσης, κάρπωσης και αναδόμησης ποικίλων πολιτιστικών στοιχείων καθώς και το παραδοσιακό –από τον πλατωνικό μύθο του σπηλαίου και εντεύθεν– ελληνικό πνευματικό αίτημα της διαύγασης του ανθρώπινου βίου στο φως του λόγου αποτελούν πυλώνες μιας νέας παγκόσμιας πολιτιστικής διπλωματίας, η οποία θα δώσει και μια νέα δυναμική στον ανθρωπιστικό διεθνισμό των ιδρυτικών διακηρύξεων του ΟΗΕ. * Πολιτικός Αναλυτής<a href="http://www.elkeda.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το μυστικό της γεωπολιτικής και η Ελλάδα

του Νικόλαου Λάου * Σε μια συζήτηση για τις συνέπειες της πολιτικής λιτότητας στις Βρυξέλλες, στις 22 Απριλίου 2013, ο πρόεδρος της Ευρωπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κυρώσεις κατά της Ρωσίας: Και η Τουρκία;

Ellada simera 0 κόσμος, Τουρκία 12:44

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCwrjEcbEDolZW2MMnR4VShnWyAk7uNDsrl5KZe2ckKnAxZ3O19pmSJDWZ51TLYKMwtC8N58ekcY28OLDJJOdZhbyg-j9OGayfFsCZKtxoRsI2UfSNN8st5xdRPwNXMRxbP2wIQHKmlr4X/s1600/toyrkia+xartis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCwrjEcbEDolZW2MMnR4VShnWyAk7uNDsrl5KZe2ckKnAxZ3O19pmSJDWZ51TLYKMwtC8N58ekcY28OLDJJOdZhbyg-j9OGayfFsCZKtxoRsI2UfSNN8st5xdRPwNXMRxbP2wIQHKmlr4X/s1600/toyrkia+xartis.jpg" width="640" /></a></div>
 
του Γιάννου Χαραλαμπίδη 
 
Γιατί οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν επιβάλλουν κυρώσεις στην Άγκυρα; Η απάντηση είναι και απλή και σύνθετη: Η ΕΕ δεν επιβάλλει κυρώσεις στην Τουρκία, διότι δεν το ζήτησε επισήμως η Κυπριακή Δημοκρατία και διότι μια μεγάλη μερίδα των ηγεσιών του τόπου αναμένουν απλώς το «Μπαρμπαρός» να αποχωρήσει από την κυπριακή ΑΟΖ, να λήξει η NAVTEX για να επιστρέψουμε στις συνομιλίες ως βρεγμένες γάτες και κάτω από συνεχείς πιέσεις, οπότε και θα μας τεθεί το ακόλουθο κάλπικο δίλημμα: Ή υπογράφετε λύση όπως σας τη λέμε (τουρκικών δηλαδή προδιαγραφών) ή φυσικό αέριο γιοκ. Και εφόσον στρατό δεν έχουμε, κάποιοι φροντίζουν εργολαβικά να εξουδετερώνουν τα όπλα που μας δίνει η ΕΕ, για να μπορούν να ισχυρίζονται ότι δεν έχουμε άλλες επιλογές παρά μόνο να πούμε ναι. Δικαίως, λοιπόν, θα ήταν δυνατό να διερωτηθεί κάποιος: 
 
Καλά, εσείς που ασκείτε συνεχώς κριτική, δεν θέλετε λύση; Λύση, ναι, θέλουμε, εκείνο που δεν αποδεχόμαστε είναι τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής και τη διχοτόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη, όπως θέλει η Τουρκία. Διότι σε μια τέτοια περίπτωση: 
 
Α) Θα τριχοτομηθεί η ΑΟΖ, μεταξύ των δύο συνιστώντων κρατών και της Τουρκίας. 
 
Β) Στη βάση της τριχοτόμησης της ΑΟΖ, η Άγκυρα θα ελέγχει τη δική της ΑΟΖ, αλλά και εκείνην του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους, αφού έχουν ήδη υπογράψει συμφωνίες μεταξύ ψευδοκράτους και της Τουρκικής Εταιρείας Πετρελαίων, που εκτός απροόπτου θα ισχύσουν και μετά τη λύση. Πάντως, κανένα κόμμα δεν έχει τοποθετηθεί από τώρα ότι μια τέτοια παράνομη συμφωνία δεν είναι δυνατό να ισχύσει και μετά τη λύση. Και αυτό δεν συνέβη, παρότι προβάλλεται η θέση πως οι εξουσίες για τα ζητήματα του φυσικού αερίου θα ανήκουν στην Κεντρική Εξουσία-Κυβέρνηση. 
 
Γ) Ακόμη και αν οι αρμοδιότητες για το φυσικό αέριο ανήκουν στην Κεντρική Κυβέρνηση, ο έλεγχος στην περιοχή θα υπόκειται, λόγω ισχύος, στην Τουρκία. Συναφείς είναι και οι δηλώσεις Νταβούτογλου, όπως και άλλων Τούρκων αξιωματούχων, για τη συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας και μέσω αγωγού από την Κύπρο στην Τουρκία. 
 
Η τελευταία θέση είναι τουρκικής πατρότητας, την οποία οι Βρετανοί προώθησαν σε ημετέρους για να τη σερβίρουν σε αφελείς -νομίζουν- ιθαγενείς. Και είναι σαφές ότι έχουν την ψευδαίσθηση πως έχουμε μεσάνυχτα και πως δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ότι πρόκειται γι' άλλο ένα σημαντικό βήμα για την ανάδειξη της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης και ενεργειακού κόμβου. Και που θα καθιστά εμάς επαρχία της Νέας Οθωμανικής Aυτοκρατορίας, η οποία πατά ήδη με το ένα πόδι στην Ευρώπη και με το άλλο στο Ισλάμ. 
 
Υπάρχει και κάτι άλλο, το οποίο πρέπει να επισημανθεί: Οι αναφορές περί συνεκμετάλλευσης Ελλάδας-Τουρκίας, από τους αξιωματούχους της Άγκυρας, επιβεβαιώνουν ότι για την Τουρκία, η Κυπριακή Δημοκρατία και οι Κύπριοι γενικά δεν υπάρχουν. Είναι, μάλιστα, κατανοητό ότι η Άγκυρα θέλει μια τέτοια λύση, ώστε να μας συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται σήμερα στους Τουρκοκυπρίους: Ως να μην υπάρχουμε. Ως μηδενικά. Από την πολιτική των μηδενικών προβλημάτων, ο Νταβούτογλου περνά στη λογική του εκμηδενισμού κρατών και λαών. Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Αυτήν τη λύση θέλει μέσω των συνομιλιών. Εφόσον οι Τούρκοι από τώρα διαλαλούν ότι στόχος είναι ο εκμηδενισμός μας, που θα προκύψει προφανώς μετά τους συνεταιρισμούς και τη συνεκμετάλλευση, γεννάται ένα νέο ερώτημα συναφές με τα ανωτέρω: Εάν η Άγκυρα επιδιώξει ετσιθελικά να ελέγξει πλήρως τα παιγνίδια του φυσικού αερίου και να γράψει εκεί όπου γράφει πάντα τις συμφωνίες, ακόμη και αυτούς τους συνεταιρισμούς, εμείς τι θα κάνουμε; Πόλεμο; Με τι στρατό; Ή τελικά θα προχωρήσουμε σε βελούδινο διαζύγιο; Και αν δεν δέχεται η Τουρκία το διαζύγιο, διότι με την ομοσπονδία θα τη βολεύει να μας ελέγχει μέσω της Κεντρικής Κυβέρνησης και δη μέσω των Τουρκοκυπρίων, τι θα κάνουμε; Αυτό και αν θα είναι τραγωδία! Ούτε διαζύγιο δεν θα μας επιτρέπει να πάρουμε. Θα μας θέλει επαρχία της. 
 
Επειδή δεν ανήκουμε σε αυτούς που λένε μόνο όχι, αλλά το λέμε εκεί που πρέπει, ορθό είναι να δούμε πώς από το όχι θα φτάσουμε στο ναι και στη λύση. Ποια όμως λύση; Αυτήν που θα διχοτομεί την Κύπρο σε δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη; Και θα παραδίδει ως δώρα στην Τουρκία το φυσικό αέριο και στήριξη για την ένταξή της στην ΕΕ ή για την απόκτηση ειδικής σχέσης; Θα τους πληρώσουμε, δηλαδή, για να δεχθούν να υπογράψουμε την παράδοση και υποταγή μας; Εάν το φυσικό αέριο και η ένταξή μας στην ΕΕ, καθώς και η τουρκική ενταξιακή πορεία είναι καταλύτες και κίνητρα λύσης, τότε θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως μέσα για την επίτευξη ενός έντιμου συμβιβασμού και όχι για την καταδίκη μας και τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής. 
 
Το διακύβευμα της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ ή της ειδικής σχέσης είναι ίσης κατ' ελάχιστο σημασίας με τη λύση του Κυπριακού. Συνεπώς, εάν η Τουρκία κρατά το κλειδί της λύσης λόγω της ισχύος, εμείς θα πρέπει να πείσουμε ότι κρατάμε το κλειδί που ανοίγει τα ενταξιακά της κεφάλαια και γενικότερα τις πύλες της προς την ΕΕ. Και λόγω της κρίσης που η ίδια προκάλεσε στην κυπριακή ΑΟΖ θα έπρεπε να ήμασταν σαφείς: Η Άγκυρα πρέπει να πληρώσει κόστος, που σημαίνει: Αναστολή των ενταξιακών της διαδικασιών μέχρι να σεβαστεί εμπράκτως την Κυπριακή Δημοκρατία και να την αναγνωρίσει, και επιβολή κυρώσεων, αρχίζοντας με την προενταξιακή βοήθεια, εφόσον η Τουρκία δεν εφαρμόζει το Πρόσθετο Πρωτόκολλο. Διαφορετικά, μύγα τσίμπησε την Άγκυρα. 
 
Τι την ενδιαφέρει εάν η ΕΕ της κάνει από τη μια συστάσεις χωρίς κυρώσεις και από την άλλη αρχίσει τις πιέσεις επί της Λευκωσίας να συναινέσει στο άνοιγμα νέων κεφαλαίων; Πρωτοστατούσης, μάλιστα, της Σοσιαλιστικής Γαλλίας και της Λιθουανίας. Και με τη Βρετανία να κινεί τα νήματα από το παρασκήνιο και να βάζει άλλους πλέον να κάνουν το dirty job, την ίδια στιγμή κατά την οποία στην Κύπρο εξακολουθούν οι πολιτικοί μας να μπαινοβγαίνουν στην Υπάτη Αρμοστεία και να λιβανίζουν την αγγλική πολιτική στο Κυπριακό και γενικότερα τις σχέσεις μας με το Λονδίνο. 
 
Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν: Πώς γίνονται πράξη οι αποφάσεις της ΕΕ: 
 
1. Με την επιβολή κυρώσεων κατά το πρότυπο της Ρωσίας και με την αναστολή των ενταξιακών διαδικασιών κατά το πρότυπο της Κροατίας, όταν αρνήθηκε να παραδώσει ύποπτο στρατηγό που κατηγορείτο για εγκλήματα στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Οι αποφάσεις για την Κριμαία και η στήριξη προς την ουκρανική κυβέρνηση είναι σαφείς και έμπρακτες. Γιατί όχι και για εμάς; Η Ρωσία είναι λιγότερο σημαντική χώρα για την ΕΕ απ' ό,τι η Τουρκία; Φυσικά όχι. 
 
2. Με τον καθορισμό σαφούς στόχου: Ότι, δηλαδή, εκείνο που επιδιώκουμε δεν είναι η διάλυση του ενιαίου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας και η αντικατάστασή του από δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη, αλλά η επανενσωμάτωση των κατεχομένων στην Κυπριακή Δημοκρατία, όπως προνοεί το Πρωτόκολλο 10. 
 
Και όπως προνοεί η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου. Ότι η Τουρκία οφείλει να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με την Κυπριακή Δημοκρατία και να την αναγνωρίσει. Δυστυχώς, δεν είναι αυτή η πολιτική της Κυβέρνησης και του Εθνικού Συμβουλίου. Δεν είναι αυτή η βάση των συνομιλιών, η οποία, δυστυχώς, εδράζεται στη Συμφωνία της 11ης Φεβρουαρίου για τη διχοτόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη. Άρα, λένε οι Τούρκοι και φαίνεται σε αρκετούς των εταίρων λογικό - ειδικά σε όσους θέλουν να τους φαίνεται έτσι: Εφόσον συζητάτε στο πλαίσιο των δικοινοτικών συνομιλιών για δύο συνιστώντα ισότιμα κράτη, γιατί να πιέζεται η Τουρκία να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, μιας και στην ουσία με τη λύση δεν θα έχει τη σημερινή της μορφή, αλλά ούτε και το ίδιο νομικό και πολιτειακό καθεστώς; Η αλήθεια είναι η εξής: 
 
Η κυπριακή πολιτική ηγεσία εξουδετερώνει από μόνη της τους μηχανισμούς της ΕΕ, για να μπορεί να δικαιολογεί τις λανθασμένες επιλογές της, που οδήγησαν σε αδιέξοδα και στην έξοδο του «Μπαρμπαρός» στην κυπριακή ΑΟΖ. Σκοτώνει την ΕΕ εν ψυχρώ! Εάν η Τουρκία αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, αποαναγνωρίζει το ψευδοκράτος. Και η βάση των συνομιλιών σταματά να είναι διχοτομική. Για τους λόγους αυτούς έλεγαν ότι θα εντασσόμασταν στην ΕΕ και όχι για τη νομιμοποίηση της διχοτόμησης, μέσω μιας ομοσπονδίας δύο ισοτίμων συνιστώντων κρατών. Συνεπώς, υπάρχει και εναλλακτική επιλογή και στόχος και στρατηγική. 
 
Δεν είναι ανάγκη να κάνουμε πόλεμο, όπως κάποιοι ισχυρίζονται. Τον οποίο κανείς δεν θέλει, αλλά με τον εξευμενισμό, για να αποφύγουμε την κρίση και τον πόλεμο, οδηγούμαστε είτε σε αδιέξοδα είτε σε καμουφλαρισμένη παράδοση. Είναι λοιπόν κατανοητό ότι τα θετικά στοιχεία των συμπερασμάτων του Συμβουλίου θα γίνουν πράξη και παραγωγική πολιτική μέσα από τους άξονες μιας στρατηγικής και στόχων εναλλακτικού χαρακτήρα, όπως περιγράφηκαν ήδη. 
 
Αλλιώς θα παροπλιστούν πάραυτα. Διότι, η υφιστάμενη κυπριακή πολιτική είναι στην πράξη αποκλίνουσα από τα θετικά στοιχεία των συμπερασμάτων του Συμβουλίου. Προσεγγίζει την πολιτική της Τουρκίας, η οποία εφόσον δεν έχει κόστος, δεν δίνει δεκάρα. Μύγα την τσίμπησε. Και μας χλευάζει. Μας δουλεύει και προελαύνει έχοντας ως μοναδικό, ως φαίνεται, αντίπαλο τα λάθη της και την αλαζονεία της! 
 
<a href="http://www.elkeda.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Κυρώσεις κατά της Ρωσίας: Και η Τουρκία;

του Γιάννου Χαραλαμπίδη Γιατί οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν επιβάλλουν κυρώσεις στην Άγκυρα; Η απάντηση είναι και απλή και σύνθετη: Η ΕΕ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το παρελθόν διδάσκει για την αντιμετώπιση του «χαλιφάτου»

Ellada simera 0 Ισλάμ, κόσμος, Ξένη αρθρογραφία 12:32

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3xIpTCqBUZQtn5H7ktS9xntSEKeITBTlmuetY-zqhpk7rFQdZDrPTl98-iQdiUppM-E8SsZq0EaJtwcs8hBXMVyP-Jfc4bWPHsEPj8Fpt8M7wxJWqy7jnRlCFkPtpb7G1vzqU6AtASRX0/s1600/napoleon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3xIpTCqBUZQtn5H7ktS9xntSEKeITBTlmuetY-zqhpk7rFQdZDrPTl98-iQdiUppM-E8SsZq0EaJtwcs8hBXMVyP-Jfc4bWPHsEPj8Fpt8M7wxJWqy7jnRlCFkPtpb7G1vzqU6AtASRX0/s1600/napoleon.jpg" width="640" /></a></div>
 
Ο Μέγας Ναπολέων θεωρούσε τον εαυτό του ιδρυτή αυτοκρατοριών. Σήμερα μια τέτοια θεώρηση θα ήταν αρκετή για να οδηγήσει κάποιον σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Και όμως κάποιο βλέπουν τον κόσμο υπό το πρίσμα του 19ου αιώνα, ακόμα. Και είναι ανόητο να πιστεύει κανείς πως μπορεί να τους πείσει να αλλάξουν τη θεώρησή τους και να τους προσεγγίσει διπλωματικά, κάνοντάς τους να δουν την αλήθεια του σύγχρονου κόσμου. 
Του Clifford D. May 
ΤΙΤΛΟΣ ΑΡΘΡΟΥ: «Napoleon in the Middle East», (Ναπολέων στη Μέση Ανατολή) 
ΠΗΓΗ: The Washington Times, 7 Ιανουαρίου 2015 
Μια τέτοια ουτοπία είναι πέρα από παράλογη και επικίνδυνη, καθώς, μια απλή μελέτη της ιστορίας αρκεί για να δει κανείς πως, δυστυχώς, ο πόλεμος ήταν ο κανόνας και η ειρήνη η εξαίρεση. 
Ο χαλίφης των τζιχαντιστών αλ Μπαγκναντί είναι βέβαιο πως θεωρεί εαυτόν ένα νέο Μέγα Ναπολέοντα. Άλλωστε φέρει τον βαρύ τίτλο του χαλίφη του Ισλαμικού Κράτους, της επίγειας αποτύπωσης, δηλαδή, του ισλαμικού παραδείσου και είναι ταυτόχρονα, όπως και οι μεσαιωνικοί προκάτοχοί του, πνευματικός, στρατιωτικός και πολιτικός ηγέτης των απανταχού «πιστών» σε όλο τον κόσμο. 
Η αλ Κάιντα, από την οποία ξεπήδησε το Ισλαμικό Κράτος, έχει παρεμφερείς στόχους. Ο ηγέτης της αλ Ζαουάχρι, πιστεύει πως έχει τη θεϊκή αποστολή να καταστρέψει του «απίστους» και πρώτα από όλα τις ΗΠΑ, ώστε να μπορέσει να εγκαθιδρύσει την παγκόσμια κυριαρχία του Ισλάμ. Το Ιράν, από την πλευρά του, προσβλέπει στην επικράτηση του σιιτικού Ισλάμ. 
 
<div style="text-align: center;">
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Μπορούν όλοι αυτοί να συγκριθούν με τον Ναπολέοντα; Όχι. Και αυτό διότι ο Ναπολέων δεν κέρδιζε απλώς μάχες, αλλά μετέφερε τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης, που διαμόρφωσαν τον σύγχρονο κόσμο, την ισονομία, την αξιοκρατία, το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, την ανεκτικότητα έναντι της πίστης του άλλου, τη σύγχρονη εκπαίδευση.</blockquote>
</div>
Πάταξε τη ληστεία και επέβαλε την εφαρμογή του νόμου. Ενθάρρυνε την ανάπτυξη των επιστημών. Σύντριψε τη φεουδαρχία και οργάνωσε τη νομοθεσία με τον περίφημο Ναπολεόντειο Κώδικα. Αντίθετα οι τζιχαντιστές δεν κτίζουν τίποτα, διδάσκουν μόνο τον θρησκευτικό φανατισμό, σφάζουν, καταπιέζουν και εξανδραποδίζουν όσους κατακτούν, επιβάλλοντας τον μεσαιωνικό «ιερό» τους νόμο, τη σαρία. 
Ο Ναπολέων είχε εκστρατεύσει στη Μέση Ανατολή. Η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν το τελευταίο χαλιφάτο, πριν τους τζιχαντιστές. Οι Οθωμανοί κατέκτησαν την Αίγυπτο το 1517. Όταν όμως ο Ναπολέων αποβιβάστηκε στην Αίγυπτο, το 1798, στη χώρα κυριαρχούσαν οι Μαμελούκοι, απόγονοι μιας κάστας μουσουλμάνων πολεμιστών από τον Καύκασο και όχι μόνο. 
Ο Ναπολέων αποβιβαζόμενος στην Αίγυπτο ήθελε να πλήξει τους Βρετανούς, όχι τους Μαμελούκους, ούτε τους Τούρκους. Απέναντι στους Αιγυπτίους συμπεριφέρθηκε καλά, ώστε να μη δώσει καμία αφορμή για το ξέσπασμα ιερού πολέμου εναντίον του. Σεβάστηκε τους ιμάμηδες όπως σεβάστηκε και τους χριστιανούς ιερείς και τους εβραίους ραβίνους. 
Ο Ναπολέων σεβάστηκε το Ισλάμ, θεωρώντας το κοράνι ως ένα εγχειρίδιο συμπεριφοράς και πολιτικής. Παρόλα αυτά ο Οθωμανός σουλτάνος και χαλίφης Σελίμ Γ’ κήρυξε τον ιερό πόλεμο κατά των Γάλλων, λέγοντας πως όποιος «πιστός» σκοτώσει Γάλλους είναι «ευλογημένος». Ο ηγεμόνας των Μαμελούκων Μουράτ μπέης ορκίστηκε να κόψει τα κεφάλια των Γάλλων σαν καρπούζια. 
Όταν η τουρκική στρατιά συγκεντρώθηκε στη Συρία, στην Αίγυπτο οι «πιστοί» ξεσηκώθηκαν στο μεγάλο τζαμί στο Κάιρο. Ο Ναπολέων όμως δεν δίστασε. Κανονιοβόλησε το τζαμί και διέταξε το πεζικό του να το καταλάβει. Περίπου 2.500 «πιστοί» σκοτώθηκαν τότε, ή εκτελέστηκαν. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/01/Battle_of_the_Pyramids_Mamluk.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-120142" height="269" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/01/Battle_of_the_Pyramids_Mamluk.jpg" title="Battle_of_the_Pyramids_Mamluk" width="400" /></a> 
Έχοντας καταστείλει την εξέγερση, ο Ναπολέων καταδίωξε τους Μαμελούκους ως τη Γάζα και πολιόρκησε την Γιάφα. Ακολούθησαν οι μάχες στην Άκρα, στο Σαφέντ και στη Ναζαρέτ και τέλος η μεγάλη μάχη στο όρος Θαβώρ, όπου οι δυνάμεις Τούρκων και Μαμελούκων συντρίφθηκαν. 
Παρόλα αυτά ο Ναπολέων δεν μπόρεσε να συνεχίσει προς την Κωνσταντινούπολη, τη χριστιανική πρωτεύουσα που κατέλαβαν οι Τούρκοι το 1453, και την οποία σκόπευε να απελευθερώσει, συνεχίζοντας προς την Ινδία. Αργότερα ο Ναπολέων έλεγε : «Θα ιδρύσω μια θρησκεία… θα κρατώ στα χέρια ένα νέο κοράνι, προσαρμοσμένο στις ανάγκες μου». 
<div style="text-align: center;">
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Ο Τζον Κέρι, είχε κατηγορήσει τη Ρωσία, όταν προσάρτησε την Κριμαία, πως ενεργεί σήμερα με πρακτικές του 19ου αιώνα. Πολλοί όμως στην σημερινή Μέση Ανατολή είναι σε θέση να κατανοήσουν, ακριβώς, τι εννοούσε ο Ναπολέων. Το ερώτημα είναι έχουν οι ΗΠΑ την φαντασία που απαιτείται για να κατανοήσουν και αυτές το νόημα;</blockquote>
</div>
Εντός του κατεστημένου της εξωτερικής πολιτικής [των ΗΠΑ] είναι ευρύτατα αποδεκτό ότι όσοι στέλνουν βομβιστές αυτοκτονίας για να μας σκοτώσουν, θα πρέπει να έχουν «δικαιολογημένα παράπονα», θα προτιμούσαν την ειρήνη από τον πόλεμο, και ότι είναι πρόθυμοι, όπως είμαστε κι εμείς, να επιλύσουν τις διενέξεις διπλωματικά, με τις δύο πλευρές να αποδέχονται συμβιβασμούς. 
 
 
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
Αυτά είναι επικίνδυνες ψευδαισθήσεις. Στο μεγαλύτερο μέρος της Ιστορίας, ο πόλεμος ήταν ο κανόνας, η ειρήνη [ήταν] η εξαίρεση. Επιδιώκοντας τη νίκη και την κατάκτηση, η ίδρυση αυτοκρατοριών, αυτά θεωρούνταν ευγενείς επιδιώξεις.</div>
</div>
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το παρελθόν διδάσκει για την αντιμετώπιση του «χαλιφάτου»

Ο Μέγας Ναπολέων θεωρούσε τον εαυτό του ιδρυτή αυτοκρατοριών. Σήμερα μια τέτοια θεώρηση θα ήταν αρκετή για να οδηγήσει κάποιον σε ψυχιατρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκικό "φέσι" στο Αιγαίο για έναν ολόκληρο χρόνο! "Κλειδώνει" περιοχές για το 2015 η Άγκυρα

Ellada simera 0 κόσμος, Τουρκία 12:26

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXufVNe8t-ZgGB0w5P0fVXJcusynr1WSwZICq5qAniCKT3A0_ydRgbBnY2rg3elTl_SbSZ5BzE3Kg_RLNjNZRSea1Ppl0Z6osSc-O6ikmjSpimFbuphNyEGdRhtlcS_YmEttfsx0INq60Z/s1600/toyrkia+aigaio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="392" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXufVNe8t-ZgGB0w5P0fVXJcusynr1WSwZICq5qAniCKT3A0_ydRgbBnY2rg3elTl_SbSZ5BzE3Kg_RLNjNZRSea1Ppl0Z6osSc-O6ikmjSpimFbuphNyEGdRhtlcS_YmEttfsx0INq60Z/s1600/toyrkia+aigaio.jpg" width="640" /></a></div>
 
Η Τουρκία επιχειρεί παράνομα και προκλητικά να “κλειδώσει” για έναν ολόκληρο χρόνο τεράστιες περιοχές του Αιγαίου. Σε μία πρωτοφανή ακόμη και για την Άγκυρα επίδειξη προκλητικότητας η Τουρκία δέσμευσε με δύο navtex μεγάλες περιοχές στο βόρειο και κεντρικό Αιγαίο! 
 
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Έθνους της Κυριακής το οποίο αποκαλύπτει τις navtex: 
 
•Το απόγευμα της 31ης Δεκεμβρίου οι Τούρκοι εξέδωσαν τις navtex 1076/14 και 1077/14 με τις οποίες δεσμεύουν για επικίνδυνες επιχειρήσεις τις περιοχές που περικλείουν Άθω,Θάσο,Σαμοθράκη,Λήμνο στο κεντρικό Αιγαίο και Ικαρία,Φούρνους,Πάτμο,Κίναρο,Λεβίθα ,Αμοργό στο κεντρικό Αιγαίο. 
 
•Οι δεσμεύσεις ισχύουν κατά την Τουρκία από 1η Ιανουαρίου ως 31 Ιανουαρίου 2015 ,καθημερινά από τις 5 τα ξημερώματα μέχρι τις 4.00 απόγευμα εκτός από τα Σαββατοκύριακα! 
 
Αυτή ήταν η αιτία της σύσκεψης που έγινε στο ΥΠΕΞ με την συμμετοχή των υπουργών Εθνικής Άμυνας και ΥΠΕΞ και των Αρχηγών όλων των Γενικών Επιτελείων. 
 
Η Αθήνα κήρυξε άκυρες τις τις navtex αλλά όλα δείχνουν ότι το σχοινί στο Αιγαίο δεν θέλει και πολύ για να σπάσει. 
 
Και οι δύο τουρκικές navtex επικαλύπτουν περιοχές όπου η Ελλάδα έχει κυριαρχικά δικαιώματα και φθάνει στο σημείο στην Λήμνο να καλύπτει τμήμα της τερματικής περιοχής του αεροδρομίου του νησιού. 
Είναι δεδομένο ότι μέχρι τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί αν και ο ΥΕΘΑ Νίκος Δένδιας σε δηλώσεις του εκτιμά ότι δεν προβλέπει κάτι απρόοπτο. Όμως ακόμη κι αν έχει δίκιο είναι δεδομένο ότι η επόμενη κυβέρνηση ,όποια κι αν είναι θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει μία "βόμβα" στο Αιγαίο που μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να απενεργοποιηθεί και να εκραγεί. 
 
Δεν είναι απλη η κατάσταση και οι ενδειξεις της τουρκικής συμπεριφοράς και των προθέσεων της Άγκυρας δεν επιτρέπουν αισιοδοξία για όσα έρχονται. 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>