ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Είναι απλά «θέμα χρόνου» για να ενωθεί το «Ισλαμικό Κράτος» με τον αγώνα των Παλαιστινίων‏

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://i1.wp.com/triklopodia.gr/wp-content/uploads/2014/08/califato.jpg?fit=1024%2C1024" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="http://i1.wp.com/triklopodia.gr/wp-content/uploads/2014/08/califato.jpg?fit=1024%2C1024" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b>Το ισλαμικό κράτος έχει δηλώσει ότι είναι «μόνο θέμα χρόνου και υπομονής» και ότι οι δυνάμεις του φτάνουν στην Παλαιστίνη για να συμμετάσχουν στον αγώνα κατά των «Εβραίων βαρβάρων».</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ριζοσπαστική ισλαμική ομάδα, η οποία τον περασμένο μήνα ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός «Χαλιφάτου» που εκτείνεται από τα σύνορα Συρίας-Ιράκ και αυτοαποκαλείται «ισλαμικό κράτος», δημοσίευσε μια προκλητική δήλωση μέσω του Twitter.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η δήλωση από την ομάδα έχει ως εξής: «Λόγω των σφαγών που διαπράττονται κατά των μουσουλμάνων ανδρών, των γυναικών και των παιδιών στη Γάζα , το Ισλαμικό Κράτος θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να συνεχίσει να επιτίθεται σε όποιον παρεμβαίνει σκόπιμα στον δρόμο του προς την Παλαιστίνη.</div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν είναι συνήθεια του ισλαμικού κράτους να επιδεικνύει υποκρισία με το να καταδικάζει και να εκφράζει συλλυπητήρια , όπως κάνουν οι Άραβες προδότες στον ΟΗΕ και στον Αραβικό Σύνδεσμο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αντ “αυτού, οι δράσεις του ισλαμικού κράτους μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια του, καθώς είναι μόνο θέμα χρόνου και υπομονής για να φτάσει στην Παλαιστίνη και να πολεμήσει τους βάρβαρους Εβραίους και να σκοτώσει όσους κρύβονται πίσω από τις καμπρονέρες, τα δέντρα των Εβραίων.»</div>
<div style="text-align: justify;">
Εν τω μεταξύ, συνεχίζονται οι συγκρούσεις στη Λωρίδα της Γάζας παρά το ότι ανακοινώθηκε εκεχειρία 72 ωρών μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο αριθμός των νεκρών στη Λωρίδα της Γάζας εξαιτίας της ισραηλινής επιχείρησης έχει πλέον φτάσει τους 1.459 με 14 νεκρούς Παλαιστίνιους την προηγούμενη νύχτα</div>
<div style="text-align: justify;">
<em><strong>Απόδοση στα ελληνικά: Θωμαή Στεφανοπούλου</strong></em></div>
<a href="http://triklopodia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Είναι απλά «θέμα χρόνου» για να ενωθεί το «Ισλαμικό Κράτος» με τον αγώνα των Παλαιστινίων‏

Το ισλαμικό κράτος έχει δηλώσει ότι είναι «μόνο θέμα χρόνου και υπομονής» και ότι οι δυνάμεις του φτάνουν στην Παλαιστίνη για να συμμετά...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσία-Δύση: Πλησιάζει μήπως και η ώρα της Μολδαβίας;

Ellada simera 0 κόσμος 17:08

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/Moldova-flag.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-108640" height="320" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/Moldova-flag-1024x512.jpg" title="Moldova flag" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
04/08/2014</div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Η συνθήκη του ΝΑΤΟ προστατεύει τις χώρες μέλη από εξωτερική επίθεση, αλλά όχι από εκ των έσω ανατροπές, πολύ δε περισσότερο δεν προστατεύει τις χώρες της κεντρικής και ανατολικής από τη ρωσική ενεργειακή εξάρτηση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για χώρες όπως η Ρουμανία, η Ουγγαρία ή η Βουλγαρία. Ισχύει όμως, έτι περαιτέρω, για τη Μολδαβία, η οποία δεν είναι καν μέλος του ΝΑΤΟ.</strong></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="color: maroon;">ΠΗΓΗ:</span> <span style="color: blue;">STRATFOR</span></strong></div>
<strong></strong><br />
<div style="text-align: justify;">
<strong><strong><span style="color: maroon;">ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:</span> <span style="color: blue;">Παντελής Καρύκας</span></strong></strong></div>
<strong>
</strong><br />
<div style="text-align: justify;">
Η Μολδαβία είναι μια <strong>αδύναμη, νεοπαγής δημοκρατία, με κληρονομικές, λόγω του σοβιετικού παρελθόντος της, αδυναμίες</strong>. Η Μολδαβία, αρπάχτηκε από τη Ρουμανία το 1939. Ο Στάλιν δεν άφησε και πολλά περιθώρια ελιγμών στην τότε ρουμανική ηγεσία. <strong>Από το 1939 αποτέλεσε σοβιετική δημοκρατία, έως και το 1991, οπότε και έγινε ανεξάρτητη</strong>.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αν και η πλειοψηφία των κατοίκων της<strong> επιθυμούσε και επιθυμεί την ένωση με τη Ρουμανία,</strong> υπάρχει στη χώρα <strong>ισχυρή ρωσική, πλέον, μειονότητα, </strong>που κατοικεί στην περιοχή <strong>ανατολικά του Δνείστερου ποταμού, στη λεγόμενη Υπερδνειστερία, </strong>η οποία, με τις ευλογίες της Μόσχας, έχει αναδειχτεί σε <strong>αυτόνομο μόρφωμα</strong>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μετά τα γεγονότα της Ουκρανίας, <strong>η Μολδαβία αποτελεί προφανή στόχο της Ρωσίας, σε περίπτωση που η Μόσχα επιλέξει να κλιμακώσει την αντιπαράθεσή της με τη Δύση και μάλιστα εκ του ασφαλούς,</strong> εφόσον η Μολδαβία δεν καλύπτεται από καμία αμυντική συμφωνία. Η Μόσχα, στην συγκεκριμένη περίπτωση, θα μπορούσε να επιλέξει, όπως στην ανατολική Ουκρανία, <strong>την ασύμμετρη στρατηγική, με όχημα τη ρωσική μειονότητα στη χώρα</strong>.</div>
<div style="text-align: justify;">
Στην Υπερδνειστερία, άλλωστε, <strong>σταθμεύουν ήδη ρωσικά στρατεύματα</strong>. Στη Μολδαβία υπάρχει ακόμα και η <strong>τουρκογενής μειονότητα των Γκαγκαούζων, οι οποία έχει ταχθεί υπέρ του Πούτιν</strong> και ονειρεύεται ήδη την αναβίωση της «μεγάλης Γκαγκαουζίας», η οποία θα εκτείνεται και εντός της δυτικής Ουκρανίας.</div>
       <br />
<div style="text-align: justify;">
<strong>Η ρουμανική πλειοψηφία της χώρας πάντως τρέμει, εν όψει κάθε ενδεχόμενης ρωσικής κίνησης, από τη διακοπή της τροφοδοσίας με φυσικό αέριο, έως την «αυθόρμητη εξέγερση» των ρωσόφιλων στη χώρα. Ρώσοι αξιωματούχοι έχουν ήδη επαφές με τις εθνικές μειονότητες της χώρας, οι οποίες εντάθηκαν μετά την υπογραφή της εμπορικής συμφωνίας σύνδεσης της χώρας με την ΕΕ. Και όλοι γνωρίζουν ότι η Δύση δεν μπορεί, ίσως και να μη θέλει, καν, να αντιδράσ<span style="color: maroon;">ει. </span></strong></div>
<br />
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ρωσία-Δύση: Πλησιάζει μήπως και η ώρα της Μολδαβίας;

04/08/2014 Η συνθήκη του ΝΑΤΟ προστατεύει τις χώρες μέλη από εξωτερική επίθεση, αλλά όχι από εκ των έσω ανατροπές, πολύ δε περισσότερο...

Διαβάστε την συνέχεια

Στρατηγική ερμηνεία της αποχώρησης των Ισραηλινών από τη Γάζα

Ellada simera 0 Ισραήλ, Παλαιστίνη 17:06

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/IDF_land_forces_Israel_Gaza.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-108656" height="424" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/IDF_land_forces_Israel_Gaza.jpg" title="Operation Cast Lead" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<strong>4-8-2014</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Πριν από λίγες ώρες, η πλευρά των Ισραηλινών ανακοίνωσε την αποχώρηση των χερσαίων δυνάμεών της από τη Γάζα, ενώ παράλληλα ξεκαθάρισε ότι δεν έχουν ολοκληρωθεί οι επιχειρήσεις, οι οποίες και θα συνεχιστούν, αφενός απαντώντας στην οποιαδήποτε εκτόξευση πυραύλων της Χαμάς και των άλλων ισλαμιστικών οργανώσεων προς τα αστικά κέντρα της χώρας, αφετέρου δε, εξακολουθώντας τις προσπάθειες εξουδετέρωσης όσο το δυνατόν περισσοτέρων τούνελ που οδηγούν από τη Γάζα στα ισραηλινά εδάφη.</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="color: maroon;">Του Μιχαήλ Βασιλείου</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Η απόφαση της κυβέρνησης Νετανιάχου εξέπληξε πολλούς, καθότι υπήρχε <strong>ισχυρότατη κοινωνική στήριξη των επιχειρήσεων, ενώ αναπτυσσόταν και ένα ισχυρό ρεύμα εντός του υπουργικού συμβουλίου, συνεπικουρούμενο και από επιμέρους απόψεις στο πλαίσιο του γενικού επιτελείου, που καλούσε για την επέκταση των επιχειρήσεων,</strong> με τις πιο ακραίες φωνές να ζητούν εκ νέου κατάληψη και κατοχή της Λωρίδας της Γάζας.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σε μια πρώτη εκτίμηση της απόφασης, όλα δείχνουν ότι <strong>στόχος των Ισραηλινών είναι να διατηρήσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων,</strong> ώστε να έχουν οι ίδιοι ολοκληρώσει την επίτευξη των στόχων που έχουν θέσει, ώστε να μην επαναληφθεί το ίδιο γελοίο σκηνικό, <strong>με τη Χαμάς να διακηρύσσει… ότι νίκησε,</strong> ενώ το ότι οι επιχειρήσεις δεν λήγουν, διατηρεί την πίεση, ώστε το μπαράζ των βομβαρδισμών μπορεί να ξαναρχίσει ανά πάσα στιγμή, ώστε <strong>να ακυρώνει στην πράξη το γνωστό παιχνίδι της ισλαμιστικής οργάνωσης,</strong> μόλις το αρχίσει. Τονίζουμε, αυτή είναι η <strong>στρατηγική ανάγνωση</strong> της κατάστασης, όχι η ανθρωπιστική.</div>
<div style="text-align: justify;">
Διότι θα ήταν μη πειστικό, στην καλύτερη των περιπτώσεων, η Χαμάς να πανηγυρίζει στη Γάζα, τη στιγμή που <strong>ανά πάσα στιγμή θα επικρέμεται η απειλή επανέναρξης των επιχειρήσεων,</strong> αφού επισήμως δεν τερματίστηκαν. Οι Ισραηλινοί έχουν έναν ακόμα λόγο να μην επιθυμούν μια κατάπαυση του πυρός <strong>που θα ήταν προϊόν διαπραγμάτευσης μετά από την παρέμβαση μεσολαβητή,</strong> αφού η απευθείας συζήτηση με τη Χαμάς, <strong>απλώς αποκλείεται</strong>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια τέτοια συμφωνία, <strong>η Χαμάς θα μπορούσε εύκολα να την παραβιάσει, έστω οριακά και το Ισραήλ να διστάζει να απαντήσει υπό τον φόβο του κόστους που συνεπάγεται η κατηγορία της παραβίασής της</strong>. Άρα, οι Ισραηλινοί, οπισθοχωρώντας τις χερσαίες δυνάμεις, επιθυμούν να αποφύγουν τον οποιονδήποτε περιορισμό στη δράση τους.</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: maroon;"><strong>Εάν αποφασίσουν είτε να συνεχίσουν είτε να σταματήσουν, αυτό δεν θα φαίνεται να έχει υπαγορευτεί από τον οποιοδήποτε παράγοντα. Το βέβαιο είναι ότι η ισραηλινή πλευρά δεν κάνει αποδεκτή τη ρητορική απειλή της Χαμάς, ότι το εβραϊκό κράτος δεν θα βρει ησυχία, εάν δεν υποκύψει στην απαίτησή της για μια κατάπαυση του πυρός, αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων. Γι’ αυτό και δεν προσέρχεται σε καμία διαδικασία συζήτησης με αντικείμενο τον τερματισμό των επιχειρήσεων.</strong></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Για τους Ισραηλινούς, η Χαμάς δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από <strong>μια τρομοκρατική οργάνωση και τη χάρη της έμμεσης αναγνώρισης </strong>μέσω συνομιλιών, απευθείας ή δια μεσολαβητών, <strong>απλά δεν πρόκειται να της την κάνει, ανεξαρτήτως κόστους</strong>. Οπότε, είτε προσαρμόζεται η Χαμάς, είτε συνεχίζει να υποβάλει τους πολίτες της Γάζας στο μαρτύριο που τους υποβάλει κάθε δυο χρόνια…</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: maroon;"><strong>Το «defence-point.gr» είχε αναφέρει από την πρώτη ώρα της απαγωγής – και τελικά δολοφονίας – των τριών εφήβων, ότι αυτή τη φορά η κατάσταση είναι διαφορετική, διότι ο τρόπος συμπεριφοράς του παρελθόντος είχε οδηγήσει σε αποθράσυνση της Χαμάς. Οπότε, δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσει, εάν δεν «αγοράσει» μια μακρά περίοδο ηρεμίας, μέσω της επιβολής στη Χαμάς ενός σκληρότατου μαθήματος για τη συμπεριφορά της. </strong></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Έτσι, η πίεση περνά στην πλευρά των ισλαμιστών, οι οποίοι <strong>θα κληθούν νομοτελειακά κάποια στιγμή να εξηγήσουν στους συμπατριώτες τους Παλαιστίνιους, για ποιον λόγο πρέπει να συνεχίσουν να υποφέρουν,</strong> για να κάνει αυτή την «εθνικοαπελευθερωτική της γυμναστική».</div>
       <br />
<div style="text-align: justify;">
Και μάλιστα τη στιγμή που <strong>η βαθύτατα διεφθαρμένη ηγεσία της ζει μέσα στη χλιδή σε χώρες του Κόλπου,</strong> είτε με χρήματα όσων τη σπονσονάρουν (των μυστικών υπηρεσιών τους), είτε <strong>έχοντας κατακλέψει</strong> τα χρήματα της διεθνούς κοινότητας που δόθηκαν για να βελτιώσουν <strong>την καθημερινότητα του απλού δυστυχούς Παλαιστίνιου</strong>.</div>
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Στρατηγική ερμηνεία της αποχώρησης των Ισραηλινών από τη Γάζα

4-8-2014 Πριν από λίγες ώρες, η πλευρά των Ισραηλινών ανακοίνωσε την αποχώρηση των χερσαίων δυνάμεών της από τη Γάζα, ενώ παράλληλα ξε...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ιστορική αποτυχία η ένταξή μας στην Ευρωζώνη»

Ellada simera 0 οικονομία 17:03

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjNRmxUNeaQdRIF9Ac5KwqrjwyRdSNWjL3VdUn8dAREbbv0m4OQ5novHA5clJyUGo-sEjAT_1lsS1hf_soH9IsyznSRe5fgSoPjBhNK7Hmui6pXbGFP920DDghTlTqRVcHGoS_ydHghFghTyQzxoxpUyntLyArwyAf2=" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Η... ιστορική μέρα που κατά τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη θα άνοιγε νέους ορίζοντες. Μόνο που μερικά χρόνια αργότερα μας έκλεισε το σπίτι" border="0" height="446" src="http://s.enet.gr/resources/2014-08/44-45-thumb-medium.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;">«Ακατάλληλη να δεχτεί το ενιαίο νόμισμα παρουσιάστηκε η Ελληνική οικονομία». Επισημαίνουν αναλυτές και οικονομολόγοι, «αλλά και η πολιτική ελίτ επέλεξε να το αγνοήσει.»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394; font-size: large;">«Μια νομισματική ένωση μπορεί να επιζήσει μόνο εάν η οικονομική ανταγωνιστικότητα όλων των κρατών-μελών κινείται προς την ίδια κατεύθυνση»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
ΑΝΑΛΥΣΗ Του Χ. Ι. ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ</div>
<div id="post-description">
<div style="text-align: justify;">
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ της ελληνικής οικονομίας -εμφανώς άμεσα συνδεδεμένα με το πρότυπο της ελληνικής πολιτικής κουλτούρας- είναι γνωστά και διαχρονικά. Για παράδειγμα, μια πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα από τους οικονομολόγους Nauro F. Campos, Fabrizio Coricelli, Luigi Moretti αποκαλύπτει ότι όλες οι χώρες που εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα τη δεκαετία του 1980 σημείωσαν βελτίωση στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ, με εξαίρεση μια χώρα, την Ελλάδα.1 </div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="multimediaMIDDLE imageItemMEDIUM">                 <span class="caption">Η... ιστορική μέρα που κατά τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη θα άνοιγε νέους ορίζοντες. Μόνο που μερικά χρόνια αργότερα μας έκλεισε το σπίτι</span></span><span style="font-size: 12px;">Στον απόηχο της παραπάνω μελέτης προστίθεται τώρα και ένα κείμενο πολιτικής του Ιδρύματος Bertelsmann Stiftung στο Βερολίνο, με τον τίτλο «20 χρόνια ευρωπαϊκής ενιαίας αγοράς: οι αναπτυξιακές επιπτώσεις της Ε.Ε.», που καταλήγει ακριβώς στο ίδιο συμπέρασμα: για την περίοδο 1992-2012 η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που δεν πέτυχε αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος από τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.2</span>     </div>
<div style="text-align: justify;">
Τα παραπάνω πορίσματα αποδεικνύουν, αν μη τι άλλο, ότι η ελληνική οικονομία πάσχει από χρόνιες παθογένειες, ενώ πρέπει να είναι πλέον εμφανές σε όλους ότι η Ελλάδα ήταν ακατάλληλη για ένταξη στην Ευρωζώνη.3     </div>
<div style="text-align: justify;">
Ωστόσο, όταν η Ελλάδα εντάχθηκε στην Ευρωζώνη, την 1η Ιανουαρίου του 2001, το συναίσθημα ανάμεσα στην πολιτική ελίτ και την οικονομική και επιχειρηματική κοινότητα στην Αθήνα ήταν κάτι παραπάνω από εορταστικό.4     </div>
<div style="text-align: justify;">
Ο φοβερός και τρομερός νεοφιλελεύθερος σοσιαλιστής υπουργός Οικονομικών Γιάννος Παπαντωνίου περιέγραψε το γεγονός ως «ιστορική ημέρα που θα τοποθετούσε την Ελλάδα σταθερά στην καρδιά της Ευρώπης», ενώ ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης διατύπωνε την άποψη ότι «όλοι ξέρουμε πως η ένταξή μας στην ΟΝΕ (Οικονομική Νομισματική Ενωση) εξασφαλίζει για μας μεγαλύτερη σταθερότητα και ανοίγουμε νέους ορίζοντες».5     </div>
<div style="text-align: justify;">
Τελικά, βέβαια, και οι δυο τους κατέληξαν να θεωρούνται από την κοινή γνώμη οι πολιτικοί που κυβέρνησαν κατά τη διάρκεια της πιο μεγάλης και συνεχούς περιόδου διαφθοράς στη σύγχρονη Ελλάδα.     </div>
<div style="text-align: justify;">
Η ελληνική πολιτική και οικονομική ελίτ ήταν σε απόλυτη συμφωνία με τους Ευρωπαίους οικονομολόγους και δημόσιους αξιωματούχους, πως ένα ενιαίο νόμισμα θα παρήγε σημαντικά οφέλη. Μια έκθεση από την Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Κοινότητας με τον τίτλο «Μια Αγορά, Ενα Νόμισμα», που δημοσιεύθηκε περίπου 10 χρόνια προτού τεθεί σε ισχύ το ευρώ, περιέγραψε ποια θεωρούσε ότι είναι τα σημαντικότερα οφέλη ενός ενιαίου νομίσματος, αλλά υπογράμμισε και μερικά από τα κόστη που συνδέονται με αυτό.6     </div>
<div style="text-align: justify;">
Οπως ήταν αναμενόμενο, η ελληνική πολιτική ελίτ επέλεξε να αγνοήσει το τελευταίο, καθώς αυτό θα σήμαινε αντιμετώπιση της σκληρής πραγματικότητας πως η ελληνική οικονομία δεν ήταν σε θέση να συμμετάσχει σε έντονο ανταγωνισμό σε μια ενιαία ενοποιημένη αγορά, με ένα ενιαίο νόμισμα, και εστίασε την εκστρατεία δημόσιων σχέσεών της στο να πείσει το σύνολο των πολιτών για τη μεγάλη ιστορική ευκαιρία που παρείχε η ένταξη στην Ευρωζώνη.     </div>
<div style="text-align: justify;">
Για παράδειγμα, ένα από τα κύρια οφέλη του ευρώ, σύμφωνα με την έκθεση, ήταν ότι «θα επιταχύνει την οικονομική ολοκλήρωση και την οικονομική μεγέθυνση μέσω αυξανόμενου ανταγωνισμού και υψηλότερης παραγωγικότητας».7     </div>
<div style="text-align: justify;">
Το ευρωπαϊκό πρότζεκτ για οικονομική και νομισματική ένωση υπό τη μορφή ενιαίου νομίσματος είχε επικριτές, και μάλιστα μερικοί απ' αυτούς ήταν μέσα στην ίδια τη Γερμανία. Ο Wilhelm Hankel, ο Karl Albrecht Schachtschneider, ο Joachim Starbatty και ο Wilhelm Nφlling ήταν τέσσερις καθηγητές που αντιτάχθηκαν στο ευρώ εξ αρχής και προσπάθησαν να το σταματήσουν, προσφεύγοντας στο ανώτατο δικαστήριο της Γερμανίας. Προφανώς, έχασαν την υπόθεση.     </div>
<div style="text-align: justify;">
Προσπάθησαν πάλι 12 χρόνια αργότερα, ισχυριζόμενοι πως ήταν παράνομη η γερμανική διάσωση της Ελλάδας. Εχασαν ξανά. Το βασικό τους επιχείρημα ήταν ότι ήταν σαθρή η αρχιτεκτονική του ευρώ και πως θα οδηγούσε στην πτώση των ευρωπαϊκών οικονομιών. Σε συνέντευξη που είχα με έναν από τους τέσσερις Γερμανούς καθηγητές μετά το ξέσπασμα της κρίσης στην Ευρωζώνη, ο οικονομολόγος Joachim Starbatty αισθάνθηκε δικαιωμένος και επανέλαβε την ένστασή του για το ευρώ: «Μια νομισματική ένωση μπορεί να επιζήσει μόνο εάν η οικονομική ανταγωνιστικότητα όλων των κρατών-μελών κινείται προς την ίδια κατεύθυνση και εάν οι διαφορετικές κυβερνήσεις εφαρμόζουν μια υγιή δημοσιονομική πολιτική».8     </div>
<div style="text-align: justify;">
Ενα παρομοίως ισχυρό επιχείρημα που προβλήθηκε εναντίον ενός ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος ήταν ότι μια βιώσιμη σύγκλιση στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο εις βάρος ακόμα υψηλότερων ποσοστών ανεργίας. Σύμφωνα με αυτό το επιχείρημα, η οικονομική και η δημοσιονομική πολιτική στην Ευρωζώνη θα πρέπει να οδηγήσει σε πραγματική σύγκλιση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, διαφορετικά η ανεργία θα έφθανε σε μη αποδεκτά επίπεδα. Ομως, οι επικριτές υπαινίχθησαν πως η πραγματική σύγκλιση (ανάπτυξη, δημιουργία πλούτου, πραγματικό κόστος αμοιβών, ανεργία, παραγωγικότητα) σε ένα νεοφιλελεύθερο οικονομικό περιβάλλον είναι μια χίμαιρα.     </div>
<div style="text-align: justify;">
Πράγματι, οι επικριτές έχουν αποδειχθεί να έχουν δίκιο, τουλάχιστον σε αυτό το σημείο: το ευρώ έχει οδηγήσει σε μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική ανισότητα μεταξύ των διαφόρων εθνικών οικονομιών, έχει επιδεινώσει το πρόβλημα της ανεργίας στις περιφερειακές οικονομίες και έχει παραγάγει τεράστιες μεταβιβάσεις από την περιφέρεια προς το κέντρο. Αλλά το να περίμενε κανείς την πολιτική και την οικονομική ελίτ στην Ελλάδα να συμμετάσχει σε τέτοιους συλλογισμούς και να αναρωτιέται εάν ήταν σοφό για τη χώρα να ενταχθεί στο ευρώ, θα ήταν ισοδύναμο με το να περιμένει κανείς έναν καρχαρία να κάνει στροφή και να γυρίσει πίσω στη μυρωδιά του αίματος. Η εύκολη πρόσβαση στη διεθνή πίστωση με χαμηλό επιτόκιο θα βοηθούσε όχι μόνο να στηρίξει το πρότυπο ανάπτυξης και στρατηγικής των τελευταίων 30 ετών, αλλά θα διεύρυνε επίσης κατά πολύ τις ευκαιρίες για δωροδοκία, παράνομα μερίδια και λαδώματα για την πολιτική τάξη. Οσον αφορά τους ακαδημαϊκούς νεοφιλελεύθερους οικονομολόγους, που ήταν αφοσιωμένοι συνήγοροι της ένταξης της Ελλάδας στο ευρώ, το καλύτερο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να ποντάρουν στην αβάσιμη ελπίδα ότι το ενιαίο νόμισμα θα οδηγούσε σε αυξανόμενη παραγωγικότητα και γρήγορες δομικές μεταρρυθμίσεις της ελληνικής οικονομίας.9     </div>
<div style="text-align: justify;">
Σαφώς, ο βαθμός στον οποίον οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ευρωζώνη έχουν δώσει ανανεωμένη νομιμότητα στα επιχειρήματα των επικριτών τού ευρώ είναι κάτι που θα το κρίνει ο καθένας διαφορετικά, αλλά αυτό που είναι πέρα για πέρα αδιαφιλονίκητο είναι ότι η Ελλάδα ήταν ακατάλληλη να ενταχθεί στο ευρώ όταν το έκανε.     </div>
<div style="text-align: justify;">
Δίχως αμφιβολία, καθώς ο 20ός αιώνας έφτανε στο τέλος του, η ελληνική οικονομία εμφάνιζε σοβαρές δομικές αδυναμίες, με κύρια χαρακτηριστικά τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα, τις ανεπαρκείς υποδομές, την άκαμπτη αγορά εργασίας, την περιορισμένη παραγωγική ικανότητα, αρκετές προβληματικές επιχειρήσεις δημόσιου χαρακτήρα και έναν αναποτελεσματικό και συχνά ανεπαρκή δημόσιο τομέα διοίκησης. Η βασισμένη στην αγορά αλλά κρατικά υποκινούμενη οικονομία ελεγχόταν από μια ολιγαρχική δομή, στην οποία μεγάλα επιχειρησιακά συγκροτήματα και πλούσια άτομα, σε συμμαχία με την εγχώρια πολιτική ελίτ, κατείχαν τον κύριο όγκο του πλούτου της χώρας, έλεγχαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και διαμόρφωναν την πολιτική και οικονομική ατζέντα.     </div>
<div style="text-align: justify;">
Ετσι, μια παρασιτική καπιταλιστική τάξη ζούσε από τον κρατικό προϋπολογισμό, με τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου να παίρνει, κατά ένα μεγάλο μέρος, τη μορφή συμβάσεων δημόσιων έργων (πάντα με μια καλή μίζα στους πολιτικούς που εμπλέκονταν) και ογκώδη φοροδιαφυγή και φοροαπαλλαγή.     </div>
<div style="text-align: justify;">
Η Ελλάδα έγινε δεκτή στην Ευρωζώνη με την παραποίηση (με τη σημαντική βοήθεια της Goldman Sachs) των στατιστικών στοιχείων για την αληθινή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Μερικά χρόνια μετά την ένταξή της στην Ευρωζώνη, η Eurostat ανήγγειλε ότι το ελληνικό δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν 4,1% το 2000, 3,7% το 2001 και το 2002 και 4,6% το 2003. Τα στοιχεία που είχε δώσει η κυβέρνηση της Αθήνας για την ένταξη στην Ευρωζώνη ήταν 2,0% για το 2000, 1,4% για το 2001 και το 2002 και 1,7% για το 2003.10 Οσον αφορά το χρέος, γνωρίζουμε τώρα ότι το 2000 στεκόταν στο επιβλητικό επίπεδο του 114% του ΑΕΠ.     </div>
<div style="text-align: justify;">
Επίσης ενδεικτικό για το πόσο αδύνατες ήταν οι βασικές αρχές της οικονομίας την περίοδο που η Ελλάδα επεδίωκε ανυπόμονα να ενταχθεί στην Ευρωζώνη, το ισοζύγιο πληρωμών το 2000 εμφάνιζε έλλειμμα της τάξης των 8,3 δισεκατομμυρίων ευρώ, έχοντας μάλιστα διπλασιαστεί από το προηγούμενο έτος.11     </div>
<div style="text-align: justify;">
Αλλη μια σημαντική πηγή ανησυχίας ήταν το τεράστιο έλλειμμα στα πέντε Ταμεία δημόσιας Υγείας, το οποίο ανερχόταν το 2000 σε περίπου 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ.12     </div>
<div style="text-align: justify;">
Δίχως ένα ανοικτό, διαφανές και δίχως διακρίσεις επιχειρησιακό περιβάλλον, καθώς και δίχως μια υγιή, ανταγωνιστική οικονομία, η ανεργία στην Ελλάδα αποτελούσε σοβαρό πρόβλημα εκείνη την περίοδο. Το 1999 το πραγματικό εθνικό επίπεδο απασχόλησης στεκόταν μόνο στο 56,9%, όταν στην Ε.Ε. ήταν στο 63%. Ο επίσημος δείκτης ανεργίας για την ίδια χρονιά ήταν κοντά στο 12%, όταν το μέσο ποσοστό ανεργίας στην Ε.Ε. ήταν 9,4%.13 Το πρόβλημα ανεργίας παρέμεινε σε πολύ υψηλά επίπεδα μεταξύ 2000 και 2009, και σήμερα, ως αποτέλεσμα των σκληρών μέτρων λιτότητας που επιβάλλονται από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ ως μέρος του σχεδίου διάσωσης, η ανεργία έχει ανέλθει στο 16%, με πολλούς αναλυτές να προβλέπουν ότι θα φθάσει ή ακόμα και θα υπερβεί το 20% έως το τέλος του 2011.     </div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι ξεκάθαρο πως η Ελλάδα δεν έπρεπε να ενταχθεί στην Ευρωζώνη την περίοδο που το έκανε. Και, στην πραγματικότητα, το έκανε μέσω παραποίησης των δημοσιονομικών στοιχείων, επειδή η εγχώρια πολιτικοοικονομική ελίτ είδε ότι αυτό αποτελούσε ευκαιρία για εύκολη πρόσβαση στον πρόσθετο πλούτο και επειδή τα τότε αφεντικά της Ε.Ε. επέλεξαν, κατά ένα μεγάλο μέρος για πολιτικούς και ίσως ακόμη και ιδεολογικούς λόγους, να προσποιηθούν πως δεν βλέπουν τι κάνει η Ελλάδα. Η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, όπως έχουν επισημάνει μερικοί αναλυτές, είναι «μια αποτυχία ιστορικών διαστάσεων»14 και η δημοσίευση των παραπάνω μελετών από Ευρωπαίους οικονομολόγους το επιβεβαιώνει αυτό ακράδαντα.     </div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ</strong>     </div>
<div style="text-align: justify;">
1. Nauro F. Campos, Fabrizio Coricelli, Luigi Moretti, «Economic Growth and Political Integration: Estimating the Benefits from Membership in the European Union Using the Synthetic Counterfactuals Method». Centre for Economic Policy Research. Discussion Paper Νο. 9968. Μάιος 2014.     </div>
<div style="text-align: justify;">
2. Βλ. Thie― Petersen, Michael Bohmer και Johannes Weisser, «20 years of the European single market: growth effects of the European integration». Policy Brief Νο. 2014/02. Bertelsmann Stiftung. Ιούλιος 2014. http://www. bertelsmann-stiftung.de/cps/rde/xbcr/SID-F8DCCDE8F9356ΒΒ9/bst_engl/xcms_bst_dms_40210_40211_2.pdf     </div>
<div style="text-align: justify;">
3. Τα πορίσματα των συγκεκριμένων μελετών θέτουν επίσης σοβαρές προκλήσεις για έναν πολιτικό φορέα που μάχεται σήμερα για το τέλος της μνημονιακής κατοχής στην Ελλάδα, αλλά εμμένει στη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωζώνη. Θα είχε όντως ενδιαφέρον το πώς θα σχολίαζε ο ΣΥΡΙΖΑ τα πορίσματα των παραπάνω μελετών για την αδυναμία της ελληνικής οικονομίας να επωφεληθεί από τη συμμετοχή της στην ΟΝΕ και, στο πλαίσιο αυτό, γιατί πιστεύει ότι θα πρέπει να συνεχιστεί η συμμετοχή της Ελλάδας σε μια νομισματική ζώνη από την οποία όχι μόνο δεν προέκυψαν οφέλη για την πλειονότητα του ελληνικού λαού, αλλά σε μεγάλο βαθμό οδήγησε τη χώρα σε χρεοκοπία.     </div>
<div style="text-align: justify;">
4. Το κείμενο που ακολουθεί προέρχεται από την επιστημονική εργασία του υπογράφοντας με τον τίτλο «Μια σταθερή ματιά σε μια εθνική καταστροφή και στην πιθανή διάλυση της Ευρωζώνης: Η κρίση χρέους της Ελλάδας σε γενικό πλαίσιο», η οποία πρωτοδημοσιεύθηκε στα αγγλικά από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Πολιτικής Οικονομίας (PERI) του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης στο Αμχερστ τον Σεπτέμβρη του 2011.     </div>
<div style="text-align: justify;">
5. Από το BBC News, 1 Ιανουαρίου 2001. Βλ. ttp://news.bbc.co.uk/2/hi/business/1095783.stm.     </div>
<div style="text-align: justify;">
6. Commission of the European Community, «One Money, One Market: An Evaluation of the Potential Benefits and Costs of Forming an Economic and Monetary Union», European Economy, Vol. 44 (October 1990).     </div>
<div style="text-align: justify;">
7. Βλ. Robert Gilpin, The Challenge of Global Capitalism: The World Economy in the 21st Century (Princeton, Ν.J.: Princeton University Press, 2000), p. 205.     </div>
<div style="text-align: justify;">
8. «Το ευρώ αποδείχτηκε ότι ήταν λάθος», συνέντευξη του Joachim Starbatty στον Χ. Ι. Πολυχρονίου, «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» (24 Δεκεμβρίου 2010).     </div>
<div style="text-align: justify;">
9. Αντιπρόσωπος αυτής της γραμμής σκέψης ήταν ο σημερινός πρόεδρος της Τραπέζης Ελλάδας και πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας. Δείτε το άρθρο του, για παράδειγμα, «Οι προκλήσεις της οικονομικής πολιτικής», «Το Βήμα» (2 Ιανουαρίου 2000), όταν ήταν γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ, ανέκαθεν ένας από τους πιο αφοσιωμένους νεοφιλελεύθερους οικονομολόγους στην Ελλάδα και οι οικονομετρικές αναλύσεις του οποίου, συνήθως βασισμένες σε ένα απατηλό πλαίσιο αναφοράς σε σχέση με τον πραγματικό κόσμο των οικονομικών (οι προβλέψεις του για την ανάπτυξη ως αποτέλεσμα του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων στην Ελλάδα είναι ένα τυπικό παράδειγμα), παρέχουν την αιτιολογία για διάφορες ιδεολογικές αξιώσεις σχετικά με την ανάγκη για νεοφιλελεύθερη οικονομική μεταρρύθμιση και τη δικαιολόγηση αντιλαϊκών κυβερνητικών πολιτικών.     </div>
<div style="text-align: justify;">
10. Τα στοιχεία αναφέρονται σε ένα άρθρο των Alessandro Gavazza και Alessandro Lizzeri με τον τίτλο «Transparency and Economic Policy», το οποίο εμφανίστηκε στο The Review of Economic Studies, Vol. 76, Νο. 3 (July 2009), p. 1025.     </div>
<div style="text-align: justify;">
11. Τα στοιχεία προέρχονται από κείμενο στην «Ελευθεροτυπία» με τον τίτλο «Σήματα κινδύνου από το ισοζύγιο πληρωμών» (10 Ιουνίου 2001).     </div>
<div style="text-align: justify;">
12. Γαλήνη Φούρα, «Ταμεία Υγείας: 500 δισ. έλλειμμα το 2000», «Καθημερινή» (9 Μαΐου 2001).     </div>
<div style="text-align: justify;">
13. Τα στοιχεία για τα επίπεδα της εθνικής απασχόλησης και τα ποσοστά της ανεργίας για το 1999 προέρχονται από το The Economic Report of the Bank of Greece, Νο. 16 (Δεκέμβριος 2000), pp. 8-9.     </div>
<div style="text-align: justify;">
14. Κώστα Λαπαβίτσας, «Euro Exit Strategy Crucial for Greeks», The Guardian (21 Ιουνίου 2011). </div>
<br />
<a href="http://www.enet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

«Ιστορική αποτυχία η ένταξή μας στην Ευρωζώνη»

«Ακατάλληλη να δεχτεί το ενιαίο νόμισμα παρουσιάστηκε η Ελληνική οικονομία». Επισημαίνουν αναλυτές και οικονομολόγοι, «αλλά και η πολιτι...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Βουλγαρία εκτουρκίζεται και κανείς στην Ελλάδα δεν ασχολείται

Ellada simera 0 Βαλκάνια, Εξωτερική Πολιτική 16:51

<img alt="bul-trk" class="aligncenter size-full wp-image-218344" height="340" src="http://nationalpride.files.wordpress.com/2014/08/bul-trk.jpg?w=610" width="640" /><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000; font-size: large;">Το υπουργειο των Εξωτερικών της Ελλάδος καθεύδει, καθ’ ότι ο κύριος Βαγγέλης Βενιζέλος ασχολείται με τον… διάλογο της Κεντροαριστεράς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
Στο υπουργείο Αμύνης, τώρα, επικρατεί ευχάριστος αναβρασμός για τον διορισμό (αν και υποβιβασμό θα τον έλεγα) του κ. Αβραμόπουλου σε Επίτροπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τα συστημικά κανάλια και εφημερίδες ασχολούνται με την… ΔΗΜΑΡ και το «Ποτάμι» (που μάλλον στέρεψε και όχι λόγω θέρους).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έτσι, κανείς δεν παρακολουθεί σοβαρά και υπεύθυνα τις εξελίξεις στην εύφλεκτη γειτονιά μας, εκτός όταν έρχονται εντυπωσιακές εικόνες από την Ουκρανία ή παλουκωμένα κεφάλια από το αναδυόμενο Χαλιφάτο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αλλά και πάλι χωρίς σοβαρή ανάλυση.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μόνον σε κάτι ιδιωτικές ιστοσελίδες και σε κάνα-δυό έντυπα διαβάζει κανείς σοβαρή ανάλυση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το άμεσο πρόβλημα γιά την εθνική μας ασφάλεια (ανάμεσα στα δεκάδες μέτωπα που έχουμε) είναι ασφαλώς ο τουρκικός αναθεωρητισμός.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το πολιτικό σύστημα, βέβαια, θεωρεί την ενασχόληση με τα εθνικά θέματα… εθνικισμό και την παρακολούθηση του τουρκικού επεκτατισμού ως… τουρκοφοβία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ας σοβαρευτούμε όμως.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μία βραδεία, ύπουλη, αθέατη αλλά εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη, είναι η δημογραφική εξέλιξη της Βουλγαρίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
Εδώ και δεκαετίες, αργά αλλά σταθερά, η αναλογία του αυτόχθονος βουλγαρικού πληθυσμού προς την μουσουλμανική μειονότητα μεταβάλλεται επί το δυσμενέστερο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι μεν Βούλγαροι δεν αναπαράγονται, ενώ υπάρχει συνεχής μετανάστευση στο εξωτερικό (Γερμανία κλπ.).</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι δε Μουσουλμάνοι (τουρκόφωνοι, Ρομά, Πομάκοι) αυξάνονται συνεχώς με τεράστιους ρυθμούς γεννητικότητας.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το αποτέλεσμα είναι ότι η εικόνα που παρουσίαζε προ δεκαπενταετίας η Βουλγαρία (8.000.000 συνολικός πληθυσμός, εκ του οποίου 750.000 μουσουλμάνοι) έχει ανατραπεί πλήρως.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο συνολικός πληθυσμός, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, έχει πέσει επισήμως στις 7.300.000, αλλά ο αριθμός αυτός είναι τυπικός, δεδομένου ότι περίπου 1.000.000 Βούλγαροι έχουν μεταναστεύσει σε άλλες χώρες.</div>
<div style="text-align: justify;">
Άρα μιλάμε γιά έναν πραγματικό πληθυσμό γύρω στα 6.000.000 και κάτι.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ταυτόχρονα, η μουσουλμανική μειονότητα αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς και ο ακριβής της αριθμός είναι στατιστικά απροσδιόριστος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Προφανώς, λοιπόν, η πραγματικότητα σήμερα είναι ένας πληθυσμός μουσουλμάνων γύρω στο 1.200.000 με 1.500.000, σε συνολικό πληθυσμό 6-6.200.000.</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι μουσουλμάνοι έχουν συγκροτήσει μειονοτικό κόμμα, το Κίνημα για Δικαιώματα και Ελευθερίες του Αχμέτ Ντογκάν, που έλαβε 400.000 ψήφους στις εκλογές του 2013, δηλαδή ποσοστό 11,3%, και ήρθε τρίτο μετά το συντηρητικό και το σοσιαλιστικό.</div>
<div style="text-align: justify;">
Οπωσδήποτε οι μουσουλμανικοί ψήφοι διεσπάρησαν και στα άλλα κόμματα, κατά την πάγια πολιτική της τουρκικής πολιτικής να έχουν εκπροσώπους σε όλο το πολιτικό σύστημα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα αδυνατεί να εκτιμήσει αυτά τα δεδομένα και να χαράξει κάποια στοιχειώδη γραμμή στην εξωτερική μας πολιτική. Αυτοσχεδιάζει, πάσχει από διανοητική οκνηρία, ατολμία ή είναι επικεντρωμένο στα πελατειακά του μικροσυμφέροντα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού πολιτικού φάσματος, όμως, αδυνατεί κάν να παρακολουθήσει αυτά τα στοιχεία, τυφλωμένο από τις ιδεοληψίες της «πολυπολιτισμικότητας» κλπ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο γράφων έχει γυρίσει την Βουλγαρία χωριό-χωριό με ένα σακίδιο στον ώμο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σε ένα τραίνο, κοντά στο Παζαρτζίκ, μία ομάδα στρατιωτών του βουλγαρικού στρατού φωνασκούσε στα τούρκικα. Τους ρώτησα τι εθνικότητα έχουν και απάντησαν ομόφωνα «Τούρκοι».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Παρατήρησα ότι φοράνε στολές του βουλγαρικού στρατού. «Ναι, αλλά είμαστε Τούρκοι», επανέλαβαν με έμφαση. «Αν γίνει πόλεμος μεταξύ Βουλγαρίας και Τουρκίας τι θα κάνετε;», ρώτησα θρασύτατα.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Θα πολεμήσουμε με την μητέρα Τουρκία», μου απάντησαν ομόφωνα, προς δόξαν των «πολυπολιτισμικών» προσεγγίσεων.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μήπως είναι καιρός γιά μία σοβαρή συζήτηση σχετικά με την Βουλγαρία;</div>
<a href="http://national-pride.org/" target="_blank">πηγή</a>

Η Βουλγαρία εκτουρκίζεται και κανείς στην Ελλάδα δεν ασχολείται

Το υπουργειο των Εξωτερικών της Ελλάδος καθεύδει, καθ’ ότι ο κύριος Βαγγέλης Βενιζέλος ασχολείται με τον… διάλογο της Κεντροαριστεράς. ...

Διαβάστε την συνέχεια

Για λίγες τουρκικές λίρες!

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα 14:31

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiG0Yd05NrEybQaNrKBSZYbeUZGgA3VCP7FbKJYdrLqHoMsJpr6HGf0-CZkdwqeR2DJS1MJ9gCCLPJYp00YIeUjK9YS944uRteETLohwH7Q5ns9SzYCDn-koAN5jf0syQBp1OzHp9Oi0g/s1600/14032011134.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiG0Yd05NrEybQaNrKBSZYbeUZGgA3VCP7FbKJYdrLqHoMsJpr6HGf0-CZkdwqeR2DJS1MJ9gCCLPJYp00YIeUjK9YS944uRteETLohwH7Q5ns9SzYCDn-koAN5jf0syQBp1OzHp9Oi0g/s1600/14032011134.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που έχει καταταλαιπωρηθεί από τις οικονομικές ατασθαλίες και την κακοδιοίκηση της προηγούμενης εικοσαετίας, κατάσταση που άνοιξε τον δρόμο στη διοίκηση Μπουτάρη, η οποία εγκαταστάθηκε στον Δήμο Θεσσαλονίκης όχι γιατί έπεισε τους Θεσσαλονικείς, αλλά γιατί οι ψηφοφόροι ήθελαν να τιμωρήσουν εκείνους που καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη τους.<br />
<br />
Τις προηγούμενες ημέρες είδαμε στις οθόνες των τηλεοράσεων τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη να προσπαθεί να παρουσιάσει ως επιτυχία της δικής του πολιτικής την αύξηση των επισκεπτών από την Τουρκία στη Θεσσαλονίκη, λέγοντας μάλιστα με κομπορρημοσύνη ότι «η Θεσσαλονίκη έχει τραβήξει πολλά από τη συντήρηση», εννοώντας τους Θεσσαλονικείς που έχουν διαφορετική άποψη από τη δική του, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, ξεπερνούν το 75% του συνόλου των κατοίκων της συμπρωτεύουσας.<br />
Δεν θα αναφερθούμε στην προσωπικότητα του Μπουτάρη, αν και από την προσωπική του διαδρομή εξηγούνται πολλά από τα πραττόμενά του.<br />
<br />
Θα αναφερθούμε όμως στις ενέργειες που φαίνεται ότι είναι διατεθειμένος να κάνει ασκώντας στην ουσία εξωτερική πολιτική, υποτίθεται, για να ανοίξει την πόλη στον έξω κόσμο, λες και η Θεσσαλονίκη είναι περίκλειστη πόλη.<br />
<br />
Και εννοούμε τη διακηρυγμένη βούλησή του να ανοίξει ένα από τα τεμένη που υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη και να λειτουργεί ως τζαμί, σε ένα άλλο να δημιουργηθεί μουσείο ισλαμικής τέχνης, να δημιουργηθεί μουσουλμανικό νεκροταφείο στη Θεσσαλονίκη και τμήμα Ισλαμικών Σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Σε άλλα από τα παραπάνω εμπλέκεται ο δήμος και σε άλλα όχι.<br />
<br />
Σε σχέση πάντα με το ως άνω θέμα που ήλθε στην επιφάνεια και με την ευκαιρία της επίσκεψης στη Θεσσαλονίκη και της συνάντησης με τον δήμαρχο ομάδας Τούρκων επισήμων και δημοσιογράφων, με επικεφαλής τον εξ ελληνικής Θράκης υπουργό Υγείας Μουεζίνογλου, κρίνουμε σκόπιμο να ενημερώσουμε τους αναγνώστες μας και να σημειώσουμε τα εξής:<br />
<br />
Μελετήσαμε με τη δέουσα προσοχή τις δηλώσεις του Μουεζίνογλου, που έγιναν μετά το «άνοιγμα» Μπουτάρη και με τις οποίες ο Τούρκος υπουργός, με θράσος που πραγματικά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, είπε: <br />
«Η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης είναι διεθνές πρόβλημα. Δεν αφορά μόνο την εκπαίδευση των πιστών της μειονότητας. Οι αποφάσεις σε αυτό το θέμα θα ληφθούν στη βάση της στρατηγικής της Τουρκίας. Ενώ εμείς λύσαμε τα εννέα στα 10 προβλήματα σχετικά με τα δικαιώματα των μειονοτήτων, η Ελλάδα δεν έλυσε ούτε το ένα στα 10. Αν η Ελλάδα κάνει ένα βήμα σε θέματα όπως αυτό του δικαιώματος εκπαίδευσης της μειονότητας, της εκλογής του μουφτή, και του τζαμιού στην Αθήνα, μπορεί να ξαναέρθει στο τραπέζι η Χάλκη».<br />
<br />
Μιλήσαμε παραπάνω για θράσος, γιατί ο Τούρκος αξιωματούχος, ξεχνώντας ότι η χώρα του εφαρμόζει έως σήμερα πολιτική εθνοκάθαρσης στους Ελληνες της Κωνσταντινούπολης και τους εγκλωβισμένους της Καρπασίας, ξεχνώντας ότι ενώ από το 1923 έχουν καταστραφεί χιλιάδες εκκλησίες ενώ δεν έχει χτιστεί ούτε ένας ορθόδοξος ναός στην τουρκική επικράτεια και στα Κατεχόμενα της Κύπρου, στην Ελλάδα (Θράκη) έχουν χτιστεί περισσότερα από 150 τζαμιά, πλέον των έως το 1923 υπαρχόντων, τα πιο πολλά από τα οποία είχαν σοβαρές πολεοδομικές παραβάσεις, που προέβλεπαν πρόστιμα πολλών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και νομιμοποιήθηκαν με πρόσφατο νόμο, ξεχνώντας ότι ο ίδιος εκπροσωπεί μια κυβέρνηση και ένα κράτος που αρνείται με ναζιστική λύσσα να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των χριστιανών της Ανατολής, Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων, μίλησε ενώπιον του Μπουτάρη με τον αναιδή τρόπο που αναφέρθηκε πιο πάνω, χωρίς φυσικά να πάρει την απάντηση που πρέπει, κάτι που κανείς δεν θα περίμενε, ένεκα του συγκεκριμένου χαρακτήρα του δημάρχου Θεσσαλονίκης.<br />
<br />
Εκτός των δηλώσεων του υπουργού, μελετήσαμε με προσοχή τα σχετικά άρθρα των Τούρκων δημοσιογράφων που τον συνόδευαν, οι οποίοι μεταξύ άλλων, όπως και ο Μουεζίνογλου, ανέφεραν με έμφαση ότι προτού γίνει μητροπολιτικός ναός Θεσσαλονίκης υπήρξε τζαμί και θα ήταν πολύ καλό να μπορούσαν να προσευχηθούν ξανά σ’ αυτό, χωρίς να αναφέρουν πουθενά ότι προτού γίνει τζαμί, το 1493, ήταν εκκλησία, που χτίστηκε το 413 και λειτούργησε ως τέτοια επί 1.100 χρόνια, μέχρι που ήλθαν οι Τούρκοι ως κατακτητές, τη σύλλησαν και της άλλαξαν με τη βία χρήση.<br />
<br />
Επειδή υπάρχουν και ορισμένοι Ελληνες που θεωρούν όλα τα παραπάνω ήσσονος σημασίας ζητήματα, αρκεί να έρχονται μερικές χιλιάδες παραπάνω Τούρκοι ως επισκέπτες στη Θεσσαλονίκη, να υπενθυμίσουμε ότι τα ελληνικά νησιά έχουν γεμίσει με Τούρκους, χωρίς κανείς τοπικός παράγοντας να κάνει…επικύψεις και καταστροφική εξωτερική πολιτική.<br />
<br />
Επίσης να υπενθυμίσουμε προς πάσα κατεύθυνση ότι ο κάθε Ελληνας, κυρίως εκείνοι που κατέχουν δημόσια αξιώματα, οφείλει με τις δηλώσεις και τις πράξεις του να προστατεύει την εθνική αξιοπρέπεια όλων των Ελλήνων, υπηρετώντας παράλληλα με το τοπικό και το εθνικό συμφέρον.<br />
<br />
Σάββας Καλεντερίδης<br />
<a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Για λίγες τουρκικές λίρες!

Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που έχει καταταλαιπωρηθεί από τις οικονομικές ατασθαλίες και την κακοδιοίκηση της προηγούμενης εικοσαετίας, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σκοτεινή γεωγραφία, σκοτεινός κόσμος.

Ellada simera 0 κόσμος 14:24

<img border="0" height="340" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/elkeda/93e53fa4f8e3a2471ea3278d29318266.jpg" style="float: center;" width="640" /><br />
<br />
4-8-2014<br />
του <strong>Λεωνίδα Αποσκίτη</strong>*<br />
<div style="text-align: justify;">
Η Ουάσιγκτον θέτει σε κίνδυνο ολόκληρο τον κόσμο. Αν η Ρωσία πεισθεί ότι η Ουάσιγκτον προτίθεται να κλιμακώσει την κρίση στην Ουκρανία σε πόλεμο παρά να την επιλύσει, θα καθίσει να περιμένει, ή θα κτυπήσει πρώτη; Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί παραμένουν σιωπηλοί, την ώρα που η Ουάσιγκτον ωθεί την κρίση προς τον πόλεμο. Αν δεν φθάσουμε στον πόλεμο, ο μόνος λόγος θα είναι ότι ο Πούτιν θα εμφανισθεί με μια λύση που η Ουάσιγκτον δεν θα μπορέσει να αρνηθεί, όπως συνέβη στην περίπτωση της Συρίας και του Ιράν. [«Washington is Humanity’s Worst Enemy», του Paul Craig Roberts, Αμερικανού οικονομολόγου, πρώην μέλους του υπουργικού συμβουλίου του Ρήγκαν, 13/4/2014]. Βρισκόμαστε στην κορύφωση μιας εποχής που χαρακτηρίζεται από τεράστια ανασφάλεια, μόνιμη κρίση και απουσία οποιουδήποτε νόμιμου στάτους κβο. Είναι η πρώτη φορά τους τελευταίους δύο αιώνες που ο κόσμος έχει παντελή έλλειψη οποιουδήποτε θεσμικού διεθνούς συστήματος ή δομής. </div>
<div style="text-align: justify;">
Κανένας από τους υφιστάμενους παγκόσμιους θεσμούς –η Ε.Ε., το ΝΑΤΟ, η Ισλαμική Διάσκεψη, ο Αραβικός Σύνδεσμος, ο ΟΗΕ ή οποιοσδήποτε άλλος- δεν παρέχει στοιχειώδη ασφάλεια ούτε εμπνέει καμμιά αισιοδοξία στους λαούς του κόσμου. Οι φερόμενες σήμερα ως κυρίαρχες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, αυτές που διακήρυξαν και επιδιώκουν την επιβολή μιας νέας παγκόσμιας τάξης, δεν προέκυψαν από καμμία ιστορική αναμέτρηση ούτε διεθνή συνθήκη αλλά, δρώντας κυριολεκτικά σαν «αεροπειρατές», άρπαξαν τον πλανήτη μετά την δεκαετία του ’90, παίζοντας «εν ου παικτοίς», και τον οδηγούν στην άβυσσο. Πίσω από την βιτρίνα της παγκοσμιοποίησης κρύβεται ένα ολόκληρο σκιώδες υπερκράτος κρατικών μυστικών, κρυφών στρατιωτικών βάσεων, «αόρατων» περιοχών από τον μέσο άνθρωπο, κρυμμένων εργαστηρίων όπου διαμορφώνονται «black projects» και απόρρητων υπηρεσιών που συνιστούν αυτό που οι γνωρίζοντες αποκαλούν «μαύρο κόσμο».</div>
<div style="text-align: justify;">
Ανάμεσά μας δρα και κινείται μια εξ ολοκλήρου σκιώδης βιομηχανία μυστικών αποστολών, πτήσεων χωρίς χαρακτηριστικά και περιτοιχισμένων χώρων με στρατιωτικά συρματοπλέγματα, που αναβιώνουν εικόνες από το Γ’ Ράϊχ και τα μυστικά πειράματα των Ναζί. Αυτός ο μαύρος κόσμος συνολικά μπορεί να απασχολεί εκατομμύρια άτομα, στρατιωτικούς και πολιτικούς εργαζόμενους που έχουν εξουσιοδοτήσεις ασφαλείας υψηλής διαβάθμισης και οι δραστηριότητές τους παραμένουν εντελώς αθέατες από κάθε δίκτυο παγκοσμίως. Όπως λέει ο Trevor Paglen, συγγραφέας του βιβλίου «The Dark Geography of the Pentagon’s Secret World», «Αυτή την στιγμή, σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια άτομα στις ΗΠΑ έχουν μυστικές άδειες για να δουλεύουν σε απόρρητα προγράμματα, σε αντίθεση με τα σχεδόν 1,8 εκατομμύρια πολίτες που απασχολεί φανερά το αμερικανικό δημόσιο». Εκπληκτικό!</div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι μια εποχή κρίσης καθοριστική για το προχώρημα ή το πισωγύρισμα της ανθρωπότητας, όπως και η ταραχώδης περίοδος του δέκατου ένατου αιώνα, την οποία αποτύπωσε με τρόπο γλαφυρό ο Κάρολος Ντίκενς στο εισαγωγικό κεφάλαιο του έργου του «Ιστορία Δύο Πόλεων». «Ήταν η καλύτερη εποχή, ήταν η χειρότερη εποχή, ήταν η εποχή της λογικής, ήταν η εποχή της τρέλλας, ήταν τα χρόνια της πίστης, ήταν τα χρόνια της καχυποψίας, ήταν η εποχή του Φωτός, ήταν η εποχή του Σκότους, ήταν η άνοιξη της ελπίδας, ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε μπροστά μας τα πάντα, είχαμε μπροστά μας το τίποτα, όλοι πηγαίναμε κατευθείαν στον παράδεισο, όλοι πηγαίναμε κατευθείαν προς την κόλαση». Στο έργο του «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα», ο Ρώσος συγγραφέας της σοβιετικής περιόδου, Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ, σατιρίζοντας τον ολοκληρωτισμό, την καθολική επιτήρηση και την πολιτική ανομία, μιλάει συμβολικά για τον «Χορό του Σατανά»…</div>
<div style="text-align: justify;">
Με μια παρόμοια κατάσταση μπορούμε να παραλληλίσουμε την σημερινή διεθνή πραγματικότητα, όπου οι Επικυρίαρχοι έχουν καταπατήσει τις περισσότερες από τις πολιτικές μας ελευθερίες, έχουν λεηλατήσει τα εθνικά θησαυροφυλάκια και έχουν εξαχρειώσει την οικονομία  για το δικό τους προσωπικό όφελος.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο σημαντικός Βρετανός ιστορικός του 20ου αιώνα, Eric Hobsbawm, στον τελευταίο τόμο της ιστορίας του («The Age of Extremes, 1914-1991», Abacus, 1995) δίνει με σαφήνεια το στίγμα της εποχής που τώρα κορυφώνεται: «Προς το τέλος του αιώνα, οι πολίτες απομακρύνονταν μαζικά από την πολιτική, αφήνοντας τις κρατικές υποθέσεις στην «πολιτική τάξη» -η έκφραση προέρχεται από την Ιταλία, μάλλον- οι οποίοι διάβαζαν ο ένας τους λόγους και τα άρθρα του άλλου, μιας ομάδας επαγγελματιών της πολιτικής με συγκεκριμένα συμφέροντα, δημοσιογράφων, ατόμων με επιρροή και άλλων, των οποίων η αξιοπιστία καταλάμβανε την χαμηλότερη θέση στις κοινωνιολογικές έρευνες.</div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν γνωρίζουμε πού πηγαίνουμε. Γνωρίζουμε μόνο ότι η ιστορία μάς έφερε σ’ αυτό το σημείο. Όμως, ένα πράγμα είναι απλό. Αν η ανθρωπότητα θέλει να έχει μέλλον, δεν θα το καταφέρει επιμηκύνοντας το παρελθόν ή το παρόν. Αν προσπαθήσουμε να οικοδομήσουμε την τρίτη χιλιετία στην βάση αυτή, θα χάσουμε. Και το τίμημα μιας τέτοιας αποτυχίας, δηλαδή της εναλλακτικής πορείας προς μια διαφορετική κοινωνία, θα είναι το απόλυτο σκοτάδι». (σ.σ. 581, 585) Στην ιστορία του 20ου αιώνα δεσπόζει ο ρόλος των δύο παγκοσμίων πολέμων και δεκάδων άλλων περιφερειακών συγκρούσεων, που σημάδεψαν την πορεία των γεγονότων μέχρι τη νέα χιλιετία. Οι περισσότεροι από αυτούς τους πολέμους υποκινήθηκαν και ελέγχθηκαν από τις ελίτ του χρήματος και τους τραπεζίτες, που κατηύθυναν παρασκηνιακά και τις δύο πλευρές του παιχνιδιού για να πετύχουν ένα όσο το δυνατόν προσχεδιασμένο αποτέλεσμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, η ανθρωπότητα δείχνει σαν το αβοήθητο θύμα μιας παγκοσμιοποίησης οργανωμένης και ποδηγετούμενης από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα με την συνενοχή εξωνημένων πολιτικών. Δεν υπάρχουν ευσυνείδητοι ηγέτες με όραμα, ακεραιότητα, άνθρωποι της ειρήνης, της κατανόησης και της δημοκρατίας, που θα αναλάβουν υπεύθυνα τα συμφέροντα της ανθρωπότητας. Αντιθέτως, υπάρχει μια ολόκληρη «σκοτεινή γεωγραφία» που περικυκλώνει ό,τι έχει απομείνει από την παγκόσμια ανοικτή κοινωνία.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η διαφορά της σημερινής παγκοσμιοποίησης από το παρελθόν είναι η ταχύτατη κίνηση μεγαλύτερων όγκων κεφαλαίου χάρη στην τεχνολογική επανάσταση που έχει γίνει. Γι’ αυτό οι σημερινοί θεωρητικοί της παγκοσμιοποίησης παραβλέπουν τους αποτυχημένους κύκλους του παρελθόντος, εξυμνούν τα πλεονεκτήματα της νέας τεχνολογίας και καλλιεργούν, εις μάτην βέβαια, ένα είδος τεχνολογικού μεσσιανισμού. Η δεύτερη σύγχρονη καινοτομία ήταν η επικράτηση του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού μοντέλου τις τελευταίες δεκαετίες ως το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και η απορρύθμιση των κεντρικών διοικήσεων. Αυτό, όμως, κάνει, όπως φαίνεται, πιο επικίνδυνη την φάση της κατάρρευσης τόσο για την ίδια την ανθρωπότητα όσο και για το γήϊνο περιβάλλον. Οι περισσότεροι ηγέτες-τέρατα του 21ου αιώνα συμπεριφέρονται σαν μανιακοί για την εξουσία και αδιαφορούν στο να τηρήσουν τις πολιτικές τους δεσμεύσεις προς το εκλογικό κοινό τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η ανικανότητα του καπιταλισμού να ευοδώσει μακροπρόθεσμα σχέδια και να θέσει κοινωνικά, δημοκρατικά και οικολογικά όρια στο ιδιωτικό και το εταιρικό συμφέρον σε συμφωνία με το κοινό όφελος της ανθρωπότητας επιδεινώθηκε καταστροφικά με την μεταστροφή του σε νεοφιλελεύθερο και χρηματιστηριακό τουρμπο-καπιταλισμό το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η προπαγάνδιση από τις ολιγάριθμες, αλλά εξαιρετικά πλούσιες και ισχυρές ελίτ, της ιδεολογίας της διαρκούς οικονομικής ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας έχει φέρει την ανθρωπότητα και τον πλανήτη σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι. Αυτές υπηρετούν δουλικά την αγορά και νομίζουν ότι το δημοκρατικό σύστημα είναι ένα δευτερογενές προϊόν της ελεύθερης αγοράς. Η δημοκρατία, όμως, και ο καπιταλισμός είναι πλέον ανταγωνιστικές οντότητες. Η πραγματική δημοκρατία δεν κτίζεται πάνω στο ιδιωτικό συμφέρον και στην ασυδοσία των πολυεθνικών εταιρειών, δεν βασίζεται στο προσωπικό όφελος, αλλά στην αλληλεγγύη και το κοινό συμφέρον. Ο σημερινός τουρμπο-καπιταλισμός είναι μια νευρωτική φαντασίωση παρά μια ιστορική εξέλιξη, όπως θέλουν να τον παρουσιάζουν τα ελεγχόμενα από τις μεγάλες εταιρείες μέσα ενημέρωσης.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με τον Δρ. Ρόμπερ Χερ (Robert Hare), έναν διεθνώς αναγνωρισμένο ψυχολόγο, ειδικό σε ψυχοπαθητικές συμπεριφορές, οι εταιρείες συμπεριφέρονται όπως και οι ψυχοπαθείς. Οι τελευταίοι είναι περιβόητοι για την ικανότητά τους να ασκούν την γοητεία τους ως προκάλυμμα για να κρύψουν τις επικίνδυνες, μανιακές προσωπικότητές τους. Όπως ένα ψυχοπαθές πλάσμα, η ανώνυμη εταιρεία δεν μπορεί ούτε να κατανοεί ούτε να δρα στην βάση της ηθικής, ώστε να μην προκαλεί ζημιά σε άλλους. Τίποτα στη νομική της υπόσταση δεν θέτει όρια στις πράξεις της στο κυνήγι των εγωϊστικών της στόχων, έτσι είναι υποχρεωμένη να προκαλέσει ζημιές όταν τα κέρδη που προέρχονται από αυτές ξεπερνούν τα κόστη. Όπως οι ψυχοπαθείς, έτσι και οι εταιρείες συνηθίζουν να απομακρύνουν τα εμπόδια που βρίσκονται στον δρόμο τους. Οι κανόνες που περιορίζουν την ελευθερία τους στο να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους και το φυσικό περιβάλλον είναι τέτοιου είδους εμπόδια, και οι εταιρείες έχουν παλέψει, με αξιοσημείωτη επιτυχία τα τελευταία δέκα χρόνια, να τα απομακρύνουν. Με διάφορες ομάδες πίεσης, με την βοήθεια των πολιτικών και με μεγάλες καμπάνιες σε θέματα δημοσίων σχέσεων, η δυνατότητα των νόμων να προστατεύουν το περιβάλλον και τον κόσμο από τις βλάβες που προκαλούν οι εταιρείες αποδυναμώθηκε σε μεγάλο βαθμό.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η εταιρεία είναι ανεύθυνη γιατί «στην προσπάθειά της να εκπληρώσει τους στόχους της, θέτει τα πάντα σε κίνδυνο». Οι εταιρείες προσπαθούν «να παραπλανήσουν τους πάντες και τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης και της κοινής γνώμης», και είναι μεγαλομανείς, αφού πάντα επιμένουν ότι «είμαστε το νούμερο ένα, είμαστε οι καλύτεροι». Έχουν έλλειψη συναισθηματικής κατανόησης και αντικοινωνικές τάσεις: «Η συμπεριφορά τους υποδεικνύει ότι δεν τους απασχολούν τα θύματά τους». Συχνά οι εταιρείες αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους και είναι ανίκανες να νιώσουν μεταμέλεια: «Αν οι εταιρείες συλλαμβάνονταν από τον νόμο, θα πλήρωναν μεγάλα πρόστιμα και θα συνέχιζαν να κάνουν αυτό που έκαναν και πριν. Στην πραγματικότητα, σε πολλές περιπτώσεις τα πρόστιμα και οι κυρώσεις που πληρώνουν οι εταιρείες είναι ασήμαντα σε σύγκριση με τα κέρδη που προκύπτουν από τις παραβάσεις τους» (Τζόελ Μπάκαν, The Corporation, Εκδ. ΚΨΜ, Αθήνα 2008).</div>
<div style="text-align: justify;">
Έχει καταστεί πλέον σαφές ότι ο συνδυασμός ενός συνόλου δυνάμεων που σχετίζονται με τον σημερινό καπιταλισμό καθιστούν την λειτουργία αυτού του συστήματος επιζήμια τόσο για την κοινωνία και τον πολιτισμό όσο και για το περιβάλλον. Το ερώτημα τώρα είναι πώς θα περιφρουρήσουμε τα συμφέροντα της πολιορκημένης ανθρωπότητας από τον επερχόμενο Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο –πιο καταστροφικό απ’ ό,τι οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος μπορεί να φαντασθεί ακόμα και όσοι επιστήμονες και  φιλόσοφοι έχουν την ιδιαίτερη ικανότητα να διαβλέπουν το μέλλον. Ένας από τους σημαντικούς παράγοντες σ’ αυτή την δοκιμασία είναι ότι, ενώ τα πολιτικά, οικονομικά συστήματα, η δικαιοσύνη και η εκπαίδευση, η ιατρική και η πρόνοια έκαναν τεράστια άλματα τους τελευταίους δύο αιώνες, η διαδικασία αυτή έφερε εν τέλει σύγχυση και αποδόμηση στην αίσθηση του ιερού της ανθρώπινης ζωής. Μια νέα αντίληψη της αποστολής του Ανθρώπου σε σχέση με την ύπαρξη του Σύμπαντος και του πλανήτη Γη ίσως εκκολάπτεται υπογείως, αν και είναι ακόμα άγνωστη.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Αϊνστάϊν είχε κάποτε μιλήσει για ένα είδος «οπτικής αυταπάτης της ανθρώπινης συνείδησης», που εμποδίζει τον άνθρωπο να βιώσει την ύπαρξή του, τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του σε συνάφεια με τους άλλους και το Όλον. «Η αυταπάτη αυτή είναι ένα είδος φυλακής για μας», έλεγε, «που μας περιορίζει στις προσωπικές επιθυμίες και στην στοργή μόνο για τους λίγους κοντινούς μας».</div>
<div style="text-align: justify;">
Είμαστε περιχαρακωμένοι σε μια virtual "σκοτεινή γεωγραφία" όπου τα πάντα έχουν γίνει εμπόρευμα και μάρκετινγκ και πρέπει  να απελευθερωθούμε από την φυλακή αυτήν. Με αυτή την οπτική και προοπτική πρέπει να δούμε τα τρέχοντα γεγονότα και τον κοινωνικό αναβρασμό που επικρατεί στην εποχή μας.</div>
<a href="http://www.elkeda.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Σκοτεινή γεωγραφία, σκοτεινός κόσμος.

4-8-2014 του Λεωνίδα Αποσκίτη * Η Ουάσιγκτον θέτει σε κίνδυνο ολόκληρο τον κόσμο. Αν η Ρωσία πεισθεί ότι η Ουάσιγκτον προτίθεται να κλι...

Διαβάστε την συνέχεια

Χώμα από τον Πόντο για τους τάφους των προγόνων

Ellada simera 0 Ελλάδα 14:20

<img alt="Image" src="http://www.onalert.gr/image/?w=630&src=/files/Image/NewOnAlert/ISTORIKA/EuxeinosPontosXartisIstoria.jpg" width="630" />     <br />
<strong><br /></strong>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<strong><strong>4-8-2014</strong></strong><br />
<strong><strong>Απόγονοι ξεριζωμένων, κουβαλούν άμμο, χώμα και πέτρες από τον Πόντο για να βάλουν στους τάφους των προγόνων τους</strong></strong></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Άμμο, χώμα, πέτρες, ακόμα και φρούτα από τη γενέθλια γη των προγόνων τους, φέρνουν<a href="http://www.onalert.gr/tags/%CE%A0%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%9F%CE%A3" target="_blank"><span style="color: blue;"> Έλληνες με καταγωγή από τον Πόντο</span></a> για να βάλουν στους τάφους των προγόνων τους, εκπληρώνοντας, όπως τονίζουν, ένα ηθικό χρέος απέναντί τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν είναι, όμως, μόνο οι Πόντιοι που ίσως, όπως "εξομολογούνται" στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, έχουν την ανάγκη να φέρουν ένα κομμάτι γης για τους προγόνους τους, είτε επειδή το είχαν ζητήσει είτε επειδή ο Πόντος είναι κομμάτι του συναισθηματικού "γενετικού κώδικά" τους. Είναι και Έλληνες από άλλες περιοχές που "μυήθηκαν" στην ποντιακή παράδοση, "δέθηκαν" με δεσμούς συγγένειας με Πόντιους και ακολούθησαν κι αυτοί την ίδια παράδοση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αναζητώντας, λοιπόν, την αιτία που οδηγεί Πόντιους και μη να ταξιδεύουν στον Πόντο για να φέρουν ένα "κομμάτι" γης προκειμένου να αποτίσουν φόρο τιμής στους προγόνους τους, συναντήσαμε άτομα που έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς: όταν μιλούν για τον Πόντο βουρκώνουν και η νοσταλγία "σκεπάζει" το βλέμμα τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Ένας από τους "συνοδοιπόρους" μας σ' αυτό το ταξίδι είναι ο Μιχάλης Καραβέλας, κρητικής καταγωγής, που διανύει την έκτη δεκαετία της ζωής του. Γεωπόνος και διοικητικό μέλος της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης, ο κ. Καραβέλας μας λέει ότι ο Πόντος είναι "η ονειρική πατρίδα", ανασύροντας από τη μνήμη του τις σκηνές από το πρώτο του ταξίδι στην περιοχή, το 1986, με μια παρέα 11 ατόμων.</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με αυτό το ταξίδι εκπλήρωσε, όπως είπε, το δικό του πεπρωμένο και περνώντας από τη Σινώπη, την Τραπεζούντα, τη Σαμψούντα και άλλες πόλεις έφτασαν στις 21 Ιουλίου στα παρχάρια της Τόνιας (θερινά βοσκοτόπια σε υψόμετρο άνω των 2000 μέτρων) για το πανηγύρι στις 22 Ιουλίου. Με την πολύτιμη βοήθεια του Χουσνή, εμπόρου από την Κωνσταντινούπολη, που μιλά μαζί τους στην ποντιακή διάλεκτο και τους φιλοξενεί, ο κ. Καραβέλας γνωρίζει τον 96χρονο -τότε- πατέρα του Χουσνή και βρίσκεται προ εκπλήξεως, όταν ο παππούς ζητά από την παρέα που ήρθε από την Ελλάδα να ακούσει ένα σκοπό με τον κεμεντζέ (ποντιακή λύρα).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Η συγκίνηση ήταν έκδηλη και παράλληλα η έκπληξη για την 'παραγγελιά' του υπέργηρου Μαράζ (ο πατέρας του Χουσνή). Τραγουδήσαμε όλοι μαζί και κλαίγαμε…" θυμάται ο κ. Καραβέλας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ολοκληρώνοντας το ταξίδι του, ο κ. Καραβέλας πήρε μαζί του ψιλή, μαύρη άμμο από τις ακτές του Εύξεινου Πόντου, φουντούκια και αμάραντα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτή τη μαύρη άμμο έβαλε στον τάφο των πεθερικών του, εκπληρώνοντας ένα ηθικό χρέος απέναντι τους, όπως σημείωσε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Με τον ίδιο σεβασμό για τη γη των προγόνων της, η Βικτωρία Σαββίδου, 62 ετών, οικονομολόγος, εκπλήρωσε και αυτή το δικό της χρέος απέναντι στον πατέρα της, φέρνοντας από τη Σάντα του Πόντου (σημερινό Dumanli) μια πέτρα από ένα ερειπωμένο κτίριο που ήταν ο ναός του Αγίου Χριστοφόρου της ενορίας Πιστοφάντων (σ.σ. η Σάντα αποτελούνταν από επτά ενορίες και δύο μικρότερους οικισμούς).</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Ασυναίσθητα, ίσως, όταν μπήκαμε μέσα στον χώρο, άπλωσα το χέρι μου και πήρα μια πέτρα την ώρα που πήγαμε να ανάψουμε κερί(…). Σκέφτηκα ότι εδώ βαφτίστηκε ο παππούς μου, παντρεύτηκε (…). Είπα θα πάρω μια πέτρα και θα τη βάλω στον τάφο του πατέρα μου όταν πεθάνει, όπως και έκανα" σημείωσε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Πέτρες και χώμα από το σπίτι των προγόνων του έφερε και ο 45χρονος Θανάσης Στυλίδης από τα Παλατίτσια Ημαθίας, όμως λεμόνια, τελικά, άφησε πάνω στον τάφο της γιαγιάς του. Λεμόνια που έφερε από το Βατούμ (η γιαγιά του ήταν Σανταία που έμενε στο Βατούμ) και του μιλούσε όλο γι' αυτά και τα φρούτα που είχε στην αυλή της.</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο κ. Στυλίδης έκανε αυτό το ταξίδι επειδή, όπως είπε, "καταρχήν ήταν αυτό που μας έλεγαν οι παππούδες μας, ήταν απαίτηση, ένα ηθικό χρέος".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πέρα, όμως, από την απαίτηση των παππούδων, ο ίδιος αισθάνθηκε την ανάγκη να υλοποιήσει την τελευταία επιθυμία της γιαγιάς του, έχοντας "οδηγό" την αγάπη για αυτά τα πρόσωπα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Είναι το 'δέσιμο' με αυτή τη γενιά (των παππούδων). Μεγαλώσαμε με παππούδες και γιαγιάδες και άλλους γέροντες και γερόντισσες που έκαναν μαζί τους 'παρακάθ' (συγκέντρωση φίλων και συγγενών) και έλεγαν τις ιστορίες τους. Μ' αυτές τις ιστορίες 'ποτιστήκαμε' και έγιναν μνήμη" πρόσθεσε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"…Όταν φέρνουμε την πέτρα (ή ό,τι άλλο) και τη βάζουμε στους τάφους των προγόνων μας, νιώθουμε ότι τότε πραγματικά θάφτηκε (ο νεκρός) και είναι στη γη του. Είναι αυτό που κάνει η Αντιγόνη (αναφέρεται στην αρχαία τραγωδία του Σοφοκλή)". Και, όπως, οι θυμόσοφοι Πόντιοι λένε, "σα ξένα το ταφίν τρία φοράς βαθύν εν" και γι' αυτό, μας εξήγησε ο κ. Στυλίδης, υπάρχει η ανάγκη να φέρουν χώμα ή οτιδήποτε άλλο από τον Πόντο για να το βάλουν στους τάφους των προγόνων τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Την τελευταία επιθυμία του παππού του, που έφυγε από τον Πόντο σε νηπιακή ηλικία, σεβάστηκε και εκπλήρωσε ο 28χρονος, σήμερα, Θεόφιλος Ασλανίδης: «Μου είπε (ο παππούς του) κατ' θα λέω σε. Κι θα προφτάνω να πάω. Θέλω εσύ να πας. Όταν θα πας θα φερτς χώμα και θα βάλτς' ατο σο ταφί'μ».</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Θεόφιλος πήγε, το 2011, στη Σάντα του Πόντου (το σημερινό Dumanli), βρήκε το σπίτι του προπάππου του, πήρε χώμα και όταν ο παππούς του πέθανε, τήρησε την υπόσχεση που του 'δωσε, επειδή, όπως λέει, "κάνουμε ένα ηθικό χρέος, αναπαύεται η ψυχή τους".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"…Όταν πήγα εκεί (στη Σάντα) αλλά και στην Τραπεζούντα και άλλες πόλεις, όλες οι 'εικόνες' από τις αφηγήσεις 'ζωντάνευαν'. Έβλεπα τα σπίτια και τα μέρη για τα οποία μου μιλούσαν, όταν ήμουν μικρός. Νόμιζα ότι είμαι σε εκείνο το 'παραμύθι' που έφτιαχναν οι αφηγήσεις τους (των γερόντων και των γιαγιάδων)" τόνισε ο κ. Ασλανίδης και συμπλήρωσε πως "οι 'ρίζες' μας είναι εκεί".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Αυτές, λοιπόν, τις "ρίζες" βρίσκουν και τιμούν, εκπληρώνοντας τις τελευταίες επιθυμίες των προγόνων τους -κυρίως- Πόντιοι ανεξαρτήτου ηλικίας . Ίσως επειδή, 'γαλουχήθηκαν' με την αγάπη των παππούδων για αυτή την περιοχή, όπως, αυτή αποτυπώνεται και στο ποίημα του Φίλωνος Κτενίδη "Η Καμπάνα του Πόντου" (γράφτηκε τον Ιανουάριο του 1950): "Θεέ μ! Δείξον τη δύναμη Σ! Χριστέ μ' ποίσον το θάμα Σ! Ποίσον με ποταμόπετραν βαρύν τη καταράχτε, Ποίσον με σπέλιας κατωθύρ', 'ς σην γην καταχωμένον, Ποίσον μ', αν θελ'τς, μικρόν λιθάρ, αν θελτ'ς ποίσο με χώμαν. Θεέ μ'…ποίσον με ϊντιαν θελ'τς… μόνον'ς σον τόπο μ' άφ'ς με. Αφ'ς με αδά να θάφκουμαι 'ς σον τόπον ντ' εγεννέθα, 'ς σο μνήμαν όμπου έθαψα την μάνα μ' και τον κύρη μ'…".</strong></div>
<br />
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>