Ο Γιαϊλαλί και η βαθιά Τουρκία

<img src="https://i2.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/12/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-60.jpg?fit=757%2C482&ssl=1" /><br /><br />Γράφει ο <b>Παντελής Σαββίδης</b><br />Υπάρχει μια επιμονή της Δύσης να θωπεύει την Τουρκία. Το είδαμε και με τη γερμανική στάση τις τελευταίες ημέρες, όταν δεν θέλησε να επιβληθούν κυρώσεις στη γειτονική χώρα για την πολλαπλώς προκλητική συμπεριφορά της.<br /><br />Είναι δύσκολο να πει κανείς αν η πολιτική των κυρώσεων θα φέρει αποτέλεσμα. Έχουμε να κάνουμε με έναν λαό που αντιδρά διαφορετικά από τις προβλέψεις της Δύσης.<br /><br />Συσπειρώνεται εύκολα αν το κράτος τον καλέσει να αντιμετωπίσει έναν υπαρκτό ή ανύπαρκτο κίνδυνο. Και εμφανίζεται ενωμένος και αποφασισμένος, παρά το γεγονός ότι γνωρίζει πως η σύνθεσή του αποτελείται από πολλές και διαφορετικές λαότητες.<br /><br />Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που το τουρκικό κράτος έχει καταφέρει να περάσει τον τουρκισμό (την κεμαλική ιδεολογία) σε έναν ανομοιογενή πληθυσμό.<br /><br />Την προηγούμενη Τετάρτη ο <a href="https://www.pontosnews.gr/tag/giannis-vasilis-giailali/">Γιάννης-Βασίλης Γιαϊλαλί</a> μίλησε στην εκπομπή «Πρίσμα» της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης και άφησε όλους τους συντελεστές της εκπομπής, καθώς και το κοινό που τον παρακολούθησε, άφωνους.<br /><br />Έχει ενδιαφέρον να πληροφορηθείτε ποιος είναι.<br /><br />Γεννήθηκε σε ένα χωριό της <a href="https://www.pontosnews.gr/tag/mpafra/">Μπάφρας</a>, μιας περιοχής του Πόντου. Την περίοδο της Γενοκτονίας εκεί ήταν η καρδιά του <a href="https://www.pontosnews.gr/tag/pontiako-antartiko/">ποντιακού αντάρτικου</a>· ήμερα είναι η καρδιά του τουρκικού εθνικισμού. Στην Μπάφρα μεγαλώνουν οι πιο φανατικοί Τούρκοι εθνικιστές.<br /><br />Ο Γιάννης-Βασίλης Γιαϊλαλί ήταν ένας από αυτούς, σε βαθμό που όταν κλήθηκε να υπηρετήσει ζήτησε να ενταχθεί στις Ειδικές Δυνάμεις ώστε να πολεμήσει κατά των Κούρδων.<br /><br />Η επιθυμία του ικανοποιήθηκε και στην εκπομπή διηγούνταν πώς έκαιγαν κουρδικά χωριά και έσφαζαν στην κυριολεξία τους κατοίκους τους.<br /><br />Τραυματίστηκε, εγκαταλείφθηκε από τους Τούρκους στρατιώτες με τους οποίους πολεμούσε μαζί και συνελήφθη από τους Κούρδους. Σήμερα διηγείται πώς τον φρόντισαν οι Κούρδοι και τον κράτησαν αιχμάλωτο.<br /><br />Ο τουρκικός στρατός δεν μπορεί να παραδεχθεί ότι μέλη του είναι αιχμάλωτοι των Κούρδων. Και έτσι το τουρκικό κράτος άρχισε μια διαδικασία συκοφάντησης του ανθρώπου που με την βούλησή του βρέθηκε στις πιο σκληρές και δύσκολες περιοχές για να υπερασπιστεί το κράτος.<br /><br />Γνώριζαν πως η καταγωγή του ήταν ελληνική. Πως οι πρόγονοί του και οι γονείς του ήταν Έλληνες και δεν του το είχαν πει.<br /><br />Μέσα λοιπόν απ’ αυτή τη διαδικασία ο Γιάννης-Βασίλης Γιαϊλαλί συνειδητοποίησε ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που νόμιζε και από την περιγραφή του αναπαράγονται εικόνες οικείες από τις τουρκικές βαρβαρότητες στο παρελθόν. Τίποτε δεν άλλαξε στην συμπεριφορά και στις ακρότητες των θεσμών αυτού του λαού από τότε που εγκαταστάθηκε στα οροπέδια της Ανατολίας το 1071 ως σήμερα. Απλώς σήμερα έχει καλύτερα όπλα. Η βαρβαρότητα των μηχανισμών του είναι κοινός και διαχρονικός τόπος.<br /><br />Για να επανέλθω στη Δύση, δεν είμαι σίγουρος αν αυτό το κράτος το φοβάται και του συμπεριφέρεται με το γάντι ή αν κάτι προσδοκά.<br /><br />Αν, πάντως, προσδοκά να γίνει σύμμαχός της, είναι μάταιο. Ποτέ στην ιστορική του διαδρομή δεν βοήθησε τις δυνάμεις της Δύσης που ήταν απέναντι στον ολοκληρωτισμό και στη συμπεριφορά με την οποία και το τουρκικό κράτος είναι εξοικειωμένο. Δεν είναι τυχαία η σύγκλισή του με τις γερμανικές ολοκληρωτικές αντιλήψεις στον 20ό αιώνα.<br /><br />Για όποιον παρακολουθεί την ιστορική διαδρομή της γειτονικής χώρας είναι σίγουρο πως η κρατική της ενότητα επιτυγχάνεται με μια βίαιη ενσωμάτωση. Οι λαότητες που συναποτελούν την σημερινή Τουρκία γνωρίζουν πως είναι διαφορετικές και πως βιαίως συναινούν σ’ αυτό που είναι σήμερα. Οι άλλοι λαοί, οι επικίνδυνοι να αποδεχθούν το μουσουλμανισμό και τον τουρκισμό (Έλληνες, Αρμένιοι, Ασσύριοι κ.ά.) εξοντώθηκαν με τις γενοκτονίες στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.<br /><br />Η Τουρκία ως κράτος δεν πρόκειται να αλλάξει, τουλάχιστον στον προβλεπτό ορίζοντα. Υπάρχουν θύλακες που προβληματίζονται και στέκονται κριτικά στην ιστορία τους και στο πολιτισμικό τους αποτύπωμα, αλλά είναι μεμονωμένοι, ανοργάνωτοι και λίγοι αριθμητικά. Δεν μπορούν να καθορίσουν το στίγμα της σύγχρονης Τουρκίας. Το στίγμα αυτό δεν άλλαξε.<br /><br />Αλλά οι διάφορες λαότητες από καιρού εις καιρόν αφυπνίζονται και θέτουν ορισμένα από τα ζητήματα που τις απασχολούν.<br /><br />Μία από αυτές τις λαότητες που ζει στην Τουρκία και αριθμεί τα 4 εκατομμύρια είναι οι Κιρκάσιοι.<br /><br />Ειρήσθω εν παρόδω, Κιρκάσιος στην καταγωγή είναι ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ, όπως και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον.<br /><br />Οι Κιρκάσιοι κατοικούσαν στον Βόρειο Καύκασο, ήταν γηγενής λαός και εκτοπίστηκαν κατά τη διάρκεια της ρωσικής κατάκτησης του Καυκάσου τον 19ο αιώνα.<br /><br />Προσφάτως, η Deutsche Welle στην εκπομπή της στην τουρκική γλώσσα παρουσίασε ένα 12λεπτο βίντεο για τους Κιρκάσιους, το οποίο αποτέλεσε αφορμή για μια έντονη συζήτηση σχετικά με την αφομοίωσή τους. Και έθεσε το ερώτημα αν μετά τους Κούρδους και οι Κιρκάσιοι θα απαιτήσουν τα δικαιώματά τους. Τα πολιτισμικά δικαιώματα.<br /><br />Όπως έγραψε στην ιστοσελίδα του ο <a href="https://www.pontosnews.gr/tag/savvas-kalenteridis/">Σάββας Καλεντερίδης</a>, ο Κιρκάσιος συγγραφέας Fahri Huvaj με αφορμή το μίνι ντοκιμαντέρ δήλωσε ότι «ο μεγαλύτερος πληθυσμός Κιρκασίων ζει στην Τουρκία, και δυστυχώς η μεγαλύτερη αφομοίωση γίνεται στην Τουρκία».<br /><br />Είπε, ακόμη, ότι μόνο το 20% του συγκεκριμένου πληθυσμού στην Τουρκία μπορεί να μιλήσει τη μητρική του γλώσσα, και ότι η γλώσσα και ο πολιτισμός του θα εξαφανιστούν στην Ανατολία στο εγγύς μέλλον.<br /><br />Υπήρξε μια έντονη ρητορική μίσους εναντίον των Κιρκασίων στα τουρκικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, αμφισβητώντας την πίστη τους στην Τουρκία. Τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ κατηγορούν τις μη κυβερνητικές οργανώσεις και τους συλλόγους ότι εξυπηρετούν συμφέροντα ξένων δυνάμεων, απειλώντας μάλιστα ότι θα τους στείλουν όλους πίσω στον Καύκασο.<br /><br />Τίποτε δεν έχει αλλάξει στον τρόπο αντιμετώπισης των λαοτήτων που ζουν στην Μικρά Ασία από το τουρκικό κράτος. Ίδιοι μέθοδοι, ίδια βαρβαρότητα, ίδια τακτική. Η Τουρκία δεν έχει αλλάξει καθόλου ως προς αυτά.<br /><br />Το παράδοξο είναι ότι το κράτος αυτό εφευρίσκει τρόπους και ακολουθεί διπλωματία που εγκλωβίζει τη Δύση, η οποία βαυκαλίζεται για τον πολιτισμό της, την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την οργάνωσή της σε επίπεδο κράτους δικαίου.<br /><br />Μπορεί κανείς σήμερα να υποστηρίξει ότι αυτές οι δημοκρατικές αρχές συντρέχουν ή συνέτρεξαν ποτέ στην Τουρκία; Όχι. Τότε γιατί η Δύση παρέχει τόσο αφειδώς την υποστήριξή της στη γειτονική χώρα; Γιατί με τη βοήθειά της Δύσης εξακολουθούν να συντηρούνται αυτά τα στερεότυπα που καταπιέζουν λαούς και απειλούν γειτονικές χώρες; Που απειλούν με αποσταθεροποίηση ολόκληρη την Μεσόγειο;<br /><br />Η Τουρκία μπορεί να διέρχεται σήμερα μια οικονομική κρίση, αλλά αυτή δεν θα έχει κανέναν αντίκτυπο στη λειτουργία της ως κράτους. Ο λαός της είναι συνηθισμένος σε τέτοιου είδους κρίσεις και μπορεί να προσαρμοστεί.<br /><br />Έχει διαμορφώσει οικονομικές δομές που μπορούν να τη βοηθήσουν να ανακάμψει αν αλλάξει πολιτική. Δεν πρόκειται για κρίση της τουρκικής οικονομίας, αλλά του τουρκικού νομίσματος, της νομισματικής πολιτικής και της πολιτικής επιτοκίων που ακολουθεί ο Ερντογάν. Μπορεί να είναι και πολιτική κρίση με αντίκτυπο στην οικονομία. Τα χρηματιστηριακά boys της Δύσης γνωρίζουν καλά αυτό το παιχνίδι.<br /><br />Επιπλέον, περνά κρίση ως προς τις συμμαχίες που οικοδόμησε και τις φιλοδοξίες που ανέπτυξε τον 21ο αιώνα. Προσπαθεί να καλύψει τα κενά αλλάζοντας πολιτική. Ας μην περιμένουμε, όμως, πολλά πράγματα. Ψάχνει τρόπους να ελιχθεί αλλά και να μην κάνει πουθενά πίσω. Δεν είναι σίγουρο ούτε ότι θα τα καταφέρει, ούτε ότι θα υποχωρήσει. Πολλά θα εξαρτηθούν από τον τρόπο που θα την δει η Δύση, όμως δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η Δύση γνωρίζει πώς θέλει να δει την Τουρκία.<br /><br />Το θέμα είναι ότι εκείνοι που πρέπει να ξέρουν καλά τι θέλουν και να προβλέψουν πώς θα κινηθεί η Τουρκία είναι οι γειτονικές της χώρες, όπως η Ελλάδα.<br /><br />Και εδώ μπορεί να έχουν γίνει θετικές κινήσεις, εντούτοις παραμένει άγνωστος ο στρατηγικός στόχος και ο στρατηγικός τρόπος αντιμετώπισης της γειτονικής χώρας, από την Ελλάδα.<br /><br />Η Τουρκία δεν θα αλλάξει ως προς την απειλή που συνιστά και η Δύση δεν θα την ωθήσει μακριά της. Το ελληνικό πρόβλημα θα συνεχίσει να είναι υπαρξιακό όσο η χώρα δεν προσδιορίζει τις απειλές και τον τρόπο αντιμετώπισής τους.<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="406" src="https://www.youtube.com/embed/Q4CiYK2Eynw" width="715" youtube-src-id="Q4CiYK2Eynw"></iframe><br /><br /><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Ο Γιαϊλαλί και η βαθιά Τουρκία

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης Υπάρχει μια επιμονή της Δύσης να θωπεύει την Τουρκία. Το είδαμε και με τη γερμανική στάση τις τελευταίες ημέρες, ...

Διαβάστε την συνέχεια

UNCLOS - AOZ - Υποθαλάσσια ορυκτά: Μία ακόμη ευκαιρία ταύτισης ελληνικών και αμερικανικών στρατηγικών συμφερόντων;

<img height="320" src="https://s1.neakriti.gr/images/1542x770/files/2021-12-17/shutterstock_124713985.jpg" width="744" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η γεωπολιτική κρίση των στρατηγικών ορυκτών που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’90 με την εξόρυξη και κατεργασία των σπάνιων γαιών, σήμερα έχει μεταβληθεί σε resource war μεταξύ των γεωπολιτικών παικτών</span></h3>Του <b>Δρ. Σωτήρη Καμενόπουλου</b><br />Η γεωπολιτική κρίση των στρατηγικών ορυκτών ξεκίνησε τη δεκαετία του ’90 με την εξόρυξη και κατεργασία των σπάνιων γαιών.<br />Η Δύση αντιλήφθηκε την κρίση αυτή μόλις τον Σεπτέμβριο του 2010.<br />Η κρίση αυτή έχει μεταβληθεί σήμερα σε resource war μεταξύ των γεωπολιτικών παικτών.<div><br />Η κρίση αυτή υπήρξε η γενεσιουργός αιτία της σημερινής κρίσης στην - λανθασμένα αποκαλούμενη - «εφοδιαστική αλυσίδα» των προϊόντων παγκοσμίως και στην ενεργειακή κρίση η οποία θα διαρκέσει, σύμφωνα με την υποκειμενική γνώμη του γράφοντα, τουλάχιστον μέχρι το 2036. Αυτή η ενεργειακή κρίση θα φέρει με τη σειρά της οικονομική κρίση, αντίστοιχη ίσως και χειρότερη, της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008. Στη συνέχεια, αυτή η οικονομική κρίση θα φέρει παγκόσμια κοινωνική αναταραχή. (Στην πραγματικότητα ΔΕΝ πρόκειται για κρίση στην «εφοδιαστική αλυσίδα» προϊόντων, αλλά κρίση στην «αλυσίδα (υπερ)αξίας» - value chain- των κρίσιμων ορυκτών).<br />Μέσα σε όλα αυτά, ξαφνικά, αρκετοί είναι αυτοί οι οποίοι αντιλαμβάνονται πλέον ότι η οικονομική-ενεργειακή κρίση η οποία προέκυψε θα έχει μόνιμα χαρακτηριστικά. Είχαν προειδοποιηθεί για αυτά σχετικώς στο παρελθόν. Η Κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά στην κορυφαία απόφαση της θητείας της: ή θα αφήσει στην άκρη τις οποιεσδήποτε ιδεολοψίες και θα αξιοποιήσει τους Ελληνικούς υδρογονάνθρακες ή θα πάμε οριστικά στον πάτο .</div><div><br />Ωστόσο, σημαντικός παράγοντας στην αξιοποίηση των Ελληνικών υδρογοναθράκων αποτελεί η ΑΟΖ.<br />Στο παρελθόν, είχαμε προσπαθήσει να προσεγγίσουμε, έστω και υποκειμενικά, την πιθανότητα συσχέτισης της ανάγκης που έχει η Δύση σε κρίσιμα ορυκτά – ορυκτά απαραίτητα και στις ΑΠΕ – με την Ελληνική ΑΟΖ. Το 2014 η προσπάθεια αυτή είχε δημοσιευθεί σε άρθρο απόσπασμα του οποίου παρατίθεται σήμερα καθώς είναι επίκαιρο λόγω μίας, ίσως, πολύ σημαντικής πρόσφατης εξέλιξης στις ΗΠΑ.</div><div><br />Κατ’αρχήν παρατίθεται απόσπασμα του άρθρου του 2014:<br />«Όταν αναφερόμαστε σε εκμετάλλευση υποθαλάσσιων ορυκτών πόρων αυτόματα τίθενται θέματα διεθνούς δικαίου. Ένα τέτοιο θέμα αποτελεί και η ΑΟΖ η οποία απορρέει από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θαλάσσης (UNCLOS – United Nations Convention on the Law of the Sea). Συνθήκη η οποία δεν έχει επικυρωθεί από όλες τις χώρες (πχ. ΗΠΑ). Θα ήταν προς όφελος της Ελλάδας η επικύρωση από πλευράς των ΗΠΑ της UNCLOS; Προφανώς ναι.</div><div><br /></div><div> Στις ΗΠΑ υπάρχουν πανίσχυρα λόμπυ τα οποία είναι θετικά διακείμενα προς την επικύρωση της συγκεκριμένης συνθήκης. Ποιά είναι αυτά τα λόμπυ; Ένα από αυτά είναι το λόμπυ των σπάνιων γαιών (RARE-The Association of Rare Earth). Το οποίο στις 13 Ιουνίου 2012 είχε αποστείλει σχετική επιστολή στο Κογκρέσσο. Με την οποία επιστολή το συγκεκριμένο λόμπυ ζητούσε την άμεση επικύρωση της UNCLOS. Ο λόγος; Η αξιοποίηση υποθαλάσσιων κοιτασμάτων σπάνιων γαιών ανά την υφήλιο. Σπάνιες γαίες οι οποίες είναι άκρως απαραίτητες για τις βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας. Ωστόσο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ίσως να αναφερθούν ποιά άλλα πανίσχυρα λόμπυ συνυπέγραφαν τη συγκεκριμένη επιστολή του λόμπυ των σπάνιων γαιών. Δηλαδή ποιά άλλα λόμπυ ζητούσαν την επικύρωση της UNCLOS; Μεταξύ αυτών ήταν το American Petroleum Institute, το πανίσχυρο US Chamber of και το Chamber of Shipping of America.»</div><div><br />Που βρισκόμαστε σήμερα: οι ΗΠΑ δεν έχουν επικυρώσει ακόμη τη συνθήκη UNCLOS.<br />Ποιά είναι η πρόσφατη σχετική σημαντική εξέλιξη στις ΗΠΑ:</div><div><br />Το Αμερικανικό «Government Accountability Office-GAO» στις 16 Δεκεμβρίου 2021 εξέδωσε μία επίσημη ανακοίνωση-άποψη η οποία αναφέρεται στην UNCLOS με αφορμή την αξιοποίηση των υποθαλάσσιων κρίσιμων ορυκτών, [3]. (H ελεύθερη μετάφραση του GAO θα μπορούσε να ήταν ίσως: «Γραφείο Λογοδοσίας της Κυβέρνησης». Το GΑΟ έχει ιστορία 100 ετών και παίζει «παρόμοιο» ρόλο με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους).</div><div><br />Πριν περάσουμε στην ανακοίνωση του GAO ας περιγραφεί τί κάνει το GAO, με τί ασχολείται, ώστε να αντιληφθούν οι αναγνώστριες και αναγνώστες τη σημασία της ανακοίνωσης. Στην επίσημη Κυβερνητική ιστοσελίδα του GAO διαβάζουμε:</div><div><br />«Τι κάνει ο GAO:<br />Το GAO παρέχει στο Κογκρέσο, στους επικεφαλής των εκτελεστικών φορέων και στο κοινό έγκαιρες, βασισμένες σε γεγονότα, αμερόληπτες πληροφορίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση της κυβέρνησης και την εξοικονόμηση δισεκατομμυρίων δολαρίων στους φορολογούμενους. Το έργο μας εκτελείται κατόπιν αιτήματος επιτροπών ή υποεπιτροπών του Κογκρέσου ή απαιτείται από το νόμο από τους δημόσιους νόμους ή τις εκθέσεις επιτροπών, σύμφωνα με τα Πρωτόκολλα του Κογκρέσου μας.»</div><div><br />Τί ανακοίνωσε το GAO, μεταξύ άλλων, στις 16 Δεκεμβρίου 2021 και ίσως «ενδιαφέρει» την Ελλάδα στο θέμα της Ελληνικής ΑΟΖ (σε ελεύθερη μετάφραση):</div><div><br />«Ποιες προκλήσεις υπάρχουν για την εξόρυξη υποθαλάσσιων ορυκτών;<br />Σύμφωνα με ειδικούς του κλάδου, οι εταιρείες των ΗΠΑ που δραστηριοποιούνται σε διεθνή ύδατα θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν νομικές αβεβαιότητες. Συγκεκριμένα, οι ΗΠΑ έχουν συμφωνίες με ορισμένες χώρες, αλλά δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και τη σχετική Διεθνή Αρχή Θαλάσσιου Βυθού, η οποία ρυθμίζει και ελέγχει την εξόρυξη της διεθνούς περιοχής του βυθού μεταξύ των χωρών μελών».</div><div><br />Αυτή ίσως αποτελεί μία θετική εξέλιξη για την Ελλάδα καθώς πρόκειται για μία έμμεση παρότρυνση του GAO προς τους Αμερικανούς νομοθέτες (law makers) ώστε να ασχοληθούν και στηρίξουν την επικύρωση της UNCLOS από τις ΗΠΑ. Τα στρατηγικά συμφέροντα της Ελλάδας και των ΗΠΑ είναι παράλληλα/ταυτίζονται (και) σε αυτό το θέμα. Ίσως, οι Έλληνες διπλωμάτες και το Ελληνοαμερικανικό λόμπυ στις ΗΠΑ θα πρέπει να το ερευνήσουν βαθύτερα;<br /><br /></div><div><a href="https://www.neakriti.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

UNCLOS - AOZ - Υποθαλάσσια ορυκτά: Μία ακόμη ευκαιρία ταύτισης ελληνικών και αμερικανικών στρατηγικών συμφερόντων;

Η γεωπολιτική κρίση των στρατηγικών ορυκτών που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’90 με την εξόρυξη και κατεργασία των σπάνιων γαιών, σήμερα έχει με...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς δοκιμάζονται οι νέες συμμαχίες εντός της Ε.Ε-Περιζήτητοι οι ανατολικοί από Παρίσι και Βερολίνο

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/5d/5d00f9c65ec64c2aad0c4978ccb8ff84.JPG?quality=80&404=default&v=8" width="779" /><br /><br />του <b>Κώστα Ράπτη</b><br />Τι μπορεί να επιδίωκε ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής εμβάθυνσης και του νέου φιλελευθερισμού Εμανουέλ Μακρόν στη Βουδαπέστη του "αποδιοπομπαίου" των Βρυξελλών, Βίκτορ Όρμπαν; Ό,τι και ο Σοσιαλδημοκράτης Όλαφ Σολτς στη Βαρσοβία του εθνικιστή Ματέους Μοραβιέσκι θα απαντούσε κανείς στην προσπάθειά του να ερμηνεύσει τo παράδοξο αυτό διπλωματικό criss-cross.<br /><br />Και όμως, οι δύο συναντήσεις, φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους, έχουν έναν κοινό παρονομαστή: και αυτός δεν είναι άλλος από τους υπό διαμόρφωση νέους συσχετισμούς στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια περίοδο από κάθε άποψη μεταβατική.<br /><br />Σε ό,τι αφορά τη γαλλο-ουγγρική συνάντηση, που έλαβε χώρα διόλου τυχαία στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της τετράδας του Βίζεγκραντ (Πολωνία, Σλοβακία, Τσεχία και Ουγγαρία), η διαπίστωση του Γάλλου προέδρου πως "παρά τις διαφωνίες υπάρχει κοινή θέληση και προθυμία κοινής προσπάθειας για το καλό της Ευρώπης" είναι ενδεικτική για το πόσο έχει μεταβληθεί η ισορροπία δυνάμεων. Μια διαπίστωση που αξίζει να σημειωθεί πως δεν έμεινε στη σφαίρα του αφηρημένου, αφού ο ένοικος των Ηλυσίων Πεδίων δήλωσε ότι "υπάρχει σαφής σύμπτωση απόψεων" με τους ηγέτες των "4" σχετικά με την ανάσχεση των προσφυγικών ροών και τον επαναπατρισμό όσων είδαν να απορρίπτεται η αίτηση ασύλου τους. O Ούγγρος πρωθυπουργός έσπευσε να ανταποδώσει, αναφερόμενος στις "κοινές αξίες" που μοιράζονται οι δύο ηγεσίες, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση έμφαση σε αυτή της στρατηγικής αυτονομίας.<br /><br />Στην έτερη συνάντηση, τηρήθηκε από γερμανικής πλευράς μια ιδιότυπη παράδοση που θέλει η Βαρσοβία να είναι ο επόμενος σταθμός κάθε νεοεκλεγέντος καγκελάριου μετά το Παρίσι και τις Βρυξέλλες. Εκεί, και στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου που ακολούθησε, τα όσα διημείφθησαν μεταξύ των δύο ανδρών, ο Σολτς διαβεβαίωσε την πολωνική κυβέρνηση για τη στήριξη της Γερμανίας αναφορικά με την προσφυγική κρίση στα σύνορα Λευκορωσίας-Πολωνίας. Συνέδεσε, δε, εμμέσως πλην σαφώς την έναρξη λειτουργίας του υποθαλάσσιου αγωγού ρωσικού φυσικού αερίου Nord Stream 2 με την ενεργειακή ασφάλεια της Ουκρανίας – στον απόηχο και της συνάντησης των υπουργών Εξωτερικών των G7 στο Λίβερπουλ που κατέστησε σαφές πως μια ρωσική εισβολή στην Ουκρανία θα είχε "τεράστιες συνέπειες".<div><br />Με τις ευλογίες Μπάιντεν<br /><br />Γυρίζοντας τον χρόνο λίγες ημέρες πίσω δεν θα ήταν υπερβολή να αναζητούσαμε τα αίτια της αποκλίνουσας κινητικότητας του γαλλογερμανικού άξονα στη διαβούλευση που είχε μετά την τηλεδιάσκεψη κορυφής με τον Βλαντίμιρ Πούτιν ο Αμερικανός πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, με την (εν τω μεταξύ απελθούσα) καγκελάριο Μέρκελ, τον Μακρόν, τον Μάριο Ντράγκι και τον Μπόρις Τζόνσον. Είναι εντός αυτού του πλαισίου εξάλλου που φάνηκε να παίρνει μορφή το κουαρτέτο που θα αναλάβει την υπόθεση της ευρωπαϊκής αμυντικής χειραφέτησης υπό την υψηλή εποπτεία πάντοτε της Ουάσινγκτον. Είναι επίσης εμφανές πως η συμπερίληψη της Ρώμης σε αυτό το κουαρτέτο καταγράφεται ως πριμοδότηση του νεοπαγούς ευρωπαϊκού άξονα που διαμόρφωσαν Μακρόν και Ντράγκι με την πρόσφατη υπογραφή στο επιβλητικό Κηρυνάλιο προεδρικό μέγαρο της Ιταλικής Δημοκρατίας στη Ρώμη της ομώνυμης Συνθήκη Ιταλίας-Γαλλίας.</div><div><br />Στο φόντο του Κηρυναλίου<br /><br />Ως προς την τελευταία, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να την προσεγγίσει κανείς. Ο πρώτος εστιάζει στην οικονομική παράμετρο και το αυξημένο επενδυτικό ενδιαφέρον που δείχνει το γαλλικό βιομηχανικό κεφάλαιο για τους τομείς της ενέργειας και των μεταφορών - εξέλιξη που χαρακτηρίζεται και ως "επιδρομή" από μερίδα Ιταλών αναλυτών και οικονομολόγων που μιλούν για δημιουργία γαλλικού μονοπωλίου μέσα στην ιταλική βιομηχανία και αγορά. Μια άλλη, εξαιρετικά αισιόδοξη και ρομαντική οπτική, αφορά τη σημαντική ώθηση στη διαδικασία της ειρηνικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και συνεργασίας. Η ρεαλιστικότερη, ωστόσο, ερμηνεία μάλλον σχετίζεται με την φιλοδοξία της εν λόγω Συνθήκης ώστε να εδραιωθεί σε έναν δεύτερο πόλο ισορροπίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τον πρώτο να κυριαρχείται, προφανώς, από τη Γερμανία και τις λοιπές χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά, άλλως τους "Φειδωλούς".<br /><br />Επιστρέφοντας σε χρόνο παρόντα και με υπαρκτές τις αμφιβολίες για τη μακροημέρευση του παραπάνω εγχειρήματος ανάμεσα σε κράτη και ελίτ που δεν διέπονται πάντοτε από τις ίδιες προτεραιότητες ή τους κώδικες επικοινωνίας που υπάρχουν στην ομάδα του Βορρά είναι οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που εξ αντανακλάσεως επηρεάζονται περισσότερο από τις καταιγιστικές εξελίξεις των ημερών και όχι σε μια κατεύθυνση.</div><div><br />Το ερώτημα της Ρωσίας<br /><br />Έτσι, από τη μία πλευρά και ως χώρες του ΝΑΤΟ που συνορεύουν με την πρώην ΕΣΣΔ, από τη Νορβηγία και τη Φινλανδία στον Βορρά, την Πολωνία, τη Σλοβακία, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία στο κέντρο μέχρι καλούνται να συντονίσουν το βήμα τους απέναντι στη Ρωσία με τον όποιο κοινό ευρωατλαντικό παρονομαστή, απότοκο των διεργασιών ανάμεσα στο νεοδιαμορφωθέν κουαρτέτο και τις ΗΠΑ. Το παραπάνω μήνυμα είναι λογικό να μην ευχαριστεί το Κίεβο, το οποίο βλέπει την Ουάσινγκτον να δεσμεύεται για επιβολή συντριπτικών οικονομικών κυρώσεων στη Ρωσία σε περίπτωση εισβολής της τελευταίας σε ουκρανικό έδαφος, αλλά δεν έχει καμία πρόθεση εμπλοκής σε εχθροπραξίες με τη Ρωσία.<br /><br />Από την άλλη, ωστόσο, αν μπορεί να εξαχθεί ένα συμπέρασμα από τις πρόσφατες επισκέψεις Μακρόν και Σολτς, είναι ότι η εκζήτηση αυτής της πειθάρχησης των ανατολικών κρατών-μελών της Ένωσης ως προς τα ζητήματα ασφάλειας θα συνοδευτεί από ανταλλάγματα σε βάρος της Δικαιοσύνης και συνολικά του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας. Αποτελεί κοινό μυστικό, εξάλλου, μετά τα όσα εξελίχθηκαν στα πολωνο-λευκορωσικά σύνορα ότι κάποια συμβιβαστική φόρμουλα διπλής ανάγνωσης και ερμηνείας θα βρεθεί σύντομα ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή από τη μια μεριά και του πολωνο-ουγγρικού διδύμου από την άλλη.</div><div><br />Αναζητώντας μέση οδό<br /><br />Τα ήθη αλλάζουν... Έως τώρα υπήρχε η επίκριση από τις Βρυξέλλες και όσους χαρακτηρίζοντας ως ευρωπαϊστές ότι η κοινή εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. αποτελoύσε ακριβώς ευφημισμό περισσότερο παρά ουσιώδες σύνολο αρχών και αξιών και υπέκυπτε στην προτεραιότητων εθνικών συμφερόντων έναντι των κοινοτικών. Σήμερα, τα πολλαπλά δίπολα μεταξύ Παρισίων-Βερολίνου-Ρώμης δείχνουν να αποδέχονται την υπεροχή του εθνικού ως προϋπόθεση εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Πρόκειται για μια κατάσταση πραγμάτων που παραπέμπει περισσότερο στις ευρωπαϊκές ισορροπίες του 19ου αιώνα σε μια προσπάθεια εξεύρεσης μιας μέσης οδού ανάμεσα στην ιστορική σύγκρουση φεντεραλιστών και οπαδών της εθνικής κυριαρχίας για το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου. Όρος βέβαια εκ των ων ουκ άνευ η επανεκλογή του Εμανουέλ Μακρόν στη γαλλική Προεδρία...<br /><br /><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς δοκιμάζονται οι νέες συμμαχίες εντός της Ε.Ε-Περιζήτητοι οι ανατολικοί από Παρίσι και Βερολίνο

του Κώστα Ράπτη Τι μπορεί να επιδίωκε ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής εμβάθυνσης και του νέου φιλελευθερισμού Εμανουέλ Μακρόν στη Βουδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ελληνικός γρίφος για τα F-35. Οι πολιτικές και οικονομικές πτυχές από ένα πιθανό πρόγραμμα αγοράς.

<img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2021/12/91ce9b99d72dbfe1691a537b47159679_38250514001_a6f448d974_o-1-768x480.jpg" width="760" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Εμπειροι αξιωματικοί της Πολεμικής Αεροπορίας, που έχουν δει τις δυνατότητες του F-35, το περιγράφουν ως το «τελευταίο επανδρωμένο αεροσκάφος», εκτιμώντας ότι η έκτη γενιά θα προσομοιάζει περισσότερο σε UAV παρά σε μαχητικό που ελέγχεται από κάποιον χειριστή μέσα στο πιλοτήριο.</span></h3><b>Βασίλης Νέδος</b><br />Η τυπική έγκριση του αμυντικού προϋπολογισμού των ΗΠΑ, όπου συμπεριλαμβανόταν και ο νόμος Μενέντεζ – Ρούμπιο που πρακτικά προβλέπει την αύξηση της αμερικανικής εμπλοκής στην ενίσχυση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Ελλάδας προκάλεσε, όπως ήταν λογικό, τεράστιο ενδιαφέρον στην Αθήνα, ιδιαίτερα καθότι στο κείμενο περιλαμβάνεται και παραίνεση για επιτάχυνση των διαδικασιών προμήθειας F-35, όταν, βέβαια, η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει μια τέτοια κίνηση. Η «Κ» θα επιχειρήσει να αποκρυπτογραφήσει τις οικονομικές, πολιτικές και λοιπές πτυχές που μπορεί να έχει ένα πιθανό πρόγραμμα απόκτησης F-35. <br /><br />Παρά τις κατά καιρούς ενθουσιώδεις αναφορές ως προς την προώθηση των διαδικασιών για την απόκτηση του F-35A πρέπει να ακολουθηθούν ορισμένα πολύ συγκεκριμένα βήματα. Το πρώτο αφορά το ερώτημα αν χρειάζονται αυτά τα αεροσκάφη στην Πολεμική Αεροπορία (Π.Α.). Σε πολυάριθμες συζητήσεις εντός των τάξεων της Π.Α. κατ’ αρχάς και σε ευρύτερο πλαίσιο δευτερευόντως, έχει καταστεί σαφές ότι η μετάβαση στο F-35 (ή σε παρόμοιο τύπο αεροσκάφους) είναι αναπόφευκτη για λόγους που σχετίζονται με τα άλματα τεχνολογίας που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια συνολικότερα.<br /><br />Αρχικά η Π.Α., μπαίνοντας στη διαδικασία αναβάθμισης συνολικά 83 F-16 σε διαμόρφωση Viper, δημιουργεί προϋποθέσεις διαλειτουργικότητας (δηλαδή ευκολότερης συνεργασίας με βάση δικτυοκεντρικό σύστημα) με τα πέμπτης γενιάς αεροσκάφη. Κατά ένα βασικό επιχειρησιακό σενάριο, ένα F-35 θα μπορεί να αποτελεί το βασικό στοιχείο ενός σμήνους, το οποίο θα συμπληρώνεται από 4-5 F-16 που θα επιχειρούν υπό τον εκ του μακρόθεν συντονισμό του πέμπτης γενιάς μαχητικού. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι σε περίπτωση ευόδωσης του σεναρίου η Π.Α. θα μετατραπεί σε μία από τις ισχυρότερες της περιοχής, καθώς θα επιχειρεί με εκσυγχρονισμένα F-16, Rafale και F-35.<br /><br />Εμπειροπόλεμοι αξιωματικοί της Π.Α. που έχουν δει τις δυνατότητες του F-35 το περιγράφουν ως το «τελευταίο επανδρωμένο αεροσκάφος», εκτιμώντας ότι η έκτη γενιά θα προσομοιάζει περισσότερο σε UAV παρά σε μαχητικό που ελέγχεται από κάποιον χειριστή μέσα στο πιλοτήριο. Επιπλέον, ο στόλος των F-16 της Π.Α. αναβαθμίζεται μεν, γηράσκει δε και θα πρέπει σε βάθος χρόνου να βρεθεί ένα αεροσκάφος που θα το αντικαταστήσει σε ικανούς αριθμούς.<br /><br />Στην Αθήνα, εν ολίγοις, υπάρχει σαφές ενδιαφέρον για την απόκτηση του F-35A, του αεροσκάφους πέμπτης γενιάς με χαρακτηριστικά «stealth» που κατασκευάζεται από τη Lockheed Martin. Ηδη έχουν παραδοθεί περί τα 720 μαχητικά αυτού του τύπου με περισσότερα από τα μισά να αφορούν ευρωπαϊκές χώρες. Οι πρόσφατες αποφάσεις για προμήθεια F-35 από ευρωπαϊκές –εκτός ΝΑΤΟ– χώρες, όπως η Ελβετία και η Φινλανδία, υποδηλώνουν μια γενικότερη τάση που υπάρχει για το F-35, γεγονός το οποίο αυξάνει ακόμα περισσότερο την παραγωγή και μεσοπρόθεσμα μπορεί να συμπιέσει προς τα κάτω τις τιμές. Αυτή η αύξηση παραγγελιών είναι ο βασικός παράγοντας που οδηγεί τα στελέχη της Lockheed Martin στην εκτίμηση ότι η Ελλάδα μπορεί να προμηθευτεί τα F-35A σε τιμή κάτω των 80 εκατ. δολαρίων ανά μονάδα. Αυτή τη στιγμή το κόστος υπολογίζεται σε περίπου 100 εκατ. δολάρια ανά μονάδα.<br /><br />Τα οφέλη για την Πολεμική Αεροπορία και οι δυσκολίες για την απόκτηση των μαχητικών αεροσκαφών.<br /><br />Εκείνο που δεν υπάρχει στην Αθήνα αυτή την περίοδο είναι οι απαραίτητες πιστώσεις. Ηδη έχουν ληφθεί αποφάσεις για 2,5 δισ. ευρώ για 18 γαλλικά μαχητικά τύπου Ραφάλ και ακόμα 3,05 δισ. ευρώ για τρεις φρεγάτες FDI. Σύντομα, θα ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις για έξι πρόσθετα Ραφάλ αλλά και τρεις ή τέσσερις κορβέτες, προσθέτοντας ακόμα περίπου 2,5-3 δισ. στον προϋπολογισμό. Επιπλέον, για τα επόμενα χρόνια σχεδιάζονται δαπάνες και για διάφορα συστήματα ισραηλινής τεχνολογίας, αλλά και το Διεθνές Κέντρο Αεροπορικής Εκπαίδευσης Καλαμάτας. Η απόφαση και για προμήθεια F-35 θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να εντοπιστούν κάποιες πιστώσεις του ίδιου επιπέδου (2-3 δισ. ευρώ, ανάλογα με τον αριθμό αεροσκαφών, 6, 8, 10, 12 ή 18 ή 24).<br /><br />Σε περίπτωση εξεύρεσης πιστώσεων η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να προχωρήσει μέσω διακρατικής συμφωνίας τύπου FMS (αμερικανικό Πεντάγωνο), με την αποστολή επιστολής αιτήματος (Letter of Request) για επιστολή προσφοράς και αποδοχής (Letter of Offer and Acceptance) προς τις αμερικανικές αρχές. Σημειώνεται ότι η «Κ» ήδη από πέρυσι είχε αποκαλύψει ότι στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας υπήρχε σχέδιο αποστολής αιτήματος για έξι αεροσκάφη.<br /><br />Από τη στιγμή που η LOR για LOA φύγει από την Αθήνα για την Ουάσιγκτον απαιτούνται τουλάχιστον πέντε χρόνια μέχρι τη στιγμή που το πρώτο F-35 θα προσγειωθεί σε κάποιο ελληνικό αεροδρόμιο. Και αυτό διότι αφενός θα πρέπει να γίνουν όλα τα απαραίτητα –και χρονοβόρα– βήματα της αμερικανικής γραφειοκρατίας και στη συνέχεια να εκπαιδευθούν στις ΗΠΑ οι πρώτοι χειριστές και να γίνουν κάποιες διόλου αμελητέες επενδύσεις στις υφιστάμενες υποδομές. Οι σημερινές Πτέρυγες Μάχης της Π.Α. δεν μπορούν να φιλοξενήσουν μαχητικά πέμπτης γενιάς. Οι επενδύσεις που πραγματοποιούν οι ΗΠΑ στην αεροπορική βάση της Λάρισας θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα προοίμιο για τη δημιουργία μιας πτέρυγας που θα φιλοξενήσει την πρώτη μοίρα F-35, ωστόσο κάθε τέτοια συζήτηση είναι πολύ πρώιμη.<div><br />Ενίσχυση των Ε.Δ.<br /><br />Αντιθέτως, ο νόμος Μενέντεζ – Ρούμπιο ανοίγει πολύ πιο ώριμες συζητήσεις για ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων (Ε.Δ.) με μια μεγάλη γκάμα οπλικών συστημάτων από το χρησιμοποιημένο οπλοστάσιο του αμερικανικού στρατού, κυρίως μέσα από τη διαδικασία του πλεονάζοντος υλικού (Excess Defense Article). Πρόκειται κατά κύριο λόγο για συστήματα που θα οδηγήσουν σε ενίσχυση και τον Στρατό Ξηράς (Σ.Ξ.), ο οποίος ανασυγκροτείται ταχέως, με τον αρχηγό ΓΕΣ Χαράλαμπο Λαλούση να θεωρείται ένας αθόρυβος αλλά εξαιρετικά αποτελεσματικός παράγοντας προς αυτή την κατεύθυνση. Πέρα από τα οχήματα Μ-1117 που ήδη έχουν αρχίσει να παραλαμβάνονται, σύντομα θα ακολουθήσουν και συζητήσεις για την προμήθεια αμερικανικών αμφίβιων οχημάτων (AAV), αλλά και οπλικών συστημάτων που αυτή τη στιγμή χρειάζονται υποστήριξη.</div><div><br />Αύξηση της αμερικανικής εμπλοκής<br /><br />Είναι απολύτως σαφές ότι οι αμερικανικές νομοθετικές πρωτοβουλίες δεν επισυμβαίνουν σε γεωπολιτικό κενό. Αυτή η εντατική προσπάθεια για διευκόλυνση ενίσχυσης των ελληνικών στρατιωτικών δυνατοτήτων αποσκοπεί, αφενός, στην ανάγκη για ενίσχυση της Ελλάδας ως χώρας που αποτελεί εναλλακτική οδό μετακίνησης νατοϊκών δυνάμεων από την Ανατολική Μεσόγειο προς τη Μαύρη Θάλασσα και την Ανατολική Ευρώπη, αφετέρου, στην υποστήριξη του πιο περιφερειακού ρόλου της Ελλάδας σε μια εποχή συνολικότερων ανακατατάξεων. Η εμφανέστερη αμερικανική εμπλοκή στην περιοχή συνδέεται, βεβαίως, και με τις εξελίξεις στη Τουρκία, που μοιάζει ολοένα και δυσκολότερο να προβλεφθούν. Παρά την κατακρήμνιση του τουρκικού νομίσματος, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν παραμένει ένας ηγέτης με ισχυρό λαϊκό έρεισμα, διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων μέσα σε μια ατμόσφαιρα, που σε άλλες χώρες ενδεχομένως να είχε ήδη δρομολογήσει πολιτικές ή άλλες εξελίξεις. Αυτή η ρευστότητα στην Τουρκία σε συνδυασμό με ευρύτερες ανακατατάξεις στην Ευρασία είναι και η αιτία που περίπου για μία δεκαετία η Ουάσιγκτον έχει στραμμένη την προσοχή της στην Ελλάδα ως πολύτιμο κρίκο στην αλυσίδα της σταθερότητας.</div><div><br /><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο ελληνικός γρίφος για τα F-35. Οι πολιτικές και οικονομικές πτυχές από ένα πιθανό πρόγραμμα αγοράς.

Εμπειροι αξιωματικοί της Πολεμικής Αεροπορίας, που έχουν δει τις δυνατότητες του F-35, το περιγράφουν ως το «τελευταίο επανδρωμένο αεροσκάφο...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Γερμανία πίσω από την κατασκευή του Τουρκικού drone Bayraktar – Αποκάλυψη ZDF

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/11/bayraktar.png"><img height="372" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/11/bayraktar-696x405.png" width="758" /></a><br /><br />Θυγατρική της γερμανικής εταιρείας όπλων Hensoldt είναι πίσω από την κατασκευή του επιθετικού drone Bayraktar TB 2 της Τουρκίας.<br /><br />Όπως μετέδωσε ο γερμανικός τηλεοπτικός σταθμός ZDF, πριν ένα χρόνο έγινε πόλεμος μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν για την περιοχή του Καραμπάχ. Το Αζερμπαϊτζάν χρησιμοποίησε το τουρκικό επιθετικό drone Bayraktar TB 2 και νίκησε.<br /><br />Το drone κατέστρεψε 900 στόχους στην Αρμενία και προκάλεσε ζημιές ύψους 2 δισ. δολαρίων. Από τότε έχουν εκτιναχθεί οι πωλήσεις του Bayraktar TB 2. Εννέα χώρες το χρησιμοποιούν ήδη και 11 ακόμη θέλουν να το αγοράσουν.<br /><br />«Η Τουρκία μπορεί να γίνει ηγέτιδα δύναμη στον κόσμο σε αυτήν την τεχνολογία. Καμία ανθρώπινη δύναμη δεν θα μπορέσει να μας εμποδίσει», είχε δηλώσει κατά την παρουσίαση του drone ο τεχνικός Διευθυντής της τουρκικής κατασκευάστριας εταιρείας Baykar.<br /><br />Τα επιθετικά drones χρησιμοποιούν ειδικά συστήματα εντοπισμού του στόχου, τα οποία είναι κάτι σαν το μάτι του όπλου.<br /><br />Ένα από αυτά τα συστήματα κατασκευάζεται από τη νοτιοαφρικανική θυγατρική της γερμανικής εταιρείας όπλων Hensoldt, η οποία παρουσιάζεται ως κορυφαίος προμηθευτής συστημάτων στρατιωτικής αναγνώρισης.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/08/bayraktar.jpg"><img height="293" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/08/bayraktar.jpg" width="640" /></a><br /><br /><div>«Κέρδη από πολεμικές συγκρούσεις»<br /><br />«Εξασφαλίζονται κέρδη από πολεμικές συγκρούσεις», επικρίνει ο ειδικός στο Διεθνές Δίκαιο, Αντρέας Σούλερ. «Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη γερμανική Εξωτερική Πολιτική». Χωρίς την τεχνολογία της Hensoldt, το τουρκικό drone δεν θα μπορούσε καν να λειτουργήσει.<br /><br />Ο Σούλερ υπογραμμίζει ότι «πρέπει επειγόντως να σταματήσουμε τη χρήση της γερμανικής τεχνολογίας σε αποστολές drones που παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο».<br /><br />Για παράδειγμα, η χρήση drones από τον τουρκικό στρατό εναντίον Κούρδων στο Βόρειο Ιράκ ήταν αντίθετη προς το Διεθνές Δίκαιο. Στις 17 Αυγούστου 2021, επίθεση των τουρκικών drones σε νοσοκομείο είχε ως αποτέλεσμα οκτώ νεκρούς και τέσσερις τραυματίες.<br />Συνεργασία Γερμανών – Τούρκων<br /><br />Η συνεργασία της γερμανικής Hensoldt με την τουρκική Baykar ξεκίνησε το 2020, όταν η καναδική κυβέρνηση έθεσε τέλος στην προμήθεια συστημάτων αναγνώρισης από τον Καναδά, μετά τη χρήση των drones στη σύγκρουση του Καραμπάχ.<br /><br />Ο Σούλερ καλεί τη νέα Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση, η οποία έχει υποσχεθεί να περιορίσει τις εξαγωγές όπλων, να απαγορεύσει τέτοιες συναλλαγές.<br /><br />«Η κυβέρνηση έχει πλέον την ευκαιρία να τερματίσει τις δυνατότητες παράκαμψης των υφιστάμενων κατευθυντήριων γραμμών για τις εξαγωγές όπλων μέσω νέου νόμου για τον έλεγχό τους», σημειώνει.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Γερμανία πίσω από την κατασκευή του Τουρκικού drone Bayraktar – Αποκάλυψη ZDF

Θυγατρική της γερμανικής εταιρείας όπλων Hensoldt είναι πίσω από την κατασκευή του επιθετικού drone Bayraktar TB 2 της Τουρκίας. Όπως μετέδω...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία ετοιμάζει UCAV και Ε/Π κατά πολεμικών πλοίων- UCAV AKSUNGUR και Ε/Π AH-1W SuperCobra εντός του 2022.

<br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><a href="https://www.pentapostagma.gr/ethnika-themata/ellinotoyrkika"><img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/TB-2-Bayraktar-UCAV-MAM-L-sea-target-2-1024x576.jpg?itok=nGaq_7Eq" width="771" /><br /></a>Θα “γεμίσουν” με ηχοσημαδούρες σε περιοχές του Αιγαίου και μέρος της Α.Μεσογείου οι Τούρκοι ;</span></h3><div><b>Γιώργος Μοτσάκος</b><br />Με αφορμή την παράδοση Τριών αεροσκαφών ΑΦΝΣ ATR-72 στο τουρκικό ναυτικό, ξένες πηγές αναφέρουν ότι η Τουρκία ετοιμάζει πυρετωδώς, μια νέα ναυτική τακτική κατά “ εχθρικών” μονάδων επιφανείας και υποβρυχίων, με την μαζική χρήση UCAV, και επιθετικών ελικοπτέρων με τις ανάλογες δυνατότητες.<br /><br />Ενώ το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό ενισχύει τον αεροπορικό στόλο του με επανδρωμένα και μη επανδρωμένα μέσα τα τελευταία χρόνια, το 2021 η αμυντική βιομηχανία της χώρας παρέδωσε τρία σύγχρονα αεροσκάφη θαλάσσιας περιπολίας ATR-72.<br /><br />Εν τω μεταξύ, το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό διαθέτει ήδη ένα UCAV Aksungur, το οποίο είναι ικανό να πετάει για περισσότερες από 60 ώρες, έχοντας ταυτόχρονα την δυνατότητα εκτόξευσης και παρακολούθησης ηχητικών σημαδούρων εκτός από τις ικανότητες κρούσεων με πυραύλους κατά “εχθρικών” μονάδων επιφανείας.<br /><br />Ο Τούρκος Α/ΓΕΝ Αντιναύαρχος Alper Yeniel, κατά τη διάρκεια του Σεμιναρίου Ναυτικών Συστημάτων που πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα είχε αναφέρει τα εξής:<br /><br />“Διαθέτουμε σήμερα στην δύναμη μας, Τρία ATR-72, Έξι P-235 αεροσκάφη γενικής χρήσης, Τέσσερα TB-20 εκπαιδευτικά αεροσκάφη και 24 Ε/Π SH-70B SeaHawk ASW/ASuW 9xAB212, Εννέα BAYRAKTAR TB2 UCAV, Έξι ANKA UCAV και Ένα AKSUNGUR UCAV”.<br /><br />Εκτός από αυτά τα οπλικά συστήματα, ο Τούρκος Αντιναύαρχος δήλωσε ότι μέχρι το τέλος του 2021, θα αποκτηθεί ακόμη ένα Aksungur UCAV.<br /><br />Το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό διαθέτει 16 επιθετικά drones στον στόλο του (τα οποία θα αυξηθούν σε 17 μέχρι το τέλος του έτους).<br /><br />“Αυτό είναι σημαντικό γιατί το Τουρκικό Ναυτικό είναι ένα από τα λίγα ναυτικά στον κόσμο που είναι ικανό να διαθέτει ταυτόχρονα επανδρωμένα και μη επανδρωμένα μέσα”, αναφέρει ξένος αμυντικός αναλυτής.<br /><br />Όπως είχε αναφέρει το Naval News, κατά τη διάρκεια της τελευταίας άσκησης (Mavi Vatan) 2021 τον Μάρτιο του 2021, ένα μη επανδρωμένο εναέριο όχημα TB-2 Bayraktar (UCAV) του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, είχε εξουδετερώσει έναν θαλάσσιο στόχο από μέγιστη εμβέλεια 15 χιλιομέτρων. Αυτή ήταν η πρώτη δοκιμή της Τουρκίας με θαλάσσιο στόχο.<br /><br />Το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό θα αποκτήσει δυνατότητα εκτόξευσης και παρακολούθησης ηχοσημαδούρων από drone το 2022, επιπλέον των δυνατοτήτων πολέμου επιφανείας.<br /><br />Η TUSAS έχει τα ανάλογα σχέδια για αυτό το ζήτημα από το UCAV Aksungur, το πρώτο εξάμηνο του 2022, στο πλαίσιο του σχετικού σχεδίου.<br /><br />Με την παροχή συνεχούς επιτήρησης για περισσότερες από 60 ώρες και δυνατότητα εκτόξευσης/παρακολούθησης ηχοσημαδούρων, το Aksungur φαίνεται να είναι ένα χρήσιμο πλεονέκτημα σε επιχειρήσεις τύπου ASW, ιδιαίτερα κατά των “εχθρικών” υποβρυχίων.<br /><br />Ένα άλλο σημαντικό ορόσημο για το Τουρκικό Πολεμικό ναυτικό είναι η απόκτηση επιθετικών ελικοπτέρων AH-1W SuperCobra το 2022.<br /><br />Η Διοίκηση του τουρκικού στρατού σχεδιάζει να παραδώσει δέκα επιθετικά ελικόπτερα AH-1W SuperCobra στο πολεμικό ναυτικό το 2022 για ανάπτυξη στο πλοίο TCG Anadolu.<br /><br />Για πρώτη φορά θα μπορούν να πετούν μαζί επιθετικά ελικόπτερα AH-1W SuperCobra UCAV Aksungur το 2022.<br /><br />Οι ίδιες πληροφορίες φέρουν την τουρκική αμυντική βιομηχανία να ετοιμάζει UCAV, τα οποία θα έχουν ως αποκλειστική αποστολή μονάδες επιφανείας και υποβρύχια.<br /><br />Ότι κάνουν δηλαδή τα Bayraktar TB2 στην ξηρά τώρα αυτά και κάποια άλλα drone, θα το υλοποιούν και στην θάλασσα, με την βοήθεια ειδικών συστημάτων.<br /><br />Ο κίνδυνος αυτής της τακτικής σαφώς και είναι σοβαρός,ενώ υπενθυμίζουμε ότι επιθέσεις “κορεσμού” από UCAV, μπορούν να αποσυντονίσουν και τα καλύτερα αντιαεροπορικά οπλικά συστήματα του κόσμου, όπως βλέπουμε αυτές τις ημέρες στο Ισραήλ.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι τουρκικές Φρεγάτες και άλλες μονάδες επιφανείας διαθέτουν ως οργανικά mini UAVs ή drones, καθώς αυτά αποτελούν πλέον χρήσιμα εργαλεία για επιχειρήσεις ελέγχου και επιτήρησης, αλλά τώρα η χρήση τους πάει ένα βήμα παρακάτω και αφορά σοβαρότατη απειλή.<br /><br />Το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό έχει ανάγκη από drone όλων των τύπων και των κατηγοριών, για να αντιμετωπίσει τα τουρκικά σχέδια, τα οποία μεταλλάσσονται δυστυχώς σιγά-σιγά σε ανοικτή πρόκληση.<br /><br />Το ελληνικό Πεντάγωνο εδώ και αρκετό καιρό έχει βάλει στο μικροσκόπιο του αυτή τη νέα μορφή «πολέμου» στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Αναλύει τις δυνατότητες των Τούρκων και εξετάζει πάντα τρόπους αντιμετώπισής τους.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία ετοιμάζει UCAV και Ε/Π κατά πολεμικών πλοίων- UCAV AKSUNGUR και Ε/Π AH-1W SuperCobra εντός του 2022.

Θα “γεμίσουν” με ηχοσημαδούρες σε περιοχές του Αιγαίου και μέρος της Α.Μεσογείου οι Τούρκοι ; Γιώργος Μοτσάκος Με αφορμή την παράδοση Τριών ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το υποβρύχιο USS Albany παρακολουθεί το γεωτρύπανο της EXXONMOBILL στην Κύπρο. Άχνα οι Τούρκοι για την γεώτρηση.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/FHCzMZgWQAcly4R.jpeg?itok=Ce6qjz73" width="754" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Σιγή ιχθύος τηρεί η Άγκυρα που είναι ανήμπορη προς το παρόν να πράξει το παραμικρό.</span></h3>Χθες αναφέραμε ότι η Λευκωσία εξέδωσε ανακοίνωση, σχετικά με την πλήρη απαγόρευση κίνησης οποιουσδήποτε πλοίου στην ζώνη ασφαλείας του πλωτού γεωτρύπανου της EXXONMOBILL, σε απόσταση 500 μέτρων.<br /><br /><div>Πρόκειται για υποβρύχιο κλάσης Los Angeles , που μερικές φορές αποκαλείται κλάση LA ή κλάση 688, και αφορά κατηγορία πυρηνικών υποβρυχίων επίθεσης που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της δύναμης υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ.<br /><br />Η ρητή λοιπόν απαγόρευση, παρακολουθείται όπως όλα δείχνουν το αμερικανικό υποβρύχιο USS Albany, καταγράφοντας κάθε κίνηση και αναφέροντας στην ηγεσία της αμερικανικής ομάδας μάχης του αεροπλανοφόρου USS Harry S. Truman.<br /><br />Αυτή η εξέλιξη επιβεβαιώνει αυτό που αναφέραμε , σχετικά με την “συνεργασία” της αμερικανικής ενεργειακής εταιρείας, και της ομάδας μάχης του αεροπλανοφόρου USS Harry S. Truman (CVN-75), το οποίο παρακολουθεί τα πάντα στο τεμάχιο 10, ελέγχοντας τυχόν τουρκικές αντιδράσεις, τις οποίες όμως μέχρι τώρα δεν έχουμε δει σε καμία περίπτωση, παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις Ερντογάν.<br /><br />Η μόνη “χλιαρή” αντίδραση ήρθε από τους Τουρκοκύπριους, οι οποίοι “κατήγγειλαν” την έκδοση Navtex, που δημοσίευσε η κυπριακή πλευρά για να υλοποιηθούν οι έρευνες στην επίμαχη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />«Αυτές οι μονομερείς δραστηριότητες, οι οποίες συνεχίζονται παρά τις προειδοποιήσεις μας, δεν εξυπηρετούν άλλο σκοπό από την κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου», ανέφερε σε ανακοίνωσή του το ψευδο-υπουργείο Εξωτερικών των Κατεχομένων.<br /><br />Οι πρόσφατες δηλώσεις του Τούρκου ΥΠΕΞ Μ.Τσαβούσογλου περί ανύπαρκτης πιθανότητας εξόρυξης της EXXONMOBILL, ήταν απλά πυρά στον αέρα και τίποτε άλλο.<br /><br />Οι Τούρκοι δεν τολμήσουν να κάνουν το παραμικρό στην Κύπρο, και αυτό είναι το μόνο σίγουρο, εκτός και έχουν αποφασίσει να “αυτοκτονήσουν”.<br /><br />Η Άγκυρα φέρεται να είναι έξαλλη με την παρουσία του γεωτρύπανου για λογαριασμό της ExxonMobil, και παρασκηνιακά να προσπάθησε να ακυρώσει τα πάντα, αλλά δεν πρόκειται να πράξει ουδέν.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες του Πενταπόσταγμα έχει τεθεί σε επιφυλακή όλη η ναυτική δύναμη της Κύπρου προκειμένου σε συνεργασία με συμμαχικές χώρες να υπάρξει αν παραστεί ανάγκη συντονισμένη απάντηση σε τουρκικές προκλήσεις.<br /><br />Πολλοί εκτιμούν ότι η Άγκυρα δεν θα θελήσει να προκαλέσει την αμερικανική κυβέρνηση, μόνο που η κατρακύλα της οικονομίας και το ζοφερό εσωτερικό περιβάλλον εντός χώρας , αναζητά οπωσδήποτε διέξοδο, αλλιώς το καθεστώς Ερντογάν θα "πέσει" από το ίδιους του Τούρκους αξιωματούχους που στελεχώνουν και στηρίζουν το ΑΚΡ.<br /><br />Οι στρατηγοί, οι αξιωματούχοι, και λοιποί, που στήριξαν τον Ερντογάν, τώρα τον βλέπουν ως “βαρίδι” και θέλουν να τον διώξουν με πιθανή παραίτηση, εκτός και αν υπάρξει κάποια μεγάλη θετική εξέλιξη, είτε στην Κύπρο, είτε στο Αιγαίο, πράγμα δύσκολο λόγω της διαμορφωθείσας καταστάσεως από την Ελλάδα και τις συμμαχίες της, όσο και αν μερικοί δεν το βλέπουν πλέον καθαρά. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το υποβρύχιο USS Albany παρακολουθεί το γεωτρύπανο της EXXONMOBILL στην Κύπρο. Άχνα οι Τούρκοι για την γεώτρηση.

Σιγή ιχθύος τηρεί η Άγκυρα που είναι ανήμπορη προς το παρόν να πράξει το παραμικρό. Χθες αναφέραμε ότι η Λευκωσία εξέδωσε ανακοίνωση, σχετικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μήπως ο νέος Ψυχρός Πόλεμος είναι ο υβριδικός Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος;

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/06/russia-kina.jpg" /><br /><br /><div><b>Μπινιάρης Νίκος</b><br />Διεθνολόγοι και δημοσιογράφοι γράφουν καθημερινά δεκάδες άρθρων για τις κινήσεις στη διεθνή σκακιέρα των πλανητικών παικτών (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία), των μεσαίων και των μικρών περιφερειακών παικτών, ακόμα και ομάδων, όπως το ISIS ή το PKK. Αν κανείς όμως πάψει να βλέπει τα απλωμένα ανάκατα κομμάτια του παζλ και τα συνθέσει σε μια εικόνα, αυτό που δυστυχώς θα δει να αναδύεται, είναι πως βρισκόμαστε ήδη σε μία κατάσταση που μπορεί να χαρακτηριστεί υβριδικός Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος.<br /><br />Η δήλωση μπορεί να θεωρηθεί από γελοία έως και φοβική και από προβοκατόρικη έως σατιρική παρατήρηση. Θα προσπαθήσω με όσο πιο καθαρό και εύληπτο τρόπο να επιχειρηματολογήσω πως αυτή είναι η θλιβερή και οδυνηρή πραγματικότητα. Ο πόλεμος ορίζεται γενικώς ως μια αιματηρή σύγκρουση. Παρόλο που υπάρχουν αιματηρές συγκρούσεις σε Συρία, Ιράκ, Υεμένη, Νιγηρία, Λιβύη και υποσαχάρια Αφρική, στη συντριπτική της πλειονότητα η ανθρωπότητα ζει εν ειρήνη.<br /><br />Δεν υπάρχουν στρατοί εν κινήσει, ούτε βομβαρδισμοί πόλεων ή στρατιωτικών στόχων. Δεν έχουμε επίσημη κήρυξη πολέμου μεταξύ κρατών. Όμως, αυτό δεν είναι αληθές. Δεν έχουμε τις επίσημα κατανοητές εκδηλώσεις του πολέμου, έχουμε όμως την έριδα, την εγγενή σύγκρουση σε πολλά και αλληλοεπηρεαζόμενα επίπεδα. Θα πρέπει, όμως, να αναλύσουμε το κατηγόρημα “υβριδικός” για να αξιολογήσουμε ορθά την πρόταση.<br /><br />Υβρίδιο είναι ένα σύνθετο αποτέλεσμα από δύο είδη ή γένη, όπως ένα μουλάρι από ένα άλογο και ένα γαϊδούρι. Η έννοια του υβριδικού προέρχεται κυρίως από τις διασταυρώσεις στη βοτανολογία, αλλά έχει δοθεί και σε αυτοκίνητα που έχουν μια μηχανή εσωτερικής καύσεως και ηλεκτρική κίνηση. Η έννοια του υβριδικού πολέμου έγινε αντικείμενο ανάλυσης το 2010, από τον τότε υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ Robert Gates.</div><div><br />Η ιστορική πορεία των πολέμων<br /><br />Ο Gates έθεσε τις συνιστώσες του ως «μακροχρόνιου τύπου πολέμου, σύγκρουση μέσω αντιπροσώπων για πίεση και εκφοβισμό, τρομοκρατία και εγκληματικότητα για να χειραγωγήσει το πληροφοριακό περιβάλλον, προσβολή πηγών ενέργειας, επίθεση σε οικονομικές αδυναμίες και αξιοποίηση διπλωματικών πλεονεκτημάτων». Στον υβριδικό πόλεμο συμπεριλαμβάνουμε, ασύμμετρο πόλεμο, αντάρτικο και πρόκληση εσωτερικού χάους, πυρηνικό πόλεμο, ναυτική στρατηγική, αντί-επαναστατική πολιτική, πόλεμο στο διάστημα, στο Διαδίκτυο, άρνηση των διεθνών νομικών συμβάσεων, προπαγάνδα.<br /><br />Στην ιστορία είχαμε αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ οικογενειών, φυλών, πόλεων, βασιλείων (όπως στην Κίνα), αργότερα κάποιων αυτοκρατοριών, ηπειρωτικών πολέμων στην Ευρώπη (όπως ο Τριακονταετής και οι Ναπολεόντειοι) και τελικά αυτούς που ονομάζουμε Παγκόσμιους, τον Α’ και Β’, οι οποίοι ξεκίνησαν ως ευρωπαϊκοί πόλεμοι και κατέληξαν ως παγκόσμιοι, μιας και η Ευρώπη επηρέαζε ως παγκόσμια αποικιακή δύναμη ολόκληρο τον πλανήτη.<br /><br />Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξαν δύο πλανητικές δυνάμεις, οι ΗΠΑ και οι ΕΣΣΔ, οι οποίες μπορούσαν να προβάλουν την ισχύ τους σε ολόκληρο τον πλανήτη, λόγω της τεχνολογικής και πολιτικής τους υπεροχής. Μετά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και έως την διάλυση της ΕΣΣΔ, οι ΗΠΑ παρέμειναν η μόνη πλανητική δύναμη, με τη Ρωσία ως διάδοχο της ΕΣΣΔ να μεταβάλλεται σε μια τρίτης κατηγορίας οικονομική δύναμη, αλλά στρατιωτικά να παραμένει πυρηνική υπερδύναμη.<br /><br /></div><div>Όπλο οι νέες τεχνολογίες<br /><br />Τα τελευταία δε 30 χρόνια η Κίνα αναδείχτηκε ως η δεύτερη οικονομική δύναμη παγκοσμίως και ως βιομηχανική υπερδύναμη. Είναι δε μια χώρα η οποία δηλώνει και πραγματοποιεί ένα πρόγραμμα τεχνολογικού άλματος για να ξεπεράσει σε αυτόν τον τομέα τις ΗΠΑ. Βασικό όπλο σε αυτό το εγχείρημα η Κίνα χρησιμοποιεί τις νέες τεχνολογίες αιχμής στις επικοινωνίες, στα Big Data, στην AI (τεχνητή νοημοσύνη) και την ρομποτική, για να επανασχεδιάσει την παραγωγή της, τις υποδομές της και τελικά την αμυντική της βιομηχανία. Σκοπός της να μπορέσει να φτάσει και να ξεπεράσει τις ΗΠΑ στον αμυντικό τομέα, στον οποίον οι Αμερικανοί διατηρούν την υπεροχή μεταπολεμικά.<br /><br />Η Κίνα έγινε μέλος του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου το 2004 και από τότε απολαμβάνει των προνομίων αυτού του οργανισμού ως χώρα υπό ανάπτυξη, αλλά που στην ουσία είναι ήδη ανεπτυγμένη. Έχει ήδη προχωρήσει σε μια τεκμηριωμένη επιχείρηση αντιγραφής, κλοπής και αναπαραγωγής, δίχως να πληρώνει πνευματικά ή άλλα δικαιώματα σε μια πληθώρα εφευρέσεων και τεχνολογικών εφαρμογών, από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.<br /><br />Έχει προχωρήσει σε ένα τεράστιο πρόγραμμα εκπαίδευσης εκατομμυρίων Κινέζων επιστημόνων σε αμερικανικά και ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Έχει αγοράσει, επιχειρήσεις από Αμερική και Ευρώπη, όπως και έχει προσελκύσει χιλιάδες εταιρείες να εγκατασταθούν στην Κίνα, προσφέροντας τη δυνατότητα στην εγχώρια παραγωγή να απορροφήσει μεγάλο μέρος του know-how των εταιρειών αυτών.</div><div><br />Η παγκόσμια τάξη<br /><br />Ο πρόεδρος Τραμπ (με άκομψο και μη διπλωματικό τρόπο), αλλά έχοντας καταλάβει όλα τα παραπάνω, προσπάθησε να σταματήσει αυτή τη ραγδαία ενδυνάμωση την Κίνας, η οποία στην ουσία την καθιστά τον δεύτερο πλανητικό πόλο ισχύος στο σημερινό κόσμο και υπονομεύει την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ. Γι’ αυτό επέβαλε δασμούς και ποσοστώσεις σε κινεζικά προϊόντα και τα τελευταία χρόνια είχε προχωρήσει σε μια υβριδική επίθεση κατά της κινεζικής βιομηχανίας επικοινωνιών. Σε γενικές γραμμές στην ίδια γραμμή κινείται και ο διάδοχός του.<br /><br />Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι τότε μεγάλες δυνάμεις, ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία, Κίνα δημιούργησαν τον ΟΗΕ για την διατήρηση της ειρήνης. Παράλληλα με αυτόν τον παγκόσμιο οργανισμό δημιουργήθηκε, η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα, άρχισε να χτίζεται μια παγκόσμια νομική και οικονομική πραγματικότητα, η οποία ως κατασκευή ήταν πνευματικό και ιδεολογικό τέκνο της Δύσης, με πρωταγωνιστή τις ΗΠΑ. Στο κέντρο αυτού του οικοδομήματος, έστεκε το αμερικανικό οικονομικό σύστημα και το δολάριο. Αυτό ισχύει μέχρι σήμερα.<br /><br />Η Ρωσία μετά το 1991 προσχώρησε μεν γενικώς σε αυτήν την παγκόσμια τάξη, αλλά ως μια τεράστια σε έκταση χώρα με ειδικές συνθήκες και ένα μεγάλο πυρηνικό οπλοστάσιο, δεν ικανοποιήθηκε από τη θέση της στην παγκόσμια διάταξη δυνάμεων. Άρχισε να δηλώνει πως έχει δικά της συμφέροντα και να διαφοροποιείται από τις αποφάσεις της Ουάσινγκτον και των Βρυξελλών. Ο Πούτιν απετέλεσε τον κέντρο αυτών των αποφάσεων και γι’ αυτό παραμένει στο επίκεντρο της κριτικής της Δύσης. Η μεγάλη τομή στις σχέσεις Ρωσίας-Δύσης είναι το ζήτημα της Ουκρανίας και η ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία, πράξη η οποία ενόχλησε και προκάλεσε τη μήνη της Ουάσινγκτον και εν μέρει της Ευρώπης.</div><div><br />Ο υβριδικός Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος<br /><br />Μέχρι πρότινος η Ρωσία θεωρείτο ο κύριος ανταγωνιστής της αμερικανικής μονοκρατορίας στον πλανήτη, έχοντας την ικανότητα να σταματήσει κάποιους σχεδιασμούς της Δύσης. Στην πραγματικότητα, εάν διερευνήσουμε τα γεγονότα, θα δούμε πως η Δύση προκάλεσε την αντίδραση της Ρωσίας με τους σχεδιασμούς της να εντάξει τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης στο NATO και την πρόθεσή της να πράξει το ίδιο και για την Ουκρανία. Για τους Δυτικούς, η μη πλήρης συμμόρφωση της Ρωσίας στα σχέδια της θεωρείται πρόκληση και αμφισβήτηση της παντοκρατορίας τους.<br /><br />Η Κίνα την οποίαν οι ΗΠΑ με τους Νίξον και Κίσινγκερ προσεταιρίστηκαν τη δεκαετία του 1970 επί Μάο, όταν υπήρξε η αντιπαράθεση της με την ΕΣΣΔ, μετά το θάνατο του μεγάλου τιμονιέρη και υπό την ηγεσία του Τενγκ Σιάο Πινγκ, άλλαξε τελείως το οικονομικό της σύστημα. Άνοιξε την οικονομία της στη Δύση, επιτρέποντας καπιταλιστικές πρακτικές και δημιούργησε τότε τις πρώτες τέσσερις ελεύθερες ζώνες, όπου ξένοι και Κινέζοι μπορούσαν να κάνουν ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς κάθε είδους επένδυση και μάλιστα δίχως φορολογία. Το άνοιγμα αυτό ήταν η αιτία της ραγδαίας ανάπτυξης της Κίνας, η οποία είχε για δεκαετίες ετήσια αύξηση του ΑΕΠ κατά περίπου 10%.<br /><br />Παρά τις διάφορες συγκρούσεις, αναταραχές και αλλαγές στην παγκόσμιο ισορροπία δυνάμεων, η κοσμογονική αλλαγή στην Κίνα και η θέληση της Ρωσίας να προβάλει τα συμφέροντά της με δυναμικό τρόπο (όπως στην Ουκρανία και στη Συρία), είναι οι αλλαγές οι οποίες μας έχουν σήμερα οδηγήσει σε αυτό το οποίο ονόμασα υβριδικό παγκόσμιο πόλεμο κι αυτό που πολλοί αναλυτές κομψά ονομάζουν “Νέο Ψυχρό Πόλεμο”.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μήπως ο νέος Ψυχρός Πόλεμος είναι ο υβριδικός Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος;

Μπινιάρης Νίκος Διεθνολόγοι και δημοσιογράφοι γράφουν καθημερινά δεκάδες άρθρων για τις κινήσεις στη διεθνή σκακιέρα των πλανητικών παικτών ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΤΟΡΠΙΛΕΣ για το Πολεμικό Ναυτικό: Με υπέρ-δεκαετή καθυστέρηση και σταθερά την ίδια ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ…

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/09/atlas2012a485-790x400.jpg" /><br /><br />Προς τη Βουλή και την αρμόδια Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας οδεύουν αύριο Τρίτη τα προγράμματα για τα έξι επιπλέον μαχητικά αεροσκάφη Rafale, το σχέδιο σύμβασης για τις τρεις φρεγάτες Belh@rra, αλλά και το σχέδιο σύμβασης για την προμήθεια νέων τορπιλών βαρέος τύπου (διαμέτρημα 21 ιντσών – 533 χλστ.) του Πολεμικού Ναυτικού. Αυτό το τελευταίο είναι το αντικείμενο του σημερινού σχολιασμού. Αφορά την προμήθεια 44 τορπιλών τύπου SeaHake mod. 4 (εξαγωγική ονομασία της DM2 A4, που βρίσκεται σε υπηρεσία με τα ναυτικά της Γερμανίας, της Ισπανίας, του Πακιστάν και της Τουρκίας) από τη γερμανική ATLAS Elektronik GmbH έναντι ποσού περί τα 110 εκατ. ευρώ.<br /><br />Η εξέλιξη μπορεί να θεωρηθεί ως το «ευτυχές» τέλος ενός σίριαλ, με το ίδιο κύριο θέμα και τους ίδιους πρωταγωνιστές (προμηθευτές), που άρχισε εδώ και 20 χρόνια (!) και επιλύει το παράδοξο η χώρα να έχει προμηθευτεί τέσσερα υπερσύγχρονης τεχνολογίας υποβρύχια Type 214 και να υλοποιεί την προμήθεια των βασικών όπλων τους, 11 χρόνια μετά την ένταξη σε υπηρεσία του πρώτου εξ αυτών!<br /><br />Όμως, για άλλη μία φορά στην ελληνική πραγματικότητα, το «ευτυχές» τέλος παρουσιάζει σοβαρές αδυναμίες στο… σενάριο. Κατ’ αρχάς, όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι η υλοποίηση του προγράμματος θα γίνει με έναν ad hoc (επί τούτου) νόμο (όπως έγινε στην περίπτωση των μαχητικών Rafale και του Κέντρου Αεροπορικής Εκπαίδευσης) στην Καλαμάτα. Το αυτονόητο ερώτημα που αμέσως αναδύεται είναι το «γιατί;».<br /><br />Υποτίθεται, ότι η παρούσα κυβέρνηση προκειμένου να θεραπεύσει τις γενικά αποδεκτές αδυναμίες του νόμου περί αμυντικών προμηθειών που όπως αποδείχθηκε πολλάκις δυσχέραιναν την υλοποίηση – συμβασιοποίηση αμυντικών προγραμμάτων, τον τροποποίησε.<br /><br />Γιατί λοιπόν δεν ακολουθούνται οι προβλέψεις του τροποποιημένου νόμου και υφίσταται ανάγκη για τη ψήφιση ad hoc νόμου για το πρόγραμμα; Διότι αν ο και ο τροποποιημένος νόμος συνεχίζει να μην είναι λειτουργικός και κατά συνέπεια επιβάλλεται η ad hoc ρύθμιση αυτό δεν σημαίνει αποτυχία της διαδικασίας που έγινε;<br /><br />Βάσει ποιας διαδικασίας προέκυψε η επιλογή του αναδόχου / τορπίλης; Γιατί, στη βάση των όσων γνωρίζουμε, διεθνής διαγωνισμός δεν έγινε. Γιατί αυτή η «απέχθεια» του υπουργείου Εθνικής Άμυνας στις διαγωνιστικές διαδικασίες;<br /><br />Δεν θεωρεί το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ότι ένας διαγωνισμός αναγκάζει τους υποψήφιους προμηθευτές να προσφέρουν καλύτερες τιμές και περισσότερες παροχές στον πελάτη; Πως θα αναγκαστεί ο κάθε ενδιαφερόμενος προμηθευτής να βελτιώσει την προσφορά του χωρίς να υπάρχει αντίπαλο δέος;<br /><br />Δεν αντιλαμβάνονται το μήνυμα που εκπέμπεται προς κάθε ενδιαφερόμενο προμηθευτή για κάθε πρόγραμμα των ενόπλων δυνάμεων, με τη μη διεξαγωγή διαγωνισμού και με τη μη εφαρμογή των προβλέψεων του ισχύοντος νομοθετικού και διαδικαστικού πλαισίου;<br /><br />Αν οι πληροφορίες μας είναι ορθές, στις 3 Δεκεμβρίου του 2019 το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο (ΑΝΣ) αποφάσισε την προμήθεια 36 νέων τορπιλών βαρέος τύπου και την αναβάθμιση 18 τορπιλών τύπου SUT που σήμερα αποτελούν τον μοναδικό όπλο τόσο των υποβρυχίων Type 214 και του εκσυγχρονισμένου ΩΚΕΑΝΟΣ όσο και των επτά παλαιοτέρων Type 209/1100 (τύπου ΓΛΑΥΚΟΣ) και Type 209/1200 (τύπου ΠΟΣΕΙΔΩΝ).<br /><br />Εκ των πραγμάτων, με την προώθηση του σχεδίου σύμβασης για την προμήθεια αποκλειστικά νέων τορπιλών βαρέος τύπου, εξάγεται το συμπέρασμα ότι ο εκσυγχρονισμός των παλαιότερων, κρίθηκε ότι δεν συμφέρει επιχειρησιακά, οικονομικά κ.λπ., ή μη αναγκαίος (με την έννοια ότι οι τορπίλες SUT στην κατάσταση λειτουργικότητας που βρίσκονται μπορούν να ικανοποιήσουν τις επιχειρησιακές απαιτήσεις).<br /><br />Αν όμως αυτή η παραδοχή ισχύει τότε γιατί είχε εγκριθεί από το ΑΝΣ ο εκσυγχρονισμός τους; Αληθεύει η πληροφορία ότι οι 44 προς προμήθεια τορπίλες SeaHake mod. 4 θα διαθέτουν ΤΡΕΙΣ ΣΥΣΣΩΡΕΥΤΕΣ συσσωρευτές αντί των τεσσάρων που διαθέτει η τυπική βασική έκδοση; Αν ναι, γιατί έγινε αυτή η επιλογή;<br /><br />Ας σημειωθεί ότι το 2005, σε επίσκεψη Ελλήνων συντακτών του ειδικού τύπου στις εγκαταστάσεις της ATLAS Elektronik στο Wedel, πλησίον του Αμβούργου, είχαν παρουσιαστεί τα ακόλουθα στοιχεία για τις εκδόσεις της SeaHake mod. 4, που στην πράξη είναι ένα οπλικό σύστημα με πληθώρα δυνατοτήτων και όχι απλώς μία τυπική τορπίλη.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/torpiles-gia-to-polemiko-naytiko-me-yper-dekaeti-kathysterisi-kai-stathera-tin-idia-nootropia/dm2a4atlss124"><img height="504" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/09/DM2A4atlSS124-scaled.jpg" width="640" /></a><br /><br />>Βασική έκδοση: μήκος 6,6 μέτρα (6,9575 μέτρα μετά του κοντέινερ του αγωγού επικοινωνίας με το υποβρύχιο), τέσσερις συσσωρευτές. Μέγιστη εμβέλεια μεγαλύτερη των 27 ναυτικών μιλίων (50 χλμ.) και μέγιστη ταχύτητα μεγαλύτερη των 50 κόμβων (92,6 χλμ.) ή κατ’ άλλες πηγές των 54 κόμβων (100 χλμ.). Η εκπαιδευτική παραλλαγή της επιτυγχάνει το 100% της ταχύτητας και το 75% της εμβέλειας.<br /><br />>Έκδοση Medium («μεσαία»): μήκους 5,915 μέτρων (6,29 μέτρων με το κοντέινερ του αγωγού επικοινωνίας με το υποβρύχιο), τρεις συσσωρευτές. Μέγιστη ταχύτητα το 90% της βασικής έκδοσης και μέγιστη εμβέλεια το 78% (κατ’ άλλες πηγές η μέγιστη εμβέλεια της ανέρχεται σε 21 ναυτικά μίλια [38,89 χλμ.]). Η εκπαιδευτική παραλλαγή της έχει μέγιστη ταχύτητα επίσης το 90% της βασικής έκδοσης και μέγιστη εμβέλεια το 58%.<br /><br />Εδώ θα πρέπει ότι τον Μάρτιο του 2012 εκτελέστηκε δοκιμαστική βολή της έκδοσης SeaHake mod. 4 ER (Extended Range: εκτεταμένης εμβέλειας) που επέτυχε εμβέλεια 140 χιλιομέτρων (συνημμένη φωτογραφία κάτωθι).<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/torpiles-gia-to-polemiko-naytiko-me-yper-dekaeti-kathysterisi-kai-stathera-tin-idia-nootropia/new-generation-heavyweight-torpedoes-of-quot-dm-2-a4-quot-type-are-loaded-on-board-of-u-31-one-of-the-new-212a-class-submarines-of-the-german-navy"><img height="427" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/09/DM2A4atlSS110-scaled.jpg" width="640" /></a><br /><br />Προς το παρόν είναι άγνωστο το τι έκδοση επέλεξε το Πολεμικό Ναυτικό. Προφανώς και η βασική έκδοση μπορεί να επιχειρεί με τρεις συσσωρευτές αλλά δεν είναι γνωστό σε τι ποσοστό υποβαθμίζονται οι επιδόσεις της.<br /><br />Αν αυτή η παραδοχή ισχύει, μπορεί άραγε να εξαχθεί στο συμπέρασμα ότι η μείωση του αριθμού των συσσωρευτών ανά τορπίλη έγινε σε μία προσπάθεια μείωσης του κόστους και ότι μελλοντικά προβλέπεται η προμήθεια επιπλέον συσσωρευτών; Επιλέχθηκε η «μεσαία» έκδοση που σε σχέση με τη βασική έχει υποβαθμισμένες επιδόσεις;<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η επιλογή της μίας ή της άλλης έκδοση έχει σημαντικές επιχειρησιακές συνέπειες στην προβολή ισχύος των υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού και ότι πρόκειται για ένα κομβικό ζήτημα που πρέπει να εξεταστεί σε βάθος. Υποβαθμισμένα όπλα, υποβαθμίζουν και την πλατφόρμα. Πόσο δύσκολο είναι αυτό να γίνει κατανοητό;<br /><br />Καταλήγοντας, θα επισημάνουμε ότι:<br />>στα υποβρύχια του Πολεμικού Ναυτικού και τα πληρώματα τους, απαιτείται να χορηγηθούν τα μέσα με τις βέλτιστες επιχειρησιακές δυνατότητες για να εκτελέσουν την αποστολή τους, όπως τόσα χρόνια το κάνουν με σύγχρονα υποβρύχια και όπλα περασμένης γενεάς.<br /><br />>οι φορολογούμενοι απαιτούν να επιτευχθούν οι καλύτερες δυνατές επιδόσεις με το χαμηλότερο δυνατό κόστος (βασική αρχή που όλοι μας ακολουθούμε στην καθημερινή μας ζωή)<br /><br />>το υπουργείο Εθνικής Άμυνας να κόψει τον «γόρδιο δεσμό» του νομικού πλαισίου των προμηθειών. Αν ο τροποποιημένος νόμος κρίνεται ανεπαρκής, να «κατεδαφιστεί» και να θεσπιστεί ένας νέος στη βάση των διεθνώς βέλτιστων πρακτικών.<br /><br />Πρώτιστος αντικειμενικός σκοπός η σχεδίαση μίας ηλεκτρονικής, συνεκτικής και διαφανούς διαγωνιστικής διαδικασίας που θα εντατικοποιεί τον ανταγωνισμό μεταξύ των ενδιαφερόμενων προμηθευτών. Δεύτερος αντικειμενικός σκοπός η εκπαίδευση αξιωματικών προμηθειών που θα στελεχώσουν τη ΓΔΑΕΕ.<br /><br />>Η κατά συρροή ψήφιση ad hoc νόμων για τη συμβασιοποίηση αμυντικών προγραμμάτων αποτελεί προστασία στην περίπτωση που αναζητηθούν ευθύνες (πολιτικές, ποινικές) και δεν συνεπάγεται την ουσιαστική και τεχνική αρτιότητα των συμβάσεων. Δηλαδή, δεν αποτελεί «μαγική» λύση και δεν μπορεί να υποκαταστήσει βέλτιστες πρακτικές και διαδικασίες.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

ΤΟΡΠΙΛΕΣ για το Πολεμικό Ναυτικό: Με υπέρ-δεκαετή καθυστέρηση και σταθερά την ίδια ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ…

Προς τη Βουλή και την αρμόδια Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας οδεύουν αύριο Τρίτη τα προγράμματα για τα έξι επιπλέον μαχητικά αεροσκάφη Rafal...

Διαβάστε την συνέχεια