Η Τουρκία παίζει έξυπνο παιχνίδι στρατηγικής - Δεν θέλει πόλεμο, αλλά να σύρει την Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις για να την παγιδεύσει...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYrzBVTPbZxk84hmU-tOy-3e5N8-sHjdRQaxXpzNv2phD0eNfuxXHXqHDfC7hAxPUqd0N2HANsdPKqWFzDQqX2hbHgWrUsBoO8O-Nw7eG1qBiLy16Z1-0nzFnQOJFWiuU6nnnFEFtPJmk/s1600/3331444478.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="666" data-original-width="1140" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYrzBVTPbZxk84hmU-tOy-3e5N8-sHjdRQaxXpzNv2phD0eNfuxXHXqHDfC7hAxPUqd0N2HANsdPKqWFzDQqX2hbHgWrUsBoO8O-Nw7eG1qBiLy16Z1-0nzFnQOJFWiuU6nnnFEFtPJmk/s640/3331444478.png" width="640" /></a></div> <br />Ο διάλογος Τουρκίας και Ελλάδος δυστυχώς θα οδηγήσει σε κάποιας μορφής παραχωρήσεις από την Ελλάδα, φαινομενικά η Ελλάδα θα είναι κερδισμένη αλλά πρακτικά η Τουρκία θα είναι ο μεγάλος νικητής<br /><br />Εάν παρατηρηθεί με προσοχή η γενικότερη στρατηγική της Τουρκίας, γεμάτη προκλήσεις, όξυνση, εντάσεις θα καταλήξει σε ένα συμπέρασμα χρησιμοποιεί παλιές μεθόδους προκλήσεων αλλά οι στόχοι είναι νέοι.<div> <br />Η Τουρκία παίζει ένα έξυπνο παιχνίδι τακτικής και στρατηγικής που πρέπει να αναλυθεί προσεκτικά.<br />Τα βασικά της όπλα σε αυτή την νέα στρατηγική δεν είναι ο Πόλεμος, χρησιμοποιεί τα ερευνητικά σκάφη ή τα πολεμικά πλοία ως μέσο πίεσης αλλά ούτε σχεδιάζει, ούτε επιθυμεί πόλεμο με την Ελλάδα που ακόμη και εάν θεωρητικά συνέβαινε θα κρατούσε λίγες ώρες.</div> <div> <br />Δεν είναι ο στόχος ο πόλεμος αλλά να σύρει την Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις με στόχο να παγιδεύσει την Ελλάδα, ποντάροντας ότι θα κερδίσει κάτι από το σημείο μηδέν στο οποίο βρίσκεται.<br />Οι κινήσεις που έχει πραγματοποιήσει έως τώρα χωρίζονται σε στρατηγικές και τακτικές.<br />-Είναι στρατηγική κίνηση η ανακήρυξη ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης γιατί ξαφνικά η Τουρκία που δεν έχει κανένα θαλάσσιο διάδρομο βρίσκεται με μια μεγάλη θαλάσσια ζώνη και ας μην μπορεί να την χρησιμοποιήσει.</div> <div> <br />-Είναι τακτική κίνηση η υπόθεση της Αγίας Σοφίας.</div> <div> <br />Ο Erdogan ο Τούρκος Πρόεδρος μπορεί να πρόσθεσε ένα ακόμη τζαμί στα 2.998 τζαμιά της Κωνσταντινούπολης με την συμβολικότητα που έχει ο ναός της Αγίας Σοφίας, μπορεί να ήθελε να ικανοποιήσει τους ισλαμιστές την κομματική του βάση και να ανατρέψει την φθίνουσα πολιτική του πορεία λόγω οικονομίας και κορωνοιού αλλά με μεγάλη ευκολία μπορεί να το ξανακάνει μουσείο.<br />-Είναι στρατηγική κίνηση η ανάπτυξη θέσεων που χρήζουν τεράστιας προσοχής από την ελληνική κυβέρνηση.<br />Οι θέσεις που αναπτύχθηκαν από την τουρκική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον για το Καστελόριζο χρήζει μεγάλης προσοχής.<br />Οι τούρκοι αναγνωρίζουν την ελληνικότητα του Καστελόριζου αλλά δεν αναγνωρίζουν την δυνατότητα ΑΟΖ Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.<br />-Είναι στρατηγική κίνηση οι κόκκινες γραμμές που ανέπτυξε ο Fuat Oktay ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης.<br />Οι κόκκινες γραμμές αφορούν την Γαλάζια Πατρίδα, τον αφοπλισμό των νησιών, τον διαμοιρασμό του φυσικού πλούτου, την Κύπρο και την συμφωνία Τουρκίας με Λιβύη.<br />-Είναι τακτικισμός να χρησιμοποιεί ως μέσο πίεσης πότε το Oruc Reis, πότε το Barbaros τα δύο ερευνητικά πλοία για φυσικό αέριο και πετρέλαιο και ταυτόχρονα να ενεργοποιεί μέρος του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού.<br /><br />Ποιος ο στόχος;<br /><br />Η Τουρκία έχει δείξει τις προθέσεις και τις στοχεύσεις της. <br />Αισθάνεται αποκλεισμένη στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.<br />Η Κύπρος ανακήρυξε ΑΟΖ, ξεκίνησε τις έρευνες, εξορύσσει φυσικό αέριο αλλά πόλεμος με την Τουρκία δεν υπήρξε.</div> <div> <br />Ο βασικός στόχος της Τουρκίας είναι συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.<br />Η Ελλάδα έχει αναφέρει λανθασμένα ότι θα προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αλλά ο κίνδυνος είναι η Ελλάδα να μην ικανοποιηθεί πλήρως και να βρεθεί χαμένη έναντι της Τουρκίας.<br />Η Τουρκία και ένα να κερδίσει από τις δεκάδες επιδιώξεις θα είναι επιτυχία άρα το ρίσκο βρίσκεται στην ελληνική πλευρά.</div> <div> <br />Η Τουρκία θέλει να αποκτήσει πρόσβαση στο Αιγαίο και στα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου που μπορεί να υπάρξουν.</div> <div> <br />Η Τουρκία θέτει τα εξής θέματα.</div> <div> <ul> <li>Ότι το ελληνικό Καστελόριζο δεν μπορεί να έχει ΑΟΖ ευρισκόμενο 340 ναυτικά μίλα μακριά από την ηπειρωτική Ελλάδα ενώ απέχει 1 ναυτικό μίλι από την Τουρκία.</li> <li>Θέτει θέμα αφοπλισμού των νησιών του Αιγαίου δήθεν επικαλούμενη τις διεθνείς συνθήκες και ειδικά της Λωζάνης την οποία ωστόσο εσχάτως δεν αναγνωρίζει.</li> <li>Θέτει θέμα Γαλάζιας Πατρίδας είναι η εθνικιστική ιδέα της Τουρκίας όπου το μισό Αιγαίο περνάει στον έλεγχο της Τουρκίας</li> <li>Θέτει θέμα Κύπρου και θέτει θέμα ΑΟΖ Τουρκίας με Λιβύη.</li> </ul> Ποιος ο κίνδυνος για την Ελλάδα;<br /><br />Σε μια υπόθεση εργασίας η Ελλάδα εισέρχεται σε διάλογο με την Τουρκία με καλές προθέσεις.<br />Η Ελλάδα θα ζητήσει να αναγνωρίσει η Τουρκία το υφιστάμενο status quo στο Αιγαίο ότι δηλαδή τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και χωρικά ύδατα.<br />Η Ελλάδα θα μπορούσε να επεκτείνει και τα χωρικά της ύδατα στα 12 από 6 ναυτικά μίλια εξέλιξη που θα οδηγήσει την Ελλάδα να ελέγχει το 63% με 64% του θαλάσσιου πλούτου του Ανατολικού Αιγαίου.</div> <div> <br />Τι θα δώσει η Ελλάδα;<br />Συνεκμετάλλευση των θαλάσσιων πόρων π.χ. μέσω μιας κοινής εταιρίας Ελλάδος και Τουρκίας που θα εκμεταλλεύεται το Αιγαίο.<br />Η Ελλάδα θα μπορούσε να δεχθεί ένα τέτοιο σχέδιο;<br />Ένα τέτοιο σχέδιο, είναι σχέδιο ή εσχάτη Προδοσία;</div> <div> <br />Μπορεί η ΝΔ να δεχθεί μια τέτοια επιλογή για το Αιγαίο, όταν καμία χώρα στον κόσμο δεν θα δεχόταν συνεκμετάλλευση του Ανατολικού Αιγαίου;<br />Ακόμη και εάν όλα αυτά ήταν ρεαλιστικά, μπορεί η Ελλάδα να εμπιστευτεί την Τουρκία όταν επί 10ετίες έχει επιδείξει προσβλητική συμπεριφορά;</div> <div> <br />Η Τουρκία θα εγκατέλειπε οριστικά και αμετάκλητα την Γαλάζια Πατρίδα και θα απέσυρε τις κόκκινες γραμμές όπως αφοπλισμός των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και εν τέλει θα ήταν διατεθειμένη για λύση στο Κυπριακό;</div> <div> <br />Για την Ελλάδα ο κίνδυνος να χάσει περισσότερα από αυτά που δυνητικά θα κερδίσει είναι μεγάλος γιατί αυτά που δυνητικά θα κερδίσει η Ελλάδα ήδη ανήκουν στην Ελλάδα.<br />Ο διάλογος Τουρκίας και Ελλάδος δυστυχώς θα οδηγήσει σε κάποιας μορφής παραχωρήσεις από την Ελλάδα, φαινομενικά η Ελλάδα θα είναι κερδισμένη αλλά πρακτικά η Τουρκία θα είναι ο μεγάλος νικητής <br /><br />Αναζητώντας ΑΟΖ έως την Γαλάζια Πατρίδα και από τον αφοπλισμό των νησιών του Αιγαίου έως τα χωρικά ύδατα η Τουρκία παραβιάζει κάθε λογική και κάθε διεθνή Συνθήκη </div> <div> <br /><img height="389" src="https://pbs.twimg.com/media/Edz9x2LXkAADooz?format=jpg&name=small" width="640" /><br /><br /><img height="373" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2019/06/38af2dad-bbc0-4544-82df-eac97abd4c71.png" width="640" /><br /><br /><img height="390" src="https://mavivatan.net/wp-content/uploads/2020/05/MaviVatanHaritasi-1024x624.jpeg" width="640" /><br /><br /><br /><a href="https://bankingnews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία παίζει έξυπνο παιχνίδι στρατηγικής - Δεν θέλει πόλεμο, αλλά να σύρει την Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις για να την παγιδεύσει...

Ο διάλογος Τουρκίας και Ελλάδος δυστυχώς θα οδηγήσει σε κάποιας μορφής παραχωρήσεις από την Ελλάδα, φαινομενικά η Ελλάδα θα είναι κερδισμέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία και το Ιράν στη νέα Μέση Ανατολή

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXaib-llbrSScrE9XVb5Fe68_6AIxMFed8N1F1NDDUEoV6lpgehNsDenZzRX63-Nqwi644Azo2qchDXmUNSrVgM6ZnkCdAkBxnekIwaKHH4Y56_BVeU7yEwnjvXvMp7P7VBUo_too6bJw/s1600/3332457778.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="617" data-original-width="960" height="410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXaib-llbrSScrE9XVb5Fe68_6AIxMFed8N1F1NDDUEoV6lpgehNsDenZzRX63-Nqwi644Azo2qchDXmUNSrVgM6ZnkCdAkBxnekIwaKHH4Y56_BVeU7yEwnjvXvMp7P7VBUo_too6bJw/s640/3332457778.jpeg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Στο νέο γεωπολιτικό τοπίο της Μέσης Ανατολής, η Τουρκία και το Ιράν βρίσκονται πια στο επίκεντρο ενός πλέγματος περιφερειακών ανταγωνισμών, ιδεολογικών ρηγμάτων και θρησκευτικών διενέξεων</span>.</h3> <b>Δρ. Μιχάλης Σαρλής*  </b><br /><br />Καθώς η συριακή κρίση διανύει ήδη τον δέκατο χρόνο, η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να βρίσκεται σε συνθήκες έντονης ρευστότητας.Από τη Μεσόγειο έως τον Περσικό Κόλπο, οι πιθανές εστίες ανάφλεξης –στη Συρία, στο Ιράκ και στον Λίβανο- συντηρούν την αστάθεια και αυξάνουν το ενδεχόμενο μιας νέας θερμής κρίσης στο κέντρο της Μέσης Ανατολής. Οι γεωπολιτικοί κραδασμοί του συριακού πολέμου είναι ακόμη ενεργοί και οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά την αποκλιμάκωση των τελευταίων δύο ετών μοιάζουν περισσότερο με μια προσωρινή αναστολή των επόμενων κρίσεων που ήδη διαφαίνονται στον ορίζοντα της περιοχής.<br />Η παρουσία των τουρκικών δυνάμεων στη βόρεια Συρία και των ιρανικών και φιλο-ιρανικών δυνάμεων κατά μήκος των συριακών εδαφών καθιστούν την Άγκυρα και την Τεχεράνη βασικούς παράγοντες και ρυθμιστές των εξελίξεων στο εσωτερικό της Συρίας.<br /><br />Ο πόλεμος στη Συρία υπήρξε και εξακολουθεί να αποτελεί τον βασικό καταλύτη αλλαγών και ανάδυσης νέων δεδομένων στην περιοχή. Εξάλλου, μέσα από αυτήν τη δεκαετή κρίση στη Συρία αναδύθηκε ο περιφερειακός ρόλος της Τουρκίας και του Ιράν. Άγκυρα και Τεχεράνη ενεπλάκησαν από νωρίς στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας, καθώς η αποσταθεροποίηση του καθεστώτος Άσαντ προσέλκυσε, για διαφορετικούς λόγους, την προσοχή τους.<br /><br />Η Άγκυρα είδε τη βαθαίνουσα κρίση στη Συρία ως ευκαιρία για επέκταση της επιρροής της στη Μέση Ανατολή και επιδίωξε την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ.<br /><br />Αντιθέτως, η Τεχεράνη κινήθηκε για να διατηρήσει τον Μπασάρ αλ Άσαντ στην εξουσία, καθώς το καθεστώς της Δαμασκού αποτελεί τον βασικό της σύμμαχο από τις αρχές της δεκαετίας του 1980.<br /><br />Η εμπλοκή της Τουρκίας και του Ιράν, σε συνδυασμό με τον ρόλο της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, είχε ως αποτέλεσμα την απότομη κλιμάκωση του πολέμου στη Συρία και τη διεύρυνση των περιφερειακών του διαστάσεων. <div> <br />Η συριακή κρίση και το νέο γεωπολιτικό τοπίο</div> <div> <br /></div> <div> <img height="412" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5f1e8f211f00004a11338aff.jpeg?ops=scalefit_960_noupscale" width="640" /><br />ANDREI GRYAZNOV VIA GETTY IMAGES22 Ιουλίου 2020: Ρώσος στρατονόμος σε κοινή περιπολία με τουρκική στρατιωτική μονάδα στη Λαττάκεια της Συρίας.<br /><br />Οι εξελίξεις στη Συρία διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό το νέο γεωπολιτικό τοπίο στη Μέση Ανατολή, αλλά και τον ρόλο της Τουρκίας και του Ιράν σε αυτό. Η συριακή κρίση ώθησε την Άγκυρα να στρέψει το βάρος της προς τη Μέση Ανατολή. Η περιφερειακή απομόνωση στην οποία βρέθηκε η Τουρκία εξαιτίας της επιθετικής πολιτικής της σε Συρία και Αίγυπτο μετά το 2012 έληξε μέσω της στρατηγικής προσέγγισης με τη Ρωσία, που από το 2016 έδωσε στην Άγκυρα μεγαλύτερο περιθώριο ελιγμών και τη δυνατότητα να εισβάλει με δυνάμεις στη βόρεια Συρία, να εκτοπίσει τους Κούρδους και να επαναπροσδιορίσει τη θέση της στην περιοχή.<br />Η ιρανική επιρροή σε Βαγδάτη, Δαμασκό και Βηρυτό αποτελεί, για την Τουρκία, ένα μελλοντικό ανάχωμα ως προς τις δικές της επιδιώξεις και την πρόθεση του προέδρου Ερντογάν να μετατρέψει τη Τουρκία σε κυρίαρχη σουνιτική δύναμη στην περιοχή.<br /><br />Από την πλευρά του, το Ιράν συνέχισε την επέκταση της επιρροής του, η οποία είχε ξεκινήσει μετά το 2003 και την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ. Το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου στη Συρία είχε απειλήσει με ρήξη την περιφερειακή στρατηγική του Ιράν που μέσω των εδαφών της συμμαχικής Συρίας εκτεινόταν από τον Περσικό Κόλπο και τη Βαγδάτη έως τον Λίβανο και τη Χεζμπολά. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Συρία, η Τεχεράνη κινητοποίησε τις σιιτικές παραστρατιωτικές οργανώσεις της Μέσης Ανατολής και με αιχμή του δόρατος τη Χεζμπολά κατάφερε να διατηρήσει τον Μπασάρ αλ Άσαντ στην εξουσία και να εδραιώσει την παρουσία ιρανικών και άλλων σιιτικών δυνάμεων εντός της Συρίας.<br /><br />Η παρουσία των τουρκικών δυνάμεων στη βόρεια Συρία και των ιρανικών και φιλο-ιρανικών δυνάμεων κατά μήκος των συριακών εδαφών καθιστούν την Άγκυρα και την Τεχεράνη βασικούς παράγοντες και ρυθμιστές των εξελίξεων στο εσωτερικό της Συρίας.<br /><br />Ο Λίβανος και η Συρία θα συνεχίσουν να αποτελούν τα βασικά πεδία της σκιώδους αναμέτρησης ανάμεσα στο Ιράν και το Ισραήλ. Αυτό εξάλλου δείχνει η μερική ανάφλεξη των τελευταίων ημερών, με τις ισραηλινές πυραυλικές επιθέσεις κατά στόχων γύρω από τη Δαμασκό, αλλά και την παράλληλη μετακίνηση ισραηλινών μονάδων στα σύνορα με τον Λίβανο.<br /><br />Μια πραγματικότητα που ενισχύεται από την παράλληλη διπλωματική «διαδικασία της Αστάνα». Από το 2017, η Τουρκία και το Ιράν συμμετέχουν μαζί με τη Ρωσία σε αυτό το σχήμα με αντικείμενο τη διευθέτηση ζητημάτων που αφορούν τη συριακή κρίση.<br /><br />Μέσω της «διαδικασίας της Αστάνα», η Άγκυρα, η Τεχεράνη και η Μόσχα προσπαθούν να επιλύουν τις μεταξύ τους διαφορές και να διαμορφώνουν συμβιβασμούς που ενισχύουν τη θέση τους στη Συρία ενώ παράλληλα διατηρούν άλλες δυνάμεις στο περιθώριο των εξελίξεων.<br /><br />Ασφαλώς, ο ρόλος της Ρωσίας στη προσέγγιση της Άγκυρας με την Τεχεράνη είναι κομβικός, καθώς η επαναφορά της ρωσικής ισχύος στη Μέση Ανατολή και η παράλληλη υποχώρηση της αμερικανικής επιρροής λειτούργησαν καταλυτικά, τουλάχιστον όσον αφορά τα ζητήματα που σχετίζονται με τη συριακή κρίση. <div> <br />Ασαφή όρια και αντίθετες οπτικές στη νέα Μέση Ανατολή</div> <div> <i><br /></i></div> <div> <i><img height="420" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5f1e900b1f00001811338b02.jpeg?ops=scalefit_960_noupscale" width="640" /><br />ASSOCIATED PRESS(Office of the Iranian Supreme Leader via AP)</i><br /><br />Όμως στο ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον της νέας Μέσης Ανατολής τα γεωγραφικά και χρονικά όρια των περιφερειακών συνεννοήσεων παραμένουν συχνά ασαφή, με αποτέλεσμα να υφίσταται πάντοτε το ενδεχόμενο μικρότερων ή μεγαλύτερων κρίσεων. Υπό αυτό το πρίσμα, παρά το γεγονός πως η Άγκυρα επιδιώκει σταθερές σχέσεις με την Τεχεράνη, η διείσδυση του Ιράν έως τη Μεσόγειο και η παρουσία των σιιτικών παραστρατιωτικών οργανώσεων στα συριακά εδάφη είναι μια αρνητική εξέλιξη για την κυβέρνηση Ερντογάν. Η ιρανική επιρροή σε Βαγδάτη, Δαμασκό και Βηρυτό αποτελεί, για την Τουρκία, ένα μελλοντικό ανάχωμα ως προς τις δικές της επιδιώξεις και την πρόθεση του προέδρου Ερντογάν να μετατρέψει την Τουρκία σε κυρίαρχη σουνιτική δύναμη στην περιοχή.<br /><br />Το Ιράκ γίνεται όλο και περισσότερο πεδίο προβολής των νέων τουρκικών επιδιώξεων και προθέσεων. Απέναντι στις οπτικές της Τουρκίας και του Ιράν βρίσκονται οι αντίθετες βλέψεις και επιδιώξεις της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.<br /><br />Το Ιράν θα συνεχίσει να βασίζει την περιφερειακή προβολή ισχύος του στις σιιτικές παραστρατιωτικές οργανώσεις και ειδικότερα τη Χεζμπολά στον Λίβανο, τις Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης στο Ιράκ και τις ιρανικές ειδικές μονάδες των Φρουρών της Επανάστασης στη Συρία. Αν και είναι ακόμη ασαφές το μέγεθος του πλήγματος που έχει δεχθεί η περιφερειακή επιρροή της Τεχεράνης μετά την εκτέλεση του στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί, του αρχιτέκτονα της ιρανικής στρατηγικής στη Μέση Ανατολή, η περιφερειακή οπτική της Τεχεράνης, που βασίζεται στην ασύμμετρη ισχύ των παραστρατιωτικών οργανώσεων, δεν έχει μεταβληθεί. <br />Για το Κάιρο, η τουρκική παρουσία στη Λιβύη αποτελεί μεγαλύτερη απειλή από ότι η ιρανική διείσδυση σε Ιράκ, Συρία και Λίβανο.<br /><br />Ο Λίβανος και η Συρία θα συνεχίσουν να αποτελούν τα βασικά πεδία της σκιώδους αναμέτρησης ανάμεσα στο Ιράν και το Ισραήλ.<br /><br />Αυτό εξάλλου δείχνει η μερική ανάφλεξη των τελευταίων ημερών, με τις ισραηλινές πυραυλικές επιθέσεις κατά στόχων γύρω από τη Δαμασκό, αλλά και την παράλληλη μετακίνηση ισραηλινών μονάδων στα σύνορα με τον Λίβανο.<br /><br />Όπως και το Ιράκ θα συνεχίσει να αποτελεί ένα από τα βασικά πεδία αναμέτρησης ανάμεσα στο Ιράν και τις ΗΠΑ, όπως άλλωστε έδειξε η εκτέλεση του στρατηγού Σουλεϊμανί στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, αλλά και οι συχνές πυραυλικές επιθέσεις των σιιτικών παραστρατιωτικών οργανώσεων κατά αμερικανικών βάσεων. Παράλληλα, το Ιράκ γίνεται όλο και περισσότερο πεδίο προβολής των νέων τουρκικών επιδιώξεων και προθέσεων.<br /><br />Απέναντι στις οπτικές της Τουρκίας και του Ιράν βρίσκονται οι αντίθετες βλέψεις και επιδιώξεις της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.<br /><br />Οι δύο σουνιτικές μοναρχίες του Κόλπου, όπως και η Αίγυπτος, βλέπουν με εχθρικότητα την επέκταση της στρατιωτικής παρουσίας της Άγκυρας σε Λιβύη, Κατάρ και Σομαλία, όπως και τους δεσμούς της με τη μουσουλμανική αδελφότητα. Παράλληλα, το Ριάντ και το Άμπου Ντάμπι, όχι όμως και το Κάιρο, βλέπουν με επίσης μεγάλη εχθρικότητα την ιρανική διείσδυση από τον Περσικό Κόλπο έως τη Μεσόγειο. Για το Κάιρο, η τουρκική παρουσία στη Λιβύη αποτελεί μεγαλύτερη απειλή από ότι η ιρανική διείσδυση σε Ιράκ, Συρία και Λίβανο.<br /><br />Στο νέο γεωπολιτικό τοπίο της Μέσης Ανατολής, η Τουρκία και το Ιράν βρίσκονται πια στο επίκεντρο ενός πλέγματος περιφερειακών ανταγωνισμών, ιδεολογικών ρηγμάτων και θρησκευτικών διενέξεων. Άγκυρα και Τεχεράνη, μέσω του κομβικού ρόλου της Μόσχας, αποφάσισαν να έλθουν σε συνεννόηση, κυρίως σε μεταξύ τους διαφορές που σχετίζονται άμεσα με τη Συρία. Όμως στη Μέση Ανατολή, όπου οι επόμενες εστίες ανάφλεξης έχουν ήδη σχηματιστεί, η σχέση της Τουρκίας με το Ιράν θα δοκιμαστεί από την έντονη γεωπολιτική ρευστότητα, τα ασαφή όρια της συνεννόησής τους και τις αντίθετες οπτικές τους για το μέλλον της περιοχής.<br /><br /><b><i>*Δρ. Γεωπολιτικής Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδίκευση σε θέματα της Μέσης Ανατολής</i></b><div> <br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div> </div> </div>

Η Τουρκία και το Ιράν στη νέα Μέση Ανατολή

Στο νέο γεωπολιτικό τοπίο της Μέσης Ανατολής, η Τουρκία και το Ιράν βρίσκονται πια στο επίκεντρο ενός πλέγματος περιφερειακών ανταγωνισμώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τέσσερα Ελληνοτουρκικά σενάρια και αντιδράσεις

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9mET96S6Xz_fLXv3fupwWDd3YI9e7HWjKRtXgQ-u9wd3py6Laij7RA82lJ86cYEdCjAyydO3uoiasKU0LoGPkyI3dRoKTYt5yvoG3PkHb61SEqGm5ITKFX-x6z_XcfHI1rIWFFgsydXw/s1600/57888410000.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="392" data-original-width="630" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9mET96S6Xz_fLXv3fupwWDd3YI9e7HWjKRtXgQ-u9wd3py6Laij7RA82lJ86cYEdCjAyydO3uoiasKU0LoGPkyI3dRoKTYt5yvoG3PkHb61SEqGm5ITKFX-x6z_XcfHI1rIWFFgsydXw/s640/57888410000.jpeg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Η Τουρκία είναι αμετακίνητη ως προς τα επεκτατικά της εθνικά «οράματα» και κάθε ελπίδα ανακοπής τους με «κατευνασμό του θηρίου» ανήκει στην σφαίρα της ουτοπίας και του πολιτικού παραλογισμού</span>.</h3> <b>Βασίλειος Μαρτζούκος* </b><br /><br />Είναι σαφές ότι οι τουρκικές αντιλήψεις και ενέργειες δεν σχετίζονται με το Διεθνές Δίκαιο αλλά επιδιώκουν απλώς την υλοποίηση της στρατηγικής του «ζωτικού χώρου» ή «der lebensraum» όπως το αποκαλούσε η ναζιστική Γερμανία. Η εν λόγω διαπίστωση δεν αποτελεί εικασία αφού η τουρκική γεωπολιτική αντίληψη είναι σαφώς και αναλυτικά διατυπωμένη στο βιβλίο του Αχμέτ Νταβούτογλου «Στρατηγικό Βάθος», το οποίο τεκμηριώνει τον παλαιότερο «Εθνικό Όρκο» του Μουσταφά Κεμάλ.<br /><br />Όλες οι επί μέρους τουρκικές ενέργειες (π.χ. διεκδικήσεις από Ελλάδα και Κύπρο, διείσδυση στα Βαλκάνια, εισβολή σε Συρία και Ιράκ, ενίσχυση κυβερνήσεως Σάραζ στην Λιβύη και υπογραφή Μνημονίου περί ΑΟΖ, κυριαρχικές και ενεργειακές φιλοδοξίες στην Α. Μεσόγειο μέσω «Γαλάζιας Πατρίδας», βάσεις στον Περσικό κόλπο και την Ερυθρά θάλασσα κ.λπ.) υλοποιούν σταδιακά την εν λόγω στρατηγική επιλογή. Ο στρατιωτικός υπερεξοπλισμός και οι τεράστιες επενδύσεις στην αμυντική βιομηχανία απαιτούνται για την εφαρμογή της στρατηγικής του ζωτικού χώρου.<br /><br />Η Δύση μέχρι στιγμής αντιδρά κατευναστικά, όπως δηλαδή αντέδρασε κατά την δεκαετία του 1930 κατά της ναζιστικής Γερμανίας με τα γνωστά αποσταθεροποιητικά αποτελέσματα που οδήγησαν στον Β’ΠΠ. Η διεθνής συγκυρία στην ευρύτερη περιοχή της Α. Μεσογείου διευκολύνει τις τουρκικές επεκτατικές βλέψεις. Οι άμεσα απειλούμενες Δυτικές χώρες, Ελλάς και Κύπρος δηλώνουν ότι ακολουθούν αποτρεπτική πολιτική αλλά με ταυτόχρονη «στρατηγική ψυχραιμία». Είναι προφανές, εκ του αποτελέσματος, ότι οι μέχρι στιγμής αποτρεπτικές ενέργειες των δύο χωρών (επίκληση συμμαχιών και στρατηγικών αξόνων, διπλωματικά διαβήματα, καταδίκες και εκκλήσεις για οικονομικά μέτρα, προειδοποιήσεις για στρατιωτική αντίδραση, στρατιωτικές ασκήσεις κ.λπ.), είναι αναποτελεσματικές και μη πειστικές αφού ο αντίπαλος όχι μόνο δεν ανακόπτει τις προκλήσεις του αλλά και τις εντείνει (παράδειγμα η τρέχουσα εξέλιξη με το ερευνητικό ORUC REIS).<br /><br />Ο πειθαναγκασμός συνεχίζεται διότι η Τουρκία αισθάνεται ότι υπάρχει ασφαλής διαφορά εθνικής ισχύος (κυρίως στον στρατιωτικό τομέα) με έντονες τάσεις διευρύνσεως. Η χώρα αυτή είναι αμετακίνητη ως προς τα επεκτατικά της εθνικά «οράματα» και κάθε ελπίδα ανακοπής τους με «κατευνασμό του θηρίου» ανήκει στην σφαίρα της ουτοπίας και του πολιτικού παραλογισμού. Η «στρατηγική ψυχραιμία» είναι κατανοητή έως ένα βαθμό εφ’ όσον όμως συνοδεύεται από πυρετώδεις και εργώδεις προσπάθειες ταχείας μειώσεως της στρατιωτικής διαφοράς ισχύος. Εάν αυτό δεν συμβαίνει (π.χ. ουδεμία αύξηση αμυντικών δαπανών, μη αναθεώρηση θεσμών θητείας και εφεδρείας, ουδεμία έκτακτη προμήθεια ζωτικών μέσων και υλικών, μη εγρήγορση και κινητοποίηση του ελληνισμού κ.λπ.) και η «στρατηγική ψυχραιμία» αποτελεί σταθερή επιλογή, με το βάρος της εθνικής προσπάθειας να εξαντλείται στην διπλωματία, τότε τα ενδεχόμενα σενάρια εξελίξεων θα είναι τα ακόλουθα:<br /><br />Οι συνεχείς προκλήσεις και μονομερείς διεκδικήσεις, άνευ «συμμαχικής» ουσιαστικής συνδρομής, εθίζουν και κουράζουν την ελληνική πλευρά, η οποία αποδέχεται σιωπηρά την νέα πραγματικότητα ως νέα «κανονικότητα». Εγχώριες φωνές προτείνουν λύσεις «win – win» και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Οι Μ. Δυνάμεις και οι Διεθνείς Οργανισμοί, ενδιαφερόμενοι πρωτίστως για την σταθερότητα της περιοχής και δευτερευόντως για το Διεθνές Δίκαιο, πιέζουν την αδύναμη και προβλέψιμη πλευρά (Ελλάς και Κύπρος) για λύσεις σε ενεργειακά, θαλάσσιες ζώνες, «γκρίζες» ζώνες και Κυπριακό. Μετά από αδυναμία συνάψεως συνυποσχετικού, μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, ακολουθούν διαπραγματεύσεις υπό πίεση (π.χ. πενταμερείς ή διμερείς, με διαμεσολάβηση ή διαιτησία) κατά τις οποίες εκχωρούνται κυριαρχικά δικαιώματα ή και εθνική κυριαρχία «χάριν της ειρήνης και της οικονομικής αναπτύξεως».<br /><br />Η ελληνική κυβέρνηση φοβούμενη το πολιτικό κόστος αποφεύγει τις διαπραγματεύσεις και η Τουρκία αναβαθμίζει περαιτέρω τις προκλήσεις της, με απειλή και όχι με χρήση βίας (π.χ. μαζική χρήση μεταναστών, τουρκική αλιεία σε ολόκληρο το Αιγαίο, έρευνα ή γεωτρήσεις σε ελληνική και κυπριακή υφαλοκρηπίδα, υπερπτήσεις παντού, NAVTEXES διαρκείας σε περιοχές που προκαλούν, νέες βάσεις στην Κύπρο, τουριστική αξιοποίηση Αμμοχώστου κ.λπ.), έως ότου η ελληνική πλευρά, υπό το φάσμα της εθνικής ταπεινώσεως, εξαναγκασθεί να απαντήσει δυναμικά.Στην περίπτωση αυτή εκτιμάται ότι η Τουρκία θα επιχειρήσει άμεση εφαρμογή σχεδίων «τετελεσμένων» κατηγορώντας την Ελλάδα ως επιτιθέμενη. Εάν τα τουρκικά «τετελεσμένα» σε Ελλάδα και Κύπρο επιτευχθούν και ακολουθήσει εκεχειρία με παρέμβαση τρίτων, η χώρα θα προσέλθει στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων υπό δυσμενείς όρους και ενδεχομένως με ανάλογα αποτελέσματα. Εάν τα τετελεσμένα δεν επιτευχθούν το πλήγμα για την Τουρκία θα είναι σημαντικό και θα δρομολογηθούν ευνοϊκές εξελίξεις για την Ελλάδα.<br /><br />Μία περιορισμένης εκτάσεως στρατιωτική σύγκρουση (θερμό επεισόδιο) με αμοιβαίες κατηγορίες για ευθύνες, διευρύνεται και καταλήγει σε γενικευμένες εχθροπραξίες,περιορισμένου χρονικού διαστήματος (οι τρίτοι δεν παρεμβαίνουν άμεσα). Η εξέλιξη αυτή αποτελεί κίνηση υψηλού ρίσκου και οι τύχες των εθνικών θεμάτων θα συνδεθούν με το αποτέλεσμα της αναμετρήσεως. Η άμεση στρατιωτική συνδρομή της χώρας από άλλο κράτος παρουσιάζει χαμηλή πιθανότητα.<br /><br />Η αποτρεπτική ελληνική στάση, πέραν των διπλωματικών ενεργειών οι οποίες συνεχίζονται (ευχής έργο η σύναψη αμυντικού συμφώνου αμέσου αμοιβαίας συνδρομής με τρίτα κράτη), συνοδεύεται από έκτακτες και άμεσες ενέργειες ενισχύσεως των Ενόπλων Δυνάμεων,με παράκαμψη κάθε χρονοβόρου διαδικασίας, για λόγους εθνικής ασφαλείας (στους τομείς διαθεσιμότητος και αναβαθμίσεως υφισταμένου υλικού, θητείας, εφεδρείας, αποκτήσεως δυνατοτήτων ασυμμέτρου καταστρεπτικού αποτελέσματος, εκτάκτων προμηθειών κ.λπ.), ενώ προετοιμάζεται η κοινή γνώμη και κινητοποιείται η ομογένεια. Η στρατιωτική ανάπτυξη δυνάμεων σε Ελλάδα και Κύπρο, εναρμονίζεται με τις πολιτικές δηλώσεις και προθέσεις οι οποίες εκφεύγουν της «πεπατημένης», καθιστώντας τις εθνικές αντιδράσεις απρόβλεπτες στις ξένες εκτιμήσεις. Οι εν λόγω ενέργειες συνιστούν σαφές πολιτικό μήνυμα το οποίο προβληματίζει τον διεθνή παράγοντα (π.χ. ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΟΗΕ) ο οποίος αρχίζει να πιέζει περισσότερο την Τουρκία για παύση των προκλήσεων και της παραβιάσεως του Διεθνούς Δικαίου.<br /><br />Στην τρέχουσα χρονική συγκυρία ευρισκόμεθα μάλλον στο 2ο σενάριο, ενώ το τέταρτο σενάριο προφανώς υπερτερεί διότι οι εθνικές ενέργειες αποτροπής είναι πειστικές, έμπρακτες και διασφαλίζουν συγχρόνως ακόμη περισσότερο την ετοιμότητα αντιμετωπίσεως ευρύτερης στρατιωτικής εμπλοκής. Το άμεσο οικονομικό κόστος (της τάξεως των 4 δις €) είναι δυνατόν να καλυφθεί με σειρά εφικτών τρόπων εφ’ όσον υπάρχει η πολιτική βούληση. Η εθνική κινητοποίηση θα πρέπει να συμπεριλάβει την ομογένεια, τους εγχώριους επιχειρηματικούς και εφοπλιστικούς κύκλους και το σύνολο των Ελλήνων. Για συμβολικούς λόγους παραδειγματισμού, η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία επιβάλλεται να συνεισφέρουν πρώτοι (π.χ. προσφορά δύο ή τριών μισθών από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, καθώς και από το σύνολο των βουλευτών και ευρωβουλευτών).<br /><br />Η επί 20ετία παραμέληση των Ενόπλων Δυνάμεων αποτελεί σφάλμα το οποίο ο πολιτικός κόσμος ουδέποτε θα πρέπει να επαναλάβει. Η διατήρηση πειστικά ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων έναντι της απειλής θα πρέπει να αποτελέσει απαράβατο στρατηγικό Δόγμα. Ζούμε διαχρονικά με έναν αναθεωρητικό, επεκτατικό γείτονα, ξένο προς το Δυτικό αξιακό σύστημα, του οποίου η κοινωνία εύκολα φανατίζεται τόσο θρησκευτικά όσο και εθνικιστικά. Το χρέος έναντι των επερχομένων γενεών Ελλήνων είναι να αποκτήσουμε το ταχύτερο νοοτροπία και δυνατότητες παρόμοιες με αυτές του Ισραήλ. Η λύση αυτή αποτελεί μονόδρομο για ειρήνη, ευημερία και την προάσπιση των Εθνικών Συμφερόντων. Βαρεθήκαμε το πένθος, τους θρήνους και τα μνημόσυνα για χαμένες πατρίδες και αποβλέπουμε αποκλειστικά σε νικητήριες επετείους.<br /><br /><b><i> *Αντιναύρχος ε.α - Επίτιμος Διοικητής Σχολής Ναυτικών Δοκίμων. Αντιπρόεδρος του ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.</i></b><div> <br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τέσσερα Ελληνοτουρκικά σενάρια και αντιδράσεις

Η Τουρκία είναι αμετακίνητη ως προς τα επεκτατικά της εθνικά «οράματα» και κάθε ελπίδα ανακοπής τους με «κατευνασμό του θηρίου» ανήκει στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Χένρι Κίσιγκερ, έλεγε την εποχή της παντοδυναμίας του, ότι όποιος ελέγχει τη Μεσόγειο, ορίζει τον κόσμο όλο…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhKDTFDF9MNoFnpMSosHdawDpBRa75LzjbyBw7E_ACjUPowm8edFkAezbW7sDIrYubPcupCrgFKq_oGqInrREYi-ZvTBB46b74CNMmpujFGdyTrcm8ag7cE2FlzBW0dYSIGkeuO-Z58MI/s1600/KISSINGER-TRUMP.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhKDTFDF9MNoFnpMSosHdawDpBRa75LzjbyBw7E_ACjUPowm8edFkAezbW7sDIrYubPcupCrgFKq_oGqInrREYi-ZvTBB46b74CNMmpujFGdyTrcm8ag7cE2FlzBW0dYSIGkeuO-Z58MI/s640/KISSINGER-TRUMP.webp" width="640" /></a></div> <br />Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br />Η Ανατολική Μεσόγειος μετατρέπεται σε πεδίο αντιπαράθεσης των μεγάλων παικτών της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής, και η απουσία των Ηνωμένων Πολιτειών είναι αισθητή, παρά το γεγονός ότι το αμερικανικό Πεντάγωνο κάνει τα πάντα για να δηλώνει την απόφαση των στρατιωτικών να προστατεύσουν τα συμφέροντα της υπερδύναμης στην ευρύτερη «γειτονιά».<br /><br />Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται μία άνευ προηγουμένου κινητικότητα, σε στρατιωτικό επίπεδο, από την Ουάσιγκτον, τη Μόσχα, το Παρίσι και την Άγκυρα.<br /><br />Μαζεύονται ο ένας μετά τον άλλο οι παγκόσμιοι παίκτες την Ανατολική Μεσόγειο. Αυτή είναι μία πολύ επικίνδυνη εξέλιξη.<br /><br />Διότι, βλέπουμε να ξυπνά ξανά το Ισραήλ, αλλά και να κινητοποιείται και η Γαλλία. Και οι δύο αυτές χώρες έχουν μεγαλύτερα και πιο ισχυρά συμφέροντα από την Αμερική και τη Ρωσία, που άλλωστε είναι και μίλια μακριά από τη Μεσόγειο.<br />Μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης ενότητας, το Εβραϊκό Κράτος επιστρέφει στη Μεσόγειο και μάλιστα μας έκανε μεγάλη εντύπωση ένα δημοσίευμα του πρακτορείου Μπλούμπεργκ που αναφέρεται στην περαιτέρω επιδείνωση των σχέσεων με τη σημερινή Τουρκία. Είναι άσχημα τα πράγματα.<br /><br />Οι χώρες της Μεσογείου βρίσκονται απέναντι στην Τουρκία, όμως οι πρόεδροι της Ρωσίας και των ΗΠΑ, διατηρούν στενή σχέση με τον Ταγίπ Ερντογάν και καλύπτουν όλες τις παρανομίες. Γενικά είμαστε ενώπιον μίας άσχημης κατάστασης, την οποία δημιούργησε η Τουρκία. Όλη η αναταραχή προκλήθηκε από τον Ερντογάν και υπάρχει κίνδυνος πολέμου επειδή οι ισλαμιστές της Άγκυρας αποφάσισαν να «ιδρύσουν» τη «Μεγάλη Τουρκία».<br /><br />Αλλά το μείζον είναι αυτό, όπως το περιγράφει το αμερικανικό πρακτορείο:<br /><br />Το κύριο ενδιαφέρον του Ισραήλ για τη Μεσόγειο είναι να στηριχθούν οι συμμαχίες με την Ελλάδα και την Κύπρο που έχουν ενισχυθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό συνάδει, σημειώνεται, με τα συμφέροντα της Αιγύπτου και της Γαλλίας, που μαζί με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ανησυχούν επίσης για τη στρατιωτική συμμετοχή της Τουρκίας στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης, και γενικά, προσθέτω, για τη δράση της κατοχικής δύναμης στη Μεσόγειο.<br /><br />Αν μελετήσουμε τον χάρτη της ευρύτερης γειτονιάς μας, εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι στην ανατολική Μεσόγειο η Τουρκία είναι μόνη της εναντίον όλων, αλλά επειδή οι αντίπαλοι της δεν ασχολούνται, με την παραβατικότητά της, αυτή μέχρι στιγμής κυριαρχεί. Κατά τη γνώμη μου θα ωθήσει τα πράγματα ένα βήμα πριν το γκρεμό, για να εξασφαλίσει ότι απαιτεί στο Αιγαίο και την Κύπρο.<br />Η Ρωσία έχει ισχυρή παρουσία, και αντιλαμβάνομαι από αυτά που μετέδωσε στο OPEN ο συνάδελφος Θανάσης Αυγερινός, θα αυξήσει αυτή την παρουσία της με πολεμικά πλοία.<br /><br />Η Αμερική κάνει αυτές τις μέρες επίδειξη με το Άιζενχάουερ, αλλά η παρουσία της είναι προβληματική. Θα πρέπει να ομιλούμε για απουσία. Η πολιτική του προέδρου Τραμπ για την ευρύτερη γειτονιά είναι αλλοπρόσαλλη. Παρέδωσε τη Συρία στον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Ερντογάν, και ουσιαστικά δεν έχει πολιτική για τη Μεσόγειο. Το τελευταίο διάστημα, ο κ. Τραμπ δεν ασχολείται καν, όχι ότι ασχολείτο πριν. Έχει «πνιγεί» στα εσωτερικά προβλήματα του.<br /><br />Πρόσφατα στη διάρκεια ενημέρωσης του Στέιτ Ντιπάρτμεν, μας είπαν ότι «είμαστε στη Μεσόγειο και δεν αποχωρούμε». Αλλά, φοβάμαι, πως ο πρόεδρος Τραμπ πάλι θα τους τα χαλάσει. Οι σοβαροί στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο θέλουν να κτίσουν πάνω στις συνεργασίες του Ισραήλ και της Αιγύπτου, ο κ. Τραμπ υπέγραψε και το νόμο EastMed, αλλά αμφιβάλλω και αν κατάλαβε τι σημαίνει στρατηγικά αυτό που υπέγραψε. Παραμένει θαυμαστής της ισλαμικής Τουρκίας και του Ερντογάν. Δυστυχώς.<br /><br />Οι αναλυτές και οι διπλωμάτες εκφράζουν φόβους ότι η Αμερική του κ. Τραμπ αφήνει ανοικτό ένα πεδίο δράσης της Ρωσίας στη Μεσόγειο. Είναι σκληρό το παιγνίδι κυριαρχίας στη στρατηγική αυτή περιοχή. Η Μόσχα εισέρχεται δυνατά και η Αμερική του κ. Τραμπ δεν υποστηρίζει καν τα στρατηγικά της συμφέροντα.<br /><br />Η διαφορά από άλλες περιοχές που εγκατέλειψε ο κ. Τραμπ, είναι ότι στη Μεσόγειο υπάρχει και ο μεγάλος παίκτης, που καθημερινά μάχεται για την ύπαρξη του. Και αυτός είναι το Ισραήλ. Στην Ιερουσαλήμ πιστεύουν πιά, για πρώτη φορά, ότι η Τουρκία αποτελεί απειλή για το Εβραϊκό Κράτος.<br />Η Γαλλία διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις και με το Ισραήλ, και όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν, ότι πάμε σε ευρύτερη συνεργασία στην περιοχή.<br /><br />Θα απουσιάσει από αυτή τη συνεργασία η Αμερική; Είναι δυνατόν να σκέφτεται ο κ. Τραμπ τόσο κοντόφθαλμα και οι σύμβουλοι του να μην βγάζουν φωνή μεγάλη;<br /><br />ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο Χένρι Κίσιγκερ, έλεγε την εποχή της παντοδυναμίας του, ότι όποιος ελέγχει τη Μεσόγειο, ορίζει τον κόσμο όλο…<br /><br /><a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο Χένρι Κίσιγκερ, έλεγε την εποχή της παντοδυναμίας του, ότι όποιος ελέγχει τη Μεσόγειο, ορίζει τον κόσμο όλο…

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Η Ανατολική Μεσόγειος μετατρέπεται σε πεδίο αντιπαράθεσης των μεγάλων παικτών της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής, και η α...

Διαβάστε την συνέχεια

Ούτε Τραμπ, ούτε Μέρκελ – Μπήκε στο παιχνίδι ο Στρατός, λειτούργησε η αποτροπή

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwQIrY0WC-LiH1IDAqkPtBezanyzizZRApaVsNVsJaWlNxG6NGxZhLSnTEe-AY7mWAnggR4eCMRFm_BgvB1FvaoKg9cbFROoWrcqDhCu7XkMB1AXf4ZWzjhSPL2KXEfiZNZCK5YueYBW4/s1600/stolos_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwQIrY0WC-LiH1IDAqkPtBezanyzizZRApaVsNVsJaWlNxG6NGxZhLSnTEe-AY7mWAnggR4eCMRFm_BgvB1FvaoKg9cbFROoWrcqDhCu7XkMB1AXf4ZWzjhSPL2KXEfiZNZCK5YueYBW4/s640/stolos_.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Αποστολόπουλος Απόστολος</b><br />Ούτε η Μέρκελ ούτε ο Τραμπ μας έσωσαν από τους Τούρκους στο Καστελλόριζο, όπως τόσο πρόθυμα υποστήριξαν ένια ΜΜΕ γερμανικά, ελληνικά ενώ άλλοι, καθ’ όλα αρμόδιοι, υποστηρίζουν ότι οι Γερμανοί, με τη "μυστική" συνάντηση στο Βερολίνο μας έσωσαν. Εννοούν ότι η ήττα μας ήταν δεδομένη στο Καστελλόριζο οπότε η παράταξη του στόλου με εντολή της κυβέρνησης ήταν στάχτη στα μάτια. Οι παλληκαριές του στρατηγού Φλώρου «θα κάψουμε όποιον πατήσει σε ελληνικό έδαφος» ήταν λόγια του αέρα. Και η απάντηση του Μητσοτάκη στον Τραμπ θα πολεμήσουμε και δεν θα χάσουμε ήταν η απόλυτη αυταπάτη.<br /><br />Οι Γερμανοί πάντως, βλέποντας τον ελληνικό στόλο στο Καστελλόριζο, το σκέφτηκαν καλά, (το κουβέντιασαν σίγουρα με ΗΠΑ, πιθανόν ενημέρωσαν και τον Πούτιν) και κάλεσαν τις πλευρές να συζητήσουν για να μη φτάσουν τα πράγματα στα άκρα. Τώρα, καθώς φαίνεται, οι ελληνοτουρκικές παρασκηνιακές συζητήσεις συνεχίζονται με το Βερολίνο να μεταφέρει τις απόψεις από τον ένα στον άλλο, υποτίθεται αντικειμενικά, αλλά ποιος κόβει χέρι γι΄ αυτό; ΗΠΑ και Ρωσία δεν θέλουν φασαρίες στο Αιγαίο και μάλιστα χωρίς να είναι σίγουρες για την έκβαση μιας σύγκρουσης που θα αρχίσει (και θα τελειώσει) στη θάλασσα και στον αέρα πριν να προλάβουν να παίξουν ρόλο χερσαίες δυνάμεις.<br /><br />Οπότε η σύγκρουση θα ήταν τουλάχιστον αμφίρροπη. Υπέρ ποίου, λοιπόν, έγινε η γερμανική παρέμβαση; Εμείς, λοιπόν, κάναμε την αποτροπή και κανείς άλλος δεν μας έσωσε, πλην του εαυτού μας. Και για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, τα εύσημα πάνε στην κυβέρνηση και προσωπικά στον Μητσοτάκη, γιατί ο πρωθυπουργός παίρνει τις τελικές αποφάσεις, κατά το Σύνταγμα. Αν ήμασταν χαλαροί, διστακτικοί, αμφιρρέποντες, οι Τούρκοι θα σάρωναν όχι μόνο το Καστελλόριζο αλλά και ότι άλλο στο δρόμο τους και οι ξένοι θα έχυναν τζάμπα κροκοδείλια δάκρυα. Αυτή είναι η καλή πλευρά του νομίσματος. Υπάρχει και η άλλη.<br /><br />Από τον αποτροπή στον κατευνασμό<br /><br />Το ερώτημα είναι αν πίσω από τη άμυνα που αντιτάχθηκε προ εβδομάδων στον Έβρο και τώρα στο Καστελλόριζο η διάθεση για ασύμμετρο συμβιβασμό εξακολουθεί να κατευθύνει το σκεπτικό ορισμένων τουλάχιστον από τους κρατούντες. Τα αιτήματα των Τούρκων έχουν διατυπωθεί πολύ πριν από τον Ερντογάν και παραμένουν σταθερά, διότι είναι απόρροια μελέτης για το ποια είναι τα πάγια συμφέροντα της χώρας σε βάθος χρόνου. Το τουρκικό κράτος, υπερβαίνει τον κεμαλισμό και τον Ερντογάν, λειτουργεί σοβαρά και με στρατηγική.<br /><br />Για παράδειγμα, οι Τούρκοι ζητούν αποστρατικοποίηση νησιών, κατοικημένων και άλλων, όχι τώρα αλλά ήδη από την εποχή της τουρκοκρατίας, όπως οι Φούρνοι-από όπου και η καταγωγή της μητέρας μου. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έλυσε το πρόβλημα του εξοπλισμού των νησιών με τρεις λέξεις, όταν το έθεταν οι Τούρκοι, απαντώντας τους: «Είναι θέμα Άμυνας». Και σιώπησαν. Δεδομένου ότι ο ΟΗΕ αναγνωρίζει ότι το «αμύνεσθαι περί πάτρης» δεν είναι απλώς ένας οιωνός αλλά είναι επιταγή που υπερέχει κάθε άλλης.<br /><br />Έως ότου ο Σημίτης τους αναγνώρισε "συμφέροντα στο Αιγαίο". Σήμερα, λοιπόν, ποιος θα πει στους νησιώτες ότι το κράτος αποσύρει την προστασία των Ενόπλων Δυνάμεων αφήνοντας έρμαια τους Φούρνους και τα άλλα νησιά; Διότι σημασία δεν έχει ούτε ο οπλισμός ούτε ο αριθμός των στρατιωτών αλλά η παρουσία τους ως εκπροσώπων του ελληνικού κράτους. Αλλιώς από τις όποιες και όσες δικαιολογίες ειπωθούν το μόνο που θα μείνει είναι το όνειδος. Η Τουρκία ενδιαφέρεται, σε πρώτη φάση, να αποκτήσει πρόσβαση στο Αιγαίο και όχι να προκαλέσει επιτιθέμενη τώρα σε κατοικημένα νησιά.<br /><br />Η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, στην οποία Διευθυντής είναι ο έγκριτος δημοσιογράφος Μ. Κοττάκης γνωστός και για τη βιογραφία του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, ανέφερε σε εκτενές ρεπορτάζ τα τουρκικά αιτήματα και τις ελληνικές αντιδράσεις προσφέροντας μια ιδέα του πως βλέπουν το θέμα οι διάφοροι παράγοντες της πολιτικής και κομματικής ζωής του τόπου.<div> <br />Οι γαλλικές φρεγάτες<br /><br />Ματαιώθηκε η αγορά δυο γαλλικών φρεγατών επειδή, λέει το ρεπορτάζ, έβαλαν βέτο οι Αμερικάνοι αλλά και οι Γερμανοί. Η κυβέρνηση έσπευσε να αιτιολογήσει τη ματαίωση της αγοράς λέγοντας ότι τα λεφτά για τις φρεγάτες τα "έφαγαν" οι συνταξιούχοι επειδή έπρεπε να καλυφθούν οι περικοπές. Το επιχείρημα είναι τουλάχιστον ατυχές, της ντροπής. Και ότι αυτή η μερίδα ψηφοφόρων θα ευγνωμονεί. Η βλακεία δεν έχει κόμμα. Είναι λαχνός που τον ρίχνει στον τυχερό ο θεός.<br /><br />Την πρωτοβουλία της ακύρωσης είχε η Ελλάδα αλλά είναι πρόδηλη η αδυναμία της Γαλλίας να αντισταθμίσει τις πιέσεις ΗΠΑ και Γερμανίας. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Είναι η τρίτη. Οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες διέρρευσαν σε (γαλλικά) ΜΜΕ ότι ο Μακρόν αποπειράθηκε να παίξει αυτόνομο παιχνίδι με τους Κούρδους στη Συρία αλλά οι Αμερικανοί πέταξαν έξω τους Γάλλους και έβαλαν στο παιχνίδι τους Τούρκους. Η δεύτερη φορά είναι ότι οι Τούρκοι (με τις πλάτες των ΗΠΑ) αρνήθηκαν νηοψία όταν γαλλικό πολεμικό πλοίο θέλησε να ερευνήσει το φορτίο τουρκικού πλοίου που μετέφερε παράνομο οπλισμό στη Λιβύη. Η τρίτη φορά ήταν αυτή με τις φρεγάτες.<br /><br />Υπάρχουν τουλάχιστον τρία συμπεράσματα από τα πρόσφατα ελληνοτουρκικά γεγονότα: Πρώτον πρέπει να απαλλαγούμε από την κομματικοποίηση των πραγμάτων. Δεύτερον να χαράξουμε, επιτέλους, μια στρατηγική(όπως οι Τούρκοι και κάθε σοβαρή χώρα) και να την ακολουθούμε σταθερά. Και τρίτον να γίνει συνείδηση σε κάθε κυβέρνηση ότι τα ενδοτικά παιχνίδια με τα εθνικά θέματα κοστίζουν. Καμιά φορά κοστίζουν ανεπανόρθωτα.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ούτε Τραμπ, ούτε Μέρκελ – Μπήκε στο παιχνίδι ο Στρατός, λειτούργησε η αποτροπή

Αποστολόπουλος Απόστολος Ούτε η Μέρκελ ούτε ο Τραμπ μας έσωσαν από τους Τούρκους στο Καστελλόριζο, όπως τόσο πρόθυμα υποστήριξαν ένια ΜΜΕ ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποκλιμάκωση της κρίσης, ολοταχώς σε διμερή διαπραγμάτευση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLGYJdNos-VszUtQd2uCzvVIJffIaZcR_17T4d12Gnnk7xjpz5ioGTVDhvtvRYeDMYxSgpWEvUKSP-VgUx5SbASUh7NR0VZRk9E61wFR8ly5gZ8Q572KDdqHySpFuGBMwXNMu4AYWEolU/s1600/kalin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLGYJdNos-VszUtQd2uCzvVIJffIaZcR_17T4d12Gnnk7xjpz5ioGTVDhvtvRYeDMYxSgpWEvUKSP-VgUx5SbASUh7NR0VZRk9E61wFR8ly5gZ8Q572KDdqHySpFuGBMwXNMu4AYWEolU/s640/kalin.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Λυγερού Νεφέλη</b><br />Επιβεβαιώθηκε η αποκλιμάκωση της σοβούσας τις τελευταίες ημέρες ελληνοτουρκικής κρίσης δια στόματος του εκπρόσωπου της τουρκικής προεδρίας Ιμπραχίμ Καλίν. Αυτός ανακοίνωσε το πάγωμα των σεισμικών ερευνών από το "Ορούτς Ρέις", τονίζοντας πως «η Άγκυρα είναι έτοιμη για συνομιλίες με την Ελλάδα «χωρίς όρους και προϋποθέσεις».<br /><br />«Όλοι θα πρέπει να συνεχίσουν να δουλεύουν στις δικές τους υφαλοκρηπίδες, ενώ για τις αμφισβητούμενες περιοχές θα πρέπει να γίνουν κοινές έρευνες. Ας είμαστε εποικοδομητικοί. Μπορούμε να περιμένουμε για λίγο», δήλωσε με νόημα, μιλώντας στο CNN Turk. Εν τω μεταξύ, σήμερα τις πρώτες πρωινές ώρες, αποσύρθηκαν και τουρκικά πολεμικά πλοία που είχαν αναπτυχθεί στην Ανατολική Μεσόγειο. Πηγές στην Αθήνα επιβεβαιώνουν την αποφόρτιση του κλίματος. Ενδεικτικό είναι ότι από σήμερα ξεκινά και η μερική απόσυρση μονάδων του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Παρ’ όλα αυτά, κάποια πολεμικά πλοία θα παραμείνουν.<br /><br />Η Άγκυρα για ακόμα μία φορά, όμως, προτάσσει τη διαπραγμάτευση. Το πρόβλημα είναι ότι επιμένει σε αυτό που τόνισε και ο Καλίν «χωρίς όρους και προϋποθέσεις». Οι Τούρκοι επιθυμούν να θέσουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης όλες τις μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις τους, με σκοπό σε πρώτη φάση να τις νομιμοποιήσουν. Σε δεύτερη φάση δε, να αποσπάσουν από την Ελλάδα όσα περισσότερα μπορούν από τα κυριαρχικά της δικαιώματα.<br /><br />Από την πλευρά της η Αθήνα είναι ικανοποιημένη από την αποκλιμάκωση και ως εκ τούτου από την απομάκρυνση του ενδεχομένου μίας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης. Από την άλλη, όμως, είναι προβληματισμένη επειδή γνωρίζει τις προθέσεις της Άγκυρας. Γνωρίζει ότι όταν αρχίσει η διαπραγμάτευση θα βρεθεί απέναντι σε διεκδικήσεις. Ας σημειωθεί ότι επισήμως η Αθήνα αναγνωρίζει ως μοναδική ελληνοτουρκική διαφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ.<br /><br />Ο παράγοντας χρόνος έχει κρίσιμη σημασία αυτή την περίοδο. Όπως είναι γνωστό, οι ΗΠΑ βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο και αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις ο Τραμπ θα χάσει τις εκλογές. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η εκλογή Μπάϊντεν θα τερματίσει τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό την ανοχή που επιδεικνύει ο σημερινός Αμερικανός πρόεδρος έναντι του καθεστώτος Ερντογάν. Άρα, η Ελλάδα έχει συμφέρον να ροκανίσει τον χρόνο με διπλωματικές διαδικασίες, προσδοκώντας επίσης σε μία περαιτέρω ενεργοποίηση της Γαλλίας σε αντιτουρκική κατεύθυνση.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αποκλιμάκωση της κρίσης, ολοταχώς σε διμερή διαπραγμάτευση

Λυγερού Νεφέλη Επιβεβαιώθηκε η αποκλιμάκωση της σοβούσας τις τελευταίες ημέρες ελληνοτουρκικής κρίσης δια στόματος του εκπρόσωπου της τουρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα Ρωσικά ''κανόνια'' ενοχλούν την Άγκυρα: Kίνηση-ματ από Μόσχα στην Κυπριακή ΑΟΖ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJzcorVd_XNd6j0V7AskB-wJJDeK6NPouGk2L9Dr6_O-5lhMihhP8Y1N6HczSBCMMai5fPcgtT-vhkqqGMLF6XoWx_IUz_UCeakPEmilMwD3M_v6Ury4yf1FX3cSfs2JL3dU84YdTykkE/s1600/russian_fleet.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJzcorVd_XNd6j0V7AskB-wJJDeK6NPouGk2L9Dr6_O-5lhMihhP8Y1N6HczSBCMMai5fPcgtT-vhkqqGMLF6XoWx_IUz_UCeakPEmilMwD3M_v6Ury4yf1FX3cSfs2JL3dU84YdTykkE/s640/russian_fleet.jpg" width="640" /></a></div> <h3>   <span style="font-weight: normal;"> Aντιπαράθεση Άγκυρας-Μόσχας στην Κύπρο</span></h3> Ρωσικές αεροναυτικές ασκήσεις που θα πραγματοποιηθούν σε δύο περιοχές ευθύνης της Κυπριακής Δημοκρατίας, που εξέδωσε και σχετική Navtex, αφορά η Navtex που εξέδωσε παράτυπα η Τουρκία, ενώ η Ρωσία έχει αποταθεί –όπως πάντα πράττει– στην Κυπριακή Δημοκρατία που έχει την αρμοδιότητα για δέσμευση των θαλάσσιων περιοχών. <br /><br />Για μία αρκετά εντυπωσιακή κίνηση της ρωσικής διπλωματίας σε μια διακεκαυμένη ζώνη, όπως αυτή της ανατολικής Μεσογείου, κάνουν λόγο οι πολιτικοί αναλυτές «αποκρυπτογραφώντας» την απόφαση της Ρωσίας να κάνει «επίδειξη σημαίας», όπως αναφέρουν οι στρατιωτικοί διπλωμάτες, μέσα στον Αύγουστο. <br /><br />Οι Ρώσοι θα προχωρήσουν σε ασκήσεις σε τέσσερις (!) ημερομηνίες στον Αύγουστο. Στις 6, 14, 18, 27 Αυγούστου το ρωσικό ναυτικό έχει «κλείσει» με NAVTEX τεράστιες εκτάσεις δυτικά κι ανατολικά της Κύπρου, όπου θα πραγματοποιηθούν βολές πυραύλων και ασκήσεις της ρωσικής αεροπορίας και του ναυτικού. <br /><br />Τι σημαίνει όμως η παρουσία του ρωσικού στόλου; Αυτό που σίγουρα συμβαίνει, σύμφωνα με τον ανταποκριτή του Open TV Θανάση Αυγερινό στη ρωσική πρωτεύουσα, είναι ότι έχουμε σαφή αναγνώριση για πολλοστή φορά της κυπριακής κυριαρχίας στις ευρύτερες θαλάσσιες ζώνες, που προκαλεί σε εκνευρισμό την Τουρκία, που προσπαθούσε να εκδώσει... αντί-NAVTEX και να ακυρώσει αυτές που είχε εκδώσει η κυπριακή πλευρά για λογαριασμό των Ρώσων. <br /><br />Είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Ρωσία ήταν ιδιαίτερα προσεκτική στον καθορισμό της περιοχής των εν λόγω ασκήσεων. Οι συντεταγμένες του βόρειου και δυτικού άκρου της περιοχής που δεσμεύτηκε συμπίπτουν με τα όρια της περιοχής ευθύνης της Κύπρου (είναι τα ίδια με αυτά του FIR Λευκωσίας) με τρόπο που πολύ ευδιάκριτα να μην περιλαμβάνουν περιοχές ευθύνης της Τουρκίας αλλά ούτε και της Ελλάδας.<br /><br />Δεν είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία αντιδρά με τον τρόπο αυτό σε ρωσικές ασκήσεις εντός της περιοχής ευθύνης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ως μέρος της προσπάθειας της να «γκριζάρει» τις περιοχές που διεκδικεί εκδίδει παράτυπες Navtex αφήνοντας να νοηθεί ότι η Ρωσία απευθύνθηκε στην Τουρκία για την έκδοσή τους (άρα αναγνωρίζει την περιοχή ως τουρκικής ευθύνης), χωρίς αυτό να ισχύει.<br /><br />Η Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω του Κέντρου Συντονισμού Έρευνας - Διάσωσης, είχε εκδώσει στις 23 Ιουλίου την Navtex 269/20 για ασκήσεις με ρουκέτες στην περιοχή δυτικά της Κύπρου στα όρια (που επικαλύφθηκε παράτυπα και από την τουρκική Navtex) στις 18 Αυγούστου. Με την ίδια Navtex δεσμεύεται μεγάλη θαλάσσια περιοχή νοτιοανατολικά της Κύπρου και εντός της περιοχής ευθύνης της Δημοκρατίας, παράλληλα με τις ακτές της Συρίας, επίσης για ρωσικές αεροναυτικές ασκήσεις με ρουκέτες, στις 6, 14 και 27 Αυγούστου. <br /><br />Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει εκδώσει και αντίστοιχες Notam για περιορισμούς σε πτήσεις κάτω των 6.600 ποδών στις ίδιες περιοχές και μέρες διεξαγωγής των ρωσικών αεροναυτικών ασκήσεων.<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τα Ρωσικά ''κανόνια'' ενοχλούν την Άγκυρα: Kίνηση-ματ από Μόσχα στην Κυπριακή ΑΟΖ

   Aντιπαράθεση Άγκυρας-Μόσχας στην Κύπρο Ρωσικές αεροναυτικές ασκήσεις που θα πραγματοποιηθούν σε δύο περιοχές ευθύνης της Κυπριακής Δη...

Διαβάστε την συνέχεια

Μην τις χάσουμε τις φρεγάτες πατριώτη!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxiO84r1IOEw1N-_HrHcULHiHb-5JQn3Ti3Ot8YL-1fILHwcNL3kH_VNOc0PXP_AXemL1Z8BBoAUtLBSpK55TF21S7XbbMjddKJ38ze8ISXl3REuAYHKgzVtiMumdW2o0Kbo585K0Anz8/s1600/belhara_averof.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxiO84r1IOEw1N-_HrHcULHiHb-5JQn3Ti3Ot8YL-1fILHwcNL3kH_VNOc0PXP_AXemL1Z8BBoAUtLBSpK55TF21S7XbbMjddKJ38ze8ISXl3REuAYHKgzVtiMumdW2o0Kbo585K0Anz8/s640/belhara_averof.png" width="640" /></a></div> <div> <b><br /></b></div> <b>Θανάσης Μαυρίδης</b><br />Την κρίσιμη ώρα, όταν ήταν να κλείσουμε τις δύο γαλλικές φρεγάτες και να ανατρέψουμε τις ισορροπίες στην Μεσόγειο, μας προέκυψε η απόφαση των αναδρομικών για τους συνταξιούχους. Τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ. Και ποιος είδε τον υπουργό Σταϊκούρα να διατρανώνει φωνασκώντας την ιερά προσήλωση της κυβερνήσεως στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης και δεν φοβήθηκε! Κάπως έτσι χάσαμε τις φρεγάτες πατριώτη. Για ένα ΕΝΦΙΑ και μερικά αναδρομικά…<br /><br />Λένε ότι οι φρεγάτες δεν είναι απόλυτα συμβατές με τις ανάγκες μας. Ίσως και να είναι έτσι. Ίσως να χρειαζόμαστε κάτι διαφορετικό. Δεν είμαι ειδικός και ούτε σκοπεύω να δαπανήσω το υπόλοιπο της ζωής μου μελετώντας σενάρια πολέμου.<br /><br />Υπάρχουν άλλοι ειδικότεροι από εμένα σε αυτό το πεδίο που έχουν φάει τα νιάτα τους για να έχουν καλύτερη άποψη. Εκείνο που θέλω όμως να σημειώσω είναι ότι ΑΟΖ δίχως φρεγάτες, υποβρύχια και αεροπλάνα δεν υπάρχει. Το έχουμε πει και στο παρελθόν, το επαναλαμβάνουμε και σήμερα. Το λυπηρό, λοιπόν, είναι ότι την κρίσιμη ώρα προτάσσεται το θέμα των αναδρομικών απέναντι στις δύο φρεγάτες.<br /><br />Θα μπορούσαν να πουν ότι δεν τους κάνουν αυτές οι φρεγάτες και να αγοράσουν άλλα όπλα από τους Γάλλους. Και υποβρύχια από τους Γερμανούς και αεροπλάνα από τους Αμερικανούς. Να δηλώσουν ότι δαπανούν χρήματα για την άμυνα. Ότι «αγοράζουν» με τον άλφα ή βήτα τρόπο την συμμαχία των μεγάλων δυνάμεων.<br /><br />Αλλά να πουν ότι δεν μπορούν να το κάνουν επειδή πρέπει να δώσουν αναδρομικά στους συνταξιούχους; Πάει πολύ. Είναι βαρύ. Ακόμη κι αν έχει χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία, είναι σε κάθε περίπτωση μία κακή δικαιολογία.<br /><br />Αλήθεια, ρώτησαν τους συνταξιούχους αν θέλουν τα αναδρομικά ή τις φρεγάτες; Είμαστε σίγουροι ότι ο υπουργός Πιερρακάκης μπορεί να βρει έναν τρόπο για να ρωτηθούν οι άνθρωποι και μπορεί η απάντησή τους να προκαλέσει σοκ στον κ. Σταϊκούρα.<br /><br />Κατά τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαν να ερωτηθούν οι κάτοχοι ακινήτων: «Θα θέλατε να σας χρεώσουμε άλλον έναν ΕΝΦΙΑ στα επόμενα 4 χρόνια; Δηλαδή, 25% επιπλέον ΕΝΦΙΑ κάθε χρόνο για να αγοράσουμε αεροπλάνα»; Και πάλι η απάντηση των Ελλήνων μπορεί να ξάφνιαζε. Ένα μεγάλο κομμάτι θα έλεγε ναι! Όλα για την πατρίδα! Πολλές φορές ο λαός είναι πιο ώριμος από τους υπουργούς…<br /><br />Και φτάνουμε σε κάτι πιο ουσιαστικό. Μήπως πρέπει η κυβέρνηση να προχωρήσει με πιο γρήγορους ρυθμούς στην αγορά ανταλλακτικών για πλοία και αεροπλάνα που ήδη διαθέτουμε; Και μήπως πρέπει να ξαναδούμε το θέμα της θητείας;<br /><br />Το θωρηκτό Αβέρωφ έκρινε την μοίρα του Αιγαίου. Ήταν ένα πλοίο. Ευτυχώς τότε δεν υπήρχαν αναδρομικά. Και επιπλέον οι έχοντες έβαζαν βαθιά το χέρι στην τσέπη για τα εθνικά μας δίκαια. Δύο φρεγάτες. Με τα αναδρομικά θα αγοραζόντουσαν οι δύο φρεγάτες και θα έμεναν και ψιλά που μαζί με έναν ΕΝΦΙΑ θα παίρναμε τα πρώτα F-35. Απλοϊκές σκέψεις!<br /><br />Δεν ξέρουμε τι έχει συζητηθεί στο παρασκήνιο. Δεν ξέρουμε ποιος μπλόκαρε και αν μπλόκαρε τις αγορές των δύο γαλλικών φρεγατών. Αλλά ξέρουμε ότι η Ελευθερία έχει κόστος. Το άλλο κόστος, το πολιτικό, μπορεί και να το πληρώσει ο κ. Σταϊκούρας, αν δεν πληρωθούν τελικά τα αναδρομικά. Θα είναι μία υπηρεσία στην πατρίδα.<br /><br />Αλλά το κόστος μιας λαθεμένης επιλογής στο … πεδίο θα το πληρώσουμε όλοι. Και θα μείνει ανεξίτηλα γραμμένη στην ιστορία, εκεί όπου τα ονόματα πολλών υπουργών δεν θα είναι γραμμένα ούτε στις υποσημειώσεις…<br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μην τις χάσουμε τις φρεγάτες πατριώτη!

Θανάσης Μαυρίδης Την κρίσιμη ώρα, όταν ήταν να κλείσουμε τις δύο γαλλικές φρεγάτες και να ανατρέψουμε τις ισορροπίες στην Μεσόγειο, μας ...

Διαβάστε την συνέχεια