Σε θολά νερά οι διερευνητικές επαφές με την Άγκυρα – Όλο το παρασκήνιο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-pmgTrcuQHgQH5K9HvtRIZa57qadEmUNw0TUItzBUBGJySHnk6PHU6TarO-i6VuhQSSDzTSHaaS70ouu9_cwsnNX9hLpRmYE8Nqk-8WQ2hpfrNxPipPX7bjNIiFKnrjWPvTJFTOXQZ_A/s400/toyrkia-nato.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="220" data-original-width="400" height="352" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-pmgTrcuQHgQH5K9HvtRIZa57qadEmUNw0TUItzBUBGJySHnk6PHU6TarO-i6VuhQSSDzTSHaaS70ouu9_cwsnNX9hLpRmYE8Nqk-8WQ2hpfrNxPipPX7bjNIiFKnrjWPvTJFTOXQZ_A/w640-h352/toyrkia-nato.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Παρά τις ισχυρές γερμανικές πιέσεις για επιστροφή έπειτα από τέσσερα χρόνια στις διερευνητικές επαφές ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία σε διπλωματικό πλαίσιο, οι πιθανότητες προόδου και επιτυχούς έκβασης είναι απειροελάχιστες και μεταξύ άλλων και οι κορυφαίες γερμανικές εφημερίδες είναι απαισιόδοξες στις εκτιμήσεις τους.<div><br />Γράφει ο <b>Αθανάσιος Ε. Δρούγος*</b></div><div><b><br /></b>Το Βερολίνο επί δικής του εξάμηνης προεδρίας της Ε.Ε. δεν θα ήθελε για πολλούς και διαφόρους λόγους μια υποτροπή στην Ανατολική Μεσόγειο, αφού θα είχε καταλυτικές και γενικότερες επιπτώσεις στην περιφερειακή ασφάλεια και όχι μόνο (π.χ. στο κύρος της χώρας και της καγκελαρίου).<br />Την ίδια στιγμή οι Αμερικανοί έχουν επιστρέψει αρκετά δυναμικά και σε αυτήν τη γωνιά της υδρογείου (διαφωνώ κάθετα με αυτούς που υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ αποσύρονται από διάφορες περιοχές του πλανήτη και διαθέτω άπειρα στοιχεία), ενώ από κοινού με τους Βρετανούς -που ως συνήθως δεν φαίνονται- προωθούν μέσω του γ.γ. του ΝΑΤΟ Νορβηγού Γενς Στόλτενμπεργκ και της Στρατιωτικής Επιτροπής κάποιες «σκέψεις και ιδέες» τοπικής αποκλιμάκωσης μειζόνων αεροναυτικών αντιπαραθέσεων που μπορούν να προκαλέσουν βαθιά ρήγματα στις συμμαχικές δομές. </div><div><br /></div><div>Στην ενδοσυμμαχική διάσταση είναι πολύ σημαντικό να προσδώσουμε την πρέπουσα βαρύτητα -γιατί έχει και θα έχει προεκτάσεις- ενώ διαχρονικά οι σχέσεις των Ερντογάν-Τσαβούσογλου και Ακάρ με τον Στόλτενμπεργκ έχουν κινηθεί σε σχετικό ήρεμο έως και στενό συνεργασιακό πλαίσιο.<br /><ul style="text-align: left;"><li>1. Σύμφωνα με πληροφορίες του υπογράφοντος από κύκλους της συμμαχίας στις Βρυξέλλες έχουν ήδη πραγματοποιηθεί έξι γύροι επαφών των μόνιμων αντιπροσώπων στη NAMILCOM/MC μεταξύ του αντιναυάρχου Γιάννη Παυλόπουλου (εξαίρετου αξιωματικού) και του αντιπτεράρχου Ισμαήλ Ουνέρ (του κλίματος Ακάρ και ειδικά του αρχηγού των αεροπορικών δυνάμεων Χασάν Κουτσουκαγιούζ), με τη διαμεσολάβηση του προέδρου και αναπληρωτή προέδρου της Επιτροπής Βρετανού πτεράρχου σερ Στιούαρτ Πιτς και του Αμερικανού αντιπτεράρχου (και πολύ καλού γνώστη των νατοϊκών θεμάτων με προϋπηρεσία στην Ανώτατη Συμμαχική Διοίκηση Ευρώπης/SHAPE στη Μονς-Βέλγιο) Σκοτ Κιντσβάτερ.</li></ul>Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι πραγματοποιούνται συνέχεια ανταλλαγές εγγράφων, με τους νατοϊκούς και τους Τούρκους να προσπαθούν να γίνουν αποδεκτές με σχετικά γρήγορες διαδικασίες και αποφάσεις (πιέζουν έντονα), ενώ αντίθετα η ελληνική πλευρά εμφανίζεται να κινείται σε πολύ χαλαρούς ρυθμούς (προφανώς κατ’ εντολήν του Α/ΓΕΕΘΑ στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου), κάτι που, παρά τα διπλωματικά λεγόμενα, έχει «εκνευρίσει» τους κύκλους του Στόλτενμπεργκ και τους Αμερικανο-Βρετανούς.<br />Οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι παρατηρείται μια «διστακτικότητα» σε ό,τι αφορά την ελληνική πλευρά, αφού ανησυχεί ότι «την όποια πρακτική αποδοχή σε τεχνικό-τακτικό επίπεδο είναι πιθανό να την προεκτείνουν οι Τούρκοι και κάποιοι νατοϊκοί σε ευρύτερα ναυτικά ή αεροπορικά ή άλλα ζητήματα». Υπόψη και στο παρελθόν από παρεμφερείς εμπειρίες του πρώην 7ου νατοϊκού αεροπορικού υποστρατηγείου, αλλά και του ΑΤΑ στη Λάρισα, με την αντίστοιχη νατοϊκή διοίκηση (τότε έκτο υποστρατηγείο) στο Εσκή Σεχίρ και την αμιγώς πρώην τουρκική αεροπορική διοίκηση δεν έφεραν αποτελέσματα.<br /><ul style="text-align: left;"><li>2. Από πλευράς Ελλάδας, ειδικά μετά την επιστροφή το 1980 στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και τη Συμφωνία του τότε SACEUR αείμνηστου στρατηγού Μπέρναρντ Ρότζερς, κυριαρχεί πνεύμα σκεπτικισμού, ενώ βάσει αναλύσεων πολλών νατοϊκών παραγόντων σε εκθέσεις διαδοχικών γ.γ. του ΝΑΤΟ (επί λόρδων Κάρινγκτον, Ρόμπερτσον) επί Χαβιέ Σολάνα, Γιαπ ντε Χουπ Σέφερ, Αντερς Φογκ Ράσμουσεν κ.ά., «δεν χαρακτηρίζονται οι Ελληνες ως στενά συνδεδεμένοι και προσκεκολλημένοι με τη διατλαντική κουλτούρα», ενώ σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις μας θεωρούν «προβληματικούς» στο ευρωατλαντικό γίγνεσθαι (παρά τη διπλωματική προσέγγιση των θεμάτων και των καλών διαπροσωπικών σχέσεων).</li></ul>Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Στόλτενμπεργκ είχε για τα Ελληνοτουρκικά ειδική συζήτηση με τον Ισπανό πρωθυπουργό Πέδρο Σάντσεθ, του οποίου στενοί συνεργάτες είχαν ασχοληθεί προ δύο χρόνων με την ισπανοβρετανική αποκλιμάκωση της έντασης μεταξύ πλοίων των δύο συμμάχων στα νερά της βρετανικής βάσης του Γιβραλτάρ (υπάρχουν 4 ειδικά έγγραφα). Δεν είναι τυχαίο ότι στην κοινή συνέντευξη Τύπου ο γ.γ. του ΝΑΤΟ αναφέρθηκε στη «συνδρομή» της Μαδρίτης. Πληροφορίες του υπογράφοντος από τις Βρυξέλλες φέρουν τον Σάντσεθ να συνοδευόταν από τον μόνιμο αντιπρόσωπο της Ισπανίας στη συμμαχία πρέσβη δρ Μιγκέλ Φερνάντες Παλάθιος και τον αντιστράτηγο Χουάν Μοντενέγκρο, ενώ ο σχεδόν μισός χρόνος της συνάντησης με τον γ.γ. του ΝΑΤΟ να αφιερώθηκε στην Ανατολική Μεσόγειο και στην αποσυμπίεση της έντασης.</div><div><br />Η Μαδρίτη έχει πολύ στενές σχέσεις με τον Στόλτενμπεργκ, συμμετέχει (πλην Κοσόβου/KFOR) σε όλες τις αποστολές του ΝΑΤΟ, υποστηρίζει τη «σύγκλιση» λατινοαμερικανικών κρατών με το ΝΑΤΟ (Κολομβία-Βραζιλία κ.λπ.), ενώ και με την Τουρκία διατηρεί ισχυρές διμερείς σχέσεις στα εξοπλιστικά του Ναυτικού, αλλά και με την παρουσία της 74ης σμηναρχίας αντιπυραυλικών συστημάτων PATRIOT-3 την περιοχική άμυνα της στρατηγικής βάσης Ιντσιρλίκ-Αδάνων, όχι μακριά από τα εύφλεκτα τουρκο-συριακά σύνορα. Επιπλέον η Μαδρίτη «διευκολύνει» σχετικές κινήσεις της Αγκυρας στην αφρικανική ήπειρο (πρόσφατες επισκέψεις Τσαβούσογλου κ.λπ.).<br /><ul style="text-align: left;"><li>3. Αίσθηση έχει προκαλέσει ότι η Αθήνα δεν ζήτησε από την πρώτη στιγμή την επίκληση του Αρθρου 4 της Συνθήκης της Ουάσιγκτον του 1949 (που είναι τα 14 άρθρα του ΝΑΤΟ) και αναφέρεται σε CONSULTATION/ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΩΝ των 30 κρατών για το θέμα των κινήσεων της Αγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ήμασταν σε διαφορετική «τροχιά», αλλά θα γινόταν πιο γνωστή η όλη κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή, τη στιγμή που αρκετές χώρες-μέλη επί χρόνια «δυσφορούν» με τα Ελληνοτουρκικά και ήταν/είναι στραμμένες προς τη Λευκορωσία και τις προκλητικές ενέργειες της Μόσχας στα μέτωπα της Βαλτικής/Σκανδιναβικής-Λιβύης κ.λπ. Οι ίδιες πηγές μου ανέφεραν ότι αυτήν την κίνηση την απέτρεψε ο Στόλτενμπεργκ, παρεμβαίνοντας με τη «δέσμη ιδεών» που παρουσίασε ενεργοποιώντας τη Στρατιωτική Επιτροπή, ενώ ζήτησε και τις απόψεις των αντιπροσώπων της Γερμανίας στο ΝΑΤΟ (λόγω Ε.Ε.), καθώς και του Γερμανού αντιστρατήγου Χανς Βέρνερ Μπάιμαν (επικεφαλής του διεθνούς επιτελείου).</li></ul>Επιπλέον από ελληνικής πλευράς δεν υπάρχει σχετική ενημέρωση για το πώς εξελίσσονται οι συζητήσεις στη Στρατιωτική Επιτροπή του ΝΑΤΟ.<br />Οι συζητήσεις και οι «πιέσεις» στο ΝΑΤΟ θα συνεχιστούν, ενώ θα κριθούν σταδιακά από τις όποιες συνομιλίες/61ος γύρος μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας σε διπλωματικό επίπεδο, χωρίς να διαφαίνεται κάποια «αχτίδα προόδου» στο μέλλον, λόγω της διεκδικητικής, ρεβιζιονιστικής και μαξιμαλιστικής τάσης και συμπεριφοράς της ερντογανικής Τουρκίας.<div><br /><b><i>*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής </i></b></div><div><br /><a href="https://eleftherostypos.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Σε θολά νερά οι διερευνητικές επαφές με την Άγκυρα – Όλο το παρασκήνιο

Παρά τις ισχυρές γερμανικές πιέσεις για επιστροφή έπειτα από τέσσερα χρόνια στις διερευνητικές επαφές ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία σε διπλω...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποστρατιωτικοποίηση (ή λέγε με Κύπρο)

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDnzD3O2vVoF15CtC78aCwaOnPzccGzkuqXgQ3uNHEWf8oMa95dtcwCEWcIz8_0-Wvxmn1r-oDx68r_3GDNGGAVp467LoguUXzyp-PRHowOIEpzIQW1NYV9WFMQj7qGd4wQETBJD_2TYk/s900/kipros.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="509" data-original-width="900" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDnzD3O2vVoF15CtC78aCwaOnPzccGzkuqXgQ3uNHEWf8oMa95dtcwCEWcIz8_0-Wvxmn1r-oDx68r_3GDNGGAVp467LoguUXzyp-PRHowOIEpzIQW1NYV9WFMQj7qGd4wQETBJD_2TYk/w640-h362/kipros.jpg" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Τουρκία επιδιώκει τον αφοπλισμό των ελληνικών νησιών ώστε να προετοιμάσει την (ως συνήθως) εκ του ασφαλούς εισβολή της σε αυτά με αφορμή κάποιο πρόσχημα, όπως π.χ. μια προβοκάτσια στο πεδίο του εργαλειοποιημένου από την τουρκική πολιτική Μεταναστευτικού.</span></h3><b>Μελέτης Μελετόπουλος*</b><br /><br />Τον Νοέμβριο του 1967, μετά από διακοινοτικές ταραχές στην Κύπρο, η Τουρκία απαίτησε την απομάκρυνση της ελληνικής μεραρχίας που στάθμευε στη μεγαλόνησο (τη μεραρχία είχε στείλει εκεί το 1964 η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, για να προστατεύει την Κυπριακή Δημοκρατία από τυχόν τουρκική εισβολή). Η Τουρκία απείλησε την Ελλάδα με πόλεμο εάν η μεραρχία δεν αποσυρόταν άμεσα. Προκειμένου να αποτραπεί ο πόλεμος μεταξύ δύο κρατών μελών του ΝΑΤΟ μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου, η αμερικανική κυβέρνηση έστειλε τον έμπειρο νομικό Σάιρους Βανς ως διαμεσολαβητή. Ο Βανς επισκέφθηκε και τις δύο πρωτεύουσες. Οι Τούρκοι ήταν αδιάλλακτοι, ενώ η στρατιωτική χούντα (που είχε καταλάβει την εξουσία δια της βίας από τον Απρίλιο) κάμφθηκε. Τυπικά πρωθυπουργός ήταν ο πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Κόλλιας, αλλά την πραγματική εξουσία ασκούσε η τριανδρία Παπαδόπουλος – Μακαρέζος – Παττακός.<br /><br />Σύμφωνα με μία ανέκδοτη πρωτογενή αφήγηση, ο Βανς επισκέπτεται τον Παπαδόπουλο στο γραφείο του και του ζητά επιτακτικά να αποσύρει τη μεραρχία από την Κύπρο. Ο Παπαδόπουλος προβάλλει διάφορες δικαιολογίες και ο Βανς σηκώνεται να φύγει. Ο Παπαδόπουλος τρέχει από πίσω του, ο Βανς στρίβει και τον ρωτά: «Θα αποσύρετε τη μεραρχία;». Ο Παπαδόπουλος δεν είχε το σθένος να ορθώσει μία κατηγορηματική άρνηση, που θα οδηγούσε τον Βανς ξανά στην Αγκυρα προκειμένου να ασκήσει εκ νέου πίεση στην τουρκική κυβέρνηση (διότι φυσικά δεν επρόκειτο οι ΗΠΑ να επιτρέψουν ενδονατοϊκή σύρραξη). Τελικώς η μεραρχία απεσύρθη και το κύριο εμπόδιο για μία τουρκική εισβολή στην Κύπρο εξαλείφθηκε. Οι Τούρκοι, που παραβιάζουν κατά κανόνα ανοιχτές θύρες, πραγματοποίησαν τελικώς την εισβολή τους εξήμισι χρόνια αργότερα στην αποστρατιωτικοποιημένη πλέον Κύπρο.<br /><br />Το σενάριο επαναλαμβάνεται σήμερα στο Ανατολικό Αιγαίο. Οι Τούρκοι υψώνουν το φάσμα του πολέμου απαιτώντας την αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων, η οποία προβλέπεται από τη συνθήκη παραχώρησης των νήσων αυτών από την Ιταλία στην Ελλάδα το 1947 (Συνθήκη των Παρισίων, άρθρο 14). Στη συνθήκη αυτή η Τουρκία δεν αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος και ως εκ τούτου δεν έχει ιδιότητα εγγυήτριας δύναμης.<br /><br />Οπότε οι αιτιάσεις της νομικά είναι άτοπες. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι το 1947, όταν υπεγράφη η Συνθήκη, η Τουρκία δεν επεδίωκε όπως σήμερα (και μάλιστα απροκάλυπτα) την κατάληψη του Αιγαίου. Δεν προέβαλε τον ιμπεριαλιστικό στόχο της «γαλάζιας πατρίδας». Δεν απαιτούσε την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Δεν είχε συγκροτήσει ολόκληρη αποβατική στρατιά στα παράλια της Μικράς Ασίας. Μόνον ένα κράτος με αυτοκτονικές τάσεις δεν θα προσάρμοζε την άμυνά του μπροστά σε μία τόσο ξεκάθαρη απειλή. Και ορθώς η Ελλάδα μετά το 1974 το έπραξε.<br /><br />Η Τουρκία επιδιώκει τον αφοπλισμό των ελληνικών νησιών ώστε να προετοιμάσει την (ως συνήθως) εκ του ασφαλούς εισβολή της σε αυτά με αφορμή κάποιο πρόσχημα, όπως π.χ. μια προβοκάτσια στο πεδίο του εργαλειοποιημένου από την τουρκική πολιτική Μεταναστευτικού.<br /><br />Η ελληνική κυβέρνηση ορθώς έχει αποκλείσει οιαδήποτε σχετική συζήτηση. Τα Δωδεκάνησα, όπως και ολόκληρο το Αιγαίο, είναι μέρος της ελληνικής επικράτειας όσο η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη. Τυχόν αποδοχή παρεμβατικού ρόλου ή έστω νύξη της Τουρκίας σε αυτά (όπως η απαράδεκτη τουρκική μομφή για την επίσκεψη της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας στο Καστελλόριζο) αποτελεί φινλανδοποίηση, μετατροπή της Ελλάδας σε υποτελές κράτος και ριζική αποκοπή της από τον ευρωπαϊκό πυρήνα. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει αντιθέτως να αυξήσει περαιτέρω τη στρατιωτική θωράκιση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.<br /><br /><b><i>*Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.in.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Αποστρατιωτικοποίηση (ή λέγε με Κύπρο)

Η Τουρκία επιδιώκει τον αφοπλισμό των ελληνικών νησιών ώστε να προετοιμάσει την (ως συνήθως) εκ του ασφαλούς εισβολή της σε αυτά με αφορμή κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκική στρατιωτική εμπλοκή και στον Καύκασο

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBXfkwQh-gg5tkZiLPgjmYRKPCQoi321JDpNfPa62HYzdcJADU5DRbqToiKZyMFSLIWk0HB6kYADsrzJnbqb8uh8gFABFCqA97UCW3ricKVWFbynI4w9V0Vdbtzv19JojekzPDlDU4_Fk/s630/5555478110.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="397" data-original-width="630" height="404" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBXfkwQh-gg5tkZiLPgjmYRKPCQoi321JDpNfPa62HYzdcJADU5DRbqToiKZyMFSLIWk0HB6kYADsrzJnbqb8uh8gFABFCqA97UCW3ricKVWFbynI4w9V0Vdbtzv19JojekzPDlDU4_Fk/w640-h404/5555478110.jpeg" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η τουρκική αναθεωρητική βεντάλια άνοιξε περισσότερο και καλύπτει πλέον και την περιοχή του Καυκάσου</span></h3><b>Δρ. Χρήστος Ζιώγας*</b>  <br />Η αναζωπύρωση της παλαιάς σύγκρουσης Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν δύσκολα δύναται να προσδιοριστεί ως ένα αμιγώς διμερές ζήτημα, απόρροια της τριακονταετούς αντιπαράθεσης των δύο κρατών. Είναι γεγονός ότι ο πόλεμος Αρμενίας–Αζερμπαϊτζάν για το Ναγκόρνο –Καραμπάχ/Αρτσάχ ξεκίνησε το 1988, αποτελώντας ένα από τα πρώτα ορατά ρήγματα της πάλαι ποτέ κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης. Μετά το 1992, η εν λόγω διακρατική –πλέον- σύγκρουση διήρκεσε μέχρι το 1994 και οδήγησε στην στρατιωτική επικράτηση της Αρμενίας, η οποία όμως δεν διευθετήθηκε οριστικά σε πολιτικό επίπεδο και έκτοτε παραμένει εκκρεμής. <br /><br />Το Ναγκόρνο –Καραμπάχ/ Αρτσάχ έχει ανακηρυχθεί αυτόνομη δημοκρατία, όντας πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά εξαρτημένο από το Ερεβάν. Η γεωγραφική ασυνέχεια Αρμενίας - Αρτσάχ , οδήγησε στην κατάληψη των ενδιάμεσων περιοχών της επικρατείας του Αζερμπαϊτζάν από τις αρμενικές δυνάμεις, ενισχύοντας έτι περεταίρω την αντιπαράθεση. Συν τω χρόνω, η διεύρυνση των συντελεστών ισχύος και των στρατιωτικών ικανοτήτων του Αζερμπαϊτζάν, συνέπεια των αυξημένων εσόδων από την παραγωγή και πώληση υδρογονανθράκων, ενεργοποίησε την διαδικασία άνισης ανάπτυξης ανάμεσα στα δύο κράτη, δημιουργώντας την πεποίθηση στο Μπακού ότι δύναται να αλλάξει το υπάρχον καθεστώς με την χρήση στρατιωτικών μέσων. <br /><br />Αρωγός, στην προσπάθεια του Μπακού να αποκαταστήσει με την χρήση βίας την εδαφική του κυριαρχία, είναι η Άγκυρα. Μεταψυχροπολεμικά, η τουρκική εξωτερική πολιτική, τόσο των κεμαλικών κομμάτων, όσο και της ερντογανικής περιόδου χαρακτηρίστηκε από την αναφανδόν υποστήριξη του Αζερμπαϊτζάν. Αρχικά, η τουρκική στήριξη προς το Μπακού περιοριζόταν σε ρητορικό επίπεδο. Σταδιακά, η Άγκυρα ανέπτυξε στενότερους δεσμούς με το αζέρικο καθεστώς και στην παρούσα φάση προβαίνει σε ευθεία στρατιωτική εμπλοκή και στον χώρο του Καυκάσου. Μάλλον ο Ερντoγάν επιδιώκει να ανατρέψει την αποτυχημένη τουρκική πολιτική της προηγούμενης περιόδου στην περιοχή. <br /><br />Παρά τις μεγαλοστομίες, η τουρκική διπλωματία, πιθανότητα, θα βρεθεί ενώπιον τριών επιλογών, βάσει της τροπής που θα λάβει η νέα αντιπαράθεση στο Ναγκόρνο –Καραμπάχ/ Αρτσάχ. <br /><br />Πρώτο ενδεχόμενο, αν επικρατήσει στην νέα σύγκρουση πάλι η Αρμενία τότε η Άγκυρα οφείλει να εμπλακεί ενεργότερα για να υποστηρίξει το Αζερμπαϊτζάν, όπως δήλωσε ο Τούρκος Πρόεδρος. Ταυτόχρονα, η προάσπιση του Ερεβάν εκ μέρους της Μόσχας, συνιστά εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για να συνεχιστεί η φιλορωσσική πολιτική της Αρμενίας. Σ’ αυτή την περίπτωση η Άγκυρα θα έρθει σε ευθεία αντιπαράθεση με τη Ρωσία, η οποία έχει υπογράψει αμυντική συμφωνία και διατηρεί δυνάμεις στο αρμενικό έδαφος. Δεν γνωρίζω κατά ποσό είναι επιθυμητή ως προοπτική και εφικτή για την τουρκική στρατηγική η ευθεία αντιπαράθεση με την Μόσχα στον Καύκασο. <br /><br />Δεύτερο, αν επικρατήσει το Αζερμπαϊτζάν είναι σίγουρο πως θα επέμβει η Μόσχα για τους λογούς που αναλύσαμε ακροθιγώς μόλις πριν. Επίσης σ’ αυτή την περίπτωση η Τουρκία θα βρεθεί στο δίλημμα να παρέμβει εναντίον της Ρωσίας, η οποία όπως έχει αποδείξει σε μια σειρά κρίσεων (Γεωργία 2008, Ουκρανία 2014, Συρία 2015, Λιβύη 2019) φείδεται μεν αλλά όταν το επιτάσσουν οι συνθήκες προβαίνει στην χρήση στρατιωτικής βίας, για την επίτευξη των πολιτικών της στοχεύσεων. <br /><br />Τρίτο, αν η σύγκρουση δεν αλλάξει την υπάρχουσα κατάσταση, τότε το Μπακού θα αισθάνεται ηττημένο, αφού εκείνο επιδίωξε να αλλάξει το status με τη χρήση στρατιωτικών μέσων, και κατ’ επέκταση και η Άγκυρα. Επομένως θα συνιστά διπλωματική ήττα για την Τουρκία. Το πιο πιθανό σενάριο είναι η Τουρκία να επιδιώξει την διαιώνιση της στρατιωτική της παρουσία στο Αζερμπαϊτζάν και μετά την κρίση , ως μια προσπάθεια περαιτέρω ενίσχυσης της θέσης της στο περιφερειακό σύστημα. <br /><br />Η τουρκική αναθεωρητική βεντάλια άνοιξε περισσότερο και καλύπτει πλέον και την περιοχή του Καυκάσου. Η Άγκυρα λειτουργεί ως περιφερειακός αποσταθεροποιητής, θεωρώντας πως μ′ αυτόν τον τρόπο θα καταστεί συνδιαμορφωτής –τουλάχιστον- της νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή. Η πολιτική ελίτ που κυβερνά τη γείτονα εδώ και 18έτη επιθυμεί να καταστεί περιφερειακή δύναμη και οφείλει να καταθέσει τα “διαπιστευτήρια” της.<br /><br /> Σχετικά με το ζήτημα της περιφερειακής τάξης στον Καύκασο αυτό θα είναι απόρροια ενός ηγεμονικού διακανονισμού μεταξύ Δύσης και Ρωσσίας, που όπως όλα τα ηγεμονικά σχήματα προϋποθέτει έναν αποδεκτό καταμερισμό ισχύος ανάμεσα στους κύριους δρώντες και μια ταυτόχρονη ανεκτή ιεραρχία μεταξύ ηγετικών και υποδεέστερων δυνάμεων. Σ’ αυτό το σημείο έγκειται η τουρκική (αντι)δραση, ενώ επιθυμεί να ανήκει με τις πρώτες, οι δυνατότητες της την ωθούν προς τις δεύτερες. <div><br /></div><div><b><i>*Διδάσκων Διεθνείς Σχέσεις στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Παν/μιου Αιγαίου και εντεταλμένος Λέκτορας στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Τουρκική στρατιωτική εμπλοκή και στον Καύκασο

Η τουρκική αναθεωρητική βεντάλια άνοιξε περισσότερο και καλύπτει πλέον και την περιοχή του Καυκάσου Δρ. Χρήστος Ζιώγας*    Η αναζωπύρωση τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Η τραγωδία περί “εθνικού τυφεκίου” καλά κρατεί

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfbDp5VFo7YRuagrVO0arEcEKbMGX69L0C7yJcEUTZGLwuV6S5-9OXELQZfgQR1Dey5z7qpj7NyXg580M2jaQTZ6Lng4vzPD47K-GYE9P-afX94yGl506C_JPcZ6JVF8qFLCO9CZcQAN8/s780/ethniko+tyfekio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="470" data-original-width="780" height="386" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfbDp5VFo7YRuagrVO0arEcEKbMGX69L0C7yJcEUTZGLwuV6S5-9OXELQZfgQR1Dey5z7qpj7NyXg580M2jaQTZ6Lng4vzPD47K-GYE9P-afX94yGl506C_JPcZ6JVF8qFLCO9CZcQAN8/w640-h386/ethniko+tyfekio.jpg" width="640" /></a></div><br /><div>Συνεχίζονται κατά διαστήματα τα δημοσιεύματα επιλεκτικών διαρροών από κύκλους του ΥΠΕΘΑ για το διαβόητο πρόγραμμα “εθνικού τυφεκίου” που όμως κάποιοι θέλουν να είναι ξένο, για να εφοδιάσουν με αυτό τον Ελληνικό Στρατό, αντικαθιστώντας το G3.</div><br />Του <b>Σάββα Δ. Βλάσση</b><br /><br />Μια διαφοροποίηση που παρατηρείται σε σχέση με την έναρξη από πέρυσι της σχετικής “διαφημιστικής καμπάνιας” με δημοσιεύματα διαρροών από τους αρμοδίους, είναι ότι πλέον έχει εξαφανισθεί η προεξόφληση ότι το “εθνικό τυφέκιο” θα είναι το ισραηλινό Tavor. Παρά ταύτα, συντηρείται η κοροϊδία περί “εθνικού”.<br /><br />Έχουν περάσει μήνες από την εμπειρία της συζητήσεως με κορυφαίο παράγοντα του ΥΠΕΘΑ, κατά την οποία ο συνομιλητής μας προεξόφλησε χωρίς περιστροφές ότι “η υπόθεση είναι τελειωμένη, θα πάρουμε το Tavor“.<br /><br />Αναρωτηθήκαμε ευθέως, ποιος ο λόγος τότε να συγκροτηθεί επιτροπή από το ΓΕΣ που ανέλαβε δήθεν την “αξιολόγηση” υποψηφίων όπλων (με ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς δαπανών) και προσπαθήσαμε να καταδείξουμε ότι είναι ανορθολογικό και σε τελική ανάλυση εξευτελιστικό για την χώρα, να επιδιώκει δήθεν στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ, ζητώντας άδεια κατασκευής προϊόντων χαμηλής τεχνολογίας αντί να επιλεγούν στρατηγικές συνεργασίες για οπλικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας που θα κάνουν την διαφορά σε μια αναμέτρηση με την Τουρκία.<br /><br />“Πάρτε SPIKE NLOS, με βεληνεκές 30 χλμ. να σφραγίσετε τον Έβρο και να δημιουργήσετε πλέγματα ζωνών απαγόρευσης στα νησιά“, είπαμε. “Να εμπλέξετε έτσι και τα ΕΑΣ, να αναλάβουν βιομηχανικό έργο που ενέχει πυραυλική τεχνολογία, όχι τεχνολογία φυσοκάλαμου“.<br /><br />– “Δεν θα μπλέξουμε με τους συνδικαλιστές των ΕΑΣ“, ήλθε η αφοπλιστική απάντηση.<br />– “Και που θα παράξετε το Tavor“;<br />– “Θα μας πουν οι Ισραηλινοί“!!!!!!<br /><br />Δεν άργησε να γίνει αντιληπτό ότι το σχέδιο περιείχε την παρανοϊκή ιδέα της δημιουργίας γραμμής παραγωγής του Tavor στην προς ιδιωτικοποίηση ΕΛΒΟ, ως “προίκα” μαζί με το ισραηλινό-“εθνικό όχημα” που επίσης διαφημιζόταν από πέρυσι. Πράγματι, ετέθη κάποια στιγμή το θέμα της μεταφοράς στην (υπό ιδιωτικοποίηση) ΕΛΒΟ μηχανουργικού εξοπλισμού από το εργοστάσιο του Αιγίου των ΕΑΣ!<br /><br />Έκτοτε, το Tavor “κάηκε”, όπως ανέφερε χαρακτηριστικώς ανώτερος αξιωματικός με γνώση των διεργασιών. Ενδεικτικό του χαρακτήρα της υποθέσεως, είναι ότι από πέρυσι το ΓΕΣ είχε στείλει αξιωματικούς σε ταξίδι στο Ισραήλ για να γνωρίσουν τους κατασκευαστές και τα προϊόντα. Όπως είχε γίνει και στην περίπτωση της Κύπρου.<br /><br />Στην Κύπρο βεβαίως, το Tavor δεν υποβλήθηκε σε αξιολόγηση αλλά ήλθε η άνωθεν… συμβουλή “Ισραηλινό είναι, καλό θα είναι, πάρτε το“! Για τα μάτια του κόσμου, στην Ελλάδα ήταν το πρώτο όπλο (τυχαίο;) με το οποίο ασχολήθηκε η συγκροτηθείσα επιτροπή του ΓΕΣ αλλά είχε την ατυχία να αποτύχει σε μια από τις δοκιμασίες στις οποίες υποβλήθηκε. Πέραν τούτου όμως, το όπλο γενικότερα δεν έκανε καμμία ιδιαίτερη “αίσθηση”.<br /><br />Έκτοτε, έφθασε στην Ελλάδα το τσεχοεθνικό υποψήφιο τυφέκιο, κατόπιν το γερμανοεθνικό και ακολουθούν το αμερικανοεθνικό, το βελγοεθνικό κ.λπ. Αφού το Tavor ατύχησε, σε μια προσπάθεια να φανεί ότι δεν υπάρχει “εκλεκτός”, το τελευταίο δημοσίευμα διαρροής επισημαίνει για τα υποψήφια όπλα ότι “κανένα δεν δείχνει να έχει τις περισσότερες πιθανότητες επιλογής και ελέγχονται προϋποθέσεις και δυνατότητες”.<br /><br />Διευκρινίζεται επίσης με σαφή παραπλανητική υποκρισία ότι “η όποια συμφωνία γίνει θα έχει διακρατικό χαρακτήρα, σε περίπτωση που αφορά πρόταση από το εξωτερικό“… (Προφανώς στο συγκεκριμένο σημείο δεν γεννάται η απορία να ρωτήσουν οι δημοσιογράφοι που τους πλασάρουν το κείμενο, εάν υπάρχουν ελληνικές προτάσεις).<br /><br />Ανώτερος αξιωματικός στον οποίο ζητήσαμε να εκτιμήσει την εξέλιξη των πραγμάτων, κατέληξε με νόημα: “Θα το δώσουν σε όποιον δώσει τα περισσότερα βαλιτσάκια”!!!<br /><br />Μια ωραία ατμόσφαιρα!<br />Είναι να απορεί κανείς πραγματικά με τους εμπνευστές και πως τα κατάφεραν έτσι. Αν στις τάξεις των στελεχών, έχει ενσταλαχθεί η εικόνα, η εντύπωση, η αίσθηση, ότι όλα περί “εθνικού” είναι ένα θέατρο και η τελική επιδίωξη καταλήγει στο πονηρό, δεν μπορεί κανείς παρά να συγχαρεί γι’ αυτό το επίτευγμα τους σκηνοθέτες στο ΥΠΕΘΑ.<br /><br />Δεν έχουν κανέναν σκοπό να επιτρέψουν την ανάπτυξη έστω και βίδας από ελληνικά χέρια. Τα 10 δισ. ευρώ που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, θα διοχετευθούν με το βλέμμα σε αντιπροσώπους και μεσάζοντες. Σε αντίθεση με τους Τούρκους που έχουν λάβει αποφάσεις προ καιρού και εργάζονται πιστά στις εθνικές κατευθύνσεις για απεξάρτηση που έχει χαράξει κεντρικά η κυβέρνηση, οι δικοί μας δεν είναι μόνο πιο λίγοι. Αποδεικνύεται ότι είναι και λιγότερο πατριώτες.<div><br /></div><div><a href="https://doureios.com/i">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η τραγωδία περί “εθνικού τυφεκίου” καλά κρατεί

Συνεχίζονται κατά διαστήματα τα δημοσιεύματα επιλεκτικών διαρροών από κύκλους του ΥΠΕΘΑ για το διαβόητο πρόγραμμα “εθνικού τυφεκίου” που όμω...

Διαβάστε την συνέχεια

Ναγκόρνο – Καραμπάχ: Το παιχνίδι των ξένων δυνάμεων στη σύγκρουση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDIo72f6Sdn6wD96-DNfahqSFTu34i8DClcZzv4t7u9k2X2OuWTfheym5F5VR5SgC2ZaOQa4IYDS2vMXndhUBgwE5rVtB1AYzisNvMQzQ9LZBH4kBS88aWrjFoDoDX8i35mK4km3THQIM/s960/%25CE%2591%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1-%25CE%2591%25CE%25B6%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%258A%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25AC%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="960" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDIo72f6Sdn6wD96-DNfahqSFTu34i8DClcZzv4t7u9k2X2OuWTfheym5F5VR5SgC2ZaOQa4IYDS2vMXndhUBgwE5rVtB1AYzisNvMQzQ9LZBH4kBS88aWrjFoDoDX8i35mK4km3THQIM/w640-h400/%25CE%2591%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1-%25CE%2591%25CE%25B6%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%258A%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25AC%25CE%25BD.jpg" width="640" /></a></div><br /><div>Για τέταρτη ημέρα συνεχίζονται οι αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και των αυτονομιστών του Ναγκόρνο- Καραμπάχ, οι οποίοι στηρίζονται από την Αρμενία.</div><br />Πρόκειται για μια περιοχή στην οποία έχουν συμφέροντα και επιρροή αντίπαλες δυνάμεις, όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το Γαλλικό Πρακτορείο.<br />Τουρκία<br /><br />Μετά την επανέναρξη των συγκρούσεων η Άγκυρα εξέφρασε την πλήρη στήριξή της στον σύμμαχό της, Αζερμπαϊτζάν, προκαλώντας ανησυχία για άμεση επέμβαση του τουρκικού στρατού.<br /><br />Ήδη η Αρμενία έχει κατηγορήσει την Τουρκία ότι κατέρριψε αεροσκάφος της με βομβαρδιστικό και ότι στηρίζει το Μπακού με Σύρους μισθοφόρους, στρατιωτικούς συμβούλους και χειριστές μη επανδρωμένων αεροσκαφών, κάτι που η Άγκυρα αρνείται.<br /><br />Η τουρκική στήριξη στο Αζερμπαϊτζάν περιλαμβάνεται στο «ιστορικό σχέδιο» ένωσης των τουρκόφωνων λαών, όπως οι Αζέροι, το οποίο προωθούν οι Τούρκοι εθνικιστές, σχολιάζει ο Γάλλος ειδικός Ζαν Ραντβανί.<br /><br />«Είναι επίσης ένα μέσο ώστε η Τουρκία να δείξει ότι είναι μια αναπτυσσόμενη περιφερειακή δύναμη, η οποία μπορεί να παρέμβει σε πολλά μέτωπα» προσθέτει, αναφερόμενος στη Συρία και τη Λιβύη.<br /><br />Στόχος είναι «μια πατριωτική κινητοποίηση» η οποία θα συσπειρώσει τους εθνικιστές ψηφοφόρους γύρω από τον πρόεδρο Ερντογάν, για τον οποίο η Αρμενία αποτελεί περιφερειακή απειλή και ιστορικός αντίπαλος.<br /><br />Με δεδομένη τη σαφή στάση της Τουρκίας υπέρ του Αζερμπαϊτζάν, η Άγκυρα μοιάζει απίθανο να μπορέσει να αναλάβει μεσολαβητικό ρόλο.<br /><br />Ρωσία<br /><br />Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρωσία διατηρεί καλές σχέσεις με την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, προσφέροντας στρατιωτικό εξοπλισμό και στις δύο.<br /><br />Σύμφωνα με τον Γεωργιανό αναλυτή, Γκέλα Βασάτζε, το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η σύγκρουση για το Ναγκόρνο – Καραμπάχ, με περιοδικές εκρήξεις βίας, ωφελεί τη Μόσχα, η οποία μπορεί «να διατηρεί την επιρροή της εκεί» ως μεσολαβήτρια.<br /><br />Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν επιμένει να κηρυχθεί κατάπαυση πυρός. Όμως αυτή η θέση «κινδυνεύει» από την αυξανόμενη στήριξη της Άγκυρας στο Μπακού, η οποία μπορεί «να ανατρέψει την ισορροπία των δυνάμεων», υπογραμμίζει ο Ραντβανί.<br /><br />Ο Γάλλος ειδικός αναφέρεται στην αγανάκτηση του Μπακού απέναντι στη Μόσχα, η οποία παρέχει «πιο εξελιγμένα όπλα» στο Γερεβάν, που συμμετέχει στον Οργανισμό της Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας.<br /><br />Ο Αζέρος πρόεδρος Ιλχάν Αλίεφ επέκρινε «την προτίμηση της Ρωσίας προς την Αρμενία».<br /><br />Με αυτά τα δεδομένα η Μόσχα διαθέτει «πολλούς μοχλούς πίεσης για τη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων» χάρη στους στενούς οικονομικούς δεσμούς της τόσο με την Αρμενία όσο και με το Αζερμπαϊτζάν.<div><br />Ιράν<br /><br />Το Ιράν, που συνορεύει και με τις δύο χώρες, θα ήθελε να διαδραματίσει ρόλο μεσολαβητή στη σύγκρουση, όμως είναι μακριά από το να το πετύχει.<br /><br />Το Αζερμπαϊτζάν, μια σιιτική χώρα, όπως το Ιράν, αλλά κοσμική, αντιδρά στον θρησκευτικό προσηλυτισμό της Τεχεράνης και στις περιφερειακές της φιλοδοξίες. Αντίστοιχα το Ιράν αντιμετωπίζει με ανησυχία τους δεσμούς μεταξύ του Μπακού και των πολλών Αζέρων μεταναστών που ζουν στο βόρειο τμήμα της χώρας, καθώς φοβάται τη γέννηση εθνικιστικών κινημάτων.<br /><br />Εξάλλου η Τεχεράνη βλέπει με κακό μάτι τη στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Ισραήλ και Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Για τους λόγους αυτούς το Ιράν έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τους Αρμένιους, αν και είναι χριστιανοί, συμμετέχοντας κυρίως στην ανάπτυξη των δρόμων και των υποδομών φυσικού αερίου στη χώρα.<br /><br />Σύμφωνα με τον Βαζάτζε, η ιρανική πρόταση μεσολάβησης έχει λίγες πιθανότητες να είναι επιτυχημένη.</div><div><br />Δύση<br /><br />Οι μεγάλες δυτικές πρωτεύουσες κάλεσαν σε τερματισμό των εχθροπραξιών. Γαλλία και ΗΠΑ συμμετέχουν εδώ και σχεδόν 30 χρόνια στις προσπάθειες επίλυσης της σύγκρουσης, μαζί με τη Ρωσία, στο πλαίσιο της Ομάδας του Μινσκ, μέχρι στιγμής χωρίς αποτέλεσμα.<br /><br />Η κοινή γνώμη στις δύο χώρες επηρεάζεται εξάλλου από τις μεγάλες αρμένικες κοινότητες που ζουν σε αυτές.<br /><br />Όμως οι Δυτικοί έχουν και ενεργειακά συμφέροντα, καθώς προμηθεύονται μέρος του φυσικού τους αερίου μέσω αγωγών που συνδέονται με το Αζερμπαϊτζάν, μια χώρα πλούσια σε υδρογονάνθρακες.<br /><br />Ο Ραντβανί εκτιμά ότι εδώ και χρόνια οι Δυτικοί «δεν ασκούν πραγματικά πιέσεις στο Γερεβάν και το Μπακού» διότι η σύγκρουσή τους «δεν βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας».<br /><br />Μένει να φανεί αν η αναζωπύρωση της βίας, θα αλλάξει τα δεδομένα αυτά.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ναγκόρνο – Καραμπάχ: Το παιχνίδι των ξένων δυνάμεων στη σύγκρουση

Για τέταρτη ημέρα συνεχίζονται οι αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και των αυτονομιστών του Ναγκόρνο- Καραμπάχ, οι οποίοι στηρί...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Γερμανία, ο “διάλογος” Ελλάδας – Τουρκίας, ο νέος πόλεμος στο Καραμπάχ

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGr-xM-IRMSnQ6gBFoek93Xctds7zgJQewarfM-YXwlzmMTXT8UfWKQsRpXXG-pXqGKFh3OEudTcgMjT91VMfZG4oZXK-ErvN8tEb3OKQlMNYqpFbbxWXDPaIHc_NkTfllSvNnEcq943k/s790/greek_turkish_flags.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGr-xM-IRMSnQ6gBFoek93Xctds7zgJQewarfM-YXwlzmMTXT8UfWKQsRpXXG-pXqGKFh3OEudTcgMjT91VMfZG4oZXK-ErvN8tEb3OKQlMNYqpFbbxWXDPaIHc_NkTfllSvNnEcq943k/w640-h324/greek_turkish_flags.jpg" width="640" /></a><br /><br /><div>Αν και ο ανοιχτός πια πόλεμος ανάμεσα σε Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και η πολύ σαφής θέση της Αγκυρας υπέρ του Μπακού έχουν πλέον μεταφερθεί στο επίκεντρο της τουρκικής ρητορικής, η Ανατολική Μεσόγειος παραμένει ψηλά στις επαφές των Τούρκων. Κατά τη συνομιλία του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Μπόρις Τζόνσον κατέστη σαφές ότι το Λονδίνο διατηρεί στάση ουδετερότητας. Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά από την τουρκική προεδρία, ο κ. Ερντογάν ζήτησε «ισορροπημένη και αμερόληπτη στάση» στο ζήτημα της Ανατολικής Μεσογείου και στήριξη των προσπαθειών διαλόγου. Από την Ντάουνινγκ Στριτ τονίστηκε ότι ο κ. Τζόνσον καλωσόρισε τη συμφωνία για επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών, εκφράζοντας την ανησυχία του για την ένταση που επικράτησε το προηγούμενο χρονικό διάστημα στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Χθες, ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Χάικο Μάας συνομίλησε, μεταξύ άλλων, και για την Ανατολική Μεσόγειο με τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Οπως έγινε γνωστό από το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών, ο κ. Μάας χαρακτήρισε «αποφασιστικής σημασίας» για τη συνολική επίλυση των εντάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, τις συμφωνηθείσες άμεσες συνομιλίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Σε ανάρτηση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών στο Twitter επισημαίνεται η τηλεφωνική συνομιλία των δύο υπουργών και αναφέρεται χαρακτηριστικά πως: «Για να καταστεί δυνατόν να επιλυθούν συνολικά οι εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, οι συμφωνηθείσες άμεσες συνομιλίες μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας είναι αποφασιστικής σημασίας». Χθες, για την Ανατολική Μεσόγειο με τον κ. Μάας συνομίλησε τηλεφωνικά και ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας. <br /><br />Εν τω μεταξύ, χθες, έλαβε χώρα ο έκτος γύρος των επαφών των στρατιωτικών αντιπροσώπων Ελλάδας και Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, υπό την αιγίδα του προέδρου της Στρατιωτικής Επιτροπής του Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Παρά το γεγονός ότι οι επαφές ανάμεσα στις δύο πλευρές για την κατάληξη σε συμφωνία βρίσκονται πολύ κοντά, φαίνεται ότι δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν παρά την επόμενη εβδομάδα, αφού έχουν γίνει σαφή και τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. που αρχίζει αύριο. <br /><br />Ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ θα επισκεφθεί την Ελλάδα και την Τουρκία τις επόμενες ημέρες με σκοπό να μιλήσει για την ανάγκη μείωσης των εντάσεων. Σε τοποθέτησή του για το θέμα, σε διαδικτυακή συζήτηση, ο κ. Στόλτενμπεργκ αναφερόμενος στις τεχνικές συζητήσεις Τουρκίας – Ελλάδας επισήμανε τον χαρακτήρα της προσπάθειας του ΝΑΤΟ.<br /><br />Οπως είπε, «έχει να κάνει με το πώς θα διασφαλίσουμε ότι τα πλοία, τα αεροπλάνα διατηρούν την απαραίτητη απόσταση, συμπεριφέρονται με υπεύθυνο τρόπο. Ετσι, αποτρέπουμε, αποφεύγουμε συμβάντα και ατυχήματα. Και υπάρχουν πάντα κίνδυνοι όταν έχουμε τόσο πολλά πλοία στο ίδιο μέρος στην ίδια περιοχή, όπως έχουμε δει στην Ανατολική Μεσόγειο». <br /><br />Ο κ. Στόλτενμπεργκ εξέφρασε την ελπίδα «αν μπορέσουμε να βρούμε μια λύση, να θεσπίσουμε αυτούς τους μηχανισμούς, τότε αυτό μπορεί να βοηθήσει στην υποστήριξη των γερμανικών προσπαθειών για διευκόλυνση των συνομιλιών για το βασικό πρόβλημα».<br />Και κατέληξε λέγοντας ότι «υπάρχει συνεχής δουλειά εδώ στο ΝΑΤΟ. Η αποκλιμάκωση είναι από μόνη της σημαντική. Μειώνει τους κινδύνους, τα περιστατικά και τα ατυχήματα. Και ελπίζουμε ότι μπορεί επίσης να υποστηρίξει τις προσπάθειες της Γερμανίας να αντιμετωπίσει το υποκείμενο κύριο πρόβλημα».<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Η Γερμανία, ο “διάλογος” Ελλάδας – Τουρκίας, ο νέος πόλεμος στο Καραμπάχ

Αν και ο ανοιχτός πια πόλεμος ανάμεσα σε Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και η πολύ σαφής θέση της Αγκυρας υπέρ του Μπακού...

Διαβάστε την συνέχεια