Έγγραφο-βόμβα: Η Τουρκία έτοιμη να προσαρτήσει τα Κατεχόμενα – Απειλεί με πολεμική σύρραξη στην κυπριακή ΑΟΖ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj31g7w0YilPnrkmNg-4Zw5iuoucByR8AXi9HlZJ0xMoMoygN0CzXpvG78kUl6HfitTvcNem5s3-2fZr5nxm6SGdD5ZkzVjkVZsbN2UA5_TXSFQPwfsQxTvaIKS7h74Tk7mZtfaxzMLTF81/s1600/Katexomena.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="780" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj31g7w0YilPnrkmNg-4Zw5iuoucByR8AXi9HlZJ0xMoMoygN0CzXpvG78kUl6HfitTvcNem5s3-2fZr5nxm6SGdD5ZkzVjkVZsbN2UA5_TXSFQPwfsQxTvaIKS7h74Tk7mZtfaxzMLTF81/s640/Katexomena.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η Τουρκία κινείται μεθοδικά για την προσάρτηση των Κατεχομένων. Έγγραφο που φαίνεται να έχει περιέλθει στην κατοχή της κυπριακής κυβέρνησης αποκαλύπτει το μυστικό σχέδιο του Ταγίπ Ερντογάν που έχει τεθεί σε εφαρμογή με την δραστηριοποίηση μάλιστα και της ΜΙΤ. <br /><br /> Η Άγκυρα βλέπει πώς ίσως δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στις μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ), οι οποίες έχουν απλώσει «ομπρέλα προστασίας» πάνω από την κυπριακή ΑΟΖ όσον αφορά στις έρευνες υδρογονανθράκων και επιχειρεί να απαντήσει με έναν διαφορετικό τρόπο, ο οποίος ωστόσο θα προκαλέσει επίσης σφοδρές αντιδράσεις αν όχι στρατιωτική σύρραξη.<br /><br /> Σύμφωνα με το απόρρητο τουρκικό έγγραφο η Τουρκία είναι έτοιμη να παράσχει ηλεκτροδότηση στα Κατεχόμενα, μετά επίσης και την παροχή νερού. Το έγγραφο φέρει ημερομηνία 23 Οκτωβρίου και σύμφωνα με αυτό ο Διαχειριστής Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας αναφέρεται επισταμένα στις διεργασίες των Κατοχικών αρχών αλλά και στους τρόπους αντιμετώπισης των ενεργειών της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /><br />Μέσα από το έγγραφο, διαφαίνεται ότι το έργο συνδέεται άμεσα με τους τουρκικούς σχεδιασμούς και την ηλεκτρική σύνδεση Τουρκίας-Κατεχομένων με το καλώδιο να φτάνει από τη νότια Τουρκία στον κατεχόμενο Άγιο Επίκτητο, όπου λειτουργεί σήμερα παράνομος σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και εν συνεχεία της προσάρτηση των Κατεχομένων. Ένα σχέδιο στο οποίο έχουν αναφερθεί πολλές φορές τελευταία Τούρκοι πολιτικοί.<br /><br />Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό «Sigma» ο Γιώργος Σαμμάς έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου και σημείωσε πως η Κυπριακή πλευρά πέραν της διπλωματίας, μπορεί να αποταθεί πιο αποτελεσματικά σε σώματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στα Κατεχόμενα σύμφωνα με πληροφορίες που κατέχουν οι μυστικές υπηρεσίες της Κυπριακής Δημοκρατίας ενεργούν ομάδες εργασίας για την μεταφορά της ηλεκτρικής ενέργειας από την Τουρκία στο νησί.<br /><br /> Για την ολοκλήρωση της ηλεκτρικής διασύνδεσης απομένει η λήψη των τελικών πολιτικών αποφάσεων και σύμφωνα με τους «αξιωματούχους» του Ψευδοκράτους πριν το τέλος αυτού του έτους ξεκινούν οι εργασίες για την δημιουργία της νέας υποθαλάσσιας γραμμής-καλωδίου ηλεκτρικού ρεύματος.<br /><br /> Σύμφωνα με Κυβερνητικό Αξιωματούχο πέραν της οικονομικής διάστασης είναι φανερό ότι το έργο εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες και αποτελεί ένα ακόμα βήμα ενσωμάτωσης των Κατεχομένων στην Τουρκία και ενίσχυσης του τουρκικού ελέγχου οι οποίες σχετίζονται με τους τουρκικούς σχεδιασμούς για διεύρυνση της τουρκικής επιρροής στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br /> Οι Τούρκοι έχον καταφέρει να διατηρούν Στρατό στα Κατεχόμενα με βαρύ οπλισμό, να τροφοδοτήσουν με νερό τις κατεχόμενες περιοχές και αυτό που απομένει είναι και η παροχή ηλεκτρικής ενέργειας. Το επόμενο βήμα είναι η ανακοίνωση της προσάρτησης, ενώ ο Νίκος Αναστασιάδης θα παλεύει ακόμη να λύση στην Ελβετία το Κυπριακό. <br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Έγγραφο-βόμβα: Η Τουρκία έτοιμη να προσαρτήσει τα Κατεχόμενα – Απειλεί με πολεμική σύρραξη στην κυπριακή ΑΟΖ

Η Τουρκία κινείται μεθοδικά για την προσάρτηση των Κατεχομένων. Έγγραφο που φαίνεται να έχει περιέλθει στην κατοχή της κυπριακής κυβέρνησ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Κύπρος έδωσε ναυτική και αεροπορική βάση στην Γαλλία – Rafale και Fremm στην Μεγαλόνησο!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyZQayJgXgTIBj2NbybczjK2I5YyQvVMtm-XzvBlvLGyyme1YE5j5MNLJTKiXx72M7vY_gx-9ZPuPwXAxt_gLXVPPZy_StHHda_iQSFbiqQq9JeHpbuzU8a4I0ouoDSvVrezQD1QJ7Fm0i/s1600/rafale.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1065" data-original-width="1600" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyZQayJgXgTIBj2NbybczjK2I5YyQvVMtm-XzvBlvLGyyme1YE5j5MNLJTKiXx72M7vY_gx-9ZPuPwXAxt_gLXVPPZy_StHHda_iQSFbiqQq9JeHpbuzU8a4I0ouoDSvVrezQD1QJ7Fm0i/s640/rafale.jpg" width="640" /></a></div> <div class="article-image"> </div> <div class="row hidden-xs hidden-sm"> <div class="col-md-12"> <div class="banner--large" style="margin: 0 auto 20px auto;"> </div> </div> <!-- /.col --> </div> <!-- /row --> <br /> Όλα αλλάζουν στην Ανατολική Μεσόγειο. Γάλλοι, Αμερικανοί, Ρώσοι, Τούρκοι και Έλληνες θα βρεθούν ο ένας απέναντι στον άλλον. Ο πόλεμος για το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο μόλις ξεκίνησε. Η Κύπρος παρέδωσε ναυτική και αεροπορική βάση στην Γαλλία! <br /><br />Πιο συγκεκριμένα, η Κύπρος αποκτά ναυτική βάση στο Μαρί. Στη διάθεση των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων βρίσκεται και η αεροπορική βάση στην Πάφο.<br /><br />Ετσι λοιπόν, «έρχονται» οι Γάλλοι στην κυπριακή ΑΟΖ με άγριες διαθέσεις έναντι των τουρκικών απαιτήσεων για να δώσουν ένα καλό μάθημα στον Ερντογάν που ονειρεύεται οθωμανικές αυτοκρατορίες και μεγαλεία. <br /><br />Η Γαλλία ελέω TOTAL θα χρηματοδοτήσει μεγάλο μέρος του εκσυγχρονισμού της ναυτικής βάσης στο Μαρί με σκοπό τον ελλιμενισμό γαλλικών πολεμικών πλοίων τα οποία θα «σουλατσάρουν» σχεδόν μόνιμα στην περιοχή αυτή λόγω των εργασιών ανεύρεσης υδρογονανθράκων στην κυπριακή ΑΟΖ.<br /><br />Επίσης στην διάθεση των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων βρίσκεται και η αεροπορική βάση στην Πάφο. H παρουσία πλέον γαλλικών αεροσκαφών Rafale σε αποστολές επιτήρησης της περιοχής της ΑΟΖ όπoυ θα εκτελούνται οι εξορύξεις είναι δεδομένη.<br /><br />Η Τουρκία βρίσκεται για δεύτερη φορά προ τετελεσμένων γεγονότων, γεγονός που ερμηνεύεται ότι τα τουρκικά πολεμικά πλοία θα έχουν να αντιμετωπίσουν εκτός το ελληνικό πολεμικό ναυτικό και το γαλλικό που στηρίζει την εξόρυξη της γαλλικής πολυεθνικής εταιρείας .<br /><br />Ισχυροί οι ναυτικοί δεσμοί ανάμεσα σε Κύπρο και Γαλλία, οι οποίοι θα αναβαθμιστούν ακόμα περισσότερο, είναι το αποτέλεσμα της χθεσινής συνάντησης των Προέδρων Αναστασιάδη και Μακρόν στο Παρίσι.<br /><br />Πρόκειται για πραγματικά ανατρεπτική εξέλιξη στα σχέδια των Τούρκων και στους λεονταρισμούς τους έναντι της Κύπρου η οποία έπραξε το αυτονόητο σε σχέση με την Ελλάδα η οποία δεν έχει ανακηρύξει ακόμη δική της ΑΟΖ.<br /><br />Στα ενεργειακά, μετά την προχθεσινή τοποθέτηση της TOTAL για έναρξη ερευνών εντός του τεμαχίου 6 στην κυπριακή ΑΟΖ, ήρθε χθες η σαφής στήριξη της Κύπρου από τον Εμανουέλ Μακρόν.<br /><br />Ενώ, στο Κυπριακό ο Γάλλος Πρόεδρος εξέφρασε την ετοιμότητα της χώρας του να στηρίξει μια νέα προσπάθεια στις συνομιλίες μέσα και από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, αναφέρει ο κυπριακός τύπος.<br /><br />Η συνάντηση των αντιπροσωπειών Γαλλίας και Κύπρου στο Μέγαρο των Ηλυσίων κράτησε μια ώρα περίπου και αμέσως μετά οι δύο Πρόεδροι προέβησαν σε δηλώσεις. Ιδιαίτερα σημαντικά τα όσα υπογράμμισε κατά την τοποθέτησή του ο Γάλλος Πρόεδρος.<br /><br />Ο Εμανουέλ Μακρόν ανέφερε πως «οι δύο χώρες υπέγραψαν τη στρατηγική ατζέντα για την οικονομία, τον πολιτισμό, θα βελτιωθεί το κείμενο αυτό από τους υπουργούς Εξωτερικών των δύο χωρών σε λίγες μέρες». Είπε πως θα υπάρξει περαιτέρω εμβάθυνση στους τομείς της οικονομίας.<br /><br />Ο Γάλλος Πρόεδρος τόνισε πως «υπάρχουν πολύ ισχυροί αμυντικοί δεσμοί. Πέρυσι το γαλλικό ναυτικό επισκέφθηκε πάνω από 40 φορές την Κύπρο», σημειώνοντας ότι με τον εκσυγχρονισμό του λιμανιού του Μαρί η συνεργασία θα επεκταθεί. Πρόσθεσε ότι το υπουργείο Άμυνας και το γαλλικό ναυτικό θα επεξεργαστούν προτάσεις «για να προχωρήσουμε σε συνεργασία».<br /><br /><img height="395" src="https://www.pentapostagma.gr/wp-content/uploads/2017/11/aeroskafos-rafale.jpg" width="640" /><br /><br />Στον τομέα της οικονομίας ο Ε. Μακρόν αναφέρθηκε στη συνεργασία των δύο χωρών κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στη δραστηριοποίηση της TOTAL στην κυπριακή ΑΟΖ, επισημαίνοντας ότι «στηρίζουμε εκατό τοις εκατό την παρουσία της στην Κύπρο».<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι στο οικόπεδο 6 της Κυπριακής ΑΟΖ θα δραστηριοποιηθεί σύντομα η εταιρεία TOTAL, όπως ανακοινώθηκε το βράδυ της Κυριακής μετά από συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη με υψηλόβαθμα στελέχη της εταιρείας στο Παρίσι.<br /><br />Όλα αλλάζουν λοιπόν στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br /> Ο πόλεμος για το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο μόλις ξεκίνησε. <br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Κύπρος έδωσε ναυτική και αεροπορική βάση στην Γαλλία – Rafale και Fremm στην Μεγαλόνησο!

Όλα αλλάζουν στην Ανατολική Μεσόγειο. Γάλλοι, Αμερικανοί, Ρώσοι, Τούρκοι και Έλληνες θα βρεθούν ο ένας απέν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ύβρις και η κουρδική τραγωδία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgowY9B8D8qw1-fgf7Yr_wZNyQRScyIo-2xswviIgkCFsRkEyenvKXSunoN7NIvXJ_4sEBRhYOSdmZNyxA_0OWIRoImFKyIAlqf8G9F_AbNFo-XzMDpxFl2Y-CDDHQ98VYsmZiiOEJngliR/s1600/%25CE%2593%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AF+%25CE%25B7%25CF%2584%25CF%2584%25CE%25AE%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BD+%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B4%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2599%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="338" data-original-width="624" height="346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgowY9B8D8qw1-fgf7Yr_wZNyQRScyIo-2xswviIgkCFsRkEyenvKXSunoN7NIvXJ_4sEBRhYOSdmZNyxA_0OWIRoImFKyIAlqf8G9F_AbNFo-XzMDpxFl2Y-CDDHQ98VYsmZiiOEJngliR/s640/%25CE%2593%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AF+%25CE%25B7%25CF%2584%25CF%2584%25CE%25AE%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BD+%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B4%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2599%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BA.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b>Ιωάννη Αθ. Μπαλτζώη*</b><br /><br />Μετά τα τελευταία γεγονότα στο Ιρακινό Κουρδιστάν, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, ας προσπαθήσουμε να δούμε με μια ψύχραιμη ματιά τις εξελίξεις, τα λάθη ενός ηγέτη και την αμερικανική και ευρωπαϊκή «προδοσία», όπως θεωρούν πολλοί αναλυτές, που τελικά οδήγησαν σε επιτυχία και προβολή ισχύος και επιρροής της Ρωσίας και του Ιράν, μετά την Συρία και στο Ιράκ. Και αν συνεξεταστούν το Κουρδικό δημοψήφισμα με το Καταλονικό, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα, ότι τα αποκεφαλιστικά από ηγεσίες πλέον δημοψηφίσματα, που έχουν δημιουργήσει τόσο μεγάλη διαμάχη τις τελευταίες εβδομάδες, προκλήθηκαν από μια λανθασμένη και καταστροφική αυτοπεποίθηση των αυτονομιστών, η οποία κατέληξε τελικά σε αυτό που στην αρχαιότητα ονομαζόταν… Ύβρις! <br /><br />Πολλά έχουν ειπωθεί για τα Καταλανικά γεγονότα, ιδιαίτερα για την υπερβολική αστυνομική βία, σε μια Ευρωπαϊκή χώρα, που ξέσπασε εναντίον ανθρώπων που περίμεναν ειρηνικά για να ψηφίσουν. Ακόμη και για την έλλειψη κρίσης των αντιπάλων της ανεξαρτησίας, τους Καταλανούς που προφανώς σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ήταν η πλειοψηφία, που μποϊκοτάρισαν την ψηφοφορία, αντί απλώς να μεταβούν και να ψηφίσουν, ώστε τελικά το αποτέλεσμα να είναι αρνητικό για την ανεξαρτησία της Καταλονίας, όπως έκαναν στο Κεμπέκ και τη Σκωτία. Αποτέλεσμα, οι δραματικές εξελίξεις που παρακολουθούμε σήμερα, με τις διώξεις εκλεγμένων αντιπροσώπων της Καταλανικής Βουλής και την φυγή και αυτοεξόριση του Καταλανού ηγέτη στις Βρυξέλλες. <br /><br />Όμως στο Ιρακινό Κουρδιστάν, τα πράγματα είναι διαφορετικά και διαδραματίζεται μια πραγματική τραγωδία. Ας ξεκινήσουμε με την Ύβρι!! Αγνοώντας σχεδόν τις καθολικές αντιρρήσεις και αιτιάσεις της διεθνούς κοινότητας για την ακύρωση ή την αναβολή του δημοψηφίσματος, η κυβέρνηση Barzani προχώρησε σε δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία, παρά το γεγονός ότι επί σειρά ετών το Ιρακινό Κουρδιστάν ήταν ανεξάρτητο σε όλα εκτός από το όνομα με αποτέλεσμα να επιτύχει μια καλή για τα δεδομένα της περιοχής πολιτική και στρατιωτική οντότητα που βοήθησε πάρα πολύ στην καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους, σταθερός και πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ, καθώς και του Ισραήλ, που βοηθούσε ποικιλοτρόπως στον στρατιωτικό και πολιτικό τομέα.<br /><br />Έτσι ο Barzani, όπως σωστά επισημαίνει σε άρθρο του στο Liberal.gr, ο Δρ. Σπύρος Πλακούδας, Επίκουρος Καθηγητής στο American University in the Emirates, εξέλαβε ως δεδομένη την δίχως όρους υποστήριξη των ΗΠΑ προς αυτόν και υποτίμησε τις υπόλοιπες μεταβλητές της εξίσωσης: το Ιράκ, το Ιράν και τον εσωτερικό του αντίπαλο τον Ταλαμπανί, υιό του προσφάτως αποθανόντα ιστορικού ηγέτη των Κούρδων. Ο Ταλαμπανί ποτέ δεν απέκρυψε την απέχθειά του προς τον Barzani και την συμπάθειά του και τον προσανατολισμό του προς το Ιράν, με αποτέλεσμα να υπονομεύσει κάθε προσπάθεια του Barzani. Στηρίχθηκε ο Barzani, μόνο στην Ισραηλινή υποστήριξη, που τελικά αποδείχθηκε άνευ ουσίας, αφού δεν απέδωσε τίποτα. Έτσι οι ΗΠΑ, θεώρησαν τυχοδιωκτικό το δημοψήφισμα του Barzani, καθόσον σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των, υπονόμευε τη συνοχή και την αποτελεσματικότητα της πολυσυλλεκτικής συμμαχίας, για την τελική καταστροφή και εξάλειψη του ISIS.<br /><br />Και ερχόμαστε στον παράγοντα της στρατιωτικής ισχύος του Ιρακινού Κουρδιστάν, παράγοντας πολύ σοβαρός για την άσκηση και υλοποίηση της εξωτερικής πολιτικής μιας έστω και υβριδικής μορφής κρατικής οντότητας, όπως ήταν το Ιρακινό Κουρδιστάν. Οι Πεσμεργκά (ο στρατός των Κούρδων), του Barzani αποδείχτηκαν τελικά «Χάρτινη Τίγρης». Να θυμίσουμε ότι το 2014 , κατά την προέλαση των τζιχαντιστών του ISIS στο Ιράκ, οι Πεσμεργκά του Barzani υποχώρησαν από την περιοχή του Σιντζάρ, χωρίς να ρίξουν μια τουφεκιά και άφησαν στο έλεος των τζιχαντιστών τους Γιεζίντι, περικυκλωμένους και αβοήθητους, αφήνοντάς τους στα όρια της εθνικής κάθαρσης. Οι τραγικές σκηνές των περικυκλωμένων από τους τζιχαντιστές Γιεντίζι, στο όρος Σιντζάρ και η αιχμαλωσία των γυναικών Γιεντίζι, για να χρησιμοποιηθούν ως ερωτικές σκλάβες στα ανθρωπόμορφα θρησκόληπτα κτήνη του ISIS, σοκάρισε και συγκίνησε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ε λοιπόν, έτσι ακριβώς έδρασαν και πρόσφατα μετά το δημοψήφισμα, όταν ο Ιρακινός στρατός κινήθηκε εναντίον τους καταλαμβάνοντας την περιοχή του Κιρκούκ πανεύκολα, που οι Κούρδοι είχαν καταλάβει παράνομα αλλά ειρηνικά από το 2014, επειδή απλά η αεροπορία των ΗΠΑ αρνήθηκε να τους συνδράμει και να τους υποστηρίξει. Έτσι εξαιτίας του ηγέτη τους Barzani, οι Κούρδοι του Ιράκ ευρίσκονται στο χειρότερο σημείο από το 2003. Με την ολέθρια αυτή πολιτική αυτή, ο Barzani απομονωμένος από τη διεθνή κοινότητα και μη αποδεκτός από ένα μέρος των ίδιων των ομοφύλων του, υποχρεώθηκε τελικά να παραιτηθεί τη 1η Νοεμβρίου και να παραχωρήσει τον έλεγχο των δύο συνοριακών διαβάσεων με την Τουρκία στο Ιράκ, στερώντας, κατ’ αυτόν τον τρόπο, σημαντικά έσοδα για το Ιρακινό Κουρδιστάν.<br /><br />Στο Ισραήλ τώρα υπάρχει προβληματισμός και ασκείται κριτική για την πολιτική στάση του Ισραήλ, στο Κουρδικό δημοψήφισμα. Θεωρούν ότι το Ισραήλ, θα έπρεπε να είχε συμβουλεύσει τους Κούρδους να αναβάλουν το δημοψήφισμα τους . Θεωρούν ακόμη ότι το Ιράν είναι ο μεγάλος νικητής με τις εξελίξεις αυτές, καθόσον εξασφάλισαν ήδη την συνοχή του «Σιιτικού Άξονα» (Ιράν-Ιράκ-Συρία-Λίβανος) και ότι οι Ιρανοί εξουδετέρωσαν, σύμφωνα με την Ιρανική οπτική, την ανάδυση ενός «δεύτερου Ισραήλ» εντός του Ιράκ. Σύμφωνα δε μια αμερικανική ιστοσελίδα «δεν παίζεις σκάκι με τους Πέρσες, γιατί αυτοί το εφεύραν». Ένας ακόμη μεγάλος ωφελημένος από τις εξελίξεις είναι και η Ρωσία, η οποία υπογράφοντας συμφωνίες τόσο με το Ερμπίλ όσο με τη Βαγδάτη, η Μόσχα αποφεύγει καθαρά να ταχθεί υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς, εφαρμόζοντας μια αριστοτεχνική εξωτερική πολιτική, εις βάρος των ΗΠΑ, η οποία θα λέγαμε ότι δεν έχει ξεκάθαρη και ενιαία αλλά αμφιταλαντευόμενη πολιτική στην περιοχή, αφού στην ουσία «εγκατέλειψαν» έναν πιστό και αταλάντευτα φιλικό και σημαντικό εταίρο στην περιοχή, το Κουρδικό Ιράκ. Μια κουρδική οντότητα στην περιοχή συμφέρει πρωτίστως τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Δείχνει, όμως, μια αδυναμία πολιτικής αντίληψης της Ουάσινγκτον, με αποτέλεσμα να κάνει σκεπτικούς τωρινούς ή μελλοντικούς συμμάχους της.<br /><br />Εκτός από την ηθική οργή, η στάση των ΗΠΑ (και της Ευρώπης) είναι απίστευτα αντιπαραγωγική, σύμφωνα με Ισραηλινούς αναλυτές, οι οποίοι συνεχίζουν να ανησυχούν για την Ιρανική προβολή ισχύος σε μια περιοχή που θεωρείται ότι ανήκει στην δική τους σφαίρα επιρροής και αποτελεί την Ισραηλινή προβολή ισχύος, δηλαδή το Ιρακινό Κουρδιστάν. Οι καλύτερες πιθανότητες να δημιουργηθεί φραγμός στην ιρανική δημιουργία γέφυρας κρατών-πελατών μεταξύ του Ιράν και του Λιβάνου ήταν σύμφωνα με την Ισραηλινή πολιτική, η αναβίωση των Κούρδων του Ιράκ και της Συρίας. Και το Ισραήλ είχε την καλύτερη ευκαιρία να ξεπεράσει τους αραβικούς και περσικούς εχθρούς του στα βόρεια και στα ανατολικά, πλην όμως οι αμερικανικοί χειρισμοί δεν το επέτρεψαν, αλλά όλα αυτά είναι ιστορία. Αυτοί που κέρδισαν ήταν το Ιράν, η Ρωσία και το Ιράκ το οποίο πλέον βρίσκεται υπό μεγαλύτερο Ιρανικό έλεγχο, γεγονός που έχει ανησυχήσει σφόδρα το Ισραήλ. Αυτό είναι που έχουν «επιτύχει» οι ΗΠΑ από το 2003 μέχρι σήμερα, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατοντάδες δισεκατομμυρίων δολαρίων. και που ακόμη συνεχίζεται, σύμφωνα με τον καθηγητή Οικονομίας και Εθνικής Ασφάλειας Norman A. Bailey, Ph.D, του Πανεπιστημίου της Χάιφα, σε άρθρο του στην οικονομική Ισραηλινή ιστοσελίδα Globes. Και ο Ισραηλινός καθηγητής καταλήγει: «Ας ελπίσουμε ότι κάτι μπορεί να σωθεί από τα συντρίμμια, ειδικά τώρα που ο Massoud Barzani παραιτήθηκε ως πρόεδρος του KRG. Ίσως ίσως και το Ισραήλ να μπορεί να διαδραματίσει κάποιο ρόλο στην παραλαβή των κομματιών. Ο χρόνος θα δείξει».<br /><br />Καταλήγοντας θα λέγαμε ότι στην Κουρδική τραγωδία έχουμε έναν συνδυασμό Ύβρεως, διαλυτικότητας, δειλίας και προδοσίας, με αποτέλεσμα να καταστρέψει σοβαρά την Δυτική θέση στη Μέση Ανατολή και να διαλύσει τις ελπίδες τριάντα εκατομμυρίων Κούρδων στο Ιράν, το Ιράκ, τη Συρία και την Τουρκία. Αυτό ήταν χειρότερο από ένα λάθος. Ήταν έγκλημα. Οι ένοχοι αναζητούνται και υπάρχουν σε όλες τις πλευρές, εκτός του μονίμως προδομένου Κουρδικού λαού.<br /><b><i><br />* O Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης είναι Αντγος (ε.α.), πρώην ΑΚΑΜ Τελ Αβίβ, πρώην Αξκος επιχειρήσεων της ECMM στον πόλεμο της Βοσνίας, Απόφοιτος Tactical Intelligence School (U.S.Army), Μ.Sc. στην Γεωπολιτική Ανάλυση, Γεωστρατηγική Σύνθεση και Σπουδές Άμυνας και Διεθνούς Δικαίου του ΕΚΠΑ, μέλος ΔΣ του ΕΛΙΣΜΕ.</i></b><br /><br /><a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η ύβρις και η κουρδική τραγωδία

Του Ιωάννη Αθ. Μπαλτζώη* Μετά τα τελευταία γεγονότα στο Ιρακινό Κουρδιστάν, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, ας προσπαθήσουμε να δούμε με μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η χαμένη ευκαιρία του Aegis… δυο λόγια για εξοπλιστικά και τις ΗΠΑ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxKMe_yp72cZtDs7zX3oFxMu5qFs0rAXpgRT-_MjJnHAcmbjHvsjZzKtdUMSYSUqxUNb6l_C_5fuF-f5VnxWZh6w4rywZn9S-0sLzhwq89u9oVFqlvLLX_Cb88ZKO36EL8l4XlvUo_AgDE/s1600/Norwegian-frigate-HNoMS-Fridtjof-Nansen-F310.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="600" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxKMe_yp72cZtDs7zX3oFxMu5qFs0rAXpgRT-_MjJnHAcmbjHvsjZzKtdUMSYSUqxUNb6l_C_5fuF-f5VnxWZh6w4rywZn9S-0sLzhwq89u9oVFqlvLLX_Cb88ZKO36EL8l4XlvUo_AgDE/s640/Norwegian-frigate-HNoMS-Fridtjof-Nansen-F310.jpg" width="640" /></a></div> <br />Το άρθρο που ακολουθεί είναι αρκούντως «προκλητικό». Είναι από τα άρθρα που προσφέρονται να ανοίξουν μεγάλες και ενδιαφέρουσες συζητήσεις για τα θέματα της ελληνικής άμυνας και της ασφάλειας. Η έκτασή του δεν επιτρέπει να σχολιάσουμε τις αρκετές διαφωνίες σε διάφορα σημεία της ανάπτυξης του σκεπτικού του υπογράφοντος, διότι ο συνολικός σχολιασμός του θα απαιτούσε… μιας ημέρας δουλειά!<br /><br />Αυτό που έχει όμως σημασία είναι να συνηθίσουμε να διαβάζουμε, ή και να μελετάμε απόψεις οι οποίες είναι διαφορετικές από τις δικές μας, ειδικά όταν έχουν αρχή, μέση και τέλος, όπως το άρθρο που ακολουθεί, το οποίο, αν μη τι άλλο έχει επιχείρημα. Και σε τμήματα του σκεπτικού θα μπορούσε κανείς να πει ότι έχει δίκιο. Ας το δούμε λοιπόν:<br /><br />Γράφει ο <b>Δρ. Κωνσταντίνος Γρίβας*</b><br /><br />Επανειλημμένως μέσα από τις σελίδες των «Επικαίρων» ο γράφων έχει εκφράσει τις απόψεις του αναφορικά με τη γεωπολιτική στρατηγική της Ελλάδας. Σε πολύ γενικές γραμμές, έχει υποστηρίξει ότι η λογική του «ανήκομεν εις την Δύσιν», εκτός από δουλοπρεπής, είναι και εκτός νοήματος υπό τις σημερινές συνθήκες και πως η Ελλάδα θα πρέπει να χαράξει μια αυτόφωτη και αυτόνομη γεωπολιτική πορεία, χωρίς να είναι δεδομένη για κανέναν, χωρίς να ταυτίζεται με κανέναν και, κυρίως, χωρίς να ανήκει σε κανέναν.<br /><br />Άποψη του γράφοντος είναι επίσης ότι η Ελλάδα μπορεί να εξελιχθεί σε ένα «μεταλλακτικό κράτος» (‘transformational country’), το οποίο θα εκμεταλλεύεται τις παράλληλες συνέργειες και αντιπαλότητες που προκύπτουν μεταξύ των παγκόσμιων και περιφερειακών δυνάμεων σε ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα, όπως αυτό που διαμορφώνεται ταχέως γύρω μας.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτής της λογικής έχει επανειλημμένως τονίσει την αξία που θα είχε η δραστική ενίσχυση των ελληνορωσικών σχέσεων – χωρίς επ’ ουδενί αυτό να σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να περάσει υπό την «προστασία» της Ρωσίας, αλλάζοντας απλώς «αφεντικά».<br /><br />Ακόμη, ο γράφων έχει επιχειρηματολογήσει σχετικά με το ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να διαμορφώσει έναν «δακτύλιο απροβλεπτότητας» στο γεωσύστημα μέσα στο οποίο λειτουργεί, με την ίδια στο κέντρο, αναπτύσσοντας στενότερες σχέσεις με χώρες όπως είναι το Ιράν, η Αρμενία και η Σερβία, ενώ θα πρέπει και να αναζητήσει και επιλεκτικές μακρόπνοες συμμαχίες με σημαντικά ευρωπαϊκά κράτη, προεξάρχουσας της Γαλλίας, σε εθνοκεντρική βάση.<br /><br />Κατά κανόνα, αυτές οι απόψεις, τόσο του γράφοντος όσο και άλλων, αντιμετωπίζονται, στην καλύτερη των περιπτώσεων, με ειρωνική καταδεκτικότητα και στη χειρότερη, με ανοικτό χλευασμό, μια και, σύμφωνα με την κυρίαρχη αντίληψη, η Ελλάδα ήταν, είναι και θα παραμείνει οργανικό κομμάτι της αμερικανικής γεωπολιτικής αρχιτεκτονικής, χωρίς να έχει περιθώρια άλλων επιλογών.<br /><br />Τον τελευταίο καιρό, μάλιστα, μετά την υποτιθέμενη σύγκρουση Άγκυρας – Ουάσιγκτον και τη ρωσοτουρκική (λυκο)φιλία, η αντίληψη ότι πρέπει απόλυτα και ολοκληρωτικά να ταυτιστούμε με τις ΗΠΑ έχει κυριαρχήσει σχεδόν καθολικά, φθάνοντας σε πρωτοφανή σημεία για τη μεταπολιτευτική περίοδο.<br /><br />Βέβαια, κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος, οι ελπίδες περί ουσιαστικής ρήξης των σχέσεων Τουρκίας – ΗΠΑ είναι μάλλον ανεδαφικές και η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει σε μια πολιτική δουλοπρεπούς κατευνασμού έναντι της Άγκυρας, ενώ ο ρωσοτουρκικός ανταγωνισμός είναι τόσο βαθύς και πολυδιάστατος που δύσκολα μπορεί να τιθασευτεί σε βάθος χρόνου από μια τακτική συμμαχία – αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.<br /><br />Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ «ΑΟΡΑΤΩΝ» ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ<br /><br />Το γεγονός παραμένει ότι το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πολιτικού συστήματος έχει πλέον ολοκληρωτικά και απόλυτα επενδύσει σε μια στρατηγική σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και μια παραδοσιακή μέθοδος που χρησιμοποιείται ως καταλύτης για την ενίσχυση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων είναι οι εξοπλιστικές δαπάνες.<br /><br />Αυτή φάνηκε, άλλωστε, ότι ήταν η γεωπολιτική λογική πίσω από την πρόσφατη απόφαση για τον εκσυγχρονισμό των μαχητικών αεροσκαφών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας (Π.Α.), πέρα και πάνω από τις επιχειρησιακές ανάγκες που καλύπτει.<br /><br />Παρ’ όλη την κριτική που του ασκήθηκε – και μάλιστα από πολιτικούς χώρους και από ανθρώπους που φυσιολογικά δεν θα το περίμενε κανείς κάτι τέτοιο –, το πρόγραμμα αυτό ήταν εν πολλοίς αναμενόμενο, μια και αποτελούσε δεδηλωμένη προτεραιότητα της Π.Α. εδώ και πολλά χρόνια.<br /><br />Βέβαια, υπάρχουν πράγματα που μπορούν να συζητηθούν (όπως η μη πρόβλεψη προμήθειας κάποιου ατρακτιδίου με ηλεκτροοπτικό σύστημα τελευταίας γενεάς, που θα ενίσχυε τις δυνατότητες αντιμετώπισης των «αόρατων» στα ραντάρ μαχητικών αεροσκαφών F-35 Lighting II τα οποία – μάλλον… – θα αρχίσουν να εντάσσονται στο τουρκικό οπλοστάσιο τα επόμενα χρόνια), αλλά αυτό δεν είναι επί του παρόντος.<br /><br />Αίσθησή, ωστόσο, του γράφοντος και με κίνδυνο να ολισθήσει σε συνωμοσιολογικές πνευματικές ακροβασίες, είναι ότι με τον τρόπο που γίνεται η αναβάθμιση των F-16, επί της ουσίας αποτελεί το πρώτο στάδιο για την αγορά, σε δεύτερο χρόνο, μαχητικών F-35, με τα τελευταία να αποτελούν τα μάτια και τ’ αυτιά των F-16, λειτουργώντας μέσα σε δικτυοκεντρικό ενοποιητικό πλαίσιο χάρη στο Link 16 που θα ενσωματωθεί σε αυτά.<br /><br />Αλλιώς, ο εκσυγχρονισμός θα εμφανιστεί άχρηστος ή, έστω, ατελής, αφού τα μαχητικά δεν θα μπορούν να εντοπίσουν τα «αόρατα» F-35 ούτε με τα νέα τους ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης που θα αποκτήσουν στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού.<br /><br />Κατά καιρούς έχουμε εκφράσει τις απόψεις μας και για το ζήτημα της αντιμετώπισης του πράγματι σοβαρού κινδύνου των τουρκικών F-35 και έχουμε κάνει λόγο για την αναγκαιότητα μιας «εθνικής anti – stealth στρατηγικής», η οποία θα βασίζεται πρωτίστως σε ελληνοκεντρικές λύσεις, και διαφωνούμε με την κυρίαρχη άποψη ότι είναι αναπόφευκτη η απόκτηση του αμφιλεγόμενου και πανάκριβου (τόσο στην αγορά όσο και στη συντήρηση κυρίως) F-35. Αλλά κι αυτό είναι μια άλλη υπόθεση.<br /><br />ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ<br /><br />Ας αφήσουμε προσωρινά κατά μέρος την επιχειρησιακή διάσταση του εκσυγχρονισμού των F-16 και ας επιστρέψουμε στη γεωπολιτική. Ας δεχτούμε, χάριν υπόθεσης εργασίας, ότι η δραστική ενίσχυση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων είναι μονόδρομος και θα πρέπει να την επιτύχουμε με κάθε τρόπο, αδιαφορώντας πλήρως για τις σχέσεις με τη Ρωσία, την Κίνα ή οποιοδήποτε άλλο κράτος.<br /><br />Ακόμη και σε αυτό το πλαίσιο, η αντίληψη ότι με την αγορά αμερικανικών όπλων, γενικώς, εξασφαλίζουμε την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και «τσιμεντώνουμε» τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις είναι απλά λανθασμένη. Η άποψη αυτή εδράζεται στην αίσθηση, που αποτελεί κοινό τόπο στην Ελλάδα, ότι «τα πάντα γίνονται για να πουλάνε όπλα οι πολεμικές βιομηχανίες».<br /><br />Άρα, εν προκειμένω, αν πάμε «με τα νερά» των αμερικανικών πολεμικών βιομηχανιών, θα επιτύχουμε την πολυπόθητη ελληνοαμερικανική σύζευξη. Πέραν του ότι η άποψη αυτή είναι μονοδιάστατη σε σημείο …κρετινισμού και δεν συνάδει με την πολυπαραγοντική, πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη φύση των διακρατικών σχέσεων και της διεθνούς πολιτικής, στην πραγματικότητα είναι και άκρως υποτιμητική έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />Πράγματι, θα ήταν πολύ αφελής κάποιος αν πίστευε ότι με ένα, δύο ή τρία δις δολάρια, η Ελλάδα – ή οποιαδήποτε άλλη χώρα – θα μπορούσε να ασκήσει σοβαρή επιρροή στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Αν πράγματι πιστεύει κάποιος κάτι τέτοιο, αγνοεί το μέγεθος της εσωτερικής αγοράς πολεμικού υλικού των ΗΠΑ, για την οποία τα ποσά αυτά είναι απλά ψίχουλα και πολύ περισσότερο για τα ευρύτερα μεγέθη της αμερικανικής οικονομίας.<br /><br />Και, φυσικά, παραγνωρίζει τον όγκο των εξαγωγών πολεμικού υλικού των ΗΠΑ προς άλλες χώρες, ιδιαίτερα προς τις αραβικές χώρες του Κόλπου, οι οποίες την τελευταία δεκαετία έχουν αγοράσει αμερικανικό οπλισμό αξίας πολλών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων.<br /><br />Με αυτή τη λογική, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έπρεπε εδώ και καιρό να είχαν υποστείλει τη σημαία τους και να είχαν τεθεί υπό τη διοίκηση της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ, του Μπαχρέιν και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.<br /><br />Παρεμπιπτόντως, με βάση αυτή τη λογική, το γεγονός ότι η Τουρκία θα δαπανήσει πάνω από 15 δις δολάρια για την αγορά των 100 F-35 που σχεδιάζει να αποκτήσει καθιστά την όποια δική μας προσπάθεια προσέγγισης των Αμερικανών δια του εκσυγχρονισμού των F-16 (ακόμη και αν αυτή συνδυαστεί στο μέλλον με την αγορά F-35) θλιβερό και χλωμό υποκατάστατο της τουρκικής αγοράς και κατά συνέπεια μια άχρηστη από γεωπολιτικής άποψης κίνησης.<br /><br />Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΤΩΝ ΗΠΑ<br /><br />Στην πραγματικότητα, από μόνη της μια αγορά πολεμικού υλικού από τις ΗΠΑ δεν σημαίνει ιδιαίτερα πράγματα. Άλλωστε, αν το θέμα ήταν μόνο τα χρήματα, θα μπορούσαμε αντί για ραντάρ μαχητικών αεροσκαφών να αγοράζαμε …αμερικανικά πλυντήρια, για παράδειγμα, ίσης αξίας και να είχαμε το ίδιο αποτέλεσμα.<br /><br />Οι αγορές πολεμικού υλικού αποκτούν γεωπολιτική δυναμική όταν καλύπτουν ευρύτερες πτυχές της ταυτότητας και της στρατηγικής της χώρας που μας ενδιαφέρει και εν προκειμένω των Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />Και παρόλο που θεωρούμε ως δεδομένο ότι η Ελλάδα είναι «μαγαζί των Αμερικανών» και κάνει ό,τι της πουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, κατά τη διάρκεια της εποχής των παχέων αγελάδων των προηγούμενων δεκαετιών δεν έγινε καμιά ουσιαστική προσπάθεια για εκμετάλλευση των εξοπλιστικών προγραμμάτων ώστε να ενισχυθεί ο ρόλος της χώρας μας στην αμερικανική γεωστρατηγική.<br /><br />Αντιθέτως, η Ελλάδα απέρριψε το κατεξοχήν υποψήφιο αμερικανικό οπλικό σύστημα που θα μπορούσε να αναβαθμίσει δραστικά τις ελληνοαμερικανικές γεωπολιτικές σχέσεις, το οποίο ήταν το σύστημα ναυτικής αεράμυνας Aegis της Lockheed Martin (κατασκευάστρια, μεταξύ των άλλων, των F-35 και των F-16), που ήταν υποψήφιο για το πρόγραμμα των φρεγατών αεράμυνας περιοχής του Πολεμικού Ναυτικού.<br /><br />Το Aegis αποτελεί τη «σπονδυλική στήλη» του Ναυτικού των ΗΠΑ, εξοπλίζοντας τα καταδρομικά CG-47 Ticonderoga και τα αντιτορπιλικά DDG-51 Arleigh Burke. Τα πλοία αυτά προστατεύουν τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα, εξαπολύουν επιθέσεις με πυραύλους Tomahawk και, κυρίως, αποτελούν την πρώτη και πιο κρίσιμη γραμμή αντιβαλλιστικής άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />Και αν το Aegis είναι η «σπονδυλική στήλη» του Αμερικανικού Ναυτικού, το Αμερικανικό Ναυτικό είναι το όργανο συνομιλίας των ΗΠΑ με τον υπόλοιπο κόσμο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν την κατεξοχήν ναυτική δύναμη του πλανήτη και η γεωπολιτική τους ταυτότητα και στρατηγική διαμορφώνονται πρωτίστως από το γεγονός αυτό.<br /><br />Δια του Ναυτικού τους οι ΗΠΑ ελέγχουν τους μεγάλους ωκεανούς του πλανήτη και τις θαλάσσιες γραμμές επικοινωνιών (SLOC). Δια του Ναυτικού τους ελέγχουν το προγεφύρωμά τους στην ευρασιατική περιφέρεια (τη Rimland, κατά Spykman).<br /><br />Δια του Ναυτικού τους λειτουργούν ως η ρυθμιστική δύναμη του πλανήτη και χωρίς αυτό θα ήταν μια περιφερειακή χώρα μακριά από τα διεθνή δρώμενα, εξαρτώμενη από τις δράσεις των μεγάλων δυνάμεων της μεγάλης στεριάς του κόσμου, της Ευρασίας, όπως αναφέρει ο θεμελιωτής της αγγλοσαξονικής γεωπολιτικής σκέψης Sir Halford Mackinder.<br /><br />Άρα, αν θες να αποτελέσεις σημαντικό κομμάτι της αμερικανικής γεωστρατηγικής, «κουμπώνεις» στη ναυτική ισχύ των ΗΠΑ. Τόσο απλά. Και ο καλύτερος τρόπος να κάνεις κάτι τέτοιο είναι να αποκτήσεις κι εσύ το Aegis. Ιδιαίτερα αν βρίσκεσαι στη γεωγραφική θέση που βρίσκεται η Ελλάδα.<br /><br />Χώρες με ισχυρές ναυτικές δυνάμεις εφοδιασμένες με Aegis, που βρίσκονται σε κρίσιμα σημεία της Rimland ή μπορούν να ασκήσουν προβολή ισχύος σε αυτήν, είναι σήμερα οι σύμμαχοι πρώτης γραμμής των ΗΠΑ. Σε αυτούς περιλαμβάνονται η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Αυστραλία, η Ισπανία και η Νορβηγία.<br /><br />Φίλιες ναυτικές χώρες με Aegis θεωρούνται ως στρατηγικά απάρτια της αμερικανικής γεωπολιτικής στρατηγικής, ανεξαρτήτως των άλλων τους μεγεθών ή των αγορών οπλικών συστημάτων που κάνουν από τις ΗΠΑ.<br /><br />ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΕΓΙΝΕ;<br /><br />Και στη δεκαετία του 2000 η Ελλάδα είχε απαίτηση για ένα σχετικό σύστημα ναυτικής αεράμυνας, το οποίο βρισκόταν μέσα στις οικονομικές δυνατότητες της εκείνη την εποχή. Χαρακτηριστικά να πούμε ότι οι φρεγάτες αεράμυνας περιοχής του Νορβηγικού Ναυτικού κλάσης Fridtjof – Nansen, που αποκτήθηκαν εκείνη την εποχή και είναι εφοδιασμένες με το σύστημα Aegis κόστισαν μεταξύ 300 και 400 εκατ. δολαρίων έκαστη.<br /><br />Οι φρεγάτες αυτές, εκτοπίσματος 5290 τόνων είναι σμικρυμένες εκδόσεις των ισπανικών φρεγατών F100 Alvaro De Bazán και διαθέτουν το σύστημα Aegis με την επίσης σμικρυμένη έκδοση F του ραντάρ φασικής διάταξης (phased array) SPY-1 του συστήματος.<br /><br />Το κόστος τριών παρόμοιων πλοίων για το Ελληνικό Ναυτικό θα ήταν περίπου ίδιο με αυτό των 30 F-16 Block 52+ Advanced που αγοράστηκαν από τη Lockheed Martin (κατασκευάστρια και του Aegis) εκείνη την εποχή. Βέβαια, η σύγκριση αυτή είναι παραπλανητική. Δεν έπρεπε κατ’ ανάγκην να διαλέξουμε μεταξύ F-16 και Aegis.<br /><br />Κατά τη διάρκεια του εξοπλιστικού πάρτι που ξεκίνησε μετά τα Ίμια το 1996 και διήρκησε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000, η Ελλάδα έδωσε τεράστια ποσά χρημάτων για προγράμματα που δεν ήταν όλα πρώτης γραμμής και πολλά εξ αυτών ήταν αμφιλεγόμενα, όπως ο εκσυγχρονισμός των μαχητικών αεροσκαφών F-4E Phantom.<br /><br />Κι ενώ βρέθηκαν χρήματα για σχεδόν όλα τα υπόλοιπα, δεν βρέθηκαν για ένα αμερικανικό σύστημα πρώτης γραμμής, που θα αναβάθμιζε δραστικά τις ικανότητες αεράμυνας του Ναυτικού και θα έθετε την Ελλάδα στον σκληρό πυρήνα της αμερικανικής γεωστρατηγικής, όπως υποτίθεται ότι είναι ο αναπόφευκτος, αναντίρρητος και κορυφαίος στόχος της χώρας.<br /><br />Παρεμπιπτόντως, δεν αποκτήθηκε και κανένα άλλο σύστημα και το Ελληνικό Ναυτικό έχει σήμερα υποδεέστερες ικανότητες αεράμυνας από την εποχή που υπηρετούσαν σε αυτό τα αντιτορπιλικά κλάσης Charles F. Adams.<br /><br />Δηλαδή δεν προχώρησε το υποψήφιο οπλικό σύστημα με τη μεγαλύτερη γεωπολιτική αξία, προερχόμενο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες υποτίθεται ότι ελέγχουν τα πάντα στην Ελλάδα, που θα μπορούσε να προσφέρει στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις μια πρωτοφανή δυναμική, επιτυγχάνοντας μια δεκαετία πριν κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που επιδιώκει το ελληνικό πολιτικό σύστημα σήμερα.<br /><br />Και δεν προχώρησε σε μια εποχή παχέων αγελάδων για τα εξοπλιστικά, όταν αγοράζαμε ό,τι μας έπεφτε στα χέρια, ενώ κάθε σκέψη για δραστική ενίσχυση των σχέσεων Ελλάδας – Ρωσίας ή με οποιαδήποτε άλλη χώρα θεωρούνταν, όπως και σήμερα, από ανεδαφική έως εξωφρενικά παράλογη.<br /><br />ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ<br /><br />Παρεμπιπτόντως, δεν προχώρησε ούτε η απόκτηση του συστήματος που θα είχε τη μεγαλύτερη γεωπολιτική δυναμική όσον αφορά τις σχέσεις της χώρας μας με τον ευρωπαϊκό σκληρό πυρήνα, που ήταν η συμμετοχή μας στο πρόγραμμα του πολυεθνικού μαχητικού αεροσκάφος Eurofighter, παρόλο που η κυβέρνηση Σημίτη το 1998 είχε αρχικώς λάβει τη σχετική απόφαση.<br /><br />Σε αντίθεση με την αμερικανική αμυντική και αεροδιαστημική βιομηχανία, η Δυτική Ευρώπη έχει μικρή εσωτερική αγορά, που συρρικνώθηκε επικίνδυνα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.<br /><br />Έτσι, η απόφαση της Ελλάδας να συμμετάσχει στην κοινοπραξία του Eurofighter, μαζί με τη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ιταλία και την Ισπανία και να προχωρήσει στην αγορά 60 μαχητικών αεροσκαφών με δικαίωμα προαίρεσης (option) άλλων 30, θα έδινε το φιλί της ζωής στο ταλαιπωρημένο πρόγραμμα και θα έθετε την Ελλάδα στον σκληρό πυρήνα της ευρωπαϊκής αεροδιαστημικής και αμυντικής βιομηχανίας και στρατηγικής, με αποτέλεσμα (πιθανώς…) να μην υφίστατο σε τέτοιο βαθμό την περιφρονητική συμπεριφορά που υπέστη από τα ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη στα χρόνια της κρίσης. Και όμως ούτε αυτό το πρόγραμμα προχώρησε.<br /><br />Και εδώ προκύπτουν μια σειρά από αναπόφευκτες διαπιστώσεις. Η σημαντικότερη εξ αυτών είναι ότι οι τεράστιες αγορές οπλικών συστημάτων που – καλώς ή κακώς – έκανε η χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια, στην πραγματικότητα δεν συνδυάστηκαν με κάποια ουσιαστική προσπάθεια ενίσχυσης του ρόλου της μέσα στη δυτική γεωπολιτική στρατηγική, ούτε στην αμερικανική ούτε στην ευρωπαϊκή.<br /><br />Την ίδια εποχή, δεν έγινε κάτι ουσιώδες για την ενίσχυση των σχέσεων με τη Ρωσία διαμέσου εξοπλιστικών προγραμμάτων, γιατί τα συστήματα αεράμυνας TOR M1, τα αερόστρωμνα Zubr ή οι αντιαρματικοί πύραυλοι Kornet που αποκτήθηκαν από τη ρωσική αγορά δεν είχαν το απαιτούμενο ειδικό βάρος ώστε να λειτουργήσουν αποφασιστικά υπέρ της ενίσχυσης των ελληνορωσικών σχέσεων.<br /><br />Σε αυτό στόχευε η αγορά σημαντικού αριθμού αμφίβιων τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης BMP-3, που επίσης είχε αρχικώς συμφωνηθεί μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας στα χρόνια της διακυβέρνησης Καραμανλή. Αλλά ούτε αυτό το πρόγραμμα προχώρησε…<br /><br />Άρα, μπαίνουμε στον πειρασμό να οδηγηθούμε στο οδυνηρό συμπέρασμα ότι υπάρχουν κάποιες ισχυρές κατεστημένες δυνάμεις στη χώρα μας που δεν θέλουν η Ελλάδα να έχει σημαντικό ρόλο στο πλαίσιο οιασδήποτε γεωπολιτικής στρατηγικής και λειτουργίας, είτε αυτή είναι φιλοαμερικανική είτε φιλορωσική είτε φιλοευρωπαϊκή είτε οτιδήποτε άλλο.<br /><br />Και φυσικά – προς Θεού – δεν θα πρέπει να ασκεί εθνικά ανεξάρτητη και ελληνοκεντρική πολιτική. Για τις δυνάμεις αυτές η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει «μαγαζάκι». Αν προκύπτει το ενδεχόμενο αναβάθμισης της, ακόμη και στο πλαίσιο μιας ξεκάθαρα φιλοαμερικανικής στρατηγικής, αυτό θα πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία. Το γιατί και πως συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι μια άλλη ιστορία, όμως, εκ των πραγμάτων, προκύπτει το συμπέρασμα ότι πιθανότατα όντως συμβαίνει.<br /><br />Ίσως, βέβαια, και να κυνηγάμε φαντάσματα, καμία τέτοια δύναμη να μην υπάρχει και αυτό που μαστίζει τη χώρα μας να είναι απλώς η γεωπολιτική αμορφωσιά και η διαχρονική λογική της «ψωροκώσταινας», σύμφωνα με την οποία δεν μπορούμε να διεκδικούμε ουσιαστικό στρατηγικό ρόλο, αλλά απλώς να ζητιανεύουμε γεωπολιτική ελεημοσύνη, την οποία επιτυγχάνουμε δωροδοκώντας τις πολεμικές βιομηχανίες της Δύσης με ψιλά που μας έχουν απομείνει.<br /><br />Όπως και να ‘χει, επ’ ουδενί φάνηκε να χρησιμοποιούνται τα εξοπλιστικά προγράμματα με τον βέλτιστο τρόπο για την ενίσχυση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και ούτε φαίνεται ότι υπάρχει κάποια πρόβλεψη για κάτι τέτοιο στο μέλλον.<br /><b><i><br />(*) Ο Κωνσταντίνος Γρίβας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και διδάσκει «Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή» στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.</i></b><br /><br /><a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η χαμένη ευκαιρία του Aegis… δυο λόγια για εξοπλιστικά και τις ΗΠΑ

Το άρθρο που ακολουθεί είναι αρκούντως «προκλητικό». Είναι από τα άρθρα που προσφέρονται να ανοίξουν μεγάλες και ενδιαφέρουσες συζητήσεις ...

Διαβάστε την συνέχεια