«Ηνίοχος 2019»: Η αξιολόγηση του F-35A από τους Έλληνες ιπταμένους

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5xAZUuBmqhfcfSewn_8kynibspkykLQasPQLjLu2NCHuUsiSedepJZ9yH1hRQF7FUuSCr1caPT5nyMqeYtOdow9j97tjlw_lp8ZzQ4dtFVZHjasGZoPWZo7sHkjTIr98i25AR3imYzQw/s1600/INIOCHOS2019.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="667" data-original-width="1000" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5xAZUuBmqhfcfSewn_8kynibspkykLQasPQLjLu2NCHuUsiSedepJZ9yH1hRQF7FUuSCr1caPT5nyMqeYtOdow9j97tjlw_lp8ZzQ4dtFVZHjasGZoPWZo7sHkjTIr98i25AR3imYzQw/s640/INIOCHOS2019.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Γιάννης Νικήτας </b><br /> Ο εφετινός Ηνίοχος αν και σε καθαρά επιχειρησιακό επίπεδο δεν διέφερε σε σχέση με τις αντίστοιχες διοργανώσεις-ασκήσεις των παρελθόντων ετών, εμπεριείχε το στοιχείο της εμπλοκής των έξι ιταλικών F-35A Lightning II. Το οποίο στοιχείο είχε να κάνει κυρίως με το γεγονός ότι τα ιταλικά μαχητικά ήρθαν στην Ελλάδα πρωτίστως, για να μην πούμε αποκλειστικά, για λόγους δημιουργίας εντυπώσεων και φυσικά εμπορικής προώθησης. <br /> <br />  Οι πληροφορίες που έχουμε μετά το πέρας, την ολοκλήρωση, της άσκησης “Ηνίοχος 2019”, απλά έρχονται να επιβεβαιώσουν τα περισσότερα από όσα είχαμε αναφέρει… Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μία σειρά. Γιατί ΥΠΗΡΞΑΝ συμπεράσματα σχετικά με τις δυνατότητες του F-35 παρά το γεγονός ότι η ιταλική αποστολή διαφύλαξε τα πάντα ως επτασφράγιστο μυστικό και οι Ιταλοί ιπτάμενοι και τεχνικοί ήταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ αρνητικοί ως προς την αποδέσμευση οποιασδήποτε, ακόμη και της πιο ασήμαντης, πληροφορίας.<br /> <br /> <img height="426" src="https://defencereview.gr/wp-content/uploads/INIOCHOS-21.jpg" width="640" /> <br /> <br /> Κατ΄αρχήν αυτό που θα πρέπει να διευκρινιστεί είναι ότι από τα έξι ιταλικά F-35A που συμμετείχαν στα σενάρια της άσκησης “Ηνίοχος 2019”, τα τέσσερα δεν επιτρεπόταν να πετάξουν αναπτύσσοντας θετικές δυναμικές φορτίσεις άνω των 3,5 G!!! Ο περιορισμός αυτός ίσχυε λόγω κάποιου τεχνικού ζητήματος, η φύση και η έκταση του οποίου δεν γνωστοποιήθηκαν. <br /> <br /> Οι Έλληνες ιπτάμενοι λοιπόν επιχείρησαν προσεγγίζοντας επανειλημμένα τους Ιταλούς συναδέλφους τους, να μάθουν κάποια, έστω και υποτυπώδη, πράγματα για το F-35. Αυτό θεωρούμε ότι θα έκανε ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ σοβαρός επαγγελματίας. Μάταια όμως… Οι Ιταλοί δεν αποκάλυψαν απολύτως τίποτα. Ακόμα και όταν τους ζητήθηκε η κοινή εκτέλεση ελιγμών BFM (Basic Fighting Maneuvers) σε συνεργασία με τα ελληνικά F-16 Block 52+ και Block 52+ Advanced, μετά το τέλος κάποιων σεναρίων που άφηναν περιθώρια χρόνου και χώρου (ελεγχόμενες περιοχές χωρίς εναέρια κυκλοφορία), η απάντηση της ιταλικής αποστολής ήταν κάθετα ΑΡΝΗΤΙΚΗ… Οι ελικτικές ικανότητες και οι επιδόσεις του F-35A στο κατακόρυφο επίπεδο ΔΕΝ ΕΠΙΔΕΙΧΘΗΚΑΝ ούτε κατ΄ ελάχιστο! <br /> <br /> Σενάρια BVR υπό μη ρεαλιστικές συνθήκες <br /> <br /> Σε άλλο αίτημα των Ελλήνων ιπταμένων να εκτελεστούν κάποια σενάρια BVR, χωρίς τη χρήση των ανακλαστήρων ραντάρ, η απάντηση φυσικά ήταν και πάλι κάθετα αρνητική. Οι Ιταλοί επικαλέστηκαν λόγους ασφαλείας πτήσεων, υπογραμμίζοντας ότι το F-35A χωρίς τους ανακλαστήρες, δεν εντοπίζεται από τα επίγεια ραντάρ παρά σε μικρές μόνο αποστάσεις… Οι Έλληνες επανήλθαν στο αίτημα διαβεβαιώνοντας ότι οι εμπλοκές BVR χωρίς τους ανακλαστήρες θα γίνονταν σε κλειστές περιοχές, χωρίς άλλη κυκλοφορία και κάτω από αυστηρά μέτρα ασφαλείας. Και πάλι όμως υπήρξε κάθετη ΑΡΝΗΣΗ. Δική μας πεποίθηση είναι ότι και οι Ιταλοί ως εταίροι Level II στο πρόγραμμα JSF, μαζί με τους Ολλανδούς, έχουν πολλούς λόγους να γιγαντώνουν αυτή την “δήθεν αναγκαία” μυστικοπάθεια γύρω από το F-35 και την τεχνολογία stealth… <img height="640" src="https://defencereview.gr/wp-content/uploads/pgL_AN-10137_001.jpg" width="640" /> <br /> <br /> Στα σενάρια Beyond Visual Range που εκτελέστηκαν, τα ελληνικά F-16 και Mirage 2000-5Mk.2 πραγματοποίησαν βολές AMRAAM και MICA αντίστοιχα, ακόμα και από τα 40 μίλια, αλλά… Θεωρήθηκαν Unassessed. Δηλαδή μη αξιολογήσιμες, λόγω του μεγάλου RCS που παρήγαγαν οι ανακλαστήρες. Βολές αντίστοιχα πραγματοποιήθηκαν και από τα F-35A από την ίδια περίπου απόσταση, χωρίς όμως να διευκρινιστεί αν η στοχοποίηση έγινε με το ραντάρ APG-81 έστω και σε λειτουργική διαμόρφωση “single target track” ή μέσω του συστήματος DAS… <br /> <br /> Μεγάλο θερμικό ίχνος… <br /> <br /> Αυτό που διαπιστώθηκε επαλειμμένα και καταγράφηκε ως ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΣΦΑΛΕΣ συμπέρασμα σε αυτές τις εμπλοκές BVR, ήταν το πολύ μεγάλο θερμικό ίχνος του F-35A. Kαθώς οι αντίπαλοι σχηματισμοί προσέγγιζαν, οι IRIS-T των F-16C Block 52+ και Block 52+ Advanced έδιναν ήχο (εντόπιζαν τα F-35Α) από ασυνήθιστα μεγάλες αποστάσεις! Οι MICA IR από ακόμα μεγαλύτερες… Μεγαλύτερες και από τα ιταλικά Tornado!!! Και μάλιστα αυτό έγινε κατ΄ επανάληψη με τα F-35A υπό συνθήκες cold. Δηλαδή με τους κινητήρες F135 να λειτουργούν χωρίς το τμήμα μετάκαυσής τους ενεργό και με σχετικά χαμηλά στοιχεία, απομακρυνόμενα, μετά από κάποια δευτερόλεπτα από τα ελληνικά F-16 και Mirage 2000-5Mk.2! Βάση όσων μάθαμε, αν οι αισθητήρες των πυραύλων “έβλεπαν¨ τα F-35A ακόμα και πέρα από τα 10 μίλια, οι αισθητήρες IRST ιδίως σε ψυχρή ατμόσφαιρα, θα παρέχουν δυνατότητα εντοπισμού τουλάχιστον 30 έως 40 μιλίων, ανάλογα με τις συνθήκες…<br /> <br /> <img height="364" src="https://defencereview.gr/wp-content/uploads/ea82b9b9-3e58-11e8-abcc-02b7b76bf47f.jpg" width="640" /> <br /> <br /> Δυνατότητες αέρος-εδάφους <br /> <br /> Σε ρόλους air to ground στα σενάρια που εκτελέστηκαν, φάνηκε καθαρά η αδυναμία του F-35 να μεταφέρει υπολογίσιμη ισχύ πυρός εσωτερικά… Όπως μας είπαν χαρακτηριστικά οι Έλληνες ιπτάμενοι, απλά δεν υφίσταται η δυνατότητα συγκρότησης και αξιοποίησης σχηματισμών COMAO (COMbined Air Operations) απαρτιζόμενων αποκλειστικά και μόνο από F-35, για αυτόν ακριβώς το λόγο. Το F-35 χρειάζεται να επιχειρεί συνεργατικά και με άλλους τύπους οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν μεγαλύτερο οπλικό φορτίο. Αέρος-αέρος ή αέρος-εδάφους.<br /> <br /> <img height="355" src="https://defencereview.gr/wp-content/uploads/f35_jdam.jpg" width="640" /> <br /> <br /> Μπορούν να φέρουν μέχρι τέσσερις πυραύλους αέρος-αέρος εσωτερικά, ή δύο βόμβες JDAM των 2000 λιβρών (GBU-31) και δύο πυραύλους αέρος-αέρος. Επομένως το F-35 υπό διαμόρφωση χαμηλής παρατηρησιμότητας (stealth) είναι κατάλληλο ΜΟΝΟ για την προσβολή μεμονωμένων στόχων από σχετικά μικρές αποστάσεις (γύρω στα 10 μίλια για την JDAM) με χειρουργική ακρίβεια. Ακόμα πιο επικίνδυνα όπλα, πάντα σε ότι αφορά στην προσβολή τακτικών στόχων από το F-35, είναι τα ακτίνας 50 περίπου χιλιομέτρων CBU-103/104/105 με συλλογές WCMD-ER (Wind Corrected Munitions Dispencer-Extended Range). <br /> <br /> Οι εκπληκτικές επιδόσεις του συστήματος DAS <br /> <br /> Τα ελληνικά πληρώματα εντυπωσιάστηκαν από τις δυνατότητες του ολοκληρωμένου συστήματος αυτοπροστασίας και Η/Π DAS (Distributed Aperture System) του F-35A. Υπογράμμισαν ότι οι Ιταλοί συναδελφοί τους είχαν εντελώς αυτόνομες δυνατότητες καταστολής και καταστροφής (SEAD/DEAD) της εχθρικής αεράμυνας. Με περιλήπτες πυρομαχικών διασποράς CBU (Cluster Bomb Unit)-103/104/105 WCMD-ER, που τα ελληνικά F-16 δεν έχουν με τους πυραύλους AGM-88 HARM. <br /> <br /> To σύστημα παρέχει στο χειριστή του αεροσκάφους τη δυνατότητα όχι μόνο να εντοπίζει με ακρίβεια μισού μέτρου (!) μία εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας από μεγάλες αποστάσεις στο έδαφος, τον αέρα ή τη θάλασσα… Του παρέχει παράλληλα και τη δυνατότητα να αναγνωρίζει την απειλή άμεσα και να του δώσει τις ακριβείς συντεταγμένες της θέσης της και τη απόστασής της από το αεροσκάφος εντός ελάχιστων δευτερολέπτων!<br /> <br /> <img height="480" src="https://defencereview.gr/wp-content/uploads/combat-systems-fusion-engine-for-the-f35-1-728-1.jpg" width="640" /> <br /> <br /> Τα ελληνικά F-16C/D Block 52+ Advanced, έχουν, μέσω του συστήματος ζεύξης δεδομένων Link 16, τέτοιες δυνατότητες ΜΟΝΟ όταν συνεργάζονται με τα EMB-145AEW&C της ΠΑ. Το ASPIS II που φορούν, παρέχει με ακρίβεια ΜΟΝΟ της διόπτευση της εκπομπής (το από ποια γωνία προέρχεται). Είτε αυτή βρίσκεται στον αέρα, είτε στην ξηρά, είτε στη θάλασσα. Και η βιβλιοθήκη του είναι πιο περιορισμένη για σκοπούς αναγνώρισης. Όσο για την απόσταση της πηγής εκπομπής από το αεροσκάφος και την ακριβή της θέση, ούτε λόγος να γίνεται… Πρακτικά δεν υπάρχουν τέτοιες δυνατότητες. <br /> <br /> Από ότι μας είπαν οι ιπτάμενοι της ΠΑ αντίστοιχες δυνατότητες είχαν δει ξανά στο παρελθόν μόνο όταν ήρθαν αντιμέτωποι με τα Rafale M (σύστημα αυτοπροστασίας και Η/Π Spectra) της Γαλλικής Ναυτικής Αεροπορίας, κατά τη διάρκεια δύο διελεύσεων του αεροπλανοφόρου Charles de Gaulle από τα ελληνικά νερά την περίοδο 2011-2012. <br /> <br /> <a href="https://defencereview.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

«Ηνίοχος 2019»: Η αξιολόγηση του F-35A από τους Έλληνες ιπταμένους

Γιάννης Νικήτας Ο εφετινός Ηνίοχος αν και σε καθαρά επιχειρησιακό επίπεδο δεν διέφερε σε σχέση με τις αντίστοιχες διοργανώσεις-ασκήσεις ...

Διαβάστε την συνέχεια

Stratfor:Ο Ερντογάν έτοιμος για την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgijyeFQk_Ipm_VT6F7gmJZ1f0EQWA4q1lyBz5m6-kce1be1GHNL_VhQE4FFix8A6wJdXWuRwup_T0me_yJrFiAsfuhyphenhyphengA5r9J78tYPZYZCHOOLKy4vGO5jKkhsw9znZlkh1wHYgV1cMLU/s1600/imamoglu.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="495" data-original-width="880" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgijyeFQk_Ipm_VT6F7gmJZ1f0EQWA4q1lyBz5m6-kce1be1GHNL_VhQE4FFix8A6wJdXWuRwup_T0me_yJrFiAsfuhyphenhyphengA5r9J78tYPZYZCHOOLKy4vGO5jKkhsw9znZlkh1wHYgV1cMLU/s640/imamoglu.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Οι αυτοδιοικητικές εκλογές στην Τουρκία λειτούργησαν ως άτυπο δημοψήφισμα για την διακυβέρνηση Ερντογάν και AKP. Τι σηματοδοτεί η απόφαση του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου. Ποια όπλα έχει τώρα στη διάθεσή του ο Τούρκος Πρόεδρος.<br /> <br /> Οι δημοτικές εκλογές της Τουρκίας διενεργήθηκαν τον προηγούμενο μήνα, ωστόσο ακόμα δεν έχει καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός.<br /> <br /> Στις 17 Απριλίου, το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο της χώρας έκανε ένα σημαντικό βήμα για να ξεκαθαρίσει η εικόνα, επιτρέποντας στον Εκρέμ Ιμάμογλου, τον υποψήφιο του αντιπολιτευτικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) στην Κωνσταντινούπολη, να λάβει επιτέλους την εντολή του για τη δημαρχία της πόλης από το εκλογικό συμβούλιο της επαρχίας Κωνσταντινούπολης. Η επιβεβαίωση της νίκης του Ιμάμογλου ήρθε περισσότερο από δυο εβδομάδες μετά τις εκλογές της 31ης Μαρτίου, στις οποίες ο υποψήφιος του CHP εξασφάλισε οριακά τη νίκη με διαφορά μόλις 13.729 ψήφων.<br /> <br /> Επιφανειακά, η επίσημη αναγνώριση της νίκης του Ιμάμογλου φαίνεται πως βάζει τέλος στην ατελείωτη σειρά αντιρρήσεων του κυβερνώντος Κόμματος της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης (AKP) για τις εκλογές στην Κωνσταντινούπολη. Η υπόθεση όμως δεν έχει λήξει, καθώς η χώρα συνεχίζει να περιμένει την απάντηση του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου στα αιτήματα του AKP για επανάληψη των εκλογών. Επιπλέον το AKP ορκίζεται πως θα χρησιμοποιήσει την ισχύ του σε εθνικό επίπεδο για να επιβάλει εκλογική μεταρρύθμιση που θα ωφελήσει το κόμμα. Όμως δεδομένου ότι το AKP έχει ήδη ασκήσει εφέσεις επί εφέσεων για τα αποτελέσματα, ένα είναι σίγουρο: το κυβερνών κόμμα της χώρας είναι πιθανό να συνεχίσει να κάνει ό,τι μπορεί για να ανατρέψει τον έλεγχο του CHP στη σημαντικότερη πόλη της Τουρκίας.<br /> <br /> Γιατί έχει σημασία η Κωνσταντινούπολη;<br /> <br /> Αν και δεν είναι διοικητική πρωτεύουσα της Τουρκίας, ωστόσο η Κωνσταντινούπολη είναι η ιστορική, εμπορική και πολιτιστική «καρδιά» της χώρας, αλλά και η μεγαλύτερη πόλη της. Μέχρις τις 17 Απριλίου, που ο Ιμάμογλου έλαβε την εντολή, το AKP ή οι άμεσοι προκάτοχοί του κυβερνούσαν την πόλη για 25 χρόνια. Στο διάστημα αυτό, το κόμμα είχε χρησιμοποιήσει τον πλούτο της μητρόπολης ως σημαντική πηγή πόρων για τη διατήρηση των δικτύων πολιτικής πατρονίας του. Με την επίσημη νίκη του CHP, αντίστοιχα, το AKP έχασε μια κρίσιμης σημασίας πηγή χρημάτων.<br /> <br /> Το AKP κέρδισε τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων σε όλη τη χώρα, καθώς και την ψηφοφορία για το συμβούλιο στην Κωνσταντινούπολη, ωστόσο το γενικότερο μερίδιο ψήφων του ήταν χαμηλότερο σε σχέση με τις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014. Όμως δεδομένης της σημασίας της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας -που μαζί στεγάζουν περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της Τουρκίας- η ήττα του AKP στις πόλεις αυτές θα πλήξει την πολιτική ελκυστικότητά του και θα μπορούσε να αποτελεί προάγγελο για την ανατροπή της δύναμης του κόμματος σε εθνικό επίπεδο.<br /> <br /> Την ίδια ώρα, το οριακό εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει την βαθιά κοινωνική πόλωση της Τουρκίας, που θα δυσκολέψει την όποια κυβέρνηση -είτε την εθνική κυβέρνηση που ελέγχεται από το AKP, είτε τους δήμους που ελέγχει το CHP- να καταρτίσουν και να εφαρμόσουν πολιτικές, λόγω της φασαρίας που θα κάνει η αντιπολίτευση.<br /> <br /> Μπορεί το AKP να ανατρέψει το αποτέλεσμα;<br /> <br /> Επιτρέποντας στον Ιμάμογλου να γίνει δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, καθώς και με άλλες αποφάσεις του, το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο έχει δείξει μια απρόσμενη ανεξαρτησία από το AKP, ιδιαίτερα καθώς τα μέλη του εκλογικού συμβουλίου προέρχονται από το δικαστικό σύστημα της χώρας, το οποίο το κυβερνών κόμμα έχει γεμίσει τα τελευταία χρόνια με φιλοκυβερνητικούς υποστηρικτές. Επιπλέον, οι πρόσφατες αλλαγές που έγιναν, με την υποστήριξη του AKP, στον εκλογικό νόμο το 2017 και το 2018 έχουν δώσει στο κυβερνών κόμμα μεγαλύτερη εξουσία να αμφισβητεί τις αποφάσεις του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου, ιδιαίτερα καθώς ο εκτελεστικός βραχίονας έχει τώρα μεγαλύτερη εξουσία επί των τοπικών εκλογικών επιτροπών.<br /> <br /> Γενικά, το AKP έχει αρκετή θεσμική δύναμη για να παρατείνει τη νομική διαμάχη με το CHP και το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο και να προωθήσει περισσότερες εκλογικές μεταρρυθμίσεις μέσω της Βουλής που θα μπορούσαν να μειώσουν αυτή την λίγη ανεξαρτησία που έχει απομείνει στο συμβούλιο.<br /> <br /> Ακόμα και αν το AKP δεν ανατρέψει το αποτέλεσμα στην Κωνσταντινούπολη, έχει πολλά όπλα για να ανατρέψει τη διοίκηση του Ιμάμογλου. Λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές, ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μέλος του AKP, κήρυξε πως ακόμα και αν η αντιπολίτευση κερδίσει την Κωνσταντινούπολη, «δεν θα μπορέσει ποτέ να την κυβερνήσει», εν μέρει λόγω των πρόσφατων νομικών αλλαγών στο πλαίσιο των οποίων ουσιαστικά το αίτημα ενός δήμου για εθνικούς πόρους υπόκειται σε υπουργικές αποφάσεις.<br /> <br /> Δεδομένου ότι το AKP έχει κατά το παρελθόν στερήσει από πόλεις που διοικούνταν από την αντιπολίτευση πόρους απαραίτητους για έργα και άλλες λειτουργίες, θα μπορούσε να αποφασίσει να επιβάλει παρόμοιο «μπλόκο» στην Κωνσταντινούπολη.<br /> <br /> Η οικονομία τι ρόλο παίζει;<br /> <br /> Μετά από περισσότερα από 16 χρόνια στην εξουσία, το AKP έχει χάσει μεγάλο μέρος της ελκυστικότητάς του για τον λαό –ιδιαίτερα ως αποτέλεσμα της προβληματικής οικονομίας της Τουρκίας. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία για την ανεργία, η χώρα βιώνει τα χειρότερα ποσοστά ανεργίας της τελευταίας δεκαετίας (14,7%), ενώ η ανεργία των νέων βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο 30 ετών.<br /> <br /> Οι τιμές των τροφίμων επίσης αυξάνονται, ενώ η συνολική κατανάλωση είναι χαμηλή. Δεδομένης της επικίνδυνης θέσης στην οποία βρίσκεται η τουρκική οικονομία και του γεγονότος ότι είναι ευάλωτη σε εξωτερικά σοκ, η κυβέρνηση του AKP έχει ξεκάθαρα επιδιώξει να αποφύγει να τρομάξει τις αγορές ανατρέποντας δια της βίας τα αποτελέσματα των εκλογών στην Κωνσταντινούπολη, αν και έχει τη δυνατότητα να το κάνει. Πράγματι, η λίρα έκανε μικρό ράλι έναντι του δολαρίου όταν ο Ιμάμογλου έλαβε την εντολή για την Κωνσταντινούπολη.<br /> <br /> Πού πάμε από εδώ και πέρα;<br /> <br /> Η Τουρκία έχει έναν μεγάλο βαθμό διοικητικής συγκέντρωσης, είναι ένα ενιαίο κράτος που ελέγχεται στενά από την εθνική κυβέρνηση της Άγκυρας της οποίας ηγείται το AKP. Η εθνική κυβέρνηση μπορεί να κάνει τη ζωή δύσκολη για τις τοπικές κυβερνήσεις στην Άγκυρα ή στην Κωνσταντινούπολη, των οποίων ηγείται η αντιπολίτευση, παρακρατώντας πόρους για κρίσιμης σημασίας προγράμματα και υποδομές.<br /> <br /> Φυσικά, μια τέτοια αντιπαράθεση θα προκαλούσε την οργή πολλών τοπικών επικριτών της κυβέρνησης και θα βάθαινε την πόλωση της χώρας σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό, όμως ο έλεγχος των δικτύων ενημέρωσης από το AKP θα βοηθήσει το κόμμα να διατηρήσει τον έλεγχό του επί του αφηγήματος (μάλιστα, ορισμένοι φιλοκυβερνητικοί σχολιαστές έχουν χαρακτηρίσει «πραξικόπημα στην κάλπη» και «παράνομη» τη νίκη του Ιμάμογλου). Επιπλέον, το AKP θα μπορούσε να περάσει κοινοβουλευτικές αποφάσεις και εκτελεστικά διατάγματα που θα έδιναν στον Ερντογάν ακόμα περισσότερη εξουσία σε βάρος των δημοτικών αρχών.<br /> <br /> Στο τέλος, η αντιπολίτευση της Τουρκίας έχει σημειώσει μια σημαντική νίκη για την ώρα, όμως η αυτοκρατορία είναι έτοιμη να αντεπιτεθεί...<br /> <br /> <a href="https://www.euro2day.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Stratfor:Ο Ερντογάν έτοιμος για την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης!

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές στην Τουρκία λειτούργησαν ως άτυπο δημοψήφισμα για την διακυβέρνηση Ερντογάν και AKP. Τι σηματοδοτεί η απόφαση...

Διαβάστε την συνέχεια

Μήπως συμφέρει τις ΗΠΑ ο ρωσοτουρκικός εναγκαλισμός;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqjTr7WzWCMDNvWylGEWRJOAJWdJfptV-owFDNaRUO0ijJSvlulITxhmmm7SFB_YR3Fi1FExGHz0BTLF1u37aFfqRsCYlMayrT-hfODRjTyuyH8j3cx7yEEUNigbN8qS4kS31JfypmS6I/s1600/erdogan_putin.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqjTr7WzWCMDNvWylGEWRJOAJWdJfptV-owFDNaRUO0ijJSvlulITxhmmm7SFB_YR3Fi1FExGHz0BTLF1u37aFfqRsCYlMayrT-hfODRjTyuyH8j3cx7yEEUNigbN8qS4kS31JfypmS6I/s640/erdogan_putin.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Κώστας Γρίβας</b><br /> Εάν εξετάσουμε χωρίς προκαταλήψεις τη διαδικασία που οδήγησε την Τουρκία και τη Ρωσία στην πρωτοφανή στην ιστορία τους προσέγγιση των τελευταίων ετών, θα δούμε ότι, κατά φαινομενικά σχιζοφρενικό τρόπο, προέκυψε ως έμμεσο αποτέλεσμα της επικίνδυνης όξυνσης των σχέσεών τους μετά την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού Sukhoi Su-24. Το επεισόδιο αυτό δεν υπήρξε κεραυνός εν αιθρία αλλά ήταν η κορύφωση της αντιπαράθεσης των δύο χωρών στη Συρία, όπου υποστήριζαν (και υποστηρίζουν) διαφορετικές πλευρές. <br /> <br /> Η κατάρριψη του Sukhoi έφερε τις δύο χώρες στα πρόθυρα της πολεμικής αναμέτρησης. Αυτό όμως ήταν ένα ενδεχόμενο εξαιρετικά επικίνδυνο και για τη Μόσχα και για την Άγκυρα. Δεδομένου ότι η Τουρκία είναι μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ μια εμπλοκή μαζί της θα μπορούσε να σύρει τον πλανήτη σε παγκόσμιο πόλεμο. Επιπροσθέτως, ναι μεν η πλάστιγγα της στρατιωτικής ισχύος έγερνε έντονα προς την πλευρά της Ρωσίας, το γεγονός όμως ότι οι δύο χώρες δεν συνορεύουν άμεσα περιόριζε δραστικά τις δυνατότητες προβολής ισχύος της ρωσικής πολεμικής μηχανής.<br /> <br /> Αντιθέτως, η μικρή ρωσική στρατιωτική δύναμη που βρισκόταν στη Συρία δύσκολα θα μπορούσε να αντισταθεί αποτελεσματικά εναντίον μαζικής τουρκικής επίθεσης. Σε αυτήν την περίπτωση οι επιλογές για τη Ρωσία ήταν αμείλικτα περιορισμένες. Η μία εξ αυτών ήταν να αποδεχόταν μια πρωτοφανή στην ιστορία της στρατιωτική ταπείνωση, η οποία θα την οδηγούσε σε δύσκολα αναστρέψιμη γεωπολιτική παρακμή και υποβιβασμό σε δύναμη τρίτης κατηγορίας, θα έθετε εν κινδύνω τη συνοχή της ως χώρα, ενώ θα σήμαινε και την πολιτική αυτοκτονία του Προέδρου Πούτιν. Η άλλη ήταν η καταφυγή στο πυρηνικό της οπλοστάσιο. <br /> <br /> Σε αντίθεση με ότι πιστεύεται, αυτή η επιλογή αυτή δεν είναι κάποιο «αδιανόητο» ενδεχόμενο. Ναι μεν το σοβιετικό πυρηνικό δόγμα ήταν ‘no first use’, δηλαδή προέβλεπε χρήση πυρηνικών όπλων μόνο σε περίπτωση επίθεσης με πυρηνικά όπλα. Όμως, το ισχύων ρωσικό πυρηνικό δόγμα είναι σκοπίμως ασαφές και αφήνει πολλά περιθώρια για τη χρήση πυρηνικών όπλων, ακριβώς για να καλύπτει τις αδυναμίες προβολής ισχύος της Ρωσίας σε περιοχές εκτός του άμεσου γεωγραφικού της περίγυρου. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, θα είχαμε πυρηνική επίθεση της Ρωσίας σε χώρα μέλος του ΝΑΤΟ. Και τότε η πιθανότητα ενός θερμοπυρηνικού παγκόσμιου ολοκαυτώματος θα μετατρεπόταν εν μια νυκτί από μια ζοφερή αλλά μακρινή ιστορική μνήμη σε μια επικείμενη πραγματικότητα. <br /> <br /> Από την άλλη, κανείς δεν μπορούσε να εξασφαλίσει ότι η Μόσχα δεν θα κατέφευγε στο πυρηνικό της οπλοστάσιο μόνο και μόνο γιατί το αποτέλεσμα παρόμοιας επιλογής θα ήταν ασύλληπτο. Και αυτό όχι μόνο γιατί και οι συνέπειες για τη Ρωσία αν δεν αντιδρούσε σε στρατιωτική επίθεση της Τουρκίας στις δυνάμεις της στη Συρία θα ήταν επίσης υπερβολικά μεγάλες για να τις αντέξει. Το σημαντικότερο είναι ότι πιθανώς να έβγαζε το συμπέρασμα ότι το ΝΑΤΟ δεν θα αποτολμούσε να διακινδυνεύσει παγκόσμιο θερμοπυρηνικό πόλεμο για χάρη της Τουρκίας.<br /> <br /> Πληθωριστικό NATO και αδυναμία λήψης αποφάσεων <br /> <br /> Ας μην ξεχνάμε ότι δεν μιλάμε για το παλιό, μικρό και «συμπαγές» ΝΑΤΟ του Ψυχρού Πολέμου αλλά για το σημερινό «χαλαρό» και «πληθωριστικό» ΝΑΤΟ των 29 μελών (με την είσοδο των Σκοπίων θα γίνουν 30), τα οποία έχουν εντελώς διαφορετικές πολιτικές ατζέντες. Ενώ πολλά εξ αυτών των κρατών εισήλθαν στο ΝΑΤΟ για να έχουν κάποιο γεωπολιτικό ρόλο, όπως είναι η Σλοβενία, σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκαν σοβαρά ότι θα μπορούσαν να εμπλακούν σε πόλεμο με τη Ρωσία, πολλώ δε μάλλον σε πυρηνικό πόλεμο. <br /> <br /> Ακόμη και οι παθολογικά αντιρωσικές χώρες στη Συμμαχία, όπως είναι οι Δημοκρατίες της Βαλτικής ή η Πολωνία, κάθε άλλο παρά χαρούμενες θα ήταν να εμπλακούν σε πόλεμο με τη Ρωσία και να τεθούν υπό τη ρωσική πυρηνική λαιμητόμο για χάρη της Τουρκίας. Άρα, η Μόσχα είχε κάθε λόγο να πιστεύει ότι ήταν εξαιρετικά πιθανόν σε περίπτωση χρήσης (και ακόμη περισσότερο σε περίπτωση απειλής χρήσης) της πυρηνικής της ισχύος εναντίον της Τουρκίας, να επιτύγχανε με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. <br /> <br /> Δηλαδή, να «βάλει στη θέση της» την Τουρκία και ταυτοχρόνως να οδηγήσει το ΝΑΤΟ σε μια κατάσταση στην οποία δεν θα τολμούσε να πάρει την μόνη απόφαση που θα μπορούσε να πάρει. Αυτή η αδυναμία θα σήμαινε ουσιαστικά το τέλος της Συμμαχίας, τη διάλυση της δυτικής αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην Ευρώπη και την επάνοδο της Ρωσίας ως κυρίαρχη δύναμη. <br /> <br /> Φυσικά, δεν υπάρχει η βεβαιότητα ότι η Μόσχα έκανε όντως παρόμοιες σκέψεις. Όμως, το γεγονός ότι μπορούσε να τις κάνει ήταν αρκετό για να προκαλέσει ανατριχιαστικές σκέψεις στη Δύση. Με άλλα λόγια, δημιουργήθηκε μια κατάσταση επικίνδυνης ασάφειας για το μπορούσε να προκαλέσει ο εντεινόμενος ρωσοτουρκικός ανταγωνισμός και αυτή η ασάφεια ήταν οδυνηρή τόσο για τη Μόσχα και την Άγκυρα, όσο και για την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ. Άρα, όλοι αυτοί είχαν ένα κοινό συμφέρον. Να μειωθεί η ένταση μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας ώστε να απομακρυνθεί ο κίνδυνος πολεμικής αναμέτρησης μεταξύ τους και ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε εκείνη τη στιγμή να επιτευχθεί κάτι τέτοιο ήταν δια της προσέγγισής τους. <br /> <br /> Γεωπολιτικό μπάλωμα <br /> <br /> Κοντολογίς, η ρωσοτουρκική προσέγγιση και η μετέπειτα «φιλία» τους προέκυψε σε σημαντικό βαθμό ως έμμεσο αλλά ξεκάθαρο αποτέλεσμα μιας αντιπαλότητας τόσο επικίνδυνης που τρομοκρατούσε και τους δύο και δεν μπορούσαν να τη διαχειριστούν. Ταυτοχρόνως, αυτή η προσέγγιση είναι πιθανόν να έγινε και με την ανοχή, αν όχι με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Δηλαδή, γιατί ήταν μια αντιπαλότητα που μπορούσε να εμπλέξει τις ΗΠΑ σε μια εξωφρενικά επικίνδυνη κατάσταση την οποία ουδόλως επιθυμούσαν. <br /> <br /> Άρα, η ρωσοτουρκική προσέγγιση ήταν κάτι που βόλευε και τη Δύση και όχι μόνο τη Μόσχα ή μόνο την Άγκυρα. Συνακόλουθα, πολλές από τις στερεοτυπικές αντιλήψεις με τις οποίες ερμηνεύουμε τα διεθνή δρώμενα γενικώς και την αμερικανική πολιτική έναντι της Άγκυρας ειδικώς, πιθανώς δεν εκφράζουν την πραγματικότητα. <br /> <br /> Μεταξύ των άλλων, η συμβατική ανάγνωση των διεθνών σχέσεων, σύμφωνα με την οποία συμμαχίες και συνεργασίες εδράζονται πάντοτε πάνω σε ένα υπόβαθρο φιλικών σχέσεων ενώ οι εχθρικές σχέσεις μόνον αντιπαραθέσεις μπορούν να φέρουν, είναι απλά λάθος. Όπως ξεκάθαρα φάνηκε στην περίπτωση Ρωσίας – Τουρκίας, μια έντονη εχθρική αντιπαράθεση, τοποθετούμενη μέσα στο κατάλληλο «μεταλλακτικό πλαίσιο» (transformational context), μπορεί να οδηγήσει σε προσέγγιση και συμμαχία. Με άλλα λόγια, οι σχέσεις μεταξύ των χωρών δεν λειτουργούν στο κενό αλλά μέσα σε ευρύτερες συστημικές δομές οι οποίες έχουν την ικανότητα να μεταλλάξουν την εχθρότητα σε φιλία ή το αντίθετο. <br /> <br /> Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η λογικοφανής αλλά ισοπεδωτική άποψη ότι η Τουρκία «θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας» δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ισχύει. Και αυτό γιατί και την Ουάσιγκτον (τουλάχιστον κάποια στιγμή) πιθανώς βολεύει η ρωσοτουρκική προσέγγιση, γιατί σε αντίθεση περίπτωση θα μπορούσε να προκύψει μια τόσο ακραία κατάσταση την οποία δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί. <br /> <br /> Άρα, όλες οι τυποποιημένες αντιλήψεις αναφορικά με τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, περί αντίδρασης της Ουάσιγκτον στην ρωσοτουρκική προσέγγιση, του ζητήματος της γεωπολιτικής «ασυμβατότητας» των S-400 και όλα τα συναφή, τίθενται εν αμφιβόλω. Και αυτό γιατί όσο ενοχλητική και επικίνδυνη για τη ΝΑΤΟϊκή συνοχή και την αμερικανική στρατηγική και αν είναι η ρωσοτουρκική προσέγγιση, μια ρωσοτουρκική εχθρότητα δεν θα ήταν απλώς πιο ενοχλητική αλλά ανατριχιαστικά επικίνδυνη. <br /> <br /> Σύνθετη πραγματικότητα <br /> <br /> Φυσικά, η πραγματικότητα είναι εξαιρετικά σύνθετη, πολυεπίπεδη, πολυπαραγοντική, με αντιφατικά στοιχεία και με πολλαπλές αναγνώσεις και δεν χωράει σε παρόμοια απλουστευμένα ερμηνευτικά σχήματα όπως είναι η βασική υπόθεση αυτού του κειμένου. Συνακόλουθα και οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις έχουν πολλές παραμέτρους και πτυχές. Φυσικά και ισχυρά κομμάτια του αμερικανικού μηχανισμού εξουσίας δυσφορούν με την Τουρκία. <br /> <br /> Επίσης, ακόμη και αν όντως η Ουάσιγκτον θεώρησε μια δεδομένη στιγμή τη ρωσοτουρκική προσέγγιση ως αναγκαίο κακό, ως άτυπη δικλείδα ασφαλείας για να αποφευχθεί μια πολύ επικίνδυνη αντιπαράθεση Ρωσίας και Δύσης, αυτό δεν ήταν παρά μια λύση ανάγκης. Ένα γεωπολιτικό μπάλωμα. Δύσκολα μπορεί να μακροημερεύσει. Αντιθέτως, ενδέχεται να αποτελεί έναν ακόμη παράγοντα που ωθεί τις ΗΠΑ, σε βάθος χρόνου, σε μια στρατηγική απομάκρυνσης της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ. Και αυτό γιατί όχι μόνο η προσέγγισή της με τη Ρωσία είναι επικίνδυνη και αντιβαίνει τα συμφέροντα της Συμμαχίας αλλά ακριβώς γιατί η εχθρότητα της με τη Ρωσία θα ήταν πιθανώς ακόμη πιο επικίνδυνη. <br /> <br /> Και πάλι όμως θα ήταν αφελές να θεωρούσαμε ότι σε παρόμοια περίπτωση η Ελλάδα θα τίθεντο αυτομάτως υπό την προστατευτική φτερούγα του αμερικανικού αετού. Μεταξύ των άλλων, όπως ο γράφων έχει επιχειρηματολογήσει σε προηγούμενό του άρθρο, ένας αρκετά αποτελεσματικός τρόπος για να τεθεί η Τουρκία εκτός ΝΑΤΟ θα ήταν ένας πόλεμος με την Ελλάδα και μάλιστα ένας πόλεμος που θα διαρκούσε για καιρό και όχι ένα απλό θερμό ή «υπέρθερμο» επεισόδιο, για τα οποία προετοιμάζονται (;) οι ελληνικές ελίτ, θεωρώντας ότι αυτά είναι τα μόνα «ρεαλιστικά ενδεχόμενα» συγκρούσεων στο ελληνοτουρκικό σύστημα.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μήπως συμφέρει τις ΗΠΑ ο ρωσοτουρκικός εναγκαλισμός;

Κώστας Γρίβας Εάν εξετάσουμε χωρίς προκαταλήψεις τη διαδικασία που οδήγησε την Τουρκία και τη Ρωσία στην πρωτοφανή στην ιστορία τους προ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η επιστροφή της «ρωσικής απειλής» και το «φλερτ» της Ουάσινγκτον στην Αθήνα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih0r7zRgIyVI2ST4lwnSjsM1FtCzULpqfxDWXuQOUuTRIK0AGOnW6FbVzHkb4j7E1E-FivzD922ivDADFzOJe4pC0QNW0_kM_wnxhZEfYdM6fuUpSprueqCShbw72RflRsQSaLBzbjv-A/s1600/rosi+naytes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="422" data-original-width="625" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih0r7zRgIyVI2ST4lwnSjsM1FtCzULpqfxDWXuQOUuTRIK0AGOnW6FbVzHkb4j7E1E-FivzD922ivDADFzOJe4pC0QNW0_kM_wnxhZEfYdM6fuUpSprueqCShbw72RflRsQSaLBzbjv-A/s640/rosi+naytes.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του<b> Νίκου Μελέτη </b><br /> Σε περιδίνηση και σε ανακατατάξεις σε ολόκληρη την περιοχή, στα Βαλκάνια, την Ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή, οδηγεί η επιδίωξη της Ρωσίας να ανακτήσει ρόλο υπερδύναμης επεκτείνοντας και εδραιώνοντας την επιρροή της και με αυτή την εξέλιξη δεν είναι άσχετη ούτε η αναζήτηση από τον Ταγίπ Ερντογάν «ειδικής σχέσης» όχι μόνο με την Ε.Ε. αλλά και με την Δύση συνολικά, ούτε φυσικά το «φλερτ» της Ουάσιγκτον προς την Αθήνα. <br /> <br /> Η δυναμική επιστροφή της Ρωσίας με παρεμβάσεις όπως εκείνη στην Γεωργία και κατόπιν στην Κριμαία, η διατήρηση φιλικών προγεφυρωμάτων στην Σερβία, στην Ουγγαρία αλλά και στην Αυστρία και στην Ιταλία, η ενεργειακή εξάρτηση της ίδιας της Γερμανίας από την Gazprom, η συμμαχία με την Τουρκία, η επέκταση της επιρροής της στην Βόρεια Αφρική, ο πρωταγωνιστικός ρόλος της στην Συρία, οι παρεμβάσεις της στην Λατινική Αμερική με τελευταίο δείγμα την Βενεζουέλα καθώς και η ανάπτυξη μιας καινοτόμας Αμυντικής Βιομηχανίας, έχουν σημάνει συναγερμό στην Ουάσιγκτον. <br /> <br /> Με την μετατόπιση γεωγραφικά της αντιπαράθεσης της Μόσχας-Ουάσιγκτον, στην Μαύρη Θάλασσα αλλά και στην Μέση Ανατολή εκ των πραγμάτων ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων ακουμπάει και το Αιγαίο (που αποτελεί τον θαλάσσιο διάδρομο που μέσω των Στενών προσφέρουν δια θαλάσσης πρόσβαση στην Μαύρη Θάλασσα ), αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο που υπάρχει πλέον ανάγκη συγκρότησης νέων μηχανισμών για την ασφαλή εκμετάλλευση και μεταφορά του φυσικού αερίου και αποτροπή επανεμφάνισης της ισλαμικής τρομοκρατίας. <br /> <br /> Τα πρώτα σημάδια αναβίωσης ενός νέου Ψυχρού Πολέμου είναι ορατά και αυτό αφορά και την απόκρουση της περαιτέρω επέκτασης της ρωσικής επιρροής αλλά και την στήριξη της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας στο πλαίσιο και του συνθήματος του Ντ. Τραμπ «America First». <br /> <br /> Στο πλαίσιο αυτό η Τουρκία η οποία με την διολίσθηση πλέον σε μια αυταρχικής μορφής διακυβέρνηση, απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την Δύση ,δέχθηκε και παίζει το παιγνίδι του Προέδρου Πούτιν που επιδιώκει την πρόκληση ενός ακόμη ρήγματος στην Νατοϊκή Συμμαχία. <br /> <br /> Ο κ. Ερντογάν θεωρεί ότι η Συμμαχία του με τον Πούτιν και το Ιράν, του εξασφαλίζουν προσωρινά τουλάχιστον ρόλο στο μεταπολεμικό σκηνικό της Συρίας ώστε να αντιμετωπίσει την κουρδική απειλή, και κυρίως του προσφέρουν την δυνατότητα να διαπραγματευθεί με την Δύση, μια «Ειδική Σχέση» όπου οι αντιδημοκρατικές επιλογές, η διαφθορά, ο νεποτισμός, οι πειρατικές πολιτικές όπως αυτές εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας, θα είναι πλέον ανεκτές από τους Συμμάχους , προκειμένου να μην «χάσουν» την Τουρκία. <br /> <br /> Αυτό είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο, περίπλοκο και υψηλού ρίσκου παιγνίδι. Και αυτό αποδεικνύεται με το πως κινούνται στην κόψη του ξυραφιού οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις σε ένα chicken game που προς το παρόν κανείς δεν φαίνεται αποφασισμένος να υποχωρήσει πρώτος... <br /> <br /> Για τους Αμερικανούς η υπόθεση των S400 πέρα από την σημασία που αποδίδεται στα θέματα ασφάλειας (που θα μπορούσε βεβαίως να βρεθεί λύση) έχει και τεράστια οικονομική σημασία, καθώς την στιγμή που ασκούν πιέσεις σε Συμμάχους να δείξουν προτίμηση σε εξοπλιστικά προγράμματα που προσέρχονται από την Αμερικανική Πολεμική Βιομηχανία, η προσφυγή της Τουρκίας της δεύτερης μεγαλύτερης στρατιωτικής δύναμης στο ΝΑΤΟ, στην πολεμική βιομηχανία της Ρωσίας, θα αποτελέσει καταστροφική για τα αμερικανικά συμφέροντα διαφήμιση των S400 και άλλων εξελιγμένων αμυντικών συστημάτων.. <br /> <br /> Αυτή την στιγμή κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι η έκβαση αυτής της αντιπαράθεσης, παρά το γεγονός ότι όπως όλα δείχνουν η τουρκική πλευρά υπό την απειλή και της επιβολής αμερικανικών κυρώσεων, που θα γονατίσουν την τουρκική οικονομία, αναζητά έναν συμβιβασμό που θα διασώζει τα προσχήματα για τον κ. Ερντογάν, που μετά και την οδυνηρή ήττα στις Δημοτικές Εκλογές ,δεν θα μπορούσε να αντέξει εύκολα μια ακόμη ταπείνωση, με τον εξαναγκασμό του σε ακύρωση της παραγγελίας των S 400. <br /> <br /> Σε αυτό το δύσκολο παζλ πρέπει να ενταχθεί και η επιχείρηση δημόσιων σχέσεων της Ουάσιγκτον κυρίως στην Ελλάδα και Κύπρο, περί αναβάθμισης τους σε χώρες «πρώτης γραμμής». <br /> <br /> Για την Κύπρο τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, από ότι με την Ελλάδα. Οι Αμερικανοί θέλουν να κρατήσουν την Κύπρο μακριά από την Ρωσική επιρροή που ήδη μειώνεται με την υποχώρηση της ρωσικής οικονομικής και χρηματοπιστωτικής παρουσίας στο νησί. <br /> <br /> Αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρίες όπως η EXXON MOBIL και η NOBLE Energy δραστηριοποιούνται στην κυπριακή ΑΟΖ, οι αμερικανικοί κολοσσοί πλέον στρέφονται για πρώτη φορά προς την ισραηλινή ΑΟΖ διεκδικώντας μερίδιο και στην εξόρυξη και στην μεταφορά του φυσικού αερίου. Και το ενδιαφέρον δεν είναι μόνο οικονομικό αλλά γεωστρατηγικό καθώς η Ουάσιγκτον γνωρίζει ότι το αμερικανικό σχιστολιθικό φυσικό αέριο δεν μπορεί να ανταγωνισθεί το φθηνότερο ρωσικό φυσικό αέριο στις ευρωπαϊκές αγορές. Συνεπώς πρέπει νέες πηγές αερίου να εξασφαλισθούν για τους Ευρωπαίους συμμάχους των ΗΠΑ. <br /> <br /> Έτσι η Κύπρος σε μεγάλο βαθμό θωρακίζεται μέσω της ανάπτυξης αυτής της «διαπλοκής» οικονομικών ενεργειακών και στρατηγικών συμφερόντων των ΗΠΑ, του Ισραήλ αλλά και της Αιγύπτου, ενώ η προτίμηση που δείχνει η ΕΧΧΟΝ MOBIL για την δημιουργία τερματικού σταθμού στην Κύπρο και όχι για τον αγωγό East Med είναι και για τον λόγο ότι έτσι μένει ανοικτό το ενδεχόμενο μελλοντικά μεταφοράς του φυσικού αερίου και προς την Τουρκία. <br /> <br /> Για την Ελλάδα η αναβάθμιση αυτή της «στρατηγικής σχέσης» με τις ΗΠΑ, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, δεν έχει ακόμη μορφοποιηθεί. <br /> <br /> Οι αρχικές ενθουσιώδεις πριν δυο χρόνια εξαγγελίες περί δωρεάς υπερσύγχρονων αντιτορπιλικών στην Ελλάδα, παροχή πλεονάζοντος αμυντικού υλικού , μεγάλα έργα στην Σούδα, προμήθεια αμερικανικών Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών, προνομιακή αντιμετώπιση του προγράμματος αναβάθμισης των F16,παραμένουν ακόμη στα χαρτιά. <br /> <br /> Αντ΄αυτού επιχειρείται να προβληθεί ως σπουδαίο αντάλλαγμα ο ελλιμενισμός ενός αντιτορπιλικού στον Πειραιά, η προσωρινή στάθμευση αμερικανικών ελικοπτέρων στο Στεφανοβίκειο για την πραγματοποίηση ασκήσεων, η προσωρινή στάθμευση MQ-9 Reaper (από την βάση τους στην Νιγηρία) και η συμμετοχή στην μεγάλη άσκηση ΗΝΙΟΧΟΣ αμερικανικών και ισραηλινών αεροσκαφών (για πρώτη φορά βεβαίως συμμετείχαν το 2015),που κυρίως αποσκοπεί στην προετοιμασία σεναρίων που ενδιαφέρουν ΗΠΑ και Ισραήλ και αφορούν το Ιράν. Συνέργειες που έχουν την σημασία τους, αλλά δεν είναι οι κινήσεις που... ανατρέπουν το σκηνικό… <br /> <br /> Η εξαιρετικά σημαντική είδηση των τελευταίων μηνών είναι το Νομοσχέδιο που κατέθεσαν στην γερουσία οι γερουσιαστές Μενέντεζ και Ρούμπιο, όπου παρά την σαφή ένταξη των στρατηγικών σχέσεων με Ελλάδα- Κύπρο -Ισραήλ στην Στρατηγική ανάσχεσης της «ρωσικής απειλής», προσφέρονται σημαντικές δυνατότητες για την Αθήνα ώστε να εδραιώσει την θέση της ως παράγοντα ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή και αξιόπιστου συμμάχου. <br /> <br /> Εφόσον το νομοσχέδιο εγκριθεί από την γερουσία θα έχει γίνει ένα πρώτο σημαντικό βήμα για την Ελλάδα. Όμως για να αποκτήσει αυτή η θεωρητική στρατηγική σχέση πραγματικό και ουσιαστικό περιεχόμενο, απαιτείται δουλειά σε βάθος και όχι επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. <br /> <br /> Και καθώς η απειλή εναντίον της χώρας μας προέρχεται κυρίως από την Τουρκία, οι επιδιώξεις θα πρέπει σε αυτή την κατεύθυνση να κινούνται ώστε οι παραχωρήσεις προς την Ουάσιγκτον να έχουν τουλάχιστον ανταλλάγματα που θωρακίζουν έναντι της Τουρκίας και δεν εξυπηρετούν απλώς τις στρατιωτικές ανάγκες των ΗΠΑ. <br /> <br /> Γιατί τελικά για την Ελλάδα η απειλή παραμένει η ίδια, είτε η Τουρκία προμηθευτεί S-400 είτε τελικά αποκτήσει τα 100 F-35 και τους αμερικανικούς Patriot…<br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η επιστροφή της «ρωσικής απειλής» και το «φλερτ» της Ουάσινγκτον στην Αθήνα

Του Νίκου Μελέτη Σε περιδίνηση και σε ανακατατάξεις σε ολόκληρη την περιοχή, στα Βαλκάνια, την Ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή,...

Διαβάστε την συνέχεια

Τσαβούσογλου: Πρέπει να λάβουμε υπόψιν τους προβληματισμούς του ΝΑΤΟ για τους S-400 Πρόσθεσε πως η Τουρκία έχει κάνει «σοβαρές επενδύσεις» στο F-35.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg84bJHAhvydLAGNLxSqdR_wkevA7-j0ywLpiD09BC5YZBrp-fHg-bL2ZQRDykp2t2scZi3-dwLd-wluRT2e6o9Ni72yLmLGSE1ToHKIb6rxn1YphWgUDKqxfEwQyEis5jnetOAoF3DRvI/s1600/Cavusoglu_Teodor+Melescanu_+Jacek+Czaputowicz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="486" data-original-width="863" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg84bJHAhvydLAGNLxSqdR_wkevA7-j0ywLpiD09BC5YZBrp-fHg-bL2ZQRDykp2t2scZi3-dwLd-wluRT2e6o9Ni72yLmLGSE1ToHKIb6rxn1YphWgUDKqxfEwQyEis5jnetOAoF3DRvI/s640/Cavusoglu_Teodor+Melescanu_+Jacek+Czaputowicz.jpg" width="640" /></a></div> <h3>  <span style="font-weight: normal;">   Ετοιμάζεται για κωλοτούμπα η Τουρκία;</span></h3> Η Τουρκία λαμβάνει υπόψιν τους προβληματισμούς του ΝΑΤΟ σχετικά με την αγορά των ρωσικών S-400, δήλωσε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, <a href="https://www.aa.com.tr/en/politics/turkey-makes-serious-investments-in-f-35-project/1457571"><b>σύμφωνα με το πρακτορείο Anadolu. </b></a><br /> <br /> «Πρέπει να λάβουμε υπόψιν τους προβληματισμούς του ΝΑΤΟ (για τους S-400). Δεν είναι αλήθεια πως η Τουρκία τους αγνοεί. Είμαστε πάντα ευαίσθητοι» δήλωσε, προσθέτοντας πως «οι σύμμαχοί μας και το ΝΑΤΟ πρέπει επίσης να το κατανοήσουν αυτό πολύ καλά. Χρειαζόμαστε το σύστημα αεράμυνάς μας επειγόντως» πρόσθεσε ο Τσαβούσογλου, υπογραμμίζοντας πως η Άγκυρα διαφωνεί με τους ισχυρισμούς πως, εάν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις αποκτήσουν τα ρωσικά συστήματα, η Μόσχα θα αποκτήσει πρόσβαση στα συστήματα και την τεχνολογία των μαχητικών F-35, τα οποία έχει παραγγείλει η Τουρκία.<br /> <br /> <img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5cba14e41f0000c6007f205d.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /> <br /> ASSOCIATED PRESS<br /> <br /> Όσον αφορά στο F-35, ο Τούρκος ΥΠΕΞ είπε ότι η Τουρκία είναι εταίρος στο πρόγραμμα του μαχητικού και έχει κάνει «σοβαρές επενδύσεις» προς αυτήν την προσπάθεια.<br /> <br /> «Μέχρι τώρα, η Τουρκία δαπάνησε περίπου 1,2 δισ. δολάρια σε αυτό το πρόγραμμα και έκανε παραγωγή εξαρτημάτων» είπε σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Ρουμάνο και τον Πολωνό ομόλογό του στην Άγκυρα.<br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τσαβούσογλου: Πρέπει να λάβουμε υπόψιν τους προβληματισμούς του ΝΑΤΟ για τους S-400 Πρόσθεσε πως η Τουρκία έχει κάνει «σοβαρές επενδύσεις» στο F-35.

    Ετοιμάζεται για κωλοτούμπα η Τουρκία; Η Τουρκία λαμβάνει υπόψιν τους προβληματισμούς του ΝΑΤΟ σχετικά με την αγορά των ρωσικών S-40...

Διαβάστε την συνέχεια

Παιχνίδι σε δύο ταμπλό με ρίσκα από Ερντογάν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgh3J4JOgeLNxwdK9YIfBwUMePquVcrPj5RQNnWcfYmLJzZkeAJSpQuXw0OCJHpAHzuFMQTmMvveNt53SBVehsDqHKH_tulKhXg9NgpzfEAysrMnQRJ9tT8RRiu3xcZbZFAwA2O9hLWsU/s1600/erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgh3J4JOgeLNxwdK9YIfBwUMePquVcrPj5RQNnWcfYmLJzZkeAJSpQuXw0OCJHpAHzuFMQTmMvveNt53SBVehsDqHKH_tulKhXg9NgpzfEAysrMnQRJ9tT8RRiu3xcZbZFAwA2O9hLWsU/s640/erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Απόστολος Αποστολόπουλος</b><br /> Η διαμάχη ΗΠΑ-Τουρκίας για τους S-400 είναι στην πραγματικότητα σύγκρουση για το αν η Τουρκία θα είναι μια ανεξάρτητη χώρα στο πλαίσιο της Συμμαχίας, όπως πχ η Αγγλία, η Γαλλία ή η Γερμανία, ή αν θα είναι «πιστή σύμμαχος», όπως η Ελλάδα, στην ουσία υποτελής. Μια Τουρκία ανεξάρτητη, όπως πχ το Ιράν, μπορεί, ίσως, να διεκδικήσει περιφερειακή ισχύ. Αλλά Περιφερειακή Δύναμη χωρίς ανεξαρτησία σημαίνει απλώς «αρχιυπηρέτης» κάποιου αφέντη. Μερικοί θεωρούν ότι η Τουρκία φυσιολογικά είναι σύμμαχος της Δύσης. <br /> <br /> Αυτό ήταν ο κεμαλισμός και μας τελείωσε. Σήμερα κριτήριο είναι αν υπερασπίζεσαι την ανεξαρτησία της πατρίδας σου ή είσαι επιβάτης στο τραίνο της Παγκοσμιοποίησης, με μηχανοδηγό την Υπερδύναμη. Οι Οθωμανοί ήταν αυτοκρατορία, ανεξάρτητη, οι κεμαλιστές συντάχθηκαν με τη Δύση, ο Ερντογάν σχοινοβατεί μεταξύ Ανατολής και Δύσης.<br /> <br /> Αν ο Ερντογάν είναι «τρελαμένος», αν έχει καβαλήσει καλάμι και οτιδήποτε αφορά στην ψυχολογία του έχει ενδιαφέρον μόνο και αποκλειστικά για ένα λόγο: Αν η ψυχολογική του κατάσταση μπορεί να τον οδηγήσει σε λάθη και ήττα. Ως τώρα, μια εικοσαετία, ισορροπεί επιδέξια σε τεντωμένο σκοινί. Επειδή αντιδρά στις ΗΠΑ τον αποκαλούν τρελό όσοι στην Ελλάδα θεωρούν ότι και το παραμικρό όχι στους Αμερικανούς είναι τρέλα. Ο Ερντογάν είναι αντίπαλος, εχθρός, ευχόμαστε, λοιπόν, να γίνει ακίνδυνος. <br /> <br /> Αλλά: Πρώτον, δεν μπορούμε να χαιρόμαστε αν, στον αγώνα για την ανεξαρτησία του, ηττηθεί από το ίδιο κέντρο που δεν χάνει την ευκαιρία να μας πλήξει πχ επιβάλλοντας τη δικτατορία ή ωθώντας την Τουρκία να καταλάβει τμήμα της Κύπρου. Δεύτερον, ο κίνδυνος μπορεί να εξαλειφθεί μόνο αν εμείς οι ίδιοι επιβληθούμε στην Τουρκία. Αν κάποιος τρίτος, με όργανο την Ελλάδα, δοκιμάσει να τον εξουδετερώσει, ο κίνδυνος μιας νέας «μικρασιατικής καταστροφής» ελλοχεύει. Την εισβολή στην Κύπρο δεν την έκανε ο Ερντογάν και οι ισλαμιστές αλλά ο σοσιαλιστής Ετσεβίτ με τους κεμαλιστές. Τα συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο/Κύπρο (και τα ενεργειακά αποθέματα) είναι διαχρονικά. Θα συνεχίσει να μας απειλεί με οποιοδήποτε καθεστώς. <br /> <br /> Οι ΗΠΑ παραμένουν υπερδύναμη αλλά δεν είναι πια παντοκράτορες. Ένα μέσον πίεσης στον Ερντογάν είναι η Οικονομία αλλά αν τραβήξει στα άκρα θα σπρώξει την Τουρκία σε στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία για εξοπλισμούς και με την Κίνα για χρηματοδότηση. Επί πλέον θα προσθέσει μια ακόμα αιτία για να διασπαστεί η Δύση. Γερμανία και Γαλλία θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν έναντι των ΗΠΑ. Μερικοί, πολύ ανόητοι, υπαινίσσονται ότι οι ΗΠΑ θα διώξουν την Τουρκία από το ΝΑΤΟ. Είναι ένας ωραίος τρόπος για να χάσουν τα Στενά και να φέρουν άκοπα τη Ρωσία στη Μεσόγειο. Εννοείται ότι κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος, ούτε οι ΗΠΑ.<br /> <br /> Υπάρχει κι άλλος τρόπος <br /> <br /> Υπάρχει κι άλλος τρόπος: Ένα θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα. Το χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ(Κίσσινγκερ) εναντίον μας το 1974 και η Τουρκία διχοτόμησε την Κύπρο. Τώρα ο Μανωλιός βάζει τα ρούχα του αλλιώς. Μας γεμίζουν επαίνους. Η Ελλάδα, λένε, αναβαθμίζεται επειδή η Τουρκία κάνει νερά. Θα ήταν σοβαρό λάθος να ξεχάσουμε ότι ο Τσώρτσιλ έλεγε στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο πως «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» και την ίδια ώρα πρόσφερε μυστικά στους Τούρκους τη Θεσσαλονίκη δώρο για να συνταχθούν με τους Συμμάχους. <br /> <br /> Ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία μπορεί να αποδειχθεί δίκοπο μαχαίρι. Επειδή μετά την πρώτη τουφεκιά κανείς δεν μπορεί να είναι εντελώς βέβαιος για το αποτέλεσμα. Ούτε η παθητική, έως ύποπτη, στάση της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας στα Ίμια είναι βέβαιο ότι θα επαναληφθεί, ούτε είναι σίγουρο ότι ο κόσμος θα μείνει απαθής θεατής. <br /> <br /> Οι ΗΠΑ, λένε, πιστεύουν ότι με δώρο το Αιγαίο θα πείσουν τον Ερντογάν να επιστρέψει στο μαντρί. Ένα τέτοιο δώρο, όμως, είναι πρώτο βήμα για τουρκική αυτοκρατορία. Μπορούν οι ΗΠΑ να εμπιστευτούν την Τουρκία; Μπορούν, αν είναι ανόητοι. Είναι ανόητοι; Γίνονται συχνά πείσμονες, υπερόπτες και φανατικοί με αποτέλεσμα να κάνουν ανοησίες. Το ερώτημα δεν έχει σαφή απάντηση. Ωστόσο ο Ερντογάν φοβάται παγίδα αλά Σαντάμ που νόμιζε ότι του είχαν δώσει άδεια εισβολής στο Κουβέϊτ και βρέθηκε κρεμασμένος. <br /> <br /> Το 1974 η παγίδα ήταν για μας, τώρα φοβάται ότι είναι γι’ αυτόν επειδή οι ΗΠΑ δεν έχουν λόγους να ενισχύσουν σύμμαχο τόσο ασταθή και επίφοβο. Φυσικά μπορεί να ανατραπεί ο Ερντογάν και να εξομαλυνθούν οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Όπως μπορεί να ανοίξει πληγή που δεν θα κλείνει ούτε εύκολα ούτε γρήγορα. Ποιος είναι σίγουρος ότι η Τουρκία δεν θα βρεθεί απέναντι στην οργισμένη Ρωσία, στους ξεσηκωμένους Κούρδους, στους επικίνδυνους Ισραηλινούς και στη δυσαρεστημένη Ελλάδα; Δεν είναι όλοι διατεθειμένοι να ακούν απαθείς ύβρεις ότι είναι δειλοί και προδότες… <br /> <br /> Τελικά, οι ΗΠΑ δεν έχουν λόγους να υπονομεύσουν την Ελλάδα, τον μόνο σίγουρο και αξιόμαχο υποτελή ακόλουθο στην περιοχή. Όταν πχ η Γερμανία έχει τους γνωστούς παλαιούς δεσμούς με την Τουρκία. Διαμάχη ΗΠΑ-Γερμανίας σε ελληνικό έδαφος δεν είναι απίθανη. Δεν είναι η πρώτη φορά που « δυο γάϊδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα», τον ελληνικό. Για το αποτέλεσμα μη με ρωτάτε.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Παιχνίδι σε δύο ταμπλό με ρίσκα από Ερντογάν

Απόστολος Αποστολόπουλος Η διαμάχη ΗΠΑ-Τουρκίας για τους S-400 είναι στην πραγματικότητα σύγκρουση για το αν η Τουρκία θα είναι μια ανεξ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ελληνική υψηλή στρατηγική. Από τα Βαλκάνια στην Αν. Μεσόγειο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTJt7GLpa26hYwKhKx1ZeHnKDauH-HIO6P9rpOC7CdvN9x_8Oon_1fGmUipPbENb_IykToDdPumkAhnVVuxXTU-idglfoVBnr5KY2LLmGQvbeqSMybYqaJ7E3vvuzGvGe-OClubLv7ozw/s1600/map.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTJt7GLpa26hYwKhKx1ZeHnKDauH-HIO6P9rpOC7CdvN9x_8Oon_1fGmUipPbENb_IykToDdPumkAhnVVuxXTU-idglfoVBnr5KY2LLmGQvbeqSMybYqaJ7E3vvuzGvGe-OClubLv7ozw/s640/map.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Μάκης Ανδρονόπουλος</b><br /> Ως υψηλή στρατηγική νοείται μια διπλωματική, πολιτική και οικονομική αλληλουχία μέσων και σκοπών, όπου οι στρατιωτικές δυνατότητες συσχετίζονται με διάφορους πολιτικούς σκοπούς. Το κράτος εκμεταλλευόμενο τα πλεονεκτήματα που διαθέτει προσπαθεί συγχρόνως να περιορίσει αυτά του αντιπάλου του ( Γ-Χ. Τσαούση). Είναι προφανές ότι η Ελλάδα αναπτύσσει συστηματικά τα τελευταία χρόνια μια υψηλή στρατηγική, η οποία συνίσταται στην ενδυνάμωση των διπλωματικών, οικονομικών και στρατιωτικών σχέσεων με μια σειρά χωρών των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου. <br /> <br /> Οι πολιτικές αυτές εντάσσονται στο δόγμα της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής του Νίκου Κοτζιά, σκοπός του οποίου ήταν η διάνοιξη διαύλων με διαφορετικούς και πολλές φορές αντιμαχόμενους παίχτες, μέσω της επιδίωξης οριακών συνεργασιών σε μεγαλύτερα projects. Οι εν λόγω πολιτικές ήδη αποδίδουν καρπούς που είναι πλέον ιδιαίτερα ορατοί στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Συμφωνία των Πρεσπών αποτέλεσε τον βαλκανικό πυλώνα αυτής της στρατηγικής, ενώ οι άξονες Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ και Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου τον πυλώνα στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /> <br /> Η θαρραλέα Συμφωνία των Πρεσπών που προσέλαβε διεθνείς διαστάσεις ως μέθοδος επίλυσης διενέξεων, ήδη αποδίδει οφέλη στη χώρα, αφενός με τον περιορισμό της τουρκικής επιρροής, αφετέρου με την ανάδειξη ενός νέου ελληνικού ρόλου στην ευρύτερη περιοχή. Η αποφασιστικότητα που προσέδωσε στην ελληνική πλευρά αυτή η επιτυχία, ήδη καταγράφεται στις σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας και στην επίλυση του μειονοτικού ζητήματος με όρους ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ο σεβασμός των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας αποτελεί κεντρικό κριτήριο για την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας στην ΕΕ. Στην πολιτική αυτή η Ελλάδα έχει στο πλευρό της τη Γερμανία και όχι μόνο. <br /> <br /> Η πολυδιάστατη συνεννόηση Ελλάδας-Βουλγαρίας-Ρουμανίας-Σερβίας προσέλαβε μια έντονη οικονομική διάσταση, κατά την πρόσφατη 7η Τετραμερή Συνάντηση στο Βουκουρέστι, με το όραμα της συνανάπτυξης μέσω ενός πολυδιάστατου δακτυλίου διασυνδεσιμότητας ανάμεσα στις τέσσερις αυτές χώρες. Η τετραμερής συνεννόηση αποτελεί έναν οικονομικό άξονα που διευκολύνει την κοινή ανάπτυξη κρίσιμων υποδομών διεθνούς ενδιαφέροντος. Στο πλαίσιο αυτό έχει αναπτυχθεί παράλληλα ο Σχηματισμός Μάχης HELBROC μεταξύ Ελλάδας-Βουλγαρίας-Ρουμανίας που συνεκπαιδεύει μονάδες ειδικών δυνάμεων με τη συμμετοχή σε ασκήσεις στους τομείς πολιτικής προστασίας και χειρισμού κρίσεων, ενώ προωθείται πλέον και η πλήρης συμμετοχή της Σερβίας. <br /> <br /> Η πρόσφατη ένταξη της Ελλάδας στην Πρωτοβουλία 16+1 στην οποία μετέχουν πλέον 17 ευρωπαϊκές χώρες (Βουλγαρία, Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Βόρεια Μακεδονία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Σερβία, Ουγγαρία, Κροατία, Μαυροβούνιο, Τσεχία) και η Κίνα ως προέκταση στο μεγάλου εμπορικού-οικονομικού σχεδιασμού one road, one belt είναι ενδεικτική του ρόλου που κερδίζει η χώρα. Το ίδιο ισχύει και η συμμετοχή από το 2018 στην Berlin Process για το Μεταναστευτικό και τα Βαλκάνια.<br /> <br /> Ενέργεια, EastMed και τριμερείς συνεργασίες <br /> <br /> Είναι σαφές ότι οι τεράστιοι ενεργειακοί πόροι που έχουν εντοπιστεί στις ΑΟΖ του Ισραήλ, της Κύπρου και της Αιγύπτου και πιθανότατα και της Ελλάδας έχουν προκαλέσει μεγάλη κινητικότητα ισχυρών συμφερόντων στην περιοχή. Η πρόσφατη συμφωνία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ για τον αγωγό EastMed που έγινε στην Ιερουσαλήμ παρουσία του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο συνοδεύτηκε από μια κοινή δήλωση των 3+1. Σ’ αυτή αναφέρεται ότι «συμφώνησαν να αυξήσουν την περιφερειακή συνεργασία, να στηρίξουν την ενεργειακή ανεξαρτησία και ασφάλεια, και να αμυνθούν ενάντια σε εξωτερικές κακές επιρροές στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή». <br /> <br /> Γύρω από αυτές τις εξελίξεις, Ελλάδα και Κύπρος από κοινού αναπτύσσουν παράλληλα και εμβαθύνουν τις σχέσεις τους με άλλες χώρες της περιοχής στη λογική των τριμερών σχημάτων. Η παρουσία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη 2η Τριμερή Σύνοδο Κορυφής Ελλάδας-Κύπρου-Ιορδανίας και του Προέδρου της Δημοκρατίας στην Τριμερή Συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας-Κύπρου-Λιβάνου είναι ενδεικτικές αυτής της στρατηγικής. Σ’ αυτές τις συναντήσεις συζητούνται θέματα, όπως το προσφυγικό, το Κυπριακό, η κατάσταση στη Συρία και η οικονομική συνεργασία σε τομείς υποδομών. <br /> <br /> Η διπλωματία των στρατιωτικών ασκήσεων που έχουν προσλάβει τακτικό χαρακτήρα διευρύνουν τόσο τον σταθεροποιητικό ρόλο της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο, όσο και τις αποτρεπτικές της δυνατότητες. Οι συχνές πολυδιάστατες ασκήσεις Κύπρου-Ισραήλ με τη συμμετοχή της Ελλάδας είναι η πλέον προχωρημένη έκφανση του άξονα που έχουν συμπήξει οι τρεις χώρες. Να σημειώσουμε εδώ ότι Κύπρος και Γαλλία βρίσκονται σε προχωρημένες συζητήσεις για τη δημιουργία ναυτική βάσης στο Μαρί. <br /> <br /> Επίσης, χαρακτηριστική είναι η μεγάλης κλίμακας πολυεθνική άσκηση «Ηνίοχος», στην οποία συμμετείχε μεγάλος αριθμός αεροπορικών δυνάμεων από τη χώρα μας, αλλά και από τις ΗΠΑ (F35), τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Ιταλία και το Ισραήλ, καθώς και δυνάμεων του Στρατού Ξηράς και του Πολεμικού Ναυτικού. Ακολούθησε (λήγει στις 19 Απριλίου) η κοινή διακλαδική άσκηση Ελλάδας-Αιγύπτου-Κύπρου «Μέδουσα 8» στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, την οποία παρακολουθούν παρατηρητές από τη Βουλγαρία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Ιταλία, την Ιορδανία, το Κουβέιτ, το Μαρόκο, το Μπαχρέιν, την Πορτογαλία, τη Ρουμανία, τη Σαουδική Αραβία, τη Σερβία, το Σουδάν και τις ΗΠΑ. <br /> <br /> Το νομοσχέδιο Μενέντεζ-Ρούμπιο <br /> <br /> Ο «Νόμος για την εταιρική σχέση ασφάλειας και ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο» που υπέβαλαν οι δύο Αμερικανοί γερουσιαστές καταγράφει συγκεκριμένα βήματα για την εμβάθυνση των σχέσεων των ΗΠΑ με την Κύπρο και την Ελλάδα, στο πλαίσιο της ανάσχεσης της ρωσικής επιρροής στην ευρύτερη περιοχή και των συμμάχων της. Έτσι, προβλέπεται η τακτική εκπόνηση έκθεσης για τις παραβιάσεις της ελληνικής κυριαρχίας και του ελληνικού εναέριου χώρου, ενώ ανάλογη έκθεση θα συντάσσεται για τις παραβιάσεις της κυπριακής κυριαρχίας εντός της ΑΟΖ. Επίσης, έγινε άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων προς την Κύπρο. Ακόμη, προβλέπεται η καθιέρωση υποβολής εκθέσεων από τον Υπουργό Εξωτερικών για την κακόβουλη επιρροή της Ρωσίας στην Κύπρο, την Ελλάδα και το Ισραήλ. <br /> <br /> Ουσιαστικά πρόκειται για την ανάδειξη της Ελλάδας και της Κύπρου σε στρατηγικούς πυλώνες της σταθερότητας και της ανάπτυξης στην ευρύτερη περιοχή. Προφανώς, και εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα, προφανώς και πρόκειται για κίνηση αντιστάθμισης της τουρκικής απώλειας, προφανώς συνδέεται και με πωλήσεις όπλων στη χώρα μας και την Κύπρο. Όμως, εξυπηρετεί την ελληνική και την κυπριακή ασφάλεια έναντι της τουρκικής προκλητικότητας, αλλάζει σταδιακά τους όρους επίλυσης του Κυπριακού και προσθέτει κύρος στην Ελλάδα. <br /> <br /> Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η εξέλιξη αυτή έχει πολιτικές επιπτώσεις και ενέχει κινδύνους που ξεφεύγουν από τα στενά ζητήματα εθνικής ασφαλείας, αφού μπορεί να εμπλέξει τις χώρες μας στην ρωσοαμερικανική αντιπαράθεση και κατ’ επέκταση με το Ιράν και ορισμένες αραβικές χώρες. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητες οι αντιστίξεις, οι επιφυλάξεις, ο σκεπτικισμός και η ευελιξία. Σε κάθε περίπτωση η εξέλιξη αυτή σε μια Ελλάδα και Κύπρο που εξέρχονται από την κρίση και βρίσκονται μπροστά σε μεγάλες αναπτυξιακές προκλήσεις, η νέα αμερικανική πολιτική για τις δύο χώρες του Ελληνισμού δεν μπορεί παρά να είναι ευπρόσδεκτη.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η ελληνική υψηλή στρατηγική. Από τα Βαλκάνια στην Αν. Μεσόγειο

Μάκης Ανδρονόπουλος Ως υψηλή στρατηγική νοείται μια διπλωματική, πολιτική και οικονομική αλληλουχία μέσων και σκοπών, όπου οι στρατιωτικ...

Διαβάστε την συνέχεια