Μπορεί να γίνει η Τουρκία πυρηνική απειλή στη Μεσόγειο;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVHehbv0aIa1ZjGxsWjwJwJ0VPKf1SawAZWGe3IyFb6V3Rr2ds0DPv8kQOgGUvxChS-GuJ_TrvZ_28rJSVcX0TAU2D1BoWLDC1SrewTx-BZY1FdGx52oNnr9TjpnpHw9Ka7IFCgdsHK8A/s1600/piriniki+toyrkia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="377" data-original-width="555" height="434" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVHehbv0aIa1ZjGxsWjwJwJ0VPKf1SawAZWGe3IyFb6V3Rr2ds0DPv8kQOgGUvxChS-GuJ_TrvZ_28rJSVcX0TAU2D1BoWLDC1SrewTx-BZY1FdGx52oNnr9TjpnpHw9Ka7IFCgdsHK8A/s640/piriniki+toyrkia.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Η ενασχόληση της Άγκυρας με την ανάπτυξη ενός τέτοιου οπλοστασίου, προϋποθέτει την ύπαρξη μιας ισχυρής αμυντικής βιομηχανίας</span>.</h3> Γράφουν οι: <b>Νικόλαος Γ. Σαμπάτης</b>, οικονομολόγος – <b>Θεμιστοκλής Ζ. Ζανίδης</b>, διεθνολόγος<br />Η Τουρκία προτίθεται να αναπτύξει πυρηνικό οπλοστάσιο, όπως έχει διατυπώσει ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, ώστε η Άγκυρα να μετατραπεί σε ηγέτιδα δύναμη του Ισλαμικού κόσμου και περιφερειακός ηγεμόνας.<div> <br />Αλλά, η ανάπτυξη πυρηνικού οπλοστασίου είναι μια μακρά, δαπανηρή κι επίπονη διαδικασία υψηλής τεχνολογίας που μόνο λίγα κράτη είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν. Για να υλοποιήσει τους σχεδιασμούς της, η Τουρκία θα πρέπει να στραφεί στο Πακιστάν καθώς αποτελεί ήδη πυρηνική δύναμη. Η Τουρκία βοήθησε το Πακιστάν στην ανάπτυξη του πυρηνικού του προγράμματος πριν μερικά χρόνια, αφού πολλά από τα στοιχεία που δεν μπορούσε να αποκτήσει ανοιχτά, τα προμηθεύτηκε μέσω της Άγκυρας. </div> <div> <br /></div> <div> Επιπροσθέτως, το παράδειγμα του Πακιστάν, ενός κράτους το οποίο θεμελιώθηκε στο Ισλάμ, δεν αφήνει ασυγκίνητο τον ισλαμιστή Τούρκο πρόεδρο. Κατά συνέπεια οι δύο δυνάμεις μπορούν να οικοδομήσουν πάνω σε μια ευρύτερη ιδεολογική βάση.<br />Εκτός της τουρκο-πακιστανικής σύμπραξης, ανησυχητικό είναι επίσης το γεγονός πως η Τουρκία φαίνεται να έχει στο πλευρό της και την Ρωσία: έχει ήδη συμφωνήσει με την ρωσική Rosatom και με μια γαλλο-κορεατική κοινοπραξία για την έναρξη των εργασιών κατασκευής πυρηνικών εργοστασίων στην περιοχή του Άκκουγιου και της Σινώπης αντίστοιχα, αξίας 42 δισ. $. Με την κίνηση αυτή η Μόσχα καθιστά έναν ΝΑΤΟϊκό σύμμαχο εξαρτημένο από την ρωσική τεχνολογία/τεχνογνωσία. Τέλος, η Άγκυρα πρόσφατα υπέγραψε στρατιωτικό σχέδιο συνεργασίας με το Καζακστάν σε μια πληθώρα θεμάτων. Η Αστάνα, υπενθυμίζεται, είναι η χώρα που συνεισφέρει το 35% της παγκόσμιας παραγωγής ουρανίου.</div> <div> <br />Ισχυρή αμυντική βιομηχανία</div> <div> <br />Η ενασχόληση της Άγκυρας με την ανάπτυξη ενός τέτοιου οπλοστασίου, προϋποθέτει την ύπαρξη μιας ισχυρής αμυντικής βιομηχανίας η οποία θα κατασκευάσει και τους απαραίτητους φορείς μεταφοράς αυτών των όπλων. Και εκεί οι προσπάθειες της Τουρκίας είναι εργώδεις: εξελίσσει το πρόγραμμα για τον πύραυλο cruise «SOM-J»˙ κατασκευάζει ήδη κινητήρα κατάλληλο για πύραυλο standoff (SOM) με εμβέλεια 300 χιλιομέτρων˙ προτίθεται να κατασκευάσει δικούς της φορείς παράδοσης με μέγιστη εμβέλεια τα 2.500 χλμ κι ακριβείς δυνατότητες στόχευσης˙ ήδη αναπτύσσει τον πύραυλο Gezgin, βεληνεκούς 1,500 χλμ. με δυνατότητα εκτόξευσης από ξηρά, πλοία και υποβρύχια˙ αναπτύσσει εγχωρίως τον αντιπλοϊκό πύραυλο Atmaca (βεληνεκούς 280-360 χλμ), προς αντικατάσταση των Harpoon.</div> <div> <br />Το εξοπλιστικό πρόγραμμα αυτό υποδηλώνει την ύπαρξη πυρηνικού προγράμματος, όπως υποστηρίζει ο Hans Rühle, πρώην στέλεχος του γερμανικού Υπουργείου Άμυνας.<br />Στην λίστα των ενδείξεων έρχεται να προστεθεί μια λεπτομέρεια στις συμβάσεις κατασκευής των πυρηνικών αντιδραστήρων. Συνήθης πρακτική σε αυτού τους είδους τις συμβάσεις είναι να γίνεται αναφορά και στην παροχή του απαιτούμενου χαμηλού εμπλουτισμένου ουρανίου και στην ανάκτηση των χρησιμοποιημένων ράβδων καυσίμου. Η Τουρκία επέμεινε να μη γίνει αναφορά σε αυτά τα δύο στις συμβάσεις που έχει υπογράψει. Αυτό πιθανόν σημαίνει ότι η Τουρκία σκοπεύει να εμπλουτίσει ουράνιο, τουλάχιστον σε χαμηλό επίπεδο, γεγονός που οδήγησε τις γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών (BND) να ξεκινήσουν σχετική έρευνα.</div> <div> <br />Παρά τα όποια εμπόδια, η αναθεωρητική Τουρκία επιδιώκει να αλλάξει υπέρ αυτής το status quo στην ανατολική Μεσόγειο και δεν διστάζει να παραβιάζει ενίοτε ωμά το Διεθνές Δίκαιο ή να το χρησιμοποιεί εργαλειακά. Συνεπώς, δεν θα συνιστούσε έκπληξη το γεγονός να επιδιώξει την ανάπτυξη/απόκτηση πυρηνικού οπλοστασίου κατά παράβαση της Σύμβασης για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων που έχει ήδη υπογράψει.</div> <div> <br />Αν η πιθανότητα ανάπτυξης πυρηνικών όπλων από την Τουρκία μετατραπεί σε πραγματικότητα θα έχει ως συνέπεια την δραματική ανατροπή του ισοζυγίου ισχύος μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, όσο και με άλλα κράτη της περιοχής και πέραν αυτής. Οπότε, η ελληνική πλευρά, αλλά και οι λοιπές χώρες της περιοχής, οφείλουν να δείξουν την δέουσα προσοχή και να πραγματοποιήσουν όλους τους απαραίτητους σχεδιασμούς αποτροπής και αντιστάθμισης.</div> <div> <br />*Το κείμενο αποτελεί περίληψη ανάλυσης που δημοσιεύθηκε στο Ινστιτούτο Εξωτερικών Υποθέσεων (www.fainst.eu) και την οποία μπορείτε να διαβάσετε <a href="https://fainst.eu/uncategorized/%ce%ad%ce%ba%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-2-%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%bd-%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%bc%ce%b5%ce%b9-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b7%ce%bd/">ΕΔΩ</a>.<br /><br /><a href="https://www.in.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μπορεί να γίνει η Τουρκία πυρηνική απειλή στη Μεσόγειο;

Η ενασχόληση της Άγκυρας με την ανάπτυξη ενός τέτοιου οπλοστασίου, προϋποθέτει την ύπαρξη μιας ισχυρής αμυντικής βιομηχανίας . Γράφουν ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς θα εξασφαλίσουμε θέση ισχύος στο τραπέζι των ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6ZxwAqYZY9uAXYucOhKwds4uRomIwVgRmM_hlWx7kV26DzDiA6v0venhgYpPjyBRYkgMay6iBA4XBrYO9EHBOrPbG_z-qQSE3Yb3eBySn7g9mKED3ZonbypEMKZ30FArAzg5uOwYucYY/s1600/polemiko_naytiko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="196" data-original-width="400" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6ZxwAqYZY9uAXYucOhKwds4uRomIwVgRmM_hlWx7kV26DzDiA6v0venhgYpPjyBRYkgMay6iBA4XBrYO9EHBOrPbG_z-qQSE3Yb3eBySn7g9mKED3ZonbypEMKZ30FArAzg5uOwYucYY/s640/polemiko_naytiko.jpg" width="640" /></a></div> <h3>    <span style="font-weight: normal;"> H Ελλάδα δεν πρέπει να αναμένει μια εξωτερική παρέμβαση ως τη μαγική λύση.</span></h3> <b>Κωνσταντίνος Αποστόλου-Κατσαρός</b><br />Αποτελεί κοινή παραδοχή των περισσότερων αναλυτών ότι τα ελληνοτουρκικά έχουν εισέλθει σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή. Τα ελληνικά επιτελεία που είναι σε ετοιμότητα, κατανοούν επίσης τον άμεσο κίνδυνο που διατρέχουμε. Από την άλλη το πολιτικό σύστημα το οποίο καλλιέργησε επί δεκαετίες την παθητικότητα και τον κατευνασμό, βρίσκεται ακόμη σε άρνηση, εθελοτυφλώντας και παραβλέποντας την έλλειψη επιλογών στην οποία οδηγούμαστε. Ούτε οι πολεμικές ιαχές του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται να ταράζουν την κατάσταση λήθαργου στην οποία έχουν περιέλθει οι αθηναϊκές ελίτ, οι οποίες παρακολουθούν άπραγες δηλώσεις όπως: «θα καταλάβουν ότι η Τουρκία έχει την οικονομική και στρατιωτική δύναμη να σκίσει τους ανήθικους χάρτες και τα έγγραφα που της επέβαλαν». Ακόμη και όταν ο Tούρκος πρόεδρος ξεκαθαρίζει ότι: «Ή θα καταλάβουν με την πολιτική και διπλωματική γλώσσα ή με την πικρή εμπειρία που θα έχουν στο πεδίο της μάχης. Ως Τουρκία και ως τουρκικό έθνος είμαστε έτοιμοι για κάθε πιθανότητα και κάθε αποτέλεσμα…» το εκλαμβάνουν ως δηλώσεις για εσωτερική κατανάλωση και όχι ως απειλή πολέμου.<br /><br />Ταυτόχρονα αγνοούν ότι ως επιθετική ενέργεια δεν λογίζεται μόνον η ένοπλη βία, αλλά και οιαδήποτε παραβίαση θεμελιώδους συμφέροντος ή/και κυριαρχικού δικαιώματος, όπως για παράδειγμα η διεξαγωγή σεισμικών ερευνών εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας συνοδεία πολεμικών πλοίων. Παραβίαση που επιχειρήθηκε να συγκαλυφθεί ανεπιτυχώς (διότι αποτελούσε «κόκκινη γραμμή»), και οδήγησε σε παραίτηση τον τέως Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας, ενώ πλέον δεν θεωρείται ούτε καν είδηση. Ομοίως με το χρονίζων πρόβλημα των τουρκικών υπερπτήσεων, ανέχονται πλέον και τη διεξαγωγή σεισμικών ερευνών εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Μάλιστα η ατυχέστατη σχετική τοποθέτηση του πρωθυπουργού με άρθρο του σε τις εφημερίδες The Times, Frankfurter Allgemeine Zeitung, και Le Monde όπου αναφέρει ότι «περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου στην οποία τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία διεκδικούν δικαιώματα και η οποία δεν έχει ακόμη οριοθετηθεί» συντείνει προς αυτήν την κατεύθυνση και δίνει από μόνη της το πάτημα στην τουρκική επιχειρηματολογία, εφόσον εμμέσως πλην σαφώς αποδέχεται ότι οι τουρκικές έρευνες διεξάγονται σε αμφισβητούμενη περιοχή.<br /><br />Ο καθηγητής Γεωπολιτικής Κώστας Γρίβας σε άρθρο του στο slpress.gr εξηγεί ότι: «Η ενέργεια […] αυτή δεν θίγει μόνο κάποια "μακρινά" κυριαρχικά δικαιώματα, όπως προσπαθεί να μας πείσει ένα πανίσχυρο σύστημα παραπληροφόρησης τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, αλλά αμφισβητεί τη νομική υπόσταση και την ελληνικότητα όλων των ελληνικών νησιών, πάνω στα οποία εδράζεται η ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδα. Με άλλα λόγια, η Τουρκία δεν διεκδικεί κάποιο μεγαλύτερο κομμάτι ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδας (από αυτό που θεωρούμε εμείς ότι της αναλογεί), αλλά ωμά και ξεκάθαρα υποστηρίζει πως τα ελληνικά νησιά δεν έχουν κυριαρχικά δικαιώματα. […] Και όταν μια χώρα δεν έχει δικαίωμα να ασκεί κυριαρχία σε ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της επικράτειάς της, ακυρώνεται γενικότερα ως χώρα.» Η παθητική αποδοχή δηλαδή των προκλήσεων και παραβιάσεων, εκτός του ότι προσβάλει την εθνική αξιοπρέπεια, υποσκάπτει και την εθνική υπόσταση, αφού ουσιαστικά οδηγεί στην εθελούσια φινλανδοποίηση της χώρας.<br /><br />Συνακόλουθα, εκτιθόμαστε ανεπανόρθωτα σε αυτούς που υποτίθεται ότι προσβλέπουμε σε υποστήριξη, όπως για παράδειγμα τη Γαλλία, η οποία είναι ίσως η μόνη που έχει επιδείξει πρόθεση έμπρακτης συμβολής έναντι της τουρκικής επιθετικότητας. Εθελοτυφλούν όσοι νομίζουν ότι κάποια δύναμη θα επέμβει για να διεκπεραιώσει τη δουλειά που οι δικές μας Ένοπλες Δυνάμεις οφείλουν να κάνουν. Όταν αποφεύγουμε να υπερασπιστούμε τα εθνικά μας δίκαια και κρυβόμαστε πίσω από προφάσεις, τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι η έλλειψη αυτοσεβασμού, απομακρύνει κάθε ενδεχόμενο ουσιαστικής βοήθειας από συμμάχους. Μια διεθνής συμμαχία απαιτεί πρωτίστως τη στέρεη πολιτική βούληση αλλά και τη διακομματική συμφωνία για τη δυναμική απάντηση σε οποιαδήποτε τουρκική πρόκληση. Και βέβαια η καταπάτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, με το επακόλουθο γκριζάρισμα της εν λόγω μείζονος περιοχής από το Oruc Reis, πόρρω απέχει από αυτό.<br /><br />Ακόμη και για την απρόθυμη ΕΕ και το ΝΑΤΟ, η παθητικότητά μας εκπέμπει τα λάθος μηνύματα που χρησιμοποιούνται εις βάρος μας για να μας εξωθήσουν σε υποχωρήσεις έναντι του τουρκικού επεκτατισμού για τους δικούς τους εθνοκεντρικούς λόγους που εξηγήθηκαν σε προηγούμενο άρθρο. Αυτό που αγνοούν βέβαια είναι ότι όταν η ΕΕ, με προεξάρχουσα τη Γερμανία, προσπαθεί εναγωνίως να βρει τρόπους για να πιέσει την Ελλάδα, αντί να υιοθετεί αυστηρότατες κυρώσεις (όπως για παράδειγμα το πάγωμα της τελωνειακής σύνδεσης που θα στοίχιζε πολύ ακριβά στην παραπαίουσα τουρκική οικονομία), αυτομάτως υποσκάπτει την ίδια της τη συνοχή και καλλιεργεί τις κατάλληλες συνθήκες για τη διάλυσή της. Η ίδια αυτοκαταστροφική πρακτική ακολουθείται και από το ΝΑΤΟ, το οποίο δια μέσου του Γενικού Γραμματέα του, Γενς Στόλτενμπεργκ, έχει περάσει από την πολιτική των «ίσων αποστάσεων», στη συγκεκαλυμμένη προώθηση των τουρκικών θέσεων μέσω φτηνών διπλωματικών τρικ που δυναμιτίζουν την ΝΑ πτέρυγα της συμμαχίας, και απλώς επιβεβαιώνουν όσους διατείνονται ότι είναι «εγκεφαλικά νεκρό».<br /><br />Επανερχόμενοι όμως στη δική μας ολιγωρία, είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι οφείλεται αφ’ ενός στο φόβο χρήσης των ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων που διαθέτουμε για την αυτονόητη διασφάλιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, και αφ’ ετέρου στη μη κεφαλαιοποίησή τους κατά την άσκηση εξωτερικής πολιτικής, όπως κατά κόρων πράττουν οι γείτονες. Μάλιστα πολύς λόγος γίνεται για την αγορά νέων οπλικών συστημάτων (και καλώς γίνεται έστω και τώρα), αλλά η ισχύς των όπλων έγκειται στην πολιτική βούληση για τη χρήση τους, και δεν εξασφαλίζεται μόνο με την αγορά τους. Και το 1974 μετέβησαν οι Έλληνες πιλότοι για εκπαίδευση στις ΗΠΑ ώστε τα υπερσύγχρονα για την εποχή τους F-4 Phantom να καταστούν επιχειρησιακά, αλλά το αποτέλεσμα όλοι το γνωρίζουμε. Ο δε φόβος χρήσης των όπλων οφείλεται κυρίως στην άρνηση του πολιτικού συστήματος να ρισκάρει μια ένοπλη αντιπαράθεση που μπορεί να του επιφέρει κλυδωνισμούς και εν τέλει να οδηγήσει σε μια ριζική αναδιαμόρφωσή του, αλλά και σε εξωγενείς επεμβάσεις που επηρεάζουν τις αποφάσεις του. Έτσι η πεπατημένη των τελευταίων δεκαετιών, περιορίζει ασφυκτικά την ψοφοδεή εξωτερική μας πολιτική σε πασιφιστικές και ηττοπαθείς αναγνώσεις του διεθνούς συστήματος, σε κοστοβόρες διπλωματίες εξοπλισμών, και γενικότερα στην ανάληψη ρόλου «εξαρτήματος/δορυφόρου» των μεγάλων δυνάμεων, που στην καλύτερη περίπτωση μας αντιμετωπίζουν ως γεωπολιτικούς κομπάρσους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εκτίμηση του καθηγητή Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής, Ιωάννη Μάζη, ο οποίος δήλωσε: «Σας λέω με βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται να πάρουμε τις φρεγάτες Belh@rra». Και όταν ρωτήθηκε για το λόγο, απάντησε: «Δεν έχω πρόβλημα να σας πω. Άλλοι έχουν. Οι φρεγάτες Belh@rra ενοχλούν ΗΠΑ και Γερμανούς που δεν θέλουν η Ελλάδα να διαθέτει υποστρατηγικά όπλα στο Αιγαίο».<br /><br />Πέραν όμως των εξοπλιστικών ναυαγίων, και των -ενίοτε ακραίων- αντιμιλιταριστικών πολιτικών επιλογών της Αθήνας, τα σημαντικότερα διπλωματικά εργαλεία έναντι των μαξιμαλιστικών νεοθωμανικών ονειρώξεων, παραμένουν και αυτά σε αδράνεια. Ένα εξ αυτών αποτελεί η σύναψη συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ με την Κύπρο, ώστε να διασφαλιστεί το κοινό θαλάσσιο σύνορο στο τριεθνές Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου, το οποίο όφειλε να καθοριστεί την επομένη της υπογραφής της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας, ενώ η περαιτέρω καθυστέρηση, ανοίγει πεδίο δόξης λαμπρό στους πειρατές της Μεσογείου. Το κυριότερο δε είναι η στρατηγική επιλογή άσκησης το δικαιώματος της μονομερούς επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 νμ όπως αναφέραμε παλαιότερα<div> <br /></div> <div> . Ο καθηγητής διεθνούς δικαίου και βουλευτής ΝΔ, Α. Συρίγος αναφέρει σε άρθρο του στο syrigos.gr ότι: «Η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια είναι το πιο ισχυρό διπλωματικό όπλο της Ελλάδας. [...] Είναι κατ’ αρχήν λανθασμένη η αναζήτηση συμφωνίας με ένα άλλο κράτος για τον τρόπο εφαρμογής ενός δικαιώματος το οποίο ασκείται μονομερώς. [...] Είναι σαφές ότι τυχόν απόφαση της Ελλάδος να μην επεκτείνει παντού στα 12 μίλια τα χωρικά της ύδατα, αλλά να αφήσει εκτός κάποιες περιοχές ανοικτής θάλασσας, είναι κίνηση μείζονος σημασίας η οποία θα συνέφερε πολλαπλώς την Τουρκία.» Και βέβαια το δικαίωμα αυτό είναι σημαντικό να ασκηθεί πριν από τον κυοφορούμενο ελληνοτουρκικό διάλογο ώστε να μην καταλήξει να γίνει και αυτό, προϊόν διαπραγμάτευσης. Για όσους αντιτείνουν το παράνομο τουρκικό casus belli, και εν μέρει δικαιολογούν τη διαχρονική απροθυμία των πολιτικών ελίτ για την μη επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 νμ, εμείς θα τους υπενθυμίσουμε ότι η Ελλάδα δεν είναι βιλαέτι της γείτονος. Σε αυτό όμως έρχεται να προστεθεί και η αποκάλυψη του Ναύαρχου ε.α. Χρήστου Λυμπέρη (ΑΓΕΕΘΑ στα γεγονότα των Ιμίων για όσους δεν ενθυμούνται) σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Εστία» (4/9/20), ο οποίος αναφέρει ότι: «Αυτό που το εβίωσα τόσο τον Νοέμβριο 1994 όσο και τον Ιανουάριο 1996 ήταν η φορτική πίεση εκ μέρους των ΗΠΑ για μη άσκηση του δικαιώματος επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης». Γεγονός που επιβεβαιώνει ότι την αποσύνθεση του πολιτικού μας συστήματος έρχονται να επιστεγάσουν και οι εξωτερικές παρεμβάσεις με αποτέλεσμα η χώρα να βρίσκεται σήμερα στα πρόθυρα μιας ελληνοτουρκικής διένεξης, την οποία στρουθοκαμηλίζοντας, αρνείται να αντιμετωπίσει κατά μέτωπο.<br /><br />Εν κατακλείδι, η Ελλάδα ναι μεν θεωρητικά μπορεί να επιδιώξει διπλωματικά τη στρατηγική της διεθνούς αποξένωσης/παραγκώνισης της Τουρκίας, εφόσον είναι σίγουρη για τις θέσεις της που πηγάζουν από το Διεθνές Δίκαιο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αναμένει μια εξωτερική παρέμβαση ως τη μαγική λύση. Οι σπασμωδικές κινήσεις της εξωτερικής πολιτικής (ελλείψει εθνικής στρατηγικής) των τελευταίων μηνών, δεν δύναται ούτε να κατευνάσουν τον αείποτε εχθρό, ούτε να αποδράσουν από την εκρηκτική πραγματικότητα. Το ζήτημα είναι έστω και τη δωδεκάτη ώρα να πρυτανεύσει η λογική που λέει ότι με την Τουρκία δεν διαπραγματεύεσαι τα δικά σου κυριαρχικά δικαιώματα χωρίς να πέσει ντουφεκιά. Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας έχουν αποδείξει πολλάκις το ήθος, την ετοιμότητα, και την επιχειρησιακή τους ικανότητα. Το ζήτημα είναι να υπάρξει η πολιτική βούληση για την δυναμική εμπλοκή τους όπου και όποτε χρειαστεί, αποτρέποντας τη δημιουργία νέων τετελεσμένων, και κατοχυρώνοντας θέση ισχύος στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.<br /><br /><a href="https://www.ethnos.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς θα εξασφαλίσουμε θέση ισχύος στο τραπέζι των ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων;

    H Ελλάδα δεν πρέπει να αναμένει μια εξωτερική παρέμβαση ως τη μαγική λύση. Κωνσταντίνος Αποστόλου-Κατσαρός Αποτελεί κοινή παραδοχή ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποτρέποντας τον Ερντογάν ή την Τουρκία;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZJFrkaBxZxQL57ly8NuOO5xGTLWnYVaUuUG1IeHlxmzWb_adaMwy59iivVCpmsvy1wg_S1g0jE93pvGMz-jowljOnQJeUiq-Bha8zoxGFBMpQLsFaCNmrwAON4ezrI8nO_WALZwbQPpk/s1600/%25CE%259C%25CE%25B5%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2584+%25CE%25A4%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="442" data-original-width="630" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZJFrkaBxZxQL57ly8NuOO5xGTLWnYVaUuUG1IeHlxmzWb_adaMwy59iivVCpmsvy1wg_S1g0jE93pvGMz-jowljOnQJeUiq-Bha8zoxGFBMpQLsFaCNmrwAON4ezrI8nO_WALZwbQPpk/s640/%25CE%259C%25CE%25B5%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2584+%25CE%25A4%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585.jpeg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Η Ελλάδα και η Κύπρος λοιπόν οφείλουν να αποτρέψουν την Τουρκία να επιτύχει τους ηγεμονικούς της σχεδιασμούς τώρα αλλά και μετά τον Ερντογάν</span>.</h3> <b>Δρ. Χρήστος Ζιώγας*</b> <br />Κατά την πρώιμη μεταψυχροπολεμική περίοδο η φιλελεύθερη θέση, σχετικά με την διαρκώς φθίνουσα και ανεπίστροφα διαρρηγμένη σχέση μεταξύ στρατιωτικής ισχύος και κρατικής συμπεριφοράς, θεωρήθηκε τότε ως βασικό γνώρισμα του αναδυόμενου μεταδιπολικού διεθνούς συστήματος. Παράλληλα, η χρήση στρατιωτικής βίας εργαλειοποιήθηκε και δικαιολογήθηκε από τα δυτικά κράτη, ως μέσο για την εγκαθίδρυση μίας φιλελεύθερης διεθνούς τάξης. Είναι γεγονός ότι ακόμη και στο απόγειο της συγκεκριμένης ιστορικής συγκυρίας, δηλαδή την δεκαετία του ’90, η εν λόγω προσέγγιση δεν ίσχυσε παρά μόνο στην ονομαστική της αξία όσον αφορά την πρώτη πτυχή της, και μόνο για επιλεκτικές επεμβάσεις της Δύσης -και κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών- όσον αφορά την δεύτερη.<br /><br />Παρά λοιπόν τις φερέλπιδες μεταψυχροπολεμικές προσδοκίες, εν γένει και εξακολουθητικά παρατηρείται ότι οι στρατιωτικές ικανότητες επενεργούν στις κρατικές συμπεριφορές πολύ πριν την έναρξη των εχθροπραξιών. Ακόμη και στο εξόχως προνομιακό πεδίο της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι στρατιωτικές δυνατότητες προσμετρώνται, όχι τόσο στις μεταξύ των κρατών-μελών σχέσεις, αλλά στα πλαίσια της εξωτερικής δράσης της Ένωσης, όπου εν απουσία μίας πραγματικά Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ) αναζητούνται κοινές στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά συνήθως προκύπτουν εθνικές στρατηγικές επιλογές. <br /><br />Η εξελισσόμενη ελληνοτουρκική κρίση στην ανατολική Μεσόγειο, βοήθησε την ελληνική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος του προβλήματος με την γειτονική χώρα.<br /><br />Η στρατικοποίηση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής ουσιαστικά ανέκυψε από το 1974 και έκτοτε αποτελεί βασικό εργαλείο της Άγκυρας. Τα μεταψυχροπολεμικά στερεότυπα, ότι έχει εκλείψει η πιθανότητα στρατιωτικής σύγκρουσης μεταξύ των δύο χωρών, διαλύονται. Το παράδοξο είναι πως οι περισσότεροι εξ όσων ήταν θιασώτες αυτής της άποψης, τώρα προτρέπουν την ελληνική πολιτική ηγεσία για έναν «έντιμο» συμβιβασμό, ως την φυσική απόληξη της ανισορροπίας -και στρατιωτικής– ισχύος, μεταξύ των δύο κρατών. Η συγκεκριμένη θέση, στην εκφυλιστική της μορφή, απόρροια της λανθασμένης θεωρητικής της σύλληψης και του αδιεξόδου της πρακτικής της εφαρμογής στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, συμπυκνώνεται στο αφελές -στρατηγικά- ερώτημα: και τί να κάνουμε πόλεμο; <br /><br />Επομένως, η Ελλάδα οφείλει να προσεγγίσει το ζήτημα της αναθεωρητικής Τουρκίας και στη μετά τον Ερντογάν περίοδο, όχι ως γενική και αφηρημένη προοπτική, αλλά ως διαμορφωτικό παράγοντα της ελληνικής στρατηγικής -η οποία δείχνει να ανακάμπτει- σήμερα. Μακάρι το πρόβλημα να αφορούσε μόνον την παρούσα ηγεσία της Άγκυρας, δυστυχώς ο τουρκικός ηγεμονισμός συνιστά δομικό στοιχείο του τουρκικού πολιτικού συστήματος. Πιθανόν η εν λόγω συλλογιστική να μην αρέσει σε πολλούς, οι οποίοι όμως μετά την πρόσφατη τροπή των ελληνοτουρκικών σχέσεων οφείλουν να εντάξουν στα αναλυτικά τους σχήματα και μη αρεστές παραμέτρους.<br /><br />Στο βαθμό επομένως που η προοπτική μιας απευκταίας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης (θα) σχετίζεται αιτιωδώς με τις στρατιωτικές ικανότητες αμφοτέρων και οι συμπεριφορές των τρίτων (θα) προσαρμόζονται αναλόγως, η Ελλάδα οφείλει να αναπροσαρμόσει το όλο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όχι ως μία συγκυριακή και κατ’ εξαίρεση κατάσταση, αλλά υπό το πρίσμα ότι: ο ασφαλέστερος τρόπος για να πάψουν να επενεργούν οι στρατιωτικές ικανότητες πολύ πριν την έναρξη των εχθροπραξιών, είναι να φροντίζεις ώστε να έχεις περίπου αντίστοιχες δυνατότητες. Φαντάζομαι πως δύσκολα μπορεί κάποιος να προσάψει αρειμάνια διάθεση στην Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, η οποία από το Καστελόριζο δήλωσε ότι: αν θέλεις ειρήνη προετοιμάσου για πόλεμο. <br /><br />Το ουσιαστικό λοιπόν στρατηγικό ερώτημα, που χρήζει ευρύτερης συζήτησης εντός της ελληνικής κοινωνίας -το αν πρέπει να ανατάξουμε την αποτρεπτική μας στρατηγική φρονώ ότι απαντήθηκε-, έγκειται στον προσδιορισμό της στόχευσης της αποτρεπτικής μας στρατηγικής εν σχέσει με την Τουρκία και την πολιτική της ηγεσία ׄ την παρούσα και την μελλοντική. Αν και πολλοί, εθισμένοι ή υπαίτιοι του πολύχρονου στρατηγικού λήθαργου, θα αμφισβητήσουν ή θα θεωρήσουν ιστορική πολυτέλεια για την Ελλάδα και την Κύπρο τους ευρύτερους, αυτόνομους και μακροχρόνιους στρατηγικούς σχεδιασμός, το ερώτημα που αναφύεται συμπυκνώνεται στο: πώς οφείλουμε να διαχειριστούμε τον τουρκικό αναθεωρητισμό με τον αλλά και πέραν του Ερντογάν. Το ζήτημα για την Ελλάδα και την Κύπρο ξεπερνά τον επηρμένο Πρόεδρο και συνίσταται στην συμπεριφορά της Τουρκίας και στην μετά τον Ερντογάν εποχή. <br /><br />Υπό αυτό το πρίσμα, αν θεωρήσουμε συγκυριακή ή προσωποπαγή την τουρκική πολιτική, κινδυνεύουμε να σχεδιάσουμε και να σταθμίσουμε λανθασμένα τις επιλογές μας για την τρέχουσα, αλλά και την μετα-ερτνογανική περίοδο. Παρενθετικά, ο Τούρκος Πρόεδρος προσπαθεί να πυκνώσει τον χρόνο και να επιταχύνει τις διαδικασίες αναβάθμισης της Τουρκίας στο περιφερειακό υποσύστημα για λόγους προσωπικούς. Επιδιώκει, η διαδικασία ανάδειξης της Τουρκίας σε περιφερειακή δύναμη, να λάβει χώρα όσο αυτός θα είναι πολιτικά ενεργός. Η προσωπική φιλοδοξία έχει ήδη οδηγήσει την Άγκυρα σε στρατηγική υπερέκταση και σφάλματα, αλλά δεν διαφαίνονται οι αναγκαίες στρατηγικές διορθώσεις και αναδιπλώσεις. <br /><br /> Η Ελλάδα και η Κύπρος λοιπόν οφείλουν να αποτρέψουν την Τουρκία να επιτύχει τους ηγεμονικούς της σχεδιασμούς τώρα αλλά και μετά τον Ερντογάν. Μια κεμαλική παλινόρθωση δεν θα παύσει τον τουρκικό αναθεωρητισμό και πιθανόν να ανατρέψει τις παρούσες αντιτουρκικές συσπειρώσεις. Ακόμη και μία σμίκρυνση ή μερική αναστολή των τουρκικών φιλοδοξιών δύσκολα θα αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, κυρίως δε θα άπτεται των ευρύτερων στοχεύσεων της Αγκύρας. <br /><br />Η διαχείριση της παρούσας κρίσης πρέπει να γίνει με μακροϊστορικούς όρους και όχι στα πλαίσια μίας πρόσκαιρης διευθέτησης. Για ορισμένα κράτη ενδεχομένως να αρκεί ο «έλεγχος» του Ερντογάν και η εγκατάλειψη των πλέον μεγαλεπήβολων στρατηγικών του σχεδίων στην Μέση Ανατολή και την Αφρική, για την Ελλάδα και την Κύπρο είναι ζωτικά αναγκαία η οριστική παύση του τουρκικού ηγεμονισμού κι όχι πρόσκαιρες αναδιπλώσεις. Τις παρούσες στρατηγικές συγκλίσεις θα πρέπει να τις εκμεταλλευτούμε στο έπακρο, ως ευκαιρίες μεσοπρόθεσμης και ουσιαστικής αποδυνάμωσης της Τουρκίας. <div> <br /><div> <b><i>*Διδάσκων Διεθνείς Σχέσεις στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Παν/μιου Αιγαίου και εντεταλμένος Λέκτορας στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων</i></b><br /><br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div> </div>

Αποτρέποντας τον Ερντογάν ή την Τουρκία;

Η Ελλάδα και η Κύπρος λοιπόν οφείλουν να αποτρέψουν την Τουρκία να επιτύχει τους ηγεμονικούς της σχεδιασμούς τώρα αλλά και μετά τον Ερντο...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία χωρίς F-35 απέναντι στον εφιάλτη των Rafale και των F-16 Viper-ανάλυση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfns4KV4y5OwgEjNRcRvhNf-qQbwYy_94YPLCQ8vqODJPQYDuoZ_71tOWwjhRRBF4TlKJTA24AwGihvGEv_579LhyphenhyphenrWxpCXX8MsiLdV4Fm4GoykFiRwUt7TB_iMG9cAhjs6mBQNDWX3hg/s1600/pilotos-rafale.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="589" data-original-width="1200" height="314" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfns4KV4y5OwgEjNRcRvhNf-qQbwYy_94YPLCQ8vqODJPQYDuoZ_71tOWwjhRRBF4TlKJTA24AwGihvGEv_579LhyphenhyphenrWxpCXX8MsiLdV4Fm4GoykFiRwUt7TB_iMG9cAhjs6mBQNDWX3hg/s640/pilotos-rafale.webp" width="640" /></a></div> <br />Το στρατιωτικό Επιτελείο της Τουρκίας ζει τον απόλυτο εφιάλτη, βλέποντας το τι έρχεται στο άμεσο μέλλον στον ουρανό του Αιγαίου, εκεί που επιχειρεί καθημερινά να αμφισβητήσει την εθνική μας κυριαρχία και την αεροπορική μας υπεροχή.<br /><br />Πλέον έχει χάσει κάθε ελπίδα για το πλεονέκτημα των F-35. Και ταυτόχρονα οι διαθεσιμότητες ιπταμένων και αεροσκαφών σημειώνουν-σύμφωνα με ανώτατες πηγές- όλο και πιο χαμηλά ποσοστά.<br />Οι αναφορές και μόνο στον τουρκικό Τύπο για τη μεγάλη ανατροπή -ενώ ακόμη τα Rafale και τα F-16 Viper δεν έχουν πετάξει στον ουρανό του Αιγαίου- αναδεικνύουν την απόγνωση της ηγεσίας των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.<br /><br />Όπως εξηγούν πηγές από την Πολεμική Αεροπορία, για έναν Τούρκο ιπτάμενο θα ήταν αυτοκτονική τάση να εμπλακεί με αυτό τον συνδυασμό μαχητικών αεροσκαφών Rafale και F-16 V. Και επειδή τα χρόνια τρέχουν γρήγορα, αυτή είναι μια επένδυση αμυντικής θωράκισης της Ελλάδας αλλά ταυτοχρόνως και μια ουσιώδης απειλή για την Τουρκία.<br /><br />Ετοιμάζεται για τις ΗΠΑ το πρώτο F-16 V…<br /><br />Το «θανάσιμο» περιβάλλον για την τουρκική αεροπορία υφίσταται ήδη από την αντιαεροπορική ομπρέλα που διαθέτει το ελληνικό οπλοστάσιο. Ωστόσο, η προσθήκη στο αεροπορικό μας οπλοστάσιο των Rafale σε συνδυασμό πάντοτε με το F-16 V, που θ’ αποτελεί τον βασικό κορμό της ΠΑ, αυξάνει κατακόρυφα της αεροπορική υπεροχή.<br /><br />Τις δυνατότητες των 84 μαχητικών F-16 που θα αναβαθμιστούν στο επίπεδο VIPER τις έχουμε αναλύσει πολλές φορές στην ιστοσελίδα μας. Το πρώτο F-16 M βρίσκεται εδώ και καιρό στην ΕΑΒ και υπό την καθοδήγηση της κατασκευάστριας εταιρίας έχει ξεκινήσει η μεγάλη αλλαγή.<br />Σύμφωνα με Επιτελείς το πρόγραμμα διατηρείται εντός του χρονοδιαγράμματος και το πρώτο διάστημα του νέου έτους το πρότυπο Ελληνικό VIPER θ’ απογειωθεί από την Τανάγρα με προορισμό τις ΗΠΑ, όπου εκεί θα περάσει μια σειρά δοκιμών για να επιστρέψει περίπου έναν χρόνο μετά, το 2022.<br /><br />Κατά συνέπεια το 2023 θα πρέπει η ΕΑΒ να ξεκινήσει την γραμμή παραγωγής των VIPER και ν’ αποδώσει την πρώτη 12άδα εντός του έτους. Την ίδια στιγμή, όμως, θα έχει ολοκληρωθεί, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, και η παραλαβή και των Rafale, με τα Γαλλικά μαχητικά να είναι ήδη έναν χρόνο στις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας και τους ιπταμένους να μαθαίνουν τα μυστικά του νέου Δελταπτέρυγου.<div> <br />Η Γαλλική προσθήκη που αλλάζει τα δεδομένα στο Αιγαίο<br /><br />Από την άλλη πλευρά εκτός των διαδικασιών για την παραλαβή των Rafale ήδη γίνονται παράλληλες συζητήσεις για τα όπλα του θα φέρουν…<br />Meteor και Mica δίνουν τη δυνατότητα εμπλοκής του αντιπάλου εντελώς απροειδοποίητα, διότι το Rafale λειτουργεί παθητικά: μπορεί να κλείσει ο χειριστής το ραντάρ και να δέχεται πληροφορίες από το Link 16. Το AESA -ακόμη και των 12 μεταχειρισμένων- διαθέτει παθητικό ραντάρ το οποίο δεν εκπέμπει μεν αλλά συλλέγει ηλεκτρονικές εκπομπές, οπότε όπως σημειώνουν ιπτάμενοι, είναι ένα «σιωπηλό» ραντάρ και για να εντοπιστεί από τον αντίπαλο και για να παρεμβάλει ένα τουρκικό μαχητικό.<br /><br />Επιπλέον, το Rafale δύναται να πλησιάσει τον στόχο του και με το ηλεκτροπτικό σύστημα που διαθέτει (FSO). Το υπέρυθρο μάτι δίνει τη δυνατότητα να κλείσει ο ιπτάμενος το ραντάρ, άρα δεν εκπέμπει τίποτα το μαχητικό και εντοπίζει θερμικά ίχνη που τα τοποθετεί στο σύστημα ελέγχου αποστολής του αεροσκάφους και τα παρουσιάζει ως στίγματα στο ραντάρ.<br /><br />Μάλιστα, οι ίδιες πηγές εξηγούν πως όταν για παράδειγμα μια τετράδα μαχητικών Rafale είναι «φορτωμένη» με δυο πυραύλους Scalp το καθένα, σημαίνει πως εξαπολύεται ένα μπαράζ επίθεσης σε στόχους στρατηγικού χαρακτήρα, όπως είναι τα κέντρα Διοίκησης και ελέγχου, επίγεια ραντάρ, αεροδρόμια.<br /><br />Οπότε, ένας καταιγισμός βλημάτων αποτελεί το απόλυτο εφιαλτικό σενάριο για τον οποιονδήποτε αντίπαλο. Να προστεθεί ότι τα Rafale δεν είναι δυνατό να εντοπιστούν εύκολα, πόσο μάλλον να καταρριφθούν.</div> <div> <br />F-16 V- Rafale VS S-400<br /><br />Αλλά και με το σύστημα S-400, στην περίπτωση που τελικά η Τουρκία αποφασίσει να τους ενεργοποιήσει, το Γαλλικό αεροσκάφος έχει τη δική του αμυντική φαρέτρα που είναι το σύστημα αυτοπροστασίας.<br />Εντοπίζει το ίδιο απειλές που εκπέμπουν (ραντάρ αεράμυνας, αντιαεροπορικά) και κάνει γεωδυτικό προσδιορισμό, δηλαδή εξάγει συντεταγμένες βολής και στοχοποιεί με δικά του όπλα την «απειλή». Στην περίπτωση των S-400, αυτοί μπορούν να στοχοποιηθούν τόσο από το ίδιο το Rafale, όσο κι από τρίτους «αισθητήρες»…<br /><br />F-16 V – Rafale και AESA για την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία σημαίνει ότι το ραντάρ λειτουργεί ταυτόχρονα για στόχους αέρος- αέρος και αέρος- εδάφους, αλλά και επιφανείας σημείωναν Επιτελείς, με ότι αυτό σημαίνει για τους πολλαπλούς ρόλους που μπορούν να πάρουν κατά τη διάρκεια της αποστολής τους.<br /><br />Και για τους δυο τύπους των μαχητικών του άμεσου μέλλοντος για την Πολεμική Αεροπορία Επιτελείς λένε ότι διαθέτουν ανεξάντλητες δυνατότητες που θα χρειαστεί αρκετός καιρός για να τις εκμεταλλευτούν στο έπακρο οι ιπτάμενοι.<br /><br /><a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία χωρίς F-35 απέναντι στον εφιάλτη των Rafale και των F-16 Viper-ανάλυση

Το στρατιωτικό Επιτελείο της Τουρκίας ζει τον απόλυτο εφιάλτη, βλέποντας το τι έρχεται στο άμεσο μέλλον στον ουρανό του Αιγαίου, εκεί που ...

Διαβάστε την συνέχεια

Παραιτείται ο Σάρατζ - Ο Μακρόν ετοιμάζει διάσκεψη για να παρακαμφθεί η τουρκική επέμβαση στην Λιβύη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmbQbygf0UtBxHmatZdlwdvbV75XI8IDqFSmUqeVlmBcN4piSbhVIrzWwNiXmj3XxWYtCe_FmwHWG6QIXra8aZ1Fhjn8R3KrgEIxJi-CPaG2BwEdtfpLv9yxKbiG58wkYupABF0UK-cqk/s1600/Sarraj.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1200" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmbQbygf0UtBxHmatZdlwdvbV75XI8IDqFSmUqeVlmBcN4piSbhVIrzWwNiXmj3XxWYtCe_FmwHWG6QIXra8aZ1Fhjn8R3KrgEIxJi-CPaG2BwEdtfpLv9yxKbiG58wkYupABF0UK-cqk/s640/Sarraj.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Ανδρέας Μουντζουρούλιας</b><br />Ραγδαίες εξελίξεις έχουμε στην Λιβύη. Ο Fayez al-Sarraj, επικεφαλής της Κυβερνησης Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης (GNA) σκοπεύει να ανακοινώσει την παραίτησή του, ανέφερε το πρακτορείο ειδήσεων <a href="https://www.bloomberg.com/news/articles/2020-09-15/libyan-prime-minister-sarraj-to-resign-officials-say?utm_medium=social&cmpid=socialflow-twitter-business&utm_campaign=socialflow-organic&utm_source=twitter&utm_content=business">Bloomberg</a>, επικαλούμενο ενημερωμένους αξιωματούχους. <br /><br />«Αναγγέλλοντας την παραίτησή του, ανακουφίζεται από ένα δυσβάσταχτο βάρος» αναφέρουν οι πηγές, «και ίσως, κατά κάποιο τρόπο, να διευκολύνει τις συνομιλίες στη Γενεύη». Οι αντίπαλες πλευρές θα κληθούν να συμφωνήσουν σε μια νέα δομή προεδρικού συμβουλίου που θα ενοποιεί τη διαιρεμένη χώρα και θα οργανώσει εκλογές.<br /><br />Εάν τελικά οδηγηθούμε σε αυτό το αποτέλεσμα, τότε ομιλούμε για την πλήρη κατάρρευση των σχεδίων Ερντογάν στη Λιβύη, κάτι που εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα.<br /><br />Το Παρίσι ετοιμάζει διάσκεψη για να παρακαμφθεί η τουρκική επέμβαση στην Λιβύη <br /><br />Το προεδρικό συμβούλιο της Τρίπολης της Λιβύης που απαρτίζεται από τον Φαγιέζ Αλ Σάρατζ, τον πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων Aqila Saleh και τον στρατηγό ο Χαλίφα Χαφτάρ θα πραγματοποιήσει μια σημαντική συνάντηση την επόμενη Πέμπτη στο Παρίσι, πρωτεύουσα της Γαλλίας, αποκάλυψε ο ιστότοπος Intelligence Online.<br /><br />Ο γαλλικός ιστότοπος ανέφερε ότι η σύνοδος κορυφής των αντιπάλων της Λιβύης θα στοχεύσει στην εκπαραθύρωση των Τούρκων από την πολιτική διαδικασία στην χώρα, ως πρωταρχικό σχέδιο εξεύρεσης λύσης.<br /><br />Η συνάντηση κορυφής θα ξεκινήσει από το σημείο όπου έληξε ο Λιβυκός διάλογος στη Μπουζνίκα του Μαρόκο, προσθέτοντας ότι η Γαλλία ελπίζει ότι οι Γερμανοί και οι Ιταλοί διπλωμάτες θα παρευρεθούν στη σύνοδο.<br /><br />Η επερχόμενη συνάντηση θα είναι μια προκαταρκτική προσπάθεια που θα διευθύνει μια ομάδα Γάλλων προεδρικών συμβούλων, οι οποίοι έχουν επιφορτιστεί με την εξεύρεση λύσης στην κρίση της Λιβύης στο πλαίσιο των προσπαθειών του Παρισιού, να περιορίσει η επέκταση της Τουρκίας στην περιοχή.<br /><br />Σε περίπτωση που το Παρίσι "γεφυρώσει" τις διαφορές Σαράτζ και Χαφτάρ η Τουρκία δεν θα έχει κανένα δικαίωμα επέμβασης στην χώρα και θα της ζητηθεί από την διεθνή κοινότητα να αποχωρήσει από το λιβυκό έδαφος. Σε περίπτωση που δεν το πράξει η Άγκυρα,...όλα τα ενδεχόμενα θα είναι ανοικτά. <br /><br />Η Μόσχα “ετοίμασε ” στον Χαφτάρ 60 άρματα μάχης και πυραυλικά συστήματα <br /><br />Περίπου 60 ρωσικά άρματα μάχης T-62 και αρκετά πυραυλικά συστήματα R-17 τέθηκαν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα από την Μόσχα στην Σύρτη της Λιβύης, προκαλώντας μεγάλη απογοήτευση των τουρκικών δυνάμεων και των Σύρων Τζιχαντιστών που παραμονεύουν στην περιοχή.<br /><br />Η όλη επιχείρηση υλοποιήθηκε με συνεχείς πτήσεις ρωσικών μεταγωγικών αεροσκαφών στη Λιβύη, σύμφωνα με ρωσικά μέσα ενημέρωσης.<br /><br />Έτσι, σύμφωνα με δημοσιευμένα στοιχεία, σε ένα μήνα αρκετές εκατοντάδες βαλλιστικοί πύραυλοι R-17 και 60 νέα άρματα μάχης T-62 εμφανίστηκαν μυστηριωδώς στο οπλοστάσιο του στρατού του Χαφτάρ, προκαλώντας πανικό στις τουρκικές και συριακές φιλοτουρκικές δυνάμεις των μισθοφόρων.<br /><br />Σύμφωνα με εκπροσώπους του LNA, έχουμε την ετοιμότητα μάχης και την μεταφορά στην Σύρτη, αρκετών εκατοντάδων βλημάτων αλλά και συστημάτων τακτικών πυραύλων μαζί με άρματα μάχης στις δυνάμεις της Ανατολικής Λιβύης.<br /><br />«Πρόσφατα, ο Εθνικός Στρατός της Λιβύης απέκτησε οπλικά συστήματα με τα οποία όχι μόνο θα επιλύσει προσωρινά την τρέχουσα παθητική κατάσταση έλλειψης όπλων και πυρομαχικών, αλλά θα βελτιώσει σημαντικά τις επιθετικές του ικανότητες”, ανέφερε ο στρατηγός Mismari, εκπρόσωπος του Εθνικού Στρατού της Λιβύης.<br /><br />Ανοίγοντας διάφορες σκουριασμένες αποθήκες ανακαλύφθηκαν 60 άρματα μάχης ρωσικής κατασκευής τύπου T-62, ενώ ανακαλύφθηκε και ένας μεγάλος αριθμός εκτοξευτών πυραύλων, όλμων, αυτόματων τυφεκίων και άλλων ελαφρών όπλων, καθώς και τεράστια ποσότητα πυρομαχικών και στρατιωτικού εξοπλισμού», αναφέρει το κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Sohu.<br /><br />Για τον λόγο αυτόν Ρώσοι «ειδικοί» μετέβησαν στην Λιβύη για να μπορέσουν να επισκευάσουν τα τακτικά συστήματα πυραύλων και τα άρματα μάχης ενώ μεταφέρθηκαν και εκατοντάδες ανταλλακτικά από την Ρωσία για τον σκοπό αυτόν.<br /><br />Μιλάμε για μια ενίσχυση επιπέδου μίας επιλαρχίας συν και πυραυλικών συστημάτων στο μέτωπο της Σύρτης, τα οποία καθιστούν την όποια επίθεση Τούρκων και Τζιχαντιστών από πολύ δύσκολη έως αδύνατη χωρίς ενισχύσεις από αέρος. <br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Παραιτείται ο Σάρατζ - Ο Μακρόν ετοιμάζει διάσκεψη για να παρακαμφθεί η τουρκική επέμβαση στην Λιβύη

Ανδρέας Μουντζουρούλιας Ραγδαίες εξελίξεις έχουμε στην Λιβύη. Ο Fayez al-Sarraj, επικεφαλής της Κυβερνησης Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης (G...

Διαβάστε την συνέχεια

Θα κάνουμε συνομιλίες στο ΝΑΤΟ με "μηχανική βλάβη"; – Η τουρκική παγίδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxNlgtn1ZTjQP_j_ARJEXNiglm01zJcl2yJYqXoiPIqc4WQ_AbdB5lcqM9uA7Md3HfxIbL7W9MA09syM5ouLDTgZLtwHiYmbB1UMBa5WeBVjGAfuockyRrVELqhGBCB9bj-8eSI2JY3ec/s1600/Greece-Turkey-NATO.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="759" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxNlgtn1ZTjQP_j_ARJEXNiglm01zJcl2yJYqXoiPIqc4WQ_AbdB5lcqM9uA7Md3HfxIbL7W9MA09syM5ouLDTgZLtwHiYmbB1UMBa5WeBVjGAfuockyRrVELqhGBCB9bj-8eSI2JY3ec/s640/Greece-Turkey-NATO.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Σαρακινός Βαγγέλης</b><br />Συνάντηση σε στρατιωτικό επίπεδο μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας και ΝΑΤΟ ανακοινώθηκε για την Τρίτη στις Βρυξέλλες, προκειμένου, όπως αναφέρουν διπλωματικές πηγές, να συνεχιστεί η συζήτηση επί των προτάσεων Στόλτενμπεργκ. Η ανακοίνωση έγινε την ώρα που η Άγκυρα έχει αποσύρει το Oruc Reis από την ελληνική υφαλοκρηπίδα, όχι όμως και τις αξιώσεις της για θαλάσσιες περιοχές που ισχυρίζεται ότι της ανήκουν.<br /><br />Σημειώνεται ότι στις αρχές του μήνα σε μια αυθαίρετη, κατά την Αθήνα, ερμηνεία, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ είχε εμφανίσει την παραλαβή των προτάσεων του από τους αντιπροσώπους της Ελλάδας και της Τουρκίας, ως έναρξη διαλόγου. Η ενέργεια αυτή, η οποία διαψεύστηκε από την Αθήνα, ευθύς αμέσως, είχε γίνει μάλιστα την ώρα που ήταν σε κορύφωση η στρατιωτική ένταση στην ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Ακολούθησε μια οργανωμένη από την Άγκυρα, τουρκική εκστρατεία συκοφάντησης της Ελλάδας, ότι η Αθήνα δυναμιτίζει τις διαδικασίες διαλόγου, αλλά και διευκρινιστικές δηλώσεις από τον Στόλτενμπεργκ. Παραλλήλως, η Ελλάδα προκάλεσε την περασμένη εβδομάδα τη σύγκληση του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου του ΝΑΤΟ, το οποίο απαρτίζεται από τους Πρέσβεις των χωρών-μελών της Συμμαχίας.<br /><br />Στο ΝΑΤΟ, αλλά πως; <br /><br />Εκεί, σε πολιτικό επίπεδο, η Αθήνα έθεσε τις “κόκκινες γραμμές” της προκειμένου να υπάρξει διάλογος και αυτές δεν ήταν άλλες από την άμεση άμεση αποχώρηση από την ελληνική υφαλοκρηπίδα του Oruc Reis και των τουρκικών πολεμικών που το συνόδευαν. Το τουρκικό ερευνητικό σκάφος βρίσκεται ήδη από την Κυριακή στο λιμάνι της Αττάλειας. Είναι όμως από μόνη της αρκετή η απόσυρσή του για την έναρξη των διαδικασιών που ανακοινώθηκαν στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.<br /><br />Οι διπλωματικές πηγές που έκαναν τη διαρροή δεν ήταν και πολύ διαφωτιστικές. Ανέφεραν απλώς, ότι η συνάντηση σε στρατιωτικό επίπεδο μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας και ΝΑΤΟ θα γίνει την Τρίτη, «για να συνεχιστεί η συζήτηση ως προς τις προτάσεις του γγ της Συμμαχίας με τις ελληνικές παρατηρήσεις». Τι σημαίνει όμως αυτό; Η ελληνική πλευρά δεν ξεκαθαρίζει για την ώρα, έστω και ανεπισήμως, αν εξακολουθεί να συνομιλεί μόνον με τον εκπρόσωπο του Στολτενμπεργκ χωρίς να απευθύνεται στον Τούρκο εκπρόσωπο ή αν, επειδή αποσύρθηκε το Ορούτς Ρέις, αρχίζει πλέον απευθείας διάλογο με την τουρκική αντιπροσωπεία.<br /><br /><div> Αν πρόκειται για το πρώτο, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, πέραν ίσως των …ερμηνειών που θα μπορούσε να δώσει ο Στόλτενμπεργκ. Αν όμως η Αθήνα θεωρεί αρκετή την απόσυρση του Oruc Reis για να περάσει απί τις "εκ του σύνεγγυς" στις "απευθείας" συνομιλίες, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Και αυτό γιατί, η μεταφορά του τουρκικού ερευνητικού σκάφους δεν συνοδεύτηκε από τις απαραίτητες δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων που θα έδειχναν ότι, όντως η Άγκυρα έχει επιλέξει τον δρόμο της αποκλιμάκωσης. Το αντίθετο μάλιστα.</div> <div> <br />Τουρκικά πήγαινε-έλα<br /><br />Την Κυριακή, την ώρα που η Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκεπτόταν το Καστελλόριζο για τις εκδηλώσεις της επετείου απελευθέρωσής του, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, ο οποίος τις προηγούμενες ημέρες ζητούσε από τους Έλληνες να μη μιλάνε για να μη γίνουν «μεζές για τα συμφέροντα άλλων» έκανε και πάλι μια προσχηματική “επίθεση φιλίας”. Ανέφερε ότι η Τουρκία είναι υπέρ του διαλόγου, αλλά περιμένει το ίδιο και από την άλλη πλευρά.<br /><br />Λίγη ώρα αργότερα, ωστόσο, εξέφρασε την ενόχληση(!) της Άγκυρας με την παρουσία της κας Σακελλαροπούλου στο Καστελλόριζο, αλλά και για τις ίδιες τις εκδηλώσεις, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Λες και δεν υπήρχε άλλο (νησί) για εορτασμούς»! Έβαλε μάλιστα θέμα αποστρατικοποίησης των νησιών, ανάμεσά τους το Καστελλόριζο, και αφερόμενος στην αποχώρηση του Oruc Reis σημείωσε πως «θα υπάρχουν μπρος πίσω μέσα στο χρονοδιάγραμμα που έχει τεθεί» και ότι η Άγκυρα δεν θα εγκαταλείψει τα δικαιώματά της εκεί.<br /><br />Αμέσως μετά πήρε τη σκυτάλη ο Τσαβούσογλου, ο οποίος επανέλαβε την γνωστή τουρκική αξίωση για διάλογο χωρίς όρους, προσθέτοντας ότι «αν κάποιοι θέτουν προϋποθέσεις στην Τουρκία, έχουμε κι εμείς προϋποθέσεις και αυτές θα πρέπει να εκπληρωθούν». Την ίδια ώρα πάντως, διέρρε μέσω της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας “Yebni Safak” ότι η μη ανανέωση της Navtex για το Oruc Reis οφείλεται στην έναρξη συνομιλιών των δυο χωρών στο ΝΑΤΟ.<br />Ποιές κυρώσεις;<br /><br />Η Τουρκία ήταν αναμενόμενο να κάνει κάποιους ελιγμούς, καθώς πλησιάζει η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής, στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου, και το Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, την ερχόμενη Δευτέρα. Όχι βέβαια, επειδή φοβάται τις κυρώσεις της ΕΕ, όπως είπε σήμερα, επανερχόμενος στο θέμα ο Τσαβούσογλου.<br /><br />Ο Tούρκος υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι δεν περιμένει πως η ΕΕ θα επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία, εξαιτίας της διένεξής της με την Ελλάδα στην ανατολική Μεσόγειο. Πρόσθεσε μάλιστα ότι ακόμα και αν γίνει αυτό, το πακέτο που συζητούν οι Βρυξέλλες είναι «ήπιο». Το έκαναν και στο παρελθόν συνεχίζει (αναφερόμενος προφανώς στις αστείες κυρώσεις της ΕΕ για τις γεωτρήσεις στην Κύπρο), σημειώνοντας ότι «αντί να μειώσουν την αποφασιστικότητά μας, αυτή αυξήθηκε».<br /><br />Τέλος, σε ό,τι αφορά το Oruc Reis τόνισε ότι θα επαναλάβει σύντομα τις επιχειρήσεις του, την ώρα που δημοσιεύματα, αλλά και ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας συντηρούν το αφήγημα ότι η απόσυρση έγινε για ανεφοδιασμό και συντήρηση. Παραλλήλως, η Άγκυρα εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι το ερευνητικό σκάφος την έκανε τη δουλειά του, συγκεντρώνοντας σεισμικά δεδομένα από την περιοχή.<br /><br />Η Αθήνα, όπως δήλωσε από τη Θεσσαλονίκη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, θεωρεί θετικό βήμα την απόσυρση του Oruc Reis, αλλά αναμένει συνέχεια και διάρκεια από την τουρκική πλευρά για να υπάρξει διάλογος. Την ίδια εκτίμηση έκανε και ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, σημειώνοντας ότι από μόνη της η απομάκρυνση του τουρκικού ερευνητικού σκάφους δεν αλλάζει το ευρωπαϊκό μήνυμα προς την Άγκυρα.<br /><br />Η συνάντηση πάντως της Τρίτης στο ΝΑΤΟ, αν αφορά πλέον απευθείας συνομιλίες ανάμεσα στους εκπροσώπους των δύο χωρών, ενέχει κινδύνους. Παρότι το αντικείμενο τους δεν είναι η ουσία του ζητήματος, αλλά τεχνικά θέματα για την αποφυγή ενός ενδεχόμενου “ναυτικού ατυχήματος”, μπορούν κάλλιστα να αξιοποιηθούν από την Άγκυρα, στο πλαίσιο της αδίστακτης παραπληροφόρησης και της επιθετικής εξωτερικής πολιτικής, στην οποία συχνά επιδίδεται. Και τότε η “μηχανική βλάβη” δεν θα είναι στο Oruc Reis, αλλά στις όποιες συνομιλίες.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Θα κάνουμε συνομιλίες στο ΝΑΤΟ με "μηχανική βλάβη"; – Η τουρκική παγίδα

Σαρακινός Βαγγέλης Συνάντηση σε στρατιωτικό επίπεδο μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας και ΝΑΤΟ ανακοινώθηκε για την Τρίτη στις Βρυξέλλες, προκειμένο...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί πρέπει να υπάρχει σχέδιο και για ελληνικό προληπτικό πλήγμα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTIizBfcWUfpOwNBTc94ytqt6vnDxZ3IXeIMT6DXsSsTp7UBaZuSnhRQG5rhghcGYZqQcleOYLPLU8DeTW8TegbYcfKdG806RmaJYro5PblJErvmDM0e0a4MIhPTMct7o_iHqxrqrNfIo/s1600/ellinikos-stratos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTIizBfcWUfpOwNBTc94ytqt6vnDxZ3IXeIMT6DXsSsTp7UBaZuSnhRQG5rhghcGYZqQcleOYLPLU8DeTW8TegbYcfKdG806RmaJYro5PblJErvmDM0e0a4MIhPTMct7o_iHqxrqrNfIo/s640/ellinikos-stratos.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Προκάλεσε έντονες αντιδράσεις προηγούμενο άρθρο που εξέταζε τα περιθώρια να ασκήσει η Ελλάδα προληπτικό πλήγμα στην τουρκική πολεμική μηχανή, σε περίπτωση που κριθεί ότι η πολεμική αναμέτρηση είναι αναπότρεπτα επερχόμενη. Πολλές από τις αντιδράσεις προέρχονταν από ανθρώπους που δεν ανήκουν στους γνωστούς "ειρηνοκάπηλους"-εθνομηδενιστικούς εσμούς, αλλά θεωρούνται ένθερμοι πατριώτες.<br /><br />Αφήνοντας κατά μέρος οριακές περιπτώσεις, σαν κάποιον που κατηγόρησε το άρθρο ότι προωθεί την ηττοπάθεια(!), οι περισσότεροι που αντέδρασαν αρνητικά –με τεκμηρίωση και όχι ύβρεις και χλευασμούς– ουσιαστικά υποστήριζαν ότι «αυτά τα πράγματα δεν γίνονται» και αν γίνονται «δεν μπορούν να γίνουν από την Ελλάδα». Με άλλα λόγια, φαίνεται να θεωρούν ότι η Ελλάδα δεν έχει και δεν πρέπει να έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα ή, αν έχει, αυτό πρέπει να ασκείται με τους όρους που επιβάλλει ο επιτιθέμενος. Ο αντίπαλος είναι αυτός που πρέπει να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και αν πάρουμε εμείς την πρωτοβουλία, τότε αυτό θα είναι κακό για εμάς.<br /><br />Δηλαδή, ακόμη και αν ο αντίπαλος συνεχίσει να κατεδαφίζει την ελληνική εθνική κυριαρχία, εμείς δεν νομιμοποιούμαστε να αντιδράσουμε με μαζικό πλήγμα στην πολεμική του μηχανή, αλλά οι κινήσεις μας πρέπει να είναι μόνον απαντήσεις στις δικές του ενέργειες. Δηλαδή, να του προσφέρουμε στο πιάτο τον έλεγχο της κλιμάκωσης και την πρωτοβουλία των κινήσεων για "να μην εμφανιστούμε ως επιτιθέμενοι". Ακόμη δε και αν θεωρήσουμε πως η πολεμική αναμέτρηση είναι επικείμενη εμείς οφείλουμε να περιμένουμε παθητικά να εκδηλωθεί και μόνον μετά να αντιδράσουμε, αφού θα έχουμε υποστεί το πρώτο πλήγμα με ό,τι αυτό συνεπάγεται.<br /><br />Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτές τις απόψεις, αν εμφανιστούμε ως επιτιθέμενοι θα «χάσουμε την διεθνή υποστήριξη» και θα υποστούμε οδυνηρές συνέπειες. Αναφέρθηκε μάλιστα ότι θα μας επιτεθεί το ΝΑΤΟ(!) ή ότι, πιο μετριοπαθώς, θα χάσουμε τη δυνατότητα να μας στηρίξει ενόπλως η ΕΕ. Αυτές οι απόψεις είναι, για να το πούμε ευγενικά, εκτός πραγματικότητας. Υπό μία έννοια είναι η αντεστραμμένη εικόνα των ουτοπικών αντιλήψεων, σύμφωνα με τις οποίες θα λάβουμε ουσιαστική βοήθεια εναντίον της Τουρκίας από τις ΗΠΑ, την ΕΕ ή από οπουδήποτε αλλού γιατί είμαστε "παράγοντας σταθερότητας".<br /><br />Στην πραγματικότητα, όσο εξωπραγματικό είναι να περιμένουμε άλλους να έλθουν να πολεμήσουν για λογαριασμό μας, άλλο τόσο εξωπραγματικό είναι να φοβόμαστε πως θα υποστούμε συντριπτικές κυρώσεις από το εξωτερικό μόνο και μόνο γιατί θα υπερασπίσουμε τον εαυτό μας με τον τρόπο που εμείς κρίνουμε πιο πρόσφορο και όχι αντιδρώντας αντανακλαστικά στις πρωτοβουλίες του αντιπάλου.<br /><br />Παρεμπιπτόντως, η στρατηγική μιας χώρας δεν μπορεί να στοχεύει στο να κερδίσει τη διεθνή συμπάθεια. Αν θέλουμε κάτι τέτοιο, τότε όντως ο καλύτερος τρόπος για να το επιτύχουμε είναι να περιμένουμε παθητικά την επίθεση του αντιπάλου. Η Κύπρος το 1974, πράγματι, κέρδισε πάρα πολύ συμπάθεια διεθνώς και συνέλεξε πολλά ψηφίσματα συμπαράστασης και καταδίκης της Τουρκίας, ενώ η Άγκυρα απομονώθηκε…<div> <br />Ευτυχώς, η Ελλάδα δεν είναι Ισραήλ<br /><br />Επίσης, υποστηρίχθηκε από πολλούς ότι «εμείς δεν είμαστε Ισραήλ», προβάλλοντας την άποψη ότι το Ισραήλ είχε τις δυνατότητες και τις "πλάτες" να κάνει κάτι τέτοιο. Δηλαδή, θεωρείται ότι το Ισραήλ προχώρησε σε προληπτικό πλήγμα στον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967 γιατί είχε μεγάλη ισχύ σε σχέση με τους αντιπάλους του. Η πραγματικότητα, φυσικά, είναι ακριβώς η αντίθετη.<br /><br />Το Ισραήλ προχώρησε στο αιφνιδιαστικό πλήγμα, γιατί το ισοζύγιο ισχύος ήταν δραματικά εις βάρος του και δεν αναφέρομαι στον αριθμό των στρατιωτών και μόνο, αλλά στον αριθμό κρίσιμων οπλικών συστημάτων, όπως μαχητικών αεροσκαφών. Επίσης, σε αντίθεση με ό,τι γενικά πιστεύεται, το Ισραήλ δεν είχε εξασφαλίσει τη συναίνεση των ΗΠΑ, πολλώ δε μάλλον τη στήριξή τους για να προχωρήσει σε αυτήν την ενέργεια.</div> <div> <br />Δεν δίστασε μάλιστα να προχωρήσει και σε προσβολή αμερικανικών δυνάμεων. Συγκεκριμένα, στις 8 Ιουνίου 1967, κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Έξι Ημερών, ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη και τορπιλάκατοι διεξήγαγαν πολλαπλές επιθέσεις εναντίον του πλοίου του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ USS Liberty, που βρίσκονταν σε διεθνή ύδατα στη Μεσόγειο, σκοτώνοντας 34 μέλη του πληρώματος και πεζοναύτες και τραυματίζοντας άλλους 171.<br /><br />Εκ των υστέρων το Ισραήλ δικαιολόγησε την ενέργειά του αυτή ως λάθος. Όμως, όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι ήταν μάλλον εσκεμμένη και πιθανολογείται πως ήθελε να δείξει ότι ήταν αποφασισμένο για τα πάντα και δεν επρόκειτο να δεχθεί παρεμβάσεις από κανέναν. Άρα, λοιπόν, ευτυχώς δεν είμαστε στην κατάσταση που ήταν το Ισραήλ τότε. Στην πραγματικότητα, χάρη κυρίως στη συμμετοχή της στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα εξαιρετικά προστατευμένο θύλακα όσον αφορά τις διεθνείς αντιδράσεις, σε περίπτωση που προέβαινε σε παρόμοια ενέργεια.<br />Τι εννοούμε προληπτικό πλήγμα<br /><br />Ούτε, επίσης, ισχύει το ότι η Ελλάδα "δεν έχει τα μέσα" για να ασκήσει ένα τέτοιο πλήγμα. Φυσικά και τα έχει. Παρόλο που οπλικά συστήματα που θα μπορούσαν να παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο σε μια παρόμοια ενέργεια, όπως τα βομβαρδιστικά A-7 Corsair, δυστυχώς, δεν βρίσκονται πλέον στο ελληνικό οπλοστάσιο, εντούτοις η ελληνική πολεμική μηχανή διαθέτει τεράστια ισχύ πυρός, την οποία μπορεί να εξαπολύσει τόσο από αέρος, όσο και από στεριάς και θάλασσας.<br /><br />Άλλωστε, όταν μιλάμε για αποφασιστικό προληπτικό πλήγμα δεν αναφερόμαστε στην εξαφάνιση του τουρκικού στρατεύματος, ούτε στην "ολοκληρωτική νίκη", όπως παρανόησαν κάποιοι. Με τον όρο αυτό εννοούμε την προσβολή κομβικών στοιχείων της τουρκικής πολεμικής μηχανής, έτσι ώστε να δυσκολεύεται να λειτουργήσει ως ολότητα σε όλο το εύρος και βάθος του σύνθετου γεωγραφικά και επιχειρησιακά ελληνοτουρκικού συστήματος.<br /><br />Επίσης, μιλάμε για προσβολή με σκοπό την απομείωση κρίσιμων οπλικών συστημάτων της Τουρκίας, έτσι ώστε η Ελλάδα να βρεθεί με εμφανή πλεονεκτήματα στα χέρια της και να αναγκάσει τον αντίπαλο ή να σταματήσει την αντιπαράθεση και να αποφύγουμε έναν μεγάλης κλίμακας πόλεμο, ή, αν επιλέξει τη σύγκρουση, να είναι σε δυσμενή θέση.</div> <div> <br />Σημασία έχει τι μήνυμα περνάς<br /><br />Με όλα τα παραπάνω, βέβαια, ο γράφων δεν καλεί για άσκηση προληπτικού πλήγματος στην Τουρκία "εδώ και τώρα". Αυτό ήταν σαφές και στο προηγούμενο άρθρο. Η πρόταση δεν ήταν να προχωρήσουμε σε προληπτικό πλήγμα, αλλά να υπάρχει επιτελικός σχεδιασμός και γι' αυτό, ώστε να το βάλουμε στο τραπέζι. Να το εντάξουμε στην εργαλειοθήκη των εξετάσιμων επιλογών και να το θέσουμε στην υπηρεσία της αποτροπής και της διπλωματίας. Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι η Τουρκία διαθέτει ήδη επιτελικό σχέδιο για πρώτο πλήγμα κατά της Ελλάδας.<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί πως το Ισραήλ έχει ενσωματώσει στο αποτρεπτικό του δόγμα το προληπτικό πλήγμα, λόγω των μικροσκοπικών του γεωγραφικών διαστάσεων που το καθιστούν εξαιρετικά ευάλωτο σε επιθέσεις μεγάλης κλίμακας. Προβάλει δηλαδή αυτήν την επιλογή έτσι ώστε να αποτρέψει τους αντιπάλους και να μην αναγκαστεί να την χρησιμοποιήσει. Δηλαδή, το προληπτικό πλήγμα δεν είναι ένα ύπουλο όπλο που το κρατάς κρυμμένο και περιμένεις την κατάλληλη στιγμή για να το χρησιμοποιήσεις, αλλά ένα κομμάτι της αποτρεπτικής σου στρατηγικής που το διαφημίζεις στον αντίπαλο.<br /><br />Παρεμπιπτόντως, η στρατιωτική αποτροπή δεν συνίσταται στο πόση στρατιωτική ισχύ έχεις στα χέρια σου, αλλά κυρίως με πόσους και τι τρόπους είσαι διατεθειμένος να την αξιοποιήσεις και πως αυτό το επικοινωνείς στον αντίπαλο. Όσα όπλα και αν έχεις στα χέρια σου, αν έχεις περάσει το μήνυμα ότι δεν πρόκειται να τα χρησιμοποιήσεις παρά μόνο στο είδος της αντιπαράθεσης που επιλέγει και καθορίζει ο αντίπαλος, τότε η αποτροπή σου πάσχει.<br /><br />Αντιθέτως, ακόμη και αν υστερείς σαφώς έναντι του αντιπάλου όσον αφορά την στρατιωτική ισχύ, αλλά είσαι απρόβλεπτος στο πως θα την χρησιμοποιήσεις, τότε η αποτρεπτική σου ικανότητα βελτιώνεται σημαντικά. Και η Ελλάδα πρέπει να πράξει ακριβώς αυτό. Να καταστεί απρόβλεπτη έναντι των αντιδράσεων της προς την τουρκική επιθετικότητα.<br /><br />Και βέβαια αυτήν της την ιδιότητα του απρόβλεπτου να την αξιοποιήσει τόσο έναντι της Τουρκίας όσο και των δυτικών "συμμάχων" της. Κάποια στιγμή θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι μόνο μια απρόβλεπτη στις αντιδράσεις της Ελλάδα μπορεί να αναγκάσει τους δυτικούς "συμμάχους" της να παρέμβουν αποφασιστικά για να φρενάρουν την τουρκική επιθετικότητα.<br />Το προληπτικό πλήγμα στην υπηρεσία της διπλωματίας<br /><br />Τέλος, το να εμπλουτίσεις με το προληπτικό πλήγμα την εργαλειοθήκη των εξετάσιμων και δυνητικών επιλογών σου δεν αντιβαίνει τη διπλωματία. Αντιθέτως, τη συμπληρώνει και την υπηρετεί. Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να προτάξουμε προς την Τουρκία, αλλά και τον διεθνή παράγοντα, ότι η διευρυνόμενη, χρονικά και ποιοτικά, αποδόμηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο θα μπορούσε να απαντηθεί με μια αναπάντεχα οξεία αντίδραση. Αυτή δεν θα ήταν μια "αναγκαία" επιλογή για την Ελλάδα, αλλά θα μπορούσε να την αξιοποιήσει όταν και εάν έκρινε σκόπιμο.<br /><br />Ή, σε μια πιο συγκροτημένη στρατηγική, θα μπορούσες πιθανώς να διαπραγματευτείς την απόσυρση της επιλογής του προληπτικού πλήγματος από το αποτρεπτικό σου δόγμα (εάν βέβαια το είχες εντάξει) ως αντάλλαγμα για την απόσυρση του casus belli από την Τουρκία όσον αφορά την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο.<br /><br />Παρεμπιπτόντως και επανερχόμενοι στο αρχικό ζήτημα της "νομιμοποίησης" παρόμοιων επιλογών, το γεγονός ότι η Τουρκία έχει θέσει επισήμως ως άμεση αντίδραση την πολεμική επίθεση σε περίπτωση που η Ελλάδα προχωρήσει στο θεμελιώδες δικαίωμά της να προεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, αυτομάτως καθιστά το προληπτικό πλήγμα ξεκάθαρη ενέργεια αυτοάμυνας. Άρα, νόμιμη ενέργεια.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, το προληπτικό πλήγμα, ακόμη και υπό τις βέλτιστες συνθήκες, πρόκειται για μια εξαιρετικά παρακινδυνευμένη ενέργεια και θα πρέπει να υπάρχει αποκλειστικώς και μόνον ως "τελευταία επιλογή» (choice of last resort). Αλλά σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να υπάρχει. Είναι άλλο να έχεις μια επιλογή και να μην την εξασκείς, θεωρώντας την άκρως επικίνδυνη και, εν πάση περιπτώσει, μη παραγωγική. Και βέβαια άλλο να θεωρείς πως δεν έχεις το δικαίωμα να έχεις αυτήν την επιλογή γιατί "είσαι η Ελλάδα και όχι το Ισραήλ"!<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί πρέπει να υπάρχει σχέδιο και για ελληνικό προληπτικό πλήγμα

Γρίβας Κώστας Προκάλεσε έντονες αντιδράσεις προηγούμενο άρθρο που εξέταζε τα περιθώρια να ασκήσει η Ελλάδα προληπτικό πλήγμα στην τουρκική...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία στα ακραία όριά της

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJFKUN1cxrTSn5UHILKj8bud_3vl2nuRpCONaWjPqzU12Zv7L9c6iHmP7EhLoSBFqZBZRISmdkdDAn2n20FYaqub3-BSqccgD58eNVlmHEX-LuXjY6VO6MUD9M7Z03c2INH3CfXEaLXxA/s1600/turkey-istanbul.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="960" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJFKUN1cxrTSn5UHILKj8bud_3vl2nuRpCONaWjPqzU12Zv7L9c6iHmP7EhLoSBFqZBZRISmdkdDAn2n20FYaqub3-BSqccgD58eNVlmHEX-LuXjY6VO6MUD9M7Z03c2INH3CfXEaLXxA/s640/turkey-istanbul.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ*</b><br />Ας δούμε το τελευταίο ατυχές επεισόδιο της τουρκικής διπλωματίας. Επειτα από αμερικανική παρέμβαση, Ισραήλ και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υπέγραψαν στα μέσα Αυγούστου συμφωνία σταδιακής αποκαταστάσεως των μεταξύ τους σχέσεων. Η πλέον οξεία αντίδραση κατά της συμφωνίας προήλθε από την Τουρκία. Η τουρκική στάση ενόχλησε τις ΗΠΑ και κατέστη καταγέλαστη στον αραβικό κόσμο. Η Τουρκία που έχει αναγνωρίσει από το 1949 το Ισραήλ και διατηρεί πρεσβεία εκεί, εμφανίσθηκε να ενοχλείται από την αντίστοιχη κίνηση των Εμιράτων που πήραν και ως αντάλλαγμα την αναστολή της προσαρτήσεως περιοχών της Δυτικής Οχθης στο ισραηλινό κράτος.<br /> <br />Γενικώς η αποτίμηση των επιτευγμάτων της τουρκικής διπλωματίας τους τελευταίους μήνες είναι εντελώς απογοητευτική:<br /><ul> <li> Ενας αρκετά αμφίβολης υλοποιήσεως αγωγός, ο EastMed, μεταβλήθηκε σε άξονα αντιτουρκικής συσπειρώσεως των χωρών της ανατολικής Μεσογείου.</li> </ul> <ul> <li> Η τουρκική παρέμβαση στη Λιβύη οδήγησε σε ευθεία σύγκρουση με τη Γαλλία. Το Παρίσι ηγείται πλέον μιας εκστρατείας κατά της Τουρκίας με σαφείς στρατιωτικές προεκτάσεις.</li> </ul> <ul> <li> Η επίσκεψη ηγετών της Χαμάς στην Αγκυρα και η απόδοση τουρκικών διαβατηρίων σε μέλη της οργανώσεως που έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική από τη Δύση, οδήγησε σε περαιτέρω αποξένωση της Τουρκίας από τις ΗΠΑ.</li> </ul> <ul> <li>Οι σχέσεις Ευρωπαϊκής Ενωσης – Τουρκίας θα είναι το κύριο θέμα στην επόμενη σύνοδο του Συμβουλίου Κορυφής της Ε.Ε. τον Σεπτέμβριο. </li> </ul> Οπως επισημαίνει και η τουρκική αντικαθεστωτική ιστοσελίδα AHVAL, η διπλωματική παράνοια της Τουρκίας αποτυπώνεται στις ανακοινώσεις του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών που έχουν εκδοθεί μετά τις 25 Αυγούστου. Σε 14 από τις 27 ανακοινώσεις κατηγορείται ή προειδοποιείται κάποια άλλη χώρα. Την τιμητική της έχει η Γαλλία. Ακολουθούμε με βραχεία κεφαλή Ελλάδα και Κύπρος. Το τουρκικό ΥΠΕΞ, όμως, δεν χαρίζεται ούτε στη Ρωσία (για συνάντηση με εκπροσώπους των Κούρδων και για την αντιμετώπιση των Τατάρων), στις ΗΠΑ (επειδή καταδίκασαν τη συνάντηση Ερντογάν με τη Χαμάς), στη Νορβηγία και στη Σουηδία (επειδή έδειξαν έλλειψη σεβασμού στο Κοράνι), στην Αυστρία, στη Σερβία, κ.ο.κ.<br /> <br />Η ίδια υπερβολή εντοπίζεται και στα όσα λέει ο πρόεδρος Ερντογάν. Η ρητορική του –πάντα ολίγον προβληματική– έχει ξεπεράσει κάθε όριο τις τελευταίες εβδομάδες. Δεν πρέπει να τον υποτιμούμε. Είναι ένας από τους πλέον ικανούς αρχηγούς κρατών παγκοσμίως. Εχει εξέλθει νικητής από σοβαρότατες συγκρούσεις με συστήματα και συμφέροντα και έχει βγει από παγίδες που θα είχαν εξοντώσει εύκολα τους περισσότερους πολιτικούς ηγέτες. Σήμερα βασίζεται στη γεωπολιτική σημασία της χώρας του για τη Δύση, στις προσωπικές σχέσεις που έχει αναπτύξει με τον Αμερικανό πρόεδρο Τραμπ, στην περίεργη συμμαχία/λυκοφιλία που έχει με τη Ρωσία του Πούτιν και στα χρήματα του Κατάρ. Το χειρότερο για τον Ερντογάν είναι ότι δεν υπάρχει στο περιβάλλον του κάποιος που να μπορεί έστω να αμφισβητήσει τις ενέργειές του, πολλώ δε μάλλον να ορθώσει μία αντίθετη άποψη. Ακόμη και ο ήπιος κατά το παρελθόν υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου έχει ξεπεράσει σε ρητορική ακρότητα τον υπουργό Εθνικής Αμυνας Ακάρ. Ελπίζει ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να ενταχθεί στον κύκλο των καθημερινών συνομιλητών του Ερντογάν.<br /> <br />Η διπλωματία και η ρητορική Ερντογάν είναι ενδεικτικές της καταστάσεως, αλλά οι στρατιωτικές επιχειρήσεις δείχνουν την αχίλλειο πτέρνα της Τουρκίας. Κράτα ενεργά δύο μέτωπα στη Συρία και στη Λιβύη. Διατηρεί στρατιωτικές δυνάμεις και επιχειρεί και στο Ιράκ. Παράλληλα, η κινητοποίησή της εδώ και ένα μήνα στην ανατολική Μεσόγειο προσομοιάζει προς ένα ακόμη μέτωπο. Πλην των ΗΠΑ και ίσως της Ρωσίας και της Γαλλίας, δεν υπάρχει σήμερα κράτος που να μπορεί να μάχεται ταυτοχρόνως σε τρεις στρατιωτικές διενέξεις. Ολη αυτή η στρατιωτική παρουσία στις περιοχές πέριξ της Τουρκίας έχει τεράστιο οικονομικό κόστος. Στις 11 και στις 26 Αυγούστου 2020 το τουρκικό κράτος υποχρεώθηκε να προβεί σε έκτακτο δημόσιο δανεισμό ύψους 5,07 δισ. ευρώ που κατευθύνεται στις στρατιωτικές δαπάνες της χώρας. Αυτά συμβαίνουν ενώ ο προϋπολογισμός του τουρκικού υπουργείου Εθνικής Αμυνας για το 2020 ανερχόταν ήδη στα 16,5 δισ. ευρώ.<br /> <br />Είναι σαφές ότι η Τουρκία κινείται στα ακραία όριά της. Ακολουθεί ναρκωμένη τις νεο-οθωμανικές ιδεοληψίες του προέδρου Ερντογάν. Ο τελευταίος γνωρίζει ότι, εάν χάσει την εξουσία, δεν θα πάει σπίτι του. Ξέρει ότι θα ερευνηθεί ο αμύθητος πλούτος που έχουν σωρεύσει τα μέλη της οικογενείας του. Θυμάται και την τύχη του Μεντερές που απαγχονίσθηκε. Αυτές οι σκέψεις τον οδηγούν σε πιο ακραίες επιλογές. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι είναι πλέον ζήτημα χρόνου πότε το σύστημα Ερντογάν θα καταρρεύσει, με ό,τι σημαίνει αυτό για την περιοχή.<br /> <br /><b><i>* Ο κ. Αγγελος Συρίγος είναι αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής, βουλευτής της Ν.Δ. στην Α΄ Αθηνών.</i></b><br /><br /><a href="https://www.kathimerini.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Τουρκία στα ακραία όριά της

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ* Ας δούμε το τελευταίο ατυχές επεισόδιο της τουρκικής διπλωματίας. Επειτα από αμερικανική παρέμβαση, Ισραήλ και Ηνωμένα Αρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συντήρηση και μια ανάσα… Αυταπάτη ότι οι Τούρκοι θα σταματήσουν θα είναι καταστροφική

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYvL38gHKqZdDgm1Ij6AiHyzBbGFF5irQPG7B8HWTQ3rKuT_fF_6GzXmo2rTi62kDKig_6JyxaihWS9wFPF_fpe7JE6hwO9KY8iA70-Ir9YgGqdmBAAMRz5O3qF714TLNWLAp7sOSFFTY/s1600/HELLENIC-NAVY.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="750" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYvL38gHKqZdDgm1Ij6AiHyzBbGFF5irQPG7B8HWTQ3rKuT_fF_6GzXmo2rTi62kDKig_6JyxaihWS9wFPF_fpe7JE6hwO9KY8iA70-Ir9YgGqdmBAAMRz5O3qF714TLNWLAp7sOSFFTY/s640/HELLENIC-NAVY.jpg" width="640" /></a></div> <br />Καμία απολύτως διάθεση υποχώρησης δεν έχει η Τουρκία από τις παράνομες αξιώσεις της σε βάρος της Ελλάδας, αφού στόχος της είναι να αρπάξει διά της μεθόδου του στρατιωτικού καταναγκασμού όσα περισσότερα μπορεί. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, επιχειρεί να γεμίσει την ατζέντα με όλα τα θέματα που εγείρει, χωρίς να ιδρώνει καθώς η πρακτική της καθιστά αυταπόδεικτο τον συνολικό αναθεωρητικό τη προσανατολισμό.<br /><br />Τελευταίο κρούσμα της τουρκικής ασυδοσίας που γίνεται προς το παρόν ανεκτή, υπό την έννοια ότι δεν έχει προκύψει σαφές κόστος για την εξόφθαλμα παράνομη συμπεριφορά, είναι οι παρανοϊκές αναφορές της πολιτικής της ηγεσίας εξαιτίας της μετάβασης της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας στο Καστελλόριζο. Η επίσκεψη σε ένα ελληνικό νησί από την Ελληνίδα πρόεδρο, χαρακτηρίστηκε από κάθε πλευρά στην Τουρκία ως πρόκληση!<br /><br /><div> Πρόκειται για εντελώς ακατανόητη συμπεριφορά που αν οι θέσεις Ελλάδας και Τουρκίας ήταν αντίστροφα, εάν π.χ. η Ελλάδα είχε πει όσα άκουσε για την επίσκεψη της Σακελλαροπούλου στο Καστελλόριζο για μια επίσκεψη του Ερντογάν π.χ. στην Ίμβρο, θα είχε ερμηνευθεί από τους Τούρκους ως η απόλυτη ασέβεια και θα είχε ακυρώσει άμεσα κάθε προοπτική διπλωματικής διαδικασίας. Τα τουρκικά ΜΜΕ θα είχαν φρυάξει, ζητώντας από την Ελλάδα να ζητήσει δημόσια συγγνώμη…<br /><br />Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο καλείται να λειτουργήσει η ελληνική διπλωματία. Στην Αθήνα όλοι δείχνουν να κατανοούν ότι η Τουρκία απέσυρε το Oruc Reis, σε συνεννόηση ή μη με παράγοντες που επιχειρούν να διαμεσολαβήσουν για αποκλιμάκωση, όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία, για έναν και μόνο λόγο: Για να αποφευχθούν οι κυρώσεις που θα γονάτιζαν την ευρισκόμενη σε άθλια κατάσταση τουρκική οικονομία.<br /><br />Ωστόσο, η Ελλάδα οφείλει να προσέλθει στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ με ξεκάθαρη στάση. Ο συνδυασμός δηλώσεων και πράξεων από την πλευρά της Τουρκίας αποδεικνύει ότι δεν έχει σκοπό να υποχωρήσει και να αποδεχθεί ένα πλαίσιο νομιμότητας. Το αν δεν θα επανέλθει θα εξαρτηθεί από τα “δώρα” που θα της κάνουν, πάντα φυσικά σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.<br /><br />Κατά συνέπεια, η Αθήνα μπορεί να επιδείξει καλή θέληση και να δεχθεί τη μη επιβολή κυρώσεων, που έτσι κι αλλιώς κανείς εκ των εταίρων και συμμάχων δεν φαίνεται να επιθυμεί, καθένας για τους δικούς του λόγους. Όμως, θα πρέπει να παραμείνει ανυποχώρητη στην ανάγκη να θεσπιστεί μηχανισμός αυτόματης μετάπτωσης στην προοπτική συγκεκριμένων κυρώσεων, εάν η Τουρκία ξαναρχίσει το παιχνίδι των εκβιασμών και του στρατιωτικού καταναγκασμού. Μόνο έτσι θα υπάρξει ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΤΡΟΠΗ.<br /><br />Η Ελλάδα πρέπει να μην τρέφει αυταπάτες για όσα ακολουθούν και να αντιληφθεί την τακτική συγκυρία της απόσυρσης του τουρκικού ερευνητικού σκάφους ως μια ανάσα για τα πληρώματα των πολεμικών πλοίων και ευκαιρία για συντήρηση των πλωτών της μέσων και τίποτε άλλο.<br /><br />Η τακτική της Άγκυρας στο στρατιωτικό πεδίο είναι αυτή της φθοράς, αντιλαμβανόμενη ότι η αυτοκαταστροφική αδιαφορία των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στις Ένοπλες Δυνάμεις έχει αφήσει πληγές που δεν μπορούν να κλείσουν. Οπότε θα συνεχίσει την πίεση επιδιώκοντας και ελπίζοντας να οδηγήσει σε κατάρρευση τη θαλάσσια τουλάχιστον ελληνική αμυντική διάταξη.<br /><br />Τούτων λεχθέντων, η ελληνική πλευρά οφείλει να συνειδητοποιήσει πως οποιαδήποτε ψευδαίσθηση περί δυνατότητας επαναφοράς στην ηρεμία, θα είναι καταστροφική. ΔΕΝ πρόκειται να συμβεί. Ας σταματήσουμε να πέφτουμε θύματα λόγω επιλογής του ευκταίου έναντι του εφικτού.<br /><br />Από τη στιγμή που οι Τούρκοι άρχισαν να διαφημίζουν στο εσωτερικό τους απόψεις για κολοσσιαία κοιτάσματα υδριτών μεθανίου, περιεκτικότητας 100 φορές τα συνδυασμένα κοιτάσματα Ισραήλ, Κύπρου και Αιγύπτου (βλ. δηλώσεις Τούρκου καθηγητή Γκουρκάν Κουμπάρογλου, πανεπιστημίου στην Κωνσταντινούπολη στο φερέφωνο του τουρκικού καθεστώτος, την εφημερίδα “Γενί Σαφάκ”), το τι θα πράξουν είναι νομοτελειακό.<br /><br />Η Τουρκία γνωρίζει ότι παρανομεί. Γνωρίζει και ότι οι ΗΠΑ τους έχουν διαμηνύσει ξεκάθαρα τη θέση τους αναφορικά με το δικαίωμα των νήσων σε θαλάσσιες ζώνες. Γνωρίζει και τη θέση της Ελλάδας για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο εάν δεν υπάρξει συμφωνία μέσω διαλόγου.<br /><br />Προσπαθεί όμως να βραχυκυκλώσει τη διαδικασία θέτοντας τα πάντα στο τραπέζι, για να μπορέσει να ρίξει το φταίξιμο στην Ελλάδα. Επιθυμεί “επίλυση” με βάση τον “νόμο της ζούγκλας”, διότι έτσι έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι θα λάβει περισσότερα από το να ακολουθήσει την οδό της διεθνούς νομιμότητας.<br /><br />Έχει δε πειστεί για τη βιωσιμότητα της στρατηγικής της από την ίδια τη συμπεριφορά της διεθνούς κοινότητας απέναντί της, καθώς υπνωτισμένη αναπαράγει την “καραμέλα” της αναντικατάστατης Τουρκίας. Όσο ο διεθνής παράγοντας και η ίδια η Ελλάδα δεν κινούνται ξεκάθαρα με στόχο να επιβάλουν σοβαρό κόστος στην Τουρκία”.<br /><br />Επομένως, απαιτείται πάση θυσία να περάσει μηχανισμός αυτόματης μετάπτωσης σε καθεστώς κυρώσεων για την Τουρκία, εάν επανέλθει σε τακτικές στρατιωτικού “bullying”. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο. Η Αθήνα οφείλει να παραμείνει αταλάντευτα στη θέση αυτή, απορρίπτοντας την απόπειρα οποιουδήποτε επιχειρήσει να την κατηγορήσει ότι έτσι τορπιλίζει την προοπτική διαλόγου.<br /><br />Η Τουρκία είναι μια ΑΝΩΜΑΛΗ χώρα, με έναν διεφθαρμένο ηγέτη που ταΐζει και τους “αυλικούς” του. Είναι μια χώρα με την οποία είναι αδύνατο να συνεννοηθείς, όπως άλλωστε απέδειξε και η υστερία για την επίσκεψη της Σακελλαροπούλου στο Καστελόριζο.<br /><br />Όποιος στας Ευρώπας ή στο εσωτερικό δεν κατανοεί ότι αυτή ακριβώς η υστερία συνιστά απόδειξη αμφισβήτησης ακόμα και της κυριότητας της νήσου είναι αφελής και επικίνδυνος για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Πόσο πιο καθαρά να σου το πουν; Σοβαρά, οι Τούρκοι αρθρώνουν θεωρία ότι λόγω εγγύτητας των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου στη χώρα τους, θα έπρεπε να είναι τουρκικά.<br /><br />Ας μην εθελοτυφλούμε. Ας μην παραμυθιαζόμαστε. Με αυτούς είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε. Η μάλλον να αντιμετωπίσουμε ως προϋπόθεση επιβίωσης. Και τίποτα άλλο πέραν της ισχύος να τους τσακίσεις -κυριολεκτικά- εάν κινηθούν στρατιωτικά, δεν υπάρχει.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Συντήρηση και μια ανάσα… Αυταπάτη ότι οι Τούρκοι θα σταματήσουν θα είναι καταστροφική

Καμία απολύτως διάθεση υποχώρησης δεν έχει η Τουρκία από τις παράνομες αξιώσεις της σε βάρος της Ελλάδας, αφού στόχος της είναι να αρπάξει...

Διαβάστε την συνέχεια

Ταμέρ Τσιλινγκίρ: Είμαι εξισλαμισμένος Έλληνας του Πόντου. Υπάρχουν και άλλοι. Πρέπει να μάθουν την αλήθεια

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk-ml2YPFpIx8vMVFFbH7hlWSGEJJpaIrGWkxKfvnGjSb05OVhtc1Nz-OlEGhNmDRVZmu7LbTpKpYn2YXLtb8U9s2scTgXWLz75WYQBz8k-LD3oRCZrIzyyFMdi0GF5omum4xrX8Qy2RU/s1600/%25CE%25A4%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2581+%25CE%25A4%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25AF%25CF%2581.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk-ml2YPFpIx8vMVFFbH7hlWSGEJJpaIrGWkxKfvnGjSb05OVhtc1Nz-OlEGhNmDRVZmu7LbTpKpYn2YXLtb8U9s2scTgXWLz75WYQBz8k-LD3oRCZrIzyyFMdi0GF5omum4xrX8Qy2RU/s640/%25CE%25A4%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2581+%25CE%25A4%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25AF%25CF%2581.jpeg" width="640" /></a></div> <h3>   <span style="font-weight: normal;">  Ήδη αρκετοί Τούρκοι ανακαλύπτουν την ελληνική τους ταυτότητα</span>.</h3> <b>Δημοσθένης Γκαβέας</b><br />Ως εξισλαμισμένος Έλληνας του Πόντου αυτοπροσδιορίζεται ο Tamer Cillingir (Ταμέρ Τσιλινγκίρ),Τούρκος συγγραφέας και ακτιβιστής ο οποίος πλέον ζει στην Ελβετία. Ο κ. Τσιλινγκίρ έπειτα από μακρά έρευνα έγραψε στα τουρκικά το βιβλίο («Η αλήθεια του Πόντου») «Pontos Gerçeği: 1914-1923 Yılları Arasında Karadeniz’de Yaşananlar, εκδ. Ragıp Zarakolu» όπου σε αυτό αναφέρεται στη γενοκτονία που υπέστη ο ελληνικός πληθυσμός από τους νεότουρκους. Σε εμάς περιγράφει τα γεγονότα εκείνης της εποχής, τα ψέματα που εξακολουθεί να λέει το τουρκικό κράτος και παράλληλα τα συνδέει με το σήμερα, αφού άλλωστε πρόκειται για μια πληγή που δεν έχει επουλωθεί. Ο κ. Τσιλινγκίρ μας περιγράφει πως εκτουρκίστηκαν μετά τις σφαγές, τον εκτοπισμό και τις ανταλλαγές πληθυσμών, οι εναπομείναντες Έλληνες του Πόντου.<br /><br />Τον συναντήσαμε στην Αθήνα στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου για το Έγκλημα της Γενοκτονίας που διεξήχθη στην Αθήνα στις 6-9 Δεκεμβρίου από την Παμποντιακή Ομοσπονδία με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γενοκτονία του Πόντου, στο οποίο συμμετείχε ως ένας εκ των ομιλητών. <br /><br />Ο κ. Τσιλινγκίρ, με καταγωγή από τη Λιβερά της Ματσούκας, του οποίου οι παπούδες, όπως λέει εξισλαμίστηκαν, αγωνίζεται για χρόνια κατά του αυταρχισμού του τουρκικού κράτους, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να φυλακιστεί, να βασανιστεί και να καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη. Ωστόσο κατάφερε και έφυγε στο εξωτερικό γνωρίζοντας φυσικά πως δεν πρόκειται να επιστρέψει ποτέ στην Τουρκία. <br /><br />«Γεννήθηκα σε περιοχή που ανήκε σε ελληνικούς πληθυσμούς και παρότι είχαμε γίνει μουσουλμάνοι, μας είχαν εξισλαμίσει, η ελληνική κουλτούρα εξακολουθούσε να έχει μεγάλη επιρροή επάνω μου» λέει προσθέτοντας πως «είναι πολλοί αυτοί που δεν γνωρίζουν το παρελθόν και την καταγωγή τους κάτι για το οποίο φρόντισαν διαδοχικά όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις».<br /><br />Πώς γνωρίζετε ότι είστε Έλληνας;<br /><br />«Εσείς πως ξέρετε ότι είστε Έλληνας;» μου ανταποδίδει την ερώτηση, χωρίς όμως να με αφήσει να απαντήσω, άλλωστε η δική του απάντηση ήταν πιο πειστική.<br /><br />«Παρότι είχα βρει στοιχεία για την ελληνική μου καταγωγή, έκανα και τέστ DNA σε μια αμερικάνικη εταιρεία και το αποτέλεσμα έδειξε πως το ποσοστό DNA σαν αυτό που έχει καταγραφεί στην κεντρική Ασία, ήταν μηδενικό. Δηλαδή δεν ήμουν Τούρκος. Ωστόσο έδειξε πως είμαι Έλληνας κατά 86% και άλλο ένα 14% του DNA μου είναι ιταλικό. Ομως το σημαντικότερο δεν είναι τα γονίδια, αλλά η κουλτούρα και ο αντίκτυπος του ελληνισμού επάνω μου. Γι′ αυτό και θεωρώ τον εαυτό μου Έλληνα».<br /><br />Ο κ. Τσιλιγκίρ τόσο κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, όσο και κατά την ομιλία του, έδωσε μια εικόνα του Πόντου πριν από τη Γενοκτονία. Εάν συγκρίνεται το τότε με το σήμερα, λέει, τότε θα καταλάβετε πόσο προηγμένη ήταν αυτή η κοινωνία. «Τον 19ο αιώνα ανθούσαν οι τέχνες και το επίπεδο της εκπαίδευσης ήταν ιδιαίτερα υψηλό» τονίζει και εμείς διερωτόμαστε πόσα λαμπρά μυαλά χάθηκαν στις πορείες θανάτου ή στις εν ψυχρώ εκτελέσεις.<div> <br /></div> <div> <img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5df3f58e2500004f6ad3022d.jpeg?ops=scalefit_960_noupscale" /><br />ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ Κ. ΤΣΙΛΙΝΓΚΙΡ.<br /><br />Το 1912 στη Σαμψούντα υπήρχε Όπερα, νοσοκομείο με σύγχρονο για την εποχή χειρουργείο. Αντρες και γυναίκες αθλούνταν, έπαιζαν κρίκετ, γκόλφ, πράγματα ανήκουστα ακόμη και στην Κωνσταντινούπολη. Σχολεία για κωφάλαλα παιδιά. Ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα οι γυναίκες είχαν υψηλή θέση στην κοινωνία. Μπορούσαν να σπουδάσουν, όχι οικοκυρικά αλλά μαθηματικά, ακόμη και οικονομικά. Τέτοια σχολεία υπήρχαν και σε άλλες περιοχές του ανατολικού Πόντου. Μας μιλάει για τον δημοσιογράφο και εθνομάρτυρα τον Νίκο Καπετανίδη, ο οποίος απαγχονίστηκε από τον σφαγέα των Ελλήνων, τον Τοπάλ Οσμάν.<br /><br />Ο Καπετανίδης μπορούσε να γλυτώσει, μας λέει, αλλά προτίμησε να αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο του Τοπάλ Οσμάν. Όπως και να έχει το 1921 το Δικαστήριο Ανεξαρτησίας (δικαστήρια των νεότουρκων που καταδίκαζαν ανθρώπους με συνοπτικές διαδικασίες) τον καταδίκασε σε απαγχονισμό σε ηλικία 32 ετών.<br /><br />Ο κ. Τσιλινγκίρ αναφερόμενος στην ελληνική παιδεία που άνθιζε στην περιοχή σχολιάζει πως πράγματι η ελληνική εκκλησία είχε ενεργή ανάμειξη στην παιδεία αλλά ο Καπετανίδης πίεζε για πιο ουδέτερη και κοσμική παιδεία.<br /><br />Όπως και να έχει οι αγριότητες των νεότουρκων ήταν πέρα από κάθε φαντασία και με ηγέτη τον πατέρα του τουρκικού έθνους, τον Μουσταφά Κεμάλ, κατάφεραν να εξαλείψουν τον επί χιλιάδες χρόνια ελληνικό πολιτισμό στην περιοχή.<br /><br />Ο κ. Ταμέρ Τσιλινγκίρ, επισημαίνει ότι η ιστορία που διδάσκονται τα παιδιά στην Τουρκία αποκρύπτει την αλήθεια και είναι διαστρεβλωμένη. Το ότι ο Κεμάλ πήγε στην Σαμψούντα το ήξεραν όλοι - και η Οθωμανική Αυτοκρατορία και οι Βρετανοί. Μάλιστα ο Κεμάλ Ατατούρκ, αμέσως συναντήθηκε με τους αρχηγούς των διαφόρων εγκληματικών συμμοριών, μεταξύ αυτών και με τον Τοπάλ Οσμάν, τον μεγάλο διώκτη των Ελλήνων, από τον οποίο ζήτησε να εξοντώσει το ελληνικό στοιχείο.</div> <div> <br /></div> <div> <img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5df3f6a62500003e0298e197.jpeg?ops=scalefit_960_noupscale" /><br />COMMONS WIKIMEDIA<i>Ο σφαγέας Τοπαλ Οσμάν</i><br /><br />Οι διώξεις κατά των Ελλήνων είχαν διάρκεια. Από το 1914 μέχρι το 1923 δολοφονήθηκε μεγάλος αριθμός Ρωμιών, συνεχίζει ο κ. Τσιλιγκίρ.<br /><br />«Τους έκλειναν μέσα στις εκκλησίες και τους έκαιγαν. Συγκέντρωναν τους διανοούμενους, τους αθλητές, τους καλύτερους και τους σκότωναν. Άλλους εγκλώβιζαν σε σπηλιές και μετά έβαζαν φωτιά για να τους πνίξουν οι αναθυμιάσεις. Οι μαζικές δολοφονίες, οι βιασμοί δεν είχαν τελειωμό. Τα Δικαστήρια της Ανεξαρτησίας μοίραζαν αδιακρίτως θανατικές ποινές και άνθρωποι απαγχονίζονταν. Μέχρι το 1923, 353.000 Έλληνες του Πόντου είχαν χάσει τη ζωή τους. Εκτιμάται ότι άλλοι 50.000 χάθηκαν στις πορείες θανάτου. Υπάρχει δυσκολία στην πρόσβαση των οθωμανικών αρχείων αλλά και σε αυτά της νεόδμητης τουρκικής δημοκρατίας. Ωστόσο καταφέρνουμε να αποσπάσουμε κάποια τεκμήρια και βάσει αυτών μπορούμε να εξαγάγουμε κάποια συμπεράσματα».<br /><br />Όπως εξηγεί οι Πόντιοι χριστιανοί θεωρήθηκαν προδότες του έθνους και σε αρχεία που παρουσίασε και κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, υπάρχουν κάποια κείμενα τηλεγραφημάτων που είναι πολύ σημαντικά, αφού σε αυτά φαίνεται ξεκάθαρα ότι γίνεται προσπάθεια να τεκμηριωθεί αυτό ακριβώς, ότι δηλαδή οι Πόντιοι ήταν εχθροί του έθνους. Σε ορισμένα τηλεγραφήματα γίνεται λόγος για 132 άνδρες και πέντε γυναίκες, όλοι τους ορθόδοξοι, οι οποίοι παραδόθηκαν στα Δικαστήρια της Ανεξαρτησία και βάσει μαρτυρίων καταδικάστηκαν σε απαγχονισμό στις 4 Οκτωβρίου 1919. Μαζί με αυτούς, τους ελληνοορθόξους καταδικάστηκαν και 32 γυναίκες και άνδρες μουσουλμάνοι οι οποίοι κατηγορήθηκαν πως υποστήριζαν τον αγώνα των Ποντίων.<br /><br />«Πρέπει να μνημονεύουμε και τους μουσουλμάνους αδελφούς τους που τους υποστήριξαν» υπογραμμίζει.</div> <div> <br /></div> <div> <img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5df3f818250000516ad30230.jpeg?ops=crop_9_9_1063_624,scalefit_960_noupscale" /><br /><br />Στο σημείο αυτό ο Τσιλινγκίρ περιγράφει την αρχή του οριστικού τέλους του ελληνισμού στον Πόντο. Τον εκτουρκισμό.<br /><br />«Με τη συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών, 1.250.00 Έλληνες εγκατέλειψαν την περιοχή όσοι έμειναν εξισλαμίστηκαν και φυσικά τα ονόματά τους εκτουρκίστηκαν. Χάθηκαν τα ίχνη της ταυτότητάς τους. Τουρκοποιήθηκαν βίαια. Τα ονόματα των πόλεων και των χωριών άλλαξαν σε τούρκικα. Το ίδιο έγινε και με τη μουσική, κράτησαν την μελωδία, όμως άλλαξαν τους στίχους. Τα ίδια με τα ανέκδοτα, τις ιστορίες... Όλες οι άλλες γλώσσες εκτός της τουρκικής απαγορεύτηκαν.<br /><br />Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούσαν να είναι αφηγητές τους παρελθόντος προς τα παιδιά τους ή τα εγγόνια τους λόγω της τρομοκρατίας που έζησαν. Κάποια παιδιά που δεν ήξεραν τουρκικά στα σχολεία επειδή δεν κατανοούσαν την τουρκική δέχονταν βαριές τιμωρίες και μάλιστα υπάρχουν καταγραφές και βασανισμό τους. Υπήρχαν και οι σπιούνοι που παρακολουθούσαν. Οι οικογένειες των παιδιών αυτών σταμάτησαν να μιλούν την ποντιακή διάλεκτο. Ακολούθησε και η καμπάνια του 1928 «Συμπολίτη Μίλα Τούρκικα». Αυτός είναι και ο λόγος που και εγώ δεν μιλάω την ποντιακή διάλεκτο. Εν τω μεταξύ η Σαμψούντα και η Τραπεζούντα, δύο από τα σημαντικότερα εμπορικά λιμάνια του Ευξείνου Πόντου, οδηγήθηκαν σε μαρασμό και η περιοχή εξέπεσε».<br /><br />Όλες αυτές οι πρακτικές ισοπέδωσης και εξάλειψης τους χριστιανικού στοιχείου φαίνεται ότι δεν σταμάτησαν ποτέ.<br /><br />«Μόλις πριν από λίγα χρόνια έγινε γνωστό ότι το τουρκικό κράτος είχε φακελωμένους τους εξισλαμισθέντες χριστιανούς και όχι μόνο, με έναν κωδικό αριθμός που μαρτυρούσε την πρώτη του ταυτότητα. Το νούμερο ένα για τους Έλληνες, το νούμερο 2 για τους Αρμένιους και το 3 για τους Εβραίους».<br /><br />Τον ρωτώ πως ήταν στην πορεία των χρόνων που ακολούθησαν αυτοί οι εξισλαμισθέντες Έλληνες.<br /><br />«Προσπάθησαν να αποδείξουν ότι ήταν οι καλύτεροι Τούρκοι, προσπαθούσαν πάντα να αποδείξουν τον εαυτό τους. Επρόκειτο ξεκάθαρα για έναν μηχανισμό επιβίωσης και το τουρκικό κράτος 100 χρόνια μετά τους φοβάται. Δεν εμπιστεύεται αυτούς τους εξισλαμισμένους πληθυσμούς, τους εξισλαμισμένους Έλληνες. Φοβάται πως μια μέρα θα μάθουν την αλήθεια και θα ξεσηκωθούν.Υπάρχουν εκατοντάδες χωριά όπου κάποια ποντιακά ακούγονται ακόμη. Αυτά που μας κρύβουν είναι καταγεγραμμένα. Το 1980 κυκλοφόρησαν κάποια πρακτικά, κρυφά αρχεία σε αρχαϊζουσα τουρκική, από συνεδριάσεις της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας. Σε αυτά καταγράφονται δηλώσεις βουλευτών της περιοχής του Πόντου που μιλούν για τη Γενοκτονία. Για παράδειγμα ο Χαμίντ Μπέι λέει πως τίποτα δεν θα εξαλείψει την ντροπή. Ο Σελαχατίν Μπέη, σχολιάζει, “πιο έθνος επαίρεται για τέτοιου είδους δολοφονίες”. Ο Ζιγιά Χουρσίτ, λέει το 1923 ότι η φλόγα του ποντιακού ελληνισμού δεν έχει ακόμη κατασβεστεί. Ο βουλευτής Ανδριανουπόλεως, ο Σερέφ Μπέη δηλώνει: “Θα λογοδοτήσουμε στην ανθρωπότητα γι′ αυτά που κάναμε”. Ο Σερέφ Μπέη πρέπει να σας πω ότι δολοφονήθηκε».<br /><br />Ο Ταμέρ Τσιλινγκίρ επανέρχεται στο σήμερα και προβαίνει σε μια αποκάλυψη. Όπως ισχυρίζεται τα τελευταία 10-15 χρόνια συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο με μια νέα γενιά, κυρίως μορφωμένων παιδιών.<br /><br />«Κάποιοι προσδιορίζονται ως μουσουλμάνοι, ορισμένοι έχουν βαπτιστεί χριστιανοί, άλλοι δηλώνουν άθεοι, αλλά και οι τρεις αυτές κοινωνικές ομάδες αρχίζουν να προσδιορίζονται ως Έλληνες και ανακαλύπτουν ξανά μια ελληνική ταυτότητα. Πιστεύω ότι όλο το υλικό που υπάρχει πρέπει να αξιοποιηθεί για να οδηγηθούμε στην αλήθεια μια ημέρα. Δεν έχει να κάνει με τη δική μου καταγωγή ή ταυτότητα, πάνω απ΄όλα είμαι άνθρωπος. Ζητώ αποκατάσταση και δικαιοσύνη για όλους αυτούς που πέρασαν μέσα από την αφομοίωση και αυτήν την επώδυνη ενσωμάτωση».<br /><br />Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ χωρίς φόβο δηλώνει ότι η Τουρκία οικοδομήθηκε μέσα από τη Γενοκτονία χριστιανικών πληθυσμών και την καλεί όχι μόνο να ζητήσει συγγνώμη αλλά και να προχωρήσει σε αποζημιώσεις.<br /><br />«Όμως πρέπει και η διεθνής κοινότητα να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση» καταλήγει.</div> <div> <br /></div> <div> <img height="640" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5df3f92c2500004f6ad30233.jpeg?ops=scalefit_960_noupscale" width="480" /><br /><i>Το βιβλίο του Ταμέρ Τσιλινγκίρ - «Η αλήθεια για τη Γενοκτονία του Πόντου»</i><br /><br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ταμέρ Τσιλινγκίρ: Είμαι εξισλαμισμένος Έλληνας του Πόντου. Υπάρχουν και άλλοι. Πρέπει να μάθουν την αλήθεια

    Ήδη αρκετοί Τούρκοι ανακαλύπτουν την ελληνική τους ταυτότητα . Δημοσθένης Γκαβέας Ως εξισλαμισμένος Έλληνας του Πόντου αυτοπροσδιορί...

Διαβάστε την συνέχεια