Καμία απολύτως διάθεση υποχώρησης δεν έχει η Τουρκία από τις παράνομες αξιώσεις της σε βάρος της Ελλάδας, αφού στόχος της είναι να αρπάξει διά της μεθόδου του στρατιωτικού καταναγκασμού όσα περισσότερα μπορεί. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, επιχειρεί να γεμίσει την ατζέντα με όλα τα θέματα που εγείρει, χωρίς να ιδρώνει καθώς η πρακτική της καθιστά αυταπόδεικτο τον συνολικό αναθεωρητικό τη προσανατολισμό.
Τελευταίο κρούσμα της τουρκικής ασυδοσίας που γίνεται προς το παρόν ανεκτή, υπό την έννοια ότι δεν έχει προκύψει σαφές κόστος για την εξόφθαλμα παράνομη συμπεριφορά, είναι οι παρανοϊκές αναφορές της πολιτικής της ηγεσίας εξαιτίας της μετάβασης της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας στο Καστελλόριζο. Η επίσκεψη σε ένα ελληνικό νησί από την Ελληνίδα πρόεδρο, χαρακτηρίστηκε από κάθε πλευρά στην Τουρκία ως πρόκληση!
Πρόκειται για εντελώς ακατανόητη συμπεριφορά που αν οι θέσεις Ελλάδας και Τουρκίας ήταν αντίστροφα, εάν π.χ. η Ελλάδα είχε πει όσα άκουσε για την επίσκεψη της Σακελλαροπούλου στο Καστελλόριζο για μια επίσκεψη του Ερντογάν π.χ. στην Ίμβρο, θα είχε ερμηνευθεί από τους Τούρκους ως η απόλυτη ασέβεια και θα είχε ακυρώσει άμεσα κάθε προοπτική διπλωματικής διαδικασίας. Τα τουρκικά ΜΜΕ θα είχαν φρυάξει, ζητώντας από την Ελλάδα να ζητήσει δημόσια συγγνώμη…
Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο καλείται να λειτουργήσει η ελληνική διπλωματία. Στην Αθήνα όλοι δείχνουν να κατανοούν ότι η Τουρκία απέσυρε το Oruc Reis, σε συνεννόηση ή μη με παράγοντες που επιχειρούν να διαμεσολαβήσουν για αποκλιμάκωση, όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία, για έναν και μόνο λόγο: Για να αποφευχθούν οι κυρώσεις που θα γονάτιζαν την ευρισκόμενη σε άθλια κατάσταση τουρκική οικονομία.
Ωστόσο, η Ελλάδα οφείλει να προσέλθει στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ με ξεκάθαρη στάση. Ο συνδυασμός δηλώσεων και πράξεων από την πλευρά της Τουρκίας αποδεικνύει ότι δεν έχει σκοπό να υποχωρήσει και να αποδεχθεί ένα πλαίσιο νομιμότητας. Το αν δεν θα επανέλθει θα εξαρτηθεί από τα “δώρα” που θα της κάνουν, πάντα φυσικά σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Κατά συνέπεια, η Αθήνα μπορεί να επιδείξει καλή θέληση και να δεχθεί τη μη επιβολή κυρώσεων, που έτσι κι αλλιώς κανείς εκ των εταίρων και συμμάχων δεν φαίνεται να επιθυμεί, καθένας για τους δικούς του λόγους. Όμως, θα πρέπει να παραμείνει ανυποχώρητη στην ανάγκη να θεσπιστεί μηχανισμός αυτόματης μετάπτωσης στην προοπτική συγκεκριμένων κυρώσεων, εάν η Τουρκία ξαναρχίσει το παιχνίδι των εκβιασμών και του στρατιωτικού καταναγκασμού. Μόνο έτσι θα υπάρξει ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΤΡΟΠΗ.
Η Ελλάδα πρέπει να μην τρέφει αυταπάτες για όσα ακολουθούν και να αντιληφθεί την τακτική συγκυρία της απόσυρσης του τουρκικού ερευνητικού σκάφους ως μια ανάσα για τα πληρώματα των πολεμικών πλοίων και ευκαιρία για συντήρηση των πλωτών της μέσων και τίποτε άλλο.
Η τακτική της Άγκυρας στο στρατιωτικό πεδίο είναι αυτή της φθοράς, αντιλαμβανόμενη ότι η αυτοκαταστροφική αδιαφορία των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στις Ένοπλες Δυνάμεις έχει αφήσει πληγές που δεν μπορούν να κλείσουν. Οπότε θα συνεχίσει την πίεση επιδιώκοντας και ελπίζοντας να οδηγήσει σε κατάρρευση τη θαλάσσια τουλάχιστον ελληνική αμυντική διάταξη.
Τούτων λεχθέντων, η ελληνική πλευρά οφείλει να συνειδητοποιήσει πως οποιαδήποτε ψευδαίσθηση περί δυνατότητας επαναφοράς στην ηρεμία, θα είναι καταστροφική. ΔΕΝ πρόκειται να συμβεί. Ας σταματήσουμε να πέφτουμε θύματα λόγω επιλογής του ευκταίου έναντι του εφικτού.
Από τη στιγμή που οι Τούρκοι άρχισαν να διαφημίζουν στο εσωτερικό τους απόψεις για κολοσσιαία κοιτάσματα υδριτών μεθανίου, περιεκτικότητας 100 φορές τα συνδυασμένα κοιτάσματα Ισραήλ, Κύπρου και Αιγύπτου (βλ. δηλώσεις Τούρκου καθηγητή Γκουρκάν Κουμπάρογλου, πανεπιστημίου στην Κωνσταντινούπολη στο φερέφωνο του τουρκικού καθεστώτος, την εφημερίδα “Γενί Σαφάκ”), το τι θα πράξουν είναι νομοτελειακό.
Η Τουρκία γνωρίζει ότι παρανομεί. Γνωρίζει και ότι οι ΗΠΑ τους έχουν διαμηνύσει ξεκάθαρα τη θέση τους αναφορικά με το δικαίωμα των νήσων σε θαλάσσιες ζώνες. Γνωρίζει και τη θέση της Ελλάδας για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο εάν δεν υπάρξει συμφωνία μέσω διαλόγου.
Προσπαθεί όμως να βραχυκυκλώσει τη διαδικασία θέτοντας τα πάντα στο τραπέζι, για να μπορέσει να ρίξει το φταίξιμο στην Ελλάδα. Επιθυμεί “επίλυση” με βάση τον “νόμο της ζούγκλας”, διότι έτσι έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι θα λάβει περισσότερα από το να ακολουθήσει την οδό της διεθνούς νομιμότητας.
Έχει δε πειστεί για τη βιωσιμότητα της στρατηγικής της από την ίδια τη συμπεριφορά της διεθνούς κοινότητας απέναντί της, καθώς υπνωτισμένη αναπαράγει την “καραμέλα” της αναντικατάστατης Τουρκίας. Όσο ο διεθνής παράγοντας και η ίδια η Ελλάδα δεν κινούνται ξεκάθαρα με στόχο να επιβάλουν σοβαρό κόστος στην Τουρκία”.
Επομένως, απαιτείται πάση θυσία να περάσει μηχανισμός αυτόματης μετάπτωσης σε καθεστώς κυρώσεων για την Τουρκία, εάν επανέλθει σε τακτικές στρατιωτικού “bullying”. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο. Η Αθήνα οφείλει να παραμείνει αταλάντευτα στη θέση αυτή, απορρίπτοντας την απόπειρα οποιουδήποτε επιχειρήσει να την κατηγορήσει ότι έτσι τορπιλίζει την προοπτική διαλόγου.
Η Τουρκία είναι μια ΑΝΩΜΑΛΗ χώρα, με έναν διεφθαρμένο ηγέτη που ταΐζει και τους “αυλικούς” του. Είναι μια χώρα με την οποία είναι αδύνατο να συνεννοηθείς, όπως άλλωστε απέδειξε και η υστερία για την επίσκεψη της Σακελλαροπούλου στο Καστελόριζο.
Όποιος στας Ευρώπας ή στο εσωτερικό δεν κατανοεί ότι αυτή ακριβώς η υστερία συνιστά απόδειξη αμφισβήτησης ακόμα και της κυριότητας της νήσου είναι αφελής και επικίνδυνος για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Πόσο πιο καθαρά να σου το πουν; Σοβαρά, οι Τούρκοι αρθρώνουν θεωρία ότι λόγω εγγύτητας των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου στη χώρα τους, θα έπρεπε να είναι τουρκικά.
Ας μην εθελοτυφλούμε. Ας μην παραμυθιαζόμαστε. Με αυτούς είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε. Η μάλλον να αντιμετωπίσουμε ως προϋπόθεση επιβίωσης. Και τίποτα άλλο πέραν της ισχύος να τους τσακίσεις -κυριολεκτικά- εάν κινηθούν στρατιωτικά, δεν υπάρχει.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο καλείται να λειτουργήσει η ελληνική διπλωματία. Στην Αθήνα όλοι δείχνουν να κατανοούν ότι η Τουρκία απέσυρε το Oruc Reis, σε συνεννόηση ή μη με παράγοντες που επιχειρούν να διαμεσολαβήσουν για αποκλιμάκωση, όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία, για έναν και μόνο λόγο: Για να αποφευχθούν οι κυρώσεις που θα γονάτιζαν την ευρισκόμενη σε άθλια κατάσταση τουρκική οικονομία.
Ωστόσο, η Ελλάδα οφείλει να προσέλθει στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ με ξεκάθαρη στάση. Ο συνδυασμός δηλώσεων και πράξεων από την πλευρά της Τουρκίας αποδεικνύει ότι δεν έχει σκοπό να υποχωρήσει και να αποδεχθεί ένα πλαίσιο νομιμότητας. Το αν δεν θα επανέλθει θα εξαρτηθεί από τα “δώρα” που θα της κάνουν, πάντα φυσικά σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Κατά συνέπεια, η Αθήνα μπορεί να επιδείξει καλή θέληση και να δεχθεί τη μη επιβολή κυρώσεων, που έτσι κι αλλιώς κανείς εκ των εταίρων και συμμάχων δεν φαίνεται να επιθυμεί, καθένας για τους δικούς του λόγους. Όμως, θα πρέπει να παραμείνει ανυποχώρητη στην ανάγκη να θεσπιστεί μηχανισμός αυτόματης μετάπτωσης στην προοπτική συγκεκριμένων κυρώσεων, εάν η Τουρκία ξαναρχίσει το παιχνίδι των εκβιασμών και του στρατιωτικού καταναγκασμού. Μόνο έτσι θα υπάρξει ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΤΡΟΠΗ.
Η Ελλάδα πρέπει να μην τρέφει αυταπάτες για όσα ακολουθούν και να αντιληφθεί την τακτική συγκυρία της απόσυρσης του τουρκικού ερευνητικού σκάφους ως μια ανάσα για τα πληρώματα των πολεμικών πλοίων και ευκαιρία για συντήρηση των πλωτών της μέσων και τίποτε άλλο.
Η τακτική της Άγκυρας στο στρατιωτικό πεδίο είναι αυτή της φθοράς, αντιλαμβανόμενη ότι η αυτοκαταστροφική αδιαφορία των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στις Ένοπλες Δυνάμεις έχει αφήσει πληγές που δεν μπορούν να κλείσουν. Οπότε θα συνεχίσει την πίεση επιδιώκοντας και ελπίζοντας να οδηγήσει σε κατάρρευση τη θαλάσσια τουλάχιστον ελληνική αμυντική διάταξη.
Τούτων λεχθέντων, η ελληνική πλευρά οφείλει να συνειδητοποιήσει πως οποιαδήποτε ψευδαίσθηση περί δυνατότητας επαναφοράς στην ηρεμία, θα είναι καταστροφική. ΔΕΝ πρόκειται να συμβεί. Ας σταματήσουμε να πέφτουμε θύματα λόγω επιλογής του ευκταίου έναντι του εφικτού.
Από τη στιγμή που οι Τούρκοι άρχισαν να διαφημίζουν στο εσωτερικό τους απόψεις για κολοσσιαία κοιτάσματα υδριτών μεθανίου, περιεκτικότητας 100 φορές τα συνδυασμένα κοιτάσματα Ισραήλ, Κύπρου και Αιγύπτου (βλ. δηλώσεις Τούρκου καθηγητή Γκουρκάν Κουμπάρογλου, πανεπιστημίου στην Κωνσταντινούπολη στο φερέφωνο του τουρκικού καθεστώτος, την εφημερίδα “Γενί Σαφάκ”), το τι θα πράξουν είναι νομοτελειακό.
Η Τουρκία γνωρίζει ότι παρανομεί. Γνωρίζει και ότι οι ΗΠΑ τους έχουν διαμηνύσει ξεκάθαρα τη θέση τους αναφορικά με το δικαίωμα των νήσων σε θαλάσσιες ζώνες. Γνωρίζει και τη θέση της Ελλάδας για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο εάν δεν υπάρξει συμφωνία μέσω διαλόγου.
Προσπαθεί όμως να βραχυκυκλώσει τη διαδικασία θέτοντας τα πάντα στο τραπέζι, για να μπορέσει να ρίξει το φταίξιμο στην Ελλάδα. Επιθυμεί “επίλυση” με βάση τον “νόμο της ζούγκλας”, διότι έτσι έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι θα λάβει περισσότερα από το να ακολουθήσει την οδό της διεθνούς νομιμότητας.
Έχει δε πειστεί για τη βιωσιμότητα της στρατηγικής της από την ίδια τη συμπεριφορά της διεθνούς κοινότητας απέναντί της, καθώς υπνωτισμένη αναπαράγει την “καραμέλα” της αναντικατάστατης Τουρκίας. Όσο ο διεθνής παράγοντας και η ίδια η Ελλάδα δεν κινούνται ξεκάθαρα με στόχο να επιβάλουν σοβαρό κόστος στην Τουρκία”.
Επομένως, απαιτείται πάση θυσία να περάσει μηχανισμός αυτόματης μετάπτωσης σε καθεστώς κυρώσεων για την Τουρκία, εάν επανέλθει σε τακτικές στρατιωτικού “bullying”. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο. Η Αθήνα οφείλει να παραμείνει αταλάντευτα στη θέση αυτή, απορρίπτοντας την απόπειρα οποιουδήποτε επιχειρήσει να την κατηγορήσει ότι έτσι τορπιλίζει την προοπτική διαλόγου.
Η Τουρκία είναι μια ΑΝΩΜΑΛΗ χώρα, με έναν διεφθαρμένο ηγέτη που ταΐζει και τους “αυλικούς” του. Είναι μια χώρα με την οποία είναι αδύνατο να συνεννοηθείς, όπως άλλωστε απέδειξε και η υστερία για την επίσκεψη της Σακελλαροπούλου στο Καστελόριζο.
Όποιος στας Ευρώπας ή στο εσωτερικό δεν κατανοεί ότι αυτή ακριβώς η υστερία συνιστά απόδειξη αμφισβήτησης ακόμα και της κυριότητας της νήσου είναι αφελής και επικίνδυνος για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Πόσο πιο καθαρά να σου το πουν; Σοβαρά, οι Τούρκοι αρθρώνουν θεωρία ότι λόγω εγγύτητας των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου στη χώρα τους, θα έπρεπε να είναι τουρκικά.
Ας μην εθελοτυφλούμε. Ας μην παραμυθιαζόμαστε. Με αυτούς είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε. Η μάλλον να αντιμετωπίσουμε ως προϋπόθεση επιβίωσης. Και τίποτα άλλο πέραν της ισχύος να τους τσακίσεις -κυριολεκτικά- εάν κινηθούν στρατιωτικά, δεν υπάρχει.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου