WSJ: Πώς η Τουρκία κρατά ζωντανή την πολεμική μηχανή της Ρωσίας.

<br /><br /><br /><br /><br /><img height="490" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2023/02/wsj-turkish-exports.jpg.webp" width="782" /><br /><div><i>Δημοσίευμα της Wall Street Journal με τίτλο: Ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι γεμάτος με τουρκικές εξαγωγές.</i><br /><br />Η κυβέρνηση Ερντογάν έχει «παίξει» και στις δύο πλευρές του ρωσοουκρανικού πολέμου, πωλώντας όπλα στον ουκρανικό στρατό αλλά διατηρώντας παράλληλα τους οικονομικούς δεσμούς της με τη Ρωσία<br /><br />Τουρκικές εταιρείες πραγματοποίησαν το περασμένο έτος εξαγωγές αξίας δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων που αφορούσαν μηχανήματα, ηλεκτρικές συσκευές, ανταλλακτικά και άλλη είδη, τα οποία η Ρωσία χρειάζεται για τον στρατό της, σύμφωνα με έρευνα, που δείχνει το πώς «τροφοδοτεί» η Μόσχα την πολεμική της προσπάθεια παρά τις διεθνείς κυρώσεις που της έχουν επιβληθεί.<br /><br />Σύμφωνα με τα εν λόγω στοιχεία, τουλάχιστον 13 τουρκικές εταιρείες εξήγαγαν προϊόντα συνολικής αξίας τουλάχιστον 18,5 εκατ. δολαρίων, όπως πλαστικά υλικά και οχήματα, σε τουλάχιστον 10 ρωσικές εταιρείες στις οποίες έχουν επιβληθεί κυρώσεις από τις ΗΠΑ για τον ρόλο τους στη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία. Τουρκικές εταιρείες πραγματοποίησαν το λιγότερο τρεις μεταφορές αγαθών που είχαν κατασκευαστεί στις ΗΠΑ, όπως δείχνουν τα δεδομένα που εξέτασε η Wall Street Journal.<br /><br />Εταιρείες από την Τουρκία έστειλαν επίσης αμερικανικής κατασκευής ανελκυστήρες, ηλεκτρικές γεννήτριες και άλλα προϊόντα στη Ρωσία από τον Μάρτιο έως το Οκτώβριο του 2022, παραβιάζοντας τους αμερικανικούς περιορισμούς στις εξαγωγές που έχουν ως στόχο να διακόψουν την πρόσβαση της Μόσχας σε κρίσιμης σημασίας στρατιωτικό εξοπλισμό, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία.<br /><br />Οι ΗΠΑ και 30 ακόμα χώρες επέβελαν κυρώσεις στη Ρωσία το 2022, ως απάντηση στην πλήρους κλίμακας εισβολή της στην Ουκρανία, προσπαθώντας να περιορίσουν τους πόρους τους Κρεμλίνου αλλά και τα αποθέματά του σε όπλα και τεχνολογίες που χρειάζεται προκειμένου να συνεχίσει τον πόλεμο. Η Τουρκία, η οποία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, βρίσκεται ανάμεσα στις χώρες της Συμμαχίας που έχουν δηλώσει πως δεν θα επιβάλουν κυρώσεις στη Μόσχα.<br /><br />Πιέσεις από τις ΗΠΑ<br /><br />Σήμερα, περίπου έναν χρόνο μετά την εισβολή, οι ΗΠΑ ασκούν πιέσεις σε τρίτες χώρες όπως η Τουρκία, να συνεργαστούν σε ό,τι αφορά τις βασικές λειτουργίες των κυρώσεων. Ανώτατοι αξιωματούχοι του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ επισκέφθηκαν αυτή την εβδομάδα την Τουρκία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Ομάν, προκειμένου να περιορίσουν τα δίκτυα στρατιωτικών προμηθειών προς τη Ρωσία, τα οποία δραστηριοποιούνται στις χώρες αυτές.<br /><br />Η επίσκεψη αυτή έρχεται αφού ανώτατοι Αμερικανοί αξιωματούχοι προειδοποίησαν την Τουρκία στα τέλη του προηγούμενου έτους ότι φυσικά πρόσωπα στη χώρα θα μπορούσαν να βρεθούν αντιμέτωπα με πρόστιμα καθώς και ποινή φυλάκισης, για πτήσεις αεροσκαφών αμερικανικής κατασκευής από και προς τη Ρωσία, κατά παράβαση των ελέγχων στις εξαγωγές, αναφέρει η WSJ.<br /><br />Οι συγκεκριμένες προειδοποιήσεις αναμένεται να δείξουν κατά πόσο οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους μπορούν να απομονώσουν επιτυχώς την οικονομία της Ρωσίας σε μακροπρόθεσμο στάδιο, ή εάν η Μόσχα είναι σε θέση να αμβλύνει τον αντίκτυπο των κυρώσεων, μέσω εμπορικών συναλλαγών με χώρες όπως η Τουρκία, η Κίνα, η Ινδία και οι αραβικές χώρες της περιοχής του Περσικού Κόλπου.<br /><br />Το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας και το ρωσικό υπουργείο Βιομηχανίας και Εμπορίου, δεν ανταποκρίθηκαν σε αίτημα για κάποιο σχόλιο σχετικά με τις εξαγωγές.<br /><br />Τούρκοι αξιωματούχοι αναφέρουν ότι η χώρα υιοθετεί μόνο τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και όχι εκείνες που επιβάλλονται από χώρες όπως οι ΗΠΑ. Το τουρκικό ΥΠΕΞ ανέφερε μάλισταν ότι δεν αγνοεί τις προσπάθειες παράκαμψης των ρωσικών κυρώσεων.<br /><br />«Δεν έχουμε δει ποτέ ξανά κυρώσεις τέτοιας κλίμακας σε μια τόσο μεγάλη οικονομία», αναφέρει ο Τόμπιας Γκέρκε, ειδικός στα γεωοικονομικά από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων.<br /><br />«Το να μπορεί κανείς να δείξει σε πρώτο στάδιο ότι κάποια από αυτά τα σημαντικά [εμπορικά] δίκτυα μπορούν να πειστούν ή και να αναγκαστούν να κλείσουν για λίγο, θα αποτελούσε ένα αρκετό δυναμικό μήνυμα», δήλωσε, αναφερόμενος στις αμερικανικές πιέσεις προς την Τουρκία.<br />Διπλό παιχνίδι από την Άγκυρα<br /><br />Μεταξύ των ρωσικών εταιρειών στις οποίες έχουν επιβληθεί κυρώσεις και οι οποίες λαμβάνουν προϊόντα από την Τουρκία, ήταν και μια θυγατρική της Tactical Missiles Corp, η οποία κατασκευάζει οπλικά συστήματα για το ρωσικό ναυτικό καθώς και η Promtekhnologiya, στην οποία επιβλήθηκαν περιορισμοί διότι κατασκεύαζε τυφέκια για τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις. Η πρώτη εταιρεία δεν απάντησε σε αίτημα για δηλώσεις, ενώ δεν κατέστη καν δυνατή η επικοινωνία με την Promtekhnologiya.<br /><br />Πέρα από την προσπάθειας αποκλεισμού της πρόσβασης της Ρωσίας σε όπλα, οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ προσπαθούν επίσης να μειώσουν τις ρωσικές προμήθειες σημαντικών προϊόντων που αξιοποιούνται για την κατασκευή στρατιωτικού εξοπλισμού. Το καουτσούκ, για παράδειγμα, χρησιμοποιείται για την κατασκευή πλακών που προστατεύουν τα ρωσικά άρματα μάχης T-80. Οι αμερικανικές κυρώσεις και οι περιορισμοί στις εξαγωγές θέτουν επίσης στο στόχαστρο τα πλαστικά προϊόντα που χρειάζεται η Ρωσία για να κατασκευάσει άρματα, πλοία, κράνη και πανοπλίες.<br /><br />Μεταξύ των προϊόντων, στα οποία η Ρωσία απέκτησε πρόσβαση χάρη στην Τουρκία, είναι και αμερικανικής κατασκευής φίλτρα μηχανών καθώς και τιμόνια για φορτηγά, όπως δείχνουν τα ίδια στοιχεία. Η Ρωσία εισήγαγε αμερικανικά μηχανήματα μεταφοράς και ανελκυστήρες αξίας περίπου 8 εκατ. δολαρίων, κατά παράβαση των περιορισμών στις εξαγωγές.<br /><br />Οι αμερικανικές προσπάθειες για κλείσιμο των δικτύων στρατιωτικού εφοδιασμού της Ρωσίας έρχονται εν μέσω προειδοποιήσεων από δυτικούς και Ουκρανούς αξιωματούχους ότι η Μόσχα ετοιμάζει μια νέα μεγάλης κλίμακας επίθεση κατά της Ουκρανίας, μεγέθους ανάλογου με εκείνης που έλαβε χώρα κατά τις πρώτες ημέρες της εισβολής τον Φεβρουάριο του 2022. Ο επικεφαλής του ουκρανικού Συμβουλίου Ασφαλείας και Άμυνας είπε αυτή την εβδομάδα ότι η εν λόγω επίθεση θα μπορούσε να λάβει χώρα εντός των επόμενων εβδομάδων.<br /><br />Η τουρκική κυβέρνηση του Ερντογάν έχει «παίξει» και στις δύο πλευρές του ρωσοουκρανικού πολέμου, πωλώντας οπλισμένα drones και τεθωρακισμένα οχήματα στον ουκρανικό στρατό αλλά διατηρώντας παράλληλα τους οικονομικούς δεσμούς της με τη Ρωσία.<br /><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

WSJ: Πώς η Τουρκία κρατά ζωντανή την πολεμική μηχανή της Ρωσίας.

Δημοσίευμα της Wall Street Journal με τίτλο: Ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι γεμάτος με τουρκικές εξαγωγές. Η κυβέρνηση Ερντογάν έχ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στρατιωτικός Ειδικός: Αυτά τα όπλα προμηθεύεται η Ρωσία από ξένες χώρες

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-02/%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC%20drones.png?itok=wYpXPSQT" width="766" /><br /><br /><div>Γιώργος Μαυρίδης<br />Ισχύουν οι δυτικές αναφορές περί μεταφοράς στρατιωτικού εξοπλισμού από άλλες χώρες προς την Ρωσία; Χρησιμοποιούνται αυτά τα όπλα στον πόλεμο; Ο Ουκρανός ειδικός Κοβαλένκο δίνει την δική του απάντηση!<br /><br />Ο Αλεξάντερ Κοβαλένκο, ένας στρατιωτικός και πολιτικός αναλυτής της ουκρανικής ομάδας Αντίσταση Πληροφοριών, αναφέρει στην ουκρανική σελίδα New Voice με τι είδους ξένα όπλα μάχεται η Ρωσική Ομοσπονδία στον εν εξελίξει πόλεμο.<br /><br />Σύμφωνα με δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών, εκτός από την Λευκορωσία και το Ιράν, η Βόρεια Κορέα εισάχθηκε και αυτή στην λίστα των χωρών που υποστηρίζει την Μόσχα με στρατιωτικό εξοπλισμό. <br /><br />Στην ερώτηση τι γνωρίζει για τα ξένα όπλα που χρησιμοποιεί η Ρωσία στον πόλεμο έναντι της Ουκρανίας, ο Κοβαλένκο απάντησε:<br /><br />"Αρχικά, πρέπει να μιλήσουμε για τα όπλα που προμηθεύει το Ιράν, αφού όσον αφορά άλλες χώρες όπως την Βόρεια Κορέα, ούτε οι δυτικοί κατάσκοποι δεν έχουν συγκεκριμένες πληροφορίες για το τι ακριβώς λαμβάνει η Ρωσία. Είναι βλήματα διαμετρήματος 122 χιλιοστών, είναι βλήματα 152 χιλιοστών; Δεν ξέρουμε καν εάν αληθεύουν οι αναφορές."<br /><br />Ξεκινώντας με το Ιράν, ανέφερε πως η Μόσχα λαμβάνει το αναγνωριστικό και επιθετικό μη επανδρωμένο αερόχημα Mohajer-6. Πρόσθεσε πως δεν χρησιμοποιείται πολύ συχνά, αλλά πως το διαθέτει. Αυτό το drone χρησιμοποιείται για την πλοήγηση των άλλων ιρανικών μη επανδρωμένων αεροχημάτων, των drones καμικάζι Shahed 131 και 136. <br /><br />"Επιπλέον, είναι πολύ πιθανό η Ρωσία να έλαβε αναγνωριστικά drones Yasir και Ababil-2 από το Ιράν. Υπήρξε μία περίοδος όπου ο ρωσικός στρατός δεν είχε αναγνωριστικά UAV, οπότε εικάζουμε ότι ο εχθρός προσπάθησε να καλύψει αυτήν την έλλειψη με αντίστοιχα ιρανικά προϊόντα," σημείωσε ο Κοβαλένκο.<br /><br />Όσο για τα πυρομαχικά, ο αναλυτής μίλησε για ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που λένε ότι η Μόσχα έλαβε βλήματα πυροβολικού από την Τεχεράνη. Πρόσθεσε βέβαια πως οι συνεχείς πτήσεις στρατιωτικών μεταγωγική αεροσκαφών από την Ρωσία στο Ιράν και πίσω, όπως και η κίνηση φορτηγών πλοίων που διασχίζουν την Κασπία Θάλασσα, υποδεικνύει ότι η Ρωσική Ομοσπονδία μπορεί όντως να λαμβάνει βλήματα από το Ιράν.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2023-02/%CE%A7%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82%20-%20%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BE%CF%8D%20%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%99%CF%81%CE%AC%CE%BD.png"><img height="639" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2023-02/%CE%A7%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82%20-%20%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BE%CF%8D%20%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%99%CF%81%CE%AC%CE%BD.png?itok=jkUz5dpy" width="640" /></a><br /><br />"Είναι γνωστό πως οι Ρώσοι έλαβαν πυρομαχικά Qaem-5 για το UAV Mohajer-6, τα οποία κάνουν το αερόχημα επιθετικό. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι Ρώσοι έλαβε και συνεχίζουν να λαμβάνουν ιρανικά κράνη NIJ II και θωράκιση σώματος Rouin-3," έκλεισε την απάντησή του ο Ουκρανός.<br /><br />Κλείνοντας, να υπενθυμίσουμε πως η Μόσχα έλαβε από την Λευκορωσία περίπου 100 άρματα μάχης T-72A, έναν αριθμό BMP-1 και BMP-2, όπως και Ural-4320 και τέλος έναν σημαντικό αριθμό πυροβολικού, όπως συστήματα 2S9 Nona, D-20, D-30 κλπ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στρατιωτικός Ειδικός: Αυτά τα όπλα προμηθεύεται η Ρωσία από ξένες χώρες

Γιώργος Μαυρίδης Ισχύουν οι δυτικές αναφορές περί μεταφοράς στρατιωτικού εξοπλισμού από άλλες χώρες προς την Ρωσία; Χρησιμοποιούνται αυτά τα...

Διαβάστε την συνέχεια

Το τουρκικό οπλοστάσιο βαλλιστικών πυραύλων και η απειλή που συνιστά για την χώρα μας. Η αντίδραση της Ελλάδας.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-02/tayfun.jpeg?itok=FlCvtTrn" width="766" /><br /><br /><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Πώς λοιπόν απέκτησε η Τουρκία την ικανότητα να παράγει έναν πύραυλο όπως ο Tayfun SRBM;<br /><br />Είναι γνωστό ότι ο Ερντογάν μέρα με τη μέρα ανεβάζει τους επιθετικούς τόνους των ομιλιών του σε βάρος της Ελλάδας, απειλώντας ευθέως όχι μόνο να προβεί σε επιθετική ενέργεια για να καταλάβει νησιά μας στο Αιγαίο, αλλά και για να πλήξει την Αθήνα με τους βαλλιστικούς πυραύλους του Tayfun.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι η Τουρκία εκτόξευσε τον εν λόγω βαλλιστικό πύραυλο μικρού βεληνεκούς (SRBM), που αναπτύχθηκε πρόσφατα από τη Roketsan , πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα στις 18 Οκτωβρίου 2022. Ο Tayfun εκτοξεύτηκε από έναν κινητό εκτοξευτή στην πόλη Rize στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας και ταξίδεψε 561 χιλιόμετρα, ή περίπου 350 μίλια, βεληνεκές διπλάσιο από αυτό των σημερινών πυραύλων στο οπλοστάσιο της Τουρκίας, πριν συντριβεί στα ανοιχτά του λιμανιού της Μαύρης Θάλασσας της Σινώπης.<br /><br />Ο συγκεκριμένος πύραυλος έχει το μεγαλύτερο βεληνεκές από όλους τους πυραύλους που αναπτύχθηκαν από την τουρκική αμυντική βιομηχανία. Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεσμεύτηκε ότι η Τουρκία θα αυξήσει περαιτέρω το βεληνεκές των βαλλιστικών πυραύλων της. «Αυτή τη στιγμή, το βεληνεκές του πυραύλου μας είναι 565 χιλιόμετρα. Αυτό είναι ανεπαρκές. θα το αυξήσουμε στα 1.000 χιλιόμετρα», δήλωσε ο Ερντογάν στις 14 Ιανουαρίου.<br /><br />Ο Ερντογάν προσπαθεί να εδραιώσει την πολιτική του εξουσία επωφελούμενος από τις εξελίξεις στην αμυντική βιομηχανία, παρουσιάζοντας όλα τα επιτεύγματα των τελευταίων ετών, σαν να ήταν αποτέλεσμα δραστηριοτήτων που πραγματοποιήθηκαν υπό την κυριαρχία του.<br />Πώς λοιπόν απέκτησε η Τουρκία την ικανότητα να παράγει έναν πύραυλο όπως ο Tayfun SRBM;<br /><br />Σε αυτό επιχειρεί να δώσει απάντηση με <a href="https://www.turkishminute.com/2023/02/03/analysis-how-did-turkey-acquire-capability-produce-ballistic-missile/">άρθρο του Διεθνές ΜΜΕ</a>, του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:<br /><br />"Οι προσπάθειες της Τουρκίας να αποκτήσει την τεχνολογία και την τεχνογνωσία για την κατασκευή των πυραύλων της στο εσωτερικό ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1990, όταν η Τουρκία αποφάσισε να βελτιώσει την αμυντική συνεργασία με την Κίνα σε μια προσπάθεια διαφοροποίησης της στον αμυντικό τομέα.<br /><br />Ένας άλλος λόγος για την επιθυμία της Τουρκίας να δημιουργήσει αμυντική συνεργασία με την Κίνα ήταν η απροθυμία και μερικές φορές η άρνηση των εταίρων αμυντικής συνεργασίας της Τουρκίας, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γερμανία, να παράσχουν στρατιωτική τεχνολογία στην Τουρκία σε κοινά έργα.<br /><br />Με άλλα λόγια, η άρνηση των παραδοσιακών εταίρων της Τουρκίας να συνεργαστούν στην αμυντική βιομηχανία άνοιξε εν μέρει το δρόμο για τουρκο-κινεζική συνεργασία.<br /><br />Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990, η Τουρκία υπέγραψε δύο κοινά έργα αμυντικής βιομηχανίας με την Κίνα για την ανάπτυξη και παραγωγή κινεζικών πυραυλικών συστημάτων με άδεια στην Τουρκία.<br /><br />Δύο ήταν οι βασικοί λόγοι για την τουρκική εμπλοκή σε αυτά τα δύο έργα συνεργασίας με την Κίνα.<br /><br />Ο πρώτος ήταν η αυξανόμενη πυραυλική απειλή γύρω από την Τουρκία στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και η συνειδητοποίηση από τις τουρκικές αρχές ότι η Τουρκία είχε σοβαρές ελλείψεις στα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας.<br /><br />Έτσι οι τουρκικές αρχές επέλεξαν να αναπτύξουν εγχώριους πυραύλους για να ενισχύσουν την αποτρεπτική ικανότητα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (TSK).<br />Ο δεύτερος λόγος ήταν η θετική απάντηση από τις κινεζικές αρχές.<br /><br />Η Τουρκία πραγματοποίησε διαβουλεύσεις με πολλές χώρες για πυραυλικά συστήματα και έλαβε θετική απάντηση από την Κίνα στις προτάσεις της, ιδίως όσον αφορά την ανάπτυξη της πυραυλικής τεχνολογίας στην Τουρκία μέσω μεταφοράς τεχνολογίας.<br />Το πρώτο έργο υπογράφηκε το 1997 για το μη κατευθυνόμενο σύστημα πυραύλων πολλαπλής εκτόξευσης (MLRS) WS -1.<br /><br />Αυτή η συμφωνία ήταν η πρώτη γνωστή εξαγωγή αυτού του συστήματος πυροβολικού από την Κίνα.<br /><br />Η πρώτη συστοιχία του WS -1 MLRS παραδόθηκε στις Τουρκικές Χερσαίες Δυνάμεις τον Δεκέμβριο του 1998 από τον κινεζική αμυντική εταιρεία Sichuan Aerospace Industry Corporation (SCAIC), μια από τις σημαντικότερες κατασκευάστριες MLRS.<br />Οι υπόλοιπες πέντε συστοιχίες παρήχθησαν μέσω μεταφοράς τεχνολογίας, με την τουρκική ονομασία Kasırga (στρόβιλος).<br /><br />Το συνολικό κόστος του έργου φέρεται να ήταν περίπου 250 εκατομμύρια δολάρια. Μια συστοιχία Kasırga μπορεί να εκτοξεύσει τέσσερις μη κατευθυνόμενους πυραύλους 302 χιλιοστών, μαζικά ή μεμονωμένα, σε εμβέλεια 100 χιλιομέτρων.<br />Το δεύτερο κοινό σχέδιο αμυντικής βιομηχανίας μεταξύ Τουρκίας και Κίνας υπογράφηκε το 1999 για το B611 SRBM.<br /><br />Σύμφωνα με τη συμφωνία, μια συστοιχία B611 και περισσότεροι από 200 πύραυλοι κατασκευάστηκαν από την Roketsan στην Τουρκία με την τουρκική ονομασία Yıldırım (Lightning) σε συνεργασία με την κινεζική αμυντική εταιρεία China Precision Machinery Import-Export Corporation (CPMIEC).<br />Σύμφωνα με πληροφορίες, το συνολικό κόστος του έργου ήταν περίπου 300 εκατομμύρια δολάρια.<br /><br />Μια συστοιχία Γιλντιρίμ μπορεί να εκτοξεύσει έναν κατευθυνόμενο πύραυλο 600 mm σε εμβέλεια 152 χιλιομέτρων.<br /><br />Ένας κινητήρας στερεού προωθητικού τροφοδοτεί έναν μόνο πύραυλο, ο οποίος μπορεί να τοποθετηθεί με συμβατική κεφαλή υψηλής εκρηκτικής ύλης (HE) και έχει μήκος 6,1 μέτρα και συνολικό βάρος 480 κιλά. Η διόρθωση πορείας βάσει συστήματος αδρανειακής πλοήγησης (INS) παρείχε ακρίβεια 150 μέτρων για τον πύραυλο Yıldırım.<br />Έτσι χάρη στη συνεργασία με την Κίνα, η τουρκική αμυντική βιομηχανία παρήγαγε το πρώτο γηγενές SRBM Yıldırım με εμβέλεια 150 χιλιομέτρων.<br /><br />Το 2009 η Προεδρία της Αμυντικής Βιομηχανίας (SSB) υπέγραψε σύμβαση με την ονομασία Project-B με τη Roketsan για την αύξηση της εμβέλειας των πυραύλων Yıldırım από 150 σε 300 χιλιόμετρα. Ο πύραυλος εκτεταμένου βεληνεκούς ονομάστηκε Bora (Καταιγίδα).<br />Η Roketsan έλαβε τεχνολογική υποστήριξη από την CPMIEC για την παραγωγή του Bora.<br />Ένα νέο σύστημα καθοδήγησης INS, κατασκευασμένο στις ΗΠΑ, βελτίωσε την ακρίβεια από 150 μέτρα σε λιγότερο από 50 μέτρα.<br /><br />Μια επιτυχημένη δοκιμαστική εκτόξευση πραγματοποιήθηκε την άνοιξη του 2014 και οι πρώτες παραδόσεις έγιναν αμέσως μετά από αυτό, πιθανώς το 2015 ή το 2016. Το Bora αντιπροσωπεύει το δεύτερο ορόσημο στο πολυετές σχέδιο ανάπτυξης πυραύλων του τουρκικού στρατού: εγχώριους βαλλιστικούς πυραύλους με βεληνεκές 300 χιλιόμετρα.<br />Η τουρκική απειλή<br /><br />Από τα παραπάνω διαπιστώνεται ότι η τρέχουσα παραγωγή του βαλλιστικού πυραύλου Tayfun βεληνεκούς 561 χιλιομέτρων από την τουρκική αμυντική βιομηχανία, είναι αποτέλεσμα ενός πολυετούς σχεδίου ανάπτυξης πυραύλων που ξεκίνησε και καθοδηγήθηκε από τις Τουρκικές ένοπλες Δυνάμεις τη δεκαετία του 1990.<br /><br />Η συνεργασία και η μεταφορά τεχνολογίας μεταξύ της Roketsan και της Κινεζικής αμυντικής εταιρείας CPMIEC έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του Bora.<br /><br />Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του Ερντογάν, τα επιτεύγματα της Τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας σήμερα δεν οφείλονται μόνο στα 20 χρόνια του στην εξουσία, αλλά βασίζονται κυρίως στη στρατηγική απόφαση των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων την δεκαετία του 1990 να ανοίξουν το δρόμο για συμπαραγωγή πυραυλικών συστημάτων,με άδεια στην Τουρκία για μεταφορά τεχνολογίας.<br /><br />Η Τουρκία διαθέτει στο οπλοστάσιό της τα εξής πυραυλικά συστήματα:<br /><br />1.Kasırga, με εμβέλεια 100 χιλιομέτρων<br /><br />2.Yıldırım, με εμβέλεια 150 χιλιομέτρων και ακρίβεια 150 μέτρων<br /><br />3.Bora, με εμβέλεια 300 χιλιομέτρων και ακρίβεια 50 μέτρων (ουσιαστικά είναι ο Yıldırım με μεγαλύτερο βεληνεκές)<br /><br />4. Tayfun με εμβέλεια 561 χιλιομέτρων μέχρι στιγμής, με προπτική σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ερντογάν να φθάσει τα 1000 χιλιόμετρα.<br /><br />Αν προβούμε σε εγκατάστασή των παραπάνω πυραυλικών συστημάτων σε υποθετικές θέσεις σε μικρή απόσταση από τα μικρασιαστικά παράλια πάνω σε έναν χάρη, με βάση τα βεληνεκή τους, προκύπτει ότι όλα τα νησιά μας ανατολικότερα του 25ου μεσημβρινού, στον οποίο η Τουρκία επιθυμεί να διχοτομήσει το Αιγαίο, βάλλονται από τα παραπάνω συστήματα.<br /><br />Συνεπώς θεωρητικά στόχοι στρατηγικής σημασίας , όπως υποδομές ηλεκτρικού ρεύματος, νερού, γέφυρες, φράγματα, λοιπά έργα κοινής ωφελείας, καθώς και στρατιωτικοί στόχοι όπως αεροδρόμια, λιμάνια, στρατόπεδα, αποθήκες πυρομαχικών και έργα οχυρώσεως, δύναται να βληθούν από τους Τούρκους.<br /><br />Και λέμε θεωρητικά, γιατι η Ελληνική επικράτεια στο σύνολό της καλύπτεται από ένα ισχυρότατο πλέγμα πολυεπίπεδης διαλειτουργικής διακλαδικής αντιαεροπορικής αμύνης, ικανής να αντιμετωπίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την τουρκική απειλή.<br /><br />Επίσης η προσθήκη στο τουρκικό οπλοστάσιο πολλών drones , διαφόρων αποστολών και δυνατοτήτων ,δημιούργησε νέα δεδομένα για την Ελλάδα, η οποία προέβη στην προμήθεια και εγκατάσταση υπερσύγχρονου anti-drone συστήματος στην επικράτεια της, προκειμένου να αντιμετωπίσει την νέα τουρκική απειλή.<br /><br />Διαπίστωση ωστόσο από όλα τα παραπάνω είναι ότι η Τουρκία αυξάνει διαρκώς τις επιθετικές της δυνατότητες με πυραυλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς και drones, προκειμένου να επιφέρει πλήγματα σε βάθος στην Ελληνική επικράτεια χωρίς ανθρώπινες απώλειες για την ίδια, με την Ελλάδα στον αντίποδα να ενισχύει τα αμυντικά της μέσα με ενίσχυση της αντιαεροπορικής της άμυνας και εγκατάσταση anti-drone συστήματος, αλλά να στερείται την δυνατότητα να πλήξει την τουρκική ενδοχώρα σε βάθος με Στρατηγικά όπλα, πλήν της πολεμικής της Αεροπορίας και του Πολεμικού ναυτικού της και με πυραυλικά συστήματα σε μικρούς αριθμούς και μεσαίου βεληνεκούς.<br /><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία κατέδειξε ότι αντενδείκνυται η χρήση ακριβών Ουκρανικών αντιαεροπορικών πυραύλων για την αναχαίτιση φθηνών Ρωσικών drones, τα οποία ενεργώντας μαζικά σε συνεργασία με εκτόξευση πυραύλων εδάφους-εδάφους από τους Ρώσους , δημιουργούν υπερκορεσμό της Ουκρανικής αεράμυνας διαπερνώντας την, επιφέροντας παράλληλα εξάντληση σε πυρομαχικά των Ουκρανικών αντιαεροπορικών συστημάτων.<br /><br />Κοινώς η Ελλάδα θα πρέπει να κινηθεί στην αγορά όχι μόνο αμυντικών οπλικών συστημάτων και μέσων, αλλά και επιθετικών, που θα της δίνουν την δυνατότητα να πλήξει στόχους σε βάθος στην τουρκική ενδοχώρα, χωρίς να ρισκάρει την παραμικρή ανθρώπινη απώλεια.<br />Κατόπιν των ανωτέρω εισήγησή μας είναι η Ελλάδα :<br /><br />1.Να προμηθευθεί επιπλέον αντιαεροπορικούς πυραύλους Patriot που αποτελούν την ραχοκοκαλιά της αεράμυνάς της, λόγω υπερκαταναλώσεων τους που θα αντιμετωπίσει σε ενδεχόμενη στρατιωτική σύρραξη με την Τουρκία.<br /><br />2. Να προωθήσει από τώρα στα νησιά μας και ιδιάιτερα σε μικρονήσους στο Αιγαίο, αλλά και στην Θράκη επιπλέον φορητά αντιαεροπορικά συστήματα MANPADS και αντιαρματικά.<br /><br />3.Να προβεί στην απόκτηση σε μεγάλους αριθμούς φθηνών drones καμικάζι και UCAV, καθώς και θαλάσσιων USV.<br /><br />4. Να προβεί ΑΜΕΣΑ στην αγορά πυραυλικών συστημάτων εδάφους-εδάφους πολύ μεγάλου βεληνεκούς, ικανών να πλήξουν την τουρκική ενοχώρα ακόμη και πέραν της Άγκυρας.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το τουρκικό οπλοστάσιο βαλλιστικών πυραύλων και η απειλή που συνιστά για την χώρα μας. Η αντίδραση της Ελλάδας.

Παναγιώτης Νάστος Πώς λοιπόν απέκτησε η Τουρκία την ικανότητα να παράγει έναν πύραυλο όπως ο Tayfun SRBM; Είναι γνωστό ότι ο Ερντογάν μέρα μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αρρώστιες και πόλεμοι παράγουν μυθικά κέρδη!

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/02/Dow-Jones.jpg" /><br /><br /><b>Χρήστου Δημήτρης</b><br />Παρακολουθώντας -κυρίως- τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, έχεις την εντύπωση ότι έχουν υποταχθεί στα σχέδια των ΗΠΑ για το “νέο κόσμο” και στην κυριαρχία των πολεμικών και φαρμακευτικών βιομηχανιών, καθώς και των πετρελαϊκών. Μεγάλοι κλάδοι αφήνονται στο έλεος της παρατεταμένης ύφεσης και της περιορισμένης ζήτησης, ειδικά μετά την έναρξη του πολέμου που τελικά έχει εξελιχθεί, όπως πολλοί προέβλεπαν, σε πόλεμο Δύσης-Ρωσίας σε ουδέτερο έδαφος! Σύμφωνα μάλιστα με το ινστιτούτο Bruegel οι οικονομικές επιπτώσεις αυτού του πολέμου στο βραχυπρόθεσμο άμεσο δημοσιονομικό κόστος για την ΕΕ αναμενόταν να φτάσει τα 175 δισεκατομμύρια ευρώ ή περίπου 1,1 έως 1,4% του ΑΕΠ το 2022. Την ίδια ώρα κάποιοι μετρούν μυθικά κέρδη…<br /><br />Η επικαιρότητα του θέματος προκλήθηκε από δημοσιεύματα διεθνών μέσων ενημέρωσης και αφορά τις σχέσεις της προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Pfizer Αλβέρτο Μπουρλά. Όλα ξεκίνησαν όταν ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της Pfizer, ο Τζόρνταν Τρίστον Γουόκερ, διευθυντής έρευνας και ανάπτυξης για στρατηγικές επιχειρήσεις και επιστημονικό σχεδιασμό mRNA, με πρωτοφανή ελαφρότητα και εμφανή απουσία ηθικών αποχρώσεων, μιλά στο “ραντεβού” του, σε δημόσιο χώρο, για τις έρευνες της εταιρείας.<br /><br />Ο Γουόκερ σε αυτή την μαγνητοφωνημένη συνομιλία, λέει απροκάλυπτα ότι οι αρμόδιοι για τον έλεγχο των δραστηριοτήτων των φαρμακευτικών εταιρειών, όταν αποχωρούν βρίσκουν δουλειά σε φαρμακευτικές εταιρείες. Προσθέτει, μάλιστα, ότι «αυτό είναι κακό για την Αμερική αλλά καλό για τις εταιρείες». Τονίζει, δε, πως η Covid είναι «αγελάδα για άρμεγμα χρημάτων» και άλλα πολλά.<br /><br />Αφού το θέμα έλαβε μεγάλες διστάσεις, ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο έστειλε επιστολή προς τον διευθύνοντα σύμβουλο της Pfizer στην οποία επισημαίνει, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Ένα ερευνητικό ρεπορτάζ αποκαλύπτει ότι η Pfizer μπορεί να διεξάγει έρευνα κέρδους λειτουργίας, την οποία ονομάζει έρευνα “κατευθυνόμενης εξέλιξης” για τη μετάλλαξη του ιού SARS-CoV-2 για τη δημιουργία πρόσθετων, πιο ισχυρών παραλλαγών και εμβολίων για την καταπολέμηση μελλοντικών παραλλαγών. Αυτός ο τύπος έρευνας, παρόμοιος με την έρευνα κέρδους λειτουργίας, είναι εδώ και πολύ καιρό αμφιλεγόμενος και υπάρχει η υποψία ότι είναι η αιτία της πανδημίας Covid-19».<br /><br />Και η Φον ντερ Λάιεν στο παιχνίδι<br /><br />Το θέμα έφτασε και στις Βρυξέλες όπου η πρόεδρος της Κομισιόν κλήθηκε να καταθέσει στην αρμόδια Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου για την υπόθεση της σύμβασης αγοράς των εμβολίων Pfizer, μετά από έρευνες της Εισαγγελίας. Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις σχετικά με το ρόλο της στη διαπραγμάτευση της τρίτης και μεγαλύτερης σύμβασης με την Pfizer, αλλά και για τα γραπτά μηνύματα που αντάλλαξε με τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας, Μπουρλά. Πλην όμως τα μηνύματα σβήστηκαν (!) γιατί τα sms ήταν σύντομα, είχε απαντήσει η Κομισιόν!<br /><a href="https://slpress.gr/politiki/apo-tin-chrysi-aygi-sto-komma-kasidiari/"> </a><br />Η εποπτική αρχή του προϋπολογισμού διαπίστωσε ότι η επικεφαλής της Ε.Ε. παράκαμψε το πρωτόκολλο για να πετύχει μια προκαταρκτική συμφωνία με την αμερικανική πολυεθνική του φαρμάκου, ανοίγοντας τον δρόμο για την υπογραφή μιας τρίτης σύμβασης για έως και 1,8 δισεκατομμύρια δόσεις εμβολίου κατά του κορονοϊού, τον Μάιο του 2021. Το συμβόλαιο της ΕΕ με τη Pfizer ήταν σημαντικό τόσο σε ποσότητα όσο και σε τιμή προϊόντος. Σύμφωνα με λεπτομέρειες που διέρρευσαν, η κάθε δόση κόστισε 15,50 ευρώ, που σημαίνει ότι το συμβόλαιο αντιστοιχεί σε μέγιστη αγορά 30 δισεκατομμυρίων ευρώ! «Είναι η μεγαλύτερη σύμβαση εμβολίων για τον COVID-19 που υπέγραψε η Επιτροπή και θα κυριαρχήσει στο χαρτοφυλάκιο εμβολίων της ΕΕ μέχρι το τέλος του 2023», σημειώνει το Συμβούλιο. Η Pfizer δεν απάντησε σε αίτημα του Politico για σχόλιο σχετικά με την υπόθεση.<div><br />Πάρε κόσμε όπλα<br /><br />Πάμε τώρα στις χρυσοφόρες πολεμικές βιομηχανίες που έπεισαν τους πολίτες της Δύσης, ότι οι κυβερνήσεις τους πρέπει να εξοπλιστούν περισσότερο, λόγω της Ρωσίας. Και όλες έσπευσαν να αυξήσουν θεαματικά τις αγορές τους, αφήνοντας κρίσιμους κοινωνικούς τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία ή το Ασφαλιστικό στο έλεος της τύχης.<br /><br />Ο τζίρος των 100 κορυφαίων επιχειρήσεων παγκοσμίως έφτασε στο πρώτο εξάμηνο του 2022 τα 531 δισεκατομμύρια δολάρια, και έπεται συνέχεια. Το 54% των παραγγελιών μοιράζονται 41 αμερικανικές επιχειρήσεις. Μόνο ο τζίρος της Lockheed Martin για το “ειρηνικό” 2020 ξεπέρασε τα 58 δισ. δολάρια.<br /><br />«Η γαλλική αμυντική βιομηχανία κατόρθωσε να ενισχύσει την εικόνα της με τον πόλεμο της Ουκρανίας», έγραψε η “Le Monde”. Προηγουμένως η εικόνα της αμυντικής βιομηχανίας δεν ήταν και τόσο δημοφιλής στον πληθυσμό, προσθέτει η γαλλική εφημερίδα. Μια μυθική χρονιά» ήταν ο τίτλος των Γαλλικών επιχειρηματικών εφημερίδων για τις στρατιωτικές συμφωνίες της Γαλλίας το 2021,αξίας 28 δισ. ευρώ. Μια «μεγάλη επιτυχία που σπάει προηγούμενα ρεκόρ», γράφει η εφημερίδα La Tribune. Η Bundestag ενέκρινε την αναθεώρηση του γερμανικού Συντάγματος για τη δημιουργία ειδικού ταμείου 100 δισ. ευρώ, που θα χρησιμοποιηθεί για το εξοπλιστικό πρόγραμμα -μαμούθ της χώρας. Και οι γερμανικές βιομηχανίες όπλων αναμένεται να θησαυρίσουν πουλώντας τα περίφημα άρματα μάχης Leopard.</div><div><br />Υπάκουοι πελάτες<br /><br />Να θυμίσουμε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη πιέστηκε από τις ΗΠΑ για την αγορά Γαλλικών φρεγατών και αεροσκαφών χωρίς αντισταθμιστικά οφέλη (!) συνολικής δαπάνης 10 δισ. ευρώ, ως αποτέλεσμα του σπασίματος της συμφωνίας Αυστραλίας – Γαλλίας για 12 πυρηνικά υποβρύχια αξίας 50 δισ. ευρώ που ανέλαβαν τσαμπουκά οι Αμερικανοί! Τώρα θα πείτε από ποιόν απειλείται η μακρινή Αυστραλία για να χρειάζεται τέτοιους επιθετικούς εξοπλισμούς; Λάθος ερώτημα. Προηγούνται τα κέρδη των αμερικανικών κολοσσών και η απειλή προς την Κίνα.<br /><br />Παρόμοια κέρδη μαμούθ είχαν και οι πετρελαϊκές βιομηχανίες. Μόνο η Exxon Mobil σημείωσε κέρδη 12,75 δισεκατομμυρίων δολαρίων το τέταρτο τρίμηνο, ανεβάζοντας τα ετήσια κέρδη στα 55,7 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό το ποσό ξεπέρασε το προηγούμενο ετήσιο ρεκόρ της Exxon των 45,22 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε ετήσια κέρδη που σημειώθηκε το 2008, όταν το βαρέλι πετρελαίου εκτινάχθηκε κοντά στα 150 δολάρια. Η Chevron έβγαλε επίσης κέρδη-ρεκόρ της τάξης των 35,5 δισ. δολαρίων, ενώ η Shell ανακοίνωσε πως η περασμένη χρονιά απέφερε κέρδη που αγγίζουν τα 40 δισ. δολάρια, τα υψηλότερα ετήσια κέρδη στην 115χρονη ιστορία της. Κάτι ανάλογο συνέβη και στα δύο ιδιωτικά διυλιστήρια της χώρας μας, Motor Oi και ΕΛΠΕ που τα κέρδη τους από 100 εκατομμύρια το 2021 εκτινάχθηκαν περί τα τρία δισ!<br /><br />Για να πραγματοποιηθούν όλα αυτά ευκολότερα και να καμφθούν πολιτικές αντιστάσεις, οι κορυφαίες επιχειρήσεις του στρατιωτικού-βιομηχανικού κλάδου, είχαν διαθέσει μετά το 2000 πάνω από 2,5 δισ. δολάρια για δραστηριότητες λόμπι μόνο στις ΗΠΑ, ανέφερε ο Μάρκους Μπάγερ, πολιτικός επιστήμονας και συνεργάτης του Center for Conflict Studies, με έδρα τη Βόνη. Λογικό αν σκεφτείς πόσα χρήματα που διέθεσε το Κατάρ στους λομπίστες των Βρυξελών για την εικόνα του.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αρρώστιες και πόλεμοι παράγουν μυθικά κέρδη!

Χρήστου Δημήτρης Παρακολουθώντας -κυρίως- τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, έχεις την εντύπωση ότι έχουν υποταχθεί στα σχέδια των ΗΠΑ για το “νέο...

Διαβάστε την συνέχεια

«Η Δύση να μην έχει ψευδαισθήσεις για την Τουρκία του Ερντογάν».

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/turkey.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="426" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/turkey.jpg" width="765" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Λόγος με πολλαπλά μηνύματα του Τούρκου Υπουργού Εσωτερικών Σ. Σοϊλού.</span></h3><b>Λάζαρος Καμπουρίδης</b><br />Οι τελευταίες δηλώσεις του Τούρκου Υπουργού Εσωτερικών Σ. Σοϊλού προκάλεσαν μεγάλη εντύπωση, αφού για άλλη μία φορά αυτός εμφανίστηκε ως ο εκπρόσωπος της τουρκικής κυβέρνησης στην πιο ακραία έκφραση του αντιδυτικισμού και κυρίως των ΗΠΑ, καθώς κατηγόρησε την αμερικανική πλευρά ακόμη και για συνέργεια με ακραίες ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις.<br /><br />Αξίζει όμως να δούμε ένα βίντεο με δημόσια ομιλία του Σοϊλού την 17 Δεκεμβρίου 2022. ο οποίος εμφανίζει τον Ερντογάν ως τον ηγέτη και άλλων χωρών της περιοχής καθώς και το ρόλο της Τουρκίας στην «απελευθέρωση αυτών των χωρών από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη». (Πηγή Abdullah Bozkurt).<br /><br />Ο μικρής διάρκειας δημόσιος λόγος του είναι ενδεικτικός της μεγαλομανίας του Ερντογάν, του αντιδυτικισμού που διέπει την «παρέα» του και τέλος, της πολιτικής που θα εφαρμόζει η Άγκυρα ως «κόμβος» ενέργειας αλλά και άλλων αγαθών, εκμεταλλευόμενη «την έλλειψη οράματος αλλά και αξιόλογων ηγετών από πλευράς Δύσης», όπως λέει χαρακτηριστικά ο Σοϊλού.<br /><br />Στο τέλος της ομιλίας θα πρέπει να τονιστεί ότι ο Σοϊλού δίνει το στίγμα του πρωταγωνιστικού ρόλου που έχει σχεδιάσει ο Ερντογάν να διαδραματίσει η Τουρκία με βάση το Όραμα «Αιώνας της Τουρκίας», λέγοντας χαρακτηριστικά, «Μόλις αρχίσαμε»,<br /><br />Το συμπέρασμα είναι ένα:<br /><br />Η Δύση να μην έχει ψευδαισθήσεις ότι η Τουρκία του Ερντογάν πρόκειται να επιστρέψει. Έχει «κόψει λουρί» και δεν τον ενδιαφέρει πλέον η Δύση αφού θέλει να διαδραματίσει ανεξάρτητο και πρωταγωνιστικό ηγεμονικό ρόλο. Ετοιμαστείτε για μία Τουρκία εκτός ΝΑΤΟ και εκτός προθαλάμου Ευρώπης.<br /><br />Για λόγους πρακτικούς μεταφράσαμε το λόγο του Σ. Σοϊλού για να είναι κατανοητός σε όλους, στο παρακάτω κείμενο:<br /><br />Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι ο Πρόεδρος μόνο της Τουρκίας. Θέλω να το γνωρίζετε αυτό.<br /><br />Ορκίζομαι στον Αλλάχ, Εάν η Δαμασκός, η Βαγδάτη, το Ερμπίλ, η Υεμένη, ο Λίβανος, η Λιβύη, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν θα απελευθερωθούν από την καταπίεση των ΗΠΑ και της Ευρώπης, εάν επέλθει ειρήνη σε αυτές τις χώρες, θα είναι λόγω του (τουρκικού) έθνους,<br /><br />Δεν είμαστε πια η παλιά Τουρκία. Είναι η πρώτη φορά που έχουμε μία τέτοια ευκαιρία στα 300 χρόνια από την έναρξη της παρακμής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br /><br />Είναι η πρώτη φορά που έχουμε πιάσει τη Δύση χωρίς ηγέτες και χωρίς όραμα. Για πρώτη φορά πιάσαμε τη Δύση, η οποία υποτίθεται θα έπρεπε να κάνει σχέδια εκατονταετηρίδας, να τουρτουρίζει και να τρέμει από το χειμωνιάτικο κρύο.<br /><br />Όταν άρχισε η επισιτιστική κρίση δεν ήταν αυτοί (οι ηγέτες της Δύσης) που ήρθαν παρακαλώντας τον Ερντογάν για να ανοίξει ο διάδρομος σιτηρών (από την Ουκρανία);<br /><br />Αυτοί χτυπάνε την πόρτα του Ερντογάν, την πόρτα της Τουρκίας, ώστε να επωφεληθούν από την ενέργεια, ώστε να μην κρυώσουν το χειμώνα και να δουλέψουν τα εργοστάσιά τους.<br /><br />Μόλις αρχίσαμε.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Η Δύση να μην έχει ψευδαισθήσεις για την Τουρκία του Ερντογάν».

Λόγος με πολλαπλά μηνύματα του Τούρκου Υπουργού Εσωτερικών Σ. Σοϊλού. Λάζαρος Καμπουρίδης Οι τελευταίες δηλώσεις του Τούρκου Υπουργού Εσωτερ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το «δίλλημα Μαλάκκα»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/02/malacca.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="535" data-original-width="800" height="428" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/02/malacca.jpg" width="777" /></a></div><br /><div>Γράφει ο <b>Θάνος Σεραλίδης</b></div>Η Ασία, εδώ και μερικές δεκαετίες, έχει γίνει ο κόμβος της παγκόσμιας οικονομίας. Ο άξονας του παγκόσμιου εμπορίου, έχει μετατοπιστεί προς την ήπειρο που περιβάλλεται από τρεις ωκεανούς: Ινδικό, Ειρηνικό και Αρκτικό. Κατά συνέπεια, ακόμη και ο γεωπολιτικός άξονας έχει ουσιαστικά μετακινηθεί από την Ευρώπη προς την Άπω Ανατολή, η οποία μάλιστα έχει γίνει το σκηνικό πιθανής ανάφλεξης για εδαφικές διεκδικήσεις που συνδέονται άμεσα, εκτός από τα ζητήματα εθνικής ισχύος, με την οικονομική και γεωστρατηγική πτυχή. Σε αυτή την περιοχή του πλανήτη, που ονομάζεται Ινδο-Ειρηνικός, οι δύο σημερινές παγκόσμιες δυνάμεις ─οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα─ αντιπαρατίθενται μεταξύ τους όλο και πιο συχνά για περίπου τρεις δεκαετίες ─ ακριβώς λόγω της στρατηγικής σημασίας εκείνων των θαλασσών που, από τον Ειρηνικό έως τον Ινδικό, περιβάλλουν την ασιατική ήπειρο.<br /><br />ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΝΙΓΜΟΥ<br /><br />Δεδομένων αυτών των υποθέσεων και κοιτάζοντας τον γεωγραφικό χάρτη της Ασίας, γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι ανάμεσα στους δύο ωκεανούς υπάρχουν υποχρεωτικά περάσματα που γίνονται καθοριστικά, ακριβώς λόγω της σημασίας που έχουν οι όγκοι της εμπορικής κίνησης που τα διασχίζουν.<br /><br />Οι θαλάσσιοι δρόμοι(Sea Lines of Communication ─ SLOCs) και προς τις δύο κατευθύνσεις, μεταξύ του Ειρηνικού και του Ινδικού, περνούν ουσιαστικά από τρία «σημεία πνιγμού-Choke Points»: το στενό της Μαλάκκα, μεταξύ Μαλαισίας και Ινδονησίας, το στενό της Σούντα, μεταξύ των νησιών Ιάβα και Σουμάτρα, και το στενό του Λομπόκ, ανάμεσα στο νησί από το οποίο πήρε το όνομά του και το Μπαλί.<br /><br />Το πέρασμα της Μαλάκκα έχει επίσης μια ιδιαίτερη μορφολογία, που περιορίζει τη διέλευση μεγαλύτερων πλοίων: το ελάχιστο βάθος του, σε ορισμένες περιοχές όπου η περιοχή στενεύει ιδιαίτερα, είναι 25 μέτρα, επομένως τα πλοία που σε μέγεθος υπερβαίνουν το μήκος των 470 μέτρων, το πλάτος των 60 και ένα βύθισμα 20 μέτρων (όρια που προσδιορίζονται ως Malaccamax), πρέπει να χρησιμοποιήσουν αναγκαστικά ένα από τα άλλα δύο στενά.<br /><br />Πάνω από το ήμισυ της ετήσιας χωρητικότητας ολόκληρου του παγκόσμιου εμπορικού στόλου διέρχεται από αυτά τα τρία σημεία πνιγμού, με την πλειονότητα να συνεχίζει στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Η κίνηση των δεξαμενόπλοιων μέσω του Στενού της Μαλάκκα είναι περισσότερο από τρεις φορές μεγαλύτερη από την κυκλοφορία στη Διώρυγα του Σουέζ και πολύ περισσότερο από πέντε φορές μεγαλύτερη από τη Διώρυγα του Παναμά. Σχεδόν όλες οι θαλάσσιες μεταφορές μέσω του στενού της Μαλάκκα και της Σούντα πρέπει να περνούν κοντά από τα νησιά Σπράτλι, που κατέχονται από την Κίνα και διεκδικούνται από άλλα παράκτια κράτη.<br /><br />Σχεδόν το ένα τρίτο του παγκόσμιου θαλάσσιου εμπορίου, διέρχεται κάθε χρόνο στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, έχοντας συνολική αξία περίπου $4 τρις (το 2016 ήταν $3,4 τρις). Οκτώ από τα δέκα πιο πολυσύχναστα λιμάνια μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο βρίσκονται στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Πάνω από το ένα τρίτο των παγκόσμιων αποστολών πετρελαίου (περίπου 35%) διέρχονται μέσω του Ινδικού Ωκεανού στον Ειρηνικό, σε μεγάλο ποσοστό για λογαριασμό της Κίνας, από τις οποίες αποστολές, περισσότερο από το 90% που έχουν διασχίσει τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, έχουν περάσει από το στενό της Μαλάκκα. Πρόκειται για τη συντομότερη θαλάσσια διαδρομή μεταξύ των προμηθευτών υδρογονανθράκων της Αφρικής και του Περσικού Κόλπου και των αγορών στην Ασία, καθιστώντας την Μαλάκκα ένα από τα κύρια σημεία πνιγμού για το πετρέλαιο, σε παγκόσμια κλίμακα. Η Κίνα, η οποία, με το 80% των εισαγωγών πετρελαίου της να διέρχεται από τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, δεν είναι η μόνη που εξαρτάται ζωτικά από αυτά τα Στενά: περίπου τα δύο τρίτα των ενεργειακών προμηθειών της Νότιας Κορέας και σχεδόν το 60% των ενεργειακών προμηθειών συνολικά, της Νότιας Κορέας, της Ιαπωνίας και της Ταϊβάν περνούν από αυτό το αμφισβητούμενο τμήμα της θάλασσας.<br /><br />Εκτός από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που διακινείται, σημαντικά αποθέματα υδρογονανθράκων αξιολογούνται και αξιοποιούνται σε όλη την περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας. Η USGS, η γεωλογική υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών, σε μια έκθεση του 2020 υπολόγισε ότι στην περιοχή, μεταξύ των υπεράκτιων κοιτασμάτων και στην ξηρά, υπάρχουν τεχνικά ανακτήσιμοι πόροι ίσοι με 10,5 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου και 7.700 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου που διανέμονται σε 33 γεωλογικές περιοχές. Για λόγους σύγκρισης, και πάλι σύμφωνα με το USGS, τα αποθέματα ανακτήσιμων υδρογονανθράκων στην περιοχή μεταξύ της εξωτερικής υφαλοκρηπίδας και της ηπειρωτικής πλευράς του Κόλπου του Μεξικού, μιας από τις πιο παραγωγικές περιοχές στον κόσμο, έχουν υπολογιστεί σε περίπου 2,98 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου και 1.100 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου.<br /><br />ΤΟ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΔΙΛΛΗΜΑ<br /><br />Το 2003, ο Κινέζος πρόεδρος Χου Τζιντάο εξέφρασε την ανησυχία του για την ευπάθεια της χώρας του από μια τόσο εύκολα αποκλειόμενη διαδρομή. Το «δίλημμα Malacca» είχε γεννηθεί, για το Πεκίνο. Προερχόμενο από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, το 80% των κινεζικών εισαγωγών πετρελαίου ─και κάποιων άλλων όπως το κοβάλτιο─ καθώς και ένα μεγάλο μέρος των εξαγωγών της, διέρχονται από ένα στενό από το οποίο δεν σπανίζουν και τα πειρατικά πλοία.<br /><br />Οι στόλοι που φέρουν τις σημαίες των κρατών που συμμετέχουν στη στρατηγική των ΗΠΑ για τον Ινδο-Ειρηνικό (AUKUS και QUAD), τα οποία είναι εχθρικοί προς την Κίνα, κινούνται επίσης στη περιοχή. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τους συμμάχους τους στην περιοχή, ξεκινώντας από τη Σιγκαπούρη, την Ινδία, την Ιαπωνία και την Αυστραλία.<br /><br />Μπαμπ ελ Μαντέμπ, Χορμούζ, Μαλάκκα. Τα στενά είναι η αχίλλειος πτέρνα του μεγαλύτερου εισαγωγέα πετρελαίου στον κόσμο. Σε περίπτωση σινο-αμερικανικού πολέμου για την Ταϊβάν, το αμερικανικό ναυτικό και το ινδικό ναυτικό, θα μπορούσαν να οργανώσουν αποκλεισμό των Στενών. Όπως έχουν τα πράγματα, η Κίνα θα είχε λίγες εναλλακτικές. Τα στενά Λομπόκ και Σούντα, στα άκρα της Ιάβας, είναι επαρκή. Για τις κινεζικές εξαγωγές στην Ευρώπη, το Βορειοανατολικό Πέρασμα, η θαλάσσια διαδρομή μέσω της ρωσικής Αρκτικής, παραμένει σε πειραματικό επίπεδο.<br /><br />Το 2013 ο Σι Τζινπίνγκ ανακοίνωσε την αναβίωση των αρχαίων Δρόμων του Μεταξιού, τόσο στη ξηρά όσο και στη θάλασσα, ένα οικονομικό έργο του οποίου η λέξη-κλειδί είναι η συνδεσιμότητα: το έργο στοχεύει στην αποτροπή της περικύκλωσης της Κίνας. Διαφοροποίηση των προμηθειών ─στην περίπτωση του πετρελαίου, από το Ιράν στη Βενεζουέλα, περνώντας και από τη Νιγηρία─ και στρατηγικές παράκαμψης μέσω χερσαίων διαδρόμων. Πολλές από τις παραλλαγές του σχετίζονται άμεσα με το «δίλημμα Μαλάκκα».<br /><br />Ο Οικονομικός Διάδρομος Κίνας-Πακιστάν, ένα δαπανηρό πρόγραμμα επενδύσεων σε υποδομές μεταφορών και ενέργειας και ειδικές οικονομικές ζώνες, με το εμβληματικό πολιτικό και στρατιωτικό λιμάνι Γκουαντάρ, που δίνει πρόσβαση στην Αραβική Θάλασσα, στην ταραγμένη δυτική περιοχή της Κίνας Σιντζιάνγκ. Ο Οικονομικός Διάδρομος Κίνας-Μυανμάρ παρέχει διέξοδο στον Κόλπο της Βεγγάλης, συνδέοντας την κινεζική επαρχία Γιουνάν μέσω Μανταλέι με το Κιαπάιγιου, ένα λιμάνι βαθέων υδάτων της Μυανμάρ που αποτελεί ειδική οικονομική ζώνη. Ωστόσο, οι αγωγοί, οι σιδηρόδρομοι και άλλα έργα του Νέου Δρόμου του Μεταξιού επιβραδύνονται από την πανδημία και το στρατιωτικό πραξικόπημα της Μυανμάρ τον Φεβρουάριο του 2021. Ένας διάδρομος Κίνας-Μυανμάρ-Μπαγκλαντές-Ινδίας εξακολουθεί να σχεδιάζεται, ο οποίος θα συνδέει την Κουνμίνγκ, την πρωτεύουσα της κινεζικής επαρχίας Γιουνάν, με την Καλκούτα μέσω Μανταλέι. Όταν ακούγεται ο «Δρόμος του Μεταξιού», χτυπάει ο συναγερμός στην Ινδία: ο Διάδρομος Κίνας-Πακιστάν διασχίζει εδάφη που διεκδικεί η κυβέρνηση του Νέου Δελχί.<br /><br />Στον αρχαίο Δρόμο του Μεταξιού που, για αιώνες, συνέδεε τη λεκάνη του Κίτρινου Ποταμού με τη Μεσόγειο, οι καμήλες έδωσαν τη θέση τους σε αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου μεταξύ Καζακστάν ή Τουρκμενιστάν και Κίνας, ενώ άλλες διαδρομές, στον Βορρά, απεικονίζουν έναν συσχετισμό Κινεζο-Ρωσικών σχέσεων «χωρίς όρια», περιμένοντας τον «Siberian Force 2», έναν μελλοντικό διαμογγολικό αγωγό φυσικού αερίου με μεγαλύτερη χωρητικότητα από τον Nord Stream 1. Αλλά αυτές οι εναλλακτικές λύσεις, καλύπτουν μόνο εν μέρει το αναντικατάστατο στενό της Μαλάκκας.<br /><br />Ωστόσο, υπάρχει μια εναλλακτική λύση για την Μαλάκκα. Το όνομά της είναι Ισθμός του Κρα. Αυτός ο στενός ισθμός, συνορεύει στα δυτικά με τη θάλασσα Ανταμάν και στα ανατολικά από τον κόλπο της Ταϊλάνδης.<br /><br />Ο Νέος Δρόμος του Μεταξιού, διά του Ισθμού Κρα αναβίωσε το όνειρο ενός ασιατικού Παναμά, ενός καναλιού μήκους 120 χιλιομέτρων που θα κόστιζε 30 δισεκατομμύρια δολάρια. Έχει πολλούς υποστηρικτές στη Μπανγκόκ (επιχειρηματίες, στρατιωτικοί) που ονειρεύονται υπέρογκα κέρδη. Άλλοι ανησυχούν για τις συνέπειες του δημοσίου χρέους μιας υποδομής, που χρηματοδοτείται και κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου από την Κίνα. Οι περισσότεροι φοβούνται ότι θα ενισχύσει τη διαίρεση μεταξύ της Βόρειας Ταϊλάνδης και των νότιων επαρχιών της, που έχουν καταστραφεί από τη δεκαετία του 1980 από μουσουλμάνους αυτονομιστές και η εξέγερση έχει ήδη στοιχίσει χιλιάδες ζωές. Αυτή τη στιγμή, η προσοχή εστιάζεται σε ένα έργο αυτοκινητοδρόμων και σιδηροδρόμων που θα συνδέει δύο μελλοντικά λιμάνια σε κάθε μια από τις ακτές της θάλασσας του Ισθμού του Κρα.<br /><br />Τo geoeurope είναι ένας ιστότοπος που δημιουργήθηκε από επιστήμονες και ειδικούς που έχουν ασχοληθεί με τη γεωπολιτική της Ευρώπης και έχουν διαπιστώσει συγκεκριμένα κενά στη ροή των πληροφοριών που διαμορφώνουν τις γεωπολιτικές συζητήσεις στην ήπειρό μας.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το «δίλλημα Μαλάκκα»

Γράφει ο Θάνος Σεραλίδης Η Ασία, εδώ και μερικές δεκαετίες, έχει γίνει ο κόμβος της παγκόσμιας οικονομίας. Ο άξονας του παγκόσμιου εμπορίου,...

Διαβάστε την συνέχεια

Η βιομηχανία όπλων μεγάλος κερδισμένος της κλιμάκωσης του πολέμου στην Ουκρανία.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/02/ukraine.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="532" data-original-width="800" height="426" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/02/ukraine.jpg" width="776" /></a></div><div><br /></div>Tου<b> Λεωνίδα Βατικιώτη</b><br />«Η παραγωγή των πυραυλικών συστημάτων Himars διακόπηκε από το 2013 ως το 2017 όταν οι πολεμικές επιχειρήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν περιορίστηκαν ενώ η παραγωγή των φορητών αντιαρματικών πυραύλων Javelin μειώθηκε από 1.300 τον χρόνο το 2009 σε 400 το 2013» μόνο, εξηγούσαν οι Financial Times στις 31 Ιανουαρίου σε ανάλυσή τους για την αμερικανική πολεμική βιομηχανία που πλέον έχει φτάσει στα όρια της, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία!<br /><br />Βάσει πηγών της ίδιας εφημερίδας, οι μεν Javelins πιστώνονται την αποτυχία της Ρωσίας να καταλάβει το Κίεβο, τα δε Himars την εξασθένηση του ρωσικού ποσοτικού πλεονεκτήματος στο πυροβολικό και την εξαγορά χρόνου εκ μέρους της Ουκρανίας για να οργανώσει την αντεπίθεσή της στα βορειο-ανατολικά. Αμφότερα δε, παραγωγή της πολεμικής βιομηχανίας Lockheed Martin, αγοράστηκαν χάρη στην στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς το καθεστώς της Ουκρανίας, ύψους 18,3 δισ. δολ.! Ο πακτωλός χρημάτων από την Δύση προς την Ουκρανία έχει οδηγήσει την παραγωγή πολεμικού υλικού στις ΗΠΑ να χτυπήσει …ταβάνι, εξαντλώντας όλα τα περιθώρια των υπαρχουσών γραμμών παραγωγής. Ενδεικτικά, η Lockheed από 48 Himars το χρόνο πλέον παράγει 60, κι από 2.100 Javelin πλέον παράγει 4.000.<br /><br />Η αύξηση της παραγωγής εκ μέρους της πολεμικής βιομηχανίας, αρχικά για να αντικαταστήσει τα 8.500 Himars που έχουν ήδη σταλεί στην Ουκρανία κι αντιπροσωπεύουν το ένα τρίτο του αμερικανικού αποθέματος, αντιμετωπίζει ωστόσο ένα …ανυπέρβλητο εμπόδιο, βάσει του ίδιου ρεπορτάζ: Τον κίνδυνο να μειωθεί η ζήτηση από την αμερικανική κυβέρνηση κι έτσι η επέκταση της παραγωγικής δυναμικότητας να οδηγήσει την αμερικανική πολεμική βιομηχανία σε χρεοκοπία. «Αναλυτές του κλάδου υποστηρίζουν ότι αυτό το δίκτυο παραγωγής που εκτείνεται σε βιομηχανίες από 141 πόλεις και 16 Πολιτείες των ΗΠΑ, θα μπορούσε να δοκιμαστεί σοβαρά χωρίς μεγαλύτερη συγκεκριμένη ζήτηση από την αμερικανική κυβέρνηση», γράφει η αγγλική εφημερίδα.<br /><br />Μεθερμηνευόμενο το αίτημα της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας ισοδυναμεί με μια αξίωση ή καλύτερα εκβιασμό δημιουργίας αλλεπάλληλων πολέμων στο διηνεκές, ως όρο για να καλύψει την ζήτηση της Ουκρανίας! Ένας φαύλος κύκλος αίματος των λαών!<br /><br />Αναμφισβήτητη …ανακούφιση στο αδιέξοδο που προκαλεί το βραχυπρόθεσμο φρακάρισμα των γραμμών παραγωγής της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας προκάλεσε το εμπιστευτικό σημείωμα του στρατηγού της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, που αποκάλυψε το δίκτυο NBC στις 28 Ιανουαρίου όπου προβλέπει ότι ο πόλεμος με την Κίνα θα ξεσπάσει το 2025! Κάλεσε μάλιστα τις ΗΠΑ, που έχουν προαναγγείλει ότι θα εμπλακούν άμεσα κι όχι δια αντιπροσώπων εγκαταλείποντας έτσι την γραμμή της «στρατηγικής αμφισημίας», να «στοχεύσουν στο κεφάλι»!!! Μια πρόβλεψη που δεν είναι καθόλου τυχαία αν ληφθούν υπόψη οι εκλογές στην Ταϊβάν το 2024… Οι ΗΠΑ προετοιμάζουν από τώρα τον πόλεμο με την Κίνα ενισχύοντας τις φιλοαμερικανικές μιλιταριστικές τάσεις σε μια κρίσιμες χώρες της Ασίας από την Ιαπωνία ως τις Φιλιππίνες.<br /><br />Τα συμφέροντα της πολεμικής βιομηχανίας είχαν το δικό τους ξεχωριστό βάρος και στην απόφαση στην από δω μεριά του Ατλαντικού για την αποστολή αρμάτων μάχης στην Ουκρανία. Το Βερολίνο δεν αποφάσισε εύκολα την αποστολή των Leopards εκεί που 80 χρόνια πριν ο γερμανικός στρατός υπέστη μια πανωλεθρία ιστορικών διαστάσεων από τον Κόκκινο Στρατό. Έθεσε ως όρο στις ΗΠΑ να ανακοινώσουν αυτές πρώτα την αποστολή των αμερικανικών αρμάτων Abrams για να αποδεχτούν το αίτημα της Ουκρανίας, η οποία -τώρα- επικαλείται τον κίνδυνο μιας μαζικής ρωσικής αντεπίθεσης την άνοιξη. Όπως κι έκαναν οι ΗΠΑ, μένοντας να αποδειχθεί κατά πόσο πράγματι θα στείλουν τα κατά κοινή ομολογία ακατάλληλα Abrams στις χιονισμένες ουκρανικές πεδιάδες ή προχώρησαν στην δήλωση μόνο και μόνο για να μην αναλάβει μόνη της η Γερμανία το βάρος της κλιμάκωσης του ΝΑΤΟϊκού πολέμου κατά της Ρωσίας.<br /><br />Η αποστολή των αρμάτων μάχης στην Ουκρανία από την αδιόρθωτη Γερμανία κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν πρόκειται να αντιστρέψει την πορεία νίκης της Ρωσίας. Το μόνο που θα καταφέρουν τα γερμανικά τανκς θα είναι να οδηγήσουν σε νέα, φρικτά επίπεδα την αιματοχυσία και να παρατείνουν την διάρκεια του πολέμου, όπως τόνισε ο Κροάτης πρόεδρος Ζόραν Μιλάνοβιτς δείχνοντας ότι η αμερικανο-ευρωπαϊκή συμμαχία μόνο δεδομένη δεν πρέπει να θεωρείται.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/02/ukraine_opla_Screenshot-2023-02-03-at-7.32.54-PM.png"><img height="459" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/02/ukraine_opla_Screenshot-2023-02-03-at-7.32.54-PM.png" width="640" /></a><br /><br />Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Κροάτη πρόεδρο κινήθηκε και ο Βούλγαρος ομόλογός του, Ρούμεν Ραντέβ, προβλέποντας ότι η αποστολή δυτικών όπλων, που στοχεύει στη νίκη έναντι του αντιπάλου αποκλείοντας κάθε διπλωματική λύση, μπορεί να οδηγήσει σε παγκόσμια σύρραξη!<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/02/ukraine_opla_Screenshot-2023-02-03-at-7.33.28-PM.png"><img height="379" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/02/ukraine_opla_Screenshot-2023-02-03-at-7.33.28-PM.png" width="640" /></a><br /><br />Ωστόσο, η αποστολή των γερμανικών αρμάτων μάχης Leopard στην Ουκρανία, όπως και των αμερικανικών πυραύλων, δεν ερμηνεύεται μόνο στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με την Ρωσία ή της στήριξης του κλυδωνιζόμενου καθεστώτος Ζελένσκυ. Οι πρόσφατες παραιτήσεις κι εκδιώξεις υπουργών και ανώτερων στελεχών της ουκρανικής κυβέρνησης και η κατάρριψη του ουκρανικού ελικοπτέρου στο Κίεβο που οδήγησε στον θάνατο τον υπουργό Εσωτερικών του Ζελένσκυ βεβαιώνουν ότι η χακί στολή που φοράει μόνιμα ο ουκρανός πρόεδρος έρχεται να κρύψει μια συγκόλληση απίθανων τύπων που έχουν μαζευτεί στην κυβέρνηση του Κιέβου και περιλαμβάνει από μαφιόζους και τυχοδιώκτες μέχρι «αλεξιπτωτιστές» αμερικάνους πράκτορες…<br /><br />Η αποστολή των γερμανικών Leopards θα πλουτίσει την γερμανική πολεμική βιομηχανία, ενώ δίνει το πράσινο φως για την αποστολή εκατοντάδων άλλων γερμανικών αρμάτων που έχουν αγοραστεί από ευρωπαϊκές χώρες, πυροδοτώντας έτσι μια νέα κούρσα εξοπλισμών στο ΝΑΤΟ. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι η φιλοπόλεμη και φασίζουσα Πολωνία ήδη εξήγγειλε την αύξηση των πολεμικών της δαπανών στο 4% του ΑΕΠ, από 2,4% πέρυσι.<br /><br />Κι εδώ, αυτό που δεν λέγεται το έγραψαν οι Financial Times, με αφορμή την αρχική διστακτικότητα της Γερμανίας να δώσει το πράσινο φως για την εξαγωγή των Leopard που έχει αγοράσει η Πολωνία στην Ουκρανία, μιας και στα συμβόλαια πώλησης προβλεπόταν ως όρος η σύμφωνη γνώμη του Βερολίνου στην περίπτωση της εξαγωγής τους από την αγοράστρια χώρα: «Η απροθυμία της Γερμανίας να εγκρίνει την επαν-εξαγωγή των γερμανικών αρμάτων στην Ουκρανία καταστρέφει την εμπιστοσύνη στον αμυντικό (sic) κλάδο της χώρας, οδηγώντας σε προειδοποιήσεις από Πολωνούς, Σλοβάκους και αξιωματούχους του κλάδου ότι μελλοντικές αγορές και η στρατιωτική συνεργασία βρίσκονται σε κίνδυνο».<br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/02/ukraine_opla_Screenshot-2023-02-03-at-7.33.11-PM.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/02/ukraine_opla_Screenshot-2023-02-03-at-7.33.11-PM-485x1024.png" /></a><br /><br />Η πίεση προς το Βερολίνο πολλών εμμονικά αντιρωσικών καθεστώτων της ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία, η Σλοβακία και οι Βαλτικές φιλο-ναζιστικές δημοκρατίες, λειτουργούν σαν μια επιπλέον πίεση έτσι ώστε να εγκαταλείψει και τις τελευταίες αναστολές του για να εμπλακεί βαθύτερα στον πόλεμο του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας. Ο εκβιασμός των αμερικανόδουλων καθεστώτων προς την Γερμανία είναι απλός: Ή δίνετε το πράσινο φως για τα άρματα Leopard ή τις επόμενες παραγγελίες αρμάτων μάχης δεν θα τις πάρει η γερμανική Rheinmentall με έδρα το Ντύσελντορφ, αλλά οι ανταγωνιστές της: Η γαλλική κοινοπραξία που παράγει τα Leclerc και η βρετανική που παράγει τα Challenger 2. Σε αυτό το πλαίσιο τα οικονομικά συμφέροντα και δη αυτά της πολεμικής βιομηχανίας, με κέντρο την Ουκρανία, αποκτούν προτεραιότητα, συμπληρώνοντας τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Δύσης που προκρίνουν αν όχι την ήττα, τουλάχιστον την εξάντληση και το κόντεμα της Ρωσίας.<br /><br />Η εμμονή δε των Ουκρανών με τα Leopard δεν μπορεί να εξηγηθεί αν δεν ληφθεί υπόψη μια ιδιαιτερότητα των γερμανικών αρμάτων μάχης: ότι αποτελούν πρωτίστως εξαγώγιμο είδος και μόνο ένα μικρό μέρος από τα 2.000 περίπου άρματα βρίσκεται στην Γερμανία. Όπως μάλιστα φαίνεται στον συνημμένο πίνακα από το γερμανικό περιοδικό Spiegel, που κρίνει ότι τα γερμανικά άρματα θα αλλάξουν τους όρους του παιχνιδιού, η Ελλάδα είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό Leopard! Δίνοντας επομένως το πράσινο φως η Γερμανία για την αποστολή τους, η παράδοση 14 γερμανικών αρμάτων δεν έχει καμία σημασία. Το αποφασιστικό στοιχείο είναι ότι το πράσινο φως μεταφέρεται σε όλα τα Γενικά Επιτελεία των κρατών μελών του ΝΑΤΟ να στείλουν θεωρητικά, ακόμη και τα 2.000 άρματα που έχουν αγοράσει. Τουλάχιστον οι μαριονέτες του Κιέβου θα μπορούν ελεύθερα να πιέζουν, ελπίζοντας να συγκεντρώσουν μια μεγάλη δύναμη πυρός.<br /><br />Καθοριστικό ρόλο στην αποστολή αρμάτων μάχης στην Ουκρανία διαδραμάτισε ο Εμμανουέλ Μακρόν, που ζήλωσε τη δόξα του Φιλίπ Πεταίν στην γερμανοδουλεία. Η Γαλλία ήταν η πρώτη χώρα που ανακοίνωσε την αποστολή ελαφρών αρμάτων στην Ουκρανία, αδυνατώντας ακόμη να καταπιεί την εξευτελιστική της ήττα από τους ρώσους μισθοφόρους της Βάγκνερ στο Μαλί και δευτερευόντως στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, την Μπουρκίνα Φάσου, την Ακτή Ελαφοντοστού, ακόμη και την Λιβύη.<br /><br />Η σύγκρουση Γαλλίας και Ρωσίας στην Αφρική, παρότι περνάει κάτω από τα ραντάρ, έχει λάβει ασυνήθιστες διαστάσεις με την Ρωσία να αποτυπώνει ακόμη και σε animation τον επιτυχημένο πόλεμο (δια αντιπροσώπων) που διεξάγει εναντίον της Γαλλίας η οποία επιχειρεί να επανασυστήσει τα απομεινάρια της παλιάς αποικιοκρατίας, με νέους ιμπεριαλιστικούς φυσικά όρους.<br /><br />Στην Ουκρανία επομένως η Γαλλία επιχειρεί να κερδίσει ό,τι χάνει σε κύρος από την Ρωσία στην Αφρική.<br /><br />Καμάρωνε μάλιστα στις αρχές Ιανουαρίου ότι «ήταν η πρώτη φορά που θα δοθούν στον ουκρανικό στρατό δυτικά άρματα μάχης». Πρόκειται για τα AMX 10 που την δεκαετία του ’70 χαρακτηρίζονταν και ήταν τότε «tank killer». Για την αγορά τους οι Ουκρανοί θα καταβάλουν στην Γαλλία 200 εκατ. ευρώ που προέρχονται από την «βοήθεια» της Γαλλίας. Φαίνεται κι εδώ η τεράστια χρησιμότητα της δυτικής «αλληλεγγύης» προς την Ουκρανία, καθώς επιταχύνει την πώληση πολεμικού υλικού με πόρους είτε προερχόμενους από τους ευρωπαίους φορολογούμενους, είτε από τον προϋπολογισμό της Ουκρανίας.<br /><br />Η Γαλλία συνεχίζει να λειτουργεί σαν πολιορκητικός κριός εναντίον της Ρωσίας με αφορμή το νέο αίτημα των Ουκρανών τυχοδιωκτών: να προμηθευτούν σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη. Ενώ ο Μπάιντεν αρνήθηκε να στείλει F-16, δηλώνοντας ένα ξερό «όχι», όπως και ο Σολτς, η Γαλλία μόλις την 1η Φεβρουαρίου δήλωσε πρόθυμη να στείλει δικά της Mirage. Ακόμη κι αν ευσταθεί ότι η κατηγορία του Politico, πώς η Γαλλία βιάζεται να ξεφορτωθεί τα Mirage στέλνοντας τα στην Ουκρανία, ώστε η πολεμική της αεροπορία να αποτελείται 100% από Rafale, το γαλλικό φιλί ζωής στην ουκρανική αεροπορία θα επιμηκύνει χρονικά τον πόλεμο και θα αυξήσει το κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Χωρίς μάλιστα να αλλάξει το αποτέλεσμα που θα είναι η νίκη της Ρωσίας, μιας και δε χρειάζονται σπουδές στη Σχολή Πολέμου για να γίνει αντιληπτό ότι άρματα δεν δρουν μόνα τους στο πεδίο της μάχης… Επιφέρουν πλήγματα, προκαλούν απώλειες, καθυστερούν σχέδια αλλά δεν φέρνουν την νίκη.<br /><br />Το σημαντικότερο ωστόσο είναι άλλο. Αιτία του πολέμου ήταν το δίκαιο αίτημα της Ρωσίας να παραμείνει η χούντα της Ουκρανίας αποστρατιωτικοποιημένη κι εκτός του ΝΑΤΟ. Η πρώτη απάντηση των κρατών μελών του ΝΑΤΟ στην επέμβαση της Ρωσίας ήταν η αποστολή αυστηρά αμυντικού υλικού, όπως κράνη και αλεξίσφαιρα γιλέκα. Φτάνουμε ωστόσο ένα σχεδόν χρόνο μετά να αποστέλλονται πυρομαχικά απ’ όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης και της <a href="https://www.datajournalists.co.uk/2023/01/25/i-mystiki-apostoli-oplon-apo-tis-stratiotikes-apothikes-stin-kozani/">Ελλάδας</a>, ενώ εξετάζεται ακόμη και η αποστολή πολεμικών αεροσκαφών, που είναι σε θέση να επιχειρήσουν βαθιά στην ρωσική ενδοχώρα!<br /><br />Η πορεία κλιμάκωσης που έχει επιλέξει το ΝΑΤΟ καθιστά θέμα χρόνου όχι μόνο την αποστολή στρατού, που θα επιχειρεί επίσημα και δημόσια με τα εθνόσημα των κρατών μελών του ΝΑΤΟ, αλλά και η εμπλοκή του ίδιου του ΝΑΤΟ. Βρισκόμαστε έτσι μπροστά σε μια κλιμάκωση την κύρια κι αποκλειστική ευθύνη της οποίας φέρουν οι Αμερικάνοι, που προκάλεσαν τον πόλεμο χρησιμοποιώντας ως μπροστάρη τον Ζελένσκυ κι έκτοτε ρίχνουν ολοένα και περισσότερο λάδι στη φωτιά. Αξίζει μάλιστα να προσέξουμε ότι όσο βλέπουν την άνευ όρων ανάμειξη των Ευρωπαίων στον πόλεμο της Ουκρανίας, τόσο οι ίδιοι μένουν απ’ έξω αφήνοντας τους Ευρωπαίους να βγάλουν τα …κάστανα από την φωτιά.<br /><br />Υπέρ της ειρήνης οι λαοί!<br /><br />Απέναντι σε αυτή την δυστοπία, ελπίδες δημιουργεί η στάση των λαών της Ευρώπης. Έρευνα που διεξήχθη σε 9 χώρες έδειξε ότι η πλειοψηφία (48%) τάσσεται υπέρ ενός γρήγορου τέλους στον πόλεμο, ακόμη κι αν η Ουκρανία χάσει εδάφη. Ενάντια στο ενδεχόμενο θυσιών που θα επισπεύσουν την ειρήνη τάσσεται εάν πολύ μικρότερο ποσοστό της τάξης του 31%. Τα υψηλότερα ποσοστά υπέρ της όσο το δυνατόν γρηγορότερης λήξης του πολέμου απαντώνται σε Αυστρία (64%), Γερμανία (60%), Ελλάδα (54%) και Ιταλία, Ισπανία (50%).<br /><br />Ελλάδα και Ιταλία επίσης αποδοκιμάζουν κατά πλειοψηφία την αποστολή πολεμικού υλικού στον Ζελένσκυ: 60% στην Ελλάδα και 50% στην Ιταλία απορρίπτουν την αποστολή πολεμικού υλικού, ενώ θετικά διάκειται μόνο το 38% σε κάθε χώρα.<br /><br />Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η στάση των Ελλήνων απέναντι στις κυρώσεις της Ρωσίας, καθώς μόνο το 29% τις εγκρίνει! Η μειοψηφία τις εγκρίνει επίσης στην Αυστρία (33%) και την Ιταλία (38%).<br /><br />Η φιλειρηνική στάση των Ευρωπαίων ισοδυναμεί με την απόρριψη της γραμμής που ακολουθούν σύσσωμες σχεδόν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες στοιχίζονται πίσω από την φιλοπολεμική – εμπρηστική γραμμή του ΝΑΤΟ. Οι λαοί απορρίπτουν τον πόλεμο κι επιλέγουν την ειρήνη…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η βιομηχανία όπλων μεγάλος κερδισμένος της κλιμάκωσης του πολέμου στην Ουκρανία.

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη «Η παραγωγή των πυραυλικών συστημάτων Himars διακόπηκε από το 2013 ως το 2017 όταν οι πολεμικές επιχειρήσεις στο Ιράκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Δυστυχώς τα διδάγματα της κρίσης των Ιμίων δεν έχουν γίνει αντιληπτά…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/ANebEyXson4" width="746" youtube-src-id="ANebEyXson4"></iframe></div><div><br /></div>Στις “Αντιθέσεις” μια μεγάλη συζήτηση σε γεωπολιτική εικόνα πάνω στα εθνικά θέματα και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με αφορμή τα 27 χρόνια από την κρίση των Ιμίων και τις συνέπειες της μέχρι και σήμερα.<br /><ul style="text-align: left;"><li> Γιατί η κρίση των Ιμίων άλλαξε ταχύτητες και την ατζέντα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, από την κούρσα των εξοπλισμών και τις καταστάσεις που αυτή δημιούργησε, μέχρι τα αφηγήματα, της “γαλάζιας πατρίδας”, της διχοτόμησης του Αιγαίου στον 25ο μεσημβρινό και της αμφισβήτησης στο πεδίο της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων</li><li>Η στρατηγική της “γκριζοποίησης” στο Αιγαίο και οι προεκτάσεις από τον πόλεμο στην Ουκρανία, μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο</li><li>Ο ρόλος της Κύπρου, η αντίληψη του στρατηγικού της βάθους, το “κλειδί” της οριοθέτησης ΑΟΖ, μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, η ατολμία και οι εξηγήσεις της</li><li> Η στρατηγική της αποτροπής, η διαφορά της λεκτικής αναφοράς και της εφαρμογής στο πεδίο τα υπέρ και κατά.</li><li>Μήπως τα Ίμια οδηγούν σε “Ιμιοποίηση” της επιλογής που επιλέγει διαχρονικά η ελληνική πολιτική ελίτ;</li><li>Οι νέοι συσχετισμοί ισχύος και ο ρόλος των μεγάλων παικτών στην ευρύτερη περιοχή, οδηγεί σε ανατροπή και ευκαιρίες ή επώδυνους συμβιβασμούς</li><li>Ο ρόλος στις εξελίξεις των ενεργειακών πηγών της Ανατολικής Μεσογείου</li></ul><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δυστυχώς τα διδάγματα της κρίσης των Ιμίων δεν έχουν γίνει αντιληπτά…

Στις “Αντιθέσεις” μια μεγάλη συζήτηση σε γεωπολιτική εικόνα πάνω στα εθνικά θέματα και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με αφορμή τα 27 χρόνια α...

Διαβάστε την συνέχεια