Η Τουρκία, το Συμβούλιο των Τουρκοφώνων Κρατών και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις

<img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=tourkoazeros.jpg" width="728" /><br /><b><br /></b><div><b>Ανδρέας Ματζάκος*</b><br />Στις 12 Νοεμβρίου του 2021, έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη, η 8η Συνάντηση Κορυφής του Συμβουλίου των Τουρκοφώνων Κρατών. Στην συνάντηση συμμετείχαν οι πρόεδροι του Αζερμπαϊτζάν, του Καζακστάν, του Κιργιστάν, της Τουρκίας και του Ουζμπεκιστάν, χωρών μελών του Συνδέσμου Επίσης συμμετείχαν ο πρόεδρος του Τουρκμενιστάν και ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, ως παρατηρητές.<br /><br />Όλα αυτά τα κράτη καταλαμβάνουν τον γεωγραφικό χώρο που περικλείεται από την Σιβηρία προς βορρά, το Ιράν και το Πακιστάν προς νότο, την έρημο Cobi στην Κίνα ανατολικά και την Κασπία θάλασσα δυτικά. Ο χώρος αυτός, μετά την εμφάνιση των τουρκικών νομαδικών φυλών περί τον 6ο αιώνα μ.Χ στην περιοχή, ονομαζόταν Τουρκεστάν, ως ένδειξη του ότι η περιοχή εκατοικείτο από τουρκικούς πληθυσμούς, αν και υπήρχαν σ’ αυτήν και μη τουρκικοί πληθυσμοί, όπως οι Τατζίκοι.<br /><br /><img height="481" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/xartis(43).JPG" width="640" /><br /><br />Μεγάλα τμήματα του Τουρκεστάν κατελήφθησαν από την Ρωσία τον 18ο αιώνα, για την δημιουργία ζώνης ασφαλείας γι’ αυτήν. Για τον λόγο αυτό, το 1867, επέβαλε τον στρατηγό Konstantin Petrovich fon-Kaufman, ως πρώτο διοικητή του Τουρκεστάν. Ο Kaufman, με την διοίκηση του, έφερε τάξη, εφαρμογή των νόμων και ασφάλεια στο Τουρκεστάν, βελτιώνοντας την επιρροή και την θέση της Ρωσίας στην κεντρική Ασία.<br /><br />Πόσο σημαντική είναι όμως η συμμετοχή της Τουρκίας σ’ αυτόν τον οργανισμό και πως αυτή η συμμετοχή θα μπορούσε να επηρεάσει τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις; Η θέση που εκφράζεται στο άρθρο είναι ότι η Τουρκία με την συμμετοχή της στον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών, αυξάνει τις επιλογές της εξωτερικής της πολιτικής, ενώ υπενθυμίζει την χρησιμότητα της στην Δύση.<br /><br />Στην πρώτη παράγραφο του άρθρου θα παρατεθεί ένα μικρό ιστορικό για την ίδρυση του Συμβουλίου των Τουρκοφώνων Κρατών, ενώ στην δεύτερη θα αναφερθούν οι κυριότερες δραστηριότητες του Οργανισμού Τουρκοφώνων Κρατών (ΟΤΚ). Στην τρίτη παράγραφο θα αναλυθούν οι επιδιώξεις της Τουρκίας από την συμμετοχή της στον ΟΤΚ, στην τέταρτη θα καταγραφούν πιθανές αποφάσεις του ΟΤΚ και οι επιπτώσεις τους επί της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και, το άρθρο θα κλείσει με επίλογο.<br /><br />Συμβούλιο Τουρκόφωνων Κρατών-Ιστορικό<br /><br />Το Συμβούλιο ιδρύθηκε το 2009 στο Nakhchivan, κατόπιν πρωτοβουλίας του τότε προέδρου του Καζακστάν, Νursultan Nazarbayev. Ιδρυτικά κράτη ήταν το Καζακστάν, η Τουρκία, το Κιργιστάν και το Αζερμπαϊτζάν. Το 2019 προσεχώρησε στο Συμβούλιο το Ουζμπεκιστάν, ενώ δυο κράτη συμμετέχουν ως παρατηρητές των εργασιών του Συμβουλίου: η Ουγγαρία από το 2020 και το Τουρκμενιστάν από το 2021. Ο Nazarbayev ήθελε να βγάλει τα τουρκόφωνα κράτη από το περιθώριο του διεθνούς συστήματος ιδρύοντας έναν διεθνή οργανισμό, ο οποίος θα προωθούσε την συνεργασία μεταξύ αυτών των κρατών στους τομείς της οικονομίας, του εμπορίου, της προστασίας του περιβάλλοντος, των επιστημών και του πολιτισμού. Οι τουρκικοί πληθυσμοί της κεντρικής Ασίας συνδέονται με κοινή ιστορία και πολιτισμό, με βάση κυρίως την γλώσσα και την θρησκεία.<br /><br />Στην 8η αυτή συνάντηση κορυφής, οι ηγέτες των τουρκοφώνων κρατών, αποφάσισαν, όχι τυχαία, να μετονομάσουν το Συμβούλιο σε Οργανισμό. Το συμβούλιο παραπέμπει σε όργανο με μικρότερη βαρύτητα από έναν οργανισμό, ενώ συνήθως ασκεί διοικητικά καθήκοντα και μόνον. Αντιθέτως σ’ έναν οργανισμό, οι αποφάσεις λαμβάνονται από τα μέλη του, τα οποία απολαμβάνουν ισοτιμίας. Άλλωστε και το ΝΑΤΟ και ο ΟΗΕ, είναι οργανισμοί και με αυτήν την μορφή ήθελαν να εμφανίζονται πλέον τα κράτη του τουρκικού κόσμου.<br /><br />Ο όρος ‘’τουρκόφωνα κράτη’’ ήταν επιλογή της Ρωσίας, από τον 18ο αιώνα, προκειμένου να διασπαστεί η ενότητα του Τουρκεστάν σε πολλές περιοχές με διαφορετικές γλώσσες, ώστε να αποφευχθούν ενοποιητικές τάσεις που θα έθεταν σε κίνδυνο τα ρωσικά συμφέροντα.<br /><br />Δραστηριότητες Οργανισμού Τουρκικών Κρατών (ΟΤΚ)<br /><br />Από το 2009 και μετά, έχουν αναληφθεί πολλές πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της ενοποιήσεως του τουρκικού κόσμου. Για την οικονομία του χώρου, θα αναφερθούν οι κυριότερες.<br /><br />Σε πρώτο χρόνο, με πρωτοβουλία του Nazarbayev, υιοθετήθηκε ένας οδικός χάρτης για την σύγκλιση των τουρκικών κρατών με βάση την οικονομία, το λεγόμενο ‘’Όραμα του Τουρκικού Κόσμου για το 2040’’ (Vision of the Turkic World 2040) Για την υλοποίηση του χάρτη, αποφασίστηκε η ίδρυση ενός ‘’Τουρκικού Ταμείου Επενδύσεων’’ μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου του 2022, στο οποίο θα συνεισφέρουν εξ ίσου όλα τα μέλη.<br /><br />Στον τομέα της Παιδείας, λήφθηκαν πολύ σημαντικές αποφάσεις, όπως:<br />Η επέκταση του δικτύου των τουρκικών πανεπιστημίων με την συμμετοχή πανεπιστημίων από το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και την Τουρκία.<br /><br />Η κατασκευή νέων σχολικών συγκροτημάτων σε όλα τα κράτη από τo τουρκικό ίδρυμα Maarif (Turkish Maarif Foundation), το οποίο ιδρύθηκε το 2016, με σκοπό την προώθηση των τουρκικών γραμμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο.<br /><br />Η συγγραφή βιβλίων για την κοινή τουρκική Ιστορία, την Γεωγραφία του τουρκικού κόσμου και την τουρκική Λογοτεχνία.<br /><br />Τέλος, να σημειωθεί ότι είναι σε εξέλιξη προσπάθειες για την ίδρυση ενός διεθνούς τουρκικού καναλιού τηλεοράσεως που θα εκπέμπει σε όλο τον κόσμο.<br /><br />Τι επιδιώκει η Τουρκία μέσα από την Συμμετοχή της στον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών<br /><br />Η Τουρκία έσπευσε να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν στον περίγυρο της με την διάλυση της ΕΣΣΔ τον Δεκέμβριο του 1991 και την εμφάνιση πέντε νέων ανεξαρτήτων κρατών, των οποίων οι πληθυσμοί μιλούσαν την τουρκική γλώσσα. Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ μέσω του οποίου απολαμβάνει ασφάλεια κατά της εδαφικής της ακεραιότητας, όμως στην διάρκεια του ψυχρού πολέμου, αισθανόταν ότι ήταν εγκλωβισμένη αφού δεν μπορούσε να εξασκήσει ενεργητική εξωτερική πολιτική. Πλέον αυτού, η αίτηση της για να γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ τον Απρίλιο του 1987, δεν έφερνε τα αποτελέσματα που προσδοκούσε, για πολλούς λόγους που δεν εξετάζονται στο παρόν άρθρο. Η συμμετοχή της λοιπόν σε κάποιον άλλον οργανισμό, με τελείως άλλο προσανατολισμό, όπως ο ΟΤΚ, θα της έδινε νέες δυνατότητες ενώ ταυτόχρονα θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως αντίβαρο έναντι του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Να σημειωθεί ότι, ακόμα και αυτή η σχέση της με τις ΗΠΑ άρχισε να κλονίζεται μετά τον δεύτερο πόλεμο του Κόλπου, όταν την 1η Μαρτίου του 2003, η τουρκική εθνοσυνέλευση δεν επέτρεψε στις ΗΠΑ να ανοίξουν ένα δεύτερο μέτωπο κατά του Ιράκ, από βορρά. Το 2003 ήταν σταθμός στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας η οποία, με βάση την θεωρία Νταβούτογλου για επάνοδο της Τουρκίας στα εδάφη που ήταν υπό οθωμανική κυριαρχία προ της Συνθήκης της Λωζάννης, εστράφη και προς την Ρωσία, (S-440, Akkuyu, Turkish Stream) ακολουθώντας μια ανεξάρτητη πορεία στο διεθνές σύστημα.<br /><br />Η συμμετοχή της Τουρκίας στον ΟΤΚ, της δίνει την δυνατότητα να αποτελεί την ‘’πόρτα’’ των τουρκικών κρατών προς τους δυτικούς θεσμούς και τον διαμεσολαβητή για την προώθηση και την υποστήριξη των εθνικών τους συμφερόντων.<br /><br />Και στο εσωτερικό της όμως ο Ερντογάν, έχοντας να αντιμετωπίσει την πτώση ισοτιμίας λίρας-δολαρίου και την άνοδο του πληθωρισμού, βλέπει την ευκαιρία να στρέψει την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας σε μια από τις γεωπολιτικές παραδόσεις της τουρκικής κοινωνίας, τον Ευρασιανισμό. Άλλωστε πολύ πρόσφατα, τον Νοέμβριο του 2021, ο κυβερνητικός του εταίρος Μπαχτσελί, ηγέτης του ΜΗΡ, του έκανε δώρο έναν χάρτη στον οποίο απεικονίζεται ο «τουρκικός κόσμος».<br /><br /><img height="478" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/erdogan%20xartis.JPG" width="670" /><br /><br />Η στροφή αυτή μπορεί να φανεί αρκετά χρήσιμη στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του 2023, αφού μεγάλη μερίδα της τουρκικής κοινωνίας βλέπει την θέση της Τουρκίας στην Ευρασία.<br /><br />Τέλος, από τα τουρκικά κράτη της κεντρικής Ασίας διέρχεται ο χερσαίος κλάδος του Νέου Δρόμου του Μεταξιού, Belt and Road Initiative (BRI) της Κίνας, ενός γιγαντιαίου προγράμματος επενδύσεων, η οποία μέσω αυτού, επιδιώκει να αυξήσει την επιρροή της σε πολλές περιοχές.<br /><br /><img height="479" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/belt%20and%20road%20initiative.JPG" width="640" /><br /><br />Ελέγχοντας τις αποφάσεις του ΟΤΚ, η Τουρκία αυξάνει την χρησιμότητα της τόσο για την Δύση, για την αναχαίτιση της κινεζικής επιρροής, όσο και για την Κίνα, για την προώθηση του προγράμματος BRI.<br /><br />Πιθανές Επιπτώσεις των Δραστηριοτήτων του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών επί της Εξωτερικής Πολιτικής της Ελλάδας<br /><br />Η Τουρκία όντας η μεγαλύτερη χώρα εξ αυτών που απαρτίζουν τον ΟΤΚ (δημογραφικά και οικονομικά) και διαθέτουσα τις μεγαλύτερες Ένοπλες Δυνάμεις, έχει την δυνατότητα να ασκεί μεγαλύτερη επιρροή στις αποφάσεις του. Αυτό αποδεικνύεται, μεταξύ άλλων και από το ότι στο κοινό ανακοινωθέν της πρόσφατης 8ης Συνόδου Κορυφής, περιλαμβάνονται:<br />Συγχαρητήρια προς την δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν επι τη ευκαιρία της νίκης του επί της Αρμενίας κατά τον πρόσφατο πόλεμο μεταξύ τους. (Τα συγχαρητήρια υπενθυμίζουν σε όλους τον ρόλο που έπαιξαν στην νίκη του Αζερμπαϊτζάν τα τουρκικά UAV-Bayraktar TB2).<br /><br />Συγχαρητήρια προς τον μέχρι πρότινος Τούρκο πρόεδρο της ΓΣ του ΟΗΕ Volkan Bozkır, για την επιτυχή ολοκλήρωση της θητείας του.<br /><br />Η έκφραση αλληλεγγύης προς τους Τουρκοκυπρίους για την ανάγκη να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα τους στην Κύπρο, ενώ αναγνωρίστηκε το αίτημα της Τουρκίας για πρόσκληση των Τουρκοκυπρίων προκειμένου να παρακολουθήσουν τις εργασίες επομένης Συνόδου.<br /><br />Συνεπώς η Τουρκία από θέση ισχύος, μπορεί να εκμεταλλεύεται το κύρος του ΟΤΚ, ώστε βρει υποστηρικτές σε μια σειρά ανοικτών θεμάτων, όπως:<br />Οι επιλογές της εξωτερικής της πολιτικής στην εγγύς περιφέρεια της (Βαλκάνια, Μαύρη Θάλασσα, Κεντρική Ασία, Ανατολική Μεσόγειος, Κύπρος). Στο πλαίσιο αυτό, δεν αποκλείεται να πιέσει τον ΟΤΚ, για αναγνώριση της κατεχομένης Κύπρου, ως ανεξαρτήτου κράτους.<br /><br />Οι διεκδικήσεις της στο Αιγαίο που εκείνη μονομερώς έχει θέσει στην ατζέντα των ελληνο-τουρκικών σχέσεων, όπως τα δικαιώματα των νήσων του Αιγαίου σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ και, η διατήρηση στρατιωτικών δυνάμεων επ’ αυτών για την άμυνα τους.<br /><br />Η υποστήριξη από έναν διεθνή οργανισμό της ‘’Γαλάζιας Πατρίδας’’, υποσχόμενη ενδεχομένως διευκολύνσεις σε τουρκικά λιμάνια, στα κράτη του ΟΤΚ. Δεν αποκλείεται να δούμε στο μέλλον, στρατιωτικές δυνάμεις από κράτη του ΟΤΚ, να συμμετέχουν σε κοινές ασκήσεις με τουρκικές δυνάμεις στην Μεσόγειο.<br /><br />Στο θέμα της θρησκευτικής μειονότητας της Θράκης. Πολλές θρησκευτικές (μουσουλμανικές) μειονότητες ανά την Ευρώπη και την Ασία, που δεν έχουν ανεξαρτητοποιηθεί, μπορούν να βρουν στήριγμα στην Τουρκία και τον ΟΤΚ για την απόσχιση τους από τα κράτη στα οποία διαβιούν.<br /><br />Επίλογος<br /><br />Η συμμετοχή της Τουρκίας στον ΟΤΚ της δίδει μια ακόμη σημαντική επιλογή στην εξωτερική της πολιτική, καθ’ όσον ασκώντας επιρροή στις αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής τόσο του οργανισμού ως συλλογικού οργάνου, όσο και των κρατών που τον αποτελούν, φαίνεται χρήσιμη τόσο στην Δύση, για την ανάσχεση της επιρροής της Ρωσίας και της Κίνας στο Τουρκεστάν, όσο και στην Ρωσία και την Κίνα, οι οποίες βλέπουν ότι μέσω της Τουρκίας, κράτους του δυτικού συστήματος ασφαλείας, μπορούν να προωθούν τα συμφέροντα τους στον χώρο. Και είναι σημαντική διότι ο τουρκικός κόσμος της Κεντρικής Ασίας αριθμεί πάνω από 160 εκατομμύρια πληθυσμό, καταλαμβάνει έκταση 4,5 εκατομμυρίων χλμ2, ενώ το ΑΕΠ των τουρκικών αυτών κρατών υπερβαίνει το 1,5 τρις δολάρια.<br /><br />Ακόμη, μια Τουρκία με σοβαρή επιρροή στην Κεντρική Ασία, με δυνατότητα αναχαιτίσεως μιας ή και των δυο μεγάλων δυνάμεων της κεντρικής γης του Mackinder, της Ρωσίας και της Κίνας, μπορεί να υπολογίζει σε παραχωρήσεις από τις ΗΠΑ σε άλλους τομείς και περιοχές ενδιαφέροντος της, όπως για παράδειγμα στην Ανατολική Μεσόγειο, την Λιβύη, το Ιράκ, ή την Κύπρο. Ας μην ξεχνάμε, ότι λίγο μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, Ρωσία και Κίνα, το 1996 προχώρησαν στην σύσταση ενός οργανισμού ασφαλείας, γνωστού ως Shanghai Five, μαζί με Κιργιστάν, Καζακστάν και Τατζικιστάν, ακριβώς στον γεωγραφικό χώρο του Τουρκεστάν. (Σημερινός Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης)<br /><br />Και την παρούσα περίοδο, μετά και την υπογραφή του Αμυντικού Προϋπολογισμού των ΗΠΑ (National Defense Authorization Act-2022), έγινε νόμος των ΗΠΑ και την τροπολογία των γερουσιαστών Menendes-Rubio, US-Greece & Inter-Parliamentary Partnership Act, με την οποία αναβαθμίζεται ο ρόλος της Ελλάδας ως στρατηγικού εταίρου των ΗΠΑ στην περιοχή, η Τουρκία αναζητά επιλογές.<br /><br />Από την άλλη όμως, η επιρροή της Τουρκίας σε Μουσουλμανικούς πληθυσμούς και μάλιστα στην αυλή της Ρωσίας, την φέρνει σ’ ένα ακόμα σημείο του πλανήτη, σε ανταγωνισμό μαζί της.<br /><br /><b><i>* Ο Ανδρέας Ματζάκος είναι Απόστρατος Αξκος του ΣΞ και κατέχει MΑ στις Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές. Είναι δόκιμος ερευνητής στον Τομέα Αμυντικών Θεμάτων του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου και υποψήφιος διδάκτωρ του ΔΠΘ</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία, το Συμβούλιο των Τουρκοφώνων Κρατών και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις

Ανδρέας Ματζάκος* Στις 12 Νοεμβρίου του 2021, έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη, η 8η Συνάντηση Κορυφής του Συμβουλίου των Τουρκοφώνων Κρατών...

Διαβάστε την συνέχεια

Γρίβας: Η Ελλάδα να δείξει ότι δεν φοβάται τον πόλεμο.

<a href="https://i2.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2022/01/grivas-1.jpg?fit=1280%2C720&ssl=1" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="360" src="https://i2.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2022/01/grivas-1.jpg?fit=1280%2C720&ssl=1" width="722" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Κωνσταντίνος Γρίβας: Καφενειακές θεωρίες, η Τουρκία δεν είναι υπερδύναμη. Η Ελλάδα πρέπει να δείξει, ότι δεν φοβάται τον πόλεμο.</span></h3>Στα στρατηγικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας ανέλυσε ο Κωνσταντίνος Γρίβας.<br /><br />Ποιό είναι το κλειδί για τις Ελληνοτουρκικές διενέξεις. Γιατί δεν υπάρχει καμία υπεροχή της Τουρκίας, στρατιωτικά, έναντι της χώρας μας δηλώνει<br /><br />Γιατί πρέπει πρώτοι να δείξουμε ότι είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας.<br /><br />Το παράδειγμα του 1940 με την Ελλάδα να πολεμά απέναντι σε μια Ιταλία που ήταν πέντε και έξι φορές πιο ισχυρή από την χώρα μας. Οπότε οι θεωρίες ότι η Τουρκία είναι υπερδύναμη λόγω μεγάλου πληθυσμού είναι “καφενειακές”.<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="347" src="https://www.youtube.com/embed/sL-4jhk8D8w" width="666" youtube-src-id="sL-4jhk8D8w"></iframe></div><br /><div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a></div><div><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Γρίβας: Η Ελλάδα να δείξει ότι δεν φοβάται τον πόλεμο.

Κωνσταντίνος Γρίβας: Καφενειακές θεωρίες, η Τουρκία δεν είναι υπερδύναμη. Η Ελλάδα πρέπει να δείξει, ότι δεν φοβάται τον πόλεμο. Στα στρατηγ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στρατιωτική συμφωνία η οποία επιτρέπει κοινές ασκήσεις Τουρκίας-Σερβίας πυροδοτεί συζήτηση στο Τουρκικό Κοινοβούλιο.

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiagROIwY5IyBU6gNL5OGpiZKmo7ogNSvM70-uZMutR4egw01Behd36RRKdNsWoOi_3stpAf5Ah6ek2NVVymwWsFgJAuk0b4dbXiDXrbNB2ZpZnyeU-DuSZUvBokJYCPkZrl_TCHWiIzdMSzumk77-1dy4b9t69Vz2SW5fCTt14-hYMwQOmQgheOCw3=s1104"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiagROIwY5IyBU6gNL5OGpiZKmo7ogNSvM70-uZMutR4egw01Behd36RRKdNsWoOi_3stpAf5Ah6ek2NVVymwWsFgJAuk0b4dbXiDXrbNB2ZpZnyeU-DuSZUvBokJYCPkZrl_TCHWiIzdMSzumk77-1dy4b9t69Vz2SW5fCTt14-hYMwQOmQgheOCw3=w763-h426" width="763" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Μια στρατιωτική συμφωνία-πλαίσιο μεταξύ Τουρκίας και Σερβίας, η οποία υπεγράφη το 2019, εξετάζεται για επικύρωση από το τουρκικό κοινοβούλιο.</span></h3>Η αντιπολίτευση αντιτάχθηκε σε αρκετά από τα άρθρα της συμφωνίας, τα οποία συζητήθηκαν για πρώτη φορά στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων.<br /><br />Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι πρόκειται για μια συμφωνία ρουτίνας, παρόμοια με αυτή που υπεγράφη με άλλες χώρες. Ωστόσο, αντιπολιτευόμενοι νομοθέτες αναφέρουν ότι περιέχει στοιχεία τα οποία θα ενοχλήσουν τους συμμάχους της Τουρκίας και θα διαταράξουν τα συμφέροντά της στα Βαλκάνια<br /><br />Η Σερβία επικύρωσε τη συνθήκη το 2020<br /><br />Η στρατιωτική συμφωνία, η οποία υπεγράφη από τους υπουργούς Άμυνας και των δύο χωρών, επιτρέπει την οργάνωση και τη συμμετοχή σε στρατιωτικές ασκήσεις. Σύμφωνα με έγγραφα που ελήφθησαν από τη συνεδρίαση της επιτροπής στις 30 Νοεμβρίου, ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιαβούζ Σελίμ Κιράν υπερασπίστηκε τη συμφωνία, αναφέροντας ότι ήταν πιο περιεκτική από μία που υπεγράφη το 2004 και ότι περιελάμβανε κοινές ασκήσεις και εκπαίδευση.<br /><br />"Η συμφωνία αποσκοπεί στην ανάπτυξη της ανταλλαγής γνώσεων και εμπειριών μεταξύ των ιδρυμάτων στρατιωτικής εκπαίδευσης και εκπαίδευσης, στην ανταλλαγή προσωπικού και στρατευμάτων και στη συμμετοχή σε ασκήσεις και εκπαίδευση. Στόχος μας είναι επίσης να αυξήσουμε τις επαφές και τις επισκέψεις και να αναπτύξουμε τη συνεργασία μας στον αμυντικό κλάδο και στην εφοδιαστική. Σε αντίθεση με τη συμφωνία που υπεγράφη το 2004, επιτρέπουμε κοινές ασκήσεις και εκπαίδευση", δήλωσε ο Κιράν.<br /><br />Ο Αχμέτ Ουνάλ Τσεβίκοζ, νομοθέτης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρώην πρεσβευτής, αντιτάχθηκε στην επέκταση της συμφωνίας με αυτόν τον τρόπο, υποστηρίζοντας ότι θα δημιουργήσει προβλήματα μεταξύ της Τουρκίας και των εταίρων της στα Βαλκάνια.<br /><br />"Αναρωτιέμαι με ποια άλλη χώρα στα Βαλκάνια είχαμε στρατιωτικές ασκήσεις στο παρελθόν; Είμαι πολύ περίεργος γι' αυτό. Εναντίον ποιου θα διεξάγουμε τις στρατιωτικές ασκήσεις; Σχεδιάζουμε να τους διεξαγάγουμε εναντίον της Ελλάδας ή της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης; Τι είδους αμφιβολία θα δημιουργήσει στο Κοσσυφοπέδιο;"ρώτησε  Ο Σεβίκοζ .<br /><br />"Με άλλα λόγια, γνωρίζουμε τι είδους συμφωνία υπογράψαμε, τι είδους πορεία πήραμε, τι είδους εικόνα χώρας δημιουργήσαμε", πρόσθεσε.<br /><br />Ο νομοθέτης Γκιουλουστάν Κιλίτ δήλωσε ότι η διεξαγωγή ασκήσεων από την Τουρκία με τη Σερβία θα τερματίσει το μεσολαβητή της Τουρκίας σε μελλοντικές κρίσεις. "Συμμετέχουμε σε στρατιωτική συνεργασία, οπότε θα διεξάγουμε στρατιωτικές ασκήσεις. Όταν προκύψει ένα πιθανό πρόβλημα αύριο, πώς θα παρέμβετε, πώς θα συμβάλλετε στην ειρήνη στην περιοχή; Με αυτή τη συμφωνία, η ειρήνη στην περιοχή απειλείται", πρόσθεσε.<br /><br />Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας στη συνάντηση, ταξίαρχος Esat Mahmut Yılmaz, διόρθωσε κατά κάποιο τρόπο την παρουσίαση από τον Kıran του γεγονότος ότι η συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας που υπεγράφη με τη Σερβία το 2004 έγινε πιο αποτελεσματική με την προσθήκη ασκήσεων και κοινής εκπαίδευσης.<br /><br />Ανέφερε ότι σκοπός των στρατιωτικών συμφωνιών-πλαισίων είναι ο καθορισμός της νομικής υποδομής και των αρχών συνεργασίας άλλων συμφωνιών χαμηλού επιπέδου στο μέλλον.<br /><br />Ισχυρίστηκε ότι η συμφωνία πλαίσιο με τη Σερβία δεν είναι νομικά δεσμευτική και δεν φέρει υποχρεώσεις. Ως εκ τούτου, δεν συνεπάγεται συγκεκριμένη άσκηση ή λειτουργία. Ωστόσο, ο στρατηγός συμφώνησε σιωπηρά ότι οι στρατιωτικές ασκήσεις μεταξύ Τουρκίας και Σερβίας θα μπορούσαν να διεξαχθούν αναφερόμενος σε αυτή τη συμφωνία.<br /><br />Οι βουλευτές της αντιπολίτευσης σημείωσαν επίσης την αβεβαιότητα σχετικά με την ασφάλεια των στρατιωτικών εγγράφων και τον επιμερισμό τους με τρίτους, σε αντίθεση με παρόμοιες συμφωνίες στο παρελθόν, επικρίνοντας το γεγονός ότι δεν διευκρινίστηκε ότι το στρατιωτικό προσωπικό και οι φοιτητές που επισκέπτονται την Τουρκία δεν θα απολαμβάνουν διπλωματική ασυλία.<br /><br />Ο Κιράν δεν διευκρίνισε επίσης τι σημαίνει συνεργασία στην αμυντική βιομηχανία με τη Σερβία στην περιοχή όπου η Τουρκία αποτελεί στρατηγικό εταίρο με τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο και το Κοσσυφοπέδιο. Δεν είναι δυνατόν αυτές οι χώρες, οι οποίες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με τη Σερβία, να μην αντιδράσουν αρνητικά στην ανάπτυξη των στρατιωτικών και αμυντικών δυνατοτήτων της Σερβίας με τη συμβολή της Τουρκίας.<br /><br />Ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς αποκάλυψε προηγουμένως το ενδιαφέρον τους για αγορά όπλων, εξοπλισμού και όπλων από την Τουρκία. «Οι ειδικοί μας εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους για την αγορά ορισμένων όπλων, εξοπλισμού και όπλων από την Τουρκία και ταυτόχρονα εκφράσαμε την επιθυμία μας να συμμετάσχουμε στη μεταφορά τεχνολογίας και στη δημιουργία κοινών εταιρειών αμυντικής βιομηχανίας», δήλωσε ο Βούτσιτς στην ομιλία του στην επίσημη τελετή υπογραφής αρκετών συμφωνιών, συμπεριλαμβανομένου του στρατιωτικού πλαισίου το 2019.<br /><br />Επιπλέον, το 2020 ο Βούτσιτς επιβεβαίωσε ότι η Σερβία ενδιαφερόταν πολύ για την προμήθεια του τουρκικού μη επανδρωμένων εναέριου οχήματος Bayraktar TB2. "Ενδιαφερόμαστε πολύ για τα συστήματα UAV και σίγουρα θα εξασφαλίσουμε περισσότερα στο μέλλον. Θα δούμε αν μπορούμε να καταλήξουμε σε συμφωνία με την Τουρκία. Σε κάθε περίπτωση, αυτά είναι πολύ καλά UAV. Πρέπει να επαινέσω τους Τούρκους κατασκευαστές", ανέφερε.<div><br /></div><div><a href="https://southeast-europe.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στρατιωτική συμφωνία η οποία επιτρέπει κοινές ασκήσεις Τουρκίας-Σερβίας πυροδοτεί συζήτηση στο Τουρκικό Κοινοβούλιο.

Μια στρατιωτική συμφωνία-πλαίσιο μεταξύ Τουρκίας και Σερβίας, η οποία υπεγράφη το 2019, εξετάζεται για επικύρωση από το τουρκικό κοινοβούλιο...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκοσειρές 2021: Ποιοι χρηματοδότησαν την τουρκική προπαγάνδα μέσα στην Ελλάδα

<img height="433" src="https://i1.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2022/01/2021_12_31_PROPAGANDA.jpg?fit=341%2C256&ssl=1" width="711" /><br />Ενώ η Τουρκία συνεχίζει τις επιθέσεις εναντίον της Ελλάδας, ελληνικά κανάλια, με χορηγούς εταιρείες, προβάλλουν την τουρκική προπαγάνδα<br />Τον τελευταίο μήνα του 2021 ο θρασύτατος υβριδικός πόλεμος που έχει εξαπολύσει η Τουρκία εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου συνεχίστηκε με μεγάλη ένταση:<br /><br />Η Τουρκία, αφού βάφτισε ολόκληρη την Μεσόγειο «Γαλάζια Πατρίδα» με νεο-οθωμανικές φαντασιώσεις και εν όψει επανεκκίνησης του γεωτρητικού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός του Δεκεμβρίου 2021, συνέχισε τις απειλές με ύφος μεγάλου προαγωγού: «Η Τουρκία όπως και πριν αλλά από δω και πέρα, δεν θα επιτρέψει σε οποιαδήποτε ξένη χώρα, εταιρεία ή πλοίο να πραγματοποιήσει δραστηριότητες έρευνας υδρογονανθράκων δίχως άδεια στα πεδία θαλάσσιας δικαιοδοσίας της, δεν θα δώσει τέτοια ευκαιρία και θα συνεχίσει με αποφασιστικότητα να υπερασπίζεται τα δικαιώματα της χώρας μας και της “ΤΔΒΚ”» (ΥΠΕΞ Τουρκίας, 3/12/2021).<br /><br />Ο Τούρκος ΥΠΑΜ Χουλουσί Ακάρ, κάνοντας (ως συνήθως) το μαύρο άσπρο κατηγόρησε την Ελλάδα ότι «παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάνης στην Κύπρο, στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο» και ότι «είμαστε αποφασισμένοι και ικανοί να προστατεύσουμε τόσο τα δικά μας δικαιώματα και συμφέροντα όσο και των Τ/Κ στην Κύπρο, στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο» (13/12/2021)<br /><br />Ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου μιλώντας για τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου ισχυρίστηκε -μεταξύ άλλων- ότι «Το 1923 και το 1947 με τη συνθήκη της Λωζάνης και των Παρισίων, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα υπό τον όρο της αποστρατιωτικοποίησης. Η Ελλάδα στρατιωτικοποιεί αυτά τα νησιά από το 1960 και εντεύθεν, δεν είναι δηλαδή κάτι καινούργιο. Εμείς στείλαμε επιστολή στον ΟΗΕ λέγοντας πως αν η Ελλάδα συνεχίζει να παραβιάζει το αποστρατικοποιημένο καθεστώς των νησιών αυτών δεν θα μπορεί να ισχυρίζεται πως έχει δικαίωμα κυριαρχίας σε αυτά. Και αυτό το καταγράψαμε στον ΟΗΕ. Και από δω και πέρα κάνουμε τα απαραίτητα βήματα» (15/12/2021). Ο εξ ανατολών προαγωγός αφού πλημμύρισε τα μικρασιατικά παράλια με αποβατικά σκάφη και την στρατιά του Αιγαίου ζητάει από την Ελλάδα να αποστρατικοποιήσει τα νησιά της με ευφάνταστες δικαιολογίες ώστε να είναι εύκολη μια τουρκική εισβολή, κατά τα πρότυπα της μαρτυρικής Κύπρου!<br /><br />Την ίδια μέρα ο Μ. Τσαβούσογλου, μιλώντας στο τουρκικό κοινοβούλιο, κατηγόρησε την Ελλάδα ότι «επί 14 χρόνια δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις του Ε.Δ.Α.Δ.». Ποιος; Ο εκπρόσωπος μιας χώρας που έχει πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων εκατοντάδες αποφάσεις του ΕΔΑΔ, με τελευταία στην σειρά εκείνη της 8/12/2021 για παραβίαση της ελευθερίας έκφρασης στην Τουρκία!<br /><br />Το τουρκικό ΥΠΕΞ «οργίστηκε» για την καταδίκη τούρκων κατασκόπων από δικαστήριο της Ρόδου κάνοντας λόγο για «καταπάτηση όλων των βασικών αρχών δικαίου, καθώς και για προκατειλημμένη στάση του δικαστηρίου» (16/12/2021). Ποιοι μας κατηγορούν; Αυτοί που έχουν φυλακισμένους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους επειδή είναι «αντιφρονούντες» – πολλοί χωρίς καμιά δίκη! Η απάντηση που δόθηκε («Η ελληνική δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη») θα μπορούσε να είχε συμπληρωθεί με την υπενθύμιση πως αντίθετα, η τουρκική δικαιοσύνη, μετά την φυλάκιση χιλιάδων δικαστικών, λειτουργεί κατ΄ εντολή της τουρκικής κυβέρνησης…<br /><br />Το τουρκικό ΥΠΕΞ, σχολιάζοντας τις σχετικές με τη διεύρυνση αποφάσεις που ελήφθησαν από την ΕΕ στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της 15/12/2021, ισχυρίστηκε (μεταξύ άλλων) ότι «Στις αποφάσεις αγνοούνται και πάλι οι Τουρκοκύπριοι, όπως και οι μονομερείς ενέργειες Ελλάδας και Ελληνοκυπρίων που συνέχεια κλιμακώνουν και αναβιώνουν την ένταση στην Αν. Μεσόγειο» (17/12/2021). Μήπως άραγε η Ελλάδα εισέβαλε στην Συρία, στο Ιράκ, στην Λιβύη και στην Κύπρο, με τελευταίο σταθμό τα Βαρώσια ή η Τουρκία; Πως λοιπόν Ελλάδα και Κύπρος «αναβιώνουν την ένταση στην Α. Μεσόγειο;». Η τουρκική φαντασίωση στις δόξες της…<br /><br />Ο Τούρκος δημοσιογράφος της ισλαμοφασιστικής κλίκας που κυβερνάει την Τουρκία Σαϊγκί Οζτούρκ, ισχυρίστηκε ότι «Η Ελλάδα κλέβει το πετρέλαιο της Τουρκίας στην Θάσο» (21/12/2021). Τα κατευθυνόμενα, μόνιμα τουρκικά fake news… <br /><br />Ο «συνήθης ύποπτος» Τούρκος ΥΠΑΜ Χ. Ακάρ είχε το θράσος να «απειλήσει» την Ελλάδα λέγοντας σε σχετική ομιλία του πως «Οι μαθητές της στρατιωτικής μας σχολής μπορούν να πάνε στο Καστελόριζο… κολυμπώντας!» (24/12/2021).<br /><br />Διάφορα ΜΜΕ, προσκείμενα στην τουρκική κυβέρνηση, δημιούργησαν σάλο για την προβολή της ελληνικής ταινίας «Σμύρνη μου αγαπημένη» με κυριολεκτικά τρελούς ισχυρισμούς περί (δήθεν) ελληνικής προπαγάνδας, (25/12/2021). Φυσικά δεν βλέπουν πως από τις 28 τηλεοπτικές σειρές που μεταδίδονται σήμερα από τα τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια, οι μισές τουλάχιστον αποτελούν επιδοτούμενη, αχαλίνωτη προπαγάνδα διαστρέβλωσης κάθε ίχνους ιστορικής αλήθειας…<br /><br />Τις μέρες των Χριστουγέννων οι Τούρκοι εξαπέλυσαν τους εμπόρους ανθρώπινης ελπίδας από τα μικρασιατικά παράλια προς τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, με αποτέλεσμα να σημειωθούν τρεις τραγωδίες με συνολικά 30 νεκρούς που πνίγηκαν μέσα στις σάπιες βάρκες στις οποίες τους φόρτωσαν. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο εκπρόσωπος τύπου των κυβερνώντων ισλαμοφασιστών Ομέρ Τσελίκ ισχυρίστηκε -μεταξύ πολλών άλλων- πως «Οι επαναπροωθήσεις που γίνονται τόσο από την FRONTEX όσο και από την Ελλάδα, αποτελούν απόπειρες εγκατάλειψης των μεταναστών στον θάνατο και απώθησης τους προς τον θάνατο» (30/12/2021). Δηλαδή, στον θάνατο δεν τους στείλουν από τα παράλια οι Τούρκοι (αφού τους καταληστέψουν), αλλά αυτοί που τους στέλνουν πίσω! Λογική τουρκικής προπαγάνδας…<br /><br />Τις μέρες των Χριστουγέννων μετέτρεψαν μια ακόμα εκκλησία (Αγία Σοφία Αδριανούπολης) σε τέμενος, ενώ ο ισλαμοφασίστας Ερντογάν (σύμφωνα με τον Τούρκο καθηγητή Πολιτικών Επιστημών, πρώην διευθυντή του ΟΗΕ στη Σλοβενία, δημοσιογράφο και συγγραφέα Τζενγκίζ Ακτάρ καθώς και σύμφωνα με τον Ολλανδό πολιτικό Γκέερτ Βίλντερς) δήλωσε με περισσή έπαρση πως «Η Αγία Σοφία ως τζαμί είναι το σύμβολο κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης!» (27/12/2021). Μέσα στο ίδιο κλίμα, η τουρκική εφημερίδα TIMETURK ισχυρίζεται πως «Το στρατόπεδο του Λαυρίου στην Ελλάδα έχει μετατραπεί σε άντρο του ΡΚΚ» (27/12/2021).<br /><br />Το κερασάκι στην τούρτα έβαλε ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου, με τα γνωστά τουρκικά ψεύδη: «Οι προσπάθειες του πρωθυπουργού της Ελλάδας όπως και του υπουργού Εξωτερικών να αυξήσουν με τεχνητό τρόπο την ένταση στο Αιγαίο, είναι επικίνδυνες για την ειρήνη και την σταθερότητα. Είναι ξεκάθαρη η θέση μας στο ζήτημα αυτό όπως και η αποφασιστικότητα μας»! (27/12/2021), ενώ την επομένη καυχιόταν πως «Η Τουρκία μπλόκαρε επτά φορές έρευνες στην Αν. Μεσόγειο» (28/12/2021). Σίγουρα θα τον ζήλευε ακόμα και ο Γκαίμπελς…<br /><br />Μπροστά σε αυτό το όργιο ενός ακήρυχτου πολέμου, υπάρχουν δυστυχώς μέσα στην Ελλάδα κάποιοι που δίνουν την εντύπωση πως ζουν… σε άλλο πλανήτη.<br /><br />Ο πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικός σταθμός ΣΤΑΡ, συμφερόντων οικογένειας Βαρδινογιάννη, μεταδίδει καθημερινά (εδώ και μερικά χρόνια) την τουρκική γλώσσα μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι με μια παλιά και σαχλή τηλεοπτική σειρά τουρκικής προπαγάνδας ήπιας ισχύος (Ελίφ). Η σειρά υπάρχει ελεύθερα στο διαδίκτυο από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο επεισόδιο και βρίσκεται μονίμως στις τελευταίες θέσεις τηλεθέασης της απογευματινής ζώνης όλων των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας.<br /><br />Παρ΄όλα αυτά, υπάρχουν διαφημιστικοί «χρηματοδότες» της τουρκικής προπαγάνδας που δεν επηρεάζονται ούτε από την έλλειψη υψηλής τηλεθέασης, ούτε διακρίνονται από στοιχειώδη εθνική ευαισθησία, «τροφοδοτώντας» συνεχώς τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΤΑΡ με διαφημιστικό χρήμα για να συνεχίσει απρόσκοπτα την μετάδοση της τουρκικής γλώσσας και της τουρκικής προπαγάνδας, σαν να μην συμβαίνει τίποτα.<br /><br />Όλοι ανεξαιρέτως όσοι πλήρωσαν διαφημιστικό χρήμα από την δική μας τσέπη στην τουρκοσειρά του ΣΤΑΡ τον μήνα Δεκέμβριο 2021, <a href="https://professors-phds.com/wp-content/uploads/2022/01/2021_12_31_Ads.pdf"><b>βρίσκονται εδώ.</b></a><br /><br />Μεταξύ τους, βλέπει κανείς την συμφωνική ορχήστρα Mozart της Βιέννης να διαφημίζεται στην τουρκοσειρά λες και το κοινό που την παρακολουθεί ενδιαφέρεται να πάει στο Γαλάτσι για να ακούσει Mozart – το Christmas Theater δίνει την εντύπωση πως βρήκε χρυσάφι στο target group της σαχλής τουρκοσειράς, με 20 διαφημιστικά μηνύματα μόνο τον Δεκέμβριο! Βλέπει ακόμα ελληνικές επιχειρήσεις που δεν φαίνονται ιδιαίτερα «εξοικειωμένες» με τον χώρο (Χρυσά Αυγά, αλάτι Γλάρος, Septona κ.α.) να πληρώνουν από την τσέπη των πελατών τους την τουρκική προπαγάνδα, ίσως και χωρίς καν να έχουν ιδέα!<br /><br />Τον Δεκέμβριο του 2021 όλα τα διαφημιστικά μηνύματα που μεταδόθηκαν μέσα στην τουρκοσειρά του τηλεοπτικού σταθμού ΣΤΑΡ ήταν 421 έναντι των 555 μηνυμάτων που μεταδόθηκαν τον Δεκέμβριο του 2020. <br /><br />Οι TOP-10 διαφημιζόμενοι στην τουρκοσειρά του ΣΤΑΡ τον μήνα Δεκέμβριο 2021, ήταν οι εξής: <br /><br />ΣΤΑΡ – ΟΙ 10 ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΜΕΝΟΙ – ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2021<br /><br />Α/Α ΕΤΑΙΡΙΕΣ Διαφ/σεις<br />1 Procter & Gamble Ελλάς 99<br />2 Diamant (Δίλεπτες Τηλεπωλήσεις) 46 <br />3 Christmas Theatre 20 <br />4 Mollers 18 <br />5 Glaxo Smith Kline 16 <br />6 Sanofi Aventis 14 <br />7 Powerpharm (Τηλεπωλήσεις) 14 <br />8 COSMOTE/ΓΕΡΜΑΝΟΣ 14 <br />9 ΠΛΑΙΣΙΟ 13 <br />10 E-FOOD 11 <br /><br />Πηγή: Παρατηρητήριο Διαφημίσεων Τουρκικών Σειρών ΙΗΑ – Στην καταμέτρηση δεν υπολογίζονται διαφημίσεις με κοινωνικό μήνυμα<br /><br />Tο Ιnternational Hellenic Association (μη κερδοσκοπικός, μη κυβερνητικός, μη κομματικός οργανισμός με έδρα το Delaware) απευθύνει και πάλι έκκληση στις διάφορες εταιρίες να σταματήσουν κάθε διαφημιστική παρουσία στην μοναδική τουρκοσειρά που μεταδίδεται ακόμα στην Ελλάδα, με ρητές οδηγίες στις διαφημιστικές τους εταιρείες ή στα media shops με τα οποία συνεργάζονται.<br /><br />Εμείς στο ΙΗΑ θα συνεχίσουμε να μην παρακολουθούμε κανένα πρόγραμμα του τηλεοπτικού σταθμού ΣΤΑΡ μέχρι να σταματήσει την καθημερινή μετάδοση τουρκικής γλώσσας και τουρκικής προπαγάνδας μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι.<br /><br />Εμείς στο ΙΗΑ θα συνεχίσουμε να μην αγοράζουμε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που πληρώνουν από την δική μας τσέπη διαφημιστικό χρήμα στην τουρκοσειρά του ΣΤΑΡ, μελετώντας προσεκτικά τους μηνιαίους καταλόγους των διαφημιζομένων που αναρτώνται στην σχετική ενότητα της <a href="https://professors-phds.com/23531-2/">ιστοσελίδας του ΙΗΑ</a>.<br /><br />Η μετάδοση τουρκικής γλώσσας και ύπουλης τουρκικής προπαγάνδας για τον «<a href="https://www.youtube.com/watch?v=x2EAWggpL-Q">γενναίο Τούρκο στρατιώτη</a>» μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι, θα σταματήσει οριστικά μόνο όταν ολοένα και περισσότεροι τηλεθεατές και καταναλωτές αρχίσουν να ευαισθητοποιούνται με πράξεις όπως η επιλογή άλλου καναλιού και η αποχή από την αγορά των προϊόντων και των υπηρεσιών που διαφημίζονται!<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκοσειρές 2021: Ποιοι χρηματοδότησαν την τουρκική προπαγάνδα μέσα στην Ελλάδα

Ενώ η Τουρκία συνεχίζει τις επιθέσεις εναντίον της Ελλάδας, ελληνικά κανάλια, με χορηγούς εταιρείες, προβάλλουν την τουρκική προπαγάνδα Τον ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι κρύβεται πίσω από την αγορά όπλων στα Βαλκάνια-Είναι πιθανή μια πολεμική αναμέτρηση Σερβίας-Κροατίας;

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/18974263_303.jpg?itok=luaR1xxW" width="737" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Βαλκάνια: η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης που προκαλεί συνεχώς πολεμικά σενάρια.</span></h3>Κανείς δεν θέλει μια κούρσα εξοπλισμών στα Βαλκάνια, ακόμα κι αν είναι «μίνι». Τον περασμένο Μάιο, όταν η Κροατία αγόρασε 12 μαχητικά αεροσκάφη Rafale, έναντι 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το Associated Press το περιέγραψε ως μέρος μιας «μίνι κούρσας εξοπλισμών» με τη Σερβία.<br /><br />Τον Οκτώβριο, ο Economist ανέφερε σχετικά με το «ξεφάντωμα αγορών όπλων» της Σερβίας και τον στρατιωτικό προϋπολογισμό 1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως με τον τίτλο «κούρσα εξοπλισμών στα Βαλκάνια».<br /><br />Σε αυτήν την περίπτωση, η ανάλυση μπορεί να είναι απενεργοποιημένη, αλλά η ανησυχία είναι δικαιολογημένη. Ενώ η Σερβία και η Κροατία πράγματι γεμίζουν ταχύτατα τα αντίστοιχα οπλοστάσια τους, η περιγραφή της όλης διαδικασίας ως απλής κούρσας εξοπλισμών παρεξηγεί τη δυναμική που υπάρχει.<br /><br />Πρόκειται για εκσυγχρονισμό του απαρχαιωμένου στρατιωτικού υλικού που έχει απομείνει από την εποχή της Γιουγκοσλαβίας, ενώ Βελιγράδι και Ζάγκρεμπ δεν οδηγούνται από στρατηγικό ανταγωνισμό ή φόβους σύγκρουσης μεταξύ τους.<br /><br />Αντίθετα, οι ελίτ και στις δύο χώρες χρησιμοποιούν τη διαδικασία αγοράς νέων όπλων για να προωθήσουν ευρύτερους στόχους εξωτερικής πολιτικής και, το πιο σημαντικό, να βελτιώσουν την εσωτερική πολιτική τους θέση.<br /><br />Η προοπτική ενός πολέμου δεν είναι ρεαλιστική, αλλά η χρήση της προμήθειας όπλων ως ευκαιρία για προβολή ισχύος μπορεί να αποσταθεροποιήσει την περιοχή.<br /><br />Τα τελευταία έξι χρόνια, Σέρβοι και Κροάτες πολιτικοί ηγέτες τροφοδότησαν με χαρά την αφήγηση μιας κούρσας εξοπλισμών καθώς συμμετείχαν σε μια σειρά από αγορές όπλων υψηλού προφίλ.<br /><br />Τα καλά νέα είναι ότι οι πραγματικές προμήθειες μερικές φορές έχουν μείνει πίσω από τη ρητορική και, μέχρι σήμερα, καμία πλευρά δεν έχει υπερβεί τις διατάξεις για τον έλεγχο των όπλων της συμφωνίας του Ντέιτον.<br /><br />Η συζήτηση για έναν περιφερειακό αγώνα εξοπλισμών ξεκίνησε το 2015 όταν η Κροατία ζήτησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες να της δωρίσουν 16 συστήματα πυραύλων πολλαπλής εκτόξευσης M270 της Lockheed Martin, οπλισμένα με βαλλιστικούς πυραύλους.<br /><br />Ο νυν πρόεδρος της Σερβίας Aleksandar Vučić, τότε πρωθυπουργός, απάντησε ανακοινώνοντας: «Ή θα πρέπει να αλλάξουν γνώμη ή θα πρέπει να βρούμε μια απάντηση σε αυτό».<br /><br />Η Ρωσία <br /><br />Η Σερβία άρχισε ταχύτατα να αναζητά απάντηση στρέφοντας το βλέμμα της στη Ρωσία. Κατά τη διάρκεια επίσκεψης το 2016 στο Βελιγράδι, ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης, αύξησε τις προσδοκίες προτείνοντας τους πυραύλους S-300 ως δώρο στον Βούτσιτς.<br /><br />Κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους, οι εντάσεις αυξήθηκαν όταν η κροατική κυβέρνηση ανέφερε στρατιωτική συγκέντρωση σερβικών δυνάμεων ως πιθανή βάση για την επαναφορά της στράτευσης κληρωτών.<br />Τελικά, ούτε η Κροατία παρέλαβε εκτοξευτές πυραύλων από τις ΗΠΑ, ούτε η Σερβία τους ρωσικούς πυραύλους S-300.<br /><br />Παρά την έντονη ρητορική, και οι δύο χώρες αντιμετώπισαν οικονομικούς περιορισμούς και οι μεγάλες δυνάμεις που τους “φλέρταραν”, αποδείχτηκαν λιγότερο “χουβαρντάνδες” από όσο υπολόγιζαν.<br /><br />Ωστόσο, Βελιγράδι και Ζάγκρεμπ επέμειναν στην αναζήτηση νέων όπλων, ξοδεύοντας δισεκατομμύρια σε αμυντικές συμφωνίες τα τελευταία χρόνια.<br /><br />Το 2017 η μεγαλύτερη αμυντική εταιρεία της Σερβίας, η Yugoimport-SDPR, ανέπτυξε έναν τακτικό πύραυλο Šumadija με βεληνεκές άνω των 280 χιλιομέτρων.<br />Για να αυξήσει τις δυνατότητές αστυνόμευσης του εναέριου χώρου της, η Σερβία παρέλαβε μαχητικά αεροσκάφη MIG-29 από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία το 2021.<br /><br />Μέσω ενός συνδυασμού πωλήσεων και δωρεών η Ρωσία παρείχε επίσης στο Βελιγράδι ελικόπτερα Mi-35 και Mi-17, άρματα μάχης T-72MS, BRDM- 2MS τεθωρακισμένα οχήματα αναγνώρισης και αντιαεροπορικό πυραυλικό σύστημα Pantsir S1.<br /><br />Η Σερβία σχεδιάζει να αγοράσει περίπου 30 στρατιωτικά ελικόπτερα τα επόμενα δύο χρόνια, μερικά από την ευρωπαϊκή πολυεθνική Airbus και μερικά από το Mil Moscow Helicopter Plant, θυγατρική της εταιρείας Russian Helicopters.<br /><br />Αφού συμφώνησε να αγοράσει το γαλλικό πυραυλικό σύστημα εδάφους-αέρος Mistral, το Βελιγράδι εξετάζει τώρα την αγορά του κινεζικού αντιαεροπορικού πυραύλου FK-3 και των ισραηλινών πυραύλων SPIKE LR2.<br />Επιπλέον, η απόκτηση έξι κινεζικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών CH-92A, μαζί με την μεταφορά τεχνολογίας, επέτρεψαν στην Σερβία να γίνει ο μεγαλύτερος κάτοχος drone στα Βαλκάνια.<br /><br />Φορτώνει η Κροατία <br /><br />Η Κροατία, φυσικά, ακολουθούσε από δίπλα. Το 2015 και το 2016, το Ζάγκρεμπ απέκτησε 12 αυτοκινούμενα πυροβόλα Panzerhaubitze 2000 από τη Γερμανία και 16 ελικόπτερα Kiowa Warrior από τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Στη συνέχεια παρέλαβε πυραύλους AGM-114 Hellfire από τη Lockheed Martin και, στα τέλη του 2020, υπέγραψε συμφωνία για τον εκσυγχρονισμό 76 οχημάτων Bradley μαζί με τα συναφή πολυβόλα. Ωστόσο, όπως έχουν σημειώσει ειδικοί στον έλεγχο των όπλων, αυτές οι αγορές δεν έχουν ακόμη υπερβεί τους διεθνώς συμφωνημένους περιορισμούς.<br /><br />Το άρθρο IV του Παραρτήματος 1Β της Ειρηνευτικής Συμφωνίας του Ντέιτον αποτελεί το θεμέλιο του ελέγχου των εξοπλισμών στα Δυτικά Βαλκάνια από το 1995, αρχικά υπό την αιγίδα του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη και στη συνέχεια, από το 2015, με συμφωνία μεταξύ των υπογραφόντων κράτη της Σερβίας, της Κροατίας, της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και του Μαυροβουνίου.<br /><br />Στις πέντε κατηγορίες όπλων που καλύπτονται από το Άρθρο IV — άρματα μάχης, τεθωρακισμένα οχήματα μάχης, πυροβολικό, αεροσκάφη μάχης και ελικόπτερα μάχης, τόσο η Σερβία όσο και η Κροατία εξακολουθούν να βρίσκονται εντός των επιτρεπόμενων ορίων.<br />Θεωρητικά, η Κροατία και η Σερβία θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα νέα τους όπλα σε μια μελλοντική βαλκανική σύγκρουση.<br /><br />Ορισμένοι Αμερικανοί αναλυτές σημείωσαν ότι η Σερβία θα μπορούσε να αναπτύξει πυραύλους Šumadija εναντίον των γειτόνων της εάν συμμετείχαν σε άλλη εκστρατεία του ΝΑΤΟ εναντίον του Βελιγραδίου.<br /><br />Τα drones που απέκτησε η Σερβία θα ήταν επίσης ισχυρά όργανα σε μια υποθετική μάχη στο Κοσσυφοπέδιο ή τη Βοσνία.<br /><br />Εάν καταρρεύσει το status quo στη Βοσνία, οι συγκρούσεις που θα προέκυπταν θα ήταν αναπόφευκτα πολύ χειρότερες, τόσο για τη Σερβία όσο και για την Κροατία, αφού αμφότερες θα είχαν τότε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν τα νέα τους οπλοστάσια.<br /><br />Τα κροατικά οβιδοβόλα και τα επιθετικά ελικόπτερα θα ήταν αποτελεσματικά στα πεδινά σερβο-κροατικά σύνορα, ενώ οι ισραηλινοί πύραυλοι SPIKE θα ήταν ένας πιθανός ισοσταθμιστής για τη Σερβία.<br /><br />Ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, η Βοσνία ήταν σε μεγάλο βαθμό απούσα από τη ρητορική γύρω από τον επανεξοπλισμό τόσο στο Βελιγράδι όσο και στο Ζάγκρεμπ.<br /><br />Το πιο σημαντικό, η έναρξη μιας νέας σύγκρουσης στα Βαλκάνια δεν έχει κανένα πολιτικό ή στρατιωτικό νόημα.<br />Πράγματι, δεν υπάρχει κανένας ρεαλιστικός στόχος που η Κροατία ή η Σερβία θα μπορούσαν να ελπίζουν να επιτύχουν επιτιθέμενοι η μία στην άλλη.<br /><br />Έχει καταστεί σχεδόν αδύνατο να ελεγχθούν εδάφη που κατοικούνται από εχθρικό πληθυσμό, ακόμη και για τους πιο ισχυρούς στρατούς.<br /><br />Από το 1995, ούτε η κροατική μειονότητα στη Σερβία ούτε η σερβική μειονότητα στην Κροατία είναι αρκετά μεγάλη ώστε να χρησιμεύσει ως θεμέλιο για τις αυτονομιστικές φιλοδοξίες.<br /><br />Επιπλέον, η Κροατία είναι μέλος του ΝΑΤΟ από το 2009. Μια σερβική επίθεση στην Κροατία θα ενεργοποιούσε τη ρήτρα συλλογικής άμυνας εντός του άρθρου 5 της Βορειοατλαντικής Συνθήκης, προκαλώντας την απάντηση του ΝΑΤΟ κατά του Βελιγραδίου.<br /><br />Ομοίως, το ΝΑΤΟ έχει ακόμα 3.600 στρατιώτες στο Κοσσυφοπέδιο ως μέρος της Δύναμης του Κοσσυφοπεδίου, διασφαλίζοντας ότι η σερβοαλβανική διαμάχη για το Κοσσυφοπέδιο δεν θα επιλυθεί στρατιωτικά.<br /><br />Θα ήταν επίσης ανόητο για την Κροατία να ξεκινήσει μια επίθεση. Ο φόβος μπροστά σε ένα πόλεμο ανταρτών έπαιξε ρόλο στην απόφαση του ΝΑΤΟ το 1999 να μην στείλει χερσαία στρατεύματα εναντίον της Σερβίας.<br /><br />Αν αυτή η απειλή ήταν αρκετή για να αποτρέψει το ΝΑΤΟ, αρκεί για να αποτρέψει την Κροατία.<br /><br />Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι οι σχέσεις ΝΑΤΟ-Σερβίας είναι πολύ διαφορετικές τώρα από ό,τι το 1999.<br /><br />Αν και η Σερβία δεν επιδιώκει την ένταξη στο ΝΑΤΟ, είναι μέλος του προγράμματος Συνεργασίας για την Ειρήνη του ΝΑΤΟ και το Σχέδιο Δράσης Ατομικής Συνεργασίας αντιπροσωπεύει το υψηλότερο επίπεδο συνεργασίας, μη μέλους με τη συμμαχία.<br /><br />Επιπλέον, η διεξαγωγή πολέμου έχει γίνει ακριβή για τις δύο πρωτεύουσες. Γι' αυτό η Κροατία αντικατέστησε τη στρατιωτική της θητεία με επαγγελματικό στρατό το 2008 και η Σερβία έκανε το ίδιο το 2011.<br />Το έλλειμμα του προϋπολογισμού είναι μια αυξανόμενη ανησυχία στην Κροατία τα τελευταία χρόνια, εμποδίζοντας τον αμυντικό σχεδιασμό.<br /><br />Ο σερβικός στρατός βιώνει μια συνεχή απώλεια του επαγγελματιών στελεχών. Η περιοχή στο σύνολό της υστερεί σε κοινωνικοοικονομικούς όρους και βιώνει δημογραφική πτώση.<br /><br />Αυτό όχι μόνο στερεί από τους τοπικούς ηγέτες τα χρήματα και το ανθρώπινο δυναμικό για να πολεμήσουν έναν παρατεταμένο πόλεμο, αλλά περιορίζει επίσης τα λάφυρα που οποιαδήποτε χώρα θα μπορούσε να ελπίζει να πετύχει μέσω της νίκης.<br /><br />Επομένως, εάν δεν προετοιμάζονται για πόλεμο, γιατί το Βελιγράδι και το Ζάγκρεμπ αγοράζουν τόσα όπλα;<br />Και οι δύο χώρες πραγματοποιούν καθυστερημένο στρατιωτικό εκσυγχρονισμό ενώ χρησιμοποιούν τη διαδικασία για να επιτύχουν άλλους στόχους.<br /><br />Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, η Σερβία και η Κροατία προσπαθούν και οι δύο να τοποθετηθούν ανάμεσα στις αυξανόμενες ανησυχίες για την ασφάλεια στην Ανατολική Ευρώπη και στην επιδείνωση των εντάσεων μεταξύ Ρωσίας και Δύσης.<br /><br />Όσο η Δύση αντιλαμβάνεται τη Ρωσία ως απειλή, η Σερβία έχει την ευκαιρία να παίξει ανάμεσα σε Μόσχα και Ουάσιγκτον.<br /><br />Σε αυτήν την πράξη εξισορρόπησης, η συγκέντρωση όπλων είναι ταυτόχρονα σκοπός και μέσο. Η Σερβία θέλει να μπορεί να αγοράζει όπλα από όλες τις πλευρές. Ελπίζει επίσης ότι η ύπαρξη ενός ισχυρού στρατού θα ενισχύσει την θέση της από όλες τις πλευρές επίσης.<br /><br />Η στρατιωτική συνεργασία με τη Ρωσία είναι ένας τρόπος για τη Σερβία να αυξήσει τη διαπραγματευτική της δύναμη με τη Δύση σε εκκρεμή ζητήματα όπως η διαμάχη του Κοσσυφοπεδίου.<br /><br />Η Σερβία γνωρίζει ότι η απρόκλητη χρήση στρατιωτικής δύναμης σε θέατρα όπως η Βοσνία ή το Κοσσυφοπέδιο θα προσέλκυε τη δυτική εχθρότητα και παρέμβαση.<br /><br />Ωστόσο, το Βελιγράδι εξακολουθεί να πιστεύει ότι με περισσότερα όπλα στη διάθεσή του μπορεί να τα πάει καλύτερα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.<br />Η Κροατία, με τη σειρά της, χρησιμοποίησε την ίδια περιφερειακή δυναμική για να ανυψώσει τη θέση της στη Δύση.<br /><br />Ως ένα από τα νεότερα μέλη τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Ζάγκρεμπ προσπάθησε να παρουσιαστεί ως δυτικό προπύργιο σε μια επικίνδυνη περιοχή, που αντιμετωπίζει τη ρωσική ανάμειξη και μια απρόβλεπτη Σερβία.<br /><br />Η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας της Κροατίας του 2017 δεν αναφέρει τη Σερβία ως κύρια απειλή, αλλά αναφέρεται στη «νοτιοανατολική γειτονιά» της χώρας ως «πηγή πιθανών προκλήσεων».<br /><br />Ο αμυντικός εκσυγχρονισμός χρησιμεύει στην προώθηση της Κροατίας ως βάσης περιφερειακής σταθερότητας. Βοηθά επίσης την Κροατία να διατηρήσει τον στόχο του ΝΑΤΟ για αμυντικές δαπάνες 2%.<br /><br />Πράγματι, ο Πρωθυπουργός της Κροατίας Andrej Plenković δήλωσε ότι η αγορά αεροσκαφών Rafale από τη Γαλλία οδηγεί τις αμυντικές δαπάνες της Κροατίας πέρα ​​από το όριο του ΝΑΤΟ.<br /><br />Το αφήγημα της κούρσας εξοπλισμών τροφοδοτεί επίσης την έλλειψη διαφάνειας στον αμυντικό τομέα.<br />Τα τελευταία πέντε χρόνια υπήρξε αξιοσημείωτη μείωση της διαφάνειας του αμυντικού τομέα της Σερβίας, ιδιαίτερα στα οικονομικά και τις προμήθειες.<br /><br />Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ορισμένες κακές πρακτικές νομιμοποιήθηκαν. Για παράδειγμα, οι νομικές τροποποιήσεις επέτρεψαν στην κυβέρνηση να κηρύξει ως εμπιστευτικές ολόκληρες κατηγορίες δεδομένων υπό το πρόσχημα της προστασίας της εθνικής ασφάλειας.<br /><br />Μία από τις κατηγορίες που χαρακτηρίστηκε ως εμπιστευτική το 2016 ήταν η διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού. Ως εκ τούτου, το σερβικό κοινό δεν μπορεί να βρει επίσημα αρχεία σχετικά με το προσωπικό στο αμυντικό σύστημα, και λιγότερο από όλα, τη διαρροή προσωπικού.<br /><br />Οι εντυπωσιακές αναφορές για τα όπλα και τον στρατιωτικό εκσυγχρονισμό συμβαδίζουν με την αποτροπή του κοινού από το να μάθει για το στρατιωτικό προσωπικό που εγκαταλείπει την υπηρεσία λόγω μη ικανοποιητικών συνθηκών.<br /><br />Αν αυτές οι πληροφορίες ήταν πιο άμεσα διαθέσιμες, θα κατέστρεφαν την εικόνα μιας κυβέρνησης που φροντίζει καλά τον στρατό, που ένας από τους πιο σεβαστούς εθνικούς θεσμούς στην χώρα.<br /><br />Η έλλειψη διαφάνειας στις προμήθειες στον τομέα της άμυνας οδηγεί επίσης τις αντιλήψεις για μια κούρσα εξοπλισμών.<br /><br />Αυτό σημαίνει ότι το Υπουργείο Άμυνας της Σερβίας δεν αναφέρει εμπιστευτικές προμήΟι στρατιωτικές δαπάνες εξαιρούνται από το νόμο της Σερβίας για τις δημόσιες συμβάσειςθειες, ούτε παρέχει εφάπαξ ποσό των συνολικών χρημάτων που δαπανήθηκαν.<br /><br />Επίσης δεν δημοσιεύει εάν, πότε ή με ποιον υπογράφονται εμπιστευτικές συμβάσεις προμηθειών.<br />Ακόμη και το 2019, όταν η νομοθεσία για τις δημόσιες συμβάσεις τροποποιήθηκε για να ευθυγραμμιστεί με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, το φάσμα των εξαιρέσεων για την εθνική ασφάλεια διευρύνθηκε.<br /><br />Σε αντίθεση με την Κροατία, τα έγγραφα μακροπρόθεσμου σχεδιασμού δεν αποκαλύπτονται στο κοινό.<br />Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει τρόπος να καθοριστεί εάν οι δαπάνες της κυβέρνησης συμβαδίζουν με τον δικό της στρατηγικό σχεδιασμό.<br /><br />Αντίθετα, κυβερνητικοί αξιωματούχοι ανακοινώνουν τις πωλήσεις όταν τους βολεύει.<br />Ως μέλος του ΝΑΤΟ, το επίπεδο διαφάνειας οικονομικών και προμηθειών της Κροατίας είναι υψηλότερο από αυτό της Σερβίας, μέχρι όμως ένα σημείο.<br /><br />Για να φτάσει στο όριο των δαπανών του ΝΑΤΟ, για παράδειγμα, η Κροατία έκανε ένα τέχνασμα τήρησης βιβλίων, συμπεριλαμβάνοντας τις συντάξεις βετεράνων πολέμου στις στρατιωτικές της δαπάνες.<br /><br />Για την κυβέρνηση στο Ζάγκρεμπ, η αντισερβική ρητορική βοήθησε επίσης στην καταστολή της συζήτησης σχετικά με την τελευταία της αγορά μαχητικού αεροσκάφους για υποτιθέμενους λόγους εθνικής ασφάλειας.<br /><br />Οι κίνδυνοι της εσωτερικής πολιτικής Μέχρι σήμερα, η αφήγηση της κούρσας εξοπλισμών έχει λειτουργήσει καλά για τους ηγέτες τόσο στο Ζάγκρεμπ όσο και στο Βελιγράδι.<br /><br />Όταν το εντυπωσιακό ρεπορτάζ για τις πωλήσεις όπλων συνδυάζεται με στρατιωτικές ασκήσεις και κινήσεις όπως η επανεισαγωγή της στρατολογίας, πυροδοτεί κλιμακούμενη ρητορική από όλες τις πλευρές.<br /><br />Οι πολιτικοί ηγέτες και τα μέσα ενημέρωσης είναι πολύ ικανοί να υποκινούν τις εντάσεις και να κερδίζουν φήμη, προκειμένου να αποφύγουν τη λογοδοσία για τα δικά τους έργα.<br /><br />Η εμπρηστική εθνικιστική ρητορική είναι μια δοκιμασμένη συνταγή στην περιοχή για την κινητοποίηση των ψηφοφόρων και την εκτροπή της προσοχής από τη διαφθορά και τα οικονομικά προβλήματα.<br /><br />Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η αφήγηση της «κούρσας εξοπλισμών» κορυφώνεται συνήθως κατά τις προεκλογικές περιόδους.<br /><br />Τόσο η Σερβία όσο και η Κροατία είχαν βουλευτικές εκλογές το 2016, τη χρονιά που πρωτοεμφανίστηκε η αμυντική κούρσα.<br /><br />Ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2017 στη Σερβία, τα πρωτοσέλιδα ήταν γεμάτα από αναφορές για την άφιξη των αεροσκαφών MIG-29 από τη Ρωσία.<br /><br />Οι τίτλοι ανακοίνωσαν ότι «Ο Πούτιν θα υπερασπιστεί τη Σερβία με όπλα» και «Ο Σερβικός Στρατός θα βρυχάται όταν φτάσουν τα νέα MIG».<br /><br />Η επιστροφή στις ένοπλες εχθροπραξίες της δεκαετίας του 1990 είναι απίθανη, αλλά η τρέχουσα διαδικασία εξακολουθεί να είναι ανησυχητική.<br /><br />Είναι επικίνδυνο γιατί δηλητηριάζει περαιτέρω τις ήδη δύσπιστες σχέσεις μεταξύ των περιφερειακών κρατών. Επιπλέον, διαιωνίζει την κακή κατάσταση της τοπικής διακυβέρνησης.<br /><br />Ο πόλεμος είναι απίθανος, αλλά δεν χρειάζεται να ριχθούν σφαίρες για να προκληθεί η ζημιά. Η Σερβία και η Κροατία έχουν κάθε δικαίωμα να εκσυγχρονίσουν τα απαρχαιωμένα οπλοστάσια τους, ιδίως υπό το φως του τεχνολογικού μετασχηματισμού που αλλάζει το παγκόσμιο τοπίο ασφάλειας.<br /><br />Το πιο σημαντικό είναι πάντως, μπορούν να εγκαταλείψουν τη ρητορική μιας κούρσας εξοπλισμών. Η άμυνα και η εθνική ασφάλεια θα πρέπει να μείνουν εκτός εσωτερικής πολιτικής στα Βαλκάνια όπου οι ιστορικές πληγές άργησαν να επουλωθούν, αναφέρει ο Vuk Vuksanovic και η Marija Ignjatijevic.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι κρύβεται πίσω από την αγορά όπλων στα Βαλκάνια-Είναι πιθανή μια πολεμική αναμέτρηση Σερβίας-Κροατίας;

Βαλκάνια: η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης που προκαλεί συνεχώς πολεμικά σενάρια. Κανείς δεν θέλει μια κούρσα εξοπλισμών στα Βαλκάνια, ακόμα κι ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς η ελληνική Πολεμική Αεροπορία πήρε το πάνω χέρι από τους Τούρκους

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/01/polemiki-aeroporia-slpress.gr_.png" width="774" /><br /><br /><b>Λαγός Κωνσταντίνος</b><br />Πριν ακόμα η Τουρκία εγείρει τις επεκτατικές διεκδικήσεις της στο Αιγαίο, άρχισε τις προσπάθειές της (από τη δεκαετία του 1960) να αποκτήσει αεροπορική κυριαρχία στο Αιγαίο, αλλά βρήκε απέναντι την ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Καθώς τα μαχητικά αεροσκάφη αποτελούν την αιχμή του δόρατος είναι χρήσιμο να δούμε πως διαμορφώθηκε τις τελευταίες έξι δεκαετίες η ισορροπία αεροπορικών δυνάμεων Ελλάδας-Τουρκίας. Ο περιορισμένος χώρος δεν επιτρέπει την παράθεση αναλυτικών αριθμών, έτσι θα αναφερθούμε στο γενικό πλαίσιο αυτής της ισορροπίας.<br /><br />Το 1952 η Ελλάδα και η Τουρκία εισήλθαν στο ΝΑΤΟ και ξεκίνησε ο εξοπλισμός τους με σύγχρονα οπλικά συστήματα κυρίως από τις ΗΠΑ. Τρία χρόνια αργότερα η Ελλάδα διέθετε περίπου 200 μαχητικά αεριωθούμενα, ενώ η Τουρκία σχεδόν τριπλάσιο αριθμό. Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1950, οι δύο χώρες ενισχύονταν με μαχητικά (κυρίως F-84G, F-84E και F-86) που παραχωρούσαν άλλα μέλη του ΝΑΤΟ.<br /><br />Το 1964, στη διάρκεια κρίσης στην Κύπρο, τουρκικά μαχητικά βομβάρδισαν θέσεις Ελληνοκυπρίων καθώς και την ελληνική ακταιωρό “Φαέθων” με πολλά θύματα. Τα γεγονότα εκείνα έδειξαν ότι ο κίνδυνος για την Ελλάδα δεν προερχόταν τόσο από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, όσο από τη “σύμμαχο” Τουρκία. Η δράση της τουρκικής Αεροπορίας στην Κύπρο εγκαινίαζε τη χρήση της ως εργαλείο άσκησης πολιτικής.<div><br />Δεκαετία 1960: Οι Τούρκοι έχουν το πάνω χέρι<br /><br />Η απειλή γινόταν ακόμη πιο σοβαρή καθώς η Τουρκία διέθετε από το 1963 τα πρώτα αεροσκάφη της δεύτερης φάσης της 1ης γενιάς μαχητικών με ταχύτητες 2 machi, δηλαδή τα πρώτα υπερηχητικά (F-104G και F5), που δεν είχε η Ελλάδα. Τα συγκεκριμένα μαχητικά δεν χρησιμοποιήθηκαν εναντίον της Κύπρου το 1964, αλλά αύξαναν κατακόρυφα την απειλή εναντίον της Μεγαλονήσου και της Ελλάδας. Η προμήθεια της Τουρκίας με υπερηχητικά και άλλα μαχητικά (κυρίως F-100) συνεχίστηκε αδιάκοπα και το δεύτερο μισό της δεκαετία 1960.</div><div><br /></div><div><img height="394" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/01/1.png" width="640" /><i>Άφιξη το 1964 του πρώτου υπερηχητικού αεριωθούμενου μαχητικού της ελληνικής αεροπορίας (τύπου F-104G).</i><br /><br />Οι ελληνοτουρκικές κρίσεις της δεκαετίας 1960 κατέδειξαν ότι η ελληνική Αεροπορία δεν ήταν σε θέση να επιχειρήσει στην Κύπρο, αλλά και ότι στην περίπτωση σύρραξης στο Αιγαίο, η τουρκική Αεροπορία θα είχε το πάνω χέρι. Το 1964 έχουμε την πρώτη σοβαρή αναβάθμιση της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας από τις αρχές της δεκαετίας 1950 με την παραλαβή των πρώτων υπερηχητικών αεροσκαφών F-104G (το 1965 παρελήφθησαν και F-5A).<br /><br />Όμως, οι Τούρκοι συνέχιζαν να υπερτερούν σε μαχητικά. Η λύση που προτάθηκε ήταν η απόκτηση μαχητικών δεύτερης γενιάς που η τουρκική Αεροπορία δεν διέθετε τότε. Τα μαχητικά αυτά προσέφεραν πολύ μεγαλύτερες επιχειρησιακές δυνατότητες σε σχέση με τα παλαιότερα υπερηχητικά που είχε μόλις αποκτήσει η Τουρκία. Έτσι, το 1965, έγινε κρούση από ελληνικής πλευράς στις ΗΠΑ για την απόκτηση υπερσύγχρονων μαχητικών McDonnell Douglas F-4E Phantom II. Όμως η αγορά δεν πραγματοποιήθηκε για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους.<br /><a href="https://slpress.gr/idees/pos-to-elliniko-ethnos-echase-to-enstikto-aytosyntirisis/"></a><br /></div><div><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/01/3.png" /><i>Ελληνικό μαχητικό 2ης γενιάς F-4E Phantom II.</i></div><div><i><br /></i>Η Χούντα ξαναχτυπά την πόρτα των ΗΠΑ<br /><br />Τον Νοέμβριο 1967 έλαβε χώρα νέα κρίση με την Τουρκία με αφορμή την Κύπρο. To 1971, η δικτατορία προώθησε στις ΗΠΑ επίσημο αίτημα για αγορά F-4Ε με εξ ολοκλήρου εθνικούς πόρους. Οι Αμερικανοί συμφώνησαν και έτσι το 1972 υπογράφηκε η σύμβαση για αγορά των Phantom. Στις αρχές του 1974, όμως, το καθεστώς Ιωαννίδη παρήγγειλε από τη Γαλλία Mirage F-1C τα οποία είχε απορρίψει ο Παπαδόπουλος. Από τις ΗΠΑ, ο Ιωαννίδης παρήγγειλε A-7E Corsair.<br /><br />Οι δύο αυτές αγορές σχετίζονταν με την έγερση τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο και απειλούσε να ξεκινήσει έρευνες για πετρέλαιο. Τα πρώτα μαχητικά δεύτερης γενιάς (F-4) έφθασαν στην Ελλάδα τον Απρίλιο 1974. Έτσι η Πολεμική Αεροπορία απέκτησε νέες δυνατότητες, κάτι που θωράκιζε το Αιγαίο έναντι της Τουρκίας και θα απειλούσε σοβαρά τυχόν εισβολή της στην Κύπρο.<br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/01/5.png" /><i>Άλλο ένα μαχητικό 2ης γενιάς που παρέλαβε η Ελλάδα το 1974, το γαλλικό Mirage F-1C.</i></div><div><br />Η Πολεμική Αεροπορία στην τουρκική εισβολή<br /><br />Η τεχνολογική υπεροχή της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας δεν βοήθησε την Κύπρο καθώς στις 20 Ιουλίου 1974 διέθετε μόνο μέρος των νέων αεροσκαφών. Επρόκειτο για μία μοίρα F-4 που ήταν σε θέση να πάρει μέρος σε επιχειρήσεις, αν και τα στελέχη της δεν είχαν ολοκληρώσει την εκπαίδευσή τους. Δυστυχώς, η συγκρότηση της δεύτερης μοίρας F-4 και η παραλαβή των Α-7 Corsair και Mirage F-1CG συνέβη μετά τον “Αττίλα”.<br /><br />Αντίθετα με την εντύπωση που υπάρχει σήμερα, τον Ιούλιο 1974 διέθετε και η Τουρκία τα πρώτα της F-4E που όμως δεν χρησιμοποιήθηκαν εναντίον της Κύπρου καθώς δεν ήταν έτοιμα επιχειρησιακά. Για τον “Αττίλα” οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν κυρίως F-100 που είχαν δυσανάλογα μεγάλες απώλειες σε σχέση με την αντιαεροπορική άμυνα της Κύπρου.</div><div><br /></div><div><img height="425" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/01/2.png" width="640" /><i>Δράση της τουρκικής αεροπορίας στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1974. Σχέδιο της 6χρονης Φροσούλας Παπαπέτρου.</i><br /><br />Το 1974, η ελληνική Πολεμική Αεροπορία διέθετε 290 μαχητικά έναντι 520 της τουρκικής και μειονεκτούσε και σε άλλους κρίσιμους τομείς. Παρά ταύτα, η κυπριακή τραγωδία επισκίασε το γεγονός ότι στο Αιγαίο κατάφερε να κρατήσει την ισορροπία και λειτούργησε αποτρεπτικά σε οποιαδήποτε τουρκική επιβουλή. Οι Έλληνες χειριστές δεν απώλεσαν τον έλεγχο του Αιγαίου ακόμη και τις πιο σκοτεινές ημέρες του καλοκαιριού του 1974. Ενώ οι Τούρκοι αποβιβάζονταν στην Κύπρο, η Πολεμική Αεροπορία εκτέλεσε πλήθος αναχαιτίσεων στο Αιγαίο και πραγματοποίησε τη ριψοκίνδυνη αποστολή 12 μεταγωγικών NORD 2501 Noratlas με την Α’ Μοίρα Καταδρομών στο αεροδρόμιο Λευκωσίας.<br />Η ελληνική Πολεμική Αεροπορία παίρνει κεφάλι<br /><br />Μετά το 1974, έγινε κατανοητό ότι η Πολεμική Αεροπορία έπρεπε να είναι ο βασικός πυλώνας αποτροπής των τουρκικών σχεδιασμών στο Αιγαίο. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα αξιοποιήθηκαν τα πλεονεκτήματα από τις αγορές των μαχητικών δεύτερης γενιάς. Όσον αφορά την τουρκική Πολεμική Αεροπορία, μετά το 1974 υπέστη σοβαρά προβλήματα εξαιτίας του αμερικανικού εμπάργκο που ίσχυσε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Σταμάτησε η παραλαβή Phantom και ανταλλακτικών των υπόλοιπων αεροσκαφών αμερικανικού τύπου που διέθεταν οι Τούρκοι.<br /><br />Έτσι προσπάθησαν να καλύψουν τις ελλείψεις, εισάγοντας μεταχειρισμένα μαχητικά από άλλα κράτη εκτός ΗΠΑ και αρκετά τύπου Aeritalia F-104S. Αυτά, όμως, αποδείχτηκαν κατώτερα από τα 2ης γενιάς ελληνικά μαχητικά. Ιδιαίτερα τα Mirage κυριαρχούσαν στις αναχαιτίσεις στο Αιγαίο. Στα τέλη της δεκαετία 1970, οι Έλληνες χειριστές είχαν σαφές πλεονέκτημα, αλλά αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα εξαιτίας των διαφορετικών τύπων μαχητικών πρώτης και δεύτερης γενιάς με τα οποία επιχειρούσαν. Η αναβάθμιση της Πολεμικής Αεροπορίας έπρεπε να γίνει με αντικατάσταση όλων των παλαιών τύπων με νέους, 3ης γενιάς.<br /><br />Για τον λόγο αυτό, ξεκίνησαν ενέργειες για αγορά νέων μαχητικών και το 1985 υπογράφηκε η αγορά Mirage 2000 και στις αρχές του 1987 η αγορά F-16 (“Αγορά του Αιώνα”). Λίγο πριν η Πολεμική Αεροπορία αποκτήσει τα πρώτα μαχητικά 3ης γενιάς, το Μάρτιο 1987, ξέσπασε η σοβαρότερη ελληνοτουρκική κρίση μετά το 1974. Το 1988 παρελήφθησαν τα Mirage 2000 και ένα χρόνο αργότερα, τα F-16C/D Blοck30. Από τότε μέχρι και το 2010, ο στόλος μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας ενισχύθηκε με αεροσκάφη F-16C/D Block50, F-16C/D Block52 και F-16C/D</div><div>  <br />Ισορροπία και πλεονέκτημα<br /><br />Πρόσφατα ξεκίνησε η αναβάθμιση των F-16 σε Viper που θα δώσει στα αεροσκάφη αυτά ορισμένα πλεονεκτήματα μαχητικών 5ης γενιάς και υπογράφηκε η αγορά των υπερσύγχρονων Rafale. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες οι Τούρκοι διαθέτουν μαχητικά κυρίως F-16 διαφόρων παραλλαγών, ίδια με αυτά της ελληνικής Αεροπορίας.<br /><br />Η αγορά μαχητικών 5ης γενιάς F-35 από τους Τούρκους έχει ναυαγήσει. Αυτό σημαίνει ότι στο άμεσο μέλλον η Αεροπορία τους θα στηριχτεί σε αναβαθμίσεις των F-16, εάν το καταφέρει. Τη δεκαετία 1960 η τουρκική Αεροπορία είχε σαφές πλεονέκτημα έναντι της ελληνικής όσον αφορά τα αεροσκάφη. Όμως από τη δεκαετία 1970 και μετά επήλθε ισορροπία, ενώ εάν οι Τούρκοι δεν βρουν εναλλακτική λύση η ελληνική Αεροπορία θα αποκτήσει προσεχώς υπεροπλία.<br /><br />Η Ελλάδα έχει ήδη το πλεονέκτημα αφού για να κυριαρχήσει ο επιτιθέμενος στον αέρα πρέπει να έχει σημαντική διαφορά (αριθμητική και τεχνολογική) από τον αμυνόμενο. Επιπλέον, η χώρα μας διαθέτει και πολλά άλλα πλεονεκτήματα (αντιαεροπορική άμυνα, χερσαίες και ναυτικές δυνάμεις κ.ά.) που σε συνδυασμό με την Πολεμική Αεροπορία ενεργούν αποτρεπτικά σε οποιαδήποτε επιβολή της Τουρκίας στο Αιγαίο.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς η ελληνική Πολεμική Αεροπορία πήρε το πάνω χέρι από τους Τούρκους

Λαγός Κωνσταντίνος Πριν ακόμα η Τουρκία εγείρει τις επεκτατικές διεκδικήσεις της στο Αιγαίο, άρχισε τις προσπάθειές της (από τη δεκαετία του...

Διαβάστε την συνέχεια

Θα «παίξει το χαρτί» των πρόωρων εκλογών ο Ερντογάν;

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/10/erdogan.jpg"><img height="427" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/10/erdogan-696x464.jpg" width="757" /></a><br /><br /><div>Οι ανακοινώσεις Ερντογάν για αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 50% και της προστασίας των καταθέσεων, οδηγούν αναλυτές στο συμπέρασμα ότι ο Τούρκος πρόεδρος δεν αποκλείεται «να παίξει» το χαρτί των πρόορων εκλογών.<br /><br /></div><div>Οι δύο «φιλολαϊκές» ανακοινώσεις έγιναν μέσα σε 5 ημέρες , κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της οικονομικής κρίσης , όταν η λίρα έπεσε στο ιστορικό χαμηλό των 18,4 ανά δολάριο.<br /><br />Ο Ερντογάν και ανώτεροι αξιωματούχοι του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) έχουν επανειλημμένα απορρίψει την ιδέα να διεξαχθούν προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές πριν από το 2023.<br /><br />Ωστόσο, η ελάφρυνση των μισθών το 2022 και η απότομη ανάκαμψη της λίρας, που έφθασε στις 12 λίρες ανά δολάριο, υποδηλώνουν ότι ο Ερντογάν μπορεί να θέλει να δράσει αιφνιδιαστικά, μετά και από τη συνεχή διολίσθηση των ποσοστών του στις δημοσκοπήσεις.<br /><br />Οι αναλυτές υποστηρίζουν ότι οι ανακοινώσεις του θυμίζουν προεκλογικά παιγνίδια του παρελθόντος . Επιπλέον εκτιμούν ότι μπορεί ο Ερντογάν να θελήσει να αιφνιδιάσει την αντιπολίτευση που ακόμη δεν έχει συμφωνήσει για έναν προεδρικό υποψήφιο.<br /><br />“Οι αποφάσεις έδωσαν την εντύπωση ότι το AKP και ο Ερντογάν είναι εξαιρετικοί διαχειριστές της οικονομίας”, δήλωσε ο Μεχμέτ Αλί Κουλάτ, πρόεδρος της MAK Consulting.<br /><br />«Για τον Ερντογάν, μια ιστορία επιτυχίας «της τελευταίας στιγμής» εμφανίζεται πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση», υποστηρίζει. «Αυτή τη φορά θέλει να παρουσιαστεί ως ένας πολιτικός ηγέτης που κέρδισε τη μάχη με το δολάριο και διέκοψε το παιχνίδι των ξένων δυνάμεων».<br /><br />Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα του μηνύματος θα εξαρτηθεί από την πορεία της λίρας και του πληθωρισμού και τον αντίκτυπό τους στους Τούρκους που έχουν δει την αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται.<br /><br />Για να ενισχύσει τη λίρα, ο Ερντογάν ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα στο οποίο το κράτος προστατεύει τις καταθέσεις που έχουν μετατραπεί σε λίρες από μελλοντικές απώλειες υποτίμησης έναντι σκληρών νομισμάτων.<br /><br />Με τη βοήθεια κρατικών παρεμβάσεων στην αγορά, η κίνηση σταμάτησε τη διολίσθηση του νομίσματος που προκλήθηκε από την ανορθόδοξη πολιτική του ίδιου του Ερντογάν για μείωση των επιτοκίων, παρά τον πληθωρισμό που έφθασε στο 30% αυτόν τον μήνα.<br /><br />Ωστόσο, το καθεστώς κινδυνεύει να αυξήσει περαιτέρω τις τιμές και το δημοσιονομικό χρέος τους επόμενους μήνες, λένε οι οικονομολόγοι.<br /><br />Ο Ομέρ Τασπινάρ, ειδικός στην Τουρκία από το Brookings και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας, είπε ότι ο Ερντογάν «ακολουθεί ήδη την εκλογική πολιτική» αυξάνοντας την αγοραστική δύναμη των πολιτών.<br /><br />«Για να σταματήσει η αιμορραγία, προσδιόρισε την αξία των τραπεζικών λογαριασμών σε εγχώριο νόμισμα σε δολάριο», είπε. «Όλα αυτά στοχεύουν στη δημιουργία θετικής δυναμικής προτού προκηρύξει πρόωρες εκλογές».<br /><br />Χρόνια διψήφιου πληθωρισμού και υποτίμησης έχουν καταβροχθίσει τα κέρδη των Τούρκων, ανεβάζοντας τα ποσοστά αποδοκιμασίας του Ερντογάν , σύμφωνα με έρευνα της MetroPoll που διεξήχθη αυτόν τον μήνα.<br /><br />Άλλες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι θα έχανε στον δεύτερο γύρο έναντι ορισμένων πιθανών υποψηφίων της αντιπολίτευσης.<br /><br />“Η εκλογική οικονομία εφαρμόζεται”, δήλωσε ο πρόεδρος της MetroPoll Οζέρ Σεντσάρ, προσθέτοντας ότι η δημοσιονομική στήριξη θα μπορούσε να βοηθήσει να κερδίσει τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους του AKP.<br /><br />«Η ιδέα ότι ο Ερντογάν «ο αρχηγός» μπορεί να λύσει αυτό το πρόβλημα θα γίνει ευρέως διαδεδομένη», υποστηρίζει. “Θεωρώ τις εκλογές πολύ πιθανές. Τρεις μήνες αργότερα θα δούμε ότι η αποτίμηση των χρημάτων που παίρνουν οι άνθρωποι θα είναι χωρίς νόημα. Εάν ο Ερντογάν περιμένει ένα χρόνο για τις εκλογές, μπορεί να χάσει.”<br /><br />Ο Ερντογάν απέρριψε την ιδέα των πρόωρων εκλογών, που θέλουν οι ηγέτες της αντιπολίτευσης, ώστε να μπορούν να αντιστρέψουν το «νέο οικονομικό πρόγραμμα» του που επικεντρώνεται στις εξαγωγές, τις πιστώσεις και τα χαμηλά επιτόκια.<br /><br />“Οι εκλογές δεν είναι στην ημερήσια διάταξη. Είναι προγραμματισμένες για το 2023”, δήλωσε στο Reuters αξιωματούχος του AKP, σημειώνοντας ότι το ηθικό ανέβηκε στο κόμμα και στην Τουρκία την τελευταία εβδομάδα. «Θα υπάρξουν νέα βήματα που θα ανακουφίσουν πολλά τμήματα της κοινωνίας».<br /><br />Ένας άλλος ανώτερος αξιωματούχος του AKP είπε ότι οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των μέτρων θα ενισχύσουν την υποστήριξή του.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Θα «παίξει το χαρτί» των πρόωρων εκλογών ο Ερντογάν;

Οι ανακοινώσεις Ερντογάν για αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 50% και της προστασίας των καταθέσεων, οδηγούν αναλυτές στο συμπέρασμα ότι ο Τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο “γαλάζια πατρίδα”, o Αλλάχ, η Ελλάδα και η αναβολή εκλογών στη Λιβύη.

<a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/01/cihat-yayc%C4%B1.jpg"><img height="424" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/01/cihat-yayc%C4%B1.jpg" width="759" /></a><br /><br /><div>«Τα Ηνωμένα Εθνη δεν έπαιξαν τον προληπτικό ρόλο τους όπως θα έπρεπε στον εσωτερικό πόλεμο της Λιβύης, αλλά έγιναν εργαλείο στα χέρια των παγκόσμιων δυνάμεων για να κατευθύνουν την πολιτική τους».<br />Ο αρχιτέκτονας του τουρκολιβυκού μνημονίου, πρώην αρχηγός του Επιτελείου των Ναυτικών Δυνάμεων της Τουρκίας και διευθυντής του Κέντρου Ναυτικών Σπουδών Μπαχτσεσεχίρ, ναύαρχος ε.α. Τζιχάτ Γιαϊτζί, περιέγραψε τη Λιβύη ως θέατρο παγκόσμιων δυνάμεων και ανταγωνισμών για ηγεμονία λόγω των μεγάλων αποθεμάτων πετρελαίου και άλλου υπόγειου πλούτου, καθώς και για την καίρια γεωπολιτική θέση της στη Βόρεια Αφρική.<br />Αναποτελεσματικός ο ΟΗΕ<br /><br />Σε άρθρο για το Al-Jazeera Mubasher, σημειώνει ότι, δυστυχώς, η πολιτική και κοινωνική ανασφάλεια και η οικονομική αστάθεια συνεχίστηκαν μετά την πτώση του καθεστώτος Καντάφι, το 2011.<br /><br />Το καθεστώς πολιτικού διχασμού και βίας στη χώρα απέτρεψε τη δημιουργία περιεκτικής θεσμικής υποδομής για όλους και την παροχή σταθερότητας.<br /><br />Η Πολιτική Συμφωνία της Λιβύης, η οποία υπογράφηκε το 2015 υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, δεν είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα και δεν κατάφερε να επιτύχει πολιτική ισορροπία και σταθερότητα στη χώρα.<br /><br /><img height="468" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/01/sarraj-erdogan.jpg" width="640" /><br /><i>Ο τέως πρωθυπουργός της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης Φαγιέζ αλ Σάρατζ, με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν</i><br /><br />Πράγματι, τα Ηνωμένα Εθνη υπήρξαν αναποτελεσματικά όσον αφορά τη διασφάλιση της ειρήνης, της σταθερότητας και της ασφάλειας στη Λιβύη.<br /><br />Ολες οι εναλλακτικές που παρουσιάστηκαν από το 2015 και τα πολιτικά προγράμματα που επέβαλαν οι παγκόσμιες δυνάμεις στο λιβυκό κράτος δεν απέδωσαν θετικό αποτέλεσμα στη Λιβύη.<br /><br />Η Λιβύη υπήρξε μάρτυρας ενός βίαιου εμφυλίου πολέμου μεταξύ 2019 και 2020, μέχρι που δημιουργήθηκε περιβάλλον ειρήνης, ασφάλειας και μερικής σταθερότητας με την υποστήριξη της Τουρκίας και την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας, τη λιβυκή κυβέρνηση που αναγνωρίζεται επίσημα από τον ΟΗΕ.<br />Ως εκ τούτου, η Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας κατέβαλε εκτεταμένες προσπάθειες για να εξασφαλίσει την ενότητα και την ακεραιότητα της χώρας και την εγκαθίδρυση ενός δημοκρατικού συστήματος.</div><div><br />Λόγοι αναβολής<br /><br />Σε αυτό το περιβάλλον, στις 8 Δεκεμβρίου 2021, οι εκλογές που είχαν προγραμματιστεί για τις 24 Δεκεμβρίου 2021 αναβλήθηκαν για τον Φεβρουάριο του 2022.<br /><br />Οι εθνικοί φορείς χάραξης πολιτικής και η κοινωνία στη Λιβύη δεν δέχτηκαν εκλογές και πολιτικά προγράμματα που αναπτύσσονταν ενάντια στη θέληση του λιβυκού έθνους. Και ας αναφερθούμε τώρα σε αυτό το θέμα.<br /><br />Ο κύριος λόγος πίσω από την αποτυχία του εκλογικού σχεδίου είναι ότι ο λιβυκός λαός δεν καθόρισε την ημερομηνία της εκλογικής διαδικασίας. Ο μεγαλύτερος φόβος του λιβυκού λαού είναι η πιθανότητα εκλογής νέου δικτάτορα.<br /><br />Μεγάλο μέρος των Λίβυων πιστεύει ότι η εκλογική διαδικασία και οι ημερομηνίες που επιβάλλονται από τη Δύση θα οδηγήσουν στην ανάδειξη ενός νέου δικτάτορα στη χώρα, και πως αυτός είναι ο στόχος της.<br /><br />Φαίνεται ότι οι παγκόσμιες δυνάμεις, που προσπαθούν να προωθήσουν τα οικονομικά, πολιτικά και πετρελαϊκά τους συμφέροντα, δεν θέλουν να οικοδομήσουν μια ολοκληρωμένη δημοκρατία στη Λιβύη.<br /><br /><img height="431" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/01/dbeibeh-erdogan.jpg" width="640" /><br /><i>Ο μεταβατικός πρωθυπουργός της Λιβύης Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά με τον Ερντογάν (φωτογραφία αρχείου Presidential Press Office/via Reuters)</i><br /><br />Παράγοντες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γαλλία επιβάλλουν πολιτικές που στοχεύουν στη μεγιστοποίηση των συμφερόντων τους στην περιοχή. Το πρόσφατο εκλογικό πρόγραμμα είναι ένα από τα ξεκάθαρα παραδείγματα αυτού του γεγονότος.<br /><br />Οπως ανέφεραν οι πολιτικοί ηγέτες της Λιβύης, η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που υποστηρίζει τη δημοκρατική ανάπτυξη και τον διάλογο στην περιοχή, τόσο θεσμικά όσο και πολιτικά.<br /><br />Ο καθορισμός της ημερομηνίας των εκλογών για τις 24 Δεκεμβρίου δεν είναι απόφαση που ελήφθη από τους Λίβυους, αλλά από το Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου της Λιβύης υπό την ηγεσία του ΟΗΕ, τον Νοέμβριο του 2020, οδηγώντας στη σύσταση λανθασμένης εκλογικής πλατφόρμας.</div><div><br />Πολύ επικίνδυνη απόφαση<br /><br />Τα κόμματα που αποτελούνται από τη Βουλή των Αντιπροσώπων και το Ανώτατο Συμβούλιο της Επικρατείας δεν έχουν καταλήξει ακόμη σε συναίνεση για τον νόμο που θα καθορίσει τη νομική υποδομή για τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές.<br /><br />Ανακοινώθηκε τον Οκτώβριο του 2021 ότι οι βουλευτικές εκλογές θα διεξαχθούν ένα μήνα μετά τις προεδρικές εκλογές. Αυτή η απόφαση είναι πολύ επικίνδυνη και μπορεί να έχει τρομερές συνέπειες. Το Κοινοβούλιο είναι ο θεσμός που χαράζει πολιτική με τη συμφωνία και τη συμμετοχή όλων.<br /><br />Η Βουλή είναι η δύναμη που θα εξασφαλίσει τη σταθερότητα του πολιτικού και οικονομικού περιβάλλοντος και την ειρήνη στη χώρα. Η διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών πρώτα, και συνεπώς η οικοδόμηση της πολιτικής ολοκλήρωσης, θα είναι βήμα που θα οδηγήσει στη μετατροπή της πραγματικότητας του διχασμού και των συγκρούσεων στη χώρα, σε περιβάλλον διαλόγου.<br /><br />Η διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών πρώτα είναι πιθανό να οδηγήσει τόσο σε θεσμικούς όσο και σε κοινωνικούς κινδύνους. Είναι επίσης πιθανό οι προηγούμενες προεδρικές εκλογές να ακυρώσουν τις βουλευτικές εκλογές.<br /><br />Η προεδρία είναι από τη φύση της μια ενιαία αρχή, ενώ το κοινοβούλιο είναι μια θεσμική και πλουραλιστική δομή. Με άλλα λόγια, το χτίσιμο του θεσμού πρώτα και μετά η επιλογή του διαχειριστή θα είναι η σωστή μεθοδολογία, τόσο σε επίπεδο δημοκρατίας όσο και σε επίπεδο σταθερότητας.</div><div>  <br />Εξετάζοντας τις διαφορές και τις διαφωνίες σε αυτήν την αναβληθείσα εκλογική διαδικασία, θα διαπιστώσουμε ότι:<br /><br />– Δεν καθορίζονται οι κανόνες των εκλογών και το ποιος θα είναι ο υπεύθυνος για την εφαρμογή τους.<br />– Οι διαφορές σχετικά με την επάρκεια των υποψηφίων δεν διευθετήθηκαν.<br />– Η πολωτική ατμόσφαιρα που τροφοδοτείται από ξένες δυνάμεις δεν έχει ξεπεραστεί.<br />– Δεν επιτεύχθηκε συναίνεση σχετικά με την περιεκτική πολιτική πρακτική στη χώρα.<br />Αλλα ευαίσθητα ζητήματα<br /><br />Αρα υπάρχουν ακόμα ευαίσθητα ζητήματα που δεν έχουν ακόμη επιλυθεί. Από την άλλη πλευρά, τα Ηνωμένα Εθνη δεν έπαιξαν τον προληπτικό ρόλο τους όπως θα έπρεπε στον εσωτερικό πόλεμο της Λιβύης, αλλά έγιναν εργαλείο στα χέρια των παγκόσμιων δυνάμεων για να κατευθύνουν την πολιτική τους.<br /><br />Εχει γίνει σαφές ότι το εκλογικό πρόγραμμα που επιβάλλεται από τις παγκόσμιες δυνάμεις στοχεύει στη δημιουργία νέου δικτάτορα στη Λιβύη, καθώς τα Ηνωμένα Εθνη έχουν αναπτύξει εκλογικό πρόγραμμα και εκλογική διαδικασία που περιθωριοποιεί τη βούληση του λιβυκού λαού.<br /><br />Το μόνο αποτέλεσμα που θα φέρει το εκλογικό πρόγραμμα και παρόμοια εκλογικά προγράμματα είναι το αντιδημοκρατικό έδαφος. Δόξα τω Θεώ, αυτή η διαδικασία που αναπτύχθηκε έξω από τη θέληση του λιβυκού λαού κατέρρευσε. Η επίλυση της δημόσιας διχόνοιας και της σύγκρουσης στη Λιβύη εξαρτάται πρώτα από την οικοδόμηση ισχυρού κοινοβουλίου.<br /><br />Οι προεδρικές εκλογές θα πρέπει να διεξαχθούν μετά την ανάδειξη κοινοβουλίου που θα αντικατοπτρίζει τη βούληση του λιβυκού λαού. Θα πρέπει να δοθεί στους υποψήφιους η ευκαιρία να κάνουν προεκλογική εκστρατεία πολύ πριν από αυτές τις εκλογές.<br /><br />Οι υποψήφιοι θα πρέπει να εξηγήσουν στο κοινό κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας τις πολιτικές και τους οδικούς χάρτες τους για την έξοδο της χώρας από την κρίση, κερδίζοντας έτσι την υποστήριξη των ψηφοφόρων.<br />Η εξουσία των φυλών<br /><br />Ωστόσο, η δύναμη και η εξουσία των φυλών στη Λιβύη είναι μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα. Επομένως, είναι απαραίτητο οι βουλευτικές εκλογές να εξασφαλίσουν την αρμονία των φυλών και τη σωστή ισορροπία δυνάμεων.<br /><br />Το κοινοβούλιο που εγγυάται τη δίκαιη και ισορροπημένη εκπροσώπηση των φυλών θα οικοδομήσει τον διάλογο στη Λιβύη και θα αναδείξει κατάλληλους και δημοκρατικούς υποψήφιους προέδρους.<br /><br />Εν ολίγοις, το αίτημα του λιβυκού λαού πρέπει να απαντηθεί μέσα σε δημοκρατικό πλαίσιο και κοινωνική δυναμική.<br /><br />Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Λιβύη είναι για τους Λίβυους.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.in.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο “γαλάζια πατρίδα”, o Αλλάχ, η Ελλάδα και η αναβολή εκλογών στη Λιβύη.

«Τα Ηνωμένα Εθνη δεν έπαιξαν τον προληπτικό ρόλο τους όπως θα έπρεπε στον εσωτερικό πόλεμο της Λιβύης, αλλά έγιναν εργαλείο στα χέρια των πα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελλάδα – Τουρκία: Γιατί δεν μπορεί να γίνει κατανοητή επαρκώς η απειλή στην Αθήνα…

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/01/RAMPAGE-ARTLLERY-790x400.jpg" width="769" /><br /><br />Του <b>ΖΑΧΑΡΙΑ Β. ΜΙΧΑ</b><br />Στην αυγή του 2022, το ζήτημα της ελληνικής άμυνας απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό προβάλει ως μια από τις κυριότερες προκλήσεις που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Η χώρα έχει εισέλθει σε τροχιά επανεξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά το πρόβλημα παραμένει για μερικά ακόμα χρόνια.<br /><br />Το πολιτικό σύστημα δεν έχει αντιληφθεί σε όλες του τις διαστάσεις το πρόβλημα. Το ελληνικό κράτος, στερούμενο θεσμικά των μηχανισμών, εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται την τουρκική απειλή στο περίπου, όπως αποκαλύπτεται από τις πράξεις, όχι από τις διακηρύξεις του.<br /><br />Το κεφαλαιώδες ζήτημα της αξιόπιστης αποτροπής δεν μπορεί να συζητιέται σοβαρά στα τηλεοπτικά παράθυρα. Ακόμα και στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή απαιτείται η παρουσία ειδικών που θα εξηγούσαν αναλυτικά την πραγματική εικόνα της τουρκικής απειλής και πως αυτή αντιμετωπίζεται. Διότι η Άγκυρα ήδη χρησιμοποιεί το στρατιωτικό εργαλείο για την επίτευξη πολιτικών στόχων.<br /><br />Όσον αφορά τους προαναφερθέντες “θεσμικούς μηχανισμούς”, θα ήταν αποτελεσματικοί υπό τον όρο ότι θα λειτουργούσαν ελεύθερα από τον νοσηρό κομματισμό και την επιβολή επιλογών από “πεφωτισμένες” ομάδες συμφερόντων, όχι πάντα ελληνικών. Η ορθότητα των επιλογών αυτών δοκιμάζεται σκληρά σε περιόδους αστάθειας και τελικά επηρεάζει καθοριστικά το μέλλον της χώρας.<br /><img src="" /><br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Τον όρο “groupthink” χρησιμοποίησε το 1972 ο ψυχολόγος Ίρβινγκ Τζάνις (Irving L. Janis). Απλουστευτικά, αφορά το αποτέλεσμα της επιδίωξης μιας ομάδας (εν προκειμένω οι ελληνικές ελίτ) να λειτουργεί με συνοχή, όπου οι ισχυρότεροι της ομάδας (που επιδιώκουν ή/και εκπροσωπούν συμφέροντα) διαμορφώνουν το πλαίσιο των απόψεων, πεποιθήσεων και πολιτικών, με το οποίο συμμορφώνεται η ομάδα. Κι αυτό, καθώς η επίδειξη ομοιογένειας, ασχέτως επιμέρους διαφωνιών, εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα αυτής της ομάδας.<br /><br />Τούτων λεχθέντων, η σοβαρότερη παράμετρος του προβλήματος είναι η ακόλουθη: Το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έχει κατανοήσει επαρκώς ότι η ευρύτερη περιοχή βρίσκεται σε κατάσταση γεωπολιτικής μετάβασης. Συνεπώς, δεν αντιλαμβάνεται ότι είναι μια περίοδος με πεπερασμένη χρονική διάρκεια, αν και το πόσο θα διαρκέσει είναι δύσκολο να προβλεφθεί.<br /><br />Η Ελλάδα εισήλθε σε αυτή την περίοδο βγαίνοντας από μια 15ετή περίοδο παραμέλησης των Ενόπλων Δυνάμεων, κάτι που αποκαλύπτει και το μέγεθος της ανευθυνότητας. Άρα, η φιλότιμη προσπάθεια επανεξοπλισμού που γίνεται τώρα, όπως γίνεται, δεν είναι τίποτε άλλο από μια απόπειρα περιορισμού της ζημιάς που έχει γίνει (damage limitation).<br /><br />Η Τουρκία είχε κατανοήσει πολύ καλύτερα σε κεντρικό επίπεδο τη σημασία της περιόδου, με αποτέλεσμα να αποδυθεί σε εξοπλιστική φρενίτιδα με ταυτόχρονη προσπάθεια κοστοβόρας, αλλά θεαματικής αύξησης της αμυντικής της αυτάρκειας. Στόχος ήταν να περιορίσει την εξάρτηση από τις επιλογές της Δύσης. Οι Τούρκοι γνώριζαν ότι ξεπερνούσαν τις δυνατότητές τους. Κατανοούσαν, όμως, ότι η μεταβατική περίοδος θα γεννήσει μια νέα αρχιτεκτονική, στο πλαίσιο της οποίας η Τουρκία πρέπει να μπει όσο το δυνατόν πιο ενισχυμένη.<br /><br />Στη συνέχεια θα λάμβανε τα απαραίτητα διορθωτικά μέτρα. Η εσωτερική πολιτική δυναμική όμως και η διαρκής ανάγκη εξισορρόπησης ανάμεσα στον ισλαμισμό και τον κεμαλισμό, ευτυχώς για τον Ελληνισμό, την οδήγησε σε επικίνδυνο αδιέξοδο την πιο κρίσιμη στιγμή. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της έχουν πληγεί σκληρά μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016. Αυτό είναι όμως καλό και ταυτόχρονα επικίνδυνο για την Ελλάδα.<br /><br />Καλό διότι περιόρισε εκ των πραγμάτων το επικίνδυνο χάσμα που είχε ανοίξει στο ισοζύγιο στρατιωτικής ισχύος και επιδείνωσε δραματικά την εξωτερική νομιμοποίηση της πολιτικής του καθεστώτος Ερντογάν. Κακό διότι υπό τον φόβο κατάρρευσης του σχεδιασμού, αυξάνεται λογικά η πιθανότητα στρατιωτικού τυχοδιωκτισμού με ό,τι διαθέτει. Αυτός είναι ένας από τους λόγους συνεχούς ενασχόλησης της Άγκυρας με τους ελληνικούς εξοπλισμούς. Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν ο Ερντογάν είναι διατεθειμένος να τα παίξει όλα για όλα.<br /><br />Την ίδια στιγμή η Ελλάδα, παρά την αισθητή βελτίωση και στην κατανόηση του προβλήματος και στα μέτρα εξοπλισμού, δεν δείχνει να κατανοεί το πόσο επείγουσα είναι η κατάσταση. Πως υπάρχει ενδεχόμενο όταν τα πανάκριβα οπλικά συστήματα που έχουν παραγγελθεί ενταχθούν επιχειρησιακά στο ελληνικό οπλοστάσιο, η κατάσταση να έχει κριθεί. Στο μεταξύ, η εικόνα που παρουσιάζει η Ελλάδα, παρά τις πολύ σημαντικές διπλωματικές κινήσεις και τη σύμπηξη συμμαχικών σχέσεων με χώρες-κλειδιά, δεν είναι αυτή που θα μπορούσε να καθορίσει το αποτέλεσμα μία θερμής κρίσης.<br /><br />Αποτελεί επικίνδυνη αφέλεια την τρέχουσα περίοδο να θεωρεί κανείς ότι η Άγκυρα μπορεί να αλλάξει στάση απέναντι στον Ελληνισμό με οτιδήποτε άλλο πέραν του φόβου ότι ένας τουρκικός τυχοδιωκτισμός μπορεί να της κοστίσει πολύ ακριβά. Εάν η Ελλάδα έπειθε και την Άγκυρα και τους τρίτους ότι εάν δεχθεί επίθεση θα προκύψει το “γαία πυρί μειχθήτω”, όλοι θα κοιτούσαν την κατάσταση διαφορετικά. Σήμερα, το στίγμα που εκπέμπει η χώρα, εξακολουθεί να είναι φοβικό, παρά τις αισθητές βελτιώσεις.<br /><br />Καλή είναι η πολιτική ορθότητα και οι εκκλήσεις στην Τουρκία να ακολουθήσει την οδό της νομιμότητας και των έντιμων συμβιβασμών. Η Ελλάδα, όμως, έπρεπε να είναι πολύ πιο συγκεκριμένη απέναντι στους συμμάχους της (ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ, Αίγυπτος, Εμιράτα) για το στρατιωτικό σκέλος αυτής της συμμαχικής σχέσης. Η κοινότητα των ζωτικών συμφερόντων είναι τέτοια που οι προϋποθέσεις για τη μετεξέλιξη της συνεργασίας σε συμμαχία υπάρχουν.<br /><br />Ένα ερώτημα αφορά το αν κατάφερε να βρει νέες ορθολογικές ισορροπίες το προαναφερθέν “group think” της ελληνικής ελίτ. Αυτό αφορά τόσο το “παιχνίδι” των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου, όσο και τη λογική αντιμετώπισης της Τουρκίας, την οποία πολλοί δεν αντιμετωπίζουν πρωτίστως ως εθνική απειλή, αλλά ως εταίρο χρυσοφόρων συμφωνιών.<br /><br />Με τον τρόπο αυτό όμως μετατρέπονται σε εργαλεία της υψηλής στρατηγικής της Άγκυρας, ενώ η Ελλάδα δεν έχει τους μηχανισμούς και την ορθολογική ιεραρχία ελέγχου της κατάστασης με τον τρόπο που συμβαίνει στα ζητήματα εθνικής ασφαλείας σε χώρες που σέβονται τον εαυτό τους, δημοκρατικές ή μη.<br /><br />Το πολιτικό σύστημα πρέπει να αντιληφθεί ότι απόλυτη εθνική προτεραιότητα είναι ο ταχύτατος εξοπλισμός της χώρας με ξεκάθαρες επιθετικές δυνατότητες. Η άμεση ενίσχυση του οπλοστασίου των Ενόπλων Δυνάμεων με όπλα που μπορούν να “ματώσουν” σοβαρά την Τουρκία και από μεγάλες αποστάσεις. Και επιτέλους, ας ξεπεραστούν σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία αναστολές που αφορούν το να μη δυσαρεστήσουμε φίλους και συμμάχους.<br /><br />Δεν μπορεί να βυσσοδομεί ο κάθε Ακάρ αμφισβητώντας την κυριαρχία των νήσων του ανατολικού Αιγαίου, επειδή δεν τα αφήνει η Ελλάδα έρμαια στις ορέξεις της Τουρκίας. Η απάντηση έπρεπε να είναι η άμεση μετατροπή τους σε αβύθιστες πλατφόρμες εκτόξευσης πυραύλων σε περίπτωση που εκδηλωθεί τουρκική επιθετική ενέργεια.<br /><br />Υπάρχουν “φιλικές”, αλλά και αυστηρές συστάσεις από συμμαχικές χώρες να μην μεταφέρει η Ελλάδα ισχυρά συστήματα πυροβολικού μεγάλης εμβέλειας με το πρόσχημα της μη κλιμάκωσης. Η απάντηση που πρέπει να δίνεται είναι οι Δυτικοί να στρέψουν τις πιέσεις τους προς την Τουρκία, η οποία διαρκώς απειλεί έχοντας αγοράσει βαλλιστικά συστήματα από το Πακιστάν και την Κίνα.<br /><br />Θα είχε μεγαλύτερη συμβολική και επιχειρησιακή αξία ακόμα και από πλατφόρμες όπως τα αναβαθμισμένα F-16, τα Rafale και οι φρεγάτες Belh@rra να ζητηθούν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος πυραυλικά συστήματα από χώρες, όπως το Ισραήλ, τα Εμιράτα και η Σερβία. Να επενδύσουμε εκεί τα εκατοντάδες εκατομμύρια που μας ζητούνται για την αναβάθμιση των αμερικανικών MLRS και μάλιστα όταν υπάρχουν οχλήσεις για το που θα τα τοποθετήσουμε και πως θα τα χρησιμοποιήσουμε;<br /><br />Τα Εμιράτα απάντησαν στη δυστοκία των Αμερικανών να τους αποδεσμεύσουν τα μαχητικά F-35, όπως τα ήθελαν, αγοράζοντας 80 γαλλικά Rafale. Διαμήνυσαν στην Ουάσιγκτον ότι οι ΗΠΑ θέλουν περισσότερο να πουλήσουν τα μαχητικά τους από όσο τα Εμιράτα χρειάζονται να τα αγοράσουν. Προφανώς εξακολουθούν να τα θέλουν, αλλά σημαντικό μέρος της ανάγκης καλύφθηκε αλλιώς.<br /><br />Έχει το ελληνικό πολιτικό σύστημα τη βούληση να κινηθεί δραστικά, χωρίς πολλές κουβέντες, επενδύοντας έξυπνα τα διαθέσιμα χρήματα στην αμυντική βιομηχανία της χώρας που μπορεί να λύσει πολύ συγκεκριμένα προβλήματα ει δυνατόν και άμεσα; Μόνο τότε θα έχει περάσει το μήνυμα σε φίλους και αντιπάλους ότι κατανοεί την κατάσταση και ξέρει πως να την αντιμετωπίσει. Ναι μεν πρέπει να εξαντλεί τα περιθώρια ειρηνικών διευθετήσεων, αλλά χωρίς να μετατρέπεται σε παρακολούθημα των γεωστρατηγικών προτεραιοτήτων άλλων.<div><br /></div><div><b><i>*Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA<br /></i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελλάδα – Τουρκία: Γιατί δεν μπορεί να γίνει κατανοητή επαρκώς η απειλή στην Αθήνα…

Του ΖΑΧΑΡΙΑ Β. ΜΙΧΑ Στην αυγή του 2022, το ζήτημα της ελληνικής άμυνας απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό προβάλει ως μια από τις κυριότερες...

Διαβάστε την συνέχεια