Τρομερή γαλλική παραδοχή: Ακατανίκητος ο ρωσικός στρατός συντρίβει το ΝΑΤΟ. Δύναμη πυρός σοκ και εντυπωσιακά υπερόπλα.

<img height="362" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/8a70213cafed6b364d4d1e56efc66905_XL.jpg?v=2" width="695" /><br /><div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ανοιχτή παραδοχή από το ινστιτούτο διεθνών σχέσεων IFRI για την αδυναμία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ να αντιμετωπίσουν σε έναν άμεσο πόλεμο τη Ρωσία </span></h3>Εντυπωσιακή παραδοχή της ανωτερότητας του ρωσικού στρατού έναντι του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ από μία εκ των σημαντικότερων και ιστορικών εφημερίδων της Ευρώπης και ενός προβεβλημένου ινστιτούτου διεθνών σχέσεων.</div><div>Ο λόγος για τη γαλλική εφημερίδα Le Monde, η οποία πήρε συνεντεύξεις από σημαντικούς Ευρωπαίους διανοούμενους και ειδικούς σχετικά με την πιθανότητα σύγκρουσης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία.<br />Παρά το γεγονός ότι το κείμενο παρουσιάζει τα παραδοσιακά αντιρωσικά επιχειρήματα, εντούτοις προσφέρει μια αρκετά πιο ρεαλιστική ανάλυση από αυτήν που συναντά κανείς στις περισσότερες δυτικές πηγές.<br />Οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν χάρη στη συνεργασία εννέα διευθυντών ευρωπαϊκών think tanks, με τη συμμετοχή του Γαλλικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (IFRI).<br />Οι τρεις κύριοι συνεντευξιαζόμενοι, ο Dimitri Minic, η Tatiana Kastouéva-Jean και ο Paul Maurice εστίασαν στις αδυναμίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σε περίπτωση υψηλής έντασης σύγκρουσης με τη Ρωσία και τόνισαν την ανάγκη ενίσχυσης της στρατιωτικής ικανότητας της Δύσης απέναντι στη Ρωσία.<br /><br />Υπεροχή της Ρωσίας σε αέρα και έδαφος - Υπερόπλα Iskander και Kinzhal <br /><br />Ο Dimitri Minic, ιστορικός, τόνισε ότι η στρατιωτική δύναμη της Ρωσίας βρίσκεται στις αεροπορικές και χερσαίες δυνατότητές της.<br />Οι χερσαίες δυνάμεις της Ρωσίας, παρατήρησε, είναι μεγαλύτερες από εκείνες της Ευρώπης.<br />Αν και αναγνώρισε την ποιοτική υπεροχή της Δύσης σε τομείς όπως η εκπαίδευση, η διοίκηση και η τακτική, παραδέχτηκε ότι η Ρωσία διαθέτει αποφασιστικό πλεονέκτημα όσον αφορά τους αριθμούς, την δύναμη πυροβολικού και την ικανότητα κινητοποίησης.<br /><br />Η Ρωσία, τόνισε, έχει την ικανότητα να αυξήσει την παραγωγή πυραύλων, όπως οι «Iskander» και οι Kinzhal, που είναι κρίσιμης σημασίας για επιθέσεις βαθιά στην Ουκρανία και για τον στόχο ζωτικών υποδομών, όπως οι ενεργειακές υποδομές και σιδηροδρομικοί σταθμοί.<br />Παρά την επιφυλακτικότητα απέναντι στην πραγματικότητα της ρωσικής στρατιωτικής δύναμης, ο Minic ισχυρίστηκε ότι η Δύση διαθέτει υπεροχή στον αέρα, στη θάλασσα και στο διάστημα, γεγονός που της επιτρέπει να μετατοπίσει το πεδίο της μάχης.<br />Ο Minic πρόσθεσε ότι «σε αυτήν την αντιπαράθεση, η Ευρώπη πρέπει να διατηρήσει έναν όσο το δυνατόν ισχυρότερο διατλαντικό δεσμό, παραμένοντας πιστή στις αξίες της», επειδή «αν η Ρωσία επικρατήσει στην Ουκρανία αύριο, θα μπορούσε να αναδιατάξει ορισμένα από τα στρατεύματά της σε άλλο μέτωπο και να επιχειρήσει επέμβαση».<br />Ξεχώρισε τις χώρες της Βαλτικής ως «την αχίλλειο πτέρνα του ΝΑΤΟ», λέγοντας ότι οι δυνάμεις του Βορειοατλαντικού Συμφώνου εκεί αποτελούν «μια αποτρεπτική δύναμη, που δεν έχει σχεδιαστεί για να αντέξει μια εισβολή μεγάλης κλίμακας».<br />Προειδοποίησε επίσης ότι «η ευρωπαϊκή στρατιωτική κινητικότητα έχει τα όριά της: ετερογενείς ή ανεπαρκείς υποδομές, διαφορετικά πρότυπα και ούτω καθεξής».<br /><br />Αυτή είναι μια μάλλον παράξενη εκτίμηση, δεδομένου του προηγούμενου ισχυρισμού ότι η πολιτική Δύση έχει ένα «σημαντικό ποιοτικό πλεονέκτημα».<br />Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, δεν μπορούμε να περιμένουμε «υπερβολικό ρεαλισμό» από τις Βρυξέλλες.<br /><br />Αναπόφευκτος ο πόλεμος Ρωσίας - Δύσης<br /><br />Ο ίδιος εκτίμησε ότι στο τέλος ο πόλεμος Ρωσίας - Δύσης είναι αναπόφευκτος.<br />«Μέχρι το 2030, το γεωπολιτικό πλαίσιο μας οδηγεί στην υιοθέτηση του απαισιόδοξου σεναρίου ενός ρωσικού πολέμου πέρα από την Ουκρανία, με ελάχιστη αμερικανική υποστήριξη εάν η Ευρώπη δεν συνεχίσει να βοηθά το Κίεβο και, πάνω απ 'όλα, εάν δεν οικοδομήσει ένα αξιόπιστο συμβατικό στρατιωτικό αποτρεπτικό μέσο», σημείωσε ο Minc.<br />Ο ίδιος είπε στη συνέχεια ότι «θα πρέπει να φοβόμαστε λιγότερο μια μαζική ένοπλη επίθεση εναντίον της «γηραιάς ηπείρου» ή μια ανεξέλεγκτη χρήση πυρηνικών όπλων, και περισσότερο μια εντατικοποίηση έμμεσης επίθεσης σε χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία, ένα τέτοιο σενάριο θα μπορούσε να κορυφωθεί σε μια νέα «ειδική στρατιωτική επιχείρηση»».<br />Με απλά λόγια, μερικοί από τους πιο εξέχοντες διανοούμενους της πολιτικής Δύσης πιστεύουν ότι ένας μαζικός συμβατικός πόλεμος, ακόμη και μια θερμοπυρηνική ανταλλαγή, είναι στην πραγματικότητα «λιγότερο επικίνδυνη» από αυτό που ουσιαστικά θα ήταν μια συνοριακή αψιμαχία.<br /><br />ΝΑΤΟ και ΕΕ δεν μπορούν να αντιμτωπίσουν τη Ρωσία <br /><br />Ο Paul Maurice εξειδικευμένος στην σύγχρονη ιστορία, συμφώνησε ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν έχουν την ετοιμότητα για έναν άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία, προσθέτοντας ότι τα τελευταία τρία χρόνια δεν εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία να ενισχύσουν τις στρατιωτικές τους δυνατότητες.<br />Ο Maurice τόνισε τη σοβαρή έλλειψη προετοιμασίας για πόλεμο και επισήμανε τις δυσκολίες που προκύπτουν από τη δομή της ΕΕ, η οποία αποτελείται από 27 μέλη, καθιστώντας τον συντονισμό δύσκολο.<br />Υποστήριξε ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ πρέπει να ενισχύσουν την ικανότητά τους να είναι πιο ευέλικτοι και αποδοτικοί, αντλώντας παραδείγματα από την «Ομάδα E5» (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Πολωνία, Ηνωμένο Βασίλειο) και τη «Βαλτική + Βαϊμάρη», ομάδες που σχηματίστηκαν για να εξασφαλίσουν μια πιο αποδοτική στρατηγική αντιμετώπισης των ρωσικών απειλών.<br /><br />Η εξάρτηση της Ευρώπης από την Αμερική<br /><br />Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της συζήτησης ήταν η αποδοχή από πλευράς των δυτικών διανοουμένων ότι η αμερικανική συμμετοχή στο ΝΑΤΟ είναι κρίσιμη για την Ευρώπη.<br />Ο Maurice επισήμανε ότι η Ευρώπη εμφανίζει μια «ψυχολογική εξάρτηση» από την Αμερική, υπογραμμίζοντας πως η στρατηγική του ΝΑΤΟ, στην πραγματικότητα, είναι στην υπηρεσία των συμφερόντων των ΗΠΑ και όχι των Ευρωπαίων.<br />Αυτή η παραδοχή ενισχύει την άποψη πως το ΝΑΤΟ είναι ουσιαστικά μια προέκταση του Πενταγώνου και ότι οι αποφάσεις για την Ευρώπη, στην πραγματικότητα, λαμβάνονται πέρα από τον Ατλαντικό.<br /><br />Ο ρόλος της Ρωσίας στην Ευρωπαϊκή Ασφάλεια<br /><br />Ο Minic υπογράμμισε ότι ο Ρώσος Πρόεδρος, Vladimir Putin, θέλει να αναθεωρήσει την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, που να βασίζεται στην «αδιαίρετη ασφάλεια», δηλαδή στην ισότιμη προστασία όλων των κρατών.<br />Αυτό, όμως, ήταν κάτι που η Δύση δεν μπορούσε να δεχτεί, με τον αμερικανικό παράγοντα να ενισχύει την ιδέα της «μόνιμης» στρατηγικής υπεροχής, μέσα από την «αρχή Monroe» και τις συνεχείς επεκτάσεις του ΝΑΤΟ.<br />Η Ρωσία, από την πλευρά της, θεωρεί ότι το ΝΑΤΟ και η Δύση ακολουθούν μια στρατηγική που απειλεί την ασφάλεια της και την εδαφική της ακεραιότητα.<br />Η επέκταση του ΝΑΤΟ, η επιθυμία της Ουκρανίας να ενταχθεί στη Βορειοατλαντική Συμμαχία και η συνεχής στρατιωτική υποστήριξη της Δύσης προς την Ουκρανία, εκλαμβάνονται από τη Ρωσία ως στρατηγικές απειλές.<br />Η προσπάθεια της Μόσχας να επιτύχει μια νέα συμφωνία ασφαλείας για την Ευρώπη, στην οποία να συμμετέχουν ισότιμα όλα τα κράτη, παραμένει αγνοημένη από τη Δύση.<br /><br />Ποτέ δεν θα υπάρξει μία συμφωνία της Ευρώπης με τη Ρωσία <br /><br />Η Tatiana Kastouéva-Jean , ειδικός στην ρωσική πολιτική, προχώρησε στην εκτίμηση πως η Ευρώπη δεν θα καταφέρει ποτέ να καταλήξει σε μια συμφωνία με τον Putin και ότι η μόνη λύση για την ήττα της Μόσχας είναι η απομάκρυνση του Ρώσου ηγέτη από την εξουσία.<br />Ωστόσο, αυτή η άποψη είναι γεμάτη αντιφάσεις, καθώς η Δύση, ενώ υποστηρίζει την ανάγκη για ειρηνική λύση, στην πραγματικότητα επιδιώκει την απομόνωση της Ρωσίας και την επιβολή κυρώσεων που αποσκοπούν στην εξασθένησή της, επισημαίνει ο γεωπολιτικός - στρατιωτικός αναλυτής Drago Bosnic.<br />Ο Minic από την πλευρά του, θεωρεί ότι η Ρωσία επιδιώκει να απομονώσει την Ουκρανία από τη Δύση και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας τον Αμερικανό πρόεδρο Donald Trump ως εργαλείο για να διαιρέσει την Ευρώπη.<br />Αυτό είναι ένα κοινό αφήγημα στη Δύση, όπου ο Trump συχνά εμφανίζεται ως «μαριονέτα» του Κρεμλίνου, χωρίς να αναγνωρίζεται ότι οι ρωσοαμερικανικές σχέσεις είναι πολύ πιο περίπλοκες και ότι το ΝΑΤΟ και η<br />Δύση έχουν μεγαλύτερη ευθύνη για την κλιμάκωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία.<br /><br />Εκκωφαντική παραδοχή αδυναμίας<br /><br />Εν κατακλείδι το δημοσίευμα της Le Monde προσφέρει μια ενδιαφέρουσα ματιά στις στρατηγικές ανησυχίες της Δύσης απέναντι στη Ρωσία, αν και το παραδοσιακό αντιρωσικό αφήγημα παραμένει ισχυρό.<br />Ωστόσο, οι παραδοχές σχετικά με την αδυναμία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ να αντιμετωπίσουν έναν άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία και τις στρατηγικές αδυναμίες που αναδεικνύονται αποδεικνύουν τη βαθύτερη πραγματικότητα της σύγκρουσης.<br /><br />Η Ρωσία, από την πλευρά της, επιδιώκει απλώς να προστατεύσει τα εθνικά της συμφέροντα και να αναδείξει την ανάγκη για μια νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας, η οποία θα βασίζεται στον σεβασμό των συμφερόντων όλων των κρατών και όχι στην στρατηγική της μονομερούς κυριαρχίας της Δύσης.<br />Αυτή η αντίφαση και η δυσκολία της Δύσης να κατανοήσει τη ρωσική θέση αποτελεί το θεμέλιο της τρέχουσας σύγκρουσης, η οποία έχει τις ρίζες της σε χρόνια γεωπολιτικών στρατηγικών και ιστορικών λαθών που συνεχίζουν να καθορίζουν το μέλλον της Ευρώπης και του κόσμου<br /><br /><img height="295" src="https://www.bankingnews.gr/image/le_monde_2.JPG" width="695" /><br /><br /></div><div><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τρομερή γαλλική παραδοχή: Ακατανίκητος ο ρωσικός στρατός συντρίβει το ΝΑΤΟ. Δύναμη πυρός σοκ και εντυπωσιακά υπερόπλα.

Ανοιχτή παραδοχή από το ινστιτούτο διεθνών σχέσεων IFRI για την αδυναμία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ να αντιμετωπίσουν σε έναν άμεσο πόλεμο τη Ρωσία...

Διαβάστε την συνέχεια

Καταιγιστικές εξελίξεις. Οι ΗΠΑ παραλύουν το ΝΑΤΟ και σταματούν την αποστολή όπλων στην Ουκρανία - Τέλος HIMARS και AMRAAM.

<img height="329" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/b2592b2ca4ad9754c4cec5e2931860b1_XL.jpg?v=2" width="702" /><br /><br /><div>Ήδη έχουν επηρεαστεί οι παραδόσεις πυραύλων αέρος-αέρος AMRAAM, συστημάτων πολλαπλών εκτοξευτών HIMARS (MLRS), καθώς και ραντάρ Aegis<br /><br />Η προμήθεια αμερικανικών όπλων αξίας 5 δισ. δολαρίων σε συμμάχους του ΝΑΤΟ, με σκοπό την επακόλουθη αποστολή τους στην Ουκρανία, έχει διακοπεί λόγω του κλεισίματος της κυβέρνησης (shutdown) εξαιτίας της διακοπής χρηματοδότησης.<br />Αυτό μεταδίδει το Axios, επικαλούμενο πηγές του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ την Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2025.<br />Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, έχουν επηρεαστεί οι παραδόσεις πυραύλων αέρος-αέρος AMRAAM, συστημάτων πολλαπλών εκτοξευτών HIMARS (MLRS), καθώς και ραντάρ Aegis.<br />Ένας αξιωματούχος ανέφερε ότι τον περασμένο μήνα το Γραφείο Πολιτικών-Στρατιωτικών Υποθέσεων του State Department λειτουργούσε με μόλις το 25% του προσωπικού του. Ως αποτέλεσμα, οι παραδόσεις πυραύλων και οπλικών συστημάτων σε συμμάχους του ΝΑΤΟ ανεστάλησαν.<br />Συγκεκριμένα, η Δανία, η Κροατία και η Πολωνία δεν θα λάβουν τα συστήματά τους λόγω του shutdown.<br />«Αυτό το κλείσιμο της κυβέρνησης προκαλεί τεράστια ζημιά τόσο στους συμμάχους και εταίρους μας, όσο και στην αμερικανική βιομηχανία, καθώς δυσχεραίνει την παράδοση αυτών των κρίσιμων δυνατοτήτων στο εξωτερικό», δήλωσε ο αξιωματούχος στο Axios.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι η Ευρώπη αυτή τη στιγμή αγοράζει όπλα και πυρομαχικά προκειμένου να μεταφερθούν στην Ουκρανία.<br />Οι ΗΠΑ δεν προμηθεύουν πλέον όπλα δωρεάν.<br />Πρόσφατα είχε αναφερθεί ότι το Ηνωμένο Βασίλειο παρέδωσε επιπλέον παρτίδα πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς Storm Shadow στην Ουκρανία, μετά την άρνηση του Αμερικανού προέδρου Donald Trump να παραδώσει πυραύλους Tomahawk.<br />Οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις θα παραδώσουν επίσης δύο αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα Patriot στο Κίεβο.<br /><a href="https://www.bankingnews.gr/"><br /></a>Έχει παγώσει η διαδικασία των εγκρίσεων από το Κογκρέσο <br /><br />Οι εκκρεμείς συναλλαγές περιλαμβάνουν τόσο πωλήσεις όπλων απευθείας από την κυβέρνηση των ΗΠΑ προς συμμάχους του ΝΑΤΟ, όσο και την αδειοδότηση ιδιωτικών αμερικανικών αμυντικών εταιρειών για εξαγωγή όπλων, δήλωσε ο αξιωματούχος στο Axios.<br />Η διαδικασία για αυτές τις συγκεκριμένες πωλήσεις υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν απλή και μη αμφιλεγόμενη.<br /><br />Το Arms Export Control Act απαιτεί από το Κογκρέσο να εξετάζει τις προτάσεις πώλησης όπλων.<br />Πολλοί υπάλληλοι του Υπουργείου Εξωτερικών, των οποίων η δουλειά είναι να ενημερώνουν τα γραφεία επιτροπών του Κογκρέσου και να διασφαλίζουν την ολοκλήρωση της διαδικασίας, έχουν τεθεί σε αναγκαστική άδεια (furlough), προκαλώντας την καθυστέρηση.<br />Το Γραφείο Πολιτικών-Στρατιωτικών Υποθέσεων του State Department λειτουργούσε περίπου με το ένα τέταρτο του κανονικού προσωπικού για την υποστήριξη των πωλήσεων όπλων τον προηγούμενο μήνα, δήλωσε ανώτερος αξιωματούχος στο Axios.<br />«Οι Δημοκρατικοί καθυστερούν κρίσιμες πωλήσεις όπλων, συμπεριλαμβανομένων προς τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ, κάτι που βλάπτει τη βιομηχανική βάση των ΗΠΑ και θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια τόσο μας όσο και των εταίρων μας», επισήμανε ο εκπρόσωπος του State Department Tommy Pigott στο Axios σε ανακοίνωσή του.<br />«Η Κίνα και η Ρωσία δεν έχουν διακοπές, οι προσπάθειές τους να υπονομεύσουν τις ΗΠΑ και τους συμμάχους μας γίνονται πιο εύκολες, ενώ η βιομηχανική μας βάση υποφέρει και οι ανάγκες των συμμάχων μας μένουν ανικανοποίηστες», δήλωσε ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, James Risch, στο Axios.<br /><br />Η Ουκρανία σε αναμονή για τη βοήθεια που δεν έρχεται<br /><br />Για το Κίεβο, η εξέλιξη αυτή αποτελεί βαρύ πλήγμα.<br />Οι ουκρανικές δυνάμεις, ήδη κουρασμένες και αποδυναμωμένες μετά από μήνες μαχών και τεράστιες απώλειες, βρίσκονται πλέον αντιμέτωπες με τη μείωση της ροής οπλισμού.<br />Χωρίς συνεχή αμερικανική υποστήριξη, η Ουκρανία δεν μπορεί να διατηρήσει τον ρυθμό επιχειρήσεων στον πόλεμο φθοράς που έχει επιβάλει η Μόσχα.<br />Αναλυτές επισημαίνουν ότι, εάν το shutdown παραταθεί, θα δημιουργηθεί αλυσιδωτή κατάρρευση στην εφοδιαστική γραμμή του ΝΑΤΟ, ειδικά στην ανατολική Ευρώπη.<br />Οι στρατοί της Πολωνίας και χωρών της Βαλτικής θα αναγκαστούν να περιορίσουν τις αποστολές όπλων προς το Κίεβο, ενώ τα δικά τους αποθέματα εξαντλούνται.<br /><br />Η Ρωσία παρακολουθεί με στρατηγική ψυχραιμία<br /><br />Για τη Ρωσία η εξέλιξη αυτή δεν συνιστά έκπληξη.<br />Η Μόσχα είχε εδώ και καιρό προβλέψει την κόπωση της Δύσης και τη σταδιακή αποσύνθεση του δυτικού μετώπου υποστήριξης προς το Κίεβο.<br />Το οικονομικό και πολιτικό χάος στην Ουάσινγκτον ενισχύει τη θέση της Ρωσίας στο πεδίο — όχι με βίαιη επίθεση, αλλά με υπομονετική στρατηγική φθοράς.<br />Καθώς οι ΗΠΑ παλεύουν με τις εσωτερικές τους διαιρέσεις, η Ρωσία παραμένει σταθερή, οικονομικά αυτάρκης και πολιτικά ενωμένη απέναντι στις προκλήσεις.<br />Η δυτική ενότητα, που παρουσιάστηκε ως «ακλόνητη» το 2022, δείχνει πλέον βαθιές ρωγμές.<br /><br />Το ΝΑΤΟ χωρίς ενεργό κέντρο - Σήμα κινδύνου για την Ευρώπη<br /><br />Η αναστολή των αμερικανικών εξαγωγών όπλων προς το ΝΑΤΟ δείχνει και κάτι ακόμη πιο βαθύ: η Ευρώπη δεν διαθέτει ανεξάρτητη αμυντική βιομηχανία ικανή να συντηρήσει τις ανάγκες της χωρίς αμερικανική υποστήριξη.<br />Η Πολωνία, η Δανία, η Κροατία και άλλοι σύμμαχοι βρίσκονται τώρα εγκλωβισμένοι σε μια εξάρτηση που μετατρέπεται σε στρατηγική παγίδα.<br />Το μήνυμα είναι σαφές: χωρίς την Ουάσινγκτον, η Δύση δεν μπορεί να πολεμήσει, ούτε να υποστηρίξει την Ουκρανία.<br />Και η Ουάσινγκτον, βυθισμένη στο δικό της πολιτικό χάος, δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί.<br /><br />Συστημική κρίση στη Δύση<br /><br />Η κρίση αυτή δεν είναι απλώς οικονομική ή διοικητική — είναι συστημική.<br />Το shutdown δεν σταμάτησε απλώς την κυβέρνηση των ΗΠΑ• πάγωσε τον ίδιο τον μηχανισμό εξουσίας που κρατούσε ενωμένο το ΝΑΤΟ.<br />Η αδυναμία χρηματοδότησης, οι καθυστερήσεις στις παραδόσεις οπλισμού και η πολιτική διάσπαση δείχνουν ότι η δυτική συμμαχία βρίσκεται σε τροχιά αποδόμησης.<br />Για τη Ρωσία, αυτή η περίοδος αποτελεί στρατηγικό πλεονέκτημα.<br />Όχι μέσω πυρών, αλλά μέσω αναμονής — αφήνοντας τη Δύση να βυθιστεί στην ίδια της την κρίση.<br />Η Μόσχα δεν χρειάζεται να επιτεθεί όταν οι αντίπαλοί της αυτοκαταστρέφονται.<br /><a href="https://www.bankingnews.gr/"><br /></a><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Καταιγιστικές εξελίξεις. Οι ΗΠΑ παραλύουν το ΝΑΤΟ και σταματούν την αποστολή όπλων στην Ουκρανία - Τέλος HIMARS και AMRAAM.

Ήδη έχουν επηρεαστεί οι παραδόσεις πυραύλων αέρος-αέρος AMRAAM, συστημάτων πολλαπλών εκτοξευτών HIMARS (MLRS), καθώς και ραντάρ Aegis Η προμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Δήλωση ΣΟΚ από την Μαρία Δαμανάκη! "Ναι σε κοινό πάρκο με την Τουρκία και συμφωνία για τα χωρικά ύδατα".

<img height="372" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/big_teaser/public/2025-11/%CE%94%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7.png?itok=iAdnEF88" width="696" /><br /><br />Μετά από casus belli, γκρίζες ζώνες, εμπάργκο, η λύση είναι «συζήτηση με Τουρκία»; Κοινό πάρκο; Επέκταση ‘έως’ 12 ν.μ. με συμφωνία; Η Δαμανάκη, με «εθνική ανάγκη», προτείνει συμπραξη – αλλά τι ακριβώς; Να μοιραστούμε το Αιγαίο;<br /><br />Η Μαρία Δαμανάκη, πρώην κοινοτική επίτροπος και σύμβολο της Αριστεράς, εξαπόλυσε μία αιρετική πρόταση που προκαλεί σεισμό, Προτείνει κοινό θαλάσσιο πάρκο με Τουρκία και συζήτηση για χωρικά ύδατα, αποδομώντας τις γεωτρήσεις στο Ιόνιο και την κυβερνητική «φιέστα» ενώ στη συνέχεια θέτει ευθέως θέμα συνεργασίας με την Τουρκία, στον τομέα των θαλάσσιων πάρκων, θέτοντας ένα συνολικότερο θέμα αδιεξόδου στην κούρσα του ανταγωνισμού στους εξοπλισμούς. Σε μια εποχή γεωπολιτικών πιέσεων που ζούμε με Την Τουρκία η Δαμανάκη καλεί σε σύμπραξη – αλλά τι ακριβώς προτείνει; Να μοιραστούμε τα πάντα με την Άγκυρα;<br /><br />Η Δαμανάκη αποδομεί τις γεωτρήσεις: «Οι εξορύξεις δεν είναι λύση, ειδικά σε θαλάσσιο περιβάλλον. Στην Ανατολική Μεσόγειο, μεγάλα βάθη, χωρίς σαφή εικόνα κοιτασμάτων – οι προσδοκίες δεν βασίζονται σε επιστήμη» .<br /><br />Στο ερώτημα εάν πρέπει να γίνουν οι γεωτρήσεις, η κυρία Δαμανάκη, κάνει ένα βήμα πίσω, αποφεύγοντας να συγκρουστεί μετωπικά με την κυβέρνηση: «Είμαι Ελληνίδα. Αναγκαστικά προτάσσω την εθνική ανάγκη να μη μείνει η Ελλάδα έξω από το γεωπολιτικό παιχνίδι. Η Chevron και η Exxon Mobil που είναι στη Λιβύη ενδιαφέρονται για τις εν δυνάμει ελληνικές θαλάσσιες ζώνες. Και αν η Ελλάδα θέλει να υπάρχει στην Ανατολική Μεσόγειο και να έχει θαλάσσιες ζώνες, αυτό δεν μπορεί να το αγνοήσει. Παρόλο λοιπόν που είμαι εναντίον των εξορύξεων, λέω ότι σε αυτή τη φάση, για λόγους γεωπολιτικούς και εθνικούς, η Ελλάδα δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να αρνηθεί τις έρευνες. Για τις γεωτρήσεις θα μιλήσουμε αργότερα, αν υπάρξουν ευνοϊκά δεδομένα».<br /><br /> Σοβαρά; Μετά από χρόνια «χρυσές φιέστες», τώρα η λύση είναι... «συζήτηση»;<br /><br />Για την Τουρκία: «Ναι σε κοινό πάρκο – στα Δωδεκάνησα, εντός υδάτων μας, η Άγκυρα δεν μπορεί να αντιρρήσει» . «Αντίθετα, οι δηλώσεις Φιντάν δείχνουν διάθεση» – και προτείνει συμπραξη για προστασία Αιγαίου, ακόμα και εκτός υδάτων. «Συμφωνία για χωρικά ύδατα ‘έως’ 12 ν.μ. – όχι ‘στα’ 12» <br /><br /> Ζητά «επιτέλους να βγούμε από την απατηλή μας μακαριότητα. Και αργά ή γρήγορα να συζητήσουμε τι θέλουμε με την εξωτερική μας πολιτική».<br /><br />Και εξηγεί , εξαιρώντας την επίλυση των διαφορών με ένοπλη σύρραξη: «Δύο είναι οι δρόμοι που μένουν. Ο ένας είναι αυτής της περίφημης ακινησίας. Και ο άλλος της ανάληψης πρωτοβουλιών τον οποίο υποστήριζα πάντα. Διότι ποτέ ευνοεί η ακινησία μια χώρα; Την ευνοεί αν μπορεί να έχει βάσιμες προσδοκίες ότι στο μέλλον η κατάσταση θα αλλάξει ουσιαστικά υπέρ της. Για να μιλήσω πιο συγκεκριμένα και ίσως απλουστευτικά: Εάν είχαμε προσδοκίες ότι τεχνολογικά θα γίνουμε κάτι σαν το Ισραήλ, ή ότι θα έχουμε ένα ορυμαγδό επενδύσεων ώστε να αναβαθμιστούν στο πεδίο της ήπιας ισχύος, ή την εντύπωση ότι ο γείτονας θα καταστραφεί τότε θα είχε νόημα να υπερασπιζόμαστε την ακινησία. Δεν τα βλέπω όμως. Η ακινησία επιπλέον είναι και ακριβή. Ξοδεύουμε πάρα πολλά σε εξοπλισμούς όπως είναι η κατάσταση τώρα γιατί δεν μπορεί να είμαστε μια ανοχύρωτη χώρα. Μέχρι πότε όμως θα αντέχουμε στην κούρσα; Αλλά επιπλέον υπάρχει και η ιστορική μνήμη που αυτοί που υπερασπίζονται την ακινησία την ξεχνούν. Ποιος ήταν ο πρώτος που είπε ότι το δικαστήριο της Χάγης μπορεί να δώσει λύση; Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αυτό το είχαμε ξεχάσει».<br /><br />Η Δαμανάκη: «Κανένας πρωθυπουργός δεν μπορεί να συζητήσει τα 6 ν.μ. – αλλά η επέκταση είναι κυριαρχικό δικαίωμα. Το 2003, Σημίτης ήταν κοντά, αλλά δεν τόλμησε» . Σοβαρά, κυρία Δαμανάκη; Μετά από αιώνες τουρκικής απειλής, προτείνετε να ‘συζητήσουμε’ υδάτα και πάρκα; Κοινό πάρκο με Τουρκία; Μοιραστείτε τα ‘έως’ 12 ν.μ.; Αυτό δεν είναι ρεαλισμός – είναι παραίτηση<br /><br />Η Δαμανάκη καλεί: «Βγείτε από μακαριότητα – συζητήστε εξωτερική πολιτική». «Ακινησία κοστίζει ακριβά – χάνουμε σε εξοπλισμούς. Από 2012, Σημίτης, Καραμανλής, έβλεπαν Χάγη» (Βήμα). «Δεν θέλουμε ένοπλη σύγκρουση αλλά η ακινησία δεν ευνοεί. Εθνική ανάγκη είναι να μην μένουμε έξω από γεωπολιτικό παιχνίδι» . Σοβαρά; Μετά από casus belli, γκρίζες ζώνες, εμπάργκο, η λύση είναι «συζήτηση με Τουρκία»; Κοινό πάρκο; Επέκταση ‘έως’ 12 ν.μ. με συμφωνία; Η Δαμανάκη, με «εθνική ανάγκη», προτείνει συμπραξη – αλλά τι ακριβώς; Να μοιραστούμε το Αιγαίο;<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Δήλωση ΣΟΚ από την Μαρία Δαμανάκη! "Ναι σε κοινό πάρκο με την Τουρκία και συμφωνία για τα χωρικά ύδατα".

Μετά από casus belli, γκρίζες ζώνες, εμπάργκο, η λύση είναι «συζήτηση με Τουρκία»; Κοινό πάρκο; Επέκταση ‘έως’ 12 ν.μ. με συμφωνία; Η Δαμανά...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Γκολάνι της Συρίας στις ΗΠΑ. Αμερικανική βάση στη Δαμασκό και $216 δισ. το κόστος ανασυγκρότησης.

<img height="372" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/05/TRUMP-GOLANI-630x372.jpg" width="699" /><br /><br />Ο μεταβατικός πρόεδρος της Συρίας, Άχμαντ αλ-Σαράα, αφίχθη το Σάββατο 08/11 στις Ηνωμένες Πολιτείες για μια ιστορική επίσημη επίσκεψη, μία μόλις ημέρα αφότου η Ουάσιγκτον τον αφαίρεσε από τη λίστα τρομοκρατίας, μετέδωσε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της Συρίας.<br /><br />Η επίσκεψη του Αλ-Σαράα αποτελεί την πρώτη επίσκεψη Σύρου προέδρου στην Ουάσιγκτον από την ανεξαρτησία της χώρας το 1946.<br /><br />Ο Αλ-Σαράα, οι δυνάμεις του οποίου ανέτρεψαν τον επί μακρόν ηγέτη Μπασάρ αλ-Άσαντ τον Δεκέμβριο του 2024, αναμένεται να συναντηθεί με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, στον Λευκό Οίκο τη Δευτέρα 10/11.<br /><br />Οι δύο ηγέτες είχαν συναντηθεί προηγουμένως τον Μάιο στο Ριάντ, κατά τη διάρκεια της περιοδείας του Τραμπ στην περιοχή.<div><br />Συμφωνία κατά του ISIS και στρατιωτική βάση<br /><br />Ο Ειδικός Απεσταλμένος των ΗΠΑ για τη Συρία, Τόμας Μπάρακ, δήλωσε νωρίτερα αυτόν τον μήνα ότι ο Αλ-Σαράα αναμένεται να υπογράψει συμφωνία για την ένταξη στον υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Παγκόσμιο Συνασπισμό για την Καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους (ISIS).<br /><br />Διπλωματικές πηγές ανέφεραν στο Γαλλικό Πρακτορείο (AFP) ότι η Ουάσιγκτον σχεδιάζει επίσης να δημιουργήσει μια βάση στρατιωτικού συντονισμού κοντά στη Δαμασκό, με σκοπό την επίβλεψη των ανθρωπιστικών επιχειρήσεων και την παρακολούθηση των εξελίξεων στην περιοχή.<br /><br />Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δικαιολόγησε τη διαγραφή του Αλ-Σαράα από τη λίστα, επικαλούμενο τη συνεργασία της κυβέρνησής του στον εντοπισμό αγνοουμένων Αμερικανών και την εξάλειψη των αποθεμάτων χημικών όπλων.<br /><br />«Αυτές οι ενέργειες γίνονται σε αναγνώριση της προόδου που επέδειξε η συριακή ηγεσία έπειτα από περισσότερα από 50 χρόνια καταπίεσης υπό το καθεστώς Άσαντ», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τόμι Πίγκοτ.<br />Η μεταμόρφωση της Συρίας και οι προκλήσεις της ανασυγκρότησης<br /><br />Η άνοδος του Αλ-Σαράα από τζιχαντιστή και ηγέτη της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS) σε μεταβατικό πρόεδρο έχει αναδιαμορφώσει το πολιτικό τοπίο της Συρίας.<br /><br />Η κυβέρνησή του έχει επιδιώξει τη διεθνή νομιμοποίηση και έχει δεσμευτεί για πολιτικές μεταρρυθμίσεις, μετά από 13 χρόνια εμφυλίου πολέμου που άφησε τη χώρα σε ερείπια.<br /><br />Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτίμησε πρόσφατα το κόστος ανασυγκρότησης της Συρίας στα 216 δισεκατομμύρια δολάρια, υπογραμμίζοντας τις τεράστιες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η νέα ηγεσία στην προσπάθειά της για παγκόσμια αναγνώριση και βοήθεια.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο Γκολάνι της Συρίας στις ΗΠΑ. Αμερικανική βάση στη Δαμασκό και $216 δισ. το κόστος ανασυγκρότησης.

Ο μεταβατικός πρόεδρος της Συρίας, Άχμαντ αλ-Σαράα, αφίχθη το Σάββατο 08/11 στις Ηνωμένες Πολιτείες για μια ιστορική επίσημη επίσκεψη, μία μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το γεωπολιτικό παιχνίδι πίσω από τα πανηγύρια.

<img height="359" src="https://www.topontiki.gr/wp-content/uploads/2025/11/fisiko_aerio_simfonia_new-1024x575.jpg" width="696" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τι σημαίνει η συμφωνία για το αμερικανικό LNG και η πραγματική επίδραση για την Ελλάδα</span></h3><b>Δημήτρης Μηλάκας</b><div>Ο λεγόμενος «κάθετος διάδρομος φυσικού αερίου/LNG» αφορά τον άξονα Αλεξανδρούπολη–Βουλγαρία–Ρουμανία–Ουγγαρία–(εν δυνάμει) Ουκρανία, δηλαδή τη σύνδεση του νέου (τερματικού) FSRU Αλεξανδρούπολης με τα βόρεια Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη.<br />Στόχος του σχεδίου από ελληνικής σκοπιάς είναι να καταστεί η Ελλάδα κόμβος εισαγωγής και μεταφοράς LNG προς τις χώρες που εξαρτώνται παραδοσιακά από τη Ρωσία. Από αμερικανικής πλευράς ο στόχος είναι τριπλός:<br />Να παγιώσει την απεξάρτηση της Ευρώπης από το Ρωσικό ΦΑ.<br />Να εξασφαλίσει ταυτόχρονα άλλη μια πόρτα εισόδου αμερικανικού υγροποιημένου ΦΑ (LNG) στην Ευρώπη.<br />Να αποτρέψει την μετατροπή της Τουρκίας σε απόλυτο ενεργειακό παίκτη στην περιοχή ο οποίος θα αντικαταστήσει της Ρωσία ως μονοπωλιακός προμηθευτής.<br /><br />Με απλούστερα λόγια η «ενθουσιώδης» αμερικανική συμμετοχή στον «κάθετο άξονα» έχει κυρίως γεωπολιτικές παρά οικονομικές επιδιώξεις και έχει κυρίως να κάνει με την επιθυμία της να μην αφήσει ανεξέλεγκτη την Τουρκία.<br /><br />Παρ όλα αυτά υπάρχουν σοβαρές τεχνικές, οικονομικές και γεωπολιτικές επιφυλάξεις που καθιστούν την τελική υλοποίηση του Κάθετου Άξονα αμφίβολη ή έστω περιορισμένης εμβέλειας.<br /><br />1. Τεχνικο-οικονομική βιωσιμότηταΥπερκορεσμός δυναμικότητας: Μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι περισσότερες χώρες της Ε.Ε. επιδόθηκαν σε μαζική κατασκευή τερματικών υποδοχής υγροποιημένου φυσικού αερίου (FSRU) και αγωγών. Σήμερα, η συνολική δυναμικότητα LNG στην ΕΕ υπερβαίνει τη ζήτηση κατά 30–35%. Ο «κάθετος άξονας» κινδυνεύει να είναι υποχρησιμοποιούμενος. Η Βουλγαρία ήδη εισάγει αέριο μέσω Ρεβυθούσας και Τουρκίας — δεν έχει ανάγκη δεύτερης οδού ίσης κλίμακας.<br />Ελλιπής δέσμευση φορτίων: Για να αποσβεστεί το επενδυτικό κόστος, απαιτείται μακροχρόνια δέσμευση φορτίων (ship-or-pay contracts). Οι εταιρείες στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία δεν έχουν υπογράψει αντίστοιχα συμβόλαια. Ουδείς πληρώνει για υποδομή χωρίς εξασφαλισμένη χρήση.<br />Διπλή τιμολόγηση και κόστος μεταφοράς: Το LNG της Αλεξανδρούπολης προέρχεται κυρίως από ΗΠΑ και Κατάρ, με υψηλότερη τιμή ανά MMBtu σε σχέση με τις ροές μέσω TurkStream. Οι καταναλωτές στη Βουλγαρία ή Ρουμανία δεν έχουν κίνητρο να πληρώνουν ακριβότερο αέριο «για λόγους ασφάλειας».<br /><br />2. Πολιτικές ασάφειες<div><br />Ασαφές πλαίσιο διακυβέρνησης: Ο διάδρομος εμπλέκει τουλάχιστον τέσσερις ρυθμιστικές αρχές (ΡΑΕ, Bulgartransgaz, Transgaz, FGSZ). Δεν υπάρχει ενιαίο operator ή μηχανισμός κατανομής δυναμικότητας. Κάθε χώρα προχωρά με διαφορετικό ρυθμό.<br />Χρηματοδότηση και ευρωπαϊκή κόπωση: Οι Βρυξέλλες χρηματοδότησαν αρχικά μελέτες μέσω CEF Energy, αλλά πλέον προσανατολίζονται στην απεξάρτηση από ορυκτά καύσιμα έως το 2030–2035. Το LNG θεωρείται μεταβατικό καύσιμο — άρα οι νέες υποδομές μπορεί να χαρακτηριστούν «stranded assets» (επενδύσεις που χάνουν αξία πριν αποσβεστούν).<br /><br />3. Περιφερειακές και γεωπολιτικές αντιστάσεις<br /><br />Καταρχήν να πούμε πως ενώ στην Αθήνα σε πανηγυρικό κλίμα με τη συμμετοχή Αμερικανών Υπουργών υπογραφόταν η συμφωνία για τον Κάθετο Άξονα οι αμερικανοτουρκικές συνομιλίες για το ρόλο της Τουρκίας στα ενεργειακά project στν περιοχή βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Η Αγκυρα επιθυμεί ρόλο ανεξάρτητου επόπτη ως περιφερειακή (υπερ)δύναμη και η Ουάσιγκτον επιδιώκει να θέσει υπό έλεγχο στις τουρκικές φιλοδοξίες. Εν ολίγοις, λοιπόν:<br /> Η Άγκυρα θεωρεί τον κάθετο άξονα ανταγωνιστικό του Turkish Stream και των δικών της φιλοδοξιών να γίνει gas hub της Ανατολικής Μεσογείου. Προωθεί δικό της μοντέλο «ενεργειακής διαμεσολάβησης» που παρακάμπτει την Αλεξανδρούπολη.<br />Πιέζει Βουλγαρία και Ουγγαρία με ευνοϊκότερες τιμές μεταφοράς μέσω δικού της δικτύου.<br />Αστάθεια Ουκρανίας: Το τελευταίο τμήμα του άξονα (Ρουμανία–Ουκρανία) είναι πρακτικά ανενεργό ή επισφαλές λόγω πολέμου. Κανείς δεν δεσμεύεται μακροπρόθεσμα όσο υπάρχει ρίσκο βομβαρδισμού υποδομών.<br /><br />4. Ενεργειακή μετάβαση<br /><br />Η ΕΕ σχεδιάζει μείωση κατανάλωσης φυσικού αερίου κατά 30% ως το 2030. Ένας νέος αγωγός που θα ολοκληρωθεί μετά το 2027 κινδυνεύει να λειτουργήσει μόλις 5–8 χρόνια προτού χάσει λόγο ύπαρξης. Αυτό αντιβαίνει στη λογική βιωσιμότητας των μεγάλων ενεργειακών projects.<br /><br /></div><div>Γεωπολιτικός στόχος όσων προωθούν την ιδέα<br /><br />Παρά τα παραπάνω εμπόδια, ο «κάθετος διάδρομος LNG» προωθείται ενεργά. Γιατί; Ο στόχος είναι πολιτικο-γεωστρατηγικός, όχι ενεργειακός.<br /><br />1. Οι Ηνωμένες Πολιτείες<br /><br />Θέλουν να εμπεδώσουν τη στρατηγική αποσύνδεση της ΝΑ Ευρώπης από το ρωσικό αέριο και να εξάγουν LNG από δικούς τους τερματικούς (Louisiana, Texas) προς την Ε.Ε. μέσω Ελλάδας.<br />Η Αλεξανδρούπολη λειτουργεί ως ενεργειακό και στρατιωτικό “δίπολο”: FSRU + αμερικανική βάση.<br />Το project έχει συμβολική αξία για την Ουάσιγκτον ως “proof of concept” ότι μπορεί να υποκαταστήσει πλήρως τη Μόσχα στα Βαλκάνια.<br /><br />2. Η ΕλλάδαΕπιχειρεί να εδραιώσει ρόλο περιφερειακού ενεργειακού κόμβου και να κατοχυρώσει γεωπολιτικό βάρος εντός Ε.Ε.<br />Όμως το ρίσκο είναι να μετατραπεί σε ενεργειακό transit country χωρίς έσοδα — δηλαδή να αναλάβει τα κόστη χωρίς αντίστοιχα οφέλη, αν ο όγκος μεταφοράς παραμείνει μικρός.<br /><br />3. Η ΕΕΥποστηρίζει το έργο ως εργαλείο διαφοροποίησης και ασφάλειας, αλλά όχι πλέον με προτεραιότητα. Στην πράξη, το βλέπει ως «μαξιλάρι» για 5–7 χρόνια ώσπου να αναπτυχθούν τα δίκτυα υδρογόνου.<br />Άρα η γεωπολιτική λογική της Ε.Ε. είναι μεταβατική σταθεροποίηση, όχι μακρόπνοη επένδυση.<br /><br />Συμπέρασμα: καλά τα πανηγύρια αλλά ας κρατάμε και μικρό καλάθι γιατί:Οικονομική μη βιωσιμότητα (χαμηλή δέσμευση φορτίων, υψηλό κόστος).<br />Αβεβαιότητα ενεργειακής ζήτησης στην Ε.Ε.<br />Αντίδραση Τουρκίας – Εναλλακτικά δίκτυα μέσω Turkish Stream.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.topontiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div></div>

Το γεωπολιτικό παιχνίδι πίσω από τα πανηγύρια.

Τι σημαίνει η συμφωνία για το αμερικανικό LNG και η πραγματική επίδραση για την Ελλάδα Δημήτρης Μηλάκας Ο λεγόμενος «κάθετος διάδρομος φυσικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Νέα Εποχή για την Ελληνική Ενέργεια Ξεκινά με 40 Xρόνια Καθυστέρηση.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.flash.gr/portal-img/art_featured/106/block-3-B7avM.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="990" height="341" src="https://www.flash.gr/portal-img/art_featured/106/block-3-B7avM.png" width="682" /></a></div><div><br /></div> Του <b>Αδάμ Αδαμόπουλου</b><br />Μια νέα σελίδα στην ενεργειακή ιστορία της χώρας ανοίγει με τη συμφωνία που υπέγραψαν η αμερικανική ExxonMobil και οι ελληνικές Energean και HelleniQ Energy, για την έναρξη ερευνητικών γεωτρήσεων υδρογονανθράκων στο Βόρειο Ιόνιο έως το τέλος του 2026. Πρόκειται για το πρώτο ουσιαστικό βήμα ύστερα από σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, ώστε να ακουστεί ξανά ο ήχος των γεωτρύπανων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Αυτή τη φορά με στόχο τον εντοπισμό εμπορικά βιώσιμων κοιτασμάτων φυσικού αερίου. <br /><br />Η συμφωνία είναι το απτό αποτέλεσμα της εκ των πραγμάτων επιστροφής της κυβέρνησης σε πιο λογικά μονοπάτια αποφάσεων για την ενέργεια, μετά την «εμμονική» προσήλωσή της στην επιδίωξη της πράσινης μετάβασης με ολοκληρωτική απόρριψη της χρήσης κα των υπόλοιπων καυσίμων –κύρια του λιγνίτη. Είναι όμως και απότοκο της ευρύτερης στροφής της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προέκυψε στον απόηχο της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και της ανάγκης για απεξάρτηση από τον «κακόβουλο» προμηθευτή φυσικού αερίου και πετρελαίου από τα ανατολικά της Γηραιάς ηπείρου.<br /><br />Οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη αντιλήφθηκε νωρίς την αλλαγή τάσης και καταπιάστηκε να αναζωογονήσει τις έρευνες υδρογονανθράκων στη χώρα, που παρέμεναν στάσιμες λόγω της περιρρέουσας διεθνούς ατμόσφαιρας –κύρια της ευρωπαϊκής- των περιβαλλοντικών αντιδράσεων, και της συνακόλουθης έλλειψης επενδυτικού ενδιαφέροντος.<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα, αναμένονται και νέες ενεργειακές συμφωνίες στο περιθώριο της P-TEK, μεταξύ των οποίων και η μακροχρόνια σύμβαση του κοινοπρακτικού σχήματος Aktor – ΔΕΠΑ Εμπορίας για την προμήθεια αμερικανικού LNG, που προορίζεται για εξαγωγή σε ευρωπαϊκές αγορές.<br /><br />Η Ελλάδα επιχειρεί να αξιοποιήσει τη γεωγραφική της θέση και τα δυνητικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων της, καθώς επιδιώκει να μετατραπεί σε στρατηγικό ενεργειακό κόμβο στη ΝΑ Ευρώπη.<br /><br />Απώτερος στόχος είναι η ενίσχυση της περιφερειακής ενεργειακής ασφάλειας, η μείωση της εξάρτησης από ρωσικές ροές ενέργειας, και η επιτάχυνση του ρυθμού οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, μέσα από την άντληση εσόδων που θα προκύψουν από την εμπορία, την παραγωγή και την εξαγωγή φυσικού αερίου.<br /><br />Η χώρα μας διαθέτει ένα πλέγμα υποδομών με τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις στην Ρεβυθούσα και την πλωτή μονάδα FSRU στην Αλεξανδρούπολη, ενώ βρίσκεται στα «σκαριά» και ένας δεύτερος σταθμός υποδοχής LNG στην Θράκη (Gastrade).<br /><br />Αυτές οι υποδομές πρόκειται να δώσουν σάρκα και οστά στον «Κάθετο Διάδρομο», που θα συνδέσει τα ενεργειακά συστήματα της ΝΑ Ευρώπης με εκείνα της Κεντρικής Ευρώπης και θα φθάνει στην Ουκρανία.<br /><br />Αυτός ο διάδρομος, με εκτιμώμενη δυναμικότητα περίπου 65 δισ. κυβικών μέτρων ετησίως, θα εξυπηρετήσει βασικά την πολιτική της απεξάρτησης από το ρωσικό αέριο, μέσα από τη διαφοροποίηση των πηγών προμήθειας.<br /><br />Η ενεργειακή διπλωματία της Ελλάδας έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια, με μια σειρά τριμερών και πολυμερών συνεργασιών (με Κύπρο, Ισραήλ, Αίγυπτο, ΗΠΑ), που αποσκοπούν στην εδραίωση της χώρας ως αξιόπιστου εταίρου στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, η συμμετοχή της ExxonMobil (και της Chevron) στις ελληνικές παραχωρήσεις δίνει σαφές γεωπολιτικό στίγμα: η Ουάσιγκτον θεωρεί την Ελλάδα πυλώνα σταθερότητας για την ευρύτερη περιοχή μας που έχει όλες τις προοπτικές να καταστεί ενεργειακός κόμβος που θα διασφαλίσει τα συμφέροντα της Δύσης έναντι της Ρωσίας και θα συμβάλει στην αποτροπή της περαιτέρω αποσταθεροποίησης των χωρών της Μέσης Ανατολής.<br /><br />Σημειώνουμε ότι από το 2022, οι ΗΠΑ αποτελούν τον προνομιακό προμηθευτή LNG της Ευρώπης. Η Ε.Ε. δαπάνησε πάνω από 220 δισ. ευρώ για εισαγωγές LNG την τελευταία τριετία, εκ των οποίων τα 100 δισ. κατευθύνθηκαν σε αμερικανούς εξαγωγείς. Ο ΙΕΑ έχει προβλέψει ότι οι ευρωπαϊκές εισαγωγές LNG θα αυξηθούν κατά 25% το 2025 και σχεδόν 45% το αμέσως επόμενο έτος, στο πλαίσιο και της συμφωνίας Ε.Ε.–ΗΠΑ για προμήθεια αμερικανικών ενεργειακών προϊόντων αξίας 750 δισ. δολαρίων την επόμενη τριετία.<br /><br />Το Ισραήλ επαναφέρει τον EastMed<br /><br />Ενώ συμβαίνουν αυτά στην Αθήνα και η Ελλάδα εξασφαλίζει νέες συμφωνίες προμήθειας αμερικανικού LNG, το Ισραήλ επαναφέρει στο προσκήνιο τον EastMed, τον πολυσυζητημένο αγωγό φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, μέσω Ελλάδας, που έβαλε στον «πάγο» η κυβέρνηση Μπάιντεν.<br /><br />Σε δηλώσεις του στην Jerusalem Post, ο Ισραηλινός υπουργός Ενέργειας, Έλι Κοέν ανέφερε πως, μετά τη συνάντηση των υπουργών Ενέργειας Ελλάδας, Κύπρου, ΗΠΑ και Ισραήλ, σημειώθηκε «πολύ σημαντική πρόοδος» ως προς τη δυνατότητα υλοποίησης του έργου. <br /><br />Όπως τόνισε, «οι Αμερικανοί εμφανίζονται πλέον πρόθυμοι να αναλάβουν σημαντικό ρόλο», ενώ η στήριξη του Ντόναλντ Τραμπ ενδέχεται να αυξήσει τις πιθανότητες υλοποίησης του φιλόδοξου σχεδίου που τέθηκε στο περιθώριο εξαιτίας ενός συνδυασμού, υψηλού κόστους, τεχνικών δυσκολιών και ιδεολογικών αντιδράσεων από υποστηρικτές της πράσινης μετάβασης.<br /><br />Ο Κοέν περιέγραψε έναν διάδρομο ενεργειακών υποδομών που θα παρακάμπτει τη ρωσική διαδρομή αλλά και τις περιοχές δράσης των Χούθι, προσφέροντας στην Ευρώπη εναλλακτική πηγή τροφοδοσίας και προοπτική μείωσης των τιμών.<br /><br />Η Τουρκία αποκλείστηκε ρητά από το σχήμα!<div><br /></div><div><a href="https://www.energia.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Νέα Εποχή για την Ελληνική Ενέργεια Ξεκινά με 40 Xρόνια Καθυστέρηση.

Του Αδάμ Αδαμόπουλου Μια νέα σελίδα στην ενεργειακή ιστορία της χώρας ανοίγει με τη συμφωνία που υπέγραψαν η αμερικανική ExxonMobil και οι ...

Διαβάστε την συνέχεια

Περιοχή Ασίας-Ειρηνικού: Το “δίλημμα” μεταξύ ΗΠΑ-Κίνας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRMy1Vow5sIuNFG9LWNzxxqok4ZtKz3qPKzVA&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="176" data-original-width="287" height="392" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRMy1Vow5sIuNFG9LWNzxxqok4ZtKz3qPKzVA&s" width="678" /></a></div><div><br /></div>Η περιοχή της Ασίας – Ειρηνικού βρίσκεται στο σταυροδρόμι στρατηγικών ανταγωνισμών μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας. Οι χώρες της περιοχής καλούνται να ανταποκριθούν σε δύσκολες επιλογές, καθώς οι δύο σύγχρονες υπερδυνάμεις έχουν αντιτιθέμενα οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα, όπως αναφέρει η γαλλική <a href="https://www.lemonde.fr/">Le Monde</a>. Η εξισορρόπηση είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη και απαιτητική άσκηση, με αμφίβολα αποτελέσματα.<br /><br />Οι ΗΠΑ με τις νέες εμπορικές πολιτικές με έμφαση τους δασμούς που έχει εισαγάγει η κυβέρνηση Τραμπ, επηρεάζουν τα διαπραγματευτικά περιθώρια των κρατών της περιοχής, αναγκάζοντας πολλές χώρες να επαναξιολογήσουν τη στρατηγική τους, συνεχίζει η γαλλική πηγή. Οι συνέπειες αυτής της κατάστασης δεν αφήνουν αδιάφορη την Ελλάδα και την Ευρώπη: Ειδικότερα η Ανατολική Μεσόγειος, αλλά και το σύνολο της Ευρασίας επηρεάζονται όλο και περισσότερο από αυτές τις τάσεις.<br /><br />Οι αλυσίδες εφοδιασμού και τροφοδοσίας με προϊόντα, οι κρίσιμες πρώτες ύλες για την παραγωγή τεχνολογικών προϊόντων (π.χ. σπάνιες γαίες, ημιαγωγοί) και οι ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες στο ζήτημα της ενεργειακής επάρκειας, είναι μερικά μόνο από τα ζητήματα που βρίσκονται στο επίκεντρο και επηρεάζουν την εικόνα.<br /><br />Πολλές χώρες επιδιώκουν να διατηρήσουν σχέσεις και με τις δύο υπερδυνάμεις, κάτι το οποίο γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο/ Αυτό σε κάθε περίπτωση αποδεικνύει στην πράξη πόσο πολύπλοκο είναι το σύγχρονο εξωτερικό περιβάλλον. Πλέον η γεωστρατηγική επιλογή των χωρών δεν περιγράφεται απλά με το «Δύση ή Ανατολή», καθώς τα ζητήματα οικονομίας, τεχνολογίας και ασφάλειας είναι εξαιρετικά πολύπλοκα και δεν επιδέχονται απόλυτων απαντήσεων…<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Περιοχή Ασίας-Ειρηνικού: Το “δίλημμα” μεταξύ ΗΠΑ-Κίνας

Η περιοχή της Ασίας – Ειρηνικού βρίσκεται στο σταυροδρόμι στρατηγικών ανταγωνισμών μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας. Οι χώρες της περιοχής καλού...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισραήλ-Τουρκία: Σχέσεις κάτω κι από το ναδίρ…

<b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.ant1live.com/sites/default/files/styles/main/public/2023-10/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%B1%20%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%B7%CE%BB.jpg?itok=mVX-4_Bx" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="630" data-original-width="940" height="392" src="https://www.ant1live.com/sites/default/files/styles/main/public/2023-10/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%B1%20%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%B7%CE%BB.jpg?itok=mVX-4_Bx" width="680" /></a></div></b><div><b>ΓΑΒΡΙΗΛ ΧΑΡΙΤΟΣ</b></div><div>Η απόφαση του γενικού εισαγγελέα της Κωνσταντινούπολης να εκδώσει εντάλματα σύλληψης κατά 37 ισραηλινών ανώτατων αξιωματούχων με τις κατηγορίες της γενοκτονίας και της διάπραξης εγκλημάτων πολέμου οδηγεί σε ένα νέο ναδίρ τις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας.<br /><br />Στον κατάλογο των ενταλμάτων περιλαμβάνονται ο ισραηλινός Πρωθυπουργός, Βενιαμίν Νετανιάχου, ο υπουργός Άμυνας, Ισράελ Κατς, ο υπουργός Εθνικής Ασφαλείας, Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ, ο αρχηγός του ενόπλων δυνάμεων, υποστράτηγος Εγιάλ Ζαμίρ, και ο αρχηγός του πολεμικού ναυτικού, υποστράτηγος Νταβίντ Σάλμα.<br /><br />Τα ονόματα των υπόλοιπων 32 υψηλόβαθμων, όπως τονίζουν τουρκικές πηγές, ισραηλινών αξιωματούχων δεν δημοσιοποιήθηκαν ακόμα, ενώ δεν αποκλείεται, σε ύστερο στάδιο, η τουρκική δικαιοσύνη να ζητήσει την δικαστική συνδρομή ξένων χωρών να εκτελέσουν τα εντάλματα στο έδαφός τους, όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η ισραηλινή εφημερίδα ΧαΆρετς.<br /><br />Όπως ήταν αναμενόμενο, η εξέλιξη προκάλεσε στο Ισραήλ οργισμένες αντιδράσεις. Από κυβερνητικής πλευράς, ο υπουργός Εξωτερικών, Γκιντεόν Σάαρ, σε χθεσινή του ανάρτηση στην πλατφόρμα Χ, αναφέρει ότι «η τουρκική δικαιοσύνη έχει προ πολλού καταντήσει εργαλείο πολιτικής εξόντωσης αντιφρονούντων, οδηγώντας στη φυλακή δικαστές, δημοσιογράφους και δημάρχους» και χαρακτήρισε την έκδοση των ενταλμάτων σύλληψης ως «ακόμα μία επικοινωνιακή κίνηση του δικτάτορα Ερντογάν».<br /><br />Αντιδράσεις, όμως, σημειώνονται και από τον χώρο της ισραηλινής αντιπολίτευσης, με χαρακτηριστικότερο την χθεσινοβραδινή δήλωση ενός από τους μεγαλύτερους επικριτές του Νετανιάχου στην εσωτερική πολιτική σκηνή. Συγκεκριμένα, ο Αβιγκτνόρ Λίμπερμαν, ηγέτης του δεξιού κόμματος της αντιπολίτευσης «Ισραέλ Μπεϊτένου» («Ισραήλ το Σπίτι μας») επεσήμανε ότι «τώρα καθίσταται σαφές περισσότερο από ποτέ για ποιον λόγο η Τουρκία δεν θα πρέπει να έχει καμία απολύτως ανάμιξη, άμεση ή έμμεση, σε ό,τι αφορά την πολυεθνική δύναμη, που σχεδιάζεται να εγκατασταθεί στη Γάζα».<br /><br />Το σχέδιο για τη Γάζα<br /><br />δημοσιοποιηθούν στο Ισραήλ πρόσθετες αντιδράσεις, με το ενδιαφέρον των πολιτικών παρατηρητών να επικεντρώνεται σε όσα πρόκειται να ειπωθούν από τον ίδιο τον Νετανιάχου ή το ιδιαίτερο γραφείο του. Ωστόσο, είναι σαφές ότι η χθεσινή νέα δραματική εξέλιξη στις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις ενισχύει τη σταθερή άρνηση της κυβέρνησης Νετανιάχου ως προς το να δώσει την έγκρισή της για τη συμμετοχή της Τουρκίας τόσο στην μελλοντική πολυεθνική δύναμη στη Γάζα, όσο και στο πολυεθνικό επιτελικό αρχηγείο υπό αμερικανική διοίκηση για την ορθή εφαρμογή του σχεδίου Τραμπ (Civil-Military Coordination Center, CMCC) που λειτουργεί εδώ και λίγες εβδομάδες στην κωμόπολη Κιριάτ Γκατ του νοτίου Ισραήλ.<div><br />Τουρκική δυσαρέσκεια με πολλαπλούς αποδέκτες<br /><br />Από την άλλη, η χθεσινή τουρκική κίνηση εκτιμάται ότι αποστέλλει πολλαπλά μηνύματα και μάλιστα προς πολλούς αποδέκτες, στους οποίους θα μπορούσε να περιλαμβάνεται και η διακυβέρνηση Τραμπ. Άλλωστε, είναι δεδομένη η δυσαρέσκεια της Άγκυρας από την πρόσφατη προαναγγελία στην Αθήνα σημαντικών ενεργειακών εγχειρημάτων στρατηγικής σημασίας στην Ανατολική Μεσόγειο μεταξύ του Ισραήλ, της Ελλάδας, της Κύπρου και των Ηνωμένων Πολιτειών – στα οποία, ωστόσο, η Τουρκία δεν συμπεριλαμβάνεται.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div></div>

Ισραήλ-Τουρκία: Σχέσεις κάτω κι από το ναδίρ…

ΓΑΒΡΙΗΛ ΧΑΡΙΤΟΣ Η απόφαση του γενικού εισαγγελέα της Κωνσταντινούπολης να εκδώσει εντάλματα σύλληψης κατά 37 ισραηλινών ανώτατων αξιωματούχω...

Διαβάστε την συνέχεια