ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Μας φεύγει και η Αίγυπτος;

Ellada simera 0 Εξωτερική Πολιτική 17:29

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6HKSHyfRDu-au4Sqcfc9CB1D5RnfoCOdAabIti4XyGhJ7M3rdMTEhzqxb_wiwuUUHUJ4pknxxQHhqsHRhRgaOCEeBjUhE-yup_wZbSxhQhwPtOyMb5Bwpxc6-uhUEcC460IB7mCXk3JE/s1600/al+sisi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6HKSHyfRDu-au4Sqcfc9CB1D5RnfoCOdAabIti4XyGhJ7M3rdMTEhzqxb_wiwuUUHUJ4pknxxQHhqsHRhRgaOCEeBjUhE-yup_wZbSxhQhwPtOyMb5Bwpxc6-uhUEcC460IB7mCXk3JE/s1600/al+sisi.jpg" /></a></div>
<br />
Η πλήρης διπλωματική απουσία της Ελλάδας στις εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής αποδεικνύεται ο καλύτερος σύμμαχος της Τουρκίας που ελεύθερη προωθεί τα δικά της συμφέροντα τα οποία όμως συχνά πλήττουν καίρια τα στρατηγικά συμφέροντα της Ελλάδας.<br /><br />Έτσι μετά την απώλεια του Ισραήλ με την επαναπροσέγγιση του με την Τουρκία, τώρα οι ειδήσεις αναφέρουν ότι οι Τούρκοι πλησιάζουν την Αίγυπτο του προέδρου Σίσι για να ξαναφέρουν την χώρα αυτή στον άξονα των συμφερόντων τους.<br /><br />Όπως αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ, μεταξύ των δυο χωρών Αιγύπτου και Τουρκίας είχε επέλθει μια μεγάλη ψύχρανση των σχέσεων εξ’ αιτίας της ανάδειξης στην εξουσία της Αιγύπτου του πρόεδρου Σίσι που είναι μεγαλύτερος διώκτης των Αδελφών Μουσουλμάνων, ένα αδελφό κόμμα με το κόμμα του Ερτογάν. Ο ίδιος ο Ερντογάν έχει καταγγείλει με σκληρές φράσεις τον Σίσι σαν παράνομο ενώ απαίτησε ο πρώην πρόεδρος Μοχάμεντ Μορσί που καταδικάστηκε για πολλά εγκλήματα, να αποκατασταθεί.<br /><br />Μετά από αυτή την ψύχρανση, η Σαουδική Αραβία ανέλαβε τελευταία μεσολαβητικό ρόλο για να υπάρξει επαναπροσέγγιση μεταξύ των δυο χωρών.<br /><br />Τώρα φαίνεται πως η μεσολάβηση αυτή αποδίδει καρπούς και η Τουρκία έδειξε ότι προτίθεται να αναγνωρίσει το καθεστώς του Σίσι με το οποίο είχε διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις και σαν ανταπόδοση ο Σίσι να σταματήσει τις θανατικές εκτελέσεις των Αδελφών Μουσουλμάνων.<br /><br />Εκείνο όμως που «καίει» την δική μας πλευρά είναι ότι η Άγκυρα σκοπεύει να κάνει πιο στενές τις σχέσεις με την Αίγυπτο με κύριο στόχο τον καθορισμό της ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, αγνοώντας την ελληνική νήσο Καστελόριζο. Μάλιστα στην Άγκυρα υποστηρίζουν ότι ο πρόεδρος της Αιγύπτου, Αμπντέλ Σίσι, θα πάει στην Τουρκία τον προσεχή Απρίλιο στην Διάσκεψη των ισλαμικών χωρών, μια επίσκεψη που θα επισφραγίσει την επαναπροσέγγιση των δυο χωρών. Αντιλαμβάνεται κανείς τις επιπτώσεις απο μια προσεγγιση Αιγύπτου Τουρκίας στο σημαντικό θέμα της ΑΟΖ.<br /><br /><a href="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2016/01/aoz2.jpg?737278"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgCptXuLLz0XKmEdWQdySTJh9Tm_Nxq-3TeH25ahL1bKW9GOE9p3nvxpQ7u5YNAoul8PoAFSvZt8G3JzLtn9aBRHF6AFOrSiR2Z4PEfbQmf0r1pVzrqJketbWyXc9D4AMsDBFtDD4000rNqMeiqiW9wiChkioomzHMb8ikEXdpWpXBCxhc=" /></a><br /><br />Εμείς ? Εμείς θα ασχολούμαστε με τον… Άδωνη, τον… Κυριάκο και δεν συμμαζεύεται, ενώ η χώρα θα βουλιάζει στην ηλιθιότητα της μνημονιακής της καταστροφής.<br /><br />ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ<br />
<a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μας φεύγει και η Αίγυπτος;

Η πλήρης διπλωματική απουσία της Ελλάδας στις εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής αποδεικνύεται ο καλύτερος σύμμαχος της Τουρκίας που ελεύθε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η «κοινή» ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική

Ellada simera 0 Ενέργεια, Ευρώπη 17:20

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMyaQk7y6e-UQL9V_VZoRuuqKZ8FqdyqclEy2fUvho-YImTUV6U7jNtdJiY5ck8_DBuenPaCrF_bT2gwgC0ZL6UfvVNlTYn69WQQ9icuVWkugdoPq_SizRQ6VDtadl-QPc5J6xXfagmFk/s1600/koini+eurwpaiki+politiki+stin+energeia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMyaQk7y6e-UQL9V_VZoRuuqKZ8FqdyqclEy2fUvho-YImTUV6U7jNtdJiY5ck8_DBuenPaCrF_bT2gwgC0ZL6UfvVNlTYn69WQQ9icuVWkugdoPq_SizRQ6VDtadl-QPc5J6xXfagmFk/s1600/koini+eurwpaiki+politiki+stin+energeia.jpg" /></a></div>
<i><br /></i>
<i>Στις προσπάθειες της Ε.Ε. για μείωση της εξάρτησης από τη Ρωσία, η τελευταία αντιδρά συνάπτοντας τις αναγκαίες διμερείς συμφωνίες που θα εξασφαλίζουν την παράκαμψη των «προβληματικών» περιοχών -μέσω νέων αγωγών- και την ενίσχυση της δεσπόζουσας θέσης της στην ευρωπαϊκή αγορά.</i><br />
<br />
<strong>Της Μαρίας Δρούγκα*</strong><br />
<strong><br /></strong>
Ο τομέας της ενέργειας αποτελεί κρίσιμο παράγοντα της οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς η προσιτή, σταθερή και αποδοτική ροή των ενεργειακών πόρων στα κράτη είναι αναγκαία, όχι μόνο για την ευδοκίμησή τους, αλλά και για την εσωτερική και πολιτική τους σταθερότητα. Κατά την τελευταία δεκαετία, η οικοδόμηση της ενεργειακής πολιτικής επιδιώχθηκε κυρίως στο πλαίσιο της ανησυχίας των κρατών - μελών για τη συνεχώς αυξανόμενη εξάρτηση της Ε.Ε. από τις εισαγωγές ενέργειας, την αύξηση των τιμών του πετρελαίου μεταξύ των ετών 2002-2010, αλλά και τη διεύρυνση της Ένωσης με κράτη - μέλη που προέρχονται από την πρώην Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) και είναι, κατά το μάλλον ή ήττον, ενεργειακά εξαρτημένα από τη Ρωσία. Ταυτόχρονα, μείζονος σημασίας παράμετροι που ώθησαν την Ε.Ε. σε ανάληψη πρωτοβουλιών ενίσχυσης του υπερεθνικού χαρακτήρα της ενεργειακής πολιτικής υπήρξαν οι διαταραχές του εφοδιασμού με φυσικό αέριο, κατά τις ρωσο-ουκρανικές κρίσεις του 2006 και 2009. Οι εν λόγω κρίσεις κατέδειξαν την ανεπάρκεια των μηχανισμών αντιμετώπισης κρίσεων ενεργειακού εφοδιασμού και οδήγησαν στην επανεξέταση των κύριων αξόνων της ενωσιακής ενεργειακής στρατηγικής, δίνοντας παράλληλα μια ευκαιρία στην Ένωση να δομήσει μια νέα κοινή ενεργειακή πολιτική.<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<strong>Η αναβάθμιση του ενεργειακού τομέα στην ενωσιακή έννομη τάξη</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε επίπεδο πρωτογενούς δικαίου της Ε.Ε., ρητή αναφορά στην ενεργειακή πολιτική γίνεται για πρώτη φορά στη Συνθήκη Λειτουργίας της Λισαβόνας (2009) (ΣΛΕΕ) και συγκεκριμένα στο άρθρο 194 αυτής. Με το εν λόγω άρθρο, η ενέργεια αναβαθμίζεται σε πολιτική της Ε.Ε. και αποτελεί πλέον τομέα <em>συντρέχουσας αρμοδιότητας</em> με τα κράτη μέλη (άρθρο 4§2, στοιχείο θ, ΣΛΕΕ), όπως το περιβάλλον, οι μεταφορές, η εσωτερική αγορά κλπ, γεγονός που δηλοί τη διάθεση των κρατών - μελών να ενισχύσουν, μέσω της ενωσιακής δράσης, την ενεργειακή τους ασφάλεια.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η συμπερίληψη του τομέα της ενέργειας στις συντρέχουσες αρμοδιότητες της Ένωσης ήταν αναγκαία, καθώς η μη σαφής διάκριση των αρμοδιοτήτων της Ε.Ε. και η συνεπαγόμενη μη οριοθέτηση αυτών σε κοινοτικό και εθνικό επίπεδο, είχαν δημιουργήσει προβλήματα στο παρελθόν, οδηγώντας σε έλλειψη συντονισμού ή σε αδράνεια. Το άρθρο 194 αποτελεί ειδική νομική βάση για την ενεργειακή πολιτική, η οποία δεν στηρίζεται πλέον σε αόριστες εξουσιοδοτικές διατάξεις συνθηκών αλλά στη ρητή αρμοδιότητα της Ένωσης, επιτρέποντας την περαιτέρω αποσαφήνιση της δράσης της Ε.Ε. στον τομέα της ενέργειας. Ειδικότερα, οι στόχοι που τίθενται από το άρθρο 194§1 περιλαμβάνουν: α) τη διασφάλιση της λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς, β) τη διασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού, γ) την ενεργειακή αποδοτικότητα και την εξοικονόμηση ενέργειας και δ) τη διασύνδεση των ενεργειακών δικτύων.</div>
<div style="text-align: justify;">
Εντούτοις, η ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμη «κοινή», αφενός γιατί η ίδια η Συνθήκη δεν την κατατάσσει στις αποκλειστικές αρμοδιότητες (άρθρο 4§2, στοιχείο θ, ΣΛΕΕ), αφετέρου γιατί τα όποια μέτρα λαμβάνονται στα πλαίσια του άρθρου 194 δεν μπορούν να επηρεάσουν «το δικαίωμα ενός κράτους να καθορίζει τους όρους εκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων του και τα περιθώρια επιλογής μεταξύ διαφόρων ενεργειακών πηγών και τη γενική διάρθρωση του ενεργειακού του εφοδιασμού» (άρθρο 194§2 ΣΛΕΕ). Εξάλλου, στο επίπεδο της λήψης αποφάσεων η Συνθήκη υποδεικνύει τη διακυβερνητική συνεργασία. Από την άλλη μεριά, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια ενίσχυση του ρόλου της Επιτροπής, ενός υπερεθνικού οργάνου της Ένωσης, στον τομέα της ενεργειακής αγοράς, γεγονός που πιστοποιεί τη βαθμιαία διάθεση για μια υπερεθνική μεταβίβαση εξουσίας. Οι περιορισμοί ωστόσο που υπάρχουν αντανακλούν την επιφυλακτικότητα των κρατών - μελών να εκχωρήσουν αρμοδιότητα σε κρίσιμα ζητήματα εθνικής, οικονομικής και, ειδικότερα, ενεργειακής ασφάλειας.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Παράγοντες που απειλούν την ενεργειακή ασφάλεια της Ε.Ε.</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι βασικοί άξονες πάνω στους οποίους οικοδομείται η ενεργειακή πολιτική της Ε.Ε. -η ασφάλεια του εφοδιασμού, η βιωσιμότητα και η ανταγωνιστικότητα- βρίσκονται απέναντι σε δύο βασικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ένωση: την<em> υψηλή εξάρτηση από τις εισαγωγές ενέργειας</em> και την<em> ισχυρή εξάρτηση από έναν εξωτερικό προμηθευτή</em>. Ειδικότερα, ο βαθμός εξάρτησης από τις εισαγωγές ενεργειακών πόρων έχει αυξηθεί την τελευταία δεκαετία, καθώς η Ε.Ε. εισάγει πλέον το 53,2% της ενέργειας που καταναλώνει. Επί του παρόντος, η Ε.Ε. βρίσκεται αντιμέτωπη με την αύξηση στους δείκτες της ζήτησης και της εγχώριας κατανάλωσης ενέργειας, την απουσία πολιτικής συνοχής ανάμεσα στα κράτη - μέλη και την ανησυχία τόσο για τους δείκτες της περιβαλλοντικής μόλυνσης, όσο και για τις διακυμάνσεις των τιμών ενέργειας. Έπειτα από το τελευταίο κύμα διευρύνσεων, τα ενεργειακά προβλήματα της Ε.Ε. διογκώθηκαν, καθώς τα νέα μέλη είναι κράτη ιδιαίτερα εξαρτημένα από τις εισαγωγές ενεργειακών προϊόντων.</div>
<div style="text-align: justify;">
Γενικότερα, στο σύνολό τους τα κράτη - μέλη της Ε.Ε. εντάσσονται στην κατηγορία των εισαγωγέων ενέργειας. Η ύφεση που χαρακτηρίζει τον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής λιθάνθρακα, λιγνίτη, αργού πετρελαίου, φυσικού αερίου οδήγησε στην ολοένα και μεγαλύτερη εξάρτηση της Ε.Ε. από τις εισαγωγές πρωτογενούς ενέργειας, προκειμένου να ικανοποιηθεί η ζήτηση, αν και αυτή η κατάσταση σταθεροποιήθηκε στον απόηχο της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Οι μεγαλύτεροι καθαροί εισαγωγείς πρωτογενούς ενέργειας είναι κυρίως τα πιο πυκνοκατοικημένα κράτη μέλη της Ε.Ε., με εξαίρεση το Ηνωμένο Βασίλειο και την Πολωνία (λόγω ενδογενών αποθεμάτων). Από το 2004, ο μόνος καθαρός εξαγωγέας πρωτογενούς ενέργειας είναι η Δανία. Μεταξύ των άλλων κρατών - μελών, τα χαμηλότερα ποσοστά εξάρτησης καταγράφηκαν για την Εσθονία, τη Ρουμανία, την Τσεχία και τη Σουηδία. Αντιθέτως, η Μάλτα, το Λουξεμβούργο και η Κύπρος είναι χώρες -σχεδόν- εξ ολοκλήρου εξαρτημένες από τις εισαγωγές πρωτογενούς ενέργειας.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το πιο πιεστικό ζήτημα ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού είναι η ισχυρή <em>εξάρτηση από έναν μόνο προμηθευτή</em>. Τα τελευταία χρόνια η Ρωσία έχει διατηρήσει τη θέση της ως ο κύριος προμηθευτής πετρελαίου, φυσικού αερίου αλλά και στερεών καυσίμων της Ένωσης. Το 2013, το 33,5% των εισαγωγών αργού πετρελαίου της Ε.Ε. προερχόταν από τη Ρωσία, ελάχιστα μειωμένο σε σχέση με τις καταγραφές του 2010 (34,7%) και του 2011 (34,8%). Η θέση ισχύος που κατέχει η Ρωσία, ιδιαίτερα εις βάρος κρατών τα οποία εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από το ρωσικό αέριο και συνεπώς είναι περισσότερο εκτεθειμένα στις διαταραχές του ενεργειακού εφοδιασμού, της επιτρέπει να χρησιμοποιεί την ενέργεια ως μοχλό πολιτικής πίεσης. Οι ρωσο-ουκρανικές κρίσεις του φυσικού αερίου το 2006 και το 2009, αλλά και οι πρόσφατες διακοπές στην τροφοδοσία, αποδεικνύουν ότι η πολιτικοποίηση του ενεργειακού εφοδιασμού μπορεί να οδηγήσει στην αναστολή της ομαλής ροής ενεργειακών πόρων.</div>
<div style="text-align: justify;">
Στις προσπάθειες της Ε.Ε. για μείωση της εξάρτησης από τη Ρωσία, η τελευταία αντιδρά συνάπτοντας τις αναγκαίες διμερείς συμφωνίες που θα εξασφαλίζουν την παράκαμψη των «προβληματικών» περιοχών -μέσω νέων αγωγών- και την ενίσχυση της δεσπόζουσας θέσης της στην ευρωπαϊκή αγορά. Στη δύσκολη αυτή συγκυρία για τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης έρχεται να προστεθεί η κρίση στη Συρία, η οποία έλαβε ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία το 2015 και την άμεση εμπλοκή της Ρωσίας. Τα δεδομένα μέχρι στιγμής καταδεικνύουν ότι οποιαδήποτε πολιτική διευθέτηση της συριακής κρίσης θα πρέπει ταυτόχρονα να συμβιβάζει τα αντικρουόμενα ενεργειακά συμφέροντα των εμπλεκόμενων κρατών. Εξάλλου, ορισμένα από αυτά τα κράτη, όπως π.χ. το Ιράν, το Ιράκ, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και φυσικά τη Ρωσία, αποτελούν και τους μεγαλύτερους παραγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου στον κόσμο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η προοπτική του εφοδιασμού της ευρωπαϊκής αγοράς από νέες πηγές (Βόρεια Αφρική, Ιράν, κράτη της Κασπίας Θάλασσας, Αν. Μεσόγειος) δύναται να συμβάλει με οικονομικά αποδοτικό τρόπο στην ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού της Ε.Ε. Εντούτοις, αναγκαίο στοιχείο είναι η δυνατότητα της Ε.Ε. να εκφραστεί με μία φωνή στη διεθνή ενεργειακή σκηνή και να ανταγωνιστεί ισχυρούς δρώντες στην παγκόσμια αγορά. Η επίτευξή ενός τέτοιου στόχου δεν είναι άμεσα ορατή. Βασική αιτία είναι η αύξηση της ετερογένειας της Ένωσης, ως αποτέλεσμα της διεύρυνσης προς ανατολάς. Η προσπάθεια προώθησης από την Ε.Ε. της πολιτικής διαφοροποίησης πηγών και οδεύσεων προσκρούει στο εξής δεδομένο: τη διαφοροποίηση του βαθμού εξάρτησης των κρατών - μελών της ΕΕ από τις εισαγωγές ενέργειας και κυρίως από τις εισαγωγές που προέρχονται από τη Ρωσία.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η απουσία της αντίληψης περί κοινών ενεργειακών συμφερόντων στην Ε.Ε. έγινε αισθητή μετά την πρόσφατη ανακοίνωση της κατασκευής του νέου αγωγού Nord Stream II, που θα συνδέει τη Ρωσία με τη Γερμανία, μέσω της Βαλτικής Θάλασσας. Όπως ήταν αναμενόμενο, η ανακοίνωση προκάλεσε αντιδράσεις από την πλευρά της Επιτροπής αλλά και από μεμονωμένα κράτη - μέλη, όπως η Σλοβακία και η Πολωνία. Οι αντιδράσεις είναι εύλογες, δεδομένου ότι ο νέος αγωγός έρχεται σε αντίθεση με την ενεργειακή πολιτική που προωθεί η Ένωση περί διαφοροποίησης των προμηθευτών και την πολιτική γραμμή της για τη διατήρηση του διαμετακομιστικού ρόλου της Ουκρανίας. Αξιοσημείωτο είναι, δε, το γεγονός ότι το προηγούμενο διάστημα η Ε.Ε. έθεσε εμπόδια στην κατασκευή του ρωσικού αγωγού South Stream, λόγω ασυμβατότητάς του με το ευρωπαϊκό δίκαιο ανταγωνισμού. Αυτή η αδυναμία της Ε.Ε. να οικοδομήσει μια συνεκτική ενεργειακή πολιτική περιορίζει τις δυνατότητες αξιοποίησης των ευκαιριών σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Ενεργειακή Ένωση με στόχο τον συγκερασμό των συμφερόντων</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Η πρωτοβουλία της Επιτροπής Juncker για την προώθηση μιας σειράς μέτρων που στόχο έχουν τη θέσπιση της <em>Ενεργειακής Ένωσης</em> αποτελεί ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Σήμερα, η Ε.Ε. διαθέτει ένα αξιόλογο θεσμικό πλαίσιο για την ενέργεια, ωστόσο στην πράξη εφαρμόζονται 28 εθνικά ρυθμιστικά πλαίσια. Η νέα ενεργειακή στρατηγική της Ένωσης δεν περιορίζεται μόνο στην ενοποίηση της αγοράς ενέργειας, αλλά έχει ακόμη τέσσερις «αμοιβαίως ενισχυόμενες και στενά αλληλένδετες διαστάσεις»: α) την ενεργειακή ασφάλεια, αλληλεγγύη και εμπιστοσύνη, β) την ενεργειακή απόδοση που συμβάλλει στον μετριασμό της ζήτησης, γ) την απαλλαγή της οικονομίας από τις ανθρακούχες εκπομπές, και δ) την έρευνα, την καινοτομία και την ανταγωνιστικότητα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η Επιτροπή, στο πλαίσιο της στρατηγικής αυτής, περιγράφει λεπτομερώς 15 σημεία δράσης, σχηματίζοντας ένα χάρτη πορείας προς τη δημιουργία της Ενεργειακής Ένωσης. Μεταξύ άλλων, το σχετικό κείμενο θέτει ως προϋπόθεση για την ολοκλήρωση της ενεργειακής αγοράς την ύπαρξη κατάλληλων υποδομών. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή δηλώνει την υποστήριξη της στην υλοποίηση των Έργων Κοινού Ενδιαφέροντος (PCI) με τη χρήση των διαθέσιμων χρηματοδοτικών μέσων. Ειδικότερα, ο νέος κατάλογος που ανακοίνωσε η Επιτροπή τον Νοέμβριο του 2015 περιλαμβάνει 195 έργα ενεργειακής υποδομής, καίριας σημασίας, τα οποία θα συμβάλουν στην επίτευξη των ενεργειακών και περιβαλλοντικών στόχων της Ε.Ε. Τα PCI μπορούν να συμβάλλουν στον τερματισμό της ενεργειακής απομόνωσης ορισμένων κρατών - μελών, ενώ παράλληλα αναβαθμίζουν τη χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) στο ηλεκτρικό δίκτυο. Στο κατάλογο των PCI περιλαμβάνονται και έργα ελληνικού ενδιαφέροντος, όπως για παράδειγμα οι αγωγοί TAP, IGB, IGI Poseidon, ITGI, East Med και Tesla, η κατασκευή ενός τερματικού σταθμού LNG από την ελληνική εταιρεία ΔΕΠΑ, ενός σταθμού εμπορίας φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη κ.ά.</div>
<div style="text-align: justify;">
Εξίσου σημαντικό στοιχείο για την ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς αποτελεί η <em>διαφάνεια</em>, όσον αφορά το κόστος και τις τιμές της ενέργειας καθώς και το επίπεδο της δημόσιας στήριξης. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή, ως θεματοφύλακας της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, οφείλει να εντοπίσει τις δράσεις που στρεβλώνουν τη λειτουργία της κοινής αγοράς. Κύρια εμπόδια δύνανται να αποτελέσουν ο προστατευτισμός των εθνικών βιομηχανιών, η κυριάρχηση εγχώριων αγορών από εθνικές δεσπόζουσες επιχειρήσεις, τα ετερόκλητα ενεργειακά μείγματα των κρατών - μελών, η απουσία ανεξάρτητων εγχώριων ρυθμιστικών αρχών και η άνιση μεταφορά των Οδηγιών. Ωστόσο, το μεγαλύτερο εμπόδιο στην εφαρμογή μιας συνεκτικής πολιτικής οφείλεται στην ετερογένεια των κρατών - μελών σε θέματα εξωτερικής ενεργειακής πολιτικής, παρά στην επίτευξη της εσωτερικής αγοράς.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Συμπέρασμα</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Η εν εξελίξει κρίση στην Ουκρανία και ο αναβρασμός που επικρατεί στη Μέση Ανατολή υπενθυμίζουν όλους τους κινδύνους που συνεπάγονται για τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης, υπογραμμίζοντας ακόμη περισσότερο τα οφέλη που μπορεί να αποφέρει μια πλήρως ενοποιημένη και συνδεδεμένη αγορά ενέργειας, που τροφοδοτείται από διαφοροποιημένες πηγές και στηρίζεται στην αλληλεγγύη μεταξύ των εταίρων. Για να καταστεί η Ε.Ε. λιγότερο ευάλωτη στις εξωτερικές ενεργειακές κρίσεις, πρέπει να υιοθετήσει μέτρα σχετικά με τη διαφοροποίηση του εφοδιασμού, την ενθάρρυνση συνεργασίας των κρατών - μελών σε πιθανή διαταραχή στη ροή (π.χ. συνεργασία σε ζητήματα χωρητικότητας αποθήκευσης, αντίστροφης ροής, ανάπτυξης μηχανισμών έκτακτης ανάγκης/αλληλεγγύης κ.ά) και τη μεγαλύτερη διαφάνεια των προμηθειών φυσικού αερίου, ιδίως αυτών που προέρχονται από κράτη εκτός της Ε.Ε.</div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι σαφές ότι η χάραξη μιας κοινής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής για την ενέργεια προϋποθέτει σε μεγάλο βαθμό <em>κοινή</em> ανάλυση των κινδύνων που απειλούν την ενεργειακή ασφάλεια. Προς αυτήν την κατεύθυνση κινήθηκε και η πρόταση της Επιτροπής για τη δημιουργία της Ενεργειακής Ένωσης. Η μεγαλύτερη πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει τα επόμενα χρόνια η Ε.Ε. είναι η δημιουργία μιας ευρωπαϊκής κοινότητας συμφερόντων. Συνεπώς, η επιτυχία αυτής της πρωτοβουλίας εξαρτάται από την πολιτική δέσμευση όλων των εμπλεκόμενων παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε., των κρατών - μελών και άλλων ενδιαφερόμενων μερών σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, σύμφωνα με τις αρχές της επικουρικότητας, της αναλογικότητας και της βελτίωσης της νομοθεσίας.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<em><strong>* Η κ. Μαρία Δρούγκα είναι μεταπτυχιακή απόφοιτος του τμήματος «Ευρωπαϊκό Δίκαιο και Πολιτική - πρόγραμμα Jean Monnet» (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και ερευνήτρια στο Παρατηρητήριο Ανατολικής Μεσογείου του ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ.</strong></em><br />
<a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Η «κοινή» ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική

Στις προσπάθειες της Ε.Ε. για μείωση της εξάρτησης από τη Ρωσία, η τελευταία αντιδρά συνάπτοντας τις αναγκαίες διμερείς συμφωνίες που θα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα όνειρα της Τουρκίας γίνονται εφιάλτες

Ellada simera 0 Τουρκία 17:12

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiddjZSsAaeYRHXTDeufhWxFQpnUyrecZ_Pd85xuFWoeXYDKU9wVS_un4QMU1Lvh95NbYhEtmWpgT4k2hUtNnZscDHIKNGJyxvBmLPg_aFo09deUN4k3bMtmlGerfVcsGJN9DIiIAoYrs/s1600/koyrdos+klwtsa+ena+kapnogono+in+Diyarbakir%252C+Turkey%252C+22+December+2015.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="359" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiddjZSsAaeYRHXTDeufhWxFQpnUyrecZ_Pd85xuFWoeXYDKU9wVS_un4QMU1Lvh95NbYhEtmWpgT4k2hUtNnZscDHIKNGJyxvBmLPg_aFo09deUN4k3bMtmlGerfVcsGJN9DIiIAoYrs/s640/koyrdos+klwtsa+ena+kapnogono+in+Diyarbakir%252C+Turkey%252C+22+December+2015.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />Του <b>Σωτήρη Δημόπουλου</b><br /><br />Τις τελευταίες ημέρες, στα πολεμικά μέτωπα της Συρίας παρατηρούνται ραγδαίες μεταβολές. Γίνεται φανερό και στους πλέον δύσπιστους ότι τόσο ο στρατός του Άσαντ όσο και οι δυνάμεις των Κούρδων, με την καθοριστική αρωγή των ρωσικών βομβαρδισμών, προωθούνται αποφασιστικά εις βάρος των διαφόρων αντικαθεστωτικών ομάδων και του Ισλαμικού Κράτους.<br /><br />Συγκεκριμένα,<br /><br />α. Ο στρατός κατήγαγε σημαντικές επιτυχίες στο βόρειο τμήμα της επαρχίας της Λαττάκειας, με αποκορύφωμα την κατάληψη, στις 12 Ιανουαρίου, της Salma. Η πόλη αυτή αποτελούσε από το 2012 ένα από τα σημαντικότερα οχυρά των αντικαθεστωτικών, στον δρόμο προς τα συρο-τουρκικά σύνορα. Τα ρωσικά πλήγματα από αέρος, παράλληλα με τη συμβολή Ρώσων «συμβούλων» επί του εδάφους, ακολουθώντας μια καλά σχεδιασμένη επιχείρηση περικύκλωσης, οδήγησε στην υποχώρηση των ανταρτών. Η προέλαση του στρατού συνεχίζεται ακατάπαυστα, καθώς μετά από λίγες ώρες καταλήφθηκε και το στρατηγικό ύψωμα Mrouniya. Σκοπός πλέον των δυνάμεων του καθεστώτος είναι η ταχύτατη προώθηση προς βορρά από δύο κατευθύνσεις, νότια από τη Salma και δυτικά στα λεγόμενα τουρκομανικά βουνά. Στρατηγικός στόχος είναι το σφράγισμα των συνόρων με την Τουρκία, απ’ όπου γίνεται η αποστολή ενισχύσεων και ανεφοδιασμού στους αντάρτες.<br /><br />β. Οι ειδικές δυνάμεις του «Τίγρη» Suheil Al-Hassan κινούνται ταχύτατα στην περιοχή του ανατολικού Χαλεπιού, με κατεύθυνση βορείως του στρατιωτικού αεροδρομίου Kweiris, καταλαμβάνοντας το ένα χωριό πίσω από το άλλο από το Ισλαμικό Κράτος. Πρώτος στόχος η πόλη Al-Bab και μετά σειρά έχουν κι εδώ τα συρο-τουρκικά σύνορα.<br /><br />γ. Το Ισλαμικό Κράτος ηττάται και στα ανατολικά, όπου οι Κούρδοι, αφού πέρασαν τον Ευφράτη, βρίσκονται πλέον μόλις 10 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη Manbij. Οι ισλαμιστές που την υπερασπίζονται βομβαρδίζονται από τα ρωσικά βομβαρδιστικά, ενώ η κατάληψή της θα ανοίξει τον δρόμο για τα σύνορα με την Τουρκία, φέρνοντας εγγύτερα το ενδεχόμενο της ένωσης του καντονιού του Αφρίν με αυτό του Κομπάνι – Ροτζάβα.<br /><br />δ. Σφοδρές μάχες διεξάγονται και στον διάδρομο του Azaz, ανατολικά του καντονιού Αφρίν. Ο αγώνας μεταξύ των ανταρτών, που έχουν τη διαρκή τουρκική στήριξη, και των Κούρδων είναι λυσσαλέος. Οι Ρώσοι κτυπούν κι εδώ καταστρέφοντας τα κομβόι των τουρκικών ενισχύσεων και τις θέσεις των ανταρτών, δίνοντας έτσι αποφασιστικό χέρι βοήθειας στις δυνάμεις του PYD. Στο σημείο αυτό, όμως, διεξάγονται και μάχες μεταξύ των αντικαθεστωτικών, με τη συνδρομή του τουρκικού πυροβολικού, με το Ισλαμικό Κράτος. Ήδη οι αντάρτες πήραν το χωριό Baghidin, πάνω ακριβώς στα συρο-τουρκικά σύνορα.<br /><br />Όσα περιγράψαμε παραπάνω καταδεικνύουν, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι εκδηλώνεται συνδυασμένη επίθεση Άσαντ, Κούρδων και Ρώσων, με τελικό στόχο να αποκτήσουν τον έλεγχο όλης της συνοριακής γραμμής με την Τουρκία. Αν το καταφέρουν, αυτό θα σημάνει ότι όχι μόνον μπαίνει οριστικά ταφόπλακα στα νεοοθωμανικά οράματα του Ερντογάν για έλεγχο της Συρίας ή, τουλάχιστον, τη δημιουργία μιας ελεγχόμενης απ’ αυτόν ζώνης σε όλο το βόρειο τμήμα, αλλά ότι το συριακό Κουρδιστάν ως οντότητα θα είναι γεγονός και με τη «βούλα»! Και, μάλιστα, η Άγκυρα δεν θα μπορεί να προβάλει καμία αντίρρηση, αφού οι Κούρδοι της Συρίας θα έχουν ως προστάτιδα δύναμη και μια Ρωσία που δεν πρόκειται να χαρίσει τα κέρδη που αποκομίζει στο πεδίο της μάχης. Τούτο, όμως, συνεπάγεται και τη βέβαιη εντατικοποίηση του απελευθερωτικού αγώνα των Κούρδων εντός της Τουρκίας.<br /><br />Κατόπιν τούτων, είναι απολύτως λογικό ο νεοσουλτάνος να βρίσκεται σε ακόμη μεγαλύτερο παροξυσμό, καθώς τα όνειρά του γίνονται εφιάλτες. Ιδιαίτερα μετά την απονενοημένη πράξη της κατάρριψης του Σουχόι, που γύρισε μπούμερανγκ εναντίον της Τουρκίας, καθώς η Ρωσία προχώρησε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στην επιχείρηση σφράγισης των συνόρων, ο Ερντογάν ψάχνει απεγνωσμένα για την όποια λύση.<br /><br />Δυστυχώς γι’ αυτόν, η Ουάσιγκτον βρίσκεται με τα χέρια δεμένα, μιας και οι Κούρδοι της Συρίας είναι η μόνη σοβαρή στρατιωτική δύναμη στο έδαφος που μπορεί να νικήσει το Ισλαμικό Κράτος. Και το κυριότερο, αν ο Ομπάμα εγκαταλείψει τους Κούρδους για τα μάτια του Ερντογάν, αυτοί απλώς θα σπρωχθούν βαθύτερα στη μεγάλη αγκαλιά της «ρωσικής αρκούδας». Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι Αμερικανοί είναι να αφήνουν το τουρκικό στρατό να εξοντώνει τους Κούρδους εντός της Τουρκίας…<br /><br />Βοήθεια ουσιαστική δεν μπορεί να προσφέρει και ο έτερος χορηγός του ισλαμικού εξτρεμισμού, η Σαουδική Αραβία. Το Ριάντ βρίσκεται επίσης σε θανατερή αγωνία, καθώς απειλείται από τη σιιτική περικύκλωση αλλά και το ισλαμιστικό «θηρίο» που ανέθρεψε στον κόρφο του.<br /><br />Εδώ κάπου, λοιπόν, δικαιολογείται και η τουρκική στροφή προς το Ισραήλ – το οποίο, ό,τι και να λένε οι αξιωματούχοι του, ανησυχεί σφόδρα από την ενίσχυση του ρόλου της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή, και με τα ραντάρ των S-400 στη Συρία να καταγράφουν ακόμη και τις ακρίδες που απογειώνονται στην έρημο Νεγκέβ. Κοντά στα άλλα, η Άγκυρα περιμένει από το Τελ Αβίβ να τιθασεύσει τους Κούρδους σε Συρία και Τουρκία, καθώς οι τελευταίοι για χρόνια απολάμβαναν την υποστήριξή του.<br /><br />Ο Ερντογάν, όμως, γνωρίζει ότι ο χρόνος πλέον καλπάζει, και το μόνο που του έχει μείνει είναι να «μπουκάρει» στη Συρία για να περισώσει ό,τι σώζεται. Κι επειδή, επίσης, γνωρίζει ότι αυτό δεν μπορεί να το κάνει στις κουρδικές περιοχές, επικεντρώνεται στα εδάφη που ακόμη ελέγχονται από τους «συμμάχους» του τού Ισλαμικού Κράτους. Για την ώρα, αυτό το επιχειρεί δι’ αντιπροσώπων, όπως η Faylaq al-Sham, αλλά αυτό δεν φθάνει και ψάχνει προσχήματα. Η τρομοκρατική επίθεση της Κωνσταντινούπολης, χωρίς κάποιος να μπορεί να υποστηρίξει χωρίς στοιχεία την εκδοχή της προβοκάτσιας, είναι σίγουρο όμως ότι της δίνει τη δικαιολογητική βάση να δοκιμάσει κάτι περισσότερο. Πολλώ δε μάλλον που τα θύματα ήσαν, εντελώς «συμπτωματικά», Ευρωπαίοι και δη Γερμανοί. Αν μάλιστα όντως οι «εγκέφαλοι» της επίθεσης είναι μουσουλμάνοι ρωσικής υπηκοότητας, τότε το παιχνίδι ανοίγει περισσότερο.<br /><br />Ωστόσο, αν μας επιτραπεί μια εκτίμηση, οι Ρώσοι δεν θα επιτρέψουν στους Τούρκους να «βάλουν τη μύτη τους» στη Συρία, ό,τι και αν επικαλεστεί η Άγκυρα. Κι όσο αν το ΝΑΤΟ δηλώσει τη συμπάθειά του στις τουρκικές ανησυχίες, κανείς δεν είναι έτοιμος να μπει στο καμίνι του συριακού πολέμου στο έδαφος. Κι από έξω δεν κερδίζεις ποτέ τίποτε.<br /><br />Ένας τραυματισμένος Ερντογάν, όμως, γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνος και απρόβλεπτος. Ιδιαίτερα όταν από την Ευρώπη συνεχίζει να απολαμβάνει τέτοια «θαλπωρή». Η λογική λέει ότι όλα αυτά θα έπρεπε να μας κάνουν πολύ πιο προσεκτικούς για όσα ίσως συμβούν και μπορεί κάλλιστα να μας βάλουν στη δίνη αρνητικών για τον Ελληνισμό εξελίξεων. Το ερώτημα που εγείρεται, ωστόσο, είναι αν η λογική συνεχίζει ακόμη να ευδοκιμεί μεταξύ των Ελλήνων…<div>
<br />Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος της Λευκωσίας<ul>
</ul>
<a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a></div>

Τα όνειρα της Τουρκίας γίνονται εφιάλτες

Του Σωτήρη Δημόπουλου Τις τελευταίες ημέρες, στα πολεμικά μέτωπα της Συρίας παρατηρούνται ραγδαίες μεταβολές. Γίνεται φανερό και στους πλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι μαυροφορεμένοι κι η πικρή αλήθεια του ομφάλιου λώρου - ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!

Ellada simera 0 Ελλάδα, Πρωτοσέλιδα 16:56

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2dIYpmMq7nN35bWlYUN_m8F8DnJbEEXpFFVc8NdEKjCSv7ny2WYSPN2dagPbvTxI5GIvudmhpQc0WEBgAX0wuRhWF1CH07sTMCfuS9LY0GBaLmM5YFpDyxWLIMW1jPtL4TN1mM9bQ0mA/s1600/metafora+twn+ostwn+twn+ellinwn+apo+kypro.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="344" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2dIYpmMq7nN35bWlYUN_m8F8DnJbEEXpFFVc8NdEKjCSv7ny2WYSPN2dagPbvTxI5GIvudmhpQc0WEBgAX0wuRhWF1CH07sTMCfuS9LY0GBaLmM5YFpDyxWLIMW1jPtL4TN1mM9bQ0mA/s640/metafora+twn+ostwn+twn+ellinwn+apo+kypro.jpg" width="640" /></a></div>
<blockquote class="tr_bq">
<i>Έξι μικρά κασόνια. Σκεπασμένα με μία ελληνική και μία κυπριακή σημαία το καθένα. Μέσα λίγα οστά. Και έξι γιγάντιες ψυχές. Σώματα δεν υπάρχουν. Ούτε καρδιά ούτε μυαλό. Τα έλιωσε η προδοσία. Τα εξαφάνισε ο χρόνος. Όχι, όμως, και τις ψυχές. Αυτές δεν τις αγγίζει τίποτα. Ιδίως οι ψυχές των ηρώων είναι σαν τους αετούς. Πετούν ψηλά, περήφανες, με ανοικτά τα φτερά. Πάνω από τον τόπο της προδοσίας, το αετίσιο μάτι τους παρακολουθούσε τόσες δεκαετίες τον εξευτελισμό του τόπου, των ηγετών, των ανθρώπων</i>…</blockquote>
<b>Γιώργος Καλλινίκου</b><div>
<br />Βούρκωναν τα μάτια. Τι και αν είναι αετίσια, χυνόταν και από αυτά ο υγροποιημένος πόνος στην καμένη γη. Χθες αυτές οι έξι ψυχές συγκεντρώθηκαν πάνω από το ΓΕΕΦ. Είχαν πετάξει πολλές φορές πάνω από αυτό το κτήριο. Ήξεραν ότι εκεί μέσα, σε κάποια γραφεία, έφταναν τότε οι σχεδιασμοί της καταστροφής κατευθείαν από την Αθήνα.   <br /><br />Στην αυλή είχε στηθεί η τελετή. Το φινάλε μιας πονεμένης ιστορίας. Μαζεύτηκαν όλοι εκεί. Κυβερνώντες, πολιτικοί, στρατιωτικοί, αξιωματούχοι. Μαζεύτηκαν για εκείνα τα μικρά κασόνια. Μην φανταστείτε, τα πλείστα είχαν μέσα μερικά κοκαλάκια. Σε ένα μάλιστα, το ομολόγησαν κιόλας. Ένα και μόνο οστό. Αυτό παραδόθηκε χθες στην οικογένεια του. Άραγε να τους συμβούλευσαν να μην ανοίξουν το κασόνι. Να το θάψουν έτσι, χωρίς να το ανοίξουν. Πώς να είναι άραγε για κάποιους ανθρώπους να περιμένουν 41 χρόνια να μάθουν ένα νέο από τον άνθρωπο τους και η απάντηση να είναι ένα οστό…<br /><br />Είναι και κάποιοι που περίμεναν πολύ περισσότερο καιρό. Αγνοούμενοι, λέει, από το 1965 και το 1966. Αυτούς τους είχαμε διαγράψει εντελώς…<br /><br />Ακόμη τραγικότερες οι λεπτομέρειες της ιστορίας τους. Βρίσκονταν στην Κύπρο υπό κάλυψη, με άλλες ταυτότητες και ψεύτικα ονόματα. Τότε βλέπετε, πολιτικοί και στρατιωτικοί σε Ελλάδα και Κύπρο έπαιζαν κρυφτούλι. Ακόμη και από τις οικογένειες των παλικαριών. Αγνοούσαν ότι οι δικοί τους βρίσκονταν στο νησί του πόνου. Τα λόγια των αδελφών του Δημήτρη Τσούκα μαχαίρι στις καρδιές όλων. «Το θέλαμε πολύ. Περιμέναμε χρόνια να μάθουμε ένα νέο. Είχαμε μέχρι χθες ελπίδες ότι μπορεί να ερχόταν κάποιος να μας έλεγε ότι ο αδελφός μας είναι ζωντανός. Επιτέλους, ας αναπαυθούν οι ψυχές τους. Στην αρχή μας έλεγαν στην Ελλάδα ότι ήταν λιποτάκτης…».   <br /><br />Οι έξι ψυχές είχαν μαζευτεί με το πρώτο φως. Περίμεναν τόσα χρόνια να γραφτεί το τελευταίο κεφάλαιο. Να μπορέσουν να αναπαυθούν. Είδαν να μαζεύονται ένα σωρό επίσημοι εκεί. Με στολή και χωρίς στολή. Τελετή την ονόμασαν. Τι ειρωνεία. Στο κέντρο πήραν θέση αξιωματικοί, πολιτικοί, αστραφτερές αστέρες…<br /><br />Στο πλευρό μια ομάδα μαυροφορεμένων ανθρώπων. Οι συγγενείς των ψυχών. Όλοι στα μαύρα. Όλοι με βουρκωμένα μάτια. Και όλοι στο πλευρό. Όχι μπροστά. Εκεί ήταν οι τελετάρχες…   <br /><br />Κάποια στιγμή η σεμνή τελετή, που ξύπνησε τον βουβό πόνο τον οποίο βίωναν αρχίζει. Ταυτόχρονα, αρχίζει και η «παράσταση» των επισήμων…<br /><br />«Η σημερινή τελετή στο χώρο αυτό, όπου εκτός της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου υπηρέτησαν όλα τούτα τα χρόνια γενναίοι αξιωματικοί και άνδρες που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην εκτέλεση του ιερού καθήκοντος προς την πατρίδα…», λέει ο Επίτροπος Προεδρίας. Μα ποιας πατρίδας; Της δικής μας ή της δικής τους; Δεν είστε εσείς (οι κυβερνώντες) που τους είπατε ότι δεν υπάρχει πια ομφάλιος λώρος; Ότι τον κόψατε; «Η μοίρα μας έταξε να φυλάμε Θερμοπύλες στην εσχατιά αυτή, αιώνες τώρα, «από το χρέος μηδέποτε κινούντες» προασπιζόμενοι ιερά και όσια, που καταδηλούν κοινή ταυτότητα και ρίζες», συνεχίζει ο Επίτροπος. Έλεος Επίτροπε, επέλεξες να ιεροσυλήσεις σε τέτοιες στιγμές; Μα δεν άκουσες τον υπουργό Οικονομικών; Δεν τον ρώτησες; Δεν του ζήτησες να σου εξηγήσει τι εννοούσε όταν έλεγε ότι Ελλάδα και Κύπρος έχουν απλώς κάποιους πολιτισμικούς δεσμούς;   <br /><br />«Τούτα εδώ τα κόκαλα που σας παραδίδουμε, είναι βγαλμένα από το όμαιμο και ομόθρησκο πάθος των Ελλήνων της Κύπρου για την ελευθερία», επιμένει ο Φωτίου. Άνθρωπε μου, σεβαστείτε τους μαυροφορεμένους συγγενείς. Όμαιμο πάθος έπαψε να υπάρχει. Από την στιγμή που κόψατε τον ομφάλιο λώρο, το κοινό αίμα έπαψε να ρέει στους δύο οργανισμούς.<br /><br />Ο Επίτροπος έκλεισε την αυλαία: «Εκ μέρους και του Προέδρου της Δημοκρατίας παρακαλώ μεταφέρετε στη Μητρόπολη του Ελληνισμού τα ειλικρινή συναισθήματα της απέραντης τιμής και ευγνωμοσύνης μας…».   <br /><br />Δεν τόλμησε ούτε στο τέλος να ομολογήσει τη μεγάλη αλήθεια. Την τόσο πικρή αλήθεια. Πού να βρει τόσο θάρρος. Άλλωστε, αυτός πληρώνεται για να ετοιμάζει τις «παραστάσεις». Δεν γράφει αυτός τα σενάρια. Πού να βρει οποιοσδήποτε το θάρρος να ομολογήσει στους μαυροφορεμένους συγγενείς ότι τα παλικάρια τους άφησαν την τελευταία τους πνοή σε έναν τόπο, που πίστευαν ότι συνδεόταν με ομφάλιο λώρο με την Μητρόπολη του Ελληνισμού.<br /><br />Πού να βρουν τόσο θάρρος να τους ομολογήσουν ότι τα παλικάρια τους χάθηκαν για μια πατρίδα που έχει μόνο πολιτισμικούς δεσμούς με τη δική τους; Ο πόνος της απώλειας αγαπημένων παλληκαριών για μια πατρίδα γίνεται λιγότερος εξαιτίας της περηφάνιας που γεννάται από το ιερό καθήκον.<br /><br />Ο πόνος, όμως, της απώλειας για μια πατρίδα που έκοψε τον ομφάλιο λώρο, δεν αντέχεται με τίποτα. Να ξέρετε, όμως, πονεμένοι αλλά περήφανοι συγγενείς, ότι οι απλοί άνθρωποι αυτού του τόπου δεν θα κόψουν ποτέ τον ομφάλιο λώρο, διότι με αυτόν γεννήθηκαν!!!<br /><br /><b><i>Συνταγματάρχης Σωτήριος Σταύρου, έφεδροι Ανθυπασπιστές, καταδρομέας Νικόλαος Καβροχωριανός, Θεοφάνης Λουκάκης, Νικόλαος Τσιγκαρόπουλος, στρατιώτες Δημήτριος Τσούκας, Ζαχαρίας Καρδάρας: </i>ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!</b></div>
<div>
<br /><a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Οι μαυροφορεμένοι κι η πικρή αλήθεια του ομφάλιου λώρου - ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!

Έξι μικρά κασόνια. Σκεπασμένα με μία ελληνική και μία κυπριακή σημαία το καθένα. Μέσα λίγα οστά. Και έξι γιγάντιες ψυχές. Σώματα δεν υπάρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία καραδοκεί για νέα τετελεσμένα,η Αμερική την αβαντάρει,η Ρωσία την περιμένει στην γωνία και …

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα, Εξωτερική Πολιτική, Πρωτοσέλιδα 16:27

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj4e4qMKOtOsoWwAw-B0o9Ty9_hd-fN4TQoeeiD1kJ1Mj1itzJEvZ3F1-UzD-8C4lH9d2P9xju_k42XZqe-eKdt75jRaaDJ3EUDRWXZ2mphBuP9yK4SU3BfJFMMLJT8BdTWR26DwotsOc/s1600/h+toyrkia+karadokei+gia+nea+tetelesmena.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="325" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj4e4qMKOtOsoWwAw-B0o9Ty9_hd-fN4TQoeeiD1kJ1Mj1itzJEvZ3F1-UzD-8C4lH9d2P9xju_k42XZqe-eKdt75jRaaDJ3EUDRWXZ2mphBuP9yK4SU3BfJFMMLJT8BdTWR26DwotsOc/s640/h+toyrkia+karadokei+gia+nea+tetelesmena.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<b>… στην Ελλάδα πανηγυρίζουν για το σύμφωνο συμβίωσης της ανωμαλίας.</b><br /><br />Το ΄΄Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι΄΄όχι απλώς ισχύει στην περίπτωση της πατρίδας μας,αλλά καθημερινά επιβεβαιώνεται μέχρι την τελική φάση του δράματος,που αφορά την ΄΄Θεόθεν παιδαγωγία΄΄που έρχεται με μεγάλη ταχύτητα.<br /><br />Σε μια Ελλάδα που έχει χάσει προ πολλού την αρετή της αυτοσυντήρησης,συμβαίνουν πλέον σημεία και τέρατα σε τέτοιο σημείο που οι εργάτες της νέας εποχής δεν πιστεύουν στα μάτια τους.<br /><br />Ο σπόρος που έριξαν στην Ελλάδα όχι απλώς έπιασε αλλά και καρποφόρησε με τελευταίο παράδειγμα το σύμφωνο συμβίωσης των ανωμάλων.<br /><br />Όσοι περίμεναν πως η επίσκεψη του προέδρου της ελληνόφωνης δημοκρατίας στην Μόσχα θα είχε αποτέλεσμα έπεσαν έξω και απογοητεύθηκαν πλήρως.<br /><br />Ο θεσμός της προεδρίας της δημοκρατίας που άλλοτε στήριξε δια της υπογραφής του,την απελευθέρωση των εκτρώσεων,την αποποινικοποίηση της μοιχείας,την νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας,την κατάργηση των αρχαίων ελληνικών,τώρα ολοκλήρωσε τον εθνοκτόνο ρόλο του,δια της συνηγορίας υπέρ του συμφώνου της ανωμάλου συμβιώσεως.<br /><br />Με αυτές τις εωσφορικές περγαμηνές επισκέφθηκε την Μόσχα ο Προκόπης Παυλόπουλος.Χωρίς κανείς να το περιμένει του ήλθε ένα ουρανοκατέβατο..»ουκ έξεστιν σοι»απο τον Πατριάρχη Μόσχας κ.κ Κύριλλο,ο οποίος αρνήθηκε κάθε συνάντηση μαζί του,πράγμα που ουδέποτε είχε ξανασυμβεί στις Ελληνορωσικές σχέσεις.<br /><br />Όσο για τις επαφές με την ρωσική κυβέρνηση,επιδερμικά τα αποτελέσματα χωρίς ουσία,ένεκα της υποτελούς πολιτικής των Αθηνών σε Αμερική και ΕΕ.<br /><br />Την στιγμή που ο τουρκικός αναθεωρητισμός κάνει πρωταθλητισμό και οι προβοκάτσιες του Αττίλα σε όλο το μήκος και το πλάτος των συνόρων του,αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και σίγουρα αναμένεται και στην Ελληνοτουρκική γραμμή αντιπαράταξης η τουρκική προκλητικότητα να χτυπήσει κόκκινο,η Αθήνα άφησε την μοναδική ευκαιρία που είχε κατα την επίσκεψη Παυλόπουλου στην Μόσχα,να ζητήσει την Ρωσική βοήθεια ,ώστε να αποτραπεί νέο καταστροφικό για τα ελληνικά συμφέροντα τετελεσμένο κυρίως στον χώρο του Αιγαίου!!!<br /><br />Με τους Αμερικανούς να τους αβαντάρουν,όπως τότε στην εισβολή της Κύπρου και όχι μόνο να κάνουν τα στραβά μάτια αλλά να φτάνουν στο σημείο να τραπεζώνουν αμερικανοί διπλωμάτες,την ηγεσία του κατοχικού στρατού στην κατεχόμενη Κύπρο[!!!],σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο,η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή απο την στροφή,διπλωματικά,ιδεολογικά,στρατιωτικά στην Ορθόδοξη Ρωσία,η οποία όχι απλώς κοντράρει την Άγκυρα,αλλά την περιμένει στην γωνία,για να την τσακίσει κυριολεκτικά.<br /><br />Αυτό το λάθος της Άγκυρας αναμένει η Μόσχα και εμείς αντί να το εκμεταλευτούμε,παροργίζουμε τον Θεό που υπέγραψε κατά τον Κολοκοτρώνη την ελευθερία μας και περιφρονούμε την βοήθεια της Ρωσίας για να γίνουμε αρεστοί στους ΄΄κωλοφονείς΄΄[κατά τον Άγιο Ανδρέα τον δια Χριστόν σαλό] της δύσεως.Με αυτά και αυτά τα καμώματα φτάσαμε στο τέλος του δρόμου,ενός δρόμου που ήταν μεν φαρδύς και κατηφορικός,αλλά πλήγιασε την ψυχή και το σώμα μας με τους ακάνθους και τριβόλους που ήταν στρωμένος.<br /><br />Κάθε μέρα και ώρα που φεύγει συντομεύει το μοιραίο και καλό είναι να προετοιμαστούμε όλοι μας κατα την ψυχή και το σώμα,για αυτά που αστραπιαία έρχονται,αμήν γένοιτο!!!<a href="http://www.triklopodia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Τουρκία καραδοκεί για νέα τετελεσμένα,η Αμερική την αβαντάρει,η Ρωσία την περιμένει στην γωνία και …

… στην Ελλάδα πανηγυρίζουν για το σύμφωνο συμβίωσης της ανωμαλίας. Το ΄΄Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι΄΄όχι απλώς ισχύει στην περίπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το τέλος της ευρωπαϊκής συναίνεσης;

Ellada simera 0 Ευρώπη, κόσμος 16:16

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYqzCxs5QbtDsoRyhO_GcSrq_5M-bPYO_1sAFMN2klcP8y0AmsMf2Aj2ZUFzgjWoh259fjqaojyg1VmovLMx8a-GOh3701OgIkQYwHhslvyru-An921kYcuP7-vVK2UhFxTR3n5MRIN3M/s1600/germania_ee.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYqzCxs5QbtDsoRyhO_GcSrq_5M-bPYO_1sAFMN2klcP8y0AmsMf2Aj2ZUFzgjWoh259fjqaojyg1VmovLMx8a-GOh3701OgIkQYwHhslvyru-An921kYcuP7-vVK2UhFxTR3n5MRIN3M/s1600/germania_ee.jpg" /></a></div>
<br />
<b><a href="http://www.ecfr.eu/article/commentary_the_end_of_europakonsens" target="_blank"><span style="color: #990000;">European Council of Foreign Relations</span></a></b><br />του <b>Almut Moller</b><br /><br />Στο προηγούμενο κείμενο για την Γερμανία, o Josef Janning υποστήριξε ότι τα τελευταία χρόνια τόσο ο ηγετικός ρόλος της Γερμανίας στην ΕΕ όσο και η ικανότητα του Βερολίνου να μοχλεύσει την δύναμή της στην ΕΕ, έχει σοβαρά περιοριστεί. Την ίδια στιγμή, το διακύβευμα για το Βερολίνο έχει αυξηθεί. Παρά την διαρθρωτική της εξουσία σε επίπεδο ΕΕ, η κυβέρνηση συνασπισμού έχει αποτύχει να καταλήξει σε μια υγιή αντίδραση σε δύο από τα βασικά της συμφέροντα: εκκρεμεί η βιώσιμη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης, και η κυβέρνηση της Angela Merkel είναι απομονωμένη όταν πρόκειται για το προσφυγικό. Και τα δύο αυτά ζητήματα, καθορίζουν το μέλλον της χώρας, αλλά εάν το Βερολίνο συνεχίσει να αποτυγχάνει να δώσει λύσεις σε επίπεδο ΕΕ σε αυτά τα μεγάλα ζητήματα, τι θα σημαίνει αυτό για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Γερμανίας;<br /><br />Τόσο το ευρώ όσο και η μετανάστευση είναι μεγάλοι τομείς πολιτικής, η συνολική κατεύθυνση των οποίων θα επηρεάσει το οικονομικό μέλλον της Γερμανίας, και την ευημερία και την κοινωνική συνοχή της γερμανικής κοινωνίας. Για μήνες, δημιουργούνται εντάσεις στο εσωτερικό για το προσφυγικό, και ο απόηχος των γεγονότων στην Κολωνία την παραμονή της πρωτοχρονιάς, έχει περιπλέξει ακόμη περισσότερο την εσωτερική συζήτηση. Το δύσκολο και δύσβατο μονοπάτι για την κοινωνική ένταξη των προσφύγων το οποίο οι ειδικοί έχουν επισημάνει για κάποιο διάστημα, έχει γίνει χειροπιαστό για τους Γερμανούς, με πολλούς τρόπους. Η γερμανική κοινωνία αυτή την στιγμή είναι αντιμέτωπη με πολλές δύσκολες ερωτήσεις. Η διάθεση στην χώρα παραμένει σε μεγάλο βαθμό θετική και οι άνθρωποι κυρίως έχουν την πεποίθηση ότι η Γερμανία θα είναι σε θέση να διαχειριστεί την κατάσταση. Αλλά τι θα συμβεί εάν ο αριθμός των αφίξεων στην χώρα συνεχίσει να αυξάνεται και οι Γερμανοί αρχίσουν ολοένα και περισσότερο να αισθάνονται ότι η κοινωνική ειρήνη στην χώρα τους υπονομεύεται πραγματικά; Το ευρώ τουλάχιστον, δεν προκαλεί πρωτοσέλιδα, για την ώρα, αλλά το πρόβλημα παραμένει και συνεχίζει να σιγοβράζει, από την έναρξη της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και τραπεζικής κρίσης το 2008. Μέχρι στιγμής, τα μέλη της ευρωζώνης έχουν αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα μόνο εν μέρει, και δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε την εικόνα όπου η αδυναμία της οικονομικής και νομισματικής ένωσης βρεθεί ξανά στην ατζέντα με δύναμη.<br /><br />Η συμβολή και των δύο προκλήσεων, του ευρώ και της μετανάστευσης, θα μπορούσε τελικά να αποδειχθεί ότι είναι πολύ, ακόμη και για την Merkel. Ωστόσο, το πιο σημαντικό ερώτημα επικεντρώνεται στο πώς οι φορείς χάραξης πολιτικής (εάν σκεφτούν πέρα από τη λογική της δικής τους πολιτικής επιβίωσης) αξιολογούν την πιθανή επίδραση στη γερμανική ευημερία και την κοινωνική συνοχή, εάν αυτά τα ζητήματα δεν μπορούν να επιλυθούν μέσω των δικών τους παρεμβάσεων. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις της Merkel έχουν επενδύσει βαθιά στο σχέδιο της ΕΕ, αλλά στο τρέχον πολιτικό κλίμα, όπου πολλοί φαίνεται να αισθάνονται απογοητευμένοι ότι "η ΕΕ δεν φέρνει αποτέλεσμα”, ο πειρασμός να σκεφτούν πέρα από την ΕΕ, είναι ισχυρότερος από ποτέ.<br /><br />Αυτός ο τρόπος σκέψης δεν είναι νέο φαινόμενο, καθώς παρόμοιες ανησυχίες και πειρασμοί έχουν ήδη ανακινηθεί (αν και ως επί το πλείστον από εξωτερικούς παρατηρητές) στη διάρκεια της κορύφωσης της κρίσης της ευρωζώνης. Στη Γερμανία, η συντριπτική πλειοψηφία αισθάνθηκε ότι τέτοιες σκέψεις φαινόταν άστοχες ή λανθασμένες. Ποιος θα μπορούσε να τολμήσει σοβαρά να σκεφτεί να γκρεμίσει αυτό που ήταν μέρος του γερμανικού DNA από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Η Europakonsens, η παραδοσιακή δέσμευση για τη δημιουργία μιας ακόμη στενότερης ένωσης, και για την αποδοχή συμβιβασμών όταν έλθει η ώρα, φαίνεται να κρατάει καλά. Αλλά φαίνεται ότι δεν είναι πλέον αυτό που συμβαίνει. Σταθμισμένη έναντι των παγκόσμιων ευκαιριών και απειλών, η ευρωπαϊκή ενότητα για το Βερολίνο φαίνεται ότι πλέον δεν αποτελεί έναν στόχο.<br /><br />Τα τελευταία χρόνια, η συνολική εκτίμηση μεταξύ των πολιτικών ελίτ του Βερολίνου, διαμορφώνεται από την αίσθηση ότι η Γερμανία έχει περάσει χρόνια επενδύοντας χρόνο και πόρους για να διατηρήσει την Ένωση ενωμένη, παρά την δυσαρέσκεια για την αποτυχία της ΕΕ να φέρει αποτελέσματα, την εμπειρία του να είναι περικυκλωμένη από έναν ολοένα και αυξανόμενο αριθμό εσωτερικών και εξωτερικών συγκρούσεων και να διογκώνεται η πίεση στο εσωτερικό. Για πόσο καιρό η Γερμανία θα είναι σε θέση να συντηρήσει την συναίνεση ότι αξίζει ακόμη να επενδύουμε σε κοινές λύσεις για την ΕΕ, και με ποιο κόστος; Υπάρχει μια αυξανόμενη αίσθηση ανυπομονησίας στις συζητήσεις εδώ στο Βερολίνο, και μια κοινή αίσθηση ότι εάν οι άλλοι αναλάμβαναν την ευθύνη από κοινού, η Γερμανία δεν θα αναγκαζόταν να το περάσει αυτό μόνη τώρα.<br /><br />Ας αφήσουμε στην άκρη τα σημαντικά ερωτήματα του ποιος και τι φταίει για την κακή κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Βερολίνο πρέπει να πάρει μέρος της ευθύνης, αλλά πόσο μακριά μπορεί να τεντωθεί το επίπεδο ανοχής του Βερολίνου με το σύστημα της ΕΕ; Τι θα γίνει εάν η αντιληπτή και de facto αδυναμία των ενιαίων κοινών λύσεων της ΕΕ μεταξύ της ευρωζώνης και των μελών της Σένγκεν, κάνουν το Βερολίνο να αλλάξει θεμελιωδώς την δέσμευσή του έναντι της Ευρώπης; Και πόσο μακριά σε αυτό το μονοπάτι έχει προχωρήσει ήδη ο κυβερνητικός συνασπισμός;<br /><br />Σαφώς, έχουμε δει σημάδια τελευταία ότι το Βερολίνο είναι πρόθυμο να συμμετάσχει σε διμερές επίπεδο.Οι σχέσεις με την Τουρκία έχουν γίνει ζωτικής σημασίας ξανά με φόντο την προσφυγική κρίση και ενώ το Βερολίνο προσπαθεί να παρουσιάσει την πρόσφατη επαναπροσέγγιση με την Άγκυρα, ως πλαίσιο μιας ενιαίας προσέγγισης της ΕΕ που να ενσωματώνεται στο πλαίσιο διεύρυνσης, φαίνεται ότι και περισσότερο ότι αυτή η σχέση είναι ουσιαστικές διμερής και είναι ουσιαστικά διμερής και καθοδηγούμενη από ανησυχίες για την ασφάλεια.Τι σημαίνει αυτό για την πολιτική της ΕΕ σχετικά με την Τουρκία, και για την πολιτική διεύρυνσης επίσης;<br /><br />Οι σχέσεις με το Ηνωμένο Βασίλειο φαίνεται όλο και περισσότερο να καθοδηγούνται από την πεποίθηση του Βερολίνου ότι πρέπει να αποφευχθεί το Grexit. Όταν θα έρθει η κρίσιμη στιγμή, πόσα θα είναι πρόθυμο το Βερολίνο να βάλει στο τραπέζι; Υπάρχουν ενδείξεις ότι η εκτίμηση έχει αρχίσει να αλλάζει και η Γερμανία είναι έτοιμη να είναι πιο ευέλικτη. Άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αλλαγή του ρόλο των υπερεθνικών οργανισμών της ΕΕ, κατά την λογική της Γερμανίας. Υπάρχει μια αυξανόμενη αίσθηση οπορτουνισμού έναντι της Κομισιόν, ιδιαίτερα σε σχέση με τον ρόλο της στην προσφυγική κρίση. Η Κομισιόν μπορεί να είναι χρήσιμη για να φέρει άλλες χώρες της ΕΕ και να βοηθήσει την Γερμανία να "φαίνεται ευρωπαϊκή” στην προσέγγισή της στην προσφυγική κρίση. Αλλά σε ποιο βαθμό θέλει η Γερμανία ακόμη να δει μια ισχυρή και ανεξάρτητη Κομισιόν να είναι μοχλός της ολοκλήρωσης και της συναίνεσης για ολόκληρη την Ένωση, όταν την ίδια στιγμή εργάζεται σε συνασπισμούς των προθύμων. Τέλος, υπάρχει η άποψη ότι τελικά, οι Ευρωπαίοι αν συνεργαστούν, μπορεί να σημαίνει διαφορετικά πράγματα. Η Angela Merkel το χαρακτήρισε την "μέθοδο της ένωσης” σε ομιλία της στη Μπρυζ το 2010. Η άποψή της είναι ότι δεν είναι λιγότερο ευρωπαϊκό το να εργάζεται κανείς σε μια λογική διακυβερνητισμού και συνασπισμού των κρατών-μελών. Υπό αυτή την έννοια, η Europapolitik της Γερμανίας έχει γίνει Realpolitik τα τελευταία χρόνια. Που αφήνει αυτό την ¨Ενωση; Δεν αποτελεί έκπληξη ότι το ζήτημα αυτό έχει ανακύψει στο Βερολίνο σε τακτική βση από επισκέπτες από άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ.<br /><br />Υπήρξε μια ισχυρή συναίνεση μέχρι στιγμής για την δέσμευση της Γερμανίας στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Είναι πολύ νωρίς να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι αυτή η συναίνεση δεν υπάρχει πλέον. Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις ότι αρχίζει να καταρρέει καθώς η Ένωση δεν είναι πλέον σε θέση να φέρει εις πέρας την πανίσχυρη υπόσχεση που έχει κρατήσει την Γερμανία δεσμευμένη και απασχολούμενη με το ευρωπαϊκό project τις τελευταίες δεκαετίες. Η Γερμανία δεν έχει αμφιταλαντευτεί στα πιστεύω της ότι η ΕΕ είναι τελικά κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών της, ότι το κλειδί για την ειρήνη, την ευημερία και την ασφάλεια στην Γερμανία, και για όλες τις χώρες στην Ευρώπη, βρίσκεται στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και τους υπερεθνικούς οργανισμούς και ότι η ΕΕ είναι ο τρόπος για να κρατηθεί το "γερμανικό ζήτημα” υπό έλεγχο. Τουλάχιστον για την ώρα.<br /><br />Μια μαζική αλλαγή στην γερμανική σκέψη για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση βρίσκεται σε εξέλιξη -μία που έχει τη δυναμική να φέρει τελικά όχι μια διαφορετική Ένωση, αλλά καθόλου ένωση.<a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το τέλος της ευρωπαϊκής συναίνεσης;

European Council of Foreign Relations του Almut Moller Στο προηγούμενο κείμενο για την Γερμανία, o Josef Janning υποστήριξε ότι τα τελευτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία θέλει κρίση! "Η Ζουράφα είναι δική μας,την κατέχουν παράνομα οι Έλληνες",λένε τώρα

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα, Πρωτοσέλιδα, Τουρκία 15:35

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjU9cHfL5BLPbds1TVv-rAbuulOouCMB1sneqZ6qlrL8nfHTQbTX3LEwmFPzfRgFnCZqEdKdrsEm2Hhyphenhyphenm-7OPQmAQIn7JgOjD728a9m7w1dcdPzjaP5us2_AMJn_ivCK64MTrjBGC4YdA/s1600/zoyrafa_toyrkoi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="433" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjU9cHfL5BLPbds1TVv-rAbuulOouCMB1sneqZ6qlrL8nfHTQbTX3LEwmFPzfRgFnCZqEdKdrsEm2Hhyphenhyphenm-7OPQmAQIn7JgOjD728a9m7w1dcdPzjaP5us2_AMJn_ivCK64MTrjBGC4YdA/s640/zoyrafa_toyrkoi.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Μετά από την υπέρπτηση ελικοπτέρου πάνω από την νησίδα Ζουράφα, ήρθε και το σχετικό δημοσίευμα να επιβεβαιώσει αυτό που πολλοί φοβούνται στην Αθήνα. Η Άγκυρα προσπαθεί με επιμονή να δημιουργήσει ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Και το κάνει πλεόν απροκάλυπτα.<br />
<br />
Η<strong> YENI CAG</strong> δημοσιεύει άρθρο του <strong>Ahmet Takan</strong> με τίτλο «Η Ελλάδα έβαλε στο μάτι ένα ακόμα νησί μας». Ειδικότερα στο υπόψη άρθρο αναφέρεται ότι : <br />
<br />
“Πώς η Ελλάδα κατέλαβε τα νησιά και τις βραχονησίδες μας στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο και πώς τους ανοίγει το δρόμο το ΑΚΡ. <br />
<br />
Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, Επιτελικός Συνταγματάρχης εν αποστρατεία Umit Yalım έδειξε με έγγραφα στην κοινή γνώμη τις πικρές αλήθειες που κάποιοι επιθυμούν να παραβλέπουν. Εδώ και χρόνια φωνάζουμε δυνατά : «Ξεκίνησε πρώτα από τη Δύση η εισβολή, η αφαίρεση των εδαφών μας. Κατατεμαχιζόμαστε από τη Δύση». Αυτό γίνεται εμφανές με τις πιο οδυνηρές, τις πιο επώδυνες εμπειρίες μας στα εδάφη μας στα ανατολικά και ΝΑ της χώρας. Ο Ουμίτ Γιαλίμ, που παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τα παράνομα τετελεσμένα γεγονότα και την κατάκτηση των εδαφών της πατρίδας στα δυτικά μίλησε στη Yeni Cag για τις τελευταίες εξελίξεις. Ο Γιαλίμ είπε ότι η Ελλάδα κατέλαβε την τουρκική νήσο Ζουράφα . <br />
<br />
Το νησί Ζουράφα, ανήκει στην τουρκική Δημοκρατία. Πρόκειται για νησί στο μέγεθος της Χάλκης, που βρίσκεται κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Γεωγραφικά, η Ζουράφα βρίσκεται 5.5 μίλια δυτικά ανατολικά της Σαμοθράκης, μεταξύ του δήμου Εnez της Αδριανούπολης και της Ίμβρου.<br />
Στην επίσημη ιστοσελίδα του, το ελληνικό Επιτελείο των Ενόπλων Δυνάμεων, την Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016, ανέφερε ότι «Ένα τουρκικό ελικόπτερο S-70 (Sikorsky), την Τετάρτη 13 Ιανουαρίου, στις 10.40΄, εκτέλεσε πτήση 600 πόδια πάνω από τη νήσο Ζουράφα». Στην ανακοίνωση δε, αναφέρεται ότι το έπραξε «σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες». <br />
<br />
Η ανάρτηση στα αγγλικά του ελληνικού Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας είχε τίτλο «Turkish Helicopter Overflight» τη στιγμή που ο όρος «Οverflight» χρησιμοποιείται για τις πτήσεις που εκτελούνται πάνω από τα εδάφη μίας χώρας. <br />
<br />
Το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας με τον τίτλο «Turkish Helicopter Overflight» που χρησιμοποίησε στην ανάρτηση, επιχειρεί να δώσει την εντύπωση ότι το τουρκικό ελικόπτερο που πέταξε πάνω από τη Ζουράφα είναι σαν να πέταξε πάνω από ελληνικό έδαφος. <br />
Παρόλο που η πτήση ενός τουρκικού ελικοπτέρου πάνω από τουρκικό νησί είναι ό,τι πιο φυσικό, το ότι το ελληνικό Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας το αναφέρει στην επίσημη ιστοσελίδα του και με αυτό τον τίτλο, εγείρει κάποια ερωτήματα. <br />
<br />
Χάρη στον Ταγίπ Ερντογάν και την κυβέρνηση του ΑΚΡ, η Ελλάδα που κατέλαβε και προσάρτησε 16 νησιά και μία βραχονησίδα, τώρα εποφθαλμιά και τη Ζουράφα; Η Ελλάδα που δεν έλαβε ούτε μία νότα από την κυβέρνηση του ΑΚΡ σχετικά με την κατάκτηση των νησιών, τώρα ετοιμάζεται να εισβάλλει και στη Ζουράφα;<br />
Ο Ουμίτ Γιαλίμ δήλωσε : «Το τουρκικό Γενικό Επιτελείο δεν έλαβε κανένα μέτρο για τα ελληνικά ελικόπτερα που παραβίασαν επί ώρες τον εναέριο χώρο μας στις 21 Αυγούστου 2015, στις 8 Δεκεμβρίου 2015 και στις 23 Δεκεμβρίου 1015, ούτε δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του τις παραβιάσεις. Το ελληνικό Γενικό Επιτελείο, στις 15 Σεπτεμβρίου 2015, εμπόδισε τουρκικά αεροσκάφη να πετάξουν πάνω από το νησί μας, το Φαρμακονήσι, και το δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του. Το ίδιο κάνει και τώρα δημοσιεύοντας την πτήση τουρκικού ελικοπτέρου πάνω από την τουρκική νήσο Ζουράφα. Οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις λαμβάνοντας υπόψη τις βραχονησίδες και τα νησιά μας στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο δεν πρέπει να δώσουν ποτέ την ευκαιρία σε μία νέα κατάκτηση».<br />
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>