Η Τουρκία σε ασαφή γεωπολιτικό προσανατολισμό μετά της κυρώσεις και ο πολιτικός νανισμός της Ε.Ε.

<img height="426" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2020/12/Untitled-4.png" width="640" /><br /><br />Του <b>Σάββα Καλεντερίδη</b><br />Μόλις λίγες μέρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής, όπου η Ε.Ε. αποδείχτηκε ένα συνονθύλευμα συμφερόντων, πολλές φορές άνομων, αποδεικνύοντας ότι είναι στην ουσία ένα πολιτικός νάνος, οι ΗΠΑ, μετά από μεγάλη καθυστέρηση επέβαλαν κυρώσεις στην Τουρκία, για την παραγγελία και αγορά του ρωσικού αντιαεροπορικού-αντιπυραυλικού συστήματος S-400.<br /><br />Όσον αφορά καθαρά το επιχειρησιακό σκέλος των κυρώσεων, αυτές θα προκαλέσουν αρκετά σοβαρά προβλήματα στην τουρκική αμυντική βιομηχανία, προβλήματα που θα επηρεάσουν τη μαχητικότητα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων αλλά και τη βιωσιμότητα της αμυντικής βιομηχανίας, αφού θα επηρεαστούν σοβαρά εξαγωγές οπλικών συστημάτων δισεκατομμυρίων δολαρίων.<br /><br />Λόγω της εξάρτησης της Τουρκίας από την αμερικανική τεχνογνωσία, από εισαγωγή εξαρτημάτων υψηλής τεχνολογίας και εξουσιοδοτήσεις για κατασκευή πτητικών και πυραυλικών συστημάτων αλλά και πολεμικών πλοίων, θα αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα πολλά προγράμματα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας. Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και τον αποκλεισμό της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας από χορηγήσεις δανείων και πιστώσεων από την αμερικανική τράπεζα εξαγωγών, κάτι που μπορεί να επεκταθεί και σε άλλους διεθνείς χρηματοοικονομικούς οργανισμούς, τότε το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο.<br /><br />Το βασικά προγάμματα που θα επηρεαστούν από τις κυρώσεις είναι τα εξής:<br /><ul style="text-align: left;"><li>α. Πρόγραμμα κατασκευής 100 ελικοπτέρων Τ-70, τα οποία αποτελούν αντίγραφα των αμερικανικών Black Hawk και κατασκευάζονται στην Τουρκία κατόπιν παραχώρησης των σχετικών αδειών.</li><li>β. Πρόγραμμα αναβάθμισης των F-16 με σύγχρονο ραντάρ της τουρκικής εταιρείας Aseslan, που στηρίζεται σε αμερικανική τεχνολογία.</li><li>γ. Πρόγραμμα κατασκευής τεσσάρων κορβετών τύπου ADA για το πολεμικό ναυτικό του Πακιστάν, οι οποίες είναι εξοπλισμένες με αμερικανικά οπλικά και ηλεκτρονικά συστήματα.</li><li>δ. Πρόγραμμα κατασκευής 30 επιθετικών ελκοπτέρων T129, αξίας 1,5 δις δολαρίων. Οι ΗΠΑ είχαν μπλοκάρει την εξαγωγή τους, επειδή δεν έδωσαν άδεια τοποθέτησης των αμερικανικών κινητήρων.</li></ul>Αν στα παραπάνω προστεθεί και ο οριστικός αποκλεισμός από την συμπαραγωγή και προμήθεια των 105 F-35, τότε η Τουρκία υφίσταται σοβαρό επιχειρησιακό και οικονομικό πλήγμα από τις κυρώσεις των ΗΠΑ, οι οποίες είναι σίγουρο ότι θα επεκταθούν, αν η Τουρκία δεν συμμορφωθεί, δίνοντας πίσω ή πουλώντας σε άλλη χώρα τους S-400.<br /><br />Σημειώνεται ότι οι κυρώσεις των ΗΠΑ απομακρύνουν το ενδεχόμενο η Τουρκία να εξασφαλίσει παραγωγή εθνικού αεροσκάφους 5ης γενιάς, γεγονός που θα την στρέψει προς Ρωσία ή Κίνα, κάτι που θα έχει σοβαρότατες γεωπολιτικές επιπτώσεις.<br /><br />Αυτά σε γενικές γραμμές για τις επιχειρησιακές και οικονομικές επιπτώσεις των κυρώσεων, για να περάσουμε στις πολιτικές και γεωπολιτικές επιπτώσεις.<br /><br />Δεδομένης της αυτοκρατορικής στάσης που τηρεί σε θέματα εξωτερικής πολιτικής ο Ερντογάν, η κυβέρνηση και το τουρκικό κράτος, οι αντιδράσεις στις κυρώσεις είναι τέτοιες, που θα προκαλέσουν σοβαρό πλήγμα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Ακούγονται ορισμένες φωνές στην Τουρκία ακόμα και για κλείσιμο της βάσης του Ιντζιρλίκ, κάτι που είναι πολύ πιθανόν να γίνεται για να προκαλέσουν φόβο στις ΗΠΑ, παρά για να υλοποιηθεί.<br /><br />Όμως, εκ των πραγμάτων, εάν επιταθεί η κρίση στις αμερικανοτουκρικές σχέσεις, είναι πολύ φυσικό η Τουρκία να αναζητήσει γεωπολιτικό ισοδύναμο. Και αυτό είναι πιθανό να το αναζητήσει στην Ε.Ε., τη Ρωσία, το Ιράν, την Κίνα και την εκτός Ε.Ε. πλέον Αγγλία, με την υποσημείωση ότι η σχέση της με τον αραβικό κόσμο είναι κακές, με εξαίρεση το Κατάρ. Να προσθέσουμε στις πιθανές επιλογές της Τουρκίας το Ισραήλ, μια προσέγγιση που έχει κυρίως στόχο την Κύπρο και την Ελλάδα και η οποία προσέγγιση δεν θα είναι εύκολη και χωρίς εμπόδια, τουλάχιστον όσο λάμπει το άστρο του Νετανιάχου στην Ιεαρουσαλήμ.<br /><br />Με βάση την παραπάνω παραδοχή, θα πρέπει να θεωρηθεί ότι και η θέση της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ θα τεθεί εν αμφοβόλω, είτε από πλευράς του ίδιου του ΝΑΤΟ, είτε από πλευράς της Τουρκίας. Αυτό είναι ένα μακρινό ενδεχόμενο, δεν παύει όμως να είναι στο κάδρο.<br /><br />Όσον αφορά τη Ρωσία, ο εναγκαλισμός του Ερντογάν με τον Πούτιν αναμένεται να είναι πιο σφιχτός, αφού η εξάρτηση από τα ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα θα είναι πλέον μονόδρομος, ενώ και ο τρόπος με τον οποίο έχει «δέσει» τον Ερντογάν ο Πούτιν στο Ιντλίμπ-Αφρίν-Ιεράπολη-Κομπάνι-Αΐν Ισά, στη Λιβύη, ακόμα και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, δημιουργούν μια ιδιότυπη σχέση εξάρτησης της Τουρκίας από τη Ρωσία.<br /><br />Φυσικά τα όσα αναφέροντα παραπάνω, ιδιαίτερα στον τομέα του γεωπολιτικού αναπροσανατολισμού της Τουρκίας, με αφορμή ΚΑΙ τις κυρώσεις των ΗΠΑ, δεν είναι εύκολο να γίνουν.<br /><br />Κι αυτό γιατί ήδη υψώνονται φωνές στις ΗΠΑ, που λένε ότι θα ήταν καταστροφικό για τα αμερικανικά συμφέροντα να αφεθεί η Τουρκία να αναζητήσει αλλού «ζεστή αγκαλιά».<br /><br />Πάντως δεν θα πρέπει να περιμένουμε ότι η Τουρκία θα παραδοθεί εύκολα είτε στον έναν είτε στον άλλον. Έχει μάθει όλα αυτά τα χρόνια να παίζει δυνατά το χαρτί της γεωπολιτικής της αξίας, με την πολιτική του εκκρεμούς που ακολουθεί, εξασφαλίζοντας αρκετά γεωπολιτικά μέχρι και εδαφικά κέρδη.<br /><br />Φυσικά το παιχνίδι αυτό μπορεί κάποια στιγμή, από ένα σημείο και μετά να καταστεί εξαιρετικά επικίνδυνο για την ίδια.<br /><br />Για ένα τέτοιο παιχνίδι, που είναι πολύ ελκυστικό για την Αγγλία και το Ισραήλ, αλλά και για τις ΗΠΑ, το οποίο ωθούν τον Ερντογάν να παίξει οι εθνικιστικοί-ρατσιστικοί κύκλοι, που συγκυβερνούν μαζί του, θα μιλήσουμε στο επόμενο άρθρο μας.<br /><br />Κλείνοντας, να αναφερθούμε σε αυτό το «πράμα» που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Πληροφορούμεθα η Ευρωπαϊκή Ένωση διέθεσε το σύνολο της βοήθειας ύψους 6 δισεκατομμυρίων ευρώ που είχε υποσχεθεί στην Τουρκία σε αντάλλαγμα της υποδοχής των προσφύγων, σε μία κίνηση κλειδί για την συμφωνία η οποία υπεγράφη ανάμεσα στις Βρυξέλλες και την Άγκυρα για το ζήτημα των προσφύγων. Δηλαδή, υποσχεθήκαμες να δώσουμε στην Τουρκία 6 δισ. για να σταματήσει να στέλνει αλλοδαπούς στην Ελλάδα και να παίρνει πίσω όσου ςπέρασαν στα ελληνικά νησιά.<br /><br />Η Τουρκία δεν έκανε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Συνεχίζει να στέλνει κόσμο στον Έβρο και τα νησιά, με τελευταίο κύμα αυτό των Σομαλών, δεν παίρνει πίσω σχεδόν κανέναν, κι εμείς ξοφλήσαμε τις υποχρεώσεις απέναντί της.<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία σε ασαφή γεωπολιτικό προσανατολισμό μετά της κυρώσεις και ο πολιτικός νανισμός της Ε.Ε.

Του Σάββα Καλεντερίδη Μόλις λίγες μέρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής, όπου η Ε.Ε. αποδείχτηκε ένα συνονθύλευμα συμφερόντων, πολλές φορές άνομων, α...

Διαβάστε την συνέχεια

”Επιμορφωτικά” σεμινάρια ανθελληνισμού σε δημόσιους λειτουργούς της Θράκης…

<img height="371" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2020/12/thraki.gif" width="640" /><br /><br />Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου<br />Ήταν μια μέρα αλλιώτικη η χθεσινή για μένα. Ένα γρήγορο πέρασμα απ’ το messanger της σελίδας μου στο facebook ήταν αρκετό για να σκαλώσει το βλέμμα μου ενστικτωδώς σ’ ένα μήνυμα-έκκληση απ’ το ΒΑ φρούριο του Ελληνισμού, τη Θράκη. Μετά από μια μικρή εισαγωγή θετικής αξιολόγησης της προσπάθειάς μου, ο άγνωστος σε μένα συνομιλητής μού έγραφε:<br /><br />”… κ. Καλογερίδου, από τα άρθρα σας που διαβάζω, είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε αυτά που συμβαίνουν στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης. Γι’ αυτό θα σας παρακαλούσα να μιλήσετε κάποια στιγμή για τους Έλληνες εκπαιδευτικούς που ”λογοδοτούν στο Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής με σκοπό μάλλον την αναβάθμιση των θέσεών τους…”<br /><br />”Όταν μιλάτε για Έλληνες εκπαιδευτικούς εννοείτε τους μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες της μειονότητας, ασφαλώς. Έτσι δεν είναι;” βιάστηκα να τον ρωτήσω ανήσυχη έχοντας υπόψη μου αυτά για τα οποία είχα μιλήσει σε προηγούμενα άρθρα μου σχετικά με την ανθελληνική προπαγάνδα των ”Γκρίζων Λύκων” στους μουσουλμάνους της μειονότητας, που ήταν σε έξαρση τελευταία…<br /><br />”Όχι, εν προκειμένω, δεν αναφέρομαι σ’ αυτούς”, μου είπε. ”Υπάρχουν και δικοί μας, ξέρετε – ελληνικής καταγωγής, χριστιανοί – που κατέχουν διοικητικές θέσεις σε μουσουλμανικά σχολεία και για λόγους συμφέροντος ή… διασφάλισης της σωματικής ακεραιότητάς τους μπαίνουν στο παιχνίδι των συνεργασιών με τα τουρκικά συμφέροντα που προωθεί το εκεί Προξενείο Κομοτηνής σε βάρος μας…”<br /><br />Έμεινα ενεή προς στιγμήν, αλλά συνέχισα την επικοινωνία μας με αυξημένο ενδιαφέρον, μέχρι που είχα στα χέρια μου τα πρώτα δείγματα αξιοπιστίας απ’ τα λεγόμενα του συνομιλητή μου, τα οποία αναίρεσαν άμεσα την επιφυλακτική στάση μου.<br /><br />Λίγα λεπτά μετά η συζήτηση έκλεισε με αμοιβαία υπόσχεση για συνέχιση της επικοινωνίας μας, αφού δόθηκαν περαιτέρω εξηγήσεις. Είχα θορυβηθεί, δεν το κρύβω, και – πριν αρχίσω τη γνωστή διαδρομή επιβεβαίωσης των πληροφοριών μου – έβγαλα ήδη τα δυο πρώτα συμπεράσματα:<br /><br />Ότι η Εξωτερική μας πολιτική απέναντι στην Τουρκία είναι κινούμενη άμμος λόγω δικής της υπαιτιότητας και ότι οι διακρατικές σχέσεις μαζί της δεν ήταν και δεν είναι ποτέ ”σχέσεις ευθείας γραμμής”, αλλά υπόγειας, υποβολιμαίας και τεθλασμένης εκ μέρους της…<br /><br />Η επεξεργασία των δεδομένων της διαδικτυακής συνομιλίας μου με τον άγνωστο με γύρισε αναπόφευκτα στο ’18 και τα άρθρα που έγραφα εκείνη την εποχή για την αποκαθήλωση των νόμιμων μουφτήδων απ’ την κυβέρνηση Τσίπρα ένα χρόνο μετά την επίσκεψη Ερντογάν στη Θράκη τον Δεκέμβριο του ’17.<br /><br />Λίγοι τότε κατάλαβαν ότι είχαμε ανοίξει Κερκόπορτα στη Θράκη παραβιάζοντας τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), που κατοχύρωνε ως αναφαίρετο δικαίωμά μας τον διορισμό τους απ’ την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση.<br /><br />Φευ!.. Ακολουθώντας την τουρκική τακτική του αναθεωρητισμού – αντιστρόφως ανάλογα, όμως, προς τα εθνικά μας συμφέροντα (όπως συνηθίζουμε να κάνουμε τα τελευταία μεταπολιτευτικά χρόνια) – ξεπουλήσαμε (με απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) το δικαίωμά μας αυτό στον απειλητικό Τούρκο, σε μια κίνηση ραγιαδίστικης αβροφροσύνης προς τον ”Νέο Κεμάλ” (Ερντογάν), χωρίς σοβαρές αντιστάσεις απ’ την τότε Αξιωματική αντιπολίτευση (ΝΔ).<br /><br />Φέραμε εσπευσμένα, με τροπολογία του ΥΠΕΠΘ σε άρθρο για τα πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Ιονίου, την υποχρεωτική συνταξιοδότηση των νόμιμων, εκλεγμένων απ’ το ελληνικό κράτος, μουφτήδων Ξάνθης και Κομοτηνής, κ.κ. Μεχμέτ Εμίν Σινίκογλου και Μέτσο Τζεμαλή αντίστοιχα.<br /><br />Έτσι αναβαθμίσαμε ”ψευτομουφτήδες”, αφού πρώτα αποφασίσαμε νομοθετικά (Τσίπρας-Γαβρόγλου) ότι οι εκάστοτε επικεφαλής των τριών Μουφτειών Ξάνθης, Κομοτηνής και Διδυμότειχου ”υποχρεούνται να αποχωρούν υποχρεωτικά από τη θέση τους, με τη συμπλήρωση του 67ου έτους της ηλικίας τους”, όπως συμβαίνει και με τους …δικαστικούς.<br /><br />Έτσι με τις ευλογίες μας δώσαμε το δικαίωμα στην Άγκυρα να διεισδύσει περαιτέρω στη Θράκη με δικαίωμα επιμόρφωσης μουσουλμάνων εκπαιδευτικών με ”Δούρειο Ίππο” τους ”ψευτομουφτήδες” Ξάνθης, Κομοτηνής και Έβρου, συνεπικουρούμενους απ’ το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής.<br /><br />Από τη στιγμή που βρήκαν Κερκόπορτα ανοιχτή για τα αποσχιστικά σχέδιά τους οι Τούρκοι, τα προβλήματα ελέγχου των ”ανταποκριτών” της Τουρκίας στην μουσουλμανική μειονότητα Θράκης αυξήθηκαν γεωμετρικά προξενώντας έντονο πονοκέφαλο στο ελληνικό κράτος.<br /><br />Κι αυτό γιατί οι εν λόγω μειονοτικοί άρπαξαν την ευκαιρία που τους δόθηκε και – υπό την ομπρέλα της ”επιμόρφωσης” μουσουλμάνων εκπαιδευτικών – προσέγγισαν και Έλληνες διοικητικούς (σε διακομματικό επίπεδο) που υπηρετούν στα σχολεία της μειονότητας, κάποιοι από τους οποίους έπεσαν στην παγίδα της τουρκικής προπαγάνδας, με αποτέλεσμα να συμμετέχουν ωφελιμιστικά ή εκφοβιστικά στο παιχνίδι προώθησης των ύποπτων σχεδίων των Τούρκων.<br /><br />Είχε προηγηθεί βέβαια προ διετίας η παρεμβατική πρωτοβουλία των τουρκόφρονων Θράκης με σκοπό την ποδηγέτηση δημοσίων λειτουργών στα μειονοτικά σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης δια της τουρκικής οργάνωσης επιμόρφωσης ΤΙΚΑ: Τουρκικό Πρακτορείο Συνεργασίας και Συντονισμού Δράσεων.<br /><br />Ήταν τότε που είχαν στοχοποιηθεί – αν θυμάστε – απ’ τον βουλευτή του τότε κυβερνώντος κόμματος, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, Έλληνες δάσκαλοι και καθηγητές της Θράκης, γιατί τόλμησαν να διαφοροποιηθούν έντονα και αποφασιστικά απ’ την προπαγανδιστική τακτική τους.<br /><br />Μια τακτική που προωθούσε σχέδια αποσταθεροποίησης και προβοκάτσιας στην ακριτική ελληνική Περιφέρεια, με βραχυπρόθεσμο στόχο την αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας και μακροπρόθεσμο την αυτονομία της.<br /><br />Με τον καιρό, εντωμεταξύ – όπως αποδεικνύεται σήμερα – η άλλοτε υποβολιμαία, αλλά ”ήπιας ισχύος” πολιτική των τουρκόφρονων ”ανταποκριτών” της Τουρκίας στη Θράκη κλιμακώθηκε επικίνδυνα με στόχο τον επηρεασμό Ελλήνων διοικητικών σε σχολεία και ελληνόφρονων τουρκόφωνων, Πομάκων και Ρομά (Αθίγγανων) που μένουν στα απομονωμένα Πομακοχώρια.<br /><br />Ας μην ξεχνάμε ότι το ΤΙΚΑ [υπό τη σκέπη του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής και με την υποστήριξη της διεθνούς οργάνωσης ”Γυναίκες και Δημοκρατία” (ΚΑDEM – Kadın ve Demokrasi Derneği), της οποίας αντιπρόεδρος είναι η 35χρονη κόρη του Ταγίπ Ερντογάν Σουμεγιέ Ερντογάν] είχε πιάσει δουλειά ”επιμόρφωσης” των Ελλήνων μουσουλμάνων εκπαιδευτικών εκεί απ’ την επόμενη κιόλας ημέρα αποκαθήλωσης απ’ τις θέσεις τους των ελληνόφρονων μουφτήδων της Θράκης.<br /><br />Η τουρκική αγκαλιά άνοιξε ως δια μαγείας γι’ αυτούς και, σαν έτοιμη από καιρό, φιλοξένησε 31 μουσουλμάνους δασκάλους και καθηγητές στην Αδριανούπολη, όπου έχει την έδρα του το τουρκικό ”Πανεπιστήμιο Θράκης” (TÜ – Trakya Üniversitesi), το οποίο είχε αναλάβει τότε να διεκπεραιώσει το επιμορφωτικό πρόγραμμα για τους Θρακιώτες μειονοτικούς με βάση το πρόγραμμα STEM, που αφορά τους τομείς της Φιλολογίας, των Μαθηματικών, της Τεχνολογίας και της Μηχανικής.<br /><br />Φυσικά, πέρα απ’ την ομαδική επιμόρφωση, έγινε παράλληλα στους εκπαιδευτικούς – με την… άδεια του ελληνικού κράτους – και ”κατήχηση”, για να ανταποκριθούν καλύτερα στο εκπαιδευτικό έργο τους υπέρ της ”Μητέρας Πατρίδας”, όπως συνηθίζει να αποκαλεί την Τουρκία ο Οντέρ Μουμίν.<br /><br />Είναι ο μειονοτικός δήμαρχος Ιάσμου Ροδόπης, που πήρε πολύ αέρα τελευταία – λόγω της υποτονικής παρουσίας του ελληνικού κράτους εκεί – και γι’ αυτό μετέφερε σήμερα (17/12/’20) την τουρκική προκλητικότητα του Αιγαίου (Navtex για αποστρατικοποίηση του Καστελόριζου) στη Θράκη.<br /><br />Αυτό έδειξε, άλλωστε, η προβολή εκ μέρους του σε τουρκική γλώσσα – μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης – της χρηματοδότησης που εξασφάλισε από το ελληνικό υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (στο πλαίσιο του προγράμματος ”Αστική Αναζωογόνηση» του Πράσινου Ταμείου”, για το οποίο ενισχύθηκε με 170.000.<br /><br />Για να επανέλθουμε όμως στο άγριο παιχνίδι τουρκικών συμφερόντων που χρησιμοποιεί ως ”Δούρειο Ίππο” πανεπιστημιακά ιδρύματα και ”αλίευμα” δημόσιους λειτουργούς σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Θράκης, θα σας υπενθυμίσω ότι το Τουρκικό Προξενείο εκεί εξυπηρετεί αποκλειστικά τα μεγαλοϊδεατικά συμφέροντα της Τουρκίας, τον αναθεωρητισμό και τις επεκτατικές διαθέσεις της στην ελληνική Θράκη.<br /><br />Με το δεδομένο αυτό, έχει ουσιαστική σύμπραξη με τους επινοητές των επιμορφωτικών προγραμμάτων μουσουλμάνων εκπαιδευτικών και με τους τουρκόψυχους προπαγανδιαστές που απλώνουν πλοκάμια εξαγοράς εθνικής συνείδησης σε Έλληνες λειτουργούς της Θράκης.<br /><br />Ας μην ξεχνάμε ότι – δυο χρόνια πριν – ο επικεφαλής των επιμορφωτικών προγραμμάτων πρύτανης του TÜ Ερχάν Ταμπάκογλου, στον χαιρετισμό που απηύθηνε στους 31 εκπαιδευτικούς προς επιμόρφωση στο τουρκικό ”Πανεπιστήμιο Θράκης” είπε – μεταξύ άλλων – ότι η Δυτική Θράκη και οι ομογενείς τους που διαβιούν εκεί είναι τμήμα της περιοχής της καρδιάς του.<br /><br />Κάτι ανάλογο είχε πει, αν θυμάστε, και ο Ταγίπ Ερντογάν μιλώντας για την ”Γαλάζια Πατρίδα” της δικής του καρδιάς και των ονείρων του, που θέλει το μισό Αιγαίο (και όχι μόνο) δικό της.<br /><br />Ακολουθώντας τα χνάρια του Προέδρου του, ο πρύτανης του TÜ Ερχάν Ταμπάκογλου σχεδίασε το τουρκικό όραμα (με θέμα την εκπαίδευση STEM) για τα Βαλκάνια έχοντας ως αφετηρία τη Θράκη. Αυτό έπρεπε ήδη να έχει χτυπήσει καμπάνες κινδύνου στις ελληνικές Αρχές, γιατί ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ένας τυχαίος Τούρκος πανεπιστημιακός, αλλά ένας οραματιστής γόνος οικογένειας μεταναστών από τα Βαλκάνια.<br /><br />Και οι οραματιστές, οι ιδεολόγοι, είναι οι πιο ”επικίνδυνοι” άνθρωποι γιατί εμπνέουν τα πλήθη, διεγείρουν υψηλά συναισθήματα και ενθουσιάζουν το κοινό που τους παρακολουθεί, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν το φορτίζουν συγκινησιακά, όπως έκανε ο Ερχάν Ταμπάκογλου το ’18 όταν υποδέχτηκε με γλώσσα ανθελληνική τους προς επιμόρφωση εκπαιδευτικούς της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης λέγοντας:<br /><br />– Η δυτική Θράκη είναι ένα δικό μας κομμάτι, ένα δικό μας όργανο. Δεν τη βλέπουμε ως κάτι διαφορετικό από εμάς… Ως εκ τούτου, έχουμε χρέος απέναντί σας, γιατί είστε οι εναπομείναντες φρουροί στα τζαμιά και τα νεκροταφεία μας…<br /><br /><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

”Επιμορφωτικά” σεμινάρια ανθελληνισμού σε δημόσιους λειτουργούς της Θράκης…

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου Ήταν μια μέρα αλλιώτικη η χθεσινή για μένα. Ένα γρήγορο πέρασμα απ’ το messanger της σελίδας μου στο facebook ήτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η επίσκεψη του Ιταλού στη Λιβύη στον στρατηγό Χάφταρ κι ο δικός μας Σ.Ε.Α. Δρ. Θάνος Ντόκος

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/12/CONTE-ITALY-HAFTAR-LIBYA-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδωσαν ότι ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζιουζέπε Κόντε μετέβη στη Ανατολική Λιβύη και συναντήθηκε με τον στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ. Με την επίσκεψή του κατόρθωσε να εξασφαλίσει την απελευθέρωση Ιταλών ψαράδων που κρατούνταν εκεί για περισσότερο από τρεις μήνες. Η επίσκεψη έχει ενδιαφέρον διότι η Ιταλία σε γενικές γραμμές συντάσσεται με την πλευρά Σάρατζ, η οποία ελέγχει στη Δυτική Λιβύη, όπως δηλαδή και η Τουρκία. Παρά ταύτα, με τον πιο επίσημο τρόπο, η Ιταλία έδειξε σοβαρότητα. Συμπεριφερόμενη ορθολογικά από διπλωματικής απόψεως, η επίσκεψη στον Χάφταρ επί της ουσίας αναγνώρισε την πραγματικότητα στο έδαφος της αφρικανικής χώρας.<br /><br /><div>Του <b>ΖΑΧΑΡΙΑ Β. ΜΙΧΑ</b><br />(Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA)<br /><br />Ο Κόντε εξήγησε τις ιταλικές θέσεις στον συνομιλητή του, χωρίς να τις διαφοροποιήσει. Από μόνη της η επίσκεψη, όμως, έχει ισχυρή συμβολική σημασία, διότι αποτελεί πολιτική χειρονομία προς την πλευρά Χάφταρ. Εξάλλου, βρίσκεται σε εξέλιξη η διπλωματική διαδικασία που κάποια στιγμή ελπίζεται πως θα οδηγήσει σε ένα συμφωνημένο μέλλον για το μέλλον της Λιβύης. Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας, κανείς δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι δεν υπάρχει μια πολιτική αρχή που ελέγχει το ανατολικό τμήμα της χώρας.<br /><br />Με βάση τα ανωτέρω, δεν μπορεί κανείς να μη θυμηθεί τις δηλώσεις του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας Θάνου Ντόκου στα τέλη του περασμένου Ιουνίου, όταν και είχε αποφανθεί ότι η “επένδυση” της Ελλάδας στον Χάφταρ ήταν αποτυχημένη. Ως επένδυση όριζε την πρόσκλησή του από το υπουργείο Εξωτερικών και την επίσκεψή του στην Ελλάδα.<br /><br />Αδυνατώντας να αντιμετωπίσει με στρατηγική οπτική τα τεκταινόμενα και σχολιάζοντας με βάση τα γεγονότα μερικών ημερών, δήλωνε σε τηλεοπτική του παρουσία, ότι «είχε αλλάξει το μομέντουμ της σύγκρουσης», υπονοώντας αφελώς ότι η τάση στο πεδίο της μάχης είχε καθοδηγήσει την κίνηση της Αθήνας. Παράλληλα είχε πει ότι το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης απασχολούσε μόνο την Ελλάδα, παρότι όλοι –πλην αυτών που το υπέγραψαν– αναγνώριζαν ομολογούσαν ότι ήταν παράνομο με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι ο Χαφτάρ είχε προσκληθεί στην Αθήνα και λόγω του αποκλεισμού της Ελλάδας από τη διάσκεψη του Βερολίνου για το πρόβλημα της Λιβύης. Η Ελλάδα δεν είχε συμπεριφερθεί καιροσκοπικά, επειδή τότε οι δυνάμεις του Χάφταρ πολιορκούσαν την Τρίπολη. Ήταν το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης, με το οποίο οι δύο πλευρές σφετερίζονται ελληνική ΑΟΖ, γεγονός που μετέτρεψε την Ελλάδα σε εμπλεκόμενο μέρος, χωρίς η ίδια να το επιδιώξει.<br /><br />Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας όφειλε να αντιλαμβάνεται τα παραπάνω κι ότι η Αθήνα δεν ήταν αυτή που επέλεξε τη μία από τις δύο πλευρές της σύγκρουσης στη Λιβύη. Ήταν η πλευρά Σάρατζ που με την υπογραφή της μετέτρεψε σε αντίπαλο την Ελλάδα. Η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει εξ ορισμού ως αποστολή την προάσπιση των ελληνικών εθνικών συμφερόντων κι όχι την ευθυγράμμιση με την πολιτική της Ουάσιγκτον ή του Βερολίνου.<br /><br />Αλλά ακόμα και όσοι στήριζαν την κυβέρνηση Σάρατζ δεν τον στήριζαν άνευ όρων και κάποιοι το έκαναν ακόμα και για να μην πέσει ολοκληρωτικά στην αγκαλιά της Τουρκίας. Στο πλευρό του Χάφταρ, εξάλλου, έχουν συνταχθεί χώρες, οι οποίες σήμερα θεωρούνται σύμμαχοι της Ελλάδας: Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος, δευτερευόντως Σαουδική Αραβία, έμμεσα το Ισραήλ και κυρίως η Γαλλία.<br /><br />Κατά συνέπεια, η θέση που είχε τότε εκφραστεί ήταν εξαιρετικά προβληματική και έστειλε λάθος μήνυμα σε συμμάχους χώρες, ακόμα και στην Ουάσιγκτον. Διότι πρέπει να είναι κάποιος αφελής για να θεωρεί ότι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ μία τέτοια θέση θα εισέπραττε κάτι περισσότερο από συγκαταβατικά χαμόγελα. Όταν στρέφεσαι εναντίον των εθνικών συμφερόντων σου για να γίνεις αρεστός μόνο σεβασμό δεν εμπνέεις.<br /><br />Ελπίζουμε ότι έξι μήνες μετά από εκείνες τις ατυχείς δηλώσεις του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας, τις οποίες θυμηθήκαμε λόγω της επίσκεψης Κόντε στον Χαφτάρ, οι αφελείς προσεγγίσεις να έχουν βρει τη θέση τους στον σκουπιδοτενεκέ της εξωτερικής πολιτικής.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η επίσκεψη του Ιταλού στη Λιβύη στον στρατηγό Χάφταρ κι ο δικός μας Σ.Ε.Α. Δρ. Θάνος Ντόκος

Τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδωσαν ότι ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζιουζέπε Κόντε μετέβη στη Ανατολική Λιβύη και συναντήθηκε με τον στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Jerusalem Institute: Πως τα UAV τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα επισκιάσουν τους πολέμους – To πλεονέκτημα της Τουρκίας στην Μεσόγειο

<img height="427" src="https://bankingnews.gr/media/k2/items/cache/e1140026cb70899d6fd183d1e1ec8b9e_XL.jpg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Πως η Τουρκία και το Ιράν έχουν αποκτήσει πλεονέκτημα με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη UAV....</span></h3>Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη UAV αρχίζουν να αποτελούν την αιχμή του δόρατος των πολέμων και όπως απέδειξε η Τουρκία στο Nagorno Karabakh καθόρισαν την μάχη υπέρ των Αζέρων απέναντι στους αρμένιους, στην Λιβύη ακόμη και στην Συρία.<br />Σε μια άκρως ενδιαφέρουσα ανάλυση το Jerusalem Institute for Strategy and Security και ο Uzi Rubin εμπειρογνώμονας για την πυραυλική άμυνα του Ισραήλ αναλύει σε άρθρο του την νέα τάση στους πολέμους, τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα θα αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος στο μέλλον.<br /><br />Λίγο ιστορία… το Ισραήλ ο εφευρέτης των UAV<br /><br />Τα UAV, τα οποία αποτελούσαν υποστηρικτικά οπλικά συστήματα, ωριμάζουν γρήγορα και μετατρέπονται σε βασικά οπλικά συστήματα. <br />Η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική είναι σήμερα τα αποδεικτικά στοιχεία των μελλοντικών πολέμων.<br />Αυτές οι δύο περιοχές υπήρξαν για γενιές το πεδίο μάχης της παράδοσης των ανταγωνιστικών αυτοκρατοριών.<br />Από τότε που ξέσπασε «Η Αραβική Άνοιξη», οι πόλεμοι συνεχίζονται…στην Υεμένη, στη Συρία, στη Λιβύη και στην περιοχή του Καυκάσου που περιλαμβάνουν θρησκευτικές κοινότητες, κρατικούς φορείς και ξένες δυνάμεις είτε άμεσα είτε μέσω μισθοφόρων.<br />Ενώ η ένταση αυτών των συνεχιζόμενων συγκρούσεων δεν έχει φτάσει σε πολέμους πλήρους κλίμακας όπως το Βιετνάμ ή ο πόλεμος του Ιράκ της δεκαετίας του 1990, οι σημερινοί πολεμιστές ρίχνουν στη μάχη τα καλύτερα και πιο πρόσφατα όπλα που κατέχουν.<br /><br />Παράθυρο στο μέλλον<br /><br />Αυτό ανοίγει ένα παράθυρο στο μέλλον στα πεδία της μάχης.<br />Σε γενικές γραμμές, ο συνεχής πόλεμος στις περιοχές έφερε στο προσκήνιο δύο κατηγορίες οπλικών συστημάτων που μέχρι τώρα είχαν διαδραματίσει σχετικά μικρούς και υποστηρικτικούς ρόλους.<br />Ο πρώτος είναι συγκεκριμένου τύπου βαλλιστικοί πύραυλοι.<br />Ο δεύτερος είναι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV).<br />Πλέον πρέπει να στρέψουμε την προσοχή στον αυξανόμενο ρόλο των UAV στους πολέμους του μέλλοντος.<br />Μέχρι τώρα θεωρούνται τα UAV δευτερεύοντα και υποστηρικτικά εργαλεία, αλλά σταδιακά έρχονται στο προσκήνιο.<br /> Αυτό το άρθρο θα περιγράψει αυτήν τη μεταμόρφωση των UAV στους πολέμους.<br />Τα UAV δεν είναι νέα τεχνολογία, υπάρχουν ήδη από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Βιετνάμ και στους πολέμους του Ισραήλ στα τέλη της δεκαετίας του 1960 κατά μήκος της διώρυγας του Σουέζ.<br />Σήμερα υπάρχει μια τεράστια ποικιλία τύπων UAV σε ένα μεγάλο φάσμα ρόλων.<br />Τα μικρά τετράγωνα ελικόπτερα, συνήθως αποκαλούμενα «drone», χρησιμοποιούνται ως παιχνίδια, ως πλατφόρμες επιτήρησης, ως πλατφόρμες μεταφοράς βομβών.<br />Μια άλλη κατηγορία στρατιωτικών UAV είναι τα μικρά αεροσκάφη αυτο-πλοήγησης και αυτο-καθοδηγούμενα.<br />Το ακρωνύμιο «UAV» εφαρμόζεται συνήθως μόνο σε μη επανδρωμένα οχήματα διαφόρων μεγεθών που κινούνται με έλικα, από αεροσκάφη που εκτοξεύονται στο χέρι έως τεράστια οχήματα βάρους πολλών τόνων που απαιτούν τακτικούς διαδρόμους για απογείωση και προσγείωση.<br />Τα αεριωθούμενα αεροσκάφη UAV ανεξάρτητα από το μέγεθος και τη λειτουργία τους.<br />Υπάρχουν UAV "Kamikaze" που προωθούνται με κινητήρες τζετ, UAV "Kamikaze" που κινούνται με έλικα.<br />Δυστυχώς, δεν υπάρχει συμφωνημένη ορολογία για τους διάφορους τύπους UAV.<br />Απλουστευμένα ο πολύς κόσμος τα αποκαλεί «drones».<br />Τα UAV χρησιμοποιούνται στη μάχη από τα μέσα του 20ού αιώνα.<br />Το σύγχρονο UAV που συνδυάζει μικρές διαστάσεις με πολύ ισχυρή οπτική αναγνώριση εφευρέθηκε στο Ισραήλ.<br />Προήλθε από ερασιτεχνικά μοντέλα αεροσκαφών εφοδιασμένα με φωτογραφικές κάμερες υψηλής ευκρίνειας που χρησιμοποιήθηκαν για να αποκτήσουν πληροφορίες σχεδόν σε πραγματικό χρόνο σχετικά με την ανάπτυξη του αιγυπτιακού στρατού στη δυτική όχθη του καναλιού του Σουέζ κατά τη διάρκεια του πολέμου.<br />Η επιτυχία τότε, άνοιξε το δρόμο για την ανάπτυξη πιο εξελιγμένων UAV από τις αμυντικές βιομηχανίες του Ισραήλ (που ονομάστηκαν τότε «Μικρά αεροσκάφη χωρίς πιλότους»).<br />Η πρώτη γενιά UAV χρησιμοποιήθηκε στην επιχείρηση "Mole Cricket 19" στην αρχή του πολέμου του Λιβάνου του 1982, κατά τη διάρκεια της οποίας έπαιξαν το βασικό ρόλο στην καταστροφή των αεροπορικών αμυντικών συστημάτων της Συρίας χωρίς απώλειες στην Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία.<br />Αυτή η επιτυχία δημιούργησε σημαντική ζήτηση για UAV του Ισραήλ που ήταν πρωτοπόρος σε αυτή τη νέα μορφή πολέμου και ισραηλινές εταιρίες κέρδισαν μεγάλες εξαγωγικές συμβάσεις.<br />Είναι αξιοσημείωτο ότι τα πρώτα UAV που χρησιμοποιήθηκαν από τις ΗΠΑ στη μάχη δόθηκαν από το Ισραήλ και χρησιμοποιήθηκαν από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ στον πόλεμο του Κόλπου του 1991<br /><br />Τα UAV και η Μεσόγειος<br /><br />Σε γενικές γραμμές, η ανάπτυξη UAV απαιτεί πολύ λιγότερα χρήματα και χρόνο από εκείνη των επανδρωμένων μαχητικών αεροσκαφών.<br />Έτσι, η αυξανόμενη ζήτηση για στρατιωτικά UAV δημιούργησε πληθώρα εταιριών ακόμη και σε χώρες που δεν έχουν ισχυρή βιομηχανία.<br />Οι ΗΠΑ, αφού αγόρασαν ισραηλινά UAV, ανέπτυξαν τα δικά τους συστήματα και κυριαρχούν σήμερα στη διεθνή αγορά UAV.<br />Κοντά βρίσκονται και οι Κινέζοι.<br />Και στη Μέση Ανατολή υπάρχουν πλέον πολλές άλλες χώρες, εκτός από το Ισραήλ, που αναπτύσσουν UAV.<br />Οι πιο σημαντικές είναι το Ιράν και η Τουρκία, των οποίων οι UAV τα οποία δοκιμάστηκαν στην μάχη και έχουν κριθεί αποτελεσματικά.<br /><br />Τα τουρκικά και ιρανικά UAV<br /><br />Στην ανάλυση αυτή θα εστιάσουμε στην ανάπτυξης των τουρκικών και ιρανικών UAV… και πως μπορούν να αλλάξουν τους συσχετισμούς στην Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή.<br />Εν συντομία, η κύρια επίπτωση είναι ότι το Ισραήλ πρέπει να θεωρήσει τα UAV και τους πυραύλους ακριβείας ως δύο πτυχές της ίδιας απειλής τις μη επανδρωμένες απειλές από αέρος.<br /><br />Τα UAV του Ιράν<br /><br />Το αρχικό κίνητρο του Ιράν για την κατασκευή UAV προήλθε από τον πόλεμο της δεκαετίας του 1980 με το Ιράκ του Saddam Hussein.<br />Όπως στην περίπτωση του Ισραήλ κατά τη διάρκεια του πολέμου, το Ιράν είχε επίσης την επείγουσα ανάγκη για αποτελέσματα σε πραγματικό χρόνο απέναντι στον εχθρό.<br />Το πρώτο ιρανικό UAV που κατασκευάστηκε άρχισε να λειτουργεί το 1985 και απέδειξε αμέσως τη χρησιμότητά του.<br />Όμως, η σημαντική ώθηση για τα UAV ως πρωταρχικό οπλικό σύστημα προήλθε από τον «πόλεμο των πετρελαιοφόρων» που ξεκίνησε από το Ιράν κατά τα τελευταία δύο χρόνια της σύγκρουσης (1987-1988).<br />Το Ιράν ξεκίνησε μια ναυτική και αεροπορική εκστρατεία για να εμποδίσει τις εξαγωγές πετρελαίου του Κουβέιτ.<br />Το Κουβέιτ δεν συμμετείχε στις συνεχιζόμενες εχθροπραξίες, ωστόσο παρείχε οικονομική υποστήριξη στον Saddam Hussein. Με τα πετρελαιοφόρα να κινούνται κατά μήκος του Περσικού Κόλπου τα ιρανικά UAV είχαν πλεονεκτήματα.<br />Ωστόσο η κλιμάκωση και οι επακόλουθες μάχες μεγάλης κλίμακας (που κρατήθηκαν μυστικές για χρόνια) είχαν ως αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να προκαλέσουν μεγάλες απώλειες στο ναυτικό και στην αεροπορική δύναμη του Ιράν.<br />Η ηγεσία του Ιράν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν είχε καμία ελπίδα απέναντι στη στρατιωτική δύναμη των ΗΠΑ σε έναν συμβατικό, πόλεμο.<br />Ως εκ τούτου, ανέπτυξαν τη δική τους εκδοχή ασύμμετρου πολεμικού δόγματος που απαιτεί να πλημμυρίσει το πεδίο της μάχης με σμήνη φτηνών και εύκολα κατασκευασμένων μη επανδρωμένων οπλικών συστημάτων.<div><br />Από αυτήν την απόφαση αναπτύχθηκαν οι βιομηχανίες πυραύλων και UAV του Ιράν.<br />Οι αμυντικές βιομηχανίες του Ιράν βρίσκονταν σε εμβρυϊκό επίπεδο στην εποχή της Ισλαμικής Επανάστασης του 1978.<br />Δεν είχαν προηγούμενη εμπειρία στην ανάπτυξη και παραγωγή αεροδιαστημικής και δεν είχαν προμηθευτές κινητήρων αεροσκαφών.<br />Οι αμερικανικές και διεθνείς κυρώσεις που επιβλήθηκαν κατά του νέου ισλαμικού καθεστώτος εμπόδισαν την πρόσβαση στις αγορές εξοπλισμού και εξαρτημάτων από τον βιομηχανικό κόσμο.<br />Το Ιράν έλυσε αυτό το πρόβλημα αναπτύσσοντας ένα παραγωγικό δίκτυο παράνομων προμηθειών μέσω τρίτων χωρών.<br />Ένα παράδειγμα ήταν το λαθρεμπόριο του Ιράν που έλαβε 61 γερμανικούς κινητήρες για τα UAV μέσω της Γαλλίας.<br /> Ένα πιο πρόσφατο περιστατικό ήταν η κρυφή αγορά μικρών αεριωθούμενων κινητήρων από έναν Τσέχο κατασκευαστή.<br />Σε μια έκθεση όπλων του Ιράν του 2016, ένας παρόμοιος κινητήρας χαρακτηρίστηκε ως «ιρανικός κινητήρας».<br />Η τσεχική εταιρεία αρνήθηκε ότι έχει πουλήσει ποτέ τέτοιους κινητήρες ή τεχνολογία στο Ιράν.<br />Οι Ιρανοί κατάφεραν να πάρουν πολύτιμες πληροφορίες από οποιοδήποτε ξένο UAV έπεφτε στα χέρια τους.</div><div><br />Το 2011, ένα αμερικανικό RQ 170 UAV - η τελευταία λέξη στην τεχνολογία stealth - προσγειώθηκε μυστηριωδώς στο Ιράν.<br />Οι συνθήκες που οδήγησαν στην ασφαλή προσγείωση αυτού του μεγάλου και εξελιγμένου οχήματος μέσα σε εχθρική περιοχή παραμένουν ασαφείς μέχρι σήμερα.<br />Ωστόσο, για τους Ιρανούς ήταν ένας θησαυρός για την τεχνολογία UAV.<br />Το 2014, ο διοικητής της αεροπορικής και διαστημικής δύναμης του IRGC, στρατηγός Amir Hadjizadeh, ανακοίνωσε ότι οι δυνάμεις του κατέρριψαν ένα ισραηλινό UAV «Hermes 450» κοντά στην πυρηνική εγκατάσταση στο Natanz.<br />Από τις εικόνες των συντριμμιών που δημοσιεύθηκαν μαζί με αυτήν την ανακοίνωση, ήταν δύσκολο να προσδιοριστεί ο τύπος και η προέλευση του μη επανδρωμένου αεροσκάφους.<br />Το 2019 οι Ιρανοί κατέρριψαν ένα τεράστιο UAV αναγνώρισης τύπου Hawk που ανήκε στο Ναυτικό των ΗΠΑ.<br />Παρόλο που το αεροσκάφος διαλύθηκε, για άλλη μια φορά στους μηχανικούς του Ιράν δόθηκαν πληροφορίες σχετικά με τεχνολογίες αιχμής για τα UAV.<br /><br />Η βιομηχανία UAV του Ιράν είναι σήμερα μια από τις πιο παραγωγικές στον κόσμο....<br /><br />Επισήμως, οι επίγειες δυνάμεις του Στρατού του Ιράν (Artesh) λειτουργούν τα UAV, και όχι το IRGC (Sepah) που είναι υπεύθυνο για όλα τα στρατηγικά όπλα στο Ιράν.<br />Αυτό ίσως υποδηλώνει ότι οι στρατιωτικοί σχεδιαστές του Ιράν είδαν αρχικά τα UAV τους ως τακτικά, υποστηρικτικά όπλα πεδίου μάχης, παρά στρατηγικά.<br />Στην πράξη, το IRGC κάνει χρήση του στόλου UAV του Ιράν, παρόλο που δεν είναι σαφές εάν τα χρησιμοποιεί ανεξάρτητα ή αν τα δανείζεται από τον στρατό.<br />Ωστόσο, το Ιράν χρησιμοποιεί το UAV του για να εξάγει την επανάστασή του στη Μέση Ανατολή.<br /> Σε γενικές γραμμές, το Ιράν αναπτύσσει δύο διαφορετικές οικογένειες UAV: επαναχρησιμοποιήσιμα οχήματα επιτήρησης / επίθεσης εδάφους που χρησιμοποιούνται για τη συλλογή οπτικών πληροφοριών σε πραγματικό χρόνο και για επίγεια επίθεση, και UAVs "Kamikaze" μίας χρήσης για επιθέσεις στο έδαφος.<br />Το πρώτο από τα επαναχρησιμοποιήσιμα UAV παρακολούθησης ήταν το "Ababil" στις διάφορες διαμορφώσεις του.<br />Πρόκειται για ένα μάλλον μικροσκοπικό μηχάνημα, μερικά από τα οποία έχουν παραδοθεί στην Hizballah του Λιβάνου.<br />Τέσσερα τέτοια μικρά αεροσκάφη ξεκίνησαν από το Νότιο Λίβανο προς την ενδοχώρα του Ισραήλ κατά την τελευταία εβδομάδα του πολέμου του Λιβάνου του 2016.<br />Δύο από τα UAV καταρρίφθηκαν από Ισραηλινά F-16, ένα έπεσε στο Ισραήλ όχι μακριά από τα σύνορα του Λιβάνου λόγω τεχνικής δυσλειτουργίας και ο τέταρτος εξαφανίστηκε χωρίς ίχνος.<br />Επί του παρόντος, το πιο εξελιγμένο και σημαντικό σύστημα του Ιράν είναι το UCAV μεσαίου υψομέτρου "Shahed 139".</div><div><br />Αυτό το αεροσκάφος, που μοιάζει με το αμερικανικό «Predator» σε διαστάσεις και διαμόρφωση, τροφοδοτείται από κινητήρα 100 ίππων στηριζόμενο στον αυστριακό εμβολοφόρο «Rotax», τον ίδιο με αυτόν που χρησιμοποιεί ο αμερικανικός «Predator», καθώς και το Hermes 900 του Ισραήλ.<br />Οι Ιρανοί χρησιμοποίησαν αυτό το UCAV στη Συρία για να υποστηρίξουν τις δυνάμεις του Assad και να επιτεθούν στους στόχους του ISIS.<br />Δύο Shahed 139s καταρρίφθηκαν τον Ιούνιο του 2019 από μαχητικά αεροσκάφη των ΗΠΑ στη Βόρεια Συρία, όταν διεξήγαγαν επιτήρηση των στόχων του ISIS.<br />Τον ίδιο μήνα, ένας άλλος «Shahed 139» καταρρίφθηκε από την Πακιστανική Πολεμική Αεροπορία ενώ πετούσε πάνω από το Μπαλουχιστάν,<br />Το Ιράν χρησιμοποιεί εκτενώς τα UAV του για να επεκτείνει την επιρροή του στη Μέση Ανατολή.<br /> Εκτός από την παροχή ολοκληρωμένων συστημάτων UAV, σχεδιάζει «προσαρμοσμένα» συστήματα UAV.</div><div><br />Υπάρχουν ενδείξεις για την ύπαρξη ενός ειδικού κέντρου σχεδιασμού στην αεροδιαστημική βιομηχανία του Ιράν για την ανάπτυξη «προσαρμοσμένων» UAV για τους συμμάχους και τους υποστηρικτές της Ισλαμικής Δημοκρατίας.<br />Το κύριο κίνητρο των «προσαρμοσμένων» UAVs είναι να υποστηρίζει το Ιράν ότι δεν έχει καμία εμπλοκή με αυτά τα συστήματα.<br />Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο στόλος UAV της Hamas που παράγεται στη Γάζα.<br />Κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα του 2014 (Επιχείρηση Προστατευτική Άκρη), η Hamas ξεκίνησε αρκετά UAV προς το Τελ Αβίβ.<br />Αυτά τα αεροσκάφη ήταν προφανώς σχεδιασμένα ειδικά για τη στρατιωτική οργάνωση της Γάζας και εξωτερικά δεν μοιάζουν με κανένα γνωστό ιρανικό τύπο.<br />Δύο από αυτά καταρρίφθηκαν από τα συστήματα αεροπορικής άμυνας Patriot,<br />Το Ιράν αναπτύσσει επί του παρόντος βαλλιστικούς πυραύλους ακριβείας με επαρκή εμβέλεια για να χτυπήσει εγκαταστάσεις πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας αλλά τελικά χρησιμοποιεί UAV. Γιατί επέλεξε το Ιράν την πιο περίπλοκη και επικίνδυνη μέθοδο χρησιμοποιώντας τα αεροσκάφη UAV;<br />Προφανώς γιατί δεν θέλει το Ιράν να συνδεθεί με αυτές τις επιθέσεις.<br />Δεν είναι δυνατή η ανίχνευση μικρών UAV που πετούν χαμηλά στο έδαφος δεν είναι εύκολο να ανιχνευθεί από πού προέρχεται.<br />Έτσι, το Ιράν χρησιμοποιεί τα UAV με τον δικό του μοναδικό τρόπο.<br />Πρώτον, παρέχοντας «προσαρμοσμένα» σχέδια στους συμμάχους και δεύτερον, παρέχοντας ανώνυμες επιθέσεις χωρίς ταυτότητα. Η Σαουδική Αραβία αναπτύσσει μια μεγάλη και εξελιγμένη αεροπορική δύναμη εξοπλισμένη με τα καλύτερα τελευταία αεροσκάφη της Δύσης.<br /> Έχει μεγάλη και καλά εξοπλισμένη δύναμη στρατού και ναυτικό. Με όλα αυτά, το Βασίλειο δεν είναι σε θέση να τερματίσει αποτελεσματικά την απειλή από τα UAV του Ιράν. Χρησιμοποιώντας μόλις 25 ή λιγότερο φθηνά UAV για ένα επώδυνο στρατηγικό χτύπημα, το Ιράν ανάγκασε τη Σαουδική Αραβία να σταθμίσει την επιλογή να τερματίσει την παρέμβασή της στην Υεμένη<br /><br />Τα UAV της Τουρκίας<br /><br />Η Τουρκία διαφέρει από το Ιράν στο γεωπολιτικό της περιβάλλον. Σε αντίθεση με την Ισλαμική Δημοκρατία που βρίσκεται υπό καθεστώς embargo από τότε που ιδρύθηκε το 1978, η Τουρκία είναι μέλος της διεθνούς κοινότητας.<br />Προσχώρησε στο ΝΑΤΟ κατά την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και έπαιξε βασικό ρόλο στον περιορισμό της Σοβιετικής Ένωσης.<br />Η ακμάζουσα – παρά την κρίση του κορωνοιού - οικονομία της βασίζεται στο εκτεταμένο διεθνές εμπόριο και στην ισχυρή εξαγωγική βιομηχανία.<br />Οι αμυντικές βιομηχανίες της Τουρκίας έχουν πλήρη πρόσβαση στις παγκόσμιες αγορές.<br />Ως αποτέλεσμα, ο δρόμος της Τουρκίας προς τα σύγχρονα UAV ήταν πιο σύντομος και ομαλότερος από αυτόν του Ιράν.<br />Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Τουρκία απέκτησε από τη Δύση, κυρίως από τις ΗΠΑ πολλά αμυντικά συστήματα.<br />Οι τουρκικές αμυντικές βιομηχανίες στην εποχή του Ατατούρκ, ήταν ασήμαντες λόγω του ανταγωνισμού από την Δύση.<br />Η Τουρκία, μετά την εισβολή της στην Κύπρο το 1974, βρέθηκε στο μικροσκόπιο και με την επιβολή embargo όπλων δέχθηκε πλήγμα.<br />Παρόλο που το embargo άρθηκε τρία χρόνια αργότερα, τα κατάλοιπα έμειναν.<br />Η Τουρκία προσαρμόστηκε μια πολιτική «ανεξαρτησίας πυρομαχικών και οπλικών συστημάτων» σε κρίσιμα οπλικά συστήματα για τη χερσαία, αεροπορική και ναυτική της δύναμη. Αυτή η πολιτική εφαρμόστηκε ακόμη πιο δυνατά από τον ισχυρό ηγέτη της Τουρκίας, τον Erdogan.<br />Οι υφιστάμενες αμυντικές βιομηχανίες επεκτάθηκαν και δημιουργήθηκαν νέες για να καλύψουν όλο το φάσμα των σύγχρονων στρατιωτικών τεχνολογιών.<br />Σήμερα, η Τουρκία ασχολείται με ένα ευρύ φάσμα οπλικών συστημάτων συμπεριλαμβανομένων, National Fighter Aircraft και του National Satellite Launcher.<br />Μία από τις κατηγορίες όπλων που επιλέχθηκαν για ιδιαίτερη προσοχή ήταν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη.</div><div><br />Η επιχειρησιακή απαίτηση για ένα τέτοιο όπλο προήλθε από τις συνεχιζόμενες στρατιωτικές συγκρούσεις μεταξύ των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας και της κουρδικής οργάνωσης PKK στην ανατολική Τουρκία.<br />Το ορεινό έδαφος έδωσε πλεονέκτημα στις κουρδικές δυνάμεις έναντι του τουρκικού στρατού.<br />Οι κούρδοι γνωρίζουν τον αντάρτικο πόλεμο και δεν μπορούσαν εύκολα να νικηθούν από τους τούρκους.<br />Η ανάγκη για «ένα μάτι στον ουρανό» που θα μπορούσε να παρέχει οπτική νοημοσύνη σχετικά με τις κουρδικές κινήσεις έγινε επείγουσα.<br />Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 η Τουρκία απέκτησε μη επανδρωμένα αεροσκάφη πρώτης γενιάς από τον Καναδά και τη Γερμανία.<br />Αυτά τα πρωτόγονα συστήματα - με τους σημερινούς όρους - παρείχαν αναγνώριση σε πραγματικό χρόνο, αλλά δεν είχαν την ικανότητα της εντατικής παρακολούθησης.<br /><br /> <img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2020-10/turkish%20UAV.jpg?itok=v6zCSLFT" width="640" /><br /><br /></div><div>To Ισραήλ έδωσε UAV στην Τουρκία<br /><br />Οι πρώτες τουρκικές προσπάθειες για την ανάπτυξη UAV ήταν ανεπιτυχείς.<br />Κατά συνέπεια, το 2006 η Τουρκία αγόρασε από το Ισραήλ 10 σύγχρονα UAV Heron με την προϋπόθεση ότι θα αντικατασταθούν τα οπτικά συστήματα από τουρκικά σχεδιασμένα και κατασκευασμένα συστήματα.<br /> Η ενσωμάτωση των τουρκικών οπτικών συστημάτων στα ισραηλινά αεροσκάφη αποδείχθηκε πιο δύσκολη από ότι είχε προβλεφθεί προκαλώντας καθυστέρηση πέντε ετών στην παράδοσή τους.<br />Λίγο μετά την έναρξη των επιχειρήσεων, η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία διαμαρτυρήθηκε για ζητήματα ποιότητας στα UAV και τα επέστρεψε στο Ισραήλ για επισκευή.<br />Οι επιδεινούμενες διπλωματικές σχέσεις μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας του Erdogan οδήγησαν στο πάγωμα αυτής της συμφωνίας.<br />Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης κατηγόρησαν τους χειριστές του Ισραηλινού UAV ότι σαμποτάρουν τα συστήματα και ότι χρησιμοποίησαν κρυφά την τουρκική τεχνολογία<br />Ωστόσο, ακόμη και η σύντομη θητεία τους απέδειξε την χρησιμότητα τους.<br />Ενώ οι Herons εντοπίζουν στόχους σε πραγματικό χρόνο, η καταστροφή τους απαιτούσε υποστήριξη από αεροσκάφη. Προφανώς, αυτό που χρειαζόταν ήταν ένα UAV που θα μπορούσε να κάνει κάτι περισσότερο από ένα σύστημα παρακολούθησης στόχων.<br />Αυτό που χρειαζόταν ήταν το UAV να επιτύχει τον στόχο με δικά του μέσα.<br />Με άλλα λόγια, αυτό που χρειαζόταν ήταν ένα οπλισμένο UAV (UCAV σε επαγγελματική γλώσσα).<br />Ωστόσο, τόσο οι ΗΠΑ όσο και το Ισραήλ αρνήθηκαν να πουλήσουν οπλισμένα UAV στην Τουρκία.<br />Οι ΗΠΑ αναπτύσσουν έναν μεγάλο στόλο UAV που φέρουν οπλισμό (όπως αυτός που σκότωσε τον Qassem Soleimani τον Ιανουάριο του 2020), αλλά είναι απρόθυμες να τα πουλήσουν παγκοσμίως λόγω του ότι θέλουν να έχουν πλεονέκτημα στα πεδία των μαχών.<br />Οι ΗΠΑ πωλούν οπλισμένα UAV, αλλά μόνο στον πυρήνα των συμμάχους, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου και της Αυστραλίας.<br />Το Ισραήλ, ακόμη είναι αποκλεισμένο από τα UAV που φέρουν οπλισμό.<br />Το Ισραήλ δεν ήθελε να δώσει διαβαθμισμένες πληροφορίες για την τεχνολογία των UAV γιατί ανησυχούσε μήπως η Τουρκία την μεταφέρει αυτή την τεχνολογία σε εχθρούς του Ισραήλ.<br />Πρέπει να σημειωθεί ότι η ύπαρξη ένοπλων UAV στην υπηρεσία Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας είναι γνωστή από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.<br />Η κυβέρνηση του Ισραήλ ποτέ δεν αναγνώρισε την ύπαρξή τους στο οπλοστάσιό της.<br /><img height="426" src="https://assets.bwbx.io/images/users/iqjWHBFdfxIU/idhK.swkhq.I/v0/1000x-1.jpg" width="640" /><br />Τουρκικά UAV ή Selcuk Bayraktar<br /><br />Το πρόσωπο κλειδί στο σύγχρονο τουρκικό UAV είναι ο Selcuk Bayraktar, ένας ταλαντούχος μηχανικός και απόφοιτος δύο κορυφαίων πανεπιστημίων των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της πιο αριστοκρατικής σχολής μηχανικών του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT).<br />Το 1987, η οικογένεια Bayraktar άνοιξε ένα εργοστάσιο κατασκευής εξαρτημάτων αυτοκινήτων.<br />Ο Selcuk, ο οποίος είχε γοητευτεί με την πτήση γενικά και ειδικότερα με την επανδρωμένη πτήση, έπεισε την οικογένειά του να στραφεί σε ανάπτυξη και παραγωγή UAV.<br />Το 2007 ο Selcuk αποχώρησε από το MIT πριν ολοκληρώσει τις διδακτορικές του σπουδές και προσχώρησε στην οικογενειακή εταιρεία ως επικεφαλής μηχανικός της.<br />Ο Selcuk Bayraktar, ο οποίος προέρχεται από μια ισλαμική οικογένεια, προκάλεσε αναταραχή στην Τουρκία όταν αντιτάχθηκε δυνατά στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης για την απόκτηση Ισραηλινών UAV.<br />Το πρώτο σχέδιο Selcuk που αγόρασαν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις ήταν ένα μικρό αναγνωριστικό UAV.<br />Ο επόμενος σχεδιασμός του, ένα μεσαίου μεγέθους οπλισμένο UAV που ονομάστηκε "Bayraktar TB2" πέταξε για πρώτη φορά το 2009.<br />Αυτό το αεροσκάφος μπορεί να μεταφέρει τέσσερις βόμβες MAME-L που κατασκευάστηκαν από τον Rocketsan, τον κορυφαίο κατασκευαστή πυραύλων της Τουρκίας.<br />Το 2015, το οπλισμένο UAV Bayraktar πραγματοποίησε επίθεση που καλύφθηκε από τα μέσα ενημέρωσης κα στέφθηκε με επιτυχία.<br /><br />Το 2016 ο Selcuk Bayraktar παντρεύτηκε τη Sumeyye, τη μικρότερη κόρη του Erdogan....<br /><br />Από τότε, o Selcuk έγινε «ο πατέρας των UAV της Τουρκίας» και εθνικός ήρωας.<br />Ενώ οι τουρκικές βιομηχανίες αεροσκαφών παρήγαγαν επίσης ένα «αντικαταστάτη UAV» που ονομάστηκε «Anka» που αναπτύσσεται από την τουρκική αεροπορία, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη της Selcuk κυριαρχούν στον τουρκικό στόλο UAV, συγκεντρώνουν την δόξα στο πεδίο της μάχης και εξάγονται στο εξωτερικό.<br />Μετά την επιτυχή επίδειξη του 2015, η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία αγόρασε τα μη επανδρωμένα «Bayraktars» σε μεγάλους αιρθμούς.<br />Το βάπτισμα του πυρός ήταν στον πόλεμο εναντίον των Κούρδων εντός της Τουρκίας και στις κουρδικές περιοχές στη Συρία και το Ιράκ.<br />Το Bayraktar φέρει ένα μηχανισμό λέιζερ που μπορεί να καθορίσει στόχους είτε για τις δικές του βόμβες είτε για ισχυρότερους πυραύλους που μεταφέρουν τα F-16 της Τουρκίας.<br />Από το ντεμπούτο του το 2016, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktars παρουσίασαν εξαιρετικές επιδόσεις, ιδίως σε στοχευμένες δολοφονίες Κούρδων ανώτερων αξιωματικών.<br />Με την πάροδο του χρόνου, οι Bayraktars έχουν σκοτώσει 450 Κούρδους μαχητές.<br />Συμπεριλαμβανομένων των ανώτερων διοικητών που καταζητούνταν από την Τουρκία για χρόνια.<br />Το Bayraktar είναι οπλισμένο UAV και ο σχεδιαστής του Celcuk Bayraktar κέρδισαν τη φήμη στα Τουρκικά μέσα ενημέρωσης αλλά και στην τουρκική κοινωνία. <br />Με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, ο τουρκικός στρατός κατέλαβε μια ζώνη ασφαλείας εντός της Συρίας κατά μήκος των κοινών συνόρων, για να αποτρέψει τους Κούρδους από διασυνοριακές επιχειρήσεις.<br /><br />Έπληξαν συριακά στρατεύματα<br /><br />Ο τελευταίος θύλακας των ανταρτών στη βορειοδυτική Συρία επικεντρώνεται στην πόλη Idlib.<br />Οι Τούρκοι ανέλαβαν ουσιαστικά τον έλεγχο αυτού του θύλακα και το συμπεριέλαβαν στη ζώνη ασφαλείας τους, τοποθετώντας εκεί τουρκικά στρατεύματα με το πρόσχημα των «Παρατηρητών» σε αυτό που αποκαλούν «Σημεία παρατήρησης».<br />Το καθεστώς του Assad, του οποίου η πολιτική - σε συνεννόηση με τη Ρωσία - είναι να ελέγξει ολόκληρη την επικράτεια της Συρίας, ξεκίνησε την «Επιχείρηση Dawn of Idlib 2» τον Δεκέμβριο του 2019 για να κατακτήσει τον θύλακα του Idlib.<br />Τον Φεβρουάριο του 2020, με σχεδόν το ήμισυ του θύλακα ήδη στα χέρια του Assad, η αεροπορία της Συρίας χτύπησε ένα «Σημείο Παρατήρησης» σκοτώνοντας 34 τούρκους στρατιώτες.<br />Σε απάντηση, η Τουρκία ξεκίνησε μια ισχυρή επιχείρηση αντιποίνων ενάντια στις ένοπλες δυνάμεις του Assad, που ονομάστηκε «Επιχείρηση Spring Shield».<br />Στόχος του ήταν να τιμωρήσει το καθεστώς του Assad και να σταματήσει την επίθεσή του στον θύλακα του Idlib.<br />Κατά τη διάρκεια των επτά ημερών του «Operation Spring Shield», τα οπλισμένα αεροσκάφη του Celcuk εισέβαλαν στις πίσω περιοχές πίσω από τις μπροστινές γραμμές και κατέστρεψαν τις εγκαταστάσεις και τα όπλα του στρατού του Αssad.<br />Τις πρώτες σαράντα οκτώ ώρες, η Τουρκία ισχυρίστηκε ότι σκότωσε 330 σύριους στρατιώτες και κατέστρεψε 23 άρματα μάχης, 10 θωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού και 23 πυροβόλα καθώς και πολλά φορτηγά με πυρομαχικά.<br />Οι ανεπίσημες πηγές του στρατού του Assad παραδέχτηκαν ότι υπέστη σοβαρές απώλειες, αλλά δεν έδωσαν λεπτομέρειες. Ωστόσο, ο πιο σημαντικός ισχυρισμός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων ήταν η καταστροφή δύο συριακών συστημάτων αεροπορικής άμυνας: ένα SA 17 «Buk» και ένα SA 22 «Panzir». Το τελευταίο είναι γνωστό στο Ισραήλ από τις αεροπορικές επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Συρία τα τελευταία χρόνια.<br />Τα video που κυκλοφόρησαν από το υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας δείχνουν ότι το «Panzir» καταστρέφεται ενώ βρίσκεται σε ενεργή λειτουργία, με την κεραία του ραντάρ να περιστρέφεται αναζητώντας στόχους.<br />Το υλικό δείχνει ότι η καταστροφή του «Panzir» επιτεύχθηκε με μια βόμβα που απελευθερώθηκε από ένα UAV.<br />Θεωρητικά, αυτό είναι ένα αδύνατο σενάριο, δεδομένου ότι το βεληνεκές της μικρής βόμβας του Bayraktar είναι μόλις 8 χιλιόμετρα, ενώ το πραγματικό εύρος των πυραύλων εδάφους-αέρα Panzir είναι 32 χιλιόμετρα.<br />Το ίδιο το Bayraktar είναι ένα αρκετά μεγάλο αεροσκάφος που ταξιδεύει σε μεσαίο υψόμετρο. θεωρητικά, είναι στόχος για οποιοδήποτε "Panzir" πολύ πριν μπορέσει να πλησιάσει αρκετά για να απελευθερώσει το MAME-L.<br />Ωστόσο, ο τουρκικός στόλος UAV έχει υποστεί πλήγματα.<br />Τα μαχητικά αεροσκάφη της Συριακής Πολεμικής Αεροπορίας κατάφεραν να καταρρίψουν ένα τουρκικό UAV «Anka». Τουλάχιστον ένα και ίσως δύο Bayraktars καταρρίφθηκαν.<br />Το Bayraktar, με όλες τις δυνατότητές του, δεν είναι άτρωτο από πυραυλική επίθεση, όπως συνέβη αργότερα σε μεταγενέστερες επιχειρήσεις.<br />Αναμφίβολα, τα UAV παρείχαν στην Τουρκία ένα στρατιωτικό και διπλωματικό πλεονέκτημα.<br /><br />Άλλαξαν τους συσχετισμούς στην Λιβύη<br /><br />Ενώ οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις ήταν απασχολημένες με τον στρατό του Assad στη Συρία, μια άλλη τουρκική εκστρατευτική δύναμη ξεκίνησε στρατιωτικές επιχειρήσεις στην μακρινή Λιβύη.<br />Ο εμφύλιος πόλεμος της Λιβύης σιγοκαίει από την εποχή της δολοφονίας του Moammar Ghaddafi το 2011.<br />Επί του παρόντος, η Λιβύη είναι πολιτικά και εδαφικά χωρισμένη μεταξύ δύο αντιμαχόμενων πλευρών, της διεθνώς αναγνωρισμένης «κυβέρνησης εθνικής ενότητας» που εδρεύει στην Τρίπολη και του «Λιβυκού Οίκου» υπό την ηγεσία του στρατηγού Khalifa Haftar, διοικητή του Εθνικού Στρατού της Λιβύης LNA, με έδρα τη Βεγγάζη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λιβύης.<br />Ο στρατηγός Haftar και το LNA υποστηρίζονται από τη Ρωσία, την Αίγυπτο και τα ΗΑΕ.<br />Προς το τέλος του 2019, το LNA υπερισχύει ολόκληρης της επικράτειας της Λιβύης και ετοιμαζόταν να καταλάβει την Τρίπολη και έτσι να ενώσει τη χώρα και να τερματίσει τον πόλεμο.<br />Σε αυτό το σημείο ο Erdogan της Τουρκίας αποφάσισε να παρέμβει εξ ονόματος της κυβέρνησης της Τρίπολης.<br />Στις αρχές Ιανουαρίου 2020 το τουρκικό κοινοβούλιο ενέκρινε στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη και λίγες μέρες αργότερα η τουρκική εκστρατευτική δύναμη άρχισε την ανάπτυξη στην Τρίπολη.<br />Η τουρκική δύναμη περιλάμβανε εκπαιδευτές αλλά η κύρια συμβολή της Τουρκίας ήταν μια μοίρα των οπλισμένων UAV Bayraktar.<br />Η σημαία της Τρίπολης της Λιβύης ήταν ζωγραφισμένη στην ουρά κάθε Bayrakter.<br />Στην πραγματικότητα, συνέχισαν να διοικούνται και να λειτουργούν από τουρκικές ομάδες.<br /><br />Η εμφάνιση των Bayraktars στα πεδία της μάχης της Λιβύης άλλαξε τις στρατιωτικές ισορροπίες.....<br /><br />Όπως έκαναν στη Συρία, τα τουρκικά UAV του Celcuk Bayraktar εισέβαλαν βαθιά στις ελεγχόμενες περιοχές του LNA και έπληξαν τις δυνάμεις του στρατηγού Haftar.<br />Δεδομένου ότι η κυβέρνηση της Τρίπολης δεν είχε τη δική της αεροπορική δύναμη, τα μη επανδρωμένα Bayraktars της παρείχαν ουσιαστική υπεροχή σε ολόκληρη τη ζώνη του πολέμου.<br />Φαίνεται ότι οι Τούρκοι προσάρμοσαν το κλασικό δόγμα του πολέμου από αέρος, δίνοντας προτεραιότητα στην εξουδετέρωση της αεροπορικής άμυνας του αντιπάλου.<br />Οι γενικές δυνάμεις αεροπορικής άμυνας του Haftar αποτελούνταν από ρωσικά συστήματα Panzir.<br />Τα τουρκικά UAV τα κυνηγούσαν μεθοδικά, καταστρέφοντας 9 ή 10 μονάδες.<br />Μόλις καταστράφηκαν τα αντιαεροπορικά συστήματα του Haftar τα τουρκικά UAV λειτουργούσαν ελεύθερα πίσω από τις γραμμές του στρατηγού Haftar, καταστρέφοντας οπλικά συστήματα και κέντρα διοίκησης.<br />Κάτω από την ομπρέλα της τουρκικής μη επανδρωμένης αεροπορικής υπεροχής, οι ένοπλες δυνάμεις της Τρίπολης ξεκίνησαν μια ισχυρή αντεπίθεση που ώθησε τις δυνάμεις του Haftar εκατοντάδες χιλιόμετρα, ενώ ανακατέλαβαν πολλές πόλεις και χωριά.<br /><br />Απώλειες για τα τουρκικά UAV στην Λιβύη<br /><br />Όπως και στη Συρία, τα τουρκικά UAV δεν ήταν άτρωτα υπέστησαν απώλειες παρά την καταστροφή της σειράς Panzir.<br />Τα video που κυκλοφόρησαν οι δυνάμεις του Haftar έδειξαν συντρίμμια "Bayraktar" σε διάφορες τοποθεσίες.<br />Ένα video δείχνει ένα σε μεγάλο βαθμό άθικτο "Bayraktar" που εμφανίζεται σε κάποια άγνωστη πόλη.<br />Η εντύπωση είναι ότι αυτό το αεροσκάφος καταρρίφθηκε από ένα αντιαεροπορικό όπλο παλαιού τύπου διαμετρήματος 35 mm.<br />Οι δυνάμεις του στρατηγού Haftar ισχυρίστηκαν ότι κατέρριψαν τουλάχιστον 20 Bayraktars.<br /> Αυτό φαίνεται λίγο υπερβολικό.<br />Ωστόσο, υπάρχουν έμμεσες ενδείξεις ότι ο τουρκικός στόλος UAV υπέστη σημαντικές απώλειες.<br />Μια πιθανή ένδειξη ήταν η δήλωση στο αποκορύφωμα της μάχης ότι μόλις έδωσε έξι νέα Bayraktars στην τουρκική αεροπορία….<br /> Ο χρόνος της ανακοίνωσης υπαινίσσεται ότι ίσως προοριζόταν να μετριάσει τις ανησυχίες για τις απώλειες στο πεδίο της μάχης στην Λιβύη.<br />Ωστόσο, η κατάσταση δεν ήταν εντελώς μονόπλευρη.<br />Το LNA του στρατηγού Haftar είχε στη διάθεσή του έναν στόλο από άοπλα και οπλισμένα UAV.<br />Ένας τύπος άοπλου UAV ήταν το ρωσικό "Orlan 10"<br />Το πιο σημαντικό, ο στρατηγός Haftar εφοδιάστηκε με κινεζικά "Wing Lung" οπλισμένα UAV που μεταφέρουν πυραύλους τύπου "Blue Arrow 7".<br />Σύμφωνα με μια έκθεση του BBC αυτά τα ικανά μη επανδρωμένα αεροσκάφη τέθηκαν στη διάθεση του στρατηγού Haftar από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.<br />Το κινεζικό οπλισμένο UAV είναι σχεδόν διπλάσιο και περίπου πέντε φορές βαρύτερο από το Bayraktar, μπορεί επίσης να πετάξει περισσότερο, να παραμείνει στον αέρα περισσότερο και να φέρει βαρύτερα ωφέλιμα φορτία από το τουρκικό UAV.<br />Ωστόσο τα κινεζικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη του στρατηγού Haftar απέτυχαν να αφήσουν το σημάδι τους στο πεδίο της μάχης όπως έκαναν τα τουρκικά.<br /> Ίσως αυτό να οφείλεται στα διαφορετικά επιχειρησιακά δόγματα των δύο αντιτιθέμενων δυνάμεων.<br />Φαίνεται ότι ο στρατηγός Haftar χρησιμοποίησε τα οπλισμένα UAV του κυρίως για τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον κέντρων πληθυσμού αντί να ελέγχει τον εναέριο χώρο πάνω από το πεδίο της μάχης.<br />Ο τουρκικός στόλος UAV, αντιθέτως, χρησιμοποιήθηκε ως αληθινή τακτική αεροπορική δύναμη και ενήργησε επιθετικά ενάντια σε στρατιωτικούς στόχους.<br />Είναι λογικό ότι οι μικρότερες διαστάσεις και η πιο μέτρια απόδοση των τουρκικών αεροσκαφών το καθιστούν επίσης φθηνότερο από το μεγαλύτερο και βαρύτερο κινεζικό σχέδιο.<br /><br />Τα τουρκικά UAV στο Nagorno Karabakh<br /><br />Όμως οι μάχες στη Λιβύη δεν ήταν οι τελευταίες από τις περιπέτειες των τουρκικών UAV στην περιοχή.<br />Από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, μια συνεχιζόμενη σύγκρουση μεταξύ δύο πρώην Σοβιετικών δημοκρατιών - τώρα ανεξάρτητων εθνών - η σε μεγάλο βαθμό χριστιανική Αρμενία και το Μουσουλμανικό Αζερμπαϊτζάν σιγοκαίει εδώ και δεκαετίες.<br />Στη σοβιετική εποχή, τα σύνορα μεταξύ των δύο δημοκρατιών άφησαν τον κυρίως Αρμενικό θύλακα του Nagorno Karabakh στο Δυτικό Αζερμπαϊτζάν.<br />Όταν ανακηρύχτηκε η ανεξαρτησία, οι Αρμένιοι του Nagorno Karabakh αρνήθηκαν να ζήσουν υπό την κυριαρχία των Αζέρων. Αυτό οδήγησε σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο κατά τον οποίο ολόκληρη η δυτική πλευρά του Αζερμπαϊτζάν με το Nagorno Karabakh που βρίσκεται στο κέντρο έμεινε έξω από τον έλεγχο του Αζερμπαϊτζάν.<br />Οι Αρμένιοι του Nagorno Karabakh κήρυξαν ένα δικό τους ανεξάρτητο κράτος στο Δυτικό Αζερμπαϊτζάν, το οποίο ονομάζεται «Δημοκρατία της Artshakh», το οποίο παρέμεινε από τότε μη αναγνωρισμένο από τη διεθνή κοινότητα, ούτε καν από την ίδια την Αρμενία.<br />Ωστόσο, η σχέση εξάρτησης μεταξύ της Αρμενίας και του ανεπίσημου αδελφού της στο Nagorno Karabakh είναι απτή, και η άμυνα και η ύπαρξη του εξαρτώνται εξ ολοκλήρου από την Αρμενία.<br />Η Αρμενία παραμένει εντός της ρωσικής σφαίρας επιρροής και έχει παραχωρήσει στη Ρωσία δύο βάσεις στην επικράτειά της ως αντάλλαγμα για τους ρωσικούς εξοπλισμούς, αν και η σημερινή κυβέρνησή της έχει επιδείξει πρόσφατα κάποια φιλοδυτικά αισθήματα, προκαλώντας την αντίδραση των Ρώσων.<br />Οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Αζερμπαϊτζάν είναι επίσης μέτριες. Η Ρωσία προμήθευσε μερικά όπλα στο Αζερμπαϊτζάν, αλλά τα τελευταία χρόνια το Μπακού προτίμησε να αγοράσει οπλικά συστήματα από το Ισραήλ και την Τουρκία.<br />Η Τουρκία, από την άλλη πλευρά, είναι ισχυρός υποστηρικτής του Αζερμπαϊτζάν για λόγους εθνικούς.<br />Στις 27 Σεπτεμβρίου 2020 το Αζερμπαϊτζάν ξεκίνησε μια επίθεση πλήρους κλίμακας στη «Δημοκρατία του Artshakh», σε μια προσπάθεια να ανακτήσει τον έλεγχο των Δυτικών περιοχών της.<br />Οι Αζέροι έριξαν στη μάχη τα καλύτερα και πιο πρόσφατα οπλικά συστήματα που αποκτήθηκαν με την πάροδο των ετών από το εξωτερικό.<br />Σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης, το Αζερμπαϊτζάν προσπάθησε να αγοράσει ένοπλα UAV, αλλά απορρίφθηκε το αίτημα τους από τη Δύση, οπότε λίγο πριν από τον πόλεμο, τον Ιούλιο του 2020, αγόρασε μια μοίρα των Τούρκων «Bayraktars».<br />Αυτή η μοίρα - πιθανότατα λειτουργεί από τουρκικές ομάδες – και αμέσως μπήκε στη μάχη.<br />Τις δύο πρώτες μέρες της εκστρατείας, τα αεροσκάφη και τα ελικόπτερα του Αζερμπαϊτζάν υπέστησαν σοβαρές απώλειες από την αεροπορική άμυνα SA-8.<br />Όπως και πριν, τα οπλισμένα UAV του Celcuk Bayraktar κυνηγούσαν και κατέστρεψαν μεθοδικά τεθωρακισμένα, με αποτέλεσμα να μειωθούν οι απώλειες και να ανακτηθεί η αεροπορική υπεροχή από την αεροπορική δύναμη των Αζέρων. Όπως και στη Συρία και τη Λιβύη, οι «Bayraktars» υπέστησαν απώλειες στο Nagorno Karabakh.<br />Οι Αρμένιοι ισχυρίζονται ότι έχουν καταρρίψει τουλάχιστον 12 από τα τουρκικά UAV.<br />Αυτό θα μπορούσε να είναι υπερβολικό, αλλά φωτογραφίες από συντρίμμια του αεροσκάφους Bayraktar στην Αρμενία αποδεικνύουν ότι πράγματι είχαν προκληθεί ορισμένες απώλειες. Ίσως τα συστήματα SA-8 κατάφεραν να καταρρίψουν μερικά από αυτά πριν καταστραφούν.<br /><br />Τα UAV αναπόσπαστο μέρος της στρατηγικής<br /><br />Το σύγχρονο UAV, που σχεδιάστηκε στο χωνευτήρι των πολέμων της Μέσης Ανατολής, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της τάσης προς την αυτοματοποίηση του μελλοντικού πολέμου.<br />Οι πόλεμοι στην Μεσόγειο απέδειξαν τα πλεονεκτήματά των UAV, αλλά και ορισμένα από τα μειονεκτήματά τους.<br />Το πλεονέκτημα και το μειονέκτημα του UAV βρίσκονται περίπου στην μέση μεταξύ εκείνων των επανδρωμένων μαχητικών αεροσκαφών από τη μία πλευρά και εκείνων του βαλλιστικού πυραύλου ακριβείας από την άλλη.<br />Σε αντίθεση με τα επανδρωμένα αεροσκάφη, οι βαλλιστικοί πύραυλοι είναι μια φορά, αναλώσιμα όπλα.<br />Τα περισσότερα οπλισμένα UAV - εκτός από τους τύπους Kamikaze - είναι επαναχρησιμοποιήσιμα συστήματα πολλαπλών αποστολών που σαν επανδρωμένα αεροσκάφη επιστρέφουν στη βάση για ανεφοδιασμό και οπλισμό για περαιτέρω δράση.<br />Ως εκ τούτου, το κόστος ανά αποστολή είναι φαινομενικά απλώς το κόστος των πυρομαχικών που καταναλώθηκαν.<br />Τόσο οι πύραυλοι όσο και οι UAV ξεχωρίζουν στο ότι είναι μη επανδρωμένοι - ακριβέστερα, επανδρώνονται από προσωπικό που δεν κινδυνεύει στο πεδίο της μάχης.<br />Ο διαχωρισμός των χειριστών από τα όπλα δίνει στους πύραυλους και τα UAV πρόσθετη ευελιξία λόγω της έλλειψης ανησυχίας για τις ανθρώπινες απώλειες.<br />Ωστόσο, οι πύραυλοι και το UAV διαφέρουν ως προς την ευπάθειά τους απέναντι στα αντιαεροπορικά συστήματα του αντιπάλου.<br />Οι πύραυλοι είναι δύσκολο να χτυπηθούν λόγω της απότομης πορείας και της μεγάλης ταχύτητάς τους.<br />Η αντιμετώπισή τους απαιτεί εξειδικευμένα, επομένως δαπανηρά αμυντικά συστήματα.<br />Τα UAV από την άλλη πλευρά δεν είναι σε θέση να αμυνθούν απέναντι σε μαχητικά αεροσκάφη (όπως για παράδειγμα στη Συρία) ή ενάντια στην επίγεια αεροπορική άμυνα (όπως για παράδειγμα η πτώση του αμερικανικού UAV από την ιρανική επίγεια αεροπορική άμυνα τον Ιούνιο του 2019).<br />Ενώ το οπλισμένο UAV είναι ένα όπλο πολλαπλής χρήσης, η εμπειρία δείχνει ότι δεν είναι πάρα πολύ «περίπλοκο», η διάρκεια ζωής του στη μάχη περιορίζεται από την αναπόφευκτη φθορά ή την καταστροφή.<br />Φαίνεται ότι το οπλισμένο τουρκικό UAV Bayraktar - ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος μέτριου μεγέθους, μέτριας ικανότητας αλλά και μέτριας τιμής - είναι το βέλτιστο μεταξύ απόδοσης και κόστους σε αυτόν τον τύπο όπλου.<br />Ίσως οι σχεδιαστές UAV στο Ισραήλ να αντλήσουν τα δικά τους μαθήματα από τις πρόσφατες δράσεις UAV στην Τουρκία.<br /><br /><a href="www.bankingnews.gr">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Jerusalem Institute: Πως τα UAV τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα επισκιάσουν τους πολέμους – To πλεονέκτημα της Τουρκίας στην Μεσόγειο

Πως η Τουρκία και το Ιράν έχουν αποκτήσει πλεονέκτημα με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη UAV.... Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη UAV αρχίζουν να απο...

Διαβάστε την συνέχεια

Το πονηρό αφήγημα για να “προχωρήσουμε υπό οποιεσδήποτε συνθήκες” σε συζητήσεις με την Τουρκία!

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/09/06/ellinotourkika_agenda.png"><img height="428" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/09/06/ellinotourkika_agenda-696x465.png" width="640" /></a><br /><br />Την ώρα που η τουρκική επιθετικότητα βρίσκεται σε πρωτόγνωρη έξαρση και η “συμμαχική βοήθεια” απλά δεν υπάρχει, στο εσωτερικό της χώρας αναπτύσσονται θεωρίες άκρως επικίνδυνες για τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά.<br /><br />Ακούμε για “διάλογο υπό οποιεσδήποτε συνθήκες”, για νέες κόκκινες γραμμές “στα 6 ν.μ” , για “τουρκικά παράλια πολλών χιλιομέτρων που ίσως και να δικαιολογούν κάποιες από τις θέσεις της Τουρκίας” και άλλα απίθανα.<br /><br />Την ίδια περίοδο μάθαμε από την Τουρκία για τη “τριμερή συνάντηση του Βερολίνου” και από το ΝΑΤΟ για το “μηχανισμό αποσυμπίεσης στο Αιγαίο”! Μάθαμε για τα γεγονότα αλλά ακόμη δεν γνωρίζουμε τίποτα για το τι συζητήθηκε και συμφωνήθηκε.<br /><br />Το πιο πρόσφατο “αφήγημα” το οποίο ξεκινά από την κυβέρνηση αλλά και από κόμματα της αντιπολίτευσης, φθάνει στα “δημοσιογραφικά γραφεία” κι από κει διαχέεται με στόχο να γίνει πεποίθηση, είναι αυτό που λέει ότι “ο κόσμος δεν ασχολείται με τα εθνικά θέματα”! Πιστεύουν ότι “δεν τους ενδιαφέρουν”!<br /><br />Πολιτικοί αλλά και δημοσκόποι -που πλέον δεν προβλέπουν αλλά διαμορφώνουν πολιτικές εξελίξεις-, δημοσιογράφοι αλλά και ειδικοί επί των ελληνοτουρκικών και των διεθνών σχέσεων έχουν αρχίσει να προσχωρούν σ΄ αυτές τις απόψεις.<br /><br />Θα διαψευστούν όλοι με παταγώδη τρόπο , είναι η δική μας εκτίμηση.<br /><br />Ο κόσμος πραγματικά έχει τεράστια προβλήματα να αντιμετωπίσει. Προβλήματα επιβίωσης κυριολεκτικά. Μετά από τα 10 χρόνια μνημονίων ήρθε η ακόμη χειρότερη όπως φαίνεται κρίσης του κορονοϊού να διαλύσει τον κόσμο. Μαγαζιά έκλεισαν. Πολύ περισσότερα θα κλείσουν όπως όλα δείχνουν. Οι εργασιακές σχέσεις έχουν τιναχθεί στον αέρα. Ότι είχε απομείνει απ΄ αυτές.<br /><br />Τίποτα απ΄ όλα αυτά όμως δεν θα κάνει τον κόσμο να δεχτεί την παραμικρή παραχώρηση σε εθνικά θέματα, σε ζητήματα κυριαρχίας! Πόσο μάλλον να “καταπιεί” την εγκατάλειψη του Καστελόριζου ή την απομάκρυνση έστω κι ενός στρατιώτη από ελληνικό νησί!<br /><br />“Μα δεν υπάρχουν αντιδράσεις, δεν είναι θέμα συζήτησης”, λένε πολλοί. Αυτό δεν οφείλεται σ΄ όσα προαναφέραμε αλλά στην απολύτως δικαιολογημένη δυσπιστία του κόσμου ότι οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση μπορεί να ΄χει έστω σκεφθεί να μπει σε τέτοιες συζητήσεις. Θεωρούν ότι πρόκειται για δημοσιογραφικές εκτιμήσεις που διακατέχονται από καχυποψία και ίσως σε κάποιες περιπτώσεις από αντιπολιτευτικό μένος. Μακάρι να αποδειχτεί ότι είναι έτσι, αλλά η μεγάλη διαφορά στην ένταση της τουρκικής προκλητικότητας το καλοκαίρι και το φθινόπωρο “θρέφει” την καχυποψία και σίγουρα είναι γεγονός που κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει.<br /><br />Στα 200 μίλια το Oruc Reis, όλος ο ελληνικός στόλος έξω. Στα 6 ν.μ από το Καστελόριζο η αντίδραση ήταν “λελογισμένη”.<br /><br />Αν λοιπόν ο κόσμος δει τα γεγονότα να εξελίσσονται προς την κατεύθυνση όσων αρνείται να πιστέψει ,τότε θα δούμε αντιδράσεις που μάλλον θα εκπλήξουν πολύ δυσάρεστα, όσους σήμερα με “ύφος παντογνώστη” υποστηρίζουν ότι “ο κόσμος δεν ασχολείται άρα ας προχωρήσουμε”. Αν προχωρήσουν θα βρεθούν στον γκρεμό…<br /><br />Είναι μάλλον δύσκολο για όσους έζησαν και αισθάνονται “πολίτες του κόσμου” , σπουδαγμένοι σε ακριβά πανεπιστήμια του εξωτερικού , αποκομμένοι για αρκετά χρόνια της ζωής τους από την ελληνική πραγματικότητα, να καταλάβουν τι πιστεύει ο κόσμος. Ας ευχηθούμε ότι δεν θα τους το μάθει η ζωή, που συνήθως δίνει σκληρά μαθήματα…<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το πονηρό αφήγημα για να “προχωρήσουμε υπό οποιεσδήποτε συνθήκες” σε συζητήσεις με την Τουρκία!

Την ώρα που η τουρκική επιθετικότητα βρίσκεται σε πρωτόγνωρη έξαρση και η “συμμαχική βοήθεια” απλά δεν υπάρχει, στο εσωτερικό της χώρας αναπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι άγνωστες κυρώσεις των ΗΠΑ στην Τουρκία: Γιατί «κλαίνε» στην Άγκυρα

<img height="383" src="https://nb.bbend.net/media/news/2020/12/18/1148432/snapshot/turkish-helicopter.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Μάριος Καλογερόπουλος</b><br />Όσο και αν η Τουρκία επιχειρεί να εμφανιστεί ότι δεν την αφορούν οι κυρώσεις, η αλήθεια είναι διαφορετική μετά και το τελευταίο μήνυμα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.<br /><br />Το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι μετά την επιβολή των αμερικανικών κυρώσεων CAATSA (Νόμος για την Αντιμετώπιση των Αντιπάλων της Αμερικής Μέσω Κυρώσεων) σε βάρος της Τουρκίας δεν πρόκειται να υπογραφούν καινούργια ή να ανανεωθούν όσα συμβόλαια τρέχουν με την Τουρκική Αμυντική Βιομηχανία.<div><br />«Δεν θα εκδοθούν νέες άδειες εξαγωγής ή άλλες εξουσιοδοτήσεις που θα ονομάζουν την Τουρκική Αμυντική Βιομηχανία ως συμβαλλόμενο μέρος. Αυτό περιλαμβάνει τροποποιήσεις σε συμφωνίες που έχουν ήδη εγκριθεί και άδειες σε συνέχεια συμφωνιών που έχουν εγκριθεί προηγουμένως», ήταν η χαρακτηριστική απάντηση που έδωσε σε δημοσιογράφους ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.<br /><br />Το άμεσο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η Τουρκία είναι αυτό της συντήρησης συστημάτων που είναι αμιγώς αμερικανικά ή φέρουν αμερικανική τεχνολογία όπως εξηγεί στα ΝΕΑ ο αναπληρωτής καθηγητής Γεωπολιτικής και Νέων Στρατιωτικών Τεχνολογιών στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Κωνσταντίνος Γρίβας.<br /><br />«Η Τουρκία δεν μπορεί να προμηθευτεί ούτε ανταλλακτικά για αμερικανικά οπλικά συστήματα όπως τα ελικόπτερα Super Cobra» αναφέρει χαρακτηριστικά.<br /><br />Μετά τη μεγάλη απώλεια των F-35 μια σειρά προγραμμάτων παραγωγής όπλων και οπλικών συστημάτων κινδυνεύει να μείνει πίσω.<br /><br />Για παράδειγμα αμερικανικό κινητήρα χρησιμοποιούν, σύμφωνα με τα ΝΕΑ, τα τουρκικά ελικόπτερα Τ129 ΑΤΑΚ και τα Τ-625 Gokbey. Ειδικά, δε, για τα ΑΤΑΚ η Τουρκία θα αντιμετωπίσει προβλήματα και στις εξαγωγές που σχεδίαζε.<br /><br />Οι κυρώσεις φέρνουν «φρένο» και στο μεγαλεπήβολο σχέδιο για την παραγωγή του τουρκικού μαχητικού TF-X, ένα πρόγραμμα που είχε ήδη παγώσει μετά την αδυναμία να βρεθεί κινητήρας και σίγουρα η εξέλιξη αυτή με τις ΗΠΑ κάνει ακόμα πιο δύσκολη την αναζήτηση.<br /><br />Παρόμοια προβλήματα θα αντιμετωπίσει και το πρόγραμμα των τουρκικών ελικοπτέρων Τ70 που ενσωματώνουν αμερικανική τεχνολογία.<br /><br />Δυσκολίες θα πρέπει να περιμένει η Άγκυρα και στην υλοποίηση του σχεδίου εξαγωγών της κορβέτας κλάσης ADA που διαθέτει αμερικανικά όπλα όπως τα βλήματα RIM 116 Rolling Airframe Missile.<br /><br />Δεν αποκλείεται τέλος να υπάρξει καθυστέρηση και στο πρόγραμμα αναβάθμισης των ραντάρ των τουρκικών F-16 που πραγματοποιείται, μεν, στην Τουρκία αλλά με αμερικανική συνδρομή.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.newsbomb.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι άγνωστες κυρώσεις των ΗΠΑ στην Τουρκία: Γιατί «κλαίνε» στην Άγκυρα

Μάριος Καλογερόπουλος Όσο και αν η Τουρκία επιχειρεί να εμφανιστεί ότι δεν την αφορούν οι κυρώσεις, η αλήθεια είναι διαφορετική μετά και το ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Έλληνες ευρωβουλευτές -πλην τριών- καταψήφισαν πρόταση χαρακτηρισμού των Γκρίζων Λύκων ως «τρομοκρατών»!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/full/public/article/2020/12/18/vouli_0.jpg?itok=I7Sd68lb" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="351" data-original-width="800" height="281" src="https://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/full/public/article/2020/12/18/vouli_0.jpg?itok=I7Sd68lb" width="640" /></a></div><div><br /></div>Εξαιρετικά αρνητική εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως οι Έλληνες Ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ (το ΚΚΕ απείχε) αρνήθηκαν να ψηφίσουν πρόταση της ομάδας (Σαλβίνι, Λεπέν, Afd κ.α.) με τίτλο “Στρατηγική της ΕΕ για την Ένωση Ασφάλειας”, για τον χαρακτηρισμό της τουρκικής οργάνωσης των Γκρίζων Λύκων ως τρομοκρατικής οργάνωσης!<br /><br />Στο ίδιο ψήφισμα εζητείτο η διακοπή της χρηματοδότησης, η διενέργεια σκληρών ελέγχων σε ιμάμηδες και τζαμιά, καθώς και η υιοθέτηση της πολιτικής που εφαρμόζει η Αυστραλία ως προς τους παράνομους μετανάστες, με επαναπροωθήσεις και αυστηρά φυλασσόμενα θαλάσσια σύνορα. <br /><br />Η πρόταση υπερψηφίστηκε μόνο από τον ευρωβουλευτή της Ελληνικής Λύσης Ε.Φράγκο και από τους ανεξάρτητους Γ.Λαγό και Α.Κωνσταντίνου.<br /><br />Μάλιστα εντός των Γκρίζων Λύκων ανάλογος χαρακτηρισμός δινόταν και σε άλλες ισλαμιστικές οργανώσεις όπως η Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία κινεί τα νήματα της τρομοκρατίας στην Μέση Ανατολή και αποτελεί το «μακρύ χέρι» της Άγκυρας σε συμμαχικές της Ελλάδας χώρες, όπως η Αίγυπτος, τα ΗΑΕ κλπ.<br /><br />Οι Ευρωβουλευτές που εκπροσωπούν την Ελλάδα, κάποιοι εκ των οποίων έχουν εκλεγεί με τη Νέα Δημοκρατία και ανήκουν στο -υποτίθεται- κεντροδεξιό «Λαϊκό Κόμμα», ουσιαστικά «κάλυψαν» τους Γκρίζους Λύκους, τους ιμάμηδες, τους ισλαμιστές και τους παράνομους μετανάστες καταψηφίζοντας τις σχετικές τροπολογίες. <br /><br />Το ψήφισμα αυτό, εκτός από τις ομάδες Σαλβίνι, Λεπέν κτλπ ψηφίστηκε επίσης μόνο από κάποια μεμονωμένα στελέχη του Λαϊκού Κόμματος και των Σοσιαλιστών (κανένα εκ των οποίων δεν ήταν Έλληνες), τα οποία μάλιστα εισέπραξαν τις «στραβές» ματιές των «συναδέλφων» τους.<div><br /></div><div><a href="https://www.pronews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Έλληνες ευρωβουλευτές -πλην τριών- καταψήφισαν πρόταση χαρακτηρισμού των Γκρίζων Λύκων ως «τρομοκρατών»!

Εξαιρετικά αρνητική εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως οι Έλληνες Ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ (το ΚΚΕ απείχε)...

Διαβάστε την συνέχεια

''Σεισμός'' στην Άγκυρα λόγω EastMed: Oι ΗΠΑ ''πνίγουν'' & ενεργειακά τον Ερντογάν

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2020-12/download-1.png?itok=x2B_zqtz" width="640" /><br /><br /><b>Γιώργος Μοτσάκος</b><br />Η Ελλάδα καθίσταται καταλύτης των ενεργειακών και γεωπολιτικών εξελίξεων στην Α.Μεσόγειο<br />Οι ενεργειακοί κολοσσοί των ΗΠΑ καθορίζουν πλέον όλες τις εξελίξεις στην Α.Μεσόγειο, σε ότι αφορά την Τουρκία και ειδικά τα σχέδια για το αγωγό Eastmed, μαζί με τα καλώδια ηλεκτροδότησης Ισραήλ-Αιγύπτου δια μέσου Ελλάδος προς την ΕΕ.<br /><br />Η χώρα μας όπως είναι απολύτως κατανοητό, καθίσταται σε ενεργειακό υπερκόμβο, πάνω στον οποίο θα υπάρχουν στρατιωτικές βάσεις που θα διαφυλάττουν αυτά τα σχέδια που θα αφορούν ολόκληρη την Α.Μεσόγειο.<br /><br />Ως γνωστόν, Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ, έχουν υπογράψει μια τρομερά σημαντική συμφωνία για τον αγωγό φυσικού αερίου Eastmed, ο οποίος σχεδιάζονταν εδώ και αρκετά χρόνια.<br /><br />Η είδηση είναι ότι η αμερικανική κυβέρνηση, υποστηρίζει ολόθερμα την κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού που θα τροφοδοτεί την Ευρώπη με φυσικό αέριο από την Ανατολική Μεσόγειο, όπως δήλωσε χθες και ο υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ Νταν Μπρουιλέτ.<br /><br />Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ επιδιώκουν να λάβουν την τελική μορφή της συμφωνίας έως το 2022 για να ολοκληρώσουν το σχέδιο των 6 δισεκατομμυρίων ευρώ έως το 2025, με σκοπό να βοηθήσουν την Ευρώπη να διαφοροποιήσει τους ενεργειακούς της πόρους από την Ρωσία, αναφέρουν ισραηλινές δημοσιογραφικές πηγές.<br /><br />"Θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε με το Ισραήλ, την Ελλάδα και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη για να διασφαλίσουμε ότι θα αναπτυχθεί η υποδομή", δήλωσε ο Brouillette σε δημοσιογράφους.<br />"Εξακολουθεί να υπάρχει ένα τεράστιο ενδιαφέρον τόσο από την αμερικανική βιομηχανία όσο και από τις κυβερνήσεις της περιοχής για να δούμε ότι το έργο να αναπτύσσεται όσο πιο γρήγορα μπορεί να γίνει”, τόνισε ο ίδιος.<br /><br />Η Ελλάδα στοχεύει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην διαφοροποίηση των ενεργειακών πηγών φυσικού αερίου, με τις ΗΠΑ να επιδιώκουν την ολοκληρωτική εκδίωξη της Ρωσίας, βάσει ενός μακρόχρονου σχεδίου της Ουάσινγκτον.<br /><br />Ο EastMed αποτελεί επίσης ως γνωστό, νόμο των Ηνωμένων Πολιτειών, και αφορά την εταιρική σχέση Ασφάλειας και Ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο. Eίναι ένας νόμος που προστατεύει ουσιαστικά τη μεταφορά αερίου από τα κοιτάσματα της ανατολικής Μεσογείου, μέσω της Ελλάδας προς την Ευρώπη.<br /><br />Με την ενσωμάτωση της EastMed Act στον προϋπολογισμό της γενικής κυβέρνησης των ΗΠΑ, ο αγωγός EastMed θεωρείται πλέον και με την αμερικανική έγκριση ως μεγάλης ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντα της Δύσης.<br /><br />Είναι επίσης πιστοποιημένο ότι έχουν διεξαχθεί συνομιλίες, και συνεχίζουν να διεξάγονται πολυμερείς συζητήσεις για θέματα άμυνας, ανταλλαγής πληροφοριών, διεξαγωγής ασκήσεων, με όλες αυτές τις κινήσεις να οδηγούν στην δημιουργία ενός άξονα ασφαλείας λόγω ακριβώς του αγωγού αυτού.<br /><br />Απτές ιδέες για την μορφή της αμυντικής δομής που θα περιφρουρεί τον αγωγό East Med, δεν έχουν αναφερθεί, αλλά είναι σίγουρο ότι θα υλοποιηθούν, αφού ένα τέτοιο έργο θα περιφρουρείται από ειδική αεροναυτική δύναμη 24 ώρες το 24ωρο.<br /><br />Σε ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, εφόσον αποφασίσθηκε η δημιουργία υπεράκτιων επιχειρήσεων ενεργειακής ασφάλειας, αυξήθηκε κατακόρυφα και η ανησυχία για αυτές τρομοκρατικές απειλές, καθώς η Τουρκία σχεδιάζει επί χάρτου τα δικά της συμφέροντα τα οποία δεν γίνονται αποδεκτά από κανέναν.<br /><br />Το έχουν άλλωστε δηλώσει και έγκριτοι αμυντικοί αναλυτές, ότι από όπου θα διέρχεται αγωγός φυσικού αερίου, θα δημιουργείται αυτόματα και μια στρατιωτική συμμαχία, αλλά και ισχυρότατοι δεσμοί σε όλους τους τομείς μεταξύ των χωρών που συμμετέχουν στον αγωγό αυτόν.<br /><br />Την ίδια περίοδο, οι εισαγωγές φυσικού αερίου των ΗΠΑ στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια καθώς έχουν δημιουργηθεί οι υποδομές για την αποθήκευση υγροποιημένου φυσικού αερίου, συμπεριλαμβανομένου ενός αγωγού 878 χιλιομέτρων (545 μιλίων).<br /><br />Η Ελλάδα επιδιώκει επίσης να κατασκευάσει μια μεγάλη μονάδα υγροποιημένου αερίου από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης που θα μπορούσε να τροφοδοτήσει φυσικό αέριο τον TAP και έναν άλλο αγωγό υπό κατασκευή με τη Βουλγαρία.<br /><br />Έτσι όλα θα αλλάξουν αποφασιστικά, μετά την δεδηλωμένη στάση της Άγκυρας να οριοθετήσει ΑΟΖ με τη Λιβύη στην Ανατολική Μεσόγειο και μέσω του σχεδίου “Γαλάζια πατρίδα”, οδηγώντας Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ, και ΗΠΑ, στην δημιουργία ισχυρού αμυντικού άξονα, αλλά και κοινής στρατιωτικής δύναμης ενόψει των ενεργειακών τους σχεδίων. <br /><br />Η εντολή των ΗΠΑ σε πρεσβευτές <br /><br />Οι πρεσβευτές των ΗΠΑ την ίδια ακριβώς στιγμή με εντολή του ΥΠΕΞ, πιέζουν προς πάσα κατεύθυνση πολλές χώρες να μην αγοράζουν αμυντικά προϊόντα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας.<br /><br />Οι ΗΠΑ επέβαλαν κυρώσεις μέσω του νόμου CAATSA στην Τουρκία, για αυτό και κινητοποίησαν τους πρεσβευτές τους, ώστε αυτοί να πιέσουν μέσω της διπλωματίας σε πολλές χώρες, να μην υπογράφουν συμβάσεις με την τουρκική αμυντική βιομηχανία.<br /><br />Πρόκειται για μία εξέλιξη που σημάνει τον θάνατο της υπό ανάπτυξη τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, και των ονείρων της Άγκυρας να προμηθεύει με όπλα πολλές χώρες με στόχο να τις ελέγχει στην συνέχεια.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

''Σεισμός'' στην Άγκυρα λόγω EastMed: Oι ΗΠΑ ''πνίγουν'' & ενεργειακά τον Ερντογάν

Γιώργος Μοτσάκος Η Ελλάδα καθίσταται καταλύτης των ενεργειακών και γεωπολιτικών εξελίξεων στην Α.Μεσόγειο Οι ενεργειακοί κολοσσοί των ΗΠΑ κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως φθάσαμε στις κυρώσεις – Τα 4 μηνύματα των ΗΠΑ στην Τουρκία

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/05/turkey-usa.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/05/turkey-usa-696x367.jpg" /></a><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Η απόφαση να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία συνιστά καμπή στη διελκυστίνδα των δύσκολων αμερικανοτουρκικών σχέσεων τα τελευταία τουλάχιστον πέντε χρόνια. Από τότε δηλαδή που η Ουάσιγκτον άρχισε να συνειδητοποιεί ότι οι νεοοθωμανοί του Ερντογάν δεν είναι αυτό που νόμιζε κι άρχισε να κάνει δεύτερες σκέψεις.<br /><br />Αρχικά, οι Αμερικανοί πίστευαν ότι το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης αντιπροσώπευε το μετριοπαθές φιλοδυτικό πολιτικό Ισλάμ, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για τον μουσουλμανικό κόσμο. Γι' αυτό στην αρχή της θητείας του ο Ομπάμα είχε επισκεφθεί το Κάιρο και την Κωνσταντινούπολη για να στείλει αυτό το μήνυμα. Η θεώρηση αυτή έχει προ πολλού καταρρεύσει.<br /><br />Όταν ο Ερντογάν κέρδισε τον άτυπο εσωτερικό πόλεμο με το βαθύ κεμαλικό κράτος , άρχισε να ξεδιπλώνει τη δική του πολιτική ατζέντα. Δρομολόγησε όχι μόνο την ισλαμοποίηση, αλλά και τη στρατηγική του για πολιτική αυτονόμηση από τη Δύση, προκειμένου να μετατρέψει τη χώρα του σε ανεξάρτητη περιφερειακή δύναμη.<br /><br />Όταν, λοιπόν, η Τουρκία άρχισε να διολισθαίνει απομακρυνόμενη, άρχισαν και οι Δυτικοί να την βλέπουν διαφορετικά. Όταν, μάλιστα, ο Ερντογάν άρχισε να παίζει με τον Πούτιν, οι Αμερικανοί επιχείρησαν να τον επαναφέρουν στο "μαντρί", βάζοντάς τον στο χέρι. Μέσω των ερεισμάτων του στους τουρκικούς κρατικούς μηχανισμούς, τo δίκτυο Γκιουλέν (ελέγχεται από την Ουάσιγκτον), ξεκίνησε μυστική έρευνα για διαφθορά της οικογένειας Ερντογάν και στενών συνεργατών του.<br /><br />Ο Τούρκος ηγέτης όχι μόνο δεν έσπευσε να προσαρμοσθεί, αλλά και κήρυξε τον πόλεμο εναντίον του δικτύου, χωρίς την υποστήριξη του οποίου δεν θα είχε ποτέ κερδίσει τον πόλεμο εναντίον του κεμαλικού βαθέως κράτους. Η επιλογή του εκείνη σηματοδότησε την άτυπη σύγκρουσή του με την Ουάσιγκτον.<br /><br />Το άνοιγμα στον Πούτιν<br /><br />Με την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού στα τουρκοσυριακά σύνορα (Νοέμβριος 2015), ο Ερντογάν είχε επιχειρήσει να συμπαρασύρει το ΝΑΤΟ σε αναμέτρηση με τη Ρωσία και κατ’ αυτόν τον τρόπο να εδραιώσει τη θέση της Τουρκίας ως αυτόνομου, αλλά και αναντικατάστατου στρατηγικού πυλώνα στην περιοχή. Ο Ομπάμα, όμως, δεν έπεσε στην παγίδα, με αποτέλεσμα η Άγκυρα να μείνει μόνη απέναντι στη Μόσχα.<br /><br />Όταν είδε ότι ο ελιγμός του είχε ναυαγήσει, ο Ερντογάν έκανε άνοιγμα στον Πούτιν. Στόχος του δεν ήταν απλώς να γεφυρώσει το ρήγμα που είχε ο ίδιος προκαλέσει στις ρωσοτουρκικές σχέσεις, αλλά και να χρησιμοποιήσει τη Μόσχα σαν αντίβαρο στην αυξανόμενη δυτική δυσπιστία, αν όχι εχθρότητα, απέναντί του. Για την Ουάσιγκτον η τουρκική στροφή προς τη Ρωσία ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.<br /><br />Κάπως έτσι φθάσαμε στο αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016. Ο Ερντογάν πιστεύει ακράδαντα ότι το υποκίνησαν οι Αμερικανοί. Όταν κατηγορεί δημοσίως τον Γκιουλέν εννοεί τη CIA. Δεν έχει μάλλον και πολύ άδικο. Τις πρώτες ώρες, όταν φαινόταν πως το πραξικόπημα θα επικρατήσει, Αμερικανοί επίσημοι το είχαν σχεδόν υποστηρίξει. Αυτός είναι λόγος, μεταξύ άλλων, που το άνοιγμα του Τούρκου προέδρου προς τον Ρώσο ομόλογό του μετατράπηκε σε γεωπολιτικό εναγκαλισμό, παρά τα αντικρουόμενα συμφέροντα των δύο χωρών στη Συρία.<br /><br />Δεν θέλουν να χάσουν την Τουρκία<br /><br />Όταν η ζυγαριά έγειρε υπέρ του Ερντογάν, η Ουάσιγκτον έσπευσε να αναδιπλωθεί και προσπάθησε να εξομαλύνει τις σχέσεις της με την Άγκυρα. Ήταν η περίοδος που ανεχόταν τις επιθετικές δηλώσεις του νεοοθωμανού ηγέτη. Ήλπιζε ότι δίνοντάς του κάποια ανταλλάγματα στη Συρία σε βάρος των Κούρδων θα μπορούσε να επαναφέρει την Τουρκία στο "δυτικό μαντρί".<br /><br />Οι Αμερικανοί δεν έχουν ακόμα ξεπεράσει την απώλεια του Ιράν το 1979 και δεν θέλουν να χάσουν τη γεωπολιτικά πολύτιμη Τουρκία. Γι’ αυτό και έκαναν πρωτοφανή υπομονή. Αντί, όμως, η στάση τους να γεφυρώσει το χάσμα, τροφοδότησε την αδιαλλαξία του Ερντογάν, ο οποίος αγόρασε το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα S-400. Επρόκειτο πλέον όχι για λόγια, αλλά για τετελεσμένο που δημιουργούσε αρνητικό προηγούμενο.<br /><br />Τυπικά, βεβαίως, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Η Τουρκία παραμένει χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ. Στην πραγματικότητα, όμως, άλλαξε ο τρόπος, με τον οποίο οι Δυτικοί βλέπουν την Τουρκία. Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, άλλωστε, είναι εδώ και χρόνια προσχηματική. Ούτε η ΕΕ θέλει την Τουρκία στους κόλπους της, αλλά ούτε και η Τουρκία πια την επιδιώκει πραγματικά.<div><br />Τα αμερικανικά έμπρακτα μηνύματα πριν τις κυρώσεις<br /><br />Είναι αξιοσημείωτο, πάντως, ότι και μετά από αυτό η Ουάσιγκτον συνέχισε τις προσπάθειές της να επαναφέρει την Τουρκία στο "δυτικό μαντρί". Η άρνηση του Ερντογάν να ματαιώσει την αγορά των S-400, όμως, έφερε τον κόμπο στο χτένι. Υποχρέωσε τον αμερικανικό παράγοντα να μπλοκάρει την παράδοση των μαχητικών F-35 και να εκδιώξει την Τουρκία από το σχετικό πρόγραμμα. Ήταν το πρώτο έμπρακτο μήνυμα. Το δεύτερο μήνυμα ήταν όταν η αμερικανική Δικαιοσύνη άσκησε δίωξη εναντίον του στενά συνδεδεμένου με τον Ερντογάν τραπεζίτη Αττίλα, επειδή η τράπεζά του Halkbank παραβίαζε τις κυρώσεις εναντίον του Ιράν.<br /><br />Εν μέσω αυτών των άτυπων αψιμαχιών, ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τίλλερσον είχε την άνοιξη 2018 μεταβεί στην Άγκυρα για να διαπραγματευθεί με τον Τούρκο πρόεδρο σε μία ύστατη προσπάθεια να γεφυρώσει το αμερικανοτουρκικό ρήγμα. Η επιμέρους συμφωνία τους για τη Συρία, όμως, δεν έλυσε το κύριο πρόβλημα.<br /><br />Με αφορμή, μάλιστα, την υπόθεση του φυλακισμένου πάστορα Μπράνσον, ο πρόεδρος Τραμπ είχε επιβάλει κυρώσεις σε δύο Τούρκους υπουργούς. Παραλλήλως, κλιμακώθηκαν οι κινήσεις για υπονόμευση της τουρκικής λίρας, οι οποίες επιτάχυναν την κατακόρυφη πτώση της. Αυτό ήταν το τρίτο έμπρακτο αμερικανικό μήνυμα, αλλά ούτε κι αυτό έφερε αποτέλεσμα.<br /><br />Μπορεί στην τουρκική οικονομία να υπάρχει "φούσκα", αλλά η παραγωγική βάση και τα δημοσιονομικά μεγέθη της ήταν σε υγιή επίπεδα. Από τη στιγμή, όμως, που η Ουάσιγκτον δρομολόγησε το νομισματικό πόλεμο και κατάφερε να πλήξει καίρια την τουρκική λίρα, ήταν ζήτημα χρόνου η μερική αποσταθεροποίηση της τουρκικής οικονομίας, γεγονός το οποίο εκ των πραγμάτων έφθειρε πολιτικά τον Ερντογάν.</div><div><br />Ο κόμπος στο χτένι<br /><br />Μετά από πολλά, ο Ερντογάν απελευθέρωσε τον πάστορα Μπράνσον, χωρίς να πάρει τα ανταλλάγματα που ζητούσε. Τροφοδότησε, όμως, προσδοκίες στην Ουάσιγκτον ότι ενδεχομένως οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις να εξομαλύνονταν. Ο πρόεδρος Τραμπ, μάλιστα, είχε άρει τις κυρώσεις, αλλά οι διμερείς σχέσεις ούτε αποκαθίσταντο, ούτε και βυθίζονταν στη ρήξη. Έτσι, η άτυπη διπλωματική διελκυστίνδα Ουάσιγκτον-Άγκυρας συνεχίσθηκε. Εκτός από τον γεωπολιτικό μεγαλοϊδεατισμό του, βασικός λόγος ήταν ότι –ειδικά μετά το πραξικόπημα– ο Ερντογάν δεν εμπιστεύεται τους Αμερικανούς. Θεωρεί ότι τον έχουν προγράψει.<br /><br />Λόγω και της ιδιότυπης σχέσης του Τραμπ με τον Τούρκο ομόλογό του, πάντως, η Ουάσιγκτον συνέχισε να μην τραβάει το σκοινί. Ήλπιζε πως ακόμα κι αν δεν τα έβρισκε με τον Ερντογάν θα επανέφερε την Τουρκία στο "δυτικό μαντρί", όταν αυτός με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα φύγει από το προσκήνιο. Όπως προανέφερα, όμως, οι S-400 έφεραν τον κόμπο στο χτένι.<br /><br />Αλλά και πάλι, η Ουάσιγκτον προσπάθησε να αποφύγει τη ρήξη, ζητώντας από την Άγκυρα να μην τους ενεργοποιήσει. Ο Ερντογάν, όμως, τους ενεργοποίησε και κάλεσε τους Αμερικανούς σε διαπραγματεύσεις, ουσιαστικά για να αποδεχθούν το τετελεσμένο του. Πρόκειται για την κλασική μέθοδο που χρησιμοποιεί η Τουρκία έναντι της Ελλάδας. Μόνο που οι ΗΠΑ δεν είναι Ελλάδα. Μία υπερδύναμη δεν διαπραγματεύεται υπό το κράτος τετελεσμένου. Εδώ φάνηκε ότι ο "σουλτάνος" έχασε το μέτρο.</div><div><br />Από την πρωτοβουλία Μενέντεζ-Ρούμπιο στις κυρώσεις<br /><br />Κάπως έτσι φθάσαμε στο τέταρτο αμερικανικό μήνυμα, που ήταν η νομοθετική πρωτοβουλία των γερουσιαστών Μενέντεζ και Ρούμπιο, η οποία εξασφάλισε πρωτοφανή διακομματική στήριξη στο Κογκρέσο το 2019. Υπενθυμίζω ότι εκείνο το νομοθέτημα προέβλεπε την άρση του εμπάργκο πώλησης αμερικανικών όπλων στην Κυπριακή Δημοκρατία, την υποστήριξη της τριμερούς Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ, την μη παράδοση των F-35 κ.α.<br /><br />Επιβεβαιώθηκε έτσι ότι το αμερικανοτουρκικό ρήγμα επηρεάζει –ίσως και καθοριστικά– τη θέση και τον ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή. Για την ακρίβεια, η αλλαγή του τρόπου που οι Δυτικοί βλέπουν την Τουρκία αλλάζει και τον τρόπο που βλέπουν την Ελλάδα. Αυτό ισχύει κυρίως για τους Αμερικανούς, οι οποίοι έχουν σφαιρική ματιά και όχι τη στενά οικονομίστικη ματιά της ΕΕ. Το τι ακριβώς σημαίνει αυτό θα το δούμε σε επόμενο άρθρο.<br /><br />Από τα ανωτέρω είναι προφανές ότι η επιβολή των αμερικανικών κυρώσεων ήταν ώριμος "καρπός" του κλίματος που παγιώνεται για την Τουρκία στα κέντρα αποφάσεων στις ΗΠΑ. Αυτό φάνηκε και στην ψηφοφορία στη Γερουσία. Η Ουάσιγκτον είναι έτοιμη να ξαναπιάσει το νήμα της εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων εάν ο Ερντογάν υποχωρήσει στο ζήτημα των S-400, αλλά αυτό είναι μάλλον απίθανο. Θα συνιστούσε πολιτική αυτοκτονία του "σουλτάνου". Θα έπληττε καίρια το κύρος του, θα τορπίλιζε τη σχέση του με τον Πούτιν και θα ακύρωνε την όλη στρατηγική του.<br /><br />Εάν η υποχώρηση δεν είναι επιλογή για τον Τούρκο πρόεδρο, άλλο τόσο μονόδρομος για τις ΗΠΑ καθίσταται η κλιμάκωση της πίεσης προς την Άγκυρα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι κυρώσεις που ανακοινώθηκαν έθεσαν σε κίνηση μία δυναμική ρήξης, επειδή είναι μόνο η αφετηρία ενός γεωπολιτικού μπραντεφέρ, το οποίο από τη φύση του έχει συγκρουσιακό χαρακτήρα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πως φθάσαμε στις κυρώσεις – Τα 4 μηνύματα των ΗΠΑ στην Τουρκία

Λυγερός Σταύρος Η απόφαση να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία συνιστά καμπή στη διελκυστίνδα των δύσκολων αμερικανοτουρκικών σχέσεων τα τελε...

Διαβάστε την συνέχεια

Χ. Ακάρ: «Όπου κι αν ήμασταν το 1974, βρισκόμαστε στο ίδιο μέρος»

<img height="432" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=AP_20059681733860_2.jpg" width="640" /><br /><br />«Όπου κι αν ήμασταν το 1974, βρισκόμαστε στο ίδιο μέρος”, δήλωσε ο τούρκος Υπουργός Άμυνας Χουλούσι Ακάρ προσθέτοντας ότι «είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των Κυπρίων αδελφών μας. θα κάνουμε ό, τι είναι απαραίτητο». Για την Ελλάδα είπε πως «ανακατεύει τα πράγματα, γιατί πιάστηκαν επ’ αυτοφώρω».<br /><br />Υποστήριξε, επίσης, ότι η Συνθήκη της Λωζάνης και των Παρισίων προβλέπουν ότι «πρέπει να αποστρατιωτικοποιήσετε 23 νησιά» και ότι έχει αναπτύξει στρατεύματα σε 16 εξ αυτών.<br /><br />Σε ενημέρωσή του σε τούρκους δημοσιογράφους, ο Χουλούσι Ακάρ είπε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να εγκαταλείψουν τους S-400, καθώς οι πύραυλοι «αγοράστηκαν για να χρησιμοποιηθούν», προσθέτοντας ότι η Τουρκία δεν εποφθαλμιά τα εδάφη καμίας χώρας. Στο θέμα της απόφασης των ΗΠΑ για επιβολή κυρώσεων, σημειώνει πως, «από το 1982, η Τουρκία είχε πρόβλημα με το θέμα της αεράμυνας. Αυτό τελείωσε με τους S-400».<br /><br />Καθορίστηκαν, είπε, κριτήρια και μετά πραγματοποιήθηκε η αγορά. «Είπαμε ότι θα πάψουμε πλέον να είμαστε αγορά (για τις ΗΠΑ). Η επιχείρηση ήταν διαφανής. Η Τουρκία δεν είναι η χώρα που θα πει ναι σε όλα. Θα θυσιάσετε τις συμμαχικές σχέσεις Τουρκίας - ΗΠΑ για τους S-400; Ελπίζουμε ότι οι αμερικανοί σύμμαχοί μας θα αναθεωρήσουν αυτήν την ακατάλληλη απόφαση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα μεταξύ μας δεν είναι οι S-400, αλλά το εάν το PKK/YPG είναι τρομοκράτης ή όχι. Οι φίλοι μας στις ΗΠΑ πρέπει να απαντήσουν σε αυτό», δήλωσε ο τούρκος Υπουργός.<br /><br /> Αναφορικά με τη Λιβύη, ο Χουλούσι Ακάρ σχολίασε πως «η Τουρκία δεν έχει κάνει τίποτα κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου». «Η Γαλλία επινόησε την Επιχείρηση ‘Ειρήνη’, προκειμένου να καλύψει την ενοχή της εκεί. Τα έβαλε με την Τουρκία, κάνει πράγματα που ξεπερνούν το μπόι και τη δύναμή της. Αλλά το βλέπει ο γαλλικός λαός. Η Αίγυπτος έκανε συμφωνία με την Ελλάδα. Με αυτήν τη συμφωνία έχασαν τόσο η Ελλάδα όσο και ο αιγυπτιακός λαός. Η βασική μας αρχή: Μην διαιρείτε τη Λιβύη», ανέφερε.<br /><br />Για την ανατολική Μεσόγειο δήλωσε πως «πάντα λέγαμε ότι είμαστε υπέρ των σχέσεων καλής γειτονίας, του διαλόγου και του δικαίου». Θα έχουν, είπε, «συνομιλίες στην έδρα του ΝΑΤΟ, αλλά οι έλληνες γείτονές μας δεν έρχονται. Η ελληνική πλευρά ανακατεύει τα πράγματα, γιατί πιάστηκαν επ’ αυτοφώρω. Η Συνθήκη της Λωζάνης και των Παρισίων προβλέπουν ότι ‘πρέπει να αποστρατιωτικοποιήσετε 23 νησιά’. Έχετε αναπτύξει στρατεύματα σε 16 εξ αυτών. Πρώτα πρέπει να δώσετε μια απάντηση. Δεν υπάρχουν χώρες στον κόσμο με έξι μίλια χωρικών υδάτων και 10 μίλια εναέριου χώρου”.<br /><br />Σε ερώτηση εάν υπάρχει η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν οι S-400, ο Χουλούσι Ακάρ απάντησε πως «οι ειδήμονες φίλοι μας είναι εκπαιδευμένοι. Βρίσκονται σε επίπεδο χρήστη και εκπαιδευτή. Θα το χρησιμοποιήσουμε μόνοι μας. Η γενική διαχείριση θα είναι υπό τον έλεγχό μας. Εκείνοι που περιλαμβάνονται στο ΝΑΤΟ από τις πρώην χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας διαθέτουν το οπλοστάσιο που έχει απομείνει από τους Ρώσους και τους S-300 στην Ελλάδα. Θέλουμε από τις ΗΠΑ να δείχνουν αντικειμενικότητα».<br /><br />Επί του ιδίου θέματος σχολίασε ότι «oι εργασίες βρίσκονται σε εξέλιξη. Δεν είναι μόνο το όπλο. Υπάρχει επίσης το θέμα με το μέρος, το κτίριο, τον δρόμο», ενώ αναφερόμενος, στην από κοινού παραγωγή πλατφόρμας SAMP-T σχολίασε πως «η Γαλλία το υποσχέθηκε, κάναμε τις εργασίες ως προς τη σχεδίαση, αλλά το ανέστειλαν την τελευταία στιγμή, η σχέση μας με τους Ιταλούς είναι πολύ καλή, δυναμική. Τίποτα παγωμένο».<br /><br />Επιπλέον, στο θέμα της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ επεσήμανε ότι «είναι σαφές ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ συμπεριφέρθηκαν ως επί το πλείστον με κοινή λογική», ενώ σε ερώτηση κατά πόσο είναι δυνατόν να επιτευχθεί συμφωνία με την Αίγυπτο και το Ισραήλ για τις ζώνες θαλάσσιας δικαιοδοσίας, απάντησε πως «είναι θέμα συγκυρίας και διαδικασιών. Θα δούμε τις εξελίξεις. Υπάρχουν διάφορες ευκαιρίες και δυνατότητες. Όταν φτάσουμε σε ένα σημείο, μπορεί να υπάρχουν συνομιλίες. Όταν φτάσουμε σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, μπορούμε να κάνουμε βήματα».<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Χ. Ακάρ: «Όπου κι αν ήμασταν το 1974, βρισκόμαστε στο ίδιο μέρος»

«Όπου κι αν ήμασταν το 1974, βρισκόμαστε στο ίδιο μέρος”, δήλωσε ο τούρκος Υπουργός Άμυνας Χουλούσι Ακάρ προσθέτοντας ότι «είμαστε αποφασισμ...

Διαβάστε την συνέχεια