Πολεμική Αεροπορία: Το μέλλον των F-16 Block.30/Block.50.

<a href="https://i.pinimg.com/originals/e0/43/4e/e0434e908fc7a31326ae01a34e53e49d.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="426" src="https://i.pinimg.com/originals/e0/43/4e/e0434e908fc7a31326ae01a34e53e49d.jpg" width="742" /></a><br /><br /><b>Ευθύμιος Λάζος</b><br />Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο-σχόλιο είναι η είδηση ότι η Ταιβάν χαρακτήρισε επιχειρησιακή την 4η Πτέρυγα Μάχης και τα αεροσκάφη F-16 Block.20 Fighting Falcon, τα οποία έχει αναβαθμίσει στο επίπεδο Viper. Ο συνειρμός είναι προφανής: Αφού η Ταιβάν αναβαθμίζει όλα της τα F-16 (Block.20, στην ουσία Block.15 OCU, εφάμιλλα των Block.50) στο επίπεδο Viper εμείς γιατί δεν πρέπει να το σκεφτούμε για τα πολύτιμα F-16 Block.30 και Block.50; Η έκδοση Viper είναι η τελευταία και ικανότερη έκδοση των F-16 και ήδη 83 ελληνικά F-16 Block.52 θα αναβαθμιστούν σ’ αυτό το επίπεδο. Η κίνηση αυτή, μαζί με την αγορά των 18 (+6) γαλλικών Rafale, δίνει νέα ώθηση στην ελληνική αεροπορική ισχύ και μας εξασφαλίζει πλεονέκτημα έναντι της Τουρκικής Αεροπορίας.<br /><br />Δεν είναι τυχαίο το τουρκικό αίτημα για την προμήθεια 40 νέων Viper και την αναβάθμιση 80 εν υπηρεσία μαχητικών F-16 σ’ αυτό το επίπεδο. Τα βήματα που έχουν γίνει για την ενίσχυση της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ) είναι σημαντικά, αλλά αν μείνουμε μόνο εδώ η προσπάθεια θα είναι ανολοκλήρωτη. Συνολικά έχουμε 153 F-16 σε υπηρεσία. Πριν αποφασίσουμε να αποκτήσουμε F-35 Lightening II δεν θα ήταν πιο πρακτικό να δρομολογήσουμε πρώτα την αξιοποίηση του υφιστάμενου στόλου; 153 F-16, όλα αναβαθμισμένα στο επίπεδο Viper, συν τα 24 Mirage-2000.5 Mk.2 και τα 18 (+6) Rafale θα έδιναν στην ΠΑ έναν στόλο 195 (+6) μαχητικών αεροσκαφών πρώτης γραμμής, όλα τους καλύτερα από τα εν υπηρεσία τουρκικά μαχητικά.<br /><br />Από το παραπάνω σενάριο λείπει η ενεργοποίηση της προμήθειας των έξι επιπλέον Rafale και η απόφαση αναβάθμισης των 38 F-16 Block.50 και των 32 F-16 Block.30 στο επίπεδο Viper. Κατά την άποψη μας είναι μια κίνηση επιτακτική, η οποία πρέπει να δρομολογηθεί το γρηγορότερο δυνατό, θέση που έχουμε πολλάκις δημοσιοποιήσει στην ιστοσελίδα μας. Όχι μόνο για επιχειρησιακούς λόγους, δηλαδή για την διεύρυνση της αεροπορικής υπεροχής της ΠΑ έναντι της τουρκικής απειλής, αλλά και για πρακτικούς, όπως η επίτευξη ομοιοτυπία που σημαίνει οικονομίες κλίμακας άρα και μικρότερες δαπάνες υποστήριξης. Συν το γεγονός ότι η ΠΑ θα έχει σχετική άνεση χρόνου να προγραμματίσει την αντικατάσταση των F-4E Phantom II AUP, περί το 2025, με ένα νέο μαχητικό αεροσκάφος ή με την προμήθεια επιπλέον Rafale.<br /><br />Επιστρέφοντας στο πρόγραμμα της Ταιβάν, η χώρα αναβαθμίζει το σύνολο των 144 F-16A/B Block.20 που διαθέτει στο επίπεδο Viper. Επιπλέον, ενισχύει το στόλο των F-16 με την απόκτηση 66 νέων F-16E/F Block.70, έναντι $ 8 δισεκατομμυρίων (για αεροσκάφη, όπλα, υποστήριξη, εκπαίδευση, υποδομές). Το κόστος της αναβάθμισης είναι $ 5,3 δισεκατομμύρια (με υποστήριξη, όπλα, εκπαίδευση και υποδομές). Η αναβάθμιση, όπως και στην ελληνική περίπτωση, περιλαμβάνει την εγκατάσταση των ραντάρ AN/APG-83 SABR (Scalable Agile Beam Radar), τεχνολογίας AESA, νέου ηλεκτρονικού υπολογιστή αποστολής, προηγμένων ηλεκτρονικών συστημάτων κ.ά. Επίσης, τα αναβαθμισμένα αεροσκάφη θα πιστοποιηθούν για χρήση νέων κατευθυνόμενων όπλων. Το όλο πρόγραμμα υλοποιεί η κρατική AIDC (Aerospace Industrial Development Corp.). Το πρώτο αναβαθμισμένο αεροσκάφος παραδόθηκε το 2018, ενώ το σύνολο των 144 αεροσκαφών θα έχει παραδοθεί έως το 2023.<br /><br />Στην ελληνική περίπτωση τώρα, το ερώτημα είναι αν έχουμε την πολυτέλεια της απαξίωσης των F-16 Block.50/30; Η απάντηση είναι σαφέστατα όχι. Η αναβάθμιση των 38 F-16 Block.50 και των 32 Block.30 θα συμβάλει στην αύξηση της εθνικής αεροπορικής ισχύος και θα δώσει όγκο εργασίας στην ΕΑΒ. Είναι 70 αεροσκάφη, καθόλου αμελητέα ποσότητα. Η αγορά 70 νέων μαχητικών αεροσκαφών, χωρίς όπλα και υποστήριξη, θα κοστίσει περί τα € 5-6 δισεκατομμύρια. Γιατί να μην αναβαθμίσουμε τα F-16 Block.30/Block.50 σε Viper με κλάσμα του κόστους και να αποκτήσουμε έναν ομοιογενή στόλο με 153 F-16 που θα επιχειρούν μέχρι το 2035-2040; Η ΠΑ δεν έχει την πολυτέλεια να απαξιώσει έναν τόσο μεγάλο αριθμό αεροσκαφών.<br /><br />Με 153 εν υπηρεσία F-16 ο κορμός της δύναμης της ΠΑ για τα επόμενα 20 χρόνια θα είναι τα συγκεκριμένα μαχητικά. Υπάρχει βέβαια και η οικονομικότερη λύση της αναβάθμισης των F-16 Block.30 και Block.50 με τα απάρτια από το πρόγραμμα αναβάθμισης των 83 F-16 Block.52. Αλλά, γιατί να μην πάμε τα αεροσκάφη στο ανώτατο δυνατό επίπεδο; Η Ταιβάν αυτό επέλεξε, δεν απαξίωσε ούτε ένα αεροσκάφος. Γιατί όχι κι εμείς; Πριν κάνουμε το επόμενο βήμα δεν θα ήταν λογικότερο και ορθολογικότερο να αξιοποιήσουμε στο ακέραιο τα διαθέσιμα αεροσκάφη, με την αναβάθμιση τους και με την απόκτηση νέων όπλων και ατρακτιδίων; Πιστεύουμε πως αυτός είναι ο λογικότερος, πιο ορθολογικός και παραγωγικός δρόμος.<div><br /></div><div><a href="https://defencereview.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Πολεμική Αεροπορία: Το μέλλον των F-16 Block.30/Block.50.

Ευθύμιος Λάζος Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο-σχόλιο είναι η είδηση ότι η Ταιβάν χαρακτήρισε επιχειρησιακή την 4η Πτέρυγα Μάχης και τα αερ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Διακομματική Επιτροπή για τη Θράκη, το ”μαντρί” και οι ”λύκοι”

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/12/vouli-thraki.jpg"><img height="427" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/12/vouli-thraki-696x464.jpg" width="744" /></a><br /><br /><i>Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα”, ψιθυρίζω συλλογισμένη περιτρέχοντας με το βλέμμα μου τους τίτλους των ειδήσεων του διαδικτύου.</i><div><i><br /></i>Γράφει η<b> Κρινιώ Καλογερίδου</b><br />Στα βόρεια σύνορά μας, μετά την παραίτηση Ζάεφ από την ηγεσία του SDSM και το άνοιγμα της διαδικασίας εκλογής νέου προέδρου του κόμματος για την διαδοχή του στη θέση του πρωθυπουργού των Σκοπίων (12/12/21 οι εσωκομματικές εκλογές), ο χρόνος φέρνει κοντύτερα στην εξουσία το εθνικιστικό VMRO και τον αλυτρωτισμό του, αφού έχει ήδη εκφράσει δια του αρχηγού του Χρίστιαν Μίτσκοσκι την άρνηση αναγνώρισης της ”Συμφωνίας των Πρεσπών” και την μετονομασία της χώρας του σε ”Βόρεια Μακεδονία”.<br /><br /> Στα νότια πάλι, στα πόδια μας, ο Ερσίν Τατάρ (Τουρκοκύπριος ηγέτης της μη αναγνωρισμένης διεθνώς ΤΔΒΚ.) ωρύεται ότι οι Οθωμανοί είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες της Κύπρου., ενώ στα δυτικά οι Αλβανοί με τους Τσάμηδες και τους Κοσοβάρους ονειρεύονται μεγαλοϊδεατικά τη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας σε βάρος της Ελλάδας και της Σερβίας.<br /><br /> Στα Ανατολικά οι Τούρκοι βιάζονται να κλείσουν ανοιχτά μέτωπα με την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία, για να μας αντιμετωπίσουν από θέση ισχύος διπλωματικά μετά την εμπορική συμφωνία μαμούθ που έκλεισε ο Ταγίπ Ερντογάν με τα ΗΑΕ αποδυναμώνοντας το αντιτουρκικό μέτωπο [Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος-Σ. Αραβία-Ισραήλ- (ΗΑΕ)] στο οποίο ανήκαν οι τελευταίοι μέχρι πρόσφατα.<br /><br /> Και εκεί που περίμενα αγωνιωδώς να πάρει κάποια πρωτοβουλία γι’ αυτό ο ΥΠΕΞ μας — ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, μας έχει τρελάνει στα διπλωματικά ανοίγματα εντυπωσιασμού που τον έφτασαν ως και την υποσαχάρια Αφρική (Ρουάντα, Γκάνα, Γκαμπόν για το ’21, για να ακολουθήσουν οι επισκέψεις σε Νιγηρία και Σενεγάλη στις αρχές του 2022) — σκάει είδηση για ένα αφελές και αχρείαστο φάουλ μας στη Θράκη.<br /><br /> Ένα φάουλ που το πήραν αψήφιστα στον Τύπο όσοι το πρόσεξαν, για να μην πω ότι εξέχοντες λειτουργοί του το χειροκρότησαν επηρεασμένοι απ’ το όλο πακέτο των μέτρων που δείχνει γενικά θετικό, αν εξαιρέσουμε το δικαίωμα το οποίο δίνουμε σε Βούλγαρους και Τούρκους να πατήσουν πόδι στη Θράκη… <br /><br /> Πρόκειται, συγκεκριμένα, για μια από τις προτάσεις της ”Διακομματικής Επιτροπής για την Ανάπτυξη της Θράκης 2020-21”, όπου γίνεται λόγος για τη δημιουργία συνδέσμου επικοινωνίας (φόρουμ ή οργανισμού) με σκοπό τη συνεργασία τριμερούς σχήματος (Ελλάδας – Βουλγαρίας- Τουρκίας) σε περιοχή δράσης τα νότια Βαλκάνια με έδρα την ελληνική Θράκη.<br /><br /> – Τι ωραία, τι καλά, τι… συμφιλιωτικά!!!, θα μου πείτε ασφαλώς εντυπωσιασμένοι, όπως είπα κι εγώ στην αρχή παρασυρμένη απ’ τον πολυπολιτισμικό… ρομαντισμό μου, πριν να με κατακλύσουν οι ιστορικοί συνειρμοί και να με κάνουν να σμίξω τα φρύδια μου ανατριχιάζοντας απ’ το σήμα κινδύνου που μου έστειλε ο συνετός εαυτός μου.<br /><br /> Τους ιστορικούς συνειρμούς, πολύ περισσότερο όταν προστίθενται σε γεωπολιτικούς, έμαθα να τους λογαριάζω πάντοτε, ειδικά όταν αφορούν εμπόλεμες καταστάσεις και επώδυνες διακρατικές σχέσεις με ουρά στο μακρινό παρελθόν, όπως αυτές που είχαμε εμείς οι Έλληνες με τη Βουλγαρία και την Τουρκία.<br /><br /> – Ο λύκος αρνί δε γίνεται, λέει μια παλιά λαϊκή παροιμία.<br /><br /> Και για μας λύκοι ήταν από αιώνες αμφότεροι οι γείτονες στα βόρεια και βορειοανατολικά σύνορά μας. Κι αυτό καλό είναι να μην το ξεχνούν οι πολιτικοί μας ταγοί που έχουν την έφεση να κάνουν ωραία, μακρόπνοα σχέδια στο χαρτί για… διαρκή καλή γειτονία, πρόοδο και ανάπτυξη με τους φίλους της διπλανής πόρτας ξεχνώντας ότι δεν είναι η Βουλγαρία και η Τουρκία Αυστρία και Ελβετία, αλλά χώρες με αρνητική προϊστορία για τα εθνικά μας συμφέροντα.<br /><br /> – Καλά, τα γνωρίζουμε αυτά, θα μου πείτε. Τα μάθαμε από το σχολείο όταν διαβάζαμε για τα 32 χρόνια αγώνων του αυτοκράτορα Βασιλείου Β’ Βουλγαροκτόνου εναντίον του τσάρου Σαμουήλ που μπαινόβγαινε στην Ελλάδα τρομοκρατώντας τους Έλληνες. Τα μάθαμε και μέσα απ’ τον Μακεδονικό Αγώνα και τους Βαλκανικούς Πολέμους που ακολούθησαν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Όμως αυτά πέρασαν, πάνε. Είναι μακρινό παρελθόν που ξεχάστηκε, αν όχι για τους Τούρκους, σίγουρα για τους Βούλγαρους…<br /><br /> Φευ!.. Η αλήθεια θα σας διαψεύσει, θα σας απαντούσα, γιατί δεν έχει να κάνει ούτε με την παλιά, αιματοβαμμένη ιστορία του 10ου-11ο αιώνα που έληξε με την Μάχη στο Κλειδί (1014) ούτε με την Νεότερη των αρχών του 20ου που σημαδεύτηκε απ’ τους αγώνες στην Κεντρική Μακεδονία και τη Θράκη με κατάληξη – σε πρώτη φάση – την απελευθέρωση αμφοτέρων (Β’ Βαλκανικός, 1913) και – σε δεύτερη – την απελευθέρωση της Ανατολικής Μακεδονίας από την Βουλγαρική Κατοχή (1916-’18).<br /><br /> Δεν έχει να κάνει ούτε με την Βουλγαρική Κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης το ’41-’44 (Τριπλή Κατοχή από Γερμανία, Ιταλία, Βουλγαρία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο), αλλά με εκδηλώσεις αλυτρωτισμού των Βουλγάρων για τη Θράκη στον αιώνα μας και μάλιστα μόλις οκτώ χρόνια πριν, το 2013.<br /><br /> Ήταν κάτι που μας υπενθύμισε ότι τα όνειρα των Βουλγάρων για τη Θράκη (όπως και για τη Θεσσαλονίκη, τη Μακεδονία γενικότερα) δεν έχουν σβήσει και μοιάζουν με τη λαχτάρα των Τούρκων να μπουν κατακτητές στην Ιερουσαλήμ (¨Μια μέρα οι μουσουλμάνοι στην Ιερουσαλήμ, θα ακούσουν τα βήματα μας¨ είχε πει τον Φεβρουάριο του ’20 ο Μπουλέντ Γιλντιρίμ, συνεργάτης του Ερντογάν, κι αυτό καλά θα κάνουν οι Ισραηλινοί να το θυμούνται όταν ο παμπόνηρος Τούρκος τους προσεγγίσει).<br /><br /> Ας επανέλθουμε όμως στις φαντασιώσεις των Βουλγάρων για τη Θράκη — αντίστοιχες με εκείνες των Σκοπιανών στο ”Μακεδονικό” — με ένα ενδεικτικό γεγονός το οποίο συνέβη το καλοκαίρι του 2013. Τότε που, στο πλαίσιο προετοιμασίας της ελληνοβουλγαρικής αεροπορικής άσκησης ”Thracian Star”, Βούλγαροι αξιωματικοί έφτιαξαν χάρτες στη Σόφια οι οποίοι παρουσίασαν ως δική τους την ελληνική ακριτική Περιφέρεια.<br /><br /> Για να δικαιολογήσουν μάλιστα την ιστορική παραχάραξη που επιχείρησαν δια της οικειοποίησης τμήματος της ελληνικής επικράτειας, ισχυρίστηκαν ότι κατάγονται από τη Θράκη, ενώ — για να γίνουν πιστευτοί — παρουσίασαν και ιστορικό χάρτη με την αρχαία Μακεδονία χωρισμένη συνοριακά από την υπόλοιπη Ελλάδα.<br /><br /> Το εν λόγω γεγονός (που λίγο έλειψε να προκαλέσει διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Αθήνας και Σόφιας) έληξε τελικά μετά από παρέμβαση του τότε ΥΠΕΘΑ Πάνου Παναγιωτόπουλου ο οποίος ζήτησε από τον αρχηγό του ΓΕΑ αντιπτέραρχο Ευ. Τουρνά να διαμαρτυρηθεί εγγράφως στον Βούλγαρο ομόλογό του Κωνσταντίν Ποπόφ διαμηνύοντας ότι — αν δεν αποσύρονταν οι προκλητικοί χάρτες εντός 16 ημερών — η Ελλάδα δεν θα συμμετείχε στην άσκηση.<br /><br /> Το αίτημα έγινε δεκτό με απαντητική συγγνώμη εκ μέρους του Βούλγαρου αρχηγού της Πολεμικής Αεροπορίας. Ωστόσο και μόνο το γεγονός ότι οι Βούλγαροι εκδήλωσαν διάθεση οικειοποίησης της Θράκης και παρουσίασης της Μακεδονίας ως ανεξάρτητης από την Ελλάδα, δείχνει πως είναι ίδιοι με τους προγόνους τους.<br /><br /> Με εκείνους που έναν αιώνα πριν εποφθαλμιούσαν τη Θεσσαλονίκη και την Ανατολική Μακεδονία [τις οποίες απελευθέρωσε ο ελληνικός στρατός υπό τον αρχιστράτηγο Διάδοχο Κωνσταντίνο το 1912 (Α’ Βαλκανικός Πόλεμος) και το 1918 αντίστοιχα].<br /><br /> Γιατί τα ανέφερα, τώρα, όλα αυτά που μας γύρισαν πίσω έναν αιώνα; Το έκανα με αφορμή μια παράγραφο, όπως προείπα, από την πολυσέλιδη έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής για την Ανάπτυξη της Θράκης 2020-2, που έχει τίτλο: ”Στρατηγικός Αναπτυξιακός Σχεδιασμός Αν. Μακεδονίας – Θράκης”.<br /><br /> Και τα ανέφερα όχι μόνο για να υπενθυμίσω του ”Κάλλιον του θεραπεύειν το προλαμβάνειν” των αρχαίων προγόνων μας (με την έννοια της ανάγκης να είμαστε προνοητικοί για να ελαχιστοποιήσουμε τις απώλειες από λανθασμένες επιλογές μας), αλλά και για να τονίσω ότι τα ιστορικά λάθη — αν αξιοποιηθούν ως παραδείγματα προς αποφυγή — μπορεί να αποδειχθούν τελικά χρήσιμα.<br /><br /> Η Διακομματική Επιτροπή για τη Θράκη, εν προκειμένω — πέραν των θετικών της προτάσεων ανά τομείς για τη διασφάλιση της κοινωνικής ευημερίας και συνοχής με αξιοποίηση της γεωγραφίας, του περιβάλλοντος και του πολιτισμού μέσω των προγραμμάτων εκπαίδευσης, απόκτησης κατοικίας, εργασιακής και οδικής ασφάλειας, πράσινης ενέργειας κλπ — διολίσθησε αφελώς στο θέμα των σχέσεων σύσφιξης σε ελληνικό έδαφος με τις γειτονικές χώρες.<br /><br /> Κι αυτό γιατί, είναι μεν θετική η εισήγησή της για διακρατική συμφωνία διαχείρισης των υδάτων του Έβρου ώστε να προστατευθεί και να αναπτυχθεί ο πρωτογενής τομέας της ευρύτερης περιοχής που εκτείνεται και σε εδάφη της Βουλγαρίας και της Τουρκίας, πλην όμως το τριμερές σχήμα συνεργασίας που προτείνει –το οποίο θα δραστηριοποιείται στην ευρύτερη περιοχή των νοτίων Βαλκανίων με στρατηγείο τη Θράκη — θα δώσει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για δημιουργία προϋποθέσεων αλυτρωτισμού.<br /><br /> Όπερ σημαίνει μη τήρηση του σεβασμού των βορειοανατολικών και ανατολικών συνόρων μας από Βούλγαρους και Τούρκους εθνικιστές και παραβίαση των αρχών της καλής γειτονίας δια της διείσδυσης σε ελληνικό έδαφος της βουλγαρικής και της τουρκικής προπαγάνδας με στόχο τον αφελληνισμό της Θράκης.<br /><br /> Κοινώς θα βάλουμε δυο λύκους στη στάνη μας, να φυλάνε τα πρόβατά μας. Λύκους που, σε ρόλο ”δούρειου ίππου”, είναι πολύ πιθανόν να δημιουργήσουν σταδιακά εστίες αποσταθεροποίησης στο έδαφός μας για μελλοντικές διεκδικήσεις σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στη Θράκη…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Διακομματική Επιτροπή για τη Θράκη, το ”μαντρί” και οι ”λύκοι”

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα”, ψιθυρίζω συλλογισμένη περιτρέχοντας με το βλέμμα μου τους τίτλους των ειδήσεων του διαδικτύου. Γράφει η Κριν...

Διαβάστε την συνέχεια

Σοβαρή εξέλιξη! Η Τουρκία διασυνθέδηκε ακτοπλοϊκά με τη Λιβύη.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/xaftar55.jpg?itok=aL2JV_13" width="640" /><br />Ο Ερντογάν δεν παραιτείται από το τουρκολιβυκό μνημόνιο<br />"Το 1ο πλοίο μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης αποπλέει μετά από 4 δεκαετίες" .Με αυτή την επικεφαλίδα άρθρο σε τουρκικό ΜΜΕ αναγγέλει το γεγονός της ακτοπολοϊκής σύνδεσης Τουρκίας-Λιβύης<br /><br />Συγκεκριμένα αναφέρει: "Το επιβατηγό πλοίο απέπλευσε την Τετάρτη από το λιμάνι Misrata της Λιβύης με προορισμό την Σμύρνη στις ακτές του Αιγαίου, για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια.<br />Η Λιβύη δεν εξυπηρετείται από διεθνή πορθμεία εδώ και 25 χρόνια.<br /><br />Οι ταξιδιωτικοί δεσμοί με της χώραα διαταράχθηκαν σοβαρά από την εξέγερση του 2011 που ανέτρεψε τον μακροχρόνιο δικτάτορα Μοαμάρ Καντάφι και τα χρόνια αναταραχής που ακολούθησαν.<br /><br />Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Καντάφι, η χώρα τελούσε υπό καθεστώς κυρώσεων και σε μεγάλο βαθμό ήταν κλειστή για τους τουρίστες.<br /><br />Την ακτοπλοϊκή διασύνδεση με την Τουρκία διαχειρίζεται η λιβυκή εταιρεία Kevalay. Θα χρειαστούν 48 ώρες να φθάσει το πλοίο το οποίο πρόκειται να επιστρέψει στις 7 Δεκεμβρίου.<br /><br />«Έχουμε συμφωνίες για την έναρξη άλλων ακτοπλοϊκών διασυνδέσεων, μεταξύ άλλων με την Αίγυπτο και την Τυνησία», δήλωσε ο Taha Hadid, αξιωματούχος στο λιμάνι της Misrata, της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Λιβύης.<br /><br />Η Μισράτα, η οποία βρίσκεται περίπου 200 χιλιόμετρα (125 μίλια) ανατολικά της Τρίπολης, φιλοξενεί πολλές τουρκικές επιχειρήσεις.<br /><br />Τα αεροπορικά ταξίδια έχουν επίσης αρχίσει να επιστρέφουν.<br /><br />Τα αεροδρόμια υπέστησαν σοβαρές ζημιές στις μάχες στη Λιβύη και πολλές αεροπορικές συνδέσεις ανεστάλησαν, αλλά ορισμένες έχουν ξαναρχίσει μετά την εκεχειρία του Οκτωβρίου 2020 μεταξύ της κυβέρνησης, που υποστηρίζεται από την Τουρκία, και των δυνάμεων του Στρατηγού Khalifa Haftar, με την υποστήριξη της Ρωσίας. Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) και η Αίγυπτος.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι τον Νοέμβριο του 2019, η Τουρκία και η Λιβύη υπέγραψαν παράνομη συμφωνία οριοθέτησης της θάλασσας σε μια προσπάθεια από την Άγκυρα δημιουργίας τετελεσμένου γεγονότος , προκειμένου να υφαρπάξει μεγάλο μέρος της Ελληνικής ΑΟΖ νοτίως Κρήτης.<br /><br />Η παράνομη συμφωνία προσπαθεί να επιβεβαιώσει ότι η Τουρκία και η Λιβύη είναι θαλάσσιοι γείτονες, πέραν πάσης λογικής και των όσων υπαγορεύει το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της θάλασσας.<br /><br />Σύμφωνα με τους Τούρκους η οριοθέτηση ξεκινά από το Fethiye-Marmaris-Kaş στη νοτιοδυτική ακτή της Τουρκίας και εκτείνεται στην ακτογραμμή Derna-Tobruk-Bordia της Λιβύης.<br /><br />Η ακτοπλοϊκή διασύνδεση είχε αναγγελθεί πρό διμήνου<br /><br />Μόλις πρίν δύο μήνες περίπου ο πρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Οικονομικών Σχέσεων (DEİK) Τουρκίας-Λιβύης, Μουρτάζα Καρανφίλ, είχε δηλώσει αναφορικά με την ακτοπλοϊκή διασύνδεση Λιβύης-Τουρκίας :<br /><br />"Αυτή τη στιγμή, θα ξεκινήσουμε αυτά τα ταξίδια με δύο κρουαζιερόπλοια. Κάθε πλοίο έχει 400 κρεβάτια. Το ένα έχει χωρητικότητα 1200 και το άλλο 700 επιβάτες. Εκτός από εμπορευματικά και επιβατικά μεταφοράς, είναι επίσης δυνατή η μεταφορά οχημάτων". <br /><br />Ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Επιχειρήσεων Τουρκίας-Λιβύης του Συμβουλίου Εξωτερικών Οικονομικών Σχέσεων (DEIK) Μουρτάζα Καρανφίλ δήλωσε ότι τα ταξίδια πλοίων μεταξύ της λιβυκής πόλης Μισράτα και της Σμύρνης θα ξεκινήσουν σύντομα.<br /><br />Ο Καρανφίλ σημείωσε ότι οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης έχουν αναπτυχθεί περαιτέρω από τότε που ανέλαβε καθήκοντα η κυβέρνηση εθνικής ενότητας με επικεφαλής τον Αμπντουλχαμίντ Ντιμπεϊμπέ τον Μάρτιο.<br /><br />Επισημαίνοντας ότι υπήρξε μια σοβαρή αύξηση του εμπορικού όγκου συναλλαγών με τη Λιβύη, ο Καρανφίλ είπε:<br /><br />Οι εξαγωγές μας αυξήθηκαν κατά 65 %. Μέχρι το τέλος του έβδομου μήνα, έφτασε τα 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό σημαίνει ότι θα κλείσουμε το έτος με ένα ποσό άνω των 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτό σημαίνει ότι από τότε που εκλέχθηκε η κυβέρνηση εθνικής ενότητας, βρισκόμαστε στη Λιβύη και η ελπίδα άρχισε να φυτρώνει ».<br /><br />Αναφέροντας ότι επισκέφθηκε την Κόνυα και περιηγήθηκε στη βιομηχανία της πόλης , ο Καρανφίλ είχε πεί : "Συναντήσαμε εγκαταστάσεις που μας έκαναν να νιώσουμε περήφανοι. Και είδαμε ότι δεν μπορούμε να παρουσιάσουμε την παραγωγή της Κόνυα στον κόσμο αρκετά."<br /><br />Σημειώνοντας ότι η Konya έχει υψηλή παραγωγική ικανότητα και θέλουν να μεταφέρουν προϊόντα της στη Λιβύη, ο Karanfil είπε:<br /><br />"Θα έχουμε μια κίνηση για τη δημιουργία μιας αγοράς Konya, ας το πούμε, στη Λιβύη στο μέλλον. Εργαζόμαστε για να δημιουργήσουμε την υποδομή για αυτό. Θέλουμε να εισαγάγουμε προϊόντα από την Konya, που είναι μία από τις σημαντικές βιομηχανικές πόλεις μας, ειδικά στη γεωργία , παραγωγή τροφίμων και ανταλλακτικών αυτοκινήτων, στη Λιβύη».<br /><br />Ποιά θα πρέπει να είναι η Ελληνική αντίδραση;<br /><br />Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι η Τουρκία, αργά και μεθοδικά συνεχίζει τη διείσδυσή της στη Λιβύη. Φυσικά ούτε λόγος για αποχώρηση Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων και μισθοφόρων από τη χώρα. Το αντίθετο θα λέγαμε, αφού πλέον ανοίγει η κρουαζιέρα και το εμπόριο ακόμη περισσότερο με την ακτοπλοϊκή σύνδεση Μισράτα- Σμύρνης.<br /><br />Παρατηρώντας το χάρτη της Λιβύης διαπιστώνει κανείς ότι η Μισράτα βρίσκεται στα δυτικά της Λιβύης, ενώ στα ανατολικά της χώρας βρίσκεται λόγου χάρη το λιμάνι του Τομπρούκ, και της Δάρνης.<br /><br />Υπόψιν ότι για το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο ελήφθη από την Τουρκία ως ακτή εκκίνησης της Λιβύης αυτή που βρίσκεται μεταξύ Δάρνης και Τομπρούκ που βρίσκονται στα ανατολικά της χώρας και τελούν κάτω από τον έλεγχο του Στρατάρχη Χαφτάρ, εχθρού των Τούρκων.<br /><br />Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα μπορεί σε συνεννόηση με τον Πρόεδρο της Βουλής της Λιβύης και τον Στρατάρχη Χαφτάρ να πετύχει την ακτοπλοϊκή σύνδεση Κρήτης- Λιβύης, για παράδειγμα Ιεράπετρας-Τομπρούκ, με κρουαζιερόπλοια και εμπορικά πλοία, καθώς και της δημιουργίας ζώνης ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Ελλάδας-Λιβύης στο εν λόγω Λιβυκό λιμάνι, για προώθηση ελληνικών προϊόντων χωρίς δασμούς στη Λιβύη.<br /><br />Αυτό θα είχε ως όφελος των διεμβολισμό του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, και την Ελληνική αγκίστρωση στην ΒΑ Λιβύη.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σοβαρή εξέλιξη! Η Τουρκία διασυνθέδηκε ακτοπλοϊκά με τη Λιβύη.

Ο Ερντογάν δεν παραιτείται από το τουρκολιβυκό μνημόνιο "Το 1ο πλοίο μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης αποπλέει μετά από 4 δεκαετίες" .Με...

Διαβάστε την συνέχεια

Το παρελθόν διδάσκει πως μια πανδημία επηρεάζει το αξιόμαχο.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/04/roosvelt-aeroplanoforo-slpress.gr_.jpg" /><br /><br /><b>Μαργαρίτης Γιώργος</b><br />Η υπόθεση του κυβερνήτη του αμερικανικού αεροπλανοφόρου USS Theodore Roosevelt στις αρχές της πανδημίας, είχε φέρει στο προσκήνιο, σε νεότερη εκδοχή, το πως οι πανδημίες συνδέονται με το αξιόμαχο, άρα και με τις γεωπολιτικές, ειρηνικές ή μη, εξελίξεις. Ο κυβερνήτης είχε θεωρήσει ότι, καθώς η χώρα του δεν βρισκόταν σε πόλεμο, δεν υπήρχε λόγος να τεθεί σε κίνδυνο η υγεία και η ζωή 4.000 και πλέον ναυτικών και αεροπόρων του αεροπλανοφόρου.<br /><br />Η ηγεσία του αμερικανικού ναυτικού τον είχε κατηγορήσει για έλλειψη ψυχραιμίας ως προς την κρίσιμη φάση της “διαχείρισης κρίσεων” και τον αντικατέστησε. Η ιστορία θα μπορούσε να είχε τελειώσει εκεί αν δεν είχε συνέπειες στο πολιτικό πεδίο: για την ακρίβεια στην αντιπαράθεση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους με την Κίνα στη Νότια Κινεζική Θάλασσα. Το εν λόγω αεροπλανοφόρο αποτελούσε το χειροπιαστό επιχείρημα των ΗΠΑ στην διακηρυγμένη θέση τους για μη αναγνώριση των διεκδικήσεων της Κίνας στην κρίσιμη αυτή ζώνη και το στήριγμα της έμπρακτης αμφισβήτησης της κινεζικής κυριαρχίας στο αρχιπέλαγος.<br /><br />Η εξουδετέρωση μέρους του πληρώματός του από τον κορονοϊό και η δημόσια –άμεσα ή μέσω διαρροής– παραδοχή της κατάστασης από τον κυβερνήτη του, ακύρωσε το βασικό επιχείρημα των ΗΠΑ και το κυριότερο εργαλείο προώθησης της δικής τους πολιτικής. Η απέναντι πλευρά έσπευσε να εκμεταλλευτεί την ομολογημένη αδύναμη στιγμή των ΗΠΑ, αναπτύσσοντας στην αμφισβητούμενη ζώνη ισχυρές ναυτικές δυνάμεις. Εκμεταλλεύθηκε δηλαδή την χαραμάδα ευκαιρίας για να δημιουργήσει ένα πολιτικό τετελεσμένο: την επίδειξη μονοπωλίου ναυτικής ισχύος.<br /><br />Πολλές φορές στο παρελθόν η έκβαση των πολέμων σχετίζεται με κάποιο τρόπο με ασθένειες ή επιδημίες, δεν χρειάζεται να πάμε πίσω στο Θουκυδίδη και στον Πελοποννησιακό Πόλεμο για να το πιστοποιήσουμε. Αυτά συνέβησαν και στη δική μας εποχή. Το καλοκαίρι του 1918 η επιδημία της γρίπης κτύπησε –για λόγους που ακόμα συζητιούνται– τον γερμανικό στρατό λίγες εβδομάδες νωρίτερα απ’ ό,τι τους αντιπάλους του, Γάλλους και Βρετανούς, στο δυτικό μέτωπο.<div><br />Πανδημία και αξιόμαχο<br /><br />Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι γερμανικές μονάδες κρούσης ξεκίνησαν την τελευταία τους και πιο αποφασιστική επίθεση με οργανική δύναμη μειωμένη κατά 20-30% εξαιτίας της πανδημίας. Η επίθεση αποκρούστηκε και τα εύσημα για την “δεύτερη μάχη του Μάρνη” αποδόθηκαν λανθασμένα στο στρατάρχη Πεταίν. Θα ήταν πιο δίκαιο να αποδοθούν στο ιό της γρίπης.<br /><br />Στον επόμενο παγκόσμιο πόλεμο, το φθινόπωρο του 1942, στο μέτωπο της βόρειας Αφρικής η μάχη του Ελ Αλαμέιν κρίθηκε, μεταξύ άλλων, από τη νοσηρότητα που είχε ενσκήψει στο γερμανο-ιταλικό στρατόπεδο. Ο Άξονας είχε επενδύσει πολύ λιγότερο απ’ ότι οι Σύμμαχοι στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των στρατιωτικών του, γεγονός που έρχεται σε κατανοητή (λόγω φασισμού-ναζισμού) αντίθεση με τις προόδους του στα θανατηφόρα αέρια.<br /><br />Το αποτέλεσμα ήταν ότι η ελονοσία, η δυσεντερία και τα συναφή ταλαιπώρησαν αφάνταστα τα στρατεύματά του σε όλα σχεδόν τα μέτωπα. Το Νοέμβριο του 1942 η στρατιά του Ρόμελ, σε επαφή με την άκρως ανθυγιεινή ζώνη του βαθύπεδου της Κατάρα, είχε ένα πολύ σημαντικό ποσοστό νοσούντων, μέσα στους οποίους περιλαμβανόταν και ο αρχηγός της: ο Ρόμελ βρισκόταν σε νοσοκομείο της Ρώμης για θεραπεία.</div><div><br />Στο ελληνοτουρκικό μέτωπο<br /><br />Τα παραπάνω ανήκουν στην ιστορία, στο παρελθόν, άρα είναι γνωστά. Πολύ λιγότερο γνωστή είναι η επίδραση που τυχόν θα έχει στο άμεσο ή στο απώτερο μέλλον η επίδραση της πανδημίας του κορονοϊού (η μία μετάλλαξη έρχεται μετά την άλλη) σε ενδεχόμενες καταστάσεις κρίσης στο Αιγαίο, στην Κύπρο ή στην Ανατολική Μεσόγειο. Μερικά ίχνη του μέλλοντος ήδη διαφαίνονται.<br /><br />Οι οικονομικές και ως εκ τούτου στρατιωτικές δυνατότητες της Ελλάδας θα είναι αύριο πιθανότατα περιορισμένες εξαιτίας των συνεπειών της πανδημίας, σε συνδυασμό με την πολύπλευρη παγίδευση μέσα στην οποία επιλέγει να κινηθεί η πολιτική ηγεσία (π.χ. αντιμετώπιση μιας οικονομικής κρίσης χωρίς δυνατότητα χρήσης ενός βασικού εργαλείου, όπως είναι το νομισματικό). Για την Ελλάδα η νέα κρίση σημαίνει περαιτέρω απαξίωση ως χώρα, και νέα συρρίκνωση δυνατοτήτων και στο εθνικό ζήτημα. Ίσως δε και κοινωνικό χάος.<br /><br />Το ερώτημα είναι μόνο το τι ακριβώς θα σημάνει η κρίση αυτή για την Τουρκία. Θα φέρει οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές αναταράξεις ή όχι; Και για πόσο καιρό; Στο ζήτημα αυτό οι απαντήσεις κρύβονται και στον χρονισμό και στις επικείμενες διακυμάνσεις της εκάστοτε συγκυρίας. Και αυτές, δυστυχώς, δεν εξαρτώνται από την ελληνική πλευρά.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το παρελθόν διδάσκει πως μια πανδημία επηρεάζει το αξιόμαχο.

Μαργαρίτης Γιώργος Η υπόθεση του κυβερνήτη του αμερικανικού αεροπλανοφόρου USS Theodore Roosevelt στις αρχές της πανδημίας, είχε φέρει στο π...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΟΖ και “γαλάζιο έδαφος”. Η “Γαλάζια Πατρίδα” στοχεύει και τα νησιά.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/galazia_patrida.jpg" /><br /><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει αρκετές παθογένειες, αλλά μια σημαντική, αν και σχετικά παραγνωρισμένη, είναι ο επαρχιωτισμός της. Το ότι δηλαδή λειτουργεί μέσα στο στενό πλαίσιο της γεωπολιτικής “γειτονιάς”, σχεδόν αδιαφορώντας για το τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο. Όμως, το διεθνές σύστημα είναι ένα και ενιαίο και ό,τι συμβαίνει σε οποιαδήποτε γωνιά του κόσμου ασκεί επιδράσεις στο σύνολο. Ο λόγος για την ΑΟΖ και την τάση μετατροπής της σε “γαλάζιο έδαφος”.<br /><br />Πράγματι, ο κοσμογονικός ανταγωνισμός, που βρίσκεται εδώ και μερικά χρόνια εν εξελίξει αναφορικά με τον έλεγχο των εγγύς ευρασιατικών υδάτων έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητος από τη δημόσια συζήτηση στη χώρα μας. Όμως, ο ανταγωνισμός αυτός θέτει νέα δεδομένα και στο Δίκαιο της Θάλασσας, που με τη σειρά τους έχουν τεράστιες δυνητικές επιδράσεις στο ελληνοτουρκικό σύστημα.<br /><br />Ο ανταγωνισμός αυτός ξεκίνησε από τις αξιώσεις της Κίνας στη Νότιο Σινική Θάλασσα. Για να το πούμε με όσο το δυνατόν λιγότερα λόγια, η Κίνα αντιλαμβάνεται ολόκληρη τη Νότιο Σινική Θάλασσα ως χώρο εθνικής κυριαρχίας της, ως προέκταση του εδάφους της προς τη θάλασσα. Σε μια από τις πολυπληθείς μελέτες που εκδίδονται στις ΗΠΑ αναφορικά με τον ανταγωνισμό τους με την Κίνα, υπό τον τίτλο China’s vision of victory, του Jonathan D. T. Ward, το δεύτερο μέρος του βιβλίου αναφέρεται στο “Γαλάζιο Εθνικό Έδαφος” (Blue National Soil) της Κίνας, δηλαδή τη Νότιο Σινική Θάλασσα.<br /><br />Ο συσχετισμός με τη “Γαλάζια Πατρίδα” της Τουρκίας είναι εμφανής. Και ας μην βιαστεί κανείς να πει ότι αυτή είναι μια κινεζική ιδιαιτερότητα. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τη Ρωσία στον Αρκτικό. Συγκεκριμένα, η διαφαινόμενη τήξη των αρκτικών πάγων στερεί από τη Ρωσία το “Μεγάλο Παγωμένο Τείχος”, που εξασφάλιζε την από Βορρά προστασία της. Έτσι, για τους Ρώσους η απόλυτη κυριαρχία στον Αρκτικό είναι μονόδρομος.<br />ΑΟΖ και “γαλάζιο έδαφος”<br /><br />Με άλλα λόγια, είναι απλά αδιανόητο για τη Ρωσία να βρίσκονται αμερικανικά αντιτορπιλικά στα 13 ναυτικά μίλια έξω από τις σιβηριανές ακτές. Έτσι, λοιπόν, και ο Αρκτικός αντιμετωπίζεται από τη Ρωσία σαν “Γαλάζια Πατρίδα”. Δηλαδή, ως χώρος πλήρους εθνικής κυριαρχίας, πολύ περισσότερο από ό,τι προβλέπει το γράμμα του ισχύοντος Δικαίου της Θάλασσας για τα χωρικά ύδατα και δραματικά περισσότερο από ό,τι προβλέπει για την ΑΟΖ.<br /><br />Παρόμοιες απόψεις φαίνεται να έχει και η Βραζιλία και η Ινδία και φυσικά και οι ΗΠΑ. Οι τελευταίες, διαχρονικά, αντιμετωπίζουν μια τεράστια θαλάσσια έκταση, εύρους τουλάχιστον χιλίων χιλιομέτρων ένθεν και ένθεν των ακτών τους στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό, ως χώρο όπου μπορούν να πράξουν ό,τι απαιτείται για να εξασφαλίζουν την ασφάλεια τους, αδιαφορώντας για τους περιορισμούς του διεθνούς δικαίου.<br /><br />Με άλλα λόγια, έχει ξεκινήσει ήδη μια διαδικασία που τείνει να μετατρέψει την ΑΟΖ, ιδιαίτερα δε στις κλειστές θάλασσες, σε χώρο σχεδόν εθνικής κυριαρχίας, περίπου ισότιμο με τη στεριά. Αυτή η άτυπη αναβάθμιση της ΑΟΖ φαίνεται και από το πώς η διεθνής κοινότητα είχε αντιμετωπίσει τις δοκιμαστικές εκτοξεύσεις βορειοκορεατικών βαλλιστικών πυραύλων πριν από μερικά χρόνια. Τα διεθνή ΜΜΕ (των ελληνικών συμπεριλαμβανομένων) είχαν καυτηριάσει το γεγονός ότι οι πύραυλοι αυτοί είχαν καταλήξει στην ΑΟΖ της Ιαπωνίας. Δηλαδή, αντιμετώπισαν την ΑΟΖ, όχι ως χώρο αποκλειστικής άσκησης οικονομικών δικαιωμάτων, αλλά ως χώρο σχεδόν εθνικής κυριαρχίας.<div><br />Θύλακοι σε ξένο “γαλάζιο έδαφος”<br /><br />Αυτή η νέα διεθνοπολιτική πραγματικότητα είναι αναπόφευκτο ότι θα επηρεάσει και το ελληνοτουρκικό σύστημα. Για την ακρίβεια ήδη το επηρεάζει. Ο όρος “Γαλάζια Πατρίδα”, που χρησιμοποιεί η Τουρκία είναι επιδεικτικά ξεκάθαρος για το πώς αντιλαμβάνεται η Άγκυρα το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Αναλυτικότερα, η άτυπη μετατροπή της ΑΟΖ σε χώρο εθνικής κυριαρχίας αυτομάτως τοποθετεί την Τουρκία και την Ελλάδα σε μια γεωπολιτική δυσαρμονία, πρωτοφανή στην ιστορία των δύο χωρών.<br /><br />Με βάση τη δυναμική του “γαλάζιου εθνικού εδάφους” που διαμορφώνεται διεθνώς, αν η Τουρκία επιτύχει να μην έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα τα ελληνικά νησιά, ή επιβάλει στην Ελλάδα να μην ασκεί σε αυτά τα κυριαρχικά της δικαιώματα, τότε προκύπτει σοβαρό πρόβλημα εθνικής κυριαρχίας. Κι αυτό, λόγω των γεωπολιτικών ζυμώσεων που βρίσκονται σήμερα εν εξελίξει διεθνώς και τείνουν να μετατρέψουν –ατύπως πλην αποφασιστικώς– την ΑΟΖ σε χώρο περίπου εθνικής κυριαρχίας.<br /><br />Αν τα ελληνικά νησιά (συμπεριλαμβανομένης της Κρήτης) στερηθούν την ΑΟΖ τους μετατρέπονται σε χώρο ασαφούς κυριαρχίας. Κατά κάποιον τρόπο “ιμιοποιούνται”. Επομένως, όλο το Αιγαίο μεταβάλλεται σε μια “γκρίζα ζώνη” και στη χειρότερη ενσωματώνεται μέσα σε τουρκικό “θαλάσσιο έδαφος”. Στην τελευταία περίπτωση –ακόμη και υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις– πολλά ελληνικά νησιά θα γίνουν κάτι σαν το Λεσότο στη Νότιο Αφρική. Δηλαδή θα είναι θύλακοι μέσα στον χώρο εθνικής κυριαρχίας του αντιπάλου.<br /><br /></div><div>Η νέα διεθνής πραγματικότητα<br /><br />Στην πράξη, από τη στιγμή που τα νησιά δεν θα έχουν κυριαρχικά δικαιώματα, θα θεωρούνται προεκτάσεις του “περιβάλλοντος κράτους”, δηλαδή της Τουρκίας, με ό,τι αυτό σημαίνει και για την εθνική κυριαρχία επί των ίδιων των νησιών. Με άλλα λόγια, η νέα διεθνής πραγματικότητα στις κλειστές θάλασσες του πλανήτη τείνει να ενοποιήσει τη στεριά με τη θάλασσα σε μια ενιαία και αδιαίρετη ενότητα, με αποτέλεσμα αν χαθεί ή αν “γκριζάρει” το θαλάσσιο κομμάτι αυτής της ενότητας, να “γκριζάρεται” και το χερσαίο.<br /><br />Δυστυχώς, αυτή η νέα δυνητική διεθνής γεωπολιτική πραγματικότητα έχει περάσει απαρατήρητη(;) από τις ελληνικές ελίτ με αποτέλεσμα στο ελληνικό σύστημα εξουσίας να κυριαρχούν τραγικά επικίνδυνες αντιλήψεις. Αντιλήψεις που προωθούν την άποψη ότι οφείλουμε να αντιληφθούμε «την αλήθεια των άλλων», δηλαδή της Τουρκίας και να συμβιβαστούμε, ή στην “καλύτερη” περίπτωση να εγκαταλείπουμε στην πράξη τα νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα των νησιών μας!<br /><br />Η πολιτική της μη άσκησης των θαλάσσιων κυριαρχικών δικαιωμάτων, χάριν υποτίθεται μετριοπάθειας, όπως είναι η μη ανακήρυξη ΑΟΖ και η μη επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, καθίσταται πλέον εγκληματικά επικίνδυνη. Από τη στιγμή που οι εγγύς θάλασσες τείνουν να μετατραπούν σε προέκταση της στεριάς, αν δεν τις αντιμετωπίζεις ως τέτοιες, τότε ατύπως περνάς το μήνυμα ότι ούτε οι στεριές είναι δικές σου. Και αν δεν είναι δικές σου είναι κάποιου άλλου. Τόσο απλά.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΑΟΖ και “γαλάζιο έδαφος”. Η “Γαλάζια Πατρίδα” στοχεύει και τα νησιά.

Γρίβας Κώστας Η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει αρκετές παθογένειες, αλλά μια σημαντική, αν και σχετικά παραγνωρισμένη, είναι ο επαρχιωτισμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θέλουμε αποτροπή; Άμεση κινητοποίηση… συμμαχίες, βιομηχανίες, πανεπιστήμια

<img height="396" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/02/imia-790x400.jpg" width="781" /><br /><br />ΤΟΥ <b>ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Έχουμε καταστεί μάρτυρες, εσχάτως, μιας επαυξημένης και ενορχηστρωμένης φραστικής επιθετικότητας, που εκπορεύεται από τον νεοοθωμανό σουλτάνο και τα παντοειδή Ακάρ-εά του, σε μια πρόδηλη προσπάθεια κατατρομοκράτησης των Ελλήνων και των Κυπρίων, προκειμένου να μην αντιδράσουν δυναμικά σε προσχεδιαζόμενα τετελεσμένα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι προφανές ότι ο σουλτάνος δοκιμάζει τις αντιδράσεις μας, ώστε να κλιμακώσει αναλόγως την αποτελεσματικότητα των κινήσεών του στη σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Όσο αυτός βλέπει ότι οι δύο υπερδυνάμεις, Ρωσία και Αμερική, παρά τη σαφώς επιφυλακτική στάση της τελευταίας έναντι της Τουρκίας, δεν προειδοποιούν σοβαρά την Τουρκία για τις συνέπειες των ενεργειών της, τόσο στην Ανατολική Μεσόγειο όσο και στη Λιβύη, ενώ ταυτόχρονα δυο ευρωπαϊκές δυνάμεις, η Γερμανία και η Μεγάλη Βρετανία, ή φανερά την ανέχονται ή κρυφά την υποστηρίζουν, με μόνη εξαίρεση στην Ευρώπη τη Γαλλία, η οποία σαφώς τηρεί μια δυναμικότερη κατά του τουρκικού επεκτατισμού στάση, είναι φυσικό να συνεχίζει να μπλοφάρει αλά Χίτλερ, δοκιμάζοντας την ανοχή και την αντοχή του ΟΗΕ, των συμμάχων και της ίδιας της Ελλάδος και της Κύπρου.<br /><br />Το πρώτο ερώτημα, που απορρέει από τις μπλόφες αυτές, είναι αν θα πραγματοποιήσει τις απειλές του, κάνοντας έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, παραβιάζοντας την ΑΟΖ της Κύπρου, εποικίζοντας την Αμμόχωστο, εγκαθιστώντας πραξικοπηματικά κυβέρνηση φιλοτουρκική στη Λιβύη και εξοντώνοντας τους Κούρδους του Βορείου Ιράκ. Το δεύτερο ερώτημα, που ευλόγως απορρέει, είναι αν η πολιτική αυτή της μπλόφας αποτελεί στοιχείο του ερντογανισμού, το οποίο θα εκλείψει από τον ορίζοντα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, όταν εκλείψει και ο ερντογανισμός είτε λόγω φυσικών αιτίων είτε λόγω εκλογικής ήττας.<br /><br />Ξεκινώντας από το δεύτερο ερώτημα, η άποψή μας είναι ότι ο νεοοθωμανικός ιμπεριαλισμός αποτελεί έκφανση του τουρκικού επεκτατισμού, και επομένως, δεν εξαρτάται η ισχύς του από πρόσωπα, αλλά από μία σταθερή ιδεολογικοπολιτική και θρησκευτική συνιστώσα, που για ιστορικούς και γεωπολιτικούς λόγους επιδιώκει την παγίωση της τουρκικής κυριαρχίας στην Ανατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα στην Κύπρο και την Ελλάδα. Μπορεί η Ελλάδα στην παρούσα συγκυρία να υπερέχει διπλωματικά, λόγω των επιλεκτικών διπλωματικών στρατηγικών της κινήσεων στην Ευρώπη (βλ. Γαλλία) και στη Μεσόγειο (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μπαχρέιν, Λιβύη, Αίγυπτος), υψώνοντας έτσι ένα τείχος απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό, στρατιωτικά όμως υπολείπεται κατά πολύ της Τουρκίας, η οποία τα τελευταία χρόνια μεθοδικά και συστηματικά οργάνωσε την πολεμική της βιομηχανία, όταν οι Έλληνες πολιτικοί περί άλλα ετύρβαζον.<br /><br />Οι διπλωματικές όμως αυτές ενέργειες χαρακτηρίζονται από επισφάλειες, όπως αποδείχθηκε από την τελευταία προσέγγιση Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και Τουρκίας. Τα 10 δις δολάρια με τα οποία τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ενίσχυσαν τον Ερντογάν, ανεξαρτήτως της σκοπιμότητάς τους, αποτελούν πρόδηλη στήριξη του καθεστώτος του και πρέπει να προκαλέσουν σκεπτικισμό στην Ελλάδα.<br /><br />Με δεδομένη τη μακρόπνοη στρατηγική του νεοοθωμανικού επεκτατισμού, η οποία βέβαια σε καμία περίπτωση δεν είναι συνάρτηση προσώπων, αλλά πολιτικής γραμμής, η απάντηση στο πρώτο ερώτημα, ότι η Τουρκία θα προχωρήσει κατά τα σχέδιά της και στο Αιγαίο και στην Αμμόχωστο και στην Ανατολική Μεσόγειο, όσο η «ψύχραιμη στάση» της Ελλάδος και της Κύπρου, που υπαγορεύεται από ανασφάλειες, φοβικά σύνδρομα και αμυντικές ανεπάρκειες, δεν προτάσσει ένα casus belli στις στρατηγικές αυτές επιδιώξεις της Άγκυρας.<br /><br />Είναι καιρός να αντιληφθούν οι ηγήτορές μας ότι η ενίσχυση της αποτρεπτικής μας ικανότητας και η διασφάλιση των δικαιωμάτων μας στο πλαίσιο του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, εκτός των διπλωματικών συμμαχιών, απαιτεί μια δυναμική συστράτευση με υπερτριπλάσια ισχύ πυρός από αυτή που διαθέτει ο εχθρός σε πυραυλικά συστήματα, αντιαεροπορικά και αντιαρματικά μέσα και όχι ευχολόγια και παρελάσεις. Αμυντικές βιομηχανίες, Πανεπιστήμια και Υπουργεία Άμυνας των χωρών μας πρέπει να αποδυθούν σε έναν τιτάνιο αγώνα και για να καλύψουν τα αμυντικά κενά βραχυπρόθεσμα και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις μιας σύγχρονης αμυντικής υποδομής που θα εγγυάται την ασφάλεια και την ανάπτυξη των χωρών μας.<div><br /></div><div><a href="https://www.apopseis.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Θέλουμε αποτροπή; Άμεση κινητοποίηση… συμμαχίες, βιομηχανίες, πανεπιστήμια

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ Έχουμε καταστεί μάρτυρες, εσχάτως, μιας επαυξημένης και ενορχηστρωμένης φραστικής επιθετικότητας, που εκπορε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ένα ακόμα βήμα προς τη “Μεγάλη Αλβανία”, μέσω των σχολικών βιβλίων.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/10/greater_albania_project-700x400.jpg" /><br /><br />Η Αλβανία και το Κόσοβο σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν κοινό αναγνωστικό βιβλίο για τους μαθητές των σχολείων τους από του χρόνου σε ένα ακόμα βήμα προς την “ένωσή” τους και τη δημιουργία της “Μεγάλης Αλβανίας”. Όχι τυχαία του χρόνου συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ανακήρυξη της αλβανικής ανεξαρτησίας.<br /><br />Όπως τόνισε Αλβανός αξιωματούχος το βιβλίο δεν θα μάθει μόνο γραφή και ανάγνωση στους μαθητές αλλά και την “αξία της αλβανικής γλώσσας, την αγάπη για τη χώρα, τον λαό και τον πολιτισμό της”… Αλβανία και Κόσοβο είχαν αποφασίσει την παραγωγή κοινών σχολικών βιβλίων το 2012 αλλά τα σχέδια δεν είχαν προχωρήσει.<br /><br />Τώρα προφανώς οι Αλβανοί νιώθουν πιο ισχυροί ώστε να κάνουν το επόμενο βήμα που τελικό στόχο έχει ξεκάθαρα τη δημιουργία της “Μεγάλης Αλβανίας”. Το ζήτημα είναι πως θα καταπιεί η Σερβία το νέο αλβανικό χάπι, αν το καταπιεί. Η ένταση τελευταία είχε αυξηθεί, αλλά δεν βέβαιο ότι το Βελιγράδι δεν θα αντιδράσει απέναντι στους Αλβανούς.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ένα ακόμα βήμα προς τη “Μεγάλη Αλβανία”, μέσω των σχολικών βιβλίων.

Η Αλβανία και το Κόσοβο σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν κοινό αναγνωστικό βιβλίο για τους μαθητές των σχολείων τους από του χρόνου σε ένα ακόμ...

Διαβάστε την συνέχεια