Αναπόφευκτος ο εμφύλιος πόλεμος στις ΗΠΑ

<img height="546" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2020/12/Texas_secession.jpg" width="640" /><br />του Τιερί Μεϊσάν<br /><br />Το πρόβλημα δεν είναι πλέον ποιος εκλέχθηκε νόμιμα πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά πόσο καιρό μπορεί να αναβάλλεται ο εμφύλιος πόλεμος; Παρά να είναι ένας αγώνας μεταξύ ενός ναρκισσιστή τηλεοπτικού παρουσιαστή και ενός γεροντικού γέροντα, η χώρα διαλύεται για ένα θεμελιώδες πολιτιστικό ζήτημα που εκκολάπτεται από της ίδρυσής της.<div><br /><img height="300" src="https://www.voltairenet.org/local/cache-vignettes/L400xH300/211840-1-2-30deb.jpg" width="400" /><div><i>Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ τοποθέτησε ένα πορτρέτο του προκατόχου του, Άντριου Τζάκσον, στο γραφείο του στον Λευκό Οίκο.</i><br /><br />Εδώ είμαστε: η καταστροφή που προβλεπόταν εδώ και τριάντα χρόνια διαμορφώνεται. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατευθύνονται αναπόφευκτα σε απόσχιση και εμφύλιο πόλεμο.<br /><br />Από της εξαφάνισης της ΕΣΣΔ, η «Αμερικανική Αυτοκρατορία» δεν είχε πλέον υπαρξιακό εχθρό και ως εκ τούτου δεν είχε πλέον κανένα λόγο να υπάρχει. Η προσπάθεια του Τζορτζ Μπους (πατέρα) και του Μπιλ Κλίντον να δώσουν νέα ζωή στη χώρα με την παγκοσμιοποίηση του εμπορίου κατέστρεψε τις μεσαίες τάξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο μεγαλύτερο μέρος της Δύσης. Η προσπάθεια του Τζορτζ Μπους (γιου) και του Μπαράκ Ομπάμα να οργανώσουν τον κόσμο γύρω από μια νέα μορφή καπιταλισμού – χρηματοπιστωτικού αυτή τη φορά – κόλλησε στις άμμους της Συρίας.<br />.<br />Είναι πολύ αργά για την επανόρθωση της παραμορφωμένης ράβδου. Η προσπάθεια του Ντόναλντ Τραμπ να εγκαταλείψει την Αμερικανική Αυτοκρατορία και να εστιάσει εκ νέου τις προσπάθειες της χώρας στην εγχώρια ευημερία υπονομεύτηκε από τις ελίτ αφοσιωμένες στην Πουριτανική ιδεολογία των « Πατέρων Προσκυνητών» (Pilgrims Fathers). Επομένως, έφτασε η στιγμή που φοβόταν τόσο πολύ ο Ρίτσαρντ Νίξον και ο εκλογικός του σύμβουλος Κέβιν Φίλιππς: οι Από-ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής βρίσκονται στα πρόθυρα της απόσχισης και του εμφυλίου πολέμου.<br />.<br />Αυτά που γράφω δεν είναι το αποτέλεσμα φαντασίας, αλλά η ανάλυση πολλών παρατηρητών στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε όλο τον κόσμο. Έτσι, το Ανώτατο Δικαστήριο του Ουισκόνσιν μόλις κήρυξε μη-αποδεκτή την ένσταση του Ντόναλντ Τραμπ κατά των εκλογικών απατών, όχι για νομικούς λόγους, αλλά επειδή « θα άνοιγε το κουτί της Πανδώρας ».<br />.<br />Πράγματι, αντίθετα με την παραπλανητική παρουσίαση των γεγονότων που κυριαρχεί στον διεθνή Τύπο, είτε οι προσφυγές του απερχόμενου προέδρου κρίνονται νομικά και έχει προφανώς δίκιο, είτε οι προσφυγές του κρίνονται πολιτικές και το να του δώσουν δίκιο θα προκαλούσε εμφύλιο πόλεμο. Αλλά η σύγκρουση είναι ήδη πολύ προχωρημένη. Κρίνοντας τον πολιτικά αγνοώντας το νόμο, θα προκαλέσει επίσης εμφύλιο πόλεμο.<br />.<br />Πρέπει να σταματήσουμε να ερμηνεύουμε τις προεδρικές εκλογές ως αντιπαλότητα μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων, ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ δεν διεκδίκησε ποτέ ότι ανήκει στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα που κατέλαβε κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του 2016. Δεν είναι ένας διαφωτισμένος, αλλά ένας διάδοχος του προέδρου Άντριου Τζάκσον (1829-37). Ναι, ιδεολογικά, ο τελευταίος προσκίαζε τους « Νότιους », τις « Συνομόσπονδες Πολιτείες ».</div><div><br /></div><div><img height="274" src="https://www.voltairenet.org/local/cache-vignettes/L400xH171/211840-2-2-c58dd.jpg" width="640" /></div><div><i>Επειδή αγνοούμε τον Άντριου Τζάκσον στην Ευρώπη δεν μπορούμε ωστόσο να τον θεωρούμε ως περιθωριακή προσωπικότητα στην ιστορία των ΗΠΑ. Το πορτραίτο του εμφανίζεται στο χαρτονόμισμα των 20 $, εκείνος ο οποίος άσκησε βέτο στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα.</i><br /><br />Πρέπει να σταματήσουμε να ισχυριστούμε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν εκπροσωπεί την πλειοψηφία των συμπολιτών του όταν διορίστηκε για πρώτη φορά πρόεδρος το 2016, ενώ μόλις βοήθησε χιλιάδες υποψηφίους να κερδίσουν τοπικές εκλογές στο όνομά του, και μόλις κέρδισε εκατομμύρια επιπλέον ψήφους σε σύγκριση με το 2016.<br />.<br />Κανείς στην Ευρώπη δεν φαίνεται να τολμά να δει τι συμβαίνει μπροστά μας, γιατί όλοι προσκολλώνται στην ιδέα των Ηνωμένων Πολιτειών ως παραδειγμάτος της δημοκρατίας. Διαβάστε το Σύνταγμα των ΗΠΑ, θα σας πάρει μόνο λίγα λεπτά. Αναγνωρίζει την κυριαρχία των ομοσπονδιακών Πολιτειών και όχι του Λαού. Ο κύριος σχεδιαστής του, ο Αλέξανδρος Χάμιλτον, το είπε και έγραψε στα Federalist Papers: στόχος του ήταν να καθιερώσει ένα καθεστώς συγκρίσιμο με τη βρετανική μοναρχία χωρίς αριστοκρατία, προπαντός όχι μια δημοκρατία.<br />.<br />Αυτό το σύνταγμα διήρκεσε δύο αιώνες μόνο χάρη στον συμβιβασμό των Πρώτων Δέκα Τροποποιήσεων (Bill of Rights). Αλλά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης των πληροφοριών, όλοι μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι το παιχνίδι ήταν στημένο. Αυτό το σύστημα είναι βέβαια ανεκτικό, αλλά είναι ολιγαρχικό. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, σχεδόν όλοι οι νόμοι καταρτίζονται από ομάδες πίεσης που οργανώνονται ανεξάρτητα από το ποιος εκλέγεται στο Κογκρέσο και τον Λευκό Οίκο. Το πολιτικό προσωπικό είναι μόνο μια οθόνη καπνού που κρύβει την πραγματική Εξουσία. Κάθε απόφαση κάθε πολιτικού σημειώνεται εξάλλου από αυτές τις ομάδες και δημοσιεύονται κάθε χρόνο κατάλογοι που εξετάζουν την υποταγή τους.<br />.<br />Οι Ευρωπαίοι, που θέλουν να παρουσιάζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες ως δημοκρατικό έθνος, συνεχίζουν να ισχυρίζονται ότι οι προεδρικές εκλογές εξαρτώνται από τους μεγάλους εκλέκτορες. Ωστόσο, αυτό είναι απολύτως ψευδές. Το Σύνταγμα δεν προβλέπει την εκλογή του ομοσπονδιακού προέδρου σε δεύτερο βαθμό από τον λαό, αλλά από ένα εκλογικό σώμα που διορίζεται από τους κυβερνήτες. Με την πάροδο του χρόνου, οι τελευταίοι οργάνωσαν τις ψηφοφορίες στην ομοσπονδιακή τους πολιτεία προτού επιλέξουν τα μέλη του Electoral College. Ορισμένοι συμφώνησαν να το συμπεριλάβουν στο τοπικό σύνταγμά τους, αλλά όχι όλοι. Εν τέλει, το Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο δεν το νοιάζει, όπως το είδαμε όταν ο Τζορτζ Μπους διορίστηκε εναντίον του Αλ Γκορ πριν από 20 χρόνια. Δήλωσε τότε ρητά ότι τυχόν εκλογικές νοθείες για τις οποίες είχαμε γίνει μάρτυρες στη Φλόριντα, ήταν πέρα για πέρα εκτός της αρμοδιότητάς του.<br />.<br />Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ντόναλντ Τραμπ πιθανότατα θα είχε κερδίσει τις εκλογές του 2020 εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν μια δημοκρατία, αλλά έχασε επειδή είναι μια ολιγαρχία και η πολιτική τάξη δεν τον θέλει.<br />.<br />Οι Τζάκσονες, υποστηρικτές της δημοκρατίας, δεν έχουν άλλη επιλογή για να θριαμβέψει το σκοπό τους, παρά μόνο να πάρουν τα όπλα, όπως προβλέπει ρητά η Δεύτερη Τροποποίηση του Συντάγματος τους. Στην αρχική έννοια αυτού του κειμένου, το δικαίωμα των Αμερικανών να αποκτήσουν και να φέρουν κάθε είδους όπλα πολέμου, αποσκοπεί στο να τους επιτρέψουν να επαναστατήσουν εναντίον μιας τυραννικής κυβέρνησης, όπως έκαναν κατά της βρετανικής μοναρχίας. Είναι το νόημα του συμβιβασμού του 1789 που η πλειοψηφία ανάμεσα τους θεωρεί ως σπασμένο.<br />.<br />Ο στρατηγός Μάικλ Τ. Φλιν, βραχύβιος σύμβουλος εθνικής ασφάλειας, μόλις ζήτησε την αναστολή του Συντάγματος και τη θέσπιση στρατιωτικού νόμου για την πρόληψη εμφυλίου πολέμου. Το Πεντάγωνο, του οποίου η κορυφή αντικαταστάθηκε πριν από ένα μήνα από τον απερχόμενο πρόεδρο προς όφελος φίλων του στρατηγού, βρίσκεται έτοιμο.<br />.<br />Ο Ντόναλντ Τραμπ, εν τω μεταξύ, ανακοίνωσε ότι θα εμφανιστεί ενώπιον του τεξανού δικαστηρίου που θα αποφανθεί για τις τοπικές εκλογικές νοθείες. Το Τέξας είναι μια από τις δύο ομοσπονδιακές πολιτείες που σχημάτισε μια ανεξάρτητη δημοκρατία πριν ενταχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά όταν προσχώρησε, διατήρησε το δικαίωμα υπαναχώρησης. Το 2009, ο τότε κυβερνήτης του, Ρικ Πέρι, απείλησε να αποσχιστεί. Αυτή η ιδέα συνεχίζει να κερδίζει έδαφος. Σήμερα, το τοπικό Κογκρέσο πρέπει να αποφανθεί σχετικά με το προτεινόμενο σχέδιο δημοψηφίσματος ανεξαρτησίας του εκπροσώπου Kyle Biedermann.<br />.<br />Η διαδικασία διάλυσης των Ηνωμένων Πολιτειών θα μπορούσε να είναι ταχύτερη από εκείνη της ΕΣΣΔ. Είχε μελετηθεί τότε στη Μόσχα από τον καθηγητή Igor Panarin. Τα δημογραφικά στοιχεία έχουν εξελιχθεί έκτοτε και αναλύθηκαν από τον Colin Woodard. Η χώρα θα χωριζόταν τότε σε 11 διαφορετικές πολιτείες σε πολιτιστική βάση.</div><div><br /></div><div><img height="413" src="https://www.voltairenet.org/local/cache-vignettes/L400xH258/211840-3-2-7516e.jpg" width="640" /></div><div><i>Οι 11 αντίπαλες πολιτιστικές κοινότητες που μοιράζονται τις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα.</i><br /><br />Εκτός από αυτά τα προβλήματα, προστίθενται οι καταγγελίες εναντίον των νομοθετικών οργάνων περίπου 20 κρατών που έχουν υιοθετήσει με την ευκαιρία της επιδημίας Covid-19 νόμους που διέπουν την ψηφοφορία κατά τρόπο αντίθετο με το ίδιο το δικό τους Σύνταγμα. Εάν αυτές οι προσφυγές, οι οποίες είναι νομικά βάσιμες, είναι επιτυχείς, θα πρέπει να ακυρωθούν όχι μόνο οι προεδρικές εκλογές, αλλά και όλες οι τοπικές εκλογές (βουλευτικές, για σερίφηδες, για εισαγγελείς, κ.λπ.).<br />.<br />Δεν θα είναι δυνατή η επαλήθευση των υποτιθέμενων γεγονότων στο Τέξας και αλλού πριν από τη συνεδρίαση του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου Εκλογών. Το Τέξας και άλλες ομοσπονδιακές πολιτείες όπου πραγματοποιούνται παρόμοιες προσφυγές, καθώς και εκείνες που θα πρέπει να ακυρώσουν την ψηφοφορία, δεν θα μπορούν επομένως να συμμετάσχουν στον διορισμό του επόμενου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών.<br />Σε μια τέτοια περίπτωση, η μόνη διαδικασία υποκατάστασης που ισχύει ανήκει στο νέο Κογκρέσο, στο οποίο οι Πουριτάνοι είναι μειοψηφία και οι Τζάκσονες πλειοψηφία.</div><div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Αναπόφευκτος ο εμφύλιος πόλεμος στις ΗΠΑ

του Τιερί Μεϊσάν Το πρόβλημα δεν είναι πλέον ποιος εκλέχθηκε νόμιμα πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά πόσο καιρό μπορεί να αναβάλλεται ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Κοστίζει η διγλωσσία στην εξωτερική πολιτική: Είναι σε άλλη γραμμή κύματος Μητσοτάκης και Δένδιας;

<img height="426" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/08/200828212805_DENDIAS-MITSOTAKIS02-BOULH-1024x682.jpg" width="640" /><br /><br />Του <b>ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ</b><br />Μία από τις πολλές αρετές της τουρκικής διπλωματίας είναι-δυστυχώς για εμάς -ότι έχει ενιαία φωνή. Αρμόδιοι και μη, όταν αναφέρονται σε θέματα ζωτικού εθνικού συμφέροντος, λένε τα ίδια πράγματα. Και αυτό ισχύει, πάνω απ΄όλα, για τις τουρκικές αναθεωρητικές διεκδικήσεις απέναντι στην Κύπρο και το Αιγαίο.<br /><br />Εχουν χαρακτήρα εθνικού δόγματος. Από το οποίο, ούτε η αντιπολίτευση τολμά να διαχωρίσει τη θέση της. Για την ακρίβεια, δεν της περνά καν από το μυαλό.<br /><br />Στην Ελλάδα αντίθετα, μας έχει φάει η διγλωσσία ακόμα και σε ενδοκυβερνητικό επίπεδο. Ούτε στις κόκκινες γραμμές δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Με συνέπεια να μπερδεύουμε τους ξένους και να φαινόμαστε μια χώρα που δεν ξέρει τι θέλει.<br /><br />Στην μεταπολιτευτική ιστορία πληρώσαμε ακριβά την διγλωσσία που έφτασε να καταγράφεται μεταξύ πρωθυπουργού και υπουργού εξωτερικών. Μια από τις αιτίες που χάθηκε η μάχη του Σκοπιανού ήταν ότι ο Σαμαράς, ως υπουργός εξωτερικών έβαζε κόκκινες γραμμές τις οποίες ο πρωθυπουργός φρόντιζε να ακυρώνει έχοντας διαφορετική αντίληψη για το θέμα της ονομασίας.<br /><br />Και επί Καραμανλή υπήρχαν αποκλίσεις, με την Ντόρα Μπακογιάννη να διολισθαίνει σε περισσότερο ενδοτικές ερμηνείες της επίσημης πολιτικής, αλλά ο πρωθυπουργός είχε πάντα τον πρώτο λόγο και ήταν αυτός που επέβαλε την γραμμή, όπως στη περίπτωση του βέτο για τα Σκόπια.<br /><br />Σήμερα το φαινόμενο της διγλωσσίας επαναλαμβάνεται. Ο υπουργός εξωτερικών εμφανίζεται να «διορθώνει» σε τακτά διαστήματα την γραμμή του άκρατου ενδοτισμού που εκπορεύεται από το πρωθυπουργικό γραφείο. Ο Νίκος Δένδιας είναι αυτός που βάζει τα πράγματα στη θέση τους και απέναντι στους εταίρους. Υπήρξε ένας από τους ελάχιστους πολιτικούς, όχι μόνο στην κυβέρνηση, αλλά και γενικότερα που τόλμησε να τα βάλει με τους Γερμανούς χαρακτηρίζοντας την στάση τους μεροληπτική εις βάρος της Ελλάδας.<br /><br />Αυτό μπορεί να έκλεψε τις εντυπώσεις, αλλά για ένα έμπειρο μάτι είναι πολλά τα σημεία στα οποία διαφοροποιείται ο υπουργός εξωτερικών, πάντα με μία τάση πατριωτικής «ευθυγράμμισης» των «ανέμελων» πρωθυπουργικών δηλώσεων. Διαφορετική θέση έχει ο κ. Δένδιας για τους Γερμανούς, διαφορετική για τα 12 μίλια στο Αιγαίο, διαφορετική για την «πενταμερή» που πάνε να μας φορέσουν, διαφορετική για τις διερευνητικές συνομιλίες, διαφορετική πιθανώς και για τους ενδεδειγμένους χειρισμούς απέναντι στην αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα.<br /><br />Καλή είναι αυτή η «διαφορετικότητα» στο βαθμό που δείχνει προς τα έξω ότι ο πρωθυπουργικός ενδοτισμός δεν αρέσει ούτε στα κλιμάκια των υπουργών του. Από κει και πέρα όμως η ελληνική διπλωματία δεν κερδίζει κάτι. Όχι μόνο επειδή ο πρωθυπουργός είναι εκείνος που αποφασίζει, αλλά και επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχει στήσει κανάλι παράκαμψης του αρμόδιου υπουργού μέσω της διπλωματικής του συμβούλου.<div><br />Το by pass του Δένδια είναι πλέον τόσο έντονο που κινδυνεύει να τον καταστήσει γραφικό. Πρωτίστως όμως κινδυνεύει να τον καταστήσει υπόλογο για ζητήματα που ο ίδιος δεν αποφάσισε. Στο τέλος της ημέρας θα βρίσκεται και αυτός στο κάδρο επιζήμιων πολιτικών και τότε δεν θα μπορεί να δικαιολογηθεί λέγοντας, «ξέρετε εγώ είχα άλλη γραμμή».<br /><br />Εχει έρθει η ώρα φοβούμαι να λάβει δύσκολες αποφάσεις ο κ. Δένδιας, ειδικά αν κληθεί να πρωταγωνιστήσει σε συνομιλίες με τους απέναντι που θα πρέπει σώνει και καλά να «πετύχουν». Είτε θα καταστεί συναυτουργός σε μία πολιτική εθνικών παραχωρήσεων που δεν τον βρίσκει σύμφωνο, είτε θα πρέπει να διαχωρίσει εγκαίρως την θέση του κοινοποιώντας στον κ. Μητσοτάκη μία έντιμη παραίτηση, εξαιρετικά πολύτιμη ως υποθήκη για το πολιτικό του μέλλον…<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Κοστίζει η διγλωσσία στην εξωτερική πολιτική: Είναι σε άλλη γραμμή κύματος Μητσοτάκης και Δένδιας;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ Μία από τις πολλές αρετές της τουρκικής διπλωματίας είναι-δυστυχώς για εμάς -ότι έχει ενιαία φωνή. Αρμόδιοι και μη, ότα...

Διαβάστε την συνέχεια

“Το καρέ ήταν επιθετικό, το διακύβευμα στρατηγικό αλλά η Ελλάδα άφησε τα πάντα στον αυτόματο πιλότο”

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/12/macron_merkel.png"><img height="382" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/12/macron_merkel-696x415.png" width="640" /></a><br /><br />Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ<br />Σοβαρότητα στην ενασχόληση με τα δρώμενα στην Γεωπολιτική ΔΕΝ σημαίνει απλώς «περιγράφω το αποτέλεσμα»… Σημαίνει πάνω απ’ όλα πως οι ασχολούμενοι με αυτό, είναι απαραίτητο να έχουν σαφή επίγνωση όλων των παραμέτρων που συνέτειναν στην διαμόρφωση του συγκεκριμένου αποτελέσματος…<br /><br />Να θυμίσουμε λοιπόν σε όσους βιάστηκαν να ερμηνεύσουν απλοϊκά την στάση της Γαλλίας στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, πως η συμπεριφορά της Γαλλίας ΔΕΝ μπορεί και ΔΕΝ πρέπει να ερμηνεύεται αυτοτελώς, αλλά μέσα σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον προκλήσεων που η πολιτική της ηγεσίας δεν μπορεί να αγνοήσει. Από αυτήν την άποψη η τελική της συμπεριφορά, συνιστά μια σύνθετη εξίσωση που ενσωματώνει τουλάχιστον τρείς κρίσιμες παραμέτρους… Πιο συγκεκριμένα…<br /><br />Πρώτη παράμετρος: Οι εξελίξεις στην Μ. Ανατολή, στην Β. Αφρική και ιδιαίτερα η ευθεία εμπλοκή της Τουρκίας στο Λιβυκό, συντελέστηκε με την συγκατάθεση της Βρετανίας, η οποία επεδίωκε να περιορίζει τον ζωτικό χώρο Γαλλικού στρατηγικού ενδιαφέροντος στην ευρύτερη περιοχή. Όλα όσα μεσολάβησαν αποδεικνύουν ότι εκ των πραγμάτων δημιουργήθηκαν για την Γαλλία συγκεκριμένες δυσκολίες. Ο Μακρόν λοιπόν δεν βγήκε τυχαία στα κάγκελα και η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με την Τουρκία δεν ήταν διόλου εικονική…<br /><br />Δεύτερη παράμετρος: Οι τίτλοι τέλους του BREXIT τείνουν να δοθούν με την Βρετανία να επιδιώκει την δραστική συρρίκνωση των Γαλλικών αλιευτικών δικαιωμάτων στην περιοχή και με την Γαλλία από την άλλη να επιζητεί την διαμόρφωση συμμαχιών προκειμένου να αποτρέψει τελικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο σε επίπεδο ενδοευρωπαϊκής συνεννόησης. Αυτήν την στήριξη φαίνεται πως τελικά προσφέρθηκε να την παράσχει η Γερμανία προκειμένου να εξαργυρώσει έτσι την Γαλλική ανοχή στην πολιτική των «μη κυρώσεων» σε βάρος της Τουρκίας…<br /><br />Τρίτη παράμετρος: Είναι η στρατηγικά ανύπαρκτη Ελλάς η οποία έκανε ότι της ζήτησαν προκειμένου να μην προσδώσει δυναμισμό σε μια ευρύτερου ενδιαφέροντος ελληνογαλλική στρατηγική συνεργασία έτσι ώστε να καταστήσει απαγορευτική και στρατηγικά μη συμφέρουσα για τους Γάλλους, κάθε δυνατότητα διεμβολισμού της από οποιονδήποτε. <div><br />Η ελληνική εξωτερική πολιτική προσπέρασε ευκαιρίες που δόθηκαν ενώ είχε την υποχρέωση να σκύψει επάνω τους με πραγματικό ενδιαφέρον… <br />Αγνόησε κρίσιμα εκκρεμή ζητήματα, αν και είχε την υποχρέωση ως χώρα που αντιμετωπίζει τα περισσότερα προβλήματα μέσα στην ΕΕ εξ αιτίας της Τουρκικής επιθετικότητας, να έχει αναπτύξει πραγματικά υποδειγματικούς διπλωματικούς μηχανισμούς έτσι ώστε να μπορεί να προλαμβάνει και όχι να σέρνεται πίσω από τις εξελίξεις… <br />Και εν τέλει υπονόμευσε με τρόπο πραγματικά αυτοκαταστροφικό όλο το διπλωματικό της οπλοστάσιο, εγκαταλείποντας ουσιαστικά την προοπτική μιας ευνοϊκής απόφασης στον αυτόματο πιλότο.<br /><br />Στην μαχόμενη διπλωματία όμως και ιδιαίτερα σε παρτίδες που «στρώνονται» σε ένα έμπειρο, απαιτητικό, και επιθετικό καρέ, ο αυτόματος πιλότος είναι η ασφαλέστερη μέθοδος για μια συντριπτική στρατηγική ήττα, και αυτό ακριβώς συντελέστηκε στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής με θύμα την χώρα μας και την Κύπρο. <br /><br />Οι πάντες διαχειρίστηκαν στρατηγικά μια σύνθετη πρόκληση. Η Ελλάδα έστειλε την στρατηγική γι’ ακόμη μια φορά στον γάμο του Καραγκιόζη. Αν συνεχίσουμε έτσι, είναι βέβαιο πως στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής, η χώρα μας θα βρεθεί η ίδια αντιμέτωπη με κυρώσεις, λόγω «συστηματικής παρακώλυσης» του έργου της Συμμαχίας.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Το καρέ ήταν επιθετικό, το διακύβευμα στρατηγικό αλλά η Ελλάδα άφησε τα πάντα στον αυτόματο πιλότο”

Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Σοβαρότητα στην ενασχόληση με τα δρώμενα στην Γεωπολιτική ΔΕΝ σημαίνει απλώς «περιγράφω το αποτέλεσμα»… Σημαίνει πάνω α...

Διαβάστε την συνέχεια

Προς γεωπολιτικό-''σεισμό'' - Σχέδιο Ερντογάν για κλείσιμο του Ιντσιρλίκ

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2020-12/incirlik-base.jpg?itok=yztKQW2r" width="640" /><br /><br />Ανδρέας Μουντζουρούλιας<br /><br />Σοκ και δέος επικρατεί στην Άγκυρα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιτέλους κατέστησαν σαφές στην Τουρκία στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο και σε πολλές περιστάσεις ότι η αγορά του συστήματος S-400 θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια της αμερικανικής στρατιωτικής τεχνολογίας και του προσωπικού των ΗΠΑ και θα παρείχε σημαντικά κεφάλαια στον αμυντικό τομέα της Ρωσίας, καθώς και πρόσβαση των Ρώσων στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και την αμυντική βιομηχανία. <br /><br /><br />Η χθεσινή δράση στέλνει ένα σαφές μήνυμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εφαρμόσουν πλήρως το Άρθρο 231 της CAATSA και δεν θα ανεχθούν σημαντικές συναλλαγές με τους τομείς της άμυνας και των μυστικών πληροφοριών της Ρωσίας. <br /><br />Σε ανάρτησή του στο Twitter, ο Μάικ Πομπέο, αναφέρει: “Παρά τις προειδοποιήσεις μας, η Τουρκία προχώρησε στην αγορά και τη δοκιμή του συστήματος των S-400 από τη Ρωσία. Οι σημερινές κυρώσεις αποδεικνύουν ότι οι ΗΠΑ θα εφαρμόσουν πλήρως τον νόμο CAATSA. Δεν θα ανεχθούμε σημαντικές συναλλαγές με τον αμυντικό τομέα της Ρωσίας”. <br /><br />Εκδίκηση με Ιντσιρλίκ; <br /><br />Έδω και ώρες κυκλοφορούν έντονα διάφορες φήμες, ότι η Τουρκία ενδέχεται να εκδικηθεί τις ΗΠΑ για τις κυρώσεις κατά της αμυντικής βιομηχανίας της, απαιτώντας από την Ουάσινγκτον να εγκαταλείψει την αεροπορική βάση Incirlik.<br /><br />Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Zuifikar Dogan, αυτή η επιλογή βρίσκεται στο τραπέζι ως απάντηση! <br /><br />Αντίδραση Τούρκων <br /><br />Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήρισε τις αμερικανικές κυρώσεις “ανεξήγητες” αφού η Ουάσινγκτον, όπως τόνισε η Άγκυρα, απέρριψε επανειλημμένα την προσφορά της Άγκυρας να δημιουργηθεί μια κοινή ομάδα εργασίας.<br /><br />Το τουρκικό ΥΠΕΞ κάλεσε τον νατοϊκό της σύμμαχο να αναθεωρήσει την “άδικη” απόφαση που θα βλάψει τις διμερείς σχέσεις.<br /><br />Πριν την ανακοίνωση των κυρώσεων, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε πως ούτε οι κυρώσεις από τις ΗΠΑ, ούτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποτρέψουν την Τουρκία από το να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της.<br /><br />Οι αμερικανικές κυρώσεις, που αναρτήθηκαν στον ιστότοπο του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών περιλαμβάνουν πάγωμα περιουσιακών στοιχείων και περιορισμούς χορήγησης ταξιδιωτικών θεωρήσεων στον πρόεδρο της SSB, Ισμαήλ Ντεμίρ και εναντίον τριών ακόμη Τούρκων εργαζομένων της.<br /><br />Επίσης τα τιμωρητικά μέτρα περιλαμβάνουν απαγόρευση έκδοσης από τις ΗΠΑ αδειών εξαγωγών και εξουσιοδοτήσεων στην Τουρκική Αμυντική Βιομηχανία SSB. <br /><br />Αντίδραση Μόσχας <br /><br />Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε σήμερα ότι οι κυρώσεις που επέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον της Τουρκίας για την αγορά των ρωσικών συστήματος αεροπορικής άμυνας S-400 από τη Ρωσία είναι παράνομες.<br /><br />Επίσης επιδεικνύουν αλαζονεία προς το διεθνές δίκαιο, συνέχισε ο υπουργός σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Interfax.<br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν λίγο νωρίτερα κυρώσεις εις βάρος της Τουρκίας για την αγορά και απόκτηση των S-400, μέτρα που στοχεύουν τη Διεύθυνση Αμυντικών Βιομηχανιών, τον πρόεδρό της και τρεις υπαλλήλους, σύμφωνα με ανακοίνωση που αναρτήθηκε στο υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ και ανακοίνωση του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο. <br /><br />Σε επιφυλακή η Αθήνα <br /><br />Παρά τη θετική αντίδραση της χώρας μας έναντι των αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας, η Αθήνα παραμένει σε επιφυλακή, γεγονός που αντικατοπτρίζεται από δύο πολύ σημαντικά στοιχεία:<br />την κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο και<br />τις απειλές του Ρετζέπ Ερντογάν περί δυναμικής υπεράσπισης των τουρκικών συμφερόντων.<br /><br />Είναι χαρακτηριστική, άλλωστε, η δήλωση που έκανε την Κυριακή από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος τόνισε ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκονται σε αυξημένη επιτήρηση λόγω της συνεχιζόμενης τουρκικής προκλητικότητας.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Προς γεωπολιτικό-''σεισμό'' - Σχέδιο Ερντογάν για κλείσιμο του Ιντσιρλίκ

Ανδρέας Μουντζουρούλιας Σοκ και δέος επικρατεί στην Άγκυρα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιτέλους κατέστησαν σαφές στην Τουρκία στο υψηλότερο δυνα...

Διαβάστε την συνέχεια

Υπό γερμανική εποπτεία η Ελλάδα – Μετά τα μνημόνια και στα ελληνοτουρκικά

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/12/europaikes-simaies.jpg"><img height="337" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/12/europaikes-simaies-696x367.jpg" width="640" /></a><br /><b><br />Πιζάνιας Πέτρος</b><br />Αν διαβάσει κανείς τον Νόμο για τις αρμοδιότητες του εκάστοτε Έλληνα πρωθυπουργού, θα διαπιστώσει ότι διαθέτει πολύ ευρύτερες πάγιες και αρκετές έκτακτες εξουσίες, σε σύγκριση με αρχηγούς ισχυρών κρατών, όπως ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας ή ο καγκελάριος της Γερμανίας.<br /><br />Σε αυτή τη μεγάλη συγκέντρωση εξουσιών του Έλληνα πρωθυπουργού, πρέπει να συνυπολογίσουμε και τις άτυπες εξουσίες. Να συμπεριλάβουμε δηλαδή το γεγονός ότι η εκάστοτε κοινοβουλευτική του ομάδα και ως εκ τούτου η πλειοψηφία στη Βουλή, είναι απολύτως ελεγχόμενη από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ως αρχηγό κόμματος, σε τέτοιο βαθμό υπακοής που θυμίζει σύνταγμα νεοσύλλεκτων!<br /><br />Και τέλος, στις εξουσίες του Έλληνα πρωθυπουργού πρέπει να αθροίσουμε και τις ποικίλες συνάφειες με τα πολλά μέσα ενημέρωσης. Συνεπώς, ο εκάστοτε Έλληνας πρωθυπουργός ελέγχει τόσο την εκτελεστική εξουσία, όσο και τη νομοθετική και σε κάποιο βαθμό τους δημοσιογράφους. Θα παρακάμψω το προφανές συμπέρασμα ότι στην Ελλάδα η Δημοκρατία λειτουργεί περισσότερο τυπικά και λιγότερο ουσιαστικά.<br /><br />Θέλω να τονίσω την άλλη όψη των υπερεξουσιών του εκάστοτε Έλληνα πρωθυπουργού, ότι διαχειρίζεται τα θεμελιώδη, δηλαδή την εθνική κυριαρχία και τη λαϊκή κυριαρχία. Η πρώτη κατακτήθηκε με την Επανάσταση και επικυρώθηκε διεθνώς το 1830. Η δεύτερη πρωτοεφαρμόστηκε στις εκλογές για τους αντιπροσώπους στη Β’ Εθνοσυνέλευση το 1822-1823.<br />Η απίσχναση της λαϊκής κυριαρχίας<br /><br />Στη διάρκεια των έντεκα χρόνων των μνημονίων δεν χάθηκαν ούτε τυπικά, ούτε ουσιαστικά οι πρωθυπουργικές εξουσίες, αντιθέτως ασκήθηκαν εν πολλοίς, προς όφελος τρίτων δυνάμεων. Με βάση τις εξουσίες τους όλοι οι μνημονιακοί πρωθυπουργοί, αρχικά κλήθηκαν να συρρικνώσουν τη λαϊκή κυριαρχία. Μάλιστα το έκαναν ανενδοίαστα, ανταγωνιζόμενοι μεταξύ τους ποιος θα το κάνει καλύτερα!<br /><br />Με δυο λόγια από τον Γεώργιο Παπανδρέου, περνώντας από τους Σαμαρό-Βενιζέλους και φτάνοντας στον Αλέξη Τσίπρα, όλοι, μαζί και οι κοινοβουλευτικές τους ομάδες όπως και τα κόμματά τους, χρησιμοποίησαν τις πρωθυπουργικές και τις λοιπές δημόσιες εξουσίες, για να εφαρμόσουν τα απαιτούμενα από την ευρωπαϊκή εποπτεία. Διαμέσου αυτής της εποπτείας περνούσε η γερμανική ιμπεριαλιστική, ας μην κρυβόμαστε, κυριαρχία επί των Ελλήνων πολιτών.<br /><br />Οπότε, επί τη ευκαιρία, ασκούνταν και μια νομότυπη οικονομική λεηλασία στον δημόσιο πλούτο των Ελλήνων. Αυτή υπήρξε συνοπτικά και εν πολλοίς παραμένει, η διαστροφή της άσκησης των δημόσιων πρωθυπουργικών εξουσιών, με αποτέλεσμα όχι την κατάργηση, αλλά την "εκκένωση" της ουσίας της λαϊκής κυριαρχίας. Μπορεί εκλογές να γίνονταν, ακόμη και δημοψήφισμα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν πάντα το μνημόνιο.<br /><br />Πρόσφατα, από τον Φεβρουάριο του 2020 και με την αυξανόμενη επιθετικότητα της Τουρκίας από τον Έβρο έως την ανατολική Μεσόγειο, άρχισε να αναδύεται μια επιπλέον διάσταση στην άσκηση των τυπικών και άτυπων πρωθυπουργικών εξουσιών. Από τη μία Σύνοδο κορυφής στην επόμενη και έως την πρόσφατη του Δεκεμβρίου, κατέστη προφανές ότι η Γερμανία δεν επιδιώκει να υπερεξοπλίσει την Τουρκία μόνο για το κέρδος, αλλά και για να υπονομεύσει τα ελληνικά συμφέροντα.<br /><br />Η Ελλάδα υπό γερμανική εποπτεία<br /><br />Μάλιστα, η μνημειώδης γκάφα του νυν Έλληνα πρωθυπουργού να δεχτεί την γερμανική διαμεσολάβηση στην ελληνοτουρκική διένεξη, κατέστησε τη Μέρκελ νόμιμο "προαγωγό" των επεκτατικών σχεδίων της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, υπό το προσχηματικό ένδυμα της ευρωπαϊκής προεδρίας. Και από την πλευρά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν διατύπωσε ούτε καν μια δημόσια διαμαρτυρία, πόσο μάλλον δεν έθεσε το απολύτως εύλογο βέτο.<br /><br />Είναι προφανές ότι και τα τρία κόμματα του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού θέλουν την Ελλάδα υπό την τουρκική απειλή, ώστε να ασκούν την επικυριαρχία τους σε εμάς ευκολότερα και διαρκέστερα. Κοινή τουρκογερμανική επιδίωξη είναι να μην αποκτήσει η Ελλάδα σχετική στρατηγική αυτονομία, σε διπλωματικό, στρατιωτικό και εξοπλιστικό παραγωγικό επίπεδο. Και για τούτο πολέμησαν από κοινού την πρόταση του Γάλλου προέδρου για στρατηγική συμμαχία Ελλάδας-Γαλλίας. Μια εξαιρετική ευκαιρία, την οποία ο Έλληνας πρωθυπουργός χαράμισε υπέρ της Γερμανίας και εμμέσως της Τουρκίας.<br /><br />Όλες οι δημόσιες κυβερνητικές αναλύσεις, εκτός από εκείνες του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια και ενός-δύο βουλευτών, δείχνουν να παρακάμπτουν την βασική αρχή, ότι πρέπει να στηριζόμαστε πρωτίστως στις δικές μας δυνάμεις. Αντ’ αυτού διοχετεύουν ψεύτικες ελπίδες: τη μια τις ευρωπαϊκές κυρώσεις στην Τουρκία, την άλλη βλέπουν την τουρκική οικονομία ή το νόμισμα να "καταρρέει", τον Γάλλο πρόεδρο που "θύμωσε" και τώρα θα "τσακίσει" τον Ερντογάν και μετά, να, έρχεται ο Μπάιντεν και "κλάψτε" την Τουρκία!<br /><br />Αυτά και άλλα παρόμοια αξιοθρήνητα προωθούν τα μέσα ενημέρωσης για λογαριασμό της κυβέρνησης. Αν όλα αυτά κάτι δηλώνουν είναι ότι η κυβέρνηση, με τα λοιπά κόμματα εξουσίας κρυμμένα πίσω της, περιμένουν ένα θαύμα και στο μεταξύ παρακαλούν τον ξένο σωτήρα! Αλλά, σπάζουν τα πολιτικά μούτρα τους και της χώρας βεβαίως, στην γεωπολιτική ιδιοτέλεια των Αμερικανών και στον απύθμενο κυνισμό των Γερμανών.<br /><br />"Τρίζουν" τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα<br /><br />Έτσι, αντί να χτίσει την όποια στρατηγική αυτονομία της χώρας εντός της ΕΕ, η κυβέρνηση της ΝΔ, διά του πρωθυπουργού, βρίσκεται στα πρόθυρα να καθηλώσει περαιτέρω τις δημόσιες εξουσίες που κατέχει, στην μνημονιακή λογική της εξάρτησης. Να δεχτεί την σταδιακή φθορά των εθνικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων υπέρ της Τουρκίας, δια των αμυδρών επαναλαμβανόμενων υποχωρήσεων.<br /><br />Και προς αυτή την κατεύθυνση σπρώχνουν τον Έλληνα πρωθυπουργό ευθέως η γερμανική κυβέρνηση και η αμερικανική κυβερνητική αστάθεια αλλά, πιθανότατα να κάνει το ίδιο, πιο διακριτικά και ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ. Αν με την παρόξυνση της τουρκικής επιθετικότητας στον Έβρο ο Μητσοτάκης αντέδρασε ουσιαστικά, από τον περασμένο Σεπτέμβριο άρχισε να υποχωρεί αμυδρά και διαρκώς, καθιστώντας την τουρκική επιθετικότητα ρουτίνα, επειδή το θέλει η Γερμανία και το "ψιθυρίζουν" οι Αμερικανοί.<br /><br />Άραγε, σκέφτηκε για μία μόνο στιγμή ο πρωθυπουργός κύριος Μητσοτάκης, ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις ευρύτατες εξουσίες του, όχι υπέρ της Γερμανίας και της Αμερικής, αλλά για να κινητοποιήσει τους Έλληνες πολίτες; Και οι πολίτες που ενδιαφέρονται έχουν σκεφτεί ότι τόσο η λαϊκή, όσο και η εθνική κυριαρχία, ανήκουν σε εμάς και όχι στον εκάστοτε πρωθυπουργό;<br /><br /><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Υπό γερμανική εποπτεία η Ελλάδα – Μετά τα μνημόνια και στα ελληνοτουρκικά

Πιζάνιας Πέτρος Αν διαβάσει κανείς τον Νόμο για τις αρμοδιότητες του εκάστοτε Έλληνα πρωθυπουργού, θα διαπιστώσει ότι διαθέτει πολύ ευρύτερε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ουάσιγκτον... φιλούσε υπέροχα

<img height="320" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=usa_40.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Με μια από τις τελευταίες της αποφάσεις η απερχόμενη αμερικανική κυβέρνηση, δημιουργεί νέα δεδομένα στην περιοχή που επηρεάζουν όλο το πλέγμα των σχέσεων της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ και τη Δύση, επιβάλλοντας έστω και ήπιες αρχικά κυρώσεις στην τουρκική πολεμική βιομηχανία λόγω της επιμονής της Τουρκίας να διατηρήσει στο οπλοστάσιο της τους ρωσικούς πυραύλους S400.<br /><br />Και η Ουάσιγκτον κάνει αυτό που δυστυχώς τα στενά οικονομικά και εμπορικά συμφέροντα χωρών όπως η Γερμανία, η Ισπανία και η Ιταλία εμπόδισαν την επιβολή κυρώσεων από την ΕΕ για την κατάφωρη παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών μελών της ΕΕ και βάναυσες παραβιάσεις των ανθρώπινων και μειονοτικών δικαιωμάτων στην Τουρκία. Δίνοντας την εικόνα σε μια κρίσιμη γεωπολιτική συγκυρία ότι η ΕΕ των 27 μπορεί να αγεται και να φέρεται από ένα αυταρχικό και επιθετικό καθεστώς.<br /><br />Η Αθήνα με μια μετρημένη ανακοίνωση του ΥΠΕΞ χαιρέτισε τις αμερικανικές κυρώσεις επισημαίνοντας: «Η Ελλάδα, χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, παρατηρεί με ικανοποίηση την σημερινή ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ σχετικά με την επιβολή κυρώσεων εναντίον της Διεύθυνσης Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκικής Δημοκρατίας, στον Πρόεδρο της, καθώς και άλλα στελέχη της, σε εφαρμογή του Τμήματος 231 του Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act (CAATSA)».<br /><br />Οι κυρώσεις αφορούν μεν την αγορά των ρωσικών S400 αλλά είναι προφανες ότι επηρεάζουν το ήδη βαρύ κλίμα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, την στιγμή που και με την νομοθεσία East Med Act αλλά και με δημόσιες παρεμβάσεις της η Ουάσιγκτον έχει καταδικάσει την επιθετική πολιτική της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Οι κυρώσεις που αποφασίστηκαν δεν είναι ικανές να γονατίσουν την Τουρκία, όμως επιφέρουν σοβαρό πλήγμα στην καταχρεωμένη τουρκική αμυντική βιομηχανία που αποτελεί το «διαμάντι του στέμματος» του καθεστώτος Ερντογάν και συγχρόνως δίνει αρνητικό μήνυμα στις χρηματαγορές για την ευάλωτη θέση στην οποία βρίσκεται η εύθραυστη τουρκική οικονομία.<br /><br />Το καθεστώς Ερντογάν και ο ίδιος ο τούρκος πρόεδρος ήταν σχεδόν σίγουροι μέχρι και πριν λίγες ημέρες ότι ο Ντ. Τραμπ ως εκ μηχανής θεός, θα αποτρέψει την ενεργοποίηση της νομοθεσίας CAATSA για την επιβολή κυρώσεων λόγω και της παραβίασης των περιορισμών για αγορά ρωσικών εξοπλισμών και συνεργασία με την ρωσική πολεμική βιομηχανία. Όμως η προωθηση και υπερψήφιση με μεγαλη πλειοψηφία από το Κογκρέσο και την Γερουσία του προϋπολογισμού του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, που συμπεριλάμβανε και την πρόταση για κυρώσεις στην Τουρκία καθιστούσε αναπότρεπτή την ενεργοποίηση των κυρώσεων.<br /><br />Πολύ περισσότερο μάλιστα που με πρωτοβουλία και κινητοποίηση του φιλέλληνα γερουσιαστή Ρ. Μενέντεζ είχε δημιουργηθεί διακομματική συναίνεση στα νομοθετικά Σώματα των ΗΠΑ για την ανάγκη να σταλεί ένα αποφασιστικό μήνυμα στο καθεστώς Ερντογάν. Ακόμη και η γραφειοκρατία του Στέιτ Ντιπαρτμεντ τους τελευταίους μήνες είχε πάρει σκληρή θέση απέναντι στον τυχοδιωκτισμό της τουρκικής ηγεσίας και την υπερέκταση την οποία επιδιώκει ο νεοθωμανικός ιμπεριαλισμός τον οποίο υιοθετεί ως επίσημη πολιτική ο κ. Ερντογάν. Δεν είναι τυχαίο ότι ο απερχόμενος Αμερικανός ΥΠΕΞ Μ.Πομπέο, όχι μόνο ήρθε στην Ελλάδα και με την επίσκεψη του στη Θεσσαλονίκη και στα Χανιά έστειλε το μήνυμα στην άλλη πλευρά του Αιγαίου το οποίο επέλεξε να αγνοήσει η τουρκική ηγεσία, αλλά και με την επίσκεψη του στο Φανάρι οπου συναντήθηκε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, διέλυσε κάθε αμφιβολία για τις αμερικανικές προθέσεις. Και φυσικά τελική πράξη ήταν η επίθεση του Μ.Πομπέο στον Μ. Τσαβούσογλου και στην Τουρκία στη Σύνοδο των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ <br /><br />Η απερχόμενη διοίκηση και η γραφειοκρατία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ με την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία θέλουν να δεσμεύσουν την επόμενη πολιτική ηγεσία και να βάλουν ένα πλαίσιο σε ενδεχόμενη προσπάθεια της κυβέρνησης Μπάιντεν να δοθεί μεγάλη πίστωση χρόνου και ανοχής ώστε να υπάρξει διερεύνηση προθέσεων της τουρκικής κυβέρνησης και να επιχειρηθεί προσπάθεια αποκατάστασης των αμερικανοτουρκικών σχέσεων. <br /><br />Οι κυρώσεις οι οποίες είναι προφανές ότι δεν μπορούν να ανακληθούν από την νέα αμερικανική κυβέρνηση θα βαρύνουν το κλίμα, όπως επίσης και η αναμενόμενη άρνηση της νέας αμερικάνικης διοίκησης που δηλώνει ευαίσθητη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, να προωθήσει το αίτημα του κ. Ερντογάν για έκδοση στην Τουρκία του Φετουλαχ Γκιουλέν.<br /><br />Η αντίδραση του Τουρκικού ΥΠΕΞ ήταν οργισμένη και έφθανε στο σημείο να απειλεί με... αντίποινα ενώ με αμηχανία και απόγνωση επανάφερε την πρόταση που έχει απορριφθεί προ μηνών, για σύσταση επιτροπής που θα διαπιστώσει εάν... οι S400 μπορούν να συμβιώσουν ασφαλώς με τα F35!<br /><br />Όμως νωρίτερα και ενώ οι πληροφορίες επέμεναν ότι θα ανακοινωθούν κυρώσεις ο Τ. Ερντογάν σε δηλώσεις του έδειχνε να είναι στον δικό του παράλληλο κόσμο κατηγορώντας την ΕΕ και τις ΗΠΑ για την μεθόδευση κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας. Και ο τούρκος ηγέτης καλούσε την ΕΕ (έχοντας ενθαρρυνθεί από την τάση των Γερμανών) να... «εκπληρώσει την υπόσχεση για πλήρη ένταξη της Τουρκίας»(!) και στρεφόμενος προς την Ουάσιγκτον δήλωνε τα εξής: <br /><br />«Αναμένουμε υποστήριξη από τον σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ, την Αμερική, στον αγώνα μας ενάντια σε τρομοκρατικές οργανώσεις και δυνάμεις που κάνουν σχέδια για την περιοχή μας, όχι κυρώσεις. Δεν υπήρξαμε ποτέ χώρα που επιδιώκει εντάσεις με τους γείτονές της ή οποιοδήποτε άλλο κράτος. Παλεύουμε για την ειρήνη όλης της περιοχής και του κόσμου. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς, ως χώρα και ως έθνος, θα παραμείνουμε σιωπηλοί ενόψει της παραβίασης των δικαιωμάτων μας, του δίκιου μας, της κυριαρχίας μας. Δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να σφετεριστεί τα δικαιώματά μας, όπως δεν τείνουμε το χέρι μας στα δικαιώματα κανενός. Σε αυτό το πλαίσιο, διεξάγουμε πολυδιάστατες μελέτες σε μια ευρεία γεωγραφία, που κυμαίνεται από τη Λιβύη έως την Ανατολική Μεσόγειο, από τη Συρία έως τον Καύκασο. Εκτός από την προστασία των δικών μας συμφερόντων, καταβάλλουμε αυτή την προσπάθεια, υπερασπιζόμενοι το δίκιο εκατομμυρίων αδελφών μας που έχουν στραφεί προς τη χώρα μας».<br /><br />Λίγες ώρες αργότερα ήρθε η ανακοίνωση του αμερικανικού Υπουργείου Οικονομικών που επέβαλε τις πρώτες αμερικανικές κυρώσεις μετά το 1974 στην Τουρκία:<br /><br />Στην λίστα των Specially Designated Nationals and Blocked Persons (SDN List) της υπηρεσίας του Υπουργείου Οικονομικών Office of Foreign Assets Control (OFAC) καταχωρήθηκαν :<br /><br />Ο Ισμαήλ Ντεμιρ πρόεδρος της «Προεδρίας Αμυντικών Βιομηχανιών» (που υπάγεται απευθείας στο Προεδρικό Μέγαρο και τον Ταγιπ Ερντογάν, ο Ντενιζ Μουσταφα Αλπερ ,Σερχατ Γκενσογλου, Φαρουκ Γιγκίτ στελέχη της ίδιας Υπηρεσίας για τους οποίους προβλεπεται το μπλοκαρισμα καταθέσεων και περιουσιακών στοιχείων, οι συναλλαγές με συνάλλαγμα, οι τραπεζικές συναλλαγές.<br /><br />Αλλά και για την Προεδρία των αμυντικών Βιομηχανιών επιβάλλονται κυρώσεις εξαγωγών, απαγόρευση δανείων από τις ΗΠΑ, δάνεια από διεθνείς οικονομικούς θεσμούς και εισαγωγή, εξαγωγή τραπεζικής βοήθειας για τα άτομα που έχουν μπει σε κυρώσεις .<br /><br />Ο Αμερικάνος ΥΠΕΞ Μ.Πομπέο με ανάρτηση του στο twitter έστειλε ένα ακομη μήνυμα στην Άγκυρα: «Παρά τις προειδοποιήσεις μας, η Τουρκία προχώρησε με την αγορά και τη δοκιμή του ρωσικού συστήματος των S-400. Οι σημερινές κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας δείχνουν ότι οι ΗΠΑ θα εφαρμόσουν πλήρως το νόμο «Αντιμετώπισης των εχθρών της Αμερικής μέσω κυρώσεων (CAATSA). Δεν θα ανεχτούμε σημαντικές συναλλαγές με το ρωσικό αμυντικό τομέα» <br /><br />Στο αντίποδα, όπως ήταν αναμενόμενο, δήλωση στήριξης στην Τουρκία έκανε η Μόσχα και δια του Σ.Λαβρόφ δήλωσε ότι «οι κυρώσεις που επέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον της Τουρκίας για την αγορά των ρωσικών συστήματος αεροπορικής άμυνας S-400 από τη Ρωσία είναι παράνομες και επιδεικνύουν αλαζονεία προς το διεθνές δίκαιο».<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ουάσιγκτον... φιλούσε υπέροχα

Νίκος Μελέτης Με μια από τις τελευταίες της αποφάσεις η απερχόμενη αμερικανική κυβέρνηση, δημιουργεί νέα δεδομένα στην περιοχή που επηρεάζου...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΝΑΛΥΣΗ : Τουρκία και Κυρώσεις. Οι στρατιωτικές & πολιτικοικονομικές επιπτώσεις… και τα τρία διδάγματα για την Ελλάδα.

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/12/POMPEO-ERDOGAN-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Οι κυρώσεις που ανακοίνωσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για το θέμα των S-400 αποτελούν το πρώτο πραγματικά σκληρό πλήγμα των ΗΠΑ εναντίον της Τουρκίας. Θα έχει συνέπειες στρατιωτικές, πολιτικές και οικονομικές. Ταυτόχρονα, σπάει το ταμπού, που εξασφάλιζε τη γνωστή ιδιότυπη ασυλία της Τουρκία εκ μέρους των Δυτικών, εξαιτίας της σημαντικής γεωστρατηγικής της θέσης. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι κυρώσεις αυτές μπορεί να είναι η αρχή, ή τουλάχιστον όχι οι μοναδικές. Είναι προς το παρόν άγνωστο, εάν ο απερχόμενος πρόεδρος Τραμπ έδωσε την έγκρισή του, ή υποχρεώθηκε να αποδεχθεί την κίνηση υπό την πίεση της κρατικής γραφειοκρατίας. Τέλος, διδάγματα από αυτή την υπόθεση μπορούν να εξαχθούν και από την Ελλάδα.<br /><br />Γράφει ο ΖΑΧΑΡΙΑΣ Β. ΜΙΧΑΣ*<br /><br />Στο στρατιωτικό επίπεδο, η απαγόρευση κάθε είδους εξαγωγής πολεμικού υλικού, συνεπάγεται την επίσημη –ανεπίσημα ήταν υφιστάμενη– διακοπή παροχής ανταλλακτικών για αμερικανικής προέλευσης οπλικά συστήματα. Ταυτόχρονα, εγείρει ανυπέρβλητα εμπόδια στην προσπάθεια της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας να εξάγει οπλικά συστήματα, καθώς στο σύνολό τους περιέχουν αμερικανικά υποσυστήματα. Αυτή η παράμετρος εμμέσως πλην σαφώς συνιστά κυρώσεις και οικονομικής φύσεως, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τουρκική οικονομία συνολικά.<br /><br />ΣΚΛΗΡΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΛΗΓΜΑ<br /><br />Η κίνηση των ΗΠΑ είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει σοβαρές αναταράξεις στο τουρκικό χρηματιστήριο και στην ήδη ευάλωτη ισοτιμία της τουρκικής λίρας με το δολάριο και το ευρώ. Ενώ η απόφαση του πρόσφατου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ήταν ένα θετικό μήνυμα και για την τουρκική οικονομία, οι αμερικανικές κυρώσεις συνιστούν πολύ βαρύτερο αρνητικό μήνυμα. Κι αυτό, επειδή η κίνηση της Ουάσιγκτον θα ενισχύσει και όσα κράτη-μέλη εντός της ΕΕ επιδιώκουν την τιμωρία της Τουρκίας.<br /><br />Οι αμερικανικές κυρώσεις ακυρώνουν στην πράξη και το προσκλητήριο που απηύθυνε ο Ερντογάν προς τους διεθνείς επενδυτές να πραγματοποιήσουν παραγωγικές επενδύσεις στην Τουρκία με πολύ προνομιακούς όρους. Την ίδια στιγμή, διεθνείς οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης συστήνουν την Ελλάδα ανεπιφύλακτα ως επενδυτικό προορισμό.<br /><br />Οι πολιτικές συνέπειες, επίσης, αναμένεται να είναι σημαντικές. Στην ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ περιέχεται σύσταση προς την Άγκυρα να επιχειρήσει την άμεση διευθέτηση του ζητήματος των S-400 σε συνομιλίες με τις ΗΠΑ. Ας σημειωθεί ότι αίτημα για τη διεξαγωγή τέτοιων συνομιλιών κατέθεταν εδώ και καιρό οι Τούρκοι, χωρίς να εισακούγονται.<br /><br />Είναι λογικό λοιπόν να υποθέσουμε ότι το πραγματικό μήνυμα της Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα είναι πως οι όποιες συνομιλίες δεν μπορούν να γίνονται υπό το βάρος του τουρκικού τετελεσμένου. Εάν κάποιος θα υπαγορεύει τους όρους διεξαγωγής τους, αυτός δεν θα είναι η Τουρκία, αλλά οι Αμερικανοί. Αυτός είναι και ο στόχος των κυρώσεων.<br /><br />Στο δε ειδικής βαρύτητας ζήτημα αρχής της προμήθειας κύριου οπλικού συστήματος υψηλής τεχνολογίας της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας από χώρα του ΝΑΤΟ, η συζήτηση δεν μπορεί να αφορά τίποτε περισσότερο από τον τρόπο απομάκρυνσής του. Όχι τους όρους διατήρησής του, όπως επεδίωκαν οι Τούρκοι.<br /><br />ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ<br /><br />Δεδομένης της σημασίας που έχει το κύρος για ανατολίτες ηγέτες, όπως ο Ερντογάν, οι πιθανότητες ο Τούρκος πρόεδρος να λάβει το μήνυμα και να ανακρούσει πρύμναν πρέπει να θεωρούνται εξαιρετικά περιορισμένες. Θα συνιστούσε ομολογία ήττας, η οποία εκ των πραγμάτων θα αποσταθεροποιούσε το καθεστώς του. Το πλήγμα που υφίσταται η κυβέρνηση των ισλαμιστών είναι από κάθε άποψη καίριο και ουσιαστικά φέρνει τον κόμπο στο χτένι.<br /><br />Η επίκληση της γεωστρατηγικής σημασίας της Τουρκίας για το ΝΑΤΟ με σκοπό να διατηρηθεί το καθεστώς ασυλίας και να αποτραπεί η επιβολή κυρώσεων μπορεί να λειτούργησε αποτελεσματικά στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, μπορεί να συγκινεί τη γραφειοκρατία του ΝΑΤΟ, αλλά τώρα χάνει την εμβέλειά της. Στην πραγματικότητα, ο Ερντογάν έρχεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες των πολιτικών επιλογών του.<br /><br />Ενδεικτικό της αμετροέπειάς του είναι ότι έθεσε και θέμα αζερικής μειονότητας στο Ιράν, με το ποίημα που απήγγειλε κατά την παρουσία του στο Μπακού, όπου εορτάστηκαν τα επινίκια της σύρραξης στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Το ζήτημα αυτό είναι εξαιρετικά ευαίσθητο εξ ου και η Τεχεράνη αντέδρασε με σφοδρότητα. Το Ιράν δεν παίζει μ’ αυτό το ζήτημα, γι’ αυτό και αντιμετώπισε την πρόκληση Ερντογάν ως εχθρική ενέργεια.<br /><br />Επειδή η Ουάσιγκτον γνωρίζει καλά όλα αυτά, σημαίνει ότι αποφασίζοντας να ανακοινώσει κυρώσεις, έχει λάβει υπόψη κι αυτήν την παράμετρο. Με άλλα λόγια, δεν “αγοράζει” τα έμμεσα μηνύματα του Ερντογάν ότι μπορεί να προκαλεί προβλήματα στους αντιπάλους των ΗΠΑ. Αυτό, όμως, οδηγεί τη στρατηγική της Άγκυρας σε αδιέξοδο και τον ίδιο τον Τούρκο πρόεδρο σε αντίδραση, το μέγεθος της οποίας θα φανεί τις επόμενες ημέρες.<br /><br />Στην πιο ακραία εκδοχή η τουρκική αντίδραση θα μπορούσε θεωρητικά να είναι αποχώρηση από το ΝΑΤΟ. Οι πιθανότητες να συμβεί αυτό θεωρούνται ακόμα και τώρα αμελητέες, καθώς οι ανακατατάξεις που θα προέκυπταν θα ήταν τεράστιες. Ο Ερντογάν έχει συνείδηση πως η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ του παρέχει μία κάποια προστασία, ειδικά σε μία περίοδο που η τουρκική οικονομία δοκιμάζεται. Οι θεωρητικά εναλλακτικές λύσεις στήριξης από τη Ρωσία και την Κίνα δεν προσφέρονται χωρίς σοβαρό κόστος.<br /><br />Σε περίπτωση κλιμάκωσης, θα ήταν σφόδρα πιθανή η άμεση απομάκρυνση των πυρηνικών βομβών που φιλοξενούνται στην τουρκική αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ. Παράλληλα, θα μπορούσε να ξεκινήσει διαδικασία μετεγκατάστασης της βάσης, με τις εναλλακτικές να συμπεριλαμβάνουν τη βάση του Ακρωτηρίου στην Κύπρο και τη Σούδα στην Κρήτη.<br /><br />ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ<br /><br />Όσον αφορά στα διδάγματα που πρέπει να εξάγει η Ελλάδα από αυτή την εξέλιξη, το πρώτο και πλέον σημαντικό είναι η ανάγκη διατήρησης δυο πηγών προμήθειας κυρίων οπλικών συστημάτων. Στην ελληνική περίπτωση χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Πολεμική Αεροπορία, με το μείγμα αμερικανικών μαχητικών F-16 και γαλλικών Mirage και Rafale. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Τουρκία εδώ και αρκετό διάστημα με τη διατήρηση του αεροπορικού της στόλου σε επιχειρησιακή ετοιμότητα, είναι εξόχως διδακτικό.<br /><br />Ένα δεύτερο δίδαγμα είναι η αποφυγή οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης υπό το βάρος τετελεσμένου. Αυτή είναι μια κατάσταση που η Ελλάδα έχει αντιμετωπίσει κατά κόρον στο ελληνοτουρκικό μέτωπο τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι θέση αρχής, την οποία οφείλει να μην παραβιάσει κάθε ελληνική κυβέρνηση, ότι δεν διαπραγματεύεσαι υπό το κράτος τετελεσμένου.<br /><br />Όταν εκ των προτέρων γνωρίζεις ότι ο συνομιλητής σου επιθυμεί διάλογο για να νομιμοποιήσει σε βάρος σου τετελεσμένα, ακόμα και το να καθίσεις στο τραπέζι, έχεις κάνει την πρώτη κρίσιμη υποχώρηση. Εάν αυτό ισχύει στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις για τους S-400, ισχύει πολλαπλάσια όταν ο συνομιλητής σου επιδιώκει να νομιμοποιήσει τετελεσμένα σε βάρος της εθνικής σου κυριαρχίας και των κυριαρχικών σου δικαιωμάτων.<br /><br />Το τρίτο δίδαγμα που πρέπει να εξάγει η ελληνική πλευρά είναι εξίσου σημαντικό. Οι διμερείς σχέσεις δεν μπορούν να προστατευθούν και η ειρήνη δεν διασφαλίζεται με συνεχείς υποχωρήσεις. Τουλάχιστον στην περίπτωση της Τουρκίας, η οποία δοκιμάζει διαρκώς τα όρια, επιχειρώντας να πετύχει κάθε φορά έστω οριακή μετατόπισή τους με τρόπο που να της αποφέρει πρακτικά κέρδη στο ελληνοτουρκικό μέτωπο. Κάθε βήμα πίσω φέρνει την Ελλάδα σε δυσμενέστερη θέση κι όχι επειδή το διεθνές περιβάλλον θα είναι απαραιτήτως πιο δυσμενές για την ελληνική πλευρά.<div><br /></div><div><b><i>*Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA<br /></i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΑΝΑΛΥΣΗ : Τουρκία και Κυρώσεις. Οι στρατιωτικές & πολιτικοικονομικές επιπτώσεις… και τα τρία διδάγματα για την Ελλάδα.

Οι κυρώσεις που ανακοίνωσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για το θέμα των S-400 αποτελούν το πρώτο πραγματικά σκληρό πλήγμα των ΗΠΑ εναντίον της Τουρκ...

Διαβάστε την συνέχεια