Πούτιν προς Ομπάμα: αν εμπλέξεις την Τουρκία θα φτάσω μέχρι το Αιγαίο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU4Fn7iCG6Rm31J83ert9AvF-DwyLJ7SZeGjXSBLNgdGxkq6H1eDUjWGNPCczKBXiI_DOPmLcscqZz01bhswKtK7lEKhjDEYGAlFiIoO0VZlH_LWrd6Xa4c8fOP4BHC1QW2hDxaEpvPBpn/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF509.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU4Fn7iCG6Rm31J83ert9AvF-DwyLJ7SZeGjXSBLNgdGxkq6H1eDUjWGNPCczKBXiI_DOPmLcscqZz01bhswKtK7lEKhjDEYGAlFiIoO0VZlH_LWrd6Xa4c8fOP4BHC1QW2hDxaEpvPBpn/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF509.jpg" /></a></div> <br /> Μετά την έκκληση του πρωθυπουργού της Κριμαίας Sergey Aksyonov προς τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν "να συνδράμει στην εξασφάλιση της ειρήνης και της ηρεμίας", άμεση ήταν η απάντηση του Κρεμλίνου που σε ανακοίνωσή του, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείo Ειδήσεων ανέφερε ότι η Ρωσία θα λάβει σοβαρά υπόψη το αίτημα του πρωθυπουργού για βοήθεια. Παράλληλα με την έκκληση για την συνδρομή της Ρωσίας, ο Aksyonov ανακοίνωσε ότι στις 30 Μαρτίου θα πραγματοποιηθεί το δημοψήφισμα για το μέλλον της Κριμαίας, σχεδόν δύο μήνες νωρίτερα από ό, τι είχε προηγουμένως προγραμματιστεί (25 Μαΐου). Η αμερικανική εταιρία αναλύσεων stratfor που παρακολουθεί στενά τα γεγονότα, σε ανάλυσή της διατυπώνει την άποψη ότι "το δημοψήφισμα μπορεί να προετοιμάσει το έδαφος για μια επίσημη ανακήρυξη περαιτέρω αυτονομίας ή πλήρους ανεξαρτησίας της Κριμαίας και, ενδεχομένως, ένωση με τη Ρωσία". "Μια τέτοια κίνηση" συνεχίζουν οι συντάκτες της έκθεσης, "όχι μόνο θα επισημοποιήσει την επιρροή της Ρωσίας στην Κριμαία, αλλά και θα περιπλέξει τα όποια σχέδια του Κιέβου για την ένταξη της χώρας στην στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λόγω των ευρωπαϊκών κανονισμών (για τα ασαφή σύνορα).<br /> <br /> Όπως συμπεραίνουν οι αμερικανοί αναλυτές, η νέα ουκρανική κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει πολλά για την υπόθεση της Κριμαίας, "τόσο λόγω της αυξανόμενης ρωσικής δύναμη στην περιοχή, αλλά και των φιλορωσικών αισθημάτων που κυριαρχούν στην Κριμαία". Μπορεί ο νέος Πρωθυπουργός της Ουκρανίας Arseniy Yatsenyuk να προέτρεψε την Ρωσία να αποσύρει τα στρατεύματά της στην Κριμαία και να επιστρέψουν στις στρατιωτικές τους βάσεις, σύμφωνα με το αμερικανικό ινστιτούτο-εταιρία αναλύσεων, ο ουκρανικός στρατός δεν έχει την δύναμη να αντομετωπίσει τη Ρωσία στην Κριμαία. Την ίδια στιγμή, οι αμερικανοί (πάντα μέσω stratfor) θεωρούν ότι Ευρωπαϊκή Ένωση και Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να ζήτησαν από την Ρωσία να επιδείξει αυτοσυγκράτηση, είναι απίθανο, ωστόσο, να επέμβουν στρατιωτικά, αφήνοντας ένα παράθυρο ανοιχτό για μια διαφορετική στην αυριανή(03 03 2014) συνεδρίαση του ΝΑΤΟ για την κατάσταση στην Ουκρανία. <br /> <br /> Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημανθεί κάτι που αυτές τις κρίσιμες ώρες δεν φαίνεται, αλλά ούτε και παρουσιάζεται από κανένα δυτικό ή ανατολικό ΜΜΕ, το γεγονός ότι στο "πίσω μέρος του μυαλού του Πούτιν" εδώ και μια δεκαπενταετία, που κρατά τα ηνία και τον πλήρη έλεγχο της Νέας Μεγάλης Ρωσίας(όπως ο ίδιος ο Ρώσσος Πρόεδρος την οραματίζεται) βρίσκεται σεπλήρη εξέλιξη ένα πλήρες αλλά "μυστικό άκρως απόρρητο" σχέδιο. Σχέδιο με στρατηγική δομή το οποίο αποβλέπει στην ανακοπή, αλλά και τον πλήρη έλεγχο ή δυντόν την αναχαίτηση και ανακοπή του Ισλάμ στην ευρύτερη ασιατική περιοχή.<br /> <br /> Ισλάμ, το οποίο αυξάνεται με ιλλιγγιώδεις ρυθμούς, προκαλώντας ανατριχίλα όχι μόνο στους ορθόδοξους ρώσους και όλες τις χώρες της σφαίρας επιρροής τους, αλλά και στο δυτικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένης κυρίως της Αμερικής, του Καναδά και της Αυστραλίας, όπου το πρόβλημα του Ισλάμ θεωρείται το υπ' αριθμόν έναν ζήτημα που η ανθρωπότητα θα κληθεί να αντιμετωπίσει την προσεχή 20ετία. Ένα από τα βασικά επιχειρήματα του Πούτιν, που "δικαιολογεί" αν θέλετε στα μάτια ενός Βαλκάνιου την εισβολή και κατάληψη, φιλορωσικής όμως επιρροής εδάφη, πέρα από τα γεωπολιτικής και ενεργειακής σημασίας συμφέροντα που θέλει να προασπίσει και να προστατεύσει, είναι ο πλήρης έλεγχος του ρόλου της Τουρκίας.<br /> <br /> Η κατάσταση σήμερα στην Τουρκία από την άλλη όπως μεταδίδουν πάντα τα διεθνή δυτικά ειδησεογραφικά πρακτορεία και έχει σημασία πια και στον μέλον αυτός ο διαχωρισμός θα γίνεται όλο και πιο αισθητός, όχι μόνον δεν είναι η καλύτερη αλλά ο Ερντογάν πια ευθέως βάση μυστικής συμφωνίας που έχει κάνει το Αμερικανικό κράτος με τον έκπτωτο Ιμάμη Φεντουλάχ Γκιουλέν που μέχρι και πρόσφατα ήταν κόκκινο πανί για το Αμερικανικό IRS λόγω της υηλής φοροδιαφυγής που εντόπισαν οι αμερικανικές αρχές σχεδόν στο σύνολο των σχολείων και σχολών που είναι διάσπαρτα στην Αμερικανική επικράτεια. <br /> <br /> Σύμφωνα με αυτή την μυστική συμφωνία ο "έγκλειστος" και φρουρούμενος Φεντουλάχ Γκιουλέν "έδωσε" στεγνά πληροφρίες στις Αμερικανικές αρχές (FBI, CIA & NSA) το άλλοτε πνευματικό του ταίκνο Ρεντζέπ Ταγίπ Ερντογάν ως "αντάλλαγμα" της μεγάλης πολλών εκατομμυρίων δολαρίων φοροδιαφυγής που έχουν εδώ και χρόνια εντοπίσει στις ΗΠΑ οι Αμερικανικές αρχές στις επιχειρήσεις συμφερόντων Γκιουλέν. Ενδεικτικό είναι το αφιέρωμα το ABC αλλά και τα συνεχή μόλις πριν από λίγο διάστημα αμερικανικά δημοσιεύματα για τον Φεντουλάχ Γκιουλέν <br /> <br /> Οι Αμερικανοί-και όταν λέμε Αμερική φυσικά και δεν εννοούμε τον εκάστοτε πρόεδρο αλλά τα πανίσχυρα Ιουδαϊκής κυρίως επιρροής Αμερικανικά think tank που σχεδιάζουν με συνέχεια και συνέπεια σε βάθος χρόνου, πολιτικές εκ μέρους των πολυεθνικών άρα και για λογαριασμό τον εκάστοτε πολιτικών σχηματισμών- που (συν)κυβερνούν με τον εκάστοτε Αμερικανό Πρόεδρο λοιπόν και σίγουρα δεν ξεχνούν την στάση και τον ρόλο της Τουρκίας στο πόλεμο με το Ιράκ και την άρνηση της να δώσουν γη και ύδωρ με τις αμερικανικές βάσεις τους στο Ιντσιρλίκ και άλλού, πάντα έψαχναν μια ευκαιρία αν όχι, να ελέγξουν πλήρως και απόλυτα να έχουν στο χέρι το πάντα άτακτο και ανυπάκουο παιδί Ερντογάν, που μάλλον μπιάζει να πήρε περισσότερο θάρρος από το επιτρεπόμενο μετά τα γεγονότα με το Ισραήλ, τουλάχιστον να χειραγωγήσουν με κάποιο τρόπο τον νέο Σουλτάνο της Τουρκίας που αίφνης μέσω του θεωρητικού και πνευματικού του πολιτικού του μέντορα Αχμέτ Νταβούντογλου άρχισαν να οραματίζονται στο πλαίσιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων, την αναβιώση της Πάλαι ποτέ Μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μια νέα Ισλαμική πολιτική αυτοκρατορία που δεν θα μπορούσε να στηθεί αν δεν υπήρχε η στενή και στεγανή, από τα χρόνια που ο Ερντογάν ήταν δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, βοήθεια του δυκτίου των σχολείων σε όλο τον πλανήτη -κυρίως σε χώρες της Δύσης- του Φεντουλάχ Γκιουλέν. Δύκτιο που ανέδειξε στην πρωθυπουργία και τον Ρ.Τ. Ερντογάν.<br /> <br /> Τουρκία που άρχισε όμως να γίνεται ενοχλητική και εμπόδιο στα βαθιά και μεγάλα σχέδια των ΗΠΑ για την επιβολή του νέου χάρτη στην περιοχή της Νέας Μέσης Ανατολής, χάρτης που πρώτο το GreekAmericanNewsAgency αποκάλυψε τον Νοέμβριο του 2006 και εκ τότε είδαμε το θέμα να αναπαράγεται σχεδόν copy paste σε όλο τον ελληνικό έντυπο και ηλεκτρονικό -ακόμα και σήμερα- ελληνικό τύπο.<br /> <br /> Βάση αυτού του χάρτη της Νέας Μέσης Ανατολής η Τουρκία θα πρέπει να περιορίσει τα σύνορα της για την δημιουργία του Κουρδιστάν. Ενός κράτους δορυφόρου των συμφερόντων των ΗΠΑ στην περιοχή της Νέας Μέσης Ανατολής ως ανάσχεση στην δυναμική του Ιράν που πάντοτε φόβιζε και πάντα θα φοβίζει...<br /> <br /> Σίγουρα αυτή η αλλαγή συνόρων δεν μπορεί να μην επηρεάσει και την εθνική κυριαρχία της Ελλάδος. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ένα νέο κρατίδιο με καθεστώς ημιαυτονομίας ή πλήρους ανεξαρτησίας -αυτονομίας στα σύνορα της Ελλάδος με την Τουρκία. Ποιο θα είναι αυτό το νέο κράτος<b>; Η Τουρκική Δημοκρατία της Θράκης! </b>Ένα κράτος σχεδόν έτοιμο. Με σημαία. Με δικές τους τράπεζες. Δική του υποδομή. Ένα κράτος που χτίζεται από τις αρχές της 10ετιας του 1990 με συνεχείς παραχωρήσεις και συνεχείς παραβιάσεις της συνθήκης της Λωζάνης εις βάρος της Ελλάδος. Κοντολογίς. Θα δώσει κάτι η Τουρκία στα βάθη της Ανατολίας "επιλύοντας" ένα χρόνιο πρόβλημα της με τους Κούρδους και θα πάρει μεγάλο μέρος της Θράκης στην νέα κατάσταση που ετοιμάζεται με ταχείς ρυθμούς. Ποιος θα βγει χαμένος για άλλη μια φορά δεν θέλει και ερώτημα. Η Ελλάδα! <br /> <br /> <b>Δεν είναι λοιπόν ούτε τυχαία τα γεγονότα και οι αποκαλύψεις στη γειτονική Τουρκία ούτε αποσυνδεδεμένα με τα τραγικά γεγονότα στην Ουκρανία και στην Κριμαία.Κρίκος που ο ένας συνδέδει τον άλλο...</b><br /> <br /> Και κάτι ακόμα εξίσου σημαντικό που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας. <b>Οι οργανώσεις που και στην Τουρκία αλλά και την Ουκρανία πρωτοστάτησαν και πρωτοστατούν είναι ΜΚΟ... Οι περισσότερες πλήρως ή μερικώς ελεγχόμενες από τις ΗΠΑ όπως και στην περίπτωση των ΜΚΟ της Ελλάδας... </b> <br /> <br /> Μιας Τουρκίας, η οποία μέσω της Ευρασιατικής Ένωσης προσπαθεί από τα χρόνια του Οζάλ ακόμα, ιδρυτή και εμπνευστή της ίδρυσης της ισλαμικής ευρασιατικής ένωσης, να διοχετεύσει μουσουλμανικούς πληθυσμούς -και μάλιστα ακραίους φονταμενταλιστές- στους κόλπους της Ευρώπης, αλλά και στο εσωτερικό της Ρωσίας. Η Ρωσία ως γνωστόν υποφέρει και μετρά θύματα απο τους ακραίους Ισλαμιστές Τσετσένους. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το τελευταίο πολύνεκρο χτύπημα στην Ρωσία λίγο πριν την έναρξη των χειμερινών Ολυμπιακών αγώνων. <br /> <br /> Το ευαίσθητο υπογάστριο της Ρωσίας για την δίοδο και την διάχυση αυτών των Ισλαμικών πληθυσμών ήταν πάντα η πολυεθνική Ουκρανία.<br /> <br /> Όχι μόνον για την γεωπολιτική ενεργειακή σκακιέρα της περιοχής όπου ο οι Ρώσσοι σαφώς υπερέχουν εδώ και χρόνια με σταδιακή, και βάση σχεδίου, εγκαθίδρυση εταιριών εξόρυξης γεωφυσικών ενεργειακών κοιτασμάτων, όχι μόνον δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να απεμπολίσουν συμφέροντα και δυνατότητες ελέχου αυτών των ενεργειακών κοιτασμάτων που φτάνουν μέχρι την παγωμένη Αρκτική, αλλά σχεδιάζουν την επέκταση της σφαίας επιρροής τους μέχρι και το Αιγαίο στο οποίο πάντα ήθελαν να έχουν διέξοδο από τα χρόνια της Μεγάλης Βυζαντινής σχεδόν 1600ετούς Αυτοκρατορίας. <br /> <br /> Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι ένα από τα βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος Πούτιν προς τον αμερικανό πρόεδρο Ομπάμα στην 90λεπτη τηλεφωνική συνομιλία τους την νύχτα του Σαββάτου της 1ης Μαρτίου 2014 -και αυτό δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα- είναι ότι μπορεί να διαφωνούν σε μια σειρά από λόγους για την επέμβαση των ρωσικών στρατευμάτων στην Κριμαία, <b>σε ένα πράγματα όμως φαίνεται να συμφώνησαν και αυτό θα το δούμε το αμέσως προσεχές διάστημα.<b></b></b> Στην πάση θυσία μη εμπλοκή της Τουρκίας σε αυτή την υπόθεση. Ο Ρώσος πρόεδρος φέρεται να είπε -κάτι που σχυνά πυκνά αναφέρει σε ιδιωτικές συνομιλίες του στους λιγοστούς ανθρώπους που εμπιστεύεται - ανοιχτά πλέον και Αμερικανό Πρόεδρο Μ. Ομπάμα είναι η φράση <b> "Αν εμπλέξεις τους τούρκους, θα φτάσω μέχρι το Αιγαίο".</b><br /> <br /> Η φράση αυτή του Ρώσου προέδρου δεν είναι νέα για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και ειδικά εκείνων των χωρών που συνορεύουν με την Ρωσία, δεν είναι καινούργια. Όπως τυχαία δεν είναι και τα σχυνά πήγαινε - έλα με το προσωπικό του Ελικόπτερο στο Άγιο Όρος εδώ και χρόνια. Επισκέψεις που άλλοτε δημοσιοποιούνται και άλλοτε όχι. <br /> <br /> Οι γεωπολιτικές και επομένως και οι στρατιωτικές εξελίξεις αυτές, στην εύκλεκτη περιοχή της Κριμαίας, όσο και αν ξαφνιάζει, είναι άμεσα και άρρηκτα συνδεδεμένες με τις καταιγιστικές σχεδόν θυελλώδεις ραγδαίες καταστάσεις στο εσωτερικό της Ορθοδοξίας! <br /> <br /> <a href="http://www.greekamericannewsagency.com/" target="_blank">πηγή</a>

Πούτιν προς Ομπάμα: αν εμπλέξεις την Τουρκία θα φτάσω μέχρι το Αιγαίο

Μετά την έκκληση του πρωθυπουργού της Κριμαίας Sergey Aksyonov προς τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν "να συνδράμει στην εξασφάλιση της ειρήνη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανία: Παράδοση του Ναυτικού στη Μόσχα, τίτλοι τέλους

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/ukrainian-warships-leave-sevastopol.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-97099" height="340" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/ukrainian-warships-leave-sevastopol.jpg" title="ukrainian-warships-leave-sevastopol" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Έχει λάβει τέλος η… σεμνή τελετή στη διένεξη της Ουκρανίας με τη Ρωσία και μόνο η ανεκδιήγητη Ευρώπη, σε συνδυασμό με τα καθυστερημένα και άκρως προβληματικά τον τελευταίο καιρό αντανακλαστικά των Ηνωμένων Πολιτειών, γεγονός που προδίδει ευρύτερα προβλήματα, αρνείται να δεχθεί τη στρατηγική πραγματικότητα, η οποία στηρίζεται όπως πάντα στην Ιστορία των διεθνών σχέσεων, στην ισορροπία ισχύος.</strong><br /> Κι ενώ οι δηλώσεις Αμερικανών επισήμων δίνουν έμφαση… στη Δημοκρατία, σα να βρίσκονται σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή για τα μάτια του κόσμου, ή στο αμφιθέατρο κάποιου πανεπιστημίου και όχι στην αρένα της διεθνούς πολιτικής, η κατάσταση στο έδαφος – ή μάλλον για την ακρίβεια… στο ύδωρ – αλλάζει για μια ακόμη φορά επί το δυσμενέστερο, αφού<strong> η Ουκρανία έπαψε να διαθέτει ναυτικές δυνάμεις.</strong><br /> <strong></strong><br /> Το σκηνικό είναι τόσο σουρεαλιστικό, ώστε αναμέναμε την απόλυτη επιβεβαίωση της είδησης για να προβούμε σε σχετική αναφορά, αφού <strong>εκ πρώτης όψεως σκεπτόσουν μόνο ότι αποτελεί πόλεμο προπαγάνδας! Λίγες μόνο ώρες μετά την προαγωγή του σε αρχηγό του ουκρανικού Ναυτικού, ο αντιναύαρχος Ντένις Μπερεζόφσκι, αρνήθηκε να θυσιάσει τα στελέχη της δύναμής του και τα πλοία της χώρας του.</strong><br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Σήκωσε τη σημαία του Αγίου Ανδρέα και ανέφερε ότι λαμβάνει διαταγές από τη διοίκηση του ρωσικού Ναυτικού, αν και επί της ουσίας η εξέλιξη είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, αφού φαίνεται πως… η Κριμέα αποκτά το δικό της Ναυτικό</strong>!</span></div> </div> Οι αρχές της χώρας του τον αποστράτευσαν και δήλωσαν ότι θα ξεκινήσουν<strong> ποινική δίωξη εναντίον του για προδοσία… </strong>Για τους τύπους, καλό είναι αυτό. <strong>Επί της ουσίας ισοδυναμεί με το απόλυτο τίποτα, </strong>καθώς το πρόβλημα και παραμένει και επιδεινώνεται συνεχώς…<br /> <strong>Όλες οι ελπίδες είναι συγκεντρωμένες πλέον στην αυριανή επίσκεψη της Γιούλια Τιμοσένκο στη Μόσχα, όπου θα μπορούσε να προκύψει ότι η δυτική διπλωματία είναι παντελώς άχρηστη όταν οι λαοί της περιοχής, που έχουν ζήσει αιώνες μαζί, έχουν άλλον τρόπο να διευθετούν τα προβλήματά τους και παρά τις παρεκτροπές, ξέρουν πώς να συνεννοηθούν.</strong><br /> <!-- /metas --> <br /> Εν αναμονή λοιπόν…<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ουκρανία: Παράδοση του Ναυτικού στη Μόσχα, τίτλοι τέλους

Έχει λάβει τέλος η… σεμνή τελετή στη διένεξη της Ουκρανίας με τη Ρωσία και μόνο η ανεκδιήγητη Ευρώπη, σε συνδυασμό με τα καθυστερημένα κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ψυχροπολεμικές δράσεις για το ΝΑΤΟ στο ζήτημα της Ουκρανίας.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://nationalpride.files.wordpress.com/2012/09/thessalonikh_stayridis.jpg?w=610&h=458" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="http://nationalpride.files.wordpress.com/2012/09/thessalonikh_stayridis.jpg?w=610&h=458" width="620" /></a></div> <br /> του <strong>Αθανασίου Δρούγου</strong>*<br /> Ο πρώην αρχηγός των συμμαχικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ, ναύαρχος ε.α. Τζέιμς Σταυρίδης, προτείνει δέκα σημεία δράσης που είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν πόλεμο. Σημειώνεται πως μετά την αποστρατεία του, ο Σταυρίδης διδάσκει στη Ναυτική Σχολή Πολέμου των ΗΠΑ. Ειδικότερα, και σε σχέση με τη δυνατότητα του ΝΑΤΟ να παρέμβει, άρθρο του ναυάρχου και πρώην SACUER αναφέρει πως το ΝΑΤΟ πρέπει να κινηθεί τώρα στην Κριμαία, λέγοντας πως αν και αυτό μπορεί να ερμηνευθεί ως προκλητική κίνηση, το ίδιο είναι και η απραξία. Μάλιστα ο ναύαρχος Σταυρίδης αναφέρει 10 συγκεκριμένες δράσεις που μπορεί να κάνει το ΝΑΤΟ αναφορικά με την Ουκρανία: <br /> 1. Αύξηση της ροής των πληροφοριών από την Ουκρανία, χρησιμοποιώντας δορυφόρους, πτήσεις UAV και μέσα κυβερνοπολέμου.<br /> 2. Χρησιμοποίηση του συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ουκρανίας και υπαρχόντων συμφωνιών με την ουκρανική στρατιωτική ηγεσία, για την αμοιβαία συνεργασία σε επίπεδο πληροφοριών (στρατηγικές, τακτικές) και επίγνωσης της τακτικής κατάστασης και με τις αρχές του Κιέβου.<br /> 3. Παροχή συμβουλών στον ουκρανικό στρατό για την προετοιμασία και τις θέσεις που πρέπει να καταλάβει σε περίπτωση κλιμάκωσης της ένοπλης αντιπαράθεσης.<br /> 4. Ανάπτυξη από το ΝΑΤΟ σχεδίων έκτακτης ανάγκης, ως αντίδραση στην περίπτωση εισβολής στην Ουκρανία και μερικής εισβολής στην Κριμαία. Τα σχέδια αυτά του ΝΑΤΟ μπορεί να είναι δυσκίνητα, αλλά στην περίπτωση της Λιβύης η αντίδραση ήταν πολύ σύντομη.<br /> 5. Εκχώρηση σε ένα από τα στρατηγεία του ΝΑΤΟ, είτε στη Νάπολι είτε στο Brunsum στην Ολλανδία, όλης της ευθύνης για παρακολούθηση της κατάστασης στην Ουκρανία.<br /> 6. Πλήρης επάνδρωση όλων των κέντρων διαχείρισης κρίσης του ΝΑΤΟ, ειδικότερα δε του SHAPE.<br /> 7. Διασφάλιση ότι η εδαφική και ναυτική συνιστώσα διοίκησης (στο Notrhwood στη Βρετανία και στην Σμύρνη της Τουρκίας) θα πραγματοποιήσουν όλους τους απαραίτητους σχεδιασμούς της περιοχής δικαιοδοσίας τους, και τα πορίσματα των μελετών αυτών θα τα παραδώσουν στην κοινή διοίκηση (Joint Force Command).<br /> 8. Η δύναμη ταχείας αντίδρασης (ΝΑΤΟ Response Force) 25.000 περίπου ανδρών σε έδαφος,, αέρα και θάλασσα να έρθει αμέσως στο ύψιστο επίπεδο ετοιμότητας..<br /> 9. Σύγκλιση όλων των ικανοτήτων των συμμάχων του ΝΑΤΟ αναφορικά με την εξέταση επιλογών για την άμυνα της Ουκρανίας, σε περίπτωση εκδήλωσης κυβερνοεπίθεσης στην Ουκρανία, όπως είχε συμβεί και με τη Γεωργία.<br /> 10. Αποστολή ναυτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα με σχέδια έκτακτης ανάγκης για κάθε περίπτωση.<br /> <a href="http://www.elkeda.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ψυχροπολεμικές δράσεις για το ΝΑΤΟ στο ζήτημα της Ουκρανίας.

του Αθανασίου Δρούγου * Ο πρώην αρχηγός των συμμαχικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ, ναύαρχος ε.α. Τζέιμς Σταυρίδης, προτείνει δέκα σημεία δράσης π...

Διαβάστε την συνέχεια

Δίνει τελικά η… προεδρική διαφθορά τη λύση στην Ουκρανία;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/tymoshenko_and_putin.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-97086" height="340" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/tymoshenko_and_putin.jpg" title="tymoshenko_and_putin" width="630" /></a></div> <br /> <strong>Ενδιαφέρουσες είναι οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών στο μέτωπο της Ουκρανίας, αφού διαφαίνονται κάποιες ελπίδες συνεννόησης που θα οδηγήσουν σε ταχεία αποκλιμάκωση της κατάστασης και σταδιακής απόσυρσης των ρωσικών στρατευμάτων από την Ουκρανία.</strong><br /> <span style="color: maroon;"><strong>Του Μιχαήλ Βασιλείου</strong></span><br /> Παρά τις συνομιλίες ανάμεσα στον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Μπάρακ Ομπάμα, όπου<strong> συμφώνησαν ότι… διαφωνούν,</strong> με ίδιο να είναι το αποτέλεσμα μεταξύ και των υπουργών άμυνας των δυο χωρών, Χέιγκελ και Σοϊγκού, η πιο σημαντική εξέλιξη που <strong>δίνει ένα μεγάλο πλεονέκτημα στη ρωσική πλευρά,</strong> άρα θεωρητικά τουλάχιστον ίσως δείξει ότι την ενδιαφέρει, είναι η αυριανή <strong>επίσκεψη της Γιούλια Τιμοσένκο στη Ρωσία, όπου φαίνεται πως θα γίνει δεκτή στο Κρεμλίνο για συνομιλίες…</strong><br /> Αρχικά, καλό θα ήταν <strong>να αναμένουμε για να διαπιστώσουμε με ποιους θα συναντηθεί</strong>. Αυτό θα είναι μια πρώτη ένδειξη, εάν η Μόσχα επιθυμεί να αξιοποιήσει τη στενή σχέση που είχε αναπτύξει μαζί της και <strong>είχε επιτευχθεί μια ισορροπία</strong> που να μη δημιουργεί παρατράγουδα.<br /> <br /> Η σκέψη όμως είναι απλή. <strong>Δεδομένου του – εν μέρει δικαιολογημένου – μίσους της για τον Γιανουκόβιτς, το λογικό θα ήταν να του επιτεθεί. Γνωρίζει όμως ότι κάτι τέτοιο δεν θα έφερνε αποτέλεσμα, διότι ο Γιανουκόβιτς ήταν ο άνθρωπος της Μόσχας</strong> στο Κίεβο, παρότι στην προσπάθειά του να δείξει ότι προασπίζει τα συμφέροντα των Ουκρανών, προκάλεσε προβλήματα με τους υποστηρικτές του, τη ρωσική κυβέρνηση.<br /> Εν ολίγοις, εάν επιθυμεί να έχει επιτυχία <strong>και να της πιστωθεί ότι κατόρθωσε να αποκλιμακώσει μια αρνητική κατάσταση για τα ουκρανικά συμφέροντα που απειλούσε ακόμα και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, </strong>θα πρέπει να εμφανιστεί δείχνοντας ότι σκέπτεται <strong>πολιτικά και όχι με ιδιοτέλεια</strong>. Εν ολίγοις, θα πρέπει να είναι έτοιμη να ξεχάσει συναισθήματα εκδίκησης και να αποδεχθεί ρύθμιση που θα διασφαλίζει στον Γιανουκόβιτς κάποιας μορφής «ασυλία» από δικαστική – πολιτική δίωξη, την οποία μάλιστα θα κληθεί να «πουλήσει»στην ουκρανική κοινωνία…<br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <strong><span style="color: maroon;">Τ</span><i>ο σημαντικότερο όμως είναι, ότι και η ίδια κατηγορείται για τη συγκέντρωση περιουσίας ύψους 11 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Και δεν χρειάζεται καν σε αυτά τα νούμερα να βασανιστούμε για να καταλήξουμε σε συμπέρασμα περί του νόμιμου ή μη χαρακτήρα αυτών των περιουσιακών στοιχείων. Είναι επίσης εύσχημο να υποθέσει κανείς, ότι οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες διαθέτουν όλες τις αποδείξεις που στην πράξη «εξισώνουν» στην κλίμακα της διαφθοράς την Τιμοσένκο με τον Γιανουκόβιτς.</i></strong></div> </div> Κάπου εκεί όμως αρχίζει να <strong>ανοίγει θεωρητικά και ο δρόμος κάποιας συνεννόησης που θα οδηγήσει σε αποκλιμάκωση</strong>. Η διπλωματία μπορεί να βρει τους τρόπους και τις διατυπώσεις ώστε να δώσει<strong> εύσχημη υπαναχώρηση </strong>και στις δυο πλευρές. Γιανουκόβιτς και Τιμοσένκο μοιράζονται την επιθυμία <strong>να μη συνεχιστεί η ενασχόληση όλων με τις παράνομες δραστηριότητες στον τομέα συσσώρευσης πλούτου</strong>.<br /> <br /> Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ο καταλληλότερος για να «συλλάβει» ένα σχέδιο με το οποίο όλοι θα μπορούσαν να είναι ικανοποιημένοι… <strong>Ο ίδιος θα έχει πετύχει σε αυτή την περίπτωση, το να έχει βρει μόνος του τη λύση παρουσιάζοντας ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση ως κομπάρσους, δείχνοντας ότι η περιοχή εκεί είναι δικό του «οικόπεδο».</strong><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Δίνει τελικά η… προεδρική διαφθορά τη λύση στην Ουκρανία;

Ενδιαφέρουσες είναι οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών στο μέτωπο της Ουκρανίας, αφού διαφαίνονται κάποιες ελπίδες συνεννόησης που θα οδηγή...

Διαβάστε την συνέχεια

Με τη Ρωσία ή με την Δύση η Ελλάδα στην ουκρανική κρίση; Ποια είναι η θέση της

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimYFpUsz6hBvEsd_J0mdC6ZUciB9hFNkcn8aWAAELEV43roEC8Z7vdT2ckNBKKXASd-Wyizrnh1PXoErak0Wq5dBmD6WNXSpkpsBQ2NEQNY68yOYf7AlJH8b1qo2xqQA0sGb1kV2iKKdql/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF508.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimYFpUsz6hBvEsd_J0mdC6ZUciB9hFNkcn8aWAAELEV43roEC8Z7vdT2ckNBKKXASd-Wyizrnh1PXoErak0Wq5dBmD6WNXSpkpsBQ2NEQNY68yOYf7AlJH8b1qo2xqQA0sGb1kV2iKKdql/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF508.jpg" /></a></div> <br /> Του <strong>ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ</strong><br /> <br /> Θεμιτές οι ανησυχίες του Ευάγγελου Βενιζέλου για το μέλλον της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα και την τύχη του εγχειρήματος των 58, το οποίο κάνει ότι μπορεί για να το “φρενάρει”. <strong>Αλλά καλό θα ήταν αυτή τη περίοδο να ρίξει όλο το βάρος στον τίτλο του ΥΠΕΞ, που έχει μαζί μ΄ αυτόν του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ βεβαίως.</strong> Η κατάσταση στην Ουκρανία είναι πολύ σοβαρή και μας αφορά άμεσα. Όχι μόνο επειδή εκεί ζουν Έλληνες ,αλλά κυρίως επειδή ενδέχεται να επηρεάσει τις σχέσεις μας με τη Ρωσία, τις οποίες “παγώνουμε” και “ξεπαγώνουμε” κάθε τόσο. Μ΄ αυτά τα πράγματα όμως πρέπει να σταματήσουμε να παίζουμε.<br /> <br /> Δεν υπήρξαμε ποτέ  οπαδοί της …σωτηρίας μας από το “<strong>ξανθό ορθόδοξο γένος”.</strong> Αντιθέτως. Αυτά τα αφήνουμε για άλλους οι οποίοι κηρύσσουν κάθε εβδομάδα έναν Παγκόσμιο πόλεμο και για τις αναλύσεις τους επικαλούνται …νεφελίμ και τις προφητείες. Η Ρωσία είναι μια τεράστια παγκόσμια δύναμη που κοιτάει πρώτα απ΄ όλα τα συμφέροντά της και το αποτελεσματικό “πλασάρισμά” της σ΄ όποια περιοχή του πλανήτη θεωρεί ότι έχει κάτι να κερδίσει. Η Ελλάδα περιλαμβάνεται σ΄ αυτές.<br /> <br /> Η Ελλάδα μέλος της ΕΕ <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> και πάντα καθοδηγούμενη από το δόγμα του “ανήκομεν εις την Δύση”, <strong>είχε σημαντικά προβλήματα να δημιουργήσει μια σταθερή ,ουσιαστική και αποτελεσματική σχέση με τη Μόσχα. </strong>Με μικρά διαλείμματα οι ελληνορωσικές σχέσεις ήταν τυπικά καλές και …υποσχόμενες. Φταίνε και οι δύο πλευρές γι΄ αυτό. Η Ρωσία αλλά κυρίως εμείς δείχνουμε αναποφασιστικότητα στην “ολοκλήρωση της σχέσης” που μένει πάντα σε επίπεδο …φλερτ.<br /> <br /> Πρόσφατα , με την επίσκεψη του Ρώσου υπουργού Άμυνας στην Ελλάδα, δόθηκε και πάλι η εντύπωση ότι “γυρίζουμε σελίδα”. Και ότι οι ελληνορωσικές σχέσεις δεν περιορίζονται στα αν η Ελλάδα …θα αγοράσει τεθωρακισμένα οχήματα ή όχι από τη Μόσχα. Ότι <strong>μπορεί να υπάρξει ένα άλλο επίπεδο συνεργασίας ανάμεσα στις δύο πλευρές. </strong>Η Ρωσία είναι αποφασισμένη να μονιμοποιήσει και να ισχυροποιήσει την παρουσία της στην Μεσόγειο και η Ελλάδα μπορεί να της είναι εξαιρετικά χρήσιμη ,κερδίζοντας κι αυτή πολλά.<br /> <br /> <strong>Για όλα αυτά η υπόθεση της Ουκρανίας</strong> <strong>μας αφορά άμεσα.</strong> Και πρέπει και ο κ.Βενιζέλος ως ΥΠΕΞ αλλά και ο κ. Σαμαράς ως πρωθυπουργός να κάνουν και μια συνάντηση γι΄ αυτό το θέμα. Γιατί αν δεν το ΄χουν καταλάβει υπάρχει πολύ σοβαρό ενδεχόμενο η κατάσταση στην Ουκρανία να εξελιχθεί σε μια <strong>“πολεμική” αναμέτρηση Ρωσίας - Δύσης. Στην οποία θα κληθούμε να πάρουμε θέση.</strong> Και είναι βέβαιο ότι την θέση μας δεν μπορούμε να την συζητήσουμε με την λαίδη Άστον, την εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας . Γιατί αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές τα ελληνικά συμφέροντα στην σύγκρουση της Ουκρανίας δεν μπορούν να ταυτιστούν σε καμία περίπτωση μ΄ αυτά της ΕΕ ,δηλαδή με τα γερμανικά συμφέροντα για να λέμε τα πράγματα με τ΄ όνομά τους.<br /> <br /> <strong>Το να “κρυφτούμε” και στην περίπτωση της Ουκρανίας πίσω από τις θέσεις της ΕΕ</strong> , χωρίς να ακουστεί η φωνή μας ένα πράγμα θα μας εξασφαλίσει με βεβαιότητα. Οι σχέσεις μας με την Ρωσία θα μπουν για τα καλά στην κατάψυξη! Και αυτό νομίζουμε ότι μόνο ζημιά μπορεί να μας κάνει. <br /> <br /> Ας προετοιμαστούμε λοιπόν για το πως πρέπει να τοποθετηθούμε σ΄ όλα τα ενδεχόμενα σενάρια της ουκρανικής κρίσης. Με γνώμονα βέβαια πρώτα απ΄ όλα το δικό μας συμφέρον κι όχι αυτό που λέει η λαίδη…<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Με τη Ρωσία ή με την Δύση η Ελλάδα στην ουκρανική κρίση; Ποια είναι η θέση της

Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ Θεμιτές οι ανησυχίες του Ευάγγελου Βενιζέλου για το μέλλον της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα και την τύχη του εγχ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσική λίμνη η Μαύρη Θάλασσα, το μέγα τετελεσμένο της «αρκούδας»…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/Russian_regions_Ukraine.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-97066" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/Russian_regions_Ukraine.jpg" title="Russian_regions_Ukraine" /></a></div><br /> <strong>Ολόκληρη η νότια Ουκρανία και οι παραθαλάσσιες περιοχές αυτής από την Μολδαβία έως τα σύνορα με την Ρωσία έχουν ξεσηκωθεί κατά του καθεστώτος στο Κίεβο. Η περιοχή των βόρειων ακτών της Μαύρης Θάλασσας ζει ιστορικές στιγμές αφού οι Ρώσοι και οι ρωσόφωνοι δείχνουν να έχουν ξεσηκωθεί κατά του καθεστώτος του Κιέβου, το οποίο υποτίθεται ότι ελέγχει τη χώρα.</strong><br /> <span style="color: maroon;"><strong>του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη</strong></span><br /> Ο συνημμένος χάρτης είναι <strong>ενδεικτικός του τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή σε ολόκληρη τη νότια Ουκρανία,</strong> πλην δηλαδή της ανατολικής και της περιοχής της Κριμαίας. Η περιοχή από την ιστορική για όλους εμάς τους Έλληνες <strong>Οδησσό μέχρι την εξίσου ιστορική περιοχή της Μαριούπολης</strong> βρίσκεται στην κυριολεξία επαναστατημένη και καταγγέλλει «τους φασίστες του Κιέβου» και την πολιτική που ακολούθησαν την πρώτη εβδομάδα της «εξουσίας» τους στο Κίεβο.<br /> Σε κάθε μεγάλη πόλη στις παράκτιες περιοχές της Ουκρανίας χιλιάδες κόσμου βρίσκονται στους δρόμους, καταλαμβάνουν κεντρικά διοικητικά κτήρια και <strong>σηκώνουν ρωσικές σημαίες.</strong> Αναφορικά με το θέμα θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ακόμα και εάν η Ρωσία χρησιμοποιεί όλες αυτές τις εκδηλώσει ως το <strong>απόλυτο μέτρο πίεσης προς το Κίεβο και τη δύση,</strong> εάν η κατάσταση συνεχίσει ως έχει η επιστροφή στο προτεραίο καθεστώς, απλά<strong> δεν θα είναι εφικτή</strong>.<br /> <br /> Με άλλα λόγια, <strong>κάθε περεταίρω καθυστέρηση από την πλευρά των ΗΠΑ αναφορικά με την εφαρμογή της συμφωνίας της 21ης Φεβρουαρίου, </strong>ή της κατάληξης ενός νέου συμφωνημένου σχήματος θα αποβεί <strong>μοιραία </strong>για την ακεραιότητα της Ουκρανίας. Η Ρωσία παίζει τα χαρτιά της<strong> με μεγάλη επιδεξιότητα, </strong>αφού αντιλαμβάνεται, ότι η «γεωγραφία» είναι ο καλύτερος σύμμαχός της και με το «μαρτύριο της σταγόνας» ενισχύει την θέση της σταδιακά αλλά σταθερά, <strong>πάντα όμως με τρόπους όπου θα μπορούσε να απεμπλακεί στο άμεσο μέλλον</strong>.<br /> Κάθε καθυστέρηση από την πλευρά της Δύσης, κάνει την επιστροφή στην προτεραία κατάσταση πιο δύσκολη να επιτευχθεί, <strong>σταθεροποιεί τη ρωσική παρουσία στη Μαύρη Θάλασσα, στα όρια που είχε επί αυτοκρατορικής Ρωσίας και Σοβιετική Ένωσης,</strong> ενώ φέρνει σε ακόμα πιο δύσκολη θέση τη νέα κατάσταση στο Κίεβο, αφού από ένα σημείο και μετά δεν θα μπορούν να σταθούν ούτε στην πλατεία στην οποία έδρεψαν τις δάφνες της «νίκης» πριν λίγες ημέρες.<br /> Επειδή όμως <strong>η μη-αντίδραση είναι και αυτή ένα είδος αντίδρασης</strong> προχωρούμε στις παρακάτω παρατηρήσεις αναφορικά με τις εκτιμήσεις των Δυτικών:<br /> <span style="color: maroon;"><strong>Πρώτον, </strong></span>η Δύση έχει αντιληφθεί την πραγματικότητα, την <strong>αδυναμία δηλαδή αποτροπής μιας δυσμενούς εξέλιξης </strong>και παρότι αντιδρά, γνωρίζει ότι <strong>δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να αποδεχτεί τη de facto διχοτόμηση της Ουκρανίας, ε</strong>άν αυτή συμβεί. Κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο να το αντιληφθούμε σε στρατηγικό και γεωπολιτικό πλαίσιο.<br /> <strong>Η Ουκρανία, με γεωπολιτικούς, γεωστρατηγικούς και γεωοικονομικούς όρους, δεν είναι Γεωργία.</strong> Η σημασία της Ουκρανίας είναι τεράστια ακόμα και σε σχέση με το μέγεθός της. Κατά συνέπεια, η περίπτωση αποδοχής μίας διχοτόμησης της χώρας δεν είναι λογικό συμβεί,<strong> χωρίς δυναμική αντίδραση </strong>από την πλευρά των ΗΠΑ.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>Δεύτερον, </strong></span>η δύση χρησιμοποιεί <strong>τη μη-αντίδρασή της και ως ένα έμμεσο «μήνυμα» προς το καθεστώς του Κιέβου</strong> να διαπραγματευτεί μία πραγματικά ισορροπημένη λύση με την ανατολική-Ουκρανία. Εάν αυτό ισχύει, τότε κάτι τέτοιο θα ήταν μία <strong>αποτελεσματική πολιτική στρατηγική,</strong> αφού θα ανάγκαζε το Κίεβο να «δει την αλήθεια» (τα όρια των κινήσεών του) και να συνειδητοποιήσει ότι <strong>πολιτικές σαν αυτές που ακολουθεί θα του στοιχίσουν τη μισή χώρα</strong>.<br /> Βέβαια, τέτοια στάση θα έθετε <strong>σε κίνδυνο την εικόνα των ΗΠΑ αναφορικά με το πως αντιδρά σε ένα σοβαρότατο παγκόσμιο ζήτημα ασφαλείας.</strong> Ωστόσο, μία διευθέτηση η οποία θα κράταγε ενωμένη την Ουκρανία αλλά αρκετά αποκεντρωμένη ή/και (συν)ομοσπονδιοποιημένη <strong>θα μπορούσε «να σώσει την παρτίδα» </strong>και αν δημιουργήσει στο τέλος ισορροπημένες εντυπώσεις για τη Ρωσία και τις ΗΠΑ.<br /> <strong>Για την Ευρωπαϊκή Ένωση τα έχουμε πει… πρόκειται για το απόλυτο «γεωπολιτικό ΤΙΠΟΤΑ».</strong> Δυστυχώς, η Ευρώπη έχει το μοναδικό προσόν να δημιουργεί φρούδες ελπίδες, να κυνηγάει γεωπολιτικούς ανεμόμυλους ως ένας άλλος Δον Κιχώτης και να σπέρνει οικονομικούς τυφώνες. Με άλλα λόγια, <strong>η Ευρώπη με τις πολιτικές της μπορεί να διαλύσει μία περιοχή αλλά δεν μπορεί μετά να τη χτίσει</strong>.<br /> <!-- /metas --> <br /> Υπάρχει φυσικά και <span style="color: maroon;"><strong>τρίτη περίπτωση,</strong></span> η δύση και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, <strong>να μην ξέρουν τι ακριβώς να κάνουν</strong> αναφορικά με την διαμορφούμενη κατάσταση, κάτι το οποίο θα ήταν προτιμότερο να μην το διανοηθούμε καν, αφού <strong>η πολιτική του «βλέποντας και κάνοντας» σε ένα τέτοιο ζήτημα</strong> όπου οι κλαγγές των όπλων ήδη ακούγονται, μόνο <strong>συμφορές </strong>για την ανθρωπότητα θα μπορούσε να προκαλέσει.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">πηγή</a>

Ρωσική λίμνη η Μαύρη Θάλασσα, το μέγα τετελεσμένο της «αρκούδας»…

Ολόκληρη η νότια Ουκρανία και οι παραθαλάσσιες περιοχές αυτής από την Μολδαβία έως τα σύνορα με την Ρωσία έχουν ξεσηκωθεί κατά του καθεστώτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αμερικανοτουρκικά και Ασφάλεια στη Μεσόγειο: Γιατί οι ΗΠΑ στρέφονται κατά του Ερντογάν

<img alt="Αμερικανοτουρκικά και Ασφάλεια στη Μεσόγειο: Γιατί οι ΗΠΑ στρέφονται κατά του Ερντογάν" class="attachment-588x330" height="340" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/03/Erdogan-Peres-Davos01-01march2014.jpg" title="Αμερικανοτουρκικά και Ασφάλεια στη Μεσόγειο: Γιατί οι ΗΠΑ στρέφονται κατά του Ερντογάν" width="620" /><br /> <br /> Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ<br /> <br /> Στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις συμβαίνει κάτι για το οποίο δεν καταγράφεται προηγούμενο στην μεταπολεμική εποχή, από τότε δηλαδή που οικοδομήθηκε η μέχρι σήμερα προνομιακή στρατηγική σχέση ανάμεσα σε Ουάσινγκτον και Άγκυρα.<br /> <br /> Την περίοδο αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη και κλιμακώνεται μια συντονισμένη επίθεση κατά της τουρκικής κυβέρνησης που επικροτείται από την αμερικανική κυβέρνηση. Kαι είναι το τελευταίο, η σιωπηρή συναίνεση και ενθάρρυνση της αμερικανικής κυβέρνησης προς την κατεύθυνση αυτή, που είναι πρωτόγνωρο και χωρίς προηγούμενο. Το ερώτημα είναι τι σηματοδοτεί και αν σηματοδοτεί το οτιδήποτε θετικό η εξέλιξη αυτή για τη Μεσόγειο και για εμάς, ειδικά.<br /> <br /> ​Η υπό εκδήλωση επίθεση άρχισε “ασυντόνιστα” από το 2003 με αφορμή την άρνηση της πρωτοεκλεγμένης τότε κυβέρνησης των ισλαμιστών του Ερντογάν (που τότε δεν τους χαρακτήριζαν έτσι αλλά διαφορετικά και έχει αυτό τη σημασία και σημειολογία του) να επιτρέψει τη χρήση του τουρκικού εδάφους για την προγραμματισμένη διμέτωπη αμερικανική επίθεση που στόχευε στην ανατροπή του ιρακινού κοσμικού δικτάτορα Σαντάμ Χουσείν. Η απαγόρευση αυτή είχε και τη σύμφωνη γνώμη και ενθάρρυνση των Κεμαλιστών, που έχει και αυτό τη σημασία του για την εξέλιξη των πραγμάτων.<br /> <br /> ​Τα τελευταία 3-4 χρόνια η επίθεση κατά της τουρκικής κυβέρνησης άρχισε να συντονίζεται και να κλιμακώνεται με αφορμή ένα επιπρόσθετο γεγονός. Αυτό ήταν η ρήξη μεταξύ των παραδοσιακών συμμάχων Ισραήλ και Τουρκίας, η οποία άρχισε να λαμβάνει δυναμικές διαστάσεις τα έτη 2009 και 2010 με αφορμή δυο διεθνούς εμβέλειας επεισόδια.<br /> <br /> Το πρώτο, του 2009, έγινε στην ετήσια σύναξη της παγκόσμιας ελίτ στο Νταβός της Ελβετίας. Εκεί ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ερντογάν διέκοψε, υστερόβουλα και απότομα, ένα διεθνές πάνελ ζητώντας “ένα λεπτό” για να κατηγορήσει τον συμμετέχοντα στο πάνελ Πρωθυπουργό του Ισραήλ Σιμόν Περέζ και τη χώρα του ως “δολοφόνους” των Παλαιστινίων. Το άλλο, πιο γνωστό, έγινε ένα χρόνο αργότερα. Ήταν το αιματηρό επεισόδιο κατά του υπό τουρκικής ηγεσίας στολίσκου “Μαβί-Μαρμαρά”, που αποπειράθηκε ανεπιτυχως να <br /> <br /> σπάσει τον Ισραηλινό θαλάσσιο αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, που ήλεγχε η Ισλαμιστική Παλαιστινιακό Οργάνωση Χαμάς την οποία η Ουάσινκτον θεωρεί τρομοκρατική οργάνωση.<br /> <br /> ​Τα επεισόδια του 2009 και του 2010, αν και σοβαρότατα δεν φαινεται να ήταν αρκετά από μόνα τους για να οδηγήσουν στην υπό εξέλιξη συντονισμένη επίθεση. Όμως ειδικά μετά το 2010 καταγράφεται και τεκμηριώνεται μια ανταγωνιστική και αυξανόμενα εχθρική πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης εναντίον πολύ συγκεκριμένων και υψηλής σημασίας αμερικανικών συμφερόντων που άπτονται της ασφάλειας των ΗΠΑ. Παρόμοιες συμπεριφορές έχουμε και εναντίον του Ισραήλ. Στην περίπτωση του Ισραήλ, ο ανταγωνισμός και η εχθρότητα εκφράζονται και με ακραίες λεκτικές διατυπώσεις που δεν μπορούν να ερμηνευθούν παρά μόνο ως χυδαίος αντισημιτισμός.<br /> <br /> ​Οι μεταπολεμικές σχέσεις της Άγκυρας με τη Δύση, αλλά κυρίως με Ουάσινγκτον και Τελ Αβίβ, ποτέ δεν υπήρξαν “ομαλές”. Ωστόσο, οι όποιες “ανωμαλίες” -που υπήρξαν αμέτρητες- τύχαιναν διαχείρισης και πάντοτε επωφελία (και χωρίς σχεδόν εξαίρεση) των όποιων τουρκικών αιτημάτων ή ακριβέστερα, απαιτήσεων. Αυτό συνέβαινε και στις σχέσεις της Τουρκίας με το ευρύτερο δυτικό στρατόπεδο. Οι λόγοι ήταν δύο:<br /> <br /> Ο πρώτος αφορούσε στον μεταπολεμικό ρόλο της Τουρκίας στους σχεδιασμούς της Δύσης (και του Ισραήλ) σε στρατηγικό επίπεδο. Συνυφασμένος με τη θεώρηση αυτή υπήρξε και ο ρόλος της Τουρκίας ως κοσμικού και οικονομικού “μοντέλου” προς μίμηση από μη δυτικές και μουσουλμανικές χώρες.<br /> <br /> Ο δεύτερος λόγος αφορούσε σε μια δυτική μυθοπλασία ότι και αντίθετα με όλους τους υπόλοιπους λαούς και έθνη του πλανήτη, οι Τούρκοι είχαν ξεχωριστή “περηφάνια”, η οποία δε δεχόταν μύγα στο σπαθί της από κανέναν και από πουθενά. Σε όλες λοιπόν τις περιπτώσεις τριβών ή προβλημάτων με την Τουρκία, οι δυτικοί σύμμαχοί της και μαζί το Ισραήλ, έπρεπε να υποχωρούν, μην τυχόν και θιγεί η μοναδική στον κόσμο περηφάνια των Τούρκων, οδηγώντας έτσι σε απρόσμενες εξελίξεις, ακόμα και αυτή την καθεαυτή “φυγή” ή “έξοδο” της Τουρκίας από το δυτικό στρατόπεδο. Βάσει της παραπάνω λογικής επινοήθηκε μάλιστα και η φράση “who lost Turkey?” που υποδήλωνε καταστρεπτικές συνέπειες για τη Δύση και το Ισραήλ εάν η Τουρκία δε συνέδραμε το δυτικό στρατόπεδο ή ακόμα, χειρότερα, εάν συνασπίζετο με το αντίπαλο. Τότε το Σοβιετικό, σήμερα αυτό του ισλαμικού εξτρεμισμού.<br /> <br /> Ως αποτέλεσμα των παραπάνω και ​όπως προκύπτει εκ των πραγμάτων, η Τουρκία υπήρξε συγκριτικά αλλά και σε απόλυτους αριθμούς (εάν αθροισθούν όλα τα ποσά) ο μεγαλύτερος αποδέκτης οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας από τη Δύση από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Μπορεί η θέση αυτή να ξενίζει. Όμως επί του προκειμένου η συνολική βοήθεια που εισέπραξε η Τουρκία μεταπολεμικά ξεπερνά ακόμη και αυτή που δόθηκε στο Ισραήλ από τις ΗΠΑ και τους Δυτικούς. Μάλιστα στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η Τουρκία υπήρξε και ο μεγαλύτερος αποδέκτης σοβιετικής βοήθειας έξω από το σοβιετικό μπλοκ!<br /> <br /> ​Κοντολογίς, η Τουρκία υπήρξε η πιο κακομαθημένη (spoiled) σύμμαχος του δυτικού στρατοπέδου μέχρι πρόσφατα. Βέβαια και επειδή όπως χαρακτηριστικά έγραφε σε διπλωματικό μήνυμά του Ισραηλινός πρέσβης με έδρα την Άγκυρα “οι Τούρκοι έχουν πάντα δίκιο”, η τουρκική συμπεριφορά αντιστοιχούσε σε αυτή ακριβώς την αντίληψη. Το 1979, εν μέσω μιας ακόμη οικονομικής κρίσης που θα οδηγούσε όπως και οι δύο προηγούμενες στο τρίτο πραξικόπημα του 1980, Τούρκος πρώην Πρωθυπουργός δήλωνε ευθαρσώς σε αμερικανό αξιωματούχο, “πρέπει να πληρώνετε τους λογαριασμούς μας διότι μας έχετε ανάγκη”!<br /> <br /> ​Αυτή ακριβώς η νοοτροπία εκδηλώθηκε το 2003, όταν οι σύμμαχοι τους Αμερικανοί ζήτησαν να χρησιμοποιήσουν τις στρατιωτικές υποδομές της Τουρκίας (που όλες οικοδομήθηκαν και εξοπλίστηκαν με αμερικανικούς πόρους, όπως και ο τουρκικός στρατός) για την επίθεση εναντίον του Σαντάμ. Η άρνηση των Τούρκων ακύρωνε στη πράξη την για δεκαετίες μεταπολεμική στρατηγική συμμαχία μεταξύ Ουάσινγκτον και Άγκυρας. Για να συναινέσουν οι Τούρκοι το 2003 απαίτησαν ένα ποσό της τάξης των 95 δις δολαρίων, για να “υποχωρήσουν” στα 30, απαιτώντας ταυτόχρονα τουρκικές λύσεις σε κυπριακό και κουρδικό. Οι Αμερικανοί τους προσέφεραν 6 δις, την Κύπρο με τη μορφή του Σχεδίου Ανάν, όχι όμως υποχωρήσεις στο κουρδικό. Οι Τούρκοι έμειναν ανικανοποίητοι και αρνητικοί. Η κυβέρνηση Ομπάμα, αγνόησε επιδεικτικά αυτή την τουρκική στρατηγική ανυποληψία, υποστηρίζοντας μάλιστα οτι μόνο οι Τούρκοι δέν έφταιξαν το 2003 και οτι η άρνηση τους τότε ωφείλετο σε “παρεξήγηση” και μόνο! Ομπάμα και Ερτογάν έγιναν και “φιλαράκια” με τον πρώτο να χαρακτηρίζει, μέχρι πρόσφατα, τον νεοσουλτάνο της Άγκυρας ως ενα απο τους πιο σημαντικούς του ξένους “συμβουλάτορές”του!<br /> <br /> ​Κάτι χειρότερο, απο πλευράς νοοτροπίας, χαρακτήριζε και τις σχέσεις του Ισραήλ με την Άγκυρα τόσο στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου όσο και μεταψυχροπολεμικά. Οι σχέσεις αυτές υπήρξαν σχέσεις μονοδρομικές. Ήταν σχέσεις χωρίς αμοιβαιότητα. Απλά ήλπιζαν οι Ισραηλινοί οτι οι Τούρκοι, μουσουλμάνοι μεν αλλά όχι Άραβες, δεν θα στρέφοντο εναντίον τους. Δεν είναι οτι τους φοβούνται, οπως αποδειχθεί με το “Μαβι Μάρμαρα”. Αλλά δεν ήθελαν και αυτούς απέναντι τους.<br /> <br /> Βάσει του παραπάνω σκεπτικού, Ισραήλ και οι ΗΠΑ υποστήριξαν διαχρονικά τις τουρκικές θέσεις σε όλα τα επίπεδα της ελληνο-τουρκο-κυπριακής αντιπαράθεσης παραχωρώντας στη πράξη δικαίωμα “βέτο” στη ´Αγκυρα. Μία απο τις πιό καταλυτικές συνέπειες της εργαλειακά στρατηγικής αυτής αντίληψης ηταν η επιτυχημένη υλοποίηση μιας εκλεπτυσμένης προπαγάνδας που κατέληξε στον εξαγνισμό της Τουρκικής επιδρομικής πολιτικής και της συνεχιζόμενης στρατιωτικής κατοχής εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /> <br /> Σήμερα βλέπουμε την συντονισμένη επίθεση έναντι στη τουρκική κυβέρνηση να εκδηλώνεται στίς ΗΠΑ απο κρίσιμους φορείς και άτομα και με τέτοιες μορφές που δεν επιτρέπουν στη αμερικανικη κυβέρνηση να την αγνοήσει. Έχουμε π.χ. πολύ επικριτικά κείμενα σε περίοπτα περιοδικά γνώμης για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, όπως τα Foreign Policy και Foreign Affairs, ειδικά το τελευταίο που φιλοξενεί στη τελευταία έκδοση του κείμενο άκρως αρνητικό για την όπως την χαρακτηρίζει “μη φιλική” προς τις ΗΠΑ Τουρκία, ζητώντας απο την αμερικανική κυβέρνηση να αντιδράσει ανάλογα. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στις θεματικές που επιλέγονται για να ασκηθεί κριτική, όπως αυτή της τρομοκρατίας. Ειδικά στο ζήτημα αυτό η Τουρκία κατηγορείται, με παράθεση πληθώρας στοιχείων, οτι ουσιαστικά υποθάλπει την ισλαμική τρομοκρατία κατά των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ακόμη και οτι είναι ενεργά συμμέτοχη σε τρομοκρατικές πράξεις. Τέλος, και εδώ εχουμε την απόλυτη απόδειξη του συντονισμού και της κλιμάκωσης, αναφορά πρέπει να γίνει και στη ομαδική επιστολή καταγγελίας προς των Πρόεδρο Ομπάμα για τη Τουρκία ημερ. 20 Φεβρουάριου που φέρει 84 επιγραφές. Μόνο άτομα που είναι απόλυτα ταυτισμένα με τη Τουρκία ή είναι στη δούλεψη της απουσιάζουν. Ο κατάλογος είναι πραγματικά εντυπωσιακός για το ειδικό βάρος του κάθε ατόμου ξεχωριστά σε ζητήματα εξωτερικης πολιτικής και ασφάλειας. Εντυπωσιακό είναι και το γεγονός οτι συμπεριλαμβάνονται άτομα που εκθείαζαν τη Τουρκία με ψύλλου πήδημα και υπήρξαν διαχρονικά νεροκουβαλητές της.<br /> <br /> Ολοκληρώνοντας επανα-υπογραμμίζω οτι αυτό που συμβαίνει στις αμερικανό-τουρκικές σχέσεις είναι χωρίς προηγούμενο. Διατηρώ ωστόσο σοβαρούς ενδοιασμούς κατα πόσο η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί και σοβαρή αναθεώρηση της αμερικανικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας, επωφελία της ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή μας και στη Μεσόγειο. Και ο λόγος είναι απλός. Γίνεται λάθος διάγνωση του προβλήματος διότι προσωποποιείται στον ισλαμιστή Ερτογάν και τον άμεσο περίγυρο του. Δεν είναι έτσι. Το πρόβλημα δεν είναι συγκυριακό και δεν θεραπεύεται με την αποδόμηση του Ερτογάν και την αντικατάσταση του, φέρει πείν, απο τον φερόμενο ως μετριοπαθή και σημερινό πρόεδρο Γκούλ. Το πρόβλημα με την Τουρκία είναι δομικό και απορρέει απο την ανελεύθερη φύση, και τον ολοκληρωτισμό το τουρκικού κράτους και της στρατογραφειοκρατικής ελίτ που το εξυπηρετεί και εξυπηρετείται. Είδαμε όλοι την ταχύτητα με την οποία το κεμαλικό “βαθύ κράτος”, το derin devlet, έγινε ισλαμικό. Απο το κεμαλισμό, που δεν ηταν παρά η τουρκική εκδοχή του φασισμού και που ανδρώθηκε την εποχή του αντιγράφοντας το, φθάσαμε γραμμικά στον Ερντογάν, που δεν είναι παρά η ισλαμική εκδοχή του ιδίου φαινομένου με θρησκευτικό μανδύα. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα!<br /> <br /> Το Ισραήλ γνωρίζει καλύτερα και κατανοεί ή πρέπει, το υπαρξιακό για αυτό κίνδυνο που προκύπτει απο μια “κεμαλο-ισλαμική σύνθεση”. Είναι ό ίδιος ακριβώς κίνδυνος που επιβουλεύεται και τη δική μας ύπαρξη. Αυτό που χρειάζεται η περιοχή της Μεσογείου είναι ένα αντί-ηγεμονικό υποσύστημα ασφαλείας και όχι την αντικατάσταση ενός αυταρχικού και ματαιόδοξου ηγεμόνα που θέλει να βγεί απο το “μαντρί” με ένα μέσα απο το μαντρί, αλλά και πάλι εκφραστή των παθογενειών και φασιστικων νοοτροποιών του τουρκικού κράτους<br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Αμερικανοτουρκικά και Ασφάλεια στη Μεσόγειο: Γιατί οι ΗΠΑ στρέφονται κατά του Ερντογάν

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ Στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις συμβαίνει κάτι για το οποίο δεν καταγράφεται προηγούμενο στην μεταπολεμική εποχή, α...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι αδέξιοι Ευρωπαίοι και η ελληνική αμηχανία

<img alt="" height="340" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/STRATOSDIETHNI/RUSSIA/cache/russian_army1-630x479.jpg" width="630" /><br /> <br /> <strong>Θα “χτυπήσει” η Ρωσία του Πούτιν στρατιωτικά την Ουκρανία;</strong> Όλος ο κόσμος αναμένει την απάντηση . Κανείς δεν μπορεί να την δώσει με βεβαιότητα αλλά εκτιμήσεις μπορούν να γίνουν .<br /> <br /> Ένας απόστρατος στρατηγός με γνώσεις διεθνών σχέσεων μοιράζεται τις εκτιμήσεις του. Όχι μόνο για το τι θα κάνει η Ρωσία,αλλά και για την αντίδραση της ΕΕ και της Ελλάδας.<br /> <br /> <strong>Σύμφωνα με όσα είπε στο Onalert:</strong><br /> <br /> • Δεν πρβλέπω <strong>στρατιωτική κλιμάκωση</strong> αλλά η <strong>απειλή χρήσεως στρατιωτικής ισχύος</strong> θα είναι ένα βασικό εργαλείο από την πλευρά του <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> Πουτιν.Σε κάθε περίπτωση εάν τελικά χρησιμοποιηθεί στρατιωτική δύναμη αυτή θα είναι περιορισμένη σε σκοπό και χρόνο και μόνο στην Κριμαία όπου όπως γνωρίζουμε υπάρχει ιδιαίτερο καθεστως αυτονομίας και την Ρωσία να "συγκυβερνά" λόγω και της τεράστιας ναυτικής βάσεως<br /> <br /> •Η Ρωσία <strong>δεν επιθυμεί στρατιωτική λύση</strong> και δεν νομίζω ότι την συμφέρει.<br /> <br /> •Παντελής απουσία του… <strong>part-time Υπουργού Εξωτερικών</strong>…Aν και δεν έχει θεσμικό ρόλο καθόσον το λεγόμενο “Υπουργείο Εξωτερικών"της ΕΕ δηλαδή  η Ευρωπαική Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσεως <strong>(European External Action Service)</strong> και η επικεφαλής Bαρώνη Ashton έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο.<br /> <br /> •Παρ' όλα αυτά ο κ. Βενιζέλος <strong>θα μπορούσε να αναλάβει πρωτοβουλίες</strong> που θα είχαν και σκοπό να δηλωθεί με εμφατικό τρόπο το ενδιαφερον της Χωρας<br /> <br /> •Ο χειρισμός της κρίσης από πλευράς ΕΕ <strong>(Crisis Management) </strong>μάλλον παιδαριώδης θεωρείται δίοτι δεν μπόρεσε να ελέγξει την κλιμάκωση και κυρίως να την οδηγήσει σε  ελεγχόμενη αποκλιμάκωση...Ούτε υπήρχε στρατηγικό σχέδιο.<br /> <br /> •Η <strong>Πολωνία η οποία μετά τις "ταλαιπωρίες" </strong>που υπέστη από τον δυτικό αλλά και ανατολικό της γείτονα στον Α και Β Παγκόσμιο πόλεμο επανερχέται πλέον στην περιοχή ως <strong>περιφερειακός παίκτης ασφαλείας</strong> αλλά καθόλου ψύχραιμος αφού υπεισέρχονται συναισθηματικοί λόγοι με αποτέλεσμα να κάνει σπασμωδικές κινήσεις. Η χώρα αυτή μέσω του ΝΑΤΟ και της ΕΕ προσπαθεί να προωθήσει τα γεωπολιτικά της συμφέροντα σε αυτη την ευαιασθητη περιφερεια και να "αυξησει το επίπεδο ασφαλείας.<br /> <br /> •<strong>Δεν μπορούμε να πούμε ότι τα συμφέροντα της χώρας <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> μας ταυτίζονται με τις κυρίαρχες τάσεις στην ΕΕ</strong>. Απαιτείται προσεκτική ανάλυση για τις επιπτώσεις και στρατηγικό σχέδιο έτσι ώστε ούτε να συγκρουστούμε με εταιρους και συμμάχους αλλά ούτε να δημιουργησουμε κρίση στις σχεσεις μας με την Ρωσική Ομοσπονδία.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι αδέξιοι Ευρωπαίοι και η ελληνική αμηχανία

Θα “χτυπήσει” η Ρωσία του Πούτιν στρατιωτικά την Ουκρανία; Όλος ο κόσμος αναμένει την απάντηση . Κανείς δεν μπορεί να την δώσει με βεβαιό...

Διαβάστε την συνέχεια