Ελληνικά Rafale: Ένα όνειρο κοντά στην πραγματικότητα!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0UPRXD-VNLNEvZ29RwUbM_4NOwBIMkFMWYWykI51h-VUy9j3OAe5ly5HiI6HxGcWkGORgoRzZBh8-8ezvKV_pVMVctHcsouWsAIUe8iDceORpUz2TGRw1jeto6csvqREZMztef9hyphenhyphen1gA/s1600/Dassault-Rafale-SCALP.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="664" data-original-width="1000" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0UPRXD-VNLNEvZ29RwUbM_4NOwBIMkFMWYWykI51h-VUy9j3OAe5ly5HiI6HxGcWkGORgoRzZBh8-8ezvKV_pVMVctHcsouWsAIUe8iDceORpUz2TGRw1jeto6csvqREZMztef9hyphenhyphen1gA/s640/Dassault-Rafale-SCALP.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">   Προχωρημένες διαπραγματεύσεις για μια Μοίρα 18 αεροσκαφών στην ΠΑ</span></h3> Θα ξεκινήσουμε το σημερινό μας άρθρο με λίγη ιστορία. Όταν η Γαλλία έμπαινε στον “αστερισμό” του Rafale, η Πολεμική μας Αεροπορία αγόραζε μαχητικά Mirage 2000-5Mk2. Λίγο αργότερα, το 2003, όταν η Γαλλία απεγνωσμένα έψαχνε πελάτες για το Rafale, η Ελλάδα ήρθε να “συνταχτεί” με τους Γερμανούς και δεσμεύτηκε στην αγορά 60+30 μαχητικών Eurofighter Typhoon. Ήταν η εποχή που οτιδήποτε σχεδόν αγόραζε η χώρα ήταν γερμανικό. Η δέσμευση της χώρας μας στο Eurofighter, μας κράτησε μακρυά από το F-35 και το consortium του JSF (που έξυπνα μπήκε η Τουρκία διαβλέποντας το μέλλον του μαχητικού), ενώ ταυτόχρονα η ίδια δέσμευση, έκανε το Rafale να δείχνει μια μακρινή επιλογή, αντίστοιχη με αυτή του Gripen, του F/A-18E/F ή ακόμη και αυτή της οικογένειας του Su-27/35.<br /><br /><img height="426" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2020/08/Rafale-Meteor.jpg" width="640" /><br /><br />Βέβαια, αγοράσαμε έναν μικρό αριθμό Mirage 2000-5, τη στιγμή που η Γαλλία έμπαινε στο Rafale. Για πολλά χρόνια τα Mirage 2000-5Mk2 σε ελληνική υπηρεσία έκαναν πράγματα που κανένα άλλο μαχητικό δεν μπορεί να κάνει. Με την βοήθεια του προηγμένου υπολογιστή του Rafale που είναι εξοπλισμένα, μπορούν να βάλουν “αθόρυβα” με τους MICA IR, αλλά και να πλήξουν στόχους βαθιά στην εχθρική ενδοχώρα με τους SCALP EG. Μια δυνατότητα που οι Τούρκοι ακόμη προσπαθούν να αποκτήσουν με τους εγχώριους SOM.<br /><br />Όλα αυτά βέβαια, μέχρι να έρθει ένας υπουργός μαλωμένος με οτιδήποτε γαλλικό, που άφησε στο έδαφος καθηλωμένα τα ΝΗ-90, αλλά οδήγησε και στην απαξίωση τα Mirage 2000EGM/BGM/-5Mk2. Βέβαια, και μόνο ότι τα Mirage 2000 είχαν καθηλωθεί από έλλειψη… τακακίων, έπρεπε να είχε οδηγήσει πολλούς σε παραιτήσεις. Όχι μόνο πολιτικούς, αλλά και στρατιωτικούς. Γιατί είναι εύκολο να τα ρίχνουμε όλα στους “κακούς” Γάλλους.<br /><br />Με την ΠΑ στον “αστερισμό” του F-16V, και έναν εκσυγχρονισμό που με το ζόρι έφτασε τα 84 αεροσκάφη, και την ίδια στιγμή, όλο το ΓΕΑ και ΓΕΕΘΑ να επιθυμεί το F-35 (A/B, δεν έχει σημασία), και μόνο η σκέψη γαλλικών Rafale στην ΠΑ φέρνει σε πολλούς αναγνώστες μας… μειδίαμα. Η σκέψη, απλή, “καλά, εξαιρετικά αεροσκάφη τα γαλλικά, αλλά οι προτεραιότητες είναι αλλού…”. Ίσως για λίγο σαν χώρα και σαν ΓΕΕΘΑ “παλέψαμε” την ιδέα για να εκσυγχρονίσουμε τα Mirage 2000EGM/BGM σε -Mk3, αλλά και πάλι θα είχαμε ένα νέο τύπο μαχητικού στην ΠΑ, αφού πολλά έχουν αλλάξει από το πρότυπο -Mk2. Και το χειρότερο, το κόστος για 17 μαχητικά Mirage 2000-5Mk3 έβγαινε κοντά στο 1 δις ευρώ…<br /><br />Από την συνάντηση Μητσοτάκη-Μακρόν τον Αύγουστο του 2019 γνωρίζουμε πως ο Γάλλος πρόεδρος είχε θέσει κατά κύριο λόγο θέμα την πώληση των ψηφιακών φρεγατών Belh@rra, καθώς αυτό ήταν το αμυντικό προϊόν που οι Γάλλοι θεωρούσαν πως χρειαζόμαστε κατά κύριο λόγο, με τις S να έχουν κλείσει τα 40 έτη οι περισσότερες. Μετά από αυτή τη συνάντηση αυτή, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας για τις Belh@rra πήγαν “σφαίρα”, και 10 μήνες μετά είχαν οδηγήσει σε πλοίο (ελληνικό), προδιαγραφές, επιπλέον οπλισμό αλλά δυστυχώς, όχι τρόπο πληρωμής ή έστω διευκόλυνσης.<br /><br /><div> Τελικά σταμάτησαν πριν 1,5 μήνες, με τον τρόπο που όλοι ξέρουμε, αλλά αυτό δεν σήμαινε πως σταμάτησε και η ελληνογαλλική στρατιωτική προσέγγιση. Αν γυρίσουμε πίσω σε εκείνο τον Αύγουστο του 2019, ο Μακρόν, ίσως απαντώντας σε αίτημα για μεταχειρισμένα μαχητικά Mirage 2000-5F, προσέφερε αντί αυτών μεταχειρισμένα ή ελαφρώς μεταχειρισμένα Rafale. Ξέρουμε ότι το “Rafale” έπεσε επίσημα στο τραπέζι των συνομιλιών, αλλά δεν γνωρίζουμε τι άλλο ειπώθηκε, ή τις λεπτομέρειες. Η ιδέα όμως τελικά δεν “αγνοήθηκε” από ελληνικής πλευράς.<br /><br />Συνεπώς, από τότε πρέπει να υπάρχουν συζητήσεις παράλληλες των Belh@rra, για την παραχώρηση μεταχειρισμένων αεροσκαφών Rafale, από την γαλλική κυβέρνηση στην ελληνική, μέσω κάποιας G2G συμφωνίας, οι λεπτομέρειες της οποίας έχουν παραμείνει κρυφές από πολλούς. Το σχέδιο που δουλεύτηκε για την Ελλάδα, πιστεύουμε πως οδήγησε μάλιστα στην πρόταση για μεταχειρισμένα μαχητικά Rafale στην Κροατία, σε καλές τιμές για τους Κροάτες όπως φαίνεται. Τα μαχητικά που θα παραχωρούνταν, θα αντικαθισταθούν σε γαλλική υπηρεσία με νέας κατασκευής, σε μια win-win συμφωνία (κερδίζουν οι Κροάτες, οι Γάλλοι και η κατασκευάστρια εταιρεία). Το ίδιο προφανώς έχει σχεδιαστεί για την Ελλάδα.<br /><br />Φαίνεται πως η Ελληνική Κυβέρνηση δουλεύει σε μια παράλληλη λύση εδώ και πολύ καιρό τελείως μυστικά. Η λογική είναι απλή, αν είναι να δώσουμε 1 δις ευρώ για 17 μαχητικά Mirage 2000-Mk3, πόσα θα πρέπει να δώσουμε για μια Μοίρα 12, 15 ή 18 μαχητικών Rafale; Μεταχειρισμένα τα μεν, λιγότερο μεταχειρισμένα ή και καινούργια τα δε. Τακτικά μαχητικά τα μεν, υποστρατηγικής κρούσης και αεροπορικής υπεροχής τα δε. Ακόμη και 12 μόλις Rafale, μπορούν να εκτοξεύσουν 24 SCALP EG, 8 περισσότερους από όσους θα μεταφέρουν 2 φρεγάτες Belh@rra/FREMM. Αναλογικά, τι μπορούν να κάνουν 15 ή και 18 αεροσκάφη;<br /><br /><img height="426" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2020/08/Rafale-MICA-Meteor.jpg" width="640" /><br /><br />Οι πληροφορίες δεν είναι ξεκάθαρες, καθώς οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν κλείσει. Η Ελλάδα θα επιστρέψει τα 15 Mirage 2000EGM (τα Mirage 2000BGM μάλλον θα μείνουν σε ελληνική υπηρεσία) και θα παραλάβει 12 Rafale, το πιθανότερο αναβαθμισμένα στο λογισμικό F3, με δυνατότητες μεταφοράς AM39/SCALP EG/MICA. Δεν γνωρίζουμε αν το ραντάρ θα είναι PESA ή AESA (αν και στα περισσότερα έχει τοποθετηθεί AESA), αλλά θα έχουν σκοπευτικό επί κράνους και σύστημα IRST (OSF) με δυνατότητα εντοπισμού εχθρικού αεροσκάφους σε αποστάσεις μέχρι 100 χιλιομέτρων, τελείως παθητικά. Η παράδοση των αεροσκαφών μπορεί να γίνει άμεσα, από τα γαλλικά αποθέματα, και το 2021 να δούμε Rafale με ελληνικά εθνόσημα στην Τανάγρα.<br /><br />Η παραγγελία αυτή θα συμπληρωθεί με 6 Rafale F-3R νέας κατασκευής, που θα έρθουν αργότερα, και θα συμπληρώσουν τη Μοίρα των μαχητικών σε ελληνική υπηρεσία, σε συνολικά 18 μαχητικά. Θεωρούμε πως τα τελευταία 6 μαχητικά θα είναι κυρίως διθέσια αεροσκάφη, με εξελιγμένες δυνατότητες κρούσης, missionized μαχητικά αντίστοιχα ή και ανώτερα (σε πολλούς τομείς) του F-15E. Τελικά η ΠΑ παραλαμβάνει μαχητικά αντίστοιχα των F-15H με μια 20ετία καθυστέρηση ίσως… Και ξαναρωτάμε; τι είναι καλύτερο; 3 δις για 2 φρεγάτες Belh@rra που θα έρθουν από το 2025-26 και μετά, ή 18 Rafale με άμεση παράδοση;<br /><br />Κυκλοφόρησαν πληροφορίες πως ανάμεσα στα προσφερθέντα μεταχειρισμένα αεροσκάφη, θα είναι και κάποια Rafale M, προερχόμενα από τα αποθέματα του Γαλλικού Ναυτικού. Αυτό, αν επιβεβαιωθεί (δεν έχουμε τέτοια πληροφορία) σημαίνει πως για πρώτη φορά η ΠΑ θα αποκτήσει μαχητικά αεροσκάφη με δυνατότητα αποπροσνήωσης, με ότι σημαίνει αυτό για τη συνεργασία της με το γαλλικό αεροπλανοφόρο, αλλά κι τα υπόλοιπα αμερικανικά αεροπλανοφόρα. Με αυτό τον τρόπο ίσως να δούμε και για πρώτη φορά ελληνικά αεροσκάφη σε αποστολές μακρυά από τη χώρα μας, πάνω στο Charles De Gaulle, κάνοντας πραγματικότητα την έννοια του “Ελλάς-Γαλλία Συμμαχία”. Βέβαια, ας είμαστε ρεαλιστές, η πιστοποίηση πιλότων σε επιχειρήσεις από αεροπλανοφόρα μπορεί να σημαίνει συνεχή παρουσία Ελλήνων χειριστών στη Γαλλία. Κοινώς, οι πιθανότητες που δίνουμε να το δούμε όλο αυτό, ναυτικά Rafale στην Ελλάδα, είναι λίγες.<br /><br />To “ταβάνι” της ελληνικής οικονομικής συμμετοχής για τα 18 Rafale είναι το 1,5 δις ευρώ, και η επιστροφή των Mirage 2000EGM στους Γάλλους, που θα γίνει as is where is. Το θέμα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, αεροπορικά και αμυντικά, και θα το παρακολουθήσουμε στενά. Τυχόν αγορά των γαλλικών μαχητικών θεωρούμε πως δεν θα είχε επίπτωση στο πρόγραμμα αγοράς αμερικανικών μαχητικών F-35 στο μέλλον. Η Γαλλία θα συνεχίσει να έχει το δικό της “πάτημα” εντός της ΠΑ ενώ θα μπορέσει με αυτό τον τρόπο να δούμε στην πράξη και τα γαλλικά FMS (η συμφωνία) αλλά και FMF (πιστώσεις ή και αμυντική βοήθεια). Και όταν αύριο έρθει το πλήρωμα του χρόνου και για τα Mirage 2000-5Mk2, τότε πιθανότατα θα δούμε και περισσότερα Rafale, ίσως ακόμη και F4 σε ελληνική υπηρεσία. Πάντως, την ιδέα την είχαμε ρίξει πριν λίγο καιρό, το θυμούνται οι αναγνώστες μας…<br /><br />Τα αεροσκάφη, όπως έχουμε πει, θα μπορούν να κάνουν χρήση όλων των υπαρχόντων όπλων, MICA IR/EM, AM39 Exocet, SCALP-EG, ενώ, ασχέτως του hardware, όλα τα αεροσκάφη θα έχουν λογισμικό F3 που σημαίνει δυνατότητα χρήσης και άλλων όπλων, και ατρακτιδίων. Δεν γνωρίζουμε αν θα συμπεριλαμβάνονται στις αρχικές παραγγελίες, αλλά ναι, μπορούμε να “ονειρευόμαστε” πυραύλους Meteor. Όχι βέβαια για να κάνουμε απαγόρευση μέχρι την Άγκυρα, αλλά για μπορεί η ΠΑ να προσβάλει εναέριους στόχους υψηλής αξίας, όπως τα E-7T Wedgetail, τα KC-135R ή κάποια CN-235ASW που πιθανότατα να βρίσκονται σε σημείο που απειλούν κρυμμένα υποβρύχια του ΠΝ. Θα πρέπει να σκεφτούμε επίσης πως ίσως ένας Meteor θα προσφέρει καλύτερη κάλυψη στην Ανατολική Μεσόγειο από μερικούς ASTER 30 ή SM-2MR Standard στο Στόλο.<br /><br />Αυτό που έχει “κεντρίσει” το ενδιαφέρον της Κυβέρνησης και του ΓΕΕΘΑ, είναι η αμεσότητα της προμήθειας. Τα 12 μεταχειρισμένα Rafale μπορούν να έρθουν το συντομότερο στην Ελλάδα, και μάλιστα να είναι και πιλότος-προμήθεια για αντίστοιχες προμήθειες από άλλα κράτη. Προφανώς, η Γαλλία, για μια ακόμη φορά θα προσφέρει μαχητικά άμεσα (το έκανε και το 1975), προκειμένου να καλύψει τις άμεσες και πιεστικές ανάγκες της Ελλάδος, προσφέρει μαχητικά από το απόθεμά της. Φυσικά, τα μαχητικά θα έχουν ώρες πτήσης, αλλά θα είναι και υπερσύγχρονα, με δυνατότητα supercruise και προηγμένο σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου.<br /><br />Το τι θα γίνει τελικά δεν το γνωρίζουμε, αλλά οι εξελίξεις θα έρθουν μετά από τον επόμενο μήνα, Σεπτέμβριο. Η συμφωνία θα είναι Government To Government (G2G), με υπογραφή ανάμεσα στη Γαλλική και Ελληνική Κυβέρνηση, δεν θα υπάρχουν μεσάζοντες, και υπεύθυνη για την ορθή υλοποίηση του προγράμματος θα είναι η Γαλλική Κυβέρνηση. Το κόστος, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, φτάνει οριακά το 1,5 δις ευρώ, και είναι το σύνολο για 12 μεταχειρισμένα μαχητικά Rafale, 6 Rafale νέας κατασκευής, FOS για πολλά χρόνια, εκπαίδευση του προσωπικού (ιπτάμενοι και μηχανικοί) αλλά και μηχανήματα και υλικά υποστήριξης.<br /><br /><a href="https://www.ptisidiastima.com/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελληνικά Rafale: Ένα όνειρο κοντά στην πραγματικότητα!

   Προχωρημένες διαπραγματεύσεις για μια Μοίρα 18 αεροσκαφών στην ΠΑ Θα ξεκινήσουμε το σημερινό μας άρθρο με λίγη ιστορία. Όταν η Γαλλία...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκικές απειλές σε Καστελόριζο: Πώς και με ποιο τρόπο είναι εφικτή η υπεράσπιση του νησιού από την Ελλάδα;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8X01rTBqKWCHyh7FZ6tzTjcgNqXQY9wSlU4Ay0P9CcRAA4m18jEF-tUdqvScl5iZTbPI1ijnTKiNMGWfP-o21NboVQPXIAIY09NMThMBS3b0Wr4momqTVanmUg6N3w8FWL0vD1zoC4TU/s1600/kasteltourkoi.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8X01rTBqKWCHyh7FZ6tzTjcgNqXQY9wSlU4Ay0P9CcRAA4m18jEF-tUdqvScl5iZTbPI1ijnTKiNMGWfP-o21NboVQPXIAIY09NMThMBS3b0Wr4momqTVanmUg6N3w8FWL0vD1zoC4TU/s640/kasteltourkoi.jpeg" width="640" /></a></div> <br />Γράφει: <b>Στέφανος Καραμεσίνης</b><br />Οι αντιδράσεις της Άγκυρας χθες και σήμερα στις εικόνες μίας συνηθισμένης αλλαγής της μονάδας Εθνοφρουράς του Καστελόριζου που είδαν την δημοσιότητα και οι ευθείες απειλές για την ασφάλεια του νησιού έφεραν στην επιφάνεια το ζήτημα της δυνατότητας που έχει η Ελλάδα να υπερασπιστεί τα εδάφη της που βρίσκονται στο νοτιοανατολικό Αιγαίο από μία αιφνιδιαστική επίθεση.<br /><br /> Το νησιωτικό σύμπλεγμα της Μεγίστης (Καστελόριζο) στο νοτιοανατολικό Αιγαίο αποτελείται από 14 νησιά. Η νήσος Μεγίστη ή Καστελόριζο απέχει 2,3 χλμ από τις νοτιοδυτικές τουρκικές ακτές και 133 χλμ από τη Ρόδο. Από τον Πειραιά απέχει 610 χλμ και 280 χλμ από την Κύπρο.<br /><br />Το μεγαλύτερο νησί, η Μεγίστη, είναι ένα ημιορεινό βραχώδες νησί με απότομη ακτογραμμή, και με μεγαλύτερο ύψωμα ύψους 273 μέτρων. Όσον αφορά τις υποδομές του, διαθέτει λιμάνι και αεροδρόμιο με αεροδιάδρομο μήκους 880 μέτρων. Η μοναδική ασφάλτινη οδός είναι αυτή που συνδέει το λιμάνι με το αεροδρόμιο. Όλες οι υπόλοιπες οδοί είναι καρόδρομοι και μονοπάτια.<br /><br />Έχει έκταση 9,1 τετρ.χλμ., συνολικό μήκος ακτών 19,5 χλμ και πληθυσμό 498 κατοίκων, κατά την επίσημη απογραφή του 2011, που συγκροτούν τον Δήμο Μεγίστης. Είναι η μεγαλύτερη (εξ ου και Μεγίστη) νήσος μικρού αρχιπελάγους που συμπεριλαμβάνει τις νησίδες: Άγιος Γεώργιος, Αγριέλαια, Μεγάλο Μαύρο Ποϊνί, Μικρό Μαύρο Ποϊνί, Πολύφαδος ένα, Πολύφαδος δύο, Ρω, Στρογγύλη, Ψωμί, Ψωραδιά και μερικά ακόμη νησιά, καθώς και κάποια που ανήκουν στη Τουρκία.<br /><br />Από τις χιλιομετρικές αποστάσεις της περιοχής συμπεραίνουμε λοιπόν, πως το νησιωτικό σύμπλεγμα της Μεγίστης βρίσκεται πολύ κοντά στην ΝΔ Τουρκία, κι αρκετά μακρυά από την ηπειρωτική Ελλάδα. Αν κι εκ πρώτης η επιτυχημένη άμυνα φαντάζει δύσκολη, ας δούμε τα πράγματα πιο αναλυτικά, και πιο διεξοδικά.<br /><br />Η μικρονήσος Στρογγύλη, είναι ένα ορεινό βραχώδες και με απότομες ακτές νησί. Από υποδομές διαθέτει επιτηρητικό φυλάκιο και ελικοδρόμιο.Τέλος, η μικρονήσος Ρω, είναι ένα βραχώδες αλλά πιο ομαλό νησί, με πιο μικρές κλίσεις στις ακτές του. Από υποδομές υπάρχει ελικοδρόμιο και φυλάκιο του ΕΣ.<br /><br />Από γεωγραφικής άποψης, τα 3 κυριότερα νησιά του συμπλέγματος είναι εξαιρετικά βραχώδη κι απότομα (με εξαίρεση ίσως τη Ρω), με αποτέλεσμα να δυσχεραίνει σε μεγάλο βαθμό την όποια επιθετική ενέργεια πεζοπόρων τμημάτων κι αντίστοιχα να ευνοεί την άμυνα. Επιπλέον, το έδαφος είναι ακατάλληλο για χρήση μηχανοκίνητων ΤΘ οχημάτων κι από τις 2 πλευρές.<br /><br />Υπεύθυνη για την άμυνα του νησιού είναι η «Διοίκηση Άμυνας Νήσου» (ΔΑΝ) Μεγίστης, η οποία είναι επιπέδου Τάγματος Πεζικού.<br /><br />Η ΔΑΝ Μεγίστης ανήκει στην 95 ΑΔΤΕ με έδρα τη Ρόδο. Η ΔΑΝ είναι ένα στρατιωτικό τμήμα Εθνοφρουράς το οποίο έχει διαφορετική σύνθεση από ένα τμήμα ΠΖ (π.χ. Τάγμα), και το οποίο μπορεί να ενσωματώσει και τμήματα άλλων όπλων και σωμάτων (ΠΒ, ΔΒ, ΜΧ κλπ). Συνεπώς, στο Καστελόριζο δεν αναμένεται μόνο Πεζικό, αλλά και πυροβολικό (πυροβόλα), Α/Α πυροβολικό (εκτοξευτές Stinger, Α/Α πυροβόλα), Διαβιβάσεις, Μηχανικό κοκ.<br /><br />Επίσης στο νησί είναι και το ΕΤΕΔ Μεγίστης, τμήμα αμφίβιων καταδρομών, το οποίο είναι εξοπλισμένο με κατάλληλο οπλισμό κι εξοπλισμό τόσο για την άμυνα της Μεγίστης, όσο και για την ενίσχυση των μικρονήσων Ρω και Στρογγύλης.<br /><br />Η άμυνα των δύο παραπάνω μικρονήσων, που είναι οι πιο απομακρυσμένες από την Μεγίστη, αποτελείται από ένα ειδικό απόσπασμα υπεράσπισης έκαστη, το οποίο είναι ειδικής σύνθεσης. Οργανικά ανήκουν στη ΔΑΝ Μεγίστης. Επίσης, στην άμυνα των μικρονήσων συνεισφέρουν και τα όπλα υποστήριξης της ΔΑΝ Μεγίστης (όλμοι, Ρ/Κ πυροβόλα), καθώς και το ΕΤΕΔ Μεγίστης.<br /><br />Συνεπώς η άμυνα του συμπλέγματος Μεγίστης είναι πολυάριθμη για την έκτασή της, και με αρκετά βαρύ οπλισμό. Αν αναλογιστούμε πως για την κατάληψη μιας νήσου, και μάλιστα μετά από την επιτυχή απομόνωση της, απαιτούνται τουλάχιστον τριπλάσιες Μονάδες, εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι για την κατάληψη της Μεγίστης απαιτούνται Δυνάμεις επιπέδου Συντάγματος, και για τις μικρονήσους Ρω και Στρογγύλης απαιτούνται δυνάμεις επιπέδου ενισχυμένου Λόχου.<br /><br />Επίσημα είναι τμήματα της Εθνοφρουράς, άρα δεν παραβιάζεται καμία συνθήκη.<br /><br />Είναι φανερό πως τα νησιά είναι αλληλοκαλυπτόμενα. Επίσης, το Ρ/Κ Πυροβολικό (τουλάχιστον), μπορεί να βάλλει έναντι των συγκεντρωμένων δυνάμεων στα Τουρκικά παράλια.<br /><br />Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν τα μέσα να υποστηρίξουν το σύμπλεγμα Μεγίστης και με άλλες δυνάμεις, πέραν των τοπικών δυνάμεων. Μερικές από αυτές είναι οι κάτωθι:<br /><br /> - Τμήματα της 95 ΑΔΤΕ (Τμήματα ΤΧΕ).<br /><br /> - Τμήματα της 13ης ΔΕΕ (ΕΤΑ, Ζ’ ΜΑΚ, 6ο ΕΤΕΘ κοκ).<br /><br /> - Πλοία και Υποβρύχια (κυρίως) του ΠΝ.<br /><br /> - Αεροπορία Στρατού ( ΝΗ-90, ΑΗ-64, ΟΗ-58, CH-47 Chinook).<br /><br /> - Πολεμική Αεροπορία (από το Α/Δ του Καστελλίου).<br /><br />Μία επιθετική κίνηση της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας στη Μεγίστη, στο σημείο που ουσιαστικά που ο ελληνικός αμυντικός μηχανισμός λόγω γεωγραφικής θέσης αντιμετωπίζει σημαντικά επιχειρησιακά προβλήματα, θα μπορούσε να φέρει την ηγεσία της χώρας σε δύσκολη θέση περισσότερο πολιτικά παρά στρατιωτικά, αφού στις υπόλοιπες περιοχές της συνοριογραμμής –με λίγες εξαιρέσεις– οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να αντεπεξέλθουν σε μία σύγκρουση.<br /><br />Η μεγάλη απόσταση που χωρίζει τη Μεγίστη από την Ρόδο (135 χλμ.) και την Κάρπαθο (233 χλμ.), σε συνδυασμό με τη μόλις μερικών μιλίων απόσταση που τη χωρίζει από τις τουρκικές ακτές, καθώς και το πολύ μικρό μέγεθός της, αποτελούν τα βασικά αδύναμα σημεία της ελληνικής αμυντικής προσπάθειας σε ό,τι αφορά τη Μεγίστη. Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι ενώ η κοινότητα του νησιού θεωρητικά αριθμεί 500 περίπου μέλη, στην ουσία στο νησί κατοικούν μόλις 200 άτομα, πολλά από τα οποία δεν είναι καν Έλληνες πολίτες. Δυστυχώς, η εγκατάλειψη του νησιού από την πολιτεία οδήγησε πολλούς κατοίκους του νησιού να φύγουν προς την Ρόδο και την Αθήνα ή στο εξωτερικό για μία καλύτερη τύχη.<br /><br />Επομένως, τα βασικά ανθρωπογεωγραφικά στοιχεία των νησιών συνοψίζονται στη μεγάλη απόσταση της Μεγίστης από τα υπόλοιπα ελληνικά νησιά (από την Ρόδο και από την Κάρπαθο), στη μικρή απόσταση από την Τουρκία (μόλις 2,8 χλμ. από το βόρειο σημείο του νησιού), στο μικρό μέγεθος της Μεγίστης (6,1 χλμ. μήκος και 2,7 χλμ. πλάτος) αλλά και της Ρω και της Στρογγύλης, και στον απελπιστικά μικρό αριθμό των κατοίκων, όταν πριν από αρκετές δεκαετίες η Μεγίστη έφτασε να έχει μέχρι και 12-14.000 κατοίκους και διέθετε έναν από τους μεγαλύτερους εμπορικούς στόλους στο Αιγαίο. Ο οικισμός του νησιού βρίσκεται στην ανατολική ακτή του, ακριβώς απέναντι από την Τουρκία, σε απόσταση 7,1 χλμ. από το λιμάνι του Κας.<br /><br />Το νησί δεν διαθέτει φυσικές πηγές νερού, εκτός από τη μεγάλη υδατοδεξαμενή που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο αεροδρόμιο, ούτε κάποιες εκτεταμένες παραλίες. Το μοναδικό λιμάνι (με μήκος 370 μέτρα και πλάτος 250 μέτρα) που διαθέτει το νησί βρίσκεται στον οικισμό και «βλέπει» προς τις ακτές της Τουρκίας, καθιστώντας ευάλωτη οποιαδήποτε προσπάθεια μεταφοράς εφοδίων και ανδρών στο νησί κατά τη διάρκεια μίας κρίσης. Στα ανατολικά, από το κύριο λιμάνι πίσω από τον οικισμό με προσανατολισμό πάλι προς την Τουρκία, υπάρχει ένα μικρό λιμανάκι, το Μαντράκι. Τόσο το λιμάνι όσο και ο οικισμός είναι στην κυριολεξία περικυκλωμένα από απότομους βράχους, οι οποίοι φτάνουν τα 250 μέτρα, δημιουργώντας ένα τείχος γύρω από τον οικισμό.<br /><br />Το μικρό αεροδρόμιο του νησιού με διάδρομο μόλις 799 μέτρα και πλάτος 25 μέτρα, βρίσκεται 3.000 μέτρα από τον οικισμό και συνδέεται με αυτόν με τον μοναδικό ασφαλτοστρωμένο δρόμο του νησιού. Το αεροδρόμιο ουσιαστικά κόβει το νησί σε δύο μέρη, αφού ο προσανατολισμός του είναι από ΒΔ προς ΝΑ και βρίσκεται στη μέση του νησιού.<br /><br />Λόγω του σημείου που βρίσκεται, οι αποπροσγειώσεις επιτρέπονται μέχρι δύναμη ανέμου 22 κόμβους (6 Μποφόρ). Η απόσταση του αεροδρομίου της Ρόδου από το αεροδρόμιο της Μεγίστης είναι 136,37 χλμ. και διανύεται μέσα σε 40 λεπτά, συμπεριλαμβανομένου του χρόνου απογείωσης και προσγείωσης, με ταχύτητα πλεύσης 700 χλμ./ώρα.<br /><br />Από το αεροδρόμιο της Καρπάθου (με μήκος 2,1 χλμ. και πλάτος 30 μέτρα) η Μεγίστη απέχει 233 χλμ. (απαιτούμενος χρόνος 68 λεπτά περίπου) και από την Κρήτη από το αεροδρόμιο της Σητείας, που είναι και το δυτικότερο αεροδρόμιο της Κρήτης, 330 χλμ. (μήκος διαδρόμου 2,1 χλμ. και πλάτος 30 μέτρα).<br /><br />Στο κέντρο του νησιού, πριν από την είσοδο στον οικισμό της Μεγίστης, υπάρχει μία πεπλατυσμένη περιοχή μήκους 500 περίπου μέτρων και πλάτους 30-40 μέτρων, η οποία αποτελεί και το μόνο επίπεδο σημείο δίπλα στον δρόμο που συνδέει το αεροδρόμιο με τον οικισμό.<br /><br />Το νησί διαθέτει μονάδα αφαλάτωσης και μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία χρησιμοποιεί ως καύσιμο το πετρέλαιο και τοποθετείται ΝΑ του οικισμού, ακριβώς απέναντι από τις τουρκικές ακτές, εκτεθειμένη στις βολές του τουρκικού πυροβολικού. Άλλες πηγές παραγωγής ενέργειας δεν υπάρχουν, άρα οποιαδήποτε ζημιά στον σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της ΔΕΗ, σημαίνει και πλήρη διακοπή της παροχής.<br /><br /><a href="https://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τουρκικές απειλές σε Καστελόριζο: Πώς και με ποιο τρόπο είναι εφικτή η υπεράσπιση του νησιού από την Ελλάδα;

Γράφει: Στέφανος Καραμεσίνης Οι αντιδράσεις της Άγκυρας χθες και σήμερα στις εικόνες μίας συνηθισμένης αλλαγής της μονάδας Εθνοφρουράς το...

Διαβάστε την συνέχεια

Η επικράτηση της Πολεμικής Αεροπορίας και κάποια κρίσιμα συμπεράσματα από τις εξελίξεις

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0qjJ2pq315kdjF-hLjpoeQa4yyj_beUvi94D29PEwiSgLx0JmZYJvP8I8J0Ciphn8b5vBLXevPokkV6KtHW-Ose2IubeiwJTVpIPmGlS7IeSiCxZ7mTzMP5Yc3H3G_lU2LbTfE-s635w/s1600/F-16-Block-52M.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0qjJ2pq315kdjF-hLjpoeQa4yyj_beUvi94D29PEwiSgLx0JmZYJvP8I8J0Ciphn8b5vBLXevPokkV6KtHW-Ose2IubeiwJTVpIPmGlS7IeSiCxZ7mTzMP5Yc3H3G_lU2LbTfE-s635w/s640/F-16-Block-52M.jpg" width="640" /></a></div> <br />Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Κύπρο, αλλά και στον θαλάσσιο και εναέριο χώρο μεταξύ Κρήτης και Κύπρου, είναι εξόχως ενθαρρυντικές. Γεγονός που μας χαροποιεί ιδιαίτερα… Τις είχαμε σε πολύ μεγάλο βαθμό προβλέψει, μέσα από μία σειρά αφιερωμάτων που είχαμε δημοσιεύσει. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία όμως, είναι το να αξιοποιούνται τέτοιες εξελίξεις για την διεξαγωγή συμπερασμάτων.<br /><br />Του <b>Στέργιου Δ. Θεοφανίδη</b><br />“Εκπαιδεύσου όπως θα πολεμήσεις” γράφαμε στις αρχές του περασμένου Ιουλίου, επιμένοντας στο γεγονός ότι παρά τα προβλήματα περιορισμένης διαθεσιμότητας μαχητικών αεροσκαφών και συστημάτων στοχοποίησης (LANTIRN) η Πολεμική Αεροπορία διατηρεί τη δυνατότητα εκτέλεσης αποστολών κρούσης μικρού ύψους, καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου και υπό άσχημες καιρικές συνθήκες.<br /><br />Πρόκειται για σημαντικό επίτευγμα, όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα και όπως και να το δει κανείς. Υπό τις συνθήκες που κλήθηκαν να λειτουργήσουν και να αποδώσουν έργο οι πολεμικές Μοίρες και τα ΣΜΕΤ των F-16 όλα αυτά τα χρόνια, από το 2010 και εντεύθεν και ιδίως οι Μοίρες των Mirage 2000 που μέχρι το 2018 έβγαζαν Best Warriors στο ΝΑΤΟ, το μόνο που μπορεί να ειπωθεί με ασφάλεια είναι ότι είναι ΑΞΙΕΣ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΩΝ. Απέδειξαν έμπρακτα ότι η ποιότητα και η επάρκεια μέσων, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσουν την ΠΟΙΟΤΗΤΑ της εκπαίδευσης και του ανθρώπινου δυναμικού.<br /><br />ΠΡΩΤΟ συμπέρασμα επομένως είναι ότι θα πρέπει το ταχύτερο δυνατό να επενδύσουμε στον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης ιπταμένων στις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας.<br /><br />Είχαμε παλαιότερα επισημάνει την αδυναμία της Τουρκικής Αεροπορίας να ανταπεξέλθει όχι μόνο στις σύγχρονες επιχειρησιακές απαιτήσεις αλλά και στο καθημερινό εκπαιδευτικό της πρόγραμμα μετά το πογκρόμ συλλήψεων του καλοκαιριού του 2016 και όσων ακολούθησαν. Το αποτέλεσμα το είδαμε τις περασμένες ημέρες κατά την εξέλιξη της άσκησης “Ευνομία”. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Έχουμε ακόμη άρα χρονικά περιθώρια να αντιδράσουμε συστηματικά και με σχέδιο. Ας μην αφήσουμε πάλι κρίσιμο χρόνο να πάει χαμένος…<br /><br />ΔΕΥΤΕΡΟ συμπέρασμα στο οποίο πρέπει να σταθούμε… Η καλά σχεδιασμένη αντίδραση του ΓΕΑ, που είδαμε να ξεδιπλώνεται με επιτυχία στο χώρο μεταξύ Κρήτης-Κύπρου, για να λειτουργήσει αποτελεσματικά οποτεδήποτε στο μέλλον, για είναι δηλαδή υλοποιήσιμη διαχρονικά, απαιτεί δύο σημαντικά πράγματα.<br /><br />Διαθεσιμότητα μαχητικών και ιπτάμενων τάνκερ. Ακόμη και αν η Πολεμική Αεροπορία αποκτήσει μία Μοίρα F-35A και άλλη μία εξοπλισμένη με Rafale, EINAI ΑΝΑΓΚΗ να εκσυγχρονίσει στο επίπεδο Block 70 και τα σχεδόν 40 F-16C/D Block 50.<br /><br />Και αυτό γιατί 20 F-35A ή 18 Rafale, θα κάνουν τη διαφορά ως High Value Units (HVU) σε στρατηγικό επίπεδο, λειτουργώντας ώς πολλαπλασιαστές ισχύος στο σχεδιασμό επιχειρήσεων εναντίον στόχων στο αέρα και στο έδαφος ή την επιφάνεια της θάλασσας. ΔΕΝ θα κάνουν όμως τη διαφορά σε τακτικό επίπεδο. Όπου σημαντικό ρόλο έχουν οι αριθμοί.<br /><br />Είτε το θέλουμε, είτε όχι, το F-16 θα συνεχίσει για τα επόμενα 20 τουλάχιστον χρόνια να είναι η ραχοκοκαλιά του στόλου μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας. Χρειαζόμαστε επομένως μία δύναμη 120 τουλάχιστον Block 70 για να αντεπεξέλθουμε στο μέγεθος και στο εύρος της τουρκικής απειλής (από τον Έβρο μέχρι την Κύπρο και τη Λιβύη!), με δεδομένη την απόσυρση των Phantom F-4E AUP, των Mirage 2000EGM/BGM και των F-16 Block 30.<br /><br />Μόνο υπό αυτή τη διαμόρφωση θα μπορέσουμε να έχουμε επαρκή αριθμό μαχητικών ΑΠΟΛΥΤΑ διαλειτουργικό και συμβατό με μαχητικά όπως το F-35A και το Rafale. Το ίδιο δε ισχύει και για τα Mirage 2000-5Mk.2 της 331 Μοίρας. Για να τα αξιοποιήσουμε επιχειρησιακά με αξιώσεις, θα πρέπει να τα εκσυγχρονίσουμε στο ίδιο επίπεδο με τα -9 των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Αν μη τι άλλο για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν συνεργατικά με τα Rafale ή τα F–35A, θα πρέπει να εξοπλιστούν με τερματικά Link 16.<br /><br />Σε ό,τι αφορά στο ζητούμενο του εναέριου ανεφοδιασμού, τα εκσυγχρονισμένα C-130H/B που διαθέτουμε, φτάνουν και περισσεύουν. Είναι τουλάχιστον ουτοπικό υπό τις παρούσες συνθήκες (αλλά και υπό φυσιολογικές…) να μιλάμε για μεταχειρισμένα KC-10 ή Α310MRTT ή KC-46. Μετατροπή κάποιων C-130H/B AUP σε ιπτάμενα τάνκερ, μπορεί να γίνει με χαμηλό κόστος και σε περιορισμένο χρόνο, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στην Ευρώπη.<br /><br />Καταλήγοντας, επαναλαμβάνουμε ότι δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία η απόκτηση νέων, κατά κανόνα πανάκριβων, μαχητικών, όσο η ομογενοποίηση του στόλου των ήδη διαθέσιμων και η δυνατότητα κάλυψης κάθε είδους αποστολής με τα κατάλληλα όπλα.<br /><br />Και επειδή θα αρχίσει οπωσδήποτε η ίδια (με το παρελθόν…) στιχομυθία με το εάν είναι ορθότερο να αποκτήσουμε F-35A ή Rafale, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι είναι ζωτικότερης σημασίας να αποκτηθούν όπλα όπως ο AMRAAM -D, o Meteor, o MICA NG, νέα ατρακτίδια στοχοποίησης (SNIPER, Litening+ SAR), να επανενεργοποιηθούν οι Exocet AM – 39 και πολλά άλλα. Σε πραγματικές επιχειρήσεις αυτά είναι που θα κάνουν τη διαφορά…<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η επικράτηση της Πολεμικής Αεροπορίας και κάποια κρίσιμα συμπεράσματα από τις εξελίξεις

Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Κύπρο, αλλά και στον θαλάσσιο και εναέριο χώρο μεταξύ Κρήτης και Κύπρου, είναι εξόχως ενθαρρυντικές. Γεγονός π...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Σαράζ ξηλώνει το φιλοτουρκικό επιτελείο – Καθαίρεσε τον υπουργό Άμυνας και τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου της Λιβύης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN8aj2EaSBEJgImCGkhcyNx_E57g0kOQfuYy5cuZia8dQG44tSscOakHOfod1cVuBTvKh81zGq4qQrql5gzm0tDkC5Cxa00tdK4MIwY_jK2MpeOEpXWehFyh3V1tzvLxDBP2Hfs82hDto/s1600/sar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="550" data-original-width="1200" height="292" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN8aj2EaSBEJgImCGkhcyNx_E57g0kOQfuYy5cuZia8dQG44tSscOakHOfod1cVuBTvKh81zGq4qQrql5gzm0tDkC5Cxa00tdK4MIwY_jK2MpeOEpXWehFyh3V1tzvLxDBP2Hfs82hDto/s640/sar.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Τελικά η καθαίρεση του υπουργού Εσωτερικών, Φετχί Μπάσαγα, φαίνεται ότι ήταν η κορυφή του παγόβουνου, στην κρίση που υπάρχει στις σχέσεις του πρωθυπουργού της Λιβύης, Σαράζ, με την Τουρκία.<br /> <br /> Ως γνωστόν, ο Σαράζ “αποκεφάλισε” τον Μπάσαγα, όσο εκείνος βρισκόταν στην Άγκυρα, όπου κάθησε επί δέκα ολόκληρες ημέρες, επειδή δεν χειρίστηκε σωστά το θέμα των διαδηλώσεων, ενώ υπάρχει σωρεία δημοσιευμάτων ότι η κύρια αιτία της καθαίρεσής του ήταν το πραξικόπημα που σχεδίαζε εις βάρος του, με εντολή της Άγκυρας.<br /> <br /> Τώρα ο Σαράζ “αποκεφάλισε” και τον υπουργό Άμυνας, αλλά και τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου της Λιβύης, με την κατηγορία ότι δεν τον προειδοποίησαν και δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν το εις βάρος του πραξικόπημα.<br /> <br /> Από το γραφείο του Σαράζ εκδόθηκε γραπτή ανακοίνωση στην οποία αναφέρεται ότι τη θέση του υπουργού Αύνης καταλαμβάνει ο συνταγματάρχης Salahaddin Ali Abdullah en-Nemruş, ενώ τη θέση του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου ο στρατηγός Ali Ahmed el-Haddad.<br /> <br /> Ο Nemruş μέχρι χθες ήταν υφυπουργός Άμυνας και ο Haddad Διοικητής Κεντρικής Στρατιωτικής Περιοχής της Λιβύης.<br /> <br /> Σημειώνεται ότι η Άγκυρα φέρεται δυσαρεστημένη με τον Σαράζ γιατί από τη μια δεν δέχτηκε την έναρξη της επιχείρησης εναντίον της Σύρτης – Αλ Τζούφρα και από την άλλη συμφώνησε την κατάπαυση του πυρός με τον πρόεδρο της Βουλής της Λιβύης Αγκίλα Σάλεχ και τη διεξαγωγή εκλογών.<br /> <br /> <a href="https://infognomonpolitics.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο Σαράζ ξηλώνει το φιλοτουρκικό επιτελείο – Καθαίρεσε τον υπουργό Άμυνας και τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου της Λιβύης

Τελικά η καθαίρεση του υπουργού Εσωτερικών, Φετχί Μπάσαγα, φαίνεται ότι ήταν η κορυφή του παγόβουνου, στην κρίση που υπάρχει στις σχέσεις...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα αποικιακά σχέδια του Ερντογάν στις αφρικανικές χώρες

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLX1ukpcXiIebAu56-3EEU7Y9p2PCxUaJw5rmZ4VmlrecbNdYYOA9ANMCPjB9jSLjDceEent_JZAFZ5wgBIUhieQgtHUONDxiAG-tEUw8U9xhR9a6wKryIRz-rvhZSavgoUeYY_qYLlF0/s1600/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="366" data-original-width="640" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLX1ukpcXiIebAu56-3EEU7Y9p2PCxUaJw5rmZ4VmlrecbNdYYOA9ANMCPjB9jSLjDceEent_JZAFZ5wgBIUhieQgtHUONDxiAG-tEUw8U9xhR9a6wKryIRz-rvhZSavgoUeYY_qYLlF0/s640/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br />Υπό την κάλυψη των επιχορηγήσεων, της ανθρωπιστικής βοήθειας και των κοινών επενδύσεων, το τουρκικό καθεστώς με επικεφαλής τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διεισδύει σε ορισμένες αφρικανικές χώρες για να λεηλατήσει τον πλούτο τους και να αναβιώσει κακόβουλες πολιτικές φιλοδοξίες στην ήπειρο, γράφει ειδησεογραφική ιστοσελίδα του Αμπού Ντάμπι.<br /><br />Από τη Λιβύη στη Σομαλία, μέσω της Μαυριτανίας, η Τουρκία, η οποία αγκαλιάζει την τρομοκρατία και υποστηρίζει τον εξτρεμισμό στην περιοχή, στοχεύει στην αποκατάσταση της προβληματικής οικονομίας της, προσεγγίζοντας αυτές τις χώρες.<br /><br />Ταυτόχρονα, οι παρατηρητές φοβούνται ότι η τουρκική επέκταση στην Αφρική θα οδηγήσει στην εξάπλωση της τρομοκρατίας στην Αφρική.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου επιβεβαίωσε, πριν από λίγες ημέρες, την πρόθεση της χώρας του να επεκτείνει τις σχέσεις της με τις αφρικανικές χώρες και τις περιφερειακές οργανώσεις.<br /><br />Η Τουρκία ξεκίνησε πραγματικά βήματα για να διεισδύσει σε πολλές χώρες της ηπείρου, για να καταλάβει τους φυσικούς πόρους (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, χρυσό, διαμάντια και άλλα ορυκτά).<br /><br />Στη Βόρεια Αφρική και στο Κέρας της Αφρικής, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προχωρά με το σχέδιο κατάσχεσης του πλούτου αυτών των χωρών υπογράφοντας άδικες συμφωνίες υπέρ της καταρρέουσας οικονομίας του, εις βάρος των οικονομιών αρκετών αφρικανικών χωρών όπως η Λιβύη, η Σομαλία και το Σουδάν.<br /><br />Η Τουρκία χρησιμοποιεί την τουρκική εταιρεία «Sadat International Defense Consulting», η οποία ιδρύθηκε από τον συνταξιούχο στρατιωτικό Ταξίαρχο Adnan Tanri Verdi το 2012, ως οικονομική πύλη για την υλοποίηση αυτών των σχεδίων.<br /><br />Ενώ η εταιρεία «Sadat» εξαντλείται σε χώρες όπως η Λιβύη, για παράδειγμα, ορισμένες χώρες έχουν εμποδίσει τα σχέδια του Ερντογάν, όπως η Τυνησία, ενώ η νέα αποικιακή μηχανή συνεχίζει να σκάβει σε χώρες όπως η Σομαλία και το Σουδάν.<br /><br />Αυτό συνέπεσε με την κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας, την υποτίμηση του τοπικού νομίσματος (τη λίρα), την κλιμάκωση του εμπορικού ελλείμματος σε πρωτοφανή επίπεδα, το δημοσιονομικό έλλειμμα σε ιστορικά επίπεδα και την απότομη μείωση των συναλλαγματικών αποθεμάτων.<br /><br />Το συνολικό τουρκικό-αφρικανικό εμπόριο ανέρχεται σε 21 δισεκατομμύρια δολάρια, σε μια στιγμή που ο κρυμμένος λογαριασμός για τουρκικές λεηλασίες είναι 200 ​​δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.<br /><br />Λιβύη<br /><br />Η Τουρκία στηρίχθηκε στην παρουσία της σε μια άκυρη συμφωνία με την αντισυνταγματική κυβέρνηση του Φαγιέζ αλ Σάρατζ τον περασμένο Νοέμβριο, σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων στην Ανατολική Μεσόγειο και τη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας.<br /><br />Η Άγκυρα αποκάλυψε γρήγορα τα σχέδιά της για λεηλασία του πλούτου της Λιβύης, με τον Τούρκο υπουργό Ενέργειας Φατίχ Ντονμάζ να ανακοινώνει τον περασμένο Ιανουάριο ότι η χώρα του είχε εντοπίσει 7 περιοχές για απόκτηση αδειών εξερεύνησης πετρελαίου στη Λιβύη και η διαδικασία εξερεύνησης θα βασίζεται σε ανάλυση δεδομένων από την Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου.<br /><br />Η προσέγγιση του Ερντογάν είναι σύμφωνη με αυτό που ανέφερε η Hurriyet, ότι το τουρκικό στρατιωτικό ενδιαφέρον για τη Λιβύη οφείλεται στην ανάγκη της Άγκυρας για καύσιμα.<br /><br />Τα στοιχεία της τουρκικής στατιστικής αρχής το 2019 δείχνουν ότι το ενεργειακό έλλειμμα στην Τουρκία ανήλθε σε περισσότερα από 41 δισεκατομμύρια δολάρια, αριθμός που πιστεύει ότι η Άγκυρα μπορεί να παρασχεθεί εάν ελέγχει έμμεσα την τρέχουσα και αναμενόμενη βιομηχανία πετρελαίου για τη Λιβύη.<br /><br />Σομαλία<br /><br />Εν μέσω των συγκρούσεων που υφίσταται η Σομαλία ως αποτέλεσμα των τρομοκρατικών οργανώσεων και του εμφύλιου πολέμου, ο Ερντογάν φιλοδοξεί να εκμεταλλευτεί την εσωτερική κατάσταση της αφρικανικής χώρας που συνορεύει με την Ερυθρά Θάλασσα, για να ληστέψει τα μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.<br /><br />Ο Ερντογάν αποκάλυψε τις προθέσεις του σχετικά με το πετρέλαιο της Σομαλίας κατά την επιστροφή του τον Ιανουάριο του 2020 στο αεροπλάνο του στην Τουρκία μετά τη συμμετοχή του στη σύνοδο κορυφής του Βερολίνου για την κρίση της Λιβύης, καθώς δήλωσε ότι η κυβέρνηση της Σομαλίας υπέβαλε αίτημα στη χώρα του ζητώντας από τη χώρα του να ερευνήσει για φυσικό αέριο και πετρέλαιο στα ανοικτά της.<br /><br />Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι ο Ερντογάν ανέφερε ότι η εξερεύνηση πετρελαίου στα χωρικά ύδατα της Σομαλίας θα δημιουργήσει μεγάλη απόδοση στην οικονομία της χώρας του.<br /><br />Το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) έσπευσε επίσης να λάβει έγκριση από το τουρκικό κοινοβούλιο για συμφωνία ενεργειακής συνεργασίας μεταξύ Τουρκίας και Σομαλίας.<br /><br />Πράγματι, η τουρκική κυβέρνηση κινήθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο για να εκμεταλλευτεί τα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου και τις προοπτικές εξόρυξης στη Σομαλία, δημιουργώντας έναν μηχανισμό που επιτρέπει τόσο στις ιδιωτικές όσο και στις τουρκικές εταιρείες να διερευνήσουν τις ενεργειακές ευκαιρίες στη χώρα, η οποία έχει στρατηγική τοποθεσία στο Κέρας της Αφρικής.<br /><br />Τυνησία<br /><br />Στην Τυνησία, ο Ερντογάν προσπάθησε να διεισδύσει στην αφρικανική χώρα μέσω μιας εμπορικής συμφωνίας με στόχο την ενίσχυση της τουρκικής εμπορικής επιρροής στην τοπική αγορά, την αποδυνάμωση του κινήματος παραγωγής της Τυνησίας και την αντικατάσταση τους με τις τουρκικές βιομηχανίες, ενώ το Κοινοβούλιο ήταν στην πρώτη γραμμή για να το απορρίψει.<br /><br />Τον περασμένο Απρίλιο, εκπρόσωποι στο κοινοβούλιο της Τυνησίας ζήτησαν να αρνηθούν την επικύρωση δύο εμπορικών συμφωνιών που υποβλήθηκαν στο συμβούλιο, η πρώτη με το Κατάρ και η δεύτερη με την Τουρκία, χαρακτηρίζοντάς τις ως «παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας».<br /><br />Ο Μαμπρούκ Κουρσίντ, μέλος του κοινοβουλίου, προειδοποίησε για τον κίνδυνο επικύρωσης της εμπορικής συμφωνίας με την Τουρκία, καλώντας τους βουλευτές να την απορρίψουν.<br /><br />«Η συμφωνία επιτρέπει στους Τούρκους, τους θεσμούς και τους ιδιώτες, να κατέχουν ακίνητα στην Τυνησία, η οποία προστατεύεται από ξένη ιδιοκτησία, και επιτρέπει επίσης στους Τούρκους να κατέχουν γεωργικές εκτάσεις», δήλωσε ο Κουρσιντ, σημειώνοντας ότι «η προστασία των γεωργικών γαιών σχετίζεται με την εθνική κυριαρχία».<br /><br />Ο βουλευτής της Τυνησίας εξήγησε ότι η εμπορική συμφωνία που υπογράφηκε μεταξύ της Τυνησίας και της Τουρκίας το 2016 «επιτρέπει την επένδυση για τους Τούρκους χωρίς περιορισμούς και δίνει στον Τούρκο επενδυτή τα ίδια προνόμια που απολαμβάνει ο Τυνήσιος επενδυτής, όπως το δικαίωμα να κατέχει και να δανειστεί από τοπικές τράπεζες».<br /><br />Μαυριτανία<br /><br />Στη Μαυριτανία, η πολιτική της Άγκυρας δεν φαίνεται διαφορετική εκεί, ακόμα κι αν τα εργαλεία εφαρμογής είναι διαφοροποιημένα, καθώς η Άγκυρα διεισδύει σε εμπορικές εταιρείες και στη συνέχεια καλύπτεται με ανθρωπιστική βοήθεια.<br /><br />Η Τουρκία και η Μαυριτανία υπέγραψαν δεκάδες συμφωνίες, μέσω των οποίων πέτυχε αύξηση του όγκου των ανταλλαγών κατά 6 φορές σε 10 χρόνια.<br /><br />Η Τουρκία βλέπει τη Μαυριτανία ως ισχυρό υποστηρικτή της παρουσίας της στην τεράστια αφρικανική αγορά, αλλά το άνοιγμα του Νουακσότ στον κόσμο έχει χάσει το τουρκικό όνειρο.<br /><br />Η κυβέρνηση της Μαυριτανίας αποφάσισε ότι οι τουρκικές εταιρείες θα συμμετάσχουν σε δημόσιους διαγωνισμούς χωρίς ειδικές παραχωρήσεις.<br /><br />Παράλληλα, η Τουρκία εκμεταλλεύτηκε τις περιβαλλοντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Μαυριτανία και ήρθε να βοηθήσει, λαμβάνοντας υπόψη ότι διαθέτει εμπειρία σε αυτόν τον τομέα που θα ενταχθεί στο πλαίσιο του έργου για την καταπολέμηση της απερήμωσης στη Μαυριτανία.<br /><br />Η Άγκυρα χρηματοδότησε ένα έργο αποκατάστασης περίπου 5 χιλιάδων εκταρίων στη Μαυριτανία, το Σουδάν και την Ερυθραία, με χρηματοδοτικό κονδύλιο έως 3 εκατομμύρια δολάρια, από το 2018 έως το 2021, ως πρόσχημα για την τουρκική παρουσία σε αυτήν τη χώρα πλούσια σε φυσικούς πόρους.<br /><br />Αλγερία<br /><br />Η Αλγερία είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Άγκυρας στην Αφρική, καθώς κατατάσσεται στην τέταρτη θέση στις χώρες εξαγωγής φυσικού αερίου στην Τουρκία, μετά τη Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν.<br /><br />Σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις, οι εξαγωγές ενέργειας αντιπροσωπεύουν περίπου το 97% όλων των εξαγωγών της Αλγερίας προς την Τουρκία, εξ ου και οι λόγοι για το ενδιαφέρον της Άγκυρας και της Αλγερίας να συνάψουν 7 συμφωνίες και μνημόνια κατανόησης σε πολλούς τομείς, όπως η διπλωματία, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, η γεωργία, ο τουρισμός και η τριτοβάθμια εκπαίδευση.<br /><br />Άνθρωποι κοντά στις τουρκο-αλγερινές υποθέσεις λένε ότι ο Ερντογάν προσπαθεί με όλη τη δύναμη να περάσει τα «δηλητήρια» του και να διαδώσει τα πλοκάμια του σε αυτήν την πλούσια σε αέριο χώρα, αυτόν τον ζωτικό πόρο, αφού ο Τούρκος πρόεδρος απέτυχε να βρει εναλλακτική λύση στις αποτυχημένες εισβολές της Ανατολικής Μεσογείου με την Αίγυπτο, την Κύπρο και την Ελλάδα.<br /><br />Το 2018, ο Ερντογάν ζήτησε, κατά τις συνεδριάσεις του συμβουλίου επιχειρηματιών των δύο χωρών, να αυξηθεί ο όγκος των συναλλαγών με την Αλγερία από 3,5 δισεκατομμύρια σε 5 δισεκατομμύρια δολάρια ως πρώτο στάδιο και μετά 10 δισεκατομμύρια δολάρια μετά από αυτό.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος προσπαθεί να ελέγξει την οικονομία της Αλγερίας μέσω 160 εταιρειών ήδη στην Αλγερία που εργάζονται στον τομέα των κατασκευών.<br /><a href="https://al-ain.com/"><b>Al Ain</b></a><br /><br /><a href="https://www.echedoros-a.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τα αποικιακά σχέδια του Ερντογάν στις αφρικανικές χώρες

Υπό την κάλυψη των επιχορηγήσεων, της ανθρωπιστικής βοήθειας και των κοινών επενδύσεων, το τουρκικό καθεστώς με επικεφαλής τον Ρετζέπ Ταγί...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο μικρο-ιμπεριαλισμός του Ερντογάν: Casus belli ή casus extremus necessitatis Κατάσταση πολέμου ή κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJx_lfX9jqRx80463iZlBbA_bQKa8bnAhkQGi3_frfT-t-fGT7T2miyjLn1TRkzT6oiN7bpstjW5ggjtgMUQajIKtzKGWTJU_85MqHZcqvt74tBFoETGvgy7Hqk1MZRvKX5M7ii0pIu5o/s1600/6777845200.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJx_lfX9jqRx80463iZlBbA_bQKa8bnAhkQGi3_frfT-t-fGT7T2miyjLn1TRkzT6oiN7bpstjW5ggjtgMUQajIKtzKGWTJU_85MqHZcqvt74tBFoETGvgy7Hqk1MZRvKX5M7ii0pIu5o/s640/6777845200.jpeg" width="640" /></a></div> <br /><b>Δρ. Ασπασία Αλιγιζάκη*</b><br />Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια έχει υιοθετήσει στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου μια πολιτική αναθεωρητική και επιθετική που εύλογα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ιμπεριαλιστική ή τουλάχιστον μικρο-ιμπεριαλιστική. Πριν από δέκα περίπου χρόνια ο Αχμέτ Νταβούτογλου, ως υπουργός Εξωτερικών του Ερντογάν είχε προωθήσει ως ένα νέο διπλωματικό δόγμα την πολιτική «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες, η οποία όμως γρήγορα αλλοιώθηκε από τις ιδεολογίες του νεο-οθωμανισμού και του παν-ισλαμισμού, προεκτάσεις μιας πολύ παλαιότερης σχολής ιμπεριαλιστικής σκέψης.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτής της αναθεωρητικής και επιθετικής πολιτικής η Τουρκία δείχνει σήμερα να έχει «ανοίξει» αρκετά μέτωπα διεξάγοντας δυόμιση «πολέμους»: αφενός όσον αφορά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις αρχικά στα ανατολικά, στο Ιράκ και μετά στη Συρία και αφετέρου την πιο πρόσφατη σύγκρουση στη Λιβύη στα δυτικά. Ο δε εναπομείνων «μισός πόλεμος» αφορά αναμφίβολα τη φλέγουσα, συνεχή αντιπαράθεση με τη χώρα μας.<br /><br />Πιο συγκεκριμένα, η Τουρκία δεν αναγνώρισε ποτέ τη Σύμβαση για το διεθνές δίκαιο της θάλασσας του 1982 ενώ έχει αμφισβητήσει επανειλημμένα τη Συμφωνία της Λωζάννης, η οποία καθόρισε τα σύνορα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας το 1923. Το 1936 η Ελλάδα όρισε τα χωρικά της ύδατα στα 6 μίλια που καλύπτουν έτσι το 43,5% του Αιγαίου, ενώ τα τουρκικά χωρικά ύδατα αντιπροσωπεύουν το 7,5 τοις εκατό. Εάν δε υιοθετήσουμε σχετικές επιστημονικές αναλύσεις, στην περίπτωση που τα χωρικά ύδατα των δύο χωρών έφταναν σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο τα 12 μίλια, το 71,5% του Αιγαίου θα ήταν υπό ελληνική κυριαρχία και το 8,7% τουρκικό. Η περιοχή της ανοικτής θάλασσας θα μειωνόταν από 49% σε 19,7%. Σημειωτέον η έκταση της ΑΟΖ υπολογίζεται πέραν των χωρικών υδάτων και έως τα 200 ναυτικά μίλια από την ακτογραμμή.<br /><br />Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει ότι σύμφωνα με τη Σύμβαση του Montego Bay για το Δίκαιο της θάλασσας, «τα πλοία όλων των κρατών, είτε παράκτια είτε χερσαία, απολαμβάνουν δικαίωμα αβλαβούς διέλευσης» στα χωρικά ύδατα ενός άλλου κράτους, δηλαδή η διέλευση τους επιτρέπεται εφόσον «δεν παραβλάπτει την ειρήνη, την ομαλή λειτουργία ή την ασφάλεια του παράκτιου κράτους». Με λίγα λόγια, η διέλευση είναι υπό έλεγχο ενώ ρητά απαγορεύεται οτιδήποτε άλλο εκτός από απλό πέρασμα (πχ αλιεία, μεταφορτώσεις, στρατιωτικές ασκήσεις κλπ.). Εάν, λοιπόν, τα ελληνικά χωρικά ύδατα επεκταθούν, κατά συνέπεια, στα 12 μίλια στο Αιγαίο, τα τουρκικά πολεμικά πλοία που προέρχονται από τον Βόσπορο ή από τη Σμύρνη θα υπόκεινται σε αυτούς τους περιορισμούς που απορρέουν από το «δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης».<br /><br />Αυτές οι παράμετροι εξηγούν ευκρινώς γιατί η Τουρκία μας ασκεί αφόρητη πίεση απειλώντας ότι η διεύρυνση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια συνιστά για αυτήν casus belli, δηλαδή κατάσταση πολέμου με τη χώρα μας.<br /><br />Το τουρκικό κοινοβούλιο ενέκρινε αυτή την απειλή πολέμου με απόφασή του το 1995, λίγο μετά την επικύρωση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας από την Ελλάδα. Πρέπει, εν προκειμένω να θυμίσουμε ότι το 1973, η τουρκική κυβέρνηση εκχώρησε ζώνες έρευνας για ενεργειακούς πόρους στην τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου στην περιοχή που βρίσκεται μεταξύ των ελληνικών νησιών Λέσβος, Σκύρος, Λήμνος και δυτικά της Σαμοθράκης. Τον Ιούλιο δε του 1974, εξέδωσε νέες άδειες για την επέκταση αυτής της ζώνης προς τη Δύση και διεκδίκησε ένα νέο στενό τμήμα της υφαλοκρηπίδας που βρίσκεται μεταξύ των ελληνικών νησιών των Δωδεκανήσων και των Κυκλάδων. Η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε έντονα για αυτές τις δύο αποφάσεις. Ωστόσο, η Τουρκία έστειλε ωκεανογραφικά σκάφη στην αμφισβητούμενη περιοχή: το Candarli τον Μάιο-Ιούνιο του 1974, και επίσης το Sismik I, τον Αύγουστο του 1976, του οποίου η αποστολή έφερε τις δύο χώρες στο χείλος της ένοπλης ρήξης.<br /><br /><br />Οι θέσεις Ελλάδας Τουρκίας, εν προκειμένω, θα μπορούσαν να σταχυολογηθούν στα ακόλουθα σημεία:<br /><br />Η Ελλάδα, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και ειδικότερα τη Σύμβαση για την υφαλοκρηπίδα του 1958, επισημαίνει ότι τα νησιά έχουν δικαίωμα να ασκούν δικαιοδοσία στην υφαλοκρηπίδα τους και κάθε ένα από τα νησιά του Αιγαίου έχει την υφαλοκρηπίδα του και τα σύνορα με την Τουρκία πρέπει να καθοριστούν με βάση τη διάμεση γραμμή.<br /><br />Η Άγκυρα όμως ισχυρίζεται ότι τα ελληνικά νησιά δεν έχουν δικαιώματα άσκησης δικαιοδοσίας στην υφαλοκρηπίδα, καθώς βρίσκονται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα ενώ οι «ειδικές περιστάσεις» που αναφέρονται στη Σύμβαση για την υφαλοκρηπίδα δικαιολογούν, σύμφωνα με την Άγκυρα, στην συγκεκριμένη περίπτωση, τη μη εφαρμογή της μεθόδου διάμεσης γραμμής.<br /><br />Δεδομένου ότι οι παραπάνω διαφορετικές θέσεις δεν οδηγούσαν πουθενά, η Ελλάδα υπέβαλε τη διαμάχη στο Διεθνές Δικαστήριο τον Αύγουστο του 1976, αλλά η Τουρκία αρνήθηκε να αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, το οποίο εξέδωσε προδικαστική απόφαση στις 19 Δεκεμβρίου 1978, με την οποία έκρινε εαυτόν αναρμόδιο. Έκτοτε, το ζήτημα παρέμεινε άλυτο και αίτιο γενεσιουργό συνεχών εντάσεων .<br /><br />Για να επιλυθεί το ζήτημα από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης επιβάλλεται και οι δύο χώρες να αναγνωρίζουν τη γενική δικαιοδοσία του ΔΔΧ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου (με την επιφύλαξη για θέματα που αφορούν την εθνική ασφάλεια και την άμυνα). Η Τουρκία, εντούτοις, δεν έχει αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του. Μπορεί λοιπόν να προσφύγουν δύο χώρες που δεν αναγνωρίζουν τη γενική δικαιοδοσία του ΔΔΧ; Στην περίπτωση αυτή η προσφυγή προαπαιτεί την υπογραφή ενός συνυποσχετικού για την παραπομπή μίας ή περισσοτέρων συγκεκριμένων διαφορών.<br /><br />Από τα παραπάνω λοιπόν συμπεραίνουμε, κατά πρώτο λόγο, ότι αν η Τουρκία δεν αποδεχτεί τη δικαιοδοσία του ΔΔΧ, τότε η προσφυγή είναι ανέφικτη. Κατά δεύτερο λόγο, είναι εύλογο να υποστηρίξει κανείς ότι η Τουρκία μάλλον δεν θα είναι διατεθειμένη να υπογράψει συνυποσχετικό, στο οποίο μοναδική διαφορά θα είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, καθώς η Άγκυρα εδώ και καιρό, παράλληλα με την υφαλοκρηπίδα θέτει ζητήματα για γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, για κυριαρχικά δικαιώματα που σχετίζονται με τον ορισμό της ελληνικής ΑΟΖ στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου, για την έκταση του FIR. Είναι μάλλον πιθανότερο η Τουρκία να επιθυμεί να «καθίσει» σχεδόν βεβιασμένα, υπό συνθήκες casusbelli, τη χώρα μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με γνώμονα όχι όμως το διεθνές δίκαιο αλλά το δίκαιο της ισχύος.<br /><br />Αλήθεια όμως η Ελλάδα πρέπει να συμφωνήσει με την Τουρκία για να προχωρήσει Ελλάδα στην αύξηση χωρικών της υδάτων (αιγιαλίτιδας ζώνης) και στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας;<br /><br />Στο άρθρο 3 της Συμβάσεως για το Δίκαιο της Θάλασσας (που αποτυπώνει κανόνα εθιμικού δικαίου και συνεπώς δεσμεύει και την Τουρκία) ορίζεται ότι «κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίσει το εύρος της χωρικής του θάλασσας». Η ίδια η Τουρκία, άλλωστε, έχει επεκτείνει από το 1964 τα χωρικά της ύδατα σε Εύξεινο Πόντο και Μεσόγειο.<br /><br />Στο δε άρθρο 77 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για το δίκαιο της θάλασσας, το εσωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας είναι το σημείο όπου τα χωρικά ύδατα τελειώνουν, με το εξωτερικό όριο να εκτείνεται για άλλα 200 ναυτικά μίλια από αυτό το σημείο. Εάν ο πυθμένας του ωκεανού δεν βρίσκεται σε απόσταση 200 ναυτικών μιλίων, τότε το εξωτερικό όριο μπορεί να εκτείνεται έως 350 ναυτικά μίλια το μέγιστο. Συνεπώς, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας σχετίζεται άμεσα με τον ορισμό των χωρικών υδάτων. Επισημαίνεται δε ότι σύμφωνα με απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου του 1969 η υφαλοκρηπίδα υπάρχει χωρίς το παράκτιο κράτος να χρειάζεται να το δηλώσει (ipso facto) και ότι είχε αυτό το δικαίωμα από την αρχή (ab initio).<br /><br />Συνεπώς, αν η γείτονα χώρα δεν έθετε casusbelli, η χώρα μας όπως και τα περισσότερα κράτη θα μπορούσε να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στα 12 μίλια και με βάση αυτά να ορίσει και την υφαλοκρηπίδα της και την ΑΟΖ της. Είναι δε ενδεχομένως casusextremusnecessitatis, δηλαδή κατάσταση επείγουσας ανάγκης, η Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα (όπως ήδη ανακοίνωσε Πρωθυπουργός), στο Ιόνιο έτσι ώστε σε ενδεχόμενες διαπραγματεύσεις με την Τουρκία να έχει να επιδείξει ιστορικό προηγούμενο που θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική της θέση.<br /><br />Οι συνεχείς όμως τουρκικές προκλήσεις και ο αναθεωρητικός λόγος του Ερντογάν θα ήταν σφάλμα να αντιμετωπιστεί ως ζητήματα που αφορούν μόνο το Αιγαίο και την Ελλάδα. Αφορούν αναμφίβολα την Ευρώπη και τη Δύση γενικότερα. Είναι αρκετά πιθανό - δοθείσης της ενεργειακής και άρα οικονομικής και γεωπολιτικές ισχύος της περιοχής - ο Τούρκος Πρόεδρος να θέλει να αναθεωρήσει το όλο σκηνικό της Ανατολικής Μεσογείου φέρνοντας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όχι μόνο τους Έλληνες αλλά άμεσα ή έμμεσα όλες τις εμπλεκόμενες δυνάμεις.<br /><br />Όπως και να έχει όμως τα πράγματα δεν είναι εύκολα για την γείτονα χώρα που είναι πλέον βυθισμένη σε διάφορες συγκρούσεις στην ανατολική Μεσόγειο. Η Άγκυρα άλλωστε δεν φαίνεται να επέτυχε ούτε καν τους στόχους της επέμβασής της στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας. Η θέση της Τουρκίας στο Ιντλίμπ είναι ιδιαίτερα ευάλωτη από στρατιωτική άποψη, γεγονός που θα έχει αντίκτυπο για την ενδιάμεση ζώνη που έχει δημιουργήσει κατά μήκος των συνόρων στη βορειοανατολική Συρία και την περιοχή Αφρίν που κατέλαβε στα βορειοδυτικά.<br /><br />Επίσης, στην ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία καλείται να αντιμετωπίσει μια συμμαχία περιφερειακών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, της Αιγύπτου και της Ελλάδας, καθώς και τα αντιτιθέμενα οικονομικά συμφέροντα μεγάλων δυνάμεων όπως η Γαλλία και η Ιταλία. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ενεργειακοί κολοσσοί όπως η γαλλική TOTAL η ιταλική ΕNI, και η φυσικά η αμερικανική EXXONMOBIL εμπλέκονται επιχειρηματικά στην περιοχή και το εύφλεκτο κλίμα που δημιουργεί η Τουρκία με την αναθεωρητική παρουσία της αντιστρατεύεται τα συμφέροντά τους. Ακόμη η σύναψη συμμαχίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης κατά του Χαφτάρ που υποστηρίζεται από τη Ρωσία, τη Γαλλία, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ, ενδεχομένως να αποβή επιζήμια για την Τουρκία.<br /><br />Και ενώ ο Ερντογάν θεωρείται πλέον επικίνδυνος για την περιφερειακή σταθερότητα, ταυτόχρονα έχει εμπλακεί, σχεδόν αυτοπαγιδευτεί, σε μια στρατηγική δράσης και μια αναθεωρητική ρητορική που αφενός δεν μπορεί να υποστηριχθεί από τις οικονομικο-στρατιωτικές δυνατότητες της Τουρκίας. Αφετέρου δεν του επιτρέπει να την απομυθοποιήσει ή να την αρνηθεί δημόσια, καθώς αναμφίβολα σε αυτήν στηρίζει την πολιτική του νομιμοποίηση στο εσωτερικό της χώρας του.<br /><br /><b><i>*Διδάκτωρ Διεθνών & Ευρ. Σπουδών – Δικηγόρος, Καθηγήτρια της Νομικής Sorbonne Paris Nord/IdEF, Αντιδήμαρχος Πειραιά</i></b><br /><br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο μικρο-ιμπεριαλισμός του Ερντογάν: Casus belli ή casus extremus necessitatis Κατάσταση πολέμου ή κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

Δρ. Ασπασία Αλιγιζάκη* Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια έχει υιοθετήσει στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου μια πολιτική αναθεωρητική και ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Νεύμα για κλιμάκωση η ομιλία μίσους του Ερντογάν: Γενικός συναγερμός στις Ένοπλες Δυνάμεις

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUmdmb92-YqR5dipDtEqTIAcYwpcVOuRyg5xv5uNKh92A4IYohlpuJLx83o3Pf9FvQbPVd7rCC11HRx0NZZKlaPbvVN2MlWI5caQAbqxhmd7QpWenGSguopGesKzBBCuYJGeeDb5Fmd94/s1600/askisi-evros.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUmdmb92-YqR5dipDtEqTIAcYwpcVOuRyg5xv5uNKh92A4IYohlpuJLx83o3Pf9FvQbPVd7rCC11HRx0NZZKlaPbvVN2MlWI5caQAbqxhmd7QpWenGSguopGesKzBBCuYJGeeDb5Fmd94/s640/askisi-evros.webp" width="640" /></a></div> <br /> <ul> <li>Επιχειρησιακή ετοιμότητα με πράξεις και βολές ακριβείας στον Έβρο</li> <li>Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα νοτιοανατολικά της Κρήτης με τα μπλε φτερά</li> <li>Συζητήσεις με την επόμενη χώρα που έρχεται με μέσα στην Ελλάδα για ασκήσεις</li> <li>Η αναζήτηση της ρεβάνς και η εντολή για αυξημένα αντανακλαστικά</li> </ul> Κλιμάκωση και επιχείρηση δημιουργίας επεισοδίου βλέπουν αναλυτές του Ελληνικού Επιτελείου, ιδίως μετά και το κυνικό παραλήρημα του ίδιου του Τούρκου προέδρου Ερντογάν.<br /> <br /> Αυτός είναι ο πιο βασικός λόγος που η επιχειρησιακή ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων παραμένει στο maximum των δυνατοτήτων που έχουν και μάλιστα τον αναδεικνύουν ως μήνυμα αποτροπής, με ασκήσεις μεσαίας κλίμακας σε όλο το εύρος της Ελληνικής επικράτειας.<br /> <br /> Μάλιστα στις εκπαιδευτικές δραστηριότητες στον Έβρο τα στελέχη και οι στρατεύσιμοι ασκήθηκαν σε διαδικασίες και τεχνικές διεξαγωγής επιθετικών επιχειρήσεων.<br /> <br /> Οι κινήσεις αυτές έρχονται ως συνέπεια των πληροφοριών που φτάνουν στο Ελληνικό Επιτελείο και λένε ότι η Άγκυρα μπορεί να έχει κλιμακώσει στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, αλλά ως κίνηση αντιπερισπασμού σ’ ένα ενδεχόμενο επεισόδιο θα επιχειρήσει να προκαλέσει και στον Έβρο.<br /> <br /> <iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/h2H_0XnpWCc" width="683"></iframe><br /> <i>Μέρος των ασκήσεων που έγιναν στο πεδίο βολής «Ψηλός Στάλος» στα Λάβαρα του Έβρου από την 50η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία</i><br /> <br /> Δεν θα δώσουν οι Ε.Δ. σανίδα σωτηρίας στην καταρρέουσα Τουρκία<br /> <br /> Και την στιγμή που οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν σταματούν τις εκπαιδεύσεις, οι συνεργασίες με άλλες χώρες συνεχίζονται.<br /> <br /> Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι στην Κρήτη με τα F-16 Block 60 και τη Δευτέρα ξεκινούν οι κοινές επιχειρησιακές πτήσεις με τα μπλε φτερά.<br /> <br /> Πληροφορίες από το Επιτελείο αναφέρουν ότι άμεσα η στήριξη μιας ακόμη μεγάλης χώρας της Ανατολής θα συμπεριληφθεί στον άξονα που έχει δημιουργηθεί στο πλευρό της Ελλάδας.<br /> <br /> Το Επιτελείο κάνει συζητήσεις σε ανώτατο επίπεδο για τα κοινά γυμνάσια που πρόκειται να εξελιχθούν στην «hot» περιοχή της Μεσογείου.<br /> <br /> Πάντως μπορεί το κυνικό παραλήρημα του Ταγίπ Ερντογάν να μην έχει τελειωμό, αλλά ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος παρατηρεί γύρο του, το τι γίνεται και ότι μεγάλο μέρος των χωρών της Ανατολής στρέφεται κατά των αξιώσεων που προβάλλουν οι Τούρκοι για τη Μεσόγειο.<br /> <br /> Οι κινήσεις που κάνει η Τουρκία και η πολιτική που ασκεί έναντι της Ελλάδας μοιάζουν σαν του απελπισμένου ναυαγού που αναζητά τη σανίδα σωτηρίας σημειώνουν με νόημα ανώτατες πηγές αλλά από τη στιγμή που δεν είναι ναυαγός και τον παριστάνει, κανείς στο Ελληνικό Επιτελείο δεν έχει σκοπό να του δώσουν την ευκαιρία να πιαστεί από το λάθος που αναζητά…<br /> <br /> Η εμπρηστική ρητορική του Τούρκου προέδρου παραπέμπει ευθέως σε νέες εντολές προς το Τουρκικό Επιτελείο να διατηρήσει το πολεμικό ναυτικό στις θέσεις του αλλά και με κάθε ευκαιρία να προκαλεί τον Ελληνικό στόλο ή να παρανομεί στον αέρα.<br /> Με εθνικιστικές κορώνες αμύνεται στις επιχειρησιακές επιτυχίες της Ελλάδας η Τουρκία<br /> <br /> Η ομιλία Ερντογάν στο Πανεπιστήμιο Ενόπλων Δυνάμεων κινήθηκε πάνω σε εθνικιστικές κορώνες, οι οποίες είχαν ως σκοπό να τονώσουν και το καταρρακωμένο ηθικό των στελεχών του.<br /> <br /> Οι επιτυχίες της Ελλάδας, με την διατήρηση του στόλου και την υποστήριξη που παρέχεται σε αυτόν, παρά τις δυσκολίες λόγο της απόστασης, οι τρεις διαφορετικές αποστολές προς την Κύπρο και πίσω, από την Πολεμική Αεροπορία, η ασφυκτική πίεση των Ελληνικών πτητικών μέσων του Π.Ν. προς τα Τουρκικά υποβρύχια που κάθε μέρα εντοπίζονται και σε διαφορετικές θέσεις, το μάθημα ναυτοσύνης από την φρεγάτα «ΛΗΜΝΟΣ» κι άλλες επιχειρησιακές απαντήσεις αλλά και οι διπλωματικές κινήσεις της Ελλάδας, έχουν φέρει σε ένα αδιέξοδο την Άγκυρα και σε μεγάλο εκνευρισμό.<br /> <br /> Αυτοί είναι βασικοί λόγοι που η ηγεσία κρούει το καμπανάκι της αυξημένης προσοχής και αντανακλαστικών ώστε να μην δοθεί καμία ευκαιρία στην Τουρκία για ένα come back.<br /> <br /> Στο τουρκικό υπουργείο άμυνας και το Επιτελείο τους, αναζητούν τρόπους ώστε να βρεθεί η βαλβίδα εκτόνωσης του εκνευρισμού κι ένα μονοπάτι που θα τους βγάλει από το αδιέξοδο στο οποίο μέχρι τώρα βαδίζουν. Η «ισοφάριση» των επιτυχιών της Ελλάδας επιχειρείται εδώ και μέρες να αντιμετωπιστεί με επικοινωνιακά «τρικ», αλλά αυτό δεν είναι αρκετό.<br /> <br /> Κατά συνέπεια η αυξημένη επιχειρησιακή ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων δεν αλλάζει και παραμένει η ίδια, έτσι όπως έχει οριστεί από τις Εντολές του Α’ ΓΕΕΘΑ από τις 10 Αυγούστου όταν δηλαδή ξεκίνησε η κρίση με την Τουρκία.<br /> <br /> Ανώτατες πηγές μάλιστα σημειώνουν ότι η κρίση αυτή ίσως φτάσει ακόμη και έως τα τέλη του Σεπτέμβρη καθώς η Τουρκία δεν αποκλείεται να περιμένει να δει τι θα αποφασίσει η Σύνοδος κορυφής για την λήψη μέτρων εναντίον της. Άλλωστε έως τώρα η Άγκυρα έχει δείξει ότι δεν υπολογίζει τους «παίκτες» της περιοχής…<br /> <br /> <a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Νεύμα για κλιμάκωση η ομιλία μίσους του Ερντογάν: Γενικός συναγερμός στις Ένοπλες Δυνάμεις

Επιχειρησιακή ετοιμότητα με πράξεις και βολές ακριβείας στον Έβρο Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα νοτιοανατολικά της Κρήτης με τα μπλε φτερά...

Διαβάστε την συνέχεια

Η θεωρία του “ζωτικού χώρου”, ο τούρκικος αναθεωρητισμός και η πολιτική του “κατευνασμού”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_m6aOBO4YZyW1kPkv0Ys6JQ6VwEipZLXWk8qi6j7u4fvXzVUUX6K58I_qOVfYxHKr6vAQVriEcC17hU4uu7-WgkVy87cvY4hkx5HHsfbGHOSvfae_Y96JbAkBUYMV14APqNu7FLXRfR0/s1600/erdogan_hitler.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="427" data-original-width="696" height="392" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_m6aOBO4YZyW1kPkv0Ys6JQ6VwEipZLXWk8qi6j7u4fvXzVUUX6K58I_qOVfYxHKr6vAQVriEcC17hU4uu7-WgkVy87cvY4hkx5HHsfbGHOSvfae_Y96JbAkBUYMV14APqNu7FLXRfR0/s640/erdogan_hitler.png" width="640" /></a></div> <br />Γράφει ο <b>ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΥΤΣΟΝΑΣΙΟΣ* </b><br />Σε συνέντευξη του στην τουρκική εφημερίδα Hurriyet, ο εκπρόσωπος της Τουρκικής προεδρίας Ιμπραχίμ Καλίν δήλωσε πως: <br /><br /><i>“Εμείς μπορούμε να επιλύσουμε τα μεταξύ μας προβλήματα. Τα θέματα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν είναι μόνο η ανατολική Μεσόγειος και το Αιγαίο (!!). Υπάρχουν θέματα όπως τα προβλήματα της Μουσουλμανικής Τουρκικής μειονότητας στην Ελλάδα και η επιλογή των μουφτήδων μέσω εκλογών”</i> (!!).<br /><br />Το τουρκικό επινόημα της «γαλάζιας πατρίδας», δηλαδή της επιθετικής επέκτασης, κατά παραβίαση κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου και με καταπάτηση κάθε Διεθνούς Συνθήκης, πηγάζει μέσα από τον σκληρό πυρήνα της ναζιστικής θεωρίας του «ζωτικού χώρου» [Lebensraum].<br /><br />Ιστορικά, αξίζει να σημειωθεί ότι εμπνευστής της θεωρίας του «Ζωτικού Χώρου», ήταν ο Γερμανός καθηγητής Φρίντριχ Ράτζελ, το 1901, που την έβλεπε σαν προέκταση της θεωρίας του Δαρβινισμού στις διεθνείς σχέσεις με συνέπεια τη βιολογική θέαση της γεωγραφίας, στην οποία το επικρατούν χαρακτηριστικό είναι η συνεχής εναλλαγή των συνόρων, αναλόγως της συστολής ή της διαστολής των εθνών που τα συγκροτούν, αντιμετωπίζοντας τα κράτη ως ζωντανούς οργανισμούς.<br /><br />Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Ερντογάν επικαλείται τη Συνθήκη της Λωζάννης, προκειμένου να πείσει τον τουρκικό λαό ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις τότε συρρίκνωσαν την Τουρκία αποσπώντας της εδάφη, που ανήκαν προηγουμένως στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.<br /><br />Μιλώντας στην επέτειο ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, ο Ερντογάν είπε πως τα νησιά στο Αιγαίο ήταν τουρκικά και έχουν έντονα τα στοιχεία του τουρκικού πολιτισμού! «Εγώ εδώ δίνω μάθημα ιστορίας. Εγώ μίλησα για τη Λωζάννη και ενοχλήθηκαν. Γιατί; Τα νησιά που βρίσκονται μπροστά στη μύτη μας, το φωνάζω, ήταν δικά μας, σε αυτά τα νησιά έχουμε την ιστορία μας, μνημεία μας, τζαμιά μας. Ακόμα ενοχλούνται όταν τα λέμε. Γιατί;».<br /><br />Ο Νταβούτογλου πάλι, ο θεωρητικός και θεμελιωτής του τούρκικου αναθεωρητισμού, αναφέρει στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος» (2001), πως οι πλησίον της Τουρκίας θάλασσες όπως ο Εύξεινος Πόντος, η Ανατολική Μεσόγειος, ο Περσικός Κόλπος η Κασπία θάλασσα, καθώς και τα μεγάλα ποτάμια θεωρούνται στρατηγικοί παράγοντες «ζωτικής σημασίας». Επιπλέον, το Αιγαίο αποκτά ιδιαίτερη σημασία για την Τουρκία αφού, λέει, η Τουρκία δεν είναι απλώς μια χώρα του Αιγαίου, αλλά και μια χώρα που εντάσσεται «σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, σε μια περιοχή που ξεκινάει από την Αδριατική και εκτείνεται ως τον κόλπο της Αλεξανδρέττας και τη Διώρυγα του Σουέζ».<br /><br />Αν επιχειρήσουμε έναν παραλληλισμό του Lebensraum από το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ και του ισλαμικού – νεο-οθωμανικού καθεστώτος του Ερντογάν, θα εντοπίσουμε προφανείς ομοιότητες.<br /><br />Οι τραγικές ομοιότητες της ιστορίας αποκαλύπτονται στο γεγονός ότι, όπως τότε η Βρετανία και η Γαλλία, επιδίδονταν σε μια αδιέξοδη πολιτική κατευνασμού της Ναζιστικής Γερμανίας, έτσι και σήμερα η Δύση (ΕΕ-ΗΠΑ), χρησιμοποιούν την ίδια λανθασμένη συνταγή απέναντι στις αναθεωρητικές πρακτικές του Ερντογάν, λανσάροντας την πολιτική του “κατευνασμού” της τούρκικης προκλητικότητας και των “ίσων” αποστάσεων στις ελληνοτουρκικές διαφορές, που μόνο ίσες δεν καταλήγουν να είναι, αλλά ετεροβαρείς υπέρ της Τουρκίας.<br /><br /><b><i>* μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΡΑΤΤΩ</i></b><div> <br /><a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η θεωρία του “ζωτικού χώρου”, ο τούρκικος αναθεωρητισμός και η πολιτική του “κατευνασμού”

Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΥΤΣΟΝΑΣΙΟΣ*  Σε συνέντευξη του στην τουρκική εφημερίδα Hurriyet, ο εκπρόσωπος της Τουρκικής προεδρίας Ιμπραχίμ Καλίν δή...

Διαβάστε την συνέχεια

Αν δεν θέλετε ελληνοτουρκικό πόλεμο φτιάξτε δεύτερη γραμμή αποτροπής

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJZXNh_NEsih9lYKQCZqTxdW23eRFK0AnL9xnNRl1GqCi2O6KQWN_8QR84CasH9QOqC15AOHb3Ij56xYGkpvxw4GJz0EWcz1CNuLd3cchkPipOMc95YJZCO9kXU7D_02JDMsP0bstcu4A/s1600/polemiko-navtiko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="401" data-original-width="758" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJZXNh_NEsih9lYKQCZqTxdW23eRFK0AnL9xnNRl1GqCi2O6KQWN_8QR84CasH9QOqC15AOHb3Ij56xYGkpvxw4GJz0EWcz1CNuLd3cchkPipOMc95YJZCO9kXU7D_02JDMsP0bstcu4A/s640/polemiko-navtiko.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Αποτελεί αναντίρρητο γεγονός ότι έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο όπου το ενδεχόμενο πολεμικής αναμέτρησης με την Τουρκία βρίσκεται πιο κοντά από οποιαδήποτε άλλη στιγμή από το 1974 έως σήμερα. Και ένας από τους λόγους που φθάσαμε σε αυτό το σημείο είναι το ότι η ελληνική πλευρά περιφρόνησε τη στρατιωτική αποτροπή και εγκλωβίστηκε σε μια φαντασίωση αναφορικά με τον πυροσβεστικό ρόλο κάποιων (υποτιθέμενα) ισχυρών διεθνών παραγόντων.<br /><br />Μια παράλληλη, συνδεδεμένη με την πρώτη φαντασίωση, είναι η "διπλωματική απομόνωση" της Άγκυρας, η οποία σερβίρεται από έναν πανίσχυρο επικοινωνιακό μηχανισμό στην αγωνιούσα ελληνική κοινή γνώμη, έτσι ώστε να καλυφθεί το γεγονός ότι η Τουρκία έχει συντρίψει τις μέχρι τώρα ελληνικές "κόκκινες γραμμές" και έχει την απόλυτη πρωτοβουλία των κινήσεων, αποδομώντας κομμάτι κομμάτι την ελληνική εθνική κυριαρχία. Και είναι δεδομένο ότι όταν η αντίπαλη πλευρά έχει την πολυτέλεια να αποφασίζει αυτή για τον χρόνο, τον τόπο και το είδος της πίεσης που θα ασκήσει, τότε έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα.<br /><br />Όπως επίσης, είναι περίπου αναπόφευκτο πως αν η αμυνόμενη πλευρά βγάλει αυτοβούλως από την εξίσωση της αντιπαράθεσης την επιλογή της στρατιωτικής αποτροπής (deterrence), τότε ωθεί τον επιτιθέμενο να υιοθετήσει ολοένα και περισσότερο απειλές πολεμικής δράσης, ενταγμένες σε πολιτικές εξαναγκασμού (coercion), ώστε να προωθήσει τις θέσεις του. Με άλλα λόγια, η εδρασμένη στην στρατιωτική ισχύ αποτροπή αποτελεί τον συνθετικό διαλεκτικό πόλο με τον εξαναγκασμό, με τον οποίον διαμορφώνουν ένα ενιαίο γεωστρατηγικό μέγεθος.<br /><br />Δηλαδή, μειωμένη αποτροπή οδηγεί σε γιγάντωση του εξαναγκασμού. Τόσο απλά.<br />Και αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα στο ελληνοτουρκικό σύστημα. Καθίσταται, λοιπόν, επιτακτική ανάγκη να αναδημιουργήσουμε μια άμεση αποτρεπτική πρόταση και να ανακτήσουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων έτσι ώστε να έχουμε κάποια πιθανότητα να φρενάρουμε την Τουρκία, χωρίς να συρθούμε σε πολεμική αναμέτρηση στον χώρο, τον χρόνο και υπό τους όρους που θα επιλέξει η Άγκυρα.<br /><br />Το θερμό επεισόδιο delenda est<br /><br />Και το χειρότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να εγκλωβιστούμε σε μια λογική "θερμού επεισοδίου". Δηλαδή, να περάσουμε το μήνυμα ότι αν αναγκαστούμε να καταφύγουμε στα όπλα, θα το κάνουμε με όσο το δυνατόν πιο "μετριοπαθή", "ήπιο" και "λελογισμένο" τρόπο, περιοριζόμενοι στο ελάχιστο δυνατόν. Κάτι τέτοιο θα ήταν απλά εγκληματικό.<br /><br />Αν η Τουρκία λάβει αυτό το μήνυμα τότε θα έχει αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο της αντιπαράθεσης, επιλέγοντας αυτή πότε, πόσο και που να κλιμακώσει και θα μετατρέψει την Ελλάδα σε μαριονέτα της. Και τότε, πράγματι, θα έλθει η σύγκρουση, γιατί η Τουρκία θα έχει προσκληθεί ουσιαστικά σε αυτήν την επιλογή. Άρα, η λέξη "θερμό επεισόδιο" θα πρέπει να καταργηθεί από το ελληνικό λεξιλόγιο, αν θέλουμε να έχουμε κάποια ελπίδα να προτάξουμε μια κάπως πειστική αποτρεπτική πρόταση και να αποφύγουμε την σύγκρουση.<br /><br />Το "θερμό επεισόδιο" εξυπηρετεί την Τουρκία. Αυτό που φοβάται είναι ο πόλεμος.<br />Όπως έχει τονίσει πολλάκις ο καθηγητής Παναγιώτης Ήφαιστος, που έχει εισαγάγει στην Ελλάδα τις σπουδές αποτροπής, ένα κρίσιμο στοιχείο της αποτροπής είναι ο έλεγχος της κλιμάκωσης της σύγκρουσης (escalation ladder). Και βασικό στοιχείο για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος είναι η σχετική ικανότητα επιτάχυνσης της κλιμάκωσης. Πόσο γρήγορα δηλαδή, σε σχέση με τον αντίπαλο, μπορείς (και θες) να ανέλθεις από το ένα σημείο της αντιπαράθεσης στο άλλο. Δηλαδή, δεν είναι μόνο θέμα ικανοτήτων αλλά και προθέσεων.<div> <br />Υπερ-επιτάχυνση αντιπαράθεσης<br /><br />Και φυσικά, το σημαντικότερο όλων, είναι ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει κάποιος κόφτης ή κάποια οροφή στην κλιμάκωση. Έλεγχος της κλιμάκωσης σημαίνει ότι είσαι πρόθυμος να φθάσεις στην πολεμική αναμέτρηση μεγάλης κλίμακας από τη στιγμή που θα ανάψει η πρώτη σπίθα, αν έτσι το επιλέξεις.<br /><br />Εν κατακλείδι, κρίσιμης σημασίας για τη δημιουργία μιας "δεύτερης γραμμής" αποτροπής από τη χώρα μας, μετά την αναπάντητη παραβίαση των πρώτων "κόκκινων γραμμών", είναι να προτάξει μια πειστική πρόταση ότι είναι έτοιμη αν προκληθεί να εφαρμόσει μια "υπερ–επιτάχυνση" (super acceleration) της αντιπαράθεσης που θα οδηγήσει από την έναρξη κάποιου "θερμού επεισοδίου" σε μεγάλης κλίμακας σύγκρουση, μέσα σε πάρα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, υπερφαλαγγίζοντας τον αντίπαλο στη διάσταση του χρόνου, τοποθετώντας τον σε θέση αντίδρασης στις δικές μας πρωτοβουλίες και κάνοντας τον να χάσει τον έλεγχο της κατάστασης.<br /><br />Είναι δεδομένο ότι τα παραπάνω θα συναντήσουν τον χλευασμό του πολυσύνθετου ηττοπαθούς εσμού που αποτελεί το μακρύ χέρι της Άγκυρας μέσα στην Ελλάδα, αλλά κάποια στιγμή, εδώ που φθάσαμε, θα πρέπει να αρχίσουμε να μελετούμε ρεαλιστικά τη θεωρία και την πρακτική της αποτροπής, μέσα στις ιδιαίτερες συνθήκες της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, αν θέλουμε να διατηρούμε μια στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα. Αλλιώς, το μέλλον θα γίνει πολύ πιο ζοφερό από το ήδη ζοφερό παρόν.<br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αν δεν θέλετε ελληνοτουρκικό πόλεμο φτιάξτε δεύτερη γραμμή αποτροπής

Γρίβας Κώστας Αποτελεί αναντίρρητο γεγονός ότι έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο όπου το ενδεχόμενο πολεμικής αναμέτρησης με την Τουρκία βρίσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Καιρός να σοβαρευτούμε

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7yPujOuk66HNrsu3tzi3uk_dccfrvc-nnkNkoqR_qMN1IhLxkq4MXi-FnqJdUHvTJxioTzmG3NAPxgs0D-XuoRQx6QxxQRfVghouQ63FD8PzE_ZRMIqtEnK_J_wISxyEJXYEMXH9Jw_A/s1600/greece-map.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="746" data-original-width="1600" height="298" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7yPujOuk66HNrsu3tzi3uk_dccfrvc-nnkNkoqR_qMN1IhLxkq4MXi-FnqJdUHvTJxioTzmG3NAPxgs0D-XuoRQx6QxxQRfVghouQ63FD8PzE_ZRMIqtEnK_J_wISxyEJXYEMXH9Jw_A/s640/greece-map.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Αλέξης Παπαχελάς</b><br />Πολλά και συγκινητικά έχουν γραφτεί και ειπωθεί αυτή την περίοδο για τους κυβερνήτες, πιλότους, αξιωματικούς που λειτουργούν «στα κόκκινα» εδώ και πολύ καιρό. Το αξίζουν. Γιατί το κάνουν χωρίς να πληρώνονται αρκετά, με λιγοστά μέσα και πάρα πολύ μεγάλες δυσκολίες. Δεν τους αρέσει να μιλούν για αυτά, ούτε να γκρινιάζουν.<br /><br />Θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους σωστά και να μείνουν πιστοί στην αρχή πως θα παραδώσουν την επικράτεια ελληνικής κυριαρχίας ακριβώς όπως την παρέλαβαν.<br /><br />Πέρα από τα λόγια, όμως, τους αξίζουν και έργα. Είναι επείγουσα η ανάγκη να σοβαρευτούμε ως κοινωνία και ως κράτος. Εχουμε απέναντί μας μια απειλή που δεν θα εξαφανισθεί. Το αντίθετο. Οι στρατηγικές υποχρεώσεις της χώρας είναι ακόμη μεγαλύτερες, καθώς αφορούν πλέον όχι μόνο το Αιγαίο, αλλά και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Το πολιτικό κόστος πρέπει να φύγει από τη μέση όταν πρόκειται για αποφάσεις εθνικής ασφαλείας. Κανένας βουλευτής δεν μπορεί να σταματάει αυτονόητες αποφάσεις που σέρνονται για χρόνια, όπως η μεταφορά των πεζοναυτών από τον Βόλο στην Αθήνα, η μεταφορά του ναυστάθμου και της τεχνικής βάσης στην Κρήτη. Κανένας φαύλος υπουργός δεν μπορεί να εμποδίζει τη ριζική αναδιάρθρωση της πολεμικής βιομηχανίας μας που μαράζωσε από τις κομματικές και άσχετες διοικήσεις και τα ρουσφέτια. Δεν έχουμε ούτε την πολυτέλεια ούτε και τον χρόνο για πολιτικά παιχνίδια.<br /><br />Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ένα πρόγραμμα αναβάθμισης των αμυντικών δυνατοτήτων της, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς όμως και ηλίθιους φραγμούς που βάζουν τρικλοποδιά. Είμαστε σε ένα σημείο όπου ακόμη και η αναβολή άμεσης καταβολής των αναδρομικών συντάξεων θα έπρεπε να βρίσκεται στο τραπέζι, όσο βαρύ και αν είναι το πρόβλημα για μια μερίδα της κοινωνίας. Χρειαζόμαστε γενναίες αποφάσεις, όπως εκείνη χάρη στην οποία αποκτήσαμε τελικά τα περίφημα τέσσερα υποβρύχια που όλοι λοιδορούσαν και σήμερα εκθειάζουν.<br /><br />Βρισκόμαστε σε μια φάση που αναπτύσσουμε νέες συμμαχίες, με τα Εμιράτα, με το Ισραήλ και με άλλες χώρες. Μας προσφέρονται ευκαιρίες για φιλόδοξα προγράμματα συμπαραγωγής και τη δημιουργία ενός τομέα υψηλής τεχνολογίας που θα μας πάει σε άλλο επίπεδο άμυνας.<br /><br />Ολα αυτά μπορούν να γίνουν με ευρύτατη πολιτική συναίνεση. Οι πολιτικοί αρχηγοί γνωρίζουν τα προβλήματα. Η σημερινή στρατιωτική ηγεσία επίσης γνωρίζει σε βάθος όλους τους φακέλους, διαθέτει την απαιτούμενη αποφασιστικότητα και τεχνοκρατική επάρκεια και ξέρει καλά τι πρέπει να γίνει.<br /><br />Αν δεν βάλουμε μυαλό και δεν κινηθούμε γρήγορα και δυναμικά, θα είμαστε υπόλογοι απέναντι στην Ιστορία. Γιατί ο μεγάλος κίνδυνος δεν θα είναι ένας επώδυνος συμβιβασμός, ο οποίος ενδεχομένως να είναι και αδύνατος με τη σημερινή Τουρκία. Το χειρότερο θα είναι μια κλιμακούμενη φινλανδοποίηση.<br /><br /><a href="https://www.kathimerini.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Καιρός να σοβαρευτούμε

Αλέξης Παπαχελάς Πολλά και συγκινητικά έχουν γραφτεί και ειπωθεί αυτή την περίοδο για τους κυβερνήτες, πιλότους, αξιωματικούς που λειτουργ...

Διαβάστε την συνέχεια