Η Ρωσία σε ευθεία “σύγκρουση” με Τουρκία-Ισραήλ μετά την ενεργειακή συμφωνία με την Συρία

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-04/erdogan_putin.jpeg?itok=FYyuD984" width="640" /><br />Πως η Μόσχα άλλαξε το παιχνίδι στην Μεσόγειο ερχόμενη σε ευθεία αντιπαράθεση με Άγκυρα και Τελ-Αβίβ με αφορμή την συριακή ΑΟΖ<br />Γιώργος Μοτσάκος<br />Χθες αναφέραμε ότι ρωσικές εταιρείες φέρονται να έχουν ξεκινήσει τρισδιάστατες σεισμικές έρευνες σε μια περιοχή 2190 τετραγωνικών χιλιομέτρων σε Ταρτούς και Μπάνια στην Συρία, τοποθετώντας πλέον την Ρωσία στην άγρια διαμάχη εξουσίας για τα ενεργειακά κοιτάσματα στην Α.Μεσόγειο, κάτι που επιβεβαιώνει πλήρως και ο <a href="https://thearabweekly.com/russian-east-med-ambitions-anger-lebanese-confuse-turks"><b>αραβικός τύπος</b>.</a><br /><br />Αραβικό πρακτορείο ειδήσεων αναφέρει ότι μετά την συμφωνία ρωσικών εταιρειών με την Δαμασκό για εξερεύνηση και εξόρυξη υδρογονανθράκων στην συριακή ΑΟΖ, η Μόσχα έρχεται εναντίον των σχεδίων της Τουρκίας, των χωρών του Φόρουμ για το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου ( Ελλάδα-Κύπρο-κά), και ιδίως κατά του Ισραήλ, το οποίο εξακολουθεί να διαπραγματεύεται την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων του με τον Λίβανο χωρίς να έχει σημειωθεί πρόοδος.<br /><br />Η ξαφνική ανάμειξη της Ρωσίας στη διαμάχη για το φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο, δημιουργεί ένα νέο δίλημμα παρόμοιο με αυτό που δημιουργήθηκε από την τουρκική συμφωνία του περασμένου Νοεμβρίου με την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης (GNA) στην Τρίπολη.<br /><br />“Η Κυβέρνηση της Εθνικής Ενότητας (GNU) που αντικατέστησε τον GNA, δεν έχει ακόμη αποσαφηνίσει επίσημα τη θέση της σχετικά με τις αμφιλεγόμενες θαλάσσιες οριοθετήσεις των προκατόχων της και τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες με την Άγκυρα, οι οποίες έχουν ήδη καταστήσει τεταμένες τις σχέσεις της Λιβύης με την Αίγυπτο, το Ισραήλ, την Ελλάδα, την Κύπρο και την ΕΕ”, αναφέρει Άραβας ειδικός.<br /><br />Ξένοι αναλυτές αναφέρουν ότι η Ρωσία με την συμφωνία στην συριακή ΑΟΖ, έκανε μια καλά υπολογιζόμενη κίνηση με στόχο να εξασφαλίσει την επιστροφή της σε μια άκρως στρατηγική περιοχή του πλανήτη.<br /><br />Μετά τη στρατιωτική επέμβασή στη Συρία το 2015 και αργότερα στη Λιβύη, τώρα η Ρωσία παρεμβαίνει κανονικά και στη σύγκρουση για το φυσικό αέριο, μετατρέποντας την χώρα αυτή σε βασικό παράγοντα σε όλες τις διαπραγματεύσεις που στοχεύουν στη χάραξη του μελλοντικού χάρτη της περιοχής της Μεσογείου.<br /><br />Η Ρωσία προσχώρησε στην συμφωνία για το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου, εκμεταλλευόμενη προηγούμενη συμφωνία με το συριακό καθεστώς.<br /><br />Αυτή η εννιάχρονη συμφωνία επιτρέπει σε ρωσικές εταιρείες να εξερευνήσουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο στα χωρικά ύδατα της Συρίας, με αντάλλαγμα την άμεση στρατιωτική επέμβαση της Μόσχας στο καθεστώς του προέδρου Μπασάρ Άσαντ.<br /><br />“Η ρωσική ενεργοποίηση της ενεργειακής συμφωνίας του 2013 στην Ανατολική Μεσόγειο όμως, άσκησε πίεση στην Τουρκία και στα σχέδια του Ερντογάν, ενώ προκάλεσε οργισμένες αντιδράσεις και στο Λίβανο.<br /><div>Αυτή η νέα εξέλιξη στην περιφερειακή αντιπαράθεση για τα κοιτάσματα στην Α.Μεσόγειο προκλήθηκε από την συμφωνία που υπεγράφη από Ρώσους και Σύριους αξιωματούχους, με την οποία επιτρέπεται η εξερεύνηση σε αμφισβητούμενη περιοχή μεταξύ Λιβάνου και Συρίας”, αναφέρουν αραβικές δημοσιογραφικές πηγές.<br /><br />Η ένταξη της Ρωσίας στην προσπάθεια αξιοποίησης των τεραστίων κοιτασμάτων φυσικού αερίου που πιστεύεται ότι υπάρχουν κάτω από τον βυθό της Ανατολικής Μεσογείου, είναι πιθανό να προκαλέσουν σημαντικό κλυδωνισμό των σχέσεων με τις χώρες της περιοχής, κυρίως επειδή η παρουσία ρωσικών εταιρειών αμφισβητείται από πολλούς.<br /><br />Η Τουρκία, η οποία είχε συντονίσει έως τώρα τις ενέργειές της με τη Ρωσία, σε Συρία και Λιβύη, θα βρεθεί και η ίδια σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, καθώς ο Ρώσος πρόεδρος θα είναι ένας πολύ σκληρός ανταγωνιστής σε θαλάσσιες περιοχές που αποβλέπουν και οι Τούρκοι.<br /><br />Όλοι αυτοί οι παράγοντες θα μπορούσαν να αναστατώσουν τα σχέδια της Τουρκίας για την αναμόρφωση του μέλλοντος της περιοχής.<br /><br />Η Τουρκία αντιμετωπίζει δύο επιλογές, είτε να αποδεχθεί τη νέα πραγματικότητα απρόθυμα, είτε να προχωρήσει σε ματαίωση της ρωσος-συριακής συμφωνίας εξερεύνησης, πράγμα που σημαίνει ευθεία σύγκρουση Ρώσων και Τούρκων. Τα κοιτάσμαστα στην Α.Μεσόγειο έχουν την δυνατότητα να προκαλέσουν σοβαρές εξελίξεις το επόμενο διάστημα, κάτι που αποδεικνύεται και από τα εξοπλιστικά προγράμματα των χωρών της περιοχής. <br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ρωσία σε ευθεία “σύγκρουση” με Τουρκία-Ισραήλ μετά την ενεργειακή συμφωνία με την Συρία

Πως η Μόσχα άλλαξε το παιχνίδι στην Μεσόγειο ερχόμενη σε ευθεία αντιπαράθεση με Άγκυρα και Τελ-Αβίβ με αφορμή την συριακή ΑΟΖ Γιώργος Μοτσάκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Όταν το περιοδικό Forbes αναλύει τις σχέσεις της Ελλάδας με τις χώρες του Περσικού Κόλπου: Κάτι σοβαρό γίνεται…

<img height="311" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/04/210402153255_EMIRATA-ELLADA-ENOPLES09-1024x498.jpg" width="640" /><br /><br />Άρθρο γνώμης που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του έγκριτου Αμερικανικού περιοδικού <a href="https://www.forbes.com/sites/pauliddon/2021/03/31/how-significant-is-greeces-growing-military-cooperation-with-the-uae-and-saudi-arabia/?sh=5c42ca4c19ef"><b>Forbes</b></a> (του Paul Iddon) καταγράφει την ολοένα αυξανόμενη στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδας με τις χώρες του Περσικού Κόλπου, τα Ηνωμένα Αραβικά ΕΜιράτα (ΗΑΕ) και τη Σαουδική Αραβία.<br /><br />Επιχειρείται επίσης η ανάλυση της σημασίας αυτών των σχέσεων. Αναφορά στην κοινή αεροπορική άσκηση Eye of the Falcon 1 πάνω από τη Μεσόγειο μεταξύ της Ελλάδας και της Σαουδικής Αραβίας, η οποία έφερε τα F-15 μαχητικά τζετ της μαζί με το πλήρωμα και τους τεχνικούς τους.<br /><br />Η άσκηση έλαβε χώρα τον Μάρτιο στην Κρήτη και αποτελεί το πιο πρόσφατο παράδειγμα της αυξανόμενης συνεργασίας σε αμυντικά ζητήματα και της ενδυνάμωσης των δεσμών μεταξύ των δύο χωρών.<br /><br />Η Ελλάδα σχεδιάζει, επίσης, την αποστολή μερικών αεροπορικών αμυντικών πυραυλικών συστημάτων της –MIM-104 Patriot– στη Σαουδική Αραβία με περίπου 130 άτομα προσωπικό για να υπερασπιστεί την ενεργειακή υποδομή της χώρας, η οποία στοχοποιείται συχνά με επιθέσεις από βαλλιστικούς πυραύλους και drones από τους Χούθι της Υεμένης. Στις 19 Μαρτίου η Ελλάδα καταδίκασε απερίφραστα ένα τέτοιο χτύπημα με drone κατά των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων της Σαουδικής Αραβίας.<br /><br />Οι δεσμοί Ελλάδας και ΗΑΕ έχουν επίσης ενισχυθεί. Τον Αύγουστο του 2020 τα ΗΑΕ απέστειλαν 4 μαχητικά τζετ F-16 στην Κρήτη εν μέσω των αυξανόμενων εντάσεων Ελλάδας και Τουρκίας σχετικά με τα ενεργειακά δικαιώματα στα διαφιλονικούμενα νερά της Ανατολικής Μεσογείου. Επρόκειτο για μία ξεκάθαρη ένδειξη αλληλεγγύης των ΗΑΕ προς τις επιδιώξεις της Ελλάδας, καθώς και αντίδρασης κατά της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.<br /><br />Τον Νοέμβριο του 2020 η Ελλάδα και τα ΗΑΕ υπέγραψαν στρατηγική συμφωνία αμυντικής συμμαχίας σε περίπτωση απειλής της εδαφικής ακεραιότητας των δύο χωρών, με την Ελλάδα να χαιρετίζει τη σπουδαιότητα της συμφωνίας αυτής.<br /><br />Τον Φεβρουάριο του 2021, έλαβε χώρα το Philia Forum στην Αθήνα, στο οποίο συμμετείχαν η Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ, το Μπαχρέιν, η Κύπρος και η Αίγυπτος, δηλώνοντας την υποστήριξή τους στις ελληνικές επιδιώξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Σύμφωνα με αναλυτές, η ανάπτυξη αυτών των περιφερειακών συμμαχιών αποτελεί έναν κρίσιμο πυλώνα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.<br /><br />Η Ελλάδα έχει παραδοσιακά επιδιώξει μία ισορροπημένη προσέγγιση στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, στα πλαίσια της οποίας -για παράδειγμα- διατηρεί τους δεσμούς της με τους Παλαιστίνιους, ενώ παράλληλα αναπτύσσει τη συμμαχία της με το Ισραήλ. Ομοίως, καλλιεργεί τις σχέσεις της με τη Σαουδική Αραβία με τρόπο που δεν είναι επιβλαβής για τις σχέσεις της με το Ιράν. <br /><br />Επισημαίνεται, ωστόσο, ότι είναι δύσκολη η επίτευξη της διπλωματικής ισορροπίας. Αναφορά στην αντίδραση του Ιράν για την αποστολή των πυραύλων Patriot από την Ελλάδα στη Σαουδική Αραβία και καταγραφή δήλωσης του ΥΠΕΞ Ν. Δένδια τον Φεβρουάριο του 2021, κατά την οποία τόνισε την αμυντική φύση της αποστολής των πυραύλων Patriot, οι οποίοι δεν θα χρησιμοποιηθούν ως μέσα επίθεσης εναντίον κάποιας άλλης χώρας, παρά μόνο ως αμυντικά μέσα του εναέριου χώρου της Σαουδικής Αραβίας.<br /><br />Οι συνεχείς γεωπολιτικές εξελίξεις στη Μ. Ανατολή καθιστούν ολοένα και πιο δύσκολη την επίτευξη της ισορροπίας στις διπλωματικές σχέσεις της Ελλάδας με τις περιφερειακές δυνάμεις, η οποία επιδιώκει παράλληλα τη σύσφιξη των δεσμών με τις ΗΠΑ.<br /><br />Ωστόσο, θεωρείται απίθανο να εμπλακεί η Ελλάδα σε στρατιωτικές συγκρούσεις που δεν αφορούν στα εθνικά της συμφέροντα. Στο πλαίσιο αυτό, αναφέρεται πληθώρα συμφωνιών μεταξύ του Ελληνικού Υπουργείου Αμύνης και του Γενικού Επιτελείου Στρατού των ΗΑΕ, ενώ προβλέπονται αρκετές κοινές στρατιωτικές και ναυτικές ασκήσεις, καθώς και προοπτική πώλησης αμυντικού εξοπλισμού μεταξύ Ελλάδας και ΗΑΕ.<br /><br />Παρόλα αυτά, η συμμαχία Ελλάδας και ΗΑΕ περιλαμβάνει δικλίδα ασφαλείας σε περίπτωση σύγκρουσης συμφερόντων των δύο χωρών, παρά την κοινή τους αντίθεση προς την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.<br /><br />Ομοίως, υπάρχουν ξεκάθαρα όρια στην αυξανόμενη στρατιωτική συνεργασίας τους, η οποία χαρακτηρίζεται περισσότερο ως μία συνεργασία βάσει κοινών στόχων και συμφερόντων παρά ως μία επίσημη συμμαχία.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όταν το περιοδικό Forbes αναλύει τις σχέσεις της Ελλάδας με τις χώρες του Περσικού Κόλπου: Κάτι σοβαρό γίνεται…

Άρθρο γνώμης που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του έγκριτου Αμερικανικού περιοδικού Forbes (του Paul Iddon) καταγράφει την ολοένα αυξανόμενη σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι σχέσεις Κίνας-Ιράν και στο βάθος ο Αραβικός Κόλπος και οι στρατηγικοί εταίροι

<img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=kinairan.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Μάριος Παναγιώτης Ευθυμιόπουλος*</b><br />Η στρατηγική συμμαχία Ιράν - Κίνας είναι πλέον μια ακόμα πολιτική πραγματικότητα σε ένα πολυ-πολικό κόσμο. Έναν κόσμο, που έχει τάσεις διπολικότητας, δια μέσου ωστόσο «αναγκαίων υβριδικών» συμμαχιών. Οι διαμορφούμενες συμμαχίες είναι αυτές που πρόκειται να ορίσουν τα επόμενα χρόνια τα πλαίσια διεθνούς στρατηγικής πολιτικής.Έτσι το πρώτο και εύλογο ερώτημα που διαμορφώνεται είναι ποιοι θα είναι οι ηγέτες και ποιες οι ηγέτιδες χώρες που θα διαμορφώσουν τις εκατέρωθεν πλευρές;<br /><br />Προς το παρόν η συμφωνία Πεκίνου-Τεχεράνης αυτό δείχνει.Είναι μια στρατηγική πραγματικότητα και μια συμμαχία μακροχρόνια. Αποτελεί μια εκατέρωθεν πολιτική απόφαση, που ωστόσο δεν θα έπρεπε να προκαλεί αίσθηση σε κανένα. Οι δύο, είναι σύμμαχες χώρες. Και το αποδεικνύουν και σε καίρια διεθνή ζητήματα. Ζητήματα τα οποία προκαλούν σοβαρές αντιδράσεις μεταξύ των εταίρων σε επίπεδο ΟΗΕ και σε επίπεδο Συμβουλίου Ασφαλείας, σε θέματα μεταξύ άλλων και Εθνικής Ασφάλειας.<br /><br />Με την πρόσφατη στρατηγική πολυ-επίπεδη συμφωνία, έρχεται αφενός να ολοκληρωθεί ο κύκλος διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο που κρατάει χρόνια τώρα, αλλά εξίσου, να οριοθετήσει οριστικά τη νέα γεωπολιτική γραμμή πολιτικής και δράσης του μέλλοντος των δύο χωρών με αφορμή τα γεγονότα στην Αραβική Χερσόνησο όσο και τη Μέση Ανατολή και γιατί τη νοτιο-ανατολική Μεσόγειο δια μέσου Τουρκίας που ας μην ξεχνάμε έχει και αυτή ιδιαίτερη συνεργασία με την Κίνα, ωστόσο όχι ακόμα στρατηγική συνεργασία.<br /><br />Έτσι διαμορφώνεται μια νέα νοητή γραμμή. Μια γραμμή που θα σημάνει τα νέα «σύνορα του υπαρξιακού δυτικού άξονα» που θα συνορεύει με τον νέο ανατολικό. Θα είναι πολυδιάστατος, οικονομικά, τεχνολογικά, εκπαιδευτικά και κοινωνικά, πολιτισμικά, κυριαρχικά και σε επίπεδα εξωτερικής πολιτικής, άμυνας και κυβερνοπολιτικής μεταξύ άλλων. Αυτά είναι θέματα κυρίως γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής φύσεως που θα έχουν αντίκτυπο τα επερχόμενα χρόνια.<br /><br />Επιστρέφοντας στο θέμα μας, θα αναρωτιόταν κανείς τι κάνει αυτή τη συμφωνία σημαντική σε βαθμό που να συζητάμε και τα στοιχεία ευρύτερης διεθνούς πολιτικής: Πρώτον την παρουσία 5000 κινεζικών στρατευμάτων εντός του Ιράν. Που αυτό συνεπάγεται μια μόνιμη δύναμη κρούσης και δράσης που φαντάζομαι δεν θα αργήσει να διαφαίνεται και στα νερά του Αραβικού αλλά και Ινδικού Κόλπου και στα πέριξ της Σομαλίας και του Τζιμπουτί και στα στενά του Άντεν (και ας σημειωθεί εδώ η σημαντικότητα στη διέλευση διεθνούς εμπορίου και ναυσιπλοΐας).<br /><br />Η σύναψη οικονομικής στρατηγικής συμφωνίας σε επίπεδο μικρομεσαίων και μεγάλων επενδύσεων είναι βαρυσήμαντη. Επικεντρώνεται σε τομείς που το Ιράν έχει ανάγκη σήμερα λόγω του οικονομικού εμπάργκο τόσο της ΕΕ όσο και των ΗΠΑ με βάθος περαιτέρω κυρώσεις που επέρχονται. Σε βαθμό που ακόμα και οι NewYorktimesσε πρόσφατο άρθρο τους, εμμέσως επικαλούνται πως η συμφωνία αυτή, δίνει σαφές προβάδισμα στην Κίνα και ταυτόχρονα χτύπημα στις ΗΠΑ για το μέλλον του Ιράν, αν πίστευε κανείς πως θα υπήρχε (που υπήρχε, αντίδραση για επανάσταση εντός της χώρας.<br /><br />Και μετά επέρχεται η συμφωνία αυτή: Η 18σελίδη συμφωνία περιέχει μεταξύ άλλων τραπεζικό κλάδο, αμυντικό κλάδο, υπηρεσίες, τεχνογνωσία, άμεσες επενδύσεις και επενδυτικά κεφάλαια, ανακατασκευή βασικών υποδομών και υποδομών κατασκευαστικού κλάδου, μεταξύ άλλων και το στρατιωτικό. Υπάρχει συμφωνία για το ενεργειακό μέλλον αλλά και την εντατικοποίηση άμεσου εμπορίου και εξαγωγών. Εξαγοράς προϊόντων, υπηρεσιών και εταιριών αλλά και αναδόμηση και αναβάθμιση του δημοσίου τομέα των υπηρεσιών και του γνωστικού αντικειμένου των Ιρανών. Αναβάθμιση πόλεων και υποδομών αυτών. Εντατικοποίηση, αναβάθμισης έρευνας και τεχνολογίας. Και το επόμενο ερώτημα που δημιουργείται. Με τι ωστόσο αντάλλαγμα;<br /><br />Όποιο και να είναι το αντάλλαγμα, οι γεωστρατηγικές ανάγκες των δύο χωρών δεν συγκρούονται. Είναι ζωτικής σημασίας, αλλά δεν είναι ταυτόσημες.<br /><br />Η διαπραγμάτευση αυτή όπως προανέφερα δεν είναι νέα. Είναι ωστόσο εν μέρει και ζωτικής και ιστορικής σημασίας γιατί μας προϊδέαζαν για κάτι τέτοιο. Αν και πιστεύω μόνο ειδικοί περί Κίνας πιθανώς να το αναζητούσαν ως μια εξέλιξη κατά την περίοδο του 90. Όχι τώρα.<br /><br />Ωστόσο, αν ανατρέξει κανείς στην πρόσφατη ιστορία του 20αιώνα, θα παρατηρήσει πως η Κίνα είχε και έχει μια ιδιαίτερη συνεργασία με το Ιράν. Κυρίως, με το καθεστώς αλλαγής και έκτοτε, η Κίνα στηρίζει σθεναρά το Ιράν σε διεθνή ζητήματα. Προσφάτως, τα γεγονότα στην Συρία και το Αφγανιστάν αλλά και το Ιράκ από το 2012, ώθησαν, Ρωσία, Ιράν, Κίνα αλλά και Τουρκία να στηρίξουν η μια την άλλη ,έχοντας ταυτόχρονα διαφορετικά αλλά και πολλά κοινά συμφέροντα.<br /><br />Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, πως με τις πρόσφατες μάχες στην Αρμενία, που κατά τα άλλα σύμμαχος της Ρωσίας και του Ιράν, η Κίνα δεν στήριξε κανένα. Αρκέστηκε σε πολιτικές προτάσεις για διαβουλεύσεις, όταν η Τουρκία στήριξε σθεναρά και στρατιωτικά το Αζερμπαιτζάν και η άλλοτε σύμμαχος της Αρμενίας Ρωσία, απλά τερμάτισε το πόλεμο με όσα κερδισμένα πήρε. Ενώ το Ιράν ενώ είπε πως θα στηρίξει την Αρμενία, ποτέ δεν το έπραξε. Έπαιξαν ένα πολυ-επίπεδο στρατιωτικό και πολυ-επίπεδο διπλωματικό παιχνίδι που δείχνει πως θα πάνε τα πράγματα. Κυρίως περί και επί συμφέροντος Κίνας.<br /><br />Τα γεγονότα λοιπόν όσο και το JCPOA που ερμηνεύτηκε ως κακό για το Ιράν μέχρι τα τέλη του 2020 (μεταξύ 2015-2020) για την αποφυγή νέας συγκρουσιακής πορείας Ιράν-ΗΠΑ (Δύση) σε σχέση με πυρηνικό στρατιωτικής σημασίας πρόγραμμα, με τη μη ανανέωσή του ήρθε να προτάξει την ανάγκη για το Ιράν να επιδιώξει όποιες λύσεις. Σε γεωστρατηγικό επίπεδο, τα γεγονότα μεταξύ του 2015 και 2020 καθώς και ο πόλεμος Συρία αλλά και Υεμένη όπου οι Χούτι υποστηρίζονται από καθεστώς του Ιράν, ώθησαν περαιτέρω, οι σχέσεις Ιράν-Κίνας να ενισχυθούν και να γίνουν πιθανώς μονόδρομος. Ώθησαν να αρχίσει διπλωματικός διάλογος από το 2016 μέχρι σήμερα καθώς το Ιράν «παίζει με την δύση» (όπως και η Τουρκία άλλωστε).<br /><br />Με επίσκεψη του Προέδρου της Κίνας XiJinping το 2016, στην Τεχεράνη, όπου προτάθηκε και άνοιξε ένας εκ του συνόλου κυριολεκτικά τιτάνιος διάλογος και διαπραγμάτευση προτάχθηκε ένα πιθανό παράλληλο μέλλον, με Ιράν αναδυόμενο, ενώ την Κίνα «διαμεσολαβητή», του νέου πολυ-επίπεδου πολυδιάστατου πολυ-πολικού νέου πλαισίου γεωπολιτικής. Διαπραγματεύσεις που διευκολύνθηκαν εν μέσω πολιτικών απειλών, οικονομικού ενισχυμένου εμπάργκο των ΗΠΑ προς τα συμφέροντα Ιράν τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως και περιφερειακώς, αλλά και με τα στρατηγικά, στρατιωτικά και πολιτικά δεδομένα της περιοχής του Αραβικού Κόλπου είτε μέσω του πολέμου της Υεμένης και τις ομάδες προσκείμενες στο Ιράν είτε με τα γεγονότα στο κόλπο του Άντεν. Δεν είναι τυχαίο πως η νέα πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ, επιδιώκει διαφοροποίηση τακτικής σε σχέση με το τι θεωρεί πρώτη απειλή ως υπάρχουσα κατάσταση.<br /><br />Και πλέον διερωτάται κανείς ποια τα επόμενα βήματα: Η Κίνα συνεχίζει την προσέγγιση: το «belt and road initiative». Η Κίνα είναι από τις παλαιότερες κοινωνίες. Πολυπληθείς και πολλοί πιστεύουν ικανοί να ορίσουν μελλοντικές συνθήκες. Είναι γνώστες της γεωγραφίας καλά. Των πολιτισμών καλά. Δεν είναι τυχαίο πως μερικές μέρες μετά πολλοί πολιτικοί και απεσταλμένοι της Κίνας στη Δύση έσπευσαν να προτάξουν πολλά για το μέλλον. Να δείξουν πολλά. Όπως ο πρόσφατος απεσταλμένος στην Ελλάδα που μεταξύ άλλων βρέθηκε με τον Υπουργό μας Άμυνας προκειμένου να αναδείξει τη σημασία της γεωπολιτικής ανάγκης για συνεργασίας.<br /><br />Ας μην έχουμε αυταπάτες. Είναι μεγάλη χώρα η Κίνα. Έχει πολλές προοπτικές. Τώρα και στο μέλλον. Ωστόσο. Δεν παράγουμε κάτι σημαντικό. Έχουμε γεωστρατηγικής σημασίας χώρα. Είμαστε η πρώτα χώρα εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχουμε πολλές προοπτικές. Άλλα όχι στον βαθμό που χρειαζόμαστε να είμαστε ίσοι συνέταιροι. Ότι κάνει η Κίνα το κάνει για τη δική της ανάδειξη και υπεροχή. Θέλει να είναι εταίρος με τα δικά της μέτρα και σταθμά.<br /><br />Στον Αραβικό Κόλπο και την περιοχή χρειάζεται προσοχή. Είναι στρατηγικός εταίρος στην Αραβική χερσόνησο και επενδυτικός. Όσο και στην Ήπειρο της Αφρικής. Αλλά κάνει καλά μια τακτική πολιτική που έκανε χρόνια οι ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική: προτάσσει συμβόλαια επενδύσεις και δάνεια που δεν ξεπληρώνονται και μπαίνουν στην κυριαρχία της Κίνας. Γιατί μπορεί όταν έχει δυναμική 1 δις ανθρώπων και παραγωγή που τείνει να γίνει μεγαλύτερη της Αμερικής. Δεν ήταν τυχαίο ότι τα έβαλε ο Πρώην Πρόεδρος Τραμπ με την Κίνα για το παγκόσμιο εμπόριο, συμφωνίας της οποία συμφώνησε και ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν. Τα γεωπολιτικά δεδομένα αλλάζουν. Αν το Ιράν δεν καταφέρει να ορθοποδήσει για το δικό της καλό, ίσως τότε μακροχρόνια να είναι χειρότερο το μέλλον κάτω από την Κίνα. Ωστόσο, προς το παρόν δεν υπάρχουν λύσεις για το Ιράν το ίδιο.<br /><br />Ενώ ταυτοχρόνως, συνεχίζει αλυτρωτικές πολιτικές εναντίον των Αραβικών κρατών της χερσονήσου, του Ισραήλ αλλά και φίλων αυτών. Τα πράγματα εξελίσσονται. Οι παίχτες πολλαπλασιάζονται. Αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι πως όσοι θα χτίσουν σήμερα ίσως κερδίσουν πολλά, αλλά εν’ τέλει και ίσως χάσουν. Ως Ελλάδα θα ήταν καλό να τα γνωρίζουμε αυτά. Να έχουμε επιλογές και προοπτικές πως θα σταθούμε σε αντίστοιχε περιπτώσεις. Είμαστε σταθερός παράγοντας αλλά ίσως είναι καλό να αποδείξουμε εμπράκτως την προοπτική στρατηγικών μας συμμαχιών σε πολλαπλά επίπεδα. Στο μεταξύ να αναδείξουμε τον δικό μας πόλο με τους νέους μας στρατηγικούς εταίρους σε μια περίοδο που το χρειαζόμαστε.<br /><br /><b><i>* O Δρ. Μάριος Παναγιώτης Ευθυμιόπουλος είναι Κοσμήτορας Σχολής Διεθνούς Ασφάλειας και Παγκόσμιας Πολιτικής, Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνούς Ασφάλειας και Στρατηγικής Αμερικανικό Πανεπιστήμιο των Εμιράτων και μέλος του ΔΣ του Παρατηρητηρίου Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας.</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι σχέσεις Κίνας-Ιράν και στο βάθος ο Αραβικός Κόλπος και οι στρατηγικοί εταίροι

Μάριος Παναγιώτης Ευθυμιόπουλος* Η στρατηγική συμμαχία Ιράν - Κίνας είναι πλέον μια ακόμα πολιτική πραγματικότητα σε ένα πολυ-πολικό κόσμο. ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα «μυστικά» της Τρίπολης και η εσπευσμένη επίσκεψη Μητσοτάκη στη Λιβύη

<img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=lib_14.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Στην αποκατάσταση των παγωμένων και εχθρικών για τουλάχιστον 19 μήνες σχέσεων με τη Λιβύη, στην αποκατάσταση απευθείας διαύλου επικοινωνίας Αθήνας-Τρίπολης και στην αποσαφήνιση της ελληνικής θέσης ότι θεωρεί ανοικτό το θέμα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών, παρά την ύπαρξη του αμφισβητούμενου και αίωλου Τουρκολιβυικού Μνημονίου, στοχεύει η επίσκεψη του Κυρ. Μητσοτάκη και του Ν. Δένδια στη Λιβύη την επόμενη Τρίτη.<br /><br />Είναι μια από τις πρώτες επισκέψεις ξένου ηγέτη στη Λιβύη από τη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντα της η προσωπική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μ. Ντιμπειντά και του επικεφαλής του Προεδρικού Συμβουλίου Μ. Αλ Μένφι, η οποία έχει αναλάβει τη δύσκολη αποστολή την ενοποίησης των θεσμών της Ανατολικής και Δυτικής Λιβύης, την εκδίωξη των ξένων στρατευμάτων και των μισθοφόρων και τη διεξαγωγή εκλογών τον Δεκέμβριο.<br /><br />Η Λιβύη είναι χώρα ιδιαίτερης σημασίας για την Ελλάδα καθώς πολλοί ξεχνούν ότι είναι μια από τις 8 χώρες με τις οποίες έχει σύνορα η Ελλάδα και έχει κρίσιμο ρόλο στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών από την Υποσαχάρια Αφρική.<br /><br />Όπως αποδείχθηκε όμως με οδυνηρό τρόπο τον Νοέμβριο του 2019 η Λιβύη πλέον έχει καθοριστική σημασία για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και για την αποκατάσταση της νομιμότητας την οποία επιχειρεί να ανατρέψει με κάθε τρόπο η Τουρκία.<br /><br />Η επίσκεψη Μητσοτάκη ακριβώς αναδεικνύει την προτεραιότητα που έχει για την Αθήνα η ομαλοποίηση των σχέσεων ώστε σε επόμενη φάση και πάντως μετά τις εκλογές, καθώς η νυν κυβέρνηση δεν έχει την εντολή ούτε νομιμοποιείται να χειριστεί τέτοια θέματα, να τεθεί σε νέα βάση η διαπραγμάτευση για οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των δυο χωρών. Με τρόπο που θα ακολουθεί τις προβλέψεις του Δικαίου της Θάλασσας και θα επιλύει τα προβλήματα που έχουν ανακύψει στα ανατολικά όρια των θαλασσίων συνόρων με το έωλο Τουρκολιβυκό Μνημόνιο ενώ θα μπορούσαν να εξετασθούν και οι Λιβυκές ανησυχίες στη δυτική πλευρά των θαλασσίων συνόρων.<br /><br />Εξάλλου συνήγορος των ελληνικών θέσεων δεν είναι μόνο η γενική αποδοκιμασία από όλες τις γειτονικές χώρες και από την ΕΕ του Τουρκολιβυκού Μνημονίου που είναι περισσότερο «εργαλείο» άσκησης της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας, αλλά και τα πρακτικά και οι χάρτες που είχαν κατατεθεί από τη λιβυκή πλευρά στους τελευταίους γύρους διαπραγματεύσεων το φθινόπωρο 2010, που είναι σε πλήρη αντίθεση με το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο και που θα μπορούσαν υπό όρους να τεθούν στο τραπέζι ενός νέου γύρου διαπραγματεύσεων.<br /><br />Στην ατζέντα είναι η πορεία της Λιβύης προς τις εκλογές όπου η Ελλάδα θα προβάλει τη θέση της διεθνούς κοινότητας για την ανάγκη αποχώρησης των ξένων στρατευμάτων και μη εμπλοκής ξένων δυνάμεων, στο πλαίσιο και της αποστολής IRINI στην οποία η χώρα μας έχει κεντρικό ρόλο. Η Αθήνα θα προβάλει την ανάγκη η πορεία σταθεροποίησης της Λιβύης να συνδεθεί με τη συνολική προσπάθεια διαμόρφωσης ενός πλαισίου ασφάλειας και συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο με τις χώρες της περιοχής, αν και το θέμα της συμμετοχής της Λιβύης σε Τριμερείς Συνεργασίας είναι πρόωρο, μια και θα πρέπει οι αποφάσεις να ληφθούν από τη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές.<br /><br />Είναι θετικό πάντως ότι δεν έχει επιχειρηθεί να εφαρμοστεί το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο από τη Λιβύη και παραμένουν παγωμένες οι αιτήσεις της τουρκικής κρατικής εταιρίας πετρελαίου ΤΡΑΟ προς τη Λιβυκή Εταιρία Πετρελαίου NCO για άδειες ερευνών στην υποτιθέμενη λιβυκή υφαλοκρηπίδα νοτίως της Κρήτης σε περιοχές που επικαλύπτουν την ελληνική υφαλοκρηπίδα.<br /><br />Ο πρωθυπουργός Ντιμπεϊντά είναι γνωστός για τη φιλοτουρκική στάση του και για τα επιχειρηματικά συμφέροντα που τον συνδέουν με την Άγκυρα, ενώ ο κ. Μένφι είναι ο πρώην πρεσβευτής της Λιβύης στην Αθήνα, ο οποίος απελάθηκε μετά την κρίση που ξέσπασε με το Τουρκολυβικό Μνημόνιο ο οποίος όμως διατήρησε διαύλους επικοινωνίας με την Αθήνα η οποία διευκόλυνε με κάθε τρόπο τις επισκέψεις του στην Ελλάδα όπου συνέχισε να παραμένει η οικογένεια του. Όμως η νέα προσωρινή κυβέρνηση δέχεται ασφυκτική πίεση και από την Άγκυρα την οποία οφείλει η Αθήνα να επιχειρήσει αν όχι να εξουδετερώσει, τουλάχιστον να την εξισορροπήσει.<br /><br />Η Ελλάδα διαθέτει σημαντικά πλεονεκτήματα για να δώσει ώθηση στις σχέσεις με τη Λιβύη: ο ρόλος της χώρας μας στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής είναι κρίσιμος για τη Λιβύη. Η χώρα μας μπορεί και πάλι να ανοίξει ξεχασμένα Κεφάλαια στις διμερείς σχέσεις.Τη συνεργασία στον ναυτιλιακό τομέα, την ενίσχυση και εκπαίδευση του Λιμενικού της Λιβύης, τις υποτροφίες όχι μόνο σε φοιτητές της ιατρικής και άλλων σχολών θετικών επιστημών, αλλά και αξιωματικών του Λιβυκού Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας, η συνεργασία στον Ιατρικό τομέα (στη διάρκεια του εμφυλίου πολλοί Λίβυοι νοσηλεύτηκαν σε ελληνικά νοσοκομεία.<br /><br />Επίσης η Ελλάδα με εξειδικευμένες και πολύπειρες Οργανώσεις και φορείς μπορεί να συνδράμει στη δύσκολη πορεία για τη διαμόρφωση νέου συντάγματος και του νέου θεσμικού πλαισίου που θα οδηγήσει τη χώρα στην ομαλότητα. Σημαντικό κεφάλαιο είναι και η διερεύνηση των δυνατοτήτων για επιστροφή ελληνικών εταιριών σε μια παραδοσιακή αγορά για ελληνικές επιχειρήσεις κυρίως του κατασκευαστικού και ενεργειακού τομέα, πολύ περισσότερο όταν ήδη στην Τρίπολη γίνεται διαγκωνισμός εταιριών από την Ευρώπη αλλά και την Τουρκία για τη σύναψη συμβολαίων σε κρίσιμους τομείς.<br /><br />Ξεχωριστή στιγμή της επίσκεψης θα είναι η επίσημη ανακοίνωση επαναλειτουργίας της Ελληνικής Πρεσβείας στην Τρίπολη μετά από επτά χρόνια, έχοντας επικεφαλής ένα έμπειρο και ικανό διπλωμάτη τον Γιάννη Σταματέκο, ο οποίος έχει υπηρετήσει ξανά στη Λιβύη ως νέος διπλωμάτης.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα «μυστικά» της Τρίπολης και η εσπευσμένη επίσκεψη Μητσοτάκη στη Λιβύη

Νίκος Μελέτης Στην αποκατάσταση των παγωμένων και εχθρικών για τουλάχιστον 19 μήνες σχέσεων με τη Λιβύη, στην αποκατάσταση απευθείας διαύλου...

Διαβάστε την συνέχεια

Βαθαίνει το ρήγμα ανάμεσα σε Τουρκία και Σαουδική Αραβία

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/saydiki-arabia-tourkia.jpg" /><br /><br />Λυκοκάπης Γιώργος<br />Η Τουρκία ετοιμάζει προσφυγή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, έναντι της Σαουδικής Αραβίας, σύμφωνα με τον ιστότοπο Middle East Eye, για το “ανεπίσημο” μποϋκοτάζ που έχει κηρύξει η τελευταία έναντι των τουρκικών προϊόντων. Αν και δημοσίως η Σαουδική Αραβία αρνείται ότι προβαίνει σε εμπορικό αποκλεισμό των τουρκικών προϊόντων, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.<br /><br />Τα στοιχεία της Τουρκικής Ένωσης Εξαγωγέων, τα οποίο επικαλείται ο ιστότοπος, δείχνουν πως οι τουρκικές εξαγωγές προς την Σαουδική Αραβία μειώθηκαν κατά 90%, κόστος που μεταφράζεται σε περίπου 20 εκατομμύρια δολάρια. Ακόμα πιο περίεργο μοιάζει πως ο ίδιος ο Ερντογάν έχει αποφύγει ευθέως τις επιθέσεις κατά του Ριάντ για το ζήτημα, αρκούμενος σε γενικόλογες δηλώσεις για την «αποσταθεροποιητική συμπεριφορά χωρών του Κόλπου».<br /><br />Ο λόγος φυσικά δεν είναι άλλος από το γεγονός πως ο Τούρκος πρόεδρος επιδίδεται το τελευταίο διάστημα σε μία εκστρατεία για να κλείσει τα ανοιχτά μέτωπα με τρεις σημαίνουσες χώρες της Μέσης Ανατολής: το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Σαουδική Αραβία. Τον περασμένο Νοέμβριο είχαν τηλεφωνική επικοινωνία ο πρόεδρος Ερντογάν και ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, την πρώτη μετά την υπόθεση της δολοφονίας του Τζαμάλ Κασόγκι, που επισκίασε τις σχέσεις των δύο χωρών.<br /><br />Ο Σαουδάραβας αντικαθεστωτικός δημοσιογράφος είχε βασανιστεί και δολοφονηθεί το 2018 στο προξενείο του Ριάντ στην Κωνσταντινούπολη, μία φρικτή υπόθεση που η Τουρκία είχε σπεύσει να αξιοποιήσει προπαγανδιστικά, αφήνοντας υπόνοιες πως διαθέτει ηχητικό υλικό από τον βασανισμό του δημοσιογράφου, προφανώς μέσω των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών που παρακολουθούσαν το προξενείο. Ήταν κοινό μυστικό πως ο βασικός εμπλεκόμενος στην υπόθεση ήταν ο ίδιος ο πρίγκηπας διάδοχος του θρόνου, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν.<div><br />Οι προσδοκίες Ερντογάν<br /><br />Κατά την τελευταία τηλεφωνική τους συνομιλία, ο Τούρκος πρόεδρος και ο Σαουδάραβας βασιλιάς συμφώνησαν να κρατήσουν ανοιχτούς του διαύλους επικοινωνίας και να λύσουν τα «προβλήματα» στις σχέσεις των δύο χωρών. Ένα από αυτά ήταν και το άτυπο μποϋκοτάζ στα τουρκικά προϊόντα που είχε κηρύξει το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, παρόλο που οι ίδιοι οι διπλωμάτες του Ριάντ δημοσίως αρνούνταν ότι αυτό ίσχυε! Λίγους μήνες μετά ήρθε η είδηση για την εξομάλυνση των σχέσεων Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ, την οποία πανηγύρισε ο Ερντογάν. Ένας από τους λόγους που το εμιράτο είχε τεθεί σε αποκλεισμό από τα μεγαλύτερα αραβικά κράτη, ήταν ακριβώς οι σχέσεις που διατηρεί με την Τουρκία.<br /><br />Γνωρίζοντας τις ανασφάλειες του σουνιτικού βασιλείου από την εκλογή του Τζο Μπάιντεν, κυρίως λόγω της πρόθεσης εγκατάλειψης από πλευράς του Δημοκρατικού προέδρου της πολιτικής “μέγιστης πίεσης” έναντι του Ιράν, ο Τούρκος πρόεδρος ήταν πεπεισμένος πως είχε έρθει η στιγμή της πλήρους αποκατάστασης των σχέσεων Τουρκίας και Σαουδικής Αραβίας, που δεν θα οδηγούσε μόνο στον αποκλεισμό του άτυπου μποϋκοτάζ στα τουρκικά προϊόντα, αλλά θα λειτουργούσε και ως ένα έναυσμα για να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, δύο συμμάχους της Σαουδικής Αραβίας, που ο Ερντογάν τελευταία επιθυμεί διακαώς.<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό πως ο Τούρκος πρόεδρος σιώπησε έναντι της αποκαλυπτικής έκθεσης των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών που έδωσε στην δημοσιότητα ο Μπάιντεν, που κατονόμαζε τον Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν ως ενορχηστρωτή της δολοφονίας Κασόγκι, την στιγμή που ο Ερντογάν το 2018 σήκωνε υψηλά τους τόνους για το ζήτημα, στάση που το βασίλειο είχε εκλάβει ως έναν ωμό εκβιασμό της βασιλικής οικογένειας.</div><div><br /> Τα “σύννεφα” παραμένουν<br /><br />Όμως οι εξελίξεις που ακολούθησαν δεν φάνηκαν να δικαιώνουν τις προσδοκίες του Ερντογάν για αναθέρμανση των σχέσεων του με την Σαουδική Αραβία, εξελίξεις που συσχετίζονται και με το ελληνοτουρκικό μέτωπο. Η αρχή έγινε με το “Φόρουμ Φιλίας” που οργανώθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο στην Αθήνα, στο οποίο μετείχαν η Γαλλία και τέσσερις αραβικές χώρες (μεταξύ των οποίων η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία). Στο κοινό ανακοινωθέν που είχαν συνυπογράψει οι χώρες που συμμετείχαν στο Φόρουμ, γίνονταν ιδιαίτερη αναφορά στο Δίκαιο της Θάλασσας, αναφορά που είχε εκνευρίσει ιδιαίτερα την Άγκυρα.<br /><br />Στις αρχές Μαρτίου ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος είχε αισθανθεί ιδιαίτερα «ενοχλημένος», από την προγραμματισμένη συμμετοχή της Σαουδικής Αραβίας σε στρατιωτική άσκηση, από κοινού με την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Ήταν τότε που ο Ερντογάν δήλωνε πως δεν «είναι δυνατόν να θεωρείται ο αιγυπτιακός λαός, παρόμοιος με την ελληνικό», ομολογώντας πως μία από τις άμεσες προτεραιότητες του είναι και η αναθέρμανση των σχέσεων της Τουρκίας με την μεγαλύτερη χώρα του αραβικού κόσμου.<br /><br />Αντί των προωθημένων διαύλων επικοινωνίας που προσδοκούσε ο Ερντογάν, ήρθε στα μέσα Μαρτίου η είδηση πως η Σαουδική Αραβία αποφάσισε το κλείσιμο των τουρκικών σχολείων που λειτουργούσαν στην Μέκκα και στην Μεδίνα, με τον Τούρκο Γενικό Διευθυντή Ανώτατης Εκπαίδευσης Αποδήμων, να χαρακτηρίζει την απόφαση του Ριάντ ως «απαράδεκτη», σημειώνοντας χαρακτηριστικά πως «το τίμημα πληρώνουν οι απλοί πολίτες», κάνοντας μάλιστα και αναφορά στο μποϋκοτάζ των τουρκικών προϊόντων.<br /><br />Ασχέτως αν τελικώς η Τουρκία προσφύγει στον Παγκόσμιο Οργανισμό κατά των εμπορικών πρακτικών της Σαουδικής Αραβίας, οι προσδοκίες Ερντογάν για αναθέρμανση των σχέσεων του με την Σαουδική Αραβία δεν επιβεβαιώνονται. Παρά την ανασφάλεια που συνεχίζει να νιώθει το Ριάντ από την κυβέρνηση Μπάιντεν και φυσικά από την επιρροή του Ιράν στην Μέση Ανατολή, δεν δείχνει να βιάζεται να τα βρει με τον Ερντογάν.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Βαθαίνει το ρήγμα ανάμεσα σε Τουρκία και Σαουδική Αραβία

Λυκοκάπης Γιώργος Η Τουρκία ετοιμάζει προσφυγή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, έναντι της Σαουδικής Αραβίας, σύμφωνα με τον ιστότοπο Midd...

Διαβάστε την συνέχεια

Κοιμήθηκα δικαστής και ξύπνησα τρομοκράτης. Ο Ερντογάν θα πάει φυλακή!

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/04/YAVUZ-AIDIN-TURKISH-JUDGE-790x400.jpg" /><br /><br />Για τον αυταρχισμό του καθεστώτος Ερντογάν, αλλά και για όσα λέει ο ακραίος κυβερνητικός του εταίρος, Μπαχτσελί, μίλησε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΟΡΕΝ, ο αυτοεξόριστος Tούρκος δικαστής Γιαβούζ Αϊντίν, ένας από τους χιλιάδες πολίτες που -μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία- έχασαν τα πάντα μέσα σε μια νύχτα.<br /><br />«Έπεσα για ύπνο ως δικαστής και ξύπνησα σαν τρομοκράτης», λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά, εκτιμώντας παράλληλα ότι «αν ο Τούρκος πρόεδρος χάσει την εξουσία, θα καταλήξει στη φυλακή». Για τον Γιαβούζ Αϊντίν, ο Ερντογάν δεν είναι απειλή μόνο για τη δημοκρατία στην Τουρκία, αλλά για την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο.<br /><br />«Αυτοί που έγραψαν το κατηγορητήριο του Ανώτατου Δικαστηρίου συμπεριέλαβαν στο κείμενο δύο άτομα που έχουν πεθάνει στην απαγόρευση ενασχόλησης με την πολιτική. Οπότε για να διορθωθούν αυτά τα λάθη, το Συνταγματικό Δικαστήριο έστειλε πίσω το κατηγορητήριο στο Ανώτατο Δικαστήριο. Ακόμα και αυτό ήταν ικανό για να ενοχλήσει τον Μπαχτσέλι και να κάνει λόγο για κλείσιμο του Συνταγματικού Δικαστηρίου».<br /><br />Αναφερόμενος στον Ερντογάν, ο Γιαβούζ Αϊντίν τόνισε: «Αν έρθει η μέρα που θα χάσει την εξουσία, αυτή θα είναι και η μέρα του τέλους του και αυτό το ξέρει πολύ καλά. Θα καταλήξει στη φυλακή. Ακόμα και αν υπάρχει η παρούσα νομοθεσία και ακόμα και αν υπάρχουν αυτοί οι δικαστές και εισαγγελείς. Δεν θα έχει καμία έξοδο διαφυγής. Για τον εαυτό του και τον θρόνο του είναι ικανός να κάψει όλη την χώρα».<div><br /><center><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="345" src="https://www.youtube.com/embed/9vQcYVJxvEU" title="YouTube video player" width="680"></iframe></center><br /><div>Για να συνεχίσει: «Αληθινοί τρομοκράτες έγιναν συνέταιροί του, άρχισε να υποστηρίζει το ISIS, ξόδεψε πάρα πολλά χρήματα για να οργανώσει τζιχαντιστικές ομάδες σε όλο τον κόσμο. Είναι μια πραγματική απειλή για την Ευρώπη και για τον κόσμο».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Κοιμήθηκα δικαστής και ξύπνησα τρομοκράτης. Ο Ερντογάν θα πάει φυλακή!

Για τον αυταρχισμό του καθεστώτος Ερντογάν, αλλά και για όσα λέει ο ακραίος κυβερνητικός του εταίρος, Μπαχτσελί, μίλησε στο κεντρικό δελτίο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Κυπριακό και η διχοτόμηση της… Τουρκίας

<a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/04/turkey-kurdistan-kurds-700x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="700" height="366" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/04/turkey-kurdistan-kurds-700x400.jpg" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ισως να ήρθε η ώρα η Κύπρος και άλλα κράτη να αναγνωρίσουν τον Κουρδιστάν ως μια οντότητα με το Ντιγιάρμπακιρ ως πρωτεύουσα.</span></h3><b>Μάικλ Ρούμπιν*</b><br />Στις 15 Νοεμβρίου 2020, στην 37η επέτειο της ανακήρυξης της «ανεξαρτησίας» της Βόρειας Κύπρου, ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφτηκε την κατεχόμενη ζώνη στην οποία τα τουρκικά στρατεύματα έχουν προβεί σε εθνοκάθαρση και κάλεσε επισήμως σε μόνιμη διχοτόμηση του νησιού: «Υπάρχουν δύο διακριτοί λαοί, δύο διακριτά δημοκρατικά συστήματα και δύο χωριστά κράτη στην Κύπρο σήμερα» είπε ο τούρκος ηγέτης. Τον περασμένο μήνα επανέλαβε το αίτημα. «Δεν υπάρχει πλέον άλλη λύση πέραν της λύσης των δύο κρατών» είπε ενώπιον τούρκων βουλευτών στις 10 Φεβρουαρίου 2021.<br /><br />Με όρους διεθνούς δικαίου, ο Ερντογάν κάνει λάθος. Αλλες χώρες έχουν δημιουργήσει κράτη-αντιπροσώπους (proxy states): η αυτοκρατορική Ιαπωνία «έκοψε» ένα κομμάτι από την Κίνα για να δημιουργήσει το κράτος Μαντσούκουο (τη γνωστή και ως Μαντζουρία), η Νότια Αφρική δημιούργησε έναν αριθμό από Μπαντουστάν κατά την περίοδο του απαρτχάιντ. Η Ρωσία «επιχορηγεί» τις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ στην Ουκρανία, καθώς επίσης την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία στη Γεωργία. Κανένα από αυτά τα κράτη δεν πέτυχε πραγματική διεθνή αναγνώριση. Αντιθέτως, η διεθνής κοινότητα αναγνώρισε κάθε τέτοια περίπτωση ως ένα κυνικό παιχνίδι ισχύος από διεφθαρμένους, ρατσιστές ή άπληστους για τον ένεργο ενεργειακών πόρων δικτάτορες. Ο Ερσίν Τατάρ μπορεί να αρέσκεται να αποκαλείται «πρόεδρος», αλλά ακόμη και οι Τούρκοι καταλαβαίνουν ότι ελάχιστα διαφέρει από τον Βίντκουν Κουίσλιγκ της Νορβηγίας ή τον Φιλίπ Πετέν της Γαλλίας.<br /><br />Τούτου λεχθέντος, η πίεση του Ερντογάν για μια μόνιμη διχοτόμηση, που βασίζεται τόσο στη διάρκεια της σύγκρουσης όσο και στις εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές, αποτελεί μια ενδιαφέρουσα έννοια, ειδικά όταν εφαρμόζεται στην Τουρκία. Υπήρχε ελάχιστη διακοινοτική βία στην Κύπρο πριν από το 1955. Κατά την ίδια περίοδο, οι Τούρκοι πολέμησαν σε εκστρατείες με εθνοτικά και θρησκευτικά κίνητρα εναντίον των Κούρδων στην εξέγερση του Κοτσγκιρί το 1921, στη Δημοκρατία του Αραρλατ το 1927-1930 και στην εξέγερση του Ντερσίμ το 1937-1938. Η Κύπρος έζησε την κοινοτική βία στα ματωμένα Χριστούγεννα του 1963, αλλά η διεθνής ειρηνευτική παρέμβαση και μεσολάβηση μετρίασαν τη βία που ακολούθησε, τουλάχιστον μέχρι την κρίση που μία δεκαετία αργότερα οδήγησε στην τουρκική εισβολή. Ενώ οι Τούρκοι μπορεί να θεωρούν την εισβολή τους αναγκαία για την αποτροπή της Ενωσης, η κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας τρεις ημέρες αργότερα στην Αθήνα αφαίρεσε κάθε λόγο για την επιθετικότητα της Τουρκίας.<br /><br />Ωστόσο, εντός της Τουρκίας, το χάος συνεχίστηκε. Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν ίδρυσε το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (ΡΚΚ) το 1977. Επειτα από αρκετά χρόνια που δαπανήθηκαν για να παγιώσει τον έλεγχο επί του ευρύτερου κουρδικού κινήματος, το ΡΚΚ εξαπέλυσε έναν αντάρτικο πόλεμο στην Τουρκία που τελικά στοίχισε τη ζωή σε 40.000 ανθρώπους. Η κατάσταση έχει καταστεί ακόμη πιο δύσκολη για συμβιβασμό υπό τον Ερντογάν, καθώς έχει μετασχηματίσει την τουρκο-κουρδική σύγκρουση από εθνοτική σε σεχταριστική. Εχει ουσιαστικά κηρύξει τζιχάντ εναντίον της κουρδικής αλεβίτικης κοινότητας που πιστεύει σε μια μορφή Ισλάμ εγγύτερη στο σιιτικό Ισλάμ και εξακολουθεί να θυματοποιεί την κοινότητα των Γεζίντι της Τουρκίας, οι περισσότεροι των οποίων είναι επίσης, εθνοτικά, Κούρδοι. Τα τελευταία χρόνια ο Ερντογάν έχει στρέψει το πυροβολικό, τα τεθωρακισμένα και τα όπλα εναντίον μεγάλων κουρδικών πόλεων. Οι πρόσφατες προσπάθειές του να απαγορεύσει το κατά βάση κουρδικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP) επιβεβαιώνουν τη διάκριση που κάνει τους Κούρδους ανίκανους να συμμετάσχουν δίκαια στην τουρκική πολιτική.<br /><br />Εν συντομία, με βάση την προσωπική δοκιμασία του Ερντογάν, η Τουρκία αξίζει περισσότερο μια διχοτόμηση, παρά η Κύπρος. Ισως να ήρθε η ώρα η Κύπρος και άλλα κράτη να αναγνωρίσουν τον Κουρδιστάν ως μια οντότητα με το Ντιγιάρμπακιρ ως πρωτεύουσα. Σε αντίθεση με τη Βόρεια Κύπρο, αυτό δεν θα είναι αποικιοκρατική προσάρτηση. Η Ευρωπαϊκή Ενωση ίσως να άνοιγε γραφεία εκπροσώπησης και να αποδεχόταν τα διαβατήρια του Κουρδιστάν, όπως πράττουν ορισμένα κράτη για την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Η ΕΕ και το μετριοπαθές αραβικό μπλοκ ίσως να εισήγαν και ψηφίσματα στα Ηνωμένα Εθνη διεκδικώντας μια μόνιμη ειρηνευτική δύναμη εντός Τουρκίας. Η χρηματοδότηση για μια τέτοια δύναμη θα μπορούσε να έρθει από κονδύλια που θα προέρχονταν από τη διάλυση της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ στην Κύπρο. Οσο για την κουρδική οικονομία, θα έπρεπε να απολαύσουν το μερίδιό της από τα τέλη διέλευσης του αγωγού Μπακού – Τζεϊχάν.<br /><br />Πραγματικά, εδώ και καιρό, ο Οτσαλάν και το ΡΚΚ εγκατέλειψαν την αυτονομιστική τους δράση προς όφελος της «δημοκρατικής συνομοσπονδίας», αλλά αυτό συνέβη πριν ο Ερντογάν αλλάξει και υιοθετήσει τη διχοτόμηση και τη λύση των δύο κρατών. Ισως έχει έρθει η στιγμή κάποιος να αποκαλύψει την μπλόφα του Ερντογάν και να αρχίσει να ομιλεί ανοιχτά για διχοτόμηση όχι της Κύπρου αλλά της Τουρκίας.<br /><br />Είναι πλέον η στιγμή ο Ερντογάν και όλοι οι αναθεωρητές και επεκτατιστές Τούρκοι να ζήσουν με τις συνέπειες των πράξεών τους.<br /><br /><b><i>*Ο κ. Μάικλ Ρούμπιν είναι resident scholar στο American Enterprise Institute.</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.tovima.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Το Κυπριακό και η διχοτόμηση της… Τουρκίας

Ισως να ήρθε η ώρα η Κύπρος και άλλα κράτη να αναγνωρίσουν τον Κουρδιστάν ως μια οντότητα με το Ντιγιάρμπακιρ ως πρωτεύουσα. Μάικλ Ρούμπιν* ...

Διαβάστε την συνέχεια