ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Θρησκευτικά παιχνίδια στην Θράκη

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixwKp9P1UhNM_EJeIzRAErZHIffE09AsQyafXdBBBWx3R97KLSX-e8JSeraLpfsu7k2pljCylgQxh14uUgTvOcrh0XE5BqY3SD_MMqA8cuRdmYDjHB3F0567ftFBV6DRCeEseDHEZvKScC/s1600-h/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF1.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5326508540039691746" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixwKp9P1UhNM_EJeIzRAErZHIffE09AsQyafXdBBBWx3R97KLSX-e8JSeraLpfsu7k2pljCylgQxh14uUgTvOcrh0XE5BqY3SD_MMqA8cuRdmYDjHB3F0567ftFBV6DRCeEseDHEZvKScC/s320/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF1.JPG" style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; FLOAT: left; HEIGHT: 177px; CURSOR: hand" /></a> Όπως όλα τα σημαντικά πράγματα στη χώρα, περνάει κι αυτό χωρίς να ασχοληθεί κανείς. Μέσα στους σκυλοκαυγάδες των πολιτικών, την τρομολαγνεία της οικονομικής κρίσης και την τιποτολογία του λάιφσταϊλ, ο εν εξελίξει θρίαμβος της Τουρκίας στη Ροδόπη αγνοείται και κανείς δεν σκοτίζεται. Η ελληνική πολιτική κατακρημνίζεται κι εμείς αδιαφορούμε, λες και πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα κάποιας μακρινής, άγνωστης χώρας! Κι όμως, πρόκειται για το μείζον ζήτημα των θρησκευτικών λειτουργών (ιμάμηδων), στο οποίο επιχειρήθηκε να μπει μία τάξη, με τη ρύθμιση εκκρεμοτήτων δεκαετιών. Καθώς πρόκειται για τον «κλήρο» της μουσουλμανικής θρησκείας, δηλαδή για το «προσωπικό» της κάθε μουφτείας, ήταν προφανές ότι η επί τρεις δεκαετίες κόντρα Αθήνας – Άγκυρας για το θέμα των μουφτήδων θα εκρίνετο εκεί. Θυμίζουμε ότι αφενός η μειονότητα στη Θράκη είναι χαρακτηρισμένη επισήμως – στη Συνθήκη της Λωζάνης – και αναγνωρισμένη από τη χώρα μας ως θρησκευτική και αφετέρου το ισλάμ είναι μία πέρα για πέρα κοσμική θρησκεία, που εννοεί να παρεμβαίνει σε κάθε πτυχή της ζωής των πιστών, άρα έχει και άκρως πολιτική διάσταση. Έτσι, το ποιος ελέγχει ή δεν ελέγχει την θρησκευτική ηγεσία και ιεραρχία, για όσα πράττει εντός κι εκτός Ελλάδος (τα μηνύματα και τα κηρύγματα που διαβάζονται στα τεμένη, τις προσκλήσεις θρησκευτικών λειτουργών από την Τουρκία κι αλλού, τις επίσημες επαφές με τον ισλαμικό κόσμο και τους επισκέπτες της Θράκης…), είναι αυτονοήτως εξαιρετικά σημαντικό. Κανείς δεν δικαιούται να το σνομπάρει, αφού αποτελεί καίρια παράμετρο της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή - εκτός κι αν έχει ήδη προαποφασίσει την παραίτησή του από αυτήν… ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ Τι γινόταν λοιπόν τόσα χρόνια; Η Ελλάδα στήριζε τους τρεις διορισμένους μουφτήδες σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Διδυμότειχο και η Τουρκία τους αμφισβητούσε με τους «εκλεγμένους» Ιμπράμ Σερήφ στην Κομοτηνή και Αχμέτ Μέτε (διαδέχθηκε τον θανόντα Μεχμέτ Εμίν Αγκά) στην Ξάνθη. Με αυτούς δηλαδή που ονομάζαμε επί χρόνια «ψευτομουφτήδες» αλλά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τους επέτρεψε να φέρουν κι αυτοί τον τίτλο του μουφτή, εφόσον μια μερίδα πιστών τους ακολουθεί. Εμείς επισήμως εξακολουθούσαμε να δεχόμαστε μόνο τους νόμιμους μουφτήδες και ησυχάζαμε. Τι ρόλο όμως έχει ένας στρατηγός όταν δεν έχει αξιωματικούς, ένας διευθυντής χωρίς υπαλλήλους; Τον ίδιο έχει και ο μουφτής χωρίς τους ιμάμηδες. Χωρίς τους ανθρώπους που θα περάσουν τον λόγο του στα τεμένη, που θα τον φέρουν σε επαφή με τον λαό είναι μία μαριονέτα, ένα ανδρείκελο της βιτρίνας. Δυστυχώς αυτή ήταν περίπου η κατάσταση στην Ξάνθη, μετά τις τραγικές επιλογές της ελληνικής διοίκησης στη δεκαετία του ‘80 και την αδράνεια και την ευθυνοφοβία που ακολούθησε. Αντιθέτως στη Ροδόπη μία ικανοποιητική ισορροπία είχε εγκατασταθεί χάρη στο πρόσωπο του νόμιμου μουφτή, Μέτσο Τζεμαλή, ο οποίος με την μετριοπάθεια και το κύρος του κατάφερνε να ελέγχει την πλειοψηφία των 120 ιμάμηδων του νομού - κι αυτό παρά την καταθλιπτική τουρκοκρατία στο εσωτερικό της τοπικής μειονοτικής κοινωνίας. Πώς όμως αμείβονταν αυτοί οι άνθρωποι; Επί χρόνια η κατάσταση ήταν γνωστή: Όσοι ήταν πιστοί στην Άγκυρα πληρωνόντουσαν από τον θηριώδη προϋπολογισμό του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής κι όσοι μένανε πιστοί στην Ελλάδα έπαιρναν μία απίθανα χαμηλή αποζημίωση μέσα από τις αδιαφανείς διαδικασίες των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ, όπου στην πραγματικότητα κανείς δεν είχε πραγματικό έλεγχο και πολλά τρωκτικά ανατράφηκαν*. Έτσι, ξεκίνησε προ λίγων ετών μία προσπάθεια με στόχο τον εξορθολογισμό και την διαφάνεια του συστήματος και την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας αυτών των ανθρώπων που αποδέχονται την νομιμότητα και αρνούμενοι το πρακτόρικο μισθολόγιο τιμούν την ελληνική τους υπηκοότητα. Ήδη από την εποχή της αλήστου μνήμης Γιαννάκου συντάχθηκε ένα νομοσχέδιο για την υπογραφή 240 (για το σύνολο της Θράκης) εννιάμηνων συμβάσεων που θα έδιναν έναν αξιοπρεπή μισθό, μία ασφάλεια και μία προοπτική σύνταξης σε όσους θρησκευτικούς λειτουργούς θα το ζητούσαν. Το νομοσχέδιο προχώρησε επί υπουργίας Στυλιανίδη, συνάντησε τις λυσσαλέες τουρκικές αντιδράσεις, καθυστέρησε από τους γνωστούς ρυθμούς της γραφειοκρατίας, ψηφίστηκε τελικά το περασμένο καλοκαίρι, συντάχθηκαν οι συμβάσεις για το διάστημα 1/9/2008 – 31/5/2009 και ξεκίνησε η διαδικασία συνεντεύξεων για τις προσλήψεις με μία παράλληλη προσπάθεια εκταμίευσης (επιτέλους!) των χρημάτων από το Υπουργείο Οικονομικών. Παρά τον ανηλεή πόλεμο, τους εκβιασμούς και τις απειλές της μειονοτικής ηγεσίας, οι αιτήσεις που υποβλήθηκαν για τις 100 θέσεις ιμάμηδων στον νομό Ροδόπης υπερέβησαν κάθε προσδοκία. ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ Η Τουρκία δεν έμεινε αδρανής, ούτε φυσικά περιορίστηκε σε απλές διαμαρτυρίες των εγκάθετών της στην περιοχή. Οι νέοι μισθοί των ανθρώπων της αυξήθηκαν στα 700-800 ευρώ για τους έχοντες στοιχειώδη θρησκευτική κατάρτιση και στα 1300 ευρώ για τους πτυχιούχους. Παράλληλα, σε κάθε οικισμό και γειτονιά της Ροδόπης οι πράκτορές της άρχισαν να διαβάλουν τους ιμάμηδες που μέχρι χθες υπηρετούσαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα (ότι «γίνονται υπάλληλοι του χριστιανικού κράτους», ότι «προδίδουν τον κόσμο» κτλ) και να μαζεύουν υπογραφές (σε …κενές σελίδες) για το ποιοι προτιμούν ιμάμη πιστό στον Τζεμαλή ή στον Σερήφ. Ξεσηκώνουν τον κόσμο που αγνοεί το θέμα, απειλούν τους νομοταγείς ιμάμηδες - που ούτως ή άλλως είναι έναν χρόνο σχεδόν απλήρωτοι! - και τους πιέζουν να προσχωρήσουν στον τουρκομουφτή, ποντάροντας και στην ανασφάλεια που τους έχει δημιουργήσει η διάχυτη φήμη για αλλαγή του τρόπου ανάδειξης των μουφτήδων. Ας σημειωθεί εδώ η άθλια αυτή ιστορία που ξεκίνησε από κύκλους του Κωλονακίου (ΚΕΜΟ και το κακό συναπάντημα…) οι οποίοι εμφανίζονται τελευταίως ξιπασμένοι με τη «σαρία» που ισχύει στη Θράκη και ζητούν να καταργηθούν οι δικαστικές αρμοδιότητες του μουφτή. Πρόκειται για την παραδοσιακή δυνατότητα που έχει ο θρησκευτικός ηγέτης του ισλάμ να ρυθμίζει ζητήματα γάμων, διαζυγίων και κληρονομιών, κάτι που ισχύει στη Θράκη (μόνον εφόσον το επιθυμούν οι ενδιαφερόμενοι) και που αποτελεί ένα πανίσχυρο ελληνικό επιχείρημα υπέρ της νόμιμης διαδικασίας: Δεν είναι δυνατόν ο δικαστής, ως δημόσιος λειτουργός, να εκλέγεται. Όμως οι εκσυγχρονιστές καθηγητάδες των Αθηνών δεν μπορούν να ανεχθούν τέτοιον «αναχρονισμό», έστω κι αν ποτέ κανένας μειονοτικός δεν ζήτησε την άρση του, έστω κι αν ποτέ κανείς δεν τους ρώτησε! Βάλθηκαν λοιπόν να τον καταργήσουν, ώστε να ανοίξει τελικά και ο δρόμος για την παραχώρηση του θεσμού (δια του «ώριμου», πλέον, υπουργείου Εξωτερικών**) στην Άγκυρα. Ποιος άλλωστε θα τους ζητήσει τον λόγο όταν θα έχει καταστραφεί το παν; Αυτοί θα έχουν κάνει το «επιστημονικό» τους καθήκον, που φυσικά και δεν έχει να κάνει με οποιοδήποτε εθνοκρατικό συμφέρον… ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Έχουμε λοιπόν, ως Ελλάδα: Μία πολιτεία χωρίς καμμία δυνατότητα παρέμβασης στο επίπεδο της καθημερινής προπαγάνδας στο εσωτερικό της μειονοτικής κοινωνίας, όπου η Τουρκία αλωνίζει με τον μισθοφορικό της στρατό. Έναν κρατικό μηχανισμό ανίκανο να ολοκληρώσει στοιχειωδώς ένα μέτρο στη σωστή κατεύθυνση. Μία ξενόμυαλη «ιντελιγκέντσια» να υπονομεύει τους ανθρώπους οι οποίοι για χρόνια στήριξαν τη νομιμότητα και τον τόπο. Μία τοπική κοινω νία ανίδεη και αδιάφορη για τις εξε-λίξεις που θα καθορίσουν το μέλλον της. Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό είχαμε και το αναμενόμενο αποτέλεσμα: Μια πλήρη καταστροφή. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που δήλωναν νομιμόφρονες στον νόμιμο μουφτή έχουν είτε αποσυρθεί είτε προσχωρήσει στις τουρκικές γραμμές. Όταν τελικά θα έρθουν (οσονούπω;) τα χρήματα, με τις τελικές υπογραφές στις συμβάσεις, είναι αμφίβολο αν θα βρεθεί ένας διψήφιος αριθμός συμβασιούχων για το δίμηνο που απομένει! Κι αυτά σε έναν νομό όπου, παρά τις αδυναμίες, επί χρόνια ένας στοιχειώδης έλεγχος της κατάστασης, μία παρήγορη νομιμότητα διετηρείτο. Οι άνθρωποι που για χρόνια άντεξαν τις τουρκικές πιέσεις και απειλές παραιτούνται απογοητευμένοι με την ανυπαρξία της Ελλάδας και με την επικράτηση των πρακτόρων της Άγκυρας. Η μουφτεία Κομοτηνής χάνεται για την Ελλάδα πριν ακόμα αμφισβητηθεί ο θεσμός της. Από δίπλα τα άτυπα σχολεία Κορανίου αυξάνονται αλματωδώς – ξεπερνούν τα 100! – μαζεύοντας κάθε απόγευμα τα παιδιά για τα κατηχητικά του Σερήφ και του Μέτε, όπου καθένας μπορεί να φανταστεί τι είδους θρησκευτική συνείδηση προωθείται (με πρώτο μάθημα τον …εθνικό ύμνο της Τουρκίας και με τη φάτσα του Κεμάλ προμετωπίδα!). Το τοπίο στο μειονοτικό της Θράκης αλλάζει άρδην και αλλάζει οριστικά, όσο κι αν κάποιοι αρμόδιοι θέλουν να τρέφουν ελπίδες αναστροφής της πορείας για τον μέλλον. Ποιος τρελλός θα ξαναεμπιστευόταν το ελληνικό κράτος, αυτό που γελοιοποιήθηκε αδυνατώντας (ή μήπως αρνούμενο;) να πράξει το αυτονόητο; Το ωραίο είναι ότι ορισμένοι, παραβλέποντας τις αθλιότητες του υπουργείου Εξωτερικών και την αβελτηρία του υπουργείου Οικονομικών, ψάχνουν να χρεώσουν την πανωλεθρία στον κύκλο του νόμιμου μουφτή! ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ Πριν δύο χρόνια επισημαίναμε το γενικότερο πρόβλημα που συνιστά για την θρακική πολιτική της Αθήνας η τουρκοϊσλαμική σύνθεση και ο λαϊκότροπος εκσυγχρονισμός του Ερντογάν. Σημειώναμε («Αντιφωνητής», 16-9-07) ότι το - βολικό για μας - χάσμα μεταξύ λαϊκού αισθήματος και πολιτικής εκπροσώπησης που διατηρούσε ο άθρησκος κεμαλισμός τείνει να εξαλειφθεί και χρειαζόμαστε νέα πολιτική αντιμετώπιση. Ήδη η Τουρκία κάνει περίπατο στην περιοχή. νομιμοποιημένη από τα δεκάχρονα φληναφήματα περί ελληνοτουρκικής φιλίας, ενισχυμένη από την οικονομική της άνθιση, ενθαρρυμένη από την ελλαδική αποσύνθεση, αλωνίζει στη Θράκη, αποδεκατίζοντας τα ερείσματα της πολιτείας στην μειονοτική ζωή και κοινωνία. Το θέμα των ιμάμηδων που ανέκυψε είναι υψίστης σημασίας για τον τόπο μας, πραγματικός οδοδείκτης, και η κυριολεκτικά τραγική του εξέλιξη πρέπει να αφυπνίσει όσους ακόμη διατηρούν μια έγνοια για την πατρίδα μας. Ξεκινώντας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό – κι αυτό ΔΕΝ είναι σχήμα λόγου. Όπως όλα τα σημαντικά πράγματα στη χώρα, περνάει κι αυτό χωρίς να ασχοληθεί κανείς. Μέσα στους σκυλοκαυγάδες των πολιτικών, την τρομολαγνεία της οικονομικής κρίσης και την τιποτολογία του λάιφσταϊλ, ο εν εξελίξει θρίαμβος της Τουρκίας στη Ροδόπη αγνοείται και κανείς δεν σκοτίζεται. Η ελληνική πολιτική κατακρημνίζεται κι εμείς αδιαφορούμε, λες και πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα κάποιας μακρινής, άγνωστης χώρας! Κι όμως, πρόκειται για το μείζον ζήτημα των θρησκευτικών λειτουργών (ιμάμηδων), στο οποίο επιχειρήθηκε να μπει μία τάξη, με τη ρύθμιση εκκρεμοτήτων δεκαετιών. Καθώς πρόκειται για τον «κλήρο» της μουσουλμανικής θρησκείας, δηλαδή για το «προσωπικό» της κάθε μουφτείας, ήταν προφανές ότι η επί τρεις δεκαετίες κόντρα Αθήνας – Άγκυρας για το θέμα των μουφτήδων θα εκρίνετο εκεί. Θυμίζουμε ότι αφενός η μειονότητα στη Θράκη είναι χαρακτηρισμένη επισήμως – στη Συνθήκη της Λωζάνης – και αναγνωρισμένη από τη χώρα μας ως θρησκευτική και αφετέρου το ισλάμ είναι μία πέρα για πέρα κοσμική θρησκεία, που εννοεί να παρεμβαίνει σε κάθε πτυχή της ζωής των πιστών, άρα έχει και άκρως πολιτική διάσταση. Έτσι, το ποιος ελέγχει ή δεν ελέγχει την θρησκευτική ηγεσία και ιεραρχία, για όσα πράττει εντός κι εκτός Ελλάδος (τα μηνύματα και τα κηρύγματα που διαβάζονται στα τεμένη, τις προσκλήσεις θρησκευτικών λειτουργών από την Τουρκία κι αλλού, τις επίσημες επαφές με τον ισλαμικό κόσμο και τους επισκέπτες της Θράκης…), είναι αυτονοήτως εξαιρετικά σημαντικό. Κανείς δεν δικαιούται να το σνομπάρει, αφού αποτελεί καίρια παράμετρο της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή - εκτός κι αν έχει ήδη προαποφασίσει την παραίτησή του από αυτήν… ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ Τι γινόταν λοιπόν τόσα χρόνια; Η Ελλάδα στήριζε τους τρεις διορισμένους μουφτήδες σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Διδυμότειχο και η Τουρκία τους αμφισβητούσε με τους «εκλεγμένους» Ιμπράμ Σερήφ στην Κομοτηνή και Αχμέτ Μέτε (διαδέχθηκε τον θανόντα Μεχμέτ Εμίν Αγκά) στην Ξάνθη. Με αυτούς δηλαδή που ονομάζαμε επί χρόνια «ψευτομουφτήδες» αλλά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τους επέτρεψε να φέρουν κι αυτοί τον τίτλο του μουφτή, εφόσον μια μερίδα πιστών τους ακολουθεί. Εμείς επισήμως εξακολουθούσαμε να δεχόμαστε μόνο τους νόμιμους μουφτήδες και ησυχάζαμε. Τι ρόλο όμως έχει ένας στρατηγός όταν δεν έχει αξιωματικούς, ένας διευθυντής χωρίς υπαλλήλους; Τον ίδιο έχει και ο μουφτής χωρίς τους ιμάμηδες. Χωρίς τους ανθρώπους που θα περάσουν τον λόγο του στα τεμένη, που θα τον φέρουν σε επαφή με τον λαό είναι μία μαριονέτα, ένα ανδρείκελο της βιτρίνας. Δυστυχώς αυτή ήταν περίπου η κατάσταση στην Ξάνθη, μετά τις τραγικές επιλογές της ελληνικής διοίκησης στη δεκαετία του ‘80 και την αδράνεια και την ευθυνοφοβία που ακολούθησε. Αντιθέτως στη Ροδόπη μία ικανοποιητική ισορροπία είχε εγκατασταθεί χάρη στο πρόσωπο του νόμιμου μουφτή, Μέτσο Τζεμαλή, ο οποίος με την μετριοπάθεια και το κύρος του κατάφερνε να ελέγχει την πλειοψηφία των 120 ιμάμηδων του νομού - κι αυτό παρά την καταθλιπτική τουρκοκρατία στο εσωτερικό της τοπικής μειονοτικής κοινωνίας. Πώς όμως αμείβονταν αυτοί οι άνθρωποι; Επί χρόνια η κατάσταση ήταν γνωστή: Όσοι ήταν πιστοί στην Άγκυρα πληρωνόντουσαν από τον θηριώδη προϋπολογισμό του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής κι όσοι μένανε πιστοί στην Ελλάδα έπαιρναν μία απίθανα χαμηλή αποζημίωση μέσα από τις αδιαφανείς διαδικασίες των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ, όπου στην πραγματικότητα κανείς δεν είχε πραγματικό έλεγχο και πολλά τρωκτικά ανατράφηκαν*. Έτσι, ξεκίνησε προ λίγων ετών μία προσπάθεια με στόχο τον εξορθολογισμό και την διαφάνεια του συστήματος και την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας αυτών των ανθρώπων που αποδέχονται την νομιμότητα και αρνούμενοι το πρακτόρικο μισθολόγιο τιμούν την ελληνική τους υπηκοότητα. Ήδη από την εποχή της αλήστου μνήμης Γιαννάκου συντάχθηκε ένα νομοσχέδιο για την υπογραφή 240 (για το σύνολο της Θράκης) εννιάμηνων συμβάσεων που θα έδιναν έναν αξιοπρεπή μισθό, μία ασφάλεια και μία προοπτική σύνταξης σε όσους θρησκευτικούς λειτουργούς θα το ζητούσαν. Το νομοσχέδιο προχώρησε επί υπουργίας Στυλιανίδη, συνάντησε τις λυσσαλέες τουρκικές αντιδράσεις, καθυστέρησε από τους γνωστούς ρυθμούς της γραφειοκρατίας, ψηφίστηκε τελικά το περασμένο καλοκαίρι, συντάχθηκαν οι συμβάσεις για το διάστημα 1/9/2008 – 31/5/2009 και ξεκίνησε η διαδικασία συνεντεύξεων για τις προσλήψεις με μία παράλληλη προσπάθεια εκταμίευσης (επιτέλους!) των χρημάτων από το Υπουργείο Οικονομικών. Παρά τον ανηλεή πόλεμο, τους εκβιασμούς και τις απειλές της μειονοτικής ηγεσίας, οι αιτήσεις που υποβλήθηκαν για τις 100 θέσεις ιμάμηδων στον νομό Ροδόπης υπερέβησαν κάθε προσδοκία. ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ Η Τουρκία δεν έμεινε αδρανής, ούτε φυσικά περιορίστηκε σε απλές διαμαρτυρίες των εγκάθετών της στην περιοχή. Οι νέοι μισθοί των ανθρώπων της αυξήθηκαν στα 700-800 ευρώ για τους έχοντες στοιχειώδη θρησκευτική κατάρτιση και στα 1300 ευρώ για τους πτυχιούχους. Παράλληλα, σε κάθε οικισμό και γειτονιά της Ροδόπης οι πράκτορές της άρχισαν να διαβάλουν τους ιμάμηδες που μέχρι χθες υπηρετούσαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα (ότι «γίνονται υπάλληλοι του χριστιανικού κράτους», ότι «προδίδουν τον κόσμο» κτλ) και να μαζεύουν υπογραφές (σε …κενές σελίδες) για το ποιοι προτιμούν ιμάμη πιστό στον Τζεμαλή ή στον Σερήφ. Ξεσηκώνουν τον κόσμο που αγνοεί το θέμα, απειλούν τους νομοταγείς ιμάμηδες - που ούτως ή άλλως είναι έναν χρόνο σχεδόν απλήρωτοι! - και τους πιέζουν να προσχωρήσουν στον τουρκομουφτή, ποντάροντας και στην ανασφάλεια που τους έχει δημιουργήσει η διάχυτη φήμη για αλλαγή του τρόπου ανάδειξης των μουφτήδων. Ας σημειωθεί εδώ η άθλια αυτή ιστορία που ξεκίνησε από κύκλους του Κωλονακίου (ΚΕΜΟ και το κακό συναπάντημα…) οι οποίοι εμφανίζονται τελευταίως ξιπασμένοι με τη «σαρία» που ισχύει στη Θράκη και ζητούν να καταργηθούν οι δικαστικές αρμοδιότητες του μουφτή. Πρόκειται για την παραδοσιακή δυνατότητα που έχει ο θρησκευτικός ηγέτης του ισλάμ να ρυθμίζει ζητήματα γάμων, διαζυγίων και κληρονομιών, κάτι που ισχύει στη Θράκη (μόνον εφόσον το επιθυμούν οι ενδιαφερόμενοι) και που αποτελεί ένα πανίσχυρο ελληνικό επιχείρημα υπέρ της νόμιμης διαδικασίας: Δεν είναι δυνατόν ο δικαστής, ως δημόσιος λειτουργός, να εκλέγεται. Όμως οι εκσυγχρονιστές καθηγητάδες των Αθηνών δεν μπορούν να ανεχθούν τέτοιον «αναχρονισμό», έστω κι αν ποτέ κανένας μειονοτικός δεν ζήτησε την άρση του, έστω κι αν ποτέ κανείς δεν τους ρώτησε! Βάλθηκαν λοιπόν να τον καταργήσουν, ώστε να ανοίξει τελικά και ο δρόμος για την παραχώρηση του θεσμού (δια του «ώριμου», πλέον, υπουργείου Εξωτερικών**) στην Άγκυρα. Ποιος άλλωστε θα τους ζητήσει τον λόγο όταν θα έχει καταστραφεί το παν; Αυτοί θα έχουν κάνει το «επιστημονικό» τους καθήκον, που φυσικά και δεν έχει να κάνει με οποιοδήποτε εθνοκρατικό συμφέρον… ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Έχουμε λοιπόν, ως Ελλάδα: Μία πολιτεία χωρίς καμμία δυνατότητα παρέμβασης στο επίπεδο της καθημερινής προπαγάνδας στο εσωτερικό της μειονοτικής κοινωνίας, όπου η Τουρκία αλωνίζει με τον μισθοφορικό της στρατό. Έναν κρατικό μηχανισμό ανίκανο να ολοκληρώσει στοιχειωδώς ένα μέτρο στη σωστή κατεύθυνση. Μία ξενόμυαλη «ιντελιγκέντσια» να υπονομεύει τους ανθρώπους οι οποίοι για χρόνια στήριξαν τη νομιμότητα και τον τόπο. Μία τοπική κοινω νία ανίδεη και αδιάφορη για τις εξε-λίξεις που θα καθορίσουν το μέλλον της. Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό είχαμε και το αναμενόμενο αποτέλεσμα: Μια πλήρη καταστροφή. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που δήλωναν νομιμόφρονες στον νόμιμο μουφτή έχουν είτε αποσυρθεί είτε προσχωρήσει στις τουρκικές γραμμές. Όταν τελικά θα έρθουν (οσονούπω;) τα χρήματα, με τις τελικές υπογραφές στις συμβάσεις, είναι αμφίβολο αν θα βρεθεί ένας διψήφιος αριθμός συμβασιούχων για το δίμηνο που απομένει! Κι αυτά σε έναν νομό όπου, παρά τις αδυναμίες, επί χρόνια ένας στοιχειώδης έλεγχος της κατάστασης, μία παρήγορη νομιμότητα διετηρείτο. Οι άνθρωποι που για χρόνια άντεξαν τις τουρκικές πιέσεις και απειλές παραιτούνται απογοητευμένοι με την ανυπαρξία της Ελλάδας και με την επικράτηση των πρακτόρων της Άγκυρας. Η μουφτεία Κομοτηνής χάνεται για την Ελλάδα πριν ακόμα αμφισβητηθεί ο θεσμός της. Από δίπλα τα άτυπα σχολεία Κορανίου αυξάνονται αλματωδώς – ξεπερνούν τα 100! – μαζεύοντας κάθε απόγευμα τα παιδιά για τα κατηχητικά του Σερήφ και του Μέτε, όπου καθένας μπορεί να φανταστεί τι είδους θρησκευτική συνείδηση προωθείται (με πρώτο μάθημα τον …εθνικό ύμνο της Τουρκίας και με τη φάτσα του Κεμάλ προμετωπίδα!). Το τοπίο στο μειονοτικό της Θράκης αλλάζει άρδην και αλλάζει οριστικά, όσο κι αν κάποιοι αρμόδιοι θέλουν να τρέφουν ελπίδες αναστροφής της πορείας για τον μέλλον. Ποιος τρελλός θα ξαναεμπιστευόταν το ελληνικό κράτος, αυτό που γελοιοποιήθηκε αδυνατώντας (ή μήπως αρνούμενο;) να πράξει το αυτονόητο; Το ωραίο είναι ότι ορισμένοι, παραβλέποντας τις αθλιότητες του υπουργείου Εξωτερικών και την αβελτηρία του υπουργείου Οικονομικών, ψάχνουν να χρεώσουν την πανωλεθρία στον κύκλο του νόμιμου μουφτή! ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ Πριν δύο χρόνια επισημαίναμε το γενικότερο πρόβλημα που συνιστά για την θρακική πολιτική της Αθήνας η τουρκοϊσλαμική σύνθεση και ο λαϊκότροπος εκσυγχρονισμός του Ερντογάν. Σημειώναμε («Αντιφωνητής», 16-9-07) ότι το - βολικό για μας - χάσμα μεταξύ λαϊκού αισθήματος και πολιτικής εκπροσώπησης που διατηρούσε ο άθρησκος κεμαλισμός τείνει να εξαλειφθεί και χρειαζόμαστε νέα πολιτική αντιμετώπιση. Ήδη η Τουρκία κάνει περίπατο στην περιοχή. νομιμοποιημένη από τα δεκάχρονα φληναφήματα περί ελληνοτουρκικής φιλίας, ενισχυμένη από την οικονομική της άνθιση, ενθαρρυμένη από την ελλαδική αποσύνθεση, αλωνίζει στη Θράκη, αποδεκατίζοντας τα ερείσματα της πολιτείας στην μειονοτική ζωή και κοινωνία. Το θέμα των ιμάμηδων που ανέκυψε είναι υψίστης σημασίας για τον τόπο μας, πραγματικός οδοδείκτης, και η κυριολεκτικά τραγική του εξέλιξη πρέπει να αφυπνίσει όσους ακόμη διατηρούν μια έγνοια για την πατρίδα μας. Ξεκινώντας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό – κι αυτό ΔΕΝ είναι σχήμα λόγου. Όπως όλα τα σημαντικά πράγματα στη χώρα, περνάει κι αυτό χωρίς να ασχοληθεί κανείς. Μέσα στους σκυλοκαυγάδες των πολιτικών, την τρομολαγνεία της οικονομικής κρίσης και την τιποτολογία του λάιφσταϊλ, ο εν εξελίξει θρίαμβος της Τουρκίας στη Ροδόπη αγνοείται και κανείς δεν σκοτίζεται. Η ελληνική πολιτική κατακρημνίζεται κι εμείς αδιαφορούμε, λες και πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα κάποιας μακρινής, άγνωστης χώρας! Κι όμως, πρόκειται για το μείζον ζήτημα των θρησκευτικών λειτουργών (ιμάμηδων), στο οποίο επιχειρήθηκε να μπει μία τάξη, με τη ρύθμιση εκκρεμοτήτων δεκαετιών. Καθώς πρόκειται για τον «κλήρο» της μουσουλμανικής θρησκείας, δηλαδή για το «προσωπικό» της κάθε μουφτείας, ήταν προφανές ότι η επί τρεις δεκαετίες κόντρα Αθήνας – Άγκυρας για το θέμα των μουφτήδων θα εκρίνετο εκεί. Θυμίζουμε ότι αφενός η μειονότητα στη Θράκη είναι χαρακτηρισμένη επισήμως – στη Συνθήκη της Λωζάνης – και αναγνωρισμένη από τη χώρα μας ως θρησκευτική και αφετέρου το ισλάμ είναι μία πέρα για πέρα κοσμική θρησκεία, που εννοεί να παρεμβαίνει σε κάθε πτυχή της ζωής των πιστών, άρα έχει και άκρως πολιτική διάσταση. Έτσι, το ποιος ελέγχει ή δεν ελέγχει την θρησκευτική ηγεσία και ιεραρχία, για όσα πράττει εντός κι εκτός Ελλάδος (τα μηνύματα και τα κηρύγματα που διαβάζονται στα τεμένη, τις προσκλήσεις θρησκευτικών λειτουργών από την Τουρκία κι αλλού, τις επίσημες επαφές με τον ισλαμικό κόσμο και τους επισκέπτες της Θράκης…), είναι αυτονοήτως εξαιρετικά σημαντικό. Κανείς δεν δικαιούται να το σνομπάρει, αφού αποτελεί καίρια παράμετρο της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή - εκτός κι αν έχει ήδη προαποφασίσει την παραίτησή του από αυτήν… ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ Τι γινόταν λοιπόν τόσα χρόνια; Η Ελλάδα στήριζε τους τρεις διορισμένους μουφτήδες σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Διδυμότειχο και η Τουρκία τους αμφισβητούσε με τους «εκλεγμένους» Ιμπράμ Σερήφ στην Κομοτηνή και Αχμέτ Μέτε (διαδέχθηκε τον θανόντα Μεχμέτ Εμίν Αγκά) στην Ξάνθη. Με αυτούς δηλαδή που ονομάζαμε επί χρόνια «ψευτομουφτήδες» αλλά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τους επέτρεψε να φέρουν κι αυτοί τον τίτλο του μουφτή, εφόσον μια μερίδα πιστών τους ακολουθεί. Εμείς επισήμως εξακολουθούσαμε να δεχόμαστε μόνο τους νόμιμους μουφτήδες και ησυχάζαμε. Τι ρόλο όμως έχει ένας στρατηγός όταν δεν έχει αξιωματικούς, ένας διευθυντής χωρίς υπαλλήλους; Τον ίδιο έχει και ο μουφτής χωρίς τους ιμάμηδες. Χωρίς τους ανθρώπους που θα περάσουν τον λόγο του στα τεμένη, που θα τον φέρουν σε επαφή με τον λαό είναι μία μαριονέτα, ένα ανδρείκελο της βιτρίνας. Δυστυχώς αυτή ήταν περίπου η κατάσταση στην Ξάνθη, μετά τις τραγικές επιλογές της ελληνικής διοίκησης στη δεκαετία του ‘80 και την αδράνεια και την ευθυνοφοβία που ακολούθησε. Αντιθέτως στη Ροδόπη μία ικανοποιητική ισορροπία είχε εγκατασταθεί χάρη στο πρόσωπο του νόμιμου μουφτή, Μέτσο Τζεμαλή, ο οποίος με την μετριοπάθεια και το κύρος του κατάφερνε να ελέγχει την πλειοψηφία των 120 ιμάμηδων του νομού - κι αυτό παρά την καταθλιπτική τουρκοκρατία στο εσωτερικό της τοπικής μειονοτικής κοινωνίας. Πώς όμως αμείβονταν αυτοί οι άνθρωποι; Επί χρόνια η κατάσταση ήταν γνωστή: Όσοι ήταν πιστοί στην Άγκυρα πληρωνόντουσαν από τον θηριώδη προϋπολογισμό του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής κι όσοι μένανε πιστοί στην Ελλάδα έπαιρναν μία απίθανα χαμηλή αποζημίωση μέσα από τις αδιαφανείς διαδικασίες των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ, όπου στην πραγματικότητα κανείς δεν είχε πραγματικό έλεγχο και πολλά τρωκτικά ανατράφηκαν*. Έτσι, ξεκίνησε προ λίγων ετών μία προσπάθεια με στόχο τον εξορθολογισμό και την διαφάνεια του συστήματος και την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας αυτών των ανθρώπων που αποδέχονται την νομιμότητα και αρνούμενοι το πρακτόρικο μισθολόγιο τιμούν την ελληνική τους υπηκοότητα. Ήδη από την εποχή της αλήστου μνήμης Γιαννάκου συντάχθηκε ένα νομοσχέδιο για την υπογραφή 240 (για το σύνολο της Θράκης) εννιάμηνων συμβάσεων που θα έδιναν έναν αξιοπρεπή μισθό, μία ασφάλεια και μία προοπτική σύνταξης σε όσους θρησκευτικούς λειτουργούς θα το ζητούσαν. Το νομοσχέδιο προχώρησε επί υπουργίας Στυλιανίδη, συνάντησε τις λυσσαλέες τουρκικές αντιδράσεις, καθυστέρησε από τους γνωστούς ρυθμούς της γραφειοκρατίας, ψηφίστηκε τελικά το περασμένο καλοκαίρι, συντάχθηκαν οι συμβάσεις για το διάστημα 1/9/2008 – 31/5/2009 και ξεκίνησε η διαδικασία συνεντεύξεων για τις προσλήψεις με μία παράλληλη προσπάθεια εκταμίευσης (επιτέλους!) των χρημάτων από το Υπουργείο Οικονομικών. Παρά τον ανηλεή πόλεμο, τους εκβιασμούς και τις απειλές της μειονοτικής ηγεσίας, οι αιτήσεις που υποβλήθηκαν για τις 100 θέσεις ιμάμηδων στον νομό Ροδόπης υπερέβησαν κάθε προσδοκία. ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ Η Τουρκία δεν έμεινε αδρανής, ούτε φυσικά περιορίστηκε σε απλές διαμαρτυρίες των εγκάθετών της στην περιοχή. Οι νέοι μισθοί των ανθρώπων της αυξήθηκαν στα 700-800 ευρώ για τους έχοντες στοιχειώδη θρησκευτική κατάρτιση και στα 1300 ευρώ για τους πτυχιούχους. Παράλληλα, σε κάθε οικισμό και γειτονιά της Ροδόπης οι πράκτορές της άρχισαν να διαβάλουν τους ιμάμηδες που μέχρι χθες υπηρετούσαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα (ότι «γίνονται υπάλληλοι του χριστιανικού κράτους», ότι «προδίδουν τον κόσμο» κτλ) και να μαζεύουν υπογραφές (σε …κενές σελίδες) για το ποιοι προτιμούν ιμάμη πιστό στον Τζεμαλή ή στον Σερήφ. Ξεσηκώνουν τον κόσμο που αγνοεί το θέμα, απειλούν τους νομοταγείς ιμάμηδες - που ούτως ή άλλως είναι έναν χρόνο σχεδόν απλήρωτοι! - και τους πιέζουν να προσχωρήσουν στον τουρκομουφτή, ποντάροντας και στην ανασφάλεια που τους έχει δημιουργήσει η διάχυτη φήμη για αλλαγή του τρόπου ανάδειξης των μουφτήδων. Ας σημειωθεί εδώ η άθλια αυτή ιστορία που ξεκίνησε από κύκλους του Κωλονακίου (ΚΕΜΟ και το κακό συναπάντημα…) οι οποίοι εμφανίζονται τελευταίως ξιπασμένοι με τη «σαρία» που ισχύει στη Θράκη και ζητούν να καταργηθούν οι δικαστικές αρμοδιότητες του μουφτή. Πρόκειται για την παραδοσιακή δυνατότητα που έχει ο θρησκευτικός ηγέτης του ισλάμ να ρυθμίζει ζητήματα γάμων, διαζυγίων και κληρονομιών, κάτι που ισχύει στη Θράκη (μόνον εφόσον το επιθυμούν οι ενδιαφερόμενοι) και που αποτελεί ένα πανίσχυρο ελληνικό επιχείρημα υπέρ της νόμιμης διαδικασίας: Δεν είναι δυνατόν ο δικαστής, ως δημόσιος λειτουργός, να εκλέγεται. Όμως οι εκσυγχρονιστές καθηγητάδες των Αθηνών δεν μπορούν να ανεχθούν τέτοιον «αναχρονισμό», έστω κι αν ποτέ κανένας μειονοτικός δεν ζήτησε την άρση του, έστω κι αν ποτέ κανείς δεν τους ρώτησε! Βάλθηκαν λοιπόν να τον καταργήσουν, ώστε να ανοίξει τελικά και ο δρόμος για την παραχώρηση του θεσμού (δια του «ώριμου», πλέον, υπουργείου Εξωτερικών**) στην Άγκυρα. Ποιος άλλωστε θα τους ζητήσει τον λόγο όταν θα έχει καταστραφεί το παν; Αυτοί θα έχουν κάνει το «επιστημονικό» τους καθήκον, που φυσικά και δεν έχει να κάνει με οποιοδήποτε εθνοκρατικό συμφέρον… ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Έχουμε λοιπόν, ως Ελλάδα: Μία πολιτεία χωρίς καμμία δυνατότητα παρέμβασης στο επίπεδο της καθημερινής προπαγάνδας στο εσωτερικό της μειονοτικής κοινωνίας, όπου η Τουρκία αλωνίζει με τον μισθοφορικό της στρατό. Έναν κρατικό μηχανισμό ανίκανο να ολοκληρώσει στοιχειωδώς ένα μέτρο στη σωστή κατεύθυνση. Μία ξενόμυαλη «ιντελιγκέντσια» να υπονομεύει τους ανθρώπους οι οποίοι για χρόνια στήριξαν τη νομιμότητα και τον τόπο. Μία τοπική κοινω νία ανίδεη και αδιάφορη για τις εξε-λίξεις που θα καθορίσουν το μέλλον της. Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό είχαμε και το αναμενόμενο αποτέλεσμα: Μια πλήρη καταστροφή. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που δήλωναν νομιμόφρονες στον νόμιμο μουφτή έχουν είτε αποσυρθεί είτε προσχωρήσει στις τουρκικές γραμμές. Όταν τελικά θα έρθουν (οσονούπω;) τα χρήματα, με τις τελικές υπογραφές στις συμβάσεις, είναι αμφίβολο αν θα βρεθεί ένας διψήφιος αριθμός συμβασιούχων για το δίμηνο που απομένει! Κι αυτά σε έναν νομό όπου, παρά τις αδυναμίες, επί χρόνια ένας στοιχειώδης έλεγχος της κατάστασης, μία παρήγορη νομιμότητα διετηρείτο. Οι άνθρωποι που για χρόνια άντεξαν τις τουρκικές πιέσεις και απειλές παραιτούνται απογοητευμένοι με την ανυπαρξία της Ελλάδας και με την επικράτηση των πρακτόρων της Άγκυρας. Η μουφτεία Κομοτηνής χάνεται για την Ελλάδα πριν ακόμα αμφισβητηθεί ο θεσμός της. Από δίπλα τα άτυπα σχολεία Κορανίου αυξάνονται αλματωδώς – ξεπερνούν τα 100! – μαζεύοντας κάθε απόγευμα τα παιδιά για τα κατηχητικά του Σερήφ και του Μέτε, όπου καθένας μπορεί να φανταστεί τι είδους θρησκευτική συνείδηση προωθείται (με πρώτο μάθημα τον …εθνικό ύμνο της Τουρκίας και με τη φάτσα του Κεμάλ προμετωπίδα!). Το τοπίο στο μειονοτικό της Θράκης αλλάζει άρδην και αλλάζει οριστικά, όσο κι αν κάποιοι αρμόδιοι θέλουν να τρέφουν ελπίδες αναστροφής της πορείας για τον μέλλον. Ποιος τρελλός θα ξαναεμπιστευόταν το ελληνικό κράτος, αυτό που γελοιοποιήθηκε αδυνατώντας (ή μήπως αρνούμενο;) να πράξει το αυτονόητο; Το ωραίο είναι ότι ορισμένοι, παραβλέποντας τις αθλιότητες του υπουργείου Εξωτερικών και την αβελτηρία του υπουργείου Οικονομικών, ψάχνουν να χρεώσουν την πανωλεθρία στον κύκλο του νόμιμου μουφτή! ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ Πριν δύο χρόνια επισημαίναμε το γενικότερο πρόβλημα που συνιστά για την θρακική πολιτική της Αθήνας η τουρκοϊσλαμική σύνθεση και ο λαϊκότροπος εκσυγχρονισμός του Ερντογάν. Σημειώναμε («Αντιφωνητής», 16-9-07) ότι το - βολικό για μας - χάσμα μεταξύ λαϊκού αισθήματος και πολιτικής εκπροσώπησης που διατηρούσε ο άθρησκος κεμαλισμός τείνει να εξαλειφθεί και χρειαζόμαστε νέα πολιτική αντιμετώπιση. Ήδη η Τουρκία κάνει περίπατο στην περιοχή. νομιμοποιημένη από τα δεκάχρονα φληναφήματα περί ελληνοτουρκικής φιλίας, ενισχυμένη από την οικονομική της άνθιση, ενθαρρυμένη από την ελλαδική αποσύνθεση, αλωνίζει στη Θράκη, αποδεκατίζοντας τα ερείσματα της πολιτείας στην μειονοτική ζωή και κοινωνία. Το θέμα των ιμάμηδων που ανέκυψε είναι υψίστης σημασίας για τον τόπο μας, πραγματικός οδοδείκτης, και η κυριολεκτικά τραγική του εξέλιξη πρέπει να αφυπνίσει όσους ακόμη διατηρούν μια έγνοια για την πατρίδα μας. Ξεκινώντας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό – κι αυτό ΔΕΝ είναι σχήμα λόγου.

Θρησκευτικά παιχνίδια στην Θράκη

Όπως όλα τα σημαντικά πράγματα στη χώρα, περνάει κι αυτό χωρίς να ασχοληθεί κανείς. Μέσα στους σκυλοκαυγάδες των πολιτικών, την τρομολαγνεί...

Διαβάστε την συνέχεια

Προβλήματα στο Νοσοκομείο Χανίων

Ellada simera 0 Siemens 22:21

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk_IbyC2Meyhl0blzDklqaNxdPIqCluQqoz6ZXRrhUNtD1wVZW3JmYYrGQXqNeQW69Z8MXEORwEqwCa2KwqJJ0NX5EwQskHQTDCLxw8Xo-pQPU0uyoYj7tJz1CWLl0DGIbtMVmGXcp4u4r/s1600-h/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.bmp"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5326486999021327042" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk_IbyC2Meyhl0blzDklqaNxdPIqCluQqoz6ZXRrhUNtD1wVZW3JmYYrGQXqNeQW69Z8MXEORwEqwCa2KwqJJ0NX5EwQskHQTDCLxw8Xo-pQPU0uyoYj7tJz1CWLl0DGIbtMVmGXcp4u4r/s320/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.bmp" style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 242px; FLOAT: left; HEIGHT: 169px; CURSOR: hand" /></a> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5qKGVxmkhyKZDdQ9MYiXDKD9x-AzP6kBFwAXu5PNWFO-jgnQ_A6zjGD_AvolpuTKxUNRChkeem44_ZWdAB5rSoP5lqNpBbvVL_LwEhxsRpfBCPIvSXgTmim6d21WX25i1ZmHQulKuH3TX/s1600-h/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.JPG"></a>Τα προβλήματα του Νοσοκομείου Χανίων επιβεβαίωσαν χθες σε χωριστές επισκέψεις τους, την ίδια περίπου ώρα, οι βουλευτές Μανώλης Σκουλάκης και Στέλιος Νικηφοράκης και εξέφρασαν τη στήριξή τους στο νέο διοικητή του ιδρύματος Κώστα Δανδουλάκη, για την επίλυσή τους.Στο πλαίσιο της επίσκεψης στους χώρους του Νοσοκομείου, ο κ. Σκουλάκης και ο κ. Νικηφοράκης δεν παρέλειψαν να.... ευχηθούν χρόνια πολλά και καλό Πάσχα στους εργαζόμενους του ιδρύματος αλλά και στους ασθενείς. Ο κ. Σκουλάκης ευχήθηκε στον νέο διοικητή του Νοσοκομείου Χανίων Κώστα Δανδουλάκη "καλή δύναμη στο δύσκολο έργο που δέχτηκε να αναλάβει", ενώ ανανέωσαν το ραντεβού τους για την ερχόμενη Τετάρτη ώστε να "προετοιμαστεί ο διοικητής καλύτερα και να κάνουμε μία κουβέντα επί της ουσίας των προβλημάτων με όλο το υπηρεσιακό δυναμικό του νοσοκομείου και να συμφωνήσουμε σε μία κοινή πορεία".Παράλληλα, ο κ. Σκουλάκης δήλωσε ότι θα στηρίξει τον διοικητή προς μία κατεύθυνση τεκμηριωμένης διεκδίκησης και επίλυσης των προβλημάτων του νοσοκομείου μας που είναι πολλά και συσσωρευμένα. "Σε αυτή την κατεύθυνση λοιπόν θα είμαι δίπλα του καθώς εμένα με ενδιαφέρει να πετύχει και του το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου γιατί η λειτουργία του νοσοκομείου και η παροχή υπηρεσιών υγείας του Νομού μας είναι υπόθεση όλων μας. Αφορά όλους τους πολίτες, όλο τον κόσμο και το έχει απόλυτη ανάγκη ο λαός μας και προς αυτή την κατεύθυνση σαν υπεύθυνος του Τομέα Υγείας της αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα το στηρίξω". "Θέλω να πιστεύω ότι το Υπουργείο Υγείας αυτή τη φορά θα ακούσει τα προβλήματα. Από 'κει και πέρα όσα μπορεί να λύσει καλώς, όσα δεν μπορεί να μας το πει ότι δεν μπορεί να τα λύσει, τόνισε ο κ. Σκουλάκης. Από την πλευρά του ο κ. Νικηφοράκης σημείωσε ότι "η τοποθέτηση του κ. Δανδουλάκη ως διοικητή είναι μία νέα αρχή για το Νοσοκομείο Χανίων και κάθε καινούρια αρχή είναι ελπιδοφόρα από την φύση της. Αλλά είναι και Ανάσταση που από μόνη της είναι ίσως το πιο καθαρό μήνυμα ελπίδας που εκπέμπεται κάθε έτος. Καταθέτω και την δική μου ελπίδα η οποία όμως εμπεριέχει μέσα και την βεβαιότητα ότι καλύτερες μέρες για το Νοσοκομείο Χανίων έρχονται". Ο κ. Νικηφοράκης υπογράμμισε, ακόμη, ότι "το Νοσοκομείο Χανίων πέρασε από μεγάλες ταλαιπωρίες, πέρασε από πολλά κύματα όπως πέρασαν και τα νοσοκομεία όλης της χώρας. Είναι θετικό και παρήγορο, αρκεί να έχουμε ετοιμότητα να μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε, ότι μέσα στην επόμενη εβδομάδα ανοίγει το 4ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης στον Τομέα της Υγείας. Το Νοσοκομείο Χανίων και γενικότερα τα Χανιά έχουν μια ολοκληρωμένη, τεκμηριωμένη, εμπεριστατωμένη και διεκδικητική πρόταση και 'κει θα ενώσουμε όλες τις δυνάμεις για να πολλαπλασιάσουμε τις δυνατότητές μας και θεωρώ ότι πραγματικά ξημερώνει μια καλύτερη μέρα". Ο κ. Νικηφοράκης στα πλαίσια της επίσκεψής του στο Νοσοκομείο Χανίων, ευχήθηκε: "Κανείς απ' όσους φιλοξενούνται σήμερα στις εγκαταστάσεις του νοσοκομείου να μην ξαναβρεθεί τέτοιες μέρες μακρυά από την οικογένειά του. Στους εργαζομένους και στο προσωπικό αφού τους ευχαριστήσω για τον επαγγελματικό πατριωτισμό που τόσα χρόνια επιδεικνύουν και κατορθώνουν να έχουν σε υψηλά στάνταρ την λειτουργία του Νοσοκομείου Χανίων, χρόνια πολλά, ευτυχισμένα και δημιουργικά. Στις Χανιώτισσες και στους Χανιώτες εύχομαι καλή Ανάσταση και να είναι ένα Πάσχα βουτηγμένο σε αισιοδοξία και στο πραγματικό του μήνυμα".Παράλληλα ο διοικητής του Νοσοκομείου Χανίων, Κώστας Δανδουλάκης τόνισε ότι "για το Νοσοκομείο Χανίων και για εμένα προσωπικά, η σημερινή μέρα ήταν ξεχωριστή και ιδιαίτερα τιμητική γιατί έτυχα της διακομματικής στήριξης, γεγονός το οποίο ακόμα περισσότερο μου επιβάλλει να καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια και συνεργασία με όλους και κυρίως με ειλικρίνεια". Ο κ. Δανδουλάκης πρόσθεσε ότι "με αυτές τις σκέψεις προχωράμε και θα έχουμε τις συναντήσεις που απαιτείται πέραν των θεσμικών οργάνων του Νοσοκομείου, ούτως ώστε όλοι μαζί να προχωρήσουμε τα θέματα του Νοσοκομείου μας προς όφελος των ασθενών, της λειτουργίας του Νοσοκομείου, του κοινωνικού συνόλου και ταυτόχρονα να κάνουμε το αυτονόητο κι αυτό που έχουμε όλοι μας υποχρέωση". Εξάλλου ο κ. Δανδουλάκης αναφέρθηκε και στην νέα εγκύκλιο του Υπουργού Υγείας η οποία προβλέπει τη συνεχή εποπτεία των εφημεριών είτε από τον διοικητές των νοσοκομείων είτε από τους υποδιοικητές. "Δεν είναι ένα θέμα μόνο των διοικητών και των υποδιοικητών", όπως επισήμανε ο κ. Δανδουλάκης, "αλλά είναι θέμα και των ιατρών, των διευθυντών των κλινικών, των διευθυντών των επειγόντων περιστατικών. Σε κάθε περίπτωση θα υπάρξει ένας συντονισμός κι εξάλλου υπάρχει η μέχρι τώρα εμπειρία αλλά και το δεδομένο ότι όλα τα περιστατικά αντιμετωπίζονται με επιτυχία, καθώς χθες σε μια πρόχειρη ενημέρωση που είχα, 90.000 ήταν τα περιστατικά που αντιμετωπίστηκαν το 2008 στο Νοσοκομείο Χανίων. Καταλήγοντας ο διοικητής του Νοσοκομείου Χανίων ανέφερε ότι "την εποπτεία την έβλεπα με την καλή έννοια του όρου, δηλαδή ότι πρέπει και είναι υποχρεωμένη και η διοίκηση να έχει γνώση των περιστατικών αλλά και για το μεγάλο έργο που γίνεται και εκτός των ωρών λειτουργίας του Νοσοκομείου". πηγή : Χανιώτικα Νέα

Προβλήματα στο Νοσοκομείο Χανίων

Τα προβλήματα του Νοσοκομείου Χανίων επιβεβαίωσαν χθες σε χωριστές επισκέψεις τους, την ίδια περίπου ώρα, οι βουλευτές Μανώλης Σκουλάκης και...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Μ. Σάββατο έφυγε από την ζωή ο Μπάμπης Κοτρίδης

Ellada simera 0 Siemens 22:01

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl3JN5DniG_fmYQsSADEOiGjZZGa1RYzhoPRIu8odRqUUUG9fG6dG228knlrAKNXfWVwJynsCyllPTUBidS3GQYAgM7njYHYLU4PCx3gFxwobKNfppE56qdibMrRq-h2HFSSQygqxzPxOh/s1600-h/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5326479880359576898" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl3JN5DniG_fmYQsSADEOiGjZZGa1RYzhoPRIu8odRqUUUG9fG6dG228knlrAKNXfWVwJynsCyllPTUBidS3GQYAgM7njYHYLU4PCx3gFxwobKNfppE56qdibMrRq-h2HFSSQygqxzPxOh/s320/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.JPG" style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 282px; FLOAT: left; HEIGHT: 254px; CURSOR: hand" /></a> Σε ηλικία 81 ετών απεβίωσε το Μεγάλο Σάββατο ο Μπάμπης Κοτρίδης, ένα από τα κορυφαία αστέρια του Ολυμπιακού τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Ο Κοτρίδης άφησε την τελευταία του πνοή μια μέρα μετά τη βράβευση του στο γήπεδο της Νίκαιας, στο παραδοσιακό ματς Βραδυποριακού – Ταλαιπωριακού. Γεννήθηκε στη Δραπετσώνα το 1928 και πριν ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο υπήρξε αθλητής στίβου του Πανιωνίου στα 400μ.εμπόδια, ενώ το 1946 έφτασε μέχρι την Εθνική ομάδα στίβου με το άλμα εις ύψος. Πριν πάει στον Ολυμπιακό το 1946 απορρίφθηκε από την ΑΕΚ. Οι αδερφοί Χέλμη τον καθιέρωσαν στον Ολυμπιακό με τον οποίο κατέκτησε 10 πρωταθλήματα (1947, 1948, 1951, 1952, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958 και 1959) και ισάριθμα Κύπελλα Ελλάδος(1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960 και 1961). Ήταν ο «κόφτης» στη μεσαία γραμμή της μεγάλης ομάδας του Ολυμπιακού στα 50s, ψηλός χαφ με θαυμάσιο κοντρόλ, καλή ντρίμπλα και φοβερή αντοχή. Ο Πούσκας φέρεται να είπε το 1957 για τον Κοτρίδη: "Έχει το κεφάλι του συμπαίκτη μου Κότσις!" Ήταν μέλος της ενδεκάδας του Ολυμπιακού που κέρδισε σε φιλικό ματς στις 4 Ιουλίου 1961 στο Καραϊσκάκη την Σάντος του Πελέ με 2-1. Έκλεισε την καριέρα του αγωνιζόμενος στη Δόξα Δράμας. Είχε 18 συμμετοχές στην Εθνική Ελλάδος (ένα γκολ) και ξεχώριζε για την ευστοχία του σε εκτελέσεις πέναλτι, αφού σε 38 προσπάθειες στην καριέρα του σε επίσημους αγώνες, είχε στείλει 36 φορές την μπάλα στα δίχτυα.

Το Μ. Σάββατο έφυγε από την ζωή ο Μπάμπης Κοτρίδης

Σε ηλικία 81 ετών απεβίωσε το Μεγάλο Σάββατο ο Μπάμπης Κοτρίδης, ένα από τα κορυφαία αστέρια του Ολυμπιακού τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι επτά μορφές της Πρώτης Κυρίας….

Ellada simera 0 Siemens 21:34

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHQt3YYi87fT4khWx_WHyRyxnPdTkZ6IQVxt67t8EadU1VKYFCUQ9nbLpJFD7pgZc1xqAqxGhXJT7DM7-Ix71rFy5AmEmkc1TyPqIG-ppDOoxpfa4AVPUKcAj1X5RcTDQGERg4LqwpR3tG/s1600-h/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF1.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5326473192595487586" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHQt3YYi87fT4khWx_WHyRyxnPdTkZ6IQVxt67t8EadU1VKYFCUQ9nbLpJFD7pgZc1xqAqxGhXJT7DM7-Ix71rFy5AmEmkc1TyPqIG-ppDOoxpfa4AVPUKcAj1X5RcTDQGERg4LqwpR3tG/s320/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF1.JPG" style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; FLOAT: left; HEIGHT: 281px; CURSOR: hand" /></a> Μαγείρισσα. Αμαζόνα και πριγκίπισσα. Χαλαρή οικοδέσποινα, έτοιμη να παρακάμψει το αυστηρό πρωτόκολλο. Η νέα αγαπημένη των σχεδιαστών, μακριά, ωστόσο, από την παράδοση της Τζάκι Κένεντι. Πόσα είναι τελικά τα πρόσωπα της Μισέλ Oμπάμα; Και από τι υλικό είναι φτιαγμένο το νέο αμερικανικό σύμβολο; Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής G20 του Λονδίνου, μια χειρονομία κατάφερε να κλέψει –προσωρινά, έστω– τις εντυπώσεις από τις κοινές εκκλήσεις των ηγετών για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ήταν η στιγμή που η Μισέλ Oμπάμα ακούμπησε το χέρι της στην πλάτη της βασίλισσας Εισάβετ Β’ παρακάμπτοντας –με τρόπο άχαρο για πολλούς– το αυστηρό πρωτόκολλο. Μία ημέρα μετά, ο Μπάρακ Oμπάμα κατέβαινε μόνος του τις σκάλες του προεδρικού αεροσκάφους στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης. Η σύζυγός του.....είχε έτοιμη μια αφοπλιστική απάντηση –μέσω του εκπροσώπου του Λευκού Oίκου– για όσους την περίμεναν στην Τουρκία, αλλά δεν την είδαν ποτέ: «Η Σάσα και η Μάλια επιστρέφουν στο σχολείο ύστερα απ’ τις ανοιξιάτικες διακοπές κι εγώ πρέπει να είμαι εκεί». Αν δεν επρόκειτο για ένα καλά κρυμμένο φλέγμα, ήταν σίγουρα προπέτασμα καπνού για να αποφύγει οποιαδήποτε κοινή φωτογραφία με μαντιλοφορεμένες Τουρκάλες, έγραψαν αρκετοί σχολιαστές. Δύο πρόσωπα, λοιπόν –ένα χίπικο κι ένα της οικογενειάρχισσας– , μέσα σε ένα 24ωρο. Κρύβει κι άλλους άσους στο μανίκι της η πρώτη κυρία των ΗΠΑ; Αν πιστέψουμε τους Αμερικανούς αναλυτές, υπάρχουν καμιά δεκαριά Μισέλ πίσω από το πρόσωπο που βλέπουμε. Και με τον τρόπο τους εξηγούν την τεράστια απήχηση μιας γυναίκας που μετράει δύο πτυχία (Κοινωνιολογίας από το Πρίνστον και Νομικής από το Χάρβαρντ), 17 χρόνια γάμου με τον άνθρωπο που θα γινόταν πρόεδρος και περίπου τρεις μήνες στο Λευκό Oίκο. 1 η ευτυχισμένη σύζυγος Η Χίλαρι έστεκε δίπλα στον Μπιλ Κλίντον μέχρι τη στιγμή που έπρεπε απλώς να τον ανέχεται (ας όψεται η Μόνικα Λουίνσκι). Η Λόρα Μπους έβλεπε επί οχτώ χρόνια τη δημοτικότητα του συζύγου της να γκρεμίζεται στα τάρταρα, επιλέγοντας τη διακριτική γοητεία της απόστασης. Και ξαφνικά εμφανίζεται ο τρίτος δρόμος. Η Μισέλ κρατάει τον Μπαράκ σφιχτά απ’ το χέρι, τον φιλάει στο στόμα μπροστά στις κάμερες, δεν φοβάται τα εφαρμοστά φορέματα, συνδυάζει επιδέξια τη σεξουαλικότητα με τη συντροφικότητα και τη μητρότητα. Επιτέλους, η πρώτη κυρία έχει έναν πραγματικό γάμο και μια καλή οικογένεια. Κάθε φορά που εμφανίζεται δίπλα στον σύζυγό της, το σώμα τους μιλάει το ίδιο γλαφυρά όπως σε μια πολιτική ομιλία. Η θερμοκρασία μεταξύ τους είναι η θερμοκρασία που φτάνει στο ακροατήριο. Ακολουθώντας –ενστικτωδώς ή όχι– τις αρχές του επικοινωνιακού μάρκετινγκ, η Μισέλ μοιάζει να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, ακόμη και όταν λείπει από το προσκήνιο. Όλοι νομίζουν ότι την ξέρουν, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην πραγματικότητα (για κανέναν δεν ισχύει, άλλωστε – ας είμαστε ρεαλιστές). Ότι γνωρίζουμε γι’ αυτήν είναι όσα σχολιάστηκαν μπροστά στην κάμερα για το επιβλητικό ύψος, τις καμπύλες, το στυλ των ρούχων που φοράει. Μένει να αποδειχτεί εάν θα τα καταφέρει και στο ρόλο της πρώτης κυρίας. Ένα ρόλο στον οποίο οι ψηφοφόροι προβάλλουν περισσότερες επιθυμίες απ’ όσες αφήνουν να διαρρεύσουν οι γυναίκες των προέδρων. Αλλά, πάλι, αυτή ακριβώς δεν είναι η διαφορά μεταξύ ενός icon και μιας πολιτικού; Να εκμεταλλεύεται προς όφελός του τις προβολές του πλήθους. • Σε αντίθεση με τη Χίλαρι Κλίντον,η νυν πρώτη κυρία έχει –επιτέλους–έναν ευτυχισμένο γάμο. Σε αντίθεση με τη Λόρα Μπους, ακολουθεί τον σύζυγό της σε απόσταση αναπνοής και όχι από την ασφάλεια των ιδιαίτερων δωματίων του Λευκού Οίκου. 2 η αμαζόνα-πριγκίπισσα Ήταν το προηγούμενο καλοκαίρι, ο αγώνας αντοχής προς την προεδρική εκλογή καλά κρατούσε και οποιοδήποτε ατόπημα μετρούσε διπλά. Όπως η φήμη που διέσπειρε ένας μπλόγκερ ότι η Μισέλ πιάστηκε στα πράσα –σε βιντεοταινία, για την ακρίβεια– να ξεστομίζει τη φαρμακερή λέξη «ασπρούλης» για τους συνδαιτυμόνες του συζύγου της. Η κατηγορία ερχόταν να προστεθεί σε όσες είχε προλάβει να συγκεντρώσει από την αρχή της εκστρατείας: «έλλειψη πατριωτισμού», «επιτηδευμένη καχυποψία», «επιθετικότητα» και «προσπάθεια να ευνουχίσει τον Μπάρακ». Σε όλες είχε αντέξει και για όλες είχε δώσει εξηγήσεις με το παραπάνω. Αυτή τη φορά έμεινε ανέκφραστη: «Ασπρούληδες; Αυτή τη λέξη θα μπορούσε να τη χρησιμοποιήσει ο Τζορτζ Τζέφερσον» (σ.σ. φανταστικός Αφροαμερικανός, τον οποίο υποδύθηκε ο Σέρμαν Χέμσλι στην τηλεοπτική σειρά «All in the family» την περίοδο 1973-75). Ήταν μια πετυχημένη ατάκα. Δεν έπαιξε μόνο με τις υποψίες ορισμένων για τη μυστική ζωή της ως φανατικής ακτιβίστριας. Ειρωνεύτηκε και όσους θεωρούσαν αυτήν και τον σύζυγό της αυτάρεσκους μικρομανδαρίνους που δεν ξέρουν κατά πού πέφτει ο Λευκός Oίκος. Η επιλογή της να συγκριθεί με τον Τζορτζ και όχι τη Λουίζα Τζέφερσον έκρυβε περισσότερα απ’ όσα φανέρωνε. Ήταν σαν να έλεγε στους άσπονδους εχθρούς της ότι ο Μπάρακ ήταν ένας καλόβολος άνθρωπος και η ίδια το αφεντικό της απόλυτης προεδρικής κατοικίας πάνω στον πλανήτη. Στην πραγματικότητα, η Μισέλ είχε κατορθώσει κάτι ακόμη πιο σημαντικό από το να είναι το αφεντικό. Απέσπασε το προαιώνιο προνόμιο των λευκών προτεσταντισσών να θεωρούνται «κυρίες». Καλλιεργημένες, μορφωμένες και αντικείμενα του σεξουαλικού πόθου. Όλα αυτά χωρίς να χάσει σε τίποτε από την εξυπνάδα της επιβίωσης και την ισχυρή θέληση μιας αμαζόνας. Oι ψηφοφόροι άλλωστε τη διόρισαν «Νο 1 μαμά» (mom-in-chief), όχι αρχηγό μιας μητριαρχίας νέου τύπου. Η γοητεία της ήταν το πιο ισχυρό όπλο μέσα στη μυστική ατμόσφαιρα του Λευκού Oίκου. Η μαρτυρία της κριτικού θεάτρου Μαργκό Τζέφερσον στο πρόσφατο αφιέρωμα του «New York» μιλάει από μόνη της: «Πρόσφατα ένας φίλος μου περιέγραφε τη σκηνή ενός πατέρα που έδειχνε φωτογραφίες από την τελετή ορκωμοσίας στη μικρή κόρη του. “Τι νομίζεις ότι συμβαίνει σ’ αυτή τη γιορτή;” τη ρώτησε. “Απλό: αυτός φίλησε την πριγκίπισσα κι έγινε πρόεδρος!”» 3 η οικοδέσποινα «Για όνομα του Χριστού! Αγόρασαν δώρα για τα κορίτσια;» Oι υπάλληλοι της ανατολικής πτέρυγας έμειναν άναυδοι ακούγοντας τη Μισέλ λίγο μετά την επίσκεψη των Γκόρντον και Σάρα Μπράουν στο Λευκό Oίκο. Ήταν ομολογουμένως ένα επικοινωνιακό ατόπημα. Που συνοδεύτηκε από ένα δεύτερο: τα αντίστοιχα δώρα για τους γιους του πρωθυπουργικού ζεύγους ήταν δύο ελικοπτεράκια, από αυτά που μπορεί κανείς να αγοράσει με τη σέσουλα μέσα στο κατάστημα δώρων του Λευκού Oίκου. Oι επικοινωνιολόγοι καταλογίζουν την ίδια έλλειψη γούστου στη Χίλαρι Κλίντον. Μπορεί μια πρώτη κυρία να έχει διαμορφώσει τις καταναλωτικές της συνήθειες σ ’ ένα «Mall» των προαστίων; Κι όμως, ακόμη κι αυτή η λεκτική γκάφα της Μισέλ λειτούργησε. Επειδή ήταν ανθρώπινη. Πολύ ανθρώπινη, για την ακρίβεια. Μπορεί οι Μπράουν να έφυγαν ελαφρώς μουδιασμένοι, αλλά το αμερικανικό κοινό δεν χρέωσε στη Μισέλ ούτε μισή μονάδα δημοτικότητας. Γιατί; Επειδή περνάμε περίοδο κρίσης, τα ακριβά δώρα βγάζουν μάτι και, εν πάση περιπτώσει, το πρόγραμμα της πρώτης κυρίας είναι πολύ βεβαρημένο για να τυλίγει το πρωτόκολλο με χαρτί πολυτελείας. 4 η καλή μαγείρισσα Μία εβδομάδα πριν, η Μισέλ βγήκε στον κήπο του Λευκού Οίκου για να φυτέψει βιολογικά φυτά μαζί με μαθητές. Και μόλις στις αρχές Μαρτίου, η εικόνα της να σερβίρει ρύζι σε άστεγους έκανε το γύρο του κόσμου. Δύο κινήσεις politically correct τον καιρό των ισχνών αγελάδων. Η πρώτη κυρία κατέβηκε στο πεζοδρόμιο (και τον κήπο) κι έκανε πολιτική φορώντας την ποδιά της. Στις μέρες μας, ακόμη και η κουζίνα του Λευκού Oίκου μυρίζει εξουσία. Η «πολιτική της διατροφής» –αειφόρος αγροτική παραγωγή, ασφάλεια τροφίμων, παιδική παχυσαρκία– ταιριάζουν γάντι στη Μισέλ. Πριν από το πρώτο επίσημο δείπνο με τους αξιωματούχους του Λευκού Oίκου είχε καλέσει σπουδαστές μαγειρικής για να εξομολογηθεί μπροστά τους πόση σημασία έχει πλέον η «τοπική» (local) κουζίνα. Δεν είναι άλλωστε οπαδός της haute cuisine –όπως κάποτε η Τζάκι– ούτε περίπου ανορεξική – όπως η Νάνσι Ρείγκαν. Το γαστρονομικό της πιστεύω αντιστοιχεί μάλλον στα «καθαρά τρόφιμα» (χωρίς συντηρητικά), όπως λέει συχνά. Πάνω απ’ όλα, μοιάζει να απολαμβάνει παντού και πάντα το φαγητό. Χωρίς, δυστυχώς, να ξέρουμε άλλες λεπτομέρειες. Για να παραφράσουμε το παλιό καραμανλικό ρητό: στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που τρώγονται, αλλά δεν λέγονται, και πράγματα που λέγονται, αλλά δεν τρώγονται με τίποτα. • Από τον ευάλωτο πατέρα της, που έπασχε από σκλήρυνση κατά πλάκας, έμαθε να μπαίνει στη θέση των άλλων, να προσαρμόζεται στην καθημερινότητα των δρόμων και να αφήνει στην άκρη το παράπονο. 5 η πληθωρική «Τζάκι Κένεντι του 21ου αιώνα»; Θα αστειεύεστε. Εάν κάτι διαφοροποιεί τη νυν από την τέως, είναι το ίδιο τους το σώμα. Σύμφωνα με τον Βαλεντίνο, η Τζάκι ήταν μία από τις δύο γυναίκες που δεν άλλαξαν ποτέ νούμερο στα ρούχα που τους έραβε. Η άλλη ήταν η Όντρεϊ Χέπμπορν. Δεν παίρνουμε όρκο ότι η Μισέλ θέλει να μείνει στο ίδιο νούμερο, αλλά αυτό που φοράει αρέσει σε πολλές Αφροαμερικανίδες. «Μηροί» και «οπίσθια» μπορεί να ακούγονται αδόκιμες λέξεις όταν μιλάς για πολιτική, αλλά η σημασία τους για το εκλογικό σώμα είναι μια υπόθεση πολύ σοβαρή για να την αφήσουμε στους λεξικογράφους. Το μήνυμα στις –νεαρές κυρίως– Αμερικανίδες είναι σαφές, γι’ αυτό και σοφό: μπορούν να έχουν λίγα κιλά παραπάνω χωρίς να απολογούνται ποτέ γι’ αυτά. 6 η κόρη του μπαμπά O Φρέιζερ Ρόμπινσον ο τρίτος υπήρξε για τους φίλους του ένας μετριόφρων υπάλληλος στον Oργανισμό Ύδρευσης του Σικάγου. Με το που τελείωνε το καθημερινό ωράριό του, ο Αφροαμερικανός απόγονος σκλάβων έτρεχε εθελοντικά σε όλη την πόλη για να πείσει τους συμπολίτες του να ψηφίσουν στην επόμενη κρίσιμη αναμέτρηση. Πόρτα-πόρτα έτρεχε μαζί του και η μικρή Μισέλ, που ζούσε από τόσο κοντά τον πόνο –και το πάθος– ενός ανθρώπου που έπασχε από σκλήρυνση κατά πλάκας. Το πρότυπο της μίμησης παραήταν δυνατό για να μην την επηρεάσει. Κι έτσι από έναν ευάλωτο, παθιασμένο πατέρα έμαθε να μπαίνει στη θέση των άλλων, να προσαρμόζεται στην καθημερινότητα των δρόμων και να αφήνει στην άκρη το παράπονο. «Σε όλη μου τη ζωή ήθελα να νιώθει περήφανος για μένα», δήλωσε μετά το θάνατό του. «Μοναδική μου έγνοια ήταν τι θα σκεφτόταν για τις επιλογές μου, τον τρόπο ζωής, την επαγγελματική μου σταδιοδρομία, τον άντρα που θα παντρευτώ». Έψαχνε άραγε έναν σύζυγο που της θύμιζε τον πατέρα της; «Ναι, αυτός ο τύπος ανθρώπου της ταίριαζε. Της έκανα μάλιστα πλάκα: ποτέ δεν θα τον βρεις, επειδή πολύ απλά τέτοιοι άντρες δεν υπάρχουν πλέον», εξομολογήθηκε ο αδερφός της, πρώην μπασκετμπολίστας, Κρεγκ Ρόμπινσον. 7 το μοντέλο Τον περασμένο Ιούνιο εμφανίστηκε στην αμερικανική εκπομπή «The view» φορώντας ένα ασπρόμαυρο φορεματάκι με prints της Ντόνα Ρίκο, που είχε αγοράσει από κατάστημα του Σικάγου έναντι 148 δολαρίων. Την επόμενη ημέρα χιλιάδες γυναίκες έπεσαν σαν τσουνάμι στις βιτρίνες των πολυκαταστημάτων. Σύμφωνα με τους «Sunday Times», σε 24 ώρες πουλήθηκαν 2.000 κομμάτια. Η δημιουργία πέρασε στην ιστορία, όπως, εξάλλου, το χρυσοκίτρινο στενό φόρεμα και το ασορτί παλτό στην τελετή ορκωμοσίας. Για τους χορούς που ακολούθησαν, η Μισέλ επέλεξε άσπρη μακριά τουαλέτα από τον 26χρονο Αμερικανοταϊβανέζο σχεδιαστή Τζέισον Γου, του οποίου οι δημιουργίες κοστίζουν ως και 6.000 δολάρια (δικό του ήταν και το μεταξωτό φόρεμα με το οποίο φωτογραφήθηκε η Μισέλ στο εξώφυλλο της «Vogue»). Το να περιγράφεις τις ενδυματολογικές επιλογές της πρώτης κυρίας των ΗΠΑ είναι εδώ και χρόνια μέρος του πολιτικού ρεπορτάζ. Όταν, λοιπόν, η Μισέλ φοράει λευκή τουαλέτα, πρέπει να είμαστε καχύποπτοι ότι το παίζει Σταχτοπούτα (όπως η Τζάκι Κένεντι);Ή ότι είναι προκατειλημμένη εναντίον των Αφροαμερικανών σχεδιαστών; Περιφρονητική μήπως απέναντι στις παλιότερες καραβάνες του χώρου; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Από τη στιγμή που μια στυλιστική επιλογή της μπορεί να σημαίνει τα πάντα, στην πραγματικότητα δεν σημαίνει τίποτε. Απλώς ότι το στυλ της μπορεί να αποδειχτεί σε ένα από τα μεγάλα ατού της. «Ξαναγράφει τους κανόνες της μόδας και πλέον φαίνεται ολοκάθαρα το πρότυπο του στυλ στο οποίο μεταμορφώνεται», έγραψαν οι «Τimes» του Λος Άντζελες. Το «Vanity Fair», απ’ την πλευρά του, την κατέταξε ανάμεσα στους «10 πιο καλοντυμένους ανθρώπους του κόσμου». Δεν λείπουν βέβαια και όσοι παίρνουν σαφείς αποστάσεις από χαρακτηρισμούς του τύπου «η νέα Τζάκι». Όπως ο Όσκαρ Ντε Λα Ρέντα, που σχολίασε αρνητικά την επιλογή της Μισέλ να φορέσει ευρωπαϊκές δημιουργίες στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής και ένα απλό «sweater» στη συνάντηση με τη βασίλισσα Ελισάβετ. • Όταν φοράει μακριά λευκή τουαλέτα, πρέπει να είμαστε καχύποπτοι ότι το «παίζει» μοντέρνα Σταχτοπούτα για να θυμίσει την Τζάκι Κένεντι; Τίποτε από όλα αυτά. Αφού οι στιλιστικές της επιλογές μπορεί να σημαίνουν τα πάντα, στην πραγματικότητα δεν σημαίνουν τίποτε.

Οι επτά μορφές της Πρώτης Κυρίας….

Μαγείρισσα. Αμαζόνα και πριγκίπισσα. Χαλαρή οικοδέσποινα, έτοιμη να παρακάμψει το αυστηρό πρωτόκολλο. Η νέα αγαπημένη των σχεδιαστών, μακρι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ευχές του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας

Ellada simera 0 Siemens 21:12

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7hJ06lbtTf7kLlvZkiv-06G80tzUE6_jAWm4QZ1WVfSeL0PZLSjX82YuzybOE8BNi9SRYGx9yAboZf_epFEtUYzK458asQbBPSVEj8UEfJ0MQOMJNaUQwpi1y95ZGbERJJHR5JBj5cRaq/s1600-h/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5326467660521335650" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7hJ06lbtTf7kLlvZkiv-06G80tzUE6_jAWm4QZ1WVfSeL0PZLSjX82YuzybOE8BNi9SRYGx9yAboZf_epFEtUYzK458asQbBPSVEj8UEfJ0MQOMJNaUQwpi1y95ZGbERJJHR5JBj5cRaq/s320/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.JPG" style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; FLOAT: left; HEIGHT: 227px; CURSOR: hand" /></a> Χριστόφιας: Ας είναι η τελευταία Ανάσταση για τη σκλαβωμένη Κύπρο Μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας εξέφρασε τη βεβαιότητα πως «θα φέξει και για τον τόπο μας, γιατί δεν μπορεί να επικρατήσει το άδικο». Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας, δήλωσε ότι «η Κύπρος κουβαλά στους ώμους της το σταυρό του Γολγοθά της για 35 χρόνια», επισημαίνοντας ότι «η σκλαβιά της διαρκεί περισσότερο από τα χρόνια, που έζησε ο Χριστός στη γη». Εξέφρασε, ωστόσο, τη βεβαιότητα ότι «θα φέξει και για τον τόπο μας, γιατί δεν μπορεί να επικρατήσει το άδικο». Επιπλέον......ανέφερε ότι «στο τέλος της ημέρας θα επικρατήσουν η ελευθερία και η δικαιοσύνη» και ευχήθηκε «η φετινή Ανάσταση του Χριστού να είναι η τελευταία, που βρίσκει την Κύπρο σκλαβωμένη». Ευχόμενος το Χριστός Ανέστη στον κυπριακό λαό, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στους συγγενείς των αγνοουμένων και στους πρόσφυγες. Ο κ. Χριστόφιας επισκέφθηκε στρατόπεδα, μεταξύ των οποίων και το Σταυριανάκου της ΕΛΔΥΚ, στη Μαλούντα, 20 χιλιόμετρα από τη Λευκωσία.

Ευχές του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας

Χριστόφιας: Ας είναι η τελευταία Ανάσταση για τη σκλαβωμένη Κύπρο Μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας εξέφρασε τη βεβαιότητα...

Διαβάστε την συνέχεια

Σήμερα Ημέρα του Πάσχα εκλογές στα κατεχόμενα

Ellada simera 0 Siemens 20:37

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiICgISaUTyRB22OFtr1hD6X3n-oUl1mi3ypkXQQXQIhqinRAI5Ez3m_nOJyXdQAvG5BedFP9cME3JW7fqg9-m1uebJyoTEBWP_iAogyu0FYJTXbW2zrek7NkQFDkT7gqX5q69nSkTrNHzP/s1600-h/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5326459180508652946" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiICgISaUTyRB22OFtr1hD6X3n-oUl1mi3ypkXQQXQIhqinRAI5Ez3m_nOJyXdQAvG5BedFP9cME3JW7fqg9-m1uebJyoTEBWP_iAogyu0FYJTXbW2zrek7NkQFDkT7gqX5q69nSkTrNHzP/s320/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.JPG" style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; FLOAT: left; HEIGHT: 208px; CURSOR: hand" /></a> Κάτω από της σκιά και την απροκάλυπτη παρέμβαση της Τουρκίας διεξάγονται σήμερα, Κυριακή, στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου βουλευτικές εκλογές, με αναμενόμενη κατάληξη την επαναφορά, στην εξουσία, του ακροδεξιού κόμματος Εθνικής Ενότητας, του Ντερβίς Έρογλου. Οι κάλπες άνοιξαν στις 8 το πρωί και θα κλείσουν στις 6 το απόγευμα. Ο Ντ. Έρογλου, που διετέλεσε «πρωθυπουργός» του κατοχικού καθεστώτος, τάσσεται υπέρ της συνέχισης των συνομιλιών για λύση του Κυπριακού, επιδιώκοντας, ωστόσο, λύση συνομοσπονδίας δύο κρατών και όχι ομοσπονδίας. Σύμφωνα...... με δημοσκόπηση, που δημοσιεύθηκε χθες σε τουρκικά Μέσα Ενημέρωσης, το κόμμα του Έρογλου μεγάλωσε τη διαφορά του από το τουρκικό Ρεπουπλικανικό Κόμμα του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, από τις 4 Απριλίου, όταν δημοσιεύθηκε η τελευταία δημοσκόπηση σε τουρκοκυπριακά ΜΜΕ. Αν η τελευταία δημοσκόπηση επαληθευτεί, το κόμμα Εθνικής Ενότητας θα κερδίσει καθαρά, αφού το ποσοστό του ανήλθε σε 46% από 44,7%, ενώ το ποσοστό του ΡΤΚ μειώθηκε από 27% σε 25,1%. Τις 50 έδρες της ψευδοβουλής διεκδικούν 350 υποψήφιοι από επτά κόμματα, από τους οποίους οι 69 είναι έποικοι και 8 ανεξάρτητοι. Οι υπόλοιποι υποψήφιοι είναι Τουρκοκύπριοι, που ανήκουν σε μεγάλους και μικρότερους κομματικούς συνδυασμούς. Ο αριθμός των ψηφοφόρων είναι 161.000, εκ των οποίων 100.000 είναι έποικοι, που αναμένεται ότι θα καθορίσουν το και αποτέλεσμα. Ενόψει της προοπτικής αναμένεται κανένα από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα να μην εξασφαλίσει 26 έδρες και να σχηματίσει αυτοδύναμη «κυβέρνηση». Δύο μικρά κόμματα θα διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο, το Δημοκρατικό του Σερντάρ Ντενκτάς και το κόμμα Κοινοτικής Δημοκρατίας, που ευνοείται από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν. Η παρέμβαση της Άγκυρας στις «εκλογές» είναι απροκάλυπτη, καθώς απεσταλμένοι της τουρκικής κυβέρνησης βρίσκονται στην κατεχόμενη Κύπρο εδώ και αρκετές ημέρες. Απεσταλμένοι της τουρκικής κυβέρνησης βρίσκονται στην κατεχόμενη Κύπρο εδώ και αρκετές ημέρες. Οι κάλπες θα κλείσουν στις 6 το απόγευμα.